P a g e | 51
કયલી છે! વવદ્ધનાથ! ફચ્ચા! દડ , ઓરી કંુબાયણને ચેતાલ. ભાડં બાગલા.
ાછં લાીને ન જલે શોં, આજ હંુ પ્રેશાટણને રટાવંુ છં.”
એટલંુ કશતે ાં ત આશ્રભ કાપં ્મ. ઝાડલાં ધણૂ મા.ં અને ત્રારશ! ત્રારશ!
કાયત વવદ્ધનાથ શાથ જડીને કયગયે છે કે “ગરુ ુદેલ! ગરુ ુદેલ! તસ્માનાં
ણુ મ એભ નથી ખલા.ં અયે ફા!ુ ભાનલીઓ ત ફધામં ભાટીના.ં એનાં
ેટ છીછયાં જ શમ. એની વામંુ ન જલામ. આણા બેખ વાભે જુઓ.
ગજફ કય ભા ! રાખખની શતમા, વનવાવા, કલ્ાતં કેભ જમાં ને વાબં ળ્માં
જાળે, ગરુ ુદેલ?”
http://aksharnaad.com
P a g e | 52
ણ ગફુ ૃ લામાા ન યહ્યા. તસ્માને ભડં યા શભલા. શાથભાં ખપ્ય ઉાડ્ંુ ;
ધયતી યતી શમ એવંુ ધીરંુ ધણેણલા રાગી. ડુંગય ડલ્મા. રદળાના ડદા
પાડીને લન લછૂટલા રાગમા. છેલ્રી લાય ગરુ ુએ કહ્:ંુ ”વવદ્ધનાથ ! શલે
કભાનભાથં ી તીય છૂટે છે. દડ ; દડ, કંુબાયણને ચેતાલ , ભાડં ે બાગલા ,
ાછં ન જુએ, નરશ ત સકૂ ાં બેાં રીરામં ફળ,ે ફચ્ચા!”
વવદ્ધનાથે દટ દીધી , તાને યજ યટરા ઘડી દેનાયી ભાડીને ચેતાલી ,
છકયાનં ે આંગીએ રઇ ડવી બાગે છે , અને આંશીં ાછ ધધંૂ લામેર
ધધંૂ ીનાથ શાથભાં ખપ્ય ઉાડી તાની તભાભ તસ્માને કાયે છે ,
“ઓ ધયતી ભૈમા! ટ્ટણ વ દટ્ટણ! અને ભામા, વ વભટ્ટી!”
http://aksharnaad.com
P a g e | 53
એભ કાયીને એણે ખપ્ય ઊંધંુ લાળ્ય.ંુ લાતાં જ લામયા લછૂટયા ,
આંધી ચડી , લાદાં તટૂ ી ડયા.ં ભટા શાડ મૂ ભાથં ી ઊડી-ઊડીને
ઊંધા ટકાણા. પ્રેશાટણ નગયી જીલતજાગત થૃ લીના ેટાભાં દટાઇ
ગઇ. એક પ્રેશાટણ નરશ , ણ એલાં ચયાવી ાટણ તે દી ધધંૂ ીનાથે
તાના ખપ્ય શઠે ઢાકં ્ાં અને એના ભશાકંભાં ભામા તભાભ વભટ્ટી
ફનીને ગાયદ થઇ ગઇ.
ઓરી કંુબાયણ જાતી શતી બાગતી , ણ વીભાડે જાતાં એની ધીયજ ્ટૂ ી.
પ્રરમની ચીવ વાબં ીને એણે ાછ જય.ંુ ભા ને છકયાં તમાં ને તમાં
ાણકા ફની ગમા.ં એ શજી ઊબા,ં ઢાકં ને વીભાડે!
http://aksharnaad.com
P a g e | 54
આવંુ ભશાા કયનાય એ જગીને ભાટે આબુ અને ણગયનાય ભાથે ણ
શાશાકાય ફરી ગમ. નલ નાથ અને ચયાવી વવદ્ધએ અલાજ દીધ
કે, “આજથી એની ચરભવાપી ફધં કય!” કંઇક લોની કભાણી લેચીને
ધધંૂ ીનાથ વભાવધભાં ફેઠ. વવદ્ધદ્ધઓ વલના એન એ યાકં ધધંૂ કી થઇ
ગમ. “બાઇ! ગભે તેલ તમ કીનંુ દૂધ ના?”
આં અશીં ફાા જગી વવદ્ધનાથનંુ શંુ ફન્યંુ ? ડુંગયે ઊબીને એણે
પ્રેશાટણ દટાતંુ દીઠું. દટ્ટણ રૂ ંુ થમા છી એન જીલ જપં્મ નરશ. ગરુ ુએ
કયેરા કાા કાભનંુ પ્રામવિત ળી યીતે થામ એ વલચાયે એને તમાથં ી ખવલા
દીધ નરશ. અયેયે! ઘડી શરે ાં જમાં શજાય નય નાયી ને નાનાં છકયાં
http://aksharnaad.com
P a g e | 55
કલ્રર કયતાં શતાં તમાં અતમાયે કઇ શોંકાય દેલા ણ શાજય નરશ ? હંુ
વવદ્ધનાથ: ગરુ ુએ ઉથાપ્યંુ તે હંુ થાંુ ત જ ભાયી વવદ્ધદ્ધ વાચી. કઇક આ
નગયીન અવધકાયી આલળે. હંુ લાટ જઇળ , ભાયાં ત વઘં યીળને એવંુ
વલચાયીને એ કંકુલયણા ફાાજગીએ આવન બીડ્.ંુ નાળ ાભેરા એ
થાનક ઉય એનાં નેત્રની અમતૃ ધાયાઓ છંટાલા રાગી , ફે લંુ શતંુ તે
ફધંુ તેના ણુ મને નીયે ઠયલા રાગય.ંુ
એ...રદલવ વાજં નભતી શતી. ઓછામા રાફં ા થમા શતા. પ્રેશાટણનંુ
ખડં ેય ખાલા ધાત.ંુ એભાં ફે જીલતાં ભાનલી બટકે છે. ધૂ ઉખેી ઉખેી
ગતે છે.અંદય ઊંધા લી ગમેરાં ાણણમાયાં , ખાયણણમા ને વભટ્ટી થઇ
http://aksharnaad.com
P a g e | 56
ગમેર ધાતનુ ાં લાવણ નીયખે છે. ભાને ધાલતાં ફચ્ચાનં ાં ભડદાં એભ ને
એભ જાભી ગમેરાં જુએ છે. જઇ જઇને ફેમ ભાનલી યલે છે. જગી
વવદ્ધનાથે ફેમને જમા,ં ફરાવમા,ં છૂ ્ંુ “કણ છ?”
