The byzantine omegaverse #kookv

babypigU The Byzantine


่
้
ท่านแม่ของเขาไม่เคยเห็นดวยกับอ านาจและความยิ่งใหญของท่านพ่อเลยสัก
้
ั
นิด มีแต่ท่านพ่อที่คอยปลูกฝงความคิดพวกนี้ใหกับเขา จนเขาตองการมันมา
้
ครอบครองจรงๆ
ิ
้
“ลูกคิดดีแลวหรอ”
ื
้
์
้
“เราปล่อยใหพวกเขามีความสุขจนมากพอแลวท่านแม่”ซานตตัสแค่นหัวเราะ
้
พลางคิดแผนการไวในหัว อย่างไรเสียทุกอย่างมันจะตองกลายเปนของเขา
็
้
“ของที่ไม่ใช่ของเรา ไม่ว่าจะอย่างไรลูกกพรากของสิ่งนั้นมาไม่ไดหรอก”เธอ
็
้
้
้
้
ิ่
เพียงจดจองใบหนาของลูกชายคนโตดวยแววตาสงบนงเสียกว่าน ้าที่ถูกขัง
“ท่านแม่ไม่เคยเห็นดวยกับพวกเราหรอก”
้
็
“กเพราะว่าสิ่งที่ลูกท ามันไม่ใช่สิ่งที่ดี”
ั
ป้ง!
้
ิ
๊
่
ฝามือหนาตบลงบนโตะจนเกดเสียงดัง ลิลลี่สะดุงตกใจนิดหน่อยก่อนที่เธอจะ
้
้
ลุกขึ้นแลวเดินหนีไป เมื่อไม่สามารถโนมนาวใดๆกับลูกชายได ้
้
์
“บัลลังกนั้นมันเปนของลูก!!”
็
้
้
“หากลูกคิดไตรตรองดูสักนิด ลูกจะรว่าพ่อเจายัดเยียด ความคิดผิดๆใหเจา
่
ู
้
้
อยูเสมอ!”
่
้
ทั้งลูกชายและสามีของเธอต่างก็ถูกความโลภเขาครอบง าจนบาคลั่งที่จะโค่น
้
ลมแมกระทั่งครอบครวของพี่ชายสายเลือดเดียวกัน หากเธอแสดงความคิดที่ขัดแยง
ั
้
้
้
ื
้
้
กับเซนเดอรเขาก็คงจะไม่กาจัดเธอไปใหพนทางหรอกหรอ เธอไม่หนีไปจากที่แห่งนี้ก ็
์

้
ั
้
้
่
ดีเท่าไหรแลว ถาไม่ใช่เพราะเธอนั้นรกลูกชายของเธอมาก เธอคงจะหนีไปพรอมกับ
ลูกชายคนเล็กของเธอ
151

The byzantine babypigU


ซานต์ตัสกาหมัดแน่น แววตาของเขาวาวโรจนดวยอารมณแห่งโทสะ เขาไม่
์

้
์
็
้
ั
เคยไดรบค าชมจากท่านแม่เลยสักนิด เธอกลายเปนคนเย็นชาไม่ว่าเขาจะกระท าสิ่ง
็
้
ั
็
ั
ใดเขากไม่เคยไดรบอะไรเลยสักอย่าง ทว่าท่านพ่อเปนคนที่ฉุดร้งเขาขึ้นมา
้
์
้
ู
้
ู
แมนรทั้งรว่าท่านแม่ยังคงอาวรณต่อนองชายของเขาที่หายไป แต่เหตุใดถึงไม่
้
็
ั
มอบความรกความอบอุนจากออมอกคนเปนแม่เหมือนอย่างเคย ถาไม่ใช่เพราะเด็ก
้
้
่
คนนั้น ท่านแม่ก็คงจะรกและอยูขางเขาตลอดไปไม่ใช่หรอ
้
ื
ั
่
ั
้
“ท่านแม่ไม่เคยที่จะมองมาที่ลูกเลยสักคร้ง แลวลูกจะอยูขางท่านไปเพื่ออะไร
่
้
ทั้งกองทัพลีโกส และอ านาจแห่งไบแซนไทน ไม่มีใครเหมาะสมที่จะควบคุมมัน
์
เท่ากับลูกอีกแลว”
้
์
ชายหนุมแสยะรอยยิ้มขึ้นอย่างเจาเล่หเขาย่างเทาตรงไปที่กองทัพของเขาที่
่
้
้
้
สรางมันขึ้นมาเพื่อสิ่งนี้โดยเฉพาะ
้
้
้
้
ั
เขาจะตองยิ่งใหญ ควาบัลลังกนั้นมาใหไดแลวเขาจะไดรบค าชมและรอยยิ้ม
้
์
้
่
ของท่านพ่อเหมือนอย่างที่เขาท ามันมาตลอด เพียงแค่ทุกอย่างส าเรจลง ไม่ว่ามัน
็
็
์
์
้
้
จะตองแลกมากับการลางฆ่าเผ่าพันธุของตนเองไปอีกสักกี่ศพ ซานตตัสกจะท ามัน
ใหจนได ้
้

ตึ่ง ตึ่ง ตึ่ง
ี
เสียงฝเทาของกองรบที่กระทุงไมพองลงกับพ้นดังเขามาจนถึงดานในของ
้
้
้
ื
้
้
ปราสาท ฝูงนกนอยแตกกันกระเจงและทองฟ้าสดใสพลันเปลี่ยนเปนมืดคร้ม
้
็
ิ
้
ึ
152

babypigU The Byzantine


ภายในหองนอนของเจโรมเองก็เช่นกัน ท่านประมุขสูงสุดและทุกคนที่มา
้
่
้
่
ื
้
รวมตัวกันอยูในหองนี้ เพื่อเยี่ยมเยียนอาการปวยของวาเลนเซีย ซึ่งฟ้นขึ้นมาไดเพียง
ไม่นานมากนัก
“เสียงอะไรน่ะ”เจโรมเลิกผาม่านขึ้นเพื่อดูสิ่งที่ก าลังเกดขึ้นภายนอก หน่วย
้
ิ
้
กองรบจากปราสาทไบแซนเนียรเคลื่อนกองมาจนถึงดานหนาของปราสาท
์
้
ื
“มีอะไรหรอเปล่า”
้
ไจโรเอ่ยถามนองชายฝาแฝดของตนเอง พลางลุกขึ้นแลวเดินไปดูที่ต่างขางกัน
้
้
กับเจโรม
“ซานตตัสมันคงรว่าท่านพ่อกลับมาแลว”
้
้
ู
์
้
้
ู
้
้
“มีอะไรอยูขางนอกงั้นเหรอ?”วาเลนเซียเอ่ยถามขึ้นดวยความอยากร แมว่า
่
ื่

ิ
้

ภายในหัวใจของเขามันกาลังสั่นระทึก คลายกับกาลังมีเรองอะไรบางอย่างเกดขึ้น
์
ื่
ี
้
้
ี
“เอาล่ะเจโรม ลูกไปสั่งการณเรองพิธทาประลองที่จะเกดขึ้นวันน้ แลวส่งข่าว
ิ
ไปบอกท่านผูเฒ่าดวย”
้
้
้
้
เจมิไนเอ่ยบอกกับลูกชายแลวเดินออกไปจากหองนอนของเจโรม เขาเองก็มี
้
้
ี
ี
้
หนาที่ที่จะตองเตรยมงานพิธใหมันถูกตอง ในเมื่อเหล่าทายาทสายเลือดที่เขมขน
้
้
้
้
์
้
แห่งไบแซนไทนนั้นมีอายุครบ22ปกันแลว เขาคงจะประวิงเวลาออกไปอีกไม่ได เจมิ
ี
้
้
ไนตองท าตามธรรมเนียมที่ถูกตอง คือการเลือกจาฝูงคนใหม ่
่
เมื่อเจโรมออกไปดานนอกแลวไจโรกค่อยๆเดินมานั่งลงขางกับวาเลนเซียที่
้
้
็
้
ยังคงนิ่งเงยบไม่ยอมคุยกับเขาเลยสักค า
ี
153

The byzantine babypigU


“เธอรไหมว่าฉันไม่ไดอยากจะท าแบบนั้น ฉันรว่าฉันมันไม่น่าใหอภัยหรอก แต่
ู
้
ู
้
้
้
ั
้
้
้
้
้
ขอโอกาสอีกสักคร้งไดไหม...ใหฉัน...”ไจโรกมหนาลงควาฝามือบางมาแนบไวกับ
่
้
้
แกม
“ไมประลองได้ไหม”
่
์
์
ิ
้
นัยนตาสวยชอนสบนัยนตาคม รมฝปากบางเมมเขาหากันแน่นดวยความ
้
้
้
ี
ิ
็
ี
ี
กังวล วาเลนเซยฝันเหนพธท้าประลองของไจโร และในฝันนั้นไจโร...ตาย
้
ั
ิ
เขาไม่อยากใหมันเกดขึ้นเหมือนในฝน วาเลนเซียไม่อยากสูญเสียคนที่เขารัก
้
้
้
ไป เหมือนคราวที่เขาตองจากบานเมือง ตองทอดทิ้งท่านพ่อและพี่โจเนส เขาไม่
อยากใหคนรอบขางของเขาหายไป
้
้
“ไมได้ มันเปนหน้าท่ของฉัน”
่
ี
็
้
“ไจโร...ฮึกเราไม่อยากใหนายไป”วาเลนเซียควาตัวของไจโรเขามากอดเอาไว ้
้
้
ิ
แน่น ปล่อยน ้าตาใหไหลรนจนเสื้อของไจโรนั้นเปยกปอน
้
ี
“ทาไมเธอถงดูไมอยากให้ฉันไปขนาดนัน”
้
่
ึ

ั
คนตัวโตกว่ากอดตอบรางบางของคนที่เขารกพลางลูบแผ่นหลังบอบบางไป
่
มา รอยยิ้มของเขาถูกจุดขึ้นในที่สุด เพียงแค่วาเลนเซียไม่ไดโกรธเคืองอะไรเขา และ
้
้
้
้
ิ
ใหโอกาสเขาไดกกกอดรางบอบบางนี้เอาไวในออมอกมันกเพียงพอแลวจรงๆ
็
้
้
่
ี
ั
ิ
“เราฝน ฝนเหนลูกของเรา ฝนเหนนายเข้าพธท้าประลองและนายกแพ้...ไจโร
็
ั
็
็
ั
็
่
ในฝันของเรา...นายตาย เราไมอยากให้มันเปนแบบนั้น”เจาของดวงตาหวานส่าย
้
หนาไปมาพรอมกับน้าตาที่เปรอะเป้อนไปทั้งใบหนา

้
ื
้
้
้
กานน้วเรยวเกลี่ยคราบน้าตาของเจาตาหวานดวยความอ่อนโยนและบางเบา
ี
ิ
้
้

ที่สุดเท่าที่เขาจะท ามันได
้
154

babypigU The Byzantine


ั
็
“มันกแค่ความฝน ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก”
“ไม่เอา นายตองอยูที่นี่หามออกไปไหนทั้งสิ้น”
้
่
้
่
้
ี
็
สิ้นเสียงหวานมือนอยๆกฉุดดึงรางของไจโรลงมาทาบทับตนเอง รมฝปากบาง
ิ
ิ่
กดจูบปากหยักเบาๆ ก่อนจะค่อยๆขบเมมดูดดุนจนกระทั่งไจโรเรมตอบสนองกลับ
้
็
่
้
ดวยการเปนฝายคุมเกมนี้ไวเสียเอง
้
เรยวลิ้นรอนของพวกเขาทั้งคูเกยวตวัดแลกเปลี่ยนความหวานใหแก่กันและ
ี่
้
้
่
ี
้
้
้
ี
กัน แขนเรยวยกขึ้นกอดรอบคอหนามือบางพลันขยุมเสนผมดกด าไวในยามที่ปลาย
้
้
ลิ้นรอนสัมผัสเขากับใบหูของเขา
้
่
ี
่
ฝามือบางไลลงไปบนแผงอกแข็งแกรงลากไลไปมาจนอีกฝายขนลุกเกรยว
้
่
ั่
้
้
ดวยความวาบหวาม วาเลนเซียปลุกปนความรอนแรงของไจโรจนมันไฟมันลุกลาม
่
แผดเผารางของเราทั้งสองคน
้
วาเลนเซียผลักรางหนาใหนอนลงบนเตียงแลวเปนฝายครอมทับอีกฝายเอาไว ้
้
็
่
่
่
่
์
่
้
เสียเอง ไจโรหอบหายใจถๆ จองมองรางบางที่ก าลังปลดเปลื้องอาภรณต่อหนาต่อตา
้
ี่
ของเขา
ี
้
้
“อย่าเล่นแบบน้สิ”ไจโรแลบลิ้นเลียรมฝปากที่แหงผากดวงตาคมยังคงจับจอง
ี
ิ
ิ
ที่เรอนบอบบางไรสิ่งใดปกปด เรอนรางของวาเลนเซียยังคงงดงามเหมือนศิลปะชั้นดี
ื
่
้
ื
้
็
็
เช่นเคย และไจโรเองกไม่ไดเปนคนที่มีความอดทนมากมายขนาดนั้น
้
นัยนตาสีฟ้าน ้าทะเลฉาน ้าและรอยยิ้มเช้อชวนของเจาตัวท าใหส่วนกลาง
์
่
้
ื
ล าตัวของไจโรกาลังผงาดแข็งขื่นขึ้นจนรสึกปวดหนึบ

ู
้
“อยูกับเรานะ”
่
155

The byzantine babypigU


้
รอยยิ้มหวานของวาเลนเซียก าลังท าใหความอดทนของไจโรขาดสะบั้น เขา

กลืนน้าลายลงคอไปอึกใหญ่เมื่อมือนอยๆของวาเลนเซียก าลังปลดเปลื้องเสื้อผาของ
้
้
่
ิ
เขาออกไปจนหมดไม่มีหลงเหลือสักช้น -มือนุมสัมผัสสิ่งกลางล าตัวของไจโรพลาง
้
้
้
หยอกเยาไปมาจนฟางเสนสุดทายของไจโรถูกตัดขาด ในที่สุดเขากเปนฝายพลิก
่
็
็
่
ื
ขึ้นมาครอมทบเรอนกายหอมหวานของวาเลนเซียเองจนได ้
้
้
้
้
ไจโรโนมตัวลงไปที่ขางใบหูเล็กเพื่อบอกบางสิ่งบางอย่างใหเจาตัวไดรบรเสีย
ั
้
้
ู
่
้
ก่อนที่จะเรมตนดื่มด ่าน ้าผึ้งหวานสนองต่อความตองการของอีกฝาย “เพราะว่าเธอ
้
ิ่
กาลังท้องลูกของเราอยู ฉันจะพยายามทาเบาๆ”


่




















156

babypigU The Byzantine



cThe byzantinec xiv






เจมิไนเอ่ยชวนหลานชายของตนเขามาภายในปราสาท โดยที่ใหเหล่ากองทัพ
้
้
่
์
่
์
็
ู
้
้
้
ของซานตตัสรออยูดานนอก ซานตตัสที่เขาเคยรจักเปนเด็กหนุมที่เพียบพรอมมาก
่
้
คนหนึ่ง เขาเก่งรอบดานพอๆกับไจโรและเจโรม และมีความสุขุมนุมลึกมากกว่า
้
ี
แต่พอมาวันน้ วันที่เจมิไนไดเห็นหลานชายของเขาเองกับตา ก็คนพบว่าซานต ์
้
ตัสเปลี่ยนไปมากเลยทีเดียว สิ่งที่มันไม่เหมือนเดิมกคงจะเปนดวงตาเรยวรที่แฝงไป
็
ี
็
ี
้
้
ดวยประกาบบางอย่างที่ไม่อาจคาดเดาได รวมทั้งกลิ่นอายรอบๆตัวของเจา
้
หลานชายนั้น ดูต่างออกไปจากเดิม
“ท่านลุงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหรหรอ”ซานตตัสเอ่ยถามผูเปนลุงแทๆของตนท ี่
่
็
์
้
ื
้
้

