ธรรมเทศนา หลวงปู่ท่อน ญาณธโร ๘๐ กัณฑ์ เล่ม ๓

12 จริงจัง พวกมด พวกปลวก พวกแมลง ผ้ึง ตอ่ แตน สัตว์อื่นๆ ประกาศปา่ วไปเลย โจโร โจโร โจโร ช่วยด้วยๆ โจโร โจโร ขา้ เอย
โจโร ขา้ เอย โจโร เพ่ินวิ่งออกมาคนละบา้ นละช่อง บ้านอยใู่ กลๆ้
เขาชว่ ยกันขนาดมีความจริงใจ และก็จริงจัง ไมเ่ อารัด ไม่เอา กนั ตดิ ตอ่ กัน ประตอู ยู่ใกล้ทางเดียวกัน ออกมาแนน่ ถนนเลย ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๕๗
เปรียบกนั เลย ไมเ่ อาเร่ือง เอาราวกนั เลย จะชนกนั บ้าง จะมี โจรไมม่ ที างไป กห็ ลบ ยอมตวั แต่แล้วจนวา่ คางเหลอื งล่ะ เขา
ความขอโทษกนั หรือเปล่า ก็ไม่รูน้ ะ่ แต่ว่าชนกนั แล้วตกลงไป มมี ีดกบั มดี มีขวานกับขวาน มีค้อนกับค้อน ตเี อาจน ยองจนลง
๖๘ ชา่ งมนั เออ พอข้นึ มาไดเ้ หมือนกนั คาบแตข่ องขึน้ มาภายหลัง ๖๘
อยู่อย่างงนั้ พวกตอ่ พวกนั้นกเ็ หมือนกนั บินชนกนั ไป ผิดพลาด
ไปนดิ หน่อย ใหอ้ ภัยซ่ึงกันและกนั อย่เู รื่อยอยู่อยา่ งง้ัน แต่วา่ ใคร
มากลำ�้ กรายทำ� ลายถึงรังมนั มันก็กรูกัน พร้อมใจเข้ามา มนษุ ย์
ตวั ใหญๆ่ กส็ ู้ไมไ่ ด้น่ะ ไอ้พวกผึ้ง พวกต่อ พวกแตน พวกเหลา่
น้นั ถา้ มนั สู้กันจริงๆ อะ่ พวกเราก็วิ่งแจ้นน่ะ ตัวใหญ่ๆ ขนาดนี้
ก็อยู่ไมไ่ ด้ วิ่งแจ้น มนั รุมเอาจนหวั แหวะ เตม็ หวั แล้ว (เหลก็ )ไน
มันม(ี เหล็ก)ไน มันมี เป็น(เหลก็ )ไนมัน แทงเอาๆ ล่าถอยไดเ้ ลย
บางทีก็ตายเป็นอาหารของมนั ก็มี สตั ว์บางจำ� พวกตวั นอ้ ยกวา่
มนั รุมกนั รุมตอ่ ย รุมตีเอา จนไดเ้ ป็นอาหารเลย้ี งลกู มันตอ่ ไป หรือบางทีถา้ สกู้ นั กอ็ าจถึงตาย พวกเขาเอาถงึ ตายเลยก็ได้ เพราะ
อยา่ งนกี้ ม็ ี ว่าเขาสามคั คกี ัน เมืองประเทศอินเดีย ไปบางแหง่ บางอำ� เภอ
เพราะฉะนั้น เราเปน็ มนษุ ย์ ไมใ่ ชส่ ตั ว์ เรายอ่ มดีกว่านน้ั เขามีความสามคั คอี ยา่ งนนั้ ถา้ หากมอี ะไรมารบกวน มางัดแงะ
ดีกวา่ สัตว์พวกน้ัน ใหม้ นั ดีมากๆ กวา่ นั้น มารบกวน ลกั เล็กขโมยน้อย เขาจะร้องข้ึนทันที โจโร โจโร เออ
คนหนงึ่ รอ้ งขนึ้ กว็ ่ิงออกมาจากบ้านน่ะ เจา้ นั่นโจโร อยู่ไหน มนั
มเี มตตา มกี รณุ า มมี ุทติ า มีอเุ บกขา อยู่ไหน โจโรอยไู่ หน มันไปน่ันๆๆ ตามตวั ให้ทัน จับลง จับลง
มาไดต้ ัวแล้ว ก็ตีเอา อานไปเลย เขาเรียกวา่ หัวร้างขา้ งแตก อ้า
อยู่ในหวั ใจ มีการชว่ ยเหลือเจอื จุนกนั ดแู ลกนั ช่วยแบก ยอมจ�ำนน บางทีกอ็ าจจะเสยี พิกลพิการไปนนู้ ละ่ เขาพรอ้ ม
ชว่ ยหามกันก็ได้ อะไรได้หลายอย่าง ใช้ไหว้วานกนั ได้ บา้ นอยู่ เขาพร้อมเพรียงกนั เขาไมไ่ ดป้ ลอ่ ยใหล้ อยนวลอยู่ต่อไป คนชว่ั
ใกล้ๆ กนั แถวนๆ้ี ได้เห็นความพร้อมเพรียงของประเทศอินเดีย ท้ังหลาย คนพวกกอ่ กวนความสงบแกส่ งั คม อนั นน้ั เขาไม่ชอบ
เขา เวลาโจรผรู้ า้ ยเขา้ บ้านเขา เอายังไง มโี จรเข้าบา้ น เข้าแล้ว ผิดจรรยาบรรณของเขาอยา่ งแรง เขาจึงตัง้ มติกตกิ า ใหพ้ วกเรา
มันไปฉก ไปลกั ของเขา อ่ะ ทำ� บ้านเขาเสียหาย เขาก็ออกจากบา้ น สามคั คีกนั ขนาดนน้ั ถา้ ใครเกดิ เดือดรอ้ นขึน้ มา รอ้ งเสียงดงั อ้า

13

14 เพราะฉะนัน้ อยา่ ริ ถา้ มอี ย่าริ ถกู คนอ่ืนก็ไม่ดี ถ้าถูกตัวเราก็ ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๕๗๖๘
โจโร โจโรข้ึนมา กว็ ิ่งมาชว่ ยกัน มอี ย่ใู นหมู่บา้ นใกลช้ ดิ ติดตอ่ กัน จะลำ� บากขนาดไหน เพราะถา้ มันเกดิ ความลำ� บากอย่างนท้ี ่ีเกิดขึน้
มาหมด มนั อยู่ไหนๆ ขึ้นมา น่ันๆ นั่นไงๆ มันว่ิงไปนนู้ แล้ว วิ่ง ถ้าเราไมพ่ ึง่ พาอาศยั กนั ใครล่ะจะช่วยเรา เราอย่ใู กลช้ ดิ ตดิ ต่อ
ไปทางโนน้ แล้ว เขาก็วิ่งตามไป จับโจรได้ไลต่ วั ทันแลว้ มึงเสรจ็ กันก็เอาใจใสด่ แู ลกนั เมตตาปรานอี ารี(อา)รอบกัน ใหช้ ว่ ยเหลือ
อ้า เคราะหร์ ้ายโจรผ้นู น้ั เขาเรียกวา่ พร้อมเพรียง สามคั คดี ีตอ่ กัน กนั อา้ เรารับผิดชอบดว้ ยกนั อยูใ่ นซอยเดียวกัน ดแู ลกัน ถา้ มี
อะไรเกิดขึ้นคิดจะช่วย กอ็ ย่าทอดทงิ้ อยา่ นง่ิ ดดู าย อย่าใจจืด
๖๘ ไม่ทอดท้ิงกนั เมื่อยามภัยพบิ ัติเกดิ ข้ึน อนั น้ี อยา่ ใจด�ำ อย่าอำ� มหติ ต่อเพือ่ นมนษุ ย์ ใหม้ ีมนษุ ยธรรม มนษุ ยธ์ รรม
เปน็ ผมู้ ธี รรมะอันสูง มคี วามเมตตา ปรานี เอน็ ดู สงสารซึง่ กนั
ความสามัคคมี ี ในหมู่ใด ความสุขยอ่ มมี ในหมู่นั้น และกนั ขาดเหลอื อะไรก็เจอื จุนกนั ไป ตามมตี ามได้ อดก็ยอม
ถา้ สามคั คคี ลาดไปหรือขาดไปจากหมู่ใดแฮ อดตามดว้ ยกัน มกี ็ รวยก็รวยด้วยกนั ช่วยกัน ชว่ ยกนั หา
ภัยยอ่ มเขา้ ฟาดฟันหมู่น้ันฉบิ หาย ชว่ ยกันหาม

อนั นภี้ าษิตคนโบราณ เพิ่นกว็ ่าไวต้ ่อๆ มา อืม พวกเราอยู่ หกั ซ่วย(ช่วย)กันหาบ หยาบ(เหนยี วแน่น)ซว่ ย(ชว่ ย)กันดงึ
บ้านใกล้ชดิ ตดิ ต่อกนั อย่หู มู่บ้านเดียวกนั อยูซ่ อยเดียวกนั อ้า (สงิ่ ใดหนกั ใหช้ ว่ ยกนั หาบ สงิ่ ใดเหนยี วแนน่ ชว่ ยกนั ดงึ ใหข้ าด)
เปน็ ตึก เป็นบ้าน แล้วติดซอย ซอยๆ ซอยเดียวกนั ซอยใกล้ชิด
ติดตอ่ กัน เพราะเอาใจใสด่ ูแลกันอย่างเตม็ ท่ี เกิดไฟ เกดิ อะไร คำ� ว่า คำ� กูมึง อยา่ ไดเ้ อามาเว่า(พูด)
ขึน้ มาอยา่ งงี้ กร็ ุมกนั ชว่ ยกัน ภยั พิบัตมิ ันเกดิ ขึ้น มีการอิจฉา
ริษยา วางเพลิงกัน เอานำ�้ มนั มาสาดกนั แลว้ กจ็ ุดไฟ ไล่ท่ี บ่แมน่ กูแล้ว ช่างมนั เถอะอยา่ งงั้น ทอดท้งิ ไมด่ ี เอาใจ
ไลท่ างกนั ทำ� นองนี้ ทำ� เกดิ ใหส้ ังคมเดอื นรอ้ น เกดิ ทำ� อยา่ งงนั้ ใส่กนั ทกุ คนละ่ คนไทยด้วยกันอยูจ่ ังหวดั ไหนกเ็ หมอื นกนั อนั
ท�ำใหส้ งั คมเดอื นรอ้ น ตัวเองไมเ่ ปน็ ไร แตว่ า่ คนท่ีถกู ท�ำ อย่างๆ เดียวกัน ในประเทศไทยจะเดอื ดร้อนในภาคไหน ก็อาจจะเดอื ด
นนั้ รบกวนแบบนั้น เดอื ดร้อนท้ังครอบครัวไปท้ังลูก ท้ังหลาน ร้อนไปหมดทกุ ภาค เออ นำ้� ท่วมภาคไหน ไฟไหมภ้ าคไหน ถา้
เขาไม่มที ี่อยู่ที่อาศัย เดอื นรอ้ นทั้งน้ัน เรามกั จะเจออยู่บ่อยๆ ไป มนั เกดิ ภัยพบิ ตั ิ ลมพายุใหญ่ แผ่นดนิ ไหว อยู่ภาคไหนๆ ก็เดือด
ทางโนน้ ทางจังหวดั โน้น จังหวัดนี้ ไปเห็นเขาวางเพลงิ กัน ทำ� ให้ ร้อนถงึ กนั ทั่วประเทศ อ้า ตอ้ งช่วยเหลือกัน บอกเลา่ เก้าสบิ กนั
ห้องขายของพังถลม่ ทลายไป ท�ำใหท้ ่ีพักพาอาศยั ถลม่ ทลายไป เจา้ นายเปน็ ผบู้ อก ก็บอกใครมีเคร่ือง มีสลึง มตี ำ� ลงึ มีบาท มี
ไหม้ส่งิ ไหม้ของ เอาไม่ทันกฉ็ บิ หายกนั มีรถก็เผาทั้งรถ มี ๕ บาท ๑๐ บาท ๕ บาท มรี ้อย มพี ัน ก็ช่วยเหลอื กนั ไป
จักรยานยนตก์ เ็ ผาทั้งจักรยานยนต์ มอี ะไรกเ็ ผาไปหมดทกุ อยา่ ง
ของบา้ นน้นั ดอู จิ ฉาริษยากันอยา่ งน้ี มนั จะดีหรือเปลา่ ไมด่ ีเลย 15

16 แตว่ ่าอย่ามาหลอกลวงกันเฉยๆ ถ้าหลอกลวงกันเฉยๆ มาลม่ จมในเมอื งเรา เขาทลุ ักทุเลขนาดไหน คนไทยก็ไมใ่ จจืด
ใจด�ำหรอก เอาใจใสเ่ ปน็ พเิ ศษ โอ้ พอ่ พอ่ อย่างงัน้ อยา่ งง้ี
หลอกมาต้มมาตุ๋นกนั เฉยๆ มาขู่เอาเงนิ เอาทองของประชาชน รุมกนั ชว่ ยกนั คนละไม้ คนละมอื คนละเฟ้อื ง คนละสลึง ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๕๗
อันนัน้ กเ็ ป็นอีกประเภทหน่ึง ประเภทท�ำความเดอื นรอ้ นให้แก่ คนละต�ำลงึ คนละ ๕ บาท ๑๐ บาท กแ็ ล้วแต่ก�ำลงั ใจ
ผูอ้ ่ืน ดว้ ยการกระทำ� ของตวั เอง อย่างนั้นก็ไมเ่ ขา้ ท่า ไม่เข้าทา่
๖๘ ไม่ดจี ริงๆ อยา่ ใหผ้ ู้อ่ืนตอ้ งเดือนรอ้ นเพราะการครองชีพของเรา น�้ำใจไทย ลูกหลานไทย นำ�้ ใจประเสริฐ ๖๘
การอยดู่ ีกินดีของเรา อย่าให้ผู้อื่นมาย่งุ ยาก ล�ำบากกบั เรา เรา งามลำ�้ งามเลิศ หาดูไดย้ าก ในโลกโลกาแลหนา
ชว่ ยตวั เองได้
ถา้ เพ่อื นบ้านใกล้ชิดตดิ ต่อกัน กเ็ ปน็ หน้าที่ของพวกเราจะ งามหนา้ งามตา งามกริยา งามมารยาท
อยดู่ แู ลกนั บ้านนอกออกไปทางทุกจังหวัดเป็นอยา่ งงนั้ จังหวัด งามเช้ือ งามชาติ งามวาสนา
ไหนๆ ถ้ามีการเผาศพกันที่ ไหนๆ เดอื ดรอ้ นยังไง ก็มันไหลกัน งามจติ งามใจ งามในศรทั ธา
มาเป็นแถว มดี อกไม้ก็เอาดอกไม้ มีธูปเทียนกธ็ ปู เทียนมา มา
ท�ำบญุ สุนทาน มกี ารเล้ยี งพระเล้ยี งเจา้ ที่ ไหน มนั ก็ไหลกันมา เช่ือว่าท�ำบุญเปน็ บุญ เช่ือว่าทำ� บาปเป็นบาป เช่ือวา่
จนไมม่ ที ี่นั่ง เออ นั่น สงเคราะห์สงหาผู้อ่ืนก็ได้บญุ เหมือนกนั นเ่ี ช่ือม่ันในใจอย่างนี้
คนไทยไมท่ อดท้งิ ไม่นง่ิ ดูดาย ไมใ่ จจดื ใจด�ำ เอาใจใส่กนั อยู่
น้�ำใจไทย ลกู หลานไทย น้�ำใจประเสริฐ อยา่ งน้ี บ้านเรากอ็ ย่รู ว่ มกนั อย่างสันตสิ ขุ มคี วามสุข อบอุน่ ใจ
งามล้�ำ งามเลิศ หาดูไดย้ าก ในโลกโลกาแลหนา กับพี่ ป้า น้า อา ท่ีบา้ นใกล้ชิดตดิ ต่อกนั ไมท่ อดทิ้ง ไมน่ ง่ิ ดดู าย

งามหน้า งามตา งามกิริยา งามมารยาท อา้ ช่างมันเถอะ จังหวัดไหน มนั มาจากไหน ช่างมนั เถอะ
งามเชอื้ งามชาติ งามวาสนา ปล่อยเฉยไว้ อยา่ งน้ันไมด่ ี เอ้ ตงั้ แตเ่ ห็นหมา เหยยี บ รถ ด้ิน
งามจติ งามใจ งามในศรัทธา ทุรนทรุ ายอยู่ ยังไปหอบ ไปอุ้มเอา โอย้ มนั จะตาย มันจะเป็น
ยังไง ขาหกั หรืออะไร อมุ้ มาพาปฐมพยาบาลเอา จนมันไปได้ มา
ศรัทธา ความเช่ือ เลือ่ มใส นเี่ ตม็ บริบูรณ์ ไม่บกพร่อง ได้ อย่างงั้นเรียกวา่ นำ้� ใจที่มเี มตตา การุญ เอ้ือเฟ้ือ เผื่อแผ่ ไก่
พ่ี ป้า น้า อา มาแต่ทางไหน บ้านไหน เมอื งไหน เดือดรอ้ นยงั ไง ก็ดี สัตวอ์ ่ืนกด็ ี สตั ว์ไม่มวี าสนาบารมอี ะไรสงู สง่ เขาตกทกุ ข์ได้
เราพอใจท่ีจะชว่ ยเหลอื กนั อยู่ ไม่ไดท้ อดทง้ิ ไมน่ ง่ิ ดดู าย ไมใ่ จจดื ยากมา เขากร็ ้องใหค้ นช่วย ร้องแตว่ า่ มันกร็ ้จู ักภาษากัน ไก่มัน
ไม่ใจด�ำ ไมอ่ �ำมหิตกับชาติเดียวกัน พ่ีน้องชาติเดียวกัน แมแ้ ต่ กร็ อ้ งอกี ภาษาหนึ่ง อ่าๆๆ เป็ดมนั ก็ร้อง กา๊ บๆ ไป หมามนั รอ้ ง
คนต่างดา้ ว ข้ามต่างแดนมาอาศัยเรา มาคา้ มาขายในเมอื งเรา เอ๋งๆๆ กนั อา้ เจ็บขาแลว้ มากแล้ว แลว้ ก็ แต่คนก็ไปซ้�ำเติม

17

18 มันอกี มัน มันกต็ ายเลย ไมม่ ีที่พ่ึง เพราะฉะนัน้ ความเมตตา อย่างน้นั ฝนมนั ตกลงมากท็ ำ� ให้แผ่นดนิ แผน่ หญา้ ชุม่

ปรานนี ัน้ เป็นคณุ สมบตั ขิ องผูเ้ จริญท้ังหลาย ผเู้ จริญทั้งหลาย ช้ืน พวกมด หนู ปู ปลวก กม็ ีน้�ำอยู่ นำ้� กิน พวกเขียดท้ังหลาย๒๓ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ไมน่ ง่ิ ดูดาย เห็นสัตวต์ กทกุ ข์ได้ยากล�ำบาก ไมน่ ง่ิ ดูดาย เหน็ กอ็ อกร้องระงมเซ็งแซ่ เพราะมนี �้ำฝนมาแลว้ มาออกลกู ออกเต้า
เพ่ือนมนษุ ย์ถูกรังแก ก็ไม่นง่ิ ดูดาย อ้า กนั เออ แพรก่ ันท่ัวแผ่นดนิ ในประเทศไทยมหี มดทกุ จังหวัด
๖๘ แตว่ า่ ถา้ อาวุธเขาดีกว่า ก็อย่าไปแหยมเขานะ เขามอี าวุธ ล่ะ ตามสพุ รรณบุรี มกี บ มีเขียดน้อย มีฮวก(ลูกอ๊อด) กบน้อย ๖๘
ปืน มีอะไร อย่าไปแหยมเขาละ่ เขาเอาตายเหมือนกัน อ้า ถ้ามี เขียดน้อย เสร็จแล้ว เขาก็ไต(้ ล่าเวลากลางคนื )เอายงั ไงพวกน้ี
ตงั้ แตร่ ังแกกันธรรมดา เข้าไปแย่งเลย แยง่ แยง่ เอามดี แยง่ เอายงั ไงหลายเอา เอามากรอบ มาทำ� กรอบ แล้วทำ� ตากแห้ง
เอาค้อน แย่งเอาอยา่ งอื่นออกจากไม้ จากมือ จับส่งเจ้าหนา้ ที่ แล้วอบกรอบ เอามาขายฮอด(ถงึ )กรุงเทพฯ นล่ี ะ่ มาจาก อา้
และกแ็ นะนำ� และกส็ ่งั สอนดว้ ยเมตตา อยา่ ท�ำรา้ ยร่างกายกนั ทางสุพรรณบุรีพู้น( โนน้ )ล่ะ เขียด กบ อบกรอบอย่างงนั้ มจี าก
อย่าฟาดฟันกัน สพุ รรณบรุ ีมา ทางโนน้ มันกบเขียดเขาหลายหรือยังไงไมร่ ู้ แนะ่
เขามีลูก เขามีเมยี เขามีพ่อ เขามแี ม่ ฝากส่งถงึ พ่อ ถึง มปี ระโยชนต์ ่อกันท้ังนั้นละ่ สัตว์กด็ ี มนษุ ยก์ ็ดี อาศัยซึ่งกันและ
แมเ่ ขา ตกทกุ ข์ได้ยากลำ� บากยงั ไง นเ่ี ขาเรียกวา่ จุนเจอื กัน เมตตา กัน อยา่ ทอดทิ้ง อยา่ นงิ่ ดดู าย อยา่ ใจจืด ใจด�ำ อำ� มหติ ต่อเพ่อื น
ปรานอี ารี(อา)รอบกนั ไม่ทอดทงิ้ ไม่นง่ิ ดูดาย ไม่ใจจืด ไม่ใจดำ� มนษุ ย์ด้วยกนั
เขาเรียก ดงั ที่แสดงมาเป็น ปกิณณกนยั เพื่อตอ้ งการให้ทา่ นผเู้ จริญ
ท้ังหลาย น�ำไปใคร่ครวญพินจิ พจิ ารณาด้วยปรีชาอนั ชาญฉลาด
เมตตาปรานี จะมี ใครบังคบั ก็หาไม่ ของตนๆ เองเถิด อัปปมาทธรรม ไม่มีความประมาท ตั้งอกต้ัง
หลั่งใหเ้ องเหมือนฝนอันช่นื ใจ จากฟากฟ้าสรุ าลยั สแู่ ดนดนิ ใจ ใหเ้ ป็นคนใจกว้างอยู่อย่างนท้ี ั่วประเทศ กจ็ ะอยู่ร่วมกนั อยา่ ง
สันตสิ ขุ ทกุ ท่ัวหน้า ทกุ ตรอก ทุกซอก ทุกมมุ ทุกหมบู่ ้าน
ฉะน้ัน อนั นเ้ี ปน็ พระนพิ นธ์ ลน้ เกล้าฯ ของรัชกาลที่ ๖ ทกุ ตำ� บล อาศยั ซง่ึ กนั และกันดังนี้ได้ ก็เรียกว่าตง้ั แตโ่ บราณกาล
เพอื่ ท่ีจะ... ท่านวา่ ไว้ มา ตัง้ แต่พระบรมฯ มา รัชกาลที่ ๑ ที่ ๒ ท่ี ๓ ที่ ๔ ที่ ๕ มา
จนว่าพมา่ มารุกไล่ตีกรุงศรีอยธุ ยา อา้ จะแตกแตน แหลกลาญ
อันความเมตตาปรานี จะมี ใครบงั คับก็หาไม่ ขนาดไหนก็ไมห่ วั่น เรากู้ชาตบิ า้ นเมืองดว้ ยกนั เพราะความสามคั คี
หลง่ั ให้เองเหมือนฝนอนั ชนื่ ใจ จากฟากฟา้ สุราลัยสู่แดนดนิ ดีต่อกัน ไม่ทอดทิ้งนงิ่ ดดู ายกนั พม่ากเ็ ข็ดหลาบไป ถอยมา
ถอยไป ไอพ้ วกน้นั มนั มาแบบขโมยขโจร ศึกพมา่ ศกึ ฮ่อของพมา่
ศกึ ฮอ่ ของลาวก็ยงั มี ดันเอาโคราช ศกึ ฮ่อของโคราชไง ศกึ ฮอ่
19

20 ของลาว เจ้าอนเุ วียงจันทน์นำ� ขบวนการ เขา้ มายดึ ถงึ โคราช เออ ได้ดาบ กร็ ำ� ดาบไปเลยพวก อา้ สนมทั้งหลาย พวกก�ำลงั พละ
กำ� ลังทั้งหลาย คนแข็งแรงไม่ไดเ้ หนด็ เหนื่อยที่ ไหน ไดก้ ินข้าว
วา่ ประเทศลาวของเขาถงึ โคราช เขาจะมายดึ บ้านเมอื งคืน มากัน อ่มิ อยทู่ ุกวนั ๆ จับดาบไดก้ ็ฟันลงเลย ทางนั้นมาแลว้ ท�ำไง ตงึ ตง้ั ๆ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๕๗
เป็นขบวนๆ เป็นร้อย เป็นพัน แต่วา่ ย่าโม ยา่ โมเป็นคนมี ใจเด็ด นถี่ งึ คอเจ้าของแลว้ คอขาดลงไปแล้วยังไม่รูต้ ัว โอ้ ถกู โจมตแี ลว้
ขาด ท่านย่าโมเป็นเมียของเจ้าเมือง ไอ้ผู้ ผู้ชายหนีไป ใครจะสู้ แตไ่ มไ่ หวแล้ว แตถ่ อยๆ ถอยไปๆ กฟ็ าดฟนั กนั ตามบนั ได
๖๘ เขา ไปๆ ทางน้ี ผู้ชายไปทางนน้ี ะ่ ผูช้ ายไปทางน้ี อ้า เรื่องนฉี้ ัน บันเดดิ ลม้ ตายไป ตามท้องไร่ ทอ้ งนา ออกทางท่งุ สัมฤทธ์ิ ออก ๖๘
จัดการเอง มาแลว้ กัน นัดแนะกันไวแ้ ลว้ ตามทงุ่ สัมฤทธนิ์ กี่ ็ พวกเราชาวชัยภูมิมาแลว้ นัดเจอกันที่น้ัน
โอย้ เจ้านายเรามาๆๆ มาจากเวยี งจันทน์ เจ้าอนเุ วยี งจันทน์ นัดกันแลว้ มากนั เพิ่นประกาศไปหมดแล้ว ขอนแก่น บึงพลา
มา มาเย่ยี มเยยี นเราถึงโคราช พวกเราต้องต้อนรับขับสูเ้ ตม็ ที่ มาทั้งนั้น
ให้เต็มที่ อย่า มี ใครมีอะไร มีเหลา้ ยาปลาป้ิงท่ี ไหนมี อย่าไป
หวงไว้ เอามาเล้ียงพี่นอ้ งเรา ทุกคนไปหาเหล้า ไหเหลา้ ไหยามา ทวดของเรากอ็ ยู่ทางขอนแกน่ สมัยนนู้ ไม่ใชป่ ู่หรอก ทวด
เต็มบา้ นเตม็ เมอื ง เตม็ หมด มาเล้ยี งเจ้านาย เจา้ นายมา เลี้ยง ได้ยนิ ข่าวกก็ ล้าทา้ สมคั รปราบกบฏ อา้ จากคนละหน่ึงๆ นับ
กนั ดีๆ ใครมสี าวสวยๆ งามๆ มีลกู เต้าสวยๆ งามๆ ก็เอามา ตามช่ือเอา ไปออก ไปสมทบกันกับโคราช มาถึงระหวา่ งทุ่ง
จัดใหเ้ ข้าคู่ เขา้ คกู่ นั กบั ทหาร อา้ ใหก้ อดก็ไม่วา่ จับที่ ไหนไม่วา่ สัมฤทธิ์ ก็เจอกนั พอดี ทางโนน้ ก็ไหลออกมาจากในเมอื งโคราช
จะดม จะจูบยังไงก็ไมว่ ่า ทางนนั้ ก็ไดเ้ หน็ สาวสวยๆ งามๆ มา นูน้ ...ก็ไหลออกมา ไลฟ่ นั กนั มา ทางนเี้ ข้าสมทบ ฟนั ต่อไปเลย
ให้กอด ใหด้ ม ก็เอาเตม็ ท่ี อ้า กนิ เหลา้ ไป กนิ เหล้า มันเหน่อื ย ไหนๆ คนไทย ไหนๆ คนลาว ก็ชี้ ใสโ่ นน้ ๆๆ ลาวกับลาว เจ้าอนุ
มาเทา่ ไหร่ละ่ เดินทางมาจากเวยี งจันทร์ มาถึงโคราชกเ็ หน่ือย เวยี งจันทน์ โนน้ ๆ ชี้ ไลฟ่ นั ไปจนตายเปน็ เบืออยใู่ นทุ่งสมั ฤทธ์ิ
พอแรง อ่อนเปลี้ยเพลียแรง ถ้าได้ถา้ กนิ อาหารดีๆ เจ้าเมือง ตายเปน็ เบือ ไลก่ ลบั เวียงจันทน์ ตะโกนไปโนน้
เลี้ยง แถมยงั ได้กนิ เหลา้ เจริญอาหารดี กนิ เหล้า กินอิ่มแล้วปะ
เนยี่ ก็สาวๆ สวยๆ เขาก็กอดเอาไป ธรรมดา มนั อ้อแอ้เตม็ ท่ี
แล้ว ออ้ แอย้ ังไมร่ ู้มีสติ ร้ตู ัวหรอก ทา่ นยา่ โม เพิ่นพยกั หนา้ ใส่
ลูกนอ้ ง พยักหนา้ ใส่ลูกน้อง ชี้ ใสด่ าบ ดาบเขา...ไว้ตามฝาผนัง
ฝาผนังบ้าน กลางบ้าน เออ มดี าบ มีปืน มดี าบ ชี้ ไปโน้นๆ ทาง
นัน้ ก็โจงอก โจงกระเบน มัดออ้ มลงมา โจงกระเบนไปผูกขา้ งหลงั
ผูกหนา้ ไมม่ เี สื้อ ตอ้ งนงุ่ ผ้าโจงกระเบนกนั อา้ สมยั โน้นนงุ่ ผา้
โจงกระเบนกัน ไม่มผี ้าถุงแบบน้ี ผา้ ถงุ ทุกวนั นมี้ ีผา้ ถงุ ใส่ อา้ จับ
21

