๔๐ เปนเĀยื่อของการคามนุþย โดยไมละเมิดÿิทธิมนุþยชนของผูĀญิงที่ตัดÿินใจทํางาน บริการทางเพý ตางเĀ็นรüมกันüาจําเปนตองมีการกําĀนดอายุขั้นตํ่าของการทํางาน บริการทางเพý และรüมรณรงคขจัดการตีตราĀญิงโÿเภณี ผูตรüจการพิเýþฯ ไดระบุไüในรายงานเรื่องการคามนุþยüาในปจจุบัน กฎĀมายที่คüบคุมจัดการเรื่องการใĀบริการทางเพýĀรือการคาประเüณีในแตละ ประเทýจําแนกไดเปนÿี่แนüทาง คือ ๑) แนüทางอาญา (Criminalization) ที่อยูบน พื้นฐานคüามคิดüาโÿเภณีเปนคüามชั่üรายทางÿังคมที่ตองปรามและลงโทþ üิธีĀนึ่ง คือการĀามปราม (prohibition) และลงโทþทุกฝายที่เกี่ยüของ กับการปรามแบบ ผอนปรน (toleration) เพื่อไมใĀเÿื่อมเÿียýีลธรรมอันดีงามของÿังคม โดยมองüา Āญิงโÿเภณีเปนคüามจําเปนอันชั่üรายที่จําเปนตองมีอยูเพื่อปกปองĀญิงดีใĀพนจาก การกระทําคüามรุนแรงทางเพý แตก็ไมไดรับรองการทํางานและใĀการคุมครองใด ๆ แกĀญิงบริการทางเพý แนüทางอาญาจึงเปนการแบงแยกĀญิงดีและĀญิงคนชั่üและ ทําใĀเกิดการตีตราĀญิงที่ใĀบริการทางเพý แนüทางอาญาที่เนนการĀามปรามมี เปาĀมายเพื่อการลมเลิกขจัดระบบโÿเภณี การคาประเüณี และการบริการทางเพý ดüยการลงโทþผูเกี่ยüของและผูใĀบริการทางเพý ในบางประเทý เชน ÿüีเดน ลูกคา มีคüามผิดทางอาญา ๒) แนüทางไมเอาผิดทางอาญา (Decriminalization) ที่มองüา การใĀบริการทางเพýเปนทางเลือกÿüนตัü เปนการตกลงดüยคüามยินยอมพรอมใจ ของผูเกี่ยüของที่เปนผูใĀญ คüามÿัมพันธของĀญิงบริการกับแมงดา และÿถาน บริการไมจําเปนตองมีกฎĀมายอาญามาคüบคุมนั่นก็คือไมจําเปนตองมีกฎĀมาย เฉพาะเกี่ยüกับการคาประเüณี ĀากมีปญĀาเกิดขึ้นเชนคüามรุนแรง การถูกบังคับ แÿüงĀาประโยชนใĀใชกฎĀมายที่มีอยูแลü เชน กฎĀมายอาญา กฎĀมายแรงงาน ดําเนินการแกไข ๓) การทําใĀถูกกฎĀมาย (Legalization) Āรือการกํากับดูแล (Regulation) เปนแนüทางที่ประเทýไทยเคยใชกอนมีกฎĀมายปราบปรามการ คาประเüณี ๒๕๐๓ แนüทางนี้ยอมใĀมีการคาประเüณีโดยไมถือเปนคüามผิดทาง อาญา แตจัดการคüบคุมดüยการจัดพื้นที่การคาบริการทางเพý (Zoning) จด ทะเบียนÿถานบริการทางเพýและผูคาบริการทางเพý คüบคุมเรื่องÿุขภาพอนามัย ซึ่งอาจบังคับใĀมีการตรüจÿุขภาพของผูใĀบริการทางเพýเพื่อปองกันโรคติด ตอทางเพýÿัมพันธ ๔) แนüทางไมเอาผิดทางอาญาในกรอบของÿิทธิมนุþยชน (Decriminalization and human rights approach) แนüทางนี้พัฒนามาจากผูคา บริการทางเพýที่เรียกรองใĀมีการคุมครองÿิทธิมนุþยชนของĀญิงบริการทางเพý โดยยกเลิกการเอาผิดกับโÿเภณีและการกระทําอื่น ๆ ที่เกี่ยüของกับการใĀบริการ
๔๑ ทางเพý และใĀใชกฎĀมายที่เกี่ยüของกับÿิทธิมนุþยชน และÿิทธิแรงงานคุมครอง ผูคาบริการทางเพý กลุมองคกรที่ยึดถือแนüทางอาญาในการทํางานเรื่องการคามนุþยและการ คาประเüณี จะคัดคานการยอมรับใĀบริการทางเพýเปนงาน โดยใชขอโตแยงจาก จุดยืนทางýีลธรรมüาการคาประเüณีขัดตอýีลธรรมอันดีและคüามÿงบเรียบรอย ÿาธารณะจึงตองปรามและขจัดใĀĀมดไปเชนเดียüกับการคาทาÿ โดยüิเคราะĀüา การคามนุþยเปนรูปแบบใĀมของการคาทาÿ แตในขณะเดียüกันกลุมองคกรเĀลานี้ก็ ใชĀลักการÿิทธิมนุþยชนโตแยงüาการคาประเüณีละเมิดýักดิ์ýรีคüามเปนมนุþยและ เปนรูปแบบĀนึ่งของคüามรุนแรงและแÿüงĀาประโยชนทางเพýจากผูĀญิงเปนการ ปฏิบัติตอผูĀญิงเยี่ยงทาÿทางเพý จึงไมÿามารถยอมรับการตัดÿินใจของĀญิงที่ ใĀบริการทางเพýเพราะตางถูกบังคับจากโครงÿรางทางเýรþฐกิจและÿังคม และ คüามÿัมพันธเชิงอํานาจระĀüางĀญิงชาย กลุมองคกรที่ดําเนินงานตามแนüทางนี้ คัดคานการเรียกผูคาประเüณีüาผูใĀบริการทางเพý และยืนยันการใชคําüาโÿเภณี บังคับ (prostituted women) เพื่อเนนüาไมมีĀญิงคนใดเลือก “ÿมัครใจ”คา ประเüณี แนüทางนี้ในบางประเทýไดปรับเปลี่ยนการออกกฎĀมายĀามปรามที่ใĀ การซื้อบริการทางเพýเปนคüามผิดทางอาญา และมีการจับกุมลูกคา แตไมลงโทþ ผูใĀบริการทางเพýดüยมองüาเปนกลุมเปราะบางที่ตองไดรับการคุมครองชüยเĀลือ ใĀĀลุดพนจากกระบüนการคาประเüณี กลุมองคกรที่ยึดแนüทางนี้เชื่อüาการเอาผิด ทางอาญาตอผูแÿüงĀาประโยชนจะลดการเติบโตของการคาบริการทางเพýและ แกไขปญĀาการคาĀญิงและเด็กที่จํากัดเนนเฉพาะเรื่องการแÿüงĀาประโยชนทาง เพýเทานั้น กลุมผูใĀบริการทางเพýไดโตแยงแนüทางนี้üามีผลกระทบตองาน ใĀบริการทางเพýที่ยังไมไดคุมครองÿิทธิคนทํางานในกฎĀมายแรงงาน และเปน อุปÿรรคตอผูที่ตกเปนเĀยื่อของการคามนุþยและถูกบังคับคาประเüณีเพราะไม ÿามารถติดตอขอคüามชüยเĀลือจากผูซื้อบริการทางเพýที่เกรงกลัüüาตนเองจะถูก ลงโทþทางอาญาĀากเปดเผยเรื่องแกĀนüยงานอื่น ๆ แนüทางนี้ไมไดมองถึงตัüตน (agency) และอํานาจในการตัดÿินใจของผูĀญิง ยังเĀมาüาผูĀญิงเปนเĀยื่อที่ไมมี ทางเลือก (passive victim) ที่จําเปนตองไดรับการชüยเĀลือ คüามแตกตางในมุมมองและการüิเคราะĀปญĀาโÿเภณี การคาประเüณี การใĀบริการทางเพý ÿงผลตอการทํางานรณรงคแกไขเรื่องการคามนุþยโดยเฉพาะ การคาĀญิงและเด็กทั้งในระดับประเทý ภูมิภาคและÿากล โดยกลุมองคกรที่ใช แนüทางĀามปรามขจัดลมลางระบบโÿเภณีจะยึดถืออนุÿัญญาคามนุþย ๒๔๙๒ (ที่
๔๒ ไมมีประÿิทธิภาพในการบังคับใชเพราะมีรัฐภาคีไมมากพอ เนื่องจากแนüทางของ อนุÿัญญาขัดแยงตอกฎĀมายดูแลคüบคุมโÿเภณีในĀลายประเทý) โดยไมคํานึงถึง ÿภาพที่เปลี่ยนแปลงทางเýรþฐกิจÿังคมและโอกาÿของผูĀญิงในตลาดแรงงานและ ประเภทของงานที่ÿามารถจะÿรางรายไดเพียงพอในการดูแลตนเองและครอบครัü การทํางานบริการทางเพýจึงเปนเÿมือนทางเลือกของผูĀญิงในเงื่อนไขแตละชüงเüลา ดังนั้นผูใĀบริการทางเพýจึงตองการใĀมีการคุมครองÿิทธิทางแรงงาน และÿิทธิที่จะ ไดรับการปกปองจากคüามรุนแรงและการแÿüงĀาประโยชนเชนเดียüกับแรงงาน ประเภทอื่น ๆ แตเนื่องจากปญĀาโÿเภณีĀรือการคาประเüณีที่ดํารงอยูมาเปน เüลานานและไดใชแนüทางýีลธรรมกํากับดูแลแกไขปญĀานี้มาโดยตลอดจึงเปนเรื่อง ยากลําบากในการที่จะนําĀลักการÿิทธิมนุþยชนของการไมเลือกปฏิบัติที่ตองเคารพ ÿงเÿริม ปกปองคุมครองทุกคนมาใชในการÿงเÿริมคุมครองÿิทธิของĀญิงบริการทาง เพý มูลนิธิผูĀญิงไดใชแนüทางÿิทธิมนุþยชนในการทํางานเรื่องการคามนุþย และการคาประเüณีเพราะตระĀนักüาการทํางานในกรอบของÿิทธิตองไมละเมิดÿิทธิ ขั้นพื้นฐานของกลุมใด ๆ และตองเคารพการกําĀนดตัดÿินใจบนพื้นฐานขอมูลรอบ ดานของแตละบุคคล พระราชบัญญัติปองกันและปราบปรามการคามนุþย พ.ý. ๒๕๓๙ จําเปนตองมีการทบทüนและแกไขเพื่อใĀÿอดคลองกับÿภาพที่เปนจริงใน ปจจุบันที่การขายบริการทางเพýเปนธุรกิจที่เติบโตและยังไมมีเครื่องมือรüมทั้งกลไก ÿิทธิมนุþยชนที่จะปกปองคุมครองÿิทธิการทํางานของผูใĀบริการทางเพýที่เปน ผูใĀญ เนื่องจากพระราชบัญญัติฉบับนี้มุงเนนในการคุมครอง ปองกันและปราบปราม การนําเด็กมาคาประเüณีที่เปนปญĀารุนแรงในยุคนั้น ปจจุบันมีคüามพยายามที่จะ ปรับเปลี่ยนแกไขพระราชบัญญัติฉบับนี้ โดยกระทรüงการพัฒนาÿังคมและคüาม มั่นคงของมนุþยริเริ่มเÿนอรางพระราชบัญญัติคุมครองการใĀบริการทางเพý พ.ý... ที่จะทําใĀการคาประเüณีที่ปจจุบันมีกลุมĀลากĀลายอัตลักþณทํางานใĀบริการทาง เพýไมมีคüามผิดทางอาญา และไดรับการคุมครองดานแรงงาน ÿุขภาพอนามัย รüมทั้งมีการกําĀนดอายุขั้นตํ่าของผูที่ÿามารถทํางานใĀบริการทางเพý อยางไรก็ ตามชื่อของรางพระราชบัญญัตินี้อาจÿรางคüามเขาใจผิดüารัฐÿงเÿริมการใĀบริการ ทางเพý และในมาตราตาง ๆ ยังไมมีบทบัญญัติในการใĀคüามคุมครองแกผูใĀ บริการทางเพýที่เปนคนยายถิ่น ๑๑. เวียนนา การจัดทำพิธีสารเรื่องการค้ามนุษย์ ชüงปลายปพ.ý. ๒๕๔๒ ÿมาชิกขององคกรผูĀญิงที่ทํางานตอตานการคา มนุþยไดกลับมาเüียนนาอีกครั้งĀลังจากประÿบคüามÿําเร็จในการขับเคลื่อนเรื่อง
๔๓ คüามรุนแรงตอผูĀญิงเปนการละเมิดÿิทธิมนุþยชนเมื่อ พ.ý. ๒๕๓๘ เนื่องจาก องคการตอตานยาเÿพติดและอาชญากรรมของÿĀประชาชาติ (UNODC) ไดริเริ่ม จัดทํา อนุÿัญญาปราบปรามอาชญากรรมขามชาติ โดยมีพิธีÿารเพิ่มเติมในÿามเรื่อง คื อ ๑) การคามนุþย โดยเฉพาะĀญิงและเด็ก ๒) การลักลอบขนผูยายถิ่นทางบก ทะเล และอากาý ๓) การลักลอบคาอาüุธปนที่ผิดกฎĀมาย องคกรÿมาชิกของพันธมิตร ÿากลตานการคาĀญิงจัดตั้ง Human Rights Caucus ที่มีองคกรริเริ่ม ๑๔ องคกร จากทั่üโลก รüมทั้งมูลนิธิผูĀญิงเพื่อทํางานรüมกันในการรณรงคใĀใช HRS เปน แนüทางในการพัฒนาเนื้อĀาของพิธีÿารเรื่องการคามนุþย และแนะนําเนื้อĀาใน เอกÿารĀลักการÿิทธิมนุþยชนในการปฏิบัติตอผูถูกคามนุþยแกผูแทนรัฐบาล ประเทýตาง ๆ ที่เขารüมการประชุม คํานิยามที่กําĀนดไüในเอกÿารĀลีกเลี่ยงที่จะ กลาüถึงเรื่องโÿเภณีและการแÿüงĀาประโยชนจากการคาประเüณีของผูอื่น แต มุงเนนเรื่องÿภาพแรงงานบังคับและการปฏิบัติเยี่ยงทาÿ ซึ่งทําใĀกลุมองคกรที่ ทํางานเรื่องการคามนุþยและตอตานการคาประเüณีที่ใชแนüทาง Abolitionist เริ่ม เคลื่อนไĀüเพื่อใĀรüมเรื่องการคาประเüณีและการแÿüงĀาประโยชนทางเพýไüในพิธี ÿารการคามนุþยการทํางานของกลุมองคกรผูĀญิงในเüียนนาครั้งนี้จึงแตกตางจาก การขับเคลื่อนเรื่องÿิทธิมนุþยชนของผูĀญิงในการประชุมÿิทธิมนุþยชนโลก พ.ý. ๒๕๓๖ ที่มีคüามÿมานฉันทของผูĀญิงทั่üโลกเพื่อใĀบรรลุเปาĀมายเดียüกันคือการ ตระĀนักเรื่องÿิทธิมนุþยชนของผูĀญิงและยอมรับüาคüามรุนแรงตอผูĀญิงเปนการ ละเมิดÿิทธิมนุþยชน พิธีÿารเพิ่มเติมเรื่องการปองกัน ปราบปรามและลงโทþการคามนุþย โดยเฉพาะการคาĀญิงและเด็กไดรับการรับรองจากÿมัชชาÿĀประชาชาติเมื่อüันที่ ๑๕ พฤýจิกายน ๒๕๔๓ และมีผลบังคับใชüันที่ ๒๕ ธันüาคม ๒๕๔๖ รัฐภาคีจะตอง เขาเปนภาคีของอนุÿัญญาตอตานอาชญากรรมขามชาติกอนจึงจะÿามารถเขาเปน ภาคีของพิธีÿารเพิ่มเติมทั้งÿามฉบับ มีการลงนามที่เมืองปาเลโม เกาะซิซิลี ประเทý อิตาลี ในเดือนธันüาคม ๒๕๔๓ จึงเรียกกันüาพิธีÿารปาเลโมและเปนกฎĀมาย ระĀüางประเทýที่ผูกพันรัฐภาคีฉบับแรกที่จัดทําคํานิยามการคามนุþยเพื่อใĀรัฐภาคี นําไปใชเปนแนüทางในการจัดทํากฎĀมายอาญาในประเทýเพื่อดําเนินคดีเรื่องคา มนุþย และใĀการคุมครองชüยเĀลือแกผูตกเปนเĀยื่อโดยคํานึงถึงเรื่องÿิทธิมนุþยชน ÿํานักงานขาĀลüงใĀญเรื่องÿิทธิมนุþยชนที่เจนีüาซึ่งเปนผูดูแลอนุÿัญญาคามนุþย พ.ý. ๒๔๙๒ ไดจัดทําขอเÿนอแนะĀลักการและแนüทางเรื่องÿิทธิมนุþยชนและ
๔๔ การคามนุþย (Recommended Principles and Guidelines on Human Rights and Human Trafficking) ใน พ.ý. ๒๕๔๕ เพื่อใชเปนแนüทางคุมครองและชüย เĀลือผูตกเปนเĀยื่อของการคามนุþยแตไมมีผลผูกพันทางกฎĀมาย และไมไดกําĀนด นิยามเรื่องการคามนุþยไüในขอเÿนอแนะนี้ ÿüนพิธีÿารเรื่องการลักลอบนําพาผูยาย ถิ่นทางบก ทะเลและอากาýซึ่งมีผลบังคับใชในเดือนมกราคม ๒๕๔๗ ก็ไดใĀคํานิยาม เรื่องการลักลอบนําพาผูยายถิ่นเพื่อปองกันและปราบปรามขบüนการลักลอบ และ คุมครองÿิทธิของผูยายถิ่นที่ถูกลักลอบขนยายดüยüิธีการที่มีการแÿüงĀาประโยชน อันเลüรายดüยเชนเดียüกัน คํานิยามเรื่องการคามนุþยไดระบุไüในขอ ๓ ของพิธีÿารüา การคามนุþย Āมายถึง ก) การจัดĀาขนÿงโยกยายใĀที่พักพิง ĀรือรับบุคคลดüยการขมขูĀรือใช กําลังบังคับ การลักพา ฉอฉล Āลอกลüง Āรือใชอํานาจในทางที่ผิด ĀรือทําใĀไดรับ บาดเจ็บ การใĀĀรือรับเงิน Āรือผลประโยชนตอบุคคลที่ทําการคüบคุมบุคคลอื่น เพื่อแÿüงĀาประโยชนแกตน ซึ่งĀมายรüมถึงอยางนอยการแÿüงĀาประโยชนจาก การเปนโÿเภณีของผูอื่น การแÿüงĀาประโยชนทางเพý แรงงานĀรือการบริการที่ถูก บังคับ การเปนทาÿ ĀรือเปนทาÿĀรือการปฏิบัติเยี่ยงทาÿ การรับบุตรบุญธรรมที่ผิด กฎĀมาย การเคลื่อนยายอüัยüะใด ๆ ของรางกาย ข) คüามยินยอมของเĀยื่อคา มนุþยที่จะถูกแÿüงĀาประโยชนตามที่ระบุใน ขอ ก. ไมมีผลĀากกระทําดüยüิธีการที่ ระบุไü ค) Āากกระทําตอเด็กĀมายถึงบุคคลอายุตํ่ากüา ๑๘ ปแมไมใชüิธีที่ระบุไüก็ ถือüาเปนคüามผิดคามนุþย คํานิยามเรื่องการคามนุþยของพิธีÿารไดจําแนกองคประกอบของการคา มนุþยคือ ๑) การกระทํา เชน เคลื่อนยายจัดĀานําพา ๒) üิธีการบังคับขูเข็ญใช อํานาจครอบงํา ๓) จุดประÿงคเพื่อแÿüงĀาประโยชน ที่ยังคงĀมายถึงเรื่องการ แÿüงĀาประโยชนจากการเปนโÿเภณีของผูอื่นĀรือการแÿüงĀาประโยชนทางเพý รูปแบบอื่น ๆ แตไดรüมเรื่องการบังคับใชแรงงานและการปฏิบัติเยี่ยงทาÿไüดüย จึง ÿะทอนüาการคามนุþยตามพิธีÿารยังไมÿามารถกาüขามเรื่องการคาประเüณีและ การแÿüงĀาประโยชนทางเพý อยางไรก็ตามไดมีการบันทึกขยายความในการ จัดทําพิธีÿารüา พิธีÿารกลาüถึงการแÿüงĀาประโยชนทางเพýจากการคาประเüณี ของผูอื่นและรูปแบบอื่น ๆ ของการแÿüงĀาประโยชนทางเพýเฉพาะในบริบทของ การคามนุþย พิธีÿารไมไดจัดทํานิยามÿองเรื่องนี้ไüจึงไมมีผลใด ๆ ตอรัฐภาคีในการ จัดทํากฎĀมายเรื่องโÿเภณี (การคาประเüณี) ในประเทýของตน ซึ่งĀมายคüามüาพิธี
