SS

กลิน่ เอือ้ ง  51

เจ้าของโทรศพั ท์ชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ มองผิวนวลลออด้วยสายตา
วาววบั แตค่ นทกี่ ้มหน้าตงั้ สมาธิกดเลขอย่ไู ม่รู้ตวั

“คนที่ไปดหู นงั กบั คณุ วนั ก่อนเป็นพส่ี าวคณุ เหรอ”
“ญาตนิ ะ่ คะ่ ”
“น่ารักนะ ผมเพิง่ สงั เกตวา่ มีบลิ บอร์ดโฆษณาของเธอเต็มเมืองไป
หมด”
“คณุ ไมค่ อ่ ยได้ดลู ะครหลงั ข่าวสทิ า่ ...” เมื่อณฐาเงยหน้าขนึ ้ เขาก็เอน
ตวั กลบั ไปแล้ว “...พ่ีฟองนิสยั ดคี ะ่ ใครได้เจอก็พดู แบบนกี ้ นั ทงั้ นนั้ ”
“เหรอ...” ชายหนมุ่ รับโทรศพั ท์มาแล้วทาหน้าไมร่ ู้ไม่ชี ้ “...แตผ่ มชอบ
แบบคณุ มากกวา่ แล้วเจอกนั ใหม่ครับ”
วา่ แล้วก็โบกโทรศพั ท์ในมือพร้อมรอยยมิ ้ สมใจ ก่อนจะหมนุ ตวั เดิน
จากไป ทงิ ้ ให้หญิงสาวยืนองึ ้ กบั ความนยั ที่แฝงมา... ครัน้ สมั ผสั ได้วา่ แก้มของ
ตนร้อนระออุ ย่างไม่เคยเป็นมากอ่ น แถมใจเจ้ากรรมก็เต้นถ่ีจนเกือบทะลุ
ออกมาจากทรวงอก เธอจงึ บน่ อบุ แก้เก้อ
“ผ้ชู ายพิลกึ !”

ลกู น้องของอชิ ย์รอทา่ อยแู่ ล้วเมื่อเขาเดนิ ออกมาทางลานจอดวีไอพี
ความจริงตอนแรกชายหนมุ่ ตงั้ ใจจะรอกลบั พร้อมณฐา แตค่ ิดไปคดิ มาเธอ
อาจจะไมพ่ ร้อมสาหรับการรุกแรงระดบั นนั้

เขาสงสยั มาตลอดวา่ ทาไมเช้าวนั นนั้ เธอถึงกลบั กอ่ นโดยไมร่ อกนั
เหตผุ ลเก้าในสบิ ทเ่ี ดาได้มีแตเ่ รื่องแยท่ งั้ นนั้ แถมทาให้เกิดความรู้สกึ ผดิ ระดบั
ลกึ ซงึ ้ ฝังแนน่ ทงั้ ทีผ่ า่ นมาก็ไมเ่ คยสนใจวา่ ผ้หู ญิงคนไหนจะคดิ ยงั ไงเกี่ยวกบั
ความ‘ใจจดื ใจดา’ อนั เป็นท่ีเล่อื งลือของตน ชายหนมุ่ รู้วา่ ตวั เองเปลี่ยนผ้หู ญิง
บอ่ ย แม้จะควงทีละคน คบครัง้ ละหลายเดอื น แตไ่ ม่เคยมีใครทาให้เขาป่ันป่วน
ถงึ ขนั้ กินไม่ได้นอนไม่หลบั มากอ่ น!

52  สรวงสวาท

จนกระทง่ั ได้เจอเธอท่ีโรงภาพยนตร์วนั กอ่ น... คณุ นาวคงไม่รู้วา่ เขาดี
ใจแคไ่ หน

ผ้หู ญิงคนนนั้ ร่าเริง นา่ เอน็ ดู เต็มไปด้วยอารมณ์ขนั ทีเ่ ปลง่ ประกาย
สวา่ งไสวอย่รู อบตวั ย่ิงพอเธอยมิ ้ จนตาหยี อวดฟันเรียงสวยและแก้มนมุ่ น่าฟัด
เขาถงึ กบั ตาพร่า เม่ือผิวใสๆ ขึน้ สีแดงเร่ือด้วยสว่ นผสมปนเปจากอารมณ์
หลากหลาย เขาย่ิงมนั่ ใจวา่ ความรู้สกึ พเิ ศษจากคนื นนั้ ยงั หลงเหลอื อย่ใู นตวั เธอ
เหมือนชนวนที่รอวนั จดุ ตดิ

พอได้คยุ กนั พอสมั ผสั วา่ เธอคงไม่ได้โกรธอะไร ใจมนั ฟๆู พองๆ ในอก
ยงั ไงไมร่ ู้

ณฐาดซู อ่ื ใสไร้เดยี งสา ในขณะเดียวกนั กม็ ีชนั้ เชงิ ในการสร้างอารมณ์
ดี เทา่ กบั มีแงม่ มุ ปริศนาชวนประหลาดใจให้เขาได้ค้นหาไมห่ ยดุ หยอ่ น วินาที
หนึ่งเธอดเู หมือนไมช่ ินกบั การเกบ็ ความรู้สกึ ท่ีไมค่ ้ยุ เคยให้พ้นจากสายตาผ้ชู าย
แตว่ ินาทีถดั มากลบั รับมือเขาได้โดยไมล่ ะลายตายแล้วเริ่มฉอเลาะเหมือน
ผ้หู ญิงคนอนื่ ...

“ทา่ นรองครับ... ทา่ นรอง”
เสียงทร่ี าวกบั ลอยมาจากทีห่ า่ งไกลทาให้คนถกู เรียกหลดุ จากภวงั ค์
อชิ ย์ยกมือขึน้ ปิดหน้า ซอ่ นรอยยมิ ้ กว้างขณะนกึ อะไรดๆี ออก
“วา่ ไงกร”
“ไมส่ บายรึเปลา่ ครับ”
คนเป็นนายเงยหน้าสบตากบั ลกู น้องผา่ นกระจกมองหลงั สายตา
สงสยั ก่ึงผวาทาให้เขากระแฮม่ ไอ
“สบายด”ี ตอบพลางปรับสีหน้าเป็นปกติ ก่อนวา่ อย่างวางมาด “มี
งานให้ทาหนอ่ ย เร่ิมจดั การคนื นเี ้ลยได้ไหม”
“ครับ”

กลนิ่ เอือ้ ง  53

“หาข้อมลู เจ้าของเบอร์นี.้..” เขาหยิบโทรศพั ท์สง่ เบอร์ทีไ่ ด้รับมาเม่ือ
ครู่ไปให้ลกู น้อง กอ่ นสงั่ ด้วยนา้ เสียงเรียบเรื่อยผิดเนือ้ หาใจความ “...ประวตั ิ ท่ี
อยู่ ครอบครัว เลขประกนั สงั คม ข้อมลู สขุ ภาพ ขอละเอยี ดที่สดุ ดว่ นทีส่ ดุ ด้วย
เข้าใจนะ”

ผ้เู ป็นลกู น้องรับคา แม้จะกงั ขาในคาสง่ั ทม่ี าแปลก ทวา่ ใครเลา่ จะกล้า
เซ้าซซี ้ กั ไซร้ทา่ นรองผ้หู ลดุ ขรึมผดิ วสิ ยั ดงั นนั้ สงบปากสงบคาแล้วก้มหน้าก้มตา
ทางานเป็นดีทส่ี ดุ ... เพราะเดย๋ี วก็ได้รู้เองวา่ เจ้าของเบอร์นีเ้ป็นใคร

หลงั พบอิชย์ในวนั นนั้ ณฐาก็ไม่ได้เจอเขาอีก แม้จะรู้แน่วา่ อย่ซู อย
เดยี วกนั แตด่ ้วยการใช้ชีวติ คนละไลฟ์ สไตล์ทาให้หญิงสาวมนั่ ใจวา่ เร่ืองบงั เอิญ
คงไม่เกิดขึน้ บอ่ ย

แถมเธอยงั เจอปัญหาทีใ่ หญ่กวา่ อกี
‘บ้านกระยาหงนั ’ เป็นบ้านทรงไทยประยกุ ต์สขี าวซงึ่ มีอายพุ อควร ตวั
บ้านขนาดกระทดั รัดถกู ล้อมรอบด้วยสวนหย่อม สนามหญ้า และไม้ประดบั
หอมรวยริน ริมกาแพงฝ่ังถนนมตี ้นตะแบกสงู ใหญ่เรียงรายเป็นแถว กิ่งก้านแผ่
คลมุ ไปรอบบริเวณ สว่ นเพื่อนบ้านรัว้ รอบขอบชิดกไ็ มค่ อ่ ยสงุ สงิ กนั ตามประสา
คนเมือง ทาให้เงยี บสงบเป็นสว่ นตวั
หากไม่นบั แม่บ้านกบั คนสวนทแี่ วะมาดแู ลความเรียบร้อยสปั ดาห์ละ
ครัง้ บ้านหลงั นีเ้ธออยคู่ นเดยี ว ห้องนอนก็เปิดใช้แคห่ นง่ึ ในสอง ห้องครัวมี
อปุ กรณ์พอใช้กนั ตาย สว่ นห้องนง่ั เลน่ นอกจากหนงั สอื และอปุ กรณ์วาดภาพ
ตา่ งๆ นานาก็ไมม่ ีอปุ กรณ์อิเลก็ ทรอนิคสอ์ ะไรอกี เพราะแทบไมจ่ าเป็นกบั การ
ใช้ชีวติ ในชว่ งนี ้

54  สรวงสวาท

งานในโรงเรียนอนบุ าลเป็นงานทคี่ อ่ นข้างละเอยี ดออ่ น และเธอก็
ทมุ่ เทมากเสยี จนไมไ่ ด้สนใจวา่ ตกดกึ ในบ้านจะเงียบเหงาวงั เวงเพียงใด ปัญหา
เดียวตอนนีข้ องเธอจงึ อยนู่ อกบ้าน ไม่ใชใ่ นบ้าน...

ก็ซอยทตี่ ้องเดนิ เท้ากลบั กลางคา่ กลางคนื นน่ั ละ่
ชว่ งนีใ้ กล้งานกีฬาสีเตม็ ที ครูในฝ่ายศิลปะอย่างเธอจงึ มีงานหนกั ให้
วนุ่ วาย บางวนั กต็ ้องประชมุ หลงั เลิกเรียน กวา่ จะกินข้าวกบั เพอื่ นร่วมงาน กวา่
จะกลบั ในซอยก็เริ่มสลวั น่ากลวั อนั ที่จริงณฐาจะใช้บริการมอเตอร์ไซรับจ้างก็
ได้ แตเ่ ธอไม่ชอบซ้อนท้ายใคร
มีชมุ ชนเล็กๆ อยชู่ ว่ งต้นปากซอยข้างห้างสรรพสนิ ค้า บนบาทวถิ ีจงึ
คบั คงั่ ด้วยรถเข็นโต้รุ่งและคนขวกั ไขว่ วนั นีณ้ ฐาแวะสงั่ นา้ เต้าห้แู ล้วยืนรอควิ
สายตาทอดมองไปเรื่อยเปื่อยจนกระทง่ั สะดดุ เข้ากบั ชายมอี ายคุ นหน่ึงซง่ึ นง่ั อยู่
บนจกั รยานยนต์ ปกตเิ ธอจาหน้าคนได้คอ่ นข้างแมน่ ยา จงึ พอระลกึ ได้วา่ เคย
เหน็ วนิ มอเตอร์ไซคนนีม้ าก่อนสองสามครัง้
พอเหน็ วา่ เธอมอง เขาก็ทาหน้าเหมือนกาลงั ถามวา่ จะใช้บริการไหม
ณฐาสา่ ยหน้าไปมาเป็นเชงิ ปฏเิ สธ ก่อนจะย่ืนมือรับถงุ นา้ เต้าห้จู าก
แม่ค้าแล้วทาทีเป็นไม่สนใจใครอกี พอจา่ ยเงนิ เรียบร้อย กระชบั ถงุ ในมือรวมกบั
ถงุ ใสอ่ ปุ กรณ์การสอน เธอก็เดนิ เข้าซอย
ถนนกว้างพอทร่ี ถสองคนั จะสวนกนั ได้สะดวก แตบ่ าทวิถีลกึ เข้าไปนนั้
แคบกระจ้อยร้อยชดิ รัว้ ซา้ บางจดุ ยงั เป็นหลมุ บอ่ จนต้องระวงั ทกุ ฝีก้าว คืนนีใ้ น
ซอยเงียบสงดั ทงั้ ท่ีเวลายงั ไมใ่ คร่ห้าทมุ่ ดี แตล่ ะยา่ งก้าวของณฐาจงึ เร่ิมหวน่ั
ระแวงเลก็ น้อย ยิ่งพอพ้นเขตคฤหาสน์หลงั หนึ่งซง่ึ มียามเฝา้ และเหลอื อกี ครึ่ง
ทาง สติของเธอก็ตงึ เปรี๊ยะตื่นตวั
เสาไฟข้างหน้ามีบางจดุ ตดิ ๆ ดบั ๆ กระทบพนื ้ ผิวถนนประหน่ึงหนงั
สยองขวญั ทีท่ าให้พะอดื พะอมทกุ ครัง้ ท่เี ปิดดู เธอได้ยินเสยี งเครื่องยนต์ไลห่ ลงั

กลิน่ เออื้ ง  55

จงึ เบยี ดตวั ติดรัว้ ข้างทางมากขึน้ พร้อมจา้ อ้าวไมห่ ยดุ ลางสงั หรณ์อนั แมน่ ยา

กาลงั เตือนภยั ซงึ่ เธอมนั่ ใจวา่ ไมใ่ ชเ่ ร่ืองดี

“ทาไมเดนิ คนเดยี วละจ๊ะ... ไปกบั พไี่ หมน้อง”

เสียงกวนโอ้ยโพลง่ ขึน้ ข้างกาย... วนิ มอเตอร์ไซคนนนั้ ... หญิงสาว

ชาเลอื งมองแล้วเสหน้ากลบั มาตามเดิม เธอจาหน้าคนทก่ี าลงั ขบั จกั รยานยนต์

ขนาบเธอได้ สายตาของมนั ก็กะล่ิมกะเหลย่ี ไมน่ ่าไว้ใจ เดาวา่ อาจไมไ่ ด้แคม่ า

หาลกู ค้าแถวนี.้..

“ไม่เป็นไรคะ่ ฉนั ใกล้ถึงบ้านแล้ว”

“บ้านน้องอยสู่ ดุ ซอยแยกสไี่ มใ่ ชเ่ หรอ อกี ตงั้ ไกล”

หลงั คานนั้ กาซาบสใู่ จ คนฟังกร็ ู้สกึ ขนคอลกุ ขนชนั ใจวบู หววิ ด้วย

ความหวาดกลวั ชายคนนนั้ เร่งเครื่องยนต์ลา้ หน้าเธอไปแล้วจอดรถดกั เป็นผล

ให้ร่างทอ่ี ยใู่ นชดุ ยนู ิฟอร์มโรงเรียนอนบุ าลต้องชะงกั ฝีเท้าอย่างฉบั พลนั

ณฐานึกถึงสเปรย์พริกไทยในกระเป๋ า แตถ่ งุ นา้ เต้าห้รู ้อนๆ ในมือก็เป็น

ตวั เลือกทด่ี เี ชน่ กนั

“ให้พ่ไี ปสง่ ดีกวา่ ... น่านะ”

“อยา่ เข้ามา...” สง่ั เสยี งแข็งพลางถอยหนีเม่ือมนั ก้าวลงจาก

จกั รยานยนต์แล้วย่างสามขมุ เข้ามาหาพร้อมชกั มีดพบั วาววบั ออกจากกระเป๋ า

กางเกง วงหน้าหวานซดี เผอื ด เริ่มหวน่ั ไปร้อยแปดวา่ มนั ต้องการอะไร “...ถ้า

อยากได้เงนิ ฉนั จะหยิบให้ แตเ่ ก็บมีดนนั่ ไปให้พ้นๆซะ”

มนั หวั เราะแบบที่เธอมนั่ ใจวา่ คงหลอนไปอกี นาน

“พไี่ มไ่ ด้อยากได้เงิน...”

ปลายประสาทของหญิงสาวเพง่ รวมไปทถี่ งุ ร้อนๆ ในมอื แตเ่ ธอกลวั

วา่ ไอ้ลงุ โรคจิตมนั อาจจะคลง่ั เอามีดเสยี บกอ่ นทเ่ี ธอจะจดั การมนั ได้ทนั เป็น

เวลาหลายวนั มาแล้วทเ่ี ธอสงั เกตวา่ มนั ขบั รถตามเธอ หรือพอขบั รถสวนเธอก็

มกั จะชะลออย่างมีนยั ยะทวา่ ไมล่ งมือทาอะไรเพราะคนพลกุ พลา่ น

56  สรวงสวาท

คนื นีส้ บโอกาสของมนั พอด!ี
“ฉนั ไม่ไป!”
หลงั ยา้ ชดั ถ้อยชดั คามนั ก็เร่งฝีเท้าเร็วขนึ ้ ทงั้ ท่ียงั คงแย้มยิม้ แตก่ อ่ นจะ
ทนั ได้ประชิดตวั เสยี งเครื่องยนต์ท้มุ ต่าสะเทอื นปอดจากทางด้านหลงั ก็ดงั เข้า
มาใกล้พร้อมการบีบแตรและสาดไฟสงู เตม็ พิกดั
ณฐาแทบหอู อื ้ แตก่ ็สบจงั หวะถอยกรูดขณะท่มี นั หยีตาส้ไู ฟอยา่ งมนึ
งง หญิงสาวเพ่งิ รู้วา่ ตวั เธอสน่ั ไปหมดและหายถ่ีสนั้ ใจไม่ทว่ั ท้อง เธอได้ยินเสยี ง
เบรกเอยี ด เสยี งประตรู ถ แล้วก็เสยี งเกรีย้ วกราดเอาเร่ืองจากคนที่เธอทราบวา่
บ้านอย่ซู อยเดยี วกนั
“เฮ้ย! มึงทาอะไรวะ”
ลงุ ชะตาขาดไม่ได้รู้ตวั เลยวา่ กาลงั แหยมกบั คนทีไ่ มค่ วรเลน่ ด้วย มนั
ซอ่ นมีดในเงามืดแล้วตอบด้วยส้มุ เสยี งหงดุ หงดิ
“เร่ืองของผวั เมยี มึงไมเ่ ก่ียวอย่าเสือ...”
ไมท่ นั จบประโยคอชิ ย์ก็พงุ่ เข้าหาแล้วประเคนหมดั ลนุ ๆ ใสโ่ หนกแก้ม
ปดู โปนจนคนขีโ้ กหกเซถลา ณฐาองึ ้ ตาค้างก่อนจะหวีดร้องออกมาหลงั ตงั้ สตไิ ด้
กบั การกระทาของเขา
“คณุ อิชย์! ระวงั คะ่ มนั มีมดี !”

