เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 06

“แหม ทา่ นหมายถงึ อะไรกนั นะคะ?”
อารบ์ ิสท�าเปน็ ไม่รูไ้ ม่ชี้ต่อเบนิมารทุ ี่หวั เสยี
แตแ่ ลว้ เขาก็ยอมออ่ นขอ้ ให้

“เขา้ ใจแลว้ เดมิ กม็ แี ผนใหพ้ วกเจา้ รว่ มรบอยแู่ ลว้ คงไมม่ ปี ญั หา
หรอก แต่ว่าถ้าคิดวา่ เอาชนะไม่ได้ก็จงถอนตัวมาซะ ดเู หมอื นในหมศู่ ตั รู
จะมีพวกที่เราประมาทไมไ่ ดป้ ะปนอยดู่ ้วยนะ”
เขากล่าวแล้วตัดสินใจยอมรับการกระท�าของพวกอาร์บิสโดย
ปริยาย
ในความเปน็ จรงิ ในกา� ลงั ขา้ ศกึ ยงั มหี ลายรายทยี่ งั ไมร่ พู้ ลงั ความ
สามารถในการต่อสู้ น่ีเป็นสถานการณ์ท่ีมิอาจเล่ียงศึกหนักได้ซ่ึงขึ้นอยู่
กับว่าใครจะไปปะทะกบั ใคร
ทว่า-------

(ชา่ งมนั เถอะ อยา่ งไรเสยี กม็ ขี า้ อยู่ ขอแคจ่ บั สญั ญาณของศกึ หนกั
ไดเ้ ราก็จะไมแ่ พ้)
เบนมิ ารเุ หยยี ดยม้ิ อยา่ งห้าวหาญ
จากนั้นเหล่าสามทหารเสือเองต่างก็ประเมินเหย่ือของตน ลับ
คมเข้ียวเพื่อขจัดสิ่งแปลกปลอมจอมโอหังตามสัญชาตญาณของสัตว์ร้าย
ผู้ทระนงในศักด์ศิ รี

อกี ไมก่ นี่ าทีกับดักจะเร่มิ ท�างาน
อาร์บสิ ท่รี อเวลาน้นั อย่โู พลง่ ค�าถามออกมาคล้ายนึกขึ้นได้

“--------มสี งิ่ หนงึ่ ทข่ี า้ อยากถามคะ่ เราจะทา� อยา่ งไรกบั คนทต่ี ดิ
กับหรอื คะ?”

“กอ็ ยากบอกว่าจะฆา่ ใหเ้ หี้ยนอยหู่ รอกนะ--------”
เบนมิ ารุหยดุ พูดแล้วใครค่ รวญ

“ขา้ คิดว่าจะปลอ่ ยใหพ้ วกเจ้ามนุษย์สัตวต์ ดั สินดีกว่า”

304

“ท่านหมายถงึ ?”
“เราจะจบั คนทหี่ มดเจตนาต่อต้านเป็นเชลย ถึงจะเห็นอย่างน้ัน
แตท่ า่ นรมิ รุ เุ ปน็ คนใจดี ทา่ นคงไมโ่ ปรดปรานการสงั หารหมู่ แตถ่ า้ พวกขา้
สูญเสยี คนไปก็คงฆ่าให้หมดแบบไม่ตอ้ งไถถ่ ามเลยละนะ”
“...อย่างน้ีนี่เอง ถ้าอย่างนั้นข้าจะตัดสินเรื่องการจัดการเชลย
ทหี ลังกแ็ ลว้ กัน”
“อืม้ ถ้างนั้ ก็ดี ตามความคดิ ของท่านริมรุ ุ ขา้ วา่ บางทีท่านคงจะ
ใชพ้ วกเขาเปน็ แรงงานละม้ัง”
“-------- เอ๋?”
“กจ็ ะก่อสร้างเมืองขนึ้ ใหม่ใช่ไหมล่ะ? คนงานมากก็ยงิ่ ดนี ะ”
“คดิ ไกลขนาดนน้ั เชยี ว--------!?”
อาร์บิสพูดไม่ออกเมื่อไดเ้ หน็ เบนิมารุเอย่ แบบไมร่ ้สู กึ อะไร
ไมเ่ พยี งอาร์บสิ ฟอบิโอ้กบั สเฟียรก์ ็อยใู่ นสภาพเดยี วกนั
พวกเขาตกตะลึงกับการท่ีพวกริมุรุมองชัยชนะเป็นของตาย
กระทั่งวางแผนไวท้ ุกอย่างจนถงึ การจดั การหลังเสรจ็ ศกึ
(มนั่ ใจอะไรขนาดน!้ี ? ทงั้ ทอ่ี ยา่ งนอ้ ยฝา่ ยตรงขา้ มกเ็ ปน็ เหลา่ สมนุ
ทจี่ อมมารเคลย์แมนจอมเจา้ เลห่ ์คนน้นั เชอ่ื ใจนะ...)
และส่ิงที่น่าตกใจท่ีสุดก็คือเรื่องท่ีว่านี่คือยุทธการณ์ท่ีคิดจะจับ
ขา้ ศกึ เป็นเชลย
สงครามในโลกใบนี้ การฆ่าศัตรูนั้นง่ายกว่าจับศัตรู ตอนท่ี
กวาดล้างข้าศึกด้วยเวทมนตร์วิสัยกว้าง ไม่มีผู้บัญชาการคนไหนนึกถึง
คนทย่ี อมศิโรราบหรอก
ไม่ใช่แค่จับผู้เหลือรอดเป็นเชลย ตรงกันข้าม จุดประสงค์คือ
จับพวกเขามาเป็นแรงงาน นี่เป็นวิธีคิดที่ยังไม่เคยมีมาก่อน ทว่าพวก
เบนมิ ารุนัน้ ก�าลังนา� ส่ิงนไี้ ปปฏบิ ัติจรงิ ราวกับเป็นเร่ืองธรรมดา
สามทหารเสอื รสู้ กึ ถงึ ความหวาดหวน่ั อนั ไรก้ น้ บง้ึ จากขอ้ เทจ็ จรงิ นน้ั

บทท่ี 4 ณ ดนิ แดนแห่งโชคชะตา 305

ความหมายของมันก็คือ------- ความจริงที่ว่าพวกมนุษย์มาร
บริวารของริมรุ นุ ้นั ไม่ได้นึกถงึ ความเปน็ ไปไดท้ ่พี วกตวั เองจะพา่ ยแพเ้ ลย
พวกเขารว่ มสงครามนโี้ ดยแรงผลกั ดนั จากความเชอื่ มนั่ ในตนเอง
อยา่ งเดด็ ขาดตอ่ ชัยชนะ

“เอาเถอะ อยา่ งนอ้ ยกถ็ า้ เรอ่ื งราวดา� เนนิ ไปตามกลอบุ ายของเรา
ละนะ”
เหลา่ สามทหารเสือนึกเกรงกลวั เบนมิ ารุท่ยี ิ้มและเอย่ เช่นน้ัน

และแล้วชนวนสงครามกไ็ ดป้ ะทุข้ึน
‘โซกะ ทÓตามแผน’
‘รบั ทราบค่ะ ท่านเบนมิ ารุ’

ทันทีหลังจากการโต้ตอบสั้นๆ กองทัพเคลย์แมนก็มีผู้เสียชีวิต
รายแรก
ทา่ ทางจะเปน็ มนษุ ยม์ ารมนี ามทม่ี มี นษุ ยม์ ารตดิ ตามเกอื บรอ้ ยคน
เขาถูกโซกะผูป้ รากฏตวั แบบไม่ใหร้ ้ตู ัวทะลวงแกนวิญญาณจนส้ินชีพ
ลกู นอ้ ง 4 คนของโซกะเองกเ็ ดด็ หวั ระดบั ผนู้ า� ทพั ของเคลยแ์ มน
ทลี ะคน การท่พี วกเขาเล็งเป้าหมายเพยี งคนที่มั่นใจว่าจะชนะแนน่ อนนนั้
เปน็ เพราะค�าสั่งจากเบนมิ ารุ
พวกเขาปฏิบัตติ ามคา� บัญชาของเบนมิ ารุอย่างแม่นยา�
ผลลัพธ์คือสายบัญชาการของกองทัพเคลย์แมนถูกท�าลาย
ไมเ่ หลอื ชน้ิ ด ี คา� สง่ั การจากผนู้ า� ตา� แหนง่ สงู ไมอ่ าจสง่ ไปถงึ ทหารชน้ั ลา่ งสดุ
ดว้ ยเหตนุ ้เี อง-------

“น่เี ปน็ กับดัก! เราถกู พวกมนุษยส์ ัตวล์ อ้ มแลว้ !”
“บา้ น่า ทา� ไม-------”
“ถอยทพั ! เราต้องถอยไปตัง้ หลักกันก่อน!”
มารตู้ วั เอาตอนนกี้ ็สายไปแล้ว

306

กองทพั อสรู ทมี่ กั จะพงึ่ พาความกลา้ หาญชาญชยั ของนกั รบแตล่ ะ
คนนน้ั ผดิ กบั กองทพั ของมนษุ ย ์ หวั หนา้ กองนน้ั เปน็ ตวั ตนทจ่ี ะขาดเสยี มไิ ด้
เวลาน้ที ไี่ ร้ซ่งึ หัวหนา้ กองทพั เคลย์แมนย่อมตกสู่ความโกลาหล

‘เกลโด้ เอาเลย!’
‘รบั ทราบ!’
เกลโด้ขานรับคา� สั่งของเบนมิ ารแุ ล้วให้สัญญาณ
“เรม่ิ ปฏบิ ตั กิ ารได้!”
“““โอ้!!”””
พริบตาถัดมาพื้นดินก็ทลายลงเป็นบริเวณกว้าง กลืนกินทัพ
เคลยแ์ มนลงไปเพราะเหลา่ ผคู้ วบคมุ ดนิ สลายพลงั ผนื แผน่ ดนิ ทหี่ นา้ ตาดู
เป็นธรรมชาตินั้นแท้จริงแล้วเป็นผืนดินท่ีถูกสร้างไว้ชั่วคราวด้วยสกิลเพ่ือ
ซอ่ นหลุมพรางจ�านวนมากเอาไว้
คนทส่ี ามารถหลบหนีออกมาไดม้ เี พียงอสรู ที่บนิ บนฟ้าได้ ทวา่
คนทเ่ี หาะไดเ้ หลา่ นนั้ เองกโ็ ดนโจมตจี นรว่ งไปทลี ะคนๆ โดยฝมี อื ของหนว่ ย
มนษุ ย์สัตว์ประเภทนกกบั “ฮริ วี ” ซึง่ นา� โดยกาบิล
แลว้ ถา้ พูดถงึ บรรดาคนทต่ี กหลมุ พราง
ส่วนก้นของหลุมพรางขนาดยักษ์ท่ีเตรียมการไว้ล่วงหน้าคือดิน
ทกี่ ลายสภาพเปน็ โคลนเหลว แมจ้ ะไมก่ อ่ ใหเ้ กดิ ความเสยี หายแตห่ ากจม
ไปถงึ เอวแลว้ ยากจะขยับ
ถึงกระน้ัน นี่คือกองทัพของอสูร ยงั มีผูท้ ี่ใช้เวทมนตร์หรือพลัง
วิเศษหนีออกมาได้อย ู่
เหลา่ ผแู้ ขง็ แกรง่ ทเ่ี ตะถบี ผอู้ อ่ นแอ หมายใหต้ นไปถงึ ขอบหลมุ กอ่ น
ทว่านน่ั ตา่ งหากคือหัวใจสา� คัญของยทุ ธวธิ ีในครงั้ นี้
มนั คอื การก�าจดั สว่ นเกิน
การแสดงใหเ้ หน็ ความจรงิ ทวี่ า่ ผแู้ ขง็ แกรง่ ในกองทพั ตนเองถกู ฆา่
โดยมิอาจต่อต้านจะท�าลายขวัญก�าลังใจของพวกมนุษย์มารท่ีอ่อนแอ

บทท่ี 4 ณ ดินแดนแหง่ โชคชะตา 307

เมอื่ คนทเี่ หลอื อยรู่ ซู้ ง้ึ ในความตา่ งของพลงั ตวั เองแลว้ ทา้ ยทส่ี ดุ จะสญู เสยี
ก�าลังใจในการขดั ขืนไปเอง
การเตรยี มเวทเี พ่อื จับเชลยทีเ่ ชือ่ ฟังต่างหากคอื หลุมพราง

ไม่ก่นี าทีหลังจากสงครามเปิดฉาก สภาพการณ์ศกึ ก็กลายเป็น
วันไซด์เกม (การโจมตฝี า่ ยเดียว) อย่างท่ที า� อะไรไม่ได้ไปเรยี บร้อย

“มะ ไม่นึกเลยวา่ จะขนาดน.้ี ..”
ภาพท่ีแผ่อยู่เบ้ืองล่าง คือฉากกองทหารเกินกว่าหมื่นนายของ
เคลย์แมนซ่ึงถูกแบ่งเป็นส่วนๆ ตกลงไปในหลุมพรางจ�านวนนับไม่ถ้วน
โดยมีหน่วยเยลโลว่ น์ ัมเบอร ์ ของเกลโด้คอยดกั อยู่ทป่ี ากหลมุ แต่ละนาย
โอบลอ้ มบรเิ วณระหวา่ งหลมุ กบั ดกั ทง้ั หมดเอาไว ้ และคอยจดั การกบั เหลา่
มนุษยม์ ารทีป่ ีนขึ้นมา
นา�้ นอ้ ยยอ่ มแพไ้ ฟ หากพลงั ตา่ งชนั้ กนั ระดบั หนงึ่ กส็ ามารถชดเชย
ได้ด้วยจ�านวนคนกบั การเตรยี มการ
พวกมนุษย์มารที่ทรงพลังถูกนักรบมนุษย์สัตว์หลายนายและ
“คเุ รไน” เขา้ ตีแตกกระเจิง
ทหารของเคลยแ์ มนมากกวา่ ครง่ึ บกุ เขา้ มายงั ดนิ แดนแหง่ นอ้ี ยา่ ง
ไม่เข้าท่าเพียงเพราะมันเป็นที่ราบ แม้กองก�าลังท่ีเหลือหลายพันนายจะ
คอยต้ังรับอยู่แนวหลัง แต่ก�าลังพลเพียงเท่าน้ันคงไม่เหลือพลังมากพอ
ที่จะพลกิ สถานการณก์ ารรบในคร้ังนไ้ี ด้

“ชนะแลว้ สินะ”
“เยย่ี มยอดจรงิ ๆ...”
เบนมิ ารพุ มึ พา� ราวกบั มนั เปน็ เรอ่ื งทแี่ นน่ อนอยแู่ ลว้ สว่ นอารบ์ สิ
ก็กล่าวยกยอ่ งเขาจากใจจริง
“หึ พวกเราต้องชนะแหงอยู่แล้ว แต่ก็ชะล่าใจไม่ได้หรอกนะ
ข้าจะสะสางงานตัวเองใหจ้ บ สว่ นอารบ์ ิสกบั สามทหารเสือ ข้าอนุญาตให้

308

พวกเจา้ เคลอื่ นไหวได้โดยอสิ ระ จงไปจดั การแกนน�าฝง่ั ตรงขา้ มซะ!”
“ข้ารออยเู่ ชียว ทา่ นแม่ทพั ! ข้าไปนะ!”
“ในท่ีสุดก็จะได้อาละวาดซักที ข้าได้กลิ่นไอ้คนที่มันหลอกข้า

ดว้ ย ขา้ จะไลต่ ามมนั ไปเอง”
“งนั้ ขา้ เอาดว้ ย ทเ่ี หลอื ฝากด้วยนะคะ ท่านเบนิมาร”ุ

เบนมิ ารไุ มไ่ ดป้ รายตามองสามทหารเสอื แมแ้ ตน่ อ้ ย เขาพยกั หนา้
ก่อนกล่าววา่

“ลุยเลย!”
“““รับบัญชา!!”””
จากน้นั เหลา่ สามทหารเสอื ก็เรม่ิ ปฏิบตั ิการ

●

สเฟยี รท์ ะยานไปในมา่ นฟา้ อยา่ งรวดเรว็ เกนิ กวา่ จะเรยี กวา่ บนิ ไป
น่คี ืออารต์ ‘ทะยานบิน’ ซึง่ สัตว์อสูรเพียงหยิบมอื เท่าน้ันทจี่ ะ
สามารถใช้งานได้อย่างเชี่ยวชาญ ทว่ามนุษย์สัตว์อย่างสเฟียร์กลับทา� ได้
ราวกบั เปน็ เร่อื งปกติ
เปา้ หมายของเธอคอื จดุ ทอี่ ยลู่ กึ ไปอกี ถดั จากแนวหลงั ของขา้ ศกึ
คือกลุ่มคนปราศจากยุทธภณั ฑ์ดผู ิดทผ่ี ิดทางส�าหรับสมรภูมิรบ
พวกเขาคอื ชาวเมอื งผู้บูชามังกร เหลา่ นักรบผ้รู ับใช้เทพ น�าทพั
โดยหวั หนา้ นกั บวชมิดเรย์น่ันเอง
แมส้ เฟยี รจ์ ะไมเ่ อะใจถงึ ตวั ตนทแ่ี ทจ้ รงิ ของพวกเขา หากสญั ชาติ
ญาณสัตว์ของเธอร้องเตือนว่าพวกนี้ทรงพลังท่ีสุดในบรรดากองก�าลัง
ฝ่ายศตั รูที่ยังเหลอื อยู่
ตอนนนั้ เองผ้นู �ากองก�าลังบนิ กส็ ง่ เสยี งทกั สเฟียร์
กาบลิ น่ันเอง

บทท่ี 4 ณ ดินแดนแห่งโชคชะตา 309

เขาตามสเฟียรม์ าตดิ ๆ พร้อมกบั “ฮริ วี ” 100 นาย
“ก๊ากฮ่าฮา่ ฮา่ ! ขา้ มาช่วยแลว้ ขอรับ ทา่ นสเฟยี ร์!”
“อา้ ว คณุ กาบลิ เองรึ แย่หน่อยนะ เราอาจหยบิ หวยพลาดใบ

เบ้อเรมิ่ เลยก็ได้?”
สเฟยี รต์ อบกลบั ใบหนา้ งามนนั้ แตง่ แตม้ ไปดว้ ยรอยยม้ิ อนั ชน่ื มน่ื

“วะฮา่ ฮา่ ชา่ งปะไร พวกศตั รกู ลางอากาศขา้ กจ็ ดั การเกอื บหมด
แลว้ ขนื เทย่ี วไปแยง่ งานมนษุ ยส์ ตั วม์ ากกวา่ นค้ี งเสยี มารยาทนา่ ดู ทนี ศ้ี ตั รู
ที่เหลอื ท่ีเราจะพชิ ติ กนั อยูไ่ หนซะแลว้ ล่ะขอรบั ?”

