27_______ รัก รั ที่ไที่ ม่มีวั มีวั นสิ้น สิ้ สุด สุ อิงดาวมองไปยังบันไดที่นำ ไปสู่ชั้ สู่ชั้นสองของบ้าน เพราะชั้น ล่างนั้นเงียบสงบและไม่มีวี่แววว่าแฟนจ๋าของเธออาศัยอยู่บยู่ริเวณ นี้ กว่าอิงดาวจะนั่งแท็กซี่ฝ่ารถติดจากบ้านนู้นมาถึงบ้านนี้ได้ก็อิน เวลาไปกว่าสองชั่วโมง เข็มสั้นของนาฬิกาบนผนังจวนจะแตะ เลขเก้าเต็มที “แฟนจ๋าาาาาาาา อิงกลับมาแล้วค่า อิงจะไม่ดื้อไม่ซน ไม่ คิดมาก ไม่ขี้น้อยใจอีกแล้ว แฟนจ๋าอยู่หยู่นายยยยย” เมื่อเดินหาจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีร่าร่งบางของคนรัก อิงดาว จึงเดินไปชั้นสอง จึงทำ ให้พบว่าประตูห้องของกอหญ้าเปิดกว้าง คล้ายกับรอการกลับมาของอิงดาว เพราะในช่วช่งเวลาปกติหาก วันไหนมีคุยงานสำ คัญประตูบานนี้จะถูกปิดอย่าย่งแน่นหนาเป็น สัญญาณว่าห้ามรบกวนเด็ดขาด สาวร่าร่งเล็กก้าวผ่านบานประตูเข้าไปในห้อง จนกระทั่งได้ เห็นพี่คนสวยที่เธอรักสุดหัวใจเอนกายพักผ่อนบนหมอนรองหลัง รูปหมีสีขาวที่เธอซื้อให้เป็นของขวัญ เปลือกตาของกอหญ้าหลับ ใหลอย่าย่งสงบโดยมีกระดาษสองสามแผ่นวางอยู่ข้ยู่ ข้างลำ ตัว 351
อิงดาวอดไม่ได้ที่จะยิ้มเมื่อเห็นภาพนี้ เธอเดาว่าในตอน แรกกอหญ้าหย่อย่นตัวลงเพื่ออ่านข้อมูลบนกระดาษ โดยตั้งใจที่ จะพักสายตาชั่วครู่ อย่าย่งไรก็ตาม ดันมีความเหนื่อยล้าเข้ามา แทรกแซง ทำ ให้แฟนจ๋าเผลอหลับอ้าปากหวอโดยไม่ทันได้รู้ตัว “หลับลึกจังเลยค่ะ…” แฟนเด็กกางแขนสองข้างคล่อมตัวกอหญ้าเอาไว้ นึกสงสัย ว่าในห้วงนิทรานั้นมีอะไรน่าสนใจหลอกล่อชวนเพ้อฝันอยู่เยู่หรอ ทำ ไมถึงได้ดำ ดิ่งโดยที่ไม่รู้ว่ากำ ลังมีคนวางแผนก่อกวนให้ตื่นมา รับรั ฟังคำ ขอโทษ ทั้ง ๆ ที่ปกติกอหญ้าเป็นคนรู้สึกตัวง่ายจะตาย ไป อิงดาวไล่สายตามองโครงหน้าสวยอย่าย่งหลงใหล ริมฝีปาก อันอ่อนนุ่มกดลงบนหน้าผากของกอหญ้าอย่าย่งบางเบา อิงดาว หวังว่านี่จะไม่ใช่กช่ารปลุกแบบชวนผวา เมื่อกอหญ้าขยับเปลือก ตาตื่นออกจากความฝัน พลันนั้นก็เผยให้เห็นใบหน้ากลมน่ารัก น่าเอ็นดูของแฟนเด็ก “ตัวเล็ก…” แปลกดีที่คลื่นแห่งความกังวลหลั่งไหลเข้ามา ทักทายเป็นอย่าย่งแรก เลยทำ ให้เกิดช่วช่งเวลาแห่งความใกล้ชิดที่ ทำ ให้ต่างคนต่างทบทวนถึงความผิดพลาด 352
“อื้อ อิงเองค่ะ” ริมฝีปากบางแย้มยิ้ม ไม่มีร่อร่งรอยของ ความโกรธหลงเหลืออยู่ “อิงกลับมาง้อแล้วนะ” ณ ขณะนี้มีเพียง ปรารถนาที่จะรักษาความสัมพันธ์รธ์ะหว่างพวกเธอเท่านั้น “ตัวเล็กพี่ขอ …” “ชู่วชู่~” กอหญ้าพยายามดันตัวเองขึ้นนั่ง เพื่อได้แก้ต่างใน สิ่งที่ทำ ให้น้องเข้าใจผิด เธออยากเอ่ยย้ำ ว่าน้องสำ คัญเหนือสิ่งอื่น ใดบนโลก แต่กลับโดนอิงดาวนั่งคล่อมทับบนตัวไม่ยอมให้ขยับไป ไหน “ให้อิงพูดก่อนนะคะ” อิงดาวใช้สายตาจริงจังดันหัวไหล่ กอหญ้าให้กลับสู่ท่สู่ ท่าเอนหลังที่สบายตัว ในขณะเดียวกันประกาย ในดวงตาของอิงดาววาบวาวไปด้วยคำ ขอโทษนับล้าน “อิงขอโทษนะคะพี่กอหญ้า อิงด่วนตัดสินไปแล้วว่าตัวเอง ไม่สำ คัญ อิงน้อยใจมากเลย เมื่อคืนก็เลยไม่ยอมให้พี่กอหญ้ามา อยู่ใยู่กล้ ๆ ในหัวมันมีแต่คำ ถามว่าทำ ไม ทำ ไม หรือเรารักกันไม่ มากพอ พี่กอหญ้าถึงได้ไม่ไว้ใจ” 353
“น่าตีจังเลยค่ะ คิดไปถึงนู่นเลยหรอ?” กอหญ้ายื่นมือมา เกลี่ยพวงแก้มนุ่มนิ่ม เธอสัมผัสได้ถึงสิ่งที่คุกรุ่นรุ่ ในใจของอิงดาว เธอเข้าใจ…เมื่อเราถูกอารมณ์ควบคุมเหนือเหตุผล มันเป็นเรื่อง ธรรมดามากที่จะคิดลบ “อื้อ อิงน่าตีโคตร ๆ อิงดูงี่เง่าไร้สร้าระมากเลยอะ พอรู้ว่าพี่ กอหญ้าตั้งใจทำ อะไรเพื่ออิงบ้าง” ฟังจากที่น้องพูด กอหญ้าพอ จะเดาได้แล้วว่าน้องคงแวะไปหาพ่อพ่แม่ที่บ้านมาอย่าย่งแน่นอน “ไม่เห็นไร้สร้าระเลยนี่คะ พี่เองก็มีส่วส่นทำ ให้ตัวเล็กคิดแบบ นั้น บางทีเรื่อรื่งของอารมณ์เราใช้เหตุผลเข้าสู้ไม่ไหวหรอก ตัวเล็ก อย่าย่ว่าตัวเองแบบนั้นสิ” กอหญ้าเอื้อมมือไปปัดปอยผมออกจากใบหน้าของอิงดาว หากสามารถจูบปลอบใจได้ เธอก็อยากจะทาบมันลงบนแก้มนุ่ม ข้างละทีสองที ให้แฟนเด็กใจชื้นและรับรู้สักทีว่าเรื่องราวพวกนี้ ไม่สามารถทำ ให้เธอรักน้องน้อยลงแม้แต่นิดเดียว “แฟนจ๋าอย่าย่มาให้ท้ายอิงสิ อันไหนไม่ดีก็ต้องบอกไม่ดี ไม่ใช่ไช่ม่เป็นไร ถ้าแฟนจ๋าเอาแต่ตามใจ อิงเผลองอแงจนติดเป็น นิสัยจะทำ อย่าย่งไรเล่า!” 354