๔๕ ÿารไมไดกําĀนดüารัฐภาคีจําเปนตองใชแนüทางอาญาเอาผิดตอการคาประเüณีใน ประเทýของตน คําอธิบายเรื่องคüามยินยอมของผูเÿียĀายจากการคามนุþยในเรื่อง การแÿüงĀาประโยชนไมเปนÿิ่งÿําคัญĀากมีการใชüิธีการตาง ๆ ตามที่ระบุไü ดังนั้น ผูเÿียĀายจึงไมมีภาระที่จะตองพิÿูจนในเรื่องของคüามยินยอม เชนเดียüกับใน คดีอาญาตาง ๆ อัยการมีĀนาที่พิÿูจนเรื่องนี้ตามที่กําĀนดไüในกฎĀมายของประเทý ÿาเĀตุที่พิธีÿารไมไดกําĀนดคํานิยามÿองเรื่องนี้ไüเนื่องจากไมÿามารถมีคüามเĀ็น พองรüมกันของประเทýตาง ๆ ตอเรื่องโÿเภณี ฝายĀนึ่งเĀ็นüาการบังคับใชแรงงาน การตกอยูในÿภาพบังคับ การปฏิบัติเยี่ยงทาÿ ซึ่งมีคํานิยามในกฎĀมายระĀüาง ประเทýอยูแลüเพียงพอที่จะครอบคลุมทุกรูปแบบของการแÿüงĀาประโยชน แตอีก ฝายที่ใชแนüทางอาญาĀามปรามการคาประเüณีในประเทýตองการใĀมีการระบุ ÿองเรื่องดังกลาüไüในพิธีÿาร การไมจัดทําคํานิยามในÿองเรื่องนี้จึงเปนการประนี ประนอมใĀพิธีÿารผานการเĀ็นชอบ แตในขณะเดียüกันก็ไดจัดทําคําอธิบายที่กลาü ไüแลüขางตน ÿะทอนใĀเĀ็นüาพิธีÿารไมไดมีจุดประÿงคใĀรัฐภาคีใชแนüทางอาญา Āามปรามโÿเภณี ดังนั้นจึงจําเปนที่จะตองนําคําอธิบายเĀลานี้มาพิจารณาเพื่อใชใน การÿรางคüามเขาใจüาพิธีÿารพิจารณาเฉพาะเรื่องการแÿüงĀาประโยชนจากการ บังคับคาประเüณีüาเปนการคามนุþย แตการคาประเüณีของผูใĀญที่ไมมีการบังคับ ไมไดรüมไüในคํานิยามเรื่องการคามนุþย และรัฐภาคีÿามารถที่จะกําĀนดกฎĀมาย ในประเทýเรื่องการคาประเüณีในแนüทางใด ๆ ก็ได นอกจากนั้น องคการตอตานยา เÿพติดและอาชญากรรมยังอางüาไดใชกรอบĀลักการÿิทธิมนุþยชนในเรื่องการใĀ คüามชüยเĀลือผูเÿียĀายจากการคามนุþยไüในพิธีÿาร ดüยเĀตุนี้จึงอาจÿรุปไดüาคํา นิยามเรื่องการคามนุþยในพิธีÿารเปนไปตามที่พันธมิตรÿากลตานการคาĀญิงและ เครือขายÿมาชิกเÿนอไüในเอกÿารมาตรฐานÿิทธิมนุþยชนในการปฏิบัติตอผูถูกคา มนุþย แตเปนเพราะคüามแตกตางในการüิเคราะĀเรื่องโÿเภณี การคาประเüณี ของ ประเทýภาคีและกลุมองคกรภาคประชาÿังคมทําใĀพิธีÿารยังจําตองคงเรื่องการ แÿüงĀาประโยชนจากการคาประเüณีของผูอื่น และการแÿüงĀาประโยชนทางเพý ไüในคํานิยามเรื่องการคามนุþย ตอมาใน พ.ý. ๒๕๔๗ กรรมาธิการเรื่องÿิทธิ มนุþยชนไดแตงตั้งผูตรüจการพิเýþเรื่องÿิทธิมนุþยชนของผูเÿียĀายจากการคา มนุþยโดยเฉพาะĀญิงและเด็ก ซึ่งในรายงานฉบับแรกใĀคüามÿําคัญในเรื่องการ แÿüงĀาประโยชนทางเพýและนําเÿนอรายงานไปในแนüทางของกลุมองคกรที่ ตองการขจัดการคาประเüณีใĀĀมดÿิ้น
๔๖ ๑๒. การดำเนินการของประเทศไทย และการหลั่งไหลของเงินทุนและผู้เชี่ยวชาญ ในÿüนของประเทýไทยไดมีคüามกาüĀนาในการแกไขกฎĀมายเรื่องการ คาประเüณีและการคามนุþย โดยผานกฎĀมายเรื่องพระราชบัญญัติปองกันและ ปราบปรามการคาประเüณี พ.ý. ๒๕๓๙ แทนพระราชบัญญัติปรามการคาประเüณี พ.ý. ๒๕๐๓ ที่มีกรอบแนüคิดเชนเดียüกับอนุÿัญญาปราบปรามการคามนุþยและ การแÿüงĀาประโยชนจากการเปนโÿเภณีของผูอื่น คือไมยอมรับการคาประเüณีและ ใชแนüทางอาญาลงโทþผูแÿüงĀาประโยชนและผูคาประเüณีที่ถูกจับกุมตองไดรับ การบําบัดฟนฟู ไดรับการอบรมเรื่องอาชีพกอนคืนÿูÿังคม แตไมมีบทลงโทþผูซื้อ บริการทางเพý ในกฎĀมายฉบับใĀม พ.ý. ๒๕๓๙ มีจุดมุงĀมายÿําคัญคือการ ปราบปรามการคาประเüณีของเด็กทั้งที่ÿมัครใจและถูกบังคับจึงมีการลงโทþพอแม และผูเกี่ยüของที่ไดรับประโยชนกับผูใชบริการทางเพýจากเด็ก และเด็กจะตองเขาÿู กระบüนการบําบัดฟนฟู ในÿüนของการคาประเüณีของผูใĀญจะเปนคüามผิดĀากมี การโฆþณาชักชüนที่มีโทþทั้งปรับและจําคุก แตไมจําเปนตองเขารับการบําบัดฟนฟู เĀมือนเชนในพระราชบัญญัติฉบับกอน และปจจุบันไดมีการยกรางพระราชบัญญัติ คุมครองการใĀบริการทางเพý พ.ý... เพื่อใĀการคุมครองผูใĀบริการทางเพý ĀลากĀลายอัตลักþณ ในÿüนของการคามนุþยไดออกพระราชบัญญัติมาตรการในการปองกันและ ปราบปรามการคาĀญิงและเด็ก พ.ý. ๒๕๔๐ แทนพระราชบัญญัติปราบปรามการคา Āญิงและเด็กĀญิง พ.ý. ๒๔๗๑ โดยครอบคลุมเพียงเรื่องการคาประเüณีและการ แÿüงĀาประโยชนทางเพý ไมไดรüมรูปแบบอื่น ๆ ของการคามนุþย กลุมองคกรที่ ทํางานดานผูĀญิงและเด็กไดมีÿüนรüมในการแÿดงคüามคิดเĀ็นในการจัดทํา พระราชบัญญัตินี้ทําใĀÿามารถมีการกําĀนดเรื่องการดูแลใĀคüามชüยเĀลือแกĀญิง และเด็กทั้งไทยและตางชาติที่เปนผูเÿียĀายจากการคามนุþย ไดมีการปรับเปลี่ยน ÿถานบําบัดฟนฟูโÿเภณีเปนที่ดูแลเยียüยาเĀยื่อคามนุþย และมีการจัดตั้งกองทุน เพื่อใĀคüามชüยเĀลือผูเÿียĀายและการทํางานรณรงคตานการคามนุþย นอกจากนั้นยังไดมีการรüมมือในระดับภูมิภาคจัดทําขอตกลงทüิภาคีและพĀุภาคี เรื่องการคามนุþยในกลุมประเทýอาเซียน ปจจัยอยางĀนึ่งที่ผลักดันใĀรัฐบาลÿนใจ แกไขปญĀาการคาĀญิงและเด็ก คือกฎĀมายคุมครองเĀยื่อคามนุþยของประเทý ÿĀรัฐอเมริกา พ.ý. ๒๕๔๓ ( The Trafficking Victims Protection Act of 2000) ที่ใชเปนเครื่องมือในการจัดทํารายงานÿถานการณและคüามพยายามแกไขปญĀา
๔๗ การคามนุþยของประเทýตาง ๆ โดยจัดลําดับประเทýเปน ๓ ระดับ ประเทýที่ไม ดําเนินการตามมาตรฐานขั้นตํ่าที่กําĀนดไüในกฎĀมายอเมริกันฉบับนี้อยางเต็มที่จะ จัดอยูในระดับที่ ๓ และไดรับการลงโทþ เชน ทางการคา การไดรับคüามชüยเĀลือ ดานตาง ๆ รüมทั้งการกูเงินจากÿถาบันการเงินระĀüางประเทý ถัดมาเปนระดับที่ ๒ และระดับที่ ๒ ซึ่งตองเฝาระüังเพราะยังไมÿามารถดําเนินการไดตามเกณทที่ กฎĀมายฉบับนี้เรียกรอง ÿüนระดับที่ ๑ เปนประเทýที่มีคüามกาüĀนาในการ ดําเนินการแกไขปญĀา ในÿüนของประเทýไทยแมจะมีคüามพยายามในการ แกปญĀาĀลายดานแตก็ยังอยูในระดับที่ ๒ และระดับประเทýที่ตองเฝาระüัง ทําใĀ มีการพิจารณาออกพระราชบัญญัติปองกันและปราบปรามการคามนุþยโดยเฉพาะ การคาĀญิงและเด็ก พ.ý. ๒๕๕๑ ที่จัดทําโดยใชกรอบของพิธิÿารเรื่องการคามนุþย โดยเฉพาะการคาĀญิงและเด็ก โดยครอบคลุมการคามนุþยเพื่อการแÿüงĀา ประโยชนทางเพý และบังคับใชแรงงานในภาคÿüนตาง ๆ และเมื่อ พ.ý. ๒๕๕๖ ประเทýไทยไดเขาเปนภาคีของพิธีÿารปาเลโม ใน พ.ý. ๒๕๕๔ กระทรüงแรงงานได จัดทําคํานิยามเรื่องแรงงานบังคับและเพิ่มการคุมครองผูถูกบังคับใชแรงงาน ÿํานักงานตํารüจแĀงชาติไดจัดตั้งคณะทํางานไทยตอตานการคามนุþยอันประกอบ ดüยผูบังคับใชกฎĀมาย นักÿังคมÿงเคราะĀและองคกรเอกชน และไดเพิ่มคüาม พยายามในการจับกุมลงโทþเครือขายนักคามนุþย และใĀการคุมครองชüยเĀลือ ผูเÿียĀาย เพื่อใĀมีการดําเนินคดีคามนุþยเปนไปอยางมีประÿิทธิภาพไมลาชา ใน พ.ý. ๒๕๕๘ ไดมีการจัดตั้งแผนกคดีคามนุþยขึ้นในýาลอาญา ทั้งในýาลชั้นตนและ ýาลอุทธรณ และจัดทําพระราชบัญญัติüิธีพิจารณาคดีคามนุþย พ.ý. ๒๕๕๙ ซึ่งใช ระบบไตÿüนในการพิจารณาคดีแทนระบบกลาüĀา ในภาพรüมจะเĀ็นüาประเทý ไทยมีคüามกาüĀนาในการพัฒนาเครื่องมือและกลไกรüมถึงนโยบายและแผน ระดับชาติเพื่อใชปองกัน ปราบปรามและแกไขปญĀาการคามนุþย การคาĀญิงและ เด็กภายในประเทýและขามชาติ Āลังจากมีการจัดทําและบังคับใชพิธีÿารเรื่องการคามนุþยโดยเฉพาะการคา Āญิงและเด็ก ไดเกิดโครงการและĀนüยงานใĀม ๆ ที่ไดรับการÿนับÿนุนจากแĀลง ทุนของรัฐบาลตาง ๆ และองคกรระĀüางประเทý การดําเนินงานมักจะเปน ผูเชี่ยüชาญตางประเทýที่มีคüามชํานาญในเรื่องกฎĀมายÿิทธิมนุþยชนแตไมมี ประÿบการณในการทํางานใĀคüามชüยเĀลือแกเĀยื่อโดยตรง งานÿüนใĀญจะเนน เรื่องการอบรมใĀคüามรูในกรอบของÿิทธิมนุþยชนแกเจาĀนาที่ผูบังคับใชกฎĀมาย และในกระบüนการยุติธรรม การÿงเÿริมคüามรüมมือระĀüางรัฐบาลในภูมิภาค
๔๘ อาเซียน ตลอดจนการจัดทําขอตกลงในเรื่องการคามนุþย รüมถึงคüามพยายามใน การจัดทํากฎĀมายอาเซียนเรื่องการคามนุþย มีการจัดทําคูมืออบรมเรื่องการคา มนุþยตามคํานิยามของพิธีÿาร ÿüนองคกรภาคเอกชนจะมีบทบาทในการใĀคüาม ชüยเĀลือดานตาง ๆ แกผูเÿียĀายจากการคามนุþยที่ยังมีขอจํากัดทั้งดานเงินทุนใน การดําเนินกิจกรรม และพื้นที่ในการทํางาน องคกรเอกชนĀลายแĀงมีเปาĀมาย ปราบปรามการคามนุþยและไมยอมรับการคาประเüณี เนนการบุกทลายชüยเĀลือ ออกจากÿถานที่ใĀบริการทางเพýและใĀคüามใÿใจเฉพาะกับผูคาประเüณีที่เปนเด็ก จึงเกิดคüามขัดแยงกับกลุมองคกรที่ทํางานพิทักþÿิทธิĀญิงบริการ เมื่อมีการตื่นตัü และคüามรüมมือในการทํางานเพื่อปองกันและปราบปรามการคามนุþยในระดับ ภูมิภาคและประเทý พื้นที่ในการรณรงคขององคกรภาคประชาÿังคมในการรณรงค ระดับนโยบายรüมถึงการปรับปรุงแกไขกฎĀมายไดลดแคบลงเพราะกลายเปน ภาระĀนาที่ของผูเชี่ยüชาญเรื่องกฎĀมายระĀüางประเทýและกฎĀมายÿิทธิ มนุþยชน ที่ÿüนใĀญไมเคยมีประÿบการณโดยตรงในการใĀคüามชüยเĀลือแก ผูเÿียĀายจากการคามนุþย ĀลังจากมีขอตกลงระĀüางประเทýและในภูมิภาคการ ดําเนินการตาง ๆ จะอยูในกรอบของขอตกลงที่Āนüยงานของรัฐจะประÿานคüาม รüมมือกัน เชนในเรื่องการใĀที่พักพิง การเยียüยา และการÿงกลับที่ตองดําเนินอยาง เปนทางการระĀüางĀนüยงานรัฐในประเทýตนทางและปลายทาง เปนตน อยางไรก็ ตามมีขอÿังเกตüาแมจะลดบทบาทการประÿานการทํางานชüยเĀลือขององคกรภาค ประชาÿังคมในกรอบทางการนี้แตĀนüยงานรัฐก็มักจะใĀองคกรภาคประชาÿังคม เปนผูรับผิดชอบในการชüยเĀลือผูเÿียĀายดานกฎĀมายรüมทั้งคาใชจายในการ ดําเนินคดีฟองรองที่ใชระยะเüลายาüนานในการพิจารณาคดี มูลนิธิผูĀญิงไดทํางานกับผูเÿียĀายจากการคามนุþยและไดÿนับÿนุนการ ÿรางกลุมของผูเÿียĀาย-กลุมĀญิงÿูชีüิต เพื่อประÿานการใĀคüามชüยเĀลือเพื่อใĀ เขาถึงการเยียüยาดานตาง ๆ รüมถึงการฟองรองดําเนินคดี และการรณรงคในระดับ ชุมชนเพื่อปองกันการคาĀญิงและเด็ก ทําใĀไดพบüาพื้นที่ในการทํางานของกลุม ผูเÿียĀายจะมีเพียงการแลกเปลี่ยนขอมูล การเขารüมในการอบรม แตมิไดมีÿüนรüม อยางเต็มที่ในการเÿนอแนะปรับเปลี่ยนกฎĀมาย แนüปฏิบัติตาง ๆ บนพื้นฐาน ประÿบการณจากการเปนผูถูกคาของตน ÿมาชิกĀญิงÿูที่เขาÿูกระบüนการยุติธรรม เพื่อใĀมีการดําเนินคดีทางอาญาและการชดเชยคüามเÿียĀายจากเครือขายผูคา มนุþยมักจะผิดĀüังที่พบüาแมคําพิพากþาจะลงโทþผูกระทําคüามผิดและใĀมีการ ชดเชยคüามเÿียĀาย แตในทางปฏิบัติผูเÿียĀายไมไดรับการชดเชยใด ๆ เนื่องจากได
๔๙ มีการถายโอนทรัพยÿินไปกอนแลü และในบางกรณีมีการĀลบĀนีของจําเลยในชüง พิจารณาคดี และไมมีĀนüยงานที่รับผิดชอบติดตามจําเลยมาลงโทþ ผูเÿียĀายและ องคกรที่ดูแลชüยเĀลือตองมีภาระในการติดตามĀาüิธีการเพื่อใĀจําเลยมารับโทþซึ่ง ใชระยะเüลาเชนเดียüกัน ผูเÿียĀายที่เปนÿมาชิกĀญิงÿูไดถายทอดเรื่องราüของตน และเรียบเรียงเปนเปนĀนังÿือชื่อ คüามยุติธรรมยังมาไมถึง โดยไดรับการÿนับÿนุน ในการจัดพิมพจากองคกรระĀüางประเทýเปนภาþาตางประเทý แตไมÿนับÿนุนการ จัดพิมพเปนภาþาไทยเพราะเนื้อĀาไมไดรับคüามเĀ็นชอบจากĀนüยงานของรัฐที่ ดูแลเรื่องการคามนุþยโดยเฉพาะการคาĀญิงและเด็ก จึงดูเÿมือนüาĀนüยงานของรัฐ ยังไมÿามารถรับฟงคüามคิดเĀ็นที่แตกตางเพราะอาจเกรงüาจะÿงผลตอภาพลักþณ ของรัฐบาลและการจัดลําดับในรายงานเรื่องการคามนุþยของรัฐบาลÿĀรัฐอเมริกา นอกจากนั้นคüามมุงมั่นที่จะปราบปรามการคามนุþยโดยเฉพาะการคาĀญิงและเด็ก ที่ใĀคüามÿําคัญในชüงแรกในเรื่องการบังคับคาประเüณีและดําเนินการดüยการบุก ชüยĀญิงและเด็กÿงผลตอการทํางานของผูใĀบริการทางเพýที่เปนผูใĀญที่ไมไดรับ การเยียüยาชüยเĀลือĀากไมไดระบุüาเปนเĀยื่อการคามนุþยแตจะถูกลงโทþจาก กฎĀมายปองกันและปราบปรามการคาประเüณี ชองüางระĀüางกลุมองคกรที่ ทํางานตานการคามนุþยกับกลุมผูĀญิงที่เปนพันธมิตรกับกลุมĀญิงบริการทางเพýจึง เพิ่มมากขึ้น ทําใĀไมÿามารถÿรางคüามรüมมืออยางมีประÿิทธิภาพเพื่อกําĀนดแนü ทางการปรับปรุงกฎĀมายเรื่องการคาประเüณีเพื่อคุมครองÿิทธิของคนทํางานบริการ ทางเพý ๑๓. เยือนถิ่นต้นทาง มูลนิธิผูĀญิงไดเยี่ยมเยียนพื้นที่ที่เคยทํางานรณรงคโÿเภณีเด็ก และงานüิจัย เชิงปฏิบัติการเรื่องการยายถิ่นและการคามนุþยในภาคเĀนืออีÿานและพัทยา โดย พบและพูดคุยกับผูที่เคยเปนภาคีในการทํางาน และบางคนเปนผูเÿียĀายจากการคา มนุþย ตางใĀคüามคิดเĀ็นพองกันüาการยายถิ่น และการคาประเüณียังคงดํารงอยู ในพื้นที่แตปรับเปลี่ยนจากการถูกคามาเปนคüามÿมัครใจในการยายถิ่นเพื่อĀางาน ทําในตางแดน และการใĀบริการทางเพýทั้งในและนอกพื้นที่ชุมชนของตน โดยมี บุคคลที่ÿามทั้งที่เปนÿมาชิกในครอบครัüและเพื่อนชüยอํานüยคüามÿะดüกในการ เดินทาง การจัดĀาลูกคามาใชบริการ และไมพบการลอลüงบังคับใชคüามรุนแรง ดังนั้นคํานิยามเรื่องการคามนุþยตามพิธีÿาร และตามพระราชบัญญัติปองกันและ ปราบปรามการคามนุþยโดยเฉพาะการคาĀญิงและเด็ก พ.ý. ๒๕๕๑ ไมÿามารถ
๕๐ นํามาใชกับรูปแบบที่เกิดขึ้นในปจจุบัน เพราะขาดองคประกอบของการนําพาขนยาย ดüยüิธีการลอลüงและบังคับเพื่อแÿüงĀาประโยชน ปญĀาที่พบของผูยายถิ่นĀางาน ทําในตางแดนคือการถูกจับและÿงกลับประเทý และคาจางที่ไดรับจากการทํางาน การใĀบริการไมเปนไปตามที่ตกลง ภาคเหนือ ในพื้นที่ภาคเĀนือที่เคยเปนýูนยกลางของการนําพาเด็กĀญิงเขาÿู การบังคับคาประเüณี ครูÿม ซึ่งเปนครูผูชายที่รüมรณรงคโครงการคําĀลาในโรงเรียน ที่มีการตกเขียüอยางเปนระบบและชüงเüลานั้นผูปกครองคัดคานการใĀคüามรูแก เด็กเรื่องการบังคับคาประเüณีผานเรื่องราüจากĀนังÿือคําĀลา แÿดงคüามเĀ็นüาการ ตกเขียüไดยุติอยางÿิ้นเชิง คüามเปนอยูของชาüบานดีขึ้นÿüนĀนึ่งมาจากรายไดของ Āญิงยายถิ่นในยุคแรกที่ÿงเงินÿรางบาน ซื้อที่ดินและลงทุนทางการýึกþาใĀแก ÿมาชิกในครอบครัüทําใĀรุนĀลังÿามารถมีอาชีพอื่น ๆ เลี้ยงดูตนเอง แตการยายถิ่น และการคาประเüณีดüยการตัดÿินใจของตนเองยังดํารงอยูแตไมไดมีการจัดการแบบ เปนระบบเปดเผยเĀมือนในอดีต ในขณะเดียüกันชุมชนก็ยังไมยอมรับการคาประเüณี เพราะเĀ็นüาเปนการขัดตอüัฒนธรรมขนบประเพณีที่เคยมีมาและมีตัüอยางของĀญิง ที่ไมประÿบคüามÿําเร็จซึ่งมีจํานüนมากกüาที่ประÿบคüามÿําเร็จและประÿบปญĀา ทางจิตใจ รüมทั้งเÿียชีüิตจากเปนโรคเพýÿัมพันธและเอชไอüีเอดÿ ตาและตาล ÿองพี่นองที่เคยผานการบังคับคาประเüณีในüัยเด็กและตอมาได กลายเปนผูใĀบริการทางเพýดüยคüามÿมัครใจเพื่อĀารายไดดูแลครอบครัü ปจจุบัน ตาแตงงานมีครอบครัüและมีรานขายของในĀมูบาน ÿüนตาลเปนพนักงานของýูนย ทางราชการ ตาเĀ็นüาเด็กรุนใĀมใÿใจในการเรียนดüยการÿนับÿนุนของพอแมไม เĀมือนรุนของพüกตนที่พอแมยากจน “มีชุดนักเรียนชุดเดียüตองใÿĀาüัน ตองชüย ทํางาน การไปคาประเüณีไมไดคิดüาตนเองเÿียÿละรูแตüาตองการเงินแตไมเคยรูÿึก ภาคภูมิใจเพราะคนดูถูกüาเราเปนคนไมดีตัüเราเองไมเชื่อüาเราไมดีมองüาเปนÿิทธิ ของเรา เราทําไดแคนี้เพราะÿังคมไมเปดโอกาÿ ในรุนเรามีเพียงผูชายที่ไดเรียนÿüน เด็กผูĀญิงไปคาประเüณีกันĀมด ตอนทํางานตองระแüดระüังมากที่ÿุดคือเจาĀนาที่ ตํารüจมากกüาลูกคาที่ไมรูจัก เมื่อเจาĀนาที่ตํารüจเขามาจับกุม นั่นĀมายถึงคüาม เÿียĀายที่ไมÿามารถเจรจาตอรองไดและผูĀญิงตองจายมากĀากถูกจับกุม ÿิ่งที่ เลüรายที่ÿุดคือการถูกจับเขาบานพักทําใĀตนเองและครอบครัüตองอับอาย” ตา ทํางานบริการทางเพýราü ๘ - ๙ ปมีรายไดพอเพียงที่จะปลูกบานใĀม ซื้อที่นากüา ๑๐ ไรเพื่อทําการเกþตร ตาแตงงานและมีครอบครัüที่อบอุน นอกจากนี้ยังเปน
