ข้าอยากเป็นฮูหยินอัครเสนาบดี_Ebook

“ยังก่อน แผนการแรกมาแล้วย่อมมีแผนการหลัง ก็แค่
เครื่องหอม คนทั่วไปจะทราบได้อย่างไรว่าทาให้แท้ง หากพวกเขา
พูดว่าไม่ทราบเรื่องชะมดเชียงคิดแค่ว่ามีกลิ่นหอมดีเท่านั้นเลยซื้อ
มา ต่อใหท้ กุ คนรู้กนั ดีว่าเป็นอบุ ายแล้วจะทาอะไรได้ ยังไงข้าก็ไม่ได้
แทง้ สกั หนอ่ ย”

กัวมามาพยักหน้ารับทราบ ผ่านไปได้ไม่นานถึงกบั เสยี งสัน่
“ท่านทราบตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าถูกปองร้ายแต่ยังนัง่ เขียนจดหมาย
อย่างสบายใจ”

“นี่เขาเรียกว่ารู้จักปล่อยวาง ทั้งวันมัวแต่สนใจเรื่องแย่ ๆ
พวกนน้ั ชีวติ กน็ ่าสงสารเกินไปแล้ว” นางเงยหนา้ ยิม้ หวานให้กัวมามา
น่าเสยี ดายท่ีไดร้ บั การมองค้อนกลบั มาแทน

“สะใภ้รองไม่เคยวางแผนทาร้ายท่านมาก่อน ทาไมกลับ
บา้ นไปครง้ั เดียวถึงได้...”

เหอซือซือวางพู่กันลง นางเป่าน้าหมึกให้แห้งก่อนจะตอบ
กลบั “เก้าในสิบส่วนนางคงไม่รู้มากกวา่ ท่านคิดดู คร้งั ก่อนนางวาง
เฉยไม่ช่วยจนเข้าหน้ากับตระกูลโจวไม่ติด ท่านแม่ไม่ได้เย็นชากับ
น้องสะใภ้รองทั้งยังดีต่อนางมากกว่าเดิม นานขนาดนี้ไม่ลงมือเหตุ
ใดเพิ่งมาเคล่ือนไหวเอาเมื่อวาน ของทีม่ อบมาก็ไม่ใชห่ ามาเองแต่สง่

249 เสยี่ วเสว่ยี 2.0

มาจากตระกลู โจว ชา่ งเป็นสตรที ่ีน่าสงสารเหลอื เกิน”

คนท่ตี ัดสินใจเอย่ ปากมอบอานาจการปกครองเรือนหลังให้
ผู้อื่นอย่างง่ายดาย มีหรือจะทนไม่ได้กับเรื่องตั้งครรภ์ ตระกูลโจวก็
ช่างเหลือเกิน ลงมือไม่รู้หนักเบา ทราบดีว่าเสี่ยงลากบุตรสาวของ
ตนเองลงน้าไปดว้ ยแตก่ ย็ ังกระทา

“คุณหนู”

ตั้งแต่ย้ายเข้ามาในตระกูลเซียว เป็นครั้งแรกที่กัวมามา
เรยี กเหอซือซอื วา่ คุณหนู

“ยังจาคาพูดของฮูหยินผู้เฒ่าได้หรือไม่ อย่าทาให้ตัวเอง
เสียเปรียบเป็นอันขาด” กัวมามากล่าวด้วยน้าเสียงจริงจัง “ท่าน
สงสารนางได้ แต่ถึงทสี่ ดุ แล้วต้องคานึงถึงเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง
ให้มากท่ีสดุ ”

เหอซือซือหยุดพับกระดาษในมือ นางเงยหน้าสบตากับ
หญิงชราที่เลี้ยงดูตนเองมาตั้งแต่เด็ก “มามา ข้าไม่ใช่คนดีขนาดนัน้
ท่านกังวลผิดเรื่องแล้ว” ยกกระดาษในมือโบกไปมา “ท่านช่วยข้า
คิดดีกว่าว่าคร้ังหน้าควรใช้กระดาษท่มี กี ล่ินหอมสักหน่อยดหี รือไม่”

กัวมามาส่งค้อนให้แล้วเดินออกไปจัดการเรื่องเครื่องหอม
เหอซือซือหัวเราะขบขัน ถ้าเป็นท่านย่า ไม่ต้องจินตนาการ น่ากลัว

250 ขำ้ อยำกเป็นฮูหยนิ อคั รเสนำบดี

ว่าคงได้มาสักฝา่ มอื แน่

นางกาลังนั่งเย็บชุดอยู่ตอนที่สาวใช้ของฮูหยินผู้เฒ่าเซียว
มาตาม

สี่เดือนหน้าท้องเริ่มมองเห็นได้ชัดแล้ว ระยะนี้เหอซือซือ
มักจะไปเยือนเรือนของฮูหยินผู้เฒ่าเซียวอยู่บ่อยครั้ง กับบรรดาสาวใช้
เลยคนุ้ เคยกันดี

“ฮูหยินผู้เฒ่าให้บา่ วมาตามท่าน” เงียบไปครู่หนึ่งแล้วเนน้
ย้าประโยคหลัง “ฮูหยินผู้เฒ่ารออยู่ที่เรือนของนายท่านรองกับ
นายหญิงรองเจ้าคะ่ ”

เหอซอื ซอื วางผ้าในมือลง นางย่นื มอื ให้เหม่ยจูช่วยพยุง “มี
เรอ่ื งสาคัญอะไรงั้นหรอื ”

สาวใช้ของฮูหยินผู้เฒ่าเซียวเดินเข้าไปช่วยประคอง สีหน้า
เรียบเฉยเหมือนไม่ได้ยินคาถามก่อนหน้า ตอนเข้าไปใกล้ถึงกระซิบ
แผ่วเบา “คุณชายนอ้ ยปว่ ยเจา้ ค่ะ”

251 เสี่ยวเสวยี่ 2.0

เหอซือซือบีบมือสาวใช้นางนั้นเล็กน้อย ลุกขึ้นยืนด้วย
สหี น้าปกตไิ ม่ไดม้ คี วามตกใจแต่อย่างใด

ตระกูลโจวทนมาได้ตั้งเดือนกว่า ตอนนี้ดูท่าจะอดกลั้น
ต่อไปไม่ได้แล้ว

เม่อื ไปถงึ เรือนของโจวซ่อื เหมย่ จกู บั สาวใช้ของฮหู ยนิ ผเู้ ฒ่า
เซียวรออยู่ข้างนอก หน้าประตูมีคนเฝ้าอย่างแน่นหนา ดูท่าคงเป็น
เร่ืองใหญ่

ในห้องโถงไม่ได้มีเพียงฮูหยินผู้เฒ่าเซียวกับโจวซื่อแ ต่ยังมี
เซยี วหลิงน้องชายคนรองของเซียวเย่ยี นเฉิงดว้ ย

เสียงเด็กร้องไห้ดังมาจากในห้องนอนทั้งยังต่างจากปกติ
มาก นอกจากแผดเสยี งจ้าแล้วเสียงยังแหบดว้ ย ดูทา่ คงร้องมานาน

“ท่านแม่” เหอซือซือย่อกายคารวะ เมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเซียว
พยักหน้าจึงหนั ไปทักทายค่สู ามภี รรยา “น้องรอง น้องสะใภ้รอง”

“พีส่ ะใภใ้ หญ่”
ท่าทางแข็ง ๆ ของสองสามีภรรยากบั อาการตาแดงของโจวซ่ือ
น้ัน ดทู ่าเรอ่ื งคงดาเนินไปสักระยะแล้ว

252 ขำ้ อยำกเปน็ ฮูหยินอคั รเสนำบดี

นางหันไปหาฮูหยินผู้เฒ่าเซียว “ได้ยินเสียงเหวินเอ๋อร์
ร้องไห้ เกดิ อะไรขึ้นหรือเจา้ คะ”

ฮูหยินผู้เฒ่าเซียวมีสีหน้านิ่งเรียบ “ตื่นเช้ามาเหวินเอ๋อร์
รอ้ งไห้ไมย่ อมหยดุ สะใภ้รองให้คนไปตามหมอมาถึงรวู้ า่ ถูกพษิ ”

“ถูกพิษ!” ตระกูลโจวกล้าเล่นแรงถึงเพียงนี้ เด็กน้อยคน
นั้นจะอย่างไรก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของพวกเขาด้วยนะ “รักษาได้
หรือไม่เจ้าคะ”

เหอซอื ซอื เมินเฉยสายตาทิ่มแทงของโจวซ่ือ เดก็ น้อยคนหน่ึง
ยงั พดู จาไมเ่ ป็นคาดว้ ยซา้ คนพวกนนั้ ถึงกบั กลา้ ลงมอื หนักขนาดน้ี

ฮูหยินผู้เฒ่าเซียวพยักหน้า “รักษาได้ โชคดีที่ถูกพิษแค่
เลก็ น้อย”

อิ้นมามาพุ่งตัวเข้ามาตรงกลางห้องโถง “ฮูหยินผู้เฒ่ายัง
พูดจาดีกับหญิงอามหิตนี่ได้อย่างไร นางเป็นคนวางยาคุณชายน้อย
นะเจา้ คะ”

ฮูหยินผเู้ ฒา่ เซยี วตบโต๊ะ “หบุ ปาก!”
เหอซือซอื ขมวดคิ้ว “วางยา วางยาอะไร”

253 เสยี่ วเสวี่ย 2.0

โจวซอ่ื พดู ด้วยน้าเสยี งส่ันเครือ “ตง้ั แต่ทา่ นแต่งเข้ามามีวัน
ไหนบ้างที่ข้าไม่เคารพท่าน อานาจดูแลเรือนหลังก็มอบให้ท่านแล้ว
หรือแคต่ ั้งครรภ์ทา่ นถึงกับต้องลงมืออย่างโหดเห้ียมเพื่อให้บุตรชาย
ข้าพ้นทาง”

เซียวหลิงรั้งแขนภรรยาไว้ โจวซื่ออดกลั้นไม่ไหวร้องไห้โฮ
ออกมา “ทา่ นเคยอุ้มเขาต้ังหลายคร้ัง ทาไมยงั ลงมืออามหิตขนาดนี้
อกี ”

เหอซือซือกวาดตามองรอบห้อง ประตูหน้าต่างปิดมิดชิด
นอกจากอ้นิ มามาแลว้ กไ็ มม่ สี าวใช้คนอน่ื อีก

“ข้าไม่มีทางลงมือวางยาเด็กน้อยคนหนึ่ง นับประสาอะไร
กับเหวินเอ๋อร์ที่ข้าอุ้มมาหลายครั้ง กล่าวโทษร้ายแรงถึงเพียงนี้มี
หลกั ฐานหรอื ไม่”

อิ้นมามาพูดแทรกขึ้นมาอีกครั้ง “เมื่อวานสาวใช้ของท่าน
สง่ ขนมมาใหค้ ุณชายนอ้ ย หรือนายหญงิ ใหญจ่ ะปฏิเสธอีก ทา่ นหมอ
ตรวจสอบแล้ว ในขนมนั่นมยี าพษิ !”

