ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 121 Nutritional Problems in Asia and Building a Sustainable Dietetic System Dr.Teiji Nakamura President, Japan Dietetic Association Asia is the hottest and most turbulent region in the world, with rapid economic development, widening economic disparities, strained international relations, environmental degradation, and population change and migration. Hunger due to poverty and civil wars is occurring, while obesity and non-communicable diseases are increasing in wealthy and urban areas, causing complex and diverse nutritional problems. However, many countries have neither the nutrition policies to solve these problems nor the dietitians to provide practical leadership. Even when they do exist, their numbers are small, their social reputation is low, and in many countries the dietitian system has not grown to become an integral part of society. In fact, Japan has had a similar history. However, after many ”trial and eras” over the past 100 years, RD was clearly defined as a medical profession in the Medical Service Act last year, and their assignment to hospital wards was incorporated into the additional conditions for basic hospitalization charges in medical reimbursement. Nutritional management in the acute phase, perioperative phase, and rehabilitation were also included in the additional fees. In other words, a system was established whereby hospitals could increase their revenues by employing dietitians. The same applies to nursing care fees for welfare facilities. The challenge for dietitians in Asia is to create a society in which dietitians are placed in all areas related to nutrition and diet, such as government, hospitals, schools, welfare facilities, companies, and local communities, and where dietitians become an integral part of society and people have access to healthy food and proper nutrition no matter where they live. This is to create a society where people have access to healthy food and proper nutrition no matter where they live.
122 Vol. 44, No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 123 What is the Next Path of Asian Dietetic Profession? Mdm Mary Easaw CVSKL Hospital, PICASO Hospital, Kuala Lumpur Adjunct Senior Lecturer, Monash University, Kuala Lumpur The Asian Federation of Dietetics Association was formed in 1991 with the aim to pursue the advancement pf applied nutrition and dietetic practice in order to better nutrition status for the population of Asia. However, there are challenges faced by dietitians of each Asian countries. Asian Dietetics has come a long way. Many Asian countries have now registered their dietitians with professional licensing, academia has improved the modules and specific training are now available for dietitians who are interest in certain specialty such as renal and diabetes. In this presentation I would like to recommended three aspects to move forward in the path of Asian Dietetic Profession. The first is mentoring the younger dietitians and the second one will be building up entrepreneurship and the last one will be educating the population on modification of traditional Asian recipes. Mentoring Mentoring is important due to the immaturity of the dietitian profession in Asia. It is important that the education and training received from the institution becomes practical at their workplace. Mentoring is when someone senior shares their knowledge, skills, and experience with another younger person to help them to progress. A mentoring program is a structured initiative designed to pair experienced individuals with less experienced ones to provide guidance, support and knowledge transfer. A mentor program benefits professionals by allowing them to: • Contribute to the professional development of the future HR workforce. • Identify potential interns and new hires for their organization. • Assist younger dietitians in beginning of successful careers. • Give something back to the profession. Building Entrepreneurship Entrepreneurial skills and mindset are increasingly important for dietetic graduates or professionals so that they can innovate and capitalize on existing and emerging opportunities and solve complex problems. Entrepreneurship does not necessarily mean starting their own business. Instead, it could be: Working as a consultant dietitian for hospitals. Creating meal plans for facilities. Completing nutrient analysis of cycle menus for organizations. Consulting at a long-
124 Vol. 44, No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association term care facility. Picking up a part time position at another facility or nutrition blogging and nutrition public speaking Modification Of Traditional Asian Recipes This is important as most of us enjoy our mother’s cooking. When we think of Asian cuisine, we think of dishes that are exotic, delicious, and rich in flavors and spices. Garlic, coriander, chili peppers, cinnamon, cardamom, cumin, ginger, and anise are commonly used to give the Asian cuisine a classical flavor. Herbs such as parsley, basil, and mint, on the other hand, will provide fresh and a distinct flavor to the dishes. Coconut milk and oil is also used in most traditional dishes and dietitians need the skill to modify the recipes. The above will be discussed at the AFDA forum at the conference.