“આ અબાગી નગયીની હંુ યાજયાણી. આ ભાય ફેટ નાગજણ જેઠલ.”
“કેભ કયીને ફચી નીકળ્માં ?”
“યાજાથી રયવાભણે હંુ ભાયે વમય તાજે ગમેરી. કંુલય ભાયી બે હ્ત.”
“ફચ્ચા નાગજણ! હંુ તાયી જ લાટ જત શત. તંુ આવમ , ફા? ભાયી
દુ લા છે તને કે :
http://aksharnaad.com
P a g e | 57
જેવ રકં ેળ તેવ ઢંકેળ,
દુ શ્ભન ભાય લવાલ દેળ.
[જેલ રકં ાન સ્લાભે યાલણ શત તેલ જ તંુ આ ઢંકામેરી નગયીન સ્લાભી
ફનીળ. તાયી ઢંક(ઢાકં )રકં ા નગયીને તરે આલળે. ભાટે , ફેટા, પયી લાય
આંશીં આણે નગય લવાલીએ.]
ઢંકામેરા પ્રેશાટણને ટીંફે નવંુ નગય ફધં ાલા રાગય.ંુ ઢાકં ે ત ફીજાં
નગયને તાની રયદ્ધદ્ધ વવદ્ધદ્ધભાં ઢાકં ી દીધા.ં વવદ્ધનાથે તાની કયણીના
જયે લસ્તીની લેરડી કાલી મકૂ ી. નાગાજણ ચેર અને વવદ્ધનાથ ગરુ ુ ,
ફે જણાની જડરીએ ફે રી લાડીને વજીલન કયી. ઓલ્મમ જગી અને
http://aksharnaad.com
P a g e | 58
આમ જગી, ણ ફેભાં કેટલંુ અંતય! ગરુ ુના ભશાદહ્યરા દંડ બયત બયત
જુલાન જગી યાજી થાત શત. તાનંુ જીવયંુ એને રેખે રાગતંુ શત.ંુ
દુ વનમાભાં વશં ાય વશરે છે ; વયજવંુ દહ્યલંુ છે , ફા! વવદ્ધનાથે વયજી
જાણય.ંુ
ણ કાન આલલ છે ના ! એક દી નાગાજણ જેઠલે આલીને શાથ
જડયા.
“કેભ, ફચ્ચા ?”” જગીએ છૂ ્.ંુ
“ળી”
http://aksharnaad.com
P a g e | 59
“આે કશલે ંુ કે જેવ રકં ેળ તેવ ઢંકેળ !”
“શા.”
“ત ફવ, ભાયી ઢાકં રકં ા વયખી વનાની ફની જામ એટલંુ કયી આ.”
“નાગજણ!” ગરુ ુએ વનવાવ નાખમ, “એલ અયથ રીધ? આ વમદ્ૃધદ્ધ ઓછી
રાગી, તે વને રબાણા, યાજ?”
“આનંુ લેણ છે.”
“લેણે લેણ વાચંુ કયવંુ છે ?”
http://aksharnaad.com
P a g e | 60
“શા.”
“ત છી ઢાકં ની ગવત યૂ ેયૂ ી રકં ા વયખી વભજજે , યાજા! વનાની રકં ા
યાણી શતી.”
“રપકય નરશ.”
“તને બાગમ ભરુ ાલે છે , યાજા! ણ ખેય , શલે રૂ ંુ કયીળ. નાગાજણ!
ઉગભણંુ મગંુ ીયુ ાટણ છે. તમાનં યાજા ળાયલણ (ળાણરલાશન) ગરશર ;
એને ઘેય વનદેલ વતી ; એ જગભામા આલીને જેટરી ગાય કયે , એટલંુ
વનંુ થઇ જામ, ફરાવ?ંુ ”
http://aksharnaad.com
P a g e | 61
“ફરાલ.”
“અધભા નરશ કમા ને ?”
“ભા-જણી ફન ભાનીળ.”
“ળાણરલાશન વાથે લેય ારલળે ?”
“યે ગરુ ુદેલ! હંુ નાગાજણ, હંુ જેઠલ, ઝૂઝી જાણંુ છં.”
છી ત વવદ્ધનાથે તફ છડયા.ં મગંુ ીયુ ને ભશરે ેથી વતી વનયાણીન
રગં યાતભાં ઢાકં ને ગઢે ઊતમો. વતી જાગી , જગી આઘેય ઊબ યહ્ય.
http://aksharnaad.com
P a g e | 62
નાગાજણે શાથ જડયા: “ફન, ભને તાય ભા-જણમ બાઇ ભાનજે. અધયભ
કાજે નથી આણી તને. ભાયી ઢાકં વનાની કયલી છે , તંુ જગભામાને શાથે
જયા તંુ પેયલાલવંુ છે. ભાયે કટકાગં યે તાયા શાથ પેયલ, ફા !”
યજ ફરાલે. યજ ઓી કયાલે,ાછી શોંચાડે. છેલ્રે રદલવે નાગાજણ
શાથ જડીને ઊબ યહ્ય, ”ફન, કંઇક કાડાની કય ભાગી રે.”
“ટાણે ભાગીળ, બાઇ !”
કશીને યાણી ચારી ગઇ. આખી લાત યાજા ળાણરલાશનને કશી. યાજા ફૃઠય.
ફૃઠેર યાજાએ વયઠની બભ ઉય વેન શાકં ્ા.ં કઇ કશે કે એ ત
http://aksharnaad.com
P a g e | 63
ળાણરલાશન, એટરે કે ળાને દાણે દાણે એકેક ઘડવે લાય ઊઠે એલ ભતં ્ર
જાણનાય. કથા ને કથા ળા બયીને યાજા નાગાજણને દંડલા શાલ્મા
આલે છે.
