แก้มสองข้างผุดรอยยิ้มให้กับข้อความแสนน่ารัก กอหญ้า ดีใจที่แม้แต่เรื่อรื่งเล็กน้อยอย่าย่งการชอบกินไทยากิขนมปังรูปปลา รสเผือกอิงดาวก็จำ มันได้ การมีคนมาคอยสนใจและอยากหยิบ ยื่นความใส่ใส่จมาให้ มันรู้สึกดีจนรีบรีอยากกอบโกยเอามาถมตัว เอง และอยากนอนหลับฝันดีบนกองภูเขาแห่งความอุ่นใจในทุก คืน EngDao : งานเสร็จร็มั้ยคะ? Gorya : เรียรีบร้อยร้ค่ะ พี่เคลียร์หร์มดแล้วรอตัวเล็กกลับมา EngDao : แล้วอาบน้ำ ยังคะ? Gorya : แหะๆ ยังชุดเดิมเลยค่ะ EngDao : อุแหวะ! เหม็นเหล้า Gorya : ชิ งั้นพี่ไปอาบน้ำ ก่อนดีกว่า กอหญ้าใช้ปลายนิ้วจิกเสื้อเชิ้ตตัวเก่งที่น้องอุแหวะใส่ขึ้ส่ขึ้น มาดม เอาจริงริมันก็ไม่ได้เหม็นอะไรขนาดนั้นสักหน่อย กลิ่นน้ำ ยา ปรับรัผ้านุ่มยังคงลอยกรุ่นรุ่แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามีกลิ่นตุ ๆ เหมือน ของหมักดองลอยปนมาด้วย EngDao : ไปอาบน้ำ ไวๆเลยค่ะ เจอกันนะคะ Gorya : เจอกันค่ะตัวเล็ก 201
กอหญ้ากดเล่นเพลงโปรดจากเพลย์ลิสต์ ท่วงทำ นองจาก เพลงที่ชอบช่วช่ยเติมเต็มบรรยากาศให้มีชีวิตชีวายิ่งกว่าที่เคย เสียงเพลงรักรัหวานซึ้งก้องกังวาน กอหญ้าอดไม่ได้ที่จะฮัมเพลง ตามอย่าย่งมีความสุข ร่าร่งบางเอี้ยวตัวไปหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนที่จะ เดินเข้าห้องน้ำ ไป หลังจากที่อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าจนตัวหอมฟุ้ง กอหญ้าก็ เดินลงมานั่งดูทีวีฆ่าฆ่เวลารอคอยอิงดาวกลับมา เธอรอกินไทยากิ รสเผือกแสนหวานแทบจะไม่ไหว ทั้งมองนาฬิกาบนผนังบ้าน ทั้ง ชะเง้อคอไปดูนอกบ้าน ทำ ตัวคล้ายกับคนพึ่งมีความรักครั้งแแรก มันกระวนกระวายข้างในอกเกี่ยวกับสิ่งที่เตรียมมาพูดกับน้อง ไม่รู้ว่รู้ว่าคำ หลายคำ ที่กลั่นกรองพูดออกไปจะทำ ให้น้องรู้สึกดีตามที่ คิดไหม ปี๊น ๆ ๆ ๆ “โอ๊ะ กลับมากันแล้วสินสิ ะ” กอหญ้าเผยยิ้มกว้างรีบสาว เท้าออกมายังหน้าบ้าน ปี้นนนนนนน แต่ระหว่างที่เดินอยู่เยู่สียง แตรรถบีบเรียรีกระรัวทำ เอากอหญ้าแปลกใจ ปกติเวลาที่อิงฟ้า กลับมาถึงบ้านก็ไม่เคยบีบแตรเรียรีกถี่ราวกับมีเรื่องร้อนใจขนาดนี้ 202
แต่เพียงไม่นานความรู้สึกสงสัยนั้นแปรเปลี่ยนเป็นความ ตกใจ เพราะดันกลายเป็นคนที่ไม่คาดคิดมาปรากฏอยู่ตยู่รงหน้า “พ่อพ่…” “แกใช่ไช่หมที่ยุให้แม่ฟ้องหย่าย่ฉัน!!!” คำ กล่าวทักทายหลัง จากที่ไม่ได้เจอหน้ากันนานของผู้บังเกิดเกล้าช่าช่งระรื่นหูเสียจริง เขาร้อร้นรนลงจากรถโดยไม่ได้ปิดประตูเสียด้วยซ้ำ กอหญ้าใจ หล่นวูบเมื่อเห็นใบหน้าเดือดดาลของเขา “คำ ทักทายน่าชื่นใจจังนะคะ… พ่อพ่ ” “แกอย่าย่มาเวิ่นเว้อให้มากเรื่อรื่งเหมือนแม่แก ต้นเหตุของ เรื่อรื่งฟ้องร้อร้งคือแกใช่ไช่หม!! แกตอบฉันมาสิ้” เขาผลักหัวไหล่ลูกสาว เอาแต่ตะคอกถามเรื่องฟ้องร้องซ้ำ ไปมา ใบหน้าแดงก่ำ แสดงความแค้นเคืองแจ่มแจ้ง เขาร้อนรน กลัวเสียสมบัติส่วส่นหนึ่งให้กับแม่ แต่ไม่เกรงกลัวว่าความสัมพันธ์ ของครอบครัวรัจะแหลกสะบั้น ยังดีที่วันนี้เขามาตัวคนเดียว ไม่ได้ หอบเมียเด็กมาด้วยเหมือนทุกครั้งที่ไปหาเรื่องแม่ถึงที่บ้าน 203
“อย่าย่ต้องให้หนูสาธยายความเลวของพ่อพ่เลยค่ะ” ดวงตาแดงก่ำ ฝืนกลั้นน้ำ ตาไม่ให้เอ่อล้นเพราะความผิด หวังในตัวพ่อพ่กอหญ้าพบเจอปีศาจร้ายที่ออกมาอาละวาดนับ ครั้งรั้ไม่ถ้วน แต่ไม่เคยชินสักที ความจริงที่ว่าเขาเคยเป็นพ่อพ่ที่ดียิ่ง ทำ ให้จุกอก “ฉันขอให้จบกันดีๆ มาตั้งหลายหนทำ ไมไม่รู้จักยอมกันวะ แกสองคนกับแม่เป็นบ้าหรือรื ไงที่จ้องทำ ลายฉัน!” “ทำ ลาย? พ่อพ่เอาสมองส่วส่นไหนมาคิดคะ ทรัพย์สินส่วส่นที่ ต้องเป็นของแม่คือของแม่ พ่อพ่ ไม่สมควรเอามันติดตัวไปปรน เปรอคนอื่น แล้วสิ่งที่พ่อพ่และผู้หญิงคนนั้นทำ กับแม่มันเลวร้ายยิ่ง กว่าการฟ้องหย่าย่หลายเท่า สำ นึกบ้างเถอะค่ะ” “เข้าข้างกันดีนักนะ อย่าย่ลืมว่าบุญคุณที่ฉันเลี้ยงแกมาก็มี มากล้นเหมือนกัน จำ ใส่กส่ะลาไว้บ้างว่าที่แกมีกินมีใช้ทุกวันนี้ก็ เพราะฉันส่งส่เสียเลี้ยงดูแก” “ไม่ลืมค่ะ แต่พ่อพ่ทำ ตัวน่ารังรัเกียจเกินกว่าที่หนูจะนึกถึง” “กอหญ้า!!! แกนี่มัน” 204
เพี้ยะ!!! รังรัสีอำ มหิตรุนแรงน่าหวาดกลัว เขาง้างมือตบหน้าลูกสาว คนเดียวที่เขามีอย่าย่งไม่คิดหน้าคิดหลัง กอหญ้าล้มพับไปกับพื้น พร้อร้มกับหัวใจที่แหลกสลาย เธอก้มหน้าปล่อยให้น้ำ ตาแห่งความ โศกเศร้าร้หยดลงพื้น ไม่คิดเลยว่าชีวิตเธอจะมีวันนี้ วันที่ต้อง ตัดขาดเส้นใยแห่งความสัมพันธ์อธ์ย่าย่งจริงจัง “ใช่ค่ช่ ค่ะคุณตำ รวจ บ้านเลขที่ 620 รีบตรงเข้ามาเลยค่ะ คนร้าร้ยเป็นผู้ชายอายุประมาณห้าสิบหกสิบ บุกเข้าไปถึงตัวบ้าน แล้วค่ะคุณตำ รวจ!!!” อิงฟ้าวางสายจากการแกล้งโทรหาตำ รวจเสร็จก็มายืน กอดอกจ้องหน้าคนที่ริอ่ริ อ่านตบหน้าเพื่อนสนิทคนเดียวของเธอ อิง ฟ้าจ้องตาเขม็ง ส่วส่นอิงดาวรีบรี ปรี่เรี่ข้าไปคุกเข่าข่ ประคองกอหญ้า อย่าย่งเป็นห่วง “ฉันเป็นพ่อพ่มัน ไม่ใช่โช่จร!” “อ้อหรอคะ พ่อพ่จริงริๆ เขาไม่น่าทำ กับลูกสาวคนเดียว ขนาดนี้นะคะ” อิงฟ้าผู้ไม่เกรงกลัวต่อความโหดเหี้ยม เผชิญหน้า ต่อปากต่อคำ ยั่วโมโหอย่าย่งไม่มีที่สิ้นสุด 205
“แกจะมาเสือกอะไรด้วยอิงฟ้า” กอหญ้าลุกขึ้นยืนเมื่อทนไม่ไหวกับความหยาบคายของ บิดา เธอยกแขนปาดน้ำ ตาออกจากแก้มพลางหลับตาสูดหายใจ ลึกสุดปอด “ออกไปจากบ้าบ้นฉันเดี๋ย ดี๋ วนี้ คุณคุไม่ใช่พ่อฉันอีกอีต่อไป” อิงดาวจับมือกอหญ้าอย่าย่งเบามือ แววตาเต็มไปด้วยความ กังวลในขณะที่กำ ลังประเมินความเจ็บตรงรอยช้ำที่มุมปากของ กอหญ้าซึ่งเกิดจากการง้างมือตบเต็มแรง อิงฟ้าสบถคำ หยาบ ด่าทอออกมาไฟแลบ แม้นั่นคือบิดาของกอหญ้า แต่กอหญ้าก็ รู้สึรู้ สึกว่าสมควรแล้วที่เขาถูกคนรุมด่า “แกโอเคหรือรืเปล่ากอหญ้า?” อิงฟ้าถามย้ำ อีกรอบ วาง ตะกร้าร้ชุดทำ แผลลงบนโต๊ะ แล้วสะกิดให้น้องสาวมารับช่วช่งดูแล เพื่อนสนิทแทน “ฉันโอเค ฉันกับแม่เตรียรีมใจเรื่อรื่งนี้มานานแล้วล่ะ ทุกคน ไม่ต้องเป็นห่วงนะ อันนี้ไม่ได้พูดให้สบายใจ แต่ฉันโอเคจริงๆ” 206