“เฮอะ! ถึงจะชนะแน่ๆ แต่ข้าเห็นว่าถ้าเกิดเกมพลิกคุมพวก
ข้างหลังไมไ่ ดข้ ้นึ มาจะแย่เอาละนะ”

“อย่างนนี้ เี่ อง เขา้ ใจแล้วขอรับ! พวกเจา้ ก็ระวงั ตวั กนั ดว้ ยละ!”
“รู้แล้วนา่ ท่านแม่ทัพ!”
“ท่านกเ็ หมือนกัน อย่าท�าพลาดซะละ่ ”
กาบิลแหวใส่พวกลูกน้องที่ก�าลังหัวเราะพลางตอบเขาไปด้วย
เปน็ ภาพบรรยากาศทเี่ ห็นอยู่บ่อยๆ
สเฟียร์เหน็ แล้วก็ยม้ิ ออกมา ขณะทค่ี วามมุ่งม่ันในการต่อกรกบั
ศัตรูตรงหน้าเพิ่มสูงขึน้

มิดเรยต์ ั้งทัพไวย้ ังสถานทปี่ ลอดภัยในแนวหลงั
แทนที่จะพูดว่าต้ังทัพ เรียกว่าถูกแยกขาดจากสมรภูมิรบเป็น
หน่วยปฐมพยาบาลควบหนว่ ยเสบียงทา่ จะถกู ต้องกว่า
พวกเขาไมไ่ ดม้ าสนามรบนเ้ี พราะอยากทา� หรอก แตพ่ อพวกตน
ถกู ประเมนิ ความสามารถตา่� เสยี ขนาดน ้ี เขากเ็ กดิ ความรสู้ กึ มองหนา้ มลิ มิ
ไมต่ ดิ

(ขนื เปน็ แบบนี้ แม้แตท่ ่านมิลิมเองกจ็ ะดถู ูกไปด้วยสิ)
ด้วยความกระวนกระวายเช่นนั้น มิดเรย์ได้ยืนกรานว่าพวกเขา

310

จะออกไปรบในแนวหน้าด้วย ทว่าความคิดเห็นน่ันกลับถูกปัดตกไป
โดยยามูซา่
ใจจริงยามูซ่าแค่ไม่อยากถูกชุบมือเปิบเอาความดีความชอบไป
เปน็ ทแี่ นช่ ัดวา่ เขาไมไ่ ดเ้ หน็ อกเห็นใจพวกมิดเรย์แม้แตน่ อ้ ย
แต่สงครามครง้ั น้ีมนั ก็เหมอื นประกนั ชยั ชนะอย่แู ลว้
ก�าลังรบหลักของขา้ ศกึ มีเพยี งหน่ึงในสามของฝา่ ยเรา มิหนา� ซ้�า
ยงั กระจดั กระจายไมส่ มเปน็ กองทพั ทง้ั ยงั ถอยทพั ไปพลางคมุ้ กนั ผอู้ พยพ
ไปดว้ ย การจะโจมตกี ลบั อยา่ งเปน็ เร่อื งเปน็ ราวกค็ งทา� ไม่ได้

(เลน่ งานอกี ฝา่ ยทเี่ ปน็ แบบนนั้ ยงั จะดเู สยี ศกั ดศิ์ รมี ากกวา่ เลย...)
มิดเรยเ์ ปลีย่ นความคดิ แลว้ ใชเ้ วลาอยทู่ ่นี ห่ี ลายตอ่ หลายวนั
ทวา่ สงครามกลบั ไมไ่ ดด้ �าเนินไปตามความคาดหมายของเขา

“ท่านมิดเรย์ แย่แล้วนะครับ... แบบนี้เราก็แพ้ศึกราบคาบเอา
นะครับ?”

“อมื อ่อนแอ ออ่ นแอเกนิ ไป พวกลูกน้องจอมมารเคลย์แมน
เป็นทหารออ่ นหัดขนาดน้ีเชยี วรึ...”

“แหมๆ มันก็ไมใ่ ชอ่ ย่างนั้นหรอกครบั ! กลอุบายศตั รเู ขาเหนอื
กวา่ ของพวกเราตา่ งหาก!”

“อะไรกนั !? งี่เงา่ นะ่ พวกยุทธการชัว่ ครง้ั ช่วั คราวนนั่ ถา้ ใสพ่ ลงั
บุกตีซะก็สิ้นเร่ืองไม่ใช่เรอะ! ที่พูดจาอ่อนหัดแบบน้ันออกมา ก็แปลว่า
พวกเจา้ ยังไม่เทา่ ไหร่เหมอื นกนั นน่ั แหละเฮอร์เมส!”

“นี!่ ข้าบอกแล้วไงวา่ ถา้ เป็นการววิ าทหรอื ทา้ ประลองตัวต่อตัว
กว็ า่ ไปอยา่ ง แตศ่ กึ ระหวา่ งกองกา� ลงั แบบน้ี แพช้ นะมนั ดไู ดจ้ ากการทวี่ า่ จะ
สามารถคมุ ทพั ได้มากขนาดไหนตา่ งหาก! ทเ่ี หลือคอื จะตลบหลังอกี ฝา่ ย
ไดแ้ คไ่ หน ศกึ คราวนเ้ี ปน็ ชยั ชนะของศตั รทู ซ่ี อ่ นศกั ยภาพการรบไวไ้ ดจ้ นถงึ
ตอนลงมอื แถมยังเตรียมกระทั่งกับดกั ไวด้ ว้ ยไงครับ”

“ฮม่ึ เรือ่ งแบบน้ีต่อให้ไมบ่ อก แคม่ องเฉยๆ ไมว่ ่าใครหนา้ ไหน

บทที่ 4 ณ ดนิ แดนแห่งโชคชะตา 311

ก็เข้าใจน่า!”
มิดเรย์กล่าว พลางทา� เสียงขึ้นจมกู
เขาไม่ถนัดใช้สมอง พอเฮอร์เมสซ่ึงค่อนข้างฉลาดอธิบายเร่ือง
ยากๆ ให้ฟัง มดิ เรยจ์ งึ ไมส่ บอารมณ์
แต่ตอนน้ี
กระท่ังมิดเรย์เองก็เข้าใจว่าค�าพูดน้ันถูกต้องและไม่มีอะไรให้
เถยี งได้
ดว้ ยทิวทัศน์เบอ้ื งหน้าสายตาไดย้ นื ยนั ค�าน้ันแลว้ วา่ เปน็ จริง

“ทส่ี า� คญั กวา่ นัน้ นะ ท่านมิดเรย-์ ------”
“ข้ารู้ เจ้าพวกที่ก�าลังมุ่งหน้ามาทางนี้แข็งแกร่ง ถึงจะไม่ค่อย
เต็มใจแตต่ อนน้ีเรายืนอยู่บนสนามรบ ถ้ามนั มาเรากต็ อ้ งสู!้ ”
“ว่าแลว้ ว่าต้องเปน็ อยา่ งน้ี รบั ทราบแลว้ ครบั ...”
มดิ เรยเ์ รม่ิ ปลกุ ใจสศู้ กึ ใหต้ ดิ ไฟ ขณะทเ่ี ฮอรเ์ มสทร่ี บั คา� อยา่ งไม่
เตม็ ใจอยขู่ ้างๆ
และแล้ว--------
ณ สดุ ขอบสนามรบ ด้านหลังสุดของทพั เคลยแ์ มน
ศึกอันดุเดอื ดทสี่ ุดในสมรภมู ิกเ็ ร่ิมขนึ้

●

ฟอบิโอ้ลงมายังพ้ืนดิน เขาตั้งต้นวิ่งอย่างว่องไวโดยไม่มีเสียง
จากน้ันเขากพ็ บผู้ทแ่ี อบซ่อนอยู่ในตา� แหน่งทหี่ า่ งจากสมรภูมแิ ละออกไป
ปรากฏกายอย่เู บ้ืองหนา้ พวกเขา
ชายผสู้ วมหนา้ กากตวั ตลกใบหนา้ โกรธกรว้ิ กบั สาวนอ้ ยหนา้ กาก
ตัวตลกหน้าร้องไห้

312

กลุ่มคน 2 คนผู้ไม่น่าไว้ใจน้ีคือ--------“แองกรี้ปิเอโร่ (ตัวตลก
พโิ รธ)” ฟตุ แมน และ “เทยี ร์ดรอป (ตัวตลกนา�้ ตา)” เทยี ร์
ครงั้ นเ้ี อง สมาพนั ธต์ วั ตลกสายกลางสองคนนก้ี ก็ า� ลงั สงั เกตการณ์
สนามรบตามคา� ขอของเคลยแ์ มน

“งาย ขอบคุณทดี่ ูแลกนั ก่อนหน้านนี้ ะ”
ฟอบิโอ้ข่มกลน้ั โทสะแล้วคยุ ด้วยอยา่ งสงบน่งิ

“โอ๊ะโอ?๋ แหมๆ ทา่ นฟอบโิ อ้ไม่ใชห่ รอื ครับ!”
แววตาชั่วร้ายฉายประกายอยใู่ ต้หน้ากาก

“ท่านฟอบิโอ้ผู้ไม่มีปัญญาเป็นจอมมาร! ขอบคุณที่ท�าตัวเป็น
ประโยชน์กับพวกข้าตอนนั้นนะ!”
สาวน้อยหน้ากากตัวตลกน�้าตาทักทายเหมือนร้องเพลงพลาง
หมนุ ตวั ไปรอบๆ คล้ายจะเย้าแหย่ฟอบิโอ้

“เฮอะ จา� กนั ไดก้ ด็ แี ลว้ เพราะถา้ ไม่รเู้ หตุผลที่ถกู ฆา่ มนั กอ็ อก
จะน่าสงสารละนะ!”

“อา้ วๆ? โกรธอะไรกันล่ะเน่ีย?”
“ประหลาดจังนะครับ คุณปัญญาอ่อนคนน้ีโมโหเร่ืองอะไรกัน
แนน่ ้อ? อารมณ์เดอื ดดาลมนั สดุ แสนอรอ่ ยก็จรงิ แต่กไ็ มเ่ ห็นจะมเี หตุผล
ที่พวกเราตอ้ งถกู ฆ่าเลยนะครบั ”
“นนั่ สิ ก็นัน่ นะ่ ซ!่ี ”
“หนวกห!ู ข้าอาจโง่เองที่โดนหลอก แตค่ นโง่กจ็ ะทา� แบบคนโง่
ไมต่ อ้ งหาเหตผุ ลที่จะมาแกม้ ือหรอกโวย้ !”
ฟอบโิ อโ้ วยว่ามนั เปน็ เรอื่ งของช่อื เสียงหน้าตาตา่ งหาก เขากาง
กรงเลบ็ คมๆ ออกมา
กรงเล็บท่ีส่องประกายด�าขลับน้ันแหลมคมและทรงพลังราวกับ
เข้ยี วเลบ็ ของสุนัขป่า
ทว่าแมจ้ ะเห็นมนั เทยี รก์ ับฟุตแมนกไ็ มห่ วัน่ ไหว

บทท่ี 4 ณ ดนิ แดนแหง่ โชคชะตา 313

“หืม จะเอากับพวกข้าเหรอ? กระจอกนักกอ็ ยา่ ฝนื เลยน้า!”
“โฮ๊-------- โฮะโฮะโฮะ ไม่ไดน้ ะครบั เทยี ร์ กท็ า่ นฟอบโิ อเ้ ขา
อตุ ส่าห์พูดเลน่ ให้เราไดข้ �ากันอยู่”
แตค่ า� พดู ทง้ั สองกไ็ มอ่ าจชว่ งชงิ ความเยอื กเยน็ ไปจากฟอบโิ อไ้ ด้
ฟอบโิ อส้ า� นกึ ตนและเสยี ใจยง่ิ กวา่ ใครๆ วา่ ตนลม้ เหลวดว้ ยเหตุ
ที่ใจรอ้ น
ดังนั้นเม่ือทักทายกนั จบเขาจึงลงมือในทันใด
เขาถีบตวั ด้วยความเร็วสงู เข้าประชดิ ในช่ัวพรบิ ตา
“------- อึก!!”
“ช!ิ ”
เม่ือตระหนักได้ว่าการใช้ค�าพูดท�าให้จิตใจสั่นคลอนนั้นไร้ผล
พวกฟตุ แมนก็เปล่ยี นทา่ ที
ยง่ิ กว่านนั้ --------สถานการณ์ก็เปลยี่ นแปลงไปอีก
“ไม่ไดพ้ บกนั นานเลยฟตุ แมน เจ้าจา� ขา้ ได้รเึ ปลา่ ”
“โฮ?่ โอะ๊ โอ?๋ คุณออรค์ เจเนอรัลนเี่ อง แหมๆ เปน็ ใหญเ่ ปน็ โต
แลว้ สคิ รบั เนีย่ !”
บทพูดของฟุตแมนคล้ายจะย่ัวยุ ทว่าท่าทางของเขากลับไม่
ปรากฏความสบายใจอย่างปากพูด
ฟุตแมนน้นั เป็นคนแผนสงู ผดิ กับรปู ลักษณ์ภายนอก
และเกลโดเ้ องก็มองทะลถุ งึ นสิ ยั เชน่ นัน้ ของฟุตแมน
เขารซู้ งึ้ วา่ ฟตุ แมนผรู้ ว่ มทางไปกบั กองทหารทที่ า� ลายลา้ งหมบู่ า้ น
เผา่ โอเกอร์นั้นมพี ลงั ท่ียากจะสบประมาท
เกลโดต้ ระหนกั ดวี ่าฟุตแมนไม่ใช่มนุษยม์ ารธรรมดาท่ัวไป
อีกอย่างเทียร์กอ็ ยดู่ ว้ ย
เธอเปน็ ผทู้ ท่ี ดั เทยี มกบั ฟตุ แมน แมจ้ ะไมร่ พู้ ลงั แนช่ ดั แตย่ อ่ มไมใ่ ช่
คตู่ อ่ สทู้ ี่ดถู กู ไดอ้ ยา่ งเด็ดขาด

314

ต่อให้สามทหารเสือแห่งหน่วยนักรบราชาสรรพสัตว์--------
“คมเขยี้ วเสือด�า” ฟอบิโอ้จะแกร่งกล้าสกั เพียงใด หากรบั มือฟตุ แมนกบั
เทยี รแ์ ค่คนเดยี วก็คงหนกั หนาเอาการ

(หหึ ึ สมกบั เปน็ ทา่ นเบนมิ ารุ มนั คคู่ วรแลว้ ตอ่ การเปน็ เหยอ่ื ของขา้ !)
เกลโดค้ ดิ เชน่ นัน้ แล้วเรมิ่ ลุย
เขาไดร้ บั คา� สง่ั จากเบนมิ ารทุ ก่ี า� ลงั สงั เกตสภาพการรบจากเบอ้ื งบน
ให้มาเป็นก�าลังเสริมกับฟอบิโอ้ แม้เกลโด้จะหน้าน่ิวค้ิวขมวดต่อค�าส่ังท่ี
ใหส้ ละการควบคมุ สนามรบ แตต่ อนนเี้ ขาเขา้ ใจแลว้ วา่ เบนมิ ารตุ ดั สนิ ใจถกู
ผลแพช้ นะในสมรภมู นิ ถ้ี ูกก�าหนดเอาไวแ้ ลว้ แค่รองแม่ทัพของ
เกลโด้ก็สนบั สนุนการรบไดอ้ ย่างดพี อ ทว่าในเมือ่ ฝา่ ยตรงข้ามทัง้ สองคน
มาจากสมาพนั ธต์ วั ตลกสายกลาง ตอ่ ใหเ้ ป็นพวกมนุษย์มารลกู น้องริมรุ ุ
ก็คงมแี ตร่ ะดบั หัวหนา้ เท่านั้นทร่ี บั มือได้

“ขา้ จะรว่ มสู้กับท่าน ท่านฟอบโิ อ”้
“โอ้ คุณเกลโดเ้ องรึ ขอบใจมาก!”
ฟอบโิ อค้ งไดห้ ยง่ั ความตา่ งของพลงั ตอ่ สกู้ บั สองคนขา้ งหนา้ อยา่ ง
เยือกเย็นแล้วกระมัง เขาเลยไม่ได้ปฏิเสธค�าขอของเกลโด้ เขาประเมิน
กา� ลังของตัวเองจนแน่ชดั แล้วเลือกสิง่ ทด่ี ที ี่สุดเพ่อื ชยั ชนะมากกว่าความ
ภาคภมู ิใจ
ด้วยเหตุนี้ ณ ร่มเงาหลังเนินเขาขนาดยอ่ มทค่ี อ่ นข้างหา่ งไกล
จากสมรภมู ิ การปะทะกนั ของกลุ่มที่ 2 จงึ อบุ ตั ิข้ึน--------

●

ยามูซ่ากลัดกลุ้มใจเป็นอย่างยิ่งหลังได้รับรายงานจากทาง
สนามรบ เขากระจ่างแจ้งแล้วว่าสถานการณ์ท่ีดูได้เปรียบเต็มประตูน้ัน

บทท่ี 4 ณ ดนิ แดนแหง่ โชคชะตา 315

แท้จรงิ คอื กบั ดักทีเ่ ปน็ การแสดงของศัตร ู
เขาไม่อยากแมแ้ ต่จะนึกถงึ ความพ่ายแพ้
เหน็ ไดช้ ดั วา่ เรอื่ งนตี้ อ้ งกระตนุ้ ความพโิ รธของเคลยแ์ มนแน ่ ไมว่ า่
ยงั ไงเขาต้องพลกิ เกมกลบั มาคว้าชนะใหจ้ งได้
แต่วา่ ลา� พงั ก�าลงั รบท่ีเหลืออยู่ท่ีนต่ี อนนคี้ งไมเ่ พยี งพอ
ยามูซ่ายังมเี หตุมผี ลมากพอที่จะเข้าใจจดุ น้ี
ไมม่ กี า� ลงั รบอน่ื ๆ ทสี่ ามารถเคลอ่ื นไหวไดอ้ กี แลว้ หรอื เขาครนุ่ คดิ

