ธรรมเทศนา หลวงปู่ท่อน ญาณธโร ๘๐ กัณฑ์ เล่ม ๑

16 (เตรียมพิธ)ี ๑๔ กรกฎาคม ๒๕๕๖
เออ ตามท่ีก�ำหนดการอยู่ โอเค เขาแปลว่ายังไง แปลว่า ไม่ เออ เนย่ี มอี ะไรเหรอ อา้ ว ท�ำไมมาอยู่ข้างหลงั นวี่ ่ะ ไมไ่ ด้
ตกลงเหรอ โอเค ส�ำหรับคนท่ี ไว้ใจได้ มกี ารงานได้ ชว่ ยเหลือ เหลียวหลัง
กันไป อะไรมันหนักหนาสาหสั เกินกวา่ เหตุ เรากย็ ังให้ไปไมไ่ ด้
น่ีนะ มีเงนิ อย่นู กี้ อ้ นหน่ึง ๑,๐๐๐,๐๐๐ บาท อยนู่ ี่นะ ใครอยากจี้ นกี่ ข็ อ หากมคี วามเขา้ ใจผิดกนั ในสมาคมนี้ ขอแจ้งใหท้ ราบ
กจ็ ้ีเอา ใครอยากปล้น กป็ ลน้ เอา แน่ะ แตว่ ่าข้ามศพของเรา ไวแ้ ล้ว ใหอ้ ภัยแก่อาตมาดว้ ย แก่หลวงปู่ดว้ ย หลวงป่กู ็ใหอ้ ภยั
ไปก่อน เฮอะๆ เป็นอยา่ งงัน้ หากความจริงตอ้ งรับผิดชอบ แกญ่ าติโยมผู้เข้าใจผิด พดู ผิดไป นั่น ไม่มีค�ำปกปิดใดๆ ท้ังนน้ั
เราเปน็ ผรู้ ับ รับไปก่อน รับของเขาไว้แล้ว ตอ้ งปฏิบัติใหเ้ ครง่ ครัด เปิดเผย ยนิ ดีเปิดเผยใหฟ้ งั ทุกอยา่ งล่ะ ในสมาคมของเรา พุทธ
อยา่ หละหลวม เหลวไหล มนั เปน็ การหลอกลวงโลก บริษัทของเรา เป็นชาวพุทธเหมือนกนั แตอ่ าจอยู่คนละสงั กดั
แนะ่ กองนก้ี องสร้างพระมหาเจดีย์ ก็ให้มันได้เขา้ ไว้ และคนละสำ� นกั เออ ถ้าเข้าใจผิดอยา่ งงนั้ ก็ขออภยั ดว้ ยนะ ถา้
ทุกบาททุกสลึง ในมหาเจดียน์ ้นั เดี๋ยวนมี้ ผี ้เู อาทองคำ� มาให้ เปน็ เข้าใจผิดอยา่ งง้นั วา่ หลวงป่จู ะกินเงินกนิ ทอง ทำ� ไมๆ ถึงทำ� ใหญ่
จ�ำนวนหลายบาทอยู่ หลายบาท น้�ำหนกั หลายบาท หลายกโิ ล ท�ำโตนักหนา ทำ� น้อยๆ อา้ ว คดิ ใหญ่ๆ คิดกวา้ งๆ จะไดต้ มุ้
เพ่ินว่า อันนเ้ี อาไวห้ ล่อเปน็ ฉัตร ยอดเจดีย์ ไอท้ องคำ� ทั้งหลาย (รวม)พี่ ตมุ้ (รวม)น้อง ถา้ คนมาขนาดนแ้ี ลว้ มนั ไม่มีท่ีนงั่ นะ ไม่มี
นี้ หลอ่ เป็นๆ ยอดฉัตร ส�ำหรับใส่ประดบั เจดีย์ไว้ เอาสายไฟ ท่ีนง่ั เพราะฉะน้ัน เราต้องทำ� พนื้ เดียวกับวิหารเลย เปน็ พื้นเดียว
สายฟนื ต่อจากยอดมนั นู้นน่ะ ลงผ่านลงไปหาดนิ นท่ี �ำตาม ไปเลย ชนั้ บนนกี่ ็พ้นื ชั้นบนเปน็ พ้ืนเดียวเหมอื นกับ หลังคาวิหาร
หลกั สูตรมัน โน้นล่ะ ไปหาเจดียห์ รือทั้งเจดียอ์ ยูข่ า้ งบนพอดี พ้นู ( โนน้ )แนะ่
ความคดิ ใหญแ่ น่ๆ ความคิดมบี แ่ พค้ ณุ ค่าหากบห่ ลาย อะ่ นะ่ ๒๕
๒๕ คณุ คา่ หากบ่มี คิดใหญ่ซ่อื ๆ
เพราะฉะน้นั เร่ืองธรรมะวันน้ี มนั กน็ อกเหนอื ไปจากศีล
ถ้ามีแต่ทองเฉยๆ ฟ้ามาเปร้ียงเดียว หมดเลย ทำ� ตาม ธรรม ท่ีนำ� ใหค้ นมหี ลกั ใจ ก็เอาศลี ธรรมน่ันล่ะเป็นหลกั ใจของ
หลักสูตรมันก็ต้องมีสายลอ่ ฟา้ ถ้ามันลงมาใส่ยอด มนั กล็ งดดู ทกุ คนๆ ถอื ความซื่อสัตย์ต่อกนั ถอื ความตรงไปตรงมาต่อกนั
ลงพืน้ ดินเลย เปรี้ยง มาอยแู่ ตม่ ันไปในดนิ ไปหายอยู่ในดนิ เลย ไมร่ อดออกไปนอกลู่นอกทาง กินเล็กกนิ นอ้ ย เออ ผบู้ ริหารงาน
ไมไ่ ด้ผา่ เกิดฟืนเกิดไฟขน้ึ ในสถานที่แห่งนน้ั นายช่างผ้รู ับเหมา บางจ�ำพวกอยใู่ นบริษทั เดียวกัน กย็ ังแตกกันได้ เพราะวา่ ความ
เขากร็ ดู้ ี รู้เร่ืองสายลอ่ ฟนื ลอ่ ฟา้ ให้ได้ ไมเ่ อาใจใส่กัน ไมเ่ ชื่อใจ ไมไ่ วว้ างใจกนั กเ็ ลยใหแ้ ตกแยกกันกม็ ี
เพราะฉะนน้ั อย่าให้มอี ย่างง้ันเกดิ ขนึ้ เลยในสังกดั ของเรา หรือ
17

18 ส�ำนกั ที่เรารับผิดชอบอยู่ หลายวัดอยู่ เราผิดชอบหลายวดั อยู่ มานี้ ก็ไปเยย่ี มคนไข้คนหนึ่งเหมอื นกนั ท้องใหญ่ กินน้�ำได้แต่
ไมถ่ า่ ย แตๆ่ ไม่ระบาย เลอื ดจะออกมาหมดในทอ้ ง เป็นอันตราย
ไมใ่ ชแ่ ต่วัดศรีรัตนาวนั เท่าน้ัน ศรีรัตนาวนั นี่ ทา่ นผู้ว่า ที่ท่าน อกี หมอจงึ รักษาดว้ ยทางอ้อม ไปทางไหนบุ(เปน็ คำ� เสริมท้าย) ๑๔ กรกฎาคม ๒๕๕๖
ไปเผากนั มาเมือ่ วานซืนเนยี่ เออ ท่านเผาไปแล้ว ท่านตายแลว้ นา่ สงสาร เรารู้จักอยู่ เราก็ไปเยีย่ มไปแวะห้อง มันอยู่ช้นั เดียว
อันน้นั กำ� ลงั ขึ้นทะเบียนวัดไว้อยู่ อ้า จะพัฒนาวัดศรีรัตนาวัน ให้ แวะเขา้ ไปเยี่ยมห้อง กย็ ังยกมือไหวเ้ ป็นอยู่ ไมเ่ สยี สตหิ รอก เออ
มนั มีท่ีอยู่ท่ีอาศัยพอสมควรซะกอ่ น ให้หม่ใู หพ้ วก ไปดแู ลเฝา้ วาง ให้วางมันนะ เอาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆเ์ ปน็ ท่ีพ่งึ
รักษาอยู่ มันเปน็ สถานท่ีเหมาะสม เพ่ินถวายที่ดินใหต้ ั้ง ๖๓ ไรบ่ ่ฮึ จริงๆ ตายเปน็ ตายอยกู่ บั พระพุทธ ตายอยกู่ ับพระธรรม ตาย
๖๓ ไร่เศษๆ กวา่ นห้ี น่อยนะ ถ้าควรสร้างเปน็ วดั นะ เพิ่นถวาย อยู่กับพระสงฆน์ ี่ เป็นท่ีพงึ่ ทางจิตใจ
ท่ีดินแห่งน้ี เอาเป็นของใครไม่ไดห้ รอก เอาไปซอ้ื ไปขายเอาเงิน
ไม่ได้ ให้เป็นของสงฆอ์ ย่างเดียว เพราะฉะน้ัน ทุกคนตอ้ งชว่ ย
กันดแู ลและรับผิดชอบ ช่วยกัน มั่นใจๆ อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจ พุทธงั สะระณัง คจั ฉามิ
คน มนั จนใจเรา มันไม่ดี ผู้ที่ ไว้ใจกนั ได้ จงึ ค่อยตกลง โอเค สะระณงั คะโต (ชายว่า)
กันได้ สะระณัง คะตา (หญงิ ว่า)
อา้ เลา่ ไปเล่ามา คอแห้ง โวย้ มนั ก็นอกลู่นอกทางไป
หนอ่ ยหนง่ึ เพราะวา่ ตอ้ งเทา้ ความเดิม กลา่ วใหร้ ู้ เท้าความเดิม เอาเปน็ ท่ีพ่ึงทางจิตใจจริงๆ กห็ ายได้เหมอื นกนั นะ บาง
มนั เปน็ อยา่ งงนั้ ต้ังขนึ้ มามนั กเ็ ป็นอย่างง้นั อาศัยก�ำลงั ใจของ รายหาย หายแล้ว ออกจากโรงพยาบาลไปหลายรายแลว้
ก�ำลังศรัทธาของญาติของโยม ผู้มคี วามเลอ่ื มใสศรัทธา เชื่อใน เพราะว่าเปน็ คนจริง ถงึ ในธรรมะธมั โม เช่ือพระพุทธเจ้า เช่ือ
๒๕ ตวั ของหลวงปเู่ อง และหมู่คณะ จึงเช่ือใจไว้วางใจกนั ได้ อ้า มัน พระธรรม เช่ือพระสงฆ์ เช่ือครูบาอาจารย์ เพ่ินแนะนำ� ยังไงก็ ๒๕
จึงทำ� งานรว่ มกันได้ เปน็ ช้นิ เปน็ อันข้นึ มา อนั นพ้ี ดู ทางโลกเข้ามา ปฏิบตั ิตามอยา่ งง้ัน อมื นเี่ รียกวา่ เปน็ คนเชื่อไวว้ างใจกนั โรคภัย
ผสมผสานกบั ทางธรรม แตว่ ่าทางธรรมนั้นพวกเราใหม้ ่ันใจ ไข้เจ็บก็พลอยหายไปดว้ ย ถ้าหากมสี ่ิงมารบกวนเรานี้ มผี ีเขา้
ในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อยา่ งท่ีประกาศปฏิญาณตน ผีเจา้ สงิ มอี ะไรอีก ถา้ เรามั่นใจอยใู่ นพระพุทธ พระธรรม พระ
มาแล้วนั้นทุกครั้ง ขอถงึ พระพุทธเจา้ ขอถึงพระธรรม ขอถงึ พระสงฆ์ สงฆ์แล้ว อันน้ันรับรองไมเ่ ปน็ ไร ถา้ เราอยใู่ นพระพุทธ พระธรรม
วา่ เปน็ สรณะ ท่ีพึง่ ที่ระลึก กำ� จัดภัยได้จริง เออ ไมม่ ีภยั ใดๆ พระสงฆเ์ ป็นที่พง่ึ จริงๆ แล้ว
ท้ังนนั้ ถา้ อยู่ในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆแ์ ล้ว ภตู ผีปีศาจ
ก็ไม่เบียดเบียน อย่าเขา้ ใจว่าภตู ผีปศี าจจะมาเบียดเบียน เส นะ เต คะมิสสันติ อะปายะภูมิง ฯ
อย่างงัน้ อย่างงี้ แทท้ ่ีจริงไมใ่ ช่หรอก ไมใ่ ช่ภตู ผีปีศาจ มา ก่อน
19

20 แมต้ ายไป ก็ไม่ได้ไปถึงอบาย ไมไ่ ปตกนรกหมกไหม้อะไร ใหญๆ่ โตๆ อเมริกอบ(อเม)ริกา ในทวปี อ่ืนๆ นู้นก็เหมอื นกนั
เขากถ็ ือของเขาม่ันคงเหมือนกนั ศาสนาคริสต์ อสิ ลาม มหาหมัด
หรอก ตายกต็ ายด้วยโรคภัยไขเ้ จบ็ ตายต่างหาก อา้ ในสว่ นดวง อะไร เขาม่ันคง ถ้ามีความม่ันคงในศาสนาของตวั เรื่องท่ีจะ ๑๔ กรกฎาคม ๒๕๕๖
วิญญาณน้นั ไปสูส่ คุ ติได้อยู่ เออ แบบนี้ เคยกระทำ� มา ส�ำเร็จ กอ่ เกดิ สงครามขึน้ ในโลก ไม่มี ไมม่ เี กิดสงครามกนั ในโลกไมม่ ี
หลายรายมาแลว้ หาย หายจริงๆ จังๆ เออ หมอมกุ เขามา เพราะว่าอยู่ในพระรัตนตรัย เอาพระรัตนตรัยเป็นท่ีพง่ึ ทางจิตใจ
ดว้ ยไหมหนอ หมอมกุ นคี้ นหน่งึ ล่ะ เรียกวา่ ตายแลว้ อ้า ได้ผ่า แลว้ มีแต่ความสขุ ความเจริญฝ่ายเดียว ไมม่ ีอะไรหรอก เร่ือง
สมอง ผา่ สมองเอากระโหลกมาใส่ ปลกู ผมใหมใ่ ห้ เออ ยงั ดีมี โรคภยั ไข้เจบ็ ตอ้ งว่ิงเขา้ หาหมอ หมอท่ีเรียนมาแลว้ โรคอะไรๆ
ผู้มเี มตตากรุณารับเอาไปอย่ใู นวงราชการเหมอื นกันว้า อยูใ่ นวัง โรคอยู่ในร่างกาย โรคหวั ใจ โรคตบั โรคไต โรคไส้ โรคพุง
โนน้ แหละ ใหอ้ ย่ใู นวัง ทำ� งานในวงั ปะเนย่ี วงั หลวงของพระบาท โรคอะไรอยู่ในรา่ งกายน่ี หมอช่วยได้ ท่ีมาพดู แจ๋วๆ อยูเ่ ด๋ียวน้ี
สมเดจ็ พระเจา้ อยหู่ วั ฯ หรือพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินนี าถ รับ ก็เพราะ หมอ ชว่ ยผ่าตัดให้ ผา่ ตัดนว่ิ บ้าง ผ่าตดั อ้า เสน้ ประสาท
อาสาดูแลให้ อา้ นกี่ เ็ ปน็ บุญอันหนึ่งเหมอื นกัน เป็นบุญอันหน่งึ ไขสนั หลังบา้ ง มันเกิดอะไรข้นึ หาให้ แล้วกม็ ีบุญคุณต่อกัน
เหมอื นกนั เปน็ ผ้เู อาจริงเอาจังกับพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
เหมอื นกนั เพราะฉะน้ัน มีงานอะไรเกดิ ขนึ้ เราก็ไมป่ ฏเิ สธ มาด้วย
เพราะฉะนัน้ เร่ืองการเปน็ การตายนะ่ มันมี แขวนคอทกุ ความพออกพอใจ แลว้ ก็ได้รับความสนับสนนุ จากอบุ าสก
กา้ วยา่ ง แขวนคอทุกบาดยา่ ง ความตายนแ้ี ขวนคอทุกบาดย่าง อบุ าสิกาอย่างที่ อ้า เขียนใบปวารณาบัตรมาให้เนยี่ ปวารณา
แลว้ การนับถอื ตา่ งคนต่างคดิ ได้ความเว่า(พูด)บ่ถ่อง(ชดั เจน) บตั รวา่ ขอถวายเงิน เป็นการกอ่ สร้างเจดีย์ ท่ีวัดศรีอภัยวัน เปน็
กนั เออ เวา่ (พดู )บต่ รงกนั อ้า การนบั ถือ การค้น การคดิ จำ� นวนเงนิ ๑,๐๐๐,๐๐๐ บาทเนยี่ เออ กม็ ีอยู่หลายล้านอยู่แถวนี้
๒๕ ไอพ้ วกโง่งกโกงกนั นะ่ มนั ๆ ตรงกนั เอาความเห็นของตัวเขา้ ไป แต่เขาไมใ่ ห้ เออ ตัวเองกม็ ีลา้ นเดียว เขาไมใ่ หก้ ็เลยไม่ได้อะไรอ่ะ ๒๕
คดั คานตอ่ สังคม ไมถ่ กู ต้อง ต้องสงั คมรับรอง สังคมรับรอง
ยกยอ่ งสรรเสริญ ใหซ้ ะกอ่ น สงั คมรับรองแล้วก็ไมเ่ ปน็ ไร เออ เพราะฉะนน้ั ขอให้อบุ าสก อุบาสกิ าท้ังหลาย ผูม้ ่ันใจใน
ตายแล้วไม่ตกนรกแน่นอน บวรพระพุทธศาสนา เล่ือมใสในพระพุทธเจา้ เลือ่ มใสในพระธรรม
เอ้ พดู ไปพูดมา กลับหนา้ กลับหลัง มันหลง สมองไมด่ ี เลือ่ มใสในพระสงฆ์ ขอใหม้ สี วสั ดิมงคล จงเกิดมีแกต่ นของตน
สมองไมอ่ ยู่ ทุกทา่ นเทอญ

แตข่ อให้ทกุ คนม่ัน มั่นใจในพระรัตนตรัย คอื พระพุทธเจา้ ๑ (สาธุ)
คอื พระธรรม ๑ คอื พระสงฆ์ ๑ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์น้ี
เปน็ พระรัตนตรัยอนั ประเสริฐเลศิ โลก ไมม่ ีศาสนาอ่ืน อา้ เมือง
21



หลวงปทู่ ่อน ญาณธโร ๓ สิงหาคม ๒๕๕๖
วันเสารท์ ่ี ๓ สงิ หาคม ๒๕๕๖ เวลา ๑๗.๐๐ น.

