The byzantine babypigU
2
babypigU The Byzantine
3
The byzantine babypigU
4
babypigU The Byzantine
cThe Byzantinec
prologue
ิ
จักรวรรดไบแซนไทน เปนจักรวรรดิที่สืบทอดโดยตรงมาจากจักรวรรดิโรมัน
็
์
็
้
ิ
เคยเปนยุคทองของความมั่งคั่ง จนเกดผลรายต่อประชาชน ผูคนต่างหลงระเรงไปใน
้
ิ
ื
่
้
้
ี
้
ุ่
ุ
ความรงเรองโออ่า จนลืมการเตรยมตัวพรอมที่จะสูรบกับฝายรกราน
ิ่
้
์
นั่นจึงท าใหจักรวรรดิเรมอ่อนแอ ไบแซนไทนพ่ายแพต่อกองทัพเติรก
์
้
้
์
จักรพรรดิ ถูกจับตัวไปเปนเชลยและจาเปนตองเซ็นสัญญาสงบศึกกับเติรก ก่อนจะ
็
็
์
ถูกปล่อยตัวกลับมา แต่หลังจากนั้นไบแซนไทนกยังคงตองท าสงครามกับเติรกมา
็
์
้
็
์
โดยตลอด จักรวรรดิไบแซนไทนกตองพ่ายแพใหกับจักรวรรดิออตโตมันของชาวเติรก
้
้
้
์
์
และถูกรวมเปนส่วนหนึ่งของออตโตมัน ในที่สุดไบแซนไทนกล่มสลายลง
็
็
ี
่
่
็
่
แต่ยังคงมีประชาชนบางกลุมที่ยังคงเหลืออยู เปนสิ่งมีชวิตที่อยูรอดจาก
ุ
ื่
่
่
์
็
สงครามการรกราน เปนความเชอของมนุษยที่ด ารงอยูรวมกันมาเนิ่นนานอย่างสันติ
้
์
ดวยความสันโดษของพวกเขา และมีความเขาใจมนุษยมากกว่าเผ่าพันธุอื่นๆ จ่าฝูง
์
้
่
์
้
่
ั
ุ
ิ
นาม เจมไน ผูซึ่งแข็งแกรงที่สุดในฝูงของหมาปา ฝาฟนการรกรานของชาวเติรก
่
็
้
้
้
ื่
หลบหนีออกมาไดส าเรจ และสรางเมืองของตัวเองขึ้น โดยใชชอเมืองว่า ไบแซน
ไทน ์
์
ไบแซนไทนมีที่มาจากการระลึกถึงจักรวรรดิที่ล่มสลายไป หลังจากก่อตั้งเมือง
็
้
้
ิ
่
่
็
็
่
ส าเรจกมีฝูงหมาปาเขามาขอรวมเขาฝูงเปนจานวนมาก เกดการแพรกระจาย
เผ่าพันธ และเกดการบูชาสิงศักดิ์สิทธ์ ิทเรยกว่าพระเจา ทส่งมอบคูโชคชะตาใหกับ
้
่
่
ุ
์
ิ
ี
้
ี
่
ี
่
หมาปาทุกชนชั้น
่
5
The byzantine babypigU
ี
์
่
เจมิไนไดพบคูชวิตของตนเอง เธอเปนอัลฟาสาว ใบหนารางมนุษยของเธอ
้
่
้
่
็
่
้
้
งดงามไม่มีที่ติ เธอไดใหกาเนิดบุตรชายฝาแฝด ที่มีความแข็งแกรงและเหมาะสม
้
ั
ื่
้
ส าหรบต าแหน่งจ่าฝูงคนต่อไป โดยตั้งชอใหเด็กนอยทั้งสองคนว่า ไจโร และเจโรม
ฟบ!
ึ่
่
่
้
้
่
รางหมาปาขนสีขาวแกมเทาหนาฟูตัวใหญมหึมา กาลังกระโดดขามหนาผา
อันสูงชัน มันน่ากลัวส าหรบหมาปาชนชั้นโอเมกาหรอเบตา เพราะไม่รว่าจะกระโดด
ู
ื
้
ั
้
้
่
ื
ั่
้
่
่
้
ขามฝงไปไดอย่างง่ายดาย หรอตกลงไปตายเบื้องล่างกันแน่ แต่ทว่ากับอัลฟาหนุมผู ้
ิ
้
่
ิ
ื
ขึ้นชอว่ามีสิทธ์ในการทาชงอานาจของจ่าฝูงนั้น เขาสามารถขามผ่านมันไปไดอย่าง
้
้
ง่ายดาย
้
ท่วงท่าในการกาวเดินนั้นช่างแสนสง่า ดูน่าย ่าเกรงไปพรอมๆกัน ดวงตาสีเทา
้
่
้
้
้
้
็
หม่นคู่สวย จดจองไปยังเสนทางปารกทึบดานหนา ออกแรงกาวเทาวิ่งอย่างรวดเรว
้
้
จนขนหนานั้นสะบัดไปมาตามแรงลม
่
้
เบื้องหนาที่หมาปาหนุมมุงไปคือเมืองไบแซนไทน เมืองที่พ่อของเขาสราง
้
์
่
่
็
้
้
่
่
ขึ้นมากับมือ ความแข็งแกรงของอัลฟาท าใหเจโรมวิ่งไดอย่างรวดเรว
กึก!
่
้
้
็
้
อุงเทาใหญหยุดชะงัก ดินคละคลุงขึ้นจากการที่วิ่งมาอย่างรวดเรว และหยุด
ิ
่
้
้
ู
ู
์
อย่างกะทันหัน รปรางสมส่วนของมนุษยปรากฏขึ้น โครงหนาไดรป ดวงตาคมกรบ
้
ผมสีด าขลับหยิกหยักศกยาวปรกใบหนาคมเล็กนอย เจโรมถอนหายใจอย่างเบื่อ
้
้
้
้
หน่าย ก่อนจะผลักบานประตูไมทรงโคงมนเขาไปดานใน
้
"นึกว่าจะไม่ยอมมาหาฉัน"
้
้
้
นัยนตาสีน ้าตาลเขมจองมองไปที่คนเขามาใหม่ –ใบหนาคมคายที่คลายกับว่า
์
้
้
เขาส่องกระจกมองตัวเองอยู่นั้นมองตรงมา ไม่ว่าอย่างไรเราสองคนกคลายคลึงกัน
้
็
ไม่ต ่ากว่าสิบส่วน ต่างกันแค่เพียงแววตาเท่านั้น
้
ไจโรกวาดสายตามองนองชายฝาแฝดของตนเอง ที่มีสภาพมอมแมมไม่ต่าง
จากตอนเด็กๆที่ชอบไปนอนคลุกโคลนเท่าไหร พลางส่ายหนาไปมาอย่างเอือมระอา
่
้
6
babypigU The Byzantine
"มีอะไร รบว่ามาสิ"
ี
้
"เปลี่ยนเสื้อผาหน่อยไหม สภาพนายมันดู....แย่"
ู
็
ชายหนุ่มดวงตาสีเทาหม่น พรลมหายใจอย่างไม่ชอบใจนัก แต่กยอมเดินไป
้
เปลี่ยนเสื้อผาในหองของพี่ชายตนเอง -เขาไม่คิดว่าการที่เขามีสภาพเหมือนนอน
้
คลุกโคลนมามันจะน่ารงเกยจอะไร สาเหตุที่สภาพของเขามันดูเละเทะแบบนี้กเพราะ
ี
ั
็
้
ิ
้
ออกไปช่วยเหลือลูกหมาปาเกดใหม่ ที่ดันพลัดตกน ้าตกลงไปดานล่าง ดวยความ
่
็
่
้
ื่
ซุกซนของลูกหมาปามันเปนเรองธรรมดา แต่ถาเขาไปช่วยไม่ทัน เด็กนั่นอาจจะ
็
บาดเจบไม่นอย และตองเสียลูกหมาปาตัวนั้นไป
้
่
้
้
ี่
้
็
้
้
เจโรมกลับเขาไปที่หองท างานของไจโรในเวลาต่อมา ดวยสภาพทดูเปนผูเปน
็
คนมากขึ้นกว่าเดิม
้
"เรองอะไรที่ท าใหนายถึงกับตองส่งนาเรซซไปเรยกฉัน"
ื่
้
ี
์
่
้
ชายหนุมนั่งลงบนมานั่งตัวใหญ ขายาวยกขึ้นไขว่หาง ในมือควงกรชเงน
ิ
้
ิ
่
ี่
ิ
ประจาตัวของตัวเองไปมา ดวงตาคมกรบทดูดุมากกว่าฝาแฝดอีกคนกาลังเหม่อลอย
ทว่าถอยค าที่กล่าวออกมานั้นดูเยือกเย็นเสียจนขนลุกซู่
้
"ซานตตส"
ั
์
"อืม"
"หมอนั่นลงมือแลว"
้
ิ
ิ
แฝดคนพี่มีสีหนาที่เรยบนิ่งและจรงจังขึ้นมาชั่วพรบตา แววตาดุดันแผ่กระจาย
้
ี
้
เปนวงกวางจนคนงานในบานที่เปนเพียงหมาปาชนชั้นเบตานั้นรสึกขนลุกขนชัน
้
็
้
่
ู
็
้
้
หนาวเหน็บ และเกรงกลัวต่ออัลฟาหนุมผูนี้
่
่
้
้
์
ไจโรกัดฟนกรอดดวยอารมณฉุนเฉยว -ซานตตัสเปนลูกพี่ลูกนองของพวกเขา
ั
์
็
ี
้
และมันตองการต าแหน่งจ่าฝูงที่ควรจะเปนของเขาจนตัวสั่น ไม่ว่าเขาจะคิดท าสิ่งใด
็
ซานตตัสกจะขัดขวาง และตอนนี้ เป้าหมายของเขากถูกหมอนี่เพ่งเล็ง
์
็
็
7
The byzantine babypigU
์
"คนอย่างซานตตัส ไม่มีปญญาหาทางเขาเมืองบาเซนติโนไดหรอก แค่กลิ่น
้
ั
้
็
้
้
์
ิ
่
็
ิ
สาปของหมาปาอยู่ห่างเมืองเปนหลายรอยไมล พวกกนเลือดกจองจะยิงกระสุนเงน
้
ใส่แลว"
"แต่เราจะยอมใหมันกาวหนาไปก่อนไม่ได! ถามันไดตัวแวมไพรตัวนั้นไป
้
้
้
้
้
์
้
ั
็
ครอบครวเราไม่มีจุดยืนอีกเปนแน่!!"
้
้
็
ู
เสียงของไจโรประกาศกราว เปนอันรกันว่ากาลังของขึ้นอย่างไม่ตองคาดเดา
้
ิ
เลยสักนิด -เจโรมไม่คิดอยากจะแย่งชงต าแหน่งบาบออะไรนี่กับสองคนนั้นหรอก แม ้
้
้
ั
เขาจะมีสิทธ์ไม่ต่างกัน ทว่าเจโรมไม่ไดชอบการแก่งแย่งขนาดนั้น ครอบครวเดียวกัน
ิ
้
ไม่เห็นตองต่อสูกันเอาเปนเอาตายขนาดนี้เลย
็
้
็
"นายจะสั่งอะไรกว่ามา"
์
้
้
้
์
"ไปตามล่าแวมไพรตนนั้น แลวกาจัดทิ้ง อย่าใหพวกของซานตตัสไดตัวมันไป
่
์
ไม่ว่าแวมไพรตนนั้นจะใหกาเนิดสิ่งที่แข็งแกรงกว่าทุกอย่างบนโลกใบนี้ตามค า
้
ื
ท านายหรอไม่ กฆ่ามันท้งซะ!"
ิ
็
้
้
เสียงทุมเย็นยะเยือกไรซึ้งความปราณ ไจโรนั้นค่อนขางเปนคนเเด็ดขาด พูด
ี
็
้
ั
้
้
้
ิ
ค าไหนค านั้น และมีความรบผดชอบสูง ท าใหเจมิไน พ่อของพวกเขา ไวใจใหไจโร
์
ดูแลประชาชนในเมืองไบแซนไทนแทนชั่วคราว
่
ชางเลอดเยนเสยจรง
ี
ื
ิ
็
เจโรมคิดขึ้นมาในใจ แต่ตอนนี้อ านาจของไบแซนไทนขึ้นตรงต่อไจโรเพียงผู ้
์
ั
้
เดียว เขาจะท าอะไรได นอกจากท าตามค าสั่งของจ่าฝูงรกษาการณชั่วคราวอย่าง
์
พี่ชายฝาแฝดตัวเอง
้
้
็
หมาปาหนุ่มออกเดินทางพรอมกับ เพื่อนสนิทที่เปนผูช่วยของพวกเขาทั้งสอง
่
คน นาเรซซเอง กตองเดินทางไปเมืองบาเซนติโนพรอมกันกับเขา เจโรมพุ่งทะยาน
้
้
็
์
้
ิ
็
้
ดวยความเรวสุดแรงเกด เพื่อที่จะไดเขาถึงเมืองบาเซนตโน เมืองของพวกกนเลือด ที่
้
ิ
ิ
มนุษยเรยกว่า แวมไพร ์
์
ี
8
babypigU The Byzantine
บาเซนติโน
้
ผมสีบลอนดสวยถูกสาวใชจัดแต่งใหเปนทรง ก่อนจะวางมงกุฎดอกไม ที่สาว
์
็
้
้
้
่
์
ใชพากันถักอย่างประณตบนผมนุมสวย นัยนตาสีฟ้าน ้าทะเลจับจองบานกระจกที่
้
ี
้
สะทอนรปลักษณของตัวเอง รมฝปากอิ่มยกยิ้มอย่างพอใจ ยิ่งถูกชมดวยค าพูดยกยอ
ิ
ู
ี
้
์
จากสาวใชยิ่งท าใหเจาตัวยิ้มกวางมากกว่าเดิม
้
้
้
้
้
้
"คุณหนูงดงามมากเลยค่ะ ดอกไมกเขากับผมสวยๆของคุณหนูมาก"
็
"ขอบใจ พวกเธอออกไปก่อนเราจะแต่งตัว"
้
้
เสียงหวานเอ่ยดวยรอยยิ้มสวย วาเลนเซียลุกออกจากหนากระจก ตรงดิ่งไป
ที่ตูเสื้อผาที่วางเรยงกันยาวเหยียด จนไม่สามารถเลือกอาภรณใหถูกใจดวยเวลาอัน
้
้
้
ี
์
้
สั้น
้
้
่
เขาเลือกอยูสักพักแลวเปลี่ยนชุดที่ใส่อยู่ออก พรอมกับสวมชุดใหม่ที่ยืนเลือก
ั
้
อย่างพิถพิถัน แสงจรสเจดจาเปล่งออกมาทุกคร้งยามที่ทุกคนไดพบกับวาเลนเซีย
ี
ิ
้
ั
ิ
ิ
์
ั
บุตรชายคนเล็กที่แสนงดงามของแวมไพรสายเลือดบรสุทธ์ ชนชั้นสูงส่งอย่างวนเดอ
มาร ์
้
วาเลนเซียนั้นถูกดูแลมาอย่างดี และถูกตามใจจากญาติพี่นองของตนเอง
ั
้
ั
้
เพราะหนาตาน่ารกน่าเอ็นดูตั้งแต่เด็กๆ เลยถูกตามใจจนเคยตัว จึงท าใหมีนิสัยดื้อร้น
็
์
่
้
เอาแต่ใจตนเอง หยิ่งทะนงในชนชั้นอันสูงส่ง ยิ่งกับวันเดอมารยิ่งแลวใหญ คนเปน
พ่อตามใจวาเลนเซียยิ่งกว่าทุกคน
พลั่ก!
