-7

ลอ็ คลอ้ เราประมาทด้วย ไม่คิดว่ามนั จะหายได้ เสยี ดายจงั เลย คงไม่ไดค้ นื แน่ๆ”
นัทพดู ไปนาํ  ตาเร่มิ คลอเบา้
“อีกแล้วเหรอ..นี่เดือนนี้เราได้ยินข่าวร้ายแบบน้ีมาเป็นรายท่ีเท่าไรแล้วนะ”
ฟนั ด้ีคิด เขาว่าปญั หารถมอเตอร์ไซค์หายก�ำ ลงั เปน็ ปญั หาใหญ่ในชมุ ชนของเขา
จะให้ไปไลจ่ ับโจรรึ โธ่ เขาไม่ใช่เจมสบ์ อนดแ์ ละเกนิ กำ�ลงั เดก็ นอ้ ยๆ อยา่ งเขา นึกไม่
ออกว่าจะแก้ปัญหาได้อย่างไร นอกจากวา่ แต่ละคนคงต้องหาวิธปี อ้ งกันตวั เองอย่าง
รดั กมุ
วนั หน่งึ ฟันด้เี หน็ เปา๊ ะชาย (เปน็ ค�ำ เรยี ก ตาหรอื ปู่ ในภาษามุสลิม) กม้ ๆ เงยๆ
ล็อคมอเตอรไ์ ซคก์ ถ็ ามด้วยความสงสยั น่เี ปน็ นสิ ัยอย่างหนึ่งของนักวทิ ยาศาสตรเ์ ขา
ละ่
“รถกเ็ ก่าแลว้ จะล็อคทำ�ไมล่ะเป๊าะชาย”
“ไมล่ ็อคได้ไงล่ะ.เมื่อเช้ารถข้างบ้านเก่ากว่าของเป๊าะอีก จอดทีต่ ลาดไมล่ ็อค
แป๊บเดียวหายไปเลย แต่กม้ ล็อคแบบน้ี มันปวดเข่าจรงิ ๆ” เป๊าะชายบ่นอย่างระอา

251

แรงบนั ดาลใจ
จากความรัก

252

“...ปิง๊ ....” เหมือนบังเกิดแสงไฟสวา่ งวาบในหวั ท่ีมดื มนมานานของฟนั ดี้ ถา้
มอี ปุ กรณ์ลอ็ คมอเตอรไ์ ซคแ์ บบไม่ต้องก้มกค็ งจะดี และจะแกป้ ัญหาใหท้ กุ คนท่ีเขารัก
ได้
“ความรกั เปน็ บ่อเกิดของสิง่ ประดษิ ฐท์ ั้งมวล”
คือค�ำ กลา่ วของ ดร.โยชิโร นากามตั สึ นักวิทยาศาสตรแ์ ดนปลาดิบผใู้ ห้กำ�เนิด
ฟลอปป้ี ดิสก์ และส่งิ ประดษิ ฐก์ ว่า 3,200 รายการ
คุณครูดวงเคยนำ�ตัวอย่างท่ีมาของส่ิงประดิษฐ์ช้ินหนึ่งจากโยชิโรมาเล่าให้
พวกเขาฟงั วา่ คร้งั หน่ึงโยชิโร่เห็นแม่คอ่ ยๆ รนิ ซีอิว๊ ขาวจากขวดใหญ่ลงในขวดเล็ก
ทา่ มกลางอากาศหนาวเย็นจนมือสน่ั ท�ำ ให้ตอ้ งรนิ อย่างช้าๆ เพอื่ ไมใ่ หห้ กเลอะเทอะ
เขาจึงประดิษฐ์ที่สูบซีอว๊ิ เพ่ือชว่ ยให้แมม่ ีชีวิตท่ีง่ายข้นึ
อือ ส่งิ ประดษิ ฐ์มกั จะเรม่ิ ต้นจากปญั หาใกลๆ้ ตวั และความรัก อยา่ งท่ีครดู วง
วา่ จริงๆ แฮะ จากน้ัน โยชโิ รกเ็ ข้ามาในดวงใจ และกลายเปน็ ฮีโร่คนใหมข่ องปิงปอง
และฟันด้ไี ปโดยปริยาย

253

ฟันดีร้ ีบเล่าความคิดน้ีให้กบั ปงิ ปองทนั ที
ปงิ ปองไดฟ้ งั แล้วกต็ น่ื เตน้ ไมแ่ พ้กนั เธอเหน็ ดว้ ยกับการคดิ คน้ สง่ิ นี้สุดฤทธิ์
และบอกฟนั ดว้ี ่า
“เราจะชว่ ยเธอคิดคน้ อยา่ งสุดลม่ิ ทมิ่ ประตเู ลย”
น่ันอาจเป็นเพราะครอบครัวของเธอก็เป็นหนึ่งท่ีมีรถมอเตอร์ไซค์เป็นพาหนะ
ประจำ�ครอบครวั เชน่ กนั
“ปัญหาใกล้ๆ ตวั ”
“ความรกั ”
เพียงแคน่ ั้นยงั ไมพ่ อ สิง่ ทนี่ ักประดษิ ฐร์ ุ่นเยาวต์ ้องการคือ “ขอ้ มูล”
ปงิ ปองคนเกง่ จึงไปสบื ค้นข้อมูลสถติ ิรถหาย พบว่าระหว่างเดือนตุลาคม 2554
– กมุ ภาพนั ธ์ 2555 มเี หตกุ ารณโ์ จรกรรมรถจกั รยานยนตท์ ว่ั ประเทศถึง 1,143 คัน
สว่ นมากเกดิ จากการจอดรถบริเวณท่ีสาธารณะ เช่น ถนน ตรอก ซอย ลานจอดรถ
เคหสถาน และตลาด ในช่วงเวลาตัง้ แต่ 12.00 -18.00 น.ของทกุ วัน ซง่ึ เป็นเวลาท่คี น

254

สว่ นใหญจ่ อดรถแบบชั่วคราว โดยระมัดระวังเพียงพอ
สองสหายคดิ ตรงกันสว่ นหนงึ่ คอื อาจเปน็ เพราะกญุ แจล็อคมอเตอร์ไซค์แบบ
เดมิ ซ่ึงต้องกม้ ลงไปลอ็ คทลี่ อ้ ไมส่ ะดวกในการใช้งาน
“เอ แต่ถ้าไม่ล็อคทล่ี อ้ แลว้ จะล็อคทไ่ี หนเลา่ ...”
เป็นปรศั นีย์ค�ำ ถามทว่ี นเวยี นอยู่ในใจของท้งั สองต่อไป

255

3

เมอ่ื คดิ ออกแลว้ ว่าจะประดษิ ฐ์อะไร สองสหายก็ทุ่มแรง ทุม่ ใจ ใช้เวลาดง่ิ ลึกไป
กบั สง่ิ ทีพ่ วกเขาปรารถนาใหเ้ กดิ ขึ้น
พวกเขาค่อยๆ ท�ำ ความเข้าใจกลไกการทำ�งานของรถมอเตอร์ไซค์อยา่ งละเอยี ด
หากเป็นช่างตัดเยบ็ เสอ้ื ผ้า เรยี กไดว้ ่าแกะตะเขบ็ ทีละส่วนๆ ก็วา่ ได้
เร่มิ จากค่อยๆ เรียนรรู้ ะบบขบั เคล่อื นรถ เรม่ิ จากสตาร์ต บดิ คันเร่ง เกยี ร์ ล้อ
หมุน และเบรก การจะไมใ่ ห้มอเตอรไ์ ซค์เคลือ่ นท่ีได้เทา่ กับวา่ พวกเขาต้องหาทางขัด