ณ บริษัท เบนซ์อมรรชั ดา จ�ำกัด

๒๖

ขอพูดถงึ ความเว้นซะก่อน เราขอถงึ พระพุทธเจา้ ขอถงึ ๒๖
พระธรรม ขอถึงพระสงฆ์ วา่ เป็นสรณะที่พง่ึ ท่ีระลึก ท่ีนับถือ
เราไมถ่ ือส่งิ อื่นแล้ว บดั นเ้ี ราขอเว้น สมาทานศลี เวน้ จากอะไร
เว้นจากฆา่ สัตว์ ทกุ ชนดิ ท่ีมีชีวิตและหัวใจดน้ิ เปน็ ไปมาได้ เรา
เวน้ ไม่เบียดเบียนเขา ไม่ฆ่าเขา เวน้ จากถือเอาส่ิงของ ของทา่ น
ผอู้ ่ืน นั่นหมายถงึ

1

2 ขอ้ สุดท้าย หมายถงึ วา่ เวน้ จากการดมื่ กินสุราเมรัย ๓ สิงหาคม ๒๕๕๖
อันเป็นเครื่องดองของเมา เปน็ ยาเสพติดและให้โทษ และกระทบ
อะทนิ นาทานา เวระมะณี กระเทอื นไปถงึ มันสมองด้วย คนกนิ เหล้าเมามายเต็มที่แล้ว
เว้นจากลักทรัพย์ ถอื เอาส่ิงของ ของท่านผ้อู ่ืน ท่ีเจา้ ของ ไม่ไดเ้ ปน็ คนดีอะไรเลย ชนโนน้ ชนนี้ไปเรื่อยๆ อะไรขวางหนา้
ไม่ได้อนญุ าต หรือวา่ ใหด้ ว้ ยความเสนห่ าไมม่ ี ไปถือเอาโดยพลการ ขวางตากเ็ ตะไปเรื่อยๆ ชกไปเร่ือยๆ แน่ะ เนย่ี เรียกว่าชวนทะเลาะ
ของตัวอย่างนั้น มนั เปน็ อทินนาทาน วิวาทไปเรื่อยๆ หากเปน็ กันอย่างน้ี ดื่มนำ้� เมาเข้าแลว้ สุราเมรัย
เข้าแลว้ เป็นคนเสียคนไปเลย หวงั พ่งึ อะไรก็ไมไ่ ด้ แมจ้ ะเป็น
มุสาวาทา ฯ ข้าราชการมีเงนิ เดือนเงินดาวน์สงู ๆ ถา้ ไปเสพของเหล่านนั้ เข้า
กาเมสุ มจิ ฉาจารา เวระมะณี แลว้ ไม่ต้ังเนอ้ื ต้งั ตัวไมไ่ ด้เลย เซซ้ายเซขวา แล้วจะบริหารงาน
เวน้ จากประพฤตผิ ิดในกาม ผิดจากคู่ ผัวเมียของตวั เอง ของประเทศชาติไดเ้ ตม็ ท่ีหรือเปล่า หึหึ คนข้ีเมาอยา่ งงั้นน่ะ ไม่ดี
เพราะฉะน้ัน ขอให้ทกุ ท่านจงสังวรระวงั ไม่ฆ่าสัตว์
๒๖ นอกใจภรรยา นอกใจสามี น้ันเรียกว่า ล่วงเกนิ ผิดศลี ธรรม ไม่ลักทรัพย์ ไมป่ ระพฤติผิดในกาม ไมก่ ลา่ วมสุ าวาท ไม่ด่มื กิน
สุราเมรัย อันนม้ี นั เป็น ๕ เขาเรียกว่าศีล ๕ อ้า ศีล ๕ ขอ้ สมบูรณ์
มสุ าวาทา เวระมะณี บริบูรณ์แล้ว สังคมมนษุ ย์ก็ดีกวา่ สังคมสตั วเ์ ดรัจฉาน ดีข้นึ มา
เว้นจาก การกลา่ วเท็จคำ� ไม่จริง และหลอกลวงอำ� พราง มากๆ เลย สตั วเ์ ดรัจฉานน้นั เอารัดเอาเปรียบกันทุกอย่าง
ผอู้ ่ืน ใหห้ ลงเช่ือ โฆษณาปาวๆๆๆ ให้แต่ ลว้ นแล้วแต่เปน็ ของ ขาดกนั สะบนั้ ห่ันแหลก อ้า ทะเลาะวิวาทกัน ผิดไม่ผิดก็ไม่เกีย่ ว
โกหกกัน อยา่ งน้ีใช้ได้เหรอ เราอยใู่ นสงั คมมนษุ ย์ ผู้มศี ลี มธี รรม ขอมาใน... ลว่ งลำ้� ในเขตแดนเรา กเ็ ป็นอันว่าแสดงฤทธ์ิออกมา
อย่าโป้ปดมดเท็จ อย่าโกหกพกลมกนั แตอ่ ย่างใด เลยแหละ ไลก่ ดั ไล่ฟัน ไล่ท�ำร้าย ทุกอย่างนั้นเรียกว่าสตั ว์ ๒๖
เดรัจฉาน อะ่ นเ่ี ราเปน็ มนษุ ย์ ไม่ใชส่ ตั ว์เดรัจฉาน เราเป็นมนษุ ย์
เป็นสตั วท์ ี่ประเสริฐมาก ประเสริฐกวา่ สัตวเ์ ดรัจฉานประเสริฐ
กว่าสตั ว์อื่นๆ ในนำ�้ ในบกก็ดี แตเ่ รายังไม่งดเวน้ ยังเบียดเบียน
เขาอยู่ อยา่ งน้ีช่ือว่าเปน็ ผปู้ ระเสริฐยังไมไ่ ด้เต็มที่ ยงั เป็น
ผขู้ าดตกบกพร่อง เบียดเบียนชีวิตผ้อู ื่น ท�ำความเดอื ดร้อนให้
แกผ่ อู้ ่ืน ให้แกส่ ัตว์อื่น ที่มอี �ำนาจวาสนานอ้ ยๆ ไม่มี เออ ยศถา
บรรดาศกั ด์อิ ะไรเลย อ้า เพียงแต่ต่อส้ดู ว้ ยความดน้ิ รนเฉยๆ
3

4 เรง่ สปีด(speed ความเรว็ ) ๓ สิงหาคม ๒๕๕๖
หากวา่ มคี นไปจับ มาปาดคอหรือหกั ขาหรือหักปกี อะไรนแี่ หละ เรง่ สปดี (speed ความเรว็ )
ดิ้นรนกระวนกระวาย อยากให้หลดุ จาก... (จัดไมค)์ มันขนึ้ หันข้นึ สิ เครื่องขยายอะ่ เออ พอได้ยนิ
(จัดไมค)์ มนั เปน็ ยงั ไง เสียงมนั เปน็ ยงั ไง โอ้ มนั ดงั ไหม ทั่วถงึ
เอา้ กเ็ ร่งใหเ้ ตม็ ที่สิ เพราะฉะนั้น เบื้องตน้ เราได้กระท�ำกันแลว้ ไดท้ �ำไหว้พระ
นั่นช่ือว่าเบียดเบียนเขา เรามันมปี ัญญา เป็นมนษุ ยส์ งู สุด อาราธนาศีล ตอ่ ไปกอ็ าราธนา อาราธนาธรรมกว็ ่าแลว้
กว่าสตั วเ์ ดรัจฉานทุกจำ� พวก สตั ว์เดรัจฉานทุกจ�ำพวก ความ
เปน็ อยู่ของเขาต�่ำกว่าพวกเรา เรายงั ไปเบียดเบียนเขาอยู่ ชื่อวา่ พ๎รัหม๎ า จะ โลกาฯ
สูงหรือเปล่าล่ะ ใจสูงหรือเปลา่ ถ้าใจสงู จริงๆ แลว้ กอ็ ยา่ ได้
เบียดเบียน ใหส้ ตั ว์อ่ืนได้รับความเดือดรอ้ นเลย เออ เออ ๒๖
(จัดไมค์) คอื เก่า อนั นก้ี ็ได้ มันเปน็ น�ำความเร่งเสียงมันไว้
เอามาเปลี่ยนใหม่แล้วเสียงยังไมด่ ีเท่าเกา่ ไอ้เสียงแหลมๆๆๆๆ ว่าหรือยงั
ไมไ่ ดย้ นิ ท่ัวถงึ ทกุ คน มนั จงึ จะวิ่ง อ้า ธรรมะมนั ถงึ จะว่ิงออกมา พ๎รัห๎มา จะ โลกาธปิ ะต,ี สะหัมปะต,ิ
ได้ ถ้าอยา่ งงัน้ มันหนืดๆ อยู่ เขาจะเข้าใจไหม ได้ยนิ ไหม เนย่ี
กันซะก่อน น่ันเขาเรียกว่า อาราธนาศีล อาราธนาธรรม
๒๖ อา้ ยงั ไม่เรง่ เรง่ ๆ ใหห้ น่อย เรง่ เสยี งให้หนอ่ ย
5

6 เพ่ินเตือนไวห้ มด และก็บญั ญัติไว้ พระวินยั พระธรรม ๓ สิงหาคม ๒๕๕๖
(อาราธนาธรรม) ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ สุดวิสัยท่ีเราจะเล่าเรียนศึกษาใหจ้ บให้
ไมไ่ ดย้ ินอีกเหรอ เราหหู นวกเนาะ(นะ) อันนเ้ี ขาเรียกวา่ สน้ิ ได้ แต่เอาแต่เรื่องท่ีจ�ำเปน็ ๆ มาพูดกันเนยี่ พวกเราประพฤติ
เทศน์ไดแ้ ล้ว อาราธนาเทศน์ เทศน์ไดแ้ ล้ว ตง้ั ใจฟังเทศน์เด้อ ปฏบิ ัติกนั อยูเ่ นย่ี เอามาคุยกัน เอามาท�ำความเข้าใจซ่งึ กัน
เสียงไมด่ ี ก็จะท�ำยงั ไง เสียงไมด่ ี ก็ไมร่ ู้ความหมาย ทำ� ความ และกันซะก่อน ถ้าไม่เขา้ ใจแล้วกฝ็ า่ ฝืนอย่อู ยา่ งนน้ั แนะ่ แม้แต่
นอบนอ้ มต่อพระสมั มาสมั พุทธเจา้ ซะก่อนอีกแหละ รับศีลอยู่ ก็ยงั ฝ่าฝนื อยู่
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสมั พทุ ธสั สะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสมั พทุ ธสั สะ ปาณาติปาตา เวระมะณี
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสมั พุทธัสสะ สกิ ขาปะทงั สะมาทิยามิ
จิตตงั ทนั ตงั สขุ าวะหัง ยังไมจ่ บ แตว่ า่ ตายไปหลายตัวแล้ว สัตวอ์ ื่นนะ เราจะ
ทนั โต เสฏโฐ มะนสุ เสสุ เว้นจากการฆา่ สตั ว์ทกุ ชนดิ ด้วยเจตนา ด้วยใจของเรา ดว้ ยกาย
อิมสั สะ ธมั มะปะริยายสั สะ อัตโถ ของเรา ไมใ่ ห้สัตวอ์ ่ืนตอ้ งตาย เพราะการกระท�ำของเรา และวา่
สาธายัสมนั เตหิ สักกจั จงั ธัมโม โสตัพโพติ ยังไม่จบแตม่ ันกต็ ายไปแล้ว ตบอะไรมันก็ตบ (เสียงต)ี ตีมันนะ ยงุ
ปาณาติปาตา เวระมะณี
๒๖
ค�ำพูดค�ำนัน้ เลยเปน็ หมันไป เลยไมศ่ กั ดส์ิ ทิ ธ์ิอะไรเลย ๒๖
อนสุ นธิพระสัทธรรมเทศนา มบี ุพพาประ สบื เนื่องมาจาก
องคส์ มเด็จพระสัมมาสมั พระพุทธเจา้ ผู้เป็นบรมครูของ ของโลก อะทินนา ฯ กาเมฯ มสุ าฯ สรุ าฯ
ของศาสนาพุทธของเรา อนั เปน็ พระบรมครู เป็น ไมม่ ีครอู ื่นยง่ิ ก็เหมอื นกนั ตอ้ งเวน้ เวน้ จากการกระท�ำอยา่ งนั้น มนั จึง
ไปกว่าพระองค์ได้ ทา่ นจึงนำ� มากล่าวสัง่ สอนพวกเวไนยนกิ รให้ เป็นศลี ถา้ เราไมเ่ วน้ วา่ แตป่ าก มนั จะเปน็ ศลี ไหม ไม่เป็นศีล
รธู้ รรมะชน้ั ตำ�่ ท่ีสุด ชนั้ กลาง ชัน้ สูงที่สุด จนถงึ มรรคผลนพิ พาน เทวดาหัวเราะเรานะ เทวดาหัวเราะเรา เราล่วงเกินในขณะที่กำ� ลงั
โน่น เรียกวา่ กลา่ ว รับศลี อยู่ อ้า ตบยุงเปีย๊ ะไป (เสยี งตี) บี้มด บ้ีอะไรให้มนั ตาย

7

8ไปต่อหน้าตอ่ ตา นเี่ ทวดาหวั เราะ โอ้ พวกนร้ี ับศลี เฉยๆ แต่ไม่ ศลี ธรรมเทา่ น้นั แหละ ขอใหถ้ ือศลี ถอื ธรรมกันจริงๆ งดเว้นกัน
จริงๆ มันกส็ งบลงเอง การกอ่ การรา้ ย ทำ� ร้ายร่างกาย ทำ� รา้ ย
เว้นเลย ไมเ่ วน้ จากการกระทำ� ด้วยกายวาจาใจ และบางทีอาจจะ ทรัพย์สนิ ตา่ งๆ จุดเลา้ เผา เผา เผาบ้าน เผาตึก เผาราม เผาช่อง ๓ สิงหาคม ๒๕๕๖
ส่ังให้คนอ่ืนกระท�ำก็ได้ อา้ ไปฆ่าสัตว์มาใหก้ ินนะเว้ย อยากกิน เผาสถานที่ท�ำราชการตา่ งๆ เหลา่ นี้
สัตวเ์ วย้ อ้า อยากกนิ กุง้ อยากกินซวิ อยากกนิ มดดำ� มดแดง
อยากกนิ รังตอ่ รังแตน ไปอยากกนิ อันน้ันนี่ เราไมไ่ ดก้ ระท�ำ แต่ มนั เกดิ ข้ึนเพราะความแรงริษยา อจิ ฉา อ้า บงั เบียด ซ่ึง
ขอใหผ้ ู้อื่นไปท�ำมาให้ อย่างนม้ี ันก็ โอย้ วา่ แต่ปากมัน ไม่เว้น กันและกัน มนั เกดิ แรงขึ้นมาลา้ งจิตใจ รุนแรง เราไม่ระงับ ถา้
ขอใหเ้ ว้นจริงๆ เถอะ เวน้ ให้ไดจ้ ริงๆ ไมฆ่ า่ สตั ว์ ไมต่ ัดชีวิต เราไม่ระงบั กอ็ าจจะเป็นไปอย่างเขา ถ้าเราระงับแล้วกเ็ ฉยอยู่
ไมล่ กั ทรัพย์ ไม่ประพฤติผิดในกาม ไมว่ ่ากล่าวมุสาวาท โป้ปด สบาย ยิ้มฟัง เขาทำ� รา้ ยร่างกายกนั เราก็ยิ้มฟงั เทา่ นนั้ เราไมม่ ี
มดเท็จ ไม่ดื่มกนิ สุราและเมรัยจนตลอดยาเสพตดิ ให้โทษ เจตนาท่ีจะทำ� ร้ายรา่ งกายผู้อ่ืน ทำ� รา้ ยทรัพย์สนิ ของบา้ นเมอื ง
ทกุ ชนดิ เรากง็ ดก็เวน้ ไป ผิดทั้งศีลธรรมด้วย ผิดทางกฎหมาย อ้า ทรัพยส์ มบตั ิ ทรัพยส์ มบัตแิ ผน่ ดิน ทรัพยากรของแผ่นดิน
ดว้ ย อา้ หากเป็นคนกินยาเสพติดให้โทษทั้งเมอื ง มันจะเป็น เหล่านนั้ ก็ลว้ นแลว้ แต่สร้างขนึ้ ทำ� ขึ้น เพ่ือความสะดวก เพอ่ื
ยังไง เขาเอามามอมเมาเมอื งไทยเรา เพ่อื ใหก้ ำ� ลงั ของชาติไทย ความสบายของบา้ นของเมืองเรา ให้ไดร้ ับความสบาย ความ
ไมม่ ี เป็นอัมพาตอมั พฤกษ์ไป ก�ำลังของชาติ ต�ำรวจก็ดี ทหาร สะดวกสบาย
ก็ดี ลูกเสอื ชาวบ้านกด็ ี อะไรกด็ ี เป็นคนตกอยใู่ นอำ� นาจของยา
เสพตดิ ให้โทษหมดแล้วเป็นยงั ไง การปกครองจะอยูห่ รือเปล่า ดสู ิ อา้ แข่งขนั กันอยากจะเปน็ ใหญเ่ ปน็ โต ถ้าผู้ใดใหญ่
ปกครองใหส้ งบไดห้ รือเปล่า อา้ กอ่ การร้ายกันท่ีน่ันท่ีนี่ กว่าเรา ไม่ได้ อา้ พยายามใสร่ า้ ยป้ายสี ยุให้ร�ำ ตำ� ให้ร่ัว ยัว่ ให้แตก
ตรึมที่น่ัน ตรึมที่นอ่ี ยเู่ ร่ือย ภาคเหนือ ภาคกลาง ภาคใต้ เปน็ แยกใหอ้ อก อย่าให้มกี �ำลงั ใหม้ เี ราคนเดียวเท่านน้ั อย่างน้ี
๒๖ ไปทุกภาค กเ็ พราะมันไม่เวน้ ไม่เวน้ จากการฆา่ สัตวต์ ดั ชีวิตเพือ่ เรียกว่าคิดผิดหรือคดิ ถูก คิดอย่างนคี้ ดิ ผิดหรือคิดถกู ทำ� ลาย ๒๖

หวงั กอบโกยทรัพย์สมบัติใส่ตัวเอง เพ่อื มีอำ� นาจยง่ิ ใหญ่ของตัว
เองก็เลยกลัวคนอื่นจะใหญก่ ว่า ก็แย่งชิงอ�ำนาจวาสนาซึง่ กัน
และกนั กเ็ กดิ สงครามกันเทา่ น้นั เอง เพราะฉะนน้ั พวกเราต้อง
สำ� นกึ ใหส้ �ำนกึ เสมอว่า
การเบียดเบียนซึ่งกันและกนั นั่นมันผิดศีล ผิดธรรม
ผิดวินยั ผิดกฎหมายบ้านเมือง เอาอะไรมาปราบปรามไม่อยู่
ถา้ มีเจตนารุนแรง เอาอะไรมาปราบปรามก็ไม่อยู่ นอกจาก
9

10

๓ สิงหาคม ๒๕๕๖

บา้ นเมืองของตัวเอง สาธารณประโยชน์ มี ใชร้ ่วมกัน ถนน หนทาง สเี ลนะ นพิ พตุ งิ ยันติ
ไฟฟ้า นำ้� ประปา อะไรตอ่ อะไรใช้ร่วมกนั ท้ังน้นั ถ้าจะไปคิดรา้ ย ตสั ม๎ า สีลัง วิโสธะเย
หมายผลาญแลว้ กท็ �ำลายทรัพย์สมบตั ิ ทรัพยากรของแผ่นดนิ
ไปดว้ ย เพราะวา่ ความแค้นกนั อยา่ งนถี้ กู ตอ้ งแล้วหรือ ไมถ่ กู เพราะเหตุดงั นน้ั เราตอ้ งสมาทานตงั้ ม่ันในศลี เอาศลี เป็น ๒๖
ต้องเลย เครื่องปอ้ งกัน เอาศีลเปน็ ผูช้ ว่ ยระงบั บาปทั้งหลายทั้งปวง
อยา่ ให้มันก�ำเริบข้นึ มาเป็นพิษเป็นภัยแกต่ วั เอง เปน็ พิษเปน็ ภยั
เพราะฉะน้ัน ฆ่าความโกรธได้แล้วอยู่เปน็ สขุ ฆ่าความ แกส่ งั คม ถา้ ไปลอุ �ำนาจแกค่ วามอจิ ฉาริษยาพยาบาทแลว้ เอา
อจิ ฉาริษยาพยาบาทผอู้ ื่น ในหวั ใจของเราใหม้ ันตายซะ อย่าให้ มันไมอ่ ยนู่ ะ มันก็ไปตามความปรุงแตง่ ของมัน พยาบาทก็
มนั มีอย่างนนั้ เรากอ็ ยู่เปน็ สขุ พยาบาท อาฆาตก็อาฆาต จองเวรจองกรรม ก็มีมาพรอ้ ม

