The byzantine omegaverse #kookv

babypigU The Byzantine


้
้
้
คิ้วเขมขมวดเขาหากันในหัวกพลางคิดไปต่างๆนาๆ เขาไม่เขาใจว่ามันคือ
็
อะไร แต่แกสตอนบอกว่า ‘พวกเขา’งั้นเหรอ? แสดงว่าตองมีมากกว่าหนึ่งคนที่หลุด
้
้
เขาไปในนั้น คงไม่ใช่เจโรมดวยหรอกใช่ไหม
้
้
“เอ่อ จะบอกยังไงดีล่ะ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเขาไปในเขตของพวกที่มีพลัง
่
์
เวทมนตรน่ะ อยูสุดเขตทางเหนือเลยล่ะ”
้
ิ
ู
แกสตอนอธบายตามภาพที่เขาเห็น บางคนอาจยังไม่รว่าแกสตอนมีพลังอะไร
้
ู
้
้
ู
เขาจะบอกใหนะ ว่าเขาเนี่ย มีพลังล่วงรทั้งอดีตและอนาคต เขารว่านาเรซซจะมาหา
์
ื่
็
ู
ิ
เขาเพราะเรองอะไร และเขากควรบอกสิ่งที่เขารสิ จรงไหม
้
้
“แลวพวกเขาที่ว่า...”
์
้
“อืม แบบที่นายคิด เจโรมกับแวมไพรตนนั้นหลงเขาไปในเมืองเวทมนตร”
์
้
ิ
“แลวจะมีอันตรายเกดขึ้นไหม”

์
แกสตอนนั่งนิ่งดูเหตุการณที่กาลังจะเกดขึ้นภายในอนาคต เขาเห็นแค่เพียง
ิ
้
่
ทั้งสองคนนั้นปลอดภัยและไม่ไดมีบาดแผลฟกช้าตามรางกาย

“ไม่นะ พวกเขาสบายดี แถมมีความสุขกันอยูดวย”
่
้
้
้
้
“เฮอ แลวไป”เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก –แลวไปท ายังไงใหหลงเขาไปเมือง
้
้
้
้
้
์
ื
เวทมนตรกันไดเนี่ย เจโรมไม่ไดกลิ่นอะไรแปลกๆบางหรอไง จะว่าไปโจเนสคงรออยู ่
ี
้
้
ขางนอกนานแลวล่ะเพียงแต่เขานั้นพึ่งไดเขามา และเขาควรที่จะรบออกไปดานนอก
้
้
้
้
ไดแลวก่อนที่พี่ชายของวาเลนเซียจะหนีเขาไปตามหานองชายตัวเองคนเดียว
้
้
็
้
“เปนห่วงขนาดนั้นกไปเถอะ ฉันไม่แกลงนายแลว”
็
้
“นี่ นายไม่ตองใชพลังอ่านความคิดคนอื่นเลยนะ”
้
้
้
“ทีนายยังเคยใชกับฉันเลย”
“แลวเรองอักษรกลนี่ล่ะ”
้
ื่
51

The byzantine babypigU


ื่
้
็
ี่
้
้
เขาเองกเกอบลืมไปแลวเกยวกับเรองนี้ ดีนะที่ฉุกคิดขึ้นมาได ไม่งั้นกคงตอง
ื
็
็
้
้
กลับไปโดยไม่ไดอะไรเลย ใช่ว่าใครกตามจะเขามาหาแกสตอนไดง่ายๆ แมแต่เขา ไจ
้
้
้
้
็
โร และเจโรม ยังไม่ไดเขามาในน้ง่ายๆเลยกคิดดูเอาสิ
ี
ู
้
“เรองบางเรองไม่รจะดีกว่านะ”
ื่
ื่


แล้วมาทาให้อยากรู้ทาไมวะ!
“จะไม่บอกหน่อยเหรอ”เขาถามอีกคร้งเผื่อหมอนี่มันจะเปลี่ยนใจ
ั
้
“เชอเถอะว่านายไม่อยากรหรอก”
ื่
ู
่
ี
ิ
็
ิ
่
่
ิ
่
่
ยงไมบอกเขากยงอยากรู้มากกวาเดมอกนะส ิ

ิ
่
่
ในเวลานี้เจโรมนั้นสับสนมึนงงจนอธบายไม่ถูก จูๆเขากพารางของตัวเองมา
็
ิ
่
โผล่อยูในสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งเปนที่ที่เขาเห็นวาเลนเซียนั่งหายใจรวยรนเหมือนคน
็

ิ
กาลังขาดอากาศหายใจผ่านดวงตาของสุนัขจ้งจอกตัวนั้น
ิ
ี
จรงส วาเลนเซย!
ิ
่
คนตัวใหญหันหนาหันหลังหารางบอบบางที่ส่งกลิ่นหอมของดอกไลแลคอยูไม่
้
่
่
่
ไกลจากที่ที่เขาอยู่ ชายหนุมสอดส่องไปทั่วจนกระทั่งพบเขากับหางพุ่มสีสมอมแดง
้
้
ของจ้งจอกตัวนั้น ขายาวเรงฝเทาจนกระทั่งพบรางบางที่นอนขดตัวอยูกับพ้น
่
ิ
ี
้
่
ื
่
“วาเลนเซีย!”
หัวใจของเขากระตุกยวบเมื่อเห็นรางบอบบางสลบไสลไม่รสึกตัว –เจโรมรบ
ี
้
่
ู
เขาไปอุมรางที่นอนแน่นิ่งไม่ไหวติงขึ้นสูออมแขน พารางของวาเลนเซียไปวางลงบน
่
้
่
้
้
่
่
้
พื้นหญา รางเล็กยังคงหายใจอยู่ หากแต่เขากยังไม่ทราบสาเหตุที่อีกคนหมดสติไป
็
แบบนี้
“วาเลนเซีย เธอเปนอะไร”
็
้
มือหนาประคองศีรษะของคนตัวเล็กมาวางลงบนตัก พลางเกลี่ยแกมใสดวย
้
ู
้
็
ความรสึกห่วงใย เดิมทีเจโรมกเปนคนค่อนขางเอาใจใส่คนอื่นอยูพอสมควร
็
้
่
52

babypigU The Byzantine


้
ี่
้
์
็
แมกระทั่งแวมไพรที่เจอเพียงไม่กวันกยังมีกระแสความอ่อนโยนมอบให ดวงตาคม
้
จับจองที่ใบหนาขาวซีดของวาเลนเซียดวยความห่วงใยอย่างที่ไม่เคยเปนมาก่อน เขา
้
็
้
้
็
ู
้
่
ู
เองกไม่รว่าความรสึกเช่นนี้มันก่อตัวขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร
ั
็
ั
อาจจะเปนตั้งแต่คร้งแรกในคืนวันนั้น คืนที่เราเจอกันคร้งแรก ตอนนั้นเราเจอ
กันดวยเหตุที่เขาใจผดและไม่ไดจบลงดวยดีเท่าไหรนัก แต่เขากยังคงประทับใจใน
้
้
้
่
้
ิ
็
่
ทุกๆอย่างของคูโชคชะตาของเขาเอง
็
้
ในเวลานั้นเจโรมกไม่อยากจะเชอเช่นกัน ว่ารางนอยๆที่นอนอยูบนตักเขา
ื่
่
่
้
้
ตอนนี้จะเปนโซลเมทหรอคู่โชคชะตาที่เบื้องบนนั้นไดลิขิตมาให แต่มันกเปนไปแลว
็
ื
้
็
็
่

์
มีกรณขามเผ่าพันธุแบบนี้อยูไม่มาก แต่กรณแบบนี้นานๆทีถึงจะกาเนิดขึ้น เจโรมได ้
ี
ี
้
้

แต่หวังว่ามันจะท าใหไจโร ไม่คิดที่จะกาจัดคูโชคชะตาของพวกเรา
่

“อืม..”
้
เปลือกตาสีมุกเปดขึ้นแลวกวาดสายตามองไปรอบๆ จนปะทะเขากับสายตา
้
ิ
อ่อนโยนที่สะทอนใบหนาของตนเองในดวงตาคมกรบนั้น วาเลนเซียผงกหัวขึ้นพลาง
้
ิ
้
ขยับตัวถอยหนีจากเจโรม
ื
้
“ฟ้นแลวเหรอ”
่
้
้
“นายตามเรามาไดยังไง?”ดวงตาสีฟ้าน ้าทะเลจองมองไปยังเจาของรางกาย
้
่
กาย าที่ผมหยิกยักศกนั้นเรมยาวจนแทบจะบดบังใบหนา คิ้วสวยขมวดมุนเปนปม
็
ิ่
้

้
อย่างสงสัยพลางเอียงคอลงนิดหน่อยเฉกเช่นเด็กนอยที่กาลังตองการค าตอบจาก

้
้
่
่
ปากของผูใหญในสิ่งที่ตนไม่ใครร ้ ู
้
็
่
้
้
่
ู
ิ
“ไม่ร จูๆฉันกมาโผล่อยูที่นี่ตอนที่จองตาเจาฮวโก”เจโรมส่ายศีรษะ เขาไม่ร ้ ู
้
้
ิ
้
ิ
็
จรงๆว่าท าไมถึงมาที่นี่ได ทุกๆอย่างที่เกดขึ้นมันรวดเรวเสียจนเขาเองกไม่ทันไดตั้งตัว
็
็
ิ
้
“ฮวโกเปนแค่จ้งจอกธรรมดาไม่ไดมีพลังวิเศษอะไร”
ิ
้
ื
่
“ฉันไม่ร ว่าแต่เธอเปนอะไรไปถึงหมดสติ นอนกองอยูกับพ้นแบบนั้น”
็
ู
้
53

The byzantine babypigU


็
้
“เราไม่จาเปนตองบอกนาย”

้
เขาลุกขึ้นยืนแลวสาวเทาเดินไปตามทางเดิน ที่แห่งนี้คือที่ใดวาเลนเซียกไม่ร ้ ู
็
้
้
ื่
แต่เขาเชอว่ามันจะตองมีทางไปต่อเรอยๆ เพราะมีรอยเทาของมนุษยและลอเลื่อน
้
์
ื่
้
ต่างๆเต็มไปทั่วทางเดินนี้
่
้
้
่
้
รางหนาไดแต่ส่ายหัวเดินตามคนตัวหอมไปอย่างชาๆ จากปาที่รกรางกระทั่ง
้
้
้
ี่
ู
เห็นแสงสว่างจาจากพื้นทดานหนาในอีกไม่กรอยเมตร เจโรมไม่รว่าวาเลนเซียไปเอา
้
ี่
้
ี่
เรยวแรงมาจากไหนทั้งๆที่สลบเหมือดไปอย่างไม่ทราบสาเหตุ จนตอนนี้อีกคนกไม่
็
้
ยอมบอกอะไรเขาบางเลย
่
่
่
็
ไมรู้หรอไงกันวาฉันเปนหวง
ื
ื
้
“นี่ เธอรหรอเปล่าว่าทางนั้นมันไปถึงที่ไหน”
ู
ิ่
้
ู
้
็
เขาทักทวงเมื่อเห็นอีกคนเรมเดินเรวขึ้นอย่างไม่รจักเหน็ดเหนื่อย –แลวอีกนาน
้
้
แค่ไหนเขาถึงจะไดพาแวมไพรนิสัยเด็กตนนี้กลับบานเมืองเสียที
์
้
ิ่
ี
เจโรมชักเรมกังวลใจเสยแล้วส ิ
้
ู
้
้
้
“ไม่ร แลวนายกเลิกตามเรามาไดแลว”
็
“เธอจะไปไหนล่ะ”
ื่
่
“ไปเรอยๆ”วาเลนเซียตอบกลับแลวมุงมั่นเดินไปจนสุดทาง
้
็
ในที่สุดกเดินพนออกจากปาไดส าเรจ สิ่งที่ทั้งคูกาลังไดเห็นตอนนี้คืออาคาร
็

้
้
่
้
่
์
บานเรอนหลังโตที่ดูแปลกตากว่าเมืองที่พวกเขาอยู่ เถาวัลยพันไปรอบๆของบานแต่
้
้
ื
ละหลัง มันดูเหมือนจะรกรางแต่กลับมีผูคนอาศัยอยู่อย่างลนหลาม –ดวงตากลมโต
้
้
้
มีประกายแฝงไปดวยความซุกซน เจาของกลิ่นหอมดอกไลแลคเดินเขาไปในหมูบาน
้
้
้
้
่
้
้
ดวยความรสึกตื่นเตน ที่นี่ดูแปลกตาในแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
ู
้
้
“วาว! สวยจัง”รอยยิ้มสวยปรากฏบนใบหนางดงาม
้
54

babypigU The Byzantine


เจโรมมองรอยยิ้มของคนตัวบางก่อนจะยกยิ้มตามรอยยิ้มสวยนั้น –วาเลนเซีย

้
ดูชอบใจที่นี่จนเขาไม่กลาที่จะขัดใจ หากอีกคนตองการสิ่งใดเขาคงจะหามาใหเสีย
้
้
เดี๋ยวนี้
ื
ี
่
ิ
หรอบางทเจโรมอาจจะตกหลุมของวาเลนเซยเข้าให้อยางจังไปแล้วสนะ
ี
์
“ฉันว่าที่นี่คือเมืองเวทมนตร”
ิ
ิ
์
“จรงเหรอ! เราอยูที่เมืองเวทมนตรจรงๆเหรอ”
่
้
้
วาเลนเซียหันกลับมาถามอย่างตื่นเตน พลางกระโดดดึ๋งๆไปมาพรอมกับ
ิ
้
ิ
รอยยิ้มกวาง –วาเลนเซียไม่เคยไดออกมาเปดหูเปดตาต่อโลกภายนอก เฉกเช่นนั้น
้
้
ู
้
้
ู
้
เจาตัวจึงรสึกตื่นเตนและอยากรอยากเห็นไปเสียทุกอย่าง ราวกับกาลังไดเรยนรสิ่ง
ู

้
ี
้
ใหม่ๆ นั่นยิ่งท าใหวาเลนเซียคิดว่าตนเองนั้นท าถูกแลวที่เลือกจะออกมาจากกรงทอง
้
้
ที่ตนเคยอยู ่
้
้
้
้
ิ
“อืม มันเปนภาพลวงตาน่ะ พวกมีพลังเวทสรางไวลวงตาผูคน แต่จรงๆแลว
็
้
็
บานเมืองมันไม่ไดเปนแบบน้หรอก ทุกอย่างลวนเปนภาพมายา”
้
้
็
ี
้
้
“แลวพวกเขาอยู่ที่นี่ไดอย่างไร?”คนตัวหอมว่าพลางเอียงคออย่างสงสัย ปาก
่
็
้
้
เล็กกยูเขาหากันจนงองุม
็
้
้
์
“กทุกคนเขามีเวทมนตรน่ะสิ พวกเขาจะเสกสิ่งของที่ตองการได”
ื
“สุดยอด! แลวเสกอาหารไดไหม เสกใหเปนหมาไดหรอเปล่า”
้
้
้
้
็
ั
่
รางหนาหลุดหัวเราะกับท่าทางน่ารกๆอย่างลืมตัวของอีกคน ก่อนจะพูดต่อว่า
“ไดทุกอย่างที่ตองการ”
้
้
็
้
“อืม...งั้นเวลามีสงครามพวกนี้กไดเปรยบน่ะสิ”
ี
้
วาเลนเซียว่าพลางกอดอก นัยนตาสีสวยนั้นกาลังจดจองไปที่ภาพบานเมือง

้
์
้
ของพวกพ่อมดแม่มดอย่างสนอกสนใจ แมเขาจะคิดว่ามันไม่ยุติธรรมเลยสักนิด แต่
พอคิดดูดีๆขนาดแวมไพรอ่อนแออย่างเขายังมีพลังธาตุ หมาปากมีพละกาลังกลา
้
่
็

์
55

The byzantine babypigU


์
์
่
็
ิ
แกรง แวรกมีมันสมองฉลาดหลักแหลม ไหนจะพวกนากนี ไซเรน ทั้งหลายเผ่าพันธุก ็
มีความพิเศษในตัวเองไปหมด
์
“พวกนี้ไม่ชอบความวุนวายหรอก ฉันว่าเราเองกกลับไบแซนไทนไดแลว เราใช ้
้
็
่
้
์
ิ
้
้
เวลามากเกนไปแลว ปานนี้พวกของซานตตัสอาจจะไปดักเราที่ทางเขาเมืองแลวก ็
่
้
เปนได”
็
้
็
้
้
ไดยินดังนั้นท่าทางของวาเลนเซียกหงอยลงจากเดิม เขาไม่ไดอยากไปดวยซัก
้
หน่อย อยากกลับกกลับไปคนเดียวสิ ฮึ่ย!
็
“เราไม่อยากไปที่นั่น”คนตัวหอมว่าพลางหลุบตาต ่า
“ฉันกปล่อยเธอไวไม่ไดเหมือนกัน”
้
้
็
ู
้
็
ี่
้
“ท าไมล่ะ เราเปนแค่คนที่นายรจักไดแค่ไม่กวันเองนะ”
“จะรจักกันแค่ไม่กวันฉันกมีเหตุผลที่ปล่อยเธอไวคนเดียวไม่ได”
้
ี่
้
็
้
ู
้
่
่
่
เขาจะปล่อยใหคูโชคชะตาของตัวเองอยูในปาในดงคนเดียวไดอย่างไรกัน ขืน
้
้
่
เปนอันตรายอะไรขึ้นมา แลวพวกเขาคงจะไม่มีคูชวิตเหมือนหมาปาตนอื่น คู ่
็
ี
่
โชคชะตามันไม่ไดหาไดง่ายขนาดนั้นดวยสิ ในเมื่อเขาเจอแลว จะปล่อยอีกคนไวได ้
้
้
้
้
้
อย่างไร
“ไม่ไปไม่ไดหรอ”รางบางชอนดวงตาสีน ้าทะเลสบสายตาคมอย่างเวาวอน
้
่
้
้
เจโรมกาลังจะแย่ หัวใจของเขาแทบจะหลอมละลายดวยค าพูดเพียงประโยค

