เซียนคีย์บอร์ด 1-60 pdf

299

บทท่ี 58 ขา้ รบั ใชป้ ากเปราะ (ปลาย)

“โฮะ โฮะ~ นายนอ้ ย ท่านน่ีเป็นคนท่ีซุกซนจรงิ ๆ น่ีท่านอยากไดส้ หายของคณุ หนูใหญ่ดว้ ยงนั้ เหรอ?”
เฉิงโซวผิงมองไปท่ีซูอันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ “แต่ข้าก็เข้าใจนายน้อยอยู่เหมือนกัน เสน่ห์ของคุณหนูเพ่ย
นนั้ รอ้ นแรงมากจรงิ ๆ ไม่มีผชู้ ายคนไหนท่ีเห็นนางแลว้ จะสามารถละสายตาไปจากนางไดเ้ ลย เอาเป็ นว่าไมว่ ่า
นายนอ้ ยกาลงั จะวางแผนทาอะไรบา่ วผนู้ ขี้ อเป็นกาลงั ใจใหท้ ่านสดุ ตวั !”

ซูอนั อา้ ปากพะงาบพดู ไม่ออกอยู่ครู่หนึ่งก่อนท่ีจะถอนหายใจและพูดว่า “เป็นเรื่องอศั จรรยจ์ ริง ๆ ท่ี
ตระกลู ฉไู่ ม่ไดส้ ง่ เจา้ ไปท่วี งั หลวงเพ่อื ใหท้ าหนา้ ท่เี ป็นขนั ที!”

รอยยมิ้ ของเฉิงโซวผงิ เปล่ยี นเป็นแข็งคา้ ง “ไอห้ ยานายนอ้ ย ทา่ นอยา่ พดู แบบนสี้ !ิ ”

ซูอันส่ายหวั ดว้ ยความเหน่ือยใจ จากนนั้ เขาถามต่ออีกครงั้ “ขา้ ไม่ไดต้ อ้ งการรูว้ ่านางสวยแค่ไหน แต่
สง่ิ ท่ขี า้ ตอ้ งการรูค้ ือขอ้ มลู เก่ียวกบั นาง!”

“เท่าท่ีขา้ รูม้ าคณุ หนูเพ่ยมาจากตระกูลเพ่ยแห่งแม่นา้ ตะวนั ออก ตระกูลเพ่ยคือตระกลู ใหญ่ท่ีมีประวตั ิ
ความเป็นมายาวนานมากกว่าหนึง่ พนั ปีซง่ึ ยาวนานกว่าตระกลู ฉ่ขู องเราซะอกี นางมีความสมั พนั ธท์ ่ดี กี บั คณุ หนู
ใหญ่ของเรามาไดพ้ กั ใหญ่และย่ิงไปกว่านนั้ ดเู หมือนว่าปีนีน้ างจะมาเรียนท่ีสถาบนั จนั ทรก์ ระจ่างดว้ ยเช่นกนั ”
เฉิงโซวผิงตอบ

ซูอนั รูส้ กึ งนุ งง “นางมาเรยี นดว้ ยเหรอ”

“แน่นอน! สถาบนั จนั ทรก์ ระจ่างของเรามีช่ือเสียงไปท่วั โลก บรรดาคนใหญ่คนโตจากแควน้ อ่ืนมักจะ
มาท่นี ่เี พ่อื ตอ้ งการศกึ ษาหาความรูเ้ พิม่ เตมิ อย่บู ่อยครง้ั !” เฉิงโซวผิงกลา่ วอยา่ งภาคภมู ใิ จ

ซูอนั ไม่เขา้ ใจว่าทาไมเฉิงโซวผิงถึงไดร้ ูส้ ึกภูมิใจอะไรนักหนากับสถาบนั ท่ีเขาไม่ไดเ้ กี่ยวขอ้ งอะไรเลย
ดว้ ยซา้ แต่เขาค่อนขา้ งแปลกใจท่ีไดย้ ินว่าสถาบนั จนั ทรก์ ระจ่างเป็นท่ีรูจ้ ักในวงกวา้ ง ซ่ึงมนั ดูเหมือนว่าพ่อตา
ของเขาคงเป็นคนท่กี วา้ งขวางอย่ไู ม่นอ้ ยเลยทีเดยี ว

300

อย่างไรก็ตาม น่ีไม่ใช่สิ่งสาคัญในตอนนี้ เขาตอ้ งมุ่งความสนใจไปท่ีการสาเร็จภารกิจท่ีหมอเทวะจี้
ตงั้ เอาไวใ้ หไ้ ดก้ อ่ น!

ใหต้ ายเถอะจเี้ ตงิ้ ถเู จา้ น่ีมนั วติ ถารเกินคนจรงิ ๆ!

ซอู นั สาปแช่งอกี รอบในใจก่อนจะถามตอ่ ไปวา่ “เจา้ รูจ้ กั อวเี้ หยยี นล่วั รเึ ปลา่ ?”

“อวีเ้ หยียนล่วั ?” ดวงตาของเฉิงโซวผิงเป็นประกาย “แน่นอน! นางคืออดีตหญิงงามอันดับหนึ่งของ
เมืองหลวง! ท่านคงนึกไม่ออกแนว่ า่ มผี ชู้ ายกี่คนท่เี ก็บนางเอาไปเพอ้ เป็นภรรยาในฝันของพวกเขา!”

“เจา้ เป็นคนท่ีรูเ้ รื่องต่าง ๆ มากมายจริง ๆ มากซะจนขา้ ไม่เขา้ ใจว่าทาไมหลายครงั้ เจา้ กลับทาตัวโง่
ไดข้ ดั แยง้ กบั ความรูร้ อบตวั ของเจา้ มากไดข้ นาดนี?้ ” ซูอนั มองเฉิงซ่วั ปิงอยา่ งสงสยั

เฉิงโซวผิงเหลือบมองไปรอบ ๆ อย่างรวดเร็วก่อนท่ีจะเอียงกายเขา้ ไปกระซิบท่ีขา้ งหูซูอัน”นายน้อย
ขา้ มีความลบั บางอย่างท่ีจะบอกกับท่านดว้ ยแหละแต่ท่านหา้ มเอาไปบอกใครเชียวนา อนั ท่ีจรงิ นายท่านของ
เราเคยเป็นหน่งึ ในบรรดาชายหน่มุ ท่ีไลต่ ามอวเี้ หยียนล่วั แตส่ ดุ ทา้ ยเขากล็ ม้ เหลว!”

