ธรรมเทศนา หลวงปู่ท่อน ญาณธโร ๘๐ กัณฑ์ เล่ม ๑

4 นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสมั พทุ ธัสสะ ๑๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ท้ังเณร เถร ชี ดแู ลไปหมดทกุ หมเู่ หลา่ พระเจา้ พระสงฆม์ า กม็ าพง่ึ นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสมั พทุ ธัสสะ
ใบบุญของเจ้าอาวาสก็ว่าได้ ถ้าเจ้าอาวาสเป็นคนดี กว้างขวาง นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพทุ ธัสสะ
ตอ้ นรับขับสู้ได้ จะมามากเทา่ ไหร่ก็ยนิ ดี
แตเ่ มอื่ คดิ แลว้ เพราะวา่ นำ้� ใจของเจา้ อาวาสเทา่ นนั้ แหละ
ที่จะดึงดูด ศรัทธาญาติโยมท้ังหลาย ให้มาสมัครสโมสรกัน
ท่ีนเ้ี ปน็ จำ� นวนมาก อ้า

๑๗ โลโก ปัตถัมภกิ า เมตตา ๑๗
สาธาอยมิ สั ัสมสนั ะเตธหัมิมสะักปกะัจรจิยังายธัสัมสโมะ อโสตั ตโถพั โพติ
คนมาแนน่ แลว้ เนาะ(นะ) จะเอาไรมาเทศน์ใหฟ้ งั เนอ้ วนั นี้
ไดย้ ินขา่ ว เมือ่ วาน บิดามารดาเลยี้ งลูกด้วยความเมตตาปรานี อนสุ นธิพระสทุ ธธิ รรมเทศนานี้ มีสืบเน่ืองกันมา ตง้ั แต่
ไม่ทอดทิ้ง ไม่นงิ่ ดูดาย ฟูมฟักและรักษา เสียสละทุกอย่าง องคส์ มเดจ็ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ภควนั เป็นผมู้ ีเมตตาลน้ โลก
แม้การอยู่การกนิ ดีที่พักพาอาศัยก็ดี เปน็ หว่ งเป็นใย อย่าเขา้ ว่า ไม่ใชเ่ มตตาน้อยๆ ท่านกม็ ผี ้รู ับผิดชอบอยูเ่ ยอะเหมือนกัน แต่
ท่านไม่เป็นห่วง เป็นห่วงกลัวจะไม่เพียงพอในการต้อนรับขับสู้ สมัยยงั ไม่ไดต้ รัสรู้ รับผิดชอบสารทุกข์สขุ ดิบของครอบครัวบ้าง
ถ้าพุทธบริษัททั้งหลายพร้อมเพรียงกันดี มเี มตตาปรานตี อ่ กนั ของญาตโิ กโหติกาบา้ ง รับผิดชอบไปหมดทกุ คน เพราะการเปน็
ชว่ ยเหลอื กันทกุ อยา่ งไมท่ อดท้ิง ไมน่ งิ่ ดูดาย อันนเ้ี ปน็ นำ้� ใจของ ผู้บ�ำเพ็ญเมตตามานานแล้ว เอาเมตตามาใช้กันในทางท่ีตรัสรู้
เจ้าอาวาสทา่ น เป็นอย่างนั้น แล้ว ตรัสรูพ้ ระอนตุ รสัมมาสัมโพธญิ าณข้ึนในโลก กเ็ พราะความ
เมตตาสรรพสตั ว์ทั้งหลายนั่นเอง ทอดทิ้งบิดามารดา ทอดท้ิง
เรากเ็ คยเปน็ เจา้ อาละวาดอยู่ หลายปมี าแลว้ ความหว่ งใย ภรรยา บุตรธดิ าของตนสละออกบำ� เพ็ญบารมธี รรมให้ไดต้ รัสรู้
ในหมู่ในคณะในอุบาสกอุบาสิกา ก็เหมือนแม่เราเหมือนกัน
เป็นแมเ่ ราพ่อเรา เรียกวา่ พ่อออก แม่ออก ผู้ให้ความอปุ ถัมภ์ 5
บำ� รุง นี่ เปน็ เหตุใหม้ ีงานใหญๆ่ อย่างนเ้ี กดิ ขึ้นได้ เพราะฉะนัน้
ตงั้ ใจท�ำเอานะ

6จริงจัง ท่านเอาจริงเอาจังกับการประพฤติปฏิบัติ ท�ำสมาธิ ถ้าเอาเสยี งกลางก็เอาลงมากลางๆ ถ้าเอาหย่อนยานมัน
กจ็ ะเสียงไมไ่ พเราะ ทา่ นกเ็ ลยตกลง เอาเสยี งยาน เทวดาวา่ เอา
ภาวนา เพอ่ื อยากจะให้ไดด้ วงตาเห็นธรรม ในสุดเปน็ ในท่ีสดุ เสียงนี้ ฟังนวลหู ไพเราะเสนาะโสต ฟังเพลงเปน็ เพลง เสียง ๑๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ของชาติ ที่สุดของชาติคือชาตินเี้ ท่าน้นั เราจะลงมาใช้โลก ให้โลก ไพเราะเพราะพร้ิงดี ฟงั แล้วได้ความชดั เออ เราตงึ เกนิ ไป ไมก่ นิ
ไดเ้ หน็ ในนนั้ เราจะชว่ ยเหลอื เขาอยา่ งไร เออ ทา่ นจะเรง่ รัดพัฒนา อะไร เส้นก็ขาด ขาดไปก่อน แน่ะเอามาเป็นธรรมะ พิจารณา
จิตใจของตัวเอง จนได้ดวงตาเห็นธรรม อืม ก็มีผู้สนับสนนุ เสยี งพิณน้ัน ก็ได้ความวา่ เคง่ (ตงึ )เกินไปก็ขาด ขาดซะก่อนยัง
ชว่ ยเหลืออยู่มากมาย ใหค้ วามอปุ ถัมภ์บำ� รุงแก่พระบรมศาสดา ไม่ได้บรรเลงอะไรเลย ยานเกินไปกฟ็ งั ไมไ่ พเราะเพราะพร้ิงเลย
เปน็ จำ� นวนมากเหมอื นกนั ให้ไดร้ ับความสะดวกสบายทกุ อยา่ ง อา้ ไมไ่ ดค้ วาม ไมไ่ ดศ้ พั ท์ ไม่ชโลมใจผู้ฟังได้ เพราะฉะนั้น เอาเสียง
ในวนั ที่จะไดต้ รัสรู้ พระพุทธเจา้ ทรมานตวั เองมานานแลว้ กลาง เอาเสยี งกลางๆ มันเป็นเสียงไพเราะเสนาะโสต ผฟู้ งั ได้
ไมก่ นิ ไมก่ นิ ขา้ ว ไมก่ นิ นำ�้ อยู่ ๔๙ วนั รา่ งกายมนั จะเหอื ดจะแหง้ ทั้งถ้อยได้ความไปหมดทุกอย่าง กเ็ ลยงดจากการอดกินขา้ วกิน
ยงั ไงก็ชา่ งมัน ขอให้เราได้ดวงตาเหน็ ธรรม กพ็ อแล้ว ไดต้ รัสรู้ นำ้� อ่ะ มาบริโภคหาเอง บิณฑบาตได้ยงั ไงก็เอาอย่างงัน้ ฉนั กนั
เสยี สละตนเอง ไมบ่ ริโภคอาหารการกนิ ทุกชนดิ ได้ ๔๙ วัน อืม พออิ่ม พออยูไ่ ด้ ก็ใหม้ รี า่ งกายอว้ นขึน้ มา
๑๗ จึงมีเทวดา เดือดร้อนเทวดามาดีดพิณให้ฟัง มาท�ำตัด ๑๗
สายพิณของตวั ตอ่ หนา้ ตอ่ ตา ท�ำเค่งๆ (ทำ� ให้ตงึ ) ตึงๆ มาก
ขันเขา้ ขนั เข้า เสยี งพณิ มนั ก็ผิด ไม่เป็นเสียงพิณสปิ ะเนยี่ ดงั
ดงิ้ ดงิ้ ดิง้ ดิ้ง ด้งิ ดงิ้ ด้งิ ดง้ิ ด้ิง ขาดปับ้ เออ ขาดเอาใหม่
เล่ือนเอา ดิ้ง ดิ้ง ดง้ิ แล้วขาดอกี อยู่ ๒ ที ๓ ที อนั น้ีไมเ่ อาถึง
ขนาดนั้นกห็ ย่อนยาน ถา้ หยอ่ นยานเกนิ ไป สายพิณหย่อนยาน
เกินไปก็ฟังไม่ได้เพลง ไม่เป็นศัพท์อะไร ไม่ไพเราะเลย เอ้
เอง เอง เอง เออ ฟงั ไมร่ เู้ รื่องราวเลยเขาจะนบั ยงั ไงๆ เพ่ินก็ไมไ่ ป
เสยี งมนั ยาน เออ ตึงขึ้นอีกหนอ่ ย เอาเสยี งกลางๆ เสยี งไพเราะ มี มีนางสุชาดา แมน่ างอะไรเออ กวนขา้ วมธุปายาสอยูจ่ ะ
เพราะพร้ิง เสยี งกลางๆ เทวดากห็ าเสียงเหมาะๆ กลางๆ จะ ไปเลี้ยงเทวดา ไปบวงสรวงเทวดาไว้ ตน้ ไม้ใหญ่พนู้ ( โน้น) อา้
เป็นไฮไฟ(High fidelity ทำ� สำ� เนาคุณภาพสงู )หรือจะเป็นอะไร ได้ลูกสมปรารถนาแล้ว ก็จะเล้ียงเทวดาด้วยข้าวมธุปายาส
ไม่รู้ เสยี งกลางๆ ไพเราะ จริงๆ เตง็ เต็ง เต็ง เต็ง เต็ง เต็ง ขา้ วมธปุ ายาส ก็ไมใ่ ชจ่ ะกวนงา่ ยๆ กวนกล่ันมาตัง้ แต่นม นำ้� นม
เต็ง เต็ง เตง็ เตง็ จะเอาเสยี งแหลม ก็รูดขน้ึ ไปแหลมๆ วัว ๘ แม่ นำ�้ นมววั ๘ แม่ เอานม เอานมแมว่ ัว ๘ แม่มาให้ ๗
แม่กนิ กนิ นม ดูดกินนำ�้ นม กนิ ไปแล้วก็ อะ่ อ้า ณ วันนเ้ี อา ๗

7

8 อืม ท่ีจริงตอนกวนข้าวมธุปายาส ไม่ได้เอาผงชูรสหรือ ๑๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
เอา ๗ แม่ กร็ ีดนม ๗ แม่ มารวมให้ ๖ แม่กิน กล่ันมาตั้งแต่ ผงทพิ ย์ อ้า เอามาโรยใส่ให้ ลอยละลอ่ งลงมา แล้วก็มาโรยใส่
นำ้� นมนะ เกบ็ ก็หุง เกบ็ หงุ ขา้ วมธุปายาส ๖ แม่ ๖ แมล่ งมา หมอ้ นางสุชาดา นางสุชาดาไม่ได้เห็นหรอก ไมไ่ ด้เหน็ เทวดาลง
ลงมา ๕ แม่ ๔ แม่ ๓ แม่ ๒ แม่ ปา่ นนเี้ อานมแมเ่ ดียว แมน่ ี้ มาเอา อา้ ผงทพิ ยม์ ธรุ สอยา่ งดี โรยใส่ พออกพอใจแลว้ กห็ ายตวั
กินสดุ ท้ายโหล่(ลำ� ดับสุดทา้ ย) กนิ เอาจริงเอาจัง น้�ำนมที่กล่ัน ข้ึนไปอยู่วิมาน อ้า แน่นอนล่ะปะเนยี่ นางสุชาดาจะน�ำข้าว
นั่นน่ะ ดดู กินหมดยงั เออ เอาน้�ำนมแมน่ ้ี ไปกวนข้าวมธุปายาส มธปุ ายาสมาถวาย พระโพธิ พระ พระโพธิสตั ว์ ยงั ไม่เป็นตรัสรู้
ซึง่ หาไวค้ รบแลว้ หรอก เปน็ พระโพธิสัตว์อยู่ แตว่ ่ามานัง่ อยู่ต้นไมแ้ ห่งนั้น
นางสุชาดามองเหน็ เห็นเป็นเทวดาจริงๆ โอ้ เทวดามารอ
๑๗ คอยเราแล้ว มานั่งรอคอยเราแลว้ อย่างนแ้ี หละเราจะถวายข้าว
มธปุ ายาสท่ีกวนอยา่ งละเอียดประณีตบรรจง ขอให้เทวดาจงรับ
ขา้ วมธปุ ายาสเคร่ืองครัว มนั มอี ะไรบา้ ง มขี า้ วตอก ขา้ วตม้ และเสวยให้เราดู อืม นัง่ อย่นู ั่นแหละ ทา่ นก็เอาผ้ารับเอา หรือ
อะไรอกี เตรียมไว้แลว้ เอามากวนลงในกระทะแหง่ เดียว เทวดา รับเอามาได้แลว้ เอามาป้ัน ป้ันเป็นกอ้ นเท่าไขเ่ ปด็ หรือไข่ห่านนี่ ๑๗
คอย โอ้ คอยจะไปถวายพระศาสดา แน่ ใครท�ำอันน้ีให้ วะ่ เอาไขเ่ ปด็ กอ้ นได้ ๔๙ ก้อน เราอดข้าวมา ๔๙ วัน แหละ
พระศาสดา ได้เสวยขา้ วมธปุ ายาสซะก่อน ตอ่ วันนน้ั มนั เกิดมา คงจะคุม้ กัน กินไว้ไหวเหรอ ๔๙ กอ้ น
เหน็ รม่ ไทรหนาแนน่ ดีไปนง่ั อยทู่ ี่นั่น นางสชุ าดากวนขา้ วมธปุ ายาส กนิ ไหวไหมถา้ เปน็ พวกเรา อนั นน้ั มนั เปน็ อาหารทพิ ย์ เสวย
แล้วก็ทูนหัว ทูนใส่หัวเนย่ี ไม่ได้ถือเอาไปหรอก ทูนใส่หัวไว้ทั้ง หรือว่าฉนั กอ้ นไหนๆ ก็อรอ่ ยไปตลอด อรอ่ ยไปตลอดจนหมด
ถาดเลย ถาดทองคำ� ก็ไป ไปเหน็ พระพุทธเจา้ กำ� ลงั น่งั ภาวนา เกลย้ี งในถาดน่ัน ถ้าเปน็ พวกเราจะไหวไหม ในถาด ๔๙ ก้อน
อยตู่ น้ ไทรใหญ่ ตน้ ไมแ้ หง่ นนั้ กเ็ ขา้ ใจวา่ เปน็ เทวดาที่ตนบวงสรวง ถา้ เปน็ คนทอ้ งใหญท่ อ้ งโตจงึ จะรับประทานได้ แตน่ ท่ี า่ นฉนั แลว้
ไวแ้ ลว้ มานั่งรอคอยแล้ว ก็เข้าไปหมอบ กราบ และก็ขอถวาย ไม่อืดพะอมอะไรเลย อา้
ข้าวมธุปายาสน้ี เอาถาด เอา เอาถาดทองค�ำคืนให้นางสุชาดา เฮ้อ
นางสชุ าดาขอถวายท้ังถาด.. ถาดทอง นมิ นตเ์ อาไปใชเ้ ลยเนย่ี อา้
เชิญเอาไปใช้เลย ถาดอันนสี้ มควรแก่ท่าน ถาดทองค�ำนร้ี าคา
กบ่ี าทพู้น( โนน้ )เนย่ี ถาดทองค�ำ ๔๙ ก้อนนะ ใหญโ่ ต ฉันหมด
แลว้ ปา่ นน้ี เราจะไปอธิฐานจิตในแม่น�้ำเนรัญชรา น้�ำไหลเชี่ยว
กรากลงมา เอาไปอธิษฐานจิต ถา้ ขา้ พเจา้ จะได้บรรลธุ รรมเปน็
9

10 พระสัมมาสัมพุทธเจา้ จริงๆ แล้ว ขอให้ถาดทองคำ� อนั นจ้ี งลอย บลั ลงั กก์ เ็ กดิ ขน้ึ ใหแ้ กเ่ รา เราๆ จะนงั่ บลั ลงั กน์ จี้ นกวา่ จะไดต้ รัสรู้
ก็ปฐมยามก็บรรลุฌานข้ึนมา ปฐมยาม จตุ.. เพ่ินได้ฌาน
ขนึ้ ไปทางเหนอื นำ�้ นำ้� ไหลมาทางโนน้ แลว้ ขอใหถ้ าดทองคำ� ลอย จตตุ ฌานขน้ึ ไปโดยลำ� ดบั จนไดด้ วงตาเหน็ ธรรม แจง้ วา่ แจง้ โลง่ ๑๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ไปเหนอื นำ�้ จงึ จะเชื่อม่ันใจวา่ จะไดต้ รัสรจู้ ริง อธษิ ฐานแลว้ กว็ าง หมดทกุ อยา่ ง โอ้ เหน็ เทวคณุ เหน็ เทวดา พระอินทร์ พระพรหม
ถาดทองคำ� น่ันลงในน้�ำ พระยมบาล ทา้ ว.. ทา้ วจตโุ ลกบาล กเ็ หน็ หมดทกุ อยา่ ง คนทำ� ยงั ไงๆ
ถาดทองคำ� ก็ไหลวน เปน็ ทักษณิ าวตั ร ลอยวนอยู่ ๓ รอบ เรียกว่าได้ตรัสรู้พระอนตุ รสัมมาสัมโพธิญาณข้ึนท่ีนั่น แต่ไม่มี
ซะกอ่ น รอบที่ ๓ ตัดกระแสน�้ำข้นึ ไปข้างบนนู้น ตดั ขึ้นไปด่ง ความหวิ ความอยากอะไรเลย อ่ิมอยอู่ ย่างงนั้ เลยลุกจากที่นง่ั ไป
(พุง่ สุงขึ้นไป)ๆๆๆ ไป ม่ันใจตัวเองวา่ เราจะไดต้ รัสร้แู น่นอน บูชา ไปลืมตาดูต้นโพธ์ิ ลืมตาดเู ราได้ตรัสรู้ ณ ท่ีนี่ ลืมตาบูชา
วนั นล้ี ะ่ อืม ต้นโพธ์ิอยู่ที่น่ัน อยูแ่ หง่ ละ ๗ ละ ๗ เว้อ เออ ไปบูชาอยทู่ ่ีนั่น
ลอยถาดเสรจ็ แล้วก็ไปโนน่ เดนิ ทางไปตน้ มหาโพธ์ิ ตน้ ที่นแ่ี ห่งละ ๗ ละ ๗ วนั ๆ นนู้ ล่ะ ไมก่ ินอะไรอกี แลว้ อ่มิ อยู่
มหาโพธิ์ใหญ่ แขวงเมอื งพาราณสีหรือใกล้ อา้ กรุงอะไรน่ันนะ่ อยา่ งนน้ั ตลอด เพราะฉะนน้ั ความสตั ยค์ วามจริงจงึ เปน็ ของไมต่ าย
ไปถึงต้นโพธิ์ใหญ่ เอาตรงนแี้ หละ เราจะนั่งตรงนแี้ หละเออ
๑๗ มนี ายอะไรอะ่ นายพรานผู้หน่ึงเอาหญ้าคาหญา้ แฝกมา ๘ กำ� อะมะตงั อะมะตัง ๑๗
มาถวายให้ปูนั่ง ให้ปูนั่ง ได้แล้วก็อธิษฐานจิต เราจะน่ังกับ
หญา้ แฝกหญา้ คาเนย่ี จะขอจงเป็นบัลลงั ก์รองรับขา้ พเจา้ ในที่น้ี
ก�ำหญ้าแฝกพอปูลงไป แล้วก็กลายเป็นบัลลังก์ข้ึนมาเป็น เปน็ อมตะ เปน็ ธรรมที่ ไมต่ าย ทา่ นมคี วามสตั ยค์ วามจริง
รัตนบัลลังกส์ วยงามมาก จนได้ตรัสรู้ขนาดน้ัน เป็นอมตะ ไม่ตาย อิ่มด้วยความตรัสรู้
ขน้ึ นง่ั บลั ลงั กแ์ ลว้ กอ็ ธษิ ฐานจิต เราจะนงั่ ในบลั ลงั กแ์ หง่ นี้ ธรรมนั่นแหละ รู้จักหมดทกุ อยา่ ง แลว้ มาค�ำนวณดแู ลว้ เราจะ
จนกวา่ จะไดบ้ รรลุ ได้ดวงตาเหน็ ธรรมได้ เพ่ินมสี ตั ยม์ จี ริงยงั ไง ไปโปรดใครหนอ กอ่ นหนอ ผู้ใดจะมดี วงตาเหน็ ธรรม พระอาจารย์
ตราบใดยังไม่ได้ตรัสรู้ในท่ีนเี้ ราจะไม่ลุกจากที่นเ่ี ลย ถึงเลือด ที่สอนเราสมัยนนั้ พอรู้ทา่ นไปเสียแล้ว ท่านละโลกไปแล้ว อยู่
ถงึ เนอื้ เราจะแหง้ ไปในท่ีน้ี ก็ใหม้ นั แหง้ ไปซะ แหง้ ไปเลย ตายไปเลย พรหมโลก ใครจะไปโปรดท่านอาจารย์ คงจะบอก หมดแลว้ คน
เราจะไม่ลุกจากสถานที่นเ้ี ป็นอันขาด จนกว่าจะได้ดวงตาเห็น ท่ีจะสอนเน้อ ไอ้ ปัญจวัคคีย์ทั้ง ๕ เขาไปอยู่ไหนหนอ แล้ว
ธรรมซะกอ่ น ไดบ้ รรลเุ ปน็ พระอนตุ ตรสมั มาสมั โพธญิ าณซะกอ่ น ทกุ คนจะได้รับธรรมะจากเรา เป็นคน ชุดทีแรกซะกอ่ น
เราจงึ จะลกุ จากที่น่ี เออ เพิ่นมสี ตั ยม์ จี ริงขนาดนน้ั บลั ลงั กอ์ นั นก้ี ็
รับรองพระศาสดา แตก่ อ่ นยงั ไมไ่ ดต้ รัสรหู้ รอก เปน็ โพธสิ ตั วอ์ ยู่
ตั้งสัจจะจริงใจลงไป ตายเป็นตาย ตายที่นด้ี ีกว่าไปตายที่อื่น
11

12 มหาสมัยให้ฟังอีก ก็พากันได้ดวงตาเห็นธรรมกันขึ้นมา ขึ้นมา ๑๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
อา้ เพ่ินองค์ไหนบ้าง อ้า ไปอย่ไู หนกเ็ ลยเขา้ ฌานอกี ดู ได้บริวาร ๕ องคแ์ ล้ว เลยตรัสวา่ ท่านทั้งหลาย เมือ่ ได้ดวงตา
โอ้ ก�ำลงั ไปอยโู่ น่น ไปอยปู่ ่า ใกล้ๆ ปา่ อสิ ปิ ตนมฤคทายวันนูน้ เห็นธรรมแล้วอย่างน้ี ควรจะแตกกันไปคนละทิศละทาง เอา
กำ� ลังถือผิด นง่ั เคร่งครัดอย่นู ั่นแหละ ดลู มหายใจเจ้าของหรือ ธรรมะของเราที่ ไดต้ รัสรเู้ หน็ น้ีไปประกาศ ชว่ ยกนั เปน็ กำ� ลงั ชว่ ย
ดูอะไรตอ่ อะไรอยอู่ ยา่ งงน้ั อ่ะ ยงั ไมไ่ ดเ้ หน็ ดวงตาเหน็ ธรรมเลย กัน พวกสาวกทั้ง ๕ องค์ก็รับปากวา่ จะไปตามค�ำส่งั จะไปตาม
เราจะไป ไปโปรด ๕ องค์นซี้ ะก่อน ให้ ๕ องคเ์ ป็นกำ� ลังซะกอ่ น สายท่ีพระองคส์ ง่ั ไปเทศน์ใหป้ ระชาชนไดฟ้ งั ธรรมะ ให้ไดด้ วงตา
เราจึงจะถอยหลัง ไปแล้วพวกน้ันก็ เก้อๆ กังๆ เอ้ เห็นธรรมกนั อย่างน้ี
พระโคดม กลบั มคี วามมักมาก ถอยจากความเพียร เวียนมาหา แตว่ า่ ธรรมะท่ีพระพุทธเจา้ สง่ั สอนนะ่ สอนหมดทกุ อยา่ ง
อาหารกนิ จนมกี ำ� ลงั วงั ชาขนาดนี้ คนผขู้ าดความเพียรขนาดนี้ ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขนั ธ์ ท่านน�ำมาอธิบายใหญ้ าติโยมผูม้ ีบารมี
จะไดต้ รัสรยู้ ังไง สงสัย บางคนกอ็ ยไู่ มไ่ ด้ ลกุ ขึน้ ยืนรับ ปลู าด ธรรมได้ฟัง ฟังธรรมของพระพุทธเจา้ กจ็ ะได้ดวงตาเหน็ ธรรม
อาสนะให้นง่ั เพิ่นยังน่ังอาสนะแล้วก็เทศน์ให้ฟงั เทศนด์ วงตา ได้ไปโดยลำ� ดบั มเี ทา่ ไหนก็มาฟงั เทศน์เรา ได้ดวงตาเห็นธรรม
ไดบ้ รรลเุ ปน็ พระโสดาบนั บคุ คล สกทิ า(คาม)ี อนาคา(ม)ี อรหนั ต์ ๑๗
๑๗ เห็นธรรมตอ่ นะ เทศนธ์ ัมมจักกปั ปวตั นสตู ร กนั ไปหมดแล้วกแ็ ตกกนั ออกไป ผู้ใดไดด้ วงตาเห็นธรรมแลว้ ไป
โปรดประชาชนท่ีก�ำลังมืดบอดอยู่ ให้มีแสงสว่าง รู้บาปบุญ
วนั นพี้ ระคุณเจา้ สวดหรือเปลา่ คุณโทษแจ้งชดั
เทศน์ธมั มจักกปั ปวัตนสูตร ให้ฟัง ก็ได้ดวงตาเหน็ ธรรม ดังท่ีเราแสดงให้ฟังดังนั้น ท่านท้ังหลายแจ้งแล้วหนอ
กอ่ น คือวา่ อญั ญาโกณฑัญญะไดด้ วงตาเห็นธรรมกอ่ น วัปปะ รแู้ ลว้ หนอ อา้ รแู้ ลว้ กล็ องออกเผยแพรศ่ าสนา ชว่ ยกนั ทั่วทกุ สารทศิ
มหานา มาอะไร อะไรหลายองค์ คอ่ ยได้ตรัสรกู้ นั ตอ่ ไปก็เทศน์ ไปฮอด(ถงึ )เมอื งไหน ไปฮอด(ถงึ )เมอื งไหนทำ� เมอื งนนั้ ไปประกาศ
ช่วยกันไป ดูเหมือนมาถึงเมืองไทยเราก็มีนะ เออ พระอะไร
มหาอะไร ท่านมาเผยแพรม่ านครปฐมก่อน
เหตกุ ารณท์ ่ีวา่ พระเจา้ แผน่ ดินจงึ มีความยนิ ดีท่ีจะสรา้ ง
มหาเจดีย์ใหญ่ขน้ึ ในสถานท่ีน้ี นครปฐมแน่ะ ใหส้ ร้างนครปฐม
ขึ้นใหญโ่ ต เป็นที่สวน ส่วนรวมแห่งศรัทธาญาติโยมได้มาก
ท่ี ไหนๆ ก็เกิดข้ึนเป็นปานดอกเห็ด พระธาตุท้ังหลาย เสด็จ
พระบรมสารีริกธาตุมา ก็สร้างเป็นเจดีย์ไว้ไหว้ไว้กราบกัน
13