้
เดียวของเจาตัวหอมที่ออนวอนต่อเขา ใบหนาดื้อๆแสนพยศนั้นหายไปหลงเหลือไว ้
้
้
้
แต่ความน่ารกน่าเอ็นดูจนยากที่เขาจะปฏิเสธ
ั
่
“เอ่อ...งั้นเราอยูที่นี่ต่อแค่อีกวันเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นฉันจะไม่ใหเธอมา
้
้
ต่อรองไดอีก”
้
ิ
ให้ตายสเขาตามใจเจาตัวหอมน่อกแล้ว
ี
ี
“เย! ตกลงตามนั้น!!”
้
“หึ”
56

babypigU The Byzantine


้
ท่าทางดีใจสุดขีดของวาเลนเซียท าเอาเขาหุบยิ้มแทบไม่ทัน เมื่อเจาตัวดันได ้
็
้
็
ู
ั
ยินและตวัดหางตามองมา –วาเลนเซียนี่กรจักใชความน่ารกของตัวเองเปนเหมือนกัน
้
นะเนี่ย ท าเอาเขาไปไม่เปนเฉกเช่นเด็กหนุมที่กาลังหัดมีความรกคร้งแรก
่
็
ั
ั

น่าขบขันชะมัด
็
้
และในที่สุดเจโรมกตองตามใจเจาของกลิ่นดอกไลแลคที่ส่งกลิ่นหอมฟุ้งตลบ
้
็
ู
็
อบอวลไปทั่วอากาศ แต่กลิ่นนี้กมีแต่เขาคนเดียวเท่านั้นแหละที่รบร เพราะมันเปน
้
ั
่
้
็
ั
้
กลิ่นเฉพาะที่ท าใหเขารบรไดว่า คนตรงหนานั้นเปนคูโชคชะตาเพียงคนเดียวของเขา
้
ู
้
้
หวังว่าไจโรจะสัมผัสสิ่งนี้ไดเหมือนกันกับเขานะ –เพราะท่านผูเฒ่าเคยบอกเราไวว่า
้
้
ี
่
ิ
็
้
เราเปนฝาแฝดที่มีสายใยผูกกันไวตั้งแต่เกด และเมื่อคูชวิตของเขาคือวาเลนเซีย ไจโร
ี
่
กต้องมคูชวตคนเดยวกัน...
็
ี
ี
ิ







57

The byzantine babypigU


cThe Byzantinec v











้
ในตอนเชามืดของวัน รางบอบบางเดินย่องเบาจากเพิงไมที่เจโรมไปหามาท า
้
่
้
้
็
้

้
้
ใหพวกเขาใชนอนในยามค ่าคืน และวาเลนเซียกตองจาใจนอนขางเจาหมอนั่น –เทา
้
เล็กย่องเบาจนไรเสียงใดๆ แต่กับหูของหมาปาแลวนั้น น ้าหนักการลงเทายังคงดังไป
้
้
่
้
ดวยซ ้า
้
เจโรมยกยิ้มขึ้นมุมปากโดยที่ยังหลับตาอยู เขาอยากรว่าวาเลนเซียก าลังจะท า
่
ู
้
็
้
้
อะไร และแน่นอนว่าเขาไม่ปล่อยใหอีกคนหนีไปไดอีกเปนคร้งที่สอง
ั
้
้
“หลับใหสบายนะ...”เสียงหวานพูดเบาราวกับกระซิบ แลวค่อยๆเดินย่องๆ
้
็
ออกมาจากเพิงพักพิงไดส าเรจ
“ฮู่วว”
คนตัวเล็กพรลมหายใจออกดวยความโล่ง รางบางเดินส ารวจพื้นที่ทตนนั้นใช ้
ี่
ู
่
้
์
้
อาศัยนอนอยู่สักพัก จึงเดินยอนกลับไปทางประตูเมืองเวทมนตร –เมื่อคืนนั้นเจโรม
้
้
ไดพาเขามาหาที่พักใหห่างจากทางเขาเมือง เพราะเกรงว่าถาประชาชนในเมืองเวท
้
้
้
์
มนตรเจอพวกเราเขา แลวอาจจะเกดเรองที่ไม่คาดคิด
ื่
ิ
้
้
้
ิ
ื
ทางเดินที่เต็มไปดวยดินที่ช้นแฉะและเต็มไปดวยน ้า จนท าใหเกดบ่อโคลนขึ้น
้
้
ิ
้
บางส่วน วาเลนเซียตองเดินหลบเลี่ยงโคลนตม จนไม่ไดสังเกตความผดปกติ
้
บางอย่างและใครบางคนที่ตามตนเองมาตั้งแต่ตน
58

babypigU The Byzantine


ื
้
้
ปาในเขตดิบช้นส่วนมากจะอากาศรอนและมีฝนตกชุก ท าใหพื้นที่โดยรอบผน
่
ื
์
้
้
้
่
่
้
้
ปานั้นอุดมสมบูรณเต็มไปดวยพืชไมนานาพรรณ ทั้งตนไมใหญ ไมพุม รวมทั้งพืช
่
้
้
้
้
้
์
ลมลุก วาเลนเซียจองมองพันธุไมเหล่านั้นดวยความสบายใจ มันท าใหสมองของเขา
่
ปลอดโปรงมากยิ่งขึ้น
จนกระทั่งเดินทางมาถึงประตูเวทมนตรที่เกดภาพมายาลวงตาเขาอยู ่
์
ิ
้
้
้
้
ดานหนา เพียงแค่มองจากตรงนี้เขายังเห็นว่าบานเมืองนี้น่าจะมีอะไรใหเขาท าได ้
้
์
้
์
อย่างสนุกสนาน ถาเขาไปดานในคงจะสวยและน่าอัศจรรยใจไปกับเวทมนตรที่
้
ิ
้
้
สรางสรรคสิ่งต่างๆขึ้นโดยไม่ตองเสียเงนสักบาท
์
้
“นี่เธออยากเขาไปมากขนาดนั้นเลยเหรอ”
้
“เอ๋! นายมาไดยังไง!!”
้
้
วาเลนเซียสะดุงโหยงดวยความตกอกตกใจ เขาไม่ทันไดสังเกตจนกระทั่งเมื่อ
้

้
ู
้
สักครนี้ ถึงไดรว่าเจโรมกาลังยืนกอดอกมองดูเขาอยูเหมือนรอยูแลวว่าเขาจะมา
ู่
้
่
้
่
ู
ิ
แล้วหมอน่รู้ได้ยังไง เขาเดนเสยงดังไปหรอ
ื
ี
ี
้
็
่
“เธอคิดว่าเธอเดินเบาแลวเหรอ ฉันเปนหมาปานะเผื่อเธอลืม”
คนตัวเล็กอ ้าอึ้งถึงกับพูดไม่ออก เขาคงจะลืมไปจรงๆนั้นแหละว่าเจโรมเปน
ิ
็
หมาปาและหูดีมากๆดวย วาเลนเซียเงยบแลวส่งสายตาออนวอนไปยังหมาปาหนุม
้
้
้
่
่
่
ี
้
่
้

้

ื่
รางกาย าที่กาลังกาวเดินเขามาใกลตนเรอยๆ
้
“แค่เขาไปดูเฉยๆไม่ไดเหรอ?”
้
้
“ไดสิ...แต่”
เจโรมยิ้มกรมแลวค่อยๆเคลื่อนใบหนาคมคายเขาไปใกลจนจมูกโด่งชนเขากับ
้
้
้
้
ิ่
้
จมูกร้นของแวมไพรตัวเล็ก “เธอตองสัญญามาก่อนว่าจะไม่หน”
ี
้
ั
์
ิ
วาเลนเซียกะพรบตาปรบๆพลางถดตัวหนีรางกาย าตรงหนา ที่ท าท่าเหมือน
้
่
ิ

ิ
้
จะมารมรามกับตนเองมากเกนไป เขาไม่ชอบใหคนอื่นมาแตะตองเนื้อตัวของเขา
่
้
ุ่
ู่
ู
้
้
แลวยิ่งเหตุการณเมื่อสักครนี้ ที่นายหมาปานั่นเอาจมูกมาชดกันกับเขาจนรบรไดถึง
ิ
่
้
์
ั
59

The byzantine babypigU


้
็
่
่
้
้
ลมหายใจอุนๆที่เปารดใบหนา –ฉับพลันใบหนางามสง่ากรอนวูบวาบขึ้นอย่างไม่ร ้ ู
สาเหตุ อาจเปนเพราะเขาไมชอบใจท่ถูกกระทาแบบน้ หรออาจจะเปนเพราะวาวา
ี
็
่
ื
่
ี
็

ิ

เลนเซยกาลังขวยเขนคนตรงหน้ากันแน ่
ี
่
ี
ม..ไมมทาง วาเลนเซยเน่ยนะจะเขน
ี
ิ
ี
ี
็
ึ
่
้
ี
ี
ฝันไปอกรอยปกไมมทางซะหรอก ห!
“ว่าไง สัญญาไหม”
“อ..อ้อ ร..เราสัญญา”
ื
่
สิ้นเสียงหวานฝามือใหญกฉวยโอกาสกอบกุมฝามือเล็กจนแน่นสนิท พลาง
็
่
่
็
้
้
ออกแรงดึงเบาๆใหอีกคนเดินตาม –เจโรมจับมืออีกคนเขาไปดานใน ซึ่งเปนที่ที่วา
้
ั
เลนเซียอยากมาตั้งแต่คร้งแรกที่ไดคนพบ แววตาซุกซนของวาเลนเซียนั้นหลุด
้
้
้
้
ออกมาคลายจะท าใหเขาเอ็นดูมากยิ่งกว่าเดิม
็
ถาหากเขาไม่คอยสังเกตอีกคนอยู่บ่อยๆ กคงจะคิดว่าวาเลนเซียนั้นหยิ่งและ
้
้
ิ
พยศยิ่งกว่าหลายคนที่เขาเคยเห็น แต่สิ่งที่เขาไดเห็นจรงๆตลอดสองวันที่ผ่านมา วา
ู
เลนเซียกเปนแค่เด็กนอยคนหนึ่ง ที่อยากรอยากเห็นและดื้อร้นหน่อยๆเท่านั้นเอง
้
็
้
็
ั
้
์
เมื่อเขามาภายในเมืองเวทมนตรแลว สิ่งแรกที่พวกเขาทั้งคู่ไดพบคือความมืด
้
้
และควันหมอกจางๆกระจายเต็มฟากฟ้า พระจันทรสีเหลืองทองสุกสกาวแพรวพราว
์
ส่องสว่างงดงามเฉดฉายอยูภายใตกลุมไอหมอกที่บดบังอยูเบื้องหนา
่
่
้
้
่
ิ
้
ดวงตากลมโตสีทองนภามีประกายสวยงามไม่แพกัน เจโรมทอดมอง
้
์
้
พระจันทรบนฟ้าก่อนจะหันมาสบดวงตาสวยที่ทอดมองไปยังฟากฟ้า เสี้ยวหนา
ิ
งดงามมีแสงจันทรตกกระทบจนเหมือนมีแสงเจดจรสบางอย่างเปล่งประกายรอบตัว
์
ั
ั
คนตัวเล็ก –หัวใจของชายหนุมเตนระรวราวกับมีเทศกาลไหวพระจันทรที่จัดขึ้น
้
์
้
่
้
้
้
ภายในบานเมืองของเขานั้นเขามาอยูภายในอก เสียงกลองที่ถูกกระทบเขากับไม ้
่
ิ
กลองเกดเสียงดังสนั่นไปทั่วทั้งหัวใจ
์
“พระจันทรที่นี่สวยเนอะว่าไหม”
60

babypigU The Byzantine


วาเลนเซียกล่าวพรอมรอยยิ้มหวานสวยที่สะกดสายตาใครต่อใคร และเรมกัด
ิ่
้
ิ
ิ
ึ่
้
้
่
่
่
กนหัวใจชายหนุมมากว่าครง -คูโชคชะตาเมื่อไดอยูใกลชดกันนั้นมักจะถูกดึงดูด และ
ดูเหมือนว่าเจโรมกยอมที่จะใหมันเปนแบบนั้น...
้
็
็
“อ..อืม แต่ที่ไบแซนไทนสวยกว่าที่นี่อีก”
์
่
้
็
้
“มันกดวงเดียวกันจะสวยกว่าไดไง”คิ้วสวยขมวดมุนแลวเอ่ยแยง
้
่
็
้
่
้
“เธอลืมไปเหรอ ว่าพวกเราเปนหมาปา บานเมืองที่เราอยูย่อมตองเห็น
์
์
้
พระจันทรไดชัดกว่านี้ เพราะพระจันทรส าคัญกับพวกเรายังไงล่ะ”
์
สัญลักษณของหมาปากคือพระจันทร จันทราที่เฉดฉายนั้นเปนสิ่งที่หมาปา
็
็
่
่
์
ิ
่
ื่
อย่างเราๆตองการมากที่สุด ในสมัยก่อนมีเรองเล่าเกยวกับหัวใจของหมาปา ว่ามัน
้
ี่
์
่
้
ซื่อสัตยและรอคอยจันทราขึ้นมาส่องสว่าง เมื่อพระจันทรขึ้นสูขอบฟ้า ทองนภาก ็
์
มืดมนเหลือเพียงแต่แสงจันทรและดวงดาวระยิบระยับประดับแผ่นฟ้า ปรากฏราง
์
่
ื
ู
้
์
์
่
่
้
่
หมาปาที่ถูกกักขังเอาไวภายใตรางมนุษย หรอที่รจักกันว่า มนุษยหมาปา
้
ุ
ั
์
แต่ในปจจุบันมนุษยหมาปาเปนเพียงแค่บรรพรษของพวกเขา เพราะฉะนั้น
็
่
็
้
ี
์
พวกเราหมาปาจึงใหความส าคัญกับพระจันทร ถึงขนาดที่เรยกพระจันทรว่าหัวเปน
่
์
่
่
หัวใจของหมาปา เปนสิ่งที่ปลุกจตใตส านึกหรอสัญชาตญาณหมาปาออกมา และใน
ื
้
็
ิ
์
ื
ที่สุดพระจันทรกกลายเปนสัญลักษณต่างๆของพวกเรา ทั้งสลักลงในอาวุธ หรอมี
็
์
็
ั
แท่นบูชากลางจัตุรสที่เปนที่ที่เห็นจันทราไดชัดที่สุดและอยูเหนือแท่นบูชาไดอย่างพอ
้
้
่
็
ดิบพอดี
ี
“ไปทางนั้นกัน”มือเล็กช้ไปทิศทางที่ตนสนใจพลางลากแขนแข็งแกรงนั้นให ้
่
ตามตนเองไปดวย
้
้
็
์
ั
ผูคนในเมืองเวทมนตรนั้นเปนมิตรกว่าที่คิด พวกเขาตอนรบเจโรมและวา
้
็
้
์
้
ั
เลนเซียเปนอย่างดี ถึงขนาดที่โชว์เสกสิ่งของต่างๆใหแวมไพรตัวนอยไดรบชม
้
61

The byzantine babypigU


้
วาเลนเซียลากเจโรมไปทางโนนทีทางนั้นทีอย่างไม่รจักเหน็ดเหนื่อย วา
้
ู
ี่
เลนเซียนั้นราเรงกว่าตอนทเจอกันคร้งแรกเสียอีก ความสดใสและรอยยิ้มงดงามที่เจ
ั
่
ิ
้
็
ั
้
็
โรมไดรบนั้นเปนสิ่งยืนยันเสียงค ารามภายในจตใจของเขาไดเปนอย่างดี
ิ

ื
้
“กลับกันไดหรอยัง”
์
้
์

เจโรมถามขึ้นในขณะที่อีกคนกาลังจองเธสตรอล สัตวในเมืองเวทมนตที่มี
็
ี
้
้
้
ลักษณะเปนมามีปก มีดวงตาสีขาวโชติช่วง ใบหนาและคอคลายมังกร มีกายและ
ี่
้
์
์
์
กระดูกสีด า(สัตวในแฮรรพอตเตอรปรากฏในภาคหา)เธสตรอลมีสัญชาติญาณ
์
ี่
็
พิเศษ -เกยวกับทิศทางและการเคลื่อนที่ไดรวดเรวอย่างมหัศจรรยในอากาศ มี
้
สัญลักษณเปนความโชครายและความตาย
้
็
์
“นั่นตัวอะไรน่ะ”
ี
“เธสตรอล อย่าไปจับมันเชยวนะ”เจโรมดึงวาเลนเซียมาอีกฝง
ั่
้
้
“ท าไมถึงจับไม่ได”วาเลนเซียเอ่ยถามดวยความสงสัย มันกดูสวยดีออก เปน
็
็
อะไรที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนเลยดวยซ ้า
้
็
ั
้
“ถาไม่อยากตาย กฟงฉัน”
“อ..อ้อ”
ื
วาเลนเซียหลุบตาต ่า พลางเดินตามการจูงของเจโรมไปอย่างเงยบๆ –เขาไม่ร ้ ู
ี
้
็
นี่นาว่าจะเปนยังไงถาหากเผลอไปแตะตองมัน แต่กไม่เห็นตองกุมมือเขาแน่นขนาดนี้
้
้
็
์
็
็
เมื่อเดินเที่ยวชมเมืองเวทมนตและสัตววิเศษต่างๆในเมืองนี้เสรจ เจโรมกพา
์
้
วาเลนเซียออกมาจากที่นั้น ทั้งที่อีกคนยังคงเหลียวหลังมองตาละหอย
็
“ถาอยากมาอีก เดี๋ยวฉันพามาอีกกได”
้
้
ั
้
้
ตากลมโตมีประกายแวววาวขึ้นทันทีที่ไดยิน ปากอิ่มยกยิ้มอย่างน่ารก แลวกึ่ง
้
วิ่งกึ่งเดินใหทันตามช่วงขายาวๆของชายหนุม
่
“นี่นาย จากที่นี่ไปไบแซนไทนไกลแค่ไหน”
์
62

babypigU The Byzantine


้
“ประมาณสามรอยไมล”(400กว่ากโล)
ิ
์
“ท าไมมันไกลจังล่ะ”
่
่
่
ี
ื
ึ
์
มันกจะไมไกลถ้าวาเลนเซยไมเลนหายตัวมาถงเมองเวทมนตร –เจโรมคิดใน
็
ใจก่อนจะหยุดเดินกะทันหัน ส่งผลใหคนตัวเล็กที่เดินตามมาชนเขาแผ่นหลังของเขา
้
้
พอดิบพอดี
“อะ จะหยุดท าไมไม่บอกล่ะ”
๊
“อยากไปถึงเรวๆไหม”
็
้
้
ู
็
“แน่นอน เราไม่อยากเดินแลว จะหายตัวไปกไม่ไดเพราะไม่รพิกัด”
้
้
้
่
้
ใบหนาหวานหงอยลงพลางยูปากจนงองุม สาบานว่าถาเขาไม่ไดกาลัง

