ธรรมเทศนา หลวงปู่ท่อน ญาณธโร ๘๐ กัณฑ์ เล่ม ๓

หลวงป่ทู ่อน ญาณธโร ๔ กรกฎาคม ๒๕๕๗
วันศกุ รท์ ่ี ๔ กรกฎาคม ๒๕๕๗ เวลา ๑๓.๓๐ น.
๗๘
ณ ห้องนนทบรุ ี ๒ อาคาร ๔
สำ� นักงานคณะกรรมการปอ้ งกันและ
ปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (ป.ป.ช.)

๗๘ถ.สนามบินนำ้� จ.นนทบุรี

(อาราธนาศลี )
(อาราธนาธรรม)
อย่าให้มนั อย่ใู นตำ� รา อาราธนาศีล อาราธนาธรรม มนั
อยู่ในต�ำราแล้วก้มดูอยู่บ่อยๆ เออ ก้มดูอยู่บ่อยๆ มันอยู่ใน
หัวมันสมองเราแล้ว ว่าให้องอาจกล้าหาญ ให้มันดังไปท่ัวโลก
เนาะ(นะ) อาราธนาเทศนก์ ็เหมอื นกนั อาราธนาศีลกเ็ หมอื นกนั
ไหว้พระ รับศีลก็เหมือนกนั ให้มันเกิดจากจิตใจเราจริงๆ ไม่ได้
อย่ใู นต�ำรา เพราะวา่ มนั มีอยแู่ ลว้ ในตำ� รา เราอ่านให้เขา้ อกเขา้ ใจ
ช�ำ่ ชองนะ เออ ชำ� นชิ ำ� นาญ ได้ ว่าออกมาฉะฉาน จะแจง้ แดงแจ๋

1

2 กัมมงั ๔ กรกฎาคม ๒๕๕๗
เฮอะ อยา่ งนั้นอย่างว่ามปี ระสทิ ธิภาพ เออ อยา่ ก้มดตู ำ� ราแล้ว หมายถงึ การงาน
กเ็ งยหนา้ มาพดู กม้ ดตู ำ� ราแลว้ กเ็ งยหนา้ มาพดู อยอู่ ยา่ งนน้ั ชื่อวา่
ไมอ่ ยใู่ นหวั ใจแท้ ถา้ อยใู่ นหวั ใจแทๆ้ ไมต่ อ้ งกม้ ไมต่ อ้ งดตู ำ� ราใดๆ กัมมัง วชิ ชา
ทั้งนน้ั มนั ออกมาเลย ตามที่เราทอ่ งไว้ นั่น นา่ ช่ืนชมยนิ ดี แลว้ กม้ ดู วิชาท่ีเราศึกษาเล่าเรียนมา
แล้วก็เอามาพูด แล้วก้มดูแถวไหนๆ แล้วก็ น่ัน แสดงว่ายัง
บกพรอ่ งอยู่ ยงั ไมฉ่ ะฉาน ใหม้ นั เฉลยี วฉลาด ฉะฉานจริงๆ แลว้ ธัมโม ชวี ิตะมตุ ตะมัง
กเ็ ปน็ ที่เคารพนบั ถอื ของผอู้ ื่นไดต้ อ่ ไป วิทยากรใดๆ กเ็ หมอื นกนั
ใหม้ นั ออกจากมนั สมอง จะกลา่ วอะไร สมั โมทนยี คาถาหรืออะไร ๗๘
กต็ าม ใหม้ นั องอาจ กลา้ หาญ ชาญชยั อยา่ งไมต่ อ้ งก้มดูตำ� รา
นั่นดีมาก เอาละ่ วันน้ี อาราธนาแลว้ เนาะ(นะ) ของเหลา่ นี้ มนั เปน็ ของมบี รรทัดฐานอยแู่ ลว้ เออ เราตอ้ ง
ศกึ ษาใหเ้ ข้าอกเข้าใจ เวลาสมาทานศลี ก็เหมอื นกัน ไมไ่ ด้มตี �ำรา
๗๘ พร๎ ัหม๎ า จะ โลกาฯ สมาทานหรอก ตง้ั ใจขึน้ ใหแ้ นว่ แน่ๆ จะสมาทานสกิ ขาบท ให้ได้
ทกุ บททุกตอน ไม่ขาดตกบกพร่อง อา้ ๆ ธรรมะธมั โมเหมอื นกนั
แลว้ เนาะ(นะ) อ่ะ
ธมั โม จะ สลี ัง ชีวติ ะมตุ ตะมงั
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสมั พทุ ธัสสะ เพ่ินบอกวา่ สมาทานศีลกด็ ี เออ ตงั้ ใจสมาทานตง้ั มั่นใน
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสัมพทุ ธสั สะ ข้ออรรถ ข้อธรรมท่ีเราว่าไปแล้ว อย่าให้ขาดตกบกพร่องได้
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสมั พทุ ธสั สะ ตงั้ ใจจริงๆ ไมไ่ ดว้ า่ แตป่ าก พรอ้ มดว้ ยเจตนา เจตนาจะงด จะเวน้

กัมมัง วชิ ชา จะ ธมั โม จะ สลี งั ชวี ิตะมตุ ตะมงั 3
อิมสั สะ ธัมมะปะริยายสั สะ อตั โถ

สาธายัสมันเตหิ สักกจั จงั ธมั โม โสตัพโพติ

นง่ั ตามสบาย เชญิ นงั่ ตามสบาย ไมต่ อ้ งพนมมอื ตลอดไป
หรอก ถ้ามันพนมมือตลอดไป แล้วมันจะเมื่อย ก็เกิดความ
ประมาทขน้ึ ดกุ ดกิ ๆ ขน้ึ มา ใหน้ งั่ เขา้ สมาธฟิ งั ก็ไมล่ ว่ งเลยหรอก

4จะละ จะสมาทานต้งั ม่ัน ในข้ออรรถ ขอ้ ธรรมที่ ไดส้ มาทานไป กฟ็ งั แลว้ ก�ำหนดจดจำ� ใครเปน็ คนจดจ�ำ สมอง สมองเปน็ ผู้

แล้วน้ัน ให้ถึงความบริสุทธ์ิผุดผ่องได้จริงๆ เป็นเคร่ืองขัด กำ� หนดจดจำ� เอาไว้ในหวั ใจ ใหม้ ศี ลี มธี รรมอยอู่ ยา่ งนน้ั สมำ�่ เสมอ๔ กรกฎาคม ๒๕๕๗
เป็นเครื่องเกลา เปน็ เครื่องชำ� ระ เปน็ เคร่ืองลา้ ง ความสกปรก เราท�ำงานสว่ นรวม ไม่ใชท่ �ำงานสว่ นบคุ คล ทางหน่ึงทางใดไมใ่ ช่
ในจิตใจเรา เออ เราท�ำงานส่วนรวม ร่วมกันท้ังประเทศ เออ หากเรามีความ
ความทุจริต ความไมบ่ ริสุทธิย์ ตุ ธิ รรม เหล่านน้ั เปน็ ของ บริสทุ ธยิ์ ตุ ธิ รรมในใจแลว้ ไมม่ ี ไมม่ คี วามกระดา้ งกระเดอื่ งอะไร
สกปรก เป็นของที่ท�ำใหแ้ ปดเปื้อน เปอื้ นเปรอะ เลอะเทอะไป เลย ตรงไปตรงมาที่สดุ เขาเรียกวา่ บริสุทธ์ยิ ตุ ิธรรมท่ีสดุ เรา
เราตอ้ งใหแ้ จว๋ ไปเรื่อยๆ ธรรมะทกุ อยา่ งกเ็ หมอื นกนั เปน็ เคร่ืองขดั ไมม่ ีปัญหาเกิดข้นึ กบั ชุมชนนั้นน้นั ไม่มี ในสงั คมใดก็เหมอื นกัน
เป็นเครื่องล้าง เปน็ เครื่องเกลา เป็นเครื่องทำ� ความสะอาดของ จะแผนก กรม กอง หรือหนา้ ที่การงานใดๆ ท่ีมอบหมาย เรา
จิตใจ ให้ถึงความบริสุทธ์ิผุดผ่องได้จริงๆ อืม ว่าพร้อมด้วย ไดร้ ับมอบหมายจากหนว่ ยเหนอื ใหเ้ รารับผิดชอบ เราตอ้ งรับผิดชอบ
เจตนา ที่จะงด ที่จะเวน้ ท่ีจะละ จะรักษาประพฤตปิ ฏบิ ัติใหถ้ ึง แบบวา่ หวั ขาดคา ตายเปน็ ตาย ซอื่ สตั ยส์ จุ ริตที่สดุ ในประเทศจนี
ความบริสทุ ธผิ์ ุดผ่อง แลว้ ไม่มีปญั หา ปญั หาอะไรเกิดขน้ึ มาเรา เออ สมยั กอ่ น พระเจา้ หวางตอื้ เปน็ ผคู้ รองราชย์ พระเจา้ หวางตอื้
๗๘ แก้ได้ ปญั หาอะไรเกดิ ขนึ้ มาเราแก้ได้ พอเรามเี จตนาแนว่ แนแ่ ลว้ แตว่ ่าเปน็ คนขี้ โกรธหน่อยหนง่ึ กริ้ว ถา้ กร้ิวให้ใครแลว้ ก็ แก ๗๘
แต่แล้วความโลภเกิดข้ึน โลภโมโทสันเกิดขึ้นมา มันเป็นธรรม อย่างงัน้ แกอยา่ งงี้ ถา้ แกไม่บริสุทธิ์ใจ ก็ออกไปซะ ไปท�ำงาน
เป็นวินยั หรือเปล่า การโลภ ผิดจากความเป็นจริงออกไป ทำ� ให้ ให้แคน่ ้ี เออ
เราเพ้ียนไป เปลี่ยนไปจากความเป็นจริง น่ันช่ือว่าไม่มีเจตนา อยา่ มาท�ำงานในราชการนเ้ี ปน็ อนั ขาด เออ เดด็ ขาดลงไป
แน่วแนๆ่ ใหม้ เี จตนาแนว่ แนๆ่ ตั้งแตเ่ บื้องต้นจนถงึ เบ้ืองปลาย เนย่ี พระเจ้าหวางตื้อ ปกครองไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินหรือเจ้าหน้าท่ี
ผปู้ ฏบิ ตั หิ นา้ ที่อยา่ งเขม้ งวดกวดขนั จริงๆ ถา้ เหน็ วา่ เหลาะแหละอยู่
ไล่เลย ไล่ส่ง ขอลาออกอย่างง้นั อยา่ งง้ี เลยไล่สง่ ไปเลย ถา้ เหน็
วา่ ขา้ ปกครองแกไมไ่ ด้ แกจะไปท่ี ไหนก็ไป จะไปอยทู่ ่ี ไหนกต็ ามใจ
เรานท่ี �ำงานรับผิดชอบขนั้ สงู แล้ว เปน็ ขนุ คลงั เป็นคนจ�ำหนา่ ย
จา่ ยแจก เงนิ ดาวน์ เงนิ เดอื นใหเ้ จา้ หนา้ ท่ีของรัฐบาล ตรงแผนก
กรมกอง ใหบ้ ริสทุ ธิ์ยุติธรรมจริงๆ เออ ถ้าเหน็ ว่าข้าปกครอง
แกไมไ่ ด้ แกจะไปไหนกต็ ามใจ เออ แต่วา่ เสยี ดายอยนู่ ะ เวลา
หนีไปแล้ว ออกไปแล้วยังบ่นหา ไม่เหมือนมิ่งกงฝ่า มิ่งกงฝ่า
เขาท�ำงานซื่อสัตย์สุจริตจริงๆ แต่ว่าเราน่ะเป็นคนลดหย่อน
5