22 สมัยนนู้ น่ะ สมยั นนู้ ทวดของเรากเ็ ป็น ผอู้ าสาสมัครมา จังหวัดชัยภูมิบา้ ง จังหวดั ขอนแก่นบา้ ง อ้า เมืองมัญจาคีรีบา้ ง

เหมอื นกนั ทวด ปู่ เอ๊ย พอ่ ของปู่ ไปปราบข้าศกึ กลับมาได้ ทาง เมอื ง... มาทางโนน้ มามืดฟา้ มวั ดินมาเหมอื นกนั ตี ใส่กนั ไล่ฟัน ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๕๗
คุณยา่ เพ่ินอยูท่ างเมอื งมัญจาครี ี มีทอ้ ง มีท้องเกินเดอื นแลว้ เหมอื นดัง หมาจนตรอก ไม่ไหว ไมด่ ี คนกนิ เหล้าเมาพอหลาย
พอดีเขารบเสรจ็ แลว้ กลบั ขน้ึ มาบา้ น เมียก็ออกลูกเสร็จพอดี แลว้ เหลา้ พอหลายแล้ว ไปเมาผู้หญงิ อีกปะเนยี่ ก็ ฟันเอาๆ
๖๘ คณุ แม่ คณุ ย่าเพิ่น ยา่ ทวดออกลูกพอดี ออกลกู เป็นผู้ชาย กเ็ ลย เหมอื นดังฟนั หยวกกล้วยธรรมดา นแี่ ล้ว ตาย พอว่าพวกนัน้ ๖๘
ให้ช่ือว่า ทา้ วรบ ท้าวรบเพ่ินก็ออกมาวันนี้ พอพ่อกลับมาจากรบ กลับขึน้ ไปก็ไดก้ ลา้ หาญชาญชัยไป พวกชยั ภมู กิ ก็ ลบั ไป ถงึ ชัยภมู ิ
เพ่ินกอ็ อกลกู พอดี ท้าวรบเนยี่ นะ่ ไปเป็นปขู่ องเราหรอก ... อ้า ก็ยกย่องให้เปน็ พระยา เป็นพระยาแลไป ปู่ทวดของเราก็ได้เป็น
นั่นแหละมา ...เที่ยวเล่น ทางโนน้ อ�ำเภอพล อำ� เภอพล จังหวดั พระยาเหมอื นกัน ไปเป็นพระยา พระยาประเสริฐพฤตคิ ุณธนะเชษ
ขอนแกน่ เขาจะยา้ ยเมือง เมอื งจังหวัดอย่มู ัญจาคีรีแต่ก่อน ย้าย เทือกอะไรนแ่ี หละ ทวดของเราไปเปน็ พระยาเหมอื นกัน พระยา
เข้าไปอ�ำเภอพลพนู้ ( โนน้ ) ทางนกี้ เ็ ที่ยวไป ไปหาเลน่ สาวไป แล พระยาอะไรน่ัน ได้เป็น ...ได้เป็นพระยา เนย่ี ถ้าก่อนทุกกอ่ น
ไปพบกบั ยา่ ย่าอยเู่ มืองพล อยู่เมืองพล เป็นลูกขุน ลูกหลวง มันปาอาวุธ ศาสตราอาวุธไมแ่ รง รา้ ยแรงเหมือนสมยั น้ี หาก
เหมือนกันวะ่ ไป พาเลน่ สาวไป ไปเจอ ไดเ้ มยี ไป ลกู ขนุ ลูกหลวง เกิดขน้ึ อยา่ งสมยั นเี้ รียกว่าแหลกลาญไปหมด ถ้ามเี กดิ ข้นึ ใน
เหมอื นกันนะ เปน็ ขุน เปน็ หลวงอยู่ทางน้นู อมื กรุงเทพฯ กรุงเทพฯ จะเป็นยังไง น่าเป็นห่วงเป็นใย มแี ต่อาวุธ
นั่น บา้ นเมอื งก็อยรู่ อดปลอดภัยมาดี ดว้ ยความสามัคคี รา้ ยแรงทั้งนน้ั อย่ใู นประเทศ อย่ใู นกรุงเทพฯ อาวุธร้ายแรง
ของหมู่ ของคณะชว่ ยกนั ปกป้องคมุ้ ครองบ้านเมืองเอาไว้ได้ อาก้า(AK-47) ปนื กลหนัก ปืนกลเบา มหี มดทกุ อยา่ ง ระเบิด
ไม่แตก ไมแ่ ยกกนั อยูค่ นละหัวเมอื ง มจี ดหมายถึงกัน มันไม่มี กม็ ี ใชอ้ าร์พจี (ี RPG) อารพ์ ีเจอ อะไรมหี มดทุกอย่าง ถา้ เกิดขึน้
โทรศพั ท์ โทรทัศนเ์ หมือนสมยั นวี้ ะ่ มจี ดหมายถงึ กันใหพ้ วกม้า ในเมอื งอย่างน้ี ในสมยั นจ้ี ะบรรลัยพินาศขนาดไหน ถา้ สมยั ก่อน...
เรว็ ไปสง่ ใหม้ า้ เร็วไปส่งเร่ืองราวมันเป็นยังไง เพิ่นจะใหร้ บที่ ไหน ดักไล่ฟันกนั เฉยๆ กพ็ อไหว รอดมาได้ ไม่ตาย เอาชนะไดเ้ พราะ
ม้าเรว็ ไปบอก แล้วกพ็ ากันมา รีบด่วนๆ บอกใหถ้ งึ โคราชวนั นี้ ความกลา้ หาญชาญชัยนัน้ เอง
เลย อย่าชา้ เลย เจ้าอนเุ วยี งจันทนย์ ึดเอาเมืองโคราชแล้ว พวก เพราะฉะน้ัน พวกเราอยใู่ นกรุงเทพฯ เดียวกนั อย่าริเริ่ม
เราน่ังก็ไมอ่ ยู่หรอก ลกุ เพิ่นพาไปขนาดน้นั ล่ะเอา เอาแต่หวั ดีๆ แตกแยกสามคั คกี ันเลย ใหก้ ลมเกลียว กลมกลนื สามคั คดี ีตอ่ กัน
มาทั้งนน้ั ล่ะ เอาดาบ มีแตด่ าบ สมยั ก่อนมแี ตด่ าบ มันหลาย จงึ จะจรรโลงไทยใหร้ ุ่งเรือง เพลงเขาว่ายงั ไงนะ เออ จรรโลงของ
ปืน หอก ดาบ เอามาแคน่ ัน้ แหละ ไมม่ ีปืนกลหนัก (ปืน)กลเบา ประเทศชาติให้เจริญรุ่งเรืองได้ ถ้าเราแตกแยกสามคั คีกนั แล้ว
สมยั นห้ี รอก นั่น ไล่กันออกมาจากโคราช ไลก่ นั มา ช้ีมาทางโนน้ โอย้ เป็นเหยื่อของขา้ ศึก ผู้ไมห่ วงั ดีต่อเมืองไทย จะถือโอกาสมา
พวกเราไปสมทบทางน้ี ช้ี โนน้ ๆๆๆๆ ช้ี ให้พวก ท่ี ไปจากทาง ฟาดฟนั กับคนไทยของเราใหฉ้ บิ หาย ตายตอ่ กนั อยา่ งสมัยน้ีไม่
23

24 เหมอื นสมยั ก่อน สมยั ก่อนมีตง้ั แตศ่ าสตราอาวุธ หอก ดาบ มีด

ปนื สมยั นม้ี ันมี โอย้ อาก้า(AK-47) ไอเ้ อ็มท(ู M2) เอ็มอะไร
นมี่ ัน ปืนสน้ั ปนื ยาว ระเบิด ไดห้ นกี ันระเบิดอะไรมากมาย ปา
ลงมาแตล่ ะลกู น่ี พังไปหมด เพราะฉะน้นั ในสมยั นอี้ ยา่ งนี้ พวก
๖๘ เราต้องสามัคคกี นั เอาไว้ อยา่ แตกแยกกนั แม้แตน่ อ้ ย เพราะเรา
เปน็ คนรักษาความสงบ อยู่กนั อยา่ งสงบ กินดว้ ยกัน อย่ดู ว้ ยกนั
มาต้งั แต่ไหนแตไ่ ร ตัง้ แตเ่ กิดมา
เพราะเปน็ เมืองกรุงเทพมหานคร และก็เมืองอ่ืนนะ่ มากมาย
ลุกลามไปฮอด(ถึง)ส่แี ยกศรีอยุธยานูน้ แหละ นั่น ถา้ เราแตก
เราแยกกนั แลว้ ไม่ดีเลย เพราะฉะนน้ั ขอฝากความคิดอนั สับสน
นี้ใหแ้ กท่ า่ นผู้ฟังท้ังหลาย ไดน้ ำ� ไปขบคดิ พินจิ พิจารณาด้วยปรีชา
อันชาญฉลาดของตนๆ เองเถิด อปั ปมาทธรรม ไม่มคี วามประมาท
ตัง้ อกตง้ั ใจ กลมเกลยี ว สามคั คีกันไปในชีวิตนี้ มันก็ไม่หลายปี
เทา่ ไหร่หรอก เด๋ียวกต็ าย กอ่ นตายกฝ็ ากคุณงามความดีไว้ให้
กบั ประเทศชาติ ดว้ ยความพรอ้ มเพรียงสามคั คีกนั ตลอดไป ด้วย
ประการฉะน้ี พอแลว้

(สาธ)ุ

เอวงั แล้วนะ



หลวงป่ทู ่อน ญาณธโร ๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗
วนั พุธท่ี ๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗ เวลา ๑๘.๐๐ น. ๖๙

ณ บ้านดอนสำ� ราญ-บ้านชมุ นมุ ใน
อ.แกลง จ.ระยอง

๖๙

เออ มนั จะไหวบ่ ฝนจะตกไหมเนยี่ ฝนจะตกไหม ถ้าฝน
ตกมันก็น่าดูนะ เพราะฉะนัน้ จดคาถาไว้หน่อย คาถาว่า โอม
น�้ำมนั งา มาทา...ตกฝง่ั พนู้ ( โนน้ ) ฝัง่ นอี้ ย่าตก อะ่ น่ะ หึ อะ่
คาถาเพิ่นว่าไวก้ นั กนั ฝน ไม่ให้ฝนตก

อันนเ้ี อาขอ้ เฮฮาข้นึ เบื้องต้นซะกอ่ น ไมร่ ู้วา่ จะเอาอะไร มา
แสดงใหฟ้ ัง คนหลายๆ อยา่ งนี้ เอาธรรมะลกึ ซึง้ ลงไปลกึ ๆ อาจ
จะเขา้ ใจยาก เร่ือง ศีล สมาธิ ปญั ญา มนั กม็ ีอยู่แล้ว ทุกคนก็
เขา้ ใจอยแู่ ลว้ ศีล ก็รักษากาย วาจา ใจเป็นศลี สมาธิ ตั้งใจมั่น
ปญั ญา รอบรู้ในกองสังขาร ในรา่ งกายเราก็เป็นล้วนแล้วแต่มี
สังขารกันท้ังนนั้ มรี ปู มีนาม เปน็ กอ้ นหนง่ึ กอ้ นสังขาร

1

2 แตว่ า่ วันนคี้ ิดวา่ จะเอาปกิณณกนัย องิ นยิ าย ธรรมนยิ าย หมายถงึ ความรทู้ ่ี ได้เล่าเรียนศึกษามาก็ดี หรือไดย้ นิ
ได้ฟังมากด็ ี เป็นการศกึ ษาท้ังนนั้
ท่ีเป็นคตธิ รรม เราได้ฟังแล้วช่ืนใจอยู่ เร่ืองราวของประเทศอื่น ๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗
เพ่ินหรอก เรื่องราวของประเทศจีน โนน้ แต่มันเป็นนทิ าน น่า
สลดสงั เวช นา่ เมตตา ไดเ้ ปน็ ใหญ่เปน็ โต เพราะความประพฤติ สุสสสู ัง ละภะเต ปัญญงั
ปฏบิ ตั ิดีปฏบิ ตั ิชอบในบิดามารดาของตน ไม่ได้เกินคำ� สัง่ ค�ำสอน
๖๙ ของพอ่ ของแม่ตวั เอง อยูใ่ นขอบข่ายของศีลธรรมเสมอ เออ เรื่อง ฟงั ดว้ ยดีย่อมไดป้ ญั ญา เพิ่นวา่ อย่างงัน้ ถ้าไมฟ่ งั ด้วยดี ๖๙
กตัญญู เร่ืองมนั มอี ยวู่ ่า ไมต่ ้องขึ้นภาษติ หรอก ไม่ไดป้ ัญญาอะไรเลย ฟังเหนื่อยเฉยๆ ปวดหลัง ปวดเอวเฉยๆ
มนั ก็ไมด่ ีอีกเหมือนกนั เพราะฉะน้นั จงตงั้ ใจก�ำหนดจดจ�ำเอา
กัมมงั วชิ ชา ธัมโม สลี ัง ชีวติ ะมตุ ตะมงั เอง ตคี วามหมายเอาเอง บางขอ้ บางอย่างใชด้ ุลยพินจิ คดิ ให้
ละเอียดไปด้วย นั่น การฟังเทศนเ์ พิ่นบอกว่าอยา่ งนน้ั การฟงั
นี่ มันเปน็ ภาษิต มนั เบ่ือแลว้ กรรม การกระทำ� ดี นเี่ ป็น เทศน์ไม่ใชฟ่ ัง ลมๆ แลง้ ๆ เฉยๆ ใช้ดลุ ยพนิ จิ คิดให้ละเอยี ด
กรรม กรรมดี เป็น เป็นการ ของจริงหรือของไม่จริง ใหข้ บคดิ พนิ จิ พิจารณาด้วย
ปัญญาอนั ชาญฉลาดของตนๆ เองนลี่ ะ่ ก็นำ� ไปใคร่ครวญพินจิ
กมั มัง พจิ ารณาดว้ ยความเฉลยี วฉลาดของตวั เอง ก็จะได้ความรู้ข้นึ มา
ของบคุ คลผูเ้ ป็นเจา้ ของชีวิต ประพฤติปฏิบัตติ ัวเองให้ถกู ตอ้ ง ตามท�ำนองครองธรรม ของ
นักปราชญท์ ้ังหลาย ไม่ว่าพระพุทธเจ้ากด็ ี นักปราชญบ์ ณั ฑติ
วชิ ชา ทั้งหลายกด็ ี ทา่ นพูดไปมนี ัยเปน็ ปริศนาปญั หา ให้พวกเราผมู้ ี
ปัญญาขบคดิ พนิ จิ พจิ ารณาเอาเอง นะ่ อยา่ งนห้ี รอก

3

4 เรื่องที่จะนำ� มาพดู วนั นี้ ไม่ใช่เป็นเร่ืองของเมอื งไทย เปน็ พระเจ้าหวางต้อื หาเร่ืองขึ้นมา เรียกวา่ แหย่ แหยใ่ ห้โมโห พออยู่

เร่ืองของเมอื งจนี สมัยโนน้ สมัยดกึ ดำ� บรรพ์นานมาแลว้ ในเมอื ง ดว้ ยกนั มาหลายปีดีดกั จนพระเจ้าหวางตื้อเหน็ ดีเหน็ ชอบ แลว้ ๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗
เมืองหน่ึง ช่ือวา่ เมืองเจ๋ มพี ระเจ้าผ้คู รองเมือง ชื่อวา่ เปน็ พระเจา้ ก็ไปส่ขู อผู้หญงิ มาให้แต่งงาน พดู รวบรัดเอา เขาเรียกว่าแตง่ งาน
หวางตอ้ื พระเจ้าหวางต้ือน่ะมีสมบัตพิ ัศฐานเปน็ หลักเป็นฐาน มาแลว้ ก็ไดล้ ูก ๒ คนฮึ ๒ คน ขนึ้ มา อันนจี้ ะรวบรัดไปว่า ได้
อยู่เมืองเจน๋ ั้น ปกครองบา้ นเมอื งมานานแล้ว จนไดล้ กู ได้เต้า ลกู ข้ึนมาแล้ว แตว่ ่ามาทำ� ผิดก�ำหนดกฎหมายของบา้ นเมืองบาง
๖๙ ขนึ้ มา มลี ูกชายคนหนงึ่ ช่ือวา่ อูเ๋ หลง็ กุมาร มิใช่หรอก ชื่อวา่ อย่าง พระเจา้ หวางตื้อกด็ เุ อา แก มีหมู ีตา แกท�ำไมไมพ่ จิ ารณา ๖๙
อู๋เหลง็ กุมาร ผเู้ ห็นเป็นจริง ข้าปกครองแกมานานปแี ล้ว ถา้ แกไม่ชอบใจ แก
สมัยน้ันพระเจ้าหวางตอื้ มี เออ เสมยี นตรา หรือวา่ เออ จะลาออกซะก็ไม่เปน็ ไร เออ ว่าดว้ ยความโมโหเฉยๆ หรอก จะ
เจา้ หนา้ ที่ฝ่ายปฏิบัตหิ นา้ ที่อยกู่ ับพระเจ้าหวางตื้อ เพิ่นตงั้ ยศให้ หาขนุ นางแบบนหี้ ายากที่สดุ แต่ว่าโมโหมาก พูดด้วยความโมโห
เป็นเสนาธิการหรือขนาดโน้นล่ะ เป็นผู้ดูแลสารทุกขส์ ขุ ดิบ โกรธา อยมู่ า อะ่ ไอม้ ง่ิ กงฝา่ นั่นก็คิดน้อยใจตัวเอง เสียแรงเรา
ให้แก่ไพรฟ่ า้ ขา้ แผ่นดนิ ในเมอื งเจ๋นนั้ ต้งั ให้เป็นเสมียนตราหรือ เสียสละชีวิตเลอื ดเน้ือ เพ่อื แผน่ ดนิ กบั พระเจา้ หวางต้อื เทา่ นี้
เป็นเสมยี นผดู้ รู ับ ดแู ลรับผิดชอบ เรื่องการเงนิ การทอง แต่วา่ เพิ่นไม่ชอบใจ เพ่ินไล่เอาแบบน้ี ก็สมควรจะไปอยทู่ ี่อ่ืนแล้วเรา
เขาช่ือวา่ มิ่งกงฝา่ ขนุ นางผูน้ เ้ี ขาชื่อว่า ม่ิงกงฝ่า ม่งิ กงฝ่าไปอยู่ เออ แต่ไมไ่ ด้พูดให้ฟงั ตอ่ มาก็นานวนั มากล็ าออก ได้ลูกตั้ง
ทำ� งานที่นั่น พระเจา้ หวางตอื้ ก็เห็นความดีความชอบของเขา ๒ ๓ คนแล้วเนาะ(นะ) อา้ ม่งิ กงฝา่ ได้ลูก ๒ ๓ คน แต่งงาน
แลว้ ก็คิดแต่งงานให้เขา ให้เขามหี ลักมฐี าน ท�ำราชการบา้ นเมือง ใหอ้ ย่างถกู ใจ แลว้ ขอลา ขอลาพระเจา้ หวางตือ้ ขอลาออกไปทำ�
ชว่ ยกัน พออยูไ่ ปอย่มู านี้ ในวันหนงึ่ พระเจา้ หวางตอื้ เปน็ คนท่ี ราชการทางอ่ืน ทางการทางอ่ืน ทำ� มาหาเล้ียงชีพดว้ ยตนเอง
แล้วเป็นขุนนางมาแลว้ หลายปี ก็มเี งนิ มีทองพอจับพอจา่ ยได้
พอไปตง้ั หลกั ตงั้ ฐานได้ เพิ่นบอกให้หนีไป กห็ นีไปตามความ
ต้องการของพระเจ้าหวางตอ้ื หนี ไม่บอก ไปอยู่ที่ ไหนไมบ่ อก
โน้น ไปอย่หู ม่บู า้ นเกา่ แก่ มญี าติมพี ่ีนอ้ งอยูบ่ า้ งทางโน้น ก็ไป
อย่กู บั เขาทางโน้น แต่วา่ ดว้ ยความนอ้ ยเนือ้ ตำ�่ ใจตัวเอง กเ็ ลย
ประพฤตไิ ม่ดี เสียใจ วา่ ตกการตกงาน กนิ เหลา้ เมาสรุ า เลน่
กร้ิวหนอ่ ยโกรธ โกรธหน่อย ถ้าได้โกรธแล้วกป็ ากร้ายเสียด้วย การพนัน บางทีก็ ไปชอบผหู้ ญิงไหนอื่นกเ็ ท่ียวไป แตกไปธรรมดา
ด่า ถ้าแกเห็นวา่ ข้า ปกครองดูแลแกไม่ท่ัวถึง หรือไมเ่ ป็นสขุ ก็ แล้วคนใจแตกแลว้ ปะเนยี่ ส่วนเมียนั่นเปน็ คนดี ดจี ริงๆ ภรรยา
ใหแ้ กขอลาไปอยทู่ ่ี ไหนก็เปน็ เร่ืองของเธอเองนะ่ ของแกเอง ท่ีแต่งงานให้ เปน็ คนดี เป็นคนขยันหมั่นเพียร มขี อ้ วตั รปฏบิ ัติ
5

6สามีอย่างดี ขอรอ้ งให้ พี่ ให้เลิกซะเถอะ เรื่องกินเหล้าเมายาเนย่ี เปน็ ปา่ กวา้ งใหญ่ แต่ว่า แมข่ องช้ิวหล่ันเนย่ี เปน็ คนมปี ญั ญา

ให้เลกิ ซะ เรื่องเที่ยวผหู้ ญิงผูญ้ าก็ให้เลิกซะ พวกเราก�ำลัง พอมี ถ้าเราไปน�ำเอาใบชามาแลว้ จะนำ� มาปลกู ที่นี่ ปลูกที่เน้อื ท่ีดีๆ นี้๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ตนี มีมือ พอจะ เออ ต้งั เน้ือตั้งตวั ได้ เออ ก็ไม่เลิกแหละ เพราะ จะขยายใหเ้ ต็มเลย เพราะวา่ น�้ำไม่อด น้�ำไหลอย่ตู ลอดปี ถา้ ฝน
ว่าคนข้ีเมาแล้ว ไปบอกยงั ไงก็ไมเ่ อา อยา่ มาหา้ มขา้ ๆ ขา้ เสยี ใจ แรงลงมากต็ กลงมาเสียงดังสนั่นหว่ันไหวท้ังบ้านแหละ จะไปทำ�
มานานแล้ว ให้ขา้ ท�ำของขา้ ไปเอง ว่าไปอยา่ งงั้น เหน็ สามเี ป็น อยา่ งว่า ไปทำ� อย่างวา่ ไปท�ำไรใ่ บชา แล้วใสต่ ะกรา้ ใส่เป้ ใส่
๖๙ คนไม่เอาไหน แลว้ กเ็ ลยคดิ หาหนทาง ตะกรา้ มาก็ ไปข้ามภูขา้ มเขากลับมา แล้วน�ำเอาใบชาเหล่านี้ไป ๖๙
เอ้ ถ้าปลอ่ ยไว้อย่างงี้ เราก็จะไม่มีตีนมีมือ หมดเน้อื หมดตัว ขยายพันธ์ุ เพาะปลูกใหข้ ยาย กวา้ งออกไปๆ ถา้ มนั มพี ันธด์ุ ีแล้ว
ไป ส่วนลกู ชาย ๒ คน ลกู สาวคนหน่ึง ลกู ชาย ๒ คนเนย่ี เป็น ก็เลยไมต่ อ้ งข้ามภขู า้ มเขาไป พันธมุ์ นั มีแล้ว มพี ันธุแ์ ม่มนั มีแล้ว
คนเก หาวา่ ตวั เองไดเ้ ปน็ ลกู ขุนนาง ได้เป็นลูกเจา้ ลูกนายเพราะ ค่อยตอนเอา คอ่ ยเสียบเอา เอาไปขยายพันธ์ุไปเรื่อยๆ ถ้ามนั
เคยท�ำราชการมา อนั นน้ั ก็เกเร เกกมะเหรกเหมอื นกันนะ่ เป็น หมดเชื้อมันแล้วก็ ข้ามภไู ปเอามาอีกอยอู่ ย่างน้ันแหละ มาจาก
นกั เลง ไมอ่ ยู่ใต้สนบั บงั คบั คำ� สงั่ ของพ่อของแม่เทา่ ไหร่ เก เมืองกงั ไส เมอื งเจียงหนัน เมืองกังไสนนู้ มันไกล มาขยายจน
ไม่เลา่ เรียน ไม่ศึกษาอะไร มีแต่เท่ียวกบั เที่ยวไป จนตดิ คกุ ติด เตม็ จนเต็มบริเวณภเู ขาแห่งน้นั ได้ไรใ่ บชาอยา่ งมากมายหลาย
ตะรางในท่ีสดุ เขาจับได้ไลท่ ันแล้วกเ็ ป็นนกั โทษ ไปติดคกุ ติด เอเคอร์(acre) หรือว่าหลายไร่ ได้ใบชามาแลว้ บดั นกี้ ลบั มา มา
ตะรางซะนมนาน เสพยาเสพติดให้โทษ จนเสยี ผเู้ สยี คนไปละ่ ข้ึนภูขึ้นเขา ขึ้นภูข้ึนเขาซะจนเจบ็ จนป่วย อ้า ป่วยไมค่ ่อยสบาย
ไอ้จุก๊ ฝ่า ไอ้ฉ่ินฝา่ ๒ พ่ีนอ้ ง ชวนกนั ไดก้ ็ไปหาเท่ียวเตรเฮฮา แข็งแรงพอ พอที่จะไปไดอ้ ีก อา้ ว พูดรวบรัดไป รักษาพยาบาล
จนตดิ คกุ ตดิ ตะรางดังกล่าว กันอยูน่ านพอสมควร แล้วความเจบ็ ไข้ไดป้ ว่ ยมนั เปน็ โรคหนัก
ส่วนช้วิ หล่ัน ลูกสุดท้องเป็นผู้หญิง อยู่กับพ่อ อยกู่ ับแม่ แน่นหนอ่ ย เป็นโรคหัวใจ เปน็ โรคความดนั มาในตวั หมอรักษา
ไม่ได้ไปไหน ฟังค�ำของพ่อของแมส่ อนอยตู่ ลอด แตว่ ่าตอ่ มา พยาบาลยงั ไงๆ มันก็ไมฟ่ ื้น ในท่ีสดุ ก็ตาย พอภรรยาตายลงไป
ภรรยาคดิ ได้ หนี หนขี า้ มภขู ้ามเขาไปโน่น ไปเอาใบชาอย่างดีมา เท่าน้ัน อยตู่ ั้งแตช่ ิ้วหลั่นอยกู่ บั พอ่ สว่ นไอจ้ ุ๊กฝา่ ฉิ่นฝ่าน่ันหนี
จากเมืองเจยี งหนนั เมืองกงั ไสโนน่ ใบชามคี า่ ราคาดี เมอื งเจยี ง ไปเป็นนักเลง หนีไปเป็น ติด นักโทษตดิ คุกตดิ ตะราง ถูกเขา
หนัน เมืองกงั ไส ขา้ มภูขา้ มเขาไป ไปแลว้ ก็ไปตดิ ต่อเจา้ ของไร่ จับค่าปรับคา่ ไหม ตดิ คุกติดตะราง แลว้ กก็ ินยาด้วย กนิ ยาเสพ
ใบชาเขา ขอซื้อพันธ์ุใบชาหรือวา่ มยี งั ไงก็ปันกันหนอ่ ย อยากจะ ติดให้โทษด้วย แน่ะ จึงตดิ คุกติดตะรางอยู่ตลอดมา ผู้ มิ่งกงฝา่
นำ� ไปปลกู ที่บา้ นของเรา บ้านของเราน่ันอยู่หมู่บา้ นลิว้ ฉ่ี บา้ นน้ี เหน็ ภรรยาที่ดีตายอย่างงนั้ ก็เลยกลับเน้อื กลบั ตัวได้ทันที เรา
บ้านลิ้วฉี่ มันมีน้�ำตกลงมาจากภเู ขาโน่น เสียงดังสนั่นหวั่นไหว เสียภรรยาท่ีดีไป เพราะเขาห้ามเราไมฟ่ งั ไม่ใหก้ นิ เหล้า ไมใ่ ห้
ทั้งบา้ นล่ะ น�ำต้ ก แต่ว่าเหนือน้�ำตกไปโน้นเป็นท่ีดี เป็นเนนิ เท่ียวผู้หญงิ ไมใ่ หเ้ ลน่ การพนันใดๆ ทั้งนัน้ เขาเลยเป็นโรคถงึ
7