้
เดินทางอย่างล าบากล าบนขนาดนี้เขาจะบีบปากเล็กๆนั่นใหหายหมั่นเขี้ยว
้
“ขึ้นหลังฉัน”
เจาของรางกายกาย าค่อยๆเปลี่ยนรางเปนหมาปาตัวโต ที่มีขนนุ่มฟูน่าสัมผัส

่
็
่
่
้

่
์
่
อีกทั้งยังมีพละกาลังมากกว่าตอนที่อยูในรางมนุษยอีกเท่าตัว
“...”
ิ
ึ้
‘ขนมาส’
เสียงทุมๆคุนหูดังขึ้นในโสตประสาท วาเลนเซียหันหนามองไปรอบๆเพื่อตาม
้
้
้
้
้
้
หาเสียงนั้น แต่กไม่พบตนตอของเสียง -แลวเสียงประหลาดที่เขาไดยินนั้นมาจากที่
็
ไหนกัน
ึ
‘ฉันเอง เจโรม เธอจะหันไปถงไหน’
ดวงตาสีสดใสเบิกโพลง ไม่เชอในสิ่งที่กาลังเกดขึ้นอยู เหตุใดหมาปาถึง
ิ
ื่

่
่
้
้
สามารถสื่อสารได โดยที่ไม่ไดมีวิวัฒนาการมากถึงขนาดนั้น
“ร..เราไดยินเสียงนาย”
้
‘กใชน่ะส’
่
ิ
็
ี
็
“ท..ท าไมถึง..เปนแบบน้”
63

The byzantine babypigU


่
ึ
‘ขนมากอน ถงเมองของฉันเม่อไหร ฉันอธบายทุกอยางให้เธอฟังเอง’
ิ
่
่
ึ้
ื
ื
เจโรมหมอบตัวลงใหอีกคนไดขึ้นไปบนหลังไดอย่างง่ายดาย –วาเลนเซีย
้
้
้
ค่อยๆขึ้นไปนั่งบนหลังของหมาปาตัวโตอย่างกลาๆกลัวๆ จนกระทั่งเจโรมค่อยๆลุก
่
้
่
่
่
ขึ้นเต็มยืนสี่ขาแข็งแกรง แขนเล็กจึงโอบรอบคอของหมาปาหนุมอย่างตกใจ
่
การกระท าแบบนี้ของหมาปาบ่งบอกว่ามนก าลงหมอบศโรราบใหกบผูที่
ิ
้
ั
ั
้
ั
้
เปนด่งหวใจของหมาปา เจโรมยอมกมหัวลงใหถึงขนาดนี้ ไม่รว่าวาเลนเซียจะรบร ้ ู
้
ั
ู
้
ั
็
ั
่
ถึงมันบางหรอเปล่า...
้
ื

์
นาเรซซพาโจเนสออกเดินทางกลับมายังบาเซนติโน เขาตั้งใจมาส่งอีกคนกลับ
้
์
้
บาน ก่อนที่ตนเองจะมุ่งหนากลับไบแซนไทนเพื่อรอคอยการกลับมาของเจโรม และ
เคลียรพื้นที่เตรยมพรอมหลบหนีพวกของซานตตัส
์
์
ี
้
้
ระหว่างทางแวมไพรตัวซีดนั้นกไม่ไดเอ่ยอะไรออกมาซักค าจนกระทั้งถึงปาก
์
็
้
็
ทางเขาของเมืองที่ตนอาศัยอยู จึงไดเอ่ยถามสิ่งที่ตนเปนกังวลมากที่สุดออกไป
้
่
้
“นองเราปลอดภัยดีใช่ไหม”
“อืม พวกเขาปลอดภัยดี”
นาเรซซมาส่งโจเนสจนถึงดานล่างของหนาผา จุดที่เขากับเจโรมเคยกระโดด
้
้
์
ลงมาเพื่อตามหาปากทางเขาไปในเมือง บรรยากาศโดยรอบนั้นยังคงเหมือนเดิมไม่มี
้
ู
้
เปลี่ยน แต่ความรสึกที่กลับมาอีกคร้งนั้นมันกลับเปลี่ยนไป คราแรกเขามาเพราะ
ั
้
ั
ภารกจที่ตองสะสาง แต่ครานี้เขามาเพื่อที่จะพาคนที่เขาตกหลุมรกตั้งแต่แรกเจอมา
ิ
ส่ง
ชางเปนการจากลาท่แสนเศราโศก
็
ี
่
้
“เราจะเจอกันอีกใช่ไหม”
“หวังว่าจะเปนอย่างนั้นนะ”
็
64

babypigU The Byzantine


์
้
้
เขาจดจองใบหนาสมบูรณแบบของอีกคนอยูเนิ่นนาน มันช่างน่าเสียดายที่
่
ั
์
ความรกของเขาที่มีต่อแวมไพรตนนี้นั้นส่งไปไม่ถึง หน าซ ้าเขายังไม่สามารถพูดอะไร
ออกไปไดเลย
้
ี
่
่
เราเจอกันแคไมก่วัน
่
แตเขากลับตกหลุมรักคนท่ไมใชคูโชคชะตาของตัวเอง
่
่
่
ี
็
ทั้งเผ่าพันธุของเรากแตกต่างกันอย่างสิ้นเชง ผลสรปคือเราไม่สามารถรกกัน
ุ
์
ิ
ั
้
ได ไม่สิ..เขาไม่สามารถรกโจเนสไดคนเดียวต่างหาก เพราะมันผิดหลักธรรมชาติ
ั
้
“นายจะไปไหนต่อ”
์
“คงกลับไบแซนไทนเลย”
้
้
“เดินทางปลอดภัยนะ”โจเนสเอ่ยพรอมรอยยิ้มก่อนที่จะหันหลังเดินเขาไปใน
ปากทางถ้า

“เดี๋ยว!”
ั
เสียงเรยกของนาเรซซท าใหโจเนสหยุดชะงักก่อนจะหันหลังกลับมา และรอรบ
์
ี
้
่
ั
้
์
ฟงในสิ่งที่นาเรซซนั้นติดคางอยูในใจ
“อืม ว่าไง”
้
“ตลอดสองวันที่เราเดินทางไปดวยกัน ฉันชอบมันมากนะ”
้
้
้
นาเรซซมองต ่าพลางเกาทายทอยแกเกอ ก่อนเขาจะเงยหนาขึ้นมาแลวคลี่ยิ้ม
้
้
์
๋
้
้
บางเบาจนเห็นรอยบุมปรากฏขึ้นขางแกม
็
“ฉันกชอบเหมือนกัน”
ื
็
ี
ิ
่
รบบอกมาสวานายกคดเหมอนฉัน
ิ
โจเนสนึกคิดในใจ กเพราะว่าเขาเองกรสึกดีกับนาเรซซเหมือนกัน มันเปน
็
้
็
์
ู
็
้
ี่
้
็
ิ
ความรกที่เกดขึ้นเพียงไม่กวัน แมเขาจะรดีว่ามันเปนไปไม่ไดเลยสักนิด ที่เราจะไดอยู ่
้
ั
้
ู
ี
่
เคียงขางกันเปนคูชวิต...
็
้
ื
“มความสุขตอไปนะ ลมฉันซะเพราะเราคงรักกันไมได้”
่
่
ี
65

The byzantine babypigU


็
ื
ื
“อม นายกเหมอนกัน”
็
บรรยากาศที่เย็นยะเยือกโดยรอบกไม่สูความรสึกอันแหงแลงของพวกเขา ที่
้
ู
้
้
้
้
้

็
ทั้งสองคนเลือกที่จะไม่จดจามัน แต่เกบมันไวลึกที่สุดภายในกนบึ้งของหัวใจ
่
“ลากอน..”
้
้
์
นาเรซซเอ่ยถอยค าสุดทายก่อนจะหมุนตัวกลับกระโดดกลับไปยังผาสูงชันที่
้
็
้
้

์
เขาจากมา ทายที่สุดนาเรซซกไม่สามารถหันหลังกลับไปได เพราะเขากาลังรองไห ้
โศกเศรากับโชคชะตาของตนเอง...
้

เจโรมวิ่งดวยความเรวสูงอย่างต่อเนื่องมาหลายชั่วโมงจนกระทั่งถึงเขต
็
้
ั
้
ู
็
่
่
ชายแดนระหว่างเขาเมือง หมาปาหนุมค่อยๆลดความเรวลงเมื่อรบรกลิ่นอายของ
้
อันตรายที่เขาจะไดพบ
้
“ถึงแลวหรอ”วาเลนเซียเงยหนาขึ้นมองไปรอบๆหลังจากที่เขาซุกหนาเขากับ
้
้
้
้
่
่
กลุมขนนุมนิ่มมาตลอดทาง เพราะกลัวที่จะตกลงไปจากหลังของเจโรม
้
้
“ยังหรอก”เจโรมเปลี่ยนรางกลับเปนมนุษยโดยที่ไม่ไดบอกใหวาเลนเซียลง
์
็
่

็
ี
จากหลัง เพราะฉะนั้นตอนน้เลยกลายเปนว่าวาเลนเซียนั้นกาลังขี่หลังของเจโรมอยู ่
่
้
ิ
ิ
้
“จรงสิ! ฮวโกล่ะ ฮวโกอยูไหน”
ิ
ิ
์
เมื่อถูกวางลงพื้นคนตัวเล็กกรบมองหาสุนัขจ้งจอกสัตวเลี้ยงประจาตัวของ
ี

็
ตนเองที่มักจะวิ่งตามตนไปทุกที่
่
“กาลังวิ่งตามกลิ่นเธอมาอยู มันวิ่งไม่ทันฉันน่ะ”

“แลวมันจะตามมาถูกใช่ไหม”
้
“ตราบใดที่มันจากลิ่นเธอได คงไม่เกนคืนน้”
ี
ิ
้

้
้
เจโรมตอบคนตัวเล็กกว่า พลางสอดประสานมือเล็กไวอย่างแนบแน่น แลวพา
้
เจาของกลิ่นหอมมาอยูในจุดที่ใชอ าพรางตัว –เขากาลังรอนาเรซซมาใหสัญญาณ
้
้
์
่

66

babypigU The Byzantine


้
์
เพราะเขาจะไม่เขาเมืองทางประตูหลัก แต่จะใชทางลัด ที่มีแต่เขา นาเรซซ และไจโร
้
เท่านั้นที่รจักมัน
ู
้
ึ่
ฟบ!
รางของอัลฟาอีกตัวหนึ่งที่ตัวใหญไม่แพกันกระโดดลงมาจากเสนทางที่เขา
้
่
่
่
้
เดินมาก่อนหนานี้ นาเรซซกลายรางกลับมาเปนมนุษยแลวมองซายขวาอย่าง
้
้
้
่
์
์
็
ระมัดระวัง เพื่อที่จะไปหาเจโรมเพื่อนสนิทที่กลับมาอย่างปลอดภัย
่
์
้
์
“ซานตตัสไม่ไดอยูประตูเมือง แต่มันยกพวกไปที่ปราสาทไบแซนไทน”
“ไจโรคงจัดการได งั้นเราตองใชทางลัดไปเขาประตูกลหลังปราสาท”
้
้
้
้
์
์
้
เจโรมกับนาเรซซพยักหนาใหกัน ก่อนที่นัยนตาสีเทาหม่นจะมองสบไปที่คน
้
ตัวเล็กขางกันที่มองเจโรมทีนาเรซซทีอย่างสงสัย
้
์
“ไปไหนเหรอ?”
้
้
้
็
ี
“ตามมาเถอะ แลวกเงยบๆไวดวย”
้
่
รางเล็กเมมปากเขาหากันทันทีแลวตามเจโรมไป โดยมีนาเรซซเปนคนคอย
์
็
้
้
้
้

้
ระวังหลังให –ราวกับกาลังมีภัยอันตรายอยูขางหนาอย่างนั้นแหละ ถึงไดท าตัวหลบๆ
้
่
ซ่อนๆแบบนี้
้
่
ขายาวกาวเดินจนมาถึงหินศิลาแดงที่เปนตั้งอยู่ในปาลึกภายในเขตไบแซน
็
์
้
์
ไทน เพียงแค่เจโรมใชสายตาจองมองมันแลวท่องมนตบางอย่าง ที่พวกเขาไดมาลง
้
้
้
้
้
้
คาถาเอาไวเพื่อใหทางนี้สามารถใชไดแค่พวกเขาเท่านั้น
้
ิ
หินศิลาแดงแยกตัวออกจากกันฉับพลันเกดทางใตดินที่มีบันไดเปนขั้นๆลงไป
็
้
ในนั้น ก่อนที่เจโรมจะจูงมือนอยๆของวาเลนเซียเขาไปดานใน เมื่อเดินลงบันไดมาจน
้
้
้
้
็
สุดทาง กเปนทางราบแคบๆที่พวกเขาตองกมตัวลงเพื่อไม่ใหศีรษะชนกับพ้นดานบน
้
ื
้
้
็
้
้
–เจโรมกระชับมือใหแน่นยิ่งกว่าเดิมพลางดึงวาเลนเซียมาอยู่ดานหนา โอบรอบเอว
้
บางแลวใชมืออีกขางรองศีรษะกลมๆไวจนกระทั่งเขามาในตัวปราสาทไดส าเรจ
้
้
็
้
้
้
้
ื
ครดดดด
67

The byzantine babypigU


้
กาแพงอิฐเลื่อนตัวขึ้นสูงเปดทางใหเจโรมเดินเขามาภายในหองโถงที่เชอมต่อ
้
ื่

ิ
้
็
้
้
กับหองนอนของเจโรม ในที่สุดพวกเขากกลับมาถึงบานกันอย่างปลอดภัยโดยที่ไม่
้
้

ตองปะทะกันกับซานตตัสใหเสียกาลัง
์
้
“กลับมาแลวหรอ”
น ้าเสียงทุมต ่าเอ่ยออกมาจากทางปลายเตียงนอนของเจโรม ไจโรมานั่งรออยู ่
้
ที่นี่ก่อนแลวสักพัก เมื่อเขาจัดการไล่ญาติคนสนิทที่คิดอยากตีตัวมาแย่งชงอ านาจ
ิ
้
จากเขาไป
้
ื
่
“เฮอก!”วาเลนเซียสะดุงตกใจในน ้าเสียงของชายหนุมอีกคนที่หนาตา
้
้
เหมือนกับเจโรมไม่ผด มีเพียงแค่ทรงผมและดวงตาเท่านั้นที่บ่งบอกไดว่าเปนคนละ
ิ
็
คนกัน
“พาใครมาน่ะ!”ไจโรตวัดสายตามองไปยังบุคคลที่เขาไม่เคยพบมาก่อน
้
รปรางบอบบาง ผิวขาวซีด เสนผมสีบลอนดทองขับใหผิวขาวนั้นสว่างยิ่งกว่าเดิม เขา
่
ู
์
้
ั
ู
้
ั
้
ี
้
ลอบมองใบหนาเรยวไดรปรบเขากับดวงตากลมโตสีฟ้าสดและจมูกโด่งร้นที่มีเม็ดไฝ
จุดเล็กๆประดับอยูปลายจมูก
่
“จ..เจโรม”เสียงหวานสั่นเครอพลางขยับไปหลบดานหลังของเจโรม มือเล็กก ็
้
ื
กาเสื้อสีด าสนิทของคนตัวโตแน่น

“ไม่ตองกลัว ไม่มีอะไรหรอก”
้
้
ื
่
เจโรมหันไปกระซิบเบาๆพลางลูบเรอนผมนุมอย่างปลอบโยน เขาดันใหวา
้
์
้
เลนเซียไปหลบอยูดานหลังของนาเรซซ ก่อนจะกาวเทาเขาไปหาพี่ชายฝาแฝดที่ใช ้
่
้
้
้
นัยนตาสีน ้าตาลเขมมองส ารวจวาเลนเซีย โดยที่ไม่รว่าดวงตาดุๆของตัวเองนั้นน่า
ู
้
์
กลัวขนาดไหน
“นั่นคือวาเลนเซีย คูโชคชะตาของพวกเรา”
่


68

babypigU The Byzantine


QcThe Byzantinec vi









้
สาบานว่าตอนนี้หูของวาเลนเซียไม่ไดมีความผิดปกติ เขาคิดว่าเขาไดยินอะไร
้
บางอย่างที่มันฟงไม่ค่อยเขาหูเท่าไหร ่
้
ั
คูโชคชะตางันเหรอ
่
้
ี
เขาเน่ยนะ!
็
่
็
้
ไม่มีทาง มันไม่มีทางเปนไปไดเสียหรอก วาเลนเซียจะเปนคูโชคชะตาของหมา
ปาไดยังไง ในเมื่อเขาเปนแวมไพร และเรากมีชาติกาเนิดต่างเผ่าพันธุกัน ส าหรบแวม
็
์
ั
์
้