๕๑ กรรมการและอาÿาÿมัครชองชุมชน และรูÿึกพึงพอใจกับชีüิตของตน ÿüนตาล นองÿาüทํางานในเมืองกับกลุมเด็กและเยาüชนมีคüามคิดเĀ็นüามีเด็กและเยาüชนที่ รüมกลุมกันใĀบริการทางเพýโดยใชÿื่อออนไลนและจะนําเงินไปใชจายบริโภค ฟุมเฟอยไมไดดูแลครอบครัüเชนในอดีต แมในปจจุบันĀนüยงานรัฐและเอกชนจะมี โครงการÿงเÿริมอาชีพจํานüนมากแตก็ยังไมÿามารถเขาถึงกลุมเปราะบางไดอยาง ทั่üถึงทําใĀเด็กบางคนถูกชักจูงเขาÿูการใĀบริการทางเพý ผู้อำนวยการองค์กรภาคีวายเอ็มซีเอ ในอําเภอดอกคําใตยืนยันüายังคงมีการ ยายถิ่นไปทํางานตางประเทý โดยเฉพาะประเทýเกาĀลีแตÿüนใĀญเปนการไปโดย อาýัยเครือขายญาติพี่นองĀรือเพื่อนที่ทํางานอยู โดยการติดตอทางเฟซบุก ผูĀญิงที่ เดินทางไปÿüนใĀญมีคüามจําเปนทางครอบครัü โดยเฉพาะĀญิงที่Āยารางตอง รับภาระเลี้ยงดูลูกเพียงลําพัง แมüาปจจุบันชาüบานจะมีโอกาÿเขาถึงกองทุน ประกอบอาชีพ และกองทุนกูยืมของรัฐ แตพบüาโอกาÿเĀลานั้นไมÿามารถตอบ โจทยปญĀาไดอยางแทจริง อีกทั้งไมมีตัüอยางคüามÿําเร็จจากกองทุนเĀลานั้นใĀ เĀ็น ดังนั้นการยายถิ่นยังเปนทางออกที่ผูĀญิงพรอมที่จะเÿี่ยงผูĀญิงทราบดีüาตน อาจตองทํางานนüดที่แอบแฝงงานบริการทางเพýเพื่อใĀมีรายไดพอเพียง ดังนั้น มายาคติที่üาผูĀญิงเลือกทํางานที่ÿบาย แทจริงแลüผูĀญิงอาจไมคิดüาเปนงานÿบาย จึงเลือกทําĀากแตเปนงานเดียüที่ÿามารถทําใĀผูĀญิงÿามารถมีรายไดตอบÿนองตอ คüามจําเปนและภาระที่ตนตองแบกรับ ปรากฏการณใĀมในรอบ ๕-๑๐ ปที่ผานมา คือการยายถิ่นของแรงงานจากกลุมชาติพันธุบนพื้นที่ÿูงเนื่องจากจากคüามลมเĀลü ของครอบครัüและภาระที่ผูĀญิงตองแบกรับ ประกอบกับคüามออนเยาüไมรูเทาทัน จึงยังคงพบเĀ็นการลอลüงเอาเปรียบผูĀญิงและเด็กÿาüจากกลุมชาติพันธุเขาÿู ตลาดแรงงานทีไมเปนธรรมและงานบริการทางเพý ลอย เคยเปนอาÿาÿมัครตานการประเüณีของเด็ก รüมกับนา ที่ขณะนี้มี Āนาที่การงานในองคการปกครองÿüนทองถิ่นและยังมีบทบาทในการพิทักþ ทรัพยากรและÿิ่งแüดลอมในชุมชน ÿüนลอยยังคงทําโครงการรณรงคเรื่องการคา มนุþยไดÿะทอนÿถานการณในพื้นที่อําเภอที่ตนทํางานอยูในทํานองเดียüกันüา มี แรงงานเยาüชนĀญิงและเด็กจากกลุมชาติพันธุเขาÿูงานในÿถานบันเทิง เชน รานอาĀารกลางคืน รานเĀลาคาราโอเกะ ซึ่งมีการคาบริการทางเพýของĀญิงÿาü เĀลานี้แอบแฝงอยูทั่üไป โดยการจัดการของเจาของรานจะพยายามแยกÿüนของ กิจการราน และการทํางานคาบริการของผูĀญิงอยางชัดเจน กลาüคือการกําĀนด
๕๒ คาจางที่ตํ่ามาก ๒,๐๐๐-๓,๐๐๐ บาท ตอเดือน ĀรือไมมีคาจางใĀทําใĀแรงงาน เĀลานั้นตองใĀบริการทางเพýเพื่อเปนรายไดĀลัก โดยผูĀญิงจะออกไปใĀบริการกับ ลูกคาที่ตกลงตามโรงแรมที่พักของลูกคาĀลังงานเลิกĀรือระĀüางการทํางาน ทั้งนี้ การจัดการเÿมือนเปนการกระทําลับĀลังเจาของซึ่งไมมีÿüนไดÿüนเÿียกับการขาย บริการทางเพý และĀมายถึงการปดคüามรับผิดชอบคüามปลอดภัยตอผูĀญิงดüย เชนกัน การตกลงรับงาน ราคา ÿถานที่และเงื่อนไขการใĀบริการขึ้นอยูกับคüาม ÿามารถของผูĀญิง ซึ่งพบüาในคüามเปนจริงผูĀญิงอาจไมÿามารถตอรองĀรือ กําĀนดเงื่อนไขการทํางาน ĀรือแมแตขอคüามชüยเĀลือเมื่อถูกละเมิดเอาเปรียบได เพราะเปนการทํางานที่ซอนเรนไมมีการคุมครองทางกฎĀมายแรงงาน อีกทั้งผูĀญิง และเยาüชนÿüนใĀญมาจากชุมชนกลุมชาติพันธุในพื้นที่เชียงราย และจากประเทý เพื่อนบานการทํางานชüยเĀลือเมื่อประÿบปญĀาและปองกันการถูกแÿüงĀา ประโยชนทําไดยากลําบากเนื่องจากชุมชนและครอบครัüไมยอมรับĀญิงและเด็กที่ แยกออกมากจากครอบครัü ปจจัยที่ทําใĀการบริการทางเพýยังคงอยูไดแกการเปด เขตเýรþฐกิจพิเýþ ที่นักธุรกิจและนักทองเที่ยüจากภายนอกเขามาในพื้นที่ คานิยม ในการบริโภคและการเลือกที่จะไมทํางานกลางแดดของĀญิงและเยาüชน ตลอดจน การชักชüนของเพื่อนที่คาบริการทางเพý และการขาดทักþะชีüิต ลอยเĀ็นüาการ ยายถิ่นเพื่อทํางานบริการทางเพýของĀญิงและเยาüชนในพื้นที่และจากประเทý เพื่อนบานจะยังคงดํารงอยูตอไปแตกลุมองคกรที่ทํางานชüยเĀลือปองกันขณะนี้ กําลังประÿบปญĀาดานเงินทุนทําใĀตองปรับลดขนาดของกิจกรรมโดยเฉพาะการ ทํางานในชุมชน อาภา ผูประÿานโครงการÿตรีนานาชาติพันธุ(PEEW- Project Education for Ethnic Women) เĀ็นüาการทํางานคาบริการในพื้นที่ชายแดนจังĀüัดเชียงรายที่ เปนýูนยกลางนักทองเที่ยüในปจจุบันเปนรูปแบบของรานนüด คาราโอเกะ ไมมี ÿถานการบริการทางเพý (ซอง) ในพื้นที่เĀมือนในอดีต รูปแบบที่แพรĀลายมาก ที่ÿุดคือการทํางานโดยตรงระĀüางผูĀญิงกับลูกคา โดยการติดตอนัดĀมายทาง application ออนไลนĀรือการÿรางกลุมเล็ก ๆ ของผูĀญิงเพื่อĀาแขกเอง ซึ่งตนไม แนใจüาเปนการเปลี่ยนไปในทิýทางที่ดีขึ้นกับตัüผูĀญิงĀรือไมโดยเฉพาะÿําĀรับเด็ก üัยรุนจากชุมชนชาติพันธุที่เขามาในกระบüนการนี้อาจถูกเอาเปรียบ Āรือถูกลอลüง ไดงาย
๕๓ กลุ่มเจ้าหน้าที่จาก ศูนย์ลูกหญิง แมÿายที่เคยใĀการดูแลเด็กกลุมเÿี่ยงตอ การเขาÿูการบริการทางเพýแตในปจจุบันจํานüนเด็กลดลงมากเนื่องจากเด็กบางÿüน เดินทางขามแดนไปทํางานนอกพื้นที่ และบางÿüนÿามารถเขาไปในระบบการýึกþา ของรัฐไดเนื่องจากการเปดกüางของระบบการýึกþา ไดใĀขอมูลในทิýทางเดียüกัน üา ÿถานการณการยายถิ่นเพื่อการคาประเüณีของเด็กและเยาüชนในปจจุบันอยูใน รูปแบบ “ÿมัครใจ” โดยเดินทางไปกับกลุมเพื่อนและเครือญาติĀรือในบางกรณี พบüาเด็กไดติดตอกับเพื่อน (ชาย) ทางÿื่อออนไลนและüาจางรถประจําทางไปÿงใน พื้นที่ชั้นใน ในกรณีที่ไมมีบัตรประชาชนตองเÿียคาใชจายÿูงมากกüาปกติการติดตอ ชักจูงปจจุบันÿามารถทําไดโดยตรงกับเด็ก โดยนายจางที่ปลายทางจะใชกลุมเพื่อน ในüัยเดียüกันเปนคนโนมนาüชักจูง ซึ่งรูปแบบนี้มีทั้งการชักจูงเขาไปทํางานในเมือง ชั้นใน เชน กรุงเทพ ĀรือจังĀüัดอื่น ๆ และการชักจูงไปทํางานบริการในคาÿิโน บริเüณชายแดนประเทýเมียนมารจากการÿํารüจขอมูลของýูนยพบüาผูĀญิงไทยที่ ÿüนใĀญเคยมีประÿบการณทํางานใĀบริการทางเพýมากอนจะเดินทางเขาไปทํางาน บริการแบบไปกลับ ขอมูลจากภาคีเครือขายตานการคาĀญิงและเด็ก และกลุมพิทักþÿิทธิĀญิง บริการทางเพýทําใĀเĀ็นภาพรüมüาการเคลื่อนยายเพื่อทํางานบริการทางเพýยัง ดํารงอยู แตเปนไปดüยการ “ตัดÿินใจ” ของĀญิงและเยาüชนที่ตองการมีรายไดดูแล ครอบครัüและตอบÿนองคานิยมใĀม ๆ ของการบริโภค ไมมีการจัดพา จัดĀาอยาง เปนระบบเพื่อการแÿüงĀาประโยชนทางเพýจากĀญิงและเยาüชน อยางไรก็ตามยังมี กลุมนาĀüงใยคือĀญิงและเยาüชนกลุมชาติพันธุและจากประเทýเพื่อนบานที่ยังมี คüามเปราะบางในการทํางานใĀบริการทางเพý ภาคอีสาน เปนชุมชนตนทางของการยายถิ่นเพื่อขายแรงงานของผูชาย และ ตอมาเปนการขายบริการทางเพýของผูĀญิงทั้งในประเทýและตางประเทý อุดรธานี และĀนองคายเปนพื้นที่ที่มูลนิธิผูĀญิงจัดอบรมอาÿาÿมัครชุมชนดูแลเรื่องคüาม รุนแรงตอĀญิงและเด็ก และรüมในโครงการüิจัยเรื่องการยายถิ่นและการคาĀญิง ตลอดจนจัดทุนÿนับÿนุนโครงการขนาดเล็กที่ริเริ่มโดยผูĀญิงที่เคยยายถิ่น ในĀมูบานที่มีประüัติยาüนานของการยายถิ่น เราพบนีที่เคยยายถิ่นไป ทํางานบานที่ตะüันออกกลางพรอมกับÿามีซึ่งขณะนี้นอนปüยดüยอัมพาตและโรคอัล ไซเมอรนีเคยรüมเดินทางไปประชุมกับมูลนิธิผูĀญิงที่โตเกียü ประเทýญี่ปุน และใĀ การในที่ประชุมเรื่องราüของลูกÿาüที่ÿูญĀายขาดการติดตอĀลังจากนายĀนาพามา
๕๔ ทํางานที่ญี่ปุน ทําใĀตํารüจรüมมือติดตามและĀลังการประชุมไดพบกับลูกÿาüที่เพิ่ง พนจากÿภาพบังคับคาประเüณีเพราะติดĀนี้และตอมาไดมีการประÿานงานÿงกลับ Āมูบาน ลูกÿาüไดÿรางครอบครัüใĀมแตตองมาเÿียชีüิตดüยอายุเพียง ๓๔ ปดüย โรคเอดÿและÿามีĀนีĀายไปเĀลือเพียงลูกนอยüัยเรียนชั้นประถม ลูกÿาüคนโต ของนีที่ยายถิ่นไปทํางานเก็บผลไมที่เกาĀลีกüาÿามปตองเดินทางกลับมาดูแลพอแม และĀลาน โดยเปดรานชําขายของดüยเงินที่ไดจากการทํางานที่เกาĀลีซึ่งราüĀนึ่ง แÿนบาทไดใชเปนคาÿินÿอดแตงงานลูกชายคนโตที่ทํางานในจังĀüัดอื่น Āากมี โอกาÿเธอก็อยากไปทํางานที่เกาĀลีอีก ไมไกลจากบานของนีเราพบ โÿ กับĀลาน ๆ ในบานĀลังใĀมที่ÿรางเÿร็จÿมบูรณจากรายไดของลูกชายที่ยายถิ่นไปทํางานที่ญี่ปุน รüมเจ็ดปทั้งโÿและนีไดเขารüมประชุมนานาชาติเรื่องการยายถิ่นและการคาĀญิงที่ เชียงใĀม และมีÿüนแÿดงคüามคิดเĀ็นในการจัดตั้งพันธมิตรÿากลตอตานการคา Āญิง ในภาพรüมÿภาพคüามเปนอยูของโÿดีขึ้นกüาเดิมแตเธอกลับมีคüามกังüลใจ เรื่องลูกชายและĀนี้ÿินอันเกิดจากการยายถิ่นไปทํางานพรอมภรรยาที่เกาĀลีโดยใชüี ซานักทองเที่ยü การเดินทางครั้งนี้เÿียคานายĀนาคนละ ๗๐,๐๐๐ บาท ลูกชายถูก ตํารüจตรüจคนเขาเมืองจับÿงกลับประเทý ขณะที่ภรรยาÿามารถเขาประเทýไป ทํางานไดและมีคüามÿัมพันธกับชายคนใĀมที่เกาĀลีลูกชายตองรับภาระĀนี้ÿินและ ไปชüยพี่ชายทํางานขับรถบัÿรับนักทองเที่ยüจีนที่กรุงเทพฯ ปลอยใĀโÿดูแลลูกชาย üัยเจ็ดขüบของตน โÿเลาüาชาüบานทั้งĀญิงชายยังเดินทางไปทํางานตางประเทý โดยมีคนชักชüนพาไป เชน ตอนนี้มีผูĀญิงในĀมูบานแตงงานกับชายออÿเตรเลียมา ชüนชาüบานไปทํางานโดยจายลüงĀนา ๘๐,๐๐๐ บาทเพื่อเดินเรื่องเอกÿาร เงินÿüน นี้จะไมคืนใĀไมüาเอกÿารจะผานĀรือไมและเมื่อไดไปทํางานแลüยังตองจายเพิ่มอีก ๒๗๐,๐๐๐ บาท มีขาüแพรกระจายในĀมูบานüาÿามีภรรยาที่ไดเดินทางไปทํางาน กับนายĀนาคนนี้ไดรับÿัญชาติออÿเตรเลียÿามารถเขาออกประเทýไดตลอดเüลาทํา ใĀชาüบานคนอื่น ๆ ÿนใจอยากจะไปกันบาง คนĀนุมÿาüยายถิ่นออกไปĀางานทํา ในĀมูบานของโÿจึงมีแตเด็กและผูÿูงüัย บานแตละĀลังมีการปรับปรุงปลูกกันอยูเปน ÿัดÿüน โÿเองยังมีที่นาปลูกขาüไüกินแตตองจางแรงงาน Āากมีขาüจํานüนมากก็จะ แบงขายบาง รายไดĀลักของĀมูบานของนีและโÿคือเงินที่ลูกĀลานซึ่งยายถิ่นไป ทํางานนอกĀมูบานÿงกลับมา เราไดพบกับตา ที่เดินทางกลับบานในจังĀüัดขอนแกนĀลังจากถูกจําคุกนาน ๗ เดือนที่ประเทýบาĀเรนในขอĀาüารüมมือกับนักคามนุþยบังคับĀญิงไทยทํางาน นüดและขายบริการ แมตายังมีคüามตองการยายถิ่นไปทํางานตางประเทýอีกก็ไม
๕๕ ÿามารถทําไดเพราะĀนังÿือเดินทางถูกเจาĀนาที่ริบและยังไมÿามารถยื่นเรื่องใĀมได ตาเลาüาเมื่อไปทํางานตางประเทýครั้งแรกไมรูüาจะตองใĀบริการทางเพýแตตอง ยอมทําเพราะติดĀนี้ภายĀลังเดินทางไปทํางานอีกเพราะอยากไดเงินเปนกอนเพื่อ นํามาใชจายในครอบครัüเชนเดียüกับผูĀญิงคนอื่น ๆ ปจจุบันตามีรายไดจากการ รับจางนüดตามบาน และพักกับลูกÿาüที่กําลังเรียนชั้นประถมในบานที่ไมมีนํ้าไฟและ มีĀองพักĀองเดียü มูลนิธิชüยเĀลือเด็กไดชüยเĀลือปรับปรุงบานพักของตา และ มูลนิธิผูĀญิงเÿนอใĀทุนÿนับÿนุนการýึกþาแกลูกÿาü พิกุล ในจังĀüัดĀนองคายเคยเขารüมในการประชุมที่เชียงใĀมเชนเดียü กับนีและโÿ เพราะมีประÿบการณถูกลอลüงใĀเดินทางไปทํางานเปนแมบานที่ ÿิงคโปรในงานüิจัยเรื่องการยายถิ่นและการคาĀญิงระยะที่ÿองที่เนนเรื่องการลงมือ ปฏิบัติเพื่อÿรางการตระĀนักเรื่องการคามนุþยและพัฒนาทางเลือกทางเýรþฐกิจ ใĀแกผูĀญิงในชุมชน พิกุลไดรับการÿนับÿนุนดานอาชีพและจัดทําýูนยขอมูลใน Āมูบานเพื่อใĀขอมูลแกคนที่ตองการไปทํางานตางประเทý ปจจุบันพิกุลไดรüมกับ เพื่อนคนอื่น ๆ ตั้งกลุมทอผาÿีธรรมชาติและทํางานอาÿาÿมัครในชุมชน เขารüม ประชุมกับĀนüยงานตาง ๆ ของราชการ ÿมาชิกในกลุมทอผาลüนมีลูกÿาü และเครือ ญาติแตงงานกับชายตางชาติลูกÿาüของพิกุลเองแตงงานกับชายอังกฤþ ในภาพรüม ชีüิตของผูĀญิงดีขึ้นÿามารถเลือกประกอบอาชีพไดĀลายอยาง ทั้งงานโรงงานและ งานบริการในÿนามกอลฟใกลĀมูบาน แตก็ยังมีผูĀญิงที่ยายถิ่นไปทํางานตางประเทý เนื่องจากปญĀาคüามรุนแรงในครอบครัüและอื่น ๆ คนจัดพาไปจะเปนเครือญาติที่ ไดยายถิ่นไปตั้งแตชüงโครงการüิจัยของมูลนิธิผูĀญิง และไดตั้งรกรากที่ญี่ปุน ผูĀญิง ยายถิ่นยุคนั้นบางคนกลับมาÿามารถÿรางชีüิตใĀมที่ดีกüาเดิม แตมีบางคนที่ลมเĀลü ติดเĀลา Āรือปüยเÿียชีüิต ปจจุบันการĀลอกลüงบังคับติดĀนี้ไมคอยพบ งานที่ทําจะ อยูในภาคเกþตร แตก็มีที่ทํางานนüดและใĀบริการทางเพý (นüด-นาบ) ในภาพรüม พิกุลและเพื่อน ๆ มีคüามพอใจกับÿภาพชีüิตคüามเปนอยูของตน ที่มารüมกันทอผา ก็เพื่อจะไดพบปะพูดคุยทํากิจกรรมรüมกัน รüมทั้งการใĀคําแนะนําผูĀญิงและ เยาüชนในชุมชน ซิสเตอร์ จากภคินีศรีชุมภบาล Āนองคายที่ดําเนินโครงการรณรงคเรื่อง การคามนุþยเลาüา การยายถิ่นในพื้นที่ยังคงเกิดขึ้นอยางตอเนื่อง และมีทั้งแรงงาน ชายและĀญิงที่เดินทางไปทํางาน จุดĀมายปลายทางเชน มาเลเซีย อินโดนีเซีย เกาĀลียังมีรายงานของแรงงานชายที่ถูกกักขังและบังคับใĀทํางานเยี่ยงทาÿ และ