“ก็งอแงมาสิคะ พี่ชอบจะตาย” “หึไม่เอาอะ อิงไม่ชอบตอนตัวเองงี่เง่า” อิงดาวถอน หายใจ หัวใจอ่อนยวบเมื่อได้เห็นรอยยิ้มเริงรื่น สีหน้าของเธอ เปลี่ยนจากความกังวลมาเป็นความขอบคุณที่มีใครสักคนที่อดทน และห่วงใยอย่าย่งกอหญ้าอยู่เยู่คียงข้าง “ตัวเล็กจะงอแงวีนเหวี่ยงพี่อย่าย่งไรก็ได้ พี่ไม่โกรธเลย นะคะ แต่ให้โอกาสพี่ได้พูดความจริง ให้โอกาสพี่ได้ง้อบ้าง แล้ว อย่าย่ ปล่อยให้มันข้ามวันข้ามคืนแบบนี้ พี่ใจไม่ดี” กอหญ้าบีบจมูกรั้นรั้ โยกไปมาเป็นการสั่งสอนเล็กน้อย น้อง ควรรู้ว่รู้ว่าการปล่อยเรื่อรื่งราวหนักใจให้คาราคาซังข้ามคืนมันอาจ นำ ไปสู่บสู่าดแผลทางความรู้สึรู้ สึกที่ขยายใหญ่ขึ้ญ่ขึ้นตามกาลเวลา ยิ่ง เราปรับรัความเข้าใจกันเร็ว ร็ เท่าไร โอกาสที่มันจะลุกลามแทบเป็น ศูนย์ “งือ หนูขอโทษค่ะ หนูจะไม่ทำ อีกแล้ว” น้ำ เสียงอู้อี้เพราะ โดนบีบจมูกเอ่ยขอโทษซ้ำ ไปซ้ำ มาและดูเหมือนว่าบทลงโทษนี้ จะไม่ใช่แช่ค่บีบจมูกเพราะกอหญ้าโน้มเข้ามาช้อนสายตามองคน บนตัวพร้อร้ม ๆ กับมือที่แอบมุดใต้เสื้อเข้าไปเกลี่ยเล่นบนผิวเนียน 355
“ถ้าอย่าย่งนั้น… พี่จะทำ โทษหนูนะคะ” “ทำ โทษอะไรอ่า แฟนจ๋าก็ผิดนะ!” แฟนเด็กตัวแสบไม่ ยอมเป็นฝ่ายถูกกระทำ ง่าย ๆ เธอฟาดฝ่ามือลงบนไหล่คนซุกซน เพราะยังไม่ลืมว่าคนพี่เองก็มีส่วส่นผิดกับเรื่องนี้ด้วย “อ้าวเหรอคะ พี่ว่าจะทำ เนียนสักหน่อย” คนพี่อมยิ้มน้ำ เสียงขบขันเจือไปด้วยความพึงพอใจ “ชิ!” กอหญ้าส่งส่เสียงหัวเราะผ่านลำ คอโดยที่มือสองข้างหยุด การลูบไล้ไว้อย่าย่งนั้นแล้วเปลี่ยนการใช้งานโดยโอบเอวคอดให้ ร่าร่งเล็กบนตักขยับเข้าหาตัวเอง เพื่อที่จะได้ช้อนสายตามองได้ ถนัด “นี่…พี่ขอโทษนะตัวเล็ก ที่ไม่ยอมแชร์ทุกเรื่องทั้ง ๆ ที่เราก็ ตกลงเป็นแฟนกัน มีความสัมพันธ์ร่ธ์วร่มกัน พี่เอาแต่คิดว่าจะแบก ความรับรัผิดชอบทุกอย่าย่งไว้บนบ่าบ่ตัวเองคนเดียว เพียงเพราะไม่ อยากให้ตัวเล็กต้องคิดมาก พี่เป็นแฟนที่แย่จัย่ จังเลยเนอะ” 356
บนโลกนี้ไม่มีคนที่สมบูรณ์แบบร้อร้ยเปอร์เซ็นต์หรอก เรา ต่างมีข้อบกพร่อร่งกันทั้งนั้น แต่ในเรื่อรื่งของความสัมพันธ์สิ่ธ์ สิ่งที่ต้อง มีเป็นอันดับแรกเลยคือ “เปิดใจ เพื่อทำ ความเข้าใจ” ยิ่งเจริญริ เติบโตมาในวิถีที่แตกต่างกันมาก ไหนจะความต่างเรื่องอายุ หัวใจ ยิ่งต้องเปิดกว้างพร้อร้มเรียรีนรู้ตัรู้ ตัวตนแท้จริงที่ซ่อซ่นอยู่ใยู่นนั้น “ก็…อายุเราต่างกันนี่นา อิงว่าไม่เป็นไรหรอกถ้าพี่กอหญ้า จะเคยชินกับการเป็นฝ่ายดูแลรับรัผิดชอบฝ่ายเดียวแบบนี้ ถ้าเป็น อิงที่โตกว่า อิงก็อาจจะทำ แบบพี่กอหญ้าก็ได้นะคะเพราะอิงไม่ อยากเห็นคนที่อิงรักรัคิดมาก” “อ้าว ไหนว่าไม่ให้ท้ายกันไงคะ” อิงดาวโน้มเข้าไปซบไหล่คนพี่ พลางพรรณนาสิ่งที่อยู่ใยู่น หัวออกมาอย่าย่งเป็นเรื่อรื่งเป็นราว “โถ่ ก็ในเมื่อสุดท้ายแล้วพี่กอ หญ้าทุ่มสุดตัวถึงขนาดบึ่งรถไปขอเรื่องสำ คัญกับพ่อพ่แม่ที่บ้าน จนยอมไฟเขียวให้อิงไปลงเรียรีนคอร์สสั้นที่อเมริกา ได้อยู่กัยู่ กับพี่กอ หญ้านานอีกนิด อิงคงไม่กล้าโยนความผิดให้พี่กอหญ้ารับหรอก ค่ะ” “งั้นเราผิดกันทั้งคู่เลยดีไหม คนหนึ่งปากหนัก อีกคน ฟุ้งซ่าซ่น แบบนี้ต้องโดนทำ โทษทั้งคู่ เอาให้หลาบจำ ไปเลย!” 357
