ธรรมเทศนา หลวงปู่ท่อน ญาณธโร ๘๐ กัณฑ์ เล่ม ๓

20 ดงั ที่บรรยายมา ถ้าจะบรรยายไปมากๆ กจ็ ะหลายไป

อกี แหละ เหนอื่ ยเราอีกแหละ ลมหมดแล้ว เพราะฉะน้ัน ขอฝาก
ความหวงั ไวก้ ับพ่ีน้องชาวกรุงเทพมหานคร ชาวตา่ งจังหวัดบ้าง
ท่ีมาเที่ยวจราจรอย่ใู นกรุงเทพฯ อย่าก่อปัญหาใหเ้ กิดขน้ึ ให้
หนักใจแกผ่ ปู้ กครอง ให้ท่านเบาใจ เห็นหนา้ ตาไพรฟ่ ้าข้าแผน่ ดนิ
ย้ิมแยม้ แจม่ ใส เพ่ินกส็ บายใจ ถา้ หนา้ บดู หน้าบึง้ หนา้ เห่ียว
แล้วทา่ นกห็ นักใจ
๗๒ ดงั ที่แสดงมาเปน็ ปกิณณกนัย เพ่ือตอ้ งการให้ทา่ น
ทั้งหลาย น�ำไปใคร่ครวญพนิ จิ พจิ ารณาด้วยปัญญาอันชาญฉลาด
ของตนๆ เองเถดิ อปั ปมาทธรรม ไม่มคี วามประมาทแต่อยา่ งใด
ตั้งใจประพฤติปฏบิ ตั หิ น้าท่ีของตัวให้เตม็ ความสามารถ ตอ่ แต่
น้ันกจ็ ะไดป้ ระสบพบเหน็ แตค่ วามสขุ ความเจริญท้ังทางคดีโลก
และทางคดีธรรมทกุ ประการ รับประทานวิสัชนามา กส็ มควร
แก่เวลา เอวังก็มีดว้ ยประการฉะนี้

(สาธุ สาธุ สาธ)ุ



หลวงปูท่ ่อน ญาณธโร ๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
วนั อาทิตย์ท่ี ๘ มถิ นุ ายน ๒๕๕๗ เวลา ๑๗.๐๐ น.
๗๓
ณ หอ้ งประชมุ ช้ัน ๒๒
อาคารศนู ยก์ ารแพทย์วิชัยยทุ ธ

๗๓โรงพยาบาลวิชยั ยุทธ

นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสมั พทุ ธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพทุ ธสั สะ
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธสั สะ

ทานงั เทติ สลี ัง รกั ขะติ ภาวะนานัง ภาเวตตะวา
เอกจั โจ สคั คงั คจั ฉะติ เอกจั โจ โมกขงั คจั ฉะติ นสิ สงั สะยงั

อมิ สั สะ ธมั มะปะริยายสั สะ อัตโถ
สาธายัสมนั เตหิ สักกจั จงั ธัมโม โสตพั โพติ
ของกนิ ไม่กนิ มันก็เนา่ ของเก่าไมเ่ ลา่ มันกล็ มื และหลง
เอาของเกา่ ๆ โอน้ โตน้ (สง่ิ เลก็ นอ้ ย) น่ันแหละมาพูด

1

2 เป็นเครื่องช�ำระลา้ งจิตใจให้สะอาด จิตใจเรามนั สกปรก ๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
เป็น... เหงา้ ของพระพุทธศาสนา ตง้ั แตค่ รั้งพระพุทธเจา้ เพราะฉะนน้ั คอรัปชั่นมนั จึงเกดิ ขนึ้ มาตามหลัง คอรัปช่ันการ
ยังไม่ปรินพิ พาน ยงั ทรงพระชนม์ชีพอยู่ มีพระชนมายุอยู่ มี โกงกนิ เกบ็ ก�ำ กอบ โกย โกงบา้ น โกงเมือง ก็เพราะ
ชีวิตชีวาอยู่ ท่านกเ็ ร่ิมต้นเรื่อง

ทาน ศีล ภาวนา ความโลภ ความโกรธ ความหลง

ท่ีเปน็ ตน้ เหตุ ทำ� ให้อยรู่ ว่ มกันอย่างสันติสุข คณุ ธรรม มันดงึ จิตใจใหเ้ ราหลง ให้เราหลงทาง อันทาน ศีล ภาวนา
เหล่าน้ี ไม่ใชข่ องตำ่� ๆ ของสดุ ยอดในทางศาสนา ที่บัญญตั ิไว้ให้ เป็นเครื่องช�ำระ เปน็ ท้ังขัดเกลาจิตใจ ให้ถึงความบริสทุ ธิส์ ะอาด
๗๓ พวกพุทธบริษัทโดยเฉพาะ ถา้ พุทธบริษัทมีทาน มีศลี มีภาวนา ไดจ้ ริงๆ ขัดเกลาได้จริงๆ นอกจากทาน ศีล ภาวนา แล้วไมม่ ี ๗๓
กห็ ายหว่ ง มีพระไตรสรณคมน์ เปน็ ท่ียดึ ถือ มพี ระพุทธ มี อย่างอื่น ที่มาขดั เกลาอาสวะให้เบา ใหบ้ าง ไปจากขันธสันดาน
พระธรรม มพี ระสงฆ์ เป็นท่ียดึ เหนยี่ วจิตใจ กม็ ั่นใจได้ เพราะว่า ของเราได้ แตว่ ่าของท้ัง ๓ อย่างนี้ ทาน ศลี ภาวนา เนยี่ เปน็
ไม่หลงทาง ถ้ายงั ประพฤตปิ ฏบิ ตั ไิ ดเ้ ต็มเมด็ เต็มหนว่ ย กจ็ ะได้ เคร่ืองขดั เปน็ เคร่ืองเกลา เป็นเครื่องชำ� ระ เป็นเคร่ืองท�ำความ
มรรคผล นพิ พาน ได้สวรรคข์ น้ึ มาในอก บรรเทานรกเดือดรอ้ น สะอาดใจ ให้บริสุทธิ์สะอาดได้ เป็นเทวดาขึน้ มาในใจ เป็นพระอินทร์
อยใู่ นใจ ไม่ให้เดือดรอ้ น เพราะประพฤตปิ ฏบิ ตั ิตามคำ� ส่ังค�ำสอน เป็นพระพรหม พระยมบาล อะไรก็ต้องมที าน ศลี ภาวนาซะก่อน
ของพระบรมศาสดาอยา่ งเคร่งครัด ไมข่ าดตก ไม่บกพรอ่ ง ทุกเช้า
ทุกเย็น ใหร้ ะลกึ อย่เู สมอ

ทาน ศีล ภาวนา

ถ้าไม่มที านมศี ลี ไมม่ ภี าวนา แล้วจะเอาอะไรมาขัด ขดั ความโลภ
ขดั ความโกรธ ขดั ความหลง ขดั ความตระหนถ่ี ่ีเหนย่ี ว ให้มนั หมด
ไปจากจิตตสนั ดาน จะเอาสบู่มาฟอก มาลา้ ง มันก็ออกแต่ของ
สกปรกภายในเสื้อผา้ อาภรณ์อันนน้ั แต่สว่ นภายในหัวใจ ไมม่ ี

3

4อะไรมาขัดเกลาได้ นอกจากทาน ศีล ภาวนา มซี ะกอ่ นเป็นเครื่อง ให้กร่อนได้ ให้ใจกรอ่ นได้ ใจทรุดได้ อา้ เศร้าหมองได้ ๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
ขุน่ มวั ได้ ความโลภ ความโกรธ ความหลง มนั ก็หนาแน่นขนึ้ ๆ
ขดั เป็นเครื่องเกลา เป็นเครื่องชำ� ระจิตใจ ให้ถงึ ความสะอาด หากกเิ ลสมันหนาแน่นขน้ึ มา การเอารัดเอาเปรียบกันกม็ ากขึ้นๆ
บริสุทธ์ิ ได้จริงๆ จนส�ำเรจ็ เป็นพระโสดาบนั บคุ คล พระสกทิ า ทั่วประเทศ
คา(มี) พระอนาคา(มี) พระอรหันต์ ทา่ นท้ังหลายเหล่านนั้ กเ็ อา
ทาน ศีล ภาวนาน้ี เปน็ เคร่ืองขดั เครื่องเกลา เคร่ืองทำ� ความ เอารดั เอาเปรียบ เหน็ แกต่ ัว
สะอาดจิตใจ ใหถ้ งึ ความบริสทุ ธผิ์ ุดผ่องได้ ไม่ใชต่ ำ่� ๆ นะ อ้า เก็บ ก�ำ กอบ โกย โกงกิน
แต่ไม่คอ่ ยไดว้ า่ กนั หรอก เพราะวา่ นเี่ ปน็ เคร่ืองขัด เครื่องเกลา
ทำ� ความสะอาดจิตใจของตนให้บริสุทธิ์ผดุ ผ่องได้จริงๆ ถา้ กนั ไปท้ังหยอ่ ม ทกุ หยอ่ มหญ้า ทกุ ผู้ ทกุ คน ก็ไปทำ� ให้ ๗๓
๗๓ ใจสะอาดบริสทุ ธผ์ิ ุดผอ่ งแลว้ อะไรจะเกดิ กบ็ ุญ กุศล สติ ปญั ญา
มนั ก็เกดิ ขึ้นมา รเู้ ทา่ เอาทัน ตามเร่ืองความโลภ ความโกรธ ความกเิ ลสมนั หนาแนน่ ข้นึ มา
ความหลง มันไม่ได้มาย่�ำยีหัวใจเราอกี ได้ ขอใหถ้ ึงซ่งึ ความสนิ้ ไปแหง่ อาสวกเิ ลสเป็นสมจุ เฉทปหาน
เพราะเราท�ำอยู่ทุกวี่ทกุ วนั บริจาคอยทู่ กุ วี่ทุกวนั ขดั เกลา
อยทู่ ุกว่ีทุกวัน สนมิ มนั ก็ไมเ่ กิดขึ้น ถ้าปล่อยไวส้ นมิ มันก็ขน้ึ ในท่สี ุดก็ขอให้ถึงพระนพิ พาน
เกรอะกรังไปหมด สนมิ มนั กนิ ได้แม้กระท่ังใจคน ในอนาคตกาลเบ้ืองหน้าโน้นเทอญ
แน่ะ ขออยา่ งน้ี ถา้ ไมข่ ัด ถ้าไมเ่ กลา ไมท่ �ำความสะอาด
สนมิ มันกนิ เหล็ก แต่ว่ากเิ ลสมันกนิ ใจ

5

6มนั จะถึงความสน้ิ ไปหรือเปล่า กิเลสทั้งหลายมันจะหมดไปจาก ยุง หรือวา่ แมลงอะไรที่มนั ไข่ใส่น�้ำได้ ก็ไปเพาะไข่ใสน่ ้ำ� เกิดแมง๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
งอ้ งแงง้ (ลูกน้ำ� )ลูกน้�ำข้ึนมา ยะๆๆๆ (จำ� นวนมาก ย้วั เย้ีย) จะ
จิตใจเราหรือเปลา่ ความโลภ ความโกรธ ความหลง ความเห็น ไปตักมาใช้ มากินเวลานน้ั มนั จะเป็นยงั ไง น�ำเชื้อโรคไข้ป่า ไข้
แก่ตวั การเก็บ การกำ� การกอบ การโกย การโกง การกนิ หวดั ใหญ่ ไขอ้ ะไร มันกเ็ ขา้ มากับนำ�้ ลูกน�้ำเป็น เช้ือหวัดใหญ่
คอรัปฉอ้ คอรัปชั่น เต็มบ้านเต็มเมืองกเ็ พราะ ไม่มีการเสียสละ ไข้ปา่ ไข้อะไรก็มาในน้นั เพราะฉะนัน้ พระเจา้ พระสงฆ์ ท่านไป
ไมม่ ีการขัดเกลา ไม่มกี ารช�ำระล้าง ให้ถึงความสะอาดหมดจด อยู่ในปา่ ในเขา กม็ ีความระมัดระวัง ต้องกรองน�้ำซะก่อน เอา
เบาบางจากจิตใจเราได้ เพราะการขัด การเกลา การช�ำระ การล้าง ผา้ กรองหลายๆ รอบซะกอ่ น จงึ เอามาเก็บใสภ่ าชนะนำ้� ใสก่ าน้ำ�
ท�ำความสะอาดอยู่บ่อยๆ บ้านของเรา ท่ีเราอยู่ เราอาศัย
ทกุ ครอบครัว ถา้ ไม่มกี ารปดั กวาด เชด็ ถูอยูบ่ ่อยๆ มันจะเป็น
๗๓ ยงั ไง ตงั้ แต่เข้าไปอยจู่ นถงึ วันนี้ ไม่เคยปัดเคยกวาด ไมเ่ คยถู ๗๓
เคยล้าง ไมเ่ คยทำ� ความสะอาดเลย มันจะเปน็ ยังไง บา้ นกเ็ หมือน
กนั เครื่องน่งุ ของถือ เครื่องใสเ่ ครื่องทรง ทุกชนดิ เส้อื ผ้าอาภรณ์
ทอ่ นสะไบทั้งหลาย ที่เราใชเ้ ข้ามาสงั คมนี้ กล็ ว้ นแลว้ แต่ท�ำความ
สะอาดกันมาท้ังน้ัน ไมใ่ ช่แมลงวันตอมหง่ึ ก็จะเอามานงุ่ มาหม่
เลย ไมใ่ ช่อยา่ งง้ัน หาของท่ีสะอาด อา้ หมดจดซะกอ่ น เอามานงุ่
มาใส่ มาเข้าสังคมกบั เพ่ือนมนษุ ยด์ ้วยกันได้ ถา้ ไมไ่ ดซ้ กั เส้อื ใส่ขวด ใส่อะไรไว้ กรองหลายๆ เท่ียวซะก่อน อยา่ ให้มลี กู ยงุ ตดิ
ซกั ผา้ แมแ้ ต่ใจเราเองก็ไม่สบาย ใสข่ องสกปรก ใสข่ องไม่ได้ซกั เข้าไปขงั อย่ใู นขวด งอ้ งแงง้ ๆ (ลูกน้�ำ) แมงงอ้ งแงง้ (ลูกน�้ำ)กต็ วั
ไมไ่ ดท้ ำ� ความสะอาด ไม่ไดล้ า้ ง แปดเป้อื นอะไรๆ ก็ถอื มาเลย ใหญพ่ อไดน้ ะ่ ตอนโตมนั ก็เกิดกลายเป็นแมลงปอ เปน็ ตัวยงุ ขนึ้
อยา่ งนแ้ี มลงวนั ตอมหงึ่ มาอย่างนี้ จะสบายหรือเปล่า ถา้ เราเอา มา ออกมาบินไปได้ บินไปแพรเ่ ช้ือโรคทั้งหลาย ไข้หวัดใหญ่ ไข้
ของเหลา่ นนั้ มาใช้ จะเกิดความสบายหรือเปลา่ กส็ ะอิดสะเอยี น ปวดหัวตวั ร้อน มนั ติดตอ่ กนั ได้
อ้า ขยะแขยง จนตลอดเคร่ืองใช้ไมส้ อยทุกชนดิ เป็นถ้วย เป็น
จาน ภาชนะอาหาร ท้ังหวาน ท้ังคาว น�้ำ ภาชนะน้ำ� ก็ดี ไมไ่ ดข้ ดั เพราะฉะนน้ั คนท่ีกระเหม็ดกระแหม่ ในการกรองนำ้�
ไมไ่ ดล้ ้าง ไม่ได้ทำ� ความสะอาด มนั เกิดตวั แมงง้องแงง้ (ลูกน�้ำ) รักษาภาชนะน้�ำใหด้ ี อยา่ น�ำเอาลกู ยงุ ตวั งอ้ งแงง้ ๆ (ลกู น�้ำ)อยู่
อย่ใู นนำ�้ ยะๆๆ (จำ� นวนมาก ยว้ั เยยี้ ) อยู่ ไปตกั มายงุ ลายก็อยู่ ในนนั้ ไปเทใสโ่ อง่ ไว้ เวลาจะกนิ ก็กรองเอา บ้านเราคนเราสมยั นี้
ในขนั กม็ ี ตดิ อยู่ในขันก็มี มแี มงง้องแง้ง(ลูกน้ำ� ) เรียกวา่ เอน้ิ มันไมค่ ่อยเข้าไปหรอก มนั มีกอ๊ กน�้ำ มเี คร่ืองกรองอย่ใู นตัว
(เรียก)ว่าลูกนำ�้ มหี มดทุกโอ่ง ถ้าฝาไม่ปดิ ไว้ใหด้ ี ก็แมลง อา้ นเ่ี ปน็ การป้องกนั เชื้อ เช้ือโรคได้เหมอื นกนั ป้องกันความสกปรก
ไดเ้ หมอื นกัน

7

8 ถ้าเป็นคนมักง่าย ไมป่ ดิ โอ่งนำ�้ ของตัวเอง ไม่มฝี าปดิ มาเลย จะมากนิ เลย ก็ไม่สมควร ต้องกรองน้�ำซะก่อน มีเครื่อง ๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
กรอง เขาเรียกว่า ธมกรก(กระบอกกรองน�้ำ) มที ี่เปิด มีที่ปดิ
ลกู พวกยุงทั้งหลาย มนั ก็หวานเรา มีที่เพาะวางไข่แลว้ โนน้ โอ่ง จุม่ ลงไปในนำ้� แลว้ เปดิ ให้มนั เต็ม เวลาจะยกขึน้ มา ยกขึน้ มาปิด
ใหญๆ่ ไหใหญๆ่ เขาวางไว้ไม่มฝี า มนั ก็บินไปไข่ใส่ บินไปลง เลย ปิดตัวนแี้ ลว้ ยกขนึ้ มาได้เต็มธมกรก(กระบอกกรองน้�ำ)
เพาะลูกของมนั ใหอ้ อกแม่แพรล่ ูก อืม เตม็ ไห เตม็ โอ่ง เต็มไห แลว้ กม็ าเปดิ ขา้ งนอก เปิดนว้ิ ขา้ งนอก ห่าย(กรอก)ลงใสภ่ าชนะ
มีแตต่ ัวลูกยงุ ท้ังนั้น ดังนก้ี ็เปน็ การเผยแพรเ่ ช้ือโรคได้เหมอื นกนั นำ�้ หา่ ย(กรอก)ลงใสค่ รุ(ภาชนะสาน ใชต้ ักน�้ำ) ถัง ถังนำ�้ ไมม่ ี
ไม่มีอนามยั เลย ไมร่ ักษาความสะอาด มนั จะเกิดได้ แมท้ ่ีอยู่ ลกู ยงุ ตดิ มาเลย นี่ใชป้ ัญญา เราเปน็ มนษุ ย์ เราต้องใชป้ ัญญา
ท่ีอาศัยของเรา ถ้าเราไม่ปดั ไมป่ ดั ไมก่ วาด ไมเ่ ชด็ ไมถ่ ู ทุกวันๆ ปกป้องคมุ้ ครองตัวเองด้วยปัญญา รจู้ ักกรองนำ้� ใหส้ ะอาดซะก่อน
อะไรจะเกดิ ขน้ึ ความสกปรก ความน่ังไม่สบาย จึงค่อยเอาไปใช้ ไปอาบ ในครุ(ภาชนะสาน ใชต้ กั นำ้� ) ถงั นำ�้ เรา
๗๓ เวลาไปประชุมกนั หลายๆ ฝ่าย รวมกนั อยู่ที่แห่งเดียว ๗๓
อย่างหอ้ งประชุมใหญๆ่ มีหอ้ งน้�ำกี่ห้อง อา้ ห้องประชุมใหญ่ๆ
อย่างโรงพยาบาลอย่างเนย่ี ห้องน�ำ้ ห้องส้วมเป็นยังไง มดิ ชิด
หรือเปลา่ อะ่ น�้ำที่ใช้มาล้างส่ิงสกปรก โรครา้ ยทั้งหลาย มนั จะ
ไหลไปไหน ก็ไหลลงไปส่พู ืน้ คอื หวั ส้วม ท่อน้�ำ หรือวา่ ท่ีกักกัน
ของห้องนำ�้ ห้องสว้ ม มนั มีหรือเปลา่ มนั ลน้ หรือเปลา่ บา้ น
ใหญ่ๆ โตๆ หอ้ งน้ำ� มนั อาจจะเตม็ ได้น่ะ โรงแรมหรือโรงอะไร
มันอาจจะเตม็ ขน้ึ มาก็ได้ ถ้ามีคนมาพัก มาอาศัยบ่อยๆ คนนน้ั
ก็ใช้ คนนก้ี ็ใช้ อบึ ้าง เบาบ้าง ลงไปแห่งเดียว ไหลลงสแู่ หง่ เดียว
มนั ก็ลน้ หัวส้วมนส่ี ปิ ะเนย่ี มนั มตี ัวยุง ง้องแงง้ ๆ (ลกู นำ้� )อยกู่ ม็ ี อ้า นั่นเพราะไม่ ไม่ได้กรอง
ถา้ บ้านเตีย้ ๆ นะ่ ลน้ หัวส้วมไหลออกขา้ งนอก ไหลออก ถ้าไม่ไดก้ รองกเ็ กิดลูกยุงขน้ึ มา เป็นการแพร่เช้ือโรค ไขป้ ่า ไข้
ขา้ งนอก ไหลลงไปไหน ไหลลงล�ำตะคอง คลองน�ำ้ ท้ังหลาย จับสั่น ไข้อะไรๆ ก็ได้ ไขเ้ ช้ือแมลง เออ มันติดมาตามลกู ยงุ น่ัน
ไหลออกไปโน่นที่ระบาย ทอ่ น้�ำทั้งหลายเหลา่ น้ี ตอ้ งช่วยกันก�ำจัด ก็มี
ชว่ ยกันรักษาความสะอาดให้ท่ัว ให้ถงึ อย่างประมาทเลนิ เลอ่
ปลอ่ ยใหม้ ัน ปลอ่ ยลกู ยุง ลูกหยังเตม็ ยะๆๆ (จำ� นวนมาก ยั้วเยยี้ ) เพราะฉะนั้น เพิ่นจึงใหก้ รองน้ำ� เป็นพระเป็นเจ้ากต็ อ้ ง
ทุกบอ่ นำ้� ทกุ แหง่ ก็เผยแพร่ แพรพ่ ันธยุ์ งุ ยุงลาย ยงุ ก้นปล่อง กรองนำ้� ก่อนจะอาบ ก่อนจะกิน ต้องกรองนำ�้ เขา้ ขวดใหด้ ีๆ
ยุงอะไรเยอะแยะ อยู่ในนำ�้ อย่างในปา่ เราไปเท่ียวปา่ ไปตักเอา ซะกอ่ น อยา่ เอาน�้ำลกู ยุงมากนิ มนั มีเช้ือ เช้ือไขม้ าเลเรียอย่ใู นนั้น
จึงใหก้ ระเหม็ดกระแหม่ ระมัดระวัง ถว้ ยจาน ท่ีภาชนะอาหาร

9

10 ภาชนะน�้ำก็ดี ท�ำความสะอาดอยทู่ กุ วีท่ ุกวัน ใชแ้ ล้วกล็ า้ ง ใชแ้ ลว้ กม็ แี ตย่ งุ อยใู่ นห้องนำ้� หอ้ งสว้ มเตม็ หมด ห้องนอนกอ็ าจจะมี ๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
เออ ห้องนอน ห้องนำ้� ห้องสว้ ม ที่ถ่ายหนกั ท่ีถ่ายเบา ต้อง
ล้างให้สะอาด อล่องฉอ่ งเอาไว้ ครอบไว้ คลมุ ไว้ ครอบไว้ ปิดไว้ กำ� จัดอย่าใหม้ นั เกดิ อา้ เช้ือโรคขึ้นมาได้ เกิดเช้ือแมลง แมลงวนั
อย่าเปดิ เผยให้ลูกยงุ ไปไข่ใส่ อันนข้ี องธรรมดา ธรรมดา ถ้าไม่ หรือแมลง อ้า เขาเอ้ิน(เรียก)ว่าตวั อะไร ตัว ตวั หนอน หนอนนำ�้
บอกกัน ไมเ่ ตอื นกัน ก็อาจจะเล่ินเลอ่ เผลอสตกิ ็ไปได้ ทำ� ให้เผย ง่องแง้งๆ (ลูกนำ้� )
แพรเ่ ช้ือไขม้ าเลเรียท่ัวบ้านทั่วเมอื ง ถา้ มนั เกดิ ไขม้ าเลเรีย ตัวร้อน
ข้นึ มา รอ้ นจี๋ข้นึ มาแล้วเปน็ ยงั ไง วิ่งเข้าโรงพยาบาล ให้หมอช่วย แต่วา่ ปลาชนดิ หนึง่ ปลากินลูกยงุ ตัวน้อยหรอกๆ มันมี
ลดไข้ให้ มียาลดแก้ไข้ มยี าฉดี แกล้ ด แก้ไข้ แก้ความร้อนไขป้ า่ อยใู่ นนำ้� ไม่ได้ มนั มากนิ หมด มเี ท่าไหร่มันกินหมด กินลกู ยงุ
ไขเ้ ปอ่ มันมีเช้ือมายงั ไง พวกหมอทั้งหลาย เรียนรกู้ นั มาแล้ว ปลาชนดิ น้นั เขาเรียกว่าปลาอะไร ตัวน้อยๆ หางแดงๆ กนิ ลูก
๗๓ ของเหล่านเี้ รียนรู้กันประจ�ำ เอาไปใช้ประจ�ำบา้ นเรา อยทู่ ่ีบา้ น ยุงเกง่ ถ้ามีปลานนั้ อยใู่ นหนอง ในน้ำ� แล้ว กร็ ับรองว่าไม่เกิด ๗๓
เรา ก็อย่าให้เกิดลูกยงุ ลูกยิงขนึ้ มา ยะๆๆๆๆ (จำ� นวนมาก ย้ัวเยย้ี ) เชื้อตวั ยุงได้ มนั กนิ หมด อยา่ งนม้ี นั ก็มีศัตรูของมนั เหมือนกัน
เผยแพรเ่ ชื้อ ไขป้ า่ ไข้ตัวรอ้ น ไข้ปวดหวั ตวั รอ้ น ถา้ มันไขส้ งู เลือด ไมว่ า่ ตงั้ แต่ของภายใน ของภายนอกก็มขี ้าศกึ เหมือนกัน จะมา
โลหติ กอ็ าจจะเปลีย่ นแปลงไปเหมือนกนั เกิดปวดหวั เกิดตวั ท�ำใหส้ กปรกโรครา้ ยเกดิ ดังเช้ือไขม้ าเลเรียมาสู่ตวั เราก็ได้ อา้
รอ้ นขน้ึ มาเหมอื นกนั อา้ ของต่�ำๆ ในหอ้ งนำ�้ ในห้องส้วม เกิดไดท้ กุ หนทกุ แห่ง ถ้าเลีย้ งปลาชนดิ
ถา้ ไม่เล่าสูก่ นั ฟงั ก็นึกไม่ออก ของต่ำ� ๆ ของกลว้ ยๆ แคน่ ้ี กนิ ลูกยงุ ได้ เออ มันอาจจะดีนะ่ อ่ะฮา่ เฮอะ เล้ียงมนั ไว้อย่ใู นถงั
ตอ้ งบอกกนั ทุกว่ีทุกวนั เพราะฉะนน้ั ภาชนะใช้ เป็นภาชนะอาหาร นั่นแหละ มันไปไข่ใส่ไม่ได้ มนั กนิ หมด กนิ ลกู ยุงหมด อนั นมี้ ัน
หมอ้ ที่ใช้เป็นเครื่องหงุ หาอาหารเหล่านัน้ ตอ้ งทำ� ความสะอาดไว้ ก�ำจัด ก�ำจัดเช้ือโรคชนดิ น้ัน ไมใ่ หเ้ ผยแพรอ่ อกมาได้ เออ ดังน้ี
ใหห้ มดจด อนั นเี้ ป็นอนามัยของโลกทั่วๆ ไป ท่ีจะตอ้ งประพฤติ
ปฏบิ ตั อิ ยา่ งเคร่งครัด หรือเขม้ งวดกวดขนั ไม่ไดป้ ลอ่ ยปละละเลย
จนเกิดตวั ยงุ เตม็ บ้านเตม็ เมือง
เราเคยเข้าไปห้องน�ำ้ โอ้ย ยุง มหายงุ อยใู่ นห้องน�้ำ
ห้องส้วมก็เต็มลูกยุง อ้า เขา้ ไปที่ ไหนกย็ งุ รุมเรา เท้าบวมหมด
นง่ั ถ่ายหนกั ถ่ายเบา ยงุ ชุมมาก ถ้าอยูใ่ นบา้ นในเมืองเจริญ
ขนาดนี้ แล้วทำ� ไมเขาปลอ่ ยให้ลูกยงุ เต็มถงั น�ำ้ อยา่ งนกี้ ็น่าอาย
เขานะ่ อมัยโลก อนา... อนามยั โลก เขาเข้มงวดกวดขนั ที่สดุ
เรื่องเพาะเช้ือยงุ เพาะลูกยงุ ให้เกดิ มากๆ ขนึ้ ในท่ีบางแห่งโนน้
11