๒๖ สเี ลนะ สคุ ะตงิ ยันติ นตั ถิ สันติปะรัง สุขัง

นะ่ บทๆ บทสรุปเพ่ิน เพิ่นกบ็ อกไวว้ ่าอยา่ งนั้น ความสขุ จะเกดิ มกี ็เพราะฆ่าบาป
สีเลนะ โภคะสมั ปะทา ทั้งหลายไปหมดแล้ว มแี ต่ความสขุ สขุ อื่นยิง่ กว่าความ ฆา่ กิเลส
ตายแล้วไม่มี ฆ่ากิเลสให้มันไปซะ ความอจิ ฉาพยาบาททั้งหลาย
แม้บุคคลจะมโี ภคสมบตั ิ เจริญดว้ ยโภคสมบตั ิก็เพราะศีล ก็ฆา่ ให้มันหมดซะ อยา่ ใหม้ นั มี ในหัวใจของเรา
เจริญดว้ ยทรัพยก์ ็เพราะศีล
11

12 บินชนกันหรือเดินชนกนั ไม่ ไมว่ า่ ใครเก่ง ใครไมเ่ กง่ ไมม่ ี อา้ ๓ สิงหาคม ๒๕๕๖
สามีภรรยาอยใู่ กล้ๆ กนั ก็ชวนทะเลาะเบาะแวง้ กันอยู่ ไม่เอารัด ไม่เอาเปรียบซงึ่ กนั และกนั ไขวห่ าควา้ หา ตงั้ แต่ของกิน
เรื่อย อยา่ งนจี้ ะมคี วามสงบสุขไหม อา้ ไม่มี ไม่มคี วามสุข ไปเลี้ยงตวั เองและเล้ียงลกู เท่านั้นแหละ หาแน่วมาเล้ียงลกู เทา่ น้ัน
สงบสขุ เลย เออ เรารักกันหนา เราจงึ อย่ดู ้วยกันมา อยา่ ทะเลาะ แหละ พวกผ้งึ พวกต่อ พวกแตน ควา้ หาแตข่ องที่จะมาเล้ียง
เบาะแวง้ อยา่ อาฆาตบาดถลงุ ซงึ่ กนั และกนั เลย อยู่กันอยา่ งพี่ ปากเลี้ยงท้อง เลีย้ งลกู อ่อนเท่านัน้

อย่างน้อง คดิ ดู สตั วเ์ ดรัจฉานบางอยา่ งบางชนดิ พวกผง้ึ พวกตอ่
พวกแตน พวกแมลงต่างๆ มนั ชว่ ยกนั สร้างรวงสร้างรังของมนั
ด้วยความสามคั คีดีตอ่ กนั จริงๆ ไมเ่ ก่ียว เวลาทำ� งานไม่เก่ียวกบั ให้มนั โตขน้ึ มา มันโตขน้ึ มาได้แลว้ มันก็กดั รังออกมา
จิตอาฆาตมาดร้ายใครเลย บินไปหาอาหารมาเล้ียงลูก สร้างรวง กดั รังออกมา แลว้ กม็ าฝกึ บินอยู่ประเด๋ียวเดียว เออ มันกบ็ ิน
สร้างรวงรังให้เป็นหลกั เป็นฐาน จะชนกนั บา้ งในบางสมัย ชน ไปอีกแลว้ ไม่รูส้ อนกนั ยังไง มโี รงเรียนสอนกันหรือเปล่า อา้
๒๖ กนั กช็ า่ งมนั ตกลงไป จากรวง จากรังไป ก็ยงั ไมม่ าถาม ใครชน เวลา เวลาลกู เกดิ มา มีการสอนกันหรือเปลา่ ตอ้ งหาเหยือ่ มา ๒๖
กู ใครมาเบียดเบียนกู อา้ ก็ไม่เคยวา่ ไม่มี พวกสัตวเ์ ดรัจฉาน ป้อน หาเหยือ่ มาใหก้ ิน ให้มกี ำ� ลังแข็งแรง อา้ ออกมาช่วยกนั
นบั ถือนำ้� ใจมันอยู่เนาะ(นะ) อมื พวกสตั ว์เดรัจฉานทกุ จำ� พวก สรา้ งรวงรังต่อไป อา้ มีรอ้ ยก็เกิดมาเปน็ ร้อย มีพันกเ็ กิดมาเปน็
มักจะมคี วามเมตตาปรานี กลมเกลียวสามัคคกี นั ดีท�ำรวง ท�ำรัง พัน เปน็ จำ� นวนมาก
อะไร ไม่ไดม้ ีอิจฉาพยาบาทอาฆาตซึ่งกนั และกันเลย แมศ้ ัตรูเข้ามาท�ำลายถึงรังมนั มนั ก็กรูกนั เขา้ มาทันที
อโหสิให้กันตลอด จนรวงนัน้ หมดลูกหมดเตา้ ไป แตก่ อ่ น ไม่รีรอ เออ แมแ้ ต่ช้างยังกลวั มดแดง เพ่ินบอกไว้บางแห่งว่า
ลกู โตหมดแลว้ มันกร็ า้ ง ไปก่อรา่ งสรา้ งที่ ไหนใหม่ นะ่ มคี วาม มดแดงนที่ ำ� รังของตวั อยู่ในป่า แต่เผอญิ ลมพัดมา ลมพัดมา มา
สามัคคดี ีต่อกนั จริงๆ ใหอ้ ภยั ซงึ่ กันและกันเวลาชนกันข้นึ มา พาพังเอารังของมดแดงนั่น ลงหมดท้ังม้วนเลย ลงมาท้ังต้นเลย
13

14 ช้างตวั ใหญ่ขนาดไหนปะเนย่ี ตวั ใหญ่จริงๆ กม็ าขู่ตวาด เฮย้ โอ้ มดแดง มดแดงก็พยกั หน้าใสก่ นั เอาละ่ เอา ชา้ งให้หาย

พวก... เด็กนอ้ ยๆ พวกน้อยๆ สัตว์น้อยๆ เหลา่ น้ี อย่ามาขวาง พยศน่ะ ข้ี โกงสกั หน่อยดีไหม ท�ำยงั ไง พอมันก�ำลังยกใส่อยู่ ๓ สิงหาคม ๒๕๕๖
ทางเรา ท�ำไม เด๋ียวพี่จะทบื ด้วยเท้าทีเดียว กห็ มดทั้งรังเลย อย่างง้นั พวกเราก็ว่ิงออกจากรังใหห้ มด เขา้ ในรูจมูกมัน เข้าไป
ขู่ ขู่ มดแดงกฉ็ ลาดเนย่ี เออ มันขนาดนหี้ รือช้าง เบียดเบียน ในรูจมกู ทั้งหมดแหละ มีเทา่ ไหรเ่ ข้าไปหมด เข้าไปๆ
สตั วเ์ ลก็ สัตว์น้อยขนาดนห้ี รือ เอาให้เข็ดสกั หน่อยดีเวย้ พวกเรา พอเขายัดรังมดได้ที่แลว้ แต่ แตว่ า่ มดแดงท้ังหลายชวน
ท�ำยังไง เอ้า ก็ขอแรง ขอแรงช้างแหละ ช่วยยกรังมดแดงเนย่ี กนั ไดแ้ ลว้ ให้วิ่งเขา้ ในงวงจนสดุ นู้นล่ะ จนสดุ จมกู นนู้ ละ่ แลว้ กัด
เทา่ เนยี้ ขน้ึ งา่ มนูน้ ง่ามไม้ซะกอ่ น อมื ขา้ แต่ช้างเจ้าขา ขอความ ชว่ ยกนั กดั แล้วเยยี่ วทา เออ พากนั รุมกดั กันในรูจมูกของช้าง
เมตตากรุณา ชว่ ยยกรังขึน้ ง่ามไม้ใหห้ นอ่ ยเถอะ พวกขา้ พเจา้ ฉดุ มันจะมีเท่าไหร่กัดทกุ หนทุกแหง่ กัดแลว้ กเ็ ย่ยี วทา เยยี่ วใส่เลย
ดงึ ยงั ไงก็ไมไ่ ป ถ้าทา่ นผู้มกี ำ� ลงั วังชาอยา่ งนี้ ชว่ ยจับเอารังมด ปะเนยี่ เยี่ยว จ๊ิดๆๆ มนั ส้มๆ มนั เปร้ียวๆ ไปถูกจมกู แดงๆ
แดง ข้นึ ใส่งา่ มไม้นูน้ เอารังนัน้ ข้ึนไม้นู้น ก็ฟังคำ� ขอรอ้ งของสัตว์ จมกู ไมม่ หี นัง ไมม่ อี ะไร มแี ต่จมูกเฉยๆ
นอ้ ยๆ ... โอ้ เออ เขาพดู ดีเหลอื เกนิ ขอ ขอความช่วยเหลือหนอ่ ย โอ้โฮ ชา้ งหมอบราบคาบหญา้ ลง อ้า กย็ อมสารภาพผิด
เถอะเนย่ี ก็ใจออ่ น ค�ำขู่ ลืมค�ำขูข่ องตัวกู ว่าจะกระทบื เขาดว้ ย ว่า ขา้ แต่มดเจา้ ขา ข้าใหญแ่ ต่กายาเท่าน้ัน อา้ ไมเ่ มตตากรุณา
เท้าในทีเดียว ก็แหลกไปหมดท้ังรัง นัน้ เรียกว่าขู่ ปะเนย่ี ค�ำ สัตวน์ ้อยๆ ยอมแล้ว หมอบราบคาบหญา้ แลว้ เรายกมด รังมด
หวานของมดแดงยังมีอยู่ ชว่ ยแลว้ ๆ อย่าไดท้ ำ� ลายข้าพเจา้ เลย มนั เจ็บแสบในๆ รจู มกู
อ้า โอ้ย ขา้ แตช่ า้ งเจา้ ขา ข้าแต่ช้างเจา้ ขา ช่วยเมตตากรุณา ใหญ่ๆ มันเตม็ เขา้ ไปเตม็ มดกดั เย่ียวทา กัดแล้วเย่ยี วทา เอา
ช่วยยกรังขึ้นให้ไปอย่ทู ี่ปลอดภยั หนอ่ ย เด๋ียวนอี้ ยขู่ วางทางเขา ช้างตัวมหมึ าขนาดนัน้ ยอมราบคาบหญ้า ยอม อา้ ขม่ ขู่เดก็ นอ้ ย
มนั ตกลงมา ลมพัดมา เอ้า ช่วยกันฉุดชว่ ยกันดึงก็ไม่ไป ไม่ได้ เลย นั่นๆ เป็นอย่างงน้ั
๒๖ ช่วยดึงรังนขี้ นึ้ มดทั้งรังก็ดึงไปไม่ได้ เพราะรังมนั ใหญ่ ลกู มัน อ้า อนั นก้ี ็เหมอื นกนั ล่ะ ถา้ พวกเราจะถอื วา่ เราใหญ่ เรา ๒๖
หลายอยใู่ นนั้น น้�ำหนกั มาก ดงึ ยกั แย่ยกั ยัน ยังไงก็ไปไม่ได้ ถ้า โต มีอ�ำนาจวาสนาใหญโ่ ต ใครจะมาดหู มิ่นถิ่นแคลน อ้า ขม่ ขู่
ถา้ ช้างเมตตากรุณาชว่ ยยกรังนขี้ ้ึนง่ามไม้ใหห้ น่อย อา้ เออ เราอย่างนัน้ อยา่ งนี้ มันไม่ได้ กค็ นก็มีกิเลสทกุ คน คนเรามคี วาม
พดู ดจี าดี เวย้ เออ เอ้า ยกกย็ ก อืม แตว่ า่ มีไอ้ มดปญั ญาดี ร้สู ูงกว่าสตั วเ์ ดรัจฉานเนย่ี ไอ้เรื่องจะตอบบญุ แทนคุณนะ่ ไม่
ผรู้ ักษาหมู่หน่ึง อ้า ช้างตกลงจะยกรังมดแดงให้แลว้ เอาสกั ต้องหวงั หรอก อา้ ก็ไปขม่ ขเู่ ขา เขาก็เอาใหเ้ ข็ดเลย ไม่ใชเ่ ข็ดเฉยๆ
หนอ่ ยพวกเรา ขู่เราเหลอื เกินว่า จะเหยยี บเราแหลกทั้งรัง ตายเลย อ้า ส่งถงึ เมรุเลย ตายเพราะลกู นอ้ งก็มจี ำ� นวนมาก เจา้
บัดนกี้ ็ ได้นดั หมายกนั แล้ว เขาก็ยก ชา้ ง ช้างก็มายกรัง นายดุร้าย เอามาเอาความโมโหโกรธามาบีบบงั คบั ให้อยูใ่ ตส้ นบั
น้ันขึ้นใสง่ า่ มไม้ ใส่ง่ามไม้ จนไมต่ กละ่ ใส่ง่ามไม้ให้ไมต่ ก แตว่ ่าชา้ ง อ�ำนาจของตวั เอง ลูกนอ้ งมนั โกรธเป็นเหมือนกัน ลูกน้องมนั
15

16 จนไดส้ ตู รฝนเทียมขึ้นมาเพื่อจะชว่ ยเหลือประชาชน ได้ ๓ สิงหาคม ๒๕๕๖
โกรธเป็น มันก็แก้แค้นด้วยศาสตราอาวุธ ใหญ่ๆ โตๆ มัน... สตู รฝน ฝนเทียมข้นึ มา ก็ทดสอบดูได้ผลหรือเปลา่ เอาน�้ำแขง็
อาวุธทันสมยั สมยั นปี้ นื ก็ดีๆ ระเบิดกด็ ีๆ ท้ังนัน้ ทุกอยา่ ง ทัน ผงใสเ่ ครื่องบินไปโปรย เวลามัน เมฆมาทางนัน้ ๆ โปรยใส่
สมัยทกุ อย่าง ถ้าๆ ข่มขูเ่ ขาด้วยอำ� นาจกเิ ลสของตัวเอง โมโห ลมอ้มุ เอา อา้ ฝนน่ันแหละ ไปๆ ไปตกในท่ีมันแห้งกันดารท่ีสุด
โกรธามันก็ปรายนา(พ่ายแพ้ที่สดุ ) ในครั้งสดุ ท้าย ได้รับผล ทำ� ไร่ท�ำนา ท�ำไร่ทำ� นา ท�ำเรือกท�ำสวน ทุกอยา่ ง
เพราะฉะนน้ั จงหาหันหนา้ เขา้ หากัน เมตตากนั อ้า เหมือน เพาะปลกู ทกุ อย่างได้กนิ ผลทกุ อยา่ ง ดงั น้ี
พี่เหมือนนอ้ ง สงเคราะห์สงหากนั เหมือนพี่รว่ มทอ้ งน้องรว่ มไส้ ความเมตตาปรานขี องทา่ นนนั้ เอง อา้ ทา่ นจึงไดค้ ดิ หา
กนั จริงๆ การปะทะกนั หรือประหัตประหารกันกจ็ ะไมม่ เี กดิ ขึ้น สงิ่ ท่ีจะช่วยเหลอื ไพร่ฟ้าประชาชน ความเมตตาปรานี จะมี ใคร

บังคับก็หาไม่ หล่ังใหเ้ องเหมอื นฝนอันช่ืนใจ จากฟากฟา้ สุราลัย
สู่แดนดิน อย่างนั้น อนั นเี้ ป็นนำ�้ พระทัย ของผ้ปู กครองบ้าน
เมอื งของสมเดจ็ พระเจา้ อยู่หวั อนั มีความเออ้ื เฟือ้ เผ่อื แผ่แก่
ไพร่ฟ้าประชาชน ฝนตกกแ็ ชง่ ฝนแล้งก็ด่า ไมใ่ ช่อย่างงัน้ อา้
ไม่ใชอ่ ย่างงน้ั ไมแ่ ชง่ ไมด่ ่าอะไรทั้งน้นั ล่ะ หาส่งิ ท่ีบำ� บดั บรรเทา
ทุกข์บำ� รุงสขุ ให้แกไ่ พร่ฟา้ ขา้ แผ่นดิน นเ่ี รียกวา่ ความเมตตาปรานี
จะมี ใครบังคบั กห็ าไม่ หลัง่ ใหเ้ องเหมอื นฝนอนั ช่ืนใจ จากฟาก
อยา่ งในหลวงของเรา ในหลวงผเู้ ป็นใหญ่ในประเทศ ฟา้ สรุ าลยั สแู่ ดนดนิ ฉะน้นั อนั พวกเราอย่ใู ต้ร่มพระบารมีของ
ไม่เคยคิดอิจฉาริษยาลูกนอ้ งแตอ่ ยา่ งใด อา้ มีตัง้ แตจ่ ุนเจือ อมุ้ ชู พระคณุ ท่าน พวกเราจะ ทะเลาะวิวาทกนั ไปทำ� ไม ทะเลาะวิวาท
๒๖ ใหท้ ำ� งาน ใหร้ างวัลเป็นเคร่ืองทำ� งานคา่ แรง ใหร้ างวัลสงู ๆ เงิน กนั เร่ืองอะไร เร่ืองการเรื่องงาน เรื่องชงิ ดีชงิ เด่นกัน มอี ำ� นาจ ๒๖
ดาวน์เงนิ เดือนสงู ๆ มอี ยูม่ ีกนิ อย่าไปท�ำความเดอื ดร้อนแก่ วาสนาเหมือนกัน ไดฝ้ ึกปรือมาเหมอื นกนั
ไพร่ฟ้าประชาชนทางอื่น เรามปี ัญญาทำ� มาหากินมเี งินดาวน์เงิน เร่ืองรบราฆา่ ฟนั ท่านเกง่ เหมอื นกัน สามารถจะตอ่ ตา้ น
เดือนกิน พอให้เขาไดร้ ับพ่ึงบารมีเราบ้าง อย่างนนั้ อ้า ขา้ ศึกศัตรูไดเ้ ปน็ อย่างดี ทา่ นก็มีตั้งแต่บ�ำรุงกำ� ลงั ของทหาร
นี่ ในหลวงท่านมีความคดิ อยา่ งนน้ั ให้ประชาชนไพรฟ่ า้ กำ� ลังของตำ� รวจ ก�ำลงั ของอาสาสมัครทกุ หน่วยการ ให้บำ� เพ็ญ
ประชาชนไดพ้ ่ึงใบบญุ และบารมี อ้า ไม่ไดเ้ อารัดเอาเปรียบ งาน อ้า ให้ลลุ ว่ งถึงเปา้ หมาย ได้รับความสขุ แตว่ ่าความทำ�
ประชาชนแต่อย่างใดหรอก ประชาชนเดอื ดร้อนท่ี ไหนๆๆ กค็ ิด ความเดือดร้อนแก่กันและกัน อย่าเลย อยา่ ทำ� ความเดือดร้อน
หาหนทางช่วยเหลือ แก่กนั และกัน อยา่ ปล้น อย่าสะดม อยา่ ลัก อย่าขโมย อย่าปล้น
17

