เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 06

พลงั นนั้ ยนู คี สกลิ ‘ผชู้ กั ใย (ผคู้ มุ ละคร)’------จะเปลย่ี นขอ้ มลู
ไปเปน็ การสอ่ื สารเขา้ รหสั และคอยจบั ตาดใู นบรเิ วณกวา้ ง เขาสง่ ผใู้ ตบ้ ญั ชา
ในอปุ ถมั ภข์ องตนออกไป จึงสามารถรบั ข้อมูลผา่ นตาและหูเหล่าน้ันได้
และขอ้ มลู ทไี่ ดร้ บั มากค็ อื การคนื ชพี ของเวลโดรา่ “มงั กรวายคุ ลง่ั ”
เร่อื งนนั้ เปน็ สงิ่ ท่เี ขาไมพ่ ึงปรารถนา แตค่ �าพูดของพวกมนุษยท์ ี่
ไดค้ ยุ กบั มงั กรวายคุ ล่งั แลว้ รอดชวี ิตมาได้ฟงั ดนู า่ สนใจ
เขาดกั ฟงั บทสนทนาของกลมุ่ ชายนกั แสวงโชคทอ่ี อกจากเมอื งอสรู
จึงไดย้ ินเรือ่ งไม่คาดฝัน
เขาว่า
ริมุรุผู้ได้ช่ือว่าเป็นนายแห่งพงไพรไม่ได้ท�าลายกองทัพฟาลมุส
ผลจากการคนื ชพี ของมงั กรวายคุ ลง่ั ตา่ งหากทท่ี า� ใหเ้ กดิ สถานการณป์ จั จบุ นั
ทีว่ ่ากองทพั ทั้งกองหายสาบสูญ
และได้ยินว่าเม่ือมังกรวายุคล่ังคืนชีพ มันก็สูญเสียปริมาณ
แก่นเวทไปเกนิ คร่ึง
ในเร่ืองนั้น การที่ไม่เกิดการตอบสนองพลังเวทมหาศาลข้ึนใน
มหาพงไพรแห่งจูร่าเป็นเคร่ืองพิสูจน์ ข้อเท็จจริงท่ีว่าบรรดานักผจญภัย
ผแู้ สวงโชคยงั คงอยู่รอดปลอดภัยก็เปน็ หลกั ฐานสนับสนนุ
หาก “มังกรวายุคลั่ง” เวลโดร่าฟ้ืนคืนชีพ ไมม่ ที างท่ีเคลย์แมน
ซงึ่ เปน็ จอมมารจะไม่ตระหนกั ดงั นัน้ มนั คงสูญเสยี พลังดงั คา� ร่�าลือจนถงึ
ขดี จ�ากัดจากการต่อสู้กบั ทหารฟาลมุสจริงๆ

ขอ้ มูล 2 เรอ่ื งน้ที า� ให้เคลย์แมนรูส้ ึกกงั วลใจ
(ถา้ เป็นตอนนี้ การสังหารมังกรมารจะทา� ได้ง่ายดาย ไมเ่ พยี ง

เทา่ นัน้ เราอาจได้ตัวหมากเพมิ่ ด้วย-------)
ใช่แลว้ เคลย์แมนฝันเฟ่อื ง
ดเู หมอื นมงั กรมารจะใชเ้ มอื งทอี่ สรู สรา้ งขนึ้ เปน็ รงั กบดาน แมก้ าร

254

รวบรวมข้อมูลจากพ้ืนท่ีน้ันจะยากล�าบาก... แต่เขาก็คิดว่าไม่จ�าเป็นต้อง
ร้อนรน
เนอื่ งจากไมม่ ที างฟน้ื พลงั ไดใ้ น 2 หรอื 3 วนั เขาจงึ คดิ วา่ คอ่ ยๆ
จัดการหลังวลั พวั ร์กิสก็ยังได้

(ในกรณีเลวร้ายที่สุด แค่ส่งมิลิมออกไปก็พอ อีกอย่างเวลา
น-้ี ------)
เคลยแ์ มนคิดเช่นนั้น แลว้ จงึ กลับไปจดจ่อกบั วัลพัวรก์ สิ
หากไมเ่ ชือ่ มน่ั ในพลงั ของมิลิมมากเกนิ ไป-------
เคลยแ์ มนกค็ งสงั เกตเหน็
ถงึ บางจดุ ทไ่ี มเ่ ป็นธรรมชาติ
ความผดิ ปกตทิ ว่ี า่ ยงั ไมม่ ศี ตั รคู นใดพลชี พี ในการรบ และเรอื่ งทวี่ า่
กลมุ่ คนทีน่ า่ จะซอ่ นตัวอยู่อย่างกระจดั กระจายกลับมารวมตัวกนั
นนั่ เปน็ ขอ้ มลู สา� คัญเกินกว่าท่เี คลยแ์ มนผูร้ อบคอบจะมองข้าม
ทวา่ ผทู้ บ่ี ญั ชาการอยใู่ นสถานทจี่ รงิ ไมใ่ ชเ่ คลยแ์ มน แตเ่ ปน็ ยามซู า่
และในหวั ของเคลยแ์ มนกก็ า� ลงั เตม็ ไปดว้ ยเรอื่ งวลั พวั รก์ สิ ทกี่ ระชนั้
เขา้ มาตรงหน้า
วัลพัวร์กิสที่กระชนั้ เขา้ มามคี วามหมายส�าคัญถึงเพยี งนน้ั
เพราะจๆู่ จอมมารรามริ สิ ผขู้ นึ้ ชอื่ วา่ เปน็ คนเกบ็ ตวั กเ็ รยี กรอ้ งให้
รมิ รุ เุ ขา้ รว่ มในฐานะผมู้ คี วามเกยี่ วขอ้ งกบั วาระการประชมุ ทเ่ี ปน็ หวั ขอ้ เสรมิ
แมแ้ ตเ่ คลยแ์ มนกผ็ ดิ คาดกบั เรอื่ งน ี้ ถงึ กบั ไมส่ ามารถลงความเหน็
ได้ในทันที
ระหวา่ งทกี่ า� ลงั หงดุ หงดิ ขอ้ เสนอนกี้ ไ็ ดร้ บั การตอบรบั อยา่ งงา่ ยดาย
จนตอนนีอ้ ยใู่ นสถานการณท์ ีค่ ัดคา้ นไปก็ไม่มปี ระโยชน์
ทว่าในเวลานี้ เรื่องนนั้ กลับก่อใหเ้ กดิ โอกาสอนั ดี

(ไมส่ ิ เปน็ แบบนนี้ ่ะดีแล้ว ผลสุดท้าย เรอ่ื งแยๆ่ ที่รมิ รุ ปุ ิดบังไว้
กจ็ ะถกู เปดิ เผย เกอื บถกู หลอกซะแลว้ วา่ เจา้ นน่ั โคน่ กองกา� ลงั ของฟาลมสุ

บทคั่น เหล่าจอมมาร 255

ได้ดว้ ยตัวคนเดยี ว แต่ความจริงก็เปน็ สงิ่ ท่ปี ดิ บงั ไมไ่ ด้สนิ ะ)
เคลย์แมนคดิ แบบนน้ั แลว้ แสยะยิม้
หากรมิ ุรมุ าเข้าร่วมวัลพวั ร์กิส จะตอ้ นรับก็ได้
เพราะความต่างช้ันของพลังจะถูกแสดงออกมาต่อหน้าบรรดา
จอมมารคนอ่ืน

(สไลมท์ หี่ ยบิ ยมื อา� นาจของมงั กรมาร! คดิ เสยี วา่ เปน็ เกยี รตเิ ถอะ
ขา้ จะบดขยี้เจา้ ดว้ ยมือของตัวเอง)
เคลย์แมนคดิ แล้ววาดฝนั ถึงเกยี รติของตน

------ด้วยเหตนุ เ้ี ขาจึงมองขา้ มไป
ถึงความผิดปกติเล็กน้อยทเี่ กดิ ข้นึ ในสนามรบ

-------ระวงั ไวน้ ะ? ชว่ งนอ้ี ยา่ ทา� อะไรไมย่ งั้ คดิ จะดกี วา่ พยายาม
อยา่ ประมาทเชยี วล่ะ-------
คา� กล่าวของสหายผดุ ข้ึนมาในหัว
ความไม่สบายใจเลก็ น้อยแตกหนอ่ ขึน้ ในใจของเคลย์แมน
ความไม่สบายใจราวกบั วา่ ตนมองขา้ มอะไรบางอยา่ งไป
แต่เขากไ็ มเ่ หน็ เรือ่ งนัน้ เปน็ ปญั หา

(อย่ากังวลไปเลย ลาพลสั ขา้ ชนะ-------)
แล้วเคลย์แมนก็กระดกไวน์รวดเดียวจนหมดเพื่อปฏิเสธความ
กังวลนั้น

●

เฟรยต์ อ้ นรบั วลั พัวรก์ สิ ด้วยความเฉื่อยชา
สถานการณ์พลกิ ผันไปมาจนไมเ่ หลอื เค้าของแผนการแรกเร่ิม

256

ความเป็นไปเช่นน้ีไม่ใช่ส่ิงที่คาดเดาได้แม้แต่น้อย บทสรุปจะ
พลิกผนั อย่างไรก็ไม่ชัดเจน
แตเ่ ฟรย์กไ็ ม่รอ้ นรน
เฟรยร์ ้จู ักตวั เอง จึงตดั สินเรอ่ื งตา่ งๆ ไดอ้ ย่างเยอื กเย็นเสมอ
นเี่ องคือตวั ตนของเฟรย ์ “สกายควีน (ราชนิ ีแห่งทอ้ งนภา)”
หากโชคดีกด็ ีไป แตห่ ากโชครา้ ย...
เวลานน้ั เฟรยค์ งตอ้ งเตรยี มใจสา� หรบั การเคลอื่ นไหวดว้ ยตวั เอง

ทกุ สง่ิ เริม่ ตน้ จากคา� สัญญาหน่งึ ในวันนั้น
เธอรับข้อเสนอของเคลย์แมนเพื่อโค่นคาริบดิส เพื่อเป็นการ
ตอบแทน เฟรย์จึงรับค�าขอข้อหนง่ึ จากเคลยแ์ มน

.........
......
...
หลายเดอื นก่อน มลิ ิมมาพบเฟรย์
ป้งึ !
มิลิมใชก้ �าลงั เปิดประตแู ล้วก้าวเขา้ มาในหอ้ ง
เป็นเร่ืองที่เกดิ ขึ้นเปน็ ปกติ เฟรยจ์ ึงไม่หว่นั ไหว
เดมิ ท ี เมอ่ื ออรา่ มหาศาลทไ่ี มค่ ดิ จะปดิ บงั เคลอื่ นเขา้ มาใกล ้ กค็ ดิ
เปน็ คนอืน่ ไปไม่ไดอ้ ยูแ่ ลว้ นอกจากมิลิม
มลิ มิ กลา่ วทักทายทันทที เี่ ข้ามา
“ไง เฟรย!์ วนั นี้ก็อากาศดีนะ!”
เธอยม้ิ กวา้ ง ไม่สนใจความสะดวกของเฟรย์
มลิ ิมจงใจใช้มอื สางเรือนผมสแี พลทินมั พงิ กง์ ดงามใหเ้ ห็น
มือน้นั สวมส่งิ ที่ไมค่ นุ้ ตา
ไม่ใชแ่ หวน

บทคน่ั เหลา่ จอมมาร 257

เปน็ สนบั มอื สา� หรบั ปกปอ้ งนว้ิ ทง้ั สที่ ด่ี แู ขง็ กระดา้ งเกนิ กวา่ ทเ่ี ดก็ สาว
จะสวมใส่
แต่กลบั เขา้ กบั มลิ ิมเปน็ อย่างดี
เปน็ ชนิ้ งานทม่ี กี ารแกะสลกั ลายนนู ของมงั กรและซกุ ซอ่ นพลงั เวท
ไว้ไม่น้อย
มนั สวมไว้บนมอื เล็กๆ ไมร่ ูส้ ึกวา่ แปลกตา

“อมื มม รอ้ นไปหนอ่ ยรเึ ปล่านะ?”
เธอพดู เรือ่ งแบบนน้ั แล้วใช้มือพัดใบหน้า
ปกติแล้วมิลิมไม่ใส่ใจเรื่องความร้อนแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่า
เปา้ หมายของเธอคอื อะไร

“แหม มลิ มิ ไมไ่ ดเ้ จอกนั นานนะ วนั นด้ี ทู า่ จะอารมณด์ มี ากเลยน่ี
มเี รอ่ื งอะไรดๆี หรือ?”
เฟรย์ถามขึน้ ตามท่มี ิลิมต้องการ หากไม่ท�าเชน่ น้นั ก็คงต้องรว่ ม
แสดงละครไร้ราคาไปอีกนานสองนาน

“อมื้ รู้ด้วยเหรอ? ท่ีจรงิ แล้วนะ ดนู ่ีส!ิ ”
ว่าแล้วมลิ มิ ก็ให้ดดู รากอนนัคเคลิ ทส่ี วมอยู่ทม่ี ือทัง้ สองขา้ ง
แลว้ ก็สง่ เสยี งดว้ ยความภาคภมู ใิ จวา่ ฮฮึ ึ!
เฟรย์แอบถอนหายใจด้วยความเหน่อื ยหนา่ ย

“อ้าว แหม! เหมาะดีน่ี ไดม้ ายงั ไงล่ะ?”
คงเปน็ ของที่มลิ ิมกา� ลังตามหา คดิ ไดอ้ ย่างนั้นเฟรย์จงึ เอย่ ถาม
มลิ มิ ยึกยกั “อยากรู้หรอื ? เอาไงดนี ้า จะบอกก็ไดอ้ ยหู่ รอก...
อมื มม เอาไงดนี ้าาา” แลว้ ทา� ท่าเลน่ ตวั
น่าร�าคาญสดุ ๆ แม้จะชนิ ชาเพราะคบหากันมานาน แตท่ ่าทีของ
มิลมิ กท็ า� ให้เฟรย์รูส้ ึกแบบนน้ั

“แหม มิลิม พวกเราเป็น “เพอื่ น” กนั ไมใ่ ชห่ รอื ? บอกหน่อย
ไม่เหน็ เปน็ ไรเลยน่ี?”

258

คา� พดู ของเฟรยท์ า� ให้มิลิมท�าตาเป็นประกาย
“ง้ันเหรอ! พวกเราเปน็ เพอ่ื นกนั น่ีนะ! เอาละ ขา้ จะเลา่ ให้ฟัง

ที่จรงิ แลว้ -------”
มลิ มิ คงดใี จทไ่ี ดฟ้ งั คา� ทป่ี รารถนา จงึ เลา่ เรอื่ งราวในเมอื งอสรู ให้
เฟรยฟ์ ังอย่างสนุกสนาน
อีกฝา่ ยหยิบเส้ือผา้ จ�านวนหนึ่งใหด้ ู โอ้อวดใสอ่ ยนู่ านสองนาน
มลิ มิ ระรกิ ระรอี้ ยา่ งทไ่ี มเ่ คยเหน็ มากอ่ น แมแ้ ตเ่ ฟรยก์ ถ็ งึ กบั ซอ่ น
ความสบั สนไวไ้ มอ่ ยู่
พอหมดเรือ่ งคุย เฟรย์ก็ตระหนักไดว้ า่ ถงึ เวลาท�าสญั ญาทีใ่ หไ้ ว้
กบั เคลยแ์ มนให้เป็นจริงแลว้

“ใชๆ่ มลิ มิ ขา้ มขี องขวญั ใหเ้ จา้ ในฐานะ “เพอ่ื น” ดว้ ยละ รบั ไว้
หนอ่ ยไดม้ ย้ั ?”
วา่ แลว้ เฟรยก์ ็สง่ สัญญาณใหห้ ญิงรบั ใช้
ส่ิงนนั้ ท่หี ญงิ รบั ใชย้ กเขา้ มาให้
จ้หี อ้ ยคอท่เี ปลง่ ประกายงดงามวางอยู่บนผ้าปสู มี ว่ ง
จีห้ ้อยคอนั้นประดบั ดว้ ยอญั มณีงดงาม ตอ่ ใหเ้ ปน็ มือสมคั รเล่น
ก็เดาได้วา่ น่าจะมีราคาสูงลวิ่

“หมื ? จ้ีหอ้ ยคอสนิ ะ รับไวจ้ ะดหี รือ? แต่ถึงรับเจ้าน่ีไว้ ข้ากไ็ ม่
ใหน้ ัคเคลิ น่ีหรอกนะ?”
คา� พูดน้ันทา� เอาเฟรยห์ ลดุ หวั เราะเฝอ่ื น

“ไม่เป็นไรหรอก มลิ มิ นเ่ี ปน็ หลกั ฐานถงึ มิตรภาพของพวกเรา
เปน็ ของขวญั ให้ “เพอื่ น” เพราะฉะนน้ั ถา้ ใสแ่ บบไมค่ ดิ อะไรมากขา้ กด็ ใี จ”
เฟรย์คะย้ันคะยอด้วยรอยย้ิมอ่อนโยน มิลิมจึงพยักหน้าด้วย
รอยยิม้

“ได้เลย!”
ว่าแลว้ เธอกส็ วมสงิ่ นั้นไวก้ บั ตวั พรอ้ มย้มิ กว้าง

บทคั่น เหล่าจอมมาร 259

《อาคมตอ้ งห้าม : เดมอนมารโิ อเน็ต (ชักใยจอมมาร) เริ่ม
ทÓงาน... สÓเร็จ》

พรบิ ตาน้ัน อารมณ์ความรูส้ กึ ก็หายไปจากใบหนา้ ของมลิ มิ
ดวงตาคนู่ นั้ ไมส่ ะทอ้ นสงิ่ ใด แสงสวา่ งแหง่ ความนกึ คดิ หายวบั ไป
พลังเวทที่ถกู ซุกซอ่ นในจหี้ ้อยคอถกู ปลดปล่อย อาคมตอ้ งห้าม
แทรกซมึ รา่ งของมลิ มิ
จหี้ อ้ ยคอนนั้ เปน็ สมบตั ลิ บั ทเี่ คลยแ์ มนมอบใหเ้ ฟรย-์ ------ออรบ์
ออฟ โดมเิ นต และการใหม้ ลิ มิ สวมจห้ี อ้ ยคอนน้ั กค็ อื คา� สญั ญาทเี่ คลยแ์ มน
ไหวว้ านเฟรย์ไว้นนั่ เอง