“อิงรู้สึรู้ สึกแย่ไย่ ปด้วยเลยที่พี่กอหญ้าต้องเจอเหตุการณ์แบบ นี้” น้ำ เสียงแสนเป็นห่วงเจือปนความเดือดดาลต่อคนที่ทำ ร้ายกอ หญ้า กอหญ้าสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อความเจ็บจี้ดแล่นขึ้นมาขณะที่ กำ ลังฉีกยิ้มให้น้องสบายใจ “มันจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้วค่ะตัวเล็ก” “อิงดาวทำ แผลให้กอหญ้าด้วยนะ ฉันมีธุระด่วนต้องออก ไปข้างนอกสักแป๊บ” “ตอนนี้อะนะเจ้?” “อืม กลับมาดึกๆ” อิงฟ้าขี้เกียจอธิบธิายอะไรมาก เอาแต่รัวนิ้วพิมพ์คุยกับ คนในโทรศัพท์แล้วคว้ากุญแจรถหมุนตัวออกจากบ้านไป “หรือรือาจจะไม่กลับ” “อิงก็ว่างั้นค่ะ… แต่พี่กอหญ้าต้องอยู่เยู่ฉย ๆ ก่อนนะคะ” 207
อิงดาวหยิบสำ ลีแผ่นสีขาวมาชุบน้ำ เกลือล้างแผล ค่อย ๆ ซับทำ ความสะอาดด้วยความอ่อนโยน เรียกได้ว่าขยับด้วยความ ระมัดระวังที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้ เพียงได้เห็นรอยช้ำสีเข้มล้อม รอบรอยแตกตรงมุมปาก เธอแทบไม่กล้าลงน้ำ หนักลงไปแม้แต่ นิดเดียว อิงดาวต้องการทะนุถนอมกอหญ้าสุดหัวใจ เธอไม่อยาก เผลอทำ ร้าร้ยคนที่เธอรักโดยไม่ระวัง “อิงจะทาเบา ๆ นะคะ” อิงดาวพึมพำ น้ำ เสียงเปี่ยมไป ด้วยเป็นห่วง “ไม่กี่วันก็หายแล้วเนอะ” นิ้วเรียวของอิงดาวขยับ ทาครีมรีรักรัษารอยร้าวบนมุมปากของกอหญ้า สัมผัสของเธอเต็ม ไปด้วยการปลอบประโลมนุ่มนวลละมุนละไม กอหญ้าไม่ยอมละสายตาออกจากใบหน้าเนียนใสที่โน้มมา ใกล้ นัยน์ตาประสานกันโดยไม่จำ เป็นต้องเอ่ยเชื้อเชิญ ทั้งคู่ สัมผัสได้ถึงความห่วงใยของกันและกัน ความจริงใจทั้งหมดก่อตัว โอบล้อมเป็นเกราะกำ บังอันแสนปลอดภัย สัมผัสจากนิ้วมืออิง ดาวและไออุ่นจากร่าร่งบาง ทำ ให้กอหญ้ารู้สึกสบายใจที่ได้รับการ เยียวยา 208
เมื่อขั้นตอนของการทำ แผลสิ้นสุดลง อิงดาวก็โน้มตัว เข้าไปกดจูบที่หน้าผากอย่าย่งแผ่วเบา “เพี้ยง~ หายไว ๆ นะคะ” เป็นการแสดงความรักรั ใคร่แร่ละเป็นคำ มั่นสัญญาอย่าย่งเงียบ ๆ ว่า เธอจะอยู่ตยู่รงนี้เสมอเพื่อคอยดูแลคนสำ คัญของใจ “ดีจังที่ตัวเล็กอยู่ตยู่รงนี้” กอหญ้าพูดเบา ๆ แก้มสองข้าง ขึ้นสีแดงเหมือนลูกแอปเปิลฟูจิ จูบอุ่นแผ่ซ่าซ่นบนหน้าผากทำ เอา เธอเขิน พอเริ่มริ่มีครั้งรั้แรก อิงดาวก็ดูเหมือนจะไม่เหนียมอายกับ เรื่อรื่งพวกนี้แล้ว อิงดาวยิ้ม ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความอ่อนโยน ประทับจูบบางเบาอีกครั้งรั้ไว้ที่ข้างแก้ม “พี่กอหญ้าสำ คัญกับอิง มาก อิงดีใจค่ะที่วันนี้ได้เป็นพยาบาลดูแลพี่กอหญ้า” “ขอบคุณมากเลยนะตัวเล็ก” กอหญ้าเอนตัวลงไปซบหัวไหล่ของน้องเพื่อขออนุญาต วางหัวใจที่หนักอึ้งพักผ่อนตรงนี้สักหน่อย อิงดาวจึงยกแขนโอบ ล้อมเป็นกำ แพงคอยปกป้องกอหญ้า 209
ในช่วช่งเวลาแห่งการปลอบโยน สายสัมพันธ์รธ์ะหว่างกอ หญ้ากับอิงดาวยิ่งแน่นแฟ้นมากขึ้น พลังแห่งความห่วงใยที่กำ ลัง ส่งส่ผ่านกอดอุ่นสามารถทำ ลายความทรงจำ ร้ายกาจฝีมือบิดาอัน แสนเจ็บปวดให้จางหายไป และถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกรักและ ความปรารถนาดีอย่าย่งท่วมท้นที่คอยห่อหุ้มหัวใจทั้งสองดวงเอา ไว้ “อิงคิดว่ากลับมาแล้วจะได้จูบพี่ซะอีก” แก้มของอิงดาว แดงระเรื่อรื่เมื่อตัวเองเผลอคิดซุกซนกับพี่เขา อิงดาวก้มมอง ใบหน้าของกอหญ้าบนไหล่ที่มีระยะห่างเพียงแค่คืบ กอหญ้าเอียงคอเงยหน้ามองน้อง รอยยิ้มขี้เล่นกระตุกที่มุม ปาก เธอใช้นิ้วโป้งไล้ไปตามแก้มของอิงดาวด้วยสัมผัสที่อ่อนโยน และเสน่หา “แล้วบนหน้าผากเมื่อกี้ไม่ได้เรียกว่าจูบหรอคะ?” “จูบค่ะ แต่มันคนละแบบนี่นา” “แล้วตัวเล็กต้องการจูบแบบไหนหรอ…บอกพี่ได้ไหมคะ?” น้ำ เสียงอ่อนโยนเจือความปรารถนาที่ต้องการคลี่คลายความคิด ในส่วส่นลึกของอิงดาว นัยน์ตาเริงร่าร่สะท้อนความเย้าแหย่ 210
ริมริ ฝีปากของอิงดาวโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มขี้เล่น กลั้นใจพูดสิ่ง ที่ทำ ให้เธอเขินแทบบ้าออกไป “อิงอยากได้จูบแบบที่ทำ ให้หัวใจ เต้นรัวรัอย่าย่งบ้าคลั่ง…” ปลายนิ้วเรียวลากไล้บนแขนไต่ขึ้นมาบน หัวไหล่ สายตาจับจ้องริมฝีปากบางไม่ลดละ “จูบแบบที่อิงหนีไป ไหนไม่รอด แบบนั้นพี่กอหญ้าทำ ได้ไหมคะ?” 211
16_______ มีแ มี ววว่าจะไม่หยุด “ถ้าตัวเล็กอยากได้แบบนั้น…” กอหญ้าพึมพำ ปลายจมูก ปัดป่ายเฉียดไปมาแถวสันคาง อิงดาวหลับตาพริ้มรอฟังประโยค ที่จะตามมาแทบไม่ไหว “พี่คิดว่าไม่ใช่เช่รื่องยาก” “แต่ตัวเองปากเจ็บอยู่นยู่ะคะ” อิงดาวใช้นิ้วชี้จิ้มไปยังปลาย จมูกของคนบนตัวพลางแช่สช่ายตาแถวรอยช้ำ คุณพี่เขาสภาพไม่ โอเคทิ้งตัวอยู่บยู่นไหล่คนอื่นแล้วยังจะทำ เป็นซ่าซ่ “บอกแล้วไงไม่ใช่เช่รื่อรื่งยาก” กอหญ้ายืดตัวขึ้น ขยับให้ใบหน้าเนียนใสอยู่ใยู่นระดับ เดียวกัน อมยิ้มกรุ้มรุ้กริ่มริ่ที่ประดับอยู่บยู่นหน้าช่าช่งยั่วยวนให้อยาก หยิกลงไปเต็มแรงแก้ความมันเขี้ยว คนอายุมากกว่าใช้โอกาสนี้ ปีนขึ้นไปนั่งบนตัวน้อง แขนสองข้างค้ำ ไว้กับขอบโซฟา ส่วส่นแวว ตาประกายระยับจ้องมองกันอย่าย่งไม่มีการยอมแพ้ 212
“ถ้าคิดว่าการทำ แบบนี้จะทำ ให้อิงเขินจนวิ่งหนี เท่ากับคิด ผิดนะคะ” “ไม่ได้คิดว่าจะวิ่งนี่นา” กอหญ้าประคองแก้มนุ่ม ประทับจูบลงไปบางเบาแล้วผละ ออก “คิดว่าต้องให้ความร่วร่มมือแน่ๆ” ยัยตัวเล็กของพี่เขายิ้มร่าร่ถูกใจเหลือเกินกับความขี้เล่น แสนร้าร้ยกาจ อิงดาวใช้สองมือโน้มคอคนพี่ให้ลงมารับจูบ ใช่!ช่เธอ กำ ลังให้ความร่วร่มมืออย่าย่งสุดฤทธิ์ เด็กน้อยคนนี้ที่แอบรักพี่เขา มาหลายปี ไม่สามารถปล่อยโอกาสนี้ให้ลอยหลุดไปได้อีก ริม ฝีปากของทั้งสองสาวขบเม้มสลับกันในอ้อมกอดละมุนทว่าเริ่ม ร้อร้นขึ้นเรื่อรื่ย ๆ แรงปรารถนาผสานความใคร่กร่ระพือเป็นพายุ หมุนวนก่อกวนช่อช่งท้องให้เสียววาบ อื้มมม ตัวเล็กหวานจัง~ เวลารอบตัวดูเหมือนจะหยุดนิ่งเมื่อจูบของพวกเขาลึกซึ้ง ยิ่งขึ้น กอหญ้าและอิงดาวผลัดกันถ่ายทอดอารมณ์ทั้งหมดที่ไม่ สามารถแสดงออกมาเป็นคำ พูดได้ คนอายุมากกว่ากำ ลังสูญเสีย ตัวเองให้แก่รสชาติหอมหวานที่น้องเอาแต่เสิร์ฟให้ไม่หยุด 213
