การบริหารราชการไทย

292 นอกจากนี้หน่วยงานภาครัฐของสหรัฐอเมริกาได้มีการพัฒนาการปฏิบัติราชการ โดยได้ น า Balanced Scorecard มาประยุกต์ใช้ใน 2 หน่วยงานใหญ่ของภาครัฐ คือ ไปรษณีย์สหรัฐ (United States Postal Service) และ กระทรวงกลาโหมและการบัญชีบริการ (The Defense Finance and Accounting Service) เป็นต้น การขับเคลื่อนการปฏิบัติงาน และการก าหนดมาตรการในการวัดผลการปฏิบัติราชการ ท าได้โดยการประเมินผล จากข้อคิดเห็นของลูกค้า (voice of the customer) ข้อคิดเห็นจาก ผู้ปฏิบัติงาน (voice of the employee) และข้อคิดเห็นจากภาคธุรกิจเอกชน (voice of the business) ซ่งึเป็นประโยชน์อย่างมากในการมุ่งเน้น และก าหนดเป้าประสงค์ยุทธศาสตร์และ สามารถแปลงนโยบายไปสู่การปฏิบัติอย่างเป็นรูปธรรม โดยรัฐบาลระดับมลรัฐ ของ สหรัฐอเมริกา จะเป็นผู้น าการพัฒนาระบบการบริหารผลการปฏิบัติราชการ การรายงานผลการ ปฏิบัติราชการ และจากการศึกษา พบว่า มีการเปลี่ยนแปลงจากอดีตที่ผ่านมา 2 ส่วนที่ส าคัญ คือ การบูรณาการจัดสรรงบประมาณบนพื้นฐานของผลการปฏิบัติราชการ (Performance Based Budgeting: PBB) ซี่งด าเนินการกับการปรับโครงสร้างการบริหารภาครัฐอื่น ๆ ส่วนที่ 2 คือ ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีการสื่อสาร ส่งผลให้การปฏิบัติราชการเป็นไปอย่างต่อเนื่อง (3) การสร้างสภาพการแข่งขนัการเปิดให้มีระบบทางเลือก และการสร้าง แรงจูงใจ (Providing Competition, choice, and Incentives) การสร้างสภาพการแข่งขัน การเปิดให้มีระบบทางเลือก และการสร้างแรงจูงใจ หมายถึง การบริหารงานที่เน้นเรื่องของ การสร้างสภาพการแข่งขัน การเปิดให้มีระบบทางเลือก และการ สร้างแรงจูงใจ หรือเรียกว่า Market-based government ซึ่งสามารถจ าแนกออกเป็น 2 มิติ ดังนี้ มิติภายในองค์การ หมายถึง การบริหารงานที่ครอบคลุมเรื่องเกี่ยวกับการสร้างแรงจูงใจ เพื่อยกระดับประสิทธิภาพการท างาน เช่น การให้ความยืดหยุ่นคล่องตัวทางการบริหาร และการ ให้รางวัลตอบแทนตามผลงาน มิติภายนอกองค์การ หมายถึง การบริหารงานที่ครอบคลุมเรื่องเกี่ยวกับการเปิดให้มี ทางเลือก โดยเฉพาะการโอนถ่ายภารกิจให้กลไกตลาดหรือให้ภาคธุรกิจเอกชนเข้ามารับช่วง ด าเนินการแทน เน้นในเรื่องของการแข่งขัน ความมีประสิทธิภาพ และลดต้นทุนค่าใช้จ่าย ทั้งนี้ Market-based Government เป็นเรื่องของการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่ โดย การอาศัยวิธีการแข่งขันเป็นเครื่องมือเพื่อเสริมสร้างประสิทธิภาพในการท างาน และวิธีการสร้าง แรงจูงใจเพื่อกระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมและพัฒนาคุณภาพของผลงาน มากกว่า การใช้วิธีการสั่งการ การควบคุม การออกกฎระเบียบและข้อบังคับ ซึ่งประโยชน์ที่ได้รับของ Market-based Government คือ การได้ผลผลิตที่ดีกว่า โดยใช้ต้นทุนที่ต ่ากว่าแนวทางเชิง ยุทธศาสตร์ตามกระแสแนวคิดของ Market-based Government สามารถแบ่งออกได้เป็น 3 รูปแบบ ดังนี้(1) การส่งมอบบริการให้แก่ประชาชน เช่น การแปรสภาพกิจการเป็นเอกชน การ เปิดให้เอกชนเข้ามารับช่วงด าเนินการ การร่วมลงทุนระหว่างภาครัฐและภาคเอกชน (2) การ ปรับปรุงระบบการท างานภายใน เช่น การจัดท าข้อตกลงว่าด้วยผลงานและการให้รางวัลตอบ

293 แทนตามผลงาน การจัดตั้งหน่วยบริการรูปแบบพิเศษภายในองค์การ และ (3) การสร้างแรงจูงใจ และลดการควบคุม เช่น การใช้มาตรการภาษีและเงินอุดหนุน การคิดค่าธรรมเนียม การเปิด ประมูลและอนุญาตให้มีการซื้อ-ขายได้ (4) ความรบัผิดชอบต่อการปฏิบตัิราชการบนพื้นฐานความต้องการของ ประชาชน (Performing on Demand) ความรับผิดชอบต่อการปฏิบัติราชการบนพื้นฐานความต้องการของประชาชน ประกอบ ไปด้วย ความเข้าใจ และตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงทางด้านสภาพเศรษฐกิจ สังคม เทคโนโลยี การเปลี่ยนแปลงด้านสาธารณสุขและวิกฤตการณ์ต่าง ๆ ส าหรับการปฏิบัติงานบนพื้นฐานความต้องการโดยทั่วไปแล้ว หมายถึง การบูรณาการ กระบวนการท างานทั้งหมดในแต่ละวัน หรือที่เรียกว่า การบูรณาการตามแนวราบ (horizontal integration) ซึ่งได้แก่ กิจกรรมที่สัมพันธ์กัน ระหว่างโครงสร้างหน่วยงาน หุ้นส่วน หรือผู้ส่งมอบ สินค้า และลูกค้า ขณะที่การปฏิบัติราชการบนพื้นฐานความต้องการของประชาชนของภาคราชการ มี ลักษณะพิเศษ 4 อย่าง คือ ความสามารถในการตอบสนองลูกค้า การมุ่งเน้น และให้ความส าคัญ กับผลงาน ความหลากหลาย และความยืดหยุ่น อย่างไรก็ตาม แนวคิดดังกล่าว มิได้ถูกจ ากัดแค่ การน าเทคโนโลยีหรือคอมพิวเตอร์ มาใช้เพื่อให้การปฏิบัติงานสามารถตอบสนองความต้องการ ได้มากขึ้นเท่านั้น แต่การบริหารทรัพยากรบุคคล ก็นับว่าเป็นส่วนหนึ่งที่มีความส าคัญในการ ขับเคลื่อน ไปสู่การตอบสนองต่อความต้องการ เช่นกัน (5) การให้ประชาชนมีส่วนร่วมในทุกระดบัของภาครฐั (Engaging Citizens) การให้ประชาชนมีส่วนร่วมในทุกระดับของภาครัฐ หมายถึง การให้ประชาชนมีส่วนร่วม ไม่ว่าจะเป็นกระบวนการตัดสินใจ การก าหนดนโยบาย หรือการให้บริการ ซึ่งการเปิดโอกาสให้ ประชาชนเข้ามามีส่วนร่วมในการก าหนดนโยบาย การตัดสินใจ และเรื่องการบริการนั้นมีความ เป็นรูปธรรมตามกฎหมายมากขึ้น จะท าให้เกิดการสร้างสรรค์นวัตกรรมต่าง ๆ ในภาครัฐที่ ประสบความส าเร็จ ประชาชนมีความเชื่อมั่นและไว้ใจในหน่วยงานภาครัฐ ในสหรัฐอเมริกา ความสัมพันธ์ ระหว่างประชาชนกับภาครัฐ ส่วนใหญ่มาจากการบริโภค ข้อมูลข่าวสารของภาครัฐ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ข้อมูลทางสถิติ ความมั่นคง และสุขอนามัย และ การใช้บริการของหน่วยงานภาครัฐของประชาชน ที่มีการพัฒนาคุณภาพและตอบสนองต่อการมี ส่วนร่วมของประชาชนมากขึ้น ส่วนการมีส่วนร่วมของประชาชนในการตัดสินใจของภาครัฐ และ การก าหนดนโยบาย นั้นจะปรากฏในรูปแบบการสื่อสารแบบ face-to-face หรือการสื่อสารผ่าน ระบบเทคโนโลยี ความสนใจของประชาชนที่เพิ่มขึ้น รวมทั้งการพัฒนาทางเทคโนโลยีนี้ ส่งผลให้ให้เกิด การเสริมสร้างการเมืองการปกครองที่มีลักษณะเป็นประชาธิปไตยแบบปรึกษาหารือ (Deliberative Democracy) ที่เน้นการมีเสรีภาพในการให้ข้อคิดเห็น อันเป็นเครื่องมือที่ใช้ในการ