ซูอันรู้สึกประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าจะมีความสัมพันธ์เช่นนี้ระหว่างอวีเ้ หยียนล่ัวและฉู่จงเทียน
โดยเฉพาะเม่ือนึกถึงความงดงามของนางท่ีเขาได้เห็น นางดูไม่แก่เลยจนมองไม่ออกจริง ๆ ว่านางคือคน
รุน่ เดียวกบั ฉจู่ งเทียน!

“นายหญิงโกรธทุกคร้งั ท่ีพูดถึงเร่ืองนี้ มีอยู่ครั้งหน่ึงนายหญิงดึงหูนายท่านจนเกือบหลุดออกจาก
หวั แหนะ!”เฉิงโซวผิงหวั เราะขนึ้ ดว้ ยสีหนา้ ขบขนั

ซูอนั กลอกตาไปมา ตอนนีเ้ ขาม่นั ใจแลว้ ว่าพ่อตาของเขาเป็นคนท่ีมีเมตตาอย่พู อสมควรทีเดียว เพราะ
ถา้ เป็นคนอ่นื คงฆ่าบา่ วรบั ใชท้ ่ีปากเปราะขนาดนไี้ ปแลว้ ไม่ใชแ่ ค่การสง่ ตวั ไปทางานอย่ใู นโรงครวั แน่ ๆ!

301

“นายนอ้ ย น่ที า่ นเป็นคนเดียวท่ีขา้ บอกเรื่องนใี้ หฟ้ ังเลยนะ หา้ มทา่ นเอาเรื่องนไี้ ปบอกกบั คนอ่ืนเด็ดขาด
เลยเชยี ว!” เฉิงโซวผิงเตือนเขา

ซูอนั ยมิ้ เยาะอย่ใู นใจเม่อื ไดย้ นิ เช่นนเี้ ขากลา้ พนนั เงินหมดตวั ท่มี เี ลยวา่ คนทงั้ คฤหาสนร์ ูเ้ รือ่ งนหี้ มดแลว้
แนน่ อน!

“เจา้ รูร้ เึ ปล่าว่าตอนนีอ้ วีเ้ หยียนล่วั พกั อย่ทู ่ีไหนในเมืองจนั ทรก์ ระจ่าง?” ซูอนั ถามขึน้ เขาตอ้ งหาโอกาส
ไปหานาง แมว้ ่าจะไม่ใช่เพราะภารกิจของจีเ้ ติง้ ถูอย่างนอ้ ย ๆ เขาก็ควรจะไปเอาเงินรางวลั ตอบแทนท่ีนางบอก
ว่าจะมอบใหเ้ ขา

“เอ?๊ นายนอ้ ยอวเี้ หยยี นล่วั ไมไ่ ดอ้ ย่ใู นเมืองของเราสกั หน่อย” เฉิงโซวผงิ ตอบกลบั ดว้ ยสีหนา้ งนุ งง “นาง
แตง่ งานกบั ออ๋ งอว๋นิ จงดงั นนั้ ปกตแิ ลว้ นางจะอยทู่ ่ีแควน้ เมฆาไม่ไดอ้ ย่ทู ่ีน่นี ะนายนอ้ ย”

“ฮะ? “ซอู นั รูส้ กึ ประหลาดใจ งนั้ ผหู้ ญิงท่ีเขาเพ่ิงเจอเป็นใคร? น่ขี า้ โดนหลอกงนั้ เหรอ?

“แต่ไม่แน่บางทีสกั วนั หนึ่งนางอาจจะมาเยือนท่ีเมืองของเราก็ไดเ้ พราะตระกลู ของอ๋องอว๋ินจงทาธุรกจิ
ซือ้ ขายหินพลงั ช่ี ซ่ึงพวกเขามีสาขาอยู่ในเมืองใหญ่ ๆ ทงั้ หมด รวมไปถึงในเมืองจันทรก์ ระจ่างของเราก็ดว้ ย
บางทีนางอาจจะมาตรวจสาขาในเมอื งของเราสกั วนั หนงึ่ ” เฉิงโซวผงิ กลา่ วเสรมิ

ในท่ีสดุ ซูอนั ก็ถอนหายใจดว้ ยความโลง่ อก ไดย้ ินแบบนนั้ ก็โล่งใจ ถา้ ไม่มีอะไรผิดพลาดอวีเ้ หยียนล่วั
นา่ จะอย่ใู นเมอื งจนั ทรก์ ระจา่ งอกี หลายวนั ซ่งึ หมายความวา่ เขายงั ไม่ตอ้ งรีบรอ้ นไปเกบ็ เงนิ

หลงั จากถามคาถามเพม่ิ เติมต่อไปอีกสองสามคาถามเขากไ็ ลใ่ หเ้ ฉิงโซวผิงออกไป

หลงั จากตรวจสอบว่าไมม่ ใี ครอยใู่ กล้ ๆ เขาก็เรยี กแปน้ พมิ พอ์ อกมาอีกครงั้ และตรวจสอบคะแนนความ
โกรธของเขา ก่อนหนา้ นี้ หลงั จากท่ีเขาส่มุ ไดเ้ ม็ดยาชะลา้ งไขกระดูกเขายงั มีแตม้ ความโกรธเหลือ 3,000 แตม้
แต่หลงั จากนนั้ เขาก็ไดค้ ะแนนความโกรธเป็นจานวนมหาศาลจากผคู้ มุ้ กนั ของตระกูลอวีแ้ ละโจรของค่ายเมฆา
ทมิฬ ซ่งึ ตอนนมี้ นั รวม ๆ แลว้ กค็ ือ...