18 จีซ้ ง่ึ กนั และกัน ใชศ้ าสตราอาวุธอยา่ งทันสมัย อ้า ถา้ ใช้ไปตาม ม่ันคง ไดอ้ ยู่สุขสบายเพราะศรัทธาญาติโยม แมช้ ีวิตความเป็น
อยู่ การอยกู่ ารกนิ ก็อาศยั ศรัทธาของญาตโิ ยมผู้มีศรัทธา
อ�ำนาจของความโกรธ บา้ นเมืองก็บรรลัยเทา่ นน้ั แหละ มัน ความเช่ือ ความเล่อื มใส เขาให้บิณฑบาต เสนาสนะ คลิ านะเภสัช ๓ สิงหาคม ๒๕๕๖
ศาสตราอาวุธรา้ ยแรงมากสมยั น้ี เคร่ืองบินก็ทันสมัย ระเบิดก็ (ยารักษาโรค) หรืออะไรกด็ ี เขาให้ เขาใหท้ ุกวันๆ ไม่ใหอ้ ดให้
ทันสมยั อา้ ปืนก็ทันสมยั ทุกส่งิ ทุกอยา่ งทันสมยั ไปหมด อ้า อยากอะไรเลย
ไมม่ ี ใครดีกวา่ ใคร ชาติไหนก็ดี มีอาวุธศาสตราเหมือนกัน
เพราะฉะนน้ั สขุ โข จะมีความสขุ เกิดข้นึ ในหมู่มนษุ ย์ เพราะฉะน้ัน พวกเราจะตอบแทนบุญคณุ ผูม้ ศี รัทธา
ก็เพราะความเมตตาปรานี ความเมตตาปรานี จะมี ใครบงั คับ อย่างไรบา้ งละ่ เราจะทำ� ตอบแทนบุญคณุ ของศรัทธาญาตโิ ยม
กห็ าไม่ ใหม้ ีความเมตตาจริงๆ จังๆ ไพร่ฟ้าขา้ แผ่นดินอยู่ท่ี
ไหนๆ ก็มนษุ ยด์ ว้ ยกัน ควรสงเคราะหส์ งหากนั ตามมีตามได้
ชว่ ยเหลอื กันในเมือ่ เขาล�ำบากมา อา้ ให้ไดช้ ่วย อนั น้นั ทา่ นก็
ภาคภมู ิใจแลว้ ผ้เู ป็นพระเจ้าอยหู่ ัว ผ้ปู กครอง ผู้ปกครอง
ผู้หลักผู้ใหญ่ มีหนา้ ที่จะคดิ คดิ หาหนทางชว่ ยไพรฟ่ ้าประชาชน
เท่าน้นั แหละ จึงจะถกู ต้อง มิได้มเี จตนาจะข่มเหงรังแกไพร่ฟา้
ขา้ แผ่นดนิ แต่อยา่ งใด ต้องการชว่ ยเหลือจริงๆ อา้ ไมไ่ ดเ้ อารัด
เอาเปรียบแตอ่ ยา่ งใด แต่พวกเราอย่ใู ต้รม่ พระบารมีของพระองค์
กค็ วรจะสาธกุ าร เยนิ ยอ สาธกุ ารกับท่านผบู้ ารมีสูง อ้า ทา่ น
เมตตาเราอย่างขนาดเสียสละชีวิตเลือดเนื้อ แลกเอาผนื แผน่ ดนิ ยังไงบา้ ง ญาตโิ ยมเป็นผมู้ ีศรัทธาแรงกลา้ อปุ ถมั ภบ์ �ำรุงแก่
๒๖ ไว้ใหเ้ ราได้อยู่ ไดท้ �ำมาคา้ ขาย ไดอ้ ยไู่ ดอ้ าศัยน่ันแหละ เราจะ สมณะ ชีพราหมณ์ไมใ่ หอ้ ดอยากปากแหง้ แตอ่ ยา่ งใด พวกเราก็ ๒๖
ตอบแทนบญุ คุณของทา่ นอยา่ งไรบา้ ง เจา้ นายผู้ปกครองเรา ปฏิบตั ิตนให้สมควรแก่ฐานะของตวั เอง อา้ อยา่ ไปเบียดเบียน
ท่านกม็ ีเมตตาเหมอื นกนั เราจะเอาอะไรตอบแทนบญุ คุณของ รังแกชาวบ้านเขานั่นแหละ ท่ี ไปต้มตุ๋นชาวบา้ นเขาก็มี เขาก็โกรธ
ทา่ น หยาดเหงอื่ แรงงานเราเท่านน้ั แหละ เงินทองเราก็จนๆ เอาเนย่ี เขาโกรธ เขาแกแ้ คน้ แลว้ เราจะมีปญั ญาปอ้ งกนั ได้
ยากๆ จนๆ ลำ� บากล�ำบน จะสรา้ งอะไร จะท�ำอะไรกต็ ้องอาศัย อย่างไร เรามแี ตม่ ือเปลา่ ๆ ไมม่ ศี าสตราอาวุธ ไม่มีปนื ไม่มหี อก
ความเมตตาปรานขี องผอู้ ่ืนเขา จึงท�ำรอดมาได้ สร้างวัดสรา้ งวา ดาบอะไรเลย ยวดยานพาหนะก็ไม่มี ก็ตอ้ งอาศยั ผอู้ ื่นเขา อา้
สรา้ งเสนาสนะ ท่ีอย่ทู ี่อาศยั ก็อาศัยชาวบา้ นผมู้ ศี รัทธา เขาช่วย ถึงได้มา แมม้ าท่ีนกี่ ็อาศยั รถเขา อา้ ใหม้ า ก็ได้มาท่ีนต่ี ามความ
เหลอื มันจงึ สำ� เร็จลลุ ่วงมาด้วยดี เป็นหลกั เป็นฐาน แนน่ หนา ปรารถนา ความเอ้ือเฟือ้ เผอื่ แผ่ เสียสละให้ ขับรถมาให้
19

20 ทำ� ไง เออ ก็แลว้ แต่ผมู้ จี ิตศรัทธาท่ีเมตตาปรานอี ารีรอบ อารีรับ ๓ สิงหาคม ๒๕๕๖
โอบอ้อมอารีเรา อุ้มชูเรา ต้ังแต่บวชเข้ามานกี่ ็ได้ ๖๐ กว่าปีแลว้
โอ้ ถา้ ไมม่ ีผู้ชว่ ยเหลือจะเปน็ ยังไง กเ็ ป็นเหยอ่ื อแี ร้ง กา บวช พ.ศ. ๒๔๙๑ ๒๔๙๑ แต่เดี๋ยวนมี้ นั เป็นเท่าไหร่แล้ว ๕๕๖ ๒๖
เท่านั้นแหละ มันตาย ตายแลว้ เขาก็กลุ้มรุมกันมา ตา่ งยื้อควา้ ปีแล้วกเ็ ทา่ ไหร่แลว้ มาลบกนั ดู ก็ได้ ๖๐ กวา่ ปแี ลว้ อาศยั ผ้อู ื่น
เอาไปกิน หหึ ึ ตายแน่ๆ เออ พวกเราอยา่ อวดดีกับญาตโิ ยม เลีย้ งดมู า ๖๐ กวา่ ปแี ลว้ เขานมิ นต์ไปกินที่นั่น ไปฉันที่นี่ ไป
ขอให้เอาอกเอาใจญาติโยม เมตตาญาติโยม เพ่ินก็บอกไว้เหมือน ช่วยไปเหลอื ดูแลเขา ใหค้ วามอบอุ่นเขาแคน่ ้นั อาศยั ผูอ้ ื่นเลย้ี ง
กนั ค�ำสอนพระพุทธเจ้าเพิ่นวา่ ดูมา เพราะฉะนน้ั อย่าทำ� ให้ญาติโยมเสียอกเสียใจ พวกเราเปน็
พระ อา้ ให้สงเคราะหส์ งหาด้วยธรรมะธมั โมไป อามิสบชู า
๒๖ โลโก ปัตถมั ภกิ า เมตตา ธรรมบชู า ให้เขามีความสขุ เทา่ น้ันละ่ ท่ีจะต้องการประสงค์ อา้
นมิ นต์ไปไหนก็ไป ไมข่ ัดใจ อ้า ไม่ขดั ใจชาวบ้านเขา เขาตอ้ งการ
โลกนจ้ี ะอยไู่ ด้ ด้วยความสขุ สนกุ สนานสำ� ราญบานใจ ยังไงๆ ก็ทนเอา สู้เอา นมิ นต์ไปเทศนท์ ี่น่ันที่นกี่ ็ไป อา้ ไปแสดง
อาศยั ความเมตตาปรานอี ารี(อา)รอบ เมตตาปรานี พระเจา้ ธรรมะบ้าง ธมั โมบ้าง ธรรมเมาบา้ ง
พระสงฆ์ภิกษสุ ามเณร ผู้ไม่มีหนทางท่ีจะ อืม ทำ� มาหากนิ อยา่ ง
อื่นมีแต่บิณฑบาต เขาเมตตาปรานเี รากม็ อี ยู่มกี ิน ถ้าเขาไม่ มนั ก็ไหลออกมาท่ีปากละ่ แตว่ ่าเขา้ หผู ฟู้ งั กข็ อใหท้ ่าน
เมตตาปรานี เขาไมเ่ หลยี วแลหรอก ทำ� ยังไง กลืนนำ้� ลายทั้งตวั ผู้ฟังทั้งหลาย ใคร่ครวญขบคิดพินจิ พิจารณาด้วยปัญญา
ไมม่ อี ะไร น่ังกลืนนำ�้ ลาย อยากอะไรกน็ ่ังกลืนน้�ำลายอยเู่ ฉยๆ อันชาญฉลาดของตนๆ เองเถดิ วา่ มันเปน็ จริงอย่างงั้นไหม ถ้า
อ้า จะไปสง่ั ให้เขาซือ้ อนั น้ันมาให้ ซอ้ื อนั นมี้ าให้ เงินก็ไมม่ สี กั สลงึ มีความแตกร้าวสามคั คีกันแลว้ ก็ พังทลายไปหมดท้ังประเทศ
ชาตกิ ด็ ี ศาสนากด็ ี พระมหากษตั ริย์ รัฐบาลกด็ ี ถ้าราษฎรไม่
ชว่ ยจะเป็นยังไง อ้า พระเจา้ พระสงฆ์กเ็ หมอื นกนั ถา้ ประชาชน
ศรัทธา อุบาสก อบุ าสิกา ไมเ่ มตตาปรานี เราจะอยู่ไดย้ งั ไง

21

22 อปั ปมาทธรรม ไมม่ ีความประมาท ตงั้ อกต้งั ใจ ประพฤติปฏบิ ตั ิ๓ สิงหาคม ๒๕๕๖
เราอยไู่ ด้หรือ เพ่ินวา่ เออ อาศัยความเมตตาปรานอี ารีรับ ตนอยู่ในขอบขา่ ยของศลี ธรรม อยา่ ให้นอกเหนอื ออกจาก
อารีรอบ สงสารเมตตา ให้ขา้ ว ใหน้ ำ�้ ให้อาหารการกนิ เส้อื ผา้ ศลี ธรรม อยู่ในขอบขา่ ยของศีลธรรม
อาภรณเ์ หลา่ นี้ กล็ ้วนแล้วต้ังแต่อปุ ถมั ภบ์ �ำรุง จากอบุ าสก
อบุ าสิกา ผ้เู ป็นทายกทายิกาท้ังหลาย ให้ความอปุ ถมั ภ์บำ� รุงมา สเี ลนะ สุคะติง ยันติ
พวกเราจงึ มีชีวิตรอดปลอดภยั มาถงึ ขนาดนี้ เพราะฉะน้ัน ก็
ประพฤติตนให้สมควรแก่เขาเล้ียงหนอ่ ย เพ่ินก็บอกไว้ คนจะอยเู่ ป็นสขุ ไดก้ เ็ พราะ รักษาศีล ปฏิบัติ
อย่าทำ� ลายขยห้ี วั ใจของเขาเลย ศรัทธาญาติโยมมหี วั ใจ ธรรม
เหมือนกนั มกี เิ ลสเหมอื นกนั ถา้ เราจะเอาข้อ เอารัดเอาเปรียบ
กันแลว้ จะเปน็ ยงั ไงละ่ ตายเทา่ นนั้ เอง เพราะฉะน้ัน สีเลนะ โภคะสัมปะทา

อัพ๎ยาปัชฌงั สุขงั โลเก ปาณะภเู ตสุ สญั ญะโม พวกเราจะถงึ โภคสมบตั อิ นั ใหญ่หลวงได้ กเ็ พราะความ
อปั ปะมาโท จะ ธัมเมสุ ส่งั สอนของพระพุทธเจา้ พระพุทธเจา้ ว่าใหเ้ ป็นคนขยันหม่ันเพียร
ใหซ้ ื่อสัตย์สจุ ริตตอ่ กนั อ้า ใหเ้ มตตาปรานกี นั อย่าอจิ ฉาริษยา
มีหลายอย่าง ที่จะช่วยสงเคราะหส์ งหากนั มีหลายมากมาย กัน อ้า ถา้ ไปเอาอจิ ฉาริษยามาปกครองหวั ใจแล้ว มนั กแ็ ล้วกัน
นบั ไมถ่ ้วน พวกได้ พวกเราได้รับความอปุ ถมั ภ์บำ� รุง จากอบุ าสก เทา่ นัน้ ปะเนยี่ อา้ มแี ต่ความวุ่นวาย นเ่ี ปน็ ขอ้ สรุป ขอให้ทกุ ท่าน
อุบาสกิ าอย่แู ล้ว มีอะไรจะชว่ ยเหลอื เขาก็ ช่วยไดเ้ ลยหากมี ความ ทุกคน น�ำไปพินจิ พจิ ารณาดว้ ยปัญญาอนั ชาญฉลาดของตนๆ
สามารถ ชว่ ยเมตตากรุณา สั่งสอนใหอ้ ยูใ่ นศีลกนิ ในธรรม ใหม้ ี เองเถิด อปั ปมาทธรรม ไมม่ ีความประมาท ตัง้ อกตง้ั ใจประพฤติ
๒๖ ความเคารพนบั ถือชาติ ศาสนา มหากษตั ริย์ รัฐบาล เหลา่ นนั้ ตนอยู่ในขอบข่ายของศีลธรรมอย่างจริงจังและจริงใจ ไมล่ ดละ ๒๖
กเ็ ปน็ หนา้ ท่ีของพวกเราจะชว่ ยเหลือ ดแู ลเหมอื นกัน แนะนำ� ต่อแต่นนั้ กจ็ ะได้ประสบพบเหน็ แตค่ วามสุขความเจริญทั้งทาง
ตกั เตือนเหมอื นกัน เรามอี ะไรเลก็ ๆ น้อยๆ กแ็ จกแบ่งกนั ไป คดโี ลกและทางคดีธรรมทกุ ประการ รับประทานวิสชั นามา ก็
ตามความสามารถ อะไรจะเปน็ ศลี อะไรจะเปน็ ธรรม อะไรจะอยู่ ยตุ ิด้วยเวลา เอวังก็มดี ว้ ยประการฉะนี้ จบแล้วปะเนยี่
ร่วมกนั อย่างมีความสุข เราได้เล่าเรียนศกึ ษามาแล้ว ในพระธรรม
วินยั กด็ ี ธรรมะก็ดี คำ� สัง่ คำ� สอนก็ดี เรากำ� หนดจดจำ� มาได้
ท่ี ไมห่ ลง ไมล่ ืม ก็นำ� มากล่าวใหฟ้ ังอย่างนแี้ หละ เออ จงรับเอา (สาธ)ุ มีอะไรที่จะตดิ ตอ่ คยุ กนั เด้อ เนยี่ แหละ อันน้ี เอวัง
ไปขบคิดพินจิ พจิ ารณาด้วยปัญญาอนั ชาญฉลาดของตนๆ เองเถิด แล้ว นะเนย่ี เออ

23

หลวงปู่ทอ่ น ญาณธโร ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๖
วนั อาทิตยท์ ่ี ๑๘ สงิ หาคม ๒๕๕๖ เวลา ๑๗.๐๐ น.

ณ หอ้ งประชมุ ชัน้ ๒๒
อาคารศูนยก์ ารแพทย์วชิ ัยยทุ ธ

๒๗โรงพยาบาลวชิ ัยยุทธ

ศีลก็รับแลว้ รับศีล สมาทานศลี เราก็รับไปแล้ว อันน้ี ๒๗
เป็นของสำ� คัญประจำ� ชีวิตพุทธบริษทั ทั้งหลายขาดไม่ได้ ตอ้ งมี
ศีลอยทู่ ุกเมอื่ ศีล ๕ ขอ้ นั่นน่ะ ถ้ายังไม่ได้ ละไมไ่ ด้อยู่ ก็ไม่รวู้ ่า
จะใครมาโปรดเราละ่ ปะเนย่ี พระพุทธเจ้าองค์ไหนท่านมา ท่าน
กม็ าแสดงธรรมใหฟ้ งั แลว้ ก็รับศีลเหมือนกันเนยี่ ละ่ แล้วก็

พร๎ หั ๎มา จะ โลกาฯ

อันน้ี เขาแต่งรอ้ ยกรองกันขนึ้ สมัยโบร่�ำโบราณ ว่าอย่างน้ี
ไมไ่ ด้อาราธนาอะไรหรอก นมิ นตแ์ สดงธรรมะใหฟ้ งั แคน่ นั้

1

2 ไมโ่ กรธตอบหรอก เขาโกรธเรา เราก็ไมโ่ กรธตอบ เขาวา่ อะไรให้ ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๖
ถงึ หรอก ไม่ต้องว่ามากหรอก อนั นกี้ ล่าวสหมั บดีพรหม เปน็ เรา เราก็ไมถ่ กเถียงเขา ให้เขาชนะซะ จงชนะความโกรธของเขา
บรมในเทวดาทั้งหลาย ใน ด้วยความไมโ่ กรธของเรานะ เพ่ินบอกไว้ จงชนะความตระหนขี่ อง
พร๎ ัหม๎ า ฯ เขาดว้ ยความเสียสละของเรา ไมไ่ ปตระหนถี่ ่ีเหนยี ว และก็ไม่เอา
กล่าวถึง ท้าวมหาพรหมท่ีอาราธนาพระพุทธเจ้าแสดง รัดเอาเปรียบคนอ่ืนดว้ ย ไมแ่ ขง่ ขันในการโลภโมโทสนั ผ้อู ื่น
ธรรม แต่วา่ พวกเรานนั้ ความเจริญมาแลว้ รุง่ เรืองแลว้ ไมใ่ ช่เป็น ไมโ่ กรธแคน้ ชิงชังผูอ้ ื่นด้วยความโกรธแค้น หอ้ งหัวใจเราอยา่ ให้
คนโง่แลว้ เป็นคนฉลาด วา่ ได้ทกุ คนๆ ไว้จดจ�ำพุทธวจนะอนั มเี ลยอ่ะ สบายมาก นอนสบาย นงั่ สบาย ไปไหนมาไหน หน้า
นน้ั คำ� พดู อันนั้น โอย้ อาราธนาเทศน์ อาราธนาพระปริตร เออ เบิกบานไมไ่ ดห้ น้านว่ิ คว้ิ ขมวดใส่ผหู้ นง่ึ ผู้ใดเลย ย้ิมแยม้ แจ่มใส
แตม่ ีการสวดมนต์ก็มี การอาราธนาพระปริตร เหมอื นกนั อย่อู ยา่ งนั้น เป็นคนมี

๒๗ วปิ ัตติปะฏิพาหายะ สพั พะสมั ปัตติสทิ ธิยา, อะโสกงั วิระชงั เขมงั
เพ่ินบอกวา่ เป็นมงคลชีวิตเนย่ี
เหมือนกันละ่ ว่าไปจนจบน่ะ นเ้ี ป็นพธิ ขี องชาวพุทธ อะโสกงั วิระชัง เขมงั เอตัมมงั คะละมุตตะมงั ฯ
ท้ังหลายทำ� กนั อยู่ ไม่ได้ทงิ้ ไม่ไดท้ อดธุระ ให้วา่ ได้ แตว่ ่าธรรมะ เป็นมงคลชีวิตด้วย ไมโ่ กรธตอบ ไมเ่ ศร้าโศก ไม่ตระหนี่
คำ� ส่ังค�ำสอนนั้น มันมปี กณิ ณกนัยหลายส่ิงหลายอย่างด้วยกัน
ท่ีจะนำ� มาขัดเกลาจิตใจตวั เอง ใหถ้ ึงความสะอาดหมดจด ที่รับ ถี่เหนยี ว ไมต่ ่อความร้ายกาจของเขา เราก็ไมร่ ้ายกาจตอบ ๒๗
ไปแล้วนถ้ี ้าเอาไปประพฤติปฏบิ ัตจิ ริงๆ ก็เปน็ ส่ิงขัดเกลาจิตใจ
ให้ถงึ ความสะอาดได้ เขาดา่ มากช็ า่ งเขาเถอะ เอาหทู วนลมซะ 3