256

ขวางกระบวนการใดกระบวนการหน่งึ และการขดั ขวางกระบวนการน้ันต้องทำ�งา่ ย
สะดวก ไม่ต้องใชพ้ ้นื ท่ีเยอะ หรือกม้ ลง เพราะผูส้ งู วยั จะไมส่ ะดวก

วนั หน่ึงฟันด้นี ั่งซ้อนท้ายมอเตอรไ์ ซค์ปะ๊ ไปรา้ นขายวสั ดุก่อสรา้ ง
ทนั ใดนนั้ สายตาก็ปะทะกบั ข้อต่อพีวีซีรูปตวั ที ซ่ึงมีหลายขนาด
ฟนั ดี้เหมอื นตอ้ งมนตส์ ะกด เขาลองหยิบท่อพวี ซี ีไปสวมกับแฮนด์รถ
พระเจ้าชว่ ยกลว้ ยทอด!!! มันสวมไดพ้ อดี....
“เย.้ ..คิดออกแลว้ คิดออกแล้ว!!”
ฟนั ดีต้ ะโกนโหร่ อ้ งด้วยความดใี จจนคนในร้านหนั มามองเปน็ ตาเดยี ว
แหะๆ...เข้าใจกนั บ้างสิวา่ นักวทิ ยาศาสตรม์ ักจดจอ่ กับส่งิ ประดิษฐข์ อง
ตนเอง จนลืมตัวเสมอ...
ฟันด้ีจงึ ซ้อื ขอ้ ตอ่ 3 ทาง กลับมาบ้าน แลว้ ให้ปะ๊ มีตำ�แหนง่ เปน็ นายชา่ ง
(จำ�เป็น) ประจ�ำ โครงการส่งิ ประดษิ ฐอ์ ันน่าทึ่งนี้

257

258

เมื่อผา่ ทอ่ พีวซี ีแลว้ ติดบานพบั นำ�ไปประกบกบั คันเรง่ เสร็จแล้วลองเห
นยี่ วคันเบรกมือให้เข้ามา บากร่องให้สวมคันเบรคมือได้ จากนน้ั เจาะรแู ล้วคลอ้ ง
กญุ แจ ต้นแบบกญุ แจลอ็ คมอเตอไซค์ แบบล็อคคนั เร่งและเบรคมอื อันแรกของโลกก็
กำ�เนิดขน้ึ !!

“ตอนเขาให้ท�ำ ไมไ่ ดถ้ ามอะไร คิดวา่ เปน็ ช้ินงานของลกู แต่กค็ ดิ วา่ เอะ๊
สง่ิ ประดษิ ฐ์ของเขาง่ายดี ก็ดใี จนะท่มี ีคนเห็นความส�ำ คญั ของความคิดลูกเรา”

คณุ พอ่ ดลรอ่ หมาน หะเต๊ะ เลา่ อย่างอารมณ์ดี
เม่ือไปถงึ โรงเรยี น และนำ�สง่ิ ประดษิ ฐด์ ังกลา่ วไปใหป้ ิงปองดู ปงิ ปองกรด๊ี
สลบและตนื่ เต้นไปกบั ความคิดของคู่หู ใชเ่ ลยๆๆๆๆ งบั ล็อคนแี่ หละสามารถตอบ
โจทยป์ ัญหาวิธลี ็อคมอเตอรไ์ ซคแ์ บบไม่ต้องก้ม
“ดีจงั เลยฟนั ดี้ ต่อไปน้ผี ้สู ูงอายุ คนทอ้ ง ผู้หญิงท่นี ุง่ สั้นกส็ ามารถล็อค
มอเตอร์ไซค์ไดง้ ่ายขน้ึ ” ปิงปองพดู ด้วยความดใี จ

259

“นอกจากนี้ เวลาทเ่ี จอทจ่ี อดรถมพี ื้นทแี่ คบแม้จะจอดรถชดิ กัน กส็ ามารถ
ลอ็ ครถไดอ้ ย่างไมม่ ีปญั หา”

ฟันดี้เสรมิ
ล็อคท่เี บรกมอื และคนั เร่งแบบน้ี ทำ�ไดร้ วดเรว็ สะดวก พกพางา่ ย พวกเรา
จะเรียกเจ้าสิ่งนวี้ า่ ...
“ งับล็อค”
ท้ังสองพูดพร้อมกันและหันมาหัวเราะร่ากับความบังเอิญแล้วแปะมือกัน
ด้วยความยนิ ดีและนำ� “งับล็อค” ไปสง่ คณุ ครดู วง

260

261

4

เมื่อไดเ้ หน็ และทราบถึงท่มี าทไ่ี ปของสง่ิ ประดษิ ฐ์ชิน้ น้ี คณุ ครรู สู้ ึกทง่ึ กับผล
งานของลกู ศษิ ย์ และให้ก�ำ ลงั ใจวา่ จะสง่ ผลงานของพวกเขาประกวดผลงานสงิ่ ประดิษฐ์
ทางวิทยาศาสตรใ์ นเวทีนานาชาติในงาน International Exhibition for Young
Inventors 2013 (IEYI) และ Asian Young Inventors Exhibition 2013 (AYIE)
ระหวา่ งวนั ที่ 8 – 12 พฤษภาคม 2556 ณ กรุงกวั ลาลัมเปอร์ ประเทศมาเลเซยี แต่ควร
ปรบั ปรงุ รปู แบบใหแ้ ขง็ แรงขนึ้ และมีคุณภาพดีขึน้

ให้คิดบนพื้นฐานของมืออาชีพเลยว่าถ้าสิ่งประดิษฐ์ชิ้นน้ีถูกส่งขายไปใช้ในชีวิต
ประจ�ำ วนั ต้องมีคุณภาพตามมาตรฐานสินคา้ เลยทีเดยี ว

262

วา้ ววววววว...นง่ี านของเราไปไดไ้ กลถงึ ขนาดน้ันเลยเหรอ เดก็ ๆ ถามกันไป
มาซาํ  แล้วซาํ  เล่าอย่างลิงโลดใจ

กอ่ นที่จะกลับมาสุมหัวกันคดิ อีกครงั้
และลงมอื ปฏบิ ัติอย่างจรงิ จัง
ออ่ จุดเด่นของทงั้ ค่คู อื ถงึ แม้เขาจะเปน็ นกั คดิ แต่เขาไม่ไดค้ ดิ ทงิ้ คิดขวา้ ง
เก๋ๆ ไปวนั ๆ พวกเขามีคณุ สมบตั ทิ ส่ี ำ�คญั อีกอยา่ งทีน่ กั ประดษิ ฐท์ ีด่ ีพงึ มีคือ
“ทดลองทำ�!!”
ถึงวันหยุดสองสหายชวนกันไปส�ำ รวจที่ร้านวัสดุกอ่ สร้างอีกหน และพบวา่
มที อ่ เหล็กท่ีมีขนาดเท่ากบั พีวซี ี จงึ ทดลองเปล่ยี นวสั ดมุ าเป็นทอ่ เหล็ก แต่ปัญหาคือ
พวกเขาไมม่ ีทักษะทางชา่ ง การเปล่ยี นไอเดียมาเป็นผลิตภณั ฑ์ใหเ้ ป็นจริงจึงยากยิง่
แต่โชคดีที่พวกเขามีคุณครูผู้ทุ่มเทคอยประคับประคองความฝันอยู่เคียง
ขา้ งเสมอ