14 ทั่วประเทศไทย เออ ในเมืองไทยนตี้ ้ังแต่พระ พระเจดีย์ อ้า จิตใจเบาบางไป เพราะไดช้ ำ� ระอยเู่ รื่อยๆ ผรู้ ักษาศลี ๘ กส็ มาทาน
ศีล ๘ ใหต้ ัง้ มั่น ผู้รักษาศลี ๑๐ เปน็ สามเณร ก็รักษาศลี ๑๐
ท่ีทา่ นเสดจ็ มาเองหรือยงั ไง แตว่ า่ มศี รัทธาสรา้ งกนั เปน็ ลำ�่ เปน็ สนั ใหต้ ง้ั มั่น ไมถ่ อยหลัง ถอยหลงั นะเขา้ คนื คลอง อา้ ถอยหลงั เข้า ๑๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
มหาเจดียก์ อ็ ยู่นครศรีธรรมราช นเ่ี ป็นมหาเจดีย์ใหญ่เหมอื นกัน คลอง.. ไม่มีอะไรดจี ะพาเจริญ
บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ อยูภ่ าคอีสานกธ็ าตพุ นม เป็นที่บรรจุ
พระบรมสารีริกธาตเุ หมอื นกนั อืม น่ันทา่ นเผยแผธ่ รรมะจนให้ ไปตายดาบหนา้ เพ่ินบอก ครบู าอาจารยส์ อนวา่ ให้ไปตาย
เขา้ อกเขา้ ใจกนั ไดด้ วงตาเหน็ ธรรมกนั ไปสวรรคก์ นั หมด ผู้ไมเ่ ชื่อ ดาบหนา้ อย่าไปตายดาบหลงั นะ อ่ะ สจู้ นตายดาบหนา้
ไมฟ่ ังก็อาจจะไปตกนรกก็ได้มีอยู่ พวกไปตกนรกกม็ ี ประมาท
พระบรมศาสดา เอาๆ อะไรมาต้มมาตุ๋นประชาชนไปอย่างง้ัน หลวงปมู่ ั่น(หลวงปู่ม่ัน ภรู ิทัตโต)เปน็ ตัวอยา่ ง หลวงปู่
แหละ แทท้ ี่จริงบารมเี ขายงั ไมพ่ รอ้ ม เขาจงึ ไมไ่ ดป้ ฏบิ ตั เิ ครง่ ครัด เสาร(์ หลวงปเู่ สาร์ กนั ตสโี ล) หลวงปสู่ งิ ห(์ หลวงปสู่ งิ ห์ ขนั ตยาคโม)
ใหถ้ ึงอรรถถงึ ธรรมกันได้ หลวงปอู่ ะไรๆ นแี้ หละ พวกเสียสละตายดาบหนา้ ทั้งนั้น ขอให้
เพราะฉะนนั้ พวกเรามบี ญุ มาเกดิ ในยคุ ในสมยั ที่ศาสนาเจริญ ดวงตาเหน็ ธรรมกแ็ ลว้ กนั นแ่ี หละทา่ นยงั มงุ่ มั่นไมย่ อมถอยหลงั
๑๗ มากแลว้ มวี ตั ถกุ อ่ สรา้ งกนั มากมาย เพอื่ บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ ๑๗
นเี้ ปน็ จุดหนง่ึ ละ่ อา้ ท่ีโบสถ์แหง่ นก้ี ็เหมอื นกนั ท่านก็เลยทำ� ซะ แต่คนโง่เขลาเบาปัญญาก็ไม่ฟังเหตุฟังผล หาว่าพระ
ใหญโ่ ตไวเ้ พื่อบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ เพ่อื ใหเ้ ป็นความดงึ ดูด มาตม้ ตนุ๋ คนเฉยๆ หลอกลวงคนเฉยๆ เออ หาเร่ืองพุทธประวตั มิ า
จิตใจประชาชนทั้งหลายใหล้ ะความชวั่ ประพฤติความดีกัน อา้ อ่านสู่กนั ฟัง ธรรมะของครบู าอาจารย์มาเล่าสกู่ ันฟัง หรือวา่ ได้
จุดประสงคอ์ ยา่ งน้ี ถา้ ไดม้ ากราบมาไหวพ้ ระบรมสารีริกธาตหุ รือ ศึกษาเล่าเรียน ก็มาอ่านหนังสือให้เข้าอกเข้าใจเร่ืองบาปบุญ
วา่ พระ พระบรมรปู ของพระพุทธเจา้ กเ็ ปน็ ปชู นยี ถาวรเหมอื นกนั คุณโทษ แจ่มแจ้งในใจตัวเอง อ้า ถึงไม่พูด มันก็แจ่มแจ้งอยู่
อ้า อย่างน้ัน ตามท่ี ได้พิจารณาให้ซึ้ง ให้ซ้ึงถึงข้ออรรถ ข้อธรรม
ถ้าใครได้กราบได้ไหว้แล้วมีความสบายใจ แล้วก็เกิดรู้ จริงๆ ไม่ถอยหลงั ไม่ถอยหลงั
อะไรตอ่ อะไรขน้ึ มา รทู้ กุ ข์ รูส้ มทุ ัย รู้นโิ รธ รู้มรรค กป็ ฏิบตั ทิ ่ี
ถูกต้องขึ้นมา เสียสละตนออกบวชตามพระพุทธเจ้าก็มี เพราะฉะน้ันพวกเราทั้งหลาย ต่างคนต่างก็มีพ่อ มีแม่
บวชเป็นขาว เป็นชี ก็ต้องการอยากจะท�ำใจให้แจ่มแจ้ง ถาวร มปี ู่ มยี า่ มตี า มียาย เปน็ ผู้เล้ยี งดูเรามา เราจะตอบแทนทา่ น
ม่ันคง อันนก้ี ็คงมีผู้ดูดดื่มด�่ำในรสพระธรรมแล้ว เห็นทุกข์ เหล่าน้ันดว้ ยวิธีอยา่ งไร เออ บวชบชู าคุณของพระพุทธเจา้ บวช
เหน็ สมุทัย เหน็ นโิ รธ เหน็ มรรค ข้อวัตรปฏิบตั ิใหถ้ งึ พรอ้ มแลว้ เพอื่ ตอบแทนบุญคุณของพอ่ แม่ ผู้อดตาหลับขับตานอนกบั เรา
จงึ เสยี สละตนออกมาบวชตาม ถงึ มนั ไมบ่ รรลกุ เ็ บาบาง เบาบางไป ไมใ่ ชแ่ ตต่ อนนัน้ นะ

ตบ๋ (ซกั )ผา่ (ผา้ )ข้ี ต(่ี แยก)ผา่ (ผา้ )เยย่ี ว ทา่ นกเ็ อาท้ังนนั้
พ่อเราแม่เราเอาทั้งน้ัน ก�ำลังกนิ อาหารเอรด็ อรอ่ ยอยู่

15

16 เอ้ มนั มันไมจ่ อ่ื (จดจ�ำ) มนั มันไม่ได้อหึ รอก แต่มันเปน็ ๑๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ลกู ทอ้ งเสยี เพ่ินกป็ ด๊ื ปา๊ ดใสต่ กั ตวั เอง กน็ อนอยบู่ นตกั นะ่ จะออกเหมือนกันล่ะ อึหรือว่าขี้นะ แต่น�้ำเยี่ยวมันปวดน่ะ
มันท้องเสียไม่ใช่มีแต่ลมนะ ท้องเสีย เนื้อมันก็ออกมาด้วย มันไมอ่ ยู่ดว้ ยกนั มนั โด่งไป เรานอนหงายอยูต่ กั แม่ โดง่ ไป เพิ่น ๑๗
ป๊ืดป๊าดออกมา ท้ังนำ้� ทั้งต่อน(เนื้อ) เตม็ เอากลบไวก้ อ่ น เอาผา้ จก๊ ๆๆๆ ใสถ่ ว้ ยปน่ (นำ�้ พริก)แนะ่ ใสถ่ ว้ ยปน่ (นำ้� พริก)ถว้ ยนำ้� พริก
มากลบไว้ก่อน กลบไว้ก่อน กินข้าวซะก่อน ค่อยอิ่มซะก่อน แอ้ หากบ หาเขียดมาต้ม
เจ้าอึซะก่อน จึงจะไปซกั ล้างอลอ่ งฉอ่ งให้ อ้า พวกเรามพี ่อมีแม่
ก็ต้องเป็นอย่างงั้นกันทุกคน พ่อแม่เป็นผู้ต๋บ (ซัก)ผ่า(ผ้า)ข้ี มาป่น(น�้ำพริก)ซะก่อนเก็บผักมาหยี่(คลุกเคล้า)กับ อ้า
ตี่(แยก)ผา่ (ผา้ )เยีย่ ว อดตาหลบั ขบั ตานอนใหแ้ ก่เรา เสียสละ พอไดย้ นิ เสยี ง จ๊กๆๆ โอ้ยๆๆๆ แน่ะ
ความสุขสว่ นตน อ้า
ตายแลว้ โอะ ตายแลว้ คอื เฮด็ จั่งซ(่ี ทำ� อยา่ งน)้ี ลกู พอ่ ใจดี
๑๗ เออ ช่างมันเถอะ เด็กนอ้ ยมันไม่ร้จู ักปะสาอะไรหรอก ไม่รจู้ ักวา่
อะไรเปน็ อะไร เทออกซะ เทน้�ำท่ีมนั ลน้ ถ้วย อมื เทนำ้� ออก แลว้
อันนก้ี ็ได้ฟังๆ มาหลายเร่ืองหลายราว เร่ืองจริงไมไ่ ด้องิ เอาน้�ำในหม้อมาผสมใหม่ ผสมให้มันพอดีๆ มีเกลือ มีน�้ำปู
นยิ าย เกดิ ขน้ึ ที่ตวั ของเราเองกม็ ี สมยั กอ่ นแมเ่ ลย้ี งเรา เลยี้ งนอ้ ง น�้ำปลา หรืออะไรก็เอาใสใ่ หม้ นั อร่อย พ่อมันเอากอ่ นนะ่ พ่อ เฮด็
เล้ยี งอะไรมาหลายๆ คน แต่วันหนึ่งที่แม่นง่ึ ขา้ วจะไปนาไปส่ง (ทำ� )ค�ำขา้ วใหญๆ่ จำ้� (จิ้ม)ลงไปเลย
ขา้ วพอ่ แตม่ นั ไฟไหมห้ มอ้ หรืออะไร มาหาหงุ ตม้ ใหม่ กส็ าย สาย
จนตาลายละ่ พวกคอยจะกินจนตาลาย เออ เอ้ ปา่ นนยี้ ังไม่มา บกั หวา่ (ลกู หวา้ ) บกั หวา่ (ลกู หวา้ )นย่ี ดั เขา้ ปาก เอาผกั บงุ้ ใส่
ยังไม่มา มาแล้วก็สายแล้ว ก็ว่ากันบ้างนดิ หน่อย เป็นยังไงๆ ผกั แวน่ ตามทอ้ งไรท่ อ้ งนา ผกั กะแยง ผกั แวน่ อะไรน่ี ยดั เขา้ ไปกนิ
เหตุมันเปน็ ยังไงๆ มันถึงสาย ไม่ได้ตงั้ ใจไม่มาหรอก มาหุงหา เปน็ พ่อเปน็ แมก่ ันอยไู่ หมล่ะ กจ็ ำ�้ (จิ้ม)เหมอื นกนั กินเหมือนกัน
อาหารใหม่ ท�ำอาหารใหม่ เสร็จเรียบรอ้ ยกร็ ีบมานแี่ หละ อ้า มา
แล้วกินขา้ วกันบ่ ก�ำลังจะยุ กำ� ลงั หวิ แต่ลูกมาอึ ใส่ 17

18 กินจนหมดถ้วย ถว้ ยน้นั อรอ่ ยที่สุด อ้า แล้วไปเอานำ�้ ใน มันจะขนาดไหน อ้า มันจะเหมือนแม่เรารักเราจริงหรือเปล่า
พอ่ เรารักเราจริงหรือเปลา่ จงึ สามารถกนิ นำ้� นำ้� เยยี่ วเราไดแ้ ทน
หม้อมาผสมใหม่ กนิ กนั จนหมดจนเกลยี้ ง แมม่ กั จะเลา่ ใหฟ้ งั อยู่ อาหาร ๑๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
เสมอ อย่าด้ือเลยเธอ แมก่ บั พ่อน่ะกินไดแ้ มก้ ระทั่งน้�ำเยี่ยวนะ
น�ำ้ เย่ียว กฟ็ งั มาๆ พอฟังรปู้ ะสาละ่ จงึ ก็คอ่ ยซง้ึ ซึ้งในนำ�้ ใจแม่ อาหารมนั มถี ว้ ยเดียวแคน่ ้ี เอานำ�้ มาผสมใหม้ นั หลายขน้ึ
แนะ่ ถงึ เยย่ี วใสถ่ ้วยป่น(นำ้� พริก)แมก่ ย็ งั กนิ กินได้ แน่ะ นกึ ถึง กินจนเกลี้ยงแหละ แต่นึกถึงเวลาใด น�้ำตาเราก็ซึมเวลาน้ัน
แมเ่ วลาไหน นกึ ถงึ คำ� ที่ทา่ นพดู ใหฟ้ งั วา่ เยย่ี วใสถ่ ว้ ยปน่ (นำ้� พริก) นึกถึงบุญคุณของพ่อของแม่ อ้า ท่านเสียสละเพราะพวกเรา
ท�ำให้ล้นไป เทน�้ำเย่ียวออกแล้ว เอาน้�ำในหม้อมาผสมใหม่ ทุกคนท่ีอยู่ในนี้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันหมด ไม่รังเกียจ
กนิ ใหมจ่ นเกลยี้ งเหมือนกนั เนยี่ ทา่ นรักเราขนาดไหน ท่านเสีย เดียดฉนั ท์ พ่อแมข่ องตัวเองหรอก เพราะวา่ ทา่ นฟมู ฟักรักษา
เสียสละ ความขี้เกียจ ละขี้เกียจ รังเกียจ อ้า น�้ำขี้ น้�ำเยี่ยว ต๋บ(ซกั )ผา่ (ผ้า)ขี้ ตี(่ แยก)ผา่ (ผา้ )เยี่ยวใหเ้ รา เราจึงเปน็ ผู้เป็น
นำ�้ ปสั สาวะของเรา ทา่ นจำ้� (จิ้ม)กนิ จนหมดเกลย้ี งถว้ ยเลยแนะ่ เนย่ี คนขึน้ มา
พอ่ รักลูกขนาดไหน แม่รักลูกขนาดไหน ถ้าเลา่ เรื่องอันนี้
๑๗ มาจะเปน็ ความทรงจ�ำ ทำ� ใหเ้ ราน้ำ� ตาซมึ ทกุ ครั้ง ถา้ ไปเลา่ เรื่อง ๑๗
พ่อแมก่ ินน้�ำเย่ียวของเราเอง น้�ำตาเราซึมทกุ ครั้ง เอ้ ทกุ วนั นกี้ ็
ซมึ อย่ตู า่ งหาก นกึ ข้อท่ีพ่อแมก่ นิ น�้ำเยี่ยวตัวเอง ทุกวนั นนี้ ำ้� ตา
กซ็ ึมออก โอ้โฮ พระคณุ ของแม่ พระคณุ ของพ่อน่ะ ไมร่ ังเกียจ
แม้กระท่ังน�้ำเยี่ยวเรา เพราะฉะน้ันจึงตั้งปณิธานไว้ว่า ขอบวช
บูชาคณุ ของพอ่ ของแมใ่ ห้ได้ มนั อยากสกึ กอ็ ดเอา อดเอา มันไม่
ตายหรอก เออ คนอยากสกึ เนยี่ มนั ไมต่ ายน่า เออ
น่ะนาย เอาชนดิ ที่มันปรุงแต่งไป ก็เอาเร่ืองนลี้ ่ะขึ้นมา
พิจารณา เร่ืองเราเย่ียวใส่ถ้วยป่น(น้�ำพริก)ของพ่อของแม่
กินกันจนหมดเกล้ียง โอ้โฮ เราตอบแทนบุญคุณของพ่อของแม่ ถ้าท่านทอดทิ้งนง่ิ ดูดายเรา เราก็อูแว้ อูแว้ๆ หมดๆ
ยังไมจ่ บ รีบสกึ ไปทำ� ไม สกึ ไปแล้วจะไปมลี ูกมเี มียเหมือนกันนะ หมดกำ� ลงั แลว้ ไมม่ ี ก�ำลังนั้นนะทำ� นำ�้ นมของแม่อาจจะไมม่ ี อ้า
แลว้ กเ็ ย่ียวใสถ่ ว้ ยปน่ (น�้ำพริก)ใหเ้ รากนิ เหมอื นกันสิวา่ แน่ะ คิด แม่ สมยั นอ้ ยๆ แม่ต้องเคย้ี วขา้ วซะก่อน เคีย้ วขา้ วใหล้ ะเอยี ด
ชิดเขา้ มา ด่าตัวเอง วา่ มันจะก�ำหนดั ไปถึงไหน ถือดีไปถึงไหน ซะก่อน ท่านกินหมากอยู่ ท่านเคี้ยวข้าว แล้วก็เอาตองมาห่อ
ยนิ ดี ในรปู ในเสียง ในกลิ่น ในรส ในโผฏฐพั พะ ในธรรมารมณ์ ตอง อ้า ตองกลว้ ยดบิ มนั ออ่ นเอามาห่อหลายๆ ชนั้ แล้วเอา

19

20 เออ อย่าท้อถอย เราก็เคยฟังเสียงนกร้องมาให้คิดถึง ๑๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ไปปงิ้ ไฟ มาเอาใส่ไฟใหม้ ันสกุ ดีซะก่อน.แล้วคอ่ ยเอามาเค้ียวใหม่ ในเวลาใจเราทอ้ ถอย นกในปา่ มนั มนี กหลายชนดิ คดิ คกั ๆ คดิ คกั ๆ
ป้อนใหม่อยู่อย่างน้ันแหละ จนเราโตขนาดนี้ก็เพราะท่าน คิดคักๆ ก็มี คิดแล้วคิดอีกก็มี แน่ะ คิดคักๆ คิดคักๆ อ่ะ
เหล่าน้นั เป็นผ้ปู ระคบประหงมเรามาแนะ่ เพราะฉะนั้น อยา่ ไป คดิ แล้วคดิ คดิ อกี อยูอ่ ยา่ งงนั้ ล่ะ แลว้ กม็ ีนก มหาโพระดกอะไร
ดูหมิ่นถ่ินแคลนบิดามารดาของตัวเองเป็นอันขาด บิดามารดา มันรอ้ ง อด อด อดเถดิ แล้วมนั บอก มันไปอยใู่ นป่า หิวโหยโรย
เหมอื นดังเทวดาของลูก เปน็ พระของลกู บางแหง่ ท่านว่า แรง อะไรอ่ะ ให้อด นกบอกให้อด เราจะอดไมไ่ ด้เหรอ อด อด

อาหุเนยยะ ปคุ คะโล จะ อดเถิด อยู่อยา่ งนั้นอ่ะ รอ้ งท้ังวนั ท้ังคืน
นกอันน้ีชนดิ น้ีมี ในคัมภีร์ เป็นนกมหาสัตว์ชนดิ หนึ่ง
บุคคลเสมอื นพระอรหนั ต์ ก็คอื พ่อกบั แม่ เป็นผูเ้ สยี สละ มันจับอาหาร แมลงหรือวา่ หนหู รืออะไรได้แล้ว แต่วา่ เผอิญมนั
ใหแ้ กล่ กู พอ่ แม่เนยี่ เป็นผเู้ สยี สละใหจ้ ริงๆ กินข้าวกับนำ�้ เยี่ยว หลดุ ปากมัน หลุดปากมันตั้งแตน่ น้ั มา มันก็รอ้ งอยา่ งเดียวไม่
ก็ได้ ออึ อกมาก็ไมร่ ังเกยี จ ข้ีออกมาทา่ นกก็ ลบไวก้ อ่ น กลบไว้ซะ กนิ อะไรเลย ทั้งวันท้ังคนื จนสวา่ ง จึงหากนิ ใหม่ แตว่ นั น้ีไม่กนิ
๑๗ ก่อน แล้วก็กินข้าวอ่ิมซะก่อน กินข้าวอ่ิมซะก่อน จะอุ้มไปล้าง อะไรแลว้ จับไม่ได้คือไมก่ ิน อด อด อดเถดิ อยอู่ ย่างนนั้ แหละ ๑๗
ทำ� ความสะอาดได้ใหท้ ้ังผา้ ออ้ มทั้ง ทกุ อยา่ งนน้ั แหละ มนั อึ ใสแ่ ลว้ อ่ะ เอาอยงู่ น้ั แหละ
ก็ต้องต๋บ(ซัก)ไปหมดทุกอย่าง ปล่อยไว้น่ันก่อน เอาผ้าอื่นมา จับอย่ดู ีๆ โห่ร้อง ไปจับก็ อด อด ละ่ เสยี ง อด อด อด
ห่มไว้ให้ก่อนมันหนาว นั่นดูสิ น�้ำใจพ่อ น�้ำใจแม่ เราผ่านมา เถิดเรื่อยไป อยู่ท้ังวันทั้งคืน ไม่กินอะไรเลย นั่น นกอันนน้ี ก
ทกุ คน มีพอ่ มแี มเ่ ลีย้ งดเู รามา ลมื ตาอา้ ปากดูโลก เราจึงมีชีวิต มาในบาลี มันรอ้ งให้ความรแู้ ก่มนษุ ย์ มนษุ ย์ตอ้ งอด อยา่ โกรธ
รอด เพราะฉะนนั้ ทำ� ความพากความเพียร อย่าไปยอ่ ท้อ เอาให้ อยา่ เกลยี ด อยา่ อาฆาต จองเวรซงึ่ กนั และกนั ใหอ้ ดกลนั้ ทนทาน
เตม็ ท่ี จะบวชเรียนเขียนอา่ น จะบวชเปน็ ขาวเปน็ ชีกต็ าม เปน็ พระ กนั ไว้ดีกว่า ค�ำไหนมนั จะชวั่ ช้าเลวทรามเท่าไหร่ เออ เราจะอดไป
เปน็ เณรก็ตาม เอาใหเ้ ต็มที่ อย่าไปถอยหลงั ถอยหลังล่ะมนั ลง แล้วก็สบาย ชั่วชาติ เลวทราม กระทบกระเทือนจิตใจเรา
คลอง อา้ ขนาดไหนก็ตาม เราอดอย่างเดียว ใครจะทำ� ไม เราจะอดอยา่ ง
เดียวใครจะท�ำไม ตาย ปลอ่ ยใหม้ ันตายคาผ้าเหลอื งเนยี่ อด นี่
ถอยหลังต้มั กุมภณั ฑ์ สิเตะดาก(ก้น) ใหห้ ยบั (ขยับ)เข้าใกล้ เอาความอดเขา้ มาพิจารณาทุกวนั ๆ อย่าไปมักง่าย อยา่ ไปถอย
เตะดาก(กน้ )กุมภัณฑเ์ ดอ้ ไปตายนาพนู้ (โนน้ )เขาจัง่ ย้องว่าดี หลัง หาให้พบ เดินหน้าฆ่ากิเลส ไม่ใช่เดนิ หนา้ ทำ� ไม เดินหนา้
(ถอยหลังแลว้ ปัญหาจะรมุ เรา้ ให้เขา้ เผชิญหนา้ กับปัญหา ฆา่ กเิ ลส ไมบ่ าปหรอก สู้กบั มัน มนั จะเมอ่ื ยจะหวิ ขนาดไหน เออ
ลองดู
ไปตายข้างหน้า ทา่ นยังยกย่องวา่ ดี) 21

22 เราก็เคยอด ๒ วนั ๓ วนั กเ็ คยอด ไม่กนิ อะไร เคยอด ได้ มันยังหิวอยู่ ลุกทันที เอาบาตรยกให้หมู่ซะ เอ้า เอาไปหมู่
มนั ยังหวิ อยู่ มันอยากกิน มนั อิ่มแลว้ มันกินอม่ิ แต่สัญญามอง
แค่ ๒ วัน ๓ วัน ๔ วนั แล้วเม่ือย กินขา้ วอกี กินข้าวแลว้ ก็ง่วง เห็นอาหาร โน้น ไมก่ ิน วันนี้ไมก่ ินอะไรอะ่ ท�ำไมมันเหลอื เกนิ ๑๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
มหาง่วง อดหลายๆ วันมากินข้าวแล้วมันง่วง อาจจะหลับคา เหลอื เกนิ สอนยากวา่ ยาก ทา่ นทรมานตวั เอง ทา่ นทำ� อย่างนน้ั
บาตรพระ กนิ ขา้ วอยใู่ นบาตรอาจจะหลบั คาบาตรพระ อนั นเี้ ปน็ ทรมานตัวเอง ถา้ มันหิวมากจนเกนิ ไป ไม่กินใหม้ นั อืม ทรมาน
เร่ืองความอดกลน้ั ทนทาน พวกเรามารักษาศลี ๘ ไมก่ นิ ขา้ วแลง จนมัน เอาหวิ แหละ จงึ คอ่ ยกิน
(ตอนเย็น) พากันอดไมไ่ ด้ กแ็ อบไปกินขา้ วแลง(ตอนเยน็ ) กิน
อาหารได้ตอนเวลาวิกาล(หลังเที่ยงถึงสว่าง) จะท�ำให้ศีลขาด เออ เป็นยังไง เอาอีกไหม ไม่เอาๆ ไมเ่ อาอีกเลย อดไหม
ไมด่ ีเลย ไมอ่ ด ไมท่ น แพ้ แพแ้ กค่ วามหวิ ความหวิ โหยมนั บงั คบั อดอีกไหม ไม่เอา ท่านยอมเหมือนกันล่ะ เห็นใจแล้ว ท่าน
เราให้กินข้าวเยน็ เอาจริงเอาจัง อดกลั้นทนทาน
เปน็ พระ เป็นเณรกด็ ี เปน็ แมข่ าว เป็นแมช่ ีกด็ ี ถ้าไมอ่ ด
ไมท่ น ท�ำผิดศีลธรรมซะแลว้ กินขา้ วแดงแกงรอ้ น ตอนเวลา ๑๗
๑๗ วิกาลอนั นน้ั เปน็ บาปเปน็ กรรมเหมอื นกนั อมื อยา่ เลยๆ ไมต่ าย
หรอก ไม่ตาย ครูบาอาจารยพ์ าท�ำมา ท่านทำ� มาอย่างนี้ ไมต่ าย ขนั ติ หติ ะ สขุ าวะหา
เอาตายสู้ การปฏบิ ตั ธิ รรมกเ็ หมอื นกนั จะมาปฏบิ ตั ธิ รรม จำ� ศลี เพ่ินบอกไวอ้ ยา่ งน้ี ความอดกลนั้ ทนทาน นำ� ความสขุ มาให้
ภาวนา มนั หิวโหยโรยแรงขนาดไหน มากกวา่ นมี้ ีไหม ตามมันไป ถา้ ไม่อดกลัน้ ทนทาน กน็ ำ� ความทกุ ขม์ าให้ ทุกข์ ถา้ ไมอ่ ดไมท่ น
เลย ไมต่ าย มนั ไปเลย ไมต่ าย นอนเม่ือยแล้วจงึ นอนหลับไป ก็หนีไปสูท้ กุ ข์ ท�ำไรก่ เ็ อา ท�ำนากเ็ อา ท�ำสวนกเ็ อา เออ ถ้าไปได้
ตื่นข้ึนมากระปร้ีกระเปรา่ แล้ว ไมม่ ีหวิ ไปบิณฑบาตได้แลว้ คคู่ รองแลว้ มนั เปน็ อยา่ งงน้ั เออ อดกลน้ั ทนทานเอา ทำ� ความเพียร
บิณฑบาตก็เห็นเขาเอา เอาอาหารใส่บาตร อยากจะจับ ก็เหมือนกัน อดกล้ันทนทานเอา อย่าเห็นแก่ความมักง่าย
มาใส่ปากเสียเลย อ้า มนั หิว อา้ ว อดเอา อดเอา อดเอา แตว่ ่าท่ี ถ้ามักงา่ ยแลว้ ศลี กจ็ ะขาด อ้า ไปกนิ ข้าวตอนเย็น มนั กศ็ ีลขาด
นั่งซะก่อนจึงฟัดมัน มันจะขนาดไหนว่ะ ความหิวเนย่ี น่ะ เออ ไม่อด ไม่ทน เปน็ แมข่ าวแม่ชี ให้ระวงั ใหด้ ี อยา่ ไปเผลอไผลเข้า
หลวงป่คู ำ� ดี(หลวงปคู่ �ำดี ปภาโส) ทา่ นเคยสอนใหอ้ บุ ายวา่ มนั
น้ำ� ลายออก เวลาจะตักอาหารใส่บาตรน�้ำลายออก กลนื น้�ำลาย 23
ตัวเองก็อย่างงั้นแหละ อยากกินข้าว มันยังจัดอาหารไม่เสร็จ
ทา่ นก็ไมพ่ ากินหรอก อา้ ว บอกวา่ อย่าหิวๆ อยา่ อยากๆ เพิ่นวา่
อยา่ อยากเดอ้ ถงึ เวลากนิ กเ็ ลยกนิ หนอ เออ อา้ วมนั ยังอยากอยู่

24 โรยแรง อ้า ความอยากมันมาบงั คบั เรา ทำ� ให้เราเสียศลี เสยี ๑๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ไปกนิ ขา้ วเยน็ กนิ ขนมเฉยๆ กนิ เขา้ ไป กนิ ไป เออ ไปลอุ ำ� นาจแหง่ ธรรมไปไมด่ ีเลย เอาแหละ ธรรมะ ปกณิ ณกนยั วนั นเี้ พอื่ ตอ้ งการ
ความอยากแค่น้ันเหรอ มันจะไปพระนพิ พานยงั ไงได้ เออ ให้ท่านทั้งหลายได้ฟังธรรมะข้ันสูง เออ ข้ันอดกล้ันทนทาน
เราตอ้ งเปน็ คนมคี วามอดกลน้ั ทนทาน จงึ จะไปพระนพิ พาน จึงได้พยายามเลือกคัดจัดสรรมาเล่าสู่กันฟัง แล้วก็เอาเป็น
ได้ ถา้ ไมอ่ ดไม่กลนั้ ก็ไปแล้ว ไปแลว้ ทิง้ ผา้ เหลือง ทิ้งสังฆา(ฏ)ิ ตัวอยา่ งของตวั เองด้วย ใหอ้ ด ให้ทน อย่ามักงา่ ย เออ เราจ�ำศีล
ทิ้งบาตรแล้ว ไอ้ท�ำนองน้ี ต้องอดกล้ันทนทานให้เหนยี วแน่น แล้ว เราจะไปลุอ�ำนาจแก่ผิดศีลธรรมเลยเปน็ อันขาด ไม่มีความ
เช่ือมนั ตวั เองวา่ ไมล่ อุ ำ� นาจแกค่ วามอยากเหลา่ นเ้ี ลย ความอยาก อดกลั้นทนทาน เพ่ินบอก บอกว่าไม่สวย ไม่งาม ถ้ามีความ
เหลา่ นม้ี นั มันก็เป็นกิเลสเฉยๆ หรอก อย่าไป อ้า พะว้าพะวงั อดกล้ันทนทาน เพ่ินว่ามีเครื่องประดับอันมีราคาสูง เออ ถ้า
กับมนั นอ่ี ดกล้ันทนทานนะ อดกล้ันทนทานได้ ชนะมันไปเป็นครั้งเป็นคราว ก็ได้เคร่ือง
ขันติ ธรี สั สะ ลงั กาโร ประดับไปทกุ ครั้งทกุ คราว เออ ท�ำใหบ้ รรลคุ ณุ ธรรมชัน้ สงู ได้

๑๗ ขันติ หติ ะ สขุ าวะหา ๑๗

ขันติ เป็นเคร่ืองประดับของนักปราชญ์ ความอดกลั้น ดังที่แสดงมา ขอให้ท่านทั้งหลาย น�ำไปใครค่ รวญพินจิ
ทนทานน้ันเป็นเคร่ืองประดับอย่างสวยงามอันมีค่า ความ พจิ ารณาดว้ ยปญั ญาอนั ชาญฉลาดของตนๆ เองเถดิ อปั ปมาทธรรม
อดกล้นั ทนทาน เอาเพชรนลิ จินดากส็ ู้ไมไ่ ด้ ถ้ามีความอดกลนั้ ไม่มีความประมาท ชนะความหวิ ชนะความโลภ ชนะความโกรธ
ทนทานละ่ ไมม่ เี คร่ืองประดับอื่นเขา้ มา ชนะความหลงไดเ้ ปน็ ผู้ประเสริฐ

งามหนา้ งามตา งามกริ ิยา งามมารยาท งามเชื้อ งามชาติ เพิ่นว่าเปน็ ผปู้ ระเสริฐ ประเสริฐจริงๆ เป็นพระอริยเจา้
งามวาสนา งามจิต งามใจ งามในศรัทธานะ เออ เอาใหม่ อดใหม่ พระอรหันต์ ท่านอดกล้ันทนทานมาขนาดไหน อ้า น่ันเป็น
ลองดูใหม่ เออ ผูท้ ่ีเคยผ่านมาแลว้ ขอโมทนาสาธุ ถา้ อดกลัน้ ตัวอย่าง เราเป็นพุทธบริษัท เราก็จะอดกล้ันทนทานตาม
ทนทานได้แล้วเปน็ ผูป้ ระเสริฐ ท่านไม่ได้เหรอ ดังที่แสดงมา ก็ยุติด้วยเวลา เอวังก็มีด้วย
ประการฉะนี้
ขนั ติ ธีรสั สะ ลังกาโร
ขนั ติเป็นเคร่ืองประดับของนักปราชญ์ ถา้ เปน็ นักปราชญ์ 25
ราชบรมจริงๆ ตอ้ งมคี วามอดกลน้ั ทนทาน ตอ่ สกู้ บั ความหวิ โหย