4 ไมโ่ ลภโมโทสนั ด้วย ไม่ตระหนถ่ี ่ีเหนยี ว ความตระหนถี่ ี่เหนยี ว ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๖
อยา่ งนี้ช่ือว่าเปน็ คนอดได้ อดไดแ้ ล้วเรื่องแคน่ ้ี จะเก็บมาหนกั อก มาเป็นมารหวั ใจของเราเฉยๆ ให้เราหันเหออกจากทางธรรม
หนกั ใจท�ำไม มาท�ำลายบคุ ลกิ ทำ� ให้เสียบคุ ลกิ เป็นผูห้ ญิงก็เสีย ไปลอุ ำ� นาจแหง่ ความโลภ ความโกรธ ความหลง ไมด่ ีทั้งน้นั แหละ
อิตถีลักขณา อืม ถา้ ไปลอุ ำ� นาจ โป้ง ออกไปแลว้ ค�ำหนึ่ง น่ันกเ็ สยี แลว้ เสยี
ไป อา้ เปน็ คนข้ี โกรธ ไปที่ ไหนเหน็ คนขี้ โกรธแล้วไมเ่ ป็น แลว้ ค�ำพดู เราเสียแล้ว ไมม่ ีสตติ าม ตอ้ งมสี ติอยทู่ ุกเมอื่ ผปู้ ฏบิ ัติ
มงคลในตาเลย อะ่ อันน้ีไมไ่ ด้วา่ อะไรหรอกเป็นความจริง ธรรมตอ้ งมีสติรูต้ ัวอยทู่ ุกเมือ่ เออ เสยี งไมด่ ีกระทบหู ก็อย่าให้
ไปบวชเป็นแมข่ าวแม่ชีอยทู่ ี่วัดเราแหล่ะ ทา้ ตีท้าตอ่ ยกันขน้ึ มา มนั เข้าไปถึงใจ อืม ได้ยนิ อยแู่ คห่ นู ร่ี �ำคาญ คลานอยูแ่ ค่หูนแ่ี หละ
ด่ากันแลว้ กท็ ้าตีท้า ทา้ ตที ้าต่อยกนั ข้ึนมา อะ่ ฮะ ก�ำปั้นกำ� หมัด อยา่ ไปถึงใจ ถา้ ใจไปตอบเขา มนั กล็ กุ ฮือขน้ึ มากิเลส กเิ ลสมัน
กดั ฟนั ขนึ้ ท�ำท่าจะเอาจริงเอาจัง เพิ่นบ่อายเทวดาหนอ อยูใ่ น ลกุ ฮอื ข้นึ มา ไหมต้ ัวเองล่ะปะเนย่ี เออ เขาดา่ ก็อย่าตอบเขา
วัดในวา ท�ำไมไปทำ� อยา่ งงั้น เทวดาเขาก็หัวเราะ เรามาจำ� ศีล กอ็ ยา่ ดา่ ตอบ เขาตระหนถ่ี ่ีเหนยี วกเ็ ปน็ เรื่องของเขา เร่ืองของ
ภาวนา เอาความโกรธมาทะเลาะเบาะแวง้ กนั กูดีมงึ ดีอยา่ งงั้น เราไมใ่ หม้ ันมาเป็น นายกุญแจ ปิดกุญแจเราไมใ่ หบ้ ริจาคอะไร
อยา่ งง้ี อย่างน้ีไมเ่ ป็นคนเสียสละ ถา้ เป็นคนเสยี สละ ก็ย้ิมดู เลย นั่นเรียกว่าปิดกุญแจตัวเอง เม่ือไหร่มนั จะสนิ้ ไปซ่ึงอาสวกิเลส
ย้ิมฟงั เขา เขาจะวา่ ยังไงก็เชญิ ตามสบาย ถ้าไมเ่ ม่ือยหูท้ังวันทั้งคืน ล่ะ คำ� ปรารถนานะ่
ก็ตามใจ เราจะนัง่ ยิ้มฟงั นเ่ี ปน็ คนนักปราชญแ์ ท้
ขอใหถ้ งึ ซึ่งความสิ้นไปแหง่ อาสวกิเลสเป็นสมุจเฉทปหาน
๒๗ ขอให้ถงึ พระนพิ พานในอวสานของชาตดิ ว้ ยเทอญ

ปราชญ์บณั ฑติ แท้ ไมว่ า่ ตอบ ไมโ่ กรธตอบ แมแ้ ตค่ วาม เนยี่ ความปรารถนาของ(พุทธ)บริษทั เขาปรารถนาอยา่ งนั้น ๒๗
ตระหนถ่ี ี่เหนยี วของเรา เราก็จงเอาชนะความตระหนถี่ ี่เหนยี ว ไม่ได้ปรารถนาท่ีสะสมความโลภ สะสมความโกรธ สะสมความ
ดว้ ยการให้ทาน ดว้ ยการบริจาคทาน ไมต่ ระหนถี่ ่ีเหนยี วเลย หลง โลภ โกรธ หลงไป เดนิ ทางไมถ่ ูกทาง ไม่ ไมช่ �ำระกเิ ลส
ตัวเองใหม้ ันเบามันบาง อยา่ งงีอ้ ่ะ เออ

พ๎รัห๎มา ฯ

แล้วเนาะ(นะ) ต้งั นะโมกัน เว้ย 5

6 หนีไปบ้วน หาท่ีบ้วนในห้องน�ำ้ หอ้ งท่าไปซะ อ้า อยา่ ถม่ ระเทระทาย ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๖
อา้ เลอะเทอะเปรอะเปอ้ื นไป อา้ ถา้ นำ�้ ลายของเรากพ็ อกลืน
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสัมพทุ ธัสสะ กินได้ กลืนน�้ำลายลงไปในทอ้ ง ถ้าเปน็ นำ้� ลายของคนอ่ืน ข้ีเสลด
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสมั พทุ ธสั สะ ของคนอ่ืนเปน็ น่ันอยู่ จะเอามาเข้าปากเราได้อีกหรือเปล่า
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสมั พทุ ธสั สะ แมข้ องเราแทๆ้ อยา่ เอาคืนมาใสป่ ากไมไ่ ด้ ของคนอ่ืนเราจะยึด
เอามาทำ� ไม ท้งิ ไปเลยซะ ให้ไปตามหญ้า ตามน�้ำ ตามหญ้า
กัมมัง วิชชา จะ ธมั โม จะ สลี งั ชวี ิตะมตุ ตะมัง ตามดนิ ตามดอยไปซะ อย่าเอาคนื มาอมอกี อา้ เสลดน�้ำลาย
อมิ สั สะ ธัมมะปะริยายสั สะ อตั โถ ท้ังหลายทั้งปวง อนั นเ้ี หมอื นกันนะการละกเิ ลส การละกเิ ลส
ละความโลภ ละความโกรธ ละความหลง ละความรัก ละความชัง
สาธายสั มนั เตหิ สักกจั จัง ธมั โม โสตัพโพติ ละความอจิ ฉา ริษยา พยาบาทของเหลา่ น้นั มนั ของทิ้ง พระพุทธเจา้
บอกวา่ ใหท้ ้ิง ใหท้ ง้ิ ของเสียแลว้ อยา่ เอามาอมอกี ถา้ ถ่มไปแล้ว
มนั นกึ อะไรไม่ออก มนั ก็เลยเอาคำ� เกา่ นั่นแหละ บ้วนไปแลว้ ยงั เอาคนื มาอมอีก มนั จะเปน็ ยงั ไง ทา่ นผู้ฟังท้ังหลาย
ผู้ไดเ้ หน็ ทั้งหลาย จะขยะแขยงในหวั ใจหรือเปล่า
กัมมงั

หมายถึงการงาน การงานของเราท�ำทางกาย เรียกวา่
กายกมั มงั พูดด้วยวาจาเขาเรียกว่า วจีกัมมัง นึกคดิ ดว้ ยใจ โมโห
โกรธาอยูใ่ นใจ แตก่ เ็ ปน็ มโนกัมมงั เหมือนกัน เปน็ กรรม เปน็ ส่งิ
ท่ีทำ� ลงไป ด้วยกาย ดว้ ยวาจา ดว้ ยใจ แล้วมันได้แก่ใครละ่ ปะเนยี่ มูตร(ปัสสาวะ) คูถ(อจุ จาระ)
แลว้ ถ้าเราไปลอุ ำ� นาจแก่ความโลภ ความโกรธ ความหลง ถ้าลุ
อำ� นาจไปแล้วเอาคนื มา มนั ก็น่าขยะแขยงนะ เหมอื นเขฬะแล้ว ก็ดี นำ�้ เยยี่ วกด็ ี ที่กระโถนน้ำ� ลายกด็ ี ของเหล่านม้ี ันของ
เขฬะน�้ำลาย มันไอแตกโปะ๊ หรือไอแตกโพละลงมา บว้ นไปแล้ว เสยี แลว้ มนั ยงั ไอแตกโพละออกมา แล้วก็บ้วนๆ แล้วถ่มบว้ น
๒๗ ยงั ไปเอาก�ำมาใส่ปากอีกอยู่ อย่างเนย่ี เหมือนๆ น้ำ� ลายที่บว้ นไป ทิง้ ไปซะ อา้ แตโ่ ดยมารยาทในสังคมและก็มคี วามละอายอยู่ โอ้ ๒๗
แล้ว แลว้ จะเอาคนื มาใส่ปากเราทำ� ไมล่ะ ใหม้ ันแล้วไปเลย ตกดิน จะไปบว้ นตรงไหนๆ คนอ่ืนเขาก็จะเหน็ เรา ให้เกบ็ ก�ำไว้ก่อนแลว้
ไปแล้ว ตกเข้าป่าเข้าหญ้าเขา้ พงไปแลว้ อยา่ ไปเอานะตามเขาเขา้ เวลามีเวลาวา่ งก็ไปบว้ นทงิ้ ซะ อยา่ งน้นั ของนขี้ องน่าเกลยี ด น่าชงั
มาอมอีก เสียดายน�ำ้ ลายหรือยงั ไง เปน็ อย่างงั้นซะหรือเปล่า อา้ นา่ ขยะแขยง รปู ร่างสวยๆ ถ่มนำ�้ บ้วนน้�ำลายคายขี้มกู ไปทกุ หน
เรียกว่าไมท่ ้งิ นำ้� ลายท่ีบว้ นออกจากปากไปแลว้ อย่าเอาคืนมา ทกุ แหง่ อย่างนเ้ี สยี ความสวยงามหมด เสยี บคุ ลกิ หมด ไมด่ ีเลย
อมอีก เป็นของน่าเกลยี ด นา่ ขยะแขยง เออ ถึงกนิ ขา้ วอยู่ ตอ้ ง อะ่ เพราะฉะนั้น ของท่ีทง้ิ แล้วอยา่ กลนื ลงไป ของมันเสียหาย
ไปบ้วนเอาออกให้หมดซะ อยา่ ให้มนั แตกโพละออกมาเฉยๆ แลว้ อยา่ กลนื ลงไปในทอ้ งอกี น่ะ เออ ไปหาบว้ นทงิ้ ก็ได้ ในกระดาษ
7

8 อย่างหนกั เลย ท่ีเคยรักเคยหอมกันอยู่ แต่วา่ ทำ� อยา่ งงั้นให้เหน็

๒ ที่ ๓ ที่ก็ เลิกตาใส่ โอ้ ทำ� ไมท�ำอยา่ งงน้ั ล่ะ อา้ ถา้ อยดู่ ้วย ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๖
กันก็เลยร้จู ักกันหรอก จะได้รู้ใจว่าคนนท้ี �ำไม่ถกู เออ ของเสยี
ของถา่ ยเสยี ของบว้ น ท้งิ ไปเลยก็ได้ แตก่ ท็ ิง้ บว้ นทิ้งเป็นท่ีเป็น
ทาง อยใู่ นชุมนมุ ถ้าบ้วนไปทุกหนทกุ แหง่ ก็ไมด่ ีอีกละ่ เรามี
กระดาษตดิ กระเป๋าเราอยู่เสมอ คนกรุงเทพฯ เขามกี ระดาษ
ทิชชตู่ ดิ กระเป๋าไวเ้ สมอ ถ้ามันมีอะไรจนเจยี นมา จะสั่งขี้มกู หรือ
ทิชชู่สักอันหนึง่ ก็ไดห้ รอก ไมเ่ ป็นไรหรอก กระดาษทิชชูสักอัน จะบว้ นน้ำ� ลายคายขี้มกู ก็ มวี ิธหี ลบอย่าใหค้ นอื่นรังเกียจ เฮอะๆ
หนึ่ง แล้วก็มาม้วนๆ แลว้ ก็บว้ นใสน่ ่ันละ่ อ้า จงึ คอ่ ยไปท้ิง อะ่ คนอ่ืนรังเกยี จเขาจะส่ายหัวเอา สา่ ยหวั ขยะแขยงดว้ ย อนั นขี้ อง
ไมใ่ ชไ่ อแตกโป๊ะ ขากออกมาแลว้ บ้วนทิง้ ไปตามถนนหนทาง เสยี ไปแลว้ อย่าเอามาคุยกนั อย่าเอามาถกเถียงกนั ของมันเสยี
สถานท่ีนั่ง ที่นอน ท่ีท�ำงานตา่ งๆ เหล่าน้ี หา้ มไม่ มากระท�ำอย่ใู น ไปแล้ว พดู ไปแลว้ มนั แลว้ อืม ถ้าอยู่ใกล้กันล่ะ ขอโทษๆ เออ
สถานท่ีประชุมแห่งน้ี ถ้ามีสกั คนหนงึ่ แลว้ ท�ำอยา่ งงัน้ ละ่ เปน็ มันเป็นหวดั มันเป็นขี้มูกน�้ำลาย มนั เป็นหวดั มีการขอโทษซง่ึ
ยงั ไง มองกนั หมดเป็นตาเดียว เอ๋ ท�ำไมไอแตกโปะ๊ แลว้ เอา กนั และกัน เขาจะหาว่าเหยียดเขา เหยยี ดหยามเขา ถม่ น้ำ� ลาย
ไปไหน กลืนกินหรือยงั ไง งง ที่ประชุมท้ังหลายคนทั้งหลายงง คายขี้มูก ใส่ตอ่ หนา้ ตอ่ ตา อนั นกี้ เ็ ปน็ มารยาทของสังคม ท่ีจะ
ส่ายหวั เลยล่ะ หหึ ึ สา่ ยหวั เลย ก็เพราะฉะน้นั อา้ ของเสยี แล้ว ตอ้ งปฏบิ ัตติ อ่ กนั อย่างเครง่ ครัด อา้ ตามถนนหนทางเหล่านี้
ควรระมัดระวงั อยา่ ถ่มน้�ำลายคายข้ีมูก ใสใ่ นสถานที่สาธารณะ เปน็ สาธารณะ อ้า ประโยชน์ท่ีใชร้ ว่ มกัน คือถนนหนทาง ที่นั่ง
ท่ีนอน ท่ีพักพาอาศยั ทกุ อยา่ ง ตอ้ งเคารพสิทธเิ สรีซึง่ กนั และ
(ไอ) กัน เสรีภาพไมใ่ ชเ่ สมอกัน จะท�ำยงั ไงก็ได้ ไอบ้าง ของไม่ดีก็บ้วน
๒๗ บอกแล้วว่าอยา่ ไอๆ เดี๋ยวมนั จะแตกโป๊ะ ไม่ดี ไมต่ ้อง อย่ใู นห้องน้ำ� ก็ได้ เขา้ ไปบว้ นในหอ้ งน�้ำก็ได้ ไปเบาไปหยังอะไร ๒๗
อายหรอกมแี ต่คนกนั เองเนาะ(นะ) มานม้ี ีแต่คนกนั เอง อา้ กป็ ลดไปเบาในหอ้ งน�้ำ เวลาไปอึไปหยงั กอ็ ึ ในห้องน้�ำ กค็ งไม่
ไม่ว่าอะไรหรอก เป็นไร
เพราะฉะนนั้ สถานท่ีอยา่ งนห้ี อ้ งน้ำ� ห้องสว้ ม เขาท�ำไว้เพื่อ
นอี่ นั น้ี เรื่องภายในกิริยามารยาทสังคมของมนษุ ย์ ต้อง ความเรียบร้อย ผทู้ ่ี ไม่มมี ารยาทใดๆ ก็สังวรระวังอย่าไปทำ� ใน
รักเสง่ยี มเจยี มตวั อยา่ ประเจิดประเจ้อ อย่าบ้วนนำ้� ลายคาย ท่ีสาธารณะให้คนอ่ืนเขาเห็นเข้า จะนา่ รังเกยี จอันนกี้ ็ไม่ดี อันน้ี
ขี้มกู ตรงไหนๆ กจ็ ะบว้ นไปตามเรื่องราว อนั นก้ี เ็ สยี มารยาท เทศน์ตำ�่ ๆ หรอกแล้วแตว่ า่ มันเปน็ มารยาทของสงั คม มารยาท
9

10

๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๖

ของสงั ... สงั คมที่ตอ้ งเคารพ ตัวเองเขาน่ะเคารพในตวั เองแหละ ลกู ศิษย์เก่า ลูกศิษย์เกา่ แก่ของพระเจ้าแผ่นดิน เป็นคนซือ่ ที่สุด
ผอู้ ่ืนอย่าให้ผู้อื่นขยะแขยงรังเกียจอีเดียด(idiot โง่เงา่ )เรา อมื แตว่ ่าถกู ดา่ ทุกวนั ถกู ด่าทกุ วนั แกทำ� ไมไมน่ ั่น แกท�ำไมไม่รู้ว่า
ต่ืนขึ้นมาก็ลา้ งหนา้ ล้างตา ขี้หูขี้ตาเช็ดใหเ้ รียบร้อย หึหึ หรือเปล่า ด่าแบบหยาบๆ เออ ล้อื อว๊ั ลื้อ ภาษาจีน ล้ือท�ำไมไม่จ�ำ
อ้า บางคนก็ลมื ลา้ งหน้าลา้ งตากม็ ี อืม แป้งทาไวแ้ ต่เม่อื วานเนยี่ ลื้อท�ำไมไม่ดูไมแ่ ล ตวั ๆ นั่นแหละ อั๊วเหน็ แล้ว เออ เปน็ ค�ำพูด
ยังเหมือนเดิม เสียดายมันหรือยงั ไง จะไปล้างหนา้ ให้เอาอลอ่ งฉ่อง เปลย่ี นออกไปเพราะมนั เปน็ ภาษาตา่ งประเทศ มีตระกูลๆ หน่ึง
เสยี ก่อน เออ จึงมาทาเอาใหม่ น่ันจรรยาบรรณ ควรประพฤติ ได้เป็นขนุ นาง ได้เล่าเรียนศกึ ษาสูงพอสมควร ไดเ้ ป็นขุนนาง
ปฏิบัติตอ่ สงั คมใหเ้ รียบรอ้ ย อย่าให้เขารังเกียจเรา คนรังเกยี จ ฝา่ ยการเงินของพระเจ้าหวางต้ือ ดคู วามเรียบร้อยของข้าราชการ
เราก็มี นา่ รังเกยี จ ถ่มนำ้� ลายคายขี้มกู เหล่านี้ เปน็ จรรยาบรรณ ทกุ แผนก ทุกกรม ทกุ กอง เขาคนนัน้ เขาช่ือวา่ มง่ิ กงฝา่ นะ่
ของมนษุ ย์ ผ้ทู ่ี ได้ศึกษาอบรมมาแล้ว ใหเ้ รียบร้อยอยใู่ นสังคม มงิ่ กงฝ่าเนยี่ เปน็ คนโสดอยูซ่ ะก่อน เออ เพิ่นก็เอาไปชุบเล้ยี ง
มนษุ ย์ ตอ้ งระมดั ระวังหน่อย อยา่ ใหเ้ ลอะเทอะเปรอะเปื้อนไป ใหท้ �ำงานท�ำการ ฝ่ายเงนิ การทอง ให้ดแู ล ขาวสะอาดทุกเดอื น
๒๗ ไดเ้ ลย เออ อันนจี้ รรยาบรรณของเรามี ไม่ให้มีการขาดบัญน้�ำบัญชีไม่มี ไม่เคยมี แตว่ ่ามนั มีเพื่อนมา ๒๗
จะเอาอะไรธรรมะอะไรมาเลา่ ให้ฟังหนอ เออ มหี ลายอย่าง เยอะๆ ขา้ ราชการมาท�ำงานการเงนิ การคลังเข้าเยอะๆ เงินทอง
อยู่ ฉายหนงั จนี ก็มี หนังไทยกม็ ี หนังลาวเวา่ (พูด)อีสานกม็ ี เออ เลยขาดดุลไป ขาดงบประมาณไป เอ้ โมโห พระเจ้าหวางตอ้ื โมโห
อะไรพอเปน็ คตพิ อจะนำ� มาเล่าสูฟ่ งั นา่ สงสารกม็ ี บุคคลผู้น่า ก็ไปปล่อยความโมโหโกรธาใสค่ นที่อยูใ่ กล้ แกไม่รๆู้ แกทอดทิ้ง
สงสารก็มี แตถ่ กู ไล่ออกจากการจากงานไปแลว้ แตบ่ ดั นท้ี าง การงานกว็ ่าไป เจ็บๆ แสบๆ อ้า โฮ เราอุตส่าห์ทำ� งาน ซ่ือสตั ย์
เมืองเจ๋นั่น เขามีคนกบฏ กระบัด(ฉอ้ โกง) กินเงนิ หลวง กนิ เงนิ สจุ ริตขนาดน้ี ก็ยงั กระทบกระเทอื นเราไดข้ นาดน้ี ถา้ เราอยู่ใน
ราษฎร์กนั มา อุตลดุ อ้า เอา้ แลว้ คุ้มเงินไมอ่ ยูแ่ ล้วปะเนย่ี คดิ ถึง ราชการนตี้ อ่ ไปจนเกษียณ กค็ งจะได้รับกระทบกระเทือน
11

