The byzantine omegaverse #kookv

babypigU The Byzantine


้
็
้
เรองของนาเรซซและโจเนส มันเปนสิ่งที่เขาหามไม่ไดหากพวกเขาจะรกกัน
ั
ื่
์
้
์
แต่แน่นอนว่ามันไม่มีทางที่จะจบไดอย่างสมบูรณแบบ...เพราะพวกเขานั้นแตกต่าง
่
้
่
้
ั
ไม่ว่าจะอย่างไรชายหนุมคนนั้นก็ตองพบคูโชคชะตาของตัวเอง แลวลืมรกแรกที่ตน
ถวิลหาไปอย่างโจเนสในที่สุด
่
้
ื่
มันไม่มีอะไรแน่นอนอยูแลวกับเรองความรก ตั้งแต่โจเนสกลับมาจากการไป
ั
้
้
็
้
้
์
ตามหาวาเลนเซีย โดยที่วันเดอมารไม่ไดหามปราม นั่นเปนสิ่งที่ถูกลิขิตเอาไวแลวว่า
้
พวกเขาจะตองไดเจอกัน แต่เปนการเจอกัน...เพื่อการจากลา
้
็
“ลูกไม่คิดจะท าสิ่งใดนอกจากหมกตัวท างานอยูในหองหรอ”
้
่
ื
“ท่านพ่อ ตอนนี้ลูกตองตอบแทนพระคุณท่าน ที่เลี้ยงดูลูกมา”โจเนสยิ้มใหคน
้
้
เปนพ่อ ก่อนที่เขาจะกลับไปสนใจกับมวนเอกสารงานเกี่ยวกับชาวบาเซนติโน เพื่อ
็
้
้
ช่วยแบ่งเบาหนาที่การงาน
ี
้
ิ
ในเวลานี้ โจเนสอ่อนแอลงไปมาก เขาคิดถึงนองวาเลนเซียเหลือเกน ปานน้คง
่
จะมีความสุขที่พบเจอครอบครวของตน ต่างจากเขาที่เปนเด็กก าพราไม่มีครอบครัวที่
้
ั
็
ไหน นอกเสียจากวันเดอมารที่เลี้ยงดูเขามา
์
้
่
“พ่อเจอลูกหมาปาพลัดหลงมาสองตัว เปนพี่นองกัน คนนองหิวโซเสียจนไม่
้
็
่
์
เรยวแรงพอที่จะเปลี่ยนราง เมื่อวานน้พ่อพึ่งเห็นเขาอยูในรางมนุษย คนพี่อายุ
ี่
่
ี
่
้
ประมาณสามขวบ กับคนนองพึ่งจะไดขวบเดียวเอง นับถอจรงๆที่คนพี่คาบนองหน ี
้
้
ิ
ื
้
มาได”
ั
“ครบ ท่านพ่อคิดจะท าอย่างไรกับพวกเขา”
้
“พ่อจะเลี้ยงพวกเขา และลูกตองช่วยพ่อดวย พ่อแม่ของเด็กสองคนน้ถูกพวก
ี
้
้
ไล่ล่าและตายไปแลว เหลือแค่พวกเขาสองคน”
201

The byzantine babypigU


“โถ น่าสงสาร”

ั
“ไปรบ แมกซมัสกับเรเชลดวยกันนะ”
้
ิ
็
ั
้
โจเนสพยักหนารบพลางวางมือลงจากงานที่เขาท าอยู เขาเองกอยากเห็นหนา
็
้
่
้
หมาปาตัวนอยทั้งสอง มันคงดีมากเหมือนกันถาเขาจะมีนองเพิ่มอีกสองคน ถานอง
้
่
้
้
้
่
้
วาเลนเซียยังอยูจะตองดีใจมากแน่ๆ เพราะรายนั้นน่ะ เขาชอบเด็กเล็กยิ่งกว่าอะไรดี

Love is unconditional. If it is love, it is always beautiful.


้
้
เวลาล่วงเลยผ่านมาจนกระทั่งหนาทองแบนราบของวาเลนเซียเรมนูนออก
ิ่
็
ในตอนน้วาเลนเซียทองแก่ใกลคลอดเต็มที เขามักจะเจบทองขึ้นมาโดยไม่รสาเหตุ
้
้
้
ู
้
ี
็
้
แต่ทิ้งไวสักพักมันก็จะหายไปเอง และไม่นานมันกจะกลับมาใหม่อีกคร้ง
ั
่
ฝามือบางวางทาบบรเวณหนาทองกลมกลึง ลูบไลไปมาเพื่อที่จะคลายอาการ
้
้
้
ิ

็
็
ื่
้
เจบที่ส่งสัญญาณเตือนเขาเอาไว ดวงตาหวานชนบัดนี้กลายเปนบวมช้าและมีน ้าตา
้
ไหลรนจนดวงหนาสวยจนเปยกแฉะ วาเลนเซียปล่อยใหหยาดน ้าใสๆรวงหล่นลงมา
ิ
ี
่
้
้
ดวยความเจบทรมาน
็

ิ
็
ู
้
เขาไม่เคยรจักการเปนแม่คนเลยจนกระทั่งวาเลนเซียกาลังจะเปนแม่คนจรงๆ
็
้
์
้
ื
ถึงแมการตั้งทองของเขาจะไม่นานเท่ามนุษยธรรมดา แต่เวลาเกอบสองเดือนที่ผ่าน
มากท าเอารางกายของเขาอ่อนแอลงไปมาก
็
่
“เจโรม ไจโรไปไหน”
202

babypigU The Byzantine


่
เพราะการที่ไจโรมีต าแหน่งเปนถึงจ่าฝูง เลยไม่ค่อยมีเวลาอยูกับวาเลนเซีย
็
็
็
้
และลูกนัก ทว่าเจโรมกท าหนาที่นั้นแทนพี่ชายฝาแฝดไดเปนอย่างดี ถึงจะไม่ใช่ลูก
้
็
ของเจโรมแต่เขากนับเปนลูกของตนอยูดีเพราะวาเลนเซียกคือคนรกของเขา และเรา
ั
็
่
็
็
เปนคูโชคชะตากัน
่
ี
้
้
กานน้วเรยวเกลี่ยปอยผมที่เรมยาวของวาเลนเซียออกจากกรอบหนา ค่อยๆ
ิ
ิ่
เลื่อนมือไปที่หนาทองกลม เขาลูบมันเบาๆเพื่อหวังจะช่วยผ่อนความเจบปวด
้
้
็
“ออกไปท างานที่เขตชายแดนเมือง เห็นว่ามีครอบครวหมาปาในทะเบียนของ
ั
่
เราหายไป”
้
“นาเรซซไปดวยใช่ไหม”
์
็
้
“อืม นอนพักผ่อนเถอะคนดี ไม่ตองไปห่วงไจโรหรอก เดี๋ยวกกลับมา”
้
ี
่
เจโรมกุมมือเล็กเอาไวเขาบีบเบาๆก่อนจะยกมือเรยวของอีกฝายมาจุมพิต

้
่
้
ั
ดวยความรก วาเลนเซียส่งยิ้มใหชายหนุมที่มักจะชอบทาตัวอ่อนโยนเสียจนหัวใจ
ั
้
ของเขามันเตนแรงอีกคร้ง
“เราจะกลายรางเปนหมาปาไดยังไง”
่
่
็
้
่
เขากนึกสงสัย เพราะคราวก่อนที่เขากลายเปนหมาปา มันเปนของมันเองโดย
็
็
็
็
ิ
ที่เขายังไม่ไดท าอะไร แมแต่ตอนนี้เขายังไม่รวิธการรวมรางกับฮวโกเพื่อเปนจ้งจอก
้
ิ
่
ี
ู
้
้
้
แดงอย่างที่ท่านแม่เคยบอก
้
้
ิ
วาเลนเซียเคยนึกสงสัยอยูหลายคร้ง ว่าท าไมตนถึงสื่อสารกับเจาฮวโกได ้
ั
่
้
้
์
ั
แถมยังเหมือนมีเวทมนตรในตอนที่สบตากับมัน จนกระทั่งท่านแม่ไดเล่าใหเขาฟง ว่า
่
้
้
วาเลนเซียมีเผ่าพันธุอะไรบางในสายเลือด เขาใชพลังไดทุกอย่าง ตั้งแต่หมาปา
์
้
203

The byzantine babypigU


็
์
ิ
่
้
์
จ้งจอก และแวมไพร การเปนแวมไพรของเขามันไม่ไดกดความแข็งแกรงในสายเลือด
แต่กลับมีพลังเพิ่มขึ้น
“ลองหลับตาแลวนึกรางของหมาปาสิ”
้
่
่
้
“เราท าดูตอนนี้ไดไหม”
่
่
่
้
“เห็นท่านแม่บอกว่า ถาอยูในรางหมาปาตอนทองเธอจะเปลี่ยนรางไม่ไดนะ
่
้
้
จะอยูอย่างนั้นจนกว่าจะคลอด”
่
้
้
วาเลนเซียพยักหนา ก่อนจะซักถามต่อดวยความสงสัย
็
์
่
“แลวตอนที่คลอดล่ะ เราจะเปนหมาปาหรอมนุษย”
ื
้
่
“กแลวแต่คน เปนไดทั้งในรางมนุษยและหมาปา”
้
้
็
่
็
์
่
็
“แลวลูกจะออกมาเปนรางไหน”
้
้
ึ
่
หมาปาหนุมอดที่จะยิ้มไม่ไดเมื่อคุณแม่หมาปาฝกหัดเอ่ยถามเสียงเจ้อยแจว
่
้
่
ื
้
้
ิ
็
ี
่
่
้
ทั้งๆที่เจาตัวควรจะนอนพักผ่อนเอาแรงไว ยิงทองแก่มากกมีสิทธ์ทจะคลอดลูก
ออกมาวันไหนกได ้
็
็
้
้
“เปนลูกหมา เราตองเลี้ยงจนเขาลืมตามองเห็นหนาพ่อแม่ เขาถึงจะเปลี่ยน
ราง”
่
ี
้
็
“..........”ว่าที่คุณแม่พยักหนาหงึกหงักแต่กยังไม่วายที่จะหันมาเตรยมท่าจะ
่
้
้
ซักต่อ พอดีกับที่เจโรมส่ายหนา แลวค่อยๆดึงผาห่มขึ้นมาคลุมรางของวาเลนเซีย
้
ี
็
“นอนได้แล้ว ต่นมาถ้าอยากรู้อะไร พ่กจะบอก”
ื
ื
“อ..อ้อ”
204

babypigU The Byzantine


้
ิ
ื่
ู
ผิวแกมนิ่มขึ้นสีแดงระเรอเมื่อเจโรมแทนตัวเองว่าพี่ ตั้งแต่เขารความจรงว่า
้
็
้
อายุนอยกว่า เจโรมกับไจโรกไม่เคยอ่อนโยนต่อหัวใจของเขาอีกเลย ฝาแฝดสองคนนี้
้
้
ชอบแกลงใหวาเลนเซียเขินดวยค าว่าพ่ ี
้
“พี่จะรอจนเธอหลับ”เขาลูบผมนุมนิ่มของคนตัวหอม เจโรมชนชอบเสียจรง
่
ื่
ิ
้
้
้
ั
เวลาที่วาเลนเซียเคอะเขินแกมแดงแจ๋ น่ารกเสียจนเขาอยากจะกอดรางนอยๆนี้ไวให ้
่
แน่นๆ
้
วาเลนเซียตื่นมาอีกทีในช่วงหัวค ่า รางกายของเขามันรอนวูบวาบจนไม่
่
่
้
สามารถที่นอนหลับไดอีกต่อไป รางบางลุกขึ้นจากเตียงนอนที่ว่างเปล่า วาเลนเซียไม่
้
็
้
่
่
้
เห็นแมแต่เงาของเจโรมเลยสักนิด นั่นกแสดงว่าอีกฝายไม่ไดอยูในหองนี้กับเขา
่
คลายกับกระแสไฟแล่นผ่านรางของวาเลนเซีย คนตัวเล็กลมลงอยูหนาประตู
่
้
้
้
็
้
หอง เขารสึกเหมือนอยากท าอะไรสักอย่าง แต่กไม่รว่าสิ่งที่อยากท ามันคืออะไร
ู
้
้
ู
จนกระทั่งเปลือกตาบางกะพรบถี่ๆเพราะมีอาการหนามืดและวิงเวียนศีรษะ เขาเอน
ิ
้
้
้
็
ิ่
หลังพิงก าแพงเอาไวก่อนที่ขาของวาเลนเซียเรมเปลี่ยนเปนเสนขน
‘อะไรเนี่ย’
ู
้
็
ขนสีขาวปุกปุยคือสิ่งที่วาเลนเซียเห็นเปนอย่างแรก ความรสึกกระวนกระวาย
้
ิ
ี
้
้
ใจจนอธบายออกมาไม่ถูกนั้นยังท าใหเขาไม่เขาใจ วาเลนเซียรบวิ่งออกไปดานนอก
เพื่อที่จะท าอะไรบางอย่าง
้
้
็
้
้
้
ู
เขารอน และรสึกไม่สบายทองเปนอย่างมาก เหมือนกับเด็กนอยในทองของ
้
้
เขาก าลังกลับล าตัว อุงเทาเล็กเขี่ยๆขุดๆตะกุยดินอยูในสวนดอกไมจนกระจุย
่
้
กระจายเต็มไปหมดทั้งผืนหญาสีเขียวขจ เขาขุดไปเรอยๆจนเกดหลุมขนาดใหญ ่
ื่
ิ
ี
้
205

The byzantine babypigU


็
่
หมาปาขนสีขาวสะอาดก่อนหนานี้กลับมอมแมมเปนดินจนขนเปลี่ยนสี วา
้
่
็
เลนเซียลงไปนอนอยูในโพรงที่ตนขุด ข่มตาแน่นเมื่อความเจบปวดมันเพิ่มทวีคูณ น ้า
ี
คล ่าไหลออกมาจนขาดานหลังของเขาเปยกแฉะ และส่งกลิ่นเหม็นคาว
้

วาเลนเซียกาลังจะคลอดลูก และตอนนี้เขาโหยหาเพียงแต่ไจโรคนเดียว
้
เท่านั้น เขาอยากมองหนาไจโรในตอนที่คลอดแต่ทว่าอีกคนกลับไม่ไดอยูที่น ี่
้
่
‘ไจโร กลับมาตอนนี้ไดไหม’วาเลนเซียส่งสัญญาณสื่อสารไปหาอีกคน เขาไม่ร ้ ู
้
้
ิ
ว่าไจโรจะไดยินที่เขาพูดไหม แต่ตอนนี้วาเลนเซียตองการแค่ไจโรจรงๆ
้
้
็
ิ
‘เราก าลังจะคลอดแลว มัน...จ..เจบเหลือเกน’
ิ
วาเลนเซียหลับตาพร้มแลวเรมออกแรงเบ่งสุดชีวิต แต่กยังไม่มีวี่แววว่าเด็ก
็
ิ่
้
้
้
้
้
ั
นอยจะออกมาตอนน้ เขาตัดสินใจกลั้นหายลมหายใจเอาไว แลวเบ่งอีกคร้งดวยแรง
ี
้
็
ที่มากกว่าเดิม จนในที่สุดเขากรสึกว่ามีบางอย่างออกมา วาเลนเซียหันกลับไปดูทาง
ู
่
ดานหลัง ตอนนี้หัวของลูกหมาปาออกมาแลว วาเลนเซียจึงมีแรงฮึดขึ้นอีกคร้ง
ั
้
้

้
็
และแลวลูกหมาปาขนสีด าสนิทที่เนื้อตัวเป้อนเลือดและน้าคล ่ากออกมา วา
ื
่
เลนเซียเลียท าความสะอาดใหแก่เด็กนอย ก่อนที่จะเห็นแสงไฟบางอย่างใกลเขามา
้
้
้
้
นั่นกเพราะวาเลนเซียคลอดลูกในช่วงค ่า โดยหนีออกมาขุดโพรงคนเดียว เลยอาจจะ
็
มีคนในปราสาทออกมาตามหาเขา
่
“คุณหนูอยูตรงนี้ค่ะนายท่าน”สาวใชที่เคยรบใชขางกายของวาเลนเซียชะโงก
้
ั
้
้
้
ื
หนาเขามาดูก่อนที่จะนั่งคุกเข่าลงไปกับพ้น
้
่
“วาเลนเซีย!”ไจโรวิ่งกระหืดกระหอบเขามาหาภรรยา เขากเห็นลูกหมาปาตัว
็
้
่
่
เล็กๆก าลังนอนหลับซุกกลุมขนหนานุมอยู ่
‘ไจ..โร’
206

babypigU The Byzantine


“ขอบคุณนะที่อดทนมาจนถึงวันนี้”

‘ดูลูกสิ เขาเปนอัลฟา’
็
่
้
่
้
ไจโรค่อยไปอุมหมาปาตัวนอยมาวางบนอุงมือ ขนสีด าขลับไม่ต่างจากตัวของ
้
็
่
้
็
เขา ความแข็งแกรงที่แผ่ออกมาจากตัว ลูกของเขาเปนผูชาย และเปนอัลฟา
่
เหมือนกับเขา
“เขาช่อ...ไคโร”
ื

