287 ร้องเพลงการเวก มาจะกล่าวบทไป ถึงโมระ โพธิสัตว์ ปักษี อยู่ใน ถ้ำทิพย์ รูจี ทัณฑกะ คีรี อรัญวา ปกป้อง ครองตัว ไม่กลัวภัย อยู่ได้ ด้วยเจริญ พระคาถา นอบน้อม ต่อดวง สุริยา อีกคุณ พระสัมมา สัมโพธิญาณ ร้องเพลง ร่ายนอก ครั้นเพลา ครารุ่ง ปัจจุสมัย แสงอุทัย เรืองรอง ส่องฉาย ฉาน จึงออกจาก คูหา โอฬาร เพื่อเสาะหา อาหาร ในหิมวา ปี่พาทย์ทำเพลง เชิด (นกยูงทอง รำวนรอบเวที แล้วป้องหน้า) ร้องเพลง ร่ายนอก เมื่อนั้น มยุระ มาถึง ซึ่งภูผา หยุดยืน อยู่ยอด บรรพตา นัยนา พิศดู สุริยน ตั้งมั่น ภาวนา สำรวมจิต จึงเจริญ พระปริตร อุทิศผล รำลึกคุณ แห่งพระ ทศพล น้อมกมล ถึงพระ สุริยา ร้องเพลง เชื้อสองชั้น อุเทตะยัง พลังแห่ง ภาณุมาศ เป็นจักษุ โลกธาตุ สิ้นกังขา สาดแสงทอง ส่องสว่าง พสุนธรา จวบใกล้ เวลา ราตรี พุทธานัง จงรับ ความนอบนบ ใจเคารพ ถวายองค์ พระชินสีห์ จงปกป้อง ให้ข้าสุข สวัสดี ทุกเพลา อย่าได้มี อันตราย ร้องเพลง เชื้อชั้นเดียว เสร็จสิ้น ตั้งสัจ- วาจา ปักษา ชื่นชม สมใจหมาย ปีกกาง ย่างก้าว เยื้องกราย ผันผาย สู่ดง พงพนา (ม่านปิด) ปี่พาทย์ทำเพลง บาทสกุณี (16 ไม้) (นกยูงทองออกมารำหน้าม่านตามกระบวนท่า แล้วหายเข้าโรง)
288 ฉากที่ 2 พลับพลาในอุทยาน ปี่พาทย์ทำเพลง เข้าม่าน (พระเจ้ากรุงพาราณสี ประทับบนตั่งทอง) (อำมาตย์ผู้ใหญ่ นั่งตามตำแหน่ง) (ม่านเปิด) ร้องเพลง สารถี เมื่อนั้น องค์กษัตริย์ พาราณสี มีสง่า ประทับใน สุวรรณ พลับพลา พร้อมหมู่ มาตยา บังคมคัล ร้องเพลง สามไม้กลาง คำนึงถึง สารตรา จารึกไว้ ที่ใน สุพรรณบัฏ กษัตริย์สรรค์ ณ บุเรศ เขตแคว้น หิมวันต์ ทัณฑกะ อารัญ บรรพตา มีนกยูง สีทอง ผ่องพิลาศ ผู้ได้ลิ้ม รสชาติ เนื้อปักษา อายุ จะยืนยง วัฒนา ไม่ปลิดปลด สังขาร์ ชีวาลัย ร้องเพลง ร่ายนอก จริงเท็จ อย่างไร ใคร่รู้ อยากจะดู ให้เห็น สิ้นสงสัย พลางมี พระดำรัส ตรัสไป กับอำมาตย์ ผู้ใหญ่ ทันที เจรจา กษัตริย์ นี่แน่ะท่านอำมาตย์ จงรีบไป เลือกคัด จัดหา พรานป่า กล้าเก่ง เต็มที่ เฉลียวฉลาด ปราดเปรื่อง ปัญญาดี เข้าไป พนาลี หิมพานต์ จับสุวรรณ มยุรา มาให้ได้ เราใคร่ จะกินเนื้อ ดังว่าขาน ผู้ใด จับได้ สำเร็จการ บำนาญ รางวัล มากมี ร้องเพลง ร่ายนอก บัดนั้น อำมาตย์ รับสั่ง ใส่เกศี คลานคล้อย ออกมา ทันที จรลี มุ่งหน้า หาพรานไพร ปี่พาทย์ทำเพลง เชิด (ม่านปิด)
