เซียนคีย์บอร์ด 1-60 pdf

49

———————————————————————————————

ทา้ ยท่ีสุดซูอันก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ถึงแมว้ ่าช่ือของมันจะแปลกไปสักหน่อย แต่ในทาง
ปฏิบตั ิกถ็ ือวา่ มนั เป็นอาวธุ ท่ที รงพลงั เป็นอย่างมาก ปัญหาหลกั ตอนนกี้ ค็ ือเขาจะตอ้ งจดั การกบั ศตั รูใหไ้ ดก้ ่อนท่ี
อกี ฝ่ายจะโจมตเี ขากเ็ ท่านนั้

แต่เม่ือเขานึกยอ้ นไปว่าเสว่ียเอ๋อรแ์ ละฉู่ชูเหยียนแข็งแกร่งแค่ไหน เขาก็รูเ้ ลยว่าหากสูก้ ันจริง ๆ เขา
อาจจะไมส่ ามารถแตะตวั อกี ฝ่ายไดเ้ ลยดว้ ยซา้ แลว้ จะนบั ประสาอะไรกบั สรา้ งความเสียหายใหก้ บั ทงั้ คู่

อมื ...ถา้ อยา่ งนนั้ ตอนนเี้ รากไ็ ม่ควรจะแสดงออกจนโฉง่ ฉ่างมากเกนิ ไป เราตอ้ งอาศยั การลอบโจมตีเป็น
สาคญั !

ขนาดในเร่ือง ‘จอมยทุ ธ์อยุ้ เสยี่ วป้อ’ ตวั เอกยงั สามารถใชม้ ีดแค่เล่มเดียวในการเอาชนะใจหญิงงามทงั้
เจด็ ได้ เพราะฉะนนั้ เขากม็ ่นั ใจวา่ ตวั เองนา่ จะทาไดอ้ ย่างนอ้ ย 70 คนเป็นอยา่ งต่า

เด๋ียวก่อนนะ...ซูอนั กริบพริบตาปริบ ๆ ถา้ หากเขาเผลอทามันบาดตวั เองล่ะ เขาจะตายหรือเปล่า?
ชายหนุ่มจอ้ งมองมีดท่ีเงาวับในมือของตัวเอง ดว้ ยเหตผุ ลบางอย่าง เขากลบั รูส้ ึกอยากท่ีจะลองทามนั ดู แต่
สดุ ทา้ ยเขากส็ ลดั ความคิดท่จี ะใชต้ วั เองเป็นหนทู ดลองทงิ้ ไป

ถา้ พลาดละก.็ ..มนั จะเป็นการตายท่โี งเ่ กนิ ไป

ซูอันรีบหาทางส่มุ ใหม่อีกครง้ั แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหนระบบก็ไม่ตอบสนองเลยสกั นิด ส่ิง
เดยี วท่เี ขาเหน็ มแี ค่คาวา่ คะแนนความโกรธแคน้ ไม่เพียงพอ

“คะแนนความโกรธแคน้ เหรอ? น่ันง่ายชะมัด!” ชายหนุ่มลูบคางตัวเองขณะท่ีเร่ิมนึกถึงเสว่ียเอ๋อร์
จากนนั้ เขากเ็ ร่มิ พมึ พากบั ตวั เอง ฮา่ ฮ่า! น่เี ราหวั เราะเหมอื นตวั รา้ ยในนยิ ายเลยแฮะ! แตม่ นั ก็ช่วยไมไ่ ดน้ ่นี า!

50

ทว่าเม่ือคิดถึงเรื่องของเสว่ียเอ๋อร์ เขาก็อดไม่ไดท้ ่ีจะนึกถึงเหตุการณท์ ่ีน่าอับอายเม่ือคืน พลนั ใบหนา้
ของซูอนั เร่มิ เหยเก ความดีใจท่ีไดส้ มบตั ิลา้ ค่าสลายไปทนั ที สิ่งสาคญั อนั ดบั แรกของเขาตอนนีก้ ็คือแกไ้ ขเรื่อง
ซูอนั นอ้ ยน่!ี

เด๋ียวก่อนนะ เคล็ดวิชาวัฏจักรหงส์อมตะเพิ่งถูกดูดเข้าไปในคีย์บอรด์ ใช่ไหม? ใบหน้าของเขาก็
เปลี่ยนเป็นซีดเผือด น่ีโชคชะตาของเขาถูกกาหนดใหเ้ ป็นขันทีจริง ๆ อย่างนนั้ เหรอ? ชายหนุ่มรีบหนั ไปมอง
คียบ์ อรด์ ตรงหนา้ ทนั ที สิ่งเดียวท่ีเขาเห็นคือแป้น F2 ท่ียงั คงเรืองแสงอยู่ และเม่ือกดท่ีตวั แป้นนนั้ บนหนา้ จอ
กลบั ปรากฏคาวา่

———————————————————————————————
ท่านตอ้ งการจะฝึกฝนเคล็ดวิชาวฏั จกั รหงสอ์ มตะใช่หรอื ไม่?
ใช/่ ไม่ใช่
———————————————————————————————

เขารีบกดไปท่ี ‘ใช่’ ทนั ที ทนั ใดนนั้ ลาแสงบางอย่างก็พ่งุ ออกมาจากแป้นและปกคลมุ ไปรอบตัวเขา ให้
ความรูส้ กึ อบอนุ่ และผ่อนคลายไปท่วั ทงั้ ตวั

ขอรอ้ งละ่ ใหม้ นั เป็นระดบั สงู สดุ เลยทเี ถอะไดโ้ ปรด!

ใหม้ นั เป็นระดับสงู สดุ โดยไม่ตอ้ งฝึกเพิ่มเหมือนในนิยายที! ชายหนุ่มพึมพากับตวั เองซา้ ๆ หลงั จาก
ผ่านไปสกั พกั แสงสีทองก็สลายหายไปในท่ีสุด ซูอันลืมตาขึน้ อีกครงั้ บรรยากาศรอบ ๆ ตวั ดหู อมหวานและ
สดช่ืนขึน้ กว่าเดิมเล็กนอ้ ย และโลกก็ดเู ปล่ียนไป ถึงเวลาท่ีจะทดลองพลงั ใหม่ของเขาแลว้ ชายหนุ่มรีบปล่อย
หมดั ไปยงั กอ้ นหนิ ท่อี ยใู่ กล้ ๆ อย่างเต็มกาลงั

“โอย๊ ยยยย แม่งเอย๊ !” ซอู นั รบี ชกั มือของตวั เองกลบั มาดทู นั ที เจบ็ จนนา้ ตาไหลแทบจะไหล!

มนั ไม่มีอะไรเปล่ียนไปเลยสกั นิด! ไมส่ ิ ตอนนผี้ ิวของเขาถูกปกคลมุ ไปดว้ ยอกั ขระโบราณท่เี ขาไม่เขา้ ใจ
ตงั้ เกา้ ตวั แถมพวกมนั ยงั ดเู หมือนถกู เช่อื มกนั โดยเสน้ พลงั บางอย่างอกี ตา่ งหาก!

51

ครูต่ ่อมา อกั ขระโบราณทงั้ หลายกค็ ่อย ๆ จางลงและหายไปในผิวหนงั ของเขา และขณะท่ีซูอนั กาลงั จะ
ตื่นตระหนก เขากพ็ บวา่ อกั ขระโบราณทงั้ หมดเร่มิ ส่นั ไหวอีกครง้ั ในรา่ งของตวั เอง

“น่ีมันอะไรกัน?” ซูอันสังเกตเห็นของเหลวสีทองแปลกประหลาดจานวนน้อยนิดท่ีถูกเติมไปท่ี
อกั ขระโบราณท่ีอย่สู ่วนล่างสดุ ของร่างกายเขา ทนั ใดนนั้ เขาก็นึกถึงสิ่งท่ีชายสงู วยั พดู เก่ียวกับเคล็ดวิชาแปลก
ประหลาดนีแ้ ละเง่ือนไขในการทะลวงระดบั ของมนั จากนนั้ เขาจึงก็มหนา้ ลงมองกาป้ันท่ีโชกไปดว้ ยเลือดของ
ตวั เอง แลว้ อยู่ ๆ ทกุ อย่างกด็ สู มเหตสุ มผลขึน้ มาทนั ที

ไอเ้ คล็ดวิชาบา้ น่ีตอ้ งใชพ้ ลงั งานในการเล่ือนระดับจริง ๆ ดว้ ย ตอนอยู่ท่ีโลกเขาเคยเล่นวิดีโอเกมมา
มากมาย ดงั นนั้ เขาจึงรูด้ ีว่าระบบคียบ์ อรด์ ไดท้ าใหก้ ารใชเ้ คล็ดวิชานีข้ องเขาง่ายขึน้ กว่าเดิม ทงั้ หมดท่ีเขาตอ้ ง
ทาก็คือเติมของเหลวสีทองน่นั เขา้ ไปในอักขระโบราณท่ีอยู่ในร่างของเขาจนเต็ม จากนนั้ เขาก็น่าจะสาม ารถ
เลอ่ื นระดบั ได้

ส่วนวิธีท่ีจะได้ของเหลวสีทองน่ันมาน่ะเหรอ? เห็นได้ชัดว่าเขาจะได้มันมาก็ต่อเม่ือทาให้ตัวเอง
เจ็บปวด!

เอาเถอะ เพ่ือซูอนั นอ้ ยของเขา...เอย้ ! เพ่ือศกั ดิศ์ รีและความสขุ ของเขา! ถึงแมว้ ่ามนั จะเป็นเคล็ดวิชาท่ี
โคตรจะซาดิสม์ แต่เขาก็ตอ้ งฝึกฝนมนั อยู่ดี ซูอนั กดั ฟันแน่นและต่อยไปท่ีกาแพงหินอีกครง้ั ทว่าครง้ั นีป้ ริมาณ
ของเหลวสีทองในอักขระโบราณกลับแทบไม่ไดเ้ ปล่ียนแปลงไปเลย ถึงแมว้ ่าความเจ็บปวดท่ีเขาจะไดร้ บั นัน้
ไม่ไดน้ อ้ ยลงเลยกต็ าม ชายหนมุ่ จอ้ งมองกาป้ันของตวั เอง...

จนถึงตอนนีเ้ ขาเร่ิมจะเขา้ ใจแลว้ ว่ามนั เกิดอะไรขึน้ กันแน่ ไม่เหมือนกบั การต่อยครง้ั แรก เพราะเขาได้
เตรียมใจเอาไวแ้ ลว้ สาหรบั ส่ิงท่ีจะเกิดขึน้ ดงั นนั้ สมองของเขาจึงป้องกนั ร่างกายของตวั เองตามสญั ชาตญาณ
โดยการทาใหเ้ ขายงั้ มือเอาไว้ ซ่งึ น่นั ทาใหผ้ ลลพั ธท์ ่อี อกมาลดลงอยา่ งชดั เจน

แสดงว่าเราจะฝึกดว้ ยการทาร้ายร่างกายตัวเองไม่ได้เลยสินะ? ดูเหมือนว่าตัวเลือกเดียวของเขา
ในตอนนกี้ ็คอื หาใครคนอ่นื มาซดั เราใหน้ ่วม...

52

แต่ว่าจะเป็นใครกนั ละ่ ?

ใหต้ ายเถอะ! ย่งิ คิดเท่าไหร่ มนั ก็ยงิ่ ดไู รส้ าระมากขนึ้ และทาใหเ้ ขาโกรธมากกวา่ เดิม

ทนั ใดนนั้ ซูอนั กเ็ หลือบไปเห็นหนตู วั หน่ึงกาลงั คยุ้ หาอาหารอย่ใู กล้ ๆ เทา้ น่นั ยิ่งทาใหเ้ ขาโมโหกว่าเดิม
ชีวิตเรามนั ห่วยชะมดั แค่ตอ้ งมาอาศยั อย่ใู นสถานท่ีเส็งเครง็ น่กี ็แย่พอแลว้ แถมเขายงั ตอ้ งมาใช่ชีวิตอย่กู บั พวก
หนดู ว้ ยเน่ยี นะ? ! เม่อื คดิ มาถึงตรงนี้ เขากเ็ ตะหนตู วั นนั้ กระเดน็ ออกนอกหนา้ ต่างไปทนั ที

ผวั ะ

แต่ขณะท่ีเขากาลงั ช่นื ชมทกั ษะการยิงประตทู ่สี ดุ ยอดของตวั เองไดส้ กั พกั เสยี งของใครบางคนก็ดงั ขึน้

“ไอ้สารเลว! เจ้าปาหนูตัวนีใ้ ส่ข้างั้นเหรอ? !” นา้ เสียงท่ีเต็มไปด้สวยความเดือดดาลดังขึน้ ทันที
ตามมาดว้ ยร่างของหญิงสาวท่ีเดินผ่านประตเู ขา้ มา ตวั ของนางไมไ่ ดส้ งู มากนกั รูปรา่ งผอมบาง รมิ ฝีปากสีแดง
สดตดั กบั ฟันท่ขี าวสะอาด ผมของนางสนั้ แต่กถ็ ูกตดั อย่างประณีตเรยี บรอ้ ยและยงั มีหนา้ มา้ ท่ียาวลงมาจนแทบ
จะปิดตาน่นั อีก ถา้ หากไม่ใช่เพราะว่าในมือของนางกาลงั ถือหนูเอาไว้ ซูอนั คงจะเรียกอีกฝ่ ายว่าสาวนอ้ ยสุด
นา่ รกั ไปแลว้

จดี๊ ! จดี๊ !

เจา้ หนตู วั ดงั กล่าวพยายามสง่ เสยี งรอ้ งและดิน้ ไปมาอย่างไม่หยุดหย่อน ชายหน่มุ ท่ีเห็นแบบนนั้ จึงเอ่ย
เตอื นออกไป “ระวงั ดว้ ย หนตู วั นนั้ อาจจะกดั เจา้ ได”้

“ขา้ ไมไ่ ดก้ ลวั มนั ” หญิงสาวเอ่ย จากนนั้ นางกบ็ ีบมือแนน่ กว่าเดมิ หนตู วั นนั้ ยง่ิ สง่ เสยี งรอ้ งออกมาอย่าง
น่าสงั เวช จากนนั้ มนั กน็ ่งิ ไป

อกึ ! ซูอนั กลืนนา้ ลายกลบั ลงไปอย่างยากลาบาก น่ีใช่ผหู้ ญิงจรงิ ๆ หรือเปลา่ เน่ีย? เขามองอีกฝ่ายโยน
ซากหนใู นมือไปอกี ทาง จากนนั้ ก็เชด็ มือของตวั เองกบั กระโปรงของนางอย่างรงั เกียจ

53

สดุ ทา้ ยนางก็เหลือบตามามองเขาอย่างเย็นชา “ขา้ ไม่เขา้ ใจเลยจริง ๆ ว่าท่านพ่ีคิดอะไรอยู่ถึงพาเจา้
กลบั มา แถมยงั ไม่ลงโทษเจา้ อกี ?”

ซอู นั ตกตะลงึ กบั คาพดู ของอีกฝ่าย “ฮะ? พ่ีเหรอ?”

54

บทท่ี 10 ของรางวลั แสนประหลาด (ปลาย)

วินาทีนนั้ เขาถึงไดส้ งั เกตเห็นว่าหญิงสาวตรงหนา้ มีใบหนา้ ท่ีค่อนขา้ งคลา้ ยกบั ฉ่ชู ูเหยียน แต่นางเพียง
แค่ดเู ด็กกว่า น่ีคงจะเป็นคณุ หนูสองของตระกูลฉู่ ฉู่ฮวนเจา ความทรงจามากมายเร่มิ ไหลเขา้ มาในหวั อย่างชา้
ๆ
และตอนนีเ้ ขาก็เขา้ ใจอะไรอีกหลาย ๆ อย่างมากขึน้ แต่สิ่งเดียวท่ีเขาไม่เขา้ ใจก็คือทาไมตระกูลฉู่ถึงตงั้ ช่ือให้
คณุ หนสู องของตระกลู ไดน้ ่าเกลียดแบบนี้

หญิงสาวตรงหนา้ เขาสวมชุดหนังรดั รูปท่ีเนน้ ช่วงเอวและสดั ส่วนช่วงลา่ งของนาง ท่ีเอวของนางมีแส้
หนงั พนั เอาไว้ ทาใหห้ ญิงตวั เล็กนีด้ แู ซ่บราวพรกิ ขีห้ นู แตกต่างจากพ่ีสาวจอมเย็นชาของนางอย่างสิน้ เชิง ทงั้ ๆ
ท่มี าจากแม่คนเดยี วกนั แท้ ๆ แต่ทาไมมนั ถงึ ตา่ งกนั ไดม้ ากขนาดนี?้

“น่เี จา้ มองอะไรของเจา้ กนั ?” เดมิ ที ฉ่ฮู วนเจาก็ไม่คอ่ ยชอบชายหนมุ่ ตรงหนา้ อยแู่ ลว้ และยงิ่ เหน็ ดวงตา
หรี่เลก็ ของอกี ฝ่ายท่จี อ้ งมาท่ตี น นางกย็ ิ่งรูส้ กึ ไม่พอใจมากกวา่ เดิม

———————————————————————————————
ท่านย่วั ยฉุ ่ฮู วนเจาไดส้ าเรจ็
คะแนนความโกรธแคน้ +10!
———————————————————————————————

ซูอนั พบว่า ‘ค่าคะแนนความโกรธแคน้ ’ ท่ีอย่เู หนือคียบ์ อรด์ เปล่ียนจาก ‘0’ เป็น ’10’ ชายหน่มุ รูส้ กึ ดีใจ
เป็นอย่างมาก ดเู หมือนคนตรงหนา้ จะเป็นคนท่มี อี ารมณร์ า้ ยกาจพอสมควร เราคงจะตดั โอกาสตวั เองแน่ ๆ

หากไมใ่ ชโ้ อกาสนใี้ นการเพ่ิมคะแนนความโกรธแคน้ ของตวั เอง

ดวงตาของชายหนุ่มหมุนวนไปรอบ ๆ ขณะท่ีพยายามคิดแผนการบางอย่างในหัว “อันท่ีจริงขา้ มี
คาถามท่ีอยากจะถามเจา้ ทงั้ ๆ ท่ีพ่ีสาวของเจา้ ไดม้ ีช่ืออันไพเราะอย่าง ‘ชูเหยียน’ แต่ทาไมเจา้ ถึงมีช่ือเรียกท่ี
น่าเกลียดอยา่ ง ‘ฮวนเจา’ กนั ?”

55

———————————————————————————————
ท่านย่วั ยฉุ ่ฮู วนเจาไดส้ าเรจ็
คะแนนความโกรธแคน้ +666!
———————————————————————————————

ซูอนั ตกใจเป็นอย่างมา น่นั มนั ...เป็นความโกรธท่ีรุนแรงมากทเี ดยี ว

ดวงตาของฮวนเจาวาวโรจนไ์ ปดว้ ยไฟแห่งโทสะ “ไอโ้ ง่เอ๊ย!! ‘ชเู หยียน’ เป็นช่ือท่ีนางตงั้ เอาเองเท่านนั้ !
ช่ือจรงิ ๆ ของนางคอื ‘เจาต’ี้!”

เจาตี?้ ! ซูอันมีสีหน้าแปลกประหลาดทันทีท่ีไดย้ ินแบบนั้น ขณะท่ีเขาพยายามจะนึกถึงภาพภรรยา
สาวสวยของตวั เองท่ีสวมชดุ กระโปรงสขี าวราวกบั นางฟา้ แตก่ ลบั มชี ่ือท่นี ่าเกลียดอย่าง ’เจาต’ี้

เจาต?ี้ ฮวนเจา? เด๋ยี วกอ่ นนะ เขารูส้ กึ วา่ ลกู ชายคนโตจะช่ือ ‘โหยวเจา’ ?

“น่เี จา้ กลา้ เยาะเยย้ ขา้ อย่างนนั้ หรือ?” เสยี งของฉ่ฮู วนเจาดงั ขึน้ ขดั ความคดิ ของซูอนั

“ไม่ ไม่ใช่!” เขาปฏิเสธไปในตอนแรกแต่เม่ือมองเห็นประกายความโกรธในแววตาของอีกฝ่าย จึงรีบย่วั
โมโหนางตอ่ ทนั ที “ออ้ ใช่! แลว้ ทาไมเจา้ ถึงไมเ่ ปลี่ยนช่ือบา้ งละ่ ?”

———————————————————————————————
ทา่ นย่วั ยฉุ ่ฮู วนเจาไดส้ าเรจ็
คะแนนความโกรธแคน้ +199!
———————————————————————————————

“ขา้ อยากจะทาเช่นนนั้ แต่ท่านพ่อและท่านแม่ รวมทงั้ ท่านพ่ีต่างก็คัดคา้ น! เหอะ! นางมนั เห็นแก่ตัวท่ี
เปลยี่ นช่อื ของตวั เองแตไ่ ม่ยอมใหข้ า้ เปลี่ยนบา้ ง!” ในระหว่างท่ีพดู ขนึ้ ฉ่ฮู วนเจา กน็ กึ ถึงภาพท่ีตนเองถกู เพ่ือน ๆ
ของตวั เองลอ้ ช่ือมาตลอด นางจงึ เผลอแสดงความเสยี ใจและโกรธเกรีย้ วออกมาอยา่ งควบคมุ ไม่อยู่

56

“เอ๊ะ เด๋ียวก่อนนะ!” ทันใดนัน้ นางก็นึกขึน้ มาได้ “น่ีเจา้ พยายามตีสนิทกับขา้ งั้นเหรอ!? ฝันไปเถอะ
ไอส้ ารเลวขา้ มาท่นี ่เี พ่ือมาคดิ บญั ชกี บั เจา้ เรือ่ งเม่ือคืน!”