We will wait for the day that he grows. See you later, bye

END































207

The byzantine babypigU



Special
You must be mine






หลังจากที่ไบแซนไทนไดเปลี่ยนผูน าคนใหม่ไปเมื่อไม่นานมานี้ ก็ดูเหมือน
้
้
์
้
้
ั
อะไรหลายๆอย่างจะถูกปรบเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้น แต่ดวยเวลายังนอยนิดเลย
้
้
ยังไม่สามารถปรบเปลี่ยนทุกอย่างในทางที่เขาตองการไปไดทั้งหมด ไจโรตั้งใจจะ
ั
พัฒนาเมืองของเขาใหทันสมัยมากยิ่งขึ้น และที่ส าคัญ..ชาวบานทุกคนจะตองไดใช ้
้
้
้
้
ี
ชวิตอย่างมีความสุข
่
ิ่
้
่
ฝามือหนาของชายหนุมผมสีด าขลับลูบขนสีด าปนน ้าตาลที่เรมฟูฟองของเจา
่
้
ลูกชายไปมา ไคโรอายุไดประมาณหนึ่งขวบแลว กาลังอวนทวนสมบูรณดี เด็กนอย

้
้
์
้
้
็
้
็
่
คนนี้มีหนาตาในรางมนุษย์คลายกับเขา แต่นัยนตาเปนสีฟ้าสดเหมือนคนเปนแม่
้
์
ขณะนี้เขากาลังท าหนาที่เปนพ่อที่ตองเลี้ยงดูลูกแทนภรรยา เพราะวาเลนเซีย
้
้

็
์
่
้
้
ิ
ื่
ึ
ออกไปฝกการผสานรางรวมกับจ้งจอกที่ชอว่าฮิวโกพรอมกับซานตตัสและท่านอา
ี
ึ
ิ
ิ
หญง ส่วนท่านอาของเขานั้นดูผดวิสัยไปมากนักนับตั้งแต่วันนั้น ท่านดูเงยบขรมลง
็
้
้
ไปมากแต่กไม่ไดมีความคิดแคนเคืองอะไรเหมือนอย่างที่เคย
้
็
ื่
คงจะเปนเพราะท่านอาเขาใจในสิ่งที่ท่านปูตองการใหเปน เลยลมเลิกเรองทุก
่
้
้
็
้
อย่างลงไปแลวกลายเปนชายวัยกลางคนที่อยูติดกับบานไม่ออกไปไหนอีกเลย
่
็
้
้
้
่
“ลูกเปลี่ยนรางไปมาอีกแลวนะ”
208

babypigU The Byzantine


่
่
้
้
เขาเอ่ยกับเจาตัวเล็กที่ก่อนหนานั้นยังคงอยูในรางของหมาปา แต่ตอนนี้กาลัง

่
่
้
้
้
นอนยิ้มชูมือเล่นกับพ่อในรางของเด็กนอยอวนฟู ไจโรวางเด็กนอยลงบนเตียงนอนสี
่
้
ขาวสะอาดและตามลงไปนอนอยูดานขาง
้
“แอ!!!”
้
ื
“อะไร จะเอาอะไร ห้ม”
ี
้
้
้
้
นิ้วช้ใหญ่เขี่ยแกมกอนของเด็กอวนไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนที่ไจโรจะโนม
้
้
้
้
ิ
่
หนาลงไปแนบกับพุงกะทิกลมๆของลูกชายแลวเปาใหเกดเสียงดัง จนเด็กนอย
้
หัวเราะเอิ๊กอากอย่างอารมณดี
์
ี
้
้
้
ผ่านมาหนึ่งปแลวที่พวกเขาเลี้ยงเด็กนอยคนนี้ช่วยกัน จนนองชายของเขายัง
้
้
้
้
ไม่มีโอกาสไดมีลูกเปนของตัวเอง ถาใหพูดว่าใครรักใครเห่อหนุมนอยไคโรมากที่สุด
่
็
่
้
กคงไม่พนเปนเจโรมเสียหรอก รายนั้นชอบมากอดมาฟดมาแกลงจนพ่อหนุมตาสีฟ้า
้
็
ั
็
คนนี้รองโยเย
้
้
เขารว่าเจโรมอยากมีลูก แต่ตอนนี้วาเลนเซียยังไม่พรอมที่จะมีให เลยมักจะ
ู
้
้
ท าไดแค่ตอดเล็กตอดนอยไปเรอยๆ เผื่อหวังว่าเธอจะใจอ่อน
้
ื่
้
แล้วเขาจะมาเล่าเรองของหมอนั่นทาไมวะ
่
ื

้
้
ใหตายเถอะ เรามักจะแย่งชงเจาตัวอยูแทบทุกคืนแต่วาเลนเซียก็เขี่ยพวกเขา
ิ
่
้
่
้
้
ทิ้งใหอยูดวยกันแลวมานอนกับลูกเสียอย่างนั้น ไจโรอิจฉาเจาลูกชายของเขามาก
้
้
เสียกว่าอีก จนตอนนี้พวกเขาเลิกแย่งวาเลนเซียกันไปแลวเพราะแย่งกันไปก็เท่านั้น
่
็
็
อย่างไรเธอกเปนโซลเมทของเราอยูดี
ึ
“หิวรยัง”
้
“แอ แอะ”
209

The byzantine babypigU


้
็
้
ไม่ว่าไจโรจะถามอะไรไปเด็กนอยกตอบกลับมาไดเพียงแค่นี้ เขารว่าไคโรยัง
ู
้
้
ื
่
็
ื่
พูดไดไม่มากนัก แต่ไม่ว่าจะเด็กหรอยังแบเบาะแค่ไหน ขึ้นชอว่าเปนลูกของหมาปา
้
ู
้
้
ย่อมรบรถึงสิ่งที่พ่อแม่จะสื่อสารไดอยูแลว
ั
่
้
๋
ปาดนิ้วโป้งเช็ดน ้าลายใสๆที่ไหลออกมาจนเลอะแกมนิ่ม ดวงตาใสแปวของ
้
้
ไคโรท าเขาอดนึกถึงวาเลนเซียไม่ได เพราะเจาตัวก็มีดวงตาที่สวยงามหวานหยดยอย
้
้
และส่งต่อมาใหลูกชายคนนี้
๊
้
่
“พ่อง่วงนอนแลวนะ เมื่อไหรเราจะหลับหะ”
เพราะการเลี้ยงเด็กนั้นใชพลังงานมากเกนไป มากเสียจนไจโรเรมนอน
ิ
้
ิ่
้
้
ิ่
กลางวันไปพรอมๆกับลูกชายตัวจอย ดวงตาของคนเปนพ่อเรมปรอปรอย อาปาก
้
็
ื
้
หาวจนน ้าหูน ้าตาไหลหยาดเยิ้ม แต่กไม่มีทีท่าว่าหนูนอยไคโรจะง่วงนอนเสียที
็
้
้
้
มือใหญเอื้อมไปตบกนกลมเบาๆเพื่อหวังใหเจาตัวเล็กนั้นไดนอนหลับพักผ่อน
้
่
้
่
แต่ตบกล่อมไปไดไม่ทันไรเจาหนุมนอยกเปลี่ยนรางเปนลูกหมา ปนขึ้นมานอนหมอบ
ี
็
้
้
็
่
็
่
ลงอยูบนอกของคนเปนพ่อ
“นอน ไม่อย่างนั้นพ่อจะตี”
ี
้
้

ิ่
เขาช้หนาลูกหมาตัวเล็กที่เรมหงอยลงเมื่อโดนดุ เจาไคโรยอมจานนในที่สุด
เพราะดวงตาดุดันจากคนเปนพ่อท าใหเขาเกรงกลัว ค่อยๆหลับตาลงปล่อยใหฝามือ
้
้
่
็
ิ่
้
ใหญๆนั้นท าหนาที่ตบกล่อมจนหมานอยเรมหลับใหล
้
่

วาเลนเซียกลับเขามาหาลูกนอยที่ปราสาทในเวลาบ่ายแก่ๆ เขาเดินตามหา
้
้
่
สองพ่อลูกไปทั่ว จนกระทั่งพบว่ากาลังนอนคุดคูอยูดวยกันภายในหอง แถมยังอยูใน
้

่
้
้
210

babypigU The Byzantine


รางของหมาปาทั้งพ่อทั้งลูก เขาเผลอหลุดยิ้มออกมาอย่างหามไม่อยู ก่อนจะค่อยๆ
้
่
่
่
้
ิ
่
ปดประตูใหเบาที่สุดเพื่อที่จะไม่ลบกวนเวลานอนของหนุมๆ
้
วาเลนเซียเดินออกไปยังหองโถงเพื่อที่จะไปหาที่นั่งเล่นอยูในสวน แต่ยังไปไม่
่
ถึงไหนกถูกแรงฉุดร้งบรเวณรอบเอวเขาไปกระแทกกับแผ่นอกแข็งแรงของใครบาง
็
ิ
ั
้
่
ั
้
คน แต่เพราะวาเลนเซียจ ากลิ่นของเจโรมไดถึงไดปล่อยใหอีกฝายกอดรดเอาไวอย่าง
้
้
้
นั้น
“จะไปไหนหื้ม”
้
่
้
้
จมูกโด่งกดลงขางแกมนุมนิ่มก่อนที่จะเลื่อนลงไปคลอเคลียแถวตนคอระหง
วาเลนซียเอียงคอใหอีกฝายท าอะไรไดถนัด เพราะปกติเจโรมกมักจะมาหอมคอเขา
้
้
็
่
้
บางกหอมปากแต่ไม่ใช่จูบ
็
“ไปหาที่นั่งเล่น”
้
“เมื่อไหรจะยอมมีลูกใหฉันสักทีล่ะคนดี”
่
้
ปรางแกมใสขึ้นร้วสีชมพูปนแดงระเรอ หลังจากที่เขาคลอดลูกคนแรกแลว วา
ื่
้
ิ
้
เลนเซียกไม่เคยใหสองแฝดแตะตองเขาไปมากกว่าหอมกับจูบ เวลามีอาการฮทเขาก ็
็
้
ี
้
่
ขังตัวอยูกับลูกแค่สองคน บางทีมันอาจจะถึงเวลาของเจโรมบางแลวล่ะ
้
้
ื่
หลายเดือนมานี้เจโรมชอบมากอดมาคลอเคลียออดออนวาเลนเซียเรองลูกคน
ที่สอง เจโรมอยากมีเจาหนูนอยฟโอน่า ชอเดิมของเขาที่เอามาตั้งไวใหลูกคนต่อไป
ิ
้
้
้
ื่
้
ี
“เรายังไม่ฮทสักหน่อย”
“แต่ฉันฮทนะ ฉันฮททุกวัน”
ี
ี
รอยยิ้มเจาเล่หปรากฏขึ้น เขาเคลื่อนใบหนาไปบรเวณหลังใบหู ปากหยักงับ
์
้
ิ
้
ติ่งหูเล็กแลวขบเมมไปมาจนวาเลนเซียเรมขนลุกซู่
้
ิ่
้
211

The byzantine babypigU


“จ...จะบาเหรอ”น ้าเสียงหวานเรมสั่น ตนเหตุก็มาจากการที่มือหนาสัมผัส
้
้
ิ่
รางกายของตนเอง
่
้
“ตอนฮทเธอมีโอกาสทองมากก็จรง แต่ตอนไม่ฮทฉันกท าใหเธอทองไดนะ”
ิ
้
้
้
ี
ี
็
่
้
้
ิ
่
่
้
เสียงทุมที่กระซิบอยูขางใบหูเล็กท าเอารางนอยๆสั่นระรก ยิ่งฝามือหยาบ
้
กรานที่ก าลังลากผ่านแผ่นหลังบางเลื่อนลงต ่ากว่าแอ่งสะดือ อีกทั้งยังบีบเคลนเบาๆ
้
สรางความรอนรมของรางบอบบางใหถูกกระตุนขึ้น
้
่
ุ่
้
้
้
“อ..อ้อ เดี๋ยวใครมาเห็นเขาจะท ายังไง”
ื
้
ื
้
็
“เห็นกเห็นไปสิ ใครจะมาว่าอะไรเราได ห้ม”
“เรา..อ..อาย”
็
เพียงแค่นี้วาเลนเซียกอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี เจโรมกาลังท าเรอง

ื่
ลามกกับเขาในโถงทางเดินของปราสาท แบบน้จะใหวาเลนเซียเอาหนาไปไวที่ไหน
้
้
ี
้
“ตรงนี้มีแค่เราสองคน อายอะไรกัน”
่
มือของคนเจาเล่หยังคงลูบวนไปทั่วทั้งรางกายหอมหวานของคนที่เขารก ปาก
ั
้
์
็
้
หยักกขบเมมสรางรองรอยสีแดงช้าจับจองไวบนตนคอสวยๆ

่
้
้
้
้
“เจโรม...ตรงนี้ไม่ไดนะ”
้
“อยากท าตรงไหนครบคนดี บอกพี่มาเรว”เขากระซิบขางหูคนตัวเล็กดวย
็
ั
้
น ้าเสียงแหบพรา หวังใหวาเลนเซียมีอารมณรวม แน่นอนว่าเจโรมท าส าเรจ รางบอบ
่
์
่
็
่
้
็
้
่
บางอ่อนระทวยทิ้งน ้าหนักตัวลงใหเขาเปนฝายประคอง
ี
“ไม่ใช่ตรงน..น้”
“จุดที่ลึกที่สุดของสวนแลวกันเนอะ”
้
212

babypigU The Byzantine


้
่
์
้
้
วาเลนเซียไม่แมแต่จะไดเอ่ยแยงอะไรออกไปเขากถูกหมาปาจอมเจาเล่หอุม
้
้
็
่
้
ขึ้นในท่าเจาสาว แลวเดินไปในสวนอย่างเรงรบ ภายในสวนมีสถานที่ที่ลับตาคนอยู ่
้
ี
้
้
พอสมควร เจโรมเดินหลบเขาไปจนลึกที่สุด และคิดว่าคงจะไม่มีสาวใชคนไหนเดิน
้
เขามาลึกไดขนาดนี้
้
้
่
่
้
้
่
ิ
่
้
วางรางเล็กลงบนผืนหญาหลังตนไมใหญตนหนึ่งที่ใหญพอจะปดรางของเขา
็
้
ไดทั้งสองคน เดิมทีเจโรมกไม่ใช่ผูชายที่ดีมากนัก สัญชาตญาณดิบของเขามันปลุก
้
ความหื่นกระหายออกมา แต่เชอเถอะว่าเขาจะถนอมวาเลนเซียใหดีที่สุด
้
ื่
้
ปากหยักค่อยๆป้อนจูบใหอ่อนโยนมากที่สุดเท่าที่เขาจะท าได เจโรมอยากให ้
้
ั
้
คร้งแรกที่เขาสรางความรักกับวาเลนเซียเปนความทรงจ าที่ดีของเราสองคน
็
้
ิ
่
้
็
ิ่
คนตัวหอมหลับตาพร้มเมื่อเรมคลอยตามอีกฝายที่เปนคนปลุกเราจนวา
่
่
้
์
็
้
ี
เลนเซียมีอารมณรวม แขนเรยวคลองคอคนตัวหนา รางเล็กกพลางถูกอุมขึ้นไปนั่ง
ครอมอยูบนตักแกรง ขาเรยวคาบเอวสอบเอาไวแน่น ก่อนที่เจโรมจะถอนจูบออก
่
้
่
่
ี
แลวค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผาของวาเลนเซียออก
้
้
็
รางเปลือยขาวนวลเนียนงดงามราวกับเปนผลงานศิลปะชั้นดีที่ถูกป้นมาดวย
้
ั
่
่
ั่
ความประณต ดวงตาสีสดใสที่เรมฉาน ้าเพราะความรมรอนที่ถูกปลุกปน เจโรมกด
ุ่
้
ี
ิ่
่
จูบลงบนผิวเนื้อเนียนนุมทั่วเรอนกายหอมหวาน วาเลนเซียเอนกายลงไปบนแขน
ื
ั
่
แกรงที่โอบรดเอาไว ้
่
้
ชายหนุมค่อยบีบเคลนเอวบางแลวเลื่อนไลไปบรเวณซอกขาอ่อน เจโรมยกขา
้
้
ิ
เรยวขึ้นขางหนึ่งแลวระดมพรมจูบไปตั้งแต่ขอเทาเล็กมาจนถึงจุดกึ่งกลางล าตัว เขา
ี
้
้
้
้
้
ิ
ขบกัดจนท้งรอยรกสีหวานเอาไวอยูบนผวเนื้อละเอียดของวาเลนเซียจนคนตัวหอม
ั
่
ิ
ื
เนื้อตัวแดงเถอก
213