12 ๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๗

๗๓ ๗๓

ของกล้วยๆ ของมองเห็นไดย้ าก มองเหน็ ต้นเหตุมันได้ ข้ึนขา โอ้โฮ มากมาย อยา่ งวดั ของเราเปน็ ตวั อยา่ ง เขาเอาหมา
ยาก มนั มีต้นเหตมุ นั จงึ เกิด ถ้าไม่มตี น้ เหตุมันก็ไมเ่ กิด ถา้ ก�ำจัด ไปทิ้งใส่วดั เรา หหึ ึ หมาเขาไม่ยอมเลีย้ ง เขาว่ามันหลายเกนิ ไป
ต้นเหตุไมไ่ ด้ อยา่ งอื่นก็เผยแพรอ่ อกมาได้ แมแ้ ตเ่ หาอยู่ในหัวเรา ถ้าจะปล่อยให้มนั อด มันอยากกล็ �ำบาก เอาไปปล่อยวดั ไป ไป
มนั ทำ� ไมมเี หา เออ ท�ำใหเ้ กิดเหาทั้งบา้ นท้ังเมอื ง สระลงไปในน�้ำ ปล่อยวัดปา่ เด้อ มันมีข้าวก้นบาตรเยอะแยะ อา้ เพราะฉะนัน้
แต่วา่ มนั มนั มาไดย้ งั ไง เปน็ ตวั เหาตัวนั้นขน้ึ มา ลงไปอาบน้ำ� ก็ จนเป็นท่ีน่าร�ำคาญ เวลามนั ติดสตั วก์ นั ตดิ อ้า ฤดกู าลของมัน
ตดิ เราอีก ก็พวกหมดั พวกเหบ็ พวกอะไรเหลา่ นี้ เผยแพร่ออก รอ้ งระงมเซ็งแซ่ ไหวพ้ ระสวดมนต์ก็รบกวน มนั รอ้ ง มนั หอน
มาเยอะแยะ เตม็ บ้านเตม็ เมอื ง จะนา่ อยู่หรือเปล่า บา้ นนนั้ มนั เหา่ ย่งิ ตฆี ้อง ตรี ะฆังเสียง แปง๊ ๆๆๆ มนั กห็ อนไปหมด
เมืองน้นั ไม่มี เออ อนามยั ไม่มกี ารดแู ลรักษาความสะอาด อยทู่ ่ี ไหนหอนร่วมกันไปหมด อ้า จนหนวกหลู ่ะ น่ัน เออ มัน
เพียงพอ ก็ทำ� ใหเ้ กดิ โรคภัยไขเ้ จบ็ เหมอื นกนั เพราะฉะน้ัน ตัว เป็นอยา่ งง้ันล่ะ แตว่ า่ ก็น่าจะเล้ยี งมัน ใหม้ ันตายอยู่บา้ น ดูแล
ของเราเป็นผู้มีชีวิตอยู่ กม็ ีปญั ญาป้องกันตัวเองบ้าง ด้วยวิธี รักษาบ้าน เอามาปล่อยวัด วัดจะทำ� ยังไงละ่ ปะเนย่ี วดั ฆา่ สัตว์
ต่างๆ ดังกลา่ วมา แม้แต่ภาชนะใชส้ อยอยู่ทกุ วนั กท็ �ำความ ก็ไมเ่ ป็น ทรมานสัตว์ก็ไมไ่ ด้ ตอ้ งใหม้ นั อย่มู นั กนิ ต้องใหม้ ันหลบั
สะอาดอยูท่ กุ วนั ห้องนำ�้ ห้องสว้ มท่ีเราใชอ้ ยทู่ กุ วนั ก็ทำ� ความ มนั นอนดี ดแู ลมัน อยอู่ ยา่ งงนั้ แหละ หลายมาเท่าไหรก่ ็ช่างมัน
สะอาดอยู่ทุกวนั อยา่ ใหม้ นั สกปรกโรครา้ ยขึน้ มาได้ เออ ย่งิ บา้ น เออ
ไหนมีหมดั มี มีหมาเยอะๆ หมัด มันก็อยใู่ ต้ถนุ บ้านเรา ออก
จาก มนั เกาที่นั่นท่ีน่ี กห็ ล่นอยูต่ ามพื้น พอออกแม่แพรล่ ูก บางคนมคี วามเมตตา สงสารสตั ว์ ตัวไหนสวยๆ กม็ าขอ
ออกลูกออกเต้าเยอะแยะ เดินไปตามลานบ้าน อย่างกบั หมดั รุม เอาไปเลีย้ ง ไปเลยี้ งเอง ไปดแู ลเอง ไปรักษาเอง เออ นกี้ ็
แบง่ เบาภาระให้ได้เหมือนกนั ไม่ใหห้ มามนั หลายในวัด มีการ

13

14 หนอง คลอง บงึ ท่ี ไหนก็ไม่รู้ ก็เผยแพรอ่ กี เหมอื นกัน เพราะฉะนั้น ๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
แบ่งเบากันเอาไป แบ่งกนั ไปคนละตัว ๒ ตัว เบาๆ ไม่รบกวน ส่ิงสกปรก โรคร้ายท้ังหลายท้ังปวง แม้แตต่ วั ของเราก็เป็นท่ี
ไมส่ ่งเสยี งรบกวนร�ำคาญเวลาไหวพ้ ระ เวลาฟงั เทศน์ ฟงั ธรรม บ่อเกดิ แหง่ เช้ือโรค ในร่างกายเราหลายอยา่ ง โรคกลาก โรค
มันเกิดหอนกนั หมดทั้งทุกคน ทกุ ตัว เป็นร้อยตัวมันจะเป็น เกล้ือน โรคเรื้อน โรคกลวั โรคอะไรท่ีเกิดในตัว คนั และยกึ อา้
ยังไง ถ้าตัวหนง่ึ โฮ ขึ้นมา ตวั หนึง่ ก็ โฮ ขน้ึ มาหมด เป็นรอ้ ยๆ ขน้ึ ขา ขาลายเลยนะ มนั ขนึ้ ขา มนั กดั ขาลาย ไม่ดีเลย อันนกี้ พ็ ึง่
เสยี ง ส่งเสียง นเ้ี ป็นสิง่ รำ� คาญแกแ่ ขก ผู้ไปมาหาสู่ อันนกี้ ็คอ่ ย พยายามชว่ ยกันดูแลรักษา อา้ อยา่ งกระเหมด็ กระแหม่ ป้องกนั
ส�ำรวจตรวจทานดกู นั ไป เออ ถ้ามนั ตวั ไหนมันสวยมันงาม เขา มิให้โรคชนดิ นเี้ กิดขนึ้ กเ็ ป็นภัยถึงมนษุ ย์ได้เหมือนกนั ยุง ถ้า
ก็ขอเอาไปเลย้ี งเอา เลีย้ งมนั ไว้ มนั เกิดมาเยอะๆ ก็เปน็ ภยั แกเ่ พ่อื นมนษุ ยเ์ หมอื นกนั ไขป้ ่า
ไขห้ วัดใหญ่ ไขป้ วดหวั ตัวร้อน อะ่ เข้าโรงพยาบาลกนั เปน็ แถวๆ ๗๓
๗๓ อดสา(อดทน) เล้ยี งชา้ งเฒา่ เออ ขาย เออ อ่ะ แตว่ า่ เพิ่นกก็ �ำจัดอยู่ทุกแห่งละ่ อย่างโรงพยาบาลอยา่ งเนยี่
เปน็ การกำ� จัดสงิ่ สกปรกโรคร้ายไดห้ ลายอย่าง เส้อื ผ้าอาภรณ์
ช้างเฒา่ ขายงาได้กินคา่ เครื่องนงุ่ ของถอื มกี ารซกั มีการฟอก แลว้ ก็มีการอบความร้อน
ถา้ เล้ยี งชา้ งนอ้ ย ทอม(ทะนถุ นอม)หญา้ ได้ขดี่ น ขี่เอย ด้วย อบความร้อนซะก่อน จงึ พับ จึงเกบ็ เอามาแจกให้คนไข้ได้ใช้
อย่างนเ้ี ปน็ ตัวอย่าง
แม้ของต�ำ่ ๆ เหล่านี้ ยกมาให้เป็นธรรมะก็ได้ เป็นธรรมะ เอาล่ะ กเิ ลสเปน็ ของภายใน ไม่ใช่ของภายนอก กเิ ลสเป็น
สอนคนทั้งหลายก็ได้ ใหพ้ ยายามรักษาความสะอาดหมดจด ของภายใน คอื โรคของใจ ความโลภ ความโกรธ ความหลง
เสอื้ ผา้ อาภรณ์อย่าให้มนั สกปรกได้ สมยั ใหม่นเี้ ขาไม่ให้ผ้าสกปรก ความรัก ความชัง ความอจิ ฉา ริษยา พยาบาท อาฆาต จองเวร
เพราะมเี คร่ืองซักฟอก มผี งกรดด่าง มแี ฟ้บ มีสบู่ มีอะไร ใส่ จองกรรม ก็เปน็ โรคชนดิ หนึ่งเหมอื นกัน จงึ ทำ� ใหต้ ิดตอ่ กันได้
เครื่องป่นั เขา้ ไป ปืด๊ เดียว หายหมด ตีออกหมด แล้วปล่อยไป เหมอื นกัน ถ้าไมม่ ขี องเหลา่ น้นั แลว้ มันรบกวนความสงบ ความ
ตามน้ำ� ไปอีกละ่ ฟองสบู่กล็ งไป ไหลลงสทู่ ่ีต�่ำไปอีก ไปอย่ใู น สงบสขุ จะน่งั สมาธิ ภาวนา มันก็ไมถ่ งึ ความสงบได้ เพราะว่า
มนั มขี องรบกวนเราอยู่ เวลาเดนิ ไปปัดกวาดบริเวณศาลาหรือ
อะไร หมดั กว็ ่ิงข้ึนมาหาขาคน เข้ามาในผ้าถงุ ผา้ ถงึ เขา้ แลว้ จะ
เย้อๆ ไป ถา้ ไม่ท�ำความสะอาดไว้ มนั ก็เป็นที่แพรพ่ ันธส์ุ ัตว์
แพรเ่ ช้ือโรค ให้มนั ขยายมากมายขนึ้ เกดิ ขึ้นมาได้เหมือนกัน
ไมว่ า่ ของภายใน ไม่วา่ ของภายนอก เกดิ เปน็ เช้ือตดิ ตอ่ กันได้
15

16 ภายนอกก็เปน็ เช้ือโรคชนดิ หนึง่ ที่จะให้ติดต่อไปถึงคนอื่น ผู้อื่น ทานงั เทติ สลี งั รกั ขะติ ภาวะนานงั ภาเวตตะวา ๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
เอกจั โจ สคั คงั คจั ฉะติ เอกจั โจ โมกขงั คจั ฉะติ นสิ สงั สะยงั
ครอบครัวอ่ืน บ้านอ่ืน เมืองอื่นได้ ของภายในกายของเรา โรค
อยใู่ นกายของเรากน็ านาชนดิ โรคตัวตดื ตัวอะไร โรคอยูใ่ นลำ� ไส้
ไส้น้อย ไส้ใหญ่ อาจจะมีเช้ือโรคอยู่ภายในตวั ของเรามี เวลาถา่ ย ของเหล่านี้ เป็นของไมห่ วง ของเหล่านเี้ ป็นของขยะแขยง
ลงไปในห้องน้�ำ หอ้ งส้วมแลว้ มนั ไปยงั ไง หึ อ๋อ มนั ก็ช่วยกันอยู่ ซ่ึงน่ารังเกียจ ตอ้ งกำ� จัดความสกปรกโรคร้ายด้วยสติ ดว้ ยปัญญา
ยงั ไง ต่างคนตา่ งช่วยพออวยชยั ถา้ หากวา่ ตา่ งคนตา่ งไมช่ ่วย ด้วยวัสดุ ที่มนั ท�ำความสะอาดได้ ในน้�ำมีปลาในนามีข้าว เออ
กันก็บรรลัยท้ัง ๒ ทาง ไมว่ ่าทางวัด ไม่ว่าทางบ้าน ผลัดกันชว่ ย อยูใ่ นน้ำ� มีเชื้อโรคอยู่ในน�้ำกม็ ากมาย บรรดายงุ ป่ามันหลายๆ
ผลัดกันช่วยดูแลรักษาความสะอาด เออ โรงพยาบาลก็เหมือน มนั ก็สนกุ สนกุ ออกลกู ออกเตา้ อยใู่ นปา่ เปน็ ลูกยงุ มากมาย จน
๗๓ กนั ไมน่ ่าอาบ น่ากนิ นา่ ใช้นู้นล่ะ นำ้� ในป่าเป็นที่แพร่เช้ือไข้มาเลเรีย ๗๓
ถา้ ไมร่ ักษาความสะอาด กม็ าแพรเ่ ชื้อโรคให้โรงพยาบาล เช้ือโรคมเี กิดขน้ึ จากที่ ไม่ได้พัฒนา ไมไ่ ดพ้ ัฒนาใหถ้ งึ ความสะอาด
ได้ เป็นไขต้ ิดตอ่ กนั ไป ห้องหน่ึงๆ มีคนไข้ผา่ ต้ังหลายคนชนดิ นี้ ได้ แมน่ ำ�้ ลำ� ธาร น้ำ� ขงั อยู่ในปา่ ในดง มนั เป็นยงั ไง กเ็ ป็นบ่อ
กอ็ าจจะมี อย่างในหมบู่ า้ นนอก โรงพยาบาลบา้ นนอก มกั จะ เกิดของยุงปา่ เชื้อไขป้ ่า เต็มในภู ในเขา มตี ้ังแต่ลกู ยุงท้ังนน้ั
ปลอ่ ยปละละเลย ไม่ค่อยเอาใจใส่ หอ้ งนำ�้ หอ้ งสว้ มเท่าไหรน่ กั ถา้ น�ำ้ ขังอยูแ่ หง่ หนึ่ง แห่งใด เป็นแอ่ง เปน็ อา่ ง แล้วก็ปล่อยไข่ใส่
ปล่อยให้มันเกิดสกปรกโรครา้ ยขน้ึ มา ซงึ่ นา่ ขยะแขยง ถ้าไปน่งั อึ ถ้ามีกบ มเี ขียดไปไขแ่ ทน เกิดลูก ลกู อ๊อด ลกู อะไรขนึ้ ไอ้ลกู อ๊อด
นัง่ เบา น่ังฉกี่ ด็ ี มันก็ไตโ่ ยง่ ๆ ขึน้ มาตามแขง้ ตามขาเราได้ อยู่ จะกินลกู ยงุ เหมอื นกัน พวกออ๊ ดนะ่ มกี บนอ้ ย แอ้ มฮี วก(ลูก
พนื้ ล่างโดยมากมนั มีของเหล่าน้นั อยู่ เพราะฉะน้ัน เทศน์วนั นี้ ออ๊ ด) ลูกอ๊อดน่ะมนั ก็ไลก่ ินลูกยุงเหมอื นกนั เออ ถา้ มันอยใู่ นป่า
มันก็ไมม่ ากหรอก เร่ือง ในอะไร สิ่งเหลา่ น้นั มนั กำ� จัดกันเองหรอก เออ มนั ก�ำจัดกนั เอง
ถา้ หากินน่ะเรียบหมด ไม่มที างเหลือ มตี วั ออ๊ ดหรือว่าตัวโรค
มันเกดิ เยอะๆ ก็หากนิ ลกู ยงุ ท้ังหลายหมด ไมค่ อ่ ยมียงุ เทา่ ไหร่
ในปา่ อาศัยพวกเหลา่ น้นั จัดการเอง หากนิ เอง เปน็ การท�ำความ
สะอาดช่วยกนั อีก แห่งหน่ึงเหมอื นกนั เนยี่ ไขม้ าเลเรียก็หมดไปๆๆ
อยา่ งนเ้ี ป็นตวั อย่าง อนั นเ้ี พิ่นก�ำจัดภยั ภายนอก ภายในของเรา
เราก�ำจัดของแต่ละตวั เอง

ทานัง เทติ 17

18 เพ่ินบอกใหบ้ ริจาคทานบอ่ ยๆ อยา่ ใหค้ วามตระหนถ่ี ่ีเหนยี ว

มาเปน็ นายกุญแจ ถ้ามนั ไดเ้ ป็นนายกุญแจแลว้ มันหวง มนั ถือ
ไว้ จะบริจาคไปสรา้ งนน้ั สร้างนกี้ ับผู้อ่ืน ก็อาจจะหาว่าวดั วาอะไร
ท�ำไมจึงสรา้ งกนั มากมายก่ายเกนิ สร้างโบสถ์ สร้างวิหาร สรา้ ง
ศาลาการเปรียญ สรา้ งกุฏกิ ุดต่าง เจดีย์ ห้องน้�ำ หอ้ งสว้ ม มี
แต่ส่งิ ปลูกสรา้ งเกิดขน้ึ เตม็ บา้ นเตม็ เมือง จนบริหารไมห่ วาดไม่
ไหว อันนเ้ี รากอ็ ดรนทนเอา ท�ำยังไงจะ เราจะมศี ีลบริสุทธิ์ ทำ�
ยงั ไงเราจะไมฆ่ า่ สัตว์ตดั ชีวิต ทำ� ยังไงจะไม่เดือดรอ้ นถึงชีวิตของ
๗๓ สัตวอ์ ื่นใช้ปัญญาเอา เวลานอนกก็ างมงุ้ เอา อย่าไปนอนปลอ่ ย
ตัวอยูเ่ ฉยๆ อ้า สมัยนเ้ี ขาทันสมัยทกุ แหง่ ที่ ไหนๆ มีม้งุ ลวด
กันหมดทกุ แห่ง ทกุ บ้าน ทกุ ช่อง ไม่ได้เผยแพร่ ปลอ่ ยเล้ียงยุง
กนั หรอก ใหม้ ันไปอย่ขู ้างนอกโน้น อยู่ที่นอนของเรา เรากางมงุ้
นอนอย่างดี ไมไ่ ดเ้ ผยแพรห่ รอก แต่วา่ มนั กม็ ขี องมันเองโดย
อัตโนมัติ อยู่อย่างง้ัน แมลงสาบ แมงมุม ตุก๊ แก จ้ิงจก ตุ๊กแก
มีหมดทกุ อยา่ ง ที่ทำ� ใหเ้ กดิ เปน็ เช้ือโรคตดิ ตอ่ กันไดอ้ ย่เู หมือน
กนั
ดังท่ีแสดงมา พอเป็นข้อคดิ ก็นำ� ไปพินจิ พิจารณาด้วย
ปญั ญาอนั ชาญฉลาดของตนๆ เองเถิด อัปปมาทธรรม เพื่อให้
ท�ำรักษาความสะอาดภายในครอบครัว ภายในหอ้ งน้�ำ ห้องสว้ ม
ของเรา น�ำ้ ใช้ น�้ำฉันอะไร กด็ แู ลกนั เอง ให้มนั ถึงความสะอาด
หมดจด น่าอยู่ ดงั ที่แสดงมา กส็ มควรแกเ่ วลา เพราะมันเหน่อื ย
แล้ว ดว้ ยประการฉะนี้

(สาธุ สาธุ สาธ)ุ

หลวงปู่ท่อน ญาณธโร ๑๔ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
งานมทุ ติ าอายวุ ฒั นมงคล ๗๑ ปี หลวงพอ่ จอื่ พนั ธมตุ โต
วันเสารท์ ี่ ๑๔ มถิ ุนายน ๒๕๕๗ เวลา ๒๐.๐๐ น.
ณ วดั เขาตาเงาะอดุ มพร ต.หนองบัวระเหว
๗๔อ.หนองบวั ระเหว จ.ชัยภมู ิ
๗๔

(อาราธนาธรรม ทำ� นองสรภญั ญะ)
พร๎ หั ม๎ า,  จะ โลกา-,  ธิปะตี,  สะหมั ปะติ
กตั อญั -,  ชะลี อัน-,  ธิวะรงั ,  อะยาจะถะ
สนั ต-ี ,  ธะ สตั ตาป-,  ปะระชัก,  ขะชาติกา
เทเส-,  ตุ ธัมมัง,  อะนกุ มั ,  ปิมัง ปะชงั .

1

2 ใหม้ ันบริสุทธ์ผิ ดุ ผอ่ ง ให้เป็นธรรม เป็นวินยั ตามค�ำสงั่ ค�ำสอน ๑๔ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
ของพระพุทธเจ้านเ่ี อง เร่ิมไดแ้ ลว้ ก็จะวา่ ใหฟ้ ัง ตัง้ ใจฟงั เดอ้
(อาราธนาธรรมแปล ท�ำนองสรภญั ญะ)

ทา้ วสะหัม,  บะดีพรหม,  เปน็ บรม,  ในพรหมา นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสัมพุทธสั สะ
ทรงฤท-,  ธิศกั ดา,  กวา่ บริษทั ,  ทกุ หมูพ่ รหม นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสมั พุทธัสสะ
น้อมหัตถ-์ ,  นะมสั สะการ,  ประดษิ ะฐาน,  ณ ทสี่ ม นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพทุ ธัสสะ
ควรแลว้ ,  จึงบงั คม,  ชลุ บี าท,  พระศาสดา
ขอพร,  อนั ประเสริฐ,  วอระเลศิ ,  มโหฬาร์ กมั มงั วิชชา จะ ธัมโม จะ สีลัง ชวี ติ ะมตุ ตะมงั
ปวงสตั ว,์   ในโลกา,  กิเลสนอ้ ย,  กย็ งั มี อมิ สั สะ ธมั มะปะริยายัสสะ อัตโถ
ขอองค,์   พระจอมปราชญ์,  สธู่ รรมาสน,์   อันรจุ ี
๗๔ โปรดปวง,  ประชาน,ี้   ทา่ นจงโปรด,  แสดงธรรม สาธายสั มนั เตหิ สักกัจจัง ธัมโม โสตัพโพติ ๗๔
(ขอ)นมิ นต์,  ท่านเจ้าขา้ ,  ผู้ปรีชา,  อันเลศิ ล�ำ้ ไม่ได้พดู เรื่องอื่นหรอกเรื่อง ทาน ศลี ภาวนา
โปรดแสดง,  พระสัทธรรม,  เทศนา,  และวาที
เพอ่ื ให,้   สำ� เรจ็ ผล,  แก่ปวงชน,  บรรดามี กมั มงั
สสู่ ขุ ,  เกษมศรี,  สมดงั เจต-,  ตะนาเทอญ
หมายถึง การกระท�ำของแต่ละคน คนเรากระท�ำลงไป
(ขอกราบอาราธนาในองคห์ ลวงปู่ เจา้ คะ) มนั กเ็ ปน็

เสียงดีเวย้ ผอู้ าราธนาเสียงดจี ัง ยงั นกึ อะไรไม่ออก จะ กมั มงั
เอาเร่ืองอะไรๆ มาเลา่ ใหท้ กุ คนฟังวนั นี้ หลายเร่ืองหลายราว มี
แต่ท่ีจะเอามาเทศนป์ ระกอบบรรยายใหฟ้ ัง ใหล้ องพิจารณา ทำ� ดว้ ยกายก็เปน็ กายกรรม พดู ดว้ ยวาจากเ็ ป็นวจกี รรม
กันเอง มีเวลากับความเปน็ จริง แล้วกม็ ีเวลาอยา่ งอ่ืน เวลาใน
ตัวของเราเอง วา่ ตัวทำ� อะไรไว้บา้ ง ศีลกร็ ับแล้วใชไ่ หม รับศลี วชิ ชา
เสร็จแลว้ แต่ก่อนพธิ เี จริญพระพุทธมนต์ เพ่ินกฎเกณฑ์วันน้ี
ทา่ นสวดให้เราฟงั แลว้ กเ็ ป็นเร่ืองของคนทั้งน้ัน ไมใ่ ช่เร่ืองของ ความรทู้ ั้งหลายท้ังปวง มันเปน็ วิชา วิชาทางโลก วิชาทาง
สัตว์อ่ืน เร่ืองของมนษุ ยท์ ่ีจะตอ้ งประพฤตปิ ฏิบตั ิและรักษา ธรรม วิชาศลิ ปวิทยาใดๆ กเ็ ป็นธรรม เป็นกรรมเหมอื นกนั