กลนิ่ เออื้ ง  57

บทท่ี 4

บุ พเพอาละวาด

โจรไมไ่ ด้กระจอกอย่างทคี่ ดิ หรืออย่างน้อยกค็ งโดนโทสะบดบงั จนมิด
มีดปลายแหลมในมือจงึ เสอื กพรวดใสร่ ่างสงู เพรียวทนั ทที ่ีมนั ตงั้ หลกั ได้ แตค่ นท่ี
ระวงั อยไู่ วพอจะเบ่ียงหลบจนมนั ถากไปเพยี งผวิ เนือ้ ตรงสีข้าง เรียกเลือดและ
เก่ียวเสอื ้ เชติ ้ ขาดเป็นทาง

“ไอ้...” อิชย์สบถหยาบคายเมื่อความเสียวแปลบพงุ่ จด๊ี เขาเตะสวน
โครมเข้ากลางลากายจนมนั สะด้งุ

แรงประทะอยา่ งรุนแรงชนิดนดั เดียวจอดทาเอากลงิ ้ ล้มไมเ่ ป็นทา่ ! มดี
ในมือหลดุ กระเดน็ ในจงั หวะทม่ี นั งอตวั โอดครวญด้วยความจกุ จนหายใจไม่
ออก เขาก็หนั มาหาหญิงสาวที่ย่นื ทอื่ แล้วฉดุ มือไปยงั ประตรู ถสปอร์ตสองประตู
ซงึ่ ยงั ตดิ เครื่องอยใู่ กล้

“คณุ นาว รีบขึน้ รถ ตรงนีเ้ดยี๋ วผมให้ลกู น้องมาจดั การ”
“ฉนั ไม่...”
ณฐากลา้ กลืนคาปฏเิ สธลงไปเมื่อตระหนกั ถึงสถานการณ์ตรงหน้า
อชิ ย์เปิดประตรู ถอย่างรวดเร็วแล้วดนั เธอให้นง่ั ลงไป ระหวา่ งนนั้ เขาเหลือบมอง

58  สรวงสวาท

มิจฉาฉีพทีพ่ ยายามกระเสือกกระสนถอยหนีทงั้ หน้าซดี หน้าเขยี ว ใจนึกอยาก
ซา้ สกั ตบุ สองตบุ แตห่ ว่ งคนในรถมากกวา่

พอเขาตามขนึ ้ มาบนรถ สบั เกียร์แล้วเหยยี บคนั เร่งทะยานอยา่ งมี
อารมณ์ เกือบจะเฉีย่ วมอเตอร์ไซทจี่ อดกระจยุ ณฐาก็หน้าซดี เป็นกระดาษ ผวา
มาเกาะแขนเขาไว้

“คณุ คะ... ขบั ช้าๆ...”
“บ้านคณุ อยตู่ รงไหน” ถามแข่งกบั เสยี งเตือนสบั สนวนุ่ วายในรถ
เพราะไมไ่ ด้คาดสายนิรภยั
“คณุ อิชย์ ฉนั ขอละ่ คะ่ ลดความเร็วลงหน่อย!”
เสียงสนั่ เครืออยา่ งหวาดกลวั จากคนข้างตวั ทาให้อชิ ย์อารมณ์เย็นลง
เมื่อครู่เขาเดือดแทบบ้าตอนเห็นเธอยืนอยรู่ ิมถนนค่าๆ มืดๆ โดยมีลงุ ทไ่ี หนไมร่ ู้
ประจนั หน้าจนเกือบประชดิ ตวั ดกู ็รู้แน่วา่ ตงั้ ใจจะลวนลาม ชายหนมุ่ ผอ่ น
ความเร็วรถ ถอนหายใจยาวเหยียดอยา่ งฉนุ เฉยี ว นกึ โทษโกรธตนที่จนขาดสติ
อย่างไมเ่ คยเป็นมากอ่ น
“ผมขอโทษ”
เธอเงยี บไปเหมอื นไมไ่ ด้ยิน แตย่ งั จบั แขนเขาไมย่ อมปลอ่ ย ชายหนมุ่
นึกวา่ เธอขวญั ผวาเรื่องเม่ือครู่ไมห่ าย โดยไม่รู้วา่ ตนคาดผดิ ถนดั ...
“บ้านฉนั อยแู่ ยกส.่ี .. รัว้ สีขาวคะ่ ”
หญิงสาวบอกออกมาในท่ีสดุ ท้ายเสียงสน่ั ระริกทาให้คนขบั ต้อง
ชาเลืองมองอย่างนกึ หว่ ง ยิ่งเห็นวงหน้าใสและนา้ ตาทคี่ ลอหนว่ ยทาให้เขานกึ
อยากกลบั ไปซา้ ไอ้เวรตะไลจนมนั ลกุ ไมข่ ึน้
“คณุ ไหวนะ ไม่เจ็บตรงไหนใชไ่ หม”
“ไมค่ ะ่ ... ฉนั ไม่เป็นไร” เธอปฏเิ สธกระทอ่ นกระแทน่ แล้วก็ผละจาก
เขาเม่ือรถเลยี ้ ว

กลิน่ เอือ้ ง  59

ใช้เวลาไม่ถึงนาทีกม็ าจอดสนิทหน้ารัว้ สขี าวซงึ่ มีเพียงหลงั เดยี วใน
ซอย ในขณะท่ีอชิ ย์ตอ่ สายหาลกู น้องคนสนิทอะไรสกั อย่างซง่ึ พอจบั ใจความได้
วา่ อย่ใู กล้แถวนนั้ ณฐาก็ตงั้ สตพิ ยายามเรียบเรียงความคดิ ทกี่ ระจดั กระจายให้
เข้าท.ี่ .. เธอเดนิ กลบั บ้านกลางดกึ เกือบถกู ปล้น หรือร้ายกวา่ นนั้ คือลากไป
ข่มขืนโดยไม่สมยอม แล้วคนทไี่ ม่ได้เหน็ หน้ามาสามวนั ซงึ่ บงั เอญิ ผา่ นมาก็ชว่ ย
ไว้ทนั พอดี เขาอดั มนั ลงไปนอนกอง แล้วก็โดนมีด...

“คณุ นาว...” เสียงประตรู ถเปิดโดยคนทคี่ ยุ เสร็จตงั้ แตเ่ มื่อไหร่ไมร่ ู้ทา
ให้หญิงสาวสะด้งุ เฮอื ก แทบไมก่ ล้ามองใบหน้าหลอ่ เหลาทีช่ ะโงกเข้ามาอย่าง
เป็นหว่ งเป็นใย “...เดนิ ไหวไหม ถ้าไมไ่ หวสง่ กญุ แจบ้านมาผมจะเปิดให้”

ณฐาพยายามรวบรวมแรงท่เี หลอื เพยี งน้อยนิดแล้วก้าวลงจากรถ
เพราะไมอ่ ยากให้เขาลาบากไปมากกวา่ เดมิ ครัน้ ลงมายืนข้างกนั สายตาเธอก็
พงุ่ ตรงไปยงั เสอื ้ เชติ ้ สะอาดท่บี ดั นีเ้ลือดซมึ เป็นวงตรงสีข้าง

“แผลคณุ ...”
หญิงสาวท่เี ขาเพิ่งชว่ ยไว้ใหมห่ มาดถือวิสาสะขยบั เข้ามาใกล้ อชิ ย์จงึ
ยกแขนขนึ ้ เล็กน้อยให้เธอตรวจตราอย่างเตม็ ที่ มนั เจบ็ แตไ่ ม่มากเทา่ ไหร่
“นิดหน่อยไมเ่ ป็นไรหรอก”
เธอช้อนตาขึน้ มอง สีหน้าเป็นกงั วล
“ไปโรงพยาบาลเถอะคะ่ ”
“ใสย่ าก็หาย แผลไมค่ อ่ ยลกึ ” เขาวา่ ด้วยส้มุ เสยี งเรียบเรื่อย “ถ้าคณุ ไม่
เป็นอะไรแล้วก็เข้าบ้านเถอะ ผมเพ่งิ สงั่ ให้คนดกั ทางเข้าออกซอยทกุ ทางแล้ว
ตามล็อคตวั มนั ไปโรงพกั ให้ได้... สภาพแบบนนั้ คงหนีไปไหนไมพ่ ้น ถ้าได้เร่ือง
ยงั ไงผมจะโทรบอกคณุ เอง”
คนที่โดนไลเ่ ข้าบ้านลงั เล แตแ่ ล้วก็ตดั สนิ ใจได้เมอื่ เหน็ เขาลดแขนลง
อยา่ งตดิ ขดั แถมสะด้งุ เม่ือเนือ้ ผ้าเสียดกบั แผล หญิงสาวรีบควานหากญุ แจใน
กระเป๋ า พลางบอกเขาด้วยนา้ เสยี งเจอื แววขอร้อง

60  สรวงสวาท

“งนั้ ฉนั ขอทาแผลให้คณุ กอ่ นนะคะ”
หลงั ขยบั รถมาจอดในลานปนู สะอาดหน้าบ้าน อชิ ย์ก็เดนิ ตามร่าง
อรชรอ้อนแอ้นเข้ามาในห้องรับแขก เขาสงั เกตตงั้ แตแ่ มก่ ญุ แจใหญ่โตหน้าบ้าน
แล้ววา่ เธออาจจะอยคู่ นเดียว ย่ิงพอได้มาเห็นเคร่ืองเรือนเย็นชดื ไร้การประดบั
ตกแตง่ ย่ิงมนั่ ใจวา่ ความคิดของตนนนั้ ถกู ต้อง
แตน่ กึ หว่ งทีส่ ดุ คือคนตรงหน้า ตอนแรกเขาคดิ วา่ พอมาสง่ เธอถงึ บ้าน
แล้วจะมีใครรออยเู่ พอ่ื ปลอบประโลมหรือทาอะไรสกั อยา่ งให้เธอผา่ นเหตกุ ารณ์
สะพรึงขวญั ในคนื นีไ้ ปได้ หากกลายเป็นวา่ เธอต้องมีนา้ ใจทาแผลให้เขาแทน...
โดยไมม่ ที า่ ทีสะทกสะเทือนตอ่ สง่ิ ทีเ่ พ่งิ เกิดขึน้ สกั นิด
ถ้าไม่เก็บอาการเก่ง... กค็ งช็อคหนกั มาก!
“นงั่ ลงกอ่ นคะ่ ฉนั ไปหยิบกระเป๋ ายาแป๊ บนงึ ”
เธอวางกระเป๋ าลงบนโต๊ะรับแขกก่อนชโี ้ ซฟานมุ่ ๆ ให้เขา แล้วก็ผลบุ
หายไปทางครัว
ใจหนึง่ อิชย์อยากตามไป... แตเ่ ขาคิดวา่ หญิงสาวอาจจะต้องการเวลา
สว่ นตวั เพอ่ื ปรับอารมณ์ ชายหนมุ่ จงึ นงั่ ลงแล้วกวาดตาไปโดยรอบ ทีพ่ กั
ของณฐาผิดจากท่ีเขาคาดไปหลายขมุ ไมม่ ีกรอบรูปใดบง่ บอกวา่ เคยมีคนอาศยั
ทนี่ ่ี ไมม่ ีแจกนั ดอกไม้ตกแตง่ ทเ่ี หน็ จะมีชวี ติ ชวี าหนอ่ ยก็คงเป็นชนั้ หนงั สอื
สะอาดสะอ้านกบั โต๊ะไม้ซงึ่ เตม็ ไปด้วยอปุ กรณ์วาดภาพกบั โป๊ ะไฟดวงโต
“ด่มื นา้ กอ่ นนะคะ”
ใช้เวลาไม่นานเธอก็กลบั มาพร้อมนา้ ใบเตยสองแก้วที่มีนา้ แข็งก้อน
ลอยด้านบน กบั กลอ่ งยาใบยอ่ มท่มี ีอปุ กรณ์พร้อมสรรพข้างใน คนเจ็บรบั แก้ว
มาก่อนขยบั เพ่ือให้เธอนง่ั ลงบนโซฟาตวั เดยี วกนั ได้สะดวก เขายกมนั ขนึ ้ ดม่ื
ขณะหญิงสาวทรุดตวั ลงแล้วเริ่มเรียงขวดยากบั สาลลี งบนโต๊ะตรงหน้า
“นา้ นี่... หอมจงั ” เขาชมหลงั ดม่ื ตามมรรยาท...แล้วก็เผลอยกไปคอ่ น
แก้ว “ใบเตยใชไ่ หม”

กลนิ่ เออื้ ง  61

“คะ่ คณุ สไบ... ฉนั หมายถึงแมบ่ ้านเธอทาทงิ ้ ไว้เม่ือวานนะ่ คะ่ ”
ดเู หมือนวา่ เขาจะอารมณ์เย็นลงจากเม่ือครู่พอควร ณฐาเองก็รู้สกึ วา่
เธอใจเย็นกวา่ ปกติ ทงั้ ทค่ี วรสตแิ ตกหรือนา้ ตานองหน้าไปแล้ว อาจเพราะเธอ
ทางานกบั เดก็ เลก็ จนชนิ ... ไม่... ไม่น่าใช่ข้อนีแ้ น่... อาจเป็นเพราะเธอเคยเจอ
อะไรท่ีหนกั หนามากอ่ นหน้า... หรืออาจเพราะเขาทาให้เธอรู้สกึ ปลอดภยั
แม้กระทงั่ ตอนท่อี ยกู่ นั สองตอ่ สองภายในบ้านก็เป็นได้
“คณุ รู้จกั มนั มากอ่ นรึเปลา่ ”
“เปลา่ คะ่ แตฉ่ นั เคยเหน็ เขาในซอยส่ีห้าครัง้ ...” ตอบโดยสาละวนกบั
อปุ กรณ์ทาแผลในมือ ไพลค่ ิดถึงเหตกุ ารณ์ในชว่ งก่อนจะไปฮอ่ งกงเม่ือสอง
สปั ดาห์ทแี่ ล้ว “...เขาเคยขบั รถสวนแล้วก็ชะลอก็เลยจาหน้าได้... บางคนื ฉนั
รู้สกึ วา่ ถกู ตาม... แตต่ อนนนั้ นกึ วา่ คดิ ไปเอง”
“มนั ไม่ได้แตะคณุ ตรงไหนใชไ่ หม”
“ไมค่ ะ่ ... แตถ่ ้าคณุ มาไมท่ นั ก็คง...”
แล้วก็เงียบไปเพราะกาลงั อา่ นฉลากยา จงึ ไมท่ นั ได้เห็นสนั กรามบด
นนู ของคนทีก่ าลงั เป็นหว่ งสดุ กาลงั อิชย์วางแก้ว ไมก่ ล้าแม้แตจ่ ะจนิ ตนาการ
ภาพตอ่ เขารู้เพยี งถ้ามีใครกล้าแตะต้องหรือบดขยีส้ าวน้อยบริสทุ ธ์ิตรงหน้า เขา
จะตามจองล้างจองผลาญไปชวั่ ชวี ิต ไม่ให้มนั ได้ผดุ ได้เกิด!
วินาทนี นั้ ... ชายหนมุ่ ตกใจกบั ความคดิ ตนเอง เขาเงยหน้าขนึ ้ สดู
หายใจเฮือกกอ่ นเธอจะจบั ได้ มองไปรอบๆ อกี ครัง้ เพ่ือหาหวั ข้อมาสนทนา
“คณุ อยคู่ นเดยี วเหรอ”
“คะ่ ”
“พอ่ แม่ละ่ ? ญาตพิ ่นี ้อง?”
หญิงสาวหนั หน้ามาพร้อมสาลกี บั ขวดนา้ เกลอื ในมือ ไมต่ อบคาถาม
แตส่ ง่ั เขาแทน
“คณุ ชว่ ยดงึ ชายเสือ้ ขนึ ้ หนอ่ ยได้ไหมคะ”

62  สรวงสวาท

คนฟังทาตามอย่างวา่ งา่ ย
เม่ือแผลกรีดยาวไมก่ ่ีเซน็ ตเิ มตรปรากฏตอ่ สายตา มนั ไม่น่ากลวั อย่าง
ท่ณี ฐาคดิ เลอื ดหยดุ ไหลแล้วแตย่ งั มรี อยเปรอะตดิ ผิวทต่ี ้องทาความสะอาด...
ทวา่ เธอกลบั ต้องกลนั้ หายใจ พยายามหลอกตวั เองวา่ มนั ก็เหมือนสี คล้ายสีนา้
ทเ่ี ธอใช้ประจา ไม่ผิดอะไรกบั สแี ดงเข้มเข้นทถ่ี กู ผสมและเพมิ่ กลนิ่ ...
“กลวั เลือดรึเปลา่ คณุ ”
คนเจ็บถามเมื่อเหน็ มือเรียวบางซงึ่ กมุ สาลอี ยสู่ น่ั เทา แตแ่ ล้วอาการ
นนั้ ก็หายเป็นปลดิ ทงิ ้ หลงั สนิ ้ คา
“เปลา่ คะ่ ... จบั เสอื ้ ไว้นะคะ”
คนทจ่ี บั เสอื ้ ของตนไว้มนั่ กะพริบตาปริบ กอ่ นถกู สะกดด้วยเสยี ้ ว
หน้านวลที่เริ่มจดจอ่ อยกู่ บั การล้างแผล วนั นีเ้ธอแตง่ หน้าเบาบาง ควิ ้ โกง่ งอน
ม่นุ เข้าหากนั เรียวปากอม่ิ เม้มสนิทอยา่ งเคร่งขรึม เทยี บกบั ภาพอนั แสนสดใส
แล้วดแู ปลกตาชอบกล
เขาพบเธอครบทกุ อารมณ์รึยงั หนอ...
นึกได้วา่ เขาก็แทบไมร่ ู้จกั เธอเลย ไมร่ ู้วา่ เธอชอบอะไร ครอบครัวเป็น
ยงั ไง สเป็กผ้ชู ายเป็นแบบไหน กลวั อะไรรึเปลา่ ทงั้ ทเ่ี จอกนั มาหลายครัง้ คยุ กนั
มาหลายหน แตไ่ มม่ ีครัง้ ใดลกึ ซงึ ้ หรือเปิดเผยเนือ้ แท้...
ถ้าเพยี งเขามีเวลามากกวา่ ที่เป็นอยู่ ทกุ อยา่ งอาจจะดกี วา่ นี.้..
ชายหนมุ่ ยอมรบั เลยวา่ ตงั้ แตเ่ ขาพบณฐา แทบทกุ ลมหายใจเข้าออก
ของเขาปั่นป่วนราวกบั หนมุ่ แรกรุ่น แม้เลยวยั มทุ ะลเุ ร่งร้อนมาหลายปี แตพ่ อมี
คนมาอ้างสิทธิ์เป็นสามีของผ้หู ญิงตรงหน้า เขากลบั ขาดสตดิ ้วยพิษหวงรุนแรง
... รู้ตวั อกี ทกี ็ตอ่ ยไปแล้ว!
“เจ็บมยั๊ ” เธอถามทงั้ ทย่ี งั จดจอ่ กบั การแตะยาลงบนแผล
“ไมเ่ จ็บครับ...” ตอบโดยไม่ละสายตาไปจากแพขนตางอนระยบั แล้ว
ก็ไขวเขวด้วยกลิน่ กายสาวหอมกรุ่นกบั หน้าผากมนทอ่ี ยใู่ กล้จนอยากจะก้มลง

กลิน่ เออื้ ง  63

ไปประทบั สมั ผสั ... หากต้องตดั ใจด้วยรู้วา่ ตนไมไ่ ด้อย่ใู นฐานะจะทาเชน่ นนั้ “...
เราเจอกนั ตอนกลางคนื ตลอดเลยวา่ ไหม”

แกล้งกระเซ้าหวงั ให้คนตรงหน้ายิม้ บ้าง แล้วก็ได้ผล
“แล้วคณุ ก็ชว่ ยฉนั ไว้อกี แล้ว”
“ทาไมวนั นนั้ ถงึ ไมร่ อผม”
นยั น์ตาคกู่ ลมหวานช้อนขึน้ มาสบเขา แตแ่ ล้วก็หลบุ ลงอย่างรวดเร็ว
รอยยิม้ เลือนหายไป ผิวแก้มขนึ ้ สรี ะเรื่อด้วยรู้ดีวา่ เขาหมายถงึ วนั ไหน
“ทาไมเพ่ิงมาถามเอาป่ านนี.้ ..”
“เพราะผมเอาแตค่ ิดวา่ คณุ อาจไม่อยากเจอผมอกี ”
“...”
“พอเรากลบั มาเจอกนั ทงั้ ผมและคณุ ตา่ งเลย่ี งทีจ่ ะพดู ถึงมนั ผมไม่รู้
วา่ คณุ แคร์เร่ืองนีม้ ากแคไ่ หนเลยไมอ่ ยากทาให้คณุ อดึ อดั ... คณุ อาจจะเกลยี ด
ผม รู้สกึ เหมือนผมเป็นตราบาปในชวี ติ ...” เขาซอ่ นยิม้ ทา่ มกลางการประณาม
ตนอย่างรุนแรง “...คณุ อาจจะอยากลืมเร่ืองในคนื นนั้ ให้หมด เพยี งแตว่ า่ ผมโผล่
หน้ามาให้เห็นซะก่อน เลยต้องทนทาดดี ้วย...”
“ไม่ใชอ่ ย่างนนั้ นะคะ!” ละสายตาจากผ้าก็อตในมือขนึ ้ แก้ความ
เข้าใจอย่างร้อนรน “วนั นนั้ ฉนั ต้องรีบกลบั มางานวนั เกิดทีบ่ ้านคะ่ จองตวั๋ ไฟลท์
เท่ียงคร่ึงเอาไว้ ขืนช้ากวา่ นนั้ คงตกเคร่ืองพอดี... สว่ นเรื่องนนั้ ฉนั เห็นคณุ ไม่พดู
ก็นกึ วา่ คณุ คงไม่สนใจอะไร”
ไม่ได้บอกวา่ เธอเองกร็ อเขาจนถงึ เวลาเชค็ เอ้าท์ เพราะมนั คงทาให้
รอยยิม้ ทมี่ ีอยขู่ องชายหน่มุ สยายกว้างอย่างน่าหมนั่ ไส้จนเกินไป จนถงึ ตอนนี ้
เธอยงั อา่ นไมอ่ อกวา่ เขาชอบเธอจริงหรือแคต่ งั้ ใจจะสานตอ่ เรื่องทางกายในคนื
นนั้ อยา่ งคนชอบเอาชนะ เธอรู้จกั เขาน้อยมาก ดงั นนั้ ระวงั ตวั ไว้บ้างก็ดี...