มือซุกซนปัดป่ายตามเนื้อตัวอย่าย่งสะเปะสะปะ นิ้วเรียว เผลอมุดลงไปใต้เสื้อยืดวนเวียนไต่เล่นแถวหน้าท้องจนอิงดาว กระตุกห่อตัว อ๊ะ! พี่กอหญ้าญ้~ ช่วช่งเวลานี้ หัวใจทั้งสองดวงเต้นระรัวเป็นจังหวะพร้อม เพรียรีงกัน มันกระโดดโลดเต้นด้วยความปรารถนา อิงดาวมีความ สุขจนตัวสั่น เพราะเธอไม่ต้องคอยพับความรู้สึกคอยแอบซ่อซ่น ตามซอกหลืบในหัวใจอีกต่อไป วันนี้พี่กอหญ้าได้ตอบรับมันด้วย รสจูบหวานล้ำ เป็นที่เรียรีบร้อร้ยแล้ว ขณะที่ถอนจูบออก นิ้วของกอหญ้าขยับลูบไล้แก้มของอิง ดาวอย่าย่งอ่อนโยน สัมผัสเรียบง่ายเต็มไปด้วยความทะนุถนอม สายตาที่เชื่อมระหว่างกันกำ ลังถ่ายทอดความรู้สึกในส่วส่นลึก “ตัวเล็กเป็นเด็กขี้ขโมยหรอคะ?” “หืมม อิงไปทำ ตัวทรงโจรตอนไหนไม่เห็นรู้เรื่องเลย” กอหญ้าไม่เข้าใจเลยจริงริๆ ว่าเธอเผลอหยิบชิ้นส่วส่นใน หัวใจไปวางสะสมไว้ในมืออิงดาวตั้งแต่เมื่อไร เหตุใดมันจึง เพิ่มพูนอย่าย่งแข็งแกร่งร่และยากที่จะปฏิเสธว่า ใจเธอไม่ใช่ขช่อง เธออีกต่อไป ใจของกอหญ้าแทบกลายเป็นของอิงดาวจนหมด 214
“ตรงนี้...มันลอยไปอยู่ตยู่รงนี้ค่ะ” กอหญ้าจิ้มนิ้วบนหน้าอกตัวเองและยกไปจิ้มที่หน้าอกข้าง ซ้ายของน้องเพื่อสื่อความหมาย อิงดาวหายใจติดขัดหัวใจพองโต ด้วยความรู้สึรู้ สึกแปลกใหม่ เธอมองเห็นตัวเองที่กำ ลังเขินอายใน ดวงตาของกอหญ้า แถมดวงตาคู่นั้นยังเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์รัดตรึง ใจ ขณะที่กอหญ้าโน้มตัวเข้าหา จุมพิตอ้อยอิ่งประทับไปบน หน้าผากทีบนแก้มที บ้างก็ขยับขบเม้มปากบางอย่าย่งไม่รู้เบื่อ มัน เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความหลงใหลและความปรารถนาอันลึกซึ้ง ภาพเงาสองสาวในตอนนี้เกาะเกี่ยวกันจนแทบแยกไม่ออก โลกทั้งใบดูเหมือนจะเลือนหายไป เหลือเพียงความอบอุ่น จากการโอบอิงซบกันของทั้งคู่ อิงดาวเอ่ยเสียงออกมาเบาหวิว “อิงไม่คิดเลยว่าจะได้จูบ กับพี่กอหญ้าจริงริๆ มันเหมือนฝันเลยค่ะ” เธอสารภาพด้วยน้ำ เสียงที่มีกลิ่นอายของความไม่แน่ใจ นิ้วหัวแม่มือของกอหญ้าลากไปตามแนวสันกรามของอิง ดาว สัมผัสบางเบาตรึงรึเธอไว้ให้จมอยู่กัยู่ กับใบหน้าของน้อง “เซอร์ ไพร์สร์อยู่เยู่หมือนกันค่ะ” 215
กอหญ้าเอ่ยด้วยความสัตย์จริงริ ไม่คิดเลยว่าประกายแห่ง ความสดใสที่สว่างจ้าออกมาจากตัวอิงดาว จะทำ ให้เธออยากเดิน ออกมาจากชีวิตไร้สีร้ สีสัน อยากโยนความเหี่ยวเฉาทิ้งไปแบบไม่ใยดี เธอมั่นใจมากว่าก่อนหน้านี้ตัวเองไม่เคยคิดเชิงชู้สาวกับ น้องในตอนเด็ก แต่อิงดาวเติบโตและเข้ามาได้ทันพอดี เข้ามา ชุบชูหัวใจสีจางซีดให้มีสีสันสุขภาพดี ความหวังดีที่แสนบริสุทธิ์ ของอิงดาวเป็นสัญญาณนำ ทางให้ยอมปล่อยผ่านชีวิตที่บิดเบี้ยว กอหญ้าอยากกอบโกยสิ่งใดก็ตามที่ทำ ให้ใจเป็นสุข “ถ้าปากหายเจ็บแล้ว…เราทำ กันมากกว่านี้ได้ไหมคะ” อิง ดาวเอ่ยเสร็จ ร็ ก็เอียงคอหันไปทางอื่นอย่าย่งจงใจหลบเลี่ยงสายตา “ตัวเล็กไม่กลัวหรอคะ” “กลัวค่ะ แต่ถ้าเป็นพี่กอหญ้าอิงไว้ใจ” กอหญ้ายกยิ้มตาหยีโน้มตัวเข้าหาน้องอีกครั้ง ริมฝีปากอุ่น ประทับลงบนหน้าผากของอิงดาวเป็นการมัดจำ ไว้ครึ่งหนึ่งก่อน หากปากเธอหายดีและทุกอย่าย่งพร้อร้มใช้งานมากกว่านี้ ค่อยลอง มาทำ รักรักันในแบบที่อิงดาวต้องการ 216
พูดตามตรงกอหญ้าเองก็หวั่นใจ จากประสบการณ์ตรง เซ็กส์ครั้งรั้แรกไม่ได้สวยงามราบรื่นเหมือนขึ้นสรรค์ตัวเบาหวิว แบบที่น้องจินตนาการ มันเต็มไปด้วยความเงอะงะเพราะเราต่าง พึ่งลองสัมผัสสรีรรีะของกันและกันเป็นครั้งแรก อย่าย่งไรก็ตามกอ หญ้าเชื่อว่าเธอเองมีวิธีที่ธีที่ทำ ให้น้องไม่เจ็บและต้องเป็นครั้งแรกที่ ไม่โหดร้าร้ยกับน้องเกินไปอย่าย่งแน่นอน แต่ก่อนที่จะเกินเลยไปถึงขั้นนั้น กอหญ้าคิดว่าควรพูดคุย เรื่อรื่งความสัมพันธ์อธ์ย่าย่งจริงริจัง เธอไม่ชอบความก้ำ กึ่งและคิดไป เอง อีกทั้งเธอไม่อยากเอาเปรียบอิงดาว ไม่อยากให้น้องเป็นคน ชัดเจนเรื่อรื่งความรู้สึรู้ สึกอยู่ฝ่ยู่ ฝ่ายเดียว ถ้าไม่เป็นพี่น้องกันต่อไป แล้ว เราจะเป็นอะไรกัน คนคุย เป็นเฟื่อน เป็นแฟน หรือเป็นความ สัมพันธ์เธ์วอร์ชั ร์นทดลอง กอหญ้าอยากให้ชัดเจนตรงนี้ไปเลย กอหญ้าสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก มองไปที่นาฬิกาตั้งโต๊ะ พบว่าเป็นเวลาตีสาม ข้างกายมีอิงดาวที่ขอทิ้งตัวนอนด้วยกัน เป็นครั้งรั้แรกหลังจากสถานะพี่น้องถูกลบเลือนไป กอหญ้าจัดแจง ผ้าห่มให้เข้าที่เพราะกลัวว่าอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศจะเย็น เกินไปอาจทำ ให้น้องไม่สบายได้ 217
ร่าร่งบางโน้มตัวลงไปจูบแก้มอิงดาวก่อนจะลุกออกจาก ที่นอน หยิบเสื้อผ้าใส่อส่ย่าย่งลวก ๆ แล้วเดินลงมาหาน้ำ ดื่มในตู้เย็น ชั้นล่าง จังหวะที่กำ ลังยกแก้วดื่มน้ำ ก็เห็นเงาตะคุ่มของเพื่อนสนิท เดินเข้ามาจากทางหน้าบ้าน กระดุมเสื้อเม็ดบนหลุดรุ่ยรุ่ ปอยผมชี้ โด่ชี้เด่ สภาพแบบนี้ค่อนข้างมีเงื่อนงำ น่าสงสัย “กรี๊ดรี๊กอหญ้า แกมายืนทำ อะไรตรงนี้ฉันตกใจหมด” “ตีสามสภาพนี้?” กอหญ้ายกมือปัดกลิ่นแอลกอฮอล์ฉุน กึกให้พ้นจมูก เห็นสภาพเพื่อนสาวแบบนี้คือแทบไม่ต้องเดาเลย ว่าไปทำ อะไรมา “อืมม คุยธุระนิดหน่อย” อิงฟ้ายกขาปลดรองเท้าส้นสูง “ไม่ยักรู้ว่รู้ว่าธุระของแกจะได้รอยแปลก ๆ บนคอมาด้วย” “แหม ก็ต้องมีของสมนาคุณกันบ้างซี่” กอหญ้ายืนกอดอกขมวดคิ้ว รู้สึรู้ สึกไม่ชอบใจที่เพื่อนสนิท พูดจาเหมือนไม่ค่อยรักตัวเองเท่าไร เธอไม่อยากให้อิงฟ้าลด คุณค่าตัวเองอย่าย่งง่ายดายเวลาที่มีแอลกอฮอล์มาเกี่ยวข้อง “ไม่ อันตรายใช่ไช่หมน่ะ?” 218
“คนนี้ไว้ใจได้ แปดสิบเปอร์เร์ซ็นต์” “อ้าว แล้วอีกยี่สิบไปไหน?” “เว้นไว้ก่อน ฉันไม่รู้ว่รู้ว่าเขาคิดอะไรกับฉันไหม เดี๋ยวทำ ให้ ใจเต้น แล้วก็หายเข้ากลีบเมฆจนใจฉันฝ่อ งงไปหมด” “ปูมาแบบนี้คือมีใจให้เขาแล้วว่างั้น?” “ยอมรับรัเลยได้ไหมว่าฉันกำ ลังหลงเขาหัวปักหัวปำ เลยอะ แล้วฉันก็แทบเป็นบ้าเวลาเขาหายไป… เฮ้ออ แต่ช่าช่งเถอะ ฉัน อยากรู้เรู้รื่อรื่งแกมากกว่า” อิงฟ้าดันตัวต้อนกอหญ้าจนนั่งจุ้มปุ้กบ นเก้าอี้ได้พอดิบพอดี มันมีเรื่อรื่งที่เธออยากรู้มากกว่าเรื่องวุ่นวาย ใจของตัวเอง “อะไรอีก?” สภาพอิงฟ้าที่ไม่เต็มร้อร้ยเปอร์เซ็นต์ ทิ้งตัวนั่งบนตักกอ หญ้าเกี่ยวแขนคล้องคอราวกับเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ สายตาจับผิด จ้องเข้าไปลึกยันปอด มุมปากยกขึ้นเหมือนตัวร้ายในละครยาม ต้องการเค้นความลับจากอีกฝ่าย 219