ฮูหยินผู้เฒ่าโมโหจนเขวี้ยงถ้วยน้าชาเฉียดอิ้นมามาไปแค่
นิดเดียว “ข้าให้เจ้าพูดแล้วหรือ ตระกูลโจวอบรมมาดีเหลือเกิน
ห้ามรอบหนึ่งยงั ไมร่ ูต้ ัว สมกบั เป็นบ่าวรับใช้ของตระกูลโจวเสยี จรงิ ”

254 ขำ้ อยำกเปน็ ฮูหยินอคั รเสนำบดี

เซียวหลิงนิ่งอึ้ง “ท่านแม่” น้าเสียงกับคาพูดของมารดา
เสยี ดสอี ้ินมามาชดั เจนมาก ตอนน้สี มควรโกรธพี่สะใภใ้ หญไ่ มใ่ ชห่ รือ
ทาไมพุ่งเปา้ มาที่อิน้ มามาได้

ฮหู ยินผูเ้ ฒ่าเซยี วถลึงตาใส่บตุ รชาย “เรยี กขา้ ทาไม หรือจะ
ชว่ ยพูดให้บ่าวรบั ใช้”

“ทา่ นแม่โปรดระงบั โทสะ” เหอซอื ซอื รีบเดินเขา้ ไปโบกพัด
ให้หญิงชรา

เซียวหลิงกับโจวซื่อมองสถานการณ์แปลกประหลาดตรงหน้า
อย่างไมเ่ ขา้ ใจ

ฮหู ยินผ้เู ฒ่าเซียวสง่ สายตาให้ เหอซอื ซอื จงึ ต้องสง่ พัดในมือ
ให้แม่สามีไปโบกระงับโทสะเอง นางเดินไปกลางห้องโถง ชี้แจงให้
สองสามีภรรยาเข้าใจเรื่องราวตรงหน้า “ขนมเมื่อวานท่านแม่เป็น
คนสั่งให้ห้องครัวเล็กทาออกมา เผอิญข้าไปหาท่านแม่ที่เรือนพอดี
ขนมเนอ้ื น่ิมทานงา่ ยเหมาะกับเหวินเอ๋อร์ ท่านแม่เลยส่ังให้คนยกไป
ที่เรือนของพวกเจ้า คนที่ยกไปก็คือเหม่ยจูกับสาวใช้อีกคนในเรือน
ของท่านแม่”

“นายหญิงใหญ่อาจจะสั่งให้คนแอบใส่ยาพิษตอนที่เดินมา
สง่ ก็ได”้ อ้ินมามาพดู เสร็จรบี กม้ หนา้ ลงทนั ที

255 เส่ียวเสว่ีย 2.0

เหอซือซือจาต้องยกนิ้วให้กับความพยายามของอิ้นมามา
“หากอยากสอบถาม เหม่ยจูยืนรอข้าอยู่หน้าเรือน” นางหันไป
หาโจวซื่อ “เมื่อวานตอนสาวใช้เอาขนมไปส่งเจ้ารับเองกับมือ
หรอื ไม”่

โจวซ่ือตอบเสียงเบา “อ้นิ มามาเป็นคนรบั ”

คาตอบนี้ทาให้เหอซือซือหันไปมองอิ้นมามา “ดังนั้นก็
สามารถกล่าวได้ว่าอิ้นมามา เจ้าเองก็มีสิทธิ์เป็นคนวางยาพิษ
เหมือนกัน”

อิ้นมามาที่เป็นสาวใช้อาวุโสของโจวซื่ออยู่นี่ แต่สาวใช้
อาวุโสที่ฮูหยินผู้เฒ่าเซียวไว้ใจมากที่สุดกลับไม่อยู่ข้างกายผู้เป็น
เจ้านาย เมื่อครตู่ อนนางเดนิ เข้ามากไ็ มเ่ ห็นรออยู่หนา้ ห้อง

ถ้าอิ้นมามาตระหนักได้สักนิดก็คงไม่กระโจนใส่นางเร็ว
ขนาดนี้

เหอซือซือหันไปมองแม่สามี สบสายตาเพียงชั่วครู่แล้วหัน
มามองอิ้นมามาต่อ “อย่าได้พูดว่าเจ้าไม่มีเหตุจูงใจ เพราะข้าเองก็
ไม่มีเช่นกัน หากตรองดูสักหน่อย ข้าคลอดบุตรชายออกมา ไม่
จาเป็นว่าต้องเป็นครรภ์แรก ถึงอย่างไรเขาก็เป็นผู้สืบทอดของ
ตระกลู เซยี วอย่ดู ี ทาไมข้าตอ้ งลงมอื ทารา้ ยเหวินเอ๋อร์ดว้ ย”

256 ขำ้ อยำกเป็นฮูหยนิ อัครเสนำบดี

เซียวเยี่ยนเฉิงเป็นผู้นาตระกูล นอกจากนางไม่สามารถ
ตั้งครรภ์บุตรชายได้ ตาแหน่งผู้สืบทอดถึงจะเวยี นไปทีบ่ ุตรชายของ
โจวซื่อ เหอซือซอื เหยียดยิ้ม “หากขา้ ไม่มบี ุตรชายตา่ งหากตาแหน่ง
ผูส้ บื ทอดถึงจะตกเปน็ ของหลานชายคนโต เจา้ วา่ ใช่หรอื ไม่ อิน้ มามา”

หลักฐานอ่อนด้อยในวันก่อน นามาใช้ตอนนี้กลับเป็น
ประโยชน์มากกว่า “ไม่ใชเ่ พราะเหตนุ ้ีหรือ ครั้งก่อนตอนน้องสะใภ้รอง
กลับบ้านเดิมของที่ส่งมาให้ข้าถึงมีชะมดเชียงอยู่ด้วย บังเอิญจริง
ครั้งนั้นก็เป็นอิ้นมามานามาส่ง หากไม่ใช่ท่านหมอเอ่ยเตือน นับดู
แล้วไม่นานหลังจากนี้ข้าคงแท้งพอดี เวลาช่างคานวณมาได้ดี
เหลือเกนิ ”

257 เส่ยี วเสว่ีย 2.0

ตอนท่ี 23

“หรืออนิ้ มามาจะบอกวา่ ทา่ นไม่ทราบเร่ืองชะมดเชียง ทสี่ ง่
มาใหข้ ้าเพราะไม่ทราบว่าทาใหแ้ ท้ง”

แววตาแขง็ กร้าวกับวาจาคาดคน้ั ไม่ยอมความ นา่ กลวั ว่าคง
เก็บหลักฐานไวห้ มดแล้ว อิ้นมามาตัดสินใจได้อย่างรวดเร็ว “ฮูหยิน
ผู้เฒ่าให้ความเป็นธรรมด้วย นายหญิงรองไม่ทราบเลยให้บ่าวเอา
ของไปมอบ หากรู้ว่าในเคร่ืองหอมมีชะมดเชียงที่ทาให้แท้งไหนเลย
จะกลา้ สง่ ไป”

ฮูหยินผู้เฒ่าเซียวยังนั่งนิ่งเหอซือซือเลยจาต้องคาดคั้นต่อ
“อิ้นมามาจะบอกวา่ ข้าโชคร้ายเองอยา่ งนนั้ สิ”

อกี ฝา่ ยพยกั หนา้ ยืนยนั กลับมา นางไมป่ ลอ่ ยให้อิ้นมามาคิด
ทนั รีบไลต่ ้อนทันที “วนั นั้นกัวมามาพาทา่ นเดนิ ผ่านห้องโถงในเรือน
ขา้ หนา้ ต่างปิดหมดไม่มที างทจี่ ะไม่ได้กล่ินเครื่องหอม ทา่ นคงไม่พูด
ว่าตนเองป่วยเลยจมูกไม่ดีหรอกนะ เพราะตอนนั้นกัวมามายังพูด

258 ข้ำอยำกเปน็ ฮูหยินอัครเสนำบดี

กับทา่ นอยู่เลยว่าชะมดเชยี งกล่ินหอมถงึ เพยี งนี้ไม่รู้ว่าตระกูลโจวซ้ือ
มาแพงขนาดไหน”

เสียงขออนุญาตดังมากจากหน้าห้อง ฮูหยินผู้เฒ่าเซียว
ปรายตามองบตุ รชายคนรอง “เจา้ ไปบอกใหพ้ วกนางเข้ามา”

ทาหน้าที่ถ่วงเวลากับเติมฟืนสาเร็จ เหอซือซือเดินกลับไป
ยืนด้านหลังของฮูหยินผู้เฒา่ เซียว เผื่ออิ้นมามาคลุ้มคลั่งขึ้นมา นาง
ขอถอยมายืนดหู ่าง ๆ ดกี วา่

เมิ่งมามาเดินเข้ามาพร้อมกับถือห่อผ้าขนาดเล็กมาด้วย
เหม่ยจูกับสาวใช้คนทีเ่ ดินเอาขนมไปสง่ เมื่อวานยดึ ตัวอีเหวินสาวใช้
ของโจวซอื่ ไว้อย่างแนน่ หนา

เมิ่งมามาย่อกายคารวะเสร็จไม่ได้กล่าวเวิ่นเว้อรีบเข้าเรื่อง
ทันที “บ่าวค้นเรือนพักทุกเรือนตามคาสั่งของฮูหยินผู้เฒ่า เรือน
ของนายหญงิ ใหญ่ไม่พบสง่ิ ผิดปกติอนั ใด ไมค่ าดว่าจะพบของในเขต
เรือนของนายหญิงรองไปได้ ตอนเข้าค้นเรือนพักสาวใช้นางนี้มี
ท่าทางผิดปกติไม่ยอมให้เข้าไปในห้องของอิ้นมามาท่าเดียว พอหา
ของท่ีคาดว่าเปน็ ยาพิษจากห้องอ้ินมามาไดจ้ งึ จับนางมาด้วย เม่ือครู่
บ่าวให้คนเอาของในห่อไปสอบถามท่านหมอแล้ว เป็นยาพิษตัว
เดยี วกบั ทีใ่ สใ่ นขนมของคุณชายน้อยเจา้ ค่ะ”

259 เสี่ยวเสว่ยี 2.0

ฮูหยินผู้เฒ่าเซียวกวาดตามองรอบห้อง สายตาทิ่มแทงพุ่ง
ตรงไปยังสะใภ้คนรองก่อนจะหันกลับมาที่อิ้นมามา “มีหลักฐาน
แนน่ หนา เจ้าจะยอมรบั เลยหรือใหส้ อบสวนอีกรอบ แต่บอกไว้ก่อน
ขา้ ราคาญกับความไรม้ ารยาทของบา่ วเกา่ แก่จากตระกูลโจวเช่นเจ้า
เต็มที หากยังไม่ยอมรับอีกคงต้องให้คนแยกเจ้ากับสาวใช้นางนี้ไป
สอบสวนที่ห้องข้าง” ฮูหยินผู้เฒ่าเซียวเน้นย้าคาว่าตระกูลโจวเป็น
พิเศษ

อิ้นมามาตระหนักได้ทันที ถ้ายังไม่ยอมรับเรื่องวางยา
สอบสวนอีกรอบคงกลายเป็นตระกูลโจววางแผนอยู่เบื้องหลัง นาง
รีบโขกศรี ษะ “เปน็ บ่าวคิดแผนการขึน้ มาคนเดียวเจา้ ค่ะ เปน็ เพราะ
กลัวว่าหลังจากนายหญิงใหญ่คลอดเด็กออกมาคุณชายจะไม่ได้รับ
ความสนใจอีก นายหญิงรองไม่ทราบเรื่องนี้เลยสักนิด ฮูหยินผู้เฒ่า
โปรดลงโทษดว้ ย”

ฮูหยินผู้เฒ่าเซียวหุบพัดในมือด้วยแรงอารมณ์ “ช่างเป็น
บา่ วผู้ภกั ดีเหลอื เกนิ ”

โจวซื่อหน้าเจื่อน คาพูดต่อมาของพี่สะใภ้ใหญ่ยิ่งทาให้นาง
กระอักกระอว่ นข้นึ ไปอีก

260 ขำ้ อยำกเปน็ ฮูหยินอคั รเสนำบดี

“ท่านแม่อย่าโกรธจนทาลายสุขภาพ กับคนพวกนี้ไม่คุ้ม
หรอกเจ้าค่ะ” เหอซอื ซือจงใจใช้คาว่าพวก สอื่ อยา่ งชัดเจนว่าไม่เชื่อ
คาพดู ของอน้ิ มามา

“ในเมื่ออิ้นมามายอมรับก็ไม่ต้องไต่สวนอีก โบยนาง
สามสบิ คร้งั แล้วขายออกไป”