294 ยกระดับการมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารกิจการบ้านเมือง เกิดการมีส่วนร่วมในการ แบ่งปนัความรูค้วามเข้าใจในเรื่องต่าง ๆ มีผลให้การตัดสินใจของประชาชนดีขึ้น และน าไปสู่ ความพึงพอใจเพิ่มขึ้น (6) การปฏิบตัิงานในรปูแบบของการสร้างเครือข่าย (Using Network and Partnerships) ในปจัจุบนั ประชาชนมคีวามคาดหวงักบัการให้บรกิารของภาครฐัท่สีูงขน้ึว่ารฐับาลจะ สามารถแกไ้ขปญัหาที่มีความยุ่งยากซับซ้อนมากกว่าในอดีตได้เป็นอย่างดี ดังนั้นการตอบสนอง ต่อความท้าทายใหม่ ๆ จึงควรมีลักษณะของการได้รับความร่วมมือ หรือความเชื่อมโยงร่วมกัน ระหว่างหน่วยงานต่าง ๆ และการบริการที่ไม่ใช่เพียงการให้บริการเฉพาะส่วนในแต่แบบเดิม ๆ ระบบการใหบ้รกิารปจัจบัน จะต้องสามารถเชื่อุ มโยงกันได้เกือบทุกหน่วยงานภาครัฐ และไม่ควร ก าหนดบทบาทหน้าที่ ตามกฎระเบียบเดิม ๆ ของการให้บริการในรูปแบบเดิม การปฏิบัติงานในรูปแบบของการสร้างเครือข่าย จึงได้เปลี่ยนวิถีการด าเนินงานของ องค์การภาครัฐ ส่งผลให้ผู้บริหารต้องมีทักษะทางด้านการบริหารจัดการมากกว่าในอดีต และ เป็นผู้มีบทบาทเป็นผู้มีส่วนร่วมมากกว่าที่จะเป็นผู้น า ซึ่งการท างานในรูปแบบเครือข่ายที่มี ประสิทธิภาพ เพื่อเตรียมรับมือกับความท้าทายในอนาคตนั้นสามารถมีรูปแบบที่หลากหลาย อาทิ (1) เครือข่ายการให้บริการ ซึ่งหมายถึง เครือข่ายความร่วมมือระหว่างหน่วยงานของรัฐ เพื่อการให้บริการ (Intergovernmental Program) เช่น การให้ความช่วยเหลอืเก่ียวกบั ปญัหา ครอบครัว การให้บริการเฉพาะกลุ่ม การให้บรกิารฉุกเฉินผู้ป่วยโรคหวัใจ ผู้สูงอายุและการ กระท าทารุณต่อเด็ก (2) เครือข่ายในการเผยแพร่ข้อมูลข่าวสาร ได้แก่ เครือข่ายการสื่อสารใน องค์การและระหว่างองค์การ ที่เป็นไปอย่างทั่วถึง (3) เครอืข่ายในการแก้ไขปญัหา ได้แก่ เครอืข่ายในการแก้ปญัหาต่าง ๆตามวัตถุประสงค์ที่หลากหลาย ที่จะช่วยให้ผู้บริหารสามารถ ก าหนดแนวทางในการแก้ปญัหาใหส้อดคลอ้งกบันโยบาย ระดบัชาติหรอื ปญัหาเฉพาะของแต่ ละท้องที่และ (4) เครือข่ายการสร้างขีดความสามารถของชุมชน ได้แก่ เครือข่ายการร่วมสร้าง สังคมที่เข้มแข็ง ดังนั้น ชุมชนควรมีความสามารถทจ่ีะแก้ไขปญัหาต่าง ๆ เช่อืมโยงไปถงึระบบ การศึกษา การพัฒนาเศรษฐกิจ อาชญากรรม และความท้าทายของนโยบายภาครัฐ 8.6 สรุป ปจัจุบันสังคมมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วเต็มไปด้วยความผันผวน (Volatility) ความ ไม่แน่นอน (Uncertainty) ความซับซ้อน (Complexity) และความก ากวม (Ambiguity) อันเป็น ผลมาจากการพัฒนาด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ซึ่งส่งผลให้เกิดนวัตกรรมใหม่ ๆ ที่เข้ามา สนับสนุนและอ านวยความสะดวกต่อการด ารงชีวิตของคนในสังคม ส่งผลให้พฤติกรรมการ ด ารงชีวิตของผู้คนในสังคมนั้นเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมอย่างฉับพลัน (Disruptive) สถานการณ์ ดงักล่าว ถอืเป็นปจัจยัส าคญัท่ภีาครฐัและระบบราชการเอง จะต้องทบทวนการด าเนินงานว่า

295 สามารถรับมือกับความท้าทายที่เกิดขึ้นได้หรือไม่ สามารถรับมือกับความ เปลี่ยนแปลงอย่าง เฉียบพลันในอนาคตของโลกพลวัตรนี้ได้หรือไม่ และเพื่อให้สามารถวางแนวทางในการพัฒนา ระบบราชการได้อย่างมีประสิทธิภาพ ส าหรับประเทศไทยในยุทธศาสตร์การพัฒนาระบบ ราชการ (พ.ศ. 2564 – 2565) ได้น าเสนอแนวโน้มในการพัฒนาระบบราชการ เพื่อสร้างขีด ความสามารถให้กับระบบราชการไทย และน าไปสู่ระบบราชการในอนาคต จ าเป็นจะต้อง ด าเนินการในประเด็นต่าง ๆ ดังนี้ รัฐบาลดิจิทัล (Digital Government) ซึ่งเป็นการน าดิจิทัลเทคโนโลยีมาใช้เป็นกลยุทธ์ ส าคัญในการยกระดับการท างานภาครัฐให้มีความทันสมัย ประยุกต์ใช้เทคโนโลยีดิจิทัล และการ บริการทางออนไลน์ เพื่อพัฒนาการบริการสาธารณะที่มีประสิทธิภาพ โดยต้องพัฒนาระบบ ข้อมูลภาครัฐที่มุ่งเน้นประชาชนเป็นศูนย์กลาง ซึ่งข้อมูลต้องมีการจัดเก็บอย่างเป็นระบบ เชื่อมโยงทุกหน่วยงานภาครัฐอย่างครบวงจร และสามารถเปิดให้สาธารณะ ตรวจสอบเพื่อ ปรับปรุงได้อย่างต่อเนื่องตามหลักการเปิดเผยและโปร่งใสในภาครัฐ การแก้ไข ทบทวน รายละเอียดของกฎหมาย กฎระเบียบ เป็นการประเมินผลกระทบ กฎหมาย (Regulatory Impact Assessment: RIA) และหลักออกกฎหมายมีการประเมินผล สัมฤทธิข์องการด าเนินการ การยกเลิกการบังคับใช้กฎหมายหรือระเบียบที่ไม่จ าเป็น (Regulatory Guillotine) พร้อมทั้งเร่งพัฒนาขีดความสามารถของเจ้าหน้าที่ให้มีความรู้ความ เข้าใจในหลักการของ (Regulatory Impact Assessment: RIA) และ Regulatory Guillotine รวมทั้งให้มีการพัฒนาหน่วยงานกลางในการตรวจสอบมาตรฐานรายงาน RIA และ Regulatory Guillotine เพื่อให้เกิดการประเมินที่สมบูรณ์มากยิ่งขึ้น การสร้างสภาพแวดล้อมในการเสริมสร้างความร่วมมือกับทุกภาคส่วน เป็นการ เสริมสร้างการมีส่วนร่วมในการบริหารราชการแผ่นดิน หรือ การบริหารราชการแบบมีส่วนร่วม ซึ่งเป็นการสร้างสภาวะแวดล้อมและระบบงานที่เกื้อกูลต่อหน่วยงานของรัฐ และกลุ่มองค์กรใน ภาคส่วนต่าง ๆ ที่จะสามารถเข้ามาแสดงบทบาทบนฐานของความร่วมมือเพื่อร่วมคิดร่วมท าใน กิจการสาธารณะต่าง ๆ อันจะยังประโยชน์สุขต่อสังคมโดยรวม นอกจากน้ีการบรหิารราชการแผ่นดินในปจัจุบนัยงัได้มุ่งเน้นการขบัเคล่อืนภารกิจ ร่วมกันระหว่างหน่วยงานหรือหลากหลายภาคส่วน ซึ่งปรากฏให้เห็นทั้งกรอบนโยบายและ ยุทธศาสตร์ต่าง ๆ โดยเฉพาะใน ยุทธศาสตร์ชาติ20 ปี (พ.ศ. 2561-2580) และแผนพัฒนา เศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564) ซึ่งเป็น แผนแม่บทหลักของการ พัฒนาประเทศ กรอบนโยบายประเทศไทย 4.0 และระบบราชการ 4.0 นับว่าเป็นการปรับเปลี่ยน ทิศทางและแนวทางการด าเนินงานของภาครัฐจากการมุ่งขับเคลื่อนภารกิจด้วยหน่วยงานภาค ราชการแต่เพยีงฝา่ยเดยีว ไปส่กูารบรูณาการการดา เนินงานรว่มกบัภาคส่วนอ่นืๆ อกีทงั้ยงัเพมิ่ โอกาสในการเข้าถึงการบริการสาธารณะ การตอบสนองความต้องการของประชาชนได้อย่าง แท้จริงต่อไป