The byzantine babypigU


์
่
ี
้
์
หมาปาจอมเจาเล่หปลดเปลื้องอาภรณของตนเองออกอย่างไม่รบรอน
้
่
่
ื
่
้
้
รางกายก าย ากลามเนื้อสวยงามที่อยูบนเรอนกายของชายหนุมสรางความอยาก..
ใหแก่คนรางเล็กที่เรมมีแรงอารมณขึ้นมาอย่างมากลน
้
์
ิ่
้
่
้
่
้
ี
้
้
ฝามือนอยๆเอื้อมไปลูบไลหนาทองที่กลามเนื้อเรยงตัวกันสวย ผิวขาวที่ไม่
้
็
ถึงกับซีดแต่เปนผิวสุขภาพดีของพ่อหมาปาหนุมเจาของมือซุกซน ท าใหเรอนราง
่
ื
่
่
้
้
่
บอบบางค่อยๆคลานขึ้นมาบดเบียดเนื้อนุมอยูกลางล าตัวของอีกฝาย ดวงตาหวาน
่
่
้
้
หยาดเยิ้มชอนมองพลางเผยอปากออดออนรองขอจูบ เจโรมกไม่ไดใจรายพอจะไม่
้
้
้
็
ท าตามสิ่งที่รางบางรองขอ
่
้
“อ..อ้อ”น ้าเสียงหวานที่เล็ดลอดออกจากล าคอของคนตัวเล็กในขณะที่เจโรม
ื
้
้
้

ิ่
์
กาลังมอบรสจูบอันหวานหอมใหแก่อีกคน ท าใหแรงอารมณที่เขาสกัดกั้นเอาไวเรม
้
้
พล่าเลือน คลายแกวที่มีรอยราวใกลจะแตกในอีกไม่นาน
้
้
้
็
่
บั้นทายงามงอนบดเบียดแกนกายของชายหนุมที่แข็งตั้งเปนล าใหขยายตัวขึ้น
้
้
มากกว่าเดิม ความไรเดียงสาของวาเลนเซียถูกสลัดทิ้งจนไม่เหลือคราบ เพราะ
้
ั
้
ประสบการณคร้งก่อนท าใหเจาตัวกลายเปนคนรอนรก รจักที่จะท าอะไรสักอย่างให ้
้
ั
์
ู
้
็
ั
คนรกพอใจ
ิ
้
่
้
มือใหญขย ้ากนกลมนุมนิ่มเคลนคลึงไปมาอย่างชอบใจ เสียงเฉอะแฉะจากรม
่
ี
่
้
ฝปากที่ยังคงประกบเขาหากันอยูดังขึ้นโดยไม่มีความเอียงอายอีกต่อไป เพราะกาม
่
้
้
์
อารมณอันรอนระอุที่แทบจะแผดเผารางสองรางใหหล่อหลอมรวมกัน
่
เจโรมขยับกายเอนตัวพิงไปกับตนไมใหญ ผละรางออกจากกันไปชั่วขณะ
่
่
้
้
ก่อนที่มือของเขาจะไปชักรดท่อนเอ็นขนาดใหญที่ก าลังพองตัวขยายใหญ่ขึ้นจนเห็น
่
ู
214

babypigU The Byzantine


้
้
่
้
้
้
เสนเลือดเตนตุบๆ ชายหนุมปวดราวทรมานเพราะความตองการของเขา ที่อยาก...
จะกลืนกินเจาของกลิ่นหอมหวานและที่กาลังส่งสายตาฉาหวานเช้อเชญ
ิ
้

่
ื
เขาจับคนที่นั่งอยูบนตักเอนตัวลงโดยที่มีแขนของเขารองรบรางบอบบาง
ั
่
่
ี
ั
๋
เอาไว แยกขาเรยวออกจากกันและค่อยๆสอดใส่นิ้วมือเขาไปในช่องรกบุมสีหวาน
้
้
ิ
เขาค่อยๆเพิ่มนิ้วเขาไปจนใกลเคียงกับขนาดที่แทจรง ชักรดไปมาจนเทาเล็กจิกเกรง ็
ู
้
้
้
้
้
ดวยความเสียวซ่าน
จนกระทั่งมีน ้าหล่อเลี้ยงออกมาจนช้นแฉะมากพอ เขาจึงประคองคนตัวหอม
ื
ุ่
มานั่งครอมอยูบนตัก ค่อยๆดันท่อนเอ็นที่รอนรมเขาไปในช่องทางสีหวาน ความคับ
้
่
่
้
้
้
้
ื่
็
แน่นของช่องทางที่ไม่ไดท าเรองอย่างนั้นเปนเวลานานท าใหเขาตองข่มกรามแน่น
ี
ิ
เช่นเดียวกันกับวาเลนเซียที่แหงนใบหนาขึ้น พลางกัดรมฝปากล่างในยามที่
้
้
่
ถูกแกนกายขนาดใหญสอดแทรกเขามาเติมเต็ม เขากดสะโพกลงไปบนตักแกรง จน
่
้
้
แกนกลางล าตัวเขาไปจนสุดล าและสัมผัสไดถึงเนื้อนุมของชายหนุม
่
่
็
เรยวขาสวยเกี่ยวรอบเอวสอบ แขนเล็กกพลางกอดคออีกคนเอาไว เจโรมจับ
้
ี
้
ยึดเอวบางเอาไวก่อนที่เขาจะค่อยๆส่งแรงไปขยับล าท่อน พรอมกับจับยกคนตัวบาง
้
้
ั
็
ใหรบแรงกระแทกเปนจังหวะเดียวกัน
ื่
็
ื่
ใบหนาหวานมีเม็ดเหงอผุดขึ้นประปราย เจโรมเองกมีเหงอกาฬไหลออกมาไม่
้
็
่
้
แพกัน และในที่สุดวาเลนเซียก็เปนฝายออกแรงขับเคลื่อนขย่มท่อนเอ็นเมื่ออารมณ ์
ิ
่
ของเขาพุงขึ้นสูงเกนกว่าที่จะเหนียมอาย สะโพกอวบเดงเอวรบแรงกระทั้นจากอีก
้
ั
ฝาย ผนังเนื้อตอดรดตัวตนของชายหนุมอีกฝายแทบคลั่ง
ั
่
่
่
ื
่
เจโรมผลักรางบอบบางนอนราบไปกับพ้นโดยที่ไม่ถอดถอนท่อนเอ็นออก เขา
้
จับยึดบั้นเอวเล็กเอวไว ก่อนจะโถมกระแทกเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม เขากระแทกกาย
215

The byzantine babypigU


่
ี่
อย่างถถั้น จนรางของวาเลนเซียสั่นคลอน ผนังบางที่ตอดรัดท่อนเอ็นจนปวดหนึบ
ั่
ั
ใกลจะถึงฝงฝนในอีกไม่นาน
้
เขาโนมตัวลงไปจูบปากอิ่มที่ส่งเสียงครางหวานจนสติของเขาเรมขาดหาย
ิ่
้
้
่
ชายหนุมมีความตองการมากขึ้นอีกเท่าตัว เขาเพิ่มแรงกระแทกถี่ๆและรวเรว ก่อนจะ
ั
็
้
ั
ื
้
ถอนตัวตนออกมาจนเกอบสุดล าโดยยังเหลือหัวหยักบานเอาไวใหช่องทางบีบรด
ตัวตน แลวสอดใส่เขาไปอีกคร้ง
้
้
ั
หนาทองแบนหดเกรงและไม่ต่างจากรางกายกาย าที่กระตุกตัวเกรงทิ้งตัวลง
้
่
็
้

็
็
ทับรางบอบบางพรอมกับหยาดน ้าสีขาวขุนที่ฉดพุงเขาไป รางบางเองกปลดปล่อย
้
่
่
้
่
่
ี
้
้
้
ความตองการออกมาจนเปรอะเป้อนลอนหนาทองสวย
ื
ทั้งสองคนนอนเหนื่อยหอบไปกับหญาสีเขียวขจ เจโรมยังคงคาตัวตนของ
้
ี
ิ่
ั
้
้
้
ตัวเองเอาไว เขาปล่อยใหวาเลนเซียไดพักหายใจก่อนที่จะเรมขยับตัวตนอีกคร้ง
“อ..อา พอก่อน!”
๊
“หื้ม ว่าไงนะพี่ไม่ไดยิน”
้
้
ู
้
้
่
เจโรมตีหนานิ่งโดยที่แกลงหมุนควงไปมาใหรางเล็กรสึกสยิว โนมตัวลงไป
้
้
ประกบปากจูบหยุดค าพูดของคนตัวหอมเอาไว พรอมทั้งสะโพกสอบที่เคลื่อนตัว
้
้
้
ออกมาอย่างชาๆแลวกดลึกเขาไปใหม่อีกคร้งอยูอย่างนั้นจนวาเลนเซียเรมมีอารมณ ์
ั
้
ิ่
่
้
้
ั
่
้
้
้
และความรกอันรอนแรงของทั้งคูที่มีเพียงตนไมบดบังภาพศิลปะเอาไวนั้น ก ็
ยังไม่ไดจบสิ้นในเรวๆนี้ เสียวครางหวานและเสียงกระเส่าที่ดังไปทั่วพรอมกับเสียง
้
็
้
็
้
ลามกที่เกดจากผิวเนื้อกระทบกัน ยังคงเกบเอาไวในวันวานของพวกเขาทั้งสองคน
ิ

216

babypigU The Byzantine


้
ั
ี
่
ไจโรตื่นขึ้นมาอีกคร้งในช่วงบ่ายแก่ๆ เขารสึกเปยกแฉะอยูบนบรเวณหนาทอง
ิ
้
้
ู
ี
็
เมื่อยื่นมือไปสัมผัสดูกพบว่ามีกอนขนนุมนิ่มที่มีชีวิตนอนซุกอยูตรงที่เปยกช้น ไจโรไม่
่
ื
้
่
้
้
้
ตองคิดอะไรใหมากความ เพราะลูกชายสุดรักนั่นแหละเล่นเขาใหแลว
้
้
้
่
้
เขาอุมหมาปาตัวนอยออกไปวางบนเตียงก่อนที่จะเดินไปลางตัวและเปลี่ยน
้
้
้
เสื้อผาใหม่ สงสัยเขาจะใหนมไคโรมากเกนไป เด็กนอยเลยฉรดพ่อตัวเอง
ิ
ี่
ใบหนาคมไม่ค่อยสบอารมณมากนัก เขาเดินกลับไปบนเตียงกเห็นเด็กนอยใน
์
้
็
้
่
๋
ู
้
ื่
ู
้
รางมนุษยนอนมองเขาตาแปวอย่างไม่รเรองรราวอะไร เขายื่นมือไปอุมเจาลูกชายขึ้น
้
์
้
้
แนบอก ก่อนจะพาไปลางเนื้อตัวเสียใหม่เพราะเกรงว่าเด็กนอยจะไม่สบายตัว
้
่
ี
จนปานน้วาเลนเซียก็ยังไม่กลับมา ปล่อยใหเขาเลี้ยงเด็กดื้อตาใสคนนี้อย่าง
้
้
ี
เดียวดาย ปกติเวลานี้คงเห็นแม่ลูกนั่งหยอกลอกัน แต่วันน้กลับไม่พบ
สงสัยว่าคงจะฝกจนลืมเวลา อีกไม่นานกคงกลับมานั่นแหละ เพราะวา
็
ึ
เลนเซียห่วงลูกยิ่งกว่าอะไรดี
ี่
้
“ฉใส่พ่อแลวยังมาหัวเราะอีก”
้
ิ
ไจโรเอ่ยดุอย่างไม่จรงจังนัก เด็กนอยยังคงส่งเสียงหัวเราะออกมาตอนที่เขาตี
้
้
็
กนกลมเบาๆ แกลงแหย่กแลวท าหนาดุใส่ก็แลว เจาไคโรของเขาก็ยังคงยิ้มอย่างมี
้
้
้
้
ความสุข
้
่
็
ู
้
“แม่ของลูกไปไหนหื้อ ปล่อยใหเราอยูกันสองคน เจโรมกไม่รหายหัวไปไหน”
ื่
ั
้
บ่นใหเด็กนอยฟงไปเรอยๆเพราะเขาแทบจะไม่มีอะไรใหท าแลว งานท ี่
้
้
้
ี่
้
เกยวกับบานเมืองกเคลียรจนเสรจสิ้น ท าใหมีเวลาเลี้ยงลูกหมาแสนซนตัวนี้
็
์
็
้
“แอ!”
้
“หิวอีกล่ะสิ รอก่อน แต่งตัวก่อน เดี๋ยวพ่อพากนนม”
ิ
217

The byzantine babypigU


้
ไม่น่าเชอว่าไจโรจะใชเวลาอยูกับลูกชายสองคนไดตลอดทั้งวัน โชคดีที่ไคโร
่
ื่
้
้
้
้
็
้
็
เปนเด็กเลี้ยงง่าย ไม่รองงอแง ว่าอะไรกท าตาม ถึงแมจะตองดุบางแต่ก็ว่านอนสอน
็
้
ง่าย นอนอยูเงียบๆไม่ส่งเสียงรองก่อกวน พอจัดการเปลี่ยนผาผ่อนใหกันเสรจ ไจโรก ็
่
้
้
นั่งป้อนนมลูกอยูบนเตียงแลวเคลิ้มหลับไปดวยกันอีกรอบทั้งคนพ่อและคนลูก
่
้
้







































218

babypigU The Byzantine



Special
Fraternity






ผ่านมาแลวนานนับหลายป หนูนอยไคโรที่ทุกคนเฝ้ารอคอยกไดเติบโตขึ้น
้
้
็
ี
้
่
้
็
เด็กหนุมในวัย5ขวบมีโครงหนาถอดแบบออกมาจากคนเปนพ่อแทบทั้งหมด
โดยเฉพาะสีผมสีด าขลับตรงยาวปรกใบหนานั้น บ่งบอกไดอย่างดีว่าเปนลูกของใคร
้
็
้
็
่
แต่ทว่าดวงตาของไคโรนั้นกลับต่างออกไป เด็กหนุมมีนัยนตาเปนสีฟ้าน ้าทะเลถอด
์
แบบออกมาจากคนเปนแม่ มันใสแปวกลมโตราวกลับมีประกายระยิบระยับอยูใน
็
่
๋
ดวงตาสวยคูนั้น
่
ั
็
่
เด็กหนุมเปนที่รกของครอบครัวมาก เขามีพ่อสองคน และมีแม่หนึ่งคน ไคโรไม่
ทราบว่าเหตุใดเขาถึงไดพิเศษขนาดนั้น แต่ท่านยายเคยบอกเขาว่า เขาเปนเด็กที่มี
็
้
้
ความพิเศษมากกว่าเด็กทั่วไป ในเวลานั้นไคโรท าเพียงแค่เกาหัวของตนเอง แลวพยัก
้
้
หนาท าเหมือนจะเขาใจ แต่แทจรงแลว..เขาไม่เขาใจเลยต่างหากล่ะ
ิ
้
้
้
้
ท่านพ่อเจโรมของเขาใจดีมาก ไม่ว่าไคโรอยากจะไดอะไรหรอตองการสิ่งใด
้
ื
้
แลวนั้น ท่านพ่อเจโรมจะเปนคนหามาให และพรอมที่จะสนับสนุนเขาทุกอย่าง แต่
็
้
้
กลับกัน ท่านพ่อไจโรนั้น ไม่ค่อยจะตามใจเขา และมักเอ่ยเสียงน่ากลัวๆพรอมกับ
้
ู
้
้
้

้
่
้
ั
ดวงตาดุๆ ใหเขารสึกเย็นวูบวาบราวกับกาลังยืนอยูดานหนาสุสานฝงศพทาย
้
่
หมูบาน
219

The byzantine babypigU


้
ส่วนท่านแม่ คงไม่ตองสาธยายมากนักหรอก เพราะนอกจากท่านแม่ของเขา
็
จะอ่อนโยน มีน ้าเสียงไพเราะหวานหู กไม่เคยเอ่ยทัดทานสิ่งใดในสิ่งที่ไคโรอยากร ้ ู
อยากเห็น

แต่ทายที่สุดไคโรกไม่ใช่ลูกชายคนเดียวอีกต่อไป เมื่อท่านแม่ของเขามีนอง
้
้
็
้
ั
็
้
้
ออกมา เราเติบโตมาดวยกัน เล่นมาดวยกัน และฟโอน่ากกลายเปนที่รกของบาน
็
ิ
แทนเขา
ฟโอน่าอายุนอยกว่าไคโรหนึ่งป เคาโครงถอดแบบออกมาจากคนเปนแม่ เสน
้
ิ
้
้
็
ี
ั
้
้
็
ผมสีน ้าตาลเขมหยักศกเหมือนกับเจโรมคนเปนพ่อ ใบหนาน่ารกอ่อนหวานงดงาม
์
พร้มเพราตั้งแต่วัยเยาว นิสัยอ่อนหวานใจดีราวกับคัดลอกนิสัยของเจโรมวางทับลง
ิ
๊
รางตุกตาของบาน
่
้
ั่
ั่
้
ิ
ไคโรเหม่อมองออกบรเวณสะพานขามไปอีกฝงของปราสาท ฝงทางนั้นมีคอก
เลี้ยงสัตวอยูและมีธารน้ากั้นกลางเอาไวก่อนที่จะขามไปอีกฝง ไคโรจองมองมันดวย

์
้
้
้
่
้
ั่
่

้
ความสนใจ และแน่นอนว่าลูกหมาปาวัยกาลังซนอย่างเขา คงจะตองกระโจนลุยน ้า
ไปแทนที่เดินไปบนสะพานเหมือนกับปกติ
ตูม!
้
้
้

่
้
่
รางของเด็กหนุมวัยหาขวบเปยกปอนไปดวยหยาดน ้า ธารน้ามันไม่ไดลึกมาก
ี
้
แต่ส าหรบเด็กหาขวบอย่างเขา ระดับน้าก็เกอบมิดศีรษะ เปนโชคดีที่เด็กนอยชอบ
็
้
ั
ื

ี
้
ู
เรยนรรอบสิ่ง เลยท าใหเขาเคยไดเรยนว่ายน ้าจากท่านลุงนาเรซซ์และท่านพ่อเจโรม
ี
้
้
้
มาบาง
น ้ากเปรยบเสมือนเพื่อนสนิทของไคโร เขาชนชอบการว่ายน ้าเปนชีวิตจิตใจ
็
ื่
็
ี
จนถูกคนที่บานเรยกว่า เจาลูกปลา...
้
้
ี
220

babypigU The Byzantine


“ไคโร! ไคโรตกน ้า!!!”