6หยอ่ นสมรรถภาพ หยอ่ นความสามารถ เอาแตค่ วามโมโหโกรธา ที่เรียกว่าโนพลอมแพลม(no problem ไมม่ ีปญั หา) เออ สบาย
มาก ทำ� งานขา้ ราชการไมม่ กี นิ เลก็ กนิ นอ้ ยของเงนิ หลวงเงนิ ราษฎร์
ขนึ้ มาปกครองลกู นอ้ ง เขานอ้ ยใจตวั เองเขากล็ าหนีไป หนีไปอยนู่ นู้ ไมม่ ี เอาเฉพาะคา่ แรงงานของตวั เทา่ นนั้ พอ เออ เปน็ คนบริสทุ ธ์ิ ๔ กรกฎาคม ๒๕๕๗
ไปอาศยั เออ ญาตพิ ี่นอ้ งทางอื่นอยู่ แตว่ า่ เสยี ใจเพราะถกู พระเจา้ ยตุ ธิ รรมอยา่ งนน้ั มงิ่ กงฝา่ เออ แตต่ ามหาแทบจะพลกิ แผน่ ดนิ ก็
หวางตอ้ื ไลอ่ อกจากการทำ� งาน เสยี ใจ เลยกนิ เหลา้ เปน็ การใหญ่ ไมเ่ จอ หาที่ ไหนก็ไม่เจอ เพ่ินไปอยู่ไหนอยา่ งงั้นงี่้
เลน่ การพนนั เปน็ การใหญ่ เที่ยวผูห้ ญงิ ผู้ญา ดักละลานไปหมด
ทกุ อย่าง เลยเปน็ คนเสียคนไปอีกเหมือนกนั เร่ืองมนั ยาว แต่ ๗๘
ตามหา เมือ่ มปี ญั หาขน้ึ ทางวงการของรัฐบาล มปี ัญหาเรื่องเงนิ
เรื่องทอง มนั มที จุ ริตมากมาย เปน็ ปญั หาจึงจะคดิ ถงึ มง่ิ กงฝา่ เวลาได้ทราบข่าว ทราบขา่ วว่าตายแล้ว เออ มง่ิ กงฝ่าเขา
เขาอยู่กับเราไม่มีปัญหา สมัยเขาอยู่ บริสุทธ์ิสะอาดทุกอย่าง ตายแล้ว ตายท้ังภรรยาที่ดีของเขาน่ันเอง ภรรยาท่ีดี รักลูก
เงินดาวน์ เงินเดือนของเจ้าหน้าท่ีทุกแผนก ทุกกรม ทุกกอง ปลูกฝัง ตั้งหลักฐานให้ม่ันคงถาวรด้วย ปีนภูปีนเขา ข้ามภู
บริสุทธิ์สะอาดดี ไม่มีปัญหา เวลามีปัญหาเกิดขึ้นแล้วปะเนย่ี ข้ามเขา ไปเอาใบชาอย่างดีมาจากเมืองเจียงหนัน เมืองกังไส
๗๘ คดิ ถงึ ใหค้ นตามหา ลา่ ตวั มงิ่ กงฝา่ เขาไปอยทู่ ่ี ไหน ไปตามคนื มา ท่ี ไหนโนน่ เอามาเผยแพร่ ขยบั ขยายพันธ์ุใบชาจนเตม็ ทงุ่ แหง่ นน้ั
เขาท�ำงานไม่มปี ัญหา ตงั้ แต่ต้นจนบ้นั ปลาย คนทำ� งานแบบน้ี มนั เปน็ ท่ีดี ไมม่ ที ี่ของใคร เอามาขยบั ขยายอยนู่ ่ัน จนเมอื่ ยจนลา้
หาได้ยาก ขน้ึ มา คิดถึงขึ้นมา คิดถงึ คนบริสุทธยิ์ ตุ ธิ รรมขึ้นมา ในที่สุดภรรยาท่ีดีก็ตาย พอภรรยาที่ดีตายแล้ว จึงส�ำนึกตัว
ตามหาแทบจะพลกิ แผน่ ดนิ กห็ าไมเ่ จอ เพราะวา่ เขาปลอมแปลง สมาทานต่อศพของภรรยา ท่ีจะเลิกทุกสิ่งทุกอย่าง กินเหล้า
ตัวเอง ให้ผมยาว หนวดเครารุงรัง แลว้ ก็ใสห่ มวก เออ งอบ เมามายก็ไม่เอา เลน่ การพนนั ก็ไมเ่ อา เที่ยวผญู้ าผ้หู ญงิ ก็ไมเ่ อา
ของจนี น่ะ เอาใบชาเขา้ ไปขายในบา้ นในเมอื ง ก็ไม่มี ใครร้วู ่าเป็น ไมเ่ อาสกั อยา่ ง จะตง้ั หนา้ ไปสบื ฝไี มล้ ายมอื ของเธอใหเ้ ปน็ แกน่ สาร
มิ่งกงฝ่า ไปตามหาที่ ไหนก็ไม่ ไม่รู้ เดนิ ผ่านกันอยู่ทุกวนั ก็ไมร่ ู้ ขนึ้ อยา่ งม่ันคงถาวร แตว่ า่ ไอล้ กู ๒ มนั เปน็ คนเกเร เกกมะเหรก
วา่ เปน็ มง่ิ กงฝา่ หรือเปลา่ เขาก็ไมม่ ซี กั อะไรกนั เนย่ี มนั พดู ลวกๆ
ใหฟ้ งั ซะกอ่ น คนดีของประเทศจนี เออ สมยั กอ่ นเปน็ คนซอื่ สตั ย์ 7
สุจริต บริสทุ ธ์ยิ ตุ ิธรรมที่สุด แตก่ ็ถูกพระเจา้ หวางตื้อ กร้ิวแล้ว
ก็ขับไล่ไสส่งให้ออกไป อย่ามาอยู่ให้รก หน้าท่ีการงานน่ะ พอ
มง่ิ กงฝา่ ลาออกไปแลว้ ปญั หา ความคอรัปช่ันมากขน้ึ ๆ หลายขน้ึ ๆ
เล่นเอาพระเจ้าหวางต้ือปวดหัว เรื่องการเงนิ การทองไม่บริสทุ ธ์ิ
ยุติธรรมเหมือนมิ่งกงฝ่า มิ่งกงฝ่าท�ำงานแต่ก่อนไม่มีปัญหา

8

๔ กรกฎาคม ๒๕๕๗

อา้ มันเห็นวา่ เป็นลกู ขุนนาง มันไม่อยู่ใตส้ นับบงั คบั เที่ยวเตร่ คนดีท้ังหลาย คนดีท้ังหลายเอาชีวิตเข้าแลก ไม่มีแม้แต่สลึง
เฮฮา เลน่ การพนนั กนิ เหลา้ เมามาย เท่ียวผหู้ ญงิ ผญู้ าดะ น่ันนะ่ เดียวท่ีจะไหลออกจากเงนิ สว่ นรวม ไปอยใู่ นกระเปา๋ ของตวั เอง
๗๘ ดาดไป เป็นคนเกเอาไม่อยู่ จนเขาจับไปติดคกุ ติดตะราง อยใู่ น ไม่มีเลย แม้แต่สลึงเดียวก็ไม่มี น่ะถ้าเป็นอย่างง้ันผู้ปกครอง ๗๘
เมอื งเยน่ ั่นแหละ ตดิ คุกติดตะรางไวอ้ ยา่ งงนั้ แหละ นค่ี นดีไมม่ ี เปน็ หวั หนา้ หวั ตากเ็ บาใจ เออ แมพ้ ระเจา้ หวางตอื้ กเ็ บาใจ เพราะวา่
ใครบงั คบั หรอก ตัวเองบังคบั ตัวเอง ทรมานตวั เอง ประพฤติ เจา้ หน้าท่ีบริสทุ ธยิ์ ตุ ิธรรมทกุ อยา่ ง เพราะฉะนนั้ งานนเี้ ปน็ งาน
ผิดตอ่ กตกิ าของครอบของครัวเขา้ ก็ไดร้ ับความเดอื ดรอ้ น ดงั นนั้ ระดับประเทศ งานระดับชาติ ถ้าเรามีการคดโกงคอรัปช่ัน
เพราะฉะนนั้ พวกเราที่มีการงานท�ำเป็นลำ�่ เปน็ สนั รับผิดชอบ มากขนึ้ ๆ กท็ ำ� ใหป้ ญั หาบา้ นเมอื งยงุ่ ยากลำ� บากขน้ึ มาอกี ไมด่ ีเลย
หนา้ ท่ีการงานสูง บริหารงานสงู ให้มนั บริสทุ ธ์ิสะอาด อยา่ ให้ อยา่ เอามาใช้ระบบอย่างน้ี อยา่ เอามาใช้
มนั มีรอยดา่ งพรอ้ ยแตอ่ ย่างใด ใหซ้ อ่ื สัตยส์ จุ ริต ไดม้ าก็เปน็ ของ
บริสุทธิ์ เงนิ ทองท่ี ไดม้ ากเ็ ปน็ ของบริสทุ ธ์ิ ของมคี า่ ราคา ตาม เหน็ แกไ่ ดแ้ ก่เอา เก็บกำ� กอบโกย โกงกนิ เหลา่ น้ี
อตั ราเงนิ เดอื นที่ตัวได้ แค่น้นั พอใจแล้ว เออ อยา่ ไปเอาเกนิ นน้ั เป็นการผดิ ก�ำหนดกฎหมายบ้านเมืองด้วย
ถา้ เอาเกินนั้นเขาเรียกว่าคอรัปชั่น คอรัปช่ัน บญั นำ�้ บญั ชีอะไร ผดิ ศีลธรรมของตวั เองด้วย
ทุกอย่าง เออ เละเทะต้มุ เป๊ะไปหมด ไม่ เอาไมอ่ ยู่ เออ คนไม่
ซื่อสัตย์เข้ามาท�ำงานก็ท�ำให้เสีย อ้า ผลงานมากมาย ขาดทุน และท�ำให้หัวหน้าผู้ปกครองหนักอกหนักใจ ไปอีกนาน
สนุ กำ� ไรไปหมด เพราะฉะนนั้ การซอ่ื สตั ยส์ จุ ริตเปน็ ของนา่ สงวน เท่านาน ถ้าเปน็ อย่างงนั้ ไม่วา่ แผนกไหน กรมไหน กองไหนก็
น่าสงวน น่าหวงแหนเอาไว้ ให้รักษา เอาชีวิตเข้าแลก ท่าน ลม่ จมไป ตามๆ กนั ไมด่ ีเลย เพราะฉะนน้ั จงึ ขอฝากทา่ นท้ังหลาย