3

4 ตัวนตี้ อ้ งได้ทำ� อยู่ในนแี้ หละ รักชอบกบั ชาวนา เขาเรียก ๑๔ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
ว่ากสิกรรม กสกิ ร กสกิ รรม การค้าการขายท้ังหลาย ก็เปน็ การ
กัมมัง ธมั โม การกระท�ำเหมอื นกนั แตว่ า่ ผูม้ ุ่งความบริสุทธิ์ เลอื กทำ� แตก่ รรม
ดีๆ ใส่ตัว กรรมชวั่ ไมท่ �ำ ไปท�ำกรรมช่วั มนั ก็พาไปตกนรกหมก
๗๔ หมายถงึ ธรรมะ ท่ีพระพุทธเจา้ เป็นประธาน สั่งสอน ไหม้ นานนบั กัปนับกัลป์ไมถ่ ว้ นแล้ว เออ ไดร้ ับผลของกรรม
แน่นอน ปฏิเสธไมไ่ ด้ ถา้ ได้ท�ำกรรมอนั ใดไว้
พุทธบริษัททั้งหลายไว้
วิชชา ศีล ท�ำดีก็จะไดผ้ ลดี ถา้ ทำ� กรรมชั่วก็จะไดร้ ับผลช่วั ๗๔
ไปตกนรกหมกไหม้ ไปเป็นเปรต ไปเปน็ อสุรกาย ไปเปน็
การสังวร ระวังบาป ไมใ่ ห้มันเกิดขึ้นทางกาย ทางวาจา สตั วเ์ ดรัจฉาน ถ้าทำ� กรรมชวั่ ใส่ตวั เอาไว้ กรรมนน้ั นะ่ พาไปเอง
ทางใจ ส่ิงใดมนั เปน็ บาป พยายามละให้ได้ เออ ไมใ่ ช่ตวั เราจะไปเองหรอก กรรมจะพาไปเองปะนี้ วิบาก

กัมมัง วิชชา ธัมโม สลี งั ชีวิตะมตุ ตะมงั กัมมะวิปาเจนะ สัจจานงั กมั มะปจั จะยา
ธรรมะ กภ็ ายในการกระท�ำของเรา เราท�ำอะไรไวบ้ า้ ง ทำ�
ดีไวบ้ า้ ง ท�ำชว่ั ไวบ้ ้าง ล้วนแล้วแต่จะให้ได้รับผลของกรรมนั้น สตั ว์โลกเป็นไปตามอ�ำนาจของกรรม คอื การกระท�ำของ
พวกเรามนั ...เป็นชาวโลกกนั ...ดู ตัวเอง คนไปตดิ คกุ ติดตะราง เขาก็ไป ไปติดคุกติดตะราง ด้วย
วิบากกรรมอันใด เขาไปเป็นโจร เปน็ ผ้รู า้ ย ไปขโมย ไปปล้น
กมั มัง ไปจเี้ ขา อย่างนลี้ ะ่ เป็นการกระท�ำ ดว้ ยกายของตวั เราเอง ไปด่า
ไปว่า คนโนน้ คนน้ี ออกทางวาจา เสียๆ หายๆ ก็เราเป็นคนพูด
เอง เนยี่

กายะกัมมงั วะจกี ัมมงั มะโนกมั มัง
สพั พะปาปัง วนิ สั สันตุ อะเสสะโต

5

6 เนย่ี อย่างนี้ เขาจับตัวได้ไลต่ วั ทันแลว้ เขาจะไม่เอาผิดหรือเปล่า ๑๔ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
เพราะฉะนนั้ พวกเราเปน็ ชาวพุทธ เป็นผ้นู ับถือพระพุทธ เขาจะไปลงโทษทางกบิลเมอื ง ตามหน้าท่ีของเขา วา่ จะติดคกุ
ศาสนา วดั วาเปน็ สถานท่ีปฏบิ ัติธรรม ก็ใหม้ ีคุณธรรมในตวั ตดิ ตะรางก่ีปี ก่ีเดือน เขาก็บวกออกมาในโทษน้ันๆ ถา้ เขาฆา่
ทกุ คน มีคณุ ธรรม ท�ำตามกายกรรม ตาย ไปไว้ท่ี ไหน จับได้ไล่ทันเขาฆา่ ตาย ไปตกนรกหมกไหม้
ไม่ไดต้ ิดคุกตดิ ตะรางเฉยๆ ยมฑตู เปน็ ผจู้ ัดการตามกบิล
กมั มงั กบิลบ้านกบิลเมือง ไมว่ ่า ชา่ งหัวมันเถอะให้อภัยมันซะ อย่างง้ัน
อยา่ งง้ี ไมเ่ คยวา่ เป็นกฎหมายบา้ นเมอื งเขาก็เป็นอย่างงนั้
ถา้ เราทำ� กรรมดี เรากจ็ ะไดร้ ับผลตอบแทนท่ีดี มีความสขุ
ถ้าไปท�ำกรรมชว่ั ก็ไดร้ ับผลสาหัสสากรรจท์ ่ีสดุ อยา่ งนักโทษ ในทางศลี ธรรมนก่ี ็เหมือนกัน ถา้ ผู้ได้กระทำ� ดี มศี ีล
ถงึ กบั ได้ตัดสินประหารชีวิต ก็เพราะท�ำกรรมไว้ถงึ ไหน ถึงกบั มีธรรม มีศีล มธี รรมะ ในใจ มีความอดความทนในใจ ไมไ่ ปลว่ ง
๗๔ ลงโทษข้นั อกุ ฤษฎ์ หรือขน้ั เด็ดขาด ไปติดคุกตดิ ตะรางกนั เปน็ สทิ ธิเสรีของผูอ้ ่ืน ก็ได้อยรู่ ่วมกนั อย่างสันติสขุ มีความสขุ เออ ๗๔
จ�ำนวนหลายปี ถ้าทำ� ความชว่ั ดว้ ยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ มนั ใหผ้ ล
นัตถิ สันติปะรงั สขุ ัง
อะยัมภะทนั ตา
เพ่ินบอกไวอ้ ย่างน้ี ความสขุ อื่นยิง่ กว่าความสงบไมม่ ี เนย่ี ...
นะ่ ให้ปจั จุบันชาตินกี้ ม็ ี กรรมบางชนดิ อยา่ งลงไปปลน้ ถ้าเรามคี วามสงบ เรียบร้อยดีทุกคน ต้งั อกต้ังใจอยู่ในศลี ในธรรม
ไปจี้ ฆ่าอะไรเขาขั้นตาย เออ ถา้ เอาเงินเอาทองเขาไปอยา่ งนี้ ไมล่ ว่ งเกินศีลธรรม และกฎหมายของบา้ นเมอื ง ใครจะจับเอา
อันนหี้ ลีกไมไ่ ด้กฎหมายปกครองอกี ชดั เลย ผทู้ �ำการให้ไพร่ฟ้า ไปใสค่ ุกใสต่ ะราง ตดั สินลงโทษตลอดชีวิตก็มี หรือวา่ กี่ปี ก�ำหนด
ขา้ แผน่ ดนิ อยเู่ ย็นเป็นสุข อย่ดู ว้ ยความสงบสุข อยดู่ ้วยความ กป่ี ีโทษอยา่ งนๆ้ี กำ� หนดกี่ปี กต็ ้องใช้ตามก�ำหนดท่ีเขากฎหมาย
เมตตาปรานตี ่อกันจริงๆ เออ ถา้ กระทำ� กรรมดีกจ็ ะไดร้ ับผลดี วางเอาไว้ แน่นอนท่ีสดุ ไอถ้ ้าพวกเราทำ� อยูใ่ นศีลในธรรม
ถ้ากระทำ� กรรมช่วั อย่างไร้ยางอาย

ไมม่ หี ิริ ไมม่ ีโอตตัปปะ

อยใู่ นตวั พัดไปตามอำ� นาจกิเลสตวั เอง ไปคิดอยากได้ 7
ของเขาก็ไปลักเอา ไปจเี้ อา ไปปล้นเอา ถึงฆา่ เจ้าของทรัพย์ ตาย

8 ๑๔ มิ ุถนายน ๒๕๕๗

ทานงั เทติ เสียเวลำ�่ เวลาทำ� มาหากนิ มนั กล็ งโทษไปตามกบิลเมอื ง กฎหมาย ๗๔
มีการทำ� บุญให้ทาน ประจ�ำไมข่ าด เป็นขอ้ วัตรปฏิบัติ เขาบอกว่าโทษชนดิ นค้ี วรติดคกุ ติดตะราง หรือวา่ ถกู ปรับถกู ไหม
ประจำ� ชีวิตของเราจริงๆ ใครล่ะจะไปท�ำเราไปตดิ คุกตดิ ตะราง เป็นเงินตั้งหลายพัน หลายหมื่น เออ ตนต้องใชบ้ าปใชก้ รรม
ไปลงโทษ ปรับไหมใสโ่ ทษ เออ จองจำ� มีไหม ไม่มี ถ้าเราอยดู่ ว้ ย อยา่ งท่ีว่า
ศลี ดว้ ยธรรม ศีลธรรม ทา่ นไดว้ ่า
กมั มัง วชิ ชา
กัมมงั กรรมทีด่ ี วชิ ชา
นั่น มันมหี ลายอยา่ ง วิชามิจฉาชีพก็มี มิจฉาอาชีวะ ไม่
๗๔ กัมมัง วชิ ชา เป็นสัมมาอาชีวะ เป็นมจิ ฉาชีพ ท�ำตามอ�ำนาจอำ� เภอใจของตวั เอง
เวลาเริ่มตน้ เขากอ็ อก มมี าตรการ ต้องตดิ คกุ เท่าน้นั ปี จาก
วิชาพาตัวรอดไปได้ วิชา ก็คอื ความรู้ ความรู้ที่เราประพฤติ ถกู ปรับถกู ไหม ก็ปรับไหมเทา่ นนั้ พันบาท เทา่ น้ันหมื่นบาท เป็น
ปฏิบัติอยู่ ...อาย มีความละอายต่อบาป ถา้ กระทำ� บาปข้นึ มี ตวั อยา่ ง ไปทำ� ร้ายทำ� ลายเขาจนเสียชีวิตก็มี เนย่ี
ความละอายอยา่ งง้นั เขาเรียกวา่
กมั มงั กมั มงั
หริ ิ
มีความละอายต่อบาป ไมส่ ามารถจะลว่ งเกินได้ ไมส่ ามารถ ตัวนี้ ถ้ามีวิชาพาตัวรอดได้ วิชาพาตัวรอด มเี ยอะแยะไป
ไปด่า ไปวา่ คนอ่ืนเขาได้ ไมม่ ี พดู เผลอไป พูดรุนแรงเกนิ ไป อยากได้เป็นเจา้ เป็นนาย เจ้าคนนายคน เปน็ ผูบ้ ังคบั บัญชา
ก็มขี อโทษ ขออภัยกนั ขอโทษพดู มากเกนิ ไป พูดด้วยความโกรธ
อันนัน้ ก็เปน็ โทษต่อเราแน่นอน จงึ ขอขมาลาโทษ ถา้ โทษหนักๆ 9
ลงไปหน่อย กเ็ อาดอกไมธ้ ปู เทียนไปกราบคารวะขอขมาจริงๆ
ถา้ ไดล้ ่วงเกินอย่างรุนแรงเกนิ ไป ลงไมล้ งมือตอ่ กันอีกอย่างนี้
สง่ิ ที่จะยกโทษให้ไมไ่ ด้ ก็คอื ฆา่ ฆ่าผู้อื่นให้ถงึ แก่ความตาย ท�ำลาย
ผ้อู ื่นให้ไดร้ ับบาดเจบ็ พยายามฆา่ ถึงคำ� วา่ ตาย เอาปืนไปยิงเขา
เอามีดไปฟนั คอเขา ฟนั หัวเขา ไดเ้ ข้าโรงพยาบอกพยาบาล

10

๑๔ มิ ุถนายน ๒๕๕๗

บงั คบั กอง กรมอยู่ กรมไหน กองไหน เขาก็ลงโทษตามกฎหมาย เพราะฉะนน้ั จึงตดั สินลงโทษแขวนคอประจาน แล้วก็
เหมอื นกนั ถ้าโทษหนกั หนอ่ ยเขาก็เอาแรงๆ หน่อย เออ ถกู ปรับ ออกโทรทัศน์ด้วย ให้ไดร้ หู้ มดทกุ ประเทศในแผ่นดนิ เนยี่ หาก
๗๔ ถกู ไหมยงั ไม่พอ ถา้ หากหนกั กวา่ นน้ั เข้าไป เอาไวก้ ็เป็นศัตรูต่อ ไม่มจี อหนัง จอ ฟังขา่ วออกทางโทรทัศน์ กระตกุ คอซัดดมั ให้ ๗๔
บา้ นเมอื งตอ่ ไป เออ ถ้า อะไรเมอื ง เขาตัดสินในเมอื งจนี ประหาร ชาวบ้านชาวเมอื งเขาไดเ้ หน็ ไดร้ ู้ไปหมดทกุ ประเทศ กระตุก เบา
ลูกเดียว มีเข้าหลักประหารลกู เดียว ไมม่ ี นดิ เดียว เสยี งวีด้ นดิ เดียวเทา่ นน้ั กระตุกแลว้ ปะน้นั ตดิ
มีตัวอยา่ งใหเ้ ราไดด้ อู ยู่ เชน่ พระเจ้าชาห์ ซดั ดัม ฮสุ เซน เคร่ืองเร่งอีก โอน้ โตน้ (ห้อยลงมา)ๆๆ ขึ้นไปพนู้ ( โน้น) แล้วกย็ ิง
เปน็ ตัวอย่างตา่ งประเทศเขา เอาถึงกบั ตายเลย อ้า แลว้ ซดั ดัม ด้วยปืนอีก กลัวจะไมต่ ายแนน่ อน ตายแล้ว หมดลมหายใจแลว้
ฮสุ เซน กถ็ กู แขวนคอ ใหป้ ระชาโลกได้ดูกันเปน็ ตัวอยา่ ง เขาทำ� เขาจึงเอาลงมา แกค้ อ นำ� ไปสตู่ ะแลงแกง แล้วไปสทู่ ่ีฝงั ศพซะ
กรรมชนดิ ไหนๆ เบียดเบียนไพร่ฟ้าข้าแผน่ ดนิ ขนาดไหน เออ ให้ชาวโลกได้เห็นไดร้ ู้ ว่าเปน็ คนชัว่ ถงึ ขนาดได้แขวนคอ น่ัน เออ
มโี ทษขนาดประหารชีวิต ประหารชีวิตเฉยๆ เอาปืนไปยงิ ท้งิ เผด็จการ เขาเรียกว่าปกครองแบบเผด็จการ
เฉยๆ ชาวโลกก็เลยได้รู้
เพราะฉะนนั้ แขวนคอไอซ้ ัดดมั แขวนคอ เอารถแบคโฮ สว่ นพระเจ้าชาห์น่ัน ไม่ไดล้ งโทษหรอก พระเจา้ ชาห์ น่ัน
รถใหญๆ่ รถเครนใหญๆ่ เป็นลกู ตมุ้ เอาเชือกรัดมันไวจ้ าก เออ กระอกั เลือดออกเอง ตัวเองกระอกั เลอื ดออก ฮาก(อาเจียน)
พวกทหารกพ็ ันลงมา มามดั คอ(อนสุ าวรียร์ ูปปนั้ )ซัดดมั ซัดดัม เลือดออกเอง ห้ามเลือดไมห่ ยุด เขาว่าโลหิตฝอยแตกในหวั ใจ
หรือในมนั สมอง ฟุบไป ตายเลย อืม หายใจไมพ่ อ เพราะทา่ น
ฮุสเซน เขาก็ประกาศให้ไดท้ ราบทกุ คนๆ ให้รู้จักเหตทุ ่ีแขวนคอ ไปสนับสนนุ ให้ พระเจ้าชาห์ เป็น เออ ผู้โกงบา้ นโกงเมอื ง เป็น
เพราะเปน็ อย่างง้นั ๆ ตอ้ งแขวนคอประหาร ประจานให้โลกรู้ จำ� นวนมากเหมือนกนั หนหี นี้ไป ไปอยูท่ ี่เกาะอังกฤษ หรือเกาะ
รำ�่ ลือว่าคนคนนม้ี หาโจร มหาโจร กนิ บ้านกนิ เมืองเป็นจำ� นวน ประเทศอะไร หรือจะเกาะอังกฤษ ไปอาศยั เพื่อนเปน็ ทางรอด
ไมน่ อ้ ย มากมายหลายหม่ืนล้าน เอาไว้ก็เป็นภัยแกบ่ ้านเมอื ง เม่อื เขาตามรู้ ตามเห็น ตามทันแล้ว เกดิ กระอกั เลือดขน้ึ มา สดๆ
11

12 แดงๆ ฮาก(อาเจียน)เลอื ดออกแดงๆ หลบไปไมไ่ หวแลว้ ตาย อาบตั ิใหมซ่ ะ หรือสมาทานศลี ศีล ๑๐ ของตัวซะ เออ กอ็ ยตู่ อ่
ไปเปน็ พระที่ดี เป็นเณรที่ดี เป็นเนอื้ นาบุญของโลก
ในขณะนน้ั เหมอื นกนั ไมไ่ ด้ยิง ไม่ไดแ้ ขวนคอในขณะน้ัน นรี่ ะดับ ๑๔ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
โลก ประจานให้โลกรรู้ �ำ่ ลอื ว่าเป็นคนช่ัวร้ายขนาดไหน เออ
แต่พวกเรายังอยู่ดีกนิ ดี ไม่มี ใครจะกระทำ� ใหถ้ กู ประหาร อะนตุ ตะรัง ปญุ ญักเขตตงั โลกสั สะ
ชีวิตแบบนั้น แขวนคอแบบนน้ั ไปยงิ เปา้ แบบนั้นไม่มี พวกเรา
อยดู่ ว้ ยกันอย่างสนั ตสิ ุข เพราะว่ามรี ะบอบประชาธปิ ไตย เป็นที่ เพิ่นบอกว่า ผู้ปฏิบัตดิ ีปฏิบัติชอบเปน็ เนื้อนาบุญของโลก
ปกครองไพร่ฟา้ ข้าแผน่ ดนิ โดยชอบธรรม ไมไ่ ด้ไปประหัตประหาร ชาวโลกเอาอะไรให้ มาท�ำ เอาอะไรมาทำ� บุญ มาใหท้ าน มาบริจาค
ใคร ไมไ่ ดจ้ ับไปฆ่าเลน่ ยิงเป้าเลน่ ไมม่ ี มันอย่างงั้นไม่มี ถา้ พวก ให้ สงเคราะหส์ งหาให้ ยังฝ่าฝืนศลี ธรรมอยู่ ก็สมควรจะสึกออก
เราทั้งหมด อยใู่ นที่นี้ และอยใู่ นท่ีอื่นๆ กเ็ หมือนกัน ตง้ั ใจ ไปจากเพศอนั อดุ มนซ้ี ะ อย่าอยเู่ ป็นกา้ งขวางคอของชาวโลก อยู่
๗๔ ประพฤตปิ ฏิบัตติ นอยู่ในขอบข่าย ของศีลธรรมอยา่ งเคร่งครัด ไปกห็ นกั อกหนักใจของชาวบา้ นชาวเมืองเขา ถ้าประพฤตติ นไม่ดี ๗๔
ศีล ๕ ขอ้ ไม่ใหม้ นั ขาดเลย ไม่ตามพระวินัย ทำ� ยังไงก็ได้ให้หมดจด ก็ตั้งใจใหม่ ต้ังสมาทาน
ใหม่ อย่ปู ริวาสซะกอ่ นเรา ถา้ เป็นพระ เออ ถ้าหากลว่ งเกนิ เข้า
ปาณาฯ อะทนิ นาฯ กาเมฯ มุสาฯ สรุ าฯ ไปหนกั ๆ กว่าน้ัน อยเู่ ป็นพระก็อยูไ่ ปอย่างหลบลี้หนหี นา้ ขี้กลาก
กินหวั เป็นข้ีกลากเตม็ หวั หวั ถูลู่ถกู ัง คนั คะเยอไปหมดท้ังตัว
อนั นศี้ ีลเบาๆ ศีล ๕ ขอ้ ศลี ๘ ข้อมีอีกต่อไป ศลี ๑๐ นนั้ แหละ อยู่ไปก็เป็นโรคติดตอ่ ของประชาชนต่อไป
สามเณร ศลี ๑๐ ศีลของพระก็ศลี ๒๒๗ ถ้าหากประพฤตินอกรีต
นอกรอย ครบู าอาจารย์ ผู้ปกครอง ผ้ดู ูแลก็ลงโทษตามกบิลเมือง สึกไปซะ สกึ ไป ก็ไปเข้าหาการหางานอาชีพทางโลกเอา
เหมือนกัน ลงโทษ ใหล้ าสิกขาไปซะ ถา้ อยใู่ นนกี้ เ็ ปน็ ภยั ต่อศาสนา ถ้าขยันขนั แข็งก็ต้งั เนอื้ ตั้งตวั ได้ ถา้ เปน็ คนขี้เกยี จขี้ครา้ น สึกออก
ไมต่ งั้ อกตง้ั ใจประพฤตติ นอยู่ขอบข่ายของศลี ธรรม ท่ีตัวบวชเข้า ไปแล้ว ไปหาลักฉกจกฉ้อ โกงบ้านโกงเมอื งเขาอีก อยา่ งงน้ั ก็
มาแล้ว ไม่ไดร้ ักษาใหค้ รบใหถ้ ว้ น ขาดตกบกพร่องอยู่ มีข้อโหวอ่ ยู่ เป็นภัยตอ่ สงั คมอีกเหมอื นกนั หนักใจชาวบ้าน ผู้อปุ ถมั ภ(์ อุ)
เพราะฉะน้นั กล็ งโทษไปตามกบิลบา้ นกบิลเมอื งไปได้ มนั มโี ทษ ปฏั ฐาก ผู้ให้ความอุปถมั ภ์(อ)ุ ปัฏฐาก บำ� รุงรักษา เออ หนักใจ
หลายระดับ โทษศีล ๒๒๗ เนย่ี โทษเดด็ ขาด ถา้ ไปลว่ งเกินศลี ชาวบ้านเขา
๒๒๗ กอ็ ยา่ อยู่เป็นพระให้ชาวบ้านชาวเมืองเขาหนักใจทำ� ไม
สึกซะดีกวา่ เออ ถา้ ท�ำแล้วผิดขนาดหนกั ให้สกึ ถ้าเป็นโทษเบาๆ อยูไ่ ปกห็ นกั หนักแผน่ ดนิ
หน่อย พอที่สังวรระวงั ศีลของตัวได้อยู่ กส็ มาทานใหม่ แสดง
คนหนกั แผ่นดนิ ก็มี สมัยคร้ังพุทธกาล กห็ นกั แผ่นดนิ

13

14 อยใู่ นที่แห่งไหนกต็ าม แตก่ ็แผ่นดินสูบ แตผ่ ู้ที่ ไปสวรรค์ท้ังเปน็๑๔ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
จนถกู แผ่นดนิ กย็ งั ไม่รองรับ เพราะว่ามันหนัก แผ่นดนิ ก็เลย แผน่ ดินไมไ่ ด้สบู หรอกไปสวรรคท์ ั้งเปน็ พระโสดาบันบุคคล
สูบเอาไปเลย สูบ แผ่นดินสบู อยา่ งพระเทวทัตเปน็ ตวั อย่าง สกิทาคา(มี) อนาคา(มี) พระอรหันตท์ ั้งหลาย เพ่ินไปพระนพิ พาน
หลายคนเน้อ พระเจา้ เออ เป็นถึงพระเจา้ แผ่นดนิ ก็ถูกแผน่ ดิน กันหมด ไมถ่ ูกแผ่นดินสูบหรอก มที ุกขคติท่ีรุนแรงอย่างง้ี
สบู ไปก็มี เป็นผู้หญงิ กม็ ี เปน็ ผู้ชายกม็ ี ถูกแผน่ ดนิ สบู ไปทั้งเปน็ ๆ ต้องมโี ทษสาหัสสากรรจ์พอได้ เพราะฉะนัน้ พวกเราเป็นคนมี
เลย อยา่ งว่านางจิญจมาณวิกา เปน็ ตวั อย่างผูห้ ญิง ถกู แผ่นดิน สมั มาอาชีวะ เป็นการเลี้ยงชีพในทางท่ีิชอบ ประกอบการงานใน
สบู ไปเลย แนะ่ หมายถึงว่า สูบยงั ไง มนั สบู ยงั ไง สบู ลงไปจริงๆ ทางท่ีสุจริต เลี้ยงชีวิตดว้ ยความบริสุทธิ์ใจ แผ่นดนิ รองรับ
สบู ลงไป พระเทวทัตกส็ บู ลงไป พระเจ้าสุปปพุทธะอกี องค์ กถ็ ูก นบั ถอื เอาไว้ นอกนั้นหากถอื เอาไว้ ตายแผน่ ดนิ กับเขาได้อยู่
แผ่นดนิ สบู เหมือนกนั หลายคนอยู่ แตจ่ �ำไมไ่ ดม้ นั หลายคน เปน็ ประโยชน์ต่อสังคมดว้ ย ถา้ ทา่ นมีชีวิตอยู่ ทา่ นก็เปน็ ประโยชน์
ต่อสังคม ท�ำใหส้ งบรม่ เยน็ อย่างนอ้ ยก็แสดงธรรมะธัมโม ให้ ๗๔
๗๔ เขาฟงั ได้ หรือวา่ อา่ นหนงั สอื อธิบายบาปบญุ คุณโทษ ใหห้ มใู่ ห้
พวกได้ฟัง มีตำ� รับตำ� รา มีเต็มบา้ นเต็มเมือง อา่ นให้ลกู ให้หลานฟัง
คนนั้นก็ถูกแผน่ ดินสบู คนนกี้ ถ็ กู แผ่นดนิ สบู ไป สดๆ แดงๆ ถา้ มผี ูเ้ ฒ่าผู้แก่ ถา้ ลูกหลานอ่านหนังสือ อ่านออกกอ็ ่านหนังสือ
ดีกวา่ หนกั แผ่นดนิ คนหนกั แผน่ ดิน พสธุ าหรือแผน่ ดิน ทนไม่ ธรรมะ อา่ นให้ครอบครัวของเรา ถนัดอ่านใหล้ ูกหลานฟงั เรื่อง
ไหวก็แยกออกใหต้ กลงไปในหลมุ ดูดลงไปถงึ อเวจีมหานรก ไป ดีๆ มีเยอะแยะ เกบ็ ดจี นไมม่ ที ี่เก็บหนังสือธรรมะธมั โม เรื่อง
หมกไหม้อยู่ ก็ไปรับโทษทัณฑอ์ นั นอ้ี ยา่ งนี้ เกิดร่วมอยู่ในแผ่น ของพระพุทธเจา้ เรื่องของพระอริยสงฆ์ สาวกของพระพุทธเจ้า
ดนิ สูบไปในสมยั พระพุทธเจ้าทรงพระชนมช์ ีพอยู่ ผทู้ ำ� ความหนกั เร่ืองผปู้ ระพฤติดีประพฤติชอบอยใู่ นโลก ไม่ได้รักษาศลี เฉพาะ
แผ่นดนิ ก็ถูกแผ่นดินสบู ไป นเ่ี ปน็ ตวั อยา่ ง แตท่ กุ วนั น้ีไม่ถึง หรอก แตว่ ่าเป็นคนเป็นประโยชน์ตอ่ สงั คม ท�ำประโยชน์ให้
ขนาดนั้นหรอก แผน่ ดินสูบเหมอื นกนั เขาไปยิงเป้าท้ิงซะ ฆ่าท้ิง สงั คม พัฒนาสงั คม ใหเ้ จริญรุ่งเรือง อมื มนั เกดิ ขึน้ เพราะอะไร
ซะเลย ฆา่ ทง้ิ ตายแลว้ เอาไปไหน ก็แผน่ ดนิ สบู เหมอื นกนั ถา้ ศาลาธรรมสภาแหง่ น้ี มนั เกดิ ขน้ึ ดว้ ย วิริยะ อตุ สาหะ จากน้�ำมือ
ท�ำเภทภยั สงั คมขึ้นมา เขากด็ งึ ไว้ แผ่นดนิ สูบเหมอื นกนั ตาย ของทา่ นผเู้ ป็นเจา้ อาวาสหนง่ึ จากความรว่ มมอื รว่ มใจของชาว
บา้ นชาวเมอื งหนึง่ เอามารวมกันเขา้ จงึ เปน็ ศาลาข้นึ หลังใหญโ่ ต
ขนาดนี้ แต่กอ่ นโบสถก์ ม็ ี แต่ว่ามนั นอ้ ยไป ต่อจากโบสถม์ า เป็น
วิหารใหญ่ต่อกันไป ดงั ที่เราน่ังกนั อยนู่ ้ี เกิดจากแรงความคดิ
ของทา่ นเจ้าอาวาส
15