หลวงปู่ทอ่ น ญาณธโร ๒๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
วันอังคารท่ี ๒๕ มถิ ุนายน ๒๕๕๖ เวลา ๑๙.๐๐ น.
๑๘
ณ วดั ปา่ ห้วยเดือ่ ต.หนองหิน
อ.หนองหิน จ.เลย

๑๘

ตง้ั ใจฟงั เอาเดอ้ เสยี งไมด่ ี ถา้ ตง้ั ใจฟงั ดว้ ยดี ยอ่ มไดป้ ญั ญา
เพ่ินว่าอยา่ งนั้น มภี าษติ กล่าวไว้ว่า

สุสสสู งั ละภะเต ปญั ญัง
ฟงั ดว้ ยดียอ่ มไดป้ ญั ญา อมื ถา้ ฟงั ไมด่ ว้ ยดี ไมไ่ ด้ อะไรเลย
ง่วงเหงาหาวนอนไปเฉยๆ ไม่ได้อะไร ได้มนี ทิ าน เล่ากันมาอยู่

1

2ยายไปฟงั เทศน์ทุกวันพระ พอกลบั ไปถงึ บ้านแลว้ หลานก็เลย คนจะดีก็เพราะกรรม คนจะชั่วกเ็ พราะกรรม กรรมเปน็

ถามยายวา่ ยาย ไป ไปฟังเทศน์ได้อะไรบ้าง เออ ได้อะไรมาบา้ ง ผจู้ ำ� แนกใหเ้ ปน็ คนเลว ใหเ้ ปน็ คนดี กเ็ พราะกรรมนั่นแหละ ที่วา่๒๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
เออ ทำ� ไมไมร่ ู้ แกจะตอบหลานยงั ไงปะเนยี่ เพราะวา่ เวลาฟงั เทศน์ กมั มงั และกว็ ิชชา จะ ธมั โม จะ กมั มัง เอามาผกู กนั กบั วิชชา
นงั่ หลบั อยู่ หลบั กรนครอกๆ ขณะทา่ นเทศน์ ทีตอบหลานวา่ ยงั ไง ความรู้ ก�ำหนดจดจ�ำไว้ได้ดีแล้ว ก็น�ำไปชี้แจงแสดงให้คนอื่น
ปะเนย่ี เออ จำ� ไมไ่ ด้ หรอกยายจำ� ไมไ่ ด้ จำ� ไดแ้ ตต่ อนทา่ นจบแนะ่ เขาฟงั เขา้ อกเข้าใจดี อ้า
ทา่ นจบลงแล้ว ได้ว่า เอวงั ก็มดี ว้ ยประการ ละฉะน้ี อมื จำ� ได้ มีอยู่ นทิ านคนจีนก็มี คนจนี มีตระกูลหนงึ่ ในเมอื งหลวง
แค่นนี้ ะ ยายจ�ำได้ นอกนั้นท่านพูดเรื่องอะไรไม่รู้เร่ืองเลย ของเมืองจีน เมืองอะไร เมืองเจ๋หรือเมืองอะไร มีพระเจ้า
รู้ว่าหลับไป หลบั ไป เอวังกม็ ี ด้วยประการฉะน้ี หวางตื้อครองราชย์อยู่ พระเจ้าหวางต้ือท่านได้ขุนนางคนหน่ึง
ก็จำ� ขนึ้ มาได้ กเ็ ลยเอาเรื่องนมี้ า มาพดู ใหล้ กู หลานฟงั เอ เป็นที่ ไวเ้ นอ้ื เชื่อใจ แต่งตง้ั ให้ เป็นพนกั งานเที่ยวจับจา่ ยใช้สอย
ไม่ได้ความแหละ ไม่ได้ความ ฉันฟังยังไงไม่ได้ความ เพราะ อะไร ไว้เนอื้ เชื่อใจทุกอย่างมอบหมายใหท้ กุ อย่าง เรื่องการเงิน
นอนหลบั ไป เวลาทา่ น ฟงั เทศน์ มนั ตอ้ งไดย้ นิ อยทู่ ่ีหู ไดร้ อู้ ยทู่ ี่ใจ การทองกด็ ี
๑๘ ใจเปน็ ผกู้ ำ� หนดจดจำ� เอา ธรรมเทศนาใดๆ กด็ ี ถา้ ไปนอนหลบั ฟงั แลว้ ขุนนางผู้น้ันเขาชื่อว่า มิ่งกงฝ่า แล้วเวลาท�ำงานมาพอ ๑๘
มนั จะได้อะไร หรือเปลา่ เนย่ี จะไม่มอี ะไรได้ สมควร หลายปีมา สมควรแล้วเห็นว่า ขุนนางคนผู้นเี้ ป็นคน
กเ็ ลยตอบหลานไปวา่ ทา่ นเทศน์ เอวงั กม็ ี ดว้ ยประการฉะนี้ ซ่ือสัตย์ต่อเราดี เราจัดการสู่ขอผู้หญิงมาแต่งงาน เออ แก
แลว้ กย็ ายกร็ สู้ กึ ตวั ขน้ึ มาแลว้ ก็ไดแ้ คน่ ่ันแหละ มาเลา่ ใหห้ ลานฟงั ตอ้ งการแตง่ งานแลว้ ใชไ่ หม เออ ครับผม วา่ เปน็ อยวู่ า่ เปน็ ภาษา
กจ็ �ำได้แต่ เอวังก็มี ดว้ ยประการฉะนี้ ไทยหรอก ครับผม แล้วจะหาผู้หญิงท่ีชอบใจของเธอนะ มีอยู่
นยี่ งั นกึ อะไรไมอ่ อกอยู่ มาจโู่ จมโรมรันพันตอู ยา่ งนี้ไมไ่ ดท้ ัน ที่ ไหน เธอหาเจอหรือยัง ยงั พระเจ้าค่ะ ยังไมไ่ ด้เจอท่ี ไหนเลย
ตงั้ เนอื้ ตงั้ ตวั อะไรมา มาชว่ ยงานเฉยๆ มาใหค้ วามอบอนุ่ แกจ่ ิตใจ แลว้ พระเจา้ หวางตอื้ เหน็ ผหู้ ญงิ คนหนงึ่ คคู่ วรกับมงิ่ กงฝ่า เห็น
ศรัทธาทั้งหลายด้วย ผหู้ ญงิ คนนน้ี า่ รักดี นา่ เอน็ ดดู ี เช่ือถอ้ ยฟงั คำ� ผเู้ ฒา่ ผแู้ กด่ ี แลว้ ไป
เออ วนั นจ้ี ะพูดเร่ือง เปน็ คติ คตสิ ักเรื่องหนงึ่ เป็นนทิ าน สู่ขอ ส่ขู อเขาก็ตกลง ตกลงโอเค หรือวา่ โอเคด้วย
หรอก เอาอะไรเน้อ ดีเนอ้ นทิ าน นทิ านจนี กม็ ี นทิ านคนไทยก็มี
นทิ านลาวกม็ ี นทิ านน่ันนะ่ มีหลายนทิ าน จะเอาเป็นคติดจี ังเลย
อา้ เปน็ คตสิ �ำหรับสอนกุลบุตรลกู หลานได้ดีมาก

กัมมัง วิชชา จะ ธัมโม จะ สีลัง ชวี ิตะมตุ ตะมัง 3

4 ไปสู่ขอแล้วก็หาวัน ฤกษ์ดียามดีของ ของเขาอ่ะแหละ แตว่ า่ ชว้ิ หล่ันเนย่ี อยใู่ นคำ� สงั่ สอนของพอ่ พอ่ สอน อะไรๆ

แต่งงานให้อยู่กินด้วยกัน แต่งงานให้เป็นขุนนางด้วยเน่ีย ชิว้ หล่ันกจ็ �ำได้ดีทกุ อยา่ ง แลว้ ก็เปน็ คนยอดกตัญญอู ีกดว้ ย ไม่๒๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ม่งิ กงฝา่ เนย่ี เขาเป็นขุนนาง ขนุ คลังเปน็ นายคลงั กว็ า่ ได้ ทำ� งาน ใหพ้ อ่ แมล่ ำ� บากใจอยา่ งใด ทำ� การทำ� งานใดๆ กร็ ับหมดทกุ อยา่ ง
ซ่ือสัตย์สุจริตไม่ทุจริตสักอย่างเดียว เงินทองก็ไหลมาเทมา งานบา้ น งานศพ งานสว่ นรวม งานอะไร ชิ้วหลั่นเป็นคนวิ่งเตน้
เงินภาษอี ากรเขา้ มาในวงั หลวงเทา่ ไหร่ จา่ ยอะไรเท่าไหรอ่ ย่างนี้ ขวนขวายหา
ซ่ือสัตย์สุจริตดี ทุกบาททุกสตางค์ไม่ให้เสียไปไหนล่ะ อืม แต่พอดี ในสมัยนั้น พระเจ้าหวางตื้อเป็นคนก�ำเริบท้ัง
พระเจ้าหวางตอ้ื ก็ไวเ้ นอ้ื เช่ือใจมาก อา้ เรืองอำ� นาจ เป็นผู้ยง่ิ ใหญ่ เออ ใช้อำ� นาจบาตรใหญ่ จะใช้งาน
ไมก่ นิ เลก็ กนิ นอ้ ย เงนิ หลวงไมใ่ หข้ าดเงนิ ราษฎร์ไมใ่ หเ้ สยี อะไรแกอยา่ งงนั้ แกอยา่ งง้ี อา้ ใหแ้ กรับผิดชอบไป ขอรับกระผม
อะ่ เฮอะ ซอื่ สตั ยจ์ ริงๆ คร้ันแตง่ งานมาแลว้ พดู รวบรัดไป แตง่ งาน พระเจา้ ค่ะๆ ไปหมดแหละทกุ อย่าง เออ พอลกู โตมาแล้วไปเป็น
มาแล้วก็ ก็ตั้งท้องล่ะ ตั้งท้องธรรมดา คลอดบุตรออกมาคน นั้น ที่วา่ ลูกโตมาก�ำลังน่ารัก น่าเอน็ ดูท้ังผู้ชาย ๒ คน ผ้หู ญิง
แรก ก็ให้พระเจ้าหวางตื้อเป็นคนต้ังช่ือให้ เออ ได้ลูกผู้ชาย คนหนึง่ น่ารักน่าเอ็นดทู ้ังน้นั
๑๘ ดี ใจจังเว้ย ดี ใจด้วย เอาอย่างนก้ี ็แลว้ กนั ชื่อว่า จุ๊ก จุก๊ ฝา่ ชื่อ ในสมัยน้ันพระเจ้าหวางต้ือยุ่งยากกับการบ้านการเมือง ๑๘
จุ๊กฝ่า มาก ไมไ่ ด้ อา้ เอาใจใส่ลูก หาลงแต่คนใชค้ นสอยเท่าไหร่ แกก็
ก็รักเดก็ นั้นเหมือนกันน่ะ พระเจา้ หวางตื้อรักเดก็ อยู่ แต่ ดุร้าย ดุร้าย ถ้าใครพดู ผิดใจแล้วไล่สง่ เลย เออ กเ็ ห็นบทหนงึ่
เดก็ ไมเ่ อาไหนเลย ไมต่ งั้ ใจเลา่ เรียนศกึ ษาอะไรเลย มแี ตเ่ ลน่ ๆๆ บทที่ท�ำผิดนดิ หน่อยไมม่ ากหรอก อมื พระเจ้าหวางตอื้ ก็ดุดา่ ว่า
ไปอย่างง้นั แหละ ตามเร่ืองตามราวของเด็กสมยั เกา่ ไม่สนใจใน ประจานต่างๆ นานา
การศกึ ษาใดๆ ทั้งนน้ั ตอ่ มาอกี กม็ าไดล้ ูกอกี คนหน่ึงช่ือ ฉิ่นฝา่ ถา้ อยา่ งงน้ั เกลา้ กระผมหรือวา่ หมอ่ มฉนั อยไู่ มถ่ กู ใจของ
จุกฝ่าและกฉ็ ่ินฝา่ ๒ พ่ีนอ้ งเพ่ินโตมาด้วยกัน และกเ็ ปน็ คนเก พระองค์แล้ว จะขอลา พระเจ้าหวางต้ือก�ำลังโมโหอยู่ เธอ
ไม่ได้เป็นคนตั้งใจศึกษาเล่าเรียนอะไร หาแต่ความสนกุ สนาน เธอจะไปไหน ไปมันอย่างงั้นล่ะแผ่นดินกวา้ งอยู่
อยา่ งอ่ืนไป ไอจ้ ุกฝา่ กบั ไอฉ้ ิ่นฝา่ เนยี่ ก็โตขน้ึ มาอกี สกั หนอ่ ย ๔ ปี ก็เลยตรัสออกมา ด่าออกมาเลย ถ้าเห็นว่าข้าเล้ียงแก
๕ ปมี าแลว้ ก็เลยได้ลกู คนหน่งึ อีก คนสุดทอ้ ง คนสดุ ทอ้ ง เอา ไม่ได้ แกจะไปทางไหนก็เชิญ เชิญเลย เออ คน คนท้ังบ้าน
๓ คนก็พอดีนะ ธรรม.. ธรรมดาเมอื งจนี เขาเปน็ อยา่ งงน้ั เขาคมุ ทั้งเมืองมนั ก็จะไมม่ ี ไม่มเี ท่านหี้ รอก เออ ก็คงเอามาใช้ได้หลาย
กนั ไว้ เขาไม่ใหเ้ กิดมาก เกดิ ๓ คนนก้ี ็พอแล้ว ออกมาคนสดุ ท้อง คนอยู่ กเ็ ขา้ ใจวา่ พระเจา้ หวางตอ้ื อนญุ าตสปิ ะเนยี่ อนญุ าตแลว้
ช่ือวา่ ช้ิวหล่ัน เออ จะไปไหนก็ไปตามใจ กลบั มาบา้ นปรึกษากบั ลกู กับเมีย เอ้ เรา
จะไปอยไู่ หนดี เหน็ มพี ่ีมนี อ้ งอยไู่ กลๆ โนน้ อยบู่ า้ นนอกออกไปโนน้
5

6ใกลน้ ำ�้ ตกแหง่ หนง่ึ ทำ� เลดี ถา้ ไปอยทู่ ่ีนี้ กอ็ าจจะตง้ั หลกั ตง้ั ฐาน นั่นหรอก เออ เปน็ ขนุ นางขนาดนแี้ ลว้ จะปลอ่ ยใหต้ วั ตายไดเ้ หรอ
ไม่ตายหรอก เออ อะไรเอาแต่เล่นแต่กินแต่เที่ยว ติดผู้ญา
ตั้งเนื้อต้ังตัวได้ เออ ก็ลาพระเจ้าหวางตื้อล่ะ ขอลาออกจาก ผู้หญงิ อื่นกเ็ ที่ยวเละเทะตุ้มเปะ๊ ไป หมดทกุ อยา่ งละ่ เปน็ เฒา่ แก่ ๒๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ราชการ ต้งั แต่วันนเ้ี ปน็ ตน้ ไป ไม่ได้ชว่ ยพระองคแ์ ล้ว ขนุ นาง เออ ภรรยาเสยี ใจวา่ สามีไมเ่ อาใจ ตวั เองกอ็ ตุ สา่ หพ์ ยายาม
พระเจา้ หวางตอ้ื หยดุ กกึ อมื คดิ หนกั เหมอื นกนั ก็ไลส่ ง่ เลย ได้ยินว่าเมืองเจียงหนัน เมืองกังไส อ่ะ มีพันธุ์ใบชาอย่างดี
แกจะไปทางไหนก็ตามใจ เชญิ เลย เออ เห็นว่าข้าเลี้ยงแกไม่ได้ ขอลาสามีไป ไปเมือง เมืองเจียงหนัน เมืองกงั ไสพู้น( โนน้ )ล่ะ
แกเห็นวา่ ขา้ น้ี เป็นคนดอ้ ยปญั ญาหรือยงั ไง เลี้ยงแกไมไ่ ด้ ก็ไม่ ไปสบื สาวหาพันธุ์ใบชาอยา่ งดี ก็ได้ตามเป้า ได้ใบชาอยา่ งดีแลว้
เคยขาดเงินดาวน์เงินเดือน ให้ทุกเดือนนะ ก็โมโห ตรัสด้วย ก็ใสเ่ ป้ ขา้ มภขู า้ มเขามาจากเมอื งเจยี งหนนั เมอื งกงั ไสพนู้ (โนน้ )ละ่
ความโมโห แกจะไปทางไหนก็ไปได้เลย
กลับมาบ้านก็พูดกับภรรยากับลูกๆ ว่าเราอยู่ไม่ได้แล้ว ๑๘
พระเจา้ หวางตอื้ ไมโ่ ปรดเราแลว้ ไมเ่ มตตาเราแลว้ ไล่ ขบั ไสไลส่ ง่ เรา
เอา้ มากลับมาบา้ นกแ็ ต่งของ เทา่ ท่ีมีแหละ ของที่ใชจ้ ำ� เป็นๆ มาถงึ บา้ นแลว้ กข็ นึ้ ไปในภเู ขาแหง่ นน้ั ไปถางปา่ ปลกู ใบชา
๑๘ แต่งของใสก่ ระเป๋าใส่อะไรเรียบร้อยแลว้ กอ็ อกเดินทาง ไปโนน้ ปลกู เทา่ นี้ไมพ่ อ ปลกู ไปเรื่อยๆ ไมม่ ที ่ีของใคร มนั เปน็ ท่ีวา่ งเปลา่
แหละหมบู่ า้ นล้วิ ฉ่ี แกมเี ครือญาติอยทู่ ี่นน้ั บา้ งอีกหน่อย กห็ นี เฉยๆ ไมม่ ี ใครสนใจกบั มนั ไอ้ เมยี กเ็ ปน็ คนขยนั ดีนะ เปน็ คนขยนั
ไปแลว้ บดั นี้ คนตกการตกงานเสยี ใจ มเี งนิ มที องกเ็ ลน่ การพนนั ขา้ มภขู ้ามเขาไปแตล่ ะวัน ๒ วันก็ไป ให้เอาใบชามาอกี มาขยบั
เปน็ การใหญ่ เลน่ การ การพนนั ตดิ การพนนั เลน่ ไพเ่ ลน่ โบกเลน่ ขยายจนเตม็ ปา่ แหง่ นน้ั นะหวา่ ใบชากำ� ลงั งาม ก�ำลังเก็บไปขาย
อะไร เล่นทกุ อยา่ งละ่ กล้มุ ใจ แก้กลมุ้ เล่นแก้กลุ้มไปอย่างงน้ั ไดแ้ ลว้ ตอ้ งปลกู กอ่ น เกบ็ ใบชาได้ใสต่ ะกรา้ มาบม่ ไวซ้ ะกอ่ นหรือ
แหละ มันกห็ มดไป หมดไป เน้ือตวั หมดไป หมดไป เงนิ ทองก็ ยังไง นก่ี รรมวิธีของเขา แล้วพอมนั บ่มสกุ แล้ว มันดีแล้ว ก็ไป
เกบ็ ไมไ่ ด้ เอามาใหม่ มาขยับขยายอยู่อย่างง้ันหลายเท่ียว ท�ำอยู่จนได้
อา้ วต่อมาหรือไง ภรรยาเลยมาขอร้อง พี่(มิง่ กงฝ่า)เอ้ย ใบชาตง้ั กเี่ อเคอร(์ acre) หลายเอเคอร(์ acre) เอเคอร(์ acre)หนง่ึ
เออ อาเฮีย (มิ่งกงฝ่า)เอ้ย เรายังหน่มุ ยังน้อยอยู่ เราควรจะ
ต้ังหลกั ต้ังฐานกัน ไปสบั ซ่าว(แผ้วถาง)ป่าแหง่ น้ี นำ�้ ตก ภเู ขา 7
มนั เปน็ ภเู ขาวนรอบดี๊ดี แลว้ มนี ำ้� ตกลงมาใกลๆ้ หมบู่ า้ นลวิ้ ฉ่ี อะ่
เสยี งดงั สน่ันหว่ันไหวแหละ นำ้� ไมอ่ ดไมอ่ ยาก มตี ลอดแลง้ ตลอด
ฝน ภรรยาขอรอ้ งใหห้ ยดุ เที่ยว หยดุ เลน่ การพนนั ตดิ ฝน่ิ เฮโรอนี
อะไรกเ็ ลกิ ให้ไดซ้ ะ เรามาตงั้ หลกั ตง้ั ฐานกนั แลว้ อา้ วโอย้ ไมต่ อ้ ง

8มันเป็นไรห่ นึ่งเปลา่ ฮึ อมื ใบชากง็ ามข้ึนมา เออ ข้นึ ไปอยไู่ รใ่ บชา ไปทำ� ราชการอย่างเก่า ใหห้ าไหนก็ไม่เจอ หาไหนก็ไม่เจอ สวน

พ้นู ( โนน้ )ละ่ ภรรยาอยกู่ ับใบชาอยู่กบั ไร่ใบชา เหตนุ ้นั วา่ มัน มนั ทางกันอยู่ก็ไม่รู้เร่ืองว่าใครเป็นใคร คือแกปล่อยเน้ือปล่อยตัว๒๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ราคาดี ขยบั ขยายจนกวา้ งขวางจริงๆ หมด ขนคางยาวเฟ้อื ย หนวดมี ขนคางมี แล้วก็เวลาจะไปเอา
ตอ่ มาก็ และเมียน่ันแหละ ไลท่ �ำงานหนัก ไมไ่ ดพ้ ักไมไ่ ด้ ใบชาไปขาย เอางอบ เอางบ หมวกงอบ หมวกงอบของจนี น่ะ
อ้า ขนุ นางเมยี ขนุ นางแต่วา่ เขาตกงานตกการแล้ว ไมม่ ีดาวน์ หมวกของจีนน่ะ ใส่ทีเดียว ปกหน้าทีเดียวไปตลาด คนที่รู้จัก
เงินเดือน กนิ อย่างเก่าแลว้ เนยี่ ไปขยบั ขยายใบชาน่ันจนตัวเอง กนั เขาก็ไม่รู้จักหรอก มแี ตอ่ าแป๊ะ อาแป๊ะ เรียกแต่อาแป๊ะเอา
ป่วย ปว่ ยเป็นโรคภยั ประจำ� ตวั มี เส้นโลหิตหรือโรคหัวใจวา่ มัน ใบชามาขาย อ้า ขายดิบขายดี ได้เงินได้ทองแล้วก็กลับคืนไป
เปน็ อยใู่ นตวั ตวั กเ็ หลอื งลงๆๆ กนิ ขา้ วก็ไมไ่ ด้ กนิ นำ้� ก็ไมด่ ี ผอม ใหล้ ูก ลกู สาวกำ� ลังจะแตกเนื้อสาวแลว้ ล่ะ เปน็ สาวแล้วลกู สาว
นานๆ เข้าก็เลยตาย ลูกชายมันเก เขาเห็นว่าเป็นคนอนั ธพาล เขาเลยจับไปกักไปขัง
พดู รวบรัดเอา ตาย ภรรยาตายเลยถงึ คอ่ ยตาสวา่ ง มง่ิ กงฝา่ ในเมืองเจ๋นั่นแหละ ไปกักขงั ไว้ กักกนั ไว้ คนอย่างนเี้ อาไว้ไม่ได้
ตาสวา่ ง โอ้ เราเสียภรรยาท่ีดี อา้ เมยี ท่ีดี เสียอย่างใหญห่ ลวง ตอ้ งไปทรมาน อมื ไมไ่ ด้มาเหน็ พอ่ เหน็ แมต่ ัวเอง แม่ตัวเองตาย
๑๘ อยา่ งนเี้ ราจะเลกิ เราจะเลิกจากการ เออ ทำ� ไรใ่ บชา อมื เราจะ ก็ไม่เคยมาเห็น น้ันพ่อก็เสียสละความสุขส่วนตัว ออกด�ำเนนิ ๑๘
เลกิ จากการเลน่ การพนนั อะไรๆ ไมเ่ อา ไปสบั ซา่ ว(แผว้ ถาง)ตอ่ ชีวิตอันน้ันต่อไป จนว่าล้มป่วยลงปะเนย่ี เออ อ้า ม่ิงกงฝ่า
ต่อฝีไม้ลายมอื ของภรรยา ใหข้ ยับขยายมากออก อา้ เพราะวา่ ลม้ ปว่ ยลง หมอแหมก็ไมค่ อ่ ยมี แถวน่ันไมม่ หี มอดแู ลรักษาอะไร
มนั ใบชาอย่างดี อย่างนร้ี าคามนั ดี ไปขายท่ี ไหน เขาเอาหมด เขา ให้ ลม้ ปว่ ยหนกั
เหมาหมดในตลาด เนยี่ ทำ� งานหนัก ไม่ ไมห่ ว่ งตวั เอง ทำ� งาน วนั หน่ึงกเ็ ลย มาบอกหล่ันเอย้ หล่ัน อ้า พ่อไมม่ ีอะไรให้
หนักทุกวันๆ เอาภรรยาไปฝังไว้โน้นล่ะ ไปฝังฮวงจุ้ยไว้ไร่ใบชา เจ้านะ ไมม่ ีอะไรใหเ้ จา้ ก็เพราะอะไรถงึ ไมม่ ี เพราะไอ้ ๒ ตัวนัน้
ถา้ เราไปไรใ่ บชาท่ี ไหน เราก็จะได้ไป.. ไปไหว้ ไปจุดธูปเทียนให้ นะมนั มาไถพ่อ ไถอยเู่ ร่ือยๆ มเี งนิ มที องมามนั ก็ไถเอาไป มันว่า
ภรรยา จ�ำเป็น ส�ำหรับเขา จริงๆ มันไถเอาไปกิน กินฝิ่น กินกัญชา
ท�ำอย่อู ย่างน้ันจนเป็นอาจิณ จนชนิ จนเคย อมื ผอมไม่ ยาเสพตดิ ไปเลยนะ มนั ไม่เอาไม่ได้ มาไถทกุ เดอื น มาไถน้องทกุ
ห่วงสังขารตวั เองแล้ว บุกใหญ่เลย ใหข้ ยบั ขยายออกกวา้ งกวา่ เดือน ไอ้นอ้ งก็เก็บหอมรอมริบไว้ เกบ็ ไว้ในไท่(ถงุ ยาวใช้คาดเอว)
เก่ามากมาย อืม เอาไปขายตลาดแตล่ ะที มพี ระเจา้ หวางตอื้ อยู่ ในไท่(ถุงยาวใชค้ าดเอว)ในถงุ นะ ใน อยู่น่ันน่ะ เงนิ นะ
ในเมอื งนั่นแหละเปน็ ผอู้ ุดหนนุ ไมร่ จู้ ักวา่ มง่ิ กงฝา่ เปน็ เจา้ ของไร่ วนั หนง่ึ จนถงึ กบั เตะนอ้ งสาว โมโหหลาย มนั หวิ ยาเสพตดิ
ใบชา ไมร่ จู้ ัก เวลาบา้ นเมอื งเกดิ เดอื ดรอ้ นมาถกู โกงถกู กนิ อะไรๆ หรืออะไร เตะน้องสาวไปถูกทอ้ ง จุกแอ้กๆๆๆ อย่าเลยพ่ีเอย
มาก็ถงึ คดิ ถึงมงิ่ กงฝ่าขึน้ มา ใช้ใหค้ นตามหาม่ิงกงฝา่ ให้กลบั คนื พ่ี อย่าฆ่าน้อง อยา่ ตนี อ้ งเลย
9

10 จนชนิ จนเคย วนั หนง่ึ ไปสอนลกู สาว โอ้ ถา้ เขามบี ญุ วาสนาบารมี

ไดเ้ ขา้ ในวงั กบั เขา ไดร้ จู้ รรยามารยาทบา้ ง อา้ ใชค้ ำ� วา่ เพคะๆ นำ�๒๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
จำ� ไดเ้ พคะ ใหต้ อบท้ังอยา่ งงนั้ ถา้ ไปเจอเจา้ เจอนาย เจอพระเจา้
แผน่ ดิน ใช้คำ� วา่ เพคะๆ จ�ำไวด้ ีๆ จรรยามารยาทอะไร จำ� พ่อ
สอนหมดทุกอย่าง อมื
ต่อไปตอ่ มา หล่ันเอย้ หล่ันเอย้ เออ พ่อไม่มอี ะไรใหเ้ จ้า
แลว้ มแี ตไ่ รใ่ บชาละ่ ไรใ่ บชา ถา้ รักษามนั กจ็ ะได้ อา้ เปน็ ประโยชน์
ต่อไป ขายใบชาเท่านั้นกพ็ อแลว้
ถา้ พ่ีจะเอามนั กอ็ ยใู่ นไท(่ ถงุ ยาวใชค้ าดเอว)ละ่ เหน็ เงนิ ทอง (เคาะไมค์) ตงึ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดงั อย่เู หรอ เออ
อยู่ในไท่(ถุงยาวใชค้ าดเอว)น่ันแหละ แน่ะ ถ้ามันไม่เจบ็ มนั ก็ไม่ จ�ำค�ำสอนของพ่อได้ จรรยามารยาท ค�ำพูดค�ำจาอะไร
บอก มันตอ้ งเจบ็ อยา่ งง้ีแหละจ�ำไวน้ ะ ทีหน้าทีหลงั กูจะมาเอา จ�ำได้ พอ่ บอกยังไงจำ� ได้ดี ผหู้ ญิงมันใจ เอาใจใส่ เออ จ�ำกริ ิยา
๑๘ ใหม่ เออ พอ่ เป็นถึงขุนนาง จะไมม่ เี งินมีทอง มงึ จะงกเอาไปตัว มารยาทในร้ัวในวัง ถ้ามโี อกาสได้เข้าไปในวังในหยั่งก็ต้องใช้ค�ำ ๑๘
คนเดียวเหรอ วา่ ใหน้ อ้ งเสยี หายต่างๆ นานา ไมใ่ ช่ เออ นอ้ งได้ พระ.. อมื ราชาศัพท์ให้ถูกต้อง
เก็บหอมรอมริบไว้ให้นะ พอถึงวันสารทผี ไปไหวผ้ ี ไปไหว้ เออ
แม่ กจ็ ะได้เงนิ จ�ำนวนน้ี เอาไปทำ� บญุ ให้ แม่บา้ ง เออ ถ้าพ่ีจะ
เอาเงินจริงๆ ก็เอาไปได้นะ แต่ว่าเอาไว้ให้น้องหน่อย พอ
วันสารทผจี ะมาถงึ แล้ว ใกลว้ นั วันสารทผี อ่ะ มนั วนั สารทจีน
ไหวเ้ จ้า ไหว้ผมู้ ีพระคุณ อยู่ในไท่(ถุงยาวใช้คาดเอว)แหละ พอได้
เจบ็ แลว้ ก็ไม่ต้องบอกวา่ อยู่ในไท(่ ถุงยาวใช้คาดเอว) ให้เอามาเท
ออกจากไท(่ ถงุ ยาวใชค้ าดเอว)จากถุงเลย
มนั เปน็ เงนิ เหรียญ เงิน อ้า อแี ปะ อะ่ เงินเหรียญ เงนิ พอแล้ววันหน่ึง อยากกินน�้ำ หิวน้�ำ หล่ันเอ้ย อยาก
อะไร กำ� เอาๆ ใสก่ ระเปา๋ ไปเลยจำ� ไวน้ ะ เดอื นหนา้ กจู ะมาเอาใหม่ คอแห้ง หิวน้ำ� หิวนำ้� กก็ ินแลว้ นำ้� มอี ยู่ เออ
อ้า โอย้ พ่ีเอ้ย นอ้ งเล้ยี งชีวิตกับพ่อล�ำบากเหลือเกิน เก็บเงิน
เก็บทองไว้เท่าไหร่ มีแต่พี่มาไถเอาอย่างง้ี จ�ำไว้นะถึงวันขนม เอา นำ�้ ใหพ้ อ่ กนิ กนิ กบั ยาดว้ ย กนิ ไปแลว้ สำ� ลกั นำ�้ สำ� ลกั
สารทผี กูจะมาเอาใหม่ เออ เก็บไว้ก็แล้วกัน ท�ำอยู่อย่างงั้น นำ้� กกั้ กก้ั กั้ก กก้ั ก้กั ไปเลยน่ัน บ่กลืนเลย กั้ก กัก้ ก้กั กก้ั
เพ่ิน.. เพิ่นเลยบห่ ายใจเลย ตายในคนื วันนน้ั ตายแล้ว กเ็ ก็บ