ซูอนั คานวนคะแนนความโกรธแคน้ ท่ีตนไดม้ าอย่างดีใจ ตอนนี้ เขามีคะแนนความโกรธ 875 แตม้ และ
มันก็เพียงพอท่ีจะส่มุ ของรางวลั ไดแ้ ปดครงั้ ! อย่างนอ้ ยครงั้ นีเ้ ราก็ตอ้ งไดอ้ ะไรท่ีมนั ดีกว่าขยะท่ีเราจบั ไดค้ รง้ั ท่ี
แลว้ บา้ งแหละน่า ถกู ไหม?

ขณะท่ีคิดแบบนนั้ เขาก็เผลอตอบไปโดยไม่รูต้ ัว “อ๋อ สาหรบั เรื่องเม่ือคืน...ขา้ ม่นั ใจว่ามนั เป็นแค่เร่ือง
เขา้ ใจผดิ เทา่ นนั้ ”

“การท่เี จา้ ลอบขนึ้ มาบนเตยี งขา้ มนั เป็นเรือ่ งเขา้ ใจผิดไดย้ งั ไง?” ฉ่ฮู วนเจา ถามขนึ้ ดว้ ยรอยยมิ้ เยน็ ชา

———————————————————————————————
ทา่ นย่วั ยฉุ ่ฮู วนเจาไดส้ าเรจ็
คะแนนความโกรธแคน้ +10!
———————————————————————————————

ฮะ? ทาไมมันถึงไดแ้ ค่นีล้ ่ะ? เห็นไดช้ ัดเลยว่าหญิงสาวตรงหน้ามีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องช่ือของตัวเอง
ยิง่ กว่าเรอื่ งขึน้ เตยี งกบั สามขี องพ่สี าวเสยี อกี

ซูอนั จึงถามกลบั ไปบา้ ง “ถา้ อย่างนนั้ ทาไมเจา้ ถึงไม่หยุดขา้ ? เจา้ ควรจะเรียกทหารยามใหม้ าหยุดขา้
ไม่ใช่เหรอไง? !”

“ขะ ขา้ ...” ใบหนา้ ขาวซีดของฮวนเจาแดงเถือกขึน้ มาทนั ที “ก็ขา้ เองก็ไม่รูเ้ หมือนกนั ว่ามนั เกิดอะไรขึน้
น่นี า เจา้ บกุ เขา้ มาหาขา้ ตอนท่ขี า้ กาลงั หลบั อย!ู่ ”

57

“เอาเถอะ ขา้ เองก็เมาไมไ่ ดส้ ติ ไม่รูเ้ หมือนกนั ว่าไปโผล่ท่หี อ้ งของเจา้ ไดย้ งั ไง อนั ท่จี รงิ ขา้ ค่อนขา้ งม่นั ใจ
เลยวา่ เรอ่ื งของเรามนั น่าจะมีอะไรซบั ซอ้ นมากกว่าท่พี วกเราเขา้ ใจ” วนิ าทนี ี้ ซอู นั ยกเรือ่ งท่จี ะเพ่ิมคะแนนความ
โกรธแคน้ ใหต้ วั เองทิง้ ไป หนา้ ท่ีหลกั ของเขาตอนนีก้ ็คือการทาให้สาวนอ้ ยตรงหนา้ สงบลง เขาอยากรูจ้ รงิ ๆ ว่า
อกี ฝ่ายเป็นผบู้ ่มเพาะหรือเปลา่ เพราะปกติแลว้ กล่มุ คนท่ีอายปุ ระมาณนมี้ กั จะไม่ค่อยรูก้ าลงั ของตวั เองและไม่รู้
จงั หวะ ถา้ หากคนตรงหนา้ เผลอฆ่าเขาขนึ้ มา เขากค็ งไม่มโี อกาสแมแ้ ตจ่ ะสง่ เสียงรอ้ งออกมาดว้ ยซา้

“เจา้ จะบอกวา่ ขา้ เป็นคนลากเจา้ ไปท่หี อ้ งอย่างนนั้ หรอื ?” หญิงสาวยมิ้ เยือกเย็น

“อย่างท่ีใคร ๆ ต่างกลา่ วเอาไว้ นา้ เมาคือส่ือกลางของการเกิดตณั หา หลงั จากท่ีเมาจนไม่ไดส้ ติเจา้ คง
จะไปมาหลายท่ี แต่บงั เอิญมาจบลงท่ีเตียงของขา้ แค่นีก้ ็พิสจู นไ์ ดแ้ ลว้ ว่าตวั เจา้ นนั้ มีความตอ้ งการในเรือนรา่ ง
ของขา้ !”

ซูอนั มองไปยงั หนา้ อกท่ีแบนราบของอีกฝ่ายจากนนั้ ก็ถอนหายใจออกมายาวเหยียด “เจา้ ยงั เด็กขนาด
นี้ ขา้ จะไปคิดอะไรลามกกบั เจา้ ไดย้ งั ไง? ถา้ หากขา้ มคี วามคิดสกปรกอย่างท่เี จา้ ว่าจรงิ ๆ ขา้ คงรีบตรงไปท่ีหอ้ ง
ของพ่เี จา้ เป็นอนั ดบั แรกแลว้ !”

ฮวนเจาท่ีไดย้ ินแบบนนั้ ก็รีบโพลง่ ออกปไทนั ที “ขา้ โตแลว้ โวย้ !! หลายครงั้ ท่านพ่อถึงขนาดไหวว้ านให้
ขา้ ไปช่วยดแู ลกิจการของตระกลู อีกต่างหาก! ขา้ ไม่เหมือนเจา้ ไอค้ นไรป้ ระโยชนท์ ่ีเอาแต่กินกบั นอน คนอย่าง
เจา้ กลา้ ดียงั ไงถึงไดม้ าหาว่าขา้ เป็นเด็กแบบนี?้ !”

———————————————————————————————
ท่านย่วั ยฉุ ่ฮู วนเจาไดส้ าเรจ็
คะแนนความโกรธแคน้ +99!
———————————————————————————————

ซูอนั แอบหวั เราะเลก็ นอ้ ย เห็นไดช้ ดั เลยว่าไมว่ ่าจะเป็นโลกไหน สิ่งท่ีพวกหน่มุ สาวเกลยี ดท่ีสดุ ก็คือการ
ท่คี นอ่นื ปฏบิ ตั ิต่อพวกตนราวกบั เป็นเดก็ เล็ก ๆ

58

“ขา้ จะบอกอะไรเจา้ ใหน้ ะ ถา้ หากเจา้ ยงั เอาแต่จอ้ งและข่แู บบนี้ ในอนาคตคงจะไม่มีผชู้ ายคนไหนกลา้
มาส่ขู อเจา้ แน่ ๆ หากพดู ตามตรง เจา้ ควรจะทาตวั ใหส้ มกับเป็นผูห้ ญิงมากกว่านี้ บางทีอาจจะลองไปเรียน
เย็บปักถักรอ้ ย หรืออะไรก็ไดท้ ่ีเหมือนผูห้ ญิงมากกว่านี้?” ซูอันเอ่ยอย่างจริงใจ พรอ้ มกับมองหญิงสาวด้วย
สายตาอบอนุ่ และหวงั ดี

“จงเป็นกลุ สตรใี หม้ ากกว่านเี้ พ่อื ตวั ของเจา้ เองในอนาคต”

ถึงแมว้ ่าเขาจะกลวั ว่าตวั เองอาจจะถูกกระทืบจนตาย แต่เขาก็อดท่ีจะคิดถึงคะแนนความโกรธแคน้ ท่ี
อาจจะไดร้ บั ไมไ่ ดอ้ ยดู่ !ี

“กรีด๊ ดดดดด!” ฮวนเจารูส้ กึ ราวกบั ว่าตัวเองกาลงั จะเป็นบา้ ผู้ชายคนนีเ้ ป็นบา้ อะไร? ทาไมจู่ ๆ ถึงมา
ส่งั สอนราวกบั เป็นผปู้ กครองของนาง?

———————————————————————————————
ท่านย่วั ยฉุ ่ฮู วนเจาไดส้ าเรจ็
คะแนนความโกรธแคน้ +33!
คะแนนความโกรธแคน้ +33!
คะแนนความโกรธแคน้ +33!
คะแนนความโกรธแคน้ +33!
...
———————————————————————————————

ซูอนั แทบจะพดู ออกไปเสยี งดงั เม่ือเห็นค่าคะแนนความโกรธแคน้ ท่เี ร่มิ พงุ่ สงู ขึน้ เร่อื ย ๆ

สาวนอ้ ยตรงหนา้ น่ยี ่วั โมโหงา่ ยจรงิ ๆ หากเป็นภรรยาผเู้ ย็นชาของเขา...คงจะไมไ่ ดค้ ะแนนงา่ ยแบบนี้

“เจ้าอยากจะอัดข้าอย่างนั้นเหรอ? อย่าลืมสิว่าข้าคือพ่ีเขยของเจ้า! ถ้าเจ้าทาร้ายร่างกายข้า
ฟ้าจะตอ้ งลงโทษเจา้ ดว้ ยทณั ฑส์ วรรคเ์ ป็นแน่!” ซูอนั เร่มิ กงั วลเล็กนอ้ ย เขาสามารถบอกไดเ้ ลยว่าหญิงสาวตรง

59

หนา้ กาลงั โมโหเป็นอย่างมาก เหนือหัวของนางเร่ิมมาควันลอยออกมา ถา้ หากฮวนเจาโกรธมากกว่านี้ นาง
อาจจะผมรว่ งจนหวั ลา้ นเลยกไ็ ด้

แตก่ ็น่นั แหละ...มนั ก็คงจะไมม่ ีปัญหาอะไรหากสาวนอ้ ยตรงหนา้ จะจโู่ จมเขา ดว้ ยแขนและขาท่ีสนั้ แบบ
นนั้ มนั คงจะไม่อันตรายอะไรมากถา้ หากนางต่อมาท่ีแขนหรืออกหรือของเขา อนั ท่ีจริง มนั อาจจะทาใหเ้ คล็ด
วชิ าของเขาเล่อื นไประดบั ต่อไปเลยกไ็ ด!้

———————————————————————————————
ท่านย่วั ยฉุ ่ฮู วนเจาไดส้ าเรจ็
คะแนนความโกรธแคน้ +55!
———————————————————————————————

ก่อนท่ีซูอันจะทันไดด้ ีใจ เขาก็รูส้ ึกถึงพลังมหาศาลท่ีกระแทกเขา้ ท่ีอกของเขาอย่างจังจนทาใหเ้ ขา
กระอกั เลือดออกมาพรอ้ มกบั กระเดน็ ไปท่เี ตียง

ฉ่ฮู วนเจาลดหมดั ลง จากนนั้ นางจงึ แสยะยมิ้ เยย้ หยนั ออกมา “เจา้ รูอ้ ะไรไหม เม่อื ครูข่ า้ แอบเผลอคิดไป
ว่าเจา้ มีความสามารถอยู่จริง ๆ หลังจากท่ีเห็นเจา้ พยายามย่ัวโมโหขา้ แบบนั้น เหอะ! สุดทา้ ยเจา้ ก็เป็นแค่
ไอไ้ กอ่ ่อนเหมอื นเดมิ !”

60

บทท่ี 11 การเดมิ พนั (ตน้ )

ซอู นั มองดกู าปั้นท่เี ล็กและซีดขาวของตนตรงหนา้ เรม่ิ สงสยั ว่ากาป้ันเล็กแคน่ นั้ จะทาอะไรเขาได้

“อนั ท่ีจริง ขา้ ไม่จาเป็นตอ้ งจดั การคนอ่อนแออย่างเจา้ ดว้ ยตวั เองดว้ ยซา้ ” ฉ่ฮู วนเจาเอ่ยและหนั ไปผิว
ปากอกี ทางหน่ึง “เถียนโกว่ มาน่เี รว็ !”

ซูอันงุนงง อืม? เด็กสาวตรงหน้ามีผู้ชายมาคอยตามต้อย ๆ แล้วอย่างนั้นเหรอ? ผู้ชายในโลกนี้
เป็นอยา่ งนีไ้ ปหมดเลยหรือไง?

“กรร...โฮ่ง!”

ทนั ทีท่ไี ดย้ ินเสียงเห่าอนั ดรุ า้ ยดงั มาแตไ่ กล ซูอนั กต็ ระหนกั ไดว้ ่าตนเขา้ ใจผิดไป ‘เถียนโก่ว’ ของอีกฝ่าย
หมายถงึ สนุ ขั ตวั เป็น ๆ!

แต่หากพูดกันตามตรง น่ันมันช่ือบ้าบออะไรกัน? เหอะ ๆ ดูเหมือนว่าการมีช่ือท่ีแปลกประหลาด
จะเป็นจดุ เดน่ ของคนตระกลู นสี้ ินะ

ทว่าไม่ก่ีวินาทีตอ่ มา รอยยมิ้ ของเขาก็ตอ้ งหายไป เม่อื สง่ิ มีชวี ิตท่มี ีขนาดตวั พอ ๆ กบั เสือเดนิ เขา้ มาดา้ น
ใน และดวงตาสเี ขียวของมนั ก็กาลงั จบั จอ้ งมาท่เี ขา

โอเค โดยทางทฤษฎีแลว้ รูปรา่ งของมนั ดเู หมือนกบั หมากจ็ รงิ ...แต่น่มี นั ใหญ่เกินไปแลว้ !

“เด็กดี~” ฉ่ฮู วนเจาคอ้ มตวั ลงเล็กนอ้ ยและลบู หัวมนั เบา ๆ ขณะท่ีหางของมนั กระดิกไปมาอย่างดีใจ
กบั ส่งิ ท่ีไดร้ บั

ซูอันกลืนนา้ ลายลงคออย่างหา้ มไม่ไดข้ ณะท่ีสายตายังคงมองไปท่ีสตั วร์ า้ ยขนาดใหญ่ตรงหนา้ “เจา้
เรียกสงิ่ นวี้ ่าหมาอยา่ งนนั้ หรือ? !” เลอื ดท่ตี ดิ อยทู่ ่ีมมุ ปากของมนั ยงั คงหยดต๋งิ ๆ อยดู่ ว้ ยซา้ !

61

ในท่สี ดุ เขาก็รูแ้ ลว้ วา่ ทาไมเม่อื ครูต่ นถงึ ไดย้ นิ เสียงเคยี้ วอะไรบางอยา่ งดังมาจากทางดา้ นนอก

“กลัวหรือ?” ฉู่ฮวนเจาหัวเราะออกมาอย่างน่าสยดสยอง ขณะท่ีชีน้ ิว้ เรียวไปท่ีชายหนุ่ม “เทียนโก่ว
กดั ชายผนู้ เี้ ลย!”

เม่ือไดย้ ินคาส่งั สนุ ขั ตวั ใหญ่ก็กระโจนเขา้ ใสซ่ ูอนั ทนั ที เห็นไดช้ ดั เลยว่าน่ีไม่ใช่การกระโจนใสเ่ หย่ือครงั้
แรกของมนั

ซูอนั กลวั จนแทบจะเสียสติเม่ือเห็นภาพตรงหนา้ ถา้ ถกู กดั เขา้ ละ่ ก็ เราอาจจะตอ้ งเสียแขนไปขา้ งหน่ึง
แน่ ๆ! และส่ิงท่ีทาใหเ้ ขากลวั ท่ีสดุ ก็คือ เขารูด้ ีว่าโรคพิษสนุ ขั บา้ นนั้ อนั ตรายเพียงใด ใครจะไปรูก้ นั ว่าในนา้ ลาย
ของสุนัขตรงหน้าจะมีไวรัสร้ายแรงชนิดไหนบ้าง? แถมโลกนี้ไม่มีวัคซีนกันพิษสุนัขบ้าด้วย ถ้าหากเขา
ติดเชือ้ เขาตอ้ งตายจบเห่แน่

และนอกจากนนั้ สนุ ขั ตรงหนา้ ก็เพง่ิ กินหนตู วั เป็น ๆ ไปดว้ ย บางทีตอนนมี้ นั อาจจะมีไวรสั จากหนูดว้ ยก็
ได!้

ร่างกายตอบสนองเร็วกว่าความคิด ซูอนั กระโดดหลบเขา้ ดา้ นขา้ งทนั ที เจา้ สนุ ขั ตวั ใหญ่จึงกระโจนเขา้
ใสเ่ กา้ อที้ ่อี ยขู่ า้ งเตียงแทน และในสดุ ทา้ ย เกา้ อตี้ วั นนั้ กแ็ ตกเป็นชิน้ ๆ

พระเจา้ ช่วย...ซูอนั ม่นั ใจมากวา่ รา่ งกายของเขาไม่ไดแ้ ขง็ แรงเท่าเกา้ อีต้ วั นนั้ เขาเรม่ิ วิง่ หนี ตอนแรกเขา
วางแผนท่ีจะว่ิงไปหลบอย่ดู า้ นหลงั หลงั ฉ่ฮู วนเจาเพราะนางเป็นคนพดู เองว่านางจะไม่จดั การเขาดว้ ยตวั เอง...
แต่เด็กสาวกลบั วงิ่ ออกไปนอกหอ้ งเสียแลว้ และตอนนนี้ างก็กาลงั มองดคู วามโชครา้ ยของเขาจากหนา้ ต่างบาน
ใกล้ ๆ ดว้ ยใบหนา้ ดใี จ ซา้ รา้ ย นางยงั ปิดประตทู างออกเอาไวด้ ว้ ย!

ภายในหวั ของซูอนั ในยามนี้ เขากาลงั ก่นด่าเด็กสาวและคนในตระกลู ของนางเป็นพนั ๆ ครง้ั ขณะท่ีว่ิง
หนีเป็นวงกลมอย่รู อบ ๆ โต๊ะ ซ่งึ มนั ไม่มีทางท่ีเขาจะวิ่งไดเ้ รว็ กว่าเจา้ สนุ ัขตวั ใหญ่น่ีอย่แู ลว้ ดงั นนั้ ทงั้ หมดท่ีเขา
สามารถทาไดจ้ ึงมีเพยี งสง่ิ เป็นวงกลมรอบขา้ วของเครอ่ื งใชเ้ พ่อื หนีจากมนั

62

ยงั ไงก็ตาม เป็นเพราะขนาดตวั ท่ีใหญ่มากของมนั ทาใหส้ ิ่งมีชีวิตท่ีวิ่งไล่ตามหลงั เขาอย่ไู ม่สามารถมดุ
ลอดใตโ้ ตะ๊ มาหาเขาได้ และมนั ก็เป็นเพียงเหตผุ ลเดียวท่ที าใหเ้ ขายงั ปลอดภยั อย่จู นถึงตอนนี้

แต่เน่อื งจากรา่ งกายของเขาอ่อนแอเป็นทนุ เดมิ อยู่แลว้ และเม่ือเชา้ นเี้ ขาก็เพิง่ ถกู ฟ้าผ่าใส่ อกี ทงั้ เม่ือครู่
ยงั เพิง่ ถกู ตอ่ ยดว้ ย หลงั จากว่ิงหนีไปสกั พกั ชายหน่มุ กเ็ ร่มิ รูส้ กึ ราวกบั วา่ ปอดของตนกาลงั จะระเบิด ดา้ นหลงั คอ
รูส้ กึ ถึงลมเย็นยะเยือกราวกบั มีอะไรบางอย่างเป่าลมหายใจรดอยไู่ มห่ า่ ง เวลานกี้ ารวงิ่ ของเขานนั้ เกิดจากแรงใจ
เพยี งอย่างเดยี วเท่านนั้

อันท่ีจริงมันก็ค่อนขา้ งน่าประหลาดใจแลว้ ท่ีเขาสามารถมีสติมาจนถึงตอนนีไ้ ด้ คงตอ้ งขอบคุณการ
ฝึกฝนเคล็ดวิชาวฎั จกั รหงสอ์ มตะท่ฝี ึกมาก่อนหนา้ นี้ เพราะมนั ช่วยเพิ่มพลงั กายของเขาเลก็ นอ้ ย แต่ปัญหาก็คือ
เขาเพ่ิงเร่มิ ฝึกฝนมนั ในช่วงระยะเวลาสนั้ ๆ เท่านนั้ ดว้ ยเหตนุ ีม้ นั จึงเป็นไปไม่ไดเ้ ลยท่ีเขาจะสามารถใชม้ ันเอา
ชนะส่ิงมชี ีวติ ตวั ใหญ่ขนาดนไี้ ด้

“เจ้าโง่! เจ้าจะไล่ตามรอบโต๊ะไปเพ่ืออะไร? กระโดดข้ามไปสิ!” เด็กสาวท่ียืนดูอยู่ด้านนอก
กระทบื เทา้ อยา่ งไมพ่ อใจ นา้ เสยี งท่ีชดั เจนและน่าฟังในยามนีฟ้ ังดเู หมอื นกบั การพดู ของนางปีศาจ

และสนุ ขั ตวั ใหญ่ก็ดเู หมือนจะเขา้ ใจคาพูดของผเู้ ป็นเจา้ นาย มนั สง่ เสียงครางออกมาก่อนจะกระโจน
ขา้ มโต๊ะและตะเกียกตะกายไปหาชายหน่มุ

ซูอนั ยกโต๊ะขนึ้ และใชม้ นั เป็นท่ีกาบงั จากสนุ ขั ตวั ดงั กล่าว ทว่าหวั ใหญ่ ๆ ของมนั กลบั สามารถทะลุโต๊ะ
และพ่งุ มาหาเขาได้ ตอ้ งขอบคณุ ท่ีร่างกายส่วนท่ีเหลือของมันยงั คงติดอยู่กบั โต๊ะ ในขณะท่ีตัวของซูอนั กาลงั
นอนอย่บู นพืน้ และเตะเขา้ ท่ีทอ้ งของมนั อย่างแรง ในวินาทีสาคญั นี้ เขาเคน้ เอาแรงทงั้ หมดท่ีตวั เองมีมาใช้ แต่
ความแตกต่างระหวา่ งพลงั นนั้ ยงั มมี ากเกินไป หวั ของสนุ ขั ตรงหนา้ เร่มิ เขยิบเขา้ มาใกลเ้ ขามากขึน้ เรื่อย ๆ

นา้ ลายเหม็น ๆ ของมันกระเด็นเปรอะเปื้อนเต็มใบหน้าของเขา มันยังคงตะกุยโต๊ะอย่างดุรา้ ย ฉีก
กระชากชนิ้ ไมร้ าวกบั เป็นกระดาษเปียก จนถงึ ตอนนี้ บนโตะ๊ ก็เตม็ ไปดว้ ยรูโหว่มากมาย

63

หวั ใจของซูอนั เย็นเฉียบเม่ือเห็นว่าเล็บและฟันของเจา้ สนุ ขั ตรงหนา้ แหลมคมเพียงใด เราจะตอ้ งถูกเจา้
หมาน่ฆี ่าแน่ ๆ ใหต้ ายเถอะ!