“กู้ด!” อิงดาวดีดตัวขึ้นเหมือนมีความคิดแสนบรรเจิดปิ๊งอ อกมาจากหัว “อิงลงโทษเลยได้ปะ อิงคิดได้ละว่าจะลงโทษอะไร ดี” “หือ… ทำ ไมคิดเร็ว ร็ จังคะ?” “แฟนจ๋าทำ ให้อิงโกรธก่อน อิงต้องรีบใช้สิทธิ์ รอแป๊บ นะคะ” อิงดาวสาวเท้าตึงตังไปที่ห้องตัวเองเพื่อคว้าเอาผ้าคลุม ไหล่ผืนบางในตู้เสื้อผ้ามาใช้ตรึงรึแขนทั้งสองข้างของคนมีความ ผิด กิจกรรมที่เรียรีกว่าบทลงโทษจึงเริ่มขึ้น “อะไรกันคะเนี่ย?” คนอายุมากกว่ามองหน้าแฟนเด็กที่มุ่งมั่นในการมัดแขน เธอกับหัวเตียง ลำ ตัวขยับเขยื้อนแสร้งร้ดิ้นหนีพอเป็นพิธี แน่นอน ว่าเธอเองมีแรงเยอะกว่าอิงดาวหลายเท่า แต่บางครั้งเช่นช่เวลาที่ เรามีความผิดติดตัวแบบนี้ เราต้องยอมจำ นนเป็นผู้ถูกลงโทษให้ น้องได้ใช้อำ นาจควบคุมจนหนำ ใจ “ห้ามดิ้น ห้ามสะบัด อิงไม่อยากให้ผิวของพี่ถลอก” อิง ดาวยกมุมปากกระหยิ่มใจอย่าย่งผู้มีอำ นาจ ร่าร่งเล็กถอยตัวเองไป อยู่ยัยู่ ยังปลายเท้าเพื่อรูดกางเกงขาสั้นไร้ความจำ เป็นโยนทิ้งไป 358
นัยน์ตาสีเฮเซลนัทช้อนมองโครงหน้าสวยแสนดุดันของ แฟนเด็กทันทีที่น้องคลานขึ้นมาเผชิญหน้า พวงแก้มแดงระเรื่อ ไม่แน่ใจว่าเกิดจากการเขินอายหรือรืเพราะออกแรงมากเกินควร กันแน่ มือเรียรีวรีบรีร้อนสอดเข้ามาใต้เสื้อบีบทักทายเนินนุ่ม ร่าร่งกายที่ไม่ทันได้ตั้งตัวเกิดอาการสะดุ้งหนี “ตัวเล็ก… ไม่ลงโทษแบบนี้สิ แค่ตีเพี๊ยะ ๆ ก็พอมั้งคะ” “ไม่เอาอ่า อิงคิดถึงแฟนจ๋าม๊ากมาก ไม่ได้นอนด้วยตั้งคืน นึง นะนะน้าา” อิงดาวโน้มตัวลงมาจูบแก้มย้ำ ๆ เป็นการขอร้อง น่าน่รักรักอหญ้าคิดว่าน้องน่ารักมากแบบเติมกอไก่อีกสิบตัว ทำ ตัว ป่าเถื่อนจะลงโทษคนอื่นเขาแต่ดันไม่ยอมโยนมารยาทขอความ ยินยอมทิ้งไป อิงดาวเป็นเด็กที่มีเรื่องให้แปลกใจเสมอ ไม่ได้ เอาแต่ใจไปเสียทีเดียว “พี่ไม่ชอบความรุนแรง ตัวเล็กรู้ใรู้ช่ไช่หมคะ?” อิงดาวไม่ตอบประโยคคำ ถามที่มีความหมายเชิงอนุญาต กลาย ๆ แต่ลงมือทำ ให้เห็นว่าเธอจำ ได้ กอหญ้าชอบให้ใช้ปลาย ลิ้นอุ่นลากวนบางเบาบนหัวนมชูชัน ขมเม้มดูดดึงได้เล็กน้อยแต่ ห้ามรุนแรงจนเกิดรอยแดง และตวัดซ้ำ ไปซ้ำ มาเบา ๆ … แบบนี้ 359
อกไหวสั่นกระเพื่อมคล้ายถูกฝูงผีเสื้อโจมตีแถวท้องน้อย เส้นผมนับร้อร้ยปลิวสไวหยอกเย้าผิวกาย ริมฝีปากของอิงดาว คล้ายแก้วกาแฟอุ่นที่ใช้จิบในยามเช้า น้องใส่ใส่จแม้กระทั่งจังหวะ เน้นดูดดึงฐานเต้านม มันพอดี มันละมุน จนต้องเอ่ยเป็นคำ ชม ออกมา “อืม เด็กดี…” คนพี่เริ่มริ่รู้สึรู้ สึกทรมานเล็กน้อยเมื่อไม่สามารถใช้แขนโอบ กอดเพื่อระบายอารมณ์ หากได้ขยุ้มผมหรือบีบบท้ายทอยคงจะ ช่วช่ยลดความเสียวซ่าซ่นไปได้บ้าง กอหญ้าเริ่มหายใจติดขัดเมื่อ รู้สึรู้ สึกได้ว่าอิงดาวกำ ลังใช้ปลายลิ้นโฉบไปมาดื่มกินอย่าย่งคลั่งไคล้ โอเค นี่แหละสมกับการเป็นบทลงโทษตามที่น้องปรารถนา “อิงเก่งไหมคะ?” เสียงใสเอื้อนเอ่ยถามเชิงใคร่รู้ร่รู้กอหญ้าเริ่มสับสนมึนงง นี่ แฟนเด็กต้องการทำ ให้เธอทรมานหรืออยากทำ ให้หลงหัวปักหัว ปำ กันแน่ “อืมม … เก่งที่สุดเลยค่ะ” 360
รอยยิ้มกว้างเผยออกเมื่อได้ยินคำ ตอบอันน่าพอใจ อิงดาว ข้ามขั้นตอนไม่ยอมแลกจูบดูดดื่ม แต่ส่งส่มือสองข้างสอดลงไปบีบ เคล้นสะโพกกลม ไม่มีริมริ ฝีปากบางโฉบมาให้ขบเม้มเติมพลังสัก นิด เอาแต่สนใจสัดส่วส่นบนร่าร่งกายโดยแนบจูบลงต่ำ เรื่อย ๆ ซึ่ง ปฏิเสธไม่ได้เลย มันเร้าอารมณ์เสียวไปถึงปลายเท้าจนต้องจิกไว้ กับผ้าปูเตียง “ตัวเล็กคะ…อ๊ะ ~” กอหญ้าเปล่งเสียงครวญครางเมื่ออิงดาวหมุนลิ้นรอบต้น ขา ลากไล้เฉียดตรงนั้นไปมาราวกับจงใจกลั่นแกล้ง กอหญ้า ต้องการให้แขนเป็นอิสระจากหัวเตียงมากที่สุด อย่าย่งน้อยเธอจะ ได้ระบายความเสียวซ่าซ่นด้วยการบีบหน้าอกตัวเองหรือดึงทึ้งผม น้องได้บ้าง แฟนเด็กดันลิ้นเรียรีวจนสุดโคนพร้อร้มกับร่าร่งบางของกอ หญ้าแอ่นรับรัคนอายุมากกว่าขยับสะโพกขึ้นลงให้จังหวะของ เธอสัมพันธ์กัธ์ กับจังหวะชักลิ้นเข้าออกของน้อง จนกลายเป็นการ บรรเลงบทเพลงเดียวกัน 361