็
่

็
้
้
็
์
ั
ไพรเราจะรกจะชอบใครกไดที่เราถูกใจ พวกเราไม่จาเปนตองมีคู่เฉพาะเจาะจง –แต่
ื
่
ี
กับหมาปามักจะมีสิ่งที่เรยกว่าโซลเมทกันเกอบทุกตัว
็
“อะไรนะ! แลวนายรไดยังไงว่าเธอเปนคูของเรา”
่
ู
้
้
้
ไจโรเอ่ยถามกับนองชายฝาแฝดดวยความรอนใจ จากการที่เขาส ารวจคนคน
้
้
้
็
้
ื
่
้
่
นี้ มันบอกไจโรว่า วาเลนเซียไม่ใช่หมาปา เธอไม่ไดเปนแมแต่อัลฟา เบตา หรอโอ
้
็
เมกาเลยสักนิด แต่เธอเปนแวมไพร ์
้
้
้
ี
“นายไม่ไดกลิ่นจากตัวเธอเหรอ มันหอมมาก และมันมีแค่เราที่ไดกลิ่นน้”
“พูดอะไรของนายเนี่ย กลิ่นอะไร”
้

้
วาเลนเซียขมวดคิ้วมุ่น เขาไม่เขาใจว่านายเจโรมกาลังพูดถึงอะไร แลวเขามี
กลิ่นตัวเปนแบบไหน ฉุนเหรอ หรอว่ายังไง?
็
ื
69

The byzantine babypigU


่
้
ไจโรเงยบไปสักพักแลวเบนสายตาไปจับจองรางบางที่ส่งกลิ่นหอมของดอกไม ้
้
ี
็
ชนิดหนึ่ง แต่เขากลับคิดไม่ออกว่ามันเปนกลิ่นของดอกอะไร ยิ่งสบดวงตาใสยิ่งท าให ้
เขายอมรบค าพูดของเจโรมยิ่งขึ้น
ั
์
็
ึ
ี

่
แปลก...ทาไมพวกเขาถงมแวมไพรเปนคูโชคชะตา
ิ
้
“ฉันจะพักผ่อน เชญนายออกไปจากหองนอนฉันดวย”
้
เจโรมเอ่ยปากไล่ไจโรออกไปจากหองของตนเองก่อนที่ไจโรจะสงสัยไป
้
้
ู
มากกว่านี้ แลววาเลนเซียจะไม่ปลอดภัย เขาน่ะยังไม่อยากใหพี่ชายฝาแฝดรหรอก
้
้
้
์
นะ ว่าวาเลนเซียคือแวมไพรตนที่ใหเขาตามหา
“อืม”
้
้
้
ไจโรพยักหนาเบาๆแลวยอมออกมาจากหองนอนของเจโรมโดยดี รวมทั้ง

์
้
้
้
็
นาเรซซกจายอมตองเดินออกมาดวยกัน –เจาของหองไล่ขนาดนั้นพวกเขาจะท าอะไร
้
ได ้
พอทั้งคูเดินพนออกไปจากหองของตนเองแลว เจโรมกหมุนตัวกลับไปหาวา
้
้
่
็
้
้
้
ิ
เลนเซีย ทมีท่าทางบ่งบอกว่าตองการใหเขาอธบายสักที ความจรงเขาเองกไม่ร ้ ู
ี่
ิ
็
เหมือนกัน แต่ค าฝากฝงจากท่านอาที่เอ่ยบอกกับเขาไว ท าใหทุกอย่างมันกระจ่าง
้
ั
้
้
“พักผ่อนเถอะ เธอเหนื่อยมามากพอแลว”
“เดี๋ยวสิ แลวที่นายพูดกับคนที่หนาเหมือนนายน่ะ มันหมายความว่าไง”
้
้
็
ิ่
เจโรมถอนหายใจพลางกุมขมับแน่น เขาเองกไม่รจะเรมตนบอกวาเลนเซีย
ู
้
้
้
้
อย่างไรดีเหมือนกัน เขากลัวว่าอีกคนจะไม่ยอมรบ และอาจจะท าใหอีกคนเสียใจถา
ั
หากตัดสินใจพูดออกไปตอนนี้
้
ู
“ไวถึงเวลาที่สมควร เธอจะรเองนั่นแหละ”
้
“แต่เราอยากรตอนนี้”
ู
้
70

babypigU The Byzantine


ิ
วาเลนเซียจองเขาไปในดวงตาสีเทาหม่น ราวกับตองการสะกดจตของหมาปา
้
่
้
หนุมอย่างไรอย่างนั้น -หากแต่เจโรมนั้นรเท่าทันเล่หเลี่ยมประหนึ่งเด็กแรกเกดของวา
ู
่
้
์
ิ
้
้
เลนเซียเขา เลยท าใหรางเล็กไดแต่หงุดหงดอยูภายในใจ
่
ิ
่
้
่
้
้
้
์
หมาปาหนุ่มจัดหาเสื้อผาอาภรณของตัวเองนั้นมาใหกับเจาของกลิ่นดอกไล
์
ั
แลค คร้นจะหาที่เล็กกว่านี้คงไม่มีนอกจากอาภรณของท่านแม่ของเขา หากแต่วา
เลนเซียคงจะไม่ยอมใส่ชุดกระโปรงฟูฟองสีขาวสะอาดของท่านแม่เขาเปนแน่-เพราะ
่
็
ั
ิ
นสัยดื้อร้นและไม่ยอมฟงอะไรใครง่ายๆอกทั้งยังหยิงในศักดิ์ศรของตนเอง ไม่มีทางท ่ ี
ี
ี
่
ั
่
้
อีกคนจะยอมเขาอยูแลว
เขาวางชุดนอนของตนเองบนตักของเจาตัวหอม เธอท าหนายุ่งและขมวดคิ้ว
้
้
มุนอย่างไม่เขาใจ แต่เจโรมกไม่ไดคิดจะเอ่ยบอกหรออธบายอะไร เขากลับเดิน
็
้
ื
่
ิ
้

ั
้
้
้
้
ออกไปนอกหองส่วนตัวของตัวเองแลวไปหองอาบน้าที่หองรบแขกแทน
ิ่
็
รางเล็กงุนงงกับการกระท าของเจโรม สักพักสมองของเขากเรมท างาน คลาย
่
้
จะเขาใจไดว่า เจโรมนั้นน าเสื้อผามาใหเขาผลัดเปลี่ยน
้
้
้
้
ิ
ี
วาเลนเซียอุมกองเสื้อผาขึ้นแนบอก พลางเมมรมฝปากแน่นก่อนที่เขาจะ
้
้
้
ค่อยๆเดินหายไปยังอ่างน ้าที่ตั้งอยูภายในหองนอนแห่งนี้
้
่
็

้
่
ปราสาททั้งหลังเปนหินอ่อนและหองโถงแต่ละที่ มีความใหญโตราวกับกาลัง
์
์
่
้
อยูในราชวังหลวงของกษตรยพระองคหนึ่ง แมกระทั่งเตียงนอนของหองนี้ยังมีเสา
้
ั
ิ
็
้
้
่
้
้
ตั้งอยูมุมสี่ตนและมีผาบางๆสีขาวมุงรอบ ขาวของภายในหองกเต็มไปดวยของที่มี
้
ราคาและมีอายุเก่าแก่
่
ฝามือเล็กจับใยบวบถูวนไปตามเนื้อตัวที่มอมแมมของตนเอง เขาไม่ไดท า
้
ั
่
็
ั
ความสะอาดรางกายเลยสักคร้งนับจากวันที่เขาออกมาจากบาน และนี่เปนคร้งแรกที่
้
เขาไดลงมาแช่ในอ่างน ้าอุนๆหลังจากที่ตองตะลอนไปทั่วทั้งปา
้
้
่
่
71

The byzantine babypigU


้
เนิ่นนานกับการดื่มด ่าการอาบน้าของวาเลนเซีย เจาตัวดูเพลิดเพลินจนไม่ทัน

สังเกตเลยว่าเจาของหองไดกลับเขามาแลว และกาลังมองจับจองไปที่รางบอบบาง
้
้
้

่
้
้
้
ดวยสายตาที่เขาไม่เคยมีมาก่อน
้
้
็
้
้
เจโรมหันหนาหนีในทันทีที่อีกคนลุกขึ้นจากอ่างน ้า เขาแสรงท าเปนเดินเขาไป
่
้
นอนบนเตียงนอนพลางหันหลังข่มใจไม่ใหหันกลับไปมองเรอนรางสวย
ื
“นี่! นายเขามาตอนไหน!!!”
้
้
่
่
วาเลนเซียรอนรนเมื่อเห็นรางของใครบางคนอยูห่างจากตนเองไม่ไกลมากนัก
ี
ิ
้
่
เขารบหยิบเสื้อผาหลบหนีไปในมุดมืด เพราะเขินอายเกนกว่าที่จะอยูตรงนั้นได ้
"ฉันไม่เห็นอะไรหรอกน่า"
“แน่ใจนะว่าไม่ไดแอบมองเรา”
้
“ใหสาบานเลยไหมล่ะ”
้
หมาปาหนุมจปากกับตัวเองพลางไขว่นิ้วเขาหากัน –หากวาเลนเซียใหเขา
ิ๊
่
่
้
้
้
้
สาบานจรงๆเขาคงตายไปทั้งที่ยังไม่ไดกัดหลังคอสรางพันธะอะไรกับคู่โชคชะตาของ
ิ
ตนเอง มันน่าเสียดายออกว่าไหมล่ะ
“แลวนายเขามาในน้ท าไม”
ี
้
้
“กนี่มันหองของฉัน”
็
้
้
้
ี
้
้
ี
คนตัวเล็กไม่พูดอะไรต่อรบสวมเสื้อผาที่อีกคนจัดเตรยมไวให แลวเดินมาหาเจ
่

โรมที่กาลังนอนคว ่าหนาอยูอย่างไม่กลัวที่จะหายใจไม่ออก
้
“แลวเราตองนอนที่ไหน”
้
้
“ที่นี่ไง”
ิ
้
้
้
ทันทีที่ไดยินเสียงหวานในระยะใกลเขาจึงลุกขึ้นนั่งแลวเปดผาม่านที่มุงรอบ
้
้
้
้
ออก เพื่อที่จะไดเห็นใบหนางดงามของวาเลนเซียไดชัดเจนยิ่งขึ้น
“กับนาย?”
“ใช่ ท าไมเหรอ หรออยากไปนอนกับไจโร”
ื
72

babypigU The Byzantine


ื่
เขาแสรงเอ่ยชอของพี่ชายฝาแฝดขึ้น เพราะเขารดีอย่างไรล่ะว่าวาเลนเซียกลัว
้
ู
้
้
ั
้
ไจโรตั้งแต่คร้งแรกที่เห็นหนากันเลย แมพวกเขาจะมีใบหนาที่คลายกัน แต่นิสัยของ
้
้
่
พวกเขานั้นต่างกันมากอยูแลว
้
้
้
“ไม่มีทาง! แลวไม่มีหองอื่นเลยเหรอ”
“มี”
้
่
“งั้นพาเราไปหองนั้น”คนตัวเล็กดึงแขนใหญขึ้นเพื่อที่จะไดใหเจโรมพาตนเอง
้
้
้
ไปที่หองอื่น
ิ
ู
้
้
“แต่ไม่ใหไป เธออยู่กับฉัน ฉันจะสบายใจกว่า”ถึงเวลาที่ไจโรรความจรงแมจะ
้
็
็
เปนโซลเมทหมอนั้นกไม่สน และเขาจะช่วยวาเลนเซียจากไจโรไม่ไดแน่ๆ
้
“ไม่เอา เราจะไม่นอนบนเตียงเดียวกับนาย ถาไม่พาไปนายกนอนพื้นสิ”
้
็
ื
่
่
รางบางกอดอกฉับอย่างถอดี เขาไม่ยอมที่จะนอนรวมเตียงกับเจโรมเด็ดขาด
ไม่ว่าจะจาเปนหรอไม่กตาม

็
ื
็
้
ื
้
“นี่มันหองฉัน ท าไมฉันตองนอนพ้นดวย”
้
่
“ฮออ”วาเลนเซียกระทืบเทาเราๆราวกับเด็กเอาแต่ใจ –เจโรมกลั้นยิ้ม เขามีวิธ ี
ื่
้
ที่จะจัดการกับคนเอาแต่ใจอย่างวาเลนเซีย
หมับ!
้
่
่
รางเล็กลอยหวือขึ้นก่อนจะถูกวางลงบนเตียงตามมาดวยล าแขนแกรงที่โอบ
รอบเอวบางแน่น –คนตัวเล็กดิ้นไปมาอย่างไม่พอใจ เขาไม่ชอบที่อีกคนบังอาจมาถอ
ื
วิสาสะกับเขาแบบนี้
“ปล่อยนะ!”
้
้
“นอนไดแลว ดิ้นอยูนั่นแหละไม่เหนื่อยหรอไง”
ื
่
“นายกปล่อยเราสิ”
็
73

The byzantine babypigU


็
ั
่
คนตัวเล็กยังคนดิ้นอยูอย่างนั้น ยิ่งดิ้นแรงรดรอบเอวบางกยิ่งแน่นขึ้น ในที่สุด
เจาตัวหอมของเจโรมกสงบลงพรอมกับหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน วาเลนเซียไม่มี
็
้
้
้
้
้
้
ทางที่จะเอาชนะแรงของอัลฟาอย่างเจโรมไดอยูแลวถาคนตัวโตไม่ยอมอ่อนขอใหเอง
้
่
่
“เหนื่อยเหรอ”
“อื้อ”คนตัวเล็กยอมรบอย่างว่าง่าย
ั
้
ั
็
้
เจโรมค่อยๆคลายแรงรดออก แลวเปลี่ยนมาเปนการกระชับเอวบางเขาหา
ตัวเอง เขาวางแขนลงขางนึงไปกับเตียงนอน แลวยกหัวกลมขึ้นวางบนแขนตนเอง
้
้
แทนหมอนหนุน
้
้
วาเลนเซียเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่เขาใจกับการที่เขาตองมานอนนิ่งใหอีกคนกอด
้
้
แน่น วาเลนเซียนั้นไม่เคยมีใครนอนดวย เลยไม่ค่อยชนที่เจโรมจะกอดตนเองเอาไว ้
ิ
แบบนี้
ี
ิ
“นี่เราจะนอนกันแบบน้จรงๆเหรอ”
“เธออยากรไหมว่าท าไมฉันถึงกอดเธอแน่นแบบนี้”เขาไม่ตอบแต่กลับกระซิบ
ู
้
ที่ขางใบหูเล็กเบาๆ พลางจดจองดวงหนาหวานที่ชอนนัยนตาสวยขึ้นมาสบกันพอดี
้
์
้
้
้
้
้
็
้
์

ราวกับกาลังถูกมนตสะกด หากใหเขาคิดขอดีของการมีคู่โซลเมท กจะไม่พน
้
็
้
แรงดึงดูดที่ชะตาลิขิตท าใหหัวใจของพวกเขาเตนเปนจังหวะเดียวกัน –เจโรมคงไม่ได ้
ั
ู
้
รสึกไปเองคนเดียวว่าเขาชอบคนในออมกอดมากแค่ไหน ยิ่งทุกคร้งที่ไดเขาใกลราว
้
้
้
้
้
้
ั
กับทุกอย่างหยุดหมุน เขาคงจะถูกวาเลนเซียสะกดจตซ ้าแลวซ ้าเล่า ใหหลงรกเพียง
ิ
แค่วาเลนเซียไดเพียงคนเดียว
้
้
้
ู
“ร..เราจะไปรไดยังไงล่ะ”คนตัวเล็กหลุบตาต ่า เขาไม่อยากสบดวงตาคมที่มี
ู
ิ
้
ประกายบางอย่างแอบแฝงอยู เพราะเขารสึกคันยุบยิบที่หัวใจมากเหลือเกน
่
“เธอ”
“...”
่
“เปนคูชวิตของฉัน”
็
ี
74

babypigU The Byzantine


“...”