เด๋ียวนะ...วินาทีนนั้ ซูอันก็นึกบางอย่างขึน้ มาได้ มีดสนั้ ฉาบพิษท่ีเขาเพ่ิงไดม้ า...จากนนั้ จึงรีบกดแป้น
คีย์บอรด์ ตัว ‘B’ เพ่ือเรียกมีดส้ันออกมาจากแถบอุปกรณ์ทันที เม่ือสิ่งท่ีต้องการปรากฏขึน้ ในมือก็เป็น
วินาทีเดียวกบั ท่ีโต๊ะไมไ้ ม่สามารถทนต่อการจู่โจมของสนุ ัขตัวโตไดอ้ ีกต่อไป ปากกวา้ งของส่ิงมีชีวิตตรงหน้า
เตรยี มกดั ลงมาท่เี ขา...และบงั เอิญสมั ผสั กบั มดี สน้ั เขา้ อยา่ งพอดิบพอดี

ดว้ ยช่อื ‘เถียนโกว่ 6’ ดงั นนั้ มนั จึงเป็นธรรมดาท่เี จา้ สนุ ขั ตวั โตจะชอบเลยี ส่งิ ของไปท่วั มนั เลียตวั มีดอย่าง
ไม่ทนั ระวังจนเกิดเป็นรอยแผลขนาดเล็กท่ีปลายลิน้ หลงั จากนนั้ ...เรื่องแปลกประหลาดก็เกิดขึน้ อกั ขระสีดา
ปรากฏขึน้ ท่วั รา่ ง มนั ตวั ส่นั เล็กนอ้ ยกอ่ นจะลม้ ลงกบั พนื้ ไม่เหลือรอ่ งรอยของการมชี ีวติ อยอู่ กี ต่อไป

“มันตายจริง ๆ ใช่ไหม?” ซูอันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ตอนนี้เขาหมดแรงแล้วจริง ๆ
ชายหน่มุ เพยี งนอนลงกบั พนื้ ไม่สามารถขยบั ตวั ไดแ้ มก้ ระท่งั ปลายนวิ้

“เถียนโก่ว! เจ้าเป็นอะไร? !” ฉู่ฮวนเจาท่ียืนดูอยู่จากด้านนอกม่ันใจเป็นอย่างมากว่าสัตว์เลี้ยง
ของนางเกือบจะเอาชนะอีกฝ่ายไดแ้ ลว้ ...แต่หลงั จากนนั้ จู่ ๆ ทุกอย่างกลบั ไม่เป็นอย่างท่ีคิด ดว้ ยความสบั สน
จนถึงท่ีสุด นางรีบว่ิงเขา้ มาดูดา้ นในทันที แต่ทว่าไม่ว่านางจะพยายามปลกุ หรือเรียกมันเท่าไหร่ เจา้ สุนัขตรง
หนา้ ก็ไมต่ อบสนองเลยสกั นิด

“เจ้ากล้าดียังไงถึงมาฆ่าเถียนโก่วของขา้ ? !” เวลานี้ นางรูแ้ ล้วว่าสุนัขสุดท่ีรักของนางได้ตายไป
แลว้ และพลนั ไฟโทสะของหญิงสาวกโ็ หมลกุ ไหมข้ นึ้ มา

———————————————————————————————
ทา่ นย่วั ยฉุ ฮู่ วนเจาไดส้ าเรจ็
คะแนนความโกรธแคน้ +233!
———————————————————————————————

6 เถียนโกว่ (舔狗) เถ่ยี น(舔) แปลวา่ เลยี สว่ น โกว่ (狗) แปลวา่ สนุ ขั

64

ซูอันไม่มีแมแ้ ต่แรงท่ีจะตอบสนอง แต่เขาก็ไดเ้ ก็บดา้ มพิษกลับเข้าไปในแถบอุปกรณ์ตามเดิมแล้ว
เพราะไม่ว่ายงั ไงก็ตาม ความปลอดภยั นนั้ เป็นสิ่งสาคญั อนั ดบั หนึ่ง เขาจะตอ้ งเก็บเร่ืองนีไ้ วใ้ หเ้ ป็นความลบั มาก
ท่สี ดุ เวน้ แตว่ ่าจะถงึ คราวจาเป็นจรงิ ๆ เม่อื ครูน่ ี้ รา่ งอนั ใหญ่โตของเถียนโกว่ และโตะ๊ ไดบ้ ดบงั ทศั นวิสยั ของหญิง
สาวไป นางจึงไม่น่าจะมองเหน็ ว่ามนั เกิดอะไรขนึ้ กนั แน่

“เจา้ จะตอ้ งชดใชส้ าหรบั ท่ีฆ่าเถียนโก่ว!” ดวงตาของฉ่ฮู วนเจาเอ่อคลอไปดว้ ยนา้ ตา ท่านพ่อและท่าน
แม่ของนางมกั จะยุ่งอยู่กับกิจการของตระกูล ในขณะท่ีพ่ีสาวก็แทบจะไม่เคยอยู่ท่ีบา้ น นางจึงไม่มีเพ่ือนเล่น
มากนกั ซ่งึ แน่นอนเถียนโกว่ เป็นเพ่อื นเพยี งอยา่ งเดยี วท่นี างมี

ทนั ใดนนั้ ฝ่าเทา้ เลก็ ๆ ทวา่ ดดุ นั ของนางก็เหยยี บลงบนรา่ งของซูอนั ท่ีนอนคว่าอย่ทู นั ที

65

บทท่ี 12 การเดมิ พนั (ปลาย)

———————————————————————————————
คะแนนความโกรธแคน้ +10!
คะแนนความโกรธแคน้ +10!
คะแนนความโกรธแคน้ +10!
...
———————————————————————————————

ซูอนั ครางออกมาเสียงออู้ ี้ เขาเหน่ือยเกินกว่าท่ีจะหลบการโจมตีนีไ้ ด้ ตอ้ งขอบคณุ ท่ีเทา้ ของอีกฝ่ายกด
ลงบนท่สี ว่ นบน้ั ทา้ ยพอดี ซง่ึ เป็นสว่ นเนอื้ ท่สี ามารถรบั แรงกระแทกได้

เม่ือเห็นว่าชายหน่มุ ยงั คงนอนแน่น่ิง ฉ่ฮู วนเจาก็ย่ิงโกรธมากกว่าเดิม นางดึงแสท้ ่ีแขวนอย่ตู รงเอวของ
ตวั เองออกมาและสะบดั ขอ้ มือ ฟาดมนั ลงไปบนรา่ งของซอู นั ทนั ที

“อ๊ากกก!” ชายหน่มุ รูส้ กึ ไรพ้ ลงั อย่างสิน้ เชิง แตก่ ารโจมตีดว้ ยแสเ้ ม่ือครูม่ นั รุนแรงเกนิ ไป รูส้ กึ เจบ็ จนเขา
ตอ้ งลกุ ขนึ้ น่งั ตวั ตรง

ฉู่ฮวนเจาพยักหนา้ อย่างพึงพอใจเม่ือนางเห็นปฏิกิริยาของคนตรงหน้า “กลัวอย่างนั้นหรือ? พ่ีสาว
ของขา้ เป็นห่วงกลวั วา่ ขา้ จะถกู ผอู้ ่ืนรงั แก นางจงึ มอบอาวธุ ชนิ้ นใี้ หก้ บั ขา้ มนั มชี ่อื ว่า ‘แสค้ ร่าครวญ’! มนั จะสรา้ ง
ความเจบ็ ปวดใหก้ บั ศตั รูของขา้ มากขึน้ ถงึ สิบเท่า! ไม่มีผใู้ ดสามารถทนความเจบ็ ปวดนไี้ ด!้ ”

“แสค้ ร่าครวญ?” ซูอันเอ่ยพรอ้ มกลืนนา้ ลายลงคออย่างยากลาบาก แค่ช่ือของมันเพียงอย่างเดียว
ก็พิสจู นแ์ ลว้ ว่ามนั คอื อาวธุ ทรงพลงั สรา้ งความเจ็บปวดถงึ สบิ เท่าอยา่ งนนั้ เหรอ? มนั จะตอ้ งเจ็บมากแน่ ๆ!

แต่สิ่งท่ีทาใหเ้ ขารูส้ ึกประหลาดใจก็คือการโจมตีเม่ือครู่นีก้ ลบั เติมเต็มของเหลวสีทองท่ีอยู่ในอักขระ
โบราณของเขาเพม่ิ ขนึ้ เลก็ นอ้ ย ซง่ึ มนั เป็นปรมิ าณท่ีตา่ งจากท่เี ขาไดจ้ ากการตอ่ ยกาแพงหินมาก ซง่ึ ในความเป็น

66

จรงิ อกั ขระโบราณแรกของเขานนั้ ใกลจ้ ะเตม็ แลว้ และเขาก็คดิ วา่ มนั นา่ จะเกิดจากความเสยี หายท่เี ขาไดร้ บั จาก
หมดั และการเตะของหญิงสาวตรงหนา้

เป็นเคล็ดวิชาท่ีบา้ บอฉิบหาย! ซูอนั ก่นด่าผทู้ ่ีคิดคน้ เคล็ดวิชานีข้ ึน้ มาเป็นพนั ๆ ครงั้ ภายในหวั คนท่ีคิด
มนั จะตอ้ งเป็นพวกซาดิสมแ์ น่ ๆ!

แต่เขาก็อยากรูเ้ ช่นกนั ว่าจะเกิดอะไรขึน้ เม่ืออกั ขระโบราณนนั้ สมบูรณ์ ดจู ากท่ีปริมาณท่ีเพ่ิมขึน้ ...หาก
โดนแสฟ้ าดอกี สกั สองสามครง้ั มนั ก็นา่ จะเต็มพอดี

ถึงอย่างนนั้ ชายหน่มุ ก็ยงั อดไม่ไดท้ ่ีจะตวั ส่นั เม่ือนึกถึงความเจ็บปวดราวกับวิญญาณจะหลดุ ออกจาก
รา่ งเม่อื ครู่

อกี สองสามครงั้ เลยเหรอ? แคค่ รง้ั เดยี วเขาก็ทนไม่ไหวแลว้ !

หากมนั เป็นเพียงการอดทนความเจ็บปวด มนั ก็เป็นเร่ืองหน่ึง แต่ปัญหาก็คือรา่ งกายของเขาในตอนนี้
นนั้ อ่อนแอเป็นอย่างมาก!

เขาถกู ฟ้าผ่า จากนนั้ ก็ถูกต่อยเขา้ ท่ีอก จากนนั้ ก็ถกู หมาไลก่ ดั เขารูส้ ึกราวกบั ว่าสติของตวั เองกาลงั จะ
ดบั วบู ไปในไมช่ า้ นดี้ ว้ ยซา้ อนั ท่จี รงิ เขาเกรงวา่ การฟาดแสล้ งมาอีกครงั้ อาจจะพรากเอาชีวิตของเขาไปเลยก็ได!้

ทางดา้ นของฉู่ฮวนเจา เม่ือเห็นว่าอีกฝ่ ายน่ิงเงียบไป นางก็ม่นั ใจมากว่าอีกฝ่ายคงจะกาลงั รูส้ กึ หวาด
กลัวและนางก็ไม่ได้ฟาดแส้ลงบนร่างของคนตรงหน้าอีก จากนั้นจึงเอ่ยว่า “เหอะ! กลัวหรือ? ถ้าเจ้ายอม
คกุ เขา่ และกม็ หวั ขอโทษ แลว้ ก็เลยี รองเทา้ ของขา้ จนสะอาด บางทีขา้ อาจจะอารมณด์ ีและไวช้ ีวติ เจา้ กไ็ ดน้ ะ”

เด็กสาวน่งั ลงบนเกา้ อีอ้ ย่างหย่ิงยโส ไขว่หา้ งและกระดิกเทา้ ใส่เขา ขาของนางค่อนขา้ งเรียวยาว หาก
ภาพนีถ้ กู โพสตล์ งออนไลนใ์ นโลกเดิมของซูอนั จะตอ้ งเป็นกระแสแน่ ๆ

“เฮอะ!” ชายหนมุ่ เดอื ดดาลเป็นอยา่ งมาก มนั อาจจะมพี วกโรคจิตท่รี อโอกาสแบบนีอ้ ยู่ แต่ไมใ่ ชเ่ ขา!

67

ฉู่ฮวนเจาแสยะยิม้ “ดูเหมือนว่าเจา้ จะยังพอมีศักดิ์ศรีอยู่บา้ งน่ี เช่นนั้นเอาอย่างนีเ้ ป็นไง? เรามา
เดิมพนั กนั ”

“เดิมพนั อะไร?” ซูอนั ถามอย่างระแวง เห็นไดช้ ดั แลว้ ว่านอ้ งสะใภข้ องเขาคนนีเ้ ป็นคนท่ีซาดิสมไ์ ม่นอ้ ย
เขาจะตอ้ งระมดั ระวงั ใหด้ ี

ฉ่ฮู วนเจาสะบดั แสใ้ นมอื ของนางและกลา่ วว่า “หากเจา้ สามารถรบั แสข้ องขา้ ไดถ้ งึ สามครง้ั โดยท่ไี ม่กรีด
รอ้ งออกมา ขา้ จะไม่กลา่ วโทษเจา้ เรอ่ื งท่ีฆ่าเถียนโก่วของขา้ อกี ตอ่ ไป เจา้ จะวา่ ยงั ไง?”

ประกายแห่งความตื่นเตน้ ฉายชัดออกมาจากดวงตาค่งู าม ไม่มีคนธรรมดาคนไหนท่ีสามารถทนต่อ
ความเจบ็ ปวดจากแสท้ ่เี พ่ิมความเจ็บปวดถงึ สิบเท่าได้ เหตผุ ลท่ีนางเสนอการเดิมพนั นีก้ เ็ พ่ือท่จี ะมอบความหวงั
ใหก้ บั อีกฝ่าย จากนนั้ ก็บดขยีค้ วามหวงั นนั้ ทิง้ ในภายหลงั นางตอ้ งการท่ีจะเห็นอีกฝ่ายต่อสเู้ พ่ืออดทนต่อความ
เจ็บปวดจนทนไม่ไหวและกรีดรอ้ งออกมาอย่างทรมาน มีเพียงตอนนนั้ เท่านนั้ ท่ีความเกลียดชังภายในใจของ
นางจะลดนอ้ ยลง

ผูห้ ญิงตรงหนา้ เป็นคนโรคจิตจริง ๆ! และขณะท่ีซูอนั กาลงั จะเอ่ยปฏิเสธ เขาก็นึกบางอย่างขึน้ มาได้
เส้นใยสุขสันต์ท่ีเขาเพิ่งไดม้ าก่อนหน้านี้ ตอนนั้นเขาคิดว่ามันคงเป็นของรางวัลท่ีไรป้ ระโยชน์ แต่ตอนนีด้ ู
เหมือนวา่ มนั จะเหมาะกบั สถานการณต์ รงหนา้ ของเขาพอดี

“ได!้ ขา้ รบั ขอ้ เสนอเดิมพนั นี!้ ” ซูอนั เอ่ยเสียงต่า สิ่งเดียวท่ีทาใหเ้ ขาเป็นกงั วลในตอนนีก้ ็คือ ถา้ หากคา
อธิบายของคียบ์ อรด์ เช่ือถือไมไ่ ดล้ ะ่ ? หากเสน้ ใยสขุ สนั ตไ์ มไ่ ดม้ ผี ลตามท่ีกลา่ วมา ชวี ิตของเขาคงจบลงตรงนแี้ น่

“เด๋ยี ว! แลว้ หากเจา้ เป็นฝ่ายแพเ้ ลา่ ?” ฉ่ฮู วนเจาถาม

“เจา้ ตอ้ งการอะไรกนั แน่?” ซูอนั แทบจะสามารถสาบานไดเ้ ลยว่าเขามองเห็นเขาเล็ก ๆ สองขา้ งท่ีโผล่
ออกมาจากศีรษะของสาวงามตรงหนา้ นางเหมือนปีศาจตวั นอ้ ยชดั ๆ

68

ประกายแห่งความตื่นเตน้ ท่ไี มส่ ามารถอธิบายไดฉ้ ายออกมาจากดวงตาของฉฮู่ วนเจา “หากเจา้ แพ้ เจา้
จะตอ้ งคกุ เขา่ ลงและเลียรองเทา้ ของขา้ ”

ซูอนั พดู อะไรไม่ออก เลียอีกแลว้ เหรอ? ตระกูลฉู่ผลิตคนโรคจิตอย่างเจา้ ออกมาไดย้ ังไงกัน? “น่นั ไม่
ยตุ ิธรรมเลยสกั นิด เวน้ เสียแต่ว่าเจา้ จะยอมเลยี รองเทา้ ของขา้ เชน่ กนั หากขา้ ชนะ”

“เจา้ ไมไ่ ดอ้ ยใู่ นจดุ ท่สี ามารถต่อรองได้ ขอ้ แรก เจา้ จะตอ้ งชดเชยความผดิ สาหรบั ท่เี จา้ ไดฆ้ ่าสนุ ขั ของขา้
หากเจา้ อยากจะพนนั เร่ืองเลียรองเทา้ เจา้ จะตอ้ งเอาชนะเดิมพันนีใ้ หไ้ ดก้ ่อน!” ฉู่ฮวนเจาเอ่ยพรอ้ มแสยะยิม้
ภายในใจของนาง นางไม่คดิ เลยวา่ อกี ฝ่ายจะมีโอกาสแมแ้ ต่นอ้ ย

“ได!้ ” ซอู นั เองกค็ ่อนขา้ งหงดุ หงิดแลว้ เช่นกนั เด็กสาวตรงหนา้ จะบา้ เกนิ ไปแลว้ มนั ถึงเวลาท่ีเขาจะสอน
ใหน้ างไดเ้ หน็ ถงึ ความหมายท่แี ทจ้ รงิ ของคาว่าบา้ บา้ งแลว้

และขณะท่ีหญิงสาวจะเร่มิ เหว่ยี แส้ ซอู นั กร็ ีบพดู ขนั้ ว่า “เด๋ยี วกอ่ น!”

ฉฮู่ วนเจาท่ีไดย้ นิ เช่นนนั้ ก็ขมวดควิ้ เขา้ หากนั “เจา้ จะกลบั คาพดู อยา่ งนนั้ หรือ?”

“ข้าขอดื่มนา้ ก่อน” ซูอันต้องการหาโอกาสในการใชเ้ สน้ ใยสุขสันต์ อีกฝ่ ายเพียงแค่ส่งเสียงฮึดฮัด
ออกมาอย่างไมพ่ อใจนกั แต่กไ็ มไ่ ดเ้ อ่ยหา้ มอะไร ยงั ไงนางก็ไม่ไดร้ บี อย่แู ลว้

ขณะท่ีดื่มนา้ ซูอันก็แอบเรียกเสน้ ใยสุขสนั ต์ออกมา เขามองส่ิงท่ีเหมือนก้อนฝอยขัดหมอ้ ในมือและ
กลืนนา้ ลายลงคออย่างยากลาบาก แลว้ เราจะตอ้ งใชข้ องส่ิงนีย้ ังไงกนั ล่ะเน่ีย? คงไม่ใช่ว่าตอ้ งขัดมันท่ีตัว...
ตรงนนั้ หรอกใชไ่ หม?