289 (อำมาตย์ออกมารำหน้าม่านตามกระบวนท่า แล้วหายเข้าโรง) ฉากที่ 3 ป่าหิมพานต์ (นายพราน และนางนกยูงมาถึงบริเวณหน้าถ้ำนกยูงทอง) ปี่พาทย์ทำเพลง เชิด (ต่อเนื่องมาจากฉากที่ 2) (ม่านเปิด) (นายพรานป้องหน้า) ร้องเพลงพม่าฉ่อย ดาวเดือน เคลื่อนคล้อย โพยมหน สุริยน ขึ้นเยี่ยม เหลี่ยมไศล มาถึง ซึ่งป่า พนาลัย เขตใกล้ คูหา นกยูงทอง พรานพราง กับดัก ปักบ่วง ผูกห่วง วางแนว แคล่วคล่อง ให้นางนก ใกล้ห่วง บ่วงคล้อง แลลอด สอดส่อง ด้วยมารยา ร้องเพลง ร่ายนอก นายพราน ดีดนิ้ว เป็นอาณัติ นางนกร้อง ก้องชัด ไพรพฤกษา กอกกอกกอก กระโต้งฮง สะท้อนมา ไปถึงห้อง คูหา ยูงสุวรรณ กิเลสกาม ที่ระงับ บังคับไว้ ประดุจไฟ ปลดปลิด จิตกระสัน มาตุคาม มหาภัย พรหมจรรย์ รีบผายผัน โผผิน บินมา ปี่พาทย์ทำเพลง รัวสามลา (ลา3) (นกยูงทองโผถลามาหานางนกยูง เข้าเกี้ยวพาราสี) (นายพรานส่งสัญญาณให้นางนกหลอกล่อไปใกล้บ่วง) ร้องเพลง เชิดจีน (ตัว 1) บัดนั้น พรานไพร พอจิต เป็นหนักหนา ปรบมือ เป็นจังหวะ สัญญาณ์ ให้นกนาง ลีลา ลวงใจ ปี่พาทย์ทำเพลง เชิดจีน (ตัว1) (นางนกยูง รำหลอกล่อนกยูงทอง โดยมีนายพรานแอบให้อาณัติสัญญาณ) ร้องเพลง เห่เชิดฉิ่ง คอยดำเนิน เดินตาม ไม่คร้ามครั่น ใกล้กระชั้น บ่วงบาศ ไม่หวาดไหว ความประมาท เลินเล่อ เผลอไป เหยียบยัน เข้าใน บ่วงกล
290 ปี่พาทย์ทำเพลง รัว (สั้นๆ) (นกยูงทอง หลงเสน่ห์นางนกยูง เผลอก้าวเท้าเข้าไปในบ่วงบาศ) (นางนกยูงบินหายเข้าโรง) ร้องเพลง ร่ายรุด บ่วงรัด มัดเท้า ไม่ก้าวได้ ตกใจ ลนลาน สับสน ส่งเสียง กัมปนาท อึงอล ดิ้นรน ดังจะสิ้น ชีวี ปี่พาทย์ทำเพลง โอด (นกยูงทองพยายามแก้บ่วงออก แต่ก็แก้ไม่ได้) ร้องเพลง จีนขวัญอ่อน บัดนั้น พรานไพร อยู่ใต้ ร่มพฤกษี แลเห็น มยุเรศ โศกี ในฤดี นึกประหวั่น พรั่นใจ กระทำสัตว์ ผู้มีศีล สิ้นสติ หมดสิริ มัวหมอง ไม่ผ่องใส จำเรา จะปล่อย ให้พ้นภัย จึงเข้าไป ปลดห่วง บ่วงพัน (นายพราน ถือสัมภาระ มุ่งตรงไปหานกยูงทอง) ร้องเพลง ร่ายนอก เมื่อนั้น โมระ โพธิสัตว์ ยังเสียขวัญ สิ้นกำลัง กล่าวคำ จำนรรจ์ กับพรานไพร ใจฉกรรจ์ ทันที เจรจา (นายพรานหยิบมีดเล็กในย่าม ออกมา) นกยูงทอง ท่านผู้เจริญ ได้โปรดเว้นชีวิตข้าเถิด หากหมายได้สมบัติใด จงจับตัวข้าเป็นๆ ไปถวาย แด่พระราชา พระองค์จักปูนบำเหน็จแก่ท่านอย่างแน่แท้ แก้วแหวนเงินทองหรือของ มีค่าใด ๆ ที่ท่านปรารถนา ก็ทูลขอต่อพระราชาได้ทุกสิ่ง นายพราน ข้าหาได้ต้องการแก้วแหวนเงินทอง หรือของมีค่าใดไม่ นกยูงทอง ท่านต้องการชีวิตข้าหรืออย่างไร (นายพรานค่อยๆ ตัดบ่วงที่พันขานกยูงทอง) (นายพราน และนกยูงทอง ค่อยๆ เดินไปเจรจากันหน้าม่าน) (ม่านปิด)
291 นายพราน หากข้าใคร่หมายได้ชีวิตแล้วไซร้ แต่เพียงยูงทองต้องบ่วงบาศพันธนาการ อยู่ห่างตัว ไม่กี่ศอก ไหนเลยจะพ้นคมศรข้าไปได้ นกยูงทอง ท่านผู้เจริญ แม้ภายนอกท่านดูเหี้ยมโหดน่าหวาดกลัว แต่ภายในจิตใจท่านช่างงดงาม ยิ่งนัก นายพราน ผู้คนล้วนมองกันแต่เพียงภายนอก จนบางครั้งไม่ยอมให้โอกาสอีกฝ่ายได้แสดงน้ำใส ใจจริงข้าเป็นนายพราน สัตว์ทั้งหลายก็ย่อมหวั่นหวาดเกรงข้าจะทำปาณาติบาตฆาต สังหาร ทั้ง ๆ แท้ที่จริง หากไม่จำเป็นแก่ปากท้องแล้ว