The byzantine omegaverse #kookv

babypigU The Byzantine


้
ื่
ื
ชายหนุมกมมองใบหนาหวานที่บัดนี้กาลังชอนนัยนตาปรอปรอยหวานเชอม
์

้
้
่
้
ดวยแรงอารมณมองมาที่เขา สติของไจโรหายกระเจิงไปทันที ที่ไดยินเสียงหวานเอ่ย
้
์
ี
็
ื่
เรยกชอของตนเอง อีกทั้งยังดวงตาหวานที่เขานึกหลงใหลกสบมองมา -หัวใจของ
่
็
้
ชายหนุมอันแข็งกระดางพลันเตนระส ่า ไจโรไม่เคยเปนแบบน้มาก่อน...
้
ี
้
้
่
้
้
ใบหนาคมเห่อรอนขึ้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ จดจองเรอนรางงามที่บิดเราใน
ื
ี่
่
็
้
ยามที่เขาแหย่เยากระแทกถถั้น พลางกดความเปนชายที่ขยาดใหญขึ้นในยามที่ถูก
้
ั
เยื่อผนังบางตอดรด รบกับจังหวะการสวนสะโพกเขาออกของไจโร
ั
ื่
"ฮอออ"
่
่
เสียงครางหงงของรางบอบบางกระตุนความตองการของหมาปาหนุมมากขึ้น
ิ
่
้
้
้
ี่
่
ิ
็
ฝามือกรานหยาบยกสะโพกกลมกลึงขึ้นรองรบการสอดแทรกตัวตนที่กระชั้นชดถเรว
ั
ื
์
้
้
ยิ่งกว่าเดิม ในหวงอารมณสุดทายเขาถอดถอนแกนกลางออกมาจนเกอบสุด เหลือไว ้
้
ี่
ั
ิ่
เพียงแต่ส่วนหัวที่ปรมน ้าถูกตอดรดถๆจากช่องทางสีหวาน และกดเขาไปอย่างลึกซึ้ง
้
็
ั
ี
กระตุกเกรงสองสามคร้งก่อนจะโยกกายรดน ้ารกเขาไปภายในจนหมดทุกหยดหยาด
ั
้
ิ
้
ไจโรท้งตัวลงกกกอดรางบอบบางไวภายในออมแขน ทั้งที่ส่วนนั้นยังคงคากัน
่
ไวอยู เชอมติดสนิทกันอย่างแนบแน่น เพราะกามอารมณจากอาการฮทของวา
้
ี
ื่
์
่
้
ุ่
้
้
เลนเซียยังคงท าใหไจโรคลั่ง และไฟที่แผดเผารางกายของพวกเขาใหรอนรมมันยังคง
่
ติดไฟขึ้นไดทุกเมื่อ
้

ี
ทางฝงของเจโรมนั้นยังคงตึงเครยด ชายหนุมยังคงตามหารองรอยที่หลงเหลือ
่
ั่
่
ไวใหดูต่างหนาของการหายตัวไปของประชาชนหมาปา
้
้
่
้
้
่
ู
้
่
็
้
คิ้วเขมขมวดมุนเมื่อรสึกรอนลนอย่างแปลกประหลาด ชายหนุมเองกไม่เขาใจ
้
้
นัก ว่าเหตุใดตนถึงรสึกไม่สบายใจและรอนรมตรงส่วนกลางตัวมากมายเกนกว่าปกติ
ุ่
ิ
้
ู
่
้
้
เจโรมเดินเลี่ยงผูที่ติดตามตนเองมาเขาไปในปา ที่อยูห่างจากเพิงที่พักของ
่
้
่
็
้
้
พวกเขาพอสมควร -ถาใหเจโรมเดา เขากคิดว่าตนเองก าลังเขาสูฤดูผสมพันธุ ์
101

The byzantine babypigU


็
้
่
็
ตามปกติของหมาปา และคาดว่าไจโรเองกคงไม่ต่างกัน ยิ่งคิดสมองเขากยิ่งสั่งใหตน
รบกลับไปยังปราสาท ถาหากว่าเขามีความตองการอันมัวมน ไจโรกตองเปน
็
้
้
ี
็
้
เช่นเดียวกัน
้
แลวแบบนี้..วาเลนเซีย..คงไม่รอดพนพี่ชายฝาแฝดของเขาแน่นอน
้
่
แต่สิ่งที่หมาปาหนุมนั้นทาไดตอนน้ คงเปนการปลดเปลื้องอารมณของตัวเอง
่
็
้
ี

์
ออกไปเสียก่อน มือหนาควักแกนกลางล าตัวขนาดเขื่องออกมา พลางรดร้งล าท่อน
ู
ั
เต็มความยาวของมันไปมา
"อื้ม วาเลนเซีย"
่

่
ื
ชายหนุมนึกภาพเรอนรางงดงามที่เขาไดสัมผัสตอนที่อาบน้าดวยกันเมื่อตอน
้
้
้
เชา กลิ่นกายหอมหวานของวาเลนเซียยังคงติดที่ปลายจมูก
็
เขาอยากกลับไปที่ปราสาทใจแทบขาด แต่กมิวายกลับไปไม่ไดอย่างใจนึกคิด
้
แมจะรดีว่าเจาตัวหอมของตนคงจะโดนแฝดพี่นั้นรงแก แต่เขากยังกลับไปไม่ได เขา
้
ู
้
้
็
ั
้
้
็
้
ื่
ิ
ท าใจไวแลวว่ายังไงเรองนี้มันจะเกดขึ้น เพียงแต่ไม่คิดว่ามันจะเรวขนาดนี้
ื่
บัดนี้ความปลอดภัยของประชาชนตองมาก่อน และเขาควรจะใส่ใจกับเรอง
้
นั้น และเรงหาเบาะแสใหเจอในเรววัน
่
้
็

่
หลายวันมาแลวกับการอยูรวมกันสองต่อสองของวาเลนเซียและไจโร ณ
่
้
็
่
ื่
ตอนนี้วาเลนเซียยังไม่ทราบเหตุผลของเรองที่เขากลายเปนหมาปา โดยที่เขายังคง
็
เกบตัวไวภายในหองนอนของเจโรมอย่างโดดเดี่ยว
้
้

วาเลนเซียกาลังเลี่ยงการอยูสองต่อสองกับไจโร แม่อีกฝายจะเฝ้าพยายามมา
่

่
ี
็
้
ี
้
็
้
เรยกขานเขา บางกทุบประตูเรยกใหเขาออกไปขางนอกบาง แต่วาเลนเซียกไม่ไดท า
้
้
ตามที่อีกฝายตองการ -เขาก าลังรสึกว่ารางกายก าลังมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง
้
่
้
่
ู
้
เพียงแต่วาเลนเซียนั้นยังไม่รว่ามันคืออะไรกันแน่
ู
102

babypigU The Byzantine


กุกกัก!

พลั่ก!!
ิ
้
้
ประตูไมบานใหญ่ถูกเปดเขามาดวยฝมือของเจาของปราสาทแห่งนี้ ไจโร
ี
้
้
้
้
์
่
่
เดินดุมๆเขามาอย่างไม่สบอารมณ แววตาคมดุจองมองไปที่รางบอบบางที่ตนเคยกก

้
้
กอด กาลังนั่งกอดเข่าเหม่อลอยมองออกไปดานนอกหนาต่าง
หมับ!
้
้
ไจโรควาหมับเขาที่ตนแขนเล็ก พลางจับปลายคางมนที่หันมองมาอย่างตกใจ
้
้
์
ี
้
ใหเชิดขึ้น นิ้วเรยวเกลี่ยปอยผมสีบลอนดสว่างที่ปรกใบหนางามออกอย่างเบามือ
้
็
"เปนอะไร หลบหนาฉันท าไม"
"ปล่อย!"
้
้
่
คนตัวเล็กสะบัดหนาหนีไปทางอื่น ไหล่บางทั้งสองขางถูกอีกฝายกดเอาไว ้
้
้
่
้
แลวผลักรางบอบบางใหลมลงนอนราบไปกับเตียง ก่อนที่ไจโรจะตามมาครอมทับ
่
ิ
้
่
้
ไจโรไม่ไดตั้งใจจะล่วงเกนอะไรอีกฝาย เขาเพียงแต่ตองการคุยกับวาเลนเซีย
ู
้
้
ื่
้
ั
ใหรเรอง ว่าเพราะเหตุใดถึงไม่ยอมออกมาจากหองหลังจากวันทเรารวมรกกันคร้งนั้น
ั
ี่
่
วาเลนเซียกไม่คุยกับเขาอีกเลย
็
“จะท าอะไรเราน่ะ!”
่
้
แขนเล็กดันแผงอกแกรงที่ครอมทับตัวเองไวพลางดิ้นพล่านออกจากการเกาะ
่
้
ี่
กุม ที่ท าใหชวนนึกถึงวันนั้น วันทเขามีอาการฮท แกมนุมรอนผะผ่าวยามที่รอยยิ้มมุม
่
้
ี
้
้
็
่
่
ปากของอีกฝายกระตุกขึ้นแขนแกรงกพลันโอบรอบเอวบางเอาไวแน่น ราวกับกลัวว่า
อีกคนจะหนีหายไป
้
“หลบหนาฉันท าไม”
“อย่าท าแบบนี้กับเรานะ”
103

The byzantine babypigU


้
ิ
มือเล็กดันใบหนาคมที่ค่อยๆโนมลงมาชดใกลใหหัวใจดวงนอยไหวสั่นเล่นๆ
้
้
้
้
้
วาเลนเซียใชสุดแรงที่ตนเองมีผลักรางหนาออกจากตนเอง แต่ไจโรกับไม่สะทก
่
สะทานกับเรยวแรงอันนอยนิด
้
ี่
้
็
“เปนอะไร เกบตัวอยูแต่ในหองท าไมหื้ม”
้
่
็
่
“อย่ามายุง”
็
้
้
ปากเล็กงองุมเขากันคิ้วสวยพลางขมวดเปนปมแน่น วาเลนเซียที่แสนดื้อดึง
่
่
คนเดิมกลับคืนสูราง ไม่บ่อยมากนักที่จะมีคนโดนเจาตัวพยศใส่ ซึ่งมีเพียงสองคน
้
เท่านั้น คือเจโรมกับไจโร
ไจโรมลอบยิ้มในใจที่เห็นท่าทางดื้อดึงเล็กๆนอยๆของอีกคน มันน่าจับมาตีกน
้
้
้
้
ใหหายดื้อนัก แต่ตอนนี้เขาตองปราบพยศเด็กดื้อเสียก่อน
้
“ไปขางนอกกันดีไหม”
ชายหนุมแน่ใจว่าอย่างไรวาเลนเซียกคงไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน เพราะ
็
่
ประกายซุกซนในดวงตาหวานสวยนั่นเด่นชัด และแสดงออกมาจนหมดเปลือก
รางบอบบางก าลังชั่งความคิดว่าตนเองควรจะตอบกลับอย่างไรดี –เขาอยาก
่
ิ
้
ออกไปขางนอกพอๆกับอย่างขังตัวเองไวในหองเพราะอายเกนกว่าที่จะสูหนาคนใจ
้
้
้
้
รายที่ข่มเหงรงแกกัน แต่ไม่ว่าจะอย่างไรเขาทั้งคูก็เปนคูโชคชะตาของกันและกันอยู ่
็
่
ั
่
้
แลว ไม่ว่าอย่างไรเรองพวกนี้มันกตองเกดขึ้นในสักวัน
ิ
็
ื่
้
้
้
“อื้อ ไปกได”
็

้
์
รอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อน ภาพทิวทัศนเบื้องหนามันท าให ้
์
้
่
ิ
เขาอารมณดีเกนกว่าจะแสรงท าหนาบูดบึ้งกลบความเขินอาย –ทุงดอกไมที่ทอดยาว
้
้
ื่
ี่
่
ตลอดทางนั้นช่างน่าเชยชมนัก ไม่น่าเชอว่าภายในปาลึกจะมีที่ทสวยงามแบบนี้
ี
้
่
้
หลงเหลืออยู ดอกไมปามากมายหลากสายพันธุขึ้นเต็มพื้นทหญาสีเขียวขจ เถาวัลย ์
์
่
ี่
ลดเลี้ยวเคี้ยวคดสวยงามจนไม่อาจหาภาพธรรมชาติที่งดงามแบบน้ไดจากที่ไหน
้
ี
104

babypigU The Byzantine


็
บางก็มีเนินเขาสูงขึ้นเปนทางต่างระดับ โขดหินสวยที่เกิดขึ้นอย่างธรรมชาติ
้
์
วางประดับใหทุงดอกไมแห่งนี้ดูสมบูรณแบบ
้
้
่
้
วาเลนเซียยิ้มแป้น พลางวิ่งเล่นปล่อยมือลงใหสัมผัสกับดอกไมสีสวยที่สูงถึง
้
้
้
เข่าตน ไจโรมองภาพนั้นพรอมรอยยิ้มอย่างลืมตัว เขาลืมไปหมดสิ้นแลวกับค าพูดที่
้

เคยกล่าวว่าไว เพราะในหัวสมองของเขาในตอนนี้กาลังค ารามกู่รองยินยอมที่จะ
้
้
หมอบศิโรราบใหกับเจาของเรอนกายหอมหวาน
ื
้
่
้
่
้
็
้
คนตัวเล็กทิ้งตัวลงนอนทับดอกไมปาที่อยูรวมกันเปนกอใหความรสึกนึกคิดว่า
ู
้
มันคงจะนุมน่าเอนตัวลงพอๆกับตนหญา วาเลนเซียกลิ้งไปมาอย่างสนุกสนาน
้
่
้
้
้
ก่อนที่จะถูกรวบตัวเอาไวในออมแขนแข็งแรงอันคุนเคย
้
“เลอะเทอะหมดแลว”
“ช่างมันไปซี่”
็
้
้
่
โอเมกาตัวนอยไม่ใครสนใจนัก สักพักกแกะท่อนแขนที่แสนแกะกะออกจาก
รอบเอวของตนเองพลางลุกขึ้นวิ่งอย่างราเรง
่
ิ
“นี่เธอหยุดวิ่ง!”
้
็
วาเลนเซียหันกลับมาแลบลิ้นใส่อีกฝายแลววิ่งเรวกว่าเดิมอีกหนึ่งเท่าตัว ไจโร
่
ส่ายหนาไปมาพลางวิ่งไล่ตามคนมอมแมมที่เกรงว่าจะหกลมไปเพราะพื้นมันไม่ได ้
้
้
เสมอกันเท่าที่ควร เจาตัวอาจจะกาวพลาดแลวลมลงไปกเปนได ้
้
็
้
้
้
็
หมับ!
้
้
เขาควาเอวบางเขามากอดไว ก่อนจะถูกวาเลนเซียยูปากใส่อย่างน่ารกน่าชัง
้
่
ั
้
จนอดที่จะเอ็นดูเจาตาหวานไม่ได ้
้
้
ไจโรยกมือขึ้นหยิกแกมนิ่มแรงๆก่อนจะประคองเอวบางไวอย่างหลวมๆ
“เราคิดถึงเจโรม”
้
้
แววตาที่สดใสวูบไหวแทนดวยความเศราสรอย แมเจโรมจะไปท าหนาที่ท ี่
้
้
้
ส าคัญแต่เขากอดนอยใจไม่ได ว่าท าไมถึงไม่ส่งข่าวมาหากันบาง หลายวันที่ผ่านมา
้
้
็
้
105

The byzantine babypigU


้
่
้
เขาก็เฝ้าคิดถึงแต่เพียงเจโรมผูเดียว หัวใจของวาเลนเซียไปอยูที่เจโรม ผูชายที่
้
่
อ่อนโยนคนนั้นที่คอยมอบความอบอุนใหกันอยูเสมอ
่
ั
แต่กับไจโรนั้นแตกต่างออกไป บางคร้งก็ใจดีบางคร้งก็ดุรายจนเขาแอบนึก
้
ั
ื่
้
้
กลัว และไม่สามารถเชอใจไดง่ายๆว่าไจโรจะไม่ใจรายกับตนอีก ถึงแมเวลานี้อีกฝาย
่
้
็
จะดีกับตนมากกตาม
“ผมเธอเต็มไปดวยเศษหญาทั้งนั้น”
้
้
้
้
นิ้วยาวหยิบเศษหญาและดอกไมที่หลุดออกจากช่อมาอยูบนผมนุมสวยของ
่
่
วาเลนเซีย พลางปดฝุนสกปรกออกจากเนื้อตัวมอมแมมของอีกฝายอย่างใจเย็น
ั
่
่
วาเลนเซียไม่เขาใจว่าเหตุใดไจโรถึงเปลี่ยนจากหนามือเปนหลังมือขนาดนี้
็
้
้
ไม่ใช่ว่าอีกคนนั้นเกลียดเขาเขาไสหรอกเหรอ
้
้
ึ



