อนาลโย ผู้ไม่มีความอาลัย

เดือนอ้าย เดือนธันวา ปี ๒๕๐๑ ไปถึงวัดถำ�้ กลองเพล
แตก่ ่อนข้ึนกับจังหวัดอุดรธานี เดี๋ยวนี้แยกเป็นจังหวัด
หนองบวั ล�ำภู ซึ่งหลวงปู่ขาว อนาลโย อยู่ทนี่ ั้น ซ่ึงทา่ น
กเ็ พง่ิ มาอยใู่ หมใ่ นปนี น้ั เอง พทุ ธศกั ราช ๒๕๐๑ อาตมา
กบ็ วชในปนี น้ั เอง ตอนนนั้ อายหุ ลวงปขู่ าวประมาณ ๖๐
กวา่ ๆ ไปถงึ วดั ถำ้� กลองเพลในหน้าหนาว ชาวนาเกบ็ ขา้ ว
เสร็จใหมๆ่ ใหท้ ่านผู้อ่านคิดถึงค�ำฝนั กับตอนมาถึง
วัดถำ�้ กลองเพลดจู ะเป็นยงั ไง

พออาตมามาถึงวัดถ้�ำกลองเพลแลว้ ก็เข้า
มอบตัวกราบไหว้หลวงปูข่ าวด้วยความเคารพ
ได้มอบกายถวายชีวิตในหลวงปู่เป็นลูกศิษย์ลูกหา
เป็นลูกเปน็ เตา้ ของหลวงปู่ ฝกึ หัดขอ้ วัตรปฏิบัติ
อุปัฏฐากดว้ ยหมู่ด้วยคณะเป็นเวลาหลายปี วิสัย
หลวงป่ชู อบสงบมาก ตอนเราเข้าไปอย่ใู หมๆ่ เวลา
นั่งฉันเป็นแถว ท่านนั่งอยู่ เวลาเราจะถามหรือ
พดู กนั ต้องกระซบิ เบาๆ ไม่ให้มเี สยี ง ต้องมสี ตริ ะวงั
ตัวอยูท่ กุ เม่ือ เวลาเราทำ� ผดิ ทา่ นจะ "ฮ้ือ" คำ� เดียว
เทา่ น้นั แหละเหมือนเตือนเราให้มสี ติ

เราเคารพทา่ นมาก เรารกั ท่านมาก เราถอื เหมอื น
พอ่ ของเราจรงิ ๆ ทา่ นใหค้ วามเมตตา ใหค้ วามสงสาร
ใหท้ กุ สงิ่ ทกุ อย่างในความร้ใู นธรรมคำ� สงั่ สอน จนท่าน
พดู ว่า "ถา้ มรรคผลทเี่ ราทำ� มาเอาใหไ้ ด้ เรากจ็ ะเอา
ให้เจ้าทกุ คนแหละ" เราถอื ท่านเสมอื นพ่อ เราสงสยั
ดอู ะไรในธรรมขอ้ ไหนลกึ ตนื้ อย่างไร ท่านยนิ ดตี อบ
ยนิ ดแี นะนำ� ตลอด ให้ความรู้ ใหค้ วามเหน็ ใหอ้ บุ าย
ใหก้ ารแกไ้ ข จติ ใจของเราคดิ อยา่ งไรปรงุ แตง่ อย่างไร