“ได้กันยัง?” “อิงฟ้าแกจะบ้าบ้หรอ!” คำ ถามแสลงหูทำ เอาตกใจแทบจะ โยนเพื่อนบนตักทิ้งลงพื้น แต่เห็นแก่มิตรภาพจึงใช้สองแขน ประคองก้นไว้ไม่ให้ตกลงไปมากกว่า “ว้ายยย สายตาเลิกลักมากแก ได้กันก็ดีแล้ว ฉันอยากเห็น คนที่ฉันรักรัสองคนมีความสุข จริงริๆ นะ” “...” “เหยยย ทำ ไมแกทำ หน้าแบบนี้อะ แกได้น้องฉันแล้วจะ ปล่อยเบลออ่อ น้องสาวสุดที่รักของฉันเลยนะเว่ย แคร์หน่อยดิ้” กอหญ้าถอนหายใจยาวไปถึงเชียงใหม่ เอือมระอากับ ความคิดไร้หร้ลักการและเหตุผลของเพื่อนสนิทสุด ๆ เรื่องคิดเอง เออเองนี่ยกให้เก่งอันดับหนึ่งของประเทศ “โวยวายหนวกหูมากแก ฟังนะ ฉันกับอิงดาวยังไม่ได้กัน เคไหม? … ฉันแคร์อิงดาว แล้วก็คิดมากด้วย น้องแก… อิงฟ้าฉัน น่ะกลัวไปหมด” 220
“แกกลัวอะไรไหนบอกฉันสิ้” “แกก็รู้นี่รู้นี่ฉันโดนแฟนเก่าหักหลัง ฉันโดนพ่อพ่หักหลัง พวก เขาทำ ให้ฉันขาดความมั่นใจกับการมีความรัก ในขณะที่ฉันสัมผัส ได้ว่ากำ ลังใจเต้นกับน้องแก คนใจร้ายคนเดิมก็โผล่มาเหยียบย่ำ ฉันถึงที่นี่ เห็นไหมรอยตบบนหน้าฉันเนี่ย” กอหญ้ารู้สึรู้ สึกถึงความกังวลที่กดทับลงมาบนบ่าบ่ทำ ให้เกิด ความลังเลหากต้องเริ่มริ่ความสัมพันธ์คธ์รั้งใหม่กับอิงดาว ความไว้ เนื้อเชื้อใจใช้เวลาสะสมจนเพิ่มพูนเป็นภูเขาลูกใหญ่ แต่ไม่น่าเชื่อ เลยว่าระเบิดเพียงลูกเดียวจะทำ ให้มันพังครืนลงมาทั้งหมด มันน่ากลัวเหมือนกันที่ต้องเอาความไว้วางใจไปใส่ใส่นมือ คนอื่น บางทีการอยู่อยู่ย่าย่งสันโดษไปเรื่อยก็ไม่ได้แย่ อารมณ์ เปลี่ยวเหงาที่แวะมาทักทายเป็นครั้งคราวนั้นเลวร้ายน้อยกว่า ความโศกเศร้าร้ที่มาพร้อร้มกับความสัมพันธ์ที่ธ์ที่ล้มเหลว อีกทั้งเธอ เองก็กลัวว่าจะทำ ให้อิงดาวผิดหวังในสักวัน เฮ้อ “แกสับสนแกกลัวได้กอหญ้า แกเป็นมนุษย์ที่มีแผล เหวอะหวะ แต่ฉันไม่เห็นด้วยที่แกจะปิดกั้นตัวเองแบบนี้” อิงฟ้า สังเกตเห็นดวงตาวูบไหวของกอหญ้าที่เหมือนกำ ลังตบตีกับความ คิดตัวเอง 221
ความหวังริบหรี่ริรี่ริบหรี่ใรี่นใจของกอหญ้า อิงฟ้าอยากให้รู้ว่า ไม่ใช่ทุช่ทุกความสัมพันธ์ที่ธ์ที่จะล้มเหลว และไม่ใช่ทุช่ทุกเรื่องราวความ รักรัที่ต้องจบลงด้วยการเจ็บหัวใจ บางทีการเปิดใจให้โอกาสความ รักรัอีกครั้งรั้มันอาจจะนำ ไปสู่คสู่วามสุขทางใจที่ไม่มีวันสิ้นสุดก็ได้ “หรือรืน้องฉันมันน่ารักรั ไม่พอฮะ?” กอหญ้าหันขวับ! เธอค้านสุดฤทธิ์ถ้ธิ์ ถ้ามีคนมาบอกว่าอิงดาว ไม่น่ารักรัน้องตัวเล็กเท่าหัวไหล่ก็จริงริแต่ความน่ารักเบ่งบ่บานใหญ่ โตจนจักรวาลนี้แบกแทบไม่ไหวเลยเหอะ “น่ารักรัเกินไปต่างหาก เรียกได้ว่าเป็นความสดใสในชีวิตที่ ฉันยินดีนั่งมองทุกวัน แกรู้ปะว่าฉันถอดใจให้กับความรักไปแล้ว แต่น้องแกดันเปล่งประกายจนทิ่มตาฉันไปหมด พอมองบ่อบ่ยๆ เข้าก็กลายเป็นเสพติดไปเลย ร้ายกาจชะมัด!” “ในเมื่อน้องฉันมันมีพลังขนาดนั้น แกจะไม่ยอมให้โอกาส อิงดาวมันหน่อยหรอ ไม่สิ ให้โอกาสตัวเองได้ใช้หัวใจรักคนที่ เหมาะสมอีกสักครั้งไหมล่ะ” “ฉันไม่ได้พูดสักหน่อยว่าจะไม่เปิดใจ นี่อีกนิดแกก็ตั้งทีม เชียร์น้ร์ น้องแกได้แล้วนะ ป้ายไฟด้วยไหม?” 222
“อย่าย่มาแซวว่ะ!” “ฮ่าๆ น่ารักรัดี ทั้งแกทั้งน้อง ดูซัพพอร์ตกันแบบแปลก ๆ ในสายตาคนนอกอย่าย่งฉัน มันชัดมากเลยว่าพวกแกรักกันมาก” “อือๆ แต่พรุ่งรุ่นี้ฉันจะไปทำ งานต่อที่ภูเก็ต แกช่วช่ยทำ ให้ฉัน สบายใจได้ปะ” อิงฟ้าเหนื่อยที่จะพยุงตัวไปกับอาการมึนหัว เลย ทิ้งตัวซบบนไหล่ “อะไรอีกละ” กอหญ้าเขย่าย่ตัวถาม “เอ้า ก็แบบเอ้อจะลองให้โอกาสอิงดาวดูไรงี้” “โว๊ะ แล้วที่ฉันพูดไปเมื่อกี้คือมันยังไม่ชัดอีกหรอ? แกนี่น่า รำ คาญจริงริๆ นะ ลุกไหวไหมจะไปส่งส่ที่ห้อง ตัวใหญ่ขญ่นาดนี้ฉัน อุ้มไม่ไหวหรอกนะ” ผู้หญิงเราพอโดนเหน็บแนมเรื่อรื่งน้ำ หนักตัวมักจะยอมไม่ ได้ อิงฟ้าลุกขึ้นยืนพร้อมฝากกำ ปั้นไปบนหลังกอหญ้าฉาดใหญ่ “ ใหญ่อญ่ ะไร! คุณสายฝนอุ้มตัวลอยเลยเหอะ แกนี่ปากไม่ดี อุ๊บส์ ตายห่า” 223
“เหยย สายฝนใครหว่า คนที่แกหลงอะหรอ เอ้า วิ่งหนีไป ไหน เดี๋ยวตกบันไดหรอกอิงฟ้า!” 224
17_______ มีแ มี บ็ค บ็ อัพแข็งแกร่งร่ เสียงล้อลากกระเป๋าเดินทางดังกุกกักมาตามพื้น ถึงเวลาที่ อิงฟ้าต้องเดินทางกลับไปสะสางงานที่ภูเก็ตต่อให้สำ เร็จ อีเว้นท์ เปิดตัวโรงแรมหรูติดชายหาดแห่งใหม่พึ่งเปิดตัวไปไม่กี่วันก็ถูก โลกโซเชียลกล่าวถึงในทิศทางที่ดีจนเป็นกระแส เจ้านายจึงรีบ เรียรีกตัวอิงฟ้ากลับไปเพื่อสร้างดีลเด็ดกระตุ้นยอดคนจองที่พัก ตามที่วางแผนไว้ก่อนหน้านี้ “อ้าว ไมวันนี้ตื่นเช้าจัง?” อิงฟ้าพิจารณาใบหน้าไร้เครื่อง สำ อางค์ที่สวมเสื้อยืดนอนตัวย้วย ท่าทางดูวิตกกังวลวุ่นวาย เหมือนพึ่งระลึกได้ว่าตัวเองทำ อะไรที่ไม่เข้าท่าลงไป “ว้าวุ่นใจอะเจ้” อิงดาวลากแขนพี่สาวให้มานั่งคุยกันใกล้ ๆ ป้องกันเสียงเล็ดลอด กลัวว่าบทสนทนาที่เธอจะเอื้อนเอ่ยนั้น ลอยไปเข้าหูกอหญ้าเข้า “เจ้อิงจูบกับพี่กอหญ้า แบบ… คลั้งไคล้ ดูหิวดูอยากเสียตัว… แบบเกินเบอร์ไปหน่อยแล้วคือ…” “อะไร?” 225
“มันข้ามขั้นไปไกลเลยอะเจ้” “ยังไงนะได้กันแล้ว?” ตอนแรกอิงฟ้านั่งฟังแบบเบื่อโลก แต่พอสะกิดถึงเรื่อรื่งใต้หว่างขาปุ๊บ ดูเหมือนจะดึงความสนใจให้ คุณพี่อมยิ้มกรุ้มรุ้กริ่มเขยิบมาตั้งใจฟังมากขึ้น เเววตาขี้เสือก วาววับพร้อร้มรับรั ข้อมูลชุดใหม่เต็มที่ อิงดาวเบิกตากว้างรีบรี ปฏิเสธเร็ว ร็ พลัน “เฮ้ยย ยัง ๆ ไม่ถึง ขั้นนั้น คือแบบแค่นัวเนียกันมากไปหน่อย” “โว๊ะ! ก็คิดว่าน้องฉันมันฮอตถึงขั้นจับกอหญ้ากิน เรียรีบร้อร้ย ไอ้เราก็ลุ้นไปเหอะ เสียเวลาจริงเลย” คำ ตอบชวนเสีย พลังงานในการตั้งใจฟังทำ เอาอิงฟ้าแอบกระแทกข้อศอกไปกับ แขนน้องอย่าย่งต้องการระบายอารมณ์ “กล้ามากขนาดนั้นก็ไม่ใช่อิช่ อิงแล้วไหม” “อิงดาวเวอร์ชันในอุดมคติของฉันมันกล้าเบอร์นั้นแหละ ปกติแกถนัดจะตายเรื่องพุ่งพุ่ชน แหม กะอีแค่จับกอหญ้าทุ่มลง เตียงทำ มาเป็นเหนียมอาย” 226