โจวซื่อหน้าซีด “ท่านแม่” อิ้นมามาเป็นแม่นมของนาง ท่ี
ผ่านมาไม่เคยทาเรื่องร้ายแรงมาก่อน ตรองดูแล้วเรื่องนี้เบื้องหลัง
น่าจะเป็นบ้านเดิมของนางมากกว่า แต่คาพูดเหล่านี้ไม่สามารถ
กล่าวออกมาได้

ฮูหยินผู้เฒ่ามีสีหน้าเย็นชา “ทาไม หรือตัดใจไม่ได้ คนท่ี
นางวางยาคือบุตรชายของเจ้าก็จริง แต่อย่าลืมว่าเหวินเอ๋อร์เป็น
คุณชายของตระกูลเซียว สัญญาของอิ้นมามาอยู่ในมือเจ้าหากเจ้า
คัดค้านไม่ยินยอมข้าจะทาอะไรได้” หญิงชราแค่นเสียงเยาะหยัน
“ข้าขอเตือนไวก้ ่อน วางยาทารา้ ยเจ้านายหากส่งให้ทางการย่อมหนี
ไม่พ้นโทษตาย ข้าสั่งโบยสามสิบครั้งนับเป็นอะไรได้ หรืออยากส่ง
ตัวนางให้ทางการไต่สวน บางทีอาจจะลากคนเบื้องหลังมาได้
มากกว่าน้ี”

261 เสย่ี วเสวยี่ 2.0

โจวซ่อื ใจเตน้ ไม่เปน็ สา่ ไม่มีใครรดู้ กี ว่านางอีกแล้วว่าแม่สามี
อามหิตได้แค่ไหน สั่งโบยสามสิบครั้งไม่เอาถึงตายถือว่าเมตตามาก
แลว้ “ท่านแมท่ าถกู ต้องแล้ว”

เหอซือซือหลุบตาลง ไม่ได้ทวงถามเรื่องชะมดเชียง ฮูหยิน
ผูเ้ ฒ่าเซียวยังอยากเว้นทย่ี ืนให้เหวนิ เออ๋ ร์ถึงได้ไมส่ บื เร่อื งต่อ

คราก่อนตอนเกิดเรื่องกับอาหญิงของโจวซื่อคนพวกนั้นยัง
ส่งบา่ วรบั ใช้ออกมาตายแทน ครั้งนี้ตอ่ ใหไ้ ม่ยอมความกค็ งไม่ต่างกัน

เรื่องจบลงอย่างเงียบเชียบ แม่สามีไม่ได้สั่งห้ามนางเลย
ไม่ได้เก็บเป็นความลับ ตอนเขียนจดหมายถึงเซียวเยี่ยนเฉิงได้เล่า
เรือ่ งทีเ่ กดิ ข้นึ ลงไปด้วย

พวั พนั กับเรอื่ งวางยาหรือแผนการสกปรกในอนาคตอาจทา
ให้เหวินเอ๋อร์ลาบาก แต่ถ้าตระกูลโจวค่อย ๆ อ่อนแอลงจนหมด
อานาจ ฮูหยินผู้เฒา่ เซียวไมเ่ คยสง่ สญั ญาณว่าห้ามทา

“เรื่องต่าชา้ อย่างน้ีตระกูลโจวยังกลา้ ยื่นมือมาถึงจวนอืน่ !”
ฮูหยินผู้เฒ่าเหอตบโต๊ะจนดังลั่น ระบายอารมณ์เสร็จจึงหันไปถาม
หลานสาวอย่างสงสัย “เจ้าปล่อยไปงา่ ยขนาดน้ี”

262 ข้ำอยำกเปน็ ฮูหยนิ อัครเสนำบดี

ในจวนประดบั ประดาสีแดงเต็มไปหมด อีกไม่กวี่ ันพีช่ ายใหญ่
กจ็ ะแต่งงานแลว้ แมแ้ ต่ในห้องโถงของท่านย่ายังเตม็ ไปด้วยสมี งคล

เหอซือซือดึงสายตากลับมาจากสีแดงรอบตัว น้าเสียงไม่
เชอื่ ของท่านยา่ ทาใหน้ างหลุดย้ิม “ท่านย่าคิดว่าอย่างไรละ่ ”

ฮูหยินผู้เฒ่าเหอส่ายหน้า “สืบสวนจนถึงที่สุดก็คงไม่ได้
อะไรหรอก มามาคนนั้นรับผิดไว้เอง ต่อให้แบกหน้าไปถึงตระกูล
โจวก็คงเสียเวลาเปล่า แจ้งทางการยิ่งไปกันใหญ่ แม่สามีเจ้าคงไม่
ยอมให้ส่งผลเสียกับหลานชายคนเดียว เจ้ายอมถอยมาก้าวหนึ่ง
ฮูหยินผู้เฒ่าเซียวย่อมรู้สึกติดค้าง รอหลานเขยกลับมาค่อยให้เขา
จัดการตระกูลโจว”

เหอซือซือกระแอม “ท่านมั่นใจได้อย่างไรว่าเซียวเย่ยี นเฉิง
กลับมาจะลงมือจัดการตระกูลโจว เขาอาจเหน็ ใจนอ้ งชายนอ้ งสะใภ้
ยอมปลอ่ ยเรื่องนี้ไปก็ได้”

“ถ้าเขาเป็นคนใจดีตาแหน่งอัครเสนาบดีจะนั่งได้มั่นคง
ขนาดนีห้ รือ เลิกเสแสร้งได้แลว้ ถา้ เจา้ ไมม่ น่ั ใจในข้อนี้จะวิ่งมาเท่ียว
เล่นอย่างสบายใจได้อย่างไร” ฮูหยินผู้เฒ่าเหอปรายตามอง “อย่า
บอกนะวา่ เจา้ ไมไ่ ด้เผลอเขียนเล่าเร่ืองทเ่ี กิดข้ึนในจวนส่งไป ขา้ เล้ียง
เจา้ มาตัง้ กป่ี ี ลูกไม้ไหนบา้ งทไ่ี มเ่ คยเหน็ คดิ ว่าตอนเด็กแอบหนเี ท่ียว

263 เสี่ยวเสว่ีย 2.0

ขา้ จบั ไมไ่ ด้จรงิ หรอื ”

นางยกมือยอมแพ้ “ท่านย่าฉลาดที่สุดเจ้าค่ะ” ถึงกับลาก
เอาเรื่องหลายปีก่อนมาพูด ถ้ายังเล่นลิ้นคงถูกลากเรื่องเก่าก่อนมา
คิดบัญชจี นครบแน่

ฮูหยินผู้เฒ่าเหอเชิดหน้า “ข้าย่อมฉลาดอยู่แล้ว” วางท่า
เสร็จถึงได้กลับมาพูดเรื่องจริงจัง “แม่สามีเจ้ายังอยู่ น้องชายรอง
ของสามีเจ้าก็กาลังจะได้เลื่อนตาแหน่ง ฮูหยินผู้เฒ่าเซียวไม่มีทาง
ยอมใหแ้ ยกจวนตอนนีห้ รอก”

เหอซือซือพยักหน้า “ข้าเองก็คิดแบบนี้ ถึงไม่พอใจก็ต้อง
ยอมถอย คนในเรอื นนั้นแตะไมไ่ ด้แต่ตระกลู โจวกลับไมใ่ ช่ ถ้าโจวซ่ือ
ว่งิ มาขอรอ้ ง ดจู ากนสิ ัยฮหู ยินผู้เฒ่าเซียว...”

“เรื่องครอบครัวพูดยากที่สุด” ฮูหยินผู้เฒ่าเหอส่ายหน้า
“น้อยคนสามารถตัดขาดได้ เจ้าแต่งเข้าไปไม่กี่วันนางเอ่ยปากมอบ
อานาจปกครองเรือนหลังขึ้นมาเป็นคนแรก ตอนหลังยังไม่สร้าง
ปัญหา นั่นแสดงให้เห็นแล้วว่านางไม่ใช่คนแข็งกร้าว บ้านเดิมเกิด
เรื่องขน้ึ มาใหน้ ิ่งเฉยไมส่ นใจ ยาก”

“คนทถ่ี ูกวางยาเปน็ บตุ รชายของนางนะเจา้ คะ”

264 ข้ำอยำกเป็นฮูหยนิ อคั รเสนำบดี

น้าเสียงไม่พอใจของหลานสาวทาให้ฮูหยินผู้เฒ่าเหอถอน
หายใจ “หากเป็นเจ้ากับข้าย่อมตัดขาด ดีไม่ดีอาจลงมือโต้ตอบ
กลับไปด้วย แต่คนบนโลกไหนเลยจะเหมือนกันหมด สิ่งที่แต่ละคน
ประสบพบเจอย่อมต่างกัน ไม่ได้ยืนอยู่จุดเดียวกันจึงไม่ควรตัดสิน
ผ้อู น่ื แต่ถา้ ใครยื่นยาพิษมาเจ้าอย่ายอมเด็ดขาด ไม่โต้กลับซ่ึงหน้าก็
วางแผนเอาคืนภายหลัง หากทาตัวเป็นเต้าหู้นิ่มผู้อื่นจะคิดว่ารังแก
ได้ง่าย กับคนที่ดีด้วยก็จงใจกว้างทาดีกลับไป คนที่ทาร้ายหรือเป็น
ศตั รอู ย่าได้ใจออ่ นเด็ดขาด”

นางหลุดหัวเราะกับถ้อยคาของท่านย่า “วันนี้ข้าเพิ่งเข้าใจ
คาพูดที่ท่านเคยสอน มารดาใจดีบุตรต้องรับเคราะห์ ถ้าโจวซื่อไม่
ยอมตดั ขาดกบั บา้ นเดิมเหวนิ เออ๋ ร์ตอ้ งลาบากแน่”

“ข้าไม่ใจดียังปกป้องบุตรชายไว้ไม่ได้สักคน” สีหน้าฮูหยิน
ผู้เฒ่าเหอเริ่มมืดครึ้ม “พร่าสอนตั้งกี่ครั้งว่าอย่าเดินตามรอยท่านปู่
เจ้า สุดท้ายพอมีสงครามเสนอหน้าอาสาเสียทุกรอบ เจ้าคลอด
ออกมาถ้าเป็นบุตรชายอย่าพามาเล่นกับพี่ชายสองคนนั้นของเจ้า
เดด็ ขาด”

เหอซือซืออมยิ้ม “พี่ชายรองเอาแต่เที่ยวเล่นท่านก็บ่น พอ
เข้ารู้จักหาความก้าวหน้าท่านก็ยังบ่น ตกลงท่านย่าจะเอาอย่างไร
กันแน่เจ้าคะ”

265 เสีย่ วเสวย่ี 2.0

“เอาแบบตรงกลาง”

“ชายแดนต้องมีคนปกป้อง ไฟสงครามลุกขึ้นมาถ้าไม่มีคน
สู้รบอยู่แนวหน้าคนที่อยู่หลังกาแพงคงย่าแย่ ส่งพวกเก่งแต่ประจบ
สอพลอไปนาทัพก็ไม่ต่างจากพาคนนับหมื่นไปตาย ถ้าไม่มีสงคราม
ก็พอจะอย่ตู รงกลางได้แหละเจา้ ค่ะ”

ฮูหยินผู้เฒา่ เหอค้อนเข้าให้ “คาพูดคาจาเหมือนท่านปู่ของ
เจา้ ไมม่ ผี ิด”

เหอซือซือรู้ดี ท่านย่าไม่ใช่ไม่เข้าใจ เพียงแต่พอนึกถึงเรื่อง
ในอดีตจึงอดใจบ่นสกั สองสามรอบไม่ได้

ยิ้มรับก่อนตอบด้วยน้าเสียงอ่อนหวาน “ท่านย่าชมเกินไป
แล้ว”

“ขา้ ประชดประชนั ไม่ได้กลา่ วชม ติดนิสยั ขุนนางฝ่ายบุ๋นมา
มากเกินไปรึเปล่า” พูดเรื่องนี้เลยนึกขึ้นได้ “ตกลงว่าหลานเขยจะ
กลบั มาเมอ่ื ไหร่”