(เอาละ สัญญาลุลว่ ง เท่าน้หี น้าท่กี เ็ สรจ็ สิน้ แตส่ ุดท้ายมิลมิ จะ
ตอ้ ง-------)
เฟรยส์ ังเกตดูมลิ ิม
มลิ ิมมสี หี นา้ ไรอ้ ารมณ์เหมือนต๊กุ ตาหนา้ ตาย
ตอนนั้นเอง เพียงแค่เล็กน้อย ที่เฟรย์รู้สึกว่านัยน์ตาสีฟ้าของ
มลิ ิมช�าเลอื งมองตน
เสย้ี ววนิ าทนี น้ั เฟรยก์ ร็ สู้ กึ ถงึ ความไมช่ อบมาพากลบางประการ
หรือว่า

(ใช่ ใช่แล้ว น่นั สินะ มิลิม-------)
ดรากอนนัคเคิลหลุดออกจากนว้ิ ของมลิ ิมแลว้ รว่ งหลน่ ลง
เฟรยเ์ ห็นสภาพนนั้ แล้วกถ็ อนหายใจครัง้ หนึ่ง

“เสร็จแล้ว เคลย์แมน แคน่ ้กี ็พอใช่มย้ั ?”
เฟรยส์ ง่ เสียงอย่างเปน็ ปกตไิ ปยงั เงาของห้องท่วี ่างเปล่า
ผูท้ ี่ปรากฏตวั จากบริเวณน้ันคือเคลยแ์ มน

“ฮๆึ ๆ เหนอื่ ยหนอ่ ยนะครบั เฟรย์ เทา่ นข้ี า้ กไ็ ดต้ กุ๊ ตาทแี่ ขง็ แกรง่

260

ทสี่ ดุ มาแลว้ ! ฮา่ ๆๆๆ!! มาดถู ูกข้าว่าเป็นจอมมารน้องใหมก่ ต็ ้องเจอแบบ
น้ลี ะ นา่ สมเพชเสยี จรงิ นะครับ มิลิม!!”
เคลย์แมนหัวเราะเสยี งสงู แล้วตอ่ ยมลิ ิม
แกม้ นุ่มน่ิมของมลิ ิมบวมเปน็ สีแดง รมิ ฝีปากแตก
เวลาน ้ี เมอื่ ไมไ่ ดก้ าง ‘เขตแดน’ หลายชน้ั เพอ่ื ปอ้ งกนั ตวั แมแ้ ต่
มิลิมกย็ ังไดแ้ ผล
หนา� ซา�้ อีกฝ่ายยังเปน็ เคลยแ์ มนผเู้ ปน็ จอมมาร
แนน่ อนว่าต้องได้รบั ความเสยี หาย
เคลยแ์ มนคลย่ี มิ้ บางขณะทา� ทา่ จะตามไปทา� รา้ ยตอ่ เฟรยจ์ งึ เอย่
ทกั ขนึ้ อย่างเย็นชาว่า “พอกอ่ นดกี ว่ามั้ย?”
มันไม่ใชภ่ าพที่เห็นแลว้ ร้สู กึ ดี อกี อยา่ ง-------

“ฮึ! ไม่ใช่อาคมอ่อนหัดท่ีจะคลายเพราะแรงกระทบกระเทือน
นิดๆ หนอ่ ยๆ หรอกน่า น่เี ป็นอาคมตอ้ งห้าม เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังเวท
จากทว่ั กายของขา้ โดนอวดเบง่ ใสห่ นกั ๆ เจา้ เองกค็ งสงั่ สมความเคยี ดแคน้
ไวส้ นิ ะ? เพราะฉะนั้นถึงได้เข้าร่วมแผนการน้ี ไม่ใชร่ ึไงครบั ?”

“ไม่ใช่ ข้ากแ็ ค่ทา� สญั ญาท่ใี ห้ไว้กับเจา้ ให้ลลุ ่วงเท่านนั้ ”
“โกหกหน้าดา้ นๆ ไม่ตอ้ งเกรงใจ เจ้าน่ีเป็นต๊กุ ตาธรรมดาๆ ไป
แลว้ แขง็ แรงอย่างไรป้ ระโยชน์ จัดการใหเ้ รียบรอ้ ยกอ่ นจะพงั จนไม่เหลอื
ช้ินดีเถอะ”
เคลยแ์ มนนยั น์ตาแดงก่า� ด่งั โลหิตขณะเตะมิลมิ จนกระเดน็
เฟรยส์ ังเกตท่าทีของเคลยแ์ มนอย่างเย็นชา
(ช่างเปน็ ชายทีน่ ่าขันนัก นีค่ อื เนื้อแทข้ องเจ้าสนิ ะ-------)
เวลานน้ั เอง เฟรยก์ เ็ ลกิ หวงั กบั ผชู้ ายทช่ี อ่ื เคลยแ์ มน เพราะฉะนน้ั
เธอจงึ เคล่อื นไหวด้วยความเชื่อม่ันในสัญชาตญาณของตน
“นี่ เคลยแ์ มน ดทู ่าเจา้ จะยังไม่รู้ มลิ ิมมีวงจรป้องกนั ตวั นะ? ข้า
ไดย้ นิ มาจากมลิ มิ มนั เรยี กวา่ ‘สแตมพีด (อลหม่านบา้ คล่ัง)’ เห็นว่า

บทคั่น เหลา่ จอมมาร 261

จะอยใู่ นสภาพทไ่ี มส่ ามารถควบคมุ ได้ เจา้ จะตายแบบนนั้ กต็ ามใจ แตอ่ ยา่
เอาข้าเขา้ ไปเกี่ยวดว้ ย”
ค�ากล่าวนนั้ ของเฟรยท์ า� ให้เคลย์แมนกลบั มามที ่าทีเยือกเยน็
แลว้ เดาะลน้ิ ด้วยความหงุดหงดิ ครง้ั หนึ่ง

“ชิ เปน็ จอมมารกวนประสาทจนถงึ หยดสดุ ทา้ ยเลยนะครบั ชา่ ง
เถอะ ถ้าใชเ้ จา้ นี่ ค�าพดู ของข้าก็นา่ จะมอี ทิ ธพิ ลมากขึน้ เฟรย์ เจ้าก็เป็น
ผสู้ มรู้ร่วมคดิ ตั้งใจท�างานให้ข้าหนอ่ ยได้หรอื ไม่ครับ”

“อยุ๊ ตาย? พวกเรานา่ จะมคี วามสมั พนั ธแ์ บบเทา่ เทยี มกนั ไมใ่ ชร่ ?ึ ”
“เจา้ คนเขลา! คนคดิ แผนการนค้ี อื ขา้ เจา้ เปน็ ตวั หมากของขา้ แลว้
หรอื อยากจะลองสกู้ ับมลิ มิ ด?ู ”
“-------นั่นเปน็ การขู่สนิ ะ?”
“ฮา่ ๆๆๆ! จะตคี วามยังไงกช็ า่ ง แต่ถ้าไมอ่ ยากตายกอ็ ย่าท�าให้
ข้าโกรธดีกว่า”
การปกครองดว้ ยไมอ้ อ่ นและไมแ้ ขง็ คา� อธบิ ายนชี้ า่ งเหมาะสมกบั
ถ้อยคา� อันแสนหยงิ่ ยโสของเคลย์แมน
เป็นความจรงิ ทีม่ ันเปน็ แผนทีเ่ ขาเป็นผคู้ ดิ พร้อมกับข้อมลู ท่คี ง
ไปรมู้ าจากทใี่ ดสักแหง่ วา่ มลิ ิมออ่ นไหวกบั ค�าวา่ “เพื่อน”
เฟรยแ์ ค่ทา� ตามคา� สัญญาเท่าน้ัน
แต่นั่นเป็นการกระท�าท่ีเป็นไปได้เพราะมีความเช่ือมั่นอย่าง
หน่งึ -------
“เขา้ ใจแลว้ ”
“งนั้ กด็ ี พยายามอยา่ ทา� อะไรทจี่ ะเปน็ การหกั หลงั ขา้ ละ่ ถา้ ยอม
ฟงั ค�าขอสักเล็กน้อย ขา้ จะรบั รองต�าแหนง่ “ผคู้ รองท้องนภา” ให”้
ทางหนีทไี ล่ถกู ตดั ขาด
เมื่อเป็นเช่นนี้ เฟรยจ์ ึงกลายเป็นตกุ๊ ตาหุ่นเชิดท่ีไดช้ ือ่ วา่ --------
ผูส้ นับสนนุ เคลย์แมน

262

-------นเี่ ปน็ เรอ่ื งทเ่ี กดิ ขน้ึ หลายสปั ดาหก์ อ่ นวนั แหง่ การลม่ สลาย
.........

......

...
เฟรยห์ วนคิดถงึ ตอนนั้นแล้วถอนหายใจเบาๆ
เคลย์แมนซ่ึงควบคุมมิลิมในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาเข้าหาเชิง
บงั คบั กับเฟรยโ์ ดยมเี บอ้ื งหลังเป็นการข่มเหงทเี่ หนือกวา่ อย่างทว่ มทน้
และในเวลาน ้ี เฟรยก์ ถ็ กู บงั คบั ใหร้ ว่ มมอื โดยทยี่ งั ตอ้ งทา� ตามคา� สง่ั
จากเคลย์แมน
เธอนกึ ดูแคลนตัวเองวา่ นีค่ ือกรรมตามสนอง
วา่ ตนทเี่ ชอ่ื เคลย์แมนชา่ งโงเ่ ขลา
แต่จะคิดแบบนกี้ ็ได้
เคลยแ์ มนเปน็ จอมมารทเ่ี จา้ เลห่ ์และรอบคอบ แต่กเ็ ป็นคนท่ีมี
ความมนั่ ใจสงู และเช่ือมนั่ ในพลงั ของตวั เองมากจนเกนิ ไป

-------ดว้ ยเหตุน้ ี เขาจงึ มองแก่นแทข้ องเรอ่ื งราวไมอ่ อก
และเฟรย์โชคดีที่มีความสามารถในการสังเกตท่ีท�าให้มองแก่น
แท้ออก
นั่นไมใ่ ชส่ กลิ แตเ่ ปน็ สิ่งที่ติดตวั มาโดยธรรมชาตจิ ากการเข้าไป
ขอ้ งเกยี่ วกับผู้อ่ืน
ข้อเท็จจริงที่เคลย์แมนซึ่งมองผู้อื่นเป็นเพียงเคร่ืองมือไม่มีทาง
สงั เกตเหน็
เฟรย์เดมิ พันดว้ ยความเชอื่ ในสัญชาตญาณของตน
ไมว่ า่ ผลลพั ธ์จะออกมาเป็นอยา่ งไร-------

(เคลยแ์ มน ชวี ติ ของเจ้า ดทู า่ จะเหลอื อกี ไม่นานแลว้ )
เฟรยย์ ืนยนั ขน้ั ตอนหลงั จากน้อี ยลู่ ับๆ

บทคั่น เหลา่ จอมมาร 263

และเม่อื นกึ ถึงคา� สัญญา เธอก็ผุดรอยยิ้มบาง
●

ทวีปอนั หนาวเหน็บซึ่งมพี ายุน้�าแขง็ พดั กระโชก
แผน่ ดนิ ถกู รายลอ้ มดว้ ยทงุ่ นา้� แขง็ ทเี่ ปน็ นา�้ แขง็ ตลอดกาล อณุ หภมู ิ
ตา�่ กวา่ -120 องศา สงิ่ มชี วี ติ แทบทกุ ชนดิ ไมไ่ ดร้ บั อนญุ าตใหอ้ ยรู่ อดทน่ี ี่
ปราสาทหลงั นัน้ ต้ังตระหงา่ นอยู่ทใี่ จกลางพน้ื ท่นี ้นั
พระราชวังงดงามราวกบั อย่ใู นความฝนั
ปราสาทของปศิ าจทเ่ี กดิ ขน้ึ บนโลกนไี้ ดด้ ว้ ยพลงั เวทมหาศาลเกนิ
จนิ ตนาการ
ชือ่ ของมันคอื “วังนา้� แขง็ ขาว”
ปราสาทท่พี า� นกั ของจอมมารก ี ครมิ สนั
มคี นเดนิ อยบู่ นระเบยี งทางเดนิ ของปราสาทหลงั นนั้ อยา่ งเยอื กเยน็
เรอื นผมยาวสแี พลทนิ มั บลอนด ์ ดวงตาเรยี วยาว นยั นต์ าสนี า�้ เงนิ
นนั้ เปล่งประกายโดดเด่นบนใบหนา้ ไดร้ ปู
ผิวขาวจนแทบมองทะลุ
เขาเปน็ ชายรูปรา่ งหนา้ ตางดงามทชี่ วนให้หลงคดิ ว่าเป็นสตรี
จอมมารเลออน ครอมเวลล์
ผู้ทถี่ กู เรยี กขานว่า “แพลทินัมเดวลิ (ปิศาจทองคา� ขาว)” หรือ
“แพลทินัมเซเบอร ์ (ราชาดาบทองคา� ขาว)”
เลออนเดินไปตามระเบียงทางเดินด้วยท่วงท่าเป็นธรรมชาติ
ราวกับว่านีค่ ือปราสาทของตน
ปลายทางมปี ระตบู านใหญป่ ระดบั ประดาดว้ ยรปู สลกั งดงาม เปน็
ประตูทเี่ ชื่อมส่หู ้องโถงรบั รองส�าหรบั รอเจา้ ของปราสาท

264

เป้าหมายของเลออนคอื เจ้าของปราสาท ก ี คริมสนั
เมื่อเลออนยืนอยู่หน้าประตู ประตูบานใหญ่ก็ถูกเปิดออกโดย
อาศัยแรงของปิศาจร่างใหญ ่ 2 ตน
และแลว้

“ท่านจอมมารเลออน ครอมเวลล์มาถึงแล้ว!”
ปศิ าจในรา่ งสาวงามทย่ี นื รออยฝู่ ง่ั ดา้ นในประตปู ระกาศการมาถงึ
ของเลออนด้วยเสียงอันดัง
ฝง่ั ดา้ นในของประต ู เกรตเตอรเ์ ดมอนผทู้ รงพลงั ตง้ั แถวรอรบั แยก
เปน็ ซา้ ยขวา
แต่ละตนเป็นปศิ าจมีนาม และยงั จุตแิ ล้ว มพี ลังเกนิ กว่ากรอบ
ของเกรตเตอร์เดมอน และยงั เหนอื กวา่ มนุษย์มารชนั้ สูงอยูเ่ ล็กนอ้ ยด้วย
ทุกคนติดอาวุธเวทมนตร์และบรรลกุ ารวิวัฒนาการเฉพาะตวั
จา� นวนรวมกันซ้ายขวากม็ มี ากกวา่ 200 ตน
ในจา� นวนนน้ั มคี นทนี่ า่ จะตอ่ กรกบั คาลามติ ซี งึ่ เปน็ ระดบั A พเิ ศษ
ไดด้ ้วย
ทวา่ แมแ้ ตบ่ รรดาปิศาจเหล่าน้นั ...
กลับถูกบดบังรัศมีเม่ืออยู่ต่อหน้าความน่าเกรงขามของปิศาจ
ท้งั 6 ซงึ่ รอรับคา� สั่งอยเู่ บอ้ื งล่างจอมมารกี ครมิ สัน ผ้นู ั่งอย่บู นบลั ลังก์
ตรงกงึ่ กลาง ลกึ เข้าไปในหอ้ งโถงรับรอง
6 ตนนั้นเปน็ อาร์คเดมอนมนี าม
ความสามารถในการสู้รบของทง้ั 6 ตนน้นั แม้แตใ่ นกล่มุ คาลา
มติ ียงั กดดนั ผอู้ ืน่ ดไี ม่ดอี าจจะสูงเทียบเทา่ จอมมาร

-------- แตบ่ รรดาขุนพลปิศาจทง้ั 6 กไ็ ม่ได้รบั อนญุ าตให้พูด
อย่างอิสระที่น่ี สถานท่ีน้ีมีก�าแพงของชนช้ันและความสามารถท่ีไม่อาจ
ข้ามผ่านไดอ้ ย-ู่ ------

บทคั่น เหลา่ จอมมาร 265



ปิศาจเวลล์ (ผมเขียว) ท่ีประกาศการมาถึงของเลออนเมื่อครู่
และปศิ าจบลู (ผมนา้� เงนิ ) ทกี่ า� ลังนา� ทางเลออน
รปู ลกั ษณภ์ ายนอกงดงามราวกบั แปลงความปรารถนาของมนษุ ย์
มาอยู่ในรปู วตั ถุ
แขนขาบอบบางถกู ซกุ ซ่อนในชุดเมดสแี ดงเขม้
มซิ าร่ีผู้มผี มสเี ขยี วและเรนผมู้ ผี มสีน�า้ เงิน
พวกเธอน่เี องท่เี ปน็ ตัวแทน
ปศิ าจ 2 ตนทรี่ อรบั คา� สง่ั อยทู่ างซา้ ยขวาของจอมมารก ี ครมิ สนั
ซึง่ เปน็ ผ้ปู กครองสงู สุด
ระดบั ชน้ั คอื “เดมอนลอรด์ (ขนุ นางปศิ าจ)” ตวั ตนทอ่ี ยรู่ ะดบั สงู
กวา่ เมอื่ เทยี บกบั “ดซิ สั เตอร์”
หมายความวา่ มีพลังพอทจ่ี ะต่อกรได้แม้กระทงั่ จอมมารน่นั เอง