263

แมจ้ ะเปน็ งานชนิ้ เลก็
แต่มนั คอื ความฝัน
และจนิ ตนาการกอ้ นใหญ่ๆ
ของเดก็ ๆ เลยนะ
จะทงิ้ ขว้างเพราะ
อุปสรรคแค่นี้ไมไ่ ด้

264

จงึ เป็นหน้าทข่ี องคุณครูวรทั ยาที่หอบห้วิ งับล็อคต้นแบบของเด็กๆ ไปตระเวนหา
ร้านเช่อื มเหล็ก เพ่ือผลติ เปน็ ชิ้นงาน แตก่ ็ถกู ปฏเิ สธจากหลายร้าน เพราะถือเป็นงานชน้ิ
เลก็ ไม่คุ้มค่าท่ีจะท�ำ ซง่ึ คณุ ครูกไ็ ม่ยอ่ ท้อ

“ใช่ แมจ้ ะเปน็ งานชน้ิ เล็ก แตม่ ันคือความฝนั และจินตนาการกอ้ นใหญๆ่ ของ
เดก็ ๆ เลยนะ จะท้ิงขวา้ งเพราะอปุ สรรคแคน่ ไ้ี มไ่ ด”้

คุณครูท่ี ณ เวลานี้ อาจกลายเป็น “หวั โจก” ในการท�ำ สิ่งประดิษฐ์ช้ินนี้รว่ มกบั
เดก็ ๆ คดิ เสียงดงั

ครูดวงพาเด็กๆ ตระเวนไปหารา้ นรบั ท�ำ ท่วั หาดใหญ่ จนเจอร้านที่ยินดที ำ�ให้
“ตอนนั้นต้องไปขอร้องรา้ นท่ีพอมนี าํ  ใจกับเรา บอกว่าเปน็ โครงงานวทิ ยาศาสตร์
ของเดก็ ๆ ชว่ ยท�ำ ใหห้ น่อย”
คุณครูดวงยอ้ นความหลังให้ฟงั

265

ปญั หา
คอื
บิดาของนกั ประดษิ ฐ์

266

“ได้ต้นแบบมากน็ ำ�มาลอง บางครัง้ ชา่ งไม่ละเอียด ชนิ้ งานไม่พอดี ตอ้ ง
ทงิ้ ไปกห็ ลายอัน แลว้ ต้องปรบั แบบให้ใช้ไดก้ ับมอเตอรไ์ ซค์ทุกรุ่น ทกุ ยห่ี อ้ ดงั นัน้ การ
วัดตอ้ งเปะ๊ กว่าจะได้อยา่ งที่เหน็ อยู่นไ้ี ม่งา่ ยเลย” ฟนั ดแี้ ละปิงปองเล่าประสบการณ์
อยา่ งออกรส (แทรกภาพสงิ่ ประดิษฐท์ ่ีสมบูรณ)์

“หากเป็นเด็กคนอน่ื ๆ คงท้อใจและเลกิ ลม้ ไปกลางคัน แต่สำ�หรบั สองคนน้ี
แล้ว พวกเขากลบั คดิ วา่ ย่ิงมปี ญั หา ยง่ิ นา่ ลิ้มลอง ย่งิ ต้องเอาชนะ อาจกลา่ วไดว้ ่าคอื
คณุ สมบตั ิทีพ่ ิเศษของนักประดิษฐ์รนุ่ เยาวส์ องคนน้”ี

ครูดวงกล่าวชมศษิ ยร์ กั อย่างภาคภูมใิ จ
พวกเขาไม่รู้วา่ พวกเขามีคณุ สมบตั ิเดียวกนั กบั นักประดษิ ฐ์ผ้ผู ลิตล็อครถมอื
อาชพี จนไดร้ บั การยอมรบั ว่าลอ็ ครถจากบริษัทของเขามีคุณภาพ และเป็นท่นี ยิ ม
อย่างแพร่หลาย และชายคนน้ันถือคตสิ ั้นๆ ง่ายๆ ในการประดิษฐว์ ่า
“ปญั หาคอื บดิ าของนักประดิษฐ”์

267

ดงั ที่ “หนุม่ เมอื งจันทน”์ เจา้ ของหนงั สอื ขายดี ชุด ฟาสต์ฟู้ดธุรกจิ เขยี นไว้
ในหนงั สือ “คำ�ถามสำ�คญั กว่าคำ�ตอบ” ในบท “กานาํ  จิ้ม” วา่ เพราะสิ่งประดษิ ฐใ์ น
โลกนี้ ลว้ นเกิดจากปญั หาท้ังส้ิน แตเ่ วลาเราพดู ถงึ ส่งิ ประดิษฐ์ ส่วนใหญเ่ ราจะนกึ ถึง
ส่งิ ประดิษฐร์ ะดบั “เอดิสัน” เท่าน้นั จงึ จะคดิ ได้
ทั้งที่ความจรงิ ทกุ คนสามารถคิดสิ่งประดษิ ฐ์ใหมๆ่ ได้ทุกวนั

268

5

เมอ่ื พฒั นาจนคดิ วา่ ได้รปู แบบทโ่ี อเคท่ีสดุ แล้ว พวกเขากส็ ง่ “งบั ลอ็ ค” เข้า
ประกวดผลงานสิ่งประดิษฐ์ทางวิทยาศาสตร์ในเวทีนานาชาติและจากน้ันผลงาน
งับล็อคของพวกเขาก็ผ่านเข้ารอบจากระดับเขตสรู่ ะดับชาติ โดยมีเพอ่ื นๆ คอยลนุ้
คณุ ครูคอยเชยี ร์
ทัง้ ค่ปู รับปรงุ ผลติ ภัณฑ์เป็นสเตนเลส รวมทง้ั พฒั นารปู แบบการน�ำ เสนอท้งั
ภาษาไทยและภาษาองั กฤษ โดยมีอาจารย์จากทกุ สาระวชิ าในโรงเรียนสนบั สนนุ

269

“ก็มาช่วยเด็กๆ ชว่ ยเขาพฒั นาวิธีการน�ำ เสนอใหน้ ่าสนใจ ทางกล่มุ สาระ
ภาษาอังกฤษ ก็มาชว่ ยแปล เรียกวา่ ช่วยกันทัง้ โรงเรยี นค่ะ”

อ.เดอื นเพ็ญ ดษุ ฎีอภิชน ครูท่ีปรึกษาอกี คนกล่าวเสรมิ ดว้ ยดวงตาแหง่
ความสุข เมือ่ นึกย้อนถึงคืนวันทเ่ี คยพาเด็กๆ ฝา่ ฝนั

อาจกลา่ วไดว้ ่าสง่ิ แวดลอ้ มและวฒั นธรรมองค์กรเช่นน้ขี อง ญ.ร.ส. เป็น
กำ�ลังใจส�ำ คัญทที่ ำ�ใหเ้ ยาวชนนักประดษิ ฐอ์ ยา่ งพวกเขาไม่ทอ้ และพรอ้ มสตู้ ่อไป