้
้
กาลังเดินน าหนาเขาเขาไปดานในปราสาท
ี่
้
้
ี่
“พึ่งมาไดไม่กอึกใจ ก่อนเจาจะมาที่น”
ื
“ผมมากวนท่านลุงหรอเปล่า”
์
ั
้
้
“ไม่เลย เจามาไดถูกเวลาเลยต่างหาก ซานตตัสหลานรก”
้
้
่
ชายหนุมหยัดรอยยิ้มขึ้นมุมปากแลวเดินตามผูเปนลุงจนกระทั่งถึงหองโถงที่
้
็
้
ั
้
ิ
ใชตอนรบแขก ที่นั่นมีท่านป้าฮาล่า หญงวัยกลางคนที่ยังคงความสวยงามเอาไวมิมี
้
เปลี่ยนแปลง
้
์
“โอ ซานตตัส หลานโตขึ้นเยอะนะ”
ื
ั
“ครบท่านป้า ท่านสบายดีหรอ”
157

The byzantine babypigU


้
้
ื
“ป้าสบายดี แลวลิลลี่ไม่มาดวยหรอกหรอ”
หมาปาหนุมแสดงสีหนาเศราสรอยเล็กนอยก่อนที่เขาจะกลับมายิ้มเหมือน
้
้
่
่
้
้
อย่างเคย
ั
“ท่านแม่ไม่สบายครบท่านป้า”
็
้
็
ิ
“แย่จรง เธออาการเปนอย่างไรบาง”ฮาล่ายกมือขึ้นทาบอก เธอคงจะอดเปน
้
ิ
ห่วงแม่ของซานต์ตัสไม่ไดจรงๆ
้
ั
“อาการดีขึ้นมากแลวครบท่านป้า”
้
้
้
ื
“โล่งอกไปทีนะ แลวนี่เจามาเยี่ยมเยียนเจาแฝดหรอ”
ื่
็
“กไม่เชิงนะครบ ผมมาคุยเรองส าคัญกับท่านลุงมากกว่า”ดวงตาเรยวรบัดนี้
ี
ี
ั
่
้
ตวัดหันไปมองทางเจมิไนที่นั่งอยูไม่ไกลกันมากนัก เพียงแต่เจมิไนไม่ไดแสดงท่าที
้
อะไรออกไปนอกเสียจากส่งยิ้มใหหลานชาย
้
ู
้
้
“ลุงว่าลุงรนะว่าเจาตองการสิ่งใด”
ื
“อะไรหรอคือสิ่งที่หลานตองการ?”
้
เจมิไนมองหลานชายของตนที่แสรงถามออกมาดวยความซื่อๆ ทั้งที่ความจรง
้
้
ิ
์
้
แลวนั้นซานตตัสคงรดีว่าเขาก าลังจะพูดสิ่งใด
้
ู
ี
“ลุงกาลังจัดเตรยมจัดพิธทาประลอง ตอนนี้ใหเจาโรมไปแจงท่านผูเฒ่าแลว
้
้
้
้
ี
้

้
ี
คาดว่าพรงนี้น่าจะมีพิธขึ้น”
ุ่
ิ
ู
ิ
้
ื
“จรงหรอ ท่านลุงช่างรใจหลานชายคนน้เสียจรง”
ี
้
์
้
้
้
“ซานตตัส เจาเองกมีสายเลือดที่เขมขนไม่แพกันกับพวกเจาโรเจาโรม เจามี
้
้
้
็
ิ
สิทธ์ไม่ต่างกันหรอก”
158

babypigU The Byzantine


“ขอบพระคุณท่านลุง ทใหไดเปนหนึ่งในทายาท”ซานตตัสลุกขึ้นยืนพลางโคง
้
็
์
้
้
ี่
ตัวลงอย่างสุภาพและอ่อนนอม
้
้
เจมิไนยกยิ้มขึ้นทอดมองไปที่หลานชายที่แสนสุขุมของเขา เนื้อแทของซานต ์
็
้
้
้
้
ตัสจรงๆแลวไม่ไดรายกาจเหมือนดั่งที่เขาสรางมันขึ้นมาตอนนี้ แต่เปนเพราะเซน
ิ
์
้
็
้
ั
้
เดอร นองชายของเขาที่ท าใหคนรกสงบอย่างซานตตัสตองกลายเปนคนที่เลือดเย็นมี
์
แววตาแข็งกราวอยูตลอดเวลา
้
่

์
ฝงทางเจโรม หมาปาหนุมออกเดินทางมายังบานของท่านผูเฒ่าดามารช เขา
้
่
ั่
่
้
เคาะประตูไมสนสองคร้ง ก่อนที่ประตูจะเปดโดยออกมาโดยไม่มีใครจับตองมัน
ั
้
ิ
้
่
นันคงเปนเพราะพลังของทานผู้เฒา
่
่
็
“ท่านชาย มีสิ่งใดใหกระผมรบใชหรอ”
้
ั
้
ื
ุ
ั
่
็
่
้
้
รางของชายหนุมวัยชราหนวดเครารงรงที่กลายเปนสีขาว เดินจับไมเทา
้
ี
ออกมาจากมุมมืด ตะเกยงในหองนั้นถูกท าใหติดไฟขึ้นพลัน
้
เจโรมตาเบิกกวางดวยความทึ่งและน่าอัศจรรย์ใจ เขาค่อยๆเดินเขาไป
้
้
้
้
้
้
๊
้
้
จนกระทั่งชายแก่เอ่ยบอกใหเขานั่งลงบนเกาอี้ไมหนาโตะกลมๆที่วางลูกแกวแปลก
้
ประหลาดไวบนนั้น
้
ภายในบานของผูเฒ่าดามารชนั้นลวนมีแต่สิ่งของที่เขาไม่เคยพบพานมันมา
้
์
้
ู
็
้
ู
้
ก่อน หมอรปทรงแปลกประหลาด กงไมสีน ้าตาลอมด าที่วางทับกัน จนเปนรปคลาย
้
ิ่
่
กับดวงดาวแขวนไวบนฝาผนัง ไอหมอกควันที่ลอยคละคลุงอยูไม่ห่างจากหนาเตาผิง
้
้
้
เขาจองมองเขาไปในกลุมหมอกนั้น เห็นหมอสีทองบรเวณกนหมอเปนทรงกลม คอ
้
็
ิ
้
้
่
้
้
ิ
้
หมอแคบ และปากหมอที่เปดออกกวาง
้
้
159

The byzantine babypigU


ตึ่ง!

้
ไมเทาของท่านผูเฒ่ากระทุงลงบนพ้นจนเกดเสียงดัง เรยกสติของเจโรมที่มอง
้
ี
ิ
้
้
ื
้
ู
ี
ไปรอบๆบานหลังนี้ ดวยความรสึกเย็นยะเยือกจนขนลุกเกรยว
้
้
้
้
“อย่าไดจองมองอะไรที่มิสมควร มันมิดี”
“ขออภัย”
“หากใหขาเดา ท่านชายคงมาเพราะเรองพิธประลอง”
้
้
ื่
ี
ตาเฒ่ายิ้มก่อนทจะจองมองท่านชายนอย ผูเปนฝาแฝดคนนอง ที่มีโชคชะตา
้
ี่
้
้
้
็
้
ผูกตองกับบุคคลส าคัญที่จะท าใหความแคนเคืองทั้งหมดของอีกฝาย หมดสิ้นต่อ
้
่
้
ั
์
้
ตระกูลไบแซนไทนที่ท่านชายเจมิไนจ่าฝูงผูครองเมืองปจจุบันรอคอยมันมาโดย
ตลอด
ิ
้
้
้
ิ
ี
้
“จรงดังท่านว่า ท่านพ่อของขาตองการใหจัดพิธขึ้น จึงตองมาเรยนเชญท่าน
ี
้
ี
์
ช่วยใหพิธนี้สมบูรณ”
“หึ!”
ั
เจโรมขมวดคิ้วเมื่อเห็นท่าทางของผูเฒ่านั้นดูผิดปกติ แทนที่เขาจะตอบรบค า
้
้
ิ
เชญของเจโรม กลับหัวเราะใหเขาเสียอย่างนั้น
ื่
้
“ท่านหัวเราะดวยเรองอันใด”
“มิมีอะไร หากแต่ขาเห็นอนาคตเบื้องหนา”ชายชราหยุดพูดชั่วขณะหนึ่ง เขา
้
้
ิ
้
้
หยัดยิ้มขึ้นมุมปากแลวมองหนาของแฝดผูนอง ที่เปนคนจตใจดีและอ่อนโยนต่อทุก
้
้
็
สิ่ง แต่กเพราะเหตุผลนั้นแหละที่ท่านชายเจโรมควรจะ.. “ทาประลองเองเสียสิ”
็
้
“หา!..ท่านเอ่ยว่าอย่างไร”
160

babypigU The Byzantine


้
้
้
หากเจโรมไดยินไม่ผิด เขาคงไดยินว่าท่านผูเฒ่าบอกใหเขาเปนคนทาชง ิ
็
้
้
ต าแหน่งจ่าฝูงนั่นเสียเอง
็
“ท่านชายน่าจะเปนผูทาประลองกับอีกฝายมากกว่าท่านชายไจโร”
้
้
่
้
้
้
์
้
็
“สิ่งใดท าใหท่านกล่าวเช่นนั้น ขาไม่ตองการบัลลังก ขาไม่ไดอยากเปนจ่าฝูง
้
้
้
และไจโรพี่ชายของขา เขาเหมาะสมกับต าแหน่งนั้นที่สุดแลว”
้
้
ชายชราส่ายหัว หากใหพูดกันตามจรง ผูที่ไม่ประสงค์ในอ านาจนั้นต่างหาก
ิ
่
ั
ถึงจะเหมาะสมในอ านาจนั้น ไพรพลทุกคนต่างรกและนับถอในตัวของเจโรมดวย
ื
้
ความอ่อนโยนของเขา ต่างจากไจโรที่ถึงแมจะเก่งกาจรอบดานและคุมอ านาจเอาไว ้
้
้
้
็
้
้
้
ทั้งหมดในมือไดเปนอย่างดี แต่ถาจะใหตัดสินใจส่งทายาททาชิงต าแหน่งนั้น เขาคิด
ว่าท่านชายเจโรมเหมาะสมยิ่งกว่า
ี่
ิ
้
้
เพราะมีสิ่งพิเศษที่ไดมาจากคนทผูกจตดวย นั่นคือความแข็งแกรงมากที่สุด
่
้
่
่
มันคือการถ่ายทอดพลังที่เกนจะตานทานไหว รวมอยูในรางกายของผูที่
ิ
้
แข็งแรงจนชนะมันมาได และไดสิ่งนั้นมาครอบครอง
้
้
“ไม่เลยท่านชาย ถึงแมว่าที่ท่านพูดมันจะถูก แต่คิดดูสิว่าท่านมีบางสิ่งที่ท่าน
้
่
ชายไจโรไม่มี และถึงแมเขาจะมีมันเหมือนท่านชาย สิ่งนั้นกไม่แข็งแกรงเท่าที่ท่านมี
็
้
แลว เพราะสิ่งดีๆทุกอย่างมักจะรวมอยูในคร้งแรก”
ั
่
้
“..........”
บางสิ่งที่เขามีมัน และไจโรไม่มี มันคือ...รางหมาปาแวรวูฟในต านาน กรงเล็บ
์
่
่
่
ที่งอกออกมาแมเขาจะคงอยูในรางกึ่งมนุษยกึ่งหมาปา นั่น...เปนรางบรรพบุรษของ
็
่
่
์
่
ุ
้
่
หมาปาอย่างพวกเขา และเจโรมมีมัน หลังจากที่ถูกวาเลนเซียดื่มเลือดไป
่
อยาบอกนะ...
161

The byzantine babypigU


“อย่างที่ท่านชายคิด ผลลัพธของการประลองมันมีอยูขอเดียว หากอีกฝายไม่
้
่
่
์
่
็
้
้
ตาย ท่านกตองตาย คิดดูใหดีเสีย แลวค่อยตัดสินใจ ประชาชนหมาปาตองการจ่าฝูง
้
้
้
้
่
ที่แข็งแกรงปกป้องบานเมืองได และอีกอย่างที่ส าคัญคือความคิดที่เด็ดขาด ไม่ว่า
์
็
ท่านชายจะตัดสินใจเลือกทางใด ผลลัพธมันกจะเปลี่ยนไปตามที่ท่านเลือก”
์
์
็
เจโรมนั่งนิ่งเขาคิดไม่ตกว่าจะเลือกสิ่งใด บัลลังกแห่งไบแซนไทนเปนสิ่งที่ไจโร
้
โปรดปรานมันมาโดยตลอด เขาไม่มีทางที่จะหักหลังพี่ชายแลวขึ้นไปครองต าแหน่ง
ิ
้
นั้นแทนไดหรอก เจโรมท าแบบนั้นไม่ไดจรงๆ
้
่
้
้
็
้
ั
็
็
และเขากไม่คิด ว่าจะตองมีซานต์ตัสเปนคูต่อสู แมหลายๆคร้งเขาจะเปนผู ้
้
้
็
์
ต่อสูกับซานตตัสเพราะเหตุผลบางอย่าง แต่กไม่เคยท าใหถึงตาย อย่างมากกแค่
็
็
้
บาดเจบเล็กนอย
ี
้
็
ั
้
ทุกวันน้เจโรมยังไม่เขาใจเลยว่า เหตุใดคนในครอบครวถึงตองมากลายเปน
ู
็
้
ศัตรกัน พวกเขาไม่ใช่ลูกพี่ลูกนองกันงั้นเหรอ ซานต์ตัสเองกเคยมาวิ่งเล่นท ี่
้
้
่
์
ปราสาทไบแซนไทนอยูบ่อยๆ รวมทั้งท่านอาทั้งสองคนที่เคยอุมเขาและไจโรดวย
ความรก
ั
่
่
หรอวาทั้งหมดนั่น มันเปนแคภาพหลอกลวง
็
ื

เสียงเอรกเกรกตึงตังดังเขามาจนถึงภายในหองนอน รางหนากระตุกเกรงกด
็
่
้
้
ิ
ิ
ล าท่อนเขาไปจนลึกสนิท ปลดปล่อยน ้าแห่งความสุขสมจนหมดทุกหยดหยาด ดวง
้
ตาหวานนั้นปรอปรอยฉาน ้า หนาผากขาวมีเหงอเม็ดเล็กผุดขึ้นประปราย ไจโรกดจูบ
้
ื่
ื
่
้
ข้างขมับบางดวยความรัก เขาถอนตัวตนออก ก่อนจะสวมใส่ชุดนอนสีขาวสะอาด
162

babypigU The Byzantine


้
้
้
้
ใหกับวาเลนเซีย และทิ้งตัวนอนลงขางกายหวานกระชับออมกอดใหแน่นขึ้น
จนกระทั่งรางบางหลับสนิทไปดวยความอ่อนเพลีย
้
่
ไจโรค่อยๆคลายวงแขนออกจากวาเลนเซีย เจาของดวงตาหวานแหววของเขา
้
ิ
้
ี
กานน้วเรยวเกลี่ยปอยผมสีบลอนดทองสวยออกจากใบหนางดงาม ยามเจาตาหวาน
้
้
์
ี
หลับใหล กไม่ต่างอะไรจากเด็กนอยททแสนบรสุทธ์ เขาวางฝามือลงบนหนา
็
ิ
ิ
้
่
ี
่
่
้
้
้
้
ู
ทองแบนราบ พลังบางอย่างท าใหเขารบรถึงสิ่งที่อยูภายใน
ั
่
้
้
ู
เจาตัวเล็กก าลังสั่นไหวและเกรงกลัวต่อเขา นั่นเปนสิ่งที่ไจโรก าลังรสึก
็
้
“พ่อขอโทษนะลูก อย่ากลัวพ่อเลย ใหอภัยพ่อของเจาเถอะ”
้
็
้
และรอยยิ้มของไจโรกคลี่ออกมา เขาผ่อนลมหายใจออกดวยความโล่ง ลูก
้
ั
้
นอยที่กาลังหลับใหลอยูในทองของวาเลนเซียส่งความรสึกบางอย่างใหเขาไดรบร ้ ู
ู
้
่
้

้
่
้
้
และอีกไม่นานทองแบนๆนี่ ก็คงจะปองอวนกลมน่าฟดใหจมเขี้ยว
้
ั
์
นัยนตาคมดุปรายตามองออกไปยังหนาต่างดานนอก เขาเห็นทั้งแสงสีและธง
้
้
สัญลักษณต่างๆลอยขึ้นอยูบนทองฟ้า ไจโรลุกขึ้นจากเตียงนอนแลวเดินไปใกลชดติด
่
้
์
้
้
ิ
ี
้
้