16 พระอริยเจา้ ท้ังหลาย พระโสดา(บนั ) พระสกิทาคา(ม)ี ๑๔ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
(เสยี งเดก็ รอ้ งไห)้ อนาคา(มี) พระอรหันต์ขีณาสพทั้งหลาย ไมม่ ี ใครไปทอดทงิ้ นง่ิ
ดดู ายหรอก เกบ็ ไปสกั การบชู า เป็นที่เคารพสกั การะกราบไหว้
และก็เชิญชวนผ้มู จี ิตศรัทธาทั้งหลายรว่ มกนั คนละ ๑ บาท ทำ� บุญทกุ วัน ไหว้พระทุกวัน เกบ็ ดอกไม้ไปบชู าทุกวนั ทกุ คนผู้
คนละสลงึ คนละเฟื้อง คนละ ๑๐๐  ๒๐๐ คนละ ๑,๐๐๐  ๒,๐๐๐ มีบุญแลว้ แม้แต่กระดูกเขายงั ไหวเ้ คารพบชู า เพราะว่าเป็น
คนละ ๑๐,๐๐๐ ๒๐,๐๐๐ เอ้า กต็ ้งั ข้นึ มาไดอ้ ย่างน้ี นเี่ รียกว่า ประโยชน์ตอ่ ชุมชนส่วนรวมท้ังโลก ไม่มี ใครปฏเิ สธกระดูกของ
เปน็ คนไม่หนักแผน่ ดิน เป็นคนทำ� ให้แผ่นดินได้รับประโยชน์ พระอรหันต์ทั้งหลาย ไม่มี ใครปฏิเสธ แต่แม้ในรูปของทา่ น ได้
ทกุ อย่างท่ีทำ� ขึ้นในวดั นี้ ท�ำเพื่อประโยชน์ส่วนรวม ใหป้ ระชาชน ถ่ายทำ� ไว้ในรูป อย่ใู นกระดาษ ก็ยงั เอาไปบูชาสกั การะ แม้แต่
ได้ใช้ร่วมกนั อย่างนี้ กระดูกก็ยงั เก็บไปไหวบ้ ชู าสักการะอย่อู ย่างนั้น นบ้ี คุ คลตวั อย่าง
ไมใ่ หต้ ายแผน่ ดนิ สบู เอาไว้ ไมต่ ายหรอก เวน้ ไวแ้ ต่หมด มีอยู่ เราก็เห็นอยู่ เหน็ กบั หูกบั ตาน่ะ
๗๔ ลมแลว้ หมดลมแล้วเขากเ็ อาไปฝงั ซะ เอาไปเผาไฟซะ อืม แต่ ๗๔
วา่ ไม่ได้ตายดว้ ยแผน่ ดินสบู โดยตรง แผ่นดนิ มันสบู โดยออ้ ม ถ้าเราไปเท่ียวประเทศอินเดีย กจ็ ะเหน็ สถานที่ประสูติ
ตายแน่นอน ถงึ จะดวงวิญญาณจะไปสวรรค์ แต่วา่ รา่ งกายไป สถานท่ีตรัสรู้ สถานที่ปรินพิ พาน สถานที่สำ� คญั ๆ อ�ำนวยให้
ดว้ ยไมไ่ ด้ ถา้ เกิดไปนานมันก็เน่า ไม่ก็เปอ่ื ย เออ เหม็นบ้านเหม็น กุลบุตรลูกหลานไดด้ ู ได้ชม ได้กราบ ได้ไหว้ คนเมืองไทยของ
เมอื งเขา นา่ เกลียด จงึ มีการเผา เราวา่ ทัศนาจร ไปดู ไปชมกนั ท้ังน้นั ในประเทศอนิ เดีย สถาน
ท่ีประสตู ิอยูท่ ี่ ไหน สถานท่ี เออ แสดงธรรมอย่ทู ี่ ไหน สถานที่
กเฬวราก ปรินพิ พานอย่ทู ี่ ไหน แล้วกระดกู หายไปไหนหมด เขาแยง่ กัน
หากไมแ่ บ่งปนั กันโดยธรรม ก็อาจจะเกิดสงครามโลกแย่งกระดูก
ซากศพซะใหเ้ รียบรอ้ ย เรียกวา่ ประชุมเพลิง น่ัน...พากัน กนั โนน้ บุคคลผู้ท่ีมคี ณุ ธรรมสงู เขาบูชาแมก้ ระท่ังกระดกู แลว้
เก็บกระดกู ไว้ ถ้าผู้ใดมคี ุณงามความดี แม้เป็นกระดูกก็ยังแยง่ นพี่ วกเรานะ่ มีคณุ ธรรมพอที่จะแย่งไว้ได้ พอท่ีจะแยง่ กระดูกกนั ไหม
กนั เลย อยา่ งในประเทศอนิ เดีย กระดูกพระพุทธเจา้ แย่งกนั
อุตลุด กระดูกของพระอริยเจา้ พระโมคคัลลานะ พระสารีบุตร ผม ขน เลบ็ ฟัน หนัง
แยง่ กนั
ในรา่ งกายเรา มีแตเ่ ปน็ ของมีคา่ ท้ังน้ัน แมแ้ ต่อยใู่ นปาก
แตพ่ ระอานนท์ ท่านเหาะขน้ึ ไปในอากาศ เพง่ ไฟ กสิณ ก็ขอถอนเอา ถอนเอาฟนั ผมที่โกนออกมา แย่งกันท้ังนั้น ทำ� ไม
เตโชธาตุ ใหเ้ กดิ ไฟไหม้อยูใ่ นอากาศ ไฟตกลงๆๆๆ ตกใส่ดนิ นะ่ ถึงเปน็ อย่างนัน้ ก็เพราะว่าคณุ ธรรมที่ทา่ นมี มีคุณธรรมประจ�ำ
แยง่ กันอุตลดุ แน่ะ นกี่ ม็ ีอยูใ่ นคร้ังพุทธกาล
17

18 ตัวของทา่ นเอง เกดิ ความศรัทธา... ความเชื่อ ความเลอ่ื มใส เสียสละก�ำลังกาย กำ� ลังใจ ออกมาประพฤติปฏบิ ตั ิ บูรณะ
ปฏิสงั ขรณว์ ัดวาศาสนา ใหเ้ ป็นหลักเป็นฐาน ดังที่เรานงั่ อยู่ใน
อย่างฝังอกฝังใจถอนไม่ออกเลย ดงั นเ้ี ป็นตวั อย่าง นแี่ หละ พวก ศาลาเดี๋ยวน้ี เกิดขึน้ เพราะความคดิ ของทา่ นผู้มเี มตตา ไม่เอารัด ๑๔ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
เราเปน็ ผู้มีบุญ จึงมผี ู้มาแนะน�ำให้สรา้ งวัตถถุ าวรเปน็ ประโยชน์ ไมเ่ อาเปรียบผู้หนง่ึ ผู้ใดเลย
ตอ่ ส่วนรวม ดงั ท่ีเรามาร่วมกันนงั่ อยเู่ ดี๋ยวน้ี เหน็ ได้ชดั ไหม ทา่ น
ผนู้ ัน้ คือใครละ่ ไปบอกเมือ่ ...ทีแรก น่าโมทนาสาธกุ ารไป อมื ตายช่างมนั ๆ เมื่อยก็นวดเอา กินข้าวแลว้ ก็มีแรงมาเอง
เพราะฉะนน้ั จึงขอฝากทา่ นทั้งหลาย ให้ท�ำตนเป็นคนดี นวดเสน้ นวดเอน็ มาแล้วกม็ านง่ั เทศน์ได้ อยา่ งนก้ี เ็ รียกว่าเสีย
อยา่ ท�ำเป็นคนชวั่ ถา้ เปน็ คนชว่ั แลว้ แผ่นดินหนกั มันจะสูบเอาไป สละเหมือนกัน เออ ไดส้ าธุหรือเปลา่ บุญ เออ นง่ั เทศน์อย่าง
อา้ ถา้ ตายด้วยความบริสทุ ธ์ผิ ุดผ่อง ตายด้วยศีลดว้ ยธรรมแท้ นกี้ ็ดว้ ย ข้าวปลาอาหาร ของญาตโิ ยมเอามาเล้ยี งชีวิตรา่ งกาย
ใครๆ ก็เคารพ ใครๆ กน็ บั ถอื สักการบชู า ทำ� บุญสุนทาน ไม่ แตว่ ่ามันมพี ลาดอะไรนดิ หนง่ึ ต้ังใจวา่ จะมากนิ เพลที่น้ี เออ ร้าน
๗๔ เสยี ดาย เสียสละแรงกายแรงใจ มารว่ มท�ำเป็น เออ โรงทาน แก่ ล�ำตะคอง ว่าจะมาฉันเพลที่นั่น แตม่ าๆ พอมาถงึ ท่ีน่ันแล้ว ๗๔
บ้างในงานนี้ ผทู้ ี่มีศรัทธาเสยี สละเป็นเจา้ ภาพโรงทานบา้ ง พระคณุ
เจ้าก็ไดฝ้ ากทอ้ งฝากไข้ด้วย เฮอะๆ อมิ่ หนําสาํ ราญด้วย เพราะ
แรงกายแรงใจที่ท่านเคยกระทำ� มาน่ันเอง ให้ภาคภูมิใจตัวเองไว้
อยา่ งน้อยๆ ...กลับใจตัวเอง ถงึ กับไปกนิ ยาตาย หรือไปฆา่ คน
ตาย ผูกคอตาย ไปโดดเหวตาย ไปโดด โดดภูเขาตาย อะไร
ท�ำนองนี้ ถา้ ใครสั้น คิดสัน้ คดิ ไม่กว้าง ก็ท�ำประโยชน์ใหแ้ ก่ตัว
เองไมเ่ พียงพอ ให้คดิ ใหก้ ว้างๆ หรือวา่ เสยี สละชีพเพือ่ ชาติ เพอ่ื มันเลยเพลแล้ว เลยเที่ยงไปแลว้ กินเพลไม่ไดแ้ ลว้ กเ็ ลยเอาน้�ำ
ศาสนา เพ่อื พระมหากษตั ริย์ เพ่ือรัฐบาล ผปู้ กครองเรา ให้อยดู่ ี มา นำ�้ ขวดใหญ่ นำ้� ขวด กนิ มัน เราพลาด เราไมไ่ ดก้ นิ เพลแลว้
มสี ขุ เราเสียสละไดท้ กุ อยา่ ง อยา่ งนค้ี ล้ายๆ วา่ เป็นการเสยี สละ วันน้ี ไม่มเี พลแลว้ ตั้งใจจะมากินเพลลาํ ตะคอง ไมท่ ัน แต่ว่ารถ
อยา่ งสูง ใหเ้ ข้าใจอย่างงนั้ ให้ภาคภมู ิใจไว้ ผู้ท่ีจำ� ศลี ภาวนามา มันตดิ ฝนกต็ กมากมาย พอมาถงึ ลำ� ตะคอง ถึงร้านอาหารจริงๆ
ตลอดชีวิต อย่างนอ้ ยก็กระดูกก็เป็นประโยชน์ต่อชุมชนเหมือน มนั บา่ ยแล้ว มนั บ่ายไปตงั้ หลายนาทีแลว้ เที่ยง บ่ายไปต้งั หลาย
กนั เอาฝากเขาไว้ เขาสักการะ เขาบูชา ผนู้ บั ถอื เขาเลอ่ื มใส เสยี นาทีแลว้ ตอ้ งหาเลย้ี งชีพแลว้ กนิ นำ้� เข้า กนิ นำ�้ เขา้ หรือเปลา่ ไม่
สละทรัพย์ คนละนดิ ละหนอ่ ยพอบ�ำรุงพระศาสนา ให้มีวดั วา ตอ้ งกินมันเพล ไมต่ อ้ งกิน กินน้�ำร้อนเอา น�้ำปานะ น้�ำส้ม มี
ศาสนาเกิดขนึ้ เตม็ บา้ นเต็มเมือง เหลา่ น้นั ก็เรียกวา่ เปน็ หลายชนดิ ที่เขาเอามาให้กนิ ตอนบ่ายตอนเยน็ หลายอย่างกนิ
ประชาสงเคราะห์เหมอื นกนั ใหป้ ระชาชนได้ เกดิ ศรัทธาเลื่อมใส ไม่ไหว... นำ้� ทั้งหลาย อมื หายเมอ่ื ยหนอ่ ย หายเมื่อยหาย หวิ

19

20 (หลวงปู่ ไอตอ่ เน่ือง) ๑๔ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
ไหม ไม่มหี วิ เออ อมื ถา้ เมอ่ื ยๆ มากก็ นิ นำ�้ เอา กินนำ�้ รอ้ นเปน็
แก้ว... กินน้�ำ อยา่ ให้กลายเป็นนกั โทษอยา่ งอุกฤษฎ์ ไมไ่ ดแ้ ขวนคอ ๗๔
(หลวงปฉู่ ันน้�ำรอ้ น) กนิ น้�ำลงไปแล้ว เหมอื น ซัดดัม ฮุสเซน หรอก ไมไ่ ดก้ ระอักเลอื ดตายเหมอื น
(หลวงปสู่ ำ� ลกั น�้ำ ไอ) สำ� ลกั น้�ำซะ เอา แคน่ ้นั แหละ พระเจ้าชาห์หรอก ยงั มีประโยชน์ต่อแผ่นดนิ อยู่ กช็ ว่ ยกันพัฒนา
ถ้าการเลยี้ งเพลก็ฉันได้อยู่ ชาติบา้ นเมืองของเรา ให้มนั เจริญรุ่งเรือง เป็นที่อยทู่ ี่อาศยั ของ
ลูกของหลานสบื ไปอีกนานเท่านาน
๗๔ (หลวงปู่ ไอ) ถ้าเอามอ้ื เดียว วนั ไหนอ่ิมขา้ วตอนเชา้ อ่มิ
ดงั ที่รับประทานวิสชั นามา ก็ยุตโิ ดยเวลา เพราะว่าคอมนั
หลาย เขานมิ นตฉ์ นั เพล เอามาอีกแหละ เอาอกี แหละ เออ มัน ไม่เอาแลว้ มันไอแล้ว ก็ยตุ ิ สมมตยิ ุตไิ วแ้ ตเ่ พียงเท่าน้ี เอวังก็มี
กินไมไ่ ด้อกี แลว้ เข้าไม่ไดแ้ ล้ว เอ้ือม(เรอ)แล้ว เอา้ ยงั ไม่ถึงฮาก ดว้ ยประการฉะนี้
(อาเจียน)หรอก
(สาธุ)
(หลวงปูส่ �ำลกั น�้ำ) หยิบน�้ำกนิ กนิ นำ้� ลงไปมนั สำ� ลกั นำ�้
ที่บรรยายมา จับตรงนนู้ บา้ ง จับเอาอนั นบี้ า้ ง เพอ่ื ให้ทา่ น อา้ รับพรกนั ซะก่อนน่ะ ด้วยอำ� นาจบุญกุศลบารมรี าศีทั้ง
ทั้งหลาย น�ำไปใคร่ครวญพนิ จิ พิจารณาดว้ ยปัญญาอันชาญฉลาด หลาย ได้พรอ้ มเพรียงกนั สามัคคีกัน มาเขา้ วดั เข้าวา มาบำ� รุง
ของตนๆ เองเถิด ถา้ จะประพฤติปฏบิ ัติให้ดีกว่านี้ ให้เคร่งครัด รักษา สร้างสรรค์ พัฒนาสถานท่ี ดังที่เราไดอ้ าศัยนัง่ ฟังเทศน์
กว่าน้ี ไม่ใหเ้ ปน็ คนหนักแผ่นดิน อย่างที่ อย่างนทิ านเมอื่ ก้ี อยเู่ ด๋ียวนด้ี ้วย และอื่นๆ มีอีกเยอะ ก็ขอจงเป็นพลวปจั จัย ดล
(หลวงปู่ ไอ) ออกมาแลว้ บันดาลใหท้ ่านทั้งหลายได้รับความสุขความเจริญท้ังทางคดโี ลก
คนหนักแผ่นดินแต่แผ่นดินไมร่ ับ สบู เอาไปเลย เออ น่ี และทางคดีธรรมทกุ ประการ รับประทานฝอยมา ก็ยุติโดยเวลา
ไมถ่ งึ กบั หนกั แผ่นดินหรอก เอวงั ก็มีด้วยประการฉะนี้

(สาธุ)

ปิด ปิดแล้ว สตอ๊ ป(stop หยดุ ปดิ )

21



หลวงปู่ท่อน ญาณธโร ๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
งานทำ� บญุ ฉลองครบรอบ ๖๑ ปี โรงพยาบาลเพชรบรู ณ์
พิธที อดผ้าป่าสามคั คีสมทบทุนจัดซือ้ เคร่ืองมือแพทย์
ส�ำหรับอาคารธรรมรกั ษา (๑๑๔ เตียง)
วนั อังคารท่ี ๒๔ มิถนุ ายน ๒๕๕๗ เวลา ๑๒.๓๐ น.
๗๕
๗๕ณ โรงพยาบาลเพชรบรู ณ์

อาราธนาเทศน์เสรจ็ แลว้ เราไม่ได้ยินเสยี งเลย
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสัมพุทธสั สะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสมั พุทธสั สะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสัมพทุ ธัสสะ

ขอความนอบน้อมของเรา จงมีแดพ่ ระผู้มีพระภาค ผเู้ ปน็
อรหันต์เป็นศาสดาของโลก อ้า ด้วยความศรัทธา จริงใจ และ
จริงจังด้วยเทอญ สาธุ

1

2 นงิ่ ดดู าย ใจจืดใจดำ� อำ� มหิต เออ ไมด่ ูแลรักษา หากเบื่อหนา่ ย ๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
กนั แลว้ กลวั ติดโรคติดภยั ก็หนจี ากกัน ปลอ่ ยให้ผปู้ ่วยนัน้ ตอ้ ง
กมั มัง วชิ ชา จะ ธมั โม จะ สีลัง ชวี ิตะมตุ ตะมัง นอนแขมว่ คอยผ่อนความตายเท่านน้ั
อิมัสสะ ธมั มะปะริยายสั สะ อัตโถ พระบรมศาสดาไดท้ ราบขา่ ววา่ พระติสสะเวลาป่วยหนัก

สาธายัสมนั เตหิ สักกัจจัง ธัมโม โสตัพโพติ

อนสุ นธิพระธรรมเทศนา มีบพุ พาประ สบื เนอ่ื งมาจาก หมพู่ วกทอดทง้ิ หนหี มด ไม่มี ใครดแู ลเลย อ้า ไปหอ้ งน�้ำ ห้องส้วม
องคส์ มเดจ็ ภควนั ตังมหาบพิตร สัมมาสัมพุทธเจา้ ผู้เป็นศาสดา ดว้ ยตนเองก็ไม่ได้ นอน ตวั เป่ือยเนา่
เอกในโลก ถ้ายันเทา่ ทกุ วันนก้ี ็ ๒,๕๐๐ กว่าปแี ลว้ เพ่ินลว่ งลับ ถา้ พูดเอารวบรัด พระติสสะน่ะ พระตวั เป่ือยเนา่ ตวั เปอื่ ย
ดับขันธ์และปรินพิ พานไปนานแลว้ แตว่ า่ คำ� สงั่ ค�ำสอนของทา่ น หมดทั้งตัว ไม่มี ใครมาอยากจับอยากจา่ ย น้�ำเหลอื ง ข้ีเหลวเลอะเทอะ
ยงั มอี ย่ใู นโลก มี ในพระไตรปฎิ ก มี ในพ ระคมั ภีร์ ต�ำรับต�ำรา ไปหมดทั้งเนือ้ ท้ังตัว เปื่อยหมดท้ังเนือ้ ทั้งตวั พระบรมศาสดาได้
๗๕ นับคณาไมถ่ ้วน พรรณนาไมถ่ ว้ น มากมายกา่ ยเกิน พะเนนิ เทนิ ทึก ทราบขา่ วกส็ ลดสังเวชใจ ปัดโธ่ ลูกศิษย์ของเราคถาคตขนาดน้นั ๗๕
อึกทึกเนืองนอง มหี ลายนยั ด้วยกัน ธรรมวินัยมมี ากมาย เชียวหรือ เราไปเอง ไปเอง ไปเห็นติสสะ ตวั เนา่ เป่อื ยท้ังตวั
ท้ังเน้ือทั้งตัว สัง่ ให้ตม้ น้�ำรอ้ น สง่ั ให้ก่อไฟตม้ นำ�้ ร้อนขนึ้ หาใบไม้
ใบตอกอะไรๆ ท่ีมันเป็นยา อ้า ใบศรีชั่วโมง่ืน ใบอะไรต่ออะไร
มนั เปน็ ยา เอามาต้มใหห้ อมดีๆ ต�ำราสามสิบสองฝาง หรือ เออ
คอยฝางท้ังหลายเอามาใส่ให้หลายๆ ต้มแล้ว เอาตสิ สะมาอาบน้�ำ
เอาเส้ือผ้าท่ีเนา่ ๆ เหมน็ ๆ เหลา่ น้นั เอาไปซัก ซักดว้ ยน�้ำรอ้ น
ไปตากใหแ้ ห้ง แล้วก็เอาอะไรปิดร่างกายไว้เฉยๆ ซะกอ่ น พอผ้า
แห้งแลว้ กเ็ อาผา้ แหง้ มาห่มให้ ทาแปง้ ทาดนิ หนิ ที่เป็นยาทั้งหลาย
ดินส้ม ดินอะไรมัน ทาหมดทั้งตัวให้ ใหเ้ ย็นสบาย เย็นสบาย
แต่ท่านบัญญัตไิ ว้ให้ แด่ชาวพุทธโดยตรง คอื จะพระ แลว้ ก็ห่มผา้ ให้ดี แล้วก็มานอน ไม่ได้นอนที่อ่ืน นอนที่ใกลๆ้
ภกิ ษุสงฆ์สามเณร หากเจบ็ ไข้ได้ปว่ ยกอ็ ย่าไดท้ อดท้ิงกัน อย่าได้ ตกั ของพระบรมศาสดา นอนตรงนน้ั ฟงั เทศน์ พระพุทธเจา้ ก็
นง่ิ ดดู ายกนั พวกเราหนจี ากฆราวาสวิสยั มา อาศยั ธรรมะ คำ� ส่ัง เทศนเ์ รื่อง
คำ� สอนของพระบรมพระศาสดาเทา่ นนั้ อยา่ งอ่ืนไมไ่ ด้เก่ยี วขอ้ ง
ท้ิงญาติพ่ีนอ้ งท้ังหมดแล้ว ไม่มีพ่ี ไมม่ นี ้อง ไม่มญี าตโิ กโหตกิ า ทกุ ขงั อะนจิ จงั อะนัตตา
แตอ่ ย่างใด ถา้ พวกเราท่ีเปน็ นกั บวชจะได้ดูแลกันเอง ถา้ ทอดท้ิง
3

4 ตายไมเ่ ปน็ กับเขาหรอก ใจเราออกจากร่างนกี้ ็เขา้ ไปร่างอ่ืน ออก ๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ให้ฟัง ร่างกายนม้ี นั แน่ ไมแ่ นน่ อน มันไม่แนน่ อน ดว้ ย จากรา่ งอ่ืน ไปเขา้ ร่างอื่นต่อๆ ไป เป็นภพ เป็นชาติ ไมร่ ูจ้ ักชาติ
ฤทธก์ิ รรมวิบากแตป่ างกอ่ น ของเราตามมาทันเวลาไหน มันก็ ก่ีชาติ กภ่ี พแลว้ ท้ังเป็นตวั เราตถาคตเอง กน็ บั ภพ นบั ชาตไิ ม่
เล่นงานเราเวลาน้ัน เพราะฉะนัน้ เราตง้ั ใจละ ต้ังใจวางซะให้ได้ ถ้วน เวยี นวา่ ยตายเกิดอยู่ในโลกอนั น้ี เพราะฉะนนั้ เราจงึ ตดั เสีย
ให้ตัง้ ใจละ วางสงั ขาร มันไมใ่ ชข่ องเรา อา ใหข้ าด ให้ส้นิ อาสวกิเลส เปน็ สมจุ เฉทปหาน ให้ดับขันธปรินพิ พาน
ตายแลว้ สบายมาก สบายบรื๋อไปเลย ไมม่ ีอะไรรบกวนเราแล้ว
สัพเพ สงั ขารา อะนจิ จา
๗๕
สงั ขารทั้งหลายท้ังปวงมนั ไม่เที่ยง มนั กเ็ ปน็ ให้เราเหน็ อยู่
อยา่ งนี้ มันเน่าใหเ้ ราเห็นก็ได้ มนั เจบ็ มันป่วยเปน็ อะไรๆ เปน็ ราคะก็ไมม่ ี โทสะก็ไมม่ ี โมหะก็ไม่มี โลภะก็ไมม่ ี ราคะ โทสะ
๗๕ โรคผิวหนงั โรคฝี โรคอะไรๆ ภายในเพิ่นก็เป็นได้ เปน็ ได้สารพัด โมหะ ราคะ มานะ ทิฐิอะไร มันหมดไปหมดแลว้ ไมม่ ีแลว้ ไมม่ ี
อยา่ ง เพราะฉะน้ัน ควรแลว้ หรือ เราจะยึดถอื ร่างกายนเ้ี ป็นตัว อะไรเหลืออยูใ่ นรา่ งกาย มีแตด่ วงธรรม ท่ี ไดต้ รัสรูแ้ ลว้ โปรง่
ของเรา มันไม่ใช่ตวั ของเรานะ อา้ เปน็ ของมาใชบ้ าปใชก้ รรมเฉยๆ สว่างไสว มีความสขุ อยตู่ ลอดเวลา ถ้ามีเร่ืองยงุ่ ๆ ขน้ึ มากต็ ดั วาง
มันไมใ่ ช่ตวั ของเราที่จะนำ� ไปสู่ปรโลก ไมไ่ ด้เลย เอาไปไม่ได้สัก มันทันใด ไม่ให้ไปยดึ ถอื ไว้นาน อา้ อนั นพ้ี วกเราไดท้ �ำ สร้าง
ช้นิ เดียวเลย ใหท้ อดท้งิ มนั ซะ ปลอ่ ยมันซะ วางมนั ได้ แล้วแต่ โรงพยาบาลไว้ ณ จังหวดั เพชรบรู ณ์น้ี เพื่ออนเุ คราะห์ภิกษไุ ขห้ รือ
มนั จะเปน็ ไป คนไขท้ ั้งหลาย บรรเทาไข้ให้ บรรเทาทกุ ข์ให้ อันนเี่ ปน็ การสรา้ ง
มหาสมบตั ิใหญโ่ ตไว้ในโลก เออ สรา้ งโรงพยาบาลไว้บรรเทาทกุ ข์
สัพเพ สงั ขารา อะนจิ จา ใหแ้ ก่มวลมนษุ ย์ทั้งหลายท่ีเกิดมา ไม่ว่าพระเจา้ พระสงฆ์ ภกิ ษุ
สามเณรเจ็บป่วยมา ก็ได้พึ่งพาอาศยั ท่ีน้ี เออ เจ้าหน้าที่ก็ปฏิบัติ
สงั ขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ หน้าท่ีอย่างเครง่ ครัด
บงั เกิดกอ่ แลว้ กลับกลาย
5
ดจุ ฟองแหง่ น้�ำหมาย
แล้วแตกดับวับกระเดน็