่
ทาไมละ ทาไมถงทาแบบน้ ี
“ไจโร”
“หื้ม มีอะไร”
่
“ท าไมเราถึงกลายเปนหมาปา”
็
“ฉันไม่สามารถบอกอะไรเธอได”
้
่
ชายหนุมสางผมนุมไปมา พลางกระชับเอวบางใหแน่นขึ้นกว่าเดิมในตอนท ี่
้
่
่
สายลมนั้นพัดผ่านพวกเขาทั้งคูจนท าใหคนในออมกอดตัวสั่นดวยความหนาวเย็น
้
้
้
ไจโรเองกไม่ไดอยูนิ่งเฉยที่เห็นแวมไพรอย่างวาเลนเซียมีรางหมาปาที่เปนโอ
่
้
็
์
็
่
่
้
เมกา ทุกอย่างที่เกดขึ้นลวนมีเหตุผลของมัน ลวนแต่ตองตามหาเหตุผลนั้นมาเพื่อให ้
้
้
้
ิ
ื่
้
ิ
้
ไดล่วงรถึงความลับที่ปดเอาไวของวาเลนเซีย เขาเชอว่าแทจรงแลววาเลนเซียตอง
้
ิ
้
้
้
ู
่
็
เปนเพียงหมาปาเช่นเดียวกันกับเขา
็
่
“เราเปนตัวอะไรกันแน”
่
่
็
“ไมวาเธอจะเปนตัวอะไร เธอกเปนคูโชคชะตาของพวกฉัน”
่
็
็
106

babypigU The Byzantine


้
วาเลนเซียซบใบหนาลงบนแผงอกแกรงพลางถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
่
ื่
้
เขาตองการเพียงใครสักคนที่บอกเขาไดว่า เรองที่มันกาลังเกิดขึ้นนี้มันคืออะไรกันแน่
้

็
้
ิ
่
ตัวตนของเขานั้นแทจรงเปนอย่างไร แลวเหตุใดเขาถึงตองถูกเลือกใหอยูในค า
้
้
้
ท านายบาบอนั่นดวย
้
้





























107

The byzantine babypigU


cThe Byzantinec x








ปราสาทไบแซนเนยร ์
ี
ณ ปราสาทไบแซนเนียรอันเปนปราสาทเก่าแก่ของตระกูลสายรองแห่ง
็
์
์
์
เมืองไบแซนไทน ตระกูลนี้มีผูกุมอ านาจสูงสุดคือท่านเซนเดอร หรอคือพ่อแทๆของ
ื
้
้
้
็
้
้
ซานต์ตัส ผูเปนอาแทๆของพี่นองฝาแฝดแห่งไบแซนไทน ์
ั
่
เดิมทีทั้งสองตระกูลนั้นรกใครกลมเกลียวกันดีดั่งญาติพี่นองที่ควรจะเปน แต่
็
้
เซนเดอรกลับไม่พึงพอใจนักกับการที่พี่ชายของตนมีอ านาจมากมายลนมือเกนหนา
ิ
้
์
้
่
ิ

เกนตาตนไปมาก เขาพราสอนลูกชายเพยงคนเดียวของเขาว่าพึงมีสิทธ์ในการ
ิ
ี
์
ครอบครองบัลลังกแห่งไบแซนไทน ดวยพิธทาประลองที่เคยเกดขึ้นมานักต่อนักใน
้
ิ
์
้
ี
การคัดเลือกผูที่แข็งแกรงขึ้นเปนจ่าฝูงปกครองเมือง
้
่
็
้
แต่หลานชายของเขาดันมีถึงสองคน คร้นจะใหทาประลองกับหลานชายทั้ง
้
ั
้
สอง ลูกชายของเขาคงไม่มีทางไดครอบครองมันมา แต่ในทายที่สุดค าท านายของพ่อ
้
่
่
์
ื
ื
ื
เฒ่าดามารช อันเปนทเลืองลือเรองความศักดิ์สิทธ์ ประชาชนเชอถอต่อพ่อเฒ่าดา
่
ี
็
ิ
่
์
็
็
้
มารชทั่วทั้งเมือง เมื่อท่านกล่าวค าใดย่อมเปนไปตามนั้น กไดถูกกล่าวออกมาในตอน
ที่เจาหลานชายทั้งสองคนของเขาถอก าเนิดขึ้น ชะตากรรมแทจรงของหลานชายทั้ง
้
ิ
้
ื
้
้
ิ
่
ู
้
สองคนตกอยูในก ามือของท่านอาผูแสนดีคนนี้โดยที่ไม่มีใครล่วงรค าท านายที่แทจรง
นั้น
108

babypigU The Byzantine


ั
“ท่านชายจะเอายังไงต่อไปครบ”
ซาเบอรอัลฟาคนสนิทของซานต์ตัสกล่าวขึ้นในขณะที่พวกเขาก าลังซุ่มมอง
่
์
้
่
ั่
ลูกพี่ลูกนองของตนเองอยูในเขตชายแดนอีกฟากฝงของเมือง
ชายหนุมผิวขาวจุดยิ้มขึ้นมุมปากพลางหัวเราะหึภายในใจ ในที่สุดเจโรมกติด
่
็
้
้
์
้
กับของเขาเขาจนได ซานตตัสไม่คิดมาก่อนเลยว่าเจโรมจะโง่เขลาไดถึงเพียงนี้
้
“กลับไปที่ค่าย แลวตกค ่าเราจะบุกฆ่าพวกมัน”
ื
ิ
“ท าแบบนี้ไม่เปนการเล่นสกปรกจนเกนไปหรอ พวกเขามีพวกไม่เกนสิบคน
็
ิ
ส่วนเรามีมากกว่าท่านชายเจโรมหนึ่งเท่าตัว”
้
้
“โง่เง่า! เจามันโง่!! จะลอบฆ่าศัตรเหตุใดตองออมก าลัง ยิ่งมีมากเท่าไหรพวก
่
ู
้
มันยิ่งสูเราไม่ได”
้
้
ซานต์ตัสตวัดสายตานิ่งๆมองไปยังคนสนิทของตน พลางเดินยอนกลับไปท ี่
้
ค่ายดวยอารมณฉุนเฉยว เขาไม่เคยเจอใครที่โง่เท่ามันมาก่อน
ี
์
น่าฆาให้ตายดนัก
่
ี
้
้
ชายหนุมผิวขาวกลับมาถึงค่ายที่ตั้งไวเพื่อการน้โดยเฉพาะ ทางดานหลังค่าย
่
ี
้
้
มีกรงไมที่ลงอาคมเอาไว ดานในเต็มไปดวยประชาชนผูจงรักภักดีต่อทายาทโดย
้
้
้
์

็
์
เที่ยงธรรมแห่งไบแซนไทน ความตั้งใจของซานตตัสคงจะเปนการกาจัดพวกที่
สนับสนุนใหไจโรเปนจ่าฝูงใหพวกมันหายสาบสูญไปเสีย ไม่อย่างนั้นบัลลังกที่เขา
์
้
็
้
้
ใฝฝนมาตั้งแต่เด็กคงจะตองสูญเปล่า อ านาจของปราสาทไบแซนไทนที่จะขึ้นตรงต่อ
่
์
ั
็
จ่าฝูงมันตองเปนของเขาแต่เพียงผูเดียว
้
้
้
เดิมทีความแคนเคืองของท่านพ่อของเขาที่ผูเปนพ่อไดใหความหวังไว มันก ็
็
้
้
้
้
เปนพลังอันล ้าค่าที่พอจะใหเขาต่อกรกับสองฝาแฝดลูกพี่ลูกนองของตน
้
็
้
109

The byzantine babypigU


็
ิ
ิ
ในเมือสายเลือดของซานตตัสเองกบรสุทธ์และเขมขนพอทจะมีสิทธในการทา
่
์
่
์
้
ี
้
้
้
้
ประลองมันมาครอบครองไวในมือ –เขาคงไม่ปล่อยใหมันหลุดมือออกไปโดยง่าย
็
้
่
ท่านพ่อของเขากรวมสูรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับท่านลุงเจมิไนมาเนิ่นนาน กลับ
ท าไดเพียงตั้งตระกูลตนขึ้นมาใหม่เท่านั้น ทั้งๆที่ท่านลุงควรจะมอบอ านาจในส่วน
้
็
ของกองทัพลีโกสที่ควรจะเปนของท่านพ่อของเขา
ิ
์
ื
์
ิ
กลับมอบมันให้สหายข้างกายอย่างนาดมสหรอบดาของนาเรซซ
้
ซานต์ตัสจะรอคอยเวลาที่ไดครอบครองมันมาทุกอย่าง ทั้งกองทัพลีโกสและ
์
อ านาจของไบแซนไทน ไม่ว่าจะอย่างไร ต าแหน่งจ่าฝูงมันจะตองเปนของเขาเพียงผู ้
้
็
เดียว

ปราสาทไบแซนไทน ์
์
์
ี
็
วันน้เปนคืนพระจันทรเต็มดวงที่จะมีปรากฏการณของดวงจันทราที่จะ
่
็
้
ู
ประจวบเหมาะตรงกลางแท่งบูชากลางจัตุรสของเมืองจนเปนรปรางคลายกับดวงตา
ั
็
ี
กาลังจองมองประชาชนชาวเมืองอยูรอบทิศ นับเปนปรากฏการณที่ภายในหนึ่งปจะ

้
์
่
มีไม่กคร้ง
ั
ี่
่
้
ตามบานเรอนของประชาชนหมาปาออกมาประดับประดาพื้นที่โดยรอบ และ
ื
็
้
ื
ิ่
จัดกลองเครองหนังไวบรรเลงบูชาพระจันทรอันเปนที่เคารพนับถอของถนเรา
์
ื่
วาเลนเซียถูกสาวใชจับมานั่งแต่งตัวภายในหองโดยที่เขาถูกบังคับใหสวมใส่
้
้
้
ชุดกระโปรงตามแบบฉบับชาวหมาปา เปนผาไม่หนามากยาวปกคลุมจนถึงปลาย
็
้
่
้
้
ั
้
เทามีช่วงรดระหว่างเอวใหเห็นสัดส่วนที่ชัดเจน แขนยาวกวางผาพลิ้ว ส่วนดานบนมี
้
้
110

babypigU The Byzantine


ผาที่ต่อกันเปนดั่งหมวกปกคลุมเอาไวสีม่วงเขมทั้งชุด บนตนคอระหงถูกประดับดวย
้
้
้
้
็
้
ี
ิ
ู
็
้
์
้
้
สรอยเงนที่มีจ้รปพระจันทรงามสง่าเขากับวาเลนเซียราวกับเขาเปนเจาของมัน
่
์
ื
ใบหนางดงามเบี้ยวบูดในขณะที่ส่องกระจกมองเรอนรางของตนเอง นัยนตาสี
้
ฟ้าสวยมองมันอย่างไม่สบอารมณนักเมื่อภาพทเขาเห็นมันเปนภาพที่ตนเองก าลัง
ี่
็
์
สวมใส่ชุดของผูหญงไม่ต่างจากสาวใชที่มาแต่งตัวใหกับเขา –พวกหล่อนยิ้มกวาง
้
้
้
ิ
้
อย่างชอบใจที่เห็นเขาสวมชุดแบบน้ ี
้
“พวกเจาเอาอะไรมาใหเราใส่”
้
วาเลนเซียกดเสียงต ่าพลางค่อยๆหันไปสบตากับพวกหล่อนทีละคนอย่างไม่
็
๊
พอใจนัก ราวกับเห็นตัวเขาเปนเพียงตุกตาที่จะจับแต่งตัวแบบไหนกได แต่ทว่าก ็
้
็
็
ยังคงเปนตุกตาที่สามารถสื่อสารได ้
๊
็
้
“เอ่อ..คือท่านชายเปนผูจัดสรรมานะคะคุณหนู”
้
้
หล่อนเพียงท าตามค าสั่งของท่านชายเท่านั้น หล่อนไม่ไดคิดจะกลั่นแกลง
อะไรคุณหนูเลยแมแต่นอย ถึงแมว่าคุณหนูเธอจะสวมชุดแบบหญงสาวแลวดูงามชด
้
้
้
้
ิ
้
้
ชอยไม่ต่างจากผูหญงเลยสักนิด
ิ
้
็
้
“เขาจะลอเล่นกับเราหรอไง เราเปนผูชายนะ”
ื
็
้
“อีกทั้งคุณหนูกตัวเล็กฉันเพียงผูกผาตรงเอวคุณหนูเท่านั้นเองนะคะ”
้
“ฮึ่ย เราจะไม่ออกไปไหนจนกว่าจะไดเปลี่ยนชุด”
้
้
้
ี
สาวใชทั้งหลายตกใจตาโตรองวี้ดวายกุลีกุจอรบออกไปหาท่านชายของตน
เพื่อแจงเรองของคุณหนูวาเลนเซียที่ดื้อดึงจนพวกหล่อนตองยอมจานน

ื่
้
้
รางเล็กทิ้งตัวนั่งลงปลายเตียงนอนพลางกอดอกแน่น สีหนาอันบ่งบอกถึง
่
้
ู
้
้
้
ั
้
ความรสึกไม่พึงพอใจแผ่ออกมาจนสาวใชที่เหลือคอยรบใชอยูไดแต่ยิ้มเจอน –มือ
่
ื่
111

The byzantine babypigU


้
ื
ั
้
ู
้
เล็กปดหมวกที่คลุมศีรษะออกอวดเรอนผมสวย หนาผากขาวไดรปถูกสวมใส่ดวย
็
ิ
มงกุฎรดเกลาเปนลวดลายคลายครสตัลกับหินเลียนแบบใบไมและมีครสตัลหอยลง
้
ั
ิ
้
้
้
้
้
็
ั
กลางหนาผากสวยงามรบกับใบหนางามสง่าของวาเลนเซียไดเปนอย่างดีราวกับ
้
่
นางฟ้าตัวนอยที่รวงหล่นลงมา
้
้
้
้
้
้
็
ไม่นานนักสาวใชอีกคนกกลับเขามา เธอกุมมือไวหนาตักแลวค่อยๆคุกเข่าลง
้
้
ตรงหนาของวาเลนเซีย พลางกล่าวค าสั่งที่ไดมากจากท่านชายไจโรเพื่อแจงกับ
้
้
คุณหนูที่เธอมีหนาที่ตองดูแล
้
้
“ท่านชายแจงว่า หากคุณหนูยังดื้อดึงไม่ยอมสวมชุดนี้ คุณชายจะไม่พา
้
ออกไปยังงานไหวจันทราค่ะ”
“........”
้
้
้
้
ดูเหมือนว่าใบหนาสวยนั้นจะยิ่งหงกงอเขาไปใหญปากเล็กงองุมเขาหากัน
่
ิ
ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นกระทืบเทาเราๆส่งเสียงฮึดฮัดอย่างไม่ชอบใจนัก –เห็นดังนั้นสาว
้
่
้
ี
้
ใชจึงรบลุกขึ้นส่งแขนไปใหวาเลนเซียจับแลวพาออกไปยังโถงกลางปราสาทที่มีท่าน
้
ชายไจโรรออยูก่อนแลว
้
่
้
้
ชายกระโปรงยาวลากไปตามพื้นของปราสาทจนกระทั่งเขามาถึงในหองโถง
้
้
้
่
้
ื่
อันเปนหองที่ใชตอนรบแขกเรอ –ไจโรนั่งทอดสายตามองรางบอบบางที่ค่อยๆเดินเขา
็
ั
้
้
้
มา ก่อนเขาจะลุกขึ้นจากที่นั่ง แลวเขาไปรบเจาตาหวานของตนจากสาวใช ้
ั
้
้
้
ี
่
ล าแขนแกรงถูกยื่นออกมาก่อนที่จะถูกท่อนแขนเล็กคลองเอาไว วันน้เขาตอง
้
็
ไปเขารวมพิธไหวจันทราที่จัดขึ้นในทุกป มันเปนเทศกาลส าคัญของชาวหมาปาอย่าง
ี
่
ี
่
้
เราเรา เช่นนั้นวันน้จึงเปนวันทวาเลนเซียจะตองออกไปรวมพิธขางกายเขาในฐานะ
็
ี
้
ี
้
่
ี่
ิ
คูชวต
่
ี
112

babypigU The Byzantine


“พรอมแลวหรอยัง”
้
ื
้
์
ไจโรหันไปถามคนขางกายที่ใบหนายังคงบูดบึ้งไม่สบอารมณจนเขานึก
้
้
้
่
้
อยากจะดุใหหายดื้อ ทว่าคงท าเช่นนั้นไม่ไดเพราะเกรงว่าอีกคนฝายจะไม่พอใจยิ่ง
กว่าเดิมและอาจจะดื้อดึงกับเขามากยิ่งขึ้น
ื
้
้
“ไม่พรอมไดหรอไงเล่า”
้
้
้
้
้
“ท าหนาใหดีๆหน่อยสิ พอออกจากปราสาทแลวเธอจะหนาบึ้งแบบนี้ไม่ได”
“ใครสน”
“วาเลนเซีย!”