64  สรวงสวาท

แคเ่ ขาสะกดิ ด้วยคาพดู เลก็ น้อย ผวิ ท่ีเคยถกู สมั ผสั ก็เหมือนจะระอุ
ขึน้ มา จริงอยทู่ ่ีเธออยากจะลมื เรื่องในคนื นนั้ แตเ่ ขาไมใ่ ชต่ ราบาป... หากเป็น
สิ่งทอี่ ย่ตู รงข้าม!

“แสดงวา่ กลบั มาทนั ?”
“ก็หวดุ หวิดอย่เู หมือนกนั เคร่ืองดเี ลย์เพราะฝนตกหนกั น่ะคะ่ ขบั วน
อยรู่ อบสวุ รรณภมู ิเกือบชวั่ โมงกวา่ จะหาทางลงได้ กวา่ จะหิว้ ของกลบั บ้านอกี
ถ้ามาไมท่ นั คณุ ยายฉนั คงบน่ ไปหลายวนั ” ตงั้ ใจเลา่ เสียยืดยาวเพ่ือเปลี่ยน
บรรยากาศ ปิดแผลให้เขาเรียบร้อยก็ถอยหา่ ง แตช่ ายหน่มุ ตะครุบข้อมือของ
เธอไว้ทนั “คณุ อิชย์...”
นยั น์ตาคมกริบบาดหวั ใจสาดตรงไปยงั ผิวเนือ้ บอบบางบริเวณข้อมือ
เล็กซงึ่ ยงั คงเป็นรอยปืน้ แดง ใบหน้าหลอ่ เหลาขรึมลงอย่างรู้สกึ ผดิ ใจออ่ นยวบ
เมื่อรู้ตวั วา่ เผลอแกล้งเธอเมื่อกี ้
“รอยนีผ้ มเป็นคนทาใชไ่ หม”
“ตอนนนั้ มนั วนุ่ วาย...”
“เจ็บรึเปลา่ ”
ไมถ่ ามเปลา่ ยงั ไล้ปลายนิว้ สากอกี ข้างอยา่ งตรวจตรา ณฐาเกิด
อาการสะท้านวบู วาบอยา่ งห้ามไม่ได้ สมั ผสั จากเขาไม่ผดิ อะไรกบั คนื นนั้ ...
“ไมเ่ จ็บคะ่ ” ได้ยินเสยี งตวั เองตอบออกไปกอ่ นอิชย์จะผดิ สงั เกต “ทงิ ้
ไว้สกั ชวั่ โมงคงหาย ผิวฉนั บางเลยเป็นรอยงา่ ย”
เขาเลอ่ื นสายตาไปยงั ลาคอของเธอ จ้องน่ิงยงั จดุ ทีผ่ วิ เนือ้ โผลพ่ ้นปก
เสอื ้ เชติ ้ ออกมา หญิงสาวเหน็ มมุ ปากหยกั ยกขนึ ้ นิดหนึ่งก็ใจเต้นกระหน่ารัว
มนั่ ใจวา่ คนชา่ งจินตนาการกาลงั คดิ อะไรอยู่
ตรงนีเ้ขาก็เคยทาเป็นรอยเหมือนกนั ...
“ผมทายาให้ดกี วา่ เผ่ือมนั ไม่หาย”

กลนิ่ เออื้ ง  65

วา่ แล้วก็หยิบยาแก้ฟกชา้ มาเปิดจกุ กอ่ นจะดงึ แขนเธอไปอกี ครัง้
พร้อมแตะยาเย็นๆ ลงอย่างสภุ าพแผว่ เบา ผดิ เป็นคนละคนกบั ทม่ี องคอเธอตา
วาวเมื่อครู่ ครัน้ นิ่งไปสกั พกั เธอก็ผอ่ นลมหายใจหลงั คลายจากอาการสะบดั
ร้อนสะบดั หนาวท่เี ขาเป็นคนกอ่

“คณุ ไม่ต้องรู้สกึ ผดิ หรอกนะคะ”
“...”
“ทที่ าแผลให้ก็เพราะฉนั อยากตอบแทนคณุ คณุ ชว่ ยฉนั มาหลายครัง้
แล้ว อะไรทพี่ อทาให้ได้ฉนั ก็จะทา...”
“อะไรทีพ่ อทาให้ได้?” เขาเงยหน้าขนึ ้ ตาพราวจนเธอชะงกั จงึ ตอบ
อยา่ งลงั เลเลก็ น้อย
“คะ่ ”
“งนั้ แตง่ งานกบั ผมไหมละครับคณุ ”
วบู แรกคนฟังนกึ วา่ ตนหฝู าดด้วยความสบั สน แตส่ หี น้าจริงจงั ของ
ชายหน่มุ ทาเอาเธอพดู ไม่ออก ทงั้ ทมี่ ือใหญ่ยงั วนอย่บู นข้อแขน หากนยั น์ตาคม
เข้มท่สี านสบกลบั แนว่ แน่บอกความตงั้ ใจจริง
ตวั เธอเย็นเฉียบ... ทวา่ หวั ใจกลบั เริ่มเต้นเป็นบ้าเป็นหลงั
เพียงประโยคเดยี วทาให้เธอเร่ิมสารวจใจตนอยา่ งไม่เคยเป็น จริงอยทู่ ่ี
เธออาจมีจิตปฏิพทั ธ์กบั เขาทางใดทางหนึ่งหลงั คืนนนั้ แตม่ นั หา่ งไกลเหลือเกิน
กบั การร่วมหอลงโรงและรับเขาเข้ามาเป็นสว่ นหน่งึ ในชีวติ มนั ทงั้ ผวิ เผิน
ฉาบฉวย จนเกือบจะสนิ ้ คดิ
ทงั้ ที่คดิ เชน่ นนั้ แตส่ ว่ นลกึ ในใจกลบั คาดหวงั ไปอีกทาง... ทางท่ีเร้า
ร้อนมากกวา่ โรแมนตกิ มากกวา่ แม้อชิ ย์จะเป็นผ้ชู ายขีเ้ลน่ แตเ่ ขามี
ภาพลกั ษณ์ของความเคร่งขรึมและสขุ มุ นมุ่ ลกึ อยเู่ ตม็ เป่ียม แคม่ องตาก็ละลาย
ปฏเิ สธไม่ลง

66  สรวงสวาท

“เรา... เราเพง่ิ เจอกนั ไมก่ ี่ครัง้ ” ทวา่ จติ สานึกสว่ นเด็กดียงั บงั คบั ให้
ตวั เองตอบออกไป

ชายหนมุ่ น่ิงงนั ก่อนตดั สินใจแง้มความจริงออกมา
“คณุ ย่าผมกาลงั จะตาย... ทา่ นบอกวา่ อยากเหน็ ผมแตง่ งานกอ่ นทา่ น
จะสนิ ้ บญุ แตผ่ มยงั โสดสนิท เลยไมร่ ู้จะหาผ้หู ญิงท่ไี หนมาเป็นหลานสะใภ้ให้
ทา่ น...”
หวั ใจณฐาเหมือนจะหยดุ เต้นและเหีย่ วฟีบลงเลก็ น้อย เม่ือคาขอ
แตง่ งานไมไ่ ด้หวานแหววเหมือนทค่ี ดิ ไว้
“คณุ ย่าของคณุ ?”
“ทา่ นเป็นมะเร็งระยะสดุ ท้าย หมอเพง่ิ ตรวจเจอตอนทม่ี นั กาลงั ลาม
...” ท้ายเสยี งเขาแปร่งปร่าเล็กน้อยอย่างขมข่ืน ทงั้ อดั อนั้ ตนั ใจเพราะตงั้ แตร่ ู้
เรื่อง ตรวจสอบข้อมลู ซา้ ถงึ ขนั้ ไปโรงพยาบาลและถามหมอด้วยตวั เอง ผล
ตรวจก็ยงั ออกมาเหมือนเดมิ ไมผ่ ดิ เพยี ้ น “...จะผา่ ตดั ก็ทาไมไ่ ด้เพราะทา่ นแก่
แล้วทากายภาพบาบดั ไมไ่ หว จะคโี มหรือฉายรังสที า่ นกไ็ มย่ อม หมอเลยคะเน
วา่ คงอยไู่ ด้ไมน่ านเกินสามเดอื น”
แม้ภายนอกจะดแู ข็งแรงดี แตฤ่ ดวี รรณอาการแย่กวา่ ทค่ี ิด ทงั้ ต้องกิน
ยาเป็นกาๆ ในแตล่ ะมือ้ ของวนั การเดินเหินก็ไมค่ ลอ่ งแคลว่ เหมอื นชว่ งก่อน ย่ิง
พอมารวมกบั อายเุ ฉียดเลขเก้าแล้ว ไมม่ ีทางรู้เลยวา่ อาการของทา่ นจะทรุดหนกั
เมื่อไหร่
อาจเป็นเดือนหน้า สปั ดาห์หน้า หรือพรุ่งนี.้..
“คณุ เลยอยากให้ทา่ นมีความสขุ ก่อนที่จะ...”
ชายหน่มุ พยกั หน้าแทนคาตอบ
ความรู้สกึ มากมายไหลบา่ ทว่ มท้นเข้าสใู่ จคนถาม แม้จะโตมาอยา่ งไข่
ในหนิ แตณ่ ฐามนั่ ใจวา่ ตนรู้จกั คาวา่ ‘สญู เสีย’ ไม่น้อยไปกวา่ ใคร เธอจงึ เลือกท่ี
จะไมซ่ กั ไซ้อาการบพุ การีของชายหนมุ่ เขาคงต้องใช้ความพยายามพอสมควร

กลิน่ เอือ้ ง  67

ในการเลา่ มนั ออกมา อาจจะกาลงั รวดร้าวจนบอกไม่ถกู แตม่ อี กี ส่งิ ท่ีตดิ ใจเธอ
มากกวา่

ผ้ชู ายแบบอิชย์... คนอย่างเขาจะหาผ้หู ญิงท่ีไหนมาสวมรอยภรรยา
กามะลอก็ได้ แตท่ าไม...

“ทาไมถึงเป็นฉนั คะ”
คนถกู ถามตรึกตรองอย่คู รู่หน่ึง ก่อนตอบออกมาอย่างระมดั ระวงั ย่ิง
“เพราะผมคดิ วา่ คณุ ไว้ใจได้ ไม่รู้สิ เราอาจจะต้องมคี วามลบั
ร่วมกนั นะ่ ผมไม่รู้จะขอให้ใครมาชว่ ย และผมคิดวา่ ย่าผมคงไมร่ ู้จกั คณุ แนๆ่ ...
อีกข้อคอื ผมไมอ่ ยากให้ผ้หู ญิงคนอืน่ มาเหน็ ครอบครัวผมในสภาวะสญู เสยี ” ...
แล้วเธอก็เป็นผ้หู ญิงคนเดยี วท่เี ขาถกู ใจในเวลานี ้ ความจริงเขาอยากคอ่ ยเป็น
คอ่ ยไป แตเ่ วลาไม่รอทา่ “...ผมอยากให้ทา่ นหมดหว่ ง หมดความกงั วลกบั เรื่อง
ท่ีเหลืออย่ไู มก่ ่ีเร่ือง แตค่ ณุ คงรู้วา่ การรับมือกบั วาระสดุ ท้ายของคนที่เรารกั มนั
ไม่งา่ ย ดงั นนั้ ถ้าคณุ ปฏเิ สธผมก็เข้าใจ...”
แล้วชายหน่มุ ก็ต้องตกใจเม่ือวงหน้าจมิ ้ ลิม้ พริม้ เพรามีนา้ ตาไหลอาบ
แบบไมม่ ีปี่มีขลยุ่ ณฐาชกั แขนออกจากการกอบกมุ ของเขา เสแลไปทางอืน่
พลางยกมอื ขนึ ้ ปาดละอองใสอยา่ งไม่หว่ งสวย เสยี งสะอนื ้ ฮกึ ทาให้เขารู้สกึ ตวั
“ร้องไห้ทาไมครับ” ดงึ มือเธอออกแล้วเช็ดแก้มให้แทน พอได้สบตากนั
ตรงๆ เธอก็หยดุ ร้อง มีสหี น้าเคอะเขินเลก็ น้อยยามสดู จมกู เรียกสติ
“ฉนั ออ่ นไหวกบั เร่ืองแบบนนี ้ ่ะคะ่ ” คลีย่ ิม้ กระจา่ งให้ทงั้ นา้ ตา แตใ่ น
ระหวา่ งทอ่ี ิชย์กาลงั สงสยั วา่ เธอออ่ นไหวเพราะอะไร คาถดั ไปก็ทาให้เขา...
“แล้วเราจะต้องแตง่ งานกนั เม่ือไหร่คะคณุ อิชย์”
...แทบตวั ลอยตดิ เพดาน!
แม้จะเป็นคาตอบเพราะอยากชว่ ยเหลอื เขาอยา่ งใสซอื่ มิได้มีจติ
พิศวาสเสนห่ าเจือปน แตม่ นั ดจู ริงจนเขาเกือบเผลอดงึ เธอเข้ามาจบู รับขวญั

68  สรวงสวาท

หนกั ๆนานๆ... ชายหนมุ่ พยายามระงบั ความคดิ และกลนั้ ยิม้ ขณะถอยหา่ งจาก
เธอ ก่อนหยิบโทรศพั ท์มือถือทก่ี าลงั สน่ั อยใู่ นกระเป๋ ากางเกงขนึ ้ มา

นาทนี นั้ ด้วยความดว่ นไวใจเร็วเพราะกลวั จะพลาดโอกาสครัง้
สาคญั ประจวบกบั การตดิ ตอ่ จากคนใต้อาณตั ทิ โี่ ทรมารายงานผลการจบั โจร
อิชย์ลืมฉกุ คดิ ไปวา่ เขากาลงั รอคาตอบจากลกู น้อง วา่ ผ้หู ญิงตรงหน้าแท้จริง
แล้วเป็นใคร...!

คณุ ฤดีวรรณยงั ไมห่ ลบั นางจงึ อย่ทู นั ตอนที่หลานชายตวั ดเี ดินผา่ น
กรอบประตเู ข้ามาพร้อมรอยยมิ ้ น้อยใหญ่ผิดวิสยั เดก็ ในบ้านแทบไมก่ ล้า
สบตาอชิ ย์ แตจ่ ะขยบั หนีไปไหนก็ไม่ได้เพราะนางยงั นง่ั เพลนิ กบั เคร่ืองเพชร
อลงั การอยกู่ ลางบ้าน

“ถกู หวยเหรอพอ่ ”
“อา่ วคณุ ย่า” พอหนั มาเห็นทา่ น รอยยมิ ้ ก็จางลง จากที่จะเดินขนึ ้ ชนั้
สองชายหนมุ่ กเ็ ปล่ยี นจดุ หมายเป็นเก้าอชี ้ ดุ ใหญ่ในห้องนงั่ เลน่ แทน “เปลา่ ครับ
... ทาไมคณุ ย่ายงั ไมน่ อนอกี ละครับ”
โชคดที ่เี ขาผลดั เสอื ้ เป็นตวั ใหมเ่ รียบร้อยตงั้ แตข่ ึน้ รถ เลยไม่กงั วลวา่ ผู้
สงู วยั จะลมจบั ตอนเห็นรอยเลือด ทวา่ ยงั ไมท่ นั ได้นง่ั ลงฤดีวรรณก็เปรยอย่างจบั
พิรุธ
“ยา่ นอนไมห่ ลบั ตงั้ แตร่ ู้วา่ เราอยโู่ รงพกั นน่ั ละ่ มเี ร่ืองอะไรกนั ฮถึ งึ ต้อง
ขึน้ โรงขึน้ ศาลเสียดกึ ดน่ื ”
เดาวา่ ทา่ นคงรู้เรื่องทงั้ หมดแล้วเสียมากกวา่ ทวา่ ทาถามไปอยา่ งนนั้
เพราะอยากให้เขาเลา่ ข้อเท็จจริงซง่ึ ไมไ่ ด้อยใู่ นรายงานจากลกู น้อง... อตุ สา่ ห์

กลิน่ เอือ้ ง  69

กาชบั นกั หนาวา่ อย่าให้คนในบ้านรู้... ดเู อาเถอะ มานง่ั ตาแป๋ วรอเขาถึงตสี อง
แบบนีม้ ีหวงั ถกู ซกั ฟอกยาว!

อชิ ย์ถอนหายใจ... แตก่ ็ดเี หมือนกนั
“ผมบงั เอญิ ไปชว่ ยจบั โจรไว้นะ่ ครับ ขบั รถผา่ นตอนมนั กาลงั จะปล้น
เพื่อนบ้านเราตรงซอยส่ี ตอนนนั้ ฉกุ ละหกุ มาก มนั เกือบหนีไปได้ ดีทีผ่ มโทรใช้
ลกู น้องให้ดกั ทางเข้าออกปากซอยใหญ่เอาไว้...” นงั่ ลงเลา่ ด้วยนา้ เสยี งนมุ่ นวล
เพือ่ ให้คนทีน่ ง่ั หว่ งอยคู่ อ่ นคนื คลายใจ “...พอจบั เอาไปสง่ ตารวจทโี่ รงพกั เลยรู้
วา่ มนั มีคดตี ดิ ตวั มากอ่ น ท่นี ีล้ ะ่ ยาวกวา่ จะทาเร่ืองเสร็จ”
“มีใครเป็นอะไรไหม”
“ไม่ครับ ทกุ อย่างเรียบร้อยดี”
รีบตดั บทก่อนทา่ นจะถามยาวไปถงึ ‘เพ่ือนบ้าน’ คนสวยซง่ึ บดั นีค้ งดื่ม
นา้ เต้าห้หู ลบั อตุ ไุ ปเรียบร้อย ฤดวี รรณเม่ือเหน็ ทา่ ทขี องหลานชายจงึ ปอ้ งปาก
หาวหวอด เรียกเดก็ มาเก็บเครื่องเพชรทก่ี องพะเนนิ อยตู่ รงหน้าอย่างว่ งงนุ
“งนั้ ยา่ ไปนอนละ่ ”
รีบชงิ่ หนีกอ่ นเจ้าหลานชายตวั ดจี ะเร่ิมบน่ วา่ ทาไมคนป่วยถงึ ยงั ไม่
หลบั ไมน่ อนสกั ที ราวอิชย์จะอา่ นใจนางออก เขาจงึ พยกั หน้าโดยไมพ่ ดู อะไร
จนกระทง่ั คนแกเ่ ตรียมขนึ ้ ชนั้ สอง คนเป็นหลานก็โพลง่ ขนึ ้ ราวเพง่ิ นกึ ได้
“อ้อ คณุ ยา่ ครับ มีอกี เรื่อง”
ฤดวี รรณชะงกั หนั มาสง่ สายตาเป็นคาถาม เขาจงึ ตอ่ ให้พร้อมรอยยมิ ้
แปน้ แล้น
“ผมอยากให้คณุ ย่าไปสขู่ อผ้หู ญิงคนหน่ึงให้ผม...”
“!!!”
“แตไ่ ปนอนเถอะครับ พรุ่งนีเ้ช้าคอ่ ยต่ืนมาคยุ กนั ดกึ มากแล้วคณุ ยา่
คงอยากพกั ผอ่ นเตม็ ที”

70  สรวงสวาท

เม่ือหลานชายอมพะนา แถมขบั ไลไ่ สสง่ กนั ด้วยสีหน้าเป็นหว่ งเป็นใย
คนแก่กวา่ ได้แตข่ บเขยี ้ วเคยี ้ วฟันขณะถกู เดก็ รับใช้ประคองให้เดนิ ออกจาก
ห้องนงั่ เลน่ อยา่ งไม่เตม็ ใจ ด้วยรู้วา่ คืนนีเ้ป็นตายร้ายดยี งั ไงก็คงขม่ ตาหลบั ไมล่ ง
แน่นอน!