่
้
้
ขอบหนาต่าง ผูคนที่อยูดานนอกกาลังเดินแห่ขบวนพิธกันไปที่ลานดินกวางทายเมือง
้
ไจโรหันไปมองวาเลนเซียที่กาลังนอนหลับใหลอยู เจาตาหวานขอใหเขาอยู ่
่
้

้
้
้
้
็
ดวย แต่ไจโรท าไม่ได หนาที่น้มันเปนสิ่งส าคัญของเขาที่จะปกป้องตระกูลของตัวเอง
ี
็
้
ี
“ฉันขอโทษนะ...แลวจะรบกลับมาใหเรวที่สุด”
้
ขายาวเรงกาวเทาออกไปใหเรวที่สุด เขาจะตองท าหนาที่ของตัวเอง มันเปนสิ่ง
็
่
้
็
้
้
้
้
ที่สมควรท าและเปนเครองยืนยันว่าเขาสามารถเปนจ่าฝูงที่ดีได ้
็
ื่
็
163

The byzantine babypigU


่
้
จนกระทั่งเขาไดมายืนประชันหนาอยูกับซานต์ตัส ลูกพี่ลูกนองที่เคยเล่น
้
้
้
ื่
้

ดวยกันมาตั้งแต่เด็กๆ หากหมอนี่ไม่คิดรายต่อเขาและเจโรม เรองปะทะพละกาลัง
ิ
มันคงไม่เกดขึ้น
ลมกระโชกแรงพัดเอาดินทรายลอยว่อนอยูทั่วทั้งอากาศ ทันทีที่ตาแก่ดามารช
์
่
็
นั่นยกธงขึ้น นัยน์ตาของไจโรกแปรเปลี่ยนไป
้
“อากกกกกก!”
้
่
่
รางสองรางวิ่งปะทะเขาหากันท่ามกลางละอองดินที่ลอยคละคลุงอยูใน
่
้
่
้
้
่
อากาศ จนผูชมที่มองอยูดานนอกมิอาจเห็นพวกเขาทั้งสองที่อยูใจกลางลมหมุนพวก
นั้นได ้
้
ี
ทุกคราที่มีการทาประลองเลือกจ่าฝูงขึ้นมาใหม่ สิ่งส าคัญต่อพิธก็กลมหมุนท ี่
็
ู
้
่
วนเวียนอยูรอบๆตัวพวกเขา และจะรผลไดกต่อเมื่อฝายใดฝายหนึ่งหยัดยืนขึ้นมาได ้
็
้
่
่
แต่เพียงผูเดียว
้
้
ไจโรไม่เคยแพใครหนาไหนมาก่อน และคร้งนี้...เขากจะไม่มีวันแพ!
ั
้
็
้

ั
วาเลนเซียตื่นขึ้นมาอีกคร้งในเวลาต่อมา ดวงตากลมมองไปรอบๆดวยความ
้
หวาดระแวง เขารบพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง กอนที่หวใจของเขาแทบดิ่งลงแหว...
ี
ั
่
่
“ไจโร! นายอยูท่ไหน”
ี
้
ั
่
้
้
มือเล็กปดผาห่มผืนหนาออก เขาดันตัวลุกแลววิ่งไปรอบๆหองเพื่อหารางของ
้
่

หมาปาหนุม ดวงตาหวานสั่นระรก รมฝปากบางสะเทือนหากัน ฝามือเล็กกาแน่น วา
ี
่
ิ
่
ิ
็
ั
เลนเซียมองไปรอบๆอีกคร้งแต่กไม่พบแมแต่เงาของรางกายแข็งแกรงที่เขานอนซุก
่
้
่
ซบ
164

babypigU The Byzantine


่
“ไจโรไหนนายบอกวาจะอยูกับเรา!”
่
หยาดน ้าที่รนไหลออกจากหน่วงตาของวาเลนเซียนั้นช่างเศราสลด ปากเล็กที่
้
ิ
้
ื
เบะออกนั้นเปรอะเป้อนไปทั้งน ้าตาจนไหลเขาไปในปาก วาเลนเซียส่ายศีรษะ ก่อนที่
่
จะผลักประตูหองหวังจะออกไปขางนอกเพื่อตามหาไจโรและหยุดยั้งหมาปาหนุม
้
่
้
เอาไว แต่ทว่าเขากลับผลักประตูออกไปไม่ได เพราะมีบางอย่างกดทับประตูเอาไว ้
้
้
้
ดานนอก
ิ
่
้
“อื้อออออ! อัก ฮึก”รางเล็กใชตัวของตัวเองดันประตูสุดแรง แต่ก็คงไม่เปดออก
้
วาเลนเซียแทบจะหมดแรงเมื่อเขาทั้งรองไหและตองใชแรงดันประตู รางบอบบาง
้
้
่
้
ุ
ทรดลงนั่งหมดอาลัยอย่างน่าสงสาร
ความฝนของเขาที่เคยเห็นมันมานั้น มันอาจเปนจรงขึ้นมา แลวถึงเวลานั้น วา
็
ิ
้
ั
่
้
ี
้
เลนเซียกับลูกจะท าเช่นไร รางเล็กกรดรองดวยความอันอั้นตันใจที่ไม่สามารถท า
อะไรได
้
“ไม่! ไม่!ไดโปรด..!!!!!!!!!!”
้
นัยนตาหวานสวยจองมองไปที่บานกระจกหนาต่าง ชั่วขณะหนึ่งความคิดของ
์
้
้
เธอกแวบเขามาในหัว
้
็
้
ใช่...เขาตองไปทางหนาต่าง
้
้
้
ี
มือเล็กยกขึ้นปาดน ้าตาของตัวเองลวกๆ ยันตัวลุกขึ้นแลวรบวิ่งไปที่หนาต่าง
้
้
วาเลนเซียดันหนาต่างบานใหญ่ออกไปไดในที่สุด หวนคิดไปถึงตอนที่เขาหนีออก
จากบาน วาเลนเซียก็ใชวิธนี้เช่นกัน นอกหนาต่างนั้นไม่มีระเบียง เทาเล็กเหยียบขึ้น
้
้
้
ี
้
ู
้
้
ไปบนขอบหนาต่างทั้งสองขาง เขาพรลมหายใจออกมาก่อนจะหลับตาและ...
ึ่
พรบ!
165

The byzantine babypigU


้
้
้
ยันขอบหนาต่างปล่อยรางของตัวเองลงมาดานล่างดวยพลังธาตุลม เทาของ
้
่
้
วาเลนเซียแตะถึงพื้นดินอย่างนุมนวลไรแรงกระแทกใดๆ มุงหนาวิ่งไปยังลานกวางที่
้
่
้
่
้
็
เขาเคยเห็นในความฝน ทะยานไปดานหนาดวยความเรวเกนขีดจ ากัด
ิ
้
ั
้
้
ู
้
้
แต่วาเลนเซียไม่รว่าลานกวางแห่งนั้นมันอยูที่ใด เขาเพียงสิ่งไปขางหนาโดยไม่
่
้
ิ
ู
้
รจุดหมายปลายทาง จนกระทั่ง...เขาพบหญงสาววัยกลางคนที่กาลังเดินกะเผลกๆ

้
ั
ขาขางขวาของเธอไดรบบาดเจบ วาเลนเซียจึงตองหยุดชะลอตัวลงเพื่อช่วยเหลือเธอ
็
้
้
“ท่าน เจบมากไหม”หญงวัยกลางคนหันหนาไปดานขางเมื่อมีสัมผัสอุนๆ
้
ิ
้
็
่
้
ิ
บรเวณไหล่ของเธอ
“ไม่เปนไร ขอบคุณเจาที่ถามไถ่”
็
้
์
้
เธอส่ายหนา พลางยิ้มใหกับเด็กหนุมรางบอบบางผมสีบลอนดทอง และมี
่
่
้
ดวงตาสีฟ้าสวย คลายกับลูกชายคนเล็กของเธอที่หายไปไม่มีผิด
้
้
้
็
และหนาตาของเด็กหนุม...กละมายคลายกับเธอตอนวัยสาวเพียงแค่ผมสั้น
่
้
กว่า
วาเลนเซียตาเบิกกวางเมื่อหญงวัยกลางคนนั้นหันหนามา ราวกับว่าเขาก าลัง
้
้
ิ
จองมองตนเองในกระจก ผมสีบลอนดทองของเธอยาวสลวย ดวงตาสีฟ้าน ้าทะเล
์
้
้
เหมือนกันกับเขา เวนเสียแต่เธอมีรองรอยของอายุที่มากขึ้น ไม่ดูเด็กเหมือนกับวา
่
เลนเซียในตอนน้ ี
แปลก..ที่วาเลนเซียรสึกอุนใจที่เธอจับมือของเขา
ู
่
้
“ท่านก าลังจะไปไหนหรอ”
ื
้
้
้
ี
้
“ไปที่ลานดินทายเมือง ขาตองรบไปหามลูกชายของขา”
้
“งั้นเราขอใหท่านเราไปดวยไดไหม”
้
้
้
166

babypigU The Byzantine


้
“จะ มาสิ”
้
่
เธอบีบฝามือเล็กเบาๆก่อนที่จะพาเด็กหนุมไปยังลานดินกวางดวยกัน ราวกับ
้
่
้

เธอกาลังอยูในหวงแห่งความฝน ลูกชายที่เธออยากเห็นหนามาโดยตลอดปรากฏ
้
่
ั
ขึ้นอยูตรงหนาของเธอ
้
่
่
้
็
ลิลลี่แน่ใจว่าเด็กนอยผมบลอนด์ที่เธอจูงมืออยูนี้ เปนลูกชายของเธอที่หายไป
้
้
อย่างแน่นอน เธอไม่มีวันลืมเม็ดไฝบนปลายจมูกร้นๆน เธอจ าไดขึ้นใจว่าลูกนอยของ
ั
ี่
เธอนั้นมีมัน
้
“เจาชออะไรหรอ”
ื่
ื
้
่
้
้
ลิลลี่ถามเด็กนอยขึ้นหลังจากที่มาจนถึงลานดิน พวกเขายืนอยูหนาทางเขา
ี
่
ภายในนั้นมีผูคนมากมายที่ยืนอยูในนั้น และมันเงยบสงบเสียจนเธอแอบใจหาย
้
ื
่
หรอวา...เธอจะมาไมทัน
่
“วาเลนเซีย ท่านล่ะ”
ี
้
ี
“ขาตองรบเขาไปแลววาเลนเซีย ดานในตองไม่ใช่เงยบสงบแบบน้ หากไม่มี
้
้
้
ี
้
้
่
ิ
อะไรเกดขึ้น...”ลิลลี่ว่าพลางปล่อยมือจากเด็กหนุมไป
้
วาเลนเซียเองกพึ่งจะนึกไดว่าตนเองก็ตองรบเขาไปเช่นกัน เพราะเขาตองการ
้
ี
้
้
็
้
้
มาหามไจโรเพื่อจะไดไม่เสียคนตัวโตไป และทุกอย่างที่มันก าลังสั่นเตือนวาเลนเซีย
่
ี
อยูมนอก ท าใหเขาตองรบวิ่งเขาไป
้
้
้
่
้
“ไจโร!”วาเลนเซียฝาผูคนเขาไปดานใน ทุกคนยืนเงยบสงบราวกับกาลังไว ้
้
ี

้
อาลัยใหใครเสียอย่างนั้น แรงฉุดกระชากแขนเรยวเล็กเขาไปในออมกอดจนบดบัง
้
้
ี
้
้
ภาพเบื้องหนา
167

The byzantine babypigU


่
ฝามือหนาอันอบอุนนั้นก าลังสั่นเทา ลูบหลังบอบบางของคนตัวหอม เจโรมไม่
่
็
้
้
้
อยากใหวาเลนเซียเห็นภาพบาดตานั่น แมแต่เขาเองกยังท าใจกับมันไม่ได
“อย่ามอง”
“ท าไมล่ะเจโรม แลวไจโรล่ะ ไจโรอยูไหน!”
่
้
มือเล็กผลักอกหนาออกแต่กไม่เปนผล เจโรมกระชับรางของวาเลนเซียใหแน่น
็
่
็
้
์
ขึ้นกว่าเดิม เขาข่มตาแน่นพยายามสะกดกั้นอารมณของตัวเองเอาไว เจโรมไม่อยาก
้
้
ู
้
้
ื่
้
้
้
รองไหใหวาเลนเซียเห็น เพราะมันจะท าใหเจาตัวรเรองทั้งหมด
“หมอนั่น...สบายดี”
“ไม่จรง...ปล่อยเรานะ!”
ิ
่
วาเลนเซียดิ้นสุดแรงจนกระทั่งหลุดออกมาจากแผงอกอันอบอุน ดวงตาหวาน
้
ื
่
ของเขาจองมองไปยังเบื้องหนา หยาดเลือดสีแดงสดที่แปดเป้อนพื้นดิน ชายหนุมตัว
้
็
้
ี่
่
ู
่
ขาวซีดที่ยืนอยูตรงกลางลานนั้น และชายหนุมอีกคนทวาเลนเซียรจักเปนอย่างดี
ิ
“ไม่จรง! ไจโร!!!”
้
็
น ้าเสียงสะอึกสะอื้นและหยาดน ้าตาที่ไหลเปนสาย คนตัวเล็กวิ่งเขาไปกลาง
้
ลานดินที่มีไจโรนอนจมกองเลือดดวยบาดแผลเหวอะหวะ มือเล็กสั่นเทาค่อยๆ
่
ประคองศีรษะของชายหนุมขึ้น วาเลนเซียกอดรางนิ่งสงบของไจโรที่ยังคงลืมตา
่
้
พรอมกับเสียงสะอื้นไหปานจะขาดใจ
้
“ท าไมไม่ฟงเรา! ไจโรตื่นเดี๋ยวนี้!!!”
ั
“วาเลนเซียพอเถอะ เขาไปสบายแลว”เจโรมฉุดแขนเล็กขึ้นมา แต่วาเลนเซีย
้
สะบัดออก แลวตะกองกอดหมาปาหนุมดวยความรสึกที่ผสมปนเปกันไปหมด
้
้
ู
้
่
่
“ไหนบอกจะอยูกับเราไง นายออกมาท าไม!”
่
168

babypigU The Byzantine


้
ิ
้
ี่
้
“วาเลนเซีย...”เจโรมเงยหนามองทองฟ้าแลวกะพรบตาถๆเมื่อน ้าตาของเขา

็
็
้
กาลังไหลลงมา เขาอดทนมันมานานแลว และเขากเรมจะทนไม่ไหว มันเปนความ
ิ่
ผิดพลาดของเขาเองที่ตัดสินใจแบบนี้ ถึงไดเสีย...พี่ชายฝาแฝด เราเกิดมาพรอมกัน
้
้
้
โตมาดวยกัน เขาไม่มีทางลืมพี่ชายของเขาได ้
ิ
็
ี
“ฉันขอโทษ ที่เลือกแบบน้ พี่ชาย...ขอบคุณนะพี่เกดมาเปนพี่ของฉัน”
่
้
้
ุ
้
่
รางหนาทรดเข่าลงพื้นแลวกอดรางของวาเลนเซียที่ก าลังรองไหเสียใจ จน
ื
ใบหนาและชุดนอนสีขาวสะอาดเปรอะเป้อนไปดวยเลือดของไจโร
้
้
ื
่
่
รางแน่นิ่งที่ทุกคนจะนึกถึงมัน ท่านชายไจโรที่ประชาชนเคารพนับถอ ฝามือ
หนาของไจโรลูบปดเปลือกตาของพี่ชายใหปดสนิทลง ก่อนที่ทุกคนจะโคงตัวไวอาลัย
้
้
ิ
ิ
้
ใหแก่ท่านชายไจโรของพวกเขา
้
แล้วทุกคนจะจารกเขาเอาไว้ในจตใจเสมอ
ิ
ึ
บุคคลอันเปนท่รักแหงไบแซนไทน ์
ี
็
่
่
่
แดไจโร ทายาทล าดบที่1 แหงไบแซนไทน ์
ั
ี
้
็
้
และเจโรมกตัดสินใจไดแลว ว่าเขา... “พิธนี้จะยังไม่จบ!” ทายาทล าดับที่สอง
ประกาศกราว ทาใหประชาชนที่กาลังกาวเดินออกจากลานประลองนั้นหันกลับมา