“เพ่ือนๆ คณุ ครูก็ชว่ ยเชยี ร์ พอ่ แมก่ ท็ ่มุ เทไปรบั ไปส่ง สง่ิ นี้เปน็ แรงทำ�ใหไ้ ม่
ลม้ เลิก พอมเี กียรตบิ ัตรมาใหพ้ อ่ แมก่ ็ภูมิใจ”

ฟันดยี้ ้มิ หนา้ บาน พลางทำ�สัญญาณหลิว่ ตาไปทางป้ายประกาศ ซ่งึ ตดิ รปู
เขาและปงิ ปองเด่นหรา โดดเดน่ เปน็ สง่าอย่ตู รงร้วั โรงเรียน เรียกว่าใครผ่านไปมา
ทางน้นั กต็ อ้ งเหน็ ไม่แพป้ ้ายหาเสยี งของนักการเมืองทอ้ งถ่นิ เลยทเี ดยี ว

270

“เราพยายามเนน้ สรา้ งครูพันธุ์ใหมท่ ีม่ คี วามร่วมมือรว่ มใจกนั ครูต้องปรบั
วธิ เี รยี น เปลย่ี นวิธีสอน ให้เดก็ ๆ เน้นการคิด วิเคราะห์ น�ำ ไปใช้ และให้พวกเขาสรปุ
องค์ความร้ดู ้วยตนเอง”

อ.เจะ๊ หมัน บิลหร่อหมี รองผูอ้ ำ�นวยการโรงเรียนกล่าวถึงแนวทางการสอน
ของโรงเรียน

“เราจะไปถึงระดบั ชาติ เปน็ ตัวแทนของประเทศ และเราจะตดิ ปีกบนิ ไป”
นค่ี อื คำ�ประกาศชดั เจนของรองผู้อ�ำ นวยการโรงเรยี น เพ่อื ปกั ธงใหเ้ ดก็ ๆ กลา้ ฝนั
ใหญ่ๆ และมองเหน็ เป้าหมายที่ชัดเจนของพวกเขาตั้งแตย่ ังเยาว์วยั

271

6

วันที่ไปถึงสนามแข่งขันสิ่งประดิษฐ์ทางวิทยาศาสตร์ระดับนานาชาติท่ี
ประเทศมาเลเซยี เดก็ ๆ หอบสงิ่ ประดิษฐช์ ิ้นเลก็ ๆ ของเขาไปประกวดดว้ ยความตื่นเตน้

“ตอนแรกเหน็ ของเราชน้ิ เลก็ ๆ กเ็ ขนิ ของคนอื่นเขาชิน้ ใหญๆ่ แต่เราก็มน่ั ใจใน
แนวคิดทแี่ ตกต่างของเรา เราเน้นทค่ี วามคิดไมไ่ ด้เนน้ ท่ีขนาด”

ปิงปองเล่าอยา่ งภาคภมู ใิ จ

272

ควมฝนั ของสองสหายไมไ่ ด้หยุดอยู่แคน่ ั้น
โธ่ กบ็ อกแล้ววา่ นกั ประดิษฐส์ องคนนเ้ี ขามคี ณุ สมบัตชิ อบ “คิดซนๆ” ไม่
หยุดนง่ิ

จาก งบั ลอ็ ค” ช้นิ น้ี พวกเขายังมีความฝนั ต่อไปอีกวา่ อยากให้งับลอ็ คของ
พวกเขา เป็นวสั ดโุ พลีเมอร์ รูปลักษณ์ทนั สมยั มีพาสเวริ ด์ เป็นคยี ก์ าร์ดส่วนตวั เพ่อื
ปอ้ งกนั การโจรกรรม
“ถ้าเป็นทป่ี ระเทศญ่ีปุ่น เขามีหน่วยงานที่เอาส่งิ ทเ่ี ดก็ ๆ คิดเดก็ ๆ นำ�เสนอ
ไปทำ�เปน็ ผลติ ภณั ฑว์ างขายในตลาดไดเ้ ลย ไดท้ ้ังเงนิ ได้ท้งั การเห็นส่งิ ทีเ่ ราคิดถกู
แพร่หลายและใชป้ ระโยชน์ไดจ้ รงิ ผมว่าถ้าสงั คมเราเปน็ อยา่ งนน้ั บา้ ง เด็กๆ อย่าง
พวกผมจะคิดได้สนุกกว่านีน้ ะครับ”
ฟันด้ยี ้ิมนยั น์ตาเปน็ ประกาย
............
............

273

จากวนั นัน้ ถงึ วนั นี้ ฟนั ดม้ี ีรูปตัวเองขนึ้ ปา้ ยท่รี ้ัวโรงเรยี นสมดงั ทเี่ ขาเคยฝนั ไว้
แลว้ เขากลา่ วว่าเหลอื บไปเห็นป้ายใหญๆ่ แผ่นนน้ั ตอนไหนหวั ใจของเขากพ็ องโตเท่า
ป้ายทู้กกกกกกกทไี ป

ส่วนสาวเนริ ด์ ปิงปองนัน้ เธอกแ็ สนภูมิใจทไ่ี ดเ้ ปน็ นกั ประดิษฐ์เหมือนคุณพ่อ
ผเู้ ปน็ วิศวกรฮีโรข่ องเธอ
การมองปัญหาแลว้ คิดแกไ้ ขดว้ ยวิธงี ่ายๆ กล้าทจ่ี ะแตกตา่ ง กล้าลองผิด
ลองถูก บวกกับสิ่งแวดล้อมที่ชื่นชมใหก้ �ำ ลังใจกัน คอื ที่มาของความสำ�เรจ็ ของนัก
ประดิษฐ์น้อยนามฟนั ด้แี ละปิงปอง
เอ...วา่ แต่ว่า หากผู้ใหญ่หรือพีๆ่ ท่านใด อ่านมาถึงตอนน้ี ถา้ ถูกถามดว้ ย
ค�ำ ถามข้างต้นอีกครงั้
ถา้ มีเด็กจอมซนอยใู่ กลๆ้ เราจะมวี ิธีจัดการอยา่ งไรด?ี
ค�ำ ตอบทีเ่ คยเลอื ก ขอ้ ก หรือ ข

จะเปล่ยี นใจมาเลอื กเป็นข้อ ค หรือ ง แทนกันบ้างม้ัยน้า

274

คุณได้สิทธิใ์ นการเปล่ียนแผ่นปา้ ยนะฮา๊ วฟ์ ฟฟฟฟ
เปล่ยี นใจยงั ทนั
เผลอๆ เมอื งไทยเราอาจจะไดม้ ีนักปน้ั มือทองมาแขง่ กบั อาจารยด์ วงและพี่
เอ ศภุ ชยั อกี หลายคนเลยทีเดยี ว
แฮม่ ๆ!!

