เซียนคีย์บอร์ด 1-60 pdf

รว่ มพดู คยุ แสดงความคิดเห็น ไดท้ ่ี
Facebook Fanpage : EnjoyBook

1

บทท่ี 1 เซยี นคียบ์ อรด์ (ตน้ )

อะ๊ ! โอย๊ ยย! โอ๊ยยยย! เจบ็ ชะมดั ชายหนมุ่ รูส้ กึ เจ็บไปทงั้ ตวั กลิน่ เหมน็ ของผิวหนงั ท่ไี หมเ้ กรียมโชยเขา้
มาในจมกู บา้ เอ๊ย! น่มี นั เกดิ บา้ อะไรขนึ้ เน่ีย?

ซูอันจาไดแ้ ม่นเลยว่าเม่ือไม่กี่วินาทีก่อน เขากาลงั เถียงกับเหล่าเกรียนคียบอรด์ จานวนมากบนเว็บ
บอรด์ ท่เี ขาชอบเขา้ ไปสงิ อยทู่ กุ วนั ซ่งึ ถงึ แมว้ า่ ท่ีดา้ นนอกหอ้ งของเขาจะมที งั้ เสียงฝนตกและฟ้ารอ้ งดงั รุนแรง มนั
ก็ไม่ไดล้ ดทอนสมาธิในการพิมพข์ องเขาลงเลยแม้แต่น้อย เขาใชก้ ุลยุทธชักแม่นา้ ทัง้ หา้ มาป่ันประสาทคน
เหลา่ นนั้ จนอกี ฝ่ายพดู อะไรไมอ่ อก

...หหึ ึ นกั รบคียบ์ อรด์ เลเวล 1อยา่ งพวกแกนะ่ เหรอจะมาเทียบกบั เทพซูอนั ผนู้ ีไ้ ด!้

แต่แลว้ ในขณะท่ีซูอนั กาลงั ลาพองใจจู่ ๆ ทอ้ งฟ้าก็สว่างวาบพรอ้ มกบั เสียงฟ้ารอ้ งท่ีดงั กว่าคร้ังไหน ๆ
แลว้ จากนนั้ กลมุ่ กอ้ นสายฟา้ ท่มี ีลกั ษณะคลา้ ยกบั ลกู บาสก็พงุ่ ทะลหุ นา้ ต่างหอ้ งของเขา ชายหน่มุ จาไดแ้ ค่ว่ามนั
สว่างไสวอยกู่ ลางอากาศ เปลง่ แสงสีแดงอ่อน ๆ ออกมาอย่างนา่ พิศวง

หลงั จากนนั้ ? ซูอนั จาไดเ้ พียงว่าความเจ็บปวดแล่นเขา้ มาเล่นงานร่างกายเขาตามมาดว้ ยความรูส้ ึก
ท่ียากเกินจะบรรยาย เขายงั จาไดล้ าง ๆ ว่าจู่ ๆ แปน้ คียบ์ อรด์ ตรงหนา้ ของเขาก็กลายเป็นฝ่นุ ผง และมือทงั้ สอง
ขา้ งของเขาท่วี างอยบู่ นคียบ์ อรด์ ก็คอ่ ย ๆ หายไปเชน่ กนั จากนนั้ มนั กล็ ามมาท่รี า่ งกายของเขา

จนในท่ีสดุ ...สติของเขาก็ดบั วบู ไป

น่ีเราถูกฟ้าผ่าใส่เหรอ ? น่นั มนั บา้ อะไร ? ลกู บอลสายฟ้า ? แต่ดว้ ยประสบการณก์ ารท่องโลกออนไลน์
มาอย่างช่าชองบวกกบั นิสยั ส่วนตวั ของเขาท่ีชอบอ่านการต์ ูนและนิยายกาลงั ภายในอยู่แลว้ ดังนนั้ แทนท่ีจะ
รูส้ กึ หวาดกลวั เขากลบั รูส้ กึ ตนื่ เตน้ กบั ปรากฏการณแ์ ปลกประหลาดนี้

2

เอาล่ะเวย้ ! พลงั วิเศษเรากาลงั จะมี มนั คือพลงั วิเศษแน่นอน! โลกจ๋าเตรียมพบกบั เดอะแฟลชตวั จรงิ
เสยี งจรงิ ไดเ้ ลย!

เอะ๊ ...ไมส่ เิ ดอะแฟลชมนั ดไู ม่ครบเครือ่ งเทา่ ไหรเ่ อาเป็นกปั ตนั อะตอมจะดีกว่าไหม?

เขาพยายามเปิดเปลือกตาอย่างยากลาบาก ทุกอย่างท่ีอยู่ตรงหน้ากลับพร่าเลือนไปหมด ซูอันไม่
สามารถบอกไดเ้ ลยว่าตอนนีต้ วั เองนนั้ อย่ทู ่ไี หน ทนั ใดนนั้ ความรูส้ กึ บางอย่างก็แผ่ซ่านมาจากปลายนวิ้ ของเขา
ชายหนมุ่ จึงรบี ก็มมอง

...และวินาทที ่เี ขาเห็นส่ิงท่อี ยตู่ รงหนา้

ชายหนุ่มไม่แน่ใจนักว่าเขา ‘เห็น’ มันดว้ ยตาหรือว่าด้วยจิตของตัวเองกันแน่ แต่ตรงนิว้ ของเขาคือ
คยี บ์ อรด์ ท่คี วา้ งอย่กู ลางอากาศ รูปรา่ งธรรดาท่วั ไปเหมอื นท่เี ขาใชต้ ามปกติ ความแตกตา่ งเพียงอยา่ งเดียวของ
คียบ์ อรด์ นีก้ ็คือมนั เป็นสีเทาทงั้ หมด ดว้ ยความสงสยั เขาจึงย่ืนนิว้ ออกไปลองกดมนั ดู แลว้ ก็พบว่าป่ มุ แปน้ พิมพ์
ทงั้ หมดนนั้ ไมม่ ตี วั ไหนท่สี ามารถกดลงไปไดเ้ ลย คลา้ ยกบั วา่ ทุกอยา่ งถกู ล็อคเอาไว้

คณุ ผกู บญั ชี ‘เซียนคีย์บอร์ด’ สาเร็จแลว้ เม่ือทาตามเง่ือนไขท่ีกาหนดครบ ระบบความสามารถพิเศษ
จะถกู ปลดล็อคตามลาดบั ”จู่ ๆ เสียงไรช้ ีวติ ชวี าดงั กอ็ งขึน้ ในหวั ของซูอนั จนทาใหเ้ ขาตกใจกลวั

อะไรวะเน่ีย? ชายหน่มุ เฝ้าถามตวั เอง ทาไมเราถึงไม่กลายเป็นเดอะแฟลช สไปเดอรแ์ มน ไอรอนแมน
หรืออะไรพรรคนั้นท่ีมันเท่ห์ ๆ หน่อย? ถึงแมว้ ่าช่ือ ‘เซียนคีย์บอร์ด’ จะเขา้ กับบุคลิกของเขาก็เถอะ แต่มันก็
รูส้ กึ ...แปลก ๆ อย่ดู ี

“เอ่อ...คุณ...คุณระบบแลว้ ผมทาอะไรบา้ งถึงจะสามารถปลดล็อคความสามารถพวกนั้น?” ซูอัน
รีบถาม

“เก็บคัมภีรล์ ับจากดินแดนลึกลับทงั้ 12 และใส่มนั เขา้ ไปในแป้นพิมพ์ F1 ถึง F12 โดยทุกครง้ั ท่ีเก็บ
คัมภีรไ์ ด้ ความสามารถท่ีเกี่ยวขอ้ งกบั คัมภีรน์ นั้ จะถูกปลดล็อคใหค้ ุณใชง้ าน” นา้ เสียงท่ีไรช้ ีวิตชีวาเอ่ยขึน้ อีก
ครงั้

3

วนิ าทนี นั้ เอง ชายหนมุ่ ถึงพบวา่ ดา้ นบนของแปน้ พมิ พแ์ ต่ละตวั มอี กั ษรรูนประหลาดปรากฏอย่ซู ง่ึ เห็นได้
ชดั ว่ามนั น่าจะมคี วามเกี่ยวขอ้ งกบั คมั ภีรล์ บั ท่วี ่า

“ขอใหโ้ ชคดี เซียนคียบ์ อรด์ !” ทนั ทีท่ีสิน้ เสียงนนั้ แป้นพิมพต์ รงหนา้ ก็เร่มิ พบั ตวั เขา้ หากนั จนกลายเป็น
จดุ ดาเล็ก ๆ พงุ่ เขา้ ท่ปี ลายนวิ้ ของเขา

ซูอนั จึงรีบตะโกนออกไป “เด๋ียวสิ! แลว้ ไอ้ ‘ดินแดนลึกลบั ทงั้ 12’ ท่ีว่าน่นั มันคืออะไร? แลว้ ผมจะตอ้ ง
ทายังไงถึงจะได้เจอไอ้คัมภีรล์ ับพวกนั้น!?” น่าเสียดายท่ีไม่ว่าเขาจะตะโกนดังแค่ไหน ก็ไร้ซึง้ เสียงใด ๆ
ตอบกลบั มา และตอนนแี้ ปน้ พมิ พต์ รงหนา้ ก็หายไปแลว้ เชน่ กนั

ชายหนุ่มอยากจะสบถออกมา น่ีมันบา้ ชัด ๆ คียบ์ อรด์ ? พวกตวั ละครท่ีอยู่ในหนังมักจะเร่ิมตน้ ดว้ ย
อะไรเท่ห์ ๆ อยา่ งหยบิ จบั อะไรก็กลายเป็นเงินเป็นทองหรือไม่ก็อะไรประมาณนนั้ ไมใ่ ชเ่ หรอ ?

แลว้ ทาไมเขาถึงเร่ิมตน้ โดยการท่ีทุกอย่างถูกล็อค แถมยังตอ้ งพยายามทาทุกอย่างดว้ ยตวั เองก่อนท่ี
ทงั้ หมดจะถกู ปลดลอ็ คดว้ ยละ่ ?

แถมแค่ฟังจากช่ือ ‘ดินแดนลึกลบั ทงั้ 12’ มนั ก็ดอู นั ตรายมากอย่แู ลว้ และเขาก็ไมค่ ิดดว้ ยว่าคนพวกนนั้
จะยอมสง่ คมั ภรี ล์ บั ใหเ้ ขางา่ ย ๆ ละน่ีเขาตอ้ งตามหามนั ถึง 12 เลม่ ? ! น่มี นั บา้ ชดั ๆ

พืน้ ท่ีโดยรอบท่ีดพู รา่ เลือนเองก็ค่อย ๆ หายไปเช่นกนั เขารูส้ ึกไดว้ ่าแสงอาทิตยค์ ่อย ๆ สอ่ งกลบั มายงั
โลกและเขาสามารถไดย้ ินเสยี งพดู คยุ ของผคู้ นท่ีอย่รู อบ ๆ ไดด้ ว้ ย

“มนั แปลกท่ีตรงนีน้ ่ีแหละ บนทอ้ งฟ้าไม่ไดม้ ีเมฆครมึ้ เลยสกั นิด แลว้ สายฟ้าพวกนนั้ มาจากไหน? น่ีมนั
ไมส่ มเหตสุ มผลเลย”

“เอ๊ะ หรือว่าเราทาเวรทากรรมอะไรไวเ้ ยอะจนแมแ้ ต่สวรรคก์ ็ตอ้ งคิดวิธีลงโทษแปลก ๆ มาลงโทษเรา
แบบนี้ ?” ชายหนมุ่ ไดแ้ ต่ครุน่ คิด

4

“เฮน้ ่ีมันลูกเขยผูแ้ สนกระจอกของตระกูลฉู่ไม่ใช่เหรอ ? เฮอะ แทนท่ีเขาควรจะขอบคุณดาวนาโชค
ของตวั เองท่ีทาใหน้ างฟ้าอย่างคณุ หนฉู ่ตู กหลมุ รกั ได้ แต่เม่ือคืนวนั แต่งงานของเขากลบั โดดขึน้ อยู่บนเตียงของ
นอ้ งสะใภซ้ ะอย่างนนั้ ช่างสารเลวชาตชิ ่วั ซะจรงิ ๆ”

“บา้ ไปแลว้ ! น่เี ขาวางแผนจะควบสองเลยงนั้ เหรอ ?”
“หหึ หึ ึ มนั กเ็ ป็นธรรมดาไมใ่ ชเ่ หรอไงท่ผี ชู้ ายหลายคนตา่ งกอ็ ยากไดจ้ ะนอ้ งสะใภข้ องตวั เอง!”
“หึ งนั้ ก็สมควรแลว้ ท่โี ดนฟ้าผ่า! สมนา้ หนา้ !”
“แตก่ น็ ่าสงสารคณุ หนฉู จู่ รงิ ๆ อายยุ งั นอ้ ยแท้ ๆ แตก่ ลบั ตอ้ งเป็นหมา้ ย”
“ช่วู วว! อาจจะมคี นจากตระกลู ฉ่มู าไดย้ นิ ท่เี จา้ พดู กไ็ ด้ พวกเขากาลงั ตามหาตวั หมอน่ไี ปท่วั ทกุ ท่ี”
ซูอนั มึนงงกบั สิ่งท่ีตัวเองไดย้ ินเป็นอย่างมาก เรื่องไรส้ าระท่ีคนเหล่านีก้ าลงั พดู กนั อยู่มันคืออะไรกนั ?
แลว้ มนั เกดิ อะไรขนึ้ ? ทาไมทกุ คนถึงแคย่ ืนมองอยเู่ ฉย ๆ ?
ทาไมถงึ ไม่มีใครโทรเรยี กรถพยาบาลเลยสกั คน!
คอยดเู ถอะ!
ถา้ เขาดีขนึ้ เม่ือไหร่ เขาจะแฉพฤติกรรมท่ไี รย้ างอายของคนพวกนลี้ งบนโซเชยี ลมเี ดียใหห้ มด!
“ถอยหนอ่ ย! สปั เหรอ่ มาถงึ แลว้ ” เสียงใครบางคนตะโกนออกมา
สปั เหรอ่ งนั้ เหรอ? !

5

ซูอนั ตกตะลงึ พวกเขาควรโทรเรียกหมอไม่ใช่เหรอ? น่กี าลงั ถ่ายละครประวตั ิศาสตรก์ นั อย่รู ไึ ง?

วินาทีต่อมา เขาก็รูส้ ึกไดว้ ่ามีใครบางคนอยู่ขา้ ง ๆ เขา จากนัน้ ก็เร่ิมตรวจดูท่ีร่างของเขาแลว้ พูดว่า
“ศีรษะของศพขาวซีด ร่างของเขาเต็มไปดว้ ยเขม่าดา มือคลายออก ปากอา้ คา้ งและดวงตาเบิกโพลง เสือ้ ผา้
มีความเสียหายจากการถกู เผาไหม้ ดเู หมอื นวา่ เขาจะเสียชีวิตจากการถกู ฟ้าผ่าจรงิ ๆ”

ซูอันทงั้ กังวลและโมโหเป็นอย่างมากเม่ือไดย้ ินส่ิงนี้ เรื่องตายก็เรื่องนึง แต่ตายในสภาพท่ีน่าเกลียด
แบบนีม้ นั เป็นเร่ืองท่ีไม่อาจใหอ้ ภยั ได้ เขารวบรวมเร่ียวแรงทงั้ หมดเพ่ือลกุ ขึน้ น่งั และเอ่ยว่า “น่ี!! พวกนายช่วย
แต่งหนา้ ใหฉ้ นั ก่อนแลว้ ค่อยถา่ ยรูปไดห้ รือเปลา่ ?”

“...”

“ผะผะผีดิบ!!!” ทนั ใดนนั้ ผูค้ นท่ีรายลอ้ มเขาอยู่ต่างก็กรีดรอ้ งออกมา แต่ละคนวิ่งกระเจิงไปคนละทิศ
ละทาง

ซูอนั ชะงกั ไป ทุกคนท่ีอย่รู อบตวั เขาเขาต่างแต่งกายดว้ ยเคร่ืองแต่งกายสมยั โบราณ แถมคณุ ภาพของ
ผา้ กด็ คู อ่ นขา้ งต่า มนั แตกตา่ งจากท่เี คร่ืองแบบสวยหรูและฉูดฉาดท่เี ขาเห็นในโทรทศั น์ และท่ีสาคญั กค็ อื เขาไม่
เห็นกลอ้ งหรอื ตากลอ้ งอย่แู ถวนเี้ ลยสกั คน อนั ท่จี รงิ เขาไมเ่ ห็นมีใครหยิบโทรศพั ทข์ ึน้ มาเลยสกั คน! และเขาก็ไม่
เห็นเสาไฟ รถยนต์ หรืออะไรก็ตามท่ีเหมอื นกบั โลกท่เี ขาเคยอยเู่ ลยดว้ ย

เอ๊...? น่ีเรายังไม่ตายหรอกเหรอ? แลว้ น่ีเราถูกส่งมาอีกโลกหน่ึงใช่หรือเปล่า? เพราะว่าเป็นคอนิยาย
และไดอ้ า่ นเรือ่ งแบบนมี้ าจานวนมาก ดงั นนั้ เขาจึงไม่ไดต้ กใจอะไรมากนกั

“นะ นะ น่ีเจา้ เป็นตวั ประหลาดอะไรกนั แน่? !” สปั เหรอ่ ตกใจกลวั จนหงายหลงั ลงไป รมิ ฝีปากส่นั ระรกิ
ขณะท่ีชมี้ าท่ีซูอนั

6

“ฉันไม่ใช่ตัวประหลาดเว๊ย ไอโ้ ง่น่ี! นายแยกแยะระหว่างคนเป็นกบั ศพไม่ออกหรือยงั ไง ? ฉันว่านาย
คงตอ้ งหางานใหม่แลว้ แหละ แค่ก!...แค่ก!” ขณะท่ีพดู กล่มุ ควันก็ยังคงพวยพ่งุ ออกมาจากทางปากและจมกู
ของชายหน่มุ ทาใหเ้ ขาสาลกั แนน่ อนวา่ น่คี อื ผลพวงจากการถกู ฟา้ ผา่

วินาทีนนั้ ซูอนั ถึงพบว่าเสือ้ ผา้ ของเขาเองก็ผิดไปจากท่สี วมปกติเช่นกนั หนาซา้ แขนและขาของเขายงั ดู
ผอมแหง้ กว่าเดิมมาก น่ีไม่ใช่ตวั เขาอย่างแน่นอน และทนั ใดนนั้ ความคิดหนึ่งก็ผลดุ ขึน้ มาในหวั ชายหน่มุ รีบดงึ
กางเกงของตวั เองออกและกม็ ลงสารวจจดุ ท่เี ป็นความภมู ใิ จของชายชาตรี...

“...”

7

บทท่ี 2 เซียนคียบ์ อรด์ (ปลาย)

“บา้ เอ๊ยยยยยยย~!!!” ชายหน่มุ กรดี รอ้ งออกมาดว้ ยความเจบ็ ปวดใจ

จากท่แี ตเ่ ดมิ มนั เคยเป็น ‘จา้ วยกั ษใ์ หญ่’ แตต่ อนนเี้ ขากลบั เหน็ แค่ ‘เจา้ หนอนตวั จอ้ ย’ เท่านนั้ เรอื่ งแบบ
นมี้ นั ไมม่ ผี ชู้ ายคนไหนทนรบั ไดห้ รอก!