เลออนเดินผา่ นใจกลางจนมาถงึ เบอื้ งลา่ งบัลลังก์
มิซารี่กับเรนก้มค�านับลงตรงนั้นแล้วไปยืนเรียงอยู่ทางซ้ายขวา
ของกี
ขณะเดียวกัน เจ้าของบลั ลงั กก์ ็ลกุ ขนึ้ ยืน
ผู้มีคณุ สมบตั ิในการเคล่อื นไหว ณ ที่น้ีมเี พียงจอมมาร 2 ตน
เทา่ น้ัน

“ไมไ่ ดพ้ บกันนานนะ สหายขา้ เลออน สุขภาพแขง็ แรงดหี รือ?
ตอ้ งขอขอบคณุ ทต่ี อบรบั ค�าเชิญของข้า”
น้�าเสียงใสไพเราะ
นยั น์ตาสีแดงก�่าฝงั ดว้ ยดวงดาวสที องและสเี งิน เรอื นผมทีเ่ ปน็
ดงั่ คล่นื ราวกับกา� ลังแผดเผาน้ันเป็นสีแดงเขม้ ยง่ิ กวา่ สีของโลหิต
สว่ นสงู เท่ากับเลออน

บทคน่ั เหลา่ จอมมาร 267

เทยี บกบั เลออนซ่งึ มีความงดงามอยา่ งสตรีเพศ ความงามของกี
ดูหย่ิงยโสและเว้นระยะหา่ งจากผูอ้ นื่
รปู ลกั ษณง์ ดงามนา่ พศิ วงเชน่ นน้ั มลี กั ษณะเฉพาะของผปู้ กครอง
ลอยฟงุ้
กีทักทายเลออนพร้อมกับก้าวลงจากบัลลังก์ซ่ึงต้ังอยู่บนท่ีสูง
มาหาเลออนที่เบื้องล่าง จากนั้นจึงตวัดแขนรอบแผ่นอกของเลออนเพ่ือ
โอบกอด
เขาวางมอื ลงบนใบหน้าของเลออนแล้วจุมพิตโดยไม่ลังเล
เลออนนวิ่ หนา้ ดว้ ยความรงั เกยี จแลว้ ดนั กอี อก จากนนั้ กเ็ อย่ ปาก
บ่นเหมอื นอยา่ งทุกครั้ง

“หยดุ ขา้ ไมม่ รี สนยิ มคบหากบั ผชู้ าย พดู ไปตงั้ หลายครงั้ แลว้ น?ี่ ”
เขาจอ้ งกีด้วยสหี นา้ ร�าคาญใจ

“ฮะฮะฮะ ชา่ งเปน็ ชายทแ่ี ลง้ นา้� ใจไมเ่ ปลยี่ น หากเจา้ ปรารถนา ขา้
จะเป็นผหู้ ญงิ กย็ อ่ มได้ ชา่ งเถอะ เปลีย่ นที่กัน”
กกี ลา่ วอยา่ งเริงรา่ แลว้ ออกเดนิ โดยไม่รอคา� ตอบ
นน่ั เป็นภาพทีเ่ กิดขนึ้ ทกุ ครงั้

เครอื่ งแตง่ กายของกีดูไม่เข้ากบั ดนิ แดนหนาวเหน็บแห่งนี้
เขาสวมชดุ ทดี่ เู หมือนเสื้อคลุม เผยใหเ้ ห็นเนอื้ หนังไม่น้อย
แตก่ เี ปน็ ปศิ าจทไ่ี มไ่ ดร้ บั อทิ ธพิ ลจากความหนาวเยน็ สา� หรบั เขา
จงึ ไมเ่ ป็นปัญหาแต่อย่างใด
กคี งนกึ ถงึ สมั ผสั ยามทไี่ ดล้ ม้ิ รสรมิ ฝปี ากของเลออน ใบหนา้ งดงาม
ยั่วยวนจงึ ระบายยมิ้ ลึกลับ
เขาเลียริมฝีปากสีแดงด้วยล้ินที่ดูเหมือนงู... ภาพนั้นก่อให้เกิด
เสนห่ ์พศิ วงลอยฟุง้
ส�าหรบั กซี งึ่ จะเป็นเพศใดกไ็ ด้ตามตอ้ งการ ทง้ั ชายและหญิงถือ

268

เป็นเป้าหมายส�าหรบั การตอบสนองความต้องการทางเพศ
เขา-------หรอื กค็ ือเธอ-------นเ่ี อง คือจอมมารกี คริมสนั
เปน็ ผู้ครองปราสาทแหง่ น้ ี จอมมารที่แข็งแกรง่ และเก่าแก่ที่สดุ
------- ผ้ปู กครองพ้ืนทวปี ที่เป็นน้า� แข็งตลอดกาลในนามของลอรด์ ออฟ
ดาร์กเนส (จักรพรรดิแห่งความมดื )

กีเดนิ ไปข้างหนา้ ไมไ่ ด้นา� ทางเลออน
เลออนเดนิ ตามหลงั ไปเหมอื นเปน็ เรื่องธรรมดา
ไม่มีใครขยับตัวแม้แต่คนเดียวจนกระทั่งพวกเขาออกจากโถง
รบั รองไป
นัน่ เป็นการกระท�าทไ่ี ม่ได้รบั อนุญาต
ทกุ คนกม้ ศีรษะลง รอให้ผปู้ กครองของพวกตนและแขกของเขา
จากไป
เมอื่ ยนื ยันว่าเลออนจากไปแล้ว มซิ าร่ีกับเรนกล็ กุ ขึ้นยืน
แล้วเอ่ยขึน้ ค�าหน่งึ

“แยกยา้ ย”
เรนออกค�าส่งั ไปยงั บรรดาผูใ้ ต้บญั ชาอย่างชดั ถ้อยชัดค�า
จากนน้ั มซิ ารก่ี บั เรนกอ็ อกจากสถานทน่ี นั้ ไปเตรยี มชาสา� หรบั แขก
ในหมู่ปิศาจของปราสาทแห่งนี้ แม้มิซาร่ีกับเรนจะมีต�าแหน่ง
สูงสุด แต่งานของพวกเธอก็มีเพียงการดูแลเรื่องรอบตัวของจอมมารกี
ครมิ สันผู้เป็นเจ้านายเท่าน้นั
และงานนน้ั เองคอื สง่ิ ทไี่ ดร้ บั ความสา� คญั เหนอื ทกุ สงิ่ ในปราสาท
แหง่ นี้

-------พวกเธอรบี เรม่ิ งานกอ่ นทจี่ ะทา� ใหผ้ เู้ ปน็ นายไมส่ บอารมณ์
.........
......

บทคนั่ เหลา่ จอมมาร 269

...
เลออนเดินตามกไี ปยังระเบียงน�า้ แข็งทีช่ นั้ บนสุด
แมท้ นี่ นั่ จะเปน็ ชน้ั ลอย แตก่ ไ็ มป่ ลอ่ ยใหห้ มิ ะนา�้ แขง็ หลดุ ลอดเขา้
มาแม้แตน่ อ้ ย
สภาพแวดล้อมสะดวกสบายและกลมกลนื กันโดยสมบรู ณ์
กไี มไ่ ดร้ บั อทิ ธพิ ลจากสภาพแวดลอ้ ม ดงั นน้ั สถานทน่ี ป้ี รบั สภาพ
อากาศเตรียมไวเ้ พือ่ เลออนโดยเฉพาะ
แม้กีจะยโสโอหัง แต่ก็มีความเอาใจใส่เป็นพิเศษในการปฏิบัติ
ต่อเพือ่ นและบคุ คลที่ตนยอมรับ
ไม่เปลี่ยนไปเลย เลออนคดิ ขณะน่ังลงบนเกา้ อ้ีเมอ่ื ได้รบั ค�าเชญิ
เก้าอ้ตี ัวนนั้ ทา� จากน้�าแข็ง ทว่ากลับไมท่ �าให้รสู้ กึ เย็นแมแ้ ตน่ ้อย
เลออนถามขึ้นโดยไมน่ ึกประหลาดใจกับเร่ืองน้นั

“แลว้ ที่เรียกขา้ มา มีธุระอะไร?”
เลออนเอนหลังพิงเก้าออ้ี ย่างแรง แตเ่ กา้ อท้ี ท่ี า� จากน�า้ แข็งกลับ
รองรับรา่ งนัน้ ไว้อย่างนุ่มนวล
นนั่ ก็เป็นเรื่องทีเ่ กดิ ขึน้ ทุกครง้ั เช่นกนั
โตะ๊ ทท่ี า� จากนา�้ แขง็ ปรากฏขนึ้ ตงั้ แตเ่ มอื่ ใดไมอ่ าจทราบ เรนเรมิ่
ตงั้ น้า� ชา
มซิ ารยี่ ืนอยทู่ ่ที างเข้าออกระเบียงโดยไม่พดู ไมจ่ า
พวกเธอไม่ขัดขวางกิจกรรมของพวกเจ้านาย ไม่พูดหากไม่ได้
รบั อนญุ าต
ไมม่ คี วามสมั พนั ธแ์ บบเทา่ เทยี มกนั ทน่ี น่ั พวกเธอไมไ่ ดร้ บั อนญุ าต
แม้แตแ่ สดงสหี นา้ จนกวา่ จะมีคา� สั่ง
หากกระทา� การตามอา� เภอใจโดยไมม่ คี า� สง่ั จากเจา้ นาย สงิ่ ทจี่ ะ
ได้รบั ก็คือความตายอย่างฉบั พลัน
ตอ่ ใหเ้ ปน็ “เดมอนลอรด์ ” ทแี่ ขง็ แกรง่ ทสี่ ดุ อยา่ งพวกเธอ เมอื่ อยู่

270

ต่อหนา้ จอมมารอยา่ งกีก็เป็นเพียงเคร่อื งมือธรรมดาๆ เทา่ นัน้
กแี ข็งแกร่งถึงขน้ั นัน้
เพราะฉะนน้ั ตอ่ ใหเ้ ลออนจโู่ จมก ี พวกเธอกจ็ ะไมข่ ยบั ดว้ ยตวั เอง
กีเป็นผู้ปกครองโดยเด็ดขาด การแสดงความเป็นห่วงต่อความ
ปลอดภัยของเขาถอื เปน็ การหมิ่นเกียรติ
ด้วยเหตุนี้ บทสนทนาจึงด�าเนินไปโดยท่ีตัวตนของพวกเธอ
ถกู มองข้าม

“อา กอ็ ยา่ งทเ่ี จ้ารู้ จะมีการจัดวลั พวั ร์กิสขึ้น คราวนต้ี ่อใหต้ ้อง
บังคบั กันกค็ ดิ วา่ จะชวนไปให้ได้น่ะ”

“โฮ?่ มาบังคบั ข้านี่กน็ ับว่าแปลกอยู่”
“ใช่ คราวนตี้ อ่ ใหต้ อ้ งตดิ หนเ้ี จา้ กช็ ว่ ยเขา้ รว่ มหนอ่ ยจะไดม้ ยั้ ?”
“-------เหตุผลละ่ ?”
“เฮอะ ยังระมัดระวังตัวไม่เปล่ียนเลยนะ ก็ได้ จะอธิบาย
ใหฟ้ ัง-------”
กวี า่ อย่างนั้นพลางหวั เราะอยา่ งสนกุ สนานแล้วเรมิ่ อธบิ าย
“-------ผเู้ สนอคราวนคี้ อื เคลยแ์ มน เปน็ เดก็ นอ้ ย แตไ่ มร่ วู้ า่ ดว้ ย
เหตใุ ดจงึ มชี อ่ื มลิ มิ เปน็ ผสู้ นบั สนนุ มลิ มิ เปน็ จอมมารเกา่ แกท่ ส่ี ดุ เทยี บเทา่ ขา้
ไม่เคลอื่ นไหวตามท่คี นอย่างเคลยแ์ มนคิดหรอก เชน่ นน้ั แล้ว-------”
“หมายความวา่ เรอื่ งทวี่ า่ คารอิ อนตายไปแลว้ มนั นา่ สงสยั สนิ ะ?”
“อะไรกนั กเ็ ข้าใจนน่ี า”
เม่ืออีกฝ่ายเดาเรื่องท่ีคิดอยู่ได้ถูกต้อง กีก็รู้สึกไม่สบอารมณ ์
แตเ่ ลออนก็พดู ตอ่ โดยไมใ่ สใ่ จ
“เคลย์แมนทา� เกนิ ไป แม้จะตามรงั ควานข้าเพอื่ ไมใ่ หห้ ลงเหลอื
หลักฐาน แต่คราวน้ีข้าไม่อาจเพิกเฉย คาริออนจะอยู่หรือตายเป็นอีก
เรอ่ื งหน่ึง แตห่ ากมลิ ิมเคล่อื นไหวก็จะเปน็ ปญั หา”
เขาว่าอย่างนนั้

บทคัน่ เหล่าจอมมาร 271

กไี ดฟ้ ังแลว้ ก็พยกั หนา้ ดว้ ยความยินดี
“อมื ขา้ กค็ ดิ เหมอื นกนั สา� หรบั มลิ มิ นอ่ี าจเปน็ การเลน่ สนกุ เหมอื น

อยา่ งทกุ ครงั้ แตห่ ากสมดุลระหว่างจอมมารพังทลายลงก็ไมใ่ ช่เรือ่ งตลก
งานของข้ากจ็ ะเพิ่มขน้ึ ด้วย”
เม่ือประเมินว่ากีกลับมาอารมณ์ดีแล้ว เลออนก็โพล่งถามเรื่อง
สา� คญั ท่สี ดุ

“แลว้ เจ้าละ่ กี คดิ วา่ มิลมิ ถูกเคลย์แมนควบคุมอยู่รึเปล่า?”
ทวา่ คา� ตอบของกตี ่อค�าถามน้นั กลับห้วนสัน้

“คดิ เรอ่ื งมลิ มิ ไปกเ็ ปลา่ ประโยชน์ คนฉลาดอยา่ งขา้ อา่ นความคดิ
คนบ้าไมไ่ ด้ น่นั เปน็ จุดออ่ นเพยี งเลก็ นอ้ ยของข้า”
วา่ แล้วกย็ ักไหลแ่ สยะยมิ้ จากน้ันกกี ็กลับมาสคู่ า� ถามแรกเริม่

“ในเม่ือสงสัยขนาดนั้น เลออนเอ๋ย เจ้าเองก็จะเข้าร่วมด้วย
ใชห่ รือไม?่ ”
จะเล่นทายใจไปมากกว่าน้กี ไ็ มม่ ีความหมาย เลออนจึงตอบไป
ตามตรง

“ใช่ ตัง้ ใจวา่ อย่างน้นั ขา้ เกลียดการสมรูร้ ่วมคิด แตค่ ราวนี้คง
ตอ้ งเขา้ รว่ ม”

“โฮ?่ คอ่ ยยังชวั่ นึกว่าจะต้องให้เจ้ากอดขา้ สกั คืน-------”
“ขา้ ไมเ่ อาผชู้ ายมาเปน็ คู่ ตอ่ ใหอ้ กี ฝา่ ยเปน็ ผหู้ ญงิ หากไมใ่ ชผ่ ทู้ ี่
ปรารถนาขา้ ย่อมเกรงใจ และกอ่ นที่จะไปถึงเรื่องน้ัน กอดเจา้ ไปก็ไมไ่ ด้มี
ผลดอี ะไรกับข้านน่ี า”
“อะไรกนั อยา่ เพิง่ ออกตัวไปก่อนสิ หากเจ้าปรารถนา ข้าก็จะ
อย่ใู นร่างสตร.ี ..”
วา่ แลว้ กกี ็ท�าทา่ จะเข้ามากอดรั้งเลออนอย่างยวั่ ยวน แต่เลออน
คงคาดเดาไว้อยูแ่ ลว้ จึงหลบเลย่ี งได้อย่างงดงาม
เป็นการรกุ รบั อยา่ งท่เี หน็ ไดบ้ ่อยครงั้ ระหว่างทัง้ สอง

272

“จะว่าไปแล้วนะเลออน รามิริสแทบไม่แสดงความคิดเห็นเลย
แตเ่ จา้ ร้อู ะไรเกย่ี วกบั คนที่ชือ่ “ริมุรุ” บ้างหรือไม?่ ”
เมื่อเลออนไมย่ อมเลน่ ดว้ ย กกี ว็ กเขา้ อีกประเด็นหนึง่
นก่ี เ็ ปน็ เรอ่ื งทเ่ี กยี่ วขอ้ งกบั วาระการประชมุ ครงั้ น ี้ เนอ่ื งจากนา่ จะ
เป็นจอมมารท่ีถือก�าเนิดขึ้นนับจากเลออนเป็นต้นมา จึงเป็นประเด็นท่ี
จอมมารคนอ่ืนใหค้ วามสนใจเป็นอย่างมาก

“จากทเี่ คลยแ์ มนวา่ ดเู หมอื นจะตง้ั ตนขนึ้ เปน็ จอมมารนะ่ สา� หรบั
ขา้ แล้ว ในเมอื่ คนทีช่ อื่ รมิ ุรุมีความสามารถก็ไมม่ ีปัญหาอะไร”

“โฮ่ หมายความว่าในความคิดของเจ้า ริมุรุมีคุณสมบัติของ
จอมมารรึ ส�าหรับขา้ ข้าสนใจเรื่องทีร่ ามริ ิสไปตามติดเขามากกวา่ หาก
เจา้ นนั่ มคี นที่สนใจ ข้าเองก็นา่ จะสนกุ ไปดว้ ยเช่นกัน”
ผู้ท่ีเสนอให้มีการจัดงานวัลพัวร์กิลคราวน้ีคือเคลย์แมน และ
จากหัวข้อเสริมของรามิริส กลายเป็นว่าริมุรุซึ่งเป็นผู้เกี่ยวข้องจึงต้องมา
เขา้ ร่วมดว้ ย
ดงั นนั้ จงึ สามารถคาดเดาไดว้ า่ รามริ สิ เองกค็ ดิ อะไรบางอยา่ งเกย่ี ว
กับการเคลอ่ื นไหวของเคลยแ์ มนในครั้งนข้ี ึน้ ได้