8 ค�ำวา่ เพคะ เพคะ เออ เปน็ ค�ำลงทา้ ย เพ่ินถามอะไรๆ กเ็ ขา้ ใจ ๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ไหม เข้าใจเพคะ ต้องว่าอยา่ งน้ี เออ ไมต่ อ้ งว่าค�ำหยาบๆ ท่ีเรา
๖๙ ไมไ่ ด้ศึกษามา อาจจะตอบค�ำไมถ่ ูก เพคะ เพคะ พระเจ้าขา้
พระเจ้าขา้ เออ เออ อย่มู าในที่สดุ ม่งิ กงฝา่ ก็ตายเหมอื นกัน
ชีวิตตาย เสยี เมยี ที่ดีที่สุด ต้ังแต่บดั นเ้ี ป็นตน้ ไป เราจะเลิกเหลา้ ม่ิงกงฝ่ามันเปน็ หนกั เขา้ ๆๆ ก็ตาย เวลาม่ิงกงฝ่าตายเนย่ี อยู่
เลกิ ยา เลิกเท่ียวผู้หญงิ จะตั้งหนา้ ตัง้ ตา ไปปฏิบัตอิ ุปัฏฐาก กบั ชวิ้ หล่ัน ๒ คน ๒ พ่อลกู พอ่ ตายแล้วท�ำยังไง ฝนตกอยา่ ง ๖๙
ฝีไมล้ ายมอื ของภรรยาท่ีปลูกไว้เตม็ บา้ น เตม็ เมอื ง เต็มภูเขาแห่ง ใหญ่ ฝนตกหนกั ที่สดุ ท�ำให้น�้ำเออท่วมขึน้ มาๆ น�้ำตกจากภูเขา
นั้น ใหส้ ืบสรา้ งกจ็ ะพอเล้ียงชีวิตได้ เอาแต่ใบชานี้ไปขาย อา้ ใน ลงมาในหว้ ย แต่วา่ มนั เอ่อขนึ้ มา ทว่ มขนึ้ มาๆ ในบา้ นของ
เมอื งเจ๋ เมอื งโน้น กจ็ ะได้พอเลย้ี งตัวได้ ท�ำอย่ไู ม่คอ่ ยหลบั ไม่ มิ่งกงฝ่านั้น เป็นบ้านพ้ืนดนิ ธรรมดา ราดพ้ืนพออยไู่ ดน้ ดิ ๆ
ไดห้ ลับได้นอน หน่อยๆ แลว้ เอาเตียงมานอน เอาเตียงนอนนะ่ บนแครน่ ้ันแหละ
นำ�้ พ่อตายแล้วก็นอนกอดพอ่ อยู่ พ่อตายแลว้ ไม่มีที่พึ่งแล้ว
ต่อไปวิบากกรรมตามทันหรือยังไง ตวั ม่ิงกงฝ่าเองกป็ ่วย ไปนอนกอดพ่อ กอดมงิ่ กงฝ่าอยู่ จะไปเรียกพ่ีเรียกนอ้ ง ชาวบา้ นมา
เหมือนกนั เพราะวา่ ท�ำงานหนัก ข้ึนภขู น้ึ เขา ลงภูลงเขา ท�ำงาน ก็ไปไม่ได้ เพราะว่าฝนมันตกหนกั น�้ำกเ็ ออทว่ มขึ้นๆ ทว่ มขน้ึ มา
หนกั ๆ เข้าก็ป่วยเหมอื นกนั ป่วย แลว้ กน็ ง่ั สอนลูกสาววา่ ในท่ีสดุ กห็ ีบศพนนั้ กจ็ ะลอยนำ้� พูน้ ( โนน้ )ละ่ หีบศพใสพ่ ่อน่ะ ก็
ก็เพราะอะไรอ่ะ เราจึงไดอ้ ย่บู า้ นอย่างนี้ สบั ปะรังเคอยา่ งน้ี ฝน นอนเฝา้ พ่ออยูน่ ั่นแหละ กอดพอ่ อยู่น่ันละ่ พ่อตายแลว้ ก็กอด
ตกมาก็ไมม่ ีท่ีจะอยู่ มันรั่วแล้วหลังคา ทางชว้ิ หลั่นนะ่ เป็นคนดี พ่อ ไปเรียกพี่เรียกนอ้ งมาก็ไมม่ ี เออ ท�ำยังไง ในท่ีสุด กฝ็ นตก
เออ ชา่ งมนั เถอะพอ่ ชา่ งมนั เถอะ เราทำ� ได้ เราคอ่ ยทำ� มนั ก็ได้ หายแล้ว ไปได้ ไปบอกพ่ีบอกนอ้ ง บอกผูร้ ู้จักคุ้นเคยท้ังหลาย
หรอก มนั จะเสยี ๆ ไป แตส่ ว่ นพอ่ เนย่ี ต้องกนิ ยาทกุ วัน กนิ ยา พอ่ ของฉนั ตายแลว้ เต่ยี ของฉันนะ่ ตายแล้วเมื่อคืนน้ี จะมาบอก
ทกุ วัน รักษาเนื้อรักษาตวั ก็สอนลกู สาวอ่ะนะ แตก่ ่อนเราอยู่ใน พี่นอ้ งไมไ่ ด้ เพราะฝนตกหนัก นำ�้ ขนึ้ มาก กล็ ยุ น�้ำ ขา้ มน�้ำมา
รั้วในวงั เราไม่เคยเลยล�ำบากอะไรน่ะ สอนลกู สาว เวลาหากมี หาบอกพี่บอกนอ้ งก็ไม่สามารถมาได้ นฝ่ี นซาแลว้ ก็จงึ มาบอกพี่
ความจ�ำเป็นไดเ้ ข้าไปอยใู่ นรั้วในวงั ให้รจู้ ักภาษาในรั้วในวังบ้าง บอกน้อง ขอให้ไปชว่ ยน�ำศพของเตีย่ ขึ้นไป ฝงั ไว้กับแม่ที่ ไรใ่ บชา
แม่น้นั เอาไปฝังไวท้ ี่ ไร่ใบชาโน้น ทกุ วันเตยี่ ก็เคยไปกราบเมยี
ถ้าเพ่ินถาม ต้องตอบ พระเจ้าอยหู่ วั พระเจ้าหวางต้อื น่ะ กราบศพเมยี ทกุ วนั ไปไหว้ศพทุกวนั ขน้ึ ไปทุกวันเปน็ ประจ�ำ
ให้ถกู หรือไปอย่กู บั พระองค์ใดก็เหมอื นกนั ต้องร้จู ัก ให้ใช้ แหละ วันไหนวา่ งๆ ก็ไปอยกู่ บั เมียพู้น( โนน้ )ละ่ เขาฝงั ศพ เขา
เรียก ฮวงซุย้ (ฮวงจุย้ )บ่ ทำ� ฮวงซุ้ย(ฮวงจุ้ย)ไว้ในไร่ใบชา
9

10

๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗
๖๙ ๖๙

เพราะว่าข้นึ ไปท่ีน้ันก็จะได้เหน็ กนั เขาทำ� เปน็ กจิ วตั รประจ�ำ เวลาหา อ้า เสื้อผา้ เขาขาด เขาจะ นั่น จะปะจะชุนยงั ไง ช้ิวหล่ัน
วันมาตัง้ แต่ยังไม่ตาย บดั นต้ี ายแล้วเขาก็ กบ็ อกชาวบ้านชาว มีฝีมือทางนอี้ ยบู่ า้ ง เลยทำ� อยา่ งนร้ี ับจ้างเขาก็วา่ ได้ เขาก็ใหเ้ งนิ
เมอื ง ขอใหน้ �ำศพของเต่ยี ของพอ่ ข้ึนไปฝงั เรียงกันไวก้ ับไร่ใบชา เออ คนสลึง ๒ สลึงไป คนละเท่าไหร่ๆ ก็ตามแต่ความเมตตา
ที่ ไร่ใบชา เพราะว่าจะข้นึ ไปไร่ใบชาทีไร ก็จะได้ไหวท้ ้ังเต่ยี ได้ไหว้ ปรานขี องชาวบา้ นเขาให้
ท้ังแมด่ ้วย น่ะว่าอยา่ งงนั้ อ้า เขากท็ ำ� ตามน่ะ ต่ืนเช้ามาเขาก็
เฮโลกนั มาชว่ ยท�ำศพมิ่งกงฝา่ อยู่มาวนั หนงึ่ นานมาแล้ว แม่เฒ่าหยหู้ ล้งั เป็นไข้ เปน็ ไข้
หนกั ลกุ ไมข่ ึน้ เอาใบชาไปขายไมไ่ ดอ้ กี เลยเอาใบชาเขา้ ไปขายเอง
ตวั ม่งิ กงฝ่าน้นั เปน็ คนกว้างขวาง พี่นอ้ งบา้ นเมืองทั้งหลาย สะพายตะกร้าใบชาเขา้ ตลาดเมืองเจ๋ เอาใบชาไปขายแล้วกพ็ อได้
ไดอ้ าศยั มิ่งกงฝา่ เขายากเขาจนอยู่ที่ ไหน ไปชว่ ยเหลือเขาหมด อแี ปะ ไดเ้ งนิ ได้ทองกลบั มา ซ้ือข้าวซ้อื นำ้� มา ไวจ้ ะน่ึงจะกนิ กัน
ในหมูบ่ า้ นนั่น มงิ่ กงฝ่าเป็นขนุ นางมา มีเงินมที องมาบ้าง ชว่ ย ตามภาษาของคนจนทั้งหลายเขาท�ำกันละ่ อยมู่ าแมเ่ ฒา่ หยูห้ ลง้ั
เหลือบ้านเมอื ง ให้ได้รับความสะดวกสบายทุกอย่าง ไปอยนู่ น้ั ก็ลม้ ป่วยลงปะเนย่ี ป่วยลงอะ่ หล่ันเอย หลั่น อาม่าไปไมไ่ ดเ้ ล้ียว
น่ะตัง้ นาน ไปไม่ไดเ้ ล้ยี ว เปน็ ไข้ เป็นไข้กก็ นิ ยาซะซิ มียาอย่อู ย่างนๆี้ จัดยา
ให้ยาย ให้ยายกินซะกอ่ น เพราะฉะนัน้ ใบชาท่ีเก็บเอาไว้ มนั จะ
บัดนม้ี แี ม่เฒา่ หยหู้ ลัง้ แมเ่ ฒ่าหยู้หลง้ั เปน็ ญาติหา่ งๆ เลย เลยวันไป มันจะเสยี ช้ิวหล่ันเลยคิดขน้ึ ไดอ้ บุ าย มันจะเสยี
หา่ งๆ กันกับม่งิ กงฝ่า สงสารชิว้ หล่ันอยู่คนเดียว กเ็ ลยอาสามา ของ เอาใบชาไปขายไม่ไดม้ นั จะเสยี ของ เสยี ดายของ เป็นราคา
อยู่เปน็ เพื่อน แมผ่ เู้ ฒา่ หยหู้ ลงั้ คนนัน้ เป็นคนใจบุญสุนทาน มา หลายต�ำลงึ อยนู่ ะ อ้า ใบชาต้งั ตะกรา้ ๒ ตะกร้า เป็นราคาแพง
อยเู่ ปน็ เพื่อนของชิ้วหลั่น ไปหาเก็บเอาผ้าท่ีเขาขาดแล้ว กบั ขาด อยเู่ สยี ดายของ ชิว้ หล่ันเลยนึกได้ ถา้ อยา่ งงั้นเราจะไปเองนะ่
แลว้ เอามาใหช้ ้ิวหล่ัน เป็นคนปะ คนสะ คนแสว่ (ปกั ) คนชุน แม่เฒา่ หยู้หล้ังก็บอก ไมๆ่ ไมไ่ ด้ เจา้ เป็นผหู้ ญิงผูญ้ า จะไปใน
คนอะไรปะ ปะให้เขา เก็บมาแล้วก็ไดท้ ำ� ได้เงิน เขาก็ให้เงิน
11

12 เมอื งได้ยงั ไง ไปในเมอื งมนั หนทางเปลย่ี ว ไกลก็ไกล เออ ผรู้ า้ ย ในวันน้นั เผอิญ อู๋เหลง็ กุมาร อู๋เหล็งกุมารลาบิดา มาหลาย

และโจร เขาก็มกี ลางทาง ไปไมไ่ ด้ๆ เหน็ ยายปฏเิ สธแข็งขันขนาด วนั แลว้ ขอไปเท่ียวป่าๆ ในปา่ ในเขา ชมนกชมไม้ไป บิดาก็หา้ ม ๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗
น้นั กเ็ ขา้ ไปในหอ้ ง จะไปให้ได้ เราจะไปให้ได้ จะเอาใบชาไปขาย เอย้ ถ้าหากอูเ๋ หล็งจะไปในปา่ ในดงอยา่ งงัน้ ตอ้ งเตรียมเสบียง
ให้ได้ ยายหา้ มเหลอื เกนิ เขา้ ไปในหอ้ ง แตง่ ตัวเปน็ อาต๋ี แตง่ ตัว เดนิ ทาง เดินทางไปตอ้ งมีเสบียงเดินทาง มหี มอ้ ข้าว มีหมอ้ แกง
เปน็ อาต๋ีแล้วก็เอาหนวดปลอมๆ มาทาด้วย หนวดปลอมๆ แก้มๆ มอี ะไรๆ เดินทางเขา้ ไป เอาบริวารติดตามไปอย่างนอ้ ยไม่ตำ�่ กว่า
๖๙ มันยังแดงอยู่ ยังแดงอยู่ อ้า ทาปากทาน้�ำมนั หนวดบ้าง แลว้ ๔  ๕คน ช่วยแบกชว่ ยหามสิ่งของเขา้ ไปในปา่ จะไปค้างคนื ค้าง ๖๙
กอ็ อกมาหายาย ยายๆ จำ� ไดม้ ยั๊ เออ ออกมาให้ยาย อา้ ว อาต๋ี วนั ท่ี ไหน ก็มีที่หลับ มที ่ีนอน มีเต้นท์ มเี ต้นท์กลางนอน
มาจากไหนอาตี๋ แน่ะ ก็ยายจ�ำไม่ไดจ้ ริงๆ เหรอ จำ� ไมไ่ ด้ ไมเ่ คย มนั จึงจะได้ เตรียมการมาหลายวันมาแล้ว แลว้ ก็เผอญิ วนั นนั้
เห็นอาตอี๋ ย่างนมี้ าหาซะที ก็นห่ี ลั่นยังไง เนยี่ ๆๆ หล่ัน อนั นอี้ า วนั ช้ิวหลั่นจะเดนิ ทางมาขายใบชา นั่น แตอ่ ูเ๋ หลง็ กุมารน่ะถูกงูเหา่
ชว้ิ หล่ันเหรอ หึ เออ แตง่ ตวั แบบนี้ เออ อนญุ าตให้ไปได้ ดำ� กัด อาการสาหัสสากรรจ์ปางตาย เดนิ ผ่านลอ่ งนำ�้ ไปอย่าง
ถา้ เป็นผูช้ ายอย่างนี้ไปได้ ขา้ มภูข้ามเขาไปในเมอื งเจ๋ได้ แตร่ ะวงั น่ะ เนยี่ เจา้ งูมนั เห็นคนเดิน สวบๆ มาในล่องนำ�้ มนั กฉ็ กหวั ข้ึนไป
เข้าไปใหร้ ะวังนะ นำ� ไปขายที่นั่นที่นี่ แตโ่ ดยมากไปให้ ขายให้ อยา่ งง้ี งู งเู ห่าดำ� หรือคอื งูจงอางนั่นแหละ ฉกหัวขึ้นไปไวส้ งู ๆ
พระเจ้าหวาง หวางตอ้ื แต่ว่านายหวาง เขาเรียกว่า นายหวาง พอได้จังหวะ มันก็โฉบลงมาขา้ งลา่ ง อะ่ เข้าหวั แมเ่ ทา้ ของอเู๋ หล็
นายหวางให้ราคาดี ไปขายท่ีนี่ได้ราคาดี ได้ตำ� ลงึ ๒ ตำ� ลึง ก็ งกุมาร เออ ถกู งกู ดั แล้ว จับคอขน้ึ มา ตัดหวั งู ตัดหวั งไู ดเ้ วลา
ได้หลายๆ สตางค์ ถา้ ไปขายท่ีในบ้านนายหวาง นายหวางให้ นนั้ พอดี แล้วจึงคอ่ ยเรียกหม่พู วกทั้งหลาย ท่ีหมู่ขบวนไปด้วย
ราคาดี แตย่ ายไมร่ ้จู ักวา่ พระเจ้าหวางต้อื นะ รู้จักก็แตน่ ายหวาง กันบริวาร เรียก ช่วยด้วยๆ เสียงดัง ทีแรกเสยี งดงั ต่อไป เสียง
พระเจา้ หวางตอื้ นยิ มซือ้ ใบชายีห่ อ้ นก้ี นิ ประจำ� ให้ไปแลว้ เดิน มันอ่อนลงๆ เสยี งดังอ่อนลงๆ ผิดปกติ เขากก็ รกู ันมาบริวาร
ทางไป เดินทางเข้านน้ั ไปแลว้ มาเห็นนอนแขม่วๆ อยู่ โอ้ เปน็ อย่างนเี้ อง เออ งูกดั งูกัดท่ี ไหน
กัดหวั แม่เทา้ งูกัดหัวแม่เท้า มนั ตายไปแล้วงู ตดั คอมันไปแลว้
โยนมันไปทางโน้นนะ่ ไหนงู โยนมนั ไปโนน้ มันดน้ิ เร่าๆ ลงไป
ในคลองนำ�้ น่ันละ่ ตามไปดู โอ้โฮ งูอย่างนี้ไม่ใช่งธู รรมดานะ
งูพษิ มพี ษิ อยา่ งแรง เรียกวา่ จงอาง... ตวั ใหญ่ๆ เท่าแขง้
เทา่ น่องเนย่ี มนั ดนิ้ อยู่น่ันแลว้ มันตายไปแลว้ ล่ะ โอ้ พอไดๆ้
อาการอยา่ งนพี้ อได้ เขียวชำ�้ ดำ� เขียวชำ้� ปึดขนึ้ มาปาก ถ้าอย่างงน้ั
พวกเราพา พวกเราพากันหามเอาอ๋เู หลง็ กุมารเนยี่ ตายเปน็ ตาย
13

14 ต่อหนา้ ตอ่ ตาของพระเจา้ หวางตือ้ จงึ จะได้ แต่ต้องเอางไู ปดว้ ย มนั จะดูดเอาพษิ งอู อกมาใหห้ มด ดูดพิษสตั ว์กัดตอ่ ยทุกชนดิ นะ่
มนั จะดดู ออกมาเลย เสยี งนั้นดังแว่วข้นึ ในหู เสียงเตยี่ ท่ีตาย
เอางูนี้ มว้ นๆๆ มดั เอาหางไปดว้ ยกัน พาออกไปใสท่ างรถ ทาง ไปอะ่ เสียงแวว่ ขึ้นในหจู ำ� ได้ชัด ได้ชัดเจน พอระลึกได้เทา่ น้ันก็๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗
เกวยี นโนน้ แหละ เพราะวา่ ทางเกวียนเขาผ่านมาทางนัน้ จะเข้า มือลว้ งตะกร้าใบชา ดงึ ออกมายดั ใส่ปากตวั เอง เคี้ยวๆๆๆ ให้
ในเมืองเจ๋ ตอ้ งอาศยั เกวยี นเขาไปจึงจะได้ ถ้าเราหามคนอย่าง มนั ละเอียดพอสมควรแลว้ เอาปะเขา้ ไปท่ีแผล ท่ีแผลงูกัด พอ
น้ีไปมนั กจ็ ะหนักหนาสาหัส ทั้งของพะรุงพะรัง เครื่องครัวเคร่ือง แปะเท่านน้ั พอเอาใบชาแปะเท่าน้นั นะ่ นง่ิ เลย ไม่ดิน้ นงิ่ เลย
๖๙ อะไรก็หามลงไปพรอ้ มๆ กันหมดทุกอย่าง ไมด่ ิ้นทรุ นทรุ าย ไอ้เลือดออกจากไรฟันทั้งหลายกห็ ยดุ ทันที หาก ๖๙
แต่วนั นน้ั วันชว้ิ หล่ันจะออกเดนิ ทางมานั่นแหละ ออก แปะชาเลอื ดก็หยุด ไอ้ท่ีแผล ท่ีเท้าน่ันก็หยุด เอ๋ ถ้าจะได้ความ
เดินทางมาจากบา้ น ...มาเลยเรว็ ลายายแล้วก็ย่างออกมา เอา โว้ย ถา้ อย่างงน้ั ขอใหห้ ยดุ เกวยี นให้สักหน่อยเถอะ ช้วิ หล่ันวา่
ใบชาใส่หลงั มา มาต้ังไว้ทางเกวียน พอดีเกวียนผ่านมาพอดี
เกวยี นมาพอดีเลย ก็โค้งค�ำนบั เขา ขา้ แต่ทา่ นผูเ้ จริญ ข้าพเจา้
ทั้งหลายมีคนเคราะห์ร้ายงูกดั อาการสาหัสสากรรจ์ จะหาม
เขา้ ไปในเมือง คงจะใช้เวลานาน เพราะฉะนนั้ อยากจะอาศัย
เกวียนของทา่ นท้ังหลายเขา้ ไปในตลาด ในเมือง ก็บา้ นเขาอยู่ใน
เมอื ง คนที่งูกัดเนย่ี ไม่ไดบ้ อกวา่ ลกู พระเจา้ หวางตือ้ หรอก บา้ น
เขาอย่ใู นเมอื ง ถ้าตายก็ให้ไปตายกลางทาง หรือไปตายต่อหน้า
พอ่ หน้าแม่เขา จงึ จะไมม่ โี ทษ งูกเ็ อาไปด้วย เอาขึน้ เกวียนไปด้วย
เออ ของอะไรๆ บรรทุกเกวียนเข้าไปละ่ ทางช้วิ หลั่นกข็ น้ึ เกวยี น ใหห้ ยดุ เกวยี นสักหน่อย จะประกอบยา ลองดู นห่ี ยดุ แลว้ คนไข้
วา่ จา้ งเกวียนเขา ...เกวยี นไดแ้ ลว้ เขาก็อนญุ าตใหเ้ อาขึ้นมาได้ คนเจ็บหยดุ แลว้ นง่ิ แล้ว ลืมตาขน้ึ มาได้แล้ว เขากห็ ยุดเกวยี น
คนไข้ เอาข้นึ มาเกวียนได้ ข้าพเจา้ จะขยบั ไปทางโนน้ ทางคนขับ หยดุ เกวียนแล้วปะน้ี อยู่ในเกวียนน่ะมนั มีเตาวา่ ง องั้ โล่ เตาฟู่
เกวียนน่ันนะ่ แลว้ กเ็ อาคนไขข้ นึ้ มานอนที่น่ี เอาคนไขท้ ่ีงกู ดั เนย่ี เตาเฟอ่ สำ� หรับตม้ นำ้� รอ้ น ไมย่ ากเลย ตดิ เตาข้ึนแล้วกต็ ้มน้�ำ
เอ้ พจิ ารณา ดิ้น เจบ็ ตัวแล้วด้ินไปดิน้ มา เรา่ ๆๆ เลือดออกจาก รอ้ น กำ� เอาใบชาอยใู่ นตะกรา้ ลงไปใส่หมอ้ น้�ำรอ้ น ปึดเดียวมนั
ปาก ไรฟัน เลอื ดไหลออกมาทางนแ้ี ลว้ ก็ออก รอ้ นข้ึนมาแล้ว เตาฟมู่ ันง่ายดี พอมนั ออกดีแล้ว ก็เทใส่
ชิว้ หลั่นก็ดูคนไข้ไปด้วย แล้วนึกได้ พ่อส่งั ไว้ ใบชามันอย่าง ถว้ ยดีๆ เออ เทใสถ่ ว้ ยพอมันเยน็ กินได้ ก็กรอกเข้าไปใสป่ าก
ดีนะ ใบชานี้ อยา่ งดีนะ ถ้ามอี ะไร พษิ สตั ว์กัดตอ่ ย ใหเ้ อาเขา้ คนไข้ กนิ ยาๆๆ น้ำ� ชา นำ้� รอ้ น น�้ำชาอย่างดี ยาอยา่ งดี อา้ ปาก
ปากเลย เอาเขา้ ปากเค้ยี วๆๆๆ แล้วปะท่ีแผลนั่นแหละ มันจะดดู ขึ้น กนิ กนิ นำ้� ชาๆ กบึ๊ ๒ กบึ๊ ๓ ก๊บึ เนยี่ ทอ้ งมันลั่นนี่ ทอ้ งลั่น

15

16 โกรก ทอ้ งลั่นโกรกลงไป เรอ หรือวา่ เออื้ ม(เรอ) เอือ้ ม(เรอ) ๒ คนนั้นคยุ กันอย่ใู นเกวยี น ช้ิวหลั่นกับอูเ๋ หล็งกุมาร คยุ กนั อยู่

อาาาาาาา ออกมา แล้วกต็ ด ปื้ดดดดดดด ออกไป หึหึ มนั ไล่ ในนน้ั นะ่ ออ๋ ชมป่า ชมไม้ ชมนก ชมไม้ เหน็ ป่าสดเขียว สดใส ๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ขบั ไล่ ใบชามนั ขับไล่ อา้ ... เอื้อม(เรอ) เอ๊ิก ตด ป้ดื ดดดดดด สดช่ืน มีอะไรน่าดู น่าชม มดี อกไม้ มนั เกดิ ตามตน้ ไม้อย่างงัน้ ๆ
ออกมาแลว้ ลมื ตาเม่า(ลืมตาโพลง)ขึน้ มา ลมื ตาเม่า(ลืมตาโพลง) โอ้ ดอกไมส้ วย ไอน้ ก้ี ็สวย ต้น ต้นไมอ้ ยา่ งเนย่ี สวย อา้ ดอก
มองไปมองมาเหน็ ช้ิวหลั่น นง่ั อยใู่ กล้ๆ ถ้าเปน็ คนคนนล้ี ่ะมัง้ มา เขาเอนิ้ (เรียก)ดอกอะไร เออ ดอกไมท้ ี่มันเกิดในป่า แนะ่ แต่วา่
๖๙ ช่วยเรา คนคนนล้ี ่ะมงั้ มาช่วยเรา ท�ำใหเ้ ราหายพิษงูได้ ท�ำใหห้ าย แปลออกมาเป็นภาษาไทย ว่าฉันรักเธอนะ อา้ ดอกอะไรๆ เออ ๖๙
เจบ็ หายปวดได้ แลว้ กต็ ดออกไดอ้ ย่างน้ี ผายลมไดอ้ ยา่ งนี้ แล้ว นเ่ี ป็นดอกไม้ท่ีฉันชอบท่ีสดุ นะ เอามาให้คนไข้ดู ชมชอบดอกไม้
กเ็ รอออกมา เออออออออ ออกมา เบาว่าในร่างกาย คนคนนเี้ ขา กห็ าย พิษงไู ม่มแี ลว้ ไมม่ ีพษิ งแู ล้ว หายปกตแิ ลว้ เออ อ๋อ ปล่อย
จะเป็นใคร ก็ไม่รู้แหละ แตเ่ ขามีบุญคณุ ต่อเรา เราเป็นลูกพระ ให้อยูน่ ่ี พวกนัน้ กินขา้ วกนิ นำ้� เสรจ็ แลว้ กอ็ อกเกวียนตอ่ ได้เวลา
บิดาก็จริงหรอก ลกู พระเจ้าหวางต้ือก็จริงหรอก ถ้าไม่มคี นมา กินขา้ วกลางวันเสรจ็ แลว้ ออกเกวยี นตอ่ เดนิ ทางเขา้ ในตลาด
ช่วย เราตอ้ งตายแนๆ่ อนั นม้ี ีคนมาช่วยอย่างนี้ เราจะถอื เขาเป็น ทีนพี้ วกเจา้ หนา้ ท่ี ที่จัดรักษาพระองค์ กพ็ ากันไปท่ีบ้าน
เสมือนบิดา ถือเขาคนนเี้ สมอื นบิดาของเราทีเดียวละ่ อ้า เปน็ ที่หยัง ไปเล่าเร่ืองถวายพระเจา้ หวางต้อื ใหท้ รงทราบ ไปคราวนี้
อยา่ งอ่ืนไม่ได้ เราลืมบญุ คณุ เขาไม่ไดแ้ ลว้ แลว้ ก็เคยี้ วเปลยี่ น ไม่สนกุ เป็นทกุ ข์อย่างแรง คืออู๋เหลง็ กุมารถกู งเู ห่าใหญ่ กดั หวั
เคีย้ วๆๆ ใบชาใหม่ ของเกา่ เอาทิ้งไป ของใหมอ่ อกมา แล้วกต็ ้ม แม่เทา้ อาการสาหัสสากรรจ์ เลือดออกตามขุมขน เลอื ดออก
นำ�้ ชาอกี ไปเรื่อย ใหก้ นิ มาเร่ือยๆ แล้วปล่อยใหค้ น ๒ คนน่ะ คยุ ตามไรฟัน แตว่ า่ มอี าตค๋ี นหนึ่ง เขามาใน มาเจอเขา้ เขาเลย
กันอยใู่ นเกวียน พวกเจา้ หน้าท่ีก็ไปหากินข้าวกนิ นำ�้ กนั อย่างอื่น ประกอบยา เอาใบชามาเคี้ยวๆๆ ปะเข้าที่แผล เหน็ นง่ิ แลว้ กเ็ ลย
กเ็ ดินทางเป็นกลางวนั หวิ ขา้ วกันแลว้ ก็ไปกนิ ขา้ วกันซะ ปล่อย ตม้ ใบชาใสป่ ากออกมาใหก้ ิน กนิ ก๊บึ ๒ กึ๊บเท่าน้นั เอ้ือม(เรอ)
ให้คน ๒ คน คยุ กันอยูใ่ นเกวียน มันถูกยาแล้วปะเนยี่ คน ๒ เรอ ขย้อนเรอออกมา เออออออออ ออกมา แล้วก็ผายลม เขา
คนกอ็ ยใู่ นเกวียนนั่นแหละ แลว้ แตว่ ่ารักษากันอยู่ไมห่ าย เพ่ิน เรียกว่าตดนะ ผายลม ป้ืดดดดดดด ออกไป ผายลม หรือ ตด
เค้ียว เคีย้ วใบชาใหม่ปะเข้าไป เอาของเก่าท้ิงไป ท่ีตม้ ใบชาอยู่ ก็ เอือ้ ม(เรอ)ออก ตด ปด้ื ดดดดดด ออกมา ลืมตาเมา่ ( โพลง)
ต้มขน้ึ มาแทนอีก อยูอ่ ยา่ งงน้ั นะ่ พอพูดกันได้แลว้ ปะเนยี่ เอาให้ ขึ้นมา แลว้ ก็คุยกันตัง้ แต่นั้นมา จนตลอดเขา้ ฮอด(ถึง)ตลาด
ลงมาเขาหายจริงๆ นแี่ หละ จงึ ได้แยกย้ายกันมาแจ้งความ เหตรุ ้ายเกิดข้นึ ให้พระ
เขา้ ไปฮอด(ถึง)เมืองเจ๋ ฮอด(ถึง)ในตลาดแลว้ ตา่ งคน เจ้าหวางตอ้ื ไดท้ ราบ โอ้ ใครเป็นคนรักษาให้ มีอาต๋ีคนหนึง่ เขา
ต่างก็ว่ิงเขา้ บ้าน อ้า ใบชา ลงเกีย้ ว ลง... ตา่ งคนต่างหวิ มาหลาย ช่วยเหลือ ประกอบยาโอสถให้กิน เคีย้ วยา เคย้ี วใบชานปี่ ะเขา้ ไป
วนั แลว้ เข้าโรงเต๊ียม เขา้ โรงใบชา เขา้ โรงอะไรไป ก็ปล่อยให้ ท่ีแผล กเ็ ลยหายปกติขึ้นมาน่ะ น่ัน เอาเข้ามาถงึ เมอื ง แล้วพวก
17