296

297 บรรณานุกรม กฎหมายไท. (2563). วิวฒันาการของกฎหมายไทยเป็ นมาอย่างไร?. สืบค้นเมื่อ 20 มีนาคม 2564จาก https://www.blockdit.com/posts/5e0eb73f398588075a65de42. กลุ่มงานข้อมูลสารสนเทศและการสื่อสาร ส านักงานจังหวัดสุโขทัย. (2541). พระมหากษัตริยอ์งค์ ส าคัญ. สืบค้นเมื่อ 18 กันยายน 2563จากhttp://www.sukhothai.go.th/history/hist_06.htm. กองเทพ เคลือบพณิชกุล. (2546). การปฏิรูประบบราชการไทย เพื่อก้าวเข้าสู่ราชการยุคใหม่. กรุงเทพฯ: บี.เจ.เพลท โปรเวสเซอร์. กองบรรณาธิการ. (2546). แนวคิดการบริหารมุ่งผลสัมฤทธิ์ (Results Based Management). วารสารด ารงราชานุภาพ,3(8), 6-21. กิตติพงษ์ กิตยารักษ์. (2552). สารานุกรมรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 : องค์กรอัยการ. นนทบุรี: วิทยาลัยการเมืองการปกครอง สถาบันพระปกเกล้า. กิตติวัฒน์ รัตนดิลก ณ ภูเก็ต. (2552). ระบบบริหารราชการไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: เสมาธรรม. กุลธน ธนาพงศธร. (2522). การบริหารรฐักิจเปรียบเทียบ. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช. กุลธน ธนาพงศธร. (2543). “ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับรัฐประศาสนศาสตร์” ใน เอกสารการสอนชุด วิชาความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการบริหาร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. กุลพล พลวัน. (2563). บทบาทที่พึงประสงค์ขององค์กรอัยการตามรัฐธรรมนูญฯ 2560 (ตอนที่ 1).สืบค้นเมื่อ 20 มีนาคม 2564 จาก https://www.matichon.co.th/article/news_2409382. เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2549). การคิดเชิงกลยุทธ.์ กรุงเทพฯ: ซัคเซส มีเดีย. เกียรติศักดิ์ หงส์ค า. (2560). “Gov Lab” สนุทรียภาพแห่งการบริหารงานภาครัฐ. สปน.สัมพันธ์,18(2), 4-5. โกวิทย์ พวงงาม. (2550). การทุจริตคอร์รัปชั่นในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: มาตรการและกลไก การป้องกัน.วารสารสถาบันพระปกเกล้า,5(3),1-30. คณาจารย์ภาควิชาการบริหารรัฐกิจ คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามค าแหง. (2541). การ บริหารรฐักิจเบื้องต้น Introduction to Public Administration PA200. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามค าแหง. จรูญ สุภาพ. (2525). การเมืองและการปกครองไทย. กรุงเทพฯ:ไทยวัฒนาพานิช. จักษ์ พันธ์ชูเพชร. (2545). การเมืองและการปกครองไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: มายด์ พับลิชชิ่ง. จักษ์ พันธ์ชูเพชร. (2549). การเมืองการปกครองไทย : จากยุคสุโขทยัสู่สมยัทกัษิณ.กรุงเทพฯ: PUNCH GROUP. จินดาลักษณ์ วัฒนสินธุ์. (2539). ปัญหาการจ าแนกต าแหน่งในราชการพลเรือนไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

298 จิรประภา อัครบวร, นพรัตน์ พาทีทิน, มุกริน หิรัญตรี และประยูร อัครบวร. (2557).ระบบบริหาร ราชการของราชอาณาจักรไทย. กรุงเทพฯ: ส านักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. จุมพล หนิมพานิช. (2550). การบริหารจัดการภาครฐัใหม่: หลกัการ แนวคิด และกรณี ตัวอย่างของไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 2). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. ชมภูนุช หุ่นนาค. (2560). การจัดการภาครัฐแนวใหม่: การเปลี่ยนแปลงเพื่อสร้างผลิตภาพ สูงสุด. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทศัน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร)์, 7 (3), 125-139. ชัย อนันต์ สมุทวณิช. (2541). Good Governance กับการปฏิรูปการศึกษา-การปฏิรูป การเมือง. กรุงเทพฯ: ม.ป.พ. ชัยอนันต์ สมุทวณิช. (2545). ปฏิรูประบบราชการ. กรุงเทพฯ: บ้านพระอาทิตย์. ชัยอนันต์ สมุทวณิช. (2554). 100 ปีแห่งการปฏิรูประบบราชการ:วิวฒันาการของอา นาจรฐั และอ านาจการเมือง. กรุงเทพฯ: พี. เพรส. ชาญชัย จิตรเหล่าอาพร. (2552). การบริหารจัดการงานท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สมาคมรัฐศาสตร์ ชาญชัย แสวงศักดิ์. (2542). กฎหมายเกี่ยวกับการบริหารราชการแผ่นดิน. กรุงเทพฯ: นิติธรรม. ชาญวิทย์ เกษตรศิริ. (2537). อารยะธรรมไทยพื้นฐานทางประวัติศาสตร์. กรุงเทพฯ: ประกายพรึก. ชาติชาย ณ เชียงใหม่. (2549). การบริหารราชการโดยยึดประชาชนเป็ นศูนยก์ลาง. กรุงเทพฯ: ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. ชุ มศักดิ์ อินทร์รักษ์. (2531). ก ารบริหารงานบุคคลในองค์ก ารศึกษา. ปัตตานี: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ชูชีพ ประทุมเวียง. (2554). การบริหารทรพัยากรมนุษย.์ อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏ อุบลราชธานี. เชาวน์วัศ เสนพงศ์. (2546). การเมืองส่วนท้องถิ่นในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัย รามค าแหง. ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2540). การบริหารรฐักิจเปรียบเทียบ: บทสา รวจพรมแดนแห่ง ความรู้แนววิพากษ์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. ฐาปนา ฉิ่นไพศาล. (2559). องค์การและการจัดการ. นนทบุรี: ธนธัชการพิมพ์. ณวัฒน์ศรีปัดถา. (2557). "องค์กรอัยการ" ใน สติธร ธนานิธโิชติ(บรรณาธกิาร). องค์กรตาม รฐัธรรมนูญ : ฐานความรู้และบทเรียนเพื่อการปฏิรูป. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า. ณัชชาภัทร อุ่นตรงจิตร. (2550). รัฐศาสตร์. กรุงเทพฯ: ส านักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ณัฎฐพันธ์ เข จรนันทน์. (2545). ก า ร จั ด ก าร ทรัพ ยาก รมนุ ษ ย์ = Human resource management . กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น. ดนัย ไชยโยธา. (2548). การเมืองและการปกครองของไทย. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

299 ติน ปรัชญพฤทธิ์. (2537). การบริหารการพัฒนาความหมาย เนื้อหา แนวทางและปัญญา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ถวิลวดี บุรีกุลและคณะ. (2545). โครงการศึกษาเพื่อพัฒนาดัชนีวัดผลการพัฒนาระบบบริหาร จัดการที่ดี. นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า. ทวีศักดิ์ สูทกวาทิน. (2550). การถ่ายโอนความสามารถด้านการจัดการทรัพยากรมนุษย์จากองค์การ กลางบริหารงานบุคคลภาครัฐให้กับหัวหน้าส่วนราชการ. เอกสารประกอบการประชุม วิชาการรัฐประศาสนศาสตร์ระดบั ประเทศ ครัง้ที่1. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิต พัฒนบริหารศาสตร์. ทวีศักดิ์ สูทกวาทิน. (2558). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ในภาครัฐของประเทศไทย. ต ารารัฐ ประศาสนศาสตร์ในประชาคมอาเซียน ด้านการจัดการทุนมนุษย์ โครงการเขียน ต ารารัฐประศาสนศาสตร์ของประเทศไทยในประชาคมอาเซียน เนื่ องในโอกาส ครบรอบ 60 ปีแห่งการสถาปนาคณะรฐัประศาสนศาสตร์สถาบันบัณฑิตพัฒน บริหารศาสตร.์กรุงเทพฯ: สุขุมวิทการพิมพ์. ทศพร ศิริสัมพันธ์ และคณะ. (2546). รายงานวิจัยเรื่องการพัฒนาระบบกลไกของการ ตรวจสอบการบริหารราชการแผ่นดิน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย. ทศพร ศิริสัมพันธ์. (2538). ยกเครื่องรัฐบาล: กรณี ศึกษาการสร้างรัฐบาลใหม่ของ สหรัฐอเมริกา= Reinventing government. กรุงเทพฯ: ภาควิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ทศพร ศิริสัมพันธ์. (2543). การบริหารผลการด าเนินงาน ( Performance Management). รวม บทความวิชาการ 100 ปีรฐัประศาสนศาสตรไ์ทย. กรุงเทพฯ: ภาควิชารัฐประศาสน ศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ทศพร ศิริสัมพันธ์. (2549). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการบริหารราชการแนวใหม่. นนทบุรี: ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. ทศพร ศิริสัมพันธ์. (2560). ระบบราชการ 4.0 กับการสร้างนวัตกรรมและความเป็ น ผู้ประกอบการภาครัฐ. สืบค้น 31 พฤษภาคม 2563 จาก https://www.dpe.go.th/manualfiles-401291791810. ทองศรี ก าภู ณ อยุธยา. (2543). การบริหารงานบุคคลในแนวทางใหม่. กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสน ศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. ทิพาวดี เมฆสวรรค์. (2540). การบริหารมุ่งผลสัมฤทธ์ิคณะกรรมการว่าด้วยการปฏิบตัิ ราชการเพื่อประชาชนของหน่วยงานของรัฐ. กรุงเทพฯ: ส านักงาน ก.พ.