้

้
้
้
ั
สนใจอีกคร้ง แมแต่วาเลนเซียเอง ยังเงยหนาขึ้นมามองเจโรมดวยความสงสัย
้
้
้
“เรา ท่านชายเจโรมแห่งไบแซนไทน ทายาทล าดับที่สอง ขอทาประลองกับ
์
์
ซานต์ตัส ทายาทล าดับที่หนึ่งแห่งไบแซนเนียร”
์
ดวงตาคมจองมองเขาไปที่ดวงตาเรยวรของญาติคนสนิท ซานตตัสแสยะยิ้ม
้
้
ี
ี
่
ก่อนจะหัวเราะอยูในล าคอ เช่นเดียวกับเจโรมที่ๆค่อยหยัดยืนขึ้นจนเต็มความสูง
“เอาสิ จะไดรกัน...ว่าใครจะแข็งแกรงที่สุด”
ู
่
้
้
169

The byzantine babypigU


“ท่านแม่ ช่วยพาวาเลนเซียออกไปดวย”
้
“ไม่นะเจโรม! อย่านะ อย่าท าอย่างนี้ เราไม่อยากเสียนายไปอีกคน”วาเลนเซีย

่
ถูกดึงเขาไปอยูในออมกอดของฮาล่าเธอกอดเด็กหนุมตัวเล็กเอาไว แลวพาออกไป
่
้
้
้
้
จากจุดกึ่งกลางของลานประลอง
ื
ี
ี
เช่อฉันเถอะวาเลนเซย วาฉันจะไมยอมเสยอะไรไปอกแล้ว!
่
ี
่





































170

babypigU The Byzantine



cThe byzantinec xv







่
วาเลนเซยไมกล้าแม้แตจะทนมองดูเจโรมตอสู้เพ่อทวงคนตาแหนงจาฝูงจาก
่
ี

่
ื
ื
่
่
่
่
ี
ิ
์
็
ซานตตัส เขามุดหน้าไปกับลาดไหลบางของหญงสาวผู้เปนมารดาของอกฝาย หยาด
้

่
ิ
่
้
ี
ื
นาตายังคงไหลรนลงมาไมขาดสาย เขาไมรู้วาครังน้เจโรมจะปลอดภัยหรอไม ่
่
่
ี
ิ
ได้โปรด...เขาไมอยากเสยใครไปอกแล้วจรงๆ
ี
“ไม...”
่

่
่
ื
เปลอกตาสมุกปดลง ฝามอน้อยๆกาแน่น วาเลนเซยไมสามารถยอมรับความ
ื
ี
ิ
ี
จรงท่ว่าไจโรได้ตายไปแล้วจรงๆ เขาอยากให้มันเปนเพยงแค่ความฝัน แตทว่ามันก ็
ี
็
่
ี
ิ
ิ
็
เปนเรองจรง
ื
ิ
่
่
ึ
ิ
“ฮก ไมจรง”
“ไม่มีทาง!!!!!!!!”
เฮอก!!
ื
รางบางเดงตัวลุกขึ้นนั่งพลางหอบหายใจถรว นัยนตาสวยกวาดมองไปรอบๆ
ั
้
์
่
ี่
ดวยความประหลาดใจ เพราะตอนน้วาเลนเซียอยูในหองนอนของเจโรม...
้
ี
่
้
้
ื
“วาเลนเซียเธอฟ้นแลว”
่
้
ไจโรควาตัวรางบอบบางเขามาในออมกอด เขานั่งเฝ้าเจาตาหวานนี่มาตั้งแต่
้
้
้
ตอนเชา จนกระทั่งตอนนี้ การรอคอยของเขาไดสิ้นสุดลงแลว
้
้
้
171

The byzantine babypigU


“ไจโรเหรอ...”

้
้
มือเล็กลูบไลไปตามกรอบหนาคมคาย มือของวาเลนเซียสั่นเทา อีกทั้งยัง
้
้
ปล่อยน ้าตาใหรนไหลดวยความดีใจ ที่เรองทั้งหมด...มันเปนเพียงแค่ความฝนของ
็
ื่
ิ
ั
ื่
ั
ิ
็
้
เขา และมันเปนฝนที่คลายเรองจรงมากที่สุด
้
“ขอโทษนะ ฉันขอโทษ ใหอภัยฉันไดไหม”
้
ั
่
้
“อื้อ..”วาเลนเซียพยักหนารวๆก่อนจะซุกซบลงไปบนแผ่นอกอบอุนที่ไจโรมอบ
ใหแก่กัน “อย่าหายไปไหนอีกเลยนะ”
้
“ท าไมถึงคิดว่าฉันจะหายไป?”
“เราฝน..และมันไม่ดีเลย”
ั
“อื้ม ฉันจะไม่หายไปไหนฉันสัญญา”
้
่
้
้
้
หมาปาหนุมมองสบเขาไปในดวงตาหวานที่ชอนมองมา ก่อนที่เขาจะโนม
่
่
้
้
ใบหนาลงจรดรมฝบางเพื่อคลายความกังวลต่างๆใหกับรางบาง
ี
ิ
ื่

ั
“อื้อออ”กาป้นเล็กทุบไหล่หนาไปมาเมื่อพึ่งคิดเรองบางอย่างได ไจโรผละจูบ
้
็

ออกแต่กไม่วายจูบซับน้าหวานมุมปากที่เลอะออกมา
“เจโรมไปไหนเหรอ”
“ออกไปหาผูเฒ่าดามารช ก่อนที่เธอจะฟ้นขึ้นมาไดไม่นาน”
์
้
ื
้
่
้
แขนหนาดึงรางบางจนเขามาชดกับแผ่นอกกระชับวงแขนรอบเอวบางใหแน่น
้
ิ
็
้
็
้
้
ขึ้นยิ่งกว่าเดิม เขาเปนห่วงเจาตัวตั้งแต่เมื่อเชาที่เปนลมลมไป เล่นเอาทุกคนใจ
็
้
้
หายไปทั่วปราสาท จนกระทั่งเขารเรองราวทุกอย่างจากผูเปนพ่อ นั่นยิ่งท าใหเขาเปน
็
ื่
้
ู
กังวลว่าจะบอกเล่าเรองราวเกี่ยวกับตัวตนที่แทจรงของวาเลนเซียอย่างไร
ื่
ิ
้
“จะมีพิธประลองใช่ไหม”
ี
172

babypigU The Byzantine


“อือ”

ู
้
“เราไม่รว่าฝนอันไหนของเราจะเปนเรองจรง เพราะมันซอนกันจนเรานึกว่ามัน
ั
ื่
ิ
็
้
ื่
เปนเรองจรงหากไม่ตื่นขึ้นมาเสียก่อน”
ิ
็
“เธอฝนว่าอะไร”
ั
่
้
“เราเห็นลูกของเรา เห็นนายแน่นิ่งอยูกลางลานประลอง แลวเราก็ตื่นขึ้นมา
ั
้
้
พบว่าทั้งหมดเปนความฝน เราร้งนายเอาไวเพราะไม่อยากใหนายตาย แต่นายก ็
็
ั
็
่
ออกไปประลองอยูดีจนนายนอนตายจมกองเลือด แลวเจโรมกเปนคนทาซานตตัสอีก
้
็
้
์
ั
ิ
คร้ง ตอนนั้นเรารบไม่ได เราไม่อยากเสียใครไปอีก จากนั้นเรากตื่นขึ้นมาจรงๆ...นี่
้
ั
็
ื
็
ตอนนี้เรากไม่รว่ามันยังคงเปนความฝนหรอเปล่า”
็
ู
้
ั
ิ
็
“มันไม่ใช่ความฝน มันเปนความจรง ฉันไม่ไดตายและจะไม่มีวันนั้น ฉัน
้
ั
้
สัญญากับเธอแลวไง ว่าจะไม่ไปไหน”
้
่
ไจโรปลอบประโลมอีกฝายดวยการลูบแผ่นหลังบางเบาๆอย่างอ่อนโยน กด
้
้
จูบขางขมับคนตัวเล็กก่อนจะเกยคางไวบนศีรษะกลม
“จรงๆนะ...”
ิ
้
ึ
“อืม ใหฉันสาบานดวยรเปล่าล่ะ”
้
้
้
“ไม่ตองถึงขนาดนั้นหรอก แค่นี้ก็พอแลว”
้
่
่
้
่

รางสองรางตะกองกอดกันกลมอยูบนเตียงหลังกวาง พวกเขากาลังซึมซับออม
่
้
้
ั
กอดอันอบอุนคร้งนี้เอาไว วาเลนเซียชอนดวงตาหวานสบเขากับดวงตาคมก่อนที่จะ
้
้
ิ
ี
้
้
ค่อยๆวางมือลงบนตนคอหนา น้วมือเรยวไลล าคอที่ไดกลิ่นหอมหวานของเลือดสี
แดงฉานอยูภายในนั้น
่
173

The byzantine babypigU


์
์
่
้
็
เขี้ยวคมงอกออกมาหนึ่งคู สีของนัยนตาแปรเปลี่ยนเปนสีเพลิงโลกันตแรงกลา
วาเลนเซียดูงดงามมากกว่าเก่าเมื่ออยูในรางของแวมไพรทรงสง่าที่สืบทอดความ
์
่
่
่
่
์
ิ
ิ
ยิงใหญและบรสุทธ์มาจากแวมไพรตัวแรกของโลกอย่างวันเดอมาร ์
และนี่เปนคร้งแรกที่ไจโรไดเห็นรางแวมไพรที่แทจรงของวาเลนเซีย ถึงแมว่า
ิ
์
้
็
่
้
้
ั
้
็
้
้
้
้
ิ
แทจรงแลวเจาตาหวานของเขาจะมีอดีตเปนโอเมกาตัวนอยลูกพี่ลูกนองอีกคนของ
้
้
้
้
ู
เขาดวยซ ้า เขาไม่รว่าชะตาฟ้าลิขิตมาอย่างไรเราถึงตองมีสัญญาผูกพันกันเอาไว ให ้
้
เปนคูโชคชะตาของกันและกัน...
็
่
็
“เปนของเรานะ”
่
้
่
น ้าเสียงหวานและสายตาอันยั่วยวนมอมเมาใหหมาปาหนุมลุมหลง วา
่
้
้
เลนเซียเคลื่อนใบหนาเขาไปใกลล าคอหนามากขึ้น กดคมเขี้ยวลงบนเสนเลือด
้
้
ต าแหน่งเดียวกันกับที่เจโรมมีมันอยูตอนนี้ พันธะสัญญาของหมาปาและแวมไพรมัน
์
่
่
่
่
็
้
ต่างกันมาก -ส่วนใหญหมาปาจะนิยมกัดหลังคอแสดงความเปนเจาของกับโซลเมท
์
ั
์
ตัวเอง แต่กับแวมไพร...พวกเขาไม่มีคูโชคชะตา ชาวแวมไพรจะเลือกรกใคร จะเลือก
่
็
์
้
้
ใครมาเปนคนทจะซื่อสัตยและจงรกภักดี พวกเขาจะสรางพันธะดวยการกัด ดวย
ั
ี่
้
เงอนไขที่ผูกัดจะเปนเจาของผูถูกกัดไดแต่เพียงผูเดียว
็
ื่
้
้
้
้
้
้
รอยเขี้ยวสองรอยที่อยูติดกันจนแยกไม่ออกว่าเกดจากคมเขี้ยวทั้งคูที่สรางมัน
่
ิ
่
้
่
ขึ้นมา วาเลนเซียมองรองรอยนั้นอย่างพอใจ เช่นเดียวกับไจโร ที่ไม่แมแต่จะคิดขัดขืน
ใดๆ เขาเฝ้ามองการกระท าของเจาตาหวานอย่างเงยบๆ เขาพรอมเปนของวาเลนเซีย
็
้
ี
้
ู
้
้
ั
ทั้งกายและใจมาตั้งแต่ที่รตัวว่าตนเองไดตกหลุมรกคนคนนี้ไปหมดหัวใจทั้งดวง
ั
“ฉันรกเธอวาเลนเซีย”
“เรากรักนายเหมือนกัน”
็
174

babypigU The Byzantine


กานน้วยาวค่อยๆเช็ดคราบเลือดที่ติดอยูมุมปากของคนตัวเล็ก ดวงตาทั้งสอง
่
ิ
้
่
้
่
คูมองสบกันอยูสักพัก ใบหนาของพวกเขาพลางเคลื่อนหากันอย่างชาๆ วาเลนเซีย
้
ิ
้
่
ค่อยปดเปลือกตาลงรอคอยสัมผัสอันอบอุนจากคนตรงหนา ปากหยักกดทาบทับลง
ี
้
้
่
่
้
มาอย่างแผ่วเบา หมาปาหนุมค่อยๆขบเมมปากอิ่ม ก่อนจะสอดเรยวลิ้นรอนเขาไป
ี
่
ภายในโพรงปากหวาน แขนเรยวทั้งสองขางยกขึ้นคลองคอของอีกฝาย เช่นเดียวกัน
้
้
ี
้
กับที่ไจโรยกขาเรยวทั้งสองขางมาเกี่ยวเอวสอบของตัวเองไว
้
้
จูบของพวกเขาเรมรอนแรงมากขึ้น ลิ้นรอนต่อสูกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
้
ิ่
้
่
พลันรางบอบบางกถูกคนตัวหนาถาโถมแรงใส่จนลมลงนอนราบไปกับเตียงและดึง
็
้
้
คนตัวโตกว่าลงมาดวย ไจโรถอนจูบออกก่อนที่พวกเขาจะหัวเราะใหกันและกัน
้

่
ี
พิธเลือกจ่าฝูงคนใหม่ก าลังจะเกิดในอีกไม่นานน้ เหล่าประชาชนชาวหมาปา
ี
้
ี
รวมตัวกันออกมายังลานกวาง ซึ่งเปนสถานที่ที่ใชในการประลองฝมือของทายาท
้
็
่
แห่งจ่าฝูงคนปจจุบัน โดยมีการแบ่งออกเปนสองฝาย ฝายแรกคือกลุมคนที่สนับสนุน
ั
่
่
็
่
คนในตระกูลหลักคือเหล่าท่านชายฝาแฝดทั้งสองคน และฝายที่สนับสนุนนายท่าน
ื
เซนเดอรและซานตตัส เครอญาติที่มีสายเลือดเขมขนไม่แพกัน
์
้
์
้
้
่
ื่
แต่ประชาชนส่วนใหญนั้นใหความเชอใจและไววางใจในตัวของเจโรมและไจ
้
้
โรมากกว่า เพราะทั้งสองคนท างานเพื่อชาวหมาปาทุกคนมาโดยตลอด มันไม่ยาก
่
เลยที่พวกเขาจะมีฝายสนับสนุนมากกว่าอีกฝง
ั่
่
ไจโรยืนอยูกลางลานประลอง เขากาลังประชันหนาอยูกับซานต์ตัส
่

่
้
้
้
ลูกพี่ลูกนองที่โตมาดวยกัน หมอนี่มีความกระหายในสิ่งที่ไม่ใช่ของตนเองจนน่า
175

The byzantine babypigU


์
สมเพช ซานตตัสก าลังถูกท่านอาครอบครองความคิดการและการตัดสินใจไปจน
หมด

ั
้
้
เขาตองเปนผูเตือนสติหมอนี่ ที่ไม่รอะไรสักอย่างเกี่ยวกับครอบครวของตัวเอง
็
ู
้
ธงประจ าเมืองถูกยกขึ้น เสียงตีกลองดังสนั่นเปนสัญญาณใหเรมการทา
้
ิ่
้
็
ประลองขึ้น ไอควันดินและลมหมุนพัดขึ้นรอบๆตัวของพวกเขาทั้งสองคน ไจโรกับ
ซานต์ตัสยังไม่เรมลงมือท าอะไรสักอย่าง พวกเขาเพียงแค่ยืนจองหนากันโดนไรผูคน
้
้
้
ิ่
้
็
้
รอบขาง มีเพียงเสียงของลมที่หมุนวนเปนวงกลมลอมรอบพวกเขาเอาไว ้
้
้
ู