คนตัวเล็กสะดุงตกใจกับน้าเสียงทุมๆของไจโรจนเผลอปล่อยแขนแกรงแลว
้
่
้
้
ิ
้
็
ขยับตัวถอยห่างอย่างเคยชน เขาไม่คุนเคยกับการกระท าแบบนี้ไม่ว่าจะใครๆกไม่เคย
ท าแบบนี้กับเขามาก่อนเลยสักคร้ง –รางบางกมหนางุดหลุบตาต ่าเพราะการกระทา
่
้
ั
้

ิ
ดังกล่าว ท าใหเขาเกดอาการเกรงกลัวเขามาแทนที่
้
้
“...ฉันขอโทษ”
็
้
แต่ทว่าค าขอโทษที่ถูกกล่าวมากไม่ไดค าตอบรบใดๆนอกจากใบหนาเรยบนิ่ง
ั
ี
้
่
และความเงยบจากคนตาหวานทมีผลกระทบต่อหัวใจของชายหนุมที่ไม่อาจลด
ี
ี่
้
ความรสึกผิดออกไปจากจตใจ –ดูเหมือนว่าไจโรจะท าพลาดไปอย่างรายแรง เจา
ิ
้
ู
้
้
ตาหวานถึงไดนิ่งไปเสียจนเขาใจหาย
“ท่านชาย รถมาพรอมแลวครบ”
้
้
ั
้
“อืม”
้
้
้
ั
ไจโรพยักหนารบใหกับพ่อบานก่อนจะพาวาเลนเซียขึ้นไปยังรถมาที่
้
้
ั
ี
ตระเตรยมไวส าหรบเดินทางไปยังงานพธจันทราที่ใกลไดเวลาที่เหมาะสมแลว
้
ี
ิ
้
้
113

The byzantine babypigU


ระหว่างการเดินทางเต็มไปดวยความตึงเครยด รางบางไม่ยอมพูดคุยเอาแต่
ี
่
้
้
้
หันหนาหนีไปทางอื่น คร้นจะสบดวงตาหวาน ก็ตองถูกเจาตัวเมินไปเสียอย่างนั้น –
ั
้
กระทั่งถึงจัตุรสกลางเมือง ไจโรก็ตองควงแขนวาเลนเซียลงไปยังงานพิธ ี
ั
้
ั
ดวงตาสวยมองไปรอบๆจัตุรสกลางเมือง ที่บัดนี้มีประชาชนมากมายก าลังรอ
์
ื
คอยการเฝ้าชมพระจันทรเคลื่อนตัวลงมายังแท่นพิธ พ้นที่โดยรอบมีแสงสว่างมาจาก
ี
ตะเกียงที่ชาวเมืองนั้นไดหิ้วกันออกมา เชงเทียนอันใหญถูกพ่อบานแห่งไบแซนไทน ์
้
ิ
่
้
จุดขึ้นพลันสว่างส่องทางใหแก่นายทั้งสอง
้
็
่
์
็
ี
วันน้ไจโรเองกอยูในชุดตามแบบฉบับของชาวเมืองไบแซนไทน เปนชุดแบบ
เดียวกันกับคนขางกายเพียงแต่บรเวณเอวนั้นเปนทรงปล่อยตรง และใชผามันเงาสี
้
็
ิ
้
้
้
้
ด าผูกไวหลวมๆที่สะโพกหนา ชายกระโปรงไม่ยาวลากพื้นแบบคนตัวเล็กเนื้อผาสีด า
้
สนิท มีหมวกปกคลุมเสนผมสีด าขลับ ดานบนศีรษะจนมาถึงหนาผากมีมงกุฎรด
้
ั
้
็
้
ั
ี
่
้
ิ
้
เกลาสีเงนพาดอยูกลางศีรษะและรดยาวไปจนรอบหัว มีจ้หอยลงกลางหนาผากเปน
รปพระจันทรครงเสี้ยว
์
ู
ึ่
ทันทีที่ไจโรกาวเดินไปยังแท่นพิธผูคนต่างแหวกทางออกใหพวกเขาทั้งสองได ้
้
้
ี
้
์
เดินเคียงคูกัน วาเลนเซียมองภาพค ่าคืนดวงจันทรเต็มดวงของคืนนี้อย่างตั้งใจ –เขา
่
์
์
ยังไม่เคยเห็นพระจันทรที่ส่องสว่างและดวงโตไดเท่าที่นี่ ฉับพลันเหตุการณบางอย่าง
้
็
้
้

กพลันแล่นเขามาในความทรงจาทีละนอย
่
้
้
้
ใบหนาสวยสะบัดไปมาพรอมกับรางกายบางที่ยืนอย่างโงนเงนราวกับจะลม
้
้
ู
พับลงไปกับพ้น –ไจโรรสึกถึงความผิดปกติของคนขางกายที่เรมจะคลายแรงคลอง
้
ื
ิ่
้
แขนของตน จึงวาดวงแขนไปโอบเอวบางคอดไวไดทันท่วงที
้
หมับ!
114

babypigU The Byzantine


“วาเลนเซีย!”

้
รางบอบบางถูกประคองเอาไวดวยท่อนแขนแกรงที่เต็มไปดวยมัดกลามของ
่
้
้
้
่
่
ชายหนุม วาเลนเซียกระพรบตาถี่ๆพลางยกมือขึ้นมากุมขมับแน่น ก่อนจะค่อยๆเปด
ิ
ิ
เปลือกตาขึ้นเต็มดวง
“เราไม่เปนอะไร”
็
“โกหก”
ิ
คนตัวเล็กมองจกคนตัวโตก่อนจะค่อยๆทรงตัวยืนอย่างปกติราวกับไม่เคยมี
ิ
อะไรเกดขึ้นมาก่อนหนานี้ ทว่าวาเลนเซียกลับก าลังนึกภาพพวกนั้นอย่างเงียบๆ ทั้งที่
้
้
ยังคงถูกสายตาคมดุจับจอง
“เธอเหม่อ”

“ระ...เราเปล่า”

์
้
เจาของดวงตาหวานหลบนัยนตาคมที่สบมาพลางผลักอกไจโรออกห่างตน
ประสานมือไวดานหนามองตรงไปยังแท่นพิธไหวจันทรา ที่บัดนี้มีชาวเมืองก าลังตี
้
ี
้
้
้
ิ
็
กลองหนังเปนจังหวะดังเอิกเกรกคึกโครมทั่วทั้งพื้นท ี่
้
่
้
ไจโรมองท่าทางเกๆกังๆของเจาของดวงตาหวานฉาสวยงาม ก่อนจะมองไป
ยังรอบๆแท่นพิธบางเช่นกัน
้
ี
็
ื
ื
่
ื
อยางไรคนด้อกคอคนด้อ
็
้
้
้
้

จังหวะเสียงกลองและผูคนที่ก าลังเตนรารอบลอมเปนวงกลมท าใหคนตัวเล็ก
่
้
้

ิ
ิ
็
้
สนใจไม่นอย ในที่สุดกมีหญงผูเฒ่าคนหนึ่งแบมือเชญชวนใหวาเลนเซียรวมวงเตนรา
้
้
ิ
รอบวงบรรเลงเพลง –วาเลนเซียเงยหนาขึ้นมองไจโรเชงขออนุญาต กระทั่งไจโรโคลง
็
้
ิ
ศีรษะ รอยยิ้มสวยกปรากฏเขาถูกหญงผูเฒ่าจูงแขนไปยังบรเวณที่มีการออกท่าทาง
ิ
115

The byzantine babypigU


็
เสียงกลองที่ถูกเคาะเปนจังหวะท าใหวาเลนเซียเรมโยกตัวไปมา และในที่สุดก ็
ิ่
้
้

้
้
เตนราไปจนรอบวงดวยรอยยิ้มกวางก่อนจะถูกไจโรลากออกมาเมื่อใกลถึงเวลาพิธ ี
้
ิ่
เรมงาน
้
ี
ฝามือเล็กถูกก าประสานดวยฝามือหยาบกราน และเดินขึ้นแท่นพิธไปพรอม
่
้
้
่
้
ี
กัน เมื่อผูมีอ านาจสูงสุดในตอนนี้ขึ้นสูแท่นพิธ ชาวหมาปากเรมดับตะเกียงลงจนมืด
่
่
็
ิ่
็
์
สนิท มีเพียงแสงสว่างจากพระจันทรดวงโตเท่านั้นที่เปนแสงน าทางในเวลานี้

ิ
ี
่
้
ิ
็
บ่อน้าศักดิ์สิทธ์สะทอนใหเหนเงาของดวงจันทราทตกกระทบมายังผวน้า ไจโร

้
้
ใชกระบวยตักน ้าในบ่อขึ้นมาจรดรมฝปากดื่มด ่าน ้าจากแสงพระจันทรที่เปนดั่งพร
ิ
์
็
ี
้
ของพระเจาที่ไดส่งมอบใหแก่ชาวเรา ก่อนทกระบวยนั้นจะถูกส่งใหวาเลนเซียเช่นกัน
้
้
้
ี่
้
็
้
–เมือดืมน้าจากบ่อศักดิ์แลวพวกเขากประสานมือไวดานหนาพลางอธษฐานให ้

้
ิ
่
้
่
้
่
็
้
บานเมืองอยูอย่างสงบสุข และขอพรแด่ผูเปนพระเจาใหแก่ตนเองบาง
้
้
้
ี
็
เมื่อขอพรเสรจสิ้นไจโรกค่อยๆพาวาเลนเซียลงมาจากแท่นพิธที่บัดนี้ดวงจันทร ์
็
็
ไดอยูตรงกลางระหว่างดวงตาของจัตุรส กลายเปนดวงตาที่ทอดมองผูคนอยูในเวลา
่
้
่
้
ั
้
้
่
็
นี้ พิธเสรจสิ้นชาวหมาปากรวมดื่มด ่าน ้าที่เปนพรจากพระเจาเพื่อขอพรใหแก่ตนเอง
ี
็
็
่
้
บาง
้
้
้
้
ใบหนาคมกมมองรางบอบบางที่อยูขางกาย เสี้ยวหนาดานขางที่กระทบเขา
่
่
้
้
้
กับแสงจากจันทรานั้นดูงดงามยิ่งกว่าพระจันทรดวงโตนั่นเปนไหนๆ
์
็
ตึกตัก
็
้
มือหนาเคลื่อนมากอบกุมหนาอกของตนเองที่มันเตนระส ่าไม่เปนจังหวะ
้
้
้
ื
เอาไว ดวงตาคมเบิกกวางขึ้นอย่างไม่เชอในสิ่งที่ตนเองเปน หรอว่าเขาจะ....ตกหลุม
็
ื่
รกวาเลนเซียเขาเสียแลว
ั
้
้
116

babypigU The Byzantine


รักงั้นเหรอ?

็
เปนไปไมได้!
่
“เราจะกลับกันตอนไหน”

เสียงหวานดังขึ้นท าใหความคิดต่างๆของไจโรหยุดชะงัก รางสูงมองรางเล็ก
่
่
้
้
ื่
ดวยแววตาอึ้งๆ อย่างไม่เชอในสิ่งที่ตนเองคิด ก่อนจะค่อยๆกระแอมไอเบาๆแลวตอบ
้
้
้
เจาตาหวานดวยมาดเขมๆ
้
ื
“...ไม่เที่ยวชมงานก่อนหรอ”
ู
้
ู
้
็
“ไม่ดีกว่า เรารสึกใจไม่ดียังไงกไม่ร”
ู
้
วาเลนเซียรสึกใจไม่ดีเหมือนมีอะไรบางอย่างก าลังจะเกิดขึ้น เขาเองกไม่รว่า
้
็
ู
้
ู
ื่
้
มันคืออะไรเพียงแต่เขารสึกไดว่ามันไม่ใช่เรองดีเท่าไหรนักกับลางสังหรณแปลก
์
่
ประหลาดที่เกิดขึ้นกับตัวเขา
้
็
“ถาอย่างนั้นกกลับกันเถอะ”
“อื้อ”

์
้
่
ื
ในพ้นที่ปาอีกฟากฝงของเมืองไบแซนไทน เวลานี้เจโรมก าลังนั่งหนากองไฟท ี่
ั่
้
็
ี
จุดขึ้นเพื่อใหความสว่างแก่ค่ายที่พวกเขาจัดตั้งขึ้นชั่วคราว –วันน้เปนวันไหวจันทราที่
้
ส าคัญส าหรบชาวเรา ในทุกๆปเขาจะตองเขาไปรวมงานกับครอบครวของตนเอง
่
้
้
ั
ี
ั
้
้
่
ิ
ี
ิ
็
์
เพราะเปนทายาทโดยชอบธรรมแห่งไบแซนไทน จึงมีสิทธ์เขารวมพธดวยเช่นเดียวกัน
กับท่านพ่อท่านแม่
้
้
แต่ปนี้เขาคงตองพลาดมันไปเพราะสัญชาตญาณบางอย่างมันสั่งใหเขาอยูต่อ
่
ี
ู
้
้
้
โดยที่แมเขาจะสืบหาจนล่วงรไดแลวว่าผูใดเปนตนเหตุของการหายตัวไปของ
้
็
้
้
117

The byzantine babypigU


่
่
ประชาชนหมาปาบางส่วนที่อยูในชนเผ่าอีกชนเผ่าหนึ่งที่เขากับไจโรปกครองรวมกัน
่
มา
ู
เจโรมนั่งรอเวลาที่เหล่าศัตรจะบุกเขามาตีค่ายของเขาอย่างใจจดใจจ่อ ใบหู
้
้
่
ทั้งสองขางไดยินเสียงฝเทากาวเดินของหมาปานับสิบตัวก าลังวิ่งทะยานมายังพื้นท ี่
้
้
้
ี
ของเขา
ตั้งแต่ที่เขาถูกวาเลนเซียกัดไปกดูเหมือนว่าจะมีพลังบางอย่างกาเนิดขึ้น เขา
็

้
ู
้
รสึกว่าประสาทสัมผัสทุกดานในรางกายเขามันว่องไวยิ่งกว่าเดิมหลายเท่าอย่างที่ไม่
่
็
เคยเปนมาก่อน
่
่
็
์
้
“เจโรม เอาไงต่อ”นาเรซซที่นั่งอยูไม่ไกลกันพูดขึ้น เขาพรอมที่จะกลายรางเปน
่
่
หมาปาอยูทุกๆเมื่อ
“ประจาที่ของเราไว เราจะไม่กลายราง แต่จะสูกับพวกมันดวยรางมนุษย”
่
้
์
่

้
้
็
เจโรมกล่าวอย่างเย็นชา ก่อนจะเหยียดมือตรงกรงเล็บคมๆกโผล่ออกมาจาก
ื
มือทั้งสองขาง นัยน์ตาสีเหลืองวิบวับเปนสีทองเรองรอง เขาสามารถคงรางหมาปา
้
่
่
็
้
้
็
อย่างไม่สมบูรณแบบไดโดยส าเรจเพราะเปนผูที่มีไม่มีวันตาย
์
็
และเขาขอสาบานเลยว่า หากพวกมันยังคงลอบท ารายอย่างสกปรกแบบนี้อยู ่
้
อีก แมแต่ความเปนญาติพี่นองเจโรมกจะไม่มีวันใหซานต์ตัสไดอีกเลย...
้
็
้
็
้
้

118

babypigU The Byzantine


cThe Byzantinec xi











ื่
เสียงฝเทาของหมาปาดังเขามาเรอยๆจนกระทั่งเรมสงบลงอยูไม่ไกลจากพื้นที่
่
้
้
่
ิ่
ี
เขตตั้งค่ายของเจโรม เขายันตัวลุกขึ้นก่อนจะค่อยสั่งการใหแยกยายกันไปแบบ
้
้
้
้
่
้
ู