300 ทิพาวดี เมฆสวรรค์. (2541). ปฏิรูปราชการเพื่อความอยู่รอดของไทย การปฏิรูปราชการ ยุทธศาสตร์ส าคัญของการเปลี่ยนแปลง. กรุงเทพฯ: ส านักงานคณะกรรมการปฏิรูป ระบบราชการ ส านักงาน ก.พ. ทิพาวดี เมฆสวรรค์. (2543). การบริหารมุ่งผลสัมฤทธ์ิ. กรุงเทพฯ: ส านักงานคณะกรรมการ ข้าราชการพลเรือน. ธงชัย สันติวงศ์. (2525). การบริหารบุคคล. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช. ธนากร สุระขันธ์ และณัฐวุฒิ บุ้งจันทร. (2559). การปฏิรูประบบราชการตามหลกัการจัดการ ภาครัฐแนวใหม่. สักทอง:วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 22(3). ธีรยุทธ บุญมี. (2541). ธรรมรฐัแห่งชาติยุทธศาสตรก์ู้หายนะประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สายธาร. นพดล เฮงเจริญ. (2548). องค์กรอิสระ: ความส าคัญต่อการปฏิรูปการเมืองและการปฏิรูประบบ ราชการ. วารสารศาลรัฐธรรมนูญ,7(21), 43-75. นฤมล ทับจุมพล. (2541). แนวคิดและวาทกรรมว่าด้วยธรรมรฐัแห่งชาติในการจัดการ ปกครอง (Governance). กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. นันทวัฒน์ บรมานันท์. (2543). หลกักฎหมายปกครองเกี่ยวกับบริการสาธารณะ. กรุงเทพฯ: วิญญูชน. นันทวัฒน์ บรมานันท์. (2553). กฎหมายปกครอง. กรุงเทพฯ: วิญญูชน. นัยนา เกิดวิชัย. (2541). กฎหมายปกครอง. กรุงเทพฯ: พิทักษ์อักษร. บุญทัน ดอกไธสง. (2537). การจัดองค์การ. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณ์ราช วิทยาลัย. บุญสงค์ ทองอินทร์. (2562). บทวิเคราะห์รัฐธรรมนูญ เรื่อง “รัฐธรรมนูญ หมวด 13 องค์การอัยการ”. สารวุฒิสภา,27, 21-25. เบญจวรรณ สร่างนิทร. (2541). การปฏิรูประบบราชการ : ยุทธศาสตร์ส าคัญของการ เปลี่ยนแปลง. กรุงเทพฯ: ส านักงานคณะกรรมการปฏิรูประบบราชการ ส านักงาน ก.พ. ปกรณ์ ปรียากร. (2552). การวางแผนกลยุทธ์: แนวคิดและแนวทางเชิงประยุกต.์กรุงเทพฯ: เสมาธรรม. ปธาน สุวรรณมงคล. (2558). การบริหารงานภาครฐักับการสร้างธรรมาภิบาล. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า ปภาวดี ดุลยจินดา และคณะ. (2534). การบริหารราชการไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 7). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. ปภาวดี ประจักษ์ศุภนิติ และ วราภรณ์ รุ่งเรืองกลกิจ. (2531). เอกสารการสอนชุดวิชาการบริหาร รัฐ วิสาหกิจ หน่วยที่2 ประวัติความเป็ นมาของรัฐวิสาหกิจ. นนทบุ รี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

301 ประกิต สะเพียรชัย. (2538). การบริหารราชการแผ่นดินสมยัรตันโกสินทร์ก่อนการปฏิรปูการ ปกครอง (พ.ศ. 2325- พ.ศ. 2435). วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย. ประภาวดี ประจักษ์ศุภนิติ. (2531). รฐัวิสาหกิจไทยตงั้แต่พ.ศ. 2502 ถงึปจัจุบัน. ใน เอกสารการ สอนชุด วิชาการบริหารรฐัวิสาหกิจ หน่วยที่1-7. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ประยูร กาญจนดุล. (2517). ประวตัิการปกครองของประเทศไทย. พระนคร:มิตรนราการพิมพ์. ประยูร กาญจนดุล. (2495). คา อธิบายกฎหมายปกครอง.พระนคร:มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์และการเมือง. ประยูร อิมิวัตร์, น าขวัญ วงศ์ประทุม, กฤษณะ สมควร และอรุณี อินเทพ. (2562). นวัตกรรมการ จัดการการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมชุมชนตามแนวทางประชารัฐ ใน อ าเภอเวียงชัย จังหวัดเชียงราย. วารสารวิชาการนวตักรรมสื่อสารสงัคม, 7(2), 145-156. ประโยชน์ ส่งกลิ่น. (2551). การปฏิรูปการจัดการภาครฐั: กรณีศึกษาการจัดการภาครัฐ แนวใหม่ในประเทศไทยและ สิงคโปร์. วิทย านิพนธ์ป ริญญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. ประเวศ วะสี. (2542). ยุทธศาสตรช์าติ. กรุงเทพฯ: ส านักงานกองทุนเพื่อสังคมธนาคารออมสิน. ปรางค์ทอง ราศรี, พจ ตูพ้จ และอ านวย สงัข์ช่วย. (2563). การอนุรกัษป์ ่าชุมชนตามแนวประชารฐั บ้านคอกคี ต าบลบัวใหญ่ อ าเภอน ้าพอง จังหวัดขอนแก่น. วารสารมหาวิทยาลยัมหาม กุฏราชวิทยาลยัวิทยาเขตร้อยเอด ็,9(2), 1-13. ปณัรส มาลากุล ณ อยุธยา. (2546). การพัฒนาระบบราชการไทย การพัฒนาองค์การและการ สร้างองค์การแห่งการเรียนรู้. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 1(2), 5-13. ปาริชา มารี เคน. (2554). การปฏิรูประบบราชการไทย. กาฬสินธุ์: มหาวิทยาลัยราชภัฎกาฬสินธุ์. ผู้จัดการออนไลน์. (2549). 10 เรื่องน่ารู้ ของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้ าจุฬาโลกมหาราช. สืบค้นเมื่อ 20 มีนาคม 2564 จากhttps://mgronline.com/qol/detail/9490000046344. ผู้จัดการออนไลน์. (2560). 28 ธนัวาคม วนัสมเดจ ็ พระเจ้าตากสินมหาราช. สืบค้นเมื่อ 20 มีนาคม 2564 จาก https://mgronline.com/celebonline/detail/9600000130662. ผู้จัดการออนไลน์. (2560). เจ้าพระยาฝรัง่หนึ่งเดียวของกรุงรัตนโกสินทร!์ตรวจราชการทุก กระทรวง ใครเช้าชามเย็นชามตามสไตล์ไทย น าขึ้นฟ้ อง ร.5 !!. สืบค้นเมื่อ 20 มีนาคม 2564 จาก https://mgronline.com/onlinesection/detail/9600000005719. ผู้จัดการออนไลน์. (2562). พระเจ้ าอู่ทองเป็ นใคร มาจากไหนกันแน่ ! โอรสพระเจ้ ากรุงจี น กษัตริย์ขอมหนีตาย หรือลูกท้าวแสนปม!!. สืบค้นเมื่อ 20 มีนาคม 2564 จาก https://mgronline.com/onlinesection/detail/9620000006982. ผู้จัดการออนไลน์. (2564). 17มกราคม วนัพ่อขนุรามคา แหงมหาราช ผู้ทรงคิดประดิษฐ์ อักษรไทย.สืบค้นเมื่อ 20 มีนาคม 2564 จาก https://mgronline.com/onlinesection/detail/9640000004692.