302

———————————————————————————————
คะแนนความโกรธในปัจจุบนั : 22,269 แตม้
———————————————————————————————

ฮ่าฮา่ ฮา่ ขา้ รวยแลว้ โวย้ ย!

ซูอนั รูส้ กึ เหมือนเป็นมหาเศรษฐี จากนนั้ เขาเรม่ิ สมุ่ รางวลั ทนั ที

อยา่ งท่คี าดไว้ อนั แรกคือ 'ขอบคณุ ท่ีรว่ มสนกุ !'

“ไม่เป็นไร ขม้ ีคะแนนเหลอื เฟือ!”ซอู นั กดสมุ่ ตอ่ ทนั ทโี ดยไมแ่ ยแส100คะแนนท่เี พงิ่ เสยี ไป

ขอบคณุ ท่ีรว่ มสนกุ ... ขอบคณุ ท่รี ว่ มสนกุ ...

จนถงึ ครงั้ ท่ีสบิ สามในท่ีสดุ ไฟก็หยดุ ท่ปี ่มุ กด '4'

ซูอนั ถอนหายใจดว้ ยความโลง่ อก จากนนั้ เขาอ่านคาอธิบายของสิ่งท่ีเขาเพ่ิงไดร้ บั ทันทีซ่งึ มนั มีรูปร่าง
เป็นผลไมส้ ีทอง

———————————————————————————————
คาอธิบาย: ผลไมพ้ ลงั ช่ี สามารถเพิ่มมวลพลงั ช่ใี หก้ บั ผใู้ ชง้ าน
———————————————————————————————

เม่ืออ่านคาอธิบายจบซูอนั จึงพอจะเดาไดว้ ่าผลไมน้ ีม้ นั น่าจะคลา้ ยกบั พวกนา้ ยาเพ่ิมค่าประสบการณ์
ในเกมออนไลนท์ ่เี ขาเคยเลน่ เม่ือชีวิตท่แี ลว้

303

เม่ือเห็นว่ารอบนีไ้ ดข้ องดีอีกแลว้ ซูอนั จึงรีบหยิบมนั ออกมาและกลืนลงทอ้ งไปทันที ซ่ึงเม่ือกลืนเขา้ ไป
มันดูเหมือนว่าผลไมน้ ีจ้ ะละลายทันทีหลังจากมันเขา้ ไปในปากของเขา จากนั้นกระแสพลงั ช่ีก็ซึมซับเขา้ ใน
รา่ งกายของเขาอยา่ งรวดเรว็ ในช่วั เวลาไม่เกินหน่ึงลมหายใจ

ในทางกลบั กนั ผลกระทบของผลไมพ้ ลงั ช่นี นั้ กลบั ไม่ถูกใจซูอนั สกั เท่าไหร่ เพราะหลงั จากกลืนมนั เขา้ ไป
อกั ขระตวั ท่สี ีใ่ นรา่ งของเขาท่เี ขาตอ้ งเติมใหเ้ ตม็ นนั้ มนั กระเตอื้ งขึน้ มาแค่ 3 ใน 10 สว่ นเท่านนั้

“แค่เนยี้ ?”

เขาอดไม่ไดท้ ่ีจะรูส้ ึกหดหู่ น่ีขา้ จาเป็นต้องถูกเฆ่ียนตีเพ่ือทาใหร้ ะดับการบ่มเพาะของข้าพัฒนาขึน้
จรงิ ๆ งนั้ เหรอ? ไอบ้ า้ เอ๊ย!?

304

บทท่ี 59 ขมุ นรก (ตน้ )

สาเหตุหลักท่ีซูอันไม่พอใจกับผลของผลไมพ้ ลังช่ีเพราะเขายังไม่เขา้ ใจอย่างแท้จริงว่าจริง ๆ แล้ว
การบ่มเพาะในโลกนมี้ นั ยากแค่ไหน

ตอ้ งรูว้ ่าผูบ้ ่มเพาะท่ัวไปกว่าจะเพ่ิมไดส้ กั 1 ขนั้ ของระดบั ตอ้ งใชเ้ วลาหลายเดือนหรือหลายปีในการ
อดทนบ่มเพาะ แมแ้ ต่เจา้ ดอกบ๊วยสิบสองยังตอ้ งใชเ้ วลามากกว่า 20 ปีถึงจะสามารถบ่มเพาะมาอยู่ในขนั้ 3
ของระดับท่ี 2 ได้ แต่ในทางกลับกันซูอันกลับบ่มเพาะไล่ทันไดภ้ ายในช่ัวขา้ มวันดังนั้นมันจึงไม่แปลกท่ีเขา
จะรูส้ กึ วา่ มนั ดอ้ ยกวา่

ชายหน่มุ ยงั คงสมุ่ รางวลั ต่อไป และในทา้ ยท่ีสดุ เม่ือเขาใชค้ ะแนนความโกรธสมุ่ รางวลั จนหมด สิ่งท่เี ขา
ไดร้ บั นนั้ มีเพียง ผลไมพ้ ลงั ช่เี พยี งอยา่ งเดยี ว แถมเขายงั ไดม้ นั มาถงึ 16 ลกู ดว้ ยซา้

“นับจากนีต้ ่อไป ขา้ จะสุ่มไดแ้ ต่ไอผ้ ลไม้บา้ บอน่ีอย่างเดียวเลยงั้นเหรอไง?” ซูอันพึมพาดว้ ยสีหน้า
รงั เกียจ พรอ้ มกบั คิดคานวณอย่างรวดเรว็ โดยเฉล่ยี เขาไดร้ บั ผลไมพ้ ลงั ช่ี ทกุ ๆ 14 ครง้ั ในการสมุ่ รางวลั

ซูอนั กลนื ผลไมพ้ ลงั ช่ไี ปเรอ่ื ย ๆ ทีละลกู ๆ เขาใชผ้ ลไมพ้ ลงั ช่ี ทงั้ หมด 3 ผลในการเติมอกั ขระท่สี ี่จนเต็ม
จากนนั้ ใชอ้ ีก 5 ผลเพ่อื เตมิ เต็มอกั ขระตวั ท่หี า้ ถดั มาอีก 8 ผล ซง่ึ มนั เติมเต็มอกั ขระตวั ท่หี กไดเ้ ต็มแบบพอดีเป๊ ะ

แต่แลว้ เม่ือเขานกึ ถึงจานวนท่ตี อ้ งใชใ้ นการเติมเตม็ อกั ขระแตล่ ะตวั ซูอนั ก็นึกอะไรบางอย่างขึน้ มาไดว้ ่า
จานวนแบบนมี้ นั ตรงกบั ลาดบั ฟีโบนชั ช1ี 7!