18 ขา้ พเจ้าจงึ ไดม้ าแจ้งเหตุรา้ ยให้ฝา่ พระบาทไดท้ ราบ พระเจา้ ข้า แล้วขา้ ม ข้ามร้ัว ขา้ มกำ� แพงใหญ่ เข้ามาก�ำแพงเหลก็ กลา้ กม็ ี

โอ้โฮ มนั ฟื้นมาได้ยงั ไง งเู อามาดว้ ยพระเจ้าข้า งู งเู อามาดว้ ยนี่ เข้ามาเรื่อยๆ อู๋เหล็งกุมารเข้าไปกราบพระบิดา ข้าแตพ่ ระบิดา ๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗
แหละ พระเจ้าหวางต้อื เหน็ งเู ทา่ น้ัน กเ็ ปน็ ลมแหละ โอ้ย มนั ฟื้น ขา้ พระบาทไปเท่ียววนั น้ี เคราะหร์ า้ ยถกู งู นั่น ตัวน้ันนะ่ มันกดั
มาได้ยงั ไง งูชนดิ นถี้ ้ามันกัดใครเขา้ แล้ว ตายทั้งนัน้ นะ ตายท้ัง มนั กดั หัวแมเ่ ทา้ ขา้ พระบาท บวมขึ้นมาทันที แล้วก็เลือดใน
น้ันแหละ ไม่ถงึ ร้อยก็รอ้ ย งูอย่างนเ้ี รียกวา่ จงอาง หรือ... ถา้ รา่ งกาย ท�ำให้หน้ามดื ตาลาย เลอื ดออกตามไรฟัน ทุกขมุ ขนพู้น
๖๙ มนั กดั ใครเข้าแล้วตายท้ังนั้น นรี่ อดมาไดด้ ้วยปาฏหิ าริย์ เพราะ ( โน้น)ล่ะ แลว้ เดชะบุญผู้หญงิ คนนน้ั ไม่ใช่ อาตคี๋ นนนั้ เขาเห็น ๖๙
เจา้ ของใบชา ประกอบต้มใบชาให้กิน แล้วก็เคีย้ วใบชาปะที่แผล แลว้ ก็ เขามาตม้ ยารักษาข้าพระบาท ใหก้ ินน�ำ้ ยา นำ�้ ชาเขา เขา
ก็ลมื ตาเม่า( โพลง)ขนึ้ มา ยงั คุยกนั อยู่ เด๋ียวนย้ี ังคยุ กันอยู่ อยโู่ นน้ ก็เคยี้ วใบชาปะให้ กเ็ ลยหาย หายเปน็ ปกตธิ รรมดา แต่ก่อนช้�ำ
ดำ� เขียวไปหมด เดี๋ยวนมี้ ันปกติเดินได้สบาย เออ เขาอย่ไู หนละ่
คนที่รักษา เขาอยไู่ หน เขาน�ำใบชามาขาย เขามาเจอเข้า เขากช็ ว่ ย
รักษาให้ ดูแลให้ เด๋ียวนอ้ี ย่ขู า้ งนอกพู้น( โน้น)แนะ่ เขาอยู่หนา้
แถวเกวยี น เขาเฝ้าเกวยี นอยโู่ นน่
เอ้ พระเจ้าหวางตอ้ื คนอยา่ งงี้มนั ตอ้ งตอ้ นรับเขา มนั
เปน็ ใครกต็ ามแต่วา่ น่าตอ้ นรับเขา เขาใหช้ ีวิตลูกของเรามาได้
ปลอดภัย เราตอ้ งตอ้ นรับเป็นการใหญ่แลว้ หมออยา่ งนม้ี นั หา
ยาก เออ เอาเกี้ยว เอาเกา้ อี้มาตง้ั ๆๆ เปน็ แถวไว้เรียบรอ้ ยแลว้
ลูกชายก็เข้ามา แลว้ ไปแตง่ มงกุฎกุมารออกมา หายแลว้ แข็ง
แรงแลว้ แต่งเปน็ มงกุฎกุมารออกมาหาพระบิดา เขาไปตามทาง
โนน้ เขาไปตามทางเกวยี นแล้วไม่เหน็ ตามไปเหน็ น่ังเหงาอยมู่ ้า
ปะเดี๋ยวก็มา อเู๋ หล็งกุมารกจ็ ะมาถงึ นแ่ี หละ วา่ แลว้ ก็ ถา้ อยา่ งงนั้ หิน ม้าหนิ ที่ต้นเฟือ่ งฟ้าที่มดี อกคลุมอยู่ น่งั อยทู่ ี่นั่น นง่ั เหงา
พระเจ้าหวางตอ้ื ก็จัดเก้าออี้ ยา่ งง้ี ไวเ้ ปน็ แถว จัดเกา้ อีเ้ ป็นแถวไว้ ค่ำ� แลว้ ๆ เราจะนอนไหน วนั นจี้ ะนอนไหน เออ คิดทกุ ขต์ วั เอง
เพื่อต้อนรับ ผู้ท่ีรักษาลูกชายเรา เพอื่ ตอ้ นรับเขาดีๆ เขาคงมีเปน็ นอนในเกวียนกบั เจา้ ของเกวียนเขาจะวา่ ยังไง เขาจะรังแกเรา
หมอวิเศษ หมอรอ้ ยคนจะไดส้ กั คนหนึ่ง มันมีอยู่ หมอนตี้ ้อง หรือเปลา่ หรือยงั ไง กต็ ัด เป็นยังไงกเ็ ปน็ กนั น่ะ แต่ สักประเดี๋ยว
เป็นหมอวิเศษ รักษาลูกของเราให้ ใหห้ ายได้ อา้ จัด เตรียมตวั เดียว เพิ่นก็ให้นายพล ขนุ พล นายพล แต่งตวั นายพลกับลกู นอ้ ง
ไวแ้ ลว้ เรียบรอ้ ยแลว้ เตรียมพรอ้ มไวน้ ะ แล้วอู๋เหล็งกุมารก็มา ๓ คน ๔ คน คนหน่งึ เดินหน้า คนหนงึ่ เดนิ ตามหลังมา เอ๋ ไป
19

20 เถอะเราไปหา เหน็ ชิ้วหล่ันน่งั เหงาอยู่หนา้ เจา้ ของใบชา นล่ี ะ่ ๆๆ

คนเนย่ี ละ่ ท่ีชว่ ย ท่ีช่วยชีวิตของอู๋เหล็งกุมารได้ คนนแ้ี หละ เขา ๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ขายใบชา จะไปไหนเนยี่ ท่านน้ันมาโคง้ คำ� นับ ช้วิ หลั่นไมเ่ คยเห็น
ผ้หู ลกั ผู้ใหญ่มาโคง้ ค�ำนับ ก็รอ้ ง อ้ยุ โอ้ย ตายแล้วๆ มาโคง้
ค�ำนับข้าพเจ้าทำ� ไม ท่านเปน็ คนรักษาชายเคราะห์รา้ ยท่ีถกู งูกดั
๖๙ ใชไ่ หม ใช่ละสิ ใช่ละ่ ๆ ขา้ พเจ้าเองแหละ ถา้ อย่างง้นั ขอเชิญเข้าไป ๖๙
พบนายหวางหรือวา่ พระเจ้าหวางตื้อ เป็นลกู ชายของพระเจ้า
หวางตือ้ ท่ีรักษาตวั ใหห้ ายไดแ้ ลว้ พดู กนั แล้ว กนั จ�ำไม่ได้ จะไป ตามเขาไปๆ เหน็ พระเจา้ หวางตื้อน่งั อย่เู กา้ อ้ี นง่ั อยูเ่ ก้ยี วใหญๆ่
เข้าหาเจา้ นายพระเจา้ หวางตือ้ ทำ� ยังไงหนอ กพ็ อ่ เคยสอนมา น่ัง ท�ำหนวดหยบุ หยับๆ หนวดยาว หนวดโค้ง หนวดเฟ้อื ยสิ
แลว้ ถ้ามโี อกาสได้เขา้ รั้วเข้าวงั มา ก็ให้ใช้ค�ำภาษากบั พระเจา้ มองดูชิว้ หลั่นอยา่ งซ้งึ ใจ
แผ่นดิน วา่ เพคะ เพคะ อยา่ งงัน้ นะ่ อา้ พระเจ้าคะ่ หรือเพคะ
อย่างงั้นน่ะ นเี่ ราจะไปหาพระเจา้ หวางตื้อ นายหวางที่เขาว่าเปน็ นหี่ รืออาตี๋ คนท่ีรักษาอูเ๋ หลง็ กุมารหรอก อันน่ันก็ ใช่แล้ว
ผูซ้ ้ือใบชาอยู่เรื่อยๆ ตลอด ที่จริงไม่ใชน่ ายหวางธรรมดา เปน็ พระเจา้ ขา้ ใชแ่ ลว้ คนคนนล้ี ะ่ ท่ีรักษา เค้ียวใบชาโปะให้ หรือต้ม
พระเจา้ หวางต้อื เป็นผ้สู ั่งซอื้ ใบชา แต่ว่ายายฟงั มา มาเปน็ นาย ใบชามารักษาพยาบาลใหห้ ายจากพิษงู พระเจา้ หวางตือ้ เหน็ มา
หวาง นพ่ี อเขาบอกว่าเปน็ พระเจ้าหวางตื้อ นกึ ตาม...ขึน้ มา ตาย ใกลๆ้ บอก ถ้าอยา่ งงัน้ มันกเ็ ปน็ ลูกของม่ิงกงฝ่า เป็นลกู ของ
แลว้ พระราชาให้เขา้ เฝา้ วันนี้ ชายเคราะหร์ า้ ยคนน้นั คือลกู ชาย มงิ่ กงฝา่ แนน่ อน อ้า เพราะว่าหน้าตามันเหมอื นแม่ ผ้หู ญงิ คน
ของนายหวางเอง ลกู ชายคนโปรดของพระเจา้ หวางต้อื นั่นเอง ท่ีมา นห่ี นา้ ตาเหมอื นแม่มนั ไม่มีผิด ผมเผ้า หน้าตาเหมือนกนั
ชายเคราะหร์ า้ ยคนนนั้ มาก็มา เขากน็ ายพล ใบ ได้ใบชาก็พาด อันเดียวกนั คงเป็นเดก็ คนนน้ั ที่เคยเลีย้ งใล่กันกับอูเ๋ หล็งกุมาร
ขนึ้ ทางน่ี พาดขึน้ ทางนี่ ทั้ง ๒ ตะกร้า คนหนึง่ กเ็ ดนิ ถือกระบ่ี มา ตัง้ แตเ่ ปน็ เด็กนักเรียนดว้ ยกนั เลี้ยงใล่กนั มาต้ังแต่นอ้ ย
น�ำหน้าไป ถอื กระบี่ แกก็ ๆ ไป นายพันนายพลทั้งนัน้ น่ะ เข้า คงจะเป็นลกู ของ อา้ ม่งิ กงฝ่านะ เพราะว่าการแต่งงานแต่งการ
ก�ำแพงใหญ่ เขา้ ไปยังไม่มเี รื่องราวอะไร พอขา้ มคลองเข้าไป ใกล้ กเ็ ราเป็นคนทำ� เป็นคนขอผหู้ ญิงมาใหเ้ ขา ผูห้ ญงิ น้นั กค็ งเปน็
เขา้ ไปถงึ รั้วชน้ั ในอกี เปน็ รั้วเหลก็ กล้า ก็เลยถามเขาวา่ เธอจะพา แม่มนั คนท่ีมานก่ี เ็ หมือนแมม่ ันเหลือเกนิ หน้าตาเหมอื นเปะ๊
เราไปไหนเนย่ี ไปหาพระเจา้ หวางตอื้ ร้องวี๊ดข้ึนมา ปดั โธ่พิธัง ไม่มผี ิด อมิ คิ้ว คาง ผมเผ้าอะไรก็เหมือนเดียวกัน มาแลว้ ไม่
ไปหาพระเจ้าหวางตอื้ กล็ ูกชายพระเจา้ หวางตอ้ื นะ่ ถกู งูกัด เขา้ ไป แหงนดหู นา้ พระเจา้ หวางตื้อหรอก ถวายบงั คมลงท่ีนั่น เธอ
ไมต่ ้องกลัวใดๆ ทั้งนัน้ ไปหาพระเจ้าหวางตอื้ ก็เลยเงยี บ เดิน เร่ืองราวใดๆ ขา้ รู้หมดแล้ว เธอเป็นคนรักษาพยาบาล ใหช้ าย

21

22 เคราะหร์ ้าย คนที่ถูกงกู ดั ใช่หรือเปล่า ใช่ เพคะ อ่ะนะ ให้รู้วา่ เราจะขอเจ้ามาเปน็ คหู่ มน้ั กับชายเคราะหร์ ้ายคนน้นั เจ้า

คราวหลังก็เลยวา่ เพคะ อืม เจ้าเป็นลกู ของ อา้ มิง่ กงฝ่าใชไ่ หม จะว่ายังไง ฮึ ถ้าเจา้ ไม่มคี ู่หม้นั ไมม่ ีพันธะใดๆ จะขอเอาเจ้ามา๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ฮึ ใช่ เพคะ ม่งิ กงฝา่ จงึ เปน็ บิดา เปน็ เตย่ี ของกระหม่อม เขายัง เป็นลกู สะใภ้หลวง เจา้ จะวา่ ยงั ไง ชิ้วหล่ันไดแ้ ตก่ ้มหน้า มอง
อยหู่ รือเปลา่ เขาตายแล้วเพคะ ช�ำเลอื งดู พระเจ้าหวางตือ้ เปน็ ผู้น่าเกรงน่าขามมาก หนวดเครา
มิ่งกงฝ่าก็ตาย ภรรยาก็ตาย สร้างไร่ใบชา ใหข้ า้ พระบาท รุงรัง โฮ หนวดยาวๆ
๖๙ เป็นผู้ดูแลรักษาอยู่ ข้าพระบาทกค็ นคนเดียว มีแม่เฒา่ หยู้หลงั้ น่ันคือ ลกู ชายของขา้ เอง อูเ๋ หล็งกุมาร นั่นเขามักเที่ยวปา่ ๖๙
เปน็ ญาตหิ า่ งๆ กนั อาสามาอยเู่ ป็นเพอื่ น มีแมเ่ ฒา่ หย้หู ลั้งเปน็ เผอญิ ไปถูกงูกดั อาการสาหสั สากรรจ์ อยา่ งที่เจ้าไดช้ ่วยเหลือ
ญาตหิ ่างๆ กนั อาสามาอยู่เป็นเพอื่ น กจ็ ะไดแ้ ม่เฒ่าหยู้หลงั้ เปน็ มาน่ันแหละ ปลอดภยั มาแลว้ แน่ะ เออ เดี๋ยวเขากม็ าแลว้ เออ
ที่พึ่ง อมื เพราะแม่เฒ่าหยู้หล้ังเป็นไขห้ นกั มาขายใบชาไมไ่ ด้ ขา้ เดี๋ยว ก่อนไปแตง่ ตัวอยโู่ น้น เห็นชวิ้ หล่ันร้องวีด๊ ไมเ่ ขา้ ไปในวงั
พระบาทก็เลยอาสา อา้ เปน็ ผู้มาขายใบชาเอง เพราะฉะนนั้ จงึ ดอื้ แยง่ ตะกร้าใบชาเขา ตะกร้าใบชาไม่ใหเ้ ขาเอาไป เอาคืนมาๆ
รีบแตง่ ตัว ไมส่ ภุ าพพระเจ้าค่ะ เพราะปลอมเปลย่ี น ปลอมแปลง ฉนั จะกลบั เดี๋ยวน้ี กลับไปเด๋ียวนี้ ไมต่ อ้ งไป ในร้ัวในวังไม่เคยไป
การเดินทาง ไมม่ หี นวดก็ท�ำทาให้มหี นวด มเี คราขนึ้ มา มีขนคาง อู๋เหลง็ กุมารเหน็ เห็นอาการอย่างงนั้ เขาจะเบี้ยว วิ่ง ตับๆๆ มา
ขึ้นมา หล่ัน พระบิดาน่งั คอยเธออยแู่ ลว้ พระบิดาของฉันนั่ง
แตว่ ่า ขอถามหน่อยเถอะ ว่าเธอเองเป็นผูห้ ญงิ ใช่ไหม เป็น คอยเธออยู่แล้ว น่ังอยูเ่ ก้ียวเกา้ อ้ี คอยแต่พบหนา้ เธอ ว่าคน
ลูกชาย หรือเปน็ ลกู สาวม่ิงกงฝ่า คนสดุ ท้องใช่ไหม ใช่ เพคะ ชาย ไหนเปน็ คนช่วยชีวิตลูกชายมา เธออย่าขัดใดๆ ทั้งน้นั มาเถอะ
ที่งกู ัดก็เป็นลูกชายของข้าเอง ลูกชายเกิดปีเดียวกนั กับเธอน่ัน จับแขนไดก้ ็ดงึ มาเลย ให้พระบิดานงั่ คอย พอมาถงึ พระบิดา
แหละ ได้เลยี้ งใล่กันมาต้ังแตน่ อ้ ย อืม วา่ แล้ว พระเจา้ หวางตือ้ พระบิดามองตั้งแตต่ นี ถึงหัว มองตงั้ แตห่ วั ถงึ ตีน เปน็ ใครไปไม่
นำ�้ พระเนตรไหลลง เปน็ ลกู ของขุนนางของขา้ ได้ไปช่วยลูกชาย ได้ ตอ้ งเป็นลูกของมงิ่ กงฝ่าแนน่ อน เพราะวา่ การแตง่ งาน เรา
ของข้าให้ปลอดภยั มา ถามจริงๆ เถอะ เธอเป็นหญงิ หรือเปน็ กเ็ ป็นคนสู่ขอให้เขาแต่งงาน ผู้หญงิ คนน้ัน หน้าตาก็เหมอื นกัน
ชาย เปน็ หญิง เพคะ เออ ดี กบั อีหนคู นนแี้ หละ เป็นอ่ืนไมไ่ ด้ เพราะแตง่ ตวั เป็นผู้ชายมา ก็
แลว้ ก็ถามตอ่ ไปอกี ว่า เธอมีคู่หมั้นหรือมีสามหี รือยงั อะไร ช่างมันเถอะ อนั น่ันเปน็ การปลอมแปลงในการเดินทางต่างหาก
ท�ำนองนี้ ยัง เพคะ เหมาะมาก หึ เหมาะมาก ก็อยากจะขอเอา เปน็ การใชป้ ญั ญา จับไดม้ าหา ถวายบงั คมพระบิดาเรียบร้อย
เจ้า มาเป็นคู่หมั้นของอู๋เหล็งกุมาร งูกัด คนที่งูกดั เล้ยี งใลก่ ัน แลว้ เออ ดีมาก ดีหลาย เธอชว่ ยเขาได้ นล่ี ูกของข้าเอง ลกู ชาย
มาแตน่ ้อย ไม่รู้กันนะ โตมา ต่างคนตา่ งโตมา นก่ี เ็ ป็นสาวแล้ว ของขา้ คนเดียว ลูกชายคนเดียวนแ่ี หละ กำ� ลังเป็นหนมุ่ อายุได้
โตใหญแ่ ล้ว เพราะฉะนน้ั จึงเป็นอันว่า ตกลง หรือวา่ โอเค เทา่ น้ันปี เทา่ นป้ี ี ก็คงเกิดปเี ดียวกันกบั เธอ เกิด ช้ิวหลั่นเนย่ี ก็
23

24 คงเกดิ ในปีเดียวกนั เปน็ เด็กนักเรียนดว้ ยกนั สมัยเป็นนกั เรียน เพราะฉะนัน้ ชว้ิ หล่ันจงึ เป็นคนกตัญญู เป็นยอดกตญั ญู

แตพ่ ระ เออ บิดาของเขาเปน็ ขนุ นางของขา้ เพราะทำ� งานทจุ ริต หาผทู้ ี่เสมอเหมือน ด้วยแรงกตญั ญทู ี่เจ้ามตี อ่ เตี่ย ต่อพ่อ ตอ่๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗
นดิ หน่อย เราก็ได้ว่ากล่าวตกั เตอื นเขาไป ดา่ วา่ เขาบา้ ง เขาเสียใจ แม่ อันนล้ี ่ะจะพาใหเ้ ธอได้เปน็ สะใภ้หลวงต่อไปนะ ต่อไปจะได้
เขาเลยลาออกจากงาน หนีไปอาศัยญาติอยู่ทางบ้าน หมบู่ ้าน ไปขอจากยายหยหู้ ล้ัง ท่ีเลย้ี งเธอมาต้งั แตน่ อ้ ยจนโต เธอขายใบ
ลิ้วฉี่ อยู่ทางโน้น ถ้าอยา่ งงนั้ เราไมเ่ จอกันละ่ ตามหาแทบๆ ชาแทน แมย่ ายหยหู้ ลงั้ ท่ีเอาใบชามาส่งอยู่เรื่อยๆ นั่น เราจะแต่ง
๖๙ จะพลกิ แผ่นดิน ตามหาม่ิงกงฝา่ เวลาบ้านเมอื งมี อ้า กิจการ ขันหมากหลวงไปสขู่ อนะ มาเป็นลกู สะใภห้ ลวงซะเลย หึหึหึ แผน่ ๖๙
ใดๆ มปี ญั หาอะไร มคี นโกงเงิน โกงทองขึ้นมา นอกจากมง่ิ กง ดินไหว โยกๆ ช้วิ หลั่นไมเ่ คยได้ยนิ คำ� น้ี เพ่ิงไดย้ นิ คำ� นเี้ ดี๋ยวนี้
ฝ่าเท่านนั้ แหละ เปน็ คนซอ่ื สัตยท์ ี่สดุ ทำ� งานใหเ้ รามา ไมม่ คี ดี แผน่ ดนิ ไหว หยบุ หยับๆๆๆ เอา้ พรุ่งนเ้ี ช้าใหพ้ วกเธอทั้งหลาย
ความใดๆ เลย ในเร่ืองเงิน เรื่องทอง ตามหามาตั้งเปน็ ปีๆ แล้ว เตรียมตัว น�ำขนั หมากหลวงไปด้วย เอาชา้ ง เอามา้ บรรทุกของ
ก็ไมเ่ จอซะที เนยี่ เพ่ิงมาเจอ กม็ าเจอวันนแี้ หละ เจอลูกของ ไปคารวะม่ิงกงฝา่ ขนุ นางผ้ซู อ่ื สตั ยต์ ่อพระองค์ตลอดมา
มิ่งกงฝา่ วา่ ไดท้ ราบตายแลว้ มงิ่ กงฝา่ ก็ตายแล้ว ภรรยาก็ตาย แตเ่ ราตามหาเขา แทบจะพลิกแผ่นดนิ ก็ไมเ่ จอ ไมร่ ู้ว่า
แล้ว โอ้ เหลอื แตล่ ูกคนเดียวนแ่ี หละ แม่ แม่เฒ่าหยหู้ ลั้งมาอยู่ ไปไหน ไม่ได้ทราบ ทราบว่าเขาตายแล้ว ทั้งภรรยาที่ดีของเขา
เป็นเพ่ือน ก็ไดม้ าขายสงิ่ ขายของ ขายใบชาให้กนั แลว้ กข็ ้นึ ไป แล้วก็ได้เห็นลูกสาวเขามาขายใบชา สืบทราบไปทราบมา กต็ าม
ไหว้เตี่ย ไหว้แม่ทุกวัน ถา้ วนั อาทิตย์ไมอ่ ยู่ ข้ึนไปไหว้เตย่ี ไหวแ้ ม่ ตวั มา มาเห็นเข้าจริงๆ ไม่ผิดกบั แม่ หนา้ ตาเหมอื นแมม่ นั
ไหว้ศพ ก็ไปฝงั ศพไว้ในแห่งเดียวกนั ทกุ อย่าง เพราะฉะน้นั จงึ เป็นอนั วา่ วนั นว้ี ันแรก จะเอาเจา้ ไป
พัก ในบ้านพักของหลวงซะกอ่ น พรุง่ นเี้ ช้า เราจะนำ� ขนั หมาก
หลวงออกเดนิ ขบวน ไปคารวะม่งิ กงฝา่ เพราะเราได้ไลเ่ ขาออก
จากงานจากการ อา้ แล้วก็จะสขู่ อช้วิ หล่ันกับแมเ่ ฒ่าหยูห้ ลงั้ เปน็
สักขีพยานให้ เพราะเปน็ ผูเ้ ล้ียงดูชิ้วหล่ันมาตั้งแต่นอ้ ย มาจนโต
ไดน้ ำ� ใบชาเข้าไปขาย นจ่ี ึงจะได้เจอกันเข้าโดยบังเอญิ เนยี่ นกี่ ็บญุ
เหลอื หลายแลว้
แตเ่ ช้ามาก็ จัดเตรียมขบวนการขันหมากหลวงออกไป
คารวะมิง่ กงฝ่าตามความประสงค์ ใหเ้ อารถไป ขึน้ ไปหาบา้ นพัก
ท่ีแล้วอย่ไู หน อยู่ไรใ่ บชา ไหนพาเราขึ้นไป อะ่ ก็เอาขบวนขน้ึ ไป
คารวะ เออ ม่ิงกงฝ่ากบั ภรรยาเขา จุดธูปจุดเทียนขน้ึ แลว้ ก็ไหว้
25