394

เรานำ� ไปเลา่ ให้ท่านฟงั เราไม่ต้องอายขายหน้ามนั เลย มนั คดิ เข้าบ้านเรอ่ื งของ
กิเลสตณั หา ท่านกช็ ่วยแก้ไข ต้องทำ� แบบนนั้ ต้องคดิ แบบนน้ั ต้องปฏบิ ตั แิ บบนน้ั
เราไมต่ อ้ งอาย บางทเี รายกปัญหาขนึ้ มาพดู แต่พดู ไม่ใหม้ นั ถกู เรยี กวา่ พดู เป็น
อบุ าย เหมอื นเราต้องการไขม่ ดแดง เราเอาไม้ไปแหย่ๆ เทา่ นนั้ แหละ ไข่มดแดง
กจ็ ะร่วงหลน่ ลงมาให้เราได้กนิ เลย ฉนั นนั้ กเ็ หมอื นกนั บางทเี ราหวงั จะแกล้งถาม
ท่านให้ติด ท่านก็ไมต่ ดิ ถามท่านหมดมรรคผลสวรรค์นพิ พาน หลวงปขู่ าวเป็น
คนโบราณ หนงั สอื ไม่ไดเ้ รยี น ท่านเขยี นหนงั สอื ไม่ได้ แตอ่ า่ นออกท่องอา่ นสวด
ไดห้ มด เราสทู้ ่านไมไ่ ด้ทกุ อยา่ งเลย เรายอมทา่ นอยา่ งราบคาบเลย

อาตมาอยูก่ ับหลวงปู่ต้ังแตป่ ี ๒๕๐๑ ถึงปี ๒๕๑๒ อาตมาจึงออกจาก
ท่านไป เปน็ เวลาที่อย่กู บั ทา่ น ๑๑ ปี คำ� พดู ท่ที า่ นพดู เปน็ ค�ำดุ (ดา่ ) (อีตาอนั นี้)
มคี �ำเท่าน้ีที่วา่ เรา ค�ำอ่ืนไม่มี ท่านมีธรรมคือเมตตามาก จงึ รูส้ ึกเย็นอยู่ตลอด
เวลา บางครงั้ ไปวเิ วก จติ ใจเดอื ดร้อน พอกลบั มาหนั หนา้ เขา้ หาวดั ถำ�้ กลองเพล
เทา่ น้นั รู้สึกจิตใจเย็นวาบเลย ที่อยกู่ บั ท่าน ได้ยนิ ได้ฟงั ไดร้ ูจ้ กั ครบู าอาจารย์
หม่พู วกคณะมากมาย ทงั้ ทา่ นมรณภาพไปแลว้ กม็ าก ทย่ี งั มชี วี ติ อย่กู ม็ าก กเ็ ปน็
อานิสงสอ์ ยู่อยา่ งหนึ่ง ดกี วา่ ท่ีเราไมไ่ ด้อย่กู ับครูบาอาจารย์เลย”

395

พระครสู ันตวิ รญาณ ถวายตวั เป็นศิษย์
(หลวงปู่อำ่� ธมมฺ กาโม) หลวงปู่ขาว อนาลโย

วดั สันติวรญาณ ด้วยบญุ บารมขี องหลวงป่อู ำ่� ทำ� ให้ท่านไดม้ โี อกาส
อ�ำเภอวงั โป่ง จงั หวัดเพชรบูรณ์ มาเป็นศษิ ย์พระอรหนั ต์ทมี่ ชี อื่ เสยี งมากอกี รปู หนง่ึ คอื
หลวงปูข่ าว อนาลโย แหง่ วัดถำ�้ กลองเพล หลวงปู่ขาว
(ข้อมูลจากหนงั สอื หลวงปู่อ�่ำ ธมฺมกาโม เป็นศิษย์หลวงปู่ม่ัน ภูริทตฺโต บรรลุธรรมในรุ่นแรก
(พระครสู ันติวรญาณ) หลวงปู่ขาวเปน็ พระอาจารยท์ ี่ใจดี มีเมตตาสูงมาก
ท้งั ตอ่ พระเณรและญาติโยมเทา่ เทียมกันทกุ คน
หลวงปู่อ�่ำ ธมฺมกาโม มรณภาพ
ด ้ว ย อ า ก า ร ติ ด เ ชื้ อ ใ น ก ร ะ แ ส ครงั้ แรกหลวงป่อู ำ่� ตงั้ ใจจะมาภาวนากบั หลวงปขู่ าว
โลหิต เมื่อวันท่ี ๒๖ มิถุนายน สกั ๗ คนื พอมาอยวู่ ดั ถำ้� กลองเพลเขา้ จรงิ ทา่ นภาวนา
พ.ศ. ๒๕๕๘ เป็นสมาธิดี สมาธิท่ีเคยเสื่อมก็กลับคืนมาดว้ ยอ�ำนาจ
บารมขี องพ่อแมค่ รอู าจารย์ หลวงป่อู �่ำเลยได้อย่ศู กึ ษา
ธรรมกับหลวงปู่ขาวตอ่ มา เวลาผา่ นไปนาน ๓ ปี
เหมือนเพ่งิ มาอยูไ่ ด้ ๓ เดือน