เมื่ออชิ ย์ขึน้ มาถึงห้องนอน กม็ ีแฟม้ เอกสารตา่ งๆ นานารอทา่ เขาอยู่
บนโต๊ะเชน่ ทกุ คนื ทวา่ หลงั ตรากตราผา่ นงาน ประชมุ โรงพกั และการสบื สวน
หลายชวั่ โมงอนั เคร่งเครียด ชายหน่มุ เลอื กทีจ่ ะอาบนา้ ชาระร่างกายเป็นอบั ดบั
แรก

หลงั ณฐาทาแผลให้เขาเสร็จ ลกู น้องกโ็ ทรมารายงานวา่ จบั ตวั ไอ้โจร
หนื่ กามได้เรียบร้อย เขาเลยต้องพาณฐาออกบ้านไปสถานีตารวจอีกครัง้ ใน
ฐานะเจ้าทกุ ข์ ทวา่ เอาเข้าจริงคนต้องออกหน้ากลบั กลายเป็นพยาน เพราะของ
กลางท่มี ีคราบเลอื ดเขาตดิ ยงั อยใู่ นกระเป๋ ากางเกงโจร ซา้ มนั ยงั หนีหมายเรียก
อีกหลายคดี เรื่องเลยจบงา่ ยกวา่ ที่คดิ

เมื่อนา้ อนุ่ ๆ ไหลรินผา่ นบา่ ทเี่ กร็งแน่นด้วยกล้ามเนอื ้ ใจหน่มุ ก็
กระหวดั ถงึ บทสนทนาขากลบั ระหวา่ งเขาและวา่ ทเี่ จ้าสาวแทน แม้ไม่มีโอกาส
พดู คยุ อะไรกนั มากนกั เพราะตา่ งคนตา่ งเหนื่อย แตบ่ างเร่ืองจาเป็นต้องตกลง
กนั ให้เข้าใจ

‘คณุ จะโอเคไหมคะถ้าฉนั ยงั อยากทางานอยู่’
‘ผมไม่กา้ วก่ายเรื่องสว่ นตวั คณุ อยู่แลว้ ... สองส่ิงทีค่ ณุ ตอ้ งทาคือใส่
แหวนทีน่ ิ้วนางขา้ งซ้าย และย้ายเข้าบา้ นผม’
‘แลว้ เรื่องจดทะเบียน...’

กลิน่ เอือ้ ง  71

‘เรื่องนีผ้ มไม่บงั คบั คณุ เหมือนกนั ... ถ้าคณุ ไม่อยากผมจะหาขอ้ อา้ ง
เอง’

‘ค่ะ’
เธอเข้าใจอะไรงา่ ยกวา่ ทค่ี ดิ แตเ่ ขายงั ตงดิ อีกหลายเรื่องโดยท่ีบอก
ไม่ได้วา่ มนั คืออะไร สญั ชาตญาณมนั ร้องเตอื นตงั้ แตว่ ินาทที เ่ี ธอตอบตกลงโดย
ไม่ให้เหตผุ ลหรือเรียกร้องอยา่ งทผ่ี ้หู ญิงปกตคิ วรจะเป็น สว่ นเขาก็บมุ่ บา่ มใจ
ร้อน ตอนนนั้ ลมื สนิทวา่ สงั่ ให้ลกู น้องหาข้อมลู อะไรไว้เม่ือสองสามวนั ก่อน
คิดแล้วก็รีบออกจากห้องนา้ พร้อมเชด็ ตวั ลวกๆ ตรงดง่ิ ไปยงั โต๊ะ
ทางานติดหน้าตา่ งใหญ่
‘คณุ มีญาติผใู้ หญ่ไหมครบั ผมจะไดบ้ อกคณุ ย่าถูกเรื่องส่ขู อ’
‘มีค่ะ ฉนั มีคณุ ยาย... แต่ท่านไม่ค่อยว่าง ฉนั อาจจะตอ้ งหาวนั นดั ให้
คณุ อีกที’
ตอนนนั้ เขาไมก่ ล้าถามวา่ พอ่ แม่เธอละ่ ไปไหน อชิ ย์ดงึ แฟ้มใสซองหนง่ึ
ออกมาจากกอง ยมิ ้ มมุ ปากอยา่ งสมใจเม่ือเหน็ คาจา่ หน้าซองลวกๆ จาก
ลกู น้องทีเ่ พ่ิงนามนั มากองไว้ก่อนเขาถงึ บ้าน แม้ข้อมลู จะไมค่ รบถ้วนเพราะเป็น
งานเร่งซง่ึ ใช้เวลาเพียงสามวนั แถมลกู น้องเขายงั พดู เป็นทานองวา่ ข้อมลู ของ
เธอหายากย่ิงกวา่ คณุ หนไู ฮโซบางคน… แตอ่ ยา่ งน้อยกค็ งพอถไู ถไปได้
ทวา่ เมื่อไลส่ ายตาเหน็ ‘ชอ่ื -สกลุ ’ ของคนนา่ รักตงั้ แตบ่ รรทดั แรก ใจ
หน่มุ ก็วบู ดงิ่ เหมือนถกู ถบี ลงเหว... เลกิ แปลกใจในทนั ใดวา่ ทาไมคนใต้บงั คบั
บญั ชาถงึ โอดครวญถึงความยากทงั้ ท่ไี มเ่ คยบน่ ให้ได้ยินมากอ่ น
‘ณฐา ศิลานนท์’
วา่ ทเี่ จ้าสาวของเขาเป็นคนจากตระกลู ศิลานนท์!
บพุ เพหนอบพุ เพ... จะอาละวาดชา่ งไมเ่ ลือกที่เลือกเวลาเอาเสียเลย!

72  สรวงสวาท

บทท่ี 5

สละโสดสายฟ้ าแลบ่

ถ้าจๆู่ เดนิ เข้าไปถามแมค่ ้าในตลาดวา่ รู้จกั นามสกลุ ‘ศิลานนท์’ ไหม

ร้อยละแปดสบิ ยอ่ มตอบวา่ เคยได้ยินชอื่ นีผ้ า่ นหมู าอยา่ งน้อยสิบครัง้ ด้วยความ

ที่ครอบครัวศิลานนท์อยบู่ นยอดเขาของวงการอตุ สาหกรรมบนั เทงิ มี

สถานีโทรทศั น์ยกั ษ์ใหญ่เป็นของตน ซา้ ยงั ปรากฏบนสอื่ โซเชย่ี ลทกุ แขนงใน

ฐานะต้นสงั กดั ซปุ เปอร์สตาร์แหง่ ยคุ จงึ เป็นทรี่ ู้จกั กระทงั่ ตาสตี าสาซง่ึ นอนดู

ละครหลงั ข่าวอย่ไู กลกรุง

และคนท่อี ย่เู บอื ้ งหลงั การผลกั ดนั ตระกลู นีจ้ นยิ่งใหญ่จะเป็นใครไปได้

นอกจาก...

สลกั ษณา ศลิ านนท์ นง่ั หน้าตมู บอกบญุ ไม่รับอยหู่ ลงั โต๊ะอาหารซงึ่

ประกอบจากไม้สเี ข้มขดั มนั เข้ากนั ได้ดกี บั ห้องชดุ สว่ นตวั สไตลญ์ ่ีป่นุ ดงั้ เดมิ ซงึ่

ตงั้ อยบู่ นโรงแรมชอ่ื ดงั คบั ประเทศ บนโต๊ะมีอาหารหลายอย่างหน้าตานา่ กิน

ทวา่ ไมม่ ีใครกล้าแตะต้อง

วินาทแี รกที่นางรู้ขา่ ววา่ หลานสาวคนสดุ ท้องกาลงั จะแตง่ งาน ซา้ ยงั

สายตรงมาถงึ นางในฐานะญาตผิ ้ใู หญ่ทใ่ี กล้ชดิ ท่สี ดุ สลกั ษณานกึ สงสยั วา่

กลนิ่ เออื้ ง  73

เจ้าบา่ วเป็นใคร นางรู้จกั ไฮโซหน่มุ น้อยใหญ่เกอื บทวั่ วงการ เล็งเก็งตวั ไว้ให้
หลานก็มาก แตไ่ ม่เคยมีข่าวใดเล็ดลอดมาถึงหู

สว่ นคนอ่นื ในบ้าน... พอรู้วา่ ยยั นาวสดุ ทรี่ ักจะสละโสดสายฟา้ แลบ่
บ้านก็แทบแตก โทรสบื ข่าวกนั จ้าละหวน่ั จนสายไหม้วา่ หนมุ่ คนไหนคือผ้โู ชคดี
แตเ่ มื่อณฐาไม่ยอมแง้ม สบื กนั จนแล้วจนรอดก็ไมม่ ีใครรู้ จงึ พากนั เดาวา่ หน่มุ
ท่วี า่ อาจจะอย่นู อกวงโคจรของสงั คมรอบตวั

แม้จะไม่มีสถานการณ์ใดทที่ าให้ต่ืนเต้นมาได้หลายปีดดี กั ทวา่
สลกั ษณากแ็ อบล้นุ ไมน่ ้อยตอนรับนดั อย่างเป็นทางการจากหลานสาว และ
เพราะไมอ่ ยากให้บ้านฝ่ายชายขวญั หนีดีฝ่อ นางจงึ งดประโคมเครื่องเพชรสดุ
หรูหรือหวิ ้ กระเป๋ าคอลเลก็ ชน่ั ลมิ ิเต็ดซงึ่ มีเพยี งไมก่ ่ีใบในไทย แล้วสวมชดุ สภุ าพ
ปกติทมี่ กั จะใช้ยามเข้าตกึ ทางานแทน

ซง่ึ ขอบอกเลยวา่ พลาด-อย่าง-แรง!
เมื่อเหน็ หน้าญาติผ้ใู หญ่ฝ่ายชาย สงิ ห์เฒา่ แหง่ วงการบนั เทงิ ก็คอแข็ง
หน้าตงึ ทนั ควนั ไมต่ า่ งอะไรจากฤดีวรรณซงึ่ บดั นขี ้ งึ ตาจนแทบไฟลกุ ทว่ มตอบ
กลบั มา สว่ นผกากรอง ลกู สาวคนโตของนางทห่ี อบหวิ ้ มาชว่ ยดณู ฐาอีกแรงคลี่
ยิม้ ฝืดเฝื่อน หนั ไปกระซบิ บอกหลานสาววา่ อะไรเป็นอะไร
ศตั รูตวั ฉกาจของครอบครัว... มสี ลกั ษณาทไ่ี หน ไมม่ ีฤดวี รรณทน่ี น่ั !
ก่อนหน้านีย้ า่ ใหญ่แหง่ สฤษดิภ์ กั ดพี อจะทราบเรื่องราวของวา่ ท่สี ะใภ้
จากปากหลานชายมาบ้าง ทงั้ อาชพี ประวตั กิ ารศกึ ษา นิสยั ใจคอ ซง่ึ แน่นอนวา่
ข้อมลู อนั น้อยนิดย่อมทาให้นางข้องใจวา่ เหตใุ ดหลานชายจงึ นกึ แตง่ งานปบุ ปับ
กบั คนทไ่ี ม่ได้เลือกให้ เผลอคดิ ไปไกลถึงขนั้ ทหี่ ลานชายอาจจะตบตาด้วยการ
ปลกุ ปัน้ ภรรยาจอมปลอมขนึ ้ มา... แตพ่ อหลานบอกนามสกลุ ของวา่ ทเี่ จ้าสาว
หลงั อบุ เงียบมานานตอนนางนง่ั ลงบนเก้าอเี ้รียบร้อย ความเคลอื บแคลงก็ปลวิ
วบั ไปกบั กระแสอารมณ์ชนดิ อ่ืน!

74  สรวงสวาท

“ตาอชิ ย์ แม่น่ีนะ่ รึญาตผิ ้ใู หญ่ฝ่ายน้นู ...” ฤดีวรรณถามหลานชายด้วย

เสียงเรียบเย็น ทงั้ ที่ตายงั จบั จ้องอยทู่ ‘่ี แม่น่ี’ ซงึ่ ยืนเบอื ้ งหน้าโดยมีโต๊ะขวาง

กลาง “...เชญิ เขานงั่ ซิ ไม่มีใครสง่ั สอนสมบตั ผิ ้ดู ีรึไงว่าควรมาตามนดั ให้ตรง

เวลา”

ณฐาหน้าซดี เมื่อรู้ความจริงจากปากคนเป็นปา้ สว่ นวา่ ท่ีเจ้าบา่ วของ

เธอสบตากนั เพยี งแวบเดยี วก็ทราบวา่ เขาแทบจะกมุ ขมบั เชน่ กนั เธอจงึ รีบ

กระพมุ่ มือไหว้พร้อมออกหน้าแทนก่อนจะเป็นเรื่องใหญ่

“หนผู ิดเองคะ่ หนจู าชอื่ ห้องอาหารสลบั เลยหลงไปผดิ ชนั้ อย่าถือสา

เลยนะคะ” ซงึ่ เวลาก็คลาดเคล่อื นจากท่ีนดั ไปไมถ่ งึ ห้านาที สลกั ษณาฟัง

หลานสาววา่ แล้วลมแทบออกหู จงึ ตอ่ ด้วยเสยี งกระด้าง

“ไมต่ ้องอธิบายอะไรหรอกนาว ถ้าเขาอยากคดิ เล็กคดิ น้อยก็ปลอ่ ยเขา

ไป”

“นงั่ เถอะครับ เดย๋ี วผมเลอ่ื นเก้าอีใ้ ห้” อชิ ย์รีบขดั ก่อนย่าของเขาจะทนั

ตอ่ ปากตอ่ คา สว่ นศศิน อาผ้อู ้วนพแี ตย่ งั ป่วยท่อี ตุ สา่ ห์หอบสงั ขารมาเป็นธุระ

ชว่ ยเหลือก็เอาแตเ่ งยี บองึ ้ กิมก่ี ชายหนมุ่ ปราดอ้อมโต๊ะไปเลอ่ื นเก้าอใี ้ ห้

สลกั ษณา สว่ นสาวๆ คนอ่ืนมีพนกั งานรีบกลุ กี จุ อเข้ามาบริการ

ยายของณฐาสะบดั หน้าหนี ไมร่ ับไหว้จากเขาด้วยซา้

พอนงั่ กนั เรียบร้อยโดยที่สองครอบครัวตา่ งประจนั หน้าเข้าหาโต๊ะ

ความเงยี บก็ครอบงาราวสงครามเย็นขนาดย่อม จนอาหารทสี่ ง่ั ไว้ลว่ งหน้า

ทยอยลงเสริ ์ฟครบ พนกั งานเดนิ ออกห้องไปหมด อชิ ย์จงึ เร่ิมเปิดประเดน็ ด้วย

มาดนมุ่ ขรึมอนั เป็นลกั ษณะเฉพาะตวั ของเขา

“วนั นีผ้ มจะขออนญุ าต...”

“ฉนั ไมใ่ ห้!” ยงั ไม่ทนั จบประโยคสลกั ษณาก็สวนทนั ควนั

“แตผ่ มกบั นาว...”

“ยงั ไงก็ไมใ่ ห้แตง่ !”

กลิน่ เอือ้ ง  75

ฝ่ายฤดีวรรณตบโต๊ะผางอย่างหมดมาดผ้ดู ี ทาเอาตะเกียบกระเด็น
กระดอน อารมณ์ทอี่ ดทนอดกลนั้ ไว้ตงั้ แตเ่ ห็นหน้าคปู่ รับตวั ฉกาจขาดผง่ึ “เด็ก
เขารักกนั ก็ปลอ่ ยเขาแตง่ งานกนั ไปซิ แก่จนจะลงโลงแล้วยงั ทาตวั เป็นเรือขวาง
คลอง ดเู อาเถอะตาอิชย์ ถ้าเขาไมใ่ ห้เรากอ็ ย่าไปลดตวั ต๊ือง้อให้เสยี ศกั ดศิ์ รี!”

“แม่ครับใจเย็นๆ...” ศศนิ รีบปรามกอ่ นเป็นเรื่องใหญ่ หนั ไปมองหลาน
ทย่ี งั คงนิ่งอยา่ งเก็บอารมณ์ นกึ สงสารขนึ ้ มาฉบั พลนั “...เรื่องเกา่ ๆ มนั ก็นาน
มาแล้ว คอ่ ยพดู คอ่ ยจากนั กอ่ น”

“เย็นได้ยงั ไงศิน! แม่ละ่ อยากจะฉะกบั แม่น่ีมานานแล้ว มีอย่างที่ไหน
ลงขา่ วครอบครัวเราเสยี ๆ หายๆ มาได้เป็นสิบปี จะออกงานจะทางานอะไรก็
เอาแตเ่ กทบั ตดั หน้าไมเ่ ลือก ทงั้ นินทากาเล แทงข้างหลงั แค้นฝังหนุ่ ! ไมร่ ู้รึยงั ไง
วา่ บาปกรรมมนั มีจริง”

ประโยคท้ายๆ หนั ไปสาดใสห่ น้าคนที่นง่ั ฝ่ังตรงข้ามราวเก็บกดมาแต่
ปางไหน ซง่ึ อกี ฝ่ายก็ของขึน้ พอกนั

“น้อยๆ หนอ่ ย หลอ่ นเองก็วางมาดเป็นผ้ดู ตี นี แดงตะแคงตนี เดิน ร้าย
ลกึ เชือดนิ่ม เดก็ ในสงั กดั ฉนั โดนใสร่ ้ายปา้ ยสเี พราะคนของหลอ่ นมากี่ครัง้ ไหน
จะใช้อานาจนายทนุ บงั คบั สปอนเซอร์ให้ถอนโฆษณา อย่าให้แฉเชยี วนะ ฉนั ไม่
ฟอ้ งกลบั ให้เสยี หน้าก็บญุ โขเทา่ ไหร่!”

“ใครกนั แน่จะเสียหน้า!”
คนแก่อารมณ์ร้อนท่วี วิ าทกนั เหมือนสาวๆ ทาเอาลกู หลานไปไมเ่ ป็น
โดยเฉพาะศศินทมี่ องไปมาซ้ายขวาเหมือนกาลงั นง่ั ติดขอบสนามเทนนิสกอ่ น
ยกมือขนึ ้ ปิดหน้าอย่างไม่เก็บอาการ
“วา่ แล้วเชียว... รู้งเี ้ตรียมนวมมาให้คนละคคู่ งจะด”ี
อชิ ย์หนั ไปมองอาของเขาอยา่ งไมเ่ ชือ่ หู กอ่ นจะเสแลมายงั วา่ ท่ี
เจ้าสาวซงึ่ บดั นีน้ งั่ ตวั ลบี อยบู่ นเก้าอดี ้ ้วยสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไมอ่ อก วนั นีเ้ธอ

76  สรวงสวาท

แตง่ ตวั นา่ กินด้วยชดุ เดรสพลวิ ้ หวานสเี หมือนขนม หวงั มดั ใจยา่ เขาจนอยหู่ มดั
แตต่ ้องมาเจออะไรแบบนีค้ งลาบากใจไม่น้อย

ณฐาถกู ชายหนมุ่ เตือนมากอ่ นวา่ คณุ ยายของเธอกบั คณุ ยา่ ของเขาไม่
ถกู กนั แตก่ าร ‘เตือน’ นนั้ ชา่ งตนื ้ เขินเมื่อเทยี บกบั ภาพทีเ่ ห็นตรงหน้า ครนั้ จะหนั
ไปขอความชว่ ยเหลือจากผกากรอง ฝ่ายนนั้ ก็เอาแตก่ ้มกดโทรศพั ท์มือถือด้วย
ทา่ ทางร้อนรน

หญิงสาวหนั มายิม้ แหยให้อชิ ย์ ไมร่ ู้วา่ เธอจะยงั ‘ชว่ ย’ เขาได้อย่รู ึเปลา่
ก็คณุ ย่าฤดวี รรณเกลยี ดคณุ ยายเธอปานนี ้ เผลอๆ จะลามมาถึงเธอด้วยซา้
คราวนีล้ ะ่ ความสขุ ก่อนสนิ ้ บญุ คงกลายเป็นความสยองกอ่ นสนิ ้ บญุ

ณฐาไม่รู้เลยวา่ ญาตพิ นี่ ้องของเธอทพี่ อจะหาเวลาวา่ งได้ บดั นนี ้ ดั กนั
มาสมุ หวั กองรวมอยใู่ นห้องสว่ นตวั ข้างๆเพอื่ จะรอเหน็ หน้าวา่ ทีเ่ จ้าบา่ ว... ทวา่
พอปา้ ของหญิงสาวพมิ พ์คาวา่ ‘สฤษดิภ์ กั ด’ี ลงไปในห้องแชทของครอบครัว...
เปรียบดงั่ ข้าศกึ บกุ มาชิดประตเู มือง ข่าวถกู กระจายออกไปอย่างอลหม่าน
กระทง่ั คนทอ่ี ยตู่ า่ งประเทศยงั รู้กนั ถ้วนหน้า ข้อความเด้งเข้าระรวั จนเครื่องแทบ
พงั ในขณะท่กี ารทมุ่ เถียงเหนือจานปลาไหลย่างซอสยงั ดาเนินตอ่ เน่ืองอีกเกือบ
สิบนาที

“หลานสาวฉนั ฉนั ไมใ่ ห้!”
“ถ้าไมเ่ ห็นแกต่ าอชิ ย์ ฉนั กไ็ มอ่ ยากมาเป็นธรุ ะกงการอะไรให้นกั
หรอก! ใครจะอยากนบั ญาตกิ บั คนอยา่ งหลอ่ น!”
“ทาไม! คนอย่างฉนั มนั ทาไม!”
“แก่กะโหลกกะลา! แกเ่ พราะกินข้าว! เฒา่ เพราะอยนู่ าน!”
คนฟังออกอาการรับไม่ได้อยา่ งรุนแรงท่ถี กู ตราหน้าวา่ แก่ ถ้าย้อนวยั
ไปได้สกั หกสบิ ปี สลกั ษณาคงลกุ ขึน้ มาร้องกร๊ีดๆ ไมก่ ็พงุ่ เข้าไปกระชากหวั ตบ
ล้างนา้ แตด่ ้วยวยั ท่ลี ว่ งเลย ทาให้นางต้องควกั ยาดมออกมาจากกระเป๋ าแล้ว

กลนิ่ เอือ้ ง  77

โบกไปมาแทน ซงึ่ ฝ่ายฤดีวรรณเองก็ไมน่ ้อยหน้า ทงั้ ยาลมยาหอมถกู งดั ขึน้ มา
สงั่ ให้ลกู ชายพดั วนุ่ วายไปหมด

อิชย์มองการพกั ยกกะทนั หนั ตรงหน้าด้วยความรู้สกึ สดุ จะบรรยาย...
แตเ่ ขาควรจะฉวยโอกาสเอาไว้ ก่อนที่จะไมม่ ีครัง้ ทส่ี องเพราะฝ่ายใดฝ่ายหนึง่
ต้องเรียกรถพยาบาล!