11

12 ศพของพ่อไว้ท่ีเตียงนอนน่ันแหละ ฝนห่าใหญ่ตกลงมาอย่าง ขึ้นไปไร่ใบชาไปเห็นตกใจเพราะมันกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา อ้า

หนักทีเดียว เสียงน�้ำตกภูเขาดังสนั่นหวั่นไหวทั้งบ้านท้ังเมือง ไร่ใบชา ไม่ตายแล้วหล่ันเอ้ย ไม่ตายแล้ว ชิ้วหล่ันเอ้ย เออ ๒๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
จะไปบอกกล่าวพ่ีน้องทั้งหลาย ใหท้ ราบก็ไปไม่ได้ เพราะฝนมัน ไม่ตายแล้ว
แรง ถา้ ไปกล็ ุยนำ้� ไปล่ะ เอาไวน้ กี่ ่อนนะ อะ่ นอนเฝา้ เตี่ยอยทู่ ่ี บัดนย้ี ายจะจัดการกับมัน ยายก็ขยันข้ึนไร่ใบชาทุกวัน
นั่นแหละ นอนเฝา้ ศพเต่ีย แอ สะอกึ สะอื้นให้แล้ว ไมร่ ู้ใครจะ ทกุ วัน อ่ะ ใส่ตะกร้าลงมาบ่มไว้ เอามาบ่มไว้ เอามาบม่ ซะกอ่ น
ไปหาพี่หาน้องทางไหนมาเปน็ เพ่ือนเป็นฝงู ก็ไม่มี ใหม้ ันเหลืองซะกอ่ น จงึ คอ่ ยเอาไปขายได้ อืม ยายจะจัดการกบั
เพราะฝนมนั ตกหนัก น�้ำตกภเู ขาดงั สน่ันหว่ันไหว ได้ยนิ มันเอง เออ ยายก็ไปไรใ่ บชาทุกวัน ไปเก็บใบชาใส่ตะกรา้ ลงมา
หมดทกุ หลงั คาเพิ่นละ่ มนั นำ้� ทว่ มขน้ึ มา ทว่ มขนึ้ มา นอนตะแคร่ ๒ ตะกร้าใหญ่ๆ สะพายลงมา ยายกแ็ กแ่ ล้วนะ ๖๐ กวา่ หรือ
ไม้ไผห่ รือ(อะ)ไรนะ เตียงๆ ตะแครไ่ ม้ไผ่ เอ้ ขาข้ึนพอดี ทว่ ม ๕๐ กว่า ๖๐ กวา่ แล้วยาย ยาย เอ้า ข้นึ ๆ ลงๆ นยี่ ายกป็ ว่ ยอยู่
ข้ึนมา ท่วมขน้ึ มา ท่วมขน้ึ มา เกอื บพ่อจะไดน้ อนแช่นำ�้ พนู้ ( โน้น) วันหน่งึ ไป เปน็ ไขต้ ะคร่ันตะครอ อมื ลกุ ขึ้นไมไ่ หว ยายจะเอาใบ
ละ่ กเ็ ลยเอนิ้ (เรียก)โฮอยกู่ บั ตักพอ่ แหละ รอ้ งไห้ก็เหนื่อยแลว้ ชาไปขายไมไ่ หวแล้ว
๑๘ อะไรกเ็ หน่ือยแล้ว พ่อท้งิ ลกู ไปจะอยู่ไหน ให้ลกู ลำ� บากขนาดน้ี อหี ล่ันเอย้ ใบชาเสยี ดายมนั นะ ๒ ตะกร้าขายไดต้ ั้งหลาย ๑๘
อืม ต�ำลึง เออ ตง้ั ๒ ตะกรา้ ๓ ตะกร้านข่ี ายได้หลายต�ำลึงนะ อ้า
บัดนมี้ ัน อ้า แม่เฒ่าหยู้หล้ัง แม่เฒ่าหยู้หล้ังเป็นญาติ พดู ไป โอย้ ไมย่ าก ไมย่ าก ยาย เราจะจัดการเอง ชวิ้ หลั่นจะจัดการ
หา่ งๆ เหน็ พ่อตาย แม่ก็ตายไปแลว้ พอ่ กม็ าตายอกี หลั่นเอย้ เองกับมัน จะเอามันไปขายไม่ได้ ไม่ได้ ตัวแกนะ เป็นสาว
หลั่น ยายจะมาอยเู่ ป็นเพ่อื นเอง เปน็ เพอ่ื นเองหรอก อ้า ยายก็ เปน็ นาง ไม่ปลอดภัย เดนิ ทางไปไม่ปลอดภัยนะ อยา่ เลย เสีย
ไม่มี ใครเทา่ ไหร่หรอก แตว่ า่ สงสารหล่ัน ชิ้วหลั่น ชว้ิ หล่ัน เออ ชา่ งมนั เถอะ ใบชา ๒ ตะกร้า ๓ ตะกรา้ นี้ไม่ตอ้ งหว่ งมนั หรอก
ไม่มีคนใดอาศัยได้จริงๆ ยายจะมาจัดการกับมันเอง เออ ไป ไม่ฟังนะ ชวิ้ หล่ันเสยี ดายของ ก็เลยเข้าไปในหอ้ งไปแต่งตวั เปน็
ไปดูใบชากันยาย ข้นึ ไปไร่ใบชา ท่ีเอาเตีย่ ท่ีเอาพ่อ ไดเ้ อาแม่ไป อาต๋ี แต่งตัวเปน็ อาต๋ี มีหนวด มเี ครา แตง่ ปลอมๆ มหี นวด
ฝงั ไว้ บัดนพี้ อ่ กม็ าตายอกี บดั นจี้ ะขอเชิญ เออ พ่ีนอ้ งในบ้านนะ่ มเี ครา เขียนควิ้ อา้ แต่งดีๆ
ทุกคนรักมิง่ กงฝา่ ทกุ คน ทุกคน เพราะแก เปน็ คนเสยี สละ มี แลว้ ก็ทาลปิ สตกิ (lipstick เคร่ืองส�ำอางทาริมฝปี าก)ให้
อะไรก็แบง่ ปนั ชาวบา้ นชาวเมอื ง กนิ กนั เหมือนกัน ครัวเดียวกัน มีปากแดงๆ ก็เข้ามาหายายปะเนย่ี ยาย ยาย จ�ำข้าพเจา้ ได้ไหม
เลยอยา่ งน้ันแหละ เลยบอกกับแม่เฒ่าหย้หู ลงั้ ว่า ยาย ยาย แม่ ยาย เอะ๊ อาต๋มี าจากไหนอะ่ แนะ่ จ�ำไม่ไดจ้ ริงๆ เหรอ พอมี
แม่ทำ� ไรใ่ บชาไว้ อยพู่ ู้น( โน้น)นะ ที่เอาแม่ไปฝงั ไว้นะ ไป ไปดูกัน หนวด มีเคราอย่างนี้ คนมีหนวด มีเคราอย่างน้ี ไม่ค่อยมี
เถอะ ไปดูกันเถอะ ไปดูน่ันน่ะทรัพย์สมบัติมีอยู่แค่น่ันแหละ บา้ นเราไมค่ ่อยมี อ่ะ มองไปมองมา เออ หลั่นนเ่ี อง
13

14 ช้ิวหลั่นถ้าจะไปอย่างนกี้ ็ยงั ปลอดภัยอยู่ ไอ้อย่างนต้ี บตา บดั นจ้ี ะกลา่ วถงึ พระเจา้ หวางตอ้ื อนญุ าตใหอ้ เู๋ หลง็ กุมารไป
เที่ยวประพาสปา่ ได้ ไดแ้ ตง่ อาหารการกนิ เสบียงอาหารการกนิ ได้
ยาย เอาใบชาไปขายได้ เออ แต่ระวงั นะ ระวังนะ คนทุกวันนี้ ใส่ล้อและขนขึ้น ข้ึนภูเขาไป ก็แยกย้ายกันไป พอถึงที่นั้น ก็ ๒๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
เช่ือไว้ใจไม่ได้ อ้า ถ้ามนั รู้จักว่าเปน็ ผหู้ ญงิ มันจะข่มเหงเด้ อ้า แยกยา้ ยกันไป เออ ไปคนละทศิ ละทาง เจ้าหน้าที่ ไปทางหน่ึง
จะจับน่ันจัดการนะ อย่า ปลอมแปลง อยา่ เปน็ เสยี งผู้หญิงออก ได้หน้าเก้งหรือได้ ปนื ผาหน้าไมข้ น้ึ ไปดว้ ย ท่ียิงลิง ยิงคา่ ง ไป
มานะ เปน็ อันขาด อย่างงั้นแหละ อ้า พบอะไรก็ยิงกันไปอย่างง้ันแหละ แต่ว่า
ให้ไปขายท่ีบ้านนายหวาง ขายได้ราคาดี นายหวาง เคราะห์รา้ ยสิปะเนยี่
นายหวางนั่นนะ่ กเ็ ขาใหพ้ ระเจา้ หวางตอ้ื นั่นแหละ แตว่ า่ เขาเรียก
ช่ือสน้ั ๆ วา่ นายหวาง นายหวางใหร้ าคาดี ๑๘
ไปแลว้ บดั น้ีไปแลว้ มีเกวียนเขาจะเข้าไปในตลาด ตลาด
หมู่บา้ นนัน้ อย่ใู กลๆ้ วัง แกก็เดินทางไปเร่ือยๆ โอ้ย อะ่ โปก๊ เปก๊ เคราะหร์ า้ ยมาถงึ แลว้ อู๋เหลง็ กุมารน่ะไปทางหน่ึง เห็น
โป๊กเปก๊ ไปเรื่อยๆ แกว่งกระดิ่งก็ดัง โป๊กเป๊ก ไปเหมือนกันนะ นำ้� มนั ไหลเป็น ทางลงมา ไหลพอรินๆ เปียกๆ ไม่มากหรอก
๑๘ อ้า บัดนจ้ี ะกล่าวถึงอู๋เหล็งกุมาร ในระยะเดียวกันนั้น
อเู๋ หลง็ กุมารอยากจะเท่ียวประพาสปา่ ขออนญุ าตพระบิดา อยาก ตามขาน้นั สอดไปตามปา่ นะ่ สอดไปตามปา่ ป่า มันอวน
จะไปเท่ียวประพาสป่า ชมนกชมไม้ ยงิ นกตกปลาไปเร่ือยๆ กจ็ ะ (น�ำ)ลงมาน�้ำไหล สอดขาไปตามองไปข้างบนนู้นล่ะ มองดูลิง
ดีอยกู่ บั เหยา้ เฝ้ากับบา้ นเฉยๆ ไมเ่ ห็นอะไรเลย ดคู า่ ง ดนู ก มนั มายงั ไง นกกกวา่ ทำ� อะไรมนั มี อะ่ จะยงิ จะยงิ นก
ก็เหมาเกวียนไดแ้ ล้ว กข็ ออาศัยไปแลว้ อาแปะ๊ เอย้ จะไป ยงิ ลงิ ยิงคา่ งกเ็ อา อ่ะ สอดขาไป สอดขาไป
ตลาดหรือ จะไปตลาดหรือ เออ ขออาศยั ไปด้วยคนได้ไหม ออ๋
ดีสิ อาตี๋ ดีๆ อา้ ลุงก็ไมม่ ี ใครเป็นเพอ่ื น ไปคนเดียว ไปกบั วัว บดั นจ้ี ะกลา่ วถงึ ในหว้ งนำ�้ แหง่ นนั้ มงี เู หา่ ดำ� เหา่ ดำ� มนั เปน็
กับเกวยี นนแี่ หละไป เอามา เอามา เอาตะกรา้ ใบชาขึ้นมา เอาข้นึ เปน็ งจู งอางหนอ ตวั ใหญเ่ ทา่ แขนเทา่ ขาเนยี่ พอเหน็ คนเดนิ สวบๆๆ
ไปมา เอาไป กระเถิบๆ เขา้ ไปใกลๆ้ อา้ เอย้ อาแปะ๊ ผทู้ ี่ขายไป ไปมันกย็ กคอข้นึ ไปหมกอยูใ่ นปา่ ยกคอข้ึนอยใู่ นปา่ พอสวบมา
นะ่ เอา เอา เอาเกวียนไปละ่ กระเถิบเข้ามาใกล้ๆ เอา อยากนง่ั ได้จังหวะ มันก็เอาเลยปะเนย่ี กัดเอาท่ีหัวแม่เท้ากุมารเลย
อยากนอน ก็นอนขา้ งหลังอะ่ นะ อืม อาต๋ถี ้าเม่ือยก็ อ่ะ น่ันนะ่
นอนได้ ไม่ ไม่รู้ตวั วา่ เป็นผู้หญงิ อะ่ อ้า อาแปะ๊ คนน้ันก็ไมร่ ู้จัก 15
ว่าเป็นผ้หู ญงิ เอ้ิน(เรียก)แต่ อาต๋ี อาต๋ี ซื่อๆ อืม ดีๆ เปน็ เพอ่ื น
กนั ไปดี เดนิ ทางไป

16 โปก๊ เปก๊ โปก๊ เป๊กมาเลย เขาก�ำลงั ไปโค้งค�ำนับ ข้าแต่ลุง๒๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
เออ กัดหัวแม่เท้าเลือดออกเยอะ ก็ตัดคอมันไปแล้ว งูตัวน้ัน ขออาศยั ไปด้วยเถอะ ชายเคราะหร์ า้ ย คนหนงึ่ เขาถูกงูเห่าด�ำกดั
มนั กดั แลว้ ตัดคอมนั ท้ิงไปตรงนัน้ ตดั คอมันก็ด้นิ เร่าๆๆๆ อยู่ อาการสาหัส เลือดออกตามไรฟัน ออกตามจมูก เลือดโลหิต
ในปา่ แหละงตู วั นนั้ ปา่ นนกี้ ็ เอนิ้ (เรียก) เรียกหาบริวารท้ังหลาย แตกหรือยงั ไงก็ อาการสาหสั ไม่รู้เนื้อรตู้ ัว หามออกไป ไปจอ้ ง
ชว่ ยดว้ ย ชว่ ยดว้ ย เออ ชว่ ยดว้ ย ชว่ ยดว้ ย เสยี งกอ็ อ่ นลง ออ่ นลง อยหู่ นทาง หนทางเกวยี นมาที่นแี่ หละ เอาพักไว้ในนน้ั สกั หนอ่ ย
เสียงออ่ นลง ออ่ นลง ก็มากนั จริงๆ เกวยี น เกวียนใบชาของช้วิ หล่ัน อาต๋ี อาตป๋ี ลอม
เอ้ นมี่ ันเปน็ เสยี งพระราชกุมารวา้ ถูกอะไรหนอ มานอน นะ่ อ้า
กล้ิงแล้ว กล้ิงไปกล้ิงมาแล้ว พิษงูมันข้ึนเร็ว พิษงูมันขึ้นมาหา เขากเ็ ขา้ มาโคง้ คำ� นบั ขา้ แต่อาแป๊ะหรือลงุ ขา้ แต่ลุงเอ้ย
หวั ใจ ทำ� ใหห้ วั ใจเตน้ ไมเ่ ปน็ ปกตแิ ลว้ โอย้ อยา่ งน้ีไมไ่ หว พวกนนั้ กรุณาหนอ่ ยเถอะ ให้เอาคนปว่ ยเขา้ ไปในเมืองหนอ่ ย เพราะว่า
อย่างนี้ไม่ไหว งูเห่าด�ำกัดอาการสาหัสอย่างน้ี ไมไ่ หวหรอกเวย้ ถกู งเู หา่ ดำ� อาการสาหสั สากรรจ์ เลือดออกตามไรฟนั เปน็ อยา่ งง้ี
เพ่ินแน่ะ เออ ถา้ มาตายอย่ใู นป่าในเขา เขากจ็ ะหาวา่ เราสังหาร ช้ิวหลั่นก็ ปรึกษาช้ิวหล่ันว่ายังไง นเี่ ขาเช่ามาหรือเขาอาศัยมา
พระราชกุมาร เพื่อจะยดึ ราชบลั ลงั ก์หรืออะไรตอ่ ไปนะ พวกเรา คนหนงึ่ เขาขายใบชา ๑๘
ใน ในเร่ืองราวน่ัน มีเสยี งดังข้นึ ที่หชู ว้ิ หลั่น หล่ันเอย้ ถา้
๑๘ ไม่ได้ เตรียมตวั อา้ งูกดั ถ้าอสรพิษทั้งหลายกัด อาการสาหสั สากรรจ์ ไม่ยากหรอก
เค้ียวๆ ใบชา เคีย้ ว เคีย้ ว เคีย้ วแล้วก็เอามาปะท่ีแผล ปะติด
ทำ� ตะแคร่ข้นึ หาม เอางไู ปด้วย มว้ นๆ งูใสค่ านหามไป แผลแลว้ กเ็ อาผา้ พันไว้ แลว้ กค็ อ่ ยดูดออกมา ดดู ออกมาหรอก
เหมือนกนั ล่ะ เพราะวา่ พระเจ้าหวางตอื้ เพ่ินจะไมเ่ ชื่อว่าถูกงูกัด มนั ดูดเอาพิษออกมา ช้ิวหลั่นก็ระลกึ ได้ พอ่ สั่งไวว้ ่าอยา่ งน้ี ใบชา
จะมโี ทษกับพวกเรา จะมโี ทษล่ะเจ้าหน้าท่ีพาเดินป่าอ่ะออกไป ขนาดนี้ เต่ียพูดส่ัง เอาใบชาแกม้ ันซะก่อน เออ พอได้คบใบชา
แล้วไปถึงหนทางเกวยี นพอดี ทางเกวยี นมาจากหมู่บ้านลิ้วฉี่น่ะ เท่านั้นแหละ มดั เท่านัน้ แหละ เซา(หยดุ )แล้ว เซา(หยดุ )ปวด
แลว้ เลอื ดออกตามขมุ ตามขนก็ ตาม ตามไรฟันก็หยดุ
เอ้ ลมื ตาเมา่ (ลมื ตาโพลง) มองซา้ ย มองขวา ใครหนอ
ใครหนอมาช่วยเรา ใครหนอ มองไปเหน็ อาต๋ี อาตีป๋ ลอม อาตี๋มี
หนวดปลอมๆ นงั่ อยูน่ ่ันแหละ หวั เราะ เออ ถ้าเปน็ ผ้หู ญิงอ่ะ
มนั กจ็ ะดีนะ่ เรากย็ งั ไมไ่ ด้ แตง่ งานอะไร ถา้ เปน็ ผหู้ ญงิ อะ่ หนา้ ตา
อย่างน้ี หน้าตาเหมือนผู้หญิงด้วย เออ ไปถึงบ้านน่ี ไปให้
17

18 พระบิดาไปสู่ขอ มาเป็นลูกสะใภ้หลวงก็ดีนะ ถ้าเป็นผู้หญิงน่ะ ลงไป ลม อ้า เลยเรอออกมา เออ ตดป๊ืดออกมา สบาย สว่าง

พดู ไปแล้วก็ข�ำขนั ตวั เอง หวั เราะ ฮา่ ๆๆ ขึน้ อ้า ขำ� ขนั ตัวเอง ออ๋ อมื ดี จอด เกวยี นกอ่ น จอดเกวยี น กนิ ขา้ วกลางวนั กนั ทีนแี่ หละ๒๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ชิ้วหลั่นก็อ้าว ยังไม่หายป่วยเลยน่ี หัวเราะได้ยังไงนี่ เปล่าๆๆ กินข้าวกลางวันกันที่นี่ เออ แลว้ ปลอ่ ยให้ เออ ทั้ง ๒ คนคยุ กัน
นึกข�ำขันบางเร่ืองบางอย่างก็เลยหัวเราะออกมาได้นล่ี ่ะ พิษ หมอ หมอใบชาน่ะ ชงชาใหก้ ินน่ะ
พิษงูเปน็ ยังไง หายแลว้ หายปวดแลว้ หายปวดแล้ว รสู้ ึกตวั คุยกนั อยู่ในน่ันแหละ คุยกนั ถูกคอกนั อา้ ถา้ หากวา่ เรา
แลว้ ขาก็รสู้ กึ ตัวแล้ว ไปถงึ เมอื งแลว้ จะทลู ใหพ้ ระบิดารับอาตคี๋ นน้ีไวเ้ ปน็ ผตู้ ดิ ตามเรา
อ้า ถ้าอย่างงั้น จอดเกวียนสักหน่อยนะ จอดเกวียน ไปไหน ไปไหนคนนตี้ ิดตามเราไป ไปในทุกหน ทุกแห่ง แล้ว
สกั หน่อย แลว้ ๆ จะๆๆ ประกอบยา ประกอบยาคอื วา่ ชงนำ�้ ชา หวั เราะอกี คร้ังหนงึ่ เออ แตว่ า่ มนั หนา้ ตัวเมีย ตัวเมยี นะ ถา้
แกๆ่ ชงอ่ะ มเี ครื่องชงน�้ำชาไปดว้ ย อะ่ คนเดินปา่ มีเครื่องต้ม หากเปน็ ผูห้ ญิงจะทำ� ยงั ไง โอ้ย ดีมาก ถ้าหากผ้หู ญิงจะสู่ขอ ให้
น�้ำร้อนน�้ำชามีหมด เตาฟู่เตาเฟ่อมีหมดทุกอย่างอ่ะ ติดเตาฟู่ พระบิดาส่ขู อเขามาเป็นลูกสะใภห้ ลวงเลย จะถกู ใจมาก เพราะ
ขึน้ แลว้ กต็ ้มน�้ำเดือดแล้ว กเ็ อาใบชากำ� ลงใส่ แกๆ่ พอมนั เดือด เขามบี ญุ คณุ ตอ่ เรา เรากต็ อ้ งตอบแทนบญุ คณุ เขา เรามพี ระบิดา
๑๘ ออกดีแล้ว ปลดมาไว้ให้มนั เย็นสักหนอ่ ย เอารินใสถ่ ว้ ย เทใส่ เฉยๆ หากไม่ ไมม่ คี นช่วยเหลอื เรากต็ ายแน่นอน งเู ห่าดำ� มัน ๑๘
ถว้ ย ใส่แกว้ แกว้ กม็ ีแต่แก้วลายคราม เอ้ ไมใ่ ช่ บ้านนอกแล้ว ตายท้ังน่ันแหละไมม่ ีเหลือ นเ่ี ขามาชว่ ยเราใหม้ ีชีวิตรอดอยา่ งนี้
แก้วลายครามอย่างนี้ เนย่ี แก้วในวังในเวียงเพิ่นใช้กันน่ี เอ้าๆ จะเอาเขาเปน็ มหาดเลก็ ตดิ ตามเราไปไหนไปได้ แตว่ า่ หนา้ ตามนั
เอาไว้กนิ กินยาแล้วก็ประกอบยา เอาน�้ำชานกี่ นิ กอ่ น ถ้าเอาไป เปน็ เหมอื นผหู้ ญงิ แอ้ เนย่ี มหี นวดมเี คราจุม๋ ๆ จิ๋มๆ เนยี่ แกก่ วา่
ใส่ปากให้กลืนก๊ึบ กึ๊บ กล่ินน่ะมันใบชาอร่อยน่ันน่ะ มันอร่อย เรา หนวดเครา (เสียงหัวเราะหลวงพ่อขันตี ญาณวโร) เออ ก็ได้
ใบชา กบ๊ึ ๆ ก๊ึบลงไป ทอ้ งลั่นโกรก ทอ้ งลั่นได้ยินเสียง คนอยู่ อย่างว่าจริงๆ ปะนี้ ชิ้วหล่ันถามหาบ้านนายหวางอยู่ท่ี ไหน
ขา้ งนอก ท้องลั่นโกรกเรอ เอ้อื ม(เรอ) โอก๊ ออกมาอะ่ ถ่มนำ้� ลาย ยายสงั่ ว่าให้ไปขายให้บ้านนายหวาง
ดู ก็ไม่มีเลือด ไม่มอี ะไรแล้วปะเนยี่ ท้องลั่นโกรก เอ้อื ม(เรอ) เอ้ ชะรอยก็ เจา้ หน้าท่ีแต่งตัวใหม่ เจ้าหนา้ ท่ีพาเดนิ ปา่
โอ๊ก หรือว่าเรอ โอก๊ ออกลม ไลล่ มออกมา แตง่ ตัวใหม่ เป็นยศทหารนายพันนายพลโนน้ ล่ะ ตดิ ตามไปเข้า
ถา้ พดู ไปเราพดู ใหห้ มดจด กต็ ดออกมา ปด๊ื ปดู๊ (หลวงพอ่ ขนั ตี มาโค้งค�ำนบั ชิว้ หล่ันนงั่ อยูม่ า้ หินโคง้ ค�ำนับ จะไปไหนเนยี่ จะไป
ญาณวโร หัวเราะ) ตดกอ็ อก เอ้ือม(เรอ) กเ็ อื้อม(เรอ) แจง้ วาบ ขายใบชา ยายส่งั วา่ ให้ไปขายที่บา้ นนายหวางไดร้ าคาดี เออ เอ้
ขนึ้ มาในตา สบายใจแลว้ เออ ถา้ เจอดว้ ยพษิ งูหายไปหมดแลว้ รจู้ ักบ้านนายหวางไหม ท่านทั้งหลายรูจ้ ักไหม รู้ รู้ รู้ทีเดียวละ่
ไมม่ แี ลว้ มองดหู นา้ ดตู า กเ็ หน็ หวั เราะอยู่ เปน็ ยงั ไง ฉนั หายแลว้ ไปกบั พวกข้าพเจ้า ไปหาบา้ นนายหวางเองนะ่ คนหนงึ่ ก็ฉวยได้
หายต้ังแต่ถ้วยใบชา ใบชาแก้วทีแรกแล้ว กลืนลงไป มันวาบ ตะกร้าใบชาใส่ข้างน้ี ทั้ง ๒ ข้าง คนหน่ึงก็ถือกระบ่ีเดินหน้า
19