แตแ่ ลว้ เสยี งรอบ ๆ ท่กี าลงั ออื้ องึ จู่ ๆ กลบั เงยี บลงอยา่ งไมม่ ีป่ีไมม่ ีขลยุ่ พรอ้ มกบั บรรดาผคู้ นท่ที ่ีอยู่โดย
รอบก็รีบปลีกตวั ออกเป็นไปสองขา้ งทางพลางแอบชาเลืองมองผทู้ ่กี าลงั เดนิ เขา้ มาใหม่ดว้ ยสีหนา้ ประหมา่

ซอู นั เองกห็ นั ไปมองโดยไม่รูต้ วั เช่นกนั และสดุ ทา้ ยเขากเ็ ขา้ ใจแลว้ วา่ ทาไมทกุ คนถึงมีทา่ ทางแบบนี้

สงิ่ ท่เี ขาเห็นก็คอื สตรที ่อี ยใู่ นเครื่องแตง่ กายสขี าวกาลงั เยอื้ งย่างมาทางเขาอยา่ งชา้ ๆ

ดวงตาของนางเป็นประกายสดใส ผิวขาวดุจหิมะ คิว้ เรียงทรงสวยราวกับถูกวาดมา และทุกย่างกา้ ว
ของนางดเู หมือนจะมสี ายลมเย็นพดั ผา่ น ผมสีดาสลวยพลวิ้ ไหวไปตามแรงลม ชดุ กระโปรงยาวสีขาวของนางก็
เช่นกนั เอวคอดก่ิวรบั กบั สะโพกผายสมส่วนถูกคาดไวด้ ว้ ยเข็ดขดั สีฟ้าอ่อน เม่ือรวมทงั้ หมดนีเ้ ขา้ ดว้ ยกนั มนั ทา
ใหน้ างดเู หมือนกบั นางฟ้าท่อี ย่ทู า่ มกลางหมเู่ มฆไมม่ ีผิด

พระเจา้ ช่วย! เวลานี้ ซูอนั เอาแต่ตาหนิและเกลียดการดอ้ ยการศึกษาของตวั เองท่ีทาใหเ้ ขาไม่สามารถ
ใชค้ าท่เี หมาะสมในการบรรยายความงามนไี้ ด้

เม่ือสงั เกตเุ ห็นว่าอีกฝ่ ายมองมาท่ีตน เขาก็รีบยนั ตัวลุกขึน้ ทนั ทีพรอ้ มกับพดู ว่า “ว่ายงั ไงจ๊ะสุดสวย มี
แฟนหรอื ยงั เอ่ย ? แตถ่ า้ หากมแี ลว้ สนใจอยากไดก้ ิ๊กเพิม่ สกั คนรเึ ปลา่ จะ๊ ?”

สายตาไมพ่ อใจฉายชดั ขึน้ เพยี งช่วงหนง่ึ บนใบหนา้ ของหญิงสาว จากนนั้ นางเอย่ ขนึ้ ดว้ ยนา้ เสียงเย็นชา
“ดจี งั นะซอู นั ทงั้ ๆ ท่เี ราเพ่ิงแตง่ งานกนั ไปไมก่ ่ีช่วั โมง แต่เจา้ กลบั จาขา้ ไมไ่ ดแ้ ลว้ อย่างนนั้ เหรอ?”

8

“...”

หะ!? ซูอนั ชะงกั ไปในทนั ที หญิงสาวท่ดี สู วยงดงามราวกบั เทพธิดาผนู้ ีค้ อื ภรรยาของไอก้ ร๊วกผนู้ ่าสงสาร
คนนอี้ ย่างนนั้ เหรอ? และท่ีนา่ ตกใจมากกวา่ นนั้ กค็ ือ...

ชายเจา้ ของรา่ งท่ีตายตายเพราะถกู ฟา้ ผ่าก็ช่ือซูอนั เหมอื นกนั เน่ียนะ?

ในเวลาเดียวกบั ท่ีเขากาลงั สบั สน จู่ ๆ ขอ้ มูลจานวนมากของชายคนท่ีเขามาสวมร่าง...ทงั้ ความรูส้ กึ
แปลกประหลาดและความรูส้ กึ คนุ้ เคยก็สาดซดั เขา้ มาในหวั

ท่เี ขารูส้ กึ คนุ้ เคยกเ็ ป็นเพราะว่าโลกนีค้ ลา้ ยกบั ประเทศจีนในสมยั โบราณเป็นอย่างมาก รวมทงั้ มนั ยงั ใช้
ภาษาและวฒั นธรรมเดียวกันอีกต่างหาก แต่ท่ีรูส้ ึกแปลกเพราะท่ีน่ีคือโลกของวิทยายุทธ โลกท่ีผูค้ นสามารถ
แขง็ แกรง่ ไดอ้ ยา่ งไม่น่าเช่ือ กลายเป็นผยู้ ิ่งใหญ่ท่ีสามารถแยกทะเลไดโ้ ดยใชเ้ พียงแค่ดาบหรือการกระโดดเพียง
แคค่ รง้ั เดยี ว

แต่มนั กไ็ มไ่ ดเ้ หมือนกบั โลกของนิยายกาลงั ภายในท่เี ขาเคยอ่าน ในโลกนี้ ผมู้ พี ลงั สว่ นใหญ่จะรวมกล่มุ
อยใู่ นวงั หลวง ย่ิงคณุ แขง็ แกรง่ มากเท่าไหร่ คณุ กจ็ ะย่ิงไดร้ บั อานาจและสิทธิพิเศษท่มี ากย่งิ ขนึ้

แผ่นดนิ นเี้ ป็นท่ียคุ สมยั ของราชวงศโ์ จว และจกั รพรรดิคนปัจจุบนั ก็คือหนึง่ ในผฝู้ ึกตนท่ีทรงพลงั ท่ีสุดใน
แผ่นดนิ นี้

สมัยของราชวงศโ์ จวเป็นสมัยท่ีเจริญรุ่งเรืองท่ีสุด และอยู่ได้นานกว่าราชวงศอ์ ่ืน ๆ ของจีน เหล่า
องคช์ ายและเชือ้ พระวงศค์ นอ่ืน ๆ ของราชวงศต์ ่างกระจดั กระจายกนั อย่ทู ่วั ดินแดน และตาแหน่งยศท่ีรองจาก
พวกเขาก็คอื อ๋อง จวนิ้ อ๋อง ก๋วั กง จวนิ้ กงและเหลา่ ขนุ นางตามลาดบั พวกเขาเหลา่ นลี้ ว้ นมีเมืองและกองทพั เป็น
ของตวั เอง พวกเขารว่ มกนั ดแู ลดินแดนท่ีพวกตนไดร้ บั มอบหมายควบค่ไู ปกบั ขนุ นางท่ไี ดร้ บั การแตง่ ตงั้ จากราช
สานกั

9

เมืองท่ีเขาอย่ใู นตอนนีค้ ือเมืองจนั ทรก์ ระจ่างเป็นเมืองของอ๋องจนั ทรก์ ระจ่าง ซ่งึ ช่ือจริง ๆ ของเขาก็คือ
ฉ่จู งเทยี น

เจา้ ของรา่ งคนกอ่ นเองกช็ ่ือซูอนั เชน่ กนั ซูอนั ‘อีกคน’ เป็นเด็กกาพรา้ ท่ถี กู ผเู้ ป็นลงุ เลีย้ งดมู า และยงั เป็นท่ี
รูจ้ ักในฐานะของคนท่ีฐานะทางบา้ นไม่ค่อยดี ชายหนุ่มไม่มีทัง้ ความสามารถในเร่ืองของการเรียนและการ
บ่มเพาะสรรพวิชา แต่กลบั มีความฝันท่ีทะเยอทะยานอย่างไม่น่าเช่ือ ซ่งึ แน่นอนว่ามนั สงู เกินกว่าท่ีเขาจะเอือ้ ม
ถึง ดงั นนั้ เม่ือรวมทงั้ หมดนเี้ ขา้ ดว้ ยกนั มนั จงึ ทาใหผ้ เู้ ป็นลงุ โกรธมากจนถึงขนั้ เสยี ชีวิตไปดว้ ยความโกรธนนั้ เลย

แตเ่ ม่อื ไมน่ านมานมี้ นั มเี รอ่ื งบางอย่างเกิดขนึ้ และทาใหท้ กุ คนตกตะลงึ ซ่งึ กค็ ือจู่ ๆ คนท่ไี รค้ ่าเชน่ นีก้ ลบั
ไดร้ บั ความสนใจจาก ‘องค์หญิง’ ของเมืองจนั ทรก์ ระจ่าง ซ่งึ ก็คือลกู สาวคนโตของท่านอ๋องจนั ทรก์ ระจ่าง จาก
นนั้ ตอ่ มาเขาก็ถกู เชิญไปท่คี ฤหาสนต์ ระกลู ฉ่แู ละไดก้ ลายเป็นลกู เขยของอ๋องผสู้ งู ศกั ดิ์

คนท่ไี รค้ า่ แบบนจี้ ะไปค่คู วรกบั คณุ หนฉู ่ผู สู้ งู สง่ ไดอ้ ย่างไร? โดยเฉพาะอย่างยิ่งเม่ือพิจารณาว่านางสวย
มากแคไ่ หน แทบจะทกุ คนท่ไี ดย้ นิ เรือ่ งนีต้ า่ งก็คิดแบบเดยี วกนั วา่ พวกเขายงั เป็นตวั เลือกท่ีดีกว่าชายผนู้ ีด้ ว้ ยซา้ !

สว่ นสตรใี นชดุ ขาวตรงหนา้ ของเขาตอนนนี้ ่ะเหรอ? แนน่ อนว่านางคอื ลกู สาวคนโตของตระกลู ฉู่

...ฉ่ชู เู หยยี น

โชคดีท่ีซูอนั ยงั สามารถคิดหาทางออกไดเ้ ม่ือเผชิญหนา้ กับคาถามท่ีก่ึงตาหนิของอีกฝ่ าย เขายิม้ และ
เอือ้ มมือไปหมายจะโอบรอบเอวของหญิงสาวพรอ้ มกบั ตงั้ ใจสวมบทบาทใชค้ าพดู จาใหเ้ ขา้ กับยุคสมยั และพูด
ว่า “แหะ ๆ ภรรยาท่ีรกั ของขา้ ขา้ ลอ้ เจา้ เล่นต่างหาก ขา้ กงั วลว่าเจา้ จะรอ้ งไหฟ้ ูมฟายหลงั จากท่ีเห็นขา้ อย่ใู น
สภาพนขี้ า้ เลยหยอกเจา้ เลน่ เพ่อื ใหเ้ จา้ ผ่อนคลายเท่านนั้ เอง”

ในเม่ือเขาถกู ยา้ ยมาอย่ใู นร่างของซูอนั อีกคนท่ีอย่ใู นมิติค่ขู นาน น่นั ก็หมายความว่าตอนนีผ้ หู้ ญิงคนนี้
คอื ภรรยาของเขา!

แต่แนน่ อน...ถา้ หากอีกฝ่ายหนา้ ตาขรี้ วิ้ ขเี้ หร่ มนั คงไมม่ ีทางท่ีเขาจะยอมรบั นางไดง้ ่ายขนาดนี้

10

ฉ่ชู เู หยียนหมนุ ตวั หลบและกา้ วถอยห่างจากออ้ มแขนของอีกฝ่าย “รอ้ งไหฟ้ มู ฟาย? ใหก้ บั เจา้ นะ่ เหรอ?”
นา้ เสียงน่ิงเรียบของนางแฝงความเยน็ ชาอยภู่ ายใน

ซูอันไม่ไดส้ นใจอะไร เขาคิดว่าอีกฝ่ ายคงอายเกินกว่าท่ีจะทาท่าทีสนิทสนมชิดเชือ้ กับเขาต่อหน้า
สาธารณะชน ชายหนมุ่ รบี เดินตามหญิงสาวไปเขาตอ้ งการท่จี ะใชโ้ อกาสนใี้ นการสรา้ งความประทบั ใจในตวั เขา
ใหอ้ ีกฝ่ายเห็น

ทนั ใดนนั้ รา่ งของหยิงสาวผหู้ น่ึงก็กระโดดออกมาและขวางทางเขาไว้ ซูอนั กะพรบิ ตาปริบ ๆ อย่างไม่
เขา้ ใจ หญิงสาวตรงหนา้ ของเขาสวมเสือ้ คลมุ สีเขียว ทาทรงผมหนา้ มา้ ตดั ตรง มดั หางมา้ สงู อย่างสวยงาม และ
ห่นุ สวยสมสว่ น โดยเฉพาะเอวของนางท่เี วา้ เขา้ รูปนนั้ มนั เป็นสิ่งท่นี ่าดงึ ดดู ท่สี ดุ ในรา่ งของนางจนทาใหซ้ ูอนั ตอ้ ง
หายใจแรง

ขณะท่ีซูอนั กาลงั จะเอย่ ชมความงามของอีกฝ่าย หญิงสาวตรงหนา้ ก็เอ่ยวาจาท่ไี ม่น่าฟังออกมา “เจยี ม
กะลาหวั ของเจา้ เองซะบา้ ง! ถอยกลบั ไปซะ!”

ซูอนั กะพริบตาปริบขณะสารวจความทรงจาของตวั เองอย่างละเอียด อย่างนีน้ ่ีเอง! หญิงสาวคนนีค้ ือ
สาวใชข้ องคณุ หนชู เู หยียน นางช่ือ เสว่ียเอ๋อร์ หญิงรบั ใชอ้ ย่างนางกลา้ พดู จากบั เจา้ นายแบบนไี้ ดอ้ ย่างไร?

วนิ าทนี นั้ เขาก็ไดย้ นิ เสยี งพดู คยุ ดงั แว่วมาจากผคู้ นท่ยี นื ดอู ย่รู อบ ๆ

“น่นั คอื บตุ รสาวคนโตของตระกลู ฉ่อู ย่างนนั้ หรอื ? นางช่างงดงามจรงิ ๆ”

“แมแ้ ต่สาวใชข้ องนางเองกม็ ใี บหนา้ ท่งี ดงามเช่นกนั !”

“ถ้าอย่างนัน้ ก็แสดงว่าชายท่ีถูกฟ้าผ่าคนนี้คือลูกเขยจอมขีข้ ลาดของตระกูลฉู่จริง ๆ น่ะสิ? เขาทา
ไดย้ งั ไงกนั นะ?”

11

“เหอะ! เขากค็ งใชเ้ ลห่ ก์ ลอะไรสกั อย่างน่นั แหละ! ดสู ิ แมแ้ ต่สาวใชเ้ องก็รงั เกียจเขา!”

? !? ! ลกู เขยจอมขีข้ ลาด? !

ซอู นั ทาสีหนา้ แปลกประหลาดออกมา ดเู หมือนว่าเขาคนก่อนจะไมไ่ ดใ้ ชช้ วี ิตท่ีดมี ากนกั ในโลกนี้ แตเ่ ขา
ก็ไม่ไดส้ นใจอะไรมาก ใชเ้ ลห่ ก์ ลแลว้ ยงั ไง? การใชเ้ ลห่ ก์ ลมนั กต็ อ้ งใชท้ กั ษะเหมือนกนั เวย้ !

เขาเช่ือวา่ คนพวกนเี้ องกอ็ ยากจะทาแบบนเี้ ชน่ กนั แต่แคไ่ มม่ คี วามสามารถพอกเ็ ทา่ นนั้ !

ฉู่ชเู หยียนเดินขึน้ ไปบนรถมา้ อย่างรวดเร็ว ซูอนั เองก็อยากจะตามเขา้ ไป แต่สาวใชเ้ สว่ียเอ๋อรก์ ลบั เดิน
เขา้ มาปิดทางขึน้ รถมา้ เอาไวพ้ รอ้ มกบั ใชส้ ายตาจอ้ งเขม็งหา้ มไม่ใหเ้ ขาตามขึน้ ไป สาวใชค้ นอ่นื เอง ๆ กด็ เู หมือน
จะคนุ้ ชนิ กบั สงิ่ เหลา่ นี้ พวกนางจึงทาเป็นไม่เห็นและไม่ใสใ่ จ แลว้ เร่ิมเตรียมตวั บงั คบั รถมา้ ใหเ้ คล่ือนท่ีต่อไป

ซูอนั เร่มิ จะหงุดหงิดเล็กนอ้ ย...น่ี คณุ ผหู้ ญิง สามีของเจา้ เพิ่งจะถูกฟ้าผ่ามานะ ทาไมเจา้ ถึงใจจืดใจดา
ปลอ่ ยใหส้ ามขี องเจา้ ท่กี าลงั อ่อนแอเดนิ กลบั เองแบบนี?้

เม่ือคิดเช่นนี้ เขาจึงรีบเดินตรงดิ่งเขา้ ไปหา เสว่ียเอ๋อร์ จากนั้นเม่ือถึงระยะประชิดเขา้ ย่ืนหนา้ เข้าไป
ทาท่าทีจะแกลง้ หอมแกม้ นาง

เสว่ียเอ๋อรต์ กตะลึงและรีบถอยตวั หลบทนั ที และน่ีก็เป็นการเปิดโอกาสใหช้ ายหน่มุ รีบเปิดประตรู ถม้า
และขึน้ ไปน่งั ในรถมา้ ทนั ที

ภายในรถมา้ อบอวลใบดว้ ยกลิ่มหอมอ่อน ๆ ท่ชี วนหลงไหล ชเู หยียนกาลงั น่งั อ่านหนงั สือเลม่ หนึง่ และ
เห็นไดช้ ัดเลยว่านางเองก็ประหลาดใจเช่นกันท่ีเห็นชายหนุ่มเขา้ มาดา้ นในได้ เม่ือก่อนคนตรงหน้าของนาง
มกั จะเช่อื ฟังและยอมอย่ขู า้ งนอกอย่างสงบเสง่ียม!

“...” วนิ าทีนนั้ นางจอ้ งมองอกี ฝ่ายอยา่ งงนุ งง ไม่รูว้ ่าตอ้ งทาอยา่ งไร

12

ขณะท่ีซูอนั กาลงั จะพดู บางอย่าง เขาก็สงั เกตเห็นช่ือของหนงั สอื ท่อี ย่ใู นมอื ของหญิงสาว

[ภรรยาผนู้ า่ รกั : 99 วนั แหง่ การตามหาความรกั ของนกั ดาบอมตะผยู้ ่งิ ใหญ่]

เม่ือเหน็ ช่ือหนงั สอื เลม่ นเี้ ขาไดแ้ ต่กะพรบิ ตาปริบ ๆ พดู อะไรไม่ออก

ช่วั อดึ ใจเดียว เสว่ยี เอ๋อรก์ พ็ งุ่ เขา้ มาดา้ นในอย่างเดือดดาล “ฮึ่ม! ขา้ สาบานเลยว่าขา้ จะ...”

ชูเหยียนรีบซ่อนหนังสือไวใ้ นแขนเสือ้ ของตวั เองทันที ริว้ แดงระเร่ือปรากฏขึน้ บนใบหนา้ งามอันไรท้ ่ีติ
ของนาง “ช่างมนั เถอะเสว่ยี เอ๋อร์ ปลอ่ ยเขาเถอะ”

เสว่ียเอ๋อรเ์ หลือบหางตามองซูอนั ก่อนจะหนั กลบั ไปน่งั ดา้ นหนา้ ของรถมา้ ตามเดิมอย่างจาใจ

“เม่อื ครูน่ .ี้ ..เจา้ เห็นอะไรหรอื เปลา่ ?” ดวงตาของชเู หยียนเผยแววอนั ตราย

ชายหนมุ่ จึงรีบโบกมอื ปฏเิ สธ “ขา้ ไม่เห็นอะไรทงั้ นนั้ !”