ื
ี
้
"ใครน่ะ เราบอกว่าอย่าพึ่งเขามาจนกว่าจะเรยกไม่ใช่หรอไง"
คิ้วสวยขมวดมุน เขาไม่พอใจที่สาวใชพวกนั้นขัดค าสั่งของตนเอง ใบหนาหงก
ิ
้
่
้
งอหันขวับไปมองทางดานประตูหองนอนของตน คิ้วสวยที่ขมวดเปนปมกคลายออก
็
็
้
้
้
พรอมกับรอยยิ้มหวานสวยที่ใครต่อใครต่างพ่ายแพ ้
ื
้
"ท่านพี่นั่นเอง มีสิ่งใดหรอ ถึงมาหานองถึงหอง"
้
9
The byzantine babypigU
้
้
"พี่แค่เห็นว่าเดือนนี้นองยังไม่ไดดื่มเลือดเลย ถึงแมว่าเราจะเปนสายเลือด
้
็
ิ
็
บรสุทธ์ ไม่จาเปนตองดืมเลือดทุกวันเหมือนพวกชนชั้นปกติ แต่นองกควรจะดื่ม เกด
่
้
ิ
ิ
็
้
็
้
หนามืดเปนลมขึ้นมาจะแย่เอา"
้
้
็
้
้
โจเนส กล่าวพรอมวางแกวที่บรรจุเลือดจากกวางเอาไว -แมพวกเขาจะเปน
้
์
็
์
แวมไพร แต่กไม่ท ารายมนุษย จึงตองดื่มเลือดจากสัตว ที่ไม่มีกลิ่นสาปคาวอย่าง
์
้
กวาง
"ขอบคุณท่านพี่"
้
ื
"แลวนี้แต่งตัวซะน่ารก จะไปไหนหรอวาเลนเซีย"
ั
ิ
้
้
้
็
ิ
"ท่านพี่กชมนองเกนไป นองจะไปไหนได นอกจากคอกจ้งจอก"
จ้งจอกที่ว่าเปนสัตวเลี้ยงประจาตัวของวาเลนเซีย ที่เขาตองตาตองใจตั้งแต่วัย
ิ
์
็
้
้
์
เยาว และเลี้ยงมันมานาน มีอายุพอๆกับวาเลนเซียเลยทีเดียว
่
"ไม่ใช่จะพากันไปวิ่งวุนที่ไหนนะ"
้
้
โจเนสอมยิ้ม นองชายของเขานั้นช่างน่ารกน่าชัง ยิ่งมีมงกุฎดอกไมประดับอยู ่
ั
บนกลุมผมสีบลอนดเปนประกาย ทขับสีผวขาวผ่องของวาเลนเซียใหกระจ่างขึ้น
ิ
ี่
็
์
่
้
์
กว่าเดิม ไหนจะดวงตาสีฟ้าสดใส รอยยิ้มหวานพิมพใจที่เหล่าคุณชายหลายบานนั้น
้
้
มาเชอมสัมพันธกับท่านพ่อ เพื่อที่จะไดนองนอยของเขาไปครอบครอง
์
้
ื่
้
่
ิ่
่
่
่
แตยากหน่อยละ ทานพ่อหวงวาเลนเซยยงกวาอะไรด ี
ี
ู
กลุมเมฆหมอกบดบังทัศนียภาพเบื้องหนา มันปกคลุมจนรสึกถึงไอเย็น
่
้
้
่
ั
็
โดยรอบ แต่ประสาทสัมผัสของหมาปาที่แข็งแกรงอย่างเจโรม กฝาฟนอุปสรรคเบื้อง
่
่
หนาออกมาจนพนเขตปาหมอกควันอันเย็นยะเยือก
้
้
่
็
็
อีกไม่กไมลกจะถึงเมืองของพวกกนเลือด นับเปนโชคดีของพวกเขาที่มี
ิ
์
ี่
้
ประสาทสัมผัสที่ว่องไว และผ่านสิ่งกดขวางต่างๆมาจนใกลถึงกาแพงเมืองแบบนี้
ี
10
babypigU The Byzantine
้
่
รางของชายหนุมกาลังค่อยๆผุดลุกขึ้นมา และใชกลิ่นของดอกบุปผากลบกลิ่น
่
็
์
้
่
สาปของหมาปา ที่พวกเขาเกบติดตัวมาตั้งแต่อยู่ไบแซนไทน การที่จะเขาไปในเมือง
้
้
์
้
ของพวกแวมไพรได ตองเขาไปทางปากถ้าในหุบเหวเบื้องหนาของพวกเขา
้
์
กระแสลมเย็นพัดผ่านท าเอาเสนผมหยิกหยักศกปลิวพลิ้วกระจาย อาภรณที่
้
สวมใส่อยู่กพลิ้วไหวไปตามกระแสลม -เจโรมหันไปทางนาเรซซที่ยืนอยู่เคียงขางกัน
็
์
้
็
์
่
นาเรซซโคลงศีรษะก่อนจะเปนฝายกระโดดลงไปที่เหวลึก
บรววว
ู๋
เสียงหอนค ารามของนาเรซซดังขึ้น ท าใหเจโรมรว่าหมอนั่นปลอดภัย จึง
์
้
้
ู
กระโดดลงเบื้องล่างตามเพื่อนสนิท
ึ่
ฟบ!
ชายหนุมผมสีเทาพยุงตัวชายหนุมอีกคนใหลุกขึ้นยืน สิ่งที่พวกเขาทอดมองไป
่
่
้
้
้
อยู่ตอนนี้ คือปากทางเขาของเมืองบาเซนติโน บรรยากาศโดยรอบของปากทางเขา
้
้
้
่
้
่
้
้
้
้
เต็มไปดวยตนไมแหงไรใบที่ยังยืนตนอยู คางคาวตัวนอยใหญเกาะหอยหัวลงมาอยู ่
้
้
้
ปากทางเขา ทองฟ้ามืดสนิท และไอความเย็นแผ่ออกมา สรางความหวาดระแวงให ้
้
ทั้งสองคน
"เขาไปกันเถอะ"
้
้
้
้
เจโรมย่างเทาเขาไปภายในถ้ามืดทึบ ที่มองไม่เห็นเสนทางใดๆส าหรบมนุษย ์
ั
็
้
ปกติ แต่พวกเขาเปนถึงหมาปาซึ่งสามารถใชสายตาในที่มืดไดเปนอย่างดีกไม่มี
่
็
็
้
ปญหาในเรองนี้
ื่
ั
ิ
"แน่ใจหรอว่าท าแบบนี้จรงๆ"
์
้
้
้
นาเรซซมองเสี้ยวหนาของแฝดคนนอง ที่ดูไม่ไดมีความตั้งใจที่จะท าตามฝา
่
็
้
แฝดคนพี่สั่งเท่าไหร ที่มาที่นี่กมาแบบขัดใจตัวเองดวยซ ้า เขาสนิทกับสองแฝดมา
้
นาน ท าไมถึงจะไม่รนิสัยของแฝดคูนี้
่
ู
้
"อืม ถึงมันจะขัดใจฉันนิดหน่อย แต่ค าสั่งของไจโรมันเด็ดขาด นายกลาขัด
ื
ค าสั่งจ่าฝูงหรอไง"
11
The byzantine babypigU
์
ิ
"มันมีทางออกที่ดีกว่ากาจัดแวมไพรตนนั้นท้ง"
"ฉันยังไม่เห็นทางที่ว่านั่นเลย"
้
ู่
ั
เจาของดวงตาสีเทาหม่นมีประกายวูบไหวไปชั่วคร -เจโรมยอมรบว่าไม่อยาก
ี
้
ี
่
ิ
่
ี
ี
ิ
์
ี
้
้
ื
่
ู
้
ี
ใชวิธน้ ไจโรควรหาวิธทดีกว่าน้ ดีกว่ากาจัดแวมไพรบรสุทธ์ทไม่ไดรเรองอะไรดวย
่
้
ื่
็
ิ
แต่ไม่ว่าจะอย่างไรเขากคงตองท าตามค าสั่ง ไม่อย่างนั้นคงเกดเรองวุนวายขึ้น
์
อย่างแน่นอน หากพวกของซานตตัสจับตัวแวมไพรตนนั้นไดก่อน
์
้
้
ดานหนาของพวกเขาที่กาลังจดจองอยู่ตอนนี้เปนภาพของเมืองหนึ่ง ที่กาลัง
้
็
้
็
์
้
คึกคร้นแมตอนนี้จะเปนเวลาที่ทองฟ้ามืดสนิท -เปนดั่งที่เคยไดยินมา แวมไพรจะใช้
็
้
้
ื
ชวตได้แคชวงกลางคน และพวกมันแพ้แสงแดด
ี
ิ
่
ื
่
ุ
"ดูสิ พวกมันไม่รตัวดวยซ ้าว่าถูกบุกรก"
้
ู
้
้
้
้
่
์
้
เขากระซิบใหนาเรซซไดยินเพียงคนเดียว ชายหนุมผมเทาพยักหนาขึ้นลงแลว
ี
์
้
มองไปยังประชากรแวมไพร ที่กาลังใชชวิตอย่างมีความสุข -ช่างน่าสงสารคนพวกนี้
้
้
้
ที่ไม่เคยไดออกไปพบเจอแสงสว่างยามเชา ซ ้ารายยังตองคอยหลบหลีกแสงแดด
้
็
เพื่อที่จะไม่เปนอันตรายต่อตนเอง
้
รองเทาบูทสีด าสนิทที่มีคราบโคลนติดบางส่วนของรองเทา กาลังเดินกาวเขา
้
้
้
้
้
ไปปะปนกับฝูงชนแวมไพรเจาถน ราวกับเปนประชาชนของเมืองนี้ พวกเขาไม่ไดคิดที่
์
ิ่
็
จะอ าพรางตนเองหรอกระท าอะไรบางอย่างที่แปลกแยกไปจากผูคน เพราะ
้
ื
์
์
ิ
รปลักษณภายนอกของเผ่าพันธุเรานั้นคลายคลึงกัน เพียงแค่พวกกนเลือดจะมีผิวที่
้
ู
ขาวซีดกว่าพวกเขาเท่านั้น
บานเมืองของบาเซนติโนส่วนมาก จะท าจากอิฐ วางเรยงกันอย่างสวยงาม
ี
้
้
ี่
่
โดยที่ไม่ฉาบผนัง มีบานกระจกเพียงแค่ไม่กบานเท่านั้น เขาคูกับโครงหลังคา
็
กระเบื้องสีโทนทึบ ประตูไมโคงที่ท าจากตนสน -คงจะใชเปนที่หลบแสงแดดกระมัง
้
้
้
้
ถึงท าบานทึบกับแบบน้แทบทุกหลัง
ี
้
่
้
ู
เจโรมมีขอมูลจากค าท านายของผูเฒ่าหมาปาเพียงแค่เล็กนอย เขารเพียงแต่
้
้
้
ี
ั
ิ
ิ
่
้
้
ว่า แวมไพรตนน้เปนสายเลือดบรสุทธ์และมีความพเศษในตัวทแมแต่เจาตัวยังไม่รบร ้ ู
ิ
์
็
ี
12
babypigU The Byzantine
้
้
์
ดวยซ ้า -เขาล่ะอยากจะเห็นแวมไพรตนนั้นจรงๆ ว่าจะเปนดั่งค าท านายที่ไดยินกันมา
็
ิ
ื
หรอเปล่า
'ฮวโก้! เอามงกุฎเราคนมานะ!!'
ื
ิ
เสียงหวานทุมดังแว่วเขามาในโสตประสาท ดูเหมือนว่าเสียงที่เขาไดยินจะอยู ่
้
้
้
้
้
ไม่ไกล อีกไม่เกนหานาทีเจาของเสียงจะผ่านมาทางนี้ และคลายกับว่ากาลังตองการ
้
้
ิ
ความช่วยเหลือ
"ไม่ช่วยเขาหน่อยหรอ ดูเหมือนจะตองการความช่วยเหลือนะ"
้
นาเรซซเหล่ตามองคนที่ยืนขางกัน ดูเหมือนว่าจะมีการขโมยของอะไรสัก
้
์
อย่างเกดขึ้น เรองแบบนี้หมอนี่ถนัดนัก หมายถึงการช่วยเหลือคนอื่นน่ะนะ
ื่
ิ
้
้
"เดี๋ยวสิ เขาใกลจะมาถึงแลว"
"นึกว่าจะไม่ช่วยเสียแลว"
้
้
์
็
"ไม่ว่าจะเกดมาคนละเผ่าพันธุ ฉันกไม่ควรมองขามเขานี่ ถูกไหม"
ิ
่
้
็
รอยยิ้มจุดขึ้นมุมปาก เจโรมรออยูไม่นาน กวิ่งเขาไปสกัดสัตวสี่เทาหัวขโมย
้
์
้
่
แสนเจาเล่หไวไดทันท่วงที และยื้อแย่งสิ่งที่มันคาบอยูในปากออกมา
์
้
้
ิ
้
"ฮวโก! นายท าอะไรสัตวเลี้ยงของเรา!"เสียงหวานตวาดขึ้นพรอมกับดวงตาสี
์
้
ฟ้าสดใสที่ดูไม่พอใจเขาอย่างยิ่ง
์
้
้
เจโรมเขาใจอะไรผดไปงั้นหรอ แลวเขาจะท ายังไงกับเจาของผมสีบลอนดที่
ิ
้
้
จองมองเขามาอย่างโกรธเคืองดี...
13
The byzantine babypigU
cThe Byzantinec i
่
่
ภายในปราสาทหลังใหญ มีรางบอบบางกาลังนั่งเหม่อมองออกไปทางดาน
้
นอกหนาต่างบานกระจกใส ฉายภาพของเกล็ดหิมะกาลังโปรยปรายลงมาคลายกับ
้
้
้
่
หยาดน ้าฝน มันรวงหล่นลงมาจากฟากฟ้าจนปกคลุมตนสนละแวกปราสาทที่เขาอยู ่
อาศัย
้
็
๊
วาเลนเซียเทาคางลงบนโตะมองแสงสว่างดานนอก แมตอนนี้จะเปนเวลา
้
้
้
กลางวันแลว แต่ทองฟ้าไม่ไดมีแสงแดดมากนัก ออกจะมืดคร้มไปเสียอย่างนั้น-มัน
้
้
ึ
เปนโอกาสดีที่เขาจะออกไปเล่นที่สวนกับฮวโก และใหคนรบใชประจาตัวช่วยถัก
ิ
้
้
้
็
ั
้
มงกุฎดอกไมอันใหม่ให ้
ิ
ก็เพราะอันเก่าของเขาถูกฟนฮวโกจนดอกไมสวยๆมันช้า ไหนจะถูกชายแปลก
้
ั
้
้
้
้
้
หนาคนนั้นแตะตองอีก -วาเลนเซียจะไม่ใส่อะไรที่ถูกคนแปลกหนาแตะตองแลว
้
้
้
ู
้
้
เด็ดขาด ทั้งสกปรกและไม่รว่าก่อนหนานี้ไปสัมผัสอะไรมาบาง เขาไม่ยอมใหเสนผม
้
ื
้
ของเขาตองแปดเป้อน
้
้
ิ
ี
ขาเรยวเดินออกมาจากตัวปราสาท เขาแวะไปที่คอกของฮวโก เพื่อปล่อยเจา
ื
่
้
ั
้
้
เพื่อนรกของตนออกมา เรามุงหนาไปยังสวนดอกไมที่ท่านพ่อทรงปลูกไวในเรอน
เพาะชา
้
้
"ฮวโก นายตองหามเอามงกุฎเราไป เขาใจไหม ถานายคาบมงกุฎเราไป เราจะ
ิ
้
้
้
ไม่เล่นกับนายอีก"
รางบอบบางย่อตัวลงแลวส่งฝามือเล็กไปลูบศีรษะที่ปกคลุมไปดวยเสนขนสี
้
่
้
่
้
้
ส้มอมแดงของเจาสุนัขจ้งจอก
ิ
14
babypigU The Byzantine
้
็
้
์
วาเลนเซียทอดสายตามองดอกไมหลากสายพันธุดวยแววตาเปนประกายแวว
วาวพราวระยิบระยับ นัยนตาคูสวยดูงดงามมากยิ่งขึ้นเมื่อรอยยิ้มพร้มเพราเคลา
ิ
่
้
์
ิ
้
ปรากฏขึ้นในเวลาต่อมา ดวงหนาสวยหวานงดงามยิ่งกว่าหญงอื่นใด ยามที่ไดสบ
้
็
ดวงตาคูสวยกราวกับทุกอย่างหยุดหมุนไปชั่วขณะหนึ่ง
่
้
้
็
"คุณหนูคะ มงกุฎดอกไมเสรจแลวค่ะ"
้
้
็
้
้
ิ่
สาวใชยื่นมงกุฎใหผูเปนนายไดเชยชม เมื่อคุณหนูของเธอยิ้มกรม เธอจึงวาง
่
ิ
มงกุฎลงบนกลุมผมสวย คุณหนูของเธองดงามมากจรงๆ
ี
้
็
"ทีน้ เรากไปเล่นกันได"
้
ั
้
วาเลนเซียลุกขึ้นยืนอย่างอารมณดี แต่คนรบใชของเขากลับท าหนาตา
์
เหมือนกับว่าไม่อยากใหเขาออกไปเล่นขางนอกเหมือนอย่างทุกที
้
้
็
้
้
"ฟาล่าห เปนอะไรไป ท าไมถึงท าหนาเหมือนไม่อยากใหเราไป"
์
้
"คือว่า...คือ คุณท่าน บอกกับคุณหนูไวตั้งแต่เมื่อวานนี่คะ ว่าวันน้จะมีแขกมา
ี
พบ"
้
ิ
"จรงดวย! เราลืมไปไดยังไงกัน"
้
ี
้
วาเลนเซียทบทวนความทรงจาของเมื่อวานน้ที่ท่านพ่อของตนเองไดพูดเอาไว ้
้
็
คับคลายคับคลาว่าแขกเปนคนต่างถนและมาจากเมืองที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล –เขา
ิ่
ู
้
้
็
้
ี่
็
้
เองกไม่รหรอกว่าคนผูนั้นเปนใคร แลวมันเกยวอะไรกับการที่เขาตองไปอยูคอย
่
ตอนรบดวย
้
้
ั
แตในเม่อทานพอขอ วาเลนเซยจะอยูกได้
ื
่
่
็
่
่
ี
่
้
ุ่
ื
รางบอบบางเคลื่อนกายหวานหอมกรนกลิ่นดอกไมออกมาจากเรอนเพาะชา
ื
และไดพาฮวโก สุนัขจ้งจอกกลับเขาไปในปราสาทดวย –ฮวโกถอเปนสัตวประจาตัวที่
็
์
้
้
้
ิ
้
ิ
้
ิ
้
ิ
้
็
้
้
็
้
้
