ธรรมเทศนา หลวงปู่ท่อน ญาณธโร ๘๐ กัณฑ์ เล่ม ๓

12
เอาวนั น้ี พดู ใหฟ้ งั เล็กๆ น้อยๆ ก่อน เบ้ืองตน้ แค่นี้ เอา
มาเป็นต้นของหัวใจของเราให้ได้ อย่าไปคิดเอาอย่างอื่นมายึด
มาถือเข้า เออ ภตู ผีปีศาจไม่มีหนทางท่ีจะช่วยเหลือเราได้หรอก
เราอยกู่ ับพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ม่ันคงแลว้ และนเ้ี ป็น
ถาวร เป็นท่ีพ่งึ อนั ถาวรของหัวใจเรา
ขอให้ทุกท่านทุกคนที่ยินแล้วก็ตีความหมายเอาเอง
ไม่ปล่อยให้ขาด ให้ด่าง ให้พร้อยไปได้ ยึดม่ัน ถือม่ันอยู่ใน
พระรัตนตรัยเทา่ นนั้ เพราะเป็นที่พ่งึ อนั ประเสริฐแลว้ ท่ีพึง่ อ่ืน
ของข้าพเจ้าไม่มี พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์เป็นท่ีพึ่ง
อันประเสริฐของข้าพเจ้า เพราะฉะน้ัน ขอความสวัสดจี งมีแก่
ขา้ พเจา้ ในกาลทุกเม่อื เทอญ
(สาธุ สาธุ สาธุ)
ขอคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ จงรักษาอุบาสก
อบุ าสกิ าของชาวพุทธท้ังหลาย ใหป้ ลอดภยั ในที่ทกุ สถาน ในกาล
ทุกเม่อื เทอญ

๕๙ (สาธุ สาธุ)



หลวงปทู่ อ่ น ญาณธโร ๒๐ มีนาคม ๒๕๕๗
งานบรรพชาสามเณร อปุ สมบทพระภิกษุ ภาคฤดรู ้อน
วนั พฤหัสบดที ่ี ๒๐ มนี าคม ๒๕๕๗ เวลา ๒๐.๐๐ น.

ณ วดั ป่ามณกี าญจน์ ต.ศาลากลาง

๖๐อ.บางกรวย จ.นนทบรุ ี

เอ้ เขา วนั ไหนจะเทล่ะ จะหลอ่ พุทธปฏมิ ากร องค์ใหญ่ ๖๐
ขนาดไหน อา้ โอ้ เกง่ เว้ย

อมื อา้ นะ่ นงั่ สมาธเิ นอ้ นงั่ สมาธเิ ลย พวกโกนหวั ทั้งหลาย
มแี ต่จะบวชทั้งนัน้ เหรอ บวชพระ บวชเณร มันก็ดีแล้ว

บวชเป็นเณรให้รจู้ ัก นะ
บวชเป็นพระให้รจู้ ัก โม

เพ่ินบอกไว้ 1

2 นข่ี ้อบัญญัติในทางเปน็ นักบวช ตอ้ งถอื กันอย่างเครง่ ครัด นอน ๒๐ มีนาคม ๒๕๕๗
รว่ มกบั สามเณรกด็ ี นอนรว่ มกบั ญาตกิ บั โยมได้ ๓ ราตรี ๔ ราตรี
บวชเปน็ เณรไมร่ ้จู ัก นะ ไปแล้วมันจงึ เป็นโทษ พระเจา้ ขา้ ๆ อยา่ งนคี้ ่อยทำ� ได้ ที่นแ่ี หละ
บวชเป็นพระไม่รจู้ ัก โม ไปนอนที่ ไหนกห็ ลบั ที่นั่นแหละสามเณร บางวนั กม็ าเจอสามเณร
นอนอยหู่ อ้ งปสั สาวะ หวั ใจของผเู้ ปน็ พอ่ เปน็ ยงั ไง เกดิ ความสลด
กบ็ วชเฉยๆ ไมไ่ ดศ้ กึ ษา ไมไ่ ดศ้ กึ ษาหาความรู้ในการพัฒนา สงั เวช เอาเขา้ มานอนในที่นซ่ี ะก่อนก็ไดว้ นั นนี้ ะ คืนนี้ เอาลูกชาย
ใจของตวั เอง ให้ถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ จริงจังและก็ ผู้เป็นราหุล บวชเป็นสามเณรแล้วมานอน คืนๆ คืนเดียวพอ
จริงใจ เหมือนสามเณรราหุล ไปอยู่บวชใหม่ๆ บวชแล้วก็ไม่มี อนญุ าตใหน้ อนท่ีนี้ได้ ถา้ คนื นอกนน้ั ออกมาอกี ๒ ราตรี ๓ ราตรี
ที่นอน ไปนอนกับพระบรมศาสดา เพิ่นก็บอก เธอบวชเป็น เธอก็จงหาท่ีนอนให้ได้ นอนตรงไหนก็ได้ สามเณรน้อยราหุล
อนปุ สัมบัน เป็นๆ เณรอยู่ ถ้ามานอนร่วมกับเรา ช่ือว่าเป็น บวชใหมๆ่ อยูไ่ ด้กปี่ ี พอ่ จึงไดม้ าเปน็ พระพุทธเจา้ หนอี อกบวช
พระบิดา ก็ไม่เป็นการสมควรอีกแหละ พระวินัยเธอยังไม่มี ตงั้ แต่วันประสตู ิ ท่านอย่อู อกลูกวนั นั้น นางพมิ พาคลอดวันนัน้
พระวินยั เพ่ินสอนวา่ นอนรว่ มอปุ สมั บนั ด้วยความเหน่ือยยาก ล�ำบากไม่น้อย คลอดลูกมาใหม่ๆ ท�ำ
ยงั ไงละ่ ในวังเขาก็เลี้ยงกันมา พากันใหญถ่ ึงใหญโ่ ตมา ถงึ กอ่ น
อนปุ สมั บัน จะไปกราบพระบิดาได้ แล้วเพ่ินก็ถามว่าเธอจะบวชไหมราหุล
เธอจะบวชไหม บวชพระเจ้าข้า เพ่ินเลยใหส้ ารีบตุ รหรือใคร เปน็
อนปุ สมั บนั กด็ ี สามเณรกด็ ี พระดว้ ยกนั กด็ ี นอนรว่ มหอ้ ง อปุ ชั ฌายบ์ วชสามเณรให้ ตงั้ แตบ่ วชเขา้ มาไมร่ จู้ ักอะไร อยากนอน
เดียวกนั มนั ผิดขอ้ บัญญตั ิเน้อ เพราะฉะนั้น เธอจะนอนท่ี ไหน ท่ี ไหนก็นอนได้ ต่อมาก็มบี ัญญตั ขิ ึน้ มาวา่ อนปุ สัมบัน บวชเป็น
ก็ได้เข้า หลีก ช่วยรักษาธรรมะให้ศาสดาด้วย เราเป็นผู้สอน สามเณรแลว้ บัดนเี้ ธอจะนอนร่วมกบั ฉนั ไปทกุ วันๆ ไม่ได้แลว้
ศาสนา และกย็ งั เอาอนปุ สมั บนั หรือสามเณร มานอนเปน็ เพอื่ น ต้องไปนอนที่อื่น ซ่ึงไม่ใช่ห้องเดียวกัน อ้า เพ่ินบัญญัติขึ้นมา
อย่างน้ีไมถ่ ูกตอ้ งแลว้ เจอที่ ไหนนอนได้ เธอนอนไดเ้ ลยถา้ ไม่ใช่ ตอนนนั้ เพราะฉะนั้น ไมม่ ีท่ีนอน ดีแลว้ ง่วงมาที่ ไหนก็หลับ
หอ้ งเดียวกันกบั พระบรมศาสดา ไปนอนที่อื่น เราได้บัญญัติไว้
แลว้ พระวินยั ข้อนี้ บวชเป็นพระภกิ ษเุ ขา้ มาในโรงนอนรว่ มกันใน
๖๐ หอ้ งเดียวกนั ตอ้ ง...อนปุ สมั บนั หรือวา่ ญาตกิ บั โยมนอนรว่ มหอ้ ง ๖๐
เดียวกัน หลายราตรี ๒  ๓ ราตรีไปแลว้ เป็นโทษ นอนร่วมกนั
อปุ สมั บนั หรือสามเณรกต็ าม ตอ้ งแยกหอ้ งกนั นอน เธอเหน็ วา่ ท่ี
ไหนพอนอนได้กน็ อนนะ่ บอกกนั ไว้ ช่วยพระบรมศาสดารักษา
ธรรมวินัยข้อนี้ใหเ้ คร่งครัด ไมใ่ หม้ านอนรว่ มกนั ในห้องเดียวกนั
3

4 เอาไปสร้างพระเกศแก้วจุฬามณี ต้ังในเทวโลก ไม่ได้ตกที่ดิน ๒๐ มีนาคม ๒๕๕๗
ที่นั่นเลย หึหึ อา้ สามเณรน้อยๆ บวชแลว้ เปน็ สามเณรแลว้ หรอก พวกเราโกนหัว โกนก็โกนทง้ิ โกนเสียเอาเฉยๆ อ้า ไม่มี
อายไุ ดก้ ่ีปี ๗ ปี ๘ ปี หรือเปล่าว่า พอ่ ก็หนจี ากไปตัง้ แตว่ ัน วนั ผูม้ ารับเอาไปสร้างเปน็ อนสุ าวรีย์ขึน้ เทวโลก น่ันน่ะผมู้ ีบุญเปน็
คลอด พ่ออยู่ ไมไ่ ป เขา้ ไปเย่ยี มพมิ พา จะไปเยย่ี มพิมพา จะไป อยา่ งงนั้ พอโกนหวั ก็โกนทง้ิ เฉยๆ ต้ังแต่บวชเขา้ มาโกนทง้ิ ไปๆ
อยู่ใกล้ อยากจะเห็นลูกเกิดมาใหม่ๆ จะเป็นยังไง ไปเปิด อย่างน้อยที่สุดก็ใส่ใบบัวไปลอยน�้ำไป ไปลอยน�้ำ ไปตามเรื่อง
พระแกล(หนา้ ตา่ ง) หรือเปดิ ประตู มองเขา้ ไปเหน็ แมก่ อด กอด ตามราว อ้า ไมเ่ หมือนพระบรมครูพระบรมศาสดา อนั น้ันท่าน
ลูกนอนอยู่ ลูกเกิดมาใหม่ๆ กำ� ลังเมอ่ื ย เพลีย อ่อนเปลย้ี เพลีย โกนหัวของท่าน ตัดเกศโมลีวันนัน้ โยนขึ้นไปในอากาศ เทวดา
แรง ขนาบข้างลูก อุ้มใสแ่ ขนน่ีไว้ ถา้ เป็นคนธรรมดา เรากค็ งจะ น้ันก็พระอินทร์ ลอยละล่องลงมารับเอา พระเกศโมลีไปสร้าง
ใจสลดสงั เวช ไมไ่ ด้ ไป ไปวนั นลี้ ะ่ บ่วง บว่ งเกิดขน้ึ มาแลว้ บว่ ง พระเกศแกว้ จุฬามณี เอาไว้บรรจุพระเกศโมลขี องพระพุทธเจา้
เกดิ ขึ้น เคร่ืองมดั เราเกิดมาแลว้ ถา้ เราอยู่ไปนาน มนั ก็จะมัดเรา อ้า มีพระสัพพัญญูกระท�ำได้ ตั้งแต่ยังไม่เป็นพระพุทธเจ้าได้
ไว้นานกว่านอี้ ีก ไปซะเถอะ ออกมาจากเยี่ยมอาการของพิมพา พระเกศโมลีทีแรก พระเกศโมลีเราจะไปไหน เราก็จะแสวงหา
หนั หน้าออกมากส็ งั่ ฉนั นะ เตรียมมา้ ได้ เตรียมม้าทหารขนาน ครบู าอาจารยซ์ ะกอ่ น ใหเ้ ลา่ เรียนขอ้ วตั รปฏบิ ตั จิ ากครบู าอาจารย์
ใหญ่ เราจะออกบวชวนั นี้ ออกไปวันนี้ ถ้าอยไู่ ปนานมันก็จะมัด ก่อน ไปอยู่กับพราหมณ์ พราหมณ์อะไรไปนู้นจะให้ท�ำ อยู่เขา
เราไว้นาน นายอะไรล่ะ ไปตามมา้ อะ่ เอาอะไรๆ ไปเล้ียงไว้ เอา ด้วยอยูศ่ กึ ษาดว้ ย อย่ทู ่ีน้นั ไม่นานนัก
ล่ะ ทางวันนเ้ี ปิด ข้ึนมาเถิด ตดิ ตามไป ผูข้ บั ม้าและขบั เกวียน
ขออธษิ ฐานวา่ ไง วา่ ใหถ้ งึ กบั พระพุทธเจา้ ไปถงึ แลว้ ก็โกนหวั ไป ไม่ใช่ทาง ไม่ใชท่ าง
ถงึ ฝงั น้�ำเนรัญชรา ถึงฝัง่ โน้นแล้วเปน็ หาดทรายดี อะไรดี ถ้าจะ ไม่ใช่ทางแล้ว อยอู่ ย่างน้ี ไม่ใช่ทางแล้ว
โกนหวั ที่น่ีนะ่ ตดั เกศเมาลที ่ีนแี่ หละ แนน่ อนแลว้ คาดผมยาวๆ
แลว้ กผ็ มยาวๆ แล้วเนย่ี มว้ นขึ้นๆ อา้ เนยี่ ตัดตรงเนย่ี ไดแ้ ลว้ ก็ ไปอยู่กบั ครกู บั อาจารยท์ ่ี ไม่มดี วงตาเห็นธรรม เราคงมดื
โยนไปในอากาศ โยนขน้ึ ไปในอากาศ พระอนิ ทรน์ ่ะ ลงมารอเอา บอดไปตามๆ กนั แน่ เลยหนีไปหาครอู กี องคห์ นงึ่ ก็ไม่ใชท่ างอีก
ออกภเิ นษกรมณ์ใหญอ่ อกไปแลว้ พดู รวบรัดจนไดฌ้ าณ ไดอ้ ะไร ๖๐
๖๐ พระเกศเมาลีของพระพุทธเจา้ เอาไปสร้าง ถงึ ไหนแล้ว จงึ ระลึกถงึ

พระเกศแกว้ จฬุ ามณี ปัญจวัคคยี ์ท้ัง ๕
ไว้ นแ่ี หละ นป่ี ระวตั ขิ องพระพุทธเจา้ มอี ยา่ งน้ี ไมไ่ ดต้ กดนิ
โกนหวั ออกไปแลว้ โยนไปในอากาศ เทวดาเอาผอบมารองรับเอา 5

6 ย่ืนออก บารมีที่พระพุทธเจ้าได้บ�ำเพ็ญมา ร่วมระยะเวลามา ๒๐ มีนาคม ๒๕๕๗
เขาหนจี ากเราไป หนจี ากไป ไปอยทู่ ี่ ไหน บดั นเี้ ราไดด้ วงตา ตัง้ หลายชาติแล้ว ขอใหบ้ ารมีนั้นมาชว่ ยหน่อย ควักเอาผมเปน็
เหน็ ธรรมแลว้ อยากจะไปโปรดอาจารยผ์ เู้ ปน็ ครคู นแรก ไปแลว้ น้�ำไหลออกท่วมช้าง ท่วมม้า ท่วมพล พลทหารท้ังหลายของ
ตายแล้ว เพิ่นตายไปนานแลว้ ไปคนที่ ๒ เพิ่นตายไปแล้ว ทั้ง พญามารเนยี่ หนีไม่ทัน น้�ำท่วมก็ไม่มีท่ี ไปแหละ กย็ อม ยอม
๒ แล้ว แน่ะ คนแกเ่ พ่ินหมดลม หลวงตาแก่ๆ เป็นอยา่ งงั้น ตรงน้นั แหละยงั ไมพ่ อ ยงั ให้ลูก ลูกสาวของพญามาร
ท�ำยังไงเพื่อให้แสวงหาโมกขธรรมด้วยพระองค์เอง เอ้
ท่ี ไหนดีหนอๆ ท่ีเหมาะ จึงไปเห็นท่ีอยู่ นัง่ สมาธิที่โพธิบัลลงั ก์ นางราคา นางตณั หา นางอรดี
จะอยตู่ น้ โพธๆิ์ นแี่ หละ เพราะฉะนน้ั ตรงนแี่ หละ แลว้ กน็ างพญา
มารมันมารบกวนน่ันนแ่ี หละ อืม ทางน้ันก็มารบกวน ข้ึนน่ัง ๓ นางนี้ เจ้าจงไปแต่งตัว ฟ้อนร�ำท�ำเพลง ยั่วยวนให้
บลั ลงั ก์แล้วไมห่ ว่ันแล้ว ใครจะมาท�ำยังไงท�ำเลย จนพญามาร มหาบุรุษ มายนิ ดี มากำ� หนัด แล้วกจ็ ะออกจากบลั ลงั ก์ได้ มา
มาลอ้ มไมส่ นใจ จึงไดค้ รองน่ังบัลลงั ก์ เปน็ ทำ� ยงั ไง ก็ไมห่ ว่ันไมไ่ หว นง่ั ตรงไปพันไปทาง... มารมาอีก

พระบรมจักรพรรดริ าช นางราคา นางตณั หา นางอรดี อะ่ ฟอ้ นรำ� ทำ� เพลง ยวั่ ยวน ๖๐

ในแผ่นดินไม่นาน หรือจะบวชอย่างน้ี เพิ่นก็ไป ไม่อยู่ พระพุทธเจา้ ต่างๆ นานา พระพุทธเจ้าเพิ่นเพง่ กสินอยา่ งหนัก
หรอก ห้ามเบียดเบียน มาสู้รบกับพญามารอยู่นั่นจนพอแรง ดสู าวงามทั้งหลาย มนั สวยมนั งาม ด้วยปญั ญา เพง่ ใหจ้ นเห็น
พวกพลเมืองขนุ พล พลมารทั้งหลายเอาชา้ ง มา้ มา แห่มาๆ ล้อม รา่ งกระดกู มนั เพง่ มนั ใหเ้ ปน็ ของสกปรกโสโครก ในรา่ งกายของ
จะมาแย่งเอาบลั ลังกจ์ ากพระองค์เออ เอ้ เอาขนาดนเี้ ลยเหรอ มนั ผู้หญงิ สาวทั้งหลายก็ ทนไม่ไหว คนนั้นกแ็ ก่แลว้ คนนก้ี ็แก่
มผี ู้มาแยง่ เอาขนาดนี้ กเ็ อาบารมีของเรา ไดท้ ำ� มาจนเตม็ หลาย
ชาติแล้ว เอาบารมที ้ังหลายเตม็ ท่ีบ�ำเพ็ญมา 7

๖๐ ทานบารมี ศลี บารมี เนกขัมมบารมี

ได้ประพฤติปฏิบัติธรรมมาก่ีชาติแล้ว บารมีทั้งหลาย
ทั้งปวงไม่มี ใครท�ำไวเ้ กนิ เดอื ดรอ้ นถึงนำ้� นางธรณี นางธรณีก็
ได้ผดุ ข้ึนมาอาสา เอามวยผมนลี่ ะ่ เปน็ พยานย่ืน เอามวยผมออก

8 พระพุทธเจ้าเพิ่นก็รองรับด้วยผ้าหรือว่าอะไรล่ะ ผ้ารับ ๒๐ มีนาคม ๒๕๕๗
แลว้ งง ดูพ่ีสาวเราแกแ่ ล้ว เราก็แก่เหมือนกนั สู้ไม่ได้ ถอยอีก เอา อมื รับมาแลว้ ปะนี้ เราจะฉันแล้วปะนี้ จะฉนั ข้าวมธปุ ายาส
ปะเนย่ี เร่ืองพระพุทธเจา้ เพ่ินบ�ำเพญ็ บารมี เพิ่นส้รู บดว้ ย ของนางสชุ าดา กอ่ นฉนั มาระลกึ ได้ว่าเราอดขา้ วมาก่ีวันแลว้ ๔๙
๔๙ วันแล้ว ก็เอามาปั้นข้าวมธุปายาสเท่าไข่เป็ดไข่ไก่นวี่ ่ะ ได้
ขันตบิ ารมี สัจจบารมี อธิษฐานบารมี ๔๙ ก้อน ได้ ๔๙ กอ้ นแล้วถงึ จะฉัน เพราะเราอดข้าวมา ๔๙
วนั แลว้ กินอย่างอื่นก็ไมเ่ หมือนข้าวที่รับ เพราะจะนางสชุ าดาน้ี
ของเพ่ินมบี ริบรู ณท์ กุ อยา่ ง เพราะฉะนน้ั จงึ ทำ� ใหพ้ ญามาร ทานนางจะให้มนั คุม้ ค่า ปน้ั เป็นก้อนๆ ได้ ๔๙ กอ้ น เท่าท่ีเรา
พ่ายแพ้ไปหมดทุกขณะ ในวันเพ็ญเดือนอะไรเนยี่ นางสุชาดา วันอดอยากมา ทรมานตัวเองมา ๔๙ วนั กท็ าน พอทานเขา้ ไป
อยากได้ลกู มาเกิด จึงทำ� แลว้ ไมเ่ หมอื นขา้ วมธปุ ายาสอยา่ งอื่น ไมไ่ ดเ้ หมอื นกบั ขา้ ว ตกแตง่
ดว้ ยขา้ ว…เอาเขา้ ไปคำ� หนงึ่ กส็ ะอาดกายไปทกุ ขมุ ขนเลย ไปหมด
ขา้ วมธปุ ายาส ทุกขมุ ขนเลย อาหารน่ะอดมา ๔๙ วันแล้วก็ กินเอาๆๆ ถา้ เปน็
เราธรรมดานกี้ นิ ๔๙ ก้อนเนย่ี มนั จะทอ้ งแตกนะ่ นเ่ี พิ่นเฉย
เข้าไปบวงสรวงเทวดา เอามาเล้ียงพระพุทธเจ้า เพ่ินว่า กินลงไปก็หายตอ๋ มๆ จนถงึ ๔๙ ก้อนแลว้ นางสุชาดาเห็นฉนั
รจู้ ักความประสงคก์ ม็ านงั่ อยตู่ น้ ไทรใหญน่ อกเมอื งเรา นางสชุ าดา ไดอ้ ยา่ งงน้ั กด็ ี ใจ กลบั บา้ นดว้ ยความปติ ยิ นิ ดี วา่ เทวดาลงมารับ
ก็ถึงวันพอดี มีพระอินทร์แวะลงมาเอาของทิพย์ท้ังหลายมาใส่ เอาขา้ วมธปุ ายาสของเรา ตามคำ� ขอรอ้ ง ตามคำ� บนบานไว้ บนบาน
เปน็ นำ�้ นม นำ�้ มนั อะไรๆ กเ็ อาลงไปใสก่ ระทะที่กวนขา้ วมธปุ ายาส ศาลเจา้ มี มีสมัยก่อน กนิ ขา้ วเสร็จแลว้ เสรจ็ หมดแล้ว ล้างมือ
เสร็จตามความประสงค์แล้วทุกอย่าง น่าอัศจรรย์หลายอย่าง ลา้ งอะไรเรียบรอ้ ย แปรงฟนั เรียบรอ้ ยแลว้ ไมไ่ ดถ้ อื ไดถ้ าด ถาด
อยใู่ นตอนกวนขา้ วมธปุ ายาส มเี ทวดาลอยลงมาโปรยอาหารทพิ ย์ ทอง ตัวนม่ี ันเหลือ เพราะเขาไม่เอาคืนไป เขาเอาถวายหมด
ลงในกระทะกวนข้าวมธปุ ายาส กวนลงไปๆ กเ็ หนยี วไปๆๆ โอ้ เพราะว่าเทวดามารับกบั มือเองแลว้ น่ะ ไมเ่ อาละ่ ถวายหมดท้ัง
ท�ำไมไม่เคยมีอย่างง้ี ท�ำไมเป็นอย่างงลี้ ่ะ โอ้ย กวนเสร็จแลว้ ก็ ถาดนแ่ี หละ พระพุทธเจ้าก็ได้โอกาสลองจะ
เอาใส่หัว เอาถาดทองค�ำมาใส่ เอาขันทองค�ำมาใส่ เอามาใส่
๖๐ ขา้ วมธปุ ายาส ทนู หวั ไป จะไป ไป ไปถวายเทวดาท่ีเราบวงสรวงไว้ อธิษฐานเสี่ยงทาย ๖๐
ให้สาวใช้คนหน่ึงไปดู เพิ่นมาน่ังอยู่น่ันแล้ว พระพุทธเจ้าน่ะมา
นั่งอยู่แลว้ แต่วา่ คนอ่ืนมองเหน็ วา่ เปน็ เทวดา ไมใ่ ชพ่ ระพุทธเจา้
ธรรมดา เป็นเทวดามานงั่ คอยเราแลว้ เขา้ ไป ไปกราบไหว้แลว้ ก็ ว่าเราจะได้ตรัสร้พู ระอนตุ ตรสมั มาสัมโพธญิ าณ จริงไหม
อธิษฐานจิตยกใส่หัว แลว้ กย็ กเขา้ ไปประเคน ถ้าจริงนี่ ขอใหถ้ าดทองจงลอยทวนกระแสนำ�้ ไว้ ถา้ เราจะไม่ได้

9

10 เราจะได้ตรัสรู้ในท่ีน่ี ก็สมปรารถนา หญ้าคาหรือหญ้าแฝก
หญ้าคาอะไร ๘ กำ� น่ันนะ กลายเป็นบัลลงั ก์ข้ึนมา ขน้ึ นงั่ ตรง
นนั้ ล่ะ นั่งอยทู่ ่ีนั่น ๒๐ มีนาคม ๒๕๕๗

ตรัสรู้ ก็ขอให้ไปตามกระแสน�้ำซะ ไหลไปตามกระแสน้�ำ ตาม แตว่ ่ามีพญามารมารบกวน มาแย่งเอาบัลลงั ก์ พญามาร
อะไร อนั นพี้ อซดั ถาดทองลงไปแลว้ ลอยเตน้ ตอ้ มๆๆ ไปทางนนู้ มีอยทู่ กุ หนทกุ แห่งเนาะ(นะ) อมื สมยั ครั้งพุทธกาลกม็ พี ญามาร
ทานตาม ทานกระแสข้ึนไป ไม่ได้ไหลไปตามน้�ำ ไปจมลงนู้น ขนาดนนั้ ไอ้พวกเราสมยั ใหม่พญามารกม็ อี ยู่เหมือนกนั
ในแม่นำ�้ ใหญ่นนู้ ล่ะ จะกลา่ วถงึ พญานาคอยู่ในพน้ื พนื้ น�้ำ ก�ำลงั พญามารจากรปู เสยี ง กลน่ิ รส โผฏฐพั พะ ธรรมารมณ์
นอนหลบั ๆ อยู่ ถาดมาซ้อนกันลงท่ีหัวพญานาคหนนุ อยู่ ซอ้ น
แกก๊ ลงมานี่ แอ้ เมอื่ วานนกี้ พ็ ระพุทธเจ้าองค์หนึ่งไดต้ รัสรู้ วันนี้ มแี ตพ่ ญามารทั้งนน้ั ละ่ มารบกวนเรา ไมใ่ หน้ ง่ั สมาธภิ าวนา
มาอีกองคห์ นึง่ เหรอ เนยี่ เสยี งแก๊กตรงเนย่ี โอ้ พุทธเจา้ ตรัสรู้ ได้เตม็ ท่ี อมื นง่ั ไปๆ อารมณท์ ั้งหลายกลวั มนั จะย่วั ยวน ชวนให้
อกี องคห์ นงึ่ อกี แลว้ เนยี่ นอนกว่ี นั มาแลว้ นอนเปน็ เดอื นเปน็ ปแี ลว้ นึกคดิ ไปต่างๆ นานา กอ็ อกจากสมาธซิ ะ อนั นน้ั เพิ่นไม่หวาด
พ่งึ เมอ่ื เม่อื วานนี้ วฏั จักรของพญานาคเป็นยังไง นอนจนไมร่ ู้ ไม่หวั่น ไม่ไหว จนไดเ้ ขา้ ปฐมฌานได้
จักวนั จักเดอื นละ่ โอ้ พุทธเจา้ มาตรัสรอู้ กี แลว้ วนั นี้ เนย่ี ถาดลอย
ลงมา มาซ้อนกันเขา้ ไปเนย่ี องค์ท่ี ๑ ท่ี ๒ ท่ี ๓ ที่ ๔ องคท์ ่ี ๔ ปฐมฌาน ทตุ ยิ ฌาน จตตุ ถฌาน ปญั จมฌาน
แลว้ ละ่ เนยี่ ใกล้จะองค์ที่ ๕ พระอริยเมตไตรยยังไมไ่ ดม้ า พอ
๖๐ ฉนั ข้าวมธุปายาสเสร็จแล้วเรียบร้อย กเ็ ดินจากต้นไทรใหญ่แห่ง ๖๐
นนั้ ม่งุ หนา้ ไปสู่ตน้ โพธิ์ กค็ งจะไมไ่ กลกันว่ะ กเ็ อาหญา้ ละ่ หญ้าคา
หญา้ แฝกหญ้าอะไร ท่ีมผี ู้ถวายมา ๘ กำ� เอาไปปตู ้นโพธแ์ิ ลว้ ก็ ไปเรื่อยๆ ในท่ีสดุ ก็แจ้งสว่างมา ก็ได้บรรลุไดด้ วงตาเห็น
อธษิ ฐานในใจเอา ขอให้โพธบิ ัลลังกจ์ งเกิดขึ้นที่นี่ จงเกดิ ขน้ึ ที่น่ี ธรรม รู้แจง้ โลก รู้ไปหมดทุกแหง่ ในปฐมยามก็ระลกึ ชาตหิ น
เราจะขน้ึ นงั่ ประทับ นงั่ สมาธภิ าวนาอยา่ งเดียวอยา่ งอื่นไมเ่ อาแลว้ หลงั ไดห้ ลายชาติ ทตุ ยิ ยาม ตตยิ ยามเขา้ มาก็ไดด้ วงตาเหน็ ธรรม
แลว้