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 125 What is the Next Path of Asian Dietetic Profession? Asst. Prof. Dr. Chanida Pachotikarn President of Thai Dietetic Association While I can't definitively say what the next single path will be, there are several exciting trends and challenges that will likely shape the future of the Asian dietetic profession: 1. Integrating dietetics with lifestyle medicine which approach goes beyond just food and considers factors like sleep, physical activity, and stress management for a holistic approach to health. Asian dietitians can position themselves as key players in this by developing expertise in these areas. 2. Public Health and Community Nutrition: There's a growing focus on preventive healthcare and promoting healthy eating habits at the population level. Asian dietitians can contribute by developing and implementing public health programs, working with schools and communities, and advocating for healthy food policies such as Local Asian Healthy Recipes for NCDs Prevention. 3. Technological Advancements: Telehealth, nutrition apps, and wearable technology are all transforming healthcare. Asian dietitians can leverage these tools to reach more patients, provide remote consultations, and personalize dietary plans. 4. Specialization and Research: Asian dietitians can specialize in areas like geriatrics, pediatrics, sports nutrition, or renal disease. Additionally, contributing to research and staying updated on the latest scientific findings will be crucial for advancing the profession. 5. Sustainable Food Systems Development: Asian dietitians can develop strategies for reducing food waste at all levels, from consumers to food service establishments. They can champion the concept that healthy diets can also be sustainable, encouraging a holistic approach to food choices.
126 Vol. 44, No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association The Asian Federation of Dietetic Associations (AFDA) can play a key role in supporting these developments by facilitating knowledge exchange and collaboration between Asian countries. Advocating for the value of dietitians in healthcare systems as well as promoting research and education. With these, Asian dietitians can ensure they remain at the forefront of promoting healthy eating to prevent diseases, improving public health in the region, personalized dietary plans for patients with specific health conditions and improving quality of life through evidence-based nutrition and dietetic practices.
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 127 Chrononutrition and Obesity Maj. Gen. Assoc. Prof. Apussanee Boonyavarakul Phramongkutklao Hospital The pathogenesis of obesity is complex, with multifaceted interactions between an individuals’ genetics and the environment. Lifestyle interventions have been the focus of weightloss strategies with limited success and issues with long-term compliance.1 Concept of chrononutrition emerged in the early 2000s, it has been widely recognized that not only the quantity and quality of food but also the timing of eating is important for maintaining metabolic health. Body clocks, present in virtually each cell in the body, synchronise all physiological and biochemical processes to the external environment of light/ dark cycles, temperature and food availability. The circadian clock in mammals is composed of two subsystems: the core and the peripheral clocks. The core circadian clock is situated in the anterior hypothalamus and includes the suprachiasmatic nucleus (SCN), composed of about 20,000 neurons, light and food are predominant external environment time cues (zeitgeber) that maintain an organism’s proper timekeeping.2 The circadian cycle for humans has an average period of 24.2 h, short-term disturbance being called circadian disruption. Long-term disturbances leading to adaptations with or without a negative impact on health are termed chronodisruption and chronodisturbance, respectively.1 Chrononutritional approaches have the ability to reverse deleterious chronodisruptive rhythms.There are maay evidence establishing the role of chronodisruption and associated higher BMI and worse metabolic health outcomes. Dahsti HS, et al found that after 19 week of program, participants (N = 3,362 adult , age: 41 (+14) y, 79.2% women, BMI: 31.05 (+5.58) kg/m2 ) with median for the midpoint of meal intake was used to stratify participants into early (before 14:54) and late (after 14:54) eaters. Late eaters had higher BMI, higher concentrations of triglycerides, and lower insulin sensitivity compared with early eaters (all P <0.05) prior to intervention. The possible mechanism may be leptin level in the morning are higher in late eaters, thus the late eater less appetite and trend to have breakfast later 3 and some data demonstrate participants who had a long fasting duration grater than equal to 11.20 hours (median), the amplitude was double compared with in those that had short fasting duration (*P < .05)4 Time-restricted eating (TRE) is a dietary intervention to restrict time for food consumption. TRE generates prominent feeding-fasting cycles and enhances the robustness or amplitude of
128 Vol. 44, No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association circadian rhythms at the molecular and behavioral levels.5 Food consumption at inappropriate daily timing leads to weight gain. Circadian clock remodeling by TRE improves metabolic health and circadian rhythms. Meta-analysis found that early TRE and later TRE both elicited moderate reductions in body weight and insulin resistance (IR) (homeostasis model assessment of IR) when compared to non-TRE. Early TRE showed more effectiveness than later TRE in improving IR, but no statistically significant difference was detected in weight loss. Data about meal timing, breakfast is considered the most important meal of the day. When daily caloric intake is spread over 3 meals, greater intake in the morning (big breakfast) rather than in the evening (big dinner) entrains clock gene oscillations and benefits weight loss.2,6 Future research should determine when a preferential daily timing of different nutrient consumption is and how individual chronotype affects time-of-day specificity to establish personalized chrononutritional interventions. References 1. A hluwalia AK. Chrononutrition—When We Eat Is of the Essence in Tackling Obesity. Nutrients 2022, 14, 5080. https://doi.org/10.3390/nu14235080 2. Sato T and Sato S. Mini-Review Circadian Regulation of Metabolism: Commitment to Health and Diseases. Endocrinology, 2023, 164, 1–12 3. Dashti HS, Abrllan PG, Qian J, et al. Late eating is associated with cardiometabolic risk traits, obesogenic behaviors, and impaired weight loss. Am J Clin Nutr 2020 Oct 6;113(1):154-161. 4. Amador MA, Zambrano C, Kulyte A, Luján J, Hu K, et al. Circadian Rhythms in Hormonesensitive Lipase in Human Adipose Tissue: Relationship to Meal Timing and Fasting Duration. The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism, 2020, Vol. 105, No. 12, e4407–e4416. 5. Manoogian ENC, Chow LS, Taub PR, et aal. Time-restricted Eating for the Prevention and 6. Management of Metabolic Diseases. Endocrine Reviews, 2022, Vol. 43, No. 2, 405–436. 7. Young IE, Poobalan A, Steinbeck K. Distribution of energy intake across the day and weight loss: A systematic review and meta-analysis. Obesity Reviews. 2023;24:e13537