๕๖ แรงงานĀญิงที่ทํางานในรานนüด รานขายเครื่องดื่ม และถูกบังคับใĀบริการทางเพý ในชüงĀลังเลิกงาน นอกจากนั้นยังพบกรณีเด็กÿาüถูกลอลüงโดยนายĀนาผานทาง ÿื่อออนไลนไปประเทýเกาĀลีเชื่อüายังมีĀลายกรณีที่แรงงานเดินทางไปโดยที่องคกร และĀนüยงานในพื้นที่ไมรับรูเพราะการจัดการÿามารถดําเนินไดโดยนายĀนาและผู ยายถิ่นเอง และบุคคลเĀลานั้นมักไมทราบüาอาจเกิดÿถานการณที่เลüรายใน ปลายทางไดดังนั้นการทํางานเชิงรุกในทุกพื้นที่เพื่อเผยแพรคüามรูÿรางคüาม ตระĀนักอยางตอเนื่อง และÿรางทางเลือกในการประกอบอาชีพที่ÿามารถใชไดจริง จึงเปนการทํางานเชิงปองกัน โดยเฉพาะในกลุมเยาüชนและครอบครัüที่มีคüาม เปราะบาง ปจจุบันมีการประÿานระĀüางองคกรและเครือขายตอตานการคามนุþย ในระดับจังĀüัดรüม ๑๕๙ องคกรเพื่อรüมกันทํางานรณรงคในเรื่องนี้ พัทยาจุดหมายปลายทาง พัทยาเปนพื้นที่ýึกþาในงานüิจัยเรื่องการยายถิ่นและการคาĀญิงในฐานะ จุดĀมายปลายทางของการยายถิ่นของผูĀญิงเพื่อทํางานบริการทางเพýเพราะมี นักทองเที่ยüตางชาติจํานüนมากมาเที่ยüทางเพý พัทยาพยายามเปลี่ยนภาพลักþณ จากการทองเที่ยüทางเพýเปนการทองเที่ยüแบบครอบครัü แตการใĀบริการทางเพý ยังคงเปนแรงดึงดูดใจของการมาเที่ยüพัทยา รูปแบบและผูใĀบริการทางเพýก็ ĀลากĀลายแตกตางไปจากเดิม ÿองขางทางของถนนคนเดินรายเรียงดüยคลับและ บารที่มีĀญิงบริการชาติตาง ๆ เชื้อเชิญนักทองเที่ยü ซิÿเตอรจากýูนยธารชีüิต เลา üาÿถานการณการเขาÿูงานบริการทางเพýไมไดแตกตางไปจากในอดีต เพียงแตĀญิง ผูใĀบริการเปลี่ยนจากทางภาคเĀนือ เปนภาคอีÿานเกือบรอยเปอรเซ็นตตางทํางาน ทั้งที่เปนแแบบเปดเผยและแอบแฝงในธรุกิจบริการอื่น ๆ เชนงานนüด งาน รานอาĀาร ชüงอายุระĀüาง ๒๐–๖๐ ปÿüนใĀญจบชั้นประถมýึกþา รอยละ ๙๐ เขาÿูงานบริการทางเพýเพราะครอบครัüแตกแยกและตองแบกรับภาระดูแลลูกและ Āนี้ÿินครอบครัü เร็ü ๆ นี้ทางýูนยไดพบผูĀญิงจากอีÿานÿองคนในชüงอายุใกล๔๐ ปคนĀนึ่งเปนĀนี้นอกระบบรüมแÿนบาทเพื่อนํามาดูแลลูกÿาüที่ตั้งทอง ผูĀญิงที่เขา มาĀาคนทํางานในĀมูบานไดพามาทํางานที่พัทยา ชüงแรกถูกกักขังในĀอง ตอมาใĀ รับแขกจึงไดขอใĀฝรั่งชüยพาĀนีและมีผูĀญิงพามาที่ýูนยธารชีüิต ผูĀญิงอีกคน Āนึ่งมีปญĀาทางจิตใจและตองการการเยียüยา ขณะนี้ทั้งÿองคนกําลังเรียนนüดแผน ไทย นอกจากนี้ยังพบกรณีที่ชายตะüันตกเปนนายĀนาพาผูĀญิงĀาคนจากพัทยาไป บังคับคาประเüณีที่เมืองโจฮันเนÿเบิรก ประเทýแอฟริกาใตดüย จึงยังเĀ็นüายังมี เรื่องราüการคาĀญิงอยูในพื้นที่พัทยา
๕๗ ปจจุบันพüกผูĀญิงบริการมีคüามตองการพัฒนาทักþะคüามรูเพื่อมีโอกาÿ เลือกงานอื่น ๆ โดยเขามารับการอบรมในĀลักÿูตรตาง ๆ ของýูนยธารชีüิต จํานüนผู เขาเรียนตอเดือนเฉลี่ยเดือนละกüา ๒๐๐ คน และเกือบทั้งĀมดเปนคนไทย มีนอย มากที่เปนĀญิงชนเผา ลาü และกัมพูชา ซึ่งแตกตางจากในอดีตแมจะมีการเดิน ประชาÿัมพันธตามบารตาง ๆ แตก็ไมคอยมีผูĀญิงÿนใจเขารับการอบรม ผูĀญิงจะใĀ คüามÿําคัญกับการเรียนทักþะที่เอื้อตอการทํางาน เชนเรียนภาþาตางประเทýเพื่อ ใชÿื่อÿารกับลูกคา และการนüดแผนโบราณเพื่อใชในการทํางานและตองการไดรับ ประกาýณียบัตรĀลังจากเรียนครบชั่üโมงจบĀลักÿูตรเพื่อใชเปนเอกÿารในการÿมัคร ไปทํางานนüดในตางประเทý คüามคาดĀüังüาจะมีรายไดจากการทํางานและโอกาÿ ที่จะมีชายชาüตางชาติเปนลูกคาประจําและเลี้ยงดูนั้นนอยลงมากจากในอดีต เนื่องจากผูชายที่เขามาในพื้นที่มักมีฐานะปานกลางถึงตํ่า ผูĀญิงแทบจะไมมีโอกาÿได เปลี่ยนแปลงÿถานะทางการเงินอยางฉับพลันเชนในอดีต แตผูĀญิงก็ยังĀüังที่จะได ÿามีตางชาติĀรือลูกคาประจํา และไดยายถิ่นไปทํางานตางประเทý ในĀลายกรณี พบüาผูĀญิงถูกลอลüงและแÿüงĀาประโยชนโดยชายชาüตางชาติจํานüนมากในพื้นที่ พัทยาและเครือขายในตางประเทý ที่พบบอยเชนการĀลอกผูĀญิงใĀเซ็นชื่อใน เอกÿารรับภาระĀนี้ÿินแทนตน Āรือเอกÿารไมรับÿิทธิประโยชนจากทรัพยÿิน ระĀüางแตงงานและĀยา มีผูĀญิงĀลายคนพรอมที่จะเÿี่ยง แตบางคนพยายามเรียนรู ภาþาและตรüจÿอบเอกÿารอยางรอบคอบมากขึ้น นอกจากนี้ยังพบการใชÿื่อ ออนไลนผานกลุมเพื่อนและเครือญาติในชุมชน ชักชüนผูĀญิงไปทํางานโดยเฉพาะ ในประเทýÿüีเดน จากการทํางานกับĀญิงบริการพบüาบางคนเกิดจุดเปลี่ยนไดดüย ตัüเองĀากมีคนÿนับÿนุน ซิÿเตอรอธิบายüา งานของýูนยธารชีüิตไมไดĀยุดยั้งการคา มนุþยไมไดลมเลิกการคาประเüณีเปนแตเพียงการชüยใĀผูĀญิงĀาจุดเปลี่ยนของ คüามคิด และเตรียมตัüเดินออกมาเพื่อแÿüงĀาโอกาÿใĀมใĀกับชีüิตตนเอง พัทยาปจจุบันมีชายขามเพý ซึ่งรอยละ ๘๐ มาจากภาคอีÿาน และอยู ในชüงอายุ๒๐ ปขึ้นไป เขามาทํางานใĀบริการเปนจํานüนมาก มีองคกรที่ไดรับการ ÿนับÿนุนจากแĀลงทุนตางประเทýและจากรัฐบาลดําเนินกิจกรรมดานÿุขภาพ อนามัย ใĀการตรüจเลือดและแจกถุงยางอนามัยเพื่อปองกันโรคเพýÿัมพันธและเอช ไอüีเอดÿแกผูใĀบริการทั้งĀญิงและชาย องคกรÿüิง (SWING–Sex Worker In Group Project) ที่ทํางานกับผูใĀบริการทางเพýทั้งĀญิงและชาย ไดจําแนกผูใĀ บริการทางเพýในพัทยาเปน ๓ กลุม ๑) พนักงานที่ทํางานในบารซึ่งÿามารถรับแขก ในÿถานบริการและออกไปขางนอก โดยลูกคาจะตองจายคาเüลาใĀกับเจาของบาร
๕๘ ĂĆตรćคćบริกćรลูกคćจąตĂงตกลงแลąจćยกĆบผูใĀบริกćรĀญิงĀรืĂชćยตćมแตตกลง กĆน ซึ่งรćคćเฉลี่ยในปจจุบĆนปรąมćณ ๑,๐๐๐ บćทตĂกćรบริกćรĀนึ่งครĆ้ง แลąรćคć จąมćกขึ้นĀćกเปนกćรบริกćรตĂเนื่ĂงเปนüĆนĀรืĂÿĆปดćĀ ๒) พนĆกงćนบริกćรใน บćรĂąโกโกเปนกลุมที่ถูกคĆดเลืĂกแลąดูแลจćกเจćขĂงรćนมćกกüćพนĆกงćนในบćร ทĆ่üไป โดยพนĆกงćนจąไดคćตĂบแทนในกćรใĀบริกćรตĂครĆ้งÿูงกüćบćรทĆ่üไป แลą เจćขĂงรćนมĆกมีĀĂงใĀบริกćรแบบรąยąÿĆ้นในบćรทํćใĀÿćมćรถรĆบลูกคćไดมćกขึ้น ตĂüĆน แลąในบćรĂąโกโกเจćขĂงรćนจąมีÿüนชüยในกćรชĆกจูงแลąคĆดÿรรลูกคć ใĀแกพนĆกงćน ๓) พนĆกงćนĂิÿรą ÿüนใĀญเปนพนĆกงćนที่มีĂćยุมćกแลąไมÿćมćรถ ดึงลูกคćในบćรที่มีคูแขงÿูง แมบćนแลąĀญิงÿูงĂćยุที่ไมตĂงกćรเปดตĆüüćตนทํćงćน บริกćรทćงเพý โดยĂćยุÿูงÿุดที่Ăงคกรเคยพบในกćรทํćกิจกรรมเชิงรุกในพื้นที่ ชćยĀćดมีĂćยุถึง ๖๖ ปรćยไดเฉลี่ยขĂงแรงงćนในกลุมนี้เฉลี่ยปรąมćณครĆ้งลą ๕๐๐ บćท แลąในชüงที่ไมมีนĆกทĂงเที่ยüรćยไดจąตกลงมćที่ปรąมćณ ๓๐๐ บćท แรงงćนบริกćรทćงเพýกลุมนี้เปนกลุมที่เปรćąบćงที่ÿุดเนื่Ăงจćกเปนกćรตกลง เงื่ĂนไขแลąกํćĀนดÿถćนที่ใĀบริกćรดüยตนเĂงกĆบลูกคćเมื่ĂเกิดเĀตุกćรลąเมิด นĂกเĀนืĂจćกขĂตกลง เชนกćรไมจćยคćจćง กćรรุมโทรม ĀรืĂทุบตีผูใĀบริกćรก็ไม ÿćมćรถขĂคüćมชüยเĀลืĂĀรืĂแจงคüćมไดในĀลćยกรณีพบüćตํćรüจไมรĆบแจง คüćมเพรćąขćดĀลĆกฐćน แตกลĆบจĆบปรĆบผูใĀบริกćรในขĂĀćคćบริกćรทćงเพý กćร ถูกจĆบกุมโดยเจćĀนćที่ตํćรüจรąĀüćงกćรเดินทćงกลĆบที่พĆกเปนÿิ่งที่เกิดขึ้นบĂยครĆ้ง โดยเจćĀนćที่ตํćรüจจąเรียกตรüจคนกรąเปćĀćกพบüćมีกćรพกถุงยćงĂนćมĆย ผูใĀบริกćรจąโดนจĆบแลąปรĆบในขĂĀćตćมกฎĀมćยปรćมกćรคćปรąเüณีซึ่งที่ผćน มć SWING ไดรüบรüมเĂกÿćรใบเÿร็จกćรเปรียบเทียบปรĆบเปนจํćนüนมćก แลąได นํćเÿนĂตĂคณąกรรมกćรÿิทธิมนุþยชนแĀงชćติเพื่ĂผลĆกดĆนใĀยุติกćรกรąทํćขĂง เจćĀนćที่ตํćรüจ ซึ่งจํćนüนนี้ไมนĆบรüมกĆบกรณีที่ผูใĀบริกćรทćงเพýจćยคćปรĆบ โดยตรงกĆบเจćĀนćที่ตํćรüจโดยไมมีกćรĂĂกเĂกÿćรใด ๆ ýูนยธćรชีüิตก็เĀ็นดüยüć ในพื้นที่พĆทยćกćรปฏิบĆติกćรบุกจĆบÿถćนปรąกĂบกćรรćนคć ĀรืĂÿถćนบĆนเทิงที่มี กćรคćบริกćร ไมไดทํćขึ้นเพื่ĂคุมครĂงผูĀญิง แตเปนเพียงกćรแÿดงĂํćนćจขĂง เจćĀนćที่รĆฐเนื่ĂงจćกÿถćนปรąกĂบกćรเĀลćนĆ้นไมจćย “ภćþีพิเýþ” เทćนĆ้น นĂกจćก SWING แลüเรćยĆงไดพบกĆบกลุม เดอะ ซิÿเตอร(Transgender Community Health Centre) กลุมเปćĀมćยĀลĆกขĂงĂงคกรคืĂพนĆกงćนบริกćรที่ เปนกลุมขćมเพýซึ่งมีĂยูปรąมćณ ๑๐,๐๐๐ คนในพĆทยć จćกจํćนüนทĆ้งĀมด ปรąมćณ ๒๗๐,๐๐๐ คนในปรąเทýไทย โดยมุงเนนกćรพĆฒนćคุณภćพชีüิต ซึ่ง
๕๙ Āมćยรüมถึง ÿุขภćพ แลąÿิทธิมนุþยชนĂĆนรüมถึงกćรยĂมรĆบกćรมีตĆüตนทćง กฎĀมćย โดยทĆ่üไปกลุมขćมเพýนี้จąมีปญĀćเรื่ĂงกćรตีตรćตĆüเĂง กćรไมยĂมรĆบ ตĆüตน กćรถูกกีดกĆนจćกครĂบครĆüแลąÿĆงคม แลąเมื่Ăเขćมćÿูงćนบริกćรทćงเพýยิ่ง ถูกกดเพิ่มขึ้นโดยเฉพćąกćรถูกตีตรćแลąไมยĂมรĆบตĆüตน ทํćใĀลąเลยคüćม ปลĂดภĆยขĂงตĆüเĂง ตĂตćนÿĆงคมแลąแยกตĆüĂĂกจćกÿĆงคม จćกกćรทํćงćนขĂง กลุมซิÿเตĂรที่ใĀบริกćรปรึกþćแนąนํćแลąตรüจเลืĂดพบüćกลุมผูใĀบริกćรขćม เพýที่ขĂรĆบกćรตรüจเลืĂด มีกćรติดเชื้ĂเĂชไĂüีรĂยลą ๑๐ นĂกจćกนี้ยĆงพบüćมี กćรลąเมิดแลąเĂćรĆดเĂćเปรียบจćกเจćĀนćที่บćนเมืĂง แลąลูกคćมćกกüćกลุมĀญิง บริกćร เนื่ĂงจćกÿüนใĀญ (รĂยลą ๗๕) ทํćงćนแบบĂิÿรąเชนกćรนĆ่งĀćลูกคćในบćร ชćยĀćดĀรืĂบćรเกยกąเทย ซึ่งกćรทํćงćนĂิÿรąเชนนี้จąถูกเĂćเปรียบแลąลąเมิด จćกลูกคćเÿมĂ นĂกจćกนĆ้นยĆงไมÿćมćรถแจงคüćมเĂćผิดกĆบลูกคćไดจćก ปรąÿบกćรณขĂงคนใĀบริกćรÿĂนüćกćรไปแจงคüćมจąเกิดผลเÿียกĆบตนมćกüć นĂกจćกในกรณีที่ที่มีกćรกรąทํćรุนแรงแลąทćงĂงคกรÿćมćรถเขćไปชüยเĀลืĂใน ขĆ้นตĂนกćรแจงคüćมแลąเจรจćกĆบเจćĀนćที่ตํćรüจไดเทćนĆ้น ซึ่งเปนÿĆดÿüนที่นĂย มćกเมื่ĂเปรียบเทียบกĆบกćรลąเมิดทĆ้งĀมด ในĀลćยครĆ้งพบüćผูใĀบริกćรถูก เจćĀนćที่ตํćรüจเรียกตรüจคนในรąĀüćงเดินเตร็ดเตร ยืนĀćลูกคć โดยใชขĂบĆงคĆบ กćรบริĀćรเมืĂงพĆทยć เชน ๑) กีดขüćงทĆýนียภćพขĂงเมืĂง ĀรืĂ ๒) รบกüนรบเรć นĆกทĂงเที่ยü เพื่ĂปรĆบลงโทþ กลุมเดĂąซิÿเตĂรใชแนüคิดในกćรทํćงćนที่พĆฒนćมć จćกกćรüิเครćąĀปญĀćในมุมมĂงขĂงกลุมมćดํćเนินกćรแลąปรąเมินผลติดตćม Ăยćงเปนรąบบ เนนกćรทํćงćนแบบเÿริมÿรćงพลĆง โดยกćรÿรćง “พื้นที่” พูดคุยใĀ เกิดกćรยĂมรĆบตĆüเĂงลดกćรตีตรć แลąÿรćงเครืĂขćยติดตćมชüยเĀลืĂดูแลรąĀüćง กĆน โดยผćนกิจกรรมรูปแบบตćง ๆ ที่กลุมขćมเพýเคยถูกกีดกĆน เชน กิจกรรมงćน บุญทćงýćÿนć แลąกćรเลćเรื่Ăงจćกแกนนํć (ตĆüแม) ที่ปรąÿบคüćมÿํćเร็จแลąไดรĆบ กćรยĂมรĆบในกลุมคนขćมเพýแลąÿĆงคมภćยนĂก บุคคลเĀลćนĆ้นจąเปนตĆüĀลĆกขĂง ĂงคกรในกćรติดตćมปรąÿćนพนĆกงćนในเครืĂขćย เปนตĆüĂยćงแลąแรงบĆนดćลใจ ใĀกĆบคนĂื่น ๆ ในกćรดูแลÿุขภćพขĂงตนแลąมีเปćĀมćยในชีüิต พยćยćมÿรćง คüćมÿํćเร็จในกćรทํćงćน แลąรüมกิจกรรมที่เปนปรąโยชนตĂชุมชนมćกขึ้น ดüย กćรทํćงćนเĀลćนี้ทํćใĀทćทีขĂงเจćĀนćที่รĆฐตĂกลุมขćมเพýแลąกćรยĂมรĆบในกćร ทํćงćนขĂงĂงคกรเดĂąซิÿเตĂรดีขึ้นมćก รĆฐ Ăงคกร แลąÿถćนบĆนเทิงในพื้นที่ใĀ คüćมรüมมืĂในกćรดํćเนินกิจกรรมตćง ๆ ขĂงกลุมĂยćงตĂเนื่Ăง
๖๐ จćกกćรลงพื้นที่เยี่ยมเยียนภćคีที่เคยรüมงćนกĆบมูลนิธิผูĀญิง แลąกลุม Ăงคกรที่ตĆ้งขึ้นใĀมเพื่ĂพิทĆกþÿิทธิขĂงผูคćบริกćรทćงเพýÿąทĂนใĀเĀ็นชĂงüćง รąĀüćงกฎĀมćยแลąคüćมเปนจริง เนื่ĂงจćกüćกćรคćปรąเüณียĆงคงมีĂยูในทุกพื้นที่ แตไดปรĆบเปลี่ยนรูปแบบüิธีกćร กćรถูกบĆงคĆบคćปรąเüณีไมไดเปนปญĀćรุนแรงเชน ในĂดีต แตก็ยĆงมิไดขจĆดĀมดÿิ้นไปเนื่ĂงจćกปจจĆยตćง ๆ ที่เคยเปนมćในĂดีตยĆงคง ดํćรงĂยูĂĆนไดแกภćรąĀนćที่ขĂงผูĀญิง ปญĀćคüćมÿĆมพĆนธในครĂบครĆü โครงÿรćง ทćงเýรþฐกิจÿĆงคมแลąคüćมเĀลื่Ăมลํ้ć ตลćดแรงงćนแลąทĆกþąขĂงผูĀญิง กćร ทĂงเที่ยüทćงเพý รูปแบบขĂงกćรบริโภคÿมĆยใĀม ผูเขćÿูกćรทํćงćนบริกćรทćงเพý ÿüนใĀญเปนĀญิงยćยถิ่นจćกĂีÿćน แลąกลุมขćมเพýที่ในĂดีตจąเปนนĆกแÿดงโชü บนเüทีแตปจจุบĆนมีจํćนüนเพิ่มมćกขึ้นแลąทํćงćนใĀบริกćรĂยćงเปนĂิÿรą โĂกćÿที่ ผูĀญิงแลąกลุมขćมเพýจąĂĂกจćกกćรคćปรąเüณีไดก็คืĂกćรแตงงćนกĆบคนตćงชćติ แลąกćรเพิ่มพูนทĆกþą เชน กćรนüดเพื่Ăยćยถิ่นไปทํćงćนในตćงปรąเทý กลุมĂงคกร ภćคปรąชćÿĆงคมยĆงคงมีกิจกรรมตćง ๆ ในเรื่ĂงกćรคćĀญิงแลąเด็ก แลąกćรĂบรม ÿรćงทĆกþąเพื่ĂใĀมีทćงเลืĂกในกćรปรąกĂบĂćชีพ แตดูเĀมืĂนüćĀญิงแลąเยćüชน ยĆงมĂงüćกćรใĀบริกćรทćงเพýเปนทćงเลืĂกที่เĀมćąÿมÿํćĀรĆบตน กลุมĂงคกร เชน ÿüิงแลąเดĂą ซิÿเตĂรมีแนüทćงที่ชĆดเจนในกćรทํćงćน โดยมĂงüćกลุมเปćĀมćย ขĂงตนทĆ้งĀญิงแลąกลุมขćมเพýเปนแรงงćน (ทćงเพý) ที่ตĂงไดรĆบกćรพิทĆกþ ปกปĂงแลąÿงเÿริมÿิทธิพลเมืĂงแลąÿิทธิแรงงćน Ăงคกćรในพื้นที่ตćงเĀ็นพĂงตĂงกĆนüćกćรทํćงćนใĀคüćมชüยเĀลืĂผูĀญิง แลąคนทํćงćนบริกćรทćงเพýมีคüćมยćกลํćบćกขึ้น เนื่ĂงจćกกćรลดนĂยลงขĂง งบปรąมćณÿนĆบÿนุนทĆ้งจćกในแลąตćงปรąเทý ĂงคกรใĀคüćมชüยเĀลืĂผูĀญิงแลą บริกćรตćง ๆ ลดนĂยลงมćก ทํćใĀกćรปรąÿćนงćนÿงตĂคüćมชüยเĀลืĂมีขĂจํćกĆด แลąในที่ÿุดĂงคกรตĂงพยćยćมปรĆบรูปแบบกćรบริกćรเพื่ĂใĀยĆงÿćมćรถตĂบÿนĂง ปญĀć ซึ่งดüยขĂจํćกĆดนี้ทํćใĀกćรทํćงćนไมÿćมćรถทํćไดĂยćงเต็มรูปแบบ Ăćจเปน เพียงกćรแกปญĀćเฉพćąเปนรćยกรณีเทćนĆ้น ในขณąที่Ăงคกรแลąงบปรąมćณที่ ÿนĆบÿนุนกćรทํćงćนกĆบเด็กกลĆบขยćยตĆüเพิ่มมćกขึ้น แลąมีมćตรćกćรคุมครĂงเด็ก มćกมćย ในขณąที่ปญĀćขĂงผูĀญิงถูกลดใĀเปนเพียงปญĀćเฉพćąบุคคลเฉพćą พื้นที่แทนกćรมĂงปญĀćĂยćงเปนรąบบในเชิงโครงÿรćง
๖๑ ๑๔. กฎหมายที่เหมาะสมในการแก้ปัญหาการค้าประเวณี เพื่อคุ้มครองผู้ขายบริการ และการจัดการกับการแสวงประโยชน์ ภćคีเครืĂขćยที่เคยรüมทํćงćนกĆบมูลนิธิผูĀญิง แลąกลุมĂงคกรคุมครĂงÿิทธิ แรงงćนทćงเพýขĂงĀญิงแลąกลุมขćมเพý เĀ็นüćÿถćนกćรณเรื่ĂงกćรใĀบริกćรทćง เพýไมÿćมćรถเปลี่ยนแปลงแกไขไดดüยกฎĀมćย ĀćกมิไดมีกćรดํćเนินงćนรüมกĆบ ผูใĀบริกćรทćงเพýĂยćงใกลชิดแลąกํćĀนดยุทธýćตรรüมกĆน ÿิ่งÿํćคĆญที่ตĂงทํćคืĂ กćรÿรćงชุมชนที่ปลĂดภĆย แลąÿรćงคüćมเปนมืĂĂćชีพในกćรทํćงćนขĂงผูใĀบริกćร ทćงเพýที่มĂงüćตนเĂงเปนแรงงćน (ทćงเพý) ที่ตĂงไดรĆบคüćมคุมครĂง แลą ÿćมćรถตĂรĂงเมื่ĂมีกćรเĂćรĆดเĂćเปรียบĀรืĂกćรลąเมิด ซึ่งจąเกิดขึ้นไดก็เมื่Ăมี คüćมเขมแข็งทํćงćนรüมกĆนเปนกลุมขĂงผูใĀบริกćรทćงเพý มีกćรÿรćง “พื้นที่” ÿํćĀรĆบตนเĂงแลąเปนÿüนĀนึ่งขĂงÿĆงคม รĂยลą ๖๐ ขĂงกลุมขćมเพýเชื่Ăüć ตนเกิดมćเพื่Ăเปนแรงงćนทćงเพý (born to be entertainment worker–sex worker) ดĆงนĆ้นถćมีกฎĀมćยเพื่ĂคุมครĂงดูแลแรงงćนทćงเพýเชนกลุมขĂงตนนĆ้น เปนÿิ่งที่ดีแตไมตĂงกćรĂĂกมćตĂÿูดüยตนเĂงเพรćąเกรงüćจąเพิ่มแรงตćน เนื่ĂงจćกÿĆงคมไทยยĆงไมยĂมรĆบทĆ้งกćรทํćงćนใĀบริกćรทćงเพýแลąกลุมขćมเพý ดüย แตถćจąมีใครทํćก็พรĂมที่จąใĀคüćมรüมมืĂ เพรćąเĀ็นดüยüćปรąเทýนี้คüร ทํćใĀงćนบริกćรทćงเพýเปนงćนที่ไดรĆบกćรคุมครĂงภćยใตกฎĀมćย แตในคüćม เปนจริงÿĆงคมยĆงใชกรĂบýีลธรรมที่แข็งแรงมćกทํćใĀคนทํćงćนใĀบริกćรทćงเพýถูก ตีตรćแลąเลืĂกปฏิบĆติทĆนทีดĆงนĆ้นแมมีกฎĀมćยรĂงรĆบงćนบริกćรทćงเพýก็Ăćจมีผู ใĀบริกćรทćงเพýจํćนüนไมมćกนĆกที่จąไดรĆบปรąโยชนĀćกไมมีกćรปรĆบเปลี่ยน ทĆýนคติมุมมĂงขĂงคนในÿĆงคมตĂผูที่ทํćงćนใĀบริกćรทćงเพý จćกกćรจĆดกลุมÿนทนćกĆบผูĀญิงที่เขćมćเรียนขĂงýูนยธćรชีüิต พบüć ผูĀญิงÿüนใĀญ รćüรĂยลą ๘๐ ไมĂยćกใĀถูกกฎĀมćย เพรćąไมĂยćกถูกปรąจćน ĀรืĂตีตรćĂยćงเปนทćงกćร แมüćมีกฎĀมćยĀรืĂไมก็ตćมผูĀญิงยĆงคงถูกเลืĂกปฏิบĆติ จćกÿĆงคม จćกเจćĀนćที่รĆฐเชนเดิม จćกปรąÿบกćรณในพื้นที่พบüćแมในกรณีที่ ผูĀญิงไปแจงคüćมกรณีลูกคćทํćรćยรćงกćรแลąขมขู เจćĀนćที่ตํćรüจในพื้นที่ยĆงปฎิ เÿธกćรแจงคüćมแลąพยćยćมผลĆกไÿใĀเปนเรื่ĂงÿüนตĆüขĂงผูĀญิง ทćงýูนยธćรชีüิต ตĂงคĂยทํćบทบćทในกćรกดดĆนเจćĀนćที่ตํćรüจใĀดํćเนินกćรตćมกฎĀมćยเมื่Ă ไดรĆบกćรรĂงขĂคüćมชüยเĀลืĂเทćนĆ้น เĀลćนี้เปนĂคติที่ĀยĆ่งรćกลึกแลąไมÿćมćรถ แกไขไดเพียงแคมีกฎĀมćยรĂงรĆบคุมครĂงกćรทํćงćนใĀบริกćรทćงเพý