11

12 แทบบาท ข้าพระบาทหายสงสัยแล้ว พระเจ้าข้า ท่ีพระองค์๒๐ มีนาคม ๒๕๕๗
แสดงมาเนยี่ เปน็ ความจริงทุกอย่าง ได้ดวงตาเห็นธรรม
เหน็ ทุกข์ เหน็ สมุทยั เหน็ นิโรธ เหน็ มรรค

ขน้ึ มา แจ้งสว่างในจิตหมดเรียกวา่ ตรัสรู้ธรรม โอ้โฮ มนั อัญญาโกณฑัญญะ เหน็ ได้ก่อนหมู่
มีอย่างงนี้ ะ่ เราได้กนิ ข้าวทพิ ย์จากนางสชุ าดา ไมม่ ีเม่อื ย ไมม่ หี ิว
ใดๆ ทั้งน้ัน อมิ่ อยอู่ ยา่ งนั้นตลอดวนั ตลอดคืน ไม่มีเม่ือยมหี ิว
อืม ปะนร้ี ะลึกถึงครูบาอาจารย์มา อยากจะไปโปรดอาจารย์ วัปปะ มหานามะ พระอสั สชิ พระอะไรหลายองค์ ๕ องค์
ผู้สอนคนแรกตายซะแลว้ ไปก่อนแล้ว คนที่ ๒ ก็ไปอีกเหมือน ด้วยกันน่ะ แต่ว่าองค์นแี้ หละดวงตาเห็นธรรมก่อนหมู่ก็เทศน์
กันเสียดาย วา่ จะแสดงธรรมแกใ่ ครดี ไม่เห็นและก็ด้ันด้นว่าไป อาทติ ตปริยายสตู รบ้าง อะไรบา้ งให้ฟังเร่ือยๆ นั่งทำ� ดีๆ ก็เอา
อยู่ที่ ไหน ปัญจวคั คีย์ทั้ง ๕ ไปอยูท่ ี่ ไหน รขู้ ้นึ มาในพระญาณ ใหญ่ละ่ ปะเนย่ี เทศน์ใหญ่ เออ ในที่สดุ ก็เทศนเ์ รื่อง อะไรล่ะ
น้ัน วา่ โน้น อยูป่ า่ อสิ ปิ ตน(มฤคทายวนั ) น้นู น่ะ อยู่ป่ามหาวัน
อยูท่ ่ี ไหนบ่รู้ ไปทรมานตนอยูน่ ั่น เราควรจะไปเย่ยี ม เยี่ยมเพอ่ื ธัมมจักกปั ปวัตตนสตู ร
จะไดด้ วงตาเห็นธรรมกนั บ้าง ก็ไปจริงๆ ล่ะ ปัญจวัคคยี ์ทั้ง ๕
โอ้ย โมฆบุรุษ ว่าจะทรมานตนให้ส�ำเร็จ เด๋ียวนม้ี าเนื้อหนัง เนย่ี ขึ้นมา อมื ก็ไดด้ วงตาเหน็ ธรรมเหมอื นกนั หมดท้ัง ๕
สมบูรณ์ แขง็ แรง สีสันวรรณะเปลง่ ปล่งั อย่างงี้ คงไปกินอาหาร เลย ได้ คนื เดียวนั่นไดบ้ ริษทั อีก ๕ องค์แลว้ ได้ก�ำลังขึ้นมาพอ
แล้ว วา่ จะอดอาหารให้ไดบ้ รรลุ อนั นค้ี งไปกินอาหารท่ี ไหนมา สมควร เออ แล้วเพิ่นก็มาแนะน�ำวา่ พวกเธอท้ังหลายได้หาย
จึงเป็นอย่างงี้อ่ะ ไม่สามารถจะลุกข้ึนยืนรับ บางคนก็มีความ ความสงสยั แลว้ เร่ืองบาปบญุ คณุ โทษ เขา้ ใจหมดแลว้ ขอใหท้ า่ น
เลอ่ื มใสอยู่ ไปปลู าดอาสนะไว้ รับบาตร รับอะไรมาตง้ั ไว้ อ้า เอา ทั้งหลายแยกกนั ไปคนละทศิ ละทาง ไปแนะนำ� ธรรมะแกป่ ระชาชน
ขันน�้ำขันท่ามาต้ังไว้ให้ ปะนแี้ หละพระพุทธเจ้าได้โอกาสแล้วก็ ทั้งหลาย ใหเ้ ขารู้ ใหเ้ ขาได้ดวงตาเห็นธรรม แนะ่ เพ่ินประกาศ
แสดงธรรมใหฟ้ งั อะ่ นะ เร่ืองอยา่ งนๆี้ พวกเธอทั้งหลายเคยไดย้ นิ ศาสนาทีแรกก็หลายองคห์ รอก เออ ก็ได้มาเร่ือยๆ ไดม้ าเร่ือยๆ
ไดฟ้ งั หรือเปลา่ เออ ไมเ่ คยไดเ้ หน็ นเ่ี ราไดร้ ู้ไดเ้ หน็ แลว้ ไดด้ วงตา ก็ช่วยกันประกาศมาเร่ือยๆ ประกาศธรรมะ นั่น ในธรรมะที่
๖๐ แล้ว จงึ จะนำ� ธรรมะมาแสดงใหฟ้ ัง พระพุทธเจา้ ไดบ้ รรลุธรรม ได้ดวงตาเหน็ ธรรม เอามาขยายให้ ๖๐
อ้า แสดง อาทิต(ตปริยายสูตร) อนัต(ตลักขณสูตร) เขา้ อกเขา้ ใจทกุ คนๆ ละ่ มจี �ำนวน ๕๐  ๖๐ องค์ขึน้ มาแล้ว แล้ว
ธมั มจักกปั ปวตั ตนสตู รอะไรใหฟ้ งั แลว้ กพ็ ากนั ไดด้ วงตาในที่สดุ กป็ ระกาศกับหม่วู า่ หมูท่ ั้งหลายเมื่อส้นิ สงสัยในธรรมแลว้ ได้
อัญญาโกณฑัญญะ เป็นหัวหน้าหมู่ได้ดวงตาเห็นธรรมก่อน ดวงตาเห็นธรรมแล้วไมเ่ สอ่ื ม ตอ่ จากนข้ี อใหท้ ่านทั้งหลาย จง
นอกนั้นก็ยังสงสัยอยู่ จนพระอัญญาโกณฑัญญะน่ะกราบลง แยกกนั ไปคนละทศิ คนละทาง อยา่ ไปทางเดียวกนั แลว้ นำ� ธรรมะ
13

14 ของเมาๆ เอามาพูดด้วยกันกับเรา เราไม่มีดวงตาเห็น ๒๐ มีนาคม ๒๕๕๗
ของเราไปแจกใหป้ ระชาชนเขาไดร้ ู้ ไดเ้ ขา้ ใจ เรื่องบาปบญุ คณุ โทษ ธรรม เรากพ็ ดู แตส่ งิ่ ท่ีเรารเู้ ราถนดั สง่ิ ที่เรายงั ไมไ่ ดร้ ู้ ไมไ่ ดต้ รัสรู้
ประโยชนม์ ิใช่ประโยชนอ์ ะไร เทา่ ท่ีฟงั มาเขา้ ใจแล้ว ขยายเอาเอง ก็เอาพูดใหฟ้ ังไม่ได้ พวกเรานมี่ จี ิต มี ใจ ทุกคน มจี ิตมี ใจทกุ คน
ได้ไหม ไดแ้ หละ ผู้ประกาศศาสนาทีแรกก็ไมใ่ ชธ่ รรมดานะ ๖๐ มหี ทู กุ คน มีตาทุกคน ฟงั แล้วก็ใหม้ นั ไหลเข้าไปหาหัวใจเราบ้าง
องคพ์ ู้น( โน้น)น่ะ ขึ้นไป นั่นเพ่ินประกาศกันแบบนี้ ไม่ได้ ไดม้ า อย่าให้มันเลยเถิดไปทางอื่น ฟังเทศน์ฟังธรรมก็ดี ให้มันไหล
ถือหนังสืออา่ นให้ใครฟัง ไมใ่ ชอ่ ย่างงน้ั หรอก เพิ่นพดู ใหฟ้ ังเอา เขา้ ไปหาหวั ใจของเรา หวั ใจของเราจะเปน็ ผบู้ นั ทึก กำ� หนดจดจำ�
ให้เขา้ อกเข้าใจเอา อนั นพ้ี วกเรามาอยรู่ วมกนั จ�ำนวนมากอย่างน้ี เอาธรรมะข้อปฏิบัติท้ังหลาย น�ำไปประพฤติปฏิบัติให้มันเกิด
จะเอาธรรมะอะไรมาเล่าให้ฟัง เราไมใ่ ช่เป็นพระพุทธเจ้านแี่ หละ
เปน็ พระมกี ิเลสอยเู่ หมือนกัน ก็ตั้งใจฟงั เอาเด้อ ปะเนย่ี เดอ้ พา
กันไหว้พระรับศลี แล้วเรียบรอ้ ย หรือเปลา่ วันนนี้ ่ะผ้ถู ือศลี ๘
มีไหม พวกที่โกนหวั ท้ังหลายน่ันกจ็ ะบวช เป็น

พทุ ธบูชา ธรรมบชู า สังฆบูชา

ในวันฉลองพุทธปฏิมากร รูปเปรียบ รูปแทนขององค์
สมเดจ็ พระสมั มาสมั พุทธเจา้ ขน้ึ สกั องคห์ นงึ่ เพอ่ื เอาไปประดษิ ฐาน
ที่วดั โน้น วัดใหมข่ องท่าน ท่านมวี ัดใหมห่ ลายแหง่ อนั นปี้ ่ามณี ขน้ึ ในตัวเอง มันเปน็ ของถาวร ถา้ ธรรมะเกดิ ขน้ึ จากใจแล้ว มัน
กาญจน์ อันนว้ี ัดปา่ มณกี าญจน์มีพระบรมศาสดามานงั่ แลว้ มา เปน็ ธรรมะท่ีถาวร
นง่ั ใหเ้ ปน็ ธงชยั ของอบุ าสกอบุ าสกิ าแลว้ แตว่ า่ วดั ใหมย่ งั ไมม่ พี ระ
ประธาน เพ่ินอยากจะหลอ่ พระประธานเอาไปไวท้ ่ีวดั ใหม่ นค่ี วาม (พัดลมแรง) รบกวนปดิ ซะ รบกวนปดิ ซะ
ประสงคข์ องผู้เป็นประธาน ผูเ้ ปน็ เจ้าอาวาสเดมิ ท่ีน่ี อนั นแี้ หละ ขอใหต้ ั้งใจฟังดว้ ยดี
๖๐ อนั นกี้ เ็ ปน็ การจะหลอ่ องคพ์ ระพุทธปฏมิ าขน้ึ แลว้ เอาไปประดษิ ฐาน ๖๐
ไวว้ ัดใหมโ่ นน้ วัดอะไรของเพ่ินนะ่ เฮอะ เออ เวฬุวนาราม เวฬุวนั
อาราธนาไปเวฬุวนั อยู่อ�ำเภออะไรนูน้ เออ เมืองกาญจนบรุ ี อัน สสุ สสู ัง ละภะเต ปัญญัง
นกี้ ็ได้นอนมาด้วยแล้ว เออ ไม่ได้นอนวัดน้ัน มาไม่ทันแล้ว
แต่ไมไ่ ด้แสดงธรรมหรอก ผู้ฟังด้วยดีย่อมได้ปัญญาน่ะ ฟังด้วยดีคือท�ำ ฟังยังไง

15

16 การทำ� มาหากนิ หาเลย้ี งชีพ อา้ คยุ้ เขี่ยหาสงิ่ ของมาเลย้ี งลกู เลยี้ ง ๒๐ มีนาคม ๒๕๕๗
ฟังดว้ ยดี ฟังดว้ ยใจสงบฟงั ไมฟ่ ุง้ ไมซ่ าบซา่ น ไม่ส่งส่ายไปตาม เตา้ เนย่ี กเ็ ปน็ กองทกุ ขอ์ กี อยา่ งหนงึ่ เหมอื นกนั แตท่ กุ ขเ์ หลา่ นน้ั
สญั ญาอารมณ์อื่น ให้ไดอ้ ยู่ ไดย้ นิ อย่ทู ี่หู ให้ได้รอู้ ยู่ท่ีใจ อนั นี้ มนั ผา่ นไปแล้ว เรายงั มีชีวิตอยู่ มหี ัวใจอยู่ เราต้องท�ำใจให้ขาว
เรียกว่าฟังด้วยดีย่อมเกิดปัญญา พวกเรามันเป็นผู้ลุยโลกีย์มา สะอาด เอาศีลธรรมเขา้ มาช่วยฟอกจิตฟอกใจ ให้มันขาวสะอาด
กนั ทกุ คน โลกยี ์ก็ มา กองทกุ ข์โศกโรคภยั เหลา่ น้นั โศกเศร้าโศกาอาดูรทั้งหลาย
เหลา่ นน้ั ไมใ่ ชเ่ รา เปน็ ของที่ทำ� ใหเ้ ราเปน็ ทกุ ขต์ า่ งหาก ทกุ ขเ์ พราะ
รปู เสยี ง กลน่ิ รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์ การพลัดพรากจากของรักของชอบใจท้ังหลายท้ังปวง อันนก้ี ็
เปน็ กองทุกข์ มลี กู กเ็ สยี มผี ัวมีเมยี ก็พลดั พรากจากกันไป อนั นี้
เราลยุ กนั มาพอแรงแลว้ ว่ิงเขา้ วิ่งพอเปน็ มาแรงแลว้ แลว้ เป็นกองทกุ ข์ กองทกุ ข์เหลา่ นี้ มันไมใ่ ชต่ วั ของเรา เป็นของท่ีมัน
ผ่านความสารทุกขส์ ุขดิบมาทางโลกพอแรงแล้ว วนั นเี้ อาธรรมะ เกิดขึ้นเฉพาะหน้า เราก็สู้ทกุ ขเ์ หลา่ นนั้ มา อา้ ดว้ ยความเหนอ่ื ย
มากระตนุ้ เตอื น ใหร้ ะลกึ ขนึ้ มาให้ได้ เกดิ มาแลว้ มที กุ ขงั เปน็ ของ ยากลำ� บาก โศกเศรา้ โศกาอาดรู พนู เทวษ เหล่านนั้ เปน็ กองทกุ ข์
ไม่เที่ยง เปน็ ทกุ ข์ เปน็ อนัตตา ไมใ่ ชต่ วั ของเราเลย ของเหลา่ น้นั ท้ังนนั้ เพราะฉะนนั้ หวั ใจเรายงั มอี ยู่ ยงั มหี วั ใจอยู่ เรากฮ็ ดึ ตงั้ ใจ
ผจญภยั ผจญมารมาเยอะแยะ โศกเศรา้ อาดรู พนู เทวษ กับผู้ท่ี ใหมข่ ้นึ ตอ่ แต่นเี้ ราจะไมท่ กุ ข์โศกโรคภัยกับใคร ไมต่ ้องหว่ งใย
วิปโยคโศกศลั ย์ หนีไปจากเรา ผู้ลว่ งลบั ไปจากเราก็มี นก่ี ็ทำ� ให้ อะไรเลยในโลกา จะมลี น้ ฟา้ เขากพ็ ลัดพรากจากกันไปอยู่ ใหเ้ รา
เกดิ ทกุ ข์ไดเ้ หมอื นกนั ทกุ ขเ์ พราะความพลดั พรากจากของรักของ เห็นอยู่ ท่านเหล่าน้ันก็ได้รับกองทุกข์มาแล้วเหมือนกัน อันน้ี
ชอบใจ กเ็ ปน็ กองทุกข์ชนดิ หนงึ่ ทำ� ใหพ้ วกเราต้องทุกขอ์ ยู่ ความอดกลั้นทนทาน ต่อสู้ฝ่าฟันอุปสรรคนานัปการที่เข้ามา
อนั นจี้ ึงจะเป็นการชนะ ชนะตนเองชนะใจตนเอง ท่ีมนั ทุกข์โศก
เพราะฉะนน้ั ฟงั แลว้ เอาหวั ใจตวั เองทำ� ความสะอาดใจของ คับแค้น แน่นอกแน่นใจ เพราะการพลัดพรากจากของรักของ
ตวั เอง ใหห้ ่างเหินจาก ชอบใจ เหล่าน้ีไมใ่ ชข่ องของเราแท้หรอก มนั เปน็ เพียงแต่เราไมร่ ู้
เทา่ นนั้ ท่ีจริงมันก็เป็นวิปโยคโศกศัลย์ ทำ� ให้เกดิ ทกุ ข์คบั แคน้
ทกุ ขงั อะนจิ จงั อะนตั ตา คบั แคน้ แน่นใจอย่แู ค่นั้น เมื่อท�ำใจใหม้ นั สงบลงได้ ตั้งใจใหเ้ ป็น ๖๐
สมาธิเปน็ หนง่ึ ได้ มีอันเดียวเทา่ น้นั ที่จะทำ� ให้พน้ จากกองทกุ ข์
๖๐ เหล่าน้ันซะ ให้มันแจ้งสว่างในจิตของเราซะ ความทุกข์ มาพจิ ารณาความเปน็ จริงของสภาวะของโลก มกี ารวิปโยคโศกศลั ย์
พลดั พรากจากกนั จากของรักของชอบใจ สมบตั พิ ัสถานทั้งหลาย
โศกโรคภัยท้ังหลาย กจ็ ะเบาบางไปจากจิตใจของเรา แยกออก ทั้งปวงกเ็ หมอื นกนั เราหามาได้เท่าไหร่ๆ เสยี ไปเทา่ ไรๆ อันนี้
จากหวั ใจของเรา ความพลดั พรากจากของรักของชอบใจท้ังหลาย 17
ทั้งปวงเป็นกองทกุ ข์ มเี งนิ เสยี เงินก็เปน็ ทกุ ข์ มีบา้ นมีช่อง บ้าน
ช่องก็พังทลายไปแล้วหลายหลังแล้ว กเ็ ปน็ ทกุ ข์อีก ทกุ ขเ์ พราะ

18 เปน็ กองทกุ ข์ ถา้ เปน็ หว่ งเขาก็ ความทกุ ขจ์ ะมาถงึ ตวั อกี ไมด่ ีเลย๒๐ มีนาคม ๒๕๕๗
มันก็เห็นประจักษ์อยู่ เป็นประจักษ์ตาอยู่ แต่จะเอาคืนมาได้ ทา่ นกเ็ อาตวั รอดเป็นยอดดี อมื ยอดมนษุ ย์ก็ไดบ้ รรลุคณุ ธรรม
เพิ่นวา่ ไม่ตอ้ งหว่ ง ไม่ตอ้ งหว่ ง เอาทรัพย์ท่ีถาวรอยู่ในตัวของเรา สูงสดุ คอื พระนพิ พาน หมดแลว้ หมดเรื่องทุกข์ในใจแล้ว ต่อแต่
เอง ทำ� ใจใหส้ งบระงบั จากความพลดั พรากจากของรักของชอบใจ นั้นท่านก็ต้ังหน้าตั้งตาช่วยสัตว์โลกท้ังหลาย ให้ได้ดวงตาเห็น
ทั้งหลายท้ังปวงซะ เออ ทั้งมนั เป็นอย่างงี้ ตงั้ แต่ปู่ แตย่ า่ แต่ ธรรมดว้ ย
ตา แต่ยายของเรา

มกี ารพลดั พรากจากกนั ไป อยา่ งนเี้ ป็นธรรมดา เหน็ ทุกขงั เหน็ อะนจิ จัง เหน็ อะนตั ตา
ไม่มี ใครจะมาปฏิเสธไม่ได้
ไปตามๆ กัน แอ้ กบ็ รรลคุ ุณธรรมตามสมควรแก่ฐานะ
ต้องพลัด ต้องพรากจากกันไป ไม่จากเป็น ก็จากตาย ของตนๆ ไป น่ันทา่ นก็ไดช้ ว่ ยคนเปน็ หลายพันลา้ น ไมไ่ ดห้ ลาย
ไมจ่ ากตาย กจ็ ากเปน็ อยอู่ ยา่ งง้ี อมื ยงั ไมไ่ ดต้ ายหรอกแตค่ วาม หม่ืนลา้ นนะ่ หลายพันลา้ น หลายแสนลา้ น ชว่ ยมนษุ ยด์ ว้ ย ชว่ ย
พลัดพรากเหล่าน้ัน มันยังอยู่ในหัวใจเรา อ้า อยู่ในหัวใจเรา เทวดาดว้ ย ชว่ ยพระอนิ ทร์ พระพรหม พระยมบาล ทา้ วจตโุ ลกบาล
พลัดพรากกันอยทู่ ุกวันๆ ละ่ ทั้ง ๔ ก็ไดช้ ว่ ยเหมอื นกนั พอทา่ นขนึ้ ไปแสดงธรรมใหพ้ ระมารดา
สิริมหามายาเทวบุตร อยู่เทวโลก ข้ึนไปแสดงธรรมให้ฟัง อ่ะ
แกแ่ ล้ว เฒา่ แล้ว ไมม่ ี ใครอยูค่ ้�ำฟ้าเลยสักคนหรอก ได้อยู่ อยโู่ นน้ ก่เี ดือนนะ ๓ เดอื น ไตรมาสหนึ่งนะ่ แสดงธรรม
อยทู่ ่ีโนน้ ซะจนมารดาได้บรรลุ ได้ดวงตาเหน็ ธรรม ในเทวโลก
มแี ตม่ นั จะพลดั พรากจากของรักของชอบเจริญใจทั้งหลาย โน้น หายสงสยั เรื่องการสรา้ งโลกหายสงสัยแล้ว มนั เปน็ ทกุ ข์
ทั้งส้นิ ไป เรามีความแก่เป็นธรรมดา เราจะตอ้ งพลดั พรากจาก ขณะนั้น รจู้ ักว่ามนั เป็นทุกข์ สรา้ งโลกมนั เปน็ ทุกข์ มีธรุ ะภาระ
ของรักของเจริญใจท้ังหลายทั้งสิ้นไป เป็นอย่างงั้น สวดแล้ว ที่ยงั รับผิดชอบมากมาย เลยี้ งลกู และกเ็ ลย้ี งหลาน เลยี้ งพี่ เลย้ี ง
สวดว่าเราจะต้องพลัดพรากจากของรักของเจริญใจท้ังหลาย นอ้ งทกุ อยา่ ง รับผิดชอบมาหมดดว้ ยตลอด แนะ่ อนั นเ้ี ราจะชว่ ย
๖๐ ทั้งสนิ้ ไป ไมไ่ ดอ้ ยกู่ บั เราไปตลอดไปหรอก ไมว่ นั ใดกว็ นั หนง่ึ เรา โลก พระพุทธเจา้ ตง้ั ปณธิ านอยา่ งงนั้ เราไดด้ วงตาเหน็ ธรรม เรา ๖๐
จะตอ้ งหา เออ คุณธรรมไว้ใจให้เต็มเป่ียมเอาไว้ อย่าให้บกพรอ่ ง กจ็ ะทำ� ประโยชน์ใหแ้ กส่ ตั วเทวโลก มันอยู่ใกล้อยู่ไกลขนาดไหน
ไมห่ ว่ันไหว เออ เกดิ มากต็ อ้ งตายกนั ทกุ คนๆ แมพ้ ระบรมศาสดา เราจะไป ไปให้ถงึ บคุ คลนั้น พระเจา้ พมิ พิสารท่านก็อยโู่ น้น อา้
ทา่ นกพ็ ลดั พรากจากของรักของชอบใจของทา่ นเหมอื นกนั ตงั้ แต่ กรุงราชคฤห์พู้น( โน้น) ท่านก็ยังรอนแรมไป ไปโปรดพระเจ้า
เกิดมา จนหนีไปบวช บวชแลว้ ไมต่ ้องหว่ ง เพราะของเหล่าน้นั พิมพิสารให้ได้ ท่านได้ดวงตาเห็นธรรม ปฏิบัติธรรมได้เต็มที่
19

20 อยา่ งหนาขึน้ อยากไดร้ าชสมบตั ิ ยังดีมคี รอบมคี รัวไปแลว้ มีลกู ๒๐ มีนาคม ๒๕๕๗
ซะกอ่ น กอ่ นจะตาย แตก่ ต็ ายเหมอื นกนั พระเจา้ พมิ พสิ ารกต็ าย ก็เกิดวันนั้นด้วย เกิดวันพระบิดาอยู่ในคุก สวรรคตอยู่ในคุก
เหมือนกนั ตายเพราะลกู อกตญั ญู เออ พระเจา้ อชาตศัตรอู ยาก พวกเจ้าหนา้ ท่ีจะมาทูลเร่ืองน้ี เรื่องว่าลกู ชายพระเจ้าอชาตศตั รู
ไดร้ าชสมบตั ิ ฆา่ พระบิดาซะกอ่ นจงึ จะไดว้ า่ อยา่ งงน้ั เนย่ี มพี ระมา เกดิ ขนึ้ มาเวลานั้น พระเจา้ พมิ พสิ ารผอู้ ยูใ่ นคุกกส็ วรรคตวนั นน้ั
ยุให้ร�ำ ตำ� ให้รว่ั ยัว่ ให้แตก เหมอื นกัน เขาจะทลู ถามกนั วา่ ยงั ไงหรือยังไงดี ตอ้ งทูล ทูลๆ
ทลู ความเกดิ กอ่ น เพิ่นไดล้ กู คงจะดี ใจ ถา้ ไปทลู พระบิดาสวรรคต
ถ้าไม่ฆ่าพระบิดาซะก่อน เราจะได้ราชสมบัติมาจากไหน ในคุกในตะรางแล้ว มนั กจ็ ะซ�้ำเตมิ ทา่ นเกนิ ไป เพราะฉะน้นั ทูล
อยา่ งเนย่ี กอ่ นจะไดร้ าชสมบตั ทิ ั้งหมดทั้งปวง ขอจงปลงพระชนม์ เรื่องเกิดซะก่อนให้ช่ืนชมโสมนัส เขาก็กราบทูลเรื่องลูกชายเกิด
พระบิดาซะก่อนน่ะ จงึ ได้ให้สรา้ งคกุ สร้างตะรางขึ้น เอาพระเจา้ มา ลกู ชายพระเจ้าอชาตศัตรเู กิดมา ตาแบว้ ๆ อืม ไม่ใคร่ร้เู ดียง
พมิ พิสารไปขงั ไว้ที่น่ัน ให้อดขา้ ว อดน�้ำ อดอาหาร จนตายในวนั สามาแต่เกิดพู้น( โน้น)แหละ อืม พอเห็นหนา้ ลกู ชายเทา่ นน้ั ลูก
เกิดแล้วตอนนน้ั แล้วจงึ ถามหาพอ่ ของตวั เอง พระบิดาของฉนั
พระเจ้าอชาตศัตรู มีเมีย มีลูก ลูกเกิดมาพอดีวันนั้น เป็นยังไง เออ ในเวลาเดียวกัน พระเจา้ ขา้ กับพระกุมารประสูติ
พระบิดาก็สวรรคตวันนั้น พระเจ้าอชาตศัตรูนั้นมีลูกชายของ เกดิ มาเนยี่ เวลาเดียวกัน พระบิดาก็สวรรคตเวลานัน้ เหมือนกนั
พระเจ้าพมิ พิสาร แล้วอยากไดร้ าชสมบัติ มพี ระบางองค์ พระ รอ้ งไห้ใหญ่ ไม่ลืมหลู ืมตา รอ้ งไห้ว่า พระบิดาตายแล้วเพราะถูก
ทรมานอยใู่ นตะรางเปน็ เวลานานพอสมควร นแี่ หละจงึ คอ่ ยรจู้ ัก
๖๐ เทวทัต อ้อ มา บญุ คุณ เออ

ยุใหร้ ำ� ต�ำใหร้ วั่ ยว่ั ให้เกิดแตกแยก หนบู ่กินม้อน(ตัวหม่อน) บ่คดึ (คิด)เห็นคุณแมว ๖๐
ตอ้ งปลงพระชนมพ์ ระบิดาซะกอ่ น จงึ จะไดค้ รองราชสมบตั ิ ลกู บแ่ ขวนขาแขวนแอว(เอว) บ่คึด (คดิ )เห็นคณุ
สมบูรณ์แบบ จะได้เป็นพระเจ้าแผ่นดินแทน ก็เลยเกิดกิเลส
ของคณุ ของพ่อของแม่