คอยคุมครองเขา แมเขาจะสื่อสารกับฮวโกไม่ได แต่เรากเขาใจกันไดดีราวกับเปนคน
คนเดียวกัน
15
The byzantine babypigU
้
“คุณหนูตองการจะไปผลัดผาก่อนที่จะไปพบคุณท่านที่ปราสาทส่วนกลาง
้
หรอไม่คะ”
ื
“กลับไปหองก่อนนอนของเราก่อน ชุดเรามันติดกลิ่นดอกไมจนเวียนหัวไป
้
้
หมด”
้
วาเลนเซียท าหนาเหยเก เบหนาเมื่อกมสูดดมชุดที่ตัวเองใส่ มีกลิ่นอายของ
้
้
้
้
่
ื
ู
ิ่
้
ดอกไมปาที่อยู่ในเรอนเพาะชาปะปนกันไปซะทุกกลิ่น จนเขาเรมรสึกแสบจมูกและ
วิงเวียนศีรษะ
็
้
้
้
เมื่อกลับมาถึงหองนอนแลว วาเลนเซียกเลือกชุดที่ค่อนขางสุภาพ มงกุฎ
ื่
้
ื่
็
ดอกไมยังคงเปนเครองประดับติดตัวเขาเสมอมา เขาชอบพวกเครองประดับมากๆ
ู
เวลาที่รางกายของเขามีสิ่งพวกนี้อยู่ มันท าใหวาเลนเซียรสึกว่าตัวเองช่างสูงส่งสม
้
่
้
ิ
กับสายเลือดบรสุทธ์ ิ
็
“ฮวโก ชุดนี้เปนไง”
ิ
้
ิ
เจาของเรอนผมสีบลอนดถามเจาจ้งจอกที่นอนอยู่บนเบาะขนสัตวนุ่มนิ่ม ให ้
์
้
ื
์
้
้
ู่
็
้
่
ความอบอุนมันไดเปนอย่างดี –มันหันมองวาเลนเซียเพียงแค่ชั่วครแลวกลับมาขดตัว
ซุกเขาหาเบาะขนสัตวตามเดิม
์
้
็
“ไม่สวยเหรอ เราเปลี่ยนใหม่กได”
้
ิ
้
ใบหนาสวยพร้มเพราหันหลังกลับไปที่ตูเสื้อผาแลวลงมือเลือกมาผลัดเปลี่ยน
้
้
้
้
ั
้
ั
อีกคร้ง –และคร้งนี้ดูเหมือนฮวโกจะเห็นดีเห็นงามดวย เขาจึงพรอมที่จะออกไปรอ
ิ
้
ั
้
ตอนรบแขกของท่านพ่อ
้
็
้
ดูเหมือนว่าเจโรมจะหาทางออกที่ดีที่สุดไดแลว และเขากไม่ตองกาจัดแวมไพร ์
้
ตนนั้น –รอยยิ้มของเขาปรากฏขึ้น เจโรมพึ่งวางแผนพูดคุยกับนาเรซซเสรจสิ้น
็
์
ิ
้
ี
่
่
่
ี
ี
หลังจากทพวกเขาไดพบกับสายเลือดบรสุทธ์ทปกครองเมืองน้อยู
ิ
16
babypigU The Byzantine
เขาตั้งใจที่จะมาอย่างสันติ ตอนนี้ทางดานหลังเมืองบาเซนติโนกาลังถูกราย
้
้
้
์
้
ลอมดวยพวกของซานตตัส ลูกพี่ลูกนองของเขา และคาดว่าอีกไม่นานพวกมันคงจะ
้
บุกรกเขามาถึงภายในได และวันน้เจโรมกตั้งใจที่จะไปพบคนที่ปกครองเมืองนี้พรอม
ุ
้
้
ี
็
กับนาเรซซ ์
รางสูงเจาของเสนผมด าขลับหยิกหยักศกเดินทางจนมาถึงปราสาทหลังใหญ ่
้
่
้
้
้
้
้
้
โดยรอบถูกลอมเอาไวดวยตนสนที่มีหิมะปกคลุมอยู่ ทางเขาปราสาทมีคนของท่าน
้
์
้
วันเดอมารออกมารอตอนรบ และน าทางพวกเขาเขาไปทางดานใน
้
ั
็
“มันอาจเปนกับดัก”
นาเรซซพูดเสียงเบาพลางมองไปรอบๆทางเดินที่เงยบสงบ ไรเสียงของ
์
ี
้
ี
สิ่งมีชวิตใดๆ
้
“อย่าคิดอย่างนั้นสิ ถาเราระแวงพวกเขา พวกเขากจะระแวงพวกเราเช่นกัน”
็
้
้
้
้
้
้
“เวลาแบบนี้เรายิ่งตองระวังพวกเขาไวใหดี แมเราจะเขาหาพวกเขาดวย
้
ั
เหตุผล แต่ใช่ว่าพวกเขาจะยอมรบได”
็
“ฉันรว่ามันเชอยาก แต่เขาคงไม่อยากใหลูกตัวเองเปนอันตราย น่าจะใช ้
ื่
ู
้
้
เหตุผลเหมือนกัน”
้
ั
ใครมันจะมาเชอใจคนที่ไดรบค าสั่งใหมาฆ่าลูกตัวเองกันล่ะ เขาดูเหมือนหัก
้
ื่
้
หลังไจโร แลวคนพวกนี้คงจะเชอใจพวกเขาไดยาก อาจจะกลัวเขาเล่นตุกติก
ื่
้
ื่
“อย่าเชอคนง่ายขนาดนี้เจโรม ฉันขอ”
้
เจโรมไม่ไดสนใจเพื่อนสนิทคนนี้อีก แมที่นาเรซซว่ามันจะดูมีเหตุผลอยู่บาง
้
้
์
ื่
ิ
แต่เขาอยากจะลองเชอใจพวกเขาสักคร้ง มันคงจะไม่ไดรายแรงอะไร ถาเกดการ
้
้
ั
้
้
็
ผิดพลาดขึ้นมาเขากจะสูสุดกาลังไม่ออมมือใหกับคนพวกนี้หรอกนะ
้
้
ทางที่พวกเขากาลังเดินอยูมันเปนเหมือนกับเขาวงกตที่เสนทางวกวนคดเคี้ยว
่
็
์
้
้
้
ถาใหเขามาเองกคงจะใชเวลานานอยูบาง แต่นี่มีคนของท่านวันเดอมาร เลยไม่ได ้
็
้
่
ยากเย็นอย่างที่คิด
17
The byzantine babypigU
่
่
โรงเรอนเพาะชาขนาดใหญปรากฏอยูเบื้องหนา สายตาคมมองสอดส่อง
ื
้
้
้
้
เสนทางเพื่อที่จะจดจาไวไม่ใหโดนคนพวกนี้ตลบหลัง เปนการระวังตัวเอาไวเหมือนท ี่
้
็
์
คนผมเทาว่า –นาเรซซเองกมองไปทั่วเหมือนกับเขานั่นแหละ หมอนี่ยิ่งเปนพวกขี้
็
็
ระแวง
้
้
ิ
่
“คุณท่านรออยูดานในแลวค่ะ เชญพวกคุณทั้งสองคน”
ั
คนรบใชผายมือใหเขาทั้งสองคน เจโรมเดินเขาไปดานในอย่างไม่ไดคิดอะไร
้
้
้
้
้
้
ิ
เพราะพอเขามาถึงในตัวปราสาทจรงๆกไม่ไดมีอะไรไม่ชอบมาพากลเลยสักนิด
็
้
นาเรซซคงจะโล่งใจไปแลว
์
้
เจโรมมองส ารวจไปทุกทุกที่ในหองโถง การประดับตกแต่งปราสาทดวยสิ่งของ
้
้
่
ิ
ิ
่
็
ี
ี
มีราคามากมายขนาดน้ กดูสมฐานะสายเลือดบรสุทธ์ทเหลืออยูไม่มากของพวกแวม
ไพร การที่จะรกษาสายเลือดของตัวเองเอาไวมันช่างยากเย็นนัก เขานับถอท่านวัน
ื
้
ั
์
เดอมารจากใจจรงๆ
ิ
์
ื
“มากันแลวหรอ มานั่งตรงนี้สิ”
้
์
ชายหนุมที่ดูยังหนุ่มยังแน่นแต่อายุไม่ไดวัยเยาวเหมือนดั่งรปลักษณภายนอก
์
ู
่
้
ี
้
์
๊
ยิ้มและเรยกเขากับเพื่อนสนิทเขาไปหา ท่านวันเดอมารนั่งรอพวกเขาอยู่ที่โตะนั่งอยู ่
้
้
้
้
้
แลว และมีรางของคนอีกผูที่ยืนหันหลังใหกัน พรอมส่งกลิ่นหอมเขาจมูกเขาจนแทบ
่
้
ิ
้
จะทนไม่ไหว –มันหอมหวานยั่วยวนจตใตส านึกของเขา และเขาไม่อยากใหมันถูก
ปลุกขึ้นมาในเวลานี้
์
“ท่านวันเดอมาร สบายดีหรอไม่ครบ”
ื
ั
“ฉันสบายดี พวกนายกคงจะนอนหลับสบายดีใช่ไหม เมืองของพวกเราเปน
็
็
อย่างไรบาง น่าอยูเหมือนเมืองพวกเจาหรอเปล่า”
่
้
้
ื
ั
“พวกเราหลับสบายดี ขอบคุณที่ท่านยอมฟงพวกเรา”
18
babypigU The Byzantine
้
่
หมาปาหนุ่มสูดหายใจเขาจมูกอย่างแรงเมื่อกลิ่นหอมๆนี้ยังคงวนเวียนอยูใน
่
่
่
ู่
หวงอากาศ –และทันทีที่รางของใครอีกคนที่หันหลังใหกันอยูเมื่อสักครหันกลับมา เจ
้
้
้
โรมและเจาของกลิ่นหอมพลันสบสายตากันโดยบังเอิญ
์
้
้
ี
้
“นาย! เขามาที่น้ไดยังไง จะมาท ารายอะไรสัตวเลี้ยงของเราอีก!!”
เสียงหวานดังขึ้นในทันทีที่ไดเห็นใบหนาของเจโรม-คนที่ผลักรางของฮวโกจน
ิ
้
่
้
้
กระเด็นไปชนกับตนไมเมื่อหลายคืนก่อน เจาของดวงตาสีฟ้าสดจาไดขึ้นใจ
้
้
้
้
้
ิ
็
“นี่ยังไม่เลิกใส่รายฉันอีกเหรอ กบอกไปแลวไงว่าฉันนึกว่าเธอโดนหมาจ้งจอก
้
็
ขโมยของ ฉันกแค่ช่วย”
้
่
้
เจโรมล่ะไม่เขาใจรางบางตรงหนาเขา ท่าทางดูแสบไม่ใช่เล่นเลย ไม่น่าเชอว่า
ื่
้
็
คนคนนี้จะเปนเจาของค าท านายที่ท่านผูเฒ่าหมาปาจะเปนคนกล่าวออกมา
้
่
็
์
ู
“ไม่รล่ะ นายท ารายสัตวเลี้ยงเราก่อน”
้
้
่
่
หมาปาหนุมมองรางบางที่ยืนกอดอกบึนปากเหมือนเด็กเอาแต่ใจ ดูท่าว่าที่
่
บานจะตามใจมากเกนไปสินะ ถึงไดไม่ฟงเหตุผลคนอื่น และยังมีท่าทีเย่อหยิ่ง
ั
ิ
้
้
“ฉันเปล่าท าสักหน่อย”
“นายนั้นแหละท า!”
้
“หยุดก่อนทั้งสองคน เรองนั้นเอาไวทีหลัง เราตองคุยเรองส าคัญเกยวกับตัว
ื่
ี่
้
ื่
ลูกก่อน”
้
้
ท่านวันเดอมารพูดขัดขึ้นมาและดึงตัวรางบางใหนั่งลงที่เกาอี้ไม่ไกลจากตัว
์
่
ของท่านเอง
“เอ๋? เกยวกับลูก เรองอะไรกันท่านพ่อ บอกลูกมาเดี๋ยวนี้”
ื่
ี่
“ตอนนี้ลูกกาลังตกอยูในอันตราย มีคนตองการกาจัดลูก”
่
้
“หา! มันเปนไปไดยังไง”
็
้
ิ
ฟ้ววววววว
19
The byzantine babypigU
ลมพัดกระโชกแรงท าเอารางของชายหนุมสองคนหนาวสั่นจนตองลูบแขนของ
่
่
้
ตัวเองไปมา เจโรมกับนาเรซซไม่มีที่พักหลังจากที่ทะเลาะกับแวมไพรปากดีแสน
์
์
็
้
็
่
เย่อหยิ่งตนนั้น พวกเขากตองเดินรอนหาที่พักแรม และมันกไม่มีทางเลือกมากนัก
ื
้
้
่
้
้
้
เขาเขาไปตัดไมในปาตนสน แลวผ่าฝนมาก่อไฟเพื่อสรางความอบอุนใหแก่
่
้
้
็
้
่
รางกาย-แมจะแข็งแรงแค่ไหนแต่ความหนาวเหน็บกอาจท าใหพวกเขาเจบปวยไดอยู ่
่
้
็
ดี
แต่โชคยังดีที่มีคนเขามาพบเขาแลวหยิบยื่นขอเสนอบางอย่าง แลกกับการได ้
้
้
้
บานพักใหพวกเขาไดหลับนอนกันโดยที่ไม่ตองมาฝาอากาศหนาวเย็น และหิมะที่เรม
ิ่
้
้
่
้
้
โปรยปราย
้
“ตกลงขอเสนอที่ว่า ช่วยน าทางเราไปที่บานพักดวย”
้
้
้
ชายผิวซีดโคงตัวลงเล็กนอย แลวเดินน าพวกเขามายังบานพักขนาดกลาง ที่มี
้
้
้
ขาวของเครองใชอย่างครบครน –มันไม่ไดแตกต่างจากบานเมืองของเขาเลยดวยซ ้า
ั
ื่
้
้
้
้
้
็
่
ทุกอย่างที่อยูที่นี่ ที่เมืองของเขากมีหมด
นาเรซซเปนคนจุดเตาผง ส่วนเจโรมกตมน ้าชามาดื่มเพื่อคลายความหนาว ดู
็
็
์
้
ิ
่
็
ี่
้
ื่
เหมือนว่าการแลกเปลี่ยนของเขาจะเปนเรองที่ดี เพราะมันทาใหพวกเขาอยูที่นเพื่อ
จัดการธุระไดอย่างสะดวกสบาย
้
“เลือกแบบน้คิดดีหรอยัง”
ื
ี
้
คนผมเทาทักทวงขึ้นเพื่อเตือนสติใหเพื่อนสนิทไดคิด –หมอนี่แมจะใจเย็นแต่
้
้
้
กลับเชอใจคนอื่นง่ายๆ หน าซ ้ายังใจดีไปทั่ว แบบนี้มันจะเปนภัยต่อตัวเองไดในภาย
ื่
็
้
้
ภาคหนา
“คิดดีแลว ฉันไม่อยากเสียเวลานานขนาดนั้น”
้
“แลวไม่สนว่าจะขัดค าสั่งของพี่ชายนายหรอไง”
ื
้
เจโรมคิดตามค าพูดของเพื่อนสนิท และค่อยๆกลั่นกรองนิสัยของไจโร –หมอนี่
้
ใจรอนมาก แต่กไม่เคยที่จะไม่ฟงเหตุผลของคนอื่น ถึงแมว่าค าพูดของไจโรจะ
็
้
ั
20
babypigU The Byzantine
้
ื่
ั
เด็ดขาดแค่ไหน แต่เชอสิว่าไจโรจะตองฟงเหตุผลของเขา เพราะคนเดียวที่หมอนั่นจะ
็
ยอมฟงกคือเขา มันคงเปนสายใยพี่นองระหว่างเรา
็
้
ั
็
“ไม่เปนไร ตราบใดที่ฉันยังไม่เจรจา และยังไม่มีใครรายงานไจโรตอนนี้ ยังไง
้
็
้
ู
หมอนั่นกทิ้งบานเมืองมาที่นี่ไม่ได นายกรว่าไจโรโปรดปรานไบแซนไทนแค่ไหน”
็
้
์
้
ู
“นายรนิสัยของไจโร แต่นายไม่รนิสัยท่านวันเดอมาร การที่เราลักลอบเขามา
้
ู
์
้
้
็
้
ู
ที่นี่ ท่านกร แลวยังส่งคนมาเจรจากับเรา นายคิดว่ามันจะเกดอะไรขึ้น”
ิ
่
็
้
้
่
ู
“คิดว่าทุกอย่างที่มันกาลังวุนวายอยูตอนนี้ท่านกคงร และตองการหาทาง
้
่
่
้
ั
์
แกปญหาเหมือนกัน ไบแซนไทนกับบาเซนติโนไม่เคยบาดหมางกันอยูแลว เราอยูกัน
อย่างสันติ”
้
็
เขากขอใหต่อจากนี้ไม่เกดสงครามกับระหว่างสองเผ่าพันธุนี้ มันคงไม่ดีแน่ถา
์
้
ิ
้
ิ
้
เราตองห ้าหั่นกันใหตายไปขาง แค่ค าท านายที่ไม่รว่าจะเปนความจรงหรอไม่ ไม่ควร
ื
้
้
ู
็
้
ิ
้
็
จะเปนชนวนเหตุใหเกดสงครามสูรบกัน
“ถานายคิดดีแลว ฉันกจะไม่หาม แต่ถามันไม่ชอบมาพากลขึ้นมา นายว่าไจโร
็
้
้
้
้
จะยอมเหรอ”
่
คนอย่างไจโรไม่ยอมอยูแลวที่จะใหคนของตัวเองถูกตลบหลัง เพราะหมอนี่
้
้
ื่
เชอมาเสมอว่าตัวเองอัจฉรยะมากกว่าใคร เก่งจนทุกคนตองยกย่อง และหากมาถูก
ิ
้
็
้
หักหาญท าใหเสียหนาว่าอบรมคนของตนเองมาไม่ดี เปนคนโง่เขลา ไจโรยอมไม่ได ้
้
่
้
อยูแลวล่ะ
้
้
วาเลนเซียแทบจะไม่เชอในสิ่งที่ตัวเองไดยิน เขาไม่เขาใจที่พ่อพูดเลยสักนิด
ื่
่
เขาเนี่ยนะตกอยูในอันตราย เขาเนี่ยนะมีคนเพ่งเล็งอยากกาจัด วาเลนเซียไม่เคยท า
อะไรใหใครเดือดรอนสักหน่อย อย่างมากกถูกคุณหนูบานอื่นอิจฉาที่เขามีฐานะที่
้
็
้
้
ื่
้
สูงส่ง และสง่างามมากจนคุณชายทั้งหลายใหความสนใจ แต่เรองแบบนี้เขาพึ่งเคย