“ผมเอาดวงตกฟากของผมกบั นาวไปดแู ม่หมอมาแล้ว ทา่ นบอกวา่
เราเป็นเนือ้ คตู่ นุ าหงนั ...” งดั จดุ ออ่ นทส่ี ดุ ของสองหญิงชราซง่ึ เตรียมไว้ลว่ งหน้า
ออกมา เพราะรู้วา่ ตา่ งมี ‘แมห่ มอคนแมน่ ’ ทา่ นเดียวกนั แถมยงั ชอบนดั เวลา
ทบั กนั บอ่ ยๆ จนเป็นเร่ืองกระทบกระทง่ั “...ทา่ นให้ฤกษ์แตง่ งานมาด้วย กาชบั
อีกวา่ ถ้าผมกบั นาวคลาดแคล้วกนั ในครัง้ นี ้ จะไมม่ ีโอกาสพบเนือ้ คอู่ กี ตลอด
ชวี ติ ถงึ ได้แตง่ งานกบั คนอืน่ ก็จะพบแตค่ วามวิบตั ิ ต้องหยา่ ร้าง แท้งลกู ธรุ กิจ
ลม่ จม บ้านลกุ เป็นไฟ”

ชายหน่มุ ปัน้ นา้ เป็นตวั พร้อมใสไ่ ฟพรึบพรับจนคนทงั้ โต๊ะหนั มาเป็น
ตาเดยี ว โดยเฉพาะคนแก่เชอ่ื ดวงที่เบกิ ตากว้างอย่างตื่นตกใจ ลมื เรื่อง
บาดหมางไปชว่ั ขณะ

“ไปมาตงั้ แตเ่ มือ่ ไหร่ตาอิชย์ ทาไมย่าไม่รู้เร่ือง เห็นอาจารย์ทา่ นบอก
วา่ จะไปแสวงบญุ ท่ีเนปาลไมใ่ ชร่ ึ...” ฤดวี รรณเป็นฝ่ายถามก่อน อนั ทจี่ ริงนางไม่
มีปัญหาอะไรกบั หญิงสาวทีก่ าลงั นงั่ เงียบกริบอย่ฝู ่ังตรงข้าม แตท่ ขี่ วางพาลไป
หมดเพราะไมอ่ ยากเพลย่ี งพลา้ ให้กบั คอู่ าฆาตทีท่ ะเลาะตบตกี นั มาตงั้ แตว่ ยั
สาว

“ไปมาหลายวนั แล้วครับ นดั ทนั ก่อนทา่ นบนิ พอด”ี
“อาจารย์ให้ฤกษ์แตง่ งานวนั ไหน” สลกั ษณาถามบ้าง
“วนั พฤหสั หน้าครับ” หนั ไปตอบอย่างสภุ าพ ไม่ได้สนใจเลยวา่ ยา่ ของ
ตนจะสง่ สายตาข่นุ เขยี วมาให้ “ทา่ นแนะนามาด้วยวา่ ให้หมนั้ เช้าแตง่ เย็น จะได้
ไม่เสยี ฤกษ์”

78  สรวงสวาท

รู้ชดั เอาตอนนีว้ า่ ข้อเสยี ของสองเฒา่ สามารถเอามาใช้ประโยชน์ได้

เหมือนกนั เดมิ ทเี ขาก็ไม่เช่ือเร่ืองดวงหรือวาสนาอะไรนกั แตส่ าหรับหญิงชราทงั้

สอง... ต้องเรียกวา่ ถึงขนั้ ชไี ้ ม้เป็นนก ชนี ้ กเป็นช้าง น่ียงั ไม่นบั อาจารย์ซนิ แสอีก

คนที่แทบจะกระทบื กนั ตายกบั สถาปนิกทกุ ครัง้ ท่ีมีโพรเจ็กต์ใหญใ่ นบริษัท งม

งายจนคนรุ่นใหม่ปวดเศียรเวียนเกล้า

ขออนญุ าตคิดคา่ เสียหายนิดหนอ่ ยก็แล้วกนั นะครับคณุ ย่า...

สลกั ษณาออ่ นลงอย่างเห็นได้ชดั เร่ิมแรกนางตงั้ ใจจะตามใจ

หลานสาวอย่แู ล้วหากไมม่ าพบวา่ ฝ่ายน้นู ดนั เป็นศตั รูท่ตี ้องปะทะฝีปากทกุ ครา

ท่เี จอหน้า สว่ นวา่ ทีเ่ จ้าบา่ ว... นางได้ยินกิตตศิ พั ท์ของอชิ ย์มาพอสมควร เขา

เป็นนกั ธรุ กิจทยี่ อดเยย่ี ม วางตวั ดไี มม่ ีข่าวออื ้ ฉาว ประวตั ขิ าวสะอาดสมฐานะ

ซา้ ยงั เป็นทหี่ มายปองของสาวแก่แมม่ ่ายคร่ึงวงการ

ถ้าไมต่ ดิ อย่เู รื่องนึง...

“นาวไปรู้จกั เขาตงั้ แตเ่ ม่ือไหร่ลกู ” หนั มาซกั ไซ้คนท่นี ง่ั เงยี บตลอด

รายการ “แนใ่ จจริงๆ ใชไ่ หมวา่ ชอบพอกนั ถึงขนั้ จะแตง่ งาน ยายไมอ่ ยากให้นาว

เสยี ใจทหี ลงั ”

ฤดีวรรณเกือบขดั แตเ่ มื่อเห็นวงหน้าจมิ ้ ลมิ ้ พริม้ เพราทยี่ ิม้ จดื อย่างน่า

สงสาร นางเลยเงยี บเสยี เด๋ยี วจะถกู หาวา่ รังแกวา่ ทห่ี ลานสะใภ้

“นานแล้วคะ่ คณุ พอ่ คณุ แมก่ บั พน่ี ิง้ ก็ทราบเร่ืองนี ้ แตท่ า่ นไม่ทนั ได้เข้า

ไปคยุ กบั คณุ ยายก็...” เงียบไปเพราะไมอ่ ยากจใี ้ จผ้เู ป็นยาย ทวา่ ทา่ นยงั ขนาบ

ไม่หยดุ ราวจะให้เธอเผยไตอ๋ อกมาเสียให้รู้แล้วรู้รอด

“แล้วเขาไปไหนเมอ่ื เดอื นกอ่ น ตอนท.่ี ..” ชะงกั ปากไปเหมือนกนั อยา่ ง

กลา่ วไม่ออก แตแ่ ล้วก็จาใจวา่ ออกมาในทีส่ ดุ “...วนั สวดวนั เผาของพอ่ แม่

พสี่ าวเราก็ไมม่ า แบบนีจ้ ะฝากผฝี ากไข้ได้ยงั ไง”

คราวนีค้ นทอ่ี งึ ้ ตะลงึ กลบั เป็นอิชย์ เพราะไมเ่ คยรู้เรื่องทถ่ี กู กลา่ วถงึ มา

กอ่ นไมว่ า่ จะจากแฟม้ รายงาน(ท่ขี ้อมลู น้อยจนน่าไลล่ กู น้องออก)หรือจากปาก

กลนิ่ เออื้ ง  79

เจ้าตวั ณฐาชาเลืองมาสบตาเขา เหมือนโยนไม้มาให้รับตอ่ กอ่ นความจะโป๊ ะ
แตกเป็นเรื่องใหญ่

ลงเรือลาเดยี วกนั แล้ว จะสละเรือวา่ ยหนีขึน้ ฝ่ังคงจมนา้ ตายทงั้ คู่
“ตอนนนั้ ผมต้องไปดงู านเอก็ ซโ์ ปทอี่ เมริกา...”
ชายหนมุ่ ไหลตามนา้ กอ่ นเธอจะเสริมอยา่ งรวดเร็ว
“....คณุ อิชย์เขาต้องทางานคะ่ คณุ ยาย นาวไมอ่ ยากให้เขาเสยี เวลา
บินกลบั ไปกลบั มาทลี ะหลายสิบชวั่ โมงก็เลยไมไ่ ด้บอก กลบั มาก็โดนเขาเอด็ เอา
เหมือนกนั ดีท่ีไมข่ ีง้ อน...”
จะตกนรกหมกไหม้เอาก็คราวนี ้ ณฐานึกคอ่ นหนมุ่ เจ้าปัญหาอยใู่ นใจ
รู้อยวู่ า่ อาจจะต้องโกหกผ้ใู หญ่ แตท่ ต่ี กลงกนั นนั้ ก็เพื่อความสบายใจกอ่ นตาย
ของฤดวี รรณล้วนๆ เธอจงึ ได้แตอ่ ดึ อดั และสญั ญากบั ตวั เองวา่ พอเร่ืองทงั้ หมด
จบลง เธอจะบอกคณุ ยายเป็นคนแรก ตอ่ ให้ผ้สู งู วยั ทงั้ สองเกลยี ดกนั มาแตช่ าติ
ไหน ทวา่ ทา่ นคงพอเข้าใจในเหตผุ ลท่เี ธอมี...
“งนั้ ท่นี าวบอกวา่ ไปฮอ่ งกงคนเดยี วเดอื นก่อน... จริงๆ คณุ อชิ ย์ไปด้วย
ใชไ่ หม” คราวนีผ้ กากรองหนั มาถามหลานสาวอยา่ งสงสยั ใคร่รู้ แม้หลอ่ นจะไม่
คอ่ ยนยิ มในตวั อชิ ย์ แตก่ ็เป็นเพราะนามสกลุ ท่ีพว่ งท้ายมาเทา่ นนั้ ไมไ่ ด้มีเร่ือง
อนื่ เจือปน
คดิ แล้วก็นกึ สงสารหลานสาวไมน่ ้อย ณฐาไม่ชอบออกงานสงั คม ขา่ ว
คราวอะไรก็ไม่ใคร่จะสนใจตดิ ตาม ถ้าหลานเคยได้ยินช่ือชายหน่มุ ผา่ นหบู ้าง
เร่ืองคงไม่เลยเถิดถงึ ขนั้ จะแตง่ งาน
“คะ่ ” วา่ ท่เี จ้าสาวตอบหลงั ลงั เลไปครู่หนง่ึ “เรานดั เจอกนั ทโี่ นน่ เพราะ
คณุ อิชย์ต้องไปทางานพอดี... แตว่ า่ เขาเปิดห้องอีกห้องนะคะ ทานมือ้ เย็นเสร็จ
ก็แยกย้ายกนั เข้านอน”
รัศมีสภุ าพบรุ ุษเรืองรองจบั รอบกายอิชย์ทนั ทที ่สี าวเจ้าวา่ ดงั นนั้ ชาย
หนมุ่ นกึ ชนื่ ชมณฐาท่เี ลา่ เร่ืองเกอื บจริงได้อย่างลนื่ ไหลไร้พริ ุธ โดยเฉพาะอย่าง

80  สรวงสวาท

ยิ่งเมื่อญาติผ้ใู หญ่ของทงั้ เขาและฝ่ายเธอพร้อมใจกนั ผอ่ มลมหายใจเฮอื กยาว
คร้านจะหาข้อคดั ค้านอนื่ ใด

สลกั ษณาตวดั ค้อนมาท่ีเขาแวบหนึง่ ไม่วายเหน็บแนมกระทบพอ
แสบๆ คนั ๆ

“หวงั วา่ เชอื ้ คงจะทิง้ แถว”
“ตาอชิ ย์นะ่ เป็นคนละคนกบั ถรรถก...”
“เอาเถอะ! เดก็ เขาตกลงกนั แล้วฉนั จะพดู อะไรได้!”
“เป็นอนั วา่ ตกลงตามนีน้ ะครับ” ศศนิ ท่ีเงยี บมานานออกโรงยตุ กิ ่อน
การววิ าทยกสองจะเร่ิม ด้วยรู้แกใ่ จดีวา่ แม้หญิงชราทงั้ สองจะทะเลาะกนั ด้วย
เรื่องไร้สาระ หากสาระจริงๆ นนั้ เป็นสิง่ ที่ตา่ งฝ่ายตา่ งเลยี่ งด้วยความสะเทือนใจ
“เรื่องสินสอดทองหมนั้ เราก็ตกลงกนั ให้เรียบร้อยเสีย ฝ่ายผมจะได้ให้ทนาย
จดั หาจดั เตรียม สว่ นเร่ืองงานและรายละเอยี ดปลกี ย่อยตาอิชย์อาสาจะจดั การ
เองทงั้ หมด ผมจะให้หลานเข้าไปคยุ กบั คณุ อกี ที...”
“นาวจะแตง่ แน่ใชไ่ หม” สลกั ษณาหนั มาขอคายืนยนั ครัง้ สดุ ท้าย
ณฐามองคณุ ยายผ้เู คารพรักของตน แล้วหนั ไปยงั คนทช่ี ว่ ยชีวติ กนั ไว้ เธอมอง
เข้าไปในแก้วตาดาขลบั คกุ รุ่น มองทะลบุ ญุ คณุ อนั ล้นเหลอื มองเพียงเนือ้ แท้
และอารมณ์ท่ีสง่ ตรงมาจากเขา ครัน้ สมั ผสั ได้ถงึ การเว้าวอน... จนเกือบเป็น
ออดอ้อนอยา่ งลกึ ซงึ ้ ใจก็สน่ั ไหวด้วยความรู้สกึ ทอ่ี ธิบายไมถ่ กู
“คะ่ นาวจะแตง่ งานกบั เขา”
ทงั้ ทต่ี อบเชน่ นนั้ หากใจกลบั เอาแตค่ ดิ วา่ ... แคแ่ ตง่ งานกามะลอ ไม่
ต้องจ้องกนั หวานปานนนั้ ก็ได้มงั้ คะคณุ !

หลงั ร่าร่าจะวางมวยกนั อีกหลายยก ก็หาข้อสรุปได้ในท่สี ดุ วา่ งาน
แตง่ งานอนั ฉกุ ละหกุ นีจ้ ะเป็นไปอยา่ งเรียบงา่ ยและมีเพยี งคนในครอบครัว
เพราะอิชย์ให้เหตผุ ลวา่ ณฐาไม่ใชส่ าวเจนสงั คม เขาจงึ ไมต่ ้องการให้วา่ ทภี่ รรยา

กลนิ่ เอือ้ ง  81

มีวิถีชวี ิตเปลย่ี นแปลงไปหลงั ได้แตง่ งานกบั ทายาทหนมุ่ คนดงั จนเป็นข่าวขึน้
หน้าหนงั สือพิมพ์

ข้อนีเ้จ้าบ้านฝ่ายหญิงเห็นพ้องยนิ ดอี ย่างเต็มเปี่ยม เพราะทราบแกใ่ จ
วา่ หลานสาวคนสดุ ท้องตสิ ต์จนเกือบเข้าขนั้ อนิ ดี ้ พ่ีน้องเรียนธรุ กิจเจ้าตวั กด็ นั
โดดหนไี ปเรียนศลิ ปะ ตอนลงหลกั เป็นครูอนบุ าลก็ทาเอาใจหายใจควา่ ถ้าไม่มี
คนรกั ใคร่ห้อมล้อมไม่รู้ป่านนีจ้ ะหนีไปวาดรูปสนั โดษอยมู่ มุ ไหนของโลก

พอไมม่ ีใครขดั ข้อง การเจรจาก็จบงา่ ยกวา่ ตอนเร่ิมลบิ ลบั ทวา่ ยงั ไม่มี
ใครแตะต้องอาหารบนโต๊ะอยนู่ น่ั เอง

“นาวลกู บ้านเราเขามาเปิดห้องข้างๆ ไว้แนะ่ ...” ผกากรองหนั มา
กระซบิ หลานสาวหลงั ร่าลากบั ญาตผิ ้ใู หญ่ฝ่ายชายเรียบร้อย สว่ นนางก็ต้องพา
สลกั ษณาไปพกั ผอ่ นเชน่ กนั “...หลงั เสร็จเรียบร้อยพาคณุ อชิ ย์เขาไปแนะนาตวั
หนอ่ ยนะจ๊ะ ไม่งนั้ พวกพี่เขาคงโทรหลอนหนจู นไมไ่ ด้นอนทงั้ คืนแน่”

คนฟังมีสหี น้าหนกั อกหนกั ใจ เธอชาเลืองมองคนที่กาลงั ประคองคณุ
ย่าเขาอย่แู วบหนงึ่ ด้วยรู้วา่ ‘บ้านเรา’หมายถึงใครบ้างในครอบครัว

“คณุ อิชย์เขาอาจจะไม่ได้เตรียมใจมาเจอคนของเราทงั้ บ้านนะคะคณุ
ปา้ ”

“ปา้ จะถ่วงเวลาไว้ให้” ผกากรองขนั อาสาโดยมีสลกั ษณาปรายตามา
อย่างสงสยั “คงได้สกั สบิ นาที ยงั ไงหนรู ีบไปถามเขากอ่ นแล้วกนั วา่ สะดวกไหม
ดทู า่ คณุ ฤดวี รรณจะสขุ ภาพไมค่ อ่ ยดีเสยี ด้วยสิ”

“มีอะไรรึผกา”
“บ้านเราเขานดั กนั มาดตู วั วา่ ท่เี ขยใหม่นะ่ คะ่ ”
ผ้สู งู วยั หวั เราะในลาคอด้วยมาดนางร้าย “เหลือเกินกนั จริงๆ ถ้าแม่ไม่
เหนื่อยปานนคี ้ งไปร่วมวงตอ่ อยหู่ รอก จะทาอะไรก็ทาเถอะ ไปสง่ แม่ทีร่ ถก็พอ”
ผกากรองรับคา กอ่ นหนั มาเร่งณฐาให้รีบจดั การ

82  สรวงสวาท

ดเู หมือนฤดีวรรณจะสงั เกตเชน่ กนั วา่ หลานชายอยากอยคู่ ยุ กบั วา่ ที่
ภรรยาตอ่ อกี หนอ่ ย อชิ ย์ไมใ่ ชค่ นชา่ งตน่ื เต้น ยิ่งรู้สกึ มากเทา่ ไหร่เขายิ่งเก็บ
อาการมากเทา่ นนั้ ทวา่ ดเู หมือนสาวน้อยนวลนางตรงหน้าจะเป็นข้อยกเว้นด้วย
ประการทงั้ ปวง... แหม ก็พอเข้าใจอารมณ์หน่มุ อยหู่ รอก ทงั้ นา่ รกั น่าเอน็ ดู พอ
อย่ใู กล้คงไมอ่ ยากให้คลาดสายตา หลงั ลกุ ขึน้ ยืนจงึ ไลห่ ลานชายเตม็ ปากเต็ม
คา