หลวงปูข่ าวท่านบอกวา่ เอาจริงอย่างเดียว
ท�ำให้มาก วิธีรักษาสมาธิไมใ่ หเ้ สื่อม ใหค้ บกับ
กลั ยาณมติ ร คอื มติ รทดี่ ี มศี ลี มธี รรม อยา่ อยคู่ นเดยี ว
๓ ปี เราเปน็ สงฆ์สาวก เราไมใ่ ช่พระปัจเจก ต้องอยู่
รวมหมู่คณะครูบาอาจารย์ อยา่ อยู่ล�ำพังคนเดียว
ไม่ตอ้ งไปคบสมาคมผมู้ ชี อ่ื เสยี ง ให้คบกลั ยาณมติ ร
มติ รท่ดี ีมศี ีลธรรม

หลวงปูอ่ ่�ำไดป้ ฏิบัติตามค�ำสอนของหลวงปู่ขาว
ตง้ั แตน่ นั้ มา จติ ของหลวงป่ไู มเ่ คยเสอื่ มอกี เลย ท่านได้
ต้ังสัจจอธิษฐานอยู่ปฏิบัติธรรมกับหลวงปูข่ าวนาน
ถึง ๖ ปี จนหลวงปขู่ าวมรณภาพ

396

397

สมัยอยู่กับหลวงปู่ขาว ในชว่ งวันเขา้ พรรษา
พ ร ะ ภิ ก ษุ ทุ ก รู ป จ ะ ม า ก ร า บ ห ล ว ง ปู ่ข า ว พ ร ้อ ม ต้ั ง
อธิษฐานจิตใหม้ ีสัจจะในการปฏิบัติธรรม และตอ้ ง
ปฏบิ ัติใหเ้ ข้มข้นกว่าชว่ งนอกพรรษา พระทุกรูปจะตั้ง
สัจจะตอ่ หน้าหลวงปู่ขาวว่าจะเดินจงกรมนานเทา่ ไร
นั่งภาวนานานก่ีชั่วโมงในวันหน่ึง ส�ำหรับหลวงปู่อ�่ำ
ท่านตงั้ สจั จะวา่ จะเดนิ จงกรม ๑ ช่ัวโมง นงั่ ภาวนา ๑
ชัว่ โมง หลวงปูข่ าวให้น่ัง ๒ ชว่ั โมง เมอื่ ท่านน่ังวันละ
๒ ชว่ั โมง หลวงป่ขู าวใหน้ ง่ั ๓ ชวั่ โมง เมอ่ื ท่านนง่ั วนั ละ
๓ ช่ัวโมง หลวงปู่ขาวก็ให้นั่ง ๔ ชั่วโมง หลวงปู่อ่�ำ
ปฏิบัติอย่างเครง่ ครัดเสมอมา ท่านเดินจงกรมวันละ
๑ ช่ัวโมง จากเขื่อนถึงกุฏิ เปน็ เวลา ๑ ชั่วโมงพอดี
นั่งภาวนาตั้งแต่ ๒ ท่มุ จนถงึ ๖ ทุ่ม ท่านปฏบิ ัติภาวนา
อยา่ งเขม้ ข้น จรงิ จัง ขยนั หมั่นเพียร จนเป็นทย่ี อมรับ
ของหลวงปู่ขาว