ในโลกนีม้ ีนิยายนา้ เน่าดว้ ยเหรอเน่ีย? แถมช่ือของมนั ยงั น่าอายเหมือนกบั นิยายรกั นา้ เน่าบนโลกเดิม
ของเขาเลย เขาไม่คิดจรงิ ๆ วา่ หญิงสาวท่ดี เู ยน็ ชาตรงหนา้ จะแอบอ่านนิยายแบบนี้

แต่เขาก็รูด้ ีว่าอีกฝ่ายไม่เช่ือสิ่งท่ีตนพดู ดว้ ยความท่ีกลวั ว่าคนตรงหนา้ อาจจะฆ่าปิดปากเขา ซูอนั ก็รีบ
เปล่ียนเรื่องทนั ที “ท่ีรกั เจา้ เคยไดย้ ินเรื่องของ ‘ดินแดนลึกลบั ’ รเึ ปล่า? แลว้ ดินแดนลึกลบั พวกนนั้ มีบา้ งไหมท่ี
อยใู่ กล้ ๆ เมอื งของเรา?”

สหี นา้ ของชเู หยยี นดตู กตะลงึ “เจา้ ไปไดย้ ินเรอ่ื ง ‘ดนิ แดนลกึ ลบั ’ มาจากท่ไี หน?”

ในขณะเดียวกนั ท่ีดา้ นนอกของรถมา้ จู่ ๆ ดวงตาของเสว่ียเอ๋อรก์ ็เปลง่ ประกายช่วั รา้ ยขึน้ แวบหนึ่ง แต่
นางก็รบี ก็มหนา้ เพ่อื ซอ่ นมนั ทนั ที

13

ซอู นั จึงเอ่ยตอบไปว่า “ขา้ ไปไดย้ ินคนอ่นื พดู มา”
“เหลวไหล!” ชเู หยยี นขมวดควิ้ “มนั ไมม่ ที างท่คี นธรรมดาจะเคยไดย้ นิ เร่อื งนี”้

14

บทท่ี 3 ลอบสงั หาร (ตน้ )

เม่อื เหน็ สีหนา้ งนุ งงของซูอนั ฉู่ชเู หยยี นจงึ เอ่ยขึน้ ชา้ ๆ ว่า “ขา้ ไมส่ นวา่ เจา้ จะไปไดย้ นิ ช่ือนีม้ ากจากไหน
แตต่ ่อไปนี้ อย่าถามอะไรเก่ียวกบั สิง่ นีอ้ ีก ไม่อย่างนนั้ เจา้ จะตอ้ งถกู ฆ่าแน่ ๆ”

ซูอนั น่ิง พดู อะไรไม่ออก ใหต้ ายเถอะพระเจา้ ดเู หมือนว่าดินแดนลึกลบั พวกนีจ้ ะกลายเป็นปัญหาเสีย
แลว้ แต่ทนั ใดนัน้ เขาก็ชะงกั ไป งั้นมนั ก็หมายความว่าไอแ้ ป้นพิมพบ์ า้ น่ีก็หลอกเขาน่ะสิ! แค่เอ่ยถึงเขายงั เกือบ
ถกู ฆา่ แลว้ อยา่ งนเี้ ขาจะไปเอา ‘คมั ภรี ล์ บั ’ มาจากท่นี ่นั เพ่อื ปลดล็อคความสามารถพวกนนั้ ไดย้ งั ไง?

ชายหน่มุ สดู หายใจเขา้ ไปจนเต็มปอดพยายามสงบสติอารมณ์

เห้อ~ ช่างเถอะ ต่อใหเ้ ขาไม่ได้มีพลังพิเศษมาตั้งแต่ต้นแล้วยังไง? แค่ได้ทะลุมิติมาเจอกับภรรยา
ท่สี ดุ แซ่บขนาดนกี้ ็ถือเป็นความโชคดีของเขาแลว้ เพราะฉะนนั้ ท่เี หลือเขาจะหาทางเอง

ส่วนเรื่องความแตกต่างท่ีชัดเจนของสถานะระหว่างเขากบั ฉู่ชูเหยียน เขาไม่ไดก้ งั วลเลยสกั นิด ก่อน
หนา้ นีเ้ ขาเคยอ่านนิยายออนไลนห์ ลายเร่ืองท่ีมีสถานการณค์ ลา้ ยกับก่อนนี้ และเขาก็จะใชเ้ ทคนิคท่ีซึมซบั มา
จากตัวละครพระเอกอย่างเช่น เซ่ียงเสา้ หลง อยุ้ เสี่ยวป้อ หรือซ่งชิงซู ในการจัดการกบั สถานการณท์ ่ีคลา้ ย ๆ
กนั เอา ตอ่ ใหอ้ กี ฝ่ายจะเยน็ ชาเป็นภเู ขานา้ แขง็ แต่เขากม็ ่นั ใจวา่ ตวั เขานนั้ จะทาใหค้ นตรงหนา้ ละลายได้

แค่นึกถึงภาพของเม่ือคืนท่ีเขานอนร่วมเตียงกบั หญิงสาวท่ีสวยราวกบั นางฟ้าก็เพียงพอท่ีจะทาใหเ้ ขา
ใจเตน้ แรงแลว้

เหย้ ~ ใจเย็นหน่อยไอห้ น่มุ เชด็ นา้ ลายของนายก่อน รกั ษาภาพลกั ษณข์ องนายหน่อย!

ซูอนั ไม่ไดถ้ ามอะไรอีกเน่ืองจากเขาไม่อยากเพิ่มความสงสยั ใหก้ ับอีกฝ่ าย แถม ฉู่ชเู หยียน เองก็ไม่ได้
คิดท่ีจะคยุ อะไรกบั เขาไปมากกว่านีเ้ ช่นกนั ดงั นนั้ เขาจึงหนั หนา้ ออกไปมองนอกหนา้ ต่างเพ่ือดสู ภาพแวดลอ้ ม
โดยรอบ

15

ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็มองเห็นกาแพงเมืองปรากฏขึน้ ตรงหน้า เม่ือพิจารณาจากขนาดของมนั แลว้ ถา้
หากเมืองนอี้ ย่ใู นประเทศจนี กถ็ ือไดว้ ่าท่นี ่ีเป็นเมืองใหญ่เมอื งหนึ่ง

ขณะท่ีผ่านประตเู มือง ซูอนั ก็สงั เกตเห็นว่าดา้ นบนของประตมู ีตวั อกั ษรขนาดใหญ่สามตวั ถกู เขียนเอา
ไวว้ ่า ‘เมอื งจนั ทร์กระจ่าง’ จากนนั้ เขาราพงึ กบั ตวั เอง

‘สงสยั เราคงตอ้ งหาซือ้ แผนท่ีซะหน่อยเพ่ือดวู ่าเมืองนีต้ งั้ อยู่ส่วนไหนของอาณาจกั ร ไอ้บา้ เจา้ ของรา่ ง
คนกอ่ นทาไมมนั โงข่ นาดนี้ มนั ไมม่ ีความรูพ้ นื้ ฐานอย่ใู นสมองเลยแมแ้ ต่นดิ เดยี ว!’

เขายังคงมองไปตามทอ้ งถนนของเมือง ถึงแมว้ ่ามันจะเทียบไม่ไดก้ บั ย่านใจกลางเมืองสมัยใหม่ แต่
ท้องถนนก็เต็มไปดว้ ยผูค้ นและพ่อค้าแม่ค้าจานวนมาก และสิ่งท่ีทาใหเ้ ขาประหลาดใจมากท่ีสุดก็คือ ใน
ระหว่างท่ีรถมา้ คันนีก้ าลงั เคลื่อนท่ีไปเร่ือย ๆ มนั ไม่มีแรงส่นั สะเทือนใด ๆ ท่ีเกิดขึน้ กบั เขาเลย มนั เคล่ือนท่ีไป
ขา้ งหนา้ ไดอ้ ยา่ งน่มุ นวลราวกบั เขากาลงั น่งั อย่บู นรถยโุ รปสดุ หรูยงั ไงยงั งนั้

ทนั ใดนนั้ เอง เขากเ็ พง่ิ สงั เกตเห็นว่ามีเสน้ สีฟ้าออ่ นไหลผ่านผนงั ดา้ นในรถมา้ ซง่ึ มนั คลา้ ยกบั วงจรไฟฟ้า
หรือสายไฟอะไรสกั อย่าง หรือว่าน่ีคือ ‘ข่ายอาคม’ เหมือนในกบั นิยายท่ีเคยอ่าน ๆ มา? น่ีพวกเขาใชข้ ่ายอาคม
กบั รถมา้ เหรอ? นา่ ประทบั ใจจรงิ ๆ!

เวลาผ่านไป ในท่ีสดุ พวกเขาก็มาถึงท่ีคฤหาสนห์ ลงั ใหญ่ท่ีมีรูปสลกั หินขนาดใหญ่สองตวั อยู่ดา้ นหนา้
เขาไม่แน่ใจว่ารูปสลกั พวกนีเ้ ป็นสตั วช์ นิดใด พวกมนั ดูเหมือนกบั การผสมกนั ของเสือและสิงโต แถมยงั มีรศั มี
พลงั ท่ีแปลกประหลาดแผอ่ อกมาใหเ้ หน็ อกี ต่างหาก

รถมา้ หยดุ ลงในท่สี ดุ และฉู่ชเู หยยี นลงจากรถมา้ เดนิ ตรงไปท่ีประตใู นขณะท่ีทุก ๆ ยา่ งกา้ วของนางจะ
มกี ลบี ดอกบวั บานมารองรบั เอาไว้

ซูอนั ลอบมองไปรอบ ๆ เขาเห็นป้ายท่ีเขียนคาว่า ‘คฤหาสนต์ ระกูลฉู่’ ติดไวท้ ่ีเหนือประตู จากนนั้ จึง
พมึ พากบั ตวั เอง

16

เหอ้ ! ชีวิตของผูช้ ายคนนีม้ ันห่วยขนาดท่ีตอ้ งอาศัยอยู่ในบา้ นของภรรยาเลยเหรอเน่ีย? เขาแต่งเขา้
ตระกลู ของฝ่ายหญิงแทนท่ีจะพาเมียตวั เองกลบั บา้ น? ไม่แปลกใจเลยว่าทาไมคนอ่นื ๆ ถงึ ดถู กู เขาแบบน!ี้

แต่เม่ือชายหน่มุ กาลีงจะกา้ วเขา้ ไปขา้ งใน เขาก็ถกู เสว่ียเอ๋อรข์ วางเอาไวอ้ ีกครงั้ “อย่าคิดท่ีจะใชป้ ระตู
หลกั เชยี ว! ไปใชป้ ระตดู า้ นขา้ งน่นู !”

ซูอนั งนุ งง “ทาไมขา้ ถึงใชป้ ระตหู ลกั ไมไ่ ด?้ ”

เสว่ียเอ๋อร์ แสดงสีหนา้ เหยียดหยาม “ประตหู ลงั มีไวใ้ หค้ นของตระกลู ฉ่ผู ่านเท่านนั้ ลกู เขยอย่างเจา้ มี
คณุ สมบตั ิอะไรท่จี ะใชม้ นั ? เจา้ มแี ต่จะทาใหป้ ระตบู านนแี้ ปดเปือ้ น!”

ซูอัน หรี่ตามองหญิงสาวตรงหนา้ และพดู ว่า “ปากดีไม่เบาน่ี ขา้ เช่ือว่าแฟนหนุ่มของเจา้ คงจะไม่ค่อย
ทาการบา้ นใหล้ ะ่ สิ”

ถึงแมว้ ่าเสว่ียเอ๋อรจ์ ะไม่รูว้ ่ามนั หมายความว่าอะไร แต่นางก็ม่นั ใจว่ามนั คือคาดถู ูกอย่างแน่นอน นาง
จึงควา้ คอเสือ้ อีกฝ่ ายอย่างโมโหและงา้ งมือเตรียมจะทุบตีอีกฝ่ าย ในระหว่างท่ีกาป้ันของนางจะปะทะเขา้ กบั
หนา้ ของอีกฝ่าย ซูอนั ก็ลม้ ลงกบั พนื้ และเรม่ิ กรดี รอ้ งออกมา ‘ดว้ ยความเจบ็ ปวด’

ขา้ ...ยงั ไมท่ นั ไดต้ ่อยเขาเลยไมใ่ ช่เหรอ?

เสว่ียเออ๋ รม์ ีสหี นา้ งนุ งง เหน็ ไดช้ ดั ว่า ‘การเสเเสรง้ เพอื่ พลกิ สถานการณ์’ ไม่ใชส่ ิง่ ท่มี ีอยใู่ นโลกนี้

ฉ่ชู เู หยยี นท่ไี ดย้ ินเสียงจึงหนั ไปมองคนทงั้ คู่ “ครงั้ นีเ้ จา้ ทาเกินไปหน่อยแลว้ ! ไมว่ า่ ยงั ไงชายผนู้ ีก้ ็เป็นลกู
เขยของตระกลู ฉู่ ตอ่ ไปนเี้ จา้ หา้ มปฏบิ ตั ิกบั เขาแบบนีอ้ กี !”

สีหนา้ ของเสว่ียเอ๋อรเ์ ผยแววไม่เห็นดว้ ย แต่นางก็ไม่กลา้ เถียงอะไรทงั้ นนั้ นางทาไดแ้ ต่ตอบรบั อย่าง
ออ้ ยอ่งิ วา่ “ทราบแลว้ เจา้ ค่ะ คณุ หน”ู

17

จากนนั้ ฉ่ชู เู หยียนจึงหนั ไปมองซอู นั “แลว้ น่นั เจา้ จะลกุ ขนึ้ ไดห้ รือยงั ?”

ซูอนั ท่ไี ดย้ นิ แบบนนั้ จึงรีบลกุ ขนึ้ และกลา่ วดว้ ยรอยยมิ้ ทะเลน้ “เจา้ เองก็เป็นหว่ งขา้ เหมือนกนั น่นี า”

ฉ่ชู เู หยยี นขมวดควิ้ นางเผลอกา้ วถอยหลงั เพ่อื ใหห้ ่างจากอกี ฝ่ายโดยไม่รูต้ วั จากนนั้ จึงหมนุ ตัวและเดิน
เขา้ ไปดา้ นใน ขณะท่ีเสียงของนางดงั ลอยมาตามอากาศ “ท่านพอ่ กบั ท่านแม่กาลงั รออย่ขู า้ งใน อยา่ มวั เสียเวลา
อยตู่ รงนี”้

“เม่ือคืนนีเ้ จา้ ทาอะไรลงไปรูต้ วั หรือไม่! แลว้ ตอนนีเ้ จา้ กลบั แสรง้ ทาเป็นไม่มีอะไรเกิดขึน้ อย่างนนั้ หรือ?
หนา้ ดา้ นสิน้ ดี! ขา้ ล่ะอยากเห็นจริง ๆ ว่านายท่านกบั นายหญิงจะทาอย่างไรกบั เจา้ !” เสว่ียเอ๋อรม์ องชายหนุ่ม
อยา่ งรงั เกียจและรบี ว่ิงตามคณุ หนขู องนางเขา้ ไปดา้ นใน

ซูอันนึกถึงบทสนทนาก่อนหนา้ นีท้ งั้ หมด ดเู หมือนว่าเม่ือคืนนี.้ ..ซูอนั คนก่อนจะแอบขึน้ ไปนอนเตียง
นอ้ งสะใภส้ ินะ?

พระเจา้ ! แค่เร่มิ เกมกย็ ากนรกแตกแลว้ !

ดวงตาของเขาไปรอบ ๆ ขณะคิดการบางอย่าง แลว้ ทนั ใดนนั้ เขาก็รีบเดินไปใกล้ ๆ กบั หญิงสาวทงั้ สอง
และเม่ือไดร้ ะยะเขายกมอื กมุ หวั พรอ้ มกบั ตะโกนออกมาทนั ที “โอ๊ยยยย หวั ขา้ !!!!!”

ในขณะเดยี วกนั เขาก็ ‘ลม้ ตวั ’ ไปทางหญิงสาวทงั้ สอง...

แตท่ งั้ คกู่ ลบั กา้ วหลบไปดา้ นขา้ ง ปลอ่ ยใหเ้ ขาลม้ ลงกบั พนื้
ตบุ !

ครง้ั นี้ ซูอนั เจ็บจนแทบจะรอ้ งไหอ้ อกมาจรงิ ๆ แต่ก็ไม่กลา้ ท่ีจะโอดครวญออกมา การใชอ้ บุ ายเดิมไม่
ไดผ้ ล เห็นไดช้ ดั เลยว่าผูค้ นท่ีน่ีไม่ไดใ้ สซื่อและไรเ้ ล่หเ์ หลี่ยมเหมือนท่ีเขาคิดเลยสกั นิด ครง้ั นีพ้ วกนางจบั โกหก
เขาไดใ้ นทนั ท!ี

18

“ทาไมเจา้ ไมร่ บั เขา?” ฉ่ชู เู หยยี นมองเสว่ยี เอ๋อรด์ ว้ ยสายตาตาหนิ

อกี ฝ่ายเบป้ ากเล็กนอ้ ยพรอ้ มกบั ตอบกลบั ว่า “คณุ หนกู ม็ องออกไมใ่ ชเ่ หรอวา่ เขาแกลง้ ทา!”

ฉู่ชูเหยียนมองซูอันท่ียงั คงนอนอยู่กบั พืน้ และกล่าวว่า “ขา้ ไดย้ ินมาว่าวันนีเ้ ขาเพิ่งถูกฟ้าผ่ามา บางที
เขาอาจจะบาดเจ็บจริง ๆ กไ็ ด้ เจา้ พาเขากลบั ไปพกั เถอะ พาเขาไปอาบนา้ ดว้ ย เด๋ยี วขา้ จะไปพบกบั ท่านพ่อกบั
ทา่ นแมข่ องขา้ เอง” หลงั จากเอ่ยจบ หญิงสาวก็เดินจากไปอย่างสง่างาม

เสว่ียเอ๋อรไ์ ม่สามารถทาอะไรไดน้ อกจากบอกใหค้ นรบั ใชช้ ายสองคนนาเปลหามมาพาตัวซูอันไป
อาบนา้

บนเปลหาม ซูอนั รูส้ ึกสบั สนเล็กนอ้ ย ในความทรงจาของเขา เขาไปอยู่บนเตียงของนอ้ งสะใภใ้ นคืน
แตง่ งานจรงิ ๆ แต่ทาไม ฉ่ชู เู หยยี น กลบั ไม่ตาหนิเขาเลย อนั ท่จี รงิ นางกลบั ไม่ไดด้ โู มโหอะไรเลยสกั นิด หรือว่า
นอ้ งสาวของนางจะไมใ่ ช่ลกู แท้ ๆ ? ชายหน่มุ พยายามครุน่ คิดถงึ ความเป็นไปไดม้ ากมายแต่จนทา้ ยท่สี ดุ ก็ไม่พน้
เร่ืองสปั ดน...

พวกเขาเดนิ ผ่านประตู เคลื่อนตวั ไปตามทางเดิน ผ่านสวนหิน จากนนั้ กม็ าถงึ ศาลาหิน มนั เป็นเสน้ ทาง
ท่ีคดเคีย้ วอย่างไม่น่าเหลือเช่ือ และเม่ือมาถึงศาลา เสว่ียเอ๋อรก์ ็บอกกบั คนรบั ใช้ “วางเขาลงท่ีน่ีก่อน แลว้ พวก
เจา้ จงไปเอานา้ มาสกั ถงั เขาจะไดอ้ าบนา้ ”

ซูอนั เปิดเปลือกตาขึน้ หลงั จากท่ีไดย้ ินเสียงเดินห่างออกไป เขาถกู วางไวใ้ นศาลาท่ีอย่ใู กล้ ๆ กบั บ่อนา้
เม่ือเห็นว่าไม่มีใครอยู่แถวนีแ้ ลว้ เขาก็ลกุ ยืนขึน้ เหลือบสายตามองลงไปในนา้ ก็เห็นว่าผมของเขายุ่งเหยิงไป
หมด และใบหนา้ ของเขาก็ดาเป็นเป็นถ่านไหมเ้ กรยี ม ไม่แปลกใจเลยวา่ ทาไมภรรยาของเขาถงึ ทาสีหนา้ รงั เกียจ
เวลามองมาท่ีเขา!