આંશીં ત ઢાકં રકં ા જેલા ઝગયા કયે છે. છત્રીવ-છત્રીવ ત એના કનકકટ
ળબે છે. ગરુ ુ વવદ્ધનાથ એ અક્કે ક કઠા ઉય નાગાજણને રઇને ચડત
ગમ. ચડીચડીને એણે આગભ બાખમા.ં જુગજુગની બવલષ્મલાણી કાઢી ,
ક્ાયે શંુ શંુ ફનળે , જેઠલા કુની કેલી ચડતીડતી થાળે એન કારેખ
ઉકેરી-ઉકેરી વવદ્ધનાથે કશી વબં ાવમા. છી યજા ભાગી.
http://aksharnaad.com
P a g e | 64
“નાગાજણ! શલે ત ભને યજા દે , ફચ્ચા! ગરુ ુએ ભાયે કાયણે ભશાા
આદય.ંુ એણે ત લેચીને શતમા ફરાલી. એ ફધા ભેર ધઇને હંુ શલે ભાયે
ભાગે જાઉં છં. અભાયા થં અઘય છે , ફા! તાયી વન્ભવત થાજ! તાય
કા ચાલ્મ આલે છે , ણ તંુ વતન થં ચકૂ ીળ ભા!ં ફાકી ત તંે જીલી
જાણય.ંુ તને ભતન બ ળ યહ્ય છે?”
જુલાન વવદ્ધનાથ ભાગે ડયા. એક ત ક્ષત્રીમ અને લી ણચતડગઢનંુ
કુ; તેભાં બળ્માં જગનાં તેજ , લીયબદ્ર જેલ એ ભશાજવત. ભકી રટે
અશારેક! અશારેક! ફરત , દુ વનમાને જગાડત , કઇ અંધાયી ગપુ ાભાં
ચાલ્મ ગમ.
http://aksharnaad.com
P a g e | 65
નાગાજણન કા નજીક ને નજીક આલત જામ છે. ળાણરલાશનની
વભળેય ઝફકે છે. કનકકટે ચડીને યાજા ભયણણમ થઇને ફેવી યહ્ય.
ળાણરલાશનની પજે ઢાકં પયતાં દેયાતબં ૂ તાણી રીધા. કટ ઉય ભાય
ચરાલલા ભાડં ય. ણ જગીન દીધેર ગઢ તટૂ ત નશી ; એક વળરા ણ
ચવ દેતી નથી.
“કઇ નાગાજણનંુ ભસ્તક રાલી આે? હંુ એ એક ભાથંુ રઇને ાછ જાઉં.”
ળાણરલાશન યાજાએ વાદ ાડય.
http://aksharnaad.com
P a g e | 66
એક ચાયણને કુભતમ સઝૂ ી , એણે શકાય દીધ. ચાયન ઢાકં નગયભાં
ચાલ્મ. આગરા વભમભાં ત ચાશે તેલી રડાઇઓ ચારતી શમ તમ
ચાયણ, પકીય કે વાધનુ ે કઇ અટકાલતંુ નશત.ંુ ચાયણ ળત્રુ ક્ષન , તણ
એ ત ચાયણ: એન એલ બયવ , બયવે ભરૂ ીને દયલાને નગયભાં
આલલા દીધ.
અને કામખુ ા ચાયણે જઇને નાગાજણના દવોંદીને જગાડય. “આલી જા ,
વગઠે યભીએ. શડભાં તતાના યાજાનંુ ભાથંુ ભેરીએ.”
તે રદલવે ત , બાઇ! યાજાનાં ભાથાં અને ભાન ણ ચાયણને જ શાથ
વચલાતાં ખયાં ને ! કભવતમા દવોંદીએ ચાટભાં નાગાજનનંુ ળીળ ભાડં ્.ંુ
http://aksharnaad.com
P a g e | 67
ળાણરલાશનના કરૂ ડમા ચાયણે કડૂ ના ાવા ઢાળ્મા, ભનભાન્મા દાલ આણમા,
જીતમ, ભાટી થમ. કશે કે “રાલ તાયા યાજાનંુ ભાથ.ંુ ”
દવોંદી શંુ ભોં રઇને જાત ! ણ નાગાજણને કાને લાત શોંચી અને
રરકાયી ઊઠય , “અયે, ભાય દવોંદી ! એનાં લેણ ભાથી ત ભાયી આંટ
ચારે. શજાય રારચ લચ્ચેમ એનંુ ાણી ન ભયે. એના ખાભાં ક્ષત્રીમ
ભાથંુ ભેરીને વનબામ ફની સઇૂ જામ; ફરાલ એ ચાયણને.”
દવોંદી કાં તે ગે નીચી મડંૂ ી ઘારીને યાજાની ાવે આલી ઊબ યહ્ય.
ણ નાગાજણની આંખભાં એને ન દેખમ ક્રધ કે ભોં ઉય ન દીઠ ઉદ્વગે .
એના શઠ ત ચાયણ વામંુ ભયક ભયક શવતા શતા. એની છલાડે
http://aksharnaad.com
P a g e | 68
ળાણરલાશન યાજાન ચાયણ ણ આલી ઊબ. વનાની થાી ભગં ાલી
યાજાએ ચાયણને શાથભાં દીધી , “આજ ભને ફૃડ કયી દેખાડય , ચાયણ! તંુ
ભારંુ ભાથંુ શડભાં શામો ન શત ત હંુ ગઢ ફાય ન નીકત અને જગત
ભારંુ જુદ્ધ જલા ન ાભત. અને શલે ?” દુ શ્ભન યાજાના દવોંદી તયપ નજય
કયી નાગાજણ ફલ્મ , “શલે ત ભાથા લગયનંુ ધડ ઉલ્કાાત ભાડં ળે.
