“เยอะจริงริด้วยสิ งั้นต้องเป็นแฟนกันแหละเนอะ” เยส! “ก็ต้องเป็นแฟนสิคะ เวิร์คไม่เวิร์คร์ ไม่รู้ แต่เด็กอย่าย่งอิงจะ ทำ ให้เต็มที่ค่ะ ไม่ยอมเป็นภาระทางใจให้พี่กอหญ้าเหนื่อยเพิ่ม แน่นอน” คำ พูดซื่อตรงไร้การประดิดประดอยสามารถสร้างความ มั่นใจให้กับคนที่ขี้ขลาดกลัวความผิดหวังได้อย่าย่งมหาศาล คล้าย กับมีคนใจดีหยิบสายยางรดน้ำ มาราดกอหญ้าแห้งเหี่ยวใกล้ตาย พยายามชุบชีวิต อีกทั้งยังไม่ลังเลที่จะใส่ปุ๋ส่ปุ๋ยบำ รุงสูตรพิเศษลงไป เพิ่ม โดยหวังอย่าย่งสุดซึ้งว่าอีกไม่นานกอหญ้าสีน้ำ ตาลจะเปลี่ยน เป็นสีเขียวสดใสอีกครั้งรั้ ลองดูอีกครั้งรั้จะเป็นไร กอหญ้าญ้จะเปิดโอกาสให้ตัวเองได้ฟื้นคืนชีพ “ขอบคุณนะตัวเล็ก พี่เองก็จะใช้หัวใจรักอิงดาวให้เต็มที่ เหมือนกัน” 251
กอหญ้าอยากรู้เหมือนกันว่าการที่เราทำ เรื่องธรรมดาให้ กับใครสักคนแต่ดันส่งส่ผลโคตรพิเศษกับใจ มันจะทำ ให้เธอยิ้ม แก้มกว้างจนแก้มแตกในทุกวันเลยหรือเปล่า เพราะถ้าเป็นอย่าย่ง นั้นเธอจะหาครีมรีบำ รุงมาทาแก้ม เตรียรีมพร้อมรับความสุขอย่าย่ง เต็มที่ “ตายล่ะ อิงตายแน่เลย เล่นพูดแบบนี้อิงจะไปมุดหน้าเขิน ตรงไหนได้เนี่ย ร้าร้ยอะ! ” กอหญ้าฉีกยิ้มตาปิดยกมือที่กุมไว้ขึ้นมาประทับจูบแทนคำ สัญญาลงบนหลังมือของน้องอย่าย่งบางเบา ความนุ่มนิ่มจากริม ฝีปากที่ผ่านการเป่าจากแอร์รร์ถยนต์เป็นเวลานานมีความเย็นติด มาด้วย อิงดาวยกยิ้มอย่าย่งปลื้มปิติ เธอแพ้ให้กับความละมุนไม่รู้ กี่รอบต่อกี่รอบจนความรู้สึรู้ สึกด้านในแทบทะลักออกมาอยู่รยู่อมร่อร่ 252
19_______ มีเ มี ด็กซุกซน ชีวิตหลังมีแฟนเป็นของตัวเองจะเป็นอะไรได้นอกจาก “ แฮปปี้มาก แฮปปี้สุด ๆ แฮปปี้ระเบิดระเบ้อ” ไม่เคยคิดว่าตัวเอง จะสามารถมีความสุขจนใจฟูได้ขนาดนี้ เรื่องปวดหัวในชีวิต ประจำ วันที่ผ่านเข้ามากลายเป็นฝุ่นผงโมเลกุลเล็กจิ๋วเดียว เพียง ขยับปากเป่าเบาหวิวผงละเอียดนั้นก็สลายหายไปในพริบตา เชื่อ ไหม อานุภาพของความรักรัมันทำ ได้ง่ายดายแบบนั้นเลยล่ะ อย่าย่งวันก่อนหัวร้อนเรื่องเพื่อนร่วร่มงานอยู่ดียู่ ดีๆ น้องยื่นเค้ก ส้มมาให้กินพร้อร้มกับหอมแก้มฟอดใหญ่ ศีรษะที่ปวดตุบ ๆ ก็หาย ไปทันควัน ไหนจะอาการนอนหลับไม่ค่อยสนิทนั่นอีก พอได้ไอ อุ่นและกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากการที่น้องมาซุกกอดก็ดูเหมือนจะ หลับลึกสบายไปถึงเช้าวันใหม่ นี่มันสิ่งสิ่มหัศจรรย์ชัด ๆ “เก่งจริงริๆ เลยนะตัวแค่เนี้ย” กอหญ้ามองลอดหน้าต่าง ไปทางหน้าบ้านที่เธอกับน้องทำ กิจกรรมรดน้ำ ต้นไม้ด้วยกันค้าง ไว้อยู่ เพราะต้องรีบรี ปลีกตัวมารับสายสำ คัญจากแม่ 253
เลยทำ ให้ได้เห็น “ทานตะวันยิ้มแฉ่งฉ่ ” ที่กำ ลังถูกแสงสว่าง ของพระอาทิตย์ชโลมจนเปล่งประกาย อิงดาวกลายเป็นชนวน แห่งความสุขที่ไม่ว่าหันมาเมื่อไรก็ใจฟูได้เสมอ ความสดใสของอิง ดาวทำ ให้ต้นไม้ใบหญ้าสดชื่นเบิกบานได้มากกว่าละอองน้ำ สะอาดที่กำ ลังโปรยอยู่บยู่ริเวณสวนเล็ก ๆ หน้าบ้านเสียอีก “แม่โอเคแน่นะคะ? ให้หนูไปอยู่เยู่ ป็นเพื่อนไหม ช่วช่งนี้หนู งานไม่เยอะไปอยู่ด้ยู่ ด้วยได้สบายมาก” ปลายสายหัวเราะในลำ คอเบา ๆ มีเสียงจัดข้าวของดัง ปะปนไปด้วย แม่ของกอหญ้าขนของออกจากบ้านใหญ่ที่ญ่ที่อยู่ร่ยู่วร่ม ชายคาเดียวกับพ่อพ่เป็นที่เรียรีบร้อย พอความตึงเครียดในชีวิตของ คุณเกวลินถูกกำ จัดออกไป ก็ทำ ให้มีเวลาเหลือเฟือมากพอที่จะ กลับมารักรัตัวเองมากขึ้น เธอเริ่มริ่มีความสุขกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ในทุกวัน “ไม่ต้องจ๊ะ แม่ไม่อยากรบกวนคนกำ ลังมีความรักหรอกนะ คิกคิก” น้ำ เสียงหยอกเย้าของแม่มีกลิ่นอายความเป็นอิสระที่ แสนผ่อนคลาย ไม่เหมือนที่ผ่านมาซึ่งมักจะมีโทนเสียงออกไป ทางเศร้าร้ซึม “แซวหนูหรอคะแม่!” คนถูกกระเซ้าอมยิ้ม 254
“หรือรื ไม่จริงริละจ๊ะ? เล่นเล่าเรื่อรื่งหนูอิงดาวให้ฟังทุกครั้งที่ แม่โทรหา น้องน่ารักรัอย่าย่งนู้นอย่าย่งนี้ ไม่อินเลิฟแล้วจะให้เรียกว่า อะไรได้ล่ะลูกคนนี้” นั่นสินะ สุขใจที่มีอิงดาวอยู่ข้ ยู่าง ๆ ยิ้มบ่อบ่ยจนตะคริวจะกิน แก้มขนาดนี้ คงหนีไม่พ้นกับคำ ว่า In love และคงเหมาะสุดแล้ว กับคนที่ยอมขุดหลุมฝังกลบตัวเอง นอนเกลือกกลิ้งไปกับดินแดน สีชมพูทั้งวันทั้งคืนแบบไม่รู้เรู้บื่อ การคลั่งรักแฟนเด็กกลายเป็น งานอดิเรกใหม่ที่กอหญ้าต้องการทำ ตั้งแต่ดีดตัวออกจากที่นอน เอ่อว่าแต่อะไรละนั่น…ตัวต้นเหตุที่เข้ามาป่วนหัวใจกำ ลัง แสดงสีหน้ายับยู่ยี่ยู่ยี่เพราะทะเลาะกับสายยางรดน้ำ ข้างนอก แล้วนี่ ไม่คิดบ้างเหรอว่าพี่คนนี้จะมันเขี้ยวพาลไม่อยากคุยกับแม่ต่อ น่าน่ รักรัเกินไปแล้วนะอิงดาว “โถ่ แม่ก็พูดเกินไปค่ะ” ปลายนิ้วเกาะเกี่ยวไปตามโมเดล การ์ตูร์ตูนตัวจิ๋วที่วางประดับบนชั้นวางของตกแต่งบ้าน ดูเหมือนกอ หญ้าจะไม่รู้ตัรู้ ตัวด้วยซ้ำ ว่ากำ ลังเกาะแกะเจ้าโมเดลพวกนี้เพื่อแก้ เขินอยู่ “เกินหรือรื ไม่เกิน ใจเรารู้ดีรู้ ดีที่สุด แต่แม่ดีใจนะลูกที่กอหญ้า ไม่ต้องอยู่แยู่บบเหงา ๆ แม่หายห่วงไปได้เยอะเลยล่ะ” 255
สิ่งที่คุณเกวลินพูดมาจริงริทั้งหมด ใจเรามันแสนรู้ที่สุดใน โลกอยู่แยู่ล้ว ต่อให้สามารถพูดปดคำ โตขนาดไหนก็ไม่สามารถลบ ความจริงริในใจไปได้หรอก มันถึงได้มีคำ พูดสืบทอดต่อกันมาทุก ยุคทุกสมัยนั่นไง หลอกใครหลอกได้ แต่หลอกหัวใจตัวเองไม่ได้ “อ้อ แล้วไม่ต้องห่วงแม่นะจ๊ะ อยู่บ้ยู่ บ้านสวนคุณตาคุณยายมี กิจกรรมให้ทำ เยอะเลย ประเดี๋ยวเย็นนี้ป้า ๆ แถวนี้ก็นัดกันทำ บัวลอยไข่หข่วานอีก จะห่วงก็แต่น้ำ หนักแม่นี่ล่ะว่าจะขึ้นอีกกี่กิโล” ได้ฟังแม่เล่าเรื่อรื่งวิถีชีวิตที่เปลี่ยนไปอย่าย่งออกรสพร้อมกับ เสียงหัวเราะคลอตลอดการสนทนา กอหญ้าก็เบาใจไปได้เยอะ เลย สิ่งที่ปรารถนามาโดยตลอดคือการที่เห็นแม่หันมารักตัวเอง อย่าย่งเต็มเปี่ยม ใช้ชีวิตเพื่อตัวเองไม่ใช่เช่พื่อคนที่ไม่เคยเห็นค่า แม่ เสียน้ำ ตาไปให้เขาคนนั้นไม่รู้ตั้งกี่ลิตร สุดท้ายได้แต่ความเสียใจ กลับมานอนกอด หลังจากนี้คงไม่มีแล้วนะค่ำ คืนที่นอนหลับไป พร้อร้มกับหัวใจพัง ๆ กอหญ้ายกยิ้ม เลิกจับโมเดลตุ๊กตาเล่นเพราะมีสิ่งที่น่า สนใจยืนฉีกยิ้มแป้นกวักมือเรียรีกเธออยู่ “วันไหนหนูไม่มีงาน หนู จะพาน้องไปเที่ยวหานะคะแม่” และแล้วยัยตัวเล็กก็ขโมยความ สนใจไปครอบครองได้สำ เร็จ ร็… 256