ในบรรดานว้ิ ทงั้ หา้ ทจ่ี อมมารเคลยแ์ มนไวว้ างใจ ยามซู า่ ผเู้ ปน็ นว้ิ
กลางคอื มนษุ ยม์ ารซง่ึ แขง็ แกรง่ เหนอื ใครในทพั เคลยแ์ มน คนทพ่ี อทดั เทยี ม
เขาไดก้ ็มีแคอ่ ดัลแมน น้ิวช้ ี และไนน์เฮด น้ิวโป้งเท่านั้น
อดัลแมนได้รับมอบหมายให้ท�าหน้าที่ทหารอารักขาอาณาจักร
เดิมทีเขาคอื ไวท์ (วญิ ญาณคนตาย) ทอ่ี ยู่ในมหาพงไพรแหง่ จรู า่
ดเู หมอื นเขาจะเคยเปน็ บาทหลวงผมู้ ชี อื่ เสยี งในสมยั ยงั มชี วี ติ อย ู่
แตน่ น่ั กไ็ มเ่ กย่ี วอะไรกบั ตอนนที้ ต่ี ายไปแลว้ คาถาของเคลยแ์ มนเพม่ิ พลงั
อสรู ใหเ้ ขาอยา่ งเหลอื เชอื่ เขาจงึ กลายมาเปน็ ไวท์คิงราชันแห่งวิญญาณ
คนตาย ผู้คมุ อันแดด (อสรู อมตะ) หลายต่อหลายตน
พลังศักด์ิสิทธิ์ท่ีเคยอุทิศแด่พระเจ้าตอนยังมีลมหายใจของเขา
แปรเป็นพลังปศิ าจต้องมลทินท่ีใชส้ าปแชง่ ผ้มู ีชวี ิต...
อดัลแมนเปี่ยมด้วยพลังมหาศาล ทว่าจุดอ่อนของเขาคือมีสติ
ปัญญาต�่า สง่ิ ท่ีเขาทา� ได้มีเพียงแค่ปฏบิ ตั ติ ามคา� ส่งั ทไ่ี ดร้ บั จากเคลย์แมน
-------เขน่ ฆา่ ผู้บุกรกุ --------เท่านน้ั
และนน่ั กเ็ ปน็ สาเหตุทที่ า� ใหเ้ ขาไมไ่ ด้มารว่ มรบในสงครามครง้ั น้ี
อกี หนงึ่ รายทเี่ หลอื คอื ไนนเ์ ฮด เธอเปน็ จงิ้ จอกภตู อสูรชน้ั สูงสุด
ท่หี ายากมาก ด้วยวยั 300 ปีที่ยังเด็กมาก เธอจงึ มีหางงอกออกมาเพียง
แค ่ 3 หาง แตก่ ระนน้ั ปรมิ าณแกน่ เวทกลบั แซงหนา้ ยามซู า่ จนอยใู่ นระดบั

316

เปน็ รองจากเคลย์แมน
ขณะนเี้ ธอกา� ลงั ตดิ ตามเจา้ นายไปทวี่ ลั พวั รก์ สิ ในฐานะผอู้ ารกั ขา
จึงไมน่ า่ จะหวงั พง่ึ ได้

(-------สดุ ทา้ ยที่พง่ึ ได้ก็มแี คอ่ ดลั แมนหรือเน่ยี )
ปญั หาคือ ทา� อยา่ งไรถงึ จะเรียกอดัลแมนออกมาไดก้ นั ล่ะ
ไม่สิ ไมไ่ ด ้ จะเรยี กมาท่ีนี่เดยี๋ วนี้คงไมเ่ หมาะ หรือไม่อย่างน้ัน
ก็ควรรวบรวมผู้รอดชีวิตแล้วอพยพไปไว้ยังเขตแดนของจอมมารมิลิม
เป็นการชวั่ คราวก่อน
จากนั้นจึงตามอดัลแมนมารวมตัวกันท่ีนั่น แล้วค่อยเข้าสู่การ
โตก้ ลบั ในอึดใจ--------ยามูซา่ คดิ ว่ามนั นา่ จะเป็นวิธที เี่ ขา้ ทา่ ทีส่ ดุ
วลั พวั รก์ สิ อาจจะกนิ เวลายาวนานถงึ 1 เดอื น ถา้ ไปไดส้ วยกใ็ ช่
จะเปน็ ไปไมไ่ ด้ที่จะจบเรอื่ งทันระหว่างทีเ่ คลยแ์ มนไมอ่ ยู่
การจะใหอ้ ดลั แมนเขา้ มาชว่ ยนน้ั เปน็ เรอื่ งยาก แตถ่ า้ ไมล่ องกค็ ง
ไมร่ ู้
ไมว่ า่ ยงั ไง ถา้ ยอมรบั ความพา่ ยแพอ้ ยา่ งงา่ ยดายทง้ั แบบน ้ี ยามซู า่
ตอ้ งถกู กา� จดั เปน็ แนแ่ ท้

(ทา่ นเคลยแ์ มนเปน็ บคุ คลทน่ี า่ เกรงกลวั อยา่ งเราเองกน็ า่ จะถกู
ฆ่าทิ้งไปได้สบายๆ ...หรอื ตอ่ ให้โชคดีรอดชวี ติ มาได้ ขา้ กไ็ มอ่ ยากเปน็ ห่นุ
เชดิ ใหถ้ ูกท�าลายจติ ใจหรอก)

(น่าเจ็บใจนัก แต่คราวนี้คงต้องยอมรับความพ่ายแพ้แต่โดยดี
ทว่าสุดทา้ ยแลว้ ผชู้ นะจะตอ้ งเปน็ ขา้ !)
ยามูซา่ ใคร่ครวญเชน่ น้ัน พลางทอดสายตาไปยังสนามรบ
และเปน็ พยานภาพเหตกุ ารณอ์ นั นา่ ตกตะลงึ บนสมรภมู เิ บอ้ื งหนา้

สาวงามลึกลับผู้มเี รือนผมสที องสลับด�ายา่ งก้าวมายังแนวหนา้
ถือขักขระสที องคา� ไวใ้ นมอื เธอเยอ้ื งย่างอย่างใจเย็น ประหน่ึง

บทท่ี 4 ณ ดินแดนแห่งโชคชะตา 317

เดินผา่ นทุง่ หญ้าไรผ้ คู้ น
โดยมีก�าลังรบท่ีแข็งแกร่งท่ีสุดของราชาสรรพสัตว์คอยอารักขา
อยรู่ อบๆ
หน่วยนักรบราชาสรรพสัตว์------- มีสมาชิกเพียงไม่ก่ีสิบนาย
เทา่ นนั้ แตเ่ ปน็ หนว่ ยรบทตี่ ดิ ใบประกนั การนั ตคี วามสามารถไดเ้ ปน็ อยา่ งดี
แตล่ ะรายล้วนเปน็ ทหารกล้าทีแ่ ข็งแกร่ง
มนษุ ยส์ ตั วร์ า่ งชา้ งนามวา่ โซลและมนษุ ยส์ ตั วร์ า่ งหมนี ามทาลอส
กอ็ ยู่ทน่ี ่ันดว้ ย แม้จะยังไมเ่ ทยี บเท่าทหารเสือ กระนนั้ พวกเขาก็เปน็ ยอด
ฝมี ือทีค่ ู่ควรกบั การเปน็ บรวิ ารของราชาสรรพสตั วซ์ งึ่ เปน็ ผปู้ กครอง
นอกจากเหลา่ มนษุ ยส์ ตั วแ์ ลว้ ยงั มกี ลมุ่ คนสวมเครอื่ งแบบสแี ดง
ตดิ ตามมาด้วย พวกเขาใชว้ ชิ าเพลิงซงึ่ มพี ลงั เผาไหมส้ งู เผาท�าลายก�าลงั
รบส�ารองทร่ี ออยู่แนวหลัง
แมพ้ วกนนั้ จะไมม่ คี า่ พอในสายตาของยามซู า่ แตก่ ช็ ดั เจนวา่ มนั
มีพลงั เหนอื ช้นั กว่าพวกมนษุ ย์มารลกู นอ้ งเขาเป็นไหนๆ
พวกเขาตกอยู่ในสภาพเสียเปรียบเหลอื เกนิ

“บา้ ไปแลว้ ... ทา� ไมสามทหารเสอื ถงึ มาอยทู่ นี่ ไี่ ดล้ ะ่ !? หรอื พวก
มันจะท้ิงทหารไว้แล้วรีบปรี่มาแค่ช่วยแค่พวกตัวเองกันแน่? แต่ถึงอย่าง
นนั้ ก็เถอะ...”
การปรากฏกายของกลมุ่ คนที่นา่ เหลอื เชอ่ื ยิ่งทวีความปัน่ ป่วน
ใหแ้ กย่ ามซู า่

“ไอ้พวกนี้เอาก�าลังรบที่แกร่งกล้าที่สุดมาถึงฐานทัพเราเลย
เรอะ--------!? คนสอดแนมมวั ท�าอะไรอยเู่ น่ียยย!!”
ยามูซา่ ไดย้ ินเหล่าคนสนทิ ตะเบง็ เสียง
ไม่ใช่เขาคนเดียวที่ไม่สบายใจ เหล่ามนุษย์มารชั้นสูงซึ่งอยู่ใน
ท่ีนัน้ เองก็เร่ิมหว่นั ๆ กันแล้ว

318



“ขอรายงานขา่ วรา้ ยครบั ! เราตดิ ตอ่ กบั คนสอดแนมไมไ่ ด้ ดเู หมอื น
จะโดนใครบางคนฆา่ ไปแลว้ ครับ!!”

“ว่าไงน้าาาา!?”
เหลา่ คนสนิทตะโกน ยามูซ่าพดู ไมอ่ อก
ศตั รลู งมอื รวดเรว็ จนรบั มอื ไมท่ นั กวา่ จะรตู้ วั กส็ ายเกนิ เหตจุ นถงึ
ขัน้ คอขาดบาดตายแล้ว
เม่ือยามูซ่าตระหนักถึงเรื่องนั้น หน้าเขาก็ซีดเผือดโดยพลัน
เขาเข้าใจแล้ววา่ แค่หลบหนีไปจากทีน่ ี่ก็ยังยาก อย่าว่าแต่ตงั้ ทพั ใหมเ่ ลย

(เวรแลว้ เวร เวร เวรเอย๊ -------!! ขนื เป็นแบบน้กี ารทขี่ า้ จะรอด
ชีวติ หนีออกไปยังล�าบากเลยง้ันเรอะ!?)
ยามูซา่ เริม่ เกิดอาการรอ้ นรน
หากดวลกันตัวต่อตัวยังไม่เท่าไร แต่ยามูซ่าไม่ได้หลงตัวเอง
ขนาดจะคิดวา่ สามารถสู้กบั หน่วยรบแลว้ เอาชนะได้

“ถว่ งเวลาไว้! ขา้ จะกลับไปประเทศแมก่ ่อนแล้วพาอดลั แมนมา
ถา้ เปน็ เจ้าน่ันคงอัญเชิญวญิ ญาณคนตายมาตั้งทพั ใหม่ได้”
ข้ออา้ งทัง้ น้นั ยามซู า่ รอู้ ยแู่ ก่ใจในความพา่ ยแพ้ เขาตั้งใจแน่ว
แนท่ จ่ี ะเผ่นหนสี ุดกา� ลัง โชคยังดีท่ยี ามูซา่ นน้ั สวามิภกั ด์ติ อ่ เคลย์แมนโดย
สมัครใจเอง จึงไม่ได้มพี นั ธะขอ้ จา� กดั เหมอื นนิว้ ทง้ั หา้ คนอนื่ ๆ
การรับใช้เคลย์แมนแบบน้ีต่อไปก็เท่ากับฆ่าตัวตาย ด้วยเหตุนี้
ยามูซา่ จงึ ตัดใจอยา่ งรวดเร็ว

“ครบั ผม!”
“พวกเราจะยันไว้ใหอ้ ย่างนอ้ ย 3 ชว่ั โมงเองครบั !”
เหลา่ ผใู้ กลช้ ดิ เผยสหี นา้ เดด็ เดย่ี ว ทวา่ ยามซู า่ นนั้ ไมอ่ อ่ นไหวดว้ ย
เรือ่ งเช่นน้ี
พวกโง่เอ๊ย เขาคดิ แค่น้ัน

320

และยามซู า่ กท็ า� ใหเ้ วทมนตรเ์ คลอ่ื นยา้ ยทา� งาน--------ขณะทจี่ ะ
ทา� เชน่ น้ัน เขาก็สงั เกตถึงความผิดปกติ

“--------ไม่ทา� งาน? นม่ี นั ... ‘ปดิ กน้ั มิต’ิ เรอะ!?”
ใช่ มนั สายเกินแก้แล้ว
เพราะตอนที่พวกยามูซ่ามองเห็นอาร์บิส อาร์บิสเองก็มองเห็น
พวกยามซู า่ เช่นกนั
ด้วยพลงั ทีอ่ ารบ์ ิสถือครอง--------‘เนตรอสรพิษสวรรค์’
มันเป็นเอ็กซ์ตร้าสกิลซ่ึงมีความสามารถในการมอบสภาวะผิด
ปกติต่างๆ--------อาการชา ติดพิษ คลมุ้ คลง่ั และอื่นๆ---------แก่ศตั ร ู
มหิ นา� ซา้� ยงั เปน็ การโจมตขี อบเขตกวา้ งแสนรา้ ยกาจทส่ี ง่ ผลกระทบตอ่ คน
ทอ่ี ยู่ในทัศนวิสัย มนั คอื สกิลทรงประสทิ ธภิ าพดีเย่ียม ซงึ่ การจะหนจี าก
มันไดต้ ้องบรรลถุ งึ การมีสภาวะตา้ นทานหรอื ไมก่ ็ต้องอดทนเอาเท่าน้นั
นอกจากน้นั อารบ์ สิ ยงั มีไม้ตายอีกหนึ่งอยา่ ง
นัน่ คือยูนคี สกิล ‘ผู้กÓราบ (จอมเผดจ็ การ)’
พลังมนั เป็นความสามารถสายมิต ิ สง่ ผล ‘เร่งความเร็วการคดิ
คÓนวณ จÓกัดมิติ เคลื่อนย้ายผ่านมิติ’ เป็นสกิลเพื่อขัดขวางความ
เคลอื่ นไหวของศตั รแู ละสร้างสถานการณท์ ่พี วกพ้องไดเ้ ปรียบ

อาร์บิสท�าให้กลุ่มลูกสมุนของยามูซ่าสูญส้ินเรี่ยวแรงด้วยการ
ชา� เลอื งมอง
คนที่จติ ออ่ นมอี าการคลุ้มคลั่งในช่ัวพริบตา
ตอ่ ใหเ้ ปน็ คนทพี่ อจะเกง่ อยบู่ า้ งกข็ ยบั ตวั ไมไ่ ดด้ ว้ ยฤทธเิ์ หนบ็ ชา
และถูกปลดิ ชพี ไปทลี ะคนด้วยพษิ
บางรายในนน้ั ลงเอยดว้ ยการที่ร่างกลายเป็นหนิ
ผทู้ ห่ี นรี อดไปจากมนั มไี มถ่ งึ รอ้ ยราย นคี่ อื สภาพกอ่ นจะไดส้ รู้ บ
ปรบมือกัน คนท่ีไร้คุณสมบัติน้ันไม่อาจแม้แต่จะยืนอยู่เบ้ืองหน้า

บทท่ี 4 ณ ดินแดนแห่งโชคชะตา 321

อาร์บิสได้
เวทมนตร์ของยามูซา่ ถูกทา� ให้สลายไปด้วย ‘ควบคมุ มิต’ิ ของ
อารบ์ สิ พลงั นไ้ี มไ่ ดข้ ดั ขวางเวทมนตรท์ ท่ี า� งาน หากแตย่ บั ยง้ั การเปลย่ี นแปลง
มิตดิ ว้ ยเวทมนตร์โดยการตรึงพกิ ดั มิตบิ ริเวณโดยรอบเอาไว้
ด้วยเหตุน้ีจึงไม่สามารถใช้เวทมนตร์หลบหนีในอาณาเขตนี้ได้
และอาณาเขตท่ีว่านี้ก็หมายถึงขอบเขตท่ีอาร์บิสมองเห็น ซ่ึงแปลว่า
สนามรบท้ังผืนนไ้ี ด้ตกอยูภ่ ายใตก้ ารควบคุมของอาร์บสิ แลว้ นน่ั เอง
นีแ่ หละคอื สามทหารเสอื --------“อสรพษิ เขาเหลือง” อารบ์ สิ

ยามซู า่ ขบฟนั กรอด เมอื่ รแู้ จง้ แลว้ วา่ ไมส่ ามารถทา� การหลบหนี
ได ้
เขามไี ม้ตายกน้ หีบอย ู่
ทว่านั่นเป็นหมากที่เส่ียง เป็นไปได้เขาก็ไม่อยากเอาออกมา
ใชห้ รอก
เชน่ นน้ั วิธเี อาตวั รอดจงึ มเี พียงการเอาชนะหลอ่ นเท่านัน้

“--------ช่วยไมไ่ ดน้ ะ ขา้ จะเปน็ คู่มือใหเ้ จา้ แบบเอาจริงเอง”
“โอ้ว ท่านยามูซา่ !”
“หากทา่ นยามซู า่ เอาจริง ต่อให้เป็นสามทหารเสือก็ไม่ใช่ศตั ร!ู ”
“พวกเรากจ็ ะเอาดว้ ยครบั ! จะทา� ใหท้ า่ นเคลยแ์ มนพงึ พอใจดว้ ย
ฝีมือการสู้รบของพวกเราให้ด!ู !”
เหล่าลูกนอ้ งเกิดขวญั กา� ลังใจ
พวกโงเ่ ง่าเอย๊ ยามูซา่ นกึ
สงิ่ ท่จี อมมารเคลย์แมนปรารถนามีเพยี งชัยชนะเท่าน้ัน
ทา� ใหเ้ กดิ การสญู เสยี โดยเปลา่ ประโยชนแ์ ถมยงั แพร้ าบคาบ ไมม่ ี
ทางทจ่ี ะได้รับการใหอ้ ภยั โดยเดด็ ขาด
(ส่ิงทที่ ่านผูน้ นั้ เช่ือมแี คพ่ ลังล้วนๆ เท่าน้ันแหละ...)