หลวงป่ขู าวเปน็ พระอรหันต์ ทา่ นจะเปิด ทา่ นรู้
วาระจิต ท่านนั่งภาวนาเก่งมาก น่ังตลอดทั้งคืน
จนถึงสวา่ ง หลวงปูข่ าวสอนใหภ้ าวนาทุกเวลา
ทกุ ลมหายใจ ภาวนาไปจนวันตาย

หลวงปูอ่ ่�ำเลา่ วา่ หลวงปู่ขาวรูว้ าระจิตหลายเรื่อง
เช่น

เรื่องงูเหลือม ครั้งหนึ่งขณะหลวงปูอ่ ่�ำอยูบ่ นกุฏิ
ในวดั ถำ�้ กลองเพล เป็นช่วงฤดฝู น เดอื น ๖ เหน็ งเู หลอื ม
ตัวหน่ึงตัวโตมาก ล�ำตัวยาว ๒ วา มันเล้ือยผ่านกุฏิ
ทา่ นไป เป็นช่วงมันออกมาหากบหาเขียดเป็นอาหาร

398

ท่านเห็นงูเหลือมตัวใหญม่ าก ตั้งใจจะ ก�ำลังไกวเปลใหล้ ูกนอนอยู่ข้างทางเดิน
ไปเลา่ ถวายใหห้ ลวงปู่ขาวฟงั พอท่าน จงกรมน้นั เสียงดงั เตาะแตะๆ”
กา้ วขน้ึ กฏุ ิ หลวงปขู่ าวพดู ออกมาก่อนว่า
“เมื่อก้ีเห็นงูใหญห่ รือ” ท่านก็เลยเงียบ ตอ่ มาหลวงปู่แผ่เมตตาให้เด็ก
ไมไ่ ด้เล่าเร่อื งงูใหญ่ใหห้ ลวงปู่ขาวฟงั เหล่าน้ันได้ไปเกิดเป็นคนหมด บ้างก็ได้
ไปเกิดเป็นเด็กอยู่หน้าวัดถ้�ำกลองเพล
อีกเรื่องหนึ่ง เรื่องสามเณรเดิน นัน่ เอง
จงกรมแขง่ กบั หลวงป่ขู าว มสี ามเณรหนมุ่
รูปหนึ่งคิดในใจว่าจะเดินจงกรมแข่งกับ ห ล ว ง ปู ไ่ ด อ้ ยู ป่ ฏิ บั ติ ธ ร ร ม กั บ
หลวงปูข่ าว เพราะเห็นว่าหลวงปูข่ าว หลวงป่ขู าวเปน็ เวลา ๖ พรรษา จนถึงปี
ชราภาพแลว้ อายขุ ณะนน้ั ประมาณรว่ ม พ.ศ. ๒๕๒๖ ซง่ึ เป็นวาระสดุ ท้าย หลงั จาก
๙๐ ปี คงเดินจงกรมไดไ้ ม่นาน ตนเอง หลวงปู่ขาวมรณภาพ หลวงปู่ได้มีสว่ น
เปน็ หนุม่ แข็งแรงกว่าจะเดินให้นานกว่า รว่ มเป็นหัวหน้าหมู่ในการจัดงานสวด
หลวงปู่ขาว เม่ือเดินจงกรมไปหลาย อภิธรรมให้แกห่ ลวงปูข่ าวตลอดงาน
ชั่วโมง สามเณรเดินจนหมดแรงจงึ ต้อง เมื่อเสร็จงานพระราชทานเพลิงศพ
ออกจากทางจงกรม ยอมแพห้ ลวงป่ขู าว เรียบร้อยแล้ว หลวงปูไ่ ด้ออกจาก
ขึ้นกุฏิก่อน เช้าวันรุง่ ข้ึนหลวงปูข่ าวพูด วัดถ�้ำกลองเพล ติดตามหลวงปู่จันทา
บนศาลาว่า “เม่ือคืนมีผู้เดินจงกรมแข่ง ถาวโร มาอยูว่ ัดปา่ เขาน้อย จังหวัด
กบั หลวงปู่ แตห่ ลวงปู่ไม่ยอมแพห้ รอก” พจิ ิตร ในปี พ.ศ. ๒๕๒๘