้
ลอมรอบวงกลมเพื่อตอนศัตรที่กาลังเขามาใหอยูในอาณาเขตของตนเอง
้
้
เจโรมย่อตัวลงอยูหลังตนไมใหญใชดวงตาอันเรองรองสีอ าพันทองคอยจดจอง
่
ื
้
่
้
ั
้
็
์
ู
สถานการณ ในสมองกพลันคิดแผนต่างๆนาๆไวตั้งรบกับพวกศัตร จนกระทั่งดวงตา
์

่
้
้
นับสิบคูที่กระทบเขากับแสงจันทรกาลังจองมองมาที่พวกเขาเช่นกัน
ู๋
บรวววววว
็
้
เจโรมส่งเสียงค ารามเปนสัญญาณก่อนจะออกมาจากที่ซ่อนและวิ่งเขาใส่กอง
่
็
ึ่
่
กาลังของซานตตัส –แมตอนนี้เขาจะอยูในรางครงมนุษยครงหมาปา แต่เขากควบคุม
์
่
ึ่
์
้

้
็
พลังเอาไวไดเปนอย่างดี
้
็
้
่
้
์
ั่
ฝงทางของซานตตัสเองเมื่อไดยินเสียงรองค ารามของฝายตรงขาม กสั่งกอง
้
กาลังเคลื่อนตัวเขาห ้าหั่นดวยรางของหมาปาตัวสูงใหญปราดเปรยวกกระโจน
ี
่

่
้
็
้
่
่
่
่
ตะครบรางมนุษยของฝายตรงขาม –ในยามที่อยูในรางหมาปาสติปญญาของหมาปา
่
ั
์
้
่
ุ
่
ั่
้
ื่
ี
้
จะเชองชากว่าปกติ เพราะฉะนั้นฝงทางของเจโรมจะไดเปรยบกว่าหลายเท่าเพราะ
่
ั
่
์
ื่
อยูในรางของมนุษยที่มีสติปญญาอันปราดเปรองมากว่ากว่าหลายเท่าตัว
119

The byzantine babypigU


้
่
้
กรงเล็บคมของเจโรมตะปบเขาที่หลังคอของหมาปาตนหนึ่งก่อนจะใชมืออีก
้
้
็
ิ
ขางตะปบบรเวณสะโพกของมันจนลมลงเสียหลักเนื่องจากอาการบาดเจบ
ไม่ทันไรหมาปาอีกตัวกพุงเขามาตะครบรางของเจโรมเอาไวพลางแยกเขี้ยวอา
้
่
็
่
้
้
่
ุ
้
ั่
์
้
้
่
่
ปากกวางพรอมกัดอีกฝายเต็มที่ แต่ทว่าฝงของเจโรมไม่ไดมีเพียงรางมนุษยเท่านั้น
้
่
็
้
้
ิ
่
แรเงนที่พวกหมาปาอย่างพวกเขาแพ แมจะแพมันไม่มากแต่กสามารถท าให ้
่

ิ
้
้
ิ
ี
่
บาดเจบสาหัสไดเช่นกัน แรเงนน้ถูกตีเขากับกรชประจาตัวของหมาปาตระกูลไบแซน
็
ไทนทุกตัว
์
ิ
ิ
เจโรมดึงกรชสั้นออกมาจากปลอกก่อนจะส่งกรชเล่มสวยเขาไปแทงบรเวณ
ิ
้
่

้
ช่องทองของหมาปา เช่นเดียวกันกับกองกาลังคนอื่นๆของเขา

่
็

์
ซานตตัสเมื่อเห็นว่าตนเองเปนฝายเสียกาลังไปมากจึงสั่งกองกาลังของตนเอง
ใหใชรางของมนุษยในการต่อสูคร้งนี้ ไม่ว่าจะอย่างไรเขากตองฆ่ามันใหตายใหได ้
้
่
์
้
็
้
้
้
ั
้
เพื่อกาจัดคู่ทาประลองของเขาไปอีกหนึ่งคน –ไม่แน่ว่าเขาจะเปนฝายลงมือฆ่ามัน
่

้
็
็
ดวยตัวเองกเปนได ้
้
็
้
“เจโรม! เรามาสูกันตัวต่อตัวดีกว่า”
้
ชายหนุมผิวขาวพุงออกมาดวยรางมนุษยพรอมยกยิ้มอย่างยียวน โดยที่กาลัง
้
่
่
์

่
้
ลอบสังเกตลักษณะที่เปลี่ยนไปของลูกพี่ลูกนองของตนที่ช่างแสนแปลกประหลาด
เกนกว่าที่เขาเคยเห็นมา
ิ
้
เจโรมในรางมนุษยที่มีหูตั้งชันแบบหมาปา กรงเล็บยาวๆที่คลายกับพวก
่
่
์
่
์
้
่
มนุษยหมาปาในต านาน แมกระทั่งดวงตาสีเหลืองอ าพันที่ปกติชาวหมาปาอย่างเรา
ไม่มีมัน
็
“กเขามาสิ”
้
120

babypigU The Byzantine


เจโรมกล่าวก่อนจะค่อยๆเดินไปประชันหนากับลูกพี่ลูกนองของตน ไม่ว่า
้
้
็

้
์
้
้
ซานตตัสกาลังคิดแผนชั่วรายอะไรในหัวกไม่สามารถท าอะไรเขาไดอีกแลว เจโรม
์
่
ไม่ใช่เพียงหมาปาธรรมดาอีกต่อไปเพราะเขามีพลังพิเศษของแวมไพรจากวาเลนเซีย
ที่ช่วยใหเขามีพลังที่กลาแกรงมากยิ่งขึ้น
่
้
้
ี่
ชายหนุ่มผมหยิกหยักศกค่อยๆหยัดยิ้มก่อนทจะขยับกรงเล็บของตนเองไปมา
้
ิ่
่
็
้
ื่
์
เพื่อรอใหอีกฝายเรมลงมือก่อน แต่ซานตตัสกยังคงเคลื่อนตัวหลบอย่างเชองชาท า
้
้
้
เพียงแค่มองหนาเจโรมนิ่งๆดวยแววตาอาฆาตแคน
“ถานายไม่เรม ฉันจะเรมเอง”
ิ่
้
ิ่
้
่
ขายาวสาวเขาไปใกลอีกฝายมากขึ้นก่อนยกหมัดขึ้นต่อยคนตรงหนา แต่อีก
้
้
้
่
ฝายกหลบไปอย่างทันท่วงที เจโรมกางกรงเล็บเขาจวงแทงอีกฝายแต่โดนแค่เพียง
็
่
้
้
้
็
้
ถากๆ ซานตตัสยังคงนิ่งปล่อยใหเจโรมคลั่งเปนหมาบาแต่เพียงผูเดียว
์
็
ิ่
และในที่สุดซานตตัสกเรมลงมือเมื่อเจโรมนั้นกาลังเปลี่ยนรางกลับมาเปน

็
่
์
์
่
มนุษยปกติดังเดิม หากตระกูลไบแซนไทนนั้นตีแรเงนกับกรชประจาตัวของตัวเอง

ิ
ิ
์
็
แลวล่ะก ตระกูลไบแซนเนียรของเขากมีเช่นกัน และซานตตัสกเลือกที่จะใชอาวุธ
์
็
้
์
็
้
้


ประจากายของตัวเองออกมาจวงแทงเจโรมในขณะที่กาลังคงสภาพราง
่
จึก!
“อุก! แก..ซานตตัส!”
์
ิ
ิ
์
เลือดสีแดงสดอาบไปทั้งกรชสีเงนของซานตตัส เจโรมเลื่อนมือไปกุมบาดแผล
ของตัวเองไวดวยความเจบ
็
้
้
้
ฝงทางซานตตัสที่เห็นเจโรมกาลังลมลงต่อหนาต่อตากแสยะยิ้มอย่างรายกาจ
้
ั่
็

์
้
้
เขาจับจังหวะของเจโรมไดจากการที่ยืนมองเฉยๆ ก่อนจะสั่งกองทัพกลับไปยัง
121

The byzantine babypigU


ู
ี

ปราสาทของตนเองโดยที่หารไม่ว่า ชวิตอันคงกระพันของเจโรมนั้นกาลังช่วยรกษา
ั
้
ื่
พิษของบาดแผลจนมันค่อยๆสมานตัวกันเรอยๆ
ี่
์
้
ั
เจโรมนั่งคุกเข่ากับพื้นดิน หายใจหอบอย่างถรวที่ดันพลาดท่าใหกับซานตตัส
้
้
้
้
็
่
้
แต่อย่างนอยกรงเล็บของเขากไดสรางบาดแผลใหอีกฝายไม่นอยเช่นเดียวกัน

้
ื่
้

ิ
ค ่าคืนแสนรนเรงของเมืองแห่งนี้กาลังจะสิ้นสุดลงและเหลือไวเพียงแต่ทองฟ้า
ิ
มืดสนิทที่ช่างโดดเดี่ยวเสียเหลือเกน สายลมเย็นๆและไอหมอกยังคงปกคลุม
์
้
ปราสาทไบแซนไทนเอาไวโดยรอบ
้
่
้
่
บนเตียงหลังใหญภายในหองของเจโรมนั้นมีรางบอบบางเจาของกลิ่นหอม
้

ิ
กาลังนอนหลับใหลไปดวยความเหนื่อยอ่อนที่มีมากเกนปกติ ในยามที่วาเลนเซียนั้น
ิ
ี
ั
้
ิ

ิ
่
้
่
ิ
กาลังเขาสูหวงนทราช่างดูน่ารกและบรสุทธ์จนอยากทจะเกบรกษาความบรสุทธ์น้ ี
ั
็
ิ
ี
้
่
เอาไวใหนานเท่านาน -ไจโรจองมองไปที่แพขนตาสวยลากลงมาจนถึงรมฝปากนุมที่
ิ
้
้
้
้
ตนเคยไดลิ้มลองมันมาแลวหนึ่งหน
้
ิ
เกดความคิดภายในใจหลายอย่างที่ยังคงสับสนและวิ่งวุนกันใหทั่วไปทั้งหัวใจ
่
ดวงนี้ ไจโรไม่รจรงๆว่าเขาจะสามารถรกคนที่เขากล่าวไวตั้งแต่ไดเจอกันคร้งแรกว่า
้
้
ิ
ั
ู
ั
้
จะไม่มีวันรักวาเลนเซียโดยเด็ดขาดไดอย่างไร หากแต่ทุกอย่างในแผนการของเขามัน
้
กลับพลิกผัน
็
ั
์
ความตั้งใจที่จะจับแวมไพรเจาปญหามาฆ่าทิ้งเสียก็กลับกลายเปนว่าแวมไพร ์
้
ตนนั้นเปนคูชีวิตของตัวเอง สิ่งที่เขาคิดมาตั้งแต่แรกเลยถูกพับเกบลงกะทันหันอย่าง
็
็
่
้
ที่เขาไม่ไดคาดการณเอาไวก่อน
์
้
122

babypigU The Byzantine


่
รางหนาย่างเทาเดินเขาใกลรางบอบบางของเจาของดวงตาหวานสวยราวกับ
้
้
่
้
้
้
้
้
ถูกตองมนตสะกดทุกคร้งที่ไดจดจอง
ั
์
ี
่
็
ี

็
่
่
แตวาเลนเซยเปนคนท่ทาให้แผนการเขาลมไมเปนท่า
้
้
้
ซึ่งไจโรไม่เคยปล่อยมันผูนั้นใหหลุดรอดมือของเขาออกไปไดสักราย แมแต่
้
คูชวิตของตนเองที่เขากล่าวว่าจะไม่มีวันรก แต่เธอกท าใหหัวใจเขาไหวสั่น
้
ี
่
็
ั
ิ
์
นัยนตาคมกรบดูเลื่อนลอยแปลกไปจากปกติโดยไม่มีใครเคยเห็นมันมาก่อน
่
้
่
ความคิดอันมัวมุนท าใหรางกายของเขาถูกครอบง าไปตามที่สมองสั่งการ
์
่
ิ
้
กรชเล่มเล็กที่อยูในมือหนานั้นสั่นเทา การที่จะปลิดชีวิตของแวมไพรท าไดโดย
การตองตัดเสนเลือดที่คอใหขาด
้
้
้
ี
่
ิ
ไจโรรู้ดยงกวาใครๆ
่
้
มือขางที่ถอกรชเคลื่อนตัวเขาใกลบรเวณตนคอระหง หากเขากาจัดวาเลนเซีย
้
้
ื

ิ
้
ิ
็
่
ไปตั้งแต่แรก แผนการทุกอย่างของเขาคงไม่พังทลายลงไปอย่างที่เปนอยูตอนนี้
ิ
์
ิ
กรชประจ าตัวของไจโรแนบสนิทลงบนล าคอขาว นัยนตาคมกรบวาวโรจน ์
ค่อยๆกดปลายกรชทิ่มแทงผิวเนื้อนิ่มจนเลือดสีแดงสดซึมออกมาเล็กนอย หากแต่
้
ิ
้
ุ
ื
เสียงบางอย่างที่ทาใหขายาวอ่อนยวบทรดตัวนั่งลงกับพ้นและปล่อยกรชเล่มเล็กออก

ิ
จากมือจนเกดเสียงดังนั้น ท าใหไจโรไดรสึกตัวขึ้นก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายไป
้
ิ
ู
้
้
วาเลนเซียรบรไดถึงความรสึกเจ็บแสบจนไม่สามารถหลับต่อไดลง เปลือกตา
้
้
ู
ั
้
้
ู
ิ
ิ
บางค่อยๆเปดขึ้นพลางกระพรบถี่ๆ
็
“อะ เจบจัง!”
๊
ี
้
้
้
ฝามือบางกุมตนคอดานขวาของตนเองที่รสึกเจบปวด สัมผัสไดถึงความเปยก
่
ู
็
้
ช้นของของเหลวสีแดงสด
ื
123

The byzantine babypigU


“ธ..เธอ”

ื
้
เสียงทุมสั่นเครอและรางกายหนาที่กาลังสั่นเทิ้ม ไจโรยกมือของตนเองที่เป้อน

่
ื
เลือดของวาเลนเซียเล็กนอยขึ้นมาดู
้
้
ู
์
ิ
ิ
นัยนตาคมกรบไหวสั่นหยดน ้าตาไหลรนลงมาอย่างไม่รสึกตัวเลยสักนิด
ี
ื
่
่
่

่
เขารู้เพยงแควา เขากาลังทาเรองท่ไมนาให้อภัยลงไป
ี

่
้
“ไจโร นายเขามาตอนไหน”
“..........”ไจโรส่ายหนา
้
“นายเปนอะไร?”
็
้

วาเลนเซียปนลงจากเตียงนอนเขาไปดูไจโรที่ตัวสั่นเหมือนกาลังกลัวอะไร
ี
บางอย่าง
“ฉ..ฉัน ฉัน”
ู
คนตัวเล็กดึงรางหนาเขามากอดอย่างตองการปลอบโยน แมว่าเขาจะไม่รก ็
้
้
่
้
้
่
้
ตามว่ามันเกิดเรองอะไรขึ้นกับไจโรอีกฝายถึงไดมีอาการเช่นนี้
ื่
้
่
็
้
ั
คนตัวโตหลับตาลงฟงเสียงที่ตนไดยินอีกคร้งกปล่อยน ้าตาใหรวงหล่นลงมา
ั
้
้
อีกครา เพราะขณะที่เขาไดกดปลายมีดลงบนตนคอของเจาของดวงตาหวานทเขาตก
ี่
้
็
้
่
้
ลงไปในหลุมที่สรางเอาไว เขากรับรไดถึงหัวใจอีกดวงที่ก าลังเตนอยูภายในนั้น และ
้
ู
้
้
มันไม่ใช่หัวใจของวาเลนเซีย
ื
ไจโรเกอบจะทาพลาดไป


้
้
เขาเกอบจะฆาเลอดเน้อเช้อไขท่ยังไมแม้แตจะลมตาขนมามองดูโลกด้วยซา
ึ
ื
ื
่
่
ื
ื
ี
่
ื
่
้
ยิ่งวาเลนเซียมาอยูใกลๆเขาแบบนี้เสียงนั้นมันยิ่งย ้าเตือนในสิ่งที่เขาคิดจะ
ู
้
่
ี
กระท าลงไปกับคูชวิตของตัวเองจนรสึกผิดมากขึ้นกว่าเดิม
124

babypigU The Byzantine


“ขอโทษ ฉ..ฉันขอโทษ”