้
ไดยิน
21
The byzantine babypigU
้
ไม่ใช่ว่าท่านพ่ออ าเขาเล่นหรอกนะ แลวสองคนนี้เกยวอะไรกับเรองนี้ดวย ไม่
ี่
้
ื่
็
ิ
้
ว่ายังไงวาเลนเซียกไม่เขาใจจรงๆ
้
็
้
้
้
“มันเปนไปแลว ตอนนี้ทางดานหลังกาแพงเมืองมีพวกมันรายลอมเอาไวและ
ไม่รว่าจะบุกเขามาเมื่อไหร”
่
้
้
ู
้
้
์
ดวงตาสีฟ้าน ้าทะเลมองไปยังชายแปลกหนาที่ท ารายสัตวเลี้ยงเขาเมื่อหลาย
ั
้
ื่
วันก่อน เขากาลังตกใจและท าใจยอมรบไม่ได ว่าตนเองกระท าผิดอะไรถึงตองมีเรอง
้
้
้
ี
้
ิ
้
แบบนี้เกดขึ้น เขาไดใชชวิตยังไม่ถึง100ปดวยซ ้า ถาวาเลนเซียจะถูกฆ่าทิ้งท าไมไม่
ี
ี
้
ท าก่อนหนานั้น ปล่อยเขาใชชวิตมาท าไมตั้งเนิ่นนาน
้
้
“ลูกตองหนีออกไปจากที่นี่มันเปนทางเดียวที่ลูกจะปลอดภัย”
็
วันเดอมารไม่ไดคิดว่ามันเปนทางที่ดีนักหรอก เพราะเขารดีอยูแลวว่าสักวันวา
่
์
้
ู
็
้
้
้
้
้
็
เลนเซียจะตองออกไปจากเมืองนี้ และจะไม่ไดกลับมา เขาไม่อยากใหลูกไป แต่กคง
้
้
ท าอะไรมากไม่ได ยังไงแลวเสียถึงเขาจะขัดขวาง วาเลนเซียกตองไปอยูดี เวลา100ปี
่
็
้
มันเรวกว่าที่เขาคิด ภาพวาเลนเซียที่คอยมาออดออนออเซาะมันฉายชัดขึ้นในหัว
็
้
“บาเซนติโนไม่ปลอดภัยส าหรบเธอแลว”
้
ั
ิ
ิ
่
เหอะ ไมจรง! การออกไปจากบาเซนตโนนั่นแหละจาทาให้เขาเปนอันตราย
็
ทั้งตองตกระกาล าบาก ตองเดินทางระหองระแหงไปเรอยๆ แถมไม่รว่าพวก
้
ู
ื่
้
้
่
้
้
มันจะหยุดตามล่าเขาตอนไหน แลวยามนอนหลับเขาจะข่มตาลงอย่างไรไม่ใหอยูใน
้
ื่
ความหวาดระแวง วาเลนเซียไม่เชอว่าท่านพ่อจะไม่สามารถปกป้องเขาได นอกจาก
้
มีเหตุผลอื่น ที่ท าใหท่านพ่อตัดสินใจแบบนี้
ั
“แลวที่ไหนเล่าปลอดภัยส าหรบลูก”
้
็
้
็
้
้
ดวงตาสวยสบสายตาของผูเปนบิดาดวยความเวาวอนปนเสียใจ ยิ่งเห็นผูเปน
้
้
้
บิดาหันหนาหนี หัวใจดวงนอยเหมือนถูกกรดแทงที่คนเปนพ่อดูเหมือนตองการให ้
็
้
ี
เขาจากไป –วาเลนเซียไม่ไดอยากไปแต่ถาท่านพ่อตองการ วาเลนเซียท าใหไดอยู ่
้
้
้
้
้
แลว
้
22
babypigU The Byzantine
ิ
่
่
้
ึ
ทาไมถงใจรายกับลูกนัก เม่อกอนลูกเอยปากขออะไรกยอมได้ในสงท่ต้องการ
่
่
ื
ี
็
ิ
ี
่
่
มาคราน้ลูกขอฟงเหตุผลการตัดสนใจของทานพอบ้างได้ไหม ลูกจะไมขออะไรอกเลย
ี
่
ั
ี
็
์
ิ
่
ื
่
“ไบแซนไทนคอท่ท่ปลอดภัย ทานเจมไนเปนสหายพอ เขาจะคุมครองลูกได้
้
ี
เปนอยางด และลูกชายของเขา จะดูแลลูกแทนพอนับจากน้”
็
่
ี
่
ี
ี
่
่
“ลูกขอไมไปได้ไหม ลูกไมอยากไปจากบ้านเกดของตัวเอง ลูกอยูท่น่มาเปน
ี
่
็
ิ
รอยป ลูกจะทาใจได้อยางไร”
่
ี
้
ื
้
ิ
้
้
ิ่
เสียงหวานเรมสั่นเครอ ภาพวัยเด็กหวนคืนยอนท ารายใหจตใจผูกพัน วา
ิ
้
ั
้
เลนเซียกลั้นน ้าตาเอาไวไม่อยู่อีกต่อไปแลว ความรกความผูกพันที่เกดขึ้นที่นี่ เขาไม่
้
ู
้
ั
่
มีทางลืมมันได วาเลนเซียรว่าตัวเองท าตัวไม่น่ารกเท่าไหรในตอนที่โดนขัดใจ แต่มัน
กเพราะท่านพ่อตามใจเขาเสมอมาไม่ใช่หรอ
ื
็
์
หยาดน ้าตาที่ไหลรนหยดลงหลังมือเล็กจนเปยกชุ่ม เจโรมกับนาเรซซมองภาพ
ี
ิ
้
้
์
้
นั้นดวยความสะเทือนใจ แวมไพรตัวเล็กบอบบางที่เคยมีคนคอยรบใชมาตลอด ตอง
ั
้
็
ออกเดินทางห่างจากบานเมืองของตัวเอง หน าซ ้าคนเปนพ่อยังส่งบุตรชายไปเองเสีย
ขอแลกเปลี่ยนระหว่างเจโรมกับท่านวันเดอมาร คือสิ่งล ้าค่าที่ตองการการ
้
้
์
้
็
็
้
ดูแลเอาใจใส่เปนอย่างดี และเขาคือคนที่ตองดูแลวาเลนเซียใหเปนอย่างดี ใหสมกับ
้
ที่เขาไดรบสิ่งล ้าค่านั้นมาถอไวในมือ บางทีท่านวันเดอมารท าไปกเพราะเปนห่วงเจา
้
็
์
้
ื
ั
้
็
์
่
้
ตัว และวาเลนเซียควรจะอยูในการคุมกันของเขา ซานตตัสมันคงไม่กลาหยามกันถึง
้
้
้
ุ
ขนาดบุกรกบานของเขาไดหรอก เพราะที่ที่อันตรายมันมักจะปลอดภัย...
23
The byzantine babypigU
cThe Byzantinec ii
้
้
ภายใตทองฟ้าอันมืดสนิทและเมฆหมอกหนาเขามาปกคลุมหนทางจนไม่
้
้
ั
สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่เบื้องหนา ชายหนุ่มกาลังออกเดินทางไปรบวาเลนเซีย แวม
้
์
้
้
้
ิ่
ไพรตัวนอยที่อายุไม่นอยตามขนาดตัว เมื่อวานเราไดตกลงกันไวว่าคืนนี้จะเรม
์
้
์
้
เดินทางไปทไบแซนไทน ล าพังถามีแค่เขากับนาเรซซสองคนกคงจะใชเวลาไม่ถึงสอง
ี่
็
้
ชั่วยาม แต่เขายังไม่ไดเผยตัวต่อวาเลนเซียว่าตนเปนหมาปา จึงเลือกใชวิธการ
่
้
็
ี
ื่
เดินทางเทาไปเรอยๆจนกว่าจะถึง
้
์
แวบหนึ่งแววตาสีเทาหม่นคลายแฝงอารมณความรสึกที่อ่านยาก เพียงแค่
้
ู
้
เสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้นก่อนที่จะแทนดวยประกายอ่อนโยนอบอุน เจโรมไม่ไดรบเรงที่
้
ี
้
่
่
์
้
็
็
้
้
จะเดินทางในเรววัน แต่เปนความตองการของท่านวันเดอมาร เขาไม่เขาใจหวง
อารมณของตัวเองเท่าไหร ช่วงนี้มันค่อนขางแปรปรวนไม่คงที่ยิ่งกว่าสภาพอากาศ
้
์
่
้
เขาวงกตทางเขาปราสาทบาเซนติโนนั้นช่างวกวน ในคราแรกพวกเขามากับ
้
้
คนของที่นี่ แต่เวลานี้ชายหนุ่มทั้งสองตองเดินเขามาเอง ผนังกาแพงสูงท่วมหัวหมา
ปาหนุ่มในรางมนุษยที่มีส่วนสูงราว180เซนติเมตรทั้งคู่ มันทั้งมืดมิด และมีกลิ่นอับ
่
์
่
์
ช้น ความวกวนของมันท าใหเจโรมสับสนไปบาง ยังดีที่นาเรซซเปนคนความจาดี เลย
้
็
ื
้
้
่
่
ท าใหเขาทั้งคูฝาออกมาจนถึงตัวปราสาทได ้
ั
แววตาคมเต็มไปดวยความสงสัย เขาเห็นคนรบใชของที่นี่กาลังวิ่งพล่าน และ
้
้
ิ
้
้
มีสีหนาท่าทางที่กลืนไม่เขาคายไม่ออก –ดูเหมือนจะมีเรองอะไรบางอย่างเกดขึ้นอีก
ื่
้
สินะ แลวเขาควรปล่อยผ่านไป หรอเขาไปถามไถ่พรอมช่วยเหลือเหมือนทุกที
้
ื
้
24
babypigU The Byzantine
“ท าไมมันวุนวายไปกันหมด เกดอะไรขึ้น”นาเรซซมองส ารวจในขณะที่กาวขา
่
ิ
์
้
้
เดินเขาไปในปราสาท
“นั่นสิ รบเขาไปหาท่านวันเดอมารกันเถอะ”
์
ี
้
่
็
้
หมาปาหนุ่มพยักหนาใหกันแลวเรงฝเทาใหกาวเดินอย่างรวดเรว ใบหนาหล่อ
ี
่
้
้
้
้
้
้
์
้
็
้
้
็
ฉายชัดถึงความเปนกังวล-เขากลัวว่าพวกของซานตตัสอาจจะบุกเขามาแลวกได ยิ่ง
็
่
่
้
้
็
่
คิดไดดังนั้น รางหนากเดินใหเรวยิ่งขึ้น จนเหมือนกาลังวิ่งอยูรอมรอ
็
์
้
้
เมื่อเขามาถึงดานใน เจโรมกเห็นท่านวันเดอมารกาลังยืนกอดอกดวยสีหนา
้
้
เครงเครยด เขาตรงเขาไปแลวถามถึงสาเหตุของความชลมุนวุนวายที่เกดขึ้น
่
่
้
ิ
้
ี
“ท่านวันเดอมาร เกดอะไรขึ้น!!”
์
ิ
่
้
่
รางสูงใหญของเจโรมหยุดลงตรงหนาของผูที่มีอ านาจสูงสุดในบาเซนติโน เขา
้
้
็
็
ิ
้
รอนใจและกังวลไปหมด กลัวว่าสิ่งที่ตนคิดมันจะเปนจรง ถาหากเปนเช่นนั้น...คงไม่
ดีแน่!
“ว...วาเลนเซีย”
้
ี
เสียงขาดหายเปนบางช่วงเพราะล าคอที่แหงผาก วันเดอมารเครยดและยัง
็
์
ี
้
้
้
ื่
ไม่ไดพักผ่อนเลยตั้งแต่ไดยินเรองราวที่สาวใชประจาตัวของบุตรชายคนเล็กรบมา
รายงาน
์
ื
“ท าไมหรอ วาเลนเซียเปนอะไรหรอท่านวันเดอมาร”
็
ื
“วาเลนเซียหายตัวไป... ตอนนี้เรากาลังตามหาอยู แต่ออกไปจนทั่วเมืองแลวก ็
้
่
ยังไม่พบ สัตวเลี้ยงประจาตัวกหายไปดวย” ความรสึกโหวงหวิวอางวางเกาะกุมหัวใจ
้
์
้
ู
้
็
้
้
ของคนเปนพ่อ เขาไม่เคยคิดว่ามันจะวูบโหวงไดขนาดนี้ หรอมันจะเปนบทลงโทษที่
็
ื
็
เบื้องบนลงโทษเขากัน
้
“เปนไปไดไหมว่าวาเลนเซียจะหนีไป”
็
25
The byzantine babypigU
์
นาเรซซกล่าวขึ้นมาหลังจากที่เขาลองคาดเดาคราวๆ –เมื่อวานวาเลนเซีย
่
้
็
ี
้
้
รองไหหนักมากและวิ่งหนออกไปทั้งที่ยังตกลงกันไม่เสรจดี เจาตัวคงจะเสียใจที่ท่าน
์
้
วาเดอมารส่งตัวไปที่อื่น ไม่ไดปกป้องเจาตัวเหมือนอย่างเคย
้
้
“อืม ฟาล่าหคนที่คอยรบใชลูกชายของฉันบอกว่า เธอเห็นวาเลนเซียปน
ั
ี
์
็
หนาต่างหองออกไปตั้งแต่เมื่อวาน ฉันส่งคนออกตามหาไปทั่ว แต่กไม่เจอ”
้
้
ี่
“มีที่ที่วาเลนเซียชอบไปไหม ผมว่าเธออาจจะไปทนั่น”
้
“ไม่มี ไปจนหมดทุกที่แลว วาเลนเซียไม่เคยออกไปนอกกาแพงเมือง และไม่
่
ี
่
้
เคยใชชวิตอยูในปา ฉันกลัวว่าลูกชายของฉันจะเปนอันตราย”
็
ั
์
ในตอนนี้วันเดอมารกลัวไปหมดทุกอย่าง ลูกชายคนเล็กที่เขาเฝ้าฟูมฟกทะนุ
้
้
้
ถนอมอุมชูเลี้ยงดูมาตั้งแต่เล็กๆ กาลังหนีออกจากบานกับสัตว์เลี้ยงประจาตัว แลววา
่
้
้
้
ี
้
เลนเซียจะใชชวิตอยูไดอย่างไร เจาตัวไม่สามารถควบคุมพลังของตนเองไดดวยซ ้า
้
้
้
้
้
“เราจะออกไปตามหาดานนอก ถาเจอแลวจะส่งข่าวมาบอกท่านแลวพา
กลับไปที่ไบแซนไทน”
์
ู
์
้
ี
่
่
้
เจโรมคงตองรบตามหาแวมไพรตัวเล็กที่ปานน้ไม่รไปอยูที่ไหน ขางนอกนั้นมัน
ี
้
ยิ่งอันตรายเพราะพวกของซานตตัสของจับตามองอยู่ตลอด เพียงคลาดกันแค่ไม่ก ี่
์
์
นาที วาเลนเซียคงไม่รอดน ้ามือของซานตตัส
“ฝากดวยนะหลานอา”
้
“ขอรบท่านอา”
ั
้
ื
้
แกมนวลขาวปรากฏคราบน ้าตาเปรอะเป้อนไปทั่วใบหนาหวาน ความเสียใจที่
้
้
ไม่ไดพานพบมาเนิ่นนานทาใหเขาทรมานจนแทบสิ้นสติ ราวกับไดยินเสียงหัวใจของ
้
ี
้
ตนเองถูกฉกทึ้งแลวเขวี้ยงทิ้งลงพื้นเหมือนดอกไมที่แหงเหี่ยวไรซึ้งคุณค่า การกระท า
้
้
้
้
ของท่านพ่อมันบ่งบอกว่ายังซะเขากตองไป
็
“ฮึก...ท่านพ่อ ไม่รกลูกแลวหรอกหรอ”
ั
้
ื
26
babypigU The Byzantine
น ้าเสียงนุมนวลแผ่วเบาแฝงความสะเทือนใจ น ้าตาหยดหนึ่งของเขาปลิว
่
้
ั
หายไปกับสายลมดวยความรสึกรวดราวอาลัย วาเลนเซียไม่เคยเสียใจเลยสักคร้งใน
้
้
ู
้
ี
ั
็
็
้
ชวิต และนี่เปนคร้งแรกที่เขารองไห มันจุกอกจนไม่สามารถพูดออกมาเปนประโยคได ้
้
้
ู
้
้
มันเต็มไปดวยความรสึกตัดพอต่อผูเปนบิดา
็
่
่
่
ื
ี
่
่
วาเลนเซยไมเข้าใจ วาเหตุใดถงต้องให้เขาไปอยูท่อ่น แล้วทานพอไมสามารถ
ึ
่
ี
่
็
่
่
ื
่
ึ
้
ปกปองเขาได้เหรอ เรองพละกาลังและการตอสู้กไมได้ด้อยไปกวาใครๆ ทาไมถงต้อง
ทาแบบน้กับเขา
ี
“ฮวโก ท ายังไงดี เราไม่อยากไป”
ิ
้
่
ตาสีฟ้าสดใสเจอหม่นหมองมองไปอย่างเหม่อลอย ฝามือเล็กลูบศีรษะกลมๆ
ื
ของเจาสุนัขจ้งจอกตัวขนปุยฟู เจาของเรอนผมสีบลอนดสวยวันนี้ดูเศราสรอย
้
ิ
้
ื
์
้
้
ู
ี
้
้
ั
เสียเลยเกน มากเกนจนสิ่งมีชวิตที่นอนหมอบอยู่บนตักของเจานายตนเองนั้นรบรถึง
ิ
ิ
ู
้
ความรสึกที่ส่งผ่าน
้
้
้
้
ิ
่
รางบางโอบอุมเจาจ้งจอกขนฟูสีสมอมแดงขึ้นมากอด แนบใบหนาสวยไปกับ
ิ
แผ่นหลังทรงสง่าของฮวโก จนมันเปยกปอนไปดวยหยาดน ้าตา
้
้
ี
้
่
“เราหนีไปจากที่นี่ดีไหม ในเมื่อไม่มีใครตองการเรา เรากไม่ควรอยูที่น”
็
ี่
้
ู
ไม่รอะไรดลใจใหวาเลนเซียตัดสินใจแบบนั้น แต่ความรสึกของเขามันแหลก
ู
้
้
่
้
สลายไปตั้งแต่ตอนที่ท่านพ่อบอกใหเขาไปอยูที่อื่น
ี
ื
ท่ใดเลาจะเทาบ้านเมองตน...