9

10 ผู้ท�ำงานเพ่ือชาติบ้านเมือง ให้บริสุทธิ์ยุติธรรมที่สุด ในการ โกงกนิ กันแลว้ มปี ญั หา สร้างปญั หาใหว้ ุ่นวายข้นึ ในสงั คมน้ันๆ
แนน่ อน เออ เพราะว่าความทุจริต ไม่บริสทุ ธยิ์ ตุ ธิ รรมเกดิ ขน้ึ มี
บริหารการเงินการทองอะไรๆ ไว้ใจได้ หัวหน้าเนยี่ ผู้ปกครอง แล้ว ดังนกี้ ็ท�ำใหบ้ า้ นเมอื งลม่ จม แมแ้ ตร่ ัฐบาลจะม่ันคงขนาด ๔ กรกฎาคม ๒๕๕๗
ไว้ใจได้ ไวว้ างใจได้ ไมม่ ี เออ กนิ เลก็ กนิ นอ้ ยผหู้ นึง่ ผู้ใดเลย ซือ่ ไหนกต็ าม ถา้ หากมคี นจำ� พวกนอี้ ยใู่ นสมาคมใด ในวงการราชการ
ทำ� งานบริสุทธิ์ผดุ ผอ่ งท่ีสดุ และกก็ า้ วหน้าทุกคน ผู้ใดรว่ มงาน ใดกด็ ี กท็ ำ� ใหบ้ า้ นเมอื งแตกสาแหรกขาดได้ เออ มีปัญหา
อย่กู เ็ ปน็ คนบริสทุ ธิผ์ ดุ ผอ่ ง
ยงั กินเล็กกนิ นอ้ ย หกั แข้งหักขา อันน้ันอันน้ีไว้เร่ือยๆ ก็ ๗๘
ทำ� ใหก้ องทนุ ของเรารอ่ ยหรอลงไป เออ ทำ� ใหบ้ า้ นเมอื งไมม่ ่ันคง
รักษาความม่ันคงไว้ไมอ่ ยู่ เพราะวา่ มกี ารเกบ็ กำ� กอบโกย โกงกนิ เพราะฉะนั้น เราอย่าสร้างปัญหาความวุ่นวายให้เกิดขึ้น
ซ่ึงกันและกัน เอารัดกัน เอาเปรียบกันอย่างน้ันน่ะหรือ เออ ในสงั คมของเรา ใหบ้ ริสทุ ธ์ยิ ุติธรรมท่ีสดุ ทุกบาททุกสตางค์ท่ี
การงาน ของเราจะม่ันคงไมด่ ีท้ังนน้ั อนั นขี้ อฝากดว้ ย เราทำ� งาน ไดม้ าด้วยน้ำ� พักนำ�้ แรง แรงงานของเรา มนั สมองของเรา มันมี
ของรัฐบาล ท�ำงานให้เจ้าให้นาย ผู้ปกครองหน่วยเหนือข้ึนไป อยู่ เออ ทำ� ให้บริสุทธผิ์ ุดผอ่ ง เราก็จะเกดิ ความสบาย ในการ
๗๘ อยา่ ใหท้ า่ นหนกั ใจเลย ในเร่ืองการเงนิ การทอง ใหบ้ ริสทุ ธยิ์ ตุ ธิ รรม ปฏบิ ตั งิ านของเรา เปน็ ผซู้ อ่ื สตั ยส์ จุ ริตตอ่ การงานหนา้ ที่จริงๆ จังๆ
สะอาดทกุ เดือนๆ เราจะสบายไหม สบายจริงๆ เพราะฉะนนั้ อนั นข้ี อฝากแกส่ มาคม
เอาเฉพาะเงินเดอื นของเราเทา่ นัน้ พอแล้ว เออ อย่าใหม้ นั แหง่ นี้ไว้ แหง่ ไหนๆ กเ็ หมอื นกนั ในวงราชการ เออ ไมว่ า่ งานราษฎร์
เว้าอยา่ ใหม้ นั แหว่งไป อย่าใหม้ ันขาดตกบกพรอ่ ง บญั น�้ำบญั ชี งานหลวง เออ ถ้าหากมีคนไม่บริสทุ ธ์ิ ไม่ยตุ ธิ รรมมี ในท่ีใด ก็
เปน็ อันขาด นเ่ี รียกวา่ ท�ำงานบริสุทธ์ิยุตธิ รรม ดีท่ีสุด ทำ� ใหส้ งั คมนน้ั วุน่ วาย ไมบ่ ริสทุ ธย์ิ ตุ ธิ รรมดี เพราะฉะนนั้ ขอฝาก
ทุกคนๆ จงปฏิบัติหน้าที่ของตัวด้วยความเคารพต่อผู้บังคับ
ไม่เก็บ ไมก่ ำ� ไมก่ อบ ไม่โกย ไม่โกง ไม่กนิ บญั ชา อา้ เหนือข้ึนไป ให้ไว้เนือ้ เชื่อใจท่าน

เออ ไมเ่ กดิ ความ ปญั หา ถ้าเกิดเกบ็ กำ� กอบโกย โกงกนิ 11
กนั ไปเร่ือยๆ กเ็ รียกวา่ สร้างปัญหาเกิดมี ในสงั คมนนั้ ๆ วงการ
ราชการนน้ั ๆ ทำ� ใหเ้ ดอื ดรอ้ นถงึ เจา้ ถงึ นาย เออ ถงึ ผบู้ งั คบั บญั ชา
เราไปอีก มนั จะดีหรือเปล่า ปรากฏวา่ ไมด่ ีเลย ไดย้ นิ ไปถึงไหน
อายเขาไปถงึ นั่น ในบริษัทการบินไทย นกี่ ารบินนำ�้ ก็ดีอะไรๆ ก็
เรื่องการบิน ทางบก ทางเรือ ทางนำ้� กด็ ี ถา้ มกี ารเกบ็ กำ� กอบโกย

12 ก็ไดเ้ ปน็ พระเจา้ แผน่ ดนิ แทนพอ่ เออ ในที่สดุ ก็ไดม้ คี วามสมั พันธ์ ๔ กรกฎาคม ๒๕๕๗
กนั อา้ กบั ชว้ิ หลั่น ไดข้ อมาเปน็ ลกู สะใภห้ ลวงซะเลยดงั นี้ ชวิ้ หลั่น
อย่าเกบ็ อยา่ ก�ำ อยา่ กอบ อยา่ โกย อย่าโกงกินกัน ขอเปน็ สะใภ้หลวงซะเลย เออ เพราะเขาท�ำงานดี ก็เลยเปน็ ลกู
แล้วก็มีความบริสทุ ธย์ิ ตุ ิธรรม สะใภห้ ลวงท่ี ไมไ่ ดอ้ ยู่ เออ บา้ นตวั เอง ไปอยบู่ า้ นผอู้ ่ืนกนิ ขา้ วกบั
ผอู้ ่ืนไปเรื่อย เขาอยลู่ ำ� บากยงั ไงๆ มดุ เขา้ ไปกนิ ขา้ วอยใู่ ตถ้ นุ บา้ น
เออ ท�ำงานก็สบาย เออ เงินทองที่ ได้มา ก็ไม่มีด่าง เขาก็เอา เออ กนิ ขา้ วที่ ไหนก็ได้ เปน็ คณุ หญิงพนู้ ( โน้น)แหละ
มีพร้อย กินเล็กกินน้อยที่ ไหนไม่มี อย่างนี้ อยู่ที่ ไหนก็สบาย ต�ำแหน่งเพิ่นเป็นคุณหญิงพู้น( โน้น)แหละ เป็นคนเอาใจใส่
นงั่ กส็ บาย นอนกส็ บาย ทำ� งานทำ� การอยกู่ ็ไมส่ ะดงุ้ ไมห่ วาดเสยี ว ประชาชนมากมาย พาเกิดท�ำใหค้ นรักท้ังประเทศ
แตอ่ ยา่ งใด
ดังท่ีแสดงมาเป็น ปกิณณกนัย เพื่อต้องการให้ท่าน ดังที่แสดงมา ก็ยุติด้วยเวลา เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้
ทั้งหลาย ประพฤติปฏิบัติตามความสามารถของตนๆ ต่อแต่ การจะบรรยายเร่ืองน้ี มันตอ้ งใชเ้ วลาเปน็ ชั่วโมงๆ จงึ จะจบเรื่อง
นั้นก็จะประสบพบเห็นแต่ความสุขความเจริญทั้งทางคดีโลก ลงได้
และทางคดีธรรมทกุ ประการ รับประทานฝอยมา กย็ ตุ ดิ ว้ ยเวลา
๗๘ เอวงั กม็ ีดว้ ยประการฉะนี้ เออ เราท�ำบุญครั้งน้ี เป็นอามิสบูชาก็ดี ปฏิบัติบูชาก็ดี ขอ ๗๘
แน่ะ เพ่ินไปยงั ไงก็ไมร่ นู้ ะ มันไปเองมนั โดยอัตโนมตั ิ ยก อานสิ งส์ของบญุ ทั้งหมดนี้ จงเปน็ พลวปจั จัย ดลบันดาลใหท้ ่าน
พระเจ้าหวางตอ้ื เป็นตัวอย่าง ขนุ นาง ท่านผ้รู ับผิดชอบการเงนิ ผรู้ ่วมงานท้ังหมดไดร้ ับแต่ความสุขความเจริญรุง่ เรืองกา้ วหนา้
การทอง กม็ ง่ิ กงฟา่ เปน็ ผจู้ ำ� หนา่ ยจา่ ยแจกไปตามหนา้ ที่ ซอื่ สตั ย์ ในการงานหนา้ ที่ตลอดไป เอวงั กม็ ดี ว้ ยประการฉะนี้ อกี แลว้ ถา้
สุจริตที่สุด แต่วา่ พระเจา้ หวางตือ้ เปน็ คนขี้กริ้ว ข้ี โกรธ โมโห พดู กัน มันมแี ตห่ ลายไป เอาแคน่ กี้ อ่ น
เอาแต่ความโมโหโกรธา ถา้ ผิดใจแลว้ ก็ไล่ส่งไปเลย นะ่ ไมร่ ้จู ัก
วา่ ใครดี ใครถกู ใครตอ้ ง ไล่ ถา้ แกไม่พอใจอยูก่ ับฉัน แกจะไป
ท่ี ไหนก็เชิญ ไปหากินเอง ตามความสมคั รใจ นั่น แต่วา่ นทิ าน
มันยาว ไอล้ ูก ๓ คน ไอ้จุ๊กฝ่า ไอฉ้ ิ่นฝ่า คนสดุ ทอ้ งน้ีช่ือชิ้วหลั่น
อันนด้ี ี คนน้ีชิ้วหล่ันท�ำงานให้พ่อให้แม่ ไม่ท้ิงพ่อทิ้งแม่ไปไหน
อยูก่ ับพอ่ กบั แม่ ท�ำงานซอ่ื สัตยส์ จุ ริตที่สดุ ในท่ีสุดก็ได้เป็นลกู
สะใภห้ ลวง ไดเ้ ปน็ ลกู สะใภห้ ลวง เปน็ ลกู สะใภข้ องพระเจา้ หวางตอื้
ต่อไป ไออ้ เู๋ หล็งกุมารน่ันก็ได้เลื่อนข้นั ขึ้น ท�ำงานแทนพระบิดา
อา้ แทนพระเจา้ หวางตอ้ื พระเจา้ หวางตอ้ื สวรรคต ก็ อเู๋ หลง็ กุมาร
13



หลวงปู่ทอ่ น ญาณธโร ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๗
วนั จันทร์ที่ ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๗ เวลา ๑๘.๐๐ น.