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 129
130 Vol. 44 No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 131
132 Vol. 44 No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 133
134 Vol. 44 No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 135
136 Vol. 44 No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 137
138 Vol. 44 No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 139
140 Vol. 44 No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 141
142 Vol. 44 No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 143
144 Vol. 44 No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 145
146 Vol. 44 No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 147
148 Vol. 44 No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 149 โรคตับคั ่งไขมัน (Metabolic Dysfunction-Associated Steatotic Liver disease, MASLD) นพ.คณิศร์ บุนนาค พันโท รศ.นพ.ศักรินทร์ จิรพงศธร แผนกโรคทางเดินอาหารและตับ กองอายุรกรรม รพ.พระมงกุฎเกล้า โรคตับคั่งไขมัน (metabolic dysfunction-associated steatotic liver disease หรือ MASLD) นับเป็นโรคตับเรื้อรังที่พบได้บ่อยทั่วโลก คาดการณ์ว่าความชุกของโรคพบได้มากถึงหนึ่งในสี่ ของประชากรผู้ใหญ่ทั่วโลก โดยโรคตับคั่งไขมันนั้นถูกพิจารณาว่าเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มอาการเมทาบอ ลิก (metabolic syndrome) ซึ่งมักจะพบร่วมกับโรคอื่น เช่น โรคอ้วน โรคเบาหวาน โรคไขมันในเลือดสูง นอกจากนี้ โรคตับคั่งไขมันจัดเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทําให้เกิดโรคตับแข็งและโรคมะเร็งตับ การศึกษา ในปัจจุบันพบว่าโรคโรคตับคั่งไขมันยังสัมพันธ์กับการเกิดโรคหัวใจและหลอดเลือด ผ่านการเพิ่มความ เสี่ยงในการเกิดโรคความดันโลหิตสูง โรคหลอดเลือดหัวใจ โรคกล้ามเนื้อหัวใจทํางานผิดปกติ โรคหัวใจ เต้นผิดจังหวะ ซึ่งโรคทั้งหมดนี้จะเพิ่มความเสี่ยงของการเสียชีวิตจากโรคหัวใจและหลอดเลือด ซึ่งเป็น สาเหตุการเสียชีวิตหลักของผู้ป่วยโรคตับคั่งไขมัน การดําเนินโรคของโรคตับคั่งไขมันส่วนใหญ่มักไม่มีอาการผิดปกติ แต่มีบางส่วนจะตรวจพบ ความผิดปกติในตับ เช่น เกิดโรคตับอักเสบจากโรคตับคั่งไขมัน (metabolic dysfunction-associated steatohepatitis หรือ MASH) โรคตับแข็ง ไปจนถึงภาวะตับวาย โดยในกลุ่มที่ไม่มีอาการผิดปกติแต่เป็น โรคเบาหวานร่วมด้วย หรือกลุ่มที่มีการดําเนินโรครุนแรงตามข้างต้นจัดว่ามีความเสี่ยงสูงในการเกิด โรคหัวใจและหลอดเลือด ผู้ที่เป็นตับคั่งไขมันทุกรายควรจะได้รับการตรวจประเมินความเสี่ยงของโรคหัวใจและหลอดเลือดแม้ จะไม่มีอาการผิดปกติใด เพราะอาจจะมีภาวะหลอดเลือดแดงแข็งซ่อนเร้นอยู่ (subclinical atherosclerosis) นอกจากนี้ การพัฒนาระบบประเมินความเสี่ยงที่มีประสิทธิภาพยังช่วยให้ผู้ที่มีความ เสี่ยงได้รับการรักษาที่รวดเร็วและมีผลลัพธ์ดีขึ้น ซึ่งนับเป็นเป้าหมายร่วมกันของการรักษาโรคหัวใจและ หลอดเลือดและกลุ่มอาการเมทาบอลิก
150 Vol. 44, No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 151 Role of Nutrition and Diet Therapy in MASLD and MASH โภชนาการและอาหารส าหรับผู้ป่ วยที่มีภาวะโรคตับคั ่งไขมัน สมิทธิ โชติศรีลือชา หน่วยโภชนศาสตร์คลินิก กองอายุรกรรม โรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้า โรคตับคั่งไขมัน เป็นสภาวะที่เกิดความผิดปกติที่เกิดการสะสมของไขมันที่ตับ จนเกิดความ ผิดปกติทำให้เนื้อเยื่อตับอักเสบ และพัฒนาจนเกิดภาวะตับแข็งและมะเร็งตับในท้ายที่สุด โรคตับคั่ง ไขมันมักเกิดร่วมกับภาวะกลุ่มอาการแมแทบอลิก (Metabolic Syndrome) ร่วมด้วย เช่น โรคอ้วน โรคเบาหวาน โรคไขมันในเลือดสูง1 โดยปัจจัยสำคัญที่เกี่ยวข้องกับการเกิดภาวะไขมันคั่งตับคือ การมีโภชนาการที่ไม่เหมาะสม การ รับประทานอาหารที่มีไขมันอิ่มตัวสูง การรับประทานอาหารที่มีน้ำตาล โดยเฉพาะน้ำตาลฟรุคโตส การมี พฤติกรรมเนือยนิ่ง โดยพบว่าการได้รับพลังงานมาเกินกว่าความต้องการของร่างกาย นำไปสู่การสะสม ของไขมันที่ตับ ผ่านกระบวนการ hepatic de novo lipogenesis, triglyceride genesis เมื่อตับมีไขมันคั่ง สะสมเพิ่มขึ้นจะนำไปสู่ความผิดปกติต่างๆ เช่น เกิดสารผิดจากไขมัน (lipotoxic llipids) เช่น lysophosphatidic acids, ceramide และเหนี่ยวนำทำให้เกิดกระบวนการอักเสบ ความเครียดออกซิเดชัน ความเครียดของเอนโดพลาสมิคเรติคูลัม (endoplasmic reticulum stress) ซึ่งเป็นผลให้เกิดภาวะตับ อักเสบจากไขมันคั่งตับ และหากไม่ได้รับการรักษา กระบวนการต่างๆเหล่านี้จะนำไปสู่การเกิดผังผืดใน ตับ และโรคตับแข็งต่อไป1-3 ปัจจุบันแนวทางการรักษาโรคไขมันคั่งตับ สามารถทำได้โดยการให้โภชนบำบัด การลดน้ำหนัก ตัว การปรับเปลี่ยนพฤติกรรม การออกกำลังกาย การลดการบริโภคอาหารหรือเครื่องดิ่มที่มีน้ำตาลสูง ไปจนถึงการใช้ยาในการรักษาภาวะตับอักเสบ และการผ่าตัดลดน้ำหนัก นอกจากนี้ยังมีงานวิจัยที่ศึกษา ถึงจุลินทรีย์ที่น่าจะมีประโยชน์ต่อทางเดินอาหาร และสามารถช่วยลดการอักเสบ ลดระดับ lipopolysaccharide ซึ่งน่าจะมีประโยชน์ต่อการรักษาไขมันคั่งตับ สมาคมแพทย์ยุโรปสหสาขาวิชาชีพจากทั้ง European Association for the Study of the Liver (EASL), European Association for the Study of Diabetes (EASD), European Association for the Study of Obesity (EASO)4 ได้ให้คำแนะนำในการดูแลรักษาทางโภชนาการในผู้ป่วยไขมันคั่งตับไว้ดังนี้ 1. การจำกัดพลังงาน โดยลดพลังงานจากการรับประทานอาหารลง 500 – 1,000 กิโลแคลอรี เพื่อให้มีเป้าหมายในการลดน้ำหนักตัว 7-10% จากน้ำหนักตัวตั้งต้น 2. การรับประทานอาหารรูปแบบเมดิเตอร์เรเนียน ซึ่งเน้นไปที่การทานธัญพืชไม่ขัดสี ผัก ผลไม้ เน้นน้ำมันมะกอกชนิด extra virgin รับประทานโปรตีนจากแหล่งเนื้อขาว เช่น อาหาร ทะเล หรือ ไก่ จำกัดอาหารเนื้อแดงและอาหารแปรรูป ออกกำลังกายสม่ำเสมอ และดื่มไวน์ ไม่เกิน 1-2 ดริ้งค์ต่อวัน
152 Vol. 44, No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association 3. การจำกัดน้ำตาลฟรุคโตส เนื่องจากน้ำตาลฟรุคโตสสามารถเข้าสู่กระบวนการ hepatic de novo lipogenesis และเกิดไขมันคั่งตับสูงขึ้น 4. การจำกัดแอลกอฮอล์ ควรจำกัดแอลกอฮอล์ไม่เกิน 30 กรัม สำหรับผู้ชาย และไม่เกิน 20 กรัม สำหรับผู้หญิง เนื่องจากแอลกอฮอล์ทำให้ตับอักเสบ และเหนี่ยวนำทำให้เกิดตับแข็ง และมะเร็งตับ 5. การดื่มกาแฟ พบกว่าการดื่มกาแฟเป็นประจำสามารถช่วยลดค่าเอนไซม์ตับ ลดการอักเสบ ลดกระบวนการเกิดพังผืดที่ตับได้ 6. การมีกิจกรรมทางกาย การออกกกำลังกายเป็นประจำ มีกิจกรรมทางกายสูง ลดพฤติกรรม เนือยนิ่ง ช่วยรักษาน้ำหนักตัว ลดการเกิดไขมันคั่งตับ โภชนาการบำบัด และการมีสุขภาวะที่ดี รับประทานอาหารสุขภาพดี ลดการดื่มแอลกอฮอล์ สามารถ ช่วยรักษาและป้องกันการเกิดไขมันคั่งตับได้ เอกสารอ้างอิง 1. Stefan N, Häring HU, Cusi K. Non-alcoholic fatty liver disease: causes, diagnosis, cardiometabolic consequences, and treatment strategies. Lancet Diabetes Endocrinol. 2019 Apr;7(4):313-324 2. Huby T, Gautier EL. Immune cell-mediated features of non-alcoholic steatohepatitis. Nat Rev Immunol. 2022 Jul;22(7):429-443 3. Rinella ME, Neuschwander-Tetri BA, Siddiqui MS, Abdelmalek MF, Caldwell S, Barb D, Kleiner DE, Loomba R. AASLD Practice Guidance on the clinical assessment and management of nonalcoholic fatty liver disease. Hepatology. 2023 May 1;77(5):1797-1835 4. European Association for the Study of the Liver (EASL); European Association for the Study of Diabetes (EASD); European Association for the Study of Obesity (EASO). EASL-EASD-EASO Clinical Practice Guidelines for the management of non-alcoholic fatty liver disease. Diabetologia. 2016 Jun;59(6):1121-40