ของชิน้ นีส้ ามารถเปิดใชง้ านไดโ้ ดยการขดั ถูมนั กบั สว่ นใด ๆ ก็ไดข้ องรา่ งกาย ทนั ใดนนั้ ราวกับใครบาง
คนไดย้ นิ ความคดิ ของเขา คาบรรยายวิธีการใชง้ านก็ปรากฏขึน้ เป็นหนา้ จอโฮโลแกรม

69

ซูอนั ไม่มีเวลาใหว้ ิเคราะหอ์ ะไรเลยสกั นิด เขาหนั หลงั ใหก้ บั ฉ่ฮู วนเจาและรีบใชเ้ สน้ ใยสขุ สนั ตข์ ดั กบั มือ
ของตวั เอง และวินาทนี นั้ เอง เขากส็ งั เกตเหน็ คาอธิบายเพ่มิ เตมิ ปรากฏขนึ้ ใตค้ าอธิบายของเสน้ ใยสขุ สนั ต์

———————————————————————————————
เปิดใชง้ านเสน้ ใยสขุ สนั ตส์ าเรจ็

อีกหนง่ึ ช่วั โมงหลงั จากนี้
ความเจ็บปวดทงั้ หมดท่เี กดิ ขึน้ จากผหู้ ญิงท่ีรา่ รวยกวา่ คณุ จะถกู เปล่ยี นเป็นความอมิ่ อกอิ่มใจ

คาเตือน
ของวเิ ศษชนิ้ นจี้ ะไม่ลดความเสยี หายท่ีคณุ ไดร้ บั
พลงั ชวี ติ ของคณุ จะไมล่ ดลงต่าไปกวา่ ค่าสดุ ทา้ ย
ถงึ แมอ้ ีกฝ่ายจะสรา้ งความเสยี หายถึงตายต่อคณุ

จานวนครง้ั ท่ีสามารถใชไ้ ด:้ 2/3
———————————————————————————————

ซูอนั อยากจะสบถออกมา แต่เขาไม่มีแรงท่ีจะทาอย่างนนั้ อีกต่อไป ขยะชิน้ นี.้ ..นอกจากจะไรป้ ระโยชน์
แลว้ มนั ยงั มีจานวนการใชง้ านท่จี ากดั ครงั้ อีกเน่ยี นะ? !

ดทู ่าแลว้ เขาคงสามารถใชง้ านมันไดอ้ ีกแค่สองครง้ั เท่านนั้ แป้นคียบ์ อรด์ นีจ้ ะตอ้ งถูกสรา้ งขึน้ มาโดย
ปีศาจท่ไี รย้ างอายแน่ ๆ!

“เจ้าพร้อมหรือยัง? เลิกลีลาได้แล้ว!” นา้ เสียงไม่พอใจดังขึน้ จากด้านหลังของเขา เห็นได้ชัดว่า
อีกฝ่ายเรม่ิ หมดความอดทนแลว้

70

บทท่ี 13 ขนั้ ท่ี 3 ของระดบั ท่ี 2! (ตน้ )

ซูอนั หนั หลงั กลบั ไปหาอีกฝ่าย ควา้ เกา้ อี้ จากนนั้ จึงน่งั ลง “เร่มิ กนั เลย! แต่ขา้ ขอเพียงอย่างเดียว อย่า
เล็งท่หี นา้ ขา้ ยงั ตอ้ งใชใ้ บหนา้ นใี้ นการหากิน”

ฉฮู่ วนเจากดั ฟันแน่นอย่างเดือดดาล แต่นางก็ไม่อยากใหท้ า่ นพ่อท่าแม่ของนางหรือผเู้ ป็นพ่ีสาวรูเ้ รื่องนี้
ดงั นนั้ นางหญิงสาวจงึ ตกลงรบั ปาก “ได้ ขา้ จะละเวน้ หนา้ ของเจา้ ไว”้

ดว้ ยการสะบดั ขอ้ มือของตน เด็กสาวสะบดั แสจ้ นเกิดเสียงขวับดังในอากาศและฟาดลงท่ีอกของคนท่ี
น่งั อยอู่ ยา่ งแรง เสือ้ ท่เี ขาสวมอย่ขู าดเป็นรูโหวข่ นาดใหญ่ เลือดสาดกระเซ็นไปท่วั ทุกท่ี

แต่...รอยยิม้ ท่ีประดบั อยู่บนใบหนา้ ของฉู่ฮวนเจาก็พลนั ชะงกั คา้ ง ตรงกันขา้ มกบั ความคาดหวังของ
นาง มนั ไมม่ ีแมแ้ ต่เสียงรอ้ งอยา่ งทกุ ขท์ รมาน นบั ประสาอะไรกบั หยดนา้ ตาท่รี นิ ไหลออกมาดว้ ยความทรมาน

มนั ไม่มปี ฏิกิรยิ าอะไรเลยสกั นดิ อีกฝ่ายยงั คงน่งั น่ิง ส่ิงเดียวท่แี ตกต่างไปจากเดิมมเี พียง...

...รอยยมิ้ แปลกประหลาด...ท่ปี รากฏขึน้ บนใบหนา้ ของเขา

เม่ือครูน่ ี้ ซูอนั ไม่รูส้ ึกถึงความเจ็บปวดอะไรเลยสกั นิด กลบั กนั เขากลบั รูส้ ึกถึงความสขุ สบายอย่างน่า
ประหลาด แน่นอนว่าเขายมิ้ อย่างโงง่ มออกมา!

เพราะตอนนเี้ ขารูส้ ึกราวกบั ว่าตวั เองเป็นคนหลงทางในทะเลทรายท่ีจู่ ๆ กไ็ ดก้ ินแตงโมท่เี ย็น หวาน ชมุ่
ฉ่า รูส้ กึ เหมือนกบั ตวั เองเป็นบัณฑิตท่ไี ดอ้ นั ดบั 1 ในการสอบขุนนาง รูส้ กึ ดีจนแทบจะสง่ เสียงครางออกมาดว้ ย
ความสขุ

แต่เม่ือพิจารณาสภาพแวดลอ้ ม เขาก็ใชค้ วามพยายามทงั้ หมดในการกลนั้ เสียงพวกนนั้ เอาไว้ เขาไม่
อยากใหม้ ีเรือ่ งออกไปวา่ เขาเป็นพวกมาโซคสิ ตท์ ่ีครวญครางออกมาดว้ ยความสขุ เม่อื ถูกทรมาน

71

“...? !” ฉู่ฮวนเจามองคนตรงหน้าด้วยดวงตาท่ีมีแต่ความประหลาดใจ น่ีมันไม่เหมือนกับท่ีนาง
คดิ เอาไวเ้ ลยสกั นดิ อกี ฝ่ายจะตอ้ งจะพยายามอดกลน้ั และบงั คบั ตวั เองใหน้ ่งิ เฉยแน่ ๆ

ใช่! มนั จะตอ้ งเป็นเช่นนนั้ แน่! ครง้ั ท่ีแลว้ ท่ีนางฟาดอีกฝ่ าย ชายหน่มุ ยงั รอ้ งครวญครางอย่างเจ็บปวด
ออกมาอย่เู ลย เพราะฉะนนั้ ครง้ั นี้ ซูอนั กค็ งจะกลน้ั เสียงเอาไวเ้ พราะจะเอาชนะการเดิมพนั แน่ ๆ!

เด็กสาวกัดฟันแน่น จากนั้นก็ฟาดแสล้ งไปอีกครง้ั นางรูด้ ีกว่าใครว่าแสค้ ร่าครวญนัน้ น่าหวาดกลัว
เพียงใด มนั เป็นไปไดท้ ่ีคนเราจะมีพลงั ใจท่ีแข็งแกร่งในการอดทนต่อการโจมตีครง้ั แรก แต่มนั ไม่มีทางท่ีจะทน
ต่อครงั้ ท่ีสองไดแ้ น่

การโจมตีครง้ั ท่ีสองก็ฟาดลงท่หี นา้ อกของเขาเช่นกนั เม่ือรวมกบั ครง้ั แรก การโจมตีทงั้ สองครง้ั ไดท้ าให้
เกิดรอยแผลรูปตัวกากบาทกลางอกของเขาและทาใหเ้ ขาเสียเลือดไปในปริมาณมาก ฉู่ฮวนเจามองอีกฝ่ าย
อยา่ งตงั้ ตารอ มาดกู นั วา่ ครง้ั นีเ้ จา้ จะกรดี รอ้ งออกมาหรือไม!่

เพีย๊ ะ

ทวา่ ปฏิกริ ยิ าของซอู นั กลบั มีแค.่ .. “อา๋ ? อืม...”

มนั ไม่มีสิ่งใดท่ีเขาสามารถทาไดใ้ นตอนนีเ้ ขาพยายามควบคุมตวั เองอย่างมากท่ีสดุ เท่าท่ีจะเป็นไปได้
แลว้

อนั ท่ีจริง เขาค่อนขา้ งรูส้ ึกอบั อายกบั ความสุขท่ีเขากาลงั รูส้ ึกอยู่ในตอนนี้ มนั รูส้ ึกราวกับว่าเขาไดค้ น้
พบโลกใบใหม่

ฉฮู่ วนเจารูส้ กึ ไดว้ า่ ตวั เองขนลกุ ชนั ทกุ อยา่ งท่เี กดิ ขนึ้ วนั นมี้ นั ตรงกนั ขา้ มกบั สง่ิ ท่ีนางคาดคิดเอาไวอ้ ย่าง
สิน้ เชิง เด็กสาวครุ่นคิดอยู่ข้อหนึ่ง จากนนั้ จึงตัดสินใจท่ีจะฟาดแสล้ งไปท่ีจุดอ่ืนของร่างแทน บางทีอกของอีก
ฝ่ายอาจจะชาจากการบาดเจบ็ กเ็ ป็นได้

72

นางสดู หายใจเขา้ ลกึ ๆ จากนนั้ จึงปลอ่ ยการโจมตคี รง้ั ท่ีสามไปท่ขี าของคนตรงหนา้
เพีย๊ ะ

แลว้ นางก็ตอ้ งผิดหวงั อีกครง้ั ดจู ะสีหนา้ ของซูอนั แลว้ เห็นไดช้ ดั เลยว่า ‘ค่ตู ่อส’ู้ ของนางนนั้ ใกลจ้ ะหมด
สภาพและยอมจานนต่อความเจ็บปวดท่ีนางไดป้ ลดปล่อยออกมาไปเป็นท่ีเรียบรอ้ ยแลว้ แต่ในทา้ ยท่ีสดุ เขาก็
ไมส่ ง่ เสยี งกรีดรอ้ งออกมาเลยสกั นิด

“ขา้ ...เป็นฝ่ ายชนะใช่หรือไม่?” ซูอันสังเกตเห็นว่าของเหลวสีทองในอักขระโบราณท่ีสองของเขา
กเ็ กือบจะถงึ ครง่ึ หนึ่งแลว้ เหมือนกนั ดเู หมือนวา่ การเดมิ พนั เล็ก ๆ นอ้ ย ๆ น่จี ะสง่ ผลดกี บั เขาจรงิ ๆ

“เป็นไปไม่ได!้ ” ดวงตาของฉ่ฮู วนเจาเบิกกวา้ งขึน้ กว่าเดิม นางมองแสใ้ นมือของตวั เอง เร่มิ ตงั้ ขอ้ สงสยั
กบั ทกุ สงิ่ ท่ีตนรูม้ า หรือว่าแสเ้ สน้ นจี้ ะเสียสภาพแลว้ ?

หลงั จากนกึ อยคู่ รูห่ น่งึ นางก็เดนิ ไปหาซอู นั และย่ืนแสใ้ หก้ บั อีกฝ่ายและพดู “ลองใชแ้ สน้ ่ฟี าดขา้ ด”ู

ซอู นั ท่ไี ดย้ นิ เช่นนนั้ ก็ตกใจเป็นอยา่ งมาก “เจา้ พดู จรงิ ๆ หรอื ?”

“หยุดพล่ามและลองใชแ้ สน้ ่ีฟาดขา้ เร็วเขา้ ! แลว้ อย่าใหโ้ ดนหนา้ ของขา้ เด็ดขาด!” เด็กสาวเชิดหนา้ ขึน้
อยา่ งเต็มภาคภมู ิ สีหนา้ บอกความไมเ่ ช่ือถือ จากนนั้ จงึ หลบั ตาลง ขนตาเรียวงอนของนางส่นั กระพือเลก็ นอ้ ย

ซูอนั ถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ไดเ้ ม่ือมองไปยงั ดวงหนา้ รูปไข่ท่ีขาวซีดและเรียบเนียนของเด็กสาว
ผหู้ ญิงของตระกูลฉ่ลู ว้ นเป็นคนแปลกประหลาดทงั้ นนั้ แต่เขาก็ตอ้ งยอมรบั เลยว่าพวกนางไดร้ บั กรรมพนั ธุถ์ ่าย
ทอดความสวยงามมาจรงิ ๆ

เขาไม่มีทางฟาดแสเ้ ขา้ ท่ีหนา้ ของนางเด็ดขาด ไม่ใช่เพราะว่าเขาเป็นคนท่ีใหเ้ กียรติสภุ าพสตรี แต่เขา
แค่กลวั ว่าตระกลู ฉ่จู ะจดั การกบั เขาเม่ืออกี ฝ่ ายรูเ้ รอื่ งนี้

73

ทนั ใดนนั้ ชายหนมุ่ ก็หวั เราะออกมาเบา ๆ “ขา้ สาบานเลยว่าตลอดชีวิตของขา้ ขา้ ไม่เคยไดย้ นิ ใครขอให้
ขา้ ทาเช่นนีม้ าก่อน ขา้ จะไม่ทาใหเ้ จา้ ผิดหวงั อย่างแน่นอน!” ยยั ปีศาจนอ้ ยน่ีหวดแสใ้ ส่เขาอย่างหนกั หน่วง มนั
ถงึ เวลาท่ที าใหน้ างไดร้ ูซ้ งึ้ ถึงอานภุ าพของอาวุธของตวั เองแลว้ !

ดว้ ยเหตนุ ี้ ซอู นั จึงสะบดั แสอ้ ย่างโหดเหยี้ ม

ทว่า...ดเู หมือนว่าเขาจะประเมินความเสียหายท่ีร่างกายตวั เองไดร้ บั ต่าไป ถึงแมว้ ่าความเจ็บปวดทงั้
หมดจะถกู แปรเปล่ยี นไป แต่เขาก็ยงั ไมม่ แี รงเหลืออยเู่ ชน่ เดิม

แค่การท่ีเขายงั สามารถหายใจไดอ้ ย่ใู นตอนนีก้ ็นบั ว่าเป็นปาฏิหารยิ ม์ ากแลว้ เพราะฉะนนั้ มนั จึงเป็นไป
ไม่ไดเ้ ลยท่ีเขาจะสามารถหวดแสไ้ ดด้ ว้ ยกาลงั ท่ีแทจ้ รงิ ของตนเอง

แสใ้ นมือของเขานนั้ ถือวา่ แรงฟาดนนั้ นอ้ ยนิด...แต่ส่ิงท่แี ปลกก็คือ ทนั ทีท่แี สส้ มั ผสั กบั ร่างของฉฮู่ วนเจา
นางก็กรดี รอ้ งออกมาอยา่ งนา่ เวทนาและใชม้ อื กมุ ท่ีบาดแผลของตนดว้ ยความเจ็บปวด “เจบ็ !”

ซูอันมองดอู ีกฝ่ ายท่ีนา้ ตานองหนา้ น่ีเป็นครง้ั แรกท่ีเขารูส้ ึกดีใจท่ีตัวเองไดเ้ สน้ ใยสุขสนั ตม์ าเป็นของ
รางวลั

“เจา้ ! ทาไมถึงฟาดแรงขนาดนี?้ !” ฉ่ฮู วนเจากมุ บาดแผลของตวั เองดว้ ยมือขอ้ หน่ึงในขณะท่ีใชอ้ ีกขา้ ง
เช็ดนา้ ตาบนใบหนา้ ของตนเองดว้ ยความโกรธ

ซอู นั พดู อะไรไม่ออก “เม่อื ครูน่ เี้ จา้ ฟาดขา้ แรงกวา่ นอี้ ีก!”

“แลว้ เหตใุ ดเจา้ ถงึ ไมก่ รีดรอ้ งออกมา?” เด็กสาวจอ้ งหนา้ คนตรงหนา้ อย่างอยากรู้ ความจรงิ แลว้ ตวั ของ
นางเองก็พอจะตระหนกั ไดว้ ่าแรงท่ชี ายหนมุ่ ใชน้ นั้ เบากว่าท่นี างใชก้ ่อนหนา้ นมี้ าก

เม่ือไดย้ ินคาถามของอีกฝ่ าย ซูอันก็กระแอมเล็กนอ้ ยก่อนจะเอ่ยดว้ ยใบหนา้ เคร่งขรึม “บุรุษท่ีแทจ้ ริง
ย่อมไมม่ ีทางกรดี รอ้ งออกมาดว้ ยความเจ็บปวด” บางครง้ั คนเรากต็ อ้ งโกหกจนกวา่ จะสามารถทามนั ได้

74

ฉฮู่ วนเจากะพรบิ ตาปรบิ ๆ จากนนั้ จงึ พยกั หนา้ อย่างไม่แนใ่ จนกั “ดะ...ดเู หมือนว่าขา้ คงจะประเมินเจา้
ต่าเกินไป แต่เอาเถอะ เจา้ ชนะ ขา้ จะไมก่ ลา่ วโทษเจา้ เร่อื งท่ีเจา้ ฆ่าเถียนโกว่ ไป”

หลงั จากเอ่ยจบ นางก็หมนุ ตวั และเตรียมจะเดินจากไปทนั ที นางอยากจะรีบไปหาสาวใชแ้ ละรีบนายา
มาพอกบาดแผลท่ีเพ่ิงไดร้ บั มาโดยหวงั ว่ามนั จะไม่ทิง้ รอยแผลเป็นเอาไว้

แต่แลว้ ซูอนั ก็หยุดอีกฝ่ายเอาไว้ สายตาของชายหน่มุ ดคู าดหวงั ขณะท่ีเขาเอ่ยว่า “อย่าเพิ่งไป เจา้ ช่วย
ฟาดขา้ อกี สกั สองสามทกี ่อน”

“? !? !? !” เม่อื ไดย้ นิ เชน่ นนั้ เดก็ สาวกต็ กตะลงึ

75

บทท่ี 14 ขนั้ ท่ี 3 ของระดบั ท่ี 2! (ปลาย)

“เอ่อ...อะแฮ่ม!” ซูอนั กระแอมเล็กนอ้ ยเม่ือรูส้ ึกว่าคาพดู ของตวั เองดูโรคจิตและมาโซคิสมเ์ กินไป จาก
นนั้ จงึ เรยี บเรียงคาพดู ใหม่ “ขา้ ไมไ่ ดห้ มายความเช่นนนั้ ท่ขี า้ จะพดู ก็คือ เรามาเดิมพนั กนั อีกรอบ”

ในเม่ือเขาสงั เกตเห็นวา่ อกั ขระโบราณท่สี องของเขาใกลจ้ ะเต็มแลว้ เขาจะยอมปลอ่ ยโอกาสดี ๆ แบบนี้
ไปไดย้ งั ไง? นอกจากนี้ ผลของเสน้ ใยสขุ สนั ตก์ ็ยงั คงทางานอยู่ ดงั นนั้ มนั คงนา่ เสียดายหากเขาปลอ่ ยระยะเวลา
ท่เี หลอื ไปอย่างศนู ยเ์ ปลา่

“เดิมพนั ดว้ ยอะไร?” ฉฮู่ วนเจาถามกลบั ไปทนั ทโี ดยไมต่ อ้ งคดิ

ซูอนั จึงเอ่ยว่า “เช่นเดียวกบั ก่อนหนา้ นี้ หากขา้ ชนะ เจา้ จะตอ้ งไม่พดู เล่นลิน้ เกี่ยวกับเรื่องท่ีขา้ แอบขึน้
เตียงของเจา้ เม่ือคืนอีกเดด็ ขาด หากเจา้ ชนะ อมื ...ใช่! ขา้ จะ...ขา้ จะยอมเลยี รองเทา้ ของเจา้ ”

ถึงแมว้ ่าเขาจะยงั ไม่รูเ้ กี่ยวกับโลกนีม้ ากนัก แต่เขาก็ค่อนขา้ งม่นั ใจว่าการท่ีเจา้ บ่าวแอบปีนขึน้ ไปบน
เตียงของนอ้ งสะใภใ้ นคืนเขา้ หอของตวั เองจะตอ้ งเป็นความผิดท่ีไม่อาจใหอ้ ภยั ได้ ดังนนั้ หากอีกฝ่ ายยอมให้
อภยั เขา ชีวติ ของเขาในตระกลู ฉกู่ ็คงจะดีขนึ้ เช่นกนั

ผิดกบั ท่ีคาด ใบหนา้ ของฉ่ฮู วนเจา้ กลบั แดงก่าดว้ ยความโกรธ “ทาไมเจา้ ถึงตอ้ งการจะเลียรองเทา้ ของ
ขา้ นกั ? ! เจา้ คนโรคจติ ! ขา้ จะไปบอกเรื่องนีก้ บั ทา่ นพ่ี!”