302 พรชัย รัศมีแพทย์. (2537). หลัก ก ฎหมา ยก ารปกครองท้องถิ่นไทย. นนทบุ รี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. พระมหาสนอง ปจฺโจปการี. (2550). ความรู้เบื้องต้นทางการบริหารรฐักิจ. นครปฐม: รุ่งศิลป์ การพิมพ์. พระราชกฤษฎีกาว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธีการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี พ.ศ. 2546 พระราชบัญญัติการบริหารงานและการให้บริการภาครัฐผ่านระบบดิจิทัล พ.ศ. 2562 พระราชบัญญัติการร่วมลงทุนระหว่างภาครัฐและเอกชน พ.ศ. 2562 พระราชบัญญัติก าหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอ านาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 พระราชบัญญัติคุณสมบัติมาตรฐานส าหรับกรรมการและพนักงานรัฐวิสาหกิจ พ.ศ. 2518 พระราชบัญญัติทุนรัฐวิสาหกิจ พ.ศ. 2542 พระราชบัญญัติเทศบาล พ.ศ. 2476 พระราชบัญญัติเทศบาล พ.ศ. 2496 พระราชบัญญัติเทศบาล พ.ศ. 2496แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 14) พ.ศ. 2562 พระราชบัญญัติบริษัทมหาชนจ ากัด พ.ศ. 2535 พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการตรวจเงินแผ่นดิน พ.ศ. 2561 พระราชบัญญัตปิระกอบรฐัธรรมนูญว่าดว้ยการป้องกันและปราบปรามการทุจรติพ.ศ.2561 พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ พ.ศ. 2560 พระราชบัญญัติปรับปรุงกระทรวง ทบวง กรม พ.ศ. 2545 พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2528 พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2471 พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2518 พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2535 พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2562 พระราชบัญญัตริะเบยีบข้าราชาการฝ่ายอยัการ พ.ศ.2553 พระราชบัญญัติระเบียบบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2528 พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน พ.ศ. 2495 พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน พ.ศ. 2534 พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน พ.ศ. 2534แก้ไขเพมิ่เตมิถงึปจัจุบัน(ฉบับที่8) พ.ศ. 2553 พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน พ.ศ. 2534แก้ไขเพมิ่เตมิถงึปจัจุบัน (ฉบับที่4) พ.ศ. 2543 พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน พ.ศ. 2534แก้ไขเพมิ่เตมิถงึปจัจุบัน (ฉบับที่5) พ.ศ. 2545 พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการเมืองพัทยา พ.ศ. 2521 พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการเมืองพัทยา พ.ศ. 2542

303 พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด พ.ศ. 2498 พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 พระราชบัญญัติลักษณะปกครองท้องที่ พ.ศ. 2457 พระราชบัญญัติว่าด้วยการจัดตั้งองค์การของรัฐบาล พ.ศ. 2496 พระราชบัญญัติว่าด้วยระเบียบราชการบริหารแห่งราชอาณาจักรสยาม พ.ศ. 2476 พระราชบัญญัติวิธีการงบประมาณ พ.ศ. 2502 พระราชบัญญัติวิธีการงบประมาณ พ.ศ. 2561 พระราชบัญญัติวิธีการงบประมาณ พ.ศ. 2561 พระราชบัญญัติวินัยการเงินการคลังของรัฐ พ.ศ. 2561 พระราชบัญญัติสภาต าบลและองค์การบริหารส่วนต าบล พ.ศ. 2537 พระราชบัญญัติสภาต าบลและองค์การบริหารส่วนต าบล พ.ศ. 2537แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 7) พ.ศ. 2562 พระราชบัญญัติองค์กรอัยการและพนักงานอัยการ พ.ศ. 2553 พระราชบัญญัติองค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 พระราชบัญญัติองค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2562 พระราชบัญญัติองค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่3) พ.ศ. 2546 พระราชบัญญัติองค์การมหาชน พ.ศ. 2452แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2559 พระราชบัญญัติองค์การมหาชน พ.ศ. 2542 พสุ เดชะรินทร์. (2546). กลยุทธ์ใหม่ในการจัดการ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. พัชราวลัย ศุภภะ. (2562). นโยบายสาธารณะและการวางแผนเพื่ อจัดการองค์กรภาครัฐ. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรรราชวิทยาลัย. พิทยา บวรวัฒนา. (2556). รัฐประศาสนศาสตร์: ทฤษฎีและแนวการศึกษา (ค.ศ.1887-1970). (พิมพ์ครั้งที่ 18). กรงุเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. พิธุวรรณ กิติคุณ. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างฝ่ ายการเมืองและฝ่ ายข้าราชการประจ า. กรุงเทพฯ: ส านักวิชาการ ส านักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. พิพัฒน์ ไทยอารี. (2531). หลกัการแปรรูปรฐัวิสาหกิจไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. พิพัฒน์ ไทยอารีย์ และพิมลจรรย์ นามวัฒน์. (2530). แนวความคิดเกี่ยวกับรฐัวิสาหกิจหน่วยที่ 1-7. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. พิริยะ ผลพิรุฬห์. (2552). การวางแผนกลยุทธแ์ละการวิเคราะหโ์ครงการ.กรุงเทพฯ:โครงการ ส่งเสริมและพัฒนาเอกสารวิชาการ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. พีรสิทธิ์ค านวณศิลป์และธัชเฉลิม สุทธิพงษ์ประชา. (2559). พัฒนาการการบริหารภาครฐั ไ ท ย จ า ก อ ดี ต สู่ อ น า ค ต . ข อ น แ ก่ น : วิ ท ย า ลัย ก า ร ป ก ค ร อ ง ท้ อ ง ถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น. ไพโรจน์ ปิยะวงษ์วัฒนา. (2545). การจัดการเชิงกลยุทธ.์กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

304 ไพโรจน์ ภัทรนรากุล. (2558). "รัฐประศาสนศาสตร์ในประเทศไทย: วิวัฒนาการ การเปลี่ยนแปลง และความท้าทายในทศวรรษหน้า" ใน สุจิตรา บุณยรัตพันธุ์. (บรรณาธิการ). รัฐประศาสน ศาสตร์ในประเทศไทย การเปลี่ยนแปลง การพัฒนาและทิศทางเนื่องในโอกาส ครบรอบ 60 ปีแห่งการสถาปนาคณะรฐัประศาสนศาสตร์สถาบนับณัฑิตพัฒนบริ หารศาสตร์. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์,85-124. ไพโรจน์ ภัทรนรากุล. (2561). ทฤษฎีรัฐประศาสนศาสตร์ร่วมสมัย. นนทบุรี: รัตนไตร. ภูริชญา วัฒนรุ่ง. (2545). หลักกฎหมายมหาชน. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ส านักพิมพ์ มหาวิทยาลัยรามค าแหง. โภคิน พลกุล. (2538). รายงานการวิจัยแนวทางการพัฒนากฎหมายเกี่ยวกับการกระจาย อา นาจให้แก่องคก์ารปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามค าแหง. มติชน. (2564ก). 7 สิงหาคม “วันรพี” พระราชโอรสกลุ่มแรกที่ร.5 มีพระราชดา ริให้ไปศึกษา ต่างประเทศ. สืบค้นเมื่อ 6 สิงหาคม 2564 จาก https://www.silpa-mag.com/this-day-inhistory/article_11102. มติชน. (2564ข). เปิดพระราชหตัถเลขาในรชักาลที่6 ทรงสงั่ให้เก ็ บภาษีจากพระองค.์สืบค้น เมื่อ 6 สิงหาคม 2564 จาก https://www.silpa-mag.com/quotes-in-history/article_7262. มาตยา อิงคนารถ และคณะ. (2529). ประวตัิศาสตรไ์ทยสมยัโบราณ กรุงรตันโกสินทรต์ ้น. กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พรินติงเฮาส์. มาตยา อิงคนารถ, ทวี ทองสว่าง และวัฒนา รอดส าอางค์. (2529). ประวตัิศาสตรไ์ทย : สมยั โบราณ-กรุงรตันโกสินทรต์อนต้น. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์. รังสรรค์ ประเสริฐศรี. (2549). การจัดการสมัยใหม่ = Modern management. กรุงเทพฯ: Diamond in business world. รัชยา ภักดีจิตต์. (2557). ธรรมาภิบาลเพื่อการบริหารภาครฐัและภาคเอกชน. กรุงเทพฯ: ส านักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. รุ่ง แก้วแดง. (2542). รีเอน ็ จิเนียริ่งระบบราชการไทย. กรุงเทพฯ: มติชน. เรืองวิทย์ เกษสุวรรณ. (2545). การปฏิรูประบบราชการภายใต้กระแสการจัดการภาครฐัใหม่ และข้อวิพากษ์. กรุงเทพฯ: บพิธการพิมพ์. เรืองวิทย์ เกษสุวรรณ. (2554). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับรัฐประศาสนศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: บพิธการพิมพ์. เรืองวิทย์ ลิ่มปนาท. (2558). รัฐกับสิทธิในทรัพย์สินจากกฎหมายตราสามดวง. วารสารวิชาการ มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์,23(42), 49-68. ลิขิต ธีรเวคิน. (2544). วิวัฒนาการการเมืองการปกครองไทย. กรุงเทพฯ: ส านักพิมพ์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