แม้มดตัวน้อยข้าก็มิเคยทำร้าย นกยูงทอง ท่านเป็นผู้เห็นชอบในทำนองคลองธรรม รู้ดี รู้ชั่วแล้ว ผู้มีสัมมาทิฏฐิย่อมหลุดพ้น ดุจท่านปลดพันธนาการให้ข้าหลุดพ้นบ่วงบาศนี้และเพื่อเป็นการตอบแทนท่าน ท่านต้องการสิ่งใด นายพราน ข้ามิได้ต้องการสิ่งใดดอก แต่ติดด้วยพระราชประสงค์ของราชาที่ต้องการตัวเจ้ หาไม่ ข้าคงปล่อยเจ้ากลับไปดังเดิม หากต้องการตอบแทนข้าเจ้าจงตามข้าเข้าไปในวังเถิด นกยูงทอง ได้สิ ข้าจะตามท่านเข้าไปในวังบัดนี้ ปี่พาทย์ทำเพลง เชิด (นายพราน ชวนนกยูงทองเข้าไปในวัง รำตามกระบวนท่า แล้วหายเข้าโรง) ฉากที่ 4 ปราสาทพระเจ้าพาราณสี ปี่พาทย์ทำเพลง สี่บท (พระเจ้าพาราณสี ประทับบนพระแท่น กลางเวที) (ด้านขวาของเวทีมีตั่งทองตั้งไว้ สำหรับให้นกยูงทองนั่ง) (นกยูงทอง ยืนอยู่ด้านซ้ายของเวที) (ม่านเปิด) ร้องเพลงสี่บท เมื่อนั้น จอมกษัตริย์ ขัตติยา พาราณสี ชื่นชม สมถวิล ยินดี ได้มยูร สกุณี มาครอบครอง (พระราชา เสด็จลงมาชมโฉมนกยูง ตามกระบวนท่า)
292 ร้องเพลง จระเข้ขวางคลอง เพ่งพินิจ พิศชม รูปสมบัติ สารพัด บริสุทธิ์ ผุดผ่อง ขนสลับ เลื่อมเหลือง เรืองรอง เนตรทั้งสอง คมขำ อำไพ สองปีก พาดริ้วด้วยสีชาด สองเท้า นพมาศ พิสมัย งามประเสริฐ เลิศลบ ภพไตร กว่าสัตว์ ใดใด ทุกเขตคัน (พระราชา กลับไปประทับบนบัลลังก์) ร้องเพลง ร่ายนอก แล้วตรัสเชิญ สุโนก โพธิสัตว์ ไปยัง อาสน์รัตน์จัดสรร โมระ กรีดกราย พรายพรรณ ขึ้นนั่ง แท่นสุวรรณ อลงการ์ เมื่อนั้น พญามยุระปักษา จึงมีมธุรสพจนา ทูลถามราชาทันที ข้าแต่มหาราชผู้ยิ่งใหญ่ เหตุไฉนจับข้ามาที่นี่ พระประสงค์สิ่งใดอย่างไรมี โปรดตอบ วจีตามจริงไป ร้องเพลง กล่อมพญา เมื่อนั้น จอมกษัตริย์ จึ่งแจ้ง แถลงไข แต่โบราณขานข่าว กล่าวไว้ ผู้ใดได้กินนกยูงทอง จะยืนยงคงมั่นชันษา ไม่ชแร แก่ชราหายหม่นหมอง เราประสงค์ใคร่ชิมลิ้มลอง เนื้อของตัวเจ้าให้เข้าการ เจรจา นกยูงทอง ราชะ ตัวข้าพเจ้าเองกำลังจะตาย ถ้าเนื้อของข้าพเจ้าหรือสัตว์ทั้งหลายวิเศษจริง ทำไมสัตว์เหล่านั้นต้องตายกลายเป็นอาหารของมนุษย์เล่าสัตว์ทั้งหลายกินเนื้อตัวเอง ไม่ดีกว่าหรือเพื่อจะได้เป็นอมตะที่แท้ไม่มีใครสามารถล่วงพ้นความตายไปได้ ไม่ว่า คนหรือสัตว์ในโลกนี้ไม่มีสัตว์วิเศษ ขอพระองค์อย่าได้เชื่อตามนั้นเลย กรรมหนักจะ ตกแก่พระองค์
293 ร้องเพลงเขนง จงตั้งจิต ถวายทาน การกุศล เกิดมงคล คุณค่า มหาศาล ดุจบันได เสริมสร้าง ทางนิพพาน กุศลทาน แผ่ไป ด้วยเมตตา บำเพ็ญ เบญจศีล เบญจธรรม โน้มนำ ความสุข สิ้นทุกขา มีสติ สมาธิ ปัญญา พระราชา โปรดระลึก ตรึกไตร ร้องเพลง เขมรโพธิสัตว์ เมื่อนั้น พระผู้ผ่าน พาราณสี ทรง เลื่อมใส ดั่งได้น้ำ อมฤต ชโลมใจ ตระหนักจิต คิดได้ ด้วยศรัทธา พลางมีพจนะ มธุรส เราขอปลด ปล่อยพญาปักษา ประกาศให้ ปวงนิกร ทั้งพารา จงเมตตา ต่อสัตว์ ทั่วบุรี ร้องเพลงแขกบรเทศ เมื่อนั้น โมระ โพธิสัตว์ เกษมศรี อำนวยพร พิพัฒน์สวัสดี ขอภูมี จงสุข สถาวร บารเมศแผ่ไป ทั่วทิศา พระบุญญา เรืองจรัส ประภัสสร ว่าพลางลาองค์ ภูธร กลับสู่ สิงขร หิมวันต์ ปี่พาทย์ทำเพลง แขกบรเทศ (ต่อ) (พระราชา เชิญนกยูงทองกลับสู่ถ้ำทัณฑกะ) (นกยูงทองลาพระราชา ลงจากเตียง ออกมารำหน้าม่าน) (ม่านปิด) ปี่พาทย์ทำเพลง ตระพญานกยูงทอง (นกยูงทองรำตามกระบวนท่า แล้วหายเข้าโรง)
294 ฉากที่ 5 ระบำสรรเสริญโมรปริตร ปี่พาทย์ทำเพลง ครอบจักรวาล (ม่านเปิด) (เหล่าเทพบุตรออกรำตามกระบวนท่า แล้วนั่งตามตำแหน่ง) ร้องเพลง ครอบจักรวาล ประนมหัตถ์ นมัสการ ขึ้นเหนือเกล้า พระผู้มี พระภาคเจ้า อรหันต์1 พระผู้ทรง ปัญญา ค่าอนันต์ ประสิทธิ์สรรค์ ธรรมประเสริฐ เลิศโลกี ผ่องพิสุทธิ์ดุจดวง ภาณุมาศ ฉายแสงสาด แจ่มจรัส รัศมี แสงแห่งธรรม ส่องสว่าง กลางฤดี ค้ำจุน หนุนชีวี ไม่มืดมน ร้องเพลง เวสสุกรรม เดชะ โมรปริตร มนต์ศักดิ์สิทธิ์ ฝ่ายกุศล อภิบาล บันดาลดล ให้รอดพ้น ผองภัยพาล ปกปัก พิทักษ์ไทย หลอมรวมใจ สมัครสมาน ศาสน์กษัตริย์ ธำรงนาน ชาติสุขศานต์ นิรันดร์เทอญ ปี่พาทย์ทำเพลง ตระเทวาประสิทธิ์ (เหล่าเทพบุตรรำตามกระบวนท่า แล้วจบเป็นภาพนิ่ง) (นกยูงทองออกในเพลงรัว ยืนบนตั่งกลางเวทีด้านหลังเป็นภาพนิ่ง ฉากพระอาทิตย์แรกขึ้น) (ม่านปิด) จบการแสดง 1 อ่านว่า อะ-ระ-หัน
295 ภาคผนวก ข การแปลผลการคำนวณค่าดัชนีของความสอดคล้อง (Index of ltem-Objective Congruence : IOC)
296 ผลการตรวจสอบหาค่าดัชนีความสอดคล้อง (IOC) แบบประเมินคุณภาพผลงานละครรำ เรื่อง บ่วง โดย ผู้ช่วยศาสตราจารย์ วรางคณาวุฒิช่วย หลักสูตรศิลปะดุษฎี สาขานาฏศิลป์ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ รายละเอียด วิทยานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต ชื่อ ละครรำ เรื่อง บ่วง มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อสร้างสรรค์ละครรำ เรื่อง บ่วง 2) เพื่อประเมินคุณภาพและความคิดเห็นของผู้ชมที่มีต่อละครำ เรื่อง บ่วง โดยแบบประเมินผลงาน ละครรำ เรื่อง บ่วง แบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือ 1) แบบสอบถามความพึงพอใจที่มีเกณฑ์การประเมินระดับความพึงพอใจ ตั้งแต่ 1-5 คะแนน โดยให้ระดับความพึงพอใจมาก ที่สุด 5 คะแนน และลดหลั่นความพึงพอใจถึงระดับน้อยที่สุด 1 คะแนน 2) แบบแสดงความคิดเห็น และข้อเสนอแนะ เป็นแบบแสดงความคิดเห็นปลายเปิดเพื่อใช้ผู้ชมได้แสดงความคิดเห็น และ ข้อเสนอแนะอย่างอิสระ คำชี้แจง : โปรดใส่ ลงในระดับความคิดเห็นที่สอดคล้องกับประเด็นคำถามเพื่อใช้ในการตรวจสอบคุณภาพแบบประเมินคุณภาพ ผลงานละครรำ เรื่อง บ่วง