275

งับลอ็ ค (Ngub Lock) เปน็ สง่ิ ประดิษฐ์ทางวิทยาศาสตร์ในหัวข้อความ
ปลอดภัยและสุขภาพ (Safety and Health) ท่ีชว่ ยสร้างความมั่นใจและปลอดภยั
แก่ทรัพยส์ นิ โดยเฉพาะรถจกั รยานยนตซ์ ง่ึ เปน็ ทรัพย์สินที่มคี า่
งับล็อค (Ngub Lock) จงึ สามารถป้องกนั การโจรกรรมรถจักรยานยนตไ์ ด้
เมื่อติดต้ังอุปกรณ์ท่ีล็อคระบบมือจับคันเร่งของรถจักรยานยนต์กับระบบเบรกหน้า
ซ่งึ จะช่วยปอ้ งกนั ไม่ให้รถถกู สตาร์ตออกไป

ท้งั ยังเป็นสิ่งประดษิ ฐท์ างวิทยาศาสตรท์ ม่ี นาํ  หนกั เบา สะดวกต่อการใช้ ต้นทนุ ตํ่า
ปลอดภัย เหมาะอย่างยิ่งสำ�หรับการใชง้ านจรงิ
นอกจากนี้ยงั สามาถนำ�ไปพฒั นาตอ่ ยอด หรือพัฒนาการใชง้ านอื่นๆ ไดอ้ ยา่ ง
กว้างขวาง



1

(เปดิ ) กะลา (ออกก)็ พอ

“เดีย๋ วนี้เด็กๆ เขาไมถ่ ามแลว้ ว่าได้ไปกรงุ เทพฯ ม้ยั แต่ถามวา่ หลังจาก
มาเลเซยี แล้ว ปหี น้าจะไดไ้ ปประเทศอะไร”
อาจารยอ์ านซี ะห์ อาแวปูเตะ ครวู ิทยาศาสตร์รุ่นใหม่ไฟแรง แหง่ โรงเรียน
บ้านกะลาพอ ต.เตราะบอน อ.สายบรุ ี จ.ปัตตานี เล่าใหฟ้ งั ด้วยใบหนา้ เปือ้ นยิ้ม

279

ส่งิ ประดษิ ฐ์ : อปุ กรณต์ รวจสอบวงจรไฟฟา้ ภายในบา้ น (Test Lamp)
โรงเรยี นบ้านกะลาพอ จ.ปตั ตานี
280

ค�ำ ถามดงั กล่าวเปน็ คำ�ถามทเ่ี ดก็ ๆ ในชมรมวิทยาศาสตร์มักจะถามเธอ
หลังจากท่ีรุน่ พไ่ี ดฝ้ ากผลงานอันลือล่ันไว้ด้วยการควา้ เหรยี ญเงินและรางวลั   Speac
จากงาน International Exhibition for Young Inventors (IEYI-2013) ณ กรงุ
กัวลาลมั เปอร์ ประเทศมาเลเซีย มาครอง
กะลาพอ เปน็ โรงเรยี นไกลปืนเทย่ี ง ทั้งยังมีรถถัง ปนื ทหาร เสียงปืนดังแขง่
กบั เสียงอาซาน และขา่ วคราวเกีย่ วกบั การเขน่ ฆา่ ความตาย ในพื้นท่ี ก็มีรายงานอยู่
ทุกวัน แค่ได้รบั รวู้ า่ อยใู่ นพ้นื ท่เี ช่นนี้ก็สง่ ผลให้หลายคนหวาดระแวง ไม่กลา้ เดินทาง
มาเยอื น

โอกาสทางการศึกษาเพราะความห่างไกลจากศูนย์กลางประเทศน้ันก็
มากพออย่แู ลว้ แต่สถานการณค์ วามรุนแรงที่เกิดขนึ้ ยิ่งท�ำ ให้โรงเรยี นต่างๆ ในสาม
จังหวดั ชายแดนใต้ ยง่ิ กลายเป็นพืน้ ที่ชายขอบในการเขา้ ถึงโอกาสต่างๆ มากเขา้ ไป
อกี

อะไรๆ ทเี่ ปน็ เรื่องแสนธรรมดาสามัญของเด็กๆ ทอ่ี นื่ อาจกลายเปน็ เรอื่ ง
แสนพเิ ศษ ส�ำ หรบั เดก็ ที่น่ี เชน่ การเดนิ ทางไปยงั เมืองหลวงนามกรุงเทพมหานคร

281

อาจารย์สาวเลา่ ตอ่ ว่า
“...ก่อนน้ีแค่ได้ทราบข่าวว่าหากใครสามารถประดิษฐ์ส่ิงประดิษฐ์จนได้รับ

รางวลั จะมีโอกาสเดนิ ทางไปกรงุ เทพฯ เดก็ ๆ ก็ตาลุกวาวแล้ว แต่เดยี๋ วน้พี อเขาเหน็
พ่ีๆ ได้ไปตา่ งประเทศเขามองข้ามชอ็ ตเลย...”

การได้เดนิ ทางไปกรุงเทพฯ ที่เคยดเู หมอื นช่วยเปดิ พรมแดนแห่งความรู้ และ
ประสบการณ์ใหเ้ ด็กๆ โรงเรยี นไกลปืนเท่ยี งอยา่ งกะลาพอใหก้ ว้างกว่าเคย ดจู ะยงั ไม่
กวา้ งพอเสียแลว้ ต่อจากนี้ดินแดนในฝนั ของพวกเขากา้ วข้ามพรมแดนของรฐั ชาตกิ ัน
ไปแลว้

กลา่ วไดว้ ่าผลงานสิง่ ประดิษฐเ์ ล็กๆ ทม่ี ีนามวา่ อุปกรณต์ รวจสอบวงจรไฟฟา้
ภายในบา้ น หรอื ทีพ่ วกเขาเรยี กกันส้ันๆ วา่ Test Lamp น้ัน

นอกจากจะเป็นอปุ กรณท์ ีช่ ว่ ยตรวจสอบไฟฟา้ แลว้ ยงั ช่วยกระตุ้นและขยาย
วสิ ยั ทศั นข์ องชาวชุมชนเล็กๆ แหง่ นใ้ี หเ้ ชอ่ื มน่ั และภาคภมู ใิ จในศกั ยภาพที่ตนมี ตน
เปน็ ครง้ั ใหญเ่ ลยทเี ดยี ว

282

Test Lamp จงึ ไม่ได้เปน็ เพียงอปุ กรณ์ที่สรา้ งความสว่างไสวใหก้ ับไฟฟา้
แตส่ ร้างความสวา่ งไสว ให้กับวงการการศึกษาของชาวชุมชนบ้านกะลาพอทง้ั ชุมชน

283

Test Lamp
จงึ ไมไ่ ดเ้ ป็นเพียงอุปกรณ์
ทส่ี รา้ งความสว่างไสวใหก้ ับไฟฟา้
แตส่ ร้างความสวา่ งไสว
ให้กับวงการการศึกษา
ของชาวชมุ ชนบา้ นกะลาพอ
ทงั้ ชมุ ชน

284

285

2

“สงั เกตไดว้ ่าอปุ กรณท์ ี่เด็กๆ ในโรงเรยี นเราคดิ นน้ั เปน็ อปุ กรณข์ ้ันเบสกิ พ้นื
ฐานงา่ ยๆ ในขณะท่เี ดก็ ๆ ที่อนื่ อาจคดิ เครอ่ื งมือเกยี่ วกับการท�ำ ความสะอาด อะไรที่
พัฒนาไปไกลกวา่ เครอ่ื งดดู ฝนุ่ กวา่ ไมโครเวฟ แต่เดก็ ของเรายงั คดิ เครือ่ งมืออะไรท่ี
เกี่ยวกับการติดดับของไฟอยู่เลย (หวั เราะอารมณด์ ี)
นน่ั เปน็ เพราะชมุ ชนทอ้ งถิ่นเรายงั คอ่ นข้างเปน็ ชมุ ชนทีย่ ากจน ห่างไกลจาก
สงิ่ อำ�นวยความสะดวกใดๆ เด็กๆ คิดอะไรกค็ ิดมาจากบริบทรอบๆ ตัวของสงิ่ ทเ่ี ขา
สัมพันธ์ด้วย เช่น ปีก่อนนี้กค็ ดิ เคร่ืองชว่ ยแก้ปญั หารถติดหลม่ นั้น เปน็ เพราะถนนใน