“รดน้ำ ขนาดนี้ ต้นไม้ของพี่จะสำ ลักน้ำ ตายไหมคะเนี่ย” ภายใต้แสงแดดอ่อน ๆ แฟนเด็กหันมาฉีกยิ้มแฉ่งฉ่และเขยิบ ไปหาต้นไม้ชนิดถัดไป กอหญ้ามองเห็นคราบความเฉอะแฉะ เปียกไปแทบทั้งกางเกง ชายเสื้อก็ไม่เว้น นี่กอหญ้าปล่อยให้รดน้ำ ต้นไม้คนเดียวไม่กี่นาทีก็เปียกปอนอย่าย่งกับลูกหมาตกน้ำ เชียวนะ “ต้นนี้ชอบน้ำ มากกก อิงเสิร์ชอ่านมาละ” น้องหมายถึงต้น เสน่ห์จันทร์ที่ร์ที่ชอบความชื้นมาก “ส่วส่นต้นนี้รดอาทิตย์ละครั้งก็พอ ใช่ไช่หมล่ะคะ” อิงดาวหมายถึงเจ้ามอนสเตอร่าร่อัลโบ้ฝั่งตรงข้าม ไม้ด่างริ้วริ้สีขาวสลับเขียวคล้ายเนื้อวากิวลายสวย น้องใช้นิ้วจิ้ม หน้าดินในกระถางโชว์ให้ดูพบว่ามีความชื้นที่เหมาะสมดีแล้ว จึง ทำ ให้วันนี้ไม่ต้องดื่มน้ำ เพิ่ม “สนใจเรื่อรื่งต้นไม้ด้วยหรอเราน่ะ” กอหญ้าเดินเข้าไปช้อน ด้านหลังของอิงดาวและหยิบเอายางรัดผมสีดำ ที่ข้อมือออกมา เกี่ยวปอยผมออกจากแก้มอย่าย่งนุ่มนวล เพื่ออำ นวยความสะดวก ให้กิจกรรมนี้ง่ายขึ้นโดยการรวบผมให้น้อง อิงดาวหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อสัมผัสได้ถึงความใกล้ชิด ที่เนื้อตัวเฉี่ยวกันไปมา แม้จะเคยเพลี้ยงพล้ำ แลกเปลี่ยนจูบรส หวานฉ่ำ ไปหลายครั้งรั้แต่ก็ยังไม่ชินกับสัมผัสอ่อนโยนของพี่เขา อยู่ดียู่ ดี 257
“อิงเห็นพี่กอหญ้าชอบนี่นา อิงก็อยากใส่ใส่จบ้าง” แฟนเด็ก หันเอียงมายิ้มตาหยี แก้มนุ่มนิ่มอยู่ใยู่กล้เพียงแค่คืบเท่านั้นเอง ช่าช่งยั่วยวนให้คนพี่อยากฝังจมูกลงไปเสียจริง “ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกตัวเล็ก คบกับพี่ห้ามฝืนทำ อะไรที่ ไม่ชอบโอเคไหม?” “ตอนนี้ไม่ฝืนค่ะ อิงกำ ลังสนุกที่ได้ทำ อะไรใหม่ ๆ กับแฟน จ๋า” แย่ลย่ะ คนอายุมากกว่าแพ้ทุกครั้งรั้ที่อิงดาวเรียกว่าแฟนจ๋า คำ สองคำ ที่แฝงความน่ารักรัแสนอ้อนไปในตัว เอ่ยขึ้นมาทีไรเหมือน กำ ลังถูกทารุณด้วยความน่ารักรัแบบเต็มสูบ พอโดนอัดบ่อบ่ยเข้าก็ เริ่มริ่จะเมามายทรงตัวไม่อยู่ “แต่ถ้าเบื่อเมื่อไรหรือรืมีอันไหนที่ไม่ชอบ อิงจะรีบบอกนะ แล้วเราค่อยไปหาอย่าย่งอื่นทำ โอเคเนอะ” รอยยิ้มบางปรากฏความพึงพอใจ หางตาเห็นดอกไม้สีสัน น่ารักรักลุ่มหนึ่งในสวน พอมองดูแล้วคล้ายสะท้อนความรู้สึกที่ กำ ลังเบ่งบ่บานอยู่ไยู่ม่มีผิด กอหญ้ามองหน้าอิงดาวแล้วนึกถึงเรื่องด ราม่า ถ้าหากเธอนั้นดื้อรั้นรั้บ่าบ่ยเบี่ยงไม่ยอมฟังเสียงของหัวใจ อีก ทั้งยังปัดเสียงเชียร์จร์ากเพื่อนสนิทที่สุดในชีวิตอย่าย่งอิงฟ้าทิ้งไป เธอจะมีโอกาสได้สัมผัสความสุขเร็วขนาดนี้ไหม เธอคิด… 258
“ตัวเล็ก” กอหญ้าเรียรีกน้องสั้น ๆ เปิดโอกาสให้ความคิด ในหัวล่องลอยอีกระลอก อืม… ไม่รู้ตัรู้ ตัวเลยว่าความรู้สึกที่อยาก ดูแลรักรัษารอยยิ้มของเด็กคนนี้มันถลำ ลึกจนกลายเป็นความรัก ตั้งแต่ตอนไหน มารู้สึกตัวอีกทีก็ไม่อยากถอนใจออกมาแล้ว “คะ?” คนถูกเรียรีกยกคิ้วสวยเชิงทวงถาม กอหญ้าอยากรู้ เหลือเกินว่าน้องเคยเหนื่อยบ้างไหมที่แบกความน่ารักมาแจกจ่าย ในทุกวัน “ขยับมานี่หน่อยสิ” “มีอะไรคะแฟนจ๋าาาา” จุ๊บ ! เพราะจุ๊บที่โน้มลงมาแนบริมฝีปากอย่าย่งไม่มีปี่มีขลุ่ย เป็น เหตุให้แฟนเด็กเบิกตากว้างตกใจปล่อยสายยางรดน้ำ ให้ดีดหลุด จากมือ “ว๊ายยตายแล้ว!” สายน้ำ กระจัดกระจายไปทั่ว ทั้งสอง ช่วช่ยกันไล่จับสายยางแสนดื้อเอาไว้ แต่กว่าจะหยุดความวุ่นวาย ไว้ได้ทำ เอาเปียกกันทั้งตัว เสื้อสีขาวตัวบางของกอหญ้าเปียกจน เห็นบราสีดำ ด้านใน อีกทั้งมันก็ชัดมากพอที่จะให้อีกฝ่ายเห็นเอว เว้าบาง ๆ 259
กอหญ้าเลิกคิ้วมองตามสายตาแฟนเด็ก ถึงได้รู้ว่าหน้าท้อง แบนราบใต้เสื้อของตัวเองกำ ลังถูกโลมเลียทางสายตา กระนั้นแก้มสองข้างของน้องก็เห่อร้อนกลายเป็นสีแดงระ เรื่อรื่แต่ก็เข้าใจได้เพราะอากาศด้านนอกมันร้อน ถึงแม้จะเป็น เวลาบ่าบ่ยแก่จวนจะเย็นแล้วเต็มที ต้นเหตุของแก้มแดงนั่นคง ไม่ใช่เช่พราะแฟนเด็กคิดเรื่อรื่งซุกซนใต้ร่มร่ผ้าอยู่หยู่รอกเนอะ อากาศ แหละ อากาศเป็นต้นเหตุทั้งนั้น… “ต้นไม้น่าจะอิ่มกันแล้วนะคะ เราเข้าบ้านกันเถอะตัวเล็ก” ทั้งสองกอบกุมมวลก้อนความรู้สึรู้ สึกดี ๆ จูงมือกันเข้าไปใน บ้าน ต่างคนแยกย้ายไปเปลี่ยนเสื้อผ้า น้องกลับไปที่ห้องอิงฟ้า ส่วส่นกอหญ้าก็เข้ามาที่ห้องตัวเอง เจ้าของบ้านคนสวยมองสภาพ เนื้อตัวชุ่มชุ่ฉ่ำ ผ่านกระจกใสแล้วหุบยิ้มไม่ได้เลย นี่เธอหลงรอยยิ้ม แสนน่ารักรัของน้องจนต้องขอจุ๊บกลางสวนเลยเหรอ สาบานว่าตอนมีแฟนก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยเข้าใกล้คำ ว่าคลั่ง รักรัจนควบคุมตัวเองไม่ได้เช่นช่นี้ อิงดาวพิเศษไม่เหมือนใคร ขยับ นิดหน่อยเธอก็มองว่าน่ารักรั ไปหมด นัยน์ตาประกายสดใสเหมือน ลูกหมาตัวน้อยที่หลอกล่อให้คนมาเอ็นดู กระนั้นแฟนเด็กของเธอ ก็แฝงไปด้วยนิสัยดื้อรั้นรั้ ไม่ยอมคน เธอชอบตรงนี้ ตรงที่อิงดาวรู้ ว่าควรจะวางตัวเองแบบไหนในสถานการณ์นั้น ๆ 260
หากต้องอ้อนก็จะอ้อนจนกว่าใจจะเหลวเป็นน้ำ หากปักธง แล้วว่าจะดื้อก็จะดื้อจนกว่าจะโดนตามใจ “แฟนจ๋าาาา ฮืออ ช่วช่ยอิงหน่อยได้ไหมคะ มือติดอ่า” แต่ แล้วคนที่กำ ลังถูกคิดถึงก็ลากสลิปเปอร์ด้วยใบหน้าเหยเกเปิด ประตูเข้ามาในห้องโดยไม่ทันได้สังเกตว่ากอหญ้าเปลือยท่อนบน เหลือแค่บราสีดำ ปกปิดหน้าอกไว้เท่านั้น “ไปทำ อีท่าไหนคะเนี่ย” กอหญ้าสาวเท้าเข้าหาน้อง มอง สร้อร้ยข้อมือสีเงินที่ถูกเส้นผมพันขยุกขยุยสลับกับใบหน้าคล้าย กับมีน้ำ ตารื้นรื้ ขึ้นมาเพราะความเจ็บจี๊ด ซึ่งน่าจะเกิดขึ้นจากทุก ครั้งรั้ที่พยายามดึงเส้นผมออก “ท่านี้ค่ะ แล้วก็ติดแหงก ฮืออ สร้อยข้อมือมันดื้อมากเลย” อิงดาวสาธิตธิท่าถอดเสื้อให้ดู เรียรีกรอยยิ้มแสนเอ็นดู ปรากฏบนริมริ ฝีปาก กอหญ้าหันหน้าเข้าหาเอื้อมมือไปสัมผัสมือ น้องบางเบาเป็นสัญลักษณ์ปลอบใจว่าไม่เป็นไรนะพี่จะจัดการ สร้อร้ยข้อมือตัวดื้อนี้เอง สายตาของกอหญ้าจับจ้องที่เส้นผมอัน ยุ่งยุ่เหยิงและพยายามแกะออกจากสร้อยข้อมือด้วยความ ระมัดระวังสุดขีด 261
“ทนอีกนิดนะคะ ใกล้หลุดหมดแล้วค่ะ” ระยะห่างระหว่างกันแคบลงขึ้นเรื่อย ๆ กอหญ้ายังคงตั้งใจ แกะผมออกทีละเส้น ไม่ยอมให้ความเจ็บจี๊ดมารังแกน้องอีกเด็ด ขาด ลมหายใจเข้าออกเป่ารดบนศีรษะและดูเหมือนว่าอิงดาวจะ หาจุดโฟกัสให้กับสายตาไม่ได้จึงปล่อยใจให้สำ รวจร่าร่งกายของ คนพี่ไปเรื่อรื่ย เสื้อสื้หายไปไหน? บราสีดำสีดำ ? why? พอเห็นว่ากอหญ้าเปลือยท่อนบนชัดเต็มตา แก้มนุ่มสอง ข้างจึงเกิดปฏิกิริยริาเห่อร้อร้นขึ้นมา ครั้นจะทวงถามถึงที่มาก็คิดว่า ไม่จำ เป็น อิงดาวกัดฟันตัวเองแน่นเพื่อไม่ให้หลุดกรีดร้องออกมา และใช้เวลานี้ไล่เก็บรายละเอียดบนผิวขาวเนียน เธอไม่เคยเห็น ทรวดทรงของกอหญ้าคมชัดระดับ 4K ขนาดนี้มาก่อน เจ้าเด็กยก ยิ้มแววตาระยิบระยับแฝงความเจ้าเล่ห์ มือเรียรีวเริ่มริ่เกาะเกี่ยวแถวเอวและหน้าท้องแบนราบของ กอหญ้า ลากไปทีละส่วส่นอย่าย่งเชื่องช้า ค่อย ๆ ไต่ไปเรื่อย อืมม กล้ามท้องเลขสิบเอ็ด 262