ในฐานะนกั ท่องโลกออนไลนช์ นั้ เซียน เม่ือชีวิตก่อนเขามกั จะหาความรูเ้ ก่ียวกับคาศพั ทท์ ่ีฟังดซู บั ซอ้ น
หลายอย่างในอินเทอรเ์ น็ต เพ่ือท่ีเวลาเขาไปถกเถียงกบั ใครในเว็บบอรด์ เขาจะไดด้ ฉู ลาดมากกว่าและลาดับ
ฟีโบนชั ชีกเ็ ป็นหน่งึ ในนนั้

17 เลขจานวนฟีโบนชั ชี (Fibonacci number) คอื ลาดบั ตวั เลขของจานวนเตม็ คน้ พบนกั คณติ ศาสตรช์ าวอิตาลีช่อื เลโอนารโ์ ดแห่งปีซา
ในตน้ ศตวรรษท่ี 13 โดยมนี ิยามของความสมั พนั ธว์ ่า จานวนถดั ไปเท่ากบั ผลบวกของจานวนสองจานวนก่อนหนา้ โดยสองจานวนแรกก็คอื 0 และ 1

305

ลาดับฟี โบนัชชี คือลาดับตัวเลขท่ีสอดคลอ้ งกับธรรมชาติต่าง ๆ ท่ีเหมือนว่าพวกมีรูปแบบจานวนท่ี
ตายตัวอย่างไม่น่าเช่ือเช่น จานวนของชัน้ กรวย สบั ปะรด จานวนใบไมท้ ่ีอยู่ในแต่ละกา้ นของตน้ ไม้ จานวน
กลบี บนดอกทานตะวนั รงั ผงึ้ ปีกของแมลงปอ อตั ราสว่ นทองคา เป็นตน้

ซอู นั รูส้ กึ ไมม่ ีความสขุ เท่าไหรน่ กั เก่ียวกบั การคน้ พบครง้ั นี้ เน่ืองจากเขารูว้ า่ ตวั เลขในลาดบั ฟีโบนัชชีมนั
เพมิ่ ขึน้ อยา่ งมหาศาลในแต่ละลาดบั ถดั ๆ ไป ซ่งึ หมายความวา่ ปริมาณของผลไมพ้ ลงั ช่ี ท่เี ขาตอ้ งใชใ้ นการเพ่ิม
ระดบั ถดั ไปในอนาคตมนั จะมหาศาลจนเขาไมส่ ามารถหามนั มากินไดอ้ ย่างเพยี งพอ

อยา่ งไรกต็ ามถงึ แมว้ ่าผลพลงั ช่จี ะสามารถเพ่ิมระดบั การบม่ เพาะไดแ้ ตใ่ นทา้ ยท่สี ดุ การถกู ทบุ ตมี นั ก็ยงั
เป็นวธิ ีท่เี รว็ ท่สี ดุ ท่เี ขาจะเพ่ิมระดบั การบม่ เพาะของตวั เองอย่ดู ี

แตถ่ ึงจะเป็นแบบนนั้ เขาก็ไมส่ ามารถหาผหู้ ญิงมาทารา้ ยเขาไดท้ กุ วนั ใชไ่ หม?

ซูอันถอนหายใจยาวจากนนั้ เขาเอือ้ มมือไปหยิบนา้ ด่ืมใหต้ ัวเอง แต่แลว้ เม่ือเขาหยิบถว้ ยขึน้ มา จู่ ๆ
ถว้ ยก็แตกคามือเขาในทนั ที

“เพลง้ ”

ซอู นั กะพรบิ ตาปรบิ ๆ พรอ้ มกบั ตระหนกั ไดว้ า่ น่ีมนั เป็นผลมาจากความแขง็ แกรง่ ของเขาท่เี พิ่มขึน้ อย่าง
กะทนั หนั ซง่ึ ตอนนเี้ ขาอย่ใู นขนั้ 6 ของระดบั ท่ี 2 เรยี บรอ้ ยแลว้

ดว้ ยความอยากรู้ เขาจึงทาการทดลองอกี สองสามครงั้ เพ่ือทดสอบความแข็งแกรง่ ของเขา ในระหว่างท่ี
ทาเชน่ นนั้ เขาก็ค่อย ๆ ทาความคนุ้ เคยกบั การเปล่ียนแปลงในร่างกายของเขา

ยอ้ นกลบั ไปตอนท่ีเขาอยู่ในขนั้ 3 ของระดับท่ี 2 ความแข็งแกร่งของเขานนั้ เทียบเท่ากับผูช้ ายท่ีเป็น
ผใู้ หญ่ 4 คน อย่างไรก็ตาม ตอนนีเ้ ขาอย่ใู นขนั้ 6 ของระดบั ท่ี 2 ความแข็งแกร่งของเขาเทียบไดก้ บั ผชู้ ายท่ีเป็น
ผใู้ หญ่ 20 คนรวมกนั

306

จู่ ๆ ซูอนั ก็นึกถึงอะไรบางอย่าง เขาหยิบกระดาษออกมาแลว้ จดตัวเลขสองสามตวั เพ่ือคานวณ เม่ือ
จรดปลายพ่กู นั ลง สีหนา้ ของเขาก็เปล่ียนเป็นขดั แยง้ ทนั ที มนั เป็นไปตามลาดบั ฟี โบนชั ชีจรงิ ๆ เพราะหากรวม
ลาดบั ตวั เลข6ตวั ทงั้ หมดในลาดบั ก่อนหนา้ นซี้ ง่ึ มนั คือตวั เลข 1,1,2,3,5,8 มนั รวมกนั ได้ 20 พอดีเป๊ ะ!