ચાયણ! આ ભાથંુ રઇને તાયા યાજાને આજે અને કશજે ે કે નાગાજણના
ધડ વાભે ભયદ શ ત ઝૂઝજે અને તાયી જગભામા યાણીભાને - ભાયી
ફનને કશજે ે બાઇનંુ જુદ્ધ જલા ફશાય નીકે .”
http://aksharnaad.com
P a g e | 69
એટલંુ ફરીને નાગાજણે તયલાયન ઘવયક દીધ. ભાથંુ જઇ ડ્ંુ
થાીભા,ં રઇને દવોંદીએ દુ શ્ભનના ચાયણને દીધ.ંુ ચાયણે દટ દીધી.
દયલાજા ફશાય નીકી ગમ.
આંશીં નાગાજણનંુ કફધં (ધડ) ઊઠ્.ંુ ફે શાથભાં ફે વભળેય રીધી , અને
ભસ્તક વલના ભાગે ચાલ્ય.ંુ ઉય યગતની ળેડય ફૂટતી આલે છે , ભાથે
જાણે યાતી કરણગયંુ યભે છે અને છાતીએ જાણે ફે આંખ ફૂટી છે.
લીય ચાલ્મ , તયલાય લીંઝી , ળાણરલાશનના વૈન્મભાં ત્રાટક્. ઘભૂ લા
રાગમ. ળત્રઓુ નાં ભાથાં છેદાલા રાગમાં , વૈન્મ બાગય.ંુ યાજા બાગમ ,
http://aksharnaad.com
P a g e | 70
ાછ કફધં ે દટ દીધી. ળાણરલાશનન કા આલી શોંચ્મ , ઉગાય
નશત.
એલી અણીને વભમે વનયાણી નીકી. યસ્ત ફૃંધીને આડી ઊબી યશી.
ારલ ાથમો. તયલાય લીંઝતંુ કફધં જાણે ફશને ને દીઠી શમ તેભ થબં ી
ગય.ંુ તયલાય ઢાી દીધી અને શાથ જાણે કંઇ આલા જત શમ એભ
ઊંચ ગમ. જાણે કફધં છૂ ે છે કે, “ફન, ભાગી રે.”
“લીયા ભાયા! તે દી લેણ દીધં‖ુ તંુ કે કાડની કય આીળ. આજ ભાગંુ છં કે
ભાયા ચડૂ ાને કાયણે તાયાં શયૂ ાતન ળભાલી રે, બાઇ!”
http://aksharnaad.com
P a g e | 71
ળબ્દ વાબં ીને ધડ ટાઢું ડ્.ંુ વભળેય બોંમ ય ભેરી ઢી ગય.ંુ
શજાય રાળ યગદાઇ યશી શતી એલા યણથભાં વભી વાજં ે ગરુ ુ
વવદ્ધનાથ દેખાણા , અને નાગાજણના ળફ ાવે ફેવીને જગદં યે આંસડુ ાં
તકાવમા.ં તમાં ને તમાં એણે વભાવધ રીધી.
“આલાં અભાયાં ભારધારયયનંુ ાં ગપ્ાં , બાઇ ! ભરુકી લાતંુ શારી આલે છે.
અભે ત યાતને ટાઢે ‖યે ડફાં ચાયીએ અને આલા ગગા શાકં ીને
યાત વલતાડીએ.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 72
એટલંુ ફરીને એ બઢુ્ઢ ભારધાયી ાછી ચરભ ેટાલી ધભુ ાડાના ગટા
કાઢલા રાગમ, અને રાર રાર આંખે ભીત ભાડં ી યહ્ય. ધયતીની વીભાડા
ઉય કઇ જગીના જટાજૂટની રટ જેલી લાદીઓ ઝૂરતી શતી. ઊગત
સયૂ જ, કઇ અફધતૂ ની રારઘભૂ આંખ યતી યતી ણફડાતી શમ એલ ,
લાદીએ લીંટાત શત.
http://aksharnaad.com
P a g e | 73
3. દીકય!
“આા દેલાત! આ તભ વારુ થઇને શકાની ફજયનંુ ડતલંુ આણયંુ છે.
ભીઠી ફજય શાથ ડી , તે ભનભાં થયંુ કે આ ફજયન ધલંુ ાડ ત આા
દેલાતની ઘટંૂ ભાં જ ળબે.”
એભ કશીને બયદામયાભાં એક કાઠી અલી લચ્ચલચ ફેઠેર એક ડછંદ
રુ ુની વાભે તભાકુનંુ ડતલંુ ધયે છે અને જાણે કઇ ખરં ડમાની ાવે
નજયાણંુ રેત શમ તેલ એ રુ ુ જયાક ડકી શરાલે છે. એની વનાના
લેઢલાી આંગીઓ દાઢીના કાતયા ઉય યભે છે.
http://aksharnaad.com
P a g e | 74
તમાં ત ફીજ કાઠી ઊબ થામ છે , આા દેલાત! આ નલનકય શકમ હંુ
ગગં ા-જભની તાય ભઢાલીને ખાવ તભાયા વાટુ જ રાલેર છં. વારંુ યાચ ત
ઠેકાણે જ ળબે ને, ફા!”
થડુંક ભોં ભરકાલીને આ દેલાત શકાની બેટ સ્લીકાયે છે.
“... ને આ ઊનની દી” એભ કશતે ા ત્રીજા બાઇ આગ આલે છે , “આા
દેલાત, તભાયી ઘડીને ભાથે આ ભળફૃ જેલી થઇ ડળે. ઘડીનંુ રડર નરશ
છરામ. ખાવ ફનાલીને આણી છે, શોં!”
http://aksharnaad.com
P a g e | 75
ચરાા ગાભના ચયા ઉય દયફાય ઓઘડ લાાનાં આઇને કાયજે કાઠી
ડામય એકઠ ભે ર છે તમાં તભાભ કાઠીઓની ભીટ પતત ગદંુ ાાના
ગરઢેયા દેલાત લાકં ને ભાથે જ ઠયી ગઇ છે.
દેલાતને જ યીઝલલા વારુ વહુ ભથે છે. દેલાતની આંખ કયડી થામ એ
લાતન તભાભને પપડાટ છે. દેલાત લાકં જેન દુ શ્ભન ફને તેનંુ ગાભડું
ત્રણ રદલવભાં ટીંફ ફને.