“งนั้ ผมไม่เกรงใจนะครับ” ชายหนมุ่ ไมม่ ีอดิ เออื ้ นอิดออดแถมยมิ ้ หน้า
ช่ืน ผ้เู ป็นยา่ จงึ อดค้อนวงเลก็ ไม่ได้ ความเคลือบแคลงในแผนการของ
หลานชายคนโตทม่ี ีมาหลายวนั หายไปสนิ ้

“ย่ะพอ่ คณุ ”

อชิ ย์มาสมทบกบั ณฐาหลงั เธอสง่ สญั ญาณให้ออกไปคยุ กนั แถวหน้า
ห้องอาหารปลอดผ้คู น เขาอา่ นอารมณ์คนทก่ี ้มหน้างดุ ดโู ทรศพั ทอ์ อกในพริบตา
วา่ เธอดไู มส่ บายอกสบายใจ... แหงละ่ เป็นเขากค็ งเครียดเหมอื นกนั ที่นอกจาก
จะต้องแตง่ งานหลอกๆ แล้วยงั ต้องมารับรู้วา่ ระหวา่ งครอบครัวมีความสมั พนั ธ์
ในขนั้ ไมเ่ ผาผี

ถ้าไม่เหน็ แก่สขุ ภาพของคณุ ย่าเขา การรับปากไปแล้ววา่ จะชว่ ย หรือ
ความสมั พนั ธ์อนั งอ่ นแงน่ ระหวา่ งสองบ้าน เธอคงล้มงานแตง่ ไปเรียบร้อย อชิ ย์
นกึ ซงึ ้ ในนา้ ใจข้อนีจ้ นรู้สกึ แยพ่ อสมควรที่เจ้าเลห่ ์เพทบุ ายหลอกเธอแตง่ งาน

“คณุ คงมีหลายเร่ืองจะถาม” เขาชวนคยุ เสยี งเบา เธอเงยหน้าขนึ ้
พร้อมเก็บโทรศพั ท์ใสก่ ระเป๋ า

“คะ่ แตก่ อ่ นหน้านนั้ คณุ ต้องไปเจอญาติฉนั ทน่ี งั่ รออย่หู ้องข้างๆ ก่อน”
“โอเค” ตอบเหมือนเดาได้อยแู่ ล้ว
“โอเคงา่ ยๆ เลยเหรอคะ”
“ผมพอรู้วา่ บ้านคณุ เป็นยงั ไง”

กลิน่ เออื้ ง  83

เพราะไมร่ ู้วา่ มีใครจบั ตาอย่รู ึเปลา่ ชายหน่มุ จงึ ถือวสิ าสะเลอ่ื นมือไป
โอบเอวคอดของคนที่เผยความโกรธออกมาให้เห็นจางๆ แล้วรัง้ ให้เธอเข้ามา
ใกล้ตวั มากขึน้ ปฏกิ ริ ิยาตอบรับจากณฐาคอื การเกร็งตวั จนเกือบแข็งท่อื

“แตฉ่ นั ไมร่ ู้อะไรเลย...” หญิงสาววา่ ด้วยเสยี งเกือบสาลกั ทวา่ ไมไ่ ด้ขดั
ขืนเพราะมนั ดมู ีพริ ุธ “...ถ้ารู้แตแ่ รกคงไมต่ อบตกลงหรอก เกิดมาเพ่ิงเคยเห็น
คณุ ยายเล้งโวยวายห้องแตกขนาดนี ้ปกติทา่ นออกจะใจเย็น”

ตวั เขาทงั้ อนุ่ และหอม ซา้ วนั นีย้ งั อยใู่ นมาดทแ่ี อบเห็นญาติผ้พู ี่
ทงั้ หลายนิยามในห้องแชทเมื่อครู่วา่ ‘หลอ่ วอดวาย หลอ่ ทาลายล้าง’ ด้วยสทู
เนีย้ บกริบกบั การเซต็ หน้าม้าแหวกเป็นคลนื่ เหมือนพระเอกเกาหลี พอมารวม
กบั ผวิ ขาวๆ กบั ตาคมๆ จงึ ดอู อ่ นวยั ลงเป็นกอง

โอเค... เธอกาลงั ไม่พอใจเขาก็จริง เกือบถึงขนั้ หวาดระแวงด้วยซา้ วา่
เขาต้องการอะไรจากครอบครัวของเธอมากกวา่ การแตง่ งานรึเปลา่ แตม่ ือร้อนที่
ไตอ่ ยตู่ รงบนั้ เอวก็ทาเอาคอแห้งผากเชน่ กนั นกึ อยากบอกเขาวา่ ‘ไมเ่ ห็นต้อง
สมจริงขนาดนกี ้ ็ได้!’ แตไ่ มม่ ีเสยี งใดเลด็ ลอดออกมา

“คณุ นาว...” คนรุ่มร่ามก้มลงมานิดหนงึ่ กระซบิ เสียงอ้อนแบบทท่ี าให้
เลอื ดสาวสบู ฉีดกอ่ นดนั เธอให้ออกเดนิ ไปยงั ประตหู ้องข้างๆ “...ถ้าขืนคณุ ยงั
เกร็งอย่อู ย่างนี ้คนอน่ื จะผิดสงั เกตเอานะครับ”

“จะให้ทายงั ไงละคะ ก็เราไมไ่ ด้เป็นอะไรกนั สกั หน่อย” เผยความกงั วล
ออกมาให้เขาเห็นเป็นครัง้ แรก ซา้ ยงั ช้อนตามองเขาตาปรอยอยา่ งน่าแกล้ง

“คดิ ซะวา่ เราเคยทาอะไรมามากกวา่ โอบกนั ก็ได้... แคน่ ีน้ ่ะจิบ๊ ๆ ทีนี ้
พอผมทาอะไรคณุ ก็ไมส่ ะด้งุ สะเทือนแล้ว”

ไม่สะด้งุ สะเทือนบ้านเขาน่ะส!ิ ย่ิงคิดตามวา่ เคย ‘ทาอะไร’ กนั มาบ้าง
ก็ยิ่งหน้าร้อนผะผา่ ว อยากจะเผน่ หนีป่าราบให้รู้แล้วรู้รอด แตช่ ายหนมุ่ ชิงเล่อื น
ประตกู รุกระดาษออกเสียกอ่ น แล้วเขาก็องึ ้ ไปกบั ปริมาณคนเกอื บสามสบิ ทนี่ งั่
ซดั ปลาดบิ กนั อย่างไมม่ ีใครยอมใคร

84  สรวงสวาท

ทงั้ ห้องหนั มาเป็นตาเดยี วแล้วเงยี บกริบ
“ไม่คดิ มากอ่ นวา่ คณุ จะญาติเยอะขนาดนี”้ อิชย์พมึ พาเมื่อได้มาเห็น
จานวนถ้วนๆ ด้วยตาตนเอง บางคนเขาไมเ่ คยเห็นหน้าตามวงสงั คมด้วยซา้
“คณุ น่าจะเดาได้จากถงุ ชาแนลในห้องคืนนนั้ ...” เธอย้อนหน้านิ่ง ถอื
โอกาสเอาคืนเลก็ น้อยท่ไี มเ่ ตือนกนั กอ่ นวา่ ย่ายายไมก่ ินเส้นกนั อยา่ งแรง “...
เตรียมตวั ไว้นะคะ พๆี่ ฉนั หวงมากเลยละ่ ”
“เหรอ...”
“...”
“ผมก็หวง...” หลงั กลา่ วประโยคสนั้ ๆ ทที่ าให้โลกของเธอสะท้าน
สะเทอื น เขาก็ผละมอื ออกจากเอวคอดแล้วกระพมุ่ มือไหว้พร้อมแนะนาตวั “...
สวสั ดคี รับ ผมอชิ ย์ สฤกด์ิภกั ดี วา่ ที่สามีของน้องนาวครับ”
ทกุ คนเห็นพ้องต้องกนั หลงั จากนนั้ อกี นานวา่ เขยคนเลก็ นีโ้ คตรจะบ้า!

ญาติของณฐามีทงั้ ทแ่ี สดงตวั วา่ ไมช่ อบอชิ ย์อยา่ งออกนอกหน้า ไป
จนถึงพวกทก่ี รี๊ดกนั วา่ ‘โอ้ปปา้ มากกกกก’ซง่ึ สว่ นมากฝ่ายแรกมกั จะเป็นผ้ชู าย
สว่ นฝ่ายหลงั จะเป็นสาวสวยโสดซงิ ทถี่ กู คอ่ นบอ่ ยๆวา่ เป็นผ้หู ญิงยิงเรือลม่ ...
และพวกผ้ใู หญ่ท่เี หลือก็มีมารยาทพอจะเก็บอาการ ด้วยรู้ดีวา่ ชีวิตคมู่ ีพนื ้ ฐาน
จากส่งิ ที่เรียกวา่ ‘ความสมั พนั ธ์ระหวา่ งครอบครัว’

พอพดู คยุ ไปได้ไมก่ คี่ า อชิ ย์กต็ ะหนกั ชดั วา่ ‘แตง่ งานเพยี งหนง่ึ แตด่ อง
กบั คนทงั้ บ้าน’ ไม่ใชเ่ ร่ืองเกินจริงสาหรับกรณีนี ้

นอกจากจะกลายเป็น ‘พอี่ ชิ ย์’ ของ ‘ยยั นาว’ ไปเรียบร้อย เกิดมาเขา
ไมเ่ คยเห็นใครถกู ล้อมหน้าล้อมหลงั ด้วยความรักใคร่ปานกลืนกินจากญาตพิ ่ี
น้องขนาดนมี ้ ากอ่ น พ่ชี ายก็หวง พส่ี าวก็รัก แล้วยงั มีญาตผิ ้ใู หญ่ทอ่ี อกปากจะ
จดั แจงเร่ืองงานแตง่ ออกมาอยา่ งอลงั การงานสร้างทงั้ ทีม่ ีเวลาจากดั ทงั้ ออแก
ไนซ์ เคเตอร่ิง และฝ่ายบนั เทิงแทบจะขนกนั มาหมดวงการ

กลนิ่ เออื้ ง  85

สว่ นคนในบ้านเขานะ่ รึ...คงแทบไมด่ ดู าดดู ี หากฤดวี รรณไม่ออกปาก
บงั คบั คงไมม่ ีใครมา

“นาวจะกลบั ยงั ไง”
ผา่ นไปเกือบชวั่ โมงนบั ตงั้ แตย่ า่ งเท้าเข้ามาในห้องอาหาร อิชย์โดน
ถามไม่หยดุ ทงั้ เร่ืองเจอกบั ณฐาครัง้ แรกเม่อื ไหร่ เรื่องโรแมนตกิ ตา่ งๆ (โกหก
เกือบทงั้ หมด) โดยมีสาวเจ้าซง่ึ นง่ั ข้างๆ เหลอื บแลมาเป็นครัง้ คราวโดยไมย่ อม
ชว่ ยอะไรเลย พอคยุ ไปได้ครึ่งชวั่ โมง หญิงสาวก็โดนญาติสาวๆ ดงึ ตวั ไปอกี กลมุ่
แล้วพากนั หวั เราะคกิ คกั ไม่หยดุ
พอจะเช็คบลิ แล้วถกู ถาม เธอจงึ ตอบหนง่ึ ในนนั้ ไปวา่
“คงรถไฟฟา้ เหมือนเดิมแหละคะ่ พภ่ี า”
“บ้า! ได้ยงั ไงกนั ให้คณุ อชิ ย์เขาไปสง่ สยิ ะ มีผ้ดู ๆี ต้องใช้ให้เกิด
ประโยชน์ เลน่ ตวั แบบนีล้ ะ่ เสยี ของแย่...” กมุ ภาเอ็ดเสยี งเบา แถมยงั สะกดิ
น้องสาวคลานตามกนั มาซงึ่ นงั่ ตาเยิม้ ไปทางอชิ ย์ให้ชว่ ยเหลอื “...ใชไ่ หมยยั
กญั ”
“เออ คนนีใ้ ช้ให้ค้มุ นะนาว ถือวา่ พขี่ อ”
“พก่ี ็ขออกี คน...”
“ฮะแฮม่ !” สามีของกมุ ภาหนั มาปรามภรรยาทกี่ าลงั ทอดสะพาน
เสริมใยเหลก็ ฝังแพลตตนิ มั่ ให้วา่ ทน่ี ้องเขยอย่างโจง๋ คร่ึม เสียงนนั้ ดงึ ให้อชิ ย์ที่
กาลงั ถกกบั ญาตหิ น่มุ คนหนึง่ เรื่องสีของดอกไม้ทจ่ี ะใช้ประดบั เวทหี นั มาอย่าง
สงสยั
“มีอะไรรึเปลา่ ครับ”
“คณุ จะไปสง่ นาวใชไ่ หม”
“ครับ” ตอบพร้อมพยกั หน้าราวกบั มนั แนอ่ ยแู่ ล้ว
“ฝากน้องผมด้วย”

86  สรวงสวาท

ดเู หมือนจะไม่ใชค่ นเดยี วทอ่ี ยากพดู ประโยคนี ้ เพราะหนมุ่ อกี หลาย
คนก็เออื ้ มมือมาตบบา่ อิชย์กนั คนละทสี องที ณฐาได้แตม่ องภาพตรงหน้าด้วย
ความรู้สกึ บอกไมถ่ กู ... เธอซงึ ้ ใจในความรกั จากครอบครัว แตก่ ็รู้สกึ แยเ่ ชน่ กนั ที่
อกี สามเดอื นเร่ืองทงั้ หมดจะถกู เปิดเผยวา่ เป็นแคส่ ิ่งหลอกลวง

“เป็นอะไรไป ทาไมนงั่ เงยี บแบบนนั้ ”
สารถีกติ ตมิ ศกั ดถิ์ ามหลงั เคล่อื นรถออกจากลานจอดของโรงแรม เขา
แยกกนั มากบั ฤดวี รรณจงึ ไมม่ ีปัญหาทจี่ ะใช้รถสปอร์ตคนั เดมิ ชายหน่มุ เหลอื บ
มองคนทนี่ งั่ เกร็งหลงั ตรงแนว่ ตงั้ แตแ่ ยกกบั ญาติพนี่ ้องเธอยงั ไมย่ อมพดู อะไร
กบั เขาสกั คา ยิม้ สกั นดิ ก็ไม่มี... จนนึกสงั หรณ์ใจพกิ ล “...โกรธอะไรผมรึเปลา่ ”
วงหน้างามผินออกนอกหน้าตา่ ง ถอนหายใจแผว่ เบาแล้วตอบ
“เปลา่ คะ่ ”
ความเงียบเข้าครอบงาทงั้ คอู่ ย่ชู วั่ ขณะ อิชย์ตดั สนิ ใจกดเปิดเพลงแจ๊ส
เบาๆ จากวิทยแุ ล้วขบั รถช้าลงกวา่ เดมิ โรงแรมอยไู่ มไ่ กลจากบ้านนกั แตเ่ ขา
อยากจะทอดเวลาอยกู่ บั เธอให้นานอีกหนอ่ ย
ณฐามองแสงไฟจากริมถนนด้วยความรู้สกึ ป่วนมวนอดึ อดั แอร์เย็นก็
จริง แตเ่ หงอื่ ท่ีซมึ ชนื ้ ตามไรผมไมใ่ ชส่ ญั ญาณทด่ี ี เธอหลบั ตาลง ก่อนตดั สินใจ
พมึ พาออกมาด้วยนา้ เสยี งสน่ั ไหวกวา่ ปกติ
“ฉนั มีเร่ืองจะถามคณุ ”
“ครับ”
“คณุ ไม่ได้ขอฉนั แตง่ งานเพื่อแก้แค้นศิลานนท์... หรืออะไรทานองนนั้
ใชไ่ หม”

กลิน่ เอือ้ ง  87

เขาเงยี บไป และรถก็ตดิ ไฟแดงพอดี หญิงสาวเงยหน้าขนึ ้ มองตวั เลข
สามหลกั แล้วหนั ไปยงั คนทีน่ งั่ ข้างกนั ... ซง่ึ ชายหนมุ่ จ้องเธออยกู่ อ่ นแล้วด้วย
สายตาอา่ นยาก ใบหน้าหลอ่ ร้ายคร่ึงหน่งึ ซอ่ นอย่ใู นเงามืด

“ผมตา่ งหาก... ทต่ี ้องถามคาถามนี”้
แม้จะเป็นคนซอ่ื แถมยงั ซอฟท์จดั จนเกือบเรียกได้วา่ ใจเย็นกบั ทกุ
ประเดน็ แตณ่ ฐาไมใ่ ชค่ นโงท่ มี่ องไมอ่ อกวา่ ญาตผิ ้ใู หญ่บางคนมีอาการยงั ไง
เม่ือเห็นหน้าอชิ ย์ ในขณะที่รุ่นลกู รุ่นหลานเอาแตส่ นใจเรื่องความสมั พนั ธ์
ระหวา่ งเธอกบั เขา หญิงสาวสงั เกตวา่ คณุ ปา้ คณุ ลงุ บางคนดฝู ืนใจชอบกลท่ี
ต้องเสวนากบั ชายหนมุ่ นานๆ บางคนถงึ กบั หยิบหน้ากากท่ีใช้ยามเข้างาน
สงั คมออกมาสวมโดยเฉพาะ
เธอไมร่ ู้วา่ ศลิ านนทก์ บั สฤษด์ิภกั ดมี ีเร่ืองบาดหมางอะไรมากอ่ น แต่
เทา่ ทด่ี .ู .. เหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่อย่เู หมอื นกนั
และขอยืนยนั ตรงนีเ้ลยวา่ เร่ืองทงั้ หมดไม่เกยี่ วกบั เธอแม้แตน่ ิดเดยี ว!
“คณุ คิดวา่ ฉนั กาลงั จะแก้แค้นคณุ เหรอคะ”
“คณุ อาจจะได้ยินอะไรมา...”
“อะไรละ่ ท่ฉี นั ควรได้ยิน”
เขาตา่ งหากทเ่ี ป็นฝ่ายพงุ่ ชนเข้าหาเธอแถมยงั รุกรัวแรงด้วยมิตรภาพ
อนั นา่ เคลือบแคลง ณฐาไม่ละสายตาไปจากวา่ ทสี่ ามี เฝา้ รอคาตอบ ยอมให้
ดวงตาสดี าสนิทคนู่ นั้ ดึงดดู จนจมไปกบั อารมณ์ปริศนาซง่ึ เริ่มก่อตวั ในทรวงอก
อีกครัง้
อิชย์กระตกุ ยมิ ้ มมุ ปาก ยมิ ้ แบบเดยี วกบั ตอนท่ีเสิร์ฟไวน์ให้เธอในคืน
นนั้ ยมิ ้ อยา่ งเอน็ ด.ู ..
“ก็พวกเร่ืองไม่เป็นเรื่อง...” เขาเข้าเกียร์รถ ก่อนหนั ไปเร่งเครื่องอกี ครัง้
อยา่ งน่มุ นวล “...สบายใจเถอะครับ ผมเองก็เพิ่งรู้นามสกลุ ของคณุ หลงั ขอคณุ

88  สรวงสวาท

แตง่ งานไปแล้ว สว่ นเรื่องล้างแค้นอะไรพวกนนั้ ไร้สาระเป็นบ้า ผมไม่ใชพ่ ระเอก
ละครไทยนะคณุ ถึงจะได้ขอผ้หู ญิงแตง่ งานเพราะหวงั ตบจบู ขขู่ งั ย่ายีจนฟา้ สาง”

พอเขาพดู แล้วเธอก็หลอนไปด้วย แม้คาวา่ ‘ขอแตง่ งาน’ อนั แสนมี
เสนห่ ์ก่อนหน้าจะทาให้แอบใจแกวง่ ก็ตาม หญิงสาวพยายามระงบั อาการ
หวนั่ ไหวของตนอย่อู ดึ ใจใหญ่

“ฉนั เองก็ไมร่ ู้จะแค้นคณุ เร่ืองอะไรเหมือนกนั คะ่ ...” เธอยิม้ แล้วสา่ ย
หน้าไปมาอย่างมนึ ๆ เหตกุ ารณ์ทพ่ี บเจอทงั้ หมดในคา่ วนั นมี ้ นั ทงั้ หนกั หนว่ งและ
เตม็ ไปด้วยเร่ืองเหนือความคาดหมาย คงต้องใช้เวลานอนคดิ สกั คนื ถงึ จะเข้าใจ
ทงั้ หมด “...ถ้าไม่ใชเ่ พราะย่าของคณุ ... ฉนั เองก็คงไมย่ อมแตง่ หรอก”

อาจจะแต่งก็ได.้ .. แต่คงชา้ กวา่ นี้ อิชย์เกบ็ ประโยคนนั้ ไว้ในใจเพราะ
ยงั ไมถ่ งึ เวลากลา่ วออกไป ชายหน่มุ ตบไฟเลยี ้ วเข้าซอย ขณะท่หี ญิงสาวชวนคยุ
ตอ่ ด้วยนา้ เสยี งที่ฟังดผู อ่ นคลายจากเมื่อครู่มากโข

“ทา่ นน่ารักดีนะคะ บางเวลาให้อารมณ์เหมือนคณุ ยายของฉนั เลย”
คนฟังหวั เราะกบั พวงมาลยั รถ “เหมือนจริงแฮะ”
“ใชไ่ หมละ่ ”
รถเคลอ่ื นมาจอดหน้ารัว้ บ้านของณฐา แตก่ ารสนทนายงั ไมส่ นิ ้ สดุ
โดยเฉพาะสารถีทนี่ ิ่งไปเมอ่ื ระลกึ ถึงภาพฤดวี รรณยามโบกยาหอม มนั หน่วงๆ
ในอก ทาให้รู้สกึ เศร้าซมึ อย่างบอกไมถ่ กู เป็นครัง้ แรกนบั ตงั้ แตร่ ู้เร่ืองทเ่ี ขา
ตระหนกั วา่ เวลาเหลือน้อยเพยี งใด
“ผมรักทา่ นมาก”
“ฉนั รู้คะ่ ”
หญิงสาวตดั สินใจเออื ้ มมือไปแปะลงบนต้นแขนของเขาเบาๆ อยา่ งให้
กาลงั ใจ อชิ ย์เหลือบมองมา ความเครียดแผว่ ลงเม่ือได้เหน็ รอยยิม้ หวานๆ ซงึ่
สามารถปลอบประโลมกนั ได้ชะงดั เขาเริ่มยมิ ้ ออกบ้าง แถมยงั อยากเออื ้ มมือ
ไปดงึ แก้มนมุ่ อยา่ งมนั เขยี ้ ว

กลนิ่ เออื้ ง  89

“ทา่ นเป็นคนเลยี ้ งผมมาตงั้ แตเ่ กดิ หาแม่นมให้ พาผมไปโรงเรียน
อนบุ าลวนั แรก เข้าประชมุ ผ้ปู กครองแทนพอ่ แมผ่ มทกุ ครัง้ ” กาพวงมาลยั รถ
แน่นเพราะยงั ไมอ่ ยากให้สาวเจ้าตกใจกอ่ นถงึ เวลา... อดทนไว้ อกี ไมน่ าน อีก
แคไ่ มน่ าน...