โดยให้เกณฑ์ในการตรวจพิจารณาข้อคำถาม ดังนี้ +1 เห็นด้วย 0 ไม่แน่ใจ -1 ไม่เห็นด้วย ข้อที่ ประเด็นคำถาม ระดับความพึง คิดเห็นของ ผู้เชี่ยวชาญ รวม IOC ความหมาย คน ที่ 1 คน ที่ 2 คน ที่ 3 1. แนวคิดการแสดง 1. การแสดงเป็นการอนุรักษ์ สืบทอด พัฒนาละครรำ ชาดกจากพระไตรปิฎกได้ อย่างชัดเจน +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 2. การแสดงความสุนทรียในละครรำได้ อย่างชัดเจน +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้
297 ข้อที่ ประเด็นคำถาม ระดับความพึง คิดเห็นของ ผู้เชี่ยวชาญ รวม IOC ความหมาย คน ที่ 1 คนที่ 2 คนที่ 3 3. เรื่องราวที่นำมาแสดงสามารถบูรณาการ กับศิลปะการแสดงละครได้อย่างเหมาะสม มีความน่าสนใจ ชวนติดตาม +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 2. รูปแบบการแสดงและเพลงประกอบการแสดง 1. รูปแบบการแสดง “เจรจา รำ ระบe” มี ความเหมาะสมกับละครรำ เรื่อง บ่วง +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 2. รูปแบบของเพลงมีบูรณาการเพลงที่ หลากหลาย เหมาะสมกับแนวคิดละครรำ เรื่อง บ่วง +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 3. รูปแบบของเพลงที่สร้างสรรค์ขึ้นใหม่ มี ความไพเราะ เหมาะสม +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 3. องค์ประกอบการแสดง 1. บทละคร 1. เนื้อเรื่องและบทละครที่ประพันธ์ขึ้นใหม่ มีเนื้อหาที่น่าสนใจ เหมาะสมแก่การแสดง +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 2. บทร้องมีความสอดคล้องเหมาะสมกับ เนื้อเรื่องและการแสดง +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 3. บทละครใช้ภาษาไพเราะสละสลวยเสนอ ข้อคิดสู่ผู้ชม ได้อย่างชัดเจนตรงประเด็น +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 2. ผู้แสดง 1. การคัดเลือกผู้แสดงมีบุคลิกและทักษะ การแสดงเหมาะสมกับบทบาทตัวละคร +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 2. ผู้แสดงสามารถถ่ายทอดเรื่องราวและ อารมณ์ตามบทบาทได้อย่างดี +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 3. องค์รวมของผู้แสดงมีความเหมาะสม ทำ ให้ผู้ชมเกิดความสนใจติดตามการแสดงได้ อย่างต่อเนื่อง +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้
298 ข้อที่ ประเด็นคำถาม ระดับความพึงคิดเห็น ของผู้เชี่ยวชาญ รวม IOC ความหมาย คนที่ 1 คนที่ 2 คนที่ 3 3. ด น ต รี และเพลง ประกอบกา รแสดง 1เพลงในการแสดงเหมาะสมกับอารมณ์ สอดคล้องกับการดำเนินเรื่อง +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 2. ดนตรีประกอบการแสดงมีความไพเราะ สื่อสารอารมณ์ตามบทละครได้อย่างชัดเจน +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 3. ดนตรีและเพลง มีความไพเราะ เหมาะสมกับผู้ชมยุคปัจจุบัน +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 4. ลีลา ท่าทาง ประกอบ การแสดง 1.