ทนั ใดนนั้ เองเขากร็ ูส้ กึ ไดถ้ งึ แรงผลกั จากดา้ นหลงั ทาใหเ้ ขาพลาดตกลงไปในสระอย่างช่วยไม่ได้

19

“ชว่ ยดว้ ย! ใครกไ็ ดช้ ่วยท!ี ”

อันท่ีจริงซูอันนับไดว้ ่าเป็นคนท่ีว่ายนา้ เก่งมากเพราะเม่ือตอนเด็ก ๆ เขาชอบไปว่ายนา้ ในแม่นา้ อยู่
บอ่ ย ๆ ดงั นนั้ มนั จงึ ไมม่ ีทางท่ีเขาจะจมนา้ ในสระขนาดเล็กแบบนเี้ ด็ดขาด ดว้ ยความท่ีค่อนขา้ งม่นั ใจว่าเม่ือครู่
นมี้ ีคนเตะเขาลงมา และในเม่ือเขาไม่รูว้ า่ เกดิ อะไรขนึ้ กจ็ าตอ้ งแสรง้ ทาเป็นว่ายนา้ ไม่ไดแ้ ทน

เขามองเหน็ รา่ งพรา่ เลอื นของใครบางคนท่ีกา้ วออกมายืนขา้ ง ๆ สระนา้ ดว้ ยรอยยมิ้ เย็นชาพลางมองมา
ท่ีตน ซูอันตกตะลึง ทาไมเสว่ียเอ๋อรถ์ ึงตอ้ งการจะฆ่าเขา? น่ีเป็นแผนท่ีภรรยาของเขากับชูข้ องนางวางแผน
ขนึ้ มาหรือเปลา่ ?

หรอื ว่าตระกลู ฉ่รู ูส้ กึ อบั อายกบั การท่ไี ดเ้ ขามาเป็นลกู เขยจนตดั สนิ ใจท่จี ะใช้ ‘อบุ ตั เิ หต’ุ ในการกาจดั ลกู
เขยของพวกเขา?

ความเป็นไปไดม้ ากมายผุดขึน้ มาในหัวของเขา วินาทีต่อมาชายหนุ่มจึงแกลง้ ทาเป็นว่าเขาไดจ้ มนา้
ตายไปแลว้ และปลอ่ ยใหร้ า่ งของตวั เองลอยขนึ้ มาเหนือนา้

“ครู่เดียวก็ตายแล้วงั้นเหรอ? กระจอกชะมัด!” เสว่ียเอ๋อรท์ ่ีอยู่ใกล้ ๆ พูดขึน้ ด้วยสีหน้าเย้ยหยัน
จากนนั้ นางสะบดั แถบผา้ ออกจากแขนเสือ้ ของตวั เองใหไ้ ปพนั รอบ ๆ ‘ศพ’ ท่กี าลงั ลอยอยู่

ซูอนั ประหลาดใจเล็กนอ้ ย สาวใชค้ นนีเ้ ป็นวรยุทธ์ดว้ ยเหรอเน่ีย? ดเู หมือนว่าเขาคงจะตอ้ งระมัดระวงั
อกี ฝ่ายใหม้ ากกว่าเดิมเสยี แลว้

เม่ือลากร่างของซูอันมาจนใกล้มากพอ เสว่ียเอ๋อร์ ย่อตัวลงไปท่ีขอบสระเพ่ือจะตรวจดูชีพจรของ
อีกฝ่ ายเพ่ือความแน่ใจ

แต่แลว้ ทันใดนัน้ ร่างของซูอนั ท่ีนางคิดว่า ‘ตาย’ ไปแลว้ ก็ลืมตาโพล่งและพ่นนา้ ใส่หน้าของนาง จน
หญิงสาวเผลอหลบั ตา เขาอาศยั จงั หวะนรี้ ีบดงึ นางเขา้ มาอย่ใู นออ้ มแขนและลากอกี ฝ่ายลงไปในนา้ กบั ตน

20

บทท่ี 4 ลอบสงั หาร (ปลาย)

เม่อื รูว้ า่ ตวั เองหลงกลของชายหน่มุ ตรงหนา้ เขา้ เสว่ียเออ๋ รก์ เ็ ร่มิ โคจรพลงั ของตวั เองเพ่ือเอาชนะอีกฝ่ าย
โดยสญั ชาตญาณทนั ที แต่ทนั ทที ่นี างเปิดปากออก นางก็ตอ้ งสาลกั นา้ เขา้ ไปอกึ ใหญ่

แคก่ ! แคก่ !

ถึงแมว้ ่านางจะสามารถใชว้ รยุทธไ์ ด้ แต่น่ีก็เป็นยุคท่ีแทบไม่มีผูห้ ญิงคนไหนรูจ้ กั วิธีว่ายนา้ เลย ดงั นนั้
ภายในเวลาไม่กี่นาที นางจึงสาลกั นา้ ไปหลายครง้ั สาวใชต้ วั แสบพยายามพาตัวเองกลับไปท่ีขอบสระอย่าง
ยากลาบาก แต่นางกลบั ไม่สามารถไปถงึ ท่นี ่นั ได้

เม่ืออย่ใู นอาการต่ืนตระหนก หญิงสาวก็กระตกุ มือและส่งแถบผ้าสีขาวอีกเสน้ ออกไป คลอ้ งมนั เขา้ กบั
เสาของศาลาท่ีตงั้ อยู่ใกลข้ อบสระ แต่ในขณะท่ีนางกาลงั จะใชม้ นั เพ่ือดึงตัวเองกลบั ไปท่ีฝ่ัง ซูอันก็ควา้ จับตัว
นางไวด้ ว้ ยแขนและขาทงั้ สองขา้ งของเขา ซา้ ยงั เกาะตดิ เหมือนปลาหมกึ จนนางไม่สามารถออกแรงหนีได้

เสว่ียเอ๋อรท์ ัง้ รูส้ ึกอับอายและโกรธแคน้ เป็นอย่างมากท่ีอีกฝ่ ายใชต้ ัวมาแนบชิดกับร่างของตน นาง
พยายามดิน้ สุดแรง แต่ทกั ษะในการว่ายนา้ ของซูอนั นนั้ มีมากเกินไป ขณะท่ีนางอยู่ในวงลอ้ มของอีกฝ่าย ร่าง
ของทงั้ คกู่ ล็ งดงิ่ ลงไปเรอื่ ย ๆ หลงั จากท่สี าลกั นา้ อยหู่ ลายครง้ั สติของนางกเ็ ร่มิ พรา่ เลอื น

ซอู นั เองกส็ มั ผสั ไดว้ า่ แรงดิน้ ของคนในออ้ มแขนของเขาเร่ิมเบาลง เม่ือเขาแน่ใจวา่ อกี ฝ่ายหมดฤทธิ์แลว้
จงึ พารา่ งบางขนึ้ จากนา้ ในทนั ที

เม่ือขึน้ มาบนฝ่ังซูอนั เพ่งพินิจสารวจไปท่ี เสว่ียเอ๋อรอ์ ย่างใกลช้ ิดพรอ้ มกบั คิดในใจ ดจู ากภายนอกนนั้
นางไม่ต่างอะไรกบั ผหู้ ญิงท่ีบอบบางน่าทะนถุ นอม แต่ทาไมกลบั มีปากคอท่ีรา้ ยกาจแถมจิตใจยงั อามหิตอีก ดู
เหมอื นว่าการท่นี างนอนสลบแบบนมี้ นั จะดดู ีกว่าท่ีตอนท่นี างตื่นเป็นสิบเท่า!

“ทีนี้จะทายังไงต่อดีล่ะเน่ียเรา?” ซูอันพึมพากับตัวเอง พยายามนึกถึงความเป็นไปได้ทั้งหมด
เป็นไปไดว้ า่ มใี ครบางคนในคฤหาสนต์ อ้ งการท่จี ะฆา่ เขา การอยทู่ ่นี ่มี นั อนั ตรายเกนิ ไป แตถ่ า้ หากเขาจะหนี...

21

ต่อใหเ้ ขาออกไปจากรวั้ ของคฤหาสนไ์ ด้ นอกจากจะไม่มีเงินแลว้ เขาก็ยงั ไม่รูข้ อ้ มลู อะไรเกี่ยวกบั โลกนี้
เลยดว้ ย ฉะนนั้ หากเขาออกไปทงั้ แบบนเี้ ขาคงจะตายในเวลาไม่กี่วนั แน่ ๆ

แต่แลว้ เม่ือนกึ ยอ้ นไปอีกถึงเหตกุ ารณท์ ่เี จา้ ของรา่ งคนก่อนไดท้ าเอาไวเ้ ม่ือวานนี้ แลว้ ถา้ วนั นเี้ ขาฆ่าคน
อีก ทางการจะตอ้ งจดั ใหเ้ ขาอย่ใู นกลมุ่ อาชญากรแน่ ๆ!

แต่เด๋ียวก่อนนะ...ในเม่ือมคี นตอ้ งการท่ีจะทาให้การตายของเขาดเู หมือนอบุ ตั ิเหตุ มนั ก็หมายความวา่
คนพวกนนั้ ไม่กลา้ ท่จี ะฆา่ เขาอย่างเปิดเผยงนั้ สิ?!

ด!ี งนั้ เรามาพนนั กนั !

ซอู นั โนม้ ลงไป เอาหขู องตวั เองแนบบนอกของอีกฝ่าย ไมม่ เี สียงหวั ใจเตน้ ! ชายหน่มุ ตกตะลงึ และรีบทา
CPR ป๊ัมหวั ใจใหอ้ ีกฝ่ายเพ่ือท่จี ะช่วยใหช้ ีพจรของเสว่ยี เอ๋อรก์ ลบั มาเตน้ อีกครง้ั

ขณะท่ีคลายเสือ้ คลมุ ของหญิงสาวออก ผลไม้ ถ่วั และของว่างอ่ืน ๆ ก็รว่ งออกมา ชายหน่มุ มนึ งงเป็น
อย่างมากเม่ือเห็นสิ่งนี้ “กินเยอะขนาดนี้ ทาไมนางถึงยังผอมแบบนี้?” แต่มันก็ไม่ใช่เวลาให้เขามาสงสัย
อะไรไปมากกว่านี้ เขาวางมอื ทงั้ สองขา้ งลงบนอกของคนท่ยี งั ไมไ่ ดส้ ตแิ ละเร่มิ ทา CPR ทนั ที

แต่หลงั จากท่ีป๊ัมหัวใจไปประมาณ 20 ครงั้ เสว่ียเอ๋อรก์ ็ยังไม่ตอบสนองอะไรเลยสกั นิด จงั หวะท่ีเขา
กาลงั จะชว่ ยชวี ิตแบบปากตอ่ ปาก เขาก็ไดย้ ินนา้ เสียงเย็นยะเยือกดงั มาจากดา้ นหลงั “น่นั เจา้ กาลงั ทาอะไร?”

เม่ือหนั กลบั ไปมอง ซูอนั ก็เห็นใบหนา้ เย็นชาของฉู่ชเู หยียนยืนอย่ใู กล้ เขาจึงก็มหนา้ ไปมองเสว่ียเอ๋อร์
ทนั ที ผมของอีกฝ่ายย่งุ เหยิง เสือ้ ตวั นอกของนางถกู ถอดออกเผยใหเ้ ห็นชุดเสือ้ ผา้ ดา้ นในและผิวสีซีด...แถมมอื
ของเขายงั วางอยบู่ นอกของอีกฝ่ายดว้ ย!

“เอ่อ...ถา้ ขา้ บอกเจา้ ว่าขา้ กาลงั พยายามช่วยชีวิตนางอยู่ เจา้ จะเช่ือขา้ หรือไม่?” ซูอนั เอ่ยอย่างจริงจัง
ในขณะเดยี วกนั เขาก็ป๊ัมหวั ใจคนท่นี อนอยตู่ ่อ

22

ฉ่ชู เู หยยี นจงึ เดนิ เขา้ ไปหาอีกฝ่ายพรอ้ มกบั กลา่ วดว้ ยใบหนา้ เรยี บน่งิ “ถอยไป” นางประเมินอาการของ
เสว่ียเอ๋อรอ์ ย่คู รู่หนึ่ง จากนนั้ นางจึงเร่มิ แตะจดุ ต่าง ๆ บนร่างกายของ เสว่ียเอ๋อร์ ท่ียงั ไม่ไดส้ ติอย่างรวดเรว็ เสยี
จนซอู นั มองตามแทบไม่ทนั

เขาต้องขยี้ตาตัวเองอย่างอดไม่ได้ แม่เจ้า! ภรรยาของเขามีวรยุทธด้วยเหรอเน่ีย? ! แต่มันก็
ดสู มเหตสุ มผลดีเหมือนกนั เพราะขนาดสาวใชอ้ ย่างเสว่ียเอ๋อรย์ งั เป็นวรยทุ ธแ์ ลว้ ภรรยาของเขาท่ีเป็นถงึ ลูกสาว
ทา่ นอ๋องจะไม่เป็นวรยทุ ธไ์ ดย้ งั ไง?

เอ...หรอื วา่ หนึง่ ในคนท่อี ยากใหเ้ ขาตายจะเป็นหญิงสาวตรงหนา้ ?

“คณุ ภรรยาท่รี กั เจา้ สามารถใชว้ รยทุ ธไดเ้ ช่ียวชาญถึงระดบั ไหน?” ซูอนั ถามอยา่ งสงสยั

แค่ก! แค่ก! ทันใดนั้นเองเสว่ียเอ๋อรก์ ็เร่ิมสาลกั นา้ ออกมา ซ่ึงน่ันหมายความว่านางปลอดภัยแลว้ ฉู่
ชเู หยียนจงึ ชว่ ยลบู หลงั ของอีกฝ่ายเบา ๆ จากนนั้ จึงหนั ไปจอ้ งหนา้ ซูอนั “เม่อื ครูเ่ จา้ เรยี กขา้ ว่าอะไรนะ?”

“เอ่อ...ท่รี กั ?” ซูอนั ส่นั ระรกิ และรีบเปลย่ี นคาเรยี กท่ีตนใชเ้ รยี กอีกฝ่ายทนั ที

สายตาของหญิงสาวเปลี่ยนเป็นเย็นชา นางเอ่ยดว้ ยนา้ เสียงน่ิงเรียบ “ขา้ เคยบอกเจา้ ไปแลว้ ตงั้ แต่กอ่ น
แต่งงานวา่ ตอ่ ไปเจา้ จะตอ้ งเรยี กขา้ ว่าคณุ หนหู รือวา่ ฉู่ชเู หยยี น หา้ มเรียกขา้ ดว้ ยคาพวกนนั้ เด็ดขาด”

“เขา้ ใจแลว้ ท่ีรกั !” ชายหน่มุ รีบตอบตกลงทนั ที “แลว้ สรุปว่าเจา้ ใชว้ รยุทธไดเ้ ก่งแค่ไหน? เจา้ อย่อู นั ดบั ท่ี
เทา่ ไหร?่ ”

“วรยทุ ธ? เจา้ หมายถึงการบ่มเพาะรเึ ปลา่ ?” ฉู่ชูเหยียนขมวดคิว้ เล็กน้อย แต่นางก็ยังตอบคาถามของ
อีกฝ่าย “โลกใบนีก้ วา้ งใหญ่นกั ไม่ว่าเจา้ จะแข็งแกรง่ แค่ไหน มนั ก็จะยงั มีคนท่ีแข็งแกร่งกว่าเจา้ อย่เู สมอ เหนือ
ฟ้ายงั มฟี า้ ขา้ จะไปรูไ้ ดอ้ ย่างไรว่าตวั เองอยู่ ‘อนั ดบั ’ ท่เี ท่าไหร่?”

23

ซอู นั พมึ พา “งนั้ ขา้ ขอเดาวา่ ฝีมอื เจา้ คงจะไมไ่ ดเ้ ร่ือง”

ฉู่ชูเหยียนท่ีไดฟ้ ังแบบนั้นก็สูดหายใจเข้าจนเต็มปอด แต่ก่อนท่ีนางจะได้เอ่ยอะไร ซูอันก็เอ่ยต่อ
“ไม่ตอ้ งห่วง! ในเม่ือตอนนีเ้ ราเป็นครอบครวั เดียวกนั ขา้ ก็จะไม่ดถู กู เจา้ เอาแบบนีเ้ ป็นไง? ทาไมเจา้ ไม่สอนให้
ขา้ บ่มเพาะไดบ้ า้ งล่ะ? ! ว่าแต่เจา้ พอจะรูไ้ อพ้ วกวิธีการบ่มเพาะอะไรท่ีมนั สามารถทาใหค้ น ๆ หนึ่งสามารถ
เดินเหินในอากาศได้ภายในหนึ่งปี โดยท่ีคนปกติจะต้องใช้เวลาสิบปี บ้างรึเปล่า ? หรือเป็นการโจมตี
แบบถล่มภูเขาใหห้ ายไปไดท้ งั้ ลกู ไดใ้ นเวลาสนั้ ๆ ก็ได”้ เนือ้ เร่ืองของตวั เอกในนิยายมันควรจะไดร้ บั วิชาอะไร
เทอื กนนั้ อยแู่ ลว้ ...ถกู ไหม?

มันชดั เจนอยู่แลว้ ว่ามีใครบางคนในท่ีนีต้ อ้ งการจะฆ่าเขา ดงั นนั้ ถา้ หากเขาไดเ้ รียนรูว้ รยุทธ์หรือการ
บ่มเพาะท่คี นท่นี ่ีเขาเรียกกนั มนั ก็คงจะทาใหเ้ ขาสามารถปกป้องตวั เองไดแ้ ถมยงั สง่ ผลดกี บั เขาในการไปสารวจ
ดินแดนลกึ ลบั ทงั้ 12 แหง่ ในอนาคต

“ไม่มีวิชาอะไรแบบนนั้ หรอก!” ฉู่ชูเหยียน ตอบเหมือนตวาดเขากลาย ๆ “หรือต่อใหม้ นั จะมี เจา้ ก็ไม่มี
คณุ สมบตั ิพอจะเรยี นรูม้ นั ไดอ้ ยู่ด”ี

“ไม่มที าง!” ชายหน่มุ รีบลกุ ยนื ขนึ้ ทนั ที “ขา้ เช่ือวา่ ขา้ คอื ผทู้ ่มี พี รสวรรคท์ ่หี ม่ืนปีจะมีขึน้ สกั คนหนง่ึ ! ขา้ วา่
ไมใ่ ช่เจา้ ไมม่ หี รอกแต่เจา้ แค่ขีเ้ หนียวไม่อยากสอนมนั ใหข้ า้ มากกว่า”

เม่อื หญิงสาวไดย้ นิ แบบนนั้ นางจงึ เอ่ยวา่ “ผบู้ ม่ เพาะทงั้ หมดในโลกนเี้ ร่มิ บม่ เพาะตงั้ แตพ่ วกเขายงั อย่ใู น
วยั เยาวเ์ พราะรา่ งกายของมนุษยใ์ นวัยเยาวเ์ จา้ จะมีธาตตุ ่าง ๆ อยู่ในร่างกายเป็นจานวนมากและยังสามารถ
สรา้ งเสริมส่ิงต่าง ๆ เขา้ ไปไดโ้ ดยง่าย แต่ตอนนีเ้ จา้ โตเป็นผูใ้ หญ่แลว้ ซ่ึงมันทาใหร้ ่างกายของเจา้ ยากต่อการ
พฒั นาดงั นนั้ การเสียทรพั ยากรใหเ้ จา้ เพ่ือบ่มพาะมันจึงเป็นส่ิงท่ีเปล่าประโยชน์ นอกจากนีพ้ รสวรรคข์ องเจา้ ก็
อย่ใู นขนั้ ต่า แคร่ ะดบั 4 เท่านนั้ ตอ่ ใหเ้ จา้ ฝึกฝนตงั้ แตว่ ยั เด็ก มนั กห็ มดหวังอย่ดู ี” ฉ่ชู เู หยยี นสา่ ยหนา้ เลก็ นอ้ ย

ขนั้ ต่า? ระดบั 4? น่นั มนั ระดบั บา้ อะไรกนั ?