“อกี สามส่วี นั ก็คงออกเดนิ ทางมาแล้วเจา้ ค่ะ”

ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ เหอโล่งใจ “กลับมากอ่ นเจ้าคลอดก็ดี มือขา้ ย่ืน
ไปถึงจวนตระกูลเซียวได้ยาก ถึงย่ืนไปได้จริงก็ไม่เหมาะสมเท่าไร

266 ขำ้ อยำกเปน็ ฮูหยนิ อัครเสนำบดี

เขากลบั มาข้าถงึ จะวางใจเรอื่ งเจ้าได้”
นางเท้าคางแล้วพูดไปอีกเรื่อง “ข้ายังไม่เคยเจอว่าท่ี

พี่สะใภ้ใหญ่เลย”
“ถึงเวลาเดี๋ยวก็เห็นเอง รอนางแต่งเข้ามาสักสี่ห้าวันข้า

ค่อยพาไปเยี่ยมเจ้าที่จวน ท้องเริ่มโตแล้วอย่าออกไปข้างนอกบ่อย
นกั ”

นางออกไปเที่ยวข้างนอกบ่อยเสียเมื่อไหร่ แต่ไม่อยากถูก
ทา่ นย่าบน่ อกี เลยพยกั หนา้ หงกึ หงกั “ข้าฟังทา่ นย่าเจ้าคะ่ ”

267 เส่ยี วเสวยี่ 2.0

ตอนท่ี 24

“ออกไปหรือยัง”

เมิ่งมามาพยักหน้า “นายหญิงใหญ่ออกไปสักพักแล้วเจ้า
คะ่ ”

“อาเฉิงใกล้จะกลับมาแล้ว” ฮูหยินผู้เฒ่าเซียวนิ่งไปพัก
ใหญ่ “เจ้าไปตามสะใภร้ องใหข้ า้ หน่อย”

ประโยคหน้ากับประโยคหลังไม่ได้เชื่อมต่อกันสักนิด ถึง
กระนั้นเมิ่งมามาก็ไมไ่ ด้เอย่ ถาม นางย่อกายทาความเคารพ ออกไป
เชิญนายหญงิ รองถึงเรือนด้วยตวั เอง

ความคิดมากมายไหลวนอยู่ในหัว จนกระทั่งเมิ่งมามาพา
สะใภร้ องมาถงึ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒ่าเซียวก็ยงั คดิ ไม่ตก

โบกมอื ส่งสญั ญาญใหป้ ิดประตูห้อง ฮหู ยินผ้เู ฒ่าเซียวกวาด
ตามองลูกสะใภ้อย่างประเมินก่อนถอนหายใจ “เจ้าไม่ต้องไปมาหา

268 ขำ้ อยำกเป็นฮหู ยนิ อคั รเสนำบดี

สูก่ ับตระกูลโจวแลว้ ”
โจวซื่อนิ่งอึ้ง ตอนเรื่องอาหญิงเป็นแค่การวางเฉย ครั้งนี้

แมส่ ามถี ึงกับเอ่ยปากใหน้ างตดั ขาดกบั บ้านเดิม
เรื่องยาพิษกับเครื่องหอมถึงระแคะระคายแต่ตอนนั้น

ฮูหยินผู้เฒ่าเซียวไม่ได้สั่งให้สืบจนกระจ่าง วันนี้กลับเปลี่ยนท่าที
กระทนั หนั

ฮหู ยนิ ผเู้ ฒ่าเซียวหยิบกระดาษที่วางไว้บนโต๊ะย่ืนให้ “อีเหวิน
สารภาพวา่ อาหญงิ ของเจ้าเปน็ คนเสนอแผนการ สว่ นคนส่ังการเป็น
มารดาเจ้า คิดวา่ ข้าหาหลักฐานออกมาไม่ได้จริงหรือ”

โจวซอ่ื รับกระดาษมา สหี นา้ เรม่ิ ซีดขาวต้ังแต่อ่านไปได้ครึ่ง
เดียว ตอนอา่ นจบถึงได้รู้ว่ากลน้ั หายใจจนแนน่ หนา้ อก

“ท่านแม่” นิ้วมือนางสั่นเทา ถึงพอเดาได้แต่ก็ไม่เท่ากับมี
หลกั ฐานชีช้ ดั

“สามีเจ้าใกล้จะได้เลื่อนตาแหน่งเป็นขุนนางขั้นสี่ เรื่อง
เละเทะในเรือนหลังแพร่ออกไปไมไ่ ด้เปน็ อันขาด หากเจ้ายังรู้จักคดิ
อยู่บ้างกต็ ัดขาดกับบา้ นเดิมเสีย”

269 เส่ยี วเสวย่ี 2.0

แตน่ ่ันเป็นครอบครวั สายเลือดเดียวกัน “มารดาคงถูกอาหญิง
เป่าหู เมื่อก่อน...” โจวซื่อพูดไม่จบเพราะถูกสายตาเชือดเฉือนจาก
ฮหู ยนิ ผู้เฒา่ เซยี วเข้าเสยี กอ่ น

“เมื่อก่อนในจวนยังไม่มีนายหญิงใหญ่นางเลยไม่ยื่นมือมา
อย่างไรล่ะ หากไม่มีใจเอนเอียงแค่คาพูดข้างหู มารดาเจ้าจะสั่ง
อิ้นมามาให้ลงมือหรือ เจ้าคิดว่าพี่สะใภ้ใหญ่ของเจ้าถือศีลกินเจ
อย่างนั้นรึ นางคุมเรื่องนอกจวนไม่นานก็จัดการคนในตระกูลได้
หมดแลว้ ปกครองเรือนหลงั อย่างใจกว้างไมไ่ ด้หมายความว่านางจะ
โง่เหมือนเฝิงซื่อนะ อย่าเอาหลานชายคนโตของข้าไปรับกรรมที่
ตระกลู โจวกอ่ ”

ยิ่งพูดดวงตาฮูหยินผู้เฒ่าเซียวยิ่งเข้มขึ้น “เรื่องเครื่องหอม
คดิ ว่านางปล่อยผ่านจริงหรือ อาเฉงิ เขยี นจดหมายบอกว่าอีกไม่กี่วัน
จะเดินทางกลบั เมืองหลวงเจา้ คดิ ว่าเป็นเร่ืองบังเอญิ อย่าโงใ่ หม้ นั นัก
เลย คนเขายังใจกว้างเพราะรอดูท่าทีของเจ้า ไม่ตัดขาดหรือจะให้
เหวินเอ๋อร์กบั บุตรชายข้าถกู ลากลงไปดว้ ย”

มารดากับอาหญิงส่งชะมดเชียงไป ถ้าทางนั้นอยากเอาคืน
ข้ึนมา...

270 ขำ้ อยำกเป็นฮูหยนิ อัครเสนำบดี

โจวซื่อหลุบตาลง มือทั้งสองข้างบีบกันแน่น “ข้าเชื่อฟัง
ท่านแม่เจ้าค่ะ”

“เข้าใจก็ดแี ลว้ ” ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เซยี วถอนหายใจ “เจา้ กลับไป
เถอะ อย่าลืมว่าอนาคตของเหวินเอ๋อรอ์ ยู่ในมือเจ้า ทาอะไรก็คิดให้
ดีแล้วกัน ถา้ มีครัง้ หน้าอีกข้าจะเอาหลานมาเล้ียงเอง”

ฮูหยินผู้เฒ่าเซียวโบกมือไล่อย่างเหนื่อยอ่อน ไม่สนใจ
ลกู สะใภท้ ี่หนา้ ซีดหลงั ไดย้ ินคาพดู ตน

ถ้าเกิดโจวซื่อคิดไม่ได้หญิงชราก็ไม่ถือสาที่จะกลายเป็นคน
ใจดา ไดแ้ ต่หวงั วา่ จะไม่มวี ันนน้ั

กว่าเซียวเยย่ี นเฉิงจะกลับมาถึงกเ็ ข้าสู่เดือนหกแลว้ ทั้งการ
ปรากฏตวั ของเขายังเหนอื ความคาดหมายอย่บู า้ ง

ตอนเช้าเหอซือซือลืมตาตื่นขึ้นมา คนแรกที่ปรากฏเข้าสู่
สายตาเปน็ คนทน่ี างคดิ วา่ กาลงั เดินทางอยู่

“ข้าคิดว่าต้องรออีกห้าหกวันกว่าท่านจะมาถึง” พูดพลาง
เอามือปดิ ปากหาว

271 เสยี่ วเสว่ีย 2.0

เขากล่าวด้วยน้าเสียงกลั้วหัวเราะ “ขุนนางที่นั่นแทบจะปู
พรมให้ข้ารีบกลับ หลังได้รับจดหมาย ข้าพูดแค่ประโยคเดียวของก็
ถูกเกบ็ เรยี บร้อยแลว้ ”

เรื่องภัยพิบัติจัดการเรียบร้อยตั้งนานแล้ว ที่ยังรั้งอยู่ก็
เพราะตอ้ งการขดุ รากถอนโคนขุนนางทุจริตเหล่านน้ั ตา่ งหาก

นางเลกิ ค้ิว “จัดการเสรจ็ แลว้ ”

เซียวเยี่ยนเฉิงพยักหน้า เห็นนางขยับตัวจึงช่วยพยุง “ข้า
อา่ นจดหมายแลว้ ”

เหอซือซือนั่งพิงหัวเตียง เห็นสายตาเขาจับจ้องที่หน้าท้อง
ไม่ได้มองหน้าจึงส่งเสียงตอบ “ลูกไม่เป็นอะไรหรอก” เอื้อมไปจับ
มอื เขามาวางบนหน้าท้องเพื่อยืนยนั

ท่าทางระมัดระวังของเขาทาให้นางหลุดยิ้ม “ท่านไม่ต้อง
กังวล แผนการของตระกูลโจวไมไ่ ด้ล้าลกึ ขนาดน้ัน”

ฝ่ามือสัมผัสหน้าท้องแผ่วเบา แววตาอ่อนโยนขัดกับคาพูด
เอาความ “ตระกลู โจวมาขอโทษรึยงั ”

นางส่ายหน้า ชั่งใจอยู่ชั่วครู่ก่อนตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมด
ให้ฟงั “ท่านยงั จาคดอี วีอ้ ๋องไดห้ รอื ไม่”

272 ข้ำอยำกเปน็ ฮหู ยินอคั รเสนำบดี

เซียวเยี่ยนเฉิงพยักหน้า “จาได้” เขาไม่เข้าใจว่าอวี้อ๋อง
เกยี่ วกบั เรือ่ งนี้อยา่ งไร

“เรอ่ื งนเ้ี ลา่ แลว้ ยาว หน้ารอ้ นปกี ่อนทา่ นแม่เปรยเรื่องหม้ัน
หมายกับท่านย่า ท่านย่าไม่ทันได้ตอบตกลงฮูหยินว่านจากจวนตรง
ขา้ มกลับบอกเรอ่ื งที่เกยี่ วกับท่านมาเรื่องหนึง่ ”

“ฮหู ยินว่าน” เขาขมวดคว้ิ นึกขนึ้ ไดว้ า่ ฮูหยินว่านคนน้ีเป็น
คนตระกลู เจา

เหอซือซือพยักหน้า “นางบอกว่าท่านมีนางในดวงใจแล้ว
เสียแต่ไม่อาจแต่งสตรีคนนั้นได้ ฮูหยินว่านบอกท่านย่าว่าเป็นสตรี
จากในวัง ทงั้ ชไ้ี ปยงั ภาพวาดที่เจาฟูเหรนิ ส่งมาอวยพรตอนงานเลี้ยง
ครบเจ็ดสิบปีของท่านย่า” เพราะตอนนั้นฮ่องเต้เริ่มมีท่าทีต้องการ
ใช้งานพี่ชายใหญ่ งานเลี้ยงครบเจด็ สบิ ปขี องทา่ นย่าจึงมีของขวัญส่ง
มามากมาย