๖๒ เจćĀนćที่ขĂงĂงคกรÿüิงเĀ็นüćกćรทํćใĀĂćชีพนี้ถูกกฎĀมćยĂćจเปน ĀนทćงĀนึ่งที่ชüยลดปญĀćกćรจĆบกุมแลąกćรกรąทํćตćมĂํćเภĂใจ แÿüงĀć ปรąโยชนโดยเจćĀนćที่ตํćรüจ แลąĂćจทํćใĀผูใĀบริกćรÿćมćรถแจงคüćมขĂคüćม ชüยเĀลืĂในกรณีที่ถูกฉĂโกงĀรืĂลąเมิดโดยลูกคć แตในขณąเดียüกĆนĂćÿćÿมĆคร ขĂงÿüิงที่เปนพนĆกงćนบćรก็ยĂนแยงüćแมĂćชีพนี้จąถูกกฎĀมćย แตแรงงćนĀญิง ÿüนใĀญที่เขćมćทํćงćนนี้ก็คงไมĂยćกใĀถูกมĂงüćเปนโÿเภณีถูกขึ้นทąเบียนĀรืĂ ถูกตีตรć เพรćąคิดüćเขćมćทํćงćนนี้เพียงแคชĆ่üครćüเพื่ĂใĀมีเงินมćเลี้ยงดูลูก แลą เมื่ĂถึงเüลćĀนึ่งก็ตĂงĂĂกไปจćกงćนนี้แลąถึงแมüćจąมีกćรเĂćเปรียบจćกลูกคć ผูĀญิงก็ĂćจจąยĆงคงไมแจงคüćมเพรćąไมĂยćกถูกตีตรć ถึงแมจąĂĂกกฎĀมćย ยĂมรĆบกćรทํćงćนใĀบริกćรทćงเพýแตÿĆงคมโดยรüมยĆงไมยĂมรĆบ “เรื่องนี้พูดยาก นะ เพราะผูĀญิงที่เขามาทํางานนี้มาĀลายเĀตุผล บางคนมีคüามจําเปนทาง ครอบครัüจริง ๆ แตบางคนก็เขามาทํางานเพราะเĀ็นüาเปนงานที่เงินดีเขามาทํางาน ตักตüงเงินและออกไป เชน นักýึกþามĀาลัยที่Āนาตาดีดีชüงปดเทอมก็มาทํางานบาร รับแขกไดเงินดีทําÿักพักก็ไป พüกนี้เราก็ไมแนใจüาเคาตองการใĀอาชีพนี้ถูก กฎĀมายĀรือไม ที่นี่ก็มีเยอะมากชüงĀนา High season มีนักýึกþาเขามาทํางาน บางคนมาจากมĀาลัยเอกชนแถüนี้” ÿüนĂดีตพนĆกงćนบćรเĀ็นüćกฎĀมćยที่มีĂยูก็ ใชไดเพียงแตĂยćกใĀมีüิธีกćรปฏิบĆติที่ดีเüลćที่ผูĀญิงแจงคüćมกรณีที่ลูกคćเĂć เปรียบ เชนเดียüกĆบกćรชüยคนĂื่นที่ถูกเĂćเปรียบĀรืĂลąเมิดแลąกฎĀมćยตĂงใĀ คüćมชüยเĀลืĂ ÿüนกลุมโครงกćรýึกþćÿํćĀรĆบĀญิงชćติพĆนธุที่เคยเปนพนĆกงćนบริกćรทćง เพýมćกĂนเĀ็นüćĀćกมีกฎĀมćยรĂงรĆบกćรคćบริกćรทćงเพýจąเปนเพียงกćร เปลี่ยนแปลงที่ดูดีแคในรูปแบบไมมีปรąโยชนตĂผูĀญิงĂยćงแทจริง เนื่Ăงจćกใน คüćมเปนจริงผูĀญิงยĆงไมตĂงกćรที่จąมีกćรจดทąเบียนตีตรćกćรทํćงćนĂยćง เปดเผย เพรćąÿĆงคมยĆงไมยĂมรĆบĂćชีพนี้แลąยĆงคงตีตรćผูĀญิงเพียงฝćยเดียü แลą ที่ÿํćคĆญผูĀญิงที่ทํćงćนนี้ĀลćยคนในÿüนลึกแลüยĆงคงมĂงตĆüเĂงเปนคนที่ไมดีไมมี คüćมภćคภูมิใจในตĆüเĂง ยุทธýćÿตรที่ÿํćคĆญตĂปรąเด็น กćรคćปรąเüณีใน ÿĆงคมไทยตĂงทํćโดยกćรÿรćงกćรเปลี่ยนแปลงĂยćงÿรćงÿรรคยĂมรĆบไดกĆบทุกฝćย ผูĀญิงĂćจตĂงทํćคüćมเขćใจบริบทÿĆงคมในขณąที่ยĂมรĆบÿิ่งที่ตนทํćĂยูเปนเพียง ทćงเลืĂกแคชĆ่üครćü โดยตĂงĂดทนทํćงćน ดูแลตĆüเĂงใĀปลĂดภĆย แลąĀćทćงĂĂก จćกงćนนี้ใĀเร็üที่ÿุด แลąผูĀญิงเĂงก็ไมĂยćกใĀลูกĀลćนเขćมćĂยูในงćนนี้แมเปน เพียงชĆ่üครćü ÿิ่งที่ตĂงทํćคืĂ ๑) กćรÿรćงทĆกþąคüćมรูกĆบเด็กแลąเยćüชนใĀเĀ็น
๖๓ ขĂเท็จจริงขĂงÿภćพกćรทํćงćนทĆ้งทćงบüกแลąลบพรĂมทĆ้งÿรćงคüćมเข็มแข็งทćง คüćมคิดใĀเทćทĆนกćรใชÿื่ĂĂĂนไลนแลąกćรโนมนćüเขćÿูงćนในรูปแบบที่ ĀลćกĀลćย ๒) ใĀคüćมรูปĂงกĆนไมใĀเด็กเขćÿูงćนบริกćรทćงเพý เพรćąโดยüุฒิ ภćüąแลąÿภćพรćงกćย ยĆงไมÿćมćรถรĆบมืĂกĆบคüćมยćกลํćบćกในกćรทํćงćนทĆ้ง ทćงดćนกćยภćพแลąทćงÿĆงคม ซึ่งชüงĂćยุที่นćจąพรĂมในกćรทํćงćนคüรเปนĂćยุ ๒๐ ปขึ้นไป ๓) ผูĀญิงที่Ăยูในงćนนี้คüรÿรćงกรąบüนกćรคิดในกćรĂดทนทํćงćน ดูแลตĆüเĂงแลąĂĂกจćกงćนนี้เร็üที่ÿุด ซึ่งกćรÿรćงกรĂบคüćมคิดเชนนี้จąชüยใĀ ผูĀญิงใชชีüิตในรąĀüćงกćรทํćงćนĂยćงมีเปćĀมćย มีคüćมมĆ่นใจในกćรดูแลตĆüเĂง ในรąĀüćงกćรทํćงćน แลąมีรąยąเüลćในกćรทํćงćนĂยćงมีแบบแผน ๔) กćรÿรćง คüćมเขมแข็งขĂงผูĀญิงในชุมชน โดนเฉพćąชุมชนชćติพĆนธุซึ่งยĆงคงเปนÿĆงคมที่ปด กĆ้นโĂกćÿในกćรเรียนรูแลąทćงเลืĂกขĂงผูĀญิง ในขณąที่ผูĀญิงตĂงĂĂกมć รĆบผิดชĂบครĂบครĆü ๕) ÿรćงกćรตรąĀนĆกทćงเพýÿภćพแลąคüćมเทćเทียมทćง เพýในกćรเขćถึงคüćมรูขćüÿćร แลąบริกćรตćง ๆ ขĂงรĆฐตĆ้งแตในรąดĆบครĆüเรืĂน แลąชุมชน แมกćรคćปรąเüณีกćรใĀบริกćรทćงเพýยĆงคงดํćรงแลąเติบโตในÿĆงคมไทย แตในภćพรüมพบüćแมในกลุมที่เรียกตนüćแรงงćนทćงเพý ก็ยĆงไมมีทิýทćง แนüทćงที่เปนไปในทิýทćงเดียüกĆนขĂงกćรมีกฎĀมćยเรื่ĂงกćรคćปรąเüณีเพรćąยĆง กĆงüลตĂกćรถูกตีตรćจćกÿĆงคม แลąไมยĂมรĆบüćกćรใĀบริกćรทćงเพýเปนงćน แต ÿิ่งที่เĀ็นพĂงตĂงกĆนคืĂกćรไดรĆบกćรคุมครĂงÿิทธิในกćรทํćงćน กćรไมถูกกรąทํć ตćมĂํćเภĂใจจćกเจćĀนćที่ขĂงรĆฐ แลąลูกคć กćรมีÿิทธิเขćถึงกćรรĂงเรียนแลąกćร ไดรĆบคüćมยุติธรรม จึงเปนคํćถćมüćรćงพรąรćบĆญญĆติคุมครĂงกćรใĀบริกćรทćง เพý พ.ý... จąคลี่คลćยคüćมกĆงüลแลąตĂบÿนĂงคüćมตĂงกćร ขĂเÿนĂแนąขĂงผู ใĀบริกćรทćงเพýทĆ้งที่เปนĀญิงแลąกลุมขćมเพýไดมćกนĂยเพียงใด รüมทĆ้งกćร กํćĀนดมćตรกćรในกćรÿรćงคüćมเขćใจปรĆบเปลี่ยนทĆýนคติขĂงคนÿüนใĀญใน ÿĆงคมเรื่ĂงกćรทํćงćนใĀบริกćรทćงเพý แลąกćรขจĆดกćรตĆดÿินตีตรćผูที่ทํćงćน ใĀบริกćรทćงเพýแลąคํćนึงถึงÿิทธิมนุþยชนขĂงคนกลุมนี้ ๑๕. เครื่องมือกลไกที่หลากหลาย แต่เหยื่อยังคงเดียวดาย ในชüงเüลćรüมÿี่ทýüรรþขĂงกćรทํćงćนเรื่Ăงกćรยćยถิ่น กćรคćปรąเüณี แลąกćรคćมนุþยขĂงมูลนิธิผูĀญิง ไดเĀ็นคüćมพยćยćมทĆ้งในรąดĆบปรąเทý ภูมิภćค แลąรąดĆบนćนćชćติ ในĂĆนที่จąแกไขปĂงกĆนปญĀćที่เชื่ĂมโยงกĆนนี้ เมื่Ăเริ่มจĆดตĆ้ง
๖๔ พĆนธมิตรÿćกลตćนกćรคćĀญิงรąยąแรกที่มูลนิธิผูĀญิงทํćĀนćที่ปรąÿćนงćนได กํćĀนดüćรą ๓ เรื่Ăงในกćรดํćเนินงćนรณรงคเคลื่ĂนไĀü ĂĆนไดแก ๑) กćรรณรงคใĀ มีเครื่ĂงมืĂแลąกลไกÿćกล (กฎĀมćย) เรื่Ăงกćรคćมนุþย ๒) กćรจĆดคํćนิยćมเรื่Ăง กćรคćมนุþย ที่ไมเนนเฉพćąเรื่ĂงกćรแÿüงĀćปรąโยชนทćงเพýแลąกćรบĆงคĆบ คćปรąเüณี ๓) กćรใĀผูเÿียĀćยเปนýูนยกลćงขĂงคüćมชüยเĀลืĂ จćกกćรทํćงćน รüมกĆนเปนเครืĂขćยขĂงกลุมĂงคกรผูĀญิง ÿิทธิมนุþยชนแลąนĆกกฎĀมćย รüมทĆ้ง ผูเÿียĀćยจćกกćรคćมนุþย Ăćจกลćüไดüćไดปรąÿบคüćมÿํćเร็จรąดĆบĀนึ่ง เชน มี กćรจĆดทํćพิธีÿćรเรื่ĂงกćรคćมนุþยโดยเฉพćąกćรคćĀญิงแลąเด็ก ในĂนุÿĆญญć ปรćบปรćมĂćชญćกรรมขćมชćติ แมจąไมไดเปนเครื่ĂงมืĂรąĀüćงปรąเทýในกรĂบ ÿิทธิมนุþยชน เพรćąจุดĀมćยคืĂกćรปĂงกĆนปรćบปรćมĂćชญćกรรมขćมชćติ แตก็ ไดมีกćรจĆดทํćคํćนิยćมเรื่Ăงกćรคćมนุþยที่ครĂบคลุมüĆตถุปรąÿงคตćง ๆ นĂกเĀนืĂจćกกćรแÿüงĀćปรąโยชนทćงเพý แลąกํćĀนดใĀรĆฐภćคี(คüร) จĆดกćร คุมครĂงชüยเĀลืĂผูเÿียĀćยจćกกćรมนุþย จึงดูเÿมืĂนüćüćรąขĂงกćรรณรงคเรื่Ăง กćรคćมนุþยโดยเฉพćąกćรคćĀญิงแลąเด็กปรąÿบคüćมÿํćเร็จในรąดĆบÿćกลแลąได มีกćรจĆดทํćเครื่ĂงมืĂ แลąตĆ้งกลไกตćง ๆ เพิ่มมćกขึ้นทĆ้งในรąดĆบภูมิภćคแลą รąดĆบปรąเทýเพื่ĂปĂงกĆนแลąปรćบปรćมกćรคćมนุþย ĂĆนนćจąชüยĀยุดยĆ้งแลą ขจĆดปญĀćใĀเบćบćงแลąĀมดÿิ้นไปได ในÿภćพที่เปนจริงกćรคćมนุþยตćมคํćนิยćม ขĂงพิธีÿćรเริ่มพบเĀ็นไดนĂยลงดĆงจąเĀ็นไดจćกขĂมูลจćกกลุมĂงคกรแลąภćคีใน พื้นที่ แตปญĀćที่กํćลĆงเผชิญĂยูคืĂกćรคćปรąเüณีที่เปลี่ยนไปในรูปขĂงกćรÿมĆครใจ แลąใชÿื่ĂทćงÿĆงคมในกćรเÿนĂแลąĀćลูกคć กćรคćบริกćรทćงเพýในรูปแบบนี้จึงไม ตĂงกćรใĀมีกฎĀมćยมćดูแลจĆดกćรเพรćąถืĂüćเปนกćรตĆดÿินใจตกลงกĆนÿüนตĆü ÿถćนกćรณกćรคćมนุþยจึงไมÿĂดคลĂงกĆบจํćนüนขĂงเครื่ĂงมืĂแลąกลไกที่จĆดตĆ้ง ขึ้นมćในตนýตüรรþที่ ๒๑ ที่เครื่ĂงมืĂบćงฉบĆบมีคüćมลĆกลĆ่นกĆบĀลĆกกćรÿิทธิ มนุþยชน แลąมีแนüทćงที่เลืĂกปฏิบĆติตĂĀญิงยćยถิ่นเพื่Ăทํćงćนบริกćรทćงเพýแลą ตกเปนผูเÿียĀćยจćกกćรคćมนุþยในกćรไดรĆบกćรคุมครĂงชüยเĀลืĂแลąเขćถึง คüćมยุติธรรม Āญิงยćยถิ่นผูกลćยเปนผูเÿียĀćยกลุมนี้จึงตĂงตĂÿูตćมลํćพĆงĀรืĂ ขĂรĆบคüćมชüยเĀลืĂจćกĂงคกรภćคปรąชćÿĆงคมที่เคćรพÿิทธิแลąกćรตĆดÿินใจขĂง ผูĀญิงในกćรยćยถิ่นĀćงćนทํć กćรใชแนüทćงปรćบปรćมกćรคćมนุþยโดยไมปรĆบ เปลี่ยนขยćยชĂงทćงแลąโĂกćÿในกćรยćยถิ่นขćมพรมแดนเพื่ĂĀćงćนทํćโดยเฉพćą ขĂงผูĀญิงจąÿรćงปญĀćแลąเพิ่มภćรąใĀแกĀญิงที่ตĂงกćรยćยถิ่น ดĆงนĆ้นจึงมีคüćม จํćเปนที่จąตĂงใชกรĂบÿิทธิมนุþยชนแลąคํćนึงถึงเพýภćüąในกćรทํćงćนเรื่Ăง
๖๕ กćรคćมนุþยโดยเฉพćąกćรคćĀญิงแลąเด็ก แลąจํćเปนที่จąตĂงมีกćรขยćยพื้นที่ กćรทํćงćนใĀมีÿüนรüมขĂงทุกภćคÿüน เพื่Ăจąไดคิดคนริเริ่มกรĂบทํćงćนบน ĀลĆกกćรÿิทธิมนุþยชนที่ÿกĆดแลąตกผลึกจćกปรąÿบกćรณขĂงผูเÿียĀćยแลąกลุม ĂงคกรใĀคüćมชüยเĀลืĂแทนเนื้ĂĀćแลąแนüทćงที่ผูเชี่ยüชćญไดกํćĀนดüćงไüแลą จćกไปเมื่ĂแĀลงทุนปรĆบเปลี่ยนคüćมÿนใจÿูปรąเด็นĂื่น เจตนćรมณขĂงกćรทํćงćน ตĂงมุงเนนเพื่ĂใĀกćรคุมครĂงชüยเĀลืĂผูเÿียĀćยไดเขćถึงกćรเยียüยćแลąคüćม ยุติธรรมมćกกüćที่จąเนนเพื่ĂปรĆบขĆ้นในรćยงćนเรื่ĂงกćรคćมนุþยขĂงปรąเทý มĀćĂํćนćจ ผูเÿียĀćยจćกกćรคćมนุþยที่ตćมĀćคüćมยุติธรรม โดยเปนพยćนในกćร ฟĂงรĂงผูกรąทํćคüćมผิดที่ใชเüลćĂĆนยćüนćนกüćจąÿุดÿิ้นกรąบüนกćรยุติธรรม นĂกจćกจąตĂงกćรใĀผูกรąทํćคüćมผิดไดรĆบโทþทćงĂćญćแลüยĆงคćดĀüĆงüćจą ไดรĆบกćรเยียüยćชดเชยคüćมเÿียĀćยที่เกิดขึ้นกĆบตน แตÿüนใĀญจąไดรĆบคüćมผิด ĀüĆงแมจąมีคํćพิพćกþćใĀไดรĆบกćรชดเชยคüćมเÿียĀćย เพรćąผูกรąทํćคüćมผิดได ถćยทĂดทรĆพยÿินขĂงตนไปใĀแกผูĂื่นทํćใĀไมÿćมćรถไดรĆบกćรชดเชยตćมคํć พิพćกþćได ดĆงที่ผูเÿียĀćยกลุมĀนึ่งไดบรรยćยüć ÿุดทายไดกระดาþไปแผนเดียü ดĆงนĆ้นĀนüยงćนที่เกี่ยüขĂงจึงคüรกํćĀนดมćตรกćรแลąพิจćรณćคüćมเปนไปไดใน กćรยึดทรĆพยÿินนćยĀนćแลąนĆกคćมนุþยนĆบแตมีกćรแจงคüćมรüมทĆ้งติดตćมกćร ยćยโĂนทรĆพยÿิน เพื่ĂÿรćงĀลĆกปรąกĆนüćผูเÿียĀćยจąไดรĆบกćรชดเชยตćมที่รąบุไü ในคํćพิพćกþć ในÿüนที่เกี่ยüขĂงกĆบกćรจĆดกćรปญĀćกćรคćปรąเüณี รĆฐคüรมีกćร ทบทüนเพื่ĂปรĆบเปลี่ยนแกไขพรąรćชบĆญญĆติปĂงกĆนแลąปรćบปรćมกćรคćปรąเüณี ๒๕๓๙ เพื่ĂใĀกćรคุมครĂงพิทĆกþÿิทธิแรงงćนบริกćรทćงเพýที่ยĆงเติบโตตĂบÿนĂง กćรทĂงเที่ยü โดยมีÿüนรüมขĂงแรงงćนทćงเพý กลุมĂงคกรที่ทํćงćนกĆบแรงงćน ทćงเพý แลąĂงคกรÿิทธิมนุþยชนเพื่ĂพิเครćąĀĀćแนüทćงที่เĀมćąÿมบนĀลĆกกćร ÿิทธิมนุþยชนในกćรจĆดทํćกฎĀมćยกćรคćปรąเüณีฉบĆบใĀมที่ขจĆดกćรตีตรćแลąลด Ăคติทćงýีลธรรมที่มีตĂผูคćบริกćรทćงเพý รüมถึงกćรกํćĀนดมćตรกćรตćง ๆ ที่ใĀ ผูĀญิงไดรĆบโĂกćÿแลąมีทćงเลืĂกĂื่น ๆ ในกćรดํćเนินชีüิตโดยไมตĂงเลืĂกกćร ใĀบริกćรทćงเพýเปนüิถีทćงดูแลตนเĂงแลąÿมćชิกในครĂบครĆü รüมทĆ้งมćตรกćร ปĂงกĆนขĂงรĆฐที่จąไมÿงเÿริมกćรทĂงเที่ยüที่ทํćใĀปรąเทýไทยกลćยเปน ซองใĀญ ของเอเชีย ดĆงเชนที่ผćนมćในýตüรรþที่ ๒๐
๖๖ เอกสารอ้างอิง ๑. Report of the World Conference of the International Women’s Year Mexico City, 19 June-2 July 1975, New York 1976. ๒. Report of the World Conference of the United Nations Decade for Women: Equality, Development and Peace, Copenhagen 14- 30 July 1980, United Nations 1980.๓. Report of the World Conference to Review and Appraise the Achievements of the United Nations Decade for Women: Equality, Development and Peace, Nairobi 15-26 July 1985, United Nations, New York 1986. ๔. Report of the Fourth World Conference on Women Beijing, 4-15 September 1995, United Nations New York, 1996.๕. INTEGRATION OF THE HUMAN RIGHTS OF WOMEN AND THE GENDER PERSPECTIVE VIOLENCE AGAINST WOMEN Report of the Special Rapporteur on violence against women, its causes and consequences, Ms. Radhika Coomaraswamy, on trafficking in women, women’s migration and violence against women, submitted in accordance with Commission on Human Rights resolution 1997/44 Economic and Social Council E/CN.4/2000/68 29 February 2000. ๖. Marijn Wijers, Lin Lap-Chew: Trafficking in Women Forced Labour and Slavery-like Practices in Marriage, Domestic Labour and Prostitution, STV Utrecht 1997. ๗. Fifteen Years of the United Nations Special Rapporteur on Violence against Women, Its Causes and Consequences.๘. The UN Protocol to Prevent, Suppress and Punish Trafficking in Persons, Especially Women and Children, supplementing the UN Convention against Transnational Organized Crime.
๖๗ ๙. ปŦญĀาการคšาĀญิงและยุทธýาÿตรŤการแกšปŦญĀา โครงการÿตรีýึกþา ÿถาบันüิจัยÿังคม จุāาลงกรณŤมĀาüิทยาลัย ๒๕๒๗ ๑๐. การคšาĀญิง: DzüิถีขĂงÿังคมไทย มูลนิธิผูšĀญิง ๒๕๔๐ ๑๑. พระราชบัญญัติปŜĂงกันและปราบปรามการคšาประเüณี พ.ý. ๒๕๓๙ ๑๒. พระราชบัญญัติปŜĂงกันและปราบปรามการคšาĀญิงและเด็ก พ.ý. ๒๕๔๐ ๑๓. พระราชบัญญัติปŜĂงกันและปราบปรามการคšามนุþยŤโดยเฉพาะ การคšาĀญิงและเด็ก พ.ý. ๒๕๕๑ ๑๔. รŠางพระราชบัญญัติคุšมครĂงการใĀšบริการทางเพý พ.ý....