ณ หมบู่ ้านพฤกษภ์ ิรมย์ รีเจนท์

๗๙
๗๙

(อาราธนาศีล)

จะกลา่ วกนั เขา้ ผา่ นคำ� แปล ก็ได้ใจความ บางคนหนง่ึ รับ
ศีลยงั ไมย่ อมจบเลย ข้อ

ปาณาติปาตา เวระมะณี

(หลวงปูต่ บแขนใหด้ ู เสียงดงั แปะ)

สกิ ขาปะทัง สะมาทยิ ามิ 1

2 ปาณาตปิ าตา เวระมะณี ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๗
ตายแล้วยุง ตวั ๑  ๒ ตวั ถ้าว่าครบ ๓ ตัว ๔ ตัว ตายไป
๓  ๔ ตัว อย่างน้ี มันจะถกู ต้องไหม ไมถ่ กู ต้อง ต้องใหเ้ ขาตายโดย
เจตนานนั้ ไมม่ ีเจตนาอย่างนน้ั พวกงู พวกตะขาบ แมงปอ่ งมา
ปาณาตปิ าตา เวระมะณี มันเข้าในน้ี ก็อย่าไปฆ่ามัน เห็นว่ามันเป็นภัย ก็จับได้เอาไป
ปลอ่ ยท่ีอื่น นั่นนะ่ เรียกว่า
จะเวน้ จากการฆ่าสัตว์ทุกชนดิ ทั้งอยูใ่ นนำ�้ กด็ ี บนบกกด็ ี
เราไม่ฆา่ เป็นอันขาด แต่วา่ อยู่ในเมืองใหญๆ่ เจริญแล้วอยา่ งง้ี
ได้กระเป๋า ไดต้ ะกรา้ ถา้ เราไปตลาด เขาฆา่ ไว้ใหแ้ ล้ว กองเอ้เต โลโก ปัตถมั ภกิ า เมตตา
(ปลอ่ ยตวั ตามสบาย มีท่าสงา่ ผา่ เผย)อยู่ ทั้งกบ ท้ังเขียด ทั้งปู
ทั้งหลายทุกอย่างล่ะ ปลาที่มันไต่เป็น ยั้วเยี้ยๆ มันก็ไต่อยู่ เมตตาธรรมค�้ำจุนโลก ให้มีชีวิตอยู่รอดไปได้ สัตว์ทุก
อย่างนน้ั อยา่ ไปแหยม อย่างนั้นเขาไมไ่ ด้ตาย ใหเ้ ขาตายแช่เยน็ จ�ำพวกไม่ตอ้ งการเบียดเบียน เปน็ งกู ด็ ี เป็นตะขาบ แมงปอ่ ง
ไวน้ ้ันเปน็ การดี เอาไป เอาตวั ท่ีตายแลว้ มาทำ� อาหาร เล้ยี งชีวิต ก็ดี ที่มนั เปน็ พิษเปน็ ภยั ถ้าจับไดเ้ อาไปปล่อยที่อ่ืน เอาไวท้ ่ีน่ี
๗๙ และครอบครัว เลี้ยงลกู เล้ียงหลานตอ่ ไป ไมผ่ ิดศีลธรรม ถา้ วา่ จะมาตอ่ ยลกู กดั ลกู กัดหลานเรา เอาไปท่ีอ่ืนที่ปลอดภัยไว้ล่ะ ๗๙
ไปช้ีเอา ตวั เนย่ี แหละๆๆ เนย่ี เอาตวั เนย่ี แหละ ทุบหัวใหห้ นอ่ ยๆ สวนสัตว์ท่ี ไหนมี เขารับเลยี้ งกัน เอาไปปลอ่ ยท่ีโนน้ แหละ ที่
มนั ว่ิงอยใู่ นนำ้� เอาตวั เนย่ี แหละ ตวั ใหญๆ่ ละ่ ราคาเทา่ ไหรไ่ มต่ อ่ ปลอดภัย น่ันเรียกวา่
กจ็ ับกนั ไว้ ทบุ หวั ตายแลว้ จงึ เอามาขายใหเ้ รา อยา่ งนจ้ี ะเปน็ ศลี
เปน็ ธรรมหรือเปล่า ไมเ่ ปน็ ศีลธรรม ถา้ เป็นศลี ธรรมแล้ว ของ เวระมะณี
ท่ีมนั ดน้ิ เปน็ อยู่ มนั เปน็ อยู่ มีชีวิตอยู่ ไมก่ ลา้ ฆา่ เขาหรอก วา่ ยนำ้�
ได้สบาย สนกุ สนานมันอยู่ ไม่กล้าจะฆ่าสัตว์ทุกอย่าง เป็ดไก่ เวน้ จากการฆา่ สตั วจ์ ริงๆ ดว้ ยเจตนา หรือไมเ่ จตนากต็ าม
เหมอื นกนั หมเู หมอื นกนั สตั วท์ ่ีมีชีวิตอย่ไู มส่ ามารถจะฆา่ เขาได้ เวน้ จริงๆ เว้นให้ได้ ทกุ สิกขาบท ที่ ๕ ท้ัง ๕ ข้อ เราสมาทาน
อย่างนน้ั เขาเรียกวา่ ศลี แปลว่า เลิก เว้น งด ละ เอาจริงๆ จังๆ ต้งั ม่ันได้ เรากเ็ ปน็ ผู้มีศีลบริสทุ ธส์ิ ะอาด ไม่ไดฆ้ า่ สัตว์ พระเจ้า
ทั้งด้วยเจตนาในใจเปน็ อย่างงน้ั แลว้ กห็ ัวใจรับว่าเป็นศลี หวั ใจ พระสงฆก์ เ็ หมือนกนั ถา้ ไปแกลง้ ท�ำให้ ยงุ ตายสักตวั หนึ่งก็เปน็
เราก็เป็นธรรมข้ึนมา ได้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย ไม่บกพร่อง โทษ
ไมข่ าดตกบกพรอ่ ง ฆ่ายุง ฆ่ามด ฆ่าปลวก ตายไปแลว้ จึงว่า
ปาจิตเตยี ง(ต-ิ ยัง) เออน่ะ ปาจิตติยัง
3

4 เออนะ่ แตใ่ นพระปาฏโิ มกข์ เพ่ินว่า นสิ สัคคิยปาจิตติยงั ผิดธรรมเหมือนกนั นางวิสาขาเพ่ินก็ไม่ยอมรับของคืน เอาอยู่
แต่เอาด้วยดุษฎยี ภาพ นง่ิ เออ ถา้ งน้ั เอาไว้นี่ เราจะไปสรา้ งวดั
เออ เวน้ จากการฆ่าสัตวท์ กุ ชนดิ ได้ น่ันมนั จงึ เปน็ ศลี เป็นธรรม จะเอาอันนี้ไปขาย ของเหลา่ น้ี เอาไปขายแล้วไดเ้ งินเทา่ ไหร่ จะ ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๗
แท้ เว้นจากลกั ทรัพยส์ มบตั ิของผอู้ ่ืน แมน้ มาตกอยใู่ นบา้ นเรา ไปสร้างวดั บพุ พาราม ถวายพระบรมศาสดาให้ได้ เออ ก็เลยเอา
ก็อยา่ ให้ของเขานั่นหายเลย เออ เขามาทวงเวลาไหน เอามาให้ ไปขาย มหาลดาปสาธน์นั่นน่ะ ราคาเป็นหลายร้อยล้าน เออ
เขาเวลานั่น เพิ่นลมื กระเป๋าอยู่ท่ีนี่ ลมื เงินอยู่ที่น่ี เทา่ ไหร่ๆ ให้ เปน็ หลายพันลา้ นพู้น( โนน้ )ล่ะ มหาลดาปสาธน์ ของประดบั ใส่
ของเขาเสยี หาย ไมม่ ีอทนิ นาทานแต่อย่างใด ไมผ่ ิดศลี ไม่ผิด
ธรรมด้วย รักษาสมบัตขิ องผ้อู ่ืน เวน้ ดงั สมบัติของเจ้าของ เปน็ ๗๙
เงนิ ก็ดี เป็นทองก็ดี แกว้ แหวนเงินทอง ของมีค่าราคา ถา้ มัน
ตกอยใู่ นบา้ นเรา กถ็ อื ๆ วา่ โชคดี ไมใ่ ชอ่ ยา่ งนนั้ ของน้ี ของเขาลมื คอน้ี หรือหน้าผาก เหล่านมี้ ีตัง้ แต่ แก้วแหวนเงินทองท้ังน้ัน
เราเกบ็ ตกไว้ กช็ ื่อวา่ ของเขาบริสุทธอ์ิ ยู่ จึงได้น�ำเอามหาลดาปสาธน์ อันของมคี ่าราคาสูง คนในประเทศ
นางวิสาขามหาอบุ าสกิ า ไปลมื ของอยกู่ บั พระอานนท์ แลว้ อนิ เดียเท่านัน้ มี ๓ คนเท่านั้น ที่มมี หาลดาปสาธน์ประดับตวั
ก็ไปนำ� เอาคนื มา แตเ่ ธอไมต่ อ้ งรับเหรอ พระคณุ เจา้ เปน็ คนเกบ็ เอง นางวิสาขาคนหนงึ่ กภ็ รร... ภรรยาของทา่ นเสนาบดีคนหนงึ่
๗๙ ไว้ให้ ไมใ่ ชอ่ ยา่ งง้ัน เราลมื กระเป๋า เราลมื ทรัพยส์ มบัติอยู่ท่ีนั่น และนางอะไรอีกท่ีมๆี มหาลดาปสาธนร์ าคาเปน็ แสน อืม มันมี
ถวายพระคุณเจ้าเป็น มอบพระคณุ เจ้าไป ไม่ใช่อยา่ งง้นั ท่านไม่ ๓ คนอยใู่ นประเทศอินเดีย ที่มมี หาลดาปสาธนเ์ ป็นสมบัตขิ อง
ได้เอา ทา่ นส่งคนื เออ พระอานนทว์ ่ามา วา่ วา่ เอานลี่ มื ไว้น่ี ลืม ตัวเอง แต่นางวิสาขาเนย่ี ไปทว้ งได้จากพระคุณเจา้ คนื มาแล้ว
ไว้นๆี่ กว็ างไวน้ ่ี เออ ไมไ่ ดร้ ับเลย รับมาก็รับมาไว้ อยู่ในดุลยพินจิ ของตัวเอง อะไรที่
คดิ ใหม้ นั เปน็ ประโยชนต์ อ่ พระศาสนา จะเอามหาลดาปสาธนน์ ั่น
มหาลดาปสาธน์ ไปขาย เอาขายทั้งบ้านท้ังเมือง ก็ไม่มี ใครรับซ้ือได้สักคน
มันราคาเป็นล้านๆ ก็เอาเงินของตัวออกเอง มหาลดาปสาธน์
ราคาสูงเทา่ ไหร่ นางวิสาขากเ็ อาไวแ้ ลว้ เวลาน้ันมาบ้าน
ไม่เห็นแหละ มหาลดาปสาธนเ์ ลย ยังว่าลมื อย่ทู ่ีโน้น ไปถามวา่ 5
พอดีพระคุณเจ้า พระคุณเจ้าก็เก็บไว้ให้อย่างดี ก็แล้วท�ำไมไม่
ถวายท่านเลยล่ะ ก็จะเอามาท�ำไมล่ะ เพราะมันลืมแล้ว เอ้า
เพิ่นบังคับใหเ้ ราเอามา ไม่เอาไป มนั ก็ไมด่ ีอกี ไม่ ของไม่บริสุทธิ์
ของลืม แล้วก็หายเลย ถือว่าโชคดีเจ้าของ อย่างน้ันผิดศีล