26 คารวะ สมั มาคารวะ กเ็ รียกว่าเราไดผ้ ิดพลาด ขับไล่ ม่งิ กงฝ่า น้องไดเ้ ป็นถงึ สะใภ้หลวง แตว่ า่ พี่ชายเปน็ นักเลงการพนัน นักเลง
สรุ า ก็เลยติดคุกตดิ ตะราง อย่างนเ้ี ราอายเขาตาย อยา่ อยเู่ ลย
ออกจากงานจากการ ทำ� ใหเ้ ขาทลุ กั ทเุ ล เรร่ อ่ น มาอาศัยหม่บู า้ น น้องเอย ชวนกนั ข้ึนไปบนภเู ขาใกล้ๆ นำ�้ ตก ชวนกนั ไดแ้ ลว้ กอด ๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ลว้ิ ฉี่ อยกู่ บั ญาติพี่น้อง ก็เป็นนกั เลงสุราไปบ้าง เปน็ นักเลงการ คอกนั นบั ๑  ๒  ๓ เขาเรียกว่า เหินเวหา หรือว่าลอยลงมา
พนนั ไปบ้าง ธรรมดา สว่ นลูกชายคนโต เขาก็ไปติดคุกตดิ ตะราง จากขา้ งบน ถึงแผ่นศิลาแผน่ หนิ แปะ๊ ตายท้ัง ๒ คน
อยใู่ นหมู่บ้านลิว้ ฉ่ีน้นั แหละ เพราะมันกนิ เหลา้ เมายา เลน่ การ
๖๙ พนันทกุ อย่าง ไอ้ ๒ คนนะ่ ไอ้จุก๊ ฝา่ ไอ้ฉ่ินฝ่า ก็เลยเปน็ คนเสีย นอ้ งสาวได้ยนิ ข่าววา่ พ่ีชายโดดเหวตาย กเ็ ลยใหค้ นของ ๖๙
หายไป ขอนอ้ งสาวได้แลว้ เวลาแตง่ งานแลว้ ไป พระเจ้าหวางต้ือ หลวง มานำ� ศพขึ้นไปเผาให้ ไปดแู ลให้ นอ้ ง พ่ีชายท้ัง ๒ คน
ก็โปรดประทานให้ถอนตัวออกจากตะรางออกมา เธอจะ อา้ ตายพรอ้ มๆ กนั โดดเหวตาย ก็ยงั มี
ท�ำงาน หรือว่าเธอจะกลบั ไปอยู่บา้ นเดิมต่อทั้ง ๒ คน ถ้าอยทู่ ี่
น่ี นอ้ งสาวเป็นถงึ สะใภ้หลวง ก็ทำ� ใหม้ ัวหมองจะเกดิ มีแกน่ ้องสาว กตญั ญูกตเวทติ า
เพราะฉะน้ัน เราเป็นนักโทษ เราตอ้ งขอลาไปอยบู่ ้านตัว
เอง ไปอย่ทู ่ีบ้านตัวเอง ท�ำมาหากนิ ในทางสุจริต อา้ ตามใจ ทำ� อยู่ ชว้ิ หลั่นรจู้ ักชว่ ยเหลือพ่ีชายเวลายามตกทุกข์ได้ยาก
พระเจ้าหวางต้อื กส็ ่ังอนญุ าต ใหป้ ล่อยตวั ออกจากนักโทษ วา่ ให้ ล�ำบากมา ไม่ทอดทง้ิ ไม่นง่ิ ดดู าย อา้ เลยจัดเป็นศพของญาติ
มาอยู่กับนอ้ งสาว กอ็ ยู่ไมไ่ ด้ เพราะนอ้ งสาวเปน็ ถงึ ราชนิ ี เปน็ อ้า ราชนิ ี ลกู สะใภห้ ลวง เขาก็จัดศพไว้เป็นอย่างดี ดงั ท่ีแสดง
ลูกเขยลกู สะใภห้ ลวง เราเปน็ นักโทษ จะมาอยู่กับน้องสาว กจ็ ะ มาเปน็ เรื่องกตัญญู ยอดกตัญญู ให้
ใหค้ วามมวั หมองเปน็ มลทินแกน่ อ้ งสาวเรา ไม่ดี ไปอยูบ่ ้านดีกวา่
ก็เลยหาทางไปอยูบ่ า้ น เพ่ินก็แต่งตามทุกอยา่ งให้ไปอยูบ่ า้ น กตัญญูกตเวทติ า
แตว่ ่าไปอยบู่ ้านก็เคราะห์รา้ ยอกี ไปบ้านไหนเมอื งไหน เขาก็ถุย
นำ�้ ลายใสค่ นไมด่ ี นอ้ งไดเ้ ปน็ ถึงราชินี ทีตวั เองเป็นคนคุกคน
ตะราง อย่ามาบา้ นข้า ขา้ ไมร่ ับรอง คนนั้นกถ็ ยุ นำ�้ ลายใส่ คนนี้
กถ็ ยุ น�้ำลายใส่ ไมร่ ับ ไมร่ ับเปน็ ญาติ ผ้เู ปน็ ญาตกิ ็ปฏิเสธ ว่า
ไมใ่ ชญ่ าติของเรา เพราะเปน็ คนคกุ คนตะราง นอ้ ยใจตวั เอง ไป
ไหนก็ไม่มี ใครรับรอง ไม่มี ใครวา่ ดีเลย ท�ำยงั ไงล่ะเรา นอ้ งทั้ง
๒ คนเลยปรึกษากันว่า เราอยไู่ ปกอ็ ายเขาเฉยๆ ไปไหนเขาถุย
น�ำ้ ลายใส่ ถยุ น�้ำลายใส่เขาไม่รับ วา่ เป็นลูก เปน็ พี่ เป็นน้องน่ะ
27

28 อา้ ความเมตตาธรรมค้�ำจุนโลกมาในกตัญญู รู้จักบุญ

คุณของผูม้ ีพระคุณอยตู่ ลอดมา ต่อแตน่ ้นั กป็ ระสบพบเหน็ แต่
ความสุขความเจริญ แมอ้ ยทู่ างคดโี ลกเขาก็ไม่ทอดท้งิ นงิ่ ดดู าย
กัน แม้ไดด้ ิบได้ดีเป็นถึงลกู สะใภ้หลวง ก็ไมท่ อดทิ้งนงิ่ ดดู าย
เขาก็ชุบเลีย้ งให้ได้เป็นราชนิ ตี อ่ มา ในพระเจา้ หวางต้ือ สวรรคต
๖๙ แลว้ อู๋เหลง็ ตือ้ ก็ได้เลือ่ นขน้ั ข้ึนเปน็ อเู๋ หล็งไทจ่ อ่ื อเู๋ หล็งน้ันตอ่
มาก็จะได้เป็นอู๋เหล็งต้ือ แทนปแู่ ทนพอ่ ได้เป็นพระเจ้าแผ่นดนิ
แทน ส่วนชว้ิ หลั่นก็ไดเ้ ปน็ ราชนิ ี
ดังที่แสดงมาเปน็ ปกณิ ณกนยั เพ่ือต้องการใหเ้ รากำ� หนด
จดจ�ำเอาไปคดิ พินจิ พจิ ารณาดว้ ยปญั ญาอันชาญฉลาดของตนๆ
เองเถดิ ถ้ามีความกตัญญแู ลว้ เปน็ ผ้เู จริญ ไมว่ ่าในชาตินแ้ี ละชาติ
ต่อไป ดว้ ยประการฉะน้ี ยุตแิ ลว้ ๆๆ

(สาธุ)

ท่ีน�ำเร่ืองอย่างนม้ี าเล่าสกู่ นั ฟงั เหน็ ว่ามนั เปน็ ธรรมะ นา่
ก�ำหนดจดจ�ำนำ� ไปเปน็ ตวั อย่าง ส�ำหรับผกู้ ตญั ญู ท้ังหลายรู้จัก
บญุ คณุ ของผู้มีพระคุณ ไม่ทอดท้ิง ไมน่ ง่ิ ดูดาย เอาใจใส่เป็นพิเศษ
ไปเรื่อย ยกม่งิ กงฝา่ เปน็ ตัวอยา่ งหน่งึ แล้วลูกสาวของมงิ่ กงฝ่า
เปน็ ตัวอยา่ งหนึ่ง ได้เป็นสะใภห้ ลวง ดงั ที่แสดงมาดว้ ยประการ
ฉะนี้

(สาธุ สาธุ สาธุ)



หลวงปูท่ อ่ น ญาณธโร ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ชมรมกล่มุ พุทธธรรมลานทอง
วนั เสารท์ ่ี ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๗ เวลา ๑๗.๔๕ น. ๗๐
ณ ทพี่ กั สงฆ์ หมู่บา้ นลานทอง

๗๐อ.ปากเกร็ด จ.นนทบรุ ี

การฟังเทศน์ กค็ ือการศกึ ษาเหมอื นกัน เพอื่ น�ำไปประพฤติ
ปฏิบตั ติ วั ของตวั ให้ถกู ต้อง ไม่ได้ฟังแลว้ ก็โยนทง้ิ เฉยๆ ฟงั ไป
แลว้ ไมเ่ ข้าอกเข้าใจก็โยนท้ิงไป มีความสงสัยในขอ้ อรรถ ข้อ
ธรรมใดๆ กถ็ ามครบู าอาจารย์ได้ ถามหลวงปู่ได้ ถา้ ส่งิ ใดเราแก้
ไดเ้ รากแ็ ก้ สง่ิ ใดแก้ไมไ่ ดก้ ส็ า่ ยหวั โน(no ปฏเิ สธ)ๆ ไม่ร้เู ร่ือง
สิ่งใดแก้ไดก้ ็ โนพลอมแพลม(no problem ไมม่ ีปญั หา)โน่น
สบายมาก เออ

เอ้า ตัง้ ใจเด้อ จะเทศน์อะไรดีเนอ้ เม่อื วานซนื น้ีไปเทศน์
ท่ีเมืองชลบรุ ี เมอื ง เออ ระยอง น�ำเรื่องนทิ านบางอยา่ งมาเล่า

1

2 เพ่ินแสดงวา่ มนั จะแจง้ แดงแจ๋ ดีกว่าเอามาคุยกนั เฉยๆ ผ้พู รอ้ ม๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ให้ฟัง เงยี บกริบเลย ต้งั ใจฟังดีที่สดุ คนเปน็ ร้อยๆ เปน็ พันๆ ไปดว้ ยการประพฤติปฏบิ ัติ พรอ้ มดว้ ยอานสิ งส์การรักษาไป
น่งั เงยี บ ปานว่าไมม่ ีคนเลย แต่ว่าเป็นนทิ านจีน เปน็ หนงั จีน พรอ้ มๆ กนั ด้วย ถา้ รักษาได้ ไมข่ าดตกบกพรอ่ ง สมบูรณ์ ได้ ๗๐
ได้เลา่ นทิ านให้เขาฟัง เรื่องหนังจีน เป็นคนยากคนจนแตว่ ่า ความภาคภมู ิใจตวั เองด้วย เรียกว่าพน้ จากอบายภมู ิ ไม่ตกนรก
เผอิญบุญมาพาส่ง มาก็ได้กลับกลายเปน็ ราชนิ ขี ้นึ มา ได้เป็นลกู หมกไหม้แลว้ ได้ถงึ พระรัตนตรัยอย่างจริงใจ และกจ็ ริงจัง
สะใภ้หลวงข้ึนมา ดังน้นั ไมม่ าถือมาเหลาะๆ แหละๆ อยู่ แม้แต่

๗๐ กัมมัง วชิ ชา จะ ธัมโม จะ สีลัง ชวี ิตะมตุ ตะมัง ปาณาตปิ าตา เวระมะณี
สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ
อิมสั สะ ธัมมะปะริยายัสสะ อตั โถ
สาธายัสมันเตหิ สักกจั จัง ธมั โม โสตพั โพติ ขอ้ ต้น ก็ไม่มี ใครตียุงเลย อา้ อมื เว้นจากการฆ่าสัตว์
ทกุ ชนดิ พวกร้ิน ยุง มด ปลวก มาไต่ตอมยงั ไง เป่าเอาๆ อย่า
อนสุ นธิพระสัทธรรมเทศนา มบี พุ พาประ สบื เนอ่ื งมา ให้เขาตายดว้ ยเจตนาอยา่ งเนย่ี ถ้าฟงั ใหซ้ าบซ้งึ นะ่ มันซาบซง้ึ
ตั้งแตค่ รั้งพระพุทธเจา้ ทรงตรัสรู้มาแล้ว ประกาศพระศาสนา ถึงใจ ตวั เราประพฤตยิ งั นอกลู่นอกทาง ฆ่าสัตว์ตดั ชีวิต แม้
เขาประกาศเร่ืองทาน ศลี ภาวนา นอี่ อกมาแล้วให้ประชาชนได้ ต้ังแตอ่ าหารการกิน ก็มีแตเ่ บียดเบียนเขามาท้ังนนั้ อย่ใู นทอ้ ง
รพู้ ระรัตนตรัย ให้รคู้ ุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์ ตลาดท่ีผ่านมาทั้งหมด ถา้ เป็นของสวน ของสวนของไร่เรา เป็น
ก็ใหร้ ู้ ถา้ ประพฤตปิ ฏิบตั ติ ามได้แลว้ ก็ อยา่ งเคร่งครัดไมข่ าด พชื ผัก ผลไม้ตา่ งๆ ไดม้ าจากความบริสทุ ธิ์ผุดผอ่ ง นก่ี ภ็ าคภมู ิใจ
ตกบกพร่อง เรียกวา่ พระไตรสรณคมน์ อย่างน้อยก็ไดม้ รรคผล อยู่ ถา้ ไปฆา่ สตั วต์ ดั ชีวิต เอามาวางตลาดขาย ทุบหัวเขามา
นพิ พานขนึ้ มา เปน็ โสดาบันบคุ คล เปน็ สกทิ าคา(ม)ี เปน็ พระ ตีหวั เขามา หกั ขาเขามา หักฟนั เขามา หกั แข่ว(ฟนั )เขามา หัก
อนาคา(ม)ี เป็นพระอรหนั ต์ เปน็ มาโดยตามลำ� ดับ พระพุทธเจ้า เงีย่ งเขามา หรือตหี วั ให้ตายแลว้ จึงเอามาเขา้ ตลาด อย่างนนั้ ก็
เรียกว่าเป็นทุจริตอยู่ เปน็ ศลี ทจุ ริตอยู่ ไมไ่ ดศ้ ลี บริสะ... บริสทุ ธิ์
สะอาด ถา้ ศีลบริสทุ ธสิ์ ะอาดแลว้ ไม่ฆ่าสัตวต์ ดั ชีวิต แม้แตม่ ดดำ�
มดแดง ร้ิน ยงุ มด ปลวก ท้ังหลายทั้งปวง นำ�้ ผ้ึงท่ีเอามาถวาย
น่ี เขาก็ได้จากการเบียดเบียนทั้งน้ันละ่ เบียดเบียนเขามา ไป
ปลน้ เอารังเขามา และก็ไดเ้ อานำ�้ มาปน้ั แล้วกเ็ อามาขาย แนะ่

3

4และยังเบียดเบียนเขาอยู่ แต่พวกเราถอื ศีล ๕ บริสุทธิ์ผดุ ผอ่ ง (อมิ านิ มะยงั ภนั เต, ภตั ตาน,ิ สะปะริวาราน,ิ ) ภกิ ขสุ งั ฆสั สะ,
โอโณชะยามะ, สาธุ โน ภนั เต ภกิ ขุสงั โฆ,
ไมต่ อ้ งฆา่ สัตว์เหลา่ นกี้ ็ได้ หา เอานำ้� ผึง้ บริสุทธ์ิจากตลาดมาเลย อมิ านิ ภตั ตาน,ิ สะปะริวาราน,ิ ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๗
เขามีตั้งเรียงขายไวอ้ ยูม่ ากมาย แตว่ า่ เขาจะได้มาดว้ ยวิธอี ะไรก็ ปะฏิคคณั หาตุ อัมหากงั ,
ไม่รู้ แตว่ ่ารแู้ ต่อย่ใู นขวดว่ามนั บริสทุ ธ์ิดี แม้แต่พระก็ยังรับ ทีฆะรตั ตัง, หิตายะ, สุขายะ.
ประเคนไดน้ ะ แต่มีอายุอยู่เพียง ๗ วัน นำ้� ผ้งึ น�้ำอ้อย นำ�้ ตาล
อมื บกั พริก(พริก) บกั เขือ(มะเขอื ) เหลา่ นี้ไมม่ อี ายถุ งึ ข้าแต่พระสงฆผ์ ูเ้ จริญ ขา้ พเจา้ ทั้งหลาย ขอน้อมถวาย
๗๐ ขนาดนนั้ หรอกวันเดียว รับประเคนได้วนั เดียวกห็ มดอายแุ ลว้ ภตั ตาหาร กับสงั ฆทานทั้งหลายเหล่าน้ี แด่พระสงฆ์ ขอพระสงฆ์ ๗๐
วันพรุ่งนก้ี ็เอามากินอกี ก็ไมไ่ ด้อกี พริกเกลอื ท้ังหลาย ผกั ทั้งหลาย จงเมตตารับ ถ้าพระคณุ เจ้ามีพระธรรมวินัย ทา่ นก็
ฟกั แฟงแตงน�ำ้ เตา้ ท้ังหลายก็ดี รับประเคนไวแ้ ตเ่ ช้า กนิ ได้ไป
ฮอด(ถึง)ถงึ เท่ียง ถ้าเลยเที่ยงไปแล้วกเ็ ป็นของญาติของโยมไป
ญาตโิ ยมเป็นผู้รับเศษไป ไมต่ ้องเอาเก็บขนกลบั ไปวัดแลว้ ของ
เหลา่ นข้ี องประเคนแลว้ อย่างนเี้ ปน็ ตวั อย่างอะ่ ตอ้ งเคร่งครัด
ประพฤติปฏิบตั เิ พ่ือความบริสทุ ธิข์ องตัวเองจริงๆ อย่านำ� ไปเป็น
สมบตั ขิ องตัว
สมบัติของสงฆ์ เอาไปได้ถ้าเป็นอาหารที่รับประเคนแล้ว
ท่านเอาออกมาอยา่ งงี้ เรากเ็ อากลับบ้านไปให้ลูก ใหห้ ลานกนิ ได้ อปโลกน์
ถา้ ของท่ียังไมไ่ ด้ประเคน มนั เอามาวางไวเ้ ฉยๆ หวิ้ กลบั บ้านไป กนั ซะกอ่ น
อนั นจ้ี ึงเป็นหนส้ี งฆ์นะ่ เฮอะๆๆ เปน็ หนพ้ี ระสงฆ์ พอบอก
ยัคเฆ ภนั เต สงั โฆ ชานาต,ุ
อะยงั ปะฐะมะภาโค เถรสั สะ ปาปณุ าติ,
อะวะเสสา ภาคา อมั ๎หากัง ปาปณุ ันต,ุ
ภกิ ขู จะ สามะเณรา จะ คะหฏั ฐา จะ,

(ยะถา)สุขัง ปะริภญุ ชันตุ

5

6 พอกนิ หมด เหลือกว่าน้ัน อมื ก็เปน็ ของญาติโยม ญาติโยมกต็ กั ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๗
แม้แต่คฤหสั ถ์ ก็บริโภคได้ ฉนั ได้ กนิ ได้ นเ่ี พ่ินอนมุ ตั ิ เอาเลย แบง่ กันไปเลย ถ้าตกั เอาคนเดียวกลับบา้ นเลยอยา่ งน้ี
เพ่ินมีขอ้ อนโุ ลมอยู่ ไมไ่ ดเ้ ครง่ ครัดจนว่า ไม่ให้คนอื่นนะ่ ถ้าพระ ก็แย่อยนู่ ะ เหน็ อยู่ในหมอ้ เตม็ หม้อก็ห้วิ ไปเลย กลับบ้านเลย ๗๐
ไมม่ คี ณะสงฆอ์ ่ืนอปโลกน์ให้ ท่านว่าให้เอาไปฝงั ดินนะ่ อยา่ ให้ อยา่ งงี้ เพราะว่าไม่เสยี ... ไม่เฉลี่ยเจอื จาน ไม่แบ่ง ไม่ปนั ผอู้ ื่น
ผอู้ ่ืนได้กนิ อกี ต่อไป มันเปน็ ของสงฆแ์ ล้ว เออ แตว่ า่ พระธรรมวินยั มี เรียกว่ากินของสงฆ์ ไม่รจู้ ักกลัว
การผอ่ นปรน หยอ่ นยานให้ ใหม้ ีภิกษผุ ู้ฉลาดองคห์ น่ึงเปน็
ของท่ีทำ� วินัยกรรมอยา่ งดีแลว้ ท่านอปโลกน์ให้แลว้ ไม่
๗๐ ผกู้ ลา่ วค�ำอปโลกน์ เรียกวา่ อปโลกนวกรรม ไดเ้ อาไปไหนก็ได้ ให้ใครก็ได้ แต่ตอ้ งใหก้ ินได้ท่ัวถงึ ทุกคน
ทกุ คนได้กนิ ดว้ ยกนั บริโภค อุปโภคบริโภคดว้ ยกนั น่ันจงึ เปน็
ยัคเฆ ภันเต สังโฆ ชานาตุ, ของสงฆแ์ ท้ เปน็ สาธารณประโยชน์ เปน็ ของท่ีแจกกนั ไดก้ แ็ จก
เอโส ปะฐะมะภาโค เถรสั สะ ปาปุณาต,ิ กนั ได้ ของที่แจกกนั ไมไ่ ด้ เช่นว่าอย่างนี้ เขาถวายพระพุทธรปู
มา หรือพระธาตุมาอยา่ งเนย่ี เขาตอ้ งการอยากให้ไปใส่เจดีย์
อะวะเสสา ฯ เป็นของสงฆ์ อย่างนเ้ี ปน็ ของแจกกันไม่ได้ ของใดเปน็ ครุภณั ฑ์
เหลอื จากนัน้ ก็ภิกษุอ่ืน สามเณรอื่น เป็นครุภณั ฑแ์ จกกันไม่ได้ ใหถ้ ือวา่ เปน็ ของสมบตั สิ ่วนกลาง
ของสงฆ์ เปน็ อยา่ งๆ ไป ถา้ เลา่ เรียนศกึ ษาใหเ้ ข้าใจแล้วจะรู้เอง
อมั ๎หากัง โอ้ อันนม้ี ันเป็นของสงฆ์ของเสง็ อนั นมี้ ันเป็นของวดั ของวา จะ
ก็วา่ ไปจบบท จนจบหมดแลว้ ภกิ ษุสงฆ์ สาธุ แลว้ ก็ลงมอื นำ� ไปเข้าบา้ นเขา้ ช่องไม่ได้ เปน็ ครุภัณฑก์ ็ดี ลหภุ ัณฑ์ก็ดี ของ
ฉนั ไดเ้ ลย ใหพ้ รซะกอ่ นแล้ว ให้พรซะก่อน ใหพ้ รจบแลว้ พระคณุ อย่างนก้ี ็ ถา้ เขาถวายเปน็ สงฆแ์ ลว้ จะเอาถอื เป็นสมบัตขิ อง
เจ้าตักข้าวใสบ่ าตร ใส่ภาชนะของตวั เองซะแลว้ ถ้าพอส�ำหรับ สว่ นตวั ไม่ได้นะ เป็นของกลาง

(หลวงปเู่ คาะโต๊ะ)
นขี่ องกลาง ใช้สอยร่วมกันอย่างนี้ได้ ญาตโิ ยมก็ใช้ได้ ใคร
ก็ใช้ได้ แตใ่ ห้มันอยใู่ นกุฏหิ ลงั นี้ แอ้ กุฏหิ ลงั นี้ใช้ได้หมดทกุ คน
ใช้เสรจ็ แลว้ ก็ลา้ งให้สะอาดหมดจดซะ เกบ็ เขา้ ที่เข้าทางไว้ เรียก
ว่ารักษาของสงฆ์ เรียกวา่ รักษาครุภณั ฑ์ ลหุภัณฑ์ ของสงฆ์ไว้
จะได้ใช้สอยตอ่ ไปนานเทา่ นาน

7

8 ลหภุ ณั ฑข์ องเบา ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๗
(หลวงปู่เคาะโต๊ะหลายคร้ัง) ของเหล่านมี้ นั เปน็ ของหนัก ครภุ ัณฑข์ องหนัก
เปน็ โต๊ะ เปน็ เตยี ง เป็นตู้ เป็นพระพุทธรูป เหล่านเ้ี ป็นของหนกั
ถ้าเอาเปน็ ของตัวเองไมไ่ ดเ้ ปน็ อันขาด เป็นครุภัณฑ์ เปน็ ถ้าเอาของหนักไปเปน็ สมบัตขิ องส่วนตวั ถอื เป็นประโยชน์ ๗๐
ภัณฑไทย สว่ นตัว อยากจ่ายก็จา่ ย อยากใช้ก็ใช้ อยากทำ� อะไรก็ไดท้ ำ� อย่างงนั้
กเ็ รียกว่าไม่รู้จัก ครุ ลหุ ครุภัณฑ์ไม่รจู้ ัก ไมร่ จู้ ักลหุภัณฑ์ ครุภณั ฑ์
๗๐ ทำ� ใหเ้ ป็นหนเ้ี ป็นสินสงฆ์ นก่ี ศ็ กึ ษาไว้ เวลาครูบาอาจารย์ ใช้เป็นสิทธส์ิ ่วนตัวข้นึ มาอยา่ งนี้ ก็เรียกวา่ ทำ� บาปแกต่ ัวเอง

ผู้ เพิ่นรู้ เพ่ินก็บอกใหศ้ กึ ษาเอาไว้ อะไรๆ ก็ กุฎหิ ลังนกี้ ็เหมอื นกนั กุฎหิ ลังนว้ี ่าถวายเป็นสงฆแ์ ล้ว
เก็บ ก�ำ กอบ โกย ถวายเป็นสมบัตขิ องสงฆแ์ ลว้ ถา้ จะมาขายอกี เอาเงินเขา้ กระเปา๋
เอง เอาไฟไปเผาตัวเองแล้วปะเนยี่ ถ้าขายแลว้ เอาไปใช้เป็นสว่ นตวั
เอาเป็นสมบัติของตวั ไปหมดทุกอยา่ ง เรียกว่า เอาไฟไป เอาเงนิ เขา้ กระเป๋าตวั เอง เรียกว่าเอาไฟไปเผาบ้านตวั เองแล้ว
เผาบา้ นตวั เอง มันมนี ทิ านมาตั้งหลายสมยั แลว้ ของสงฆ์ เอาของสงฆ์ไปขายแล้วกเ็ อาสมบตั ิใส่กระเปา๋ ตัวเอง
ไป นั่นแหละมนั เป็นไฟ ไหม้กระเปา๋ ตวั เอง ถา้ ไปอยู่บ้านก็อาจ
นทิ านไฟไหม้บ้านตวั เอง จะไหมบ้ า้ นตัวเอง อยา่ งใด อย่างหน่ึง ก็ไปไหม้ไปดว้ ยกนั รวม
ไฟไหมท้ ่ีอยู่ท่ีอาศยั ของตวั เอง เพราะเอาของสงฆ์ไปไว้ใน กัน ถา้ หากวา่ เอาของสงฆ์ไปใช้ในทางท่ี ไม่ถูกไมต่ อ้ ง
นัน้ เอาเปน็ สมบตั ิของตวั อยู่น่ัน เปน็ ถ้วย เป็นจาน เป็นหมอ้
เป็นไหของสงฆแ์ ทๆ้ เอาไปเก็บไว้เปน็ สว่ นตวั อยา่ งงน้ั ไม่ถกู ตอ้ ง ขอบณิ ฑบาตดว้ ย
อีกแหละ ก็ตอ้ งใช้เปน็ สว่ นกลาง ใหเ้ ปน็ สมบตั ิของส่วนกลาง
ของสงฆ์ แปลวา่ ส่วนกลาง เปน็ สมบตั ิกลาง ใหร้ ู้จักครุ ลหุ เรารับผิดชอบสมบตั ิของสงฆ์ ต้องเคารพ
เออ เป็นสังฆทานมากด็ ี เปน็ กฐนิ มากด็ ี เป็นผ้าป่ามากด็ ี สมบตั ิของกลาง ของกลางก็เหมอื นดังของรัฐบาล อะไรเป็น
ของครุภณั ฑ์ เปน็ ของหนกั และเปน็ ของครุภณั ฑ์
9

10 สมบัติของรัฐบาล เป็นของกลาง สว่ นรวมร่วมกนั ทั้งประเทศ ไฟ เอาไฟใสต่ ัวเองไป สงฆ์ก็ใหม้ ันเป็นสงฆ์ไปเรื่อยๆ ถา้
มดี อกผลอะไรเกดิ ขึ้นในบา้ นหลงั น้ี ก็ให้เปน็ สมบัติของบ้านหลังนี้
ถา้ ไปถอื เอาสมบัติสิ่งอยา่ งน้นั อยา่ งใด อย่างหน่ึงน้ัน มาเปน็ หลวงปูก่ เ็ ป็นผ้มู ารับผิดชอบเหมือนกนั หลวงปจู่ ะเอาสมบตั ขิ อง ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๗
สมบตั สิ ว่ นตวั กช็ ่ือวา่ เปน็ ไฟเผาตวั เอง ซือ้ รถมาก็ไม่บริสุทธิ์ กุฏหิ ลงั นห้ี นตี ิดไป ก็เอาของ เอาของรอ้ นติดตวั ไป แนะ่ เข้าใจไหม
อาจจะถกู รถชนเกิดเผาขน้ึ มาเองก็ได้ เผาตวั เอง เองก็ได้ เออ
นั่นแหละ ใหร้ จู้ ักว่า ของนมี่ นั เปน็ ของกลาง เราใชข้ องกลางก็ใช้ ๗๐
ใหเ้ ป็น ถ้าใช้เป็นก็ไม่มโี ทษ ถา้ ใช้ไม่เปน็ มนั ก็เกิดโทษตามภาย
๗๐ หลัง ถา้ เอาเงนิ หลวงหรือของหลวง ไปๆ ซอ้ื รถมา มาเป็นสมบตั ิ เออ แน่ะ เปน็ ของรอ้ นติดตวั ไป เกดิ อุบตั เิ หตุตา่ งๆ นานาเกดิ
สว่ นตัวเหล่าน้ี เออ ไม่นานล่ะ รถคนั นน้ั มันเปน็ ของสงฆ์ ของ รถชนกนั หรือวา่ เกิดไฟไหมร้ ถไหม้ลา ไมด่ ี หากมขี องสงฆต์ ดิ
กลาง ของรัฐบาล เอาไปใช้ประโยชน์สว่ นตวั ฝา่ ยเดียว ไปให้เขา มาในนนั้ อย่างนเ้ี ทศนเ์ ป็นสาธารณประโยชน์ไว้กอ่ น ใหเ้ ขา้ ใจทกุ
เช่า รับจ้าง รับวานเขา เหมาไปท่ีโน้น เหมาไปที่นี่ เอาของสมบตั ิ คน บา้ นหลังนเ้ี ป็นสมบัติของสว่ นกลาง เพราะถวายเปน็ สงฆ์
สว่ นกลางไปทำ� แบบนั้น เรียกว่าทำ� ให้ มันไหม้ มันหมองตวั เอง แลว้ ถวายให้วัดแลว้ ถ้าพระคณุ เจา้ มาจากทางอื่น ไมต่ อ้ นรับ
ท�ำใหม้ ันเกิดรอ้ นตัวเอง ของกลางสงฆ์ ของสงฆ์ ยกให้สงฆแ์ ลว้ ไมเ่ ปิดรับ นอกจากหลวงป่แู ล้วจึงจะเปดิ รับ อยา่ งนัน้ ไม่ ไม่เป็น
ก็อยา่ แหยมมาเป็นของตัว จะไปขายบ้านหลังนเ้ี อาเข้ากระเป๋า ของสงฆ์ ถ้าเป็นของสงฆก์ เ็ ปดิ เปน็ สาธารณะ พระคณุ เจา้ มาจาก
ตวั เองทำ� เป็นกองทุนอยา่ งอื่นซะ ไปค้าไปขายหาเบ้ียก�ำไรไป จตุรทศิ ทั้ง ๔ ก็จงมาพักพาอาศยั ได้ในท่ีน้ี ถา้ มธี รรมวินัยก็จง
เร่ือยๆ ทำ� นองนก้ี เ็ รียกว่า เปน็ คนมกั งา่ ย ไมพ่ ถิ ีพถิ ัน ไม่มี มาอยู่อย่างเปน็ สุขเถิด ถ้ามาพัก ณ ท่ีนกี้ ็ซอื้ เหล้า ซอ้ื ยามา มา
พธิ รี ีตอง พิถีพถิ ันอะไรเลย ต่อรักษาสมบัติของกลางสงฆ์ให้ เลน่ โบก(การพนนั ชนดิ หนึง่ ) มาเลน่ ไพ่ เล่น อา้ อะไร ไฮโล
เท่ียงแท้แน่นอน เป็นสมบัตขิ องสงฆอ์ ยอู่ ย่างนนั้ กย็ กให้วัดไป ไฮเล อะไรอยู่ในที่แห่งนี้ เทวดาฮ(ู้ รู้)หมดน่ะ เทวดาหวั เราะ เฮ้ย
แล้ว ยกให้สงฆ์ไปแลว้ ดังนเ้ี ป็นตัวอยา่ งนะ ถ้าไปขายบา้ นหลงั นี้ ยังไงกนั พวกน้ี แอบอ้างวา่ เปน็ ของสงฆ์ แตม่ าประพฤติทุจริต
แลว้ เอาเงินเขา้ กระเปา๋ หนีไป ยา้ ยบา้ นไปที่อ่ืนนะ่ เอาไฟตดิ ตาม อยใู่ นท่ีนี่ เรียกกันมาประชุมกนั แลว้ มาเลน่ ไพอ่ ยใู่ นที่นี่ ถึงตำ� รวจ
ตนไป ขายไดเ้ งนิ แลว้ เอาใสก่ ระเปา๋ ตัวเองไป น่ันเอาไฟตดิ ตาม มาจับแล้วเปน็ ยงั ไงปะเนยี่ ตายสเิ รา เฮอะๆ เราผู้เปน็ เจ้าของ
ตวั เองไป กระเป๋าก็เดอื ดรอ้ นขึ้นมา เรากต็ ายสิ เออ เราผู้ดูแลรักษาเดอื ดร้อน