ั
้
เสียงเล็กแหลมและรางของเด็กนอยหนาตาน่ารกอีกคนหนึ่งตะโกนขึ้นเสียงดัง
่
้
้
ี
แลวช้ลงไปดานล่างสะพาน ฟโอน่ากาลังตื่นตระหนกจนท าอะไรไม่ถูก เมื่อเห็นไคโร
ิ
้

้

้
้
กาลังจมหายลงไปใตน ้า แต่แทที่จรงแลวนั้น เด็กหนุมกาลังด าน ้าเล่นอยูต่างหาก
่
่

ิ
“ไคโร รอก่อนนะ เดี๋ยวเคาไปตามคนมาช่วย”
้
ี
้
เด็กนอยตัดสินใจวิ่งลงจากสะพานไมแลวรบกลับเขาไปในปราสาทเพื่อหาคน
้
้
้
ิ
มาช่วย อย่างนอยถาเจอพี่เลี้ยงของพวกเขา กคงจะช่วยอะไรไดมากกว่าฟโอน่าแน่ๆ
้
็
้
้
้
พอฟโอน่าวิ่งหายไป ศีรษะกลมๆกโผล่พนขึ้นมาจากน ้า เขาหัวเราะพลางแลบ
็
ิ
ิ

่
ลิ้นออกมาตามหลังฟโอน่า ก่อนจะด าผุดด าว่ายอยูในน้าอย่างสนุกสนาน
ไม่นานฟโอน่ากกลับมาพรอมอยูในออมแขนของเธยร สาวใชที่เปนพี่เลี้ยงของ
้
์
็
่
้
้
ี
็
ิ
เจาตัว อุมเด็กนอยวิ่งมาในทเกดเหตุ
้
้
ี่
้
ิ
ิ
ี
้
“เธยร ไคโรอยูนั่น!”มือนอยช้ลงไปในน ้า ก่อนที่พี่เลี้ยงเด็กจะวางฟโอน่าเอาไว ้
ี
์
่
้
้
แลวถกกระโปรงขึ้นเล็กนอย กาวขาลงไปในแอ่งน ้า
้
้
่
้
้
เธอควารางของท่านชายตัวนอยแลวอุมขึ้นแนบอก ก่อนที่ไคโร จะท าท่าทาง
้
ไม่พอใจแลวดีดดิ้นไปมา สรางความงงงวยใหกับเธยรและฟโอน่า
ิ
้
ี
์
้
้
ื
้
“อ..อาว คุณหนู ไม่ไดจมน ้าหรอกหรอคะ”
้
“ปล่อย!”ไคโรดิ้นไปมา เธยรเลยตองปล่อยคุณหนูของเธอลงบนพื้นหญา
้
้
์
ี
“ไคโร! ไม่เปนไรใช่ไหม”
็
้
้
้
ิ
ฟโอน่าจับมือของไคโร เด็กนอยชอนดวงตาไรเดียงสามองส ารวจพี่ชายอย่าง
้
เปนห่วง แต่ไคโรกลับสะบัดมือของคนนองออก พรอมกับกาวถอยหลังหนึ่งกาวพลาง
้
้
็
้
กอดอกฉับ
221

The byzantine babypigU


่
“อย่ามายุงน่าฟโอน่า!”
ิ
“ท าไม..ไคโร..ถึงพูดแบบนี้”

้
หนูนอยหนาตุกตาเงยหนามองพี่เลี้ยงสาว ก่อนที่เธอจะลูบกลุมผมนุมสวย
้
่
้
๊
่
้
ของคุณหนูตัวนอย
็
“คุณหนูพูดจากันดีๆสิคะ คุณหนูเปนพี่นองกันนะคะ”
้
ี
ิ
“ฟโอน่าไม่เห็นจะเรยกเราว่าพี่”
้
้
้
้
้
ไคโรหันหนาหนีไปทางอื่น เทาเล็กกาวเขาไปหาคนพี่ ก่อนที่มือนอยๆจะจับ
แขนของไคโรเอาไว แลวมองสบเขาไปในดวงตาของอีกฝาย
้
้
้
่
“ท่านพี่...”
่
“อย่ามายุงกับพี่ พี่จะเล่นคนเดียว”
้
ั
้
ั
้
้
่
้

เด็กหนุมปดมือนอยๆของนองออก แลวกระโดดลงไปในน้าอีกคร้ง ทิ้งใหเจา
ั
ตุกตาตัวนอยแสนน่ารกยืนน ้าตาไหลพราก
๊
้
ฟโอน่าเพยงแคต้องการเลนกับไคโรกเทานั้น
่
่
ี
็
ิ
่
้
้
ิ
“ไคโร! ท ายังไงพี่ถึงจะใหเคาเล่นดวย”ฟโอน่าเช็ดน ้าตาออก แลวค่อยๆเดินลง
้
้
ไปรมตลิ่ง เอ่ยถามพี่ชายของตน
ิ
“กระโดดลงมาสิ”
้
้
ื
้
ิ
เด็กหนุมผุดขึ้นมาจากใตน ้าลูบใบหนาที่เปยกช้น แลวเอ่ยบอกในสิ่งที่ฟโอน่า
ี
่
ี
้
้
้
ู
้
ท าไม่ได ไคโรรว่านองยังไม่แมแต่จะเคยหัดว่ายน ้า แต่เพราะวิธนี้นี่แหละที่ท่านลุง
นาเรซซสอนเขามา
์
ไคโรยังคงจาวันที่ท่านลุงทิ้งเขาลงไปในน ้า แลวใหไคโรตะเกยกตะกายว่ายน ้า
้
้
ี

เองจนเขาว่ายน ้าเปน
็
222

babypigU The Byzantine


“คุณหนูคะ อย่าท านะคะ คุณหนูยังว่ายน ้าไม่เปน”
็
้
๊
์
ี
้
เธยรจับแขนเล็กเอาไวเธอค่อยๆย่อตัวลงแลวรวบตัวตุกตาตัวนอยเขามาอยูใน
่
้
ออมกอด เธอจะปล่อยใหคุณหนูของเธอลงไปในน้าไม่ได ถึงแมจะมีเธออยูตรงนี้ดวย
้
้
้
้
้
่

กตาม
็
“ไคโรใจรายที่สุดเลย!”
้
ิ
้
้
เด็กนอยฟโอน่าเบะปากรองไหพรอมกับโผเขากอดคอของพี่เลี้ยงสาวเอาไว ้
้
้
้
์
ี
้
เธยรลูบแผ่นหลังเล็กๆอย่างปลอบประโลม เธอตองพาตัวของคุณหนูเล็ก และคุณหนู
้
้
้
คนโตกลับเขาไปในบานดวย ไม่อย่างนั้นคุณหนูไคโรจะไม่สบายเอาได ้
้
“คุณหนูคะ ขึ้นมาจากน ้าเถอะค่ะ กลับเขาไปขางในไดแลว เดี๋ยวนายท่านจะดุ
้
้
้
เอานะคะ”
้
“ถาจะขึ้น เดี๋ยวเราก็กลับไปเองนั่นแหละ”ไคโรว่าแลวว่ายน ้าหนีออกไปจาก
้
ตรงนั้น
้
ั
ความดื้อร้นของไคโรนั้นมากกว่าเด็กทั่วๆไป ไม่มีใครคาดเดาไดเลยว่า พ่อ
่
้
็
หนุมนอยคนนี้จะกลายเปนเด็กซุกซนและหัวร้นมากถึงเพียงนี้ และนี่กเปนนิสัยของ
็
ั
็
ไจโรตั้งแต่เด็กๆเอง

เธยรพาฟโอน่ากลับเขามาในปราสาท เธอพาคุณหนูตัวนอยที่ผล็อยหลับไป
้
้
์
ิ
ี
้
้
เขามานอนในหองส่วนตัวที่เพิ่งถูกแยกออกมาเมื่อไม่นานมานี้ เธอมีหนาที่ดูแล
้
ั
๊
คุณหนูฟโอน่า และเธอนึกเอ็นดูยิ่งนักเพราะคุณหนูเล็กนั้นมีหนาตาน่ารกดั่งตุกตา
้
ิ
ั
ิ
กระเบื้องเคลือบ ทั้งค าพูดค าจาและนิสัยที่น่ารก อีกทั้งยังมีรอยยิ้มพร้มเพรามาตั้งแต่
้
้
ิ
เล็กแต่นอย นั่นยิ่งท าใหผูคนเอ็นดูคุณหนูฟโอน่า
้
223

The byzantine babypigU


้
้
็
้
ถาหากจะใหกล่าวถึงคุณหนูไคโร รายนั้นมีพี่เลี้ยงที่คอยดูแลเปนเบตาเพศ
ิ
ื่
์
์
ชาย ชอฮมม และไม่เคยที่จะทันเล่หเหลี่ยมของคุณหนูเธอเลยสักคร้ง มีเพียงนาย
ั
่
้
ท่านไจโรคนเดียวที่เห็นจะเอาคุณหนูเธอไดอยูหมัด
่
่
้
ค่อยๆวางรางนอยลงบนเตียงอย่างเบามือ เธอดึงพาห่มขึ้นมาคลุมรางของฟ ิ
้
่
้
โอน่าเอาไว แลวค่อยๆเดินกลับไปนั่งที่ของเธอที่อยูไม่ไกล
้
ิ
สักพักกมีเสียงของบานประตูที่ถูกเปดออกพรอมกับรางสูงสง่าของเจโรม เขา
่
็
พึ่งกลับเขามาหลังจากที่ออกไปปรกษาหาลือกันเรองงานของบานเมือง และคิดถึง
ื่
้
ึ
้
็
้
หนูนอยโอเมกาเหมือนคนเปนแม่อย่างฟโอน่า
ิ
้
“นายท่าน คุณหนูเธอหลับอยูค่ะ”
่
ื
“หลับไปนาหรอยัง”
“สักพักแลวค่ะ ปลุกเธอเลยกไดค่ะ”
้
้
็
้
้
ั
เจโรมพยักหนารบอย่างเขาใจแลวเดินหาลูกนอย เขานั่งลงไปบนเตียงนอนสี
้
้
๊
ขาว แรงยุบของมันคงมากพอท าใหตุกตาของบานเรมขยับตัวดุกดิ๊ก
้
ิ่
๊
้
้
้
ิ
“ฟโอน่า ตื่นไดแลวลูก”
้
ฝามือหนาลูบเสนผมหยิกหยักศกของเจาตัวนอย ที่เหมือนกันกับของตนไม่มี
้
่
้
ั
ผิดเพี้ยน พอมันมาอยูกับฟโอน่า มันกลับน่ารกน่าชังอย่างบอกไม่ถูก
ิ
่
็
“ตื่นเรว ไม่ตื่นพ่อจะหม ่าคุณแกมแลวนะ”
้
้
้
หนูนอยวาเลนเซียท าปากยื่นออกอาการงอแงเล็กนอย เจโรมอมยิ้มก่อนจะ
้
้
้
่
ค่อยๆโนมใบหนาแลวหอมแกมนุมนิ่มทั้งสองขาง ทาใหเปลือกตาบางเปดขึ้นมาทันท ี
ิ
้
้

้
้
“ท่านพ่อ”
224

babypigU The Byzantine


่
็
รอยยิ้มสวยที่ถูกจุดขึ้น พรอมกับรางนอยๆที่ลอยหวือมานั่งอยูบนตักคนเปน
้
่
้
ิ
พ่อ ฟโอน่าเบียดแกมกลมฟูน่าหยิกไปกับลาดไหล่ของเจโรมอย่างออดออน ไม่ต่าง
้
้
อะไรกับลูกแมวตัวนอยๆ
้
“ไปหาท่านแม่ดวยกันเนอะ”เจโรมลูบผมนุมแลวค่อยพาตัวเองออกมาจาก
้
่
้
้
้
่
หองนอนพรอมกับเด็กนอยที่อยูในออมแขนคนเปนพ่อ
้
็
้
้
เขาพาลูกนอยออกมาจากตัวของปราสาท มุงหนาไปยังแอ่งน ้าเล็กๆที่กั้น
่
้
์
กลางซึ่งเปนทางผ่านไปยังคอกสัตวเลี้ยง วาเลนเซียและไจโรรออยูที่นั่น พรอมกับเจา
้
็
่
้
ตัวแสบแสนซน
ื่
ี
ู
้
หลังจากที่ทุกคนรเรองของไคโร เจาเด็กแสนซนที่หนีออกมาจากการเรยน
้
่
ี
็
้

หนังสือเพื่อมาเล่นน้าอยูดานนอก ไจโรกรบออกมาตามหาทันที พี่เลี้ยงที่คอยดูแลอยู ่
็
้
ี
กยังเอาเด็กนอยคนน้ไม่รอด
ี
้
“ท่านพ่อไจโร ท่านแม่”ฟโอน่ารองเรยกทั้งสองคนก่อนจะฉกยิ้มใหอย่างน่ารก
ี
้
ั
ิ
้
เจโรมส่งตัวฟโอน่าใหกับวาเลนเซียอุม ก่อนทจะย่อตัวลงใหพอดีกับหนูนอยเจา
ี่
้
้
้
้
ิ
ั
ปญหา
“ไหนบอกเหตุผลดีๆกับพ่อมาซิ ว่าท าแบบนี้ท าไม”พอเจโรมเอ่ยถาม ไคโรก ็
้
ิ่
่
้
้
เรมเงยหนาขึ้นมาแลวพุงตัวเขามากอดพ่ออีกคนหนึ่งของตนเอง
้
้
้
่
้

“ไคโร! พ่อเคยบอกแลวใช่ไหมว่าถาอยากจะเล่นน้าตองมีผูใหญมาดวย!”
้
้
้
้
น ้าเสียงทุมและแววตาดุดันของไจโร ท าเอาตุกตาตัวนอยอย่างฟโอน่าสะดุงฮวบโผ
๊
ิ
้
กอดคอคนเปนแม่แลวมุดหนาไปกับไหล่บาง
็
้
้
“แต่ลูกว่ายน ้าเปนแลว!”
็
225

The byzantine babypigU


“อย่าท าแบบนี้อีก ถึงจะว่ายน ้าเปนมันกยังอันตรายอยูดี ถาเกดเปนตะครว
็
ิ
็
่
็
ิ
้
จมน ้ามาพ่อกับแม่จะท ายังไง”
“ลูกกไม่เห็นจะจมน ้า!”
็
่
“ไคโร! ไม่เอาไม่พูดแบบนี้สิลูก”เจโรมเอ่ยบอกเด็กนอยที่อยูในออมกอด
้
้
ี
เหมือนเขาเห็นไจโรตอนเด็กที่ดื้อกับท่านแม่แบบนี้แหละ นี่สินะที่เขาเรยกว่ากรรม
ตามสนอง โชคดีที่เจโรมไม่เคยดื้อดึงกับท่านพ่อท่านแม่ ฟโอน่าของเขาเลยเรยบรอย
้
ิ
ี
น่ารกแบบนี้
ั
้
“ไคโรลูก ท่านพ่อของลูกเปนห่วงลูกมากนะ”วาเลนเซียนั่งยองๆลงขางกันกับ
็
ิ
้
็
เจโรม และฟโอน่าเองกยื่นมือไปจับแขนพี่ชายเชงใหก าลังใจดวยเช่นกัน
ิ
้
็
ิ
้
แต่เด็กดื้อร้นอย่างไคโรกสะบัดมือของนองออกอย่างแรง เปนการแสดงกรยาที่
ั
็
ิ
็
้
ไม่น่ารกออกมาต่อหนาพ่อและแม่เปนคร้งแรก นั่นเลยท าใหทุกคนตกใจ ยกเวนพ ี่
้
ั
้
ั
้
เลี้ยงของทั้งสองคนที่เคยเห็นพฤติกรรมกาวราวแบบนี้มาเปนประจา แต่ไม่สามารถ

้
็
้
สอนอะไรไดเลยเพราะไคโรไม่เคยฟงใคร
ั
“ท าไมท ากับนองแบบนั้นไคโร”น ้าเสียงเย็นยะเยือกของไจโรดังขึ้นหลังจากที่
้
้
้
้
้