อิงดาวอยากลงโทษพี่คนสวยให้นอนบิดตัวดีดดิ้นจวนจะ ขาดใจ แต่กลับเป็นตัวเธอเองเสียอีกที่ทนไม่ไหว แค่ผิวเปลือย สัมผัสกันบางเบาก็ทำ ให้ตกอยู่ใยู่นห้วงอารมณ์วูบไหวจน จินตนาการล่วงหน้าไปถึงตอนเสร็จ ร็ กิจจนตัวสั่น อิงดาวกำ ลังคลึง ส่วส่นนั้นช่วช่ยตัวเองไปด้วย ไม่ไหว… กลิ่นหอมจากเนินดอกไม้มันหยอกเย้าอารมณ์ เสียงลมหายใจกระเส่าส่จากคนที่เธอรักยิ่งกระตุ้นความวูบวาบ… อื้อ พี่กอหญ้าญ้ “แก้มัดพี่เดี๋ยวนี้ตัวเล็ก!” เมื่อร่าร่งกายของกอหญ้าเป็นอิสระดั่งปรารถนา เธอไม่รอ ช้าดันตัวน้องราบไปกับเตียงนอน จัดแจงถอดเสื้อผ้าชิ้นที่เหลือ โยนทิ้งไป จิตวิญญาณสองดวงแสวงหาการเชื่อมต่อ จูบนับพัน แนบชิดบนผิวกาย ทั้งสองผลัดกันปรนเปรอความสุขอย่าย่งไร้ขีด จำ กัด เรียรีวแขน มืออุ่น ลูบไล้ บีบคลึงไปทั่วทุกส่วส่น เสียงคราง ตอบสนองต่อความพึงพอใจดังกึกก้อง “แฟนจ๋า อิงเสียสีว…” 362
หน้าอกนุ่มขนาดพอดีมือถูกคนอายุมากกว่าเค้นคลึง คาง มนเชิดสูงยามสะโพกกลมควบถี่บนร่าร่งเล็ก จุดอ่อนไหวเสียดสีกัน ไปมาจนธารน้ำ สีใสไหลหยดลงผ้าปูที่นอน ไม่แน่ใจแล้วว่านี่คือ บทลงโทษจริงริหรือไม่ เพราะเธอทั้งสองกำ ลังมีความสุขจนตัวแทบระเบิด เสียง ครางกระเส่าส่ดังสลับประสานกัน ดวงตาฉ่ำ เยิ้มเต็มไปด้วย ประกายแห่งความรักใคร่ อื้ม อ๊ะ อ๊ะ~ กอหญ้าใช้มือสองข้าง ประคองเอวน้องให้อยู่กัยู่ กับที่แล้วใช้เรี่ยรี่วแรงเฮือกสุดท้ายขยับ สะโพกกระชั้นถี่เพื่อพาน้องไปแตะฝั่งฝันให้เร็วที่สุด อิงดาวจิกเตียงแอ่นกายรับความเร่าร่ร้อนจวนจะทนไม่ไหว เนื้อตัวเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของความรักที่เล้าโลมไม่มีหยุด อ๊าส์…ส์ โชคดีที่สำ เร็จ ร็ ก่อนที่เธอจะขาดใจตาย หลังจากช่วช่งเวลาสุขสมคน อายุมากกว่าก็ได้ทิ้งร่าร่งบางลงมานอนหอบข้าง ๆ กัน ร่าร่งบางเปลือยเปล่านอนตะแคงมองหน้าใช้สายตาสื่อ ความรู้สึรู้ สึกอันลึกซึ้ง กอหญ้าเกี่ยวเส้นผมที่บังอาจมาบดบังความ น่ารักรัของน้องออกไปเหน็บไว้ที่หู “รักรัมากนะรู้ไรู้หม?” 363
กอหญ้าใช้นิ้วเกลี่ยริมฝีปากแดงที่เกิดจากการกัดระบาย อารมณ์ของน้อง ก่อนโน้มตัวลงไปจูบปลอบอย่าย่งอ่อนโยน เป็นการจูบที่เต็มไปด้วยความรักรัการให้อภัยและคำ สัญญาถึง อนาคตที่สดใส ในช่วช่งเวลาที่แบ่งบ่ ปันกันนั้น ความเสน่หาอัน อบอุ่นได้ห่อหุ้มเธอทั้งคู่เอาไว้ “บอกอิงทุกวันเลยนะคะ” ยัยตัวเล็กขยับตัวซุกไซ้อย่าย่ง ออดอ้อน กอหญ้าโอบรับรัร่าร่งเล็กเข้ามากอดด้วยความเต็มใจ “ค่ะ พี่จะบอกตัวเล็กทุกวันเลย” กอหญ้านอนมองเพดานห้องพลางลูบเรือนผมอิงดาวเล่น จนยัยตัวเล็กผล็ะอยหลับไป สัมผัสได้จากลมหายใจสม่ำ เสมอเป่า รดผ่านคอ เลยมีโอกาสใช้เวลาเงียบงันปล่อยใจให้ความคิดล่อง ลอยอย่าย่งอิสระ แปลกดีแค่เพียงเวลาไม่นาน อิงดาวกลับสามารถแทรกซึม เข้ามาอยู่ใยู่นชีวิตและขโมยหัวใจไปครอบครองได้อย่าย่งแนบเนียน เธอไม่เคยคาดคิดว่าความรักรัจะพุ่งพุ่เข้าหาในลักษณะนี้ ช่อช่งว่าง ระหว่างวัยที่ครั้งรั้หนึ่งเคยดูมีนัยสำ คัญได้กลายเป็นสิ่งไร้ความ หมาย มันไม่เกี่ยวกับตัวเลขอายุหรือรืสถานะที่เคยมีก่อนหน้านี้อีก ต่อไป 364
ดวงตาของอิงดาวเต็มไปด้วยความสดใสที่แสดงให้เห็นถึง ความเป็นไปได้หลายอย่าย่ง ผลักดันให้คนขี้กลัวได้กล้ารักน้อง ตอบ ในขณะที่เธออ่อนแออิงดาวกลับเข้มแข็งและสามารถชักนำ จิตใจให้กลับมาเป็นสุข อิงดาวเป็นแรงบันดาลใจให้กอหญ้าอยาก ฝันถึงสิ่งดีงามในอนาคตที่เธอทั้งสองได้เจริญเติบโตเคียงข้างกัน ไม่ใช่อช่ยู่ไยู่ ปวัน ๆ แบบที่ผ่านมา “แฮมเบอร์เกอร์ตร์อนตีหนึ่ง เรานี่มันสุดยอดจริง ๆ” แฟน เด็กอ้าปากกัดเจ้าขนมปังคำ โต ตามด้วยนักเก็ตไก่จิ้มซอสมะเขือ เทศฉ่ำ ๆ เคี้ยวทุกอย่าย่งที่สั่งมาจนแก้มอูมไปหมด “แล้วใครคะที่ซนตั้งแต่หัวค่ำ ” “แล้วใครคะที่อ้อนขอต่ออีกนิด” “แล้วใครคะที่ยอมตามใจ ชิ” ทั้งสองเถียงกันไปมาราวกับต้องการหาคนรับผิดชอบที่ ทำ ให้เกิดสงครามเร่าร่ร้อร้นบนเตียงอีกหลายต่อหลายรอบ จนหมด แรงผอมแห้งหิวโซกลางดึกเช่นช่นี้ 365