นางยกมือขึ้นห้ามเมื่อเขาทาท่าจะเปิดปากพูด “ขอข้าเล่า
ให้จบก่อน ตอนนั้นเพราะรู้สึกว่าเรื่องที่ฮูหยินว่านเล่าออกมาไม่น่า
เป็นไปได้ท่านย่าเลยไม่ได้ปฏิเสธในทันที หลังจากพบท่านที่สวน
ดอกไม้ข้าเลยให้พี่ชายรองไปสืบ ภายหลังข้ารู้ว่าคนที่บอกเรื่อง
ทง้ั หมดกับเขาเป็นคุณชายจากจวนอว้ีอ๋อง ในอดีตเพราะเรื่องแม่ทัพ

273 เส่ียวเสวี่ย 2.0

เฉียวท่านปู่ของขา้ จงึ มปี ากเสียงกับอวี้อ๋อง ข้าไม่วางใจจงึ ได้บอกให้
ลงุ จางไปสบื เร่อื งสหายของพีช่ ายรองอกี ที”

ดวงตาของเซยี วเยย่ี นเฉิงสว่างวาบ “ภายหลังแม่ทพั จางสืบ
พบว่าฮูหยินเฉียวอยู่ในจวนอวี้อ๋อง ส่วนคุณชายรองกลับเป็น
บุตรชายของแมท่ พั เฉยี ว”

เหอซือซือรู้สึกขัดใจ เล่าให้เขาฟังนอกจากไม่ลุ้นไปกับนาง
แล้วยังแย่งพูดตอนสาคัญอีก “ตอนไฟไหม้เป็นลุงจางช่วยพวกเขา
ออกมา ภายหลังพระชายาอวี้อ๋องนางนั้นสืบจนรู้ว่าตระกูลเหออยู่
เบื้องหลังเลยยุยงให้มารดาของน้องสะใภ้รองลงมือกับข้า หลังจาก
เกิดเรื่องสาวใช้อาวุโสที่อยู่ข้างกายของฮูหยินโจวมาร้องไห้คร่า
ครวญกับน้องสะใภ้รองแล้วเล่าเรื่องพวกนี้ให้นางฟัง ดูจากท่าทีนิ่ง
สงบจนถึงตอนนี้ ดูท่าน้องสะใภ้รองคงยอมตัดขาดกับตระกูลโจว
วันนั้นหลังข้ากลับมาจากจวนตระกูลเหอน้องรองกับน้องสะใภ้รอง
มาขอโทษแลว้ ”

สีหน้าเซียวเยี่ยนเฉิงไม่สู้ดีนัก ถึงนางไม่ได้เขียนอธิบายมา
แต่ตอนทเ่ี ขา้ ใจผิดเรอ่ื งวางยา เปน็ ไปไมไ่ ดท้ ่ีจะไม่เกิดการโตเ้ ถียง

อีกอย่าง เพราะไว้ใจตระกูลโจวมากเกินไปจึงทาให้เกิด
เร่ืองมากมายตามมา ถ้าเซียวหลิงเด็ดขาดสักหน่อยเรื่องคงไม่

274 ขำ้ อยำกเปน็ ฮหู ยนิ อคั รเสนำบดี

วุ่นวายขนาดนี้

ยง่ิ คิดว่าตอ้ งให้มารดาเรียกไปพบ นอ้ งชายกับน้องสะใภ้ถึง
นึกได้ว่าควรมาขอโทษยิ่งทาใหร้ ู้สึกผิดหวัง น้าเสียงที่เอ่ยออกมาจึง
ค่อนข้างเย็นชา “นั่นเป็นเพราะท่านแม่เรียกไปพบพวกเขาถงึ นึกได้
วา่ ตอ้ งมาขอโทษเจ้า”

นางบีบมือเขาเปน็ เชิงปลอบใจว่าไมเ่ ป็นไร

เซียวเยี่ยนเฉิงเป็นประมุขของจวนมานาน เรื่องใหญ่
อย่างเช่นการวางยาพ่อบ้านกับสาวใช้อาจไม่ทราบ แต่ความ
เคลื่อนไหวเล็กน้อยในจวนเพียงแค่เขาสอบถามพ่อบ้านคงรีบ
รายงานจนหมดแน่

รู้ตัวว่าน้าเสียงไม่ค่อยดีนักจึงรีบปรับให้อ่อนลง “เจ้าไม่
ต้องกงั วล ตระกูลโจวข้าจดั การเอง”

ที่เขียนจดหมายไปเพราะต้องการผลตอบรับแบบนี้แหละ
แต่ว่า “ท่านไม่คาดคั้นหรือเอาความเรื่องที่ข้าซื้อตัวคนในเรือน
น้องสะใภ้รองแต่ติดใจเรื่องที่พวกเขามาขอโทษเพราะท่านแม่เรียก
ไปพบ ทา่ นพ่ี ท่านเกินเยยี วยาแลว้ ”

เซียวเยี่ยนเฉิงไม่ได้พูดอะไร ทาเพียงอมยิ้มแล้วขยี้ผมนาง
จนยงุ่ “เจา้ ไม่ตดิ ใจเร่ืองทีฮ่ หู ยนิ วา่ นพูด”

275 เสย่ี วเสวีย่ 2.0

“ติดใจอะไร ตอนนี้ข้าต่างหากที่เป็นฮูหยินอัครเสนาบดี”
ส่วนเจาฟูเหรินเป็นสนมในวัง ใครต้องกลัวใครกัน เอาเวลาไปสู้รบ
กบั ฮองเฮาเถอะ

“ทจ่ี ริงแล้ว” พูดเกรนิ่ แล้วหยุดไปเพราะถกู ตวดั สายตามอง
เขากลั้นหวั เราะ “ไหนพูดว่าไมส่ นใจ”

เหอซือซือถลึงตาใส่ “ท่านเกริ่นให้คนอื่นอยากรู้แล้วหยุด
ทาไม รีบเลา่ มา”

“ที่จริงแล้วนางเป็นบุตรสาวของอาจารย์ข้า ราชครูเจา
สอนหนงั สอื ใหข้ า้ กับฮอ่ งเต้ ดงั นัน้ ขา้ กับฮอ่ งเต้เลยมีโอกาสได้คุยกับ
นางหลายครั้ง แต่ก็เพียงเท่านั้น กล่าวได้ว่าเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องได้
กระมัง เจ้าดู นางเข้าวังเป็นสนมไม่ใช่หรือ จะมีเรื่องไม่อาจพูดได้
อะไรอีก เห็นไดช้ ดั วา่ ฮูหยนิ วา่ นพูดจาเหลวไหล”

“อ้อ” นางลากเสียงยาว “ดูท่าศิษย์น้องผู้นี้จะหวังดีกับ
ทา่ นมาก ตอนเทศกาลล่าสัตว์ถงึ ได้เรยี กทา่ นว่าอาเฉิงอย่างนั้นอาเฉิง
อย่างนี้ เรียกเสยี สนิทสนมเชียว”

“เมอื่ กอ่ นขา้ เรยี กนางวา่ คณุ หนเู จา”

เหอซือซือหลุดหัวเราะ “ท่านนี่ช่าง...” ตัดสินใจจบบท
สนทนาเร่ืองนี้ อย่างน้อยวันหน้าเจาฟูเหรินเล่นลูกไม้เขาจะได้เพิ่ม

276 ขำ้ อยำกเปน็ ฮูหยนิ อัครเสนำบดี

ความระแวงแล้วยืนอยขู่ า้ งนาง
“ท่านทานข้าวมารึยัง” เขาส่ายหน้านางจึงพูดต่อ “ถ้า

อย่างนั้นทานขา้ วกอ่ น เดย๋ี วขา้ ไปคารวะทา่ นแม่พรอ้ มทา่ น”
“ข้าต้องเขา้ วัง เจ้าไปพบทา่ นแม่ก่อนเถอะ” เซยี วเย่ียนเฉิง

ลุกขึ้นรวบม่านรอบเตียงก่อนตะโกนเรียกสาวใช้ให้ยกอ่างล้างหน้า
เข้ามา

เหอซือซือล้างหน้าบ้วนปากเสร็จถึงเพิ่งสังเกตว่าชุดที่เขา
สวมอยู่ไม่ใชช่ ุดทน่ี างจดั ใส่หีบไปให้ ผมก็ไมไ่ ด้รวบไว้ให้ดีทั้งยังเปียก
อยู่ “ท่านกลับมาตอนไหนนะ่ ”

ชุดนั่นนางเพิ่งให้สาวใช้นาออกมาจากหีบเมื่อสองวันก่อน
เขาถึงกับมเี วลาอาบนา้ แล้วมานั่งรอนางตน่ื

“เชา้ มืด เจ้ายงั นอนนา้ ลายไหลอยู่เลย”
นางไม่หลงกล “ท่านจะหลอกข้าก็หาเรื่องที่เข้าใกล้ความ
จริงหนอ่ ย”
สาวใชก้ ลัน้ หวั เราะจนหน้าแดง เหอซือซอื ทนมองไม่ไหวจึง
โบกมอื ใหพ้ วกนางออกไปจากห้อง

277 เส่ียวเสวยี่ 2.0

“สาวใช้พวกนี้ รับใช้ท่านมาตั้งนาน ตอนท่านไม่อยู่ยังกล้า
พูดเล่นหัวเราะขาขัน พอเจ้านายที่รับใช้มานานหลายปีกลับมา
แมแ้ ตห่ ายใจแรงกย็ ังไมก่ ลา้ เม่ือครกู่ ลน้ั หวั เราะจนเกือบขาดอากาศ
หายใจ”

“นัน่ เพราะเจ้าใจดี”

นางส่ายศีรษะ “พวกนางทางานในเรือน เคร่งครัดเกินไป
ผู้อื่นจะยื่นมือเข้ามาได้ง่าย ใจดีบ้างจะเป็นไรไป ข้าดูแลแค่เรือน
หลัง วันไหนเกิดท่านแต่งอนุหน้าตางดงามเข้ามาอานาจก็อาจถ่าย
โอนไปหาคนอื่น แต่ท่านเป็นนายท่านของจวน ตราบใดที่ยังมีชีวิต
อยูอ่ านาจก็อยใู่ นมอื ทา่ นอยู่ดี”

เขาช่วยประคองให้นางลกุ ขนึ้ “ขา้ ไม่มีทางแต่งอนุ”

“ข้าแค่ยกตัวอย่าง คนนอกไม่รู้เสียหน่อยว่าท่านคิด
อยา่ งไร” ลุกขึน้ ยนื เสร็จถงึ นกึ ได้ “ทา่ นไปบอกให้พวกนางเตรียมน้า
หน่อย ขา้ จะอาบนา้ ”

“เจ้ายืนรอตรงนี้ก่อน อย่าเดินไปไหนประเดี๋ยวจะชนโต๊ะ
อกี ” กาชับเสรจ็ แลว้ ถงึ เดนิ ออกไปหน้าหอ้ ง

“ข้ารู้หรอกว่าต้องระวัง” นางบ่นอุบอิบเสียงเบา ตอนนี้
ต้ังครรภจ์ ะไม่ระมัดระวงั เหมือนเมอ่ื ก่อนได้อยา่ งไร

278 ขำ้ อยำกเป็นฮหู ยนิ อัครเสนำบดี

ตอนท่ี 25

ตอนเที่ยงเซียวเย่ียนเฉิงส่งคนมาบอกว่าไมต่ ้องรอทานข้าว
หลังตรวจบัญชีเสร็จนางงีบหลับไปครู่หนึ่ง ตื่นขึ้นมาสาวใช้ก็
รายงานว่าเขาอยูท่ ี่หอ้ งหนงั สอื แล้ว

เซียวเยีย่ นเฉิงไมไ่ ด้นั่งอยู่ที่โต๊ะแตก่ าลังยืนเลือกหนงั สืออยู่
นางหยุดมองอยู่หน้าประตูพักหนึง่ ถึงเดินเข้าไป “ไปหาท่านแม่แล้ว
หรอื ยัง”