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 153 Uniting Knowledge with Action: Harnessing the Power of Behavior Change Strategies Capt.(Ret.) Yongyuth Mayalarp Phyathai Nawamin Hospital Chronic diseases are increasingly becoming significant global health burden, contributing to illness, disability, and premature death. Many of these diseases, such as cardiovascular disease, hypertension, type 2 diabetes, obesity, and cancers, are closely linked to lifestyle behaviours, such as, poor diet, physical inactivity, lack of sleep and smoking. Modified behaviour and actions to improve health outcomes and overall well-being focus upon lifestyle factors, such as, whole food plant-based diet, physical activity, sleep, stress management and emotional wellness, smoking cessation, avoidance of risky substances, positive psychology and connectedness. Recommended behavioural changes strategies are widely recognized and utilized across various fields, such as, SMART goal setting, problem-solving barriers, selfmonitoring; the latter by monitoring behavioural indicators using digital tracking tool that can increase awareness and accountability. In addition, lifestyle medicine offers promising approaches for modifying habits by integrating lifestyle interventions into clinical practice and addressing several challenges as reflected by the Health Belief Model and the Stages of Change Model, for instance, with the goal of effective and sustainable self-management. Lifestyle medicine requires patient’s willingness to actively engage in the treatment process, participate in counseling sessions, follow personalized action plans, and adhere to recommended lifestyle modifications. With these key aspects of behavioural change within the framework of lifestyle medicine, individuals can adopt and maintain healthier lifestyles, leading to improved health outcomes and quality of life.
154 Vol. 44, No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 155 Wellness Program For Sleep Efficiency Dr.Kobkan Junhasavasdikul ViMUT Hospital Sleep is essential for maintaining good health and well-being, but many people have difficulty sleeping effectively owing to factors like stress, lifestyle choices, and medical issues. Tackling these difficulties necessitates a comprehensive approach that integrates medical therapies with wellness practices. This abstract describes a thorough medical wellness program that aims to enhance sleep efficiency by implementing individualized therapies and holistic lifestyle modifications. The treatment commences by doing a comprehensive evaluation of the individual's sleep patterns, medical history, and lifestyle factors. Using this evaluation, a customized treatment strategy is established, which includes scientifically supported medical therapies including cognitive-behavioral therapy for insomnia (CBT-I), medication where needed, and addressing any underlying medical illnesses that may be causing sleep problems. Aside from medicinal therapies, the program prioritizes holistic wellness techniques to maximize sleep efficiency. These interventions encompass sleep hygiene instruction, stress management strategies, relaxation therapy, dietary counseling, and consistent physical exercise. Behavioral adjustments are implemented to encourage the development of healthy sleep patterns and enhance the overall quality of sleep in the long run. The program is meant to be versatile and adjustable to individual requirements, with continuous monitoring and modifications as needed to provide the best possible results. This program seeks to enhance patients' sleep efficiency, hence promoting better overall health and quality of life, by integrating medical expertise with holistic wellness strategies.