“เฮ้อ เจ้คืออิงกับพี่กอหญ้าเรายังไม่ได้คุยกันเรื่องสถานะ เลยอะ เหมือนไม่มีจังหวะดี ๆ ให้ได้พูดกัน” “แล้ว?” อิงฟ้าเลิกคิ้วเชิงถาม พลางก้มมองแอปพลิเคชันเรียกรถใน มือ เพราะเธอมีเวลาเป็นที่พึ่งทางใจให้น้องสาวได้อีกไม่นานก็ ต้องรีบรี ไปเช็กอินขึ้นเครื่อรื่งบิน “โห่เจ้ ทีเรื่องนี้ละไม่เก็ท เจ้เข้าใจปะว่าวัยรุ่นรุ่มันเลือดร้อน คืออิงอะจินตนาการไปถึงนู่นนนนน แต่ก็ไม่กล้าเปิดทางทำ อะไร เพราะสถานะกลวง ๆ มันคำ คออยู่”ยู่ “แกจะมาจริงริจังอะไรกับเส้นกั้นสถานะนักหนาวะอิงดาว ข้าม ๆ ไปเสียก็สิ้นเรื่อรื่ง ถึงตอนนั้นค่อยถามว่าจะเอาไงต่อก็ยังไม่ สาย เป็นฉันนะ ถ้าจิ๋มเรียรีกร้อร้งฉันกระโจนเข้าใส่อส่ย่าย่งเดียวจ้า” “อี๋เจ้ พูดได้แบบไม่อายเลยเนอะ” “เอ๋า ปกติพื้นฐานมนุษย์ทั้งนั้น กิน ขี้ปี้ นอน เรื่องโคตรจะ ปกติเหอะ” 227
“เอาจริงริปะเจ้ คือเรื่อง XXX อิงหวั่นใจน้อยกว่าเรื่องนี้อีก อิงไม่รู้ว่รู้ว่าพี่กอหญ้ารู้สึรู้ สึกกับอิงถึงขั้นไหน แล้วความรู้สึกนั้นมัน มากพอที่จะเปิดทางให้อิงไปปักหลักในใจหรือเปล่า อิงกลัวว่าสิ่ง ที่เกิดขึ้นทั้งหมดคือการคิดไปเองฝ่ายเดียว ส่วส่นพี่กอหญ้าแค่ใจดี ยอมตามใจเหมือนปกติ” “กลัวอะไรกับอีเรื่อรื่งแค่นี้ว้าา แกช่วช่ยใช้ความพรีวิลเลจใน การเป็นน้องสาวฉันให้คุ้มหน่อยได้ไหมล่ะ” อิงดาวนั่งฟังอิงฟ้าเงียบ ๆ ปล่อยให้พายุแห่งความหวัง และความกลัวพัดหมุนวนในความคิดอย่าย่งสับสนอลหม่าน ขณะ ที่เธอฟังถ้อยคำ ให้กำ ลังใจของอิงฟ้าเกี่ยวกับความรักที่มีต่อกอ หญ้า ส่วส่นหนึ่งในใจปรารถนาที่จะเชื่อในความเป็นไปได้ของ ความสัมพันธ์อัธ์ อันสวยงาม แต่ลึกลงไปแล้ว ความไม่มั่นคงใน อนาคตดันพลุ่งพล่านต่อล้อต่อเถียงขึ้นมาภายในอก “ก็เพราะเป็นน้องเจ้นี่ไงเลยไม่ง่าย” อิงดาวกลัวว่าถ้า ตกลงผูกมัดสถานะหัวใจกับกอหญ้าจะทำ ให้สิ่งต่าง ๆ ซับซ้อนขึ้น ไม่เพียงแต่สำ หรับรัตัวเธอเองแต่รวมถึงมิตรภาพของอิงฟ้าและกอ หญ้าในอนาคต หากวันหนึ่งต้องร้าร้งลาและจบแบบไม่สวย 228
“แกจะกลัวอะไรกันนักหนา แบ็คใหญ่ขญ่นาดนี้ สู้ก่อนไหม ค่อยมานั่งร้อร้งไห้ขี้มูกโป่ง” “เดี๋ยว ๆ อิงยังไม่ได้ร้อร้งไห้ไหมอะเจ้” อิงดาวเลิกคิ้วทำ ท่า ไม่พอใจกับการปรักรัปรำ ของอิงฟ้า เธอแค่กังวลตามประสาเด็กมี ความรักรัแต่ไม่ได้จิตใจเปราะบางขนาดนั้นสักหน่อย อิงฟ้าหัวเราะเยาะเย้ยปฏิกิริยาของอิงดาว “ฮ่าๆ เล่นทำ หน้าซึมเหมือนหมาอดกินหนมก็คิดว่าอีกนิดคงบีบน้ำ ตาออกมา เป็นหยด นี่ว่าจะหยิบทิชชู่ใชู่ส่มืส่ มือให้อยู่นยู่ะเนี่ย” “เจ้ก็เกินไป น้องไม่ได้เป็นเด็กขี้แยขนาดนั้นนะ” อิงดาว อดไม่ได้ที่จะกลอกตามองค้อนท่าทางของพี่สาว “ค่าซิสสส…” สีหน้าขี้เล่นของอิงฟ้าอ่อนลง เธอวางมือบน ไหล่ของอิงดาวอย่าย่งมั่นใจ ปล่อยความอุ่นจากฝ่ามือแผ่ซ่าซ่นไป ทั่วบ่าบ่ “เอาจริงริแกไม่ต้องกังวลอะไรมากหรอก เรื่องของความ สัมพันธ์มัธ์ มันซับซ้อน มานั่งเดาจนจิตตกว่าจะเป็นอย่าย่งนั้นอย่าย่งนี้ เสียเวลารักรักันหมด แกเอาเวลาที่นั่งคิดมากไปทำ คะแนนดีไหม ล่ะ กอหญ้ามันจะได้รักรัแกหัวปักหัวปำ ” 229
สายตาของอิงดาวเปลี่ยนเป็นสีหน้าครุ่นรุ่คิดมากขึ้น “เจ้ว่าพี่กอหญ้าจะรักอิงได้จริงริๆ หรอ?” “แล้วทำ ไมต้องไม่ได้?” “เฮ้อ ก็คนวัยจะเข้าเลขสามแบบนี้เขามักจะโฟกัสที่การ ค้นหาความหมายในชีวิตตัวเอง พิชิตเป้าหมายนู่นนี่นั่นไม่ใช่หช่รอ แล้วถ้าอิงเข้าไปปั่นป่วน พี่กอหญ้าจะไม่รู้สึกเหมือนถูกดึงออก นอกเส้นทางใช่ปช่ ะ” “ฉันไม่ใช่กช่อหญ้า ฉันคงให้คำ ตอบไม่ได้ทั้งหมดหรอกอิง ดาว แต่แกไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นส่วส่นหนึ่งที่กอหญ้ามันตามหา บ้างหรอ? ความสบายใจ พลังบวกให้ชีวิตมันอะไรพวกนั้นน่ะ” “..” “นี่ ฉันบอกแล้วไงอย่าย่มัวเสียเวลากังวล” อิงฟ้าพูดด้วยน้ำ เสียงตำ หนิ “มันก็ต้องนิดนึงไหมอะเจ้ อิงรักพี่กอหญ้า อิงก็ต้องอยาก ให้พี่เขามีความสุขไง” 230
อิงฟ้าถอนหายใจหลับตาสวมร่าร่งพี่สาวที่แสนดี เธอโน้มตัว เข้าไปกอดน้องสาว ส่งส่ต่อพลังแห่งความดื้อด้านให้อิงดาวกล้า หาญ “แกสามารถเป็นความสุขให้มันได้ เชื่อฉัน!... อ๊ะ ๆ โนมอร์ ดราม่าจ๊ะ ฉันต้องไปแล้ว ส่วส่นแกเลิกขี้ขลาด ดื้อให้สมกับเป็นแก หน่อย เข้าใจนะยัยน้องสาว” บทสนทนาของสองพี่น้องเช้านี้เต็มไปด้วยความขี้เล่นและ สบายใจ หลังจากที่อิงฟ้าลากกระเป๋าออกจากบ้านไป อิงดาว ปฏิญาณกับตัวเองเงียบๆ เธอจะรวบรวมพลังเพื่อเผชิญหน้ากับ ความกลัวและแสดงความรักรัที่มีต่อกอหญ้าแบบเต็มแม็กซ์ อิงดาวตระหนักได้ว่าการซ่อซ่นความรู้สึกของตัวเองมีแต่จะ ทำ ให้เสียใจไปตลอดชีวิต ทุ่มไปเลยเต็มแรง ไม่ต้องกลัวสิ่งใดให้ สมกับเป็นเด็กอิงดาวตัวจี๊ดตามที่พี่สาวบอก อีกทั้งลึก ๆ แล้วอิง ดาวรู้อรู้ยู่แยู่ก่ใจว่าความเสี่ยงนั้นคุ้มค่าที่จะลอง ไม่ว่าผลลัพธ์ที่ธ์ที่ออก มาจะดีหรือรืร้าร้ย สิ่งหนึ่งที่รับรัรู้ไรู้ด้คืออิงดาวไม่ได้เผชิญมันอยู่คยู่น เดียว เพียงแค่เรียรีกหาอิงฟ้าก็พร้อมจะหันมาซัพพอร์ตเสมอ ติ๊งหน่อง ติ๊งหน่องง~ 231
เสียงกริ่งริ่หน้าบ้านฉุดรั้งการก้าวเดินขึ้นบ้านไปหากอหญ้า ของอิงดาวไว้ ในหัวเต็มไปด้วยความสงสัยเพราะอิงฟ้าพึ่งจะออก จากบ้านไปไม่กี่นาที ซึ่งปกติหากลืมของตัวอิงฟ้าเองคง พรวดพราดเข้ามาหยิบแล้วรีบรีบึ่งออกไปเพราะอิงฟ้าสามารถเข้า ออกบ้านนี้ได้ตามใจชอบอยู่แยู่ล้ว “ฮายเฟรนนนน” โอเค อิงดาวได้คำ ตอบแล้ว เมื่อได้เห็น เจ้าพวกเพื่อนสามคนยืนเรียรีงกันหน้าสลอนเด่นชัด “พวกแกมาไมเนี่ย?” “เรามีนัดทำ โปรเจคไง ลืมสิ้นแล้วเพื่อนกู แล้วคือโทรมาก็ ไม่รับรัด้วยนะ” พราวฟ้าช่วช่ยไขข้อสงสัยให้กระจ่าง พลางขยับมือ พัดสมุดจ่อใบหน้าไล่ความอบอ้าว “อ่อมือถืออยู่ใยู่นห้องอะ ไม่ได้เอาลงมาด้วย” “แล้วจะให้พวกฉันยืนตากแดดตรงนี้อีกนานแค่ไหนจ๊ะ สงสารวิตามินผิวที่ฉันลงคอร์สร์ ไปด้วยค่า เกือบหมื่นเนาะ ไปถาม ในบ้านได้ไหมเอ่ย?” มิวสิคเอามือป้องหน้าหลบแดดแสนโหดร้าย ของประเทศไทย อากาศร้อนฉ่าฉ่จนคิดว่ายืนอยู่ใยู่นมหาตาปนรก ความหมายคือนรกแห่งความร้อร้นรุ่มรุ่อย่าย่งยิ่งยวด 232