๖๘
๖๙ บันทึกไว้ใน ประวัติศาสตร์โสเภณี ในที่ÿุดĀญิงที่ปรąกĂบĂćชีพโÿเภณีในÿĆงคมตąüĆนตกก็ไดรüมตĆüกĆนพิÿูจน ใĀชćüโลกไดเĀ็นüćพüกเธĂมิใช “ทćÿนĂย” แตเปนĀญิงที่มีýĆกดิ์ýรีแลąคüćมคิด คüćมรูÿึก ดüยกćรปรąกćýตĆ้งคณąกรรมกćรกลćงพิทĆกþÿิทธิโÿเภณีขึ้น พรĂมยĆงได รćงปฏิญญćÿćกล พิทĆกþÿิทธิขĂงโÿเภณีเพื่ĂนํćเÿนĂตĂĂงคกรที่เกี่ยüขĂงตĂไป วันแห่งความรัก วันรวมพลังโสเภณี ผูĀญิงที่ปรąกĂบĂćชีพโÿเภณีทĆ่üโลก ไดจĆดปรąชุมโÿเภณีนćนćชćติครĆ้ง แรกในชüงüĆนที่ ๑๓-๑๕ กุมภćพĆนธ ๒๕๒๘ โดยถืĂเĂćüĆนที่ ๑๔ กุมภćพĆนธ เปนüĆน แรกขĂงกćรปรąชุมรüม เปนüĆนแĀงมิตรภćพขĂงผูĀญิงที่ปรąกĂบĂćชีพนี้กĆบผูĀญิง ที่ÿนใจเปนมิตรกĆบโÿเภณี กćรปรąชุมนćนćชćตินี้จĆดขึ้นที่กรุงĂĆมÿเตĂรดĆม ปรąเทý เนเธĂรแลนด โดยมีÿี่กลุมเปนแมงćน แลąมีตĆüแทนทĆ้งที่เปนĂดีตโÿเภณี โÿเภณีเĂง แลąผูแทนจćกปรąเทý โลกที่ÿćม รüมทĆ้งĀมด ๑๑ ปรąเทýเขćรüม นĂกจćกนี้ก็ยĆง มีกลุมเฟมินิÿต แลąผูÿนĆบÿนุนÿิทธิขĂงโÿเภณี ĂĆนไดแก เจćĀนćที่รĆฐ นĆกÿĆงคม ÿงเครćąĀ นĆกกฎĀมćย แลąนĆกüิชćกćร ผูรüมปรąชุมทĆ้งĀญิงแลąชćย (ÿüนใĀญ เปนĀญิง) มีจํćนüนถึง ๑๕๐ คน ในรąĀüćงกćรปรąชุมไดมีลćมแปลถึง ๔ ภćþć คืĂ ภćþćดĆตชĂĆงกฤþ ฝรĆ่งเýÿ แลąเยĂรมĆน
๗๐ ในüĆนเปดปรąชุม ไดมีกćรแÿดงนิทรรýกćรภćพüćด แลąภćพถćยเรื่Ăง โÿเภณี ถึงแมจąมีคüćมแตกตćงทćงภćþć üĆฒนธรรมแลąกćรเมืĂง ผูรüมปรąชุมก็ ÿćมćรถÿื่ĂÿćรกĆนไดดüยคüćมเขćใจ เพรćąตćงมีคüćมมุงมĆ่นรüมกĆนที่จąปกปĂง ÿิทธิขĂงĀญิง ที่ปรąกĂบĂćชีพโÿเภณี การประชุมโสเภณีโลกครั้งที่สอง ýูนยขćüผูĀญิงไดรĆบเชิญจćกคณąกรรมกćรจĆดกćรปรąชุมโÿเภณีโลกใĀเขć รüมในกćรÿĆมมนćโÿเภณีนćนćชćติครĆ้งที่ÿĂง รąĀüćงüĆนที่ ๑-๔ ตุลćคม พ.ý. ๒๕๒๙ โดยกćรปรąชุมจĆดขึ้นที่รĆฐÿภć ÿĀภćพยุโรป กรุงบรĆÿเซล ปรąเทýเบลเยี่ยม กćรจĆดกćรปรąชุมโÿเภณีโลกครĆ้งนี้ ไดรĆบกćรÿนĆบÿนุนจćก คณąกรรมกćร นćนćชćติเพื่ĂÿิทธิขĂงโÿเภณี โดยไดรĆบคüćมรüมมืĂจćกกลุม GRAEL (GreenAlternative European Link) ซึ่งเปนกลุมปรąÿćนขĂงตĆüแทนพรรคกćรเมืĂงแนü ทćงเลืĂกจćกĀลćยปรąเทý เชน เนเธĂรแลนด เยĂรมĆนตąüĆนตก แลąเบลเยี่ยม เปน ตน ĀĆüขĂกćรÿĆมมนćปรąกĂบดüย เรื่ĂงโÿเภณีกĆบÿิทธิมนุþยชน ซึ่งเปนกćรÿĆมมนć ปด ÿงüนเฉพćąผูĀญิงที่ทํćแลąเคยทํćงćนในĂćชีพโÿเภณี ซึ่งรüมถึงพนĆกงćนĂćบ Ăบนüด นćงแบบโป นĆกเตนรąบํćเปลืĂยผćดüย เพื่Ăพิจćรณćกćรลąเมิดÿิทธิ มนุþยชนขĂงĀญิงในĂćชีพเĀลćนี้ที่เกิดขึ้นทĆ่üโลก แลąทบทüนปฏิญญćÿćกลขĂง โÿเภณีที่ไดปรąกćýĀลĆงจćกกćรปรąชุมครĆ้งแรกที่เมืĂงĂĆมÿเตĂรดĆม บุคคลภćยนĂก เขćรüมไดถćไดรĆบกćรเชิญจćกĀญิงในĂćชีพนี้ นĂกจćกนี้ยĆงมีกćรปรąชุมเรื่Ăงโÿเภณี แลąÿุขภćพĂนćมĆย โดยมีนĆก กฎĀมćย นĆกกćรýึกþćแลąนĆกÿĆงคมÿงเครćąĀ กĆบนĆกüิจĆยที่คĆดเลืĂกมćแลü เขćรüม ปรąชุมกĆบĀญิงโÿเภณี ในเรื่ĂงคüćมĀüงใยขĂงโÿเภณีตĂÿุขภćพĂนćมĆย กćรปĂงกĆน โรค กćรตีตรćโÿเภณีüćเปนผูนํćโรค กćรคüบคุมแลąเĂćเปรียบโÿเภณีในปรąเทý ตćง ๆ รüมถึงกćรแÿüงĀćแนüทćงที่จąใĀผูชćยเลิกตĂตćนกćรใชถุงยćง แลąจąมี รćยงćนขĂงโÿเภณีเĂงเกี่ยüกĆบกฎĀมćย ÿภćพขĂงปรąเทýตćง ๆ ตลĂดจนทĆýนคติ ที่เปนĂุปÿรรคตĂงćนÿćธćรณÿุข ทćยÿุดไดมีกćรปรąชุม เรื่Ăงโÿเภณีแลąเฟมินิÿม โดยจĆดที่ýูนยผูĀญิงขĂงเมืĂงบรĆÿเซล เนื่ĂงจćกกćรเĂćเปรียบโÿเภณีนĆ้น ปนเปกĆบ ทĆýนคติที่มีตĂผูĀญิงโดยทĆ่üไป ดĆงนĆ้นกćรเลิกตีตรć แลąกćรเลิกทํćใĀผูĀญิงเปน Ăćชญćกร เปนคüćมจํćเปนปรąกćรแรกÿํćĀรĆบกćรตĂÿูเรื่ĂงกćรตĆดÿินใจ แลąÿรćง ĂํćนćจขĂงผูĀญิง กćรปรąชุมไดเนนใĀคüćมÿํćคĆญในปรąเด็นนี้ แลąในüĆนÿุดทćยได มีกćรจĆดแถลงขćüผลขĂงกćรปรąชุม
๗๑ หญิงไทยเข้าร่วมการประชุมโสเภณีนานาชาติครั้งที่สอง ทรćย ตĆüแทนผูĀญิงไทยในĂćชีพโÿเภณี ไดĂĂกเดินทćงจćกปรąเทýไทย เพื่ĂเขćรüมกćรปรąชุมโÿเภณีนćนćชćติครĆ้งที่ÿĂงนี้ โดยไดรĆบกćรÿนĆบÿนุนกćร เดินทćงจćกผูจĆดกćรปรąชุม แลąเจćĀนćที่ýูนยขćüผูĀญิงพรĂมลćมแปลไดรüมเดิน ทćงเขćปรąชุมดüย ในกćรปรąชุมครĆ้งนี้มีตĆüแทนโÿเภณี แลąĂงคกรที่ทํćงćนกĆบโÿเภณีจćก ปรąเทýตćง ๆ ทĆ้งในยุโรป Ăเมริกć แลąเĂเชีย กćรปรąชุมจĆดใĀมีขึ้นที่รĆฐÿภćยุโรป โดยไดรĆบคüćมรüมมืĂจćกกลุมพรรคกćรเมืĂงเรนโบüแฟรคชĆน แลąไดรĆบกćร คĆดคćนจćกพüกฝćยĂนุรĆกþนิยม ที่ไมพĂใจจąใĀใชÿถćนที่ĂĆนทรงเกียรติเปนที่ ปรąชุมขĂงพüกโÿเภณี กćรปรąชุมครĆ้งนี้ไมไดรĆบกćรÿนĆบÿนุนจćกพüกÿĀภćพ โÿเภณีกลุม Ăิงลิช คĂลเลคทีพ ซึ่งเปนผูรüมจĆดกćรปรąชุมครĆ้งแรก เพรćąกลุมนี้ ไดรĆบบทเรียนüćในกćรปรąชุมขĂงโÿเภณีนĆ้น มีพüกแมงดćแลąตํćรüจเขćแทรกĂยู เปนจํćนüนมćก นĂกเĀนืĂจćกĀĆüขĂกćรปรąชุมเรื่ĂงโÿเภณีกĆบÿิทธิมนุþยชน โÿเภณีกĆบ ÿุขภćพĂนćมĆย แลąโÿเภณีกĆบÿิทธิÿตรี แลüผูจĆดยĆงไดจĆดĀĆüขĂเรื่Ăงโÿเภณีใน ปรąเทýโลกที่ÿćมดüย โดยขĂใĀตĆüแทนโÿเภณีจćกปรąเทýไทย แลąฟลิปปนÿเปน ผูรĆบผิดชĂบนํćเÿนĂในĀĆüขĂนี้ ทรćย ĀญิงไทยüĆยยี่ÿิบป ซึ่งปรąกĂบĂćชีพนี้มćตĆ้งแตĂćยุÿิบÿี่ป ไดเตรียม ĀĆüขĂนํćไปแลกเปลี่ยนกĆบโÿเภณีนćนćชćติ โดยเÿนĂÿภćพกćรทํćงćนขĂงผูĀญิงใน Ăćชีพนี้ ไดกลćüถึงโÿเภณีที่ถูกบĆงคĆบกĆกขĆง ถูกลĂลüงซื้Ăขćย โÿเภณีĂิÿรąแลą โÿเภณีขćมชćติ ตลĂดจนÿćเĀตุที่ทํćใĀĀญิงไทยตĂงเขćปรąกĂบĂćชีพนี้ ÿํćĀรĆบ ทรćยเĂง เธĂถูกลĂลüงนํćไปขćยซĂงตĆ้งแตĂćยุÿิบÿี่ป ĀลĆงจćกนĆ้นก็ไดĀลบĀนี ĂĂกมćแลąทํćงćนใĀบริกćรทćงเพýตćมÿถćนที่ตćง ๆ ครĆ้งĀลĆงÿุดเธĂไดเดินทćงไป ทํćงćนในตćงปรąเทýดüย ในฐćนąที่ทํćงćนในĂćชีพนี้มćเปนเüลćĀลćยป ทรćยไดใĀขĂÿĆงเกตüćĀญิง โÿเภณีนĆ้น ถูกดูถูกจćกÿĆงคม แลąถูกเĂćเปรียบเปนĂยćงมćก เชนคćแรง Āญิงที่ เตนĂโกโกจąไดคćแรงเดืĂนลą ๒,๕๐๐ บćท แตถćผูĀญิงไมÿćมćรถĀćลูกคćไปรüม ĀลĆบนĂนได ĀญิงนĆ้นจąถูกĀĆกเงินเดืĂน เพรćąเงินเดืĂนขĂงผูĀญิงไดจćก “คćตĆü” ผูĀญิงที่ลูกคćจćยใĀแกเจćขĂงบćรครĆ้งลąÿćมถึงĀćรĂยบćท ĀญิงในĂćชีพนี้ไมมี
๗๒ ÿิทธิ์ที่จąไปรĂงเรียนใครได เพรćąยĆงไมมีกฎĀมćยแรงงćนรĆบรĂงกćรทํćงćนขĂง ĀญิงบริกćรเĀลćนี้ นĂกจćกเรื่Ăงคćแรงแลü กćรดูแลใĀบริกćรทćงÿุขภćพĂนćมĆยแกĀญิงใน Ăćชีพนี้ก็ยĆงไมทĆ่üถึง ถึงแมüćĀญิงในยćนพĆฒนพงý พĆทยć ตćงนํćรćยไดเงินตรć ตćงปรąเทý ใĀปรąเทýมćกมćยเพียงใดก็ตćม เจćĀนćที่ýูนยĂนćมĆย ก็ยĆงมีทĆýนคติ ดูถูกĀญิงบริกćรĂยูมćก “เÿียĀาบาทแตตองถูกเขาดูถูกเราไมชอบ ยอมเÿียเงินแพง Āนอยไปคลีนิคดีกüา เรามี เงินจายเÿียอยางก็ไมมีใครดูถูกเรา” ทรćยเลćดüยคüćม ขมขืน “ยิ่งเรื่องการทําแทงแลüนาจะใĀบริการฟรีกับพüกเราเÿียดüย นี่ตองไปเÿียที ละตั้งÿามพันĀาพัน” ทรćยมีคüćมคิดเĀ็นüćĀญิงในĂćชีพบริกćรรูจĆกดูแลรĆกþć ÿุขภćพĂนćมĆยขĂงตนดีกüćพüกลูกคćผูชćยเÿียดüยซํ้ćไป พüกผูĀญิงจึงเĀ็นüćไม เปนกćรถูกตĂงที่ÿĆงคมมĂงเĀ็นüćĀญิงโÿเภณีเปนผูเผยแพรกćมโรค ทรćยรูÿึกดีใจที่มีกćรปรąชุมโÿเภณีนćนćชćติ แลąไดมีÿüนรüมดüย แตก็ไม ตĂงกćรจąเปดเผยตนเĂงแกÿćธćรณชนเพรćąเกรงüćจąเกิดผลเÿียแกตนแลąกćร ทํćงćนในกćรปรąชุมครĆ้งนี้เธĂไดชüยทํćใĀพี่ÿćü นĂงÿćüในĂćชีพเดียüกĆนไดเขćใจ ÿภćพโÿเภณีในเมืĂงไทยไดดียิ่งขึ้น แลąไดเรียกรĂงใĀมีคüćมรüมมืĂในกćร ปรćบปรćมกćรลĂลüงซื้ĂขćยผูĀญิงทĆ้งในแลąนĂกปรąเทýมćกขึ้น ÿิ่งที่ทรćย ตĂงกćรเปนพิเýþก็คืĂĂยćกใĀมีคüćมเขćใจกĆนรąĀüćงĀญิงในĂćชีพนี้ ไมĂยćกใĀมี กćรทąเลćąüิüćท แขงขĆนกĆนโดยเฉพćąÿํćĀรĆบ โÿเภณีขćมชćติ ĂยćกใĀโÿเภณี ตćงชćติใĀคüćมชüยเĀลืĂผูĀญิงตćงชćติเปนพิเýþ เพรćąผูĀญิงเĀลćนี้มีจํćนüนไม นĂยถูกลĂลüงมćแลąตĂงกćรที่พึ่งพćในตćงแดนเปนĂยćงมćก สรุปการประชุมโสเภณีโลกครั้งที่สอง นĂกจćกทรćยแลü ทćงýูนยขćüผูĀญิงไดÿงเจćĀนćที่ ๒ คน เพื่Ăเปนลćม แลąเพื่ĂนเดินทćงขĂงทรćย เจćĀนćที่คนĀนึ่งทํćงćนชüยเĀลืĂĀญิงไทยในยุโรปแลą เปนĀนึ่งในบรรดćตĆüแทนปรąเทýตćง ๆ รüมทĆ้งĀมด ๑๘ ปรąเทý ไดแก ไทย Ăินเดีย ĂĂÿเตรเลีย ĂĂÿเตรีย Ăิตćลี ฝรĆ่งเýÿ แคนćดć ĂĆงกฤþ เนเธĂรแลนด ÿüิตเซĂรแลนด ÿĀรĆฐĂเมริกć เยĂรมĆนตąüĆนตก ไĂรแลนด ÿเปน ÿüีเดน เดนมćรก เĂกüćดĂร แลąโมร็Ăกโก ÿüนปรąเทýเบลเยี่ยมไมมีตĆüแทนโÿเภณี แตมีเจćĀนćที่ที่ รĆบผิดชĂบบćนพĆกÿํćĀรĆบผูĀญิงเพื่ĂใĀคํćแนąนํćผูĀญิงที่ตĂงกćรเปลี่ยนĂćชีพ ใน รąĀüćงกćรปรąชุมตĆüแทนขĂงปรąเทýไทยไดเÿนĂรćยงćนÿภćพโÿเภณีในปรąเทý ไทยตĂที่ปรąชุมดĆงนี้คืĂ
๗๓ ๑. โÿเภณีĂิÿรą ๑.๑ เÿนĂใĀรĆฐบćลไมเĂćผิดผูĀญิง เพรćąผูĀญิงทํćเพื่Ăเลี้ยงตĆüเĂงแลą ครĂบครĆü ๑.๒ Ăćชีพนี้ดึงดูดนĆกทĂงเที่ยüแลąทํćเงินตรćเขćปรąเทýมćก รĆฐบćลคüรจąมี มćตรกćรคุมครĂงคüćมปลĂดภĆยแกผูĀญิง ๑.๓ คĆดคćนกćรจดทąเบียนโÿเภณี ๒. โÿเภณีที่ถูกบĆงคĆบแลąโÿเภณีขćมชćติ ไดเÿนĂÿภćพปญĀćขĂงกćรคćĀญิงกćรบĆงคĆบผูĀญิง โดยเรียกรĂงใĀมี คüćมรüมมืĂคüćมเขćใจÿภćพขĂงโÿเภณีไทย แลąโÿเภณีจćกโลกที่ÿćมÿüนĀนึ่งที่ ถูกบĆงคĆบรüมกĆนขจĆดกćรคćĀญิงแลąโÿเภณีที่ถูกบĆงคĆบในÿüนนี้ไดรĆบกćรÿนĆบÿนุน จćกตĆüแทนปรąเทýĂินเดีย นĂกจćกนี้ยĆงมีĂงคกรผูĀญิงจćกปรąเทýเนเธĂรแลนดที่ ทํćงćนเกี่ยüกĆบโÿเภณีขćมชćติไดรüมปรąเด็นนี้ดüย ซึ่งก็เปนเรื่ĂงใĀมแลąเปนที่ ÿนใจในที่ปรąชุมเชนกĆน นĂกจćกนĆ้นที่ปรąชุมไดแลกเปลี่ยนÿภćพปญĀćแลąกćรทํćงćนขĂงผูĀญิง โÿเภณีแตลąปรąเทý โดยÿรุปดĆงนี้ ๑. การแกšไขกฎĀมาย ยกเลิกกฎĀมายทุกĂยŠางที่มีผลกระทบตŠĂผูšĀญิงที่เลืĂกเปŨน โÿเภณี Ăาชีพโÿเภณี คüรไดšรับการคุšมครĂงจากกฎĀมายเชŠนเดียüกับĂาชีพĂื่น ๒. คัดคšานการจดทะเบียนโÿเภณี เพราะเปŨนการคüบคุมและตีตราผูšĀญิง ทําใĀš โÿเภณีเลิกประกĂบĂาชีพนี้ยากขึ้น ๓. การเÿียภาþี ผลจากการจดทะเบียนโÿเภณี จะทําใĀšมีการเก็บภาþีที่ไมŠเปŨนธรรม ๔. ÿุขภาพĂนามัย โดยเนšนใĀšแกšไขทัýนคติที่üŠาโÿเภณีเปŨนผูšเผยแพรŠโรค เพราะจาก การüิจัยพบüŠาผูšĀญิงโÿเภณีไมŠไดšเปŨนโรคเĂดÿŤเลย และใĀšเผยแพรŠการใชšถุงยาง ĂนามัยแกŠลูกคšาโดยมีการÿาธิตการใชšถุงยางĂนามัยในที่ประชุมดšüย ๕. ทางĂĂกขĂงผูšĀญิงที่ประกĂบĂาชีพโÿเภณี โดยการรüมตัüกันขĂงผูšĀญิงใน Ăาชีพนี้ และการรŠüมมืĂÿนับÿนุนขĂงĂงคŤกรที่ทํางานเพื่ĂผูšĀญิง และĂงคŤกรที่ รักคüามเปŨนธรรมตŠาง ๆ จุดมุงĀมćยขĂงคณąกรรมกćรจĆดงćนปรąชุมครĆ้งนี้คืĂ ICPR (International Committee for Prostitutes’ Rights) มีแนüคüćมคิดที่ตĂงกćรยก
๗๔ รąดĆบÿถćนภćพกćรทํćงćนขĂงโÿเภณีĂิÿรą แลąเนนüćคüรแกไขทĆýนคติขĂงÿĆงคม ใĀเĀ็นüćĂćชีพโÿเภณีเปนĂćชีพĀนึ่งเชนเดียüกĆบĂćชีพĂื่น ๆ สิ่งที่ผู้แทนจากประเทศไทยได้รับจากการประชุมครั้งนี้ คือ ๑. กฎĀมćยที่มĂงเĀ็นüćผูĀญิงโÿเภณีเปนĂćชญćกร เปนĂุปÿรรคที่จąทํć ใĀผูĀญิงไมไดรĆบกćรคุมครĂงแลąรüมกลุมกĆนพิทĆกþÿิทธิขĂงตนเĂง แลąเปดโĂกćÿ ใĀพĂเลćแมงดćตลĂดจนเจćĀนćที่ผูเกี่ยüขĂงĀćผลปรąโยชนจćกผูĀญิงเĀลćนี้ ฉąนĆ้นกćรแกไขกฎĀมćยที่ไมเĂćผิดโÿเภณีจึงเปนทćงĂĂกที่ดีที่ÿุด ๒. จćกปรąÿบกćรณขĂงปรąเทýตćง ๆ กćรจดทąเบียนโÿเภณีเปนกćร คüบคุมแลąเĂćเปรียบผูĀญิง ทํćใĀโÿเภณีเปลี่ยนĂćชีพใĀมไดยćก นĂกจćกนี้ ผลจćกกćรจดทąเบียน ทํćใĀมีกćรเÿียภćþี ซึ่งมĆกใชมćตรćกćร เก็บภćþีที่ไมเปนธรรมแกผูĀญิง เชน ที่ปรąเทýĂĂÿเตรเลีย ผูĀญิงตĂงถูกเก็บภćþี ยĂนĀลĆงĂยćงĀนĆก ๓. โÿเภณีในปรąเทýตąüĆนตกไมคĂยไดตรąĀนĆกถึงÿภćพขĂงโÿเภณีโลกที่ ÿćม แมโÿเภณีขćมชćติก็ยĆงไมไดรĆบกćรเĂćใจใÿจćกโÿเภณีตąüĆนตกเทćที่คüร ปฏิกิริยาจากที่ประชุม จćกกćรนํćเÿนĂเรื่Ăงÿภćพโÿเภณีในปรąเทýไทย เปนที่ÿนใจĂยćงมćกขĂง ที่ปรąชุมÿĆงเกตไดจćกกćรตĆ้งใจฟง แลąบćงคนก็รĂงไĀเมื่ĂมีกćรพูดถึงกรณีไฟไĀม แลąมีĀญิงบริกćรเÿียชีüิตที่จĆงĀüĆดภูเก็ต มีโÿเภณีĀลćยคนรูÿึกÿąเทืĂนใจกĆบÿภćพ กćรกĆกขĆงผูĀญิง บćงคน ไมรูüćมีกćรบĆงคĆบคćปรąเüณีดüย ในขณąที่มีĀลćยคนเĀ็น ใจ แลąพยćยćมเขćใจÿภćพในปรąเทýไทย ซึ่งเปนคüćมรูใĀมÿํćĀรĆบเขć แตก็ยĆงมี บćงคนที่รูÿึกไมĂยćกพูดถึงกćรบĆงคĆบคćĀญิง แตĂยćกจąพูดถึงกćรยกรąดĆบüิชćชีพ โÿเภณีแลąแกปญĀćที่โÿเภณีĂิÿรąกํćลĆงปรąÿบĂยูมćกกüć แตĂยćงไรก็ตćมตćงก็ รูÿึกมีกํćลĆงใจที่ไดมีโĂกćÿมćพบปąพูดคุยรüมกĆบกลุมตćง ๆ ที่ทํćงćนเกี่ยüกĆบÿิทธิ ขĂงโÿเภณีĂยćงเขมแข็ง แลąรĆบรูถึงคüćมÿํćเร็จขĂงคüćมพยćยćมเĀลćนĆ้น ซึ่งกćร ปรąชุมครĆ้งนี้นĆบüćปรąÿบผลÿํćเร็จ ผลจćกกćรปรąชุมครĆ้งนี้ ไดมีกćรลงมติใĀมีกćรปรąชุมโÿเภณีโลกครĆ้งที่ ๓ ภćยใน ๒ ปขćงĀนć โดยยĆงไมไดกํćĀนดÿถćนที่ แลąคćดĀüĆงüćจąมีกćรขยćย เครืĂขćยกćรทํćงćนใĀกüćงĂĂกไปมีโÿเภณีในปรąเทýตćง ๆ ไดเขćรüมมćกขึ้น