มันไม่ ไมแ่ มน่ บเ่ กินถง(กระเป๋า)แล้ว 11
เงินไม่ ไม่อยู่ในถง(กระเป๋า)

12 เอาพระถา้ ไม่มีธรรม ไมม่ วี ินัย กินเหลา้ เมายา มาอยทู่ ่ีนี่ จริงๆ ก็ขอใหม้ นั เป็นประโยชน์เอนกประสงคด์ งั ที่กล่าวมาแล้ว
นั้น ให้เข้าใจไว้ ไม่ใช่ว่าเก็บมาดอกเบี้ยกเ็ ข้ากระเป๋าตัวเอง ไมใ่ ช่
ก็ไมส่ มควรตอ้ นรับหรอก เขาไม่ไดส้ รา้ งถวายพระขี้เหลา้ มาอยู่ อยา่ งงั้นนะ ไม่ใชอ่ ยา่ งงนั้ ถ้ามกี องทนุ มูลนธิ ิข้นึ ในท่ีใดซึง่ เปน็๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ที่นี่ มากินเหล้าเมายาที่นี่ มาเล่นการพนันอย่ใู นที่นี่ ไม่ไดส้ รา้ ง ของสงฆ์ อย่าไปเอาของสงฆม์ าเป็นของตวั เอง หลวงป่ปู ฏิบัติ
เพื่ออยา่ งนี้ สร้างเพอื่ ถวายสงฆผ์ ้บู ริสุทธิ์ มศี ลี มธี รรมจริงๆ อยา่ งจริงใจและจริงจัง ถามหมู่ ถามพวกดูก็ได้ เงนิ ทกุ บาท
ได้มาพักพาอาศยั สะดวกสบาย มาท�ำประโยชน์ให้แกป่ ระชาชน ทกุ สตางค์ที่ ไปเทศนม์ าได้ก็ดี ไปบงั สุกุลก็ดี ไปที่ ไหนเขามาก็ดี
จริงๆ เออ เป็นอย่างง้นั แม้แต่หลวงปอู่ ยโู่ รงพยาบาล ไปอยู่ เราก็รวมเข้าฝากเปน็ กองทนุ แหง่ เดียวละ่ กำ� ลงั สรา้ งเจดีย์อยู่
๗๐ โรงพยาบาลกจ็ ริง แตว่ า่ ใช้ของเขาเปน็ บางสง่ิ บางอย่าง แตก่ ็ เวลานี้ มนั มรี ายจ่ายอะไรบ้าง เจดียบ์ ้าง มนั ไม่พออยเู่ ทา่ ไหร่เงนิ ๗๐
บางทีก็ได้ใชห้ นสี้ งฆ์ไว้บา้ ง ทำ� เป็นผา้ ปา่ ทอดเปน็ การกุศลไว้ให้ สงฆ์ กเ็ ป็นหนา้ ท่ีของเจา้ อาวาสเป็นผ้จู า่ ยสัง่ จา่ ย เงนิ ส่วนตัว
ทอดใหเ้ ป็นกองทนุ มูลนธิ ิสงฆ์อาพาธคร้ังละหลายๆ หม่ืนน่ะ เงนิ สว่ นตวั เขาเกบ็ ไว้ให้เทา่ ไหร่ๆ เอานัน้ มาจา่ ย มาจ่ายเพิ่มเติม
ไมใ่ ชธ่ รรมดานะ ที่โรงพยาบาลเขาจัดใหๆ้ เราก็ เออ นมี่ อบให้ ให้เขา ๑๐,๐๐๐  ๒๐,๐๐๐  ๓๐,๐๐๐  ๔๐,๐๐๐ ก็แลว้ แตม่ นั มัน
เปน็ กองทนุ ของสงฆ์อาพาธ สงฆท์ ่ีมาพักพาอาศยั ท่ีนี่ ไม่มพี ี่มี จะมเี ท่าไหร่แล้วของหลวงปู่ เอาใสเ่ ลย ไปเลย เออ เป็นอยา่ งงนั้
นอ้ งท่ี ไหน อาศยั ชาวบ้านมาเลย้ี งดเู ฉยๆ เออ เอากองทุนที่เรา ทุกวนั นกี้ ็ยังท�ำประพฤตปิ ฏบิ ัตอิ ยู่ พอสรา้ งเจดียอ์ ยู่ สรา้ งเจดีย์
ตัง้ ไว้ให้นั่นแหละ จ่าย จา่ ยในกจิ การสงฆ์อาพาธ ค่ายารักษา เงนิ บางอยา่ งเขาปวารณาไว้วา่ ให้ใช้ปจั จัยอันนเ้ี ป็นค่าพาหนะ
ค่าหมอ คา่ อะไรกแ็ ลว้ แต่ เหน็ สมควรและกเ็ อากองทนุ ท่ีหลวงปู่ คา่ อาหารการกนิ เขากบ็ อกไวอ้ ย่างง้นั แตว่ ่าหากวา่ เกดิ มกี ารใช้
ตง้ั ไว้ให้แหละเอามาจ่าย ไม่ใช่เกบ็ ก�ำ กอบ โกย ไวเ้ ฉยๆ ไวก้ นิ จา่ ยในทางสงฆ์เกิดขน้ึ ถา้ มนั ไมพ่ อกเ็ ดือดรอ้ นใคร
ดอกเบี้ย ดอกเบ้ียเอาไปไหน เออ ดอกเบ้ียเขา้ กระเป๋าตวั เอง แน่ะ
เสร็จแล้วๆ อา้ เรียบ เฮอะ ว่ากินของสงฆ์โดยทางออ้ ม มันเปน็
โทษนะ
เพราะฉะนน้ั กองทนุ มลู นธิ สิ งฆอ์ าพาธก็ต้องเปน็ ของกลาง
อย่อู ย่างนั้น เปน็ สงฆอ์ าพาธอยู่อยา่ งง้ัน มันจะออกดอกเบี้ยออก
มาเดอื นละเทา่ ไหรๆ่ ดอกเบ้ียนนั้ เกดิ ดอกออกผลมาเท่าไหร่ก็
สมทบเข้ากองทุนนั่นแหละ ออกมาได้ดอกเบี้ยเทา่ ไหร่ละปีน้ี ได้
ดอกเบ้ียเทา่ ไหรก่ ็สมทบเข้าเป็นกองทุนที่ใหญ่ กวา้ งออกไปๆ
ถ้าหากว่าเรามโี อกาส อาจจะสร้างโรงพยาบาลเพิม่ เติมตอ่ เตมิ
ไปอีกก็ไดก้ องทุนน้ัน ถ้าสร้างเปน็ กองทนุ มลู นธิ ขิ องสงฆ์อาพาธ
13

14 เปน็ เสอื้ ผ้าอาภรณ์ได้มาเยอะๆ แต่ละคร้ังรถมาขนไป ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ผา้ ไตรจวี ร เคร่ืองบริขาร อัฐบริขารใดๆ มันก็บานเหมอื นกนั ละ่
เดอื ดร้อนเจ้าอาละวาด เข้าในต้กู องกลางไว้ อยา่ ถือเปน็ ของเจา้ ของ ถ้าถือเป็นของเจ้าของ
เจา้ อาละวาดเป็นคนจ่าย หๆึ ๆๆ นั่นกต็ ้องมา
เออ ไมใ่ ช่ขอมาจ่ายแตต่ วั เดียวหรอก มเี ท่าไหร่ ราคาเทา่
ไหรล่ ะ ๑๐,๐๐๐  ๒๐,๐๐๐  ๓๐,๐๐๐ ถา้ งาด(หยดุ )ขาด มันไม่ วิกัปป์ ๗๐
ซะกอ่ น มาท�ำวิกปั ปะ ซะกอ่ น ท�ำเปน็ ของ ๒ เจ้าของ
๗๐ พอ ก็คา่ ไฟฟา้ ค่าน้�ำประปา ซะกอ่ น เขายกให้จึงได้ใช้ ถา้ เขาไม่ยกให้ กเ็ รียกว่าเปน็ ของกลาง
อยอู่ ย่างนั้นเร่ือยไป ดังนก้ี ม็ าประพฤติปฏิบัตอิ ยา่ งเคร่งครัดอยู่
อะไรก็เป็นหน้าที่เจ้าอาละวาด ก็มสี กั ขีพยาน ลกู ศษิ ย์ลูกหาพวกนก้ี ็เป็นพยาน หรือจะหาเร่ือง
เดือดรอ้ นกระเปา๋ เจา้ อาละวาด ว่า หลวงป่กู ินเงนิ ก็วา่ มา ก็ลกู ศิษยท์ ั้งหลาย แตไ่ ม่รับรองความ
ปลอดภยั ถา้ มาใสร่ า้ ยปา้ ยสีหลวงปูข่ น้ึ มาอย่างงน้ั ไม่ ไม่ปลอดภัย
เออ เอาล่ะ ไมต่ ้องเปน็ หนเี้ ขา ไม่ตอ้ งเปน็ หนเ้ี ขา จ่ายเขา เพราะมันคันตรงนขี้ น้ึ มา หหึ ึ มันอยากใหต้ ปี ากเขานะ่ เฮอะๆ
ซะให้ไดอ้ ่ะ ค่าน้�ำ คา่ ไฟ จา่ ยให้หมดซะ ตปี าก ทำ� ให้ปากไม่อย่เู ยน็ เป็นสขุ เออ

หลวงปไู่ ม่มอี ะไร มีแต่ตัวล่อนจอ่ น ไม่เคยมี
ไม่มีอะไรท่จี ะมาหวงมาแหนในร่างกาย ไมม่ แี ลว้ ไมเ่ คยเอาของสงฆ์ไปเป็นของตัว
ไมเ่ คยจ่ายนอกลู่นอกทางแตอ่ ยา่ งใด

แอ้ เปน็ เจา้ อาละวาดอย่ภู ายในวดั ตัวเองก็ตาม ไมม่ สี ิทธ์ิ
อะไรในวดั ตัวของตัวเองเลย เป็นนำ้� บ่อ เปน็ กอ่ ศาลา เป็นหอ้ งน้�ำ
ห้องสว้ ม คา่ น�้ำ ค่าไฟ อะไรเกิดขึ้นภายในวัด เปน็ เจา้ อาละวาด
เปน็ ผรู้ ับผิดชอบ เปน็ ผู้จา่ ยเอง เออ แต่ ญาติโยมบางคนสงสาร
หลวงปู่ เขาก็ชว่ ย ช่วยคา่ นำ้� ช่วยค่าไฟให้ ช่วยคา่ จา้ งอนั นั้น

15

16 กคี่ นๆ ก็เป็นหน้าที่ของเจา้ อาวาสเปน็ ผ้รู ับผิดชอบ แขกมาค้าง ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๗
อนั นี้ให้ จ้างก่อรับเหมาเจดียก์ ันอยู่เดี๋ยวนี้ กห็ นักใจอยู่ไมใ่ ช่นอ้ ย ท่ีบา้ น ท่ีวัด มีก่ีคนๆ มกี ขี่ บวน มันมีบางครั้ง บางสมยั มากัน
เหมอื นกัน เม่ือมนั ขาดเกินอะไรกเ็ ป็นหนา้ ที่ของเจา้ อาละวาด อ้า เปน็ พรวน ต่างจังหวัด กรุงเทพฯ กม็ ี เชียงใหมก่ ม็ ี ลำ� ปางก็มี
ท่ีจะเป็นพจิ ารณาและใชจ้ า่ ย อนั นกี้ ผ็ า่ นไปๆ แตล่ ะปๆี เออ เปน็ แม่ฮอ่ งสอนกม็ ี มาฮอด(ถงึ )ปกั ษ์ใต้ ไหลเข้ามาในงานวนั เกิด
อย่างงั้น ความเปน็ มาของเจา้ อาละวาดหรือเจา้ อาวาส ตอ้ งรับ หลวงป่อู ยา่ งนี้ ก็เป็นหนา้ ท่ีของหลวงปู่จะดูจะแล ญาติโยมก็
ผิดชอบภารกิจภายในวัดวาทกุ ชนดิ เออ อมื รับผิดชอบชว่ ยดว้ ย ต้ังโรงทานไว้ใหเ้ ยอะแยะ อ้า ที่ผา่ นไปนี้
โรงทานมอี ยู่ ๓๐๐ ได้ไหม ฮะ ๕๐๐ กวา่ โรงทาน แลว้ จะกินยังไง ๗๐
๗๐ ไม่เก็บ ไมก่ �ำ ไมก่ อบ ไม่โกย จะกนิ ยงั ไง เจาะปาก เจาะปากซะ ก็ลน้ นอ่ี กี เลย จะกินอีกเทา่ ไหร่
กนิ จนอม่ิ หน�ำส�ำราญทุกคนให้ทั่วถงึ เออ น่ัน ตอ้ งเปน็ อย่างง้ัน
ไม่โกงกนิ ไมก่ ิน ไม่โกงหมู่ โกงพวก เจา้ อาวาส เปน็ กำ� นนั ก็รับผิดชอบหมดทั้งตำ� บล เปน็ ผู้ใหญบ่ ้าน
เปน็ คนซ่อื สัตยส์ จุ ริต กร็ ับผิดชอบท้ังหมู่บา้ น เปน็ ครูใหญก่ ็รับผิดชอบท้ังโรงเรียน น่ัน
เป็น ผูเ้ ปน็ หัวหนา้ ตอ้ งเปน็ อย่างง้ัน กเ็ รียนมา เรียนรูม้ าแลว้
แม้ตัง้ แต่ได้ไขม่ าลูกเดียว ก็ตอ้ งบิคร่ึงหน่ึงใหห้ มไู่ ป คร่ึง เออ พอ่ เคยเปน็ ผู้ใหญ่บา้ น ญาตพิ ่ีน้องก็เคยเปน็ กำ� นนั ถ้าเป็น
หนง่ึ เราจะกิน อา้ ได้อะไรมานอ้ ยๆ แหนๆ่ ปลาตัวหน่งึ กบ็ ิ ให้ อยา่ งง้ันน่ะ มหี น้าที่รับผิดชอบทั้งตำ� บล ตำ� บลนถี้ า้ มีการเดอื ด
หมไู่ ป ครึ่งหนึ่งเรากนิ หนอ่ ยเดียวพอกินหมดแหละ เป็นอยา่ งง้ัน รอ้ นอย่างหน่งึ อย่างใด หัวหน้าตำ� บลก็รับผิดชอบ หรือว่าบอก
เจา้ อาวาส เขาเป็นอย่างง้ันน่ะ เหมอื นดงั ชาวบ้านเขาวางเลย้ี งลูก ใหเ้ พื่อนฝงู ได้ชว่ ยเหลอื กนั เปน็ หวั หนา้ หมบู่ ้าน ถ้ามเี ร่ืองงาน
เลีย้ งลูกก�ำลังเรียน กำ� ลงั กนิ พอ่ แมก่ ินหมดแลว้ ท�ำไง ลกู จะว่า ใหญๆ่ โตๆ เกดิ ขึ้น มกี ารเปน็ การตายเกดิ ข้นึ ก็ชว่ ยกนั ทั้ง
ยังไง ลกู กเ็ ลียปากอยู่เฉยๆ หมู่บ้าน แลว้ จะเอาอะไรเลย้ี งกันละ่ มหี ลายๆ คนอยา่ งงน้ั ก็
เป็นหนา้ ที่ของหัวหนา้ บา้ น เจ้าของบ้าน อ้า รับผิดชอบ ถ้ามมี าก
(แสดงให้ดู) กแ็ จกให้ทั่ว ใหถ้ งึ ถา้ มีนอ้ ยก็ไปหาซือ้ มา หาซอื้ หาหามมา อาหาร
ก็ใหล้ ูกไดก้ ินอมิ่ ให้ลกู ศษิ ย์ลูกหาไดก้ ินอ่มิ หน�ำส�ำราญ การกิน มนั มีอยู่ที่ ไหน เออ ไปหามา แต่วา่ ทุกวนั นสี้ บายมาก
ท่ัวถงึ ดี ใจ นอนหลบั ถา้ เป็นอยา่ งงั้นนอนหลับสบาย ถา้ ลกู เพราะมนั มตี ลาดทกุ หมบู่ า้ น ตลาดสดมอี ยทู่ กุ หมบู่ ้าน มขี าย
ศิษยล์ ูกหาอดๆ อยากๆ ตายแลว้ หลวงพอ่ เป็นทุกข์ เปน็ ร้อน ทุกอยา่ ง ผกั นางอางหญ่า ปู ปลา อาหารการกิน เขามขี าย ตาย
ขึน้ มา เดอื ดรอ้ น มีอะไรของเรามีเท่าไหร่ ปจั จัยส่วนตวั เรามี แต่ตายแล้ว ตายมาแลว้ ไปซอื้ เอาอยา่ งง้ันมาๆ มาท�ำหงุ หา
เท่าไหร่ เอาไปซอ้ื มา ซ้ือมาแจกเขา ให้เขาอ่ิมหนำ� ส�ำราญ อย่าให้ กนั ขึ้น เล้ยี งแขกให้ อยา่ งนหี้ ัวหนา้ ครอบครัว หัวหน้าหมบู่ า้ น
เขาอดอยากปากแห้ง ปากแหง้ แขกท่ีมาเย่ียม มาเยือน มจี ำ� นวน 17

18 หัวหนา้ ตำ� บล หวั หน้าอ�ำเภอ กต็ อ้ งรับผิดชอบไปทกุ หมบู่ ้าน เล้ยี งกบั ทหาร อุดมสมบูรณ์ บา้ นของเราเป็นบา้ นผู้ใหญ่
ก็เขากเ็ อาจุดศูนย์ท่ีนั่นแหละ ที่นั่นก็แห้งแลง้ พอสมควร มี
เหมือนกนั เปน็ ถงึ นายอ�ำเภอแต่ไปรับผิดชอบแตค่ รอบครัวของ อดอยากปากแหง้ อยบู่ ้าง เออ นเี่ ปน็ ตัวอย่าง เป็นนกั เสยี สละ ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ตวั คนเดียว ไม่ถกู ตอ้ งแล้ว แขกไปใครมา มาหาสู่ ก็ต้องมาอาศยั เปน็ หวั หนา้ หมู่ หน้าพวกก็ดี
พง่ึ พา อา้ ผู้ใหญบ่ ้าน พึ่งพาก�ำนนั พ่ึงพานายอำ� เภอในอำ� เภอนี้
เขาจะเล้ียงดไู หม เออ หนทางจากขอนแก่นถึงเมืองเลย เพราะพ่อของเราเป็น
อันนเี้ ราเปน็ เด็กอยู่สมัยก่อน พวกไปสงครามอินโดจนี หัวหน้ากลุ่ม เป็นหวั หนา้ กลมุ่ ตดั ทาง ไม่มกี ลอ้ งนะ ไมม่ กี ลอ้ ง
๗๐ ข้นึ ไปถึงสงคราม ไปถงึ เชียงใหม่ ลำ� ปางพ้นู ( โน้น)แหละ สงคราม ส่องทางหรอก เอาไมม้ าตดั เป็นต้นๆ ไป เอาเลง็ ไป ตัดตรง ๗๐
ปะเนยี่ เขาเลิกทัพจับศกึ กันแลว้ ญ่ปี ่นุ ก็ถอยทัพไปแล้ว ไอ้เขาก็ ไหนๆ มันตรงกนั แลว้ ๆ กเ็ ลือก ใช้ได้ๆ ตรงแล้วๆ ร้ือจากนนั้
ผ่านมาทางหมู่บา้ นนอก ไม่มีทางรถยนต์อยา่ งนห้ี รอก ผา่ น ตอ่ ไปอกี กต็ อ่ ให้ตรง เพ่ินก็เลยไดเ้ อากล้อง เอากล้องสายตา
ขา้ มภู ขา้ มเขามา แล้วก็มาถงึ บ้านของเราเขา้ เขาท�ำยังไง เขาว่า เอา กลอ้ งส่องทางก็ไมม่ ี ตง้ั แต่เป็นข้ีฝุ่นมา หรือเปน็ ได้ท�ำเสรจ็
ผู้ใหญ่ พวกผมเดินทางมาแต่สงครามก�ำลังหวิ ผู้ใหญ่ช่วยคดิ แลว้ ก็ขี้ฝุ่นละ่ ปะเนยี่ วิ่งรถว่ิงลาคลุง้ ไป ทางลอ้ ทางเกวยี น ก็
หนอ่ ยดิ ท�ำยังไงพวกผมจะอม่ิ ทอ้ งอิ่มไส้ เดินทางมา อดอยาก ขี้ฝุ่นคลงุ้ ไปอยา่ งงน้ั นะ่ แตเ่ ดี๋ยวนเี้ ขาลาดยางไปหมดทุกสาย
ปากแห้งมา อ่ะ ไปจัดการๆ จัดการเลย มพี อ่ บ้านคนหนง่ึ เปน็ แลว้ ทางน้ันไปจนถงึ ถึงเมืองเลย จากอดุ รฯ จนถงึ เมืองเลย
คนมวี ัวเปน็ ฝูงๆ ววั เปน็ ร้อยตวั เพ่ินล่ะ เขาก็บอกเอง เจา้ ของวัว จากเมืองเลย ถึงนครสวรรคพ์ ้นู ( โน้น)ละ่ ไปโลดละ่ มีแตล่ าดยาง
เขาบอกเอง อะ่ เลอื กเอาๆ เอาตวั ไหนก็เลือกเอา เขาเอาปนื ไป ไปทั้งน้ันสมยั นี้ สมยั กอ่ นนะ่ เอาแตส่ ายตานแี่ หละเปน็ กลอ้ ง
ยิงเอาๆ แล้วกม็ าปาด(ช�ำแหละ) ท�ำลาบ ...ต�ำกะแยง ดูไม้ตน้ นมี้ ันตรงกับตน้ นนั้ ต้นน้ี ตน้ นั้น ถูกกบั มันต้นน้ัน ปกั

19

20 หลักไปเร่ือยๆ ตดั ไปตามแนวนแี้ หละ กว้างออกไปทางนกี้ เ่ี มตรๆ หมบู่ า้ นลานทองมานน้ี ะ สมัยกอ่ นก็ไมเ่ ป็นอยา่ งนหี้ รอก เด๋ียวนี้
หนทาง ๒ เลน ๓ เลนกย็ งั แนน่ อดั มาเดี๋ยวนี้ โอ้ จะมา คอ่ ย
หากไปถกู หน้าใคร ก็ไม่มี ใครปฏเิ สธ ถกู ทอ้ งไร่ ท้องนา ท่ีดนิ คลานมา คอ่ ยตามหลังเขามาอย่างงน้ั เขาตดิ หมด ๒ เลน ๓ ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ของใคร ไปปฏเิ สธไมไ่ ด้ อันนเี้ ป็นทางหลวงของแผ่นดนิ ไมใ่ ช่ เลนก็ตาม ติดหมด เขาจอดกต็ ้องจอด เขาตดิ ก็ตอ้ งติดไปอยู่
ทางหลวงของส่วนบคุ คลหน่ึงคนใด เปน็ สมบตั ขิ องแผ่นดนิ อย่างงนั้ น่ะ แตม่ รี ถต�ำรวจน�ำทางอาศัยเปิดทางให้ ยกมือให้
ถ้าใครเกดิ ขดั ขอ้ งขึ้นมาก็ไปฟอ้ งร้องเอา เออ เฮอะ เออ เป็น แหน่ ช้ีข้ีนข้างหลัง รถทั้งหลายก็หยุด พระมหาเถระ มาๆ เขา
อย่างง้ัน เลยแยกรถจอด รถจอดเป็นแถว เราก็เลยมาถึงงา่ ยเขา้
๗๐ อันนกี้ ็เคยผา่ นการปกครอง มาหลายขัน้ ตอนอยเู่ หมือนกัน ๗๐
มาบวชเป็นพระนก่ี แ็ ล้ว ก็ไปกนั อีกแล้วปะเนยี่ เป็นพระส่วนกลาง ดังนพ้ี ูดเปน็ สว่ นรวมไว้ ให้ร้จู ักวา่ พวกเราทำ� งานร่วมกัน
ไม่ใช่เป็นพระของส่วนตัว ไปเปน็ เจา้ อาวาสวดั ก็รับผิดชอบหมด คนภายในประเทศจะแตกแยกกนั กด็ มู ันขี้ร้ายเกินไปหรอก
ทั้งวัด เปน็ เจา้ ของอะไรๆ ก็รับผิดชอบหมดทกุ อยา่ ง ถา้ อยา่ งงนั้ นะ่ แตกแยกกนั แลว้ ก็เดินขบวนประทว้ งกันอย่างงน้ั อยา่ งงี้ ไม่
เปน็ เจ้าอาวาส เป็นเจา้ คณะตำ� บล เปน็ เจา้ คณะอำ� เภอ ไดเ้ ป็น ถกู ตอ้ ง เราว่าไมถ่ ูกตอ้ ง เราอยูใ่ นประเทศเดียวกนั ท�ำไมจึงต้อง
ถงึ เจา้ คณะจังหวัดอยูส่ มยั หนงึ่ ๘๐ กวา่ ปีแล้ว เขากย็ งั ไม่ออก มแี ตกแยกกันว่ะ นถ่ี า้ ไป พูดไปมันเปน็ การเมอื งนะ่ ปะเนย่ี นะ่
ไมใ่ หอ้ อก ให้อยู่ต่อไปก่อน ๘๕ ๘๖ ถงึ วา่ จงึ ไดอ้ อกจากเจ้าคณะ มันเป็นอยา่ งง้ัน ถ้ายังแตกแยกกนั อยู่ จะมาอย่รู ่วมประเทศกัน
จังหวัด ได้เป็นเจ้าคณะจังหวัดน่ะ ไมใ่ ช่ธรรมดานะ่ ทำ� ไม ไปอยปู่ ระเทศอื่นซะ เออ ถา้ มาแตกแยกกัน เย้วๆๆ อยู่
แต่เป็นเจา้ คณะแขง็ นะ่ เปน็ มานานแลว้ หึๆๆ เป็นเจ้า อย่างนม้ี ันจะสงบสุขอยู่ไดย้ ังไง อาจจะมพี วกปะปนเข้ามา มันจะ
คณะแขง็ หึ เออ เวลาปวดเยย่ี วมนั กเ็ กดิ แข็งขนึ้ มากต็ อ้ งไปเยีย่ ว ปนเข้ามา มีปล้น มจี ี้ มีฉก มีลกั งดั แงะบา้ นเมอื ง บ้านช่อง ตาม
เฮอะๆๆๆๆ ถา้ บรรดาเจา้ คณะแขง็ อนั นเ้ี ป็นของจริง ตลาด ร้านอาหารการกินพังถลม่ ทลายไปอยา่ งนกี้ ็มี
เพราะฉะน้นั พดู เปน็ สาธารณะใหฟ้ ัง พวกเราอยู่รว่ มกนั
ในแผ่นดนิ อันเดียวกัน ถา้ ไม่ช่วยเหลอื กัน จะเปน็ ยังไง มนั กเ็ ลว กเ็ ขาไม่ซ่อื สัตย์
ยิ่งกวา่ สัตว์แลว้ วะ่ พวกเราอยู่ในอำ� เภอน้ี อยใู่ นจังหวดั นี้ ตำ� บลน้ี พวกทแี่ ทรกแซงเขา้ มา
เรากร็ ับผิดชอบดว้ ยกันหมดท้ังตำ� บล ท้ังจังหวัด ท้ังอำ� เภอ รับ
ผิดชอบ การงานอะไรเกิดขึ้นในหมู่บา้ น ในต�ำบลของเรา เราจะ แทรกแซงเขา้ มา มาปลอมแปลงมาเป็นประชาชน แตว่ า่
เอาอะไรมาชว่ ยกนั เราก็ขอความร่วมมอื จากประชาชนในถ่ินน้ัน มันเปน็ ประชาชนนอกคอก พวกไม่อยู่ในขอบขา่ ยของกฎหมาย
ช่วยกนั ดแู ล รักษา พัฒนา เรียกว่าพัฒนาเอาประเทศ พัฒนา บ้านเมอื ง พอลกั ก็ลัก พอปลน้ ก็ปล้น พอจ้ีกจ็ ี้ พอขโมยกข็ โมย
บา้ นเมือง ให้ได้รับความร่มเย็นเป็นสขุ แมต้ ้ังแตห่ นทาง เออ ร้านอาหารการกนิ เหลา่ น้นั พอเอาอะไรมนั ก็เอาไปเลยท�ำนองน้ัน