อันนเี้ หมือนกันนะ พระเจ้าพิมพิสารนก่ี ็เหมือนกันนะ 21
พระเจา้ อชาตศตั รู ลูกชายเกดิ วนั นน้ั พระบิดาพระเจา้ พิมพสิ าร
ก็สวรรคตวันนั้นเหมือนกัน เออ เรียกว่าเกิด โศกเศร้าโศกา
อาดรู จนว่าไมก่ ินข้าวกินน�ำ้ แหละ โศกเศร้าโศกาเนย่ี พระบิดา

22 คนขน้ึ มา ไมต่ ายเวลานนั้ นกึ ไดด้ งั หมดทกุ ขอ้ ที่แมส่ อน นะ่ เปน็ ไง๒๐ มีนาคม ๒๕๕๗
ตายเพราะเราลงโทษ ให้ขังไว้ในคกุ ในตะราง เสียใจใหญ่ ร้องไห้ เพราะฉะน้นั เรามีลกู อมื เกิดเรา ได้เกดิ มาแตน่ ้อย พอ่ แมเ่ ลีย้ ง
ตลอดวันตลอดคืนน่ันแหละ อ้า แล้วมีพระองค์หนึ่ง พระ เรา ท่านทำ� ยงั ไง เวลาเราหายใจไม่ออกตนั จมกู ขนึ้ มา พ่อกับแม่
เทวทัตองคห์ นง่ึ เปน็ ครสู อนใหท้ ำ� ลายพระบิดา ทรมานพระบิดา กอ็ าจจะไม่นงิ่ นอนใจ แตส่ มัยนมี้ หี มออยู่ทุกหนทกุ แห่ง อมุ้ ลูก
ส่ายหัวเลย ได้ก็ไปหาหมอเพ่ือช่วยดูดออกให้ อ้า เขามีเคร่ืองดูดหรือเปล่า
ค�ำสอนอันนั้นไมถ่ กู ตอ้ ง ดูดขี้มกู ตนั ดงั (จมกู ) ขี้สเลดมันตันดงั (จมูก) หายใจไม่คล่องตัว
ค�ำสอนอนั น้ันไมถ่ กู ต้อง เขามวี ิธดี ดู ยงั ไง อาจจะมเี ครื่องมอื ดีๆ แตพ่ ระเจา้ พมิ พสิ าร ทา่ น
ไม่มเี ครื่องมือดดู แบบนั้น ท่านเอาปากของท่าน อมจมกู ลกู แล้ว
ก็ดูด ดูดข้ีมูกที่มันแข็งๆๆ หายใจไม่สะดวก ปื๊ดๆๆ ๒ คร้ัง
๓ คร้ังก็ออกมาหมด หายใจไดส้ บาย ร้องไห้ไดเ้ ตม็ ท่ี เออ นั่น
เหตนุ เี้ ปน็ การสอนคนท้ังโลก ใหร้ จู้ ักวา่ พอ่ แมเ่ ลยี้ งเรามา พาเรา
โตขนาดน้ี ท่านทำ� ยังไงกบั เราบ้าง แหม นบั ไมถ่ ้วน เวลาหายใจ
ไมอ่ อก พ่อกอ็ าจจะคง อมจมกู แลว้ ดูดจมกู ลกู ปดื๊ ๆๆ ใหข้ ้ีมูก
แขง็ ๆ แลน่ (วิ่ง)ออกมาหมดซะก่อน หายใจได้สะดวกสบาย น่ี
อาจจะมบี างคนทำ� อยู่ แตส่ มยั กอ่ นหมอยงั ไมเ่ จริญ เดี๋ยวนหี้ มอ
เรารู้แลว้ อะ่ จงึ นกึ ถงึ บุญคณุ ของพ่อ สมัยเกิดมาใหม่ๆ เจริญทุกหนทุกแห่ง อุ้มลูกไปหาหมอ หมอกห็ าวิธีช่วยเหลอื ให้
หายใจไมอ่ อก แมเ่ คยสอนวา่ เวลาเจา้ หายใจไมอ่ อก เกดิ มาใหมๆ่ เดก็ หายใจได้ เออ อยา่ งนเ้ี ป็นตน้ มอี ยู่ทกุ วันนี้ มีอย่ตู ามโรง
เป็นหวัดหรือเป็นอะไร ข้ีมกู ตันดัง(จมูก) หายใจไมไ่ ด้ รอ้ งอยู่ พยาบาลต่างๆ เขามาดดู ออกใหจ้ นไมม่ เี สลด ข้ีมูก น้�ำลายมัน
อยา่ งงนั้ แหละ หายใจไมไ่ ด้ พระเจา้ พมิ พสิ ารทำ� ยงั ไง พระมารดา คันคอ หายใจได้คล่องก็ร้องไห้ อุว่าๆ ขึ้นมาได้สบาย แน่ะ
กเ็ ลยสอนวา่ พอ่ ของเจา้ ไมท่ อดทง้ิ เจา้ ลกู หายใจไมอ่ อก เอาปาก อนั นพ้ี วกเราสมยั กอ่ นกย็ งั ไมม่ หี มอมากมาย เหมอื นสมยั น้ี สมยั
๖๐ มาอมจมูกของลกู และดดู อย่างแรง ดดู ป๊ืดๆๆๆ ข้ีมูกที่มันตนั นหี้ มอทกุ โรงพยาบาลท�ำไดท้ ุกโรงพยาบาล ชว่ ยให้เดก็ หายใจได้ ๖๐
ดงั (จมูก)อยู่ ก็ออกมาหมด หายใจได้สบาย เอา ๒ ที เอา ๓ ที ปอดไมม่ ี หวั ใจไมม่ ี เขาอาจจะฟอกให้ใหม่ ดูดให้ใหม่ ใหห้ ายใจ
หมด จนไม่มอี ะไรอยูใ่ นจมูก นั่น พอ่ ไดท้ �ำกับเจ้าอยา่ งง้ี แคน้ ไดค้ ล่องๆ แตพ่ วกเราเล้ยี งลกู มา พาลูกโตไดเ้ ปน็ ผเู้ ป็นคน ได้
ขึน้ มาในใจขึ้นมา พ่อเอากับเราขนาดนน้ั เลย แมแ้ ตข่ ี้มูกออกมา ลูกไพ่(สะใภ้) ได้ลกู เขย เต็มบ้านเต็มเมือง หลานเกดิ มาก็ยงั มา
ทางดงั (จมกู ) พอ่ กอ็ มจมกู แลว้ กด็ ดู ข้ีมกู ออก เราจงึ ไดเ้ ปน็ ผเู้ ปน็ ตันดัง (จมูก)ให้เราเล้ียงดู หาวิธีช่วยดูดออก หาวิธีดูดออก
23

24 อันนที้ �ำให้พระเจ้าอชาตศัตรูผู้เป็นลูกชาย ระลึกได้แล้ว ๒๐ มีนาคม ๒๕๕๗
รจู มกู ดดู ข้ีมกู ท่ีมนั ตนั ดงั (จมกู )อยนู่ ่ันออกใหห้ มด เนยี่ ไมข่ ้ีเดียด ไมไ่ ดแ้ ตร่ อ้ งไหอ้ ยา่ งเดียว โศกเศรา้ โศกาอาดรู รอ้ งไหอ้ ยา่ งเดียว
(รังเกียจ)หรอก ไม่รังเกียจหรอก ดูดป๊ดื ๆๆ ออกมาหมดแลว้ บิดา พระบิดาของเรา ดูดจมูกเรา ดูดข้ีมูกเราบ้วนทิ้ง เราจึง
เรียบรอ้ ย หายใจไดแ้ ลว้ จงึ คอ่ ยบว้ นท้งิ ไปได้ บว้ นขี้มกู มนั ตนั ดงั หายใจได้ไมต่ าย แอ้ เราคดิ ดูใหด้ ี อนั นเ้ี ราผา่ นกนั มาทกุ คนแลว้
(จมกู )มนั เหนยี ว อา้ อนั นพ้ี วกเราไมถ่ งึ ขนาดนนั้ หรอก เคยเลย้ี ง ตัวผู้แสดงธรรมอยเู่ ดี๋ยวน้ี กถ็ ูกพ่อแม่ดูดจมกู เหมือนกัน สมัย
ลกู กนั มาแลว้ ทกุ คนแลว้ อา้ ผมู้ คี รอบมคี รัวเคยเลย้ี งลกู มาแลว้ นนู้ ยงั ไมม่ หี มอ ไมเ่ จริญ เวลามนั ตนั ดงั (จมกู )ขน้ึ มา มนั กห็ ายใจ
เวลามนั รอ้ งไหก้ ระจองงองแง ท�ำยังไงแม่จะชว่ ยได้ ทำ� ยังไงพ่อ ยากลำ� บาก พ่อก็ดดู เอาเหมือนกนั แหละ ทุกๆ คนได้ผา่ นมาท้ัง
จะช่วยได้ ก็ช่วยหาวิธดี ูดอย่างวา่ นี้ ไปปรึกษากบั หมอ ขอร้องให้ น้ัน เพราะฉะน้นั พวกเรานั่นได้โต เมือ่ ใหญก่ ล้าหน้าบานช่วยตวั
หมอช่วยใหห้ ายใจได้คล่องตัวกวา่ น้ี อยา่ ให้เป็นอย่างนอ้ี ีกต่อไป เองได้ ส่ังขี้มกู เปน็ แลว้ อา้ มนั ตนั ดงั (จมกู )ก็สัง่ ขี้มูกออก หา
อันนี้ นแี่ หละเลี้ยงลูกปลูกโพธิ์ท้ังหลาย กว่าจะได้ใหญโ่ ตใหญ่ เร่ืองเนย่ี ไม่มี ข้ีมกู ละลาย หายใจไดส้ บายมา อะ่ ไม่ตาย เพราะ
กลา้ อืม ใหญ่กล้าหน้าบานขน้ึ มา ไดเ้ ปน็ เจ้าคนนายคน ก็เพราะ
แม่ประคบประหงมเรา ดูดขี้มูก ดูดน�้ำลายบ้วนท้ิงซะก่อน ความเมตตาปรานี จะมี ใครบังคบั ก็หาไม่
ใหห้ ายใจคล่องซะกอ่ น จงึ ค่อยสบายใจ หลง่ั ใหเ้ องเหมือนฝนอนั ชน่ื ใจ จากฟากฟ้าสุราลยั สูแ่ ดนดิน
เพราะฉะนั้น พวกเราท่ีอยู่มีครอบมคี รัว เคยเลย้ี งลกู มา
แลว้ เลี้ยงลูกออ่ นมาแล้ว ท�ำยงั ไงท�ำใหล้ กู หายใจได้ มีปัญญา น่ี ยกเอาตวั อยา่ งของพระเจา้ พมิ พสิ าร เปน็ ตวั อยา่ งเลยี้ ง
หรือว่า อา้ ไม่มปี ญั ญาเหมอื นพระเจา้ พิมพิสาร ทา่ นยังเอาปาก ลูกมาพาลูกโต ได้เปน็ เจา้ คนนายคน กเ็ พราะว่าท่านอมจมกู ดูด
ของทา่ น อมจมกู ลกู แล้วดดู ปืด๊ ๆๆ ๒ ที ๓ ที ท�ำใจมาอีกใหม่ เอา สมยั ก่อน สมัยวิทยาศาสตรย์ งั ไมเ่ จริญ หมอยงั ไม่เจริญ
ดูดใหมอ่ ย่อู ย่างง้ันเปน็ ตน้ เพ่ินกเ็ อาความคดิ ของเพิ่นเอง อมจมกู ลกู แลว้ ดดู ดดู ปด๊ื ๆ หลายๆ
ครั้ง ออกมาหมด ลูกก็หายใจได้สะดวก อันนเี้ ป็นตัวอย่างให้
๖๐ พวกเราเคยเล้ยี งลูกมา ทกุ คนเลยท่ีมาในนมี้ คี รอบมีครัว มีลกู
มีเต้ามา ทำ� ยังไง จะชว่ ยลกู ด้วยวิธียังไง มันหายใจไมด่ ีแล้วทำ� ๖๐
ยงั ไง เออ บางทีกด็ ูดเอาได้ บางทีกห็ าเครื่องมาดูด ดดู เอาสาย
ยางเข้าไปดดู ออกมา อา้ ดว้ ยเครื่องดดู เสลดนำ้� ลาย ใหม้ นั หาย
ออกมาได้ อมื อันนก้ี ผ็ ่านทุกคนๆ ล่ะผูเ้ ลย้ี งลูกมา เลี้ยงลูกมา
จนเปน็ พอ่ คนแมแ่ ลว้ เลย้ี งลกู อ่อนเปน็ ยังไง เออ ล�ำบากขนาด
25

26 ๒๐ มีนาคม ๒๕๕๗
ไหน เนยี่ ให้ระลกึ เสมอว่า บิดามารดาเมตตาเรายงั ไง ตงั้ แตเ่ รา
ยงั ไม่เดียงสา ชว่ ยตัวเองยงั ไมไ่ ด้ พ่อกับแม่เป็นคนอดตาหลับ ใหร้ จู้ ัก เกิดขึ้นมากต็ ้องมขี ี้มกู มีอึ มีฉี่ มเี ยีย่ วออกมา ถ้า
ขบั ตานอน ฟมู ฟกั รักษา ตบ๋ (ซกั )ผา่ (ผา้ )ขี้ ต(ี่ แยก)ผา่ (ผา้ )เยย่ี ว พ่อแม่ไมซ่ กั ไม่ฟอก ไมล่ ้างเรา เราจะได้เปน็ ผู้เป็นคนมาเท่าทกุ
ถ้าอึออกมา เอามือฟาย(คว้า)ไปเลย เย่ียวออกมา พอ่ กับแม่ก็ วันนห้ี รือเปล่า ลองคิดดูใหด้ ีนะ
เปน็ คนซกั ไปฟอกให้ ตากใหแ้ ห้งซะก่อนจึงมาใส่ให้ใหม่ แต่สมัย
ใหม่น่ี เขามี แพมเพสิ (diaper ผ้าอ้อม)หรืออะไร อา้ เปน็ สำ� ลี คดิ ใหซ้ ้ึง พดู ใหร้ ะลึกได้
น่งุ กางเกงให้ลกู เวลาฉอ่ี อกมาก็ เย่ยี วมากเ็ ยี่ยวใส่ที่น่ัน เวลาอึ
ออกมา มาอึ ใสท่ ี่นั่น เออ คอยซกั คอยฟอกเอา ไมม่ เี ดียด(รังเกยี จ) อ้า ฟูมฟักรักษาลูกมาด้วยความเหนื่อยยากล�ำบาก ไม่ ๖๐
ละ่ ไมร่ ังเกยี จหรอก เอาไปโยนทิ้งเฉยๆ ก็ไม่ได้ ทอ้ ถอย เอาจนไดป้ ลอดภัย ได้เปน็ สาวเปน็ นางมา เออ ตง้ั แต่
เพราะฉะนั้น เราท้ังหลายทุกคนเคยเล้ียงลูกมาต้ังแต่ นอ้ ยๆ นูน้ เลย อาบนำ้� ให้ ทาแป้งให้ แตง่ ตัวให้ เพ่ือจะได้ไป
แตง่ งานมามีลกู ขน้ึ มา ท�ำอะไรยงั ไงกับเขาบา้ ง อา้ นเ่ี คยผา่ น สังคมกับเขา ถ้าเอาข้ีหมขู ี้หมาไปหลายๆ อย่างนค้ี งไม่ ไมช่ ื่นชม
มาแล้วเหมอื นกนั พิธีแตง่ งานมาแล้วจงึ ต้องผ่าน ผา่ นอย่างนี้ ให้ลูกอลอ่ งฉอ่ ง นา่ รัก นา่ อมุ้ ซะก่อน อา้ จงึ คอยเอาไป เอาอุม้
เหมือนกัน ปัญหาอย่างนมี้ ี ให้เราได้ฟูมฟักรักษา ต๋บ(ซัก)ผ่า ไปให้ชาวบ้านชาวเมืองเขาไดช้ ่ืนได้ชม ดว้ ยแรงความรักท่ีมีตอ่ ลกู
(ผา้ )ข้ี ต่(ี แยก)ผา่ (ผ้า)เยีย่ ว อา้ ดดู จมกู ลูก ดดู จมกู น้นั ให้ข้ีมูก เราทกุ คนกต็ อ้ งได้ผ่านมาท้ังน้ัน ต้องเอาใจใสฟ่ ูมฟกั รักษา ต๋บ
มนั ออกมาหมด หายใจไดค้ ล่องๆ ซะก่อน ดังนปี้ ัญญา...ช่วยกนั (ซกั )ผ่า(ผา้ )ขี้ ต(่ี แยก)ผา่ (ผา้ )เย่ยี ว อดตาหลับขบั ตานอน สู้
ได้อยู่ เพราะฉะน้นั พวกเราก็ลว้ นแล้วแต่ผ่านมาด้วยกันทั้งน้นั กับการเลีย้ งลูก นเี่ พราะฉะน้ัน เพิ่นจึงว่า
ผา่ นตอน ตอนนม้ี าเหมอื นกนั เลีย้ งลกู ออ่ นต๋บ(ซัก)ผา่ (ผา้ )ขี้
ต่(ี แยก)ผา่ (ผ้า)เย่ยี ว อึออกมา ฉี่ออกมา กเ็ ป็นหน้าท่ีของพอ่
ของแม่จะดแู ทำ� ความสะอาดให้ อ้า อยา่ งนเ้ี ป็นตน้ เม่อื เข้ามา

๖๐ บวชเป็นเณรใหร้ จู้ ัก นะ

บวชเปน็ พระใหร้ จู้ กั โม
ให้รจู้ กั นะ โม

นะ ธาตุน�้ำ โม ธาตุ ดิน

27

28

บวชเปน็ เณรรจู้ ัก นะ
บวชเปน็ พระให้ร้จู ัก โม
รูจ้ ัก นะ รู้จัก โม ซะก่อน จึงไม่ดถู ูกพ่อแมต่ ัวเอง พ่อ
แมน่ ั่นเป็นคนฟูมฟักรักษา ดงั ท่ีแสดงมา
เหน่อื ยแลว้ นะ เหน่อื ยแลว้ นะ
จงึ ขอสมมตยิ ตุ ไิ วแ้ ตเ่ พียงเทา่ นี้ เอวงั กม็ ดี ว้ ยประการฉะนี้
(สาธุ)
คิดให้ถ่ๆี ก็หวี ให้เกล้ียงๆ เสียแล้ว
จึง่ (จงึ )ค่อยเดย่ี ง(จัดแตง่ )เดอ้

๖๐



หลวงปทู่ อ่ น ญาณธโร ๒๑ มีนาคม ๒๕๕๗ ๖๑
งานบรรพชาสามเณร อุปสมบทภิกษุ ภาคฤดูรอ้ น
วันศุกรท์ ี่ ๒๑ มีนาคม ๒๕๕๗ เวลา ๑๗.๐๐ น.

ณ วัดป่ามณีกาญจน์ ต.ศาลากลาง

๖๑อ.บางกรวย จ.นนทบรุ ี

น่งั ราบลงซะ นง่ั ราบลง ยองยอ่ (น่งั ยองๆ) นง่ั บรรดา
น่ังคุกเข่าตลอดเรากแ็ ยส่ ิ

พอไดบ้ วช บวชเสร็จกนั แล้ว สมาทานศีล ศลี เนยี่ ศลี ๕
หรือศีล ๘ กว็ ่าควบกันมาเลยตะก้ีน้ี สำ� หรับนาคผตู้ ้งั ใจจะบวช
เอารับศีล ๘ ซะก่อนวันน้ี วันบวชจริงๆ จึงคอ่ ยเอาศลี ๑๐ ศลี
สามเณรมี ๑๐ ขอ้ อนั นวี้ า่ รวมกันไว้ได้ ๗ ขอ้ ๘ ข้อบวกด้วย
กนั เข้าได้ ๘ เอาศลี ๘ ซะก่อน

ศีลน้ี เปน็ ข้องดเว้นจากการฆา่ สัตวท์ กุ ชนดิ เราเป็นพระ
เปน็ เณรหรือเปน็ นาคเขา้ มาแลว้ ตั้งใจหยุด จะไม่ให้สัตวอ์ ื่นต้อง
ตายด้วยเจตนาของเรา เปน็ ร้ิน เป็นยงุ เปน็ มด เป็นปลวกกด็ ี

1

๖๑ 2 มีสติรู้ตัวอยู่เสมอ เราเป็นเพศต่างจาก ที่เราฉันได้ ไม่ผิดศีล ไม่ผิดธรรมเรา ถ้าเรามีศีล ๘ เป็น ๖๑ ๒๑ มีนาคม ๒๕๕๗
ท�ำอะไรให้ระมัดระวัง
คฤหสั ถห์ รือฆราวาสแล้ว เป็นผู้สมาทานศลี ๕ แล้ว ศีล ๕ ข้อ พรหมจรรยอ์ นั หนึง่ นะ่ ปะเนยี่ รักษาศีล ๘ ต่อไป
ตง้ั แตข่ อ้ ๑ ถงึ ขอ้ ที่ ๕ แตว่ า่ ศลี ๘ นมี้ นั รวมกนั ๒ ขอ้ เปน็ ขอ้ หนงึ่ วิกาละโภฯ

นจั จะ คตี ะ วาทิตะ วสิ กู ะ ทสั สะนา มาลาคนั ธะ วเิ ลฯ ไมบ่ ริโภคนำ�้ อาหารในเวลาวิกาล อาหารทกุ ชนดิ หวานกด็ ี
คาวกด็ ี ซง่ึ เปน็ อาหารแลว้ เวน้ ให้ได้ เราไมก่ นิ แหละ กนิ นำ้� รอ้ นเอา
เนย่ี มันต่อกันไป เลยเป็นข้อเดียว เอาแต่ศีล ๘ กัน
ซะกอ่ นนะ่ ถ้าเรางดได้ เราไมล่ ่วงเกิน ศลี ขอ้ หนึง่ ข้อใดกด็ ี ศลี ต้มน�ำ้ ร้อน นำ�้ ชา กาแฟเอา อ่ะ ไวแ้ ก้ ใหแ้ กเ้ วทนา มนั มีเวทนา
๕ ข้อนัน้ กด็ ี ศีล ๘ ข้อนั้นก็ดี เรางดเว้นได้ มคี วามหิวอยใู่ นตวั ล่ะ แต่ว่าการกินของเหล่านน้ั ลงไปแลว้ มัน
กห็ ายหิว ไมห่ วิ ไมร่ บกวน ถา้ มคี วามหวิ ขึน้ มาแลว้ มนั รบกวน
เวระมะณี มนั จะอยากกินอาหาร อร่อยๆ อาหารแซบ(อรอ่ ย)เคย ชนดิ ใด
ท่ีเราเคยชอบ เราเลิกกินแล้ว เนยี่ เวลาบวชไปแลว้ เนยี่ เอาให้ได้
แล้ว เว้นจากการฆา่ สัตว์ เว้นจากการลกั ทรัพย์ เวน้ จาก เอาให้มันได้ แต่วา่ เด๋ียวนเ้ี ราฉนั ข้าว วนั หน่งึ ๆ เชา้ เท่ียง ฉนั ได้
กล่าวมสุ าวาท เว้นจากประพฤตผิ ิดในกาม เว้นจากการด่ืมกนิ ฉนั อาหารได้ เช้า เท่ียง แต่ผู้ถือธุดงควตั รเครง่ ครัด เพิ่นเอาหน
น�ำ้ เมาสุราเมรัย เลกิ แลว้ ไม่เอาแล้ว อ้า เราจะบวชแลว้ ตัง้ ใจ เดียว ฉันมอ้ื เดียวเทา่ นั้นแหละ อาหารหวานก็ดี คาวกด็ ี ฉัน
รักษาให้มนั ได้ ไปแอบกนิ ขา้ วเยน็ แอบกินขา้ วเวลาบา่ ย บ่ายไป เวลาเดียวน้ันแหละ มีอะไรก็รวมลงภาชนะใบเดียวในบาตร ฉัน
แลว้ เรากผ็ ิดศลี นเี้ หมอื นกัน ไมไ่ ด้กินอาหาร ไม่ได้กนิ ข้าวปลา ในบาตร ฉันหมดพอดี แล้วกก็ นิ นำ้� แลว้ กบ็ ว้ นปาก ท�ำความ
อาหารใดๆ แตเ่ พิ่นอนญุ าตไว้ให้ กนิ เป็นยา คือ (มะ)ขามป้อม สะอาดฟันซะให้เรียบร้อย อย่าให้มีเมล็ดข้าว เมล็ดอะไร เศษ
สมอ เออ เหล่านฉี้ ันได้ พริกกับเกลือ จิ้มกันกับมะขามป้อม
สมอ กนิ ได้ ไมเ่ ป็นอาหาร มันไมเ่ ปน็ อาหาร มนั เปน็ 3

คลิ านะปจั จะยะเภสัชชะฯ

เปน็ ยา ฉนั เปน็ ยา ยาระบาย ถา้ ไมฉ่ ันของเหลา่ นลี้ งไป
แลว้ ทอ้ งผกู ตอ้ งฉนั (มะ)ขามปอ้ ม ฉนั สมอ ฉนั ปรมตั ถบ์ างอยา่ ง

๖๑ 4 อืม ตั้งแต่เที่ยงวันไปจนถึงวันใหม่พู้น บิณฑบาตแลว้ ฉันเพลเสรจ็ แลว้ ไม่ฉนั อะไรอีกแลว้ แน่ะวนั น้นั ๖๑ ๒๑ มีนาคม ๒๕๕๗
อาหารอยู่ในปากได้อีก
( โนน้ )ละ่ เราจะทนไหวไหม อ่ะ รักษา บวชเปน็ พระเปน็ เณรแลว้ ทำ� ความสะอาดปากให้สะอาดไว้ แตค่ รูบาอาจารยเ์ พ่ินกนิ หมาก
ต้องเอาอย่างง้ัน เรื่องธุดงควัตรน่ันก็อีกต่างหาก สมาทาน เวย้ กินหมากไม่เป็นไร ไม่ไดก้ ลนื เขา้ ไปในท้อง ไม่เป็น
ธดุ งควตั ร เราจะฉนั ม้ือเดียวเป็นวัตร เวลาเพลมาเราไมเ่ อา อมื
ใครจะมาจากทางไหนก็ไม่เอา ไม่เอาทั้งน้ัน มันเลยเวลาแล้ว วิกาละโภฯ
เท่ียงแล้ว ๑๒ นาฬกิ าผ่านไปแลว้ นาทีหนึ่ง ๒ นาที ๓ นาที
ถา้ ไปขืนกินเข้า กนิ อาหารเข้าไปมันก็ผิด แต่อย่างใดหรอก อมื หมาก มันเป็นของฝาด มีหมาก
มปี นู มีสเี สียด มียาฉนุ กนิ กับหมากก็ได้อยู่ จะบ้วนปากแล้วก็
วกิ าละโภฯ แล้ว เท่านั้นไม่ต้องเอาอะไรอีก มี เป็นคนมีสัตย์มจี ริง เป็น
คนจริง อยา่ งหลวงปมู่ ั่น(หลวงปมู่ ่ัน ภรู ิทัตโต) หลวงปทู่ ้ังหลาย
ละ่ ปะเนย่ี ผิดศลี ขอ้ นน้ั อกี กนิ แลว้ บว้ นปากแลว้ ทำ� ความ ผู้เพ่ินเคร่งครัด หนเดียวก็หนเดียวตลอด ใครจะมาอาราธนา
สะอาดปากดีแล้ว ให้หมดจดอยอู่ ยา่ งงั้นตลอดวนั ถา้ แปรงฟัน นมิ นตย์ ังไง เราก็ไม่เอา ไมเ่ อาแล้ว เลกิ แล้ว บ้วนปากแล้ว กิน
น่ะไดอ้ ยู่ แปรงฟนั นะ่ เอาแปรงมาแปรงฟนั ใหม้ ันสะอาดไว้ อยา่ หมากแลว้ อาหารอยา่ งอื่นไมเ่ อาแลว้ กนิ หมากเคยี้ วหมาก จั๊บๆๆ
ใหม้ กี ล่ินอาหารอะไรติดอยใู่ นปากได้ อยา่ งนกี้ ็เรียกวา่ รักษาศีล อยูใ่ นแลว้ แต่อย่าไปกลืนน้�ำหมากเขา้ ไปในท้องนะ หวิ หมากถา้
ได้บริสุทธ์ิ เออ พู้น( โน้น)ล่ะ ม้ือเช้านู้นล่ะ ได้บาตรแล้วก็ไป กลืนน้�ำหมากเข้าไปในท้องแล้วมันจะเกิด เกิดโรคชนดิ หน่ึงน่ะ
บิณฑบาตซะก่อนปะเนยี่ ตามธรรมเนยี ม เพ่ินให้มีบาตรไป กลนื นำ�้ หมากเข้าไป มนั มที ้ังปนู มีท้ังสีเสยี ด มที ั้งยาฉุน อนั นั้น
บิณฑบาต บางคนกถ็ อื ธุดงควตั รในการบิณฑบาตกม็ ี กลนื เข้าไปแลว้ ในทอ้ ง มนั จะเปน็ โรคชนดิ หนึ่ง เป็นโรคทอ้ งมาน
เป็นโรค เออ เกยี่ วกับตับ ไต ไส้ พุงเราล่ะ ของอยา่ งน้นั ไมใ่ ช่
บางรายก็รับแต่ทางเดียว เอาแต่ทางขวาๆ ไปเรื่อยๆ อาหาร มันไม่ย่อย กินเข้าไปแล้วมันก็ไม่ย่อย ก็ท�ำให้ท้องอืด
ทางซา้ ยมาไมเ่ อาไม่เอาละ่ ทางซ้าย มันผิดธดุ งค์เรา ไปทางขวา ท้องอะไรข้นึ มาได้ ระมัดระวังเอาเอง อย่างเนยี่ รจู้ ักกาลเทศะ
เรื่อยๆ เอาขวารับเอาๆ ถา้ มาทางนี้ ถ้าลัดควิ ออกไปรับเขาทาง
นผ้ี ิด ผิดอกี แหละ แตกแถวแลว้ มนั จะผิดศลี เรา เออ ผเู้ ครง่ ครัด 5
เพิ่นไมร่ ับ ผูเ้ ครง่ ครัดในธดุ งค์ขอ้ วัตร เพิ่นเอาแต่ดา้ นขวาทาง
เดียว เปิดฝาบาตรรับเอา ที่ ไหนๆ มาลงในบาตรเรา หรือสิง่
ไหนท่ีใหญก่ ็ใสฝ่ าบาตรเอา ฝาบาตรรับเอาได้ แนะ่ การบิณฑบาต
เป็นวตั ร ไม่ใหข้ าด เนย่ี ข้อถอื เปน็ บิณฑบาตเป็นวตั ร เลิกจาก