่
“นายรตัวไหม ว่ากาลังท าอะไรอยู”
ู
“ฉันร...”
้
“นายไม่รต่างหาก!”
ู
้
้
ู
่
์
ี่
ไจโรเหวี่ยงหมัดใส่ซานตตัสในตอนทอีกฝายยังไม่รตัวก่อนที่หมอนั่นจะเซถอย
้
้
้
้
หลังเพราะเสียหลักไปเล็กนอย แลวตั้งท่าวิ่งกระโจนเขาหาไจโรดวยรางที่ค่อย
่
่
็
เปลี่ยนเปนหมาปาตัวใหญ เช่นเดียวกับไจโรที่เปลี่ยนรางเปนหมาปาขนสีด าสนิทตัว
่
็
่
่
่
ใหญมหึมา
้
่
เขาแยกเขี้ยวพลางส่งเสียงขูค ารามออกมาดังลั่น ท่วงท่าพรอมต่อสูนั้นปราด
้
ี
็
เปรยวสง่างาม นัยน์ตาของไจโรดูผิดไปจากปกติเมื่อมันกลายเปนสีเหลืองอ าพัน
่
ู
้
้
่
่
ซานต์ตัสรสึกสงสัยอยูไม่นอย เพราะก่อนหนานี้ที่เขาเคยต่อสูกับเจโรมอยูในปา อีก
้
้
่
ฝายกดูแปลกไปเช่นกัน
็
้
่

่
รางของหมาปาทั้งสองตัวกระโจนห้าหั่นกันอย่างไม่มีผูใดลดละความพยายาม
้
ต่างยิ่งแข็งแกรงขึ้นดวยพละก าลังมหาศาลจากรางที่แทจรง
่
่
้
ิ
‘ฟงฉัน! พ่อของนายเปนคนพานองชายของนายไปทิ้งในปา!’
ั
้
็
่
176

babypigU The Byzantine


่
เมื่อการสื่อสารระหว่างหมาปาเกิดขึ้น ท าใหซานต์ตัสหยุดชะงัก เขาหยุดการ
้
็
กระท าทุกอย่างแลวเปลี่ยนรางกลับเปนมนุษย์ดังเดิม
้
่
ื่
“ไม่จรง”ชายหนุมส่ายหนาอย่างไม่เชอ ทั้งที่ภายในใจของเขามันก าลังสับสน
ิ
่
้
ิ
้
้
็
็
ท่านพ่อเคยบอกเขาว่า นองเปนสิ่งมีชีวิตที่รายกาจ เปนตัวกาลกณีของตระกูล จึง
ตองขับไล่ออกจากบานเมือง
้
้
่
้
ื่
ิ
้
“มันคือเรองจรง...ท่านอาพาลูกคนเล็กไปทิ้งไวในปาเพราะเขาเปนแค่โอเมกา
็
้
ั
้
่
ั
้
็
้
เปนจุดด่างพรอยของครอบครวนาย ท่านอารบไม่ไดที่ดันมีโอเมกาต ่าตอยอยูใน
ตระกูล”
้
่
ไจโรค่อยคืนสูรางมนุษย์แลวย่างกายเขาไปใกลลูกพี่ลูกนองของตน บัดนี้
้
้
่
้
็
ดวงตาของซานตตัสที่เคยแข็งกราวกลับกลายเปนสั่นไหวเพราะก าลังรสึกสับสน
้
ู
้
์
้
คลายกับว่าสิ่งที่ท่านพ่อของเขาเคยบอกเล่าเอาไว มันเปนคนละเรองกับที่เขาไดยิน
็
้
้
ื่
้
และซานต์ตัสคงจะท าใจเชอใครคนหนึ่งไม่ได เพราะคนหนึ่งก็เปนถึงพ่อผูใหก าเนิด
็
้
ื่
้
่
็
่
ิ
่
ื
่
่

ี
่
ิ
ี
่
“นายมหลักฐานไหม วาสงท่นายพูดมันเปนเรองจรง ฉันไมรู้วาทานพอจะทา
่

แบบนั้นไปทาไม มันไมมเหตุผลเลยสักนด”
ิ
ี
ี
ิ
ี
่
ี
“มส หลักฐานของฉันคอน้องชายของนายท่ยังมชวตอยู”
ื
ี
ิ
“แล้วจะยนยันได้ยังไง”
ื
์
ี
“มคนอยูในเหตุการณนันสองคน”
่
้
ซานต์ตัสเรมสนใจในสิ่งที่ญาติของตนพูด ที่ไจโรว่ามามันมีน ้าหนักและมี
ิ่
ั
้
เหตุผลที่ฟงขึ้น แต่สิ่งที่เขายังไม่เขาใจ คือท่านพ่อของเขาจะท าแบบนั้นไปท าไม...
้
้
้
้
แลวที่ท่านแม่ตองทนทุกข์ใจ และไม่เคยเขาขางในสิ่งที่เขากับท่านพ่อท า มันอาจจะ
ื
ื่
็
เปนเพราะเรองนี้หรอเปล่า
177

The byzantine babypigU


“เขาเปนใคร ฉันอยากเจอเขา”
็
้
“พ่อของฉัน กับคนที่รบนองชายนายไปดูแล”
ั
ี
่
“...แล้วน้องชายของฉันอยูท่ไหน”
“อยูข้างนอกนันไง”
่
่
้
็
้
และในที่สุดสิ่งที่เขาวางแผนเอาไวกับเจโรมกส าเรจ การทาประลองไม่ใช่สิ่งที่
็
้
่

้
็
ี่
้
้
ู
เขาสองคนตองการทาอยูแลว หลังจากที่เจโรมไปพบกับตาเฒ่างเง่านั่น กไดรความ
ิ
ี่
จรงบางอย่างเกยวกับท่านอา
ท่านอาของเขาแคนเคืองในสิ่งที่ท่านพ่อท า อาของเขาขโมยค าท านายต่อ
้
อนาคตของพวกเราทั้งคูไปเพราะดันไปไดยินค าท านายจากตาเฒ่านั่น ที่มักจะหลุด
้
่
ค าพยากรณออกมาจากปากอยูบ่อยๆ เนื้อหาของมันบอกเอาไวว่า ในอนาคตพวก
้
่
์
ิ
ี

้
่
์
ุ
่
เขาจะเปนผู้ปกครองสงลาค้าท่สามารถทาให้เผาพันธของหมาปาเปล่ยนแปลงไป
ี

่
็
ี
ี
่
ิ
พวกเขาจะยงใหญกวาจาฝูงทุกคนท่เคยมมา
่
่
่
ู
โดยหารไม่ว่า สิ่งล ้าค่าที่สุดก็คือตัวของลูกชายคนเล็กของตัวเอง มีที่มาจาก
้
่

ชาติกาเนิดที่มาจากเผ่าพันธุอันแข็งแกรงไม่แพกันกับหมาปาอย่างพวกเขาเลยดวย
้
่
์
้
ซ ้าไป พวกเขาไม่สามารถหยุดท่านอาได มีเพียงแค่ซานตตัสคนเดียวเท่านั้น
์
้
้
่
“เราจะออกไปจากตรงนี้ไดยังไง”ซานต์ตัสเอ่ยถามขึ้นเมื่อเขาเรมเชอใจอีกฝาย
ิ่
ื่
้
้
สิ่งที่เขาตองท าหลังออกไปจากลมหมุนพวกนี้ คือเขาตองไดเห็นหนานองชายที่
้
้
้
หายไปของเขา
้
้
“สูจนกว่าใครคนใดจะแพ”
“ฉันไม่แพนายแน่!”
้
้
ื
“แลวคิดว่าฉันจะยอมปล่อยนายไปหรอไง”
178

babypigU The Byzantine


้
“มาท าใหจบกันเถอะ...”
่
รางหมาปาของทั้งสองกลับมาอีกคร้ง พวกเขากระโจนเขาหากันและต่าง
้
ั
่
้
้
้
ตะปบคอของกันและกันเอาไว ไม่ต่างอะไรกับหมาบาที่ก าลังกัดกัน ต่างคนต่าง
้

้
พยายามจะกดอีกคนเหวี่ยงลงพื้น แต่ดวยพละกาลังขาอันมากลน กไม่อาจที่จะลม
้
็
ลงไปโดยง่าย
่
้
เสนขนของหมาปาหลุดลอยไปตามลมเมื่อถูกตะปบฉุดดึงร้งกันอยูอย่างนั้น
่
ั
้
่
้
้
เขี้ยวแหลมคมต่างสรางรอยแผลเหวอะหวะใหกันและกัน แต่ในทายที่สุดฝายที่
แข็งแรงกว่ากเปนฝายคาบหลังคอของอีกฝายเหวี่ยงลงกับพ้นจนดินทรายฟุ้งกระจาย
็
่
็
่
ื
็
เปนวงกวาง
้
้
่
่
อุงเทาใหญดานหนาของหมาปาขนสีด าเหยียบลงกลางหนาอกของหมาปาอีก
้
้
้
่
้
้
้
่
็
้
็
ตัวเอาไว จะหาว่าเขาโกงกคงได เพราะวาเลนเซียเปนคนบอกเขาเอาไวตั้งแต่อยูใน
้
้
หองแลว ว่ารางกายของเขาจะแข็งแรงมากขึ้นกว่าเดิมเมื่อโดนเจาตัวกัด และนั่นท า
่
้
ี
ิ่
ใหวาเลนเซียตัดสินใจกัดคอของเขาก่อนที่พิธจะเรมตนขึ้น
้
้
เจาตาหวานของเขาเจาเลหจรงๆ สมกับเปนเผ่าพันธุท่หาได้ยาก
ี
์
ิ
้
่
์
็
้
้
้
ลมหมุนค่อยๆหายไปเมื่อมีหมาปาหนึ่งตนไดพ่ายแพลงไปในที่สุด หลายคน
่
่
ต่างจับจองไปที่รางมอมแมมและผิวเนื้อที่ค่อนขางสะบักสะบอมอยูพอสมควรของ
่
้
้
บุคคลที่ชนะจากการประลอง –ไจโรเดินออกมาจากลานประลองเขาไปหาคนที่เขารก
้
ั
้
พรอมกับเสียงรองของชาวหมาปา ที่โห่รองกูกองต่อจ่าฝูงคนใหม่
่
่
้
้
้
้

้
วาเลนเซียยืนยิ้มอยูขางกันกับเจโรมก่อนที่เจาตัวจะวิ่งเขาไปหาไจโรที่กาลัง
้
่
่
ั
้
้
เดินมาหาตน และไจโรเองเมื่อเห็นเช่นนั้นจึงกางแขนรอรบรางบอบบางเขาสูออม
่
กอด
179

The byzantine babypigU


หมับ!

้
“ขอบคุณนะ เจาเด็กตาหวาน”
็
“เด็กที่ไหนกัน เราเปนแม่แลว”
้
ไจโรอดที่จะยิ้มกับประโยคน่ารกๆของวาเลนเซียไม่ได เขาจูบปากเล็กแรงๆ
้
ั
ุ
่
้
๊
อย่างหมั่นเขี้ยวแต่ไม่ไดรกล ้าใดๆ เพียงจุบปากเล็กๆนั่นซ ้าๆและกดย ้าจนอีกฝายเซ
้
ั
เอนตัวไปดานหลัง หากไม่มีแขนของเขากอดประคองเอาไว รบรองว่าเจาตาหวานน ี่
้
้
ื
ลมลงไปกับพ้นอย่างแน่นอน
้
้

้
้
้
้
“ใจเย็นๆ เดี๋ยวกลมกนจ้าเบากันพอดี”เจโรมเดินเขาไปหามพลางแยกทั้งสอง
็
็
คนออกจากกัน เขาเองก็เปนคนรักเช่นเดียวกัน ท าไมช่วงนี้เจโรมถึงไดน่าสงสาร
้
ขนาดนี้กไม่ร ้ ู
็
่
เขาตกหลุมรกวาเลนเซียมาตั้งแต่อยูในปา แต่กลับไดตามหลังไจโรอยูเสมอ
่
้
่
ั
ื่
็
้
็
้
้
ิ

พอจะไดเกบกาไรใหพอหอมปากหอมคอกมีอันตองเกดเรองอะไรสักอย่างขึ้นขัดเวลา
ของเขา
ั
“โอ๋เอ๋ เรารกเจโรมนะ”
้
้
้
เจาตัวหอมของเจโรมเคลื่อนกายไปกอดเอวสอบเอาไว พลางเงยหนาชอนดวง
้
้
้
่
ตาหวานๆมองอีกฝาย ท าเอาเจโรมเสียอาการไดแต่ยิ้มดวยความดีใจ

่
ั่
ื
ฝงทางซานต์ตัสที่นอนหอบหายใจอยูกับพ้นก็ยันตัวลุกขึ้นยืน เขาเดินกลับไป
้
ั
้
้
หาท่านพ่อของเขาดวยสภาพที่ไม่สูดีนัก แต่กลับไดรบสายตาที่แสดงความผิดหวัง
็
้
้
้
ตอบกลับมา อีกทั้งท่านพ่อยังเดินหนีหนาเขาไปโดยไม่ไดสนใจว่าเขาจะเปนตายราย
ดีอย่างไรเลยสักนิด
180

babypigU The Byzantine


้
็
อะไรกัน...สายตาแบบนั้นมัน...เปนไปไดยังไง ท่านพ่อรกและสนับสนุนเขามา
ั
ตลอด ท าไมถึง...
ชายหนุมหมดสิ้นเรยวแรงทรดตัวนั่งจมไปกับพ้นดิน เขาเปนคนที่ไม่มีใคร
ี่
็
ุ
่
ื
็
้
ตองการจรงๆสินะ ทั้งท่านแม่ที่ไม่ว่าเขาจะท าอะไรกมีแต่หามเขา ความหวังเดียว
ิ
้
็
ของเขาคือท่านพ่อ แต่ตอนนี้มันกคงจะไม่ใช่ต่อไปอีกแลว หยาดน ้าตาลูกผูชายไหล
้
้
้
อาบแกมที่ทิ้งรอยแผลจากการต่อสูเอาไว ถาเปนปกติเขากคงจะเจบแสบ แต่ตอนนี้
้
็
็
็
้
้
้
ู
สิ่งเดียวที่เขารสึกคือความชา
้
เหมอนถูกตบไปทังใบหน้า...
ื
ั
่
่
่
้
่

จนกระทั่งรางของชายหนุมถูกฝามืออบอุนฉุดร้งเขาไปกอด น้าตาของชาย
่
็
หนุมกยิ่งหลั่งไหลมาอย่างไม่ขาดสาย
็
“ไม่เปนไรนะลูก อะไรที่มันไม่ใช่ของเรา มันกไม่ใช่ของเรา”หญงวัยกลางคน
ิ
็
ั
็
ลูบแผ่นหลังหนาของลูกชายที่เธอรก มันคงจะเปนความผิดของเธอเองที่มัวแต่ทุกข ์
ู
ระทมจนลืมดูแลความรสึกของลูกชายคนนี้
้
ซานต์ตัสไม่เคยไดรบความรกอย่างที่เขาควรจะไดรบ มีพ่อ พ่อก็แคนเคือง
ั
้
ั
้
ั
้
มากเกนเหตุจนใชลูกชายเปนคนใหท าเรองที่ไม่ดีโดยไม่ค านึงถึงความรสึกของ
ู
้
้
้
็
ิ
ื่
้
ู
ั
้
้
เด็กผูชายคนหนึ่ง ว่าจะรสึกอย่างไรที่ไดรบแรงกดดันมากถึงเพียงนี้
“ท่านแม่...ลูก...ข..ขอโทษ”
้
“ขวัญเอยขวัญมา เจบมากใช่ไหมลูก เรากลับไปท าแผลที่บานเรากันดีกว่า”
๊
็
้
้
้
็
“น..นอง...นองยังไม่ตาย”ซานต์ตัสเชดน ้าตาแบบลวกๆ แลวเอ่ยบอกกับท่าน
่
แม่ของตน เขาว่าแม่ตองดีใจมากแน่ๆที่รว่านองชายของเขายังอยู แมว่าตอนนี้สภาพ
้
้
้
ู
้
ิ
้
้
จตใจของเขามันยังไม่พรอมที่จะรบรอะไรไดอีก เพราะเป้าหมายเดียวของเขาที่ถูก
ู
้
ั
181