“เจา้ กาลงั ทาอะไร?“ จู่ ๆ เสยี งท่ฟี ังดนู า่ เกรงขามกด็ งั ขึน้ ท่ปี ระตู

ซูอนั เงยหนา้ ขึน้ และเห็นผูเ้ ฒ่าม่ี ยืนอย่ทู ่ีทางเขา้ หอ้ ง ผิวของเขายงั คงดูเห่ียวแหง้ ราวกบั ผิวของผลสม้
แหง้ และผา่ ยผอมจนดรู าวกบั วา่ แคถ่ กู ลมพดั สกั หน่อยก็น่าจะปลิวหายไปได้

“ท่านมาหาขา้ ?“ อย่างไรก็ตามซูอันไม่กลา้ ท่ีจะดูถูกชายชราผูน้ ีเ้ พราะสัญชาตญาณของเขา กาลัง
บอกว่าชายชราผลู้ กึ ลบั คนนเี้ ป็นคนอนั ตรายท่เี ขาไม่อาจประมาทได้

หมื ? ทาไมขา้ ถงึ คิดว่าเขาอนั ตราย? หรอื เป็นเพราะรูปรา่ งท่ีดนู า่ เกลียดหรอื เปล่านะ?

แน่นอนว่าซูอนั เก็บความสงสยั นีเ้ อาไวใ้ นใจไม่พดู ออกไป ต่อใหเ้ ขาจะอยากไดค้ ะแนนความโกรธแคน้
มากแค่ไหนแต่เขาก็รูว้ ่าคนไหนท่ีเลน่ ไดแ้ ละคนไหนท่ไี มค่ วรจะเลน่ ดว้ ย

“โอ้ ดูเหมือนเจา้ จะแข็งแกร่งขึน้ อีกแล้วสินะ” เฒ่าม่ีมองซูอันดว้ ยความประหลาดใจ ดูเหมือนว่า
เคลด็ วชิ าวฏั จกั รหงสอ์ มตะนนั้ นา่ กลวั จรงิ ๆ

“ขา้ ทะเลาะกบั คนสองสามคนตอนท่ีขา้ ออกไปขา้ งนอกในช่วงเชา้ ของวนั ” ซูอันตอบกลบั ดว้ ยสีหนา้
ปกติท่สี ดุ เท่าท่เี ขาจะทาได้

“ไหนลองโจมตีขา้ มาสักครัง้ สิ” ผู้เฒ่าม่ีไม่สงสัยในตัวซูอันเพราะเขาไม่คิดว่าซูอันจะมีวิธีการอ่ืน
ในการเพ่มิ ระดบั การบ่มเพาะของตวั เอง

307

“เอ่อ... ผูอ้ าวุโสขา้ ไม่กลา้ ทาแบบนนั้ หรอก...” ถึงแมว้ ่าซูอนั จะพอเดาไดล้ าง ๆ ว่าผูเ้ ฒ่าม่ี น่าจะเป็น
ผูบ้ ่มเพาะระดับสูง แต่ซูอันก็ยงั คงรูส้ ึกแย่อยู่ดีหากเขาตอ้ งลงมือโจมตีชายชราท่ีดูอ่อนแอผูน้ ี้ เขากลวั ว่ามัน
อาจจะมอี ะไรผิดพลาดรา้ ยแรงเกดิ ขนึ้ กไ็ ด้

“ไมต่ อ้ งเป็นหว่ ง ใสก่ าลงั มาเตม็ สิบสว่ นไดเ้ ลยเจา้ ยงั ทาอะไรขา้ ไม่ไดห้ รอก” เฒา่ ม่กี ลา่ ว

“ถา้ งนั้ ขา้ ไม่เกรงใจล่ะนะ!” เม่ือไดย้ ินเช่นนีซ้ ูอนั ก็คลายความกงั วลใจจากนนั้ เขารวบรวมกาลังชกไปท่ี
หนา้ อกของผเู้ ฒา่ ม่อี ยา่ งจงั

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ไดใ้ ชก้ าลงั เต็มท่ี ซูอนั ใชก้ าลงั เพียงหนึ่งในสามของเขาเท่านนั้ ในฐานะท่ีเคยอ่าน
นิยายกาลังภายในมาเยอะ การเปิดเผยไพ่ตายทั้งหมดเป็นเร่ืองท่ีไม่สมควรอย่างย่ิง บางครง้ั การทาตัวเป็น
ลกู แกะแสนเช่ืองกจ็ าเป็นต่อการอย่รู อดของเขาในโลกท่โี หดรา้ ยใบน!ี้

นอกจากนนั้ เขายงั ตอ้ งการตรวจสอบการคาดเดาบางอย่างของเขาดว้ ย

ผเู้ ฒ่าม่ี ยกมอื ขนึ้ รบั หมดั ของซูอนั ไดแ้ บบสบาย ๆ จากนนั้ เขาพดู วา่ “ไม่เลวไมเ่ ลว เจา้ มาถึงขนั้ 4 ของ
ระดบั ท่ี 2 แลว้ ”

“จรงิ เหรอ? “ซอู นั แสรง้ อทุ านดว้ ยสหี นา้ ประหลาดใจ

เป็นอย่างท่ีคิด! ระดับการบ่มเพาะไม่สามารถถูกวัดได้ด้วยตาเปล่าอย่างถูกต้อง! มันเหมือนกับ
ครงั้ ท่ีแลว้ ท่ตี าแกผ่ นู้ แี้ ยกแยะวา่ ระดบั การบม่ เพาะของเขาอย่ใู นระดบั อะไรจากการรบั หมดั ของเขา!