๖๑ 6 กาลญั ญุตา วิกาละโภฯ ๒๑ มีนาคม ๒๕๕๗ ๖๑

มตั ตญั ญุตา ฯ บริโภคอาหารในเวลาวิกาลเปน็
มัตตญั ญตุ า จะ ภตั ตสั ๎มิง
ฉันมอื้ เดียวเป็นวัตร กนิ อิ่มแลว้ กแ็ ลว้ เท่าน้ัน เรียกว่า วกิ าละโภฯ

มัตตัญญุตา แล้ว ผิดศีลขอ้ นัน้ แลว้ เรารักษาเอา ไมม่ ี ใครบังคบั เรา
รจู้ ักกาลเวลาของเรา เราไดต้ ง้ั ธดุ งคข์ อ้ วตั รเราจะสมาทาน หรอก เราบังคับเราเอง เราอดได้ เราทนได้ ครบู าอาจารยเ์ พ่ิน
เอาเราขอ้ ไหนก็ได้ แต่วา่ อยา่ ใหม้ ันเลยเวลาไปแล้วกนั นถ่ี า้ เรา ยงั อดได้ ทนได้ ไมป่ รัมประอะไรเลย กินแล้วก็แล้ว กินแล้วล้าง
ปาก บว้ นปาก สฟี ันดีแลว้ แปรงฟนั ดีแล้ว แล้วๆ วนั นน้ั ไมก่ ิน
รักษาได้ดีมันมอี านสิ งส์ อานสิ งส์ของมันทําให้เราเลย้ี งงา่ ย เปน็ อะไรแล้ว เว้นไว้แต่น�้ำอ้อย น�้ำตาล เกลือ สิ่งท่ีแกล้มกับยา
คนเลีย้ งงา่ ย ถา้ เอา ๒ เวลา ๓ เวลาเขา้ ไม่ ไมเ่ ล้ยี งง่ายซะแล้ว ปรมัตถบ์ างอย่าง (มะ)ขามปอ้ ม สมอ พริก เออ เอานม้ี ากนิ กับ
ปะเนยี่ เลยี้ งยากแลว้ หวิ เวลาไหนกเ็ หน็ กนิ เวลานนั้ ไปยงั งนั้ กผ็ ิด กันก็ได้อยู่ หัวตะไคร้ หัวสีไค(ตะไคร้) มาซอยๆๆ ผ่าก็ซอยๆ
เลยเวลามนั ไม่ จริงๆ มนั เป็น บางๆ แลว้ กจ็ ำ�้ (จ้ิม)เกลอื กนิ ... กนิ กบั (มะ)ขามปอ้ ม สมอละ่ มนั
ก็ไมอ่ รอ่ ยหรอก กนิ ลงไปเพอื่ ใหม้ นั เปน็ ยา มนั เปน็ ยาขบั ลม ทำ� ให้
ลมระบายดี ผู้ใดท้องเคยแล้ว มันก็แล้วเฉยๆ มันไม่ระบาย
ระเบยอะไร มีแตต่ ดล่ะออกมา ตดป้ืดดดดดดด ออกมา มันไล่
เออ ไล่ลมแล้ว อืม แต่ว่าเน้ือมันไม่ออกหรอก ออกแต่ลม
ปื้ดดดดดดด ออกไปแล้วก็สบายท้องไส้ที่แน่น เออเรอเหม็น
เปรี้ยว อะไรอยใู่ นทอ้ งมี มันขับลมไลอ่ อกไปแล้ว เป็นยาปรมัตถ์
เพิ่นว่ายาปรมัตถส์ ำ� หรับฉันมื้อเลยเวลาวิกาลไป นำ�้ ร้อน นำ้� ชา
กาแฟ ถ้าไปติดมันก็เอาอีกแหละ เป็นทุกข์อีกเหมือนกัน ติด
กาแฟเคยตัว ถ้าไม่ได้กินก็หิว เวทนามันมารบกวนเราอยู่ หิว
กาแฟเวย้ เออ อยากกนิ กาแฟรอ้ นๆ สักแก้วหนึง่ ท่าจะสบาย
บางคนติดจนประจ�ำ กนิ กาแฟเปน็ ประจ�ำกม็ ี ถ้าไม่กนิ วันหน่งึ

7

๖๑ 8 พาลพาโลคนนน้ั คนนี้ไป แนะ่ ของเหลา่ นมี้ ัน มาจากทางไหนไม่รู้ มันหลน่ ลงมาใสห่ วั เรา โอ้ หวั แตกแลว้ หวา่ ๒๑ มีนาคม ๒๕๕๗๖๑
ก็หงุดหงดิ งุนงนิ ไมแ่ ตก มแี ตย่ ้ิมดไู ด้ เออ นเี่ ทวดาลงโทษเราแลว้ เฮอะๆ เทวดา
มาชวนให้โมโหโกรธาได้ ความหิว ลงโทษเราแล้ว ก่งิ ไมม้ นั หกั มาจากไหนมาถูกหัวเรา ย้ิม ว่าเรา
ทำ� ผิดธรรมวินยั ข้อไหน เทวดาจึงมาลงโทษเราวะ่ ผิดศลี ผิด
การรักษาธรรม ก็รกั ษาใจน่ันแหละ ธรรมขอ้ ไหนหนอ หรือเราถกเถียงครูบาอาจารย์ ครูบาอาจารย์
ตกั เตือนในทางที่ดีท่ีชอบ แตเ่ ราเกิดถกเถียงข้นึ ตอ่ วา่ ตอ่ ขาน
รักษาใจให้ ไมใ่ หม้ ันโมโหโกรธา ดา่ ว่าคนโน้นคนนี้ ถก กนั ขน้ึ ทะเลาะวิวาทกันขน้ึ ดงั นี้ เทวดาไมร่ ักษา เห็นไมต้ กมา
เถียงกันตอ่ หนา้ ธารก�ำนัล หรือผหู้ ลักผู้ใหญ่ ผเู้ พ่ินรู้จักศีลร้จู ัก ทางไหนกม็ าถกู หัวเราคนเดียวแหละ อ้า มนั เป็นอยา่ งงัน้ เทวดา
ธรรมดี เพ่ินก็หัวเราะ พระภิกษุสามเณรทะเลาะกนั ถงึ กบั ลงไม้ ไม่รักษา
ลงมอื ตกี นั ทา้ ทายกนั อยา่ งนนั้ มนั ไมใ่ ชว่ ิสยั ของสมณะ ไมใ่ ชว่ ิสยั
ของพระของเณร ธรรมดาพระเณรเพิ่นให้มี ศีลทงั้ ๘ ข้อน้ันมีอานสิ งส์ไมน่ ้อยเลย

ความอด อดกลั้นทนทาน เรารับศีล ๘ ไปแล้ว ศีลนจ้ี ะรักษาตัวเราเอง ไม่ให้ตกไป
ในโลกท่ีช่ัว ทุรกันดารล�ำบากใดๆ ท้ังน้ัน รักษาตัวเองไว้ได้
ถ้าอดได้แล้ว ก็เป็น ไม่เกดิ โทษ ไม่มีอุบตั ิเหตุใดๆ ท่ีจะมาท�ำลายชีวิตของเราได้

ขันติ ฟังเทศนก์ บั เขาไหม แมลงวันเอย ท�ำไมจึงมา มาตอมหู
ถ้าอดไมไ่ ดก้ ็ไม่ใช่ขันติ มันจะเป็นขนั แตกไป เรา ประเด๋ียวจะตบสกั เปรี้ยงหนง่ึ เหน็ จะยงั ไงล่ะปะเนยี่

ควา้ ได้คอ้ นกเ็ อาคอ้ นตีกัน ไปได้ศาสตราอาวุธบางอย่าง (หลวงปทู่ ำ� เสียงดัง เปรี้ยง)
กเ็ อาตกี ันแทงกัน น่ัน โมโหโกรธา ปรายนา(พา่ ยแพ้ท่ีสุด) เป็น
คนแพ้ตอ่ กเิ ลสตัวเอง ไมอ่ ด ไม่กลั้น ไม่มคี วามอดความทน ถ้า เปร้ียงทางนที้ ี ยงั ไงละ่ ปะเนย่ี ตาย แอ้ เฮอะ เออ ไมม่ ี
เปน็ พระเปน็ เณรมาแลว้ ทะเลาะกนั เทวดาหวั เราะ เทวดาผรู้ ักษา อะไรท่ีจะให้กนิ หรอก มแี ต่เหง่ือแต่ใคลออกมาตามนี้ แม้จะกนิ
พระศาสนาอยู่ มเี ทวดามารักษาอยนู่ ะ รักษาพระศาสนา รักษา ไม่ได้หรอกน่ะอย่างน้ัน อย่ามารบกวน ให้เกิดความร�ำคาญ
พระ รักษาเณร ถ้าท�ำผิดศีล ผิดธรรม ผิดวินัยบางขอ้ เทวดา ประเดี๋ยวศลี ไมอ่ ด
ลงโทษ ลงโทษให้ ไมม่ ี ใครมาตีหัวเราหรอก แต่นั่งอยู่ดีๆ มีไม้
9

๖๑10 เพิ่นถอื ศีลอด ไมฆ่ า่ สัตว์ ไมล่ กั ทรัพย์ ไมป่ ระพฤตผิ ิดใน ขนั ติ หิตะ สุขาวะหา ๒๑ มีนาคม ๒๕๕๗ ๖๑
กาม ไมด่ ม่ื สุราเมรัย ไม่กล่าวโปป้ ดมดเท็จ อะไรเหล่านจ้ี ะกอ็ ยู่
ในศีลของเราล่ะ ศลี ของพระของเณรแหละ ถา้ เราอยากเปน็ เณร ความอดกลัน้ ทนทาน ถา้ เราอดได้แลว้ นำ� ความสุขมาให้
ท่ีดีกต็ อ้ งงดเวน้ เอา ของเหลา่ นง้ี ดเวน้ ได้ เพ่ินไมต่ าย เราก็ไมต่ าย
ขนั ติ หิตะ สุขาวะหา
พระพุทธเจา้ อ้า ราหลุ เกดิ ในวนั นัน้ ๆ แมไ่ ปคลอดบตุ ร ขันติ ธรี สั สะ ลังกาโร
มาใหม่ๆ กป็ รากฏวา่ ออ่ นเปลย้ี เพลียแรงมาก แม่กด็ ีนอนหลับ
พระพุทธเจา้ จะออกบวชแลว้ วันนอี้ ่ะ วนั เพ็ญเดือน ๖ นแี่ หละ ความอดกลั้นทนทานนะ่ เปน็ เครื่องประดบั อนั มีคา่ ราคา
วันจะออก สูงมาก เปน็ เครื่องประดบั ของนักปราชญ์ ถา้ นกั ปราชญ์บวชได้
หลายพรรษาแล้ว กเ็ รียกวา่ เปน็ นักปราชญ์ บวชเปน็ ทิด(สึกจาก
ภเิ นษกรมณ์ พระท่ี ไดพ้ รรษา) บวชเป็นเซียง(สกึ จากสามเณร) บวชเปน็ จาน
ถึงเวลาแล้วจะออกภิเนษกรมณ์ ออกประพฤติปฏิบัติ (สกึ จากพระแตไ่ มไ่ ดพ้ รรษา)ไปแลว้ ถา้ ไมม่ คี วามอดกลนั้ ทนทาน
พรหมจรรย์ กบ็ อกใหน้ ายฉนั นะ ซ่ึงเป็นข้ารับใชป้ ระจ�ำองคข์ อง ถ้าสกึ ออกไปแล้ว ก็ไปทะเลาะกบั ชาวบา้ นชาวเมืองเขา เขาตหี ัว
พระบรมศาสดา แต่ก่อนท่านยังไม่เป็นพระบรมศาสดา ยังๆ รา้ งขา้ งแตก แนะ่ ไม่มขี นั ติ ไม่มคี วาม มคี วามอดกล้ันทนทาน
เปน็ สทิ ธตั ถะราชกุมารอยเู่ ฉยๆ ครองแผน่ ดนิ อยเู่ ฉยๆ ไมล่ ำ� บาก ไปววู่ ามกับเขา ไปทะเลาะวิวาทบาดถลงุ กับเขา เขากต็ หี วั เอาอะ่
ไม่ล�ำบากไม่ยากใจ ในการอด อดกล้ันทนทาน เราอดได้ เพิ่นก็ มคี วามสขุ ไหมล่ะ เปน็ อย่างง้นั
บอกไว้แลว้ ในธรรมะ
ขันติ หติ ะ สขุ าวะหา

ความอดกลนั้ ทนทานนำ� ความสขุ มาให้ ไมม่ ี ใครมาฆา่ มาตี
เราเลย เราอดกลั้นต่อวาทะถ้อยค�ำท่ีเขาดุด่ามา ไม่กระทบ
กระเทอื นจิตใจเราเลย มแี ต่ยิ้มดฟู งั คำ� อย่างนนี้ กั ปราชญท์ า่ น
เอาไหม ไมเ่ อามาคุยกันหรอก คำ� พูดอยา่ งนเี้ ขาเอา ไมเ่ อามาคยุ
กันหรอก ถา้ มีคนเอาคำ� หยาบๆ มาด่าเรา เราจะทำ� ยังไง อด
อดกลัน้ ทนทานเอา อด อย่าโกรธ อยา่ เกลยี ด อยา่ เดียด อยา่

11

๖๑12ฉันท์ อย่าโมโหโกรธาให้มันข้ึนมา แสดงออกให้ผู้อื่นได้เห็นเรา ขันติ ธีรสั สะ ลังกาโร ๒๑ มีนาคม ๒๕๕๗๖๑
อีก ถ้าแสดงโมโหโกรธาซ่ึงกนั และกนั แลว้ มันก็กระจุยกระจาย
ไปหมดล่ะปะเนยี่ เสียงนนิ ทากาเล โอ้ย เปน็ พระเปน็ เณรแล้ว ขันติ มันเป็นเคร่ืองประดับของนักปราชญ์ เป็นพระก็ดี
ยงั ทะเลาะกนั ไดอ้ ยู่ เปน็ ผมู้ ศี ีลมีธรรมแลว้ ยงั ทะเลาะ ด่าวา่ กัอ เปน็ เณรก็ดี บวชเขา้ มาแลว้ กเ็ รียกวา่ เปน็ นกั ปราชญ์ นักปราชญ์
หยาบๆ คายๆ กนั ได้อยู่ เทวดากห็ ัวเราะละ่ ปะเนยี่ เทวดาทั้ง ครบู าอาจารยท์ นไดแ้ ลว้ ถา้ เอาความโมโหโกรธา มาทะเลาะวิวาท
หลายหวั เราะ โอ้ ไหนวา่ จะอด จะกล้ัน จะทน จะทานเอา ท�ำไม บาดถลงุ กันแลว้ มนั จะดีตรงไหนละ่ ไมม่ ี มแี ต่เขาหวั เราะ โอ้
จึงต้องไปตอ่ วา่ ตอ่ ขาน ทะเลาะเบาะแวง้ กัน ทนไม่ไหวกฉ็ วยได้ พระเณรเนย่ี ท�ำไมท�ำอยา่ งนี้ ทำ� ไมตกี นั อยา่ งน้ี เตะกนั อยา่ งน้ี
ไมต้ หี ัวกนั หวั ร้างขา้ งแตกไปอยา่ งน้ี เป็น แอ้ เขาหัวเราะเอา
ขนั ติ หติ ะ สุขาวะหา
หรือเปลา่ เปน็ เปน็ พระเปน็ เณรแล้วไมม่ ขี ันติ
ขนั ติ ธีรัสสะ ลังกาโร ไม่มคี วามอดกลัน้ ทนทาน
หรือเปล่า เป็นขันติ เป็นเครื่องประดับของนักปราชญ์
บัณฑิตหรือเปล่า ถ้าไปแสดงออกอย่างง้ันก็ชื่อว่า ท�ำลายศีล อะไรจะพางามปะเนย่ี ไม่มี กิริยามารยาทก็เสีย ค�ำพูด
ธรรมของตัวเอง ที่ ได้อุตส่าห์เสียสละเวลามาบวชเป็นพระเป็น ค�ำจาที่ด่าว่ากันออกมาก็เสีย เสียมารยาท ถ้าไม่ออกทางกาย
เณรแลว้ ยงั จะเอาความทะเลาะเบาะแวง้ อยา่ งนน้ั มาทะเลาะกนั กอ็ อกทางวาจา ด่ากัน โคตรพอ่ โคตรแม่กนั ยุให้รำ� ต�ำใหร้ ั่ว
ใหป้ ระชาชนไดเ้ หน็ ไดร้ ู้ ไดย้ ิน ได้ฟงั ขวางในตา ขวางในหขู อง ย่ัวใหก้ เิ ลสเกิด น่ี ไม่ดี อดกล้นั ทนทานไดเ้ ป็นผู้ชนะ
นกั ปราชญ์ ถา้ นกั ปราชญท์ า่ นไดย้ นิ ไดฟ้ งั พระเณรทะเลาะกนั แลว้
ท่านก็ไมว่ ่าอะไรหรอก แตอ่ มยิ้มอยู่ ไม่มนี ำ้� อด ไมม่ ีนำ�้ ทน อะไร อกั โกเธนะ ชิเน โกธัง
จะพาให้งามละ่
เพ่ินบอกไว้ จงชนะความโกรธของเขาด้วยความไมโ่ กรธ
ของเรา เขาด่ามายงั ไงๆ เราอดไว้ไดเ้ ปน็ ผู้ชนะ ถ้าไปลงไม้ ลงมือ
ดา่ วา่ กนั ตแี ลว้ ตกี นั เตะกนั มีไมค้ อ้ นกอ้ นดนิ กท็ บุ ตกี นั ไปตาม
ความโกรธ แลว้ มนั จะสวยไหม หวั โลน้ ๆ หม่ ผา้ เหลอื ง ทะเลาะกนั
ตกี ัน ให้ชาวบา้ นชาวเมืองเขาเหน็ เขารู้ แล้วกินข้าวเขาทกุ วัน กนิ
อาหารของญาติของโยมทุกวัน ยังจะเอาความโมโหโกรธา

13

๖๑14แสดงออกใหเ้ ขาไดเ้ ห็น ได้รมู้ นั กห็ มดเท่านั้นแหละ และขาดทุน เพ่ินบอกว่า ๒๑ มีนาคม ๒๕๕๗๖๑
แล้วเรา เสียแรงอุปถัมภ์บ�ำรุงมาอย่างดี แต่ก็ไปฆ่าตีบีฑ์โบย
กนั ได้ หวั รา้ งข้างแตกกัน อยา่ งนส้ี วยไหม ไมม่ ี จงชนะความโกรธของเขาดว้ ยความไม่โกรธของเรา
ขนั ติ หติ ะ สขุ าวะหา ชนะความตระหนข่ี องเขาดว้ ยความไมต่ ระหนข่ี องเรา
หรือว่า
ขันติ ธีรสั สะ ลังกาโร เรามอี ะไรให้ ใหห้ มใู่ หพ้ วก ใหเ้ พอื่ นใหฝ้ งู ใหค้ รบู าอาจารย์
ไมม่ คี วามอดกลนั้ เปน็ เครื่องประดบั ของนกั ปราชญ์ นกั บวช ท่านท�ำอะไร ท่านมีกจิ อะไรที่จะต้องทำ� แล้วเราก็เป็นลกู ศิษย์
นกั ปราชญ์ ไดบ้ วชเรียนเขียนอา่ นแลว้ เขาเรียกวา่ เปน็ นกั ปราชญ์ เราก็เป็นผู้ให้ ท�ำให้ท่าน แม้แต่เย็บผ้าให้ครูบาอาจารย์ เราก็
ถา้ ยงั เอาความเลวรา้ ยชนดิ นนั้ มาใชห้ �้ำห่ันกนั ฆา่ กนั ตีกัน ก็ เคยเยบ็ เยบ็ ผา้ สบง เยบ็ ผา้ จวี ร เยบ็ ผา้ องั สะ เยบ็ ยา่ ม เยบ็ อะไร
ความเปน็ นักปราชญก์ ็หายเลย ไมม่ แี ลว้ หัวรา้ งขา้ งแตก เราทำ� เปน็ เราทำ� ไดห้ มด ทำ� ใหค้ รบู าอาจารยเ์ ราหมด มนั สกปรก
อุปัชฌาย์อาจารย์ได้ทราบเข้า ก็ไม่รับไว้ในส�ำนัก ไล่ไป มากเ็ ปน็ หนา้ ท่ีของเรา ที่จะซกั ฟอกทำ� ความสะอาด แมเ้ ปน็ หนา้ ที่
ไหนก็แล้วแต่ อย่ามาได้อยู่ในส�ำนักวัดนเี้ ลย วัดนเ้ี ขาไม่ฆ่ากัน ของผนู้ ้อย ผบู้ วชทีหลัง ช่วยกันทำ� เอง ต้มน้�ำแก่นขนนุ ซักผา้
ไม่ตีกัน แม้แต่ริ้นตัวหน่ึง มาตอมเรา แมลงวันตวั หน่ึงมาตอม ซัก เออ ผ่อนใหท้ ่าน ไว้ให้สะอาด เหมน็ กุย(เหมน็ สาบ) เหมน็
เรา เราก็ไม่ฆา่ ไม่ได้ตีมนั เลย เออ อนั นคี้ นแท้ๆ มาว่าอย่างง้ี สาบได้ ผ้าไม่ซกั สกั ที แต่ห่มไปแมลงวนั ไล่ตอมห่ึงไป แมลงวัน
ทำ� ใหผ้ ิดอกผิดใจ แลว้ เกดิ โมโหโกรธาขน้ึ ไมม่ คี วามอด ให้ แนะ่ ๆ ตอมไปยาวๆ(บินวนไปมาและจ�ำนวนมาก) หหึ ึ เออ แมลงวนั
ตัวเองไว้ ถ้ามนั โมโหขนึ้ มา แนะ่ ๆๆ อย่านะๆ อยา่ แสดงออก แมลงอะไรมันชอบ กลิ่นอย่างนมี้ ันชอบ ว่ิงเป็นพรวนไปล่ะ
ทางกาย ทางวาจา ทางใจ อย่าให้มันก�ำเริบเสิบสานขึ้นมาได้
ระงบั มันเสียเดี๋ยวน้ันด้วย เลยเป็นผชู้ นะ น่ี เพราะฉะนนั้ ใหจ้ �ำไว้ ขอ้ เตอื นเบื้องต้น อันนท้ี �ำให้เรา
อกั โกเธนะ ชเิ น โกธัง เป็นพระ เป็นเณรที่ดีได้ แอ้ เป็นญาติ เป็นโยม ถ้าเป็นคน
เข้าวัดเข้าวา จ�ำศีลภาวนากันแล้ว ยังไปทะเลาะกันให้ชาวบ้าน
ชาวเมอื งเขาเหน็ อกี จ้อน(รั้งผ้าน่งุ ให้สงู ขนึ้ )ซ่ินใสก่ ัน จ้อน(ร้ังผา้
น่งุ ใหส้ งู ข้ึน)ผ้าถงุ ใส่กนั จะฆา่ จะตีกนั อ้า

มี แมข่ าวที่วดั เรา เคยมแี มข่ าวชนดิ ประสาท ประสาทขึ้น
แล้วเกิดถกผ้าขึ้นมา ถกตีน ถกตีนซ่ินข้ึนมา ท�ำท่าจะเตะกัน
ตีกนั พูน้ ( โนน้ )ละ่ แม่ ทำ� ไมท�ำอย่างง้ันละ่ เราอย่ใู นเพศถอื ศีล
จำ� ศลี ภาวนาแลว้ ยงั จะเอาความโมโหโกรธา มาใชก้ บั หมู่ กบั คณะ

15

๖๑16น่าอายนักปราชญ์บัณฑิตท่านไหม อายนักปราชญ์บัณฑิตท่าน ไม่มีบุญจึงไมไ่ ด้ไปเกิดกับเขา ทนทุกขเวทนา เปน็ เปรต เวทนา ๒๑ มีนาคม ๒๕๕๗๖๑
ไหม ของเหล่านเ้ี ป็นของหา้ มตัวเอง ไมไ่ ด้ลุอ�ำนาจแกค่ วามโกรธ แสนสาหัสสากรรจ์ อดๆ อยากๆ อย่างน้ันก็ ให้พวกเราผเู้ ป็น
ไม่ได้ลุอ�ำนาจแก่ความไม่พอใจ ของเหล่านมี้ ันเกิดข้ึนท่ี ใจเรา เจ้าของพระพุทธศาสนา เปน็ พระ เปน็ เณรก็ดี เป็นแมข่ าว แม่ชี
ถา้ เราไมม่ โี กรธ มันก็เขา้ หคู นอ่ืนไปปะเนยี่ ดา่ กันว่ากนั อยา่ งงัน้ แม่จ�ำศลี จำ� ธรรมกด็ ี ให้เทวดาทั้งหลายโมทนาเอากับส่วนบุญ
อย่างงี้ ก็เข้าหูคนอ่ืนไป คนอื่นก็อดไม่ได้ ก็ลามปามใส่กัน ที่เรากระทําบำ� เพ็ญนเ้ี หมอื นตนทำ� เองเถดิ ถ้าโมทนาแลว้ หาก
ธรรมดาก็ไม่มีอะไรหรอก แม่ขาวแม่ชี ที่เป็นอาวุธมีแต่ไม้ ตกทุกข์ ขอจงพน้ จากทุกข์ ถา้ ถงึ สขุ ก็ใหส้ ุขภิญโญยิ่งๆ ข้ึนไป
สากกะเบือ ต�ำพริก ต�ำบักสม้ (ส้มตำ� ) ตำ� ส้มตำ� ส้มอะไร จับได้ สมมโนมยั ปรารถนาของขา้ พเจา้ ทุกประการเทอญ เนย่ี
พอดีมอ้ื พอดีมอื ก็ใส่หัวกนั เฮอะ ตีหัวกนั หัวร้างข้างแตก
เลอื ดไหลอาบ ได้ไปทำ� แผลกนั ที่โรงพยาบาลอยา่ งนี้ เอาอยา่ งงน้ั เทวดากย็ กมอื สลอนเอา ผทู้ ่ียงั ไมเ่ ปน็ เทวดา เปน็ ผีอยู่กม็ ี
เหรอ เอาอย่างง้ันก็ไม่ต้องมาปฏิบัติให้เหนื่อย เข้าวัดเข้าวาให้ หึ ยงั ไม่เปน็ เทวดาธรรมดา เปน็ คนธรรมดาสามัญ มกี ิเลสหนา
เหน่ือยท�ำไม ถา้ จะเอาอยา่ งง้ัน ไปสมคั รเปน็ นักมวยกบั เขาโนน้ ปญั ญาหยาบอยู่ อาจจะดา่ วา่ กบั ผจู้ ำ� ศลี จำ� ธรรม กอ็ าจจะเปน็ ได้
ดีกว่า เปน็ นกั ชก นกั มวยเขา เป็นนักรบกับเขาโน้น เอาคอ้ นก็ได้ ผู้รักษาศีลน่ะ มนั จงึ มาเข้าวัดเข้าวา มาฟงั พระท่านเทศน์ ท่าน
เอามดี ก็ได้ เอาขวานก็ได้ เราเป็นผู้ปฏิบตั ิธรรมแลว้ ก็อยา่ ให้มี แสดงใหฟ้ งั หลวงป่กู ็ไม่ใช่คนดีวิเศษอะไรนกั หนาหรอก แตว่ า่
เร่ืองอยา่ งน้นั เกดิ ข้ึนในวัดของเราเป็นอนั ขาดนะ่ พูดเร่ืองโลกๆ อย่างนพ้ี ูดได้ พูดให้ฟังกันได้ ข้ออื่นยังมีอยู่อีก
นเ่ี ป็นสาธารณะ ธรรมะอันนเ้ี ป็นสาธารณทาน ทานให้ มาก การ อาการกายวาจาใจของเรา ท่ียังไม่ไดส้ งั วรระวัง ยงั มี
ได้ยิน ได้ฟังทุกโค้นทุกคน ไม่ได้หวงไว้เฉพาะ ผู้จะบวชพระ อย่เู ยอะ เราจะต้องสงั วรระวงั หนักเขา้ ไปอีก
บวชเณรเท่านน้ั หรอก ผู้เปน็ แม่ขาวแม่ชี ถอื ศีลกินเจกัน อยา่
ละโมบ เรียบรอ้ ย การทะเลาะวิวาทกนั ไมม่ ี ในวัดที่เราอยู่ ใครมี สำ� รวมอนิ ทรีย์ ตา หู จมกู ลนิ้ กาย ใจ
เร่ืองถกเถียงกนั ด่าวา่ กนั เสียๆ หายๆ ก็อยา่ ให้มีเลย อยา่ งนนั้
อยา่ ใหม้ เี ลย มกี ารสงบระงับจากบาป บาปธรรมทั้งหลาย ท่ีมนั เกดิ
เทวดายกมือสลอน พนมมอื สลอน เหน็ ผจู้ �ำศีลมาแล้วก็ ขน้ึ ในใจเรา เราระงับไว้ได้
เขาก็ยกมือสลอน มาจังหัน มาขันหมาก มาท�ำบุญให้ทานอยู่
เรื่อยๆ เทวดาทั้งหลายยกมอื โมทนาสาธกุ ารดว้ ย เวลาพระใหพ้ ร 17
ก็เทน�้ำเทท่า อุทิศกัลปนาผลให้แก่พวกวิญญาณทางอื่นด้วย
ผู้ตายไปแลว้ ยงั ไมม่ ผี ู้ให้สว่ นบุญ ก็ยังแสวงหาบุญอย่นู ่ันแหละ

๖๑18 (แจง้ หมดเวลา)
เบรก เบรก เบรกแตกเหรอ
อา้ เอาละ่ พอดีแล้ว ท่ีพรรณนามาเพอื่ ให้เข้าใจ ถา้ ผ้มู ีสติ
ฟังรู้อยู่ ก็จะน�ำไปสังวรระวังตัวเองแต่ละคนๆ ให้พวกจะบวช
เปน็ พระเป็นเณรก็ดี ผูบ้ วชเป็นขาวเป็นชีก็ดี ผมู้ าจำ� ศีลจำ� ธรรม
กด็ ี น�ำไปอดไปทน ไปประพฤตปิ ฏบิ ตั ติ นเองอยู่ในขอบข่ายของ
ศลี ธรรม
เจา้ อาวาสเพ่ินมาเบรกเรา เบรกเราจะแตกแลว้ ถ้าเบรก
แตกแล้ว กจ็ ะถลาไถลไปทุกหนทกุ แห่งน่ันแหละ ละ่ ปะเนยี่
ท่ี ได้แสดงมา เพ่ือต้องการให้ผู้ฟังเข้าอกเข้าใจ น�ำไป
ประพฤติปฏิบัติตนให้ถูกให้ต้อง อย่าออกนอกลู่นอกทาง ต่อ
แต่น้ันก็จะได้ประสบพบเห็นแต่ความสุขความเจริญท้ังทางคดี
โลกและทางคดีธรรมทุกประการ รับประทานวิสชั นามา กย็ ตุ ิ
โดยเวลา เอวังก็มดี ว้ ยประการฉะน้ี
(สาธ)ุ
สามเณรนอนหลับก็มนี ะ่
นอนหลับ นอนหลบั ลงไปอย่างงั้น
งง งงเลยน่ันน่ะ

หลวงปูท่ ่อน ญาณธโร ๒๐ เมษายน ๒๕๕๗๖๒
วนั อาทติ ย์ท่ี ๒๐ เมษายน ๒๕๕๗ เวลา ๑๗.๐๐ น.