“...” ซอู นั มนึ งง เจา้ เป็นฝ่ายเสนอเดิมพนั แปลกประหลาดนกี้ ่อนนะ!

“ก็ได!้ ขา้ ยอมรบั การเดิมพนั นขี้ องเจา้ !” ใบหนา้ ของเดก็ สาวกลบั มาฉายชดั ถึงความต่นื เตน้ อีกครง้ั นาง
ก็เป็นด่งั เชน่ นกั พนนั คนอ่นื ๆ ไม่รูว้ ่าเม่อื ครูต่ วั เองพา่ ยแพไ้ ดย้ งั ไง และตงั้ ตารอท่จี ะควา้ ชยั ชนะในครงั้ ต่อไป

“ถา้ เชน่ นนั้ กเ็ ชิญฟาดขา้ ไดเ้ ลย!” ซูอนั กลา่ วอย่างกลา้ หาญ
เพยี๊ ะ เพีย๊ ะ เพยี๊ ะ

76

หลงั จากฟาดแสไ้ ปสามครงั้ ดวงตาคงู่ ามของฉ่ฮู วนเจาก็ฉายชดั ถงึ ความมนึ งงและสบั สน ชายตรงหนา้
ไมม่ ีแมแ้ ตแ่ รงท่ีจะลกุ ขนึ้ ยืนดว้ ยซา้ แต่เขากลบั ไมส่ ง่ เสียงรอ้ งออกมาเลยสกั นิด “เจา้ ...ไม่เจ็บเลยหรอื ยงั ไง?”

“เจ็บสิ! แต่ขา้ บอกแลว้ บุรุษท่ีแทจ้ ริงย่อมไม่มีทางกรีดรอ้ งออกมาดว้ ยความเจ็บปวด!” ซูอันสามารถ
รบั รูไ้ ดว้ ่าคร่งึ หนึ่งของอักขระโบราณท่ีสามของเขาถูกเติมเต็มแลว้ และเขาก็ดีใจจนแทบเนือ้ เตน้ แต่เขาก็ไม่
อยากใหเ้ ด็กสาวตรงหนา้ สงั เกตเห็นเรื่องแปลกประหลาดนี้

ฉู่ฉวนเจาท่ีไดย้ ินเช่นนนั้ ก็เงียบไป น่ีคือชายท่ีกลา้ หาญท่ีสดุ ท่ีนางเคยพบเจอมาในชีวิต เห็นไดช้ ัดว่า
ร่างกายของอีกฝ่ายนนั้ อ่อนแออย่างน่าสมเพช แต่กลบั มีแรงใจท่ีน่าเหล่ือเช่ือ! นางเคยเจอกบั ผทู้ ่ีแข็งแกร่งกว่า
ตนตรงหนา้ มามาก แต่ไม่มีใครเลยท่สี ามารถทนแสข้ องนางไดถ้ งึ สองครง้ั

“เจา้ ยงั อยากจะเดิมพนั เป็นครง้ั ท่ีสามอกี หรือไม่?” ซอู นั ถาม

“เจา้ ...มีเครอ่ื งรางอะไรกบั ตวั หรือเปลา่ ?” เดก็ สาวถามดว้ ยสหี นา้ ท่แี ปลกประหลาด

“ขา้ จะไปมีของพรรคน์ นั้ ไดย้ งั ไง!” ซูอนั เอ่ยปฏิเสธทนั ทีท่ีไดย้ ินคาถาม ใหต้ ายเถอะ! เขาจะไม่ยอมลง
เอยดว้ ยการมีช่ือเสยี งในเร่ืองเครื่องรางของขลงั เด็ดขาด “ขา้ เพยี งแค่อยากใหเ้ จา้ มาเลียรองเทา้ ของขา้ กเ็ ท่านนั้ ”

“เฮอะ! ฝันไปเถอะ! ขา้ ไม่รบั เดิมพัน!” หากเป็นก่อนท่ีจะเกิดเหตุการณ์ทงั้ หมดนี้ นางคงจะรีบตอบ
ตกลงทนั ทีเน่ืองจากไมค่ ิดว่าอีกฝ่ายจะมีโอกาสชนะ แต่หลงั จากท่ีไดร้ บั ความพ่ายแพม้ าสองครง้ั ติดต่อกนั นาง
กเ็ ร่มิ รูส้ กึ เบือ่ หน่ายขนึ้ มา

ซูอันเองก็ค่อนขา้ งม่นั ใจว่าเด็กสาวตรงหนา้ คงจะไม่รบั เดิมพนั ในครง้ั นี้ เขาจึงเปลี่ยนเง่ือนไขเดิมพนั
ใหม่ “ถา้ เช่นนนั้ เปลี่ยนเป็น หากขา้ ชนะ เม่ือใดก็ตามท่ีเราเจอหนา้ กนั ในภายภาคหนา้ เจา้ จะต้องเรียกขา้ ว่า
‘พ่เี ขย’ อย่างเคารพ ตกลงหรอื ไม่?”

77

ฉ่ฮู วนเจาเร่มิ ช่งั นา้ หนกั ของเง่ือนไขการเดิมพนั ในครง้ั นีอ้ ย่พู กั หน่ึง ยงั ไงเสีย ผชู้ ายตรงหน้าก็เป็นพ่ีเขย
ของนางตงั้ แต่แรกอย่แู ลว้ ดงั นนั้ ต่อใหน้ างแพ้ มนั ก็ไม่ใชเ่ รือ่ งใหญ่อะไร เม่อื คดิ ไดด้ งั นีน้ างจงึ พยกั หน้า “ตกลง!”

และการเดิมพนั ครง้ั ใหม่ก็ไดเ้ ร่ิมขึน้ ! หลงั จากท่ีฟาดแสไ้ ปครง้ั แรก ซูอนั ก็ไม่สามารถควบคุมร่างกาย
ของตัวเองไม่ใหส้ ่นั ไดอ้ ีกต่อไป และเขาก็ไม่สามารถอดกลน้ั เสียงครางต่าของตวั เองไดเ้ ช่นกัน มนั ไม่ใช่เสียง
ครวญครางจากความเจ็บปวด แตม่ นั คือเสยี งครางของความสขุ และความพงึ พอใจ

“อมื้ มมม”

“เจา้ มนั คนโรคจิต! พอกนั ที!” ใบหนา้ รูปไข่แดงจดั นางกระทืบเทา้ และอมุ้ ศพของเถียนโก่วเดินจากไป
ทนั ที

“เด๋ียว! แลว้ อีกสองครงั้ ท่ีเหลือเลา่ !” ซูอนั ตะโกนเรียก แต่เด็กสาวก็หายไปในความมืดราวกบั กระต่าย
นอ้ ยท่หี วาดกลวั

เฮอะ! ไม่สนกุ เลยสกั นิด ซอู นั บ่นกบั ตนเอง โชคดที ่ีอกั ขระโบราณตวั ท่ีสามของเขาใกลจ้ ะเต็มแลว้ ชาย
หน่มุ จึงลองเหว่ียงหมัดของตนเองเพ่ือทดสอบความแข็งแกรง่ ของตนทนั ที ทนั ใดนนั้ เอง เสียงหน่ึงก็ดงั ขึน้ จาก
ดา้ นขา้ งของเขา

“หืม? เจา้ มาถึงขั้นท่ี 3 ของระดับท่ี 2 แลว้ อย่างนั้นหรือ? แลว้ ยังกาลังจะถึงจุดสูงสุดของขั้นท่ี 3
แลว้ ดว้ ย!” รา่ ง ๆ หนึง่ เดินเขา้ มาภายในหอ้ ง เขาคอื ผเู้ ฒา่ ม่ีน่นั เอง

น่ีคนตรงหนา้ หลบซ่อนตัวอยู่ใกล้ ๆ และมองดูเหตกุ ารณท์ ่ีเกิดขึน้ มาตลอดเลยอย่างนนั้ เหรอ? ! ซูอนั
รูส้ ึกโกรธเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ไม่ไดพ้ ูดอะไรออกไป กลบั กัน เขาถามอีกฝ่ ายว่า “‘ขั้นท่ี 3 ของระดับท่ี 2’
ท่านหมายความวา่ ยงั ไง?”

“ก่อนหนา้ นี้ ขา้ ไดอ้ ธิบายระดบั ทงั้ 9 ใหเ้ จา้ ไดฟ้ ังแลว้ น่ี ในระดบั ท่ี 2 เจา้ จะปรบั สภาพผวิ หนงั ของตวั เอง
เม่ือเขา้ ส่รู ะดบั ท่ี 2 มนั จะถกู แบ่งออกเป็น 9 ขนั้ ย่อย เจา้ จะตอ้ งบรรลแุ ต่ละขนั้ ใหไ้ ดเ้ สียก่อน เจา้ จึงจะสามารถ

78

ขนึ้ สรู่ ะดบั ถดั ไป เด็กนอ้ ย น่เี พ่ิงผ่านไปเพียงหนึง่ ช่วั ยาม แต่เจา้ กลบั มาถึงขนั้ ท่ี 3 ของระดบั ท่ี 2 แลว้ ! แปลกเสีย
จริง คนธรรมดาจะตอ้ งใชเ้ วลาเป็นเดือนหรืออาจเป็นปีถึงจะสามารถดึงปราณฟ้าดินเขา้ ส่รู ่างและขึน้ ส่รู ะดบั
แรกได้ แลว้ จะนบั ประสาอะไรกับขัน้ ท่ีสอง แต่เจา้ ...ผูท้ ่ีมีพรสวรรคร์ ะดบั ล่าง กลบั สามารถกา้ วส่ขู นั้ ท่ี 3 ของ
ระดบั ท่ี 2 ไดภ้ ายในช่วั ยาม แมว้ ่าคมั ภีรล์ บั จะเป็นส่ิงท่ีน่าอศั จรรย์ แต่มนั ก็ไม่น่าจะทาใหเ้ จา้ เล่ือนระดบั ไดร้ วด
เรว็ ถึงเพียงนี”้

เม่ือได้ยินเช่นนั้น เขาก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ หลังจากท่ีเขาได้คัมภีรล์ ับนี้มา ป่ ุม F2 ก็ได้สร้าง
อกั ขระโบราณทงั้ เกา้ ขึน้ มาบนผิวหนงั ของเขา และอกั ขระโบราณพวกนีก้ ็ทาใหเ้ ขาสามารถกา้ วขา้ มสว่ นท่ียาก
ท่ีสดุ ของการฝึกฝน และสามารถดดู ซบั ปราณฟ้าดินเขา้ สรู่ ่างกายไดต้ งั้ แต่ครง้ั แรกท่ีใช้ ส่ิงนีท้ าใหร้ ะดบั ของเขา
เร่ิมตน้ ท่ีระดบั ท่ี 2 และหลงั จากท่ีไดเ้ ติมเต็มอกั ขระโบราณทงั้ สามไปแลว้ มันก็ทาใหเ้ ขากา้ วขึน้ ส่ขู นั้ ท่ี 3 ของ
ระดบั ท่ี 2

หลงั จากนนั้ ชายหน่มุ ก็เร่มิ หาคาอธิบายกบั ส่ิงท่ีเกิดขึน้ เพราะอย่างไรแลว้ ตอนนีเ้ ขาก็ยงั อ่อนแอมาก
หากเขาแสดงตวั ว่าตนเป็นผมู้ ีพรสวรรค์ ผอู้ ่ืนอาจจะอิจฉาจนมาฆ่าเขาก็ได้ และมนั กค็ งจะไมด่ แี น่ ๆ

แต่ในเวลานี้ ผเู้ ฒ่าม่ีก็กาลงั พึมพากับตวั เองเช่นกนั “ดเู หมือนว่าแสค้ ร่าครวญจะเป็นอาวธุ ท่ีทรงพลงั
จรงิ ๆ ย่งิ ไปกว่านนั้ ความสามารถในการต่อสกู้ บั ความเจ็บปวดของรา่ งกายของเจา้ กอ็ ย่ใู นระดบั ท่ีนา่ เหลือเช่ือ
ย่ิงนกั หากรวมกบั ผลท่ีไดจ้ ากคมั ภีรล์ บั มว้ นนี้ เจา้ จะตอ้ งไดผ้ ลลพั ธท์ ่ียอดเย่ียมแน่” หากเป็นเช่นนี้ ขา้ อาจจะ
ลองกบั ตวั เองในภายภาคหนา้ ดว้ ยดีหรอื ไม่?

เม่ือไดย้ ินสิ่งท่ีผเู้ ฒา่ ม่ีอธิบาย ซูอนั ก็ไม่เห็นความจาเป็นท่ีเขาจะตอ้ งปิดบงั อะไรอีกต่อไป แต่ขณะท่ีเขา
กาลงั จะถามว่าพลงั ขนั้ ท่ี 3 ของระดบั ท่ี 2 สามารถทาอะไรไดบ้ า้ ง เขาก็รูส้ ึกถึงคลื่นความเจ็บปวดแผซ่ ่านไปท่วั
รา่ งจนอดไมไ่ ดท้ ่จี ะรอ้ งโอดครวญออกมา

79

บทท่ี 15 นา้ ยาศรทั ธาพ่ีนอ้ ง (ตน้ )

สีหนา้ แปลกประหลาดบนใบหนา้ ของผเู้ ฒ่าม่ีหายไปในท่ีสดุ เม่ือเขาเห็นความเจ็บปวดท่ีบงั เกิดขึน้ กับ
ซูอนั ตอนนี้ “ขา้ ก็สงสยั อย่วู ่าเจา้ สามารถอดทนต่อความทรมานท่ีเกิดจากแสค้ ร่าครวญไดอ้ ย่างไร ท่ีแทเ้ จา้ กลบั
ทนมนั ไดด้ ว้ ยพลงั ใจท่แี ขง็ แกรง่ ลว้ น ๆ จติ ใจของเจา้ นนั้ ช่างนา่ ช่ืนชมจรงิ ๆ “

ทว่าซูอัน ในยามนีก้ าลงั ก่นด่าในใจอย่างไม่หยุดหย่อน น่ีเราไดเ้ สน้ ใยสขุ สนั ต์ของปลอมหรือเปล่า?
ไมใ่ ช่ว่ามนั จะทาใหร้ า่ งกายมีภมู ติ า้ นทานต่อความเจ็บปวดหรอื ไง? แลว้ น่มี นั เกดิ บา้ อะไรวะเน่ีย? !

แต่ไม่นานเขาก็ตระหนกั ไดว้ ่ามนั เกิดอะไรขึน้ เสน้ ใยสุขสนั ตม์ ีผลอยู่แค่หนึ่งช่วั โมงเท่านนั้ และระยะ
เวลาหน่ึงช่วั โมงนนั้ ก็หมดลงแลว้ แมว้ ่ามนั จะทาใหเ้ ขาสามารถทนต่อความเจบ็ ปวดสิบเท่าของแสค้ รา่ ครวญได้
ในช่วงเวลานนั้ แต่บาดแผลท่ีเกิดจากแสย้ งั คงอยู่ และตอนนผี้ ลของภูมิคมุ้ กนั ความเจบ็ ปวดไดส้ ิน้ สดุ ลงแลว้

ผูเ้ ฒ่าม่ีเดินเขา้ ไปตรวจดูบาดแผลของซูอัน”นบั ว่าเจา้ ยังพอจะมีโชคอยู่บา้ ง เพราะหากนางฟาดเจา้
เพ่ิมอีกเพียงแค่ครง้ั เดียว เจา้ คงไดต้ ายตายจริง ๆ แน่” ชายสงู วยั เอ่ยอย่างประหลาดใจ “แต่รา่ งกายของเจา้ นนั้
ชา่ งอ่อนแอจรงิ ๆ ขา้ ไม่เขา้ ใจเลยจรงิ ๆ วา่ เจา้ สามารถทนรบั แสไ้ ดย้ งั ไงตงั้ หลายครง้ั ”

วินาทีนนั้ ซูอนั กน็ ึกถงึ ผลลพั ธอ์ ีกขอ้ หนง่ึ ของเสน้ ใยสขุ สนั ตข์ ึน้ มาได้ ‘ความเสียหายรา้ ยแรง’ ใด ๆ ท่เี กิด
จากหญิงสาวท่มี เี งินมากกว่าเราจะไม่ลดพลงั ชีวติ ของเราจนเหลือศนู ย์ ถกู หรอื เปลา่ ?

เฮย้ นนั้ ไม่ใช่หมายความว่าตอนนี.้ ..เราจะมีขอ้ ไดเ้ ปรียบเป็นอย่างมากเวลาท่ีสกู้ บั ผหู้ ญิงท่ีรวยกว่าเรา
หรอกเหรอ?

เขาตบหน้าตัวเองในใจ น่ีแกคิดบา้ อะไรอยู่! จะมีผูช้ ายแบบไหนท่ีสูก้ ับผูห้ ญิงบา้ ง? ปัญหาก็คือขอ้
กาหนดมากมายในการใชเ้ สน้ ใยสขุ สนั ตท์ าใหม้ นั ไมส่ ามารถใชง้ านไดโ้ ดยง่าย

80

ผเู้ ฒ่าม่ีหยิบขวดยาออกมา เพียงการสะบดั มอื เพยี งเล็กนอ้ ย ผงยาในขวดก็ตกลงบนบาดแผลของชาย
หน่มุ “เอายาสองขวดนีไ้ ป ขวดหนึ่งใชภ้ ายนอก สว่ นอีกขวดหน่ึงใชก้ ิน ใชเ้ วลาพกั ฟื้นสกั สองสามวนั แลว้ อย่า
ปลอ่ ยใหต้ วั เองถกู ฆ่าตายไปเสียก่อนละ่ ”

ซูอันรูส้ ึกถึงความเย็นและสดช่ืนท่ีบริเวณบาดแผลของตนเอง เขารูส้ ึกดีขึน้ มากและเอ่ยดว้ ยความ
ขอบคณุ จากใจจรงิ “ผอู้ าวโุ ส ขา้ ไม่รูจ้ รงิ ๆ ว่าขา้ ควรจะขอบคณุ ทา่ นอย่างไรดี”

ผเู้ ฒ่าม่ีหวั เราะเลก็ นอ้ ย “ไม่ตอ้ งห่วง อีกไม่นาน เด๋ียวเจา้ ก็รูเ้ อง” เขายิม้ อย่างมีเลศนยั ก่อนจะเดินออก
ไปจากหอ้ ง

ซูอันเองก็ไม่ไดส้ นใจอะไรนัก ตอนนีเ้ ขากาลงั จดจ่ออยู่กับการคานวนแตม้ ทงั้ หมดท่ีตนไดร้ บั มา โดย
รวมแลว้ เขาไดค้ ะแนนความโกรธแคน้ จากฉู่ฮวนเจามาทงั้ สิน้ 1,444 แตม้ น่นั หมายความว่าเขาสามารถเลน่
ระบบสมุ่ ได้ 14 ครงั้ !

แค่คิดถึงเร่ืองนีก้ ็ทาใหค้ วามประทับใจของเขาท่ีมีต่อเด็กสาวดีขึน้ นางมีศกั ยภาพมากพอท่ีจะเป็นตู้
ATM ใหก้ บั เขาในอนาคต!

เขาไม่มอี ะไรใหท้ านอกจากนอนอย่บู นเตยี งเฉย ๆ ดงั นนั้ ซูอนั จึงตดั สินใจท่จี ะเรม่ิ เลน่ ระบบสมุ่ โชคดีท่ี
แปน้ คียบ์ อรด์ สามารถควบคมุ ดว้ ยความนกึ คดิ ของเขาได้ ไมเ่ ชน่ นนั้ รา่ งกายเขาท่กี าลงั อ่อนแรงถงึ ขีดสดุ คงไม่มี
แรงแมแ้ ต่จะกดแปน้ พิมพด์ ว้ ยซา้

เขาใชค้ วามคิดของตวั เองเพ่ือเลื่อนใหล้ กู ศรไปตกลงท่ีป่ มุ สมุ่ จากนนั้ ก็มองดแู สงท่ีสว่างวาบขึน้ ไปตาม
จดุ ตา่ ง ๆ ของแปน้ คียบ์ อรด์ อยา่ งใจจดใจจ่อ ครง้ั นีเ้ ราจะไดร้ างวลั แบบไหนกนั นะ?