“ซนจังเลยนะตัวเล็ก” กอหญ้าว่ากล่าวแต่ไม่ได้ปัดมือน้อง ออก เห็นใบหน้าแสนใจดียิ้มอ่อนแล้วยิ่งได้ใจ จากที่แค่ปลายนิ้ว เรียรีวไต่เล่นอย่าย่งใคร่รู้ร่รู้กรู้ลายเป็นทาบจับลงน้ำ หนักลูบไล้เต็มมือ “แล้วฟิตหุ่นมายั่วทำ ไมล่ะคะ เนี่ยกล้ามท้องเลขสิบเอ็ดทำ มาได้ไงเจ๋งเวอร์”ร์ “ขี้ตู่นี่นา พี่ออกกำ ลังกายให้แข็งแรงค่ะ ไม่ได้เอามายั่วสัก หน่อย มีแต่ตัวเล็กนั่นแหละคิดไม่ดี ” “จะให้คิดดีได้ไงละคะ ก็เล่นถอดเสื้อโชว์… แบบนี้”นี้ ปลาย นิ้วชี้จิ้มไปยังกลางร่อร่งอกลากลงต่ำ อย่าย่งเชื่องช้า “พี่กำ ลังจะอาบน้ำ แล้วตัวเองเปิดประตูเข้ามาเองนะ” “งั้น อาบด้วยกันเลยไหมคะ?” อิงดาวดันร่าร่งของกอหญ้า ลงไปนั่งบนเตียง แล้วพาตัวเองไปหย่อย่นกายนั่งบนตักพี่เขา พร้อร้มคล้องคอไม่ให้ลุกหนีเสร็จ ร็ สรรพ “หรือ… อาบด้วยกันหลัง จากนี้ดีกว่าคะ” 263
“ตัวเท่านี้… คิดจะยั่วพี่แล้วเหรอ?” กอหญ้าขยับแขนสอด รับรั โอบอุ้มร่าร่งเล็กของเด็ก ‘ร้าร้ย’ เดียงสานี้เอาไว้ พร้อร้มยืดตัวฝัง จูบแสนเอ็นดูไว้บนหน้าผาก “อื้อ อิงไม่อยากรอแล้ว” เมื่อความสัมพันธ์แธ์น่นแฟ้นยิ่งขึ้น ความกล้าที่เพิ่งค้นพบก็ เพิ่มขึ้นตามไปด้วย ไหนจะแรงปั่นประสาทจากเพื่อนในกลุ่มที่ เป่าหูให้รุกพี่เขาอยู่ทุยู่ทุกวัน ยิ่งพราวฟ้ายิ่งตัวดี ส่งส่คลิปโป๊สาธิตธิการ ร่วร่มรักรัของ Lesbian มาให้ศึกษาแล้วบอกว่าให้รีบ ๆ แก้ผ้าให้พี่ เขาจัดการให้จบ ๆ ปากแซ่บซ่กร้านโลกไม่ไหว ถ้าอย่าย่งนั้นมันต้อง วันนี้แล้วแหละที่ต้อง…สักสัที “ตอนนี้เลยหรอคะ?” น้องไม่ตอบเป็นคำ พูดแต่ออดอ้อนด้วยการงับปากคนพี่ บางเบา ดูดดึงนิด ๆ มันเป็นจูบที่อ่อนโยนผสมปนเปไปด้วยความ อยากรู้อรู้ยากเห็นกลายเป็นความปรารถนาที่เริ่มหยุดไม่อยู่ เหตุผลที่ทำ ให้อิงดาวกล้าเป็นเพราะอุ่นใจเสมอเมื่อได้แนบชิดกับ กอหญ้า 264
อิงดาวผละจูบออกแล้วเว้าวอนพี่เขาอีกครั้ง “ได้ไหมคะ แฟนจ๋า” ดวงตากลมใช้สายตาหยาดเยิ้มเป็นท่าไม้ตาย ฉบับที่ว่า โคตรน่ารักรัสุดหัวใจ ซึ่งนั่นทำ ให้กอหญ้าหนีแฟนเด็กไปไหนไม่ รอด กอหญ้าสูดหายใจลึกสุดตัวคล้ายกับรวบรวมความพร้อม เพื่อตอบสนองสิ่งที่วัยรุ่นรุ่เลือดร้อร้นต้องการ “อ อืมได้สิคะ” นัยน์ตาอ่อนโยนของกอหญ้าส่งส่ต่อความรู้สึกส่วส่นลึกผ่านไปยัง กลางหัวใจของอิงดาว ริมริ ฝีปากนุ่มทาบกัน ผลัดกันลงน้ำ หนักตอบรับทุกครั้งที่ เอียงคอขยับปรับรัมุม ในชั่วพริบริตา สรรพสิ่งรอบตัวก็จางหายไป มีเพียงความรู้สึรู้ สึกอุ่นจากเรียรีวลิ้นดูดดึงสัมผัสกันในอ้อมกอดอัน อ่อนโยน หัวใจของอิงดาวเต้นแรงรู้สึรู้ สึกหายใจไม่ทั่วท้อง จังหวะของ มันสะท้อนความเบิกบานที่ไหลผ่านไปทั่วกาย ยิ่งรู้ว่ากำ ลังจะมี เจ้าของอย่าย่งสมบูรณ์แบบ ยิ่งสั่นสะท้านไปหมด “ถ้ารู้สึรู้ สึกไม่โอเคห้ามฝืนนะคะ” 265
กอหญ้าแจ้งเงื่อนไขไว้เพียงเท่านั้น แล้วพลิกตัวประคอง ร่าร่งเล็กวางลงบนเตียงอย่าย่งเบามือ แขนสองข้างตามไปคร่อร่ม น้องไว้ เธอไล่สายตาเก็บรายละเอียดบนใบหน้าแสนดื้อเริ่มตั้งแต่ ดวงตากลมใสที่ชอบทำ ให้ใจอ่อนยวบ จมูกรั้นน่าบีบ แก้มเนียน นุ่มน่าหอมฟอดใหญ่แญ่ละริมฝีปากบางรสหวาน พอเริ่มริ่เอาจริงริแฟนเด็กกลับหลบตาเขินอาย เก่งไม่จริงรินี่ นา คนพี่เชยคางให้น้องหันมาสบตาดี ๆ ก่อนจะเริ่มใช้ปลายจมูก ซุกไซร้สูร้สูดความหอมแถวซอกคอ เสื้อผ้าเปียกแฉะกลายเป็นสิ่ง เกะกะที่สมควรโยนทิ้งไปให้ไกลมากที่สุดตอนนี้ ใช่ นั่นแหละ ลง ไปกองข้างเตียงเหมาะสมแล้ว ดวงตาทอประกายหวานเยิ้มเผลอกลั้นหายใจเมื่อได้เห็น ร่าร่งกายเปลือยเปล่าของแฟนเด็กเป็นครั้งแรก ผิวพรรณขาว สะอาดทุกอย่าย่งดูน่ารักรัน่าสัมผัสไปหมด อย่าย่งเช่นช่หน้าอกสองเต้า ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่จญ่นเกินตัวที่กำ ลังสะกดจิตให้กอหญ้าก้มลงไป ชิม เธอจูบใต้ราวนมก่อนจะใช้ลิ้นเรียรีวตวัดหยอกล้อยอดประทุม ถัน 266
พี่กอหญ้าญ้~ แฟนเด็กสะดุ้งห่อตัวเมื่อถูกสัมผัสแปลกใหม่ กอหญ้าจับมือน้องวางบนหัวไหล่เพื่อใช้เป็นที่จับเวลาที่ต้องการ ระบายอารมณ์เสียวซ่าซ่น หน้าอกหน้าใจของน้องถูกคนพี่กลืนกิน อย่าย่งกระหายราวกับไม่เคยได้แตะต้องของหวานชนิดนี้มาก่อน ในชีวิต ริมริ ฝีปากขบเม้มดูดดึงทำ งานร่วร่มกับลิ้นอุ่นได้อย่าย่งเข้าขา มืออุ่นปัดป่ายลูบไล้ไปทั่ว อื้ม~ อิงดาวแอ่นกายตอบสนอง มือซ้ายบีบหัวไหล่ส่วส่นมือข้าง ขวาขยุ้มผมพี่เขาอย่าย่งไม่รู้ตัรู้ ตัว ภายในอกกระเพื่อมไหวดั่งคลื่น พายุในมหาสมุทร เธอไม่รู้ว่รู้ว่าต้องอธิบธิายความรู้สึกไม่คุ้นชินแถว ท้องน้อยออกมาอย่าย่งไร รู้แรู้ค่ว่า อื้มมม เสียสีว? อื้มม แปลก ๆ ต แต่ อื้มม ดีจัง… “ไหวหรือรืเปล่าคะตัวเล็ก?” “อืมม ต่อเลยค่ะ อิงไหว” พวงแก้มสองข้างแดงปลั่งยกยิ้ม อย่าย่งใจสู้ เนื้อตัวที่เคยเย็นเฉียบเพราะเสื้อผ้าที่เปียกปอนตอนนี้ อุ่นร้อร้นขึ้นมาแล้ว กอหญ้าอดไม่ได้ที่จะช่วช่งชิงความหวานจากริม ฝีปากอีกรอบ จากประสบการณ์จูบดูดดื่มที่ผ่านมาไม่กี่นาทีก่อน หน้านี้ เด็กหัวไวอย่าย่งอิงดาวจึงไม่พลาดตอบสนองอย่าย่งมีชั้นเชิง 267
แฟนเด็กกล้าดูดลิ้นที่แทรกผ่านริมริ ฝีปากเข้ามา ไล่งับไล่ ดูดดึงคุมเกมอย่าย่งเอาแต่ใจ กอหญ้าปล่อยให้อิงดาวสนุกกับการก วาดจุมพิตร้อร้นเร่าร่เต็มที่เพราะเธอเกิดมาเพื่อตามใจน้องอยู่แยู่ล้ว นี่นา แต่กอหญ้าปล่อยให้น้องสนุกได้ไม่เท่าไรก็ต้องห่อตัวหลบ ปลายนิ้วที่แอบลอดใต้กางเกงในตัวจิ๋วเข้าไปทักทายส่วส่นล่าง อ๊ะ พี่กอหญ้าญ้! ขาสองข้างยกขึ้นมาหนีบปิดเอาไว้โดยอัตโนมัติ “เอ่อ พี่ขอโทษตัวเล็ก” ทุกอย่าย่งหยุดกะทันหัน กอหญ้าคง ตกใจที่น้องร้อร้งเสียงหลงถึงได้แสดงสีหน้าเหวอออกมา “คือ…อิงแค่ ไม่ชิน” อิงดาวหลบสายตาไม่กล้าพูดความ ต้องการออกไปอย่าย่งเต็มปาก จริงอยู่ที่ยู่ที่ร่าร่งกายไม่คุ้นชิน แต่ความ รู้สึรู้ สึกข้างในกำ ลังประท้วงให้คนพี่รีบรีครอบครอง เธออยากตกเป็น ของพี่เขาจะแย่ กอหญ้าถอยนิ้วมือที่ค้างอยู่ใยู่ต้กางเกงในออกมา อิงดาว ถอนหายใจรู้สึรู้ สึกเสียดายเป็นอย่าย่งมาก จึงกลั้นใจพูดออกไป “ทำ ต่อเถอะนะคะ” 268