24

เขาบอกไดเ้ ลยว่ามนั ไม่ใช่การวัดระดบั ท่ีดีพอ แต่ซูอนั ก็ไม่ไดส้ นใจอะไรนกั พวกตวั หลกั ในนิยายส่วน
ใหญ่มนั กเ็ ร่มิ ดว้ ยระดบั ท่ตี ่าเตยี้ เร่ยี ดินอยแู่ ลว้ น่ี..ใช่ไหม?

พวกเขาแค่ตอ้ งหาทักษะฝึกฝนท่ีเหมาะกบั ตวั เอง ดงั นนั้ น่ีจึงถือว่าเป็นสญั ญาณท่ีดี เร่มิ ตน้ ดว้ ยระดับ
ของขยะ หากมองใหด้ ี ๆ มนั ก็หมายความวา่ เขาไดท้ าตามขอ้ กาหนดเบือ้ งตน้ แลว้ ครง่ึ หนึ่งของการเป็นตวั ละคร
หลกั

เม่ือเสว่ียเอ๋อรเ์ ร่มิ ไดส้ ติ ฉู่ชเู หยียนก็ไม่ไดส้ นใจซูอนั อีกต่อไป “เสว่ียเอ๋อร์ ก่อนหนา้ นีม้ นั เกิดอะไรขึน้ กนั
แน?่ ”

25

บทท่ี 5 สายฟ้าท่ปี รากฏขนึ้ อย่างกะทนั หนั (ตน้ )

ก่อนท่ีเสว่ียเอ๋อรก์ าลงั จะพดู ซูอนั ก็รีบพดู แทรกออกมาอย่างรวดเร็ว “เม่ือครู่ขา้ ลื่นลม้ ตกลงไปในสระ
แต่เสว่ียเอ๋อรบ์ ังเอิญมาเห็นเขา้ พอดีนางก็เลยพยายามช่วยขา้ โชคไม่ดีท่ีนางเองก็ลื่นตกลงมาเช่นกัน ตอ้ ง
ขอบคณุ ขา้ ยงั พอว่ายนา้ เป็นอย่บู า้ ง ขา้ ก็เลยสามารถช่วยนางเอาไวไ้ ด”้

เขายงั ไม่รูว้ ่าใครกนั ท่ีตอ้ งการจะฆ่าเขา ดงั นนั้ เขาจึงควรทาตวั น่ิงเฉยไปก่อน จนกว่าจะรูว้ ่ามนั เกิดบา้
อะไรขนึ้ กนั แน่

ใบหนา้ ของเสว่ยี เอ๋อรเ์ ปล่ยี นไปทนั ที แต่นางก็ไม่สามารถพดู แยง้ อะไรออกไปได้

“เป็นแบบนนั้ จรงิ เหรอ?” ฉ่ชู เู หยียนหนั ไปถามคนของตน

“ช่างเถอะเอาไวข้ า้ ค่อยถามทีหลงั ก็แล้วกันตอนนีเ้ สือ้ ผา้ ของเจา้ เปียกหมดแล้ว รีบกลบั ไปอาบนา้
เปลยี่ นเสอื้ ผา้ ซะ จากนนั้ ตามไปกินมอื ค่ากบั ขา้ ”

หลงั จากพดู จบ นางก็เดินจากไปอย่างสง่างามเชน่ เดิม ซูอนั ตอ้ งพยายามหา้ มปากตวั เองอย่างสดุ ฤทธิ์
ไม่ใหล้ อ้ เลียนท่าทางการเดินของนางในแบบท่ีเทา้ ของแทบไม่ไดส้ มั ผสั พืน้ จนคลา้ ยกบั ว่านางเป็นวิญญาณ
ลอยไปลอยมา!

แต่เม่ือมองมาท่ีร่างกายท่ีเปียกโชกของ เสว่ียเอ๋อร์ ค่ปู รบั ของเขา ซูอันก็อดไม่ไดท้ ่ีจะแกลง้ แหย่นาง
“เสว่ยี เออ๋ ร์ เราจะไปอาบนา้ เปลย่ี นเสือ้ ผา้ กนั ไดท้ ่ไี หน? ขา้ เปลย่ี นเสือ้ ผา้ หอ้ งเดยี วกบั เจา้ ไดห้ รอื ไม่?”

“ไปไกล ๆ เลยเจ้าคนสารเลว!!” เสว่ียเอ๋อรต์ ะคอกเสียงดัง ถ้าไม่ใช่เพราะว่าตอนนีน้ างแต่งตัวไม่
เหมาะสมละก็ นางสาบานเลยว่าจะจดั การไอโ้ ง่น่ี เอาใหแ้ ม่ของอีกฝ่ ายจาหนา้ ลกู ตวั เองไม่ไดเ้ ลย หญิงสาวก็
มลงมองกองขนมท่ีหกกระจดั กระจายอยู่บนพืน้ แววตาโศกเศรา้ ฉายชดั ออกมาครู่หน่ึง จากนนั้ ก็กระทืบเทา้
ว่งิ จากไป

26

โชคดีท่ีหลังจากนั้นไม่นาน ฉู่ชูเหยียน ส่งคนรบั ใชม้ าช่วยพาซูอันไปท่ีหอ้ งของเขาเพ่ืออาบนา้ และ
เปลี่ยนเสอื้ ผา้

ในท่ีสดุ ก็สะอาดแลว้ ! ซูอนั มองภาพของตวั เองท่ีสะทอ้ นอยู่ในกระจก รา่ งนีด้ คู ลา้ ยกบั ร่างเดิมของเขา
ราว ๆ 80% เห็นจะได้ ความแตกต่างท่ีเด่นชัดท่ีสุดก็คือเขาผอมกว่าเดิมมาก แต่โดยรวมแลว้ ก็ยังถือว่าน่าพึง
พอใจอย่ดู ี “หลอ่ เนย๊ี บเหมือนเดิม อาจจะไม่ไดห้ ลอ่ เท่าพานอนั 1 แต่อยา่ งนอ้ ยเราก็ยงั หลอ่ วา่ ซีเหมนิ ช่ิง2 ละ่ วา้ !”

ซูอันตัง้ หนา้ ตั้งตารอการทานอาหารกับภรรยาคนนีข้ องเขาพอสมควร แต่สุดทา้ ยอีกฝ่ ายก็ไม่แมแ้ ต่
ปรากฏตวั ออกมาเลยสกั นิด เพียงแค่ใหค้ นรบั ใชน้ าอาหารมาสง่ ใหเ้ ขาเทา่ นนั้

“น่ีมนั อะไรกนั วะเน่ีย? สรุปน่ีเจา้ เห็นขา้ เป็นนกั โทษรไึ ง!?” วินาทีนนั้ ชายหนุ่มก็เขา้ ใจทนั ทีว่าตาแหน่ง
ลกู เขยของเขานนั้ อยู่ต่ากว่าท่ีตัวเองคิดเอาไวเ้ สียอีก ดจู ากส่ิงท่ีเพ่ิงเกิดขึน้ เขาไม่ค่คู วรพอท่ีจะร่วมโต๊ะอาหาร
กบั คนตระกลู ฉ่ดู ว้ ยซา้ !

“ขา้ ผูน้ ีจ้ ะไม่ยอมกินอาหารคนเดียวแบบขอทานแบบนีห้ รอก!”ซูอันไม่เขา้ ใจเลยว่าทาไมเจา้ ของร่าง
คนกอ่ นถึงยอมทนการดถู กู พวกนี้ เขาดนั สารบั อาหารออกไปดว้ ยความโมโห

...แต่ไม่นานหลงั จากนนั้ ทอ้ งของเขาก็เร่มิ สง่ เสยี งรอ้ งออกมา ในเวลาเดียวกบั ท่ีอาหารในสารบั ส่งกลิน่
หอมฉยุ

ซูอันย่นคิว้ เขา้ หากันแต่แลว้ สดุ ทา้ ยเขาก็ตดั สินใจว่าลกู ผูช้ ายท่ีแทจ้ ริงควรรูว้ ่าเวลาไหนท่ีควรตึงเวลา
ไหนควรหย่อน ชายหน่มุ ดึงจานอาหารกลบั มา จากนนั้ จึงรีบกวาดอาหารทงั้ หมดเขา้ ปากอย่างรวดเร็วราวกบั
พายคุ ล่งั

บา้ เอย๊ ! ตอ้ งขอยอมรบั เลยจรงิ ๆ ว่าอาหารพวกนมี้ นั อรอ่ ยชะมดั !

1 พานอนั , พานอนั เหรนิ หรอื พานเยว่ นกั กวีจีนในยคุ สมยั ราชวงศจ์ ิน้ ตะวนั ตก เป็นที่รูจ้ กั ในนามของหน่มุ รูปงามในตานานของจีน
2 ซีเหมินชิ่ง ตวั ละครหลกั ในเรอื่ ง บปุ ผาในกณุ ฑที อง กล่าวถึงเรื่องราวชีวิตนักรกั และการสงั วาสอยา่ งพสิ ดารของซเี หมนิ ชงิ่

27

หลงั จากทานเสรจ็ ซูอนั ก็รูส้ ึกสบายตวั ขึน้ กว่าเดิมมาก เขาเร่ิมครุน่ คิดถึงวิธีท่ีตวั เองจะใชช้ ีวิตอย่ใู นโลก
นี้

ซูอนั คน้ หอ้ งเพ่อื หากระดาษสกั แผน่ และเขยี นดา้ นบนของมนั ว่า ‘เคลด็ ลบั ในการเอาตวั รอดในตา่ งมิติ’

หวั ของเขาเร่ิมเต็มไปดว้ ยขอ้ มูลมากมายท่ีเขาเคยอ่านในนิยายออนไลนท์ ่ีเคยอ่านในอดีต...แต่แลว้
สมองของเขาก็เรม่ิ หวนนึกถึงคอมพวิ เตอรใ์ นหอ้ งเกา่

...ตอนนมี้ นั คงจะดีถา้ เขามีมือถือสกั เคร่ืองใหไ้ ดเ้ ลน่ เกมส.์ ..และไหนจะความสนกุ ของการย่วั โมโหผูค้ น
ในเว็บบอรด์ อกี ...

เวลาผ่านไปอย่างรวดเรว็ กว่าเขาจะรูต้ วั ทอ้ งฟ้าก็มืดเสียแลว้ เด๋ียวก่อนนะ เม่ือครูน่ ีเ้ ราวางแผนอะไร
อยู่? ชายหนุ่มก็มหนา้ ลงมองหนา้ กระดาษท่ียังคงว่างเปล่า หางตากระตุกเล็กนอ้ ย จากนนั้ จึงขยามนั จนเป็น
ลกู บอลและโยนทงิ้ ไป

ออกไปเดินเลน่ ขา้ งนอกหาขอ้ มลู เก่ียวกบั โลกนีด้ ีกว่า!

ไอค้ นผนู้ มี้ นั น่าสงั เวชจรงิ ๆ แตไ่ มเ่ ป็นไรขา้ คือคนดีท่ชี อบช่วยเหลือผอู้ ่ืน ดงั นนั้ ขา้ จะช่วยยกระดับชีวิต
และสถานะของเจา้ ใหเ้ หนอื กวา่ คนทงั้ โลกใหเ้ อง!

ถึงแมว้ ่าเขาจะไมค่ นุ้ ชนิ กบั โลกนีเ้ ลยแม้แต่นอ้ ย แต่ดว้ ยพรสวรรคก์ ารผูกมิตรของเขามนั จึงทาใหเ้ ขาได้
รูข้ อ้ มลู ว่าเรือนของฉ่ชู เู หยียน อย่ทู ่ีไหนจากเหลา่ คนใชอ้ ย่างรวดเรว็ เม่ือมาถึงหนา้ ประตเู รือน ซูอนั ก็ไดย้ ินเสียง
ของเสว่ยี เอ๋อรด์ งั มาจากดา้ นใน “คณุ หนู ทา่ นอยากจะทานเมล็ดทานตะวนั หรอื ไม่?”

“ไม่ แลว้ ก่อนหนา้ นีเ้ จา้ ก็ไม่ควรกินมนั มากขนาดนนั้ ดว้ ย ขา้ ไดย้ ินมาว่าเจา้ กินมนั ไปตงั้ เยอะ มนั จะทา
ใหฟ้ ันของเจา้ แตกหมด”

28

“ท่านข่ขู า้ อีกแลว้ ! จะว่าไป...ผชู้ ายคนนนั้ เร่มิ ทาตัวแย่ขึน้ เร่ือย ๆ เขาเคยดีกว่านี้ แต่วนั นีเ้ ขากลบั ดู...
แปลกไป”

“น่นั สิ ขา้ เองก็รูส้ ึกว่าวนั นีเ้ ขาแปลกไปไม่เหมือนคนเดิมเลย” ฉ่ชู เู หยียนเอ่ยยืนยนั และขณะท่ีซูอนั เร่มิ
กงั วลขึน้ เรื่อย ๆ เขาก็ไดย้ นิ เสียงอีกฝ่ายเอ่ยต่อ “บางทีอาจจะเป็นเพราะวา่ เขาถกู ฟ้าผ่าก็ได้ สมองของเขาก็เลย
กลบั ตาลปัตรไปหมด”

ซูอนั พูดอะไรไม่ออก ในขณะท่ีเสว่ียเอ๋อรท์ ่ีไดย้ ินแบบนนั้ ก็หวั เราะออกมาเสียงดัง หลงั จากผ่านไปครู่
ใหญ่นางจึงหยดุ หวั เราะและเอ่ยออกมาอย่างไมใ่ สใจ “คณุ หนู ท่านจะไม่กล่าวโทษเขาสาหรบั ส่ิงท่ีเขาไดท้ าลง
ไปเม่ือคนื แตง่ งานเลยอย่างนนั้ เหรอ?”

ฉ่ชู ูเหยียน เอ่ยเสียงน่ิง “เหตกุ ารณเ์ ม่ือคืนมนั ค่อนขา้ งประหลาดเกินไป พรุง่ นีข้ า้ จะไปปรกึ ษากับท่าน
แม่และทา่ นพอ่ ก่อนแลว้ ค่อยตดั สินใจอีกทีวา่ จะเอายงั ไงกบั เขา”

ซอู นั คอ่ นขา้ งพงึ พอใจเม่อื ไดย้ ินแบบนี้ ดเู หมือนวา่ ภรรยาของเขาคนนคี้ อ่ นขา้ งท่ีจะฉลาดมากท่เี ดยี ว!

“ท่านปลอ่ ยเขาง่ายเกินไปแลว้ ” เสว่ียเอ๋อรพ์ มึ พาเสียงเบา “ทาไมสายฟ้าถึงไม่ฆ่าเขาใหต้ าย ๆ ไปซะ?
แบบนนั้ ทา่ นก็จะไดไ้ ม่ตอ้ งเสียเวลาไปกบั เจา้ ขยะแบบนีอ้ ีก”

ฉ่ชู เู หยียนท่ไี ดย้ ินแบบนนั้ จงึ เอย่ ตาหนิ “ต่อไป...เจา้ หา้ มพดู อะไรแบบนอี้ ีกเด็ดขาด!”

ดว้ ยเหตผุ ลบางอย่าง บางทีอาจเป็นเพราะวา่ ฉชู่ เู หยยี นไม่ไดพ้ ดู ถงึ เรื่องท่เี กิดขนึ้ ท่สี ระ ซูอนั จงึ เรม่ิ คิดว่า
บางที อีกฝ่ายอาจจะไม่ไดม้ ีสว่ นเก่ียวขอ้ งกบั เรื่องท่ีเกิดขึน้ ก็ได้ แต่เด๋ียวก่อนนะ ยิ่งผหู้ ญิงสวยเท่าไหร่ นางก็จะ
ย่ิงโกหกเกง่ มากเท่านนั้ เราจะประมาทไมไ่ ดเ้ ดด็ ขาด!

แต่แลว้ เม่ือซูอนั ไดย้ ินบทสนทนาต่อ ๆ ไปซ่งึ เสว่ียเอ๋อรเ์ อาแต่พดู จาดถู กู เขาเร่ือย ๆ เขาก็เร่มิ ทนไม่ไหว
แมง่ เอย๊ พอกนั ที! ชายหน่มุ ถีบประตใู หเ้ ปิดออกอยา่ งแรง

29

ฉู่ชูเหยียนท่ีเห็นว่าจู่ ๆ ซูอนั ก็ถีบประตูเขา้ มาก็แสดงสีหน้าประหลาดใจเป็นอย่างมากพรอ้ มกับถาม
ขนึ้ ว่า “น่เี จา้ มาท่นี ่ที าไม?”

“มนั มืดแลว้ และขา้ ก็ไม่มีอะไรตอ้ งทาอีก ดังนนั้ ขา้ ก็เลยว่าจะนอนหลบั น่ะสิ”ซูอันใชส้ ายตามองไปท่ี
เสว่ยี เอ๋อรค์ รูห่ นึ่งพลางคิดในใจ ตอ่ ไปถา้ ขา้ มีโอกาสขา้ จะหาซือ้ ยาท่ีทาใหเ้ จา้ เป็นใบ!้ ขา้ อยากจะรูว้ ่านกั เม่ือถึง
ตอนนนั้ เจา้ จะเอาปัญญาท่ไี หนมาว่านินทาขา้ อกี !

สีหนา้ ของ ฉ่ชู เู หยยี น เรม่ิ เปล่ยี นเป็นบงึ้ ตงึ “‘ถา้ จะเจา้ จะนอนแลว้ เจา้ มาท่นี ่ที าไม?”

“ไม่ใช่วา่ สามกี บั ภรรยาควรจะนอนดว้ ยกนั ไม่ใช่รไึ ง?” ซูอนั เอ่ยขนึ้ เสียงเรยี บพรอ้ มกบั เดินไปท่หี อ้ งนอน

“โอ๊ยยยยย!” เสียงรอ้ งโอดครวญก็ดงั ขึน้ ขณะท่ีรา่ งของซูอนั ถกู เตะออกไปนอกหอ้ งอยา่ งไรค้ วามปราณี

ราวกับพอใจในความโชครา้ ยของชายหนุ่ม เสว่ียเอ๋อรจ์ ึงเอ่ยว่า “เจา้ คนหนา้ โง่เอ๊ย อย่างเจา้ ควรฉ่ีลง
พนื้ และชะโงกดสู ารรูปตวั เองซะบา้ ง! จะไดเ้ ห็นว่าสารรูปของเจา้ มนั ไม่คคู่ วรแมแ้ ต่กบั เลบ็ เทา้ ของคณุ หนขู า้ !”