เห็นการกระทาเมื่อสักคร ไจโรไม่อยากจะใจรายกับลูกใหมากนักหรอกถาหากเจาตัว
ู่
ั
ไม่ร้นขนาดนี้
็
้
“กไม่ลูกไม่ชอบ”เด็กนอยพูดกับตัวเองเบาๆทว่าไจโรกลับไดยินมันทุกถอยค า
้
้
ที่ลูกชายเอ่ย
“นั่นนองนะ! ถาพี่นองไม่รักกันแลวจะไปรกใคร!”
้
ั
้
้
้
็
้
“ฮึก...”เด็กนอยสะอึกสะอื้นเมื่อถูกคนเปนพ่อตวาด เขาไม่ชอบเลยที่ท่านพ่อ
้
ใจรายกับเขาแบบนี้ ทั้งที่กับฟโอน่าไม่เคยเอ่ยดุเลยสักคร้ง
ิ
ั
226

babypigU The Byzantine


่
้
“ไจโรนายพอก่อน ฉันจะคุยกับเขาเอง”เจโรมอุมเด็กหนุมออกมาจากที่ตรงนั้น
้
ี
้
แลวไปหามุมเงยบๆที่จะพูดคุยท าความเขาใจกับไคโรอย่างใจเย็น
้
คงเปนเพราะความอารมณรอนของไจโรที่ท าใหเผลอตวาดใส่ลูกไป เขาเขาใจ
็
์
้
้
้
็
้
ดีว่าหมอนั่นเปนห่วงลูก แต่กลับใชค าพูดที่ไม่ถูกตองเอาเสียเลย
้
้
่
เขาวางรางของเด็กนอยลงหลังจากไดที่สงบๆ เจโรมนั่งลงบนพื้นและ
้
้
้
ู
้
้
เช่นเดียวกับไคโรที่ถึงแมจะหยุดรองไหไปแลว แต่เขารว่าลูกยังคงกลัวอยู ่
้
“เรามาท าความเขาใจกันดีกว่า ไหนบอกพ่อมาซิ ว่าท าไมถึงขัดค าสั่งของพ่อ”

“ล..ลูกแค่อยากเล่นน้า”
็
ถึงแมจะตอบออกมาไม่เต็มเสียงนัก แต่ไคโรกเปดใจมากพอที่จะตอบค าถาม
ิ
้
ของเจโรม
“มากขนาดนั้นเลย?”
ั
“ครบ”
้
้

“แต่การที่พ่อทั้งสองคนเอ่ยค าสั่งต่อลูก มันไม่ไดแปลว่าจะไม่ใหลูกเล่นน้าอีก
เลยนะ”
้
้
เด็กหนุมเงยหนาขึ้นมองคนเปนพ่ออย่างสงสัย “แลวท าไมถึ....”
่
็
้
้
“พวกพ่อเปนห่วงลูก กลัวว่าว่าลูกจะเปนอันตรายไป ถึงไดหามไม่ใหลูกเล่นน้า
็
็

้
้
ตอนที่ไม่มีผูใหญอยูดวย”
่
้
่
็
้
้
ี่
“แต่ลูกก็ว่ายน ้าเก่งแลว”ไคโรยังคงเอ่ยแยง แต่เจโรมกใจเย็นพอทจะพูดคุยต่อ
้
ดวยน ้าเสียงอ่อนโยน
็
“มันไม่ใช่แค่เพราะลูกว่ายน ้าเก่ง ถาหากลูกเกดเปนตะครวล่ะ ลูกเองกเคย
้
ิ
ิ
็
้
เปนใช่ไหม มันมีอาการยังไงบางนะ”
็
227

The byzantine babypigU


ไคโรนั่งนึกอยูพักหนึ่งก่อนจะพูดขึ้นว่า “มันเจบ และขยับไม่ได”
้
็
่
็
“ตอนนั้นที่ลูกเปน ลูกว่ายน ้าต่อไดไหม”
้
ิ่
้
้
็
“ไม่เลย ลูกว่ายน ้าไม่ได และลูกก าลังจะ...จม”พอเด็กนอยฉุดคิดขึ้นได กเรม
้
้
้
เขาใจในสิ่งที่พ่อของตนตองการบอก
ิ
ไคโรเข้าใจผดความหมายไปเอง เลยทาให้ทุกคนต้องเปนห่วง
็

“นั่นแหละคือสิ่งที่พ่อและพ่อไจโรของลูกเปนห่วง ตอนนั้นลูกโชคดีเพราะมีลุง
็
่
้
่
ิ
้
นาเรซซและพ่ออยูดวย ถาเกดว่าไม่มีใครอยูล่ะ”
์
“ลูก...กคง”
็
้
้
“เขาใจแลวใช่ไหม”
ู
้
ั
้
“ครบ ลูกเขาใจแลว”ไคโรพยักหนา ในตอนนี้เขารสึกผิดมากๆ
้
้
“แลวลูกลองบอกพ่อมาซิ ว่าท าไมถึงสะบัดแขนนองแรงขนาดนั้น”
้
้
หนาของไคโรกลับมาบึ้งตึงอีกคร้ง “ลูกบอกแลวว่าลูกไม่ชอบ”
ั
้
้
ื
้
้
้
“ไม่ชอบใหนองจับ หรอไม่ชอบนอง”
เจโรมว่าเขาคิดถูกมาตลอดว่าท าไมไคโรถึงไม่ค่อยยิ้มมากนักเวลาที่อยู ่
้
็
้
้
รวมกันพรอมหนา นั่นเปนสิ่งที่ไม่ดีเลยสักนิด ถาพี่นองจะเกลียดกัน เขายอมใหไคโร
้
้
คิดอย่างนั้นไม่ไดหรอก
้
้
“ไม่..ชอบนอง”
้
ไคโรพูดเสียงเบาจนคลายกับเปนเสียงกระซิบเสียมากกว่า
็
“ท าไมถึงไม่ชอบนองล่ะ”
้
“ฟโอน่า น่าราคาญ...ชอบท าตามลูก”
ิ

้
็
“นองกแค่อยากเล่นดวยไง ใหนองเล่นดวยไม่ไดเหรอ”
้
้
้
้
้
228

babypigU The Byzantine


“..........”

้
คราวนี้ไคโรไม่ยอมตอบ เจโรมจึงลอบมองการกระท าของเด็กนอย ที่ไม่แมแต่
้
จะหันมามองเขา กลับนั่งกอดอกเชดหนาขึ้น
้
ิ
้
“ฟงพ่อนะ พ่อคิดว่าการที่ลูกท าแบบนั้นกับนองมันไม่ดีเลย นองตัวเล็กนิด
ั
้
เดียวแถมไม่ไดแข็งแรงเหมือนเรา ลูกท านองแรงขนาดนั้น นองตองเจบตัวนะลูก
้
็
้
้
้
้
้
็
เวลาลูกถูกพ่อไจโรตีลูกยังเจบเลย แลวนองที่อ่อนแอขนาดนั้น คงตองเจบมากแน่ๆ
็
้
้
้
ลูกอยากใหนองเจบเหรอ”
็
ิ
็
ั
“ทุกคนกรกแต่ฟโอน่า!”
้
้
้
็
้
ตอนนี้เจโรมคิดว่าเขาเขาใจแลว สาเหตุที่ไคโรไม่ชอบนอง มันไม่ไดเปนอย่าง
้
้
้
้
็
ที่เจาตัวอาง แต่เปนเพราะก าลังนอยอกนอยใจต่างหาก เด็กย่อมไม่เขาใจในสิ่งที่
้
้
้
้
ละเอียดอ่อน เพราะฟโอน่าเปนเพียงโอเมกาตัวนอยๆ ที่ทุกคนในบานตองคอยดูแล
็
ิ
้
้
ทะนุถนอม แตกต่างจากไคโรที่แข็งแรงพอที่จะปล่อยใหใชชวิตไดอย่างอิสระ แต่ไม่
ี
้
้
่
้
ว่าจะอย่างไร ลูกกคือลูก พ่อแม่ทุกคนรกลูกเท่ากันอยูแลว
็
ั
ื
่
้
“ท าไมถึงคิดแบบนั้นห้ม”ฝามือหนาเอื้อมไปลูบศีรษะกลม เด็กนอยน ้าตาไหล
้
้
ออกมาเปนสาย แต่ไม่ไดสะอื้นไหเหมือนก่อนหนานี้
็
้
ิ
“ท่านพ่อไจโร ไม่เคยดุฟโอน่า เอาแต่ดุลูก!”
้
“แลวลูกท าอะไรใหโดนดุหรอเปล่าล่ะ ถาลูกไม่ไดท า พ่อเขาจะดุลูกไหม”
้
ื
้
้
็
“ฮึก...ท่านพ่อ”เด็กโผกอดพ่ออีกคนเอาไว เมื่อลองนึกดูดีๆแลวมันกเปน
้
็
้
เหมือนอย่างที่ท่านพ่อเจโรมบอก เพราะบ่อยคร้งเขาท าผิด ท่านพ่อไจโรถึงตองดุเขา
ั
้
เจโรมจูงแขนไคโรกลับมาที่เดิมหลังจากพูดคุยและตกลงอะไรบางอย่างกันมา
้
เรยบรอยแลว ไคโรโคงตัวลงขอโทษไจโร ก่อนจะถูกพี่ชายฝาแฝดของเขาอุมขึ้นแนบ
้
ี
้
้
229

The byzantine babypigU


็
ั
่
อก ไม่ว่าจะอย่างไรไจโรกรกไคโรมากอยูดี เพราะหมอนั่นน่ะเลี้ยงมาเองกับมือ ไม่ว่า
้
้
ไคโรจะท าผิดอีกสักกี่คร้งก็คงใหอภัยไดเสมอ
ั
“ท าไมไคโรถึงรองไห”
้
้
่
ฟโอน่าที่นั่งอยูบนตักวาเลนเซียเอ่ยถามแม่ของตน
ิ
้
้
“ลองถามพี่เขาดูสิลูก”วาเลนเซียหยิกแกมนิ่มอย่างหมั่นเขี้ยว แลวปล่อยให ้
ิ
ี
ิ
เด็กนอยเปนอิสระ ฟโอน่าปนลงจากตักของผูเปนแม่ ก่อนจะยื่นมือไปจ้มเทาของ
้
็
้
็
้
ไคโรที่ถูกอุมอยู ่
้
้
้
้
พอไจโรเห็นฟโอน่าจึงปล่อยใหลูกชายยืนเองแลวเฝ้ามองสองพี่นองพูดคุยกัน
ิ
“ไคโรรองไหท าไม”เสียงเล็กถามเจ้อยแจวท าใหหลายๆคนอดเอ็นดูไม่ได ้
ื
้
้
้
้
“ไม่ร”
้
ู
้
้
“กอดกันนะ โอ๋ๆไคโรไม่รองนะ ฮึบๆนะ”เด็กนอยทั้งสองคนกอดกันกลมสราง
้
รอยยิ้มใหคนเปนพ่อกับแม่ไดไม่ยาก
็
้
้
้
ถึงแมตอนนี้ไคโรจะไม่เขาใจนักว่าท าไมท่านพ่อเจโรมถึงไดสั่งใหเขาคอย
้
้
้
ดูแลฟโอน่าและคอยสอนฟโอน่า แต่เขากคิดว่าสักวันเมื่อเขาโตพอ ไคโรน่าจะร ้ ู
ิ
็
ิ
ค าตอบของมัน...

230

babypigU The Byzantine



Special
The first






ิ
ตั้งแต่ครานั้นทพวกเขาถูกผูสูงศักดิ์สายเลือดบรสุทธ์แห่งเมืองบาเซนติโนรบ
่
ี
้
ั
ิ
้
่
้
ไปเลี้ยงดู ชีวิตของสองพี่นองหมาปาที่ก าพราพ่อแม่กสุขสบายมากกว่าที่เคย เขารดี
ู
็
้
ว่าเขากับนองแตกต่างจากพวกเขา เราไม่ใช่เผ่าพันธุเดียวกัน แต่ท่านกใจดีพอที่จะ
็
้
์
ดูแลพวกเขาสองพี่นองจนเติบใหญ ่
้
้
แม็กซิมัสในวัยแปดขวบจองมองการท าอาหารที่แสนจะคล่องแคล่วของพี่โจ
็
ี
ิ
้
้
พี่ชายคนโตของพวกเรา แมว่าพี่โจนั้นจะไม่จ าเปนตองกนอาหารประทังชวิตเหมือน
์
้
พวกเขา เพราะถูกเปลี่ยนใหเปนแวมไพรโดยสมบูรณแลว แต่กยังคงท าอาหารใหเขา
์
้
้
็
็
และนองเรเชลกนไดอย่างเอรดอรอย
้
้
็
ิ
่
้
เขาจดจ าการปรงอาหารของพี่โจเอาไว เผื่อว่าในสักวันที่เขาโตพอที่จะ
ุ
ท าอาหารเองได เขาจะไดไม่ตองท าใหพี่โจล าบาก
้
้
้
้
้
่
์
เด็กหนุมค่อยๆเดินเขาไปใกลมากยิ่งขึ้น แม็กซิมัสเกาะขอบเคาน์เตอร ดวงตา
้
ของเขาเฝ้ามองแต่มือของโจเนสเพียงอย่างเดียว
้
้
้
ู
ชายหนุมหันไปพบเขากับเจาเด็กใฝร โจเนสกอดที่จะเอ็นดูไม่ได ตั้งแต่ที่เขา
่
้
่
็
กับท่านพ่อช่วยกันเลี้ยงแม็กซิมัสและเรเชลมา ปราสาทแห่งนี้กรายลอมไปดวย
้
็
้
ความสุข ความสดใสไรเดียงสาจากเด็กๆ
้
“ลองท าดูไหมล่ะ เดี๋ยวพี่สอน”
231

The byzantine babypigU


้
้
“..........”แม็กซิมัสไม่ไดตอบอะไรออกไป เขาท าเพียงแค่พยักหนารัวๆ แลว
้
ขยับเขาไปใกลพี่ชายของเขามากยิ่งขึ้น
้
้
็
ื
่
ี
้
่
แม็กซิมัส หรอที่ทุกคนในบานเรยกว่าแม็ก หมาปาชนชั้นอัลฟา เปนเด็กที่ชอบ
ู
่
้
่
เรยนรสิ่งใหม่ๆอยูเสมอ หนาตาของเด็กหนุมก็จัดว่าหล่อเหลาเอาการตั้งแต่เด็ก
้
ี
ี
ี

้
้
ี่
์
ดวงตาเรยวรที่เปยมไปดวยเสน่หบางอย่าง ทาใหโจเนสคิดว่า หากเจาแม็กโตมาคง
้
จะออกลายเจาชูอยูพอสมควร
้
้
่
้
่
ู
็
้
้
็
้
และเรเชล เด็กผูชายตัวนอยที่เปนโอเมกา รปรางบอบบาง เรยวแรงกนอย เร
ี่
็
ั
ี
้
ื
เชลมีอายุเพียงหกขวบป ก าลังพูดจาเจ้อยแจวน่ารกน่าชัง อีกทั้งเรเชลยังเปน
เด็กผูชายหนาหวาน มีแกมกลมๆที่ปองออกมาใหพอไดหยิก
้
่
้
้
้
้
“แม็กท าตามพี่นะ”
“ครบ”
ั
้
ี
้
้
็
้
ู
้
การไดลองท าอาหารคร้งแรกของแม็กซิมัสเปนไปไดดวยดี เขาเรยนรไดอย่าง
ั
้
่
็
้
็
รวดเรว แต่พอถึงเวลาที่ตองใชไฟ แม็กกไม่สามารถท าไดอยูดี เพราะเขายังคงเด็ก
้
เกนไปและตองคอยมีผูปกครองดูแลในเรองนี้
้
ิ
้
ื่
็
หลังจากที่โจเนสพาแม็กซิมัสท าอาหารเสรจสิ้น กน าอาหารที่ท ามาทั้งหมดไป
็
้
วางบนโตะ จากนั้นโจเนสก็เดินไปหาเด็กนอยอีกคนที่หอง เรเชลยังคงเปนเด็กตัว
็
๊
้
เล็กๆที่ตองคอยดูแลเอาใจใส่เปนอย่างดี
็
้

“เรเชล ไปกนขาวเรว”
้
ิ
็
้
้
้
ชายหนุมนั่งลงปลายเตียงของเด็กนอยที่ยังคงนอนหลับคุดคูอยูในมวนผาห่ม
้
่
่
โจเนสค่อยๆแกะกอนผาห่มออก ก่อนจะบีบแกมกลมอย่างหมั่นเขี้ยว
้
้
้
232

babypigU The Byzantine


“ตื่นไดแลวเรเชล เจาเด็กแกมปอง”
่
้
้
้
้
“หงึ พี่โจ...”
เรเชลอมลมจนแกมกลมพองขึ้น แลวค่อยๆยันตัวลุกขึ้นนั่งอย่างเชื่องชา ฝา
้
้
้
่
มือนอยๆยกขึ้นขยี้ตาอย่างเคยชินก่อนที่จะโดนโจเนสดุเอา เด็กนอยถึงไดลดมือลง
้
้
้
“นองอย่าขยี้ตาสิ”
้
“ฮอ...หนูลืม”
ื่
็
้
“ทีหลังอย่าท านะ ไปกนขาวกัน”โจเนสกางแขนออก เรเชลกคลานตัวไปหา
ิ
พี่ชายที่คอยเลี้ยงดู ก่อนจะถูกชายหนุมหนาตาหล่อเหลาอย่างโจเนสอุมขึ้นแนบอก
้
่
้
แลวพาไปยังโตะอาหาร
้
๊
่
้
์
ไม่น่าเชอว่าการที่มีเด็กๆอยูบานจะท าใหอารมณของเขานั้นเปลี่ยนไป จากที่
ื่
้
่
โจเนสเอาแต่นั่งหมกตัวท างานอยูในหองไปวันๆ ตอนนี้เขากตองแบ่งเวลาของตัวเอง
้
้
็
็
่
แทบจะทั้งหมดมาขลุกตัวอยูกับแม็กซิมัสและเรเชลแทน อาจจะเปนเพราะเด็กๆเขามี
ความราเรงสดใสและมีความคิดทใสซือบรสุทธ์ ทาใหสมองของโจเนสไม่ไดคิดอะไร
ี
ิ
ิ
่
้