12 ตกงานไปเลน่ การพนนั ไมล่ ืมหลู ืมตา เลน่ การพนนั บ้าง กินเหลา้ ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๖
มากกวา่ นอ้ี ีก อืม กๆ็ ขอลา ขอลาออกจากการจากงาน อ้า เพราะว่า เมามายบา้ ง แล้วก็ไปเท่ียวผู้ญาผ้หู ญิงที่ ไหนก็ไป ไม่มองเหน็
มิ่งกงฝ่าขอลาออกจากงาน อยู่ที่น่ีไม่ ไม่สบายใจ ก็โกรธโมโห หวั อกของภรรยาเลย มแี ต่ใช้มีแตเ่ ลน่ อยา่ งหน่ึง เงนิ ทองก็รอ่ ย
แรง เขาลาแล้ว พระเจ้าหวางตอื้ โกรธ แกเห็นวา่ ข้าเลีย้ งแกไม่ได้ หรอลงไปทุกวันๆ ไปเท่ียว เลน่ การพนนั ตอ่ มาเปน็ คนจน อาศยั
แกจะไปจากไหนก็ไป จะไปที่ ไหนก็ไป ไล่สง่ เลยเพิ่นนะ่ กเ็ ขา้ ใจ ชาวบา้ นชาวเมืองเขาให้ ไดก้ ินบ้าง แต่ยงั ไม่หายพยศ ยังพยศ
วา่ พระเจา้ หวางตอื้ อา้ อนญุ าตแลว้ ไล่ใหส้ ่งไปแลว้ ออกจาก อยนู่ ั่นแหละ คนดื้อ ไปเที่ยวผูญ้ าผูห้ ญิงก็ไป ไปเล่นการพนันก็
งานไปแล้ว วนั ไหนว่างๆ ก็เลยแต่งตัว เตรียมตวั จะเดินทาง ไปอยู่อยา่ งงัน้ แหละ ตอ่ ไปต่อมาก็ ยากจนลงๆ ดิ ภรรยาสู้ไมไ่ หว
ไปท่ีหวั เมอื งอ่ืน เออ เตรียมตัวหมดเรียบร้อยแลว้ ก็ เหมาล่อ พัก ตามหัวใจอาเฮียเถอะ พี่เถอะแลว้ แต่ แตฉ่ นั ไมย่ อมแหละ
เหมาเกวียนหรือเหมารถหรือเปลา่ สมัยก่อนน่ะ อย่างน้ี ไม่ยอมหรอก
สมยั ไม่มรี ถนู้นละ่ เดินทางหาบหามของไปธรรมดา ไป ฉันจะตามขา้ มภเู ขาไปนูน้ เออ เมอื งเจียงหนัน เมอื งกังไส
ถึงหมบู่ า้ นล้วิ ฉ่ี หมู่บ้านลว้ิ ฉ่ีเปน็ บา้ นนอก ออกจากเมอื ง เมือง อยู่ที่ ไหนเขาว่ามี ใบชาพันธุด์ ีๆ อยู่เมอื งแถวนนั้ เราจะไปน�ำเอา
เจ๋หรือเมืองเย่ ออกไปเดินทางไป รอนแรมไปอยนู่ ู้น ชาวบา้ น ใบชาจากเมอื งน้นั มา ปลูกใหเ้ ปน็ ล่�ำเป็นสนั เปน็ ท่ีพึง่ อาศยั ใหม้ ัน
น่ัน เขาเห็นขนุ นาง ผู้หลักผู้ใหญไ่ ป เขาก็ชว่ ยเหลือ ชว่ ยเหลือเจ้านาย อาศัยได้ เดนิ ไปต้งั แต่เช้า เยน็ พูน้ ( โน้น)ล่ะไปนอนนนู้ ไปขอ
เป็นขนุ นางของพระเจ้าหวางตือ้ เออ เปน็ ผูห้ ลกั ผู้ใหญ่พอสมควร พันธ์ุใบชาจากเขา เขาก็ไม่เรียกไม่แพงหรอก เอาเท่าไหร่ อาซิ้มเอย
ถ้าเปน็ รัฐมนตรีก็เป็นถงึ พูน้ ( โนน้ )นะ่ สงู ๆ นู้นละ่ เข้าเห็นเจ้า อ่ะ อ้า เดี๋ยว เออ จะเอาเทา่ ไหร่ เอาไดต้ ามชอบใจนะ มแี รง
นายของ บา้ นเมอื งมา พักพาอาศัยก็จัดการ ที่พักพาอาศยั อยาก เทา่ ไหร่เอาไป ใบชาเมอื งเจียงหนนั เมอื งกงั ไสนะ่ มนั พันธด์ุ ีท่ีสุด
ไดท้ ี่ ไหนปลูกบ้าน ที่อยทู่ ่ีอาศยั พอไดซ้ ุกหัวนอน หลบแดด ได้ใบชาก็พักผอ่ นบ้างเถอะ เดินทางกลบั มาบ้าน มาถงึ บา้ นก็
เม่อื ยแล้ว เออ ต่ืนเช้าจงึ เอาไปท่ี ไร่ ไปขยายพันธุ์ ในไร่แหง่ น้ี
๒๗ มนั มีภเู ขามีนำ�้ ตกผ่านมาทางนี้ เปน็ สมรภมู หิ รือชัยภมู ิท่ี ๒๗
เหมาะสมกับปลกู ใบชา ขยายใบชาจนแนน่ เอาของเก่าที่เอาแลว้
หลบฝนหน่อย ชาวบ้านชาวเมอื งนะ่ เขาชว่ ยกันทกุ อยา่ ง ไมใ่ ห้ มันแน่นไปก็ ขยายออกๆ มันไมเ่ พียงพอกับการขยายก็ ไปข้าม
ล�ำบาก ขอใหอ้ ย่ทู ่ีน่ี ขอให้กินท่ีนี่ หาอยหู่ ากนิ ท่ีน่ี เพ่ินไล่มาก็ ภขู ้ามเขา ไปอีกอยอู่ ยา่ งนน้ั หลายรอบ จนไดต้ ามประสงคแ์ ลว้
ช่างเขา เพิ่นเถอะ แตว่ า่ พวกเราไมท่ งิ้ กัน เรากบ็ ้านนอกคอื กนั อ่ะที่ก็ไม่มี ใครมาแย่ง ไปแยง่ ไปแบ่งเอาที่ ไหนกเ็ ปน็ ของเขาหมด
อมื เมอ่ื ไปแลว้ ก็เสียใจหลายไปเลย เป็นคนเสียใจจากตกการ อมื ในภูเขาแหง่ ภเู ขาเปน็ วงกตอยทู่ ่ีน่ี ในวงนเ้ี ป็นของเราหมด
ผ้หู ญงิ ไปคิดทำ� อยา่ งง้ันก็เหน่ือยยาก ขน้ึ ๆ ลงๆ จากภูเขาก็
13

14 เหน่อื ยพอแรง แถมยังเดินทางไปเอาใบชาจากเมืองเจยี งหนัน นกั เลงนะ่ เขาเลยจับเอาไปขังคุกขงั ตดิ ตะรางไว้ เวลามาบา้ นก็
มาไถพ่อไถแม่ เป็นอยา่ งงน้ั แหละ อ้า เขาจับขงั ไวแ้ ลว้ ไมม่ โี อกาส
เมอื งกังไสมา เออ เอามาเพาะปลูกจนมากมาย จนพอขายแลว้ ท่ีจะออก นั่นดี ไถพ่อไถแมก่ นิ ยาเสพติดให้โทษทกุ ชนดิ เอา ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๖
พอเกบ็ ขายได้แลว้ แต่วา่ ตัวเองนะสวิ ่าทำ� งานหนกั ผู้หญงิ ท�ำงาน ทุกอยา่ ง นหี่ มายถงึ วา่ ไอ้จุ๊กฝา่ ไอ้ฉ่ินฝ่า หวั ลกู หวั ปี เป็นคน
หนัก ร่างกายก็เมอื่ ยล้าไป เดนิ ทางปลอมแปลงตัวเองไปนะ ติดคกุ ติดตะราง จนว่าชาวบา้ นชาวเมอื งเขาเอือมระอา เวลามา
ไม่ไดธ้ รรมดา เปน็ ผูห้ ญงิ เดินทางขา้ มภูข้ามเขา เปน็ แต่งตัว บา้ นก็มารีดนาทาเร้น นอ้ งสาว อ้า น้องสาวคนหน่ึง นอ้ งสดุ ทอ้ ง
เหมือนหนงั อาต๋ีอาเตอ้ ไปนูน้ ล่ะ เออ ข้ามไปไดแ้ ลว้ ก็มา ก็ขยบั คนหนง่ึ ก�ำลงั เปน็ สาวข้นึ มา เอามา มีเงนิ เท่าไหร่เอามาใหก้ ู
ขยายจนเต็มในไร่ในสวนพนู้ ( โนน้ )ละ่ ไรใ่ บชาแหง่ นัน้ จนมีชื่อ เปน็ กูปว่ ยน่ะ ป่วยแล้วไมม่ ีเงนิ รักษาตวั ตอ้ งเอาไปใหเ้ ขาทกุ เดอื น
ใบชาอยา่ งดี เออ
ทางม่งิ กงฝ่ากส็ อนลกู ว่า ลกู เอย ใบชาที่แมข่ องเจา้ นำ� มา
ปลูกฝังไวน้ ะ เปน็ ยานะลกู นะ มนั เป็นยานะใบชา พันธ์นุ เี้ ปน็ ยา
ใชแ้ ก้อสรพษิ ได้ สัตวก์ ัดต่อย เคยี้ วๆ ปะ ก้มดูดออกหมด หรือ
วา่ มันเป็นร้ายแรง พษิ รา้ ยแรง เค้ยี วๆ แลว้ บ้วนใสป่ ากใหก้ ลนื
กนิ เลย หรือวา่ ต้มน�ำ้ ร้อน แล้วเอามาต้มซะกอ่ นแล้วจงึ ให้กนิ
มนั จะแก้อสรพษิ ได้อยา่ งดี ให้รู้จักอยู่ รู้จักคณุ ภาพของใบชา อืม
ถ้าเป็นแมงปอ่ ง หรือตะขาบ แมงปอ่ ง สตั วน์ ้อย สตั ว์ใหญ่
มนั ต่อย มันขบกัดนดิ ๆ หนอ่ ยๆ เค้ยี วใบชาปะลงไป มันกด็ ูด
ออกหัวมาจนหมด จะไม่เจบ็ ไปท�ำงานไดส้ บาย เนยี่ คุณภาพของ แท้ที่จริงมนั กนิ ยาเสพตดิ ให้โทษแตม่ ันไม่บอกโดยตรง
ใบชามันดี ท้องร่วง ท้องเสยี ต้มใบชาแกๆ่ ใหก้ นิ กินใบชาถ้วย อยู่ต่อไปต่อมาเนย่ี ภรรยา แมต่ าย แม่ตายลงไป ไอม้ งิ่ กงฝ่าเคย
๒๗ เดียวเท่านั้นแหละหายเลย ท้องร่วงนั่นหายเลย มนั เปน็ ยาขนาดนน้ั เลน่ การพนนั เคยกินเหล้ากินยา เราเสยี เมียที่ดี ดีท่ีสุด แมเ่ ขา ๒๗
นั่นอย่ตู อ่ มาเร่ือยๆ เองดีที่สุด ขยันที่สุด เราจะเลิกเหลา้ ไมก่ นิ เหล้า จะไปสร้าง
ภรร... ภรรยาของมงิ่ กงฝา่ อ้า ป่วยเปน็ ไข้ เดินทางบอ่ ยๆ สบื สานต่อฝีไม้ลายมือของเมีย อา้ เอาเมยี ไปฝงั ไว้ อะ่ ไร่ใบชา
แลว้ เป็นไข้ ทนไมไ่ หวกเ็ ลยตาย ภรรยาตายแล้วกเ็ ลยเลย้ี ง เออ ท�ำฮอ่ ง ทำ� ฮ่องซุ้ย(ฮวงจุ้ย) ท�ำอะไรไว้ตรงนนู้ ล่ะ ขึ้นไปแลว้ ก็ไป
ลูกก�ำพรา้ มง่ิ กงฝ่าเล้ยี งลูกกำ� พร้า แตว่ า่ สอง คนหน่ึง มนั เปน็ ไหว้ซะก่อน ไหว้ภรรยาซะก่อน เออ แล้วจงึ ค่อยไปท�ำงานตอ่
นักเลงไปแล้ว ๒ คนลกู หัวปี ไอจ้ ุ๊กฝ่า ไอ้ฉิ่นฝา่ ๒ คนนัน้ เปน็ ๆ เปน็ อยา่ งงัน้ เปน็ ประจำ� เลกิ จากการกินเหลา้ เลิกจากการเล่น
นักเลงหวั ไม้ ว่าตวั เป็น ตัวเป็นลกู ขุนนางแล้วไมก่ ลวั ใคร เปน็ การพนนั เออ ตวั เองกแ็ กแ่ ลว้ ๖๐ กว่า หลงอ่ะ เกษียณมาแล้ว อืม
15

16 ลกู ก�ำลัง ก�ำลงั เปน็ หน่มุ เป็นบ่าว เปน็ ชายหนมุ่ ผูห้ ญงิ ขาน้อยๆ มแี ต่กระดูก มันๆ กินยาเสพตดิ ให้โทษ เตะแล้วก็จุก

ก็ซอน(สวย)ขนึ้ มาเป็นผหู้ ญงิ ไอน้ อ่ี ยกู่ ับพอ่ อยกู่ ับพ่อกบั แม่ แอก้ ๆๆ นอ้ งก็ยกมอื ไหว้ อย่าเลย พี่เอย อยา่ ทำ� ร้ายนอ้ งเลย ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๖
ไมไ่ ด้ไปไหนหรอก อย่ชู ว่ ยงานชว่ ยการช่วยพ่อแม่อย่ทู ี่บ้าน ไมม่ ี ถา้ อยากได้ก็อยู่ในไท่(ถุงยาวใช้คาดเอว)เหรอ อยู่ในไท(่ ถุงยาวใช้
งานอะไร เกบ็ เอาเส้ือผ้าอาภรณ์ชาวบ้านเขามา มาสอย มาสอย คาดเอว) ห่ออย่นู ั่นแหละ แต่ว่าฆ่าตีนอ้ ง มนั ผิดธรรมเนยี ม
มาเยบ็ ให้ มาทำ� มาตาก มาปะให้ ที่ ไหนมันไม่ดีเกบ็ ให้ เพราะ ไม่ขัดขอ้ งหรอก แตว่ า่ นอ้ งเก็บไวส้ ำ� หรับเป็นค่าขนมสารทผี
อาศัยไดเ้ งนิ ซอื้ เพราะว่าได้อแี ปะ อ้า ซ้อื ขา้ วซ้อื น้�ำซื้ออาหารการ เอาไปไหว้แม่ เออ เก็บไวท้ ี่น่ันเอาไปไหว้แม่ ไม่ได้ไหวม้ าหลาย
กิน ให้พ่อได้กิน เออ เป็นคนขยัน ชื่อวา่ ชิ้วหล่ัน เออ คนสุดทอ้ งเนยี่ ปแี ล้วว่า เออ ได้แลว้ จะ ได้เงินแลว้ จะไปเลย ไดเ้ งินแล้วจะไป
ช้วิ หลั่น เพ่ินซอ้ ม ไอจ้ ุก๊ ฝ่า ไอ้ฉิ่นฝ่า มนั เปน็ พ่ีชาย แตไ่ ปเสพ เหรอ น้องก็บอกอ้อนวอนพ่ี พี่จะอยู่กับน้องสักคนื หนึ่งไม่ไดห้ รือ
ตดิ ให้โทษ เขาจับไปติดคกุ ติดตะราง ลำ� บาก มาหาน้องก็มาไถ ต่ืนเช้ามาจะได้ไปไหว้แมด่ ้วยกัน ไปไหวแ้ ม่ เอ้ คนตายแล้วจะ
นอ้ งทกุ วันๆ ถ้ามาก็ มาแล้วมาไถเอาของนอ้ งละ่ น้องกเ็ กบ็ หอม ให้กูไหวอ้ ยา่ งงั้น จะใหก้ ูไหว้ยังไงกเ็ อามา เอามา กูจะเอาไปซ้ือ
รอมริบเอาไว้ มันจะถงึ วนั ไหวเ้ ตี่ยไหว้ ไหว้แม่แลว้ แมเ่ ราเอาไป ยากิน อมื เป็นคนรีดนาทาเร้นขนาดนั้น ถา้ นอ้ งไมใ่ หเ้ งิน เตะนอ้ ง
ฝงั ไว้หลายปแี ล้ว เออ ยงั ไม่ได้ไปวันสารทผี ไมเ่ คยได้ไปไหวๆ้ ๆ เออ ขาคมๆ มันบางๆ มาเตะนอ้ ง เขา้ ท่ีทอ้ งแล้วกจ็ ุกแอก้ ๆ
ไหวแ้ ม่ เกบ็ เงินไวจ้ ะไปไหว้แมล่ ะ่ เออ แต่วา่ พ่ีชายมาค้นหาเอา ต้องยกมอื ไหวท้ ุกครั้งแหละ อันนเ้ี ร่ืองมันเปน็ อย่างง้ี
มาแลว้ ไม่ร้จู ะเอาไว้ไหน เออ อนั ตอ่ มาน่ะมี แม่เฒา่ หยหู้ ลัง้ เห็นว่าชิว้ หล่ันนะ่ เขาอยู่
มึงจะโกงเอาเงนิ ของพ่อของแม่แต่คนเดียวเหรอ พ่อของ แต่ตวั แมก่ ต็ ายหนจี าก พ่อก็ป่วยอยูๆ่ ไปไหนไมไ่ ด้ ก็เลยมาอยู่
เราเป็นถึงขนุ นาง ผหู้ ลักผู้ใหญม่ ีเงนิ มที องมแี กว้ เก้านวรัตน์ มี เป็นเพ่อื น แม่เฒ่าหยู้หลั้ง เป็นญาตหิ า่ งๆ กัน อมื ก็ไดช้ ว่ ยแลกนั
มากมาย ขนมาแลว้ มันเอาไปไหนหมดล่ะ โอย้ เฮยี เอย อยาก เออ อยไู่ ปอยู่มานพ่ี ่อกม็ าป่วยลงดบั อกี เออ หล่ันเอย สงั่ ลกู
พดู อย่างงี้ พอ่ ไปกินฝ่ิน กนิ ยาเสพตดิ กินเหล้า กินยา แม่เราก็ หลั่นเอย พ่อไมม่ อี ะไรจะใหเ้ จ้านะ อ้า หลงั คามันร่ัวแล้ว หลังคา
๒๗ ตายไปแล้ว เด๋ียวนพ้ี อ่ กเ็ ลิก เลิกอะ่ เลกิ จากเหล้า จากเหล้ายา ข้างบนกร็ ่ัวๆ แลว้ มองท่ี ไหนก็มแี ต่รั่วๆ เออ ขา้ งล่างกพ็ ออาศัย ๒๗
ปลาป้ิงเลกิ แล้ว ไปท�ำงานทกุ วนั อยใู่ นไร่ เวลาคำ่� มดื ถงึ คอ่ ยได้ ได้ นอนบนเตียงไม้ไผเ่ ฉยๆ ท้ังตนเองสิใครจะดูแลให้ เออ
ลงมาหาลูก ลูกกบ็ ห่ นจี ากบ้านจากช่อง อยูก่ ับบา้ น อยู่กับเหย้า ลกู กป็ ลอบใจวา่ เต่ยี ไม่ตอ้ งหว่ งหรอก เตีย่ ไมต่ อ้ งหว่ งมัน อ้า
เฝ้ากบั เรือนนะ แต่ตอ่ มานี้ เออ พอ่ ตายอกี พอ่ ป่วยตายอีก มนั จะเป็นยังไงชา่ งมัน แตห่ ่วงเต่ยี เนยี่ แหละ อัว๊ ให้กนิ ยา ให้ยา
แลว้ มารีดนาทาเรน้ นอ้ งสาวปะเนยี่ กนิ ยาเข้าใหด้ ี ปะเดี๋ยวก็หาย เปน็ โรคไอ ไอ ไอก็โรคปอดหรือ
พวกนนั้ ผา่ นมาแลว้ รีด มเี ทา่ ไหร่เอามา ถ้าไมใ่ ห้ ไอต้ ัว ว่าเป็นปอดมา สูบบหุ ร่ีมากเกนิ ไป ไอ ไอโขกแตกออก ทกุ คร้ังๆ
มนั เล็กแตม่ ันใจรอ้ น เตะน้อง เตะเข้าทรวงอกเนยี่ ขาคมๆ แหละน่าเกลยี ดอยู่ เอาไปเอามากต็ าย ตายแล้ว แม่เฒ่าหยู้หลัง้
17