การออกแบบลีลาท่าทางของผู้แสดงที่ ประกอบด้วยท่าทางธรรมชาติ และท่า นาฏศิลป์ไทยมีความเหมาะสม +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 2. การออกแบบลีลาท่าทาง เหมาะสมกับ การรำในละครรำ +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 3. องค์รวมของท่าทางประกอบแสดง +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 5. เครื่ อ ง แต่งกาย 1. เครื่องแต่งกายมีความเหมาะสมกับเนื้อ เรื่อง +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 2. เครื่องแต่งกายมีความสอดคล้องกับยุค สมัยชัดเจน +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 3. เครื่องแต่งกายมีความสวยงามในการใช้สี การออกแบบทรงผม เครื่องประดับ สอดคล้องกันบทบาทตัวละคร +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 6. ฉากและ อ ุ ป ก ร ณ์ ประกอบกา รแสดง 1.นำสื่อเทคโนโลยีสมัยใหม่ (โครมาคีย์) มา บูรณาการกับกายถ่ายทำและตัดต่อละคร เพลงได้อย่างเหมาะสม +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 2. ฉากประกอบการแสดงมีความเสมือน จริงสอดคล้องกับบทละคร +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 3. ฉากและอุปกรณ์ประกอบการแสดง ส่งเสริมเนื้อเรื่องให้มีความสมบูรณ์ยิ่งขึ้น +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้
299 ข้อที่ ประเด็นคำถาม ระดับความคิดเห็น ของผู้เชี่ยวชาญ รวม IOC ความหมาย คนที่ 1 คนที่ 2 คนที่ 3 4. องค์รวมของผลงาน 1. แนวคิดในการสร้างสรรค์งานถ่ายทอดสู่ การแสดงได้อย่างชัดเจน +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 2. ระยะเวลาที่ใช้แสดงมีความเหมาะสม +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 3. การใช้พื้นที่ในการแสดงมีความสัมพันธ์ สอดคล้องกับท่าทาง จังหวะ เพลง และ เครื่องแต่งกาย +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 4. องค์ประกอบการแสดงมีความสอดคล้อง เหมาะสมอย่างเป็นเอกภาพ +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 5. การแสดงส่งผลให้ท่านตระหนักถึงการ อนุรักษ์ศิลปะการแสดงละครรำ +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 6. การแสดงส่งผลให้ท่านเรียนรู้และเข้าใจ ที่มาของตำนานโมรปริตร +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 7. การแสดงส่งผลให้ท่านเรียนรู้บทสวด ตำนานพระปริตร +1 0 +1 2 0.67 ใช้ได้ 8. การแสดงเป็นส่วนหนึ่งในการส่งเสริม หลักธรรมคำสอน จากตำนานโมรปริตร +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 9. ภาพรวมของการแสดงละครรำ เรื่อง บ่วง +1 +1 +1 3 1 ใช้ได้ 10. การแสดงส่งผลให้ท่านเรี ย น รู้ พระไตรปิฎกก 0 +1 +1 2 0.67 ใช้ได้ รวม 33 33 34 100 33.34 ใช้ได้ ความคิดเห็นหรือข้อเสนอแนะเพิ่มเติม