ิ
่
่
้
มากมายเลยสักนิด
นอกเสียจากโจเนสจะคิดว่า เขาจะเลี้ยงดูและอบรมสั่งสอนเด็กๆ ใหมี
้
้
้
ี
ความคิดและทัศนคติต่อโลกใบน้ใหดีอย่างไร และจะตองไม่ตามใจมากเกนไปจน
ิ
เปนเหมือนคราวของวาเลนเซีย
็

ั
การเดินทางออกจากบานเกิดของเด็กนอยทั้งสองคนเปนคร้งแรกนั้น ท าให ้
้
็
้
์
ิ
ไคโรและฟโอน่าอารมณดีมากเปนพิเศษ ฟโอน่าเกาะขอบรถมาเพื่อชมความงามของ
็
้
ิ
233

The byzantine babypigU


๊
้
่
้
ี
้
ผืนปา เจาตุกตาตัวนอยช้ไปทางโนนทีทางนั้นทีอย่างตื่นตาตื่นใจ เพราะเจาตัวเล็กไม่
้
เคยแมแต่จะไดออกมาสูโลกภายนอก
่
้
้
วาเลนเซียตัดสินใจพาลูกของตนกลับไปยังบาน บาน...ที่มีครอบครวของเขา
้
้
ั
อาศัยอยูที่นั่น เมืองบาเซนติโนที่เขาไม่ไดกลับมาเยี่ยมเยียนมันอีกเลยหลังจากที่เขา
้
่
ั
้
้
ไดจากบานเมืองไปคร้งนั้น และเวลานี้มันก็เหมาะสมแลวที่เขาจะไดพาเด็กๆกลับไป
้
้
พบผูมีพระคุณอีกคนหนึ่ง ที่เปรยบเสมือนคุณตาของเด็กๆอีกคน
ี
้
ั
้
และคร้งนี้เปนไจโรที่เดินทางมากับวาเลนเซียดวย เจโรมเองกอยากจะตามมา
็
็
แต่ติดภารกจงานที่ไจโรเปนคนมอบหมายใหท าไว เลยไม่ไดตามเขากับลูกๆมา
้
ิ
้
็
้
ฟโอน่านั่งอยูบนตักของคนเปนพ่อคอยเอ่ยถามสิ่งใหม่ๆที่ตนไดพบเห็นมา
้
่
ิ
็
ตลอดทาง และไคโรที่นั่งเองอยูขางกับวาเลนเซีย แต่เจาตัวแสบนั้นไม่ไดเอ่ยถาม
่
้
้
้
อะไร นอกเสียจากตั้งใจมองธรรมชาตินอกรถมาอย่างเงียบๆ
้
การเดินทางไปยังเมืองบาเซนติโนโดยรถมานั้นใชเวลามากพอสมควร พวก
้
้
้
้
็
ิ่
้
์
เขาเดินทางออกมาจากไบแซนไทนตั้งแต่เชามืด และเวลานี้กเรมที่จะคลอยบ่ายแลว
อีกไม่นานกคงจะถึงที่หมาย อาจจะเปนช่วงเย็นๆหรอไม่ก็คงมืดค ่า
็
็
ื
ิ่
ื
้
“ท่านแม่ เราจะถึงเมื่อไหร”ไคโรหันหนามาถามพรอมกับดวงตาที่เรมปรอ
้
่
ปรอยลงคลายจะปด วาเลนเซียจึงจัดท่าทางใหเด็กหนุมไดนอนหลับอย่างสบายตัว
้
่
ิ
้
้
“คงจะค ่าๆนูนแหละ ลูกพักผ่อนเถอะนะจะ”
่
๊
้
้
้
่
ฝามือเล็กจับศีรษะกลมมาวางไวบนตัก แลวเหยียดตัวของเด็กนอยออกไป
้
้
ดานขาง ก่อนจะค่อยๆฮัมเสียงเพลงคลอเบาๆเพื่อกล่อมเด็กนอย และนั่นกท าใหฟโอ
้
ิ
้
็
น่าเรมง่วงนอนดวยเช่นกัน –ไจโรประคองเจาตัวเล็กเอาไว ฟโอน่านอนซุกไปกับอก
้
ิ
้
้
ิ่
อุนๆของคนเปนพ่อและหลับใหลไปในที่สุด
็
่
234

babypigU The Byzantine


์
้
้
้
้
และแลวรถมาจากเมืองไบแซนไทนกไดหยุดลงหนาปราสาทแห่งหนึ่ง ไจโรอุม
็
้
เด็กนอยทั้งสองคนเอาไวแลวเดินตามวาเลนเซียออกมาอย่างเงียบๆ
้
้
้
้
้
้
้
โดยปกติแลวการที่คนภายนอกจะเขาไปในปราสาท จะตองเขาไปในทางเขา
ี
วงกตของที่นี่ แต่เพราะวาเลนเซียเองกเปรยบเสมือนเจาของปราสาท เพราะเติบโต
้
็
และอยูที่นี่มานานมากพอที่จะพาครอบครวเขาไปโดยไม่ตองฝาด่านเขาวงกต
้
ั
้
่
่
้
็
้
้
้
ื
้
ู
แทจรงแลวมันกแค่กลไกหนึ่งที่ถูกติดตั้งเอาไวไม่ใหคนนอกหรอศัตรเขาจู่โจม
ิ
์
้
่
่
ไดโดยง่าย วาเลนเซียดึงคันโยกที่ซ่อนอยูในพุมหญา มันมีรปลักษณเปนกงไมเลยไม่
้
้
็
ิ่
ู
้
มีใครไดทันสังเกตเห็นเพราะความกลมกลืนของมัน –ช่องทางแคบๆของเขาวงกตถูก
็
ื
เปลี่ยนไปเปนทางเดินที่มีหินแทรกไปกับพ้นหญา
้
พวกเขาเดินเขาไปดานในกันอย่างเงียบๆเพราะเกรงว่าจะท าใหเด็กนอยทั้ง
้
้
้
้
สองคนที่อยูในออมกอดของคนเปนพ่อตื่นขึ้น การมาของวาเลนเซียไม่มีใครรบร ้ ู
ั
็
่
้
ทั้งสิ้นนอกเสียจาก ท่านวันเดอมารหรอท่านพ่อของเขา เพราะท่านสามารถล่วงร ้ ู
ื
์
้
อนาคตได
้
ิ
“ค...คุณหนู!”สาวใชที่เคยดูแลวาเลนเซียเมื่อหลายปก่อน ยกมือขึ้นปดปาก
ี
ของตัวเองเอาไวแลวเอ่ยอย่างตกใจ
้
้
“ชู่ว! อย่าเสียงดังไปฟาล่าห เด็กๆนอนหลับกันอยู”
์
่
สาวใชท าเพียงแค่เกบความดีใจเอาไวแลวพาวาคุณหนูที่เธอเคยดูแลมาโดย
็
้
้
้
้
ตลอดไปยังหองนอนเดิม ที่นายท่านเอ่ยบอกใหท าความสะอาดล่วงหนาเอาไว ้
้
้
้
แทจรงแลวกเพราะคุณหนูของเธอกลับมานี่เอง
ิ
้
็
235

The byzantine babypigU


วาเลนเซียมองไปรอบๆหองเก่าที่เคยอยูของตนเองแลวกอดยิ้มออกมาไม่ได ้
้
่
้
็
้
ิ
ทุกอย่างที่นี่ยังคงเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน น่าเสียดายที่เขาไม่ไดพาฮวโกกลับมา
้
็

ดวยเพราะมันกาลังไม่สบาย แต่รักษาอีกไม่นานกคงจะหาย
้
้
ี
“วาเลนเซีย เธอมานอนไดแลว วันน้เธอเหนื่อยมามากแลวนะ”ไจโรเอ่ยบอก
้
้
้
ภรรยาในขณะทเขากาลังกล่อมไคโรใหนอนหลับไปอีกคร้งหลังจากที่สะดุงตื่นขึ้นมา

้
ี่
ั
๊
“แปบนึงนะ ขอนั่งดูตรงนี้อีกสักพัก”
้
็
ี
ิ
้
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปนั่งเปนเพื่อน”ไจโรกาวเทาออกไปจากบรเวณเตียงอย่างเงยบๆ
้
ั
้
แลวเดินไปหาวาเลนเซียที่นั่งอยูหนาระเบียงรบลมเย็นอยูเพียงคนเดียว
่
่

้
้
หมาปาหนุมลากเกาอี้มานั่งขางกันกับวาเลนเซีย ลมเย็นๆที่กาลังพัดผ่านอยู ่
่
่
้
้
ู
ตอนนี้มันท าใหผ่อนคลายไดมากเลยทีเดียว น่าแปลกที่ไจโรไม่รสึกเหน็ดเหนื่อยกับ
้
การเดินทางคร้งนี้เท่าไหรนัก คงจะเปนเพราะเขาไดมากับคนที่เขารกถึงสามคน
ั
่
็
้
ั
้
“ไดกลับบานสักทีนะ”
้
“อื้อ..เราคิดถึงทุกคนที่นี่มากๆเลย”
้
ู
้
ั
“พี่รมาว่า ท่านรบเลี้ยงหมาปาที่หายไปจากทะเบียนของเราครานั้นเอาไว เห็น
่
ว่าเปนลูกของหมาปาที่ตายไป”
็
่
้
“โอ ถาอย่างนั้นเราคงไดเจอเขาวันพรงนี้สินะ”
้
้
ุ่
“น่าจะเปนอย่างนั้นนะ”
็
ั
วาเลนเซียอยากเห็นพวกเด็กเสียแลว คงจะน่ารกน่าชังกันจนพี่โจตองคอย
้
้
็
ตามใจแน่ๆ ยิ่งวาเลนเซียนึกถึงเรองราวในอดีตที่เปนความทรงจ าดีๆของเขาในตอน
ื่
ที่อยูที่นี่ กท าใหแอบคิดถึงพี่โจไปไม่นอยเลยเชยว
ี
้
้
่
็
236

babypigU The Byzantine


้
ทั้งคูนั่งอยูระเบียงไดไม่นานกกลับเขาไปนอนกับลูกๆในที่สุด เพราะความ
้
่
่
็
้
้
เหนื่อยลาและอ่อนเพลียจากการเดินทางจึงท าใหวาเลนเซียกับไจโรนอนหลับไป
็
อย่างรวดเรว

วันรงขึ้น วาเลนเซียรบตื่นตั้งแต่เชาเพื่อทจะแอบเขาไปปลุกพี่โจเนสใหตกอก
้
ุ่
ี่
้
้
ี
็
้
ี่
ตกใจและไม่เชอว่าเขาจะมาอยูที่นได เขาไม่รว่าจะท าส าเรจไหมเพราะปกติท่านพ ี่
ื่
้
ู
่
เปนคนตื่นเชาอยูเสมอ แผนการของวาเลนเซียอาจไม่ส าเรจแถมอาจจะถูกจับไดเลย
้
็
็
้
่
้
ดวยซ ้าไป
้
มือเล็กของวาเลนเซียดึงผาห่มที่ปกคลุมรางของพี่ชายออกก่อนจะกระโดดทับ
่
์
่
้
่
้
่
ลงไปจนอีกฝายสะดุงตื่น โจเนสเบิกตากวางเมื่อเห็นกลุมผมสีบลอนดทองและราง
เล็กๆที่กาลังทับตัวของเขาเอาไวอยู ่
้

้
“ท่านพี่ นองเอง”
“วาเลนเซียเหรอ!”
้
ั
้
ตาของโจเนสเบิกกวางเขามองใบหนาที่แสนคิดถึงของนองชายสุดที่รก เขา
้
กอดรางบอบบางเอาไวแน่นพลางลูบหัวของนองดวยความเอ็นดูที่ยังไม่เคย
้
้
่
้
เปลี่ยนแปลง
้
ิ
“นองคิดถึงท่านพี่เหลือเกน”
้
“ท ามาเปนพูดจาออดออน ทีตอนหนีออกจากบานไม่เห็นจะคิดถึงพี่”
็
้
้
เขาผละกอดก่อนจะดันตัวลุกขึ้นนั่งดีๆ วาเลนเซียยิ้มแหงเหมือนคนพึ่งนึกได ้
่
แน่นอนว่าในตอนนั้นเขาไม่ไดนึกถึงอะไรเลย พอมาคิดไดอีกทีวาเลนเซียก็เรรอนอยู ่
้
่
้
่
้
ในปาเสียแลว
237

The byzantine babypigU


็
ื่
้
้
้
“อย่าไปพูดถึงเรองเก่าๆไดไหมเล่า นองกกลับมาแลวนี่ไง”
้
้
“แลวมาไดยังไงเนี่ย ท าไมไม่ส่งข่าวมาบอกพี่ก่อน”
้
“กนองอยากใหตกใจไง”
้
็
้
วาเลนเซียยิ้มหวาน โจเนสอดไม่ไดที่จะยื่นมือไปหยิกแกมนิ่มอย่างเอ็นดู
้
้
ี
ิ
พลางลุกขึ้นยืนเตรยมที่จะออกไปปลุกเด็กๆและท าอาหารใหนองทั้งสองกน
้
ั
“ท่านพ่อรบเลี้ยงดูลูกหมาปาอยูสองคน นองอยากไปเจอพวกเขาพรอมพี่
่
้
่
้
ไหม”
้
“นองอยาก...แต่ว่านองตองไปดูแลลูกก่อน”
้
้
้
้
“นี่...นองมีหลานแลวเหรอ”
้
้
โจเนสตองตกใจอีกคร้งเมื่อพึ่งไดรว่าตนเองกาลังมีหลาน วาเลนเซียจากไป
้

ู
ั
้
ี
ี่
ไม่กปกไดพาหลานกลับมาหากันเสียแลว
็
้
้
้
้
“ใช่แลวท่านพี่ ยังไงเดี๋ยวนองไปดูแลลูกก่อน แลวจะลงไปท าอาหารช่วย”
“งั้นค่อยลงไปเจอกันขางล่างแลวกัน”
้
้
วาเลนเซียเดินกลับมาที่หองนอนของตนเอง พอมาถึงเขากเห็นเด็กๆและไจโร
้
็
์
ิ
กาลังเล่นน้ากันอยูในอ่างถัดออกไปไม่ไกล เสียงหัวเราะคิกคักอารมณดีของฟโอน่า
่


่
้
และไคโรท าใหหัวใจของเขามันฟูฟอง
“อาบน ้ากันเสรจรยังลูก”
ึ
็
“ท่านแม่มาแลว!”
้
็
พอไดยินเสียงของคนเปนแม่ หนูนอยที่หนาคลายตุกตายืนกอดคอคนเปนพ่อ
๊
็
้
้
้
้
กหันมายิ้มแฉ่ง เช่นเดียวกับไคโรที่ส่งยิ้มมาใหเขา
็
้
238

babypigU The Byzantine


้
่
้
้
วาเลนเซียเดินไปหยิบผาเชดตัวสีขาวสะอาดมาห่อรางนอยๆของเจาตัวเล็ก
็
้
่
้
้
่
้
อุมออกมาจากอ่างและส่งผาเช็ดตัวใหกับไจโรซึ่งน าไปห่อรางของหนุมนอยไคโร
้
้
ี
้
้
เอาไว จากนั้นก็จับสองพี่นองมาแต่งตัวใหเรยบรอยพรอมลงไปดานล่าง
้
้

้
ื่
็
ไม่น่าเชอเลยว่าแม็กซิมัสไม่ไดพี่เพียงพี่โจเนสคนเดียวเท่านั้นที่เปนพี่ชาย
้
เปนลูกของท่านพ่อ วันน้เขาไดรบรความจรงเพิ่มอีกหนึ่งอย่าง คือเขามีพี่อีกคนหนึ่ง
ี
ู
ิ
ั
้
็
็
่
้
้
้
และอยูดีๆแม็กซิมัสกกลายเปนคุณนา ถึงแมว่าอายุของเขานั้นไม่ไดห่างกันกับไคโร
็
และฟโอน่ามากเท่าไหรกตาม
็
่
ิ
เด็กหนุมไม่เคยรสึกอย่างนี้มาก่อนเมื่อเผลอจองมองเจาเด็กตัวเล็กๆ ผิวขาว
้
้
้
่
ู