18 ข่าววา่ ตายแล้ว เออ ตายแลว้ มิ่งกงฝ่ากต็ ายแล้วเอา บอกชาว ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๖
ก็มาอยู่เปน็ เพอ่ื น แมเ่ ฒา่ หยู้หลัง้ เป็นญาติห่างๆ มาอยู่เปน็ เพ่อื น บ้านชาวเมืองใหช้ ่วยดว้ ย ช่วยด้วยฉันไมม่ ี ใคร อา้ ขอให้ไปเอา
ชวิ้ หลั่น ศพของเตีย่ ไปทำ� ฮ่องซุย้ (ฮวงจุ้ย) ทำ� อะไรไว้ติดกนั กับแม่ แมฝ่ ัง
ยายๆ สมบัติของเตย่ี มีอยนู่ ะ มอี ย่สู มบัตขิ องแมข่ องเตย่ี อยู่ที่โนน่ ไปเอาเตย่ี ไปฝังไวท้ ่ีน่ี อ้า ให้อยูด่ ว้ ยกนั อมื
แมไ่ ด้ไปพัฒนาไว้ ไร่ใบชาไปดูกนั เถอะ ขึน้ ไปดกู ัน พากันขึน้ ไปดู บัดนแี้ ม่เฒ่าหยู้หล้งั ป่วย โอ้ย เหง่อื เป็นไข้ตะครั่นตะครอ ไป
ท่ีจากนี้ไปนี้ จากนี้ไปนี้ โนน้ ตรงโน้น แม่เฒ่าหย้หู ล้ังกบ็ อกวา่ ไมไ่ ด้แล้ว เอาสะพายตะกร้าใบชาหรือ ไอน้ ่ันใบชา ๒ ถังใหญ่ๆ
ไม่ตายแล้วหลานเอย ไมต่ ายแลว้ เรามีไรใ่ บชามหาศาลขนาดนี้ ๒ ชะลอมใหญๆ่ พาขา้ มภูขา้ มเขาก็ล�ำบาก เอาไอน้ ั่นอ่ะๆ เออ
เราจะไปยอมตายท�ำไม เราจะไป เออ ยายจะจัดการกบั มนั เองอ่ะ อมื ชิว้ หล่ันจะไปเองๆ ห้ามไมใ่ ห้ไป ชว้ิ หล่ัน ไมใ่ ห้ไปข้ามภูขา้ ม
ไปเกบ็ เอาใบชามาบม่ ไว้ๆๆ จนใบมนั งอมแลว้ ก็เอาไปขายในตลาด เขา ขา้ มป่าข้ามลม เป็นหญิงเปน็ นาง ไปไมไ่ ด้หรอก ทหารเขา
แม่เฒา่ หยหู้ ลง้ั ไปเอง เดนิ ข้ามภูข้ามเขา เข้าไปเมอื งเจ๋ ไปตลาด ร้จู ักว่าเป็น เออ หญิงเป็นนางนะ่ เขาจะรุมป้อมทำ� ชำ� เราอะไร
เมอื งเจ๋ เออ ก็ไดอ้ ยู่ อยา่ ไปเลย อยา่ ไป เอาไวน้ ั่นแหละ เสยี ช่างมันเถอะ อ้า
ชวิ้ หล่ันเสยี ดายของ เสยี ดายก็เลย อา้ ทำ� ยงั ไงของนม้ี นั ตง้ั หลาย
๒๗ ตะกร้า เออ ถา้ ท้ิงไปกเ็ สยี เงนิ ไปเฉยๆ เขา้ ไปในห้อง เข้าไปใน
หอ้ งนอนของตวั ไปแต่งตวั ปลอมองค์ เป็นอาตี๋ เออ เขียนควิ้ ๆ
แตว่ า่ มิง่ กงฝ่าเขาตามหา เขาตามหาอยู่ ไม่เจอ ถงึ มาก็ ให้มันโค้งเหมือนผ้ชู าย หนวดบ้างให้มนั เปน็ เหมือนผชู้ าย มีหนวด
ไม่ร้จู ักกัน เพราะวา่ ม่งิ กงฝา่ น้นั ปลอมตัว หน้าตา ขนคางก็ยาว ข้นึ มา ขนคางไม่มีกแ็ ต่งเอาๆ ขนคางไมม่ ี ใส่หมวกอาต๋ี น่งุ เสอ้ื
ขนหนวดก็ยาว ใส่งอบ ใส่งอบใส่หมวกน่ะ กนั ฝน หาบของไป ก็น่งุ เสื้ออาต๋อี อกมา ออกมาจะบอกยาย ยายๆ จ�ำข้าพเจา้ ได้ไหม
ขาย มาอยู่ มาตามหาอยู่ ตามหามิ่งกงฝา่ ขุนนางเจ้าหนา้ ที่มา ยาย จำ� ได้ เอ้ ใครละ่ อาต๋ีมาจากไหน เออ มองแลว้ มันแตง่ ตัว
ตะเวน บา้ นเมืองมันเกิดเดอื ดร้อน มคี นกนิ เงนิ กนิ ทอง แล้วก็ อาตี๋ อา้ ยายไมร่ จู้ ริงๆ เหรอ เออไม่รู้จริงๆ เด๋ียวก็ร้ลู ะ่ ยาย ๒๗
อยากได้ม่ิงกงฝ่าคนเขา้ ไปท�ำงานอกี เออ ตอ่ ไปตอ่ มา ก็ได้ยนิ ตะกร้าใบชามนั มีกี่ตะกร้ายังเหลืออยู่ ฉันจะไปเอง ไม่ได้ๆ ไม่ให้
ไป ไปไม่ได้ๆ เป็นสาวเป็นนาง ไปไมป่ ลอดภยั ๆ อ้า แลว้ จะไป
แต่งตัวอาตีอ๋ อกมา มาให้ยายเหน็ หน้า นจ่ี ำ� ได้ไหม ยายๆ จ�ำได้
ไหม พดู เป็นเสียงผชู้ ายสกั หนอ่ ยหนึ่ง แตง่ ตัวแล้วกเ็ สยี งมันเปน็
ผู้หญงิ แล้วกแ็ ปลงตวั ใหเ้ ป็นผู้ชาย ยายๆ จำ� ได้ไหมได้ เออ มอง
ไปมองมา เออหลั่นนเี่ อง เออ ถา้ ไปอที ่าน้ี ค่อยยงั ชั่วให้ระวังให้
19

20 แปะ๊ เอย ลุงเอย เออ ขออาศัยไปดว้ ยคนได้ไหม ดีสิ อาตๆี๋ ขน้ึ

มาเลยๆ เอาตะกรา้ ใบชามา ท่ีนก่ี น็ งั่ ข้างหลังไปก็ได้ อืม แม้ ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๖
ต้งั แตอ่ าแปะ๊ น่ะกบ็ ่รจู้ ักว่าเปน็ ผ้ชู าย วา่ เปน็ อาตีเ๋ ฉยๆ เพราะ
เหลียวดูหน้าดูตามัน มีหนวดมเี ครา เออ ขึ้นเกวียนแลว้ ได้นอน
แลว้
บดั นจี้ ะกลา่ วถึง ในเมอื งเจ๋ ในเมอื ง เพ่ินลูกชายพระเจา้
หวางตอ้ื เปน็ คนคกึ คะนอง ชอบเท่ียวป่า เที่ยวเขาไป ขอลาพระ
บิดา เออ ต้ังนานแล้วพระบิดาไม่อนญุ าต เพราะว่าไปในปา่ จะ
ดีนะ จมูกมนั เปน็ ผ้หู ญงิ อยู่ ปากแดงๆ ถึงแต่รูป เอาแตห่ นวด แต่งตวั แบบน้ีไมไ่ ด้หรอก แตง่ ตวั กุมารแบบน้ีไมไ่ ดห้ รอก ต้อง
มา ยังปากแดงๆ อยู่ แก้มแดงๆ เออ มันรูปร่างหนา้ ตามันบอก แตง่ ตวั ชาวป่า นุง่ เส้อื หมอ้ ห้อม(ม่อฮ่อม) นงุ่ ผ้าขาวมา้ รัดเอว
ผ้หู ญงิ เตม็ เตม็ ร้อย แตว่ ่าไปตอ้ งไปขายท่ีบ้านนายหวางนะ เออ แตก่ ่อนและก็ จัดการให้คนหาบของ มีลูกหาบหาบของไป อาหาร
ไปขายที่บา้ นนายหวาง ยายไปๆ ในนายหวาง เอาหมดคนเดียว การกนิ ก็มี ไปสำ� หรับหงุ ต้มอาหารกเ็ อา เตาไปหุงต้มอาหาร
นายหวางเนยี่ หมายถึงพระเจา้ หวางตอื้ อา้ แตว่ ่ายาย กนิ เองในปา่ อยา่ ใหค้ นอื่นเขารู้ เขารจู้ ักวา่ เป็นขุนนาง เป็นลูก
ไมร่ จู้ ักว่าพระเจา้ แผน่ ดิน พระเจ้าหวางต้ือ ไปขายใหท้ ี่นั่น พระเจ้าหวางตื้อ เขาอาจจะฆา่ ก็ได้ แยง่ ลาภแยง่ ยศกันก็ได้ ต้อง
ถ้านายหวางมาซ้อื ก็ได้เงนิ หลายเหรียญ หลายเปน็ ตำ� ลงึ ๆ พ้นู ปลอมองค์ อย่าใหเ้ ขาร้เู ลย แต่วา่ อยมู่ าหลายวันแลว้ ก็ แตง่ ครบ
( โนน้ )ละ่ เออ ถา้ นายหวางมาซ้อื ละ่ ไดห้ ลาย คนเอาไปเลีย้ งแขก ละ่ วนั น้นั วันชวิ้ หล่ันน่ังเกวียนมา
อืม ไปเลย้ี งเจ้าหน้าท่ี แขกในบ้าน แขกเมอื ง บา้ นเขาอยู่ไหน ทางนก้ี ถ็ ูกงกู ัดอยใู่ นป่า งเู หา่ ดำ� กัดท่ีนว้ิ หัวแม่มือเท้า
กบ็ อกยายบอก ยายบอกว่าบ้านของนายหวาง ข้ามคลองไป เลือดออกตามไรฟนั ตามขมุ ขนทกุ แห่งล่ะ งูเหา่ ดำ� น่ันก็หมายงู
๒๗ ซะก่อน ข้ามคลองไปแลว้ ก็ไปเหน็ ก�ำแพงใหญ่ๆ แล้วขา้ มก�ำแพง จงอางน่ะ แย่เลย ตายละ่ เขาก็หามแลว้ พอได้กห็ ามกุมาร หาม ๒๗
เข้าไป เหน็ ว่ารับเอาที่นั่นแหละ แนะ่ ไม่รจู้ ักว่าวัง ไมร่ จู้ ักวา่ วัง กุมารออกไปใสท่ างเกวียน เออ ไดอ้ าศัยเกวยี นเขาเขา้ ไปบา้ ง น่ะ
พระเจ้าวังหวางต้อื วา่ บา้ นนายหวางเฉยๆ ได้ราคาดี ไปขายแต่ ถา้ ใหป้ ลอ่ ยไปตายในป่า มนั พระราชาอาจจะสงสยั พวกเราประหาร
ละเที่ยวๆ ไดเ้ งนิ มากนิ เปน็ เดอื นๆ ก็ไมห่ มดน่ะ นั่นละ่ เธอไป ประหารกุมาร หรือนั่นเอา เอาออกไปเปน็ ๆ นแี่ หละ อืม กำ� ลัง
ขายใหบ้ ้านนายหวางนะ่ เออ สั่งกนั อย่างงี้ เลือดออกตามไรฟนั นแี่ หละ หามออกไป ไปนัง่ นง่ั คอยอย่ทู าง
ไปซะแลว้ สะพายตะกร้าออกมาที่เกวียน สะพายมาลัด เกวยี น คอยเกวียนจะมา สกั หน่อยกม็ าแล้วล่ะเกวยี น เคาะ
ทางเกวยี น ขออาศยั เกวียนเขามา ขออาศยั ไปด้วยคนเถอะ อา กระดง่ิ กแ็ รงปอ๋ งแปง๋ มาแล้ว เออ เอาแล้วๆ ใหญ่ มีขุนนาง
21

22 คนส�ำคัญออกไปโคง้ คำ� นบั เออ ลงุ เอย ลงุ เอยหรืออาแปะ๊ เอย สปิ ะเนยี่ มันกด็ ูดใหญ่ เลอื ดกห็ ยุดออกตามไรฟนั ก็หยดุ ออก

มีชายเคราะหร์ ้าย ถกู งกู ัดอาการสาหัสสากรรจ์ กรุณาชว่ ยเหลอื ที่ ไหนกห็ ยดุ หาย แลว้ คยุ กนั รู้เร่ือง ก็คุยกนั รู้เรื่อง ก็คิดสงสยั ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๖
หน่อยเถอะ อมื ขออาศยั ไปด้วยคน อาแป๊ะกม็ องหน้าไปหาอา อยู่ เอ้ หน้าตามันเหมือนผู้หญงิ แต่ว่ามันแต่งตวั อาตี๋ อาต๋ีเอย
ช้วิ หล่ัน อา อาต๋ีปลอม ทางนก้ี ็ไม่วา่ เอามาเลยๆ ฉนั เดนิ เอา อยา่ งง้ันอยา่ งงี้ แนะ่ เอาละ่ รูจ้ ักกนั ไว้ ผู้มีบญุ คณุ ตอ่ เรา ถา้ หาก
ก็ได้ เออ ใหเ้ อาคนไข้น่ันขน้ึ มาบนเกวยี นซะก่อน เขา้ มาบนเกวยี น ขายใบชาเสร็จแลว้ เราขอเชิญไปพักที่บ้านเรา สกั เพลาราตรี เออ
ซะก่อน ออกเกวยี นแล้วก็ ขึน้ นั่งดีแลว้ กอ็ อกเกวยี นเดนิ ทางไป ก็ได้ มที ี่พักพาอาศยั อืม โอ้ย ฉันมคี นเดียว ยายเฝ้าบ้านอยู่
หแู วว่ ขึน้ มา หชู ้ิวหลั่นมนั แวว่ ข้นึ มา เตย่ี ส่ัง อืม ใบชานมี่ นั อย่าง คนเดียว จะอยู่ยังไงไปยงั ไง เอาเถอะน่าไมเ่ ปน็ ไรหรอก ยายป่วย
ดีนะ มนั เปน็ แก้อสรพษิ ก็ไดแ้ ลว้ เน้อ เอาปะ เค้ยี วๆๆ ปะท่ีแผล อยทู่ างนนู้ ไม่ ไม่ไดก้ นิ ยา เอาไปเอามาเขากต็ ามออกมา ตามออก
มนั ก็ใช้ไดห้ ายแล้ว หรือถ้ามเี วลาพอ ก็ตม้ นำ้� ร้อน ชงใบชาเอาไว้ให้ มาหาคนที่รักษากุมารน่ะ เอ้า ไปเอาตวั มาดู พระเจ้าหวางต้อื
ใหค้ นไข้ได้กิน เออ ก็ทำ� ตามพ่อสัง่ ล่ะ ทำ� ตามพ่อส่ัง เพราะว่า กแ็ ตง่ สถานท่ี ไว้ เอาเก้าอีล้ อ้ มวง โตะ๊ อยูก่ ลาง พระเจ้าหวางต้ือ
เคี้ยวปบั เค้ยี วแหลกๆ ละเอียดไมล่ ะเอียด กพ็ อกเขา้ ไปที่ๆ แผล กน็ อน เออ น่ังคอยอยนู่ ั่นแหละ
แล้วกพ็ ันด้วยผา้ ซะ พันไว้มันกด็ ดู ออก เพราะว่าถูก เออ เนย่ี มนั ดดู แลว้ ใหข้ นุ นางขนุ พล เออ ขนุ พลเป็นหวั หน้าพาไปเอา
ดูดพษิ ที่มันแดงๆ ขึ้นมา มนั เป็นแดงๆ มันจะช้ำ� จนบวมแล้ว จำ� ได้ไหม จ�ำได้ เออ ไปท่ีน้นู กบ็ อกไมเ่ หน็ ไปที่ขายของก็บอก
ให้ถงึ เวลากินข้าว กพ็ ักเหนอ่ี ยกินนำ�้ เพิ่นก็ปล่อยให้เพ่ิน วา่ ไม่เห็น เหน็ สะพายตะกร้าไปนั่งอยู่มา้ หนิ ทางโน้น ม้าหนิ ที่เขา
๒ คนนอี่ ยู่ในเกวียน อาตีป๋ ลอมแลว้ กับกุมารล่ะ อเู๋ หลง็ กุมาร ขายของนั่นแหละ ดอกเฟอื่ งฟ้าราตรีมนั มี ไป ไปนงั่ เล่นอยนู่ ัน้
หรอก อืม เขาเกดิ ปีเดียวกัน พระเจ้าหวางตือ้ เป็นผูแ้ ตง่ งาน ช้ิวหล่ันน่ัง เราจะนอนท่ี ไหนวนั นี้ มันคำ่� แล้ว ถา้ นอนท่ีเกวียน
ให้ เขาเกดิ ออกมา คนตวั พี่น่ะมันช่ือ จุก๊ ฝา่ คนน้องลงมาน่ะช่ือ ก็ไม่ปลอดภัยอีกละ่ เราเป็นผู้หญิง ถ้าเขารู้จักอะไรๆ เขาจะรังแก
ฉ่ินฝ่า ผู้หญิงเกดิ สดุ ท้ายเนยี่ ว่า ช้ิวหลั่น เนย่ี พระเจา้ หวางตือ้ เรา แล้วจะไปท่ี ไหนดี นง่ั เปน็ ทุกขเ์ ป็นรอ้ น อยู่ อืม
๒๗ แต่งช่ือ ลงช่ือใหห้ มด เออ แตง่ ให้หมดทกุ อยา่ ง เอาแล้วปะเนย่ี ไปทางโน้น เขาก็ไปบอกไวล้ ่ะ เอาอูเ๋ หล็งกุมารไปถงึ บา้ น ๒๗
ไปแลว้ ไป ไปฮอด(ถงึ )ตลาดแลว้ พวกคนเกรียน เขาก็ยา้ ยกัน เอางูใหญไ่ ปดว้ ย เนย่ี เขาตดั คอแลว้ มัน งูใหญๆ่ ตัวนี้ กดั กุมาร
ไปเขา้ โรง โรงเตี๊ยม โรงใบชาไป กนิ เที่ยว กินใบชา กนิ กาแฟกนั เออพอได้ละ่ เอาตวั มา แล้วพวกขุนนางท้ังหลายกม็ า มาสะพาย
เออ ปล่อยใหค้ น ๒ คนน้นั คุยกันอยใู่ นเกวียนปะเนย่ี แหม นลี่ ุก เอาตะกร้าใบชา คนหนึ่งถอื ตะกรา้ ใบชา คนหนง่ึ สะพายเอา
ไมม่ ีเสียงไม่ร้จู ักใครเป็นใคร นั่นอาตี๋ อาต๋ีแหละ เรียกเป็นอาต๋ี ถือกระบ่ีน�ำหนา้ เป็นขุนนาง เป็นลกู เจ้าเมอื ง ตายล่ะวะ่ เวย้
ก็อาต๋ีกบั เขา อืม อาตี๋ ได้ชว่ ยใหก้ ินใบชา ให้ไดก้ นิ ใบชา อาต๋ีปลอมนะ่ ข้ามคลองเขา้ ไป ไปเหน็ กำ� แพงใหญ่ นกึ แลว้ บ้านคนท�ำไม นล่ี ะ่
เคยี้ วใบชา ประคบเขา้ ท่ีปากแผลงู ปากแผลงูกัด มนั กด็ ูด บา้ นนายหวางอะ่ นะ่ บา้ นายหวางทำ� ไมกำ� แพงใหญโ่ ตอย่างน้ี
23