286

ชมุ ชนเรายังเปน็ ถนนลูกรงั เด็กเขามกั จะเห็นรถติดหล่มอยูเ่ สมอไงครับ
ฉะนนั้ อย่ามองข้ามจินตนาการของเด็กนะครับ อะไรรอบตวั ทเ่ี ขาคดิ ไมถ่ งึ

นเี่ ด็กๆ เขาสามารถคิดไปไกล จินตนาการของเขา ความไม่ตดิ กรอบของเขา เหลา่ นี้
ผใู้ หญ่อย่างเราๆ ส้เู ขาไม่ได้เลยนะครบั …”

สงกรานต์ จรยิ เพยี รพันธุ์ ผอู้ ำ�นวยการโรงเรียนบ้านกะลาพอ กลา่ วด้วย
เสยี งสขุ มุ

บางคนอาจจะเคยคิดวา่ สง่ิ ประดิษฐต์ า่ งๆ ในโลกนม้ี ักจะเกดิ จากบริษัท
ยักษ์ใหญ่ หรอื นกั ประดษิ ฐผ์ ูย้ ่ิงใหญ่ และมักเปน็ ผชู้ าย หากทว่าในความเป็นจริง ส่ิง
ประดษิ ฐ์สิ่งละอนั พนั ละนอ้ ยในโลกน้ี เกดิ มาจากปญั หาเล็กๆ ในชวี ิตประจำ�วนั และ
ไมจ่ ำ�เปน็ ต้องมาจากนกั ประดษิ ฐ์ผู้ช�ำ นาญการแตอ่ ยา่ งใด

อาทิเชน่ แม่บ้านชาวญ่ีปุ่นรายหนึ่งเจอปัญหาว่าเวลาตากผา้ แลว้ ลมมักพัด
เอาไมแ้ ขวนไปรวมกันอยทู่ ่ีเดยี วท�ำ ใหผ้ า้ ไมแ่ ห้งเพราะบางช้ินไมถ่ กู แสงแดด เธอจงึ
คดิ สงิ่ ประดิษฐ์ทม่ี ีลกั ษณะคลา้ ยก�ำ ไลพลาสตกิ ทใี่ ชห้ นบี กบั ราวตากผา้ และมรี อ่ ง

287

อยตู่ รงกลางเพอ่ื ไม่ใหไ้ ม้แขวนเสอ้ื ปลวิ ไปตามลม ค่าลขิ สิทธิ์สินคา้ ช้ินนี้ สูงถึง 370
ล้านเยน แตล่ ะปีเธอไดส้ ว่ นแบง่ ลขิ สทิ ธ์ิอีก 50 ล้านเยน

เธอเลา่ วา่ ตอนท่เี ธอคิดได้ตอนแรกนนั้ เธอนำ�ไอเดยี นี้ไปเสนอขายกับหลาย
บรษิ ัท แต่ไมม่ ีใครซอ้ื เลย เพราะเจา้ หนา้ ทท่ี พี่ จิ ารณาเป็นผูช้ าย จงึ ไมเ่ ขา้ ใจปญั หาผู้
หญงิ เธอจงึ นำ�ไอเดยี นม้ี าทำ�ส่ิงประดษิ ฐ์ด้วยตัวเอง

ทีย่ กตัวอยา่ งมาเชน่ น้ี ก็เพ่อื สะทอ้ นให้เหน้ ว่า ความคดิ ไอเดียต่างๆ จากแม่
บ้าน เดก็ หรือกระทงั่ คนเดนิ ดนิ กินขา้ วแกงมักถกู มองขา้ ม เพราะเข้าใจวา่ เป็นเรือ่ ง
ไร้สาระ

ต่างจากที่ รร.บา้ นกะลาพอ ไมว่ า่ เด็กๆ เสนอไอเดียเก่ยี วกับเรื่องอะไรส่ิงใด
มา ทงั้ ครใู หญแ่ ละครนู อ้ ย ครูวิทยาศาสตร์ ครวู ิชาอื่นๆ ตา่ งกไ็ มม่ องข้าม และไมเ่ คย
เยย้ หยนั หากทวา่ กลบั มองดว้ ยความทงึ่ และช่ืนชมในจนิ ตนาการของลูกศิษย์

“หนวู ่าการทำ�สงิ่ ประดิษฐ์นีน้ ะ ท�ำ ใหเ้ รานะ่ ได้เรยี นรู้จากเดก็ ๆ มากกวา่
เด็กๆ เรียนรู้จากเราด้วยซาํ  เราได้เห็นจินตนาการทไ่ี ร้ขดี จำ�กดั ของเขา เหน็ ความ

288

ละเอียดลออและชา่ งสงั เกตส่งิ รอบตัวของเขา
ยง่ิ เด็กๆ ในท้องถนิ่ ที่น่ีสว่ นใหญ่เป็นเด็กที่มฐี านะยากจน ต้องช่วยท่บี ้าน

ทำ�งาน เครอ่ื งมอื เครอ่ื งใช้อะไรช�ำ รดุ เสยี หาย เขาก็เรียนรทู้ จ่ี ะซอ่ มเองท�ำ เอง หรอื
บางคนมพี อ่ เปน็ ชา่ ง มคี นท่ีท�ำ งานช่างในบา้ นกนั แทบทุกคน ทำ�ให้เขามที กั ษะใน
การใชเ้ ครือ่ งมอื และการคดิ ถงึ ส่ิงประดิษฐ์ใหมๆ่ สูงมาก บางครั้งบางหนเราเห็นแลว้
ทึง่ ไปเลย”

ครูสาวคนสวยกลา่ ว
ฟังอาจารย์อานีซะห์กล่าวแล้วก็ให้คิดถึงนิทรรศการที่แสนสุดประทับใจที่
จดั ข้ึนโดย TCDC (Thailand Creative & Design Center) หรอื ศูนยส์ รา้ งสรรค์
งานออกแบบเม่อื หลายปกี อ่ น ทีม่ นี ามวา่ อีสาน : กันดารคอื สินทรัพย์ ทท่ี �ำ ใหผ้ ไู้ ป
ชมรสู้ ึกตน่ื ตาตื่นใจ และท่งึ ในความยง่ิ ใหญข่ องคนอสี านท่มี ีการสร้างสรรคผ์ ลงาน
ต่างๆ ทั้งวัฒนธรรมและส่ิงประดษิ ฐ์ รวมไปถงึ การต่อสู้ชีวิตโดยบ่มเพาะมาจาก
ความขาดแคลน แห้งแลง้ ดว้ ยความอดทน
นถี่ า้ ชมุ ชนเลก็ ๆ เช่นกะลาพอจะจดั นิทรรรศการเช่นน้มี าบ้าง เชอ่ื ว่ามหี ลาย

289

สงิ่ หลายอย่าง ให้น่าตื่นตาตืน่ ใจเชน่ กัน ไม่วาจะเป็นเรอ่ื งวฒั นธรรมอันเกี่ยวกับคน
ส่ิงของ และความเชอื่