้
ู
เกดความเงยบขึ้นฉับพลันทั้งที่เจโรมกไม่รว่าเปนเพราะเหตุใดวาเลนเซียถึงได ้
็
ี
็
ิ

ื

้
ื่
นิ่งเงยบ อาจเพราะกาลังตกใจหรอกาลังคิดว่าเขาแกลงเล่น แต่แน่นอนเรองนี้เขา
ี
ไม่ไดแกลงอีกคนเล่นเลยจรงๆ
้
้
ิ
“ท าไมนายถึงคิดว่าเปนเรา”
็
้
ู
“เพราะความรสึกของฉัน”
่
“เรา...เปนคูชวิต...กันไดดวยเหรอ”
็
้
้
ี
วาเลนเซียถามขึ้นหลังจากที่เขาลองคิดทบทวนดูกับตัวเองสักพัก มันจะ
ื่
่
็
้
เปนไปไดอย่างไรเรองที่เราจะมีชะตาที่ถูกลิขิตมารวมกัน
“ไดสิ”
้
“...”
้
้
“เพราะเธอคือขอยกเวน”

้
ุ่
รงเชาวาเลนเซียตื่นขึ้นมาภายในออมกอดของเจโรม เขาตกใจเพียงเล็กนอย
้
้
้
์
่
ก่อนจะค่อยๆยกแขนแกรงออกจากเอวบางของตนเอง ทันใดนั้นนัยนตาสีฟ้าสบเขา
้
้
ั่
้
่
้
กับคนที่เขามาใหม่ –ไจโรค่อยๆย่างเทาเขามาใกลฝงที่วาเลนเซียนั้นนอนอยู
้
้
่
ไจโรมองลอดผ่านมุงสีขาวเขาไปดานใน ประจวบกับที่ดวงตาคูสวยกาลังจอง
้

้
้
มองมาที่เขาอยูเหมือนกัน ไจโรไม่ไดโง่เขารว่าแวมไพรตนนี้คือคนที่เขาใหเจโรมไป
ู
์
้
่
้
้
่
ตามล่า แต่นองชายฝาแฝดของเขากลับพาอีกคนกลับมาในฐานะคูชีวิต
้
้
่
่
์
หมาปาหนุมจองนัยนตาหวานอย่างไม่ยอมแพเช่นเดียวกับที่วาเลนเซียก็ยังคง
่
้
จดจองเขาอยูแบบนั้น
ห ชางไมกลัวอะไรเลยเสยจรง
่
ึ
ี
่
ิ
ิ
ึ้
“ลุกขนมาส”
“...”
75

The byzantine babypigU


่
“คูชวตของฉัน”
ี
ิ
ฝามือหนาแหวกผาม่านสีขาวสะอาดตาออกจากกัน เขามัดมันไวที่ขางมุมเสา
้
้
่
้
็
้
้
ก่อนจะผายมือไปตรงหนาของเจาของดวงตาหวาน ที่เปนถึงโซลเมทของเขา
้
ู
ั
้
้
วาเลนเซียมองฝามือหนาที่รบรไดว่าหยาบกรานดั่งเช่นคนที่ท างานหนักอยู ่
่
้

เปนประจา ดวงตากลมโตมีประกายสั่นไหว เขายังคงหวาดกลัวคนตรงหนาทั้งที่อีก
็
คนนั้นยังไม่ไดท ารายเขาเลยสักนิด
้
้
“มาสิ ไม่ตองกลัวฉันไปหรอก”
้
“...”
่
้
รางเล็กยังคงลังเลคิดไม่ตกว่าเขาจะวางฝามือเล็กของตนฝากไวกับฝาแฝดคน
่
้
้
ื
พี่แลวตามไจโรไป หรอจะปลุกเจโรมใหตื่นขึ้นมาแลวหลบหลังอีกคนเช่นเคย –แต่วา
้
เลนเซียไม่ใช่คนขี้ขลาดขนาดนั้นเขาค่อยๆยื่นมือไปทาบลงกับฝามืออุ่น จนกระทั่งไจ
่
โรดึงเขาลุกขึ้นจากเตียงและออกแรงดึง
่
้
็
หากแต่ไจโรนั้นหลอกล่อเหยื่อไดไม่ส าเรจเพราะเจโรมไม่ไดนอนหลับอยูตั้งแต่
้
้
ี
้
แรก เขาเตรยมพรอมที่จะปกป้องวาเลนเซียกับความคิดชั่วรายของไจโรเสมอ
“อะ เจโรม!”
๊
้
รางบอบบางถูกดึงลงมานั่งทับตักของเจโรมไดอย่างทันท่วงที ดวงตาสีเทา
่
ื่
ี่
็
ิ
ิ
้
้
หม่นสบสายตาเขากับดวงตาสีน ้าตาลเขมของคนเปนพอย่างจะกนเลือดกนเนื้อ เชอ
ี
็
เถอะว่าเจโรมไม่เคยเปนแบบน้มาก่อน
“นายจะพาวาเลนเซียไปไหน”
“ไปเดินดูรอบปราสาท พอดีเมื่อคืนมีจ้งจอกหลงเขามา”
้
ิ
็
“จ้งจอกตัวนั้นเปนของวาเลนเซีย”
ิ
้
เจโรมกดหัวกลมใหซุกอยูที่หนาอก พลางกระชับเอวบางใหแน่นขึ้นยิ่งกว่าเดิม
่
้
้
็
็
้
็
“เธอกเปนโซลเมทของฉัน นายจะเกบเธอไวคนเดียวไม่ได”
้
76

babypigU The Byzantine


้
ไจโรเอ่ยพลางหันมายิ้มใหกับนองชายฝาแฝด เขาดูท่าทางที่หวงแหนของเจ
้
้
้
้
โรมแลวไดแต่โคลงศีรษะอย่างเขาใจ –เจโรมคงจะเรมหลงรกวาเลนเซียเพราะแรง
ั
ิ่
ดึงดูดที่ก่อตัวขึ้น
่
่
ชางโงงมนัก

เขาจะไม่ยอมใหมันมาครอบงาเขาไดง่ายๆเหมือนหมอนั่นหรอกนะ และไมม ี
้
้
่
วันท่เขาจะหลงรักเจาตาหวานท่อยูในอ้อมกอดของน้องชายฝาแฝด
ี
้
ี
่
้
้
“ขอโทษนะ ช่วยออกไปจากหองฉันดวย นี่มันหองส่วนตัว”
้
้
็
ื
“แลวเธอเปนของนายดวยหรอไง”
้
“ใช่ เพราะฉันเปนคนพาเขามา”
็
ื
้
เจาของเรอนผมสีด าสนิทยกยิ้มขึ้นมุมปาก ก่อนที่เขาจะยอมเดินออกไปอย่าง
้
้
้
ว่าง่ายและไม่ไดโตแยงอะไรอีก
้
็
ี
วาเลนเซียถูกปล่อยใหเปนอิสระหลังจากที่ไจโรไดออกไปเปนที่เรยบรอย เขา
็
้
้

รสึกเหมือนกาลังจะถูกล่อลวงลักพาตัวไปในตอนทไจโรไดยื่นฝามือมา คนตัวเล็กคิด
้
ู
ี่
่
้
้
้

่
ว่าตัวเองนั้นช่างโชคดีที่เจโรมมาช่วยเขาไดทันราวกับกาลังรอเวลานั้นอยูแลว
้
้
่
้
ใบหนาหวานชอนดวงตาขึ้นสบเจาของตักแกรงที่ตนเองนั่งทับอยู่แลวค่อยๆ
้
้
ั
คลี่รอยยิ้มสี่เหลี่ยมที่ไม่ค่อยมีใครไดเห็นมันบ่อยมากนัก ทั้งสดใสและดูน่ารกน่าชัง
ในเวลาเดียวกัน
“เลือดนายหอมจัง”
ทันทีที่วาเลนเซียว่าเขี้ยวฟนแหลมคมและดวงตาสีแดงเพลิงกปรากฏขึ้นใน
็
ั
เวลาต่อมา นับตั้งแต่เขาดื่มเลือดตั้งแต่วันที่อยูปราสาทบาเซนติโนมันกเพียงเวลาแค่
็
่
้
้
ิ
้
ี่
ไม่กวัน แต่พอเขาไดเขาใกลและแนบชดกับเจโรมนั้น กลิ่นเลือดหอมหวานที่เขารสึก
ู
้
้
ิ่
ั
ได ท าใหเรมกระหายเลือดขึ้นมาอีกคร้ง
้
ื
“หิวหรอไง”
“อื้อ”
77

The byzantine babypigU


เจโรมหัวเราะเบาๆเมื่อแวมไพรที่นั่งทับตักตนเองอยู่รบสั่นหัวจนผมสีบลอนด ์
ี
์
้
่
์
้
ทองนั้นพลิ้วไหวไปมา เขาชักจะชอบรางแวมไพรของเจาตัวหอมนี่เสียแลวล่ะ
“เอาสิ ฉันอนุญาต”
“แต่นายจะมีอายุไม่สิ้นสุดเหมือนกับเรา”
หากพวกเขาจะต้องอยูเคยงคูกันในฐานะคูชวต เจโรมอาจจะต้องสนอายุขัย
่
่
ิ
ี
่
ิ
ี
้
้
ิ
ี
ี
ไปกอนเขายอมท่จะทงผู้คนไว้ข้างหลังและใช้ชวตกับคนท่เขารัก
ิ
ี
่
่
่
่
ี
ิ
็
“เราเปนคูชวตกัน..ไมใชเหรอ”
้
คนตัวเล็กพยักหนามือเล็กประคองล าคอแกรงก่อนที่จะโนมใบหนาลงไปฝงที่
้
้
่
ั
ิ
้
ตนคอหนา วาเลนเซียเลือกที่จะกัดเจโรมแบบสรางพันธะ รอยฟนคมสองซี่ชดติดกัน
้
ั
็
่
ั
็
้
จนแทบมองไม่ออกว่าใชฟนคมทั้งสอง เปนพันธะที่ตีตราจอง วาเจโรมจะเปนของวา
ี
เลนเซยตลอดไป
้
การสรางพันธะของวาเลนเซียสิ้นสุดลง เขาถอนเขี้ยวออกจากล าคอหนาโดยที่
่
้
ู
ื
คนถูกท าพันธะไม่รตัวเลยดวยซ ้าวาวาเลนเซยได้ฝากความเช่อใจไว้กับตนเองไว้จน
ี
้
หมด
่
็
่
“นายบอกวาเราเปนคูโชคชะตากันใชไหม”
่
“อม”
ื
็
็
“นายกเปนรักแท้ของเราเหมอนกัน”
ื
้
คนตัวเล็กยิ้มกวางพลางหัวเราะเล็กนอยที่เห็นเจโรมตกใจจนหยุดชะงัก กลิ่น
้
เลือดหอมหวานที่วาเลนเซียไดกลิ่นมาจากตัวของอัลฟาตัวนี้ กเหมือนกับทอีกคนได ้
็
ี่
่
้
ั
กลิ่นหอมจากเขา เพราะมันหมายความว่า เจโรมกเปนรกแทของเขาเช่นกัน
็
้
็
แมกระทั่งแฝดอีกคนเขากไดกลิ่นหอมเลือดที่มันไหลวนอยูในนั้น เพียงแค่เขาไม่เคย
้
็
่
้
ไดพูดมันออกมา
้


78

babypigU The Byzantine










cThe Byzantinec vii








รางบอบบางก าลังเคลื่อนกลิ่นกายหอมหวานตามเจโรมเดินรอบปราสาทไบ
่
แซนไทนเพื่อใหรจักเสนทางต่างๆภายในปราสาทแห่งนี้ มันดูเงียบสงบและเย็นยะ
้
้
์
้
ู
็
้
่
เยือกเสียยิ่งกว่าที่ที่เขาเคยอยู แต่ทั้งหมดทั้งมวลกดูสวยงามตระการตาไม่แพกัน
้
ี
ื่
อาคารแห่งนี้ท าดวยอิฐที่วางเรยงต่อกันไปเรอยๆ มันดูไม่เปนระเบียบ
็
้
เรยบรอยแต่กลับสวยงาม อีกทั้งยังมีตนไมและพืชพรรณหลากหลายชนิดที่วา
้
้
ี
่
เลนเซียไม่เคยพบเห็นที่บานเมืองของตัวเอง แตแปลกท่มันกลับดูคุนตาเขาไปเสย
้
ี
้
ี
่
หมด ราวกับเขาเคยเหนมันมากอน
็
้
้
ื่
เจโรมค่อยๆลดความเรวลงและกาวเดินอย่างเชองชาเพื่อรอใหเจาตัวหอมของ
้
็
้
้
้
เขา ซึมซับบรรยากาศไปอย่างชาๆ เขามีเวลาใหวาเลนเซียไดทั้งวันหากอีกคน
้
ตองการจะเที่ยวชมภายในรอบๆเมืองนี้
้
์
แต่เห็นทีเวลาเช่นนี้คงจะไม่ปลอดภัยนัก แมซานตตัสจะไม่สามารถท าอะไรวา
้
เลนเซียได แต่กเสี่ยงต่อการลอบท ารายหรอลักพาตัวเกิดขึ้น แวมไพรนิสัยเด็กอย่าง
ื
์
็
้
้
่
คูชวิตของเขาคงตองอยูแค่ภายในร้วปราสาทไปเสียก่อน –และเมื่อถึงเวลาที่สมควร
่
ี
้
ั
79

The byzantine babypigU


้
้
ิ
ี
หรอวันทาประลองของสายเลือดทจะแต่งตั้งผูมีสิทธ์ในต าแหน่งจ่าฝูงมาประลองกัน
่
ื
เมื่อนั้นวาเลนเซียก็จะปลอดภัย เพราะเขาแน่ใจว่าไจโรไม่มีทางแพหมอนั่นแน่
้
้
“เราขอดอกไมไดไหม”
้
้
้
มือเล็กประคองเจาดอกไมแสนสวยไวในมืออย่างอ่อนโยน วาเลนเซียตองการ
้
้
ที่จะน าดอกไมสวยๆพวกนั้นมาท าเปนมงกุฎเหมือนเช่นที่เคยท าที่บาน –ดวงตาแวว
็
้
้
ิ
้
้
วาวเปนประกายระยิบระยับของวาเลนเซียงดงามเกนกว่าที่เจโรมจะขัดคานได เขา
็
้
โคลงศีรษะเชงอนุญาตก่อนจะจูงมือนอยๆพาไปยังมานั่งเล็กๆที่อยูไม่ไกลกัน
้
่
ิ
“นั่งรอฉันเดี๋ยวเดียว เดี๋ยวฉันตัดดอกไมมาให้”
้
“อื้อ”
้
่
้
รางสูงเห็นว่าเจาตัวหอมของตนเชอฟงอย่างว่าง่าย เขาก็คุกเข่าลงตรงหนาราง
ื่
่
ั
ิ
้
บางพลางความือเล็กมาจรดรมฝปากลงบนหลังมือนิ่มอย่างอ่อนโยน –ก่อนที่เขาจะ
ี
้
้
้
้
เดินไปที่สวนดอกไมเพื่อตัดมาใหเจาตัวหอมที่ยังคงใบหนาแดงก ่าดวยความขวยเขิน
้
เจโรมแยมรอยยิ้มอย่างมีความสุข เขาไม่เคยสุขใจมานานมากแลวจนกระทั่ง
้
้
้
้
็
ู
้
ไดพบกับวาเลนเซีย เขากไม่เคยรสึกว่าใชเวลาในแต่ละวันอย่างเปล่าประโยชน ์
เพราะเขาเอาเวลาทั้งหมดมาเฝ้ามองคนตัวเล็กนั่นอย่างไรล่ะ
่
่
จนกระทั่งดอกไมเต็มฝามือทั้งสองของหมาปาหนุม เขาจึงหอบกลับไปหาวา
่
้
เลนเซียที่นั่งมองผีเสื้อและผึ้งบินวนรอบสวนดวยความสนุก
้
“มากพอหรอเปล่า”
ื
“เยอะมากต่างหากล่ะ”
ื่
วาเลนเซียตาลุกวาวแลวหยิบดอกไมขึ้นมาดมกลิ่นหอมอ่อนๆของมัน –ชนชม
้
้
้
่
้
ดอกไมไดไม่เท่าไหร มงกุฎดอกไมฝมือของเจโรมกไดวางประดับบนผมนุม
้
็
ี
้
่
้
่
้
ดวงตาคมจับจองรางเล็กตรงหนาดวยความเอ็นดูเต็มประดา วาเลนเซียดู
้
ั
็
่
ิ
น่ารกกว่าที่เขาคิด พอเลิกพยศใส่เขา กกลายเปนเพยงแวมไพรตัวเล็กทใสซือบรสุทธ์ ิ
็
์
ี
ี
่
“ชอบไหม”
80

babypigU The Byzantine


็
“ชอบ นายถักเปนดวยเหรอ”
้
็
็
็
“เปนสิ ท่านแม่สอนตั้งแต่เด็ก ไจโรเองกท าเปน”
้
้
คนตัวเล็กพยักหนาหงึกหงักแลวยิ้มหวาน ดวงตากลมโตจองมองไปที่คนตัว
้
โตกว่า ก่อนจะขอบคุณเจโรม และถูกเจโรมจูงมือออกไปจากสวน
ื่
้
พอเดินมาเรอยๆตามเสนทางก็เดินมาจนถึงลานฝกพละกาลังของเขากับเจ
ึ

โรมที่ใชฝกฝนรางกายใหแข็งแกรงยิ่งกว่าที่เปนอยู ประจวบเหมาะพอดีที่ไจโรกาลัง
้
ึ
่
้

็
่
่
่
้
่
ึ
ซอมประลองอยูกับอัลฟาลูกสมุนที่ถูกฝกมาอย่างดี
้
วาเลนเซียเงยหนาขึ้นมองเจโรมดวยดวงตาสั่นระรก เขายังคงเกรงกลัวไจโรอยู ่
ิ
้
้
้
้
่
์
เนื่องจากเหตุการณเมื่อเชายังท าใหเขาตกใจกลัวอยูไม่นอย
้
่
“อยูกับฉันหมอนั่นท าอะไรเธอไม่ไดหรอก”
้
้
้
เจาตัวหอมของเจโรมขยับตัวเขามาใกลตนมายิ่งขึ้น เจโรมเลยวาดแขนยาวไป
้
่
โอบเอวบาง กระทั่งไจโรหยุดการกระท าทั้งหมดแลวหันมามองพวกเขาทั้งคู –สายตา
่
ี
ดุดันเพ่งมองมายังนองชายฝาแฝดและคนที่เปนดั่งคูชวิต
้
็
เจาตาหวานไม่มองหนาเขา เธอเอาแต่เงยหนามองเจโรมอย่างเดียว ถึงแมเขา
้
้
้
้
้
่
็
จะไม่ค่อยพอใจเท่าไหรกับการกระท าของตัวเอง แต่เขากพอจะแยกแยะไดว่าตัวเอง
เปนอะไร
็
เขาหงุดหงด หงุดหงดที่เห็นดวงตาหวานๆนั่นกาลังท าใหนองชายของเขาลุม
้
้
ิ
ิ
่

หลงจนโงหัวไม่ขึ้น ดูกรว่าเจโรมคงจะรกใครอีกคนมากแค่ไหน เหอะ! เขาตองไม่เปน
็
ู
้
้
็
่
ั
์
แบบเจโรม ยังไงเสียนี่กคือแวมไพรตนนั้น แวมไพรที่อยูในค าท านายนั่น –และเขาเชอ
ื่
็
์
่
์
่
้
ว่าอีกคนจะน าความเดือดรอนมาสูไบแซนไทนในอีกไม่นาน เพราะเธอมันตัว
อันตราย!!!
้
“ไปหาฉันที่หองหน่อย”
81

The byzantine babypigU


้
้
ื่
้
ไจโรเอ่ยบอกกับแฝดคนนอง แลวเดินน าหนาไปก่อน เพราะว่าเขามีเรองที่จะ
ปรกษากันกับเจโรมซึ่งเปนเรองเกยวกับการสูญหายของประชากรหมาปาที่เรมมาก
ึ
่
ิ่
ื่
ี่
็
ขึ้น
่