આઘેની એક થાબં રીને થડ રડર ટેકલીને એક આઘેડ અલસ્થાન ભદા
ફેઠેર છે. છેડીની રાઠં બીડી છે. એની મછૂ પયકી યશી છે. એના શઠ
ભયક ભયક થામ છે. ડખે ફેઠેરા કાઠીને એ શલે વાદે છૂ ે છે ,
http://aksharnaad.com
P a g e | 76
“કાઠીઓભાં આ કઢીચટ્ટાણંુ ક્ાયથી ેઠું બાઇ? જેની આટરી ફધી
બાટાઇ કયલી ડે છે એલ ભાધં ાતા કણ છે ઈ દેલાત લાકં ?”
“ચૂ , બાઇ ચૂ ! આા રાખા! તંુ શજી છકરંુ છ. તારંુ રાખાાદય શજી
દેલાતના ઘડાના ડાફરા શઠે ડ્ંુ નથી રાગત.ંુ નીકય તમંુ આા
દેલાતને તાયી તીની કેરયયંુ દેલા દડય જાત.”
“હ?ંુ ભાયા આંફાની કેરયયંુ હંુ દેલાતને ડયથી દેલા જાઉં ? ના, ના એથી ત
બલંુ કે સડૂ ા , ટ ને કાગડા ભાયાં પરને ઠરે. કાઠીના દીકયા ત વહુ
વયખા, કણ યાકં , ને કણ યાણા! આલી યજલાડી બાટાઇ ભાયાથી ત
ખભાતી નથી.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 77
ફરનાય રુ ુન અલાજ ઊંચ થમ. એના ફર ડામયાને કાને ડયા ,
અને લચ્ચલચ ફેઠેર વલકયા કાઠી દેલાત લાકં નંુ કાધં એ લાત કયનાય
તયપ કયડું થય.ંુ ધગેર ત્રાફં ા જેલી યાતી આંખ ઠેયલીને એણે છૂ ્ંુ , “ઇ
કણ મછુ ા ચાદં ા કયે છે તમાં ફેઠ ફેઠ? ઉઘાડું ફર ને, ફાા!”
“આા, દેલાત લાકં ! ” આદભીએ થડક્ા વલના જલાફ દીધ , “ઇ ત હંુ
રાખ લા છં ને બણંુ છં કે કાઠીના દીકયા વહુ વયખા; છતાં કાઠી ઊઠીને
યજલાડી બાટાઇ કયલા ફેવી જામ , ઇથી ત આા દેલાતને ણ દુ :ખ
થાવંુ જલે, શયખાવંુ ન જલે.”
“આા રાખા લાા! તમેં ત શલે રાખાાદય પયતા ગઢ ફધં ાલજે, ફા!”
http://aksharnaad.com
P a g e | 78
“તંુ તાયે ચડી આલજે , આા દેલાત! હંુ નાની ગાભડીન ધણી ગઢ ત શંુ
ચણાવ,ંુ ણ ાણીન કવળમ બયીને ઊબ યશીળ ; આા દેલાતને
ળબતી ભશભે ાનગવત કયીળ.”
“રે તમાયે , રાખા લાા! ” એભ ફરીને દેલાત લાકં ે તાની અંજણભાં
કસફંુ રીધ શત તે ધયતી ઉય ઢી નાખમ ને કહ્ંુ , “રાખાાદયને
ભાથે જ હંુ ભીઠાના શ શાકં ંુ , ત ત ગદંુ ાાન દેલાત લાકં જાણજે ,
નીકય.... ”
http://aksharnaad.com
P a g e | 79
“શા,ં શાં, શાં, ગજફ કય ભાં ફા!” એભ કયત ડામય આડ ડય. ઘયડીમા
કાઠીઓએ દેલાતના ગ ઝારીને કહ્ંુ , “આા , રાખ લા ત ફાક
છે, એને ફલ્માનંુ બાન નથી. તભાયે વભદયેટ યાખવંુ જલે.”
“ના ના , આા દેલાત! ભારંુ નતરંુ અપય જાણજે , શોં કે! ” એભ કશીને
રાખ લા તયલાય બાર રઇને ઊઠી ગમ. ઘડીએ ાણીને નીકળ્મ.
કશતે ગમ, “કાઠી ત વધં ામ વભલરડમા. કાઠીભાં ઊંચનીચ ન શમ ;ણ
તભે વહએુ ફી ફી ને દેલાત જેલા એક ભટા લટં ૂ ાયાની ્ળુ ાભત ભાડં ી છે.
ભાયે ત દેલાતને કે દલ્રીના ધણીને નજયાણાં દેલાન ભખ નથી , ફાધં ે
એની તયલાય, અને ઘા લાે ઇ અયજણ; એભાં બેદબાલ ન શમ.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 80
એટરાં લેણ વબં ાલીને રાખાાદયન ધણી યઝડી ઘડી શાકં ી ગમ.
ચરાા ગાભથી ચાય ગાઉ ઉય , ફયાફય ગીયને કાઠં ે ળેર નાભની એક
નદી ચારી જામ છે. કાા થથયની એની બેંકાય ઊંચી બેખડ લચ્ચે
ધીયાં ધીયાં ગર્જતાં એનાં ાણી લહ્યાં જામ છે: જાણે કઇ ભતૂ ાલનાં
છકયાં ભાને ધાલતાં ધાલતાં શોંકાયા કયી યહ્યાં છે.
એ વલકયા નદીને કાઠં ે ખં ીના ભાા જેલડું નાનંુ રાખાાદય ગાભડું છે.
રાખાાદયની ચાવ નદીઓ જ ચારી જામ છે. ચભાવાભાં ત જાણે
ાતારકની નાગકન્માઓ થૃ લી ઉય નાચ કયલા નીકી ડી શમ
તેભ અનેક ઝયણાં ફૂટી નીકે છે. વતજુગના ઋવ જેલા એક જૂના
http://aksharnaad.com
P a g e | 81
લડરાની છામં ડી નીચે થથયની બેખડભાથં ી ાણીન ભટ ધધ ડે છે.