“ทำ แน่ค่ะ แต่ไม่ใช่วิช่ วิธีนี้ธีนี้” กอหญ้ายกยิ้มมีเลศนัยขณะที่ร่นร่ตัวลงไปคุกเข่าข่แถวปลาย เท้า ฝ่ามืออุ่นประคองขาน้องแหวกนิดเดียวเพื่อให้เวลาก้มศีรษะ ลงไปจะได้ทำ อะไรต่อมิอะไรถนัดหน่อย ดวงตาสีเฮเซลนัทฉาย ประกายเร่าร่ร้อร้นเล่นเอาข้างในวูบวาบเป็นเท่าตัว อิงดาวรู้สึกถึง ความชื้นแฉะบริเริวณกลางกายที่เยิ้มออกมาเรื่อย ๆ แพนตี้ตัวจิ๋วถูกรูดออก กอหญ้าทาบจูบตั้งแต่ปลายเท้ามา จนถึงจุดหมายสำ คัญ เธออมยิ้ม และจูบลงไปยังเนินดอกไม้งาม อ๊ะ~ หน้าท้องอิงดาวหดเกร็ง ร็ มือจิกผ้าปูที่นอนแน่น กอหญ้าเริ่ม ออกเดินทางสำ รวจเนินดอกไม้แสนสวย เรียวลิ้นเกาะแกะไปตาม แมกไม้ จนพบเจอธารน้ำ รสชาติหวานสดชื่น กอหญ้าไม่รีรออีก ต่อไป เธอกอบกุมบั้นท้ายของแฟนเด็กเป็นที่ยึดแล้วดื่มกินอย่าย่ง ตะกละตะกลาม ความหอมหวานของธารน้ำ สายนี้ช่าช่งวิเศษเสีย จริงริหัวใจกระพือปีกโบยบินทุกครั้งที่ขยับปากเม้มดื่ม พี่กอหญ้าญ้อ๊ะ~ อิง… 269
ลำ ตัวอิงดาวบิดเร่าร่ลำ คอเชิดขึ้นพ่นพ่ลมหายใจติดขัด ลิ้น อุ่นลากวนบริเริวณปุ่มกระสันสลับกับดูดตอดบางเบา เธออยากจะ กรีดรีร้อร้งระบายอารมณ์ออกมาให้รู้แล้วรู้รอด นึกถึงที่พราวฟ้า บอกว่าถ้าแกเสียวสุด ๆ แล้วแกจะรู้สึกดีอย่าย่งบอกไม่ถูก มันใช่ อารมณ์ที่เป็นอยู่ตยู่อนนี้ไหม เพราะทั้งแรงขยำ ที่สะโพกและ จังหวะโลมเลียเนินดอกไม้ตรงนั้น พี่กอหญ้าทำ มันได้ดีเยี่ยมจน รู้สึรู้ สึกแทบขาดใจ อ๊ะ อ๊ะ~ จู่ ๆ ความเร็ว ร็ ก็ถูกปรับรัเร่งร่เครื่อรื่งขึ้น สะโพกที่เคย วางแนบกับเตียงลอยขึ้นตามจังหวะของเรียวลิ้นที่สอดเข้าไปลึก สุดโคนแล้วชักเข้าออกอย่าย่งรวดเร็ว หน้าอกกระเพื่อมไหวตาม การเน้นที่คนพี่ขยับใส่ “อิงจะไม่ไหวแล้ว อื้อ ไม่ไหวจริงริๆ แล้ว” เฮือก~ อิงดาวรู้สึรู้ สึกเหมือนพึ่งโดดลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ พร้อร้มกับร่มร่ชูชีพบนหลัง มันเสียวจนสุดขีดและรู้สึกโล่งสบาย เมื่อเท้าสัมผัสลงพื้นดินอย่าย่งปลอดภัย กอหญ้าคลานขึ้นมาปาด เหงื่อบนหน้าผากของน้องแล้วประทับจูบอ้อยอิ่งก่อนจะจ้องมอง ใบหน้าแฟนเด็กด้วยรอยยิ้มอบอุ่น “โอเคไหมคะ?” “อื้อ มาก ๆ เลยค่ะ” 270
“เก่งจริงริๆ เลยตัวเล็ก” “งืออ เอาอีกได้ไหมคะ?” 271
20_______ มีค มี นคลั่งรัก รั อื้ออ ฉันประคองเอวบางที่กำ ลังขย่มย่นิ้วเรียวที่ตั้งรับบนหน้าตัก อื้มมแฟนจ๋า~ อิงดาวเชิดหน้ากัดปากระบายอารมณ์ หน้าอก กระเพื่อมขึ้นลงยั่วสายตาจนฉันต้องใช้ริมฝีปากงับเอาไว้ ช่วช่งนี้ น้องกำ ลังเสพติดและหมกมุ่นกับการมีเซ็กส์เป็นอย่าย่งมาก เพียง แลกจูบสัมผัสร่าร่งกายกันเพียงนิดเดียวก็สามารถจุดติดอารมณ์ ใคร่ไร่ด้ทันที วัยเจริญริพันธ์ุเธ์ุปิดสวิตช์ติดง่ายขนาดนี้เลยนะ น้ำ หวานฉ่ำ เยิ้มชโลมถึงโคนนิ้วและดูเหมือนจะไหลลงมาเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ด้วย การใช้นํ้าหนักตัวกดลงแล้วยกตัวขึ้นและกลับกดเน้นลงอีกซ้ำ ไป ซ้ำ มาที่น้องสรรค์สร้าร้งด้วยตัวเอง อิงดาวเรียนรู้เรื่องบนเตียงได้ไว มากจนฉันแปลกใจ 272
แต่น้องไม่ปล่อยให้ฉันสงสัยได้นานเพราะเมื่อสามวันก่อน พึ่งจะเดินเข้ามาหาพร้อร้มกับคลิปวิดิโอของสองสาวอเมริกันที่ กำ ลังร่วร่มรักรับนเคาน์เตอร์ครัวแล้วถามฉันว่า… สนใจไหมคะ? ใบหน้าแสนซื่อดวงตากลมใสถามกันแบบดื้อ ๆ ทำ ฉันชะงักไปไม่ เป็นอยู่เยู่หมือนกัน เดาได้ว่าคงแอบเรียรีนรู้จากคลิปพวกนี้สินะ ช่าช่งเป็นเด็กที่ตั้งใจศึกษาหาความรู้เสียจริง กับเรื่อรื่งเรียรีน จริงริจังแบบนี้ไหมนะ? แต่นั่นแหละความวัยรุ่นรุ่อะเนอะ ฉันเข้าใจ น้องมักจะขยัน ปลุกเร้าร้ช่วช่งเช้าและไม่ลืมที่จะสะกิดก่อนนอนทุกคืน บางครั้งก็ กลางวันแสก ๆ อ้างอิงจากที่กำ ลังทำ กันในห้องนั่งเล่นตอนนี้ เสื้อ นักศึกษาถูกถอดออกโยนทิ้งไปไหนไม่อาจรู้ได้ ส่วส่นกระโปรงสั้น ร่นร่ ขึ้นมากองอยู่แยู่ถวเอว อืม น้องสวยมีจริตริแถมยังเสน่ห์น่ ห์เหลือ ร้าร้ย อิงดาวเวอร์ชั ร์นนี้ทำ ฉันหายใจไม่ทั่วท้อง ก้อนเนื้อในอกมัน เต้นประท้วงแทบจะระเบิดตู้มขึ้นมา “พี่กอหญ้าสนใจข้างนี้ด้วยสิคะ” แฟนเด็กเชยคางฉันให้ เงยหน้าขึ้นมารับรัสายตาตำ หนิที่เอาแต่ช่วช่งชิงความอร่อร่ยอยู่ บริเริวณเต้านมข้างซ้ายและปล่อยให้ข้างขวาชูชันรอเก้อไม่ยอม ย้ายมาปรนนิบัติสักที ฉันเลยต้องตามใจโดยการย้ายข้างไปตวัด ลิ้นทักทายก่อนจะครอบริมฝีปากลงไปดื่มกินความกลมกล่อม 273
พี่กอหญ้าญ้อิง อื้มมม ยัยตัวเล็กนิ่วหน้าย่นย่คิ้วขมวดพร้อม กับช่วช่งล่างที่ขยับรัวรัเสียงกระเส่าส่ครางออกมาคล้ายจะขาดใจ ฉัน เลยประคองเอวเล็กให้มั่นแล้วเกร็ง ร็ ข้อมือช่วช่ยขยับนิ้วเรียวทั้งสอง ในนั้นเพื่อส่งส่แฟนเด็กให้ถึงจุดหมายปลายทางที่ต้องการ อ่าส์ “เหนื่อยไหมคะ?” น้องทิ้งตัวอยู่บยู่นไหล่ พร้อมกับเสียง หอบหายใจเป่ารดลำ คอ ฉันลูบหลังช่วช่ยผ่อนคลายหลังจาก กิจกรรมอันเมื่อยล้า “เหนื่อยมากเลยค่ะ แต่อิงก็ชอบสุด ๆ” อิงดาวว่าแบบนั้น แล้วยืดตัวขึ้นมาหอมแก้มสองฟอดใหญ่ตญ่อกย้ำ คุณงามความดีที่ ควรได้รับรัสิ่งตอบแทน นี่น้องโดนเลี้ยงมาอย่าย่งไรถึงได้ขี้อ้อน ขนาดนี้เนี่ย “รู้ตัรู้ ตัวหรือรืเปล่าว่าตัวเองกำ ลังเสพติดเรื่องอย่าย่งว่า?” “รู้ค่รู้ ค่ะ แต่มันห้ามไม่อยู่นี่ยู่นี่า อิงชอบสัมผัสของพี่กอหญ้า ที่สุดในจักรวาลเลยนะ มันนุ่มนวลแต่ก็เข้มข้น อิงชอบเวลาที่พี่ กอหญ้าใช้ลิ้น แบบ ฮื่อออ มันดีอ่ะ” ฉันอดไม่ได้ที่จะใจสั่นไปกับ คำ ชมที่น้องพูดเจื้อยแจ้วให้ฟัง น้องบอกว่าชอบอย่าย่งนั้นชอบ อย่าย่งนี้ ชอบสัมผัสแสนอุ่นใจที่ฉันปรนนิบัติ มันยิ่งทำ ให้รู้สึก ว่าการได้รักรัน้องอย่าย่งทะนุถนอมมันโคตรคุ้มค่าที่จะทุ่มเทเวลาให้ จริงริๆ เลย 274
“แต่เมื่อกี้ตัวเองขย่มย่นิ้วพี่รัวรัเลยนะ” “แหะแหะ ไม่เห็นจะรู้ตัรู้ ตัวเลย” ฉันเกี่ยวปอยผมที่เกาะแกะบนแก้มไปคล้องไว้ที่หู เอียงคอ ฝังจูบแสนรักรั ไปบนพวงแก้ม แล้วช่วช่ยติดกระดุมเสื้อนักศึกษาให้ เข้าที่เข้าทาง จะให้น้องเดินแก้ผ้าล่อนจ้อนในบ้านก็เกรงว่าจะมี เพื่อนบ้านคอยสอดรู้สอดเห็น เรานั่งมองหน้ากันพลางสื่อความรู้สึกผ่านสายตา ฉัน อมยิ้ม น้องอมยิ้ม หัวใจที่เคยอ้างว้างปล่อยร้างมานานหลายปี กำ ลังถูกอิงดาวครอบครองไปทั่วพื้นที่ “หิวหรือเปล่าคะ พี่ทำ อะไรให้กินเอาไหม?” “ไม่ดีกว่าค่ะ อิงเหนื่อยอยากนอนกลางวันสักงีบ พี่กอ หญ้าต้องทำ งานหรือรืเปล่า ขึ้นไปอาบน้ำ ด้วยกันก่อนไหมคะ?” “อืมม ตัวเล็กขึ้นไปก่อนเลยค่ะ เดี๋ยวพี่ต้องออกไปคุยกับ ลูกค้าประมาณ 2 ชั่วโมง ตัวเล็กอยู่บ้ยู่ บ้านคนเดียวได้ไหม?” “ไอ้ได้มันก็ได้แหละค่ะ แต่ไม่อยากห่างแฟนจ๋าเลยอ่า ทำ ไงดี งืออออ” 275