6 ปะ๊ โท่นๆ โทน่ ปะ๊ โท่นๆ ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๗
ไมม่ ขี าย เอาเงนิ ของตวั เองนแ่ี หละ อยใู่ นกระเปา๋ นแี่ หละ เอาเงนิ อยู่อย่างงั้นแหละ เขาร�ำวงกัน แต่ว่าเสียงก้องมันดัง
ออกกอ่ สร้างวัดอะไร อ่ะ สร้างวัดถวายพระพุทธเจ้า ให้ท่านได้ สะทอ้ นขน้ึ บนภเู ขา เอะ๊ รำ� คาญนอนไมห่ ลบั กเ็ ปลยี่ นเสยี งกลอง
อยสู่ บาย สร้างหมด ๘๐ โกฏิ ๙๐ โกฏิ สร้างวัดน่ะ เพ่ินเอาเงิน ซะสิ เราจะไปยึดอะไร เอามาฟังไว้ในหู จะเปล่ยี นเปน็ อะไร เรา
ในกระเปา๋ เจา้ ของเอง ออกเอง ไมไ่ ดข้ ายมหาลดาปสาธนด์ งั กลา่ ว กเ็ ปล่ยี นเสียงกลองนั้นใหเ้ ปน็
นนั้ เลย น่ันเป็นผู้ที่เสยี สละจริงๆ
เออ เม่ือเสร็จแล้วก็ฉลอง เวลาฉลองน่ันน่ะ มีมหรสพ ทำ� จริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ
มกี ลองยาว มอี ะไร มเี พลงดนตรี มโหรี ตเี ปา่ พอไดย้ กื (กระตกุ ) เออ อันนี้ เอาอนั นแี้ หละ ใหม้ นั เสยี งพอ้ งกนั ได้เปน็ เสียง

๗๙ กนั นางวิสาขากท็ นไมไ่ หว มนั ออกอกึ ... อกึ ทกึ ครึกโครม เหลอื เกนิ ๗๙

กเ็ ลยฟอ้ นรำ� กบั เขาไปบา้ ง อา้ อาจจะผิดศลี บา้ ง ฟอ้ นรำ� ทำ� เพลง ท�ำจริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ
ไปกบั เขา สนกุ สนานแหแ่ หน เวลาถวายมหาลดาปสาธน์ เวลา
ถวายวิหาร วัด น่ันแลว้ วดั อะไร วดั บุพพาราม หรือวัดหยังก็ ใหม้ นั ดงั อยใู่ นหู ดงั อยใู่ นหเู ราไมร่ ำ� คาญ กเ็ พราะไปดงั อยู่
เนยี่ ล่ะ ให้เรียกว่า ในหวั ใจเรา เออ เฮอะๆ สบาย เดนิ กส็ บาย นงั่ กส็ บาย นอนกส็ บาย
เพราะว่าเสยี งมัน มันมาดงั ในหัวใจ
เสยี สละจริงๆ ทำ� จริงๆ ได้ผลจริงๆ
เฮอะ อ้า อันนเ้ี ราเคยเอามาเทศน์สลับเหมือนกัน เอา ท�ำจริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ 7
มาสลบั เทศน์ เพราะไปขนึ้ อย่บู นภเู ขาอ่ะ ทำ� จริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ
บนภเู ขาค�ำหวายยาง(วัดป่าครี ีวัน) ทางโน่นเป็นหมูบ่ า้ น
หมบู่ ้านกุยกอกเพิ่นอะ่ เนาะ(นะ) เขาตีกลองท้ังวนั ทั้งคืน

8 คกึ คะนอง ก�ำลงั เลน่ ความสนกุ สนานตามดนตรีของโลก เออ ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๗
อยู่อย่างงั้นแหละ แตม่ นั ไม่เป็นเสียง ถา้ มนั มารบกวนหวั ใจเรา เวลาเราทำ� ความเพียร กม็ าเปลยี่ นเสยี ง
กลอง ใหเ้ ป็นเสียงธรรมซะ
ป๊ะโท่นๆ โท่น ป๊ะโทน่ ๆ

ไม่เป็นเสียงน่ัน เป็นธรรมอยู่ในหัวใจเรา เอามา ดึงมา ท�ำจริงๆ ได้ผลจริงๆ
เปน็ อารมณภ์ าวนา ก็เลยใจสงบ เออ ใจสงบ กเ็ ลยไม่ไดห้ ลบั ทำ� จริงๆ ได้ผลจริงๆ
หรอก มนั สวา่ งแลว้ กล็ งจากภเู ขาลงมาหาหมู่ แลว้ กอ็ อกบิณฑบาต
เลย บิณฑบาตเสรจ็ เอาบริกรรมไวอ้ ย่างงนั้ แหละ อยนู่ ่ัน พุทโธ กว็ า่ อยนู่ ะ่ พุทโธ หายใจเขา้ พุท หายใจออก
โท ผสมอย่กู ับเสียงกลองน้ัน มันกส็ งบลงไป นงิ่ แน่วแน่ นอน
ทำ� จริงๆ ได้ผลจริงๆ หลบั ไปหรือเปลา่ ไมไ่ ดน้ อนหลับ หัวใจมันยงั ว่า

๗๙ ไปอยอู่ ยา่ งงน้ั แหละหวั ใจ เดนิ บิณฑบาตอยู่ กอ็ ยอู่ ยา่ งงน้ั ทำ� จริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ ๗๙
แหละ ไดย้ ินเสียงกลองนนั้ ออกมาเปน็ เสียงเราท�ำ เสยี งธรรมะ อยอู่ ยา่ งงนั้ เอาเปน็ อารมณข์ องภาวนาซะ ก็ไดร้ ับความสงบ
อยใู่ นหัวใจ ก็เลยได้รับความสงบ สมัยนัน้ สมัยเป็นหน่มุ กำ� ลัง หลวงปู่คำ� ดี(หลวงปู่คำ� ดี ปภาโส)กเ็ ลยชมเชยว่า เออ

มปี ญั ญา เวย้ มจิ นปัญญา
ร้หู ลบเปน็ ปีก ร้หู ลกี เป็นหาง
หาหนทางแกไ้ ขตัวเองใหไ้ ด้

เพ่ินว่าอย่างงี้ เพ่ินชมเชยให้นดิ หน่อยเท่าน้ันก็ดี ใจแล้ว
อา้ แตว่ า่ ออกจากสมาธแิ ลว้ เสยี งท้ังหลายนั้นมันก็กวนได้อกี
เสยี งเพลง เสยี งซอ เสยี งพณิ เสยี งอะไร มนั กเ็ ขา้ มาอยใู่ นหวั ใจนะ่
รบกวนเราอกี เหมือนกัน แตก่ อ่ นก็ไม่ใช่ เปน็ คนธรรมดาเพิ่นได้
ชอบเลน่ ดนตรี ก็เล่นดนตรี พิณพาทย์ ระนาด ฆ้องวง เอาหมด

9

10 มาอยใู่ นหัวใจ ดงั อยใู่ นหัวใจตลอดคืน ตลอดวัน จะหลับหรือไม่ ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๗
ทกุ อยา่ ง สซี อกเ็ ปน็ เปา่ แคนกเ็ ปน็ เปา่ ปก่ี เ็ ปน็ เปน็ หมดทกุ อยา่ ง หลับก็ไม่ร้ลู ่ะ มนั แจง้ แล้ว สว่างแล้ว กล็ งจากภูเขามา ฮอด(ถงึ )
สมยั เปน็ หนมุ่ น่ะ เวลาบิณฑบาตแลว้ กบ็ ิณฑบาตไปเรื่อย ก็ให้เสยี งกลองน่ันดัง
อ้า แต่ว่าเม่ือบวชเข้าไป ไปเจอเอาสงครามซะแล้วปะ ไปตามเราเหมือนกัน แต่อยู่ในหัวใจ ไม่ได้ ได้อยู่นอก ไม่ได้
สงครามโลก ซ่ึงเป็นเสียงรบกวนในเวลาเดินจงกรม ในเวลา อยู่นอก ไม่ส่งใจออกนอก อยู่ในใจ ได้รับความสงบสบายไป
น่ังสมาธิภาวนา เอ้า มนั ร�ำคาญซะจนนอนไมห่ ลับ เราจะไปหา หลายวันทีเดียว เนย่ี อบุ าย ไม่ใชอ่ บาย อุบายเปน็ นโยบายท่ีจะ
ยึดเอาเสียงอย่างนี้ มาเป็นเร่ืองร�ำคาญมันท�ำไม เปล่ียนเสียง ท�ำให้ใจสงบได้ เออ ดงั น้ี นพี่ ดู ใหฟ้ ังเฉยๆ หรอก อดีตที่เป็น
ใหมส่ ิ ใหเ้ ปน็ เสียง มาแลว้

๗๙ วนั นจ้ี ะมกี ารฟังเทศน์กันหรือเปล่า

ป๊ะโทน่ ๆ โท่น ป๊ะโท่นๆ (อาราธนาธรรม พร้อมกัน) ๗๙
ใหม้ ันเป็นเสยี ง เอา้ ตง้ั ใจฟังเนาะ(นะ)ปะเนยี่ เด้อ ให้ดีเนอ้ วนั นจ้ี ะเทศน์
ให้ฟงั ผูอ้ าราธนามคี วามประสงคอ์ ย่างน้ัน แลว้ ผู้ที่มาชุมนมุ ใน
ทำ� จริงๆ ได้ผลจริงๆ ที่น้ี ก็มีความประสงค์อยากจะฟังเทศน์เหมือนกัน ถ้ามีการ
ทำ� จริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ อาราธนา อาราธนาเทศนข์ ึ้น
มันก็ดังอยนู่ อก ดงึ เข้ามาน่ะ ดังอยใู่ นหัวใจเรา กเ็ ลยเข้า
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสมั พุทธสั สะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสัมพุทธสั สะ
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพทุ ธสั สะ

สพั พะปาปสั สะ อะกะระณัง กสุ ะลัสสปู ะสมั ปะทา
สะจิตตะปะริโยทะปะนัง เอตงั พทุ ธานะ สาสะนงั

อิมสั สะ ธมั มะปะริยายสั สะ อัตโถ
สาธายัสมันเตหิ สกั กัจจงั ธัมโม โสตพั โพติ

11

12 ลกั ทรัพย์ ไมเ่ คยประพฤติผิด ประพฤตผิ ิดในกาม ไม่เคยกลา่ ว ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๗
อ่ะ นงั่ ตามสบาย นง่ั ภาวนาตามสบาย ต่อยงั ไง น่งั เกา้ อ้ี มสุ าวาท โปป้ ดมดเท็จ หลอกลวงอำ� พรางผ้อู ่ืนเหลา่ นัน้ เราเลิก
ก็ได้ น่ังพับเพียบก็ได้ ถา้ มีเกา้ อนี้ ัง่ กน็ ัง่ เกา้ อ้ีฟังเทศน์ คนอ้วน ไดแ้ ลว้ บาปท้ังหลายทั้งปวง ก็ชื่อวา่ มนั หนจี ากเราแล้ว หนีไป
จะพูดเรื่องศาสนา ธรรม ค�ำสัง่ ค�ำสอนท่ีสมเด็จพระบรม แลว้ ไม่กำ� เริบแบบน้นั เลย
ศาสดาวางไว้แล้ว วางให้พุทธบริษัท พยายามแก้ไขตัวเอง
ดดั แปลงตวั เอง ให้ไปในทางท่ีถกู ที่ตอ้ ง อยา่ ฝา่ ฝนื คำ� สง่ั คำ� สอน ใครจะดา่ จะว่า ก็ย้ิมฟังไดส้ บาย
ของพระพุทธเจ้าท่ีสอนไว้ เอาหูไปนา เอาตาไปไร่
สัพพะปาปสั สะ อะกะระณัง
หมายถึงว่าการละบาป ทางกาย ทางวาจา ทางใจน่ี เอาใจไปหาพระพทุ ธ พระธรรม พระสงฆ์โนน้