એ ધધની આવાવ રકએ ગોમખુ ી ફાધં ીને ગોમખુ ી ગગં ા સ્થાપ્માં છે.
ડખે જ ળકં ય ફેઠા છે. તમાં કુદયતે એકવાભટી ગરુ ાફી કયેણ ઉગાડી છે.
આંફાની ઘટા જાભી છે. નીચે એ ગોમખુ ીને ઝીરનાય કુદયત ભાતાએ
જાણે ભાી કંડાયેર વનભા કંુડ આલેર છે. નીચાણભાં ઊંડ ધય છે.
લડરા ઉય ભયરા ટહકુ ે છે. ગોમખુ ીનાં નીય ખખે છે. કંુડભાં નાની
ભાછરીઓ તગતગે છે , ને ધનૂ ભાં ભગય ળેરે છે. કુદયતના ફૃભાં કભ
અને વલકયા ફેમ યેખા કેલી જુક્તતથી આંકેરી છે! એલે સ્થે જન્ભનાયા
ભાનલી ણ એક લખત એલા જ કભ અને વલકયા શતાં , શયૂ લીય ને
http://aksharnaad.com
P a g e | 82
પ્રેભી શતાં , એ ગાભનાં તયણ ફાધં નાય જ આ રાખ લા. ધાનાણી
ળાખન એ કાઠી શત.
રાખાાદય આલીને એને બાઇઓને ખફય દીધા કે તે દેલાત લાકં નંુ
બમકં ય લેય લશયેર છે. વાબં ીને બાઇઓ ણ થથમાા.
તે રદલવથી રાખ લા યગાભ જઇને યાત નથી યકાત. જમાં જામ
તમાથં ી ઝારયટાણે ત ઝાં ાભાં આલી જ શોંચે.
http://aksharnaad.com
P a g e | 83
એ લાતને છ - આઠ ભરશના થઇ ગમા , રાખા લાાને રાગયકંુ ે દેલાત કાં
ત ભરૂ ી ગમ , ને કાં ત થડકી ગમ.. એ યીતે ભનભાથં ી પડક ઓછ
થમ.
એક રદલવ રાખ લા ચરાે ગમેર છે. ઓઘડ લાાની ને એના
બત્રીજાની લચ્ચે તકયાય તાલલાની શતી. વાજં ડયે એણે યજા ભાગી ,
ણ ઓઘડ લા કશે , “આા , આજની યાત ત નરશ જાલા દઇએ ; અને
શલે ક્ાં દેલાત તભાયી લાવં ે બભત પયે છે ?” રાખ લા કચલાતે ભને
યકામ.
http://aksharnaad.com
P a g e | 84
આંશીં રાખાાદયભાં શંુ થયંુ ? વાજં ડી અને લાલડ ભળ્મા કે દેલાત
કટક રઇને આલે છે. ગાભન ઝાં ફધં કયી , આડાં ગાડાં ગઠલી , રક
શવથમાય રઇ ઊબા યહ્યા. ણ તાના ભલડી વલના રકની છાતી બાગં ી
ગઇ. ઊરટાના રક ત આવંુ લેય શાથે કયીને લશયી આલનાય રાખા
લાા ઉય દાઝે ફી ગમા.
દેલાતનંુ કટક ડ્.ંુ ઝાં ા ઉય રાખાાદયના કંઇક જુલાન કાભ આવમા.
ઝાં તટૂ ય , કટક ગાભભાં ેવીને લસ્તીને ધભયલા ભાડં ્.ંુ નક્કી કયંુ
શતંુ કે લટં ૂ કયીને વહએુ યફાયા ગાભને વીભાડે કઇ ઝાડ નીચે ભવ.ંુ તે
પ્રભાણે વહુ ચારલા ભડં યા.
http://aksharnaad.com
P a g e | 85
ગાભભાં ભવાણ જેલી ળાવં ત છલાઇ ગઇ. દેલાત વભજત શત કે રાખ
ઘયભાં વતં ાઇ યહ્ય છે. એ રાખા લાાની પીભાં જઇને શાકરા કયલા
ભાડં ય,
”કાઠી! ફા‖ય નીક, ફા‖ય નીક. તે દી તંુ ક્ે ભઢે ફકી ગમ‖ત!”
ઓયડાભાં ઊબી ઊબી રાખા લાાની સ્ત્રી થયથયતી શતી. એણે જલાફ
દીધ, “આા દેલાત! કાઠી ઘયે શત ત ળેરને વાભે કાઠં ે તને રેલા
આલત, વતં ાત નરશ.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 86
ઊંચી ઊંચી ઓવયીની એક થાબં રીને ટેક દઇને રાખા લાાની દીકયી
શીયફાઇ ઊબી શતી. દં ય લયવની ઉંભય થઇ શળે. દેલાતના ડકાયા ,
રશીતયફ બાર કે રારઘભૂ આંખ એ છકયીને ભન જાણે કાઇં ક જલા
જેવંુ રાગતંુ શતંુ , ફીલા જેવંુ નરશ. એ ળાતં ઊબી શતી. અંધાયી યાત્રે
જગભામા જેલી રાગતી શતી. ભતની રીરા ત જાણે ્ફૂ નીયખી શમ
તેલી ઠયેરી એની મખુ મદુ ્રા શતી. ેરા લડરાની છામં ડીએ યભેરી ; કછટા
બીડીને ઝાડલે ચડરે ી ; ધયાભાં ઢફીઢફીને લજ્ર જેલી એની કામા ફનેરી ;
ળેર નદીના ધનૂ ાભાં એને ભગયભચ્છના ભોંભાથં ી ફકરંુ ણ છડાલેલ:ંુ ને
શીયફાઇએ ત રાખાાદયના ચકભાં , ળેર નદીના કાઠં ા ગજંુ ી ઊઠે એલ
―તેજભર ઠાકય‖ ન યાવડમે કંઇ કંઇ લાય ગામ શત. ગાયંુ શતંુ કે,
http://aksharnaad.com
P a g e | 87
ઉગભણી ધયતીના, દાદા, કયા કાગ આવમા યે
એયે કાગ દાદે ડરે ીએ લચં ાવમા યે.