้
เจโรมเอ่ยบอกใหคนตัวเล็กรออยูหนาประตูหองและไม่ลืมกาชับว่าหามเดิน
้
้
้
้
้
หนีไปไหน ไม่อย่างนั้นเขาจะลงโทษเจาตัวหอมใหหายดื้อเสีย

้
้
ี่
ภายในหองท างานของไจโรเต็มไปดวยแผ่นมวนกระดาษที่มีงานเกยวกับ
้
็
่
้
้
้
์
้
ประชาชนหมาปาใหตองจัดการ และกมีเพียงเขาและนาเรซซเท่านั้นที่เขามาในหองนี้
้
ได เดิมทีมันเปนหองท างานของท่านพ่อ แต่ตอนนี้ต าแหน่งจ่าฝูงรกษาการณแทน
็
์
ั
้
็
ท่านพ่อของเขาเปนของไจโร หองนี้จึงตกเปนของไจโรโดยปรยาย
ิ
็
้
่
“นับตั้งแต่ท่านพ่อไม่อยู ประชากรหมาปาเราสูญหายไปเรอยๆ จนตอนนี้หาย
ื่
่
มากไปกว่าเดิมเสียอีก”
ี่
้
“อย่างนั้นคงตองลงพื้นท”
้
็
“ใช่ มันคงตองเปนแบบนั้น”
ู
้
้
เจโรมอ่านสายตาของไจโรเขากพอจะรว่าพี่ชายตองการอะไร ไจโรตองการให ้
็
้
็
เขาเปนคนไปลงพื้นที่ยังไงล่ะ
“แต่วาเลนเซีย...”
็
่
็
“นายจะกังวลอะไรในเมื่อเธอกเปนคูโชคชะตาของฉัน”
้
้
แลวดูการกระท าของตัวเองบางรเปล่าว่ามันท าใหวาเลนเซียกลัวแค่ไหน ถา
้
้
ึ
้
่
เขาไม่อยูเจาตัวหอมคงจะกลัวและอาจจะหนีไป แต่นั่นไม่อันตรายเท่ากับปล่อยให ้
่
อยูกับไจโรแค่สองคน
้
“ฉันจะพาเธอไปดวย”
์
่
“นายกรว่าซานตตัสจับตามองนายอยู”
็
ู
้
“นายเองก็จองจะท าอะไรบางอย่างกับเธอ”
้
82

babypigU The Byzantine


ั
้
ไจโรยกยิ้มมุมปากพลางหัวเราะหึเพียงคร้งเดียว มือหนาเทาแขนลงบนโตะ
๊
้
้
้
ิ
ท างาน แลวเปดมวนกระดาษออกมากางใหนองชายของตัวเองดู
้
้
“ฉันจะเกบเธอไว ตราบใดที่เธอยังมีประโยชนอยู”
็
์
่
“นายจะท าอะไร”
้
“ในเมื่อเธอใหก าเนิดสิ่งที่แข็งแกรงยิ่งกว่าทุกสรรพสิ่งที่อยูในโลกนี้ ท าไมไมทา
่

่
่
ิ

่
ิ
ให้เธอให้กาเนดมันมาจรงๆละ”
๊
ั
๊
เจโรมทุบโตะเสียงดังป้ง! ดูเหมือนกับโตะตัวนั้นจะพังลงไปภายในอีกไม่นาน –
้
้
์
ใหตายเถอะ ไจโรคิดแบบน้ไดยังไงเขาไม่อยากจะเชอ คิดจะใชประโยชนกับวา
ี
้
ื่
้
ู
เลนเซียเพียงเพราะค าท านายที่ไม่รว่าจรงหรอเท็จ ทั้งๆที่วาเลนเซียไม่ไดรเรองอะไร
ื
ิ
ื่
้
้
ู
้
ดวย เขาไม่ยอมใหตัวหอมของเขาถูกไจโรรงแกแน่
้
ั
“หยุดความคิดของนายซะ!”
็
้
“นายเปนใครถึงกลามาสั่งฉัน”
้
“นายท าแบบนั้นกับเธอไม่ได”
่
“ท าไมฉันจะท าไมไม่ได ในเมื่อเธอกเปนคูโชคชะตาของฉัน”
็
็
้
“ยังไงฉันก็จะพาเธอออกไปลงพื้นที่ดวย”
้
้
เจโรมกล่าวเปนประโยคสุดทายก่อนจะออกจากหองของไจโรโดยที่ไม่สนใจว่า
็
้
้
็
ั
หมอนั่นจะมีความคิดอย่างไร ถาไม่คิดที่จะยอมรบวาเลนเซียในฐานะคูชีวิตกไม่ควร
่
้

้
ที่จะมารังแกเธอดวยการกระทาที่ต ่าชา
์
ิ
อารมณขุนมัวของเจโรมถูกพัดหายไปในพรบตาเพียงแค่เห็นเจาของกลิ่นหอม
้
่
ื่
่
้

ละมุนนั้นกาลังยืนรอเขาอยูพรอมกับรอยยิ้มสวยที่เขานั้นชนชอบ
้
มือหนาดึงเอวบางเขามารวบกอดจนจมอก ดวยเพราะวาเลนเซียตัวเล็กและ
้
ผอมบางเลยท าใหใบหนาหวานซุกอยูบรเวณอกของเขาพอดิบพอดี
้
่
ิ
“คุยอะไรกัน เครยดมาเลยเหรอ”
ี
่
“อืม ขออยูอย่างนี้สักพัก”
83

The byzantine babypigU


้
“เรองมันเปนยังไงเล่าไดไหม”
็
ื่
“อือ”
้
้
เจโรมผละกอดออกจากคนตัวเล็กแลวพาอีกคนเดินกลับหองส่วนตัวตามเดิม
่
้
่
้
่
้
พอเดินมาถึงหองนอนแลว หมาปาหนุมจึงดันรางบางลงไปบนเตียงแลวตามลงไป
้
้
กอดเจาตัวหอมไวแน่น
้
้
ิ
ิ
วาเลนเซียหนาแดงแจ๋ดวยความเขินอาย เขายังไม่เคยชนกับการสัมผัสใกลชน
้
้
้
่
่
กับเจโรมมากเท่าไหร พออีกคนโอบกอดเขาไวในออมแขนแข็งแรงและกอดที่อบอุนก ็
ท าเอาหัวใจดวงนอยเตนพล่านไม่เปนตัวของตัวเอง
็
้
้
“ฉันตองลงพื้นที่เพื่อตรวจสอบหารองรอยการหายตัวไปของประชากรหมา
้
่
่
ปา”
“นานแค่ไหน”
้
“จนกว่าจะไดเบาะแส”
็
้
้
วาเลนเซียหนาหงอยลงอย่างเห็นไดชัด หากเปนแบบนั้นเจโรมก็คงไม่ไดอยูกับ
้
่
้
้
้
เขาที่นี่เพราะตองออกไปท างาน –เขาไม่เขาใจว่าท าไมเจโรมถึงตองท างานพวกนี้ดวย
้
้
้
้
“ไปดวยไดไหม”ปากเล็กงองุมจนท าใหคนตัวโตหมั่นเขี้ยวเต็มประดา ปาก
้
้
้
หยักกดจูบรมฝปากอิ่มบางเบาแต่กลับสรางความอบอุนขึ้นภายในหัวใจดวงนอยที่
่
ี
ิ
เตนระส ่า -เขาเพียงจุบปากงองุมนั้นไปทหนึ่งก่อนจะผละออกชนชมความงามของร้ว
ื่
ิ
๊
้
ี
้
แดงระเรอที่พวงแกมนิ่ม
ื่
้
“นั่นคือสิ่งที่ฉันกาลังคิดไม่ตก”

“ท าไมล่ะ...”
้
่
วาเลนเซียเปล่งเสียงหวานอย่างติดขัด เขายังคงไม่กลาที่จะสบตาคมคูนั้น
้
้
้
้
โดยตรง ท าไดเพียงขยับตัวซุกหนาเขาหาอกแกรงเพื่อปดแกมรอนๆของตัวเองไว ้
่
ิ
้
“ฉันกลัวพวกซานตตัสมาลอบดักชงตัวเธอไปน่ะสิ”
์
ิ
่
“งั้นเรารออยูที่นี่กได”
้
็
84

babypigU The Byzantine


“ไม่ได! อยูที่นี่กไม่ไดเหมือนกัน”
็
้
้
่
“ท าไม”
้
ู
“ไจโร...หมอนั่นจะ..ไม่ได ฉันไม่รจะท ายังไงแลวจรงๆ”
้
ิ
้
่
์
วาเลนเซียชอนนัยนตาคูสวยสบกับนัยนตาคม พลางกระพรบตาปรบๆอยู ่
์
้
ิ
ิ
่
อย่างนั้น ฝามือเล็กวางลงที่กรอบหนาของเจาของผมหยิกหยักศก ก่อนจะลูบเบาๆไป
้
้
มา
่
็
“เราเปนคูโชคชะตาของไจโร แลวเขาจะกลาท าอะไรเรา”
้
้
ิ
้
้
้
้
เจโรมจับมือเล็กใหแนบลงตรงแกมสากของตนเอง แลวค่อยๆอธบายใหคนตัว
เล็กเขาใจอย่างชาๆ
้
้
้
“ไจโรกลามากกว่าที่เธอคิด ฉันรจักฝาแฝดของฉันดี”
ู
้
ื่
็
้
่
“เราจะอยูรอนายที่นี่ อย่าเปนห่วงไปเลย ตราบใดที่เขายังท าใหเราเชอใจไม่ได ้
้
้
้
เขาไม่มีทางไดแตะตองตัวเราง่ายๆหรอก เรามีพลังหายตัวไดนะ เราจะหนีเขาในตอน
ที่รสึกว่าจะเกิดอันตราย”
้
ู
้
้
่
้
็
็
ถึงแมคนตัวเล็กจะยังมีความกลัวอยูบางแต่เขากไม่อยากใหเจโรมเปนห่วง
็
้

หากพาเขาไปดวยอีกคนก็จะเปนห่วงมากกว่าเดิมและไม่เปนอันทาอะไร สูใหวา
้
็
้
เลนเซียรออยูที่นี่กคงจะปลอดภัยจากนายซานต์ตัสอะไรนั่น –แต่ก็ยังคงไม่ปลอดภัย
่
็
้
่
่
จากไจโรอยูดี เขาไม่มีทางรไดเลยว่าไจโรคิดจะท าอะไรอยู สิ่งที่เขาท าไดอย่างเดียว
้
ู
้
้
่
คือดึงพลังธาตุที่มีในรางกายมาใช
“แต่คราวนั้นที่เธอหายตัวหนีฉัน เธอเปนลมไปนะ”
็
“เพราะนั่นเป้าหมายเราไกลเกนไปต่างหาก”
ิ
้
“สัญญามาว่าถาเกิดอะไรขึ้นเธอตองหนีจากไจโรใหไกลที่สุด”
้
้
“อือ เราสัญญา”

85

The byzantine babypigU


่
ื่
คืนนั้นเจโรมนอนไม่หลับเพราะเขากังวลกับเรองที่คุยกับไจโรอยูตลอด เขา
้
้
้
ิ
ั
กลัวว่าพี่ชายของเขาจะรังแกวาเลนเซียจรงๆดั่งที่ไดพูดไว ถาท าดวยความรกเขาจะ
้
ไม่กังวลแบบนี้เลยสักนิด
้
็
็
ื
ี
้
ี
ู่
้
กว่าจะนอนหลับกเปนเวลาเกอบเชาตร เชาวันน้เจโรมตองเตรยมตัวออกไปหา
้
้
์
เบาะแสพรอมกับนาเรซซที่จะคอยไปช่วยเหลือเขาและยังมีเบตาและอัลฟาบางส่วน
่
้
ที่จะติดตามพวกเขาไปดวย
่
์
ื
มือใหญลูบเรอนผมสีบลอนดสว่างไปมาอย่างเอ็นดู ในยามที่วาเลนเซียหลับ
้

ไม่ต่างจากเด็กเล็กๆเลยเลยสักนิด มือเล็กกาเขาหากันแน่นกับปากเล็กๆที่เบะ
้
้
่
้
หน่อยๆ ไหนจะแกมยุยๆน่าหยิก ท าเอาหัวใจของเจโรมฟูฟองราวกับไดล่องลอยใน
อากาศ
้
้
“วาเลนเซียตื่นไดแลว”
่
น ้าเสียงอ่อนโยนเอ่ยปลุกรางเล็กใหตื่นจากหวงความฝน เรอนรางบางขยับยุ
่
้
้
ื
ั
ิ
กยิกไปมาก่อนที่เปลือกตาสีสวยจะเปดขึ้นทีละขางเผยใหเห็นนัยนตาสีฟ้าน ้าทะเลท ี่
์
้
้
ดูหวานสวยไม่แพตอนที่มีดวงตาสีแดงเพลิงเลยสักนิด
้
้
“อื้อ จะไปแลวเหรอ”
“ยังหรอก ฉันมาปลุกคนขี้เซาไปอาบน้าดวยกัน”
้

็
“นายก..อาบก่อนเราสิ”วาเลนเซียหลบสายตาแพรวพราวของคนตัวโตกว่า
ท าไมเขาจะไม่รว่าเจโรมตองการอะไร จะใชความงัวเงียของเขาน่ะเหรอเปล่า
ู
้
้
้
้
์
ประโยชนซะหรอก เขาไม่หลงกลง่ายๆหรอกนะจ าไวดวย
้
่
็
่
ิ
“ไมเอาส ฉันจะไปนานแคไหนกไมรู้ ยอมหน่อยไมได้เหรอ”
่
่
่
“ไมเอา เราอายนะ”
่
ฝามือใหญ่ยกเทาเล็กขึ้นมากดจูบเบาๆที่ขอเทา เจาของกลิ่นหอมรบดึงขา
้
ี
้
้
้
เรยวหลบหนี แต่กไม่ทันปากหยักที่ไล่จูบขึ้นมาเรอยๆจนถึงตนขาเล็ก
็
้
ื่
ี
“อยาทาแบบน้”
ี

่
86

babypigU The Byzantine


“ฉันจะเกบกาไรไว้กอน รอรวบยอดทเดยวตอนกลับมา”
็
่
ี
ี

้
“ใครบอกว่าจะให”
“ไม่มี ฉันแค่บอกใหรบร”
้
ู
ั
้
้
้
ิ
ปรางแกมใสขึ้นร้วสีสวย เจโรมฉวยโอกาสสูดกลิ่นหอมจากแกมแดงของอีกคน
้
้
ไป จนท าใหมือเล็กๆนั่นทุบตีอีกคนแกขวยเขิน
้
“พอแล้ว แก้มเราชาหมดแล้ว”
้
่
ิ
“ไปอาบนาด้วยกันกอนส”
ั
ั
่
้
เจโรมว่าพลางกดจมูกสูดดมกลิ่นหอมที่แกมนุมฟูนั่นอีกคร้งและอีกคร้ง
้
่
้
จนกระทั่งมือเล็กๆนั้นยกขึ้นมาดันแผงอกของหมาปาหนุมไว พลางพยักหนาตกลง
่
อย่างเขินๆ
้
่
่
เมื่อรางบางตกหลุมพรางของหมาปาจอมเจาเล่ห รางบอบบางกลอยหวือขึ้น
่
์
็
้
้
จากเตียงไปอยูในออมแขนแข็งแรงที่ค่อยๆกาวเทาเดินไปจนถึงอ่างน ้าที่ตั้งอยูกลาง
้
่
่
้
้
้
้
้
หอง –เขาค่อยๆวางเจาตัวหอมลงบนขอบอ่างไม แลวจัดการถอดเสื้อผาออกจากราง
่
ี
้
้
้
ของตนจนเปลือยเปล่า และกาวลงไปนั่งในอ่างน ้านมที่มีแม่บานมาเตรยมไวให ้
้
“หลับตาก่อน”เสียงหวานเอ่ยเบาๆ ท าใหเจโรมหัวเราะเอ็นดูก่อนจะหลับตาลง
ตามที่อีกคนตองการ
้
้
่
มือเล็กค่อยๆปลดชุดนอนสีขาวบางตัวใหญโครงที่เจาของมันรอเขาอยูในอ่าง
่
่
่
น ้านั่น ก่อนจะค่อยๆกาวขาเรยวลงไปในอ่างทีละขางจนกระทั่งเรอนรางเปลือยเปล่า
ื
้
ี
้
้
้
้
ที่งดงามถูกน ้านมบดบังไวจนเห็นเพียงตนคอระหงและใบหนาสวย
เจโรมรวบเอวบางขึ้นมานั่งใกลตนเองยิ่งขึ้น เขากมหนาลงไปจูบไหล่เนียน
้
้
้
้
เบาๆอย่างรักใคร แลวไล่มาจนถึงตนคอสวย ปากหยักขบเมมเบาๆแลวไลฝามือหนา
่
้
้
่
้
้
ไปตามผิวเนียนนุมของคนตัวเล็กกว่า
่
ื
ิ
ื
“ง้อ มออย่าซนส”
87

The byzantine babypigU


ี
วาเลนเซียหันกลับไปทุบแผงอกของคนตัวโต ใบหนาเรยวไดรปแดงเถอกลาม
ื
้
ู
้
ไปถึงใบหูเล็ก
ี
ิ
้
้
้
เจโรมอมยิ้มพลางประคองใบหนาหวานแลวโนมเขาไปประกบรมฝปากลงบน
ี
้
รมฝปากสีสวย เขาขบเมมรมฝปากล่างเบาๆและไล่ลิ้นรอนเขาไปหยอกลอเล่น
ี
้
้
้
ิ
ิ
้
้
ภายใน ความหอมหวานของรสจูบท าใหเจโรมมีความสุขมากจนมันจุกอกลนทะลัก
ออกมามากมาย
้
้