โถ่ คนดีคนเก่งอย่าย่มาทำ ตาแป๋วอย่าย่งกับลูกหมาแบบนี้สิ ใจพี่มันยิ่งอ่อนยวบง่ายดายอยู่ด้ยู่ ด้วย ไหนจะอุ้งมือแสนนุ่มนิ่มที่ คล้องแขนกอดอยู่นี่ยู่นี่อีก ทำ ไมถึงน่ารักรัขี้โกงได้ขนาดนี้นะอิงดาว อย่าย่ว่าแต่น้องเสพติดฉันเลย ฉันเองก็ไม่แพ้น้องหรอก อยากอยู่ ด้วยตลอดเวลาแล้วชอบเคลิ้มไปกับปฏิกิริยาแสนอ้อน กลายเป็น ชอบตัวเองเวลาที่หัวใจฟูฟ่องสุด ๆ แต่ตอนนี้ต้องใจแข็งไว้ก่อน “ไม่ต้องมาอ้อนเลยค่ะ แฟนจ๋าต้องไปทำ งานหาเงินมา เลี้ยงข้าวนะคะ เดี๋ยวนี้แฟนเด็กชอบใช้แรงพร่ำ เพรื่อ แฟนจ๋าเลย ต้องหาเงินซื้อของดี ๆ มาบำ รุงให้” “หว่ายย น่ารักรัจังเลยเนอะแฟนจ๋าของอิงเนี่ย” อิงดาวเผย รอยยิ้มพริ้งริ้พรายยกนิ้วชี้มาจิ้มแก้ม เห็นรอยยิ้มน่ารักแล้วอยาก จะจับมาฟัดแก้มซ้ายขวาจริงริเลย “ตัวเล็กขึ้นไปอาบน้ำ แล้วนอนเค่ง ๆ เลยค่ะ เดี๋ยวพี่ซื้อ ขนมกลับมาฝาก” ฉันพลิกตัวดันหลังให้น้องเดินขึ้นไปบนบ้าน ถ้าขืนปล่อยให้น้องซุกตัวเข้าหาเอาแก้มมาซบกอด เกรงว่า กำ แพงแห่งความใจแข็งที่สูงตระหง่านเสียดฟ้าจะพังครืนลงมาที เดียว 276
“ว่าแต่… พี่กอหญ้าจะไม่เปลี่ยนชุดสักหน่อยหรอคะ” “หืม ทำ ไมหรอ? โอ้… ” ฉันมองตามสายตาของน้องมายังชายเสื้อเชิ๊ตสีขาว ถ้าหาก ไม่สังเกตดี ๆ ก็คงไม่เห็นคราบรักสีใสเปรอะเปื้อน เห็นทีคงต้อง ขึ้นไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมยัยตัวเล็กแสนแสบแล้วจริง ๆ เมื่อเดากิจกรรมที่ต้องทำ ต่อไปได้ อิงดาวยิ้มร่าร่รีบวกตัวกลับมาดึง แขนให้ขึ้นไปบนบ้านด้วยกันทันที “ไปอาบน้ำ กันแฟนจ๋า เดี๋ยวอิง ช่วช่ยเลือกชุดสวย ๆ ใส่ไส่ ปหาลูกค้าให้นะคะ อิอิ” พระอาทิตย์ลอยตัวเหนือศีรษะเวลาเที่ยงครึ่ง ความแสบ ร้อร้นสาดเข้าหาสาวร่าร่งเล็กทันทีที่ก้าวขาออกจากรถ แต่นั่นก็ไม่ ได้ทำ ให้รอยยิ้มแสนสุขใจของคนกำ ลังคลั่งรักหายไปได้ อิงดาว ฉีกยิ้มแฉ่งฉ่ โบกมือลาคนขับรถส่วส่นตัวแล้วรีบเดินเข้าตึกหนีอากาศ ร้อร้นตามที่กอหญ้าบอก “อะแฮ่ม ๆ เพื่อนเราใช้ครีมรีบำ รุงอะไรน้อออ ช่วช่งนี้ใบหน้า ช่าช่งดูสดใสจังเลย” ลมหนาวเอ่ยแซวอิงดาวที่พึ่งเดินฝ่าแดดจ้า เข้ามารวมกลุ่มก่อนขึ้นตึกเรียรีน แม้อยู่ใยู่นชุดนักศึกษากระโปรง สั้นแสนธรรมดาแต่กลับมองเห็นความสวยงามที่เปลี่ยนแปลง ของเพื่อนได้ชัดเจน 277
“ครีมรีแพงแบรนด์ไหนก็สู้คนกำ ลังคลั่งรักแฟนจ๋าไม่ได้หรอ กมั้งลมหนาว” พราวฟ้านั่งเท้าคางเผยรอยยิ้มมีเลศนัย “อะไร! ไม่ต้องมามองแบบนี้เลยนะ” อิงดาวแว๊ดใส่ เมื่อความรักผลิบาน การเปลี่ยนแปลงภายในก็เกิดขึ้น เป็นการเปิดโอกาสให้เจ้าฮอร์โมนเอสโตรเจนออกมาทำ งาน กระตุ้นการสร้าร้งคอลลาเจนมาเติมชีวิตชีวาให้กับผิวและในขณะ เดียวกัน เอ็นดอร์ฟิร์ ฟินส์แสนซุกซนก็วิ่งแจกจ่ายความสุขไปทั่ว ร่าร่งกาย ใบหน้าของเราจึงเปล่งประกายสะท้อนความสดใสและ ความอิ่มเอมใจออกมานั่นเอง “แค่อยากมองหน้าคนมีความรักรั ให้เต็มตา ไม่ได้เหรออ” เรียรีกได้ว่าเป็นปกติของคนมีความรักเลยที่คนเราจะดูสวย สดชื่นมากกว่าตอนไหน ๆ เพราะตอนที่ใจเราเริงร่าร่ ไปกับการถูก รักรัเรามักสนใจดูแลตัวเองมากเป็นพิเศษ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของ การบำ รุงผิวพรรณให้เนียนนุ่มรอการสัมผัส ไปจนถึงการเลือก กลิ่นน้ำ หอมและเสื้อผ้าหน้าผมเพิ่มเสน่ห์ดึงดูด นอกจากนี้เวลามี ความรักรัเราก็มักจะยิ้มออกไปโดยไม่รู้ตัวอีกด้วย 278
“เอ้อเนาะ เอสโตรเจนสูงปรี๊ดรี๊ผิวเด้งอิ่มฟูไม่ไหว ฉันล่ะ อยากมีความรักรับ้างเลยว่ะ อยากดูสวยดูเด็กลงไปนิสสสนึง คง ประหยัดค่าหมอจิ้มหน้าไปได้เยอะอยู่”ยู่ “จริงริแม่ รู้สึรู้ สึกสวยมีเสน่ห์ซู่ซ่ซู่าซ่อยากมีแฟนจ๋าเป็นของตัว เองบ้างจังเล้ยยยย” พราวฟ้าพยักหน้าเห็นดีเห็นงามไปกับมิวสิค สงสัยเธอคงต้องใช้แอปพลิเคชันหาคู่เป็นตัวช่วช่ยอีกรอบแล้วล่ะ “ขอซื้อไอ้ความขี้แซวของพวกแกไปทิ้งได้ปะ” อิงดาวเบ้ ปากใส่ น่าหมั่นไส้เหลือเกินเพื่อนกลุ่มนี้ เล่นหูเล่นตาหาเรื่องมา แซวเก่งมาก “รำ คาญเสียงพวกแกเวลาแซวมาก” “โนโน ไม่ได้จ๊ะ สกิลนี้ต้องมีติดตัวไว้ใช้คู่กับความขี้เสือก แล้วนี่ยังไง ครีมรีแบรนด์แฟนจ๋านี่บำ รุงกายบำ รุงใจดีปะล้าา?” พราวฟ้ายื่นหน้าแสนใคร่รู้ร่รู้เรู้ข้ามาใกล้ ดวงตาแห่งความขี้ เสือกเป็นประกายวิบวับ ดูจากกิริยริานี้อิงดาวเดาได้เลยว่านอก จากเรื่อรื่งหัวใจที่ฟูฟ่องหลังจากสารภาพรักแล้ว ยังมีเรื่องเคล็ดลับ บนเตียงที่เพื่อนคนนี้อยากรู้แน่ ๆ พูดตามตรงอิงดาวไม่ได้ใช้ไอ้ วิธีฮธีาร์ดร์คอที่พราวฟ้าแชร์ไว้หรอก มันดูกร้านโลกเกินไป 279
“ถามไรแปลก ๆ ล่ะพราวฟ้า ก็ต้องดจีย์อยู่แยู่ล้วปะ” “อืมจ้าดี” “ตอบแค่นี้ไม่ให้เกียรติคนฟังเลยนะอิงดาวน่ะ” อิงดาวเงย หน้ามองเพื่อสาวฝั่งตรงข้ามตาปริบ ๆ เยริก็แรงเกิน เพื่อนแค่ ตอบคำ สั้น ๆ ไม่เห็นต้องทำ เสียงเย็นชาแบบนั้นเลย ดูออกนะ ว่าที่นั่งกินขนมเงียบ ๆ นี่คือรอฟังอย่าย่งใจจดใจจ่อ เกิดเป็นอิง ดาวดีจริงริเลยนะมีเพื่อนคอยใส่ใส่จชีวิตเต็มไปหมด “เออออออ ดี ดีมากกกกก บำ รุงใจดีเวอร์วัง เมคเลิฟนี่เด็ด สุดยกนิ้วโป้งให้เลย ถ้าไม่ติดว่ามีเรียรีนฉันจะไม่ออกจากบ้านจริง ๆ นะ ใจคนเรานี่มันฉลาดโคตร รู้ไรู้ด้ไงว่าคนนี้จะทำ ให้เรามีความ สุข รู้งี้รู้งี้สารภาพรักรั ไปนานละ พอใจยังคำ ตอบแบบนี้” “โอเค เยริใริห้อิงดาวผ่าน” “เห็นแมะแก ฉันบอกแล้วให้รีบ ๆ มัวแต่คิดมากกลัวนู่นนี่ อยู่ไยู่ด้ ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่โดนคนอื่นคาบไปก่อน ไม่งั้นพวกฉันคง ได้เช็ดน้ำ ตาแกแทนที่จะมานั่งยิ้มกริ่มแซวแบบนี้” “เออ ๆ ตอนนี้ได้รักรักันแล้วย่ะ ย่เลิกแซ่มซ่แซะ แล้วนี่ลม หนาวแกเป็นไงมั่ง ไม่เห็นหน้าตั้งนานเลย” 280
อิงดาวยื่นชีทเรียรีนที่จดโน๊ตส่วส่นสำ คัญไปให้คุณศิลปินสาว ไว้ใช้อ่าน ลมหนาววางปากกาที่ใช้ลอกการบ้านลงเพื่อเงยหน้ามา อวดครวญขอความเห็นใจ “แฮปปี้นะ แต่เหนื่อยสุดเลยอะ ตารางเดินสายเต็มไปหมด แล้วก็ต้องแบ่งบ่เวลาไปซ้อมเต้นไปห้องอัดเสียงทำ เพลงใหม่ ไหน จะต้องเรียรีนตามเพื่อนให้ทันอีก ฮือออ เราอยากนอนนนน มี ที่ไหนขายเวลาบ้างเราขอเหมาหมดแผง” อิงดาวแบ่งบ่ ปันรอยยิ้มฉบับที่สามารถเพิ่มพลังให้แก่คน มองได้ เธอโอบไหล่คุณศิลปินสาวใบหน้าเหนื่อยล้าแล้วเขย่าย่นิด หน่อย “ช่วช่งนี้สู้ก่อนดิลมหนาวอย่าย่พึ่งนอน มันเป็นช่วช่งกอบโกย นะเว้ย โอกาสวิ่งเข้าหาเท่าไรก็รวบมันไปให้หมด วัย 20 วัยปัง อายุคนเราผ่านแล้วผ่านเลยนะ” “จริงริ โกยความโด่งดังเข้าตัวรัว ๆ แล้วถ้าตอนไหนพลัง หมดบอกเลยจ่ะ เดี๋ยวกดสั่งชานมหวานร้อยไข่มุข่มุกสองช้อนของ โปรดแกให้เอง” “แกเหนื่อยไม่ไหวเมื่อไรบอกเลย รู้หรือเปล่าว่ามีบ้านเบส ลมหนาวอยู่นี่ยู่นี่จ้า ” 281