แต่สิ่งท่ีทาให้เขาประหลาดใจก็คือ ครั้งนี้ แสงสว่างดังกล่าวกลับกะพริบแค่บนแป้นตัวเลขและ
สเปซบารเ์ ท่านนั้ มนั ไม่กะพรบิ ไปท่สี ว่ นของตวั อกั ษรเลยสกั นดิ และทนั ใดนนั้ เอง เขาก็นึกขนึ้ มาไดว้ า่ ก่อนหนา้ นี้
มนั มีบนั ทกึ เกี่ยวกบั ขอ้ จากดั ของจานวนของรางวลั เพียงส่วนหน่ึงท่ีเขาสามารถไดร้ บั จากการสมุ่ นี้ ซ่งึ สาเหตทุ ่ี

81

การส่มุ สามครง้ั แรกไม่มีขอ้ จากัดก็เพราะว่าพวกมันคือรางวัลสาหรบั มือใหม่ เขาคงจะตอ้ งหาทางปลดล็อก
ตวั อกั ษรพวกนใี้ นอนาคต

เด๋ยี วนะ เรายงั จาไดว้ ่ามนั บอกว่า ‘เพม่ิ อตั ราการดรอปอย่างมหาศาล’ สาหรบั การสมุ่ สามครง้ั แรก...แต่
มนั กลบั ยงั มีคาว่า ‘ขอบคณุ ท่รี ว่ มสนกุ ’ ขนึ้ มา...ถา้ อย่างนนั้ คงไม่ไดห้ มายความว่าอตั ราการดรอปปกติจะ...

ขอบคณุ ท่ีรว่ มสนกุ !

ซอู นั ขมวดควิ้ แต่เขากพ็ อจะคาดการณเ์ กี่ยวกบั เร่ืองนีเ้ อาไวอ้ ย่แู ลว้ และไมไ่ ดค้ ิดอะไรมาก จากนนั้ จึงใช้
คะแนนความโกรธแคน้ อีก 100 แตม้ ในการสมุ่ อีกครงั้ ทนั ที

ขอบคณุ ท่รี ว่ มสนกุ !

ขอบคณุ ท่รี ว่ มสนกุ !

ขอบคณุ ท่รี ว่ มสนกุ !

......

สมุ่ ไปแปดครง้ั ! และทงั้ หมดกข็ นึ้ แค่วา่ ‘ขอบคณุ ท่ีรว่ มสนกุ ’!

โอย๊ ยยย ไมไ่ หวแลว้ นะเวย้ !....ซูอนั โมโหจนอยากจะพงั แปน้ คยี บ์ อรด์ ตรงหนา้ ใหเ้ ป็นเสี่ยง ๆ เสียดายท่ี
เขาไม่สามารถเพิม่ คะแนนความโกรธแคน้ จากตวั เองได้ ไมอ่ ย่างนนั้ เขาอาจจะไดค้ ะแนนเต็มไปแลว้

ชายหนุ่มอยากจะไปอาบนา้ ก่อนและกลบั มาส่มุ ใหม่อีกครงั้ แต่น่าเสียดายท่ีเขาบาดเจ็บหนกั จนไม่
สามารถขยบั ตวั ได้ แลว้ จะใหเ้ อาแรงท่ีไหนมาลกุ ไปอาบนา้ ?

ซอู นั ไมร่ ูต้ วั เลยว่ามสี ายตาเย็นยะเยือกคหู่ นง่ึ กาลงั มองมาท่ตี นจากนอกหนา้ ตา่ ง

82

หากเขารู้ เขาจะตอ้ งจดจาเจา้ ของรา่ งเพรียวผเู้ ป็นสาวใชส้ ว่ นตวั ของฉู่ชเู หยียน เสว่ยี เออ๋ รค์ นนนั้ ไดแ้ น่

ผูช้ ายคนนีบ้ า้ ไปแลว้ หรือไร? ประกายแห่งความสับสนฉายออกมาจากดวงตาคู่ง่ามของเสว่ียเอ๋อร์
ขณะท่ีนางมองใบหนา้ บูดเบยี้ วของซูอนั อีกฝ่ายกาลงั สะบดั มือและกระทืบเทา้ อย่างบา้ คล่งั ทวา่ เม่อื นางสงั เกต
ดี ๆ นางก็เห็นบาดแผลท่ีเปรอะเปื้อนไปดว้ ยเลือดบนร่างกายของชายหนุ่มแลว้ จึงเอ่ยออกมาดว้ ยนา้ เสียง
ประหลาดใจ “แสค้ รา่ ครวญอย่างนนั้ หรอื ?”

นางจาร่องรอยท่ีเกิดจากอาวุธของคณุ หนูสองไดด้ ี สีหนา้ แปลกประหลาดขึน้ บนใบหนา้ “มันคงจะดี
กว่าหากเจา้ จะตายดว้ ยนา้ มือของนาง เพราะหากขา้ ลงมือดว้ ยตวั เอง มนั ก็จะเส่ียงต่อการเปิดเผยตวั ตนท่ีแท้
จรงิ ของขา้ ...” นางรูด้ วี ่าเจา้ ลกู เขยไรป้ ระโยชนผ์ นู้ ีอ้ ่อนแอเพียงใด มนั ไม่มที างท่อี ีกฝ่ายจะสามารถมชี ีวิตรอดได้
แนห่ ลงั จากท่รี บั การโจมตจี ากแสค้ ร่าครวญไปมากขนาดนนั้ ซอู นั จะตอ้ งตายอย่บู นเตียงอย่างแน่นอน

นางจึงหมุนตัวและเดินกลบั ไปท่ีหอ้ งของตนเอง หลงั จากตรวจดูจนแน่ในแลว้ ว่าไม่มีผูใ้ ดอยู่รอบ ๆ
นางก็เรม่ิ แทะเมลด็ แตงโมขณะท่ีเขยี นขอ้ ความลงบนแผ่นกระดาษอย่างรวดเร็ว

“นายนอ้ ยท่ีเคารพ โปรดวางใจ คณุ หนูฉู่ยังคงบริสุทธิ์และไรม้ ลทิน ทัง้ สองไม่ไดน้ อนร่วมหอ้ งกันแต่
อยา่ งใด นอกจากนี้ โปรดเช่ือใจว่าขา้ จะสามารถกาจดั ซอู นั ไดโ้ ดยเรว็ ท่สี ดุ หวงั ว่าทา่ นจะไดร้ บั ข่าวดีในเรว็ วนั ”

ในตอนแรก นางไดเ้ ขียนถึงเหตุการณท์ ่ีซูอนั ทาใหน้ างจมนา้ ดว้ ย แต่นางก็ลงั เลและลบส่วนนนั้ ทิง้ ไป
นางไม่แน่ใจว่าว่าตวั เองจะตอ้ งอธิบายว่าอะไร และนางก็ไม่ตอ้ งการใหน้ ายนอ้ ยรูว้ ่ามีผชู้ ายอีกคนไดส้ มั ผสั กบั
เรือนรา่ งของนาง

นางกัดฟันแน่นอย่างโกรธแคน้ เม่ือนึกถึงตอนท่ีไอช้ ่ัวซูอันสมั ผัสกับร่างกายแทบทุกส่วนของนางท่ี
สระนา้ และยงั เกือบจะเตลิดไปมากกว่านนั้ ท่หี อ้ งของคณุ หนฉู ู่ ฟันเรียงสวยกดั เมล็ดแตงโมอย่างเกลียดชงั นาง
หวงั วา่ ชายหนมุ่ จะไดร้ บั ความทรมานอย่างสาสมก่อนท่เี ขาจะตายในค่าคนื นี้

83

ความทรงจาท่ีฉู่ชูเหยียนส่งั ใหน้ างร่วมเตียงกบั ซูอนั ก่อนหนา้ นีผ้ ุดขึน้ มาในหัว เสว่ียเอ๋อรก์ ดั ริมฝีปาก
ของนาง จากนนั้ จึงเขียนขอ้ ความเพ่ิมอีกนิด “นอกจากนี.้ ..ขา้ อาจจะคิดมากเกินไป แต่ขา้ รูส้ ึกว่าคุณหนูฉู่เร่มิ
สงสยั ในตวั ขา้ อย่หู นอ่ ย ๆ แลว้ ดงั นนั้ หลงั จากนขี้ า้ อาจส่งขา่ วใหท้ า่ นไดไ้ ม่ถ่ีเหมือนเดิม”

หลงั จากเขยี นจดหมายจบ นางก็ปิดผนึกมนั และเรียกเหย่ียวตวั หน่ึงท่ีบินอย่บู นทอ้ งฟา้ ใหล้ งมาจากนนั้
นางผกู จดหมายของตนไวท้ ่เี ทา้ ของมนั และพดู วา่ “รีบสง่ จดหมายนใี้ หก้ บั นายนอ้ ยโดยเรว็ ”

เจา้ เหย่ียวเองก็ดูคลา้ ยกบั จะเขา้ ใจภาษามนุษย์ มนั กางปีกออกและบินไปในทอ้ งฟ้ายามค่าคืนอย่าง
รวดเรว็

84

บทท่ี 16 นา้ ยาศรทั ธาพ่ีนอ้ ง (ปลาย)

กลบั เขา้ มาในหอ้ งของซูอนั

ชายหน่มุ ไมร่ ูเ้ ลยว่าตวั เองเพิ่งรอดจากการลอบสงั หารมาไดอ้ ย่างหวดุ หวิดมากเพียงใด ความสนใจของ
เขาทงั้ หมดถกู ท่มุ ใหก้ บั การส่มุ ของ และในท่สี ดุ กบั การสุ่มครงั้ ท่ี 10 ของเขา ประกายแสงก็หยุดลงบนแป้นของ
เลข ‘1’ แทนท่ีจะหยุดท่ีสเปซบาร์ ภาพของขวดสีแดงขวดหน่ึงปรากฏขึน้ บนหนา้ จอแสดงผลรวมทงั้ ขอ้ ความ
ประกอบ

———————————————————————————————
นา้ ยาศรทั ธาพ่นี อ้ ง (S):
ในจกั รวาลโบราณท่ีไม่อาจหย่งั รู้ มีคาพดู หนงึ่ ท่ีถกู สง่ ตอ่ กนั มาชา้ นาน
‘จงมีศรทั ธาในสายใยแห่งพ่นี อ้ งและท่านจะไดร้ บั ชวี ติ อนั เป็นนิรนั ดร’์!
ยาขวดนจี้ ะชว่ ยฟื้นฟรู า่ งกายของคณุ ไดอ้ ย่างรวดเรว็ ตราบใดท่ีคณุ ยงั มีชวี ิต แมแ้ ตบ่ าดแผล
ท่รี า้ ยแรงท่สี ดุ ก็จะถูกทาใหห้ ายไปและคณุ จะฟื้นคืนสภาพรา่ งกายทงั้ หมดกลบั มาดงั เดมิ
———————————————————————————————

“นา้ ยาศรทั ธาพ่ีน้อง? !” ส่ิงท่ีปรากฏขึน้ ทาให้ซูอันเร่ิมคิดอย่างจริงจังว่าผู้สรา้ งคียบ์ อรด์ นีอ้ าจจะ
มาจากโลกเดยี วกนั กบั เขา...

แต่น่นั ไม่สมเหตสุ มผลเลยสกั นิด ถึงแมว้ ่าโลกจะมีความกา้ วหนา้ ทางเทคโนโลยีสงู มาก แต่มนั ก็ไม่น่า
จะสามารถสรา้ งของอย่างแปน้ คยี บ์ อรด์ แปน้ นไี้ ด้

ชายหนุ่มรบั มันมาถือไวภ้ ายในมือของตัวเอง ดูจากรูปทรงของมัน มันก็น่าจะคลา้ ยกับนา้ ยาฟื้นฟู
ร่างกายท่ีอยู่ในวิดีโอเกม ซูอันตดั สินใจท่ีจะดื่มมันทันที เม่ือพิจารณาจากสถานการณข์ องเขาในตอนนี้ เขา
กงั วลจรงิ ๆ ว่าตวั เองจะออ่ นแรงมากจนทามนั ตกลงพนื้ หากเป็นเชน่ นนั้ มนั คอื แยม่ าก

85

เม่ือของเหลวสีแดงในขวดไหลลงส่ทู อ้ ง เขากร็ ูส้ กึ ถึงความอ่นุ วาบท่แี ผซ่ ่านไปท่วั แขนขาและกระดกู ของ
ตนเอง บาดแผลท่ีนา่ กลวั ท่ีเกิดจากแสค้ ร่าครวญเร่มิ สมานกนั อย่างรวดเรว็ และแมแ้ ต่บรเิ วณไหมเ้ กรียมบนรา่ ง
ท่เี กิดขนึ้ จากการถกู ฟ้าผา่ ก่อนหนา้ นเี้ องกเ็ ร่มิ ฟื้นตวั เชน่ กนั

“สุดยอด...มันไดผ้ ลจริง ๆ เหรอเน่ีย? !” ซูอนั ลกุ ขึน้ น่งั ในทนั ที ความรูส้ ึกราวกบั กาลงั จะใกลห้ มดลม
หายใจไม่มอี กี ต่อไป ตอนนรี้ า่ งกายของเขากลบั สสู่ ภาพปกตโิ ดยสมบูรณ์ ราวกบั ว่ามนั ไม่เคยบาดเจ็บมาก่อน

ไอน้ ่มี นั เรียกว่ายาวเิ ศษไดเ้ ลยนะ! ถา้ เรามียาน่อี ยกู่ บั ตวั เราก็จะอยู่ยงคงกระพนั ! เด๋ยี วกอ่ นนะ...

‘น้ายาศรัทธาพ่ีน้อง (S)’ ตัว ’S’ มันหมายความว่าอะไรกัน? ซูอันครุ่นคิดอยู่ครู่หน่ึง มันอาจจะ
หมายความวา่ ‘เลก็ ’ ท่คี ลา้ ยกบั วิธีการทางานของนา้ ยาฟื้นฟใู นเกมหรือเปลา่ ?

มนั มกั จะมีขอ้ จากดั ว่าปริมาณยาขนาดเล็กสามารถฟื้นฟรู ่างกายได้มากเพียงใด หากเขาเลื่อนระดบั
ขึน้ ในอนาคต ยาปริมาณแต่นีก้ ็อาจจะไม่สามารถฟื้นฟูร่างกายของเขาไดท้ งั้ หมด และปัญหาก็คือคาอธิบาย
โง่ ๆ นนั้ ไม่ไดบ้ อกรายละเอียดใด ๆ กบั เขาเลยว่าปรมิ าณสงู สดุ ต่อนา้ ยาหน่ึงขวดคือเท่าไหร่

ซูอนั ลกุ ขึน้ ยืดและบิดเอีย้ วตวั ไปมา เขาไม่รูส้ ึกถึงความเจ็บปวดใด ๆ อีกต่อไป และรา่ งกายก็ฟื้นฟูขึน้
ถงึ ขนาดท่เี ขาสามารถรูส้ กึ ไดถ้ ึงความแขง็ แกรง่ และพลงั จากแขนขาของตวั เอง ซ่งึ สว่ นใหญ่ของมนั ลว้ นเกิดจาก
การท่เี ขากา้ วสขู่ นั้ ท่ี 3 ของระดบั ท่ี 2 น่นั เอง

หลงั จากท่ีไดท้ าการทดลองอย่หู ลายครง้ั เขาก็ค่อนขา้ งม่นั ใจว่าความแข็งแกร่งของเขาในเวลานีเ้ ทียบ
ไดก้ บั ผชู้ ายปกติส่ีคนรวมกนั ทงั้ ๆ ท่รี า่ งกายของเขาก่อนหนา้ นีอ้ ่อนแอมาก มากจนไม่สามารถสกู้ บั คนธรรมดา
ไดด้ ว้ ยซา้ !

ทว่าซูอนั ก็ยังไม่พอใจเป็นอย่างมาก ระดับพลงั ของเขาในตอนนีไ้ ม่ไดไ้ ดก้ ันมาง่าย ๆ และเขาก็ยงั ไม่
รูส้ กึ ว่าตวั เองแข็งแกรง่ ขนาดนนั้ มนั ยงั ไม่มีความแตกต่างระหวา่ งเขากบั ผบู้ ม่ เพาะท่วั ๆ ไป

86

อนั ท่ีจริง ปัญหามันอยู่ท่ีเขาไม่มีความรูอ้ ะไรเกี่ยวกบั โลกทางนีเ้ ลย น่ีเป็นดินแดนท่ีสถานะและความ
ย่ิงใหญ่ของบคุ คลจะถูกกาหนดโดยความแข็งแกร่งของระดบั การบ่มเพาะ องคจ์ กั รพรรดิท่ีอย่ใู นขนั้ เซียนปฐพี
คือผทู้ ่มี ีสถานะสงู ท่ีสดุ และแทบจะเป็นผฝู้ ึกตนท่แี ขง็ แกรง่ ท่ีสดุ เช่นกนั !

พวกเจา้ สานกั ของสานกั ใหญ่ ๆ และผนู้ าตระกลู ใหญ่ ๆ จะอย่ขู นั้ ปราชญ์ ขณะท่ีราชาของเมืองต่าง ๆ
องคช์ าย และบรรดาแม่ทพั ใหญ่จะอยู่ท่ีขัน้ ปรมาจารย์ แม่ทัพท่วั ไปและเสนาบดีทงั้ 9 อยู่ระดับ 9 ของระดับ
บม่ เพาะ ออ๋ งรวมถงึ จวิน้ อ๋องบางคนอยรู่ ะดบั 8 ขนุ นางจะอย่รู ะดบั 7 และลดหล่นั ลงไปเร่อื ย ๆ

เจา้ หนา้ ท่ีระดบั ต่าท่ีสดุ อย่างผูเ้ ป็นครูในหมู่บา้ นหรือผูเ้ ก็บภาษีจะตอ้ งอยู่ระดับ 2 เป็นอย่างต่า และ
ระดับ 2 ก็เพียงพอท่ีจะทาใหพ้ วกเขามีคุณสมบัติท่ีจะเป็นเจา้ หนา้ ท่ีของราชสานักและไดร้ บั เงินค่าจา้ งและ
ทรพั ยากรในการฝึนฝนอย่างสมนา้ สมเนือ้

มีผคู้ นอีกจานวนไม่นอ้ ยท่ีใชเ้ วลาทงั้ ชีวิตของพวกตนในการกระเสือกกระสนและลม้ เหลวในการบรรลุ
ถงึ ระดบั นี้ เพราะอย่างไรแลว้ มีเพียง 10% ของผฝู้ ึกตนทงั้ หมดเท่านนั้ ท่จี ะสามารถกา้ วขนึ้ เป็นระดบั 1 และรวม
เป็นหน่ึงกบั ธรรมชาติได้ และการกา้ วส่รู ะดบั ท่ี 2 ก็ตอ้ งใชห้ ินธาตจุ านวนมาก คนธรรมดาจะสามารถจ่ายได้
อยา่ งไร?