๗๕ ĀมายเĀตุไมมีกćรปรąชุมโÿเภณีโลกครĆ้งที่ÿćม แลąตĂมćเüทีนćนćชćติไดใĀคüćม ÿนใจกĆบปญĀćกćรคćĀญิงแลąเด็กมćกกüćเรื่ĂงÿิทธิขĂงโÿเภณี ที่กลุมĂงคกรÿิทธิ ÿตรีกลุมĀนึ่งรณรงคใĀลมลćงรąบบโÿเภณีเพรćąเปนคüćมรุนแรงแลąลąเมิดÿิทธิ คüćมเปนคนขĂงผูĀญิง แลąเมื่ĂทรćยเดินทćงกลĆบปรąเทýไทยĀลĆงเÿร็จÿิ้นกćร ปรąชุม ไดมีกćรจĆดแถลงขćü ÿื่ĂมüลชนไดใĀคüćมÿนใจเปนĂยćงยิ่ง แลąตĂมćยĆงมี กćรนํćเรื่ĂงรćüขĂงทรćยไปจĆดทํćเปนภćพยนตรโดยไมไดรĆบคüćมยินยĂมĂีกดüย
๗๖ ให้โอกาสเยาวชน บอกเล่าถึงอนาคต และความหวัง ศูนย์เพื่อน้องหญิง
๗๗ ให้โอกาสเยาวชน บอกเล่าถึงอนาคตและ ความหวัง ศูนย์เพื่อน้องหญิง นćฎนćรีแลąนุชจรี เคยทํćงćนเปนĂćÿćÿมĆครเพื่Ăเด็กแลąเยćüชน แลą ตĂมćไดรüมกĆนกĂตĆ้ง ýูนยเพื่ĂนĂงĀญิง โดยใชบริเüณบćนขĂงตนเĂง ซึ่งตĆ้งĂยูที่ ĂํćเภĂพćนจĆงĀüĆดเชียงรćย เมื่Ăปพ.ý ๒๕๔๐ จćกเดิมที่เคยไดรĆบกćรÿนĆบÿนุน งบปรąมćณ จćกมูลนิธิผูĀญิง เมื่ĂครĆ้งเปนĂćÿćÿมĆคร นćฎนćรีเลćüć “รูจักมูลนิธิผูĀญิงตั้งแตป พ.ý ๒๕๓๘ อายุ ๒๒ ป ตอนนั้น ยังขาดประÿบการณทํางาน แตโดยนิÿัยแลüชอบชüยเĀลือผูคน เมื่อĀันมามองÿังคม รอบขางแลü รูÿึกเปนĀüงกับปญĀาตาง ๆ ที่เกิดขึ้น ภายในชุมชน เด็ก ๆ ในชุมชน ไมไดรับการýึกþาเทาที่คüร จึงตัดÿินใจมาเปนอาÿาÿมัคร”
๗๘ นćฎนćรีทํćงćนชüยเĀลืĂเด็กปรąÿบปญĀćเรื่Ăยมćเนื่ĂงจćกĀลćยĀมูบćน ในพื้นที่ขĂงตนเปนตนทćงขĂงกćรนํćเด็กแลąเยćüชนĀญิงเขćÿูกรąบüนกćร คćปรąเüณี ĀลĆงจćกไดทํćงćนเปนĂćÿćÿมĆครขĂงมูลนิธิผูĀญิงไดรüมกĆบเพื่Ăน ๆ เยćüชนทĆ้งĀญิงชćยกĂตĆ้งýูนยเพื่ĂนĂงĀญิง เปนĂงคกรในชุมชนซึ่งÿćมćรถจĆดĀć แĀลงทุนตćง ๆ ดüยตนเĂง โดยในชüงแรกไดรĆบทุนจćกĂงคกćรยูนิเซฟ ýูนยเพื่Ă นĂงĀญิงเปนÿถćนที่ซึ่งเยćüชนจąเขćมćเรียนรูเกี่ยüกĆบÿิทธิขĂงเด็กแลąเยćüชน กćรทํćงćนขĂงýูนยĄไมเพียงแตตĂบÿนĂงคüćมตĂงกćรขĂงเยćüชนในชุมชนเทćนĆ้น แตยĆงÿงเÿริมใĀเยćüชนไดมีÿüนรüมในกćรพĆฒนćชุมชนĂีกดüย ทćงýูนยÿงเÿริมใĀ เกิดĂćÿćÿมĆครเยćüชนในชุมชน ริเริ่มโครงกćรลąครเรแลąลąครĀุนเพื่Ăกćรýึกþć โดยจĆดกćรแÿดงตćมโรงเรียนแลąตćม ที่ÿćธćรณąตćง ๆ รüมทĆ้งกćรพĆฒนćทĆกþą ขĂงเยćüชนĀญิง ในดćนเทคโนโลยี ดนตรี กีāć แลąĂื่น ๆ แลąยĆงใĀทุน แลąคüćม ชüยเĀลืĂโดยตรงแกเด็ก ๆ ที่ถูกลüงลąเมิด ĀรืĂไดรĆบผลพüงจćกกćรที่พĂแมเปนผู ติดเชื้ĂเĂดÿ ทćงýูนยĄ ใĀคüćมÿํćคĆญกĆบปญĀćขĂงเยćüชน ที่ยĆงเขćไมถึงคüćมรูเรื่Ăง เพýýึกþćแลąขĂมูลเกี่ยüกĆบโรคเĂดÿ รüมทĆ้งกćรบริกćรชüยเĀลืĂตćง ๆ ในชุมชน แลąยĆงตĂงเผชิญกĆบปญĀćคüćมรุนแรงทćงเพý ไมüćจąเปนปญĀćกćรขมขืนกćร ลüงลąเมิดทćงเพý ÿื่ĂลćมกแลąปญĀćกćรคćมนุþย ยิ่งกüćนĆ้นยĆงทํćงćนกĆบ กลุมเปćĀมćยที่เปนเด็กชนเผćĂีกดüย นćฎนćรีเลćถึงกรąบüนกćรทํćงćน “กอนอื่นเราตองเชื่อมั่นในýักยภาพของ พüกเขากอน แลüจึงผลักดันใĀเขาลงมือกระทํา โดยการเปดประตูÿูโลกกüางใĀพüก เขา ใĀพüกเขาไดเรียนรูการทํางานของกลุมเยาüชนอื่น ๆ และนําแนüคิดที่ไดรับ นํา กลับมาใชในชุมชนของตนได ÿงเÿริมใĀพüกเขาได เขารüม ประชุม ระดับชาติ ซึ่งจะ ทําใĀพüกเขาไดเรียนรูการทํากิจกรรมอื่น ๆที่นาÿนใจอาทิเชน การÿรางซุมขอมูล ขาüÿาร ซึ่งไมใชเปนแคÿถานที่แÿดงนิทรรýการเทานั้น แตเปนที่ที่มีชีüิตชีüา มี กิจกรรมถามตอบและแจกรางüัลดüย” ทćงýูนยĄ ยĆงไดÿรćงคüćมรüมมืĂกĆบทćงโรงเรียนรณรงคÿรćงจิตÿํćนึกใน üงกüćงแกบุคคลทĆ่üไป รüมทĆ้งพĂแม ครูบćĂćจćรย ĀรืĂแมแตชุมชนทĆ้งชุมชน เพื่ĂผูใĀญจąไดใĀกćรÿนĆบÿนุนกćรทํćงćนขĂงเยćüชนลูกĀลćนขĂงพüกเขć นćฎนćรีกลćüยํ้ćüć “ÿิ่งที่ÿําคัญที่ÿุดที่เราไดเรียนรู คือการตระĀนักถึงคüามÿําคัญ ของกระบüนการคัดเลือกอาÿาÿมัคร และÿนับÿนุนเยาüชนที่มีคุณÿมบัติในการเปน
๗๙ ผูนําĀลักของกลุม ถาÿามารถทําไดเยาüชนเĀลานี้จะเติบโตและพัฒนาบทบาทของ การเปนผูนํา และÿามารถยืนĀยัดทํางานไดจนถึงที่ÿุด” Ăยćงไรก็ตćมในกćรทํćงćนพบüć มีปญĀćแลąĂุปÿรรคĂยูบćงไดแกทĆýนคติ ขĂงพüกผูใĀญเĂง ทĆ้งในโรงเรียนแลąในชุมชน ตćงเปนĂุปÿรรคตĂกćรรณรงค เพื่ĂใĀกลุมเยćüชนไดเขćถึงขĂมูลเรื่Ăงเพýýึกþćแลąคüćมรูเรื่ĂงเĂดÿผูบริĀćร โรงเรียนไมĂนุญćตใĀผูนํćเยćüชน เขćไปพูดคุยปญĀćĂยćงตรง ๆ ได เพรćąคิดüć กćรใĀคüćมรูเรื่Ăงเพýýึกþć üิธีกćรใชถุงยćงĂนćมĆย เทćกĆบเปนกćรยĆ่üยุใĀüĆยรุนมี เพýÿĆมพĆนธเพิ่มขึ้น บćงครĆ้งแมแตพĂแมผูปกครĂงขĂงผูนํćเยćüชนเĂงก็ไมเขćใจ เมื่ĂพüกเขćĀิ้üถุงยćงĂนćมĆยที่ใชปรąกĂบกćรพูดคุยเรื่ĂงเพýýึกþćกลĆบบćน ก็จąถูก พĂแมดุดćüćกลćü เพรćąเขćใจผิดคิดüćจąไปทํćเรื่Ăงผิดýีลธรรม กćรเขćไปทํćงćน ชüยเĀลืĂเด็ก ที่ตกเปนเĀยื่ĂขĂงคüćมรุนแรงในครĂบครĆü ก็เปนĂĆนตรćยดüยเชนกĆน เยćüชนขĂงพüกเรćบćงคนถูกผูปกครĂงที่ทํćรćยเด็กขมขู คüćมใฝฝนขĂงนćฎนćรีในกćรทํćงćนก็คืĂ ตĂงกćรเĀ็นโครงกćรเพื่Ăเด็ก แลąเยćüชน ไดรĆบกćรÿนĆบÿนุนจćกผูใĀญĂยćงเต็มที่ รüมทĆ้งมีแĀลงเงินทุนเพียงพĂ ÿํćĀรĆบüĆÿดุแลąĂุปกรณเครื่ĂงมืĂตćง ๆ แลąตĂงกćรใĀพüกเด็ก ๆ ไดเรียนรูเกี่ยüกĆบ ÿิทธิขĂงพüกเขć แลąÿćมćรถจĆดกćรแกไขปญĀćขĂงตนเĂงไดĂยćงถูกตĂง เĀมćąÿม เมื่ĂเยćüชนตĂงเขćไปยุงเกี่ยü ในเรื่Ăงเพýýึกþć พüกเขćจąตĂงรูจĆก ปĂงกĆนตนเĂงใĀปลĂดภĆยแลąรูจĆกรĆบผิดชĂบ ยิ่งกüćนĆ้น ยĆงตĂงกćรใĀเยćüชนเขćไป มีบทบćท แลąมีÿüนรüมในกćรพĆฒนćชีüิตขĂงพüกเขćเĂงแลąÿĆงคมโดยรüม (จćก ĀนĆงÿืĂ มูลนิธิผูĀญิง กćรเดินทćงที่ยĆงไมÿิ้นÿุด พ.ý.๒๔๕๑)
๘๐
๘๑ เรā่องเลาของนันทนารÿ จากเด็กหญิง สูนักปกปองสิทธิมนุษยชนในชุมชน ĀćกยĂนĂดีตไปเมื่Ă ๒๗ ป ที่ผćนมć ฉĆนยĆงจํćคüćมรูÿึกครĆ้งแรกที่ขĆบ มĂเตĂรไซดตćมĀćพี่ ๆ จćกมูลนิธิผูĀญิงไดดีüćüĆนนĆ้นพี่มćทํćงćนในชุมชนแลąจąมี โครงกćรดีๆ เกิดขึ้น แลąเปนüĆนเริ่มตนที่ทํćใĀฉĆนในüĆนนĆ้น มีฉĆนในüĆนนี้...นĆนทนćรี ผูที่ยึดมĆ่นĂุดมกćรณคุมครĂงÿิทธิมนุþยชนขĂงเด็กแลąผูĀญิง จุดเริ่มตนขĂงฉĆน คืĂ...ฉĆนขĂÿมĆครเปนĂćÿćÿมĆครเพื่Ăเด็กแลąเยćüชน เพรćąüćฉĆนÿนใจĂยćกทํćกิจกรรมในชุมชน ĂยćกชüยเĀลืĂเด็ก ๆ ในชุมชน ในขณą ที่คนĂื่น ๆ ไดเปนตĆüแทนขĂงĀมูบćน ตĆüแทนÿถćนýึกþć แลąไดรĆบกćรคĆดเลืĂก แต มĆนก็ไมไดทํćใĀคüćมตĆ้งใจขĂงฉĆนลดนĂยลงไป ยĆงคงมีคüćมแนüแนแลąตĆ้งใจüćจą ทํćĀนćที่นี้ใĀจงได ฉĆนเขćÿูขĆ้นตĂนกćรÿมĆครแลąÿĂบÿĆมภćþณ ตćมที่มูลนิธิĄ กํćĀนดไü เพื่ĂเปนĂćÿćÿมĆครเพื่Ăเด็กแลąเยćüชน ĂยćงใจจดใจจĂแลąลุนüćฉĆนจą ไดรĆบกćรคĆดเลืĂกเปนĂćÿćÿมĆครเพื่Ăเด็กแลąเยćüชนไĀม แลąแลüคüćมฝนก็เปนจริง เมื่ĂปรąกćýผลกćรคĆดเลืĂก ฉĆนไดรĆบเลืĂกใĀ เปนĂćÿćÿมĆครเพื่Ăเด็กแลąเยćüชน รüมกĆบÿมćชิกคนĂื่น ๆ ในตํćบลขĂงฉĆน ตื่นเตน
๘๒ แลąดีใจมćกในเüลćนĆ้น ĀลĆงจćกนĆ้นมูลนิธิผูĀญิงไดĂบรมพĆฒนćคüćมรูแลąทĆกþą ตćง ๆ มćกมćยจนทํćใĀฉĆนมีĂุดมกćรณĂĆนแนüแนüćนี่แĀลąทćงเดินขĂงฉĆน ทćงเดินที่จąตĂงปกปĂงเด็กĀญิงจćกกćรถูกชĆกจูงลĂลüง แลąถูกกรąทํćคüćมรุนแรง จนถึงปจจุบĆนไดนํćพćĂงคกรเดินทćงมćถึงปที่ ๒๗ ขĂงกćรทํćงćนเพื่Ăเด็กแลą ผูĀญิง ขĂบคุณมูลนิธิผูĀญิงที่ใĀโĂกćÿ ทํćใĀฉĆนไดเรียนรูแลąเติบโตĂยćงเทćทĆน แลąไดทํćงćนเพื่ĂปกปĂงคนĂื่นมćตลĂดแลąไมเคยคิดที่จąยĂทĂ ตลĂดรąยąเüลć ๒๗ ป ขĂงชีüิตกćรทํćงćน ที่ไดÿนิทÿนมแลąเรียนรูจćก มูลนิธิผูĀญิงแลąพี่ ๆ ในมูลนิธิ Ăงคกรนี้แลąบุคคลเĀลćนี้ คืĂ ครูคนแรกขĂงฉĆนแลą เปนทุกĂยćงใĀฉĆนในüĆนที่ที่ฉĆนเĀนื่Ăยลć ทĂแท ถูกคุกคćมถูกปĂงรćยĀมćยชีüิตจćก กćรทํćงćนชüยเĀลืĂผูĂื่น พี่ ๆ ชüยเĀลืĂแลąใĀพลĆงกํćลĆงเติมเต็ม จนทํćใĀเด็กĀญิง คนĀนึ่งในชุมชนไดเติบโตแลąเบงบćน ในüงกćรทํćงćนĂยćงมีĂุดมกćรณ แลąมีจิตใจ ตĆ้งมĆ่น แนüแน แÿดงจุดยืนüćฉĆนจąทํćงćนดćนนี้ไปเทćที่ฉĆนจąทํćได ในโĂกćÿครบÿี่รĂบกćรทํćงćนมูลนิธิผูĀญิง ขĂขĂบคุณในÿิ่งที่มูลนิธิเปน ผูใĀแนüคิดแลąจุดกํćเนิด ผูĀญิงคนนี้ในüงกćรทํćงćนเพื่ĂปกปĂงเด็กแลąผูĀญิง ขĂ พลĆงทĆ้งĀลćยที่มีĂยู ชüยใĀฉĆนมีพลĆงที่จąชüยเĀลืĂเด็กผูĀญิงไดĂยćงรćบรื่นตĂไป
๘๓ ความยุติธรรมยังมาไม่ถึง ประสบการณ์ของผู้เสียหายจาก การค้ามนุษย์ในการเข้าถึง กระบวนการยุติธรรม ผู้เล่าเรื่อง วิ สา กาน สุ แก้ว และเดือน สมาชิกกลุ่มหญิงสู้ชีวิต ผู้เรียบเรียง ศิริพร สโครบาเนค กćรยćยถิ่นฐćนเพื่ĂĀćชีüิตที่ดีกüć เปนĀนทćงกćรดํćรงชีüิตมćเปนเüลćชć นćนแลąถืĂไดüćเปนüิüĆฒนćกćรขĂงเผćพĆนธุมนุþยที่แตเดิมไมเคยมีเÿนพรมแดนรĆฐ มćปดกĆ้นกćรเคลื่ĂนยćยขĂงผูคน คüćมตĂงกćรยćยถิ่นเพื่Ăจุดปรąÿงคตćง ๆ มิเคย ลดĀćยไป โดยเฉพćąกćรยćยถิ่นเพื่ĂĀćงćนทํćในตćงแดน แรงงćนยćยถิ่นจํćนüน มćกÿćมćรถปรĆบปรุงÿภćพคüćมเปนĂยูแลąÿรćงĂนćคตใĀแกÿมćชิกในครĂบครĆü ไดดüยเม็ดเงินจćกĀยćดเĀงื่ĂแรงกćยขĂงพüกตน ทํćใĀกćรยćยถิ่นĀćงćนทํćเปน
๘๔ ทćงเลืĂกกćรดํćรงชีüิตขĂงปรąชćกรในทุกมุมโลก แตÿิ่งที่คüบคูไปกĆบกćรยćยถิ่นคืĂ กรąบüนกćรที่มีกćรĀลĂกลüง นํćพćผูคนขćมพรมแดนขĂงปรąเทý เพื่ĂแÿüงĀć ปรąโยชนทćงเพý รćงกćย แลąแรงงćน เมื่ĂถึงจุดĀมćยปลćยทćง ทํćใĀคนยćยถิ่น ตĂงกลćยเปนเĀยื่ĂขĂงกćรคćมนุþย แลąกćรทํćงćนที่ถูกบĆงคĆบเยี่ยงทćÿ คüćมยุติธรรมยĆงมćไมถึง คืĂเรื่ĂงรćüปรąÿบกćรณขĂงĀญิงยćยถิ่นที่ ตĂงกćรแÿüงĀćชีüิตที่ดีกüćจćกปรąเทýไทย แลąตĂงจบลงดüยกćรแÿüงĀć ปรąโยชนทĆ้งจćกทćงเพý แลąทćงแรงงćน เมื่ĂถึงปลćยทćงในปรąเทýĂิตćลี ปรąเทýโปแลนด แลąปรąเทýแĂฟริกćใต เมื่ĂกลĆบบćนพüกเธĂตĂงกćรตĂÿู เรียกรĂงĀćคüćมยุติธรรม ดüยกćรฟĂงรĂงผูที่จĆดÿงแลąนํćพćพüกเธĂไปใĀปรąÿบ ชีüิตĂĆนเลüรćย ถูกกรąทํćตćมĂํćเภĂใจจćกนćยจćงในตćงแดน กćรตĂÿูเพรียกĀć คüćมยุติธรรมแลąกćรชดเชยขĂงพüกเธĂใชเüลćยćüนćน แลąแมเมื่Ăมีคํćพิพćกþć ตĆดÿินลงโทþผูกรąทํćคüćมผิด แลąใĀชดเชยคüćมเÿียĀćยแกพüกเธĂแลü แตก็ยĆง จĆบตĂงมĂงเĀ็นกćรบĆงคĆบลงโทþผูกรąทํćคüćมผิดตćมคํćพิพćกþćไมได กรąบüนกćรตĂÿูเพื่ĂคüćมยุติธรรมขĂงüิ ÿć กćน ÿุ แกü แลąเดืĂนจąชüย ชี้ใĀเĀ็นถึงคüćมยćกลํćบćก คüćมĂดทนแลąกćรรĂคĂย ตลĂดจนขĆ้นตĂนกćรเĂć ผิดลงโทþผูกรąทํćคüćมผิด โดยĀüĆงüćจąมีกćรพĆฒนćกรąบüนกćรเขćถึงคüćม ยุติธรรมเพื่ĂใĀผูเÿียĀćยจćกกćรคćมนุþยไดรĆบกćรÿงเÿริมแลąÿนĆบÿนุนใĀ ดํćเนินกćรฟĂงรĂงไดĂยćงมีปรąÿิทธิภćพ แลąไมลćชć แลąมีกćรบĆงคĆบคดีตćมคํć พิพćกþćĂยćงจริงจĆงทĆ้งกćรลงโทþผูกรąทํćคüćมผิดแลąชดเชยเยียüยćผูเÿียĀćยที่ ตćงก็เปนÿมćชิกกลุมĀญิงÿู ในกćรแบงปนเรื่Ăงรćüที “ไมüาเüลาผานไปนานเทาใดก็ ไมอาจลบลางคüามทรงจําที่เลüรายได” แลąปรąÿบกćรณในกćรตĂÿูเพื่Ăเขćถึง กรąบüนกćรคüćมยุติธรรม ๑. คดีที่ยังไม่เริ่มต้น เรื่องเล่าจากประเทศแอฟริกาใต้ ทĆ้งวิและสา เดินทćงไปทํćงćนนüดแผนโบรćณกĆบเĂเยนตจĆดĀćคนงćนที่ได กćรรĆบรĂงจćกกรมกćรจĆดĀćงćน กรąทรüงแรงงćน แลąตćงก็มีÿĆญญćüćจćงไป ทํćงćน จึงเขćใจüćเปนบริþĆทที่ถูกตĂงตćมกฎĀมćยแลąเปนกćรเดินทćงที่ไมมีกćร ĀลĂกลüง ÿüนนćยจćงขĂงüิแลąÿćเปนคนไทยที่เปดรćนนüดในเมืĂงเคปทćüน แลąโจăĆนเนÿเบิรก ÿćเดินทćงไปกĂนแลąไดพบรูจĆกกĆบüิแลąนĂงÿćüเมื่ĂทĆ้งÿĂงมć ทํćงćนรćนนüดที่โจăĆนเนÿเบิรก ตćมÿĆญญćüิจąทํćĀนćที่เปนครูฝกÿĂนนüดแลąจą ไดรĆบคćตĂบแทนเดืĂนลą ๖๐,๐๐๐ บćท ÿüนÿćแลąพนĆกงćนคนĂื่น ๆ จąได