มิวสิคชี้ไปยังเยริแริละพราวฟ้าที่กำ ลังเชิดหน้าเชิดหน้าแสน ภูมิใจที่ได้ผันตัวมาเป็นมัมหมีคอยซัพพอร์ตเพื่อน ด้วยแอคเคาน์ อัปเดตตารางงานและคอยโควทรูปลมหนาวมาอวยยศจนเกิด ยอดเทรนดิ้งในโซเชียลมีเดียในทุกวัน “ขอบใจมากจ้าไอ้ต้าวมัมหมีทั้งหลาย แต่เอาตอนนี้เลยได้ ไหมอ่าชานมหวานร้อร้ย ตาจะปิดไม่ไหวละ” ลมหนาวคว้ามือของ พราวฟ้ามารองรับรัแก้มที่จงใจซบอ้อนร้องขอชานมไข่มุข่มุกที่เธอ โปรดปราน แก้มนุ่มคลอเคลียบนมืออุ่นเจอมุมนี้ของลมหนาว เข้าไปพราวฟ้าถึงกับเงียบสนิททำ ตัวไม่ถูก “เอ้า ๆ เขินทำ ตัวไม่ถูกอิควาย แกร๊นี่ร๊นี่ลมหนาวเพื่อนเราไง แกจะมากลั้นเขินจมูกบานทำ ไมเนี่ยพราวฟ้า” “อะไร! ดูหน้าอ้อนลมหนาวมันด้วย ฉันแพ้! แซวดีนักกดสั่ง ชานมแทนฉันไปเลยนะนังมัมหมีมิวสิค” พราวฟ้าโยนหน้าที่เลี้ยง เครื่อรื่งดื่มฮีลใจเพื่อนไปให้กับมิวสิค เป็นบทลงโทษที่บังอาจมาขยี้ จุดความเขินต่อหน้าทุกคน “อ้อได้สิจ๊ะ มัมหมีมิวสิคจัดให้นะยัยหนูทั้งหลาย ไหนใคร เอาไรอีกเร็ว ร็ ฉันจะได้กดสั่งทีเดียวเดี๋ยวเขามาส่งส่ ไม่ทันเข้าเรียน” 282
21_______ เรา การตั้งสติเพื่อรับรัมือกับเรื่องไม่คาดคิดนั้นยากเย็นแสน เข็ญและต้องใช้พละกำ ลังมากล้น หัวใจคนเราแบกรับความเจ็บ ปวดไว้ได้ไม่นานหรอก แล้วยิ่งเป็นคนที่คาดหวังว่าจะสามารถ ฝากหัวใจให้เขาดูแลยิ่งรู้สึรู้ สึกเหมือนถูกกระทืบหัวใจซ้ำ ๆ จนมัน แตกละเอียดกองบนพื้น ภาพกอหญ้าเกี่ยวผมทัดหูให้ผู้หญิงสวยที่อ้างว่าเป็นเพื่อน ร่วร่มงานที่สนิทกันคนหนึ่งฉายชัดในโสตประสาท รอยยิ้มพิมพ์ใจ ยามป้องปากหัวเราะนั้นดูงดงามน่ามอง อิงดาวกอดตุ๊กตาตัว โปรดเข้ากับลำ ตัวแน่น เธออุตส่าส่ห์โดดจากเตียงรีบล้างหน้าแปรง ฟันลงมาขอแลกกอดกับกอหญ้าเหมือนที่ทำ เป็นประจำ ในทุกเช้า ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอฉากสำ คัญจนแทบเบรกไม่ทัน บ้าน่าน่ ไม่ใช่อช่ย่าย่งที่คิดหรอกเนอะอิงดาวเนอะ 283
อิงดาวลูบอกปลอบใจตัวเอง เธอพยายามคิดในแง่ดีว่าผู้ หญิงสวยจัดสวมเบลเซอร์สีครีมรีเป็นเพียงเพื่อนสนิทที่มาหาถึง บ้านเพราะมีงานเร่งร่ด่วน แต่แล้วการมองโลกในแง่บวกของอิง ดาวก็พังทลายลงเมื่อผู้หญิงคนนั้นใช้แขนคล้องคอกอหญ้าเพื่อ ฝังจูบบนแก้มที่เธอแสนหวงแหน กอหญ้าโปรยยิ้มสวยราวกับเก็บความถูกใจไว้ไม่อยู่ น้ำ เสียงหยอกล้อแสนน่ารักรัที่มักใช้กับอิงดาวถูกแบ่งบ่ ปันให้กับผู้หญิง อีกคน ความเจ็บปวดเริ่มริ่กลืนกินหัวใจไปทีละส่วส่น พิษรักพิษร้าย เริ่มริ่ลุกลามกัดกร่อร่นไปทั่วทุกอณู ปฏิกิริยริาทางความรู้สึกกลั่นเป็นธารน้ำ ตาเอ่อล้น เมื่อกอ หญ้าประคองแก้มงับริมฝีปากสีแดงฉานนั่นตอบแทน อืมมม~ เคาน์เตอร์คร์รัวรักลายเป็นที่วางสะโพก พวกคนใจร้ายกำ ลังแลกจูบ ร้อร้นฉ่าฉ่มือทั้งคู่ต่างลูบไล้ไปตามร่าร่งกายและแล้วมือของกอหญ้า ก็หายเข้าไปใต้กระโปรงสั้น อิงดาวทนดูไม่ไหวอีกแล้ว! “อ้าวตัวเล็ก ตื่นแล้วหรอคะ?” เสียงหวานยกยิ้มทักทาย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น การกระทำ ที่ไร้ยางอายเช่นช่นี้อิงดาวรับ ไม่ได้สุดหัวใจ เธอคาดหวังอย่าย่งสุดซึ้งว่ากอหญ้าจะเป็นคนที่ บริหริารจัดการความสัมพันธ์ใธ์นชีวิตตัวเองได้อย่าย่งชาญฉลาด แต่ นี่มันช่าช่งเละเทะ ไร้คร้วามรับรัผิดชอบสุด ๆ 284
เพี๊ยะ! เสียงฝ่ามือกระทบแก้มดังสนั่น “ถ้าจะกินกันก็ไปกินนอกบ้าน อ้อ แล้วช่วช่ยมีมารยาทบอก เลิกกันก่อนด้วยค่ะ อิงไม่ชอบใช้แฟนร่วร่มกับคนอื่นและเกลียด มากที่สุดคือการนอกใจ!” อิงดาวปาดน้ำ ตาทิ้ง เธอรักพี่เขามากเสียจนไม่กล้าตะโกน คำ ว่า เลว ใส่หส่น้า แม้อยากจะลงไปนอนดิ้นทุรนทุรายเพราะ หัวใจเจ็บปวดมากขนาดไหนก็ขอฮึบไว้ก่อน เอาไว้ไปนอนจมกอง น้ำ ตาให้แม่และเจ้ลูบปลอบทีหลัง อิงดาววิ่งขึ้นไปบนห้องกวาด ข้าวของทุกอย่าย่งลงกระเป๋าเดินทางพร้อมวิ่งหนีคนนิสัยไม่ดี ต่อ จากนี้อย่าย่ ได้เจอกันอีกเลย อิงดาวขอสาปแช่งช่ ให้คนพวกนี้ไร้ซึ่ง ความสุขใจ ขอให้ทรมานยิ่งกว่าที่เธอเป็น “ตัวเล็กจะไปไหนคะ?” “เชิญรักรักันให้ตายไปเลย!” อิงดาวตะคอกกลับไปแบบไม่ คิดที่จะหันมองหน้า เธอหอบเศษหัวใจที่เหลือก้าวออกจากบ้านและหวังว่าชาติ นี้คงไม่ต้องเจอคนนิสัยไม่ดีคนนี้อีก กอหญ้าใจร้ายมาก เอาความ รู้สึรู้ สึกของเธอไปย่ำ ยีได้อย่าย่งไร 285
แล้วที่เคยพูดให้ฟังก่อนนอนว่าเธอเป็นดั่งความสดใสที่พี่ เขาตามหามานาน เป็นทานตะวันยิ้มแฉ่งฉ่คอยเติมพลังให้สามารถ ฝ่าฟันงานยาก ๆ ไปได้ โกหกทั้งเพเลยสินะ ไม่เอาแล้วต่อให้รัก มากแค่ไหนก็ไม่ยอมอยู่แยู่บบนี้เด็ดขาด “ตัวเล็กเดี๋ยวก่อน” กอหญ้ากุลีกุจอสาวเท้าตาม ใบหน้า เซ่อซ่อย่าย่งคนงงไม่รู้เรู้รื่อรื่ง คนพี่พยายามคว้าแขนเรียวมาจับไว้แต่ น้องสะบัดหนีอย่าย่งรุนแรง “ตัวเล็กคะ” “แฟนจ๋าได้ยินพี่หรือรืเปล่า!” ป๊อก ! สิ้นเสียงตะโกนเรียกอิงดาวได้สติเหมือนฟองลูกโป่ง ถูกของแหลมสะกิดแตก ใบหน้างุนงงเหมือนยังจับใจความไม่ได้ ว่าเกิดอะไรขึ้นพยายามไล่สายตามองคนพี่ กอหญ้าในชุดนอนคู่ ลายหมีสวมผ้ากันเปื้อน มือหนึ่งข้างถือตะหลิวติดมือมาด้วย กลิ่น ไข่ดข่าวหอมฟุ้งลอยเข้ามาทักทายกลุ่มเซลล์และปลายประสาทรับ กลิ่น กระนั้นถึงเรียรีกสติกลับมาได้ตื่นเต็มตา โอ๊ย! โอ๊ย! ตัวเล็กตีพี่ทำ ไมคะ 286
อิงดาวแยกเขี้ยวใส่แส่ละง้างมือทุบตีพี่เขารัว ๆ คนใจร้ายที่ ริอ่ริ อ่านนอกใจกันในฝันยังจะมีหน้ามาทำ ตาแป๋วอย่าย่งไม่รู้อีโหน่อี เหน่อีก เธอเจ็บจนแทบกระอักเลือดเลยนะในฝันเมื่อกี้ มันน่า กลัวมากเลยหากต้องถูกทรยศด้วยเหตุการณ์เหล่านั้น “ฮ่าฮ่าฮ่า ตัวเล็กนี่น้าน่ามันเขี้ยวจริงริเลย” เมื่อกอหญ้ารู้ ถึงที่มาที่ไปของการละเมอวิ่งออกจากบ้านถึงกับระเบิดขำ ออกมา ไม่คิดว่าแฟนเด็กของเธอจะกังวลเกี่ยวเรื่องพวกนี้มากไปจนเก็บ เอาไปฝันเป็นตุเป็นตะ “ไม่ขำเลยเหอะ อิงเจ็บหัวใจมากรู้ไรู้ว้ด้วย!” แฟนเด็กตวัดสายตาดุดันใส่ กอหญ้าจึงรีบรุดตัวเข้าไปกอด ออดอ้อน “โถ่เอ๊ยตัวเล็ก พี่จะไปกล้านอกใจได้ไงละคะ ดูสิ ขนาด แค่ในฝันพี่ยังโดนตีแสบผิวจะแย่”ย่กอหญ้าถกแขนเสื้อให้ดูรอย มือทั้งห้าที่น้องฝากไว้บนผิว “ห้ามหักหลังอิงเด็ดขาด ถ้าไม่รักกันก็แค่บอกตรง ๆ อิงไม่ อยากเจ็บแบบนั้นมันทรมาน แล้วก็ไม่อยากสงสัยว่าอิงไม่ดีตรง ไหนพี่กอหญ้าถึงต้องมีคนอื่น” 287