The byzantine babypigU


้
็
ั
ั
ปลูกฝงมาตั้งแต่เด็ก มันไดพังทลายลงไปเสียแลว เขาตองละทิ้งความฝนที่อยากเปน
้
้
ี
นักเปยโนไป
เพยงแคเขาอยากได้ความรักจากทานพ่อ...
่
่
ี
้
้
“ลูกว่ายังไงนะ!”มืออันสั่นเทาของเธอประคองหนาลูกชายคนโตเอาไว และ
์
้
เมื่อซานตตัสพยักหนาเพื่อยืนยันว่าสิ่งที่เขาพูดเปนเรองจรง ลิลลี่กแทบทรดลงกับพ้น
ื
ื่
็
ิ
็
ุ
้
้
โชคดีที่ซานตตัสเปนคนประคองแม่ของตนไวไดทัน
์
็
้
้
ั
“นอง อยูกับพวกฝาแฝด...นองอยูกับคนที่บานนั้นครบท่านแม่”
่
้
่

“ฟโอน่า ฟโอน่าของแม่..”เธอเอ่ยออกมาพรอมกับน้าตาที่คลอเบา รสึกดีใจ
ู
ิ
้
้
้
ิ
้
์
้
เสียที่ลูกนอยของเธอยังไม่ตาย ความทุกขทรมานใจของเธอ มันไดสิ้นสุดลงตั้งแต่
วันน้...
ี










182

babypigU The Byzantine


cThe byzantinec xvi









้
ิ
์
้
ชาติกาเนิดและเผ่าพันธุโดยแทจรงของลิลลี่มันไม่ไดธรรมดาอย่างที่ใครหลาย

้
็
่
คนเขาใจ โดยส่วนใหญ่คนมักจะคิดว่าเธอเปนหญงสาวที่มีชนชั้นเปนอัลฟา เธอมา
็
ิ
้
้
ิ่
์
้
้
่
จากต่างเมืองและไดยายถนฐานเขามาอยูในไบแซนไทนที่ถูกก่อตั้งขึ้นมาใหม่พรอม
ครอบครว
ั
้
จนกระทั่งเธอไดพบคูโชคชะตาของเธอเขา เขาคนนั้นเปนนองชายของจ่าฝูงที่
้
้
็
่
ี
ุ
้
้
่
ปกครองเมืองนี้ มีฐานะรารวยมาตั้งแต่บรรพบุรษ มันท าใหเธอพอที่จะใชชวิตคูกับ
่
้
ู
้
์
ิ
้
้
เซนเดอรไดอย่างสบายๆ สามีของเธอไม่รว่าแทจรงแลวเธอมีสายเลือดบางอย่าง...
์
้
้
เปนสายเลือดที่หาไดยากยิ่ง เพราะเผ่าพันธุเดิมของแม่เธอ ไดถูกฆ่าลางไปจนหมด
้
็
สิ้น มีที่เหลือรอดออกมาไดแต่ไม่นานกลมตายกันไปเพราะบาดเจ็บสาหัส
็
้
้
็
ิ
แม่ของลิลลี่หรอคุณยายของซานตตัสและฟโอน่า เธอเปนลูกสาวของ
์
ื
้
ผูปกครองเมืองแห่งจ้งจอกแดง ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีการขามเผ่าพันธุมาจน
์
้
ิ
สามารถตั้งครรภและมีลิลลี่ออกมาได ความวิเศษของจ้งจอกแดงเกาหาง คือการมี
์
้
ิ
้
พลังเวทมนตรอันรายกาจ
์
้
ื่
็
้
ิ
และแน่นอนเมื่อเธอขึ้นชอว่าเปนลูกครงของจ้งจอก เธอตองมีความเจาเล่ห ์
้
ึ่
ฉลาดแกมโกงเปนวิสัยของพวกจ้งจอก เมื่อชาวจ้งจอกแดงมีอายุครบ3ขวบ พวกเขา
็
ิ
ิ
183

The byzantine babypigU


่
่
็
็
ิ
์
จะมีสัตวเลี้ยงคูพันธะเปนสุนัขจ้งจอกธรรมดา ซึ่งมันจะเปนรางอวตารของพวกเขาใน
เวลาต่อมา
ิ
้
แต่แน่นอนล่ะว่า ลิลลี่ไม่สามารถเปดเผยตัวตนของเธอได แมแต่สามีของเธอ
้
์
็
้
้
ิ
อย่างเซนเดอรกไม่เคยล่วงรมันมาก่อน เธอเลี้ยงดูซานตตัสพรอมจ้งจอกธรรมดามา
์
ู
์
ู
้
่
ตั้งแต่วัยเยาว เพราะเธอรดีว่าลูกชายของเธอคงจะมีอะไรที่พิเศษอยูในตัว เพียงแต่
ู
้
ิ
้
้
ิ
่
เธอไม่เคยบอกใหลูกชายไดร แต่กับฟโอน่า..เธอยังไม่แมแต่จะหาจ้งจอกคูพันธะมา
้
้
ิ
้
ไวขางกายลูกนอย ในตอนนั้นฟโอน่ายังแบเบาะมากนักและถูกพ่อแทๆน าไปทิ้ง
้
้
็
ิ
และสาเหตุมันกมาจาก...ฟโอน่า เขาดันเปนโอเมกาแทนที่จะเปนอัลฟา
้
็
่
็
็
เหมือนอย่างที่พ่อและแม่เปน หนูนอยที่หนาตาน่ารกน่าชังถูกน าออกไปจากปราสาท
้
้
ั
โดยที่เธอไม่รตัว ลิลลี่ถูกเซนเดอรวางยาพรอมกับซานต์ตัสลูกชายคนโตของเธอ....
์
้
้
ู
้
“สิ่งที่คุณท ามันไม่ถูกตอง”
ลิลลี่ยืนเผชญหนาอยูกับสามีของเธอโดยล าพัง เธอทนไม่ไดที่เซนเดอรหมาง
้
ิ
่
์
้
็
้
เมินซานตตัส แถมยังต่อว่าลูกทั้งที่ซานต์ตัสกท าอย่างเต็มที่ที่สุดแลว ถึงแมเธอจะไม่
์
้
เคยเห็นดวยกับสิ่งที่สามีของเธอสั่งสอนใหลูกท า แต่การเมินเฉยและพาลใส่ลูกมันก ็
้
้
ไม่ถูก
้
้
“กมันพ่ายแพกลับมา! เธอจะใหฉันท ายังไง ฉันตั้งความหวังกับมันไวสูงมาก”
้
็
“ฉันเคยบอกคุณแลวใช่ไหม ว่าที่ตรงนั้นมันไม่ใช่ของคุณตั้งแต่แรก! คุณใชลูก
้
้
ื่
็
ิ
่
ี่
เปนเครองมือเพื่อทจะไดมันมาครอบครอง หลังจากนั้นกจะใชลูกเปนหุนเชด นี่คือสิ่ง
็
้
้
็
ที่ถูกตองส าหรบคุณใช่ไหม!!”
้
ั
เซนเดอรหยุดชะงักเมื่อค าพูดของลิลลี่มันเสียดแทงเขาไปในใจ และใช่...เขา
้
์
คิดจะท าแบบนั้นจรงๆ พี่ชายเขามันไม่ไดเก่งกาจอะไรมากมายพอที่จะไดขึ้นเปนจ่า
็
้
้
ิ
184

babypigU The Byzantine


็
็
้
ฝูงต่อจากท่านพ่อ แต่เจมิไนมันก็ไดเปนเพียงเพราะว่ามันเปนลูกชายคนโต ที่ท่านพ่อ
ฝากฝงความหวังเอาไว ้
ั
้
้
้
ั
มันไม่ยุติธรรมส าหรบเขา ที่ตองยอมแพการทาประลองตามธรรมเนียมไป
ั
์
้
เพียงเพราะท่านพ่อวางหมากใหเจมิไนรบต าแหน่งนั้นแทน เซนเดอรตองอดทนอด
้
้
้
็
ั
้
กลั้นป้นหนาเปนนองชายที่แสนดี ทั้งที่อีกนิดเดียวเท่านั้น...ที่เขาจะไดประลองกับ
พี่ชาย
้
็
ื่
็
“ใช่ ซานต์ตัสมันกเปนไดแค่เครองมือของฉันเท่านั้นแหละ”
ั
้
“คุณเคยรกลูกบางไหม? ทั้งซานตตัส ทั้งฟโอน่าที่คุณทอดทิ้งเขาไป!”
ิ
์
้
์
้
ขอบตาของเซนเดอรนั้นรอนผ่าว เขาส่ายหนาไปมาก่อนที่จะตัดสินใจพูดสิ่งที่
่
อยูในใจออกมา
ั
“ไม่...ฉันไม่เคยรกใคร”
ึ
้
้
็

“แลวฉันล่ะ คุณเคยรกฉันบางรเปล่า”ลิลลี่เองกแทบจะกลั้นน้าตาเอาไวไม่ได ้
้
ั
ั
เซนเดอรไม่เคยรกแมแต่ลูกของตัวเอง ถาหากซานตตัสมาไดยินเขา เขาไม่รว่าลูกจะ
ู
้
้
้
์
้
้
์
เสียใจมากแค่ไหน
“คนอย่างท่านพ่อคงจะรกใครไม่เปนหรอกท่านแม่ เขามันคนเห็นแก่ตัวที่รกแต่
ั
็
ั
ตัวเอง”
“ซานตตัส...”
์
้
ชายหนุมเขาไปยืนบังแม่ของตนเองไว และยืนประชันหนากับคนทเขาเคยคิด
่
ี่
้
้
ื่
ั
็
็
...ว่ารกเขามากที่สุด แต่มันกเปนเพียงแค่เรองหลอกลวงเท่านั้น สิ่งที่ท่านพ่อก าลังท า
ิ
้
ิ
มันยิ่งกว่าการเห็นแก่ตัวดวยซ ้า มันคือความโลภ...ที่เกดขึ้นมาจากความอิจฉารษยา
185

The byzantine babypigU


“ใช่! ฉันมันเปนแบบน้แหละ!แลวแกจะท าไม”เซนเดอรตะคอกใส่หนาลูกชาย
์
้
็
ี
้
ของตน
้
“หึ พ่อตัดสินใจทิ้งคนที่ตอยต ่าไป โดยหารไม่ว่าเขากลายเปนคนทแข็งแกรง
่
ู
ี่
็
้
ยิ่งกว่าชนชั้นที่เขาเคยเปน”
็
“แกก าลังจะพูดอะไรของแก!”
้
้
“นองยังไม่ตาย! นองยังไม่ตายท่านพ่อรไหม!”
ู
้
ิ
็
้
“....เปนไปไดยังไง ฉันโยนมันท้งลงน ้าเองกับมือ”
ิ
้
ยิ่งลิลลี่ไดรความจรงจากปากของสามี ยิ่งท าใหเธอนึกเกลียดชังผูชายคนนี้ยิ่ง
้
ู
้
้
กว่าเดิม
“มันเปนไปแลว!”
็
้
สุระเสียงอันหนักแน่น และรางของชายคนหนึ่งที่ทุกคนในปราสาทไบแซน
่
้
้
เนียรรจักกันดี ค่อยๆย่างกายเขามาหาทั้งสามคน
์
ู
“เจมิไน...”
์
“ท าไมงั้นเหรอเซนเดอร ท าไมลูกชายที่นายทิ้งลงน ้ากับมือยังไม่ตาย”
“..........”
้
“เพราะฉันกับวันเดอมารเปนคนช่วยเขาไวยังไงล่ะ”
์
็
ื่
์
ิ
เมื่อสิ่งที่เซนเดอรกาลังสงสัย ความจรงของเรองก็ถูกเปดเผย ดวงตาของเขาก ็
ิ

เบิกกวาง ชายวัยกลางคนก าหมัดแน่นดวยความโกรธ มันตองไม่ใช่อย่างนี้สิ.....
้
้
้
“..........”
้
้
“เจโรม พานองเขามา”
186

babypigU The Byzantine


่
เจมิไนเอ่ยบอกลูกชายของตนที่รออยูไม่ไกลใหพาเลือดเนื้อเช้อไขแห่ง
ื
้
ื
ิ
ั
้
้
้
ครอบครวของพวกเขาอีกคนเขามาดานใน ฟโอน่าหรอวาเลนเซียควรไดพบพ่อแม่ที่
ิ
แทจรง
้

ี
้
้
หลังจบพิธประลองในการเลือกจ่าฝูงคนใหม่เสรจสิ้น เชาวันน้ไจโรกเตรยมเขา
็
็
ี
ี
้
่
่
ู่
ั
ี
พิธรบต าแหน่งตั้งแต่เชาตร คนตัวโตสองคนกับรางบอบบางอีกหนึ่งนอนอยูระหว่าง
่
่
้
ั

ตรงกลางของเจาหมาปาฝาแฝดนั้นกาลังถูกแขนแกรงแย่งกันกอดรด วาเลนเซียซุก
้
้
หนาไปกับแผ่นอกของเจโรมและในขณะเดียวกันไจโรกกอดรางเล็กเอาจากดานหลัง
็
่
ิ
ี

็
เหนทวาเตยงหลังน้กาลังจะคับแคบเกนไปสาหรับสามคน
่

ี
ี
็
้
้
ไจโรตื่นขึ้นก่อนทุกคนในหองแห่งนี้เพราะเขามีภาระที่ตองท าใหเสรจสิ้น ให ้
้
ั
้
สมกับต าแหน่งจ่าฝูงที่ไดรบมา เขายกแขนของเจโรมออกไปจากตัวของวาเลนเซีย
็
้
้
้
้
ก่อนจะอุมคนตัวบางออกมากกกอดไวเพียงแต่ผูเดียว และนั่นกท าใหเจาของราง
่
้
ู
รสึกตัว
้
้
ื
“ง้อ ไจโรตื่นเชาจัง”
์
ั
ในยามที่ดวงตาหวานสวยเปดขึ้น ไจโรเหมือนถูกมนตสะกดอีกคร้ง เจา
ิ
้
ตาหวานกยังเปนบุคคลที่มีนัยน์ตาแสนเสน่หและงดงามมากจนเขาไม่สามารถหา
์
็
็
ใครที่จะมีความสมบูรณไปเสียทุกอย่างไดเหมือนวาเลนเซีย
์
้
“ท าไมตาสวยจัง”ไจโรดึงเอวบางเขามาใกลตนเองมากขึ้น ก่อนจะกดจูบลง
้
้
ั
้
้
เปลือกตาบางแลวเชยคางมนใหรบจูบในยามเชา
้
วาเลนเซียหายใจแทบไม่ออกเมื่อโดยขโมยจูบตั้งแต่เชาแบบนี้ แถมเขายังไม่
้
ทันไดตั้งตัวไจโรกฉวยโอกาสกับเขาไปเสียแลว
็
้
้
187