“เออๆ เข้ามา ลมหนาวไปไหนอะไม่มาด้วยหรอ?” “วีคนี้ไม่ว่างมั้ง นางบอกมีทัวร์โร์ปรโมทตามรายการทีวี” อิงดาวเดินนำ ไปยังห้องนั่งเล่นห้องเดิมที่ทุกคนเคยนอน เมาแอ๋หมดสภาพ ทุกคนจำ อาการปวดหัวแล่นปรี๊ดหลังตื่นนอน ได้อย่าย่งขึ้นใจ หลังจากวันนั้นก็ยังไม่มีใครแวะเวียนไปดื่มที่ไหน อีกเลย ไม่ได้เข็ดนะ แต่แค่นึกถึงภาพขวดเหล้าเบียร์แล้วรู้สึก คลื่นไส้ขึ้นมา “เออนี่ ล่าสุดเยริมัริ มันเอาทวิตบ้านเบสลมหนาวให้ดู ไม่ ธรรมดาเลยนะเว้ยเพื่อนเราอะ คนฟอลเกือบหมื่นละ รูปนี่สวย อย่าย่งกับตากล้องขั้นเทพตามถ่าย” “อิงดาวดู ๆ” เยริเริปิดทวิตเตอร์ที่ถูกพราวฟ้าพูดถึงให้อิงดาวดู แฮชแทค #ลมหนาวมายเบบี๋ เด่นหราทุกโพสต์ในไทม์ไลน์ ดูจากข้อความนี้ เหล่าแฟนคลับคงปักโพสิชันแม่ลูกให้เรียบร้อย อีกทั้งยังมีภาพ แฟนคลับที่ตามถ่ายยามลมหนาวทำ การแสดงเรียกได้ว่าฝีมือการ ถ่ายระดับเทพจริงริๆ สวยคมทุกองศา! 233
“ก็ไม่แปลกปะแก ถ้าไม่ติดเรื่อรื่งลมหนาวมันขี้เด๋อ ดาเม จมันเกินต้านมากนะ ไหนจะเสียงร้องอีก ยิ่งตอนแร็ปคือฮอตจัด ๆ คนอะไรโคตรครบเครื่อรื่งเลย” โปรเจคที่เอามาแอบอ้างไม่ได้กางขึ้นมาลงมือทำ สักที หรือ นี่เป็นเพียงข้ออ้างในการหาที่สุงสิงแบบใหม่ ประมาณว่ายกงาน ขึ้นมาจัดแจงบนโต๊ะเพื่อถ่ายรูปหนึ่งครั้งอัปเดตให้พ่อพ่แม่ดูให้ สบายใจว่าลูกไม่ได้เถลไถลไปไหน แล้วเวลาที่เหลือหลังจากนั้น คือใช้มันเพื่อนั่งกินขนมและคุยกับเพื่อน ระหว่างที่เมาท์มอย เรื่อรื่งลมหนาว คุณเจ้าของบ้านคนสวยก็พาร่าร่งสะโอดสะองเดิน ลงมา “อุ้ย สวัสดีค่ะพี่กอหญ้า” “มาทำ งานกันหรอคะเด็ก ๆ” กอหญ้าฉีกยิ้มยินดีต้อนรับ เพื่อนอิงดาวทุกคนที่กำ ลังยกมือไหว้ “ช่าช่ยค่า งานกลุ่มน่ะค่ะ ขอรบกวนสถานที่หน่อยนะค้า” “เอาเลย ๆ ตามสบายนะ ขนมในตู้กินได้หมดเลยนะ” 234
“พี่กอหญ้าอย่าย่หลวมตัวเปิดทางให้พวกมันอย่าย่งนี้นะ ของกินหมดบ้านแน่ ท้องพวกนี้อย่าย่งกับหลุมดำ ” อิงดาวรีบเอ่ย เตือนเพราะรู้จัรู้ จักนิสัยของเพื่อนในกลุ่มดี เปิดทางแบบนี้ละก็ เชื่อ เหอะว่าพวกนี้มันจัดการหมดแบบไร้ซึ่งความเกรงใจใด ๆ “แกก็แซวเพื่อนแรงเกินอะอิงดาว พวกหนูไม่ได้เป็นแบบ นั้นนะคะ อย่าย่ ไปฟังอิงดาวนะพี่กอหญ้า” “ฮ่าๆ ตามสบายนะทุกคน เดี๋ยวพี่ต้องขึ้นไปทำ งานละ” กอหญ้าเดินข้ามมายังโซนครัว หยิบจับกระทะตะหลิวเพื่อทำ อาหารเช้าเติมพลังก่อนลุยงาน ไม่วายตะโกนตามอิงดาวด้วย ความเคยชิน “ตัวเล็กเอาไข่ดข่าวไหมคะ?” “อื้อเอาค่ะ อิงหิว ขอสองเลยได้ไหม” อิงดาวตะโกนตอบ ไปตามปกติ ไม่ได้สนใจสายตาของเพื่อนที่เฝ้าสังเกตการณ์อย่าย่ง เงียบ ๆ “ตัวเล็กเอาไข่ดข่าวม๊ายย น่ารักจังน้าพี่กอหญ้าเนี่ย มีความ เทคแคร์กัร์ กันและกันน้าา คืบหน้าไปถึงไหนแล้วอะอิงดาว” ด้วย ความขี้เสือกที่พราวฟ้ามี จึงไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปนาน อีกทั้ง เธออยากรู้เรู้รื่อรื่งราวความรักของอิงดาวอย่าย่งสุดใจ หากมีสิ่งใดที่ พอช่วช่ยเหลือเพื่อให้สมหวังได้เธอจะได้รีบเสนอตัวเข้าช่วช่ยทันที 235
“เหมือนเดิม” อิงดาวตอบเสียงราบเรียบ แม้เมื่อคืนจะทำ อะไรต่อมิอะไรที่ไม่เหมือนเดิมไปแล้วก็ตาม “เหอ ๆ ไม่ได้เรื่อรื่งจริงริๆ อิมิวเตะมันออกจากไลน์กลุ่มเลย คนกาก ๆ แบบนี้ขอไม่คบนะ” “เอ้าพราวฟ้า! งั้นเลคเชอร์อาจารย์ปุ๋ยอดเนาะ” คิดว่าคน อย่าย่งอิงดาวจะยอมเป็นผู้ถูกกระทำ ง่าย ๆ อย่าย่งนั้นเหรอ ไม่มี ทางเสียหรอก “เอออิมิว ไว้ก่อนแล้วกัน มันร่าร่นไม่เป็นแต่สรุปเลคเชอร์ เก่งถือว่ามีประโยชน์ให้คบอยู่”ยู่สิ้นคำ โต้ตอบของพราวฟ้าเล่น เอาทุกคนหลุดขำ “Friend with benefit อ่าเนอะ แล้วมึงมีประโยชน์ชีวิตกับ ใครบ้างพราวฟ้า” ถึงตามิวสิคแซะพราวฟ้าบ้าง ปล่อยให้พราว ฟ้าปากแซ่บซ่อยู่คยู่นเดียวไม่ได้หรอก เดี๋ยวจะเหิมเกริมจนเอาไม่อยู่ “มิวสิคก็แรงเกิน” เยริที่ริที่นฟังเพื่อนจิกกันไปมาขอเสริม 236
“โห เดี๋ยวนี้เยริใริช้ศัพท์เป็นแล้วอ่า” อิงดาวฉีกยิ้มอย่าย่ง ภูมิใจ ปกติเพื่อนสาวลูกครึ่งรึ่เกาหลีใต้คนนี้มักตามบริบทการ สนทนาในกลุ่มไม่ค่อยทัน พอเห็นว่าใช้ศัพท์ที่ทันสมัยเลยรู้สึก ใจชื้นมากขึ้น “เราเรียรีนรู้จรู้ากสองคนนี้นั่นแหละอิงดาว” อิงดาวมองหน้าซึน ๆ ของเยริสลับกับสองคนนั้นแล้วได้แต่ หวังว่าพราวฟ้ากับมิวสิคจะไม่สอนอะไรหยาบคายให้เยริเข้า เอา เข้าจริงริสองคนนี้ดูภายนอกเหมือนเป็นคนปากไม่ดีดูแรง แต่ไม่ได้ เป็นคนหยาบคายถึงขั้นไม่น่าคบหาหรอกนะ ก็แค่ชอบแซวกันไป มาพอให้มีบรรยากาศขบขันเท่านั้นแหละ ทำ ให้เวลาอยู่กัยู่ กับคน พวกนี้แล้วไม่เคยรู้สึรู้ สึกเครียรีดเลย “นี่อิงดาว แกอยากเสียตัวปะ ฉันมีวิธี”ธี “หาา” ยกเว้น… ความคิดประหลาดประมาณนี้ “โอ้ มึงเปิดประเด็นนี้เลยหรอพราวฟ้า” 237
“สรุปนี่พวกแกมาเพื่อทำ โปรเจคหรืออะไรนะ?” อิงดาว ถามย้ำ ให้แน่ใจ เพราะรู้สึกเหมือนว่ากำ ลังจะสูญเสียความสงบใน ใจอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ “โปรเจคไว้ทีหลัง เสือกเรื่อรื่งชีวิตเพื่อนต้องมาก่อนสิ” ชีวิตเราทุกคนต้องเจอคนแบบนี้เสมอ คนที่ชอบเสือกเรื่อง คนอื่นมากกว่าชีวิตตัวเอง แล้วเราดันยอมให้มันเสือกด้วย “กูเลิฟมากเอเนอร์จี้นี้ เยริอันไหนดีแกก็จำ ไว้ใช้นะ แต่ถ้า เรื่อรื่งแย่ ๆ เช่นช่สิ่งที่พราวฟ้าพูดออกมา แกรีบโยนทิ้งไปเลย” “แหม เยริมัริ มันก็โตแล้วเนาะ แค่มันเป็นลูกครึ่งไม่ต้องติดคำ เตือนก่อนเสพคอนเทนต์ก็ได้มั้งคะสาว” พราวฟ้าหันไปเบะปาก ใส่มิส่ มิวสิคแวบหนึ่ง แล้วหันมาถามอิงดาวย้ำ อีกที “ว่าไง แกสนปะ ล่ะ ฉันมีวิธี”ธี “เอ่อ…” “ถ้าแกไม่อยากเป็นเด็กกาก ๆ ก็เอาหูมานี่” 238
18_______ มีส มี ถานะแล้ว ล้อรถยนต์แนบสนิทหลังจากที่กอหญ้าหมุนพวงมาลัยเข้า ลานจอดรถ เธอฮัมเพลงโปรดพร้อร้มเก็บกุญแจรถเข้ากระเป๋า อย่าย่งอารมณ์ดี ตั้งแต่ที่ได้ลบสถานะพี่น้องระหว่างเธอกับอิงดาว หน้าที่ที่มีเพิ่มขึ้นมาคือไปรับไปส่งส่น้องที่มหาวิทยาลัย ซึ่งกอหญ้า ยินดีเป็นอย่าย่งมากที่จะเปลี่ยนกิจวัตรตัวเองเพื่อเริ่มเรียนรู้ความ สัมพันธ์แธ์บบใหม่กับอิงดาว ขาสองข้างเดินมาถึงตึกคณะที่อิงดาวเรียนวิชาสุดท้ายของ เย็นนี้ สายตาคู่สวยเสาะหาที่นั่งรอ แต่ดันถูกร้านขนมไม่ใกล้ไม่ ไกลดึงดูดเอาไว้ กอหญ้าระบายยิ้มอ่อนเมื่อนึกถึงสภาพอิงดาวหิว โซหลังเลิกเรียรีน กลับมาถึงบ้านทีไรก็วิ่งเข้าครัวกวาดขนมในตู้มา เคี้ยวตุ้ยเป็นประจำ เมื่อก้าวเข้าไปในร้าร้นขายขนมกอหญ้าพบว่าตัวเองกำ ลัง ถูกห้อมล้อมด้วยขนมที่คุ้นหน้าคุ้นตามากมาย อีกทั้งยังมีกลิ่น หอมของเฟร้นร้ ฟรายด์สดใหม่ลอยอยู่ใยู่นอากาศ เธอสำ รวจตัว เลือกต่าง ๆ อย่าย่งถี่ถ้วนโดยพิจารณาจากความชอบของอิงดาว 239