คาพดู ถากถางมากมายของคนตรงหนา้ หวงั ใหซ้ ูอนั สานึกในความต่าตอ้ ยของตน

แต่มนั กลบั ตรงกนั ขา้ มกบั ความคาดหวงั ของนาง รอยยิม้ ขบขนั ปรากฏขนึ้ บนใบหนา้ ของซอู นั แทนท่จี ะ
เป็นความอบั อายหรอื ความโกรธ

อย่างท่ีคาด ดจู ากปฏิกิริยาก่อนหนา้ นี้ ซูอันค่อนขา้ งม่นั ใจเลยว่าพวกเขาไม่เคยไดใ้ ชช้ ีวิตอย่างค่แู ต่ง
งานปกติเลย และท่ีเขามาท่ีน่ีก็เพ่ือทดสอบส่ิงท่ีตวั เองคิดเพียงเท่านนั้ คายืนยนั ท่ีเขาเพิ่งไดร้ บั ทาใหช้ ายหน่มุ ดี
ใจเป็นอย่างมาก เขาไม่โกรธเลยสักนิด เพราะมันหมายความว่าภรรยาผูง้ ดงามคนนีข้ องเขายังคงบ ริสุทธิ์
ผดุ ผ่องซง่ึ ก็หมายความวา่ เขาจะกลายเป็นคนแรกของนางไม่ใชไ่ อเ้ จา้ ของรา่ งห่วยแตกคนกอ่ น!

30

บทท่ี 6 สายฟา้ ท่ปี รากฏขนึ้ อยา่ งกะทนั หนั (ปลาย)

“สายฟ้ามันทาให้สมองของเจ้าเพี้ยนไปแล้วหรือไง ?” เสว่ียเอ๋อร์ยังคงรู้สึกว่าคนตรงหน้า
แปลกไป อีกฝ่ายไม่ไดแ้ สดงปฏิกิริยาอย่างท่ีนางคิดเอาไว้ และน่นั ก็ทาใหน้ างรูส้ ึกไม่ค่อยพอใจอย่างเท่าท่ีมัน
ควรจะเป็น

ซอู นั เองก็ตระหนกั ไดว้ ่าปฏิกิรยิ าของเขานนั้ แปลกไปจากเดิม ชายหน่มุ จึงรบี หบุ ยมิ้ และสวมใบหนา้ เจ็บ
ชา้ ระกาใจพรอ้ มกบั เดินกลบั เขา้ มาในเรือนของ ฉ่ชู เู หยียน อกี รอบและตะโกนวา่ “ส่งิ ท่เี จา้ ทามนั ผิดธรรมเนียม!
ขา้ ไม่เคยไดย้ ินภรรยาคนไหนกลา้ ปฏิเสธท่จี ะนอนกบั สามีของนางมาก่อน!”

“หบุ ปากเด๋ียวนี!้ ” ใบหนา้ ของฉ่ชู เู หยียนแดงก่า นางสะบดั แขนเสือ้ ของตวั เองไปดึงประตดู า้ นหลงั ของ
ชายหนุ่มใหป้ ิดลงเพราะนางไม่ตอ้ งการใหใ้ ครท่ีอย่แู ถวนีไ้ ดย้ ินเสียงรอ้ งท่ีน่าสงั เวชของชายหน่มุ ตรงหนา้ แมแ้ ต่
นิดเดียว

ซูอันยังคงป่ าวรอ้ งออกมาอย่างหน้าไม่อาย “หากเจา้ ไม่อยากนอนกับขา้ แลว้ เจา้ จะแต่งงานกับขา้
ทาไม? พรุ่งนีข้ า้ จะไปเดินตามทอ้ งถนนและประกาศใหช้ าวบา้ นรูค้ วามจริงนใี้ หห้ มด! แลว้ เรามาดกู นั ว่าจะเป็น
เจา้ หรือขา้ กนั แน่ท่จี ะอบั อายมากกว่ากนั !”

“เจา้ ไม่กลา้ หรอก!” ฉ่ชู เู หยยี น ตวาดขนึ้ พรอ้ มกบั ปลดปลอ่ ยกลนิ่ อายเพ่ือกดดนั ซอู นั

ซูอนั สะอืน้ “ทาไมขา้ จะไม่กลา้ ? ยงั ไงช่ือเสียงของขา้ มนั ก็ย่าแย่อย่แู ลว้ นอกจากนี.้ ..น่ีคือผลลพั ธ์ท่ีเจา้
ต้องการอยู่แล้วไม่ใช่หรือ? เพ่ือให้ผู้คนได้รู้ว่าคุณหนูจากตระกูลฉู่ผู้สูงศักดิ์ยังคงบริสุทธิ์ไม่เคยถูกคน
หยาบชา้ อยา่ งขา้ แตะตอ้ ง...”

ฉ่ชู เู หยียน พยายามสดู หายใจลึก พยายามจะระงบั อารมณข์ องตวั เองสดุ ฤทธิ์เพ่อื ไม่ใหพ้ ลงั้ มือฆา่ ชาย
ตรงหนา้ จากนนั้ นางจอ้ งไปท่ีชายตรงหนา้ เขม็ง “ยงั ไงเจา้ ก็ตอ้ งการจะนอนรว่ มเตียงกบั ขา้ ใหไ้ ดใ้ ชไ่ หม?”

31

“ก็ใช่น่ะสิ!” ซูอนั เอ่ยอย่างตื่นเตน้ หญิงสาวตรงหนา้ เธอโง่หรือเปล่า? แน่นอนสิว่าเขาตอ้ งการจะนอน
กบั เธอ! เขาจะไมย่ อมปลอ่ ยใหโ้ อกาสดี ๆ หลดุ ลอยไปเดด็ ขาด ไอลีน ชาง3 เคยเขยี นเอาไวว้ ่า วธิ ีท่ดี ีท่สี ดุ ในการ
ท่ีจะครอบครองหัวใจของหญิงสาว ก็คือการครอบครองท่ีนาผืนน้อยของพวกนาง4...แฮ่ม หมายถึงเม่ือใดท่ี
ขา้ วสารกลายเป็นขา้ วสกุ 5 มนั ก็ไม่มที างท่จี ะทาใหม้ นั กลบั ไปเป็นแบบเดมิ ไดอ้ ีก

ฉ่ชู เู หยยี นเอ่ยเสียงน่งิ “ถา้ อย่างนนั้ ขา้ จะใหเ้ สว่ียเออ๋ รร์ บั ใชเ้ จา้ ในคืนนี”้

เสว่ียเอ๋อรท์ ่ีน่งั แทะเมล็ดแตงโมอย่ดู า้ นขา้ งอย่างมคี วามสขุ ถึงกบั ตอ้ งชะงกั ไปทนั ที “ตะ แต่คณุ หนู!...”
ในเวลานเี้ มลด็ แตงโมท่ีอยใู่ นปากของนางสญู เสยี รสชาติของมนั ไปทนั ที

ฉ่ชู เู หยยี นปรายตามองคนของตน แววตาของนางเป็นประกายขบขนั “ตอนท่เี ขาช่วยชีวิตของเจา้ เขาก็
ไดส้ มั ผสั รา่ งกายทกุ สว่ นของเจา้ ไปแลว้ นอกจากนี้ น่ีก็เป็นหน่ึงในความรบั ผิดชอบของสาวใชอ้ ย่แู ลว้ น่ี หรือว่า
เจา้ จะขดั คาส่งั ขา้ ?”

เสว่ียเอ๋อรส์ บตาหญิงสาวน่ิง คณุ หนขู องนางมกั จะหมายความตามท่ีพดู เสมอ ร่างของสาวใชส้ ่นั ระริก
ไมก่ ลา้ เอ่ยตอบอะไรออกไป นางเพียงแค่เมม้ ปากแนน่ หยดนา้ สใี สเร่มิ ปรากฏออกมาจากหางตา

ซูอนั มึนงงเป็นอย่างมาก น่ีมนั เร่ืองบา้ อะไรกนั ? ผลกั ไสใหผ้ หู้ ญิงคนอ่ืนมาขึน้ เตียงกบั สามีของตัวเอง
เน่ียนะ? แลว้ กน้ ะ...ผูห้ ญิงคนนีพ้ ยายามท่ีจะฆ่าเขามาแท้ ๆ แต่ก็เอาเถอะเขาจะยอมเล่นตามนา้ เพ่ือดูว่า
ความสมั พันธ์ระหว่างพวกเขาทงั้ ค่เู ป็นอย่างไรกนั แน่ เม่ือคิดไดเ้ ช่นนีเ้ ขาจึงรีบน่งั ลงบนเตียง “เสว่ียเอ๋อรท์ ่ีรกั
เจา้ ชว่ ยมาถอดชดุ ใหข้ า้ หนอ่ ยสิ”

ฉ่ชู เู หยียนท่อี ยไู่ กลออกไปย่นควิ้ เขา้ หากนั เล็กนอ้ ย ชายผนู้ ไี้ รย้ างอายกว่าท่นี างคิดเอาไวเ้ สยี อีก

3 ไอลนี ชาง, จางอา้ ยหลงิ หรือ จางอง๋ิ นกั เขียนนยิ ายและบทภาพยนตรช์ าวจีน มีผลงานทข่ี นึ้ ช่ือเชน่ Love in a Fallen City , Red Rose
White Rose และ Lust, Caution

4 วธิ ีที่ดที ส่ี ดุ ในการท่ีจะครอบครองหวั ใจของหญิงสาว กค็ อื การครอบครองที่นาผืนนอ้ ยของพวกนาง เป็นประโยคดงั จากจากเรอื่ ง
Lust, Caution นิยายแนวอีโรติกทีพ่ ดู ถึงเร่ืองการเมอื ง ความรกั ความสมั พนั ธ์ และเสยี ดสสี ภาพสงั คมชายเป็นใหญท่ ี่ผหู้ ญิงเป็นเพยี งเครอ่ื งมอื

5 ขา้ วสารกลายเป็นขา้ วสกุ ท่อนไมก้ ลายเป็นเรือ เป็นสภุ าสิตจนี หมายถึงเมื่อเรอ่ื งราวดาเนนิ ไปแลว้ ก็ไมส่ ามารถยอ้ นกลบั ไปแกไ้ ข
คลา้ ยกบั สภุ าสิตไทยคอื ออ้ ยเขา้ ปากชา้ ง

32

เสว่ียเอ๋อรเ์ หลือบตามองคณุ หนูของตนอย่างออ้ นวอน แต่ฉู่ชูเหยียนกลบั เลือกท่ีจะไม่สนใจและหยิบ
หนงั สือขึน้ มาอ่านเท่านนั้ ถา้ หากซูอนั ยืนอย่ดู า้ นหลงั ของหญิงสาว เขาก็จะจาไดท้ นั ทีว่าหนงั สือเลม่ นีค้ ือนิยาย
รกั ท่เี ขาเห็นนางอา่ นกอ่ นหนา้ นี้

เม่อื เหน็ วา่ อีกฝ่ายไม่สนใจ เสว่ียเอ๋อรก์ ็มีสีหนา้ หมดหวงั นางเดนิ ไปหาชายหน่มุ อยา่ งไม่เต็มใจ มองอีก
ฝ่ ายดว้ ยสายตาเกรีย้ วโกรธราวกบั จะกินเนือ้ พรอ้ มกบั พดู ว่า “เอาสิ ในเม่ือเจา้ อยากทาก็ทาเลย! ขา้ จะถือว่า
ทาบญุ ใหห้ มามนั ” นางเอ่ยดว้ ยแววตาโหดเหีย้ มและดรุ า้ ย ขณะท่ีเอือ้ มมือไปหยิบเข็มปลายแหลมท่ีซ่อนอย่ใู น
ผมของตวั เอง

ทันใดนนั้ เองฉู่ชูเหยียนก็เงยหนา้ ขึน้ มาจากหนังสือท่ีนางกาลงั ‘อ่าน’ อยู่ สายตาจบั จอ้ งไปท่ีร่างของ
เสว่ยี เอ๋อรร์ าวกบั ครุน่ คิดบางอยา่ ง

แมแ้ ต่ซูอนั เองก็เร่มิ รูส้ ึกอึดอดั เขาแค่อยากจะเลน่ ตามนา้ และดวู ่าทงั้ ค่จู ะทาอะไรก็เท่านนั้ ...แต่ตอนนี้
เขาไมร่ ูอ้ ะไรแลว้ จรงิ ๆ น่เี ขาควรปรบั อารมณข์ องตวั เองใหอ้ ยใู่ นโหมดสตั วร์ า้ ยหรอื เปลา่ ?

หลงั จากผา่ นไปพกั หนึ่ง ชายหน่มุ กต็ ดั สินใจในท่สี ดุ ในเม่ือผหู้ ญิงอยา่ งพวกนางไม่อาย แลว้ เขาจะอาย
ทาไม? อยากจะเลน่ เกมใช่ไหม?

ดี!! งนั้ ขา้ กจ็ ะเลน่ ไปจนกว่าจะไดร้ ูว้ า่ ใครจะแพก้ อ่ นกนั !

เม่ือจิตใจของเขาสงบลงไดแ้ ลว้ ซูอนั ก็เผยรอยยิม้ ห่ืนกระหายพรอ้ มกับควา้ ร่างบางของเสว่ียเอ๋อรเ์ ขา้
หาตวั ทนั ที

ตอ่ มาไมน่ าน เสยี งรอ้ ยโหยหวนกด็ งั ออกมาจากบนเตยี ง

“น่ี มนั เป็น ไป ไม่ ได!้ !!!!”

33

ซูอันก็มมองไปท่ีส่วนล่างของตนอย่างไม่อยากจะเช่ือ มันไม่มีการตอบสนองอะไรเลย มันแทบจะ
เหมือนกบั ถ่วั ฝักยาวขา้ งปีท่แี หง้ เห่ยี วไรช้ ีวติ ชีวา!

ฉ่ชู เู หยียนเหลือบสายตามองชายหน่มุ แต่จากนนั้ นางก็รีบเบนสายตาไปมองทางอ่ืนอย่างรวดเร็วดว้ ย
แววตาท่ฉี ายแววสงสารปรากฏขึน้ ใหเ้ หน็

เสว่ียเอ๋อร์ ผูท้ ่ีรูส้ ึกราวกับว่าตวั เองเพิ่งไดร้ บั การละเวน้ โทษจากการประหารชีวิตก็กลายเป็นไดใ้ จใน
ทนั ที นางแอบเก็บเข็มเอาไวท้ ่ีเดิมพรอ้ มกบั ใสเ่ สอื้ ผา้ คืนตามเดิม จากนนั้ หวั เราะเยาะเยย้ เสียงดงั “ฮ่าฮ่าฮ่า ใน
อดีต ขา้ เคยคิดว่าเจา้ เป็นแค่คนไม่ไดเ้ ร่ืองคนหน่ึง...แต่ตอนนีข้ า้ รูแ้ ลว้ ว่าตวั เองยงั ประเมินเจา้ สงู เกินไป! เจา้ ไม่
ใชช่ ายชาตรีดว้ ยซา้ ! ฮา่ ฮ่าฮา่ ใหต้ ายสิ! น่ขี า้ ขาจะตายอยแู่ ลว้ เน่ยี !”

ซอู นั ไม่ไดม้ ใี จจะเถียงกบั อีกฝ่ายเลยสกั นดิ ดวงตาของเขามีนา้ ตาเอ่อคลอขนึ้ มาและค่อย ๆ เดนิ คอพบั
ออกไปจากหอ้ ง ทุกย่างกา้ วของเขาหนกั องึ้ เร่ืองครง้ั นีม้ นั หนกั หนาเกินไปสาหรบั เขา ชายหน่มุ ม่นั ใจว่าตวั เอง
สามารถจดั การกบั ปัญหาไดท้ กุ รูปแบบ

แต่...ถา้ ตอ้ งทรมานกบั การหย่อนสมรรถภาพทางเพศแบบนี้ ทงั้ หมดท่ที ามามนั จะไปมีประโยชนอ์ ะไร?

เปา้ หมายในชีวติ ของเขาไมใ่ ช่การเป็นขนั ทีนะ!

หลงั จากท่ีเดินออกมาไดพ้ ักหนึ่ง เขาก็บังเอิญเดินผ่านต้นไมท้ ่ีโคง้ งอ เขาถอดเข็มขัดท่ีคาดไว้ออก
จากนนั้ จึงแขวนมนั ไวร้ อบก่งิ ไมบ้ นตน้ ชายหนมุ่ ตดั สนิ ใจท่ีจะจบทกุ อยา่ ง

ใครจะรู.้ ..บางทีถา้ เขาตายไป เขาอาจจะไดก้ ลบั ไปท่โี ลกเดิมของตวั เองกไ็ ด้

แต่ทันใดนนั้ เอง นา้ เสียงแหบแหง้ ดูสงู อายุก็ดงั ขึน้ ขา้ งหูของเขา “ส่วนนนั้ ของเจา้ แค่ไดร้ บั ผลกระทบ
จากผนึกท่พี เิ ศษ มนั ไมไ่ ดห้ มดหวงั ไปซะทีเดยี วหรอก”

34

เม่ือซูอนั หนั ไปมอง เขาก็เห็นชายสงู วยั คนหน่ึงถือจอบยืนอย่ขู า้ งตน ใบหนา้ ของอีกฝ่ายเต็มไปดว้ ยริว้
รอยเห่ยี วย่น แถมยงั มีรา่ งกายท่ผี อมแหง้ และโอนเอนไปมาจนเหมอื นกบั ว่าลมสามารถพดั ใหเ้ ขาลม้ ลงได้

ความทรงจามากมายเร่ิมไหลเขา้ สู่หัว ซูอนั จาไดล้ าง ๆ ว่าชายชราผูน้ ีค้ ือคนงานท่ีมีหน้าท่ีดูแลสวน
ดอกไมใ้ หเ้ รียบรอ้ ยอย่ตู ลอดเวลา อีกฝ่ายไมค่ ่อยพดู อะไรมากนกั และมกั จะเก็บตวั แถมยงั มกั จะถกู เมินและถกู
คนในคฤหาสนร์ งั แกอยบู่ อ่ ย ๆ อกี ต่างหาก ทกุ คนท่นี ่เี รยี กเขาว่า ‘ตาเฒ่าม่’ี

เจา้ ของรา่ งคนเก่ารูส้ กึ เห็นใจตาเฒ่าม่ีเป็นอย่างมาก มนั เหมือนกบั ว่าเขากาลงั มองตวั เอง นอกจากนี้
เขายงั เคยแอบใหข้ นมอีกฝ่ายดว้ ยและน่ีเป็นเหตผุ ลวา่ ทาไมซูอนั คนนถี้ ึงรูข้ อ้ มลู ของชายชราผนู้ ี้

แต่ขอ้ มลู เหล่านนั้ มนั ก็ไม่ไดน้ ่าสนใจอะไรนกั สาหรบั ซูอนั ส่ิงเดียวท่ีเขาสนใจก็คือส่ิงท่ีชายชราเพ่ิงพูด
ออกมาเม่ือครูน่ ี้ “ผนกึ ? ใครกนั ท่เี ป็นคนผนึกรา่ งขา้ ?”

ซูอัน คิดในใจ ‘หรือว่าจะเป็นฉู่ชูเหยียน? แต่เท่าท่ีดูจากพฤติกรรมของนาง นางไม่น่าจะเป็นคน
เลือดเยน็ ขนาดนนั้ !’