20 แตต่ ัวอเู๋ หล็งกุมาร ไปแตง่ ยศมกุฎกุมารเต็มยศเลย เออ ๒๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
นายพลเดนิ หนา้ นำ� ทางขา้ มสะพานไป สะพานนอ้ ยๆ ขา้ มสะพาน วิ่งเต้บิ ๆๆ มาเห็นงอแงๆ แย่งใบชา อา้ แยง่ ตะกร้าใบชา ฉนั ไม่
ไปแลว้ ก็เห็นก�ำแพงใหญ่ เอ้ ก�ำแพงอย่างน้ี ก็เหน็ แตใ่ นวังเว้ย เขา้ ไปนะ ไม่เขา้ ไป ฉนั กลัวตาย กลวั พระราชอาญาจะมาตกถึง
ในวงั ก�ำแพงอยา่ งน้ี นั่นน่ะ หรือวา่ นายหวาง นายหวางเนยี่ มนั ขา้ พเจา้ ขา้ พเจา้ ไมก่ ลา้ เขา้ ไปหรอกน่ันนะ่ ใหข้ า้ พเจา้ คนื ท่ีนเ่ี ถอะ
จะส�ำคญั อยู่ สกั หนอ่ ยอ๋เู หลง็ กุมารก็ว่ิง แยง่ ใบชาเขา วิ่งเติ้บๆๆ ขึ้นมา วิ่ง
ยายไม่รู้จัก เช่ือวา่ นายหวางใหร้ าคาดี อมื พอขา้ มกำ� แพง ได้แลว้ มาเหน็ กำ� ลังแยง่ ใบชากัน
ไปแล้ว ก็ ก็ตกใจล่ะปะเนยี่ ไปเห็นก�ำแพงเหล็กกล้า ก�ำแพง เอ้ย หลั่นเอ้ย หลั่น เธอไม่ต้องกลัวใดๆ ทั้งน้ันนะ
เหลก็ กลา้ รั้วเหลก็ กลา้ อกี ชน้ั หนงึ่ ทหารทั้งหลายเคารพเสนาบดี นายหวาง นายหวางท่ีเธอถามหาเนยี่ คือพระเจ้าหวางต้ือน่ัน
กบั รัฐมนตรีที่ตามไปละ่ เคารพชดิ เทา้ วบู วับ วบู วับ ชว้ิ หล่ันก็ แหละ พระเจ้าหวางต้ือเป็นพระบิดาของฉันเอง ก็เลยมีค�ำ
รอ้ งวีด๊ ขึน้ มาแลว้ ปะ โอ้ย จะเอาฉันไปไหน จะเอาฉนั ไปไหน อ้า คะเยาะกนั มาหนอ่ ยหนง่ึ คนตอแหล คนตอแหลโกหก อา้ ว ใคร
ตอแหลใคร เธอกต็ อแหลฉันเหมือนกนั เฮ้อ เออ เธอตอแหล
๑๘ ฉนั ก็ย่งิ ไปกว่านัน้ อีก มีหนวดมีเคราอยา่ งนนี้ ะ ๑๘
เอาละ่ ไปพระบิดานง่ั คอยอยู่ พระบิดานงั่ คอยอยู่ พระบิดา
ขา้ พเจา้ ไม่กล้าเขา้ ไปหรอก ในวงั น่ันน่ะ นั่นละ่ นายหวาง เปน็ คนสขู่ อใหเ้ ตยี่ ของแกนะ เตย่ี ของคณุ นะ แตง่ งานกบั แมข่ อง
นายหวางอยู่บ้านหลังนแี้ หละ อยู่วังนแ้ี หละ แอ้ จะพาไปหา ฉนั เองนะ เพราะฉะนนั้ จงึ ไดล้ กู เกดิ มา ผชู้ าย ๒ คน ผหู้ ญงิ คนหนงึ่
นายหวางให้เอง อ้า อย่าลืมนะ ถ้าไปถึงบ้านนายหวางแล้ว เธอก็คงเป็น คนหนึ่งในจำ� นวนน้ันเหมือนกัน ใครตอแหลใคร
นายหวางอาจจะได้ให้รางวลั พเิ ศษ พระราชบุตรของท่านหายไป เอาล่ะพอ อะ่ ไปก็ไป เลยตามเขา้ ไป ตามเขา้ ไป อู๋เหล็งกุมารน�ำ
จากโรคภยั ไขเ้ จบ็ พษิ งรู า้ ยหายขาด เดนิ ไดส้ บาย เอาละ่ กส็ ะพาย หน้าเองไป
ตะกรา้ เข้าไปลิ่วละ่ ปะเนยี่ ไปถงึ พระบิดา ถวายบังคม พระบิดาแล้วหมอบๆ หมอบ
ที่ใกล้ๆ พระบิดา พระเจ้าหวางตื้อทำ� หนวดยบุ ยบั ๆ ข้ึนมา เอ้
แม่ของมัน อาต๋ีคนนี้ แม่ของมัน เราไปสู่ขอให้มิ่งกงฝ่าได้
แต่งงานกนั มันได้ลูก ลกู ผู้ชาย ๒ คนได้ผู้หญงิ คนหนึง่ คงจะ
เป็นผู้หญงิ คนนแี้ หละมง๊ั เป็นผหู้ ญงิ แต่วา่ แต่งตัว มันปลอมมา
เออ พระเจ้าหวางตื้อก็ดี ใจมาก พอเห็นลูกของบริวารเก่ามา
อยา่ งง้ี ทั้งไดช้ ว่ ยลกู เราอกี ด้วย
21

22 ตบพระหตั ถข์ น้ึ พระเจา้ หวางตอ้ื ตบพระหตั ถห์ รือตบมอื นะ ๒๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
อยา่ งงีก้ เ็ ลยตรัสถาม สงสยั ข้ึนมา พดู ขอถามปญั หาสัก ปบ๊ั ๆๆๆๆๆ ดีมาก เจา้ ไมป่ ดขา้ ดีมาก เจ้าปดอ่ืนปดได้ แตว่ ่า
ค�ำ ๒ คำ� เถอะ เธอจะตอบได้ไหม ขา้ รเู้ ชื้อสายของเธอ อา้ ฉนั ไปสขู่ อแมข่ องเธอมาใหม้ ง่ิ กงฝา่ ขนุ นาง
ไดเ้ พคะ ของขา้ เอง ไปตกลงแตง่ งานกนั ให้ แตง่ แตป่ นี น้ั พ.ศ.นนั้ พ.ศ.นนั้
แน่ะพดู ก็พูดเปน็ เนย่ี เดี๋ยวนจ้ี ะถามว่า เจา้ เปน็ ชาย หรือ เจ้าเปน็ ลกู สุดท้อง เปน็ ผู้หญิง แอ้ เหมาะทีเดียว
เปน็ ผหู้ ญิงแนน่ อนเฮอะ ใหต้ อบคำ� เดียว ไม่ตอ้ งตอ่ วน เธอเป็น เอาล่ะ เอาลูกของข้าไปพักบา้ นพัก บา้ นรับรองแขกบ้าน
ผู้ชายหรือเป็นผหู้ ญิงแนน่ อนนะ แขกเมือง แขกอ่ืนไม่ค่อยได้พักหรอก พ่อค้าพ่อขายไม่ค่อยได้
พัก มแี ตข่ า้ ราชการมาละ่ ก็ไดพ้ ัก บา้ นพักหลวงแหง่ นนั้ กเ็ อาไปเลย
๑๘ โอย้ ลมื ไป ลมื ไป ตะกรา้ ไอๆ้ ๆๆ ใบชาของเธอ กตี่ ะกรา้ เนยี่
๒ ๓ ตะกรา้ เนย่ี เธอจะขายเท่าไหร่ ถวายเพคะ ไม่ขาย ถวาย
เปน็ เปน็ หญิงเพคะ ไม่ได้ ไม่ได้ ประเด๋ียวคนอ่ืนเขาไม่รู้ เขาจะหาว่าพระราชา
ก็บอกแลว้ ต้ังแต่เจอใบหน้าเธอทีแรก มนั เหมอื นกับแม่ รีดนาทาเร้นไพร่ฟ้าข้าแผ่นดิน มแี ตย่ ดึ เอายดึ เอาหมด เขาก็จะ ๑๘
ของเธอ สมัยที่เราไปสู่ขอให้แต่งงานกันกับม่ิงกงฝ่า หน้าตา หาวา่ พระราชาข้ี โลภ ไมด่ ีหรอก เอา้ ไปเอาเงนิ ของข้ามา อยู่ใน
เหมอื นกันกบั เธอนแี่ หละ อมื แตด่ ี แกไม่ปดข้า แล้วขอถามอีก คลงั ของขา้ ละ่ อยใู่ นตู้ของขา้ ส่วนตวั ส่วนตัว ไมใ่ ช่เงินของคลงั
สักปญั หาหน่งึ เปน็ ๒ ใจความ เจา้ มีคู่หมนั้ หรือว่ามสี ามแี ล้ว ของรัฐบาลหรอก เอามา ๔,๐๐๐ ตำ� ลงึ นะ เอามา ๔,๐๐๐ ตำ� ลงึ นะ
หรือยงั เออ ท้ัง ๒ นแ่ี หละ ถ้ามีก็บอกวา่ มี ถา้ ไม่มีกบ็ อกวา่ ยงั อย่าให้ขาด พวกนั้นก็ไปนับเอาเงินมา ๔,๐๐๐ ต�ำลึงมายกให้
เทา่ นก้ี พ็ อแลว้ มนั ปญั หาท่ีถามนะ่ ใหต้ อบขอ้ เดียวตอบคำ� เดียว ชว้ิ หลั่น นคี้ ่าใบชาของเธอนะ เธอมาขายใบชา เธอก็ตอ้ งไดร้ าคา
ยงั ก็บอกว่ายัง มกี บ็ อกวา่ มี เท่านก้ี ็พอแล้ว หนอ่ ย ไม่เป็นไรของขา้ เอง ไม่ใชข่ องรัฐบาล ไดเ้ งิน ๔,๐๐๐ ก็
เออ ยงั เพคะ ยงั ไมม่ คี หู่ มนั้ ยงั ไมม่ สี ามี เปน็ โสด เลยี้ งพอ่ เกบ็ ใส่กระเป๋านอ้ ยๆ ของตัวเองหว้ิ เข้าไป โอ้โฮ เพราะฉะนัน้ นี่
เลย้ี งอาเตี่ย เลีย้ งแม่ อยู่กับยายแกค่ นหนึ่งมาเปน็ เพอื่ น เรียกความว่าไปขายที่บ้านนายหวางได้ราคาดีท่ีสุดนู้นล่ะ อืม
เป็นความจริงออกมาแลว้ อย่างงี้ ทำ� ยังไง เอาล่ะเลยแตง่ สง่ั สั่ง
ข้าราชการทั้งหลาย ให้ไปจัดบา้ นรับขันหมากหลวงนะ เราจะไป
สขู่ อเจา้ ของใบชาเนย่ี เขาเปน็ ผูห้ ญงิ ใหก้ บั อเู๋ หลง็ กุมาร
ยงั ไมไ่ ดแ้ ต่งงาน เขาเกิดปเี ดียวกัน ประชาชนก็ตอบวา่ ไง
ประชาชนก็ เป็นพระมหากรุณาธิคุณอย่างล้นเหลือพระเจ้าค่ะ
23

24 เราจะน�ำขันหมากหลวงไปขอ ไปขอกับแม่เฒ่าหยู้หล้ัง ๒๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ที่พระองค์สงเคราะห์คนยากคนจนอย่างง้ี ไม่เป็นไรหรอก พ่อเขาตายแล้ว แม่เขาตายก่อน จะขอกับแม่เฒ่าหยู้หล้ัง
พ่อของเขานะ เตย่ี ของเขานะ เป็นขุนนางของข้าเอง ขา้ จัดการ ใหย้ ายเฒา่ หยหู้ ลง้ั เปน็ สกั ขีพยานให้ อา้ เราจะแตง่ งานใหล้ กู ชาย
แตง่ งานใหพ้ อ่ เขาเอง สขู่ อแมเ่ ขาใหก้ บั อา้ มง่ิ กงฝา่ ที่เปน็ ขนุ นาง ของข้า เขาไม่ใช่แค่เป็นอาต๋ีธรรมดา เขา เขาเป็นผู้หญิงร้อย
ของขา้ ข้าตามหาเขาแทบจะพลกิ แผน่ ดินก็ไม่เจอ ไปบ้านลิ้นฉี่ เปอรเ์ ซ็นต์ ใครไมซ่ กั ไมถ่ าม เขาไมร่ ูห้ รอก เรารูเ้ ค้าหน้า ผมเผา้
นกี่ ็ไป แต่วา่ ไม่ ไมเ่ ห็นสักที เห็นแตอ่ าแปะ๊ แกๆ่ สะพายตะกร้า หมด หน้าตา ค้ิวคางอะไรรู้ มันเหมือนแม่มัน ก็เลยทักว่า
ใบชา ใสห่ มวกงอบ ใส่หมวกงอบๆ บงั หน้าหนวดเครารุงรัง มี เจ้าเป็นหญงิ หรือเจ้าเปน็ ชาย ตอบ ๒ ข้อนตี้ อบ มคี ่หู ม่ันหรือยงั
เทา่ นน้ั ละ่ คงจะเปน็ อาแปะ๊ นั่นแหละ ถามใหล้ ะเอยี ด วา่ ตายทั้ง มีครอบครัวหรือยัง ยงั เพคะ เออ เจา้ เปน็ หญงิ หรือเจา้ เป็นชาย
คแู่ ล้ว แมต่ ายกอ่ น พ่อตายทีหลัง พากันสรา้ งไรใ่ บชาได้กว้าง ถ้าไม่ตอบก็ ไม่อาจ ไม่ปิดอีกล่ะ เป็นหญิงเพคะ เออ ดีมาก
ใหญโ่ ต เอามาขายเลี้ยงชีพได้ดี เพราะฉะน้ัน สั่งพิเศษให้เจ้า เจ้าไมป่ ดขา้ เจา้ ปดคนอื่นปดไดแ้ ต่ข้ารู้ รู้ต้ังแตแ่ ต่งงานให้กัน
หน้าที่ ผจู้ ัดการสถานที่ตอ้ นรับขนั ขนั หมากหลวง เราจะนำ� ไป ให้พ่อเจ้าแม่เจ้านะ อ้า เจ้าก็จะแต่งงาน ดีมาก ให้เจ้าหน้าท่ี
เอง เดนิ ทางไปกอ่ น ไปจัดสถานที่ตอ้ นรับขนั หมากหลวง เราจะเอา ๑๘
ขนั หมากหลวง ไปขอชวิ้ หล่ันกับแม่เฒ่าหยู้หลั้ง พอ่ กต็ ายแลว้
๑๘

แม่กต็ ายแลว้ ผเู้ ลี้ยงดูอยู่ แมเ่ ฒา่ หยู้หล้ัง ไปขอกบั เขา
แตก่ อ่ นจะไปขอนะ ให้ไปจัดสถานที่ ไหวศ้ พของมงิ่ กงฝา่ ดว้ ย
ทั้งสามภี รรยาเขาไปฝงั ใกลๆ้ กนั ขนึ้ ไปแลว้ ก็ พระเจา้ หวางตอ้ี ก็
ลงจากช้าง เอาชา้ งไว้ข้างลา่ ง ข้ึนไปภูเขาไม่ได้ เอาช้างพระท่ีนงั่
เพ่ินนะ เอาไวข้ า้ งลา่ งใหม้ นั กนิ หญา้ อยนู่ ่ี กนิ อาหารอยนู่ ี่ ไปขนึ้ ไป
มงิ่ กงฝ่าผซู้ ่อื สัตย์แก่ข้ามาโดยตลอด เดี๋ยวนเี้ รามาวนั นี้
มาเพ่ือมาขอขมาโทษ ท่านมิ่งกงฝ่าขุนนางผู้ซื่อสัตย์ มาคารวะ
ศพของขุนนางของขา้ แล้วกบ็ อกเสียด้วยวา่ จะมาส่ขู อชวิ้ หล่ันไป
เปน็ ลูกสะใภ้หลวงอกี ดว้ ย เขาชว่ ยชีวิตลูกของขา้ ใหป้ ลอดภยั จาก
พษิ สตั วร์ ้าย งูเห่าด�ำกัดอาการสาหสั สากรรจ์ จนเลือดออกตาม
ขุมขน ออกตามไรฟัน เลือดออกโลหิตแตกหรือยังไง เขามา
ประกอบยาให้ หยดุ เลย เลือดออกมาหยดุ เลย แล้วก็ลืมตามอง
25

26 หน้ากัน เอ้ คนคนนี้ มนั เปน็ ผู้หญิงหรือผู้ชายหากเขาเป็นหญิง

ดีมาก เราจะให้พระบิดาสู่ขอมาเป็นลูกสะใภ้หลวงเลย ถ้าเป็น ๒๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ชายก็จะใหพ้ ระบิดาแต่งตงั้ เขา เปน็ ขุนนางติดตามกับลกู ของเรา
ไปทุกหนทุกแห่งไปเที่ยวไหน ไปด้วยกัน อย่างน้ี มันเป็น
อยา่ งงนั้ เร่ืองราวมนั นะ่ ในท่ีสุดก็ไปจริงๆ ละ่ พอบา้ นรับรอง
ขันหมากหลวงเสร็จแล้ว ไปแลว้ บดั นน้ี ะ่ น�ำขนั หมากหลวงด้วย
ขบวนชา้ ง ดว้ ยขบวนมา้ เปน็ หลายรอ้ ย อมื คนตดิ ตามไปมากมาย
ใหเ้ ห็นเหตุการณ์แลว้ ก็ ไปส่ขู อ ลงจากภูเขามา
มาสู่ขอ ท�ำพิธีสู่ขอลูกสะใภ้เอาขันหมากหลวงไป ขอ
ขมาโทษแมเ่ ฒ่าหยู้หลง้ั ดว้ ย แม่เฒา่ หยู้หล้ังจะจัดการทีหลังไม่ พี่น้องทั้งหลาย ฉนั หนรี ้อนมาพึง่ เยน็ พ่ีนอ้ งท้ังหลายให้
ได้หรอก ไมไ่ ด้หรอก ขอใหแ้ ต่งงานอนั นมี้ นั เสร็จไปซะกอ่ น อืม ความชว่ ยเหลอื สรา้ งบา้ นสรา้ งอะไรใหอ้ ยู่ เออ นอ่ี นั หนง่ึ บญุ คณุ
๑๘ ก็ไมว่ า่ อะไร ชวิ้ หล่ันก็ไมว่ า่ อะไรกลบั มา กลบั มาชาวบา้ นชาวเมอื ง อนั นนั้ เราไมล่ มื บดั นข้ี า้ พเจา้ จะตอบแทนบญุ คณุ ทา่ นทั้งหลายอกี ๑๘
กแ็ หก่ นั มา อา้ หมบู่ า้ นลน้ิ ฉก่ี ม็ าหมดมาสง่ ชว้ิ หล่ัน เจา้ หวางตอื้ จะ ข้าพเจ้าขายใบชาได้สดๆ ร้อนๆ ๔,๐๐๐ ต�ำลึงเนยี่ จะแจกให้
ขอชิ้วหล่ันเป็นลูกสะใภ้หลวง ถ้าจะมาวางขันดอกไม้ให้แม่เฒ่า พี่น้องทุกครอบครัว ให้ไปท�ำไร่ใบชา ขยายออกให้เต็มบ้าน
หยู้หลั้ง แม่เฒ่าหยู้หล้ังก็ร้อง โอ้ย หล่ัน ท�ำไมเจ้าเป็น เต็มเมอื งเลย ฉันจะได้ดบิ ได้ดีกเ็ พราะใบชา เพราะฉะน้นั ให้เป็น
อยา่ งง้ี เพ่ินละ่ นกึ วา่ อาญาจะถงึ เราแลว้ แตจ่ ริงๆ ก็ไดข้ นั ดอกไม้ ที่ระลกึ ใหเ้ ป็นอนสุ รณ์ ใหพ้ ี่น้องจงขยบั ขยายใบชาในไรน่ ั่นใหท้ ั่ว
เปน็ ดอง เปน็ ค่าดองแตง่ งานช้ิวหลั่นกับอูเ๋ หลง็ กุมาร ท่ีถกู งูเห่า ทุกครอบครัว กจ็ ะมปี ระโยชน์ต่อประชาชนมาก
ด�ำกัดอาการสาหัสนะ พระเจา้ หวางต้ือ แหม ผูห้ ญงิ คนนส้ี มควรแทๆ้ เว้ย ดูสิ
พอกลับมาถึงประตูเมือง เขาไม่ให้ประชาชนเข้าเมือง มนั ขายใบชาได้ ๔,๐๐๐ ต�ำลึง เออ มนั แจกพ่ีนอ้ งหมด อา้ แจก
เขา้ ไดแ้ ตเ่ จา้ หนา้ ที่ ขอประทานโอกาสพระเจา้ คะ ขอโอกาส เรื่อง หมดทุกครัวเรือน ให้ไดเ้ ท่าๆ กนั ใหน้ �ำใบชาออกขยายใหเ้ ต็ม
อะไร ขอพูดกับประชาชนสักหน่อย ประชาชนพี่น้องทั้งหลาย บ้านเต็มเมือง ไร่ใบชาเนยี่ ช้ิวหลั่นก็ได้เป็นราชินี ได้เป็นราชินี
เลี้ยงดูเราต้ังแต่เรามาอยู่อาศัย ดูแลช่วยเหลือกิจการสร้าง น้อยๆ แลว้ แต่ว่าใจมันครอบแผน่ ดินเลย
บา้ นสรา้ งอะไรใหอ้ ยู่ ขออนญุ าต เอา้ เธอจะท�ำยังไงจงทำ� เถอะ จะท�ำอะไรๆ ขออนญุ าตพระบิดาซะก่อน ทำ� อะไรๆ กข็ อ
เออ ข้าพเจ้าหวางตอื้ ท�ำได้เลย ยงั ไม่แก่(นาน)เทา่ ไหร่หรอก อนญุ าตซะกอ่ น เพิ่นอนมุ ตั แิ ลว้ จงึ คอ่ ยทำ� ไมไ่ ดท้ ำ� ดว้ ยพละการ
ของตัวเอง ดสู ิ เปน็ ราชินแี ลว้ เป็นลกู สะใภห้ ลวงแล้ว ยังไปกนิ
27

28 ข้าวกินปลาอยู่กันกับชาวบ้านชาวเมืองเขา อยู่ใต้ถุนก็ไปกินข้าว อา้ อเู๋ หล็ง นเี่ รียกวา่ กตญั ญูกตเวทิตา คนรู้จักบญุ คุณ
ของคนนะ่ ยอ่ มเปน็ ผเู้ จริญ เจริญท้ังดา้ นทรัพยส์ นิ เงนิ ทอง เจริญ
กบั เขา ไปอยทู่ ี่เสยี มไรเ่ สยี มนาก็ไปกนิ ขา้ วกบั เขา เออ อยอู่ ยา่ งนน้ั ทั้งดา้ นจิตใจดว้ ย ไมอ่ ด ไมอ่ ยากอะไรเลย จะใช้อะไรๆ ใช้ไดต้ าม ๒๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ไม่คิดว่าตวั เป็นราชนิ หี รอก ไมถ่ ือตน ถือตวั อะไรเลย มดุ เขา้ ไป ชอบใจ อา้ แกนบั วา่ เปน็ ผมู้ บี ญุ มาเขา้ มาแคน่ ดิ ๆ หนอ่ ยๆ หรอก
กนิ ขา้ วกับหม่อู ร่อยดี นานๆ จะได้กินอยา่ งงี้ น่ันแหละเปน็ ราชินี แต่ว่ามันเกิด เกิดบุญหล่นทับ ได้เป็นฟ้าหญิงชิ้วหลั่นข้ึนมา
โดยบังเอิญ ไม่ได้แต่งต้ังอะไรมากมายหรอก เพียงแต่สู่ขอมา อเู๋ หลง็ กุมารก็ไดเ้ ปน็ อเู่ หลง็ ตอ้ื ขน้ึ มา เปน็ พระราชาแทนพระบิดา
เป็นสะใภห้ ลวงเท่านนั้ ล่ะ แต่ว่าจรรยามารยาท แกได้ฝกึ มาบ้าง ตอ่ ไป เพราะฉะนน้ั นะ กตัญญูกตเวทิตา
นดิ หน่อย กเ็ รียนไปดว้ ยอะไรไปด้วย
อา้ พระเจา้ หวางตอื้ รักเหมอื นลกู ในไสป้ านนน้ั ไดล้ กู สะใภ้
อยา่ งนมี้ า กว็ า่ จะคมุ บา้ นคมุ เมอื ง ดแู ลไพรฟ่ า้ ประชาราชใหท้ ่ัวถงึ นมิ ติ ตัง สาธุรปู านงั กตญั ญกู ตเวทิตา
คนอยา่ งนี้ไมต่ ระหน่ีไมถ่ ่ีเหนยี ว คดิ ดขู ายใบชาได้ ๔,๐๐๐ ตำ� ลงึ
แทนที่มนั จะกระเหมด็ กระแหม่ ไม่มีเลย หวา่ นเลย หวา่ นให้ท่ัว ผเู้ จริญทั้งหลาย มคี วามกตญั ญรู จู้ ักบญุ คณุ ของผอู้ ื่น และ
๑๘ หมดครอบครัว ทกุ ครอบครัว ให้มีสิทธเิ ทา่ เทียมกัน นอกจาก ตอบแทนบญุ คุณของผู้อ่ืนให้สาใจ อยา่ ตระหนถี่ ่ีเหนยี ว กระทำ� ๑๘
สิทธิพเิ ศษ ถา้ เราตอ้ งการใบชาไปเปน็ พันธ์ุ เรากจ็ ะใหค้ นของเรา ใหบ้ ารมแี ก่กล้าข้นึ มาได้ ดงั ช้วิ หลั่นเปน็ ตัวอยา่ ง เป็นคนกำ� พร้า
มาขอเอา ขอใบชา พันธุ์ใบชาอย่างดีเข้าไปปลูกในเมืองบ้าง ก�ำพลอยไปอยู่กับบ้านกับเมืองเขา แต่พฤติกรรมของเขาดี
เนย่ี ไม่ตระหนถ่ี ี่เหนยี วเลยสกั น้อยเดียว แจกจนหมดนะ ไดอ้ ยู่ ได้ไปช่วยเหลือราชวงศ์ของพระเจ้าหวางตื้อ พระเจ้าหวางตื้อ
ลองอยู่ ไปอยู่รว่ มวังกับอเู่ หลง็ กุมาร เปน็ มหารานเี หรอ แตง่ ตงั้ กเ็ ลยชุบเลย้ี ง สขู่ อมาเปน็ ลกู สะใภห้ ลวงเลย อา้ ถกู อกถกู ใจที่สดุ
ใหเ้ ป็นมหารานี พระเจ้าหวางตอ้ื ก็สวรรคตตอ่ มา สวรรคตไมไ่ ด้ พระเจา้ หวางตอื้ สวรรคตแล้ว ในเห็นว่าได้มาเกดิ กับช้ิวหลั่น อ้า
ไปไหนหรอก ไปเกิดกับชิ้วหล่ัน ได้อู่เหล็ง พระเจ้าอู๋เหล็งตื้อ มนั วนเวยี นอยา่ งนแี้ หละ ไมไ่ ปไหนละ่ อา้ มาเกดิ กบั ลกู สะใภแ้ ลว้
อเู๋ หล็งกุมารก็ได้เป็นอ๋เู หล็งตือ้ เพ่ินเนย่ี แทนพระบิดา อา้ ก็ได้ ลูกสะใภน้ า่ รักน่าเอ็นดู
เป็นเจา้ ฟา้ เจา้ หญิง อ้า ชวิ้ หลั่นนรี่ าชินีใบชา ดังนั้นความกตญั ญกู ตเวทิตา ความกตัญญูรู้จักบุญคณุ
เขาให้ต้ังชื่อใหว้ า่ ราชินีใบชา ไดเ้ ปน็ ราชนิ เี พราะขายใบชา ของท่านผู้มีคุณแล้ว เป็นผู้เจริญท้ังทางโลกและทางธรรม
นั่นเอง อืม ได้แต่งงานกบั ลกู พระเจ้าหวางต้ือ อเู๋ หลง็ ตือ้ เปน็ ดงั ท่ีบรรยายมาพอไดเ้ ป็นคติ ก็ก�ำหนดจดจ�ำเอาไป ใส่หัวใจไว้
อู่เหล็งตอื้ ก่อนเนาะ(นะ) เปน็ อเู่ หล็งไทจ่ ือขึน้ มาอกี เลื่อนขน้ึ มา ถ้าเพื่อบุญมีวาสนาส่ง ก็อาจจะได้เป็นใหญ่เป็นโตขึ้นมาด้วย
เลือ่ นข้ึนมาจนได้เป็นเจ้าฟา้ คุณธรรมดังกล่าว ดังท่ีแสดงมา ก็ยุติด้วยเวลา เอวังก็มีด้วย
ประการฉะน้ี
29



หลวงปูท่ อ่ น ญาณธโร ๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
งานมทุ ติ าอายวุ ฒั นมงคล ๖๘ ปี หลวงพอ่ ชาลี ถริ ธมั โม
วนั ศกุ รท์ ่ี ๒๘ มิถนุ ายน ๒๕๕๖ เวลา ๑๙.๐๐ น.