ณ ห้องประชมุ ชนั้ ๒๒
อาคารศนู ย์การแพทยว์ ชิ ยั ยุทธ

๖๒โรงพยาบาลวิชยั ยทุ ธ

(ขอใหห้ ลวงปสู่ ขุ ภาพแข็งแรง)
เออ
(ขอให้หลวงปู่สุขภาพแข็งแรง)
(ขอให้หลวงปูส่ ุขภาพแข็งแรง)
สาธุ ให้สมพรปาก
(สาธ)ุ
ขอให้แข็งแรง สมพรปากทุกคนๆ เดอ้
(สาธุ)

1

๖๒ 2 ศลี ๕ ข้อ ถา้ พวกเรามีศีล ๕ ข้อประจำ� ใจอยู่ ไม่ขาดตก บอกวา่ มนั เกนิ มา ฉันไมเ่ อาหรอก เอาเฉพาะราคาของท่ีเอาไป ๖๒
บกพรอ่ งเลย ตั้งใจไม่ใหข้ าด ตัง้ ใจสมาทานตง้ั มั่น อย่าให้ขาด นั่นแหละ มันเกินราคาของแลว้ เอาคนื ไปซะ อ้า อย่างนเ้ี ทวดา
ตกบกพรอ่ ง ด่างพร้อยไปได้ ถา้ พล้งั เผลอไปแลว้ กข็ อโทษ ขออภัย สาธนุ �ำ(ตาม) เทวดาสาธุ คนคนนเ้ี ป็นคนใจบริสุทธิ์ ใจบริสุทธิ์ ๒๐ เมษายน ๒๕๕๗
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆด์ ้วย ข้าพเจา้ เผลอไป ตบยุงไป มีศลี มธี รรมจริงๆ เออ เอ้ เห็นเขาเผลอ เขาหลงไป เขาทอน
แล้ว ตีสัตว์ไปแล้ว อย่างง้ีขอโทษ ไม่มเี จตนา จะใหส้ ัตว์อ่ืนต้อง สตางค์ผิดมาให้เรา หลงมาใหเ้ รา กเ็ ลยหวานแลว้ เราเพิ่นว่า ไมใ่ ช่
ตายดว้ ยเจตนาของเราหรอกอะ่ ขอโทษ ขอโทษเถอะ เนยี่ ให้ อยา่ งงนั้ ถ้าเหน็ ว่าหวานก็ มนั ก็เอาของหวานไปเป็นพษิ เป็นภยั
ระลึกไดเ้ สมอ ถ้าเราทำ� ผิดศีลขอ้ ไหน ก็ใหน้ กึ ขอขมาโทษท่ี ได้ แก่กระเปา๋ ของตวั เองอีกแหละ เฮอะ ไม่ดีเลยไม่ซือ่ ไมซ่ อื่ ไม่สตั ย์
สมาทานไปแลว้ ไมใ่ ชส่ มน้�ำหนา้ มนั บ้ีมนั ฆา่ มันแล้วยังไมส่ ะใจ อา้ ไมบ่ ริสุทธ์ิใจ สิ่งใดที่ ไม่บริสุทธิ์ใจ ตอ้ งแจ้งทันที โอ้ ของ
แล้วบ้ีมนั อีก ให้มนั ตายอกี อย่างนนั้ เรียกวา่ มเี จตนารา้ ย แกลง้ มนั เกนิ มา ใหเ้ งนิ เกินมา เออ เทา่ นนั้ บาท เทา่ นบ้ี าท ใชค้ ่า
ใหส้ ัตว์อื่นตอ้ งตายโดยเจตนา ศีลของเราก็ไม่มอี ยู่กับเนื้อกบั ตวั โทรศพั ท์ ใชค้ ่า เออ อะไรๆๆ มนั มีหลายคา่ หลายใช้จา่ ยอยู่ ถ้า
ศีลถา้ รักษาไดด้ ีๆ แลว้ มนั สบายใจ บริสุทธ์ิใจ เพราะมี ไมม่ ีๆ แตโ่ ลภโมโทสนั กินเล็กกินน้อยกันอยู่อย่างงั้น ก็ชื่อว่าไมม่ ีศีล
เจตนาท่ีจะแกล้งฆ่า แกลง้ ลกั แกล้งขโมยแต่อย่างใด อา้ ถ้า ธรรม ไมม่ ีศีลธรรมในหวั ใจ อยา่ ใหม้ นั มเี ลย ถา้ มนั ทะลักเข้ามา
หากผิดพลาดไป เขาทอนเงนิ ทอนทองมาใหผ้ ิดพลาดไป เขาให้เกินมา ในกระเปา๋ ของเรา มันจะมาพาใหก้ ระเปา๋ เราร้อนอกี เนย่ี เงินโกง
เกนิ มากน็ ำ� ส่งเขา เอ้ยๆๆ เงนิ มันเกินไปเนย่ี เงินมันเกนิ ไป ของ เขา เงินกระบดั (ฉ้อโกง)เขา ฉ้อฉลเขา อ้า เราก็ไดม้ าอยา่ งฟรีๆ
ท่ีเอาไปมันราคาเทา่ นั้น ถา้ จะให้เงนิ เกิน อย่างนก้ี เ็ รียกว่าเป็น หาว่าเขาโง่ จา่ ยเงินเกนิ มาให้เรา หวานแลว้ เราไมใ่ ช่อย่างงั้น ไม่ใช่
คนซ่อื สตั ย์สุจริต กจ็ ะหาว่าเขาโงซ่ ะอกี หรือใครโง่กันแน่ แฮะๆๆ ของหวานน่ะของขม ถ้าทะลกั เขา้ มาหาเรา มาหากระเป๋าเรา ก็
เออ ผู้จะโลภเอาของเขาน่ันแหละโง่ ผ่ไู มโ่ ลภเอาของเขาเลย มันๆ ทำ� ให้กระเปา๋ เราร้อนอกี อา้ เดือดร้อนอีกอยอู่ ย่างงัน้ น่ะ เออ
เกนิ มา ไมโ่ ลภ เอาคนื ใหเ้ ขาตาม ตามเดิม อยา่ เอามาเป็นของ เพราะฉะนัน้ ตอ้ งซอ่ื สัตย์ ผ้รู ักษาศีลท้ังหลาย
ตัวเอง มนั ไมบ่ ริสทุ ธิ์ เงนิ ทองที่เลยมา มนั ไมบ่ ริสทุ ธิ์ เอามา
เล้ยี งชีวิตและครอบครัว แม้ร่างกายของเรากจ็ ะไม่บริสทุ ธิ์ ไป ปาณาฯ อะทินนาฯ กาเมฯ มุสาฯ สุราฯ
ซ้ืออาหารมากนิ กอ็ าจจะเปน็ อาหารที่ ไม่บริสุทธิ์ ไปท�ำอะไรๆ มา
ก็อาจเป็นของไม่บริสทุ ธ์ิ เพราะวา่ เงนิ โกงเขามา ให้เขา้ ใจอย่างงนั้ อะไรเหลา่ นต้ี ้องใหล้ ะเอียดถี่ถว้ น คิดให้ถี่ๆ หวี ใหเ้ กลย้ี งๆ
บางทีมนั มีอยู่ในโลก เอารัดเอาเปรียบกัน ในขอ้ เผลอหลง หลง จง่ึ (จงึ )ค่อยเดี่ยง(จัดแตง่ )เดอ้ อย่าแตเ่ หน็ แต่แก่หน้าอย่าง
นดิ ๆ หน่อยๆ กเ็ ผลอหลงเอารัดเอาเปรียบกนั ตอนนนั้ เอย้ ๆๆ เดียว น่ันเรียกว่าซื่อสัตยต์ อ่ กันและกนั จริงๆ เราเป็นชาวพุทธ
มันเกินไปแล้วๆ ไม่บอกอะ่ อนั น้ีใหเ้ กินมา ให้สารภาพผิด ไมใ่ ชเ่ ป็นศาสนาอื่นเลย เราต้องซอื่ สัตย์ต่อกันต้งั แตต่ น้ เร่ือยไป

3

4 ๒๐ เมษายน ๒๕๕๗

๖๒ ๖๒

ตอ้ งศีล ๕ นล่ี ะ่ ไป ซือ่ สัตยต์ ่อกนั ให้ได้ อยา่ ไปคิดกบฏคดเล้ยี ว (อาราธนาธรรม)
อยา่ โลภโมโทสนั เอาของคนอื่นมาเป็นของเรา เอามาเผาตัวเอง ฟงั แล้วยังนกึ อะไรไมอ่ อกเลย จะเอาอะไรมาเทศน์ใหฟ้ ัง
เนยี่ โลภโมโทสนั หลงเกนิ มา แลว้ ไมบ่ อกเขา อย่าหยบิ เอามาใช้ เราฟังเทศนม์ าในซีดี(แผน่ บนั ทึก CD)เนยี่ ก็ได้ความร้มู าในซีดี
เอามาใช้ เอามาเผากระเปา๋ ตวั เองใหเ้ ดือดร้อน ไว้ชวนเอาหมู่หนี (แผน่ บนั ทึก CD)เนยี่ หลวงปู่ม่ัน(หลวงปู่มั่น ภรู ิทัตโต) ทา่ น
ไมช่ วนเอาเงนิ ที่มีอยูแ่ ลว้ เผ่นหนี เออ แม้ต้งั แต่ของเขา เขาก็ยงั แสดงอยใู่ นซดี ี(แผน่ บนั ทกึ CD) น่ันเปน็ คติ บางคนอาจจะ
เอามาน่ี เพราะฉะนนั้ ไปๆๆๆ อยู่ ไปๆๆ ไปท่ีอ่ืนเขาวา่ เขาเชญิ ไมไ่ ด้เคยไดย้ นิ ได้ฟงั ก็ได้ จะเทศน์เรื่อง
กนั ไป เฮอะๆ ไปที่อ่ืนดีกวา่ อยูท่ ี่นเ่ี ขาไม่ซื่อ ไมส่ ัตย์ ดูสเิ งินเกนิ
มา ๑๐๐  ๒๐๐ บาทหรือว่า ๙ บาท ๑๐ บาทเกนิ ทอนเกนิ มา นะโม
เหล่านน้ั อยา่ ไปยนิ ดี อยา่ ไปดถู กู เขาว่าเขาเป็นคนหลง ถ้าเรา ใหฟ้ ัง ทา่ นพูดเร่ือง นะโม แหม มาบรรยายมากมาย
เปน็ คนโลภ ตวั ของเราแหละเป็น นักปราชญ์บัณฑติ ทั้งหลาย ท่านจะทำ� วินยั กรรมอะไรๆ กต็ ้อง
ว่า นะโม ซะก่อน อาราธนาศีล อาราธนาธรรม เทศนก์ ็ นะโม
คนหลง หลงรกั หลงอยากได้ หลงยินดี ข้นึ กอ่ น แตถ่ ้าว่าแต่ นะโมเฉยๆ พวกเรายงั ไม่ซึ้ง ยังไม่ซึ้งถึง
โลภโมโทสันเอาของผ้อู ื่นมาเปน็ ของตวั เอาไฟมาเผาตวั เอง ตวั นะ ตวั โม แทอ้ ัน นะ ตัวนม้ี าจาก ธาตๆุ ธาตุนำ้� นะ ธาตุนำ�้
ท�ำใหก้ ระเปา๋ เรารอ้ น ไมด่ ีเลย อ่ะนะ่
5

๖๒ 6แลว้ ก็ โม ตัวน้นั เปน็ ธาตุดนิ ๒ ธาตเุ นย่ี มาบวกกันเข้า จงึ ทำ� ให้ ของมารดาเป็นผู้ใหค้ วามอบอนุ่ อาศัยไฟ ธาตไุ ฟของมารดาได้ ๖๒
เราได้เกิดข้ึนมาในโลก ถ้าไมม่ ี นะ ไมม่ ี โม แลว้ เราจะเอาอะไร รับความอบอนุ่ จึงไม่เปอ่ื ย จงึ ไม่เน่า ออกไปตามฤดูกาลของมัน
มาเปน็ รา่ งเปน็ กายของเรา นะโม นนั้ เปน็ ตน้ ของชีวิตสตั วแ์ ละ ตัวร่างกายของเรานี่ได้มาจากพอ่ จากแม่ นะ ธาตุน้�ำเป็นธาตุ ๒๐ เมษายน ๒๕๕๗
มนษุ ย์ท้ังหลาย ของแม่ โม ธาตดุ นิ เป็นธาตขุ องพอ่ เมือ่ นำ� ใสก่ ันไว้แลว้ ถา้ ไมม่ ี
ถา้ ไม่มี นะ มี โม แล้วจะเอาอะไรมาปั้น เปน็ ตนเปน็ ตัว ธาตุไฟเข้ามาช่วย ใหค้ วามอบอนุ่ ขน้ึ มันจะแตก
ของเรา เพิ่นว่า นะ ธาตุน�ำ้ และ โม ธาตดุ ิน ๒ อยา่ งนม้ี าบวก
กนั ซะก่อน แล้วจงึ มาปน้ั เป็นรูปเปน็ รา่ งขึน้ กลละ ฆนะ เปสิ

กลละ ฆนะ เปสิ ออกได้ยังไง มนั จะแตกแข้ง แตกขา แตกหู แตกตา
แตกตบั แตกไต แตกไส้ แตกพุง ระบบทางเดนิ ในร่างกายเรา
แตกแขง้ แตกขา แตกหู แตกตา แตกตบั แตกไต จะเจริญไหม มันก็เนา่ ออก แทง้ ออกมา ไม่เจริญ ถา้ มีวิญญาณ
แตกไส้ แตกพุง แตกระบบทางเดนิ ในร่างกายของเรา ให้เจริญ เข้าไปครองแลว้ ใจเข้าไปครองแลว้ ไดธ้ าตุไฟของมารดาใหค้ วาม
เตบิ โตข้ึนมา มีแขง้ มีขา มีหู มตี าขน้ึ มา เพราะวา่ ธาตทุ ั้ง ๒ อบอ่นุ
นั่นเอง เปน็ ปจั จัยเบื้องตน้ เปน็ มลู มรดกเบื้องตน้ มีความใหเ้ รา
เป็นผเู้ ปน็ คนขึน้ มาได้ เพราะว่าธาตุท้ัง ๒ นั้นได้มาจากไหน เอา กลละ ฆนะ เปสิ
น้�ำธรรมดาขนึ้ มา เอาดนิ ธรรมดาข้นึ มา มาผสมกนั เป็นดนิ เหนยี ว
ข้ึนมา แล้วก็ปน้ั เปน็ หมอ้ เป็นไห เป็น อ้า ภาชนะถว้ ยชามต่างๆ มันค่อยแตกต่มุ แตกอะไรขน้ึ มา แตกนวิ้ ขึน้ มา แตกนวิ้
ขึ้นมาได้ เพราะวา่ มี นะ ธาตนุ ้�ำ โม ธาตดุ ิน ผสมกันซะก่อน จึง มือเป็นตุม่ ๆ ข้นึ มานอ้ ยๆ เออ เปน็ ตุ่มขนึ้ มา ค่อยยื่นคอ่ ยยาว
มาปัน้ เปน็ รูปเป็นร่างข้นึ มาได้ แตว่ า่ ภาชนะทั้งหลายน้ัน ไมม่ ี ออกมาเร่ือยๆ เลบ็ เทา้ เล็บตีนก็เหมือนกนั
วิญญาณครอง ไมม่ วี ิญญาณครอบครอง แต่ว่าตัวของเรานี้ เมอ่ื
ปั้นข้นึ มาเป็นรปู เปน็ รา่ งแล้วมวี ิญญาณครอบครอง วิญญาณ กลละ ฆนะ เปสิ
เขา้ ครองรักษา ใหเ้ จริญวฒั นาขึ้นมาได้
แตกแข้ง แตกขา แตกหู แตกตา แตกตับ แตกไต
เพราะมีวิญญาณเขา้ ครอง จักขุ กม็ ีวิญญาณ โสตะ ก็มี แตกไส้ แตกพุง แตกระบบทางเดนิ ในอวยั วะครบถว้ นบริบูรณ์
วิญญาณ ฆานะ ก็มวี ิญญาณ ชวิ หา ก็มีวิญญาณ กายะ ในที่สดุ เสยี ก่อน ถ้าไม่ครบ ไมถ่ ว้ น ก็เรียกวา่ ไม่สมบูรณ์ เป็นเด็กท่ี ไม่
ก็ มโนวิญญาณ เป็นผู้ครอง ให้เจริญรุ่งเรืองขน้ึ มา อาศัยธาตุ
7

8 เครื่องยนต์กลไกทกุ ชนดิ ก็เหมอื นกัน เขาจัดท�ำขึน้ ต้อง ๒๐ เมษายน ๒๕๕๗ ๖๒
มีไฟเขา้ ไปชว่ ยซะก่อน มนั จึงสปาร์ค(spark ประกายไฟ) พอ
๖๒ เครื่องสปาร์ค(spark ประกายไฟ)แล้ว หวั ใจกจ็ ะทำ� งานเต้น
ตูมตามๆๆ ข้นึ มา แลว้ ก็โลหติ ทกุ เสน้ ทกุ สาย โลหิตฝอย โลหติ
สมบูรณ์ อาจจะงอ่ ยเปล้ียเสยี ขา อาจจะ อ้า เสียหู เสียตาไปก็ได้ ใหญ่ โลหติ อะไรของมนั สง่ มนั สง่ ของมัน ปัม ตมึ ตัมๆ มนั ไป
ที่มแี ข้ง มีขา มหี ู มตี า กเ็ พราะอาศัยธาตุท้ัง ๒ ผสมกนั เองมนั นวดสมองนล่ี ่ะ ปบึ ปับ๊ ๆๆ ขึน้ สมองไปหมด ใหล้ �ำตีนล�ำ
มอื มนั ก็เต้นปบึ ปบ๊ั ๆ ไปหมด นะ่ อาศัยธาตทุ ั้ง ๒ นัน้ เป็นเครื่อง
นะ ธาตุนำ้� โม ธาตุดิน ผสมกันซะก่อน อาศยั ธาตุไฟให้ สง่ เรามเี คร่ืองส่งเต็มบริบูรณ์ดีแลว้ ถ้าธาตุไฟขา้ งในไมช่ ว่ ยจะ
ความอบอนุ่ เพม่ิ เติมเขา้ ไปอกี มคี วามอบอุ่น ท�ำให้หัวใจเต้นตาม เป็นยงั ไง แม้การยอ่ ยอาหาร มนั ก็ไมไ่ ปนะ่ มันไมย่ ่อยกนิ แล้ว
จังหวะขึน้ มาได้ เจริญ หวั ใจเตน้ ไดแ้ ล้ว เจริญเตบิ โตข้นึ มา หอ้ ง มนั ก็ไมย่ ่อย เพราะไมม่ ีไฟธาตอุ ยู่ในร่างกาย กนิ อาหารแลว้ ไม่
มนั ก็ ตกึ ๆๆๆๆ อยใู่ นของมนั นะ่ ละ่ หัวใจเต้น รจู้ ัก ความเต้น ย่อยแล้วมันจะเปน็ ยังไง ท้องอืด ทอ้ งเสยี ไปต่างๆ นานา เอเ้ ป็น
ของหวั ใจ ก็ป๊มั เคร่ืองใหญ่ เคร่ืองปัม๊ ใหญ่ ส่งโลหิตไปเล้ยี งทกุ ที่มันถา่ ยคลอ่ งตวั อยู่ ถ่ายหนักก็ดี ถ่ายเบากด็ ี เพราะว่ามนั มี
แขนง ทุกเส้น ทุกแห่ง เตน้ ตกึ ๆๆ จังหวะหัวใจ ถา้ มันเตน้ มนั เคร่ืองของมันดีอยู่ เครื่องจักรอยู่ในร่างกายเรา แสดงวา่ อาศัย
ท�ำงาน ตัวจักรกลอย่ทู ี่น่ี เป็นผเู้ ต้น ผู้อื่นประคบประหงมต่อ ต่อมา
ถา้ พ่อแม่ไม่ช่วยประคบประหงมมั่งจะท�ำยังไง ตาย ตาย
ถา้ หัวใจไมเ่ ตน้ มนั จะเปน็ ยังไง ไมม่ ีวนั เจริญได้ มีแตห่ ลู เท่าน้ันแหละ หายใจไม่ออก หรืออะไรไมอ่ อกอันนั้น หัวใจไมเ่ ตน้
(หลุด) มแี ตแ่ ทง้ ออกมา เพราะมนั ไม่สมบรู ณ์ ไฟไปหลอ่ เลยี้ ง เออ ระบายหนัก ระบายเบามันก็ไม่ระบาย อดื ขนึ้ มา แนน่ ข้นึ มา
เรียกว่าไฟไมส่ ปาร์ค(spark ประกายไฟ) เออ พดู ภาษาง่ายๆ ในท่ีสุดก็สู้ไมไ่ หว ตายไปเทา่ น้ันเอง อย่างนด้ี ้วยวิบากของกรรม
ไฟไม่สปาร์ค(spark ประกายไฟ) อ้า ภาษาโลกเอามาผสมเข้า เปน็ สัตว์ อาจเปน็ ไปโดยอัตโนมัติ มนั เต้นเองมนั มนั เดนิ เองมัน
ไฟสปารค์ (spark ประกายไฟ) กท็ ำ� งานทุกอยา่ งปะเนยี่ เลือดกด็ ี ลมกด็ ี มนั เดินไปตามจังหวะหวั ใจทำ� งาน หัวใจท�ำงาน
แล้ว ธาตุทกุ สว่ นในรา่ งกายเรากท็ ำ� งานไปด้วยหมด ท�ำให้
หมนุ เวียน ถา้ ไม่สบู ฉีดไปหลอ่ เล้ยี งอวัยวะในร่างกายเราทั่วถงึ
ทกุ เสน้ ทกุ เอ็น ถ้าเกดิ โลหิตตบี ตนั ข้นึ มาจะเปน็ ยงั ไง อ้า เพิ่นกจ็ ึง
มหี มอศกึ ษาเอาไว้ในระบบทางเดินของร่างกายเรา ทางเดินอาหาร
ทางเดนิ โลหิต ทางเดนิ ของลม ทุกอย่าง ความอบอ่นุ ของรา่ งกาย
9

๖๒10เราถา้ มันเย็นไปซะแลว้ จะเปน็ ยังไง อยูไ่ ด้พอชั่วโมงหรือเปลา่ ปากอมจมูก แลว้ กด็ ูดแรงๆ ปื๊ดๆๆ ๒ ที ๓ ที มันกอ็ อกมา ๖๒
ตาย เออ ดบั ชีวา ไม่ ไม่เจริญ ไม่เติบ ไมโ่ ตข้ึนไปได้ เพราะฉะนั้น หมด อย่ใู นจมกู ในโพรงจมูก หายใจได้รอ้ งไห้ ว้อๆ ขึน้ มา แว
ท่ีพวกเรารอดพ้นอันตราย อันสาหัสสากรรจน์ ้นั มาได้ เพราะว่า เออ หายใจไดแ้ ลว้ ร้องไห้แล้ว เออ เนยี่ พระเจา้ พิมพสิ าร เพ่ินท�ำ ๒๐ เมษายน ๒๕๕๗
น้�ำใจของพอ่ ของแม่ เอาชว่ ย เอาใจชว่ ยกนั ดแู ล มันเปน็ หวัดหรือ เป็นตัวอย่างของโลก แต่วา่ มันก็เปน็ กนั อยอู่ ย่างง้นั ไมใ่ ชๆ่ พระ
เปลา่ มนั เปน็ ไอหรือเปล่า เปน็ ไข้ตวั ร้อนหรือเปล่า ชว่ ย เจา้ พมิ พิสาร เป็นกันมาอย่อู ย่างงั้น ใครมคี รอบมีครัว มลี กู มเี ต้า
ประคบประหงม งมข้ีงมเย่ียว พดู ภาษาใหง้ ่ายๆ อย่าวา่ หานะ่ ก็เป็นหนา้ ที่ของพอ่ ของแม่ท่ีจะดจู ะแล ความปลอดภยั ของลูก
วา่ มนั หยาบ เออ ให้ทั่วใหถ้ ึง หายใจไม่ออกกเ็ ป็นยังไง จะหาวิธีชว่ ยเหลือยงั ไง
ใครประคบประหงมให้เรา อึออกมาใครเปน็ คนเชด็ คน กลางค่�ำกลางคืน เขาก็อยู่ ไม่อย่แู หละ หอบเขา้ ไปหาหมอ หมอ
ลา้ งให้ เยีย่ วไมอ่ อกกเ็ ป็นยงั ไง หาสิง่ มาสวนมนั ให้มันออกมา อยโู่ รงพยาบาลไหนท่ีจะช่วยได้กเ็ อาลกู ไป มนั สลบไปแล้ว มันไม่
น�้ำเยี่ยว อึไม่ออก ขี้ ไม่ออก ต้องหาเคร่ืองสวนมา สวนให้มนั หายใจแล้วท�ำไง ใหห้ มอไป กระตุน้ กระต้นุ วิธีไหนวะ่ เนย่ี ท�ำให้
ป๊ืดปาดๆ ออกมา ใครล่ะเปน็ คนกระท�ำใหเ้ รา หอบเราไปหาหมอ หวั ใจเต้นขึน้ มาได้ ตกึ ตับๆ หวั ใจเต้นได้แล้ว สบายแลว้ เลอื ดลม
ใหห้ มอช่วย ให้ความปฐมพยาบาล ต้งั แตเ่ กิดขน้ึ มา ขี้หู ข้ีตา ท้ังหลายก็ไหลเวยี นแลน่ ไปตามแขน ตามขา ตามตีน ตามมือ
ก็เปน็ หน้าท่ีของพอ่ ของแมเ่ ช็ดให้ ปล่อยไว้ให้ขี้หู ขี้ตาตดิ กนั อยู่ ได้ เออ หายใจคล่องตวั ขนึ้ มาแล้ว เนยี่ ใครล่ะเปน็ คนประคบประหงม
ตาติดตอ้ (ตัน)กันอยู่ เอาน้�ำมาแกะ มาลา้ ง มาเช็ด ตาติดตอ้ ก็พอ่ กบั แม่นั่นละ่ เพิ่นจึงว่า
(ตัน)ก็ลืมตาไม่ไดน้ ะ ติดอยู่อยา่ งง้ันแหละ มันแห้ง ข้ีตามนั ออก
มาแลว้ มนั มาติดกันกับ มนั กับขนตามันติดกันไว้ มันไม่ออก มาตาเปตติกะสมั ภะโว
ลืมตาไม่ได้แล้ว ใครล่ะเปน็ คนประคบประหงมเนย่ี แม่ หาผา้
ชุบนำ�้ มาเช็ดให้ๆ เชด็ แลว้ จนว่าข้ีหู ขี้ตาแห้งๆ ติดอยูน่ ้ันกล็ ืมตา
ข้นึ มาได้แลว้ ดี ใจ ถา้ ลูกลืมตาขึ้นมาไดแ้ ล้วก็ดี ใจ ลูกหายใจไม่
ออก ข้ีมูกตันจมกู ซะ หายไมไ่ ดอ้ อก หายใจทางปากเอา นก้ี ็เปน็
ภาระของพ่อของแม่อีก ปิดจมูก ก็หาหมอใหห้ มอช่วย
มันเป็นมาต้งั แต่นานแลว้ ต้งั แต่สมัยพระเจ้าพิมพิสาร
เลยี้ งลูก เลี้ยง เออ ลูกชาย อา้ ข้นึ มา หายใจไม่ออก เลยี้ งลกู ออ่ น
หายใจไม่ออกท�ำยงั ไง พระเจ้าพิมพิสารทา่ นก็มปี ญั ญา ไม่ยากๆๆ
แล้วเอาปากอมจมกู ลูก หายใจไม่ออกมนั ตนั ดัง(จมกู )อยู่ อม
11