เขาหันไปตามเสียง “เรียบร้อยแล้ว” กลับมาถึงเรือนเห็น
นางหลับ ไม่อยากรบกวนเลยเดนิ มาที่หอ้ งหนงั สือแทน

“พรุ่งนี้ข้าต้องเข้าวังกับท่านแม่” เซียวเยี่ยนเฉิงมีสีหน้า
ประหลาดใจ ดูท่าฮูหยินผู้เฒ่าเซียวคงไม่ได้บอก “ไทเฮาเรียกเข้า
เฝ้า ไม่มีอะไรหรอก” ไมร่ วู้ ่าเพราะเหตุใดคร้งั นี้ถงึ ได้เจาะจงเรียกแค่
นางกบั ฮหู ยินผูเ้ ฒา่ เซียว

279 เสย่ี วเสวย่ี 2.0

เขาเดินไปช่วยเลื่อนเก้าอี้ให้ นางนั่งลงเรียบร้อยถึงได้ถอน
หายใจแล้วกล่าวกาชับ “ช่วงนี้ในวังไม่ค่อยสงบเท่าไร ตอนเข้าวัง
เจ้าอยใู่ กลท้ ่านแม่ตลอดเวลาก็ด”ี

“ในวังไม่ค่อยสงบ” มีเรื่องใหญ่อะไรอีกถึงได้ทาให้
เซยี วเยี่ยนเฉิงพูดแบบนี้

“เจาฟูเหรินตั้งครรภ์แล้ว” พูดเสร็จจึงเดินกลับไปเลือก
หนังสอื ตอ่

“ข้าอยู่ห่างจากนางหน่อยก็ใช้ได้แล้ว” นางยังนึกว่าเป็น
เรือ่ งใหญอ่ ะไร

หากมีแค่เรื่องแรกคงไม่วุ่นวายหรอก เรื่องที่สองต่างหากที่
ทาให้ในวงั เริม่ ปั่นปว่ น “มีอกี เรือ่ ง ฮ่องเตส้ งั่ ให้สรา้ งตาหนักใหม่ ถึง
ไมร่ ะบุวา่ สรา้ งให้ใครแตต่ าหนกั ใหญ่ขนาดน้นั คงสรา้ งให้ฮองเฮา”

เย็นชากบั ฮองเฮามานาน วนั นกี้ ลบั มีรบั ส่งั สรา้ งตาหนักใหม่
ให้ฮองเฮาทงั้ ยังเฉยชากบั เจาฟูเหรนิ

เหอซือซือหน้าซีด โชคดีที่เขาหันหลังให้จึงไม่เห็นสีหน้า
ของนาง “ตาหนกั ชือ่ อะไรหรอื ”

280 ข้ำอยำกเปน็ ฮูหยินอัครเสนำบดี

เซียวเยี่ยนเฉิงไม่เห็นสีหน้าของคนข้างหลัง ปกติระหว่าง
พวกเขาสามีภรรยาไม่มีเรื่องที่พูดไม่ได้อยู่แล้ว นางถามแค่ชื่อ
ตาหนกั เขาเลยไม่ไดร้ ้สู กึ ผดิ ปกตอิ ะไร “ตาหนักเยว่ซนิ ”

นางรู้สึกว่าการหายใจทาได้ลาบากเหลือเกิน ทั้งที่ตอนน้ี
เป็นช่วงหน้าร้อนแต่ฝ่ามือกลับเย็นเฉียบ ชื่อตาหนักสองพยางค์นา
ฝนั ร้ายในอดีตกลบั มาอกี คร้งั

ต้องรีบควบคุมสีหน้า นางเลื่อนเก้าอี้ลุกขึ้นกล่าวด้วย
นา้ เสยี งอ่อนโยน “ขา้ เย็บชดุ ค้างไว้ ไมก่ วนท่านแล้ว”

ยงั ดที เี่ ซียวเยีย่ นเฉงิ ไมต่ ิดใจสงสยั อะไร เดินพน้ ห้องหนังสือ
มาได้สีหนา้ จึงเปล่ยี นเป็นมืดคร้ึม

อาจเป็นแค่เรื่องบังเอิญ ชื่อนั่นไม่ได้พิเศษอะไร บางที
ฮองเฮาอาจกลายเป็นคนโปรดคนใหม่ หรอื ไม่ฮอ่ งเต้อาจจะต้ังใจยก
ฮองเฮาขน้ึ มาคานอานาจกับเจาฟเู หรินท่เี พง่ิ ต้ังครรภ์

ต่อให้หลี่ซวินย้อนกลับมาพร้อมความทรงจาในอดีตแล้ว
อย่างไร ตอนนี้นางแต่งงานแล้ว ถึงเขามีอานาจมากแค่ไหนก็ไม่มี
ทางยืน่ มอื มาถงึ จวนอคั รเสนาบดีได้หรอก

ถึงบอกตัวเองแบบน้ันแต่นางก็ยังหวนคิดถึงความทรงจาใน
อดตี

281 เสี่ยวเสวย่ี 2.0

เรอ่ื งในชาติก่อนเปน็ ฝันรา้ ยสาหรับนาง
ในตอนนั้นฮูหยินผู้เฒ่าเซียวแค่เปรยเรื่องหมั้นหมายกับ
ทา่ นย่า แต่พอได้ยินเร่อื งจากฮหู ยินวา่ นท่านยา่ จงึ ปฏิเสธไป
นั่นเพราะเดิมทีท่านย่าไม่ได้ต้องการให้นางแต่งกับบุรุษท่ี
อย่สู ูงเกนิ ไป
โดยพื้นฐานถึงนางจะเป็นคนที่ดูเข้าใจสถานการณ์ดี แต่ท่ี
จริงแล้วนิสัยไม่ได้ดีไปกว่าพี่ชายรองสักเท่าไหร่ ไม่สิ เวลาโมโหขึ้น
มาแล้วอารมณร์ า้ ยยงิ่ กวา่ ด้วยซ้า
ท่านย่าเกรงว่าวันใดเกิดเหตุการณ์บีบบังคับจนคุมอารมณ์
ไมอ่ ยู่ แต่งสงู เกนิ ไปจะช่วยนางไมไ่ ด้
ตาแหน่งของเซียวเยี่ยนเฉิงอยู่จุดสูงสุดของขุนนางทั้งหมด
แต่ที่นางกับท่านย่ามองหาคือครอบครัวที่ถ้าหากเกิดเรื่องยังพอเอา
ชื่อของบ้านเดิมไปต่อกรได้ พอมีเรื่องที่ฮูหยินว่านพูดถึงได้บอกปัด
ไปอยา่ งรวดเรว็
เพียงแต่ไม่ทันพูดเรื่องหมั้นหมายกับตระกูลอื่นกลับถูก
เรียกตัวเข้าวังเสียก่อน

282 ข้ำอยำกเป็นฮหู ยนิ อคั รเสนำบดี

ผลการคัดเลือกของนางไม่โดดเด่น กล่าวได้ว่ารั้งท้ายด้วย
ซ้า พูดตามความเป็นจริงสมควรถูกคัดออก ไม่คิดว่าจะผ่านมาถึง
ดา่ นสุดท้าย

ที่นั่งอยู่ด้านหน้า คนที่ตัดสินชะตาชีวิตพวกนาง นอกจาก
ฮอ่ งเต้ยงั มอี ีกสองคน นั่นคอื ไทเฮาและเจาฟูเหรนิ ผไู้ ด้รบั ความโปรด
ปรานมากทสี่ ุดในวังหลงั

คณุ หนูดา้ นขา้ งเชี่ยวชาญด้านบทกลอนและดนตรี โดดเด่น
จนกลบคนรอบข้างไปหมด ด้วยเหตุนี้นางจึงคิดว่าน่าจะรอดกลับ
บ้านได้

ถกู เรียกชือ่ และตอบคาถาม เหอซือซอื พยายามทาตัวให้อยู่
ตรงกลางมากที่สุด ไม่โดดเด่นแต่ก็ไม่อ่อนด้อยเกินไป เหมือน
ดอกไมด้ าษดืน่ ในสวน ใครเหน็ ก็คงมองผ่านตา

ไม่คิดว่าสุดท้ายก็ยังได้รับเลือกเข้าวงั ในตอนนั้นนางคิดว่า
คงเป็นเพราะฮ่องเตอ้ ยากใชง้ านพชี่ ายใหญถ่ งึ ไดเ้ กบ็ นางไว้

ต่อมา ทั้งการเลื่อนตาแหน่งที่รวดเร็ว ถูกแต่งตั้งเป็น
ฮองเฮาภายในไม่กี่เดือน ต่อให้ไม่อยากเชื่อสักเท่าไหร่แต่นางก็เริ่ม
มองเหน็ เคา้ ลางของความว่นุ วายได้บ้างแลว้

283 เสย่ี วเสวย่ี 2.0

ข้ารับใช้ในตาหนักที่นางพูดคุยด้วยมากเกินมักถูกหลี่ซวิน
ย้ายไปที่อื่น อาการไม่ชอบใจและบอกปัดเมื่อนางอยากพบคนใน
ครอบครัว สิ่งเหล่านี้เริ่มเป็นสัญญาณอันตรายที่ทาให้นางทั้ง
หวาดกลัวและรู้สึกอดึ อดั จนหายใจไม่ออก

“ตาหนักเยว่ซินรวมรวบช่างที่มีฝีมือมาทั้งหมด สร้างเสร็จ
เจา้ จะตอ้ งชอบแน่”

นางแสร้งทาเป็นดีใจ ลึกลงไปกลับคิดว่าไม่เป็นไรจริงหรือ
อัครเสนาบดีเพิ่งลงไปแก้ปัญหาเรื่องน้าท่วม ถึงแม้ปีก่อนจะยึด
ทรัพยส์ ินจากการคา้ เกลือเถ่อื นมาไดเ้ ยอะก็จริง

แต่นางไมไ่ ด้อยูใ่ นสถานะทจ่ี ะปฏิเสธส่งิ ของทีเ่ ขามอบให้ได้

ความสัมพันธ์บนน้าแข็งอันเปราะบางเหล่านั้นเริ่มมีรอย
รา้ วขนึ้ มาเม่ือท่านย่าถกู วางยาจนไมอ่ าจรักษาชวี ิตไว้ได้

พื้นฐานความสัมพันธ์ที่ไม่ได้มาจากความรักไหนเลยจะ
มนั่ คงหนักแน่นเหมือนหินผา แตเ่ พราะยังมีพี่ชายใหญ่กับพี่ชายรอง
นางจึงตอ้ งขม่ กลั้นตอ่ ไป

สารด่วนจากชายแดนส่งมา ชนเผ่านอกด่านยกทัพเข้า
ประชิดอกี คร้ัง คราวนี้ผนู้ าของแตล่ ะเผ่ายังร่วมมือกันอย่างท่ีไม่เคย
เป็นมาก่อน

284 ข้ำอยำกเป็นฮูหยนิ อคั รเสนำบดี

เพราะเป็นเรื่องกะทันหัน อัครเสนาบดีเซยี วผู้นั้นยังอยู่ทาง
ใต้ หนา้ ทเ่ี รอ่ื งจัดหาเสบียงเลยตกเปน็ ของลูกศิษย์ราชครเู จา

ช่วงแรกยังดีอยู่ ผ่านไประยะหนึ่งอีกฝ่ายเริ่มเล่นลูกไม้ขึ้น
มาแลว้

นางได้ยินข่าวมาจากฮูหยินของแม่ทัพที่ไปร่วมรบใน
สงคราม ข่าวสารนี้มีความน่าเชื่อถืออยู่มาก เสบียงที่สมควรไปถึง
เมื่อเจ็ดวันก่อนยังไม่เห็นแม้แต่เงา ทหารหลายหมื่นนายเลยอ่อน
กาลังลงเตม็ ที

เหอซือซือบรรจงแต่งตัวอยู่นานมาก พอตอนไปถึงตาหนัก
ของฮอ่ งเตก้ ลบั ไมไ่ ดม้ ที ่าทรี อ้ นใจ