322

ตอ่ ใหย้ ามซู า่ จะถวายความภกั ดขี นาดไหน เคลยแ์ มนกไ็ มย่ อมรบั
ยามูซา่ อยา่ งแน่นอน
เคลยแ์ มนเพยี งเอน็ ดเู ขาเปน็ พเิ ศษในฐานะตวั หมากทเี่ อามาใชไ้ ด้
และลกู นอ้ งทมี่ คี วามสามารถเทา่ นน้ั
ดาบไอซเ์ บลด ระดบั ยนู คี ทไี่ ดร้ บั มาเปน็ รางวลั นน้ั กใ็ หด้ ว้ ยเหตผุ ล
เพียงเพราะจุดประสงค์ในการทา� ใหย้ ามซู า่ แขง็ แกร่งข้ึนเทา่ นนั้ เอง
สรุปคือท้งั หมดทงั้ มวลกเ็ พอ่ื ตัวเคลยแ์ มนเองทงั้ นั้น
กระนั้นยามูซ่าก็เคยเคารพนับถือเคลย์แมน แถมตนยังได้ผล
ประโยชนจ์ ากทรพั ยส์ นิ จากเขาอกี ดว้ ย เรยี กวา่ ผลประโยชนต์ รงกนั นนั่ เอง
ทวา่ เขาไม่คดิ จะมอบกระทั่งชีวิตเพ่อื เคลย์แมนหรอก

(...คงถึงโอกาสเหมาะแล้วสินะ ถ้าเอาตัวรอดจากตรงนี้ไปได้
ขา้ จะกลบั มารงุ่ โรจนอ์ ีกครงั้ แน่นอน!)
ด้วยความพ่ายแพค้ รั้งนี้ เขาคงต้องเร้นกายไประยะหน่งึ
อยา่ งไรกต็ าม หากเปน็ ตนทมี่ พี ลงั ความสามารถระดบั A พเิ ศษ
แม้ในหมมู่ นุษยม์ ารชน้ั สูงด้วยกนั จะต้องมจี อมมารทไ่ี หนสักแหง่ มาชว่ ย
เก็บไปรบั ใช้เปน็ แน่--------ยามูซ่าคิดเช่นนนั้

‘นา่ สนกุ นี่ อารบ์ สิ เอย๋ หากเปน็ มนษุ ยม์ ารอนั ดบั 1 ในบรวิ าร
ของราชาสตั วอ์ สรู สามทหารเสอื ผหู้ า้ วหาญเชน่ เจา้ กค็ งจะตอบรบั คÓทา้
ประลองกับข้าสินะ?’
เขาสง่ กระแสจิตอนั ร้อนแรงไปหาอารบ์ สิ
ยามซู า่ วางเดมิ พัน
เขาจะโค่นล้มอาร์บิสผู้แข็งแกร่งท่ีสุดเสียตรงนี้และบั่นทอนใจ
สู้ของฝ่ายศัตรู ไม่แน่ว่าเพียงเท่านั้นก็เป็นไปได้ท่ีกระแสการรบจะ
เปลย่ี นแปลงไป เขาเหน็ วา่ แมจ้ ะไปไดไ้ มส่ วยขนาดนน้ั กย็ งั สรา้ งโอกาสให้
ตัวเองหลบหนไี ด ้

‘ได้ เอาสิ ท่านยามูซ่าผ้นู Ó ‘น้ิวท้ังหา้ ’ บริวารแห่งจอมมาร

บทที่ 4 ณ ดนิ แดนแหง่ โชคชะตา 323

เคลยแ์ มน ขา้ จะให้ท่านไดร้ ู้ซ้ึงถึงความห่างชั้นเอง!’
น่ีจะเป็นการพิสูจน์ถึงความเก่งกาจระหว่างเคลย์แมนและ
ท่านคาริออน--------อารบ์ ิสรับคา� ด้วยเจตนารมณ์เช่นนี้
อาร์บิสเข้าประชิดถึงใต้ต�าแหน่งของยามูซ่าด้วย ‘เคลื่อนย้าย
ผา่ นมติ ’ิ บรรดาสมนุ ทเ่ี หลอื รอดของเคลยแ์ มนเขา้ รมุ เธอพรอ้ มกนั ในฉบั พลนั
นนั่ เปน็ แผนที่เรยี กไมไ่ ด้ว่าแผนเลย
มนษุ ยส์ ตั วน์ น้ั เรยี บงา่ ย พวกเขารบั คา� ทา้ เสมอ นเ่ี ปน็ อบุ ายแสน
ขี้ขลาดท่ีใชป้ ระโยชนจ์ ากลกั ษณะนิสยั เช่นนัน้
เหล่าสมุนของเขาพลีชีพด้วยคิดว่าหากพวกตนท�าให้อาร์บิส
เหน็ดเหน่อื ยได้แมเ้ พียงเลก็ นอ้ ยก็ตาม ยามูซา่ จะสามารถเอาชนะไดง้ ่าย
ขึ้น

“เจ้าโง่ อุบายกระจอกแบบนจี้ ะได้ผลได้ยงั ไงเลา่ า!!”
อารบ์ สิ กรู่ อ้ ง เพมิ่ กา� ลงั ‘เนตรอสรพษิ สวรรค’์ ใหร้ นุ แรงยง่ิ ขนึ้
ทวา่ น่ันกเ็ พียงพอแลว้ สา� หรับยามูซา่
พริบตาท่ีอาร์บิสใช้พลังนี้เองคือช่ัวเวลาแห่งชัยชนะที่จ�าเป็นต่อ
ยามูซ่า

“--------เสรจ็ ข้า!!”
ยามซู า่ เขา้ ประชดิ ในชว่ งทเี่ หมาะสมเพยี งเสยี้ วว ิ ลงดาบไปทแี่ ผน่
หลงั ไร้สิ่งปอ้ งกนั ของอารบ์ สิ
และก่อนทค่ี มดาบนนั้ จะผ่าหลงั อาร์บสิ นน้ั เอง---------

“ยังอ่อนนะครับ! กลยุทธ์ข้ีขลาดแบบน้ีไม่เป็นลูกผู้ชายเอาซะ
เลย!”
ใครบางคนตะโกนแลว้ กระโจนออกมาจากเงาของอารบ์ สิ ปดั ปอ้ ง
ดาบของยามูซา่

“ชิ แกเปน็ ใครวะ!?”
“ขา้ คือกอ็ บตะไงล่ะ! ขา้ มดุ ซ่อนตัวอยใู่ นเงาเผือ่ เกดิ กรณแี บบน้ี

324

แหละครบั ”
ระหว่างท่ีก็อบตะอธบิ ายอยู่นนั้ กม็ คี นทยอยโดดออกมาจากเงา
คงไม่ต้องบอกว่าเป็นหน่วยก็อบลินไรเดอร์ที่เดิน 4 ขาด้วย
‘แสดงอตั ลกั ษณ’์ พวกเขาแสดงสมรรถภาพการเคลอ่ื นไหวระดบั สงู อยา่ ง
ไมอ่ อมแรง เขา้ จู่โจมพวกมนุษย์มารทขี่ ยับตวั ไดอ้ ยู่

“อยุ๊ ตาย นปี่ ดิ เปน็ ความลบั จากข้าดว้ ยเหรอ? มินา่ ล่ะข้าถึงได้
สัมผัสวา่ มกี ล่ินอายอะไรแปลกๆ อย”ู่
อาร์บิสเอ่ยเช่นน้ัน ทว่าความจริงเธอรู้ตัวอยู่แล้วอย่างชัดเจน
เพราะเธอรอู้ ยู่แล้วนเ่ี องจึงบกุ ทะลวงเขา้ มาไดแ้ บบสบายใจ

“แหะๆ คณุ เบนิมารุเขาสัง่ มาน่ะครับ”
กอ็ บตะตอบอาร์บิสแบบลอยๆ สบายๆ แลว้ แอบเลน่ ทีเผลอยงิ
เคสแคนนอน ใสย่ ามูซา่ ตอนทีป่ ัดดาบยามซู ่า เขาตระหนกั ไดใ้ นทันทวี ่า
ตัวเองไม่มีทางชนะ เขาจึงตัดสินใจโจมตีเพราะตัดสินใจว่าขณะท่ียามูซ่า
มวั ระแวดระวังดาบสัน้ อยู่นีแ่ หละคือโอกาส
คา� วา่ ตรงไปตรงมาสงา่ ผา่ เผยทอี่ ยใู่ นพจนานกุ รมของกอ็ บตะนน้ั
แตกต่างจากความหมายโดยท่ัวไป มันคือส่ิงท่ีเขาต้องเรียกร้องจากศัตรู
แต่จะไม่รกั ษาหลกั การนั้นเอง
ทว่าการยิงทีเผลอหน่ึงนัดจากก็อบตะนั้นถูกปัดออกด้วยดาบ
ของยามูซา่

“ไอพ้ วกปลาซิว!! อย่ามาขวางขา้ !”
ยามซู า่ ชปี้ ลายดาบไปยงั กอ็ บตะแลว้ เรม่ิ การทา� งานของเวทมนตร์
ไอซเิ คลิ แลนซ ์ (มหาหอกเวทนา้� แขง็ ) พงุ่ ใสก่ อ็ บตะ แตก่ อ็ บตะเอง
กใ็ ชด้ าบสน้ั ปล่อยไอซิเคิลแลนซเ์ ชน่ กนั
มันเป็นเวทมนตร์ที่ก็อบตะให้ท�างานเพ่ือเป็นนัดท่ี 2 ตามไป
ตงั้ แต่แรก ไม่ใช่เพ่อื จะโจมตีกลับแต่อยา่ งใด มนั ชว่ ยชวี ติ ก็อบตะเอาไว้
เวทมนตร์ท้งั สองปะทะกันกลางอากาศแล้วสลายหายไป

บทท่ี 4 ณ ดนิ แดนแหง่ โชคชะตา 325

“-------- มีพลงั เทียบเทา่ ดาบเวทเลม่ น้ีเชยี วเรอะ!? แถมยงั ไม่
ต้องร่ายเวทด้วย? แค่ปลาซวิ บังอาจอวดดี...”
ณ จุดนี้ยามซู ่าเร่ิมรับรวู้ ่ากอ็ บตะคือศัตรเู ป็นครง้ั แรก
แต่สา� หรบั ก็อบตะนัน้ อยใู่ นสภาพหมดมกุ โดยส้ินเชงิ แลว้

(บรรลัยสิครับ มองการตอบสนองเมื่อก้ีไม่เห็นสักนิด เพราะ
บงั เอญิ ใช้เวทมนตร์เลยรอดมาได้หรอก แต่ถา้ ดาบแทงทเี ดียวก็จบเห่เลย
นะ ถา้ อยา่ งนขี้ ้าเผ่นไปได้แล้วใชม่ ย้ั ครบั เนย่ี ?)
นั่นละคอื ใจจริงของเขา
โชคยงั ดที ห่ี นว่ ยกอ็ บลนิ ไรเดอรท์ า� ผลงานไวร้ ะดบั หนงึ่ แลว้ ถงึ จะ
ถอนตัวไปตอนน้ีก็ไม่มีใครบน่
กอ็ บตะตงั้ ใจแน่วแนท่ จี่ ะถอนตัว

“ง้นั เราถอ-------”
คมดาบของยามูซ่าเฉี่ยวปลายจมูกของก็อบตะผู้ก�าลังจะออก
คา� สั่ง

“อ๋ยึ !?”
นก่ี เ็ ปน็ ความดวงดจี ากการทกี่ อ็ บตะเซแลว้ ถอยหลงั ไปกา้ วหนงึ่
แต่วา่ ยามซู า่ กลับระแวงเขา

(ต่อกรการโจมตีของขา้ ไดถ้ งึ 3 คร้ังเชยี วเรอะ?)
ถ้าติดตอ่ กัน 3 ครงั้ กเ็ ป็นไปไมไ่ ดท้ ีจ่ ะเปน็ เรื่องบงั เอญิ ยามูซ่า
ลงความเห็นเช่นน้ัน เหนือส่ิงอ่ืนใด การโจมตีท่ีเร็วเหนือเสียงเม่ือครู่ยัง
ฟ้องวา่ ฮอ็ บกอ็ บลินทเี่ ห็นตรงหน้านี้คอื ผเู้ กง่ กาจไม่ธรรมดา

“หหึ หึ ึ ซอ่ นผชู้ ว่ ยไวใ้ นการประลองเหรอ สามทหารเสอื กต็ กอบั
แล้วสิเน่ยี ”
ยามซู ่าพูดเฉไฉบา่ ยเบ่ียงดว้ ยนัยนต์ าแดงก่า�
น่ีก็เป็นอุบายของยามูซ่า ผู้ก่อกวนปริศนามาผสมโรงกับสาม
ทหารเสือ เขาลงความเหน็ ว่าการรบั มือสองคนน้ีพร้อมกันน้ันอนั ตราย

326

ก็อบตะโผรบั อุบายน้ี
(ในท่ีสดุ ! เทา่ นี้ขา้ กไ็ ดจ้ บเรื่องโดยไม่ต้องไปสู้กบั มนษุ ยม์ ารสุด

อนั ตรายแลว้ สินะครับ!)
เขาเก็บอาการลงิ โลดแล้วตอบอยา่ งไว

“ถา้ อยา่ งนน้ั ขา้ จะทา� หนา้ ทเี่ ปน็ พยานในการประลองนเ้ี องครบั !”
เขาประกาศ
ถงึ อยา่ งไรกเ็ ป็นแค่พยาน
ในเม่อื หมดมุกมาใชแ้ ล้ว ก็ดีกวา่ ไปเกะกะพวกเขา
เหน่ือส่ิงอื่นใดเขาได้รับอนุญาตจากริมุรุให้แพ้ได้ แต่ไม่ได้รับ
อนญุ าตใหม้ คี นตายในสนามรบ กอ็ บตะไมไ่ ดโ้ งข่ นาดจะคิดว่าอยากเปน็
ผู้พลีชพี ในการศึกหมายเลข 1 อยา่ งไร้เกยี รติ

“แหม ถ้ายงั ไงข้าจะยกใหเ้ จา้ กไ็ ดน้ ะ”
อาร์บสิ พูดแหย ่ แต่ก็อบตะบอกปดั อยา่ งเฉียบแหลม

“ถา้ ยกเหยอ่ื ใหข้ า้ เดยี๋ วมนั จะไปหกั หนา้ มนษุ ยส์ ตั วเ์ อานะครบั ?
ผมเกรงใจ เชญิ ทา่ นท�าตามประสงคไ์ ด้เลย! ขออภัยทม่ี าแทรกครับผม”
และแลว้ คา� กลา่ วชวนงงของกอ็ บตะนก้ี ถ็ กู ยอมรบั นบั เปน็ โชคท่ี
ดที ส่ี ุดในรอบวัน
ยามซู า่ ไดเ้ ลีย่ งอันตรายท่ีไม่แน่ชัด
อาร์บิสเดิมทีไมม่ คี วามตั้งใจจะยกเหยอื่ ใหอ้ ยแู่ ลว้
ส่วนกอ็ บตะ--------

(เฮ้อ รอดตัวไปที เท่านี้ข้าก็ทา� หน้าทจี่ บแล้วสินะ!)
เขาได้เลี่ยงศึกกับบุคคลระดับสูงโดยสิ้นเชิงซึ่งไม่มีวี่แววจะชนะ
ไปได้ในที่สดุ

●

บทท่ี 4 ณ ดินแดนแห่งโชคชะตา 327

ณ สมรภูมิสุดปลายแถว ดา้ นในสุดหลงั ทพั แนวหลังไปอีก
กลุ่มนักรบผู้รับใช้เทพซึ่งน�าโดยหัวหน้านักบวช มิดเรย์ก�าลัง
ปะทะกบั “ฮริ ีว” ซงึ่ น�าโดยกาบิล
แต่กระน้ันคนท่ียังยนื ไดอ้ ยู่กลับมเี พยี งไม่ก่คี น
คนเกอื บสองรอ้ ยคนรวมกนั ทั้งสองฝา่ ยลม้ ฟบุ อยู่
ในบรรดาคนเหล่านั้น มดิ เรย์กลบั ไร้บาดแผล
ชดุ นักบวชสขี าวไมม่ ีทั้งรอยยับหรือคราบเป้อื น แสดงใหเ้ ห็นวา่
ยงั แข็งแรงดอี ยู่

“วา้ าาฮะฮะฮา่ ! พวกเจา้ กม็ ฝี มี อื เอาเรอ่ื งนนี่ า สมกบั เปน็ ลกู หลาน
ผ้สู ืบสายเลอื ดจากมังกร!”
มิดเรย์หวั เราะร่าทา่ ทางสขุ ใจ
เขากล่าวพลางมองเหล่าคนท่ีล้มนอนบนพื้น เมินสเฟียร์ที่ยืน
หอบแฮกๆ อยตู่ รงหนา้

“อย่าเมินขา้ นะโวย้ ย!”
สเฟียร์ที่ ‘แปลงกาย’ เป็นคร่ึงคนครึ่งสัตว์จู่โจมมิดเรย์ด้วย
สมรรถนะของร่างกายท่ีเพ่ิมสูงข้ึนมหาศาล ทว่ามิดเรย์คงคาดการณ์ไว้
อย่แู ลว้ เพยี งเบีย่ งหนั ตัวไปข้างๆ ก็สามารถประสานความเคลือ่ นไหวให้
เขา้ กบั เธอได้
สเฟยี รถ์ กู ปลดจังหวะโจมตถี งึ ตาย ร่างกายของเธอเต็มไปด้วย
ชอ่ งโหว ่ เป็นเป้าช้นั ดีสา� หรบั มดิ เรย์

“หนอ็ ยแน!่ ”
มดิ เรย์ควา้ แขนที่มีกรงเล็บแหลมคมทแ่ี ทงเขา้ มา เตะตัดขาแลว้
แบกรา่ งสเฟียรแ์ บบสบายๆ-------ทุ่มเธอลงพน้ื อย่างว่องไวและเฉียบคม
มนั คอื ทา่ ทมุ่ แบบพเิ ศษของประชาชนผบู้ ชู ามงั กรทคี่ ลา้ ยคลงึ กบั
ทา่ ทมุ่ ขา้ มไหล่

“ข้าไม่ได้เมินเจ้านะเออ? พอคู่ต่อสู้เป็นอสูรก็ไม่ค่อยมีโอกาส

328

เอาทา่ นมี้ าใช้ ข้าเองกก็ า� ลงั เพลิดเพลนิ อยเู่ มือนกันนะ ยิง่ คตู่ อ่ สทู้ คี่ ูค่ วร
จะทุม่ อย่างเจ้าเน่ียไม่ได้เจอนานเลย”
มดิ เรยก์ ลา่ วอยา่ งสขุ ใจ แตส่ า� หรบั ฝา่ ยทโี่ ดนทมุ่ อยา่ งสเฟยี รน์ น้ั
มันช่างสุดทน

“บะ บัดซบ! ทา� ข้า ท�ากบั ข้าถงึ ขนาดน้.ี ..”
ใบหน้าของสเฟียร์แดงแปร๊ดด้วยความขายหน้าเม่ือถูกปฏิบัติ
เยย่ี งคู่มือเลน่ สนุก
ทว่าเธอก็ยอมรบั
วา่ ชายชอ่ื มดิ เรยผ์ ยู้ นื อยเู่ บอ้ื งหนา้ นเ้ี ปน็ ผแู้ ขง็ แกรง่ เหนอื จนิ ตนาการ
ของสเฟยี รน์ กั
มิดเรย์เมินสเฟียร์อีกคร้ังและจ้องมองไปรอบๆ เขาก�าลังรอให้
สเฟยี ร์ลุกขน้ึ ยืนอยู่