๖๒12 สมั ภวธาตทุ ้ังหลายท่ีเรามีร่างมกี ายมา ใครเป็นคนให้ ใคร กลละ ฆนะ เปสิ ๖๒
เปน็ คนปน้ั เรา ผสมเราให้เกิดตดิ เป็นมนษุ ย์ขน้ึ มา ถ้าพอ่ แมล่ ะ่
ใหธ้ าตดุ นิ ธาตุนำ�้ ซะก่อน แตว่ า่ ส่วนธาตไุ ฟ ธาตลุ มมนั กม็ จี าก แตกแข้ง แตกขา แตกหู แตกตา แตกตบั แตกไต ๒๐ เมษายน ๒๕๕๗
พ่อแม่หายใจอยู่ เออ ก็ทำ� ใหห้ ัวใจเต้นขนึ้ มาได้สบาย ถ้าหวั ใจ แตกไส้ แตกพุง เตม็ หมดทุกส่วนไม่บกพร่อง แลว้ กเ็ จริญมา
เต้นได้แล้ว บนั ดาลโลหิตทั้งหลายในสาระพังร่างกายทุกส่วน เร่ือยๆ เวลาคลอด เออ บางทีก็คลอดยากลำ� บากเหลือเกิน ตาย
เออ จนถึงปลายมอื ปลายเทา้ เต้นไปพร้อมๆ กัน ตกึ ๆๆๆ หมอ ทั้งแมต่ ายทั้งลกู ก็มี อนั นกี้ ็ ก็ ไมไ่ ดเ้ ล่าได้เรียนอะไรหรอก แต่
มารักษาอยูท่ กุ วันนี้ กอ็ าศยั ระบบความเต้นของหวั ใจ มันสม�่ำเสมอ วา่ พอ่ แมเ่ ปน็ ผปู้ ระคบประหงมเรามา เวลาคลอดลกู กห็ ัวคลอด
หรือเปล่า ถ้าไมส่ ม่�ำเสมอกห็ าเรื่องสปาร์ค(spark ประกายไฟ) ออกแลว้ มนั มาคาอยูท่ ่ี ไหล่ หัวหยอ่ นลงมาท่ีพ้นื ไมอ่ อกหรอก
ให้มนั เตน้ ขนึ้ มาได้ หวั ใจเตน้ ดีแล้ว ปกตดิ ีแลว้ หายใจคลอ่ งตวั ต้อนแตน้ (ชน้ิ เล็กท่ีแขวนแกว่งไปมา)ๆ อยนู่ ั่นแหละท�ำไง เอา
แลว้ หมอท่ี ไหนมาช่วยบีบช่วยนวดให้ตกพวกออกมาแล้ว หอ้ ยอยู่
อย่างนัน้ ลอ่ งแร่งล่องแร่ง ให้ตกพวกออกมาก่อน ตกพวกออก
เอ้า พ่อแม่กร็ ับกลับไปรักษาอยู่ที่บ้าน แนะนำ� ความรู้ให้ มาแลว้ ยังไม่ร้องนะ ยงั ไมร่ อ้ งตอนน้ัน ตกพวกออกมาใหมๆ่ ยัง
ให้รจู้ ักดแู ลรักษาลูก อย่าปล่อยใหล้ ูกขี้มูกตันดงั (จมูก) ขี้มูก ไมร่ ้องอกี ยงั สลบอยู่ พ่อกับแม่ก็ อา้ หรือวา่ ผหู้ ลกั ผู้ใหญ่ เพ่ินมา
เหนยี วตนั ดัง(จมูก) หายใจเขา้ ไมไ่ ด้แล้วกม็ ันจะตายเอาง่ายๆ ตบหลัง ตจี นหลงั ให้ ตุ๊บๆๆๆๆๆ ตบุ๊ ๆๆๆ ให้หวั ใจเตน้ แล้ว
หายใจไมค่ ล่องตวั หัวใจกท็ �ำงานไมไ่ ด้เต็มท่ี หวั ใจไมเ่ ตน้ เตน้ จนร้อง อวุ ่าๆ ข้ึนมาปะเนยี่ อุว่าๆ เอาแม่ๆ ข้นึ มาปะเนยี่ เออ
เต็มที่ ได้ นั่น พวกเราไดเ้ ปน็ หนบี้ ญุ หนคี้ ณุ ของพ่อของแม่ตอนน้ี อุแวๆ้ นะ่ เอาแมๆ่ ชว่ ยแม่ เออ อย่างง้ันละ่ พ่อกับแม่กด็ ี ใจ
เพ่ินใหร้ า่ งใหก้ าย ให้ นะ ธาตนุ ำ�้ ให้ โม ธาตุดินแลว้ ก็ยงั ไม่พอ ว่าลูกร้องไห้ไดแ้ ลว้ เออ เอาน�ำ้ อุ่นๆ มาลา้ งให้ ถา้ รู้เทา่ ไม่ถงึ
กอ็ าศยั ไฟ ความอบอ่นุ ของพ่อของแม่ จนให้ความอบอุ่นใหร้ ่างกาย กาล ก็เอาน้�ำเยน็ ไปล้างลกู ออกมาใหมๆ่ มนั กำ� ลงั สะบั้นอยู่ เอา
ทารกเจริญข้ึนมา นำ้� เยน็ ไปราด มนั ก็แรงไปเลย เขียวไปเลย ตัวเขียวตวั นนั้ ไปเลย
หายใจไมท่ ันแลว้ ปอดบวม ปอดหยงั ไป ท�ำนองนี้ ดูสิพอ่ แม่
ประคบประหงมเรามา เออ อนั นเี้ พ่ินสอนให้เราฟังหรอก คลอด
ออกมาใหมๆ่ มัน บ่าไหล่มันใหญ่ มันคาบ่าไหล่ ออกมาแต่คอ
ออกมาแต่คอก็หอ้ ยตอ่ งแตง่ ๆ ยงั ว่าสลบหรือว่านะ่ เออ คลอด
ออกมาได้แล้วปะเนยี่ ไมร่ ้องไห้ ใหร้ ้องไห้ต้องมาตบหลงั ตบไหล่
ให้ เออ ตีนั่น ตีน่ีให้ ใหๆ้ ๆๆ มนั เตน้ ซะก่อน หวั ใจสปารค์ (spark

13

๖๒14ประกายไฟ)ซะก่อน จงึ คอ่ ยร้อง อุว่าๆ ขึน้ มา นั่น ก็ พอรอ้ งไห้ จะวา่ อะไร จะทำ� บญุ สุนทาน หรือไหวพ้ ระรับศลี อะไร ตอ้ ง ๖๒
เสรจ็ แล้ว พอ่ จงึ ค่อยดี ใจ แม่จงึ คอ่ ยดี ใจ ร้องไห้แล้ว อ้า เปน็ มี นะโม ซะกอ่ น ถวายทาน ถวายสังฆทาน ถวาย อา้ อะไรก็
หนา้ ที่ของพ่อของแม่ผอู้ ยูใ่ กลๆ้ ดูแลเองดังน้ี พวกเราจึงปลอดภัย แลว้ แต่ ก็วา่ นะโม ซะกอ่ น เอา ๒๐ เมษายน ๒๕๕๗
มาทุกคนท่ีมาน่ังอยรู่ ่วมกันแหง่ นี้
นะโม

ข้นึ ก่อน

ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพทุ ธัสสะ

บางรายก็ผ่าตดั มันคลอดยาก ชอ่ งคลอดไม่เปิด ทำ� ไง ตอ่ ไป จงึ เอา นะโม ขึ้นก่อนเสมอๆ พวกเราเนย่ี นะโม
ละ่ หมอกค็ ดิ ขน้ึ มาทัน ผ่าเลย ผา่ เอาออกทางทอ้ งเลย ผ่าแลว้ ขน้ึ มากอ่ น ตงั้ แตค่ ลอดออกมาแล้วพู้น( โนน้ )แหละ ออกมาแลว้
กด็ งึ เอาเดก็ น้อยออกมา เออ ดึงออกมาใหมๆ่ มันกต็ กใจแลว้ นะ ธาตุน้�ำ โม ธาตุดนิ จะมาชว่ ยประคบประหงม งมๆ กันอยู่นั่น
สลบไปอกี ท�ำยงั ไงจะร้องได้ เออ กพ็ ยายามหาวิธแี ก้ไข ให้มัน ก่วี ัน กเ่ี ดอื น กปี่ ี จะลืมตาอ้าปากมาได้ ออกมาใหมๆ่ ก็ดดู นม
รอ้ งอแุ ว้ๆ ขึ้นมา เออ พอรอ้ งไดจ้ ึงคอ่ ยดี ใจ ไอส้ ว่ นแผลที่ผ่าตัด ไมเ่ ป็น ตอ้ งเอานมใส่ปากให้ ดดู ๆๆ ลูกดูดๆ ดดู ๆๆ ก็ดูดปาก
หมอน้ันดแู ลเอง เย็บ เยบ็ ท้องเยบ็ ไส้ใหด้ ีแล้วเรียบร้อย ทุกอยา่ ง เข้าไป นำ้� นมมนั หยอ่ นใส่ปาก มนั มีรสหวานๆ หนอ่ ยมันก็ดดู
มันเขา้ ท่ีเข้าทางมนั หมดทุกแห่งแลว้ เนยี่ หมอช่วยเหลือมาทั้งนนั้ ใหญ่แลว้ เออ ดูด ดดู นมแม่ ดดู นมแม่เปน็ แล้วก็ดี ใจแล้ว ถ้า
บัดน้ี เพิ่นจึงมบี ทสวดเบ้ืองตน้ ดูดนมไม่เป็นทำ� ยงั ไง เออ หึหึ โอ้โฮ กนั เปน็ ของสาหัสสากรรจ์
มาก เลี้ยงลกู ปลูกโพธิ์ ไม่ใช่เปน็ ของง่ายๆ
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสมั พทุ ธัสสะ
กว่าจะเป็นผเู้ ป็นคนข้ึนมาได้ ยงั ไมโ่ ตขน้ึ มารเู้ ร่ืองเดียงสา
เดินไปได้ มาได้ กเ็ อาแตใ่ จตวั เองท้ังวนั เออ เอาแต่ใจตัวเอง
อะไรไมไ่ ด้ใจตัวเองกต็ ีเข้า ปับ๊ ๆๆๆ รอ้ งไห้ เออ เอาแต่ใจตวั เอง
ผ้แู สดงอยู่น้ี ผเู้ ทศนอ์ ยู่น้ี ไม่เคยรอ้ งไหก้ ับแม่เลย แม่จะไปไหนๆ
ให้นงั่ อยูเ่ ฉยๆ นัง่ อยู่เฉยๆ แมจ่ ะไปท�ำไร่ไถนา ก็ใหท้ �ำนา ด�ำนา
ปกั กล้า ดำ� นาไป ใหน้ อนเอาผ้า ผา้ โสร่งของพอ่ มาห่มให้ แลว้ ก็

15

๖๒16นอนเฉย เวลาลุกข้นึ มาคลานไปได้ ไปเห็นเขาอา้ เขาเปดิ ป่อง ๖๒
(ชอ่ ง) กระดานเถียงนา เปดิ ชอ่ งไว้ คลานมาถงึ ช่องนั้น เหน็ ช่อง
มนั แล้ว ก็ไม่ปีนไมป่ า่ ย กลบั ไปนอนอีกอยู่อยา่ งงั้นน่ะ เนยี่ ประวัติ มลี กู ตงั้ ๑๙ คน เราเป็นคนที่ ๖ นอ้ งลงไปอกี เท่าไหร่คน ๙ ๒๐ เมษายน ๒๕๕๗
ของตัวเองหรอก ไม่เคยรอ้ งไห้กับแม่ แม่จะไปไหนมาไหนไม่เคย คนน่ะ น้องลงไป ๙ คน แม่มลี กู อย่ไู ฟมาตั้ง ๑๙ หมอ้ คว่�ำ ๑๙
รอ้ งไหต้ าม เออ ใครๆ ว่ามันรู้ปะสาอยู่ วา่ อนั น้ันเป็นป่อง(ช่อง) อยกู่ รรมความเย็น ๑๙ คน เราเปน็ คนที่ ๖ ลงไปอกี ๑๓ คน
เปน็ ชอ่ ง เขาเปดิ ไว้ ถา้ คลานตอ่ ไปกต็ กลงไปพนื้ ตาย หลังเดียว น้องเรา เออ เปน็ ๑๙ คน รวมกนั แลว้ มากมายขนาดนั้นนะ่
นี้ไม่ไป พอเหน็ ช่อง เห็นปอ่ ง(ช่อง)อย่างงั้นนะ่ คลานกลบั คืนไป
ไปนอนหม่ ผ้าเฉย แนะ่ เออ เป็นคนอยา่ งนป้ี ระวตั ิ เขาเลา่ ให้ฟัง แต่วา่ เหตุใดจึงไม่เหลือ หมด เราก็บา้ นนอก ไกลบ้าน
ตัง้ แตโ่ นน่ หรอก ไมเ่ คยรอ้ งไห้กับแม่ แม่ไปไหนมาไหนไมเ่ คย ไกลเมอื ง ไกลหมอ บา้ นนอกออกไป เกิดอหิวาตกโรค ท้ังบา้ น
รอ้ งไหก้ บั แม่ เวลาหิวนมนู้นแหละ หวิ นมแล้วก็ร้องไหบ้ า้ ง เออ ทั้งเมอื ง เดก็ นอ้ ยๆ ลงไป นอ้ งเรา ๕ คนนอนเรียงกนั อยู่ เรา
แม่ยายเป็นคนอ้วนๆ หน่อย มนี มเหี่ยวแมย่ าย แม่ตู้ เพ่ินเอา เป็นคนที่ ๖
ใสน่ มแมต่ ู้ให้ดูด ก็ดดู นมแม่ตู้ ไมม่ นี �้ำหรอก ดูด เดี๋ยวกร็ อ้ งไห้
เด๋ียวแม่มาๆ แม่มาแลว้ ๆ เพิ่นต๋วั ( โกหก)อยู่อยา่ งงัน้ แหละ ก็ นอ้ ง ๕ คน เขาเอาไปฝงั คืนเดียวหมด
พักอยจู่ นว่า แม่มาซะกอ่ น นั่น จงึ คอ่ ยได้ดดู นมแม่ อนั นเ้ี พ่ิน ตาย ตาย ตาย ทอ้ งเสยี ทอ้ งเสีย
เล่าให้เราฟงั หรอก เราจ�ำได้ เออ รจู้ ักปะสาอยู่ตงั้ แต่นอ้ ยมา เสียแลว้ ก็ตาย เอาไปฝังทั้ง ๕ คนเลย เหลือแตเ่ ราผู้เดียว
เออ พอดีหมอในเมือง ข่ีลอ้ ขี่เกวียนออกมา เอายามาแจก ไดก้ ินยา
เพราะฉะนนั้ การเลย้ี งลกู ปลูกโพธิ์ ไมใ่ ช่เป็นของงา่ ย เป็น หมอ อ้า หมอเอายาอะไร นำ้� หวานๆ เวินๆ เนาะ(นะ) จ๊ิบเอา
ของล�ำบากยากเย็นมาก ตบ๋ (ซัก)ผ่า(ผ้า)ข้ี ตี(่ แยก)ผ่า(ผ้า)เยี่ยว เทา่ นั้นมาแหละ โอ้ จ๊ิบแลว้ เนย่ี แหง้ คอวาบโลด กนิ ลงไปเนยี่
แคะขี้หู แคะข้ีตา อ้า ปอ้ นข้าว ป้อนน�้ำ สง่ิ ใดมันเป็นกา้ ง เป็น แห้งคอวาบ ฝนื เอา ขวดหนึ่งๆ กินจนหมดขวดแลว้ กอ็ ยู่ละ่ ขวด
กระดกู ก็ไม่ให้ลกู กินแหละ ถ้าให้มแี ต่เนอื้ ถ้าจะเอาปอ้ นเนือ้
ปอ้ นปลาอะไรก็ ไม่ใหม้ กี ้าง มนั จะคาคอ อ้า ถ้าอมเข้าไปแลว้ ก็ 17
จก(ล้วง)ออก จก(ลว้ ง)กระดูก จก(ล้วง)กา้ งออก อว้ กๆ อนั นี้
มนั คาคอ ตดิ คอกเ็ ฮ็ด(ท�ำ)เอา ใหเ้ อาจนพอแรง จนรูเ้ ดียงสา เออ
จนกนิ ข้าวกนิ ปลาเปน็ มาหรอก เลี้ยงแต่ละคน มนั เท่าไหรล่ ะ่
แม่เลย้ี งลูกมาแต่ละคนมนั เทา่ ไหร่ แม่ของเรา มันเหลือเงนิ นะ

๖๒18ของหมอ ยาของหมอ เออ ไมต่ าย เพราะหมอไปพอ้ (พบ)พอดี จนเอาดนตรีมาเลน่ ดนตรี สซี อ ให้เขาเขง่ (ทำ� ให้ตงึ )ให้ ดนตรี ๖๒
หมอไปพบเราก�ำลงั นอน แขมว่ ๆ อยู่ พาเรารอดมาได้ ๕ นอ้ ง สซี อ ป่ี แคน เหล่านี้ เอาโน้ตมนั มา เอาโน้ตมันมาแล้วกม็ านอน
พากันตายหมด ไอ้นมี่ ันเกดิ ขึน้ มาใหม่หลายคนเอา เกิดมาท่ีหลงั เขียน เขียนโนต้ มนั ใส่ลูก(ลกู ระนาด)แทน เขียนโนต้ มนั ใสห่ วั ๒๐ เมษายน ๒๕๕๗
พวกท่ีตายไปก่อน อา้ ยอย(ู่ ชื่อสมบัตคิ นที่ ๒ อายนุ ้อยกว่า ๙ ป)ี พิณพาทย์ ระนาด ท่ีเขาซ้ือมาให้เล่น เขาเหน็ วา่ ท�ำเปน็ ๆ กซ็ ื้อ
อา้ ยส�ำ(ชื่อส�ำลี อายนุ อ้ ยกว่า ๑๖ ป)ี ค�ำผดั (ชื่อคำ� ผดั อายนุ ้อย มาให้ จนเป็น จนเป็นทุกอยา่ ง เออ ดนตรีวงเลน่ กบั เขาได้ งๆู
กวา่ ๑๕ ป)ี อ้าย... เออ อะไรของมนั หลายคนอยู่ ปลาๆ หรอก ไม่เกง่ แท้หรอก ดนตรี แต่มาฟังดนตรีเขาทุกวนั นี้
นยี่ งั อยู่ ยงั ไม่ตาย เพราะว่ามนั โรคอหิวาต์ มนั ดบั ไปแลว้ อ้า ฟงั ไม่ออกเลย ไมร่ ้มู ันอะไรต่ออะไร ...เรว็ ไปหมด ไมอ่ ะไร มัน
ก็เลยไม่ไดป้ ระสบภัยเช่นนน้ั อหิวาตกโรคมันเกดิ ขนึ้ ตายหมด ไม่ๆๆๆๆๆ ไม่ท�ำตามสูตร ตามโน้ตมนั เปน็ เพลงก็เปน็ เพลง
เดก็ นอ้ ยสมัยนั้นตายหมด รุ่นเดียวกนั หรือนอ้ งๆ ลงไปทกุ คน อะไรก็ไม่รู้ เพลงดอกดิน พมา่ รำ� ขวาน เพลงเขมรเทวา เพลง
ตายหมดไม่เหลือ แตต่ ัวเนยี่ คนเนยี่ จนเป็นผู้ใหญข่ ึน้ มาหนอ่ ย อะไรๆ พวกนม้ี นั กม็ ีหมดทุกโน้ต โน้ตมันมี เปา่ ตามโน้ตมัน เป่า
หนึ่งแลว้ กินยาเปน็ แลว้ ก็เลยรอดภัยมา เพราะฉะนน้ั การเกดิ แคนกเ็ ป่าตามโน้ตมัน ตีพิณพาทย์ ก็ตีไปตามโนต้ มนั เขียนใส่
ของพวกเรา ด้วยวิบากของกรรม หวั มนั หมดแลว้ อมื เขียนใส่หัวมนั หมดกต็ ีเป็นเพลงไปเลย เขา
นกึ นึกงง อศั จรรย์เอ้ กฟู งั มันตอี ยนู่ ะ่ มนั เป็นเพลงแลว้ นะ่ เออ
กัมมะวปิ าเจนะ สจั จานัง กัมมะปจั จะยา มึงทำ� ยังไงถึงตเี ปน็ เพลงได้ โอ้ย มันก็อยทู่ ี่หวั นแ่ี หละอะ่ เขียน
โนต้ มันใส่หัวพณิ พาทย์มันเป็น คู่ ๘ ก็ตีไปตามน้นั แหละ
สตั ว์โลกเปน็ อยดู่ ้วยกรรม ถ้ากรรมยังหล่อเลี้ยงอยู่ ก็
เจริญวัยขึ้นมาได้ ไมต่ าย เออ แตม่ ารอดตายหลายคร้ัง หลาย โด โด มี ซอล ซอล ซอล ลา ซอล ฟา ลา ซอล
คราวอยู่ กอ่ นจะมาบวชได้ ก็รอดตายมา อายุ ๑๗ ปี แลว้ เปน็ ไข้ มี ซอล มี เร เร เร มี เร โด โด
หรือวา่ เปน็ บาด เปน็ แผลท่ีขา เออ จนวา่ ไปไหนไมไ่ ดก้ น็ อน
นอนซมอย่กู ับที่ แมก่ ม็ ากางม้งุ ให้ กางม้งุ ใหน้ อนในมุ้ง เพราะ โด โด มี ซอล ซอล ซอล ลา ซอล ฟา ลา ซอล
ตอนนั้นแมลงวันมนั ตอมหึ่งอยู่ มนั จะอันตรายแกบ่ าดลูก อืม สร้อย ทแี ลว้
มาไลแ่ มลงหว่ี แมลงวันให้ เออ อยู่อย่างงน้ั ล่ะ อดตาหลับขับ
ตานอน ว่าลา้ งแผลล้างอะไรมนั เป็นฝี มันระเบิดออกมายงั ไง ซอล ลา ที ลา เร ลา ที ลา ซอล ซอล ลา ซอล ฟา มี
ไมร่ ู้ ใหญโ่ ต แตไ่ ม่ได้เล่าแต่เบื้องตน้ มาหรอก มาเลา่ เอาตอน ฟา ลา ซอล มี โด โด มี เร เร ลา ที ลา ซอล
มันเปน็ บาดใหญๆ่ แลว้ น่ี นอนซมอยู่ นอนไปไหนมาไหนไมไ่ ด้
นๆ่ี เป็นเพลงอนั นี้ เพลง เพลงชาติ ประเทศไทย เพลง
พมา่ รำ� ขวาน เพลงสรรเสริญพระบารมี มนั ก็ตีไปตามน่ันน่ะ

19

๖๒20ตีไปตามโนต้ น่ันแหละ โนต้ มันเขียนไว้ใส่หัวแล้วก็ตีได้เปน็ เพลง กับเขา เออ ไปเลน่ ละครกบั เขา สนกุ สนานไปอย่างงน้ั แหละ เออ ๖๒
ได้เลย ไม่ตอ้ งยากลำ� บากเลย เออ เขากง็ ึดงอ้ (คดิ ไม่ถึง) ทำ� เพลงของโลก บรรเลงๆ บรรเลงเพลงโลกตา่ งๆ กพ็ อม่วน(สนกุ )ๆ
ยังไงมึงถงึ ท�ำได้ ทำ� ยังไงมงึ จึงท�ำได้ เออ มันอยู่ในหัวนแี่ หละ สาวๆ กบั เขาไป แตว่ ่ามนั ผิดมันถกู เรารอู้ ยู่ เลน่ ผิด เว้ย เล่น๒๐ เมษายน ๒๕๕๗
ฮะฮ่ะ เออ ทำ� เป็น ท�ำเปน็ แตว่ า่ ไม่ไพเราะเพราะพร้ิงเทา่ ไหร่ ผิด เล่นไม่ถูก บอกเขาหมดแหละ เล่นไม่ถูกมันกข็ ัดกันเด้ มัน
หรอก แตก่ ็งๆู ปลาๆ ไปกบั เขาไปอยา่ งงน้ั แหละ ไดจ้ บ เพลง ไม่ไปทางเดียวกนั หรอก พมา่ รำ� ขวาน เขมรเทวา อะไรๆ ติดกัน
อะไรๆ ก็ตจี บ เป่าแคนจบ สซี อจบ อา้ มนั สซี อเฉยๆ เนยี่ แนะ่ ทองยอ่ น ทองเยน เออ นเี่ หลา่ นเี้ ปน็ ตน้
มนั ไม่ยากอะไรหรอก ดนตรีทางโลก เขาก็มโี น้ตทำ� ตามโน้ตมนั อันนพ้ี ูดนอกลนู่ อกทางจากธรรมะออกไป การฝึกปรือ ไม่
เพลงพม่ารําขวาน เพลงเขมรเอวบาง เพลงอะไรตอ่ อะไร มนั ก็ ไดอ้ ยู่เฉยๆ ก็กลายเปน็ เพลงขน้ึ มาได้ เปน็ สตู รข้นึ มาได้ เป็น
ไปตามเพลงของมนั ละ่ ไม่ยากเลย อมื เพราะว่ามันมีหัวอยู่แลว้ ดนตรีขึน้ มาได้ กลองเขากท็ ำ� มาให้ กลองรำ� มะนาเขาก็ท�ำมาให้
อมื มันเขียนไดอ้ ยแู่ ลว้ เขียนใสโ่ น้ตไวแ้ ล้วก็ ตีไปตามนน้ั สีไป เออ สซี อเราประดษิ ฐป์ ระดอยเอาเองหรอก ประดษิ ฐป์ ระดอย
ตามน้นั กเ็ ป็นเพลงเป็นอะไรข้ึน อยู่บา้ นของเรา เพิ่นเป็นบา้ น เอาเอง ขลุ่ย ขีดๆ แคนๆ เกนิ ๆ เหลา่ นี้ พอเปา่ กบั เขาได้
ผู้ใหญบ่ ้าน บา้ นหลงั ใหญส่ กั หนอ่ ยหน่ึง เยน็ มา ตกเยน็ มาแล้ว เป็นเพลงได้ เข้าวงดนตรีเขาไดอ้ ยู่ อา้ มนั หดั เอาฝกึ เอาเป็นได้
เขากม็ าแลว้ เพอื่ น พวกทั้งหลายก็มารวมกัน บรรเลงกัน ตมึ ๆๆๆ ทกุ อย่าง เพราะฉะนั้น การมาบวช ก็ไม่ไดย้ งั ฝนั ไป ได้ไปบรรเลง
อยทู่ ี่บา้ นนะ่ เขาชมเชยเรา เหมอื นน่ังอยูใ่ นเมืองในนา เออ ได้ เพลงปี่พาทย์ ระนาด ฆอ้ งวง กบั เขาอยู่ เอ้ มนั ท�ำไมไปอยา่ งงน้ั
ฟังดนตรีแลว้ เหมอื นอยใู่ นเมืองในนา อืม บรรเลงเพลงอนั นั้น ล่ะ เราไมส่ นใจแล้วมนั หรอก แต่มันก็เอาจนจบ ทกุ วนั ๆ น่ะเพิ่น
บรรเลงเพลงอนั นข้ี ึ้นมา สนกุ สนานกนั ครึกคร้ืนรื่นเริง แนะ่ เอาไปทุกวนั ๆ มนั บรรเลงไปได้ อนั นน้ั เกิดจากการฝึกฝนอบรม
ทางโลกก็มอี ยู่บา้ งนดิ ๆ หนอ่ ยๆ พอแผลดีแลว้ แผลขาดีแล้ว แลว้ ย่อมดี ย่อมเป็นศลิ ปะ ศิลปนิ ได้ ท�ำให้เกดิ เฉลียวฉลาดขึ้น
เดินได้ไปได้มาแล้ว เขาเลยซือ้ พิณพาทยม์ าให้เล่น ก็ไปเลน่ ลเิ ก มาได้ ในทางโลก ทางธรรมกเ็ หมือนกนั ศลี สมาธิ ปัญญา
อันนเ้ี ป็นทางธรรม เร่ืองศลี สมาธิ ปัญญา เออ
เมอื่ บวชเขามาใหม่ๆ อยูไ่ ด้ ๑๐ กว่าพรรษา เขาให้ออก
ธรรมทตู เปน็ พระธรรมทูตออก ไปสายพนู้ ( โน้น)น่ะ สายบา้ น
นอกไปตรงน้นู นะ่ บวชเขา้ มาแลว้ เป็นนักเทศนซ์ ะแลว้ ปะเนยี่
ไปเปน็ ธรรมทตู ไปเทศน์ให้เขา บ้านนอกตามภูเขาเหลา่ กาที่ ไหน
ไปถึงด่านซ้าย ดา่ นเซย้ ไปถงึ โน้นประเทศลาว ประเทศเลอพู้น
( โนน้ )แหละ เปน็ ธรรมทูตไปอยพู่ ักหนง่ึ เออ ๔  ๕ ปีแล้วเขา
21