“ดว้ ยอตั ราการบ่มเพาะของเจา้ มนั ไม่ใช่เร่ืองท่ีเป็นไปไมไ่ ดเ้ ลยท่ีเจา้ จะไปถึงขนั้ ปรมาจารยใ์ นอนาคต”
ดวงตาของผเู้ ฒ่าม่ีเต็มไปดว้ ยความสุข ในตอนแรกเขาไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่าซูอันจะไดเ้ รื่องรเึ ปล่า แต่ตอนนีซ้ ูอัน
พิสจู นต์ วั เองแลว้ ว่าเป็นผบู้ ่มเพาะท่ีมีความสามารถอย่ใู นระดบั ท่ีน่าพอใจซ่งึ ในไม่ชา้ ร่างของซูอนั ก็คงพรอ้ มท่ี
จะใหเ้ ขาเขา้ ครอบครอง!

308

เฒ่าม่หี วั เราะกบั ตวั เองก่อนจะพดู ว่า “ขา้ ไดย้ นิ มาวา่ พรุง่ นีเ้ จา้ จะไปสานกั จนั ทรก์ ระจา่ ง?”
“ถกู ตอ้ งแลว้ ผอู้ าวโุ ส” ซูอนั ตอบดว้ ยสหี นา้ จรงิ จงั

309

บทท่ี 60 ขมุ นรก (ปลาย)

มีญาติพ่ีนอ้ งและญาติมากมายจากก่ิงกา้ นสาขาของตระกูลฉู่ร่าเรียนอยู่ท่ีน่นั มากมายซ่งึ ซูอนั พอจะ
เดาได้คร่าว ๆ ว่าสถานะลูกเขยไรป้ ระโยชน์ของเขา มันจะสรา้ งปัญหาให้กับเขาอย่างแน่นอนเม่ือเข้าไป
ท่สี ถาบนั เพราะพล็อตเร่อื งในนิยายกาลงั ภายในแทบทงั้ หมดมนั กเ็ ป็นแบบนนั้

ส่ิงท่ีซูอนั กลวั ในตอนนีไ้ ม่ใช่ปัญหาแตส่ ่งิ ท่เี ขากลวั คือมนั ทาใหเ้ ขาเสียเวลา เขามหี ลายส่ิงหลายอย่างท่ี
เขาตอ้ งทาใหส้ าเรจ็ ใหเ้ รว็ ท่สี ดุ

“เม่ือเจา้ เขา้ ไปท่ีสถาบนั จงมองหาเด็กท่ีช่ือ ‘เว่ยหงเต๋อ’ ไม่ว่าเจา้ จะทาอะไรอย่าลืมสรา้ งความสมั พนั ธ์
ท่ดี ีกบั เขา และมนั จะเป็นการดที ่สี ดุ ถา้ เจา้ สามารถเป็นสหายกบั เขาได”้ ผเู้ ฒ่าม่ี กลา่ วชา้ ๆ อยา่ งชดั ถอ้ ยชดั คา

“เว่ยหงเต๋อ?” ซูอนั ทวนช่ือนนั้ อีกครงั้ ดว้ ยสีหนา้ สงสัย “เขาเป็นใครงนั้ เหรอผูอ้ าวุโส? หรือว่าเขาเป็น
หลานของท่าน? แลว้ ท่านจะใหข้ า้ ไปใกลช้ ดิ กบั เขาเพ่ืออะไร?

“เจา้ ไม่จาเป็นตอ้ งอยากรูอ้ ะไรใหม้ นั มากมายเอาเป็นว่าทาตามท่ีขา้ แนะนากพ็ อ ออ้ ...อีกอยา่ งจาเอาไว้
ว่าอย่าเปิดเผยตวั ตนของขา้ กับคนอ่ืน” ผูเ้ ฒ่าม่ี ตอบกลบั ดว้ ยรอยยิม้ ท่ีดูน่าขนลุกเป็นพิเศษ “ขา้ เป็นคนมอบ
สดุ ยอดเคลด็ วชิ าลบั ใหก้ บั เจา้ ดงั นนั้ มนั คงไม่มากเกินไปใชไ่ หมหากขา้ จะบอกใหเ้ จา้ ทาตามท่ขี า้ ส่งั ?”

“ไมแ่ น่นอนผอู้ าวโุ ส! ไม่ตอ้ งหว่ ง ขา้ จะทาใหด้ ที ่สี ดุ เพ่อื เขา้ ใกลเ้ ขา!” ซอู นั แสดงทา่ ทีรบั ปากอย่างจรงิ จงั
ท่ีสุดเท่าท่ีจะทาได้ อย่างไรก็ตาม ในใจของเขาก็ยังอยากรู้อยู่ดีว่าสถาบันของตระกูลฉู่ยอมรับคนนอก
ท่มี ีนามสกลุ ต่างกนั จรงิ ๆ ดว้ ยงนั้ เหรอ หรือว่าเวย่ หงเตอ๋ ผนู้ นั้ ก็เป็นลกู เขยท่ถี กู เกณฑเ์ หมอื นเขา?

“เอาละ่ ตอนนเี้ จา้ พกั ผ่อนเถอะ” เฒา่ ม่ีตบไหลก่ ่อนจะเดินออกไปอย่างส่นั เทา

หลังจากส่งเฒ่าม่ีออกไป ซูอันก็ล้างหน้าล้างตาอีกรอบและเดินไปนอนท่ีเตียงของเขา พร้อมกับ
ลองพยายามวางแผนขอชุดชัน้ ในจากอวีเ้ หยียนล่วั แต่ถึงแมจ้ ะใชส้ มองจนถึงจุดท่ีหัวแทบจะระเบิด เขาก็ยัง
คิดไม่ออกวา่ ตอ้ งทายงั ไงจนในทา้ ยท่สี ดุ เขาก็พมึ พาสาปแช่งหมอเทวะจี้ จนคอ่ ย ๆ ผล็อยหลบั ไป

310

เชา้ วนั รุง่ ขึน้ เฉิงโซวผงิ เขา้ มาในหอ้ งของเขาเพ่ือปลกุ เขาดว้ ยอาหารเชา้ ในมือ

เม่ือเห็นอาหารท่ีนามาใหเ้ ขา ซูอนั ก็รูส้ กึ ว่าเฉิงโซวผิงไม่ใช่ไอต้ วั แสบท่ีเอาแต่คอยป่ันประสาทเขาเพียง
อย่างเดยี ว อย่างนอ้ ย ๆ ไอเ้ ดก็ คนนกี้ ย็ งั มปี ระโยชนอ์ ย่บู า้ ง!