กว่าจะอาบน้าเสรจเจโรมก็แกลงหยอกเยาคนตัวเล็กจนปากบางบวมเจ่อ เขา
็
้
มองผลงานของตัวเองจนพอใจแลวเอ่ยกระซิบเบาๆ จนเจาตัวหอมของเขาเขินจนผิว
้
แดงๆแทบจะลามไปทั้งตัว
“คราวหน้าฉันจะกนเธอไปทั้งตัวเลยนะ”
ิ






















88

babypigU The Byzantine


cThe Byzantinec viii








วาเลนเซียอยูภายในหองของเจโรมเงียบๆหลังจากที่ออกไปส่งคนตัวโตกว่า
้
่
่
ออกเดินทางไปลงพื้นที่เสาะหาเบาะแสของประชากรหมาปาที่หายไป ก่อนที่
้
้
ความคิดบางอย่างจะผุดขึ้นมาในหัว –ใช่แลววาเลนเซียคิดว่าจะออกไปหาฮวโก ที่
ิ
่
้
้
้
ตอนนี้อยูภายในคอกที่เจโรมไดจัดการไวให
์
่
่
รางบอบบางพาตัวเองมาจนถึงคอกสัตวที่อยูห่างจากตัวปราสาทไบแซนไทน ์
้
่
ไปไม่มากนัก เพียงเดินผ่านทุงหญาสูงที่ธารน ้าไหลผ่านรอบตัวของปราสาท และมี
ั่
้
สะพานขามไปยังอีกฟากฝงก่อนจะถึงคอกสัตวเลี้ยง
์
้
่
บางทีเขาเองก็คิดว่าตอนนี้เจโรมและเขาเหมือนคูแต่งงานที่สามีนั้นตอง
้
็
ออกไปท างานนอกเมือง และภรรยาอย่างเขากรอสามีกลับมาหาที่บาน แต่เพราะ
้
้
พวกเขายังไม่ไดแต่งงานกันอย่างถูกตองเนื่องจากท่านพ่อและท่านแม่ของเจโรมนั้น
ไม่ไดอยูที่น พวกท่านมีงานตองสะสางมากมายพอกันกับคนตัวโต
่
ี่
้
้
ฝามือเล็กดึงไมที่ใส่คัดไวกันสัตว์ออกประมาณหาอันได ก่อนที่เจาจ้งจอกสัตว ์
่
้
้
้
้
ิ
้
็
้
็
เลี้ยงที่เปนดั่งเพื่อนของวาเลนเซียกกระโจนเขาใส่พรอมกับเลียแกมนิ่มฟูของผูเปน
้
้
้
็
นายจนเปยกชุ่ม
ี
“คิดถึงเราไหม”
“...”
้
้
่
“ใหตายสินายน่าจะคุยกับเราไดนะ เจโรมไม่อยูเหงาชะมัด”
89

The byzantine babypigU


เจาของดวงตาสีทองนภาบ่นกับเพื่อนสี่ขาเล็กนอยก่อนที่จะแกลงหยอกเยา
้
้
้
้
้
้
ื
้
เล่นกันจนเนื้อกายขาวซีดเปรอะเป้อนไปดวยเศษดินและหญาจนมอมแมมไปหมด
็
่
ื่
เห็นแบบนี้วาเลนเซียเองกชนชอบธรรมชาติอยูไม่นอย เขานึกอยากจะเกลือก
้
้
ี
้
็
้
กลิ้งไปกับตนหญาสีเขียวขจ แต่เพราะเขาเปนลูกชายของผูก่อตั้งเมืองบาเซนติโน
และเปนผูครอบครองปราสาทแห่งนั้น ดวยฐานะอันสูงส่งและสายเลือดอันบรสุทธ์ ิ
ิ
้
้
็
้
้
ของวาเลนเซีย ท าใหเขาไม่สามารถท าอะไรไดอย่างใจนึก –ตลอดเวลาที่เขามีเหตุ
้
จาเปนตองออกจากปราสาทกจะตองวางตัวใหดูสมกับต าแหน่งที่เขาเปน
้
็

็
็
้
มันช่างน่าขัดใจเขาเหลือเกน เขาจะเปนตัวของเขาไดกต่อเมื่อกลับมาอยู ่
ิ
้
็
็
ี่
่
็
ภายในปราสาท และเปนคุณหนูตัวแสบของพี่เลี้ยงทั้งหลาย แต่พอมาอยูที่น ที่ซึ่ง
้
้
้
ั
้
็
ไม่ใช่บานเกิดของเขา มันกท าใหเขาตองปรบตัวบางเล็กนอย
้
“คิกคิก”
หมับ!
“สนุกมากหรอเปล่า”
ื
่
ร่างบางลอยหวือขึ้นไปอยูในวงแขนแกรง ไจโรแอบเดินตามวาเลนเซียมา
่
้
้

ตั้งแต่ตนและเฝ้ามองเจาตาหวานที่กาลังเล่นสนุกเหมือนเด็กวัยสามขวบไม่มีผิด
“ป..ปล่อยเรานะ”มันยากนักที่จะใหวาเลนเซียไม่เปล่งเสียงสั่นๆออกมา แมไจ
้
้
้
้
้
้
โรและเจโรมจะมีใบหนาที่ละมายคลายคลึงกัน แต่จุดต่างที่เห็นไดชัดคือดวงตาของ
ไจโรจะมองเขาดวยความดุดันราวกับโกรธเขามาเปนชาติ แต่กับเจโรมดวงตาที่ทอด
็
้
มองมายังเขามันอ่อนโยนจนหัวใจดวงนอยนั้นอ่อนยวบ
้
“เด็กมอมแมม”
้
“มาว่าเราเด็กไดยังไง เราอายุมากกว่านายอีก!”
ี
้
ู
้
่
รางสูงหัวเราะหึแลวเอาลิ้นดุนแกมพลางจดจองใบหนาเรยวไดรปที่ติดไปทาง
้
้
้
็
สวย นัยน์ตาหวานๆเปนประกายราวกับตากวางยังคงเปนจุดสนใจของเขามากกว่า
็
ทุกสิ่ง
90

babypigU The Byzantine


็
็
“ท าตัวเหมือนเด็ก เธอกเปนเด็ก”
้
้
“เราไม่เด็กนะ! ปล่อย!ใครอนุญาตใหนายอุมเรา!!!”
้
้
่
รางเล็กดีดดิ้นไปมาพลางส่งก าป้นนอยๆทุบอกคนตัวโตกว่า แมเขาจะทุบจน
ั
็
้
้
็
สุดแรงแต่ไจโรกยังคงไม่สะทกสะทานสีหนาที่อ่านไดยากอย่างไรก็ยังคงเปนแบบนั้น
้
่

์
้
้
กายกาย าไม่ไดใครสนใจแรงทุบอันนอยนิดนั่น แต่เขากลับอุมเจาของนัยนตา
้
้
้
่
์
หวานออกมาจากคอกสัตวเลี้ยง ปล่อยใหคนตัวเล็กด่าทอและทุบตีอยูอย่างนั้น
จนกระทั่งเดินมาถึงสวนดอกไมที่ท่านแม่เขาปลูกเอาไว ้
้
็
่
้
์
่
้
ไจโรปล่อยรางนุมนิ่มใหเปนอิสระ แต่ไดไม่นานนัยนตาหวานที่เขานึกสนใจก ็
แปรเปลี่ยนเปนแววตาที่บ่งบอกว่าไม่พอใจเขาเปนอย่างยิ่ง –แลวจะใหไจโรท า
้
็
้
็
้
อย่างไรได ก็วาเลนเซียเนื้อตัวมอมแมมแบบนั้นมันคงจะระคายเคืองผิวกายขาวซีด
้
นั่นไม่ใช่นอย
“ไปอาบน ้าซะ”
้
“ท าไมเราตองฟงที่นายบอก”
ั
“จะพาออกไปขางนอก ไปเถอะ”
้
้
้
เขากล่าวเพียงแค่นั้นแลวเดินกลับเขาไปในโถงปราสาทภายใน ทิ้งใหวา
้
้
เลนเซียกระทืบเทาเราๆที่ไม่สามารถสูแรงของคนตัวโตกว่าไดเลยสักนิด
้
้
้
้
้
ปากเล็กงองุมเขาหากันอย่างไม่พอใจนัก แต่ฝเทาเล็กๆก็กาวเดินกลับไปยัง
้
ี
้
หองนอนของเจโรม ถึงแมว่าในตอนเชาเขาจะอาบน้ากับเจโรมไปแลว แต่สภาพ
้
้
้

้
็
้
ู
ตอนนี้กท าใหเขารสึกระคายผิวไม่นอย
้
้
้
วาเลนเซียออกมารอไจโรที่หนาปราสาทดวยชุดสีขาวสะอาดตาที่เขาพบมันใน
้
่
๊
้
็
็
หองของเจโรม เปนเสื้อสีขาวแขนยาวปลายแขนเปนแขนแบบตุกตาที่พอดีกับราง
บอบบางของเขา และกางเกงผาเนื้อดีสีขาวเขารป พรอมกับรองเทาบูทสีด าสนิทหุม
้
้
้
้
ู
้
้
้
ขอพอดีกับขนาดเทา แถมยังมีผาคลุมสีขาวไวใหเขาคลุมกันแดดอีกดวย
้
้
้
้
“พรอมหรอยัง”
้
ื
91

The byzantine babypigU


้
้
้
้
เสียงทุมของคนใจรายดังขึ้น วาเลนเซียสะดุงเล็กนอยก่อนจะโคลงศีรษะไปมา
่
้

้
้
ขอมือเล็กถูกฝามือหนารวบกาเอาไวแน่นและออกแรงดึงใหอีกคนเดินตามมาอย่าง
ี
้
ไม่เรงรบ ทุกช่วงฝเทาของไจโรนั้นเปนไปอย่างชาๆเพื่อที่จะใหเจาของกลิ่นหอมกรน
ี
ุ่
้
้
้
็
่
้
เดินตามไดทันทุกท่วงท่า
“นายจะพาเราไปที่ไหน”
็
“เดี๋ยวกร”
ู
้
่
ี
ไมชอบแบบน้เลย
้
้
วาเลนเซียหนามุยลงอย่างเห็นไดชัด เขาคงจะคาดหวังอะไรกับคนคนนี้ไม่ได ้
่
ี
เลยสินะ ทั้งน่ากลัวและยังเปนคนที่นิ่งๆเงียบๆแบบน้อีก วาเลนเซียเองกไม่รว่าตอนนี้
็
ู
้
็
ื
้
่
่
ี
เขาอยูกับสิ่งมีชวิตหรอหินกอนใหญกันแน่นะ
้
่
ื่
กระทั่งไจโรพาอีกคนเดินผ่านปามาเรอยๆ เสียงธารน้าไหลกดังพอใหคนตัว

็
้
่
่
เล็กไดยิน ทั้งกลิ่นอายความสดชื่นของธรรมชาติมันตีตื้นเขาสูปลายจมูกของรางเล็ก
้
็
็
–ไจโรตั้งใจพาอีกคนมาที่ธารน้าตกที่เปนน้าตกที่สวยที่สุดในไบแซนไทน และที่นี่กมี

์

พวกชาวบานชนเผ่าต่างๆอาศัยอยูรวมถึงมีลูกหมาปาตัวเล็กๆมากมายที่ถอกาเนิด
้
่
ื

่
อยูที่น ี่
่
็
ไจโรกแคหาเพ่อนเลนให้วาเลนเซยเทานันแหละ เดกวัยเดยวกันนาจะพูดคุย
ี
ื
็
่
่
่
ี
่
้
ื
่
กันรู้เรอง
“นั่นลูกหมานี่!”
์
่

่
มือเล็กช้ไปทางลูกหมาปาประมาณสามสี่ตัวกาลังวิ่งไล่กันอยู นัยนตาสีฟ้าน ้า
ี
ทะเลปรากฏความสดใสและซุกซนขึ้นในทันท ี
ิ
เขาคดถูกท่พาเจาตาหวานมาเจอเพ่อนๆ
ื
้
ี
“นั่นไงเพื่อนเธอ”
“นี่นายว่าเราเหมือนลูกหมาพวกนั้นเหรอ”
92

babypigU The Byzantine


็
้
่
้
ดวงตากลมโตจองรางสูงอย่างเอาเปนเอาตาย เขาไม่ยอมแน่ๆที่เจาคนหนาดุ
้
่
็
ี
ี
นี่จะเปรยบเทียบว่าเขาเปนลูกหมาปา ทั้งที่วาเลนเซียมีอายุเปนรอยปเชียวนะ
็
้
“แลวไม่ใช่หรอไง แค่หนากเหมือน”
้
้
ื
็
็
้
ไจโรลอบหัวเราะภายในใจ เขาเองกไม่ใช่คนใจรายขนาดนั้น เพียงแต่ความ
ิ
ี
ิ
็
็
เปนห่วงเจโรมมันมีมากเกนไป เลยลืมคิดไปว่าเขากไม่ใช่คนจตใจอ ามหิตที่ปลิดชวิต
ของคูชีวิตตัวเองทิ้ง
่
“นาย!”
“ไปสิ เพื่อนๆรออยู”
่
้
้
่
คนตัวเล็กสะบัดใบหนาหนีแต่กวิ่งราเขาไปอุมลูกหมาปาขึ้นแนบอก และใน
็
้
่
ุ
่
็
ที่สุดกถูกลูกหมาปาตัวอื่นๆรมกระโดดขึ้นไปบนตัก –โดยปกติแลวหมาปาเด็กจะ
้
่
กลายรางไดยากกว่าตอนโตถาพ่อกับแม่สอนยังไม่ดีนัก พวกเด็กๆกจะกลายรางเปน
้
่
่
็
็
้
์
่
็
์
่
มนุษยได แต่ไม่สมบูรณเพราะมีหูกับหางเหมือนหมาปาดังเดิม มันเปนการกลายราง
้
ที่ไม่สมบูรณแต่กไม่ไดเปนอันตรายส าหรบพวกเขา
ั
์
็
้
็
ในเวลาว่างเจโรมมักจะมาที่นี่บ่อยๆเพื่อสอนใหเด็กๆกลายรางไดอย่าง
้
้
่
็
่
้
สมบูรณแบบ ส่วนเขากท าไดแค่เฝ้ามองพวกเด็กๆอยูตรงนี้ เขาไม่ใช่พูดคุยเก่งเท่า
์
หมอนั่นหรอกนะ
่
วาเลนเซียเล่นกับลูกหมาปาจนพอใจก่อนจะเดินแยกออกมาหาคนที่พา
ตนเองมา เขาหมดแรงไปมากพอสมควรเพราะเด็กๆแรงเยอะมากกว่าลูกหมา
้
ั
็
็
ธรรมดา บางตัวที่คันฟนก็งับมือเขาจนเปนรอย –แต่วาเลนเซียกไม่ไดเอ่ยปากดุว่า
้
้
ู
ื่
อะไร ดวยความที่พวกเขายังเด็กคงยังไม่รเรองอะไรมากนัก
ี่
“ท าไมนายถึงพาเรามาที่น”
่
“แค่กลัวจะเบื่อที่อยูแต่ในปราสาท”
้
“ไม่ไดจะลอบท ารายอะไรเราใช่ไหม”ดวงตาสวยมองอีกคนอย่างจับผิด
้
“ถาฉันจะท า ฉันไม่ตองหลอกล่อเธอดวยซ ้า ท าตอนนี้เลยยังได”
้
้
้
้
93

The byzantine babypigU


่
้
“..”วาเลนเซียไม่ไดพูดอะไรก่อนจะยกมือขึ้นปดฝุนที่ตนนั้นไปเกลือกกลิ้งดิน
ั
ั
กับพวกเด็ก และเขาก็กลับมามอมแมมอีกคร้ง
“มือไปโดนอะไร”
ิ
“เปล่าหน”
้
เจาตาหวานรบซ่อนมือเอาไวดานหลัง เพื่อป้องกันไม่ใหไจโรรว่าตัวเองนั้นได ้
ู
้
้
ี
้
้
่
ถูกลูกหมาปากัดมา
“แต่ฉันเห็น”
้
“ไม่มีอะไรหรอกน่า กลับไดหรอยัง”
ื
“เด็กมอมแมม”
ั
้
ิ
้
่
ไจโรว่าพลางเขาประชดตัวรางเล็กแลวควาขอมือเล็กมาดู เขาเห็นรอยฟน
้
้
่
็
เล็กๆของลูกหมาปา และมันคงเปนของสักตัวที่เจาตาหวานไปเล่นซนดวย
้
้
“นี่ เราไม่เจบ”
็
้
“ตองรอใหเลือดมันออกก่อนหรอไง”
ื
้
็
้
้
“เลือดเราจะออกไดไงเรามีชีวิตอมตะนะ เดี๋ยวรอยกหายแลวน่า”
ยีนส์บางอย่างภายในรางกายของวาเลนเซียจะท าหนาที่สมานแผลของมันไป
่
้
เอง แมคร้งแรกที่ถูกกัดมันจะเจบ แต่ทิ้งไวสักพักมันจะหายไปเองโดยไรรองรอย
้
ั
้
่
็
้
ไจโรส่ายหนาเบาๆแลวพาวาเลนเซียกลับเขาปราสาท สาบานว่าเขาไม่ไดเปน
้
้
้
้
็
็
็
ห่วงเจาตาหวานสักเท่าไหร ที่ท าไปมันเปนเพราะสัญชาตญาณเขาคงไม่มีทางเปน
้
่
ห่วงอีกคนแน่ๆ
เขาสาบานเลย...