อาทเิ ช่น ที่น่ีมีความรุม่ รวยทางภาษา เดก็ ๆ ทน่ี ส่ี ามารถพูดไดท้ ง้ั ภาษาไทย
ภาษามลายู และมที ั้งภมู ปิ ญั ญาจากงานชา่ งอยแู่ ทบทุกหลังคาเรอื น

สิง่ เหลา่ นก้ี บ็ ่มเพาะมาจากความอดทน อาจไมใ่ ช่อดทนจากความกนั ดาร
เหมอื นอีสาน แต่อดทนจากสถานการณ์อนั รนุ แรงท่รี มุ เรา้ อยทู่ กุ วีว่ ัน
“ตอนทำ�สิง่ ประดิษฐ์ เวลาเราติดขัด เรยี กได้ว่าไปถามช่างบ้านไหนกจ็ ะได้
ทางออก ทางแก้ และขอ้ แนะน�ำ ทดี่ ีๆ มปี ระโยชนม์ าให้เราทกุ ทีไป ท่ีส�ำ คญั คือเรา
ไดส้ อนเด็กๆ ดว้ ย เด็กๆ จะได้เรยี นร้ภู มู ิปญั ญาจากคนเฒา่ คนแก่ ยงั บอกเขาเลยว่า
เธอคิดดนู ะ เป๊าะๆ (ปู่ ตา) เหล่านั้น เขาสง่ั สมความรู้มานาน ถ้าเขาอายุประมาณ 70
แลว้ พวกเธออายุ 15 ปี ความรทู้ ี่เอามารวมกันนั้นก็เท่ากับ 85 ปีเชียวนะ จะทำ�ให้
รอยหยกั ในสมองเธอเพม่ิ ขึ้นอกี มากมายแน่ๆ...” อาจารย์อานีซะห์ เล่าเจือ้ ยแจว้

290

เราไดส้ อนเด็กๆ ดว้ ย เดก็ ๆ
จะได้เรียนร้ภู มู ปิ ญั ญาจากคนเฒ่าคนแก่
ยังบอกเขาเลยวา่ เธอคดิ ดนู ะ
เปา๊ ะๆ (ปู่ ตา) เหลา่ นั้น เขาสงั่ สม
ความรู้มานาน ถา้ เขาอายุ ประมาณ 70
แลว้ พวกเธออายุ 15 ปี ความร้ทู ่ี
เอามารวมกนั นน้ั กเ็ ทา่ กบั 85 ปเี ชียวนะ

291

3

อย่างท่ีอาจารยส์ งกรานต์ จริยเพียรพนั ธ์ุ ผู้อ�ำ นวยการโรงเรยี น ได้กลา่ วไป
แล้วว่า สง่ิ ประดษิ ฐท์ น่ี กั ประดษิ ฐต์ ัวน้อยแหง่ โรงเรียนบ้านกะลาพอคิดค้นน้นั สว่ น
ใหญม่ ักเป็นอปุ กรณ์ท่เี กีย่ วกบั เครอ่ื งมอื เครือ่ งใช้ข้ันพ้ืนฐาน
อุปกรณต์ รวจสอบวงจรไฟฟา้ ภายในบา้ น (Test Lamp) ก็เช่นเดียวกัน

อาจกลา่ วไดอ้ ย่างสนั้ ๆ งา่ ยๆ ว่าเคร่ืองมือชนิดนี้ มวี ัตถปุ ระสงค์เพื่อเชก็ ดวู า่
ไฟดบั ไฟติดหรอื ไมอ่ ยา่ งไรเท่าน้นั ต่างจากสงิ่ ประดษิ ฐท์ ่เี ด็กๆ ท่อี ยู่ในเมอื งมักคดิ คน้

292

ซ่ึงอาจจะอาจเปน็ เคร่อื งไม้เคร่ืองมอื ทอ่ี ำ�นวยความสะดวกมากกวา่ จะมาคดิ ถงึ เรอ่ื ง
ไฟดบั ไฟตดิ ไปแล้ว

เผลอๆ เดก็ ๆ ในเมอื งทม่ี ีความสะดวกสบายอาจลมื ไปด้วยซาํ  ว่าความมืด
ความสว่าง ที่ก�ำ หนดไมไ่ ด้ดว้ ยตวั เองนัน้ เป็นอยา่ งไร เพราะทัง้ ชีวติ ไม่เคยเจอไฟดับ

ตา่ งจากหนุ่มน้อยนกั ประดษิ ฐน์ าม ติพลนั มะแซ และ ด.ช. ซอลาฮูดนิ สกุล
มะเกะ อย่างสน้ิ เชงิ
สองหนุ่มน้อยชินกับการเห็นอุปกรณ์ไฟฟ้าที่บ้านหรือกระทั่งบ้านใกล้เรือน
เคียงในชุมชนตดิ ๆ ดบั ๆ และตอ้ งมานั่งเสียเวลาหาวา่ สาเหตุว่ามาจากอุปกรณ์ตัว
ไหนกนั แน่ นีเ่ ปน็ สาเหตุที่ท�ำ ให้สองหนุ่มคดิ ค้นสิ่งประดิษฐ์ดังกล่าวขึน้ มา

“วันนัน้ เหมือนพระเจา้ ช่วย ขณะท่ผี มก�ำ ลงั คดิ ไม่ออกวา่ จะประดษิ ฐอ์ ะไรดี
ให้่ตรงตามโจทยท์ ่ีครอู านซี ะห์ใหม้ าวา่ ต้องตอบโจทยก์ ารใช้งานของคนในชมุ ชน คา่
ใช้จา่ ยไม่สูง และมขี นาดกะทดั รัด ผมกไ็ ด้แต่คิดๆ ๆ อย่หู ลายวนั

293

วันนนั้ พอดไี ปช่วยพ่อท�ำ งาน พอ่ ผมท�ำ งานรบั เหมากอ่ สร้าง และเดนิ ไฟตาม
บา้ นดว้ ย ขณะที่ทำ�งานอย่นู น้ั เพอ่ื นพอ่ ก็ต้องคอยเช็กไฟว่าเดินดีหรือไม่ กต็ อ้ งเชก็ ดว้
ยอปุ กรณห์ ลายๆ ช้ิน เชก็ แล้วถ้าทราบวา่ ไฟไม่เดนิ กไ็ มร่ ูว้ ่าอปุ กรณ์ตรงไหนชำ�รุด

ผมก็เลยคดิ ว่าถ้ามีอปุ กรณ์ท่บี อกเราได้ครบท้งั เชก็ วา่ ไฟเดินหรือไม่ และถ้า
ไมเ่ ดนิ มจี ดุ ไหนช�ำ รดุ เสยี หาย อยู่ในอปุ กรณ์ชิ้นเดียวกัน เชก็ ได้ทีเดยี วจบเลย น่าจะ
ดไี มน่ อ้ ย เลยน�ำ เร่อื งนมี้ าปรกึ ษากับอาจารย์ คิดไปคิดมากล็ งเอยทเี่ จ้าสง่ิ ประดษิ ฐช์ ิน้
นี้ โดยมีซอล่า (ด.ช.ซอลาฮูดิน) ช่วยคดิ ชว่ ยค้นครบั ”