કાક લાચં ે ને દાદ યશ યશ યલે યે
ઉયલાડથે ી તેજભર ડકાણાં યે
ળીદને યલ છ,દાદા, શંુ છે અભને કે‖જ યે
દકટક આવય,ંુ દીકયી, લાયે કણ ચડળે યે !
વાત વાત દીકયીએ દાદ લાણં ઝમ કે‖લાણા યે !
શૈમે રશભિં ત યાખ, દાદા, અભે લાયે ચડશંુ યે
http://aksharnaad.com
P a g e | 88
દેલાતે જયંુ ત પીભાં એ કન્મા ઊબી શતી તે થાબં રી ાવે જ એક
લછેય ફાધં ેર. ફા વગા દીકયાને ચડલા ન આે એલ એ લછેય શત.
રાખા લાાન આતભાયાભ એ લછેય! દેલાતે વલચાયંુ કે ―આ લછેય રઇ
જઇને જગતને ફતાલીળ: રાખ લા જીલળે તમાં રગી નીચંુ જઇને
શારળે!‖
તાના શાથભાં બાર શત તે ઓવયીની કયે ટેકલીને લછેયાના ગની
છાડી છડલા દેલાત નીચે ફેથ. ભાથંુ નીચંુ યાખીને છાડી છડલા
ભડં ય. ફયડ ફયાફય દીકયી શીયફાઇની વાભ યહ્ય.
ઓયડાભાથં ી ભાં કશ,ે “ફેટા શીયફાઇ, આંશીં આલતી યશ.ે ”
http://aksharnaad.com
P a g e | 89
ણ શીયફાઇ શંુ જઇ યશી છે ? તૈમાય બાર , તૈમાય ફયડ અને વનર્જન
પણય!ંુ વલચાય કયલાન એને લખત નશત , એણે બાર ઉાડય ; તમાં
ઊબાં ઊબાં જ ફે શાથે ઝારીને એ જગભામાએ દેલાતના શા
ફયડાભાં બારાન ઘા મકૂ ્. બચ દેત બાર ળયીય વોંવયલ ગમ.
દેલાતને ધયતી વાથે જડી દીધ.
નીચી ઊતયી દેલાતની જ તયલાય કાઢી શીયફાઇએ એને ઝાટકા મકૂ ્ા.
ળત્રનુ ા ળયીયના કટકા કમાા. છી ભાને ફરાલી , “ભાડી , છેડી રાવમ ,
ગાવં ડી ફાધં ીએ. ” દાણાની ગાવં ડી ફાધં ે તેભ ગાવં ડી ફાધં ીને ઓયડાભાં
મકૂ ી દીધી, કઇને ખફય ન ડલા દીધી.
http://aksharnaad.com
P a g e | 90
ધીભે ધીભે ગાભભાથં ી આખી પજ નીકી ગઇ શતી. વહનુ ે ભન એભ શતંુ
કે દેલાતત ભઢા આગ નીકી ગમ શળે. દીકયીએ તે જ ટાણે ગઢલીને
ફરાવમા. કશે “ગઢલા , ચરાે જાઓ , ને ફાનુ ે કશ કે યફાયા ક્ામં
ન જામ. આંશીં આલીને એક લાય ભઢે થઇને છી બરે દેલાતની વાભે
જામ, ણ યફાય જામ ત ભને ભયતી દેખે.”
ગઢલી ચરાે શોંચ્મા. દયફાયે લાત વાબં ી કે દેલાતે ગાભ બાગં યંુ ,
રાખા લાાને ભાથે જાણે વાતેમ આકાળ તટૂ ી ડયા! “શલે હંુ શંુ ભઢંુ રઇ
રાખાાદય આવંુ? યફાય ળત્રઓુ ને શાથે જ ભયીળ. ણ એકની એક
http://aksharnaad.com
P a g e | 91
દીકયીના વભ! ડાશી દીકયી ળા વારુ ફરાલતી શળે ? ભાયાં વતં ાનને ભારંુ
ભઢંુ કાફૄં કયલાની કુભવત સઝૂ ે શ?ંુ કાઇં ક કાયણ શળે! જાઉં ત ખય.‖
દયફાય ઘેય શોંચ્મા તમાં ધીયેક યશીને દીકયીએ કહ્ંુ , “ફાુ, તભાયે જવંુ
શમ ત બરે , ણ કટક કરંુ નથી ગય.ંુ એક જણને ત ભંે આંશીં યાખમ
છે.” એભ કશીને ઓયડાભાં રઇ જઇને ગાવં ડી છડી ફતાલી. રાખા
લાાએ ભઢું ઓખય.ંુ એ ત દેલાત લાકં તે જ.
દયફાયનંુ શૈયંુ શયખથી અને ગલાથી પાટલા રાગય.ંુ એણે દીકયીને ભાથે
શાથ મકૂ ્ , “ફેટા! દુ વનમા કશતે ી ‖તી કે રાખા લાાને દીકયી છે ; ણ
ના,ના, ભાયે ત દીકય છે! ―અને મયૂ ખા દેલાત! લછેયાની છાડી કાઢલા
http://aksharnaad.com
P a g e | 92
તંુ ળીદ નીચે ફેઠ! ઊબાં ઊબાં તયલાયથી કાતાં ન આલડ્ંુ? ણ તાયાં
અબેભાન ક્ાં ઓછાં શતા!ં ”
http://aksharnaad.com
P a g e | 93
4. ઢેઢ કન્માની દુ લા !
વવશય ગાભના દયફાયગઢની ડરે ીએ તે રદલવે ફા-દીકયા લચ્ચે યકઝક
થઇ યશી છે. વ લયવન યાજફા આતબાઇ બારે ને તયલાયે તૈમાય
થઇ ઘડીના ાગડાભાં ગ નાખી ચડલા જામ છે , અને બઢુ્ઢા ફાુ
અખેયાજજી એનંુ ફાલડું ઝારી ભનાલી યહ્યા છે : “બાઇ, એભ ન ચડામ ,
તાયાથી ન ચડામ. તંુ ભાયે એકન એક છ. તંુ ગરશર-ગાદીન યખેલા
છ.”