่
่
หมาปาหนุมรวบตัวคนตัวเล็กมานั่งบนตักแกรงพลางสวมกอดรอบเอวบาง
่
้
่
้
เอาไว ตาคมมองดูรอยแผลที่เขากระท าค่อยๆจางหายไปไม่หลงเหลือแมแต่รองรอย
์
้
ใดๆ ยิ่งย ้าคิดว่าตนไดท าผิดมหันต
“ขอโทษเรองอะไร”วาเลนเซียเงยหนาขึ้นถามคนตัวโตกว่าที่อาการตัวสั่นเรม
ื่
้
ิ่
้
้
ิ
้
้
ิ
้
หายไปบางแลว ดวงตาสวยแฝงไปดวยความบรสุทธ์จองมองเขาไปในดวงตาของไจ
โรเพื่อหาค าตอบ
้
“ทุกๆอย่าง ที่ฉันเคยท าเอาไวกับเธอ”
้
้
“เราไม่เคยโกรธนายหรอกนะ แค่นายเลิกท าหนาดุๆกพอแลว”
็
้
วาเลนเสียเอ่ยส่งรอยยิ้มหวานมอบใหกับเจาของตักแกรงที่บัดนี้กาลังแนบ

้
่
ี
ิ
หนาผากลงมาแนบชดกัน ดวงตาจดจองกันและกันก่อนที่รมฝปากหยักจะค่อยจรดล
้
ิ
้
่
ุ
ิ
้
ี
งบนรมฝปากนุม ไจโรเพียงสัมผัสเบาๆโดยไม่มีมีการรกล ้า จูบย ้าซ ้าๆดวยความ
อ่อนโยนมากที่สุดที่เขาเคยท ามา
้
้
หากเพียงแต่ทุกอย่างกตองหยุดลงอย่างกะทันหัน เมื่อเจาของหองนอนแห่งนี้
็
้
้
้
ไดยืนกอดอกมองดูฝาแฝดคนพก าลังมอบสัมผัสดวยความอ่อนโยนใหกับคนที่เขา
ี่
้
คิดถึง
“อะแฮ่ม!”
“เจโรม!”วาเลนเซียผลักอกไจโรออกห่างก่อนจะลุกขึ้นวิ่งไปหาคนที่เขาแสน
โหยหา
125

The byzantine babypigU


ั
่
เจโรมกางแขนอารบรางบอบบางเขามากอดไวแน่น ออมกอดอันอบอุนถูกส่ง
้
้
่
้
้
้
่
มอบใหแก่คนตัวหอม –วาเลนเซียซุกใบหนาสวยลงบนอกแกรงพลางกระชับออม
้
้
้
กอดใหแน่นขึ้นยิ่งกว่าเดิม
้
ิ
้
พวกเขาต่างโหยหาซึ่งกันและกัน โอบกอดกันแนบชดไม่มีแมแต่ช่องเวนว่าง
้
้
เจโรมพรมจูบตั้งแต่หนาผากขาว เปลือกตาสีมุกทั้งสองขางไล่ลงมาจนถึงปลายคาง
ปากหยักกดจูบที่ปลายคางมนเบาๆก่อนจะขยับขึ้นมาที่รมฝปาก
ิ
ี
้
้
้
สัมผัสที่คุนเคยยากที่จะลืมไดโดยง่ายท าใหวาเลนเซียโอนอ่อนไปตามการ
็
้
่
ึ
ขับเคลื่อนของเจโรมอย่างง่ายดาย รสจูบละมุนละไมยังคงตราตรงทั้งคูไดเปนอย่างดี
ิ
้
้
ี
ิ
ี
รมฝปากหยักค่อยๆผละจากรมฝปากนิ่มอย่างออยอิ่ง เจโรมจองมองดวงตาสี
้
ื
้
้
่
่
้
ฟ้าน ้าทะเลที่ฉาปรอไปดวยน ้า เขาค่อยๆชอนตัวรางบางขึ้นดวยท่าเจาสาวก่อนจะ
้
้
่
้
สาวเทาเดินพาเจาของรางหอมที่ส่งกลิ่นดอกไลแลคตลบอบอวลไปทั่วทั้งหองและดู
่

้
เหมือนว่ากลิ่นหอมนี้จะยิ่งชัดเจนมากยิ่งขึ้นเหมือนกับหมาปาที่กาลังตั้งทองไปวาง
ลงบนเตียงนอนของตน
้
็
เจโรมหันไปมองยังพี่ชายฝาแฝดของตัวเอง เขาไดรบการพยักหนาเปนค าตอบ
้
ั
้
ี
กลับมา สิ่งที่เขาคิดไวคราที่รตัวว่ากาลังฮทนั้นคงไม่ผิดพลาด เมื่อสิ่งที่มันชัดเจนอยู ่
้

ู
ตอนนี้คือกลิ่นหอมฟุ้งของวาเลนเซีย
“นายปลอดภัยดีใช่ไหม”
น ้าเสียงหวานใสดึงสติของเจโรมเอาไว เขาหันกลับไปหาวาเลนเซียที่นอนมอง
้
เขาตาแปว
๋
“ฉันปลอดภัย เธอสบายดีนะ”
“อื้อ”
126

babypigU The Byzantine


ี
้
้
“เรยบรอยดีใช่ไหม”ไจโรถามแฝดนอง และไดรบการตอบกลับเปนการพยัก
้
ั
็
้
หนา
ิ
้
ุ่
“พรงนี้เราตองคุยกันนดหน่อย”
้
“ได”
้
้
้
“แลวนี่นายมาท าอะไรหองฉัน”เจโรมจองมองไจโรอย่างจับผิด พอดีที่เหลือบ
็
ไปเห็นกรชเล่มเล็กที่มีคราบเลือดสีแดงสดเป้อนอยู จึงกมเกบมันขึ้นมาชูต่อหนาของ
้
ิ
ื
่
้
พี่ชายตนเอง “หมายความว่ายังไง!”
“..........”
ื
“ท าไมไม่พูดอะไรหน่อยล่ะ มันของนายไม่ใช่หรอไง”
็
ิ
“ใช่ กรชเล่มนี้เปนของฉัน”
็
“เลือดที่คอเรา...ไจโรเปนคน ท..ท าเหรอ”
้
ิ
่
วาเลนเซียลุกขึ้นนั่งพลางจองไปที่กรชที่อยูในมือของเจโรม และมันยังคงมี
้
ู
้
้
ื่
ิ
ื
คราบเลือดเป้อนอยูที่ปลายกรช เขาไม่อยากจะเชอมันถาเขาไม่ไดรสึกตัวตื่นขึ้นมา
่

เพราะเจบแสบเหมือนกาลังถูกกรดแทง
็
ี
“อ..อืม”
ิ
้
“ที่คองั้นเหรอ นี่นายจะฆ่าเธอเหรอ”เจโรมทิ้งกรชเล่มนั้นแลวยืนจองแฝดพี่
้
ดวยความเสียใจและผิดหวังในตัวของไจโรเปนอย่างมาก
็
้
ื
เสียใจที่เชอ นับถอในความเด็ดขาด และความฉลาดของไจโร หากแต่ตอนนี้
ื่
้
่
หมอนั่นราวกับคนขาดเขลา แมแต่คูชีวิตของตนเองก็ยังคิดจะฆ่าไดลง
้
“ขอโทษ”
127

The byzantine babypigU


ค าขอโทษที่กล่าวออกมาจากปากหยักนั่นยิ่งท าใหเจโรมกาหมัดแน่น พุงตัว
่
้

้
้
เขาเหวี่ยงหมัดซัดเขาใส่ใบหนาคมดุเต็มๆจนไจโรเซถอยหลัง
้
“บาไปแลวหรอไง”
้
ื
้
“ฉันไม่มีขอแกตัวอะไรทั้งนั้น เพราะฉันคิดจะท าแบบนั้นจรงๆ”
้
ิ
้
ู่
้
ื่
้
“ฮึก ท าไม”วาเลนเซียสะอื้นไห ดวยความเสียใจเมื่อสักครเขาพึ่งจะยอมเชอใจ
ไจโรไปเอง เหมือนเขาถูกหักหลังเมื่อรความจรงว่าสาเหตุที่ไจโรเขามาในหองนี้ ก ็
ู
้
้
้
ิ
้
เพื่อที่จะฆ่าเขาใหตาย
“วาเลนเซียฉันขอโทษ”
้
้
แขนยาวของไจโรควาตัวคนตัวเล็กเขามาเพื่อหวังที่จะกอดปลอบกลับถูกคน
ั
้
้
้
ตัวเล็กผลักออก ซ ้ารายยังถูกนองชายตัวเองมองดวยความหมดศรทธา
ิ
“ออกไปเถอะ นายมันโหดเหี้ยมเกนไปแลว”
้
้
เจโรมเอ่ยเพียงเบาๆแลวโอบกอดวาเลนเซียที่ยังคงรองไหสะอึกสะอื้นจนแทบ
้
้
จะขาดใจ –ไจโรเดินกลับออกไปอย่างเงียบๆกระทั่งถึงหองของเขาแลวถึงทิ้งตัวลงบน
้
้
เตียงอย่างคนหมดเรยวแรง
ี่
้
้
้
แขนยาวยกขึ้นก่ายหนาผากหลับตาลงปล่อยใหน ้าตาไหลผ่านกรอบหนาจน
ั
ี
้
เปยกชุ่ม เขาจะท าเช่นไรดีใหวาเลนเซียเชอใจเขาอีกคร้งในเมื่อเขาท ามันพังไป
ื่
ภายในพรบตาเดียว
ิ
ู
้
เขาไม่รว่าเจาตาหวานจะใหอภัยเขาไดไหม จะลืมเรองนั้นไปไดหรอเปล่า แลว
้
้
ื
้
้
ื่
้
ลูกของเขาจะว่าอย่างไรหากรบรไดว่าคนเปนพ่อก าลังจะท ารายทั้งแม่ทั้งลูกลงไปใน
้
้
ู
้
็
ั
คราวเดียวกัน
128

babypigU The Byzantine


้
หากตอนนั้นสัญชาตญาณความเปนพ่อคนของเขาไม่กู่รอง คงจะไม่มีแมแต่
้
็
้
้
โอกาสไดเฝ้ามองลูกนอยเติบโต...
“ขอโทษ”
ี
แม้จะไมรู้วาแคน้มันจะเพยงพอหรอเปลา
่
ื
ี
่
่
่
ี
ิ
่

ี
แตเขาทาได้เพยงขอโทษจากใจจรงเทาน้จรงๆ
ิ
่
ิ่
ิ่
ี
ี

ี
หากมสงใดท่พอจะทาให้เขาได้ชดใช้ในสงท่กระทาไปได้ แม้ต้องแลกมาด้วย

็
ี
ิ
ชวตเขากยอม

เชาวันรงขึ้นวาเลนเซียตื่นขึ้นมาในออมกอดอันอบอุนจากเจโรม ดวงตาคมที่
้
ุ่
้
่
่
้
่
้
เผยความอ่อนโยนจองมองวาเลนเซียอยูก่อนแลว –หมาปาหนุมเกลี่ยแกมนิ่มเบาๆ
่
้
้
้
้
้
อย่างเอ็นดูก่อนที่จะเคลื่อนใบหนาเขาไปใกลชิดมากขึ้น กระชับเอวบางใหแนบแน่น
จดจองดวงตาของกันและกัน
้
่
่
้
่
็
็
่
้
และวาเลนเซียกเปนฝายพ่ายแพต่อดวงตาอันอบอุนคูนั้น มุดอกแกรงดวย
้
้
ความขวยเขิน ปรางแกมใสขึ้นสีชมพูระเรอจางๆ ท าเอาเจโรมหัวใจไหวสั่นคราแลว
ื่
คราเล่า
เขาโดนความน่ารักของวาเลนเซยพุงเข้าใส่อยางจัง
่
ี
่
“ฉันรกเธอ”
ั
“อื้อ เหมือนกัน”
้
้
้
วาเลนเซียเงยหนาขึ้นมองใบหนาหล่อเหลาพลางพลิกตัวนอนตะแคงขางแลว
้
จุบปากหยักไวๆ
๊
“คิดถึงฉันแค่นี้เองเหรอ”
129

The byzantine babypigU


่
้
้
้
่
หมาปาหนุมแอบซ่อนรอยยิ้มเจาเล่หไวในใจ แสรงท าเหมือนนอยใจเจาตัว
้
์
้
หอม
“งั้น...”
้
ื
์
้
้
เจาของเรอนผมสีบลอนดขยับตัวเล็กนอยแลวกดจูบปากหยักอีกคร้งหนึ่ง
ั
้
ก่อนจะผละออกมาดวยใบหนาแดงก ่า
้
“ฉันยังไม่หายคิดถึงเลย”
“จ..เจโรม”
๊
ั
้
้
ปากเล็กงอเขาหากันก่อนจะเลื่อนใบหนาไปจุบปากคนตัวโตอีกคร้งย ้าไปย ้า
มาพรอมกับรอยยิ้มที่ถูกจุดขึ้นของพวกเขาทั้งคู ่
้
็
กว่าจะแสดงความคิดถึงกันเสรจ ปากเล็กกบวมเจ่อเพราะถูกคนตัวโตบดจูบ
็
ดูดดุนอย่างโหยหาซึ่งกันและกัน
์
่
ื
้
เจโรมก าลังคิดอยูว่าเขาจะบอกวาเลนเซียดีหรอไม่ ที่เจาตัวก าลังตั้งครรภกับ
ไจโร ไม่รว่าวาเลนเซียนั้นจะรตัวหรอยังว่ารางกายของตัวเองกาลังเปลี่ยนแปลง
ู
้

่
้
ู
ื
“คิดอะไรอยูหรอ”เจาตัวหอมถามขึ้นเมื่อเห็นเจโรมนิ่งเงียบไป
้
่
้
ื่
้
่
ี
“เปล่าหรอก วันน้เธออยูคนเดียวก่อนสักพักไดไหม ฉันจะตองไปคุยเรอง
ส าคัญกับไจโร”
้
้
“อื้อไดสิ เดี๋ยวพวกสาวใชก็คงจะเขามาหาเรา นายไปเถอะ”
้
“งั้น เดี๋ยวฉันจะรบกลับมา”
ี
้
่
เจโรมแยกตัวออกมาจากวาเลนเซียแลวมุงหนาไปยังหองท างานของไจโร แม ้
้
้
เขาจะไม่อยากพูดคุยกับคนแบบนั้นมากนัก แต่เรองนี้มันส าคัญมากทั้งกับตัวเขา
ื่
และกับเมืองนี้
130

babypigU The Byzantine


้
้
้
้
้
่
้
ฝามือหนาดันประตูไมสนเขาไปดานใน กาวเทาเดินดวยความสม ่าเสมอก่อน
้
จะนั่งลงที่เกาอีกไม่ไกลจากโตะท างานของอีกฝาย –ท่าทางของไจโรดูแย่กว่าปกติจน
่
๊
้
เขาถึงกับตองขยี้ตาดูอีกคร้ง
ั
ี่
๊
้
ไจโรมีสภาพเหมือนกับคนไรเรยวแรงนั่งเหี่ยวแหงอยูที่โตะท างานและหนาตา
้
้
่
ี
่

้
ที่ดูอ่อนลาเหมือนคนกาลังเครงเครยด
็
ี
“จะพูดเรองอะไรกรบพูดมาเถอะ”
ื่
่
ิ
์
ิ่
เขาโคลงศีรษะเล็กนอยก่อนจะเรมเล่าเหตุการณทุกอย่างที่เกดขึ้นในเขตปา
้
้
้
ั
่
้
ชายแดนที่เขาไดไปตามสืบมาใหอีกฝายไดฟง
้
์
้
“ซานตตัสมันลงมือแลว คาดว่าอีกไม่นานพิธทาประลองจะตองเกิดขึ้น”
้
ี
์
“หึ ฉันไม่ปล่อยใหมันมาแย่งบัลลังกที่ท่านพ่อสรางมันมากับมือหรอก”
้
้
้
ี
้
้
“ฉันฝากดวยแลวกัน เพราะชวิตนี้ฉันไม่เคยคิดที่จะทาประลองต าแหน่งนี้
็
หรอก มันเปนของนายตั้งแต่แรก”
้
้
“อืม แลวมันจะไดเห็นดีกัน”
้
ไจโรข่มกรามแน่นจนเสนเลือดผุดขึ้นอย่างชัดเจน สิ่งที่ไม่ใช่ของมันยังไงเสีย
ของสิ่งนั้นกตองกลับมาอยูกับเจาของมันอยูดี
้
็
่
่
้
131