ตาเฒา่ ม่สี า่ ยหนา้ “ขา้ เองก็ไม่สามารถตอบไดเ้ ช่นกนั ขา้ คดิ ว่าคงมใี ครสกั คนผนกึ รา่ งเจา้ ตงั้ แต่ตอนเจา้
เป็นเดก็ น่นั แหละ”

“ผูอ้ าวโุ สแลว้ ท่านพอจะรูว้ ิธีปลดผนึกนีบ้ า้ งรเึ ปล่า?”ซูอนั รีบว่ิงเขา้ ไปควงแขนของชายชราดว้ ยสีหนา้
รอ้ นใจ หลงั จากท่ีอา่ นนิยายออนไลนม์ าหลายต่อหลายเรื่อง เขารูด้ ีวา่ คนตรงหนา้ จะตอ้ งไม่ใชแ่ ค่คนแกธ่ รรมดา
ท่วั ไปแน่นอน

ทนั ใดนนั้ ความเป็นไปไดต้ ่าง ๆ นานากห็ ล่งั ไหลเขา้ มาในหวั ของเขา เขารูพ้ ลอ็ ตเร่ืองแบบน!ี้

ตาเฒ่าม่ีคนนีจ้ ะตอ้ งเป็นคณุ ตาแก่สดุ เจ๋งท่ีวางมือมานานแลว้ แน่ ๆ และดว้ ยเหตผุ ลบางอย่าง อีกฝ่าย
ถงึ ตอ้ งละทิง้ ช่อื เสยี งของตวั เองและใชช้ ีวิตในฐานะคนสวนธรรมดาคนหน่ึงของตระกลู ฉ่!ู

35

ซอู นั จบั แขนอกี ฝ่ายแน่น มนั ไม่มีทางท่เี ขาจะปลอ่ ยโอกาสนไี้ ปอย่างเปลา่ ประโยชนแ์ น่!

36

บทท่ี 7 คมั ภีรล์ บั มว้ นแรก (ตน้ )

“แนน่ อนว่าขา้ รู”้ ผเู้ ฒา่ ม่ตี อบกลบั พลางลบู เคราของตวั เองโดยท่ีแววตาของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นเครง่
ขรมึ

“แลว้ ตอ้ งทาอยา่ งไร?” ซูอนั ถามอย่างรอ้ นรน ไม่สงั เกตเห็นทา่ ทีของผเู้ ฒ่าท่เี ปลี่ยนไปเลยสกั นิด

ชายชรามองหนา้ อกี ฝ่าย จากนนั้ จึงเอย่ วา่ “ผนกึ ถกู วางไวท้ ่จี ดุ สาคญั ท่บี อบบางมาก ถา้ หากเราทาลาย
มันจากภายนอกเขา้ ไป ร่างกายของเจา้ จะเสียหายแน่นอน ดังนนั้ เจา้ ตอ้ งใชพ้ ลงั ของตวั เองในการทาลายมนั
เม่ือไหร่ท่ีระดบั การบ่มเพาะของเจา้ อยู่ในขนั้ ปรมาจารย์ และพลงั ปราณกลายเป็นพลงั จิตวิญญาณ เจา้ ก็จะ
สามารถปลดผนกึ ได”้

“ขนั้ ปรมาจารย?์ มนั คอื อะไรกนั ผอู้ าวโุ ส?” ซอู นั เอ่ยดว้ ยสีหนา้ มนึ งง

ผเู้ ฒ่าม่ีท่ีไดย้ ินแบบนนั้ ก็ขมวดคิว้ เขา้ หากนั “แมแ้ ต่ความรูพ้ ืน้ ฐานแค่น่ีเ้ จา้ ก็ยงั ไม่รูเ้ ลยงนั้ หรือ? เฮอ้ ...
มนิ า่ ละ่ ทาไมคนพวกนนั้ ถึงบอกว่าเจา้ มนั ไรค้ า่ ”

จากนนั้ ผเู้ ฒ่าม่ีก็เร่มิ อธิบาย ซง่ึ น่นั ทาใหซ้ ูอนั ไดเ้ ขา้ ใจระบบบ่มเพาะของโลกนมี้ ากขนึ้

ผูฝ้ ึกตนส่วนใหญ่จะถูกแบ่งออกเป็น 9 ระดับ ระดับท่ี 1 คือการเรียนการควบคุมลมหายใจเพ่ือทาให้
เป็นหนง่ึ เดียวกบั ธรรมชาติ ดงึ ลมปราณธาตเุ ขา้ ส่รู า่ งกาย สิง่ นเี้ ป็นตวั บง่ บอกว่าเจา้ ไดเ้ ขา้ สเู่ สน้ ทางแห่งการบ่ม
เพาะแลว้ จรงิ ๆ

ระดบั ท่ี 2 คอื การใชล้ มปราณในการปรบั สภาพผวิ หนงั ทาใหก้ ระบวนการดดู ซมึ รวดเรว็ ขนึ้

ระดบั ท่ี 3 คือการบม่ เพาะกลา้ มเนอื้

ระดบั ท่ี 4 คอื การบ่มเพาะเนือ้ เย่อื

37

ระดบั ท่ี 5 คือการบ่มเพาะกระดกู

ระดบั ท่ี 6 คอื การบม่ เพาะไขขอ้

ระดบั ท่ี 7 คอื การบ่มเพาะโลหิต

ระดบั ท่ี 8 คอื การบม่ เพาะอวยั วะภายในและสรา้ งเครือช่ายเสน้ ลมปราณไปท่วั รา่ งกาย

และระดบั ท่ี 9 คอื การบ่มเพาะสมองและประสาทสมั ผสั ทงั้ หมดเพ่ือใหส้ ามารถกกั เก็บลมปราณได้ เม่อื
ผูฝ้ ึกตนสามารถกักเก็บกระแสลมปราณดิบในร่างกายไวใ้ นแก่นพลงั ลมปราณได้ ลมปราณพวกนนั้ ก็จะช่วย
เสรมิ สรา้ งความแข็งแรงใหก้ บั แขนขาและกระดกู ทาใหบ้ รรลเุ ขา้ สขู่ นั้ ปรมาจารยใ์ นท่สี ดุ

ถา้ หากปรมาจารยพ์ วกนนั้ บ่มเพาะจิตวิญญาณของตวั เองต่อไป พวกเขาก็จะบรรลถุ ึงขนั้ ปราชญแ์ ละ
สามารถควบคมุ ชะตากรรมของทกุ คนท่อี ย่ตู ่ากวา่ ระดบั นไี้ ด้

เหนือขนั้ ปราชญจ์ ะเป็นขนั้ เซยี นปฐพี เพยี งแค่โบกมือกส็ ามารถทลายภเู ขาและพลิกทะเลได้ กลายเป็น
ด่งั เทพเจา้ ในตานาน

“บ่มเพาะผิวหนัง กลา้ มเนือ้ กระดูกอย่างนัน้ เหรอ? น่ันเป็นการจัดกระดับท่ีค่อนขา้ งเรียบง่ายมาก
เลยนะ” ซอู นั ราพงึ กบั ตวั เองดว้ ยสีหนา้ ประหลาดใจ “แลว้ ต่อจากขนั้ เซยี นปฐพีละ่ ?”

“ต่อจากเซียนปฐพี?” ชายชราแหงนหนา้ มองดวงดาวบนฟ้า แววตาของเขาเต็มเป่ียมไปดว้ ยความหวงั
“หากเป็นไปตามท่ีขา้ คาดการณ์ คนผนู้ นั้ คงสามารถท่องไปตามดวงดาวและไดร้ บั ชีวิตอนั เป็นนิรนั ดรอ์ ย่างแท้
จรงิ แต่เทา่ ท่ขี า้ รูม้ าในประวตั ศิ าสตรท์ งั้ หมดท่ผี ่านมาจะไม่เคยมีใครท่สี ามารถไปถึงขัน้ นนั้ ได”้

38

ซอู นั ไมไ่ ดส้ นใจเร่ืองนมี้ ากนกั สาหรบั ตอนนี.้ .. เขายงั อย่ไู กลจากจดุ นนั้ มาก ดงั นนั้ เขาจึงรีบกลบั มาพูด
เร่ืองท่ีตวั เองใหค้ วามสนใจแทน “แต่มีคนเคยบอกว่าขา้ นนั้ ไรค้ วามสามารถ นอกอย่างนีข้ า้ ยงั อายุมากเกินไป
สาหรบั การเรม่ิ ตน้ บม่ เพาะ เชน่ นนั้ ขา้ จะสามารถบรรลขุ นั้ ปรมาจารยไ์ ดอ้ ยา่ งไรกนั ?”

ผเู้ ฒ่าม่ีมองชายหน่มุ ตรงหนา้ ครูห่ นึ่งจากนนั้ จึงเอ่ยออกมา “มนั ไม่มีประโยชนท์ ่ีเจา้ จะฝึกฝนดว้ ยเคล็ด
วิชาปกติ แต่ตวั ขา้ ก็บงั เอิญมีเคล็ดวิชาโบราณแปลก ๆ ท่ีไดม้ าตอนยงั หน่มุ อย่วู ิชาหนึ่งซ่งึ มนั บงั เอิญเหมาะกบั
เจา้ อย่างพอดิบพอด.ี ..”

“แปลกยงั ไง?” ใจของชายหนมุ่ เตน้ เรว็ ขนึ้

ผู้เฒ่าม่ีจึงอธิบาย “ผูฝ้ ึกตนท่ัวไปมักจะใช้หินพลังธาตุ หรือท่ีเรียกกันว่าหินธาตุ รวมทั้งโอสถและ
สมุนไพรมากมายในการดูดซึมพลังธรรมชาติและใชม้ ันในการเสริมสรา้ งร่างกาย เป้าหมายก็เพ่ือสรา้ งเสน้
ลมปราณในรา่ งกาย แต่ดว้ ยความสามารถของเจา้ ต่อใหไ้ มพ่ ดู ถึงความจรงิ ท่ีวา่ เจา้ อายมุ ากเกนิ ไปแลว้ ตอ่ ใหใ้ ช้
หินพลงั ธาตจุ านวนมหาศาล... อย่างมากท่ีสุดเจา้ ก็สามารถฝึกฝนไดถ้ ึงแค่ระดับ 3 เท่านนั้ และเม่ือคานึงถึง
ความหายากของหนิ พลงั ธาตมุ นั ก็คงไม่มีใครท่ยี อมเสียมนั ใหก้ บั คนท่ไี มม่ ีอนาคตอย่างเจา้ บ่มเพาะแนน่ อน”

“แตเ่ คลด็ วชิ าของขา้ ไมเ่ หมือนกัน มนั คอื การเสรมิ สรา้ งโดยผ่านการถกู ทาลาย ถา้ เจา้ อยากจะบรรลมุ นั
ขอ้ กาหนดเพียงอย่างเดียวก็คือเจา้ จะตอ้ งโดนอดั ซา้ ๆ ยิ่งเจา้ ถูกอดั แรงมากเท่าไหร่เจา้ ก็ย่ิงทะลวงระดบั ต่อไป
ง่ายขนึ้ เท่านนั้ ”

ซูอันรูส้ ึกราวกับว่าตัวเองถูกหมนุ จนงงไปหมด “ทาไมเคล็ดวิชาท่ีท่านพดู ถึงมนั ดบู า้ บอสิน้ ดี? มีอย่าง
ท่ไี หนกนั โดนอดั เพ่อื ใหท้ ะลวงระดบั ?”

เม่ือไดย้ ินเช่นนีช้ ายชราตวาดกลบั ดว้ ยนา้ เสียงโกรธเกรยี้ ว “ไอเ้ ด็กโง่!! เคล็ดวิชาชนั้ ยอดนีค้ ือเคล็ดวิชา
เดยี วในโลกท่สี ามารถทาใหเ้ จา้ เป็น...แค่ก! แค่ก!”

ไม่ทนั กลา่ วจบ เม่ือรูต้ วั ชายชราก็รีบเปล่ียนเรื่องทันที “ทาใหเ้ จา้ เป็นผไู้ รเ้ ทียมทาน...สรุปเจา้ จะฝึกมัน
หรอื ไม่ฝึก แต่ขา้ เตือนเอาไวก้ ่อนวา่ น่เี ป็นโอกาสเพยี งโอกาสเดียวของเจา้ !”

39

“แน่นอน! ขา้ ฝึก!” วนิ าทีนซี้ อู นั เป็นเหมือนกบั คนจมนา้ ท่ีเพิ่งควา้ เศษซากไมเ้ อาไวไ้ ด้ เพ่อื อนาคตท่ีดีใน
ชวี ิตของเขา ต่อใหเ้ ป็นเคล็ดวชิ าท่แี ปลกประหลาดท่สี ดุ เขาก็พรอ้ มท่ีลองเสี่ยงฝึกดู

“แต่...ทา่ นกบั ขา้ เราไมเ่ คยเจอกนั มาก่อน ทาไมทา่ นถงึ ใจดีกบั ขา้ นกั ?”

ผเู้ ฒ่าม่ีถอนหายใจออกมายาวเหยียด “เหตผุ ลเดียวก็คือเพราะว่าขา้ จะมีชีวิตอย่ใู นโลกนีไ้ ดอ้ ีกไม่นาน
นกั และขา้ ก็ไมต่ อ้ งการใหเ้ คลด็ วิชานตี้ อ้ งถกู ฝังไปพรอ้ มกบั รา่ งของขา้ ”

เม่ือซูอันไดย้ ินแบบนัน้ ก็เข้าใจในทันที “มันจะเป็นไปไดห้ รือไม่ท่ีข้าจะขอรูช้ ่ือของท่าน? ในอนาคต
ต่อจากนี้ ขา้ จะพาเคล็ดวิชานีไ้ ปส่จู ุดท่ีสงู ขึน้ และขา้ จะทาใหแ้ น่ใจว่าช่ือเสียงของท่านจะไม่สญู สลายไปอย่าง
แนน่ อน” วนิ าทนี ชี้ ายหนมุ่ ม่นั ใจแลว้ ว่าช่อื ‘ผูเ้ ฒา่ ม’ี่ ไม่ใชช่ ่ือจรงิ ของคนตรงหนา้

“เจา้ เรยี กขา้ ว่าผเู้ ฒ่าม่ีเหมือนเดิมเถอะ หหึ .ึ ..แคไ่ ดย้ นิ สง่ิ ท่ีเจา้ เอ่ยออกมาขา้ ก็ดใี จมากแลว้ ดเู หมอื นว่า
ขา้ จะเลือกถกู คน” ชายสงู วยั หวั เราะออกมาอย่างมเี ลศนยั “เอาคมั ภรี ม์ ว้ นนีก้ ลบั ไป แลว้ ค่อย ๆ ทาความเขา้ ใจ
มนั หากมอี ะไรท่ีไมเ่ ขา้ ใจ เจา้ ก็คอ่ ยมาถามขา้ ”

ชายสงู วัยโยนคมั ภีรม์ ว้ นสีทองใหอ้ ีกฝ่ าย จากนนั้ จึงหันหลงั และเดินจากไป ในใจของเขาเต็มไปดว้ ย
ความยินดใี นท่สี ดุ หลงั จากท่ผี ่านมาหลายปี ในท่สี ดุ เขาก็เจอผรู้ บั มอบท่เี หมาะสม!

เม่ือหลายสิบปีก่อน เขาไดร้ บั มอบหมายใหท้ าภารกิจลบั บางอย่างของสานกั ซ่งึ มีหลายครง้ั ท่ีเขาเกือบ
เอาชีวิตไม่รอดก่อนท่ีจะเจอคมั ภรี ล์ บั มว้ นนีใ้ นท่ีสดุ แต่หลงั จากไดม้ นั มาเขาก็เลือกท่จี ะไม่สง่ มอบมนั ใหก้ บั ทาง
สานกั กลบั กนั เขาฆ่าสหายของตวั เอง แกลง้ ตาย จากนนั้ ก็ซ่อนตัวและฝึกฝนมนั อย่างลบั ๆ ทว่าความลบั ไม่มี
ในโลก ทางสานกั ดเู หมอื นจะรูเ้ ร่อื งนแี้ ละมีแนวโนม้ ว่าจะมาหาเขาท่นี ่ีในอีกไม่ชา้ นี้

แต่การท่ีเขายงั ไม่ไดบ้ รรลเุ คล็ดวิชาท่ีน่าอศั จรรยน์ ีม้ นั จึงทาใหเ้ ขาไม่สามารถต่อสกู้ ับพวกคนท่ีตามล่า
เขาได้ ทา้ ยท่ีสดุ เขาจึงตดั สินใจท่ีจะใชว้ ิธี ‘จักจ่นั ทองยา้ ยร่าง’ ซ่ึงเป็นทกั ษะการยา้ ยร่างท่ีเขาเคยไดเ้ รียนรูม้ า
ตงั้ แต่สมยั หนมุ่ ๆ

40

ร่างกายของชายสงู วยั ในตอนนีก้ าลงั ทรุดโทรมและอ่อนแอลงเร่ือย ๆ เขาอยากจะยา้ ยไปรา่ งใหม่นาน
แลว้ และอนั ตรายท่เี ขากาลงั เผชิญหนา้ อย่กู ็ทาใหเ้ ขาสามารถตดั สินใจไดเ้ ร็วขนึ้ แต่การยดึ รา่ งนนั้ ไม่ใชเ่ ร่ืองง่าย
เง่ือนไขแรก...ร่างเป้าหมายจะตอ้ งฝึกฝนเคล็ดวิชาเดียวกันกับเขา เม่ือนั้นเขาก็จะสามารถถ่ายเทรากฐาน
ฝึกฝนของตวั เองใสไ่ ปในรา่ งของเปา้ หมายได้

เง่อื นไขท่ีสอง...เปา้ หมายจะตอ้ งมรี า่ งกายท่มี หี ยนิ เดน่ เป็นพเิ ศษ...

41

บทท่ี 8 คมั ภีรล์ บั มว้ นแรก (ปลาย)

การยึดร่างเป็นส่ิงท่ีอันตรายมาก ผูย้ ึดจะตอ้ งหาเป้าหมายท่ีเหมาะกบั ตัวเองท่ีเกือบจะสมบูรณแ์ บบ
เพราะว่าผเู้ ฒา่ ม่ีเองกเ็ ป็นขนั ที หากเขาพยายามยดึ รา่ งของผทู้ ่มี ีหยางเด่น ผลลพั ธท์ ่นี า่ จะเป็นไปไดก้ ค็ ือการเผา
ตวั เองทงั้ เป็น

อยา่ งไรก็ตาม...ชายชราไมไ่ ดอ้ ยากท่จี ะยา้ ยไปอย่รู ่างขนั ทีคนอ่นื นกั ไมว่ า่ ในโลกไหน ผทู้ ่เี ป็นขนั ทตี ่างก็
ฝันท่จี ะเป็นชายชาตรีทงั้ นนั้ จะมีใครกนั ท่อี ยากจะเกิดใหม่เป็นขนั ทีอีกครงั้ ?

ดว้ ยเง่ือนไขพวกนี้ ตงั้ แต่อดีตเขาจึงยงั ไม่สามารถหาตวั เลือกท่ีเหมาะสมได้ แต่ตอนนีใ้ นท่ีสดุ เขาก็ได้
พบกบั ลกู เขยผไู้ รป้ ระโยชนข์ องตระกูลฉู่ ชายหน่มุ ถูกรา่ ยผนึกใส่จนทาใหเ้ ขาอย่ใู นสภาพท่ีไม่ต่างอะไรกบั ขนั ที
แต่อีกฝ่ ายไม่ใช่ขันทีจริง ๆ แต่อย่างใด ดังนั้นผูเ้ ฒ่าม่ีจึงม่ันใจว่าเม่ือเขาได้ครอบครองร่างของซูอัน เขาจะ
สามารถคอ่ ย ๆ ปลดผนึกมนั ได้

และท่ีสาคญั ชายหน่มุ ผนู้ ีก้ ็ดเู หมือนว่าจะไม่มีครอบครวั หรือมิตรสหายเลยสกั คน ดงั นนั้ ถา้ เขายึดร่าง
ของอีกฝ่าย มนั ก็จะมีไม่ก่ีคนเท่านนั้ ท่ีสามารถสงั เกตเห็นถึงบคุ ลิกหรือนิสยั ท่ีผิดแปลกไป นอกจากนีซ้ ูอนั ก็คือ
ลูกเขยของตระกูลฉู่...ซ่ึงมีโอกาสท่ีจะไดโ้ ชคลาภและความรุ่งโรจนม์ ากมาย มิหนาซา้ อีกฝ่ ายยังมีภรรยาท่ี
งดงามจนนา่ ตกตะลงึ ดว้ ย!