“------- รามิริสง้ันรึ ข้าไม่ถนัดรับมือกับภูตนั่นเลย เจอทีไรก็
โดนล้อ คิดจะบบี ใหต้ ายอยหู่ ลายหน...”
แต่หากรามิริสพูดออกมา ตอ่ ใหเ้ ปน็ เลออนกม็ ีแตจ่ ะต้องเหน็ ดี
เหน็ งามดว้ ย ถงึ จะเปน็ เรอื่ งชว่ ยไมไ่ ดเ้ พราะรสู้ กึ วา่ มบี ญุ คณุ ทตี่ อ้ งทดแทน
จนถงึ ข้ันนนั้ อยู่

“ฮะฮะฮะ อยา่ ดกี ว่า ถา้ ฆา่ รามริ สิ ขา้ จะกลายเปน็ ศตั รขู องเจา้
นะ”

“นนั่ สนิ ะ ไมไ่ ดพ้ ูดจริงจงั หรอก อีกอยา่ ง ต่อให้ทา้ สู้กับเจา้ ไป
ก็ไม่เห็นแววจะเอาชนะได้เลยน่ะ”
ค�ากลา่ วน้ันไมใ่ ช่เรือ่ งโกหก

บทค่ัน เหลา่ จอมมาร 273

สา� หรบั เลออน เขาแคไ่ มช่ อบการทถี่ กู รามริ สิ หยอกลอ้ ไมไ่ ดค้ ดิ
เป็นจรงิ เป็นจงั วา่ เป็นเจตนาร้าย
และทวี่ า่ เลออนไมเ่ หน็ หนทางเอาชนะกไี ดก้ เ็ ปน็ เรอ่ื งจรงิ ทงั้ สอง
เปน็ จอมมารในระดบั เดียวกนั แต่พลงั กลบั แตกตา่ งกันราวฟา้ กับเหว
พลังนั้นหา่ งไกลกันยง่ิ กวา่ ช่องว่างระหว่างเลออนกบั พวกมิซารี่

“หมื ? ไมห่ รอกมงั้ ถา้ เปน็ เจา้ ละก็ 1,000,000 ครง้ั กน็ า่ จะสงั หาร
ข้าได้สกั ครั้งน่?ี ”

“พูดจาไม่เข้าท่า ข้าสนใจเฉพาะการต่อสู้ที่ข้าสามารถเอาชนะ
ไดจ้ ริงๆ เทา่ นน้ั ”

“อยา่ ถอ่ มตวั ไปเลย เดมิ ทคี นทฝ่ี ากแผลใหข้ า้ ไดก้ ม็ นี อ้ ยคน เจา้
ซงึ่ มคี วามสามารถพอทจ่ี ะสงั หารขา้ ไดน้ น้ั แขง็ แกรง่ เหลอื เฟอื แลว้ เลออน”

“ฮึ ไมต่ อ้ งบอกกร็ ู้ เจา้ กบั มลิ มิ แคโ่ ดดเดน่ กวา่ คนอนื่ เทา่ นน้ั ใชแ่ ลว้
พูดถึงเร่อื งความโดดเด่น-------”
เลออนเอย่ ขึ้นเหมอื นเพ่งิ นกึ ได้

-------ได้ยินวา่ “มงั กรวายคุ ล่งั ” เวลโดร่าต่ืนแลว้
และน่นั เป็นคร้งั แรกทเ่ี ลออนท�าใหก้ ตี กตะลึงได้สา� เรจ็

เวลาน้นั เอง กม็ เี สียงสบายๆ และเย็นดจุ น้า� แขง็ ดงั ขนึ้ แทรกบท
สนทนาระหว่างทงั้ สอง

“แหมๆ เรื่องน้นั น่าสนใจสุดๆ ไปเลยนค่ี ะ”
เธอเป็นหญิงงามสมกับเสียงนน้ั
ผวิ ขาวสวา่ งราวกบั เครอ่ื งลายครามสขี าว
นยั นต์ าสีท้องทะเลลกึ นา่ พิศวงทอประกายเย็นเยอื ก
เรอื นผมสีมุกนุ่มสลวยคลอเคลยี พวงแกม้ ริมฝปี ากสีแดงละมุน
ดึงดูสายตาต้ังแต่แรกเหน็
สตรที เี่ ดนิ และพดู ไดอ้ ยา่ งอสิ ระโดยไมต่ อ้ งไดร้ บั คา� อนญุ าตจากกี

274

สตรีผู้เปล่งประกายงดงามย่ิงกว่าอัญมณีล้�าค่า ผู้ได้ช่ือว่า
“จักรพรรดินนี ้�าแข็ง”
หรือกค็ อื -------
ในช่อื เรยี กที่เป็นท่ีรู้จกั ในวงกวา้ ง “มงั กรน้า� แขง็ ขาว” เวลซาด
น่นั เอง
เธอเปน็ หน่ึงใน “เผ่ามงั กร” ทม่ี เี พียง 4 ตัว เป็นเพอ่ื น-------
และคหู่ ูของจอมมารก ี ครมิ สัน
หมายความว่าอยู่ในระดบั เดียวกบั กี เชน่ เดยี วกับเลออน

“เวลซาดรึ จะว่าไปที่นี่กม็ ีน่ีนา “เผา่ มังกร” นะ่ ”
เลออนพดู หนา้ ตาย

“แหม? เปน็ คนเยน็ ชาไมเ่ ปลย่ี นเลยนะคะ แตม่ าใหเ้ หน็ หนา้ กด็ ใี จ”
“งน้ั ร?ึ ข้าเองได้เหน็ หน้าเจ้าก็ถอื เป็นบญุ ตา”
เลออนกบั เวลซาดกล่าวช่ืนชมกนั ตามมารยาทอยู่ครหู่ นง่ึ
ถ้อยค�าของท้ังสองไร้ซึ่งความจรงิ ใจ
“หืม พวกเจ้ายังไม่กินเสน้ กนั เหมือนเดมิ เลยนะ”
กีเอ่ยข้ึนดว้ ยสหี น้าเหน่ือยหนา่ ย
แต่กกี ไ็ มค่ ิดจะเข้าไปเช่ือมความสัมพันธ์ของทงั้ สอง
โดยปกติแลว้ พอถงึ ตรงนี้เขาจะถูกตอกกลบั ดว้ ยคา� เหน็บแนม
ทัว่ ไป ทว่า-------
“-------แล้ว เรือ่ งที่คุยกนั เมือ่ คร.ู่ ..”
คราวนีเ้ วลซาดกลบั เปลีย่ นหัวขอ้
“ท่านเลออน “นอ้ งชาย” ของข้าต่นื ขึน้ มาร?ึ ”
นัยน์ตาสีน�้าเงินเปน็ ประกายขณะเอย่ ถาม คล้ายจะยืนยนั ความ
จริงเทจ็ ของเร่ืองน่าตกตะลึงทีเ่ ลออนโยนออกมา
“น่ันเปน็ เรอื่ งจริงรึ เลออน?”
“การตอบสนองจากเด็กคนนั้นหายไปตัง้ แต่ 2 ปีก่อน นกึ ว่า

บทคนั่ เหล่าจอมมาร 275

สูญสลายไปแลว้ เสยี อกี ?”
หากเวลโดรา่ ฟน้ื คนื ชพี ออรา่ มหาศาลกจ็ ะกอ่ ใหเ้ กดิ ความวปิ รติ
แปรปรวนของสภาพดนิ ฟา้ อากาศจงึ สงั เกตเหน็ ไดโ้ ดยงา่ ย แตก่ ลบั ไมม่ ลี าง
บอกเหตุเชน่ นัน้ เกดิ ขึ้นแมแ้ ตน่ ้อย
ทกี่ ีกบั เวลซาดจะตกตะลงึ กเ็ ปน็ เรือ่ งถกู ตอ้ งแลว้

“ไมผ่ ดิ แน่ เปน็ รายงานจากสายลบั ทส่ี ง่ ไปยงั ประเทศฝง่ั ตะวนั ตก”
“โฮ.่ ..? เชน่ นน้ั แลว้ เหตใุ ดมงั กรมารนน่ั จงึ สงบเสงย่ี มนกั ? ออ่ นแอ
ถงึ ข้ันไม่สามารถฟนื้ ฟูปรมิ าณแก่นเวทได้ดว้ ยพลังของตัวเองร?ึ ”
“อกี อยา่ ง ใครเปน็ คนคลายผนึกของเดก็ คนน้ันล่ะ? ไม่คิดว่า
เดก็ คนน้ันจะทา� ลายมันได้ด้วยพลังของตวั เองหรอกนะ--------”
เวลโดร่าถกู “ผู้กลา้ ” ผนกึ ไว้
สา� หรบั เวลซาด เธอปลอ่ ยใหผ้ นกึ นนั้ คงอยกู่ ด็ ว้ ยเหตผุ ลเบอื้ งหลงั
ในการส่ังสอนนอ้ งชายท่อี อกอาละวาดตามอา� เภอใจ
หากสา� นกึ ตนและสงบเสงย่ี มลงไดก้ ค็ ดิ จะไปชว่ ยกอ่ นทจ่ี ะสญู สลาย
ตอนท่ีตัวตนของเวลโดร่าสูญสลายไป เธอก็สัมผัสได้ถึงความ
กงั ขา เพราะเวลาน้ันมาถึงเร็วกวา่ ทีเ่ วลซาดคาดคะเนไว้
“จากรายงานของสายลบั ดเู หมอื นตน้ เหตจุ ะมาจากแผนการของ
เคลย์แมน เขาใช้งานประเทศฝั่งตะวันตกและอาณาจักรฟาลมุสซึ่งเป็น
ประเทศใหญ่ หมายทา� ลายประเทศผนู้ า� ของมหาพนั ธมติ รแหง่ มหาพงไพร
จรู า่ ทเ่ี จา้ รมิ รุ อุ ะไรนนั่ กอ่ ตง้ั ขน้ึ ผลสดุ ทา้ ย กองกา� ลงั ของฟาลมสุ ถกู ทา� ลาย
จนสิน้ ริมุรจุ งึ ไดช้ อ่ื เปน็ จอมมาร”
“รู้ละเอยี ดดีนี่ เลออน”
“กแ็ น่อย่แู ลว้ ข้าเคยเปน็ มนษุ ย์มาก่อน ไมเ่ หมือนเจา้ และเพิง่
เปน็ ทป่ี ระจกั ษเ์ มอื่ ไมน่ านมานว้ี า่ เวลโดรา่ หลบั ใหลอยใู่ นสถานทท่ี เ่ี กดิ การ
สรู้ บอยา่ งดเุ ดอื ดนนั่ ถา้ บอกวา่ เวลโดรา่ ทใี่ กลส้ ญู สลายตน่ื ขนึ้ มาเพราะได้
อาบโลหิตปรมิ าณมากก็ฟังดเู ข้าทา่ นะ”

276

เลออนอธบิ ายวา่ กองทพั ฟาลมสุ โดนลกู หลงจนถกู ทา� ลายราบคาบ
ในตอนนั้น ส่วนรมิ รุ ุก็รอดพน้ อันตรายมาได้
“เรอ่ื งเปน็ แบบนนั้ สนิ ะ แลว้ ทผ่ี นกึ คลายออกเปน็ เรอ่ื งบงั เอญิ ?”
“นนั่ สินะ ไม่รถู้ ึงข้ันน้นั หรอก”

ง้นั ร ึ เวลซาดพยกั หน้า
ท่ีเลออนว่ามากจ็ ริงอย ู่ ล�าพงั เพียงรายงานจากสายลบั ไม่มที าง
ตัดสนิ ได้
ยนู คี สกลิ ของผกู้ ลา้ ‘พนั ธนาคารนริ นั ดร’์ เปน็ สกลิ สา� หรบั ผนกึ
เป้าหมายไว้ในมิติจินตภาพ7 ไม่ได้หละหลวมถึงขั้นยินยอมให้มีการ
แทรกแซงสู่โลกแห่งความเป็นจริง ทว่าเวลโดร่ากลับเป็นตัวตนที่ส่งผล
กระทบต่อโลกปัจจบุ ันได้
“มคี วามเปน็ ไปไดอ้ ยเู่ หมอื นกนั ทผ่ี นกึ ของผกู้ ลา้ จะไมส่ มบรู ณ.์ ..”
ถา้ เป็นเช่นน้ันก็อธบิ ายได้
เลออนกล่าวในส่งิ ทีเ่ กินคาดกบั เวลซาดทีค่ ดิ แบบนนั้
“แมจ้ ะมคี วามเปน็ ไปไดน้ น้ั อยู่ แตล่ องตง้ั สมมตุ ฐิ านขน้ึ มาอกี สกั ขอ้
หากถกู กลนื ไปพรอ้ มผนกึ ในมติ ริ องทใ่ี ครคนหนงึ่ สรา้ งขน้ึ ละ่ จะเปน็ ยงั ไง?”
ผู้ที่มปี ฏกิ ริ ยิ ากับเรื่องนีค้ อื กี
“น่าสนใจ! เช่นนั้นก็หมายความว่ามีใครสักคนคลายผนึกของ
ผกู้ ลา้ ผนกึ นนั้ ยดึ โยงกบั ลกั ษณะเฉพาะตวั ของผกู้ ลา้ สกลิ ทว่ั ไปไมส่ ามารถ
คลายได้ หากเปน็ พวกเรากอ็ าจทา� ได้ แตน่ น่ั กห็ มายความวา่ ใครสกั คนทวี่ า่
มีความสามารถทัดเทียมพวกเรา”
นา่ สนุกจรงิ ๆ กีกลา่ ว
“แตส่ ุดท้ายแลว้ ก็เป็นแคค่ วามเปน็ ไปได้ละนะ”
“เจ้าคิดว่าใครสกั คนที่วา่ คือ “รมิ ุรุ” สนิ ะ เลออน?”
“-------เป็นเชน่ นน้ั ”

7มิติจนิ ตภาพ “อย่างนีน้ ีเ่ อง ถา้ เช่นนั้นกต็ ้องไปพิสูจนจ์ รงิ ๆ”

: Imaginary Space ในทีน่ ีห้ มายถึงมติ ิทบั ซ้อน ซงึ่ อยูเ่ บ้อื งหลงั โลกความเป็นจริง
เป็นมิติทมี่ นษุ ย์ไม่อาจเขา้ ถงึ หรอื มชี วี ิตอยู่ได้

คดิ อยวู่ า่ นา่ แปลกทเ่ี ลออนประกาศวา่ จะเขา้ รว่ มอยา่ งวา่ งา่ ย ทแี่ ท้
เรอ่ื งกเ็ ปน็ เช่นนี้เอง กีเข้าใจได้วา่ อย่างนัน้
การกระท�ารนุ แรงของเคลย์แมน
การเคลือ่ นไหวไมช่ อบมาพากลของมลิ ิม
ริมรุ ุตง้ั ตนเป็นจอมมารแลว้ คลายผนึกของเวลโดร่า
หากเรอ่ื งทงั้ หมดนีเ้ ช่อื มโยงกนั อยทู่ ่ีเบอ้ื งหลงั ละ่ ?
วลั พวั รก์ สิ ครงั้ นคี้ งกลายเปน็ เรอ่ื งสนกุ กคี ดิ เชน่ นนั้ แลว้ คลย่ี ม้ิ ดว้ ย
ความอ่มิ เอม
ตอนนั้นเอง กคี งเพิง่ นึกขึ้นได้จงึ เอย่ พึมพ�า

“ถงึ อยา่ งนนั้ ที่เวลโดร่าสงบเสงย่ี มมันเปน็ เพราะอะไรกัน?”
ผูท้ ตี่ อบคา� ถามนนั้ คือเวลซาด

“------- ดูเหมอื นจะก�าลังออ่ นแอนะ่ การตอบสนองก็ออ่ นแรง
จนเทยี บกบั กอ่ นหนา้ นไ้ี ม่ตดิ เลยละ”
การตอบสนองอ่อนแรงถึงขั้นที่เวลซาดซ่ึงเป็น “เผ่ามังกร”
เหมอื นกนั เพ่งสติตามหาไม่พบ
การคดิ วา่ ก�าลังอ่อนแอกส็ มเหตสุ มผลอยู่ แต.่ ..