“สัญญาค่ะว่าจะไม่หักหลัง แล้วก็สบายใจเรื่องที่ว่าจะไม่ รักรัอิงดาวได้เลย พี่จะสามสิบแล้ว ไม่คิดมีชีวิตโลดโผนแบบนั้น แล้วค่ะ อยากใช้เวลาหลังจากนี้โฟกัสแค่ทำ อย่าย่งไรให้แฟนเด็ก หลงมากกว่า” กอหญ้าจูบแก้มนุ่มของอิงดาวเต็มแรง แถมกอดแสนรัก รัดรัตัวแน่น เธอไม่ได้ให้คำ สัญญาแบบนั้นเพื่อหลอกล่อให้แฟน เด็กตายใจ แต่มันคือจุดประสงค์หลักที่ขับเคลื่อนชีวิตหลังจากนี้ กอหญ้าไม่ได้ต้องการอะไรไปมากกว่าการมีความสุขวันละเล็กละ น้อยสะสมไปพร้อร้มกับอิงดาวในทุกวัน ด้วยความที่เป็นผู้ใหญ่มญ่ากกว่า เธออยากเป็นฝ่าย สนับสนุนหลักช่วช่ยต่อเติมความฝันวัยรุ่นรุ่เลือดร้อนทุกเรื่อง ไม่ว่า จะไร้สร้าระหรือรื โคตรจริงริจัง เธออยากให้น้องหันมาแล้วร้องขอ ความช่วช่ยเหลือจากเธอทั้งหมด ตอนนี้เราอาจจะเป็นแค่แฟนกัน คลั่งรักเวอร์วัง และไม่มี อะไรไปมากกว่าการหาของอร่อร่ยกินด้วยกัน แหย่กัย่ กันตอนดูหนัง คอยขับรถรับรัส่งส่ที่มหาวิทยาลัย แต่ในวันที่น้องเจอปัญหาชีวิต ถาโถม กอหญ้าจะเป็นคนนั้นที่คอยโอบกอดอิงดาวเสมอ เป้า หมายชีวิตหลังจากนี้ก็มีแค่นี้ล่ะ 288
“นี่พึ่งจะเจ็ดโมงเอง ตัวเล็กอยากนอนต่อไหมคะ?” กอ หญ้าเกลี่ยผมแฟนเด็กที่ทิ้งศีรษะบนหน้าตัก ดีนะที่เธอแวะโฉบ ไปปิดเตาในครัวรัก่อนหน้านี้ ไม่อย่าย่งนั้นจากนั่งปลอบใจจากฝัน ร้าร้ยคงได้กลายเป็นวิ่งหอบกะละมังใส่น้ำส่ น้ำไปดับไฟในครัวแทน “ถ้าอิงกลับไปนอนต่อนี่ยาวเลยนะ” “งั้นเบรคฟาสเลยไหมคะ เดี๋ยวพี่อบขนมปังเพิ่มให้ เอ้อ เมื่อเช้ามีรถผลไม้ขับผ่านพี่เลยซื้อมังคุดที่ตวเล็กชอบไว้ด้วย” “แต่อิงแกะไม่เป็นนะ” “แล้วพี่เคยให้ตัวเล็กทำ อะไรเองด้วยหรอ นั่งกินสวย ๆ ไป เหมือนเดิมแหละค่ะ” “แฟนจ๋าน่ารักรัจังเลย ดูแลดีขนาดนี้อิงหลงไม่ไหวละ” น้ำ เสียงของอิงดาวดูสบายใจขึ้น ฝันร้ายก็เป็นเพียงแค่ฝัน ร้าร้ย กอหญ้าดีใจที่ตัวเธอในโลกปกติสามารถสร้างความเชื่อใจให้ กับแฟนเด็กได้ ทานตะวันที่ห่อเหี่ยวคราแรกฉีกยิ้มแฉ่งฉ่ ให้กันแล้ว ในตอนนี้ 289
อิงดาวยิ้ม กอหญ้าญ้ยิ้มตาม ก็ยังคงเหมือนเดิม ที่เคยบอกว่า จะรักษารอยยิ้มสดใสนี้ไม่ให้แปดเปื้อนไปด้วยคราบน้ำ ตา กอ หญ้ายังคงยึดมั่นอย่าย่งหนักแน่นและไม่มีวันแบ่งบ่ ปันสิ่งเล็ก ๆ ที่ เรียรีกว่า “อิงดาว” ให้ใครเด็ดขาด “พี่กอหญ้าว่างใช่ไช่หมคะวันนี้” “ว่างทั้งวันเลยค่ะ ตัวเล็กอยากไปไหนไหม? ไปกินชาบูน้ำ ดำ ก็ได้นะ เห็นบ่นบ่อยากกินหลายวันแล้วนี่” “ไม่เอาดีกว่าค่ะ อิงอยากนั่งรถเล่นไกล ๆ ที่ไม่ใช่ติช่ ติดแหงก บนถนนในกรุงเทพ ไปไกล ๆ แบบขับรถสองชั่วโมงโผล่อีกทีคือ ทะเลไรงี้” ประโยคชักนำ ที่ไม่ได้พูดออกมาแบบตรงไปตรงมา แต่โน้ม นำ ให้เห็นคล้อยตามจนกลายเป็นว่าทั้งสองคนได้มานั่งชิลอยู่ริยู่ ริม หาดจอมเทียนเป็นที่เรียรีบร้อยแล้ว บนหาดทรายสวยงามทอดตัว เป็นแนวยาวมีน้องหมาขาสั้นสองตัววิ่งดุ๊กดิ๊กขุดดินเล่นอย่าย่ง สนุกสนาน เบื้องหน้ามีกิจกรรมทางน้ำ หลากหลายทั้งบานาน่า โบ๊ททั้งพาราเซลลิ่งเคลื่อนไหวเป็นฉากสวยงามคลอไปกับท้องฟ้า ที่เริ่มริ่ถูกแต่งแต้มด้วยสีส้มของพระอาทิตย์ 290
“พี่พึ่งรู้ตัรู้ ตัวว่าไม่ได้สัมผัสทรายนานมากกกก” กอหญ้าใช้ นิ้วเรียรีวเขี่ยทรายวาดเป็นรูปต่าง ๆ ใบหน้าระบายยิ้มบาง ๆ พอได้เปลี่ยนบรรยากาศมาสูดอากาศต่างถิ่นร่าร่งกายก็รู้สึกสดชื่น ขึ้นมาทันที “นานขนาดนั้นเลยหรอคะ?” “นานขนาดนั้นเลยค่ะ ไม่มีคนชวนมาก็เลยไม่มีอยู่ใยู่นแพ ลนชีวิต ทุกวันก็มีแค่ตื่นเช้ามากินกาแฟ สายนั่งทำ งาน เย็นออก กำ ลังกาย ค่ำ ก็อ่านหนังสือเล่นเตรียรีมนอน ดูเป็นชีวิตที่จืดชืดเนอ ะตัวเล็ก” “ไม่ขนาดนั้นมั้งคะ แค่ฟีลเหงาหน่อย ๆ” คนน้องพลางคิด เปรียรีบเทียบชีวิตตัวเองกับพี่เขาที่ดูแตกต่างกันพอสมควร อิงดาว ชอบเสียงเพลง ชอบเพื่อนเยอะกินเหล้าเฮฮา “ตอนที่ยังไม่มีตัวเล็กมาป้วนเปี้ยน พี่ไม่ได้รู้สึกเหงาหรือ อะไรทำ นองนั้นเลยนะ เอ็นจอยกับการใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยของตัว เองมาก” “พอมีอิงพี่กอหญ้าเลยปวดหัวเลยดิ” 291
อิงดาวมองตามแสงอาทิตย์ที่แอบสัมผัสแก้มเนียนของ แฟนจ๋า เส้นผมที่รวบมัดอย่าย่งลวก ๆ ถูกลมทะเลพัดหยอกล้อ เธอนึกอิจฉาธรรมชาติเหล่านี้ที่ได้ใกล้ชิดนัวเนียกอหญ้ามากกว่า เธอ โต๊ะญี่ปุ่นที่คั่นกลางบนเสื่อผืนสีแดงช่าช่งให้ความรู้สึกอยู่ไยู่ม่ ถูกที่เสียเหลือเกิน “ก็นิดนึงนะ ฮ่า ๆ แต่พี่ชอบค่ะ พี่ชอบตัวเองตอนที่ยิ้มเก่ง ๆ มีชีวิตชีวา แล้วถ้าให้ย้อนกลับไปใช้ชีวิตเงียบ ๆ คนเดียวอีกก็ ไม่เอาแล้วค่ะ ตัวติดอยู่กัยู่ กับแฟนเด็กสนุกกว่าเยอะเลย” พอได้พบเจอความรักรัก็เหมือนเปิดทางให้ค้นพบสิ่งที่ตัว เองชอบมากขึ้น อิงดาวเป็นดั่งใบเบิกทางให้กอหญ้าได้พบเจอสิ่ง แปลกใหม่ที่หลุดออกจากกรอบชีวิตแสนน่าเบื่อ “หว่ายยย แฟนจ๋าพูดงี้แฟนเด็กเขินแย่”ย่ อิงดาวรีบรีเบนหน้าไปทางอื่นเพื่อฉีกยิ้มชอบใจให้กว้างไป จนถึงโหนกแก้ม แต่กลับต้องเจอพนักงานยกถาดเสิร์ฟอาหาร ยักษ์ใหญ่สญ่วนเข้ามาจนเกือบเฉี่ยวหัว จากที่กำ ลังใจเต้นเพราะ ความหมายน่ารักรัๆ ที่กอหญ้าพูด กลับต้องใจเต้นเพราะเกือบ หน้าแหกแทน 292
“โทษนะพี่ ผมรีบ ลูกค้าเยอะ” พนักงานเสิร์ฟกล้ามโตรีบ บอกขอโทษด้วยใบหน้าสำ นึกผิด แต่ก็ไม่ได้ทำ ให้ความรีบร้อนลด น้อยลงเพราะลูกค้าที่สั่งอาหารกวักมือเรียกอย่าย่งเนืองแน่น เขา รีบรีวางอาหารที่สั่งไปทั้งหมดลงบนโต๊ะแล้วหายตัวไปรับออเดอร์ โต๊ะอื่น “เป็นอะไรไหมคะตัวเล็ก” กอหญ้าย้ายตัวจากฝั่งตรงข้าม เพื่อมาดูความเรียรีบร้อร้ยให้กับแฟนเด็ก “อิงไม่เป็นไรค่ะ แค่เกือบไปแล้ว” “โอ๋ ๆ นะคะใจหายแย่เย่ลย” กอหญ้าโอบตัวแฟนเด็กเข้า มาหา ไม่สนใจสายตามวลชนบนหาด เพราะนาทีนี้แฟนเด็ก สำ คัญที่สุด สายตาคนอื่นจะเต็มไปด้วยคำ ถามมากมายขนาด ไหนก็เรื่อรื่งของคนอื่นเขา อิงดาวเอียงศีรษะให้เป่าเพี้ยง ๆ แสร้ง ทำ เป็นว่าแสนเจ็บปวดทั้ง ๆ ที่ถาดนั่นก็ไม่ได้สัมผัสแม้แต่ปลาย ผม โอเค คลั่งรักรั ได้เสมอเท่าเทียมกันดี “อันนี้อร่อร่ยอะพี่กอหญ้าชิมเร็ว ร็ อ้า อั้ม” อิงดาวจิ้มซาซิมิ ปลาหมึกสดจิ้มน้ำ จิ้มสีฟู๊ดรสจัดส่งส่เข้าปากแฟนจ๋า ดวงตาของกอ หญ้าเป็นประกายวิบวับตั้งแต่คำ แรกที่เคี้ยวเพราะถูกใจรสชาติ หวานกรุบของปลาหมึกที่เข้ากันกับน้ำ จิ้มได้ดี 293
“นี่ ๆ ตัวเล็กลองกินนี้ ต้มยำ กุ้งคือนัวมาก” ทั้งสองผลัดกัน ตักอาหารใส่จส่านแบ่งบ่กันชิม สนุกสนานกับการทานข้าวริม ชายหาดสุด ๆ นับว่าเป็นการเที่ยวทะเลเดตแรกของทั้งคู่ที่อิ่ม ท้องและหัวใจฟูฟ่องเป็นอย่าย่งมาก “เฮ้ออ บรรยากาศแบบนี้อยากกินเบียร์จัง” “เลยไหมล่ะคะ” ไม่พูดพร่ำ ทำ เพลง กอหญ้าโบกมือ ตะโกนสั่งเบียร์เร์ย็นเฉียบเอาใจน้องทันที เธอเห็นด้วยกับอิงดาว ร้อร้ยเปอร์เร์ซ็นต์ จะจบวันนี้อย่าย่งสมบูรณ์แบบได้ต้องตบท้ายด้วย แอลกอฮอล์ชื่นใจสักเหยือก “เอ๋? แต่พี่กอหญ้าต้องขับรถนี่คะ” “เปลี่ยนบรรยากาศนอนกอดกันที่นี่สักคืนแล้วกันนะคะ” 294