แมแ้ ตข่ นั ทีอย่างผเู้ ฒา่ ม่กี อ็ ดไม่ไดท้ ่จี ะรูส้ กึ ตืน่ เตน้ เม่ือเขานึกถึงใบหนา้ ท่สี วยงามของฉชู่ เู หยยี น

แน่นอนว่าซูอนั ไม่ไดร้ ูเ้ รื่องนีเ้ ลยสักนิด ดวงตาของเขามีแค่แววตาต่ืนเตน้ และคาดหวงั เม่ือจับจอ้ งไปท่ี
มว้ นคมั ภีรใ์ นมือ เพราะมนั เป็นความหวงั เพียงอยา่ งเดยี วของเขา

คมั ภีรต์ รงหนา้ ดูคลา้ ยว่าจะทามาจากใยไหมทองคา แต่มนั ก็ดเู หมือนจะไม่ใช่ เขาไม่สามารถบอกได้
จรงิ ๆ วา่ มนั ทามาจากอะไร และขณะท่ีชายหน่มุ กาลงั จะถามบางอย่างกบั ผเู้ ฒ่าม่ี นา้ เสียงเยน็ ยะเยอื กก็ดงั เขา้
มาในหู

42

———————————————————————————————
ตรวจพบ: คมั ภีรล์ บั [เคล็ดวิชาวฎั จกั รอมตะ] ใชม้ นั เพ่อื เปิดใชง้ านคยี บ์ อรด์ หรือไม่?
———————————————————————————————

ซอู นั ตกตะลงึ เขาไม่คดิ เลยวา่ ตวั เองจะไดร้ บั คมั ภีรล์ บั มาอย่างง่ายดายขนาดนี้ ไม่ใชว่ า่ ‘ดินแดนลกึ ลบั
ทงั้ 12’ จะตอ้ งอย่ใู นสถานท่ีท่ีโคตรจะลึกลบั และโคตรจะอนั ตรายหรอกเหรอ? ไม่ใช่ว่าการท่ีจะไดค้ มั ภีรพ์ วกนี้
มามนั ยากจนแทบจะเป็นไปไมไ่ ดห้ รอกเหรอ?

ถงึ แมว้ ่าเขาจะประหลาดใจ แตช่ ายหนมุ่ กย็ งั ตอบตกลงโดยไมล่ งั เล

วินาทีต่อมา แปน้ คียบ์ อรด์ ก็ปรากฏขึน้ ตรงหนา้ ของเขา มว้ นคมั ภีรเ์ ปล่ียนเป็นแสงสีทองและถกู ดดู เขา้
ไปในแปน้ ‘F2’ มนั สว่างอย่อู ยา่ งนนั้ สกั พกั

...และทนั ใดนนั้ แปน้ คยี บ์ อรด์ ทงั้ แปน้ ก็ถกู เปิดใชง้ าน แปน้ พิมพท์ งั้ หมดสวา่ งขึน้ ทนั ที

———————————————————————————————
ท่านพบคมั ภรี ล์ บั และไดเ้ ปิดใชง้ านระบบแหง่ ความโกรธแคน้
บดั นสี้ ่วนหนึง่ ของระบบสมุ่ สามารถใชง้ านไดแ้ ลว้

ระบบแหง่ ความโกรธแคน้ :
ในฐานะเซยี นคียบ์ อรด์ ภารกิจอนั สงู สง่ ของทา่ นคือการทาใหผ้ คู้ นรอบขา้ งของท่านระเบิดความ
โกรธอยตู่ ลอดเวลา
เม่อื ทา่ นสามารถบรรลเุ ปา้ หมายไดส้ าเรจ็ ทา่ นกจ็ ะไดร้ บั คะแนนความโกรธแคน้ ท่เี ท่ากบั จานวน
ความโกรธของเปา้ หมาย โดยท่านสามารถนาคะแนนดงั กลา่ วไปซอื้ อาวธุ เคล็ดวิชา และใชเ้ ลน่
ระบบสมุ่ ได.้ ..
———————————————————————————————

43

หนา้ จอแสดงผลปรากฏขึน้ มาตรงหนา้ เหนือแป้นคียบ์ อรด์ พรอ้ มกับคาอธิบายและป่ ุมกดอีกจานวน
หนึ่ง ซูอนั สามารถเลื่อนเคอรเ์ ซอรไ์ ปยงั ตวั เลือกต่าง ๆ ไดต้ ามใจชอบ คาส่งั ท่ีมีอย่คู ือ ‘สมุ่ ’ ‘ร้านคา้ ’ และอ่ืน ๆ
อกี มากมายท่ยี งั พรา่ เลือนอยใู่ นตอนนี้

เวลานี้ คาส่งั ‘ส่มุ ’ กาลงั เรืองแสงอยู่ ในขณะท่ีคาส่งั ‘รา้ นคา้ ’ เป็นสีเทา มนั น่าจะเป็นตวั เลือกถัดไปท่ี
จะถกู ปลดลอ็ ค

ท่ดี า้ นลา่ งของหนา้ จอแสดงผลมีบางอย่างท่ีคลา้ ยกบั ‘แถบรายการ’ หรือ ‘แถบทกั ษะ’ ของในเกม RPG
อยู่ แตต่ อนนมี้ นั ยงั ไมม่ ีอะไรทงั้ นนั้ สว่ นดา้ นบนสดุ ของมนั คอื แถบขอ้ ความสน้ั ๆ ท่เี ขยี นวา่ :

———————————————————————————————
คะแนนความโกรธแคน้ ปัจจุบนั : 0.
———————————————————————————————

ซูอนั มึนงง ก่อนหนา้ นีเ้ ขาไดท้ าใหเ้ สว่ียเอ๋อรเ์ ดือดดาลเป็นอย่างมากจนประจาเดือนของนางแทบจะ
มาก่อนกาหนด แลว้ ทาไมเขาถึงไม่ไดค้ ะแนนความโกรธแคน้ เลยสักนิด? หรืออาจจะเป็นเพราะว่าตอนนั้น
คียบ์ อรด์ ยงั ไมไ่ ดถ้ กู เปิดใชง้ าน

เขาเลื่อนเคอรเ์ ซอรไ์ ปท่ีคาส่งั ‘ส่มุ ’ จากนนั้ กดป่ มุ เอ็นเทอรบ์ นคียบ์ อรด์ แลว้ คาอธิบายย่อหนา้ หนึ่งก็
ปรากฏขึน้ มาบนหนา้ จอ

———————————————————————————————
ทกุ คะแนนความโกรธแคน้ 100 แตม้ ท่ีทา่ นใช้ ท่านจะสามารถสุ่มไดห้ นงึ่ ครงั้
เน่ืองจากน่เี ป็นครง้ั แรกท่ที า่ นเปิดใชง้ านคยี บ์ อรด์
ทา่ นจะสามารถสมุ่ ไดส้ ามครงั้ โดยไม่ตอ้ งใชค้ ะแนนความโกรธแคน้ แต่อย่างใด
อตั ราการดรอปจากการส่มุ ทงั้ สามครงั้ นีส้ งู กวา่ ปกติมาก รางวลั ใหญ่ทงั้ หมดจะถกู สมุ่
สว่ นหลงั จากนีอ้ ตั ราการดรอปจะขึน้ อย่กู บั ระดบั ของผใู้ ช้

ท่านตอ้ งการจะทาการสมุ่ เลยหรอื ไม่?

44

ใช่/ไมใ่ ช่
———————————————————————————————

พระเจา้ ! นมี้ แี พค็ ของขวญั สาหรบั มือใหม่ดว้ ยเหรอเน่ีย? ซอู นั รีบคลิกไปท่ี ‘ตกลง’ อย่างต่นื เตน้

ทนั ใดนนั้ แปน้ พิมพท์ งั้ หมดก็เรอื งแสงขึน้ และเร่มิ กะพรบิ บนแปน้ พิมพแ์ ต่ละตวั แบบสมุ่

ซูอนั มองทงั้ หมดท่ีเกิดขึน้ ดว้ ยสายตาท่ีรอ้ นแรงและตื่นเตน้ เขาจะไดข้ องแบบไหนกนั นะ? กระบี่ปราณ
ระดบั 999? สตั วเ์ ลีย้ งท่ีทรงพลงั ? หรือถา้ เป็นค่หู สู าวสวยสดุ รอ้ นแรงก็ไม่เลวเหมือนกนั ...

ขณะท่ีชายหน่มุ กาลงั นา้ ลายสออยู่กบั ความเป็นไปไดท้ งั้ หมด เขาก็พบว่าแสงกะพริบท่ีว่าหยุดลงตรง
แปน้ ของ ‘สเปซบาร’์ ทนั ใดนนั้ หนา้ จอกป็ รากฏคาว่า “ขอบคณุ ท่รี ว่ มสนกุ !”

“?”

“?? ?”

“?? ?? ??”

ซอู นั ไดแ้ ต่น่งิ องึ้ ไมใ่ ช่วา่ อตั ราการดรอปของมนั เพ่มิ ขึน้ มากหรอกเหรอ?

เขาอยากจะไดอ้ ะไรท่สี ดุ ยอด!

อยากไดร้ ะบบสดุ โกงแบบพระเอกตา่ งโลกโวย้ ยยย!

ทกุ อยา่ งเรม่ิ ตน้ มาอยา่ งน่าตื่นเตน้ จนเหลือเช่ือ แต่สดุ ทา้ ยท่เี ขาไดก้ ลบั มีแค่ ‘ขอบคณุ ท่รี ว่ มสนกุ ’ ระบบ
คยี บ์ อรด์ น่จี ะตอ้ งเป็นระบบท่นี ่าตลกท่สี ดุ ท่ามกลางระบบทงั้ หมดทงั้ มวลแน่ ๆ ไม่วา่ มนั จะมาจากท่ไี หนกต็ าม!

45

———————————————————————————————
ท่านยงั อยากท่จี ะสมุ่ ของรางวลั ตอ่ หรอื ไม่?
ใช่/ไมใ่ ช่
———————————————————————————————

ทนั ใดนนั้ ประโยคเหลา่ นกี้ ป็ รากฏขึน้ มาบนหนา้ จอ

“ไปลงนรกเลยไอเ้ วร!!” ชายหน่มุ กดั ฟันแน่น วินาทีท่ีเขากาลงั จะกดป่ มุ ‘ตกลง’ ความคิดหนึ่งก็ผุดขึน้
มาในหวั ของเขา ซอู นั รีบวง่ิ ไปท่อี ่างนา้ กวกั นา้ ลา้ งหนา้ ของตวั เองและจากนนั้ จึงสมุ่ ของรางวลั ชิน้ ท่สี อง

ครงั้ นีเ้ ขาไม่ไดป้ ล่อยใหต้ ัวเองหลงไปกับจิตนาการของตัวเองแต่อย่างใด เขามองไปยังจุดท่ีมีแสง
กะพริบอย่างไม่กะพริบตา จดจาระยะเวลาท่ีแสงกะพริบบนแป้นพิมพแ์ ต่ละตัว มันใชเ้ วลานานสุดบนแป้น
ของ ‘สเปซบาร’์ รองลงมาคือบนตวั เลขต่าง ๆ และกะพรบิ บนตวั อกั ษรต่าง ๆ ดว้ ยความเรว็ ดจุ สายฟา้

ซูอนั พนนั ไดเ้ ลยว่าระยะเวลาท่ีมนั ใชก้ ะพรบิ บนแป้นพิมพแ์ ต่ละแป้นจะตอ้ งเก่ียวขอ้ งกับมลู ค่าของของ
รางวลั แน่ ๆ แต่ตอนนเี้ ขาไดเ้ ลิกเพอ้ ฝันแลว้ ณ เวลานี.้ ..แค่ไม่ใช่สเปซบารก์ พ็ อ!

และในท่ีสดุ คาอธิษฐานของเขาก็ไดร้ บั การตอบรบั สดุ ทา้ ยแสงกะพรบิ ก็ไปหยดุ ลงท่ีแปน้ ตวั ‘Q’ พรอ้ ม
กบั ขอ้ ความบางอยา่ งท่ไี มใ่ ช่คาว่า ‘ขอบคณุ ท่ีรว่ มสนกุ !’ ก็ปรากฏขนึ้ บนหนา้ จอ

ชายหนมุ่ ดใี จเป็นอย่างมาก...แตท่ นั ใดนนั้ รอยยมิ้ ของเขาก็ตอ้ งชะงกั คา้ งไป

ทาไม...’ของรางวลั ’ ท่ไี ดม้ าจึงดเู หมือนกบั ฝอยขดั หมอ้ ของใชป้ ระจาครวั เลยละ่ ? หรือวา่ ระบบตอ้ งการ
ท่จี ะผลกั ดนั ใหเ้ ขาเดินบนเสน้ ทางของพอ่ ครวั ? หรือเสน้ ทางของพอ่ คา้ ต่างโลก?

ใหต้ ายเถอะ เขาเคยซือ้ ของพวกนีท้ ีละแพ็คใหญ่ดว้ ยซา้ ! แลว้ ทาไมมนั ถึงมากลายเป็นของรางวลั จาก
ระบบได?้ ! ซูอนั เรม่ิ สงสยั ถึงประโยชนข์ องมนั

46

———————————————————————————————
ขอแสดงความยินดีดว้ ย! ท่านไดร้ บั ‘เสน้ ใยสขุ สนั ต’์ !
———————————————————————————————

47

บทท่ี 9 ของรางวลั แสนประหลาด (ตน้ )

“น่มี นั บา้ อะไรเน่ีย?” ดว้ ยเหตผุ ลบางอย่าง ซอู นั กลบั รูส้ กึ ว่าระบบกาลงั หวั เราะเยาะเขาอย่!ู

ทนั ใดนนั้ คาอธิบายกป็ รากฏขึน้ บนหนา้ จอถดั มา ชายหนมุ่ รบี อ่านมนั ทนั ที

———————————————————————————————
เสน้ ใยสขุ สนั ต:์
ตานานกลา่ ววา่ มเี หลา่ หญิงสาวร่ารวยกล่มุ หนึ่งมกี ารละเลน่ ท่แี ปลกประหลาดซ่ึงก็คือ
พวกนางชอบมอบความทกุ ขท์ รมานและความเจบ็ ปวดใหก้ บั เหลา่ ทาสรบั ใชช้ าย
ดงั นนั้ เพ่อื เป็นการเอาตวั รอดเหลา่ ทาสหนมุ่ ทงั้ หลายจงึ พากนั สรา้ งสงิ่ ประดิษฐช์ ิน้ นีข้ ึน้
เพ่อื ปอ้ งกนั ตวั เอง

ผลของสงิ่ ประดิษฐ:์
หลงั จากท่ใี ชส้ ่ิงนี้ ความทกุ ขท์ รมานทกุ อย่างท่ที ่านไดร้ บั จากสตรีท่มี ีเงินมากกว่าทา่ น
จะเปลย่ี นเป็นความสขุ ทงั้ สนิ้

คาเตือน:
ส่งิ ประดษิ ฐช์ ิน้ นไี้ มล่ ดความเสียหายท่ีคณุ จะไดร้ บั แต่พลงั ชีวติ ของคณุ จะถกู ล็อคอย่ทู ่ี
คา่ พลงั ชวี ิตสดุ ทา้ ยถึงแมว้ า่ สตรีผรู้ า่ รวยจะสรา้ งความเสียหายถึงตายใหก้ ับคณุ

ทา่ นตอ้ งการจะเก็บส่งิ ประดิษฐ์ชิน้ นไี้ วบ้ นแปน้ ใชส้ ่ิงประดิษฐห์ รือไม่?

ท่านสามารถใชม้ นั ไดต้ ามตอ้ งการโดยการกดป่มุ ‘Q’
———————————————————————————————

ใหต้ ายเถอะ เลิกลอ้ เลน่ กนั ไดแ้ ลว้ ! ซูอนั มองกอ้ นเสน้ ใยสีเทาทรงกลมคลา้ ยฝอยขัดหมอ้ ในมือของตวั
เองอย่างมนึ งง จากนนั้ จงึ ลองปามนั ลงกบั พนื้ ของชนิ้ นมี้ นั จะใชท้ าอะไรได?้

48

มันแทบจะไรป้ ระโยชนเ์ ลยดว้ ยซา้ แถมมนั ยังมาพรอ้ มกับเง่ือนไขอีกมากมายดว้ ย เขาจะไม่ยอมเป็น
ของเลน่ ของผหู้ ญิงมีเงนิ คนไหนทงั้ นนั้ แหละ แลว้ เขาจะไปใชม้ นั ไดย้ งั ไง?

ชายหนุ่มเก็บเส้นใยสุขสันตไ์ ว้บนชั้นสิ่งประดิษฐ์ของเขา จากนั้นเขาจึงไปท่ีอ่างนา้ และกวักนา้ มา
ลา้ งหนา้ เพ่อื ชาระความโชครา้ ยออกไปใหห้ มด จากนนั้ ก็ลา้ งมอื ของตวั เองอกี สามครงั้ หลงั จากนนั้ ก็เร่มิ สมุ่ ของ
รางวลั ชิน้ ท่สี ามต่อ

แป้นคียบ์ อรด์ ตรงหนา้ เร่มิ กะพริบแสงอีกครงั้ ขณะท่ีซูอนั จอ้ งมองมนั อย่างใจจดใจจ่อ “ขอรอ้ งล่ะ อย่า
เป็นสเปซบาร์ อย่าเป็น Q...”

ในท่สี ดุ แสงกะพรบิ กไ็ ปหยดุ ลงตรงแปน้ ‘B’ เสียงเยน็ ยะเยือกดงั ขึน้ ในหขู องเขาอกี ครงั้

———————————————————————————————
ขอแสดงความยินดีดว้ ย! ทา่ นไดร้ บั ‘แท่งพิษ’!
———————————————————————————————

“? !? !” ซูอันตกตะลึงเม่ืออ่านช่ือของรางวัลนี้ น่ีมันรางวัลบา้ อะไรวะเน่ีย? จนกระท่ังท่ีเขาเห็นภาพ
ของมดี สนั้ สีดาสนิทท่ปี รากฏขึน้ มาบนหนา้ จอเขาถงึ ไดร้ ูว้ า่ ท่ลี ามกน่นั คอื ความคิดของเขาเองตา่ งหาก

———————————————————————————————
แท่งพิษ:
ครงั้ หน่ึงเคยมีบคุ คล ๆ หน่ึงท่เี ลยี มีดเลม่ นเี้ พ่อื ฉลองชยั ชนะท่ีอยใู่ นมือของเขา
แต่แลว้ เม่ือเขาเลียมนั เสรจ็ เขาก็เสียชวี ิตทนั ที แต่ก่อนท่ชี ายผนู้ นั้ จะหมดลมหายใจ
คาสดุ ทา้ ยท่เี ขาไดก้ ลา่ วเอาไวก้ ค็ ือ ‘แทง่ พษิ ’! แลว้ ก็ตายไป

ผลของสงิ่ ประดิษฐ์:
มีดตอ้ งสาป ใครกต็ ามท่ไี ดร้ บั ความเสียหายจากมีดเลม่ นีจ้ ะเสียชีวิตในทนั ที