อกี เรอ่ื งหนงึ่ เรอ่ื งเหน็ ผแี ม่ลกู ออ่ น
ขา้ งทางเดนิ จงกรม

หลวงปู่ขาวถามหลวงปู่วา่ “เห็นผี
แมล่ กู ออ่ นข้างทางเดนิ จงกรมไหม”

หลวงปูว่ า่ “ว่าง ไม่เหน็ ครับ”

หลวงปู่ขาวว่า “มีผีแม่ลูกอ่อน

399

400

ภาพจารกึ

หลวงปขู่ าว อนาลโย

401

402

403

404

405

406

407

หลวงปู่ขาวทา่ นเล่าให้ฟัง ทา่ นบอกวา่ โหลง่ ขอด
อ.พร้าว ท่านไปส�ำเรจ็ อย่ทู ่ีน่ัน

ท่านเดนิ ออกไป ทา่ นไปอาบนำ�้ ทา่ นวา่ อย่างนนั้ นะ อยา่ งนนั้ นะ อาบนำ้� เสร็จ มนั ไมเ่ สรจ็
ไปเหน็ ข้าวเขากำ� ลงั สกุ เขยี วกม็ ี กำ� ลงั พอทำ� ข้าวเม่าน้ี ทา่ นว่า เข้าห้องไปที่น่ังภาวนาเลย
ก็มี ออ่ นอยูก่ ็มี ทา่ นก็ดู นี่ละธรรมะจะไต่ไปตามนั้น เอาอันนี้เข้ามาเปน็ สนามมวยเลย
ขา้ วมหี ลายประเภท คนที่มบี ารมีแกก่ ลา้ แลว้ กเ็ หมอื น ซัดกันเลยผึงข้ึนในคืนวันนั้น อย่าง
ขา้ วสกุ ไม่เปน็ อน่ื จะสกุ โดยถา่ ยเดยี ว ผ้ทู บ่ี ารมลี ดลงมา น้ันแหละธรรมะอัตโนมัติ ทา่ นเลา่
กเ็ ปน็ อย่างนๆี้ ทา่ นไล่ลงไปนะ ข้าวประเภทลดกนั ลงมา ให้ฟงั
กบ็ ารมอี ย่ใู นขน้ั นๆ้ี ท่านไล่ไปจนกระทง่ั ลงถงึ รากถงึ โคน
ทม่ี นั เปน็ ดอกเป็นผลไปแล้วกเ็ ป็น ทอ่ี ย่กู บั ต้นมแี ต่ใบเฉยๆ จากเทศนอ์ บรมฆราวาส วัดปา่ บ้านตาด
มันคอยจะตายอยูก่ ับตน้ ก็มีใช่ไหมล่ะ ในตน้ ข้าวตน้ โดย หลวงตามหาบวั ญาณสัมปนั โน
น้ันแหละ ท่ีเปน็ ดอกเปน็ ผลไปแลว้ กม็ ี ที่รองกันลงมา
ก็มี ทฝี่ ังอย่กู บั โคนของมันกม็ คี อยแต่จะตาย

ท่านพจิ ารณาไป จติ ของเรามนั เรมิ่ แรกมาตง้ั แต่ต้นๆ
ขึ้นไปเร่ือยๆ เมื่อได้รับการบ�ำรุงเสมอก็เปน็ อย่างนี้ๆ
ท่านพจิ ารณา อาบน้�ำก็มีแตอ่ ันน้เี ป็นอารมณ์ ท่านว่า

408

409

410