อ้า เทา่ นั้นน่ะ เอาไปน�ำ(ติดตาม)ไม่ได้ ไปสปู่ รโลกไมไ่ ด้
เอาไดแ้ ตจ่ ิตใจเราเน้อ เอาจิตใจเราไปได้ ใจเรานั้นเป็นของไม่ตาย

6 ร้อนล้างออกให้หมด เอาฝางท้ังหลายมาตม้ อ้า ฝางทั้งหลาย ๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
รอ้ ยแปดฝาง ฝางทั้งหลายบรรดามนั เป็นยา สมานแผล สมานฝีๆ
ไมท่ อดทิง้ ไม่นง่ิ ดดู าย ใชม้ ันลา้ งออกใหส้ ะอาดและก็ทาแปง้ ทาแปง้ ฝุ่นหรือวา่ แปง้ ยา
ไม่ใจจืด ไม่ใจด�ำ ชนดิ ที่มันเปน็ ดนิ ส้ม เอามาเป็นแปง้ ดีๆ แลว้ กท็ าตัวใหเ้ ยน็ สบาย

ไมอ่ �ำมหิต ต่อคนไข้ท้งั หลายเลย

มนั จะแปดเปื้อนเปรอะเลอะเทอะยงั ไงก็ไม่รังเกียจ เออ นอนฟงั เทศนพ์ ระบรมศาสดา ฟงั ฟงั ไปๆๆ จิตหลดุ พ้นเสียแล้ว
เออ กระโถนถา่ ยอึ ถา่ ยหนัก ถ่ายเบาอะไร เจ้าหนา้ ท่ีปฏบิ ัติ ตสิ สะจิตหลุดพน้ จากอาสวะ ไมม่ ีห่วงอะไรแลว้ ไอ้โรคภยั ไข้เจบ็
งานเลย เส้อื ผา้ อาภรณ์ที่เปลยี่ นท่ีใสก่ ท็ �ำให้สะอาด อล่องฉ่อง ในรา่ งกายไม่มีเวทนาเลย เยน็ ลงไปถงึ หวั อกหวั ใจไปหมด ก็ได้
เอาไว้ ตากกนั ใหแ้ ห้งแล้วกร็ ีดให้ สะอาดเอาไว้ ส�ำหรับเปลีย่ น สตติ ั้งขน้ึ มา เกลา้ กระหม่อม หรือเกลา้ ขา้ พระบาท
ภิกษไุ ข้ หรือว่าคนไขท้ ั้งหลาย เปลีย่ นให้ใหม่หมด จะทำ� ใหแ้ หง้ ขอวางสงั ขารที่นี้ ขอปล่อยสังขารท่ีนี้ เธอจงกำ� หนดการ
๗๕ แล้วจงึ ค่อยเอามาใส่ให้ใหม่ ไมม่ ีชุดของตวั หรอก ชุดของโรง อันควรเถิดติสสะ ว่ามันเปน็ ของสกุ จงกำ� หนดการอนั สมควร ๗๕
พยาบาลหมด นแี่ หละเรียกว่าการสงเคราะห์ อา้ การสงเคราะห์ เถดิ ไมต่ ้องถือ ไมต่ ้องยดึ มันวางมันหนัก ให้มนั ดับไปหมดท้ัง
เพ่อื นมนษุ ย์ดว้ ยกนั ราคะ โทสะ โมหะ ก็ใหม้ ันดบั ไปหมดนะ่ มันจะหมดทกุ ข์ ต่อแต่น้นั
กเ็ ขา้ ฌานเลย พระตสิ สะก็เขา้ ฌานตั้งแตป่ ฐมฌาน ทุตยิ ฌาน
จตุตถฌานไปเร่ือยๆ จนละสงั ขาร หมดแล้ว ขอทิ้งสงั ขาร ณ ที่นี่
พระเจ้าข้า ขอท้ิงมนั ตรงน้ี สงั ขารไม่ได้เอาไปด้วยหรอก เธอจง
ดำ� เนนิ ตามอันควรเถิด ตสิ สะ ตสิ สะละสังขารไปแลว้ หมดลม
หายใจแลว้ พระพุทธเจ้าก็ตรัสบอกวา่ ทา่ นท้ังหลาย ติสสะไม่ใช่
พระธรรมดานะ อา พระผูส้ ้นิ อาสวะแลว้ หมดกิเลสแลว้ สมควร
ไม่ใช่ใจไมไ่ ดพ้ ัฒนา ใจของเราไดพ้ ัฒนากนั มาแลว้ จนถงึ ก่อธาตุข้นึ อา้ เจดียข์ น้ึ ไว้ แลว้ กเ็ ผาติสสะดีแลว้ กระดกู ของเธอ
ขั้นเป็นหมอ จนถึงขัน้ เป็นผอู้ าสาสมัคร ทำ� งานชนดิ น้ี ทกุ คน ทกุ ชนิ้ ทกุ อย่างจะกลายเป็นพระธาตุท้ังหมดนะ แลว้ ก็ไม่ให้แยก
ที่มาปฏิบตั งิ านในโรงพยาบาล อยา่ ไปข้ีเกียจ อยา่ ไปรังเกียจอยู่ ย้ายไปไหนเลย ให้ก่อเจดีย์ไว้ใกล้ภเู ขานอ้ ยแหง่ นล้ี ะ่ ภูเขาน้อยๆ
ก็ไม่ถูกต้อง ตามพุทธบัญญัติ พุทธบญั ญัติไมใ่ ห้ขี้เกียจกัน ภกิ ษุ แห่งนล้ี ะ่ เอาเจดีย์ไวท้ ่ีน่ี บรรจุไว้ในท่ีนหี่ มด เพราะว่าติสสะไม่ใช่
เป็นไข้ ตวั เปอื่ ยตัวเน่าขนาดไหน ก็ให้ไปโทรมเอา ไปอุ้มเอา มา พระธรรมดา เปน็ พระอรหนั ตแ์ ล้ว สิน้ อาสวะแล้ว ถึงพระนพิ พาน
ล้างนำ้� มาทำ� ความสะอาด แม้เส้อื ผ้าอาภรณ์เปือ้ นเปรอะเลอะเทอะ แล้ว พวกเราควรจะสกั สกั การะบูชาใหเ้ ต็มที่ อย่าทอดทง้ิ อยา่
ดว้ ยสกปรก โรคร้ายชนดิ ไหนก็ตาม เอามาแช่นำ�้ ยาเข้า เอานำ้� ใจจดื อย่าใจด�ำ พระบรมศาสดาสง่ั อย่างง้ันแลว้ ก็ ใหห้ มู่พวก
7

8 ๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
จัดการตามสัง่ ทุกอยา่ ง จนได้ส�ำเรจ็ เปน็ เจดียน์ ้อยอยู่แหง่ นัน้
อ้า ดงั น้ี เปน็ ตัวอยา่ งอันน้ี พวกเราสร้างโรงพยาบาล เพือ่ บรรเทา ยิ่งสมยั นี้ พระมหากษตั ริย์ไทย พระบรมราชินนี าถและ
ทกุ ข์ให้แกพ่ ระภกิ ษุสามเณร อานสิ งส์จะมากขนาดไหน อานสิ งส์ พระประยรู ญาตทิ ั้งหลาย ก็มคี วามนยิ มชวั่ โมงอบ ส่งเสริมใน
จะมากมายขนาดไหน ที่นเี ป็นที่โรงพยาบาลสงฆ์ อ้า เอามาไว้ การรักษาภิกษไุ ข้ ไมใ่ ชน่ อ้ ย แมแ้ ต่ตวั อาตมามาน่งั ฝอยอยเู่ วลา
เป็นที่ตกึ สงฆอ์ าพาธ สว่ นตกึ อื่นๆ นกี่ ็เป็นท่ีรักสง... รักษา นี้ มาน่ังคยุ อยู่เวลานี้ กอ็ าศยั หมอ เขารักษาให้ ผา่ ตดั ให้ หลาย ๗๕
สาธารณชนท่ัวไป ไมไ่ ด้จำ� กดั พระเณรอะไร แต่วา่ สรา้ ง ท่ีวนั น้ี ชั้นหลายต่อ ข้ันตอน ผา่ ตัดไต นว่ิ ในไต ผา่ ตดั สนั หลัง ไขสันหลงั
มาเปิดปา้ ยที่น้ี โดยจะท�ำการไว้ใหเ้ ป็นโรงพยาบาลสงฆ์อาพาธ อกั เสบ ผ่าตัดทอ้ ง เพิ่นเอาทั้งไส้ในออกมา อ้า โอย้ เขาถา่ ยท�ำ
อยา่ งเดียว เปน็ ซีดี(แผน่ บันทกึ CD)ไว้ ถา่ ยทำ� เปน็ ขา่ วไว้ เขาถึงเอาภาพนั้น
มาฉายใหด้ ู โอ้โฮ สลดสังเวชตัวเองจัง อ้า ไม่มอี ะไรใหต้ ัวลอ่ นจอ้ น
๗๕ ละ่ เออ เปลอื ยกายหมด ผ่าทอ้ งขาวโพลน เขากผ็ ่า จากหวั ใจ
ลงไป เหน็ โนน้ ถึงตน้ กัล... ตน้ กัลปพฤกษ์ หึ กัลปพฤกษ์มัน
เพราะฉะนนั้ ขออนโุ มทนาในเจตนาดี ท่ีท่านทั้งหลาย ได้ อยู่ที่ ไหน อยู่กบั อยูข่ า้ งล่างน่ันแหละ จนผ่าไปอกี ไม่ได้แล้ว เอา
ทำ� ตามคำ� สง่ั ค�ำสอนของพระบรมศาสดา ไดส้ มความมงุ่ มาด ออกมาข้างนอกหมด ออกมาล้าง มาท�ำความสะอาดหมด ตบั
ปรารถนาและกส็ วยงามด้วย สะดวกดว้ ย สบายด้วย น�ำ้ ทา่ นา ไต ไส้ พุง เอาออกมาหมด ล�ำไส้นอ้ ย ไส้ใหญ่ เขารีดมาทำ� ความ
วงั น�้ำไหลไฟสวา่ ง ทุกอยา่ งไดส้ มปรารถนา สะอาดหมด ทุกอย่าง ในตอนเขาถา่ ยทำ� ทีวี
ตายไป ๕ ช่วั โมง กว่าจะฟืน้ ได้ ตายไป ๕ ช่วั โมง จึงฟน้ื
เพราะฉะนัน้ อานสิ งส์ อนั นจ้ี ะเทา่ ไหร่ จะพัฒนา พรรณนาไป ขนึ้ มาได้ ฟืน้ ขนึ้ มาได้ ได้ยินเสยี งโนน้ เสียงแซว่ ๆ มาแตไ่ กลๆ
เทา่ ไหรก่ ็ไมส่ ้ิน ก็ไม่สดุ มากมายก่ายเกนิ พะเนนิ เทินทกึ ปรารถนา เสยี งอะไรกันมาและกันมาเลย ใกล้เข้ามาๆๆ ใกลเ้ ข้ามาหาตวั
สงิ่ ใดก็ให้ได้สมปรารถนาหวงั เดอ้ ผู้ท่ีเปน็ เจา้ ภาพศรัทธา เกิด พอใกลเ้ ข้ามาหาตวั แลว้ มาก็ดังอยทู่ ี่หูนี่ เออ แลว้ ขยบั เขยา่ ตัวเอง
ริเร่ิมสร้างโรงพยาบาลสงฆแ์ หง่ นี้ เอาไวส้ ำ� หรับปรนนบิ ัติ รักษา เขาก็มาเขย่า หลวงป่ๆู ฟื้นไดแ้ ล้วหลวงปู่
พระภิกษไุ ข้ หรือคนอนาถา อ้า คนทุกข์คนจนยงั ไงก็ไดร้ ักษา 9
เทา่ กนั กับพระภกิ ษสุ งฆ์ละ่ ใหค้ วามสงเคราะหอ์ นเุ คราะห์เทา่ กนั
หมด ไดร้ ับหมด

10 อนเุ คราะห์ ชีวิตเพ่อื นมนษุ ย์ จะเปน็ พระภิกษุ สามเณรก็ตาม ๕ มิ ุถนายน ๒๕๕๖
ลืมตาเมา่ (ลมื ตาโพลง)ขึน้ เห็นคน เปน็ จำ� นวนมากลอ้ ม จะเปน็ คนทุกข์คนยากกต็ าม สงเคราะห์ไปทั่วๆ ไปให้หมด ให้
เราอยู่ เสียงเฮโลเขา โอ้ หลวงปูฟ่ ้ืนแล้วๆ ลมื ตาแล้ว มอง มอง เปน็ สาธารณประโยชน์จริงๆ ก็จะมอี านสิ งส์ดงั ไปฮอด(ถงึ )เทวโลก ๗๕
จนท่ัวไปหมดทกุ คน โอ้ เราฟน้ื จริงๆ เวย้ คลำ� ดทู ้องตัวเอง เทวดากจ็ ะโมทนาสาธกุ ารกับพวกเรา อา้ มนี ำ�้ ใจไมตรจี ิตมติ รภาพ
เขาเอาอะไรมาหนาๆ มาปิดไว้ใหแ้ นน่ ใหแ้ นน่ หนาหมด เคาะ ทั่วจักรวาล ไม่วา่ ชาตไิ หน ภาษาไหน ถ้ามาเจบ็ ไข้ไดป้ ว่ ยในจังหวดั
ตึบๆๆ ดงั ตบึ ๆๆ โอ้ มนั ไม่ใช่หนงั ของเรานะ เหมือนดงั เอาไม้ เพชรบรู ณ์ หรือจังหวดั ในเมืองไทย เขาไมท่ อดทง้ิ ไมน่ งิ่ ดดู าย
กระดานมามดั ที่หน้าอก ตอ่ จากนน้ั ก็นอนหลบั อกี ซะก่อน ฉีดยา เป็นฝร่ัง เปน็ องั กฤษ เปน็ เยอรมัน เป็นญ่ปี นุ่ เปน็ ที่ ไหน
ให้นอนหลบั นอนหลับไปอกี วนั ให้พักผ่อนเตม็ ที่ล่ะ มาปว่ ยอย่ใู นเมอื งไทย คนไทยกต็ ้องดแู ลรักษาเหมือนดงั ญาติ
อยู่ที่น่ัน ๗ วนั นะ่ ๗ วนั มันจะเขา้ พรรษาแล้ว มนั จะ พ่ีน้องของตวั เอง น้�ำใจอยา่ งน้ี นำ้� ใจที่พัฒนาแลว้ ท้ังหลาย
หมดอายลุ งแลว้ จำ�
ไม่ทอดทิง้ ไมน่ งิ่ ดดู าย
๗๕ สตั ตาหะ ไม่ใจจดื ใจด�ำ อ�ำมหิตกับสตั วผ์ ้มู าเกดิ รว่ มโลก

มาได้ ๗ วนั เท่านั้น ขอลาเขา กลบั มันจะหมด ๗ วัน ใหค้ วามสงเคราะห์สงหาทว่ั ๆ ไป
มนั จะขาดพรรษา เขาว่าเอากลับรถน�ำส่งไปตามล�ำดบั ไปลงอดุ รฯ
ไปลงเคร่ืองบินอดุ รฯ แลว้ กร็ ถโรงพยาบาลอดุ รฯ จัดรถนำ� ส่ง ดังที่แสดงมาเป็น ปกิณณกนยั เพอ่ื ตอ้ งการให้นำ� ไป
จนถงึ เมอื งเลย ถงึ เมอื งเลยแล้วก็ โอย้ ญาติโยมทั้งหลายมา ใคร่ครวญพินจิ พิจารณาด้วยปญั ญาอนั ชาญฉลาดของตนๆ
คอยดมู ากมาย แตว่ ่ากนิ อะไรยังไม่ได้ กินไดแ้ ตข่ องเบาๆ เหลวๆ เองเถิด อปั ปมาทธรรม ทำ� ความต้ังอกตงั้ ใจปฏิบัติให้เครง่ ครัด
เวย้ ก็พออย่ไู ด้ ตลอดปลอดภัยมา ในชีวิตของเรา ตอ่ แต่นั้นก็จะได้ประสบพบเหน็ แตค่ วามสุขความ
เจริญทั้งทางคดโี ลกและทางคดีธรรมทุกประการ รับประทาน
เข้าโรงพยาบาลมา ๓ ปี ๔ ปี แลว้ ผา่ ตดั กห็ ลายคร้ัง วิสัชนามา กย็ ุติดว้ ยเวลา เอวงั ก็มีดว้ ยประการฉะน้ี
ผา่ นว่ิ กห็ ลายครั้ง ผ่าไขสนั หลงั ก็หลายครั้ง เออ แต่ว่าอันนเ้ี อา
ไวเ้ ยย่ี วซะก่อน อย่าเพงิ่ ตดั มนั เนาะ(นะ) เฮอะๆๆ กห็ ยอกแหย่ (สาธุ)
เขา อนั นๆี้ อยา่ เพิ่งตัดมันเนาะ(นะ) เอาไวเ้ ย่ยี วซะกอ่ นนะ ก็เลย
ไวอ้ าตมาเอาไว้เย่ยี ว ให้ถา่ ยหนกั ถ่ายเบาไดส้ ะดวกสบาย ชีวิต 11
จึงรอดปลอดภัยมา ดงั ที่แสดงมา เพ่อื ให้ทกุ ท่านไดน้ ำ� ไป อนั น้ี
อานสิ งสม์ ากนอ้ ยเทา่ ไหร่ สรา้ งโรงพยาบาล เพ่ือสงเคราะห์

หลวงปทู่ อ่ น ญาณธโร ๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
วันเสาร์ท่ี ๒๘ มถิ นุ ายน ๒๕๕๗ เวลา ๑๙.๐๐ น.
๗๖
ณ วัดป่าศิลาศรทั ธาธรรม ต.บา้ นราษฎร์
อ.เสิงสาง จ.นครราชสมี า

๗๖

หลวงปูเ่ ปน็ คนหูหนวก พูดอะไรไม่คอ่ ยไดย้ ินนะ่ ต้องพดู
ดังๆ อา้ เออ อ่ะ นี่นัง่ ฟังสวดมนต์ เพิ่นสวดต้งั แตส่ ูตรต้น
ไปโดยลำ� ดบั จนอวสานสดุ ทา้ ย

นเ่ี พิ่นก็ใหศ้ ลี ใหพ้ รแก่เจ้าอาวาส ผู้กำ� ลังเจ็บป่วยไขอ้ ยู่ ไม่
คอ่ ยสบาย ไมค่ ่อยแข็งแรง นบั ว่าดีที่สดุ แลว้ ขอใหเ้ จ้าอาวาส
ท่านหายจากโรค จากภัยไขเ้ จ็บทั้งหลายทั้งปวงเสีย

1

2 พุทโธ ธมั โม สงั โฆ ๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
พุทโธ ธมั โม สงั โฆ
ชะยะตุ ภะวงั
ชะยะมะหามังคะลานิ อย่อู ยา่ งนนั้ แหละ ญาตโิ ยมก็เหมอื นกัน ผู้ใดกลัวโรค
สัมพทุ ธะคะเวสันโต กลวั ภัยจะมาเบียดเบียน ก็ใหภ้ าวนา
ขอใหห้ ายเด็ดขาดไปเลย ไม่ต้องกินยา กนิ มนั อะไรเลย
ไปวัดความดนั ดู มันมคี วามดันสูงหรือความดันตำ�่ ถ้ามคี วาม พุทโธ ธัมโม สงั โฆ
ดนั ต�ำ่ ก็ใหห้ มอเขาฉีดยา เพ่มิ ความดันสงู ขนึ้ ใหห้ นอ่ ย โรคหัวใจ
มีอยหู่ รือเปลา่ ถา้ โรคใจหวั ใจมอี ยู่ ตามทางศาสนา เพิ่นก็วา่ ให้ แคน่ ัน้ แหละ ไมต่ อ้ งเอาอย่างอื่นมา
เรง่ ภาวนา พุทโธ อยา่ ให้ขาด มอื้ เชา้ ก็ให้ไดส้ กั หลายๆ จบ
คาถาอันนน้ั คาถาอนั นกี้ ็ ๗๖
๗๖ พทุ โธ ธัมโม สงั โฆ ส้พู ทุ ธรัตนะไม่ได้ สูธ้ รรมรตั นะไม่ได้ สสู้ ังฆรตั นะไมไ่ ด้

พุทโธ ธัมโม สงั โฆ อันนวี้ ิเศษจริงๆ วิเศษจริงๆ นะ จนจวนจะตายก็ยงั
ไปเรื่อยๆ โรคภัยไขเ้ จบ็ เหลา่ นก้ี จ็ ะจางหายออกไปจาก ได้สตขิ น้ึ มา ไดส้ ติขึ้นมา รู้เน้ือรู้ตัวขนึ้ มา เขม้ แขง็ ใจเขม้ แขง็
ขนั ธสนั ดานของท่านเจา้ อาวาส ใหอ้ ยา่ งมปี ระสิทธิภาพ ไม่ต้อง ต่อสกู้ บั โรคภัยไข้เจบ็ ท่ีมันเกดิ ข้นึ ในสังขารร่างกายเรา หรือจิตใจ
ไปคิดเร่ืองอื่น เอาท่ีคดิ แต่เร่ืองภาวนาเท่านน้ั เอา พุทโธ คำ� เดียว เราก็เหมือนกนั จิตใจเรามนั อ่อนแอ วิตกกงั วลกบั โรคภัยไขเ้ จ็บ
พุทโธ พุทโธ อยอู่ ยา่ งง้นั อยู่กับ พุทโธ ให้เรียกวา่ ตายก็ตายกบั ใจมนั กอ็ ่อนลงไป ออ่ นลงไป ไมม่ ีอะไร สู้พุทโธไมไ่ ด้ สพู้ ระพุทธเจ้า
พุทโธ ไม่ได้ตายกับอย่างอื่น ตายอยกู่ ับ พุทโธ นแ่ี หละ เอา ไม่ได้ สูพ้ ระธรรมไมไ่ ด้ ส้พู ระสงฆ์ไมไ่ ด้
พุทโธ เป็นท่ีพึง่ เราจะไม่เอาอย่างอ่ืนเปน็ ท่ีพงึ่ อยอู่ ารมณเ์ ดียว
แคน่ ั้น ให้เปน็ อารมณ์ สมถกรรมฐานและก็วิปัสสนากรรมฐาน พุทโธ ธมั โม สงั โฆ
ไปในตวั โรคภยั ไขเ้ จ็บจะเบาบางลงอยา่ งน่ามหัศจรรย์ ถ้าเรา นส่ี ูงสดุ ในรตั นตรยั ทัง้ ๓ เอา
พุทโธ อยบู่ ่อยๆ ย่อมชนะซ่งึ โรคทั้งหลายทั้งปวง โรคท้ังหลาย
ท้ังปวงมาเบียดเบียนเราไมไ่ ด้ เพราะเราอยกู่ ับ พุทโธ ธัมโม สังโฆ

พระพทุ ธ พระธรรม พระสงฆ์ นั่นแหละเปน็ ที่พ่ึง อย่าเอาอยา่ งอ่ืนเปน็ ท่ีพึ่ง ตายกข็ อ