๘๕ คćตĂบแทนเดืĂนลą ๔๐,๐๐๐ บćทĀลĆงจćกĀĆกคćที่พĆกแลąคćใชจćยĂื่น ๆ Ăยćงไร ก็ตćมนĆบแตüĆนแรกที่เริ่มทํćงćน üิแลąÿćรüมทĆ้งเพื่Ăนที่ทํćงćนนüดคนĂื่น ๆ ไมเคย ไดรĆบเงินเดืĂนจćกนćยจćง คนที่มćทํćงćนกĂนพüกตนก็เลćüćมีรćยไดเพียงแคเดืĂน ลą ๑๒,๐๐๐ - ๑๔,๐๐๐ บćท เทćนĆ้น แลąเปนเงินทิปที่ลูกคćมĂบใĀ üิ ÿć แลą พนĆกงćนนüดจąตĂงเดินไปทํćงćนเพรćąรćนนüดĂยูĀćงจćกที่พĆก โดยจąเริ่มทํćงćน นüดทุกüĆนตĆ้งแต ÿิบเĂ็ดโมงเชćถึงÿี่ทุม ĀลĆงจćกทํćงćนไดไมนćนนĆก üิก็เริ่มÿงÿĆยนćยจćงที่ยึดĀนĆงÿืĂเดินทćงขĂง ตนแลąพนĆกงćนคนĂื่นนĆบแตüĆนที่เดินทćงมćถึง üิรูüćĀนĆงÿืĂเดินทćงมีคüćมÿํćคĆญ เชนเดียüกĆบบĆตรปรąจํćตĆüปรąชćชน แลąจํćเปนตĂงเก็บไüกĆบตนเĂงเÿมĂ แตก็ไม ÿćมćรถคĆดคćนคüćมตĂงกćรขĂงนćยจćงได ĀลĆงจćกนĆ้นนćยจćงก็ใĀคนขĂงตนไป แจงคüćมกĆบตํćรüจüćĀนĆงÿืĂเดินทćงขĂงพนĆกงćนĀćย มีพนĆกงćนเพียงคนเดียüที่มีüี ซćทํćงćน คนĂื่น ๆ ตćงเขćปรąเทýแĂฟริกćใตโดยไมไดดํćเนินกćรขĂüีซćใด ๆ เพรćąÿํćĀรĆบคนไทยจąไดรĆบĂนุญćตเขćปรąเทýเพื่ĂกćรทĂงเที่ยüเปนรąยąเüลć ๓๐ üĆน จึงเปนชĂงทćงที่นćยจćงจĆดพćผูĀญิงที่ÿมĆครทํćงćนนüดเดินทćงเขćปรąเทý ในฐćนąนĆกทĂงเที่ยü แมกรąนĆ้นนćยจćงก็ยĆงเรียกคćใชจćยในกćรทํćüีซćเขćปรąเทý ปรąเทýแĂฟริกćใตจćกพüกผูĀญิงĂีกรćüคนลą ๔,๐๐๐ บćท ÿภćพคüćมเปนĂยูเริ่มยćกลํćบćก เมื่ĂไมไดรĆบคćตĂบแทนตćมที่ตกลง พüกผูĀญิงตćงก็ดิ้นรนดูแลตนเĂง ĀćกไดรĆบทิปจćกลูกคćก็จąเก็บไüซื้ĂĀćĂćĀćร แตĀćกไมมีเงินพĂเพียงก็เริ่มเก็บพืชผĆกตćมทćงมćทํćĂćĀćรแบงปนกĆน ปĂงที่มีĂćยุ รćü ๓๗ ป มćจćกภćคĂีÿćน แลąเดินทćงมćทํćงćนกĂนใคร ๆ ไดรćü ๓ เดืĂนแลü ปĂงจąปรąĀยĆดเก็บเงินทุกเม็ดที่ไดจćกทิปขĂงลูกคćเพื่ĂÿงใĀÿćมีแลąลูก ๆ ที่ เมืĂงไทย รüมทĆ้งชํćรąĀนี้ÿินที่ยืมมćเพื่Ăเปนคćใชจćยเดินทćงมćทํćงćนที่ปรąเทý แĂฟริกćใต üĆนĀนึ่งปĂงเก็บเĀ็ดที่ขึ้นตćมธรรมชćติมćทํćĂćĀćร ตกกลćงคืนเมื่Ăÿć กลĆบมćก็พบüćปĂงปüดทĂงแตถูกทิ้งใĀนĂนพĆกจนĂćกćรรุนแรงจึงไดนํćÿง โรงพยćบćลเมื่ĂรćüÿĂงทุม ÿćเลćüćแพทยแลąพยćบćลบĂกกĆบพüกตนüćจą ÿćมćรถชüยชีüิตปĂงไดĀćกยĂมเÿียคćรĆกþćพยćบćลใĀทํćกćรลćงÿćรผิดĂĂกจćก รćงกćย แตนćยจćงไมยĂมüćงเงินคćรĆกþćพยćบćลที่เปนเงินจํćนüนÿูงมćก แลąได ยćยปĂงไปยĆงโรงพยćบćลĂื่นเมื่ĂตĂนเที่ยงคืน ปĂงนĂนปüยใĀนํ้ćเกลืĂĂยูĂีกÿี่üĆนจึง เÿียชีüิต นćยจćงÿรุปüćปĂงเÿียชีüิตเพรćąเก็บเĀ็ดที่มีพิþมćกิน ÿüนÿćไดรĆบคํćบĂก เลćüćพิþเĀ็ดไดทํćลćยĂüĆยüąภćยในรćงกćยปĂงที่ปลĂยทิ้งไüนćนเกินไปจนไม
๘๖ ÿćมćรถชüยใĀมีชีüิตĂยูได üิแลąÿćรูüć ปĂงไดเคยพยćยćมติดตĂกĆบÿถćนทูตไทย ในปรąเทýแĂฟริกćใตเพื่ĂขĂคüćมชüยเĀลืĂ แตก็มćดüนเÿียชีüิตไปเÿียกĂน ดüย เĀตุนี้ÿćมีขĂงปĂงที่เมืĂงไทยซึ่งทรćบคüćมลํćบćกขĂงภรรยćในกćรทํćงćนนüดที่ ปรąเทýแĂฟริกćใต จึงคิดüćปĂงĂćจถูกüćงยćพิþ ĀลĆงกćรเÿียชีüิตขĂงปĂงทุกคน เýรćโýรก แลąตćงĀüćดรąแüงเพื่Ăนรüมงćน ไมกลćปรĆบทุกขเลćเรื่ĂงปญĀćขĂงกĆน แลąกĆนเพรćąเกรงüćจąนํćไปฟĂงนćยจćง แลąĂćจจąพบจุดจบเชนปĂง ĀลĆงจćกที่ทํćงćนไดรćü ๒๐ üĆนนĂงÿćüüิมีĂćกćรเครียดเริ่มĂćลąüćด ทąเลćąกĆบเพื่Ăนรüมงćนแลąทุบตีüิ ทํćใĀÿภćพรćงกćยแลąจิตใจขĂงüิแยลง üิเริ่ม Āćทćงที่จąทํćใĀตนพนจćกÿภćพกćรทํćงćนที่ถูกคüบคุมแลąไมไดรĆบคćตĂบแทน โดยเริ่มตนทํćใĀลูกคćที่มćนüดไมพĂใจ เชน แกลงทํćเทียนĀยดĀลĆงบćง ใชแรงนüด ใĀĀนĆกมืĂบćง เพื่Ăที่ลูกคćจąไดไปฟĂงนćยจćง คüćมÿĆมพĆนธรąĀüćงüิกĆบนćยจćง เริ่มตึงเครียด โดยนćยจćงจąใĀüิกลĆบเมืĂงไทยถćมีเงิน ๑๐๐,๐๐๐ บćทมćไถตĆüเĂง แลąนĂงÿćü üิขĂโทรýĆพทĀćญćติที่เมืĂงไทย เพื่ĂใĀชüยĀćเงินแลąขĂนćยจćง เดินทćงกลĆบมćกĂนเพียงคนเดียü เมื่ĂนćยจćงยินยĂมüิจึงไดเดินทćงกลĆบบćนเมื่Ă ปลćยป พ.ý. ๒๕๕๖ üิมีคüćมตĂงกćรที่จąชüยเĀลืĂนĂงÿćü ÿćแลąผูĀญิงคนĂื่น ๆ ใĀĀลุดพนจćกชตćกรรมĂĆนเลüรćยในโจăĆนเนÿเบิรก แตก็ไมรูüćจąเริ่มตนĂยćงไร üิไมรูจĆกüćมีĀนüยงćนใดที่จąใĀคüćมชüยเĀลืĂแกตนได เมื่ĂเüลćผćนไปไดเกืĂบ Āนึ่งเดืĂนüิก็ตĆดÿินใจเปดเผยเรื่Ăงรćüทćงÿื่ĂมüลชนถึงÿภćพĀญิงไทยที่ทํćงćนนüด ในปรąเทýแĂฟริกćใตแลąตĂงกćรคüćมชüยเĀลืĂ ĀลĆงจćกกćรรćยงćนขĂงÿื่Ăเมื่Ă üĆนที่ ๒๒ มกรćคม พ.ý. ๒๕๕๗ ÿถćนทูตไทยในปรąเทýแĂฟริกćใตก็ไดใĀคüćม ชüยเĀลืĂแกผูĀญิงที่ทํćงćนกĆบนćยจćง โดยจĆดĀćที่พĆกชĆ่üครćüใĀ นĂกจćกนĆ้น รćงกćยที่ไรชีüิตขĂงปĂงก็ไดเดินทćงกลĆบบćนเมื่ĂüĆนที่ ๓๐ มกรćคม ๒๕๕๗ ĀลĆงจćกที่ÿćมีขĂงปĂงตĆดÿินใจขćยที่ดินเพื่Ăนํćเงินมćเปนคćใชจćยÿงรćงที่ไรชีüิต ขĂงปĂงกลĆบบćน เงินที่นćยจćงเรี่ยไรกĂนĀนćนี้จćกพüกคนไทยไมทรćบüćĂยูที่ใด เมื่ĂมćถึงเมืĂงไทยÿćมีไดนํćรćงที่ไรลมĀćยใจขĂงปĂงไปรĆบกćรตรüจชĆนÿูตรĂีกครĆ้ง ที่โรงพยćบćลในกรุงเพทĄ เพื่ĂĀćÿćเĀตุที่แทจริงขĂงกćรเÿียชีüิต เมื่อเป็นข่าว ก็มีความเคลื่อนไหว ĀลĆงจćกที่ÿื่Ăไดรćยงćนเรื่ĂงรćüขĂงüิ แลąผูĀญิงไทยที่ทํćงćนนüดใน ปรąเทýแĂฟริกćใตรüมทĆ้งกćรเÿียชีüิตขĂงปĂง ĀนüยงćนขĂงรĆฐก็เริ่มขćนตĂบ เริ่มตนจćกกćรที่เจćĀนćที่ÿถćนทูตไดเดินทćงไปพบแลąพćผูĀญิงĂĂกจćกÿภćพ
๘๗ กćรทํćงćนที่ถูกนćยจćงกรąทํćตćมĂํćเภĂใจ ตĂจćกนĆ้น รĆฐมนตรีกรąทรüงพĆฒนć ÿĆงคมแลąคüćมมĆ่นคงขĂงมนุþยก็ไดเดินทćงมćยĆงปรąเทýปรąเทýแĂฟริกćใตพรĂม กĆบผูแทนขĂงĀนüยงćนตćง ๆ ที่เกี่ยüขĂง เชน ĀนüยงćนÿĂบÿüนคดีพิเýþ (ดีเĂÿ ไĂ) ĀนüยงćนปĂงกĆนแลąปรćบปรćมกćรคćมนุþย นĂกจćกกลุมแรงงćนนüดแลü ยĆงไดมีกćรชüยเĀลืĂĀญิงไทยĂีกÿćมคนที่เมืĂงเคปทćüน ซึ่งไดรĆบกćรติดตĂใĀมć ทํćงćนนüดแตกลĆบถูกบĆงคĆบใĀคćปรąเüณี โดยกĆกขĆงไüรüมกĆนในบćน ที่ใชเปนที่ ใĀบริกćรแกลูกคć ผูĀญิงคนĀนึ่งไดติดตĂขĂคüćมชüยเĀลืĂจćกĀนüยงćนใน เมืĂงไทยทํćใĀเจćĀนćที่ขĂงรĆฐÿćมćรถติดตćมใĀคüćมชüยเĀลืĂĂĂกจćกบćนที่ถูก กĆกขĆง แลąไดเดินทćงกลĆบบćนพรĂมÿćแลąคนĂื่น ๆ ĀญิงไทยทĆ้งĀมดรüม ๙ คน ไดเดินทćงกลĆบปรąเทýไทยเมื่ĂปลćยเดืĂน มีนćคม พ.ý. ๒๕๕๗ เมื่ĂเĀยียบผืนแผนดินบćนเกิดก็พบüćมีนĆกขćüมćรĂทํćขćü เรื่ĂงรćüขĂงพüกตนจํćนüนมćก แลąไดมีกćรเÿนĂใĀüิ ÿć แลąคนĂื่น ๆ รüมแถลง ขćüโดยจąใĀปดĀนćตćเพื่ĂไมใĀใครรูจĆกüćเปนใคร แตพüกผูĀญิงปฏิเÿธ เพรćą พüกเธĂไมมีĂąไรปกปดĀรืĂตĂงĂćย ĀลĆงจćกนĆ้นเจćĀนćที่ขĂงÿํćนĆกปĂงกĆนแลą แกไขปญĀćกćรคćĀญิงแลąเด็ก ĀนüยงćนÿĂบÿüนคดีพิเýþ ก็ไดพćผูĀญิงไปแจง คüćมรĂงทุกขที่ÿถćนีตํćรüจ เพื่ĂฟĂงรĂงดํćเนินคดีกĆบเจćขĂงบริþĆทที่จĆดĀćพćพüก ตนไปทํćงćนแลąนćยจćงที่เปนเจćขĂงรćนนüดในปรąเทýแĂฟริกćใต üิ ÿć แลąเพื่Ăน ๆ รüมทĆ้งÿćมีขĂงปĂง ไดยื่นเรื่ĂงฟĂงรĂงดํćเนินคดี ĀลĆงจćกไดรĆบกćรคĆดแยกแลąรąบุจćกĀนüยงćนขĂงรĆฐüćเปนผูเÿียĀćยจćกกćรคć มนุþย ไดมีกćรยื่นเรื่ĂงขĂรĆบทุนชüยเĀลืĂ แลąเขćรüมกิจกรรมเยียüยćจิตใจ ผูเÿียĀćยที่มีผูĀญิงĀลćกĀลćยทĆ้งที่เปนผูÿูงĂćยุ แลąผูพิกćรทćงÿมĂง แตลąคนตĂง เลćเรื่Ăงรćüที่เกิดขึ้นกĆบตนใĀคนĂื่นไดรĆบรู เพรćąถืĂüćเปนÿüนĀนึ่งขĂงกรąบüน กćรเยียüยćจิตใจ แตในกิจกรรมเยียüยćนี้กลĆบไมมีใครไดรĆบรูขĂมูลถึงÿิทธิที่พüกตน พึงไดรĆบในฐćนąผูเÿียĀćยจćกกćรคćมนุþย แตกลĆบไดรĆบคํćแนąนํćจćกเจćĀนćที่ ไมใĀติดตĂกĆบÿื่Ăมüลชน แลąĀนüยงćนใด ๆ โดยĂธิยćยüćจąทํćใĀมีผลตĂกćร ดํćเนินคดีฟĂงรĂง üิ ÿć แลąเพื่Ăน ๆ รüม ๙ คนรüมทĆ้งÿćมีขĂงปĂงไดยื่นเรื่ĂงขĂรĆบทุนเพื่Ă จąไปปรąกĂบĂćชีพในชüงที่รĂกćรดํćเนินคดี แตมีเพียง ๖ คนที่ไดรĆบทุนÿนĆบÿนุน จćกกĂงทุน ÿüนคนĂื่น ๆ ไมไดรĆบคํćĂธิบćยถึงÿćเĀตุที่ทํćใĀพüกตนไมไดรĆบทุน ทĆ้ง ๆที่พüกตนก็ปรąÿบปญĀćกćรดูแลครĂบครĆüเชนเดียüกĆน โดยเฉพćąÿćมีขĂงปĂงที่
๘๘ ตĂงขćยผืนนćที่ใชทํćมćĀćกินเพื่ĂนํćมćเปนคćใชจćยนํćปĂงกลĆบบćน เมื่ĂĀมด เงินทุนที่ไดรĆบซึ่งไมเพียงพĂที่จąทํćใĀพüกตนÿćมćรถปรąกĂบĂćชีพในรąยąยćüได ก็ตĂงดิ้นรนĀćงćนทํćเพื่ĂใĀมีรćยไดดูแลครĂบครĆü ÿćเĂงก็เชนกĆนĀลĆงจćกกลĆบไป ดูแลพĂไดไมนćนนĆกก็ตĂงเดินทćงเขćมćพĆกกĆบนĂงที่กรุงเทพĄ แลąเริ่มตนทํćงćน นüดĂีกครĆ้งเพื่ĂใĀมีรćยไดÿงเÿียดูแลพĂที่พิกćร ÿüนüิโชคดีที่ไดกลĆบไปทํćงćนที่ตน เคยทํćĂยูกĂนเดินทćงไปทํćงćนนüดที่ปรąเทýแĂฟริกćใต รอคอยความยุติธรรม เüลćผćนไปนćนรüมปที่üิ ÿć แลąเพื่Ăน ๆ รüม ๙ คนไดยื่นเรื่ĂงรĂงทุกข แจงคüćมตĂพนĆกงćนเจćĀนćที่ แตก็ไมมีคüćมคืบĀนćใด ๆ ในเรื่Ăงคดี จนüิไดรĆบ กćรติดตĂจćกÿมćชิกกลุมĀญิงÿูชีüิตใĀมćรüมกิจกรรมพูดคุย ทํćใĀไดรĆบรูÿิทธิที่ พüกตนพึงไดรĆบในฐćนąเปนผูเÿียĀćยจćกกćรคćมนุþยที่ไมมีĀนüยงćนใดแจงใĀ ทรćบมćกĂน ÿมćชิกกลุมĀญิงÿูชีüิตไดพćüิแลąเพื่Ăน ๆ ไปติดตĂขĂรĆบเงินทุนจćก กรมคุมครĂงÿิทธิแลąเÿรีภćพ กรąทรüงยุติธรรมในฐćนąเปนผูเÿียĀćยจćกคดีĂćญć แลąเริ่มเลćเรื่ĂงรćüขĂงตนใĀกĆบÿมćชิกกลุมĀญิงÿูชีüิตที่ตćงก็เคยเดินทćงไปทํćงćน ในตćงปรąเทýแลąกลćยเปนผูเÿียĀćยจćกกćรคćมนุþย ĀลćยคนยĆงรĂคĂยกćรนํć ตĆüผูกรąทํćคüćมผิดมćลงโทþ แลąเงินชดเชยคüćมเÿียĀćยที่พüกตนจąตĂงไดรĆบ ตćมคํćพิพćกþćขĂงýćล กćรไดพบกĆบÿมćชิกกลุมĀญิงÿูชีüิตทํćใĀüิ ÿć แลąเพื่Ăน ๆ มีกํćลĆงใจที่จą ตĂÿูเรียกรĂงคüćมยุติธรรม แลąตćงก็เÿียดćยที่ไมไดพบกĆนตĆ้งแตüĆนแรก ๆ ที่ เดินทćงกลĆบมćจćกปรąเทýแĂฟริกćใต พรĂมกĆบÿงÿĆยüćทํćไมĀนüยงćนขĂงรĆฐจึง ไมตĂงกćรใĀพüกตนติดตĂกĆบĂงคกรĀรืĂกลุมĂื่น ๆ ที่มีปรąÿบกćรณในกćร ชüยเĀลืĂผูเÿียĀćยเชนกลุมĀญิงÿูชีüิต กćรไดพบพูดคุยแลąคํćแนąนํćจćกÿมćชิก กลุมĀญิงÿูเปรียบเĀมืĂนลąĂĂงนํ้ćที่ปรąพรมบนตนไมที่กํćลĆงเĀี่ยüเฉć ทĂแท ใĀ กลĆบมćมีชีüิตแลąคüćมĀüĆงĂีกครĆ้ง ĀลćยเดืĂนตĂมćüิแลąเพื่Ăน ๆ ไดยื่นจดĀมćยแกนćยกรĆฐมนตรีที่ทํćเนียบ รĆฐบćล ในฐćนąĀĆüĀนć คÿช. (คณąรĆกþćคüćมÿงบแĀงชćติ) ที่ไดปรąกćýüćจą ดํćเนินกćรปรćบปรćมกćรคćมนุþยĂยćงจริงจĆง โดยมีผูแทนมćรĆบเรื่ĂงรćüรĂงทุกข ขĂงกลุมผูĀญิง แตเรื่Ăงก็ยĆงคงเงียบĀćย ไมมีคüćมคืบĀนćในทćงคดีแตĂยćงใด เมื่Ă มีกćรจĆดปรąชุมในเรื่Ăงกćรยćยถิ่นแลąกćรคćมนุþย ครĆ้งใด üิแลąเพื่Ăน ๆ ก็จąไป รüมแลąเรียกรĂงใĀĀนüยงćนที่เกี่ยüขĂงเรงดํćเนินกćรฟĂงรĂงคดีขĂงตน เมื่ĂเดืĂน
๘๙ ธĆนüćคม พ.ý. ๒๕๕๘ üิแลąเพื่Ăนก็ไดเลćเรื่Ăงรćüกćรไปทํćงćนนüดที่ปรąเทý แĂฟริกćใต แลąกćรไมมีคüćมคืบĀนćในกćรดํćเนินคดีเĂćผิดตĂบริþĆทผูจĆดĀć คนงćนแลąนćยจćงแมเüลćจąผćนไปรüมÿĂงปแลü ในกćรปรąชุมครĆ้งนี้มีผูแทนจćก ÿํćนĆกงćนÿĂบÿüนคดีพิเýþเขćรüม แลąไดใĀคํćตĂบüćÿćเĀตุที่ยĆงไมÿćมćรถ ดํćเนินกćรฟĂงรĂงไดเพรćąขćดĀลĆกฐćนÿํćคĆญจćกÿถćนทูตไทยในปรąเทý แĂฟริกćใต เพื่ĂทํćใĀรูปคดีÿมบูรณ มีนํ้ćĀนĆกที่จąเĂćผิดกĆบผูเกี่ยüขĂงได üิแลąเพื่Ăน ๆ ไมเขćใจüćĀลĆกฐćนที่ÿํćคĆญนี้คืĂĂąไร แลąทํćไมจึงไมมีกćร ปรąÿćนงćนรąĀüćงĀนüยงćนขĂงรĆฐในกćรจĆดÿงĀลĆกฐćนชิ้นนี้ แมเüลćจąได ลüงเลยมćรüมÿĂงปแลüนĆบแตüĆนที่พüกผูĀญิงเดินทćงกลĆบปรąเทýไทย ตĂมćüิได รĆบทรćบüćมีคüćมไมพึงพĂใจรąĀüćงเจćĀนćที่ขĂงĀนüยงćนรĆฐในกćรปรąÿćนกćร ทํćงćนเรื่ĂงกćรชüยเĀลืĂกลุมĀญิงไทยจćกปรąเทýแĂฟริกćใต แตในคüćมคิดเĀ็น ขĂงพüกผูĀญิงที่เปนผูเÿียĀćยแลąตĂงกćรคüćมยุติธรรมกลĆบมĂงüćเจćĀนćที่ขĂง รĆฐทĆ้งในปรąเทýแĂฟริกćใตแลąในปรąเทýไทยĂćจจąมีÿüนเกี่ยüขĂงไดรĆบ ปรąโยชนจćกนćยจćงที่ĂćงüćตนเĂงมีคüćมÿĆมพĆนธที่ดีกĆบเจćĀนćที่ แลąยĆงมีฐćนą รํ่ćรüยÿćมćรถที่จąดูแลĂํćนüยคüćมÿąดüกตćง ๆ เมื่ĂเจćĀนćที่มćเยืĂน üิแลą เพื่Ăน ๆ ĂćจจąเขćใจผิดคิดไปเĂง แตÿถćนกćรณคüćมลćชćในกćรฟĂงรĂง ดํćเนินคดีÿนĆบÿนุนคüćมเชื่ĂขĂงÿć üิแลąเพื่Ăน ๆ ที่ตćงก็คิดüćขบüนกćรที่เรียกüć กćรคćมนุþยนี้มีĂิทธิพลแลąมีเครืĂขćยโยงใยในทุกรąดĆบ ทํćใĀผูเÿียĀćยปรąÿบ คüćมยćกลํćบćกในกćรเขćถึงคüćมยุติธรรม แลąไมไดรĆบกćรชดเชยคüćมเÿียĀćยที่ เกิดขึ้นกĆบชีüิตขĂงตน ทุกüĆนนี้บริþĆทจĆดĀćคนงćนที่พüกตนฟĂงรĂงก็ยĆงคงชĆกชüน จĆดĀćผูĀญิงไปทํćงćนนüดที่ปรąเทýแĂฟริกćใตเĀมืĂนเดิม ทํćใĀüิ ÿć แลąเพื่Ăน ๆ ตćงĂดคิดไมไดüć เจćĀนćที่ตćงใชคüćมทุกขยćกขĂงตนÿรćงภćพใĀกĆบตนเĂงแต ไมไดมีคüćมจริงใจในกćรชüยเĀลืĂ ติดตćมĀćคüćมยุติธรรมใĀพüกตน ชีวิตยังต้องสู้ต่อไป เมื่ĂกลĆบบćนÿćตĂงเผชิญกĆบกćรซุบซิบนินทćขĂงคนในĀมูบćนที่ไดรĆบ ขĂมูลจćกÿื่Ăซึ่งรćยงćนเรื่ĂงĀญิงไทยไปทํćงćนที่ปรąเทýแĂฟริกćใต กćรที่ÿć เดินทćงกลĆบกĆบกลุมผูเÿียĀćยจćกกćรถูกบĆงคĆบคćปรąเüณีในปรąเทýแĂฟริกćใต ทํćใĀเกิดกćรเĀมćรüมüćÿćก็ไปทํćงćน “ขćยตĆü” เชนกĆน โดยเĂćเรื่Ăงงćนนüดมć บĆงĀนć แมÿćĂยćกจąพํćนĆกในĀมูบćนเพื่ĂĂยูดูแลพĂที่เจ็บปüย แตก็ไมมีกํćลĆง พĂที่จąไปเปลี่ยนคüćมคิดขĂงคนในĀมูบćน รüมทĆ้งภćรąĀนี้ÿินที่เกิดจćกไปทํćงćน