“กินไปเลยค่ะ หิวนักนี่” กอหญ้าหยิบนักเก็ตอีกชิ้นป้อน เต็มปากน้อง “นี่แฟนจ๋า อิงสาบานต่อหน้าเฟรนซ์ฟรายส์กองนี้เลยนะ ถ้าทะเลาะกันอิงจะไม่เดินหนี จะยอมให้พี่กอหญ้าง้อจนกว่าจะ เข้าใจ” อยู่ดียู่ ดีๆ อิงดาวก็เปลี่ยนโหมดมูมมามมาเป็นโหมดจริงจังได้ อย่าย่งไรไม่รู้ แล้วมาสาบานต่อหน้าเฟรนซ์ฟรายส์เนี่ยนะ เพ้อจริง เลยเด็กคนนี้ แต่เมื่อได้มองเข้าไปในดวงตาของเด็กมูมมามที่มีซอสสี แดงเลอะแก้ม คล้ายกับว่าเธอได้เห็นการเปลี่ยนแปลงในห้วง อารมณ์นั้น แต่ละการเคลื่อนไหวในอารมณ์สะท้อนถึงสีสันและ ลวดลายอันเจิดจ้า เห็นความมั่นคงในความรักและน่าหลงใหล ไม่รู้จรู้บ “พี่เองก็สัญญาว่าจะเปิดโอกาสให้ตัวเองถูกดูแลบ้าง จะ ยอมเป็นคนตัวเล็ก ๆ ให้อิงดาวได้โอ๋ จะยอมแบ่งบ่ความหนักใจ หลังจากนี้นะคะ” 366
อิงดาวฉีกยิ้มแป้นแล้นเมื่อได้ฟังคำ พูดที่กอหญ้ายืนยัน มอบความไว้วางใจให้กับเธอ ขอบคุณในโชคชะตาที่เปิดโอกาสให้ ได้โคจรกลับมาหากอหญ้าอีกครั้ง ขอบคุณในความรั้นของตัวเอง ที่ปักใจแล้วว่าต้องได้รักพี่เขาให้ได้ อนาคตเป็นอย่าย่งไรไม่อาจรู้ได้ แต่ในวันนี้เวลานี้เธอจะทำ ให้พี่คนสวยจั๊กจี้หัวใจมีความสุขในทุก วัน “เฮ้อออออิ่มจัง นอนเลยได้ไหมคะ” เบอเกอร์และของ ทานเล่นชุดใหญ่ถูญ่ถูกซัดจนหมดเกลี้ยง กอหญ้ามองแฟนเด็ก ที่นอนลูบพุงนูน ๆ ของตัวเองอย่าย่งเฉื่อยลง เปลือกตาปรือจวน จะหลับเต็มที “ไม่เอา ไปล้างมือล้างปากแปรงฟันก่อนเลยตัวเล็ก” “งืออออ ขี้เกียจแล้วอ่า อุ้มหนูหน่อยจิ” อิงดาวทิ้งตัวบน ตักแฟนจ๋าอย่าย่งหมดแรง โดยหวังว่าพี่คนสวยจะใจดีอุ้มร่าร่งอัน แสนขี้เกียจของเธอขึ้นบนบ้านให้ “ไม่เอาค่ะ พี่ไม่อยากหลังยอก” กอหญ้าดันตัวน้องออก เล็กน้อย 367
“โห ๆๆ แฟนจ๋าว่าอิงตัวหนักหรอ!” ยัยตัวเล็กตื่นเต็มตา เมื่อถูกแซวเรื่อรื่งน้ำ หนัก ทั้ง ๆ ที่พึ่งอุ้มกันทำ เรื่องอย่าย่งว่าไปไม่กี่ ชั่วโมงที่ผ่านมา กับอีแค่แฮมเบอร์เกอร์ชิ้นนิดเดียวทำ มาเป็นว่า อย่าย่งกับอาหารพวกนี้ที่กินเข้าไปจะเพิ่มน้ำ หนักสิบโลได้เพียง พริบริตาอย่าย่งนั้นแหละ “โอ๊ย ๆ ตัวเล็กอย่าย่ตีพี่” เสียงหัวเราะ เสียงโวยวาย ของคนที่วิ่งไล่จับกันดังไปทั่ว บ้าน กลายเป็นเสียงแห่งความสุขใจในเวลาเกือบตีสองที่ไม่แน่ใจ แล้วว่าจะสิ้นสุดในตอนไหน ความรักรัระหว่างกอหญ้าและอิงดาวเรียบง่ายธรรมดาเช่นช่ นี้ ไม่ซับซ้อน ไม่มีเงื่อนไข แต่ดีต่อใจเป็นที่สุด ในช่วช่งเวลาทุกวัน ขอแค่ได้ตื่นขึ้นมาเห็นหน้า ทานอาหารมื้ออร่อร่ย เที่ยวเล่นเตร็ด เตร่ มีบทสนทนาหวานซึ้งบ้าง พวกเธอเป็นคู่ที่เคยพลาดทำ ตัวไม่ น่ารักรัจนทะเลาะกัน แต่ก็ยังมีความสามารถพิเศษในการใช้คำ พูด ที่อ่อนโยนเปี่ยมด้วยความรักรัเพื่อแก้ไขความสับสนวุ่นวายภายใน หัวใจของกันและกัน 368
ความรักรัของพวกเธอสร้าร้งขึ้นบนรากฐานของความไว้ วางใจ ทำ ให้เกิดการสื่อสารและความเข้าใจอย่าย่งลึกซึ้งเกี่ยวกับ นิสัยใจคอ ยิ่งมีความแตกต่างยิ่งต้องเปิดกว้าง ทั้งสองกล้าโอบ กอดทั้งข้อบกพร่อร่งและสิ่งดีงามด้วยใจรักจริง สิ่งเรียบง่ายเหล่านี้ ผลักดันให้กลายเป็นแรงบันดาลใจทำ ให้กอหญ้าและอิงดาวได้ เป็นตัวเองในเวอร์ชั ร์นที่ดีที่สุด เพื่อกันและกัน จบ… แต่รักรันี้จะไม่มีวันสิ้นสิ้สุด 369