22_______ เรากำ ลังรัก รั กันได้ที่ เสียดายที่จังหวัดชลบุรีไม่มีมุมสวยเพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้น เพราะชายหาดส่วส่นใหญ่หัญ่ หันหน้าเข้าสู่ทิสู่ ทิศตะวันตก อิงดาวและกอ หญ้านั่งเคียงข้างกันที่ร้าร้นกาแฟขนาดเล็กริมทะเลซึ่งตั้งอยู่ใยู่น ส่วส่นของโรงแรม แสงแดดยามเช้าแต่งแต้มท้องฟ้าด้วยสีพาสเทล อ่อน ๆ มีลมทะเลโชยพัดพาความสดชื่นเข้ามาหาขณะที่ทั้งสอง กำ ลังดื่มด่ำ รสชาติกาแฟสด “เสียดายจังเลยค่ะที่ไม่มีจุดชมพระอาทิตย์ขึ้นสวย ๆ ใน พัทยา” อิงดาวพูด สายตาทอดมองไปยังเส้นขอบฟ้า ทะเลเบื้อง หน้ามีคลื่นซัดเข้าหาฝั่งเป็นระลอก กอหญ้าระบายยิ้ม เอื้อมไปจับมืออิงดาวหลวม ๆ “ไม่เห็น เป็นไรเลยตัวเล็ก แค่ได้นั่งที่นี่กับตัวเล็กกินข้าวเช้าด้วยกันแบบนี้ ก็เพียงพอแล้วสำ หรับรัพี่” “หว่ายย พูดจาแบบนี้ให้อิงเขินอีกละ” ใจของอิงดาว กระเพื่อมไหวเมื่อได้ยินคำ พูดที่ย้ำ เตือนว่าตัวเองสำ คัญมากพอที่ จะขับเคลื่อนความสุขให้แก่พี่เขา มือไม้เกิดอาการควบคุม ลำ บากเธอจิ้มไข่ดข่าวบนจานพลาดแล้วพลาดอีก 295
อิงดาวอดไม่ได้ที่จะลอบมองกอหญ้ายามจรดกาแฟแก้ว โปรดบนริมริ ฝีปากบาง ใบหน้าเปื้อนยิ้มไร้เครื่องสำ อางเติมแต่งดู เหมือนว่าจะเปล่งประกายโดดเด่นเหนือสิ่งอื่นใดบนโลก ช่วช่ง เวลาเช่นช่นี้เป็นช่วช่งเวลาที่เรียรีบง่ายแต่มีมนต์ขลัง เพราะมัน สามารถเปลี่ยนเช้าธรรมดาให้กลายเป็นสิ่งที่น่าจดจำ อิงดาวรีบ จดบันทึกเดทแรกไว้ในกล่องความทรงจำ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว “ความทรงจำ ของเราถูกจำ กัดไว้แค่ในรั้วบ้านไกลสุดแค่ หน้าปากซอย วันนี้อิงได้นั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นกับพี่กอหญ้า รู้สึกดี จังเลยค่ะ…” อิงดาวอดไม่ได้ที่จะรู้สึรู้ สึกขอบคุณในช่วช่งเวลานี้ที่มี โอกาสได้อยู่กัยู่ กับกอหญ้า รักรัที่ไม่ต้องหลบซ่อซ่นเอาไว้อีกมันดีจริง ๆ เลย ทั้งสองแบ่งบ่ ปันความงามของทะเลและความอบอุ่นของสาย สัมพันธ์รธ์ะหว่างกัน “แม้จะไม่มีพระอาทิตย์ลูกใหญ่ใญ่ห้เห็นน่ะหรอคะ” แฟนจ๋า ก็ช่าช่งขัดบรรยากาศเสียจริงริอิงดาวตีไปที่แขนเบา ๆ ลงโทษคน ช่าช่งขัดพอหอมปากหอมคอ “อื้อ ไม่ต้องมีพระอาทิตย์ก็ได้ค่ะ เพราะอันที่จริงพี่กอ หญ้าน่ามองกว่าพระอาทิตย์สิบล้านเท่าเลยล่ะ” อิงดาวยอมรับ ว่าพี่คนสวยตรงหน้าน่ามองกว่าคุณพระอาทิตย์ที่ถูกโอบล้อมไป ด้วยผืนฟ้าแผ่นใหญ่เญ่ ป็นไหน ๆ 296
กอหญ้าหัวเราะเบา ๆ เอื้อมมือไปทัดปอยผมข้างหูของอิง ดาว กอหญ้าก๊อบปี้คำ พูดของน้องมาใช้บ้างเพราะประโยคนี้เธอ คิดไว้ก่อนที่น้องจะพูดออกมาเสียอีก “งั้นพี่เอาบ้าง…ตัวเล็กน่ะก็ น่ามองกว่าพระอาทิตย์ร้อร้ยล้านเท่าเลยค่ะ” เธอพูดด้วยน้ำ เสียง ที่เต็มไปด้วยความหนักแน่นเน้นเชิงอวดปริมาณตัวเลขว่าตัวเอง สามารถสรรเสริญริ ให้น้องได้มากกว่าหลายเท่าอีกนะ “ขิงเก่งเหมือนกันนะเนี่ยแฟนจ๋าอะ” “เรียรีนรู้มรู้าจากคนแถวนี้แหละค่ะ” อิงดาวเบะปากใส่แส่ละลุกออกจากที่แล้วย้ายมานั่งกองอยู่ บนโซฟาบีนแบคตัวเดียวกับกอหญ้า เธออยากนั่งเอาตัวแนบชิด กับคนรักรัแบ่งบ่ ปันเวลาหวาน ๆ ด้วยกัน อีกทั้งร้านกาแฟยามเช้า ตรู่แรู่บบนี้แทบไม่มีคนเข้าออก เลยทำ ให้ไม่ต้องหลบซ่อซ่นการ ขโมยแก้มพี่คนสวยมาหอมให้ชื่นใจ “ตัวเล็ก! อายคนอื่นเขานะคะ” กอหญ้าเบี่ยงตัวหนีจากหัว ขโมยตัวร้าร้ยที่จู่ ๆ ก็มาเอาแก้มไปครอบครองอย่าย่งหน้าตาเฉย มิ หนำ ซ้ำ ยังจะโน้มลงมาเพื่อขอซ้ำ อีกรอบ เห็นแก่ตัวจริงเชียว 297
“อิงเช็กแล้วค่ะมีแค่เรา พี่บาริสริต้าก็เดินไปหลังร้าน ต่อให้ หอมอีกร้อร้ยทีก็ไม่มีคนเห็นหรอกค่ะ” “บนโลกนี้มีสิ่งที่เรียกว่ากล้องวงจรปิดค่ะตัวเล็ก” “I don’t care ka because I love you” “...” “ฮั่นแน่ แฟนจ๋าเขินหนูหรอคะ ” อิงดาวจิ้มแก้มที่พึ่งถูก หอมไปเมื่อสักครู่ บนผิวเนียนมีรอยลิปกลอสจาง ๆ พอให้เห็น ตำ แหน่งที่ถูกต้อง “งู้ยย แก้มแดงแล้วอ่า งั้นหนูหอมอีกทีดีกว่า แฟนจ๋าจะได้เลิกเขิน ฟอดดดดด~” “หนูมันร้าร้ยจริง ๆ เลย ใครสอนให้เป็นเด็กร้ายกาจแบบนี้ คะ อิงฟ้าหรอ?” คนอายุมากกว่าเกิดอาการปากไม่ค่อยตรงกับใจ ปากเอาแต่บ่นบ่มุบมิบแต่สองมือโอบเอวแฟนเด็กเอาไว้แทบไม่ เหลือช่อช่งว่างให้อากาศพัดผ่าน “โอ๊ยเก็บเจ้ออกไปก่อนเลยค่ะ คนละสไตล์เลยนะนั่น แล้ว เรื่อรื่งแบบนี้ไม่ต้องสอนกันหรอก มันมาจากอินเนอร์ทั้งนั้น แล้วอิ งอะอยากดูร้าร้ยดูขี้ขโมยเฉพาะกับคนที่รักเท่านั้นแหละค่ะ” 298
“โอเคค่า มาจากอินเนอร์เร์นอะ แล้วตัวเล็กรักพี่มานาน ขนาดไหนแล้วคะ? เล่าให้ฟังหน่อยสิ” “อิงเล่าก่อนนอนทุกคืน ยังฟังไม่เบื่ออีกหรอคะ?” “ได้ยินซ้ำ ๆ ว่าตัวเองถูกแอบรักมาอย่าย่งไรบ้าง ใครจะเบื่อ ลงล่ะคะ ใจพี่เวลาได้ยินมันฟูเหมือนก้อนเมฆตรงนั้นเลย” คนพี่ ชี้ให้ดูกลุ่มก้อนเมฆสีขาวนุ่มฟูและสบายตาที่กำ ลังเคลื่อนตัว หยอกล้อกันไปบนท้องฟ้า กอหญ้าหลงใหลในคำ พูดแสนจริงริใจทุกครั้งที่อิงดาวเล่าถึง สถานการณ์ต่าง ๆ ยิ่งตอนที่บอกเลิกแฟนหนุ่มสมัยมัธยมเพราะ รู้ตัรู้ ตัวว่ามีใจให้กับเธอเข้าแล้วยิ่งชอบ ไม่รู้ทำ ไมถึงให้ความรู้สึก เหมือนชนะ แบบชนะทุกคนที่เข้ามาจีบน้อง เพราะน้องปักใจ เลือกแล้วว่าจะมีพี่กอหญ้าในหัวใจคนเดียวเท่านั้น นี่ล่ะมั้งที่ ทำ ให้กอหญ้ารู้สึรู้ สึกมั่นใจในตัวเองเลยอยากฟังมันบ่อบ่ย ๆ กอหญ้าก้มมองใบหน้าอิงดาวที่เอนมาวางซบบนไหล่ สายตาของแฟนเด็กทอดยาวไปในทะเลกว้าง 299
“อืมมม จะว่าไปก็มีอีกหลายตอนเลยนะคะที่ไม่เคยเล่าให้ พี่กอหญ้าฟัง แต่อิงมีข้อแลกเปลี่ยนค่ะ” อิงดาวยกยิ้มอย่าย่งมี เลศนัย เรื่อรื่งราวที่เธอแอบชอบกอหญ้ามีจำ นวนตอนรวมกันแล้ว อย่าย่งกับมีซีรีส์รี ส์หลายภาคต่อกัน แต่ถ้ากอหญ้าอยากฟังให้ใจฟูก็ ต้องยอมรับรั ข้อเสนอของอิงดาวเสียก่อน “ว่ามาเลยค่ะข้อแลกเปลี่ยน พี่ยอมหมดแค่ได้ฟังเสียง หวาน ๆ ของตัวเล็กเล่าเรื่องนู่นนี่นั่นข้าง ๆ กัน” ยัยตัวเล็กของพี่เขายิ้มกริ่ม กอหญ้าเล่นพูดเปิดทางให้ ขนาดนี้ไม่รู้ตัวเสียแล้วว่ากำ ลังจะพลาดท่าให้แฟนเด็กเข้า “เรื่อรื่งการบ้านคืนนี้…” บอกเลยว่าอิงดาวเป็นเด็กฉลาดที่ ไม่ยอมปล่อยผลประโยชน์ให้ลอยหายไปเฉย ๆ ยิ่งช่วช่งนี้ฮอร์โมน กำ ลังพลุ่งพล่านก็ขอใช้โอกาสนี้ต่อรองให้ได้สิ่งที่ต้องการสัก หน่อย จะพูดว่าต่อรองก็ไม่ถูกนักเพราะสุดท้ายแล้วกอหญ้ามัก จะยอมแบบไร้ข้ ร้อแม้เสมอ “หืมเมื่อคืน… ยังไม่พออีกหรอคะ ข้อมือพี่แทบระบมเลย นะ ตัวเล็กใช้งานพี่ซะคุ้มเลยดูสิ” 300