The byzantine babypigU


้
“อื้อ พอไดแลว”มือเล็กดันหนาคมคายออก พลางยันตัวลุกขึ้นนั่ง
้
้
ี
ั
็
“วันน้เจโรมกับท่านพ่อจะเปนคนพาเธอไปหาครอบครว”
“อือ...”
ิ
้
้
้
“ไม่ดีใจเหรอ ที่จะไดเจอหนาพ่อหนาแม่จรงๆของตัวเอง”
้
็
ู
้
ู
่
้
“ไม่รสิ...ตอนเราอยูกับท่านพ่อที่บาเซนติโน เรากไม่ไดรสึกขาดอะไร ท่านพ่อ
้
และพี่โจใหความอบอุนกับเราจนไม่ไดรสึกว่าตองการอะไรจากครอบครวแทๆอีก”
้
้
ั
ู
้
่
้
ไจโรไม่รหรอกว่าท่านวันเดอมารจะเลี้ยงดูวาเลนเซียมาอย่างไร และอยูใน
่
ู
์
้
สภาพแวดลอมที่ดีแค่ไหน เพราะเขาไม่เคยเห็นเจาตัวตอนอยูที่นั่น มีแค่เจโรมคน
้
่
้
เดียวเท่านั้นที่เคยเห็นวาเลนเซียในตอนนั้น แต่เขากลับคิดว่าหากวาเลนเซียไดลอง
้
้
็
็
่
อยูในออมกอดของคนที่เปนแทๆ อาจเปลี่ยนความคิดไปกเปนได ้
้
็
“ลองไปเจอพวกท่านก่อนเถอะ ท่านอาหญงเธอเสียใจมากที่เธอหายไป ถา
ิ
้
้
ท่านอาเจอหนาลูกของตัวเอง ฉันเชอว่าท่านอาคงจะดีใจมากๆ”
ื่
“...อืม เราจะลองดู”
วาเลนเซียพยักหนาตอบก่อนทจะมุดหนาลงไปกับอกแกรง แต่ไม่นานกโดน
้
ี่
็
้
่
้
่
อุมจนตัวลอยไปอยูบนตักของเจโรม
“ขี้ขโมย”
้
ค าแรกที่เจโรมพูดท าเอาเจาตัวอดหัวเราะไม่ได เมื่อคืนสองแฝดก็แย่งกันกอด
้
้
้
้
็
เขา ตอนเชามากก าลังแย่งเขากันอีก ใหตายเถอะ...สักวันวาเลนเซียจะตองปวดหัว
้
้
“ใครขโมย นายสิ! นั่นเมียฉัน ลูกในทองยังยืนยันไม่ไดอีกเหรอ”
“เดี๋ยวเถอะ ฉันจะเอาคืนนายสักวัน”
้
้
“มีลูกใหไดก่อนถึงมาอวดกับฉัน”ไจโรว่าพลางแค่นหัวเราะ
188

babypigU The Byzantine


“เดี๋ยวมีแน่”

ิ่
วาเลนเซียยกมือขึ้นปดปากของทั้งสองคนก่อนจะลุกหนีออกมา นแค่เรมตน
ิ
ี่
้
้
่
ี
้
็
้
เท่านั้น ขนาดยังไม่ไดใชชวิตรวมกันจรงๆยังเปนกันไดถึงขนาดนี้เลย....
ิ

็
ู
้
ื่
้
้
้
วาเลนเซียเดินกมหนาเขามาอย่างไม่มั่นใจนัก เพราะเขาเองกพึ่งจะรเรอง
้
้
ิ
ครอบครวของตัวเองไดไม่นานก่อนที่จะมาที่นี่...บานเกดของเขา
ั
ู
ลิลลี่จองมองตั้งแต่ผมสีบลอนดทองของเด็กหนุมรปรางบอบบาง และกลิ่น
์
้
่
่
ิ
ิ
้
หอมประจากายที่มีมาตั้งแต่แรกเกด แถมมันยังหอมมากกว่าปกติ คลายกับว่าฟโอ


น่ากาลังตั้งครรภ ์
“ล..ลูกแม่”เธอยื่นฝามือไปเชยคางมนขึ้น ดวงตาสีฟ้าน ้าทะเลสดใสใบหนา
้
่
ุ่
้
อ่อนหวานราวกับเธอเห็นตัวเองในช่วงวัยรน ฟโอน่าหนาเหมือนเธอมาตั้งแต่แบเบาะ
ิ
แลว
้

้
ิ
้
ู
้
่
วาเลนเซียจองมองใบหนาของท่านแม่ที่เขาไม่เคยรว่ามีตัวตนอยูจรง น้าตา
ิ
เม็ดหนึ่งไหลรนออกมาจากหน่วยตาก่อนที่วาเลนเซียจะโดนหญงวัยกลางคนดึงเขา
้
ิ
ไปกอด
“ท..ท่านแม่”
้
้
ิ
“ฟโอน่า ขอบคุณที่ลูกยังมีชีวิตอยู”เธอกอดลูกชายตัวนอยของเธอแน่นดวย
่
้
้
ความโหยหา เธอเคยถอดใจไปเสียแลวว่าจะไม่มีวันไดพบหนาลูกคนเล็กของเธออีก
้
ิ
ั
้
ทว่าเธอกไดพบหนาลูกชายของเธออีกคร้ง ตอนนี้เธอดีใจมากเหลือเกน
็
้
“ท..ท่านพี่ พี่ซานตตัส”ดวงตากลมโตมองไปดานหนาในขณะที่ก าลังกอดกับ
้
้
์
่
แม่ของตน นัยน์ตาสวยก็จองไปทรางสูงโปรงของคนที่เปนพชายแทๆของตน
้
ี่
ี่
้
่
็
189

The byzantine babypigU


่
้
็
ซานต์ตัสยิ้มใหกับเด็กนอยที่อยูในออมกอดคนเปนแม่ แลวเดินเขาไปหาพลาง
้
้
้
้
ิ
้
เอื้อมมือไปลูบหัวนองชายที่หายไปของตน เขาไม่เคยคิดเลยว่านองฟโอน่าที่ท่านพ่อ
้
้
้
ิ
็
ี
เคยกล่าวว่ารายกาจและเปนกาลกณ จะมีแววตาที่ใสซื่อ ไรเดียงสา ไม่เหมือนกับสิ่ง
้
ที่ท่านพ่อกล่าวออกมาเลยสักนิด แถมเขายังเคยไปตามล่าเพื่อทจะฆ่านองชาย
ี่
้
้
้
ตัวเอง หากตอนนั้นเขาไดฆ่านองไปจรงๆ เขาตองไม่ใหอภัยตัวเองแน่...
ิ
้
์
เซนเดอรมองภาพที่ภรรยาและลูกชายคนโตก าลังกอดกับเด็กที่เขาเคยจะฆ่า
้
้
ั
์
ใหตาย ยิ่งหนาตาของเด็กคนนั้นเหมือนกับลิลลี่ไม่มีผิด ยิ่งท าใหเซนเดอรยอมรบ
้
็
ความจรงไม่ได ความจรงที่ว่าเขาฆ่าเด็กนอยคนนี้ไม่ส าเรจ
้
้
ิ
ิ
“เห็นแลวใช่ไหม ว่าเขายังไม่ตาย”
้
็
้
้
“..........”เซนเดอรไม่ไดตอบอะไร แต่เจมิไนกพอจะรบรไดจากแววตาและการ
ู
์
้
ั
ิ
ั
กระท าของเซนเดอร มันบ่งบอกว่ายอมรบความจรงกับมันไม่ได ้
์
“หยุดทุกอย่างที่นายคิดจะท าซะ ฉันรว่านายกาลังพยายามท าอะไรแต่ฉันไม่

้
ู
้
้
้
พูด เพราะฉันใหโอกาสนายกลับตัว ในเมื่อฉันออกมาเตือนเองแลว ถายังไม่หยุดก ็
้
็
อย่าหาว่าฉันเปนพี่ที่ใจรายเลย และอีกอย่างนะเซนเดอร”
์
“..........”
“ที่ท่านพ่อใหฉันขึ้นเปนจ่าฝูงแทนที่จะใหนายที่อยากเปน ไม่ใช่เพราะเขา
็
้
็
้
ี่
ั
ล าเอียงรกลูกไม่เท่ากันเหมือนทนายเขาใจ และก าลังท าแบบนั้นกับลูกๆของตัวเอง
้
่
อยู”
“..........”
190

babypigU The Byzantine


ั
็
“ท่านพ่อน่ะเขารกนายมากเกนกว่าที่จะใหนายมาเสี่ยงอันตรายตอนที่ขึ้นเปน
้
ิ
ิ
ั
ู
็
็
้
จ่าฝูง นายกรว่าจ่าฝูงคนใหม่มักจะเปนที่จับตามอง ท่านพ่อน่ะรกนายจรงๆ เขา
่
อยากใหนายอยูอย่างสงบ”
้

เจมิไนกลับไปยังปราสาทของตัวเองแลว เหลือเพียงเจโรมและวาเลนเซียที่ยัง
้
้
ื่
่
อยูที่ เพราะลิลลี่มีเรองที่จะท าดวยกันกับลูกชายคนเล็กหลังจากลูกของเธอกลับ
็
้
ื
ี
มาแลว แมเธอจะไม่ไดเจอหนาลูกมาเกอบสิบกว่าปแลวกตามแต่ความเปนแม่ของ
้
้
้
้
็
เธอมันก็ยังไม่หายไปไหน
้
็
วาเลนเซียถูกคนเปนแม่ที่พึ่งไดเห็นหนาหมาดๆจับไปแต่งตัวใหอย่างน่ารักน่า
้
้
็
ชัง แมว่าเขาจะยังไม่สนิทกับใจกับเธอ แต่กรสึกดีที่ไดท าอะไรแบบนี้ดวยกัน
้
ู
้
้
้
ั
ลิลลี่จูงมือลูกชายคนเล็กของเธอออกมาพรอมกับเสื้อผาชุดใหม่ที่น่ารกยิ่งกว่า
้
้
้
เดิม เจโรมนั่งยิ้มจนไม่สามารถหุบยิ้มไดเมื่อเห็นคนที่เขารกกาลังมีความสุขกับ
ั

ั
ครอบครว
็
้
้
์
“เปนบาอะไรยิ้มคนเดียว”ซานตตัสหรตามองลูกพี่ลูกนองที่ก าลังมองนองเขา
ี่
้
้
็
ื่
ู
ตาหวานเชอม ไม่บอกกรว่ากาลังคิดอะไรกับนองวาเลนเซีย
้

“อย่ามายุงน่า”
่
“กนั่นมันนองฉัน”
็
้
“แต่นั่นเมทฉัน!”
“เดี๋ยว ว่าไงนะ...เมท?”
็
“อือ วาเลนเซียเปนเมทของฉันกับไจโร”
191

The byzantine babypigU


“สองคนดวย!”ซานตตัสตบหนาตัวเองอย่างแรง เขาไม่อยากจะเชอในสิ่งที่ได ้
ื่
้
้
์
็
่
ยิน ซานต์ตัสตกใจมากพออยูแลวที่เจโรมบอกว่าเปนโซลเมท และไม่ใช่แค่หนึ่งแต่มี
้
ถึงสองคน
่
้
วาเลนเซียกับลิลลี่เดินเขามาหาหนุมๆสองคนที่ดูท่าทางคลายกับก าลังเถยง
้
ี
้
อะไรกันสักอย่าง แตกต่างกับก่อนหนานี้ที่แทบจะไม่พูดคุย ไม่เล่นดวยกันเหมือนอ
้
้
็
้
ย่างเคยดวยซ ้า ลิลลี่ไดแต่ขอบคุณที่ซานต์ตัสยังคงกลับมาเปนลูกชายคนเดิมของ
เธอได ้
้
“ท่านแม่ ลูกลืมบอกท่านไปเลย ว่าลูกก าลังทอง”
“หะ!”ซานต์ตายิ่งตาถลนจนแถบจะออกจากเบา เขาพึ่งเจอนองชายของ
้
๊
้
้
้
้
้
็
ตัวเอง และกดันมีโซลเมทแลวแถมมีถึงสองคน ตอนนี้นองเขายังทองอีกดวย! มันน่า
ู
้
ตกใจเสียจนเขาไม่อยากจะคาดหวังกับสิ่งที่เขายังไม่รเกยวกับนองอีก
้
ี่
้
้
็
้
้
ื
มันกเปนไปไดทั้งนั้นแหละที่นองจะเจอโซลเมทแลว หรอนองจะทอง เพราะว่า
็
้
่
้
ี
้
็
เขาไม่เคยรว่านองยังจะมีตัวตนอยูอีก แถมเวลาหลายปที่นองหายไปเขากยังไม่รว่า
้
ู
้
ู
ี่
้
้
นองจะเปนตายรายดีอย่างไร เอาง่ายๆซานตตัสกแค่ไม่รอะไรเกยวกับวาเลนเซียเลย
้
ู
์
็
็
สักอย่างนั่นแหละ
้
้
“แม่ว่าแลวเชยว ทองกับเจโรมเหรอ?”ลิลลี่หันไปถามเจโรมที่นั่งยิ้มอยู
่
ี
ิ
ั
้
ั
“ไม่ใช่หรอกครบ วาเลนเซียทองกับไจโรครบท่านอาหญง”
้
“เหอะ! ฉันตองเปนบาตายแน่ๆ!”ซานต์ตัสลุกขึ้นจากเกาอี้แลวเดินวนไปวนมา
้
็
้
้
้
้
้
้
็
อย่างหัวเสีย อย่างนอยกน่าจะทองกับเจโรมกลับกลายเปนไจโรไปเสียได ไอคนหนา
้
็
ดุนั่นน่ะนะ!
“แลวที่เราบอกว่าเปนเมทกับนองล่ะ”ลิลลี่ถามอย่างสงสัย
็
้
้
192

babypigU The Byzantine


ั
็
“เราเปนเมทกันครบ แต่ไจโรกเปนเมทนองดวย”
้
้
็
็
้
“แหม หนูนอยตาหวานของแม่ มีโซลเมทสองคนซะดวย”
้
้
วาเลนเซียไม่ไดเอ่ยความเห็นอะไรออกไป เขาท าเพียงยิ้มเขิน กไม่ไดคาดคิด
็
้
ว่าตัวเองจะมีคูถึงสองคน แลวแต่ละคนกใช่ว่าจะนิสัยเหมือนกัน คนหนึ่งเลือดรอน
้
้
่
็
โมโหง่าย อีกคนกอ่อนโยนมากเสียจนวาเลนเซียจะส าลักความรกที่อีกคนมอบให ้
็
ั
ั
ั
่
ี่
ตาย แต่ไม่ว่าจะยังไงฝาแฝดคูนี้ก็รกเขามากเหมือนทวาเลนเซียรกทั้งสองคน
้
้
้
์
ั
ั
“ไม่...ตอนนี้ฉันไม่อยากรบฟงอะไรอีกแลว”ซานตตัสเดินหนีกลับเขาไปในหอง
ี
ู
้
้
ของตัวเอง เรองที่เขารบรมาวันน้มันเกนที่เขาจะรบไหวแลว นั่นนองเขากตัวเล็กนิด
้
ั
ิ
ั
็
ื่
เดียว ไม่อยากจะคิดถึงตอนฮทเลย!
ี
็
“เฮซานต์ตัส! นายหวงนองเปนดวยเหรอ!”เจโรมตะโกนไล่หลังแต่สิ่งที่เขา
้
้
้
้
ั
ิ
ไดรบกลับมาคือหมอนั่นถลึงตาใส่ก่อนจะเดินหนีออกไปจรงๆ
้
ิ
“ฟโอน่า ไม่สิ วาเลนเซีย ถาลูกอยากใหแม่ช่วยแนะน าเรองเลี้ยงเจาตัวเล็ก ลูก
้
้
ื่
มาหาแม่ไดตลอดเวลาเลยนะจะ”
๊
้
“ครบแม่”
ั
้
้
ลิลลี่ดึงลูกชายเขามากอดอีคร้ง เธอมีความสุขมากแลวในตอนนี้ ขอใหลูกกับ
ั
้
่
็
หลานของเธอปลอดภัยและรางกายแข็งแรงครบทุกประการ โตมาเปนเด็กที่น่ารก
ั
้
และไดรบความอบอุนอย่างพอเพียง อย่าไดเจอเรองรายๆเหมือนอย่างที่วาเลนเซีย
ั
่
ื่
้
้
เคยเจอ เพราะมันอาจไม่ไดโชคดีเหมือนคร้งนี้
้
ั
็
ื่
ิ
“ท่านอาครบ ไหนๆชอฟโอน่ากไม่ไดใชแลว ผมขอเอาไปตั้งเปนชื่อลูกของผม
ั
็
้
้
้
กับวาเลนเซียนะครบ”
ั
“เจโรม!”
193

The byzantine babypigU


้
้
้
่
้
็
๊
ิ
้
้
“จะไดอยูแลว หวังว่าอาจะไดเห็นเจาฟโอน่าตัวนอยเรวๆนี้นะจะ”ลิลลี่อมยิ้ม
้
้
พลางมองวาเลนเซียดวยสายตาลอเลียน
“เชอใจผมเถอะ”
ื่
่
“นี่แน่ะ!”รางบอบบางยื่นมือไปหยิกหมาปาหนุมจนรองโอดโอยก่อนจะนั่ง
่
่
้
กอดอก
้
๊
้
็
เจโรมพูดอะไรออกไปกไม่ร ตาบาเอยใครเขาจะยอมใหท าล่ะ!
้
ู
