3

4ถวายชีวิต กับพระพุทธ กับพระธรรม กบั พระสงฆเ์ ทา่ นั้น อนั นี้ พอหมดลมหายใจแลว้ มันก็เกดิ พองขน้ึ มา อดื ขึน้ มา อดื เตม็ ที่
มนั ละ่ เป็นยังไง แตก แตกตายทำ� ลายขันธ์ น้�ำเหลืองกเ็ ย้ิมออก
เคยบอกหลวงพอ่ โกวิท(หลวงพ่อโกวิท ฐานยุตโต)วาระสุดท้าย มาทกุ ขุมขน นำ�้ หู นำ้� จมกู น�้ำปาก ออกมา นำ้� เลือด น้ำ� หนอง ๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
หลวงพ่อโกวิท(หลวงพอ่ โกวิท ฐานยุตโต)วาระสดุ ท้าย ทา่ น ไหลออกมา แล้วเอาไป เอาอะไรไปได้สักอย่างไหม ไม่มอี ะไรเอา
หมดหวังแล้ว ท่านจนยกมอื ไมไ่ ปแลว้ ยกมือขา้ งหน่ึงข้ึน ไปไดส้ กั อยา่ ง แมแ้ ตผ่ า้ เราหม่ อยู่ เขาก็อยากจะแกเ้ อาละ่ เออ
บา๊ ยบาย(bye bye ลาก่อน)เรา ลางแตว่ า่ สัง่ ลา อา้ เอาดี สง่ั ถ้าไมอ่ ุจาด ถ้าอายโลกเขา เขาจะแก้เอาผา้ อาบไปแบ่งกนั คนละ
ลากันให้รู้จักวาระสดุ ทา้ ย เราจะยึดอย่างอื่นมาเป็นท่ีพงึ่ เอา นดิ ละหน่อย เนยี่ ใหป้ ลงสังขารแบบน้ี ปลงสังขารแบบนี้ มนั จะ
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆเ์ ป็นที่พ่งึ อย่างเขม้ งวดกวดขัน หมดห่วง
ไมใ่ ห้มันหลกี ไปทางอ่ืนน่ะ ทรัพย์สมบตั ทิ ั้งหมดชว่ ยเราไม่ได้
สักอย่าง แก้วแหวนเงนิ ทอง สิ่งของต่างๆ สิ่งปลกู สรา้ งทั้งหลาย
ทั้งปวง เราทำ� ด้วยแรงกายแรงใจเราจริงๆ เสยี สละทุกบาท หมดหว่ ง ไมห่ วง ไม่ห่วง ไม่ใย
๗๖ ทุกสตางค์ เราไมเ่ กบ็ ไม่กำ� เอา ไปแมแ้ ตส่ ลงึ เดียว เอาติดตัว ถา้ ไม่ใยดี ในสรรพสงิ่ ท้ังปวง ถูกทำ� ลาย จาก ๗๖
ไปไม่ได้ ถา้ ตายแล้วมีแตค่ นอื่นเขาจะแยง่ กัน ถ้าคนไมม่ ีธรรม
จะแย่งกนั ในทรัพย์สมบตั ิทั้งหลายท้ังปวง คนมีธรรมะธมั โม
อยแู่ ล้ว เปน็ ของสงฆห์ มดแล้ว เพราะเจา้ ของตายแล้วเป็นของ เวทนา เพราะ อะนจิ จา
สงฆ์ทั้งหมด ท้ังวดั ศาลา โบสถ์ วิหาร ศาลาการเปรียญ ทรัพย์ สัญญา อะนจิ จา
สมบตั ิทั้งหลายทั้งปวงเอาไปได้ ไมไ่ ด้สักสลึงเดียว อา้ มีแต่ สงั ขารา ก็ อะนจิ จา
รา่ งกายเท่านั้นนะ่ มแี ต่จะเปื่อย จะเนา่ ไป รา่ งกายก็อาศัยไม่ได้อีก วิญญาณัง อะนจิ จัง
รปู ัง เป็น อะนตั ตา

ไม่ใชต่ วั ใช่ตนของเรา เลยหา้ มไมอ่ ยู่

ถึงคราวแลว้ เรง่ รีบ เข้าคั้นบบี ดวงชวี ัง
มีจน(ชน)ทุพพลัง และเรืองฤทธ์ิอสิ สโร

ขนาดใดก็ตาม ถ้าจะเปน็ 5

6 เราจะไปหวั่นไหวอะไร เราเปน็ อุบาสก เราเป็นอุบาสิกา เราเปน็๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
ภกิ ษสุ ามเณร เป็นพุทธบริษัท ของพระพุทธเจา้ อยา่ หว่ันไหว
ชักหน้านวิ่ มโุ มโห เอนโอน โอนเอน ไปตามสัญญาอารมณ์อื่น วางซะเถอะ มันหนัก
หรือออ่ นหยอ่ นกาโย น้อมคำ� นับอภวิ ันท์
ยังไง มันก็ไมอ่ ย่เู หมือนกนั หลวงปูเ่ ทศนอ์ ย่นู กี่ เ็ หมือนกนั ขันธท์ ง้ั ๕ เปน็ ภาระอันหนัก
หา้ มไมอ่ ยู่ หา้ มแต่กายมันตาย และถ้ามนั ตาย และถ้าเป็นอยู่
กจ็ ะเปน็ ทุกข์ไปนานเนยี่ เป็นอยเู่ ปน็ ทกุ ข์ไปนาน รับภาระหนัก ถา้ แบกมนั กเ็ ป็นของหนกั ถา้ วางได้เป็นของเบา เบาไมม่ ี ๗๖
ขา้ งหนา้ อีก ถา้ วางซะได้สนทิ ในใจ วางได้อย่างสนทิ ในใจ อะไรติดตัวไปสักนดิ เดียว วางได้อยา่ งนั้นก็ไมต่ ิดไม่ขอ้ ง บ้าน
ไม่ใช่ของเราสักอยา่ ง ไม่ใชต่ ัวเราสักอย่าง ชอ่ งหอ้ งหับ กุฏิ วิหาร ศาลาการเปรียญ ไม่ใชข่ องเราสักอยา่ ง
สรา้ งไว้ให้แกโ่ ลกเขา ใหล้ ูกหลานได้อาศยั พ่ึงพาอาศยั ต่อไป
๗๖ รปู เสียง กลิน่ รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์ ดงั ท่ีเอาศาลาธรรมแขง็ แรงขนาดนี้ เขาเอาไว้เพอ่ื เป็นสมบตั ขิ อง
ศาสนาสมบัตขิ องลูกของหลาน สบื ไปอีกนานเท่านาน ชว่ ยกนั
อารมณท์ ั้งหลายทั้งปวง กย็ อ่ ยยบั ดบั สญู ไป พร้อมๆ กบั รักษา อ้า ปฏบิ ตั ิรักษา ใหม้ นั ยืนยงคงที่ อยา่ ใหม้ ันโอนเอนไป
ลมหายใจเหมอื นกัน ในท่ีสดุ พระพุทธเจา้ กเ็ หมือนกัน ปลงสังขาร ตาม ยนั ไปถึงทางชำ� รุด อยา่ ใหม้ นั ชำ� รุด มันช�ำรุดตรงไหนเราก็
เนย่ี ปลงสงั ขารน่ะ วนั นั้นแผ่นดินไหว เทวดาฟา้ ดิน เออ หว่ันไหว ต้องซอ่ มแซม มนั ตรงน้ัน เหมือนกบั รา่ งกายของเรา กเ็ ยยี วยาได้
ทกุ หยอ่ มหญา้ วา่ ทำ� ไมอยูด่ ีๆ เปรี้ยงมนั ลงมา แผ่นดินภูเขาเลากา รักษาไปได้ ก็ใหห้ มอเขาช่วยเหลือให้ดี เพม่ิ ปมั๊ หวั ใจ ใหม้ นั ดี
ทั้งหลายก็โอนเอนไปตามๆ กันหมด นเ่ี รียกว่าพระพุทธเจา้ ละ ให้มันแขง็ แรง ถุงน�ำ้ ท่อน้�ำดี อะไรๆ มนั ออ่ นแอตรงไหน เขา
สังขาร พุทธเจ้าละสงั ขารแล้วทำ� ใหห้ วั่นไหวทั้งปฐพี ท้ังโลก เขา ซ่อมได้ เขากซ็ อ่ มให้
สิเนรุราชก็โอนอ่อน นอ้ มเคารพบูชาคณุ ของพระพุทธเจา้ พวก

7

8 หลวงพอ่ ท่ีพูดอยเู่ นย่ี กถ็ ูกผา่ ตดั มาหลายคร้ังแล้ว ผ่าตดั นทิ านปรัมปราหรอก เมยี กข็ ึ้นหยุดหญ้าพาตัวอย่เู ทิงข่วน

เส้นใหญ่ ไขสันหลงั เสน้ ใหญ่ ผา่ ตัด ตายไปเลย ๕ ช่ัวโมง สลบ พาอย่เู ทงิ หลงั คา โยงหญ้าไปหยุดบ้านหยุดสอ่ ง พาอหิ ยังกะบ่ ๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
ไปเลย ๕ ชั่วโมงจงึ ค่อยฟื้น ฟนื้ ขน้ึ มาแลว้ คล�ำดูไหน คลำ� ดนู ้ี เมีย้ นบซ่ าละ ผัวมองขน้ึ ไป เห็นมนั ประเจิดประเจอ้ หลายอยู่
ตวั เอง โอ้ คลำ� ไปหมดดูแหละ เขาตดั เอาไปแลว้ ว้า ของดีๆ ผวั จงึ บอกกับเมยี ของเจ้าแม่อ่ีนางเมี้ยนไวแ้ หน่ อยา่ ปะหลาย
ท้ังหลาย เฮอะ เขางุม้ หัว เขาตดั ออกไปแล้วว้า ไมเ่ ปน็ ไรๆ ยงั อยู่ๆ เมียกต็ อบมาว่า โอ้ย เจา้ กะบ่กินข้าวหลายวัน มันสิเปน็ ของผู้อ่ืน
เออ นึกว่าตัดไปแลว้ จะไมไ่ ดเ้ ยยี่ ว โอ้ จะเย่ยี วออกที่ ไหน อา้ แล้ว จักสิให้ข้อนเมยี้ นแพงไว้ใหผ้ ใู่ ด๋ เฮอะๆ
เขาเอาไว้ใหก้ ็ยังดีอยู่ คนต้องรอ้ ง เฮ กันขึ้น คนมายนื เฝา้ มาเฝา้ พอเมียลงมา ผัวเลยว่า คันเจา้ เวา่ จ่ังซนั้ กะเอามาลองเบิ่ง
เฮ พูดปลงสังขาร ใหเ้ ขารู้ เขาก็ โอ้ หลวงปยู่ ังแข็งแรง จักค�ำดู้ เมียกต็ ักข้าวต้มใสป่ ากให้ กลืนกนิ ๆ ผัวก็เลยมีแฮงมา
ยังพดู ไดส้ บาย เออ เสยี งดงั ฟงั ชดั อยู่ ยังไมต่ าย หลวงปู่ยงั ไมต่ าย บ่ตายคราวนั้น อ้า กเ็ พราะวา่ อุบาย อบุ ายวิธมี ันเข้ารปู เข้าร่าง
บ�ำรุงเขา้ ใหร้ ักษาเข้าให้ ไปอยโู่ รงพยาบาล ๗ วัน ไปท�ำการผ่าตัด ดี ผัวก็เลยมแี ฮงมา บ่ตายคราวนั้น กินข้าวได้นอนหลับขึ้นมา
๗๖ มนั อยู่น้ัน ๗ วัน ถึงวันที่ ๗ มา เราก็ขอลา อ้วนท้วนสมบูรณ์ขึน้ มา บ่ตาย อันนกี้ ็เหมือนกนั นะ ใกล้จะตาย ๗๖
แล้ว หาขา้ วตม้ มาใหเ้ พิ่นกนิ ด้วยเดอ้ อา้ เพิ่นกนิ หยงั บ่ได้ เพ่ินกิน
ขอลากลบั วัด เพราะวา่ จ�ำสัตตาหะ ไดแ้ ต่ของเหลวๆ ของแข็งๆ เพ่ินกบ็ ใ่ ห้กิน ของเผด็ มากเคม็ มาก
กบ็ ่ใหก้ ิน คะลำ� เอา ดูแลตัวเองเอา อมื
คือยังนทิ านนะ เมยี ขนึ้ หยุดหญา้ พาตัวอยเู่ ทิงขว่ น ผัวมา
เหน็ ประเจิดประเจอ้ เลย ผวั ก็บอกว่า ไอ้เมี้ยนของเจา้ ไวแ้ ดแ่ ม่อี่
นางเอ้ย เมียก็เลยตอบว่า เจา้ สิให้ข้อยเม้ียนแพงใว้ให้ผู้ใด๋ เจ้า
บ่กนิ ข้าวหลายวัน มันสเิ ปน็ ของผูอ้ ่ืนแลว้ เออ พอลงมาแล้ว ถ้า
เจ้าเวา่ จ่ังซ้นั เอามาเบิ่งจักค�ำเด้อ อ้า ตักขา้ วตม้ ใส่ปากให้ ตัก
ขา้ วต้มใส่ปากให้ กนิ เอาๆๆ ก็มแี ฮง หายเจ็บ หายปว่ ย หายไข้
ได้ มีแฮงมา บต่ ายคราวนัน้
ถา้ หลกี มาในพรรษา มาได้ ๗ วันแค่นนั้ พอถงึ ๗ วันก็ อันนหี้ มอล�ำเขาเวา่ ตลกกันกะถกื อยู่ แตเ่ ป็นความจริง
กลับไปรับกาลราตรีท่ีวัดของตัวเอง ต่อแตน่ ้ันกร็ ักษาอยทู่ ี่วดั ความจริงอนั นกี้ เ็ หมือนกันล่ะ ครูบาอาจารยเ์ จบ็ ป่วยขนาดนี้ ก็
นั่นแหละ กินขา้ วต้มเอา กนิ ข้าวตม้ น้�ำขา้ วเหลวๆ กิน กนิ ขา้ ว หาแนวมาปรนนบิ ัติ อปุ ฏั ฐากเอา หา...หายามากินเอา ความดัน
แข็งๆ ไม่ได้ เออ แขง็ แรงมาๆ บต่ ายคราวนน้ั น่ะ มนั ตำ่� เขาก็เร่งใหส้ งู ได้ เรง่ ...ความดันใหส้ งู ได้ โรคหวั ใจออ่ นแอ
9

10 ก็เร่งให้มันใจเต้นแข็งแรงข้นึ ได้ เออ หมอ หมอเกง่ สมยั น้ี อมื ตาย เลยมีแฮงขึน้ มา แขง็ แรงขนึ้ มา เลยมีชีวิตชีวาอยู่ด้วยกันมา
หลายปี แลว้ คอ่ ยตายจากกนั เพราะฉะนน้ั ใหก้ �ำลังใจกนั ดีๆ ให้
วิทยายุทธของเขา เขามีวิชาการ อา้ ช่วยเหลอื คนไข้ไดห้ ลายทาง มีกำ� ลังใจ อย่า อย่าทำ� ให้เสยี กำ� ลังใจ ดว้ ยประการฉะนี้ ๒๘ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
เพราะฉะนน้ั พวกเราไม่ตอ้ งหวั่นไหว ให้ตัง้ อกต้งั ใจประพฤติ
ปฏบิ ตั ิธรรม ใหเ้ ครง่ ครัด เขม้ งวด กวดขนั อยา่ อ่อนแอ สิง่ ใด ๗๖
ที่มันเปน็ แสลงใจ กอ็ ยา่ เอามาพูดกนั แสลงเพราะใจ ท�ำให้โรค
หัวใจก�ำเริบได้ อย่าด่า อยา่ ว่ากัน อยา่ ปอ้ ย(ด่า) อยา่ แชง่ กนั มี 11
แต่หล่า(ค�ำไพเราะ) มแี ต่คำ� (ค�ำแพง เปน็ ท่ีรัก)เท่านน้ั มีแต่ของ
ดีๆ ท้ังนั้น เอามาพูดจากัน ก็จะไดม้ กี �ำลังใจ สามารถทำ� งาน
ท�ำการได้ ท�ำนา ท�ำสวน ทำ� ไร่ ก็ท�ำไดเ้ พราะมีก�ำลังใจ ถา้ ผวั ไม่
ให้ก�ำลังใจ เมยี ไมใ่ ห้ก�ำลงั ใจ หวั ใจกท็ รุด ทรุดลงๆๆ โรคภัยไข้
๗๖ เจ็บก็ก�ำเริบมากขึน้ ๆ เราไม่ให้ก�ำลงั ใจกนั ถา้ ตา่ ง ต่างถา้ ให้กำ� ลงั
ใจกนั อยา่ หา หาเรื่องท�ำให้หวั ใจก�ำเริบ โรคภัยจะก�ำเริบเสบิ
สาน
อนั นพ้ี ดู ไปๆ มันกเ็ มื่อยแลว้ นะ กเ็ ลกิ ขอฝากแค่นก้ี อ่ น
วันนเ้ี พ่ินวา่ ใหเ้ ทศน์ทั้งวันท้ังคนื มนั ไมไ่ ด้เหมอื นเดมิ นี้ มันอ่อนแอ
ลมก็ออ่ น เสียงก็ไมด่ ัง ร้องไปเท่าไหร่มนั ก็ไมอ่ อก มนั เมอ่ื ยอยู่
ในหัวใจ ดว้ ยประการฉะนี้

(สาธุ)

ต่างคนตา่ งให้กำ� ลงั ใจกนั เดียวเหมือนนทิ านเขาบอก
เนาะ(นะ) เมียเพอ่ื นหยดุ ยากพาโตอยู่เทงิ ขว่ น เหน็ ประเจิดประเจ้อ
ก็ ผัวกบ็ อกใหเ้ มย้ี นขอเจา้ แมอ่ ่ีนาง ทางนนั้ ตอบมา โอ้ยเจ้าบก่ นิ
ข้าวหลายวันมันสเิ ปน็ ของเพิ่นแหลว่ อา้ จักสิให้ขอ้ ยเมี้ยนแพง
ไว้ใหผ้ ู้ใด๋ คันเจ้าเวา้ จั่งซั้นกะเอามาเบ่ิงจักค�ำดู๊ ผัวก็กนิ เอาๆ ยา้ น

หลวงปูท่ อ่ น ญาณธโร ๓๐ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
วันจันทรท์ ่ี ๓๐ มถิ ุนายน ๒๕๕๗ เวลา ๑๘.๐๐ น.
ณ The Creston Hills Residences (เขาใหญ)่ ๗๗

อ.ปากช่อง จ.นครราชสมี า

๗๗

อยา่ ไดเ้ บียดเบียนซง่ึ กันและกันเลย
สพั เพ สตั ตา

สัตว์ท้ังหลายที่เปน็ เพ่ือนทุกข์ เกดิ แก่ เจบ็ ตาย ดว้ ยกนั
หมดทั้งส้ิน

อะเวรา
จงเปน็ สุข เป็นสุขเถิด อย่าได้มเี วรแกก่ นั และกันเลย

1

2 วดั เวฬวุ ัน กลันทกะนวิ าปะสถาน ๓๐ มิ ุถนายน ๒๕๕๗

อพั ๎ยาปัชฌา

ก็อยา่ เบียดเบียนซึง่ กันและกนั เลย อ้า ให้ท�ำใจอยา่ งงน้ั น่ะ สถานที่แหง่ นนั้ สถานที่แห่งนกี้ เ็ หมอื นกนั เราสรา้ ง
แหละ เป็นสตั ว์ ตามนวิ าปสถานเหยือ่ และสัตวอ์ ื่น สัตวอ์ ื่นได้ บา้ นสร้างเมืองขึน้ ที่น่ี เพือ่ ความเจริญรุง่ เรือง ชีวิตและครอบครัว
พึง่ พาอาศัยพวกเรา เขาก็มคี วามสขุ ทุกครอบครัวตอ้ งการความปลอดภัยทางชีวิต กพ็ ง่ึ ใหอ้ ภยั แก่
พวกปลาท่ีปล่อยเม่ือกด้ี ้วย หรือมาแตท่ ่ีอ่ืนก็ดี มาอาศยั ที่น่ี
วดั ปา่ เวฬวุ ัน กลนั ทกะนวิ าปะสถาน ขอให้ไดร้ ับความปลอดภัยดว้ ย เออ ทกุ ชีวิตที่มาอยูท่ ่ี...แห่งน้ี
เปน็ ท่ีอภยั ทานแกช่ ีวิตสตั ว์ นเ่ี ปน็ ตวั อยา่ งวนั แรก วนั เปิดงาน
แหง่ หน่ึงท่ีพระเจา้ พระอะไร พระเจ้าพิมพสิ าร ได้ไป ได้ สถานที่ก็เหมาะสมแล้ว
รับภยั ในท่ีน่ัน ทา่ นจำ� วัด(นอนหลับ)กลางวัน ก�ำลังนอนบรรทม
อยู่ แต่ว่างูใหญ่เล้อื ยมา มายกคอชู พระเจ้าพิมพิสาร ทา่ นกก็ รน เอาแนะ่ ฝามนั ปดิ ฝาปดิ ปาก
๗๗ กรนๆ อย่อู ยา่ งง้ันนะ่ เออ มีกระรอกกระแต มาร้องกริ้งๆๆ อัพย๎ าปชั ฌงั สขุ ัง โลเก ปาณะภเู ตสุ สัญญะโม ๗๗
เออ ใส่หู ส่งใส่พระกรรณของพระเจา้ พิมพิสาร พระเจา้ พิมพสิ าร
กต็ กใจตื่น ลืมตาขนึ้ เหน็ งูแผ่พังพาน จ้องท่ีจะฉกอย่แู ลว้ อา้
ตื่นลกุ ขึน้ มาทันที ไล่ตะเพดิ งู หรือพญานาคอันนนั้ นะ่ หนีไป โดย (เปล่ยี นที่กระโถนใหม่)
ปาฏิหาริย์ อ้า จึงได้นามว่า เวฬวุ ัน กลันทกะนวิ าปะสถาน เป็น นที่ ำ� อะไร บว้ นนำ้� หมากในนี้ ไมม่ กี ระโถน แปลวา่ หาย
สถานที่พระราชฐานเหยอื่ แกพ่ ญากระแต ที่ให้ชีวิตแดพ่ ระเจา้ ให้อภัยด้วยเน้อ หากใครเอาภาชนะอันนี้ไปใช้ ก็อย่ารังเกียจนะ
พิมพสิ ารได้มีชีวิตรอดปลอดภัยมาคราวน้ัน เพราะกระแตแทๆ้ อยา่ ไดร้ ังเกียจว่า ท่านบว้ นนำ้� ลายใส่แล้ว หึ อยา่ วา่ อย่างงนั้
หึหึ เพราะฉะนน้ั จงึ ไดม้ นี ามชื่อกระแต ไวท้ ่ีนั่น นวิ าปะสถาน บ้วนนำ�้ หมาก บว้ นน�้ำลายใส่นแ้ี ลว้ อย่าถืออย่างง้ัน ทำ� ความ
เปน็ ที่พระราชทานชีวิตสัตว์ ใหเ้ หย่อื แกก่ ับสัตว์ทั้งหลาย อย่าได้ สะอาดเอา ไม่ถือเปน็ ของสกปรก
เบียดเบียน อย่าให้ใครเบียดเบียนกระแตในท่ีนเ้ี ลย กระรอก
กระแตมนั มา ให้มนั เสรีประชาธปิ ไตยเต็มที่ (หลวงปฉู่ นั นำ�้ ชา)
เพ่ินเลย อ่ะ พระราชทานป่าเวฬุวันแห่งนน้ั ประทานให้
เป็นสมบัตขิ องศาสนา (แจง้ เตอื นเพอ่ื ใหป้ ิดเสียงโทรศัพท)์

3

4 ก็อย่าได้ฆา่ มันเลย เมตตามนั จับมัน ไปปลอ่ ยนอกบริเวณนู้นซะ ๓๐ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
ก็ไหวพ้ ระ ไหว้พระรับศลี ซะกอ่ นดี้ เพือ่ เป็นสิริมงคล ไปอย่ทู ี่ ไม่มมี นษุ ย์ จับไดแ้ ลว้ อย่าฆา่ เขาเลย อา้ ให้อภยั ที่นี่
เป็นท่ีอภัยทาน นห่ี ลวงปขู่ อบิณฑบาตไว้ นกหนปู ูปีก งเู ง้ยี วเข้ียว
อมิ ินา สกั กาเรนะ ตงั พุทธงั อะภิปชู ะยามะ กะปอม(กิง้ ก่า) สตั วม์ ีชีวิตเดินไปมาได้ ให้อภัยแกท่ กุ ชีวิต จง
อมิ นิ า สักกาเรนะ ตัง ธมั มงั อะภปิ ชู ะยามะ ปลอดภยั แม้ตวั ของเราผปู้ ฏบิ ัติธรรม ก็ต้องมีความประสงค์
อิมินา สกั กาเรนะ ตัง สังฆัง อะภปิ ูชะยามะ อยา่ งน้นั เหมือนกัน อย่าไดม้ ี ใครมาเบียดเบียนเราเลย ใหอ้ ภยั

ข้าพเจ้าขอบชู าพระผมู้ ีพระภาคด้วยเคร่ืองสกั การะ หรือว่า ๗๗

อามิส(บูชา) แก่เขาได้ทกุ เมอ่ื แมแ้ ต่มาขบ มากดั มาต่อยเรา เราก็ไม่ตอ่ สู้
แมงปอ่ ง แมงงอด(แมงปอ่ งตัวเล็ก) แมงเงา(แมงป่องตัวใหญ)่
๗๗ หรือวา่ ดว้ ยการปฏบิ ตั ธิ รรมในสถานท่ีนี้ เพ่ือเปน็ สิริมงคล อะไรที่มันมาในที่นี่ ให้มันไปในที่ปลอดภยั ซะ เอาไปปล่อยในท่ี
เปน็ บุญเปน็ กุศลแกช่ าวพุทธ ผู้มารว่ มพธิ ีดว้ ยให้ตลอดปลอดภยั ปลอดภยั มิใช่ว่า ออกจากกำ� แพงไปแล้วก็โดน ลงไปแลว้ เอา
ให้ชีวิต ในที่ทุกสถาน ในกาลทุกเมื่อ เม่อื ไหรก่ ็ได้ ไม่มีการ คอ้ นตมี ัน ต้ัมๆๆๆ แอ้
เบียดเบียนใครเลย พอตง้ั หน้าต้ังตามาท่ีน่ี มาในสถานที่เป็น
สิริ เปน็ มงคล เป็นบุญ เป็นกุศล ของชาวพุทธท่ัวโลกไม่ใช่แต่ เราเคยเอา เออ งู เราจับได้ในเก้าอี้ เกา้ อีร้ ากไมเ้ รา มัน
ประเทศไทยแหง่ เดียว ประเทศอ่ืนๆ เขามาท่องเที่ยวในสถาน มา มนั มาขดอยนู่ ี่ โพรงเนย่ี มันมโี พรง มลี น้ิ ชักอยใู่ นนี้ มนั มาขด
ที่นี้ เขากจ็ ะมีความนยิ มชมชอบ ช่ืนอกช่ืนใจ มาให้อาหารแก่สัตว์ อยูน่ ่ีนะ่ เราไปค้นหากระดาษ กระดาษ แอ้ ถา่ ยรปู มันสีเขียวๆ
น�ำ้ เป็นนก เป็นหนทู ้ังหลาย โปรยให้กินข้าวตอกดอกไม้ใหก้ นิ กบั เหมอื นกบั งูเนยี่ แหละ คน้ มนั ไป ค้นมันมา ค้น ค้นหากระดาษ
ใหเ้ ขาบินมาโดยเสรีประชาธปิ ไตยแท้ ไมม่ ี ใครเบียดเบียนสัตว์ ขอกระดาษ มนั เป็นงูสปิ ะเนย่ี เว้ย มันเป็นงู มนั ขดเตรียมตัวอยู่
ในสถานท่ีน้ี อยา่ งเนย่ี มนั ก็งาบเอามือหลวงปซู่ ะ อา้ งับใสโ่ ป้(นวิ้ โปง้ ) นว้ิ

หลวงปนู่ ขี้ อบิณฑบาต ไม่ใหเ้ บียดเบยี นสตั ว์ในทน่ี ้ี 5

สัตว์ในนำ�้ ก็ดี สัตว์บนบกกด็ ี สัตวอ์ ะไรๆ มาในนี้ ให้อภยั
ไปหมดทุกอยา่ ง แมแ้ ตง่ ูเง้ยี วเข้ียวกะปอม(ก้ิงกา่ )มันมาในที่น้ี