่
่
็
๋
้
้
วาเลนเซียเกบของบางส่วนใส่ในกระเปาผา แน่นอนว่าเขาคิดดีแลวที่จะหนี
้
้
ิ
ออกไปจากที่นี่ ต่อใหเขาตองเผชญอันตรายกับพวกที่ตามล่า หรอสิ่งที่เปนภัยรายต่อ
้
็
ื
เขา แต่วาเลนเซียเลือกแลว ขอแค่ไดออกไปจากปราสาทหลังนี้ ท่านพ่อคงจะสบาย
้
้
ใจกว่าตอนที่เขาอยู ่
“ลาก่อน”
27
The byzantine babypigU
ิ
เปลือกตาสีมุกเปดขึ้น นิ้วเรยวเกลี่ยคราบน ้าตาออกจากดวงหนาหวาน ปาก
้
ี
้
ี
้
้
้
ื
้
้
็
เล็กเมมเขาหากันเปนเสนตรง ฝนเทากาวเดินออกไปจากหองนอนอย่างเงยบๆ
หงง
ิ
็
้
จ้งจอกตัวเก่งรองครางในล าคอก่อนจะงับชายผาคลุมสีด าสนิทของผูเปนนาย
ิ
้
้
มันดึงไวไม่ใหวาเลนเซียเดินต่อไปได
้
้
้
็
็
และมันกทาได้สาเรจ
้
ิ
คนตัวบางย่อตัวลงค่อยๆดึงชายผาคลุมของตัวเองออกจากฟนคมของฮวโก ้
ั
้
เขาอยากไปคนเดียว ไม่อยากใหมันตองไปล าบาก ไปเผชญหนากับสิ่งที่ไม่รว่าจะมา
้
้
ู
้
ิ
ู
้
ื
้
้
้
้
ดีหรอมาราย ตัวเขาเองยังไม่รเลยดวยซ ้าว่าจะดูแลตัวเองไดไหม แลวถาฮวโกไปดวย
้
้
ิ
้
้
มันคงแย่ เพราวาเลนเซียยังไม่สามารถที่จะดูแลตนเองไดเลยดวยซ ้า อย่าคาดหวังว่า
้
เขาจะดูแลอีกหนึ่งชวิตไดเลย
ี
้
ิ
“ฮวโก ไม่เอาน่า อย่าท าแบบนี้”
้
้
้
้
์
ี
ิ
ี
้
้
นิ้วเรยวช้หนาเจาจ้งจอกขนสีสมอมแดง แลวจองดวงตาของสัตวเลี้ยง
ประจาตัว ใบหนางดงามมีเสน่หเยายวนคลายจะเขาใจสิ่งที่มันตองการจะสื่อสาร –
้
้
้
้
้
์
้
ฮวโกตองการที่จะไปกับเขา และจะคุมครองเขาดวยพละกาลังทั้งหมดที่มี
้
้
้
ิ
“ขอบคุณมากนะ นายเปนเพื่อนที่ดีที่สุดเลย”
็
้
วาเลนเซียกล่าวขอบคุณแลวลุกขึ้นยืนและเดินออกไปพรอมกับเพื่อนสี่ขาที่อยู ่
้
็
้
ดวยกันมาตั้งแต่เด็ก –มันอาจจะดีกไดที่ฮวโกไปดวยกัน ยังไงสองคนกดีกว่าคนเดียว
้
้
ิ
็
้
อยูแลว อีกอย่างถาเขามีเพื่อนมันคงดีกว่าอยูคนเดียวแบบเงยบเหงา
ี
้
้
่
่
ื
“คุณหนูคะ นอนหรอยังคะ”
้
ตากลมโตเบิกกวางขึ้นดวยความตกใจ รางบางรอนรนวิ่งไปทางฝงหนาต่าง
ั่
้
้
่
้
้
้
หองนอนของตนเอง เขาอุมใหฮวโกขามออกไปก่อน แลวปนขามตามทีหลัง
ิ
ี
้
้
้
้
้
ฟบ!!
ึ่
“ว้ายยยย! คุณหนูคะ!! คุณหนูจะไปไหนคะ!!!!”
28
babypigU The Byzantine
เสียงของฟาล่าหตามไล่หลัง ทันทีที่เขาปนออกมาตรงชานระเบียงเขาก ็
์
ี
้
้
กระโดดลงไปพื้นดานล่าง ความสูงของมันกราวๆบานสองชั้นได แต่วาเลนเซียไม่ใช่
้
็
์
้
็
็
มนุษยปกติเสียหน่อย เขาเปนอมตะและเขากไม่ไดตายง่ายๆ
“ท่านพ่อ พี่โจ ลาก่อน...”
ใบหนาสง่างามนิ่งสงบจนเดาอารมณไม่ออก นัยนตาสวยเปลี่ยนเปนสีแดง
์
้
์
็
้
้
ี
้
เพลิงและเพิ่มความแรงกลาขึ้นตามพลังที่ถูกดึงออกมาใช วาเลนเซียเรงฝเทาวิ่ง
่
์
้
้
้
ออกไปใหไดไกลที่สุด เพราะฟาล่าหเห็นเขาแลวและเรองนี้คงถึงหูท่านพ่อ ในอีกไม่
ื่
้
้
้
้
นานเหล่าพ่อบานแม่บานจะตองออกตามหาเขาใหวุน
่
้
ี
ี
่
็
็
แตไมรู้ส... ตอนน้อาจไมเปนแบบนันแล้วกได้น่นา
ิ
่
่
่
้
โจเนสมองรางของนองชายที่วิ่งไกลออกไป เขาอยูชั้นล่างของปราสาท และได ้
่
ยินเสียงของชั้นบน ก่อนจะเห็นรางบอบบางของวาเลนเซียวิ่งออกไปกับตา เขาไม่รว่า
่
ู
้
้
ิ
ื่
้
ู
เกดอะไรขึ้น ไม่รว่าวาเลนเซียตั้งใจจะท าอะไรอยู่ เรองที่ท่านพ่อคุยกับนองวันนี้มัน
้
้
สะเทือนใจนองนอยของเขา วาเลนเซียคงจะนอยใจท่านพ่อไม่นอย แต่ที่โดดลงมา
้
้
จากชั้นบนแลวใชพลังธาตุลมในการวิ่งออกไปทั้งอย่างนั้น มันคงไม่ใช่เรองเล่น
ื่
้
้
้
“นองกาลังจะหนีงั้นหรอ”
เขามองไปทางที่วาเลนเซียและสุนัขจ้งจอกวิ่งออกไป เขาไม่ไดมีพลังธาตุลม
ิ
้
้
้
เหมือนวาเลนเซีย เลยไม่สามารถวิ่งตามใหทัน โจเนสกาวขายาวเขาไปหองโถงดาน
้
้
้
ในอย่างเรงรบ
่
ี
ทานพ่อคนเดยวเทานั้นท่จะหยุดวาเลนเซยได้
ี
่
ี
ี
่
โจเนสเรงฝเทาจนถึงหองส่วนตัวของบิดา เขากาลังจะเคาะประตูแต่กลับมีใคร
้
่
้
ี
บางคนผลักบานประตูไมออกมาเสียก่อน –เปนบิดาของเขานั่นเสียเองที่เปดประตู
้
็
ิ
้
ออกมา และก็มีรางสาวใชประจาตัววาเลนเซียที่ยืนกมหนาอยูดานหลัง
่
้
้
้
่
ไดแต่หวังว่าท่านพ่อคงจะท าอะไรไดบาง หากรเรองจากฟลาล่าหแลว
้
้
้
ื่
ู
์
้
้
29
The byzantine babypigU
“ท่านพ่อขอรบ! นอง...นอง!”
้
้
ั
“พ่อรแลว ฝากลูกสั่งกองกาลังออกไปตามหาทุกที่ในเมืองของเราดวย พ่อจะ
้
ู
้
้
หาอยูในปราสาทก่อน”
่
้
ี
้
้
โจเนสพยักหนาแลวรบวิ่งไปโดยไม่ไดคิดไต่ตรองอะไรก่อน เขาเพียงแค่
้
็
ตองการพานองกลับคืนสู่ปราสาทของเราพวกเราเท่านั้น วาเลนเซียกตัวเล็กแค่นั้น
้
้
ี่
้
จะเอาเรยวแรงที่ไหนไปต่อสูกับโลกภายนอก แมแต่ฝกพลังตนเองกยังไม่เคยเลยดวย
้
ึ
็
ซ ้าไป
่
เขาพารางของตัวเองมาจนถึงหน่วยกองกาลังที่ท่านพ่อกับเขาเปนคนฝก ให ้
ึ
็
้
้
้
้
ี
ชาวเมืองบางส่วนเตรยมพรอมเปนหน่วยทหารสูรบในสนาม แมการรบจะไม่ไดมีใน
็
ี
์
้
เวลานี้ แต่เราควรเตรยมการใหพรอม เพื่อที่จะไม่เกดเหตุการณดังเช่นจักรวรรดิไบ
ิ
้
ี
้
์
แซนไทนเมื่อหลายรอยปก่อนที่ล่มสลายไปซ ้าสอง –โจเนสสั่งกองกาลังในหน่วย
ลาดตระเวนออกไป และตัวเขาเองกออกไปตามหาในทางที่ไดเห็นนองนอยเดินไป
็
้
้
้
็
ยังไงกไมมอะไรจะเสยอยูแล้ว เขาจะต้องพาน้องกลับมาให้ได้
่
ี
่
ี
ทองฟ้าในยามค ่าคืนนั้นมืดสนิท มีเพียงแสงสว่างจากดวงดาวระยิบระยับและ
้
์
พระจันทรดวงเดิมที่มีเพียงครงเสี้ยว มันสุกสกาวราวกับกาลังดีใจกับเรองบางอย่างที่
ึ่
ื่
คนอย่างเขาไม่อาจรบร ลมหนาวพัดโชยกลิ่นหอมยามราตรของดอกไมแสนหวาน
ี
้
ั
ู
้
้
หิมะที่ปกคลุมทางเดินบางส่วนท าใหเทานอยๆของวาเลนเซียกาลังชาจนแทบกาว
้
้
้
เทาไม่ออก –วาเลนเซียกาลังจะแย่ เขาลืมน าเสื้อโคทตัวหนาที่ใชในช่วงฤดูหนาว
้
้
้
้
ออกมาดวย ล าพังเสื้อกับกางเกงขายาวที่เขาสวมใส่อยูตอนนี้ มันไม่ไดช่วยอะไรมาก
่
้
้
้
แลวยิ่งกับรองเทาบูทที่ใชใส่ภายในปราสาท ไม่ใช่บูทที่ใส่ออกเดินปามันไม่ได ้
่
้
่
็
ทนทานต่อความหนาวเย็นเวลานี้เท่าไหรนัก อีกทั้งลมกแรงมากจนรางของเขาแทบ
่
้
้
่
ี
้
จะตานทานกระแสลมไวไม่ไหว –เขาหยุดฝเทาลงและนั่งพักบรเวณขอนไมใหญที่วาง
้
ิ
้
ขวางทางเดินตรงแถวนั้นดวยความอ่อนแรง
30
babypigU The Byzantine
ิ
ใบหนาที่เคยขาวซีดยามนี้ขึ้นสีแดงเถอก ทั้งกระจุดเล็กๆบรเวณจมูกและปราง
้
ื
แกมใส นัยนตาสวยราวกับดวงดาวที่ทอแสงประดับราตรนั้นกาลังเหม่อมองสุนัข
ี
์
้
่
ั
ี
ิ
้
้
จ้งจอกเพื่อนรกที่ปนตักตนเองขึ้นมานั่งอยูตรงหนา แขนเล็กโอบกอดเจาขนฟูเพื่อ
็
้
คลายความหนาว –ในเวลาแบบนี้เขากไม่สามารถช่วยตัวเองได วาเลนเซียใชพลัง
้
ั
ิ
ธาตุลมจนเกนขีดจากัด โดยปกติเขามีพลังธาตุดินและธาตุลม เขาสามารถรงสรรค ์
้
้
ี
้
้
็
้
พื้นที่เต็มไปดวยหิมะใหกลายเปนดินและหญาเขียวขจได แต่เขาใชพลังของธาตุลม
ในการวิ่งออกมาจนตอนนี้ วาเลนเซียกดึงพลังธาตุดินออกมาใชไม่ได้
้
็
เขานึกสมเพชตัวเองที่อยู่ในความสบายจนเคยตัว ไม่เคยฝกพลังธาตุเลยสัก
ึ
้
้
้
ั
ื่
้
คร้ง เขาเลยใชมันไดไม่นานเท่าที่ควร วาเลนเซียนี่มันไม่ไดเรองเลยจรงๆ –ใบหนา
ิ
สวยซุกเขากับกลุมขนนุมฟู ปล่อยชายเสื้อคลุมใหปลิวว่อนตามกระแสลม กางเกงขา
้
่
้
่
้
้
ยาวผาเนื้อดีมันไม่ไดท าใหเขาอบอุนมากนัก
้
่
ื
“เฮอ...เราคิดถูกหรอเปล่าฮวโก ที่หนีออกมาแบบนี้”
ิ
้
้
ื
่
รางบางถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ดวยบรรยากาศเย็นชดจึงมีไอความเย็น
้
้
ู
บางๆออกมาตอนที่เขาพูด วาเลนเซียไม่มีที่ไปและเขากไม่รว่าจุดหมายปลายทางที่
็
้
จะไปคือที่ใดกันแน่ หากเขายังอยู่ที่หองนอน ปานนี้คงกาลังหลับสบายอยู่บนเตียง
่
นุมนิ่มและมีผาห่มอุนๆใหเขานอนไดอย่างสบายใจ
่
้
่
้
้
ุ่
้
วาเลนเซียกอดฮวโกอยู่ที่ขอนไมนั้นตลอดทั้งคืน รงเชาพลังทั้งหมดของเขาก ็
้
ิ
้
่
ฟ้นฟู เขาจัดการสลายหิมะที่อยูตามเสื้อที่ตนเองสวมอยู และปรบอุณหภูมิของ
ั
ื
่
ื่
้
่
้
็
่
รางกายใหเปนปกติ –ไม่น่าเชอว่ารางกายของวาเลนเซียจะทนไดถึงขนาดนี้
่
เทาเล็กเหยียบย ่าลงบนผืนดิน เขตสิ้นสุดของเมืองบาเซนติโนมีเพียงปาตนสน
้
้
ี
่
สูงใหญและมืดทึบ มันทั้งเงยบสงบและวังเวง มีเพียงเสียงหายใจของเขาและเสียง
่
ิ
่
้
ฝีเทาของฮวโกที่ค่อยๆวิ่งตามมา –รางบางมองไปรอบๆปาผนนี้ เขาไม่เคยออกมา
ื
้
ขางนอกและไม่รว่าปาแห่งนี้จะพาเขาไปถึงที่ใด
่
้
้
ู
31
The byzantine babypigU
โชคดีเหลือเกนทวาเลนเซียเปนแวมไพรสายเลือดบรสุทธ์ ิทแข็งแกรง เขาไม่
ี
ี
่
็
ิ
่
่
ิ
์
จาเปนตองดื่มเลือดไดเปนเดือนๆและสามารถถูกแสงแดดไดนานโดยไม่แสบรอน แต่
้
็
้
้
็
้
เจาจ้งจอกของเขามันยังคงตองการอาหาร ที่แย่ไปกว่านั้นคือฮวโกกมีลักษณะนิสัยที่
ิ
็
้
้
ิ
้
้
้
คลายๆเขา เพราะถูกเลี้ยงใหอยูแต่ในคอกมีคนคอยใหอาหารมาโดยตลอด มันคงจะ
่
้
่
ล่าเหยื่อเองไม่เปนเหมือนอย่างจ้งจอกที่อยูในปา
ิ
็
่
“เราขอโทษนะ ที่พานายมาล าบาก หิวใช่ไหมหื้ม”
ิ
้
้
มือเล็กประคองหนาของเจาจ้งจอกเอาไวแลวส่ายไปมา มันครางหงงสะบัด
ิ
้
้
้
่
้
หางที่เปนพวงสวยไปมา หูทั้งสองขางของมันลูลง –วาเลนเซียแนบใบหนาไปกับหัว
็
้
ิ
้
กลมๆของฮวโก ขยับตัวนั่งพิงใตตนไมใหญอย่างเหนื่อยลา
่
้
้
ี
ขอบคุณท่สู้มาด้วยกันนะ
้
้
้
ิ
“กลับไปบานเราเถอะฮวโก นายจะอดตายเพราะเรา ฮึก กลับไปไดแลว”
้
ื
วาเลนเซียกล่าวดวยน ้าเสียงเจอสะอื้น น้าเสียงของเขาฟงคลายๆจะรองไห ้
ั
้
้
้
ออกมาเต็มแก่ ขอบตาของเขารอนผ่าว วาเลนเซียรดีว่าไม่สามารถดูแลเจาจ้งจอกได ้
้
้
ู
ิ
้
้
้
สูปล่อยใหมันกลับไปยังจะดีเสียกว่า
ิ
้
้
้
เจาขนฟูยังคงหยุดนิ่ง มันจองมองเขาไปในดวงตาที่กาลังสั่นระรกน ้าตาเม็ดโต
เอ่อคลอจนปดบังม่านตา ยิ่งท าใหมันยืนนิ่งไม่ยอมกาวเทาไปไหน มันคงปล่อยให ้
้
้
ิ
้
็
้
้
เจานายของมันเปนอะไรไปไม่ได
้
้
“บอกใหกลับไปไง! เราไล่นายไปแลว กลับไปสิ ฮึก อย่าตามเรามาเลย เรา
ดูแลนายไม่ไดหรอกนะ ฮึก”
้
้
่
็
้
เจาของเรอนผมสีบลอนดยังคงเอ่ยปากไล่เจาจ้งจอก แต่มันกยังคงอยูไม่ไดไป
ื
้
์
ิ
ไหน วาเลนเซียจองมองเขาไปที่นัยนตากลมสีมะฮอกกานีที่สื่อสารกับเขา ว่ามันจะ
์
้
้
้
็
้
ไม่ไปไหน มันจะคอยอยู่เคียงขางเขา แมว่ามันจะล าบากมากๆกตาม –เขากมหนา
้
้
ปล่อยหยาดน ้าตาใหไหลรน
้
ิ
32
babypigU The Byzantine
ื
ื
ไมเข้าใจเลยจรงๆวามันจะอดทนเพ่อเขาไปทาไมกัน ในเม่อมันมทางเลอกท่ ี
่
ี
ิ
่
ื
ี
ดกวา สบายกวา
่
่
แผล่บ!