(บา้ จรงิ เราถกู ปฏบิ ตั แิ บบคนฝมี อื ตา�่ กวา่ โดยสนิ้ เชงิ เลยเรอะ!?
แถมไม่น่าเชอ่ื วา่ จะท�าใหพ้ ลัง ‘ฟืน้ ฟูตัวเอง’ หมดความหมายได.้ ..)
ถกู ตอ้ ง เนอื่ งจากรา่ งกายของสเฟยี รไ์ มม่ บี าดแผลเลย การฟน้ื ฟู
ความเสยี หายดว้ ยสกลิ จงึ ไมท่ า� งาน การทสี่ เฟยี รอ์ อ่ นลา้ นนั้ เปน็ เพราะถกู
ท�าให้เผาผลาญแรงกายไปแบบเพยี วๆ เทา่ น้ันเอง
แรงกระแทกจากการโดนทุ่มใส่พื้นน้ันสั่งสมความเหน่ือยล้าให้
แก่ร่างกาย เธอได้รับความเสียหายอยู่ภายในร่างกาย ไม่ใช่บาดแผล
ภายนอก
ถึงกระน้นั สเฟียรก์ ย็ ังคงลุกข้ึน
เพราะในฐานะสามทหารเสอื --------“กรงเลบ็ พยคั ฆข์ าว” สเฟยี ร ์
มอิ าจยอมโดนหวั เราะเยาะในสภาพดูไมไ่ ด้

“ไม่นึกเลยนะว่าคนแบบแกจะเป็นลกู นอ้ งเคลย์แมนด้วย คดิ ว่า
ยามูซ่าจะเปน็ เบอร์ 1 ซะอกี แต่ดทู ่าสงั หรณ์ของข้าจะถูกต้องสนิ ะ”

“ยามซู า่ ท่านยามูซ่าสินะ ทา่ นก็มฝี ีมอื อยู่บ้างแตไ่ มถ่ ึงขนาดจะ

บทท่ี 4 ณ ดินแดนแห่งโชคชะตา 329

เปน็ คเู่ ล่นของขา้ ได้หรอก เพราะเหน็ อย่างนข้ี ้าเป็นคู่เล่นของทา่ นมลิ ิมได้
เชียวนะเออ”

“มิลิม... ท่านจอมมารมิลิมเหรอ!? หมายความว่าพวกเจ้าคือ
ประชาชนผ้บู ูชามังกรหรอกเหรอ!”
มิน่าละ่ สเฟียร์นึก
บรรดาผคู้ นตรงนม้ี ลี กั ษณะผดิ แผกจากพวกบรวิ ารของจอมมาร
เคลยแ์ มนมากเกินไป
พวกเขาสนุกสนานกับการต่อสู้ ไม่ได้ยึดติดกับการโค่นศัตร ู
เหนือส่งิ อน่ื ใดยงั แขง็ แกรง่ อย่างทีพ่ วกมนุษย์มารอ่นื ๆ เทยี บไม่ตดิ

“โอะ๊ !? ดราโกนวิ ตน์ นั่ โคน่ เฮอรเ์ มสไดแ้ ลว้ น!่ี วะฮะฮะฮะฮะ เอา
เรื่องไม่เบานอ้ !”
มิดเรยห์ ัวเราะด้วยทา่ ทางมีความสขุ เสยี จริงๆ
คู่ตอ่ สู้ของเฮอรเ์ มสคอื กาบิล หอกของกาบิลเพงิ่ สยบเฮอรเ์ มส
ไดเ้ มื่อครู่นี้เอง

“เดย๋ี ว ท่านมิดเรย์ อยา่ มวั หวั เราะ มาช่วยกนั หนอ่ ยสิครับ!?”
“เจา้ บ้า แพ้เขาเองน่ี อยนู่ ่งิ ๆ ทบทวนตัวเองตรงนั้นไปเถอะ”
เฮอร์เมสทล่ี ม้ นอนแอ้งแมง้ บนพืน้ ขอความช่วยเหลอื แต่มดิ เรย์
กลับยมิ้ เย้ยเขาหน่งึ ที
เขาคงมองออกวา่ เฮอรเ์ มสยงั สบายดอี ย ู่ รวมถงึ เรอ่ื งทกี่ าบลิ ไมม่ ี
เจตนาจะปลดิ ชพี เฮอรเ์ มสด้วย
“เอาละ เท่านค้ี นที่เหลอื อยูร่ วมขา้ ไปก็ 3 คนเรอะ สไู้ ดส้ ูสกี ับ
พวกลกู นอ้ งขา้ อยา่ งนี้ ลกู นอ้ งของพวกเจา้ กเ็ ปน็ นกั รบทย่ี อดเยย่ี มทเี ดยี วนะ
เปน็ หลกั ฐานวา่ ฝกึ ฝนรา่ งกายและจติ ใจมาอยา่ งดไี มใ่ ชเ่ อาแตพ่ งึ่ พาสกลิ ”
“ชมกนั แบบนีก้ ็ควรดใี จสินะขอรบั ขา้ น้อยมีนามวา่ กาบลิ สว่ น
ท่านรจู้ กั ท่านมิลมิ หรอื ...?”
“อม้ื ! มดิ เรยแ์ หง่ ประชาชนผบู้ วงสรวงมงั กรคอื ขา้ คนนเ้ี องแหละ”

330

“สเฟียร์ ขา้ คอื สเฟยี ร์แหง่ สามทหารเสือ! ขา้ ไมเ่ อ่ยช่ือกบั พวก
ลูกน้องเคลยแ์ มนหรอก แตถ่ ้าเปน็ บรวิ ารของท่านมิลิมก็อีกเร่อื งละนะ”

“อืม ทา่ นสเฟียรส์ ินะ ขา้ จะจา� เอาไว้ แล้วพวกเจา้ จะเอายงั ไง
ตอ่ ล่ะ? ถา้ ยงั ไงเข้ามาทีเดยี วพร้อมกันทัง้ คเู่ ลยม้ยั ?”
มิดเรย์กล่าวแลว้ กอดอกอย่างใจเย็น
นน่ั แสดงถงึ ความมน่ั ใจวา่ ตอ่ ใหส้ กู้ บั ทงั้ สองคนพรอ้ มกนั กจ็ ะชนะ

“กอ่ นหนา้ นั้นถามอะไรอย่างได้ม้ยั ?”
“หมื เรอื่ งอะไร?”
“แหม ก็นะ มนุษยธ์ รรมดาสามัญทา� ไมถงึ ได้เกง่ ขนาดนนั้ ล่ะ?
ว่าแต่คนท่บี ชู ามังกรเน่ยี ไม่ใชม่ นษุ ยใ์ ช่มย้ั ? ข้ารสู้ กึ ตะหงิดๆ ชอบกล”
มดิ เรยพ์ ยักหนา้ อยา่ งสนอกสนใจในคา� ถามของสเฟียร์
จากนัน้ เขากใ็ ห้ค�าตอบ
“คา� วา่ มนษุ ยน์ นั้ บง่ บอกอะไร นค่ี อื คา� ถามทสี่ า� คญั นะ หากคา� ถาม
ของเจ้าคือเร่ืองเผ่าพันธุ์ค�าตอบนั้นแสนง่าย ข้าเองก็เป็นดราโกนิวต์เฉก
เช่นทา่ นกาบลิ ตรงนัน้ ไงละ่ ”
มิดเรย์เอย่ ออกมาเหมอื นไมใ่ ชเ่ ร่ืองใหญ่
“วา่ ไงนะขอรบั !? เหมือนกับขา้ น้อยหรือ?”
“ใช่ ตามนนั้ แหละ แตไ่ มเ่ หมอื นตรงทไ่ี มไ่ ดว้ วิ ฒั นาการจากลซิ ารด์
แมนแตเ่ ปน็ ลูกหลานของดรากอนที่ “กลายร่างมนุษย์” เปน็ คนนะ่ ”
แตโ่ ดยพน้ื ฐานแลว้ เหมอื นกนั นะ--------มดิ เรยก์ ลา่ วและหวั เราะ
“อยา่ งนน้ี เี่ อง... จะว่าไปโซกะ น้องสาวข้าน้อยกก็ ลายร่างเปน็
มนษุ ย์เหมือนกัน”
“มินา่ ล่ะ ถงึ ได้เก่งผิดมนุษยม์ นาอยา่ งนี้...”
“ถงึ อยา่ งนน้ั คนทส่ี ามารถคนื รา่ งเดมิ ไดน้ น้ั แทบไมเ่ หลอื อยแู่ ลว้
พวกลูกน้องข้าท่ีหมอบอยู่น่ันก็ไม่มีสักคนที่ได้รับสกิล ‘ดรากอนเชนจ์
(เปล่ียนร่างมังกร)’ หรือ ‘ดรากอนบอด้ี (กลายร่างนักรบมังกร)’

บทท่ี 4 ณ ดินแดนแห่งโชคชะตา 331

บางทีคงไมแ่ ตกตา่ งจากมนุษยแ์ ล้วละ”
มิดเรย์วา่ แล้วมองสเฟยี ร์

“แตว่ า่ เรายงั สบื ทอดพลงั มาจากบรรพบรุ ษุ อยู่ ดว้ ยการบชู ามงั กร
พวกข้าจะไมล่ มื เลอื นสายโลหติ ทส่ี ถิตอยู่ในร่างเปน็ อนั ขาด หมดค�าถาม
แล้วใช่ไหม ท่านสเฟยี ร?์ ”

“อื้ม จะอสูรหรือมนุษย์ก็ไม่เกี่ยวกันหรอก ที่ข้าอยากรู้คือ
ประเดน็ ทว่ี า่ ความเกง่ ของเจา้ เปน็ สง่ิ ทมี่ นษุ ยอ์ อ่ นแอฝกึ ฝนขนึ้ มาหรอื เปลา่
ได้ฟังแล้วเจ้าก็ไม่ต่างกับมนุษย์ ข้าก็เลยแค่คิดว่าควรแสดงความนับถือ
ในความพยายามของเจ้าเท่าน้ันเอง”

“วะฮะฮะฮะฮา่ คดิ เหมอื นขา้ ไมม่ ผี ดิ จรงิ อยทู่ ค่ี วามแขง็ แกรง่ นนั้
มีทั้งแบบท่ีติดตัวมาแต่เกิดกับแบบที่เป็นพรแสวงติดตัวมาทีหลัง ท่ีอสูร
อ่อนแอก็เพราะพึ่งพาพลังโดยก�าเนิดเกินไปนั่นแหละ ดังน้ันเลยตัดสิน
ความเกง่ กาจกนั ทว่ี า่ ปรมิ าณแกน่ เวทนอ้ ยหรอื มาก ความแขง็ แกรง่ ทแี่ ทจ้ รงิ
เปน็ สง่ิ ทม่ี อิ าจเหน็ ดว้ ยตา ความชา� นาญตา่ งหากทเี่ ปน็ สง่ิ บง่ บอกไดอ้ ยา่ ง
แนช่ ดั เพียงหนึ่งเดียวไมม่ ีสอง”
อย่างนน้ี ีเ่ อง สเฟยี ร์เขา้ ใจอย่างลึกซง้ึ
สเฟยี รแ์ ขง็ แกรง่ มาโดยกา� เนดิ แมไ้ มต่ อ้ งพยายามกม็ ที กั ษะการ
ตอ่ สู้เหนอื อสรู สว่ นใหญ่
ขนาดทวี่ า่ เพยี งเหน็ ปรมิ าณแกน่ เวทมหาศาลและออรา่ ทล่ี น้ ทะลกั
ของสเฟียร์ กระทั่งมนุษยม์ ารกห็ ลกี ลีห้ นีหายกนั แลว้
เธอยังมีเซนส์ด้านการต่อสู้ที่ดึงพลังนั้นมาใช้อย่างเต็มท่ี และ
ไต่เต้ามาถึงต�าแหนง่ ปัจจุบันนไ้ี ดด้ ว้ ยสญั ชาตญาณเท่านนั้
และขณะนี้ ค�าพูดของมิดเรย์ท�าให้เธอได้ตระหนักว่าตนเอง
ไมไ่ ดข้ ดั เกลาอารต์ เลย

“ง้นั แปลวา่ ข้าแกรง่ ขึน้ กว่านีไ้ ด้สินะ”
“วะฮะฮะฮะฮ่า ถูกอย่างทวี่ า่ เลย กค็ ือยังขาดประสบการณ์ส้ศู ึก

332

จริงนน่ั แหละ ขา้ จะเปน็ ค่มู ือใหเ้ จ้าเอง เข้ามาเลย”
มดิ เรยย์ นื อย่างใจเยน็ เอย่ โดยท่มี อื ยังกอดอกอยู่

“ข้านอ้ ยกบั ทา่ นสเฟียร์พร้อมกนั เลย? ทา่ นมั่นใจในตัวเองเกิน
ไปหน่อยหรอื เปลา่ ขอรับ?”
การบิลเอ่ยถาม แตม่ ดิ เรยแ์ สยะยิ้มตอบ

“ห!ึ กบั พวกเดก็ นอ้ ยอยา่ งเจา้ ขา้ จะตอ่ ใหแ้ บบไมใ่ ชแ้ ขนทง้ั สอง
ขา้ งก็ได้นะ?”
หากพูดกนั ถงึ ขนาดน้นั กาบิลเองกไ็ ม่อยเู่ ฉย

“ท่านสเฟียร์--------”
“เอาสิ เราจะลงมอื พรอ้ มกนั เลย หมอนนี่ ะ่ เกง่ เรากต็ อ้ งยอมรบั !”
และแลว้ กาบิลกับสเฟียร์กท็ ้าส้มู ดิ เรยพ์ รอ้ มๆ กนั

●

การดวลระหว่างอาร์บสิ กบั ยามูซา่ ทวคี วามรุนแรงขน้ึ และเวลา
ตดั สินกม็ าถึงในท่สี ดุ

ทั้งสองก�าลังขับเค่ียวกันอย่างสูสี ทว่ายามูซ่าก็ปล่อยไม้ตาย
ออกมา

“ฮา่ ฮ่าฮ่า สมแล้วทเ่ี ป็นสามทหารเสอื ! น่าทึง่ นักทที่ ัดเทยี มกับ
ขา้ คนนีไ้ ด้ แต่วา่ เท่านชี้ ัยชนะของข้าก็เป็นทแ่ี น่นอนแล้ว!”

“เจ้าวา่ ไงนะ?”
“หึ เจ้านึกว่าไพต่ ายของข้ามแี ค่ดาบเวทเล่มนเี้ ท่านัน้ รึไง? จรงิ
อยทู่ ่ีเจา้ แข็งแกรง่ สูสกี ับข้าคนนีเ้ ลย ข้าขอยอมรับ แต่วา่ ! ถา้ ขา้ มี 2 คน
จะเป็นยงั ไงกันนะ?”
เขารอ้ งตะโกนแลว้ ปลดปลอ่ ยพลงั เวทของแหวนทสี่ วมบนมอื ซา้ ย

บทท่ี 4 ณ ดนิ แดนแหง่ โชคชะตา 333

แหวนวงน้นั ชอ่ื ว่า “ดอปเพลแกงเกอร์ (แหวนกายกระจกเงา)”
มันแฝงพลังเวทท่ีจะสร้างร่างแยกท่ีเหมือนผู้สวมใส่ไม่ผิดเพี้ยนเอาไว ้
เป็นอารต์ แิ ฟก็ ท่เี รยี กไดว้ ่าเปน็ สมบัติล�า้ ค่า
รา่ งแยกทถ่ี อื กา� เนดิ ขนึ้ เหมอื นตวั จรงิ รวมถงึ ชดุ ยทุ ธภณั ฑ ์ สรปุ คอื
ตอนนอ้ี ารบ์ สิ ต้องรับมือกับยามซู า่ ถึง 2 คนในเวลาเดยี วกัน
ในเมื่อตัวจริงฝีมือสูสีกันแล้วก็กล่าวได้ว่าอาร์บิสเสียเปรียบ
อย่างหนัก แต่ถงึ อยา่ งน้นั --------

“ไงละ่ ? ถา้ ยอมมาอยู่ในกองทพั ของขา้ ขา้ จะไว้ชีวิต--------”
“แลว้ ยังไง?”
“--------วา่ ไงนะ?”
“คดิ วา่ จะกา้ วขา้ มขา้ ดว้ ยลกู ไมเ้ ลก็ ๆ อยา่ งนน้ั หรอื ? สดุ ทา้ ยเจา้
ก็เป็นมนุษย์มารที่รับใช้คนอย่างเคลย์แมนสินะ ช่างเป็นไพ่ตายท่ีต้ืนเขิน
เสียนก่ี ระไร”
อาร์บสิ ไม่หวน่ั เกรง มหิ นา� ซ้า� ยังเยาะเย้ยยามูซา่ อกี
“งัน้ ก็ตายซะ!”
กอ่ นยามซู ่าจะทนั เดอื ดดาล อาร์บิสก็เผยไมต้ ายกน้ หีบของตน
ออกมา

ร่างท่อนบนเป็นหญิงสาวรูปงาม ส่วนท่อนล่างเป็นงูใหญ่สีด�า
น่ีคือร่างจรงิ ของเธอ อารบ์ สิ ท่ี ‘กลายรา่ งสตั ว์’ เปน็ รา่ งด้ังเดมิ สามารถ
ส�าแดงพลงั ได้เตม็ ร้อย
อาร์บิสถูกมองว่าเป็นนักรบผู้ใช้เวทโจมตีระยะไกลซ่ึงเชี่ยวชาญ
การโจมตีด้วยเวทมนตร์จากท่ีห่างๆ ต่างจากฟอบิโอ้กับสเฟียร์ที่เป็นนัก
ต่อสรู้ ะยะประชดิ แตค่ วามจริงแลว้ ไม่ใช่ เธอเป็นนักรบแทจ้ ริงทช่ี า� นาญ
ศึกระยะประชิดสมเป็นบริวารราชาสรรพสัตว์
ทวา่ เธอมวี ิธีสทู้ ผี่ ดิ แผกจากทหารเสอื อีกสองคน

334

อาร์บสิ ยกไม้เทา้ ขักขระสีทองขนึ้ ป้องหน้าผากตวั เอง ทันใดนั้น
ไมข้ ักขระก็หายไปแลว้ เขาสีทองก็งอกจากหน้าผากของเธอ

‘กลายรา่ ง’ ขัน้ ท่ ี 2--------นี่เองคอื ไมต้ ายกน้ หบี ของอาร์บสิ
อารบ์ สิ อยเู่ บอ้ื งหนา้ ยามซู า่ ทง้ั รา่ งปกปอ้ งไวด้ ว้ ยดรากอนสเกล
(เกราะเกลด็ มงั กร)
มติ โิ ดยรอบอยใู่ ตก้ ารควบคมุ ของเธอโดยสมบรู ณ ์ ออรา่ ทเ่ี ออ่ ลน้
เร่มิ ปลดปล่อยสายฟ้าสมี ่วง

“เฮย้ !?”
ก็อบตะรอ้ งลน่ั ด้วยความตกใจ
เขารู้สึกว่าภัยจะถึงตัว โดยไม่ทันแยกแยะว่าตอนนี้อาร์บิสเป็น
พวกพ้อง

“ชอื่ วา่ คุณกอ็ บตะสนิ ะคะ ขา้ ให้คา� อนญุ าตเอง กรณุ าถอยทพั
ไปเด๋ยี วน้เี ลยคะ่ ”

“ไม่ต้องบอกข้ากท็ า� อยู่แลว้ ครับ!”
ทกุ นายถอย! เวลาเดียวกับท่กี ็อบตะออกคา� สัง่ หนว่ ยก็อบลิน
ไรเดอรก์ เ็ ผน่ หนจี ากบรเิ วณน้นั ไปจนหมด

“ยัยโง่ เจ้าคิดว่าจะต่อกรพวกข้าท้ังหมดได้ด้วยตัวคนเดียว
ง้ันเรอะ?”