เธอจำ ได้ว่าอิงดาวชอบทานขนมที่มีรสชาติหนักไปทาง เค็มและมีเท็กส์เจอร์กร์รุบกรอบ ระหว่างเดินเลือกขนมกอหญ้าก็ จินตนาการถึงความพึงพอใจบนใบหน้าของอิงดาว สุดท้ายจึง ตัดสินใจเลือกมันฝรั่งทอดกรอบยี่ห้อโปรดของน้อง หยิบคุ้กกี้ติด มาสองสามชิ้นและหยิบน้ำ ผลไม้เย็นเจี๊ยบในตู้เย็นมาไว้แก้ คอแห้ง “ทั้งหมด 165 บาทค่ะ” “แสกนจ่ายนะคะ” เรียรีบร้อร้ยในที่สุดก็ถึงเวลาเดินย้อนไปที่อาคารเรียนพร้อม ของว่างในมือ ม้านั่งใต้อาคารมีที่ว่างเหลือน้อยลงทุกที เนื่องจาก ถูกจับจองไปด้วยกลุ่มนักศึกษาที่มานั่งเมาท์กันหลังเรียนเสร็จ โชคดีที่ได้โต๊ะตรงมุมเล็ก ๆ ไม่ไกลบันไดทางเดินขึ้นตึกมากนัก มั่นใจว่าอิงดาวจะต้องมองเห็นกอหญ้าในเพียงปราดเดียว แน่นอน กอหญ้านั่งมองนักศึกษาเดินผ่านไปมาอย่าย่งเพลิดเพลิน เธอเข้าใจแล้วว่าทำ ไมอิงฟ้าชอบนั่งมองตาละห้อย ก็เด็กสมัยนี้นี่ หน้าตาดีอย่าย่งกับดาราทั้งนั้นเลย ผิวพรรณสดใสไม่พอ ยังตัวสูง กันมาก ๆ สงสัยนมวัวสมัยที่กอหญ้าเติบโตคงมีคุณภาพไม่เท่ากัน ถึงได้ความสูงมาคนละไซส์แบบนี้ 240
พอได้นึกถึงเรื่อรื่งนี้ ตัวเลขอายุของเธอก็ผุดมาอยู่ตยู่รงหน้า อีกแค่ปีเศษ ๆ เธอก็จะเดินหน้าเข้าสู่เสู่ลขสามอย่าย่งเต็มตัว ยัยตัว เล็กของเธอเรียรีนอยู่มยู่หาวิทยาลัยปีแรก กอหญ้ายกมือขึ้นมานับ นิ้ว หนึ่ง สอง สาม สี่ … เก้าปีเลยสินะช่อช่งว่างระหว่างวัย มีเรื่อรื่ง รอให้อัปเดตอีกเพียบ วัยมหาวิทยาลัย วัยทำ งาน คัลเจอร์ชี ร์วิต คนละแบบเลยแฮะ “พี่คะ ๆ” “คะ?” กอหญ้าขานรับรัเด็กสาวข้างหลังแบบงง ๆ “ช่วช่ยเก็บปากกาตรงนั้นให้หน่อยได้ไหมคะ?” เด็กสาว หน้าตาจิ้มลิ้มโต๊ะข้าง ๆ ชี้มือไปยังปากกาสีน้ำ เงินที่กลิ้งมาอยู่ ตรงเท้ากอหญ้าแถมยังยิ้มให้จนตาปิดอีกด้วย กอหญ้าพยักหน้า ก่อนจะก้มเก็บปากกาแล้วส่งส่คืนเจ้าของอย่าย่งไม่ได้คิดอะไร “ขอบคุณค่ะ” มือเรียรีวเกาะเกี่ยวไม่ยอมปล่อยให้กอหญ้า เป็นอิสระ “ว่าแต่… พี่เรียรีนคณะอะไรหรอคะ? เมจิไม่เคยเห็น หน้ามาก่อนเลย” ใบหน้าของเด็กสาวอ่อนเยาว์ฉายแววฉงน รอย ยิ้มแพรวพราวผสานกับดวงตาเชื่อเลยว่าหากเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ คนกำ แพงหัวใจหนาอย่าย่งกอหญ้าต้องมีกระตุกบ้างแหละ 241
“เอ่อ พี่ไม่ได้เรียรีนที่นี่ค่ะ” กอหญ้าหมุนข้อมือออกทีละฃ น้อย ใบหน้าเก็บอาการยังคงยกยิ้มเพื่อไม่ให้เป็นการเสีย มารยาทมากเกินไป “นั่นไงว่าแล้ว งั้น… มารอเพื่อนหรอคะ?” เด็กสาวตรงหน้า ยังคงไม่ยอมแพ้ พยายามสานต่อบทสนทนาให้ดำ เนินต่อไปเรื่อย ๆ ถึงแม้ว่าไม่ได้มีมุกเสี่ยวหลุดออกจากปาก แต่กอหญ้าก็พอเดา ได้จากสายตาว่าเธอกำ ลังถูกหว่านล้อมเข้าสู่กสู่ระบวนการจีบ “ให้เมจินั่งรอเป็นเพื่อนดีกว่านะคะ” เด็กที่ชื่อเมจิคนนี้ กวาดปากกาและชีทเรียรีนบนโต๊ะของตัวเองเตรียมย้ายมานั่งด้วย เต็มที่ ใบหน้าเริงริร่าร่เหมือนเวลาเราเจอของเล่นที่ใช่แช่ล้วต้องรีบ ปรี่ไรี่ปคว้าเอาไว้อย่าย่งไรอย่าย่งนั้น แต่ทุกอย่าย่งต้องชะงักหยุด เมื่ออิงดาวลากเสียงแหลม แสดงความเป็นเจ้าของมาแต่ไกล… “แฟนจ๋าาา เค้ามาแล้ว” อิงดาวยืนเบะปากเฝ้ามองสถานการณ์กับเพื่อนอยู่หยู่ลาย นาที จนถูกดันหลังให้รีบรี ไปช่วช่ยชีวิตว่าที่แฟนในอนาคตเธอถึงได้ รีบรีมาแสดงตัว 242
จังหวะที่เงยหน้าขึ้นมาเจอรอยยิ้มสดใสของอิงดาว กอ หญ้าก็รู้สึรู้ สึกโล่งอกในทันที “เลิกเรียรีนแล้วหรอตัวเล็ก?” พอหันไป ทางบันไดจึงเห็นแก๊งเพื่อนอิงดาวยกมือไหว้และโบกมือขอตัว เดินออกไปอีกทางไม่ได้ตามมาสมทบด้วย “อื้อ คิดถึงจังเลยค่ะ” อิงดาวปรี่เข้าไปกอดแขนเอาหัว พาดไหล่อ้อนงุ้งงิ้งเหมือนลูกหมา โดยไม่สนใจโจทย์ที่ยืนถือชีท เรียรีนงง ๆ อยู่โยู่ต๊ะข้าง ๆ “อ้าว เมจิ คาบนี้ไม่เห็นเข้าเรียนเลย แล้วทำ ไมมาอยู่ตยู่รงนี้ ได้ละเนี่ย” อิงดาวแสร้งร้ทักทาย พร้อมทั้งกระชับกอดแขนกอ หญ้าเป็นการย้ำ เตือนเล็กน้อย อันที่จริงริเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มมีนามว่า ‘เมจิ’ เป็นเพื่อน รุ่นรุ่เดียวกับอิงดาว ด้วยความที่เมจิหน้าตาน่ารักน่าทะนุถนอม ไม่ ว่าหว่านเสน่ห์ใส่รุ่ส่รุ่นรุ่พี่คนไหนก็มักจะได้ครอบครองรุ่นรุ่พี่คนนั้น เสมอ ฮอตมาก ฮอตแบบถ้าใครได้ไปเดตด้วยจะรู้สึกชนะ แต่ ขอโทษที กอหญ้าไม่ใช่คช่นทั่วไปที่จะหลงใหลของสวยงามเพียง แรกพบหรอกนะ “นี่แฟนเราเองเมจิ สวยเนอะ” 243
กอหญ้าเอ็นดูความขี้หวงของอิงดาวมาก ๆ ยัยตัวเล็กของ เธอนี่รีบรีมัดมือชกเอาสถานะ ‘แฟน’ มาใช้ตั้งแต่ยังไม่ได้ตกลงกัน เลยนะ แล้วนี่ยังจะมาปากหวานอวดคนอื่นว่าแฟนตัวเองสวยอีก ใจคนอายุมากกว่ามันจะไปไหวได้อย่าย่งไรล่ะ “อ่า.. อื้ม .. เราขอตัวนะอิงดาว” คำ พูดอึกอักราวกับหา ทางไปต่อไม่ถูก คาสโนวี่ตัวท็อปของปีหนึ่งโดนเบรกเกือบหน้า คว่ำ เมจิคว้าข้าวของทั้งหมดขึ้นมาแล้วเดินก้มหน้าก้มตาจากไป “เคเลยจ้าาา บ๊ายบายน้าเมจิ” เมื่อหมดปัญหาอิงดาวก็ถอดบทบาทในการแสดงความ เป็นเจ้าของทิ้งไป กลายเป็นยัยตัวเล็กที่เกรงกลัวต่อการเปิดเผย ความรู้สึรู้ สึกเช่นช่เดิม หลังจากนั้นทั้งสองสาวก็มุ่งหน้าสู่ลสู่านจอดรถ สายลมโชยเอื่อยพัดมาพอให้รู้สึกหายใจโล่งขึ้นท่ามกลางอากาศ อบอ้าว ยังดีหน่อยที่ตอนนี้พระอาทิตย์คล้อยไปยังหลังตึกเรียน บรรยากาศจึงไม่โหดร้าร้ยมากเกินไป อิงดาวไม่ได้แสดงความเป็นเจ้าของด้วยการควงแขนเดินคู่ กันไป เนื่องด้วยอากาศประเทศไทยที่ไม่เอื้ออำ นวย แต่รักษา ความใกล้ชิดนี้ไว้ด้วยจังหวะก้าวเดินที่สม่ำ เสมอ 244