Mountain View, California เมาน์เ น์ ทนวิว รัฐ รั แคลิฟอร์เ ร์ นีย นี ใจกลางเมืองเมาน์เทนวิว ร้าร้นแฮมเบอร์เกอร์ขนาดกระทัด รัดรัที่มีสีสันดูแปลกตากลายเป็นฉากหลังเรื่องราวความรักของอิง ดาวและกอหญ้าในบทสุดพิเศษ พระอาทิตย์อาบท้องถนนด้วย แสงอบอุ่นสีทอง ขณะที่คู่รักรัทั้งสองนั่งอยู่ที่ยู่ที่โต๊ะกลางแจ้งเล็ก ๆ ใบหน้าของพวกเขาประดับด้วยรอยยิ้มอันสดใสที่ดูเหมือนจะ สว่างสไวกว่าพระอาทิตย์เสียอีก “เราจะกินเบอร์เร์กอร์แร์ทนข้าวทุกวันไม่ได้นะตัวเล็ก” กอ หญ้าหยิบกระดาษทำ ความสะอาดมุมปากให้น้อง ขณะเดียวกัน อิงดาวก็กัดเจ้าขนมปังชิ้นหนากินไม่หยุด “ก็มันอร่อร่ยนี่คะ อิงชอบแป้งของที่นี่มันหอมเข้ากันกับชีส และเนื้อพอดีเลย” ดับเบิ้ลชีสเบอร์เกอร์ เมนูประจำ ช่วช่งพักกลาง วันที่น้องชอบขอให้พามากินเป็นประจำ ถูกสั่งซ้ำ แล้วซ้ำ เล่าจน เจ้าของร้าร้นจำ ได้ “เอ๋ หรือรืเพราะอิงอ้วนขึ้นใช่ไช่หมพี่กอหญ้าเลย ห้ามอะ! ” 370
กอหญ้างงอีกแล้ว ทำ ไมถึงวกมาเรื่องน้ำ หนักทุกทีเลย เจตนาของกอหญ้าที่บอกให้งดหมายถึงมันมีสารอาหารที่ไม่มาก พอต่างหาก ถึงแม้ว่าร่าร่งเล็กของอิงดาวจะมีน้ำ มีนวลขึ้นเล็ก น้อยหลังจากมาอยู่ที่ยู่ที่นี่เพียงเดือนเดียว แต่นั่นกลับทำ ให้น้องดูน่า รักรัเพิ่มขึ้นเป็นไหน ๆ หอมแก้มได้เต็มอิ่มด้วยนะ “ไปกันใหญ่แญ่ล้วตัวเล็กนี่ พี่หมายถึงมันไม่เฮลตี้ค่ะ” ปากก็ พูดไปแต่มือยังหยิบออเนี่ยนริงริป้อนไม่หยุด “แต่ตอนเย็นเราก็กินสลัดนะคะ” “สลัดที่เป็นเครื่อรื่งเคียงของพิซซ่าซ่น่ะเหรอ?” “ช่าช่ยยย แบบนั้นอิงว่าเฮลตี้อยู่นยู่ ะ” กอหญ้าอยากจะดึงแก้มนุ่มยืดให้หายมันเขี้ยว อะไรที่อิง ดาวตีความมักมั่วไปหมด แต่คนขี้ตามใจอย่าย่งเธอก็อดไม่ได้ที่จะ เออออไปด้วย นั่นจึงเป็นเหตุให้เลยตามเลยอยู่หยู่ลายครั้ง 371
ทั้งสองคนผลัดกันป้อนของไม่มีประโยชน์ที่แสนอร่อร่ยให้ กันและกัน ระหว่างนั้นก็หาเรื่อรื่งคุยไปเรื่อยเปื่อย บรรยากาศรอบ ตัวเต็มไปด้วยคึกคัก ผู้คนจากทุกสาขาอาชีพต่างเดินกัน พลุกพล่าน เสียงจอแจหลายสำ เนียงหลายภาษาที่กลมกลืนกัน ซึ่งเป็นเครื่อรื่งพิสูจน์ถึงความหลากหลายของเมืองที่มีชีวิตชีวา แห่งนี้อย่าย่งแท้จริงริ อิงดาวจ้องมองไปในสถานที่ใหม่และน่าหลงใหลแห่งนี้ ถนนเรียรีงรายไปด้วยร้าร้นบูติกที่มีเสน่ห์ กลิ่นหอมของกาแฟสด ลอยไปในอากาศ ชวนให้พวกเขาอยากเดินไปสำ รวจร้านกาแฟ สักแห่งในบริเริวณใกล้เคียง “ไปค่ะ เสร็จ ร็ แล้วก็รีบไปเข้าเรียรีนกันนะ” “ก็ด้ายก็ด้ายยย” อิงดาวตอบด้วยท่าทางขี้เล่น ริมฝีปาก ของเธอโค้งเป็นรอยยิ้มซุกซน “ว่าแต่วันนี้เราแบบโดดไปเที่ยว เล่นกันสักวันไม่ได้เหรอคะ?” อิงดาวหยิบลิปสติกออกมาเติมสี ปากเพิ่มความมั่นใจก่อนเข้าคลาสเรียน 372
กอหญ้าหัวเราะเบา ๆ พร้อมส่าส่ยหัว “ฟังดูน่าดึงดูดนะตัว เล็ก แต่อย่าย่ลืมสิพ่อพ่แม่ส่งส่ตัวเล็กมาเรียนนะและอีกอย่าย่งการขาด งานไปหนึ่งวันก็ทำ ให้พี่เดือดร้อร้นเหมือนกัน” กอหญ้าบีบจมูกเด็กออกลายที่ริอ่านจะโดดเรียน ทั้ง ๆ ที่ หนึ่งวันมีคลาสเรียรีนเพียงสามชั่วโมง ซึ่งต่างกับกอหญ้าที่ต้องรับ ผิดชอบงานทั้งวัน อิงดาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ “งั้น…หลังเลิกเรียนอิงไป เที่ยวกับเพื่อนได้ไหมคะ?” “เพื่อนคนไหนคะ?” “ไซม่อนกับโอลาค่ะ พี่กอหญ้าจำ ได้ไหม ผู้ชายที่ตัวสูง ๆ ตาสีฟ้ากับผู้หญิงผมยาวสไตล์ร็อ ร็ คน่ะ” “อ๋อ จำ ได้ละ งั้นถ้าพี่เลิกงานจะรีบไปรับนะคะ” “โอเคคับ” ทั้งคู่เดินมาถึงโรงเรียรีนสอนภาษาที่ตั้งอยู่ไยู่ม่ใกล้ไม่ไกลจาก ทาวน์ กอหญ้ากระชับแจ็คเก็ตเพื่อให้มั่นใจว่ามันจะทำ หน้าที่ให้ ความอบอุ่นแก่น้องแทนเธอได้ 373