22 ก็ให้หยุด ให้หา ใหห้ ยดุ พระธรรมทูตกเ็ ปน็ ผ้หู ลกั ผู้ใหญแ่ ล้ว ๖๒
๖๒ มนั เหน่อื ยแล้ว ข้ามภู ขา้ มภู ขา้ มเขา เหนอ่ื ย มนั แกม่ าเขาก็ใช้
เลก็ ๆ นอ้ ยๆ เออ นทิ านโบรำ่� โบราณ มนั มีเยอะแยะไดย้ นิ ไดฟ้ งั ๒๐ เมษายน ๒๕๕๗
ในงาน อยา่ งเนย่ี งาน มีงานที่ ไหนๆ ท่ี ไหนๆ อยูใ่ นกรุงเทพฯ มาแล้ว เอามาเล่าให้กนั เปน็ เรื่องเป็นราวข้นึ มา อมื ไปบางแหง่
นห่ี ลายแห่ง เออไปเทศน์ทั้งนัน้ แหละ เทศน์บ้านนอก สมทุ รสาคร ก็ไปฉายหนงั จนี ฉายหนังจนี เรื่องพระเจา้ หวางตื้อ มิง่ กงฝ่า เป็น
สมุทรปราการ สมทุ ร อ้า ปากน้�ำ ปากเนบิ ท่ี ไหนไปหมดทกุ เร่ืองเปน็ ราวใหญโ่ ตนั้นก็ได้
แห่ง ปกั ษ์ใตเ้ พิ่นก็ลงไปฮอด(ถงึ ) ภเู กต็ พังงา เออ ไปธรรมทูต
ถา้ พดู แล้วก็ไปธรรมทูต ไปหาเทศนเ์ ขา ให้เรื่อยๆ เออ จนพอ อันนพ้ี ูดใหฟ้ ังเฉยๆ หรอก อา้ พระไม่ไดศ้ กึ ษาอบรมได้
มคี �ำพูดคำ� จามาพดู กบั ญาติกบั โยมได้ กเ็ พราะเคยผ่านอบรม มหง มหาอะไรกบั เขา แต่วา่ เราเทศน์ใหพ้ วกมหาฟงั หลายแลว้
เท่ียวจาริกธรรมทูต ไปทุกหนทุกแห่ง พอนึกออกอยธู่ รรมะธัมโม อ้า ไปที่ ไหนๆ เขากเ็ อา เออ เทศน์ๆๆๆๆ นะ เทศนน์ ะ เทศน์
อา้ จำ� ครบู าอาจารย์ไดบ้ ้าง ต้อง กห็ าเร่ืองมาเทศน์ แลว้ เพราะฉะนัน้ การศึกษาไมว่ า่ เป็นภาษา
ลาว เปน็ ภาษาไทย เปน็ ภาษา ภาคไหนๆ เราก็เอามารอ้ งกันได้
ครบู าอาจารยห์ ลุย(หลวงปหู่ ลุย จันทสาโร) มันกเ็ ป็นเทศน์เปน็ ธรรมไปในตวั นะ่ เอาธรรมะธัมโม แทรกแซง
ครบู าอาจารยช์ อบ(หลวงปูช่ อบ ฐานสโม) เขา้ ไป ก็กลายเปน็ ธรรมะธัมโมกนั ไป เป็นคติเตือนใจของๆ
หลวงตามหาบัว(หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน) ประชาชนผนู้ บั ถอื ศาสนา เปน็ ชาวพุทธทั้งหลาย กจ็ ะได้จำ� เอาไป
อาจารยห์ ลวงปู่เหรียญ(หลวงปเู่ หรียญ วรลาโภ) เป็นคติ อา้ ท่าน พอ่ แมเ่ ลี้ยงดูเรามา วนั นกี้ ค็ งมคี ติ จะเตอื น
หลวงปบู่ ัวพา(หลวงปู่บัวพา ปัญญาภาโส) กเ็ ตือนใจอยบู่ ้าง พอ่ แม่เล้ยี งเรามาพาเราโตขนาดนี้ จนเปน็ ผู้
เปน็ คน บางคนก็สอนยาก วา่ ยาก สอนยาก ว่าเถียงพ่อเถียง
เหล่าน้ี มีแต่ขอฟังเทศน์เราอยา่ งเดียว พวกหลวงปบู่ วั พา แม่ ทืบแปน้ (ไมก้ ระดาน)ใสแ่ มใ่ สพ่ อ่ ก็มี โอ้ อย่างนก้ี ม็ ี ถ้าจะ
(หลวงปู่บัวพา ปญั ญาภาโส) หลวงปเู่ หล่านนั้ เพิ่นก็เทศนเ์ ปน็ เอามาเล่า มนั อาจจะถูกคนบางคนท่ีพ่อแม่สอนยาก ว่ายาก
แลว้ เพ่ิน เอาแต่จะฟังให้เล่านทิ านให้ฟังแหน่(หนอ่ ย) เราก็เล่า สอนยาก ต้งั แตเ่ ข้าโรงเรียนมา ก็โตมาแล้วก็ด้ือร้ัน ดันทุรังกับ
นทิ านใหฟ้ งั ออ๋ รอ้ งไห้ เล่านทิ านบางอยา่ ง ร้องไห้ หนั หนา้
เข้าฝา หึ เออ หลวงปทู่ ั้งหลาย หลวงป่วู ัดโพธ์(ิ หลวงปู่จันทรศ์ รี 23
จันททโี ป) เพ่ินกย็ งั ได้ฟังนทิ านของเรา หันหนา้ เข้าฝา ไม่ใช่นอน
ตะแคงมาทางนี้ หันหนา้ เขา้ ฝา ฟงั แตว่ า่ ฟงั ไปแลว้ เราหยดุ ไป
แนะ่ เอาตอ่ ๆๆๆ เออ ตอ่ ไปๆ อยา่ งง้ันแหละ เล่านทิ านเร่ือง

๖๒24พอ่ กับแมต่ ัวเอง ทำ� ใหพ้ ่อแม่น�้ำตาซมึ ออก เล้ียงมาพาใหญ่เหลอื ทั้งหลายไดป้ ริญหยอก ปริญญามาแล้ว ทำ� ให้พ่อแมน่ ้�ำตาออก ๖๒
เกิน จะโตมาท�ำไมเป็นอยา่ งงี้ลูกเรา จะพ่งึ ได้ไหมหนอ ฝา่ ฝืนค�ำ อกี อ้า ไปทืบบ้านทืบเฮอื น(บ้าน)ใส่พอ่ แม่ รำ�่ ไรอยนู่ ่ันแหละๆ
ส่งั คำ� สอนของพ่อของแม่ เลยเสียผเู้ สยี คนไปกม็ ี อ้า เปน็ นกั เลง เปล่าพอ่ เพิ่นรำ�่ ไร อา้ บ่นจุกจิก จจู้ ้ี ดีกว่ากลวั ลูกจะไปเสีย ๒๐ เมษายน ๒๕๕๗
ถ่ินเขตไปกม็ ี เป็นนกั เลงสุรา หรือนักเลงการพนันไปตา่ งๆ นานา ผเู้ สยี คน ไปเที่ยวเตร่เฮฮ่า ไมร่ ู้จักกาลเทศะ ไมร่ ูจ้ ักพระ จักเจา้ อะไร
ฝา่ ฝืนคำ� สง่ั ของพ่อของแม่ ไมอ่ ยใู่ นค�ำส่งั คำ� สอนของพอ่ ของแม่ หรอก เขาเท่ียวไปตามสนกุ สนานครึกคร้ืน อ้า ถา้ เข้าวดั เขา้ วา
ชอบดื้อรั้นดนั ทุรัง ถ้าพอพ่อแม่สอน พอ่ แม่สอนแลว้ วา่ ละ่ ได้ เออ ตีฆอ้ ง ตกี ลอง ล�ำวง ลำ� เวน สนกุ สนาน เข้าวัดเขา้ วา
บ่นอยนู่ ่ันแหละ อ่ะน่ะ ลำ� บาก รำ� คาญจะตาย เออ เขาวา่ พอ่ เขาว่าเขาทำ� ถกู แตท่ ่ีจริงมันผิดศีลธรรมไป ท�ำอยา่ งง้ันผิดศีล
แมส่ อนเขากห็ าว่าพอ่ แม่ร�่ำไร ท�ำใหเ้ ขาร�ำคาญใจ มวั แตพ่ ูดอยู่ ธรรม พ่อแม่เปน็ หว่ งเป็นใย เป็นสาว เป็นนางอะไร จะเสีย
น่ันแหละ นะ่ พอ่ แมเ่ ตอื น เป็นใหญ่เปน็ โต เวลาไปเล่าเรียน ผูเ้ สยี คน พอ่ แมเ่ ปน็ หว่ งกร็ ่�ำไร อยนู่ ั่นแหละ เออ พอ่ แมร่ ่�ำไร
ศึกษาจนได้ เออ ปริญญาออกมา ถา้ พอ่ แม่สอนนดิ หน่อย ว่าให้ เล่า ร�่ำไรอยูน่ ั่นแหละ ไป ก็ความเป็นหว่ งเปน็ ใยหรอก
พอ่ แม่ไมไ่ ด้เรียนอะไรหรอก ป.๔ ก็ไมจ่ บ อ่ะ จึงได้เตอื น
แตว่ า่ พอ่ แมร่ ้จู รรยาบรรณ อะไรพ่อแม่รู้ ถา้ ลูกทำ� ผิดไป แต่ว่าบ้านเราเมอื งเรา เปน็ เมืองเจริญแล้วคงจะไมม่ ีคน
นดิ ๆ หน่อยๆ พอ่ แมก่ ็เตือน ถา้ เตือนแล้วก็ สพู้ ่อ สแู้ ม่ ทบื ชนดิ นั้นหรอกนะ ชนดิ เถียงพอ่ เถียงแม่ ตอ่ ล้อตอ่ ค�ำกนั ถกเถียง
บา้ นใส่พ่อใสแ่ ม่ พ่อแม่พดู ไมอ่ อก กน็ ้�ำตาพัง(ไหลพราก)ไป โอ้ กนั ใชอ้ ารมณ์ ค�ำหยาบๆ คายๆ ออกมา เออ พอเราได้รับการ
เลย้ี งยากเหลอื เกนิ นะ แต่ว่าเขาทำ� ไมฝ่าฝืนคำ� ส่ังคำ� สอนของพอ่ ศึกษาสงู แลว้ นร่ี ะดบั มหาวิทยาลัยแล้ว จรรยาบรรณของพวก
ของแม่ขนาดน้ี โธ่ เทวดา ไปทำ� ยงั ไง ไปท�ำใสเ่ ทวดา อา้ บิดา เราคงจะไมเ่ อามาใชอ้ ยา่ งบา้ นนอกเขาหรอก บา้ นนอกเขามีคำ�
มารดา เป็นเทวดาของบตุ ร บิดามารดาเปน็ ครูของบุตร ของลูก หยาบๆ คายๆ ตำ� ...แมม่ ัน ไปตอ้ งตำ� ทุกอย่างล่ะ เออ ด่ากัน
ของหลาน ถ้าไปทืบแปน้ (ไม้กระดาน) ทืบอารมณ์ใสพ่ ่อแม่ หยาบๆ คายๆ ไมม่ ี ผู้ไดร้ ับการศกึ ษาสูงๆ แลว้ คำ� หยาบๆ
จะบ้าเหรอ ท�ำใส่ประชดเทวดา พอ่ กบั แมเ่ ป็นเทวดา คายๆ จะไม่ไดย้ ินเลย มกี ารออ่ นนอ้ มถอ่ มตน เคารพผู้เฒ่า
ผ้แู ก่ ผู้สูงอายุ เออ มจี รรยาบรรณท่ีดีงาม ก็ไดร้ ับการศึกษากนั
อาหเุ นยยะ ปุคคะโล จะ มาท้ังนนั้ ไดเ้ ปน็ ครู เป็นอาจารย์สอนลกู ศิษยต์ ง้ั หลายรุน่ แลว้
กม็ ี สอนลกู ศษิ ย์ลกู หามาหลายรุ่นแลว้ เปน็ ครสู อนนกั เรียน
บิดามารดาเปน็ พระอรหนั ต์ของลกู นะ่ ฟมู ฟกั รักษา ตบ๋ (ซัก) สอนมาเทา่ ไหร่แลว้ ต้ังแตป่ . ๑ ป. ๒ ป. ๓ ป. ๔ มาเร่ือยๆ จน
ผา่ (ผา้ )ขี้ ต(่ี แยก)ผา่ (ผ้า)เย่ียว ไมเ่ คยข้ีเกียจรังเกยี จเลย ถา้ โต เดก็ มัธยม มัธยมขน้ึ มา จนไดป้ ริญญา ปริญญาตรี ปริญญาโท
มา มาทบื บา้ น ทืบแปน้ (ไมก้ ระดาน)ใส่พอ่ ใสแ่ ม่ ได้เรียนสูงข้นึ ปริญญาเอกจนได้เป็นถึงด็อกเตอร(์ doctor ผู้ส�ำเรจ็ ปริญญาเอก)
25

26 อัปปมาทธรรม ไม่มีความประมาท ตั้งอกตงั้ ใจเคารพนบไหว้ ๒๐ เมษายน ๒๕๕๗๖๒
ผู้เฒา่ ผ้แู ก่ ผู้สูงอายุกว่า เชื่อฟังผ้หู ลักผู้ใหญ่ ตอ่ แต่นน้ั กจ็ ะได้
๖๒ ประสบพบเหน็ แตค่ วามสุขความเจริญทั้งทางคดโี ลกและทาง
คดีธรรมทุกประการ รับประทานวิสัชนามา ก็ยุติโดยเวลา เอวัง
กม็ นี ะ่ อ้า ยังไปพูดคำ� หยาบๆ คายๆ กบั พอ่ กับแมอ่ ยา่ งงนั้ เรา กม็ ีด้วยประการฉะนี้
ไดร้ ับการศกึ ษามาเฉยๆ แตไ่ มป่ ฏบิ ตั ติ นอยู่ในขอบข่ายของ
นักศึกษาสงู เลย ท�ำให้พอ่ แม่น�้ำตาไหล นำ้� ตาออกรอ้ งไห้ เพราะ (สาธุ สาธุ สาธ)ุ
ว่าวาทศิลปเ์ ขาเกง่ กว่าพอ่ แม่ เฮอะๆ อา้ ด่าพอ่ ตอบ ด่าแมต่ อบ ญาตโิ ยมทั้งหลายพร้อมกนั มา โมทนาสาธกุ าร เพิ่มพนู
ทำ� นองน้ี เขาได้รับการศึกษาสูง เขาก็มวี าทศิลปส์ ูงขน้ึ มา กระทบ ทนุ กอ่ สรา้ งพระมหาเจดีย์เป็นจ�ำนวนมากมาย เราเป็นหนเ้ี ป็น
กระเทือนจิตใจผู้ปกครอง ก็ท�ำให้ผูป้ กครองหนักอกหนกั ใจต่อ สินเขาอยู่ มากมายอยู่ มีผ้มู าตตี ื้นให้ ก็หนส้ี นิ กห็ มดไปๆ ใกลจ้ ะ
ไป เพราะฉะน้ัน ก็ขอฝากกบั ลูกกับหลานดว้ ยอยา่ ได้หยาบคาย เสร็จแล้ว อ้า เจดีย์ ยงั ยอดมนั ยังไม่ ยังไม่ตอ่ ยงั ไมไ่ ด้ยกยอด
กับพอ่ กับแม่ กับผู้บงั เกิดเกลา้ ของตัวเองเลย ตอ้ งเคารพ ยอดฉัตร เป็นทองคำ� อันนั้นเปน็ ทองคำ� หลายบาทอยอู่ ่ะ
นบไหว้บชู า ด้วยน�้ำใจศรัทธาของญาติโยมทั้งหลาย ของจงเปน็ พลวปจั จัย
ดลบันดาลให้ทกุ คนๆ ได้รับ ได้รับความสุขความเจริญในทาง
ปูชา จะ ปูชะนยี านงั เอตัมมงั คะละมตุ ตะมัง ฯ โลกและทางธรรม เงนิ ทองไหลมาเทมาเดอ้
การบชู าแกบ่ คุ คลผคู้ วรบชู าเปน็ มงคลชีวิต ผู้ใดเหน็ ก็
เคารพนบไหว้ อา้ มจี รรยาบรรณท่ีดีงาม ไมพ่ ดู ค�ำหยาบกบั ใคร (สาธุ)
คำ� หยาบคายกบั ผูเ้ ฒ่าผ้แู ก่ ผสู้ ูงอายุ ผู้ไดม้ กี ารศึกษาสูงมาก่อน
เรา อยา่ ไปใช้คำ� หยาบแกท่ า่ นเหลา่ นั้นเลย จรรยาบรรณเขา ไม่ เงินคำ� แกว้ อยา่ ได้ขาดเขินถง
เอามาใชห้ รอกอยา่ งนี้ ขอใหฮ้ งๆ ใส ด่งั ทองในเบ้า
ดงั ท่ีแสดงมา เพอ่ื ต้องการให้ไดย้ ินไดฟ้ ังกนั ท่ัว ขอใหน้ ำ� ขอให้ไหลมาเตม็ กระเป๋า อึ่งต่งึ
ไปใครค่ รวญพินจิ พิจารณาดว้ ยปัญญาอนั ชาญฉลาดของตนเองเถดิ
(สาธุ สาธุ สาธุ อนโุ มทาม)ิ

27

หลวงป่ทู อ่ น ญาณธโร ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๗ ๖๓
วนั เสารท์ ี่ ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๗ เวลา ๑๙.๓๐ น.

ณ ปั๊มแก๊สเอ็นจวี ี
อ.อทู่ อง จ.สพุ รรณบรุ ี

๖๓

โอ้ ยังนกึ หาคำ� ท่ีจะมาเทศน์ให้ฟงั ยังไม่มเี ลย
เอาละ่ ต้งั ใจฟงั

สสุ สสู ัง ละภะเต ปัญญัง
ถ้าฟงั ด้วยดียอ่ มได้ปัญญา ถ้าได้ปัญญาไปแล้ว ก็พา
ตัวรอดเปน็ ยอดดี มปี ญั ญาเทา่ นน้ั แหละพาตวั รอดได้ ถา้ ไม่มี
ปัญญาก็ เอาตนไปไม่รอด ผ้ทู ี่ ได้เปน็ พระอริยเจา้ ท้ังหลาย ได้

1

2เปน็ พระโสดา(บนั ) พระสกิทาคา(มี) อนาคา(ม)ี อรหันตเ์ หล่านี้ อยรู่ ่วมกนั อย่างสันติสขุ ได้ ถ้าไมม่ ีศีลมธี รรม นับตงั้ แตล่ ักเล็ก
กท็ า่ นเปน็ ผ้มู ีศลี มีธรรมกนั ท้ังนน้ั ทา่ นจงึ ไปรอด ถ้ากิเลสตาย ขโมยนอ้ ยกันไป ถา้ เผลอเมอื่ ไหรก่ ็เปน็ อนั วา่ เสีย เสียทีเขา
๖๓ คายกิเลสหลุด ถงึ วิมตุ ติ มรรคผล นพิ พาน ก็เพราะศีลน้นั เอง ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๗๖๓

ถา้ ไมม่ ีศีลแล้วก็ สิน้ ดี ไมม่ ศี ีลแลว้ ก็ส้ินดี ส้นิ เปน็ คนดีของชาติ (ฝนตก)
ของศาสนา ของบ้าน ของเมือง ที่พากนั อยไู่ ดเ้ ดี๋ยวนเ้ี พราะมศี ลี เวลาน่ันแลว้ จะวุ่นวาย บา้ นเรา เมอื งเรา แน่ะ แตกฮอื
กนั อย่บู ้าง มธี รรมกันอยู่บ้าง ปฏิบตั ิธรรมกนั อยูบ่ า้ ง จงึ พากนั ยังไง เข้าร่มๆๆ เออ นดิ หน่อยหรอก
อยรู่ อด เพราะฉะนั้น ใหพ้ วกเราม่ันใจใน
(ฝนตกหนกั ๑๕ นาที)
ศีล สมาธิ ปัญญา อนั นพี้ าตัวรอดได้
พดู เร่ืองศีล เม่อื กี้นก้ี �ำลังอธิบายเรื่องศีล มนั ดียงั ไง ถ้ามี
แล้วกเ็ อายงั ไงดี จะเข้าใจไหม งา่ ยๆ สมมตวิ ่าบา้ นเรามี ศีล มีธรรมแลว้ ดียงั ไง กก็ ลา่ วไปแค่น้ี เทวดากอ็ ดไม่ไหว ใหฝ้ น
พระพุทธศาสนา แตไ่ มป่ ฏบิ ตั ิตามหลกั ของพระพุทธศาสนา คำ� ตกลงมาเลย ทำ� ใหช้ ุ่มชื่นหวั ใจ
ส่ังค�ำสอน ประพฤติปฏิบตั ลิ ่วงเกนิ ศีลธรรมไป จะฆา่ อะไรกฆ็ ่า
ไปเรื่องตามราว อยากลักทรัพย์ ลกั ส่ิง ลกั ของ ลกั เงิน ลักทอง ซ่งึ ให้เรามศี ีล มธี รรมกนั ทุกคนๆ
กันและกนั เหล่านกี้ ท็ �ำให้ ไปมีปัญหาวุ่นวายในสงั คมมนษุ ย์ สังคม
มนษุ ย์จะอยู่ดว้ ยกนั อยา่ งมคี วามสุข เพิ่นจงึ บอกไว้ว่า (สาธุ)
โจรก็ไม่มี ผรู้ ้ายก็ไมม่ ี ขโมยขโจรก็ไมม่ ี มีความซือ่ สัตย์
สเี ลนะ สุคะตงิ ยันติ สุจริตต่อกนั ทุกหม่เู หล่า มีศีลธรรมกันทกุ หมู่เหล่า เราจะอย่รู ว่ ม
สีเลนะ โภคะสมั ปะทา กันอย่างสันติสุข หาความทุกข์ไม่มี เหตทุ ี่มันวุน่ วายกันอยู่ทกุ
วันนเี้ พราะขาดศลี ธรรม ขาดศลี ขาดธรรม มฉี ก มีลกั มปี ลน้
จะมที รัพยส์ มบัตไิ ด้ กเ็ พราะมศี ีล ถา้ ไมม่ ีศลี มธี รรมแลว้ มจี ้ี มีขโมยของกันและกัน เรียกว่าความซ่ือสัตย์สุจริต ในเพ่ือน
ก็เละตมุ้ เปะ๊ ไปเท่านน้ั แหละ อา้ อย่รู ่วมกนั อย่างไม่มคี วามสขุ มนษุ ยด์ ว้ ยกนั ไม่มี มนั ก็ไมต่ ่างกบั สตั วเ์ ท่าไหร่ กเ็ พราะวา่ สตั ว์
ความไว้เนื้อเช่ือใจกันก็จะไมม่ ี ถ้ามีศลี มธี รรมแลว้ ก็ ไว้ใจได้ อยู่อยา่ งมศี ลี ธรรมน่ี อยอู่ ย่างพรหม อยา่ งเทวดา อย่ดู ้วยกนั
สบายใจได้ พี่น้องทั้งหลายท่ีอย่รู ่วมกนั ท�ำงานรว่ มกัน ร่วมงาน อย่างความซื่อสตั ยส์ จุ ริต หวั ใจเราเทา่ นนั้ น่ะ อย่าใหม้ ันนอกลู่
อนั เดียวกัน ตอ้ งมีความซือ่ สตั ย์ สุจริต มศี ลี มีธรรมซะกอ่ น จงึ นอกทางออกไปจากศีลธรรม ให้อยู่ในขอบข่ายของศลี ของธรรม

3

4ไว้เสมอๆ มสี ิง่ มขี องก็ไมต่ ้องหว่ ง เพราะมีแตค่ นซอื่ สัตย์ด้วย ไมไ่ ดเ้ อาอ่ืนมาพูดหรอก เอาเร่ืองศีล เร่ืองธรรมมาพดู
กนั ท้ังน้ัน คนจะฉก จะลัก จะปล้น จะจีซ้ ึ่งกันและกันไมม่ เี ลย ความซื่อสัตย์สจุ ริตต่อเพอ่ื นมนษุ ยด์ ว้ ยกัน ผู้หญิงผชู้ ายกเ็ หมือน
๖๓ มแี ต่ความเมตตา ปรานอี ารี(อา)รอบ มกี ารช่วยเหลอื เจอื จาน กัน ไมป่ ระพฤตินอกลนู่ อกทาง ออกจากขอบข่ายของศีลธรรม ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๗๖๓