305 วนัสนันท์ ศิริรัตนะ. (2560). ธรรมาภิบาล:พลังขับเคลื่อนระบบราชการ 4.0. รายงานสืบเนื่องการ ประชุมวิชาการระดบัชาติสถาบนัวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลยัราชภฏัก าแพงเพชร ครั้งที่ 4. ก าแพงเพชร: มหาวิทยาลัยราชภัฏก าแพงเพชร. วรเจตน์ ภาคีรัตน์. (2550). องคก์รอิสระตามบทบญัญตัิของรฐัธรรมนูญแห่งราชอาณาจักร ไทย พุทธศักราช 2540. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. วรเดช จันทรศร. (2538). การปรับปรุงและปฏิรูประบบบริหารราชการแผ่นดินของไทย. กรุงเทพฯ: มูลนิธิ 30 ปี คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. วรเดช จันทรศร. (2540). การพัฒนาระบบราชการไทย. กรุงเทพฯ: ส านักงานเลขานุการ คณะกรรมการปฏิรูประบบราชการ ส านักนายกรัฐมนตรี. วรัชยา ศิริวัฒน์. (2549). “กระบวนทัศน์ใหม่ในการปฏิรูประบบราชการไทย”. เอกสารการประชุม วิชาการรฐัศาสตรแ์ละรฐัประศาสนศาสตรแ์ห่งชาติครงั้ที่7(พ.ศ.2549). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามค าแหง. วรัชยา ศิริวัฒน์. (2549). “กระบวนทัศน์ใหม่ในการปฏิรูประบบราชการไทย” ใน เอกสารการ ประชุมวิชาการรฐัศาสตร์และรฐัประศาสนศาสตรแ์ห่งชาติครงั้ที่7(พ.ศ.2549). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามค าแหง. วรัชยา ศิริวัฒน์. (2549). การพัฒนาระบบราชการของไทย ในช่วงพุทธศักราช 2540-2548. กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามค าแหง. วัฒน์จิรชัย เวชชนินนาท. (2560). การเสริมสร้างความเข้มแข็งการด าเนินงานทางการตลาดเพื่อ รองรับนโยบายไทยแลนด์ 4.0 ของแหล่งท่องเที่ยวบ้านนาดี –สร้างบง จังหวัดอุดรธานี. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่,9(5), 327-346. วัฒนพงศ์ วงศ์ใหญ่. (2552). ความเป็นอิสระขององค์กรอัยการตามบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2550. วารสารกระบวนการยุติธรรม,2(2), 5-17. วันชัย มีชาติ. (2557). การบริหารองคก์าร. กรุงเทพฯ: ส านักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. วิชชุกร นาคธน. (2550). ระบบบริหารราชการไทย. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยราชภัฏ พระนครศรีอยุธยา. วิเชียร วิทยอุดม. (2549). ทฤษฎีองค์การ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ธีระฟิล์มและไซเท็กซ์. วิเชียร เวลาดี. (2547). การน าเสนอรูปแบบการบริหารเชิงกลยุทธ์ในสถานศึกษา สงักัด ส านักงานเขตพื้นที่การศึกษาพระนครศรีอยุธยา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สถาบันราชภัฏพระนครศรีอยุธยา. วิญญู อังคณาลักษณ์. (2518). การปรับปรุงอ านาจการบังคับบัญชาของผู้ว่าราชการจังหวัด: เกรด ็ การบริหารและการปกครอง. กรุงเทพฯ: ส่วนท้องถิ่น กรมการปกครอง. วิทยา จิตนุพงศ์. (2553). การเมืองและระบบราชการ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามค าแหง. วิภาส ทองสุทธิ์. (2551). การบริหารจดัการที่ดี. กรุงเทพฯ: อินทภาษ.

306 วิรัช วิรัชนิภาวรรณ. (2549). แนวคิดทางรัฐประศาสนศาสตร์การประยุกต์และการ พัฒนา. กรุงเทพฯ: โฟร์เพซ. วิรัช วิรัชนิภาวรรณ. (2550). การบริหารจัดการและการบริหารการพัฒนา. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์ เน็ท. วิรัช วิรัชภาวรรณ. (2545). การบริหารเมืองหลวงและการบริหารท้องถิ่นเปรียบเทียบ: องักฤษ สหรฐัอเมริกา ฝรงั่เศส ญี่ปุ่น และไทย. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์. วิลาส สิงหวิสัย และวิจิตร ศรีสอ้าน. (2534). “การบริหารงานบุคคล” ใน เอกสารการสอนชุด วิช า ก าร บ ริห ารงา นบุคค ล ห น่ว ย ที่ 1-7. (พิม พ์ค รั้ง ที่ 14). น น ท บุ รี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. วิไลเลขา ถาวรธนสาร. (2542). พื้ นฐานวัฒนธรรมไทย = Foundations of Thai Culture. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามค าแหง. วิศิษฐ์ ทวีเศรษฐ, สุขุม นวลสกุล และวิทยา จิตนุพงศ์. (2554). การเมืองและการปกครองไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามค าแหง. วีระยุทธ ชาตะกาญจน์. (2547). การบริหารแบบมุ่งผลสมัฤทธ์ิ. สืบค้นเมื่อ 18 กันยายน 2563 จาก http://www.isc.ru.ac.th/data/EDOOO3477.doc. ศรัณย์ เจริญศิริ และสรัญญา จุฑานิล. (2563). การจัดการเครือข่ายความร่วมมือสาธารณะเพื่อการ พัฒนาท้องถิ่น กรณี เทศบาลต าบลในจังหวัดอุดรธานี. วารสารรัฐศาสตร์และรัฐ ประศาสนศาสตร์มหาวิทยาลยัขอนแก่น,5(2), 117-165. ศรัณย์ เจริญศิริ, สรัญญา จุฑานิล และ ณัฐิพงษ์ พัชรพลรักษ์. (2562). การพัฒนาชุมชนเข้มแข็ง อย่างยั่งยืน กรณีเทศบาลต าบลหัวนา อ าเภอเมืองหนองบัวล าภู จังหวัดหนองบัวล าภู, วารสารมนุษยศาสตรแ์ละสงัคมศาสตร์มหาวิทยาลยัราชภฏัอดุรธานี, 8(1), 35-54. ศันสนีย์วีระศิลป์ชัย. (2558). พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หวักับพระราชวิเทโศบาย เปิดประเทศ. ศิลปวัฒนธรรม, (พฤษภาคม). ศาสตรา โตอ่อน. (2546). ความสมัพันธร์ะหว่างรฐักับรฐัวิสาหกิจในการแปรรูปรฐัวิสาหกิจ ไทย. กรุงเทพฯ: คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. ศิรประภา ราชพิลา. (2558). การบริหารทรพัยากรมนุษยภ์าครฐั.สกลนคร: คณะวิทยาการจัดการ มหาวิยาลัยราชภัฏสกลนคร. ศิริพงษ์ ลดาวัลย์ ณ อยุธยา. (2555). แนวความคิดและทฤษฎีรฐัประศาสนศาสตร.์เชียงใหม่: คณะรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. ศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2545). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร. ศิวลีย์ สิริโรจน์บริรักษ์. (2556). ระบบการจ าแนกต าแหน่งและค่าตอบแทนในการบริหารทัพยากร บุคคลแนวใหม่. วารสารวิทยบริการ, 24(1), 121-143.