๗๙ สัพพะปาปัสสะ อะกะระณัง ๗๙

การละบาปทั้งปวง ด้วยกายกด็ ี ด้วยวาจากด็ ี ดว้ ยใจก็ดี อย่าไปโกรธเขา ถา้ โกรธเขาแลว้ ก็ช่ือว่า เราเป็นคนผู้แพ้
ถ้ายังกระทำ� กนั อยู่ มนั จะละบาปได้หรือเปล่า ยังฆา่ สตั ว์ ยงั ตัด เป็นผู้แพ้จากการกระทบกระเทือนมา มันจะกระทบกระเทือน
ชีวิต ยังเบียดเบียนสตั วอ์ ื่น เป็นอาจิณจนชินจนเกนิ สมาทาน ขนาดไหน เจ็บปวดรวดร้าวขนาดไหน เรากอ็ ดได้ อยา่ งนนั้ เรียก
ต้ังม่ัน อย่ใู นการกระท�ำของเราอย่างนน้ั เรียกว่าไม่ละบาป ถ้า วา่ เปน็ ผชู้ นะขาดลอย เมอ่ื ชนะขาดลอยแลว้ สบายใคร ตวั ของเรา
ไม่ละบาปแล้ว บาปจะหนจี ากเราไปไหน บาปก็อยู่ในตัวเรา สบายเอง น่งั ยิ้ม นอนย้ิม ทำ� งานกย็ ้ิมอย่ทู ั้งวนั เป็นคนรา่ เริง
น่ันแหละ ความเศร้าหมอง เกิดขึ้นที่ ใจเรานั่นแหละ ไม่ผ่อง ไมม่ คี วามโศกเศรา้ โศกา มาเบียดเบียนราวบี ีฑา(เบียดเบียน)เรา
ไมใ่ ส ไมเ่ บิก ไมบ่ าน ไมร่ า่ ไมเ่ ริงอะไร เศรา้ หมอง ขนุ่ มวั หงดุ หงดิ แต่อย่างใด เป็นคนสบาย เพราะว่าวางความโลภ ความโกรธ
งนุ งิน อยู่อยา่ งงนั้ พูดอะไรถูกหูก็เยน็ ไป อะไรไม่ถูกหยู ิ่งกำ� เริบ ความหลงไดแ้ ล้ว บาปทั้งหลายกเ็ ข้า ไม่เข้ามาถงึ ใจเรา มแี ตบ่ ญุ
ใหญ่ ปิดหูใหญ่ แล้วโกรธผู้ที่มาว่าให้เราอีก อย่างนี้ใจมันจะ ล้วนๆ เข้ามา มีแตค่ วามยินดี ปรีดา ปราโมทย์ โชติชว่ งชัชวาล
ผ่องใสได้ไหม ใจมันจะเบิกบานได้ไหม มีแตข่ ุ่นมัว มีแต่เศร้า เข้ามาอยูใ่ นหวั ใจเรา เบิกบานรา่ เริงอยู่ตลอดวัน เป็นคนไมเ่ ศร้า
มีแต่หมอง ขนุ่ มวั ไป ถา้ เราละบาปได้แล้ว ไม่เคยฆ่าสัตว์ ไมเ่ คย ไมโ่ ศก ในคำ�

13

14 ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๗

ยุใหร้ ำ� ตำ� ใหร้ ัว่ ยวั่ ใหแ้ ตก แยกให้ออก

ยงั ไง ก็ไม่มี ใครมาท�ำได้ เราสบายมาก เร่ือง

ยุให้ร�ำ ต�ำให้รว่ั ยั่วให้โกรธ
โดดให้ไกล ไปใหฉ้ ว่ิ ริบใหห้ มด

อะไรพวกน้ี เราละได้แล้ว เราวางได้แล้ว เราจะเป็นคน
สบาย นง่ั สบาย นอนสบาย ทำ� งานกย็ ิ้มอยตู่ ลอดวนั ตอ้ นรับแขก
ก็ย้ิมอยตู่ ลอดวนั ไมม่ ีหน้าบดู ไม่มีหน้าบงึ้ ไมม่ อี ารมณ์เน่าๆ มา นั่นเรียกว่าปฏบิ ัตธิ รรมได้ดีแล้ว ไดผ้ ลแล้ว ปฏบิ ัตธิ รรม
ยั่ว มาเย้าให้โกรธข้ึนมาได้เลย สบายไหมล่ะ อ่ะ สบาย เป็น ใหจ้ นไดร้ ับผล ความกระทบกระเทอื น กระทบกระท่ัง ปอ้ ย(ดา่ )
คนละแล้วซง่ึ ความโกรธ ความโลภ ความหลง ความรัก ความชงั ดา่ ผี อะไรก็ไมม่ ี ไม่มี มีแตค่ วามสบาย ยิ้มแยม้ แจม่ ใส เบิกบาน
๗๙ ความอจิ ฉา ริษยา พยาบาท อาฆาต จองเวร จองกรรมกับผู้อื่น รา่ เริงอยอู่ ยา่ งงั้น อย่ใู นบ้านของตัวเอง บางทีพอ่ บ้านอาจจะพดู ๗๙
ไม่มีเลย เฮอะๆ แลว้ จะเป็นคนสบาย ผิดหู แม่บ้านอาจจะหน้าบูดมู่ยู้ขึ้นมา อ้า พ่อบ้านพูดผิดหู
อยา่ งนางวิสาขามหาอุบาสกิ าเป็นตวั อย่าง เปน็ ตวั อยา่ ง แม่บ้านจะว่ายังไง ท�ำใจยังไง ท�ำใจให้เป็นธรรม หรือวางซะ
ของโลก เป็นตวั อย่างของอุบาสก อุบาสกิ าท้ังหลายดว้ ย เป็น ความโกรธ ความโลภ ความหลงเหลา่ น้ี มันท�ำให้ตนเกดิ ความ
ตัวอย่างขาดลอยเร่ืองที่มีความโลภ ความโกรธ ความหลง ทุกข์ใจขึ้นมาก เราไม่ได้ต้องเอามาใช้ ความไหนท่ีท�ำให้ใจเศร้า
ไมม่ ารบกวนราวี หัวใจนางวิสาขาไดเ้ ลย มแี ตย่ ้ิม ท�ำงานกย็ ้ิม ใจหมอง ใจขนุ่ ใจมวั อยา่ เอามาใชเ้ ปน็ อนั ขาด ทำ� ใหท้ ะเลาะวิวาท
รา่ เริงบันเทิง แม้แต่ใชค้ นงาน พวกพนักงานท่ีใช้สอยอยู่ ก็ไมม่ ี บาดถลุงกนั ตอ่ ไป ถึงกบั ปากพากนั อาฆาต ยา่ งแลน(ว่ิง)กนั ไป
ความกระทบกระเทอื น แมแ้ ตน่ อ้ ยเดียว เขาทำ� ผิดกจ็ ับมาสงั่ สอน หนีไปก็มี เพราะความทะเลาะ เพราะความไม่อด ไมท่ นนั่นเอง
คนไหนทำ� ผิดจับเอามาแลว้ มาสง่ั สอน สง่ั สอนดว้ ยคณุ ธรรม เออ อดเอานดิ อดเอาหนอ่ ย ต่อไปมนั ก็เบาไป วางไป เม่ือเราวางได้
เพราะฉะนน้ั ชาวพุทธบริษทั ท้ังหลายจงึ เอน้ิ (เรียก)วา่ แม่ แมเ่ จา้ เราย้ิม หัวเราะตวั เองอยู่ในใจ ไม่มี ใครว่าอะไรหรอก ถ้าเราชนะ
ว่าแม่เจ้าเพิ่นล่ะ นางวิสาขา เป็นพระแม่ เป็นแม่จริงๆ เออ สามีได้ ดว้ ยความอด ความทน ก็ชื่อว่าเราเป็นผู้ชนะ เราชนะ
แมแ้ ตท่ �ำความผิดขนาดไหน แมก่ ็ไมเ่ อาโทษ ให้อภัยได้ทุกอย่าง ภรรยาไดก้ ็เพราะความอด ความทนของเรามีพอ ไมล่ ว่ งเกิน ค�ำ
ไมเ่ คยทะเลาะวิวาทกัน ไมม่ เี ลย อยา่ งน้ี สั่งค�ำสอนไม่ฝ่าฝนื ธรรม ใหเ้ กิดทะเลาะวิวาทกันไม่มี ไม่มีอยา่ ง
15

16 มาหอบไว้ในใจเรา ถ้าไปหอบเอาอารมณ์ ทกุ อารมณม์ าไว้ ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๗
นน้ั เกดิ ขน้ึ ใน ในการกระทำ� ของเรา ในคำ� พดู ของเรา กริ ิยามารยาท ในหวั ใจ แลว้ จะเปน็ คนดีกบั เขาไหม เปน็ คนดีไมไ่ ด้ ถา้ เอาอารมณ์
ของเรา จะกระทบื บา้ น กระทบื เมอื งใสก่ นั ก็ไมม่ ี จะหนา้ บดู หนา้ เหลา่ นนั้ มาหอบไว้ในหวั ใจ วา่ นดิ วา่ หนอ่ ยก็โกรธ วา่ นดิ วา่ หนอ่ ย ๗๙
บง้ึ ก็ไม่มี มแี ตค่ วามย้ิมแยม้ แจ่มใส เบิกบาน รา่ เริงอยู่ตลอด กเ็ ครียด แลว้ กต็ าไมห่ วานใสใ่ ครเปน็ แลว้ อา้ หน้าบดู ตลอดวัน
มีเพลงอย่ใู นหวั ใจ มีดนตรีอย่ใู นหวั ใจ เพลิดเพลนิ เจริญอยกู่ ับ ดังนเ้ี รียกว่าเป็นคนหอบอารมณ์ หอบอารมณ์มาหนักหัวใจตัว
ดนตรี ในหัวใจ ไม่ให้เศร้าหมองขุ่นมัวเกิดข้ึน ถ้ามันเกิดข้ึนก็รู้ ท�ำไม เพราะฉะนน้ั นกั ภาวนาทั้งหลาย ตอ้ งระมัดระวงั อย่าให้
แลว้ วา่ มนั ทำ� ใหเ้ ราเปน็ ทกุ ข์ ทกุ ข์ใจ เพราะความกระทบกระเทอื น อารมณ์บูดๆ เหล่านั้น เข้ามายั่วยวน ชวนให้ก�ำเริบ อยากฆ่า
มา อยากตีเขา อยากด่า อยากว่าเขา อารมณ์อย่างนม้ี ันบูด เป็น
อารมณบ์ ดู ๆ มาตกอยใู่ นหวั ใจของเรา เราจะเปน็ สขุ หรือเปน็ ทกุ ขล์ ะ่
๗๙ เราอดไม่ได้ ก็เปร้ียงไปเหมือนกัน ด่าว่าไปเหมือนกัน อ้า มนั เปน็ ทุกขเ์ รา