ติพลนั หน่มุ นอ้ ยข้ีอายเลา่ ให้ฟังถงึ ท่มี าทไ่ี ป
“กพ็ ยายามยาํ  กบั พวกเขาเสมอวา่ ใหเ้ นน้ ความเรียบง่าย เน้น ALL IN ONE
ทุกอยา่ งใหจ้ บลงในเคร่ืองมอื ชิน้ เดียว ท�ำ อะไรกไ็ ดท้ ค่ี นใช้ สามารถใช้ได้งา่ ยกวา่ เดมิ
จะยาํ  เขาในจุดน้ีค่ะ”
อาจารยอ์ านีซะห์ กลา่ วเสรมิ
แต่สองหนุ่มบอกว่าการทำ�สิ่งที่ซับซ้อนให้ง่ายอย่างที่อาจารย์แนะนำ�น้ัน
อาจยากกวา่ การทำ�ส่งิ ประดษิ ฐ์ที่ซบั ซ้อนเสียดว้ ยซาํ 

294

ผ้ทู ข่ี ัดเกลาตนเอง
ยอ่ มบรรลคุ วามส�ำ เรจ็

295

บางคร้งั บางหน พวกเขาก็ท้อแท้กับการทดลองทำ�ส่ิงประดิษฐค์ รง้ั แลว้ ครั้ง
เล่า เพ่อื ให้ไดร้ ูปแบบและใช้ประโยชนไ์ ด้จริงอยา่ งทเ่ี ขาต้องการ

ตพิ ลนั และซอลาฮูดินบอกวา่ พวกเขามักจะคิดถงึ ข้อความท่ตี ิดท่ผี นงั ห้อง
ทดลองแผน่ นนั้

“ผทู้ ีข่ ัดเกลาตนเอง ยอ่ มบรรลุความสำ�เรจ็ ”
(อัลอะอล์ า : 14)

296

297

4

อาจกลา่ วได้ว่าสง่ิ ประดิษฐช์ ิน้ นเี้ ป็นผลงานทีม่ ีทมี่ าจากการ “ลงแขก” ก็ว่า
ได้ เพราะทุกคนในชุมชนตา่ งก็มีส่วนร่วมใหก้ ารชว่ ยเหลือ ทำ�สง่ิ ใดติดขดั ก็ไปถามชา่ ง
ในหมบู่ ้านได้ ดงั ทอ่ี าจารยอ์ าจารยอ์ านซี ะหไ์ ด้เลา่ ใหฟ้ งั

หากทวา่ ทีม่ ากไปกวา่ คนในชุมชนคือบคุ ลากรในแวดวงการศกึ ษา เรียกได้วา่
มากันทกุ ระดบั ประทบั ใจเลยทเี ดียว
“ตอ้ งบอกวา่ งานเราประสบความส�ำ เร็จเพราะมผี ูห้ ลกั ผใู้ หญ่ คอยลุ้น คอย
ชว่ ยด้วยทุกอยา่ งไม่วา่ อะไร ทัง้ เรอื่ งเงินทองที่ระดมกันมาเป็นคา่ เดนิ ทาง และต่างก็

298

สละเวลากนั ไปเปน็ กองเชยี รค์ อยสนบั สนนุ คอยใหก้ �ำ ลังใจให้เด็กๆ ไดอ้ ุ่นใจ”
ผู้อ�ำ นวยการกล่าว
“มีอย่คู รัง้ หนง่ึ เกิดเหตุการณท์ เี่ ราลุน้ กันสดุ ขดี เราเรยี กปรากฏการณ์นว้ี ่า

dead air...”
อาจารย์อานีซะห์พูดจบวงสนทนาทั้งวงก็ปล่อยเสียงหัวเราะมาพร้อมกัน

โดยไมไ่ ด้นดั หมาย ราวกบั วา่ เหตุการณ์ท่ีกำ�ลังจะถกู กล่าวถึงน้นั เปน็ ท่ีฝงั อกฝังใจเสยี
เหลือเกนิ

“เหตกุ ารณ์ท่วี า่ คอื วันท่ไี ปพรีเซนตง์ านทีอ่ ิมแพค ซอล่าเขาเกิดประหมา่
จู่ๆ กพ็ ดู ไมอ่ อก เรากล็ นุ้ กนั สุดๆ แตโ่ ชคดีท่ีท่านสิรกิ าญจน์ ขนุ ทอง ศกึ ษานิเทศก์
สำ�นักงานเขตพนื้ ที่การศกึ ษา ปตั ตานี เขต 3 ไปด้วย จากประสบการณข์ องทา่ น
ท�ำ ให้ทา่ นรวู้ ิธที จ่ี ะชว่ ยเขาได้ ทา่ นบอกพจ่ี ัดการเอง จากนน้ั หายไปพกั ซอล่าก็พูดต่อ
ได้เลย...”

เอ...สงสัยกนั แล้วใช้มยั้ วา่ ท่าน ท�ำ อยา่ งไร
ไปฟงั ค�ำ เฉลยกนั ดกี ว่า...

299

“(หวั เราะ)...กไ็ มม่ อี ะไรมากหรอกคะ่ กไ็ ปสมั ผสั เขาไปให้ก�ำ ลงั ใจ ปลอบโยน
เทา่ นล้ี ะ่ คะ่ เขาอาจจะช็อกทคี่ นเยอะ และปกติเขาเปน็ เด็กเงยี บขรึมอยู่แลว้ กเ็ ลยไป
ปลอบ ไปสมั ผสั สรา้ งความมั่นใจใหเ้ ขานะ่ ค่ะ...” อาจารยส์ ริ ิกาญจน์เล่าอย่างใจดี

ใช่เพยี งเฉพาะเวทีในประเทศ เม่ือถึงคราวทสี่ องหนุม่ ตอ้ งไปนำ�เสนอผลงาน
ท่มี าเลเซยี คณะครโู รงเรียนบ้านกะลาพอตา่ งพากนั ยกขบวนไปให้ก�ำ ลงั ใจกนั ถงึ ที่
ไม่วา่ จะเปน็ ผูอ้ ำ�นวยการโรงเรยี น คณาจารย์หลายๆ ทา่ น และที่พลาดไม่ได้เลยคอื
อาจารย์รุสลี บินนุดีน ผู้เป็นเสมอื นโคช้ ฝึกซอ้ มวชิ าภาษาองั กฤษให้กบั หน่มุ น้อยทง้ั
สอง

“ท้งั สนกุ ทั้งเครยี ด ท้ังต่ืนเตน้ มที กุ อารมณ์เลยครับตอนนนั้ ผมกลัววา่ ข้นึ
เวทีแลว้ จะพดู ภาาาอังกฤษไม่ได้ดีที่อาจารยต์ ่างพากนั มาให้กำ�ลังใจ”

ติพลนั เล่า
“ผมวา่ เรานีโ่ ชคดสี ดุ ๆ เลยนะครับ ถอื เปน็ ขอ้ ไดเ้ ปรียบท่ีเราอยใู่ นพืน้ ท่ี สาม
จงั หวดั ชายแดนภาคใต้ ท่ภี าษามลายเู ป็นหน่งึ ในภาษาที่ใช้สอ่ื สารในชวี ติ ประจ�ำ
วนั และเมือ่ มกี ารประกวดสิง่ ประดิษฐท์ ี่มาเลเซีย ซึ่งเขาก็ใชภ้ าษามลายเู หมอื นกัน

300