307 ศุภชัย ยาวะประภาษ. (2548). การบริหารงานบุคคลภาครฐัไทย : กระแสใหม่และสิ่งท้า ทาย. กรุงเทพฯ: ภาควิชารัฐประศาสนสตร์ คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ศุภรัตน์ เลิศพาณิชย์กุล. (2548). การเมืองการปกครองสมัยกรุงศรีอยุยา พ.ศ. 1893-2112 ใน เอกสารการสอนชุดวิชาประวตัิศาสตรส์งัคมและการเมืองไทย หน่วยที่3. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. ศูนย์อาชีพและธุรกิจมติชน. (ม.ป.ป). รู้จัก…สมเดจ ็ พระบรมไตรโลกนาถ กษัตราธิราชแห่ง อยุธยา. สืบค้นเมื่อ 20 มีนาคม 2564 จาก https://mgronline.com/onlinesection/detail/ 9620000006982. สงขลา วิชัยขัทคะ. (2547). ภาพรวมของการปฏิรูประบบราชการ. วารสารนิติศาสตร,์ 34(3), 398-410. สถาบันที่ปรึกษาเพื่อพัฒนาประสิทธิภาพในการราชการ. (2551). รายงานสรุป โครงการ ศึกษาวิจัย เรื่อง การปรบัปรุงระบบจ าแนกตา แหน่งและค่าตอบแทนของข้าราชการ ส่วนท้องถิ่น. นนทบุรี: สถาบันที่ปรึกษาเพื่อพัฒนาประสิทธิภาพในราชการ. สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย. (2557). โครงการศึกษาวิจัยเรื่อง การวิเคราะห์ ผลกระทบในการออกกฎหมาย (Regulatory Impact Analysis) เสนอต่อ ส านักงาน คณะกรรมการกฤษฎีกา. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย. สมเกีย รติ เจษฎากุลทวี และพิสมัย พวงค า. ( 2 5 42 ). การบริหารราชการภายใน มหาวิทยาลัยขอนแก่นที่มีประสิทธิภาพสูงสุดในทัศนของผู้อ านวยการก อง เลขานุการคณะและหัวหน้างาน. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น. สมเกียรติ ศรลัมพ์. (2547). การปฏิรูประบบราชการไทย. กรุงเทพฯ: ประดิพัทธ์. สมคิด บางโม. (2546). องค์การและการจัดการ. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: วิทยพัฒน์. สมชาย น้อยฉ ่า. (2556). การเมืองการปกครองของไทย. กรุงเทพฯ: ทริปเพิ้ล เอ็ดดูเคชั่น. สมชาย หิรัญกิตติ. (2542). การบริหารทรพัยากรมนุษย:์ฉบบัมาตรฐาน. กรุงเทพฯ: ธีระฟิล์ม. สมพงศ์ เกษมสิน. (2545). การบริหาร. (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช. สมพงษ์ เกษานุช, ทองค า ดวงขันเพรช, อภิวัฒชัย พุทธจร, ภักดี โพธิ์สิงห์ และสัญญา เคณาภูมิ. (2560). บทวิเคราะห์นโยบายแห่งรัฐจาก “ประชานิยม” สู่ “ประชารัฐ” : ความเหมือนและข้อ แตกต่าง จากการก าหนดทิศทางของรัฐบาลไทย. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์,17(3), 361-375. สมยศ นาวีการ. (2538). การบริหารเชิงกลยุทธ์และนโยบายธุรกิจ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ผู้จัดการ. สมหญิง เจียมศักดิ์ศรี. (2533). มาตรการทางกฎหมายในการควบคุมรฐัวิสาหกิจ : ศึกษา เฉพาะกรณีรัฐวิสาหกิจที่จัดตัง้โดยพระราชบัญญัติ. วิทยานิพนธ์นิติศาสตร มหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

308 สมหวัง ศรีมุงคุณ และเบญจ์พรพลธรรม. (2558). แนวความคิดการบริหารงานรัฐวิสาหกิจ: จาก ทฤษฎีสู่ภาคปฏิบัติของบริษัทอสมท. จ ากัด (มหาชน). วารสารดุษฎีบัณฑิตทาง สังคมศาสตร์ (ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์),5(3), 14-30. สมาน รังสิโยกฤษฏ์ และสุธี สุทธิสมบูรณ์. (2525). หลกัการบริหารเบื้องต้น. กรุงเทพฯ :อักษร การพิมพ์. สมาน รังสิโย กฤษฏ์. (2546). ก ารบริหารราชการไทย อดีต ปัจ จุบัน และอนาคต. กรุงเทพมหานคร: บรรณกิจ. สัญญา เคณาภูมิ. (2559). วิวัฒนาการของการบริหารจัดการภาคเอกชน : ทฤษฎีองค์การและการ จัดการ. รมยสาร, 14(2), 41-55. สันสิทธิ์ ชวลิตธ ารง. (2546). หลกัการบริหารรฐักิจกับระบบราชการไทย. กรุงเทพฯ: อมรินท รพริ้นติ้งแอนพับลิชชิ่ง. สัมฤทธิ์ ยศสมศักดิ์. (2547). หลกัรฐัประศาสนศาสตร:์แนวคิดและทฤษฎี. กรุงเทพฯ: เวิลด์ เทรด ประเทศไทย. ส านักงบประมาณของรัฐสภา. (2563). รัฐวิสาหกิจไทยแหล่งรายได้รัฐบาลหรือภาระ งบประมาณของแผ่นดิน. กรุงเทพฯ: ส านักการพิมพ์ ส านักงานเลขาธิการสภา ผู้แทนราษฎร. ส านักงาน ก.พ. (2544). รายงานการวิจัยคอรร์ปัชนัในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: ส านักงาน ก.พ. ส านักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน (ส านักงาน ก.พ.). (2563). คู่มือแนวทางการพัฒนา บุคลากรภาครัฐ พ.ศ. 2563-2565. สืบค้นเมื่อ 18 มกราคม 2563 จากhttps://www.ocsc.go.th /sites/default/files/attachment/page/guide_civilservice_update.pdf. ส านักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2545). หลักการและแนวทางในการจัด โครงสร้างและระบบบริหารราชการ. เอกสารส าเนา. ส านักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2551). พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพล เรือน พ.ศ. 2551. สืบค้น 31 พฤษภาคม 2563 จากhttps://www.ditp.go.th/ditp_web61/ article_sub_view.php?filename=contents_attach/629258/629258.pdf&title= 629258&cate=1765&d=0. ส านักงานคณะกรรมการนโยบายรัฐวิสาหกิจ. (2550). ความส าคัญของการจัดตั้งรฐัวิสาหกิจ. สืบค้นเมื่อ 20 มีนาคม 2564 จาก http://www.sepo.go.th/maindata.php?id=11. ส านักงานคณะกรรมการปฏิรูประบบราชการ. (2541). การปฏิรูประบบราชการ: ยุทธศาสตร์ ส าคัญของการเปลี่ยนแปลง. กรุงเทพฯ: ส านักงานคณะกรรมการปฏิรูประบบราชการ. ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560ก). แผนพัฒนาเศรษฐกิจ และสงัคมแห่งชาติฉบบัที่12(พ.ศ.2561-2564). กรุงเทพฯ: ส านักงานคณะกรรมการ พัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

309 ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560ข). เอกสารประกอบการ ประชุมประจ าปี 2560 ของ สคช. เรื่อง “ขับเคลื่อนแผนฯ 12 สู่อนาคตประเทศไทย”. สืบค้น 27 มิถุนายน 2563 จาก http://waa.inter.nstda.or.th/stks/pub/2017/20170702-5- digital-future-Thailand.pdf ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ และ ส านักงานศูนย์วิจัยและให้ค าปรึกษาแห่ง มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. (ม.ป.ป.). แนวทางการเปิดให้หน่วยงานอื่นเข้ามามีบทบาท ร่วมในการจัดบริการสาธารณะ. กรุงเทพฯ: ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบ ราชการ. ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2547). การปฏิรูประบบราชการในประเทศไทย. สืบ ค้นเมื่อ 31 พฤษภาคม 2563 จาก http://www.opdc.go.th/oldweb/Mission/File_ download/22_12_47/Thai_PSR.pdf. ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2555). หลกัธรรมาภิบาลของการบริหาร กิจการบ้านเมืองที่ดี(Good Governance). กรุงเทพฯ: คณะรัฐมนตรีและราชกิจจานุเบกษา. ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2556). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาระบบราชการ ไทย (พ.ศ. 2556-2561). กรุงเทพฯ: ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2561ก). คู่มือแนวทางการดา เนินการจัดตงั้ ห้องปฏิบตัิการนวตักรรมภาครฐัในระดบัพื้นที่. นนทบุรี: ภาพพิมพ์. ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2561ข). ห้องปฏิบัติการนวัตกรรมภาครฐั Government Innovation Lab พลิกโฉมงานบริการสาธารณะ. นนทบุรี: ภาพพิมพ์. ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2561ค). โครงการห้องปฏิบตัิการนวตักรรม ภาครัฐ (Government Innovation Lab). นนทบุรี: ภาพพิมพ์. ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2564). ยุทธศาสตร์การพัฒนาระบบราชการ (พ.ศ. 2564–2565). กรุงเทพฯ: ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (ม.ป.ป.ก). GOVERNMENT 4.0: TIME TO TRANSFORM. สืบค้น 27 มิถุนายน 2563 จาก https://www.opdc.go.th/uploads/ files/2560/ Government40_final1.pdf ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (ม.ป.ป.ข). เอกสารเกี่ยวกับการศึกษาผลกระทบ จากการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน (Disruptive Change) ต่อระบบราชการ. นนทบุรี: ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (ม.ป.ป.ค). แนวทางการบริหารราชการแบบมีส่วน ร่วม ภายใต้กรอบแนวคิดว่าด้วยการบริหารกิจการบ้านเมืองแบบร่วมมือกัน (Collaborative Governance). นนทบุรี: ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ.