“ถึงอย่างนน้ั กน็ ่าประหลาดใจที่ไม่ออกอาละวาด ตามนสิ ยั ของ
เดก็ คนนนั้ เขารสู้ กึ ว่าการได้อาละวาดคอื ความหมายของการมชี วี ติ อยู”่
เวลซาดเองก็มีท่าทีไม่เขา้ ใจ

“เอาเถอะ จะยงั ไงกช็ า่ ง เพราะขา้ ไมส่ นใจเวลโดรา่ นะ่ ถา้ พวกเจา้
อยากดงึ ตวั มาเป็นพรรคพวกก็เชิญตามสบาย”
เลออนพูดเหมือนเป็นเรอื่ งของคนอื่นแลว้ ท�าทา่ จะลุกจากที่น่ัง
น่ีเป็นเรื่องที่ไม่เก่ียวข้องกับเลออน เขาต่างจากเวลซาดซ่ึงเป็น
เผา่ พนั ธเ์ุ ดยี วกบั เวลโดรา่ และกซี ง่ึ ปวดหวั กบั การจดั การเวลโดรา่ ตราบใด
ทอี่ าณาเขตของตนไมถ่ กู เหยยี บ เลออนกไ็ มม่ เี รอ่ื งทจี่ ะตอ้ งไปขอ้ งแวะกบั
เวลโดรา่

278

เวลโดรา่ ถกู คดิ วา่ เปน็ ความยงุ่ ยากในฐานะมงั กรมารถงึ ขนาดนนั้
“จะไปแล้วหรอื ?”
“อมื ธรุ ะกบั ขา้ มีแคน่ ัน้ ไมใ่ ช่ร?ึ ”
“แหม เดย๋ี วสิ ไม่เห็นตอ้ งรีบรอ้ นแบบนัน้ เลยน่ีนา? จะวา่ ไป

“การอญั เชิญแบบจ�าเพาะ” อันเป็นเป้าหมายทีแ่ ทจ้ ริงของเจา้ น่ะ หาทาง
ท�าให้สา� เรจ็ แล้วได้แลว้ ?”
กีร้ังไม่ให้เลออนกลับแล้วถามถึงผลลัพธ์การทดลองท่ีเลออน
กา� ลงั ด�าเนินการ
มันเป็นการทดลองท่ีเลออนทา� มาท้ังชีวิต กีเองก็มีความสนใจ
เกีย่ วกับเนื้อหาของมนั เช่นกัน

“...เร่อื งน้นั ยังไปไม่ถงึ ไหนเลย ลองเปลยี่ นแผนให้อัญเชญิ แบบ
สุ่มดูแล้ว แตก่ ็ดูเหมอื นจะจบลงดว้ ยความลม้ เหลวอยดู่ ี มันสะดุดตาเกนิ
ไปจรงิ ๆ “การอญั เชิญในสภาพไม่สมบูรณ์” กลายเปน็ ทฤษฎเี ผยแพรไ่ ป
ยงั ประเทศฝง่ั ตะวนั ตกแลว้ แตก่ ถ็ กู สมาคมอสิ ระขดั ขวาง หากคดิ จากความ
เปน็ ไปได้ โอกาสสา� เรจ็ มไี มม่ าก แตห่ ลงั จากนก้ี ็ดทู ่าจะมีตัวเกะกะเข้ามา
อกี พอถงึ ตอนนั้นก็ตอ้ งหาวิธีการอน่ื ละนะ”
หากใหว้ า่ กนั ตามตรง เลออนคดิ วา่ วลั พวั รก์ สิ หรอื จอมมารคนใหม่
จะเป็นอยา่ งไรกช็ า่ ง
เขาเพยี งแคพ่ ยายามรบี เดด็ ยอดออ่ นอนั ตรายทง้ิ เพอื่ ไมใ่ หก้ ารวจิ ยั
ถูกขัดขวางเท่านัน้

“ตวั เกะกะเหรอ?”
“อา เห็นว่าช่วยเหลือพวกเด็กๆ ท่ีได้แต่รอคอยความตายไว้
กอ่ นทีข่ ้าจะไดเ้ ข้าไปดูแลนะ่ ”
“อยา่ งนนี้ เี่ อง ถกู ยดั เยยี ดความชว่ ยเหลอื กอ่ นทผี่ ลลพั ธจ์ ะออก
มาสนิ ะ เชน่ นน้ั จะมองวา่ หลงั จากนก้ี จ็ ะถกู ขดั ขวางแบบเดมิ อกี กค็ งไมผ่ ดิ ”
“กอ็ าจเปน็ ไปได้ เจา้ นน่ั โมโหทปี่ ระเทศตา่ งๆ ทา� การอญั เชญิ เดก็ ๆ

บทค่นั เหล่าจอมมาร 279

มคี วามเปน็ ไปไดท้ จี่ ะไปกดดนั แตล่ ะประเทศ เพราะฉะนนั้ การทดลองนต้ี อ้ ง
พกั ไวก้ อ่ น หากทา� มากไปกวา่ นข้ี า้ อาจถกู จบั ไดว้ า่ เคลอ่ื นไหวอยเู่ บอ้ื งหลงั ”

“หืม จัดการตวั เกะกะน่นั ทง้ิ เสยี กไ็ ดน้ นี่ า?”
ถ้าเปน็ เจา้ ละก็ง่ายไมใ่ ช่หรือ? กมี องเลออนดว้ ยสายตาเชน่ นั้น
ทวา่ เลออนกลับถอนหายใจครัง้ หนง่ึ

“ตวั เกะกะนั่นกค็ ือ “รมิ รุ ุ” ทีเ่ ปน็ ประเดน็ อยู่เม่อื ครไู่ งละ่ ”
“ว่าไงนะ!? น่ีเป็นความบงั เอญิ จรงิ ๆ หรอื ?”
“น่าสนใจใชม่ ้ัยละ่ ? เพราะฉะน้นั ข้าจงึ อยากเห็นสกั ครัง้ ”
เลออนพยกั หน้าดว้ ยสหี น้าจรงิ จงั
ถงึ อยา่ งนน้ั หากรามริ ิสไม่เขา้ ไปข้องแวะดว้ ยกค็ งมองข้ามไป...
“งน้ั รึ ชกั รสู้ กึ สนใจขึน้ มาแลว้ สิ บางทเี จา้ มลิ ิมอาจคดิ เหมอื นข้า
ก็ได้ ยยั นัน่ งเี่ ง่า แต่ลางสงั หรณ์เฉยี บคมอย่างน่าประหลาดเลยละนะ”
“กอ็ าจเปน็ ไปได้ เอาเถอะ วลั พัวร์กิสคืนน้ีคงวุน่ วายน่าดู”
“ฮๆึ แนน่ อน”
วา่ แลว้ เลออนกบั กีก็หวั เราะใหก้ ัน
นยั น์ตาสนี ้า� เงินของเวลซาดเฝา้ มองท้ังสองอยา่ งนุม่ นวล

จากนนั้ ก็คุยกันอย่างออกรสอยคู่ รหู่ นึง่ แลว้ กีก็เปลีย่ นเร่อื ง
“จะวา่ ไป ข้าสงสยั มาตงั้ แตก่ ่อนหนา้ น้ีแลว้ ผู้ทใี่ ห้ความรว่ มมือ

สง่ ขอ้ มูลให้เจา้ เป็นใครกันแน?่ ”
“เห็นว่าเป็นคนจากจักรวรรดิ แต่ข้าก็ไม่รู้รายละเอียดหรอก

เจา้ ตัวนิยามตัวเองวา่ เปน็ พ่อค้าน่ะ”
ในการอญั เชญิ “ชาวตา่ งโลก” แกน่ แวทมหาศาลและเงอ่ื นไขเฉพาะ
องค์ประกอบสลบั ซับซอ้ นทเี่ กี่ยวข้องกับพิธจี ะมาประกอบรวมกัน
ยงิ่ จา� กดั เงอ่ื นไขใหแ้ คบลงเทา่ ใดกย็ ง่ิ ตอ้ งใชร้ ะยะเวลายาวนานขนึ้
กวา่ จะสามารถอัญเชญิ ได้อกี ครัง้

280

ดงั นนั้ เลออนจงึ เจรจากบั พอ่ คา้ คนดงั กลา่ วใหด้ า� เนนิ การอญั เชญิ แทน
“แลว้ เจา้ พ่อค้าท่วี ่านนั่ เชอ่ื ใจได้ร?ึ ”
“เชือ่ ใจ? ไมจ่ �าเปน็ ตอ้ งท�าแบบนัน้ ก็แค่ใช้งานเทา่ น้ัน”
“งนั้ รึ ถา้ เจา้ คดิ วา่ ไมเ่ ปน็ ไร ขา้ กไ็ มม่ อี ะไรจะพดู แตอ่ ยา่ ประมาท

ล่ะ? ข้าไมย่ อมให้เจ้าตายโดยพลการนะ”
“ฮึๆๆ เปน็ หว่ งข้าร?ึ น่าแปลกนะ กี สบายใจเถอะ ข้าไม่คดิ จะ

ตายก่อนบรรลเุ ปา้ หมายหรอก”
“เรือ่ งนัน้ มัน... เป็นเรอ่ื งสา� คญั ขนาดน้ันเลยรไึ ง?”
“อา ส�าหรับข้า มนั ส�าคญั ยง่ิ กว่าอะไรทงั้ หมดในโลกใบน้”ี
“งนั้ รึ นา่ อจิ ฉาจงั ”
“อยา่ พดู อะไรเสแสรง้ สิ จะรบั คา� ชแี้ นะไวแ้ ตโ่ ดยดี แลว้ พบกนั ใหม่

คนื น”้ี
เลออนกล่าวทิ้งท้ายแล้วออกจากท่ีน่นั ไป
คราวนกี้ ีไม่รัง้ ไว้แลว้
เลออนจากไปด้วย ‘เคลือ่ นย้ายผา่ นมติ ิ’ ทง้ิ ประกายแสงสวา่ ง
ไวท้ ี่นนั่

ดวงตาสองคู่เฝา้ มองภาพนัน้
“รีบร้อนเสยี จริง เอาเถอะ ก็สมกับเป็นเลออนน่ะนะ...”

กีพมึ พ�าพร้อมย้ิมเฝื่อน
“แตส่ า� หรบั เลออนผรู้ ะมดั ระวงั กน็ บั วา่ มชี อ่ งโหวอ่ ยมู่ ากนะ ดทู า่

จะไมร่ กู้ ระทงั่ ตวั จรงิ ของผใู้ หค้ วามรว่ มมอื ทางนจี้ ะลองตรวจสอบดมู ย้ั คะ?”
เวลซาดถามดว้ ยน้�าเสียงเยน็ จนแทบจะเป็นนา้� แขง็

“อยา่ เลย ไปยุ่งไมเ่ ขา้ เรือ่ งจะทา� ให้เลออนไม่สบอารมณเ์ ปล่าๆ
ขา้ ไม่อยากถกู เพอื่ นโมโหเอาน่ะ”
กตี อบกลับโดยปราศจากความกังวลใดๆ สา� หรับกี เลออนเป็น

บทคัน่ เหล่าจอมมาร 281

เพอ่ื นท่ีเช่อื ใจได ้ ค�าพูดน้นั ก็พูดออกมาเพราะรู้จักนสิ ยั ของอีกฝา่ ยดี
กีรู้ถึงความสามารถของเลออนดีกว่าใครทั้งหมด หากเลออน
ไมต่ รวจสอบตวั ตนทแี่ ทจ้ รงิ ของผใู้ หค้ วามรว่ มมอื ดว้ ยตวั เอง กเ็ ขา้ ใจไดว้ า่
เป็นเพราะไมม่ ีความจา� เป็นต้องท�าเช่นน้ัน

“เจ้าน่ันมาพงึ่ พาข้าเมื่อไหร่ ไว้คอ่ ยช่วยตอนน้นั ก็ได้”
“เขา้ ใจแล้วค่ะ”
แลว้ ท้งั สองก็จบบทสนทนา

เทา่ นี ้ ผทู้ จ่ี ะเขา้ ร่วมวลั พัวร์กิสในคา�่ คนื นกี้ เ็ ปน็ ที่แนน่ อนแล้ว
เคลย์แมนผยู้ ื่นขอ้ เสนอ เฟรย์ และมลิ ิม
รามริ ิสผูเ้ สนอหัวขอ้ เสรมิ แนน่ อนวา่ ต้องมาเข้าร่วม
เลออนผู้เก็บตวั ก็มาเขา้ ร่วม
หากกลา่ วถึงคนเกบ็ ตวั กม็ ีอกี คนหนึ่ง มีจอมมารทไ่ี มร่ ู้วา่ ไปอยู่
ที่ใด แตก่ กี ใ็ ชว้ งจรเฉพาะส�าหรับจอมมารบงั คบั เรยี กตัวคนผ้นู ั้นมา
ทเ่ี หลอื กม็ เี พอื่ นเกา่ แกอ่ ยา่ งดากรุ ลี และอกี คนหนง่ึ ... ซงึ่ ไมต่ อ้ ง
กงั วลเกีย่ วกับคนผู้นัน้ เพราะดากรุ ลี สญั ญาวา่ จะพามา
สดุ ทา้ ยคอื ตวั กเี อง
ตดั คารอิ อนซ่งึ ไมร่ ู้วา่ เป็นตารา้ ยดีอยา่ งไรออก กด็ เู หมือนวา่ สบิ
มหาจอมมารจะมากนั พร้อมหนา้ อย่างท่ีไมเ่ คยเกดิ ข้ึนมานาน

“คราวนีท้ า่ จะสนุก เธอกจ็ ะไปดว้ ยม้ยั ?”
“นน่ั สนิ ะ... ไมล่ ะ อยา่ ดกี วา่ ถา้ นอ้ งชายเขา้ รว่ มดว้ ยกว็ า่ ไปอยา่ ง
ข้าไม่มีความสนใจในตัวจอมมารหรอก”
“งั้นรึ? ชา่ งเถอะ ถา้ งั้นกฝ็ ากเฝ้าบา้ นดว้ ย”
“ค่ะ ไวใ้ จได้ เช่นนัน้ กไ็ ด้เวลาเตรยี มตัวแลว้ ”
เวลซาดกล่าวทงิ้ ท้ายแลว้ ลกุ ข้นึ จากที่นั่ง
กซี งึ่ ถกู ทง้ิ ไวเ้ พง่ มองออโรรา่ ทพี่ าดผา่ นแผน่ ดนิ หนาวเหนบ็ พลาง

282

ครุ่นคิดถงึ วัลพัวรก์ ิส

จอมมารทเ่ี ลน่ ตุกติกอยู่เบือ้ งหลัง
แม้จะเปน็ ผูม้ าใหม ่ แตก่ ็เป็นมมุ หนึง่ ของจอมมารทพ่ี งั ทลายลง
ไดอ้ ย่างง่ายดาย
สง่ิ ท่ีเพ่อื นผู้เก็บตัวเริ่มด�าเนนิ การก็น่าสนใจ
และการถอื กา� เนดิ ของจอมมารคนใหม่

นา่ สนุก
รบั รู้ได้ว่าหวั ใจเตน้ ระรัวขึ้นในรอบหลายรอ้ ยปี
ต้องมกี ารเปล่ยี นแปลงครง้ั ใหญ่
บรรดาจอมมารก็ไม่ได้สนิทสนมอะไรกันอยู่แล้ว แต่เดิมก็เป็น
คแู่ ข่งกัน
จา� นวนจอมมารไมไ่ ดจ้ า� กดั อยทู่ ี่ 10 ตน อนั ทจี่ รงิ แลว้ มยี คุ สมยั
ทมี่ จี อมมารถงึ สบิ กว่าคนมตี วั ตนอยู่พรอ้ มกนั
จะ 10 หรือ 100 ตนก็ชา่ ง
หากไม่มีความสามารถ ก็จะถูกก�าจัดใน “มหาสงครามอสุรา
สวรรค”์ ท่ีเกดิ ข้ึนทุก 500 ปี
ทกุ ครงั้ ผมู้ าใหมจ่ ะตอ่ สชู้ งิ ชยั แลว้ จา� นวนสงู สดุ กจ็ ะถกู กา� หนด
ไวท้ ่ี 10 ตนโดยไมท่ ันไดร้ ู้ตัว เพียงแค่เร่อื งนนั้ ล่วงรู้ไปถึงโลกมนุษย ์ จึง
ถกู เรียกรวมกันในชื่อสบิ มหาจอมมาร
ไมใ่ ช่เรือ่ งท่ีกยี อมรับได้แม้แต่นอ้ ย
ตอ่ ใหเ้ ปน็ ฝา่ ยมนษุ ย์ การทบ่ี รรดาจอมมารอันตรายต่อสู้ชงิ ชยั
กนั แลว้ ลดจา� นวนลงกน็ า่ จะเปน็ เรอื่ งด ี ไมร่ วู้ า่ ตงั้ แตเ่ มอื่ ใดทมี่ นั กลายเปน็
เรอ่ื งท่ีเข้าใจกนั ได้โดยไมต่ ้องอธบิ าย
แตเ่ รือ่ งนัน้ ก็ก�าลังจะจบส้นิ ลง

บทค่ัน เหลา่ จอมมาร 283

ผอู้ ่อนแอไม่คูค่ วรกับชือ่ “จอมมาร”
ยุคสมัยแห่งการปกครองโดยบรรดาจอมมารของแท้ควรเริ่มขึ้น
ไดแ้ ล้วไม่ใชห่ รอื

------- กีคิดเช่นน้ัน

จอมมารคนแรกสดุ คอื กี
กเี ปน็ 1 ใน 7 ปศิ าจยคุ เรม่ิ แรก เขาถกู อญั เชญิ มายงั โลกมนษุ ย์
ในฐานะอาร์คเดมอน

--------รูจ (สีแดงแห่งจดุ เริ่มต้น) ผู้ไร้นามไดร้ บั การปลดปลอ่ ย
จากโลกน้ใี นวันนัน้
เขาทา� ใหค้ วามปรารถนาของมนษุ ยไ์ รพ้ ลงั ทอี่ ญั เชญิ ตนสา� เรจ็ ลลุ ว่ ง
ท�าลายประเทศคตู่ อ่ สูซ้ ่งึ ดเู หมอื นจะอยรู่ ะหวา่ งสงคราม จากนนั้ ก็ทา� ลาย
ประเทศของมนุษย์ผูอ้ ัญเชญิ ตน
แลว้ สิ่งตอบแทนทไ่ี ดร้ ับกค็ ือชอ่ื นนั้
เสียงสะท้อนของผู้คนท่ีร�่าร้องด้วยความส้ินหวังกลายมาเป็นชื่อ
ของเขาว่า “ก”ี
ในตอนทีไ่ ด้รับชอ่ื น่นั เอง กีกต็ ระหนกั ไดว้ า่ ตนไดต้ ืน่ ขนึ้ ในฐานะ
จอมมารที่แท้จริง แม้ว่านั่นจะเป็นพลังที่ไม่จ�าเป็นส�าหรับกีที่เช่ือว่าตน
แขง็ แกร่งท่ีสดุ กต็ าม...
พฒั นาการของกสี ง่ ผลกระทบไปยงั เวลล ์ (สเี ขยี วแหง่ จดุ เรม่ิ ตน้ )
และบลู (สีน�า้ เงินแหง่ จดุ เร่มิ ต้น) ท่อี ญั เชญิ มาเพื่อมอบหมายงานจปิ าถะ
ทั้งสองถูกเรียกมาในฐานะเงาของรูจและได้จุติพร้อมกับกีใน
เวลานน้ั กลายเป็น “เดมอนลอร์ด”
กีให้ทงั้ สองอยใู่ ต้อาณตั แิ ละมอบชอื่ ใหท้ ันที
เวลลเ์ ปน็ “มิซารี”่ จากสหี น้าทุกขท์ รมานของมวลมนุษย์
บลูเป็น “เรน” จากฝนโลหิตท่ีตกลงมา