“จูบกันหน่อยไหมคะ จะไม่ได้เห็นหน้าตั้งหลายชั่วโมง อิง คิดถึงตายเลย” อิงดาวส่งส่สายตาเว้าวอนแสนอ้อน ก่อนจะเขย่งย่ เท้าเพื่อสัมผัสริมริ ฝีปากของกอหญ้าด้วยการจูบที่นุ่มนวล ปาก ของพวกเขาเม้มเข้าหากันเป็นการสัญญาว่าจะสื่อความคิดถึงกัน ตลอดทั้งวัน กอหญ้าตอบสนองด้วยความเร่าร่ร้อร้นพอ ๆ กัน โดยลิ้มรส ริมริ ฝีปากของอิงดาวในช่วช่งเวลาอันแสนอ่อนโยนนี้ มือของเธอ ประคองใบหน้าของอิงดาวอย่าย่งอ่อนโยน ใช้นิ้วปัดแก้มของเธอ บางเบา “เอาล่ะ ขอให้โชคดีสำ หรับการเรียนวันนี้ ห้ามแอบหลับ ล่ะ ไม่งั้นพี่จะฟ้องพ่อพ่กับแม่นะคะ” “โอเคค่าแฟนจ๋า หนูจะเป็นเด็กดีของพี่นะคะ” “ดีมากค่ะที่รักรั ” กอหญ้าพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน นิ้วของ เธอแตะแก้มอิงดาวที่กำ ลังขึ้นสีบางเบาเพราะได้ยินคำ ว่าที่รักจน ใจอ่อนยวบ 374
ขณะที่กำ ลังจะแยกย้ายกันไปในทิศทางต่าง ๆ เพื่อทำ หน้าที่ประจำ วัน ไซม่อนและโอลาเดินเข้ามาทักทายด้วยรอยยิ้ม เริงริร่าร่ “เฮ้ อิงดาว! พร้อร้มสำ หรับการเรียนภาษาที่น่าตื่นเต้นอีก วันหรือรืยัง?” ไซม่อนทักทายด้วยความกระตือรือร้น ไม่เพียง เท่านั้น หนุ่มหล่อตาสีฟ้าคนนี้ยังเข้ามาโอบไหล่อิงดาวอย่าย่งถึง เนื้อถึงตัวอีก อิงดาวฉีกยิ้มชื่นชมพลังอันร่าร่เริงริของไซม่อนและตอบกลับ ไปอย่าย่งขี้เล่น “พร้อร้มป่วนทีชเชอร์แล้วจ้า” โดยไม่ได้คิดอะไรกับ การกระทำ อันสนิทสนมเกินหน้าเกินตาของเพื่อนชายคนนี้ อย่าย่งไรก็ตามกอหญ้าซึ่งยังคงยืนอยู่ อดไม่ได้ที่จะสังเกต เห็นประกายในดวงตาของไซม่อนเมื่อเขามองไปที่อิงดาว ความ รู้สึรู้ สึกไม่สบายใจแปลก ๆ เริ่มริ่คืบคลานเข้ามาหาเธอ แม้ว่าเธอจะ ระบุแหล่งที่มาของมันไม่ได้ก็ตาม “มานี่ผมช่วช่ยถือ หนังสือหนัก ๆ พวกนี้ให้ผู้ชายกล้ามใหญ่ อย่าย่งผมจัดการเอง” ไซม่อนเสนอตัวอย่าย่งกระตือรือร้นที่จะช่วช่ย อิงดาวถือหนังสือเรียรีน ท่าทางใจดีของเขาปกปิดอารมณ์ความ รู้สึรู้ สึกที่เขาเก็บไว้ แต่ไม่อาจเล็ดลอดสายตาของคนรัก 375
“งั้นนายเอาของโอลาไปถือด้วยแล้วกัน” อิงดาวอำ นวย ความสะดวกให้เพื่อนสาวคนสนิทอีกหนึ่งคนด้วยการแย่งย่หนังสือ ในมือไปให้พ่อพ่หนุ่มใจดีช่วช่ยอีกแรง “ขอบใจนะไซม่อน” “ไปกันโอลา”สองสาวควงแขนกันเดินเข้าอาคารไป ปล่อย ให้ไซม่อนถือของพะรุงพะรังเดินตามมา ซึ่งอิงดาวไม่ลืมที่จะหัน มาโบกมือลาแฟนจ๋าด้วยรอยยิ้มอีกรอบก่อนแยกกันจริง ๆ ในขณะที่สาว ๆ หายเข้าไปในอาคาร ไซม่อนก็เดินเข้ามา หากอหญ้าด้วยท่าทางแปลก ๆ “เฮ้! คุณเป็นพี่สาวอิงดาวใช่ไช่หม ? ผมชอบอิงดาว ผมอยากรู้ว่รู้ว่าจะทำ ยังไงให้เธอไปออกเดทกับผม ” “เหอะ” ทันทีที่ได้ยินจุดประสงค์ กอหญ้าเกิดอาการ หงุดหงิดโดยฉับพลัน เธอมองไซม่อนด้วยแววตาที่แสดงความ รำ คาญใจ ไม่เข้าใจเลยชายหนุ่มคนนี้มั่นหน้ามาชวนแฟนสาว ของเธอไปเดทได้อย่าย่งไร? “อิงดาวมีแฟนแล้ว นายไม่ควรลุ่มลาม” กอหญ้าบอกปัด หันหลังเดินหนีเพราะไม่อยากมีปัญหากับเด็กและเธอกำ ลังจะเข้า งานสาย 376
“คุณหลอกผมปะเนี่ย แต่ก็นะ น้องสาวคุณสวยขนาดนี้ คุณจะหวงก็คงไม่แปลก” อย่าย่งไรก็ตาม ดูเหมือนไซม่อนยังไม่พร้อมที่จะถอยตอนนี้ เขาหมุนตัวเดินมาดักไม่ให้กอหญ้าเดินต่อจนกว่าเขาจะได้คำ ตอบที่พึงพอใจ ซึ่งนั่นยิ่งทำ ให้คนอายุมากกว่าเริ่มฉุนกึก เพียงแค่ รู้ว่รู้ว่าหมอนี่คิดจะจีบแฟนเด็กของเธอ ในใจมันร้อนรนจนอยู่เยู่ฉยไม่ ได้ “นายไม่ควรคิดเองเออเอง” น้ำ เสียงของเธอเปลี่ยนเป็น โทนเข้ม เข้มเสียยิ่งกว่าวิสกี้เพียว ๆ ที่ให้ความร้อนผ่าวยามกลืน ลงคอ “ผมเปล่า ดูคุณหวงน้องสาวคุณมาก แต่กับผมคุณไว้ใจได้ นะ ผมจะดูแลอิงดาวอย่าย่งดี เชื่อผมเถอะ” กอหญ้าขอสาบานต่อมวลอากาศเย็นในแคลิฟอร์เนียตรง นี้เลย เธอไม่เคยพบเจอคนที่น่ารำ คาญได้ขนาดนี้มาก่อน เขาน่า รำ คาญจนอยากดีดไปให้พ้นบัดเดี๋ยวนี้ 377