ตอบโตเ้ ขาเหมือนกัน ถา้ เปน็ ผชู้ นะ เอาวาทศิลป์ของเขา กช็ ื่อวา่ ถ้าเราเอาอารมณ์อย่างนั้นมาเป็นอารมณ์ของหัวใจ เราก็
เปน็ ผู้ชนะขาดลอย วาทศลิ ปท์ ่ีเขาด่า เขาว่ามาเหลา่ นนั้ เขาด่า ไม่มีความร่าเริงนะ คนนั้นก็พงึ่ พูดผิดหู คนนก้ี พ็ ูดผิดหู ดา่ ว่า
เฉยๆ ไม่ใชเ่ ขาฆา่ เราหรอก เขาวา่ ให้เราโกรธ เราก็ถือโกรธเป็น เสยี ดสเี ราตา่ งๆ นานา เรากห็ อบแตอ่ ารมณบ์ ดู น่ันแหละ ไปไหน
ทกุ ข์ใครล่ะ เปน็ ทุกข์เราเองใชไ่ หม ถ้าเอาความโกรธมาถอื มนั ก็ มาไหนบดู อยู่ ถงึ จะแตง่ ตวั ทาแปง้ แตง่ ตวั ทาลปิ สตกิ (lipstick
เปน็ ทุกข์ ถา้ เอาความโลภมาถือ มันก็เปน็ บาปเศร้าหมองแกใ่ จ เครื่องส�ำอางทาริมฝีปาก)ยังไงก็ยังบูดอยู่ อย่างง้ันล่ะ ไม่ร่า
เอาความหลง ไม่เริง ถ้ารักษาอารมณข์ องเราไว้ไดแ้ ลว้ หนา้ บานอย่ตู ลอดวัน
สีหน้าไม่เกิดไฝฝา้ ราคี เบิกบานอยูอ่ ยา่ งงนั้ ผอ่ งใสอยู่อย่างงั้น
หลงรกั หลงใคร่ หลงอยากได้ หลงยนิ ดี เป็นคนแจ่มใสอยู่เสมอ เป็นคนชนะอารมณ์ของตัวเอง ท่ีมัน
หลงหาทัง้ ตาปี ไม่รเู้ บอื่ เชอ่ื ตัณหา ยว่ั ยวน ชวนให้โกรธ เราก็ไมโ่ กรธตามมัน ยว่ั ยวนให้ดา่ ให้วา่
เราก็ไม่ว่าตามมันซะ
หลงรัก หลงจูบ หลงกอด ตาบอด ใจบา้
เปน็ ข้าความรัก เหนื่อยหนักไม่รู้ ปล่อยมันไวท้ ่ีน่นั แหละ ประเด๋ียวมันเยน็ แล้ว

มันก็เย็นเอง เหมือนน�้ำท่ีต้มเดือดแล้ว เดือดปานไหน
กต็ าม เอาพน้ ออกจากเตา เอาวางไวซ้ ะ กลายเปน็ นำ�้ เยน็ ขนึ้ มาได้

17

18 ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๗
หรืออาจใส่ตู้เย็นเข้าไป กลายเปน็ นำ้� แขง็ กย็ ังได้ นำ้� ที่เดอื ดแลว้
กต็ าม เอาไปใสต่ เู้ ยน็ ไว้ไมน่ าน มันกก็ ลายเยน็ ลงไปๆ กลายเป็น
น�ำ้ แข็งข้นึ มาก็ได้ ไปเปิดต้แู ช่ ตเู้ ย็น เย็นเฉยี บขึ้นมา เวลาเยน็
นเี่ ย็นจริง กส็ บาย เออ เห็นไหมละ่ เปรียบข้างนอกให้ดู ทำ� ให้
มนั เดอื ด หัวใจมันเดือด มนั รอ้ น หวั ใจมนั เปน็ ไฟ

โทสัคคินา ไฟคือราคะ ไฟคอื โทสะ ไฟคอื โมหะ
ความโลภ ความโกรธ ความหลง
เพ่ินวา่ หัวใจเปน็ ไฟ ว่ากันดว้ ยความโกรธ มันเปน็

โทสัคคิ(นา) โมหคั คนิ า โลภคั คินา เปน็ ไฟท้ังนน้ั ถา้ จะไปใชต้ ามมนั มนั กเ็ กดิ ไหมบ้ า้ นไหมช้ อ่ ง
ไปทกุ หนทุกแหง่ ล่ะ เพราะฉะนน้ั เราปิดสวิตซ์ไวซ้ ะ อะไรที่จะ
๗๙ ความโลภ ความโกรธ ความหลงเหลา่ นเี้ ปน็ ไฟทั้งนน้ั ทำ� ให้ เปน็ ไฟชอ็ ต(short ลดั วงจร)ได้ สปารค์ (spark ประกายไฟ)ได้ ๗๙
ผิดหู กว็ า้ ก(เสยี งรอ้ งดงั ๆ)ขนึ้ มาเลยละ่ อืมไฟ ไฟมันแวบ๊ ไฟ เกิดเปน็ ไฟไหม้ขน้ึ มาก็ได้ เหล่านๆี้ ไฟทั้งพ่วงเนย่ี ถ้ามันส่ันถึง
มันสปาร์ค(spark ประกายไฟ) เออ เตาอ้ังโล่ ถา้ ไม่มีไฟไปใส่ ตรงไหนๆ กร็ ีบปิดสวิตซม์ นั ซะ ปดิ สวิตซ์มนั ซะ ความรอ้ นมันก็
ซะกอ่ น ไมเ่ สยี บปลกั๊ ซะกอ่ น เอามารีดผา้ อาจจะไมไ่ ดผ้ ล เตาองั้ โล่ ไมม่ ี ไมม่ ีไฟ ไฟมนั ก็เกิดข้ึนที่ใจเรา อ้า
หรือวา่ เตารีดเหลา่ นกี้ เ็ หมอื นกนั เสยี บปลก๊ั เขา้ ไป ไฟฟา้ มนั เดนิ
เข้าไปในเคร่ืองแล้ว ปะเนย่ี ร้อน พร้อมที่จะรีดผ้ารีดผ่อนได้ โลภัคคนิ า โทสคั คินา โมหัคคินา
พรอ้ มท่ีท�ำงานได้ น้ำ� เราเสยี บปล๊กั เขา้ มนั เกิดเป็นน�้ำเดือดขึ้น
มาก็ได้ อ้า เอาไปรดคนกห็ น้าลวก หนา้ เล่กิ ไปละ่ เสียบปลัก๊ ซะ เพิ่นว่า เป็นไฟ
กอ่ น นเ่ี ราไม่ให้ ไม่ไดเ้ สยี บ ไมไ่ ด้เสียบปลกั๊ ถอดปล๊กั ไวเ้ สมอ
ก็เป็นของเยน็ สบาย น้�ำก็ไม่เดือด อะไรก็ไม่เดอื ด อ้า พัดลม ราคัคคนิ า
เรามีไวส้ ำ� หรับระบายความรอ้ น ถา้ มนั รอ้ นมา กเ็ สยี บปลกั๊ หรือ
เปิดสวิตซ์พัดลมซะ มันกเ็ ปา่ ให้เยน็ เฉ่ือยเข้ามา กลายเปน็ หนาว นเี่ ป็นไฟอย่างแท้จริงแหละ ราคะเป็นไฟ นเี่ ห็นได้ชัด
ก็ได้ เออ อนั น้ีในตัวของเรา มีไฟชนดิ นั้นอย่ใู นตัวของเรา ถ้ามนั รอ้ นขึน้ มา กระวนกระวายข้นึ มา

19

20 เพราะฉะนน้ั พวกเราเปน็ ชาวพุทธ เปน็ ผนู้ บั ถอื พุทธศาสนา โกธัง ฆัตวา สุขงั เสติ

ตามค�ำสั่งค�ำสอนของนักปราชญ์ราชบรมของเรา ปฏิบัติตนให้ ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๗
เย็นอยู่เสมอ อย่าเอาของร้อนมาใช้ ของร้อนน้ันมันเผาตัวเอง เม่ือฆ่าความโกรธได้แล้ว อยู่เป็นสุขจำ� ไว้ ไฝฝ้าราคี ใน
ไหม้ตัวเอง โกรธคนอื่น ฆ่าเขาไม่ได้ ก็อาจจะไปกินยาตายก็มี หนา้ ของเราก็ไมเ่ กดิ เออ เปน็ หนา้ เบิกบาน รา่ เริง ไมเ่ ปลอื งแปง้
เพราะอะไร มนั เดอื ดขนึ้ มากม็ ากมาย ไปผกู คอตนตายกม็ ี เพราะ ไมเ่ ปลืองเครื่องสำ� อางใดๆ เลย ไปเถอะ ดังน้ี อย่ดู ้วยความไม่
ว่าไฟมนั อยู่ในตัว ความโกรธมนั อยใู่ นตวั ความอาฆาตมาดรา้ ย โกรธ เป็นสุขกว่า หน้าตาสวยกว่า หน้ารับแขกกว่า หาก
มนั แรง แรงข้ึนๆ ก็กลายเปน็ ไฟขนึ้ มา สามารถเผาไหม้ตวั เองได้ ไฝฝา้ ราคขี นึ้ เตม็ หนา้ แลว้ มนั เปน็ ยงั ไง นา่ เกลยี ด นา่ ชงั ทาแปง้
ไหมต้ วั เองแลว้ ไมพ่ อ ไหมบ้ า้ น ไหมเ้ มืองได้ ไหมว้ สั ดสุ งิ่ ของ เปน็ เท่าไหร่มันก็ไม่หาย อ้า เอาเคร่ืองส�ำอางมาทาเทา่ ไหร่ก็ไม่หาย
จุณวิจุณไปกม็ เี ยอะแยะ เพราะวา่ ไฟ คอื โลภะ โทสะ โมหะ เหลา่ นี้ เออ เพราะความโกรธอยู่ในหัวใจ มันเผาไหม้ ท�ำให้หน้าตา
มนั เปน็ ไฟ เพิ่น พระพุทธเจา้ เพิ่นสอนไว้ เป็นไฟ อยา่ ไปฟังคำ� ผิดปกตขิ ้ึนมาได้
มนั เดอ้ ลกู หลานเอย อยา่ ไปฟงั ความโลภ ความโกรธ ความหลง เพราะฉะน้ัน ให้พวกเราผู้นับถือศาสนาพุทธ ทั้งหลาย
มนั เป็นไฟ มนั เผาไหม้หวั ใจตวั เอง น่งั ไมเ่ ปน็ สุข นอนไม่เปน็ สุข ทั้งปวง ใหฆ้ า่ ความโกรธให้มนั ตายไปจากหัวใจซะ ฆ่าความโลภ
๗๙ หนา้ เคยย้ิมแยม้ แจม่ ใส เคยทาแปง้ แตง่ ตวั สวยงามทกุ วนั แต่ ใหม้ นั ตายไปจากหวั ใจซะ ฆา่ ความหลง ความใคร่ ความรัก ความ ๗๙
มันเกิดโกรธขึ้นมาเป็นยังไง หน้าด�ำคร่�ำเครียดนะ ไม่ไปส่อง อิจฉา ริษยา พยาบาทเหล่าน้นั ฆา่ มันให้หมดซะ อยา่ ใหม้ นั มา
ไม่ใสล่ะ กลายเป็นคนหน้าด�ำ คร�่ำเครียด หน้าเข้าฝ้า เฮอะ เป็นหัวหน้าหัวใจเรา มันจะท�ำให้เราเป็นคนเสียศีล ศักดิ์ศรี
ไฝฝา้ ราคีเตม็ หนา้ ไปหมด เพราะฉะนน้ั อย่าเอาความโกรธมาใช้ เสยี สตั ย์ เสยี ศีลไปหมด ถา้ มนั มีความโกรธมามากๆ ทาแปง้ ให้
มนั จะมาท�ำลายผิวพรรณ อา้ หน้านวลๆ มันก็ไม่นวล มนั นวลด้วยแปง้ มีสสี นั วรรณะ เพราะ
ความไมโ่ กรธ นน้ั เรียกวา่ ฆา่ ความโกรธไดแ้ ลว้ อยเู่ ปน็ สขุ สหี นา้
กผ็ ่องใส อ้า เบิกบาน ร่าเริง รับแขกที่ ไหนก็ไม่น่ารังเกียจ ถ้า
เอาความโกรธมาเปน็ หวั หนา้ ใจเรา มนั เปน็ ยงั ไง หนา้ ดำ� ครำ�่ เครียด
หน้าบูด หน้าบง้ึ ไม่เบิก ไม่บาน ไมร่ ่า ไมเ่ ริงกบั เขา เขาหวั เราะ
กห็ วั เราะแหง้ ๆ ไป ไมร่ ื่น ไมร่ ื่นหู รื่นตา เออ ทำ� ใหจ้ รรยาบรรณ
ของเราเสียหายไปหมด ถา้ ไปตามอ�ำนาจตามความโกรธ ความ
โลภ ความหลง แล้วกส็ ีหนา้ ไม่ผ่องใส เออ
ดงั ท่ีแสดงมา เพอื่ ตอ้ งการใหท้ า่ นท้ังหลาย นำ� ไปใครค่ รวญ
21