ลิ้นเล็กเลียคราบน ้าตาบรเวณปลายคางมนของผูเปนเจานาย วาเลนเซียเงย
้
็
ิ
้
ั
่
่
่
์
้
หนาขึ้นมา พลางสวมกอดรางนุมฟูอย่างรกใคร สายสัมพันธระหว่างเขากับฮวโกมี
ิ
้
้
็
ี
ื
์
็
เปนรอยป เราเปนมากกว่าเจานายและสัตวเลี้ยงที่ซื่อสัตย เพราะพวกเราเปนเพ่อน
้
์
็
กันยังไงละ
่
้
“ตกลง เราจะเดินทางไปดวยกันนะ”
มือเล็กปาดคราบน้าตาที่เปรอะเป้อนบนใบหนาออก เขายันตัวลุกขึ้นยืน และ
้
ื
ออกเดินทางไปดานหนาต่อกับเพื่อนรกของเขา
้
้
ั
ในระหว่างทางที่เขากาลังเดินอยู่นั้น วาเลนเซียปรากฏเห็นลูกหมาตัวเล็กๆสี
้
ด ากาลังกลิ้งตกลงมาจากหุบเขาหิน ดวงตาสวยเบิกกวาง เรยวขาเล็กวิ่งไปรอรบลูก
ี
ั
้
้
้
็
่
หมาตัวนอยที่กาลังจะตกสูพื้น –เขารอนรนใจกลัวว่ามันอาจจะบาดเจบถาเขาไปรบ
ั
้
้
ไม่ทัน ขอใหมันปลอดภัยดวยเถอะ
ตุบ!
ิ
้
้
่
รางของวาเลนเซียนอนอยู่ที่พื้น เขาหลับตาพร้มและกอดลูกหมาตัวนอยไวใน
้
้
้
ออมแขน ศีรษะกลมๆของมันโผล่ออกมาแลวใชแววตาไรเดียงสาจองมองวาเลนเซีย
้
้
ั
อย่างน่ารกน่าเอ็นดู
้
“ปลอดภัยแลวนะ เจาตัวเล็ก”
้
ฝามือเล็กลูบหัวกลมอย่างเอ็นดู ใบหนาเป้อนรอยยิ้มผดกับเมื่อไม่กชั่วโมง
ิ
ี่
่
ื
้
้
ื
้
ก่อนที่รองไหฟูมฟายจนหมดสภาพ เขาปล่อยลูกหมาตัวนอยลงบนพ้นดินเมื่อส ารวจ
้
่
้
รางกายของมันว่าปลอดภัยดีแลว
ทว่าเงาใหญสีด าทมิฬทาบทับลงมาที่รางของวาเลนเซีย เขาหันหลังกลับเมื่อ
่
่
้
่
ู
้
รสึกถึงความผิดปกติบางอย่าง บวกกับเสียงขูค ารามที่ไดยินอยูไม่ไกล
่
33
The byzantine babypigU
้
ใบหนาใหญที่กาลังแยกเขี้ยวอยูจนน ้าลายเหนียวเหนอะหนะไหลหยดลง
่
่
ี
พื้นดินเปนวงๆ ดวงตาสีนิลด าสนิทกราดเกร้ยวราวกับจะกนเลือดกนเนื้อ หางยาวยก
ิ
ิ
็
ตั้งสูง หูทั้งสองขางตั้งขึ้นอย่างสง่า ปากอาแสยะเขี้ยว มองพุงตรงมายังที่ที่วาเลนเซีย
้
่
้
่
์
้
นั่งอยู มันเดินย่างสามขุมเขามาอย่างไม่เกรงกลัวนัยนสีแดงเพลิงของเขาเลยสักนิด
“ไลแคนเจาถนเหรอ?”วาเลนเซียพูดเบาๆกับตัวเองพลางยันตัวลุกขึ้นยืน แผ่
ิ่
้
ู
พลังดวงตาสีเพลิงใหพวกมันไดรบรว่ากาลังมาอวดเบ่งกับใคร เขาเปนถึงแวมไพร ์
็
้
ั
้
้
ิ
ี
สายเลือดบรสุทธ์เชยวนะ
ิ
์
กรรซ!!
่
้
่
เสียงขู่ค ารามและรางสัตวสี่เทาขนาดใหญมหึมากาลังย่างเทาเขามาใกลตัว
์
้
้
้
้
้
เขาเรอยๆ คราวนี้มันไม่ไดมีตัวเดียว แต่พวกมันมายืนลอมวาเลนเซียไวเปนฝูง –เขี้ยว
้
็
ื่
ั
์
แหลมคมที่ยาวแหลมกว่าฟนปกติทั่วไปของมนุษยปรากฏขึ้น ดวงตาสีฟ้าน ้าทะเล
ี่
ั
ื่
็
กลายเปนสีแดงเพลิง เขากาลังตั้งรบกับพวกงเง่าที่บังอาจมาหาเรองเขาทั้งๆที่เขายัง
้
้
ไม่ไดท าอะไรใหพวกมันเลยสักนิด
ี
็
เสียงฝเทาหนักๆของไลแคนตัวที่น่าจะเปนจ่าฝูงใกลเขามาเรอยๆ หลังของมัน
้
้
้
ื่
เหยียดตรงยกหางขึ้นสูงเหมือนมันกาลังจะกระโจนใส่เขาอย่างไรอย่างนั้น วาเลนเซีย
ั
่
รวบรวมสติและปรบสมดุลธาตุในรางกาย
ู๋
บรวววววว!
่
้
้
ทันใดนั้นเองรางของหมาปาขนสีเทากกระโจนเขาใส่เจาไลแคนตัวสีด า ขนาด
็
่
่
่
้
ตัวของพวกมันใหญกว่าวาเลนเซียสองเท่า แต่ดูเหมือนว่าเจาหมาปาจะตัวใหญ ่
่
้
่
่
ยิ่งกว่านั้น –ทั้งเสียงขูค ารามและกรงเล็บของหมาปาตัวใหญตะปบเขาที่กลางหลัง
์
้
ของไลแคนตัวนั้น ฟนคมของหมาปายักษงับเขาที่หลังคอของมันและสะบัดไปมา
ั
่
ก่อนจะคาบและวิ่งขึ้นไปบนเขาหินสูงพลางปล่อยรางของไลแคนลงมาจนมันกระอัก
่
เลือด
34
babypigU The Byzantine
้
้
ี
วาเลนเซียอาปากเหวอ ขาเรยวกาวแทบไม่ออกเมื่อเห็นภาพการต่อสูของพวก
้
์
็
์
้
้
สัตวราย นัยนตาของเขาเปลี่ยนสภาพกลับมาเปนสีฟ้าสดใสตามเดิม แมกระทั้งคม
ั
็
้
็
่
เขี้ยวกหายวับกลายเปนฟนธรรมดา -ทุกคนตองไม่เชอแน่ว่าหมาปาตัวเมื่อก้นี้มัน
ี
ื่
้
็
์
์
็
่
่
กลายรางเปนมนุษย และรางมนุษยตนนั้นเขาจาไดเปนอย่างดี
หมอนั่นไงละ ท่จะพาเขาไปส่งท่ไบแซนไทน และหมอนั่นท่เขาเคยมปากเสยง
ี
ี
ี
่
ี
์
ี
ด้วยเม่อไมนานมาน้ ี
ื
่
35
The byzantine babypigU
cThe Byzantinec iii
็
ปาดิบช้นเขตรอนเปนดินแดนของอีกเมืองเมืองหนึ่ง ซึ่งเปนที่อยูอาศัยของสัตว ์
้
็
่
ื
่
สี่เทาจาพวกที่คลายๆกันกับหมาปา เมืองนี้แบ่งแยกออกเปนกลุมๆ อาศัยอยูกันแบบ
็
้
่
้
่
่
็
ิ
แก่งแย่งชงต าแหน่งมหาอ านาจ เปนเหมือนกลุ่มโจรที่คอยฆ่าลางพวกที่ดอยกว่า
้
้
์
็
และแต่งตั้งตัวเองขึ้นเปนจ่าฝูงของแต่ละฝูง –เจโรมไม่คิดว่าแวมไพรตัวเล็กจะพลัด
้
้
้
หลงไปที่นั่นหรอกนะ พวกมันบาเลือดและไม่ไวหนาพวกต่างถน ยิ่งกับวาเลนเซียที่
ิ่
์
้
็
์
้
เปนแวมไพรคนละสายพันธุกับพวกมันดวยแลว คงไม่รอดออกมาจากที่นั้นง่ายๆ
่
ี
ิ
้
ิ
กภาวนาให้วาเลนเซยอยาไปทศทางนัน แตดูเหมอนวาจากท่เขาตามกลนมา
่
ี
่
ื
่
็
ี
ิ
มันจะเปนดั่งท่เขาคด
็
้
ั
เขาว่าเขาจากลิ่นของวาเลนเซียไดไม่ผด กลิ่นที่ลอยติดจมูกเขาตั้งแต่คร้งแรก
ิ
ั
ที่เจอกัน มันเปนกลิ่นของดอกไลแลค ที่มีช่อดอกเปนสีม่วงอ่อน หมอต ารบยาดาน
้
็
็
็
์
พันธุพืชนิยมน ามาท าเปนน ้าหอม ซึ่งมีกลิ่นที่หอมตลบอบอวลไปทั่ว เหมือนเขาจะ
ื
เคยเห็นดอกไลแลคในเรอนเพาะชาของปราสาทบาเซนติโนนั่น
่
้
และตอนนี้กลิ่นหอมนั้นกลอยคลุงจางๆไปทั่วอากาศ เขาเรงฝเทาวิ่งตามกลิ่น
็
ี
้
หอมนี้มาเรอยๆ จนกระทั่งไดกลิ่นที่ชัดยิ่งขึ้นตรงขอนไมใหญ ที่วางขวางทางเดินอยู –
่
่
้
ื่
้
้
ดูเหมือนว่าวาเลนเซียเคยมาที่นี่ ทว่ากลิ่นหอมนั้นยังคงอยู่ แมเจาของกลิ่นจะไม่อยู ่
้
ที่นี่แลวกตาม
็
้
้
้
์
หากถามถึงนาเรซซ เราแยกทางกันตั้งแต่เมื่อคืนแลว เขาใหนาเรซซไปตามหา
์
่
็
็
ื
์
์
ั่
่
์
ที่ฝงเมืองของพวกแวร หรอพวกที่มีรางเปนสัตวแต่สามารถกลายรางเปนมนุษยได ้
็
้
และผูปกครองเมืองนั้นกเปนพญางูตัวใหญซึ่งงูตัวนั้นเปนพันธมิตรกับไบแซนไทน ์
็
็
่
36
babypigU The Byzantine
“รอยเทาสัตวสี่เทาหนิ หรอว่าจะเปนสุนัขจ้งจอกที่ตามไปดวย”
้
์
้
ิ
็
ื
้
์
คิ้วเขมขมวดเขาหากัน มองตามรอยเทาเล็กๆของสัตวตัวนอย ที่คาดเดาว่าคง
้
้
้
้
็
์
็
เปนสัตวเลี้ยงประจาตัวของวาเลนเซีย –เขาว่ามันคงจะเปนเรองที่แปลกประหลาดไป
ื่
่
ั
่
้
็
่
หน่อยส าหรบหมาปาที่เปนอัลฟาแบบเขา เจโรมจะตองมีโซลเมทคูโชคชะตาที่ถูก
้
้
กาหนดมาให ทว่าตอนนี้เขากยังไม่พบ แลวเหตุใดเขาถึงไดกลิ่นหอมฟุ้งมากขนาดนี้
้
็
กันนะ
ื่
่
่
จนกระทั่งเขาเดินมาเรอยๆจนกลิ่นหอมนั่นชัดเจน พลันหัวใจของหมาปาหนุม
ั
็
อย่างเขากเตนระรว เหมือนมีบางสิ่งกาลังตีตื้นขึ้นมา ดวงตาของเขาพล่ามัวอย่างไม่
้
็
ื
็
เคยเปนมาก่อน –นี่เจโรมก าลังเปนอะไรกันแน่ เขาเผลอโดนใครสะกดมนต์ใส่หรอ
เปล่า
ื
่
่
ิ่
ี
้
้
รางหนาลมลงกับพื้นพลางกุมขมับแน่น มือใหญกาเขาหากันจนเรมเปยกช้น
เจโรมปวดศีรษะและดวงตาของเขามองไม่เห็นอะไรเลยสักอย่าง
็
“อึ่ก...ฉันเปนอะไรไป ท าไมถึงมองอะไรไม่เห็นเลย”
้
่
ิ
็
ยิ่งไดกลิ่นหอมชัดขึ้นเท่าไหร เขากยิ่งปวดศีรษะมากขึ้น เกดภาพบางอย่าง
ปรากฏขึ้นภายในหัว มันเปนภาพของลูกหมาปาตัวเล็กขนสีขาวคลายกับตัวเขาใน
้
่
็
ิ
ิ
วัยเด็ก แต่นัยนตานั้นใสแปวกว่า ก่อนจะเกดภาพซอนทับลูกสุนัขจ้งจอกขึ้นมา มัน
์
้
๋
้
้
้
กาลังยืนจองมองเขาดวยแววตาไรเดียงสา ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะดับไป
พรบ!
ึ่
่
่
่
้
ิ
รางของหมาปาตัวใหญลุกขึ้นยืนเชดคออย่างสง่าผ่าเผย ทั้งกลามเนื้อที่
แข็งแรงและพละพลังที่ทรงอ านาจ น่าย ่าเกรงจนแมกระทั่งสายลมที่พัดผ่านเบาๆ
้
้
กลับพัดกระโชกแรง เจโรมไดยินเสียงอะไรบางอย่าง และกลิ่นหอมของดอกไลแลคก ็
่
็
้
็
ิ
อยูไม่ไกลจากจุดที่เขาไดยิน ถาเดาไม่ผดกคงจะเปนวาเลนเซีย แต่มันกลับมีกลิ่น
้
แปลกปลอมของบางสิ่ง ที่เปนกลิ่นสาปของพวกไลแคน
็
่
ี
วาเลนเซยกาลังตกอยูในอันตราย!