“แล้วพอ่ แมค่ ณุ ...”
“ยงั อยคู่ รับ แตไ่ มร่ ู้วา่ สบายดรี ึเปลา่ ”
“คะ?”
ครัน้ รู้ตวั วา่ เผลอตอบอะไรออกไป ชายหน่มุ ก็แทบจะดา่ ตวั เองที่
ปลอ่ ยให้ความหลงใหลชวั่ วบู เข้าครอบงา... แตไ่ ม่วา่ จะช้าหรือจะเร็ว ผ้หู ญิง
ตรงหน้าก็ต้องรู้เร่ืองทงั้ หมดอยดู่ ี
“ ‘อะไร’ ท่ีคณุ อาจจะได้ยินมาไง...” เขาไหวไหล่ แล้วก็ตอบด้วย
นา้ เสียงทฟ่ี ังดกู ็รู้วา่ เป็นการสนิ ้ สดุ บทสนทนา “...ผมเป็นลกู เมียน้อย”

90  สรวงสวาท

บทท่ี 6

วิวาห์อลเวง

แทบไมม่ ีใครรู้วา่ อชิ ย์ สฤษดิ์ภกั ดี เป็นลกู นอกสมรส
มนั ไมใ่ ชค่ วามลบั ใหญ่โตอะไร อนั ทจ่ี ริงมนั เป็นเร่ืองท่ใี ครก็สบื ทราบ
ได้ถ้ามีความม่งุ มนั่ มากพอ แตค่ นสว่ นใหญ่ในปัจจบุ นั มกั จะสนใจเพยี งแคว่ า่
เขาเป็นหน่มุ โสดทีร่ ่ารวยความสามารถ มีนามสกลุ เกา่ แก่ห้อยท้าย และมีศกั ดิ์
เป็นหลานชายคนโตซง่ึ มีโอกาสได้รับสว่ นแบง่ มรดกชนิ ้ ใหญ่ท่ีสดุ
ตาแหนง่ ประธานกรรมการในสฤษดภ์ิ กั ดกี รุ๊ป
แคน่ กี ้ ็พอจะทาให้เกิดการจลาจลในหมสู่ าวๆ ทห่ี ลงใหลเขาได้แล้ว
ทวา่ สาหรับคนในครอบครัว... ซง่ึ รู้เบอื ้ งลกึ อยา่ งกระจา่ งแจ้งแท้จริง แนน่ อนวา่
ยอ่ มสนใจเขาในรูปแบบซง่ึ ตา่ งจากคนนอกโดยสนิ ้ เชงิ และถ้าจะให้จดั ประเภท
ของความสนใจนนั่ ลงในหมวดในหมวดหน่งึ ... เขาคงต้องยกวลีท่ถี กู ใช้เรียก
แทนตวั บอ่ ยที่สดุ มาเทยี บเคยี ง
อิชย์เป็นคนที่... ไดด้ ิบไดด้ ี ทีส่ ดุ ในบ้าน
ถ้าให้ขยายความมากกวา่ นนั้ คาวา่ ‘ได้ดิบได้ด’ี สาหรับชายหนมุ่ ก็
เหมือนนา้ กรดฤทธิ์ออ่ นทคี่ อยกร่อนใจอยา่ งแชม่ ช้า แม้มองผาดเหมือนไม่เป็น

กลนิ่ เอือ้ ง  91

อะไร ทวา่ ใครเลา่ จะรู้วา่ มนั ทงั้ แสบคนั เหมือนแผลเรือ้ รังทค่ี อยแตเ่ รียกร้อง
ความสนใจ ทงั้ นา่ หงดุ หงดิ และชวนระอาในเวลาเดยี วกนั

ตอนท่ีญาตผิ ้นู ่ารักทงั้ หลายของเขา... ในทีน่ ีน้ อกจากศศนิ แล้ว
หมายถึงคณุ อาอกี ส่ีคนและลกู พล่ี กู น้องร่วมชายคานบั สบิ ... ทราบวา่ เขากาลงั
จะลงเอยกบั ผ้หู ญิงศลิ านนท์ ทงั้ บ้านก็เตม็ ไปด้วยความตงึ เครียดชนิดทีเ่ ขาไม่
เคยพานพบ ก่อนทคี่ นพวกนนั้ จะตงั้ ตวั ตดิ และเร่ิมหวาดระแวงถงึ ขนั้ นินทากา
เลลบั หลงั

แตอ่ ิชย์ชินแล้ว แม้เป็นหลานคนโปรดของคณุ ยา่ แตเ่ ขามนั แคล่ กู เมีย
น้อย...

ไอ้คาวา่ ได้ดบิ ได้ดี มนั เลยเป็นคาเหยียดหยาม สาหรับคนท่ตี ะกายขึน้
ท่ีสงู ข้ามหวั คนอื่น มาร่วมสกลุ ด้วยยงั ไม่เทา่ ไหร่ แตอ่ าจหาญคมุ บงั เหยี นใน
บริษัทนร่ี ับไม่ได้... แม้จะได้เงินปันผลเพ่มิ ขนึ ้ ทกุ ปี แตย่ งั ไงกร็ ับไมไ่ ด้!

เขาก็เลยมีบรรดาศกั ด์ติ ดิ ตวั นาหน้า ตามด้วยคาประณามทีฟ่ ัง
ละม้ายคล้ายคาชม ใช้เรียกแทนชอ่ื ทกุ ครัง้ ทคี่ ดิ วา่ เขาไม่ใคร่จะใสใ่ จฟัง

แล้วพอจะแตง่ งานกบั ณฐา... เร่ืองมนั กย็ ิ่งแย่ลงไปอกี

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด”
เสียงจากโทรทศั น์ดงั กระหมึ่ อยภู่ ายในห้องนง่ั เลน่ ซงึ่ เตม็ ไปด้วยเคร่ือง
เรือนเวอร์ซาเช่ พรมบนพนื ้ ทอเป็นลายเฉพาะ เข้ากนั กบั ชดุ รับแขกสที องอร่าม
ซง่ึ ทาให้ผ้ทู น่ี ง่ั กรุยกรายอย่บู นโซฟาตวั ยาวมีภาพลกั ษณ์ประหนึง่ ราชนิ ี แล้ว
ไหนจะเดก็ ในบ้านทนี่ ง่ั ห้องล้อมโดยมีสายตาจ้องตรงเป๋ งไปยงั ทีวเี คร่ืองโต
“แอร๊ยยยย อลี อออร! อีนงั หน้าด้าน! แกกล้าแย่งคณุ เลศิ รบไปจาก
ชนั้ ได้ยงั ไงยะ ไมร่ ู้รึไงวา่ ชนั้ หมายตาเขามากี่ปี นงั คนชนั้ ตา่ ไม่ต้องมาทาบบี
นา้ ตา งานนีถ้ ้าไม่ได้ตบฉนั ไมย่ อมเลกิ แน่ แอร๊ยยยย กร๊ีดดดดดดดดด!!!”

92  สรวงสวาท

ฉากกระชากลากถจู กิ หวั ตบตีนางเอกจากละครที่ปรากฏทาให้เดก็ ลมื
บีบนวดไปชว่ั ขณะด้วยความหงดุ หงดิ โมโห สิตาภากลอกตากอ่ นหยิบชนิ ้ กีวี่ใน
จานเข้าปาก รสเปรีย้ วของมนั ทาให้หลอ่ นขนลกุ แตก่ ็อร่อยดี

“หย๊าาาา อาเจ๊หลิว ทาไมลอื ้ เปิดทีวเี สยี งดงั อยา่ งนนั้ เลา่ หปู ๊ าจะแตก
แล้ว”

“อา่ วป๊ า สวสั ดีคะ่ ” เจ้าของร่างงามงดหนั ไปทกั ทายผ้ทู ี่เพง่ิ เดิน
โวยวายเข้ามาในห้องนงั่ เลน่ ละครตดั เข้าโฆษณาพอดี เดก็ รับใต้ในบ้านแตล่ ะ
คนจงึ มีสีหน้าเหมอื นเพ่งิ หลดุ จากภวงั ค์ หลงั หลอ่ นปรายตาไปจกิ แตล่ ะคนก็รีบ
กลุ กี จุ รเข้าไปรับข้าวของจากผ้เู ป็นบดิ า

ดนยั ถอดสทู พลางปลดกระดมุ แขน เขาเป็นชายวยั กลางคนทห่ี น้าตี๋
จีนจา๋ ด้วยเชอื ้ บรรพบรุ ุษ แตไ่ มอ่ ้วนลงพงุ เหมือนอาเสยี่ ทวั่ ไป ตรงกนั ข้าม หนุ่
และผวิ แทนๆ ของคณุ พอ่ ลกู หนงึ่ แซบ่ จนเลขาหน้าห้องมองตามนา้ ลายหยดทกุ
วนั ไมต่ า่ งอะไรจากผ้เู ป็นลกู ทมี่ หี นุ่ เพรียวสงู ชะลดู ประหนงึ่ นางแบบ ทวา่ สติ า
ภาได้ดวงตากลมโตของมารดามา แถมยงั มีผวิ ขาวประหนง่ึ นา้ นม ทาให้ไม่
เหมือนบดิ าหรือญาตพิ ่นี ้องร่วมสกลุ เทา่ ไหร่

พอมานง่ั แอบอิงข้างกนั แถมสติ าภายงั เรียกป๊ าอยา่ งน้นู ป๊ าอย่างงี ้
บางทเี พ่ือนของเจ้าหลอ่ นก็แอบกระเซ้าวา่ เหมือนอีหนกู บั คณุ ป๋ าไมม่ ีผดิ

“หลิวนกึ วา่ ป๊ าจะกลบั จากฮอ่ งกงอาทติ ย์หน้าซะอีก...” คนเป็นลกู สาว
เลกิ ควิ ้ ขนึ ้ อยา่ งฉงนเม่ือเหน็ บดิ าทงิ ้ ตวั ลงนงั่ อยา่ งอดิ โรย “...มีอะไรรึเปลา่ คะถงึ
ได้รีบกลบั มากอ่ น”

“เออ่ ...” ดนยั ลากเสยี งอย่างอหิ ลกั อิเหลื่อเลก็ น้อย แล้วตดั สนิ ใจหยิบ
โทรศพั ทม์ ือถือในกระเป๋ ากางเกงออกมาเปิดไลห่ ารูป พร้อมยื่นให้ลกู สาวคน
เดียวดู “...นายเอกสง่ รูปมาให้ป๊ าเมื่อคืน บอกวา่ เจ้าคริสปีม้ นั ป่วย ป๊ าเลยต้อง
รีบกลบั ”

“แคแ่ มวเป็นหวดั ถงึ ขนั้ ต้องทงิ ้ งานกลบั มาเลยเหรอคะ”

กลนิ่ เออื้ ง  93

“...”
“ป๊ าคะ หลวิ ขอความจริง”
“คณุ อิชย์กาลงั จะแตง่ งาน”
ความเงียบแผก่ ระจายไปทว่ั ห้องหลงั สนิ ้ คา กระทงั่ เสยี งโทรทศั น์ที่
เปิดดงั แถมยงั มีเพลงประกอบเป็นโฆษณาผ้าอ้อมเดก็ ยงั หายไปจากโสต
ประสาท สติ าภารู้สกึ หน้ามืด... จนเกือบจะวงิ เวยี นด้วยความผิดหวงั !
“กบั ใครคะ!”
เมื่อเหน็ ทา่ ทางของลกู สาวซงึ่ ขนึ ้ ชื่อวา่ เจ้าอารมณ์เหลือรับ ดนยั จงึ
พยายามกลา่ วอย่างเยือกเย็นทสี่ ดุ เขาเองก็ตามตอื๊ คณุ ฤดีวรรณมานานหลาย
เดือน เฝา้ ฝันหวานถงึ ผลประโยชน์ทีจ่ ะได้รับหลงั ลกู สาวออกเรือน แตใ่ ครคน
หน่ึงกลบั พงั มนั อย่างไมม่ ีชนิ ้ ดี
“เหน็ วา่ เป็นลกู สาวคนเลก็ ของบ้านศลิ านนท์”
“เป็นไปไม่ได้! ก็ไหนวา่ เขาเป็นลกู ชายของ...”
“เขาเป็นลกู ชายของคณุ อรรถกร” ดนยั ยา้ ชดั กบั ความจริงทีเ่ ขาเพง่ิ
ทราบเชน่ กนั “สว่ นใครจะเป็นแมเ่ ราไมต่ ้องไปสนใจ เขาเป็นสฤษดิภ์ กั ดี อาศยั
อย่ใู นบ้านหลงั นนั้ มีอานาจมากโขในบริษัท แคน่ นั้ ก็พอแล้ว”
สิตาภาอยากจะลกุ ขึน้ มากรีดร้องด้วยกิริยาท่ีเธอเพิง่ ปรามาสนางร้าย
ในละครเมื่อครู่ไปวา่ ‘ชนั้ ตา่ สนิ ้ ดี’ เธอเล็งอิชย์ไว้หลายปี ถงึ ขนั้ เคยไปเดทกบั เขา
ครัง้ หนึง่ ด้วยซา้ ความเคร่งขรึมพดู น้อยแสนสภุ าพของเขาชา่ งเป็นเอกลกั ษณ์
ชวนฝัน สายตาแม้จะมองกนั อยา่ งธรรมดาก็ทาให้ใจสาวละลายออ่ นยวบ
หลอมเหลว
แล้วชนิ ้ ปลามนั ก็ถกู แมวที่ไหนไมร่ ู้คาบไปตอ่ หน้าตอ่ ตา!
"ยงั ไงเขาก็แตง่ กบั คนบ้านศิลานนท์ไมไ่ ด้นะคะ!"
"ได้ไมไ่ ด้ก็จะแตง่ แล้วนี่ไง!"

94  สรวงสวาท

“หลวิ จะทายงั ไงดีอะ่ ป๊ า...” คนท่ยี งั ไม่ทนั ได้ลงสนามแข่งก็แพ้หลดุ ลยุ่
ราพงึ อย่างช็อกสดุ ขดี แผนร้ายในใจผดุ ขึน้ เป็นสิบแผน แตย่ งั ไมม่ ีแผนไหน
เข้าทา่ “...เขาจะแตง่ งานกนั เมื่อไหร่คะ”

“พรุ่งนี”้
“คะ!”
“ป๊ าถึงได้รีบกลบั มาไง... ลอ๊ื จะไปกบั ป๊ าไหมละ่ ถ้าไปก็เตรียมชดุ ซะ
...”
ทางเบอื ้ งหลงั คนทอ่ี งึ ้ ตาค้างไปแล้ว ภายในโทรทศั น์ก็ฉายคีย์ซนี ละคร
พร้อมเพลงประกอบพอดี หลงั จากนนั้ ไม่นานนางร้ายกบั พรรคพวกก็ตามตบ
นางเอกอกี ครัง้ จนชชี า้ กะหล่าปลี แถมคราวนีย้ งั จบั กดลงอา่ งอาบนา้ ให้เป็นที่
คบั แค้นใจของเหลา่ เดก็ รับใช้ซงึ่ กาลงั อินสดุ ขีดอกี ด้วย!
“เจ๊วา่ คนื นีน้ างเอกจะเสยี ซงิ มะ”
เสียงหวานน่มุ เจอื ด้วยความสงสยั โพลง่ ขนึ ้ มาพลางวงอาหารเช้าอนั
แสนแปลกประหลาด เพราะนอกจากตะวนั จะยงั ไมโ่ ผลพ่ ้นเส้นขอบฟ้า ยงั มีคน
นอกเดนิ สลบั สบั สนวนุ่ วายไปหมดเพ่อื แปลงโฉมให้เจ้าสาว... ซง่ึ บดั นีก้ าลงั นงั่
จมิ ้ ไข่คนเข้าปากหน้าตาเฉยทงั้ ทมี่ ีโรลม้วนผมสชี มพเู หนบ็ เตม็ หวั
“หยู ยยยย จะเหลอื เหรอ นายหวั หงึ โหดขนาดนนั้ ขนาดพ่เี ห็นบท
ตงั้ แตก่ ่อนถ่ายยงั อดล้นุ ไม่ได้…” ‘เจ๊’ ผ้เู ป็นหนึ่งผ้ทู รงอิทธิพลในวงการบนั เทิง
วา่ เสยี งระริกระรีพ้ ร้อมรินนา้ ส้มในเหยือกให้ตวั เอง สภาพของหลอ่ นพร้อมออก
รบตา่ งจากเจ้าของงานลบิ ลบั “…เนี่ยจะรีบจดั งานแตง่ ยยั นาวให้เสร็จๆ แล้ว
กลบั ไปดลู ะคร”
“โห... ” ณฐาลากเสียงมึนๆ ตงั้ คอตรงเพราะโดนกาชบั วา่ ห้ามทาผม
เสยี ทรง “...รักน้องมากเลยคะ่ ”
“แนน่ ๊อน!”
วา่ แล้วทงั้ โต๊ะก็ฮาขนึ ้ มาพร้อมกนั

กลนิ่ เออื้ ง  95

วนั นีค้ นเกือบทงั้ ศลิ านนท์พร้อมใจกนั ลางานดว่ นเพ่ือมางานแตง่ งาน
ของน้องนชุ สดุ ท้องในครอบครัว และเพราะสลกั ษณากบั ฤดีวรรณ(ซง่ึ นานทีจะ
เข้ากนั เป็นปี่เป็นขลยุ่ )ยืนกรานวา่ จะจองเหมาโรงแรมสไตล์ไทยประยกุ ต์ตดิ
ริมนา้ เจ้าพระยาเพอื่ จดั งาน ห้องสวีทหลายห้องจงึ ถกู เปิดเพ่อื เป็นท่เี ตรียม
ความพร้อมของทมี งาน ชา่ งแตง่ หน้า และวา่ ท่เี จ้าสาวพร้อมญาตมิ ิตรทีอ่ ยาก
มาแจม

หลงั จากจๆู่ ก็พากนั ลกุ ขึน้ มาจดั ปาร์ตสี ้ ละโสดริมสระเมื่อคนื แถม
ดวลดมื่ ไมย่ งั้ ประหน่งึ เทศกาลฟลู มนู ปลอ่ ยผี ตอนนีเ้หลือผ้รู อดชวี ติ เพียงสคี่ นที่
ยงั มีสตคิ รบถ้วน(รวมเจ้าสาว) ในขณะทพ่ี ่นี ้องสว่ นมากกาลงั ฟิ นกบั อา่ งจากชุ ช่ี
พลางเตรียมตวั แตง่ หน้าแตง่ ตา กมุ ภา ฟองสมทุ ร กบั กญั ญาซง่ึ ไม่แตะของมนึ
เมาจงึ รีบจดั การตวั เองให้เสร็จกอ่ นบกุ มาชว่ ยณฐาถึงห้องสวที ใหญ่

ซงึ่ ... เอาเข้าจริงกย็ งั ไม่ชว่ ยอะไรเลยนอกจากสงั่ ชดุ อาหารเช้ามานง่ั
กิน ติโนน่ ติน่ีกบั ชา่ งแตง่ หน้านิดหน่อยอย่างคนทกี่ รางานในวงการบนั เทิงมา
อยา่ งโชกโชน

“ยยั นาวก็นะ... ไหนบอกวา่ เป็นแคค่ นรู้จกั ไง” ฟองสมทุ รผ้พู ลาดงานดู
ตวั เจ้าบา่ วเพราะต้องไปถา่ ยละครทีต่ า่ งจงั หวดั ยงั บน่ ไม่หยดุ หลอ่ นเซง็ ทตี่ ก
ข่าวทงั้ ทีค่ วรรู้เป็นคนแรกเพอื่ เอามาเกทบั เพราะเจออิชย์กอ่ นใครเพ่อื น “ไม่เห็น
ต้องโกหกกนั เลย พ่ไี ม่ได้จะล้อเราสกั หนอ่ ย”

“พดู งพี ้ ี่ฟองต้องล้อแหง” ณฐารีบกินไขค่ าสดุ ท้ายเพราะชา่ งแตง่ หน้า
หนั มาเร่ง

“แหมมมม รู้ทนั อกี !” คอ่ นหน้าซอื่ ตาใสอย่างใสจ่ ริตนางเอกเตม็ ร้อย
แตป่ ระโยคตอ่ มากลบั ทาลายภาพลกั ษณ์ของตนด้วยการปอ้ งปากหลิว่ ตา
ประหนึ่งลกู ไลน่ างร้าย “พอรู้วา่ นาวจะแตง่ งานกบั เขา พีเ่ ลยแอบไปสืบข่าวมา
เพิง่ รู้นะเน่ยี วา่ คณุ อิชย์ฮอตปรอทแตกแคไ่ หน ในเจ๊น้อยเจ๊ใหญ่ในวงการลอื

96  สรวงสวาท

สรรพคณุ กนั ให้แซด่ นางเอกนางร้ายงจี ้ ้องชิงตาเป็นมนั แถมแตล่ ะคนดกี รีสวย
แรงแพงแซบ่ ทงั้ นนั้ ...”