“ฉันขอย้ำ อีกครั้งรั้อิงดาวมีคนที่เหมาะสมดูแลอยู่แยู่ล้ว และ เด็กอย่าย่งนายไม่เข้าใกล้คำ ว่าเหมาะสมเลยสักนิด” “ว้าว ดูถูกผมได้แรงจังเลยนะครับรั ” “ฉันไม่ได้อยากจะดูถูก แต่นายควรเชื่อสิ่งที่ผู้ใหญ่อญ่ย่าย่งฉัน ได้บอกไป” “อะไรอะ ผมก็แค่ชอบอิงดาว” ไซม่อนยังคงยืนกราน เหมือนเด็กเอาแต่ใจ “ถ้าอย่าย่งนั้นเก็บความชอบนี้ไว้ให้ผู้หญิงคนอื่นเถอะ” กอ หญ้าเอ่ยน้ำ เสียงเย็นชา ดวงตาสีเฮเซลนัทสาดความเย็นยะเยือก วูบขึ้น บทสนทนาเปลี่ยนไปอย่าย่งน่าสนใจและดูเหมือนว่าไซม่อน ไม่ยอมย่อย่ท้อ แต่กอหญ้ายังมีไพ่ใพ่บสุดท้ายให้เล่น เธอเอื้อมมือไป หยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า โดยให้ไซม่อนดูภาพหน้าจอของ เธอกับอิงดาวที่กำ ลังจูบแก้มอย่าย่งอ่อนโยน ภาพดังกล่าวพูดถึงความสัมพันธ์ขอธ์งทั้งสองสาวมากมาย ใบหน้าของไซม่อนแสดงทั้งความประหลาดใจและความ 378
หม่นหมองในขณะที่เขาตรวจสอบภาพนั้น เขากลืนความภาค ภูมิใจของตัวเองและเอ่ยขอโทษในที่สุด “คือผม ผมขอโทษครับ ผมไม่รู้มรู้าก่อน” กอหญ้าพยักหน้าด้วยท่าทีอ่อนลง “ไม่เป็นไรหรอก แค่ อย่าย่เล่นตุกติกมายุ่งยุ่กับแฟนฉันก็พอ” ด้วยเหตุนี้กอหญ้าจึงเป็นอิสระได้เดินทางไปทำ งานต่อ เสียที เธอปล่อยให้ไซม่อนไตร่ตร่รองสถานการณ์เมื่อสักครู่นี้รู่นี้คน เดียว เด็กนั่นควรเลิกเพ้อฝันถึงการจีบอิงดาวและตั้งใจเรียน หนังสือ อย่าย่งไรก็ตามมุมปากของกอหญ้ายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย เมื่อ คิดได้ว่าเธอไม่เคยหึงหวงอิงดาวขนาดนี้มาก่อนเลย เธอเกือบ ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้และรู้สึกสะใจแปลก ๆ ตอนเห็น หน้าตาเหวอของเด็กนั่น ครืดรืครืดรื~ Eng Dao : คิดว่าจะมีมวยแย่งย่สาวกันแล้วนะเนี่ย อิอิ GY : เอ๋ แอบดูอยู่หยู่รอคะ? Eng Dao : ช่าช่ยยย ได้ยินหมดเลยด้วย ขี้หวงเหมือนกัน น้าาพี่กอหญ้าญ้เนี่ย แต่อิงว่าน่าน่รักรัดี รู้สึรู้กสึสวยอะ แฟนหวง 379
ก็สวยจริงรินี่ แฟนเลยหวง ข้อความจากแฟนเด็กส่งส่ผลให้ ใบหน้าของกอหญ้าเกิดรอยยิ้ม อารมณ์หม่นหมองเมื่อครู่ อันตรธานหายไป กอหญ้านึกถึงสิ่งที่อิงดาวร้องขอก่อนเข้าเรียน ตอนนี้กอหญ้าอยากเป็นตัวอย่าย่งที่ไม่ดีให้ดูบ้าง GY : พี่รออยู่ตยู่รงที่จอดจักรยานนะคะ โดดเรียรีนกันตัวเล็ก Eng Dao : เยสสส อิงรอคำ นี้อยู่พยู่อดีเลย 5555 นาทีนี้อิงดาวไม่สนแล้วว่าคุณครูประจำ คลาสเรียนจะว่า อย่าย่งไร หรือรืเพื่อนร่วร่มห้องอย่าย่งไซม่อนและโอลาจะแปลกใจ ขนาดไหน เธอรีบเก็บของลงกระเป๋าแล้ววิ่งแจ้นออกจากห้องไป หาแฟนจ๋าทันที “อิงพร้อร้มแล้วค่ะแฟนจ๋า” อิงดาวฉีกยิ้มหวานให้กับกอหญ้าซึ่งรอคอยเธออย่าย่งใจจด ใจจ่อ ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความปรารถนาอย่าย่งแน่ว แน่ในการโดดเรียรีนไปเที่ยวชมมุมเมืองต่าง ๆ กอหญ้าโอบอิงดาว ไว้ใกล้ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าอิงดาวจะไม่ไปไหนไกลจากสายตาเธอ 380
ขณะที่ทั้งสองสาวเดินไปตามถนนในเมือง บทสนทนา ประสานกับเสียงหัวเราะอย่าย่งไพเราะ พวกเธอเข้าร้านนู้นออก ร้าร้นนี้อย่าย่งสนุกสนาน มีหยุดเพื่อเพลิดเพลินกับการชิมอาหารริม ถนนบ้าง อย่าย่งไรก็ตามมือเรียรีวของทั้งคู่มักจะสัมผัสกันเพื่อแลก ไออุ่นอยู่เยู่สมอ เมื่อเดินเล่นกันจนเหนื่อย กอหญ้าจึงพาน้องไปที่สวน สาธารณะเล็ก ๆ และพากันนั่งบนม้านั่งใต้แสงแดดอันอบอุ่น กอ หญ้าดึงอิงดาวเข้ามาใกล้และโอบแขนไว้รอบตัวเธอ “มีความสุข จังเลยค่ะ เป็นแฟนกับตัวเล็กหัวใจพี่ฟูฟ่องทุกวันเลยนะ” อิงดาววางศีรษะบนไหล่ของกอหญ้า หัวใจของเธอเต็มไป ด้วยความพึงพอใจ “ไม่ต่างกันเลยค่ะ ทุกวันที่อิงได้ตื่นมาเจอ หน้าสวย ๆ ของพี่กอหญ้า อิงรู้สึกว่ามันโคตรพิเศษเลย อิงไม่ ต้องการอะไรอีกแล้ว” ในช่วช่งเวลาแห่งความใกล้ชิด พวกเธอสบตากันแบ่งบ่ ปันคำ สัญญาเงียบ ๆ คำ สัญญาที่ว่าจะค้นหาช่วช่งเวลาพิเศษเหล่านี้ร่วร่ม กันต่อไป ไม่ว่าจะฤดูฝน ฤดูร้อร้น ฤดูหนาว กอหญ้าจะยังมีอิงดาว เป็นดั่งทานตะวันคอยยิ้มแฉ่งฉ่ ให้เสมอ และอิงดาวจะมีกอหญ้า เป็นดั่งบ้านหลังใหญ่ที่ญ่ที่แสนอบอุ่นให้พักพิงอยู่ด้ยู่ ด้วยกันอย่าย่งสุขใจ 381
382