37
The byzantine babypigU
้
่
่
หมาปาตัวใหญพุงทะยานไปยังจุดมุงหมาย เขาเล็งเป้าหมายเอาไวก่อนจะ
่
่
้
็
้
็
็
ิ่
่
้
กระโจนเขาใส่กับไลแคนที่เปนเจาถนอยูแถวนั้น และตัวนี้กน่าเปนจ่าฝูง แมจะมีไล
้
้
้
แคนยืนลอมรอบอยู่ไม่ไกล แต่ทว่าพวกมันกับยื่นขู่อยู่เฉยๆ รอใหการต่อสูของจ่าฝูง
้
้
พวกมันจบลง เขาใชกรงเล็บเทาที่แหลมคมตะปบกดหลังคอไลแคนตัวสีด าสนิท ก่อน
จะงับหลังคอเจาไลแคนพลางสะบัดรางของมันจนตัวลอยไปมา
่
้
็
เลือดสีแดงสดไหลออกมาตามบรเวณเขี้ยวฟนคมๆของเจโรม มันเปนเลือด
ั
ิ
ี
้
้
ี
็
ของไลแคนที่ไม่ไดมีความเก่งกาจอะไร –ฝมือแค่นี้ยังกลาเรยกตัวเองว่าเปนจ่าฝูง
ิ
เหอะ! ช่างน่าไม่อายเสียจรง
่
‘ข้ายอมแล้ว ปลอยข้าไปเถอะ’
เสียงของไลแคนดังเขามาในโสตประสาทของหมาปาหนุ่ม เจโรมไม่ไดสนใจ
้
้
่
ื่
ในสิ่งที่มันออนวอนเลยสักนิด เขากลับคาบรางเปอยๆของมันที่มีแผลเหวอะหวะจาก
่
้
้
้
้
่
การต่อสูกับเขา วิ่งขึ้นไปบนหนาผาหิน และอาปากปล่อยรางของมันลงมาจนตก
กระทบเขากับโขดหินดานล่าง ไลแคนที่ลายลอมอยู่ทั้งหมดกพากันสลายตัวไปเมื่อ
้
้
็
้
จ่าฝูงของพวกมันพ่ายแพ ้
์
่
ิ
เจโรมหลับตาลงค่อยๆแปลงกายกลับมาเปนรางมนุษย ดวงตาคมกรบสีเทา
็
้
้
้
์
้
หม่นจองมองไปยังเจาของเรอนผมสีบลอนดสว่าง ที่กาลังอาปากคางเงยหนามอง
ื
้
้
์
้
เขามาจากดานล่าง ขายาวกาวฉับลงมาจนยืนอยูตรงหนาของแวมไพรตัวนอยเนื้อตัว
้
้
่
มอมแมมจองมาที่เขาอย่างไม่วางตา
้
้
“สวัสดีวาเลนเซีย ฉันมาพาเธอกลับไปยังไบแซนไทนดวยกัน”
์
่
รางขาวซีดของแวมไพรตรงหนาขยับถอยหลังเล็กนอย ก่อนจะกมลงไปอุม
้
้
้
์
้
้
้
่
สุนัขจ้งจอกตัวเล็กขึ้นมากอดไวแน่น สายตาที่รางเล็กมองมายังเขามันท าใหเขาหยัด
ิ
้
้
รอยยิ้มประดับมุมปาก –กวาเลนเซียกาลังใชสายตาไม่ไวใจมองมายังไงล่ะ
็
็
่
“น..นายเปนหมาปา”
ื
“อืม กลัวหรอไง”
38
babypigU The Byzantine
“ป..เปล่า”
้
ั
วาเลนเซียตอบเสียงเบาจนคนฟงแทบไม่ไดยิน–ดีที่เจโรมเปนหมาปาประสาท
็
่
้
้
์
สัมผัสดานต่างๆของเขามันดีกว่ามนุษยปกติ เลยไดยินเสียงหวานที่พูดตะกุกตะกัก
เหมือนไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหรนัก
่
็
็
“งั้นเหรอ กดี งั้นเรากไปกันเถอะ”
้
้
มือหนารวบขอมือเล็กมาจับกุมไว แลวออกแรงดึงใหอีกคนเดินตามเขามา แต่
้
้
เจโรมคงจะลืมอะไรไปบางอย่าง ลืมที่วาเลนเซียนั้นมีเหตุผลที่หนีออกมา ไม่ใช่เพราะ
นอยใจอย่างเดียวเหมือนที่ตนเขาใจ
้
้
่
้
ี
“ปล่อยเรานะ! อย่ามาแตะตองรางกายของเราตามใจชอบแบบน้”
วาเลนเซียสะบัดมือจนหลุดออกมาจากการกอบกุมของเจโรม เขาไม่ใช่คน
็
ธรรมดาที่จะมาจับมาสัมผัสเนื้อตัวเขาโดยไม่ขออนุญาต วาเลนเซียเปนชนชั้นสูงเปน
็
้
้
์
้
บุตรของท่านวันเดอมารผูปกครองเมืองบาเซนติโน แมตอนนี้มันจะไม่ใช่แบบนั้นแลว
็
็
กตาม แต่สายเลือดของเขากยังคงเปนสายเลือดบรสุทธ์ ิ
ิ
็
“อะไรของเธอ งั้นกเดินตามฉันมา”
็
“ไม่ไป เราจะไม่ไปไหนกับนายทั้งสิ้น!”
่
“อย่าดื้อไดไหม เธอกาลังตกอยูในอันตรายอยูนะ”
่
้
่
้
ี
่
เจโรมแทบจะเปนบากับความหยิงในศักดิ์ศรของวาเลนเซีย ‘อยามาแตะต้อง
็
รางกายของเราตามใจชอบแบบน้’ เขาอยากจับตายละมอมแมมกว่าลูกหมาปาที่เขา
่
ี
่
้
ู
้
เคยเห็นเสียอีก –ไม่เห็นจะรมาก่อนว่าวาเลนเซียดื้อดึงไดขนาดนี้ ทั้งปากเล็กๆที่งองุม
้
้
เขาหากันมองมายังเขาดวยหางตาแบบนั้นอีก
้
่
ิ
่
่
น่าจับมาตชะมัด ถ้าไมบอกวาอายุรอยปเขาคงคดวาอายุสามขวบ
ี
้
ี
้
้
“เราไม่สน เหตุใดเราตองไปกับนายดวย”
้
ใบหนาหวานเบือนหนี แลวหายใจออกแรงๆ พรอมกับถอยออกห่างจากเจโรม
้
้
่
่
มากกว่าเดิม–วาเลนเซียไม่ยอมไปอยูเมืองอะไรนั่นโดยเด็ดขาด เขาจะไปอยูที่นั่น
39
The byzantine babypigU
้
่
็
้
ท าไมในเมื่อคนที่นั่นกตองการกาจัดเขา ท่านพ่อกาลังคิดอะไรอยู่ใหเขาไปอยูกับคน
ที่อยากฆ่าลูกตัวเอง
์
“เพราะที่ปราสาทไบแซนไทนมันปลอดภัย ซานตตัสไม่มีทางเขาไปที่นั่นได ้
้
์
ยังไงล่ะ”
็
“ท าไมนายถึงร นายเปนใครกันแน่!”
้
ู
์
์
ิ
้
เจโรมยกยิ้มขึ้นมุมปากนัยนตาคมฉายแววเจาเล่ห เขาแลบลิ้นเลียรมฝปาก
ี
้
้
้
เมื่อเคลื่อนใบหนาเขาไปใกลกับแวมไพรตัวจอย สองตามองวาเลนเซียไม่กะพรบ
์
้
ิ
ื่
่
สายตาวิบวับของชายหนุมที่บ่งบอกว่ากาลังเจอกับเรองสนุกนั้น ท าวาเลนเซียหดคอ
พลางเดินถอยหลังหน ี
้
เขาเดินกาวไปดานหนา วาเลนเซียกาวเทาไปดานหลัง เราทั้งคู่ไม่มีใครยอม
้
้
้
้
้
็
ใครเลยสักคน–เขาควรบอกเจาตัวหอมนี่ไปเลยดีไหมนะ ว่าเขาเปนบุตรชายของ
้
์
ื
สหายท่านวันเดอมาร หรอจะไม่บอกดี
็
“ฉันเปนใครล่ะ อืม...”
้
เขาเดินตามการกาวถอยหลังของวาเลนเซียไปเรอยๆจนกระทั่งหลังบางกาลัง
ื่
้
่
็
้
็
จะชนเขากับโขดหินใหญ ถาชนเขากคงจะเจบไม่ใช่นอย–แขนแกรงรวบเอวบางเอาไว ้
่
้
้
้
้
แลวส่งยิ้มใหอย่างเปนมิตร
็
“อะ นายจะท าอะไรเรา ปล่อยเรานะ!”
๊
่
“ชูว อยากรู้ใชไหมวาฉันเปนใคร”
่
่
็
้
่
ี
นิ้วช้แตะลงบนรมฝปากนุมนิ่มของเจาของกลิ่นดอกไลแลค ที่ส่งกลิ่นหอมรวย
ิ
ี
็
ิ
ระรนแมเนื้อตัวจะสกปรกมอมแมมมากแค่ไหนกตาม
้
็
“นายกบอกมาส จะลลาทาไม”
ิ
ี
็
“กได้ ตั้งใจฟังแล้วอยาตกใจละ”
่
่
“อ้อ!”ใบหนางามสง่าพยักหงึกหงักอย่างคลอยตาม
ื
้
้
็
่
“ฉันเปนหมาปา”
40
babypigU The Byzantine
พลั่ก
ี
่
ิ
มือเล็กผลักอกแกรงออกพลางชักสีหนาอย่างหงุดหงด-วาเลนเซยรู้อยูแล้วหรอ
ื
่
้
่
เปลาละ ไอ้บ้าน่ กวนโมโหชะมัด
่
ี
้
ู
้
้
้
“ไอบา เรองนั้นเรารแลว”
ื่
้
้
ู
“หึ อาวเหรอ นึกว่ายังไม่ร”
“ไม่อยากบอกกไม่ตองบอก ช!”
้
ิ
็
้
รางบางเดินหนีไปพรอมกับใบหนางามที่บูดบึ้ง เจโรมลอบยิ้มแลวเดินตามเจา
้
้
้
่
้
้
ตัวหอมไปอย่างห่างๆ แต่ไม่ไดไกลจนไม่สามารถมองเห็นได –เขาอยากคอยดูความ
ดื้อดึงและหยิ่งทะนงของวาเลนเซียจรงๆเลยว่ามันจะดื้อไดถึงขนาดไหน เอาเปนว่า
็
ิ
้
้
ี
เขายังไม่รบพาอีกคนกลับแลวกัน
ั
บารไทซ่น
์
์
นาเรซซแยกตามหาวาเลนเซียกับเจโรมเพื่อนสนิท จนตอนนี้เขาเดินทางมาถึง
เมืองบารไทซั่น เมืองที่พวกแวร สัตวที่กลายรางเปนมนุษยอาศัยอยู ทว่าเขาไม่ไดมา
์
์
้
็
่
่
์
์
ี
้
์
ี
็
่
่
คนเดียวเพราะบังเอญเจอเขากับแวมไพรตัวขาวซีดทมีศักดิ์เปนถึงพชายของวาเลน
ิ
้
เซีย ติดสอยหอยตามไปดวย-ความจรงนาเรซซไม่ควรใหโจเนสตามมา แต่เขาทนกับ
์
้
้
ิ
้
้
ิ
่
สายตาอ่อนไหวที่พรอมจะปล่อยน ้าตาใหรวงรนไดทุกเมื่อ
้
้
ั
เขายอมรบว่าพ่ายแพต่อน ้าตาของโจเนส ว่าง่ายๆคือเขากาลังตกหลุมรกใน
ั
้
ใบหนาอันหล่อเหลา และความอ่อนโยนของโจเนส แมว่าโจเนสจะไม่ใช่คู่โชคชะตา
้
์
็
ของเขากตาม –เราจะเปนคู่โซลเมทกันไดยังไงในเมื่อเราต่างเช้อพันธุกันโดยสิ้นเชง
็
ิ
้
ื
่
์
็
็
โจเนสเปนแวมไพร และเขาเปนหมาปา มันเปนไปไม่ไดอยูแลว
็
้
้
่
“มองอะไรงั้นหรอ”
ื
41
The byzantine babypigU
้
้
้
์
ใบหนาหล่อหวานเงยหนามองสบนัยนตาคมที่จดจองตนอย่างไม่วางตา –เขา
ู
้
้
้
้
ไม่รว่าหนาเขามันมีอะไรใหมองนักหนา เห็นจองมองอยู่นั่น หรอจะมีบางสิ่งติดหนา
้
ื
ื
เขาหรอเปล่า
็
“เปล่า กแค่มอง”
่
“เมื่อไหรจะถึงเหรอ”
่
“ถึงตั้งนานแลว ฉันกาลังพาเขาไปในเมืองอยูนี่ไง”
้
้
็
่
้
้
์
เขาอมยิ้มแลวเรงฝเทาใหเรวกว่าเดิม นาเรซซไม่คิดว่าการที่เขาตกหลุมรกโจ
ั
ี
้
้
้
้
เนสมันจะท าใหเขายิ้มบ่อยถึงขนาดนี้ เขาชักอยากจะออนวอนต่อพระเจาใหแวมไพร ์
้
ิ
่
ตนนี้เปนคูโชคชะตาของเขาเหลือเกน
็
์
็
เมื่อเดินทางมาถึงภายในเมืองของบารไทซั่น นาเรซซกพาโจเนสเขาไปยัง
์
้
้
ปราสาทของท่านแกสตอนเจาอสรพิษแห่งเมืองบารไทซั่น ความยิ่งใหญของตัว
่
์
้
้
้
์
ปราสาทไม่ไดนอยหนาไบแซนไทนกับบาเซนติโนเลยสักนิด หน าซ ้ายังมี
ื
ประติมากรรมต่างๆเกยวกับความเชอเรองการนับถอเทพนาคาผูยิ่งใหญ เปนทวย
ื่
่
ื่
็
ี่
้
ื
์
์
่
ี
่
เทพศักดิ์สิทธทชาวบารไทซันนับถอ
เช่นเดียวกับชาวไบแซนไทนที่เคารพนับถอ เทพเจากรกในหุบเขาโอลิมปส ที่
ั
้
ี
ื
์
่
้
ชาวเมืองหลายๆคนอย่างเดินทางไปอาศัยอยู่รวมกันกับเทพเจาต่างๆ และนาเรซซ ์
์
ั
ู
ี
่
้
่
เองกเหนว่าชาวบาเซนติโนกมีเทพศักดิ์สิทธ์เช่นกัน นันคือคางคาวยักษ รปป้นทอยู ่
็
็
็
ิ
ั
หนาทางเขาปราสาทบาเซนติโน และตั้งอยูที่ใจกลางจัตุรสเปนที่บูชาของชาวเมือง
้
้
็
่
ู
่
็
่
ประตูเหล็กที่สลักรปอสรพิษตัวใหญปรากฏอยูตรงหนา มันเปนประตูเขาไปใน
้
้
้
้
้
่
ิ
ปราสาท ซึ่งมีปรศนาบางอย่างใหพวกเขาแกไขหาค าตอบ ก่อนที่จะเขาสูดานใน
้
“อักษรอะไรเนี่ย แปลกตาจัง”
ื่
็
็
โจเนสว่า พลางใชความคิด–ต่างจากนาเรซซที่เปนชนชอบการอ่านต าราเปน
์
้
ชวิตจตใจ เขาย่อมตองรอยูแลวว่ามันเปนอักษรอะไร
ี
่
ู
็
้
้
ิ
้
42
babypigU The Byzantine
ี
มันคออักษรรูนหรออักษรฟูทารก ตัวอักษรโบราณท่มความเก่ยวข้องกับเวท
ี
ื
์
ี
ื
มนตร ์
ั
ซึ่งอักษรรนเปนตนแบบของอักษรละตินและอักษรอีทรสคัน มักปรากฏอยู่ที่
ู
้
็
จารกบนผาหินสูง หินขนาดใหญ หรอสิ่งก่อสรางทางศาสนาและเวทมนตร ์
้
ึ
ื
่
้
ิ
ี
และสิ่งที่เขาตองไขปรศนาคือตัวอักษรที่วางเรยงรายกันอยู่หางของงูที่พันคด
็
กันไม่เปนทาง
ื่
ั
เขาแกะตัวอักษรออกมาไดสี่ตัวอักษร อันแรกชอของมันคือเยรน ความหมาย
้
์
ื
ตามค าท านาย การจบสิ้นหรอก าเนิดใหม่ ตัวที่สอง เพรโธ ความหมายตามค า
ื
ท านายคือ ความลับ ตัวที่สาม เบอรคานัน ความหมายคือการกาเนิดใหม่หรอข่าวดี
์
และตัวสุดทาย มันนัศ ความหมายโดยตรงคือมนุษย ส่วนความหมายตามค าท านาย
์
้
คือความรอบคอบ รดกุมการคิดใหมากขึ้น–นาเรซซไม่รว่าแกสตอนกาลังตองการ
้
์
้
ู
้
ั
ื่
่
บอกอะไรเขาอยู แต่มันเปนเรองที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน
็
่
ื
่
์
“นายถอดตัวอักษรได้ไหมนาเรซซ ยากจังฉันไมรู้เรองอะไรเลย”
็
“ก..กพอได้”
“นายถอดออกมาได้วายังไงเหรอ”
่
ึ้
ความลับของมนุษยท่ถอกาเนดขนมาใหม ่
์
ี
ิ
ื
ื
ครดดดด
ิ
์
ประตูกลถูกเปดออกเพียงแค่เขาตอบโจเนสภายในใจ นาเรซซมองไปยังแวม
ไพรตัวผอมที่ยืนอยู่ขางกัน –เปนไปไม่ไดน่า แกสตอนส่งสัญญาณมาบอกว่ามีเรอง
ื่
้
้
็
้
็
้
ตองคุยกับเขา และโจเนสกเขาไปดวยไม่ได ้
้
้
ี
ี
่
ใบหนางอง้ากับขาเรยวที่ค่อยๆปนปายขึ้นไปตามผาหิน วาเลนเซียเดินมาตาม
้
เสียงน ้าตก เขาอยากลางคราบสกปรกเต็มแก่ เขาไม่เคยปล่อยใหตัวเองสกปรกไดถึง
้
้
43
The byzantine babypigU
้
้
็
้
ขนาดนี้–แลวท าไมนายนั่นถึงเดินตามเขามาล่ะ กบอกแลวแทๆว่าจะไม่ไปไหนดวย
้
ทั้งสิ้น
กึก!