แสงแดดที่หลุดรอดมาส่อส่งผ่านต้นไม้ ทำ ให้ใบหน้าของ พวกเธอเปล่งประกายสีทองอ่อน ๆ รอยยิ้มปรากฏบนริมฝีปาก ฉายแววแห่งความสุขและความพึงพอใจ ทั้งกอหญ้าและอิงดาว ผลัดกันลอบมองใบหน้ากันและกันเป็นระยะ “พี่กอหญ้ารออิงนานไหมคะ?” เสียงใสเอ่ยถาม พลางยก หลังมือปาดเม็ดเหงื่อข้างแก้มทิ้งไป พอคนพี่เห็นเข้าจึงรีบหยิบ กระดาษซับหน้าในกระเป๋าขึ้นมาซับให้แทน โดยไม่ลืมที่จะตอบ คำ ถามน้องไปด้วย “ไม่นานค่ะ ตัวเล็กหิวไหมพี่ซื้อขนมติดมาด้วย แต่เดี๋ยวไว้ กินบนรถก็ได้เนอะ” “รู้ใรู้จจังเลยนะเนี่ย… ” อิงดาวมองถุงขนมหลายชนิดที่พี่ เขาซื้อมาแล้วอดอมยิ้มไม่ได้ เธอรู้สึกดีที่แม้แต่เรื่องเล็กน้อยกอ หญ้าก็ไม่คิดปล่อยผ่าน “ว่าแต่พี่กอหญ้าพาไปร้านเครื่องเขียน หน่อยได้ไหมคะ ไส้ดินสอกดมันหมดแล้วอ่า” “ได้สิคะ ตัวเล็กอยากไปไหน อยากทำ อะไร บอกพี่ได้หมด เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ” 245
“ไม่คิดค่าจ้างเพิ่มเนาะ” อิงดาวยกยิ้มอย่าย่งมีเลศนัย การที่ พี่กอหญ้าเปิดทางมาให้ มีหรืออิงดาวจะไม่ใช้โอกาสนี้อย่าย่งจัด หนักจัดเต็ม “อืมม ค่าบริกริารคิดเป็นรายเดือนค่ะ แต่ถ้าใช้งานหนัก มากก็ต้องจ่ายเพิ่มนะ ไม่งั้นพี่จะยื่นเรื่องฟ้องกรมแรงงานฟ้อง หมดตัวเลยคอยดู” “เท่าไรว่ามา น้องจะซื้อพี่เอง แล้วทีนี้พี่กอหญ้าก็หมดสิทธิ์ ไปให้บริกริารคนอื่นแล้วด้วย อิงเหมาคนเดียวเข้าใจนะคะ” “ดูพูดเข้า” กอหญ้าไม่สามารถสู้สายตาอิงดาวได้ ตั้งแต่ทุกอย่าย่งชัดขึ้น สายตาอิงดาวที่ใช้มองกันก็เปลี่ยนไป น้องกล้าเปิดเผยความรู้สึก เต็มที่และนั่นยิ่งทำ ให้เสน่ห์เหลือล้นเข้าไปอีก แล้วดูประโยคก่อน หน้าดันมีลงท้ายด้วย ‘นะคะ’ เป็นการปิดจ็อบแบบไม่เปิดโอกาส ให้ได้ดิ้นหนีเลยสินะยัยคนนี้ 246
“เนี่ย ๆ ตัวเองเปิดทางให้เขาเองนะ แล้วมาทำ เขินทำ แอบ หันไปยิ้มคนเดียว” อิงดาวกระทุ้งตัวเย้าแหย่ พอได้ปล่อยใจให้ เป็นอิสระ คิดอะไรอยากพูดอะไรโดยไม่มีกรอบพี่น้องมาคอยกั้น มันทำ ให้รู้สึรู้ สึกตัวเบาคล้ายกำ ลังขยับปีกโผบินเหมือนนกบนฟ้าที่ จะถลาไปทิศทางไหนก็ได้ หลังจากที่พาอิงดาวไปทานข้าวและช้อปปิ้งเครื่องเขียน ตามที่น้องต้องการเรียรีบร้อยแล้ว สถานที่ที่ต้องการไปถึงอย่าย่ง รวดเร็ว ร็ ที่สุดคือบ้าน บ้านเท่านั้นที่อยากกระโดดทิ้งตัวลงนอน การใช้ชีวิตในเมืองหลวงช่วช่งหัวค่ำ นั้นมีแต่ความโกลาหล ไปกิน ข้าวก็ต้องรอคิวยาว ไปซื้อของใช้ก็ต้องเบียดเสียดแย่งย่กับคนอื่น เขา แล้วไหนจะรถบนถนนที่ติดชะงักอีก โดนสูบพลังแทบหมด ร่าร่ง “สงสัยมีอุบัติเหตุแน่เลยตัวเล็ก คงอีกสักพักเลยกว่าเราจะ ถึงบ้าน” คนอายุน้อยกว่าเมียงมองคนขับรถคนสวยที่พยายาม เบี่ยงหมุนพวงมาลัยไปอีกทางตามที่เจ้าหน้าที่ตำ รวจโบก “ถ้าตัว เล็กง่วง งีบไปก่อนได้นะคะ” ไม่ทันไรผ้าห่มผืนนุ่มกลิ่นหอมฉุยก็ถูกวางลงมาบนหน้าตัก อิงดาวมัวแต่มองไปนอกหน้าต่างจึงไม่รู้ว่ากอหญ้าเอี้ยวตัวไป หยิบมาตั้งแต่ตอนไหน 247
ความใส่ใส่จเล็ก ๆ น้อย ๆ โดยธรรมชาติของคนขี้เป็นห่วง นั้นยิ่งทำ ให้อิงดาวอยากรักพี่เขาให้มากขึ้นเรื่อย ๆ อยากลอง เปลี่ยนเป็นเธอเองที่ได้ดูแลพี่กอหญ้าบ้าง อิงดาวอยากรู้ว่าถ้า หากพี่กอหญ้าถูกเอาใจใส่ หัวใจจะฟูฟ่องแบบที่ตัวเองเป็นตอนนี้ ไหม “เรื่อรื่งของเราจะเป็นยังไงต่อหรอคะพี่กอหญ้า” อิงดาวจึง ใช้โอกาสรถติดยาวเหยียดทวงถามความชัดเจนให้รู้เรื่องไปเลย ไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปพร้อร้มกับใจที่ยังไม่เคลียร์ “เผลอทำ คิ้วย่นย่แบบนี้ ตัวเล็กกลัวพี่เทแน่เลย” ก่อนหน้านี้ ที่ตึกคณะยังทำ ตัวเบ่งบ่ยืนกรานว่าพี่เขาเป็นแฟนจ๋าอยู่เยู่ลย แล้ว ตอนนี้ดันมาทำ ใจฝ่อเสียอย่าย่งนั้น “อื้อ อิงกังวลหลายอย่าย่งเลยค่ะ” อิงดาวยกมือขึ้นมานับ นิ้ว “ไหนจะเรื่อรื่งอายุที่ต่างกัน เป้าหมายชีวิต แถมเรายังเริ่มมา จากการเป็นพี่น้องกันอีก” เธอไล่กางนิ้วที่กำ อยู่ตั้ยู่ตั้งแต่นิ้วก้อยมา จนถึงนิ้วชี้นับจนครบทุกข้อกังวล แต่แล้วความว้าวุ่นก็ถูกกลบด้วยมืออุ่นที่เอื้อมมากุมไว้ หลวม ๆ “ตัวเล็กรู้ไรู้หม… พี่เองก็กังวลนะ แต่สิ่งที่มะรุมมะตุ้มใน หัวมันคือปัญหาในอนาคตซึ่งยังมาไม่ถึง เราโฟกัสกันที่ปัจจุบันดี ไหมคะ?” 248
“...” “อย่าย่งเช่นช่… ตัวเล็กอยากได้ความสัมพันธ์ปธ์ระมาณไหน? แฟน ฟี่ฟ้อง หรือรืคนคุยแบบอิงฟ้าดี” ประโยคท้ายกอหญ้าปรับ โทนเสียงติดเล่น เธอไม่อยากให้น้องต้องซีเรียสกับการตกลงใจ แบบเปิดอก มันควรจะเป็นอะไรที่คุยสบาย ๆ ปรับจูนความ ต้องการของแต่ละฝ่ายให้แมชกันได้ “โห่ แบบเจ้อิงไม่เอาหรอก แบบนั้นมัน open เกินไป สถานะไม่มี บอกคิดถึงก็ไม่ได้ คิดแล้วแซดเลยเนี่ย” พอกอหญ้ายกตัวอย่าย่งสถานะความสัมพันธ์แธ์บบที่อิงฟ้า ยึดถือ น้องถึงกับหันขวับมาเบ้ปากใส่ ความสัมพันธ์ไธ์ร้ชื่อเรียก มี ค่าเฉพาะเวลาเหงา ใช้สิทธิ์ร้ธิ์อร้งขอความคิดถึงก็ไม่ได้ ล้ำ เส้น เมื่อไรคือผิดกฏพร้อร้มตัดฉับแล้วมองหาคนใหม่ทันที แบบนั้น แหละที่อิงฟ้าใช้งานเป็นประจำ ความสัมพันธ์ไธ์ร้ชื่ ร้ชื่อเรียรีกคงเหมาะกับเฉพาะคนบางกลุ่มที่ มองหาแค่ needs ทางกาย แต่ไม่อยากเข้าสู่กสู่ระบวนการความรับ ผิดชอบทางใจ แล้วเรื่อรื่งแบบนี้จะผิดหรือถูกก็ขึ้นอยู่กัยู่ กับว่าตกลง กันไว้ว่าอย่าย่งไรในตอนแรก แต่ไม่สามารถโยนให้อีกฝ่ายรับผิด ชอบความรู้สึรู้ สึกที่เกินมากกว่านั้นได้ 249
“พี่กอหญ้า!! เงียบแบบนี้คืออยากได้แบบเจ้อิงฟ้าหรอ?!” เอาเรื่อรื่งเหมือนกันแฮะยัยตัวเล็กเนี่ย ตะโกนดึงสติซะลั่น รถเลย คิดว่าถ้าหากแกล้งทำ เฉไฉไม่ยอมตอบอีกสักพักคงโดนตี ไหล่ดังป้าบแน่นอน “ฮ่าฮ่า เปล่านะคะ พี่แค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย แล้วตัวเล็ก สนใจแบบไหนล่ะ?” “แฟนค่ะ แฟนเท่านั้น” ใบหน้าเนียนใสยิ้มแย้มอย่าย่ง อารมณ์ดี เธอชอบกอหญ้ามาตั้งแต่มัธยมปลาย นาทีนี้ต้องคว้า ตำ แหน่งแฟนมาประดับหัวใจเท่านั้นถึงจะคุ้มกับการเฝ้ารอ “อิง อยากใช้สถานะนี้บอกคนที่มาจีบว่ามีแฟนแล้ว” “คนมาจีบเยอะเลยหรอตัวเล็กน่ะ” กอหญ้าได้ยินน้องพูด แล้วตงิดใจแปลก ๆ เหมือนกันแฮะ “อยากรู้จำรู้จำนวนไหมละคะ พราวฟ้ามันจดไว้ให้อยู่ ก็น่าจะ ยาวสักประมาณสิบหน้ากระดาษ A4 ได้นะคะ” ยัยตัวเล็กยักคิ้ว ใส่เส่ ชิงอวดนิดหน่อยว่าถ้าพี่กอหญ้าไม่ยกสถานะแฟนให้ตอนนี้ จะต้องไปสู้รบกับจำ นวนคนมากมายเลยนะ 250