284

และใหท้ ง้ั สองคอยติดตามตนนับแตบ่ ดั นั้น

หลงั จากทกี่ ตี นื่ ขน้ึ ในฐานะจอมมาร กม็ ผี ทู้ ต่ี นื่ ขน้ึ ในฐานะจอมมาร
ช้ากวา่ นน้ั เพยี งเลก็ น้อย
น่ันคอื มิลิม
มงั กรตวั แรกในจา� นวน “เผา่ มงั กร” 4 ตวั ตวั ตนทกี่ า� เนดิ ขน้ึ กบั
มนษุ ยบ์ นผนื แผน่ ดนิ
“เผ่ามังกร” ทคี่ บค้าสมาคมกับมนษุ ย์อยา่ งน่าประหลาดใจนัน้
ถกู ผเู้ ปน็ บตุ รชว่ งชงิ พลงั ไปเกนิ ครงึ่ นบั แตน่ น้ั มา การท ่ี “เผา่ มงั กร” จะให้
กา� เนดิ บุตรกบั มนษุ ย์จงึ ถูกมองเปน็ เรื่องต้องหา้ ม
“เผา่ มงั กร” ท่สี ูญเสยี พลงั ไปแยกรา่ งลงมาจตุ บิ นผืนแผน่ ดนิ ได้
สา� เรจ็ กลายเปน็ บรรพบรุ ุษของดรากอน (ตระกูลมังกร)
ดว้ ยเหตนุ ้ี “ตวั ตนทางความคดิ ของวญิ ญาณศกั ดสิ์ ทิ ธใิ์ นธรรมชาต”ิ
จึงถูกเรยี กว่า “เผา่ มงั กร”
บรรดาดรากอนทข่ี ยายเผา่ พนั ธจ์ุ นเตม็ พน้ื ทใี่ นปจั จบุ นั หากสบื
กลับไปหาต้นตอก็จะพบกบั มงั กรตัวแรก
“เผา่ มงั กร” นนั้ -------หมายถงึ “มงั กรราชนั ดารา” เวลดานาวา
“มงั กรราชนั ดารา” เวลดานาวาผนู้ น้ั มอบเพต็ (ลกู มงั กร) อนั เปน็
ร่างทีถ่ ือก�าเนิดใหม่ของตนให้แก่บุตรสาว
แล้วเพต็ ท่วี า่ กถ็ กู อาณาจกั รหน่งึ สงั หาร
ผู้โงเ่ ขลาได้แตะเกล็ดยอ้ นของทรราช
ความเกรยี้ วกราดทม่ิ แทงทัง้ ฟ้าดิน ประเทศนนั้ พังพนิ าศ
แลว้ มลิ ิมก็ตื่นข้นึ เป็นจอมมารท่ีแทจ้ รงิ

-------- ผลก็คือมิลิมซึ่งสูญเสียความเป็นเหตุเป็นผลและออก
อาละวาดจนเกือบท�าใหโ้ ลกพงั ทลายลงไปครั้งหนึ่ง
ผู้ทหี่ ยดุ ไวค้ ือกี

บทคั่น เหลา่ จอมมาร 285

สงครามดา� เนนิ ตอ่ เนื่อง 7 วัน 7 คนื
การตอ่ สคู้ รงั้ นน้ั ดเุ ดอื ดถงึ ขดี สดุ ถงึ ขน้ั วา่ พนื้ ดนิ อดุ มสมบรู ณข์ อง
ฝงั่ ตะวันตกแปรเปลย่ี นไปเปน็ พื้นดินแหง่ ความตาย
สดุ ท้ายกต็ ดั สนิ กนั ไมไ่ ด้
เม่อื มลิ มิ ไดส้ ติ สงครามจงึ จบลง
ผู้ที่ท�าให้มิลิมกลับมามีเหตุมีผลได้ก็คือรามิริส ในตอนนั้น
เธอเปน็ ผปู้ กครองในฐานะนายแหง่ จติ วญิ ญาณ เธอสยบความเกรยี้ วกราด
ของมลิ ิมดว้ ยการแลกเปลย่ี นพลงั
ทว่าส่งิ ท่ีตอ้ งจา่ ยทดแทนกม็ หาศาล
รามริ สิ อาบเวทชว่ั รา้ ยและออรา่ ของมงั กรจนแตกสลายไปเพราะ
ไม่อาจรวบรวมพลังท่ีสูญเสียไปได้ แล้วเธอก็กลายเป็นภูตที่เวียนว่าย
ตายเกดิ คร้งั แลว้ ครง้ั เล่าอยา่ งในปัจจุบัน
แตก่ ็หยุดการอาละวาดของมิลิมไดส้ า� เรจ็
โลกได้รบั การป้องกันไม่ใหพ้ งั ทลายลง กีกบั มิลิมไกล่เกล่ยี กัน
ท้ังสามกลายเป็นจอมมารในยคุ เริ่มแรก
เปา้ หมายของ 3 คนม ี 3 แบบ
ผ้ทู ่มี เี ปา้ หมายเป็นพลงั ไรข้ ีดจา� กดั
ผู้ทใ่ี ช้ชวี ิตอยอู่ ย่างอิสระ
ผู้ที่ปรารถนาความปรองดองของโลก
แต่เช่นนนั้ ก็ดแี ลว้
เพราะไมไ่ ดม้ เี ปา้ หมายเดยี วกนั นน่ั เอง ทง้ั สามจงึ สามารถยอมรบั
กนั และกนั ได้
หลงั จากนน้ั ยกั ษผ์ ปู้ กปอ้ งประตนู ภาและผดี ดู เลอื ดเกา่ แกก่ ก็ ลาย

286

มาเป็นจอมมาร ผทู้ ่ีตกจากสวรรคก์ ็กลายเป็นคนที ่ 6
นั่นคือรุ่นท ี่ 2
แมจ้ ะดอ้ ยกวา่ จอมมารรนุ่ เกา่ แกท่ ส่ี ดุ แตก่ แ็ ขง็ แกรง่ พอจะปกครอง
โลกใบน้ี
ยักษ์มีคุณลักษณะศักด์ิสิทธ์ิติดตัวมา เมล็ดพันธุ์แห่งจอมมาร
จงึ ไมแ่ ตกหน่อ แตก่ ็เปน็ ตัวตนนา่ สนใจทม่ี ีพลงั มหาศาลผดิ ธรรมชาติ
ผีดูดเลือดเก่าแก่เป็นคนเจ้าเล่ห์และมีความเฉลียวฉลาดในทาง
ชั่วร้ายยิ่งกวา่ ใคร
ปัจจุบันดูเหมือนจะมีการผลัดเปล่ียนต�าแหน่งมาแล้ว แต่
สดุ ทา้ ย-------
คนที ่ 6 กย็ ังคงมลี ักษณะพิเศษ
แขง็ แกร่งอยา่ งไม่ต้องสงสัย แต่ความสนใจไมไ่ ดม้ ่งุ ไปทีโ่ ลกนี้
ดงั นนั้ จงึ เฉอื่ ยชา แมจ้ ะมคี ณุ สมบตั ขิ องผปู้ กครอง แตเ่ วลานก้ี ลบั
ใชช้ ีวิตอนาถา
ในจ�านวน 6 คนท่รี วมกดี ้วย หากตดั ยักษแ์ ละภูตออกกม็ ี 4
ตนทต่ี น่ื ขึ้นแล้ว
เมื่อมีชีวิตรอดจากมหาสงครามอสุราสวรรค์หลายต่อหลายคร้ัง
พลงั กไ็ ดร้ บั การขดั เกลา
อยใู่ นระดบั ทว่ี า่ ตอ่ ใหไ้ ดร้ บั อลั ตเิ มทสกลิ อยา่ งกหี รอื มลิ มิ กไ็ มน่ า่
ประหลาดใจ
ผทู้ เ่ี พิม่ เข้ามาจาก 6 คนนีม้ ีเลออนซง่ึ เปน็ เพอ่ื นสนทิ ของกี
เลออนเคยเป็นมนษุ ย ์ เป็น “ผกู้ ล้า”
เขามพี ื้นเพเฉพาะตัว จึงไปถงึ ข้ันได้รบั อลั ติเมทสกลิ
เป็นผู้แข็งแกร่งทกี่ ีกย็ อมรับ
จงึ กลายเปน็ 7 คน
วลั พวั รก์ สิ คราวน ้ี สดุ ทา้ ยแลว้ จะมกี ค่ี นทไี่ ดร้ บั การเสนอชอ่ื จาก

บทค่นั เหลา่ จอมมาร 287

7 คนน้ีกนั กีคิดแลว้ หัวเราะอยา่ งสนกุ สนาน
------- เคลย์แมน

ผโู้ งเ่ ขลาผูน้ ้ีคดิ จะควบคุมมลิ มิ
นา่ ขนั เสยี จนกลัน้ หวั เราะแทบไมอ่ ยู่
เรื่องแบบนัน้ เปน็ ไปไม่ได้
เพราะเรอ่ื งที่กีท�าไม่ได ้ คนอยา่ งเคลย์แมนไม่มที างท�าได้
สกลิ ทีอ่ ยู่ในระดบั ต�่ากวา่ ไม่สามารถใช้กบั ผูท้ ่ีมอี ลั ตเิ มทสกิลได้
กฎท้งั หมดของโลกใบนี้อยใู่ นระดับยูนคี เทา่ นนั้
หากเปน็ การโจมตคี ณุ สมบตั ทิ เี่ ปน็ จดุ ออ่ นกค็ งพอใชง้ านไดบ้ า้ ง
แต่สายควบคุมจติ ใจนั้นอย่นู อกสารบบ เพราะหากมจี ิตใจอ่อนแอจนถกู
ควบคุมด้วยกฎแบบนน้ั กไ็ มส่ ามารถรับอลั ติเมทสกิลได้
อัลตเิ มทสกิล (ความสามารถข้นั สุด) คอื เครอื่ งมอื ควบคมุ กฎ
ขนั้ สงู สุดตามชอ่ื
ดงั น้นั จงึ ต้องตอ่ กรอลั ติเมทสกลิ ดว้ ยอลั ติเมทสกลิ เทา่ น้ัน
นัน่ คอื กฎประกาศติ บนโลกใบนี้
เคลย์แมนไม่สามารถทา� อะไรมิลิมได้
หมายความวา่ ทกุ สงิ่ กา� ลงั ถกู ทา� ใหเ้ ตน้ อยบู่ นฝา่ มอื ของมลิ มิ นนั่ เอง

(ยยั บ้า-------)
กคี ลีย่ ้มิ บางแล้วเฝา้ ดบู ทสรปุ
ยุคสมัยทผ่ี ูอ้ ่อนแอได้ชื่อวา่ เปน็ จอมมารส้นิ สุดลงแล้ว
ของปลอมจะถกู กา� จดั ยคุ สมยั ของจอมมารทแี่ ทจ้ รงิ จะเรม่ิ ตน้ ขนึ้
กีมั่นใจเชน่ นั้น เขาหัวเราะอย่างหลงใหล

-------แลว้ วัลพวั ร์กิสอนั เตม็ ไปด้วยความวุน่ วายกเ็ รม่ิ ต้นข้ึน

288



เมอื่ เตรยี มตวั เสรจ็ และกา� ชบั กา� ชาเวลโดรา่ แลว้ ผมกร็ อคนนา� ทาง
มาพาไปยังสถานท่จี ัดงาน
ผมไม่รู้วา่ งานอยู่ท่ไี หนจงึ จะเดนิ ทางไปพรอ้ มกบั รามิรสิ
อกี อย่าง รามิรสิ เองก็ไม่ร้ทู าง
พอถามวา่ ทา� ไมถงึ ไมร่ ลู้ ะ่ หลอ่ นกใ็ หค้ า� ตอบทพี่ อเขา้ ใจไดก้ ลบั
มาวา่ “กเ็ พราะทุกทจี ะมใี ครสกั คนมารบั ตลอดน่นี า!”
คงเปน็ ทรี่ บั รกู้ นั เงยี บๆ อยแู่ ลว้ วา่ ใครสกั คนจะไปรบั เพราะหลอ่ น
หลงทางทกุ ที
คนท่ีไม่คดิ จะจา� นะ่ ตอ่ ให้ไปสักก่หี นก็ไม่รู้จักสถานทห่ี รอก
บางทผี มู้ พี ลงั สายเคลอื่ นยา้ ยผา่ นมติ คิ งมารบั กระมงั ผมตดั สนิ ใจ
รอเวลา
ขณะท่อี กี ไมน่ านจะเลยเวลาหา้ ทุ่มนั้นเอง เบนมิ ารผุ ไู้ ม่ไดม้ าสง่
ก็ตดิ ต่อเขา้ มา

‘เกิดอะไรขนึ้ ? มีปัญหาอะไรรเึ ปล่า?’
เมอื่ ผมรีบตอบ เบนิมารุกแ็ จง้ ความประสงค์มาอยา่ งสงบ
เขากลา่ วว่า
การปะทะกับก�าลังข้าศึกได้เริ่มต้นข้ึนและเขาได้ประเมินพลัง
ฝ่ายศตั รูจนทะลปุ รโุ ปรง่ แลว้ --------

เบนิมารวุ วิ ฒั นาการเป็นโอนิ (ยกั ษ์ภตู ) ดว้ ยกฟิ ต์ ท่ไี ด้รับจาก
การลมื ตาตนื่ ของผม เปน็ สงิ่ มชี วี ติ ประเภทจติ วญิ ญาณชนดิ หนง่ึ ในลกั ษณะ
เดยี วกบั ไดรแอด
กลา่ วคอื เขาเองกบ็ รรลถุ งึ ระดบั ท่สี งู พอๆ กบั พวกคณุ เทรนแ่ี ลว้
นั่นเอง
ท้ังชูนะ โซเอย์ หรือฮาคุโรเองต่างก็กลายเป็นโอนิแล้วเช่นกัน
ในแงเ่ ผา่ พนั ธแ์ุ ลว้ เรยี กไดว้ า่ พวกเขาววิ ฒั นาการไปสตู้ วั ตนระดบั สงู พอตวั

290

นนั่ กเ็ ปน็ เรอ่ื งทวี่ เิ ศษดอี ยหู่ รอก หากตอนนส้ี กลิ ทเ่ี บนมิ ารไุ ดร้ บั
มาน้ันก�าลังเป็นปญั หา
ยูนคี สกิล ‘ผปู้ กครอง (จอมพลสงู สดุ )’ -------- เปน็ สกิลไว้
ส�าหรับควบคุมพลังของเขาโดยเฉพาะ ดเู หมาะสมกบั เบนิมารุทเ่ี ป็นพวก
เน้นการโจมตี
ไม่ว่าจะปล่อยพลังมากเพียงไรก็สามารถคุมไม่ให้เกิดอาการ
คลุม้ คลง่ั ได้
ความลบั ของมนั อยทู่ ่ี ‘ประมวลคาดการณ’์ เนอ่ื งจากสามารถ
อา่ นกระแสพลงั ไดอ้ ยา่ งสมบรู ณ ์ เขาจงึ ขจดั การใชพ้ ลงั อยา่ งสญู เปลา่ ไปได้
และไมเ่ พยี งในการสตู้ วั ตอ่ ตวั เทา่ นน้ั ความสามารถนยี้ งั ทรงคณุ คา่
ต่อการนา� กองทพั ในสมรภมู ิอีกดว้ ย
เขาสามารถเห็นการเคลื่อนทขี่ องพลทหารเปน็ กระแสพลัง และ
สามารถอ่านผลแพ้ชนะด้วยความละเอียดจนใกล้เคียงกับการพยากรณ์
หากกองก�าลังฝ่ายตนเริ่มเสียกระบวนก็สามารถออกค�าส่ังให้ทั้งกองทัพ
เปล่ยี นยทุ ธวิธไี ด้
แทบจะโกงกันทีเดียว
นน่ั เพราะเขาสามารถบญั ชาทง้ั กองทพั ไดโ้ ดยไมป่ น่ั ปว่ นแมแ้ ตน่ อ้ ย
ในสมรภมู ิรบซ่ึงความแม่นย�าของการส่งข่าวสารส�าคญั เหนือสง่ิ อ่ืนใด
ณ ขณะน้ีอ�านาจส่ังการกองทัพผสมกับอาณาจักรสัตว์ทั้ง
30,000 นายอยทู่ เ่ี บนมิ าร ุ เขาสามารถบงการกา� ลงั พลไดด้ จุ แขนขาตวั เอง
บัญชาพลทหารหาญทัง้ 30,000
ยง่ิ กว่านน้ั ยนู ีคสกิล ‘ผู้ปกครอง’ ยังมผี ลในการ ‘สร้างขวัญ
กÓลังพล’ อกี ดว้ ย
ดเู หมอื นวา่ พลงั ของทหารแตล่ ะนายจะเพม่ิ ขนึ้ 3 สว่ น ดว้ ยความ
ที่มีพลังเสริมมหาศาลให้ก�าลังพลที่น�าอยู่ ด้วยเหตุน้ัน ความแข็งแกร่ง
ของกองทัพจึงเพ่มิ ขึน้ 3 สว่ นเช่นกัน

บทที่ 4 ณ ดินแดนแห่งโชคชะตา 291

--------และดว้ ยเหตุที่เบนมิ ารเุ ป่ียมความสามารถเช่นน้เี อง
เขาจงึ มองเห็นชัยชนะตั้งแต่เปดิ ศกึ
เขาว่าตอนนั้นเองทก่ี ลยทุ ธห์ น่งึ ได้ผดุ ขึน้ มา

‘-------อยา่ งทวี่ า่ ไป ขา้ อยากลองจโู่ จมฐานทพั ข้าศึก โซเอย์
เองกค็ นั ไมค้ นั มอื อยดู่ ว้ ย ขา้ จงึ คดิ วา่ ไปตปี ราสาทของเคลยแ์ มนทคี่ าด
ว่าอยูป่ ลายด้านหนง่ึ ของม่านหมอกกันดกี วา่ ’
เบนมิ ารเุ ป็นคนที่มั่นใจในตวั เองจรงิ ๆ ดว้ ยนะ

‘มนั อนั ตรายนะ? ศกึ เพง่ิ เรมิ่ ประเดยี๋ วเดยี ว แถมยงั ไมแ่ นว่ า่
จะชนะเลย...’