The byzantine babypigU



cThe byzantinec xii









Sเจาของใบหนาคมดุกาลังนั่งหลบมุมแอบมองเจาตาหวานที่กาลังนั่งอยูที่พ้น

้
้

่
้
ื
ื
้
่
้
้
้
ิ
หญาพูดเจ้อยแจวอยูกับสุนัขจ้งจอกพรอมกับสาวใชอีกสองคน –ไจโรไม่กลาที่จะเดิน
้
้
ู
เขาไปหาเพราะรตัวเองดีว่าไดท าผิดพลาดไปอย่างไม่น่าใหอภัย
้
้
้
ิ
คดจะฆาเธอ แล้วเธอจะยอมให้เขาเข้าใกล้งั้นเหรอ
่
่
ไจโรดึงทึ้งผมของตัวเองพลางเดินวนไปวนมาอยูไม่ห่าง เขาคิดไม่ตกจรงๆเลย
ิ
้
ว่าเขาจะท าอย่างไรดีเพื่อที่จะสามารถท าใหวาเลนเซียไววางใจเขาไดอีกคร้ง มันไม่
้
้
ั
เหมือนเดิมอีกต่อไปแลวเขาท ามันพังไปทุกอย่าง
้
ู
้
่
้
ี
ไม่รว่าปานน้เจาตัวจะสัมผัสไดถึงสิ่งมีชีวิตเล็กๆที่ก าลังจะเติบโตมาในภาย
้
้
้
ื
ภาคหนานั้นหรอยัง เปนเวลากว่าสามสัปดาหไดแลวที่เขายังไม่สามารถไปสูหนาอีก
้
้
์
็
้
ฝายได ้
่
้
้
ี
้
คนที่เคยเขมแขง เด็ดขาด ตอนน้กเหลือเพียงชายหนุมที่ขี้ขลาดคนหนึ่ง แมแต่
่
็
จะสัมผัสเพียงปลายชายเสื้อคลุม เขายังไม่มีความกลามากพอ
้
้
“พวกเจาดูนี่สิ”
132

babypigU The Byzantine


้
วาเลนเซียผายมือออกมาก่นที่ดอกไมดอกเล็กๆจะผุดขึ้นมาตามพื้นดินที่เจา
้
็
์
้
ตัวเหยียบย ่า วาเลนเซียก าลังฝกฝนใชพลังธาตุของตนเองใหเปนประโยชนเพราะเขา
้
ึ
ู
ไม่รว่าจะถูกลอบฆ่าอีกตอนไหน
้
“วาววว คุณหนูท าไดอย่างไรคะ”
้
้
“ง่ายๆเองน่า”

้
้
่
ื
รอยยิ้มสวยยังคงประดับอยูบนใบหนาหวานหยดยอยปานน้าผึ้ง เรอนผมสีบ
้
ิ่
ลอนดทองพลิ้วไหวตามการเคลื่อนยายตัวเมื่อเจาตัวเรมที่จะเดินวนไปรอบๆสาวใช ้
้
์
้
ลมพัดหมุนเกิดขึ้นไปรอบๆตามการเดินของวาเลนเซีย ยิ่งเขาเอาพลังออกมาใชมาก
ู
เท่าไหร เขากยิ่งรสึกเหนื่อยมากกว่าเดิมหลายเท่าตัว
้
่
็
้
็
จึงค่อยๆคลายพลังธาตุลมที่ดึงออกมาใชไป ทั้งๆที่เปนสิ่งพื้นฐานที่ไม่ว่ายังไง
์
แวมไพรเด็กกสามารถท ากันได ทว่าวาเลนเซียกลับดูอ่อนก าลังลงหลังจากที่พึ่งเรม
็
้
ิ่
้
ใชพลังนั้น ราวกับว่าพลังมันค่อยๆหายไปจากเขาทีละนิด
่
้
ี่
ิ
รางบอบบางกะพรบตาถๆเมื่อภาพที่เขามองเห็นตรงหนามันช่างพรามัว วา
่
เลนเซียสั่นหัวไปมาแต่ดวงตาของเขายังคงมัวหมอง
็
“คุณหนูเปนอะไรหรอเปล่าคะ”พวกเธอมองอาการของคุณหนูที่เห็นท่าว่าจะ
ื
ิ
้
่
ไม่ดีเขาเสียแลว ทั้งที่เมื่อสักครยังคงสดใสราเรงอยูหยกๆ
ู่
่
้
“เปล่า”
้
้
้
วาเลนเซียส่ายหนาพลางค่อยๆเดินกลับไปนั่งเกาอี้ที่ตั้งไวกลางสวน แต่
ี
้
ฉับพลันรางทั้งรางกคลายจะโอนอ่อนไรเรยวแรง –สาวใชสองคนรบวิ่งเขาไปจะรบ
ั
้
็
้
ี่
่
้
่
็
้
รางที่อ่อนแรงของวาเลนเซีย แต่พวกเธอกไม่ไดท าอย่างที่ตั้งใจไวเพราะไจโรนายท่าน
้
่
133

The byzantine babypigU


็
่
้
่
ั
้
ของพวกเธอพุงออกมาจากตรงไหนกไม่ทราบได รบรางของคุณหนูวาเลนเซียไวได ้
ทันพอดี
“วาเลนเซีย!”
ไจโรชอนรางไรสติของวาเลนเซียขึ้นพลางวิ่งกลับเขาไปในปราสาท และสั่ง
้
้
่
้
้
สาวใชใหไปตามหมอมาช่วยดูอาการของวาเลนเซีย
้
“อย่าพึ่งเปนอะไรไปนะ”
็
“..........”
้
้
“เขาใจไหม เธอกับลูกตองไม่เปนอะไร”
็
่
้
ชายหนุมรสึกใจหาย จิตใจของเขาไม่อยูกับเนื้อกับตัวเมื่อเจาตาหวานของเขา
้
ู
่
้
ิ
ไม่รสึกตัวและยังมีลมหายใจที่รวยรน
ู
็
่
้
้
กระทั่งเขามาภายในปราสาทเขากพาอีกฝายไปยังหองนอนของเจโรมทันที
็
้
้
้
ั
และเปนอีกคร้งที่เขาถูกนองชายมองดวยสายตาไม่ไววางใจ
่
เจโรมพุงเขามาวาเลนเซียทันทีที่เห็นไจโรอุมคนตัวเล็กเขามาอย่างรอนรน เขา
้
้
้
้
ไม่รว่าคราวนี้ไจโรจะท าอะไรวาเลนเซียอีก แมจะรจักฝาแฝดของตัวเองดีแค่ไหน แต่
้
้
ู
ู
้
ั
้
เขากไม่เคยเดาใจหมอนี่ไดสักคร้ง
็
“นายท าอะไรวาเลนเซีย”
็
็
“ฉันเปล่า จู่ๆเธอกเปนลมไป”ไจโรเอ่ยโดยที่สายตาจับจองเพียงรางบาง
้
่
้
่
ตรงหนาอย่างไม่ละสายตาไปไหน เขาเพียงแต่เฝ้ามองวาเลนเซียอยูอย่างนั้น
้
จนกระทั่งหมอเขามา
ั
เจโรมนั่งรอยืนรอฟงอาการของวาเลนเซียดวยใบหนาเรยบนิ่ง ในขณะที่ไจโร
้
้
ี
กระวนกระวายใจเดินกลับไปกลับมาอย่างคนนั่งไม่ติดที่
134

babypigU The Byzantine


์
“คุณหนูเธอไม่เปนอะไรมากหรอก อาการทั่วไปเมื่อยามตั้งครรภ เพียงแต่ว่า
็
็
้
่

บางอย่างในรางกายเธอกาลังต่อสูกัน”อาเนลล์เกบตูยาของเขาเสรจกเงยหนาขึ้นมา
็
็
้
้
อธบายอาการของวาเลนเซีย
ิ
้
่
“อะไรที่ว่าคืออะไรที่ก าลังต่อสูกันอยู”เจโรมถาม
์
้
“ยีนส”อาเนลล์กล่าวพรอมรอยยิ้ม
“ยีนส์อะไร”
้
้
้
ไจโรอดที่จะถามขึ้นบางไม่ได เขาไม่เขาใจสักอย่างที่อาเนลล์กล่าวออกมาเลย
่
็
เหมือนเขาเปนคนโง่อยูคนเดียวอย่างไรอย่างนั้น ทั้งที่ตลอดเวลาของเขาที่ผ่านมาเขา
มั่นใจในมันสมองของตัวเองพอสมควร
่
“ยีนส์ของหมาปากับแวมไพรที่ผสมกันอยูภายใน”
่
์
่
้
้
้
้
ื่
ู
“ที่จรงฉันกพอจะรเรองนี้อยูบางเหมือนกัน คิดว่าตอนนี้ฉันตองเล่าใหนาย
ิ
็
เขาใจเสียแลวล่ะ”
้
้
่
้
้
เจโรมตบบ่าไจโรแลวพยักหนาเรยกใหอีกฝายตามตนเองออกไป เขารเรอง
ี
้
ู
้
ื่
็
์
พวกนี้มาจากท่านวันเดอรมารบิดาของวาเลนเซีย ที่เปนผูบอกเล่าความลับที่แมแต่
้
้
์
ั
วาเลนเซียเองกไม่เคยล่วงรมาก่อน และเขาหนักใจอย่างยิ่งที่จะเล่าใหเจาตัวไดรบร ้ ู
้
้
ู
้
้
็
ื่
่
็
“มันเรองอะไรกันเนี่ย คร้งหนึ่งตอนที่วาเลนเซียฮท ฉันเห็นเธอกลายรางเปน
ี
ั
้
ู
้
หมาปาเปนชนชั้นโอเมกา ฉันสงสัยเรองนี้อยูและคิดว่านายตองรอะไรสักอย่าง และ
ื่
้
็
่
่
ื่
ิ
มันกเปนเรองจรง”
็
็
็
้
เขาคาดการณไวแลวว่ายังไงเสียเจโรมกตองรเกี่ยวกับเรองนี้ไม่มากกนอย
็
้
์
้
้
้
ื่
ู
็
้
เพราะหมอนี่เปนคนไปพาตัววาเลนเซียออกมาจากออมอกพ่อเขาไดอย่างง่ายดาย
้
ิ
้
“คือว่า...จรงๆแลววาเลนเซีย...”
135

The byzantine babypigU


่

็
“เปนลูกของหมาปาโดยชาติกาเนิด”
เจโรมมั่นใจว่าเขายังไม่ไดพูดอะไรออกมา แต่ท าไมถึงไดมีคนรเรองนี้กับเขา
้
้
้
ู
ื่
ื
ดวย หรอว่า...
้
้
้
้
้
็
น ้าเสียงที่คุนหูท าใหฝาแฝดหันกลับไปยังตนเสียงโดยทันที และเขากตอง
ี่
่
้
ตกใจกันทั้งคูเพราะมีเพียงไม่กบุคคลเท่านั้นที่สองฝาแฝดตองการมากที่สุด คือท่าน
พ่อ ท่านแม่ของเขานั่นเอง
“ท่านพ่อ!!!”ไจโรและเจโรมพูดขึ้นพรอมกัน พวกเขานั้นรอคอยเวลาที่ท่านพ่อ
้
์
้
่
จะไดกลับมารักษาบัลลังกนี้ เพราะล าพังแค่ไจโรคนเดียวที่คุมไพรพลเอาไหวนั้น ก ็
ควบคุมไดไม่ถวนทั่วเหมือนกับเจมิไน
้
้

้
้
้
“ไดข่าวว่ากาลังจะมีหลานเลยเดินทางกลับมาดูหนาลูกสะใภสักหน่อย”
ู
้
้
้
“แลวท่านพ่อรเรองไดอย่างไร”เจโรมเอ่ยถาม
ื่
้
ึ
่
็
“กเอาลูกเขามาท าผิดศีลผิดธรรมเนียมแบบนี้ พวกลูกจะใหพ่ออยูเฉยไดร”
้
้
“แลวท่านแม่ล่ะ ท าไมลูกไม่เห็น”ไจโรกวาดสายตามองไปรอบๆกไม่พบ
็
มารดาของตนเอง เขาไม่รว่าท่านแม่กลับมาดวยหรอไม่
้
้
ื
ู
้
่
“อยูดูแลหนูวาเลนเซียที่หองนูน”
่
“แลวที่ท่านพ่อบอกว่า วาเลนเซียเปนหมาปาโดยชาติกาเนิดล่ะ”ไจโรถามแลว
็

่
้
้
ั
ตั้งใจฟงในสิ่งที่พ่อของตนก าลังจะพูดต่อ
ิ
็
็
็
่
“กเปนจรงๆ เพราะพ่อกอยูในเหตุการณนั้นอย่างไรล่ะ”
์

ิ่
่
ึ
ี
หากให้กลาวถงท่มาท่ไปของเจ้าโอเมก้าตัวน้อยนั้น คงต้องเรมมาตั้งแต่วันเดอ
ี
์
ื
ี
ื

มารแวมไพรตนแรกท่ถอกาเนดขนของโลกใบน้ เขาให้กาเนดแวมไพรตัวอ่นๆด้วย
์
์
ี

ิ
ิ
ึ้
136

babypigU The Byzantine


็
่
่
์
็
่

การกัดและมันกสามารถทาให้แพรกระจายได้อยางรวดเรว แต่วันเดอมารกลับไมพง ึ
ใจหญงสาวคนไหนเลย เขาเลยไมสามารถมทายาทเปนของตัวเองได้
ี
่
็
ิ
วันหนงวันเดอมารได้เดนทางกลับไปยังปราสาทของตัวเองหลังจากท่ออกไป
ึ่
์
ี
ิ
์
็
่
ี
แพรกระจายเผ่าพันธุของตนเอง เขากได้พบกับหมาปาหนุ่มท่กาลังบาดเจบสาหัส
็

่
เลอดสแดงสดเปรอะเปอนไปทั้งขนสดาขลับ บรเวณสข้างมแผลเหวอะวะจนไมยาก
ี
้

ิ
ื
ี
ี
ี
ื
่
ี
ท่จะตายลงได้ง่าๆยเพราะพษของบาดแผล
ิ
“ช..ชวย..ข้าด้วย”
่
ื
์
เจมไนกลับคนสภาพรางมนุษย เขาได้แผลพวกน้มาจากการรบกับกองทัพ
่
ี
ิ
ื
ี
เตรก เจมไนเปนหนงในประชาชนท่ยนหยัดอยูเคยงข้างจักรวรรดไบแซนไทน พวก
ิ
่
็
์
ิ
ี
ึ
์
ิ
่
่

ิ้
็
ิ
์
เขาสู้รบกับกองทัพเตรกอย่างสุดสนกาลังกายแต่กได้รับความแพ้พ่าย -หากแตเจม ิ
่
่
็
ี
ิ
่
์
้
่

ไนมใชมนุษยธรรมดาเขาเปนถงเปนหมาปาท่ดารงอยูรวมกับมนุษยมาตังแตรน
ึ
์
่
่
็
ุ
ี
ุ
่

่
่
็
บรรพบุรษแล้ว และเขากต้องเรงกลับไปยังฐานลับแหลงท่ปวงชนหมาปากาลัง
หลบหนจากภัยของสงครามท่จักรวรรดออตโตมันเปนผู้กระทา แต่ด้วยสภาพ
ี
็

ี
ิ
็
็
ื
ี

่
บาดเจบปางตายท่ดูอยางไรกไมนามทาทท่จะรอดพ้นคาคนน้ และเขากคงไมกล้าท่ ี
่
่
ี
ี
็
่
่
ี
่
ี
่
จะไปตายลงตอหน้าฝูงของตนเอง
์
ี
ี
์
วันเดอมารเดนเข้าไปใกล้ชายหนุมท่เปนอมนุษยเชนเดยวกับตนเอง เขาเข้าใจ
็
ิ
่
่
ี
็
่
ดวาเหตุใดเหลาอมนุษยอยางพวกเขาถงต้องแฝงตัวอยูกับมนุษย ความเจบปวดจาก
์
่
ึ
่
์
่
ึ
ื
่
ิ
่
้
ี
้
่
ก้นบงภายในใจ ความคดและเรองราวในอดตของหมาปาตนนัน ถูกเขาลวงรู้มันมา
ด้วยพลังพเศษของแวมไพร ์
ิ
137

The byzantine babypigU


ิ
ื
แวมไพรหนุ่มตัดสนใจชวยเหลอหมาปาตนนั้นด้วยการมอบพลังอันคงกระพัน
์
่
่
่
ี
็
ื
ี
ไมมวันตาย ฉับพลันเลอดสแดงสดกไหลย้อนกลับและบาดแผลเหวอะหวะนั้นก ็
มลายหายไป
ิ
่
เจมไนได้แตขอบคุณวันเดอมารอยางสุดหัวใจและรบกลับไปท่ฐานลับกอนท่ ี
่
ี
ี
่
์
ิ
ี
้
ื
่
ี
ื
็
ี
ิ
ฝูงของเขาจะสูญสนท่หยัดยนในอาณาจักรแหงน้ แตกมวายท่อยากจะหวนคนมา
่
์
ี
์
้
สรางสัมพันธอันดกับแวมไพรตนนั้น
่
็
ี
หมาปาหนุมกลายเปนหมาปาท่แขงแกรงยงกว่าใครๆ เขามุงฝาฟันกองทัพ
่
็
่
่
ิ่
่
่
็
์
่
ี
เตรกท่กาลังกวาดต้อนประชาชนไปเปนประกันจนออกมาจากพ้นท่แหงนั้นได้ในท่สุด
ิ

ื
ี
ี
่
่
้
ิ
็
“ข้าจะสรางเมองของเรา ให้เปนอนุสรณวาเราเปนไพรพลแหงจักรวรรดไบ
ื
่
็
์
ิ
์
ื
ี
่
แซนไทน และจะจงรักภัคดตอจักรวรรดไบแซนไทนสบไป”
์
“เฮ้!!!!!!!!!”