นางเอ่ยด้วยน้าเสียงเรียบเรื่อย “ได้ยินว่าเสบียงอาหารยัง
อยู่ระหว่างการเดินทาง ก่อนออกเดินทางใต้เท้าฝานท่านนั้นคุยโม้
เสียยกใหญ่ว่าตนเองมีความสามารถ ดูท่าคงเป็นแค่การคุยโวเสีย
แล้ว”

“ระหว่างการเดินทางอาจเกิดปัญหา กลับมาค่อยลงโทษ
เขาแล้วกนั ”

นางอยากกรีดร้องเหลือเกินว่ากลับมาค่อยลงโทษจะมี
ประโยชน์อะไร กองทัพไม่มีอาหารตกถึงท้องทาให้เรี่ยวแรงถดถอย

285 เส่ยี วเสว่ยี 2.0

รอขุนนางชั่วนั่นกลับมาค่อยลงโทษไม่ทาให้ทหารอิ่มท้องเร็วขึ้น
หรอก

หลีซ่ วนิ พดู ดว้ ยนา้ เสียงเรียบเร่ือย “ทาไม หรอื เจ้าเป็นห่วง
พี่ชายทั้งสองคน ถ้าอย่างนั้นข้าจะเขียนจดหมายไปเร่งให้พวกเขา
จัดการเรว็ หนอ่ ย”

สญั ญาณอนั ตรายในดวงตาดามืดนนั่ ทาให้นางต้องแสร้งทา
เป็นไม่สนใจ “ข้าไม่รู้เรื่องบ้านเมือง ถึงอย่างไรพี่ชายทั้งสองคนก็
หนังหนา ท่านไม่ต้องลาบากใจเพือ่ พวกเขาหรอก” ให้เขาเขียนจริง
บางทอี าจเป็นจดหมายส่ังฆา่ แทนการเรง่ เร่อื งเสบยี ง

หวั หนา้ นางกานลั ที่ถูกบังคบั ให้แต่งงาน ขันทีน้อยช่างพูดที่
ถูกย้ายไปตาหนักอื่น นางมีบทเรียนพอแล้วว่าตอนที่สนใจคนอื่น
มากกวา่ เขาคนเหลา่ นนั้ จะมจี ดุ จบเช่นไร

“ตาหนกั ใหมส่ ร้างใกล้เสรจ็ แล้ว อกี สองเดือนเจ้าคงได้ย้าย
เขา้ ไปอย”ู่

นางต้องแสร้งทาเป็นยินดีทั้งที่ในใจเต็มไปด้วยความเคียด
แค้น อานาจเกียรติยศในวังหลังมีค่าอะไร พี่ชายใหญ่กับพี่ชายรอง
ไมม่ ีแม้แตอ่ าหารตกถงึ ท้องด้วยซ้า

286 ขำ้ อยำกเป็นฮูหยนิ อัครเสนำบดี

ท่านย่าไม่อยู่แล้ว นางมีเพียงพี่ชายทั้งสองคนแต่ไม่อาจ
แสดงความหว่ งใยแม้เพียงเศษเส้ียวได้

อดทนมานาน แค่นี้ไม่ถึงตายหรอก พวกเขาทั้งสองคนต้อง
กลบั มาอย่างปลอดภัยแน่ เหอซอื ซือปลอบตัวเองไว้แบบน้ัน

นางกาลังจัดดอกไม้ใส่แจกันอยู่ตอนที่ขันทีวิ่งล้มลุก
คลกุ คลานเขา้ มา

“มีอะไร เอะอะโวยวายไร้มารยาท” หัวหน้านางกานัลหัน
ไปตวาด

“ฮองเฮา ข่าวจากด่านหนา้ ” ขนั ทนี อ้ ยกระอกึ กระอกั
เหอซอื ซอื ลกุ พรวดขน้ึ มาทนั ที “ด่านหนา้ มีอะไร”
“ด่านหน้าแตกแล้ว แม่ทัพเหอกับรองแม่ทัพเหอพลีชีพใน
สงครามทั้งสองคน” ขันทีนอ้ ยรีบพูดรวั เรว็ เพราะกลวั วา่ ตวั เองจะไม่
กลา้ พูดออกมาอกี
ฮองเฮายืนนิ่งอยู่นานหัวหน้านางกานัลเลยโบกมือไล่ขันที
น้อยไป “ฮองเฮาจะไปเข้าเฝ้าฮอ่ งเตก้ ่อนหรอื ไม่เพคะ”

287 เสยี่ วเสวี่ย 2.0

ขาอ่อนแรงจนต้องทรุดนั่งลงกับพื้น นางเงยหน้ามอง
หัวหน้านางกานลั นา้ ตาหยดหน่ึงไหลลงมาก่อนหายลับไป “เข้าเฝ้า
เขา้ เฝ้าทาไม” ถึงตอนนยี้ งั มีเหตผุ ลอะไรให้ต้องเสแสร้งอีก

สถานการณ์แนวหน้าไม่สู้ดีมาพักหนึ่งแล้ว นางทราบดีแต่
ไมเ่ คยเตรียมใจมากอ่ น

“ฮ่องเตต้ อ้ งเป็นหว่ งฮองเฮาแน่”
เหอซือซือเงยหน้าขึ้นมองหัวหน้านางกานัล “ออกไป”
น้าเสียงเย็นเยียบน่าขนลุกเอ่ยซ้าอีกครั้ง “คิดว่าข้าไม่รู้หรือว่าเจ้า
เปน็ คนของใคร ออกไปก่อนทข่ี ้าจะจดั การเจ้า”
หัวหน้านางกานัลรีบวิ่งออกไป ข้ารับใช้ทุกคนในตาหนัก
หนีหายเสมือนไม่เคยมตี ัวตนมากอ่ น
เสียงฝเี ทา้ เรง่ รอ้ นท่เี ดินเข้ามาทาใหน้ างเงยหนา้ ขึน้ มอง
ท่าทางอ่อนหวานเชื่อฟังในอดีตกลายเป็นความว่างเปล่า
นางกล่าวด้วยน้าเสียงเยาะหยัน “ข้าทนเชื่อฟังท่านมาตั้งนาน
อยากพบหนา้ คนในครอบครวั ก็ทาไม่ได้ ใช้ชีวิตอยา่ งน่าสมเพชแบบ
นยี้ งั รักษาชีวติ พ่ชี ายใหญก่ บั พช่ี ายรองไม่ได้อีก”

288 ขำ้ อยำกเป็นฮูหยินอัครเสนำบดี

“ข้ารู้ว่าเจ้าเสียใจ วางใจเถอะ เรื่องศพของ...” คาพูดที่
เหลอื ไม่ได้เอย่ ออกมาเพราะแววตาโกรธแค้นจนแทบแผดเผาค่นู ้นั

“ส่งั ใหท้ หารออกรบแต่ไม่สนใจแม้แตเ่ ร่ืองเสบยี ง ชายแดน
ขอคนเพิม่ ทา่ นกลับไม่สง่ ไป หลี่ซวนิ คนท่ตี ายสมควรเปน็ ท่าน”

หลี่ซวนิ หรีต่ าลง ไมไ่ ด้แทนตัวเองวา่ ข้าอีกต่อไป “เราจะถือ
ว่าเจา้ เสยี ใจเกนิ ไปถงึ ได้กล่าววาจาเชน่ นีอ้ อกมา”

เหอซือซือส่ายศีรษะก่อนหัวเราะออกมา เสียงหัวเราะที่ดัง
ก้องไปทั่วตาหนักฟังดูหดหู่จนแทบไม่อยากเชื่อว่าเป็นเสียงของ
ตวั เอง

นางไมอ่ ยากทาตัวอ่อนน้อมอีกต่อไปแล้ว ถงึ จะเจบ็ ปวดจน
หัวใจสลายแล้วอย่างไร ไม่มีเหตุผลที่จะต้องมีสภาพน่าสมเพชต่อ
หนา้ เขาอีก

เพราะไม่อยากเงยหน้ามองเขาอีกนางจึงลุกขึ้นยืน “พรุ่งนี้
ข้าก็จะพูดแบบนี้ ท่านคิดว่าข้าไม่รู้หรือว่าท่านให้คนชั่วช้าแซ่ฝาน
นั่นคุมเรื่องเสบียงเพราะเหตุใด ท่านมันขี้ขลาดหลี่ซวิน เพราะ
หวาดกลัวถึงได้ปล่อยให้ขุนนางชั่วกุมอานาจ ที่จริงพวกเขากล้าลง
มือเพราะท่านให้ท้ายทั้งนั้น ข้าจะรอดูวันที่ท่านตายอย่างทุกข์
ทรมานและสญู ส้ินอานาจทกุ อยา่ งไป”

289 เสี่ยวเสวย่ี 2.0

วาจาที่เต็มไปด้วยพิษร้ายทาให้เขาเริ่มโกรธ “เราเป็น
ฮ่องเต้ เจ้ากลา้ กล่าววาจาเชน่ นีค้ ดิ หรอื วา่ เราจะไม่กล้า...”

“เช่นนั้นท่านก็ลงมือสิ! ปลดข้าหรือประทานโทษตายท่าน
สามารถทาได้อยู่แล้วน่ี แตอ่ ยา่ หวังว่าขา้ จะยอมอ่อนน้อมเหมือนใน
อดีตอีก ท่านปล่อยข้าไว้หนึ่งวันข้าก็จะหาทางทาลายท่านหนึ่งวัน
ถึงอย่างไรข้าก็ไม่มีอะไรให้สูญเสียแล้ว ลากท่านลงนรกไปด้วยถือ
เปน็ ความบันเทงิ เพยี งอย่างเดยี วทเี่ หลืออยู่”

นางเหยียดยิ้มแลว้ สะบัดแขนเสื้อจากไป จงใจแสดงท่าทาง
เยอ่ หย่ิงไม่ยอมอ่อนข้อจนถึงท่ีสดุ

ไม่ใช่เพราะมั่นใจว่าเขาจะไม่ลงมือกับตัวเอง ที่จริงนาง
อยากให้เขาลงมือต่างหาก

“ตาหนกั เยวซ่ ิน” เหอซือซือแค่นหัวเราะออกมา
ใจนางแหลกสลายไปแล้ว หลี่ซวินถือสิทธิ์อะไรที่จะได้อยู่
อยา่ งมคี วามสุข
นับแต่นั้นมาข้ารับใช้ในวังต้องอยู่อย่างหวาดผวาว่าวันใด
ฮองเฮากบั ฮอ่ งเตจ้ ะทะเลาะกันอีก

290 ขำ้ อยำกเปน็ ฮูหยินอัครเสนำบดี

ค้นตาหนกั เจาฟเู หริน เปดิ โปงความผดิ ประทานสุราพิษให้
เจาฟเู หริน ทุกอย่างท่ที าไปล้วนไม่สะเทือนเขาสกั ครั้ง

ขนาดแทรกแซงบีบคนที่มีส่วนร่วมในการทาให้พี่ชายทั้ง
สองคนตอ้ งตายเขายังไมย่ อมลงโทษนางตามที่ขุนนางเรยี กร้อง

สนับสนุนขุนนางบางสว่ นขึน้ มาให้มีอานาจ โทษร้ายแรงถึง
เพยี งน้หี ลซี่ วินกย็ ังไมป่ ลดนาง

เมื่อเขาล้มป่วย ขุนนางส่วนใหญ่เอ่ยคัดค้าน หลี่ซวินกลับ
แต่งตั้งนางเป็นผู้สาเร็จราชการพร้อมทั้งแต่งตั้งองค์ชายสี่เป็นองค์
รัชทายาท

มีคาสั่งนี้ลงมา เมื่อฮ่องเต้จากไปอานาจย่อมอยู่ในมือ
เหอซือซือทั้งหมด ขุนนางที่เคยยืนอยู่ข้างตรงข้ามนางทุกคนล้วน
หน้าซีดเมือ่ เห็นนางออกว่าราชการแทน