ณ วดั ป่าภกู ้อน ต.บา้ นกอ้ ง

๑๙อ.นายูง จ.อุดรธานี
๑๙

พอๆ พอแลว้ ๆๆๆ เพิ่นถกู พระอาจารย์ เพ่ินเคยบอกไวว้ า่
องค์ไหนๆ จะเทศน์ก็เหมือนกัน เตือนซะก่อน เตือนผู้ฟัง
ทั้งหลายซะก่อน การฟังเทศน์ ฟังเทศน์ ฟังธรรม ฟังธรรม
บรรยายหรืออะไรๆ ก็แล้วแต่ ต้องใหห้ วั ใจบนั ทกึ เอานะ ได้ยนิ
อยทู่ ่ีหู ให้ได้ร้อู ยูท่ ่ีใจ พอจะจดจำ� เอาไปได้ ระลกึ ได้ เวลาจะทำ�
อะไรลงไป ผิดศีลผิดธรรมหน่อย ค�ำบันทึกไว้น่ันแหละมันจะ
เตอื นออกมา เออ อนั นเี้ พิ่นหา้ มเวย้ อนั นเ้ี พ่ินไมใ่ หก้ ระทำ� ไมใ่ หน้ กึ
ไมใ่ หค้ ดิ การฟงั เทศนก์ เ็ หมอื นกนั ละ่ เหมอื นกบั ฟงั ฟงั คำ� บรรยาย
อะไรต่ออะไรก็แล้วแต่ ต้องให้ใจเป็นผู้บันทึก ให้ผู้เก็บข้อมูล
เพอื่ จะนำ� ไปปฏิบตั ิตนให้ถูกตอ้ ง อืม ไม่อะไรหรอก อมื ท่ีจริง
วนั นก้ี ็ดี

1

2 สสุ สูสัง ละภะเต ปัญญงั ๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
เออ ฟงั ดว้ ยดียอ่ มไดป้ ญั ญา ถา้ ฟงั ไมด่ ว้ ยดีละ่ ไดป้ ญั ญาหรือ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสัมพทุ ธัสสะ เปล่า ไมไ่ ดอ้ ะไรเลย กลับไปมือเปล่า ไมไ่ ดอ้ ะไรเลยหรือ ท่ีจะได้
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธสั สะ ขอ้ คดิ ขอ้ อา่ นเอาไปเตอื นตวั เองอยอู่ ยา่ งงนั้ แหละ ไมไ่ ดเ้ ทศนส์ งู
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสมั พุทธสั สะ หรอก เทศนอ์ ย่แู ค่บนธรรมาสน์นแี่ หละ เออ ไมไ่ ดเ้ ทศน์สูงๆ
หรอก เทศน์ให้ผฟู้ งั เข้าใจฟัง
ทานัง เทติ สีลงั รักขะติ ภาวะนานงั ภาเวตตะวา
เอกจั โจ สคั คงั คจั ฉะติ เอกจั โจ โมกขงั คจั ฉะติ นสิ สงั สะยงั ๑๙

อิมสั สะ ธมั มะปะริยายัสสะ อัตโถ มเี รื่องที่จะมาเลา่ ส่กู ันฟงั มนั มแี นวกนิ ใจเราอยู่ เร่ืองขอ้
สาธายัสมันเตหิ สักกัจจงั ธมั โม โสตพั โพติ เปรียบเทียบของเรา สนมิ มันกินเหลก็ แตก่ เิ ลสมนั กนิ ใจ สนมิ
มัน มันชอบโลหะต่างๆ แมแ้ ต่ทองค�ำมนั ก็กิน แมแ้ ต่เหล็กกลา้
นเ้ี ป็นเบื้องต้น การแสดงธรรมต้องตั้ง นะโม ซะก่อน มนั ก็กนิ อะไรๆ ท่ีเปน็ เหลก็ น่ะมันกนิ ท้ังน่ันแหละ สงั กะสที ี่มุง
จะรับศีลกต็ งั้ นะโม ซะก่อน เออ หลังคา ปลอ่ ยหลายๆ ปี มันทะลุ นั่น ถกู ขี้สนมิ กนิ มนั ทะลุ
ทะลุแล้วหลังคาก็ร่ัวลงมา อยู่ไม่เป็นสุขล่ะ ถ้ามันร่ัวลงมา
๑๙ ธมั มัง สังฆัง สะระณัง คจั ฉามิ ฝนเทลงมา หลายๆ แล้วก็ท�ำให้บ้านเราเปียก เปื้อนไปหมด
จงึ กลา่ วตอ่ ไป และกเ็ กบ็ เอาขอ้ มลู เหลา่ นนั้ ไปขบคดิ พนิ จิ เลอะเทอะไปหมด ท�ำความสะอาดไว้ขนาดไหนกต็ าม ถ้าหลังคา
พิจารณาด้วยปญั ญาของตนเอง เพิ่นวา่ ท�ำไม เพ่ือว่าตอ้ งการให้ มันร่ัวแล้ว จนมุงมันร่ัวแล้ว มันก็เลอะเทอะ เปรอะเปื้อนไป
เราทำ� อย่างไร ท่านถงึ พูดอยา่ งน้ี ทกุ สมาคม กบั สมาคมใหญ่ๆ หมดละ่ ท่ีนัง่ ที่อยทู่ ี่อาศยั เหลา่ นี้ ข้อเปรียบอนั น้ี ก็เหมือนกนั
กฟ็ งั เทศนเ์ หมอื นกนั อยใู่ นสถานที่ราชการ หรือในชุมชนธรรมดา กบั เรา ทาน ทำ� บญุ ทำ� ทาน
ประชุมกันแล้วก็มีการไหว้พระ มีการรับศีล แล้วจึงอาราธนา
เทศน์ อาราธนาธรรม ถา้ พดู เปน็ ภาษาเอางา่ ยๆ เลย ทา่ นเจา้ ขา้ 3
ขอได้เมตตา กรุณา พูดธรรมะใหพ้ วกขา้ พเจ้าฟงั ด้วยเถดิ ความ
ประสงค์ในการฟังเทศน์ ทางนก้ี ็อึกอักๆ อยู่ปะเนย่ี อึกอักๆ
จะเอาอะไรมาเทศน์ให้ฟงั หนอ เอาเร่ืองท่ีเราเคยฟัง เคยไดย้ ิน
มาแลว้ นั่นแหละ มาพดู สูก่ ันฟงั เร่ือยไป ไมเ่ บื่อ ฟังแลว้ ไม่เบ่ือ
ไม่หนา่ ย ไม่เปดิ (เบื่อหน่าย) ไมเ่ ออื มระอาอะไร ขอเชญิ พาต้งั ใจ
ฟงั ด้วยดี เพ่ินบอกไว้อยู่ ในทา้ ยบาลแี หง่ หนง่ึ วา่

4 ใจ นเี่ ปน็ ของประเสริฐจริงๆ เลศิ กวา่ ทกุ สงิ่ ทกุ อยา่ ง ใจนะ่ ๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ท�ำบญุ สนุ ทานอะไรก็ใจเปน็ ผนู้ ำ� ใจเปน็ ผดู้ ำ� ริขนึ้ มากอ่ น ถา้ หาก
ทานัง เทติ สลี งั รักขะติ ภาวะนานัง ภาเวตตะวา สนมิ กินซะแล้ว มันจะเป็นยังไง ใจน่ะ มันจะอยู่สุขสบายหรือ
เอกจั โจ สคั คงั คจั ฉะติ เอกจั โจ โมกขงั คจั ฉะติ นสิ สงั สะยงั เปล่า ไม่สบาย

อนั นนั้ มนั มากนิ ใจเรา เรื่องสกปรก เปรอะเปอ้ื นอะไรตา่ งๆ
มันมาทำ� ให้ใจเราสกปรกได้ ท่านจึงสอน ใหท้ าน ให้ๆๆๆ ทาน
ใหท้ าน ศีล ภาวนา เบื้องตน้ มเี ทา่ นั้น ส่งิ ที่จะให้ช�ำระ ให้ก�ำจัด
ชำ� ระสนมิ ในใจเรา คอื กเิ ลส เอาอะไรมาเปรียบ มนั จงึ จะเขา้ ใจงา่ ย
เออ แตว่ า่ ขอ้ หวั ขอ้ นนั้ วา่ สนมิ กนิ เหลก็ กเิ ลสกนิ ใจใหก้ รอ่ น ใหท้ ะลุ
ผลุ งไป
ถ้าหลงั คามันทะลุแลว้ บ้านกเ็ สยี หายหมด ของในบ้านก็
เสยี หายหมด ท่ีอยทู่ ี่อาศยั กเ็ สยี หาย เสอื่ สาดท่ีปไู วส้ วยๆ งามๆ
กเ็ ลอะเทอะ เปรอะเปอ้ื นไปตามๆ กนั ผทู้ ี่มานง่ั ในสถานที่อยา่ งนนั้
๑๙ นอนในสถานที่อยา่ งนนั้ จะสบายใจหรือเปล่า ถา้ มันเปน็ ยังงั้น เพราะฉะนั้นขอฝากเบื้องต้นนก้ี ่อน เหตุที่เราท�ำบุญให้ ๑๙
จะสบายใจหรือเปล่า ทาน รักษาศีลกด็ ี ภาวนาก็ดี ของเหล่านเี้ ป็นเครื่องก�ำจัดกเิ ลส
ท่ีมันมาเกาะกินใจเรา ให้คุณภาพของใจเราเป็น เปลี่ยนไปเป็น
สัตว์ไป ใจมนษุ ย์มันใจประเสริฐ มนษุ ยเ์ ปน็ ใจประเสริฐ เป็น
ผู้มี ใจประเสริฐ ประเสริฐเลิศกว่าทุกอย่าง ทรัพย์สมบัติ
ทรัพย์ศฤงคาร บริวาร แกว้ เกา้ นวรัตนเ์ หล่านั้นก็ดี ของมคี า่
ราคาสงู ๆ กด็ ี
ถ้าสนมิ มันได้เกาะได้กินแล้วก็หมดไปเลย หมดคุณภาพ
เปน็ มดี เป็นขวาน ของใชป้ ระจำ� วนั เรา ถา้ ไมท่ �ำความสะอาดไว้จะ
เพราะฉะน้ันขอ้ เปรียบอันนี้ พอจะไดค้ วามอยู่ คอื ราคะ เปน็ ยงั ไง หึ สนมิ เกาะกนิ หมด ถว้ ยชามที่สวยๆ งามๆ กส็ นมิ กนิ
โทสะ โมหะ อนั นนั้ เปน็ สนมิ สนมิ กินใจ โลภะ โทสะ โมหะ กว็ า่ ถา้ เปน็ มีเช้ือเหล็กอยู่ในนั้นด้วย มันก็หวานเลยละ่ โอย้ สบาย
อีกทางหนึ่ง มันไม่กินอะไรหรอก กินใจให้มันกร่อนไป ให้มัน มาก ของใช้ไม้สอยทุกอย่างของเราท�ำด้วยเหล็ก ท�ำด้วยโลหะ
หมดไป หมดคณุ ภาพของใจ ตา่ งๆ เป็นต้นว่า
5

6 ไม่ได้ล้างมัน ให้มันสะอาดหมดจดเอาไว้ มันก็ย้ิมแหละข้ีสนมิ๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
เหล็กบา้ ง ตะกวั่ บ้าง อะไรบ้างที่ทำ� ขึน้ มา ของใช้ไม้สอย เสร็จเราแล้ว เสร็จเราแล้วให้แน่ๆ อ้า ถ้าสนมิ กินหมดแล้ว
ประจ�ำวันของเรา ถา้ ไมร่ ักษาความสะอาดแลว้ ข้ีสนมิ กย็ ิ้มแล้ว ความโลภมันกินใจ ความโกรธมันกนิ ใจ ความหลงมนั กนิ ใจ เอา้
โอ้ย เสรจ็ เราแลว้ เสรจ็ เราคราวนแี้ หละ เห็นเกา่ ๆ นแี่ หละ ลา้ ง พูดไปรวมๆ ใหห้ มด ราคะ โทสะ โมหะ เหลา่ นเี้ ป็นสนมิ
กร็ ด กล็ า้ งลวกๆ ...ไม่เช็ดให้แห้งซะกอ่ น แล้วก็ไปเก็บไว้ เก็บ เปน็ สนมิ สำ� หรับจิตใจคนให้กรอ่ น ใหม้ ันหมดไป หมด
ไว้ๆ หลายวัน หลายเดือนไป จงึ จะไปเปดิ ออกมาใช้ มนั จะเปน็ คุณภาพของมนษุ ย์ลงได้ เห็นได้ชัด นี่ ความโลภ ความโกรธ
ยงั ไงอะ่ มนั มนั เปน็ ยังไง เลอะเทอะเปรอะเป้อื นไปหมด เกดิ ความหลง เหลา่ นก้ี เ็ ปน็ สนมิ เหมอื นกนั กนิ ใจคน ใหม้ นั หมดจาก
ขี้สนมิ กนิ ขน้ึ มา ทะลหุ รือว่ารั่วไปเลย ถ้าเป็นภาชนะใสน่ ำ้� ท�ำให้ คณุ ภาพมนษุ ย์ไป ถ้าใจไม่มีคณุ ภาพแล้ว มนั กนิ ไดส้ บาย อา้ แต่
มนั ร่ัวไมไ่ ดเ้ กบ็ นำ้� ไวอ้ ยู่ ถา้ มนั ร่ัวแลว้ กเ็ กบ็ นำ้� ไมอ่ ยู่ ทำ� ดีขนาดไหน ว่ามนั กินกัน
กย็ ังทะลุอยู่นั่นแหละ เพราะว่าตัวเองไมไ่ ดข้ ัด ไม่ไดส้ ี ไม่ไดข้ ัด สามภี รรยา สุดท่ีรักกันท่ีสุด รักปานจะกลืนกนิ แหละ ถา้
ได้เกลา ท�ำความสะอาดมนั หากพดู ไมถ่ กู หู ตา ดตู าก็ไดว้ ะ่ ดตู ามนั ขวางขน้ึ มา อา้ ยงั ไมพ่ ดู ยงั
ไม่ตอบหรอก แตต่ ามนั ขวางใสเ่ ราซะก่อน ถา้ เราพดู ไมด่ ีขน้ึ มา
๑๙ ถ้ามันเกิด เกิดขึ้นแล้ว มันจี๊ดขึ้นมาแล้ว นั่นตัวกิเลส มันจะ ๑๙
แสดงออกมา มันจะโต้ตอบออกมาทางวาจา ถ้ามันเกิดกินใจ
อนั นห้ี วั ใจของเรามนั ไมใ่ ชเ่ หลก็ นะ่ เปน็ ความรพู้ เิ ศษสำ� หรับ ผิดใจแลว้ มนั โตต้ อบออกมาทางวาจา เผด็ และกร็ อ้ น ถกู ของเผด็
มนษุ ย์เรา ความรู้อันน้ันท่ีให้ตรัสรู้มรรคผลนพิ พาน ก็ความรู้ ของเคม็ ของเปร้ียว ของสม้ เข้าไปหลายๆ เท่ียว มันก็เกาะกิน
อันน้ันล่ะ ความรู้ท่ีอยู่ในตัวเราน่ันแหละ จะท�ำมรรคท�ำผล เอากนิ เอา กนิ คมมนั มดี ที่คมๆ เคยี วที่คมๆ อา้ ถา้ เราเกย่ี วขา้ ว
ท�ำนพิ พานข้ึนในใจของเรา ถ้าเราขจัดมันไว้เรื่อยๆ ไม่ให้ความ คมๆ ดี ไม่เคยท�ำความสะอาดมันเลย เก็บหมักไว้น่ันแหละ
ตระหนี่ ถ่ีเหนย่ี วเขา้ มาเปน็ เจ้าของ มายดึ อ�ำนาจจากเจา้ ตวั ซะ ปหี นา้ โนน้ จงึ ไปออกมา ไปจก(ลว้ ง)ขา้ วแลว้ โอ้ ข้ีสนมิ ไปเคาะๆ ดู
อะ่ มนั กก็ นิ เอาเตม็ ที่ แมต้ งั้ แตเ่ หลก็ แทๆ้ เปน็ เคยี วหรือวา่ เกย่ี ว มันตกออกจากมีด จากขวาน จากเคียว เคาะๆๆ เคาะเหล็ก
เกยี่ วขา้ วนะ่ มดี ขวาน เหลก็ ทกุ ชนดิ ที่เราใชม้ นั อยู่ ไมไ่ ดข้ ดั ไดเ้ กลา หลุดจากเหล็กทุกชนดิ เป็นอย่างงั้น ถ้าปล่อยให้มันถูกเปรี้ยว
ถกู เค็ม เปร้ียวหวานมนั เคม็ อะไร มันไปเกาะอยนู่ ั่นละ่ ถา้ ไม่ลา้ ง
อยทู่ กุ วที่ กุ วนั ถว้ ยชามกเ็ หมอื นกนั ท่ีจะมนั สะอาดอยไู่ ดก้ เ็ พราะ
เจ้าของรักษาอยู่ทกุ ว่ที กุ วนั ไมใ่ ห้มนั เกดิ ขี้สนมิ มาเกาะมากนิ ได้
ทำ� ใหส้ ะอาด อลอ่ งฉอ่ งไว้ใหห้ มดจดไวเ้ สมอ ลา้ งแลว้ กเ็ ชด็ ใหแ้ หง้
7

8แลว้ จงึ เกบ็ ในสถานที่เกบ็ อยใู่ นตหู้ รืออยใู่ นลนิ้ ชกั อะไรๆ เหลา่ นนั้ นะ่ อันหัวใจของเรานกี้ ็เหมือนกัน เพราะฉะนั้น เพิ่นจึงมี
ประเพณีไหวพ้ ระ รับศีล อ้า ทกุ ครั้งไป ไหวพ้ ระรับศลี
อา้ ไม่ไดเ้ อาใจใสม่ นั เลย พอไปเปดิ ดนู านๆ จะใชง้ านสักทีหนึ่ง ๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
มนั เปน็ ยงั ไงละ่ มนั หมดแลว้ คมมนั กห็ มดแลว้ สมี นั สวยๆ งามๆ
มนั ก็ไปหมดแลว้ อา้ เปน็ ชอ้ น ชอ้ นเงนิ ชอ้ นทองชอ้ นอะไรเหลา่ น้ี อะระหงั สัมมาสมั พทุ โธ ภะคะวา
ถูกของเปรี้ยวของเค็มเข้า หนักๆ มันเป็นยังไง มันจะอยู่ไหม
มันกรอ่ นไป มันกรอ่ นไป เคยี ว เคยี วเก่ียวขา้ วเนยี่ เกี่ยวข้าวเนยี่ นก่ี ็ไหว้ไป ไหว้พระพุทธเจ้า ไหว้พระธรรม ไหว้พระสงฆ์
ปหี นา้ นนู้ จงึ จะดมู นั ปหี นา้ ฤดเู กยี่ วขา้ วแลว้ จงึ จะดมู นั เกบ็ ไวท้ ้ัง อ้า เจ้ามันลืมไปซะแล้วปะเนย่ี ลืมไปซะแล้ว คำ� ที่ ไหว้พระอยู่
มนั เปยี กๆ มนั ไมแ่ หง้ เกบ็ ไวอ้ ยา่ งงนั้ แหละ ความเปยี ก ความช้ืน ลมื คำ� ไหวพ้ ระ คำ� อาราธนาเทศน์ คำ� อาราธนาธรรม อาราธนาศลี
มันเป็นอันตรายแก่เหล็ก แกโ่ ลหะทุกชนดิ ท�ำให้กร่อนลงได้ ค�ำถวายทานต่างๆ ที่เราเรียนไว้แลว้ มัน มัน มันกรอ่ นไป มนั
ร่ัวลงได้ ทะลลุ งได้ อา้ สงั กะสมี งุ บา้ นมงุ ชอ่ ง เหลา่ นกี้ เ็ หมอื นกนั หมดไป หมดไม่มลี าย
ถ้ามันเปียก ไม่แห้งซะทีเลยเปียก แห้ง ฝนตกอีกก็เปียกอีก ถ้วยชามที่มีลายงามเหลอื เกนิ แตว่ ่าสนมิ กินแล้วมันเป็น
อยู่อย่างง้นั ล่ะ ยังไง ไม่นา่ ใช้ อา้ ถา้ แขกมา บ้านมาชอ่ ง ไปหยบิ ออกมาจะมา
๑๙ ถ้ามีของเคม็ ๆ อ้า เปน็ เกลอื ก็ดี เป็นน�้ำเปรี้ยวๆ ก็ดีไป ต้อนรับแขก กม็ ันก็ไม่สะอาดนี่นา่ มันถกู เปร้ียว หวาน มัน เค็ม ๑๙
ลงไป มันกก็ ัดกนิ อยู่ในนั่นแหละ ตอ่ ไปกเ็ กลาก็ไม่ออก เคาะก็
ถูกสังกะสี ไปถูกอะไร มนั กเ็ กาะกนิ อยนู่ ัน้ แล้ว ถงึ ฤดูกาลที่จะ ไมอ่ อก เอาอะไรมาขัดมันก็ไมเ่ หมอื นเดมิ จะเปน็ โลหะ จะเป็น
ใช้มันถึงมาดู มาโอ้ย มันร่ัวแล้ว มันรั่วแล้ว มันทะลุแล้ว
น้�ำถึงไหลอาบลงมาท่ีน่ี อาบลงท่ีนั่นน้ันยงั ไมพ่ อ ที่นงั่ ที่นอน เหล็ก จะเปน็ ทอง ของมีคา่ ราคาสูงๆ ก็เสยี หายไป เพราะเรา
ของเรา กแ็ ปดเป้อื นไปเหมือนกัน เปียกไปเหมือนกัน อา้ ของ ไมไ่ ดเ้ อาใจใส่ ไม่ไดท้ ำ� ความสะอาดมัน อนั นจี้ งึ ยอ้ นเข้ามาถงึ ใจ
ทกุ ส่ิงทกุ อยา่ งตอ้ งอาศยั ความสะ.. ความสะอาด ใหม้ ันสะอาด ของเรา ใจของเรามันก็กรอ่ นเป็นเหมือนกัน ถา้ เราไม่ขดั ไมเ่ กลา
หมดจดเอาไว้ แม่บ้านมีหน้าที่ดูแลความสะอาดเครื่องครัว ไม่ทำ� ความสะอาดเอาไว้ทุกวี่ทกุ วนั อยวู่ า่ งๆ ก็ใหด้ ู ใหด้ ูของใช้
ทั้งหลาย พอ่ บ้านไมไ่ ด้ดูหรอก มแี ตไ่ ปทำ� งาน ต่ืนเชา้ มาก็ไป เหลา่ นน้ั มันเปน็ ยังไงนา่ ใช้อยู่หรือเปล่า อา้ สำ� รวจตรวจตราดู
ท�ำงานเลยไม่ได้ดู เวลาจะใช้งานใช้การมันถึงมาดู หากออกมา อยู่ทกุ ว่ที ุกวนั ถว้ ยชามมันเปน็ ยงั ไง สนมิ กินไหม ชอ้ นมันสนมิ
ขายหนา้ แลว้ เอามาต้อนรับแขก เอามาตอ้ นรับแขกก็ขายหนา้ กนิ ไหม อะไรกนิ ไหม กด็ แู ลและกท็ ำ� ความสะอาดดว้ ย ไมไ่ ดด้ แู ล
หมดแล้ว ไม่ขาด ถ้วยก็ไม่ล้าง จานก็ไม่ล้าง ไม่เช็ด ไม่เช็ด เฉยๆ เออ ปลอ่ ยใหข้ ี้สนมิ กนิ จนหมด เนอ้ื เหลก็ จนหมด อา้ ของ
ไมส่ ะอาด เกรอะกรังอยู่ ของเผ็ด ของเคม็ เหล่านั้น มันชอบนัก สวยของงามของมนั ท่ีเขาเคลอื บเอาไว้ ทาสเี อาไวอ้ ยา่ งดี ลวดลาย
มันกนิ ใหห้ มดไป อย่างดี ถ้าปล่อยให้ น้�ำเกลือมันหยดใส่ น้�ำปลาร้าหยดใส่
9

10 เหลา่ นอี้ ะ่ ถ้าไม่ท่องเอาไว้ ไม่บ่นเอาไว้ มนั ลืม ถา้ ถงึ เวลา๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ของเค็มถูกต้องมัน มันปรุเลย มันทะลุปรุโปร่งไปแล้ว ก็ไม่ จะใชม้ นั จงึ จะมาเปิดหนังสอื อ่าน อ่านเอา ถ้าไม่มีหนงั สือก็วา่
น่าใชแ้ ลว้ นะ ไปหามาใหม่ อะ่ แนะ่ ไปซือ้ มาจากตลาดใหม่ อ่ะ คอื ไมไ่ ด้ ต้องอ่านเอา เตรียม นะโม กต็ ้องได้วา่ ตามแม่(บท)มนั
อย่างง้นั น่ะ เรียกวา่ ไมเ่ อาใจใส่ ไม่ดแู ลของ ของใช้ไม้สอยที่อยู่
ในครัวของเรา อยูใ่ นบา้ นของเรา พุทธัง สะระณัง คจั ฉามิ

๑๙ ก็วา่ ตามแม(่ บท)ไป

ใจ ใจเราก็เหมือนกนั ใจของเรากต็ อ้ งส�ำรวจอยเู่ สมอ อ้า ธัมมัง สะระณัง คจั ฉามิ ๑๙
ไหว้พระนกี่ ็เป็นการขัดเกลาจิตใจ สวดมนต์ก็เป็นการขัดเกลา สังฆัง สะระณงั คัจฉามิ
จิตใจ ความรู้อะไรๆ ที่เราท่องบ่นสาธยายไว้ ท�ำให้หม่ันท่อง ทุติยัมปิ พุทธัง (สะระณงั คัจฉาม)ิ
ท่องบน่ แลว้ มนั กล็ มื ไปเลย แต่ว่าอะไรนะ ถึงเวลาจะทำ� งานมา ทตุ ยิ ัมปิ ธมั มงั (สะระณัง คัจฉามิ)
เอา้ ๆ อาราธนาเทศนน์ ะ วา่ .. กอ็ กึ ๆ อกั ๆ มนั นกึ ไมอ่ อก อาราธนา ทุตยิ มั ปิ สงั ฆงั สะระณงั คจั ฉามิ
พระปริตรได้ไหม อ้า ก็เลยไมไ่ ด้อกี อา้ วา่ อะไรๆ ก็ไม่ไดเ้ ลย
ถวายทานนเี่ ราท�ำเป็นประจ�ำทุกวัน ถวายทาน เหลา่ นถ้ี า้ เราไมท่ อ่ ง ไมบ่ น่ ไมว่ า่ มนั กล็ มื ไปแลว้ ถงึ คราว
แลว้ ถงึ จะมาโยเยห้ าหนังสือ หาอะไรมา ว่าซะก่อน อ่ะ อันนก้ี ็
อมิ านิ มะยงั ภนั เต, ภตั ตาน,ิ เปน็ เรื่องท่ีขายหนา้ ตัวเองนะ เปน็ งน้ั ขายหน้าตัวเองไมเ่ อาใจใส่
สะปะริวาราน,ิ ภิกขุสงั ฆสั สะ, ไมท่ อ่ งบน่ ไม่สาธยายไว้ มนั ลมื นกึ ไมอ่ อก ใหผ้ ู้อื่นวา่ ตวั เอง
โอโณชะยามะ, สาธุ โน ภันเต ภกิ ขุสงั โฆ, ฯ เลยกล็ ืมเลยไม่ไดว้ า่ สกั ที จะเป็นหวั หน้าหวั ตาหมูพ่ วกคณะ ได้
ดีไหม ไมด่ ี ถา้ เปน็ อยา่ งงน้ั ไมด่ ี ถา้ จะเปน็ หวั หนา้ หมู่ เปน็ หวั หนา้
คณะ เป็นผูน้ �ำของหมู่ มนั ต้อง มนั ฉะฉานไว้ ใหม้ ันแจว๋ เอาไว้
นั่น อยา่ ปลอ่ ยใหส้ นมิ กนิ จนเกรอะกรังไปหมด จนทะลุ มนั จะไมด่ ี
ของเหลา่ นม้ี นั ของทอ่ งบน่ สาธยายอยทู่ กุ วนั ๆ นง่ั อยเู่ ฉยๆ กว็ า่ ไป
ตดื ๆ ทกุ วันๆ อาราธนาเทศน์ตรงน้ี อ้า นกึ ไม่ออก นึกไมอ่ อก
เพิ่นบอกวา่ อาราธนาเทศนด์ สู ิ

11

12 อนั นพ้ี ดู เปน็ ปริศนาปญั หาเฉยๆ หรอก ของจ�ำเปน็ ที่จะ ๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ท่องบ่นสาธยาย ให้เราเอาใจใส่ทุกวัน ของใช้ไม้สอยท่ีเราใช้อยู่
พ๎รหั ๎มา จะ โลกาธปิ ะต,ี สะหัมปะติ, ทกุ วันๆ ถว้ ยชาม ช้อน จองวอง(กงั สดาล) จวัก ของใชป้ ระจำ�
กัตอัญชะลี อนั ธวิ ะรัง อะยาจะถะ, ตัวเรา เทา่ น้นั ก็ใหม้ นั อลอ่ งฉ่องใหมเ่ สมอ ให้มนั เกรอะมนั กรัง
สันตีธะ สัตตาปปะระชกั ขะชาตกิ า, แลว้ จงึ จะมาตกั ใสถ่ ว้ ยใสช่ ามไปถวายพระ โอย้ มนั กน็ า่ อายเขานะ
เทเสตุ ธมั มัง อะนกุ มั ปิมงั ปะชัง.