“...แตส่ ดุ ท้ายดนั ถกู ครูอนบุ าลหมีน้อยคาบไปรับประทาน” กมุ ภาตอ่
อย่างภาคภมู ิใจ

“นาวไม่ใชห่ มานะคะพภี่ า”
“ถ้าถึงขนั้ ได้คณุ อชิ ย์ไปนอนกอดทกุ คนื พ่ีกย็ อมเป็นหมาละ่ จ้ะ”
“จริงอ้ะ” กญั ญาท่นี งั่ กินไก่เงยี บๆ หนั ขวบั มาอยา่ งไมเ่ ชือ่ หู
“แตต่ ้องข้ามศพผวั พไี่ ปกอ่ นนะ”
“โธ่! ไอ้เราก็นกึ วา่ จะแน”่ ฟองสมทุ รหนั ไปยน่ จมกู ใสค่ นท่ีสามีหวง
จดั แล้วหนั มายงั วา่ ที่เจ้าสาวซง่ึ กาลงั ยกแก้วนมสดขึน้ ดม่ื “วา่ แต.่ .. นไ่ี ด้กนั
ยงั ”
ณฐาเกือบพน่ นมใสห่ น้าคนถาม สาลกั คอ่ กแคก่ กอ่ นตอบด้วยเสยี ง
สงู ขนึ ้ จมกู
“ยงั คะ่ !”
“จริงดิ ไปฮอ่ งกงด้วยกนั ตงั้ ก่ีวนั ไม่มีอะไรเลยเหรอ”
“พี่ฟองต้องการอะไรจากน้องเนย่ี !”
“เอ้า ก็ถามเผอื่ เราเคยมีประสบการณ์ไง พวกพี่จะได้ไมต่ ้องเลคเชอร์
กอ่ นสง่ ตวั เข้าหอ”
“อย่าไปเช่ือมนั นาว ไอ้ฟองก็ไม่เคยมีประสบการณ์เหมือนกนั แหละ”
คนที่รู้ดรี ีบแย้ง กอ่ นหนั ไปสา่ ยหน้ากบั ชา่ งเสริมสวยเป็นทานองวา่ ขอเวลา
เจ้าสาวกินข้าวอกี หนอ่ ยเพราะเหลือเวลาอีกหลายชวั่ โมงกอ่ นถึงฤกษ์ แตแ่ ล้ว
ประโยคตอ่ มาของฟองสมทุ รก็ทาให้หลอ่ นชะงกั
“แตพ่ ่ีภามีน่ี!”
สามสาวสวยพร้อมใจหนั มาทาตาแป๋ วใสค่ นทแี่ ตง่ งานแล้วอย่าง
คาดหวงั ทวา่ เคราะห์ดีทผ่ี กากรองโผลเ่ ข้ามาในห้องพร้อมกลอ่ งเครื่องประดบั

กลิน่ เอือ้ ง  97

เสียกอ่ น การเลคเชอร์อนั ลอ่ แหลมซกุ ซนจงึ เป็นอนั ตกไปด้วยความเกรงใจ
ผ้ใู หญ่... กลวั วา่ ทา่ นจะความดนั ขึน้ ก่อนถงึ พธิ ีเช้า!

ทา่ มกลางความโกลาหลวนุ่ วาย ไมม่ ีแม้แตค่ นเดยี วที่สงั เกตวา่
นยั น์ตาของวา่ ทเี่ จ้าสาวเต็มไปด้วยความกงั วลเพียงใด... กบั คาวา่ เสยี ซงิ !

หลงั จากไปสง่ ณฐากลบั บ้านเม่ือปลายอาทติ ย์กอ่ น อชิ ย์แทบไมไ่ ด้
เจอกบั เธออกี เลยเพราะต้องบนิ ดว่ นไปสิงคโปร์ในคนื เดยี วกนั นนั่ เอง สว่ น
คณุ ครูอนบุ าลคนสวยก็วนุ่ วายกบั การเตรียมกีฬาสเี ดก็ น้อย เหน่อื ยสายตวั แทบ
ขาดเพราะต้องเตรียมงานตนุ ไว้สาหรับการ ‘ลา’ กะทนั หนั มาแตง่ งานในวนั นี ้

คนื นนั้ เขาไม่ได้เลา่ เร่ืองครอบครวั ของเขาให้เธอฟังทงั้ หมด เหตหุ น่งึ
เพราะไมม่ ีเวลา เหตสุ องเพราะไมอ่ ยากให้เธอขวญั หนีดฝี ่อถึงขนั้ ล้มงาน
แตง่ งาน... แม้มน่ั ใจเกินเก้าสิบเก้าเปอร์เซน็ วา่ เธอจะไม่ทา แตไ่ มม่ ีอะไร
รับประกนั ได้ทงั้ นนั้ ถ้าเป็นเร่ืองของสฤษด์ภิ กั ดีกบั ศิลานนท์

สองครอบครัวท่ีไมค่ วรจบั มาอยรู่ ่วมห้องเดยี วกนั มากทีส่ ดุ ...
แตพ่ ดู ก็พดู เถอะ... สาหรับอชิ ย์ แคล่ าพงั ครอบครัวเขาก็เหลอื รับแล้ว!
เจ้าบา่ วของงานมีสหี น้าเรียบน่ิงเฉยชาดจุ รูปปัน้ ยามเมื่ออยรู่ ่วมห้อง
กบั เหลา่ ญาติพ่นี ้องซง่ึ บดั นีแ้ ตง่ ตวั กนั อย่างขีอ้ วดสดุ เหวย่ี งด้วยชดุ ไทยเลศิ หรู
อลงั การและพกกระเป๋ าถือใบแพง แตล่ ะคนตงั้ คอเชดิ บา่ เหยียดตรง และเอา
แตค่ ยุ กนั เองโดยแทบไมเ่ หลือบแลมายงั เขาด้วยซา้ แม้ฤดีวรรณซง่ึ นง่ั เป็น
ประธานร่วมกบั สลกั ษณาจะเหลม่ าอยา่ งไมช่ อบใจเป็นครัง้ คราว แตท่ า่ นก็ทา
อะไรได้ไมม่ ากเพราะไมอ่ ยากฉกี หน้าคนของตวั เอง
แม้จะไม่เป็นการดนี กั ท่รี ู้สกึ แบบนี.้.. แตช่ ายหนมุ่ รู้สกึ สมใจไมน่ ้อยกบั
การแสดงออกของเหลา่ คนที่ต้องฝืนใจเรียกวา่ ครอบครัว การท่ีเราขม่ ใคร
หมายความวา่ สานึกในใจกาลงั เตอื นวา่ ตนนนั้ ด้อยกวา่ จนต้องหาทางกลบ
เกล่ือนตามประสาความอยากเอาชนะ

98  สรวงสวาท

ตา่ งจากบ้านศลิ านนท์ราวฟา้ กบั เหวทแ่ี ม้จะดมู ีบางคนไม่ชอบขีห้ น้า
เขาอย่างรุนแรง แตก่ ็เก็บอาการแถมยงั ชว่ ยเนรมิตรงานออกมาอลงั การทงั้ ท่มี ี
แขกเหรื่อไม่เทา่ ไหร่ ข้อนีช้ ายหนมุ่ ไมแ่ นใ่ จวา่ เป็นการอวดศกั ดาในแบบฉบบั
ของครอบครัวบนั เทิงแหง่ ศตวรรษรึเปลา่ แตด่ จู ากปฏกิ ิริยาจากคนของเขา... ก็
เหมือนจะใช่

แม้ความอดึ อดั จะเร่ิมทวคี วามรุนแรงขนึ ้ เพราะตา่ งฝ่ายตา่ งเล่ียงจะ
เจอกนั ตรงๆ มานาน ทวา่ วินาทนี ีเ้ขากลบั สนใจเร่ืองอน่ื มากกวา่ มีการกลนั่
แกล้งเลก็ น้อยจากญาตพิ นี่ ้องชาวของณฐาที่ไม่ยอมให้เขาเจอตวั เจ้าสาวกอ่ น
ถึงพธิ ีสงฆ์ ชายหนมุ่ จงึ นกึ กงั วลวา่ ถ้าจๆู่ เธอเกดิ อารมณ์ชวั่ วบู อยากหนีงาน
แตง่ ขนึ ้ มา เขามิกลายเป็นพอ่ ม่ายขนั หมากหรอกหรือ...

แตแ่ ล้วทกุ สรรพเสยี งก็เงยี บไปเมื่อวา่ ที่เจ้าสาวปรากฏกายขึน้ ตรง
ประตหู ้องจดั งาน เธองามดจุ โฉมสะคราญด้วยชดุ ไทยโบราณสชี มพอู อ่ น สร้อย
สงั วาลย์สีเงินพาดทบั บนผิวขาวผอ่ ง ซา้ ยงั มีสหี น้าเอยี งอายอยา่ งน่าเอน็ ดเู ม่ือ
มองเมียงมายงั วา่ ทเี่ จ้าบา่ ว

อิชย์ลืมเร่ืองทกุ อยา่ งไปชว่ั ขณะเม่ือได้สบตากบั ณฐา...
แม้จะรู้แก่ใจวา่ เป็นเพยี งงานแตง่ จอมปลอมทจี่ ดั ขึน้ เพื่อแหกตามวล
มหาญาตมิ ิตร แตห่ ญิงสาวอดเก้อกระดากไม่ได้เม่ือเห็นสายตาพออกพอใจ
ทีอ่ ชิ ย์ทอดมองมาประหนึ่งเธอเป็นคนรกั ของเขาจริงๆ แตล่ ะก้าวย่างซง่ึ ลด
ระยะหา่ งระหวา่ งร่างสงู สงา่ ซง่ึ วนั นีส้ วมชดุ ราชปะแตนเต็มยศจงึ ต้องยา้ วา่ เธอ
จะเผลอหลงใหลได้ปลมื ้ ไปกบั เสนห่ ์พิฆาตใจของเขาไม่ได้เดด็ ขาด
หากกย็ ากลาบากไม่น้อย เพราะเขาทาราวกบั วา่ กาลงั เกีย้ วพาเธออยู่
ตลอดเวลาทงั้ ท่เี อาแตย่ ืนเฉยแล้วมอง... กวาดไปทง่ั ทงั้ เนอื ้ ทงั้ ตวั !
อิชย์ไมเ่ ก็บอาการสกั นดิ ยามไลส่ ารวจไปตามสไบโปร่งบางปักลกู ไม้
ซง่ึ คลมุ อย่บู นไหลก่ ลมมนเกลยี ้ งเกลา ผวิ เนือ้ เหนือทรวงอวบอ่มิ ถกู ปกปิด
วบั ๆแวมๆอยา่ งมีรสนิยม เจ้าสาวของเขาเป็นคนทใี่ สช่ ดุ ไทยขึน้ อย่างหาตวั จบั

กลิน่ เออื้ ง  99

ได้ยาก ทาให้เขาเกิดแรงดงึ ดดู บางอยา่ งกบั เครื่องประดบั ซง่ึ รดั พนั อยู่บนตวั เธอ
โดยเฉพาะเขม็ ขดั เจ้าปัญหาซง่ึ คาดบนเอวคอด หน่มุ ยคุ โบราณจะมีความ
ประทบั ใจแบบนรี ้ ึเปลา่ เวลาเห็นชดุ ไทย... แล้วต้องจนิ ตนาการตอ่ ไปอีกคอ่ นวนั
วา่ จะบรรจงเปลอื ้ งออกยงั ไงในห้องหอ...

“ไอ้อชิ ย์... เอง็ จะจบั เจ้าสาวแดกตอนนีไ้ มไ่ ด้นะโว้ย”
เพอ่ื นเจ้าบา่ วที่ณฐาจาได้วา่ วนั ก่อน ‘สาวแตก’ เตม็ ทถ่ี องศอกใส่
สีข้างเจ้าบา่ วของเธอเตม็ แรงสองทีพร้อมเตอื นด้วยเสยี งมาดแมนและไม่เบานกั
ฉบั พลนั นนั้ บรรยากาศออ่ นหวานแบบแปลกๆ ก็ละลายหายวบั หญิงสาวผอ่ น
ลมหายใจออกมาเมื่อคดิ ได้วา่ อชิ ย์แคป่ ัน้ หน้ากาลงั เลน่ ละครตบตาคนทงั้ ห้อง
ยิ่งเหน็ เขางอตวั พลางหนั ไปแยกเขีย้ วใสเ่ พอ่ื นราวกบั จะดา่ ทท่ี าเสีย

เรื่อง เธอยิ่งมน่ั ใจ
“แหม เหน็ ใจเจ้าบา่ วหนอ่ ยสคิ ะพ่เี หม น้องสาวของฟองสวยขนาดนี”้
ฟองสมทุ รท่ีเดินตามมาเงยี บๆ หวั เราะกกิ๊ เธอเองก็อยากแซวอชิ ย์ใจจะขาดตดิ
ท่ีวา่ ไม่ได้สนิทกนั ขนาดนนั้
“เหมเหอมอะไร! ขนลกุ !” เหมรชั ต์เกือบจะหอ่ ไหล่ แตน่ กึ ได้วา่ ตนแอ๊
บแมนอยู่ จงึ เบาเสยี งลง “บอกให้เรียกเจ๊เฮร่าไงยะหนนู างเอก หรือจะให้เจ๊
ทวนความจาเร่ืองเม่ือคนื ...”
อิชย์เลิกสนใจคพู่ ิลกึ ทีไ่ ปทาความรู้จกั กนั ตงั้ แตเ่ มื่อไหร่ไม่ทราบ เขา
หนั หลบั ไปยงั เจ้าสาวซงึ่ ตอนนีส้ ง่ ยิม้ ละไมซงึ่ มีแววเข้าใจมาให้ ความนยั ทีร่ ู้กนั
เพยี งสองคนซงึ่ เคล้ามากบั ความสวยหยาดเยมิ ้ ทาให้ความรู้สกึ ประหลาด
หวามซา่ นในอก
วินาทีนนั้ ชายหน่มุ เลกิ สนใจสนิ ้ วา่ ญาตพิ ีน่ ้องจะต่นื ตะลงึ พรั่นพรึงแค่
ไหนท่ีประวตั ศิ าสตร์กาลงั จะซา้ รอยอกี ครัง้ เขาเอือ้ มมือไปข้างหน้าเพอื่ สมั ผสั
เนือ้ นวลและประคองเจ้าสาวไปยงั โต๊ะหม่บู ชู าใกล้อาสนะทพี่ ระกาลงั ทยอยลง

100  สรวงสวาท

นงั่ หลงั จดั แจงให้เธอนงั่ ลงเรียบร้อย ย่ืนธูปเทยี นให้ ความกงั วลทว่ี า่ เจ้าสาวจะ

แอบหนกี ็ถกู ยกออกจากอก

เธอกาลงั นง่ั ข้างเขา... และคราวนีเ้ตรียมรับการผกู มดั ด้วย

สถานะ ‘ภรรยา’

พิธีแรกของวนั เริ่มขึน้ หลงั จากนนั้ โดยท่ณี ฐาหารู้ไมว่ า่ กาลงั จะเข้าสู่

การแตง่ งานครัง้ แรกและครัง้ เดยี วในชวี ติ

คณุ ฤดีวรรณรู้สกึ ราวกบั วา่ นางกาลงั จะเป็นลมล้มลงไปในไมก่ ี่อดึ ใจ
ข้างหน้านี ้

ไมใ่ ชเ่ พราะเจ้าสวั ดนยั ท่ีเอาแตค่ ร่าครวญวา่ ลกู สาวป่วย(การเมือง)จงึ
ไมม่ ีโอกาสมาร่วมงาน ไม่ใชเ่ พราะงานเลยี ้ งทีอ่ าหารรสเลิศทวา่ ฝืดคอเต็มทน
แล้วก็ไมใ่ ชง่ านมงคลทรี่ าบร่ืนเกินปกตดิ ้วย... แตน่ า่ จะเป็นเพราะครอบครัวศลิ า
นนท์ทก่ี าลงั ยกโขยงมาเหยียบบ้านของนางนน่ั ละ่

แม้นางจะมีความเชื่อคร่าครึเกี่ยวกบั การสง่ ตวั เข้าหอทค่ี วรจดั ภายใน
บ้านเทา่ นนั้ แตเ่ มื่อทางฝ่ายศิลานนท์ออกปากวา่ นา่ จะจดั พิธีทโี่ รงแรม นางจงึ
เอนเอยี งไปทางนนั้ และเลอื กมองข้ามธรรมเนียมโบราณไปเสยี หากไมค่ ดิ
วา่ อิชย์จะยืนกรานหนกั แน่นวา่ จะไมท่ าพธิ ีสง่ ตวั ทีโ่ รงแรมเดด็ ขาด

เถียงไปเถียงมา ไมม่ ีใครส้เู จ้าบา่ วได้สกั คน
นางกบั สลกั ษณาซงึ่ บดั นีพ้ กั รบชว่ั คราวจงึ ต้องมานง่ั หน้าน่ิงอย่ใู นปีก
ฝั่งซ้ายของบ้านสฤษดิ์ภกั ดี เบอื ้ งหน้ามีบา่ วสาวนงั่ พบั เพยี งอยขู่ ้างเตียง รอคอย
การให้โอวาทเกี่ยวกบั ชีวติ คู่
ฤดีวรรณกระแฮม่ ไอ พยายามไม่คดิ ถงึ ชาวศิลานนท์ทย่ี ืนออรอล้นุ อยู่
นอกห้องราวกบั วา่ ผ้ใู หญ่สองฝั่งจะลกุ ขึน้ มาตบกระจายกนั กลางพธิ ีมงคล