สว่างกับเสนผมหยิกฟูสีน ้าตาลเขม กาลังพูดคุยเจ้อยแจวตามประสากับเรเชลที่เปน
็
้
้
้
ื
้
โอเมกาดวยกัน กลิ่นหอมอ่อนๆคลายกลิ่นของน ้านมท าใหแม็กซิมัสยังคงจับจองคน
้
้
้
้
็
้
่
็
เปนนอง ทว่ายามที่เจาผมหยิกมองมาเด็กหนุมก็เปนคนหลบดวงตาเปล่งประกาย
้
นั่นเสียเอง
ึ
่
ิ
ิ
แมกซมัสไมเข้าใจตัวเองเลยสักนด ว่าเหตุใดเขาถงต้องคอยแอบมองฟโอน่า
ิ
็
ด้วย
่
้
สักพักแม็กซิมัสกตองละสายตาออกมาจากฟโอน่า เมื่อฝามือเล็กๆของไคโร
็
ิ
กาลังสะกิดไหล่ของเขาอยู ไคโรเปนนองของเขาอยูสามป แต่เด็กคนนี้กลับดูแตกต่าง
็

่
ี
่
้
ไปจากเด็กทั่วๆไป
“ไปเล่นน้ากันไหม ท่านลุงบอกว่าที่นี่มีน ้าตก”

239

The byzantine babypigU


้
แม็กซิมัสพยักหนาขึ้นลง เพราะพี่โจเปนคนบอกใหเขาคอยดูแลนองๆ
็
้
้
็

็
เนื่องจากเปนพี่โตสุด และกคงไม่เหนือบ่ากว่าแรงหากจะพาไคโรออกไปเล่นน้า โดย
้
้
ที่แม็กซิมัสจะตองไปขออนุญาตพี่โจและพี่วาเลนเซียใหนองๆก่อน
้
้
้
“แต่เราตองไปขออนุญาตผูใหญ่ก่อน”
็
้
“ขอท าไมเล่า ไปเล่นกันเลยกไดนี่นา”
้
่
่
้
้
ไคโรหนามุยอย่างไม่ชอบใจ เขาไม่เคยตองเอ่ยถามใครก่อนเพราะอยูที่บาน
้
้
ของเขานั้น ท่านพ่อกับท่านแม่ใหเขาท าทุกอย่างไดอย่างอิสระ
“ไม่ได พี่ตองไปขอพี่โจกับพวาเลนเซียก่อน”
้
้
ี่
้
็
“อื้อ กได”
้
พอไคโรยอมเชอฟงแลว แม็กซิมัสจึงจูงแขนนองชายไปหาผูใหญ่อยูใน
ั
ื่
่
้
้
้
ปราสาท เสียงเดินของพวกเขาดังกองเปนเสียงสะทอนใหไดยิน ปราสาทของที่นี่
้
้
็
้
้
้
ใหญโตและมีหองหับอยูมากมายการที่พวกเขาทั้งสองคนจะเดินเขาไปในโถง
่
่
่
้
็
้
้
หองนั่งเล่นได กตองใชเวลาอยูพอสมควร
้
แม็กซิมัสจูงแขนไคโรเขาไปหาโจเนสที่กาลังนั่งพูดคุยอยูกับวาเลนเซีย เขาเอ่ย
้
่

้
เรยกพี่โจเบาๆเพื่อไม่ใหเปนการแทรกบทสนทนา เมื่อทุกคนใหความสนใจเด็กหนุม
็
้
ี
่
แม็กซิมัสจึงเรมเอ่ยปากขออนุญาตใหไคโร
้
ิ่
้
“พี่โจ ไคโรอยากไปเล่นน้าตก แม็กพานองไปไดไหม”
้

โจเนสหันไปมองวาเลนเซียกับสามีที่นั่งอยูขางกัน แต่ท่าทางของไจโรนั้นไม่ได ้
้
่
้
ิ่
้
ดีอย่างที่คาดเอาไว เพราะคิ้วเขมเรมขมวดแน่น และดวงตาที่เรมดุดัน วาเลนเซีย
ิ่
เลื่อนมือไปกุมฝามือหนาเอาไวก่อนที่จะเปนคนเอ่ยขึ้นมาเสียเอง
้
็
่
้
้
“ไปไดจะ แต่ตองใหผูใหญไปดวย”
้
้
้
่
้
240

babypigU The Byzantine


้
้
้
้
“งั้นฟาล่าห ไปเตรยมเสื้อผาใหเด็กๆแลวตามไปดวยเลยแลวกัน”โจเนสเอ่ยบ
้
์
ี
อกกับสาวใช เธอโคงตัวลงอย่างอ่อนนอมก่อนจะค่อยๆเดินหายไปดานบน
้
้
้
้
้
ิ
้
ั
“แม็กพาเรเชลกับฟโอน่าไปดวยไดไหมครบ”
ิ
็
้
็
่
วาเลนเซียไม่เห็นดวยเท่าไหรนัก เพราะฟโอน่ายังว่ายน ้าไม่เปนและนั่นน่าเปน
ห่วงยิ่งกว่าเขาจะปล่อยไคโรไปเสียอีก
“นองเอาอย่างนี้ไหม พี่ว่าเรากพาเด็กๆไปเลยจะดีกว่า”โจเนสเสนอความเห็น
็
้
้
และมันกท าใหไจโรและวาเลนเซียเห็นดวย
็
้
็
้
้
“นองก็ว่ามันตองเปนแบบนั้น”
“แม็ก งั้นรอสักประเดี๋ยว พี่จะพาไปดีกว่า”
้
้
้
้
“แต่มันกไม่ไดไกลจากบานเรา ใหแม็กพานองล่วงหนาไปก่อนกไดนะครบ”
็
้
็
้
ั
แม็กซิมัสว่า
้
้
“ไม่ไดหรอก รอไปพรอมกันดีกว่า”ไจโรว่าแต่สายตาของเขามองไปยังลูกชาย
หัวแกวหัวแหวน ไคโรไม่ใช่เด็กเรยบรอยเชอฟงค าสั่งของผูใหญเหมือนอย่างแม็ก
้
่
้
ื่
ั
้
ี
้
ซิมัส เขารดีว่าลูกชายของเขานั้นดื้อดึงแค่ไหน
ู
และแลวพวกเขาทุกคนก็มาถึงยังน ้าตกที่อยูไม่ไกลจากตัวปราสาท แม็กซิมัส
่
้
ิ
้
็
้
่
ยังคงมองตามเด็กนอยที่อยูในออมแขนของพี่วาเลนเซีย ฟโอน่าเองกมองมาที่เขา
อย่างฉงนใจ
็
้
ิ
จนกระทั่งฟโอน่าถูกคนเปนแม่วางลงบนพื้นดิน จึงค่อยๆเดินเขาไปหาพี่ชาย
้
็
้
ู
้
่
ี่
คนโตที่พึ่งไดรจัก ดวงตากลมโตชอนตามองอีกฝาย ก่อนทจะคลี่ยิ้มนอยๆใหคนเปน
้
้
พี่
241

The byzantine babypigU


“ไปเล่นกับเคาไหม”เสียงเล็กแหลมท าใหดวงตาที่เสมองไปทางอื่นของแม็ก
้
้
้
ี่
ซิมัสกลับมาใหความสนใจมันอีกคร้ง เขามองรอยยิ้มหวานของนองตัวเล็กก่อนทจะ
้
ั
้
้
หลุดยิ้มออกมาพลางพยักหนาและเดินตามนองลงไปในน ้าที่ไม่ไดลึกมากนัก
้
ิ
น้อง..น่ารักจัง-แมกซมัส
็
้
่
้
้
ิ
ฟโอน่านั่งลงไปในน ้าที่ตื้นเขิน นั่งอยูบนโขดหินแลวใชเทาแกว่งไปในน้า ก่อน

ี
ิ
็
จะกวักมือเรยกแม็กซิมัสที่เดินตามหลังมา เพราะว่าฟโอน่าว่ายน ้าไม่เปนเขาเลยหาที่

็
่
นั่งดูไคโรที่กาลังแหวกว่ายอยูในบรเวณน ้าลึกกับท่านพ่อไจโร ส่วนพี่เรเชลกอยูบน
่
ิ
หลังของท่านลุงที่เดียวกันกับไคโร
่
“ไม่ไปเล่นกับไคโรเหรอ”แม็กซิมัสเอ่ยถามคนเปนนองเมื่อเห็นว่าอีกฝายเอา
้
็
แต่นั่งมองอยูเงยบๆ
ี
่
“หงึ ไคโรไม่ชอบเล่นกับเคา”
้
“ท าไมล่ะ”
ั
้
้
ั
้
ื
้
“งม...ไคโรบอกเคาไม่น่ารก เคาชอบท าตาม ไคโรไม่รกเลยไม่เล่นดวย”เจาตัว
็
้
็
ิ
ื่
เล็กหนาหงิกงอเมื่อพูดถึงเรองนี้ ฟโอน่ากแค่อยากมีเพื่อนเล่นเฉยๆแต่ไคโรกไม่เล่น
้
ดวย ชอบหนีไปเล่นสนุกๆคนเดียวทุกที
“งั้นมาเล่นกับพี่กได เดี๋ยวพี่เล่นเปนเพื่อน”แม็กซิมัสว่าพลางเอื้อมมือไปจ้ม
ิ
็
็
้
แกมของนอง เพราะในยามที่เขามอง เขากสงสัยว่ามันจะนุมมากสักแค่ไหนกัน
้
้
็
่
้
ตอนนี้เขากไดค าตอบแลวล่ะ
้
็
ี่
้
“จ้มคุณแกมเคาท าไม น!”
้
ิ
242

babypigU The Byzantine


็
นิ้วช้เล็กๆจ้มลงไปบนแกมของคนเปนพี่เพื่อจะเอาคืน แม็กซิมัสเองกเผลอ
ี
ิ
้
็
้
หลุดยิ้มออกมาก่อนจะยื่นมือออกไปตรงหนาของเจาตัวเล็ก ฟโอน่ามองมือของแม็ก
้
ิ
ซิมัสอยูสักพักก่อนจะยื่นไปจับแลวลุกขึ้นยืน
่
้
้
้
“เดี๋ยวพี่พาไปเล่นตรงนูน มันมีปลาดวยแหละ”
ิ
้
“จรงเหรอ! แม็กพาเคาไปตอนน้เลยนะ”
ี
ิ
้
้
วาเลนเซียที่นั่งมองเด็กๆคุยกันเลยไดแต่อมยิ้ม เห็นท่าว่าฟโอน่าคงจะไดเพื่อน
้
เล่นเสียแลวล่ะนะ
้
“อย่าพานองไปเล่นน้าลึกนะแม็ก”

ั
“ครบพี่วาเลนเซีย”
ิ
้
้
้
้
เด็กหนุมรบปากแลวจับมือนองพลางออกแรงดึงเล็กนอยเพื่อใหฟโอน่าเดิน
ั
่
ตามมา แม็กซิมัสเดินบนหินอย่าระมัดระวังพลางหันไปมองคนนองอีกคร้งว่าเดิน
ั
้
ื
ิ
้
ขามมาไดหรอไม่ เขารออย่างใจเย็นจนกระทั่งฟโอน่าเดินมาเหยียบแผ่นหินเดียวกัน
้
แลวจึงพากันเดินไปต่อ
้
ั่
ฝงทางของไคโรและเรเชล เด็กหนุมมองคนตัวเล็กแต่เปนพี่ว่ายน ้ากลับไป
็
่
้
้
กลับมา เขาไม่นึกว่าจะมีใครว่ายน ้าไดเก่งกว่าเขา แลวท าไมท่านพ่อถึงเอาแต่เอ่ย
ชมเรเชลอยูได ้
่
เขามุดลงไปในน้าแลวด าน ้าอยูดานล่าง ดวงตากลมโตเพ่งมองไปยังขาของเร
่

้
้
่
่
เชลที่กาลังลอยตัวอยู ไคโรค่อยๆเคลื่อนตัวไปหวังจะแกลงหลอกดึงขาอีกฝาย
้

ความคิดอันแสนสนุกภายในหัวของเขาผุดขึ้นมามากมาย แต่หารไม่ว่าธารน้าแห่งนี้

ู
้
่
้
มันใสสะอาดมากพอที่จะเห็นรางของเด็กชายวัยหาขวบก าลังด าน ้ามาทางนี้
243

The byzantine babypigU


้
ี่
เรเชลมองไคโรอย่างสงสัย ก่อนทจะสูดลมหายใจเขาไปในปอดแลวด าน ้าลง
้
ี
ไปดานล่าง พอดีทันปะทะกัน ศีรษะของทั้งคูชนกันเขาอย่างจังจนตองรบถบแรงส่ง
่
้
้
้
ี
ิ
ตัวเองขึ้นไปบนผวน ้า
๊
“โอย!”
้
้
ไคโรโผล่ขึ้นมาจากใตน ้าพลางมองไปที่ตัวตนเหตุตาขวาง เรเชลเอ่ยขอโทษอีก
้
้
่
็
่
ฝายแต่ไคโรกยังใชสายตาแข็งกราวมองมาอยูอย่างนั้น
ี
เรเชลไมได้ตั้งใจเสยหน่อย
่
“นี่ ไคโรพี่ขอโทษจรงๆนะ”
ิ
็
“เราไม่คุยกับเธอ เธอท าเราเจบ”ไคโรว่าพลางว่ายน ้าหนีไปทางอื่น และสาย
้

ิ
่
่
็
ของเขากหยุดอยูที่รางของฟโอน่าที่กาลังนั่งอยูบนหิน ก าลังกมมองดูอะไรบางอย่าง
่
กับแม็กซิมัส
้
ื่
เขาว่ายน ้าไปหาอีกฝายจนกระทั่งน ้ามันเรมตื้นขึ้นเรอยๆ จึงเดินบนหินกาว
ิ่
่
ขามไปหาทั้งสองคนแทน
้

“ไคโรไม่เล่นน้าแลวเหรอ”ฟโอน่าเอ่ยถามเมื่อเงยหนาขึ้นมาเห็นพี่ชายของ
้
้
ิ
ตนเองพอดิบพอดี
“ท าอะไร”
“ดูคุณปลาไง แม็กพาเคามาดูคุณปลา”
้
้

“ไม่เห็นน่าสนุกตรงไหนเลย”ไคโรส่ายหนาแลวเดินกลับไปเล่นน้าตามเดิม
้
้
เรเชลที่ว่ายน ้าตามไคโรไปหวังจะมาเอ่ยขอโทษใหอีกฝายหายโกรธแต่กคงไม่
่
็
็
้
ส าเรจ เพราะพอไคโรเห็นเขา คนนองกว่ายน ้าหลบไป เรเชลจึงตัดสินใจที่จะนั่งดูปลา
็
้
กับพี่ชายและนองฟโอน่าจะดีกว่า
ิ
244

babypigU The Byzantine



Special
Met again







้
็
ู
้
ู
มีสิ่งหนึ่งที่เขารแต่อีกฝายไม่เคยร มันน่าอึดอัดดีเหมือนกันที่ตองเกบความลับ
่
้
่
้
่
เอาไว จนกว่าจะถึงวันที่อีกฝายเติบโตขึ้นอย่างเต็มที่ แม็กซิมัสพบคูโซลเมทของ
ี
็
ี
้
ตนเองแลวตั้งแต่ตอนที่เขาอายุครบ18ป จนขณะน้เขากอายุ22ปเขาใหแลว
้
้
ี
้
่
่
็
ิ
์
กลายเปนหมาปาที่โตเต็มวัย และอยูในช่วงวัยเจรญพันธุ ทว่าโซลเมทของเขา
ั
ยังไม่รบรถึงการมีอยูของคู่โชคชะตา ฟโอน่า...โอเมกาตัวเล็กที่แม็กซิมัสเฝ้ามองเธอ
ิ
่
้
ู
้
้
่
้

ู
็
้
ตั้งแตยังเดก มีกลิ่นประจากายหอมอ่อนๆของน ้านม นั่นเลยท าใหแม็กซิมัสไดรว่าเธอ
่
ั
่
ั
้
ั
่
คนนั้นคือคูโชคชะตา เพราะวาเขาไดรบกลิ่นน้นอยางชดเจน
้
พวกเขาไม่ไดเจอกันมาสักพักแลว หลังจากที่แม็กซิมัสมีอายุครบ18ป เราก ็
้
ี
่
้
้
ไม่ไดเจอกันอีกเลย เพราะการเดินทางไปมาหาสูที่แสนล าบาก แม็กซิมัสจึงไดแต่เฝ้า
๊
้
้
ั
ถวิลหาเด็กนอยหนาตาน่ารกราวกับตุกตา ดวงตากลมโตที่มีประกายแวววาว ผม
ึ
หยิกหยักศกสีน ้าตาลเขม ผิวกายขาวนวลเนียนไม่ต่างจากน ้านม แม็กซิมัสคดถงฟโอ
้
ิ
ิ
นาอยูเสมอ
่
่
้
ิ
และแลวโชคชะตาก็เขาขางเขา เมื่อพี่วาเลนเซียไดเอ่ยเชญชวนพวกเรา
้
้
้
้
่
้
็
สองพี่นองใหไปรวมพิธไหวจันทรา ซึ่งเปนพิธของพวกเราชาวหมาปา แมนว่าเขา
่
้
ี
ี
้
และเรเชลจะถูกเลี้ยงดูและเรยนรวัฒนธรรมของชาวแวมไพรมา แต่ชาติกาเนิดของ
ู
้