“อะ”
๊
เทาเล็กสะดุดกอนหินทขวางทางเดินจนเกอบจะลมลงไป แต่ทว่าเจโรมวิ่งเขา
ื
้
้
้
ี่
้
้
้
้
มาประคองรางหอมไดทัน วาเลนเซียจึงไม่ลมลงไดแผลอย่างที่คาดเดาไว ้
่
้
่
ิ
ื
้
ู
“เดินดูทางหน่อยสิ เชดอยูนั้นล่ะหนา ไม่เมื่อยคอหรอไง รหรอกว่าเก่ง”
้
ิ
์
้
เสียงทุมเอ่ยออกมาอย่างตองการดุเจาตัวหอมอย่างไม่จรงจังนัก นัยนตาสีเทา
้
้
้
้
็
หม่นของเขาเปนประกายดวยรอยยิ้ม สายใยอันลึกล ้าที่ไม่อาจมองเห็นไดดวย
้
่
้
สายตาแต่เจโรมกลับสัมผัสถึงมันได เขาประคองรางเล็กของวาเลนเซียใหยืนหันหนา
้
้
้
้
เขาหาตน ก่อนจะยื่นมือไปรวบขอมือเล็ก แลวจูงเดินไปขางหนา–เขาคิดว่าเจาตัว
้
้
้
หอมนี่คงอยากไปอาบน ้าที่น ้าตก เสียงของธารน ้าไหลมันดังอยู่ในโสตประสาทเขา
้
ตั้งแต่พบกับวาเลนเซียที่ยืนประจันหนากับไลแคนตนนั้น
้
“ยุงอะไรดวย”
่
“ไม่ไดอยากยุงดวยหรอกนะ แต่ท่าทางหยิ่งๆของเธอมันท าใหฉันอดใจไม่ไหว”
้
่
้
้
้
“ปล่อยแขนเรา นายไม่มีสิทธ์มาแตะตองตัวเรา”
ิ
วาเลนเซียท าหนามุยพลางสะบัดหนาหนี บนใบหนาหวานปรากฏความ
่
้
้
้
้
้
ยุ่งยากใจ–หนาดื้อๆของวาเลยเซียท าใหเจโรมอดที่จะเอ็นดูเจาตัวหอมไม่ได แววตา
้
้
็
่
้
ของเขาเต็มไปดวยความขบขัน วาเลนเซียกเปนเหมือนลูกหมาปาที่เขาเคยเล่นดวย
้
็
้
้
้
นั่นแหละ อายุไม่ไดท าใหนิสัยโตดวยเลยสักนิด
้
เจาของดวงตาสีฟ้าสดใสจองรางหนาที่ท าท่าเหมือนกาลังจะยิ้ม วาเลนเซียท า
้
่
่
ปากขมุบขมิบบ่นเจโรมอยูในใจ แลวปล่อยใหคนตัวใหญกว่าจูงแขนไปทั้งอย่างนั้น
่
้
้
ซ่า ซ่า ซ่า
44
babypigU The Byzantine
สายน ้าหลั่งไหลลงมาจากพื้นที่อันสูงชัน กระทบลงที่ธารน ้าใสเบื้องล่าง เหล่า
่
้
ี
ฝูงปลานอยใหญแหวกว่ายไปมาในแม่น ้าใสสะอาด–ในตอนน้วาเลนเซียกาลังตื่นเตน
้
เขาชอบใจที่ไดเห็นธรรมชาติสวยๆเหล่านี้ เพราะวาเลนเซียนั้นไม่เคยเห็นน ้าตกจรงๆ
ิ
้
้
เลยสักครา ในเวลานี้เขากลับเห็นมันดวยสองตาของเขาเอง
็
ื
็
“เธอเหมอนเดกตัวเลกๆเลยนะ”
ู
้
้
เจโรมเอ่ยพรอมรอยยิ้มเขารสึกมีความสุขที่ไดเห็นอีกคนดูสนุกมากขนาดนี้ ไม่
้
้
็
ู
ึ
้
รว่าท าไมเขาถึงไดประทับใจจนอยากเกบความทรงจานี้ไวใหมันตราตรงอยูกับเขาไป
่
้
้
นานเท่านาน
่
“นายวาเราเปนเดกหรอ”
็
็
“เปล่า แค่บอกว่าเหมือน”
ี่
็
“กเหมือนกันน”
ิ
่
วาเลนเซียเดินขึ้นมาจากธารน ้า ตรงมายังที่ที่เจโรมนั่งอยู ก่อนจะอุมฮวโกขึ้น
้
้
์
่
้
แนบอก แลวใชนัยนตาสีฟ้าสวยสบตาคมคูนั้นที่มองมาที่ตนเอง
้
้
“นาย...พอจะจับปลาเปนไหม”วาเลนเซียว่าอย่างกลาๆกลัวๆ การเอ่ยขอ
็
้
้
ิ
้
้
ความช่วยเหลือมันท าใหเขาอายจนไม่อยากเงยหนาขึ้นมาดวยซ ้า แต่เพราะฮวโกยัง
้
้
ิ
้
ไม่ไดกนอะไรเลยตั้งแต่เมื่อวาน เขาเลยตองขอรองหมอนี่
“หวเหรอ ปกตแวมไพรกนแตเลอดหน”
่
ิ
ิ
ิ
ิ
์
ื
่
ี
์
่
็
่
่
“ไมใชเรา แตเปนสัตวเล้ยงของเราตางหาก”
เจโรมยิ้มข าพลางมองท่าทางที่ไม่พยศของวาเลนเซียแลวยิ้มกวาง –เอาน่า
้
้
้
้
การขอรองคนอื่นมันไม่ไดน่าอายขนาดนั้นนะวาเลนเซีย
“...”
“นายยิ้มอะไร!”
“อาว ฉันยิ้มเหรอ?”
้
่
็
้
“อย่ากวนประสาทจะไดไหม! กเห็นๆอยูว่านายยิ้ม”
45
The byzantine babypigU
่
็
่
ี
ิ้
เขาเหนมันกับตาจะมาโกหกเขาวาไมได้ยมได้ไง นายน่มันน่าโมโหสุดๆ
ี
ึ
่
่
“แล้วไมขอให้ฉันชวยจับปลาแล้วเหรอ ถงได้โวยวายเสยงดัง”
“เรา...ไมได้ตั้งใจ”
่
์
นัยนตาสวยมองคนตัวใหญกว่าแวบหนึ่ง ก่อนจะหลุบตาต ่ากมมองสุนัข
้
่
็
จ้งจอก มือเล็กกสางขนนิ่มไปมา
ิ
็
“ฉันจับปลาเปน”
ี
“จรงเหรอ! แล้วๆนายจับให้เราได้ตอนน้เลยไหม”
ิ
้
ท่าทางตื่นเตนของวาเลนเซียท าใหชายหนุ่มยิ้มจนแกมปร เจโรมไม่เคยยิ้มจน
้
้
ิ
ปวดแกมแบบนี้มาก่อนเลยนะ เจาตัวหอมนี่เปนคนแรก
้
็
้
46
babypigU The Byzantine
cThe Byzantinec iv
่
วาเลนเซียนั่งมองรางสูงใหญของคนตัวใหญกว่าที่กาลังฟดกับปลาที่ล าธาร
่
่
ั
็
้
่
้
้
เขาชันเข่าขึ้นทั้งสองขางพลางยกแขนขึ้นเทาคางขางหนึ่ง –เจโรมกลายรางเปนหมา
้
้
์
้
่
ปา นัยนตาสีเทาหม่นนั้นจองมองเจาปลาที่กาลังสะบัดครบแหวกว่ายไปมา อุงเทา
ี
้
ุ
้
้
ใหญตะครบเขาที่ตัวของปลาก่อนจะอาปากงับ คาบปลาตัวนั้นมาวางตรงหนาของ
่
้
วาเลนเซีย
่
่
้
้
ื
หมาปาหนุมมองดวงหนาหวานของรางเล็กเพื่อสื่อว่าตองการเพิ่มอีกหรอ
่
เปล่า จนกระทั่งเรอนผมสีบลอนดสว่างนั้นสั่นไหวตามศีรษะทุยๆนั่น มนุษยชายราง
ื
์
์
่
กาย ากปรากฏแก่สายตา
็
“ขอบคุณ”
้
้
ิ
ิ
เสียงหวานเอื้อนเอ่ยเพียงเบาๆ แลวหันไปสนใจเจาสุนัขจ้งจอกที่กาลังกัดกน
้
ปลาดิบที่เจโรมไปจับมาให
“แลวเธอไม่หิวเหรอ”
้
้
็
“ไม่ เราดื่มเลือดเพียงคร้งเดียวกอยูไดเปนเดือนแลว”
้
่
็
ั
้
ู
“พึ่งรเลยนะ”
ั
ิ
์
้
เจโรมโคลงศีรษะ เขาไม่เคยรมาก่อนเลยว่าแวมไพรจะกนเลือดแค่คร้งเดียว –
ู
ี
้
แลวที่เขาไดยินมาล่ะ ที่ว่าแวมไพรมักจะกระหายเลือดและดูดดื่มเลือดจากสิ่งมีชวิต
้
์
็
ต่างๆ และส่วนมากมันกจะเปนพวกมนุษย
์
็
ิ
ิ
“แค่สายเลือดบรสุทธ์เท่านั้นแหละ พวกเกรดต ากจะบาคลัง และไม่สามารถ
่
้
่
็
โดนแสงอาทิตยได”
์
้
47
The byzantine babypigU
“ออ งั้นเหรอ”
้
ิ
ระหว่างนั้นกไม่ไดมีบทสนทนาเกดขึ้นต่อ วาเลนเซียกาลังคิดไม่ตกว่าจะท า
็
้
้
่
่
ิ่
็
อย่างไรดีถึงจะหนีพนจากหมาปาหนุมตนนี้ เขากาลังคิดจะชงหนีแต่กสงสารฮวโก ้
ิ
้
เกนกว่าที่จะท าอะไรได เพราะถาเขาแยกกับเจโรมไป สัตวเลี้ยงของเขาอาจจะอด
้
์
ิ
็
ตายกเปนได ้
็
ั
็
ในเวลานี้ดวงตาสีฟ้าสดนั้นแปรเปลี่ยนเปนสีอ าพัน วาเลนเซียกาลังปรบ
ึ
็
สภาพม่านตาของธาตุดิน ซึ่งเปนธาตุที่เขานั้นถนัดและฝกฝนอยู่ประจา ตากลมโต
เพ่งเล็งไปที่ดานบนของภูเขา ก่อนที่จะรวมพลังเขากับธาตุลม –เมื่อผสานพลังส าเรจ
้
็
้
้
้
์
็
้
็
นัยนตาทั้งสองขางจึงมีขางหนึ่งเปนสีอ าพันและอีกขางหนึ่งเปนสีเทา เขาหลับตาลง
แลวสะบัดผาคลุมดานหลังก่อนจะเคลื่อนยายตนเองมายังภูเขาที่เล็งไวไดส าเรจ
้
้
้
็
้
้
้
่
่
่
ื
่
์
็
ี
ใชแล้วละวาเลนเซยหายตัวได้ยังไงละ มันเปนพ้นฐานของแวมไพรอยางพวก
่
ิ
ื
่
ิ
้
เขาอยูแล้ว และเขากเลอกใช้มันและทงฮวโก้เอาไว้กับหมอนัน
็
เทาเล็กเดินขึ้นเนินเขาสูงชันอย่างยากล าบาก วาเลนเซียนั้นเกลียดที่รางกาย
่
้
้
ของตนเองอ่อนแอกว่าแวมไพรตนอื่น เขาทั้งแรงนอยและการใชพลังธาตุมันท าใหเขา
้
์
้
สูญเสียพลังงานไปมาก การหายตัวของวาเลนเซียแต่ละคร้งนั้นสาหัสกว่าคนอื่นๆ –
ั
เพราะเขาไม่ไดดึงธาตุลมออกมาใชบ่อยมากนัก เนื่องจากมันท าใหเขามีอาการ
้
้
้
ี
วิงเวียนและอยากอาเจยนอยูตลอด
่
“นี่เราคิดดีแลวใช่ไหม”
้
้
วาเลนเซียรสึกหนักๆหัว ดูท่าว่ามันกาลังเรมจะแผลงฤทธ์ใส่เขาแลวล่ะ ถารว่า
ิ
้
ิ
่
ู
ู
้
้
้
จะตองใชธาตุลมบ่อยขนาดนี้เขาคงจะฝกใหคล่องตัวไปตั้งนานแลว
ึ
้
้
้
์
ิ
์
เจโรมกาลังอารมณเสียกับเหตุการณที่เกดขึ้นเมื่อสักคร เจาตัวหอมนั้นหายตัว
ู่
้
้
ิ
้
ไปต่อหนาต่อตาเขา โดยที่ทิ้งจ้งจอกหนามอมไวใหดูแล –เขากาลังจะชวนอีกคน
้
้
48
babypigU The Byzantine
้
์
้
็
กลับไบแซนไทน พอหันกลับมาอีกทีกสะบัดผาคลุมหายวับไป แลวเขาจะไปตามหา
้
้
เจาตัวแสบนั้นไดที่ไหนกัน
“ฮึ่ม แสบนักนะวาเลนเซีย”
้
เขาบ่นพึมพ าพลางมองไปที่เจาฮวโกที่มองตาเขาเหมือนตองการจะบอกอะไร
้
ิ
้
้
้
้
บางอย่าง อุงเทาเล็กเขี่ยๆแตะๆที่ปลายรองเทาบูทของเขาไปมา
“แกจะบอกอะไรงั้นหรอ”
้
้
เจโรมย่อตัวลงพลางจองเขาไปที่ดวงตาสีน ้าตาลอ่อน ที่ฉายภาพบางอย่างใน
์
้
่
้
์
นัยนตากลมนั้น –สาบานว่าเขาไม่ไดถูกใครรายมนตอะไรใส่ แลวเหตุใดเขาจึงเห็นวา
ิ
้
ื
่
่
เลนเซียกาลังนั่งหายใจรวยรนกุมหนาอกอยูที่เขตปาดิบช้นสักที่หนึ่ง
้
บางสิ่งบางอย่างก่อขึ้นรอบตัวของเจโรมกับเจาสุนัขจ้งจอก คลายลมมรสุม
ิ
้
้
กาลังจะก่อตัวขึ้น แรงลมพัดพาใบไมแหงปลิวว่อน ก่อนที่พวกเขาทั้งสองจะหายไป
้
ในลมมรสุมนั้นอยางไรรองลอย
่
้
่
ั
์
บารไทซ่น
้
้
์
นาเรซซเดินเขามาภายในตัวปราสาทแต่เพียงผูเดียว เนื่องจากโจเนสไม่ไดรบ
้
ั
อนุญาตจากแกสตอน เขากาลังมองภาพประติมากรรมงานป้นที่ประดับตกแต่งทั่ว
ั
อาคารแห่งนี้ มันทั้งดูสวยงามและเหมือนของขลังโบราณที่เขาเคยอ่านเจอในต ารา
็
้
สักเล่มหนึ่ง ซึ่งเขาเองกจาไม่ไดแลวว่าเนื้อความนั้นกล่าวว่าอย่างไร แต่อย่างไรก ็
้
ู
ื่
ตามแต่ ตอนนี้เขาอยากรเรองที่แกสตอนกาลังจะบอกเขามากกว่า
้
ื่
เขาเดินมาเรอยๆจนกระทั่งเจอทางตัน แต่นาเรซซไม่ไดคิดว่ามันจะเปนอย่าง
็
์
้
นั้น เพราะทุกอย่างที่บารไทซั่นลวนเต็มไปดวยคาถาอาคมของพวกแวรนั่นแหละ
์
้
์
้
นิ้วยาวขีดเขียนตัวอักษรบางอย่างที่กาแพงอิฐตรงหนา ก่อนที่กาแพงอิฐนั้นจะ
้
้
็
ค่อยๆสลายไปเปนช่องแคบๆที่พอใหเขาลอดผ่านได ้
่
ี
็
ทาไมการท่จะเข้าไปด้านในนั้นมันชางยากเยนขนาดน้ ี
49
The byzantine babypigU
้
์
นาเรซซสอดตัวลอดไปกับช่องแคบนั้นจนถึงทางออก ทางที่เขาเห็นดานหนา
้
์
้
นั้นแทบมืดสนิท นาเรซซไดแต่กรนด่าแกสตอนอยูในใจที่ท ากันไดถึงขนาดนี้ –ตอนน้ ี
่
้
่
้
ิ
้
ื่
เขาไม่รแลวว่าหมอนั่นอยากเจอเขาจรงๆหรอแค่หาเรองแกลงเขากันแน่
ื
ู
้
ื
“นี่แกสตอน ตลกมากหรอไง!!”
เขาตะโกนขึ้นเสียงดังก่อนที่ไฟที่คบเพลิงจะลุกพรบขึ้นจนสุดทางยาว นี่ถาเขา
้
ึ่
็
้
์
ไม่อารมณเสียกจะกลั่นแกลงกันไปเรอยๆใช่ไหม
ื่
ั
็
พอเขามาถึงภายในหองโถงที่เคยมาพบกับแกสตอนคร้งก่อน เขากเห็นหมอ
้
้
้
์
้
ั
นั่นนั่งอยู่บนบัลลังกที่ดานหลังเปนรปป้นงูขนาดใหญยักษ นาเรซซเดินตรงเขาไปหา
่
ู
์
์
็
่
์
้
แกสตอนดวยอารมณที่ขุนมัว
่
้
ี
้
“เฮ ไม่ดีใจเหรอที่ไดพบกัน”แกสตอนรบโบกมือใหนาเรซซที่เดินดุมๆเขามาหา
้
์
้
็
ตนอย่างไม่เปนมิตร
“ไม่เลยสักนิด นายกาลังพยายามจะบอกอะไรฉันกันแน่”
ื
“โธ มาเหนื่อยๆนั่งพักสักหน่อยดีไหม”แกสตอนว่าดวยรอยยิ้ม แลวผายมือเช้อ
้
้
่
้
ิ
เชญใหนั่งลงบนเกาอี้เสียก่อน
้
์
้
้
เขานั่งลงที่เกาอี้เยื้องๆกับแกสตอน นาเรซซล่ะอยากจะซัดใบหนาหล่อๆของ
่
ั
้
หมอนี่ใหช้า คิดดูแลวกันว่าทั้งๆที่เปนเพื่อนกันยังใหเขาล าบากฝาฟนด่านกลที่มันตั้ง
้
็
้
ั
ไวส าหรบบุคคลภายนอก
้
“รบพูดมาเหอะน่า ฉันไม่ไดมีเวลามากมายขนาดนั้นนะ”
ี
้
“แวมไพรตัวนั้นไม่อยูที่นี่หรอก”
่
์
์
้
รอยยิ้มเจาเล่หปรากฏขึ้นตามแบบฉบับของอสรพิษ “แต่พวกเขากาลังอยู่ใน
มิติลวงตา”
“อะไรนะ!”
50
The words you are searching are inside this book. To get more targeted content, please make full-text search by clicking here.
Discover the best professional documents and content resources in AnyFlip Document Base.
Search