21

22 มปี อด มลี ำ� ไส้นอ้ ย ไส้ใหญ่ ถ้ามันเกิดแตกแยกกันอยู่ในรา่ งกาย ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๗
กเ็ ดอื ดร้อนประชาชนเหมอื นกนั เพราะฉะนั้น พวกเราอยู่ใน เราเปน็ ยังไง เขา้ โรงผ่าตัดอยา่ งรีบรอ้ นและก็รีบเร่งดว้ ย ปลอดภัย
ประเทศเดียวกนั บ้านเมอื งเดียวกนั ขอให้กลมเกลยี วสามคั คี มา เพราะวา่ ธาตุมนั กลมกลืนแล้ว ดีแลว้ ถ้าแตกธาตุ แตกแยก
กนั ไว้ ดีกว่าแตกแยกกัน กัน แมแ้ ต่ตวั เราก็อยไู่ มไ่ ด้ หหึ ึ

สามัคคีมี ในหมู่ใด ความสขุ ยอ่ มมี ในหมู่น้ัน ธาตุท้งั ๔ ดิน นำ�้ ลม ไฟ
ถา้ สามัคคคี ลาดไปหรือขาดไปจากหมู่ใดแฮ ท้ัง ๔ ขอ้ อยู่ในร่างกายเรา ถ้ามนั ทำ� งานกลมกลนื กลม
๗๐ ภยั ยอ่ มเขา้ ฟาดฟันหมู่น้นั ฉบิ หาย เกลยี วกนั รา่ งกายแข็งแรง มสี ขุ ภาพแข็งแรง ใครอยา่ มาแหยม ๗๐
มาเห็นว่าอย่อู ยา่ งน้ี อย่ามาแหยมน่ะ มันท�ำงานไดอ้ ยู่ มนั ๆ
ฉบิ หายไปหมด บา้ นใด เมืองใด ใหม้ คี วามกลมเกลียว แหยมกนั ไมไ่ ดน้ ่ะ อา้ วพูดเป็น ปกณิ ณกนัย เพอื่ ฝากให้ทา่ น
สามคั คดี ีต่อกัน จงึ จะจรรโลงไทยให้รุ่งเรือง อะ่ นะ เฮอะๆ หึ ท้ังหลาย ซ่ึงอยรู่ ว่ มกนั เป็นหมู่ เปน็ พวก เปน็ บา้ น เป็นต�ำบล
จรรโลงบ้านเมอื งเรา กลมเกลียว สามัคคี มีพลังงานท่ัวทกุ เปน็ เมอื ง เป็นอำ� เภอ เปน็ จังหวดั ก็ลว้ นแล้วแต่สมควรสามัคคี
หมบู่ า้ น เอาใจใสท่ ่ัวกนั ทุกหม่บู ้าน จะสร้างอะไร จะสร้างวัด จะ ดีตอ่ กัน จึงจะจรรโลงไทยให้รุง่ เรือง เออ ด้วยประการฉะน้ี
สร้างวา จะสรา้ งเสนาสนะสว่ นรวมบางอยา่ ง ถา้ เราพร้อมเพรียง พอแลว้
กนั หมด หมดทุกครอบครัว มันจะไปยากอะไร ทำ� วันเดียวกเ็ สร็จ
เพราะว่าตา่ งคนต่างช่วยกันคนละไมล้ ะมือ พร้อมเพรียงกัน (สาธุ)
สามัคคีกนั

ความสามัคคมี ี ในหมู่ใด ความสุขยอ่ มมี ในหมูน่ นั้ ถ้าพูดไป ฝอยไป มนั กม็ ีไปเรื่อยละ่
ถา้ สามคั คขี าดไปหรือคลาดไปจากหมู่ใดแฮ
ภัยยอ่ มเข้าฟาดฟนั หมนู่ ั้นฉบิ หาย

อมื แตกแยกกนั หมนู่ ้นั ฉบิ หาย ถา้ แตกแยกกันหม่นู น้ั 23
ฉบิ หาย บา้ นน้นั ตำ� บลนั้นฉบิ หาย จะเปน็ ตำ� บล หรือเป็นอำ� เภอ
หรือเป็นจังหวดั ก็ตาม ถ้าแตกแยกกันแล้วมันเป็นยังไง แม้แต่
ในรา่ งกายของเรานกี้ ย็ ังแตกแยกกันอยู่ มหี วั ใจ มตี บั มีม้าม

หลวงปู่ท่อน ญาณธโร ๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
งานท�ำบุญครบรอบวันมรณภาพปที ี่ ๑๐
๗๑
หลวงปเู่ หรียญ วรลาโภ
วันจันทร์ท่ี ๕ มถิ นุ ายน ๒๕๕๗ เวลา ๑๙.๓๐ น.

ณ วดั อรญั บรรพต ต.บ้านหมอ้

๗๑อ.ศรีเชยี งใหม่ จ.หนองคาย

นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสมั พุทธสั สะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพทุ ธสั สะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสมั พทุ ธสั สะ

กัมมัง วชิ ชา จะ ธัมโม จะ สลี ัง ชีวติ ะมุตตะมัง
อิมสั สะ ธมั มะปะริยายัสสะ อตั โถ

สาธายสั มนั เตหิ สักกจั จงั ธมั โม โสตพั โพติ
ยังนกึ อะไรไมอ่ อกเลย ตง้ั ใจฟงั ๆ จะพูดเร่ือง

1

2 วิชชา ๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๗

กรรม วิชชา ธมั โม สีลัง ชีวติ ะมุตตะมงั การท�ำมาหากิน ถา้ มีวิชาดีพาตวั รอดได้ ไปได้ดี จะท�ำมา ๗๑
คา้ ขายอะไร กบ็ ริสุทธย์ิ ุติธรรมดี จะทำ� ราชการทุกแผนก ทุกกรม
ใหฟ้ งั สักเลก็ น้อย เพราะเราอยูด่ ว้ ยวิบากของกรรม ถา้ เรามี ทกุ กอง ถา้ ไปดว้ ยความทจุ ริต กม็ ักจะลม้ ลุกคลุกคลานเหมือนกนั
กรรมดี กเ็ รียกว่าได้รับผลดี เตม็ เมด็ เตม็ หนว่ ย ถา้ กรรมไมด่ ี น่ะ แต่อยากดีกนั ทกุ คนละ่ ที่ท�ำกอ็ ยากดีกันทกุ คน แตถ่ ึงได้ลุ
หรือการงานไม่ดี กท็ ุลกั ทุเลไปยากล�ำบากเหมอื นกนั ทำ� มาหากิน อ�ำนาจแก่ความอยากของตวั เองซะ ก็เลยลม้ เหลวไปอยา่ งนก้ี ม็ ี
กฝ็ ืดเคือง การงาน ค้าขายผิดศลี ธรรมกม็ ี ท�ำมาหาเล้ยี งชีพไม่บริสทุ ธิย์ ตุ ิธรรมก็มี
แล้วก็ท�ำให้ฝดื เคอื ง ลม้ เหลว มกั จะหกั เสยี กลางคัน
๗๑ กมั มงั
ไม้สงู กว่าแม่ มนั มกั จะแพล้ มบน
คอื การงาน หนา้ ท่ีการงาน ถ้ามที ุจริตแทรกแซงเข้าไปอกี คนสูงกว่าคน มนั มักจะหกั เสียกลางคันนะ
ก็ไปกนั อกี อยา่ ง ล้มลกุ คลุกคลานเหลอื เกิน อาชีพการงานของ
เราฝืดเคือง เพราะวา่ การงานของเราไม่บริสทุ ธ์ิ ขาวสะอาด ถ้า เพ่ินนะ เขาว่าไว้เป็นคำ� กลอนของเขา ให้สงั เกตดูมันจะ
การงานทจุ ริตแลว้ ก็ ล้มลกุ คลุกคลานไปตลอดชาติ บางทีก็ไป เปน็ อย่างงั้นจริงๆ ชีวิตของคนลม้ ลกุ คลกุ คลาน เพราะวา่ ไม่
ไม่รอดเลย ถูกจับ ถกู ปรับ ถูก(สิน)ไหม ถูกติดคกุ ติดตะราง ซ่อื สัตย์สจุ ริตตอ่ การงาน และหนา้ ที่ของตวั เอง อย่างจริงจัง
ต่างๆ นานา ลม้ ลกุ คลกุ คลานไปเรื่อยๆ เพราะการกระท�ำของ และกจ็ ริงใจ ใหเ้ ปน็ คนจริงจังและจริงใจเฮอะ ทำ� อะไรดีไปหมด
ตัวเอง เนยี่ ทุกอยา่ ง ท�ำงานทำ� ราชการ ก็เปน็ คนบริสุทธ์ผิ ดุ ผ่อง ท�ำการ
งานทางโลก ค้าขายท�ำมาหาเล้ยี งชีพ ก็บริสุทธิส์ ะอาดทุกอย่าง
เพราะเปน็ คนสบาย นั่งสบายนอนสบาย ไมต่ อ้ งมาปวดสมอง
กนั ทีหลัง ถา้ หากท�ำงานไมส่ ะอาดมันปวดหัวนะ มันปวดหวั ขึน้
มาที่หลงั และก็โรคเกิดขน้ึ ทางสมองบา้ ง โรคเกิดขน้ึ ทางหวั ใจบา้ ง
หลายๆ อย่างที่มา มะรุมมะตมุ้ กับเรา ท�ำให้เรามปี ญั หาหลาย
สงิ่ หลายอยา่ ง ท�ำใหเ้ ราหมดกำ� ลังใจ ที่ประพฤติปฏบิ ตั ิให้ได้
เตม็ ที่

3

4 เพราะฉะนนั้ พวกเราเอาหวั ขอ้ ธรรมะดงั กลา่ วมานี้ ไป ช่ือเสียงก็โดง่ ดงั พาให้เจริญรุ่งเรืองในการงานหนา้ ท่ี อาชีพก็
เจริญทุกอยา่ ง เพราะฉะนั้น พวกเราเอาธรรมะขอ้ นี้ไปคดิ กัน
ขบคิดพินจิ พจิ ารณาด้วยปญั ญาอันชาญฉลาดของตนๆ เองเถิด ๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
กจ็ ะเลือกคัดจัดสรรหาการงานท่ีบริสุทธิ์สะอาดใสต่ ัวเองได้
อย่างถูกต้อง ชีวิตกร็ าบร่ืน การงานกร็ าบรื่น หนา้ ท่ีการงาน กรรม กมั มงั
ทุกอย่างก็ก้าวหน้าไมถ่ อยหลงั ไอค้ นถอยหลงั อยูท่ กุ วนั นก้ี ็มี
จ�ำพวกท่ีทจุ ริต หากินท่ีทางไม่สุจริต ทจุ ริตใสต่ วั เอง อา้ ว ก็ คือการงานที่สะอาด เป็นการงานท่ีสะอาด กายกส็ ะอาด
ท�ำให้ย่งุ สมอง ทุ่มเทอย่างหนัก เพราะวา่ ทุม่ เทอยา่ งหนัก โทษ วาจาก็สะอาด ใจก็สะอาด บริสทุ ธ์ิ ยตุ ธิ รรมทุกอย่าง ก็เป็นท่ี
๗๑ ตวั เอง ทำ� แล้วก็ตดิ ตีนตดิ มือ เหมอื นดงั สบายใจ โรคภัยไขเ้ จบ็ ท่ีเกดิ มี ในหัวใจเรา ก็บรรเทาลงได้ง่ายๆ ๗๑
ไปหาหมอ หมอกเ็ จอจุด มันงา่ ยๆ ไม่พะรุงพะรัง ถ้าไม่มปี ัญหา
เพราะฉะนัน้ อย่าสรา้ งปัญหาใสต่ ัวเอง สร้างแตค่ ุณงามความดี

กายะกัมมัง วะจีกัมมัง มะโนกัมมงั
สพั พะปาปงั วินัสสนั ตุ

ลงิ ตดิ ตงั ถึงความพินาศล่มจมไปกเ็ ยอะแยะ เพราะไม่ไตร่ตรอง
ลิงติดตังเอามอื ไปจับตัง แลว้ ก็เอามอื ไปเช็ด มือกต็ ดิ กนั อกี ขบคดิ พนิ จิ พจิ ารณาดว้ ยความเฉลยี วฉลาดของตน เห็นแต่
เอาออกไมไ่ ดอ้ ีก จะจับอะไรๆ ใสป่ ากกล็ �ำบากอีก เนย่ี ลิงติดตงั แก่ไดแ้ กเ่ อา ท�ำนองนี้ ปญั หาของสงั คมก็โดยมากมันก็อย่ใู น
ติดทุกอยา่ ง แต่ไมต่ ้องว่าต่อไปอีกละ่ ขอบข่ายอย่างนแ้ี หละ สงั คมคนไทยทุกวนั นกี้ ็มปี ญั หา พดู ไป
เร่ืองการบ้านการเมอื งเราก็ไมพ่ ูดล่ะ อา้ ก็ดเู อาเอง ใครมกั มาก
ติดตัง ตดิ หนังนารี เขาว่ามันตดิ โลภโมโทสันมากๆ ไปในทางหน้าท่ีการงาน ก็สร้างปัญหาใสต่ วั เอง
มนั เปน็ อย่างงั้น ถ้าตดิ ในสิง่ ใด สิ่งนนั้ ก็เป็นเคร่ืองผูกมดั ท่านทั้งหลายลองคิดดูสิ ไมม่ คี นสรา้ งให้หรอกตัวเองสร้างเอง
ตัวเองไปในตวั ถ้าไม่ติดไมข่ อ้ งอะไร ตรวจดกู ารงานน้ี สะอาดดี ท�ำเอง คิดเอง ไปในทางท่ีผิดๆ กท็ ำ� ให้บ้านเมอื งมีปัญหายุง่ เหยิง
บริสทุ ธ์ิ ยตุ ิธรรม หมดจด ขาวสะอาด การงานใดๆ ก็กา้ วหนา้ ไปหมดด้วยกัน ที่จะกลา่ วไปก็ไม่ดีอกี เหมอื นกนั เพราะฉะนนั้
ผ้ทู ี่มีปัญญา ทา่ นก็เลอื กคดั จัดสรรเอาแต่สิง่ ที่ดีๆ มาปฏบิ ตั ิ
งานของตัวเอง ก็ไม่มปี ญั หา เขาเรียกวา่

5

6

โนพลอมแพลม(no problem ไม่มปี ญั หา)นะ

สบายมาก

โนพลอมแพลม(no problem ไมม่ ีปัญหา)

๗๑ ไม่มีปญั หา เอาไปคดิ เรื่องยุง่ ยากมาใส่ตัวเองกส็ ร้างปัญหาขน้ึ
เออ พะรุงพะรัง อรี ุงตงุ นัง ห่วงหน้า หว่ งหลัง หว่ งทกุ สง่ิ ทุกอยา่ ง
กเ็ ลยไม่สมหวงั สมความตงั้ ใจปรารถนา พังเสียกลางคันนั่นแน่ะ

ไม้สงู กวา่ แม่ มนั มกั จะแพ้ลมบน
แต่คนสงู กวา่ คน มันมักจะหักเสียกลางคนั

แน่ะ เขาว่าไว้ในเนือ้ หาของเพลง ถ้าสงู กว่าคนเกินไป
ข่มเหงคนอ่ืน รังแกคนอื่น เบียดเบียนคนอื่น ด้วยความไม่
เมตตาปรานตี อ่ กนั และกนั มนั หกั เสยี กลางคนั เพราะฉะน้นั
พวกเราก็มปี ญั ญากันทุกคน ไดเ้ ล่าเรียนศกึ ษาสูงกันมาทั้งน้ัน
ก็ใช้ดลุ ยพินจิ พจิ ารณาดว้ ยปรีชาอนั ชาญฉลาดของตนของตนๆ
เองเถดิ อปั ปมาทธรรม ไมม่ ีความประมาท เลินเล่อเผลอสติ
ก็มแี ตค่ วามกา้ วหน้าอยา่ งเดียว ไม่ถอยหลัง ก้าวหน้า ทำ� งาน
ท�ำราชการกก็ ้าวหน้า ทำ� การท�ำงานทางโลก ทางการค้าขายอ่ืน
ก็กา้ วหน้า ไมถ่ อยหลัง ดังที่แสดงมา กส็ มควรแก่เวลา เอวัง
ก็มดี ้วยประการฉะน้ี

เขาบอกยังไง เขาบอกให้เอานอ้ ยๆ

หลวงปูท่ ่อน ญาณธโร ๗ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
วันเสาร์ท่ี ๗ มิถนุ ายน ๒๕๕๗ เวลา ๑๗.๐๐ น.
๗๒
ณ หมบู่ า้ นสวี ลี

ฝนตกหนกั

๗๒

เทวดาพวกน้ี พวกนยิ มชมชอบ ถ้าพุทธบริษทั ตงั้ ใจจะฟงั
เทศน์ จะฟังธรรมกนั โมทนาสาธุการดว้ ย ถา้ ประพฤตปิ ฏิบตั ิ
ตามแล้วเทวดานยิ มชมชอบ ถ้ารับไปแลว้ ไมป่ ระพฤติปฏิบัติ ไม่
รักษา เทวดากส็ ่ายหวั ไม่ไหวๆ กนิ เหลา้ กินยาเฉยอยู่ ไม่ได้
เอาใจใส่ในการปฏบิ ัตธิ รรมเลย เออ แล้วกห็ ัวเราะดว้ ย เทวดา
หัวเราะ หาดื่มเหลา้ กนั สบายเลย ถา้ งดเว้นไดท้ ุกสิง่ ทุกอย่างน่ะ
เทวดาสรรเสริญ เยินยอ อ�ำนวยผล ให้ไดร้ ับความสุขความเจริญ
ใหห้ น้าท่ีและการงาน ทุกสงิ่ ทุกอย่าง ถ้าประพฤตผิ ิดไป เทวดา
กย็ ้ิมหัวเราะ อ้า ประพฤติผิดในศีลธรรมแล้ว รับไปแล้วไม่
ประพฤตปิ ฏิบตั จิ ริงจัง อ่ะ ฝนมาแลว้

1

2 กัมมัง กัมมัง ๗ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
หมายถึง การงาน
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสมั พทุ ธสั สะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ วิชชา
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพทุ ธสั สะ
๗๒
กัมมงั วชิ ชา จะ ธมั โม จะ สีลัง ชวี ติ ะมุตตะมงั
อิมัสสะ ธมั มะปะริยายัสสะ อตั โถ ขอ้ ที่ ๒ หมายถงึ วิชาความรู้ที่ ไดเ้ ล่าเรียนศึกษามา ไป
ถึงปริญญาตรี ปริญญาโท ปริญญาเอก ได้ดอ็ กเตอร์(doctor
สาธายัสมนั เตหิ สักกจั จัง ธัมโม โสตพั โพติ ผู้สำ� เรจ็ ปริญญาเอก)ขัน้ สงู สดุ ในชีวิตการศึกษาของเรา ถา้ เรา
ประพฤตผิ ิดศลี ผิดธรรม ผิดหนทาง ก็ชื่อว่าได้ความรปู้ ลอม
๗๒ เทศน์อย่างอ่ืนก็เคยเทศนม์ าแล้ว วันนจี้ ะเทศนเ์ ร่ือง แปลง ไม่จริงจัง ไม่ประพฤตปิ ฏบิ ตั ติ ามอย่างเคร่งครัด อยา่ ง
เป็นดอ็ กเตอรม์ าสูงๆ ปริญญาตรี ปริญญาโท ปริญญาเอก กิน
กัมมัง วิชชา ธัมโม สลี งั ชีวติ ะมุตตะมงั เหลา้ เมามาย แอ่นหน้า แอน่ หลัง อยากนอนที่ ไหนกน็ อน ตาม
ถนนหนทางไปเร่ือยๆ อาเจียนหรือว่าหาถุงคลุมหวั คลุมหาง
สงิ่ ท่ีทำ� ใหช้ ุมชน มวลมนษุ ยเ์ ราอย่รู ่วมกนั อย่างมีความสขุ ตวั เองอยู่อยา่ งง้นั เขาเรียนมาท�ำไมอ่ะ เรียนแล้วไม่ประพฤติ
มีเทา่ นัน้ ปฏบิ ัติด็อกเตอร์(doctor ผสู้ �ำเรจ็ ปริญญาเอก)ท�ำให้เสียช่ือเสยี ง
ท�ำใหล้ ูกหลานเอาเป็นตัวอย่าง ได้ความร้สู งู ๆ เรียกวา่ ความรู้
กัมมัง ท่วมหัวเอาตัวไมร่ อด เออ เอาตวั ไม่รอด อยู่ในอำ� นาจของอบายมขุ
หมายถึง การงาน การงานท่ีเรากระท�ำบำ� เพ็ญกนั อยู่ การ
งานบริสทุ ธ์ิ ไหม เปน็ เออ การงานที่สะอาดไหม 3ทกุ อยา่ ง เลน่ การพนนั กนั อย่ทู ี่นั่น อบายมขุ ดื่มเหล้าเมามายก็

4อยูท่ ่ีน่ัน เปน็ อบายมขุ เป็นปากแหง่ ความฉบิ หาย เออ อบายมุข มีสลึงพงึ บรรจบใหค้ รบบาท
อยา่ ประมาทเงินทองของประสงค์
เลน่ การพะเนาะการพนันเหลา่ นน้ั เปน็ อบายมุข เป็นปากแห่ง มีน้อยใช้มากก็จะยากลงอีก ไมด่ ี ๗ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
ความฉบิ หาย ฆ่าสตั ว์ ลักทรัพย์ ประพฤตผิ ิดในกาม กลา่ วมสุ าวาท
ดืม่ กนิ สรุ าเมรัยเหลา่ น้ี เปน็ ปากแหง่ ความฉบิ หาย มุขะ ตัวนั้น มนี ้อยใชน้ ้อยคอ่ ยบรรจง
มนั หมายถึง ปากแห่งความฉบิ หาย เป็นทางหายนะเป็นทาง
เส่อื ม ในการต้ังหลกั ต้งั ฐาน ตง้ั ชีวิตและครอบครัวของตัวเอง รูจ้ ักกระเหม็ดกระแหม่ พอดี ไมใ่ ช่ตระหนหี่ รอก ไม่ใช่
ลูกเมยี ท่ีแต่งงานกันไปกบั เขา ก็ใจจดื ใจจาง จืดจาง หา่ งเหิน ความตระหนถ่ี ี่เหนยี วหรอก กระเหม็ดกระแหมไ่ ว้ในกิจจำ� เปน็
๗๒ อ้า หวงั พึง่ พาอาศัย แต่กม็ าลา้ งผลาญทรัพย์สิน เงินทองให้ ท่ีจะตอ้ งใชเ้ งิน ๗๒
ฉบิ หายไปด้วยอบายมุขตา่ งๆ มีการกนิ เหล้า มีการเลน่ การพนัน
ท�ำผิดก�ำหนดกฎหมายตา่ งๆ ทกุ อย่าง อยา่ งไม่มีความอาย ไมม่ ี มนี อ้ ยใช้น้อยค่อยบรรจง
ยางอาย ท่ีจริงเราได้เรียนมาสงู แล้ว
ถา้ มีนอ้ ยไปสรุ ุย่ สุร่ายจะยากลง โดยไม่ร้เู นื้อรูต้ วั ยากไม่
กัมมัง พออยู่ ไม่พอกนิ แหละ หามาได้เพียง(สูงเสมอกนั )ตา ก็ได้มาไว้
เพียง(สงู เสมอกนั )ตนี ได้ของตำ�่ ๆ มาเพียง(สูงเสมอกัน)ตนี
หมายถงึ การงานท่ีขาวสะอาด บริสทุ ธิ์ เทา่ น้ันนะ่ ก็เอาไปเล่นการพนนั จนหมด ซือ้ หวย ซอ้ื เบอร์ เล่น
การพนันทุกชนดิ ถ้าไปมวั เมาในการพนันแล้วก็เรียกว่าอบายมขุ
กายะกัมมัง วะจีกมั มัง มะโนกมั มงั เปน็ หนทางน�ำความฉบิ หายมาใสต่ ัว เงนิ พอใชก้ ย็ ังเปน็ หนเี้ ป็น
สพั พะปาปงั วนิ ัสสันตุ อะเสสะโต สินต่อไปอยู่

เพิ่นบอก เปน็ หนทางน�ำมาซึง่ ความฉบิ หาย อยากมาเลน่ 5
การพนนั เมามายอยู่ ก็ช่ือ ชื่อวา่ เปน็ คนไมห่ ว่ งลูก ห่วงเมียตัวเอง
ห่วงครอบห่วงครัวของตัวเอง หาแต่ความสนกุ ใสต่ วั เอง แถม
ยงั มีการเที่ยวเตรเ่ ฮฮา เท่ียวนอกใจเมียตวั เอง น่าเสียใจ นอกใจ
เมยี นอกใจผัวตวั เอง เปน็ อบายมุข เป็นหนทางปากแห่งความ
ฉบิ หาย นำ� มาซึง่ ความฉบิ หายแก่ครอบครัวตัวเองโดยใช่เหตุ

6 ไม่กระเหมด็ ไม่กระแหม่ สรุ ุย่ สุรา่ ย กม็ ันก็จะหมดไปโดย ๗ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
ยืม ถา้ ไมม่ กี ็ยมื กู้ยมื ดอกเบี้ยเขาก็กนิ เหมือนกัน ไปยมื ใชเ่ หตุ เพราะฉะน้นั พจิ ารณาให้ดีๆ น่ะ พจิ ารณาให้ดีๆ ไม่ใชเ่ พิ่น
เขามา ไปกู้เขามาจากธนาคาร เขาก็เอาดอกเหมอื นกัน แน่ะ เรียก ไม่สอน พระพุทธเจ้าเพ่ินสอนหมดทุกอย่าง สอนให้กระเหม็ด
วา่ หาทางฉบิ หายใสต่ ัวเอง มนี ้อย กจ็ า่ ยน้อยค่อยบรรจง ถา้ ได้ สอนใหก้ ระแหม่ สอนให้ประหยดั ถนอมใช้
เงินนอ้ ยๆ แตพ่ อไปใช้ ใชม้ ากๆ แลว้ ก็เลยเป็นยงั ไงอ่ะ หามาใช้
หนเ้ี กา่ ยงั ไม่หมด แต่ก็ไปหาหน้ีใหม่มาเพิ่มอกี ไปเล่นการพนัน มีนอ้ ยใชน้ ้อยคอ่ ยบรรจง
ไปเที่ยว ไปเฮฮา กนิ เหล้าเมายาเอาอีก มันไมใ่ ช่ได้กนิ ฟรีๆ นะ
กินแลว้ ต้องเสียเงิน กินเหลา้ เมายาตอ้ งเสยี เงินท้ังนั้น แน่ะ มัน ถ้ามีมาก ใช้... ถา้ มมี าก ก็ใชม้ ากก็จะยากลง เป็นหนเี้ ปน็ ๗๒
สินเขา พะรุงพะรัง ทำ� ใหเ้ พ่ิมหนเี้ พิ่มสนิ เขามากขึน้ ดอกผลมนั ก็
๗๒ ก็ยากลง ไมม่ า มาก็ไมค่ ุม้ ค่ายมื เขามา เขาเอาเดอื นละเทา่ ไหร่ รอ้ ยละ
เท่าไหร่ หึ โอ้ย ไม่ หายใจไมท่ ่ัวท้อง ปหี นง่ึ ๆ เดือนหน่ึงๆ หายใจ
มนี อ้ ยใชม้ ากจะยากลง ไม่ท่ัวท้อง เพราะกลัวเจา้ หน้ี เขามาทวง มาถาม อ้า ท�ำให้หมด
มีน้อยใชน้ ้อยค่อยบรรจง โดยใชเ่ หตุ เพราะฉะนน้ั
มีสลงึ พงึ บรรจบใหค้ รบบาท
อย่าประมาทเงนิ ทองของประสงค์ (ฝนตกเบาลง)
คอยเก็บ คอยก�ำ ไม่ใชต่ ะหนถ่ี ่ีเหนยี วหรอก เกบ็ เอาไว้ใน กำ� ลังมาอยูก่ ม็ ี เนย่ี เออ ฝนตกกแ็ ขง่ (ฝา่ )น�้ำ แข่ง(ฝ่า)
สง่ิ ท่ีจำ� เป็นท่ีสดุ เพราะวา่ เราเกดิ มาในกองทุกข์ เกิดมาในกองโรค กล็ อย(ไหลไปตามนำ้� )แลว้ มา มาได้ มีที่น่งั อยูพ่ อ พอไหม พอ
โรคท้ังหลายมาอยูใ่ นตัวของเราหมด โรคปวดหลัง โรคปวดเอว นงั่ ไหม อนั นพ้ี ดู เล่นๆ หรอก พูดทีเลน่ ทจี ริง แตม่ ันเปน็ ความ
โรคปวด ปวดแข้ง ปวดขา ปวดหัวตวั ร้อน ปวดท้อง ปวดไส้ จะ จริง พดู เลน่ ๆ แต่มันเป็นความจริง
ต้องมจี ่าย มันจึงจะไมเ่ ปน็ หนเ้ี ปน็ สนิ ของหมอเขา หรือโรงพยาบาล
เขา รู้จักกระเหมด็ กระแหมไ่ ว้ 7
มีน้อยใช้น้อยค่อยบรรจง
เกบ็ หอมรอมริบเอาไว้เปน็ ทุน สาํ หรับสง่ เสยี ลูกหลานให้
ไดเ้ ล่าเรียนศกึ ษาสงู ๆ กับเขา เออ