เขาทาแบบน้ีย่งิ ทาใหค้ วามแค้นในใจของนางไม่อาจระบาย
ออกไปได้

วนั น้นั หิมะตกโปรยปราย นางยนื อยไู่ ม่ไกลจากทอ้ งพระโรง
มองทุกสิ่งทุกอยา่ งด้วยสายตาว่างเปลา่

291 เสย่ี วเสวย่ี 2.0

เซียวเยี่ยนเฉิงเดินเข้ามาพร้อมถามนางว่าต้องการจบเรื่อง
เหล่านีอ้ ย่างไร

จบยงั ไงหรือ นางไม่เคยคดิ มากอ่ น

“ที่ท่านงัดข้อกับเขามานาน แก้แค้นทุกคนที่ทาให้แม่ทัพ
เหอท้งั สองต้องจากไป วนั นี้สบายใจขน้ึ บ้างรึยงั ”

นางส่ายศีรษะ “ท่านมาขอร้องให้ขุนนางที่ข้ากาลังจะ
จัดการหรือ”

เซียวเยี่ยนเฉิงเพียงถอนหายใจแผว่ เบา น้าเสียงเรียบนิง่ ไม่
บง่ บอกอารมณ์ “เดมิ ทีเน้อื ร้ายพวกนัน้ ก็ไม่สมควรยนื ในท้องพระโรง
ต่อไป ถึงยังไงก็ต้องกาจัดทิ้ง ลงมือแล้วยังไม่รู้สึกดีขึน้ เพราะเหตุใด
ทา่ นยงั ตอ้ งลาบากอยอู่ ีก”

น่ันสิ ทาไมตอ้ งลาบากอยู่อีก ทาเท่าไรพ่ีชายใหญ่กับพ่ีชาย
รองกไ็ มก่ ลบั มา ท่านย่าเองกค็ งด่ืมน้าแกงลืมเลอื นไปนานแลว้

หลงั จากวันน้ันนางก็เก็บตวั อย่ใู นตาหนกั อา้ งว่าสวดมนต์ให้
ฮอ่ งเต้ เรอ่ื งทเ่ี หลือมอบหมายให้เซยี วเยยี่ นเฉิงจัดการ

ไม่ใช่หลี่ซวินแต่เป็นตัวเองในอดีตต่างหากที่ทาให้นาง
หวาดกลัว

292 ข้ำอยำกเป็นฮูหยินอัครเสนำบดี

การกระทาเหล่านัน้ ย้อนกลบั ไปมอง เหอซอื ซอื ยงั นึกไม่ถึง
ว่าตวั นางจะสิ้นหวงั ได้ถงึ เพียงนี้

ความรู้สึกเย็นเยียบจนหาความอบอุ่นไม่เจอแบบนั้น นาง
ไมอ่ ยากกลบั ไปสมั ผสั อีกแล้ว

293 เสี่ยวเสว่ยี 2.0

ตอนท่ี 26

ตกคา่ เหอซือซือขยบั ตัวยกุ ยิกเพราะนอนไมห่ ลับ ความคิด
ในหวั ไมย่ อมสงบ รู้ตัวอกี ทีปากกเ็ อย่ ถามออกไปแล้ว “ทาไมท่านถึง
ยังแต่งกับข้าอีก ทั้งที่ท่านก็รู้ว่าตอนพบกันครั้งแรกข้าโกหก พอพบ
กันอีกครั้งข้าก็ไม่ได้เผยความรู้สึกที่แท้จริงออกมา กล่าวว่าเสแสร้ง
ยังได้ด้วยซา้ ”

พูดจบแทบอยากกัดลิ้นตวั เอง ทาไมฟงั ดูเหมอื นคนที่ตกอยู่
ในหว้ งรักทง้ั ยังไม่ม่นั ใจในตัวเองมากขนาดน้ี

เซยี วเยยี่ นเฉิงลมื ตาข้นึ มาทันใด หันไปมองคนขา้ งกายที่อยู่
ดี ๆ กโ็ พลง่ คาถามนอี้ อกมา เหน็ ดวงตากลมโตเลือนลางในความมืด
แลว้ รู้ว่าคงไม่ไดน้ อนแนเ่ ลยตดั สินใจลุกขึน้ ไปจดุ ตะเกียงอีกรอบ

เขาเดินกลับมานั่งที่ขอบเตียง “ที่ถามเป็นเพราะอารมณ์
แปรปรวนของคนท้องหรอื อยากรคู้ าตอบจริง ๆ”

294 ข้ำอยำกเป็นฮหู ยินอคั รเสนำบดี

เหอซือซือขยุ้มผ้าห่มเป็นก้อน รู้สึกหงุดหงิดตัวเองขึ้นมา
“ชา่ งเถอะ”

อาการสับสนนี่ไม่ควรจะเกิดขึ้นด้วยซ้า ทั้งที่เขาดีกับนาง
มากขนาดนัน้ ทาไมใจยงั ไมส่ งบอกี

เขาถามด้วยแววตาสงบนิ่ง “เจ้ารู้สึกว่าตัวเองต้องฝืนทา
หรือเปล่า ต้งั แตเ่ ทศกาลล่าสัตวจ์ นถึงตอนนี้”

นางเริ่มคิดตาม “เปล่า” กล่าวเสริมเพราะรู้สึกว่าตอบสั้น
ไป “ไม่ไดฝ้ ืนทา”

“แล้วทาไมถงึ กลายเป็นการเสแสร้งล่ะ”

เหอซือซือนิ่งเงียบไป ความรู้สึกขัดแย้งในใจสงบลง แต่
เซียวเยี่ยนเฉิงยังนั่งนิ่งรอคาตอบเลยพูดไปเรื่อยเปื่อย “ข้าว่าเป็น
เพราะอารมณแ์ ปรปรวนของคนท้อง”

เขาชะงักค้างไปชั่วครู่ “เจ้าจะโยนความผิดให้ลูกทุกเรื่อง
ไม่ได้หรอกนะ”

“ถ้าอย่างนั้นก็เป็นเพราะท่าน ถ้าไม่ใช่เพราะท่านข้าคงไม่
คดิ มากแบบน้ี” ใจไมห่ ว่ันไหวเรอ่ื งคงง่ายข้นึ เยอะ นางเองก็จะได้ไม่
รสู้ กึ สับสน

295 เส่ียวเสว่ีย 2.0

เซียวเยี่ยนเฉิงพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “น่าจะเป็นเพราะ
ตงั้ ครรภเ์ หมอื นท่ีเจ้าวา่ ”

เหอซือซือหัวเราะ สมองรู้สึกปลอดโปร่งขึ้นมาก หยิบเอา
คาพูดเมื่อครู่ของเขามากล่าวล้อ “ท่านจะโยนความผิดให้ลูกทุก
เร่อื งไม่ได้หรอกนะ”

ล้อเล่นเสร็จถงึ ได้เริม่ เข้าเรือ่ งจริงจังอีกรอบ “ที่จริงข้าร้สู ึก
ได้ว่าท่านชอบข้าอยู่นิดหน่อย ตอนพบกันถึงได้กล้าแสดงท่าทาง
กระเงา้ กระงอด”

เขาขาจนไหล่สั่น “กระเง้ากระงอด” ถูกถลึงตาใส่เลยต้อง
พยายามกลัน้ หัวเราะ “ไมเ่ คยไดย้ ินเจ้าใช้คาแบบนี้มาก่อน ฟังดูเบา
กวา่ ความเป็นจรงิ ไปรเึ ปลา่ ”

“ก็นั่นแหละ” นางกลอกตา “สรุปก็คือเป็นมารยาใน
รูปแบบหนึ่ง ความหมายก็คือข้าไม่ได้แสดงออกกับท่านอย่าง
ตรงไปตรงมา”

“กับเหอผงิ เจา้ ก็แทบจะกดั เขาจนจมเข้ยี วอยู่แล้วไม่ใช่หรือ
แล้วทง้ั สองแบบนี่ตา่ งกันตรงไหน”

“กน็ ัน่ มนั พชี่ ายรอ...” พูดไมจ่ บเพราะเริ่มเขา้ ใจท่ีเขาจะสื่อ
นางอ้าปากคา้ งอยา่ งไม่อยากเชอื่ อยบู่ ้าง

296 ขำ้ อยำกเป็นฮหู ยินอัครเสนำบดี

ทีแ่ ท้แลว้ นางถงึ ขัน้ จัดเขาให้อยูใ่ นกลุม่ ของคนท่ีตัวเองไว้ใจ
บางครั้งถึงได้ไม่ระมัดระวังจนหลุดนิสัยที่แท้จริง ทั้งยังไม่ใช่เพิ่ง
เกดิ ขึ้น แตเ่ ป็นมาตง้ั นานแลว้

ถึงจะมีส่วนหนึ่งที่เป็นการแสร้งทา แต่ก็ยังมีส่วนที่เป็น
ความจริงปะปนอยดู่ ว้ ย

เซียวเยี่ยนเฉิงช่วยดันคางที่กาลังอ้าค้างให้กลับไปเป็น
เหมือนเดิม “ดังนั้นภรรยา ความจริงแล้วจะเรียกว่าเจ้าขุดหลุมดัก
ข้ากไ็ มถ่ กู ”

“พี่ชายรองพูดถูก ท่านหลอกยากจริง ๆ ด้วย” เหอผิงเจ้า
คนไม่เอาไหนน่นั กลับมองคนขาดกว่านาง

เซียวเยี่ยนเฉิงต่างหากที่เป็นนายพราน ส่วนนางเป็นเหยื่อ
ทค่ี ดิ วา่ ตัวเองเปน็ นกั ลา่ อนาถกว่าน้ีไม่มอี ีกแลว้

วา่ แต่ “เมอื่ ครูท่ ่านวา่ อะไรนะ กัดจมเขยี้ วอยา่ งนั้นรึ”

ตื่นเช้ามาพบกับสายตาพราวระยับของเซียวเยี่ยนเฉิงทา
เอานางอยากมดุ ลงไปในผ้าห่มอกี รอบ

297 เสีย่ วเสวย่ี 2.0

แต่ผลของการพูดออกไปคือความโล่งใจ หลายเดือนที่ผ่าน
มานางมักจะมคี วามรู้สึกหน่ึงทีต่ ิดค้างอยู่ในใจตลอด

คาพูดของเขาเมื่อคืน ตอนที่เซียวเยี่ยนเฉิงถามว่าถ้าไม่ฝืน
ใจแล้วทาไมถงึ ตอ้ งพูดว่าเสแสรง้ นนั่ ทาใหน้ างคดิ ได้

นางไม่ใช่คนดี หากในใจเป็นภูเขาลูกหนึ่งก็คงวกวนและ
เตม็ ไปด้วยความดามืด

ภายใต้ภาพลักษณ์สวยงามที่นางสร้างขึ้นมา เขามองทะลุ
เขา้ ไปขา้ งในนานแล้ว นอกจากไมร่ ังเกียจแลว้ ยังใจดีถึงข้ันบอกนาง
ว่าทางออกอยู่ตรงไหน

เหอซือซือถึงกับหลงลืมไปว่าเมื่อคืนโมโหเขาเพราะเรื่อง
อะไร

“เดี๋ยวต้องไปคารวะท่านแม่ไม่ใช่หรือ เก็บรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
ไวห้ น่อยก็ด”ี ไม่รู้คิดอะไรอยู่ถงึ มีสหี น้าไดใ้ จขนาดนนั้

นางยกมือขึ้นมาจับหน้า ลืมเก็บอาการขนาดนั้นเชียว แต่
พอเซียวเยี่ยนเฉิงพูดแบบนี้ทาให้นึกถึงสาเหตุที่ต้องไปพบฮูหยิน
ผู้เฒา่ เซยี วแตเ่ ชา้ “วันน้ตี ้องเข้าวัง”

298 ขำ้ อยำกเปน็ ฮหู ยินอัครเสนำบดี