‘ไมเ่ ป็นไรหรอกครบั ทางนม้ี ขี า้ อยู่ อกี อยา่ งคนทจ่ี ะบุกตีคอื
โซเอยก์ บั ฮาคุโรสองคน--------’

‘โปรดรอก่อนคะ่ ทา่ นพี่!!’
ผทู้ เ่ี ข้ามาแทรก ‘จติ สอ่ื สาร’ ระหว่างผมกบั เบนิมารคุ ือชูนะที่
ชงชามาให้ผม
ว่าแต่น่ีมันสายสื่อสารลับเฉพาะนะ เธอดันเจาะเข้ามาได้แสน
ง่ายดายเหลือเกิน...

‘โอะ โอ้ วา่ ไงชนู ะ?’
เบนมิ ารคุ งตกใจเหมอื นกบั ผม เสยี งของเขาสงู ขนึ้ ดว้ ยความตนื่ เตน้

‘วา่ ไง ซะทไี่ หนคะทา่ นพ!่ี ! จอมมารทช่ี อ่ื เคลยแ์ มนคนนมี้ พี ลงั
อันตรายที่บงการผู้คนไม่ใช่หรือไงคะ ถ้าเกิดโซเอย์หรือฮาคุโรโดน
ควบคมุ --------’

‘ไม่หรอกน่า ถ้าเป็นเจา้ สองคนนน้ั ละกห็ ายห่วง-------’
‘ไมไ่ ดค้ ่ะ!! ถา้ ท่านพ่ยี ืนกรานจะใหพ้ วกเขาไป ขา้ เองกจ็ ะไป
ด้วยเหมอื นกัน!’
เฮย้ ๆ ชนู ะที่ปกตอิ อกจะเรยี บร้อยคนนั้นพดู เร่ืองเหลือเชื่อออก

292

มาแลว้ !?
เบนมิ ารุกับชนู ะทมุ่ เถียงกนั โดยไม่สนความตกใจของผม
ไมม่ พี ชี่ ายคนไหนเอาชนะนอ้ งสาวไดห้ รอก-------นนั่ เปน็ คา� กลา่ ว
ของสหายในชาตทิ ่แี ลว้
เบนมิ ารผุ มู้ น่ั อกมนั่ ใจคนนน้ั ไมอ่ ยแู่ ลว้ เขาถกู ชนู ะโตจ้ นแพห้ มดรปู
จากนนั้ -------

“อยา่ งทว่ี า่ ไป ทา่ นรมิ รุ คุ ะ กรณุ าอนญุ าตใหข้ า้ ทา� การจโู่ จมดว้ ย
คะ่ !”
ชูนะเอ่ยกบั ผมดว้ ยรอยยิ้ม
อืมมม ถึงว่าแบบนั้นก็เถอะนา้ ...
ถงึ ผมจะไม่อยากสง่ ชูนะไปยงั สถานท่อี ันตรายแต่ทเี่ ธอวา่ มามัน
กม็ ีสว่ นถกู ถ้าเกดิ พวกโซเอยถ์ ูกควบคุมก็ลา� บาก
ถา้ แบบนนั้ ไมต่ อ้ งทา� เรอ่ื งเสยี่ งๆ กไ็ ด ้ ทวา่ การตปี ราสาทใหแ้ ตก
เพ่ือไม่ให้ทัพศัตรหู นีเขา้ ไปน้นั เขา้ ทา่ มาก และกไ็ มผ่ ิดนักทีจ่ ะบอกว่าช่วง
วัลพวั รก์ สิ ซ่งึ เคลยแ์ มนไมอ่ ยูท่ ่ีนั่นคอื โอกาสอันเหมาะเจาะทส่ี ุด
แตว่ า่ นา้ แคผ่ มไมใ่ หเ้ คลยแ์ มนหนไี ปไดก้ จ็ บแลว้ และถงึ จะเปน็
บรรดามนุษย์มารสมุนของเคลย์แมนก็ไม่ได้หมายความว่าผมอยากจะฆ่า
ทกุ คนใหเ้ หย้ี นเสยี หน่อย

‘-------ท่านริมรุ คุ รับ ท่านอย่าได้กังวลไป ข้าจะปกป้องทา่ น
ชูนะเอง’

‘ถา้ ขา้ อยดู่ ว้ ย แค่ไปสอดแนมป้อมปราสาทคงไมเ่ ป็นปญั หา
หรอกครบั ทา่ นคารอิ อนเองกอ็ าจถกู จบั ตวั ไวอ้ ยดู่ ว้ ย อยา่ งไรกจ็ Óเปน็
ต้องทÓการสÓรวจนะครบั ’
ท้ังโซเอย์และฮาคุโรต่างก็ร่วม ‘จิตส่ือสาร’ และพยายาม
โน้มนา้ วผม ดทู า่ พวกเขาจะเรียกชูนะเปน็ กา� ลงั เสริม
ผมเองก็มีความรู้สึกอยากอนุมัติการบุกอย ู่ เพราะหายากนักท่ี

บทที่ 4 ณ ดินแดนแห่งโชคชะตา 293

ชูนะจะเอาแต่ใจ อีกอย่างผมยังสงสัยท่ีคาริออนถูกพาตัวไปในทิศของ
ปราสาทของเคลยแ์ มนดว้ ย

“ทา่ นรมิ รุ คุ ะ ขา้ เองกโ็ กรธเหมอื นกนั ความรสู้ กึ ทอี่ ภยั ใหเ้ คลยแ์ มน
ไมไ่ ด้มนั ชา่ งข่มไดย้ ากเยน็ นกั !”
อมื ... ผมเขา้ ใจความรสู้ กึ นน้ั นะ ไมใ่ ชแ่ คผ่ ม ทกุ คนตา่ งกแ็ บกรบั
ความร้สู กึ ที่ไมอ่ าจใหอ้ ภยั ไดก้ ันทั้งนนั้
หน้าที่เฝ้าบ้านน่ะไม่เอาหรอก ใช่ว่าผมจะไม่เข้าใจความรู้สึกนี้
ของชูนะ

‘ง้ันฉนั จะอนุญาตใหช้ ูนะรว่ มศึกดว้ ย แตว่ า่ โซเอยก์ ับฮาคโุ ร
คÓนงึ ถึงความปลอดภัยของชนู ะเป็นอันดบั แรกด้วย แลว้ หากฐานทพั
ใหญข่ องศตั รมู กี า� ลงั พลมากกวา่ ทคี่ าดการณก์ จ็ งเอาขอ้ มลู กลบั มาโดย
ให้ความปลอดภัยมาก่อน ต่อให้พบตัวจอมมารคาริออนก็อย่าลงมือ
จนกว่าจะแนใ่ จในความปลอดภยั แล้ว เขา้ ใจม้ยั ?’

‘ขอบคุณทย่ี อมรับความเอาแตใ่ จของชูนะ’
‘ข้ามพี ลังเคล่ือนย้าย แม้ในกรณีฉกุ เฉินกไ็ ม่เปน็ ไรค่ะ’
‘นัน่ สนิ ะ ข้าน่สี จิ ะหนีไม่ทันคนอ่นื เขา’
ฮาคุโรกล่าวท้ังท่ีเขาคงไม่คิดจะหนีแท้ๆ ค�าพูดของเขาช่วย
ผอ่ นคลายบรรยากาศ
‘พวกเราทกุ คนมีพลงั ตา้ นทานการโจมตที างจิต ดังนน้ั คงไม่
เสยี ทเี รว็ นกั หรอกครบั หากมที า่ นชนู ะอยกู่ ไ็ มต่ อ้ งหว่ งเรอื่ งนนั้ สว่ นเรอ่ื ง
ทา่ นคาริออน เจอตวั กอ่ นแลว้ ค่อยคิดละกนั ครับ’
โซเอยพ์ ูดให้ผมสบายใจ
จริงอยู่ท่ีหากมยี นู ีคสกลิ ‘ผู้ร้แู จ้ง (นักวเิ คราะห)์ ’ ของชนู ะก็
สามารถวเิ คราะหก์ ารโจมตที สี่ ง่ ผลกระทบตอ่ จติ ใจได ้ และชนู ะยงั สามารถ
‘เคลื่อนย้ายผ่านมิติ’ ได้ด้วย คงไม่ต้องกังวลถึงเพียงนั้นกระมัง แม้
ปริมาณแก่นเวทของเธอจะไม่ได้มากมาย หากแต่สกิลที่เธอถือครองนั้น

294

เยย่ี มยอดมาก
เก่ยี วกบั คารอิ อนกอ็ ยา่ งทโ่ี ซเอย์วา่
ยงั มคี วามปน็ ไปไดท้ เี่ ขาไมไ่ ดถ้ กู จองจา� ไวอ้ ย ู่ ดงั นนั้ สนใจตอนน้ี
ไปกไ็ ม่มปี ระโยชน์

‘ถ้าอย่างน้ันฉันอนุญาต แต่ยังไงก็ประเมินสถานการณ์ใหด้ ี
ด้วยล่ะ แลว้ กย็ ้Óอีกทีเพ่อื ความแนใ่ จ แผนจะเริ่มตอนเทีย่ งคนื ทนั ที
หลงั เริม่ งานวลั พวั รก์ สิ ’

‘‘‘รบั ทราบ!!’’’
ด้วยเหตุน ้ี ชนู ะ โซเอย ์ และฮาคุโรสามคนจึงไปส�ารวจฐานใหญ่
ของเคลย์แมน

＊

และในช่วงก่อนถึงเที่ยงคืน ผมก็ฟังเร่ืองราวของจอมมารจาก
เวลโดรา่

“ขา้ น่ะไมส่ นพวกกระจอกหรอกนะ”
แมเ้ วลโดรา่ จะพูดแบบนัน้ แต่เขากช็ ่วยบอกสิ่งที่รใู้ ห้ผม
คนท่ีได้เป็นจอมมารหลังจากที่เวลโดร่าถูกผนึกมีเพียงเลออน
เท่านนั้ ผมจะรวบรวมข้อมูลเกีย่ วกบั จอมมารคนอน่ื ๆ นอกเหนอื จากนน้ั
ก็แลว้ กนั

เวลโดรา่ เคยอาละวาดไปทวั่ ทกุ หนแหง่ จงึ มจี อมมารทเี่ คยประมอื
กบั เขาดว้ ย
ดเู หมอื นเมอื่ เกอื บ 2,000 ปกี อ่ นหนา้ นเี้ ขาจะเคยบกุ ถลม่ นครหลวง
ของเผ่าแวมไพร์ (ผีดูดเลือด) ตอนน้ันท่าทางเขาจะสนุกมากต่อให้ถูก
เหล่าแวมไพร์ทฟ่ี วิ สข์ าดสดุ ๆ ไล่กวดก็ตามท.ี ..

บทท่ี 4 ณ ดินแดนแห่งโชคชะตา 295

หน่ึงในนั้นมีแวมไพร์สาวผู้สูงศักด์ิและเลอโฉมซึ่งภาคภูมิใจ
ในความแขง็ แกรง่ เหนอื ผอู้ ื่นโดยสิน้ เชิงอยู ่ ทวา่ นบั แต่นั้นเป็นตน้ มาพวก
แวมไพรก์ ็หายตวั ไป จงึ ไมร่ วู้ ่าเปน็ อยา่ งไรกนั แล้วบา้ งตอนนี้

“หลอ่ นช่อื อะไรน้า... ถา้ จ�าไมผ่ ดิ รุ รรุ ุส? ไม่สิ มิริสรเึ ปล่านะ?
ยังไงก็แล้วแต่ หล่อนเก่งกาจขนาดที่สามารถเล่นกับข้าได้ถึงจะไม่ได้เอา
จริงเชยี วนะ ระวังหลอ่ นไว้ให้มากๆ ละ่ ?”
ถงึ เวลโดรา่ จะบอกวา่ หลอ่ นชา่ งเปน็ คนไมม่ อี ารมณข์ นั เอาเสยี เลย
กต็ าม แตค่ นผิดคอื เขานั่นแหละนะ
ถ้าประเทศตวั เองถกู ท�าลายเป็นเถ้าถา่ น กต็ ้องโกรธอยู่แล้ว
ไมว่ ่าใครก็โมโหทง้ั นน้ั แม้แตผ่ มเองก็โกรธเป็นฟนื เปน็ ไฟ
เอาเถอะเร่อื งมันนานมาแล้ว ตอนนเี้ ป็นยงั ไงกันบา้ งก็ไมร่ ู้

“อ๋อใช่ ตอนนีช้ ายทีช่ ่อื วาเลนไทนก์ ลายเป็นจอมมารแล้วนะ!”
รามริ ิสท่ฟี งั อยดู่ ้วยกนั ส่งเสียงร้องขึน้
ทา่ ทางจะเปลยี่ นคนแลว้ ตงั้ แตเ่ มอ่ื 1,500 ปกี อ่ น ผมไดแ้ ตภ่ าวนา
ให้พวกเขาเลิกแคน้ เวลโดร่าไปแล้ว

เขาวา่ จอมมารดากุรลี แห่งเผา่ ไจแอนท ์ (เผ่าคนยกั ษ)์ เปน็ คูม่ ือ
ทีเ่ ยี่ยมมาก
พวกเขาส้กู ันหลายคร้ังหลายคราและยงั ตดั สินแพ้ชนะกนั ไม่ได้
ในเมอื่ เวลโดรา่ จา� ชอื่ เขาไดแ้ สดงวา่ แขง็ แกรง่ พอตวั เดมิ ทแี คก่ าร
ทีว่ วิ าทกนั ได้ก็แปลว่ามีพลังมากขนาดจะสู้รบปรบมือกับ “เผา่ มงั กร” ได้
นนั่ เอง
อารมณ์ประมาณว่าแกร่งเป็นพิเศษแม้แต่ในหมู่จอมมารสินะ
ต้องระวังหน่อยเสยี แลว้

ตอ่ มาคือเดมอน (เผ่าปิศาจ)

296

ทา่ ทางเขาจะขยกี้ ลมุ่ ของพวกเดมอนไปหลายรอบแลว้ เนอ่ื งจาก
พวกน้ีถึงกายหยาบจะสูญสลายไปแต่เม่ือถึงเวลาก็ฟื้นกลับมาใหม่ได้
จงึ เปน็ ศัตรูทีน่ ่าสนใจมากส�าหรบั เวลโดรา่
เขาวา่ พวกนี้แขง็ แกร่งข้นึ อยตู่ ลอดจงึ เป็นคู่มอื เลน่ ดว้ ยท่ีดีใช้ได้
แต่ดเู หมือนเขาจะไม่เคยส้กู บั ราชาของเหลา่ เดมอนเลย
ราชาองค์นี้มีวังพ�านักอยู่บนดินแดนเยือกแข็งในทวีปทางเหนือ
เวลโดรา่ จึงไมค่ ิดจะไปท่นี น่ั เพราะหนาวแถมไม่มคี นอาศยั อยู่
จากน้ันเขาก็พดู จาคลุมเครอื หวั เราะกลบเกล่อื นวา่ “เอาเหอะ
ไมเ่ หน็ จา� เปน็ ตอ้ งไปทที่ ไี่ มม่ อี ะไรสกั อยา่ งแบบนนั้ เลยน!ี่ เคยี ะฮะฮะฮะฮา่ !”
มอี ะไรบางอยา่ งแหงๆ แต่ถงึ ถามไปเขากไ็ มต่ อบ
ก็จริงท่ีว่าเราไม่จ�าเป็นต้องถ่อไปถึงนั่น ตอนนี้ไม่ต้องไปคิดถึง
มากนกั ก็ได้ก็มั้ง

“นนั่ สิเนอะ กก็ นี ่ะเกง่ จะตาย กกี ับมลิ มิ และฉนั เป็นจอมมารร่นุ
เก่าแกท่ ี่สุดนะจะบอกให!้ ”
น่าพิศวงนักท่ีค�าพูดของรามิริสท�าให้ฟังดูราวกับว่ามันไม่ได้เจ๋ง
เท่าไรเลย
เอาเถอะ เก็บเรอ่ื งน้ไี ว้ว่ากันภายหลงั แล้วกนั

เร่ืองทีผ่ มได้ฟังมาก็ประมาณนแ้ี หละ
จอมมารทเี่ หลอื มอี ีกกี่คนกนั นะ?
ทผ่ี มเคยเจอคือมลิ มิ รามิริส และคารอิ อน
สว่ นทไ่ี ดย้ นิ ชื่อเม่ือก้คี อื วาเลนไทน ์ ดากรุ ีล แล้วกก็ ี
ยงั มเี ฟรยท์ ีฟ่ อบโิ อเ้ คยเลา่ ผ้ปู ิดบัญชีคาริออน
เลออนน่ะปล่อยไวก้ อ่ น ศตั รูคือเคลยแ์ มน
ทเ่ี หลือมอี ีกคนเดยี วเหรอ?

“อมื มม ขา้ ไมร่ จู้ ักนา?”