8 เออ เพราะว่า ที ใช้ไมร่ ู้จักประมาณ ๗ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
ถ้าไม่รู้จักถนอม ไม่ร้จู ักกระเหม็ดกระแหม่ ฟุม่ เฟอื ยโดย
ใช่เหตุ ใช้จ่ายในทางที่ ไมเ่ ปน็ ประโยชนต์ อ่ ตัวเองและครอบครัว มตั ตญั ญตุ า จะ ภตั ตัสม๎ ิง
ใช้จา่ ยสรุ ุ่ยสรุ า่ ย ไปกนิ เหล้าเมายาทางอื่น แล้วมาเก็บเอาเงนิ ปนั ตัญจะ สะยะนาสะนัง
ทางบ้านของเรา เหลา่ นเี้ รียกว่าเหลือเฟอื หนส้ี นิ นเ่ี หลอื เฟือล้นตวั
ก็เลยหาใช้จา่ ยไม่ ไม่พอ ไมพ่ อจา่ ย เพราะเราสุรุ่ยสรุ า่ ย ไมก่ ระเหม็ด เพิ่นกว็ า่ ไวห้ มดแลว้ ว่าไวห้ มดแล้วธรรมะ เพ่ินสอนวา่ ไว้
ไม่กระแหม่ ไมใ่ ช่ข้ีตระหนี่นะ ไม่ใช่ขี้ตระหนถ่ี ี่เหนยี วนะ เป็นคน หมดแหละ รจู้ ักกระเหมด็ กระแหม่ รจู้ ักรัก... เออ ใช้จ่าย อยา่
รจู้ ักกาลเทศะ ใหส้ ุร่ยุ สุร่าย ส่งิ ใดที่พอจา่ ยจงึ ค่อยจ่าย สิ่งใดไม่พอจ่าย อยา่ ไป ๗๒
สุรุย่ สุร่าย ฟ่มุ เฟอื ย จะท�ำใหย้ ากลง
๗๒ กาลัญญตุ า
มีนอ้ ยใชน้ อ้ ยค่อยบรรจง
มัตตญั ญตุ า ถา้ มีน้อยใช้มากเรากจ็ ะยากลง
รจู้ ักประมาณเอาเอง เราเปน็ ผูม้ คี รอบครัว แต่บญุ ของ
เรากพ็ อจะเลย้ี งตวั ได้ ตั้งตัวได้ เปน็ หลักเป็นฐานได้ มีบา้ นมีชอ่ ง กจ็ ะเสียหนา้ เสียตา คนกม็ กั (ชอบ)หนา้ มัก(ชอบ)ตาน่ะ
มที ี่อยูท่ ่ีอาศยั มหี ้างรา้ นตลาดก็ได้ แต่เราไปฟุ่มเฟือยไปทางอื่น ดีไมด่ ี เป็นขา้ ราชการเงนิ ดาว์น เงินเดือนพอใช้พอใจ เออ แต่ยงั
ใชจ้ า่ ยสรุ ุย่ สรุ ่ายไปทางไมจ่ ำ� เป็น กนิ ยาเสพตดิ ให้โทษบา้ ง เล่น
การพนนั บา้ ง อะไรทำ� นองน้ี เขาเรียกวา่ สุรุ่ยสรุ ่าย ไม่ร้จู ัก 9
กระเหมด็ กระแหม่ เกบ็ หอมรอมริบ

มสี ลงึ พงึ บรรจบใหค้ รบบาท
อยา่ ประมาทเงินทองของประสงค์

ถา้ มีนอ้ ยใชน้ อ้ ยคอ่ ยบรรจง
ถ้าหากมนี อ้ ยไดน้ ้อย ไม่ค่อยบรรจง จะใชม้ ากจา่ ยมากก็
จะยากลง ยากลงตดิ หนต้ี ดิ สนิ พะรุงพะรัง กหู้ นยี้ ืมสนิ เขามา
ถ้าเอามาจ่ายแตล่ ะเดอื นกจ็ ะ คอตกอกหกั ไปตามๆ ธรรมดานะ

10 หอ่ หมกให้ไปโรงเรียน ไมไ่ ด้ฟ่มุ เฟอื ยหรอก ไมไ่ ดจ้ า่ ยอะไรมากมาย ๗ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
เป็นหนเี้ ป็นสินเขาอย่างนี้ แตไ่ ปยืม ไปขอ กับประชาชนที่เขาท�ำ หรอก บางทียงั มีเงินเหลือมาใสถ่ ุงให้แม่ สมเดจ็ ยา่ มีเงนิ เหลอื จ่าย
มาหากิน หาเช้ากนิ คำ่� ไปยมื เขา ไปกเู้ ขามา เขาก็ไมไ่ ด้ใหย้ มื ไม่ไดจ้ ่ายอะไร มอบใหแ้ ม่ สมเดจ็ ยา่ เปน็ คนเกบ็ เก็บไวน้ ่ันแหละ ๗๒
เฉยๆ นะ่ มีดอกเนยี่ รอ้ ยละเท่าไหรต่ ่อเดือน อย่างนมี้ ีถมไป วนั หนา้ วันหลังก็จะค่อยได้ให้อกี แน่ะ นเี่ พ่ินเปน็ ๆ เจา้ เปน็ จอม
เพราะวา่ มีนอ้ ยไม่ใช่น้อย ไมค่ ่อยบรรจง มีน้อยใช้มากจะยากลง เป็นเจ้าคนนายคน กระเหม็ดกระแหมม่ าตงั้ แตน่ ้อย สมยั ศกึ ษา
ไดน้ อ้ ยคอ่ ยบรรจงเอาเด้ อ้า รูจ้ ักกระเหม็ดกระแหม่ รจู้ ักรักษา เลา่ เรียนอยู่เพิ่นเปน็ อยา่ งง้ัน แตว่ า่ เห็นเขาขี่จักรยาน กอ็ ยากได้
จักรยานไปโรงเรียนกบั เขา เดนิ ไปเอา ไมไ่ กล บ้านพักกบั โรงเรียน
มีสลงึ พึงบรรจบใหค้ รบบาท ไม่ไกล เดนิ เอา กข็ อเงนิ แม่ พอๆ ไปซอ้ื จักรยานกับเขา แม่ก็
บอกวา่ ประเด๋ียวก่อน ให้มันมซี ะก่อน อยา่ ไปเปน็ หนเ้ี ป็นสินเขา
๗๒ อยา่ ประมาทเงินทองของประสงค์ โรงเรียนอยูแ่ คน่ ี้ แตค่ ่าอาหารกลางวนั มันพอ พอมจี ่ายให้อยู่
เออ อันนม้ี นั เหลอื เฟอื ไปแลว้ มรี ถจักรยานข่ี แข่งกนั ไป แข่ง
คนโบราณเพิ่นสอนลกู หลานอย่างงั้น เออ ให้ในหลวงเพ่ิน กันมา ประเดี๋ยวไปอุบัติเหตุ รถหกล้มอะไรขน้ึ มา เสยี เสยี อวยั วะ
เล่าเรียนศึกษาอยปู่ ระเทศนอก ไปเลา่ เรียนศึกษาตา่ งประเทศ บางสว่ น แขง้ ขาหกั อะไรหกั ขอ้ เคลด็ ข้อบวมไป ตอ้ งเขา้ เขา้
นูน้ ล่ะ แต่วา่ ไปโรงเรียนแตล่ ะวัน แม่ค่อยใหเ้ งนิ ค่าสามลอ้ ค่า
อะไรไปวันละเทา่ น้นั ล่ะ กนิ ก็กนิ น้อยๆ เอาบางที่กท็ ำ� ปนิ่ โตให้

11

12 โรงบาล โรงพยาบาล เพ่ินกระเหม็ดกระแหม่ เป็นรอบคอบหมด มีน้อยไปใช้มากๆ เกินฐานะของตัวเอง ก็จะยากลง อา้
เห็นเขาข่ีรถกอ็ ยากขี่รถกบั เขา อะ่ เฮอะ เดนิ เอา เออ แม่บอกว่า
ทุกอย่างสมเดจ็ ยา่ อ้า เพิ่นเล้ยี งลูกก�ำพรา้ ดว้ ย เออ พระบิดา เดนิ เอา น่งั สามลอ้ เอา ฝ่ายจะซือ้ จักรยานใหล้ กู ก็ยงั เป็นห่วง๗ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
ก็ไม่ ไมอ่ ยแู่ ลว้ สวรรคตไปแล้ว เออ แตส่ มเด็จย่าเลี้ยงมา กลวั ลูกจะไปอบุ ัติเหตพุ ้นู ( โน้น)ล่ะ เพ่ินรักษาอยา่ งรอบคอบ
พาใหญ่ สมเด็จพระพ่ีนาง แลว้ (สมเดจ็ ฯ)ฟา้ ชายลงมา ๒  ๓ อย่างประหยดั
คน แต่ก็ฟูมฟกั รักษาเอาอย่างทะนถุ นอม ไปอยปู่ ระเทศนอกก็
เรียนประเทศนอกพู้น( โนน้ )แหละ ประเทศอังกฤษหรือประเทศ
อะไรเพ่ินไปเรียนอยูน่ อกนูน้ เขาจะดถู ูกเอา เออ ถ้าใชส้ รุ ุ่ยสรุ ่าย (ฉนั นำ้� ชา)
๗๒ หลาย ไมพ่ อจ่ายละ่ กอ็ ายเขา กระเหม็ดกระแหม่เอา เออ อยา่ ไม่ใช่นนิ ทาทา่ นหรอก สรรเสริญ สรรเสริญน้�ำพระทัย ๗๒
สุรุย่ สุร่ายต้องมีเงนิ เหลือจา่ ยแลว้ เอามาให้แมท่ ุกวันๆ เงนิ เอา ของสมเด็จยา่ รอบคอบ ให้ลูกกระเหมด็ กระแหม่ ร้จู ักประหยัด
ไปใหซ้ อ้ื อาหารการกนิ นะ่ แต่มันเหลือจา่ ยแล้ว เอามาฝากให้แม่ ใชม้ าต้ังแตเ่ ป็นนักเรียน ดสู ิ ทา่ นเปน็ ถงึ พระเจ้าแผ่นดิน เมื่อ
เกบ็ อยู่อย่างงน้ั ล่ะ นเี่ ร่ืองของสมเด็จยา่ เพิ่นกระเหมด็ กระแหม่ โตมาได้ ถงึ เปน็ พระเจ้าแผ่นดนิ ผู้ปกครองประเทศ ถ้าท่าน
ส่งั สอนลูกใหก้ ระเหมด็ กระแหมท่ ี่สุด เออ เพ่ินก็ได้เป็นเจ้าฟา้ สรุ ุ่ยสุรา่ ยมาตง้ั แตเ่ กา่ แต่ก่อนนู้น ไมร่ จู้ ักเกบ็ จักก�ำ แลว้ จะมี
เจ้าแผ่นดิน ขณะนอ้ี ่ะ ทุกวนั หนงึ่ ยงั ประหยัดอย่นู ะ อ้า ในหลวง อะไรสงเคราะห์ไพร่ฟา้ ขา้ แผน่ ดินบ้าง กจ็ ะคอยเป็น เป็นพระ
เพ่ินยังประหยัดอยู่ นสิ ัยของคุณแม่เพ่ินสอน ต้งั แต่สมยั เป็น มหา... มหากษตั ริยท์ ่ียากจนท่ีสดุ ดังนี้ แต่ท่านอดรนทนสู้มา
นกั เรียน ถา้ ไมจ่ �ำเปน็ จริงๆ อยา่ ไปจ่ายเปน็ อันขาด อ้า นยี่ กเอา
ผู้หลกั ผู้ใหญ่เปน็ ตวั อย่าง ผคู้ นม่งั มีศรีสุข เป็นเถ้าแก่ใหญๆ่ นาย
ห้างใหญ่ๆ เออ อันนั้นกม็ กี �ำไรมาก บริษทั มาก ลกู นอ้ งมาก รับ
ผิดชอบลูกน้องไปหมดทุกคน เถา้ แกใ่ หญ่ๆ มีลูกนอ้ งก่คี นๆ อยู่
ในบริษัทของเรา ก็รับผิดชอบไปหมดใหท้ ั่วถงึ ไม่ใหเ้ ขาอดอยาก
ปากแห้งหรอก ครอบครัวทางบา้ นเขาเป็นยงั ไง ใหก้ นั ดไู ปหมด
ทีน่ี ท่านผเู้ จริญท้ังหลาย ทา่ นกม็ คี วามกระเหมด็ กระแหม่ดี
รูจ้ ักประหยดั

มนี ้อยใช้น้อยคอ่ ยบรรจง

13

14 ตลาด มีมาจา่ ย มคี นให้มาเยอะแยะ เออ ด้วยอานสิ งสข์ องเพ่ิน ๗ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
(เติมน�้ำรอ้ น) น�้ำชาหรือน�้ำร้อนธรรมดา เออ บริจาคใหป้ ระชาชนในนน้ั แหละ ไปท่ี ไหนไม่อด ไม่อยากสกั ที มี

นพ่ี ูดเร่ือง แตผ่ ู้ให้ มแี ตผ่ ู้ส่งเคราะห์ ถวายเปน็ ลาภสักการะกม็ ี อยูใ่ นบา้ น
เมอื งเจริญขนึ้ มาแลว้ สบาย สะดวกสบายไม่ตอ้ งฆ่าสัตว์ ไมต่ ้อง
กมั มัง วชิ ชา ธมั โม สลี ัง ชีวิตะมุตตะมัง เลี้ยงปลา ไม่ต้องเลีย้ งเป็ด เลย้ี งไกอ่ ะไรให้มากมาย ของตายแลว้
ของเปน็ ๆ เนยี่ มีแต่เขากนิ กบั เรา พวกปลาทั้งหลายกอ็ าศัยความ
เออ โดยมากก็ไมค่ อ่ ยพดู เร่ืองอย่างนหี้ รอก เป็นการ นั่น เมตตาปรานี
๗๒ เหลือเกนิ ไม่คอ่ ยเทศน์ที่ ไหนหรอก แต่ว่าในบา้ นเรา ไม่ใชค่ นใน ไปใหอ้ าหารปลา ไปใหอ้ าหารนก ไปให้อาหารสตั ว์ป่า ๗๒
กรุงเหมือนกับคนทางอ่ืนกม็ ี มาอย่ใู นกรุงเทพฯ ร้จู ักประมาณ สัตวด์ งท้ังหลายได้รับความอนเุ คราะห์ พวกสตั ว์ปา่ ท้ังหลายก็ได้
เอาเอง รจู้ ักกระเหมด็ กระแหมเ่ อาเอง รับความอนเุ คราะห์ เออ ดูแลรักษาสัตว์ป่า ใหเ้ ขามีชีวิตอย่รู อด
ปลอดภัยมา พู้น( โน้น)อยู่ในดงพญาเยน็ ดงพญาไฟท่ี ไหน
มีสลงึ พงึ บรรจบให้ครบบาท บุกป่าฝา่ ดงเขา้ ไป ไปใหอ้ าหารชา้ ง อาหารลิง อาหารสตั ว์ป่า
อยา่ ประมาทเงนิ ทองของประสงค์ ท้ังหลาย เออ ถ้าเหน็ เจา้ นายไปกย็ กมอื ยกงวง ดี ใจ จะมาขอ
ไดร้ ับพระราชทานผลหมากรากไม้เหลือเฟอื ไป น่ัน ผมู้ ีเมตตาสงู
มนี ้อยใช้นอ้ ยค่อยบรรจง ไดร้ ับความสงเคราะห์สงหาจากผู้ใจบุญทั้งหลาย เอาไปปา่ ตรงนั้น

ถา้ มีน้อยๆ ไปใช้มากๆ แล้วกเ็ ป็นหนเ้ี ป็นสิน พะรุงพะรัง ไปดงตรงนี้ เอาของใส่รถไป ไปฝาก ไมไ่ ดฝ้ ากเฉพาะสตั วอ์ ื่นนะ่
จะยากลงอีก ที่มนี อ้ ยไปใช้มากจะยากลง เพราะว่าเปน็ หนเ้ี ปน็ เอาไปแจกประชาชนที่นำ�้ ท่วมบ้าง ที่แห้งแล้งกันดารบ้าง แจก
สนิ เพิ่มเตมิ ขน้ึ มา ของเกา่ ยงั ใช้ไมห่ มด ของใหม่ยงั เพม่ิ เตมิ ไป ไปท่ัวทกุ หนทุกแหง่ เปน็ ถุงๆๆ แจกต�ำรวจทหารเนยี่ ก็เป็นถงุ
เรื่อย เออ ไมก่ ระเหมด็ กระแหม่ แตไ่ ม่อดตาย บ้านเราไม่อดตาย ปุ๋ยและถงุ ใหญๆ่ เขาอยู่ในป่าในเขา รักษาความปลอดภยั ใหเ้ รา
แน่นอน เพราะวา่ ตลาดไหนๆ มันล้นไปหมด ตลาดน้�ำหรือตลาด รักษาแผน่ ดนิ ไว้ใหเ้ รา อดตาหลับขับตานอน กางเตน็ ท์อย่ตู ามปา่
บก ตลาดตามเรือ กย็ ังมี เรือผลหมากรากไม้ ข้าวปลาอาหาร ตามเขาอย่างนั้น กส็ มควรสงเคราะหด์ แู ลใหท้ ั่วให้ถงึ อย่าปล่อย
อยูใ่ นเรือเตม็ ไปทางเรือก็ไมอ่ ด ไม่อยากอะไร ไม่ไดฆ้ ่าสตั วต์ ัด ให้อดอยากปากแห้ง นั่นนำ้� ใจของผเู้ จริญแล้วท้ังหลาย
ชีวิต ก็ไม่ตาย อืม แตว่ า่ มอี ยบู่ างตระกลู บางตระกลู เพิ่นสูงส่ง ทา่ นไม่นง่ิ ดดู ายหรอก ไมท่ อดทิง้ ไม่นง่ิ ดูดาย ไมใ่ จจืด
ไปแล้ว ไม่ตอ้ งล�ำบากกับฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ไมไ่ ด้ฆ่าสตั ว์ตดั ชีวิต ไมใ่ จด�ำ ไม่อำ� มหิต ดแู ลความทุกข์ ความสขุ สารทุกขส์ ขุ ดบิ ของ
หมเู ห็ดเป็ดไก่อะไรไม่ได้เดอื ดรอ้ น กินแตข่ องตายแลว้ กนิ แตข่ อง ไพร่ฟา้ ขา้ แผ่นดินให้ท่ัวถึง ฝนแลง้ กเ็ ปน็ ยงั ไง นงั่ คิด นอนคดิ
15

16 ในหลวงเพ่ินน่งั คดิ นอนคิด ถ้าเกดิ แห้งแลง้ มาจะท�ำยงั ไง เรา โครงการรักษาความสงบเกดิ มขี ้นึ ใหท้ หารเป็นผูด้ ูแล

ไมม่ เี ครื่องบินโปรย เออ ฝนเทียม เพิ่นก็พยายามหา ใหม้ นั มี อันนกี้ ระทบกระเทอื นไปถงึ พวกเดนิ ขบวนเหมอื นกัน พวกเดิน ๗ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
ขนึ้ มา จัดเครื่องบินไว้เตรียมพร้อมไว้ ส�ำหรับโปรยฝนเทียมให้ ขบวนไม่มีรายได้แลว้ เรา อะไรท�ำนองนี้ เออ ก็เลยเดือดรอ้ นกัน
ประชาชน ไดท้ �ำไร่ ทำ� นาสมบรู ณ์ อา้ มนั แหง้ มันแลง้ ท่ี ไหน อ้า วุน่ วาย หารถกลบั บ้านกลับช่อง ชุลมนุ วุ่นวาย บา้ นอยบู่ า้ นนอก
เอาฝนเทียมไปชว่ ยทกุ อยา่ ง กนั เข่ือนตรงนัน้ กันเขือ่ นตรงนี้ไว้ โนน้ บ้านป่าบา้ นเขาโน้น อตุ สา่ หม์ าเดนิ ขบวนกับเขา เพอื่ จะได้
เพื่อจะสงเคราะห์ ชว่ ยเหลือ เพ่อื จะเอานำ�้ จากป่าแหง่ น้นั ขน้ึ มา ค่าจา้ งค่าแรงงาน พอไดส้ ง่ ไปใหล้ ูกไดเ้ ล่าเรียนศึกษา หรือซ้อื
ใส่เขื่อนแหง่ นี้ แลว้ ส่งน�้ำเข้าไปหลอ่ เลี้ยงตน้ ไมต้ น้ ข้าวกล้าในนา ขา้ วปลาอาหารเลยี้ งครอบครัว อย่าไดฝ้ ดื เคือง อตุ สา่ ห์แมท้ น
๗๒ อดุ มสมบรู ณ์ คดิ นง่ั คดิ นอนคดิ บางทีก็น่งั เขา้ สมาธพิ จิ ารณา ล�ำบากมาเดินขบวนกับเขา กบั ได้ต็อกตอ๋ ย แกข่ นาดไหนก็ยงั ๗๒
พจิ ารณาเราจะท�ำยงั ไง จะช่วยไพร่ฟ้าขา้ แผน่ ดินได้ยังไง น่ันดิ อุตสา่ หม์ า เพราะว่าห่วงลูกอยทู่ างบา้ น กลวั จะไม่ๆ มีๆ ทุนการ
ศกึ ษา ไม่มีอาหารการกินเลย้ี งกัน จำ� เปน็ ตอ้ งมาตากฟา้ ตากฝน
ตกระก�ำลำ� บาก นเี่ พราะหว่ งใยของผู้บังเกิดเกล้า อย่บู ้านนอก
บา้ นนา ถ้าอดอยาก มนั อดจริงๆ นาไมไ่ ดท้ �ำ แหง้ แล้งไม่มนี �้ำ
ท่ีจะให้ใส่ต้นข้าว ต้นขา้ วก็ตายแหง้ แลง้ แหงแก๋ ตายคารวง
ไมไ่ ด้เก็บไมไ่ ด้เกี่ยว อยา่ งน้นั เป็นยงั ไงอะ่ เอ้ อนั นก้ี ค็ ดิ ใหถ้ ึง
คิดใหถ้ งึ ดีๆ ไมใ่ ช่หวงเอาไว้จ่ายคนเดียวหรอก ในหลวงเพิ่นก็ไม่
เพราะฉะนน้ั ทกุ คนผู้ที่คดิ กอ่ กวนความสงบใหแ้ ก่บา้ น หวงไว้จ่ายคนเดียวหรอก คิดเผ่ือแผ่ไปถงึ ไพร่ฟา้ ขา้ แผน่ ดนิ ที่
เมอื ง เพ่ินก็ บา้ งครั้งบางคราว ผ่านทางที่ประชุมไปบ้าง เตอื น ในถิ่นที่ทุรกนั ดาร ง้ันเราจะชว่ ยหาทางสงหา หาทางชว่ ยเหลอื
เตือนในทางท่ีประชุมใหญ่ๆ บางพวกเดินขบวนอยา่ งงั้น เดนิ เขาดว้ ยวิธียังไง คิดไปในกมลสันดาน คิดไว้ในดุลยพนิ จิ ของทา่ น
ขบวนอย่างน้ี กอ่ กวนความสงบใหแ้ กป่ ระเทศชาติบา้ นเมืองไม่ ให้ละเอยี ดอยู่ อา้ ความคิด บางคราว บางสมัย ก็เป็นหวง นนู้
เปน็ อันอยอู่ ันกนิ กัน อา้ อดตาหลบั ขบั ตานอนกนั สตู้ ากฟา้ ตาก เป็นหวงทางจังหวดั อื่น ทา่ นก็เสดจ็ ไป เย่ยี มเยยี น ไปพักเปน็
ฝน อันนัน้ ทา่ นก็เปน็ หว่ ง ยังไมย่ อมเหมือนกัน หว่ งพี่น้อง บางคร้ังบางคราว เขาเรียกวา่ ออกไปพักร้อนหรือไปอะไร แต่ว่า
อดอยากปากแห้งมา ถึงมาเดินขบวนรับจา้ ง เออ เจา้ นาย ผู้ได้ ไปดูแลความสงบเรียบรอ้ ยของไพรฟ่ า้ ข้าแผ่นดนิ ความหว่ งใย
เงนิ ไปซอื้ ขา้ วสาร ฝากไปใหบ้ ้าน ไปยึดเมอื ง ลกู หลานได้อยไู่ ด้กนิ ของท่านมอี ยู่ ไปจังหวัดไหนๆ ก็ดูแลไปหมด ถงึ ในเขตก่อการ
แตว่ า่ มาเดนิ ตอ็ กตอ๋ ยๆ อยู่กับขบวน เดนิ ขบวนเนยี่ เขาไดเ้ ดือน ร้ายขนาดไหนทา่ นก็ไมก่ ลวั ท่านไป ก่อการรา้ ยเขาท�ำอยา่ งง้นั
ละเทา่ ไหรค่ นหนึ่งๆ นก่ี น็ ่าสงสารเหมือนกนั ละ่ อย่างง้ี ก็ไปด้วย
17

18 เพราะฉะนน้ั เหลา่ พวกเราเป็นประชาชนธรรมดา ให้ระลกึ ๗ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
ถึงหัวอกของผูป้ กครองแผน่ ดนิ บา้ ง ทา่ นหนกั หนักอกเพราะ
ความเมตตาปรานี จะมี ใครบังคบั กห็ าไม่ การกระทำ� ของเรา ทำ� ใหพ้ ระองคม์ ีความเดอื ดร้อนใจ ไม่ดีเลยๆ
หลั่งใหเ้ องเหมอื นฝนอนั ชนื่ ใจ จากฟากฟา้ สุราลยั สู่แดนดิน ท�ำให้เบาใจดีกวา่ ทาํ ให้ความสบายใจดีกวา่ ใหเ้ พิ่น

อยา่ งน้นั อันความเมตตาปรานี ไมม่ ี ใครบงั คบั มันเป็น
เองโดยอัตโนมัติ ใหร้ ูจ้ ักวา่ ท่านห่วงใยพวกเราอยู่ พวกเราเปน็
ไพร่ฟ้าขา้ แผ่นดนิ ประชาชนธรรมดา เออ เราจะท�ำยงั ไงจงึ จะสม โนพลอมแพลม(no problem ไม่มีปัญหา)ซะ
กบั ความหว่ งใยของในหลวง พระเจ้าแผ่นดิน พระเจา้ อยหู่ วั ทา่ น
๗๒ เป็นห่วงพวกเรา เราจะท�ำยงั ไง สรา้ งปัญหาให้เกดิ ขนึ้ ใหป้ วดหัว โนพลอมแพลม(no problem ไม่มีปัญหา)สบายมากๆ ๗๒
เหรอ เออ อย่าสรา้ งปัญหาให้เกดิ ขนึ้ ใหห้ นกั พระทัยของในหลวง เลย พ่ีน้องไพรฟ่ า้ ขา้ แผน่ ดนิ กลมเกลยี วสามคั คดี ีตอ่ กนั ท่านจะ
ให้ทา่ นเบาพระทัยได้ เรื่องการอย่รู ว่ มกันอย่างสงบสขุ พระราชา โนพลอมแพลม(no problem ไม่มีปัญหา)สบายมาก ในการอยู่
พระเจา้ อยหู่ ัว ก็มคี วามเบาอกเบาใจ ไม่หนักอกหนกั ใจ รว่ มกนั เปน็ หมู่เป็นพวก ก็มีกำ� ลังใจปฏบิ ัติหนา้ ที่การงานราชการ
ถา้ กอ่ การทะเลาะวิวาทกัน ก่อการร้ายตรงน้นั ก่อการรา้ ย ของท่านได้เต็มที่ ไปทกุ จังหวัด ไปทอ้ งที่ทุรกันดารขนาดไหน
ตรงนี้ เผาบ้านเผาเมืองซง่ึ กนั และกนั หวั อกของทา่ นแล้วจะเปน็ ทา่ นกอ็ ุตส่าห์พยายามไป ถ้าท่านไมไ่ ปก็ส่งั ใหส้ มเดจ็ พระเทพฯ
ยงั ไง เกดิ ความหว่ งใยไพร่ฟ้าข้าแผ่นดนิ ข้ึนมา จนเปน็ โรคหัวใจ ไป สมเดจ็ พระจุฬาภรณ์ฯ ไป สัง่ ให้ เออ บคุ คลที่ปฏิบตั งิ าน
ข้นึ มาพร้อม เพราะไพร่ฟา้ ขา้ แผ่นดินทำ� ให้ท่านเกิดโรคหวั ใจ ไม่ ได้ไปแทนท่านปว่ ยอยู่ เพราะฉะนน้ั ขอใหพ้ วกเราจงปฏิบตั ติ น
สบายใจข้นึ มา ตอ้ งเข้าโรงพยาบาลกระทันหนั ก็มี บางคร้ังบาง ใหเ้ ปน็ คนเบาใจ เบาใจธุระ รับธุระภาระแทนพระองคเ์ อง เสีย
คราว สละแทนพระองค์ได้ทกุ เม่ือ

19