อ้า ไดแ้ ล้ว ทอ่ งแลว้ ถา้ ปลอ่ ยไว้หลายๆ วัน ลมื แลว้ อา้ อายอยใู่ นใจเรา โอย้ มนั มนั ไมส่ ะอาด ไมเ่ อาหรอก แมค่ รัว
ลมื อาราธนาเทศน์ อาราธนาศลี อา้ ถวายสงั ฆทาน ถวายบงั สกุ ุล ผู้เปน็ หวั หนา้ แมค่ รัว ไมเ่ อา ไม่เอา อันนี้ไม่เอา มนั กร่อนแลว้
อะไรๆ เหลา่ นน้ั ไมเ่ อาใจใส่ มนั กล็ มื เปน็ เพราะฉะนนั้ อยา่ ปลอ่ ยให้ มันทะลุแล้ว สนมิ กินมันหมดแล้ว มันหมดลวดลายมันแล้ว
สนมิ กนิ ไปหมดซะกอ่ น ใหท้ อ่ งบน่ สาธยายไว้ ใหค้ ลอ่ งตวั อาราธนา ไมน่ า่ เอามารับแขกเลย นะ่ มันเปน็ อย่างงน้ั
พระปริตร ว่ายังไง อนั นพ้ี ดู รวมๆ ไป เฉพาะของใช้บางอยา่ ง เส้อื ผา้ อาภรณ์
ท่ีเราใสอ่ ยูท่ กุ วัน เข้าสังคมกับเขา อยา่ ใหม้ นั เหม็นสาบได้ แอ้
วิปตั ติปะฏพิ าหายะ สัพพะสัมปัตติสิทธิยา, คนนัง่ ใกลเ้ ขาจะได้กล่ิน กลิ่นเหม็นนะ่ ก็
๑๙ สัพพะทุกขะวินาสายะ ปะริตตงั พร๎ ถู ะ มงั คะลงั , โอ้ยๆ ไม่ไหวๆ ขมจมกู หึ อา้ กเ็ ขาไมไ่ ดซ้ ักเส้อื ผ้า เสือ้ ผา้ ๑๙

วปิ ัตตปิ ะฏิพาหายะ สพั พะสมั ปตั ติสทิ ธยิ า, เขาไมไ่ ดซ้ ัก ไม่ได้ท�ำความสะอาด ไมไ่ ด้ ไม่ได้รีด ไมไ่ ด้ซกั ไม่ได้
สพั พะภะยะวินาสายะ ปะริตตงั พ๎รถู ะ มังคะลัง, รีดมันเลย มนั ตาบ(ปะ)มนั เติบ(พอสมควร) มนั ๆๆ ขาดตรง
วปิ ตั ติปะฏิพาหายะ สพั พะสมั ปัตตสิ ิทธิยา, ไหนก็ปะมนั ซะ ตาบ(ปะ)มนั ซะ เยบ็ ใหเ้ รียบรอ้ ย ซักแลว้ ก็รีดให้
สัพพะโรคะวนิ าสายะ ปะริตตงั พร๎ ถู ะ มังคะลงั , เรียบรอ้ ยไว้ มีน้�ำอบนำ้� หอมอะไรที่ฉีดใสป่ ปี๊ ๆๆๆ ให้มนั มีกลิ่น
หอมช่ืนใจอยูง่ ้ัน ไปนง่ั ใกล้ใครก็ไมข่ ยะแขยง อา้ อันนพ้ี ดู เร่ือง
เหล่านี้ อ้า เป็นต้น ของใช้ของเรา เราเปน็ อุบาสก เราเป็น ทางโลกมาให้ฟังดูก่อน
อุบาสกิ า เปน็ ตัวแทนของหมู่ของพวก ให้หมู่อาศัยได้ ถา้ ไม่มีหมู่ ว่านเี่ ข้ามาทางธรรม เขา้ มาทางใจเรา ใจของเรามนั หมด
แลว้ ก็วา่ ไม่ถูก คุณภาพก็มีนะ ไปกนิ เหลา้ เมามาย ออ้ แอ้ๆ อยทู่ กุ ว่ีทกุ วัน อา้
มนั กจ็ ะลมื ไปหมดละ่ อนั อยา่ งอื่นลมื ไปหมด พดู เขา้ มาถงึ ตวั ของ
กระโถนมนั อยไู่ ก๊ไกล เอาไวต้ รงนเี้ ออ ตรงนก้ี ็ได้ เอาๆ อา้ เรา ของใช้ประจำ� บา้ นเรา มนั มกี ารไหว้พระ มกี ารสมาทานศลี
มกี ารถวายทาน อะ่ อะไรวา่ ไดท้ กุ อยา่ ง ไมต่ อ้ งไปนง่ิ ไมต่ อ้ งไปให้
ยื่นให้คนอ่ืนมาว่า เราว่าไดว้ า่ เลย ไมผ่ ิด ผู้หญิงก็ว่าได้ ผูช้ ายก็
13

14 ว่าได้ อาราธนาเทศน์ อาราธนาธรรม อาราธนาพระปริตร

เหล่านี้ให้ได้ อา้ ใหม้ นั คล่องตวั เพราะเราท�ำอยทู่ กุ วนั เราทำ� ๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
อยู่ทกุ วันของเหล่านี้ อยา่ ไปนง่ิ หาผูอ้ ่ืน อย่าไปใหผ้ ้อู ่ืน ว่าขน้ึ มา
เลยเรา ไดอ้ ยูแ่ ลว้
มสี ิทธเิ์ ทา่ กัน ผูช้ ายกว็ า่ ได้ ผหู้ ญิงก็วา่ ได้ เดก็ น้อยกว็ า่ ได้
เสยี งแจ๋วๆ ข้ึนมา นั่น เทวดาพนมมอื ตาดูด้วย ถ้าอึกๆ อักๆ
อึกๆ อักๆ แล้วหลงหน้าหลงหลัง เทวดาไม่สาธุแล้ว อ่ะหึหึ
เอา้ ทำ� ไมทำ� อยา่ งงนั้ นอนหลบั ทับสทิ ธอิ์ ยยู่ งั ไง ของแคน่ กี้ ็ไมท่ ำ�
ไม่บ่นเอาไว้ จดจ�ำเอาไว้ ต้ังใจให้มันคล่องตัวไว้เนยี่ อะไรๆ เทวดา ถา้ เหน็ เราอาราธนาเทศน์ เทวดาท้ังหลายกพ็ นมมอื
ก็เหมือนกันแหละ อยา่ มัน อย่ามนั มันหลงเปน็ มันลืมเปน็ เออ สาธุการ เราถวายทานเวลาใด พวกวิญญาณท้ังหลาย ถงึ ไม่มี
ใจของเรามนั หลงมนั ลมื เปน็ ไหวพ้ ระรับศลี อาราธนาศลี อาราธนา ตนมตี วั อยใู่ นนหี้ รอก แตเ่ ปน็ รา่ งทพิ ย์ เปน็ กายทพิ ย์ พวกเหลา่ นน้ั
ธรรม เหลา่ นนั้ ของนขี้ องจำ� เปน็ เราเปน็ อบุ าสก เราเปน็ อบุ าสกิ า ก็อนุโมทธนาสาธุด้วย ประกาศให้โมทนาสาธุการด้วยเด้อ
๑๙ เราตอ้ งได้ ไดค้ ลอ่ งตวั ซะดว้ ย ไพเราะซะดว้ ย อะ่ วา่ ใหม้ นั ไพเราะๆ พวกขา้ พเจา้ ท้ังหลายจะถวายทานแลว้ คร้ังน้ี ผู้ใดระลกึ ไดก้ ร็ ะลกึ ๑๙
ก็ได้ เออ เอา อา้ ให้ใครบา้ ง ให้ปู่ ใหย้ ่า ให้ตา ให้ยาย ให้ผมู้ ีพระคุณ
ท้ังหลาย อันนนั้ ทุกครั้งไป ใหบ้ ิดามารดา เพราะวา่ บิดามารดานี่
พร๎ หั ม๎ า จะ โลกาธปิ ะต,ี สะหมั ปะต,ิ ตบ๋ (ซกั )ผ่า(ผ้า)ข้ี ต่ี(แยก)ผ่า(ผา้ )เยย่ี ว ให้เรา ตง้ั แต่น้อยๆ มา
ข้ีมูกป้ืดปา๊ ดๆ กด็ ีอกี ละ่ อา้
ใหม้ นั คลอ่ งๆ รอ้ งเปน็ สรภญั ญะก็ได้ นฝ่ี กึ หดั ใหม้ นั คลอ่ ง ไมท่ ำ� ความสะอาดไว้ ตัง้ ความสะอาด ท่องบ่นสาธยายไว้
อย่าไปคิดต่อวา่ คนอ่ืนเขาจะว่าได้ คนอ่ืนก็แทนเราได้ ไดค้ นอื่น เทวดาจะได้โมทนา ทุกคนๆ เถอะ ไม่ไดค้ นเดียว ใครไปเปน็
มนั ก็ไมเ่ ทา่ ตวั เองละ่ ตวั เองวา่ เอาซะเลยไดเ้ ตม็ บริบรู ณ์ อานสิ งส์ หัวหน้าก็ให้แต่คนหัวหน้าว่า คนเป็นผู้เป็นลูกน้องไป บริวาร
มันไดเ้ ตม็ บริบูรณ์ ถ้าปล่อยให้มนั ขาดๆ ข้างๆ คาๆ มันเคยตวั ทั้งหลายก็เลยวา่ ไมไ่ ดอ้ ีก ที่จริงเปน็ สิทธขิ์ องทกุ คนท่ีจะตอ้ งว่า
เคยตวั อาศยั ผูอ้ ่ืนเค้า เคยตัว อยา่ อาศัยผู้อ่ืน อา้ เอาจมูกเขา อาราธนาเทศน์ อาราธนาธรรม วา่ ถวายทานกด็ ี ทุกคำ� ทกุ อยา่ ง
มาหายใจ ถ้าหากวา่ จมกู เขาเปน็ หวดั ล่ะ จะเป็นยังไง จะหายใจ ใหม้ ันไดค้ ลอ่ งตวั ให้มนั มอี ยใู่ นมนั สมองเราหมด อะ่
ไดห้ รือเปลา่ เรา ต้องสะอาดอล่องฉ่อง โอ้ย เออ อย่าให้มันตนั (เสยี งไอ บ้วนนำ�้ ลาย) บัด.. ร้องเพลง เขารอ้ งเพลงไป
ขน้ึ มาได้ ข้ีมกู ทั้งหลาย เสลดทั้งหลาย ใหม้ นั คลอ่ งแคลว วา่ ยงั งน้ั ยดึ เอามา รอ้ งได้เลย ร้องเพลงเลย เออ เพลงไอ้สรุ พล เพลง
15

16 การรักษาศีลก็เป็นหน้าที่ของเรา ท่ีจะสังวรและระวัง ๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
อะไร เขาวา่ ว่ากนั ไปให้หมด นก่ี ็อยากให้เป็นตวั ของตัวเองหรอก ไมใ่ ชค่ นอื่นวา่ แลว้ กแ็ ลว้ ตวั เองตอ้ งวา่ ดว้ ย มเี จตนางดเวน้ จริงๆ
เอ้ อยา่ ลืม ที่ยกภาษติ ขน้ึ ว่า

ทานัง เทติ สีลัง รกั ขะติ ภาวะนานงั ภาเวตตะวา ปาณาติปาตา เวระมะณี
เอกจั โจ สคั คงั คจั ฉะติ เอกจั โจ โมกขงั คจั ฉะติ นสิ สงั สะยงั สิกขาปะทงั สะมาทิยามิ

อันนน้ั เปน็ ภาษิต เพิ่นยกข้ึนเฉยๆ อันนเ้ี ด๋ียว อ่ะ ส่งิ นจ้ี ะ น่ี ว่าเร่ิมต้นพ้นู ( โน้น)ล่ะ ว่าเริ่มตน้ พูน้ ( โน้น)หรอก
ต้องทอ่ งบ่นสาธยายให้คล่องตัวไว้ เวลาใช้งานใช้การก็ว่าได้หมด
ทุกคนเลย ว่าถวายทาน อาราธนาศีล อาราธนาพระปริตร อะทนิ นาทานา เวระมะณี
อาราธนาเทศน์ เหลา่ นี้ เปน็ หนา้ ท่ีของทกุ คนที่จะตอ้ งรับผิดชอบ สกิ ขาปะทงั สะมาทยิ ามิ
อยา่ ไปพึ่งพาอาศยั หายใจเอาจมกู เพ่ินมาหายใจ ถ้าจมูกเพิ่นตนั กาเมสุ มจิ ฉาจารา เวระมะณี
แล้วว่าไม่ได้เลยนี่ เออ เราเอง เราเก่ง อ้า ให้ว่าเป็นคนเก่ง สกิ ขาปะทงั สะมาทยิ ามิ
๑๙ ขนึ้ มาได้ในสงั คม เราดีกวา่ หมู่ เราเกง่ กวา่ หมู่ วา่ ไดแ้ จว๋ ๆๆ ทกุ คำ� มุสาวาทา เวระมะณี ๑๙
อนั นน้ั ละ่ มนั หลงเดอ้ มนั ลมื เดอ้ ตอ้ งทอ่ งบน่ สาธยายไปเรื่อยๆ สิกขาปะทัง สะมาทยิ ามิ
อะไรพอนกึ ไดก้ ท็ ่องบ่นสาธยายใหม้ นั ขน้ึ อกข้นึ ใจไว้เสมอ
วา่ ใหม้ ันเตม็ ทุกตัวๆ ไป

สรุ าเมระยะมชั ชะปะมาทฏั ฐานา เวระมะณี
สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

อนั นมี้ นั มีเจตนา มนั จงึ เปน็ ศลี มีเจตนางด มีเจตนาเวน้
จริงๆ มนั จงึ เปน็ ไมเ่ ปน็ การโกหกพระ วา่ นำ� (ตาม)พระ โกหกพระวา่
ปาณาติปาตา เวระมะณี ยังไม่จบ ยงุ ตายไปตัวหนึ่ง ๒ ตัว เออ
พอจะเวน้ จากการฆา่ สัตว์ หึ เออ ยุงมากัด กต็ บไป ตีไป ตาย
ไปหลายตัว มีมดกบ็ ี้มนั เลย มอี ะไรมาใกลก้ บ็ ้ีมันเลย ท้ังๆ ท่ี

17

18 เปน็ เหรียญ เปน็ ที่น่าดูน่าชมหน่อย โอ้ย อันนจ้ี ับได้แล้ว ยัดใส่ ๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
สมาทานศีลอยู่ เทวดาก็หัวเราะ โอ้โฮ บ่มเี จตนาหนอ บม่ ีเจตนา กระเป๋าเจา้ ของ ม.ิ .โฆษณาหาเจา้ ของได้ เอะ๊ อย่างนมี้ นั จะเป็น
ที่จะงด จะเวน้ จะละจริงๆ วา่ แต่ปากเฉยๆ ให้มนั ระลกึ ได้อยู่ ศลี หรือเปลา่ ถา้ จับของ สงิ่ ไหนมนั ตกหลน่ ลงมา เปน็ หนา้ ที่ของเรา
เสมอ ลืมไป แลว้ ตอ้ งให้สตั วอ์ ื่นมาตายเพราะ เพราะการกระท�ำ เราไปในรถคันเดียวกนั อ้า เราเดนิ ทางดว้ ยกัน ถ้าจับของเขาได้
ของเรา ยงุ บิน กต็ บมันเลย ตบมันเลย มากัดนานๆ จับไดก้ บ็ ้ี แลว้ ก็ต้องย่ืนให้ ของเขาตก อันนต้ี ก อันนตี้ ก อันนตี้ ก เอาไปๆ
เลย บ้ีเลย บ้ีแหลกไปเลยแน่ ไม่ได้เปิดไม่ได้ดูอะไร มันมีเท่าไหร่ก็ไม่รู้ เนย่ี แหละเป็นคนซ่ือ
คนซือ่ สัตยส์ ุจริต บริสุทธย์ิ ุตธิ รรมท่ีสุด
สิกขาปะทงั สะมาทิยามิ
ผ้เู ปน็ อบุ าสก เปน็ อุบาสกิ าแล้วยิ่งควร ทำ� ใหม้ นั บริสุทธ์ิ
เอาไปไว้ไหนเวย้ ว่าไปแลว้ แตแ่ กลง้ ทำ� ให้สัตวต์ าย มัน จริงๆ อยา่ ไปจับเอา อมเอา ของที่เขาตกหลน่ เหน็ อะไรของมี
กเ็ สยี ศีลตวั หนึง่ เสยี แลว้ คา่ ราคาสงู ๆ ก็มี อย่าไปยินดีเลย ควรยนิ ดี ประกาศให้เจา้ ของ
อะทินนาทานา เวระมะณี เขาทราบ เขาก็จะได้มารับ ยกมอื ไหวด้ ้วย อา้ รับไปแลว้ เขาไป
สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ ตรวจดเู งนิ ของเขา ก็ยังอยอู่ ย่างเก่า
๑๙ เวน้ จากการถอื เอาสงิ่ ของ ของทา่ นผอู้ ื่นที่มเี จา้ ของหวงแหน ๑๙
นแ่ี สดงใหเ้ หน็ เป็นคนสจุ ริตเปน็ คนบริสุทธ์ิ ไวเ้ น้อื เช่ือใจ
อยู่ ถา้ เก็บของเขาได้แลว้ ก็โฆษณาหาเจา้ ของเขา กระเปา๋ ใคร กนั ได้ เพ่ือนๆ กัน

เว้ย กระเป๋าใครเว้ย นกี่ ระเป๋าใครเว้ย ใครลืมกระเป๋าใครลืม
กุญแจรถ ใครอะไรเนยี่ ใหม้ นั ถงึ มือเขา อย่าไปขบเลน่ เฉยๆ อ้า
ผู้ท�ำของตกหล่นอย่างงั้น แล้วก็เขาก็สาธุ ขอบคุณ ขอบคุณ
ขอบคุณ หลายๆ จับกระเปา๋ ไปแล้ว ยังมีอยอู่ ยา่ งเก่า เงินอยใู่ น
กระเปา๋ ไม่ไดเ้ อามาเป็นของตวั เลย อะ่

อะทนิ นาทานา เวระมะณี

เราเวน้ แลว้ เวน้ จากการถือเอาสิ่งของของท่านผูอ้ ื่น ของ 19
มีค่าราคา ของอะไรกเ็ รียก เป็นพระเนย่ี หายบ่อย ถ้าเปน็ พระ

20 เพอ่ื นกนิ เพอื่ นกนั เพอ่ื นรู้ไมท่ ัน เพอ่ื นกนั เอาไปกนิ กแ็ ย่

อยา่ งนน้ั ๆ ไมด่ ีนะ่ ไมม่ ี ไมม่ ี ของอยา่ งนี้ไมม่ ี ไมเ่ อา ของตกหลน่ ๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
หรือของตกอยเู่ นยี่ ก็โฆษณาหาเจ้าของเขา นคี่ นซอ่ื จริงๆ เป็น
อย่างงั้น ซื่อสัตย์จริงๆ สุจริตจริงๆ เป็นสัมมาอาชีวะด้วย
ถา้ ไปเบี้ยวเอาของเขา เกบ็ เอาของเขา ไม่บอกเจ้าของเขา มนั เปน็
ทจุ ริต ไมใ่ ชส่ จุ ริต
อา้ โง่ มันโง่ เพิ่นหาวา่ เขาโง่ ตวั เราน่ันแหละโง่ เพราะไม่
บอกเจา้ ของเขา ไม่บอกเจา้ ของเขา ตวั เราเก็บเอาใส่กระเป๋าเรา
เลย ไม่บอกเจ้าของเขา เฉยไว้ ตอ่ ไปต่อมาเขาก็ลืมเขา้ ละ่ แน่ะ
เปน็ อยา่ งงน้ั แหละ คนข้ีกบฏคดเลยี้ วตอ่ หมตู่ อ่ พวก ขอใหซ้ อ่ื สตั ย์
ต่อกัน เหมือนพ่ีเหมือนน้องกันจริงๆ เหมือนลูกพ่อเดียว
แม่เดียวกัน เขาไม่เบี้ยวกันหรอก แม้ว่าลูกพ่อเดียวแม่เดียว เป็นเร่ืองเปน็ ราวกันอยใู่ น อ้า ขา่ ว ชอ่ งไหน ชอ่ ง ๗ หรือ
๑๙ มนั กย็ งั เบ้ียว พี่กบั นอ้ งทะเลาะกนั เพราะเงนิ หาย ของใชร้ ว่ มกนั มา ช่อง ๕ ชอ่ งไหน มอี ยู่เรื่อยๆ มขี า่ ว เป็นพระ เป็นเณรก็ยังเอา ๑๙
ใหซ้ อ่ื สัตยส์ จุ ริตต่อกันที่สดุ อยา่ เห็นกนั แกไ่ ด้ ถา้ เป็นประชาชน กันอยู่อยา่ งง้ัน โกงรัฐบาล เออ โกงเงนิ โกงทองเขาอยา่ งนัน้
ท่ีอยรู่ ่วมกนั ไวเ้ นอื้ เชื่อใจกัน ถ้าเป็นข้าราชการไปแลว้ หา้ มไป เปน็ พระเปน็ เจา้ เราก็ไมน่ า่ จะมเี ร่ืองขนึ้ โรงขนึ้ ศาลกนั เลยอยา่ งน้ี
ท�ำเงินหลวงหาย เงินคลังหาย ไม่บอกกันเลยอย่างเนย่ี เออ ถ้าหากว่าเป็นผู้มีศีลธรรมจริงๆ เป็นพระเป็นเจ้าแล้วก็ยิ้ม
เนยี่ มันเป็นโจรในตัวชัดๆ อันนเี่ ขาออกโทรทัศน์กันอยู่ ออก กระเหม็ดกระแหม่ รักษาใหม้ ันบริสุทธ์ยิ ุตธิ รรมจริงๆ รถไม่ขน้ึ
โทรทัศน์ ออกขา่ วกันอยู่ก็มี เปน็ พระโกงเงนิ ของรัฐ เกนิ .. โกง ทะเบียน เขายังว่าแล้วก็ขับกันอยู่อย่างงั้น ก็ไปเสียเงินค่าขึ้น
เงนิ ภาษอี ากรของวดั รถเคยขน้ึ ทะเบียน ก็ไมข่ น้ึ ทะเบียน ทะเบียน ทะเบียน แต่กเ็ สียดายเงนิ อยู่อกี อะ่ นั่นแหละ เนย่ี เขาเรียกวา่
ขาดแล้วกย็ ังใชอ้ ยู่อย่างนัน้ นเ่ี ปน็ คนไมซ่ ่ือ ถา้ คนซื่อแล้วไม่เอา รถอะไร รถ รถไม่มที ะเบียนถกู ตอ้ งตามกฎหมาย เรียกวา่ เบี้ยว
ท้ังน้ัน ไม่เอาใดๆ ท้ังนั้น เออ ขอให้ส่งคืนเจ้าของเขาซะก่อน เบี้ยวกัน ไม่ซอื่ ไมส่ ตั ย์ อยู่ในประเทศเดียวกนั ท�ำไมยนิ ดโี กง
เพราะรายชื่อเขาก็มี อยใู่ นกระเปา๋ นามบตั รเขาก็มี เลขโทรศัพท์ กนั ได้ขนาดนน้ั เนยี่ เอาขา้ วไปขาย เออ เอาข้าวของโรงไปขาย
เขากม็ ี อา้ ถา้ คนซื่อจริงๆ มนั ไม่หาย มันไมห่ ายไปไหนเลย มนั ขายไปจำ� นำ� จ�ำจองกนั โกงกันอุตลดุ อย่อู ย่างงนั้ โกงตาช่ัง อ้า
ได้คนื มาหาเจ้าของเด้ นั่นคนซ่ือสตั ย์เป็นอยา่ งงน้ั คนไม่ซือ่ สตั ย์ ตาช่ังโกงกันไปโกงกันมาเท่าน้ันกิโล เท่านกี้ ิโล มันก็หลายเข้า
อยู่ร่วมกับหมู่ หมู่ก็ไม่ไว้เนอ้ื เชื่อใจเลย อืม หลายเขา้ หลายเข้า
21

22

๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๖

๑๙ โอย้ ทางพระวินยั เพ่ินวา่ ไมไ่ ด้ ถา้ พระภกิ ษไุ ปทำ� อยา่ งงนั้ ก็ ปาณาตปิ าตา อะทนิ นาทานา เวระมะณี ๑๙
ไมไ่ ด้อกี เออ เปน็ พระภกิ ษขุ าดจากพระภิกษเุ ลย ถา้ ไปโกงบ้าน เออ ก็ให้มัน เวระมะณี จริงๆ เว้นได้จริงๆ อย่าไป
โกงเมืองเขาแบบนั้น โกงภาษอี ากร กเ็ ปน็ โทษ ไม่ซ่ือ ไมส่ ตั ย์ต่อ ขี้กบฏคดเลยี้ วกนั เลย อยนู่ ย้ี งั คาโรงคาศาลอยกู่ ม็ ี เร่ืองกบฏเงนิ
กนั แลว้ ใหอ้ ยใู่ นประเทศเดียวกนั มาโกงกนั มนั กน็ า่ เหลอื เกนิ นะ่ กบฏทอง อะเฮ้อ หดภาษอี ากรกนั นะ่ หลีกภาษีอากรกัน ไป อะ่
น่ามโี ทษหนักๆ นะ อยู่ในประเทศเดียวกันมันต้องอล่องฉ่อง ไม่ใชโ่ ยมธรรมดาหรอก พระซะด้วย เออ ทา่ นท้ังหลายกค็ งจะ
สบาย เรื่องเงนิ เรื่องทอง ภาษีอากรใดๆ ใหส้ ะอาดบริสุทธ์ิจริงๆ ได้ยินวา่ เออ พูน้ ( โน้น)แหละ เขาเรียกว่า เออ อนั นก้ี ็รู้กันท่ัว
เออ นกี่ ็ท�ำมาหากิน เลี้ยงชีวิตชอบ ถ้ามีการฉ้อ การโกง ประเทศนะละ่ แลว้ ๆ กจ็ ะเปน็ ท่ีบริสทุ ธิ์ ไดย้ งั ไง โกงรัฐบาล เอา
การกระบดั (ฉอ้ โกง)กนั อยู่ ทำ� มาหากนิ ไมช่ อบ ไมช่ อบดว้ ยกฎหมาย เงินรัฐบาลออกไป โกงภาษีอากรบ้านเมือง มันจะเป็นคนดีได้
หลีกกฎหมาย เออ ขับรถก็ขับรถไม่มีทะเบียน อะไรท�ำนองนี้ ยงั ไง เป็นภัย เป็นภยั สงั คม อยา่ งหนกั ทีเดียว โดนข้อหาหนัก
โกหกกนั ไปเร่ือยๆ อยา่ งนก้ี ็ทำ� ใหค้ นท้ังประเทศไมไ่ วเ้ นอ้ื เช่ือใจ ซะดว้ ย อา้ ให้โกงเงินของรัฐบาล โกงเงินภาษอี ากร ใหถ้ งึ เป็น
กันแล้ว อา้ เป็นคนไมซ่ ่อื ไม่ซ่ือสตั ย์ ไม่สจุ ริต เลี้ยงชีวิตไมช่ อบ พระเปน็ เณร เขาจะว่ายังไง มศี ลี หรือเปลา่ อ่ะ ไม่มี ถ้าไปโกงเขา
ธรรม ของไมบ่ ริสุทธิ์อยา่ ไปหยิบไปนั่นของเขามาเลย ดงั นหี้ รอก ไม่มีศีล ไม่มีศีลก็ขาดจากพระ ขาดจากพระ ขาดจากสามเณร

23

24 เออ อ่ะ มีอะไร นลี่ ว้ งกระเปา๋ แลว้ ลว้ งกระเปา๋ แล้วไมไ่ ด้ ๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ไมเ่ ป็นพระ เปน็ เณรตอ่ ไปแลว้ อกี แลว้ โมฆะบรุ ุษ เขา้ บ่ไดแ้ ลว้ รับอนญุ าต เออ
โมฆะบรุ ุษ คนทจุ ริต เปน็ คนไมบ่ ริสทุ ธย์ิ ตุ ธิ รรมตอ่ สงั คม เบี้ยว ๑๙
เน้อ เบ้ียวสงั คม เบี้ยวหมู่ เบ้ียวพวก เปน็ พอ่ คา้ พอ่ ขาย รวมหัว เออ เรียก สำ� หรับเรียกลูกศิษยห์ รอก เออ มอี ยู่ มีอยู่
กนั ไปขายอนั นนั้ ไปขายอนั นกี้ ย็ งั โกงกนั โกงตาชงั่ โกงอะไรเหลา่ น้ี เรียกลกู ศษิ ยอ์ ยู่ มี ถา้ เรากนิ ขา้ วอม่ิ แลว้ ลา้ งมอื แลว้ กดสญั ญาณ
แหมเป็นเรื่องเสียหาย อ้า สนมิ กนิ เหลก็ กิเลสกินใจ กนิ ไปหมด ให้คนงานมารับเอาไปกินเล้ียงกัน เป็นอย่างนนี้ ่า เป็นห่วง
แลว้ กนิ หวั ใจแลว้ ไม่มี น่งุ ผา้ เหลอื งห่มผ้าเหลืองอยู่ก็จริง แต่ เปน็ ดงั ลกู ดงั เตา้ เหมอื นลกู เหมอื นหลาน มนั มาทำ� งานอยกู่ บั เรา
วา่ มัน มันขาดไปแล้วง้ัน เปน็ อย่างง้ัน เออ เราก็รับผิดชอบเขาอยอู่ ยา่ งงั้นแหละ อ้า

๑๙ ขอฝากดว้ ย ขอฝากทุกๆ คน ขอให้กำ� หนดจดจ�ำน�ำไป
ประพฤตปิ ฏบิ ัติ ใหเ้ คร่งครัด แคศ่ ลี ๕ แค่น้ันก็เป็นคนบริสุทธ์ิ
มอี ะไรอีก อะ่ เนยี่ ของแจกเหรอ ยุตธิ รรมได้ ศีล ๕ ไม่ให้โกหกพกลมกนั อ้า เอาละ่ ปะเนย่ี
ไมใ่ ช่ของแจกเหรอ เอา้ ของแจกก็แจกเพิ่นละ่ แจกให้ได้
ทกุ คนๆ ถ้าเปน็ หนังสอื เปน็ อะไรก็แจก ตัวเองนกี่ เ็ ป็นอย่างงัน้ ที่แสดงมา มนั ไมธ่ รรมสงู ธรรมะชน้ั สงู อะไรหรอก ธรรมะ
แหละ ตัวเองก็เป็นอย่างงั้นแหละ มีลูกศิษย์มาท�ำงานให้วัด พื้นๆ ของประชาชนญาติโยมน่ีแหละ ท่ีจะปฏิบัติต่อกัน
ตัวเองกนิ ขา้ วไปนดิ ๆ หน่อยๆ อม่ิ แลว้ กินน้ำ� แลว้ ล้างมือแล้ว ให้ถูกอกถูกใจกันทุกคนๆ อย่าไปให้กินแหนงแคลงใจกันเลย
กดกระดิ่ง ให้เขามารับ ให้เขามารับของ อาหารเหลือแล้ว มา ค้าขายด้วยกันก็ดี ทำ� มาค้าขายทั้งหลายก็ดี ต้องซ่อื สัตยส์ จุ ริต
เด้อ มาเก็บ มาเอาไปแบง่ ไปปนั กนั เด้อ ต่อกัน เป็นสิ่งเป็นของแก้วเก้านวรัตน์ อะไรๆ เครื่องประดับ
ประดา ของมรี าคาท้ังน้ัน

เราอยา่ เหน็ แตแ่ กไ่ ดอ้ ยา่ งเดียว
เรียกวา่ เสยี สละแล้ว

25

26
เราเข้าวัดเข้าวาแล้ว ให้ยึดเอาไปเป็นข้อปฏิบัติส�ำหรับ
ตัวเอง ต้ังอยใู่ นสงั คม เราต้องปฏบิ ตั ิต่อสังคมอยา่ งงั้น ใหเ้ ป็น
ผู้บริสุทธิ์ผุดผ่อง อย่าให้หมองมัวได้เลย เทวดาสาธุการ เออ
อนโุ มทนาสาธกุ าร

๑๙ เทศน์ไม่ออก ม้ือนเี้ ทศน์ไม่ออก เทศน์ไมไ่ ปเลย เพราะ
ฉะนั้น ก็ขอโทษ ขออภัย ถ้าไม่ถึงจิตถึงใจผู้ฟัง แต่มันเป็น
ประโยชนเ์ บ้ืองต้น ศีล ๕ ขอ้ เป็นประโยชนเ์ บ้ืองต้น ของมนษุ ย์
ทั้งหลาย มัน มันจึงต้องประพฤติปฏิบัติให้มีศีลท้ัง ๕ ข้อ
ไม่ให้ขาดตกบกพร่องเลย ย่ิงสังคมใหญ่ๆ ข้ึนไป ยิ่งจะต้อง
ซอ่ื สตั ยส์ จุ ริต ต่อประเทศชาติบา้ นเมอื งให้มากๆ เออ ก็จะเป็น
ผ้เู จริญรุ่งเรือง ในการครองชีพท�ำมาหากนิ ทำ� มาค้าขาย รำ�่ รวย
ไหลมาเทมา เพราะความบริสุทธ์ยิ ุตธิ รรมนั่นเอง ดงั ที่แสดงมา
ก็ยุตดิ ว้ ยเวลา เอวงั ก็มดี ว้ ยประการฉะน้ี

หลวงปทู่ อ่ น ญาณธโร ๓ กรกฎาคม ๒๕๕๖
วันพุธที่ ๓ กรกฎาคม ๒๕๕๖ เวลา ๑๙.๐๐ น.