6โป้งมอื นแี่ หละ งบั เอา้ มนั ไม่ใชก้ ระดาษแลว้ แนะ่ งูๆ ชา่ งมัน สัตวท์ ั้งหลายท่ีเป็นเพ่อื นทุกข์ เกดิ แก่ เจบ็ ตาย ดว้ ย
กนั หมดท้ังสน้ิ
เถอะ แล้วก็บอกให้ญาติให้โยมเอาไปปลอ่ ยใหห้ น่อย ไปปลอ่ ย ๓๐ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
นอกป่าไปเลย นอกร้ัววดั ไปเลย ไปยังไมไ่ กลเลย ไปใกล้ๆ เขา
ปดิ ตาหน่อยเดียว เสยี งดัง ตั้มๆๆ เอาแลว้ ฆา่ มันแล้วปะเนย่ี ว่ะ อะเวรา
ฆา่ มันซะแล้ว กลบั ขนึ้ มาว่า แฮๆ่ วะ่ มนั ไมเ่ ดิน เออ มันไม่เดนิ
ปลอ่ ยไปมันไม่เดนิ มันยังเอางอคอขึน้ มาอยู่ ก็เลยลงโทษมนั ตี จงเปน็ สุข เปน็ สขุ เถดิ อย่าไดม้ ีเวรแกก่ ันและกันเลยหรอก
มนั ซะ ต้ัมๆๆ มันก็ตาย นั่นเรียกวา่ ใจไมม่ ีอภัย ให้อโหสิโทษแก่
ผ้อู ่ืน ถอื วา่ เขาเป็นศตั รูตอ่ เราท้ังนั้น อย่างนี้ไมถ่ กู ต้อง ไม่เปน็ สัพเพ สัตตา
อภยั ทาน ถ้าอภยั ทานแท้ เขาจะกัดยงั ไง ช่างเขาเถอะ ขอ...ปลอ่ ย
เขาออกมันไป ปล่อยมันออก ถ้าให้หลวงพอ่ ต้องเปน็ พิษเป็นนนั้ สตั วท์ ั้งหลายท่ีเปน็ เพอื่ นทกุ ข์ เกิด แก่ เจบ็ ตาย ด้วย
บวมขึน้ มา เนย่ี มอื ให้หายไปซะ เอาไปดว้ ย พษิ ทั้งหลายเอาไป กนั หมดท้ังส้นิ
๗๗ ดว้ ย อยา่ งนหี้ รอกความประสงคข์ องหลวงปู่ ไมใ่ ห้ไปฆ่า ต้ัมๆ ๗๗
อัพ๎ยาปัชฌา

อยา่ ไดเ้ บียดเบียนซ่ึงกันและกนั เลย ใหอ้ ภยั แก่กนั เลย
นล่ี ะ่ ทกุ ขอ้ ๆ ไป มีความประสงค์จะให้อภัยแกส่ ตั วอ์ ื่น เปน็ เบ้ือง
หน้า ไม่ได้ผูกเวรผูกกรรมใสใ่ ครเลยอยา่ งง้นั ล่ะ ตอ่ แตน่ นั้ มันก็
บวมขึน้ ๆ มอื เรา เอา้

อย่างง้ัน อันนัน้ ล่ะเอาไปฆา่ ตายเลยปะเนย่ี เรายงั แปล๊บในหวั ใจ สัพเพ สตั ตา
เรา โอ้ ทำ� ไมไม่มเี มตตาปรานตี ่อสตั วอ์ ่ืนล่ะ เออ ค�ำสวดเราวา่
สวดอยทู่ ุกวันๆ สตั ว์ทั้งหลาย ก็บอกว่า อย่าไดเ้ ปน็ เวรเปน็ ภยั แกก่ นั และ
กัน น่ีไมไ่ ด้ส่งั ให้เขาฆา่ เขาฆ่าเองของเขา ก็ให้อโหสิเขาก็ด้วยนะ
สพั เพ สัตตา อ่ะ เฮอะ เปา่ ทางนค้ี อ่ ย ยุบไปๆๆ ทา กเ็ ลยนำ�้ มนั มาทา หายไปๆ
งู งูเหา่ กา้ นจบ งเู หา่ เปน็ งเู ห่ากา้ นจบตวั นอ้ ยๆ คอมนั กจ็ ะเม้า

7

8 คงจะอายเขาคราวนแี้ หละ ตาของเราคงจะบวม เลยทานวดตา ๓๐ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
(เล่อื ม)ๆ อยา่ งนแ้ี หละ มนั กเ็ บาไปๆ เฉยๆ ทาวา่ น ทายาอะไร ตูมไป ท�ำนองนี้ อาจจะเป็นไปได้ แอ้ ไม่มเี ลย ไม่มีสกั อันแลว้
ก็ ยบุ ไปๆ ไม่มหี รอก คลา้ ยๆ ไมไ่ ด้มอี ะไรตอดต่อยเราเลย เออ น่ันล่ะ
เขาฉดี ยาใหห้ รอก หมอ ฉดี ยาแก้พิษงูให้อยู่ หายไปเลย
เฉยๆ ธรรมดา นกี่ ็เรียกว่าเมตตาสตั ว์ ใหเ้ มตตาด้วยจิตใจ อย่า อานสิ งส์ของแผ่เมตตาเปน็ ประจกั ษ์ขนาดนัน้
ว่าแตป่ าก ให้มหี วั ใจมเี มตตากรุณาด้วยเหมือนกัน นั่นเปน็
อภยั โทษ เปน็ อโหสโิ ทษไปในตวั ไม่เปน็ พษิ เปน็ ภัยใดๆ เลย เพราะฉะนั้น ในวนั นจ้ี ะถือโอกาส อา้ เร่ืองอภยั ทานให้ ๗๗
แมแ้ ตง่ กู ดั มนั บวมขนึ้ ขนาดนี้ ธรรมดา ธรรมดามนั เป็นพษิ จน เป็นขอ้ ปฏิบตั ิในเบ้ืองตน้ เรามาสาน เรามาสร้าง ปลกู บ้าน สรา้ ง
ว่ามอื เปื่อย เท้าเปอ่ื ยไปหมดแหละ นมี้ นั มีแคน่ ่ัน แคน่ ่ันยุบไป เสนาสนะ สรา้ งรา้ นคา้ รา้ นตลาดทั้งหลาย เพื่อจะขาย ซอ้ื ขาย
เฉยๆ หรือวา่ เป็นหมอท่ีฉดี ยาให้ ไมร่ ู้ เออ แตว่ ่าปรากฏการณ์ เอากำ� ไรมาเล้ียงชีวิตและครอบครัว แต่นั่น แต่พวกเราใหม้ ี
มันเปน็ อย่างงั้น ไม่เปน็ พิษลกุ ลามต่อไปเลย นว้ิ มอื ของเราจงึ ไม่ ปัญญาเกินออกไปกวา่ น้ัน ใหป้ ัญญากว้างไกลออกไปกวา่ นัน้ อย่า
ได้เอาสัตวม์ าทรมาน อยา่ ได้เอาสตั วม์ าเป็นอาหาร อย่าได้เอา
๗๗ ขาด มันกเ็ ลยหายไป เออ อันน้ี สัตว์มาเบียดเบียน ฆา่ ทบุ ตบตเี ขาเปน็ อนั ขาด ใหอ้ ภัยเสมอใน
หมู่บ้านน้ี ชื่อว่าหมบู่ า้ นอะไรๆ เออ อภัยๆ ใหอ้ ภยั แก่
อานสิ งส์ของการแผเ่ มตตาเป็นประจกั ษ์
แมงงอด(แมงปอ่ งตัวเล็ก) แมงเงา(แมงป่องตัวใหญ่) อัพ๎ยาปัชฌา
ตะขาบ แมงปอ่ ง อะไรกแ็ ล้วแต่ ถา้ มนั กัดเราแลว้ ก็ถือวา่ ความ อพั ย๎ าปชั ฌัง สุขงั โลเก
เผอเรอของเราตัง้ หาก ให้อภยั ๆ ไม่ถอื โทษโกรธเคืองใคร ไม่ฆา่ ปาณะภเู ตสุ สัญญะโม
ไมต่ ี ถึงกดั ก็ไมถ่ งึ ตายหรอกนะ ถา้ เขาเจอเขาตอ่ ย ถ้ามันนดิ ๆ
หนอ่ ยๆ อดรนทนได้ ถ้าหม่ันทายา มนั ก็หายไปเลย ตอ่ แตน ความไมเ่ บียดเบียนซ่งึ กนั และกัน ให้อภัยซึง่ กนั และกนั
อะไรมันมาตอ่ ยเราแถวนๆ้ี มันมาตอ่ ย มนั มาจ้ๆี อยูเ่ นย่ี กล็ บู เปน็ สุขในโลก ไม่เปน็ พษิ เป็นภยั ใดๆ อยา่ ได้ตายดว้ ยพษิ รา้ ยทั้ง
มัน มันกจ็ ีเ้ อาตรงนซ้ี ะ อมิ่ น่ะ อันนกี้ ช็ ่ือว่า ไมไ่ ดต้ บ ไม่ได้ตมี นั หลายทั้งปวงเลย มนษุ ย์เราท่ีมาอยู่ท่ีนี้ใหป้ ลอดภยั ทกุ อยา่ ง แม้
อะไร ให้อภัยแก่มนั อยา่ งง้นั เอาละ่ แล้วกแ็ ลว้ ไป มนั ดึงเอา จนตลอดศาสตราอาวุธ กอ็ ย่าได้นอ้ มนำ� มาใช้ประหัตประหาร
(เหลก็ )ไนของมนั ก็จึงดึงเหล็กไนของมนั ตดิ อยูน่ ่ี ดงึ ออก ดึง กนั ในท่ีนี้ ในหมู่บ้านแห่งนเี้ ปน็ อนั ขาด ใหเ้ ด็ดขาดลงไป
ออกซะ ที่มันตอ่ ยเขา้ ไปเนยี่ ก็ทายาไปกห็ าย ไมบ่ วม ตาก็ไม่
บวม อะไรก็ไม่บวม ต่ืนเช้ามาก็ไปบิณฑบาตไดเ้ ฉย ตายแลว้ เรา 9

10 สาธกุ าร ในเจตนารมณ์อันเปน็ มหากุศลน้ีไมน่ ้อยเลย แตว่ ันน้ี ๓๐ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
ก็หย่อนยอ่ เข้ามาผู้อยู่ร่วมครอบครัวกันสักหน่อย เออ ตั้งใจ
เวระมะณี หลกั ใจ สรา้ งหลักสร้างฐาน ให้มั่งมศี รีสขุ ใหม้ กี ำ� ไร เงินทอง
เราเวน้ จริงๆ เวน้ จากการเบียดเบียนชีวิตสัตว์ ทรมาน ไหลมาเทมา โบราณอีสานโน้นหรอกเพ่ินบอกไว้
ชีวิตสตั วด์ ว้ ยวิธกี ารใดต่างๆ นานา เลิก ใหเ้ ลกิ จริงๆ ถา้ ยงั เป็น
ห่วงท�ำบาปอยู่ ก็ไปทำ� ที่อ่ืนเถอะ ที่นอ้ี ย่าทำ� เขาเลย เพราะให้ ผวั เมีย ผัวเมยี นผี้ ู้ใด๋ม่ังใดม๋ เี พิ่นจั่งสขุ จั่งแมน่
อภัยแก่สัตวท์ กุ จ�ำพวกในหมู่บา้ นแห่งนี้ เปน็ หมู่บ้านมหามงคล (บุตรภรรยาผวั เมียน้ี คนใดรำ่� รวยมคี วามสขุ )
แก่สถานท่ี ถา้ เราทำ� ไดอ้ ย่างงัน้ ก็เป็นมงคลชีวิต ในหมู่บ้านของ
เราตลอดไป อยา่ มโี จร อยา่ มผี รู้ ้าย อยา่ มีผ้มู ุง่ ร้ายหมายผลาญ ให้เจ้ายกแก่นขึ้นเปน็ แก้วพอ่ เฮือน พอ่ เด้อ ๗๗
ซ่ึงกนั และกันเลย เป็น ยกผัวขึน้ เปน็ แก้วแก่นเฮอื น แกน่ บ้าน แก่นสอ่ ง

๗๗ อัพ๎ยาปชั ฌัง สุขัง โลเก ปาณะภเู ตสุ สญั ญะโม (ใหเ้ จ้ายกสามวี ่าเปน็ ทเ่ี คารพบชู า
ภายในบา้ นเรือนครอบครวั ของตน)
ความไมเ่ บียดเบียนซึ่งกนั และกนั มีความสขุ ในโลก มีความ
สุขในโลก ไม่มีเวร ไม่มีภยั ไม่มศี ตั รูใดๆ เกดิ ขน้ึ ในท่ีนี่ อันน้ี โดย ใหเ้ จา้ เพียรเอาแก้วมณนี ลิ ลูกประเสริฐ
เฉพาะส่วนรวมร่วมกันท้ังหมดในหมู่บา้ นแห่งนนี้ ะ ไม่ให้มี ใช้ (ให้มคี วามอสุ าหะในการสรา้ งคณุ งามความดี)
ศาสตราอาวุธใดๆ ทั้งนั้น ประหัตประหารกันทั้งน้ัน อยา่ เลย
อย่าใหม้ ีอยา่ งงน้ั เลย ใหอ้ ภยั ถา้ มีปนื อยูใ่ นมอื ก็โยนไป โยน หากจะเกิดหนว่ ยแกว้ พิลาข้นึ ค่าแพงพอ่ เด้อ
ทง้ิ ไป ไมย่ ิงใคร ไมฆ่ ่าใครล่ะ มีมดี มีขวาน อยู่ในมอื ก็โยนไป (เดย๋ี วก็จะเหน็ ผลทเี่ ราได้กระท�ำ)
ทงิ้ ไป เออ อย่าเอามาประหตั ประหารกนั เปน็ อนั ขาด ถ้าทำ� ได้
อยา่ งง้ี (หมายถงึ ใหเ้ คารพยกยอ่ งสามแี ละใหอ้ บรมสงั่ สอนดูแล
ลกู ให้ดี เมอ่ื ลกู เราดแี ลว้ ก็จะนำ� ความสุขมาให้เรา)
แหม เทวดายกมอื สลอนทีเดียว ยกมือสาธกุ ารสลอน โอ้
เขาจริงเว้ย เขาท�ำจริงว่ะ หมบู่ า้ นแห่งนี้ชื่อว่า หมบู่ ้านอภยั โทษ ยามผัวเคยี ดให้เป็นฮปู โมโห มาน่นั ใหผ้ ูห้ ญงิ น้นั
อภยั ทาน หมูบ่ า้ นแหง่ นหี้ มบู่ า้ น เกาะแห่งนเ้ี ปน็ เกาะที่ให้อภยั ทาน หาวาจาหว่านยล กลลอ่ อยา่ สะหวลหาข้อผิดกนั ซำ้� ตื่ม
อ้า ใหช้ ่ือเป็นท่ีอภัยทานอโหสิกรรม ให้แกส่ ัตว์ท้ังหลายท้ังปวง (เวลาเมอ่ื สามีไม่พอใจ โมโห มาน้ัน ให้หาคำ� พดู วาจา
ถา้ ท�ำได้อย่างน้ี แหม เทวดาทั้งหลายยกมือสาธกุ าร โมทนา อันออ่ นโยน มอี บุ ายการปลอบโยน อยา่ หาข้อผิดกันซ�้ำเตมิ )

11

12 จะไดม้ าสง่ ข้าวลกู นแี่ หละ อมื เอามาแลว้ ก่องข้าวน้อยๆ กลอ่ ง ๓๐ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
เข่า(ข้าว)หรือแอบ(กล่อง)ขา้ วนอ้ ยๆ ไอ้ความหวิ มนั หวิ มาก กล่อง
ไฟลกุ ข้ึนอย่าสะตม่ื ขีฝ้ อย ไฟลุกขนึ้ แล้ว แค่นม้ี นั จะอ่มิ อิหยงั หือ กนิ คำ� เดียวบ่อิ่มย้อนดอก กล่องขา้
อยา่ สะเอาขีฝ้ อยไปโพ๊ะมัน ขีฝ้ อยไปโพะ๊ มนั วนอ้ ยๆ แอบข้าวน้อยๆ ติบขา้ วน้อยๆ
ยิง่ โพ๊ะเขา้ เท่าไหร่ ไฟกย็ ่ิงลุกฮอื ขึ้นเท่าน้ัน
อย่าสะตม่ื ไฟฝอยเด้อ อย่าสะวอยมาฮบั ตอ่ ผัวเสยี งทา้ แม่ก็วา่ ... มันต้อนแตน้ (ชิน้ เลก็ )แนน่ ในเด้ๆ มันต้อนแต้
ใหเ้ จ้าอดทนเอา อดเอาๆ อดทนเอาเด้อ น(ชนิ้ เล็ก)แนน่ แหละ ค่อยกินไปก่อน ใหม้ ันหายหิว แล้วกะเซา
โกรธดอก
โกโธนี้ กิลาสาตวั หยาบ เกิดแกไ่ ผมดื ต้อื บเ่ หน็ ฮ้ฮู อ่ มทาง
ความโกรธมาเพม้าง จิตใจใส ให้กลับมืด มนั พูดขึน้ มาว่า... จับคำ� ข้าวได้แลว้ ก็เตะหนีไป เตะกอ่ ง
ทงั้ ประโยชนต์ นก็บ่ฮู้ ประโยชน์ผอู้ ่นื เลยบฮ่ ู้ ขา้ วน้อยหนีไป ไปดว้ ยแอกน้อยๆ โกรธแมห่ ลาย ตแี ม่ เออ ตี
(ความโกรธนเี้ ป็นกเิ ลสตวั หยาบ หัว ตคี อแม่ ตีด้วยแอกน้อย
เกิดขน้ึ กบั ใครแล้วมืดมน มองไม่เห็นทางออก
๗๗ ความโกรธน้นั พาให้จิตใจเรามดื รจู้ ักไหมแอกน้อย แอกน้อยมันพอถนัดมือเนยี่ มัน ขนาด ๗๗
ไมร่ ปู้ ระโยชนต์ ัวเองและคนอ่ืน) ศอกอันเนยี่ แอกนอ้ ยๆ จับได้...ตเี ขา้ ใส่ขมับ เลอื ดแตกออกทาง
ปาก ทางดงั (จมกู ) ปื้ดๆๆๆ อยู่ แมต่ ายแล้ว เหน็ ตายลอ่ งง่อง
ท�ำลายล้างขาดกระเด็น ทำ� ลายลา้ งขาดเสีย พะงาบๆ อยู่ ไปเขยา่ ยงั ไงก็ไม่ฟ้นื แล้ว แมๆ่ ๆ ตายซะแล้ว บ่
เปรียบดัง ทา้ วขา้ วก่องนอ้ ย ได้ฆา่ แม่ตายเสียคราวน้ัน ฟ้นื ตายแนน่ อน เออ วิ่งเป็นบา้ อา้ บก่ นิ ขา้ วซำ้� ขา้ วที่กอ่ งขา้ ว
ความว่าโกโธมัดมืดมุงปดิ ไว้ บนั ดาลให้โทโสจึงบงั เกิด นอ้ ย บก่ ินอาหารที่แม่หามา ก็ไม่กินขา้ ว ลุกขึน้ ไดก้ ็อ้มุ แม่ไปเข้า
บ้านเขา้ เมืองไป อา้ เสยี ใจจนจะเป็นบ้าเป็นใบ้ วิ่งเขา้ วัดเขา้ วา
(คนหนา้ มดื ความโกรธมาปิดบงั ไปหมด วา่ ตวั ท�ำแมต่ าย ครูบาอาจารย์เพ่ินก็สอนว่า โอ้ ทำ� บาปใหญ่
เลยทำ� ให้ กลา้ ทำ� ในสิง่ ท่ีไม่ควรท�ำ) แล้วลูกเอย

แมไ่ ปส่งขา้ ว เออ สาย อา้ ทำ� ไมลื้อมาสายอย่างนี้ ตอนนม้ี นั ฆา่ พ่อ ฆา่ แม่ มันเป็นอนันตริยกรรม
ตะวันจะเท่ียงวนั แลว้ ทำ� ไมมา ไมใ่ ช่อยา่ งงั้นลูกหลานเอย ไมใ่ ช่
อยา่ งงน้ั มีเหตุบังเอญิ แม่ไปท�ำอะไรๆ ไฟก็เลยลกุ ไหมห้ มอ้ ไหม้ เปน็ กรรมอันหนกั ท�ำยังไงจะหายจากบาปจากกรรมได้
หม้อขา้ วอยใู่ นหวด(ภาชนะนึ่ง)ก็ไหม้ไปหมดเหมอื นกนั เสียเวลา ต้องกอ่ ธาต(ุ ท่ีบรรจุอัฐธิ าต)ุ เวลาเผาแม่เรากอ่ ธาต(ุ ท่ีบรรจุอัฐิ
แมก่ ลับมาแลว้ ก็ถึงมาหุงหาใหมอ่ ยู่ จนกวา่ มนั จะสกุ เออ จึง ธาต)ุ ก่อพระธาต(ุ ท่ีบรรจุอัฐธิ าตุ)งุม(ครอบ)กระดกู แม่ ให้สงู

13

14 เบา ไปทกุ วนั กท็ ำ� ตามผู้เฒ่าผ้แู ก่ ครูบาอาจารย์สอนสัง่ ทำ� ได้๓๐ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
ขนาดนกเขาเหินยอดหน่ึง ยอดให้สูงข้นึ ถงึ นกเขาเหิน เหินขนึ้ แค่ จนก่อสรา้ งก่องขา้ วน้อยจนสงู ได้ขนาดนกเขาเหนิ อมื มันไมม่ ีคำ�
ไหน มนั ก็ลงแคน่ น้ั มนั บิน ป๊ับๆๆๆๆ ขน้ึ ไป มนั ๆ หมดกำ� ลงั อา้ ปรัมปรามีนทิ านเปน็ หลกั เปน็ ฐาน อยู่บ้านสะเดา ตาดทอง
ลง มันก็ลงมา แค่น้นั ยโสธร อา้ จังหวัดยโสธร น่ันบ้านสะเดา ตาดทอง ตรงนั่น
ใหย้ อดเจดยี ส์ ูงขนาดนกเขาเหนิ เนาะ(นะ) อย่ทู ่ีนั่น

๗๗ ธาตกุ ่องข้าวนอ้ ย

แหนเ่ ดอ้ อืม เออ ลกู เอยหลานเอยจงึ จะคมุ้ ถา้ ดึงเอาตวั อยทู่ ี่นั่น ไปดูเอาก็ได้ ไปตรงนั้นแวะเยี่ยม ธาตุก่องขา้ วน้อย ๗๗
ออกจากนรกมาได้ เป็นท่ีสงวนไว้ ผทู้ ่ีฆ่าพอ่ ฆา่ แม่ มีหลักมีฐาน วา่ อยูท่ ี่บ้านสะเดา
ตาดทอง ธาตุก่องข้าวนอ้ ยนเ้ี ปน็ ที่ระลึก
ก็วง่ิ เขา้ วดั ไหน เพน่ิ ก็บอกอยา่ งงั้น ผู้ใด๋ได้ไปเหน็ ไดย้ ินจำ� มาว่าเวา่ อา้ ฝงู คนเฒา่ โบราณเฮา
วิ่งเข้าไปวดั ไหน เพ่ินก็บอกอยา่ งงั้น
ฆา่ แม่ตัวเองตายแล้ว ตอ้ งทำ� บญุ ท�ำคุณ เรียนพระเจา้ เพน่ิ เวา่ วา่ ฝงู ศรทั ธาพ่ีน้องฟงั แล้วให้คดิ ตรอง
พระสงฆ์ เออ ใหท้ ั่วใหถ้ ึง แล้วกก็ อ่ สร้างเจดียน์ ่ัน ถ้าบรรจุธาตุ อย่าหลงโมโหนพ้ี าโตตกต�่ำ อยา่ ทำ� อยา่ งนน้ั
ของแม่ของตัวเอง ให้ไปไหว้ไปกราบทกุ วนั ๆ เออ น่ี มอื้ เช้าก็
กราบ มอื้ แลง(เยน็ )ก็กราบอยอู่ ยา่ งงนั้ ทุกวัน ขอขมาลาโทษอาจ (ไดจ้ ดจำ� เอามาพดู คนโบราณเขาว่า
จะเบา อาจจะกลายเปน็ ของหนักกลายเป็นของเบาขน้ึ มาได้ ค่อย ใหศ้ รทั ธาพน่ี ้องฟังแลว้ ก็เอาไปใครค่ วรพจิ ารณาว่า

ความโกรธนพ้ี าทำ� ใหต้ ัวตกต�่ำ)