“หยามกนั นกั นะ”
เหล่ามนุษย์มารชั้นสูงผู้เหลือรอดตะโกนรอบๆ แล้วเข้าล้อม
อารบ์ ิส
ทวา่ อารบ์ สิ ผคู้ ืนร่างเดิมแล้วน้นั ไม่ได้ใส่ใจ

“อะ๊ ฮ่าฮา่ ฮ่าฮ่าฮ่าฮา่ ตายซะเจ้าพวกโงเ่ อย๋ !!”
ตอนทีย่ ามซู ่าร้ตู ัวมันก็สายไปเสียแล้ว
มมี นุษย์มารกระอกั เลอื ดลม้ ลงไป
มีมนุษยม์ ารทีก่ ลายเปน็ หนิ ท้ังรา่ งและแตกสลายไป

บทท่ี 4 ณ ดนิ แดนแหง่ โชคชะตา 335

และมนษุ ย์มารท่รี ่างเนา่ เปื่อยกลายเปน็ เศษซากทง้ั อย่างน้ัน
เหล่าผู้ตกอยู่ภายใต้พลังของเธอถูกสภาวะผิดปกติบางอย่าง
กัดกนิ ล้มหายตายจากไปดว้ ยความตา่ งช้ัน ตัวยามูซา่ ไมม่ ีวิชาอนั ใดมา
ยับยงั้ ได้

“กะ แกนะแก!!”
การต่อสู้ระยะประชิดแบบพิเศษ นั่นต่างหากที่เป็นกลยุทธ์ที่
อาร์บสิ ถนดั
“อสูรพิษเขาเหลือง”-------- เขาสีทองอร่ามของอาร์บิสคือ
สญั ลักษณแ์ ห่งความตายท่แี ผ่เต็มบรรยากาศ
จากนั้นยามซู า่ ก็ตระหนักวา่ ตนพา่ ยแพร้ าบคาบ

“จงยอมจ�านนเสีย แล้วข้าจะรับประกันชีวิตเจ้าในฐานะเชลย
กไ็ ด”้
ไม่มีหนทางรอดชีวิตอ่ืนใดนอกจากรับข้อเสนอของอาร์บิส
ถ้าถามวา่ ท�าไม นน่ั กเ็ พราะเพยี งถกู ‘เนตรอสรพษิ สวรรค์’ ของอาร์บิส
เขมน่ ใส ่ “ดอปเพลแกงเกอร์” ป่นปี้แลว้
ท่าทางจะมีผลกระท่ังท�าลายอาวุธด้วย ร่างแยกของยามูซ่า
สญู สลายไปโดยไม่ทนั จะสู้ด้วยซา้�

(-------แขนขาของขา้ เรม่ิ ชาแลว้ แบบน้ีแค่ต่อสู้ต่อไปยังล�าบาก
เลย... สามทหารเสือแข็งแกรง่ อะไรปานน!้ี ?)
โชครา้ ยของยามซู า่ คอื แมใ้ นหมสู่ ามทหารเสอื ดว้ ยกนั อารบ์ สิ คอื
ผู้ที่แข็งแกรง่ ทส่ี ดุ
ยามูซา่ ไม่ไดร้ เู้ ลยวา่ ตวั เองหาเร่ืองผิดคน
อาร์บิสท่ีมักถูกมอบหมายหน้าที่บัญชาการแทบไม่เคยส�าแดง
พลงั ของเธอเลย ดงั นนั้ ทงั้ ทถี่ กู มองวา่ เปน็ ผนู้ า� ของสามทหารเสอื แตค่ นกลบั
ดูแคลนฝีมอื ของเธอ
ยามูซ่าเองก็เป็นหน่ึงในคนเหล่านั้น ใจจริงเขาประเมินอาร์บิส

336

ต�่าเกนิ ไป
การประลองรผู้ ลแลว้ แต่วา่ เรื่องยงั ไมจ่ บ
เพราะเคลยแ์ มนเปน็ จอมมารผเู้ จา้ เลห่ เ์ พทบุ าย เขาไมม่ วี นั ยอม
ใหล้ กู น้องหกั หลงั ...
ขณะที่ยามซู ่าตกลงใจจะรับข้อเสนอนน้ั เอง--------

--------ขา้ ไมม่ ีทางยอมใหเ้ ปน็ อย่างนน้ั อยู่แลว้ น?่ี
เสียงของเคลยแ์ มนดังกอ้ งในจิตของยามูซ่า

“เอ?๋ ”
ยามซู า่ ประหลาดใจจนเผลอสง่ เสียงออกมา
รา่ งกายของยามซู า่ เรมิ่ ขยบั ไปเองโดยไมส่ นใจเจตนาของยามซู า่

“ยะ หยุดนะ! โปรดหยดุ เถิดท่านเคลย์แมน!!”
ยามซู า่ หยบิ แกว้ มณสี นี า้� เงนิ มว่ งทช่ี วนรสู้ กึ ไมด่ จี ากกระเปา๋ ตวั เอง
แลว้ เอาไปใกลป้ าก

“อึ๊ก!!”
ยามซู า่ กดั ฟนั อยา่ งเอาเปน็ เอาตาย ดนิ้ รนพยายามเอามนั ออก
หา่ ง ...ทว่านั่นเปน็ การขดั ขนื ท่ีไร้ผลอย่างนา่ เศร้า
ร่างกายของยามูซ่าขยับโดยปฏิเสธเจตนาของเขาด้วยวิชาที่
เคลยแ์ มนติดตง้ั ไว ้ “มาริโอเน็ต (ตกุ๊ ตาหุ่นเชิด)”

“-------นน่ั เจา้ ทา� อะไรอยู่รึ?”
ตอนทีอ่ าร์บสิ เอย่ ขอ้ สงสยั ยามูซ่ากก็ ลนื มันเข้าไปแลว้
กลนื แกว้ มณีสีนา้� เงนิ ม่วง-------ชน้ิ ส่วนของคารบิ ดิส

“ฮะ? หะอกึ เอือ๊ ก... โอก๊ อา๊ กกกกกก!!”
“เกดิ อะไรขึน้ กนั แน่!?”

บทท่ี 4 ณ ดนิ แดนแห่งโชคชะตา 337

อาร์บิสตัง้ ทา่ รับแม้จะสับสน
ณ เบอื้ งหนา้ เธอ ยามซู า่ -------รา่ งนนั้ เออื้ มไปควา้ ซากศพทนี่ อน
ลม้ อยู่โดยรอบ มนั จับรา่ งเหล่าน้นั แล้วพองตัวอย่างนา่ เกลียด
แก่นเวทมหาศาลชนิดท่ีสะกดไม่อยู่ก�าลังขยายตัวภายในมิติท่ี
อารบ์ ิสควบคมุ
วายคุ ลัง่ น้�าแข็งและหิมะ
กลืนกิน แผ่ขยาย และระเบดิ
เนอ่ื งจากไมม่ ี “แกน่ ” อยา่ งอสรู จงึ อาละวาดทา� ลายลา้ งลกู เดยี ว
จนสูญสลายไป มนั คอื อสุรกายชนิดทจี่ ะหายไปตามเวลา
ทว่าแม้จะอยู่เพียงช่ัวครู่ช่ัวยาม พลังน้ันก็เทียบเคียงกับ
คาริบดสิ ตัวจริง ยิ่งกว่าน้นั คณุ สมบตั ขิ องมนั ยงั ยากรับมือ ความกระหาย
ตอ่ การกินอยา่ งไมร่ ้เู บ่อื นนั้ ไมไ่ ด้แตกตา่ งจากตวั จรงิ เลยสกั นดิ
นต่ี า่ งหากคอื หมากตาเสยี่ งซง่ึ ยามซู า่ ลงั เลทจ่ี ะใช ้ และมนั ยงั เปน็
กับดักมากเล่ห์ที่เคลย์แมนวางไวอ้ กี ด้วย

＊

คาริบดสิ ปรากฏตัวอีกครง้ั ณ ดนิ แดนแหง่ น้แี ลว้
อาร์บิสสีหน้าตึงเครียด เธอพยายามโจมตีใส่คาริบดิสอย่าง
สุดกา� ลัง
แตว่ ่ามันไมไ่ ด้ผล การโจมตีคร่ึงๆ กลางๆ ไมส่ ามารถแมแ้ ต่จะ
สร้างรอยขดี ข่วนให้คารบิ ดิสทีพ่ องตวั อยา่ งต่อเนอื่ ง
ทย่ี งุ่ ยากคอื พลงั ‘ฟน้ื ฟคู วามเรว็ สงู ’ มนั ดงึ เอาซากศพในบรเิ วณ
รอบๆ ไปสร้างรา่ งเน้ือชว่ั คราวอยา่ งรวดเรว็

“หน็อย เจา้ สัตว์ประหลาดน!่ี ”
แมจ้ ะค�ารามอย่างแค้นเคือง แต่ ‘เนตรอสรพิษสวรรค’์ ท่ีภาค

338

ภมู ินัน้ ท�าอะไรไมไ่ ด ้ สายฟ้าสีม่วงกไ็ ร้ผล
เดิมทีอสุรกายตนน้ีก็เป็นอสูรชั้นสูงลิบท่ีเรียกว่าดิซัสเตอร ์
(ระดับวินาศภัย) แล้ว ต่อให้เป็นสามทหารเสือท่ีเก่งกาจที่สุดก็ตาม
มนั ไม่ใชค่ ู่ตอ่ สทู้ ่ีอาร์บสิ คนเดยี วจะทา� อะไรได้
โชคดีคือสถานท่ีนี้ค่อนข้างห่างจากสนามรบจึงสามารถซื้อเวลา
ไว้ได้กอ่ นทผ่ี ลกระทบจะตกแกบ่ รรดาพวกพอ้ ง
แตว่ า่ นน่ั คงเปน็ ชว่ งเวลากอ่ นทค่ี ารบิ ดสิ จะประกอบรา่ งสมบรู ณ์
ความสนิ้ หวงั แปรเปลย่ี นเปน็ ภยั คกุ คามใหญห่ ลวงโบกพดั เหนอื
สถานทน่ี ี้
ทยี่ งุ่ ยากคอื อสรุ กายตนนก้ี ลนื เอาดาบไอซเ์ บลดเขา้ ไปเปน็ สง่ิ แทน
“แกน่ ” ของตนด้วย ไมไ่ ดพ้ อใจอยู่แคย่ ามซู ่า ดว้ ยเหตนุ ้นั มนั จงึ สบู เอา
ความรอ้ นจากบรเิ วณโดยรอบไป จนอณุ หภมู พิ น้ื ทใ่ี กลๆ้ นน้ั เรม่ิ ลดตา่� ลง
เจา้ อสุรกายแปรเปลยี่ นออร่าเป็นมหาวายเุ วทน้า� แขง็ อาละวาด
อยา่ งบา้ คลงั่
กระหน่�าน้�าแข็งและหิมะแก่อาณาบริเวณโดยรอบ สร้างความ
เสียหายจากวายคุ ล่ัง สองสิ่งนี้กน็ า่ หวาดเกรง
ทว่าสิ่งท่ีท�าให้อาร์บิสวิตกย่ิงกว่าอะไรคือชั่วขณะท่ีความร้อนซ่ึง
ถูกดดู ไปจะถกู ปลดปล่อยออกมา

(คนท่ีเคล่ือนย้ายหนีไปได้ก็หายห่วง แต่คนท่ีทา� แบบน้ันไม่ได้
น่ีสิ...)
ทุกคนจะตายกันหมด

“นา่ ชงั นกั ไอเ้ คลยแ์ มนเวรตะไล-------!”
อารบ์ ิสกระชากธาตุแท้ให้เผยออกมา เธอแผดเสยี งกรู่ อ้ งพร้อม
รวั การโจมตอี ย่างตอ่ เนอื่ งดว้ ยพลงั ท้ังหมด
ครั้งแลว้ ครงั้ เล่าชนิดทไ่ี มม่ เี วลาวา่ งใหพ้ กั หายใจ
แต่วา่ --------

บทท่ี 4 ณ ดนิ แดนแหง่ โชคชะตา 339

ทกุ ส่ิงทกุ อย่างจบลงดว้ ยความเหน่ือยเปล่า
แมจ้ ะทา� ลายผวิ นอกของคารบิ ดสิ ได ้ แตค่ วามเสยี หายตอ่ รา่ งจรงิ
มีเล็กนอ้ ยมาก
ไมส่ ิ เพราะการฟื้นฟูความเร็วสูงมันรวดเรว็ จนเกนิ ไปต่างหาก

“บัดซบ! เราคงได้แตพ่ าเฉพาะคนทห่ี นีได้ลี้ภัยออกไป--------”
แมจ้ ะสนิ้ หวงั แตอ่ ารบ์ สิ กพ็ ยายามหาทางเลอื กทด่ี ที ส่ี ดุ กลา่ วคอื
เธอตั้งใจจะขออนุญาตเบนิมารุให้ออกค�าส่ังถอยทัพจากสนามรบน้ีอย่าง
สุดแรงเกดิ
วา่ ตามบทสรปุ เธอไมต่ อ้ งทา� เช่นน้ันเลย
ทา� ไมนะ่ หรอื นนั่ เพราะความจา� เปน็ ทต่ี อ้ งทา� อยา่ งนนั้ ไดห้ มดไป
นัน่ เอง

“ฝา่ ฝนื คา� สง่ั นะ อารบ์ สิ ขา้ บอกแลว้ นวี่ า่ ถา้ คดิ วา่ ไมช่ นะกใ็ หถ้ อย”
แม่ทพั ใหญม่ าปรากฏกาย ณ เบอ้ื งหน้าของอลั บิสด้วยตวั เอง
แล้วกลา่ วเช่นน้ัน

“--------ท่านเบนมิ าร!ุ ?”
“โฮ่ คาริบดิสเหรอ คราวก่อนการโจมตีของข้าไม่ได้ผลเลย
แตต่ อนนจ้ี ะเป็นยังไงนะ?”
เบนมิ ารหุ วั เราะอยา่ งไม่เกรงกลวั
“ท่านเบนิมารคุ ะ เจา้ อสรุ กายนอี้ อกจะ--------”
“ขา้ รู้ เพราะงนั้ แหละ มนั จงึ เหมาะจะทดสอบพลงั ของขา้ ในตอนน้ี
พอดีเลย”
เบนิมารวุ ่าแลว้ เหยยี ดมอื ขวาออกไปเบือ้ งหน้า
จากนัน้ เขาก็ก�ามอื
ทั้งคาริบดสิ และพลงั ของมัน
ศึกนั้นจบลงในพรบิ ตาเดยี ว
เบนิมารกุ ้าวออกไป เขาผ่าคาริบดสิ ด้วยดาบหมุ้ เพลิงสีดา� สนิท

340

ทว่านัน่ ไม่ถงึ กับตัดรา่ งมหมึ าทกี่ �าลังก่อตวั ของคารบิ ดิสขาดได้
แต่มีส่งิ หน่ึงท่แี ตกตา่ งจากกอ่ นหนา้ น้ี
จุดที่แตกต่างจาากการโจมตีของอาร์บิสโดยส้ินเชิงนั้นคือการท่ี
บาดแผลไม่เรมิ่ สมานตัว
แผลโดนฟันบนร่างของคาริบดิสมี ‘อัคคีสีนิล’ ปกคลุมอยู่
มนั เผาไหม้กายเน้ือนั้นจนมอดไหม้

“ชิ กะแลว้ เชยี ววา่ ไม่ไหว ไมใ่ ช่เวลามามวั เลน่ ดว้ ย ช่วยไมไ่ ดน้ ะ
ทา� ใหจ้ บเลยดกี ว่า”
เบนมิ ารเุ อย่ แลว้ กลบั มาอยตู่ รงหนา้ อารบ์ สิ เขาคาดดาบไวท้ เี่ อว
ไม่แม้แต่จะระวังคารบิ ดิส

“โทษทนี ะ ขา้ กอ็ ยากเลน่ ดว้ ยหลงั จากทแ่ี กเปน็ รา่ งสมบรู ณแ์ ลว้
อยหู่ รอก...”
แม้จะเปน็ ระยะกอ่ นที่จะบนิ ขนึ้ สู่ฟา้ รา่ งยกั ษ์น้นั ก็ใหญ่เกิน 40
เมตรแลว้ แต่ขณะนี้รา่ งมหมึ าน้นั กลบั ถูกปกคลมุ ไวด้ ้วยโดมสีด�า

“หายไปซะ”
พรบิ ตาน้นั กเ็ กิดเสียงบีบบรรยากาศโดยรอบดัง--------ตูม!