ุ่
จวบจนกระทั่งกลับมาถึงปราสาท ไจโรรสึกถึงความรอนรมภายในรางกาย
ู
้
่
้
้
ี
้
้
อย่างแปลกประหลาด ในหวงความคิดของเขาเรยกรองและถวิลหาแต่เจาของดวงตา
สวยที่ดึงดูดใหตนเองนั้นสนใจมาตั้งแต่คร้งแรกที่เจอกัน
ั
้
94

babypigU The Byzantine


เหงอเม็ดเล็กผุดขึ้นตามกรอบหนาคม เขาปล่อยขอมือเล็กของวาเลนเซีย
ื่
้
้
่
้
เพราะมันช่างรอนวูบวาบไปหมดทั้งตัว กลิ่นหอมของดอกไลแลคที่อยูบนกายบาง
้
้
ของวาเลนเซียเล่นงานเขาเขาแลว
็
“นายเปนอะไรไปน่ะ”
วาเลนเซียมองท่าทางของไจโรอย่างอดเปนห่วงไม่ได เมื่อสักครเรายังเดินกัน
้
็
ู่
็
่
้
ื่
มาอยูดีๆ แต่จูๆไจโรกสะบัดมือเขาและยังมีเหงอกาฬไหลเต็มใบหนาคม
่
้
้
้
“กลับเขาหองไป หามออกมาจนกว่าฉันจะสั่ง”
“ท าไมล่ะ”
“ไป! แลวอย่าขัดค าสั่งของฉัน”
้
ี
ไจโรผลักรางเล็กใหอีกคนรบเดินจากไป อาการของเขาที่เกิดขึ้นนั้นมีเพียงแค่
้
่
ู
้
ไจโรเท่านั้นที่ร เพราะว่าเขาก าลังเขาสูช่วงติดสัด ฤดูผสมพันธุของเขามาถึงแลว จาก
่
้
์
้
้
ื่
็
ความคิดที่เคยอยากท าเรองต ่าชาพวกนั้นกับวาเลนเซียเพื่อหวังผลประโยคกตองพับ
้
็
เกบไป เขาไม่อยากท าแบบนั้นโดยที่อีกคนไม่เต็มใจหรอก –ถึงไจโรจะกลายเปนคน
็
้
้
ใจรายในสายตาของทุกคนแลวก็ตาม
้
วาเลนเซียกลับมาที่หองดวยความประหลาดใจก่อนที่กระแสบางอย่างจะท า
้
ใหเขาเองกรสึกแปลกประหลาดกับตัวเองอยูเหมือนกัน เขาจาไดว่าเคยรสึกแบบนี้แต่
่

้
้
ู
้
้
ู
็
้
ิ
ตอนนั้นท่านพ่อน าสมุนไพรบางอย่างมาใหเขากน และมันกหายไป
็
้
้
แต่ตอนนี้เขาไม่มีสมุนไพรนั่น แลววาเลนเซียจะท าอย่างไรกับอาการรอน
ื
้
็
ี
เหมือนโดนไฟแผดเผา เขาไม่แน่ใจว่าอาการน้คลายกับที่ไจโรเปนหรอเปล่า
่
์
้
็
จนกระทั่งเปลือกตาสีมุกไดปดลงเพื่อข่มกลั้นอารมณที่อยูภายใน วาเลนเซียกตอง
ิ
้
้
ตกใจทันทีที่เขาลืมตาขึ้นมาแลวพบว่าระยะการโฟกัสของเขาแตกต่างไปจากเดิม
่

ภาพที่เขากาลังเห็นอยูตรงหนาคือรางของหมาปาที่ใหญ่กว่าลูกหมาปาแค่ไม่
่
้
่
่
้
่
็
เท่าไหร ดานบนหัวของเจาหมาปามีมงกุฎดอกไมแบบเดียวกันทเจโรมเปนคนถักให
ี่
่
้
้
้
น่มันคอเรองอะไรกัน
ื
่
ื
ี
95

The byzantine babypigU


็
็
่

ทาไมในกระจกเขาถงเหนตัวเอง...เปนหมาปา!
ึ

กลิ่นหอมของดอกไลแลคยังคงส่งกลิ่นตลบอบอวนอยูอย่างนั้นไปทั่วทั้ง
่
็
้
ี
ปราสาท ไจโรไม่คิดว่ามันจะเปนกลิ่นของโอเมกาที่ก าลังฮทหรอกนะ เพราะทั่วทั้ง
์
้
็
้
็
็
้
ปราสาทเขามีแม่บานและพ่อบานเปนเบตา และวาเลนเซียเองกเปนแวมไพรคงจะไม่
้
ี
มีอาการฮทแน่ๆ แต่กลิ่นของดอกไลแลคซึ่งเปนกลิ่นประจ าตัวของเจาตาหวานกท า
็
็
ั
ใหเขาตองคิดใหม่อีกคร้ง
้
้
้
ไจโรเดินตัวสั่นไปทางหองนอนของนองชายตัวเอง กลิ่นหอมนั่นยิ่งเด่นชัดจน
้
้
้
เขาไม่สามารถคิดไปไหนไกลไดอีกแลว สิ่งที่เขาเคยนึกสงสัยในตัวของวาเลนเซียยาม
่
็
้

ที่สบตากันมันทาใหเขาคิดว่าวาเลนเซียเปนหมาปาเช่นเดียวกันกับพวกเขา
พลั่ก!
ุ่
ไจโรเปดประตูเขาไปและทันเห็นรางของหมาปาวัยรนตัวเล็กที่มีมงกุฎสวมอยู ่
่
ิ
่
้
ี่
บนศีรษะ แบบเดียวกันกับทเขาเห็นวาเลนเซียสวมมันอยู ดวงตากลมโตสวยสง่า
่
ื
่
กาลังสั่นไหว ก่อนที่เขาจะเห็นรางของวาเลนเซียนอนขดตัวสั่นระรกอยูที่พ้นพรมเมื่อ
ิ
่

สักคร ู่
่
ี
็
ิ
วาเลนเซยเปนหมาปาจรงๆด้วย
และยังเปนชนชั้นโอเมก้า
็
่
้
้
ดวงตาสวยคลอไปดวยหยาดน ้าตา ไจโรประคองรางเล็กขึ้นอุมแนบอก พาเจา
้

่
้
้
ี
โอเมกาที่กาลังฮทไปยังหองนอนของตัวเอง และวางรางบอบบางลงบนเตียงอย่าง
เบามือ
็
“เรา..ป..เปนตัวอะไรกันแน่”
“ฉันไม่ร ฉันเองยังประหลาดใจ”
ู
้
้
“เรา ร..รอน”
“เหมือนกัน”
96

babypigU The Byzantine


“...”

้
“เธอก าลังท าใหฉันคลั่ง”
์
ไจโรพยายามสงบสติอารมณดิบของตัวเองแต่มันกช่างยากเย็นนัก เขาไม่รว่า
็
ู
้
้
็
้
้
ิ่
้
จะทนไดนานแค่ไหน ยิ่งเห็นเจาโอเมกาก าลังรองไหจนจมูกเล็กนั้นแดงเขากยงอยาก
้
รังแก
ู
้
ตอนนี้ไจโรคิดว่าตนเองล่วงรความหมายของค าท านายนั่นแลว เพราะวา
้
้
ิ
ู
เลนเซียนั้นพเศษกว่าใคร วาเลนเซียพิเศษกว่าทุกอย่างบนโลกใบนี้ เขารแลวว่าเหตุ
้
้
้
ใดถึงตองพาวาเลนเซียมาที่นี่ ถึงเวลาที่ฟ้าชะตานั้นก าหนดมาแลว เพราะฉะนั้นเขา
้
ื่
้
้
่
้
ื่
ยิ่งตองจัดการเรองของวาเลนเซียใหไดไม่อย่างนั้นเรองวุนวายที่เขาคาดคิดไวมันจะ
เกดขึ้นมาแน่นอน
ิ
้
่
ื
้
จมูกสูดดมกลิ่นหอมหวนที่เจาโอเมกานั้นส่งออกมาพลางลูบไลเรอนรางบอบ
้
็
ี
้
้
ื
ิ
บาง แมตัวเขาเองจะไม่ตองการใหมันเปนแบบน้ แต่ก็มิอาจฝนจตใตส านึกลึกๆ
้
้
้
็
ี
ภายในใจได มันเฝ้าแต่ถวิลเจาของกายหวานน้ และมันสั่งใหเขาครอบครองใหเปน
้
้
้
ของเขาแต่เพียงผูเดียว
้
ิ
์
้
่
ผู้ท่เหมาะสมเทานันจักได้กาเนดมาภายในครรภของผู้ให้กาเนดท่แสนวเศษ

ี
ิ
ิ
ี

็
หากบุตรนั้นไมมความแขงแกรงมากพอจักต้องกลายเปนเพยงเถ้าถาน
่
่
่
็
ี
ี
่
็
่
้
่
้
ิ
ี
้
็
หากแตบุตรนันเกดมาดพรอม บุตรนันจักกลายเปนผู้ยงใหญและแขงแกรง
ิ
่
ี
ท่สุดในปฐพ ี

ิ
์
ี
ิ
แดพระเจาและดวงจันทรา ขอวอนให้กาเนดบุตรมาภายในครรภของคูชวตข้า
้

่
่
ิ
ด้วยเถด...



97

The byzantine babypigU


cThe Byzantinec ix








้
้
์

่
หากรางกายเหมือนกาลังด าดิ่งสูหวงอารมณอันรอนระอุ เหมือนดั่งถูกเปลวไฟ
่
์
ื

้
้
แผดเผาจนทั่วเรอนราง กายบางสั่นสะทานดวยแรงอารมณราคะที่ก่อกาเนิดขึ้นมา
่
็
ี
อย่างไม่เคยเปนมาก่อน ดูท่าว่าอาการฮทของวาเลนเซียจะไม่มอดดับลงง่ายๆ
์
้
นัยนตาสวยสั่นไหวยามที่มองใบหนาหล่อเหลาก าลังเคลื่อนกายมาครอมทับ -
่
วาเลนเซียกาลังมีอาการกระสันอยาก เขาไม่รว่ามันเกดขึ้นมาไดยังไง แต่ในเวลานี้
้
ิ
ู
้

้
้
่
ิ
ยามที่รางกายเขาถูกฝามือหนาสัมผัส และกานน้วยาวที่ลากไลบรเวณกางเกงผาสี
่
ิ
้
ขาวเนื้อดีพลางเกี่ยวล่นมันออกจากเรยวขาเล็ก ดุจดั่งไฟฟ้าก าลังสถตและวิ่งพล่าน
ี
ิ
่
ไปทั่วทั้งรางกาย
่
ในเวลานี้สติอันพล่าเลือนของคนทั้งคูก าลังขาดหายไปทีละนิด ความรอนระอุ
้
่
ของรางสองรางก าลังหลอมรวมกันเปนหนึ่งเดียว รมฝปากรอนประกบจูบกลีบปาก
่
ี
ิ
็
้
อิ่มอย่างโหยหา ทว่าสมองกลับคิดต่างไปอีกอย่าง
ื
้
่
้
็
้
้
ไจโรไม่ไดตองการใหมันเปนเช่นนี้ แต่เขากลับฝนรางกายและความตองการ
ิ
้
้
สัญชาติญาณดิบภายในตัวไม่ได –มันสั่งใหเขากลืนกนรางโอเมกาตัวนอยที่ส่งกลิ่น
้
้
่
่
้
หอมยั่วยวนอยูใตราง
่

้
พลันดวงตาทั้งสองสบกันดวยแรงอารมณอันวาบหวาม ความรอนรมที่กาเนิด
้
ุ่
์
ิ
้
่
้
ใหกานน้วเรยวเกยวอาภรณของคนใตรางจนหมดสิ้น -เรอนรางเปลือยเปล่าอัน
ี่
์
ื
้
่
ี
งดงามราวกับเปนศิลปะชั้นดีที่ถูกพระเจาสรรคสรางมาอย่างดีปรากฏแก่สายตาของ
้
็
้
์
หมาปาหนุม
่
่
98

babypigU The Byzantine


ิ
้
้
่
่
วาเลนเซียยกแขนขึ้นมาปดบังกายหวานดวยใบหนาที่แดงซ่าน ฝามืออุนๆลูบ
ไลผิวเนียนนุมอย่างหลงใหล ก่อนที่จะเคลื่อนมือลงต ่ากว่าเดิมเพื่อหยอกเอินกับ
่
้
้
ั
็
้
ส่วนกลางตัวเล็กกะทัดรัดอย่างน่ารก -แมวาเลนเซียจะเปนผูชายเหมือนกันกับเขา
ี
แต่สรระทางรางกายของพวกเขานั้นช่างแตกต่างกันโดยสิ้นเชง
ิ
่
ุ่
ื่
ี
ิ
ความรอนรมในรางกายดูท่าว่าจะเพิ่มมากขึ้นเรอยๆ ไจโรบดจูบรมฝปากเล็ก
่
้
้
พลางดูดดึง ก่อนจะซุกไซล าคอขาว -วาเลนเซียแหงนคอขึ้นอย่างลืมตัวเพื่อใหอีกคน
้
้
่
ิ
ี
ั
ฝากฝงรองรอยไดอย่างสะดวก คนตัวเล็กกัดรมฝปากตัวเองเพื่อสกัดกั้นอารมณที่
์
กาลังปนปวนวูบโหวงในทองนอย
้
ั่
่

้
็
ี
่
ในที่สุดฝามือหนากเลื่อนลงมาจับยึดสะโพกมน พลางแยกขาเรยวออกกวาง
้
แกนกลางล าตัวของไจโรแข็งขื่นจนดุนดันกางเกงผาเนื้อดีที่สวมใส่อยู เขาตองการ
้
้
่
่
สอดแทรกตัวตนของเขาเขาไปภายในรางกายขอวาเลนเซียอย่างหิวกระหาย-กลิ่น
้
้
หอมของดอกไลแลคยังคงเด่นชัด เขากมลงสูดดมความหอมผิวกายขาวนวลดวย
้
ความหื่นกระหายอยากเต็มที่
"ม..ไม่"
้
่
เสียงหวานหลุดออกมาจากคนตัวเล็กที่กายหวานก าลังสั่นสะทานไปทั่วราง
้
วาเลนเซียจกเทาลงกับเตียงดวยความเกรงเกรง ศีรษะกลมสั่นไหวไปมายามที่
ิ
็
้
ื่
้
่
ี่
์
ดวงตาจับจองไปทชายหนุม ซึ่งก าลังปลดอาภรณออกอย่างเชองชา
้
้
เสียงภายในใจของวาเลนเซียก าลังตะโกนกองว่าตนเองนั้นควรหนีออกไปจาก
้
้
ที่นี่ หนีออกไปจากคนใจรายที่ก าลังมองมาที่ตนเองเยี่ยงสัตวรายที่จองจะงาบเหยื่อ
้
์
่
แต่รางกายของเขากลับไม่ปฏิเสธสัมผัสอุนรอนจากอีกฝายเลยสักนิด มันกลับ
่
้
่
เรยกรองและโหยหาเสียยิ่งกว่า
ี
้
"ขอโทษ"
99

The byzantine babypigU


ั
้
ู
ิ
ไจโรกล่าวดวยความรสึกจรงของเขาเอง พลางกดตัวตนไปฝากฝงไวที่กาย
้
้
้
หอมหวาน เขากกกอดวาเลนเซียไวอย่างตะกละตะกลาม -รางเล็กจกเล็บเขากับแขน
ิ
้
่
่
้
็
แกรงพลางข่มตาแน่นดวยความเจบ
"อื้อ ฮึก"
ิ
ใบหนาหวานเชดขึ้นและเรอนรางสวยที่กาลังจกเกรงอย่างไม่สบายตัวนัก วา
ิ
็
้

่
ื

ิ
เลนเซียถูกคนใจรายทาลายความบรสุทธ์อย่างไม่มีช้นดี
ิ
้
ิ
"ผ่อนคลายหน่อย ไม่งั้นเธอจะเจ็บ"
้
้
์
้
แมจะถูกกามอารมณเขาเล่นงานแต่ไจโรยังคงควบคุมสติของตัวเองเอาไวได ้
ั
้
ั
เขาเองก็เกรงว่าจะท าใหอีกฝายนั้นทรมานไปกับการรวมรกคร้งนี้ ซึ่งมันเปนคร้งแรก
่
ั
่
็
ั
ส าหรบวาเลนเซีย และถูกเขาแย่งชงมันมาโดยที่เขายังไม่ยอมรบว่าอีกฝายนั้นเปนคู ่
ิ
็
ั
่
้
โชคชะตา ทว่าตอนนี้เขากลับตองการอีกฝายมากขนาดที่ยอมไดทุกอย่าง
้
่
ู
่
้
้
้
้
ฝามือหนาเกลี่ยแกมนิ่มไปมา กดจูบหนาผากขาวไดรปเพื่อขับกล่อมใหคนใต ้
ู
รางรสึกผ่อนคลายลง และเลิกเกรงไปในที่สุด
่
้
็
้
เหงอเม็ดเล็กผุดขึ้นประปรายเต็มกรอบหนา สะโพกสอบค่อยๆขยับอย่าง
ื่
้
์
่
ั
เชองชาเพื่อใหช่องทางปรบสภาพไปตามขนาดของชายหนุมวัยเจรญพันธในช่วง
ื่
้
ิ
์
ผสมพันธอย่างไจโร
ิ
้
็
เขาเพิ่มแรงขับเคลื่อนมากขึ้น ถี่เรวจนเกดเสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วทั้งหอง
มือเล็กยกขึ้นปดปากตนเองเพื่อกลั้นเสียงน่าอาย แต่ไม่นานกถูกมือหนาดึงออกแลว
ิ
้
็
่
่
้
็
้
้
้
้
รวบขอมือเล็กไวเหนือหัว หนาทองแบนราบหดเกรงในตอนที่อีกฝายลูบไลฝามือหนา
่
ไปทั่วเรอนราง -แผ่นหลังบอบบางแอ่นขึ้นรบสัมผัสอย่างไม่รตัว
ู
ั
ื
้
ในเวลานี้วาเลนเซียถูกแรงอารมณควบคุมรางกายและสมองของตนเองไปจน
์
่
่
ู
้

หมด เขารสึกดีในยามที่ถูกรางกายกาย าตะกองกอดและกลืนกนเขาไปทั้งตัว
ิ
๊
ื
"อ..อ้อ อะ จ..ไจโร"
"อื้มส์"
100