์
ี
พวกเขากยังคงเปนหมาปาอยูดี
็
่
็
่
้
“ท่านพี่ เราถึงกันแลว”น ้าเสียงทุมหวานของเรเชลเรยกใหสติของแม็กซิมัสก
้
้
ี
ิ
้
็
ลับมา ยิ่งเขาอยูใกลกับฟโอน่ามากเท่าไหร กดูเหมือนว่ากลิ่นหอมๆนี้จะยิ่งชัดเจน
่
่
มากขึ้นเท่านั้น
245

The byzantine babypigU


ประตูรถมาถูกเปดออก ก่อนที่เรเชลจะเปนฝายเดินออกไปพลางหันกลับมา
ิ
่
็
้
็
้
ี
้
กวักมือเรยกเขาดวยรอยยิ้ม ตั้งแต่ที่เรเชลเติบโตขึ้นมา นองชายของเขากดูน่ารกไม่
ั
ู
้
้
ั
ี
้
แพใคร คิ้วคมสวย จมูกโด่งร้น ใบหนาเรยวไดรป ผิวสีน ้าผึ้งที่ดูสวยงามเหมาะสมกับ
็
้
หนาตาของเจาตัว และเรเชลกยังไม่พบโซลเมทของตัวเอง ทว่าภายในใจของเขากลับ
้
้
นึกดีใจที่นองยังไม่เจอมากเสียกว่า
ั
้
“ยินดีตอนรบนะ เรเชล แม็ก”
้
็
พี่วาเลนเซียเปนคนออกมาตอนรบเราพรอมกับเจาเด็กผมหยิกที่ยืนอยู่เคียง
ั
้
้
้
ั
ี่
ี
้
ิ
ขางกัน ในคร้งก่อนทพวกเขาเจอกันล่าสุด ฟโอน่าเรยกเขาว่าท่านนา แต่กลับกันเจา
้
้
ื
ื่
ี
ไคโรเรยกเขาเพียงแค่ชออย่างเดียว แต่แม็กซิมัสไม่ไดถอสาอะไรไคโร เพราะเราต่าง
็
้
ไม่ไดอายุห่างกันมาก อีกทั้งยังเปนเพื่อนเล่นมาดวยกันตั้งแต่เด็ก
้
ั
“พี่วาเลนเซีย สบายดีนะครบ”
“สบายดีจะ เขาไปขางในกันดีกว่า จะไดพักผ่อนใหหายเหนื่อย”
้
้
้
้
้

คนเปนพี่เดินน านองๆเขาไปดานในปราสาท ช่วงนี้คนงานในปราสาทกาลัง
้
้
็
้
วุนๆกับการเตรยมงานในวันไหวจันทรา นั่นเลยท าใหไม่ค่อยมีใครอยูในปราสาท
้
่
่
้
ี
นอกเสียจากพวกเขาเท่านั้น
้
ิ
“ฟโอน่า ลูกพาพี่ๆไปที่หองพัก เดี๋ยวแม่จะไปจัดเตรยมอาหาร”
ี
ิ
“ครบท่านแม่”ฟโอน่าตอบรบ แลวเดินน าพวกเขาขึ้นไปดานบน
้
ั
้
ั
้
บันไดวนหลายขั้นท าเอาแม็กซิมัสถึงกับเหนื่อยหอบ แมว่าที่บาเซนติโนจะมี
็
บันไดวนแบบนี้แต่กไม่ไดสูงมากเสียจนหอบหายใจอย่างแรง อีกทั้งโดยปกติกไม่มี
้
็
ใครเดินขึ้นบันไดนอกเสียจากเขาและเรเชล เพราะคนอื่นๆเปนแวมไพรเลยใชพลังใน
์
้
็
้
การกลับไปที่หองชั้นบนแทน
ิ
้
็
้
้
“นี่เปนหองของท่านนาเรเชล และตรงขามเปนหองของท่านนา”ฟโอน่ามองมา
็
้
้
้
้
ู
ที่เขาอย่างตองการจะสื่อสาร แต่ทว่าความรสึกที่เหมือนโดนกระแสไฟฟ้าแล่นผ่าน
่
รางกาย และแรงกระตุนบางอย่างท าใหฟโอน่าถึงกับยืนนิ่งอยูกับท ี่
้
ิ
่
้
246

babypigU The Byzantine


“เปนอะไรหรอเปล่าฟโอน่า”เรเชลแตะบ่าของคนนองเพื่อเรยกสติ เมื่อเห็นว่า
็
ี
ิ
ื
้
่

ี
้
อีกฝายเงยบไป จนกระทั่งเขาเห็นว่าพี่ชายของเขากาลังสบดวงตากับฟโอน่าดวย
ิ
้
ความรสึกบางอย่าง จึงท าใหเรเชลเดินถอยหลังเขาหองไปอย่างเงยบๆ
ี
้
ู
้
้
่
ิ
่
่
์
็
นัยนตาทั้งสองคูสบมองกันอยูอย่างนั้นสักพัก ก่อนที่ฟโอน่าจะเปนฝายเดิน
ี
ิ
ถอยหลังออกมาหนึ่งกาวพลางเมมรมฝปากแน่น
้
้
ิ
่
ี
็
ี
่
่
ใครจะไปคาดคด วาพออายุครบ18ปพอดเม่อไมก่วันกอน ฟโอนากจะเจอคู ่
่
ื
ิ
ี
ี
โชคชะตาของตัวเองเสยแล้ว
“ท่านนาร...”
้
้
ู
“อืม”
่
แม็กซิมัสหยัดรอยยิ้มขึ้นมุมปาก ฝามือหนาค่อยๆเคลื่อนตัวไปวางลงบน
ศีรษะกลมออกแรงขยี้เบาๆดวยความเอ็นดู
้
้
“หลานตองท าอย่างไรต่อ”
้
ู
ิ
้
ิ
ี
คนตัวเล็กกัดรมฝปากตัวเองอย่างประหม่า ฟโอน่าไม่รเลยว่าจะตองท าอะไร
้
ี
้
้
ู
ต่อไปเมื่อรว่าตัวเองไดพบเจอคนที่เปนดั่งคู่ชวิต เหมือนอย่างที่ท่านแม่ไดครองคู่อยู ่
็
กับท่านพ่อทั้งสองคน
็
ิ
ื
้
้
้
หรอบางที่ฟโอน่าตองแต่งงานกับท่านนา ไม่กคงตอง...มีลูกๆเหมือนที่ท่านแม่
มี
้
้
แกมนุมนิ่มขึ้นสีระเรอเมื่อคิดไปถึงภาพของตัวเองที่กาลังเขาพิธแต่งงาน

ี
ื่
่
้
้
็
จากนั้นก...เขาหอดวยกันไปจนถึงตอนเชา เขายกนิ้วขึ้นมากัดอย่างขลาดเขิน
้
“คิดอะไรของเธอ”
้
“เห..ป..เปล่า หลานไม่ไดคิดอะไรเสียหน่อย”
ี
้
้
้
็
้
“ฮ่ะๆ ก่อนอื่นเลย เธอตองเลิกเรยกฉันว่าท่านนา แลวกหามแทนตัวเองว่า
หลาน”
้
้
้
“แลวจะใหใชค าไหนเล่า”
247

The byzantine babypigU


ู
ู
้
้
่
ิ
แม็กซิมัสรสึกมีความสุขมากเสียจนหุบยิ้มไม่อยู ฟโอน่าน่ะคงไม่รว่าตัวเอง
ั
็
้
ู
ิ
เผลอเปดความคิดของตนเอง จนคนเปนโซลเมทอย่างเขารบรมันไปหมดเสียทุกอย่าง
่
“เรยกวาทานพ่ และแทนตัวเองว่าเค้า เหมอนแตกอน”
่
่
่
ี
ี
ื
่
่
“แตทานเปนน้าของเรา”
็
ิ
ี
ิ่
้
ี
ฟโอน่าเถยงกลับ เขาไม่กลาที่จะเอ่ยเรยกแบบนั้นเพราะตั้งแต่ที่เรมรภาษามา
้
ู
่
้
็
้
ี
้
ิ
็
ฟโอน่ากตองเคารพคนทมีศักดิ์เปนนาของตัวเอง แมว่าอายุของพวกเขาจะห่างกันไม่
็
มากกตามที
“ไมใชนา แตฉนเปนโซลเมท”แม็กซิมัสยิ้มกรมพลางใชสายตาแพรวพราว
้
ิ่
็
้
่
ั
่
่
จองมองคนเปนหลานที่เปลี่ยนสถานะมาเปนเมท เมื่อเห็นคนตัวเล็กท าปากคว ่าจน
้
็
็
ั
้
มันงองุมเขาหากันอย่างน่ารกน่าชัง
้
ิ
้
้
“พักผ่อนเสรจแลวเชญที่หองอาหารนะครบ”คนตัวเล็กตัดบทสนทนาพลาง
ั
็
หมุนตัวจะเดินกลับลงไป
ิ

้
ให้ตายเถอะ...สายตาของเขา ทาให้ฟโอนารู้สกรอนๆอยางไรบอกไมถูก
่
่
ึ
่
่
้
“อย่าพึ่งไปสิ ไม่ไดเจอกันตั้งนาน ไม่อยูคุยกันก่อนเหรอ”
้
้
ิ
้
ั
้
แม็กซิมัสควาขอมือเล็กเอาไวพลางดึงร้นเขามาประชด จนปะทะเขากับแผง
้
้
อกแกรงอย่างจัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆเคลื่อนแขนอีกขางที่ว่าง ไปประคองเอวบาง
่
้
้
เอาไวไม่ใหขยับหนีไปไหน
้
้
้
คนตัวเล็กมองหนาแม็กซิมัสดวยความตกใจ ยิ่งเขาถูกจองมองดวยแววตาที่
้
้

ิ
คลายกับเสือกาลังมองเหยื่อตัวนอย นั่นยิ่งท าใหฟโอน่าแทบอยากจะแทรกใบหนาที่
้
้
้
ุ่
รอนรมของตัวเองหนีไปใหไกลจากผูชายคนน้ ี
้
้
้
เขาไมรู้มากอนวาทานน้า จะเปนคนแบบน้...
่
่
ี
่
่
็
“ท่านแม่!”
่
ั่
้
ชายหนุมหันขวับไปฝงบันได ก่อนที่จะคนในออมกอดจะลอดออกมาจากวง
แขนแกรง และวิ่งหนีเขาไปอย่างเรงรบ -แม็กซิมัสไดแต่หัวเราะเบาๆในล าคอดวย
่
ี
้
้
่
ความเอ็นดู
248

babypigU The Byzantine




้
เรเชลเดินลงมาจากดานบนหลังจากที่เขาเกบขาวของเสรจเรยบรอย เจาของ
ี
้
้
็
้
็
ผวสีน ้าผึ้งสวยเดินออกไปดานนอกปราสาท เขาลัดเลาะไปในหองโถงทางเดินยาวๆ
้
้
ิ
้
้
จนกระทั่งมาโผล่อยูกลางสวนดอกไม แสงแดงที่สาดส่องลงมากระทบเขากับกลีบ
่

ุ
้
็
ั่
กุหลาบสีขาวที่กาลังบานสะพรง หยดน ้าที่เกาะอยู่บนกลีบปรากฏรงเจดสีขึ้นมา ท า
ใหดูสวยงามเสียจนเรเชลไม่อาจละสายตาไปจากมันได ้
้
่
ฝามือเล็กค่อยๆเอื้อมออกไปสัมผัสที่กลีบกุหลาบสีขาว รอยยิ้มผุดขึ้นมาแต่ง
้
แตมใหใบหนาสวยดูงดงามมากยิ่งขึ้น เรเชลค่อยๆย่อตัวลงแลวเคลื่อนใบหนาเขาไป
้
้
้
้
้
ใกล จนจมูกร้นอยูห่างจากดอกกุหลาบเพียงไม่กเซน สูดกลิ่นหอมอ่อนๆเขาไปใน
่
ี่
้
้
ั
ิ
ปอดพลางหลับตาพร้ม มันช่วยท าใหสมองของเรเชลผ่อนคลายมากเลยทีเดียว
้
จากเดิมที่สวนแห่งนี้เงยบสงบ มีเพียงเสียงลมหายใจของเรเชลและสายลมที่
ี
พัดผ่าน กลับมีเสียงฝเทาหนักๆของใครสักคนกาลังวิ่งเขามาไม่ไกลจากพื้นทที่เรเชล
้
ี่

้
ี
อยู ่
่
และสายตาของรางเล็กกดีมากพอที่จะเห็นชายหนุ่มตัวหนา เสนผมสีด าสนิท
็
้
้
เปยกช้นและท่อนบนที่ไรอาภรณใดๆมีหยาดน ้าเกาะพราวไปกับกลามเนื้อที่ดูท่าแลว
์
ี
้
ื
้
ั
้
คงจะแข็งแรงมากพอสมควร เขาเพ่งสายตามองใหชัดเจนอีกคร้ง และดวงตาของ
่
้

ชายหนุมท าใหเรเชลจาเขาไดในทันท ี
้
ไคโร...เด็กนอยตัวแสบที่ขี้งอนมากเสียจนเรเชลเอาใจไม่ถูก กาลังวิ่งตรงมา

้
้
ั
้
ทางนี้ดวยรอยยิ้มกวาง จนเห็นฟนกระต่าย
่
้
็
้
ู
จู่ๆหัวใจของเขากรสึกเตนแรงราวกับแผ่นดินก าลังไหวสั่น น่าแปลกที่รางก าย า
็
นั้นกค่อยๆชะลอความเรวลงกลายเปนกาลังกาวเดินอย่างชาๆ สายตากพลางจับจอง
้
็
็
้
้

็
่
้
มาที่เรเชลโดยที่ไม่ละสายตาไปไหน กระทั่งรางหนาหยุดลงอยู่ตรงหนาของรางผิวสี
่
น ้าผึ้ง
“ว...หวัดด”
ี
249

The byzantine babypigU


้
้
เรเชลแทบจะหาเสียงของตัวเองไม่เจอ เขาจองมองใบหนาคมคายมากกว่าแต่
้
้
็
ู
ื
่
็
ื่
ก่อนของคนเปนนอง ไม่รว่าเปนหยาดเหงอหรอน ้าที่หยดลงมาจากผมของอีกฝาย
ั
้
้
้
้
แต่มันท าใหหัวใจดวงนอยเตนระรวเสียจนตองยกมือขึ้นกุมหนาอก
้
ิ่
้
่
้
่
ึ้
้
“ฉันไมชอบกลนนาผงอะ ถอยไปหางๆได้ไหม”ไคโรโบกไล่ใหเจาของกลิ่น
น ้าผึ้งปาถอยห่างออกไป และมันกเปนความจรงที่ไคโรไม่ชอบกลิ่นนี้ มันหวานมาก
็
ิ
่
็
ิ
เกนไปจนเขาแสบจมูกไปหมด
“อ...อือ”
“มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร”
่
“สักพักนี่เอง”
้
“แม็กมาดวยไหม”
“ม..มา”
“ฉันหนีงานไปเล่นน้ามา หามบอกท่านแม่ ปดปากใหเงยบที่สุด”
้
ิ
้
ี

คนเปนนองพูดเสียงเบาลงพลางยกนิ้วช้ขึ้นมาป้องปากหยักของตน เขา
็
ี
้
ื
เหลือบมองซายขวาเพื่อดูว่ามีคนงานและพี่เลี้ยงของตนอยู่แถวนี้หรอไม่ ก่อนจะมอง
้
หนาโซลเมทที่พึ่งรตัวอย่างกะทันหัน
้
้
ู
“นาย ม...มองหน้าเราทาไม”

ิ
ี
“โตมาแล้วนายไมดานะ ผวสวย...น่ารักด”ไคโรว่าพลางยิ้มมุมปาก ก่อนที่เขา
่

้
้
ิ
็
จะเดินหนีไปพรอมกับผวปากเปนเสียงเพลงอย่างอารมณดี ทิ้งใหเรเชลไดแต่ยืนนิ่ง
้
์

้
่
อยูกับที่ ไปไหนไม่ไดเพราะความรสึกบางอย่างที่กาลังก่อตัวขึ้นมา
้
ู
่
่
่
็
่
เรเชลกไมนกเหมอนกันวาเดกด้ออยางไคโร โตมาแล้วจะดูข้เลนกวาเม่อกอน
ื
ื
็
ื
ึ
่
่
ี
่
แถม...หลอมากๆเสยด้วย
ี

ถึงช่วงเวลาคลอยบ่าย วาเลนเซียกไปจับเรเชลและฟโอน่าเขามาในหอง
้
ิ
็
้
้
ี
แต่งตัวเพื่อเตรยมไปงานพิธในค ่าคืนนี้ ปนี้มีอะไรใหม่ๆใหน่าตื่นตาตื่นใจมากกว่า
ี
ี
้
์
หลายๆปที่ผ่านมา เพราะว่าปนี้พระจันทรจะดวงใหญมากเปนพิเศษ
ี
่
ี
็
250