หลงั จากทานอาหารเสรจ็ ซูอนั กส็ ่งั ใหเ้ ฉิงโซวผิงพาเขาไปท่ีสานกั จนั ทรก์ ระจ่างทนั ที เน่ืองจากเป็นคาส่งั
จากพอ่ ตาของเขา เขาจึงไมม่ ีทางเลอื กอ่นื นอกจากตอ้ งปฏิบตั ิตามแต่โดยดี ในเวลาเดยี วกนั เขาก็วางแผนเอาไว้
ในใจแลว้ ว่าหลงั จากเขา้ ไปดา้ นในสกั พกั เขาจะหาโอกาสหลบออกมาเพ่ือทาธรุ ะของเขา

“หมื ? ทาไมเราถึงออกจากพนื้ ท่ขี องตระกลู ?”

“สานกั จนั ทรก์ ระจา่ งตงั้ อยทู่ างตะวนั ออกของเมอื งนายนอ้ ย”

“ออ้ ...” ซูอันรูส้ ึกงุนงงเล็กน้อยว่าทาไมสถาบันส่วนตัวของตระกูลฉู่ ถึงตัง้ อยู่ห่างไกลจากท่ีดินของ
พวกเขาแบบนดี้ ว้ ย?

อย่างไรก็ตามเม่ือเขาพบว่าตัวเองยืนอยู่ขา้ งหนา้ ส่ิงก่อสรา้ งท่ีงดงามหาท่ีใดเปรียบ ซูอนั ก็ตอ้ งอา้ ปาก
คา้ งอยา่ งตกตะลงึ ซุม้ ประตทู างเขา้ นนั้ สงู ตระหง่านและสง่างามและมีแผ่นโลหะท่ีมีคาวา่ 'สานกั จนั ทรก์ ระจ่าง'
แขวนอย่ดู า้ นบน อกั ษรทุกตวั ท่ีสลกั เอาไวด้ รู าวกบั ว่ามนั สรา้ งมาจากพลงั ช่ี ซ่งึ ใหค้ วามรูส้ กึ ท่ีน่าเกรงขามและ
อนั ตราย

เม่ือมองจากระยะไกล ๆ สถาบันแห่งนีม้ ีหอพักและอาคารต่าง ๆ มากมาย ทาให้เขามองไม่เห็น
จดุ สนิ้ สดุ ของมนั เลยวา่ สถาบนั แห่งนกี้ วา้ งใหญ่มากขนาดไหน

อยา่ งไรก็ตามภาพนีท้ าใหเ้ ขานึกยอ้ นไปถงึ สมยั ท่เี ขาเรียนมหาวิทยาลยั เม่ือชีวิตท่ีแลว้ เพียงแต่ว่าสานัก
จนั ทรก์ ระจา่ งนใี้ หญ่โตกวา่ มหาวิทยาลยั ใด ๆ ท่เี ขารูจ้ กั อยา่ งไมต่ อ้ งสงสยั

311

“เป็นสถาบนั เอกชนท่ีใหญ่โตขนาดนีเ้ ลยงนั้ เหรอ?” ซูอนั ถามขนึ้ ดว้ ยสหี นา้ งนุ งง

“สถาบนั เอกชน?” เฉิงโซวผงิ สบั สนกบั คาพดู นนั้

“ก็สานกั จันทรก์ ระจ่างไม่ใช่สานักท่ีสรา้ งโดยอ๋องฉู่ไม่ใช่รไึ ง?” ซูอันเร่ิมตระหนักว่าเขาอาจเขา้ ใจผิด
บางอย่างท่นี ่ี

“นายนอ้ ย ท่านอย่าพดู แบบนีอ้ ีกเป็นอนั ขาดคาพดู เช่นนีอ้ าจนาหายนะมาส่นู ายท่านได!้ ” ใบหนา้ ของ
เฉิงโซวผงิ เปลยี่ นเป็นซดี เผอื ดพรอ้ มกบั เขารีบดงึ ซอู นั ออกไปอย่างรวดเร็วเพ่อื อธิบายใหฟ้ ัง “สานกั จนั ทรก์ ระจา่ ง
อยู่ภายใตก้ ารดูแลของผูน้ าของเสนาบดีเจา้ กรมทงั้ เก้า ‘ไท่ฉาง’ หรือพดู ไดอ้ ีกอย่างก็คือสถานศึกษาท่ีเอาไว้
ปลกุ ป้ันเลีย้ งดเู หลา่ ผคู้ นท่มี ีความสามารถสาหรบั ราชสานกั ...”