การโจมตขี อบเขตกวา้ งแบบเผาไหม-้ ------“เฮลแฟลร ์ (คกุ เพลงิ
สีนิล)”-------

พลงั อา� นาจของมันผิดกับกอ่ นหนา้ น้ีลิบลับ
เบนมิ ารุกมุ กระแสแก่นเวทไดอ้ ย่างสมบูรณด์ ว้ ย ‘บงการเพลงิ
ผลาญ’ เขาฉกี ทา� ลาย ‘ขวางกน้ั พลงั เวท’ ความสามารถเฉพาะตัวของ
คารบิ ดิสและเผาร่างของมนั จนเห้ียนเป็นเถ้าถา่ น
น่ีเป็นหลักฐานว่าการควบคุมแก่นเวทของเบนิมารุน้ันเหนือล้�า
กว่าคาริบดสิ โดยสนิ้ เชงิ

บทท่ี 4 ณ ดนิ แดนแห่งโชคชะตา 341

“โกหกน่า!?”
ไม่แปลกที่อารบ์ ิสจะตกตะลงึ
จากขอ้ เทจ็ จรงิ ทว่ี า่ การโจมตขี องเบนมิ ารไุ ดผ้ ลนนั้ แปลวา่ พลงั เวท
ของเขามากกวา่ คาริบดสิ
หรอื กค็ อื -------
เบนิมารุเองก็ได้บรรลุถึงระดับดิซัสเตอร์เช่นเดียวกับจอมมาร
คารอิ อนผเู้ ป็นนายของอาร์บสิ แล้วน่นั เอง

“อาร์บิส ข้ามีธุระ ตั้งแต่บัดน้ีไปจงบัญชาก�าลังพลทั้งหมด
ในฐานะรองแม่ทพั เสีย”

“--------รับทราบแลว้ คะ่ ท่านเบนมิ าร”ุ
อาร์บสิ ปลดการ ‘กลายรา่ ง’ คุกเขา่ น้อมรับ
แมม้ หี ลายเรอ่ื งท่เี ธออยากถาม แต่ตอนน้ียังไม่ใช่เวลา อาร์บิส
สะกดซ่อนความหวั่นไหวในจติ ใจแล้วรับบัญชาอย่างวา่ ง่าย
ภยั พบิ ตั ทิ ไ่ี มเ่ คยมมี ากอ่ นอบุ ตั ขิ นึ้ ณ ทแี่ หง่ น-ี้ ------ทวา่ มนั กลบั
ถูกจดั การไปด้วยความรวดเร็วอยา่ งทย่ี งั ไม่ทันไดส้ �าแดงฤทธ์ขิ องมนั เลย

●

“โฮะ โฮะโฮะโฮะ... อง้ึ เลยนะครบั การทรยศของยามซู ่าเป็นไป
ตามคาด แต่ไมน่ กึ ไม่ฝันเลยวา่ คารบิ ดสิ จะโดนเชอื ดนม่ิ ขนาดน้ี...”

“นั่นสิน้า ถึงมันจะเป็นคู่ต่อสู้ที่เข้าทางก็เถอะ อย่างพวกข้า
น่ะโคน่ ไอ้นนั่ ไมไ่ ด้หรอก”

“กองทพั ของเคลย์แมนพินาศย่อยยับ แผนการล้มเหลว ความ
เสียหายใหญ่หลวงเกินไปจริงๆ พวกเราควรสงบเสงี่ยมเจียมตัวไว้ก่อน
อย่างทที่ า่ นผูน้ ั้นว่าจริงๆ นะ”

342

“นนั่ สนิ ะ ลาพลสั เองกเ็ ตอื นแลว้ ครงั้ นคี้ งผดิ ทเี่ คลยแ์ มนละนะ”
ฟตุ แมนกับเทยี รต์ า่ งส่งสญั ญาณทางสายตาระหวา่ งสนทนา
เบอื้ งหนา้ ทง้ั สองคนคอื ฟอบโิ อท้ บ่ี าดแผลทว่ั ตวั กบั เกลโดท้ กี่ า� ลงั
ปกปอ้ งเขา

“พวกเราต้องไปรายงานทา่ นผู้นน้ั แลว้ ดงั นั้นจบการละเลน่ กนั
แค่นี้ละครับ”
ฟตุ แมนปราศจากบาดแผล ส่วนเทยี รแ์ มจ้ ะมรี ่องรอยบาดเจ็บ
เลก็ น้อยแตท่ า่ ทางไมเ่ ป็นอุปสรรคตอ่ การตอ่ สู้เลย
หากวัดกันท่ีความสาหัสแล้วก็จะเห็นว่าฝ่ายพวกเกลโด้ก�าลัง
เสียเปรียบ

“ใครจะปลอ่ ยใหเ้ จา้ หนี ขา้ รอู้ ยแู่ ลว้ วา่ พวกแกไมธ่ รรมดา ขอแค่
ร้งั ตวั ไว้ท่นี ี่ได้ อาร์บิสหรือสเฟียร์กจ็ ะตามมาสมทบเอง นอกจากนัน้ ยงั มี
ท่านเบนมิ ารุดว้ ย พวกแกนะ่ จบสิ้นแลว้ ”
ฟอบิโอ้ว่า เขาลุกข้ึนยืนโซเซ แม้ได้แผลมาเต็มตัวแต่ร่องรอย
บาดเจ็บไดส้ มานตัวเรยี บร้อยแล้ว
น่นั เป็นพลังฟืน้ ฟทู ่ีรวดเรว็ จนผิดปกติ
มนั เหนอื กวา่ การ ‘ฟน้ื ฟตู วั เอง’ ทเ่ี ปน็ ลกั ษณะเฉพาะของมนษุ ย์
สัตว ์ จนถึงข้ัน ‘ฟ้ืนฟคู วามเร็วสงู ’ เนื่องจากฟอบโิ อเ้ คยถูกกลืนกินโดย
คารบิ ดสิ ชว่ งเวลาหน่ึง เขาจงึ รับสกิลของมันมาบ้างเล็กนอ้ ย

“ชา่ งตอื๊ เหลือเกินนะ เจ้าแมวดา� !”
เทียร์โวยแล้วต่อยฟอบิโอ้กระเด็น ทว่าน่ันก็ไม่ร้ายแรงถึงชีวิต
ฟอบิโอ้ฟ้นื ฟอู าการบาดเจบ็ ในทันทีแลว้ ยนื ขึ้น
เร่ืองความเร็วเทียร์เหนือกว่า แต่ก็ไม่สามารถสร้างบาดแผล
ถึงฆาตให้แก่ฟอบิโอ้ได้ ทว่าความเสียหายเล็กๆ น้อยๆ ก็ก�าลังสะสม
ในตัวฟอบิโอ้
การประลองครง้ั นี้ดเู ผนิ ๆ ฟอบิโอเ้ ปน็ ฝา่ ยแพ ้ แตถ่ า้ เวลาผ่าน

บทที่ 4 ณ ดินแดนแหง่ โชคชะตา 343

ไปเรอ่ื ยๆ ผลลพั ธอ์ าจแตกตา่ งกัน
ส่วนฟุตแมนกับเกลโด้
ฟุตแมนม้วนตัวเป็นก้อนกลมคล้ายลูกช้ิน เขาหมุนตัวด้วย
ความเรว็ สงู พยายามพงุ่ ชนเกลโดใ้ หต้ าย เกลโดป้ ดั ปอ้ งมนั ดว้ ยโลข่ นาดใหญ ่
พยายามฟาดฟนั กลบั ไปด้วยมีตครชั เชอร์ (มดี หนั่ เนอื้ ) แต่ก็ถูกขดั ขวาง
โดยชุดเกราะเนอ้ื ของฟตุ แมน จึงไม่เกิดความเสียหายท่รี แู้ พช้ นะกันได้
สมควรกลา่ ววา่ ศกึ นต้ี า่ งฝา่ ยตา่ งรกุ รบั เสมอกนั การตอ่ สเู้ กดิ ขน้ึ
เช่นนี้ซ้�าไปซ�า้ มา
ทว่านัน่ เป็นเพราะฟตุ แมนยงั ไม่ได้เอาจรงิ
และขณะนี้ เมื่อคาริบดิสถูกโค่น ร่องรอยความขี้เล่นก็หายไป
จากฟุตแมน

“หืม!?”
เกลโด้รู้สกึ ได ้ เขารีบร้อนไปอยู่ข้างหน้าฟอบิโอ้

“คุณเกลโด้ มอี ะไรเหรอ?”
ก่อนท่ีเกลโด้จะทันได้ตอบค�าถามของฟอบิโอ้ การจู่โจมของ
ฟตุ แมนกถ็ าโถมใส่พวกเขา
นั่นคือกระสุนพลังเวทขนาดใหญ่
การโจมตีที่รีดเร้นพลังออกมาน้ันดูเรียบง่ายแต่ทรงอานุภาพ
ขนาดท่ีเปลีย่ นแปลงภูมศิ าสตร์โดยรอบได้
โลย่ กั ษข์ องเกลโดถ้ กู ทา� ลายไปดว้ ยการโจมตคี รงั้ เดยี ว มหิ นา� ซา�้
ชุดเกราะปอ้ งกนั ทง้ั ตัวยังแหลกสลายไป
ฟอบิโอ้ซึ่งเกลโด้ปกป้องไว้ก็ได้รับความเสียหาย การที่เขายัง
รอดอยไู่ ดค้ งเป็นเพราะอานิสงสข์ อง ‘ฟื้นฟคู วามเรว็ สูง’ กระมัง?

‘โฮโ๊ ฮะโฮะโฮะ เวลานขี้ ้าไมไ่ ดถ้ กู ไหวว้ านมาใหเ้ ก็บพวกทา่ น
ดงั น้นั ขา้ จะปล่อยใหห้ นแี ล้วกันนะครับ’

‘สÓนึกบุญคุณกันด้วยล่ะ? เพราะถ้าพวกข้าเอาจริง ป่านน้ี

344

พวกเจา้ ไม่ไดอ้ ยู่ชมโลกแล้ว’
ถ้อยค�าเหล่านั้นลอยมาหาเกลโด้กับฟอบิโอ้ผู้บาดเจ็บจนไม่
สามารถจะลกุ ข้นึ ยืนได้
เมือ่ ฝ่นุ ควันจากการระเบดิ จางลง ร่างของฟตุ แมนกับเทยี ร์กไ็ ม่
อยู่แลว้

“--------แพ้เขายับเลยสินะ ถงึ ขา้ จะไดพ้ ลังมา แต่เหนือฟ้ากย็ ัง
มฟี า้ งน้ั เรอะ”

“ไม่หรอก ถ้าไม่ได้คุณเกลโด้ข้าคงม่องเท่งไปแล้ว โทษทีนะ
ดนั ถว่ งแข้งถ่วงขาซะได.้ ..”

“ไมเ่ ลยครบั ถงึ จะแพใ้ นการดวลแตพ่ วกเรายงั มชี วี ติ อยู่ หนหนา้
ถ้าเอาชนะไดค้ งไม่มปี ญั หา”
เกลโด้พูดปลอบใจฟอบิโอ้

“น่นั สนิ ะ ถกู อย่างที่วา่ เลย!”
ฟอบโิ อ้ไมไ่ ดอ้ ่อนแอเสียทีเดียว
ฟตุ แมนกบั เทยี รร์ า้ ยกาจเกนิ ไป พวกเขาเกง่ กาจจนไมน่ า่ แปลกใจ
ถา้ จะถูกเรยี กว่าจอมมาร
ในดา้ นปรมิ าณแกน่ เวทฟอบโิ ออ้ าจเหนอื กวา่ กเ็ ปน็ ได ้ ทวา่ ความ
สามารถของพวกเขาถกู ส่งเสริมด้วยความช�านาญจนถึงขั้นเหลย่ี มจัด
เมื่อเกลโด้เป็นคู่ต่อสู้ของฟุตแมน เขาเน้นการป้องกันอย่างสุด
ความสามารถ ทว่าเขากเ็ ข้าใจว่าคงไม่ชนะแม้จะสูอ้ ยา่ งเอาจรงิ ก็ตาม
แต่ส�าหรับครง้ั น้แี ค่นน้ั ก็พอแลว้

‘ทา่ นเบนมิ ารุ พวกตวั ตลกหลบหนไี ปแล้วครบั ’
เกลโดร้ ายงานเบนิมารุผา่ น ‘จิตสื่อสาร’

‘อมื ขา้ เหน็ แลว้ เจา้ พวกนนั้ ตงั้ ใจจะปลอ่ ยใหพ้ วกเรารอดตวั
ชา่ งออ่ นหัดจริงนะ’
คา� ส่งั จากเบนมิ ารุคอื การเปิดโปงความสามารถของศตั รู

บทท่ี 4 ณ ดินแดนแห่งโชคชะตา 345

และการคมุ้ กนั ฟอบโิ อ้
(ข้าคงไม่สามารถพูดว่าดูลาดเลาเฉยๆ อย่างสบายอารมณ์ได้

หรอกนะ แต่พวกมันพลาดแล้วที่ไม่ได้ฆ่าข้า ท่านเบนิมารุบันทึกข้อมูล
การตอ่ สขู้ องขา้ กบั พวกมนั เอาไว้ หรอื กค็ อื ขอ้ มลู นจ้ี ะถกู วเิ คราะหโ์ ดยทา่ น
รมิ ุรุ แล้วความลบั เร่อื งความเก่งกาจของพวกมนั กจ็ ะถกู ตีแผ่ไงล่ะ)
ดงั นั้นความพ่ายแพ้ครงั้ นีจ้ งึ ไมไ่ ดส้ ูญเปล่า
จดุ ประสงคเ์ ราสา� เรจ็ แลว้ ถงึ ตอนนจี้ ะโคน่ มนั ไมไ่ ด ้ แตห่ ากหลงั
จากนหี้ มัน่ ขัดเกลาฝีมือ ความหา่ งช้นั ระหว่างเราคงน้อยลง
แมเ้ กลโดจ้ ะอยากตดั สนิ ใหร้ ดู้ า� รแู้ ดง ณ ดนิ แดนแหง่ โชคชะตาน ้ี
ทว่าน่าเสยี ดายท่ีพลงั ของเขาน้นั ไม่เพียงพอ
แตค่ ราวหน้าข้าจะเอาชนะให้ได้!
เกลโด้ตัง้ ปณิธานอยา่ งเงยี บๆ

‘เชน่ นัน้ ขา้ จะกลบั ไปน�าทัพแล้ว’
‘ชว่ ยทนี ะ มคี นทเี่ อาเรอ่ื งเหลอื อยอู่ กี ราย ขา้ จะรบั มอื มนั เอง’
ทา่ นแมท่ พั ใหญเ่ องกล็ า� บากเหมอื นกนั นะ เกลโดจ้ บการรายงาน
แลว้ นกึ
สมรภูมิแหง่ นม้ี ีบคุ คลร้ายกาจแฝงตัวอยู่หลายราย
เราไมม่ ที างตอ่ กรกบั ทง้ั หมดนน้ั ไดใ้ นเวลาเดยี วกนั จงึ ยอมลงทนุ
เลือกใช้อบุ ายท่ีท�าใหก้ �าลงั รบทงั้ หมดน้นั แตกแยกกนั
วธิ กี ารคอื เบนมิ ารจุ ะไปรว่ มรบดว้ ยหลงั จากประเมนิ ความสา� คญั
ตามสถานการณแ์ ลว้ แตก่ ม็ คี วามเสย่ี งทวี่ า่ หากตดั สนิ ใจผดิ ไปสกั ขน้ั ตอน
หนึง่ มนั จะสายเกินไป
ทว่าดูเหมือนเบนมิ ารจุ ะท�าหน้าทไ่ี ด้อยา่ งเยี่ยมยอด
เพราะเขาให้ความส�าคัญกับชัยชนะในภาพรวมก่อนความแค้น
สว่ นตัว ท้ังท่เี ดิมทีเขานา่ จะม่งุ หนา้ มาสังหารฟตุ แมนก่อนใครเลย
(ถา้ แคค่ นเลอื ดรอ้ นคงไมไ่ ดเ้ ปน็ แมท่ พั สนิ ะ เปรยี บเทยี บกบั สมยั

346

ทร่ี บกับพวกข้าแลว้ เขาเตบิ โตขนึ้ มากมายจนนา่ ทึ่งเหลือเกิน...)
เกลโด้เกิดความประทับใจ และเช่อื มั่นในตวั เบนิมารมุ ากขน้ึ

●

--------ย้อนเวลากลับไปสกั เล็กนอ้ ย ณ สว่ นลึกสุดในแนวหลงั
ของสนามรบ
ผา่ นไปไมก่ ี่นาทีนบั ตั้งแตก่ ารปะทะเริม่ ตน้ ขน้ึ
ส�าหรับกาบิลและสเฟียร์ มันเป็นไม่ก่ีนาทีที่ชวนรู้สึกเหมือนไร้
สนิ้ สดุ
ทว่าชว่ งเวลานน้ั ไดจ้ บลงอย่างกะทันหัน

“หือ!?”
“นม่ี นั --------!?”
“แฮก แฮก กะ เกดิ อะไรขึ้นกนั แน-่ ------?”
เมื่อสเฟียร์โดนทุ่มไป 2-3 รอบเธอก็ได้เรียนรู้วิธีการรับแรง
กระแทกตอนล้ม ขณะนค้ี วามออ่ นลา้ ของเธอฟ้ืนฟขู ึ้นแล้ว
สว่ นกาบลิ ยงั งนุ งงกบั การโจมตที ไ่ี มค่ นุ้ ชนิ ควงหอกอยา่ งบา้ ระหา่�
จงึ มีสภาพอิดโรยอย่างมาก
มดิ เรยซ์ งึ่ เปน็ คตู่ อ่ สใู้ หท้ งั้ คยู่ งั แขง็ แรงกระปรกี้ ระเปรา่ ไมม่ คี วาม
เหนด็ เหนอ่ื ยใหเ้ หน็ เทยี บกบั การเปน็ คมู่ อื ใหม้ ลิ มิ แลว้ การสกู้ บั สองคนน้ี
ก็ไม่เท่าไร
จากนั้นคนทร่ี ้ตู ัวคนแรกก็คอื มิดเรย์
“อนญุ าตใหท้ กุ นายใชเ้ วทมนตรฟ์ น้ื ฟไู ด!้ ยนื ขน้ึ ! ลกุ แลว้ ทบุ ปลกุ
ทกุ คนทีอ่ ยู่ตรงนี้ให้หมด!!”
ความผ่อนคลายหายไปจากใบหน้าของมิดเรย์ ปากแผดเสียง

บทท่ี 4 ณ ดินแดนแหง่ โชคชะตา 347

ดังลั่นออกมา
“ท่าไม่ดีแล้วนะครับ ท่านมิดเรย!์ เจ้านี่ ปฏิกริ ยิ าแบบนตี้ ้องตัว

เบ้งเอาเร่อื งแน่”
“ข้ารู้แล้วน่า! นี่คงเป็นคาริบดิสท่ีท่านมิลิมเก็บไปวันก่อนสินะ

ไม่สิ หรือจะเปน็ เศษซากของมัน?”
“นั่นสินะครับ... ท่าทางจะไมเ่ สถยี รด้วย ถ้าปล่อยไวไ้ ม่ถึงวนั คง

สลายไปเอง...”
“ไมห่ รอก ทน่ี ค่ี อื สนามรบ ดไี มด่ อี าจเปน็ ไปไดท้ มี่ นั จะววิ ฒั นาการ

แบบผิดคาด เจ้าอสรุ กายแบบนั้นพยายามอยา่ ให้มันได้อาหารจะดีกว่า”
มิดเรย์กับเฮอร์เมสที่ไม่รู้ว่าฟื้นฟูตัวเองตั้งแต่เม่ือใดไม่ทราบ
คุยถกกันอย ู่ 2 คน
ระหวา่ งนน้ั เหลา่ นกั บวชทล่ี ม้ หมอบอยกู่ ใ็ ชเ้ วทมนตรฟ์ น้ื ฟทู า� การ
เยียวยาพวกตนรวมถงึ เหล่า “ฮิรีว” ลกู นอ้ งกาบลิ ด้วย

“คาริบดสิ งนั้ เหรอ? สัตวป์ ระหลาดท่สี งิ ร่างเจ้าบา้ ฟอบิโอ้สนิ ะ!
ไม่ใชว่ ่าจอมมารมิลมิ จัดการไปแลว้ หรอกเรอะ!?”