156 Vol. 44, No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 157 Stress Management and Promote Well-being ดร. อรวรรณ ขวัญศรี สถาบันพัฒนาสุขภาพอาเซียน มหาวิทยาลัยมหิดล การดูแลตนเองให้มีสุขภาวะ (Well-beling) ถือเป็น “หน้าที่” ที่สำคัญของบุคลากรทางการแพทย์ ไม่เพียงแต่จะเป็น ต้นแบบ (Role Model) ที่ดีให้กับผู้รับบริการเท่านั้น แต่ถือเป็นการรักษามาตรฐาน คุณภาพในการให้บริการสุขภาพแก่ผู้รับบริการด้วย มีงานศึกษาวิจัยจำนวนมากที่พบว่าบุคลากรทาง การแพทย์ที่ขาดการมีสุขภาวะ คุณภาพการบริการทางการแพทย์ต่ำกว่าบุคลากรทางการแพทย์ที่มีสุข ภาวะ ในศาสตร์ทางจิตวิทยาซึ่งถือเป็นต้นกำเนิดของสุขภาวะมีทฤษฎีสุขภาวะมากมาย แต่มีส่วนที่ เหมือนกันคือ สุขภาวะมีองค์ประกอบที่มากกว่า 1 องค์ประกอบเสมอ บางทฤษฎีมีมากกว่า 30 องค์ประกอบทั้ง สุขภาพกาย สุขภาพจิต คุณภาพของสังคมละสิ่งแวดล้อม ฐานะทางเศรษฐกิจ เป็นต้น ทฤษฎีที่มีองค์ประกอบน้อยที่สุดมี 3 องค์ประกอบคือ กาย ใจ และจิตวิญญาณ ที่เชื่อมโยงกันและกัน อย่างสมดุล คนทั่วไปหรือแม้แต่บุคลากรทางการแพทย์เองมักคิดว่า ในฐานะบุคลากรทางการแพทย์จะมี ความรู้ มีเครื่องมือและทักษะในการดูแลตนเองให้มีสุขภาวะอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องเรียนรู้หรือฝึกฝน เพิ่มเติม แต่แท้ที่จริงแล้วการดูแลตนเองให้มีสุขภาวะเป็นเรื่องใหม่ ที่ต้องการการเรียนรู้ที่ทันสมัยเป็น ปัจจุบันอยู่เสมอ การลงมือปฏิบัติต้องมีเป้าหมาย มีการวางแผน และที่สำคัญต้องได้ทดลองปฏิบัติจน สามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ วัตถุประสงค์การเรียนรู้ 1. เพื่อร่วมเรียนรู้ แลกเปลี่ยนความรู้ สร้างความตระหนักถึงความสำคัญ และการฝึกทักษะการ สร้างสุขภาวะของตนเอง 2. เพื่อร่วมเรียนรู้ และฝึกทักษะทางจิตวิทยา (Psychoeducation) ความเครียดและการจัดการ ความเครียด และ การสร้าง Human Resilience รูปแบบและกระบวนการเรียนรู้ การเรียนรู้ผ่านประสบการณ์ (Experiential learning) การเติมความรู้และทักษะใหม่ (upskills) ใน การสร้างสุขภาวะของตนเอง การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ต่อยอดจากความรู้เดิม (Reskills) เพื่อนำไป ประยุกต์ใช้ได้ง่าย การสะท้อนคิดและการยืนยันการเรียนรู้ผ่านกิจกรรมเดี่ยว คู่และกลุ่ม ประเด็นการเรียนรู้ สุขภาวะในนักกำหนดอาหารทั้งทฤษฎีและการฝึกปฏิบัติ ความเครียดและการจัดกาความเครียด และ การสร้าง Human Resilience ผลที่คาดจะได้รับ นักกำหนดอาหารมีความตระหนักรู้ความสำคัญของการมีสุขภาวะ มีเป้าหมายและมีแผนการมี สุขภาวะของตนเอง
158 Vol. 44, No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 159
160 Vol. 44 No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 161
162 Vol. 44 No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 163
164 Vol. 44 No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 165
166 Vol. 44 No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 167
168 Vol. 44 No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association
ปีที่ 44 ฉบับที่ 1-3 มกราคม-ธันวาคม 2567 วารสารสมาคมนักกำหนดอาหารแห่งประเทศไทย 169
170 Vol. 44 No. 1-3 January-December 2024 Journal of Thai Dietetic Association