22
พนิ จิ พจิ ารณาตาม อปั ปมาทธรรม ไมม่ คี วามประมาท ตงั้ อกตงั้ ใจ
ประพฤตปิ ฏบิ ตั ติ นอยใู่ นขอบขา่ ย คำ� สงั่ คำ� สอนของพระพุทธเจา้
ทกุ อยา่ ง ตอ่ แตน่ นั้ กจ็ ะไดป้ ระสบพบเหน็ แตค่ วามสขุ ความเจริญ
ทั้งทางคดีโลกทางคดีธรรมทุกประการ รับประทานฝอยมา
ก็ยุตดิ ว้ ยเวลา เอวงั ก็มดี ้วยประการฉะนี้
(สาธุ สาธุ)
หนา้ เขา้ ไฝฝา้ ราคี หนา้ หมอง ใชแ้ ปง้ ไมช่ ว่ ยเทา่ ไหร่ ก็ไมน่ มิ่
ไม่นวล เพราะคนข้ี โกรธตลอดวนั มนั เป็นอย่างง้นั นะ ทาแปง้
แต่งตัวยงั ไงก็ไม่ข้นึ มนั เศร้า มันหมอง ดว้ ยประการฉะนี้

๗๙ (สาธุ สาธุ สาธุ )

หลวงปทู่ อ่ น ญาณธโร ๑๑ กรกฎาคม ๒๕๕๗
วนั อาสาฬหบชู า

วันศุกรท์ ่ี ๑๑ กรกฎาคม ๒๕๕๗ เวลา ๒๐.๐๐ น.
ณ วดั ศรีอภัยวนั ต.นาออ้

๘๐อ.เมอื งเลย จ.เลย
๘๐

ไมเ่ อาละ่ ไม่ ไม่ว่าอะไรละ่ วา่ แคน่ ้นั พอ อยา่ จองเวร อยา่
จองกรรมซ่ึงกันและกันเลย อย่าผูกอาฆาตมาดร้ายต่อผู้หนึ่ง
ผู้ใดเลย ให้

อะเวรา
จงเปน็ สขุ เปน็ สขุ เถดิ อยา่ ไดม้ เี วรแกก่ นั และกนั เลยจริงๆ
ยุงกัดตัวไหนก็ตีเปี๊ยะตัวน้ัน อย่างนี้ไม่ถูก ไม่ถูกต้อง เพราะ

1มนั มา มอื ตบเอาหรือตีเอา มันก็ตายไป จากลูกจากเต้ามัน

2 ให้มันอล่องฉ่อง ไม่ให้มีเจตนาร้ายกับสัตว์อ่ืน สัตว์ที่มี ๑๑ กรกฎาคม ๒๕๕๗
ใครจะดแู ลลูกเต้าให้แทนล่ะ ถ้าเรายงั เบียดเบียนกนั อยู่ ชีวิตเดนิ ไปมาได้ เปน็ งเู งยี้ วเขี้ยวกะปอม(กงิ้ กา่ ) หรือวา่ แมงปอ่ ง
อยา่ ไดเ้ บียดเบียนกนั และกนั อย่าใหเ้ ขาได้เป็นกำ� พร้ากพ็ อ เออ แมลงเปิง่ อะไรเหล่านั้น เขากม็ ีชีวิตอยู่ แสวงหาอาหารมาเล้ียง
เลย ละ่ หนอ หลวงปเู่ ลย้ี งกระรอกไว้ ๒ ชุดแลว้ ถกู นอนทับตาย ลกู ของเขาอยา่ งขะมกั เขมน้ ไม่ได้หลบั ไม่ได้นอนนะ ถา้ ให้เขาล้ม
กม็ ี มันตายดว้ ยการไมไ่ ดอ้ ยู่ ไดก้ นิ อะไรก็มเี นาะ(นะ) มนั กต็ าย เขาตายมันเป็นยังไง พ่อแม่เขาจะเป็นยังไง ก็จะเป็นทุกข์เป็น
กระรอก ร้อนอีก เป็นเวร เป็นกรรมต่อเราอีกต่อไป ด้วยประการฉะน้ี
อุ่นพ่อเด้อ มันตายด้วยความเบียดเบียนมันหรือยังไง พอแล้ว
ไปนอนทับ นอนเตง็ (ทับลงไป)มนั จนตายกม็ ี หรือวา่ จับมนั โยน
ใหห้ มากดั ก็ไมร่ ู้ ถา้ มี ใจอจิ ฉา ริษยา พยาบาทกเ็ ปน็ ไปได้ รำ� คาญ (สาธ)ุ
มัน โยนใหห้ มากัดทง้ิ ซะ มันตายซะ ไมไ่ ดเ้ อาเปน็ ธุระ หมดธุระ
ภาระเราไป อยา่ งนก้ี อ็ าจจะมีเปน็ ได้ ทนความล�ำบากไมไ่ ด้ ไมใ่ ช่ ๘๐
อะเวรา ฯ
3
๘๐ อพั ย๎ าปัชฌา ฯ

แปล ถา้ จะหมายถา้ พวกเขาเปน็ เพ่อื นทุกข์ เกิด แก่ เจบ็
ตายด้วยกันหมดทั้งส้ิน จงอยู่เป็นสุขเป็นสุขทกุ เมือ่ เถดิ แนะ่ ให้
เขาตลอดปลอดภยั อย่าใหเ้ ขาตอ้ งตายดว้ ยความเจตนาร้ายของ
เราเปน็ อันขาด น่ันก็ช่ือว่า

เป็นเมตตาแท้
ถ้าไปท�ำอย่างง้ัน มันกระเทือนหัวใจ ของผู้มีเมตตาอยู่
กระเทอื นหวั ใจ ทำ� ใหห้ วั ใจไมส่ บาย ถา้ เปน็ อยา่ งงน้ั ดว้ ยเจตนารา้ ย
ความเจตนารา้ ยอยา่ งงน้ั อาจจะเปน็ ของเราตอ่ ไป การมผี เู้ จตนา
ร้ายกบั เราอีกตอ่ ไปอยอู่ ยา่ งงัน้ น่ะ

4 ธรรมสากจั ฉา ๑๑ กรกฎาคม ๒๕๕๗
วนั เสารท์ ่ี ๑๒ เมษายน ๒๕๕๗ เวลา ๑๗.๓๕ น.
ธรรมสากัจฉา ๘๐
วนั ศกุ ร์ที่ ๑๑ เมษายน ๒๕๕๗ เวลา ๑๕.๕๐ น. ณ วัดศรีอภัยวนั ต.นาอ้อ
อ.เมืองเลย จ.เลย
ณ วัดศรีอภัยวัน ต.นาอ้อ อา้ ว หนา้ ตาดีๆ
อ.เมอื งเลย จ.เลย
ใครเห็นใครก็ชอบ ใครเหน็ ใครกอ็ ยากได้
บวชเล่น บวชลอง บวชครองประเพณี บวชหนสี งสาร อยากไดไ้ ปเปน็ ผวั ไปเป็นคนใชข้ องมนั
บวชผลาญข้าวสุก บวชสนกุ เฮฮา บวชหาแตล่ าภ
ทำ� ไรไ่ ถนาใหม้ นั กนิ ทำ� ไร่ไถนา
บวชเหลา่ น้ี บวชเอาบาปใส่โต(ตวั ) ไมไ่ ด้มีสกิ ขาวินยั อะไร ถางปา่ ถางดง สรา้ งบ้านสรา้ งพง
บวชซื้อ บวชขาย บวชกาย(ผา่ น)สิกขา
บวชหาแตล่ าภ พาร�่ำพารวย ให้ไดอ้ ยูไ่ ดอ้ าศัย

เอาไปขายตรงนั้น เอาไปขายตรงนี้ ไปอยา่ งงัน้ น่ะ กธ็ รรมดา ไม่ใช่เร่ืองของเขา
เร่ืองของเรากบ็ อกวา่ จะบวช
๘๐ แล้วมีบ้างไหมผมเคยขายของเหล่านี้ไหม แต่มาบวชอยู่
เป็นพระ สละเปน็ สงฆ์
กบั ผม ผมเคยขายผา้ ใหก้ บั คนนนู้ คนน้ีไหม มแี ตใ่ หซ้ อื ๆ (เฉยๆ) อีกท้งั สีกาสกี ง เขาก็ไมแ่ ลเหลยี ว
ฟรีๆ ไป ให้ ให้พ่ี ให้นอ้ ง ก็ให้ได้ เอาไปท�ำบญุ ใหเ้ ขา ไปเผา เขา บวชจำ� ศีลภาวนา อยู่ในป่าช้าองค์เดยี ว อืม
ไปเผาศพเผาเสบ็ พู้น( โน้น)ล่ะ เราก็ให้ไปอยู่ เออ ละ ๙ ไตร
๑๐ ไตร เราก็ให้อ่ะ ไมไ่ ดเ้ อาเงนิ กับเขาเลย สักสลงึ เดียว มีแต่ 5
ใหๆ้ ๆๆๆ ผา้ ใหมท่ ี่มนั มขี าวๆ เขยๆ กม็ ตี งั้ หลายไมว้ ะ่ เปน็ กองๆ
อยา่ งง้นั เป็นมว้ นๆ น่ะ มาแล้วหลายเท่ียวแล้ว เป็นมว้ นๆ อยู่
เรากเ็ อาไว้สงเคราะห์สงหาแม่ขาวแม่ชี ผู้ใดหวัง ผู้ใดไม่มี ดแู ล
เขาให้ ใหท้ ั่วให้ถึง ถ้าให้ไปหลายๆ ก็เอารัดเอาเปรียบกนั ผูเ้ อา
๒ กเ็ อา ๓ ผู้เอา ๓ ก็เอา ๔ ไปเร่ือยๆ อย่างเนยี่ นเี่ รียกวา่ หา
โชค หาลาภ ใส่ตัวเอง ผนู้ บี้ วชเอาบาปใสต่ วั บด่ ี ไม่มีเลย คดิ
อย่างนัน้ ไมม่ ี