ี
่
่
่
ื
ฝูงหมาปาของเจมไนทังฮกเหมและมกาลังใจล้นเปยม กอสรางบ้านเหมอน
้
ึ
้
ิ
ี
ิ
ิ
์
ี
ของตนเองโดยยังคงความท่เปนประชากรของจักรวรรดไบแซนไทนเอาไว้ทั้งหมด
็
ื
ื
แม้กระทั่งช่อเมองของพวกเขาเอง

้
่
็
์
ั
ฝงวันเดอมาร หลังจากท่ได้ชวยเหลอหมาปาตนนันไปเขากรู้อนาคตข้างหน้า
่
ื
ี
่
ี
็
ี
่
ได้ทันท ตอไปน้จะมเรองวุนวายเกดขนจากสายเลอดด้วยกันเอง และเขาต้องเปนคน
ี
ึ้
ื
่
ิ
่
ื
ี
็
ไปเกบรักษาสงสาคัญนั้นไว้จนกวาจะถงเวลาท่เหมาะสมในอกสามปข้างหน้า -เม่อ
ึ
ี
ิ่
ี

่
ื
เวลาผ่านมาจนครบสามป วันเดอมารเดนทางไปยังเมองไบแซนไทนอยางท่เขา
ิ
์
ี
์
ื
ี
่
วางแผนเอาไว้
138

babypigU The Byzantine


ึ่

่
ี
์
ท้ายปราสาทไบแซนเนยรได้มหมาปาหนุ่มตนหนงกาลังคาบหลังคอของหมา
ี
ื
ี
่
ี
่
่
ปาตัวน้อยท่ดูเหมอนจะยังไมหย่านมดนักนาเข้าไปในปาด้านหลังปราสาท วันเดอ

ิ
่
มารคอยๆตามไปจนกระทังเขาเองได้สบตาเข้ากับนัยนตาท่ดูคุนเคย เจมไนปรากฏ
้
ี
์
์
่
่
็
์
ตัวออกมาให้วันเดอมารได้เหน พวกเขาพยักหน้าให้กันแล้วตามหมาปาตนนั้นไป
ิ
้
จนกระทังมันทงลูกหมาปาตัวนันลงในธารนา
้

้
่
่
้
ิ
์
วันเดอมารส่งสัญญาณให้เจมไนจับตาดูหมาปาตนนันและตนเองกรบไปนา

่
็
ี
็
ึ้
หมาปาเดกขนมาจากนา
่
้
ื
ี
ี
ี
ลูกหมาปาขนสขาวสะอาดท่เปยกช้นไปด้วยหยาดนา วันเดอมารวาดฝามอ
่
้
์
ื
่

ื
ี
้
่
่
ื
ี
์
เหนอตัวของเจาลูกหมาตัวน้อย ลมท่อยูใต้ฝามอของวันเดอมารพัดเส้นขนสขาวนัน
้
่
ิ
จนแห้งสนทฟูฟองนาสัมผัสอกครา
่
ี
ิ
ไมนานเจมไนกวงกลับมาในสภาพของหมาปา เขากลายรางกลับกอนจะ
ิ่
็
่
่
่
่
คุกเขาลงดูลูกหมาปาตัวน้อยท่เปนหลานชายของเขาเอง
่
่
็
ี
ึ
ี
้
“เพยงเพราะเปนโอเมก้า น้องข้าถงกับต้องเอาลูกในไส้ของตนมาปลอยไว้งัน
็
่
็
็
ื
็
่
่
ิ
เลยหรอ”เจมไนสายหน้า สักพักหมาปาตัวน้อยกกลายรางเปนเดกผู้ชายตัวเลกผมส ี
็
่
ทอง ดวงตาสฟ้านาทะเลจองมองบุคคลทังสองตรงหน้าด้วยแววตาใสซอบรสุทธ์ ิ

้
ี
้
ิ
้
่
ื

“หน้าตางดงามราวกับไมใชผู้ชาย”วันเดอมารเชยคางมนมาสารวจใบหน้า
่
์
่
ิ้
ิ้
จมลมนั้น
ี
“คงจะได้แมของเขามามากเลยทเดยว เพราะซานตตัสหลานชายคนโตของข้า
ี
่
์
์
หน้าคล้ายเซนเดอร”
้
ึ
“นั่นน้องชายเจาร”
ี
่
“ใช ข้าดใจยงนัก ไมคาดคดว่าจะเจอทาน...ผู้มพระคุณของข้า”
ิ
่
ิ่
ี
่
139

The byzantine babypigU


ี
็
“หยุดเรยกข้าแบบนั้นเถอะ เรามาเปนสหายกันจะดกว่า”
ี
ิ
“ถ้าอย่างนั้นข้ายนดมากๆ”
ี
“แล้วหนูน้อยคนน้ข้าขอได้หรอไม”วันเดอมารก้มมองเจาตัวเลกท่อายุน่าจะ
์
้
ี
่
็
ี
ื
๋
ประมาณขวบกว่าๆท่กาลังจ้องมองตนตาแปว
ี

็

ื
ี
“ในเม่อพ่อเขาไมต้องการ และข้ากเช่อใจเจ้า เจานาเขากลับไปเล้ยงเถอะ
้
่
ื
่
ดกวาให้เขากลับไปอยูในท่ท่ไมมใครต้องการ”
ี
ี
่
่
ี
ี

้
ิ
ี
ื
็
“แล้วข้าจะทาให้เขาเปนเหมอนข้า เจาจะยนยอมให้ข้าเปล่ยนหลานเจ้าไหม”
ิ
้
ิ
็
“ข้าบอกแล้วว่าไว้ใจเจา เจ้าคดว่าเหมาะสมข้ากยนด”
ี
้
ึ้
วันเดอมารโคลงศรษะแล้วคอยๆอุมเด็กน้อยผมสทองขนแนบอก พลางส่งยม
่
ิ้
์
ี
ี
้
ี
ี
ให้เจ้าของตาสฟ้าสวยท่จองมองมา
่
ี
็
ี
้
็
ึ
่
ิ
ี
ื
ี
่
“ในอนาคตข้างหน้าจะมเรองวุนวายเกดขน หากเดกคนน้ยังอยูท่น่เขาจะเปน
ี
ี
ึ
ื
ิ
้
่
ี
ิ
อันตรายจนถงชวต ข้าจะเล้ยงดูเขาให้เตบใหญ และเม่อถงเวลาท่พระเจาได้กาหนด
ึ

ื
ี
่
เอาไว้ ข้าจะปลอยให้พวกเขาได้พบกัน หวังว่าเจ้าจะมาเย่ยมข้าบ้าง เมองบาเซนต ิ
่
โนไมไกลนักหรอก”
“ข้าจะไปเย่ยมเจ้าแน่ ข้าสัญญา”
ี
์
็
ี
ี
ื
และแล้ววันเดอมารกพาเจาหนูผมสทองกลับมาท่เมองของตน ท่น่มเดกลูก
็
้
ี
ี
ี
่
็
มนุษยวัยห้าขวบอกหนงคนท่เขาถายทอดพลังให้เดกน้อยเปนทายาทของตน และ
็
์
ี
ึ่
ี
เขาจะให้เดกคนน้เปนทายาทของเขาเชนกัน เพ่อจะได้มพลังไว้ใช้ปกป้องตัวเอง
ี
ี
็
ื
่
็
ี
ิ
ี
์
และเม่อวาเลนเซยเตบโตจนอายุครบสบแปดปวันเดอมารกถ่ายทอดพลังโดย
ิ
็
ื
ี
็
ี
การแลกเปล่ยนเลอดให้มาผสมกันและวาเลนเซยกกลายเปนทายาทของวันเดอมาร ์
ื
็
140

babypigU The Byzantine


ี
ึ
ื
็
้
ี
ื
ิ
และเขากได้ใช้พลังในการสะกดจตวาเลนเซยว่าตนมอายุเกอบรอยปพงเหมอนแวม
ี
์
ื
ไพรตนอ่นๆ
็
“นั่นเลยเปนสาเหตุที่ยีนส์ภายในตัวของวาเลนเซียก าลังต่อสูกัน มันรวมกัน
้
่
้
้
้
ไม่ไดเพราะเด็กที่ก าลังจะเกิดมามีสายเลือดเขมขนของหมาปา”
้
้
“ลูกเขาใจแลว”
ื่
้
ไจโรไดฟงเรองราวของวาเลนเซียทั้งหมดเขากคลายความสงสัย คิ้วเขมทั้งสอง
้
็
ั
่
่
คลายกลับมาอยูในที่ที่มันควรจะอยู
็
ู
้
์
วาเลนเซียเปนลูกของท่านอา และเปนนองของซานตตัส แมเขาจะไม่รสาเหตุ
้
็
้
้
็
้
ิ
็
ของท่านอาว่าเพียงเปนแค่โอเมกาแลวจะเอาลูกของตัวเองไปท้งท าไมกตาม แต่
หลังจากนี้สิ่งที่ส าคัญที่สุดคือพวกเขาจะอธบายใหวาเลนเซียฟงอย่างไรดีว่าเจาตัว
ั
้
ิ
้
์
ไม่ใช่แวมไพรอย่างที่คิด
้
็
ี
ชวิตของวาเลนเซียน่าสงสารมากพอแลว ตั้งแต่เด็กกถูกพ่อแม่แทๆทอดทิ้ง
้
ู
ู
้
้
้
้
แลวยังมาเกอบถูกเขาปลิดชีวิตอีกฝายลง ไจโรรสึกผิดจนไม่รว่าจะชดใชใหเจา
่
้
ื
้
ตาหวานของเขาอย่างไรดี
ั
“อย่างนั้นเอง ฉันถึงรกเขาไม่ได”
้
นาเรซซที่ไม่รว่าโผล่มาตอนไหนนั้นมีสีหนาเศราสรอย-เขาไดรบฟงเรองราว
ั
ื่
้
ั
้
์
้
ู
้
้
ทั้งหมดที่ท่านเจมิไนเล่ามา และเขากไดไขความกระจ่างจากอักษรรนที่แกสตอนเปน
ู
็
็
้
คนมอบปรศนานี้ใหแก่เขา
ิ
้
์
้
ในที่สุดเขากไดรความหมายของมันอย่างถ่องแท ‘ความลับของมนุษยที่ถอ
ู
็
้
้
ื
็
ั
์
กาเนิดขึ้นมาใหม่’ –เพราะโจเนสเปนมนุษยโดยกาเนิด พวกเราจึงไม่สามารถรกกันได ้


้
อย่างที่ใจตองการ ทว่าเขากลับคิดไปเสียแลวว่ามันอาจจะมีโอกาสเหมือนที่สองฝา
้
141

The byzantine babypigU


็
็
์
แฝดนั้นเปนคูโชคชะตากันกับวาเลนเซียซึ่งเปนแวมไพร ทุกอย่างก็กระจ่างออกมาใน
่
ี
วันน้
่
เรารักกันไมได้ และไมมวันนั้น
ี
่
“นายมาตั้งแต่ตอนไหน”
์
เจโรมเอ่ยถามเมื่อเห็นว่านาเรซซคลายคนกาลังหมดแรงใจ อาการแบบน้ ี
้

เหมือนกับอกหักในโลกของมนุษย ์
้
็
“ฉันกมาพรอมกับท่านเจมิไนนั่นแหละ ขอตัวกลับก่อน”
็
ื
“นายเปนอะไรหรอเปล่า!”
เจโรมตะโกนไล่หลังและท าท่าจะเดินตามไปดูอาการของเพื่อนสนิท เขาไม่
อยากใหนาเรซซ์เกบมันไวภายในใจ เพราะขนาดเขามีเรองไม่สบายใจทีไรนาเรซซ์ก ็
ื่
็
้
้
ั
คอยรบฟงเสมอ
ั
่
“อย่าไปยุงกับเขาเลยน่า ปล่อยไปก่อนเถอะ”
้
้
์
้
ู
เจมิไนเอ่ยหามลูกชาย เขาว่าเขาเขาใจในสิ่งนาเรซซพูด รวมทั้งความรสึกที่อยู ่
ในใจดวย ไม่ไดอยากแอบอ่านใจหรอกนะ แต่เขากเผลอไปทุกที คงตองโทษพลังของ
้
็
้
้
้
วันเดอมารที่ใหติดตัวมา
์

ไจโรและเจโรมกลับมาเฝ้าอาการปวยของวาเลนเซีย พวกเขาสองคนนั้นเฝ้า
่
่
้
โดยที่ไม่ไดลุกขยับเขยื้อนไปไหน จดจองอยูเพียงรางบอบบางที่นอนหลับตาพร้ม
ิ
้
่
็

็
้
้
อย่างไรเสียหนาที่การงานที่พวกเขาตองสะสางกไม่จาเปนอีกต่อไปแลว
้
็
เพราะพอท่านพ่อของพวกเขากลับมา กตรงเขาหองท างานดูเอกสารต่างๆที่ไจโรเปน
้
้
็
คนจัดการให
้
142

babypigU The Byzantine


กระทั่งเปลือกตาบางของคนตัวบางค่อยๆขยับและเปดเปลือกตาขึ้นในที่สุด
ิ
็
ั
้
หัวใจของพวกเขากลับมาเตนเรวอีกคร้ง
ื
้
้
้
้
“วาเลนเซีย เธอฟ้นแลว”เจโรมกมลงกดจูบเบาๆที่หนาผากขาวใหหัวใจของ
่
้
เจาตัวหอมอุนวาบแทรกซึมเขาไปถึงภายใน
้
ั
“เจโรมเราฝน”
“ฝนว่าอะไรห้ม”
ั
ื
“ฝนเห็นลูกหมาปาตัวเล็กๆ”
่
ั
ั
เพียงแค่คิดภาพในความฝนรอยยิ้มของวาเลนเซียกถูกจุดขึ้น เขาเหลือบตา
็
ั่
้
มองไปอีกฝงก็เห็นไจโรนั่งอยูพรอมกับกอบกุมมือของเขาขึ้นแนบแกม ท่าทางแบบนี้
่
้
เขาเคยเห็นมันมาก่อน
่
เพราะในฝนของเขามไจโรอยูในนันด้วย...
ี
ั
้





















143

The byzantine babypigU


cthe byzantinec xiii










ึ้
ี
ี
ิ
ื
่
ี
วาเลนเซยต่นขนในเช้าวันท่สดใส เขาออกไปเดนเลนท่สวนเฉกเชนทุกวัน แต ่
่
่
่
ี
่
ี
ิ
ื
ี
ี
่
วันน้เขากลับพบความปกตบางอยาง บางอยางท่วาคอเสยงของเดกน้อยท่ไมรู้วาดัง
็
่
มาจากท่ใด
ี
่
่
้
ี
‘ฮาๆ ทานพอชวยสอนลูกแบบนันท’
่
่
่
่
้
เขาชะโงกหน้าพลางสอดสองดูทัวทังสวนกระทังเดนลกเข้ามาภายใน จงเหน
่
ิ
ึ
ึ
็
ไจโรยนอยูพรอมกับเดกน้อยท่สูงประมาณต้นขาอกฝาย กอนท่เดกน้อยคนนันจะ
่
ื
็
ี
ี
้
็
่
้
ี
่
ี
ี
่
ี
็
็
่

กลายรางเปนหมาปาตัวเลกๆขนสดาขลับและมดวงตาสฟ้าเข้มคล้ายกับดวงตาของ
ี
วาเลนเซยเอง
“ไจโรนั่นนายทาอะไรน่ะ”