300 ภาคผนวก ค การประชุมสนทนากลุ่มย่อย (Focus Group)
301 (1) (2) (1) (2) (3) (4) (3) (4) ภาพที่25 การประชุมสนทนากลุ่มย่อย (Focus Group) (1) การประชุมสนทนากลุ่มย่อย 1 (2) การประชุมสนทนากลุ่มย่อย 2 (3) การประชุมสนทนากลุ่มย่อย 3 (4) การประชุมสนทนากลุ่มย่อย 4 ที่มา: ผู้วิจัย
302 (1) (2) (3) (4) ภาพที่26 การประชุมสนทนากลุ่มย่อย (Focus Group) (1) การประชุมสนทนากลุ่มย่อย 1 (2) การประชุมสนทนากลุ่มย่อย 2 (3) การประชุมสนทนากลุ่มย่อย 3 (4) การประชุมสนทนากลุ่มย่อย 4 ที่มา: ผู้วิจัย
303 ภาคผนวก ง สูจิบัตรละครร้องรำเรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร
304 (1) (2) (3) (4) (5) (6) ภาพที่27 สูจิบัตรละครร้องรำเรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร (หน้าที่ 1 – 6) (1) สูจิบัตรหน้าที่ 1 (2) สูจิบัตรหน้าที่ 2 (3) สูจิบัตรหน้าที่ 3 (4) สูจิบัตรหน้าที่ 4 (5) สูจิบัตรหน้าที่ 5 (6) สูจิบัตรหน้าที่ 6 ที่มา: ผู้วิจัย
305 (1) (2) (3) (4) (5) (6) ภาพที่ 28 สูจิบัตรละครร้องรำเรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร (หน้าที่ 7 – 12) (1) สูจิบัตรหน้าที่ 7 (2) สูจิบัตรหน้าที่ 8 (3) สูจิบัตรหน้าที่ 9 (4) สูจิบัตรหน้าที่ 10 (5) สูจิบัตรหน้าที่ 11 (6) สูจิบัตรหน้าที่ 12 ที่มา: ผู้วิจัย
306 (1) (2) (3) (4) (5) (6) ภาพที่ 29 สูจิบัตรละครร้องรำเรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร (หน้าที่ 13 – 18) (1) สูจิบัตรหน้าที่ 13 (2) สูจิบัตรหน้าที่ 14 (3) สูจิบัตรหน้าที่ 15 (4) สูจิบัตรหน้าที่ 16 (5) สูจิบัตรหน้าที่ 17 (6) สูจิบัตรหน้าที่ 18 ที่มา: ผู้วิจัย
307 (1) (2) (3) (4) (5) (6) ภาพที่ 30 สูจิบัตรละครร้องรำเรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร (หน้าที่ 19 – 24) (1) สูจิบัตรหน้าที่ 19 (2) สูจิบัตรหน้าที่ 20 (3) สูจิบัตรหน้าที่ 21 (4) สูจิบัตรหน้าที่ 22 (5) สูจิบัตรหน้าที่ 23 (6) สูจิบัตรหน้าที่ 24 ที่มา: ผู้วิจัย
308 (1) (2) (3) (4) (5) (6) ภาพที่ 31 สูจิบัตรละครร้องรำเรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร (หน้าที่ 25 – 30) (1) สูจิบัตรหน้าที่ 25 (2) สูจิบัตรหน้าที่ 26 (3) สูจิบัตรหน้าที่ 27 (4) สูจิบัตรหน้าที่ 28 (5) สูจิบัตรหน้าที่ 29 (6) สูจิบัตรหน้าที่ 30 ที่มา: ผู้วิจัย
309 ภาคผนวก จ ประมวลภาพการแสดงละครรำ เรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร
310 (1) (2) (3) (4) ภาพที่32 การฝึกซ้อมละครรำ เรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร (1) การฝึกซ้อมละครรำ เรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร (2) การฝึกซ้อมละครรำ เรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร (3) การฝึกซ้อมละครรำ เรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร (4) การฝึกซ้อมละครรำ เรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร ที่มา: ผู้วิจัย
311 (1) (2) (3) (4) ภาพที่33 การฝึกซ้อมละครรำ เรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร (1) การฝึกซ้อมละครรำ เรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร (2) การฝึกซ้อมละครรำ เรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร (3) การฝึกซ้อมละครรำ เรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร (4) การฝึกซ้อมละครรำ เรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร ที่มา: ผู้วิจัย
312 (1) (2) (3) (4) ภาพที่34 การฝึกซ้อมละครรำ เรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร (1) การฝึกซ้อมละครรำ เรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร (2) การฝึกซ้อมละครรำ เรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร (3) การฝึกซ้อมละครรำ เรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร (4) การฝึกซ้อมละครรำ เรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร ที่มา: ผู้วิจัย
313 ภาคผนวก ฉ แบบประเมินคุณภาพผลงานละครรำ เรื่องบ่วง ตามเค้าโครงตำนานโมรปริตร
314
315
316
317 ประวัติผู้วิจัย ชื่อ – ชื่อสกุล นางวรางคณา วุฒิช่วย วัน เดือน ปีเกิด 18 มิถุนายน 2511 สถานที่เกิด จังหวัดเชียงราย ที่อยู่ปัจจุบัน เลขที่ 784 หมู่ 18 ตำบลขามใหญ่ อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี 34000 ตำแหน่ง ตำแหน่งบริหาร ผู้ช่วยอธิการบดีฝ่ายศิลปวัฒนธรรม หน่วยงานที่สังกัด มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี ประวัติการศึกษา พ.ศ. 2530 ประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง (ปวส.) วิทยาลัยนาฏศิลปเชียงใหม่ พ.ศ. 2532 ศึกษาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชานาฏศิลป์ สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล พ.ศ. 2544 ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการพัฒนาสังคม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ (NIDA) พ.ศ. 2566 ศิลปดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชานาฏศิลป์ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์