ภายใตค้ าอธิบายของเฉิงโซวผิงในท่ีสุดซูอันก็เขา้ ใจสถานการณน์ ีแ้ ลว้ ปรากฏว่าในโลกนีต้ งั้ แต่สาม
ขุนนางใหญ่และเสนาบดีเจา้ กรมทงั้ เกา้ ไปจนถึงครูธรรมดาและเจา้ หนา้ ท่ีทางการทงั้ หมด ทุกคนลว้ นแลว้ แต่
เป็นผบู้ ม่ เพาะ

เพ่ือลดปัญหาการผูกขาดตาแหน่งใหญ่ ๆ โดยพวกลกู หลานของคนใหญ่คนโต จกั รพรรดิจึงไดส้ ่งั ใหม้ ี
การสรา้ งสถานศกึ ษาท่วั ประเทศ สง่ เสรมิ แนวคิดเรอ่ื งการศกึ ษาโดยไม่เลือกปฏิบตั ิ

ดว้ ยเหตนุ พี้ ลเรือนท่วั ไปท่ีมีความสามารถจงึ ไดร้ บั อนญุ าตใหเ้ ขา้ เรียนในสถาบนั ไดเ้ ช่นกนั และน่นั เป็น
โอกาสทาให้พวกเขาสามารถได้รับตาแหน่งต่าง ๆ ในราชสานักได้ หากมีความสามารถมากพอโดย
ไมจ่ าเป็นตอ้ งคานึงถึงเบอื้ งหลงั วา่ มาจากตระกลู ชาวนาหรือคนธรรมดา

ทุกคนไม่ว่าจะเกิดในตระกูลสูงศักดิ์หรือเกิดในครอบครัวคนธรรมดา ก็ต้องเรียนในสานักระดับ
เทศมณฑลเพ่ือท่ีจะผ่านการคัดเลือกสามชั้น ไดแ้ ก่ การสอบสามัญ การสอบบัณฑิต และสุดทา้ ยการสอบ
วงั หลวง

312

การสอบสามัญครัง้ แรกจะจัดขึน้ ในสานักระดับเทศมณฑลท่ีตั้งอยู่ในเมืองขนาดใหญ่ เช่น สานัก
จนั ทรก์ ระจ่าง

ผทู้ ่ีทาขอ้ สอบไดย้ อดเย่ียมจะถูกคัดเลือกและสง่ ไปยงั ศนู ยบ์ ริหารท่ีถกู ดแู ลโดยเจา้ มณฑลเพ่ือแข่งขัน
กับผูม้ ีความสามารถจากมณฑลอ่ืน ๆ ในเวลาเดียวกันผูท้ ่ีผ่านการสอบมาถึงระดับนีไ้ ดจ้ ะไดร้ บั การยืนยัน
คณุ สมบตั ิแลว้ แน่นอนว่าสามารถเป็นเจา้ หนา้ ท่ขี องทางการได้ แต่ตาแหน่งหนา้ ท่ียงั ถูกจากดั ใหอ้ ย่ใู นตาแหนง่
ระดบั ต่าอยู่

ดังนั้นคนส่วนใหญ่จึงเลือกท่ีจะเดินทางไปเมืองหลวงเพ่ือเขา้ ร่วมการสอบบัณฑิต ท่ีน่ันพวกเขาจะ
แข่งขนั กบั ผเู้ ป็นเลิศจากมณฑลตา่ ง ๆ เพ่อื ชิงตาแหนง่ 'บณั ฑิตหลวง'

บรรดาผูท้ ่ีไดเ้ ป็นบัณฑิตหลวงก็จะเขา้ ร่วมการสอบวังหลวงซ่ึงจักรพรรดิรับหน้าท่ีดูแลการสอบนี้
ดว้ ยตนเอง หากมีใครทาไดด้ ีท่ีน่ัน อนาคตของคนผูน้ ั้นจะก้าวขึน้ ไปยังตาแหน่งระดับสูงในราชสานักอย่าง
รวดเรว็

แน่นอนว่าน่ีเป็นเสน้ ทางท่ีบุคคลท่ีมีความสามารถมากท่ีสุดเลือกเดิน ส่วนเสน้ ทางของคนส่วนใหญ่
ท่ีเหลือท่ีถูกคดั ออกตงั้ แต่การสอบสามญั จะเปล่ียนไปเลือกท่จี ะหาความรูม้ ากขนึ้ เพ่อื เขา้ ร่วมการสอบในปีหนา้
หรือเลือกตาแหน่งทางวชิ าการแทน

เน่ืองจากเจ้าหน้าท่ีทางการทั้งหมดเป็ นผู้บ่มเพา ะดังนั้นพวกเขาจึงใช้เวลาส่วนใหญ่ ห มดไปกับ
การสรา้ งเสริมความแข็งแกร่งให้กับตัวเองไม่สนใจพวกงานเอกสารหรือการบริหารระบบราชการท่ียุ่งยาก
สกั เท่าไหร่ ดงั นนั้ บรรดาเจา้ หนา้ ท่ีทางการแทบทงั้ หมดจึงเลือกท่ีจะจา้ งพวกท่ีปรกึ ษาทางวิชาการเพ่ือช่วยงาน
พวกเขา

ท่ีปรึกษาทางวิชาการเหล่านีค้ ือพวกท่ีล้มเหลวจากการสอบสามัญหรือไม่มีพรสวรรคใ์ นด้านการ
บ่มเพาะ พวกเขาจึงเปล่ียนเสน้ ทางเลือกศึกษาในศาสตรต์ ่าง ๆ เช่น การเงิน กฎหมาย การคา้ ขาย และอ่ืน ๆ
ท่ีไม่เกี่ยวอะไรกับการบ่มเพาะ ซ่ึงเห็นได้ชัดว่าเจตนาของฉู่จงเทียนท่ีให้ซูอันเขา้ ร่วมสานักจันทรก์ ระจ่าง
คือตอ้ งการใหซ้ อู นั เดินไปตามเสน้ ทางบณั ฑิตท่วั ไปแทน

313

“นายน้อย ท่านเลิกทาหน้างุนงงแลว้ เขา้ ไปไดแ้ ลว้ !”เฉิงโซวผิงเอ่ยกระตุ้น “ขา้ จะรอท่านท่ีทางเข้า
จนกว่าทา่ นจะออกมาตอนเยน็ ”

ซอู นั “...”
บดั ซบเอ๊ย! เม่ือชีวิตท่ีแลว้ กว่าจะเรียนจบขา้ ก็แทบตาย พอมาถึงโลกนี้ ขา้ ยงั ตอ้ งกลบั มาเรียนอีกรอบ
งนั้ เหรอเน่ยี !?
น่สี วรรคส์ ง่ ใหข้ า้ มาตกอยใู่ นขมุ นรกชดั ๆ!