หลงั จากท่ีใชเ้ วลาพักหน่ึงในการทาความคนุ้ ชินกับ ‘ร่างใหม่’ ของตนเอง ซูอนั ก็เร่ิมส่มุ ของรางวลั อีก
ครงั้ และครัง้ นีเ้ ขาก็ไม่ไดม้ ีภาพฝันว่าตนจะสุ่มได้ของดี ๆ อะไรทั้งสิน้ ทั้งหมดท่ีเขาต้องการก็คือสุ่มอะไร
สกั อย่าง

แมว้ ่ามนั จะเป็นของท่ไี มม่ ีประโยชนอ์ ย่างเสน้ ใยสขุ สนั ตก์ ็ตาม เขาตอ้ งใชแ้ ตม้ ความโกรธแคน้ ไปทงั้ สนิ้
1,000 แตม้ กวา่ จะสมุ่ ไดน้ า้ ยาฟื้นฟมู าหน่ึงขวด และเขาก็สามารถสมุ่ ไดอ้ ีกแค่สี่ครงั้ เท่านนั้ หวงั ว่าทงั้ หมดจะไม่
ขนึ้ แคว่ า่ ‘ขอบคณุ ท่รี ว่ มสนกุ ’ หรอกนะ

หลงั จากท่ีส่มุ ไปสามครง้ั แรก ทงั้ หมดท่ีเขาไดม้ ีเพียง ‘ขอบคุณท่ีร่วมสนุก’ เพียงอย่างเดียว ทว่าในการ
สมุ่ ครง้ั สดุ ทา้ ย ประกายแสงกลบั หยดุ ลงตรงแป้นหมายเลข ‘0’ ซอู นั รบี มองจอแสดงผลอย่างต่นื ตกใจทนั ที และ
เขาก็เห็นเม็ดยาสีแดงเม็ดหนึง่ ปรากฏขึน้

87

———————————————————————————————
โอสถชะลา้ งไขกระดกู :
เหตใุ ดคณุ จงึ ฝึกหนกั ทกุ วนั แต่ผลรบั ท่ไี ดม้ านนั้ กลบั ดอ้ ยกว่าบางคนท่ีวนั ๆ แทบไมท่ าอะไรเลย?
มีคากลา่ วว่า อจั ฉรยิ ะนนั้ เกิดขนึ้ จากผทู้ ่มี พี รสวรรค์ 1%
สว่ นท่เี หลอื อกี 99% ลว้ นเกิดขนึ้ มาจากหยาดเหง่อื ของความพยายาม
แตแ่ รงบนั ดาลใจเพียง 1% นนั้ กลบั มคี วามสาคญั วา่ หยาดเหง่อื ความพยายาม 99% มากนกั
หลงั จากท่คี ณุ ทานโอสถนี้ คณุ จะสามารถชาระลา้ งและปรบั ไขกระดกู ของตวั เอง
สง่ ผลใหส้ มรรถภาพรา่ งกายของคณุ ทงั้ หมดเพิม่ มากขึน้
ทาใหค้ ณุ สามารถฝึกฝนไดเ้ ร็วขนึ้ กว่าเกา่
———————————————————————————————

ทนั ใดนนั้ ซูอนั ก็นึกถึงส่ิงท่ีฉู่ชูเหยียนและผเู้ ฒ่าม่ีเคยพดู เอาไว้ ทงั้ ค่บู อกว่าร่างกายของเขานนั้ อ่อนแอ
และไรพ้ รสวรรคเ์ กนิ กวา่ ท่จี ะสามารถฝึกฝนได้ แตด่ ว้ ยเมด็ ยานี้ เขาม่นั ใจแลว้ ว่าตัวเองจะสามารถเล่ือนระดับได้
อย่างรวดเร็ว และรบั เงินค่าจา้ งท่ีสงู ขึน้ เป็นท่ีหมายปองของหญิงงามมากมาย และเร่ิมม่งุ หนา้ ส่จู ุดสูงสุดใน
สงั คมบา้ ๆ แห่งน!ี้

88

บทท่ี 17 สหายท่ดี ที ่สี ดุ ของภรรยา (ตน้ )

ซูอนั ไม่มีความลงั เลเลยแมน้ อ้ ย เขารีบใสเ่ ม็ดโอสถเขา้ ไปในปากทนั ที และวินาทีนนั้ เขาก็สมั ผสั ไดถ้ ึง
ความเย็นท่แี ผซ่ ่านไปท่วั ปากก่อนจะกระจายไปท่ศี ีรษะ แขนขา และกระดกู ของตวั เอง

หลงั จากนนั้ ของเหลวสีดาบางอย่างก็ไหลซึมออกมาจากผิวหนงั ของเขาตลอดหน่ึงช่วั โมงเต็มก่อนจะ
หยดุ ลงในท่ีสดุ และเม่ือซูอนั ลืมตาขึน้ อีกครง้ั เขาก็รูส้ ึกว่ารา่ งกายเบาลงและโลกตรงหนา้ ก็ดชู ดั เจนขึน้ กว่าแต่
กอ่ น

ก่อนหนา้ นี้ ความอ่อนแอทางกายภาพทาใหเ้ ขารูส้ กึ เจ็บปวดท่ีบริเวณหลงั อย่ตู ลอดเวลา แตต่ อนนี้ เขา
รูส้ กึ เพียงแค่ว่ารา่ งกายมีพลงั งานเต็มเป่ียม มือและเทา้ ไม่รูส้ กึ เย็นชืดอีกต่อไป มนั กลบั รูส้ ึกอ่นุ และรอ้ นราวกับ
ว่ามนั เตม็ ไปดว้ ยพลงั

“มันไดผ้ ลจริง ๆ เหรอเน่ีย?” ซูอันดีใจเป็นอย่างมาก แมว้ ่าเขาจะยังไม่รูว้ ่าความสามารถของตัวเอง
เพ่มิ มากไปขนาดไหน แตก่ ารเปลย่ี นแปลงภายในรา่ งกายกส็ ามารถรูส้ กึ ไดอ้ ยา่ งชดั เจน

ทาไมไม่ไดโ้ อสถน่ีตั้งแต่แรกนะ? แม้ว่าพรสวรรคข์ องเขาจะอยู่ระดับล่าง แต่เขาก็ยังสามารถเติม
อกั ขระโบราณทงั้ สามจนเกือบเต็มไดห้ ลงั จากท่ีทนทรมานกับแสค้ ร่าครวญถึงเจ็ดครง้ั หากเขาไดก้ ินยาชะลา้ ง
ไขกระดกู นตี้ งั้ แต่แรก เขาก็คงสามารถเติมอกั ขระโบราณไดถ้ ึงหา้ ตวั ไปนานแลว้

ระดับล่างของโลกนี้ หากแบ่งตามระบบของโลกท่ีเราจากมา มันก็น่าจะพอ ๆ กับระดับ D ใช่ไหม?
น่มี นั หว่ ยชะมดั เลยนะ

ทันใดนนั้ ชายหนุ่มก็สงั เกตเห็นถึงคราบสีดาท่ีปกคลุมไปท่วั ผิวหนงั และอดไม่ไดท้ ่ีจะก็มลงไปดมมัน
จากนนั้ กแ็ สดงสหี นา้ ท่กี ย็ ากเกินกว่าท่จี ะบรรยายออกมา

เหมน็ อะไรขนาดน!ี้

89

เขารีบวง่ิ ไปอาบนา้ ทนั ที

หลงั จากชาระลา้ งร่างกายเสร็จ เขาก็กลบั ไปท่ีเตียงและเตรียมท่ีจะนอนพัก ตอนนีค้ ะแนนความโกรธ
แคน้ ของเขาเหลือแค่ 44 แตม้ เท่านัน้ ดังนั้นชายหนุ่มจึงวางแผนกดเงินจากตู้ ATM ของเขาเพ่ือใหไ้ ด้แต้ม
ความโกรธแคน้ มากขนึ้ และหวงั ว่าจะสมุ่ ไดข้ องดี ๆ บา้ ง

ความทรงจาทัง้ หมดประติดประต่อกันอย่างชา้ ๆ ตระกูลฉู่เป็นขุนนางในจักรวรรดิและเมืองจันทร์
กระจ่างก็คือเขตการปกครองของพวกเขา พวกเขามีบตุ รทงั้ หมดสามคน บุตรสาวคนโตคือฉู่ชูเหยียน บุตรสาว
คนรองคอื ฮวนเจา และบตุ รชายคนเล็กมีช่อื วา่ โหยวเจา

ส่วนเจา้ ของร่างของเขาคนเก่า อีกฝ่ ายเป็นเพียงเด็กกาพรา้ คนหนึ่งท่ีถูกเลีย้ งดูมาโดยป้าและลุงของ
ตวั เอง เขาเป็นท่รี ูจ้ กั ไปท่วั ว่าเป็นคนเหลวไหล เพราะนอกจากมใี บหนา้ ท่ีหลอ่ เหลาแลว้ เขาก็ไมม่ คี วามสามารถ
อ่นื เลย

ซูอนั ไม่เขา้ ใจเลยว่าเหตใุ ดตระกลู ท่ีมีอิทธิพลเช่นนีถ้ ึงไดเ้ ลือกบุตรเขยท่ีไรป้ ระโยชนแ์ บบเขาเขา้ มาใน
ตระกลู มนั จะตอ้ งมเี บือ้ งลกึ เบอื้ งหลงั อย่แู น่ ๆ

อย่างไรก็ตาม เม่ือนึกถึงความจรงิ ท่ีว่าเขามีคียบ์ อรด์ เป็นไพ่ตาย ซูอนั ก็รูส้ ึกม่นั ใจมากขึน้ กว่าเดิม เขา
ไม่จาเป็นจะตอ้ งรูส้ กึ หวาดกลวั อยา่ งท่เี คยเป็นก่อนหนา้ นอี้ ีกต่อไป ดว้ ยความคดิ พวกนี้ ชายหนมุ่ จึงคอ่ ย ๆ เขา้ สู่
นทิ รารมณอ์ ย่างมคี วามสขุ

เชา้ ตรู่วนั ต่อมา ขณะท่ีเขายังคงก่ึงหลบั กึ่งต่ืน เสียงตะโกนของใครบางคนก็ดังขึน้ “ต่ืนไดแ้ ลว้ ! นาย
หญิงและนายทา่ นกาลงั รอเจา้ อย่ทู ่หี อบรรพชน!”

“เงียบน่า...ขอนอนต่ออีกนิด...” ซูอนั ยงั ไม่ต่ืนดีนกั เม่ือคืนนี้ เขาเหน่ือยลา้ มากและกว่าจะไดเ้ ข้านอนก็
เป็นเวลาดกึ มากแลว้ ดงั นนั้ ตอนนชี้ ายหนมุ่ จงึ ทาเพียงแคพ่ ลิกตวั และเตรียมจะนอนตอ่

90

ทว่าทนั ใดนนั้ ถังนา้ เย็นก็ถูกสาดลงบนตัวของเขา ชายหนุ่มรีบลกุ ขึน้ น่งั อาการง่วงนอนหายไปเป็น
ปลิดทงิ้

และเม่ือลืมตาขนั้ เขาก็เห็นคนใชข้ องตระกลู กาลงั ยืนมองมาท่เี ขา ถดั จากพวกเขาคือทหารหน่มุ ท่ีถือถงั
ทองแดงอยใู่ นมือและแสยะยมิ้ สง่ มาใหอ้ ยา่ งเหยยี ดหยาม

“เจา้ เป็นคนสาดนา้ ใส่ขา้ ?” ซูอนั มองอีกฝ่าย ความทรงจามากมายผุดขึน้ มาในหวั คนตรงหนา้ ของเขา
มีนามว่าเตยี วหยาง และเป็นหนงึ่ ในองคร์ กั ษร์ ุน่ เยาวข์ องท่ีนี้ ในอดตี อกี ฝ่ายไดส้ รา้ งปัญหาใหเ้ ขาเป็นอย่างมาก

“ถ้าใช่แลว้ อย่างไร? เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นหน่ึงในเจา้ นายท่ีน่ีอย่างนั้นหรือ? ขา้ ไม่เขา้ ใจเลยจริง ๆ
วา่ คณุ หนเู หน็ อะไรในตวั เจา้ ” เตียวหยางยมิ้ อยา่ งเยย้ หยนั

ซูอนั ท่ีไดย้ ินเช่นนนั้ ก็เขา้ ใจทนั ที ดว้ ยความงามของฉู่ชเู หยียน ย่อมตอ้ งมีผคู้ นมากมายท่ีรูส้ ึกหลงใหล
ไปกบั ความงามนนั้ และทาตวั เป็นเหมือนคางคกท่ีไล่ตามหงส์ และเตียวหยางคนนีก้ ็น่าจะเป็นหน่ึงในคนกล่มุ
นนั้ ถงึ แมว้ ่าจะมีความแตกต่างทางชนชนั้ ระหวา่ งทงั้ คู่ แตม่ นั กไ็ ม่ไดห้ มายความว่าเขาจะปลอ่ ยใหค้ างคกตวั อ่ืน
ไดน้ างไปง่าย ๆ

เฮย้ !...เด๋ียวก่อน! เด๋ียวก่อนนะ! เราไม่ใช่คางคกตวั นนั้ สกั หน่อย คนตรงหนา้ น่ีสิคางคก! คนพวกนนั้
ทงั้ หมดตา่ งหากท่เี ป็นคางคก!

ราวกบั สงั เกตเหน็ ถึงประกายเยย้ หยนั ในแววตาของซูอนั เตยี วหยางพลนั บนั ดาลโทสะทนั ที “มองอะไร?
ทาไม? เจา้ คิดวา่ เจา้ จะทาอะไรขา้ ไดง้ นั้ เหรอ? !” เขาทา้ ทายพรอ้ มกบั ย่นื หนา้ ของตนเองไปใกล้ ๆ อีกฝ่าย

ลกู เขยผไู้ รป้ ระโยชนค์ นนีอ้ ่อนแอกว่าเด็กซะอีก เขาสามารถจดั การอีกฝ่ ายไดโ้ ดยใชม้ ือเพียงขา้ งเดียว
ในขณะท่ียนื เพยี งดว้ ยขาแค่หนง่ึ ขา้ งดว้ ยซา้

อนั ท่ีจริง เม่ือไม่กี่วนั ก่อนหนา้ นีเ้ ขาก็เพิ่งซดั อีกฝ่ายไปสองสามครงั้ โดยท่ีอีกฝ่ายไม่ตอบโตอ้ ะไรกลบั มา
เลยซ่งึ มนั เป็นเหตผุ ลว่าทาไมพฤติกรรมของเตยี วหยางถึงกาเรบิ หนกั มากขึน้ เรื่อย ๆ

91

แตค่ รง้ั นี.้ ..เขาคานวนพลาดไป น่ไี มใ่ ชซ่ ูอนั คนเดิมกบั กอ่ นหนา้ นอี้ ีกต่อไป!

ทงั้ หมดท่ีเขาเห็นต่อมามีเพียงภาพของหมดั พ่งุ มาปะทะท่ีจมกู ของเขา ตามมาดว้ ยเสียงของจมกู ท่ีหัก
ดงั กรอ๊ บและเลอื ดท่พี ่งุ กระฉดู ออกมาราวกบั เข่ือนแตก

ซูอนั หดแขนกลบั ไปตามเดิมสา่ ยศีรษะอย่างเหน่ือยหน่าย “เหอ้ ~ มนั เกิดอะไรขึน้ กับโลกนีก้ ัน? ทาไม
ทกุ คนถงึ ชอบใหข้ า้ ทารา้ ยรา่ งกายพวกเขากนั ?”

“เจา้ ! ขา้ จะฆ่าเจา้ !” เตยี วหยาง รูส้ กึ สบั สนอย่างหนกั เขาไมค่ ดิ เลยว่าเจา้ คนขีข้ ลาดตรงหนา้ ท่ีโดนเขา
ดถู กู มาตลอดจะกลา้ ต่อยเขา เม่อื ถกู ความโกรธบดบงั เขาจึงดงึ กระบอ่ี อกจากฝักและทาทา่ จะฟันลงไป

แต่เด๋ยี วก่อน...ทาไมจู่ ๆ อีกฝ่ายถงึ แขง็ แกรง่ ขึน้ แบบนี?้

———————————————————————————————
ท่านย่วั ยเุ ตียวหยางไดส้ าเรจ็
คะแนนความโกรธแคน้ +537!
———————————————————————————————

และทนั ใดนนั้ เอง เสยี งของชายอกี คนหนึง่ กด็ งั ขึน้ จากดา้ นนอก “มอี ะไรกนั ?”

ชายร่างใหญ่ราวกบั ภเู ขาก็เดินเขา้ มาภายในหอ้ ง คนอ่ืน ๆ ท่ีเห็นเช่นนนั้ จึงรีบก็มหนา้ และเอ่ยทาความ
เคารพโดยเรว็ “ท่านหวั หนา้ !”

ซูอนั เองก็จาไดว้ า่ คนตรงหนา้ คือหวั หนา้ องคร์ กั ษข์ องตระกลู ฉู่ เยว่ซาน

92

บทท่ี 18 สหายท่ดี ที ่สี ดุ ของภรรยา (ปลาย)

เตยี วหยาง รีบเดินไปหาหวั หนา้ ของเขาทนั ทีและเอ่ยว่า “หวั หนา้ พวกขา้ มาท่นี ่กี ็เพ่อื ท่จี ะบอกใหเ้ ขาไป
ท่หี อบรรพชน ทว่านอกจากปฏเิ สธ เขายงั ทารา้ ยขา้ อีก! ท่านดขู า้ ส!ิ เขาตอ่ ยจมกู ของขา้ จนหกั !”

ซูอนั เพียงมองส่ิงท่ีเกิดขึน้ ดว้ ยอย่างใจเย็น แสดงเก่งจริง ๆ ทกั ษะการบิดเบือนขอ้ เท็จจริงของเขากนบั
ว่านา่ ประทบั ใจมากเลยละ่

เยว่ซานขมวดคิว้ เขา้ หากนั เขามองจมกู ท่ีเลือดออกของเตียวหยาง จากนนั้ จึงมองไปยงั ซูอนั ท่ีรา่ งกาย
เปียกโชกและถงั นา้ ท่อี ย่บู นพนื้ จากสิ่งท่ีเหน็ พวกนี้ เขาก็พอจะสามารถบอกไดว้ ่ามนั เกิดอะไรขนึ้ ท่นี ่ี

“ทุกคนกาลงั รออยู่ท่ีหอบรรพชน แต่พวกเจา้ ทั้งหมดกลับมาสรา้ งปัญหาขึน้ ท่ีน่ีน่ะหรือ? รีบไปท่ีน่ัน
โดยเร็ว! อย่าปล่อยใหน้ ายท่านและนายหญิงตอ้ งรอนาน” เยว่ซานเอ่ยออกมาอย่างไม่พอใจ เขาไม่คิดจะสนใจ
เรื่องแบบนี้

เขาเองก็รูถ้ ึงนิสยั ของเตียวหยางและรูส้ ึกเช่นกนั ว่าอีกฝ่ ายสมควรถูกต่อยแลว้ แต่เขาก็ไม่เห็นความ
จาเป็นท่จี ะตอ้ งพดู ปกปอ้ งซอู นั เช่นกนั เพราะเขาเองก็รูส้ กึ เหยยี ดหยามบตุ รเขยผขู้ ขี้ ลาดตรงหนา้ และมนั กไ็ ม่มี
เหตผุ ลท่ีเขาจะสรา้ งความข่นุ เคืองใหก้ บั ลกู นอ้ งของตวั เองเพยี งเพราะซูอนั

ซูอันกลอกตาอย่างใชค้ วามคิด และทันใดนั้นเขาก็ทรุดตัวลงและส่งเสียงรอ้ งครวญครางออกมา
“โอย้ ยย! ขา้ เจบ็ เจบ็ จนลกุ จากเตยี งไมไ่ หวแลว้ !”

“เจ้าบาดเจ็บงั้นเหรอ?” เยว่ซานเดินเข้าไปใกล้ ๆ เพ่ือดูอาการ แต่เม่ือเขาสังเกตเห็นรอยแส้
บนรา่ งของซอู นั สหี นา้ ของเขาก็เปลีย่ นไปทนั ที

ซอู นั ลอบช่ืนชมในความฉลาดของตวั เองท่ีตดั สินใจท่ีจะเขา้ นอนดว้ ยชดุ ท่ีเปื้อนเลอื ดชุดนีใ้ นใจ จากนนั้
จงึ พดู วา่ “ใชแ่ ลว้ ! เม่อื คืนนี้ คณุ หนรู องมาท่นี ่แี ละฟาดขา้ ดว้ ยแสค้ รา่ ครวญของนางอย่หู ลายครง้ั ”

93

สีหนา้ ของคนทงั้ หมดเองก็เปล่ียนไปเช่นกันเม่ือไดย้ ินเช่นนนั้ เห็นไดช้ ดั เลยว่าพวกเขาเองก็เคยลิม้ รส
ความทรมานจากแสข้ องฉ่ฮู วนเจามาแลว้ เช่นกนั

มีเพียงเตียวหยางเท่านั้นท่ีไม่เช่ือและเอ่ยว่า “เหลวไหล! เม่ือครู่นีท้ ่ีเจา้ ต่อยข้าเจา้ ยังมีแรงอยู่เลย
เพราะฉะนนั้ มนั ไมม่ ีทางท่เี จา้ จะบาดเจบ็ อะไรทงั้ นนั้ !”

“ทุกคนกาลงั รออยู่ท่ีหอบรรพชน รีบไปท่ีน่นั ก่อน ส่วนเร่ืองท่ีพวกเจา้ ทะเลาะเบาะแวง้ กันค่อยว่ากัน
ทหี ลงั ตอนนพี้ วกเจา้ ช่วยพยงุ ซูอนั ลกุ ขนึ้ และแบกเขาไปท่หี อบรรพชนซะ!” เยว่ซานเอย่ ขดั ทงั้ คู่

หลงั จากท่สี ่งั ใหผ้ ใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชาไปนาเปลหามมา เขาจงึ หนั ไปบอกใหเ้ ตยี่ วฉานไปทาแผล ทว่าอกี ฝ่าย
กลบั ปฏเิ สธอย่างหวั ชนฝาและใชผ้ า้ พนั แผลท่ีจมกู เอาไวก้ อ่ นจะยนื ยนั ท่จี ะไปท่หี อบรรพชนเชน่ กนั

เม่ือเยว่ซานหันกลบั เตียวหยางก็เดินเขา้ ไปหาซูอันและกระซิบขา้ งหูของอีกฝ่าย “อย่าไดใ้ จไป อีกไม่
นาน เจา้ ก็จะไม่ไดเ้ ป็นคนของตระกูลฉู่อีกต่อไป และเม่ือถึงเวลานัน้ เจา้ ก็จะไดร้ ูว้ ่า ‘ชะตากรรมท่ีเลวรา้ ยกว่า
ความตาย’เป็นยงั ไง!”