310 ส านักงานปลัดกระทรวงกลาโหม. (2557). กรอบความเหน ็ ร่วมปฏิรูปประเทศไทยด้านการ ปกครองท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: ส านักงานปลัดกระทรวงกลาโหม. ส านักงานพัฒนาที่ดินเขต 1. (ม.ป.ป.). แผนที่แสดงขอบเขตการปกครอง กรุงเทพมหานคร 50 เขต. สืบค้นเมื่อ20 มีนาคม 2564 จากhttp://r01.ldd.go.th/dinthai/ %E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B8%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%9 7%E0%B8%9E%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8% 84%E0%B8%A3%2053/MAIN/BK/BK_00.html. ส านักงานพัฒนารัฐบาลดิจิทัล (องค์การมหาชน). (2564). มาตรฐานของส านักงานพัฒ นา รฐับาลดิจิทลั(องคก์ารมหาชน) ว่าด้วยแนวทางการจัดทา บัญชีข้อมูลภาครัฐ. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: ส านักงานพัฒนารัฐบาลดิจิทัล (องค์การมหาชน). ส านักพัฒนาระบบบริหารบุคคลภาครัฐ ส านักงาน ก.พ. (2545). แนวทางการบริหารราชการยคุ ใหม่ของรัฐมนตรีปลดักระทรวง หวัหน้ากลุ่มภารกิจ และอธิบดี. กรุงเทพ: ส านักพิมพ์ ฟิสิกส์เซ็นเตอร์. ส านักวิจัยและพัฒนาระบบงานบุคคล ส านักงาน ก.พ.. (2552). คู่มือการประเมินผลการ ปฏิบตัิราชการ : ภาพรวมระบบบริหารผลงานและระบบประเมินผลการปฏิบัติ ราชการ. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ : บริษัท พี.เอ.ลีฟวิ่ง จ ากัด. ส านักวิจัยและพัฒนาระบบงานบุคคล ส านักงาน ก.พ.. (2560). ระบบราชการไทยในบริบทไทย แลนด์ 4.0. นนทบุรี: ส านักงาน ก.พ. ส านักวิชาการ ส านักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2561). ห้องปฏิบตัิการนวตักรรมภาครฐั (Government Innovation Lab: Gov Lab).สืบค้น 27 มิถุนายน 2563 จาก https://www.parliament.go.th /ewtadmin/ewt/parliament_parcy/ewt_dl_link.php?nid=51750&filename=house2558_2. ส าเริง ไชยศร. (2540). การปฏิรูประบบราชการไทย ความจ าเป็ น ปัญหา และแนวทางการ ปฏิรูป. กรุงเทพฯ: มติชน. สิริกาญจน์ เอี่ยมอาจหาญ. (2554). การน านโยบายธรรมาภิบาลไปปฏิบตัิในองคก์รปกครอง ส่วนท้องถิ่น : วิเคราะห์กรณีองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อ าเภอเมือง จังหวดั ปราจีนบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีปทุม. สุดจิต นิมิตกุล. (2543). กระทรวงมหาดไทยกับการบริหารจัดการที่ดี (Good Governance). กรุงเทพฯ: บพิธการพิมพ์. สุทธิพงษ์ บุญพอ และ ดวงกมล ขวัญยืน. (2563). สถานภาพของหน่วยงานของรัฐที่จัดตั้งขึ้นโดย อาศัยอ านาจตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการจัดตั้งองค์การของรัฐบาล พ.ศ. 2496. วารสาร เกษมบณัฑิต, 21(1), 71-89.

311 สุนทรชัย ชอบยศ, ศักดิ์สิทธิ์ ฆารเลิศ และ สุรชัย ทาระคุณ. (2563). การสร้างความร่วมมือของ ท้องถนิ่ ในการส่งเสรมิกิจกรรมผูสู้งอายุเพ่อืการอนุรกัษแ์ละประยุกตม์รดกภูมปิญัญาทาง วัฒนธรรมหมอล าสินไซ. วารสารสถาบันพระปกเกล้า,18(2), 104-128. สุพจน์ ทรายแก้ว. (2545). การจัดการภาครัฐแนวใหม่. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เทียนวัฒนา. สุพจน์ ทรายแก้ว. (2551). ขอบข่ายแนวคิดและทฤษฎีรัฐประศาสนศาสตร์ร่วมสมยั. ปทุมธานี: ศูนย์หนังสือมหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. สุพจน์ บุญวิเศษ. (2548). หลักรัฐศาสตร์. ชลบุรี: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัย บูรพา. สุรพล นิติไกรพจน์. (2542). องค์การมหาชน : แนวคิด รูปแบบ และวิธีการบริหารงาน. กรุงเทพฯ: ส านักงานคณะกรรมการปฏิรูประบบราชการ. สุรพล ลี้นิติไกพจน์. (2531). หลักเกณฑ์ในการจ าแนกวิสาหกิจมหาชน : ศึกษาเปรียบเทียบใน กฎหมายไทยและฝรั่งเศส. วารสารนิติศาสตร,์18(3), 72-91. สุรศักดิ์ ชะมารัมย์. 2559. ลักษณะโครงสร้างและหลักการบริหารราชการไทยในสมัยกรุง สุโขทัย. วารสารวิจัยราชภฏักรุงเก่า, 3(3), 55-62. ห้องสมุดสถาบันพระปกเกล้า. (2556). ปกเกล้าปกกระหม่อม.สืบค้นเมื่อ 20 มีนาคม 2564 จาก https://kpi-lib.com/library/en/books/kpibook-24162/. หอประวัติจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2562). พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรง เป็ นพระมหากษัตริย์ผู้ทรงทศพิธราชธรรม. สืบค้นเมื่อ 20 มีนาคม 2564 จาก http://www.memohall.chula.ac.th/article/%E0%B8%A3-5/. อนันต์ เกตุวงศ์. (2523). การบริหารการพัฒนา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. อภิวัจ สุปรีชาวุฒิพงศ์. (2562). ปฐมบทรฐัธรรมนูญ"กษัตริยอ์ยู่เหนือการเมือง".สืบค้นเมื่อ 20 มีนาคม 2564 จาก https://www.posttoday.com/politic/report/580509. อมร ธรรมโสภณ. (2552). ปัญหาการบริหารราชการส่วนภูมิภาค. ผลงานเอกสารการวิเคราะห์ หลักสูตรนายอ าเภอ. วิทยาลัยการปกครอง กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย. อลงกต วรกี. (2546). การปฏิรูประบบราชการ: ก้าวไปข้างหน้าหรือถอยหลังเข้าคลอง. วารสาร สถาบันพระปกเกล้า, 1 (2), 26-44. อิสระ สุวรรณบล. (2531). โครงสร้างองค์การในการบริหารรัฐวิสาหกิจไทย. ใน เอกสารการสอนชุด วิชาการบริหารรฐัวิสาหกิจ หน่วยที่1-7.นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช เอกวิทย์ มณีธร. (2552). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการบริหาร/การจัดการ. กรุงเทพฯ: เอ็ม.ที เพรส. เอกวิทย์ มณีธร. (2554). ระบบราชการ รฐัวิสาหกิจ และองคก์ารมหาชนของไทย. กรุงเทพฯ: เอ็ม. ที เพรส.

312 เอกวิทย์ มณีธร. (ม.ป.ป.). องค์การมหาชน : หน่วยงานของรัฐที่ไม่ใช่ส่วนราชกา รและ รัฐ วิส า ห กิจ . สื บ ค้ น เ มื่ อ 20 มี น า ค ม 2564 จ า ก http://www.polscilaw.buu.ac.th/journal/document/1-1/2.pdf. Abramson, M.A., J.D. Breul, and J.M. Kamensky. (2006). Six Trends Transforming Government: Providing Cutting-edge Knowledge to Government Leaders. Washington, DC: IBM Center for The Business of Government. Armstrong, M. (2006) A Handbook of Human Resource Management Practice. 10th Edition, Kogan Page Publishing, London. Drucker, P.F. (1998).Management challenges for 2nd century. New York: Harper Business. Hammer, M. and Champy, J. ( 1 9 9 3 ) Reengineering the Corporation: A Manifesto for Business Revolution. New York: Harper Collins Publishers. Hood, C. (1991). A public management for all season?. Public administration, 69(1), 3-19. Mondy, R. Wayne, Robert M. Noe and Shane R. Premeaux. (1999). Human Resource Management. 7th ed. New Jersey: Prentice-Hall. Inc. OECD. (1991). Public Management Development. Paris: OECD. OECD. (2014). Recommendation of the Council on Digital Government Strategies. Retrieved 14 September 2020 from http://www.oecd.org/gov/ digital-government/ Recommendation-digital-government-strategies.pdf Osborne, D. and Gaebler, T. (1992). Reinventing Government: How the Entrepreneurial Spirit Is Transforming the Public Sector. MA: Addison-Wesley. Simon, H. A. (1947). Administrative Behvior. New york: Macmillian.