ซง่ึ กนั และกัน เอาใจช่วยกันอยเู่ ร่ือยๆ อยา่ งนปี้ ระเทศเราจงึ ค่อย อยูใ่ นศีลธรรมเสมอๆ เพิ่นวา่ ดินฟ้าอากาศก็ไมแ่ ปรผนั ไป ช่วย
อย่รู อดมา เพราะความซ่ือสตั ยส์ จุ ริตตอ่ กัน ถา้ เกิดทุจริตเกดิ สง่ เสริมบคุ คลผูม้ ีศลี ธรรม ให้ความปลอดภยั แกบ่ ุคคลกลุม่ ท่ี
ขน้ึ ในวงการข้าราชการก็ดี ทหารต�ำรวจก็ดี ชาวบ้านชาวเมอื งก็ดี มีศลี มธี รรม มคี วามซือ่ สตั ย์สุจริตต่อกัน หวั ใจอันหนง่ึ อนั
ถ้าไมซ่ อ่ื สัตยต์ ่อกันและกัน ก็ทำ� ใหบ้ ้านเมืองวุน่ วาย อยดู่ ้วยกัน เดียวกัน ทำ� แคน่ ี้ไม่ได้ ประพฤตินอกลู่นอกทางไป เทวดาไม่
อย่างทุกข์ใจ ระทมตรมใจ นอ้ ยเนื้อตำ�่ ใจในตวั เอง เกดิ เปน็ มนษุ ย์ นยิ มชมชอบ ไมอ่ ำ� นวยผลให้ได้รับเต็มเมด็ เต็มหน่วย ขาดๆ
แลว้ ท�ำไมเป็นอย่างง้ี จะเบื่อหนา่ ยในการเกดิ เป็นมนษุ ย์ เพ่ิน เกนิ ๆ แห้งๆ แล้งๆ ไป สังเกตดเู ปน็ อย่างงั้นเมืองไทยเรา ใน
เอารัดเอาเปรียบกนั อยเู่ รื่อยๆ อย่างนี้ เรียกว่าขาดศีลธรรม ถา้ ดินแดนใดท่ีมโี จรผูร้ ้ายเยอะๆ เกดิ แห้งแล้ง ข้าวยากหมากแพง
อยูใ่ นศลี ในธรรมกันทุกคนๆ แล้วก็บ้านเมืองสงบสุข มีอะไรก็ ฝนไมต่ กต้องตามฤดูกาล เพราะว่าเทวดาไมส่ รรเสริญเยนิ ยอ
แบ่งปันกันกินไป ชว่ ยเหลือเจือจุนกนั ไป อุดหนนุ กนั ไป ตามมี ไม่อ�ำนวยอวยพร ให้ไดร้ ับความสะดวกสบาย ตามอาชีพและ
ตามได้ ดินฟา้ อากาศ เทวดาอารักษท์ ั้งหลายกน็ ยิ มชมชอบ การงาน ในวงการเขา้ ไปลกึ ๆ ฝา่ ยปกครองที่ ถา้ หากเบี้ยวกนั
ช่ืนอกช่ืนใจ แอ่ะ เรากลา่ วเร่ืองศลี ธรรมไปตะก้ีหนึ่ง ประเดี๋ยว อย่บู อ่ ยๆ แอนต(ี้ anti ตอ่ ตา้ น)กันอยบู่ อ่ ยๆ โจมตีกนั อยู่บ่อยๆ
เดียวมฝี นโปรยลงมา น่าอัศจรรย์ใจไหม ก็ทำ� ใหร้ ะส�่ำระสาย บ้านเมืองน้นั จะอยดู่ ้วยความสนั ตสิ ุขหรือ
ถา้ หากประชาชนพลเมืองทั้งหลาย ซือ่ สตั ย์สจุ ริตกันก็จะ สงบสุขไม่ค่อยได้ และกม็ ีคนหลายชาติ หลายภาษาด้วย มาให้
อดุ มสมบูรณ์ ดว้ ยขา้ วกลา้ ในนากจ็ ะอดุ มสมบูรณ์ ทรัพย์สินเงิน ความสนนุ สนับสนนุ เมอื งไทย ไหลกันเข้ามาทุกทิศทุกทาง บางที
ทองท่ีเรามอี ยูท่ ั้งหลายก็รักษาไว้ได้ ไม่มปี ลน้ ไมม่ จี ้ี ไม่มีฉก กน็ ำ� ความเป็นโจรมา เป็นโจรนะ่ ไป เผลอไม่ได้ เอาระเบิดไปวาง
ไม่มลี กั ไม่ขโจรขโมยกนั แต่อยา่ งใด ซอ่ื ท่ีสดุ เล้ยี งเป็ด เลยี้ งไก่ไว้ ใสส่ งั คมมนษุ ย์ เผาบา้ น เผาเมอื งซึ่งกนั และกนั อยูว่ ุ่นวาย
ก็ยังอยู่อย่างเกา่ ไม่มขี โมยมาขโมยเปด็ ขโมยไกก่ นั ไปกนิ นเี่ ผลอ ดีหรือเปล่า ไม่ดีเลย ไมส่ งบสขุ เลย ไมช่ ่วยกนั รักษา
ไม่ได้ เพราะอะไร เพราะขาดศลี ธรรม ขาดศลี ขาดธรรมแลว้ จะ เรากช็ อบเมอื งอนิ เดีย ชอบประชาชนอนิ เดีย เขาสามัคคี
ไปเอาอะไรกันกับ เออ มาแลว้ เหรอไมค์ กนั ดจี ัง ถ้าหากมโี จรขึ้นมา เข้าบา้ นเข้าช่อง เจา้ ของบา้ นก็ โจโร
โจโร โจโรอยู่ใกล้ชดิ ตดิ ตอ่ กันไหลออกมา ใครมหี อก มีดาบ มปี ืน
(จัดไมค)์ ก็เอามา ไหนๆ อย่ไู หน โจรอยู่ไหนๆ โจรกจ็ ะรีบไป รีบหนี
เอ้ ทำ� ไมไมค์กเ็ บ้ียวเรา เวย้ เปิดไฟซะ เออ เออ อยา่ เบี้ยวๆ หลบล้ีหนหี นา้ ไป ไม่ใหเ้ จอ ไม่ประจันหนา้ ของประชาชน ประชาชน
5

6เขาพรอ้ มเพรียงกนั พร้อมเพรียงกันจริงๆ ถา้ อยใู่ หเ้ ขาร้จู ัก นี่ ความไม่พร้อมเพรียงกัน ไมม่ พี ลงั เพราะพลงั ก�ำลังจะ
เขาจับตวั ไดเ้ ทา่ นั้นกอ็ านละ่ เฮอะๆๆ เขาฆ่า เขาตีเอา หัวรา้ ง ใหญ่จะโตข้นึ ไดเ้ พราะความพรอ้ มเพรียงกันของหมู่
๖๓ ข้างแตก อมื ฆ่าฟนั รันแทงกันไปตามระเบียบของเขา เปน็ ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๗๖๓

อยา่ งงัน้ กฎของประเทศอนิ เดีย พร้อมเพรียงกนั จริงๆ ใครจะ สุขา สังฆัสสะ สามคั คี สะมัคคานงั ตะโป สุโข
ก่อความเดือดร้อน ให้เกิดมี ในสงั คมของเขา เขาไมย่ อม ไม่เอา
ไวเ้ ลยล่ะ ฆ่าทิ้งเลยล่ะ นั่น เรียกว่า เพ่ินบอกไว้

สัพเพสงั สงั ฆะภูตานงั สามัคคี วุฑฒสิ าธิกา

สามัคคีมี ในหมู่ใด ความสขุ ยอ่ มมี ในหมูน่ ้ัน ความเพรียงพวก พร้อมเพรียงของหมู่ ยงั ความเจริญสขุ
ถา้ สามคั คคี ลาดไปหรือขาดไปจากหมู่ใดแฮ ให้เกดิ ข้นึ แกห่ มู่นน้ั ถ้าสามัคคคี ลาดไปหรือขาดไปจากหมู่ใดแฮ
ภยั ยอ่ มเข้าฟาดฟนั หมู่นั้นฉบิ หาย เพราะฉะนัน้ พวกเราเปน็ อยู่
ภยั ยอ่ มเขา้ ฟาดฟนั หมนู่ ัน้ ฉบิ หาย เป็นหมู่ เปน็ พวก เป็นกล่มุ เป็นกอ้ นกนั อย่างงี้ ให้เอาธรรม
เพิ่นว่าอย่างง้นั นะ่ เนยี่ เอาตัวอยา่ งประเทศอนิ เดีย กฎหมู่ สามัคคมี าปฏบิ ัติในใจไว้ ถา้ มีการมีงานอะไรเกิดขึน้ ไหวว้ านกัน
ไมเ่ อาตามกฎหมาย เอากฎหมเู่ ข้าวา่ ช่วยกันจริงๆ ในหมูบ่ า้ น ให้มาชว่ ยเหลอื ปดึ เดียวสำ� เรจ็ เลย ที่อย่ทู ี่อาศยั ไม่ทอดทิง้
หน่ึงๆ ไม่ไดแ้ ตก ไม่ได้แยกกันเลย ออกมาเปน็ พรวนทีเดียวล่ะ ไมน่ งิ่ ดดู าย ไมใ่ จจืด ไม่ใจดำ� ไมอ่ �ำมหิตตอ่ กนั และกนั เอาใจช่วย
ตายเป็นตาย มนั อยทู่ ่ี ไหน จับส่งหายมบาลไปเลย ฮะเฮอะ ส่ง เหลอื กันจริงๆ นั่น เขาเรียกว่า
ไปยมบาล หายมทตู ไปเลยล่ะเอ้า สง่ มนั ไปนรกซะ สง่ มันไปเข้า
ติดคกุ ติดตะรางซะ เออ ถ้ามันไมต่ าย ถา้ มนั ตาย อืม ยมบาล สขุ า สงั ฆสั สะ สามคั คี
จะจัดการเองหรอก จัดการสง่ มนั ไปนรกเอง
ความพร้อมเพรียงของหมใู่ ห้เกิดสุข ถา้ แตกแยกกนั แล้ว
ความทกุ ขร์ ะสำ�่ ระสาย ไมม่ ี ใครเหลยี วแล ไมม่ ี ใครชว่ ยเหลอื
ถ้ารอ้ งโวยวายที่ ไหนก็ไม่มี ใครมาช่วย อย่างนเ้ี รียกว่าแตกแยก
กัน พวกเราตอ้ งเอาใจใส่กนั ท่ีสุด เราอยูร่ ่วมกนั อย่างพ่ี อย่าง
น้อง อยา่ งสายโลหติ เดียวกนั จริงๆ เมืองไทยเราอยู่รอดมาเพราะ

7

8 ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๗

๖๓ ๖๓

ความสามัคคีดีตอ่ กัน จงึ จะจรรโลงไทยใหร้ งุ่ เรือง สุขา สงั ฆสั สะ สามคั คี สะมคั คานัง ตะโป สุโข
น่ัน ไดย้ ินไหมเพลงอันนี้ เราจำ� ไดแ้ ตส่ มัยเราเปน็ เด็ก สพั เพสงั สังฆะภูตานงั สามคั คี วุฑฒสิ าธิกา
สามัคคีมี ในหมู่ใด ความสุขยอ่ มมี ในหม่นู ัน้ ยงั ความเจริญไดส้ �ำเร็จใหเ้ กิดข้นึ ในหมนู่ นั้ ให้เขา้ ใจ ถ้า
เปรียบเข้ามาในร่างกายของเรานกี้ ็ได้ เหตุที่เรามีสขุ ภาพแข็งแรง
สามคั คคี ลาดไปหรือขาดไปจากหมู่ใดแฮ อยู่ มคี วามสามารถสงู อยู่ ก็เพราะว่าธาตุท้ัง ๔ มนั กลมกลืนกนั
ภยั ยอ่ มเข้าฟาดฟันหมู่นน้ั ฉบิ หาย ธาตดุ ิน ธาตนุ �้ำ ธาตุลม ธาตไุ ฟ ในรา่ งกายของเรา มนั สมั พันธ์
กนั อยู่ ท�ำงานร่วมกันอยู่ เลือดลมกว็ ่ิงไดส้ ะดวก ธาตไุ ฟเผา
เขาไมเ่ กรงใจเรา แตว่ ่าบ้าน หมบู่ า้ นยังเอาใจใสเ่ ราอยู่ อาหารใหย้ ่อยก็ทำ� งานตามปรกติ กนิ อะไรลงไปก็ไมอ่ ืด ไม่เฟ้อ
ทุกคน ทุกครอบครัว ยังเอาใจใสด่ แู ลช่วยเหลอื ซึ่งกันและกัน อะไร มนั กท็ ำ� งานของมนั ตามระเบียบ กนิ ลงไปๆ เตม็ ทอ้ งแลว้
เอาใจช่วยกัน ทุกข์ยากล�ำบากล่ะ ไม่ทอดทิ้ง ไม่นงิ่ ดดู ายกัน มนั มหี น้าท่ีย่อย เพราะธาตุไฟยงั ยงั มีปรกติอยู่ เราหายใจเขา้
เอาใจใสจ่ ริงๆ เอ้ ความสามัคคี ในหมู่ พาให้เกดิ สขุ เพิ่นว่า ให้ ธาตุไฟความอบอ่นุ ของรา่ งกายก็ยงั ทำ� งานตามปรกติ กท็ ำ� ให้

9

10 รา่ งกายเราแข็งแรง โรคภยั ไข้เจบ็ ก็ไม่เบียดเบียน ถา้ มนั ไม่สามคั คี ตา่ งคน มีสลงึ ก็พึงบรรจบใหค้ รบบาท อย่าประมาทเงินทองของ
กันลองดสู ิ เปน็ ยังไง ธาตลุ มก็ไมเ่ ข้า หายใจเข้าก็ไมเ่ ข้า หายใจ ประสงค์ มีนอ้ ยใชน้ ้อยค่อยบรรจง ถ้ามีมาก มนี อ้ ยไปใชม้ ากจะ
๖๓ ออกก็ไมอ่ อก ธาตลุ มไม่เขา้ ไปชว่ ยความอบอุ่นของร่างกาย ธาตุ ยากลง เป็นหนเี้ ปน็ สนิ มันเลยพงึ พืด เป็นหนเี้ ปน็ สนิ เขา ท�ำไง ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๗๖๓
ย้ิมก็ไมอ่ อกละ่ ปะเนย่ี อะ่ ของจะอยู่จะกนิ ก็หมดแล้ว ไมม่ ีอะไร
ไฟอันนนั้ อบอ่นุ ดี ธรรมดาปรกติ หมอมาส�ำรวจตรวจตราดู จะสืบตอ่ อายตุ ่อไปแลว้ ก็นอ้ ยใจตัวเอง ถึงไปฆา่ ตัวตายก็มี
เลือดลมว่ิงได้สะดวกสบายอยู่ ไม่มีอะไรที่ท�ำใหเ้ สยี หาย เอายา หลบลี้ หลบล้หี นหี น้า ชาวบา้ นชาวเมืองไมช่ ่วย เอาตัวรอดด้วย
อนั นั้นใส่ อนั นี้ใส่ ก็เตม็ ขนึ้ แขง็ แรงขน้ึ นเ่ี ขาเรียก ความสามคั คี การไปฆา่ ตัวเองใหต้ ายซะดีกว่า หึ เออ คดิ สนั้ ไม่ได้คดิ กว้าง
ของธาตทุ ั้ง ๔ ธาตุดนิ น�้ำ ไฟ ลม ท้ัง ๔ มันทำ� งานช่วยกันอยู่ ขวางออกไป ใหร้ ักษาชีวิตของเรา กเ็ หมอื นชีวิตของผู้อ่ืน ชีวิต
เออ อันนเ้ี ราอยู่เปน็ หมู่ เปน็ พวกหม่ใู หญ่ อย่คู นละครอบครัว ของผู้อื่น คนอื่น ครอบครัวอื่น บ้านอื่น เมอื งอ่ืน เขาจะชว่ ย
แตห่ ลังคา แตว่ า่ เอาใจชว่ ยกันจริงๆ จังๆ ไม่ไดท้ อดทงิ้ ไม่นง่ิ เหลอื กันได้ เราอยหู่ มบู่ ้านแค่ ตลาด อะไรเนยี่ อ�ำเภออทู่ อง
ดดู าย ถงึ คราวล้ม คราวตายก็ดูแลกนั ไดจ้ นตลอด ช่วยกนั เอา อะ่ เฮอะ อู่ทอง ก็คน เปน็ ... เป็นคนไม่จน เป็นคนรวย ถงึ ได้
ไปเผา ไปฝังให้อยา่ งดี ไม่ต้องเดือดร้อน ผูเ้ ป็นเจ้าภาพ หรือเป็น ต้งั ช่ือวา่ อทู่ อง อู่เงนิ อ่ทู อง เกดิ ขึ้นที่อำ� เภอนี้ ความพรอ้ มเพรียง
เจ้าของงานก็เบาใจ อา้ นั่นเหน็ ไหม เจา้ ของงานก็ภาคภมู ิใจ มีนำ้� ใจไมตรจี ิตมิตรภาพ ไมแ่ ตก ไม่แยกกัน สู้ เราสู้ ใคร
ร้องไห้อยู่ โฮๆ อยกู่ ต็ าม ถ้าเห็นพ่ีน้องมาช่วยเหลือ เอาอก เอาใจ หรือจะมาแหยมไดป้ ่ะเนย่ี คนต่างบ้านต่างเมืองมาเหน็ ความ
พร้อมเพรียงสามคั คีของพวกเรา กช็ ่ืนชมยินดี ปรีดา แล้วก็
ปราโมทยด์ ว้ ย ชื่นอกช่ืนใจ พ่ีน้องทั้งหลายมคี วามช่วยเหลือ
เจือจุนซงึ่ กนั และกนั ไมท่ อดท้ิง ไม่นง่ิ ดูดาย เปน็ น้�ำหนง่ึ ใจ
เดียวกันอยา่ งนเ้ี ป็นตวั อย่าง เพิ่นยงั ว่า

ไมท่ อดท้งิ เรา ก็ย้ิมข้นึ มาได้ นเี่ รียกความพรอ้ มเพรียงของหมู่ให้ 11
เกิดสุข มคี วามสขุ ท�ำงานใหญโ่ ตขนาดไหน สำ� เร็จลลุ ว่ งไปดว้ ยดี
เวลานก้ี ต็ ้องการความสามคั คกี ันอยู่ อยา่ งวัดโนน้ เพ่ินก็กอ่ สร้าง
เจดีย์ วดั นก้ี ็สรา้ งเจดีย์ สร้างศาลา สรา้ งกุฏิ วิหาร ถ้าญาติโยม
ไมไ่ ปช่วยจะว่ายังไง น่ีให้เอาใจชว่ ยกันจริงๆ จังๆ แลว้ ก็ท�ำให้
สำ� เร็จลุล่วงไปดว้ ยดี ไมล่ ำ� บากในการกอ่ สร้างแต่อยา่ งใด เพราะว่า

12 ถา้ ความพร้อมเพรียงในหมู่ใด ความสุขย่อมมี ในหมู่น้ัน ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๗๖๓
ถา้ ความพรอ้ มเพรียงขาดไปจากหมู่ใดแฮ
๖๓ ภัยย่อมเขา้ ฟาดฟนั หมูน่ ้นั ฉบิ หาย

สุขา สงั ฆสั สะ สามัคคี สะมัคคานงั ตะโป สโุ ข เออ พูดเลน่ ๆ หรอก แต่ว่าให้ฟงั เอา พดู เลน่ ๆ ไปตาม
สัพเพสงั สงั ฆะภตู านัง สามัคคี วฑุ ฒิสาธิกา ความเหน็ ของตัวเอง เหตุที่บา้ นเมืองเรามหี นทางเจริญ ทุกสายๆ
ความพร้อมเพรียงของคนหมูใ่ หญ่ ย่อมสร้างความเจริญ ไปสายไหนก็ได้ สายนอกก็ได้ ไปในร้ัว ในสวนที่ ไหน กม็ ีหนทาง
ใหค้ วามส�ำเร็จไดท้ ุกอยา่ ง อยู่ในกรุงเทพฯ กม็ ีทางออกจาก ลาดยางไปหมดทกุ แห่ง เพราะฉะนัน้ ขอให้ยดึ เอาเปน็ หลักปฏิบตั ิ
กรุงเทพฯ กส่ี าย นค่ี วามพร้อมเพรียงของคนหมู่ แล้วเพิ่นกต็ ง้ั ทางใจของเราไว้ใหม้ าก ใหม้ ่ันคง อย่าง่อนแงน่ อยา่ คลอนแคลน
กองทนุ ไว้ดว้ ยน่ะ ทางรัฐบาลตั้งกองทนุ กองงบประมาณแผน่ ต้องใจหนกั แนน่ อยา่ ทอดทง้ิ อย่านงิ่ ดูดาย ในกจิ การงานของ
ดนิ มาชว่ ย กย็ งั ว่าสรา้ งทางให้เจริญส�ำเรจ็ มาได้ ไดร้ ับความ เพ่ือนมนษุ ย์ เหมือนการเปน็ การตายเกดิ ขึ้นมาอยา่ งงี้ ถา้ ปลอ่ ย
สะดวกสบาย เพราะว่าผหู้ ลักผู้ใหญ่ ฝ่ายปกครองบา้ นเมอื ง ให้แต่ครอบครัวเขาทำ� ด้วยครอบครัวตัวเองเท่านัน้ ไมพ่ อ ไม่
ไมท่ อดทิ้ง นง่ิ ... นง่ิ เดียวดาย นงิ่ ดดู าย เอาใจใสก่ นั อยู่อย่างงั้น เพียงพอ ช่วยกนั ไปแบก ไปหาม น�ำไปเผา ไปฝัง ใหเ้ รียบรอ้ ย
เออ บ้านนนั้ ยงั ไม่เจริญ บ้านนย้ี ังไมเ่ จริญ เขาของบประมาณไป เออ ถ้าหม่บู า้ นไม่ทอดทิ้งกันแลว้ เรียกว่าเบาใจแล้ว เพราะวา่
สรา้ งหนทาง ก็ไปดแู ลเขาหนอ่ ยไป พวกกรมทาง แขวงการ บ้านเราพรอ้ มเพรียงกนั ดี สามคั คกี นั ทั่วหน้า ไมท่ อดท้ิง ไมน่ งิ่
ทางอะไรๆ ไปดแู ลเขาหนอ่ ย ชว่ ยเหลอื เขาหนอ่ ย ของบประมาณ ดูดาย ไมใ่ จจืด ไม่ใจดำ� ไม่อ�ำมหิตผิดมนษุ ย์ เปน็ ผูม้ คี ุณธรรม
แผน่ ดนิ ก็ไดอ้ กี เพราะเราพร้อมเพรียงกนั ไม่ทอดทง้ิ นงิ่ ดดู ายกนั ในใจทุกคนๆ และกอ็ ยรู่ ่วมกันอยา่ งสันตสิ ุขไหมละ่ ทำ� อะไรไม่
ถา้ แกง่ แย่งกันอยู่ ขอแรง ขอวาน อมื ขอแรงร่วมไมร้ ว่ มมอื กัน หนักใจเลย เออ
ก็ไม่เอาใจใส่ทำ� นองนจี้ ะเปน็ ยังไง ความเจริญจะมาสูบ่ ้านเราได้
ยงั ไง อืม นข่ี อฝาก อนั นข้ี อฝากญาตโิ ยมทุกคน อย่าแตกแยกกนั
เปน็ หลายสถาน เออ แยกกนั แตกแยกกันไม่ดี ความแตกแยก
กนั น่ัน บ้านเมืองรักษาม่ันคงไวก้ ็ไม่ได้ ถ้าเราไมแ่ ตก ไม่แยก
กนั น่ะ ความมั่นคงของชาติกย็ ังมีอยู่อย่างนั้น ชว่ ยเหลอื กนั อยู่
อยา่ งนน้ั ไมท่ อดทงิ้ ไมน่ ง่ิ ดูดาย ไมใ่ จจดื ไม่ใจด�ำต่อเพือ่ นมนษุ ย์
ร่วมบ้านเดียวกนั อยู่อำ� เภอเดียวกนั อย่จู ังหวัดเดียวกัน รวม
ความไปทั้งประเทศด้วย ประเทศเดียวกัน ท้ังหมดประเทศเรา

13

14 ถา้ หากมีความพร้อมเพรียงสามัคคีดีตอ่ กัน จงึ จะจรรโลงไทยให้ บา้ นใกล้ๆ อยู่ใกลต้ ลิ่ง ใกลฝ้ ง่ั แมน่ ้�ำเจ้าพระยา แมน่ ำ้� ตาปี
รุ่งเรือง เออ อ่ะเนาะ(นะ) เออ เห็นไหม เออ เราเคยร้องเพลง แม่นำ�้ อะไรๆ มนั ก็ใกล้ตล่ิง มันกม็ ากันใหญ่ พร้อมดว้ ยฝนเทียม
๖๓ มาตงั้ แตส่ มัยเปน็ เดก็ นักเรียน รักไทย รักความเป็นไทยของไทย ของในหลวงไปบวกกนั เขา้ มันกเ็ อาใหญ่สิปะเนย่ี ทำ� ใหบ้ า้ นเมอื ง ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๗๖๓

ยงิ่ ชีวิตจิตใจล�้ำเหลอื เลอื ดเนอ้ื ต้องพลี พลี พลี พลีชาติ พลี อืม จนเสยี หายร้ายแรง ท่วมไร่ ทว่ มนา ข้าวกลา้ ในนาเสยี หายไป
พลนี �้ำใจปนั ไปหาหมู่หาพวก อยา่ บริโภคคนเดียว อยา่ เอาคน หมดอย่างน้ี เหน็ ไหม น�้ำใจในหลวง ทา่ นไมต่ ้องการอยากจะ
เดียว แจกแบง่ ไปใหท้ ั่วใหถ้ งึ อยา่ งนหี้ นส้ี นิ ของประชาชนกห็ มด ใหท้ ่วม ไมแ่ หง้ ไมแ่ ล้ง ตอ้ งการให้อดุ มสมบูรณ์แค่น้ัน ตรงไหน
ไป เพราะสามัคคกี นั เออ เพ่ินกลมเกลยี วกันอยู่เสมอ อะไรอะ่ มนั ขาดแคลนก็พยายามช่วยเหลือ ตามความสามารถของทา่ นเอง
สมเด็จพระเทพฯ สมเดจ็ ฯ (เจ้า)ฟา้ จุฬาภรณ์ฯ เหลา่ น้ัน ท่าน มแี ล้ว หนว่ ยฝนเทียม ทา่ นเตรียมตัวไวเ้ สมอ หากบ้านเมอื ง
นงิ่ ดดู ายหรือเปลา่ งานการอะไรเกดิ ขึน้ ท่ี ไหนๆ ไปกอ่ นเขาล่ะ แห้งแล้ง ตรงไหนๆ เตรียมไว้แล้ว เพื่อจะไปช่วยเหลือเขา
ไปในงานกอ่ นเขา ไปเปดิ งานให้เขา ใหพ้ ่ีนอ้ งทั้งหลายไดเ้ ปน็ ใหท้ ันทว่ งที ให้ได้ท�ำไร่ ทำ� นา เสมอภาคกันไป อา้ แตบ่ างปี
ตัวอยา่ ง ไมเ่ ห็นแก่เกดิ ความเหน่ือยยากล�ำบาก เฉพาะตวั ของ ไปปลอ่ ยทางภาคอีสานโนน้ มีลมใหญม่ าพัดเอาไปโนน้ ไป
พระองค์เอง แต่ละพระองคๆ์ เอาแต่ความสุขส่วนตน แล้วเปน็ ประเทศจนี ไปประเทศญวน ไปประเทศอื่นโนน่ ไปตกอยู่เมอื ง
ยงั ไง ในหลวงกอ็ ะไร อยู่แต่ในวังไมไ่ ด้ไปไหน ไม่ดแู ลไพร่ฟา้ อื่นโนน้ ฝนเทียมของไทย อะ่ เฮอะ หึ แต่ว่าลมมาอ้มุ เอาไป อมื
ประชาชนเลย นที่ ่านไม่ได้อยูเ่ ฉยๆ นั่งกค็ ิด นอนกค็ ิด คิดอยู่ อา้ อันนก้ี ็ไปเดือดรอ้ นเขาอยู่ทางอื่นบางปะเนยี่
อยา่ งงัน้ คดิ หาสูตรฝนเทียม ทำ� ยังไงเราจะบนั ดาลให้ฝนเทียม เพราะฉะนัน้ นำ�้ ใจ เมตตาปรานี อารี(อา)รอบของในหลวง
มาได้ ให้ฝนตก ถ้าเกิดฤดูกาล ตกต้องตามฤดกู าล เพ่ินนั่งเขา้ ท่านน่งั คิด นอนคดิ จนได้สตู รฝนเทียมข้นึ มา ชว่ ยเหลือไพรฟ่ ้า
สมาธิหรืออะไร เพิ่นนง่ั คิด นอนคดิ หาสตู รฝนเทียม จนได้สูตร ขา้ แผน่ ดนิ ให้อดุ มสมบูรณ์ แตไ่ ม่ต้องการให้ทว่ มอะไรหรอก
ข้นึ มา มาทำ� ฝนเทียม ถา้ มนั แห้งแล้งตรงไหน ตรงโนน้ ตรงนี้ ตอ้ งการให้ไดท้ �ำไร่ ทำ� นา ทกุ ภาค ภาคอสี าน ภาคเหนือ ภาคใต้
เอาเคร่ืองโปรยฝนไปโปรย ที่นั้นๆ เขาลำ� บาก ล�ำบากจริงๆ แต่ว่าอะไรมัน ถลม่ บ้าน ถล่มเมือง หรือทางจังหวดั ภาคเหนอื
ก็ไดร้ ับผลเหมือนกัน บางทีก็ทว่ มเอาซะเลย มนั มากเกนิ ไป เชียงใหม่ ลำ� ปาง พนู้ ( โนน้ ) มนั เกิดอะไรขนึ้ ทางโนน้ เกิดลมพายุ
ปลอ่ ยฝนเทียม แต่วา่ มนั อตุ ุนยิ มมาพร้อมๆ กนั ปะเนยี่ มันมา ใหญ่ บา้ นเมืองพังถล่มทลาย ส่ิงปลกู สรา้ งท้ังหลาย เจดีย์ก็พัง
พร้อมๆ กนั ทั้งของอตุ นุ ยิ มกด็ ี ทางฝนเทียมกท็ ำ� ฝนเทียมโปรย หลังคาโบสถ์ หลงั คาอะไรเปิดเปงิ ไปหมด อยทู่ างภาคเหนอื นู้น
ลงไป มันก็เอาหนักสปิ ะเนย่ี จนทว่ มบา้ น ท่วมเมอื ง เออ อ้า น่ี เลย จังหวดั แมฮ่ อ่ งสอน จังหวดั นูน้ ไปโน้น ล�ำปางข้ึนไปทาง
เขาเรียกวา่ มันเกิดจาก อืม น้�ำพระทัยของในหลวงกว็ ่าได้ ท�ำให้ เชียงใหม่ ล�ำปาง ขนึ้ ไปทางแม่ฮอ่ งสอน ไปทางโน้น น่ันก็อุบัตเิ หตุ
บา้ นเมอื งอดุ มสมบรู ณข์ ้ึนมา จนว่าทว่ มบ้าน ทว่ มเมอื งบางแห่ง หรือว่า มันเกิดอบุ ัตเิ หตุยังไงขณะนัน้ ทำ� ให้หลงั คาเปดิ โปง
15