บทที่ 4 ณ ดินแดนแห่งโชคชะตา 297

เวลโดรา่ รู้เร่ืองตง้ั มากแต่กลบั หวังพ่ึงอะไรไมไ่ ดเ้ ลย
“อ้า นนั่ คงเป็นดีโนจ่ งั แหละนะ เขาเปน็ จอมมารที่ชอบอ้เู สียยงิ่

กว่าข้าอีกนะ!”
ทา่ ทางจะเป็นคนประเภทเดยี วกบั รามิริสสนิ ะ
“อยา่ พูดว่าประเภทเดียวกันสิ!”
ผมเมินรามิริสทโ่ี มโหแบบนั้นไป เท่านี้กค็ รบแลว้
เหมือนจะมีจอมมารท่ีเวลโดร่าไปทา� ใหม้ ีนา้� โหอยดู่ ้วย เวลาคุย
กนั คงต้องระวังเรอื่ งนเี้ สยี หนอ่ ยแลว้
วา่ แตจ่ อมมารเนี่ยดมู ีความสามารถมากกวา่ ที่คดิ เสยี อกี
ถ้าเอาคุณเด็กน้อย (รามิริส) เป็นบรรทัดฐานเห็นทีจะโดนดี
เป็นแน่
ใชม้ ลิ มิ เป็นบรรทัดฐานทา่ จะไดเ้ รอื่ งกวา่ กระมัง
ถึงตอนน้ผี มจะวิวัฒนาการแล้ว แต่ถ้าสู้กับมลิ ิมกน็ า่ กงั ขาวา่ จะ
ชนะหรือเปลา่
มิลิมเคยเปน็ ค่มู ือให้ผมตัง้ หลายครงั้ หลายครา แตต่ อนนั้นเธอ
ไมไ่ ดเ้ อาจริงเลยสักนิด
มีขอ้ มูลไมพ่ อเลย
ถา้ เป็นเธอตอนที่เคยประมอื กนั ผมคงเอาชนะได ้ ทว่าในเมือ่ ไม่
แน่ชัดวา่ มลิ ิมทเ่ี อาจรงิ เปน็ อยา่ งไรแลว้ อย่าเพ่ิงไดใ้ จทา่ จะดีกวา่
แตก่ ระน้ัน ไมอ่ ยากเชื่อเลยว่ามิลมิ จะเห็นชอบกบั การกา� จัดผม
ต้องมีบางอย่างอยเู่ บ้ืองหลงั ไมผ่ ดิ แน่...
มิลิมไม่ใช่พวกที่จะถูกใครบงการ แถมยังให้ความรู้สึกว่าไม่
เก่ียวข้องกับการเจรจาอะไรท�านองนั้นเลย และไม่ได้มีนิสัยที่จะหักหลัง
กนั ด้วย
ทเ่ี ขา้ เคา้ คอื กรณที มี่ เี หตผุ ลบางอยา่ งทม่ี าจากเจตนาของมลิ มิ เอง
งนั้ เรอะ

298

แตว่ า่ เรอ่ื งนเ้ี องมวั คดิ ไปตอนน้กี ไ็ มม่ ีประโยชน์ละนะ
เจอกนั แล้วค่อยตดั สินดกี วา่

เม่อื เราสนทนากนั เช่นนั้นอยู ่ ผมก็สัมผสั ได้ถงึ การบดิ เบย้ี วของ
มิตอิ ย่างกะทนั หัน
ดเู หมือนจะมคี นมารับแล้ว
ประตทู ่ีดูไม่ชอบมาพากลปรากฏขน้ึ เบอ้ื งหนา้ ผม
คงเพราะสร้างดว้ ยความวิจติ รบรรจง มนั จงึ เป็นประตทู ี่หนา้ ตา
เวอรว์ งั อลงั การนา่ ด ู ถา้ เปน็ ผมคงทา� แคบ่ ดิ มติ ใิ หเ้ ปดิ ออกเทา่ นน้ั เทคนคิ
แบบนเี้ รยี นรไู้ วบ้ า้ งกค็ งด ี เพราะแคผ่ มจดจา� ภาพเอาไว ้ ครง้ั ตอ่ ไปกส็ ามารถ
เปิดประตูและ ‘เคล่ือนยา้ ย’ ไปไดเ้ ร็วข้ึน
เมื่อประตูเปิด สาวงามเรือนผมสีเขียวสวมชุดเมดสีแดงเข้มดู
เขา้ กันกอ็ อกมาจากข้างใน
จากนน้ั เธอกห็ นั ไปค�านบั ใหร้ ามิรสิ

“มารบั แลว้ เจา้ คะ่ ทา่ นรามริ สิ ทา่ นนนั้ คอื บคุ คลทที่ า่ นเคยกลา่ ว
ใชห่ รือไม่คะ? ถ้าเช่นน้นั ก็ขอเชิญทา่ นรว่ มทางไปกบั เราเถดิ เจ้าคะ่ ”
เธอเอย่ เทา่ น้ันแล้วหลบไปรออยู่ข้างประตู สายตาหลุบต่า� ลง
เธอสา� รวมอากปั กริ ยิ า ใหค้ วามรสู้ กึ อยา่ งมอื อาชพี ผถู้ งึ พรอ้ มซง่ึ
การศกึ ษา
แตผ่ มสะกิดใจอยเู่ รื่องหนึ่ง
ผมรบั รู้ถึงแรงกดดันชนิดเดยี วกบั ดอิ าโบลไดจ้ ากเมดคนน้ี
เดมอน แถมยังเป็นประเภทระดบั สงู ทสี่ ุด
ปศิ าจโดยทวั่ ไปนนั้ มขี ดี จา� กดั ตอ่ ใหเ้ ปน็ ผมู้ อี ายขุ ยั ยนื ยาวเพยี ง
ใดกเ็ ป็นได้แค่ระดบั อาร์คเดมอน (ขนุ พลปิศาจช้นั สงู ) ดูเหมือนว่าการที่
พวกเขาจะกลายเป็นตัวตนท่ีเหนือกว่าน้ันได้จ�าเป็นต้องอาศัยเหตุปัจจัย
บางอยา่ ง... สา� หรับดอิ าโบลนนั่ คอื “นาม” ทีผ่ มตัง้ ให้เขา

บทที่ 4 ณ ดนิ แดนแห่งโชคชะตา 299

ดอิ าโบลไดร้ บั นามและขา้ มพน้ ขดี จา� กดั ของเดมอน เขาไดบ้ รรลุ
จากอารค์ เดมอนส่กู ารเป็นเดมอนลอร์ดแลว้

‘คหึ หึ หึ ึ ขา้ ไมม่ คี วามสนใจในความเกง่ กาจหรอกขอรบั ขา้ ทราบ
วา่ เหนอื ฟา้ ยงั มฟี า้ เชน่ นนั้ ใหข้ า้ พยายามมากขน้ึ อกี สกั นดิ ไหมละ่ ขอรบั ’
เขาว่าแม้จะไม่สนใจในความแข็งแกร่งแต่สนใจเร่ืองการตอ่ สู้
หากตัวเองแกร่งเกินไปการต่อสู้จะไม่สนุก ดังน้ันเลยพึงพอใจ
อย่กู บั ขดี จ�ากดั น้ัน--------เขากลา่ วแบบนี้
เขาพดู เล่นหรอื เปล่านะ?
ถ้าเอาจริงหมอนน่ั คงนา่ กลัวทีเดียว
และปิศาจสาวท่ีผู้เบื้องหน้าผมเวลานี้ก็เป็นประเภทเดียวกับ
ดิอาโบล-------หรือก็คอื เป็นเดมอนลอร์ดนน่ั เอง
ให้ความรสู้ ึกเหมือนเป็นทูตจากปรภพมากกว่าเมดเสียอีกนะ
จากภมู คิ วามร ู้ (แอนเิ มชน่ั หรอื หนงั สอื การต์ นู ) ในชาตกิ อ่ นของ
ผม เมดคืออาชีพสายต่อสู้
ยงิ่ กว่าน้นั ขอย�้าอกี หนวา่ เธอเป็นเดมอนลอรด์
เป็นที่ชดั เจนแจ่มแจง้ ว่าผู้หญิงคนน้คี ือตัวอนั ตราย

“อ้าว มิซาร่จี งั นีน่ า ไมไ่ ด้เจอกนั ตงั้ นาน! กสี บายดมี ย้ั ?”
แมอ้ กี ฝา่ ยคือปศิ าจสาวแสนอนั ตราย รามริ ิสก็ไมไ่ ดส้ นใจ
ในอกี ความหมายหนึง่ ยัยน่ีกใ็ หญเ่ อาเร่อื งเหมือนกนั นะ

“-------อยา่ งขา้ มบิ งั อาจเปน็ หว่ งเปน็ ใยนายทา่ นหรอกเจา้ คะ่ ...”
“อ๋อเหรอ ยงั เหมือนเดมิ เลยนะ แตก่ ช็ ่างมันเถอะ”
รามิริสเอย่ แลว้ ตปี ีกบินพบั่ ๆ ไปในประตู
พวกผมเองกต็ ามหลงั เธอไป ถา้ ถกู ทงิ้ ไวต้ รงนกี้ ไ็ มร่ ทู้ างกนั พอดี
ถ้าเตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้วแต่ดันหลงทางคงอับอายจนไม่มี
หน้าไปมองพวกเบนิมารแุ น่
แต่ดูเหมือนเมดคนนี้------- มิซาร่ีจะเป็นลูกน้องของจอมมาร

300

ทช่ี ่อื ว่ากี
ถ้าจ�าไม่ผิดเขาคือราชาของพวกเดมอน และยังเป็นหน่ึงใน
จอมมารยุคโบราณที่สดุ ด้วยสินะ
ในเมื่อมีเดมอนลอร์ดมารับใช้แสดงว่าเก่งกาจไม่เบาแน่ๆ
พยายามอยา่ ไปเปน็ ปฏิปักษ์ด้วยท่าจะดกี ว่า

--------ชา่ งเถอะ นั่นก็ข้ึนอยู่กับสถานการณล์ ะนะ
ถงึ อยา่ งนนั้ การใหค้ นทดี่ แู ขง็ แกรง่ ขนาดนอี้ ยา่ งมซิ ารม่ี าทา� หนา้ ที่
น�าทางมันก็...
ดูทา่ กีคงเป็นชายท่ียโสน่าดู
ผมเคยคดิ วา่ ศตั รทู คี่ วรระแวดระวงั มเี พยี งเหลา่ จอมมาร แตด่ ทู า่
ความคดิ นจี้ ะออ่ นหัดเกินไปกระมงั
ถ้าเป็นอย่างน้ีพาดิอาโบลไปด้วยอาจจะดีกว่า ถึงแม้ว่าถ้าท�า
อย่างน้ันเขาคงอาละวาดอยกู่ บั ชิออนสองคนกต็ ามที...
จะแบบไหนก็สายไปแล้ว
ถงึ เวลาตอ้ งเตรียมใจ
สิ่งทรี่ ออยตู่ ่อจากนค้ี อื เหลา่ ผูป้ กครองของโลกใบนี้
แต่วา่ ผมจะไม่หวาดเกรง
ถ้าถามว่าทา� ไม--------นนั่ เพราะผมคนน้ีก็คอื ผู้ที่แข็งแกรง่ ทีส่ ดุ
ผู้หนง่ึ นัน่ เอง
ผมลอดผ่านประตูไปอย่างสงบ

●

เบนมิ ารจุ อ้ งมองสนามรบทแ่ี ผก่ วา้ งอยเู่ บอื้ งลา่ งแลว้ คลร่ี มิ ฝปี าก
ทุกอย่างเป็นไปตามแผน
ทัพข้าศึกถกู ลอ่ ไปยงั กบั ดักที่เกลโด้วางไวโ้ ดยรอบอย่างน่าขนั

บทที่ 4 ณ ดนิ แดนแหง่ โชคชะตา 301

เรื่องนั้นคงไม่แปลก เพราะอย่างไรเสียศัตรูก็ดูแคลนเราเต็มที่
อยูแ่ ล้ว

“สมกบั เปน็ ทา่ นรมิ รุ ุ ถา้ ตระเตรยี มมาถงึ ขน้ั นจ้ี ะแพย้ งั ยากกวา่ เลย”
เบนิมารุพดู พมึ พ�ากบั ตวั เอง นกึ เวทนาฝ่ายศัตร ู แผนนเ้ี กิดขน้ึ
ได้เพราะเขาสามารถคุมทัพได้ด่ังใจนึก ทว่าเขากลับคิดว่ามันไม่ใช่เรื่อง
ยากเยน็ อะไร
อย่างทีเ่ บนมิ ารเุ คยกลา่ ว กองทพั ของเคลย์แมนประมาทอย่าง
น่าขันเพราะหลงเชื่อว่าพวกตนจะชนะด้วยจ�านวนท่ีมากกว่า พวกเขาจึง
มงุ่ หนา้ ไปหากบั ดกั ดว้ ยเจตนาจะไลต่ อ้ นนกั รบมนษุ ยส์ ตั วฝ์ เี ทา้ ไวทปี่ ลอมตวั
เปน็ ผ้อู พยพ

“รผู้ ลแลว้ สนิ ะคะ ถา้ มาถงึ ขนาดนข้ี า้ ศกึ กไ็ มเ่ หลอื อบุ ายใหโ้ ตก้ ลบั
แลว้ ”
ข้างเบนิมารุผู้ลอยอยู่บนฟ้าเพื่อสังเกตสภาพการรบคืออาร์บิส
ทบี่ ินมาต้งั แตเ่ ม่อื ใดกไ็ ม่อาจทราบ
เธอกระพือปกี บนแผน่ หลังอยา่ งเงียบเชียบ ระมดั ระวังไม่ให้ไป
ก่อกวนความคดิ ของเบนมิ ารุ

“ทา่ นอารบ์ สิ เองรึ ขออภยั ทขี่ า้ พดู เอาเองทง้ั ทยี่ งั ไมไ่ ดช้ ยั ชนะแทๆ้ ”
“โปรดเรียกขา้ ว่าอาร์บสิ เถอะค่ะ ท่านเบนมิ าร-ุ -------”
เบนิมารุได้ยินดงั นัน้ ก็เบนนยั น์ตาสีชาดไปทางอาร์บิส
“เจ้าไม่ใชล่ ูกน้องของข้า”
เขาตดั บทอยา่ งเยน็ ชา
“ค่ะ น่ันสินะคะ แต่ว่าเวลาน้ีพวกเรามนุษย์สัตว์มอบอ�านาจ
บญั ชาการไว้ท่ที า่ นแลว้ ”
อย่างนีน้ ีเ่ อง เบนิมารุพยักหน้า
“กไ็ ด้ ขา้ ขอแตง่ ตั้งให้เจ้าเป็นรองแม่ทัพในศึกน”้ี
“น้อมรับค�าสั่งค่ะ ท่านเบนิมารุ”

302

อา� นาจบญั ชาการกองทพั ผสมอยทู่ เ่ี บนมิ ารแุ ตใ่ นนาม ทวา่ ยามน้ี
เพราะอารบ์ สิ ผูน้ า� ทัพอาณาจักรสัตวย์ รู าซาเนยี ออกปากวา่ จะอยใู่ ต้ค�าส่ัง
ของเบนมิ าร ุ ตา� แหนง่ จอมทพั แหง่ กองทพั ผสมนจ้ี งึ ตกแกเ่ บนมิ ารเุ รยี บรอ้ ย
ค�าสง่ั ของจอมทัพมอิ าจขดั ได้
การรบั ใชผ้ เู้ ขม้ แข็งคือกฎของอสูร

“-------ข้าแต่งต้ังใหท้ ่านเปน็ รองแม่ทพั แตก่ ็แทบไมเ่ หลอื งาน
ใหท้ า� แลว้ นะ? ขา้ ไมต่ งั้ ใจจะประมาท ทวา่ นเ่ี ปน็ เพยี งงานทสี่ ามารถมองเหน็
ชัยชนะเท่าน้นั เอง”

“ค่ะ ขา้ เห็นดว้ ย แต่ว่ายังมีกลิ่นอายของผแู้ ขง็ แกรง่ เหลอื อยอู่ ีก
หลายคนนะคะ”

“ใช่ เม่ือก�าหนดทิศทางการศึกได้แล้ว ข้าจะให้พวกเกลโด้มุ่ง
หนา้ ไปหา”
เบนิมารุตอบกลบั มาอย่างไม่ลงั เล

“รอประเด๋ยี วสิ หนา้ ที่น้นั ให้พวกข้ามีสว่ นช่วยด้วยเถอะ!”
“ถูกต้อง ช่วยอย่ากันเราไว้วงนอกเลยท่านจอมทัพ ที่น่ีคือ
อาณาจกั รของพวกเรามนษุ ยส์ ตั ว์ ใหเ้ ปน็ หนา้ ทพี่ วกทา่ นทา� เสยี หมด เดย๋ี ว
เราจะโดยท่านคาริออนดา่ เอา”
“อยา่ งทว่ี า่ นน่ั แหละ! ในเมอื่ ขนาดงานดแู ลความปลอดภยั ยงั ให้
พวกท่านท�า แค่ศกึ ครง้ั นอี้ ยากให้ปล่อยเป็นหน้าทพ่ี วกข้าเถอะนะ”
สเฟียร์กับฟอบิโอ้เอ่ยแทรกการสนทนาอย่างร้อนแรง อาร์บิส
ยมิ้ เจื่อนแล้วพดู บ้าง
“ท่านเบนมิ ารุ เร่ืองบญั ชากองทพั ขอฝากไวท้ ี่ทา่ น ดงั น้นั โปรด
ส่งั ใหพ้ วกข้าสามคนไปเดด็ หัวเหลา่ ผนู้ า� ทพั ข้าศึกด้วยเถดิ !”
เมือ่ เธอกล่าว สามทหารเสอื กค็ ้อมหัวโดยพร้อมเพรยี ง
ช ิ เบนมิ ารเุ ดาะลน้ิ
“พวกเจ้าให้ขา้ เปน็ จอมทพั เพราะเลง็ ไวแ้ บบนีเ้ องเรอะ!”

บทท่ี 4 ณ ดินแดนแห่งโชคชะตา 303