ิ
รางบางตัดสนใจเอยถามอกฝายพรอมทั้งเดนเข้าไปใกล้พวกเขามากยงขน
ึ้
่
ิ
ี
้
่
ิ่
่

่
ี
่
็
่
ี
่
ื
“ฉันสอนลูกของเรากลายรางอยู เม่อก้เขาแปลงกายไมสาเรจมหูโผลออกมา
ด้วยแหนะ”
“นายจะรบสอนเขาทาไม”

ี
็
่
“เด๋ยวฉันกไมอยูแล้ว ไมอยากเปนภาระให้เจโรมมัน”
ี
็
่
่
144

babypigU The Byzantine


ิ
้
์
ไจโรวาทังรอยยมแล้วนัยนตาออนโยนกทอดมองลูกหมาปาตัวน้อยวงเลน
่
้
่
่
ิ
่
่
็
ี
้
่
ี
่
่
ี
ี
รอบๆสวนอยางสุขใจ เขาตั้งใจมองภาพนันอยางถงท่สุดราวกับจะไมได้อยูท่น่อก
ึ
่
ตอไปแล้ว
่
่
์
็
้
่
ิ่
ี

่
“ทานแม!”เดกน้อยวงกลับมาในสภาพรางมนุษยตัวจอย ผมยาวตรงสดาขลับ
ี
ิ
ึ
ี
็
หน้าตาละม้ายคล้ายคลงกับไจโรไมมผดเพ้ยนเพยงแตดวงตากลมโตใสแปวนั้นเปนส ี
๋
ี
่
่
ฟ้าสดดั่งท้องทะเล
วาเลนเซยรับเจ้าตัวจอยเข้ามากอดพลางจับมานังบนตักเอาไว้ ลูบหัวทุยเบาๆ
ี
้
่
ี
ึ
ึ
ไปมาด้วยความรู้สกถงความรักท่มอบให้กัน
้
ื
“ไคโร เจาด้อมอมแมมหมดแล้ว”วาเลนเซยวาพลางหยกแก้มนุ่มของเด็กน้อย
ิ
่
ี
่
ท่นังอยูบนตัก
่
ี
ิ
“คกคก”
ิ
็
่
ื
ื
่
่
“อารมณดเชยวนะ ลูกใครกไมรู้”ไจโรย่นฝามอหนาไปลูบผมนุมของเดกน้อย
็
์
ี
ี
อยางเอนดู
่
็
ิ
่
ิ
้
ี
ิ
ไคโรลูกชายของพวกเขานะเปนเดกราเรง ฉลาดคดฉลาดพูดทังยังเรยนรู้สง
็
็
่
่
ี
่
่
่
ี
ี
่
ิ
ี
็
ตางๆท่เขาถายทอดมันให้ได้อย่างรวดเรว เด็กอายุเพยงแคน้ถ้าไมได้มความพเศษมา
ตั้งแต่เกด จะเกงกาจได้ถงขนาดน้กคงไมมใครเทยบเหมอน
ึ
ี
่
ี
ื
่
็
ิ
ี
่
่
“ลูกของทานพอไจโรไงครับ”
“ไปอาบนากันดกว่าเจาด้อ”
ื
้
้
ี
ิ
วาเลนเซยอุมเดกน้อยมาวางลงบนพ้นให้เจ้าไคโรตัวน้อยได้เปนฝายเดนตาม
ื
้
็
็
่
ี
ทานแมของตนกลับเข้าไปในปราสาท
่
่
145

The byzantine babypigU


ี
่
ิ
ี
์
ไมมใครคาดคดมันหรอกว่า วาเลนเซยจะตั้งครรภกับไจโรและให้กาเนดเดก
็

ิ
ี
ิ่

ึ้
่
น้อยหน้าตาน่ารักคนน้ขนมา แม้วาท่าทางของไจโรจะเรมแปลกไป และมักจะทาทุก
่


่
็
อยางให้เตมกาลังราวกับวากาลังจะลาจากพวกเขาไปท่ไหนสักแหง
่
ี
หมับ!
่
่
เอวบางถูกวงแขนแกรงโอบรอบไจโรเกยคางไว้บนลาดไหลบางพลางบรรจง
่
่
้
จูบต้นคอระหงเบาๆ สรางความอบอุนไปถ้วนทัวทังหัวใจของพวกเขาทังคู ่
้
้
“ไคโรไปรอแมท่ห้องนะลูก”ไจโรเอยบอกลูกชายตัวจอย และไคโรกพยักหน้า
่
ี
่
้
็
หงกหงักพลางวงไปอย่างรวดเรว
็
ึ
ิ่
ี
้
่
้
็
่
ิ
คนตัวเลกอมยมแล้วหันหน้าไปหาเจาของใบหน้าคมท่วางเกยอยูบนไหลของ
ตนเอง วาเลนเซยคอยๆลูบหัวอกฝายไปมาคล้ายกับท่ทากับลูกชายของตนเอง

ี
่
ี
่
ี
“อะไรของนาย”
ี
่
ี
ิ
่
“ฉันรักเธอกับลูกมากนะ”ปากหยักจรดจูบท่รมฝปากบางอยางออนโยน ไจโร
ี
่
่
กอดคนท่อยูในอ้อมกอดของตนเอาไว้แน่นจนคนตัวบางไมสามารถขยับตัวไปไหนได้
“เรารู้”
ื
่
่
“ถ้าฉันไมอยู สัญญามาได้ไหมวาเธอจะลมฉันให้ได้”
่
่

ี
่
ี
่
“ทาไมละ”วาเลนเซยดันแขนแกรงออกกอนจะหันกลับไปสบสายตาของอก
่
ฝายด้วยความไมเข้าใจ
่

ี
ื
ทาไมเขาต้องลมอกฝายด้วย...
่
ื
“เช่อฉันเถอะนะ แล้วเจโรมจะดูแลเธอกับลูกของเราแทนฉัน”
่
ี
่
ื
ิ
ึ
ไจโรไมรู้วาเหตุใดตัวเขาถงได้พูดอะไรแบบน้ออกไป มันเหมอนกับเปนจตใต้
็
ึ
สานกของเขาเอง ท่ลวงรู้อะไรบางอยางท่ไมควรบอกวาเลนเซยออกไปตอนน้ ี
่
ี
่

ี
ี
่
146

babypigU The Byzantine


“นายจะไปไหน”

“ฉันไมได้จะไปไหน”
่
ื
“โกหก! นายพูดเหมอนนายจะหายไป”
วาเลนเซยส่ายหน้าไปมาพลางกอดเอวสอบเอาไว้แน่น ใบหน้าหวานสวย
ี
ี
่
็
ี
่
ึ้
แหงนขนมองใบหน้าของไจโรท่ก้มมองลงมาพอด กอนจะซุกซบแผงอกแขงแกรงของ
่
ี
อกฝายเอาไว้
ื
ื
่
มอหนาสางเส้นผมนุ่มสวยไปมากอนท่เขาจะกุมมอของเจ้าตาหวานเอาไว้
ี
ี
ึ
่
แน่น โน้มตัวลงหอมหัวอกฝายบางเบา ทวาซมซับเข้าไปในหัวใจจนเต้นระสาไมเปน
่
่
่
็
จังหวะ
“ฉันไมได้หายไปไหนสักหน่อย”
่
่
่
่
ี
่

“อยาพูดคานันอก ถ้านายไมอยูแล้วไคโรจะอยูได้อยางไร”
่
้
้
ิ
่

ี
ิ
“เขาต้องอยูได้ส ไคโรแขงแกรงกวาท่เธอคด เขารู้ดวาถงเวลานันเขาจะทา
ี
็
่
่
ึ
่
ยังไง”
ื
่
่
ี
ิ
“ให้ตายส เราอยากจะเกลยดนายให้เหมอนแตกอน”
ี
“แตเธอกรักฉันน่”
่
็
ื
“อ้อ”
่
่
่
พวกเขาทั้งสองคนยนกกกอดกันอยูอยางนันจนกระทัง....ภาพทุกอยางมลาย
่
ื
้
้
ี
หายไป หลงเหลอไว้เพยงหมอกควันจางๆท่ลอยคละคลุงอยูในอากาศ
ี
่
ื
เฮ้!!!!!!!!
147

The byzantine babypigU


ึ
ี
ี
เสยงคกครนทั่วลานกว้างแหงหนึ่งดังกระหมจนวาเลนเซยต้องยกฝามอเรยว
่
ื
่
ึ่
ื
้
ี
ี

ี
่
่
ี
ขนปดหู ในขณะน้เขากาลังนังอยูใจกลางลานประลอง ท่สังเวยนด้านหน้ามไจโรกับ
ี
ิ
ึ
้
ซานตตัสบุคคลอันตรายท่เคยตามลาวาเลนเซยกาลังยนประชันหน้ากันอยู ่

ี
่
ี
ื
์
่
ื
็
่
ึ่
ี
่
วงแขนแกรงโอบรอบไหลเลกเข้ามากอดเอาไว้ เจโรมใช้มออกข้างหนงท่ยังวาง
ี
็
อยูเกล่ยนาตาเมดใสท่ไหลรนออกมาจากหนวยตาของรางบาง
่
ี
ี
่
้
่

ิ
่

ี
ี
่
“ไจโรจะชนะใชไหม”วาเลนเซยแหงนหน้าขนมองคนตัวโตกวาท่กาลังโอบกอด
ึ้
่
เขาอยู
เจโรมยกยมขนบางเบาแล้วพยักหน้าด้วยความเช่อมั่นในฝมอและพละกาลังท่ ี
ื
ึ้
ื
ิ้

ี
ี
็
่
แขงแกรงของพ่ชายฝาแฝด
ิ
่
ึ
่
ี
ี
์
่
่
่
่
่
“รู้ไหมหมอนันนะมสงหนงท่ชอบมากกวาบัลลังกท่เคยนังอยู”
ี
ึ้
่
์
ิ้
ิ
ชายหนุมยกยมขนมุมปาก ดวงตาคมกรบสบมองกับนัยนตาหวานสวยของ
่

ื
ี
คนตัวหอมท่กาลังกังวลเก่ยวกับเรองการประลองเลอกจาฝูงคนใหม ่
ี
ื
่
ิ่
ื
“สงนั้นคออะไรหรอ”
ื
่
“การแขงขัน...”
ื
ไจโรเปนคนท่กระหายความเปนท่หนงและช่นชอบการแขงขัน หมอนั่นจะไมม ี
่
็
่
ี
ี
ึ่
็
่
่
็
ี
วันแพ้ผู้ใดเพราะการท่เปนคนชอบเอาชนะจะทาให้พ่ชายของเขานะสู้จนกวาจะ

ี
ต้านทานไว้ไมไหว
่
วาเลนเซยคลายความกังวลลงไปบ้างแล้ว เขาตั้งใจมองการประลองท่กาลัง
ี

ี
้
ิ
่
จะเรมขนในอกไมนาน ทานผู้เฒาหมาปาเปนผู้ให้สัญญาณด้วยการยกธงสัญลักษณ ์
่
่
็
่
ึ
ี
่
ี
ึ้
ึ่
ของดวงจันทรครงเส้ยวขน กอนท่ทั้งสองคนจะกลายรางเปนหมาปา
์
่
็
่
่
ี
148

babypigU The Byzantine


่
้
่
หมาปาขนสดาขลับยางสามขุมเข้าไปใกล้ผู้ตอสู้ของตนเอง หูทังสองข้างตัง ้
ี
่

ึ
ั
้
่
ึ
ี
้
ึ
้
ชันขาหน้าทังสองข้างยอลงและขาหลังยกขนสูง เสยงหายใจฟดฟดดังขน
่
้
ี
ี
่
่
ี
เชนเดยวกันกับหมาปาขนสนาตาลหมนปนเทาท่มทาทางลักษณะไมตางกัน
่
่
่
ี
ึ่
ฮม! กรอดดด
่
่
ิ่
ื
่
รางสองรางวงปะทะเข้าใส่กันด้วยการยนสองขาหลังแล้วใช้อุงเท้าใหญและ
้
ี
็
่

ี
่
เข้ยวฟันคมเปนอาวุธหลัก ฝาเท้าใหญของเจาของขนสดาขลับตะปบเข้าท่สข้างของ
ี
ี
้
่
อกฝายพลางใช้ฟันคมกัดหลังคอของเจาหมาปาสหมน
ี
่
่
้
ี
ิ
่
่
ี
็
ื
้
ื
็
่
ี
ี
่
ิ
วาเลนเซยเรมนังไมตดท่เม่อเหนการตอสู้ท่ดุเดอดของหมาปาเปนครังแรก
่
ี

ี
ี
ิ
็
ึ
่
และอาจถงชวตได้เลยด้วยซาสาหรับการประลองครั้งน้ เพราะหมาปาท่แขงแกรง
้
่
่
ี
ี
ึ
ิ
เทานั้นจงจะมชวตรอด
“เจโรม! ไจโร...”
่
ื
ี
ื
คนตัวหอมเงยหน้าขนพลางช้อนสายตามองเจโรมเพ่อท่จะส่อว่าตนเปนหวง
ึ้
็
่
ี
ื
อกฝายเหลอเกน แม้พละกาลังและรางกายของทั้งสองจะไมได้แตกตางกันมากนัก
่

่
ิ
่
ิ
่
่
ี
่
แตสงท่แตกตางกันคอวธท่ใช้ในการตอสู้ แล้วมันไมงายเลยท่หมาปาท่แขงแกรง ่
่
่
ื
ิ
ี
ี
ี
่
่
ี
็
ด้วยกันทังคูจะต้องมาสู้กัน
้
่
์
“ใจเยนๆนะ ไจโรจะปลอดภัย หมอนั่นเกงกว่าซานตตัสตั้งสองขั้น ฉันมองมัน
่
็
ออก”
่
็

ื
ื
่
่
“ไม เราทนดูไมได้แล้ว”ใบหน้าหวานซุกซบลงบนอกแกรง มอเลกกาชายเส้อ
่
่
้
ี
ี
ของคนตัวโตกวาเอาไว้พรอมทั้งรางกายของวาเลนเซยท่สั่นเทมด้วยความหวาดกลัว
ิ้
่
้
ึ
่
่
เจโรมลูบแผนหลังบางอยางต้องการปลอบโยน กระชับวงแขนให้แนนขน
พลางจดจองไปท่การแขงประลอง
้
ี
่
149

The byzantine babypigU




ปราสาทไบแซนเนยร ์
ี
้
ิ
หญงสาววัยกลางคนเอนหลังพิงตัวไปกับพนักพิงที่เกาอี้นั่ง เธอเหม่อลอย
้
้
่
ิ
คลายกับคนจตใจไม่อยูกับเนื้อกับตัว หากแต่ทุกอย่างเลวรายมากกว่าเธอที่คิด
ลูกชายคนเล็กของเธอถูกสามีน าเอาไปปล่อยทิ้งไวในปาตั้งแต่วัยเยาว เธอไม่
้
่
์
ู
้
้
้
็
้
้
้
็
สามารถรไดเลยว่าเด็กนอยจะเปนตายรายดีอย่างไร เพราะแมแต่เธอเองกไม่กลาที่
่
์
้

จะขัดขวางความคิดอันยิ่งใหญเกินกาลังของเซนเดอรไดแมแต่นอย
้
้
ี

้
้
็
ชายหนุมตัวขาวและมีดวงตาที่เรยวรคลายคนเปนพ่อกาลังค่อยๆเดินไปหาผูที่
่
ี
่
เปนดั่งมารดาของเขาที่นั่งอยูคนเดียวอย่างโดดเดี่ยว –ท่านแม่ไม่เคยมีรอยยิ้มอีกเลย
็
นับตั้งแต่วันนั้นมา
่
“ท่านแม่ ท าอะไรอยูหรอ”
ื
่
ลิลลี่หันกลับมามองลูกชายของตนเองที่ยืนอยูไม่ไกลจากต าแหน่งที่เธอนั่งอยู
่
“ลูกขออนุญาต”
้
“จะ”
็
้
ซานตตัสดึงเกาอี้ออกมาเล็กนอยก่อนที่เขาจะนั่งฝงตรงขามกับคนเปนแม่ มี
ั่
้
้
์
้
ื่
่
็
้
ี่
้
้
้
อยูเพียงไม่กเรองหรอกที่จะท าใหท่านแม่เศราสรอยไดเพียงขนาดนี้ กคงไม่พนเรอง
ื่
ของนองชายที่หายสาบสูญไปและเรองของท่านพ่อของเขาเอง
ื่
้
้
“วันน้ ลูกจะไปคุยเรองพิธทาประลองกับท่านลุงแลว”เขากล่าวออกมาพลาง
ี
ื่
ี
้
เหลือบตามองท่าทางของท่านแม่ที่เปลี่ยนไป
150