อย่าทำ� อยา่ งนน้ั เอาอนั น้ันมาสอนลกู ต่อมา ให้มีความอด
ความกลน้ั

ขันติ หิตะ สุขาวะหา

ความอดกลั้นทนทานน�ำความสขุ มาให้ 15

16 ศษิ ย์ไมฟ่ ังครบู าอาจารย์ ฝืนคำ� ส่ังคำ� สอนไปเร่ือยๆ ไม่ ๓๐ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
เขา้ ท่า เพิ่นสอนเท่านน้ั เพ่ินห้ามเท่าไหร่ ก็มุดเข้าไปๆ อา้ เพ่ินด่า
ขันติ ธีรสั สะ ลงั กาโร เพ่ินว่ายังไง มดุ เข้าไปๆ อันน้ีใหเ้ อา เออ อนั น้นั เป็นตัวอย่าง ไป
ขนั ติ ทรมานของพระเจา้ เออ อะไร เออ เปน็ พระเจ้าแผน่ ดิน เปน็
ผปู้ กครองประเทศ แตว่ า่ โดนด่า วา่ ร้ายกบั ลกู ศษิ ยล์ กู หา เออ
ความอดกลั้นทนทานเป็นเครื่องประดบั ของนกั ปราชญ์ เออ ใครล่ะเป็นผู้ไปทรมานเอาล่ะ เออ รถเสน เออ รถเสน เออ
นกั ปราชญจ์ ะเป็นคนนักปราชญข์ ี้ โมโหโกรธา ฆา่ ตีบีฑ์โบย สรุ เสน เปน็ ผู้ทรมานเอาพระเจ้ามลิ ินท์ เอาความดีเขา้ สู้ ทา่ นจะ
ลูกศิษย์ลกู หาแหลกลาญไป นกั ปราชญ์แบบนั้นมันเป็นยงั ไง ใหย้ งั ไง กเ็ อาความดีเข้าสู้ อย่อู ย่างง้นั เอาจนแก้ปริศนาปญั หา
นักปราชญ์... อา้ เอาค้อนไล่ตีลกู ศิษยล์ กู หา หัวรา้ งข้างแตกไป ท่ีสงสยั ท้ังหลายให้เจ้าพระยามิลินท์ พอยอมออ่ นข้อ ฟงั ตาม
อย่างน้นั ไมใ่ ช่นักปราชญน์ ะ นักประหาร เออ ไม่ใชน่ ักปราชญ์ ยอมจำ� นน รับเปน็ โยมอปุ ัฏฐาก อา้ ให้ดแู ล นมิ นตม์ า เขา้ มา
นักปราชญก์ ็ตอ้ งอบรม อืม นสิ ัยใจคอลูกศษิ ย์ลกู หาดว้ ยความ ในวงั ทุกวัน ทกุ สัปดาห์ก็ได้ จะมาเท่าไหรก่ ็ไมว่ า่ พระยามลิ นิ ท์
เยอื กเยน็ อบรมดว้ ยเยอื กเยน็ ท่ีสุด อย่าให้กระทบกระเทอื น รับเล้ียงหมดทกุ อย่าง ยกชนะใจพระยามิลินทด์ ้วย
จิตใจของลกู ศษิ ยล์ กู หาเปน็ อนั ขาด อ้า
๗๗ ลกู ศษิ ย์ลูกหาบางคน ถา้ ครูบาอาจารย์ทำ� ทา่ โกรธให้ ๗๗
อย่างงั้นอย่างง้ี โกรธ ไม่มาใกล้เลย เคยมานวดฟั้นทา่ นเปน็ มอื
ให้ กย็ งโยย่ งหยก เวลาวา่ งๆ ก็เข้ามานวดฟนั้ ท่านเป็นมือให้ ขนั ติ หิตะ สขุ าวะหา
ถา้ เพ่ินไล่ จจู้ ี้ขึ้นมาก็ ไปไกล ออกไป ไมเ่ อาแลว้ ไปเลยนะ่ ขนั ติ ธรี สั สะ ลังกาโร
หนีไปอย่างงน้ั เรียกว่า ช้างเหลอื ขอ หมากกะลอเหลอื ฝาก อะ่
เฮอะ มนั ไมค่ มุ้ อืม มันไม่คุ้ม ช้างเหลอื ขอ หมากกะลอเหลอื ฝาก ขนั ติ เปน็ เครื่องประดับของนกั ปราชญ์อนั มีคา่ ราคาสูง เออ
แลว้
ขันติ หิตะ สขุ าวะหา

มขี ันติ อดกลนั้ ทนทาน น�ำความสุขมาให้ อย่าเอาแต่
โมโหโกรธาว่ากนั แคน่ นั้ สามภี รรยาก็เหมือนกนั ถ้าสามีภรรยา
มีความอดกลน้ั ทนทานต่อกนั ความทะเลาะกนั ก็ไม่มี ในครอบครัว
เพราะทะเลาะดา่ ว่า หยาบๆ คายๆ กนั โคตรพอ่ โคตรแมก่ ็ไมม่ ี
อะไรก็ไมม่ ี ดีตอ่ กัน

17

18 สุขา สงั ฆัสสะ สามัคคี สะมัคคานงั ตะโป สโุ ข ๓๐ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
สพั เพสัง สงั ฆะภตู านัง สามคั คี วฑุ ฒสิ าธิกา
ขอใหไ้ ทยสามคั คีดีต่อกัน จึงจรรโลงไทยใหร้ ่งุ เรือง

รักไทย รักความเป็นไทยของไทย ย่ิงชีวิตจิตใจลำ�้ เหลอื
เลือดเนือ้ ต้องพลี แมถ้ ูกรุกถอยรน่ ลงเร่ือยไป จนกลายเป็นชาว เพิ่นบอกวา่ ความพรอ้ มเพรียงของชนหมู่ใหญ่ ยอ่ มเป็น
ใต้ไปทุกที เพิ่นบอกไว้ ภาษิตโบราณเขาเขียนเนอ้ื เพลงไว้ รถจาก พลงั อย่างส�ำคัญ สามารถรักษาประเทศชาติไว้ได้ เพราะความ
พ้นู ( โน้น) นครเวียงจันทน.์ .. เมอื งอื่น เมอื งเหนอื เมืองจนี ถอย สามัคคีของคนหม่ใู หญ่นั่นเอง แตกกันมาหลายสมัยแลว้
จากเมอื งจีน ข้ามแม่น�้ำโขง ข้ามแมน่ ำ้� โขงก็มาตั้งหลกั ฐานในภาค
อีสานท่ัวไป ถอยจากภาคอสี าน ก็ลงไปพนู้ ( โนน้ )ไป ลงไปเปน็ กรุงศรีอยุธยาจะแตก ก็เพราะความแตกแยกสามัคคกี ัน
ภาคใต้ ไปรับจา้ ง รับ... เปน็ ลกู จ้าง ฉีดยา กรีดยาง ทำ� กับสวน น่ันเอง ถ้าเมอื งไหนๆ จะแตก จะแยก ก็เพราะความไม่สามคั คี
ยาง ท�ำสวน อมื บกั เงาะ มังคดุ ละมดุ ล�ำไย อ้า จนวา่ ทุเรียน กนั นั่นเอง อา้ ในเมอื งไทยเราก็ยังมีหลายยคุ หลายสมัย มคี น

๗๗ สวนทุเรียน ทเุ ริน เกิดข้ึนในจังหวดั จันทบุรี เพราะนำ�้ ใจของภาค ยุใหร้ �ำ ต�ำใหร้ ว่ั ยัว่ ให้แตก และกแ็ ยกใหอ้ อก ๗๗
อีสานลงไปชว่ ยพัฒนา... เลยเป็นสวนเงาะ สวนทเุ รียน เต็มบ้าน
เป็นพรรค เป็นพวก เปน็ เหลา่ เป็นกลุ่ม เปน็ ก้อน เปน็
เหล่ากนั มคี น

ยุใหร้ ำ� ต�ำใหร้ ่วั ย่วั ใหแ้ ตก

เต็มเมือง อยเู่ มืองจันทบรุ ี ไดเ้ อามาขายในภาคอสี าน เออ ภาค กม็ ี ถึงกบั ร่วม รวบรวมพละกำ� ลงั พลเดนิ ขบวนกัน จน
อีสานมนั ปลกู ไมข่ น้ึ อืม ไมม่ ที างจะเดินพนู้ ( โน้น)ละ่ อา้ เดินขบวนทำ� ไม เดนิ ขบวนจะ
เอาประชาธิปไตยข้นึ มา กเ็ ขาเอาประชาธิปไตยเต็มท่ีแล้ว จะเอา
มงั คุด ละมดุ ลำ� ไย ลน้ิ จี่ ดียิ่ง อ้า มะวิ่ง... ขา้ วนง่ึ ลูกชิ้น ขึ้นมาที่ ไหนอกี มอี นสุ าวรีย์ เปน็ อนสุ าวรีย์ เปน็ ท่ี ...อนสุ าวรีย์
ลิ้นชกั อะไร อ่ะเฮอะ มนั ตอ่ กันไปเร่ือยๆ อาศัยแรงกายแรงใจ ประชาธิปไตยรัฐธรรมนญู ข้นึ ต้งั รัฐธรรมนญู ข้ึนในประชาธปิ ไตย
รว่ มพลัง...มัน รักษาประเทศขณั ฑสมี าเอาไว้ได้ เพราะความพรอ้ ม เตม็ ที่ ในที่น่ันยงั ไม่พอ ในที่เมืองกรุงเทพฯ ก็มีเสรีประชาธปิ ไตย
เพรียงสามัคคี อกี อ้า แห่งหนึง่ อกี ประชาธปิ ไตยแห่งหนึง่ กเ็ พ่อื สงครามโลก
ครั้งที่ ๒ จบลง สรา้ งท่ีวัดพระศรีมหาธาตุ เปน็ วงเวียน เปดิ

19

20 เสรีประชาธปิ ไตยเหมอื นกันน่ะ เนยี่ มขี ึน้ อย่างน้ี ธปิ ไตยเกดิ ขึน้ นเี่ ขาก็มเี พลงขึน้ มานะ่ เราจำ� ได้

ทกุ หนทุกแห่ง วดั วาศาสนาท่ีเจริญรุง่ เรือง พระธาตุพนม วดั อย่าแตกแยกไป เปน็ หลายลำ� ธาร ๓๐ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
พระศรีมหาธาตุ วัด อา้ นครปฐม เหล่านี้ เกิดข้นึ เพราะ โลหิตสายเดยี ว กลมเกลียวกนั ไว้
ประชาธิปไตยใชห่ รือเปลา่ เออ แต่วา่ มีประชาธิปไตยเต็มที่แลว้
ยงั ไม่พอใจ ยัง อา้ เดนิ ขบวนประท้วง เอาเสรีประชาธิปไตยจาก
ไหนมาอีก อนั นน้ั อันนมี้ าอีกอยูอ่ ยา่ งงน้ั พอดีกันล่ะ มีค�ำส่ัง กลมกลนื กนั ไว้ ใหร้ ักกนั ฉนั พ่ีฉนั นอ้ ง เออ เป็นคนไทยก็ดี
จากหน่วยเหนอื ส่งั ให้หยุดการเดนิ ขบวนกันเสยี แต่วนั นเี้ ป็นต้น เปน็ คนลาวกด็ ี เป็นคนภาคเหนอื ก็ดี เปน็ คนภาคใตก้ ็ดี กลมกลนื
ไป ใหเ้ ปน็ ประชาธปิ ไตยเต็มเม็ดเตม็ หนว่ ย อย่าใหม้ เี ร่ืองระหอง กันขนาดใด กลมเกลยี วกันไว้ อยา่ แตกแยกไป เป็นหลายลำ� ธาร
ระแหง ทะเลาะเบาะแว้ง อา้ จ้องล้างจอ้ งผลาญซ่ึงกันและกนั
แต่ปานนัน้ กเ็ จา้ หนา้ ท่ีกถ็ กู ท�ำร้าย เออ ฆา่ กันตายไปหลายศพ เลอื ดไทยเราเอย๋ ไหลเลยมาน่ี
ดงั นเ้ี ป็นตัวอยา่ งความแตกแยกสามัคคี ทำ� ใหบ้ ้านเมืองระส�่ำระสาย ปรองดองนอ้ งพี่ อย่ามีรา้ วราน
๗๗ ขึน้ มาได้ เพราะฉะนั้น พวกเราเปน็ คนไทย เลอื ดไทย อมื เลอื ด โลหติ สายเดียว กลมเกลียวกนั ไว้ ๗๗
ไทยนห่ี ล่ออยู่ อย่าแตกแยกไป เปน็ หลายลำ� ธาร

เลอื ดไทยเจา้ เอ๋ย ไหลเลยมาน่ี (เตรียมนำ�้ มนต)์ เอออออ เอออออ ท�ำน�้ำมนต์ สามคั คี
ปรองดองนอ้ งพี่ อยา่ มีร้าวราน กันไว้ซะกอ่ น
โลหิตสายเดียว กลมเกลยี วกนั ไว้
อย่าแตกแยกไป เปน็ หลายล�ำธาร ขอใหไ้ ทยจงสามคั คีดีต่อกนั จงึ จะจรรโลงไทยให้รงุ่ เรือง

รักไทย รักความเปน็ ไทยของไทย ยง่ิ ชีวิตจิตใจลำ�้ เหลือ
เลือดเน้อื ตอ้ งพลี อมื ท่ีถกู รุกถอยร่นลงเร่ือยไป จนกลายเป็น
ชาวใต้ไปทุกที ไปอยสู่ งขลา ยะลา นราธิวาส ท่ีใด แตป่ านนนั้
เขาก็ยงั มีการยุใหร้ ำ� ตำ� ใหร้ ั่ว ย่ัวให้แตก แยกใหอ้ อก บอกไม่
ถกู เลยอย่างน้ี

21

22 (เสยี งเด็กรบกวนดงั มากข้ึน) ๓๐ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
(จุดเทียนนำ�้ มนต์) อนั น้ี เอาละ่ พอแล้ว

อนั นพี้ ดู เรื่องความกลมเกลียวสามัคคี เราอยู่หมบู่ า้ นสร้าง อ้า เออ อา้ เออ อา้ เออ
ใหม่ ถา้ มิตรเปน็ คนมนี ก ๒ หวั ยคุ นนัน้ ยุคนนี้ ใหแ้ ตก ให้
แยกกนั มาจากจังหวัดไหนๆ อ้าวมนั เป็นคนเมอื งนู้น เมอื งนี้ เปน็ นาเกลอื ได้ เอามากักกันไว้ใหม้ ันแห้งลงไป แล้วก็เกดิ
แล้วรังแกกนั และกันอย่อู ย่างงัน้ แล้วมันจะเป็นคนไทยได้ไหม เป็นเกลอื ข้นึ มา แล้วเป็นนาเกลือเหมือนกัน เอาไปท�ำอะไรก็ได้
อย่างนน้ั น่ะเปน็ คนไทย เปน็ น้�ำหนง่ึ ใจเดียวกนั ไหม อยา่ วา่ ทำ� ปลาเคม็ ก็ได้ ทำ� ไสก้ รอก อาจทำ� หม้�ำ ทำ� สม้ ทำ� หม้�ำ ท�ำอะไร
เมอื งนั้น จังหวัดน้ี ไม่ใชค่ นไทย คนไทยทั้งประเทศ ภาคเหนอื ไดท้ ้ังนน้ั เป็นนาเกลือข้ึนมาได้ เพราะฉะน้ัน เป็นพวกเราเปน็
ภาคใต้ ไทยด้วยกันท้ังนนั้ รักไทย รักความเป็นไทยของไทย คนไทยด้วยกนั อยใู่ นประเทศเดียวกัน ก็ให้มคี วามเค็มเสมอกัน
ย่งิ ชีวิตจิตใจล้�ำเหลอื เลอื ดเนื้อตอ้ งพลี แม้เลือดเนอ้ื พลี พลี อย่าให้มเี ค็มน้อยเคม็ มาก ให้รักกนั เหมอื นพี่เหมอื นน้อง เหมือน
อุทิศให้ชาติ ศาสน์ กษัตริย์ นเี่ ปน็ หน่ึง เป็นนำ้� หนึง่ ใจเดียวกนั สายโลหติ เดียวกัน เหมือน
๗๗ อยา่ ทะเลาะเบาะแว้งกัน ๗๗
แม้แตเ่ ป็นพระเป็นเจา้ ก็ยงั ทะเลาะเบาะแว้งกนั เพิ่นกลัว โลหติ สายเดยี ว กลมเกลียวกนั ไว้
บ้านเมอื งจะแตกแยกกัน เพิ่นต้งั วงธรรมยตุ ขน้ึ มา ให้เป็นวง อยา่ แตกแยกไป เป็นหลายลำ� ธาร
ธรรมยตุ ให้ยึดเป็นอนั หนึง่ อันเดียวกนั ปฏบิ ัตธิ รรมวินัยให้
สม่�ำเสมอกัน แตป่ านนนั้ เออ เราเคยไปพักวดั ทางอ่ืนไม่ใชว่ ัด เออ เฮอะๆ
ธรรมยตุ เขาไมใ่ หอ้ ยู่เลย เขาให้ไปพักท่ีอ่ืน ท่ีนี่ไม่รับรอง เออ
เขาวา่ อยา่ งนี้ เอ้ วดั นกึ วา่ เปน็ สาธารณประโยชน์ ทุกภาค ทกุ ชาติ เลือดไทยเราเอย๋ ไหลเลยมาน่ี
ทุกภาษา มสี ิทธิเสรีเท่าเทียมกนั อยากจะบวช กจ็ งบวชเขา้ มา ปรองดองนอ้ งพี่ อยา่ มีรา้ วราน
เถิด มาในธรรมวินยั นเี่ ป็นอนั หนง่ึ เดียวกนั อืม เหมือนแม่นำ้�
ทะเล ไหลมาจากภาคเหนือ ไหลมาจากภาคกลาง ไหลมาจาก เรามาอยู่หมบู่ ้านอนั นี้ เขาเอ้นิ (เรียก)วา่ หมบู่ า้ นอะไรเนยี่
ที่ ไหน รวมกันเข้า เทแลว้ ก็ไหลลงสูม่ หาสมุทรทะเล แลว้ กเ็ ป็น จัดสรร หมูบ่ า้ นจัดสรรในหุบ แม่น้ำ� อนั นี้ ก็ล้วนแล้วแต่ไดภ้ ยั
นำ้� เคม็ ดว้ ยกนั ท้ังนั้น เออ ไมไ่ ด้เป็นน้�ำหวาน น้ำ� เปร้ียว น�้ำอะไร ทั้งนนั้ แหละมา แต่มาแต่คนละภาค ภาคเหนือก็มาทำ� งานรว่ ม
ไม่มี เป็นนำ้� เค็มด้วยกนั ท้ังน้ันอยูใ่ นทะเล จนออกมาเป็นนาเกลือ กัน ภาคใต้ก็ขึ้นมาท�ำงานอย่รู วมกนั ภาคอสี านก็ลงมาเขา้ ร่วม
ได้ งานสำ� คญั เป็นใช้แรงงานเดียวกนั ถ้าเรามาทะเลาะกนั เทวดา

23

24 หวั เราะ อ่ะ เทวดาหัวเราะ โอ้ มนษุ ย์เอย มนษุ ย์ ชาติอ่ืนมันยงั

รู้จักกลมเกลยี วกนั ขนาดไหน อย่างพวกตอ่ พวกแตน พวกผ้งึ ๓๐ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
หากมีอะไรมาก�ำกายทำ� รา้ ยถงึ รังมนั มนั กก็ รูเข้ามาทันที เออ
ไมม่ ีปรานปี ราศยั อะ่ ผงึ้ มตี ้งั หลายร้อย กร็ ุมๆ กันหมด
แจ้นหนี แตกหนี ช้างก็ยอมแพ้ ยอมแพ้มดตวั นอ้ ยๆ
มันวิ่งเขา้ งวง เขา้ รู เขา้ ดงั (จมูก) วิ่งเข้าไปๆ ในดัง(จมกู )ช้าง ช้าง
มนั จะกระทืบเรา มาๆ พวกเรา มาๆ เอาชา้ งพยศตัวนี้ ใหม้ ัน
หายพยศ มดทั้งหลายก็ฟงั ความหัวหน้า แลว้ กว็ ิ่งเข้างวง เข้ารู
ดงั (จมูก)เนย่ี ว่ิงเข้ารดู ัง(จมูก) วิ่งเข้ารู อยา่ พ่ึงกดั ๆ ใหฟ้ งั คำ�
ลงมอื ได้ จึงค่อยกดั กดั แลว้ เยย่ี วทา กดั แล้วเย่ียวใส่เลย เขา้ ไป ช้างกร็ อ้ ง แปร๋ๆ ขา้ แตพ่ ่อขา ขา้ ยอมแลว้ ข้านี้ โง่ โง่เง่า
ในจมกู จนลึกๆ ล่ะเนาะ(นะ) กัด เขา้ ไปฮอด(ถงึ ) ไปไหน กัด กัด เปลา่ ปรีชา ช่ัวช้า ใหญ่แตก่ ายาเทา่ น้ัน หาปญํ ญาไมม่ ี เพราะ
๗๗ หมดแลว้ กเ็ ยยี่ วทา เยยี่ วใสๆ่ ความแสบ ความแสบเพิ่นรอ้ ง ฉะน้ัน ให้อภยั ฉนั เถอะ ยอมแล้วๆๆ ๗๗
แปรแ๋ ปรน้ ส่งั (จมูก)ปปี้ ๊ิด ให้ก็ไม่ออก มันอย่ใู นนูน้ แนะ่ มด จงึ ค่อยหยุด พวกเราหยดุ หยุดๆ กนั หยดุ แล้ว จงออก
ไปขู่ตวาด พวกสัตวท์ ี่...น้อยๆ ปะเด๋ียวเพ่ินจะทบื ทีเดียว ให้ออกมาๆ ใหห้ มด แลว้ กส็ ั่ง
ตายหมดท้ังรัง ขอู่ ยา่ งเนย่ี แปร๋แปรน้ อยู่อย่างง้ันน่ะ สง่ั (จมูก)ยงั แสบอยใู่ นสมอง
โอ้ย ข้าแต่ชา้ งเจ้าขา เออ ชว่ ยกรุณายกเอารังนขี้ ึ้นพาด เท่าทกุ วันนล้ี ะ่ มดแดงเข้าไปไมไ่ ด้ ช้างกลวั มดแดง เออ
ง่ามไม้ใหห้ นอ่ ย ฝนลงมาเลยรังตกลงมา เออ แล้วก็ช่วยยกน้ี อนั นกี้ เ็ หมือนกัน ถ้าพวกเรากลมเกลียวสามคั คกี ัน มันก็
ขึ้นหนอ่ ย ทา่ นผ้มู กี �ำลงั ท้ังหลาย ยกขึ้นไปพาดงา่ มไม้ไว้ เอ้ ช้าง ยงิ่ กวา่ มดแดง มพี ลังกำ� ลังยง่ิ กวา่ มดแดง มศี าสตราอาวุธทุก
ตวั นที้ �ำไมพยศถงึ ขนาดน้ี ตอ้ งทรมานสักหนอ่ ย เว้ย มดแดง ชนดิ ผลติ กนั ขึน้ มา มีถึงระเบิด มีถงึ พลงั ปรมาณู อาก้า(AK-47)
ทั้งหลายก็พยกั หน้ากัน เอาพยศ ชา้ งพยศตัวนี้ ใหม้ นั อยสู่ ักทีสิ อาเก้อ มีกันข้นึ มามากมาย จะเอาพวกโมโหโกรธาเล่นงานกับมนั
พวกเรา อา้ เขา้ ไปหวั ยก เข้าไปแลว้ ว่ิงเข้าไปในงวงจมกู ว่ิงเข้าไป จะเปน็ ยงั ไง แล้วก็โงก่ วา่ มดแดงอีกแหละ เออ โงก่ ว่ามดแดง
หมดทกุ ตวั หมดแล้วก็ ๑  ๒  ๓ แลว้ ก็กดั กดั ในโพรงจมูก เยี่ยว อกี แหละ พวกเราเกดิ ในประเทศเดียวกัน เปน็ มนษุ ยด์ ้วยกนั
ทา เย่ยี วใสด่ ้วย กดั ด้วย เยี่ยวใสด่ ว้ ย มันจะแสบไปถงึ ขนาด ตาดำ� ๆ ด้วยกัน มคี รอบมีครัวด้วยกนั แล้วมาเบียดเบียนศตั รู
ไหน มนั อยู่ใกลๆ้ สมอง ข่มเหงรังแกซง่ึ กนั และกัน ชื่อว่าเป็นมนษุ ย์หรือเปลา่ เกดิ เปน็
อมนษุ ยห์ มดละ่ เปน็ อมนษุ ย์ หึ
25

26 เพราะฉะนั้น ท่ีบรรยายเปน็ ปกิณณกนัย เพื่อต้องการให้ ใส่ขี้ผงึ้ สปี าก แบ่งคนละนอ้ ยๆๆ คนละขอ้ ๆ ไป เอามดี เฉือน
เอา ใหม้ นั เป็นแวน่ ๆ แจกกนั ไปใสน่ วด(สีผง้ึ ทาปาก) เออ ใสย่ า
ทา่ นทั้งหลาย นำ� ไปใคร่ครวญพินจิ พจิ ารณาด้วยปัญญาอนั ชาญ ข้ีผง้ึ แทนลิปสติก(lipstick เคร่ืองส�ำอางทาริมฝปี าก) เออ ๓๐ มิ ุถนายน ๒๕๕๗
ฉลาดของตนๆ เองเถิด อปั ปมาทธรรม ต้ังอยใู่ นความประมาท ทาปาก หรือจะใส่สลี ปิ สตกิ (lipstick เครื่องส�ำอางทาริมฝีปาก)
พรอ้ มเพรียงสามคั คีดีตอ่ กัน จงึ จรรโลงไทยใหร้ ุ่งเรือง อะ่ กจ็ ะ ผสมเขา้ ไป ก็ยิง่ ดี ใหญ่ อ้า เปน็ เสนห่ ์นยิ ม
ทำ� ให้บา้ นเมืองเจริญรุง่ เรือง อยู่ด้วยกันอยา่ งมีความผาสกุ ใครๆ
ก็รักษาชีวิตของใครของมนั ในครอบครัวของใครๆ ก็รับผิดชอบ (เป่า เพ้ียง)
ของกันและกัน มีงานอะไรเกดิ ขนึ้ มโี ยธาอะไรเกดิ ขน้ึ พวกเรา เอา้ รับพรกนั แลว้ ปะเนย่ี เด้อ รับพรกันเด้อ
เองอย่ใู นกลมุ่ หมู่ ในแหล่งน่ี กต็ อ้ งชว่ ยเหลอื กนั อยา่ งมดแดง
เปน็ ตวั อยา่ งนะ เออ ตอ้ งช่วยเหลือดูแลกนั ตอ่ ไม่เอารัด ไม่เอา ๗๗
เปรียบกนั หรอก อะ่ เฮอะ อย่าเอารัดเอาเปรียบกัน ใหช้ ่วยเหลือ
เจือจุนกัน เอาใจใส่ชว่ ยกันทกุ หมเู่ หลา่ อยา่ เหน็ แต่แก่ได้ แกเ่ อา (ถวายสังฆทาน) เออ ถวาย...
๗๗ เออ ตอ้ งสงเคราะหส์ งหากันไปตามมีตามได้ มีกัณฑเ์ ทศนด์ ้วยเหรอ ถ้าร้จู ะว่ามีกณั ฑเ์ ทศน์ ป่านนยี้ ัง
ผเู้ พ่ินมั่งมศี รีสุข เปน็ เศรษฐี มหาเศรษฐี สมยั ก่อน ทา่ น ไม่ลงน่ะ ไม่บอกซะกอ่ น ไม่มี ใครเตือน เดอ้ ไม่บอกซะกอ่ น
กส็ รา้ งตนเป็นสาธารณประโยชน์เห็นปานนี้ ดังที่แสดงมา กย็ ุติ ปา่ นนก้ี เ็ อาจนสว่าง ก็ได้อยู่ อา้ วๆ เอา เดี๋ยว วา่ ค่ ำ� ซะก่อนๆ
ดว้ ยเวลา เอวงั ก็มดี ว้ ยประการฉะน้ี
27
สัพพะโรคะวินมิ ุตโต
สัพพะสันตาปะวชั ชิโต
สพั พะเวระมะติกกนั โต
ยะถา ทีโป จะ นพิ พโุ ตติ ฯ

(เสยี งดับเทียนน�้ำมนต)์

(หลวงปูแ่ จกเทียนน�้ำมนต)์ อ่ะ อ่ะ อ่ะน่ี เอานี่ แบง่ กัน
ไป คนละนดิ ละหนอ่ ยเนาะ(นะ) เอาใสน่ วด(สผี ง้ึ ทาปาก) เอาไป