194

babypigU The Byzantine


cThe byzantinec xvii









นับตั้งแต่คร้งที่ไพรพลแห่งจักรวรรดิไบแซนไทนไดออกมาสูรบเพื่อปกป้อง
้
ั
์
้
่
์
ิ
แผ่นดินเกดของตน พวกเขาผ่านความยากล าบากมากันมาตั้งแต่ที่กองทัพเติรกแห่ง
ุ
้
่
้
ื
จักรวรรดิออตโตมัน เขามารกรานพ้นที่อยูอาศัยของชาวบานในละแวกนั้น
การเห็นคนตายต่อหนามันกลายเปนเรองปกติของพวกไปเสียแลว หอกที่
้
็
ื่
้
ั
็
้
เสียบแทง ดามดาบที่ปกกลางอกของเหล่าทหารกลา เปนสิ่งที่ท าใหพวกเขามีพลังฮึก
้
้
้
้
้
เหิมมากพอที่จะสูรบเพื่อพี่นองที่ลมตายไป
้
อารมันโด จ่าฝูงแห่งเผ่าพันธุหมาปาที่หลบซ่อนตัวปะปนไปกับมวลมนุษย ์
่
์
์
เขาน ากองทัพของเหล่าผูกลาตีฝาค่ายของกองทัพเติรกจนแตกกระจาย ยึดกองคลัง
้
้
์
่
่
ื
เสบียงและอาวุธออกมา แลวหลบหนีไปตั้งค่ายกับฝูงของตนเองในพ้นที่ที่อยูห่างไกล
้
ออกไป
พวกเขาไม่เคยอยูไดอย่างสงบสุข เพราะตองเดินทางระหองระแหงหนีไปให ้
้
้
่
ไกลจากพวกเติรก และในที่สุดอารมันโดกพบรกแทกลางปา ใหกาเนิดลูกชายที่
็
ั
้
่

้
์
์
้
่
่
ิ
เปนอัลฟาอย่างที่ตนเปน เจมิไนเปนเด็กที่มีความฉลาดรอบร แมจะเกดอยูกลางปา
็
็
่
็
้
ู
้
ิ
็
กลางเขา ล าบากล าบนตั้งแต่เลี้ยงดูกันมา แต่เจมิไนกไม่เคยปรปากบ่นอะไรออกมา
้
้
ใหพ่อของตนไดยิน
195

The byzantine babypigU


ี
์
จนกระทั่งอีกไม่กปต่อมา ภรรยาของอารมันโดกไดใหกาเนิดลูกชายอีกหนึ่ง
ี่
้
้

็
้
์
้
่
็
คนซึ่งเปนอัลฟาเช่นกัน เซนเดอรคือลูกชายคนเล็กของเขา ลูกชายคนนี้หนาตาและ
์
้
นิสัยถอดแบบออกมาจากอารมันโดทุกสัดส่วน เขาและภรรยาเลี้ยงดูเด็กนอยทั้งสอง
้
คนใหเติบโตมาอย่างมีประสิทธภาพเท่าที่เขาจะท าใหได ้
้
้
ิ
่
่
็
่
้
ั
้
แมจะเรรอนไม่ปกหลักอยูที่ไหนสักแห่ง แต่เขากใหความรกและความ
ั
ปรารถนาดีของพ่อคนหนึ่ง แน่นอนว่านิสัยใจคอของลูกชายทั้งสองเขาย่อมรจักมันดี
ู
้
้
เพราะอารมันโดอบรมสั่งสอนลูกดวยตัวของเขาเอง
์
้
็
์
เซนเดอรไดรบความรกและความห่วงใยจากอารมันโดเปนอย่างมาก ถึงเด็ก
ั
์
้
้
ั
์
็
็
้
่
คนนี้จะเก่งและแข็งแกรงมากเพียงใด เขากไม่เคยอยากใหเซนเดอรขึ้นเปนจ่าฝูงต่อ
ื่
์
ิ
ิ
ั
จากเขา จตใจที่ดีงามของเซนเดอรมันยากเกนไปส าหรบเรองหนักหนาสาหัสที่มีเพียง
์
็
ู
้
ั
้
จ่าฝูงเท่านั้นที่รบร เขาไม่อยากใหเซนเดอรเปนเหมือนกับเขา
ื่
ั
้
์
้
้
้
อารมันโดไม่ตองการใหลูกชายคนเล็กตองมาแบกรบเรองราวที่ไม่มีวันจบสิ้น
ิ
หากไม่ไดมีจตใจที่แข็งแกรงมากพอเหมือนกับเจมิไน...อารมันโดคงจะรักลูกชายคน
้
้
์
่
เล็กไปมากจรงๆ
ิ

Words are not enough to express the unconditional love that exists
between a father and a son.


ื่
้
้
หลายคร้งเรามักจะใหอภัยในสิ่งที่คนอื่นไดท าผิดพลาดไป มันไม่ใช่เรองยาก
ั
หากเรารกเขามากพอที่จะอภัยใหทุกสิ่ง
ั
้
196

babypigU The Byzantine


็
ลิลลี่กเคยคิดแบบนั้นมาตลอด จนกระทั่ง...

คาคนแสนหวานของใครหลายๆคนท่กาลังนอนหลับฝนดอยูนัน กาลังเปนคน
ี
ื
่

ั
่
้

ี
็
ื
ิ
แหงโศกนาฏกรรมอันผดบาปสาหรับใครบางคน

่
ี
่
่
ี
ิ
ี
็
ในวันท่ลลล่พงจะคลอดลูกชายคนเลกไปหมาดๆ รางของหมาปาสาวท่ยังไม ่
ึ
่
ี
่
์
็
ื
แม้แตจะมเรยวแรงกลับคนสภาพกลายเปนมนุษย เธอนอนตะแคงข้างให้ลูกน้อย
่
ี
่
่
่
่
ิ
้
ิ
ของเธอได้กนนมให้อมท้อง กอนจะคาบเจาหมาปาตัวน้อย มาซุกอยูใต้แผงขนอัน
ื
ื
หนานุ่มของเธอ เพ่อสรางความอบอุนให้แกเจาเดกทารกท่ยังไมแม้แตจะลมตาขนมา
้
้
็
่
ี
่
ึ้
่
่
ื
“เดกผู้หญงหรอผู้ชาย”
ิ
็
่
ิ
่
้
ี
์
ิ
ี
ิ
่
เซนเดอรท่เดนเข้ามาหาแมลูกคอยๆนังลงบนพ้นหญาข้างกับโพรงดนท่ลลล่ ี
ื
ิ
่
่
ึ
ื
ิ
ี
มาขุดไว้กอนจะคลอดลูก เขาไมได้นกรังเกยจท่นังเกลอกกลงไปบนดน เพราะ
ี
่
้

็
ลาบากมามากกว่าน้เขากเคยมาแล้ว
ี
็
‘เธอเปนผู้ชาย’
่
“คงไมใชโอเมก้าหรอกใชไหม?”
่
่
่
่
่
่
ื
ิ่
ชายหนุมเอยถามเม่อเขาได้กลนหอมตลบอบอวลไปทั่วอากาศ ไมใชวาเขาไม ่
่
์
่
รู้ เซนเดอรแคอยากแนใจเทานัน
่
้
่
‘ขอโทษนะ เธอเปนโอเมก้า’
็
็
ึ้
ื
“เขาไมคูควร”เม่อได้ฟังคาตอบท่แน่ชัด เซนเดอรกส่ายหน้าพลางลุกขนยน

ี
่
่
ื
์
ี
แล้วมองเจ้าหมาปาตัวน้อยท่นอนซุกอยูไมไกลจากภรรยา
่
่
่
‘ได้โปรด ฉันจะเล้ยงเขา’
ี
“ลลล่ เธอกรู้วาท่มันเปนโอเมก้า มันจะทาให้เราไมมจุดยน มันเปนจุดดาง
่
่
ิ
ี
็
่
ี
็

ี
็
ื
ิ

้
ี
็
พรอย เปนข้อผดพลาดท่เราควรทาลาย!”
197

The byzantine babypigU



้
‘คุณอจฉาพ่ชายของคุณ แล้วคุณจะมาทารายลูกของตัวเองไมได้ เขาไมได้ผด
ี
ิ
่
่
ิ
อะไร!’
่
ิ
็
่
ิ่
ิ
“ผดตั้งแตมันเกดมาเปนโอเมก้าแล้ว ฝาแฝดสองคนนั้นมันจะยงใหญข้าม
่
ี
์
่
ี
หน้าข้ามตาฉันไมได้! ฉันมซานตตัสแคคนเดยว จะไปสู้อะไรพวกมันได้!”
่
่
ิ
ี
ี
ี
็
ี
ลลล่หันหน้าหน เธอไมอยากฟงถ้อยคาเพ้อเจอท่ไมมวันเปนไปได้จากผู้ชาย
ั

้
ื

ิ
ิ

่
ี
็
ี
่
่
ี
ิ
ี
ี
ิ
คนน้อก ความอจฉารษยามันกทาเรองท่ไมควรทาแบบน้แหละ ความคดท่จะยนดตอ
ี
พ่ชายหรอต่อหลานของตัวเองเซนเดอรยังไมคดท่จะมมัน เขาต้องเปนคนแบบไหน
ื
ี
์
็
ี
ิ
่
ี
ิ
ึ
กัน...ถงคดได้แตเรองชั่วๆแบบน้ ี
่
ื
่
ี
ี
์
ิ
่
่
ในขณะท่ลลล่หลับใหลไปนั้นเซนเดอรคอยๆยองเบาออกมาจากตัวปราสาท
็
ิ
ื
่
ิ
ิ
่
ี
ี
ี
เขาเดนเข้ามาใกล้โพรงท่ลลล่นอนกับเดกน้อยอกคนท่พึ่งจะเกดมาได้ไมนาน ฝามอ
ี
็
หนาคอยๆเคล่อนมอไปหยบลูกหมาปาตัวเลกๆ ขนสขาวท่มไมมากนักกับตัวแดงๆท่ ี
ื
่
่
ิ
่
ี
ี
ื
ี
ึ
บงบอกถงความแบเบาะ
่
ิ
็
่
ิ้
์
เซนเดอรกาลังจะพาเด็กน้อยคนน้ไปทง แตทุกอย่างกผดพลาดไปจนหมด
ี

่
ึ้
เพราะสัญชาตญาณของหมาปานั้น ปลุกให้ลลล่ต่นขนมาแล้วงับแขนของเซนเดอร ์
ี
ิ
ื
ื
จนเลอดไหลซบ
ิ
“อากกกก”
๊
่
‘คุณจะไมมวันทารายลูกของฉัน!’
ี

้
็
์
ิ
ึ้
ิ่
ื
เซนเดอรเกบความโกรธเคองเอาไว้ และต้องระวังตัวมากยงขนเม่อลลล่คอย
ี
ื
ี
็
้
ี
ิ
ื
ื
่
จับตาดูเขาตลอด จนกระทังเขาสบโอกาสอกครัง ฟโอนาคอช่อของเดกน้อยคนน้ท่ ี
่
็
ึ
ี
ิ
ิ
ื
้
ี
ี
ลลล่เปนคนตังให้ มันหมายถงความขาวบรสุทธ์เหมอนสขนของเด็กคนน้
ิ
198

babypigU The Byzantine


่
ื
้
“ซานตตัส ลูกเอาน่ไปให้ทานแมของเจาด่มส เธอคงจะเหน่อยท่เล้ยงน้องของ
์
่
ี
ื
ี
ี
ิ
้
เจามาตลอดทั้งวัน”
็
ี
ี
่
ิ
้
่
เดกหนุ่มตัวขาวท่ยังอายุไมมากนั้น ความคดอานของเขายังคงไรเดยงสามาก
ึ
ิ
็
้
ี

่

เกนไป จงถูกบดาแท้ๆของตนวานใช้ให้ทาตามคาสัง เพยงเพราะซานตตัสนันเหนใจ
์
ิ
็
คนเปนแม ่
“ได้ครับทานพ่อ”
่
ึ
้
่
ี
ี
ิ
่
ื

ิ
เดกน้อยท่แสนบรสุทธ์นันหารู้ไมวานันคอนาผลไม้ท่ผสมสมุนไพรซงมันทาให้
้

็
่
่
ออนเพลยจนไมสามารถขยับเขย้อนรางกายได้ในชั่วขณะหนง
่
่
ี
่
ึ่
ื
็
ลลล่ด่มนาท่ลูกชายคนโตของเธอเปนคนนามาให้ ด้วยความเอนดูท่ลูกชาย
็
้

ี
ื
ี

ี
ิ
ี
ื
็
่
็
่
ี
ิ
๋
ี
รู้จักหวงใยคนอ่น โดยท่เธอเองกมนาใจแบงให้เดกน้อยท่มองตนด่มตาแปวได้กน
้
ื
ด้วย
ิ้
ิ


และนั่นทาให้เซนเดอรได้โอกาสท่จะนาตัวฟโอน่าตัวน้อยไปกาจัดทงให้สน
ี

ิ้
์
ซาก
ื
้
ึ
่
เขาคาบเดกน้อยคนนั้นเข้าไปในปาลก เซนเดอรเดนมาเรอยๆจนถงธารนา
ิ
์
ึ
็
่
่
่
ี
ี
ี
็
้
ี
่
่
้
และอกไมไกลจากแหลงนาน้ มันจะเปนนาตก เจ้าโอเมก้าตัวน้ไมมทางรอดอยาง
แน่นอน!
ิ
่
่
‘ฟโอนา พอขอโทษนะลูก’
ตู้ม!!!!
่
์
้
้
เซนเดอรปลอยเด็กน้อยลงไปในนา พรอมกับหัวใจของเขาท่คล้ายจะแตกเปน
ี
็

่
เส่ยงๆ เขาจาเปนต้องกาจัดจุดอ่อนของตัวเองออกไป ไมอย่างนั้นเขากไมสามารถ
็
ี
่
็

199

The byzantine babypigU


่
ี
่
ี
ิ
่
้
์
่
ี
ี
ยงใหญได้ เพยงแคเสยลูกไปคนเดยวเขาวามันคุมกับผลลัพธในภายภาคหน้าท่เขา
จะได้มันมา
ซานตตัสจะต้องได้เข้าพธประลอง.... และจะต้อง..นาตาแหนงจาฝูงท่ควรจะ

ี
์

่
่
ี
ิ
เปนของเขากลับคนมา!
ื
็

You exchange precious things with lordship that is not durable. Is it
worth it?

้
์
ี
ไม่เคยมีวันไหนที่วันเดอมารจะไม่คิดถึงคนที่เปรยบเสมือนลูกชายแทๆของตน
วาเลนเซียคือเด็กนอยทเขาถูกชะตาดวยตั้งแต่คร้งแรกทไดพบ นัยนตาใสซือบรสุทธ์ ิ
ิ
่
ี
่
ั
้
์
้
ี
้
่
ของหนูนอยคนนั้นมันช่างน่าเอ็นดู
้
์
วันเดอมารรกวาเลนเซียดั่งเลือดเนื้อเช้อไขของตนเอง เขาเลี้ยงลูกชายคนนี้มา
ื
ั
่
ดวยความรกความอบอุนที่เต็มที่ที่สุดอย่างพ่อคนหนึ่งที่เลี้ยงลูกของตัวเอง โจเนสลูก
ั
้
้
ั
็
์
ชายคนโตที่เขารบเลี้ยงมากไม่ต่างกัน วันเดอมารไม่มีภรรยาและเขาตองเลี้ยงดูเด็ก
ี
้
็
นอยแสนซนถึงสองคน มันเปนความทรงจ าที่ดีที่สุดในชวิตของเขา
ั
็
การเลี้ยงดูเด็กเล็กและเด็กวัยก าลังโตส าหรบเขานั้นเปนเรองยาก เพราะเขา
ื่
ื่
ไม่เคยเลี้ยงเด็กมาก่อน แต่เชอเถอะว่า เขาไม่เคยท าใหลูกๆที่เขารักและเลี้ยงดูมา
้
ตองล าบาก
้
้
้
ั
โจเนสและวาเลนเซียเติบโตมาดวยความรก...เขาส่งใหลูกชายคนเล็กได ้
กลับไปยังที่ที่เคยอยูแลว แต่ยังไม่ไดท าใหความรสึกของโจเนสนั้นถูกเติมเต็มจาก
้
้
้
่
้
ู
ั
ความรกที่เขาไม่มีวันใหได ้
้
200