ณ บา้ นโยม ป่นิ เกล้า

๒๐
๒๐

อ้า เอาเลยเนาะ(นะ) พ๎รัหม๎ า จะ โลกาฯ แล้วอาราธนา
เทศน์ ใหพ้ ระคณุ เจา้ เทศน์ใหฟ้ งั จะไดแ้ คไ่ หนนะ เสยี งไมด่ ีแล้ว
อ้า

1

2 หลวงปู่ ก็เหนอื่ ยล่ะ เหน่ือยใจ ถ้าทำ� จริงท�ำจังตามค�ำปฏญิ าณ ๓ กรกฎาคม ๒๕๕๖
ตนไว้แล้วนน้ั ว่าจะ เวรมณจี ะเว้นจากการฆ่าสตั ว์ เวรมณี เราจะ
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสมั พุทธสั สะ เว้นจากการลกั ทรัพย์ เวรมณเี ราจะเว้นจากการประพฤติผิดใน
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสัมพทุ ธัสสะ กาม เวรมณีเราจะเว้นจากการกลา่ วโป้ปดมดเทจ็ ผอู้ ่ืนเขา ของ
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสัมพทุ ธสั สะ ไมม่ จี ริงจะว่าจะไปหลงตาม อา้ ค�ำนึกคดิ น้นั ไมถ่ ูกต้อง ต้อง
เวน้ ให้ได้ เวน้ จากการด่ืมกนิ สุราเมรัย อนั เป็นเคร่ืองดองของเมา
กมั มะวปิ าเจนะ สจั จานัง กมั มะปัจจะยา ท้ังเป็นฐานเป็นท่ีตั้งแหง่ ความประมาท ถ้าหากเราไป กนิ ยา
อิมสั สะ ธมั มะปะริยายสั สะ อตั โถ เสพติดให้โทษเขา้ ก็วา่ ไม่มาหลอกลวงกันเฉยๆ ไมเ่ ว้น เราต้อง
เวน้ ให้ได้ ท้ัง ๕ ขอ้ ละ่ อา้ มันมอี ะไรบ้างอ่ะ
สาธายสั มันเตหิ สกั กัจจัง ธมั โม โสตพั โพติ

อืม อนสุ นธพิ ระธรรมเทศนานี้ สบื เนื่องมาจากพระบรมครู
สมั มาสัมพุทธเจ้าผ้เู ป็นพระศาสดาสอนโลก แตว่ ่าการกระทำ�
หมายถงึ การกระทำ� เป็นศลี เป็นธรรม เป็นกรรมปัจจัย ท่ีท�ำให้
เป็นผเู้ จริญรุ่งเรืองได้ เพราะการกระท�ำของเรา เราเคารพใน อะทินนาทานา เวระมะณี
พระพุทธเจ้า เราเคารพในพระธรรม เราเคารพในพระสงฆ์
ก็ยอมประพฤตปิ ฏิบตั ิตามคำ� สัง่ สอนของพระผมู้ พี ระภาคน้นั เวน้ จากการลกั ทรัพย์ ลักเอาของของคนอ่ืนไปเป็นเจา้ ของ
๒๐ เตม็ ความสามารถ มันจึงจะไดเ้ ตม็ เม็ดเต็มหน่วย ถ้าท�ำขาดๆ มกี ารฉ้อ การโกงกัน กระบดั (ฉอ้ โกง)กนั น่ันก็เปน็ การลว่ งเกนิ ๒๐
ขาดตกบกพร่องอยู่ กเ็ รียกว่าเป็นคนขาดๆ ไม่เตม็ ไมเ่ ต็มบญุ คำ� ปฏญิ าณตนของตน อานสิ งสม์ ันกม็ นี อ้ ย อานสิ งส์ ไม่ ไม่เต็ม
กุศลก็ไมไ่ ดเ้ ต็ม อ้า เม็ดเต็มหน่วย ไมไ่ ดเ้ ต็มบริบูรณ์ ละจากการ อา้ ฆ่าสัตว์
นคี่ ณุ งามความดีทั้งหลายท้ังปวง มนั จะสำ� เรจ็ ลุล่วงไป ละจากการลกั ทรัพย์ ละจากการประพฤตผิ ิดในกาม ละจากการ
ดว้ ยดี สมปรารถนาของเราก็เพราะเจตนาของเราม่ันคง ไมห่ วั่นไหว อา้ โป้ปดมดเทจ็ หลอกลวง อ�ำพรางผู้อื่น อยา่ งนถี้ ้าเราไม่เวน้
ไม่ง่อนแง่น ไมค่ ลอนแคลน ต้งั หน้าต้ังตาประพฤตปิ ฏบิ ัติให้ เรายังกระทำ� อยู่ ช่ือวา่ หลอกลวงพระพุทธเจา้ หลอกลวงครบู า
มนั ได้เต็มเมด็ เตม็ หน่วย การรักษาศีลก็ดี การท�ำบุญให้ทานก็ อาจารย์วา่ จะเว้น จะละแล้ว เวน้ จากการด่มื สรุ าเมรัย อนั เป็น
ดี อา้ อนั นเี้ ป็นเบื้องต้นของการปฏบิ ตั ธิ รรม การภาวนาด้วย อัน เครื่องดองของเมา ท้ังเปน็ ฐานเปน็ ท่ีตง้ั แหง่ ความประมาททุก
นน้ั เปน็ ขอ้ สรุป มกี ารภาวนา ทำ� ใจให้สงบจากนวิ รณธรรมทั้ง อยา่ ง การครองชีพของเรากด็ ี การคา้ ขายของเรากด็ ี มันไม่เตม็
หลาย ถ้ารับไปแล้ว ไม่ประพฤตปิ ฏบิ ตั ติ าม ก็เรียกวา่ โกหกกัน เม็ดเตม็ หน่วย ได้มากระท่อนมอ่ นแมน่ ไม่ไดเ้ ตม็ เพราะฉะนั้น
เฉยๆ กห็ ลวงปกู่ เ็ หนอื่ ยดว้ ย ถ้าไมง่ ด ไม่เว้น ไม่ละ จริงๆ จังๆ เว้นให้มนั ไดท้ กุ ข้อๆ อะทินนาทานา ฯ กาเมฯ มสุ าฯ สรุ าฯ
๕ ข้อน้ี ต้องเวน้ ให้ได้ เรากเ็ ป็นผูม้ ีศลี มีธรรม
3

4

๓ กรกฎาคม ๒๕๕๖

กมั มัง วิชชา จะ ธมั โม จะ สีลัง ชีวติ ะมุตตะมัง โภคสมบตั ิไหลมาเทมา พอเรามีตน้ มันแลว้ ศีลของเราดี
เรารักษาศีลไม่ให้ขาด ไมใ่ ห้ดา่ ง ไม่ใหพ้ รอ้ ย เต็มบริบูรณท์ ุกอยา่ ง
๒๐ มอี านสิ งส์ผลเต็มเมด็ เต็มหนว่ ย ได้เต็มทุกข้อๆ มันก็ การหาเงินหาทองกค็ ล่องตวั อมื ไมค่ วรไดก้ ็ได้ ไมค่ วรมกี ม็ ี ๒๐
สะดวกในการประกอบอาชีพการงานทุกชนดิ เพราะเรารักษาให้ ใหเ้ ปน็ ของท่ี ไหลมาเทมา ดว้ ยอำ� นาจของศีล ด้วยอำ� นาจของ
เต็มไวแ้ ล้ว อ้า ต้นมนั ตน้ ของกรรม ธรรม ท่ีเราประพฤตปิ ฏบิ ัติมาแล้ว ไมต่ อ้ งล�ำบาก ไม่ต้องโป้ปด
มดเทจ็ หลอกลวงอำ� พรางผูอ้ ื่น ก็สบายใจเราเอง ไม่ได้สบายใจ
กัมมงั วิชชา จะ ธัมโม จะ สลี งั ชวี ิตะมุตตะมงั ผอู้ ่ืนหรอก ผู้ พวกเราประพฤตปิ ฏิบัติไดแ้ ลว้ คลอ่ งตัวแล้ว
เกิดความสบายใจ เบาใจทกุ อยา่ ง อ้า ไมต่ อ้ งไปฮ่อง(ร้อง)ขอ
เพิ่นบอกไว้ วิชาของเราที่เราเรียนศึกษามากด็ ี ท่ี ท่ีประกอบ ยอมือกับใครหรอก เทวดาอารักษ์ อาฮัก หลักคุณ ปตู่ าย่าบ้าน
อาชีพการงานตา่ งๆ ก็ดี ตอ้ งใหม้ นั เตม็ เม็ดเต็มหน่วย ทุกขอ้ ๆ ไป ผีฟา้ ผีแถน ผีแนนตาทอก ตีนจุ้มอลินทมุ เหล่านนั้ เป็นของ
ต่อแตน่ นั้ ก็เงนิ ทอง เพ่ินเป็นจงึ สรุปไว้ว่า ระบายออกไปเฉยๆ หรอก แต่เรามั่นคง เราไมห่ วั่นไหว นั่นแหละ
เป็นหลักของใจ เป็นหลกั ของธรรมะ ธรรมะมนั มีอยูแ่ ล้ว รักษาเอา
สีเลนะ สุคะติง ยันติ ประพฤตปิ ฏบิ ตั ิอย่าให้ขาดตกบกพรอ่ ง อย่าให้ด่าง อยา่
สีเลนะ โภคะสมั ปะทา ใหพ้ ร้อยได้ เอาตายเป็นตาย ตายเปน็ ตาย อยู่กับธรรมะนแ่ี หละ
อืม อา้ เทวดาหลอกลวงเราหรือ หรือว่าพระพุทธเจ้าหลอกลวง
5

6 เอาไปเอามาน่ะ ใจสงบ ใจสงบแล้วกเ็ สยี งกลองที่วา่ ๓ กรกฎาคม ๒๕๕๖
เราหรือ ไมใ่ ชๆ่ ไมไ่ ด้หลอกลวง อยากให้ถงึ ผลของงาน ท่ีมัน ป๊ะโท่นๆ โทน่ ป๊ะโท่นๆ หายเลย มแี ต่ท�ำจริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ
บริสทุ ธ์ผิ ดุ ผอ่ ง ไดร้ ับผลเตม็ เม็ดเตม็ หนว่ ย น่ังสบาย นอนสบาย ทำ� จริงๆ ได้ผลจริงๆ อยู่อยา่ งงนั้ ใจกเ็ ลยสบาย สงบลงสบาย
อยู่ที่ ไหนๆ ก็ไมฝ่ ดื เคือง ไมล่ ำ� บาก ไหลมาเทมา ไหลมาเทมา เอาไปเอามา เสยี งกลองรำ� วง เสียงกลองโทนอยา่ งง้นั เลยดับ
ทรัพยส์ มบตั ิท้ังหลาย ไปเลย ไมม่ ี มีแต่ ท�ำจริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ อยา่ งเดียว อะ่ ก็เลย
ใจกเ็ ลยได้สงบ ไม่เดือดรอ้ น ไม่วุ่นวายกบั เสยี งกลองนนั้ มนั
สเี ลนะ โภคะสมั ปะทา นอนไม่หลับแลว้

เพ่ินบอกงั้น ท้ัง ทั้งวนั ทั้งคนื มันก็เอาอยู่อย่างงัน้ แหละ อ้า ๕ ทุ่ม
๖ ทมุ่ ก็จะ มอี ยู่ อยา่ งง้นั เขาจะท�ำความเพียรจะท�ำยงั ไง
สเี ลนะ นพิ พตุ งิ ยันติ เลยเปล่ยี น เสยี งกลองใหเ้ ปน็ เสยี ง อ้า ธรรม ท�ำจริงๆ ได้ผลจริงๆ
ตัสม๎ า สีลัง วิโสธะเย อยู่อยา่ งนน้ั คำ� ว่า ปะ๊ โท่นๆ ไมม่ ีประโยชนอ์ ะไรเลย อา้ มัน
ฟ้งุ ซ่าน ฟงุ้ ซา่ นไปตามเสยี งนน้ั เอาเขา้ มาไว้ในหัวใจให้มันดงั อยู่
๒๐ อำ� นาจของผลของศลี อำ� นาจผลของทาน อำ� นาจของผล ในหวั ใจเราเปน็ ท�ำจริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ อยูอ่ ย่างงัน้ แหละ อา้ ๒๐
การภาวนา น่ะ ถา้ จะ จิตใจม่ันคง ไม่งอ่ นแง่นคลอนแคลนแล้ว กำ� หนดจิตของเราใหอ้ ยู่กับเสยี ง ทำ� จริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ กเ็ ลยได้
ก็ไหลมาจริงๆ ไหลมาเทมา เทวดาผู้ดแู ลรักษาเรามอี ยู่ งัน้ เรา รับความสงบ
ท�ำจริงหรือเปล่า ถา้ ทำ� ไมจ่ ริง มนั ก็ได้ผลไม่จริง ถา้ ท�ำจริงๆ
ไดผ้ ลจริงๆ เนย่ี
อา้ นเ่ี อากลองโทน เขาตี รบกวนเราอยบู่ นภูเขา กลองโทนมัน
รบกวนเรา น.. เดินจงกรมก็ดี นงั่ สมาธภิ าวนาก็ดี ปะ๊ โท่นๆ โทน่
ป๊ะโทน่ ๆ อยู่อย่างงนั้ แหละ มันกวนเรา เราไมส่ งบเลย เสยี ง
เราอยู่ท่ีสงู เขาตีอยู่ที่ต่�ำ แต่มนั ดังสะทอ้ นขึ้นบนภเู ขา ไปรบกวน
เราอยโู่ น้น เอ้ มันท�ำยงั ไงหนอ มนั จึงจะไม่รบกวนหนอ เลยได้
อุบาย อบุ ายวิธธี รรม เปลีย่ นๆ จากป๊ะโท่นๆ เป็นทำ� จริงๆ ได้
ผลจริงๆ ท�ำจริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ อยอู่ ย่างงน้ั ละ่ เอาเสียงนั้นมา
ดงั อยูใ่ นหัวใจเรา ทำ� จริงๆ ได้ผลจริงๆ อะ่
7

8 ท้ังวันกจ็ ะเปลี่ยนมนั มาซะ ท�ำจริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ ซะ
อนั นพี้ ดู ถึงเสยี งรบกวนในเวลาทำ� สมาธิ กช็ นะมันได้ ไมม่ เี สยี ง
ป๊ะโทน่ ๆ โทน่ ปะ๊ โทน่ ๆ ไมม่ ี มีแตท่ �ำจริงๆ ได้ผลจริงๆ อยูใ่ น ๓ กรกฎาคม ๒๕๕๖
หัวใจของเรา อา้

พอตื่นเชา้ มา ก็ลงไปบิณฑบาต ไปพบกบั กับหลวงปู่
ไปฉนั ข้าวกบั หลวงปูแ่ หละ หลวงปู่คำ� ดี(หลวงปคู่ ำ� ดี ปภาโส)อะ่
โอย้ เม่อื คนื เนยี่ ไปภาวนา อยู่บนภูเขา เสยี งกลองมนั ดงั ขึ้นภูเขา
น้นู ไมไ่ ด้ดังอย่บู า้ นเขาเลย ดงั ข้นึ ไปกวนหลวงปอู่ ยู่ อ้า ละ่ มีนกน้อยๆ รอ้ งใหฟ้ งั อีก นกนอ้ ยๆ มนั รอ้ งให้ฟังอกี
หลวงพอ่ อยู่บนภเู ขาพูน้ ( โนน้ )นะ เอาเสียงนกมาเปน็ เสียงธรรมอีก
กเ็ ลยเปล่ียนเสยี งซะ ให้มันเปน็ เสียงธรรม เสียงโทนอะไร
ให้เป็นเสยี งใหม่ อยา่ ใหม้ นั เป็นเสียงเกา่ มันรบกวนเฉยๆ เอา คดิ แลว้ คดิ อีก คิดแลว้ คิดอีก
๒๐ ยงั ไง เลยปรึกษาตวั เองวา่ เอา อย่อู ย่างงน้ั แหละ นกนะ่ มันร้องอยู่ ๒๐

ท�ำจริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ ทำ� จริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ คดิ คักๆ คิดคกั ๆ คิดคักๆ คดิ แลว้ คิดอกี

อยูอ่ ยา่ งงนั้ แหละ อืม เอาไปเอามา ใจมนั รวมแลว้ มันมา อยูอ่ ยา่ งงน้ั ละ่ อา้ แลว้ มีนก ตวั อะไร นกเคา้ มันรอ้ ง ร้อง
ดงั อยู่ในหัวใจเรา เออ เออ ไมร่ �ำคาญ อืม เสยี งกลองก็ไดย้ ินอยู่ ทั้งคืนทั้งวัน ว่านกตัวนี้ มนั นกของในบาลี มี ในบาลวี า่
แต่มันไม่เป็นเสยี งปะ๊ โทน่ ๆ โทน่ ป๊ะโท่นๆ ไมใ่ ชอ่ ยา่ งงน้ั
ทำ� จริงๆ ได้ผลจริงๆ เปลี่ยนเป็นเสยี งธรรมข้ึนมาในหัวใจของเรา อด อด อดเถิด
ก็ใจก็เลยไดร้ ับความสงบเพ่ินล่ะ
อะ่ อ้า มัน ๓ อดซะกอ่ น อด อด อดเถิด นั่น นก่ี เ็ อามา
หลวงปู่ เออ มปี ัญญาเวย้ เออ หลวงปเู่ พ่ินตอบวา่ มปี ญั ญา เปน็ คติ ให้มีความอดกล้นั ทนทาน มนั ร้องคำ� เดียวล่ะ ไม่มีหลายคำ�
เว้ย รหู้ ลบเปน็ ปีก รู้หลีกเป็นหาง อา้ ถ้าไม่หลบมาอย่างน้ี มัน
กจ็ ะร�ำคาญตลอดเชา้ อา้ 9

10 มแี ต่ อด อด อดเถิด อยูอ่ ย่างง้นั แหละ ออ๋ มนั รอ้ ง ๓ ครั้งซะกอ่ น

มันจงึ เถดิ ทีหลงั หรอก อด อด อดเถิดเนาะ(นะ) เอามาเตือนตัว ๓ กรกฎาคม ๒๕๕๖
เอง ก็ได้รับความสงบ เออ
เราอดกลั้นทนทานไดม้ ันดีแน่ มนั ดี มคี วามอดความทน
ไม่ต้องฟุง้ ซ่านไปตามเสียง อ้า ก็ไดร้ ับความสบาย อ้า เอา หา
อบุ ายและวิธมี าทรมานตวั เองอย่างน้ี ใชป้ ญั ญาเอา ไมไ่ ดฟ้ งุ้ ซ่าน
ไปตามเสยี งนน้ั เราเอามาเป็นเสยี งธรรม อยตู่ ่ออย่างน้ี ของ
อยา่ งอ่ืนก็เหมือนกนั ล่ะ การอดทน อดกลัน้ ทนทาน ใหม้ คี วามอด
ให้มีความกลน้ั มคี วามขม่ ขม่ ใจใหเ้ ป็นอยอู่ ันเดียว อารมณ์
อนั เดียวกจ็ ะไดร้ ับความสงบ เมื่อได้รับความสงบแล้ว ความสุข เพราะฉะนน้ั การปฏิบัตธิ รรมของเรา อย่าไปฟงุ้ ซา่ นกบั
มันเกดิ ท่ี ไหนอ่ะ ความสุขมนั เกดิ ที่ใจ ท่ีใจของเรามคี วามสุขท่ีสุด อารมณอ์ ื่น ให้นอ้ มมาเปน็ เสยี งธรรม มาเตือนตวั เองกจ็ ะได้
ไมฟ่ ุ้ง ไม่ซา่ น ไปตามสญั ญาอารมณ์ อ้า รเู้ ทา่ เอาทัน ถา้ รู้ไม่เท่า ภาวนาสงบได้ เนยี่ ไดร้ ับความสงบ นั่นแหละเปน็ ความสุข เออ
เอาไม่ทัน ถ้ารู้เท่ากเ็ อาคร่ึงหน่ึงอย่ปู ะบางอย่าง ถา้ รู้ไม่ถึงเอาหมด สขุ หนอๆ เพิ่นจะไดว้ า่ ล่ะ โอ้ ไม่มสี ง่ิ รบกวนแล้วมนั มคี วามสุข
๒๐ มันเปน็ เพอ่ื นกันนั่นละ่ พวกน้นั กด็ ี เว้ย เพราะฉะนน้ั ขอใหท้ กุ คนต้งั ใจ อะไรตั้งใจจริงๆ จังๆ จะรับ ๒๐
เพือ่ นกนิ เพ่ือนกนั เพือ่ นรู้ไม่ทัน เพ่ือนกนั เอาไปกนิ เออ ศีลไปแลว้ ศีลของเราจะบริสทุ ธ์ิท�ำยงั ไง จึงจะบริสุทธ์ิ กง็ ดเว้น
มนั ก็ เปน็ ๆๆ ธรรมะ เพ่ินวา่ ไว้ ให้มคี วามอดกลน้ั ทนทาน ใหม้ ันได้
พากเพียรภาวนาอตุ สาหะ อย่าถอย อย่าท้อถอย อา้ มันก็มนี ก
มันร้องให้ฟังเหมอื นกัน ปาณาติปาตา เวระมะณี

อย่าทอ้ ถอย อย่าท้อถอย เราจะเวน้ จากการฆ่าสตั วท์ ุกชนดิ ในน�้ำกด็ ี ในบกก็ดี อ้า
ไม่เบียดเบียนเขาแลว้ ไมฆ่ ่าเขาแล้ว ไมใ่ ห้ ท�ำใหเ้ ขาต้องตาย
อยูอ่ ยา่ งงัน้ แหละ เจ้านกมันหลายเสียงหลายภาษา เอา พลดั พรากจากของรักของชอบใจทกุ อย่าง อา้ เราไม่ได้มเี จตนา
มาเปน็ เสยี งธรรมหมด อยา่ ทอ้ ถอยๆ คดิ คักๆ คิดคกั ๆ คิดแล้ว ที่จะฆ่าเขาอย่างง้ัน อนั นก้ี ็เปน็ ศีลขอ้ หนงึ่ ท�ำให้เราได้รับความ
คดิ อีก คิดแลว้ คิดอกี อยอู่ ยา่ งง้ัน สงบได้

11

12 น้ันเปน็ เสียงโลก ไม่ใชเ่ สยี งธรรม ถา้ เสยี งธรรม มันก็ต้อง ท�ำ๓ กรกฎาคม ๒๕๕๖
อ้า เมอ่ื เรารับความสงบแลว้ เราก็สบายเราเอง ไม่สบาย จริงๆ ได้ผลจริงๆ เราไม่ถอย เอาแต่ท�ำจริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ อยู่
คนอื่นหรอก เราสบายตวั ของเรา นั่งสบาย นอนสบาย ถ้ามัน ในตวั อ้า กเ็ ลยรับความสงบ เมื่อได้รับความสงบรูส้ ึกความสบาย
แวะออกไปแลว้ ก็ดึงมนั คนื มา ไม่ต้องให้มันลามไปทางอ่ืน ให้มัน เปน็
อย่ใู นเนอ้ื ในตัวเอง อ้า อันนเ้ี ป็นค�ำเตอื นของนก ท่ีท�ำใหส้ ตแิ ก่
เรา โอ้โฮ เอา สโุ ข วิเวโก

๒๐ ขน้ึ มาได้ สุขเกดิ จากการวิเวก ไปอยู่ในปา่ ในเขา ก็เอาอนั
นนั้ มาเตือนตวั เอง อา้ จนใจมันสงบ ถา้ มันใจสงบแลว้ ก็เรียกว่า
โอปะนะยิโก เปน็ สมาธภิ าวนาเอาแคน่ ้นั เพราะฉะน้ันเราทั้งหลาย ผเู้ วยี นว่าย
น้อมเข้ามาเปน็ เสยี งธรรม ไม่ใชเ่ สียงอย่างนั้น เสยี งรบกวน ตายเกดิ อยู่ในวัฏสงสาร ถา้ ไม่เอาจริงเอาจังกับมนั มันจะปรุง
เฉยๆ มันรบกวนจนเราร�ำคาญ แหม เม่อื ไหรม่ ันจะหยดุ สกั ที จะแตง่ เราให้ไปตามโลก อย่าไปสง่ ส่ายใจของเรา ออกจากรา่ ง
ตีกลองเนยี่ มนั ตีอยทู่ ้ังคนื ท้ังวนั จนสวา่ งคาตาพนู้ ( โนน้ )ละ่ จากกาย ไปร�ำคาญอยทู่ ่ีอื่นนนู้ ล่ะ มันกเ็ ป็นทกุ ข์ตกตัวเองสิปะเนย่ี
แต่วา่ เรามี มันมที ่ีแวะ แวะของเรานะ ทำ� จริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ เอา อนั นมี้ นั ไมใ่ ห้ไปอยา่ งง้ัน ใหม้ ันอยู่ อย่กู ับเสียงกลอง แต่ว่า ๒๐
อันนด้ี ีกว่า ไม่ไดเ้ อาป๊ะโท่นๆ โทน่ ป๊ะโท่นๆ ไม่เอาอยา่ งงั้น อนั เปลย่ี นเสยี งกลองมาเปน็ ทำ� จริงๆ ได้ผลจริงๆ นด่ี ีกว่า อ้า
ท�ำจนว่าใจมนั สงบ ไม่มีอะไรรำ� คาญเลย เพลดิ เพลินอยู่กับ
ท�ำจริงๆ ได้ผลจริงๆ อยนู่ ั่นละ่ มนั ดงั อยขู่ ้างนอก ตอ่ เมื่อ
ทำ� จริงๆ ได้ผลจริงๆ มันมาดงั อยใู่ นหัวใจเรา อ่ะเนยี่ เพราะ
ร�ำคาญ โอ้ ทำ� อะไร ท�ำจริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ
ภาวนาก็เหมือนกนั ถา้ เอาจริงๆ ถา้ ไดร้ ับความสงบจริงๆ
อา้ ได้ผลจริงๆ ความสงบน้ันล่ะเป็นผล เป็นผลของการทำ� ภาวนา
เพราะฉะนั้น ถ้าเรามปี ัญญาแล้ว เอามาขบคดิ พินจิ พจิ ารณา
หาขอ้ เท็จจริงจากเสียงนั้นๆ มนั รำ� คาญ ถ้าไปฟงั กับเขาละ่
ปะ๊ โทน่ ๆ โทน่ ปะ๊ โทน่ ๆ ไปตามเขามันก็ไป เขาคงจะเต้น เขา
คงจะดีด เขาคงจะฟ้อนรำ� ทำ� เพลงกนั สนกุ สนาน แตว่ า่ ตวั ของ
13

14 ไมร่ ้จู ักส้ิน ดึงมัน หลีกมันออกมา อ้า ใหม้ อี ารมณอ์ นั เดียว ๓ กรกฎาคม ๒๕๕๖
เรามนั นอนไม่หลบั สิ ดึงมันมาเป็น ทำ� จริงๆ ได้ผลจริงๆ ล่ะ มัน แต่ว่าอารมณ์เป็นธรรม พุทโธ พุทโธ หายใจเข้าเป็น พุท เวลา
ก็เงียบไปเลย มแี ต่หัวใจเราได้ยิน ไดย้ นิ ทำ� จริงๆ ได้ผลจริงๆ ลมออกก็ โธ ตาม เวลาหายใจเขา้ ก็เปน็ พุท เวลาลมออกก็ โธ ๒๐
อยูอ่ ย่างงน้ั ไดร้ ับความสุข เพราะเราใช้ปัญญาหลบมัน หลบมนั ตาม อยู่อย่างง้ันแหละ หนอ่ ยมันก็สงบเองมีเพิ่นแหละ สงบเอง
หนมี า ไม่ให้มันไปตามเสียงโทนนนั้ มีแต่ พุทโธ พุทโธ อยคู่ �ำเดียว ไมฟ่ งุ้ ซา่ นกับใคร โลกเขาจะ
วุ่นวายขนาดไหนก็ตาม เราดงึ ของเราเข้ามาอยู่ใน พุทโธ ได้แลว้
๒๐ เปน็ การภาวนาพุทโธ อ้า เอา พุทโธ อยา่ งเดียว

อนั นี้ เพราะฉะน้นั เราเปน็ นกั ภาวนา จะทำ� ให้มนั หลบออก นคี่ รูบาอาจารยส์ อน ทา่ นสอนอยา่ งงั้น อยา่ ไปฟงุ้ ซา่ น
จากอารมณข์ องโลกได้ ตอ้ งพจิ ารณาให้เหน็ ตามความเป็นจริง กับอารมณ์โลกเขาสิ เอา พุทโธ ดีกวา่ ไมใ่ ชเ้ ป็นอารมณ์ของโลก
อย่าส่งสา่ ยไปเฉยๆ ถา้ ส่งสา่ ยไป เพลดิ เพลนิ ไปตามสัญญา หรอก เป็นอารมณข์ องธรรม ทำ� ให้ใจสงบ ระงบั ลงได้ มสี มาธิ
อารมณ์ มันกเ็ ปน็ ฟุ้งซ่าน เป็นฟงุ้ ซา่ นร�ำคาญใจตัวเอง อา้ ต้งั มั่นไม่หว่ันไหว ก็ไดผ้ ล ได้ผลคอื รับความสบายเฉพาะตวั
ดงึ มันมาใหม้ ันอย่ใู นอารมณอ์ นั เดียวซะ ใจมนั ก็เป็นหนงึ่ ได้ โอ้ คนอื่นไม่รู้หรอก เรามีอบุ าย ท�ำใหม้ นั สงบระงับได้ กน็ ั่นเปน็
อ้า อยา่ งน้ี โล่หรุบ.. รหู้ ลบเปน็ ปีก ร้หู ลีกเป็นหาง อ้า เพิ่นก็ อุบายวิธขี องการหลบ รู้หลบเป็นปกี รหู้ ลกี เปน็ หาง ไม่ไดฟ้ งุ้ ซา่ นไป
บอกไวอ้ ย่แู ลว้ ถ้าไมห่ ลบ ถา้ ไมห่ ลบมนั กจ็ ะเพลินๆ กับเขาไป จะกับอารมณน์ ้ันๆ อันนี้ เปน็ ต้น
ตลอดคนื ละ่
อนั นขี้ ้อประพฤติปฏิบัตขิ องผปู้ ฏิบตั ธิ รรม ให้ดงึ เขา้ มา ให้
เพราะฉะน้นั อันนก้ี ็เปน็ คตธิ รรมอนั หนึ่ง ท่ีจะนำ� มา มีอารมณอ์ นั เดียว อนั เราไมไ่ ดย้ นิ เสียงกลอง เราไม่ได้ยนิ เสยี ง
ประพฤติปฏบิ ตั ิ เอาตัวเองให้ออกจากอารมณ์ทาง ทางโลกซะ นกอะไรหรอก แตเ่ ราเอาความรู้ของเรามารวมอยู่ที่ใจ
อ่ะ อารมณว์ ุน่ วายทางโลกนั้น มนั ก็ท�ำให้วุน่ วายไปเรื่อยๆ ไม่รจู้ ักจบ
หายใจเข้า รู้ หายใจออก รู้ หายใจเข้า รู้ หายใจออก รู้
อยู่แคน่ ก้ี เ็ รียกวา่ เปน็ หนทางแลว้ พุทโธ พุทโธ รู้ อยูก่ บั พุทโธ
ใจก็สงบ อะ่ หายใจสงบแล้ว มนั จะไดร้ ับผลคือความสขุ การกระท�ำ
ภาวนาของเรามนั เกดิ ความสขุ ข้ึน ไดร้ ับความสุขไมว่ ุน่ วายกับโลก
ทั้งหลายแลว้ อา้ ดึงเข้ามาให้ได้ อย่าฟุ้งซ่านไปตามมนั อา้ ฟ้งุ
ฟงุ้ ฟุ้ง ฟงุ้ ซ่านไปตามมัน มันก็ไม่สงบสักทีแลว้

15