“ถา้ เป็นคารบิ ดิส ข้าน้อยแน่ใจวา่ ทา่ นมลิ ิม...”
สเฟียร์กับกาบิลเข้ามาร่วมสนทนาด้วย ท้ังคู่ตัดสินแล้วเช่นกัน
ว่านไี่ ม่ใช่เวลามามัวแต่ยดึ ตดิ กับการประลอง

“เยน็ ไว้ ดเู หมอื นมนั จะไมใ่ ชต่ วั จรงิ แตเ่ ปน็ เศษเสย้ี วพลงั ของตวั จรงิ
ท่าทางมันจะใช้ยามซู ่าแทน ‘แกน่ ’ อย่นู ะ...”
มิดเรยเ์ ปิดการทา� งานของ ‘เนตรมงั กร’ เพ่งพิจารณาเนอ้ื แท้
ของเรือ่ งราวแล้วอธบิ ายให้ฟัง แมจ้ ะไม่มีประสทิ ธิภาพเทา่ ‘เนตรมังกร’
ของมลิ ิมแตก่ ็เปน็ สกลิ ท่ีมที ัง้ ‘วิสัย’ และการ ‘วิเคราะห’์ อันยอดเยีย่ ม
เกนิ พอ
สว่ นเฮอรเ์ มสก็ทา� หน้าทร่ี ะวงั ภัยบรเิ วณโดยรอบ เตรยี มพร้อม
รบั มอื เหตกุ ารณท์ อี่ าจเกิดขึ้น

348

“ท่าทางไม่ผิดแน่สินะครับ ข้าว่าจะฆ่าเจ้าช่ัวยามูซ่าเสียหน่อย
แต่ตอนน้ีดันโดนกินไปถึงวิญญาณแล้ว ในเม่ือเป็นแบบนั้นไปแล้วคงได้
แต่ระงับความเสียหาย รอใหส้ ลายตวั ไปเองละนะครับ”
เขากลา่ วสรปุ อยา่ งเยือกเย็น

“ไดย้ นิ แลว้ ใชม่ ย้ั ? อนญุ าตใหท้ กุ นายตดิ อาวธุ ได้ อยา่ โลภเชยี ว
ล่ะ? ท�ายังไงก็ได้ขอแค่ถ่วงเวลาไดก้ ็พอ”

“พวกขา้ นอ้ ยเองกข็ อรว่ มทา� ประโยชนด์ ว้ ย เราชนิ กบั การบนิ ดว้ ย
ความเร็วสูงกว่าคร้ังก่อน ถ้าระวงั การโจมตจี ากเกลด็ ของมันกไ็ ม่บาดเจบ็
หรอกขอรบั ”
มดิ เรยก์ บั กาบลิ ตกลงประสานงานอยา่ งเขา้ ขากนั ราวกบั รจู้ กั กนั
มานมนาน คาริบดิสที่คลมุ้ คล่งั มีนสิ ยั ชอบไลต่ ามสง่ิ ท่เี คลอื่ นไหว เขาลง
ความเหน็ วา่ พวกตนซึ่งสามารถบินไดเ้ ป็นตวั ลอ่ ที่เหมาะสมทส่ี ดุ
จากน้นั สเฟียรก์ ็ทา� ใหส้ มองแลน่ อยา่ งวอ่ งไวกว่าปกต ิ พยายาม
หาทางลงมอื ท�าสงิ่ ท่ตี วั เองสามารถทา� ได้

“ดลี ะ งน้ั ข้าจะช่วยถอนทพั ตอนนีเ้ ลยแล้วกนั เพื่อไมใ่ ห้พวกท่ี
อยูบ่ นพื้นดินกลายเปน็ เหยอ่ื มัน-------”
ทว่าสถานการณ์ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างฉับพลันก่อนเธอจะ
กล่าวจบเสียอีก
ขณะน้ันเป็นเวลาทเ่ี บนมิ ารุเผาคาริบดิสไปพอดี

“อะ... ไรนะ....!? เจา้ นัน่ ท�าเรอ่ื งไมน่ า่ เชื่อไดห้ น้าตาเฉยเลย!”
“-------นนั่ มนั อะไรน่ะครับ? จอมมารเหรอ? ถ้าทา่ นมลิ มิ กว็ ่า
ไปอยา่ ง แต่มนุษย์มารธรรมดาท�าอะไรแบบนัน้ ไดด้ ว้ ยเหรอครบั ? สัตว์
ประหลาดชดั ๆ เลย...”
คนท่ีเหน็ เหตกุ ารณอ์ ยา่ งชดั ถนัดตามเี พยี งมิดเรยก์ บั เฮอร์เมส
สเฟยี รก์ บั กาบลิ เองกร็ บั รไู้ ดใ้ นเวลาเดยี วกนั แตพ่ วกเขาไมเ่ ขา้ ใจ
สถานการณ์ รเู้ พียงว่ารงั สชี วั่ รา้ ยของคารบิ ดสิ หายไปในชว่ั พริบตาเท่านัน้

บทที่ 4 ณ ดนิ แดนแหง่ โชคชะตา 349

“นี่ เกิดอะไรขน้ึ นะ่ ? บอกข้าด้วยสิ!”
“อมื พวกขา้ น้อยเองกอ็ ยากขอให้ทา่ นช้ีแจงสถานการณ์ดว้ ย”
“นั่นสินะครบั ก็มีเร่อื งทอ่ี ยากทา� หลายเรอื่ งอยหู่ รอก...”
“ดทู ่าจะไมจ่ า� เปน็ ต้องท�าแล้วละ”
ก่อนที่เฮอร์เมสหรือมิดเรย์จะทันได้อธิบาย มิติเบ้ืองหน้าพวก
สเฟยี รก์ บ็ ดิ เบ้ยี ว จากนนั้ มนษุ ยม์ ารเรือนผมสีแดงดจุ เพลงิ โหมก็ปรากฏ
ตัวข้ึน
คนผู้นัน้ คอื เบนมิ ารุผพู้ าดดาบไวบ้ นไหล่
เขามาเพอื่ เปน็ คมู่ อื ใหก้ บั มดิ เรย ์ ภยั คกุ คามอยา่ งสดุ ทา้ ยทเ่ี หลอื
อยูใ่ นสมรภมู แิ ห่งนี้
“ไง ดูท่าพวกข้าจะไปรบกวนใหด้ ูแลเสยี แลว้ สินะ?”
เบนิมารุจอ้ งเขม็งไปทม่ี ดิ เรย์ทนั ทีท่ปี รากฏตัว แตเ่ ขาก็สะกิดใจ
ว่าสภาพการณ์ดูแปลกๆ แมม้ ีรอ่ งรอยการต่อสู้ แต่ไมม่ ีผู้บาดเจ็บสักคน
แถมตอนนี้ก็ไมไ่ ดม้ ีบรรยากาศขนุ่ เคืองกันด้วย
“ชา้ กอ่ นขอรบั ทา่ นเบนมิ าร!ุ ทา่ นเหลา่ นค้ี อื บรวิ ารของทา่ นมลิ มิ
กลุม่ นกั รบผ้รู บั ใช้เทพของประชาชนผู้บชู ามงั กรขอรบั !”
“อะไรนะ บริวารทา่ นมิลมิ เหรอ!? ถา้ อยา่ งนนั้ --------”
“บาดแผลของพวกเราก็ได้ท่านเหล่าน้ีช่วยใช้เวทมนตร์ฟื้นฟู
รักษาให้ขอรับ!”
“...อย่างน้ีน่ีเอง ดูเหมือนข้าจะด่วนสรุปไปหน่อย ท่าทางท่าน
ร้ายกาจท่ีสุดในสนามรบน้ี ข้าเลยระแวงเสยี น”่ี
“วะฮา่ ฮา่ ฮา่ ฮา่ ไมไ่ ดด้ ว่ นสรปุ หรอก กเ็ ปน็ ความจรงิ ทเี่ ราสกู้ นั นะ
เรารักษาบาดแผลให้ก็จริงอยู่ แต่น่ันก็เพ่ือเตรียมพร้อมรับมือหายนะ
ทีเ่ ป็นเร่อื งใหญ่กว่านัน้ ไงเล่า แต่ดทู า่ น่นั คงไมจ่ า� เปน็ แล้วสินะ”
“--------เขา้ ใจละ ง้นั ทา่ นจะเอายงั ไง? จะสกู้ บั พวกข้ามย้ั ?”
“น่นั สิ จะเอายังไงดีนอ้ ...”

350

“พวกเราเองก็ไม่ได้อยากมีเรื่องมีราวกับบริวารของท่านมิลิม
หรอกนะ?”

“อืม น่ันสินะ รู้สึกอยากลองประมือด้วยอยู่หรอกแต่ข้าไม่ได้
หมายถึงอยากจะก่อสงครามด้วย แค่อยากเทียบพลังกันว่าใครจะเหนือ
กว่าเทา่ นั้นเอง”

“--------อยา่ งนน้ี ี่เอง ข้าเข้าใจความร้สู กึ นะ”
มิดเรย์กบั เบนมิ ารุแสยะยม้ิ ใหก้ นั

“เดีย๋ วก๊อนนน! แบบนท้ี า่ ไม่ดีแลว้ นะครับ!”
“ใช่แล้วละขอรับ ท่านเบนิมารุ ขืนไปท�าให้ลูกน้องท่านมิลิม
บาดเจบ็ เขา้ จะมีภยั อะไรมาตกใสห่ ัวเราก็ไมร่ ู้!”
“กน็ ัน่ แหละครบั ท่านมดิ เรย์! ทา่ นริมุรเุ ปน็ สหายกบั ท่านมิลมิ
เดีย๋ วไดเ้ กิดโศกนาฏกรรมครัง้ ใหญ่แนค่ รบั !”
เฮอร์เมสกับกาบิลตะลีตะลานห้ามทัพ สเฟียร์ที่ท่าทางอยาก
ผสมโรงด้วยแตพ่ ลาดโอกาสไปจึงน่งิ เงียบ
“ข้าบอกว่ารู้แล้วไงเล่า อีกอย่างถ้าจะประมือกันแล้วไม่สู้แบบ
กะเอาตาย คนแพ้คงเปน็ ข้าน่ีแหละ”
ขา้ เปน็ พวกไมส่ ใู้ นการรบทต่ี วั เองจะแพน้ ะ่ เบนมิ ารเุ อย่ แลว้ ยอม
รามือ
“วะฮา่ ฮา่ ฮา่ ฮา่ จรงิ แท้ การโจมตที เี่ ชอื ดคารบิ ดสิ นนั่ ตอ่ ใหเ้ ปน็
ข้ากค็ งไม่มแี ววจะทนไหวรอ้ ก!”
มิดเรย์เอ่ยแล้วหัวเราะแต่ท่าทางเขาดูม่ันใจว่าตนจะชนะได้โดย
ไมใ่ หเ้ บนมิ ารใุ ชพ้ ลงั นน้ั ทวา่ นนั่ จะกลายเปน็ การฆา่ ฟนั เขา้ จรงิ ๆ ดงั นนั้ มนั
คงหลุดกรอบจากการประชนั ฝมี อื กนั แบบสบายๆ ไปหนอ่ ย
ในสนามรบนมี้ นั ยงั ไมถ่ กู ทถี่ กู เวลา แถมไมม่ คี วามหมายทจี่ ะทา�
เช่นนน้ั อีกด้วย
ดว้ ยเหตุน้ีทัง้ สองฝา่ ยจึงหมดเจตนาที่จะสู้รบกนั ไป

บทท่ี 4 ณ ดนิ แดนแหง่ โชคชะตา 351

และแล้ว ณ ท่แี หง่ นี้ สมรภูมเิ หนอื อดีตอาณาจกั รออรค์ โอบคิ
กไ็ ดส้ ้ินสุดลงดว้ ยชยั ชนะอนั ท่วมท้นของกองทพั สัมพันธมิตร
จากน้นั ในสมรภมู ิอีกแหง่ เองก็-------

●

พร้อมกันกับที่เวลาย่างเข้าเท่ียงคืน ชูนะ โซเอย์ และฮาคุโร
ทงั้ สามไดเ้ ริ่มท�าการเคลอื่ นไหว
ปลายทางของพ้ืนท่ีช้ืนแฉะซ่ึงปกคลุมด้วยหมอกหนาทึบมีฐาน
บญั ชาการของเคลยแ์ มนอย ู่ พวกเขาจะลอบเขา้ พน้ื ทช่ี น้ื แฉะนนั้ อยา่ งลบั ๆ
เพ่ือไปยงั ทน่ี ่ัน
ปลายทางของพ้ืนท่ีชื้นแฉะมีหนองน�้าท่าทางน่าสงสัยหลายจุด
มนั กา� ลงั ปลอ่ ยกา๊ ซขน้ึ มาปดุ ๆ ดเู หมอื นมนั จะเปน็ สาเหตทุ ท่ี า� ใหเ้ กดิ หมอก
สร้างบรรยากาศชวนไม่สบายใจ
ทันทที ี่พวกเขารุกเขา้ ไป ทัศนวสิ ัยก็ถูกหมอกบดบงั

“ท่าไม่ดีแฮะ เจ้าหมอกนี่กา� ลงั รบกวน ‘ญาณเวท’ ของขา้ อยู่”
“ถูกต้องครับ น่ีแหละคือเหตุผลท่ีข้าตัดใจเรื่องการส�ารวจไป
ทน่ี ที่ ศั นวสิ ยั ถกู จา� กดั อยา่ งมาก ไดแ้ ตพ่ ง่ึ พาขอ้ มลู จากประสาทสมั ผสั ทงั้ หา้
เท่าน้ัน กลับกนั ดเู หมอื นฝ่ายศัตรูจะอาศัยหมอกน้เี ก็บข้อมูลได้ครับ”
“อย่างนเี้ องสนิ ้อ แปลว่าฝา่ ยเราเสยี เปรยี บเต็มประตเู ลย”
“ครบั ผม ทา่ นฮาคุโรคงไมม่ ปี ัญหา ข้าเองก็ดับกลนิ่ อายไดด้ ว้ ย
การ ‘ซ่อนเร้น’ แต่ทา่ นชนู ะ--------”
อยา่ งทโี่ ซเอยก์ ลา่ ว ฮาคโุ รสามารถดบั กลนิ่ อายไดอ้ ยา่ งสมบรู ณ์
แบบด้วย “สายหมอก” วิชาอันลึกล้�าของวิชาเร้นกาย โซเอย์เองก็เช่น
เดียวกัน เขาสามารถลบกล่ินอายได้อย่างยอดเย่ียมชนิดท่ีถึงจะอยู่ข้างๆ
กไ็ มร่ ู้ตัว

352

“ขา้ ก็สบายมากคะ่ ”
ปญั หาอย่ทู ี่ชูนะ แตด่ ูท่านั่นจะเปน็ ความวติ กเกินเหตขุ องโซเอย ์
เพราะชนู ะเองก็ดับกล่ินอายได้อยา่ งสมบูรณ์แบบเชน่ กนั

“โฮ่ หลักการคล้ายคลงึ กับ ‘สายหมอก’ ของข้า แต่เป็นการ
ผสมผสานระหวา่ ง <เวทหลอนประสาท> กบั <วชิ าภตู > สนิ ะ สมกบั เปน็
ทา่ นชูนะ”
ถกู อยา่ งฮาคโุ รวา่ นนั่ เปน็ เคลด็ วชิ าทช่ี นู ะคดิ คน้ ขนึ้ เปน็ พเิ ศษไม่
เหมือนใคร
ถึงจะเทียบริมุรุไม่ได้ แต่ชูนะเองก็สามารถสร้างเทคนิคมนตรา
พเิ ศษขึ้นได้โดยใชย้ ูนีคสกลิ ‘ผู้สรา้ ง’

“ทา่ ทางจะไมม่ ปี ญั หาสนิ ะครบั แตเ่ รอ่ื งทอ่ี ยากใหร้ ะมดั ระวงั คอื
การที่ ‘จติ สอ่ื สาร’ จะใชไ้ มไ่ ดผ้ ลในหมอกนคี้ รบั ทศั นวสิ ยั แย่ การตดิ ตอ่
ก็ยาก กรุณาเคลื่อนไหวอย่างรอบคอบไม่ประมาทด้วยนะครับ แล้วก็
กรณุ ารับส่ิงนี้”
ในหมอกนไ้ี มส่ ามารถพดู คยุ กนั ดว้ ย ‘จติ สอ่ื สาร’ ได ้ แมจ้ ะอาศยั
‘กลายร่างแยก’ ของโซเอย์ก็ตามที ดังน้ันเขาจึงให้ฮาคุโรกับชูนะจับ
‘เสน้ ใยเหนียวหนดื ’ เปน็ วธิ ีส่อื สารในยามฉุกเฉนิ
เมอ่ื ใสจ่ ติ ผา่ นเสน้ ใย กพ็ อจะสามาถสอ่ื ความคดิ คา� นงึ กนั ได ้ ทวา่
หากดา้ ยขาดกจ็ ะไมม่ วี ธิ ตี ดิ ตอ่ สอื่ สารแลว้ พวกเขาจงึ จา� เปน็ ตอ้ งระวงั เรอื่ ง
การใชง้ านใหม้ าก
ฮาคโุ รกบั ชูนะพยกั หน้า พวกเขาพันเส้นใยไว้ทีข่ อ้ มือ
เท่านีก้ ็เตรียมการพรอ้ มแล้ว

“เชน่ นั้นเราไปกันเถอะค่ะ”
จากน้นั ทง้ั สามกเ็ ร่มิ เดินหนา้ ไปตามสัญญาณจากชูนะ

＊

บทที่ 4 ณ ดินแดนแห่งโชคชะตา 353