24 เออ เอาฉนั คนื ที่นเี่ ถอะ เธออย่าเอาเข้าไปเถอะ ไมไ่ ดๆ้ เนย่ี บา้ น

นายหวางคอื พระเจา้ หวางตอ้ื เพิ่งจะบอก ยายที่มาขายของไม่ ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๖
เป็นไรหรอก น่ันหลอกเฉยๆ เนย่ี พระเจ้าหวางตอ้ื ส่ังรับปากให้
เอาเข้าไป ไปแลว้ ก็เห็น อะไรละ่ เขา้ ไป เออ ร้ัวเหล็กกลา้ ไปเห็น
รั้วเหลก็ กล้า ตกใจใหญ่ โฮ มันบ่เป็นบ้านธรรมดา เป็นวงั ใหญน่ ะ่
เอาฉันคนื เถอะ รีบแย่งใบชากัน แย่งตะกร้าใบชา เอามาๆ ของ
ฉนั จะไปฉนั ไมเ่ ข้าไปหรอก เออ ในวัง เออ ของพระเจา้ หวางตอ้ื
เพ่ินสงั่ ไว้แล้ว เข้าไปเถอะนา่ เฉยๆ พระเจา้ หวางตื้อแตง่ ตัวคอย
แล้ว แตง่ ตวั คอยอยู่ นั่งเก้าออ้ี ยโู่ ซฟานูน้ ล่ะ
พอเหน็ หน้าเทา่ นนั้ แหละพระเจ้าหวางต้ือตกใจ เอ้ คนที่
แก้งู หายพิษงู อาตค๋ี นนแ้ี หละ มันใช่หรือเปล่า หนา้ ตามันเหมือน
กันกับแม่มนั แม่มันเมยี ไอ้ ไอ้ เมียไอ้ ของ แมข่ องชิ้วหลั่น เนยี่
เมียของไออ้ ะไรเนย่ี เราเปน็ คนแตง่ งานให้มนั เอง เราเปน็ คน เออ เอ้ ชิ้วหล่ัน ไอ้จุ๊กฝา่ ไอ้ฉิ่นฝ่า มนั ก็มาติดตะรางอยใู่ นเมอื ง
แต่งงานใหเ้ ขาเอง นค่ี งเปน็ ลกู สาวของเขาเนย่ี ไดล้ ูก ๓ คน นแี้ หละ ชวิ้ หล่ันกเ็ ลย้ี งแม่เลยี้ งพอ่ อยู่ ตัวของเจ้า ชื่อ ช้วิ หล่ัน
ไอจ้ ุก๊ ฝา่ แต่งตงั้ ช่ือให้ไอฉ้ ิ่นฝ่า แตง่ ตั้งช่ือให้ ไอ้คนนมี้ ันตอ้ ง ใชไ่ หมน่ะ อย่าโกหกน่า อยา่ ปดขา้ นะ อย่าปดข้านะ ขา้ คือคน
เป็นชวิ้ หลั่นแน่นอน เพราะมันเหมือนแม่มันเหลอื เกิน เออ เหน็ แต่งงานใหพ้ ่อเจา้ หนา้ ของเจา้ กเ็ หมอื นแม่ เหมอื นไม่มผี ิด
หนวดหยบุ หยบั ๆ อยู่ โอ้ เป็นไปได้ยงั ไง ตามหาแทบจะพลกิ เหมือนแม่ จะขอถามเจา้ สกั ค�ำ ๒ ค�ำ พอให้หายสงสัย สงสยั วา่
แผน่ ดินก็ไมเ่ ห็น คราวนล่ี กู ของเขา มาช่วยลกู ของเราเอง ไม่เป็น จะเปน็ ลกู ขุนนางของขา้ หรือเปล่า ตามหาเป็นปๆี หลายปีแล้ว
๒๗ คนอื่นไมไ่ ด้หรอก ตอ้ งเป็น ลูกของมงิ่ กงฝา่ แนน่ อน เพราะเรา ไมเ่ ห็น พอไดท้ ราบก็ตายแล้ว เออ ตายท้ังสามแี ละภรรยา ลูก ๒๗
เป็นคนแต่งงานใหเ้ ขา หาเมียให้เขา หนา้ ตามันไม่เหมอื นใคร ลูกชายกม็ าตดิ อยูน่ ่ี ตดิ คกุ ตดิ ตะรางอย่นู ี่ ๒ คน ไอจ้ ุ๊กฝา่
เหมือนแม่มนั เหลือเกิน มผี มหยกั ศกนอ้ ยๆ เหมือนกับใบหนา้ ไอ้ฉ่ินฝา่ ตวั ของเจา้ ชื่อว่าอะไร ชวิ้ หลั่น เพคะ จะถามอีกข้อ
แม่มนั เหมอื นกัน เห็นหนวดหยบุ หยบั ๆๆ อยู่ เจ้าเปน็ หญงิ หรือเจ้าเปน็ ชาย หึ อยา่ ปดพ่อนะ อยา่ ปดขา้ นะ
พระเจ้าหวางตือ้ กส็ งสัยหา พอมาไดน้ ่ังที่ถวายบังคม แลว้ ปดคนอื่นปดได้ ปดขา้ ปดไม่ได้ เพราะว่าข้าเปน็ คนแต่งงานให้
ก็นั่งกม้ หนา้ อยู่ เจ้าช่ืออะไรอะ่ เจา้ ของใบชาเจา้ ชื่ออะไรอะ่ ชื่อ พอ่ เจา้ แม่เจ้าก็เหมือนกันนแ่ี หละ เหมือนกับช้ิวหลั่นนแี่ หละ
ช้ิวหลั่น เพคะ เออ นคี่ �ำเร่ิมต้นจากที่แรก ชื่อชว้ิ หลั่นเจ้าค่ะ เพคะ
25

26 ชื่อ ช้ิวหลั่นเพคะ เออ เจา้ เป็นหญงิ หรือเจ้าเปน็ ชาย เออ เพราะฉะนั้นบญุ คุณอันน้ี มันมตี อ่ กันแลว้ เราก็ไม่ทอดทิง้ เขา

ตอบ เป็นหญิงเพคะ เออ เจา้ มีคู่หม้นั หรือสามแี ลว้ หรือยงั เออ ก็เลยแต่งตั้งให้ ใหเ้ พิ่นจัดสถานท่ีรับกบั รับขนั หมากหลวงท่ี ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๖
บอกให้ตอบค�ำเดียว ถา้ มีบอกวา่ มี ถ้าไมม่ กี ็ยงั แค่น้ันก็พอใจ บ้านของชว้ิ หลั่นนั่นแหละ จัดใหมแ่ ต่งใหม่ เคยเป็น อา้ นั่นใหม่
แล้ว ยังเพคะ เออ ยังไม่มี ยังเป็นโสดอยู่ เออ ดีแล้ว ขุนนาง วนั ดีคนื นพ้ี ระเจ้าหวางต้อื ก็ไปแล้ว วันนี้ไปแล้ว แม่เฒา่ หย้หู ล้งั
ท้ังหลายเอย ใหเ้ อาลูกของขา้ เนย่ี ไปพักบ้านหลวงในหลวง ไดย้ ินข่าวว่าพระเจ้าหวางตอื้ ขอเอาไปเป็นลูกสะใภ้หลวง ร้องไห้
ใหเ้ อาตะกร้าใบชา เจา้ จะขายเทา่ ไหรน่ ะ่ เออ ตะกร้า ๒ ๓ ตะกรา้ ยายหยู้หลงั้ ร้องไหเ้ อยนะ่ อ้าวเป็นยังไงล่ะ เพ่ินจะน�ำขันหมาก
น้ี เจ้าจะขายเท่าไหร่ เออ ฉันจะเหมาเอง เออ ขอถวายเพคะๆ หลวงมาวนั พรุ่งนแ้ี หละ อมื คอยรับอยนู่ ี่ ถึงวันเวลาแล้วก็ไป
ไม่ไดๆ้ เร่ืองเงนิ เร่ืองทอง ทรัพย์สนิ เงนิ ทอง พระราชาจะเอา แล้วพระเจา้ หวางต้อื ขบวนชา้ ง ขบวนมา้ ตามกันออกไปหมู่บ้าน
เฉยๆ ไมถ่ กู ต้อง ตอ้ งมคี า่ ตอบแทน เขาท�ำงานหนกั เออ เอา ลิ้วฉ่ี แต่ไม่ตอ้ งแต่งมากมายหรอก ไปแล้วก็ไปทำ� พิธี ตกลงกับ
ไปเอาเงินของข้า อยูใ่ นคลังของขา้ นั่นแหละ ๔,๐๐๐ ต�ำลึง ๔,๐๐๐ แมเ่ ฒา่ หยหู้ ลั้ง เป็นคนรับขันหมากหลวง พอ่ เขาก็ตายแลว้ แม่
ตำ� ลึงเอามาใหข้ า้ นะ เขาเอาชีวิตลกู ชายของข้าไว้ได้ เออ แลว้ เขา เขากต็ ายแลว้ อยบู่ นไร่ ข้นึ ไปบนภเู ขาซะก่อน
ก็เป็นลูกขนุ นางของขา้ เอง เออ ที่หากันมาตง้ั หลายปีแลว้ ไมเ่ ห็น เราไปขอขมาโทษมงิ่ กงฝา่ ซะกอ่ น เราตามหาตั้งหลายปี
ได้ยินขา่ วว่าตายแล้ว เออ ไปซะแลว้ เขาเอาไปพักบา้ นหลวง ดีดัก ท�ำยงั ไงก็ไมเ่ ห็น จนไดย้ นิ ขา่ วว่าตายแลว้ นเ้ี ราจะไป เออ
เปน็ บ้านรับรองหลวง มีมุง้ นอนหมอน... หมอนม้งุ ท่ีนอนหมอน ไหวศ้ พเขา ก่อนจะไหวศ้ พแล้วกท็ �ำพิธีซะก่อน เอาดอกไมธ้ ูปเทียน
มุ้งดีมาก อมื ไฟสว่างไสวเหมอื นกบั อา้ ที่รับรองของในหลวง ใสข่ ันใหญ่ๆ กลา่ วค�ำขอขมาลาโทษ ข้าพเจา้ ได้ประมาทลว่ งเกนิ
ละ่ นอนสบาย นอนไม่หลับเลยวันน้ันน่ะ ทา่ นแล้ว ทา่ นม่งิ กงฝา่ ทา่ นไมม่ คี วามผิดแต่ไดห้ นจี ากบา้ นจาก
ต่ืนเช้ามา พระเจ้าหวางตื้อ ก็สงั่ ใหค้ นนำ� ทางเอากลับไป เมอื งออกมา รอนแรมมาหลายปแี ลว้ จนวา่ ลกู เขาโตแลว้ ขา้ พเจา้
ส่งซะก่อน ไปจัดสถานท่ีรับขนั หมากหลวงนะ เออ เราจะไปขอ ขอแลว้ ขอกับแมเ่ ฒ่าหยูห้ ลง้ั แล้ว เออ แลว้ จะมาขอขมาโทษ
๒๗ เขาเนย่ี เปน็ ลกู สะใภ้หลวง หึ เออ ขอช้วิ หล่ันเนยี่ เป็นลกู สะใภ้ มง่ิ กงฝา่ กับภรรยาที่เราแต่งงานใหน้ ะ ขอจงโมทนาเถอะ ข้าพเจา้ ๒๗
หลวงเลย ประชาชน ไพร่ฟ้าประชาชนจะเหน็ ดว้ ยหรือเปล่า เป็น ไม่ท้ิงลูกของทา่ นหรอก ลกู ของมง่ิ กงฝ่าก็เหมอื นลูกของเรา เรา
พระมหากรุณาธิคณุ อย่างยิง่ เพคะ ที่พระองค์ไม่รังเกียจประชาชน จะเล้ียงดูอย่างเป็นธรรมที่สุด ตกลง เอาขันหมากให้ยายหยหู้ ลง้ั
คนธรรมดา เออ เขาเอาชีวิตลูกชายของ ของเราไว้ได้เพราะเขา เปน็ คนเฝา้ สวนอยูท่ ี่โนน้ เออ เก็บเอาไปขายได้สบาย เป็นของ
ถ้าไมม่ เี ขา ลกู ๆ ชายของขา้ กค็ งตายเพราะเปลา่ ๆ อันนเี้ ขารักษา หลวงแล้วล่ะทีน้ี อ้า นแี่ หละตกทกุ ข์ไดย้ ากล�ำบากยงั ไง เออ
พยาบาลจนหายจากพษิ งู เลอื ดออกตามไรฟนั กห็ าย อ้า พษิ งูก็ ก็ไดด้ ีคนมบี ญุ มีวาสนา ได้เป็นลกู สะใภห้ ลวง ก็รับขันดอกไมก้ ัน
หายปกติ เดนิ ได้ปกติเลย แล้วก็เอาขบวนชา้ ง ขบวนมา้ กลบั มา
27

28 พอจะเข้าเมือง จะเขา้ เมืองไม่ได้ ประชาชนติดตามมาเป็น ก็กลาย อูเ๋ หลง็ กุมารก็ไดเ้ ล่อื นขัน้ เป็นอเู๋ หล็งตื้อ ช้ิวหลั่นกเ็ ปน็
คุณหญิงคุณนายขึน้ มาแล้วปะเนย่ี เออ เออ พระเจ้าหวางตื๊อรัก
จำ� นวนมาก ติดตามขบวนมา แตว่ ่าช้ิวหล่ัน วา่ พระเจา้ แผน่ ดิน เหมือนลูกในไส้ เออ ไม่ไดก้ ระทบกระเทือนจิตใจ ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๖
พระเจา้ หวางตอื้ ขอเอาเปน็ ลูกสะใภ้หลวงเออ มนั กด็ ี ใจไชโย
โหฮ่ ้ิวมา เออ ดีหลาย ขออนญุ าต อนญุ าตพระบิดาซะก่อน นเ่ี พราะว่า ด้วยคณุ ธรรมท่ีประพฤตปิ ฏบิ ัตมิ า อา้ จงึ ได้
ข้าพเจา้ ขอลงท่ีน่ี พบปะกบั ประชาชนซะกอ่ น ขอใหพ้ บปะกบั เป็นลูกสะใภ้หลวง กเ็ ลยไดต้ กทุกข์ได้ยากลำ� บากไดด้ ี อ้า พวกเราก็
ประชาชนซะกอ่ น พี่น้องหัวหน้าหมู่บ้าน มา ขา้ พเจ้ามเี งินแลว้ เหมอื นกนั ละ่ นะ่ อยาก สนั ติสันโดษมักหลาย ของได้กจ็ ะได้เอง
ขา้ พเจา้ ขายใบชาได้ ๔,๐๐๐ ตำ� ลึง เนยี่ ๔,๐๐๐ ตำ� ลงึ จะแจกให้ หรอก พอรวยมนั ก็จะรวยเองหรอก อา้ เหมอื นกับช้วิ หลั่นเปน็
พ่ีน้อง ครอบครัวละเท่าๆ กนั ว่า มารับเดอ้ มารับครอบครัว ตัวอยา่ ง ช้ิวหล่ันเป็นคนซอ่ื คนตรง ปฏบิ ตั พิ อ่ ปฏิบตั ิแม่ จนถึง
ละเทา่ ๆ กนั ถงึ จะมีก่คี รอบครัวบ้านเรา ให้ไปขยับขยายใบชา วาระสุดทา้ ย เออ ในที่สดุ ได้เปน็ ลกู สะใภห้ ลวง ด้วยประการฉะน้ี
อย่ใู นไรน่ ่ะแบง่ กนั ออกกนั ทั่วหม่บู า้ นล้วิ ฉ่ีให้ท่ัวถึงหมด อมื
แล้วกองทุนน่ันส่วนนั่นเราใหเ้ อง ทุนนเี้ ป็นทุน อา้ แผ่ใบชาขยาย (สาธุ)
ใบชาให้ได้ทกุ ครัวเรือน เพราะวา่ เรา เพิ่นเมตตาเราก็เพราะว่า ถา้ บรรยายให้ละเอียดรอบคอบกจ็ ะมากไป เออ ได้เปน็
ใบชานแ้ี หละ เออ เป็นเหตชุ ่วยได้ เพราะฉะน้นั ขออนญุ าตไว้แล้ว ลูกสะใภห้ ลวงนะ่ อา้ เพ่ินไมข่ ี้ปด
ท่ีจะแจกพ่ีแจกน้องหมด เออ พระ พระเจา้ หวางตอ้ื น่ังอยู่คอชา้ ง
ทำ� หนวดหยบึ หยับๆ ท�ำหนวดหยึบหยบั ๆ อมื อืม ๒๗
ผูห้ ญงิ คนนี้ไมใ่ ชผ่ ู้หญิงธรรมดา เป็นกลั ยาณีอย่างดี
เป็นหญิงแบบรู้จักสงเคราะหส์ งหาไพรฟ่ า้ ขา้ แผน่ ดนิ ให้ ไปให้ 29
ท่ัวถึง ดสู ดิ ูเอาสนิ ตี้ วั อยา่ ง อา้ ใครจะแต่งงานแตง่ การก็ให้ได้
๒๗ อย่างนี้ ให้ไดอ้ ย่างลกู สะใภ้ขา้ น้ี เออ แจกเงินแจกทองแลว้ ๆ
ก็เคล่ือนขบวน ลาเขา้ ไปในวัง ในร้ัวในวงั จัดหอจัดอะไรไวแ้ ล้ว
เรียบร้อย ได้เป็นลกู สะใภ้หลวง แตว่ ่าเป็นคนดี มีศลี ธรรม
มีเมตตากรุณาตอ่ ชาวบ้านชาวเมือง เหมือนพี่เหมือนนอ้ ง เออ
ไม่ทะเลาะ อย่าทะเลาะกนั เบาะแวง้ กนั ให้ดแู ลกัน ช่วยเหลอื กนั
ใครเจ็บป่วย สง่ั ไวห้ มดชิว้ หล่ันเป็นคนส่งั เอง เพราะฉะนนั้
กแ็ ต่งงานแต่งการ อ้า ไดเ้ ล่ือนยศเลื่อนอะไรขนึ้ มา อู๋เหล็งตอื้