ซูอัน มึนงง ทาไมคน ๆ นีถ้ ึงไดม้ ่ันใจนัก? หรือว่าจะเป็นเพราะเร่ืองท่ีเขาปีนขึน้ เตียงของฉู่ฮวนเจา
ในคืนแต่งงาน? แต่ดูจากปฏิกิริยาของฉู่ชูเหยียนแล้ว ตระกูลฉู่ก็น่าจะไม่ได้สนใจอะไรเร่ืองนี้นัก...และ
นอกจากนี้ เขากไ็ ดร้ บั บทลงโทษจากฉฮู่ วนเจาแลว้ เป็นท่เี รยี บรอ้ ย

ดว้ ยคาถามมากมายท่ีในหัว เขาปล่อยใหต้ ัวเองถูกหามไปท่ีหอบรรพชนแต่โดยดี หอบรรพชนนัน้ มี
ขนาดท่ีค่อนข้างใหญ่ และตรงกลางของผนังด้านหลังก็มีป้ายขนาดใหญ่ท่ีเขียนว่า ‘หอราลึก’ ติดอยู่ ทุก
ตวั อกั ษรลว้ นถกู แกะสลกั อย่างประณีต ม่นั คง และมีกล่นิ อายของความนา่ เกรงขามแผอ่ อกมา

ถดั ลงมาจากปา้ ยคือภาพวาดเสมือนของคนสองคนแขวนอยู่ โดยมีบทกลอนเขียนไวด้ า้ นขา้ ง พวกเขา
คือบรรพบรุ ุษของตระกลู ฉู่ สว่ นถดั ลงมาจากภาพมกี ระถางธปู ปา้ ยช่อื และเครอื่ งสกั การะต่าง ๆ วางอยู่

94

ท่ีน่งั สองท่ีถกู วางไวเ้ บือ้ งหนา้ ของกระถางธูป และพวกมนั ก็ถกู จบั จองโดยชายหญิงวยั กลางคนค่หู นึ่ง
ฝ่ายชายมหี นวดเครา แต่ใบหนา้ ของเขายงั คงอ่อนโยนและดภู มู ฐิ าน

สว่ นฝ่ายหญิงนนั้ มีควิ้ โกง่ ไดร้ ูป ดวงตาท่นี ่งิ สงบราวกบั สายนา้ ผมของนางถกู มว้ นเป็นมวยและปักดว้ ย
ป่ินสที อง รูปขนนกยงู ทาใหน้ างดเู ปลง่ ประกายอย่างผสู้ งู ศกั ดิ์

ซูอันรูท้ นั ทีว่าทงั้ สองน่าจะเป็นผูน้ าคนปัจจุบนั ของตระกูลฉู่ ฉู่จงเทียนและภรรยาของเขา ฉินว่านหรู
เม่อื อีกฝ่ายมองมาท่เี ขา เขากลบั รูส้ กึ หวาดกลวั อย่างแปลกประหลาด เห็นไดช้ ดั เลยว่าเจา้ ของรา่ งคนก่อนคงจะ
เกรงกลวั หญิงวยั กลางคนอย่างมาก แมก้ ระท่งั ตอนนี้ ความกลวั นนั้ ก็ยงั คงหลงเหลอื อยใู่ นรา่ งกาย

ทนั ใดนนั้ เอง เขากส็ งั เกตเห็นวา่ ผชู้ ายคนอ่นื ๆ ท่อี ยทู่ ่นี ่งั ตา่ งลอบมองไปท่ีใครสกั คน และวินาทนี นั้ เขา
ก็เหน็ ว่าฉ่ชู เู หยยี นกาลงั น่งั ติดอยกู่ บั หญิงสาวอกี คนหนงึ่ ในชดุ เสือ้ สีแดงและกระโปรงสีดา

คาเดยี วท่สี ามารถอธิบายเกี่ยวกบั ผหู้ ญิงคนนไี้ ดก้ ็คือ...สวย! ใบหนา้ รูปไข่ดนู มุ่ นวล และดวงตาท่ีไดร้ ูป
ราวเม็ดอลั มอนดข์ องนางดรู าวกบั จะสื่อสารออกมาเป็นคาพดู ได้ ทุกตารางนิว้ ของนางลว้ นเปลง่ รศั มีบางอย่าง
ออกมา มีเสน่หเ์ พยี งพอท่จี ะสามารถทาใหผ้ ชู้ ายท่พี บเห็นมคี วามคดิ สกปรกเก่ียวกบั นางไดอ้ ย่างงา่ ยดาย

พระเจา้ ! ใหญ่มาก! สายตาของซูอนั จบั จอ้ งไปท่ีหนา้ อกของอีกฝ่ าย ไม่แปลกใจเลยว่าทาไมทุกคนถึง
มองไปท่นี าง!

ราวกับรูส้ ึกถึงสายตาของซูอัน ทว่านางไม่มีท่าทีไม่พอใจเลยสกั นิด กลบั กนั ใบหนา้ งามกลบั ปรากฏ
รอยยมิ้ บางเบา และรอยยมิ้ ท่ีมเี สน่หข์ องนางก็ทาใหผ้ ทู้ ่พี บเหน็ รูส้ กึ ดอี ย่างไมร่ ูต้ วั

จากท่ซี อู นั จาได้ ผหู้ ญิงคนนคี้ อื สหายรกั ของฉู่ชเู หยียน เพ่ยเหมยี นหมาน นางคือคณุ หนแู ห่งตระกลู เพ่ย
ท่ีโด่งดงั แห่งเมืองหลวง ก่อนหนา้ นี้ นางไดเ้ ดินทางมาเท่ียวท่ีเมืองจันทรก์ ระจ่างและค่อนขา้ งท่ีจะสนิทกับฉู่
ชเู หยียน

95

ในความจรงิ แลว้ มนั ยงั มีคนอ่ืน ๆ ท่ีอย่ใู นหอบรรพชนดว้ ย แต่เขาไม่มีเวลาท่ีจะมองดใู หท้ ่วั ส่ิงเดียวท่ี
สามารถบอกไดม้ เี พยี งใบหนา้ ท่บี ดู บงึ้ ของพวกเขา ในขณะท่ีคนอ่นื ๆ ดจู ะพงึ พอใจกบั อาการบาดเจ็บของเขา

ใบหนา้ ของคณุ หนแู ห่งตระกูลฉ่ปู รากฏร่องรอยของความไม่พอใจขึน้ มาเม่ือสงั เกตเห็นว่ามีคนจานวน
มากท่ีจอ้ งมองไปท่ีหน้าอกของเพ่ยเหมียนหมาน นางกระแอมออกมาเล็กน้อยและน่ันก็เหมือนจะทาใหฉ้ ู่
จงเทียนตกใจเชน่ กนั ชายวยั กลางคนจึงรีบเอ่ยว่า “ซอู นั เจา้ รูห้ รือไมว่ ่าเหตใุ ดเจา้ ถึงถกู เรยี กตวั มาท่ีน่ี?”

“ท่ขี า้ ถกู เรียกมาท่นี ่กี เ็ พราะวา่ ขา้ แอบปีนขึน้ เตียงของนอ้ งสะใภใ้ นคนื วนั แต่งงาน” ซอู นั ตอบ

“อ๊บุ !...” เสียงกลน้ั หวั เราะดงั ขึน้ เพ่ยเหมียนหมานยกมือขึน้ ปิดปาก ใบหนา้ ของนางแดงขึน้ เล็กน้อย
เหน็ ไดช้ ดั เลยวา่ นางไม่คิดว่าจะมีคนท่ไี รย้ างอายเชน่ นีอ้ ย่บู นโลก

คนอ่ืน ๆ เพียงมองไปท่ีซูอนั ดว้ ยแววตาขุ่นเคือง ไม่เพียงแต่ไดท้ าส่ิงท่ีไรย้ างอายลงไปเท่านนั้ แต่ชาย
หนมุ่ ยงั ทาใหพ้ วกเขาตอ้ งเสียหนา้ ต่อหนา้ ตระกลู เพย่ อีกดว้ ย ช่างสารเลวเสยี จรงิ ๆ!

แตก่ อ่ นท่ผี นู้ าตระกลู ฉ่คู นปัจจุบนั จะไดม้ ีโอกาสพดู อะไร นายหญิงของตระกลู กเ็ ดือดดาลจนปาถว้ ยชา
ในมือลงกบั พนื้ “ช่วั ชา้ ยิ่งนกั ! เจา้ ภมู ใิ จกบั เร่ืองเลวทรามท่ตี นเองไดท้ าลงไปมากขนาดนนั้ เลยเหรอไง?”

นางเลีย้ งดบู ตุ รสาวทงั้ สองของนางมาอย่างเคร่งครดั แต่เวลานี้ หนึ่งในนนั้ กาลงั ถูกรงั แก และมนั ผนู้ นั้
ทก็กาลงั พดู ถึงสิ่งท่ตี วั เองกระทาอยา่ งไม่รูส้ กึ ผิดใด ๆ ทงั้ สนิ้ !

———————————————————————————————
ทา่ นย่วั โมโหฉินว่านหรูไดส้ าเรจ็
คะแนนความโกรธแคน้ +254!
———————————————————————————————

ท่วั ทงั้ หอบรรพบรุ ุษตกลงความเงยี บ พวกเขาตา่ งรูด้ ีว่าถึงแมน้ ายหญิงของพวกเขาจะเป็นคนท่มี ีเมตตา
มากแค่ไหนแต่นางก็เป็นคนท่เี รียกไดว้ ่าอารมณร์ อ้ นมากคนหนง่ึ เช่นกนั

96

บทท่ี 19 กบั ดกั (ตน้ )

ซูอนั ท่ีไดย้ ินเช่นนนั้ จึงตอบกลบั อย่างใจเย็นว่า “ขา้ รูด้ ีว่าตัวเองสมควรตายเป็นพนั ครงั้ สาหรบั เร่ืองน่า
รงั เกียจท่ีไดก้ ระทาไป ชา่ งเลวรา้ ยจรงิ ๆ และมนั ก็คือเหตผุ ลท่ีคณุ หนสู องมาคยุ กบั ขา้ เม่ือคนื นี้

ขา้ เองก็ไดต้ ดั สินใจท่ีลบลา้ งบาปของตนเอง และยินยอมใหน้ างใชแ้ สค้ ร่าครวญฟาดขา้ อยู่หลายครงั้
โดยท่ไี มข่ ดั ขนื ใด ๆ ทงั้ สนิ้ สดุ ทา้ ยแลว้ ขา้ กท็ นรบั แสน้ ่นั ถงึ แปดครง้ั กว่าท่นี างจะยอมใหอ้ ภยั ขา้ ”

ผูค้ นท่ีอยู่โดยรอบต่างลอบก่นด่าความไรย้ างอาจของชายหนุ่มตรงหน้าในใจ ไม่ขัดขืนเลยอย่างนั้น
หรอื ?

หากคุณหนูสองอยากจะจดั การเจา้ จริง ๆ เจา้ ไม่มีทางท่ีจะสามารถตา้ นทานหรือหลบหนีไดด้ ว้ ยซา้
แมว้ า่ ใจของเจา้ จะอยากทาเชน่ นนั้ กต็ าม!

ทว่าวินาทีนนั้ เอง นายใหญ่แห่งตระกูลฉู่และภรรยาของเขาก็สงั เกตเห็นรอยเลือดท่ีเปื้อนอยู่ตามตัว
ของซูอนั และท่ีเปลหามท่เี ขานอนอยู่ เยวซ่ านท่เี ห็นเช่นนนั้ จงึ รีบรายงานวา่ “ท่านผนู้ า นายนอ้ ยบอกว่าเขาไดร้ บั
บาดเจบ็ อย่างหนกั จากแสค้ ร่าครวญและไมส่ ามารถลกุ ออกจากเตยี งได้ ดงั นนั้ พวกเราจงึ หามเขามาท่ีน่ี”

“ฮวนเจา?” ฉินว่านหรู ตกใจเป็นอย่างมาก ทว่าเม่ือนางลองตรกึ ตรองถึงนิสยั ใจคอของผเู้ ป็นลกู นางก็
พบว่ามนั มีความเป็นไปได้ ดว้ ยนา้ เสียงท่ีค่อนขา้ งหงดุ หงิดระคนอบั อาย นางเอ่ยเสียงดงั ว่า “เป็นการกระทาท่ี
นา่ อบั อายย่งิ นกั !”

สีหนา้ ของ ฉ่จู งเทียน เองก็เแปลกไปเช่นกนั “เอ่อ..ฮูหยิน ท่ีเราเรียกทกุ คนมาท่ีน่ีก็เพราะเรื่องท่ีเกิดขึน้
กบั ฮวนเจา หากนางไดล้ งโทษซูอนั เป็นท่เี รยี บรอ้ ยแลว้ บางทเี ราก็ควรจะปลอ่ ยเรือ่ งนีไ้ ปดีกวา่ ไหม?”

เขานึกยอ้ นกลบั ไปถึงบทสนทนาท่ีตนไดค้ ยุ กบั บุตรสาวเม่ือวานนี้ ตวั ของฉ่จู งเทียนเองก็รูว้ ่าบางอย่าง
แปลกประหลาดเกี่ยวกับเร่ืองนี้ และซูอนั อาจจะไม่ใช่คนผิด ทว่าดว้ ยอารมณข์ องผเู้ ป็นภรรยาและความจริงท่ี

97

ว่าตระกูลสาขาทงั้ หมดต่างก็พดู ถึงเรื่องนี้ เขาจึงรูส้ ึกว่ามนั อาจจะเป็นการดีท่ีสดุ ท่ีจะเรียกทกุ คนมารวมกนั และ
ทาทกุ อย่างใหเ้ ป็นขนั้ เป็นตอน

เม่อื ไดย้ ินเชน่ นนั้ ซูอนั กร็ ูส้ กึ ซาบซงึ้ เป็นอย่างมาก มนั แทบจะเป็นไปไม่ไดเ้ ลยท่จี ะไดพ้ บกบั พ่อตาท่ียอด
เย่ยี มแบบน!ี้

ทว่าก่อนท่ีนายหญิงฉู่จะไดเ้ อ่ยตอบ เสียงชายคนหน่ึงก็เอ่ยแทรกขึน้ มาว่า “พ่ีใหญ่ ขา้ ไม่เห็นด้วย
ตระกลู ฉ่ขู องเรามีความภาคภมู ิใจในความเขม้ งวดในกฎระเบียบของตระกลู มาโดยตลอด พวกเราไมเ่ คยมีเร่ือง
แบบนเี้ กิดขนึ้ ! หากเราปลอ่ ยเหตใุ นครง้ั นีไ้ ปงา่ ย ๆ ขา้ เกรงวา่ ตระกลู ของเราคงจะเป็นท่ีขายหนา้ เป็นอย่างมาก!
ท่านไม่รู้หรือว่าทุกวันนี้ผู้คนพูดถึงตระกูลของเราว่าอย่างไร? พวกเขาต่างพูดว่าไอ้สารเลวน่ีได้นอนกับ
บุตรสาวทงั้ สองของท่านพรอ้ มกนั ในคราวเดียว! หากเราไม่ลงโทษคนผนู้ ี้ คนอ่ืน ๆ ภายนอกจะโหมกระพือคา
นินทาพวกนนั้ มากกว่าเดมิ !”

ผูพ้ ดู คือชายวยั กลางคนหนา้ ตาบูดบึง้ ท่ีน่งั อยู่ดา้ นหลงั ของ ฉู่จงเทียน เขามีถุงใตข้ อบตาดาคลา้ และ
โบกพัดในมือของตนเบา ๆ ขณะพูด จากความทรงจาของซูอัน ชายผูน้ ีม้ ีนามว่าฉู่เทียนเซิง เขาคือคนจาก
ตระกลู สาขาท่สี องของตระกลู ฉู่ และฉ่ชู เู หยยี นก็เรยี กชายผนู้ วี้ า่ ‘ท่านอาสอง’

“ท่านอาสอง น่ีท่านกาลังพูดเรื่องอะไรกัน? ในคืนนั้นข้ากับเขาไม่ไดท้ าอะไรกันทั้งนั้น!” ทันใดนั้น
เด็กสาวผมู้ ีใบหนา้ งดงามไดว้ ่ิงเขา้ มาประตดู า้ นหลงั ของหอบรรพชน นางสวมชดุ หนงั รดั รูปสีแดงเขม้

ฉ่จู งเทยี นท่เี หน็ เช่นนนั้ กร็ ีบพดู ขนึ้ ว่า “ฮวนเจา เจา้ เขา้ มาทาไม? กลบั ไปดา้ นในเด๋ยี วน!ี้ ”

“หยุดตะคอกใสน่ างเด๋ียวนี!้ ท่านไม่ควรตะคอกใส่ลกู เช่นนนั้ !” ฉินว่านหรูท่ีไดย้ ินเช่นนนั้ ก็หนั ไปพดู กบั
ผเู้ ป็นสามี จากนนั้ จึงหนั หนา้ ไปเอ่ยกบั บตุ รสาวของตนว่า “ไม่เป็นไรฮวนเจา ไม่ตอ้ งไปฟังท่ีท่านพ่อของเจา้ พดู
มาน่งั ขา้ งแมแ่ ลว้ เลา่ ใหแ้ ม่ฟังวา่ มนั เกดิ อะไรขนึ้ ”

นายใหญ่แห่งตระกูลฉู่หวั เราะเบา ๆ อย่างอาย ๆ คนอ่ืน ๆ ท่ีอย่ดู ว้ ยก็ไม่แสดงปฏิกิริยาใด ๆ ออกมา
เชน่ กนั บง่ บอกไดเ้ ป็นอย่างดวี ่าพวกเขาคนุ้ ชนิ กบั เรือ่ งพวกนีด้ ี

98

เด็กสาวใชแ้ สใ้ นมือของนางชีไ้ ปท่ีซูอนั และเอ่ยว่า “ท่านแม่! เม่ือคืน ขา้ ไดใ้ ชแ้ สค้ ร่าครวญเสน้ นีล้ งโทษ
เขาไปจรงิ ๆ และในตอนทา้ ย ขา้ กไ็ ดต้ กลงท่ีจะใหอ้ ภยั เขากบั เรอ่ื งท่ีเกดิ ขึน้ ในคนื นนั้ ขา้ จะไม่มที างกลบั คา!”

ซูอันแอบยกนิว้ โป้งใหเ้ ด็กสาวในใจ ถึงแมว้ ่าคนตรงหนา้ จะเป็นพวกชอบใชค้ วามรุนแรงไปบา้ ง แต่
อยา่ งนอ้ ยนางก็เป็นนกั พนนั ท่ซี ือ่ สตั ย์

ทนั ใดนนั้ ชายร่างอว้ นท่ีน่งั อย่อู ีกดา้ นหนึ่งก็พดู ขึน้ เสียงดงั “หลานสาว เจา้ ยงั เด็กเกินไป เจา้ ไม่รูห้ รอก
ว่าโลกนนี้ นั้ โหดรา้ ยแคไ่ หน หากเป็นพวกเราท่ลี งโทษซอู นั มนั ก็คงไม่มใี ครคิดว่าแปลกอะไรแต่เจา้ กลบั ไปลงโทษ
เขาเองแบบนีค้ นผูอ้ ่ืนเขาจะย่ิงเขา้ ใจผิดไปกันใหญ่! หากเร่ืองนีแ้ พร่ออกไป ผูค้ นจะย่ิงคิดว่าเรื่องท่ีเกิดขึน้
ระหว่างเจา้ กบั เขามันเป็นเร่ืองจริง อย่าลืมว่าเจา้ เองก็ยังไม่แต่งงาน ลองใคร่ครวญดูว่าเร่ืองนีจ้ ะส่งผลกับช่ือ
เสยี งและเกียรติของเจา้ อยา่ งไรบา้ ง!”

ขณะท่ีเขาพดู ใบหนา้ ของเขาไม่ไดต้ งั้ ใจจะมรี อยยมิ้ ปรากฏขึน้ เลยสกั นิด...ทว่าไขมนั จานวนมากท่ีเกาะ
อย่บู นหนา้ ทาใหแ้ กม้ ของเขาเต่งตงึ ดรู าวกบั ว่ากาลงั ยิม้ อยู่ตลอดเวลา ซ่งึ ส่งผลใหเ้ ขามีใบหนา้ ท่ีดยู ากมากว่า
กาลงั โกรธหรือเกลยี ดอย่รู เึ ปลา่ และตอนนเี้ ขากก็ าลงั เลน่ กบั เขม็ ทศิ สีทองอรา่ มท่อี ย่ใู นมือของตนเองไปดว้ ย

ซอู นั จา ‘เสอื เจา้ สาราญ’ ผซู้ ง่ึ เป็นอาคนท่สี ามของฉู่ชเู หยียน ฉเู่ ยวพ่ ่วั ผนู้ ไี้ ด้ ชายหนมุ่ รูส้ กึ ปวดหวั ขึน้ มา
ทันที ทาไมทุกคนในตระกูลสาขาถึงดูเหมือนอยากท่ีจะใหข้ า้ ตายขนาดนี้? ทัง้ ๆ ท่ีภายนอก เขาเป็นเพียง
บตุ รเขยผไู้ รป้ ระโยชน์ แต่ทาไมถึงมีคนมากมายไมช่ อบเขากนั ?

ในเวลานีเ้ อง คณุ หนูของตระกูลเพ่ย เพ่ยเหมียนหมานก็หนั ไปกระซิบเบา ๆ กบั ฉู่ชเู หยียนว่า “แสค้ ร่า
ครวญนั้นจะขยายความเจ็บปวดแก่ผูท้ ่ีไดร้ บั เป็นสิบเท่าไม่ใช่หรือ? เป็นไปไดไ้ หมว่าจริง ๆ แลว้ สามีของเจา้
จะเป็นอจั ฉรยิ ะผซู้ ่งึ เก็บซ่อนพรสวรรคท์ ่แี ทจ้ รงิ ของตนเองเอาไว?้ ”

แม้ว่าเสียงกระซิบของนางจะเบามาก แต่ทุกคนท่ีอยู่ท่ีน่ันก็ยังสามารถได้ยินมันอยู่ดี ซูอันท่ีได้ยิน
เชน่ นนั้ กไ็ ดแ้ ต่ก่นด่าอกี ฝ่ายในใจ ผหู้ ญิงคนนมี้ รี อยยมิ้ ท่ีหวานปานนา้ ผงึ้ ทว่านางกลบั มจี ิตใจท่คี ดเคยี้ วยิ่งนกั !