“ફા,ુ ફાલડું ભેરી દ્ય. હંુ ગે ડું છં, ભેરી દ્ય.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 94
વ લયવની એની અલસ્થા શતી. યણમા છી શરે ી યાતે જેભ કન્મા
ળયભાતી ળયભાતી કંથના ઓયડાભાં આલતી શમ તેભ જુલાની ણ
આતાબાઇના અંગભાં ધીયે ધીયે પ્રલેળ કયી યશી શતી. શજુ ઘઘંૂ ટ નશત
ઉઘાડય.
તે રદલવે ફયે દયફાયગઢની ડેરી ઉયની ભેડીભાં આતાબાઇની આંખ
ભી ગઇ શતી. અચાનક ઊંઘભાથં ી ઝફકી ઊઠય , અને કઠડાભાં આલીને
જયંુ ત ડેરીએ એક બઢુ્ઢ અને એનાં ફાફચ્ચાં ધ્રવુ કે ધ્રવુ કે યતાં શતા.ં
કંુલયે છૂ ્,ંુ “એરા કણ છ?”
“અન્નદાતા, ઢેઢ છીએ.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 95
“કેભ રુલ છ ?”
“ફા,ુ અભે આ નેવડા ગાભભાં યશીએ છીએ. ભાયી દીકયીને ઘેરાળાના
ફયલાે યણાલી છે. ફાઇ નાની છે , ને જભાઇ ફહુ કાતય ભળ્મ છે.
ફાઇને ભાયી ભાયી અધમઇૂ કયે છે. દુ :ખની ભાયી દીકયી આંશીં બાગી
આલેરી. લાવં ેથી એને તેડલા આવમાં તે અભે ન ભકરી, એટરે ઘેરાળાના
કાઠી ઘડે ચડીને આવમા , તે શભણાં જ દીકયીને ઘડે નાખીને ફયલાે
ઉાડી ગમા. ફાુ ! ભાયી ાયેલડી જેલી દીકયીનંુ શંુ થાળે ? અભાયા
ઢેઢુંન કઇ ધણી ન ભે ! ” એ લેણ જુલાન આતાબાઇના કરેજા વોંવરંુ
ેવી ગય.ંુ
http://aksharnaad.com
P a g e | 96
“તાયા ધણી ફાુ છે , ય ભા.” એભ કશીને નકયને હકુ ભ કમો, “ભાયી ઘડી
શાજય કય.”
તે શવથમાય ધયીને નીચે ઊતમો , ઘડીને રાણ નાખલાની લાટ ન
જઇ.
ઉય ચડે તમાં ગઢભાથં ી ફાુ અખેયાજજીએ વાદ કમો , “બાઇ, ઊબ યશ.ે ”
આલીને ફાએુ ઘડીની રગાભ ઝારી રીધી. દીકયાનંુ ફાલડું ઝાલ્ય.ંુ
અખેયાજજીને એકન એક દીકય શત. દયફાયન બઢુ ા શત.
http://aksharnaad.com
P a g e | 97
કંુલય ફલ્મા, “ફા,ુ અતમાયે ભને યક ભા, આ ઢેઢની છકયીને અને ભાયે
છેટંુ ડે છે. એ કશે છે કે અભાય કઇ ધણી નથી.”
“ફા, તથંુ ી જલામ નરશ, પજ ભકલ.ંુ ”
“ના ફા,ુ ભાયે એકરાને જ જાવંુ છે.”
“ફેટા, એકરા ન જલામ; દુ શ્ભન ક્ાકં ભાયી ાડે.”
“ફા,ુ છડી દ્ય. આણે યાજા , લસ્તીનંુ યક્ષણ કયલા આણે જાતે જ
ચડવંુ ડે.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 98
“ના, ભાયા ફા! આ્ંુ કટક જામ, ણ તંુ નરશ. તંુ શજી ફાક છ.”
આતાબાઇને ફાની ભયજાદની શદ આલતી શમ એભ થય.ંુ એના શઠ
પપડલા રાગમા , એના ભઢા ઉય રાર રાર રશી ધવી આવયંુ , તમ
ફાુ વભજમા નરશ ; તમાયે એણે ફાન શાથ ઝોંટી ઘડીને એડી ભાયી
કહ્,ંુ “ખવી જા બગતડા! એભ યાજ ન થામ!”
ફા જતા યહ્યા , ડામય ―શાં શાં‖ કયત યહ્ય. આતાબાઇની ઘડીને જાણે
ાખં આલી. જતજતાભાં ત થં કાી નાખમ. દૂય દુ શ્ભનને દીઠા. ફે
અવલાય છે. એકની ફેરાડયે ફાઇ ભાણવ ફેઠેલંુ છે. ફાઇની ચદંૂ ડી
લનભાં ઊડતી જામ છે. લગડાભાં અફા ધા ઉય ધા નાખી યશી છે.
http://aksharnaad.com
P a g e | 99
ફીજ અવલાય એની ાછ ઘડી દડાલત તાની ઝગભગતી ફયછી
ફતાલીને ફાઇને ડયાલત જામ છે. ―ઢેઢનંુ કઇ ધણી નરશ ‖ એલી ધા
વબં ામ છે. લગડાભાં કાભ કયતાં રક ઊબાં થઇ યશે છે અને લીરે ભોંએ
લાત કયે છે, ―ફાઇ બાગેડુ રાગે છે.‖
વ લયવન એકરલામ આતબાઇ આ ત્રાવ જત , ઘડીને દફાલત ,
લટં ણમા જેલ લેગ કયત , રારચટક ભઢે રગરગ આલી શોંચ્મ.
ખખણમા લકાને લટી ફયાફય વાભા કાઠં ા ઉય ચડય. શાક ાડી,
“શાં કાઠીડાઓ! શલે ભાટી થાજ, હંુ આતબાઇ!”
http://aksharnaad.com
P a g e | 100
તમાં ત ઘડાનં ાં બેટંબેટાં થઇ ગમા.ં કાઠીડાઓ ફયછીન ઘા કયે તે
શરે ાતં આતાબાઇન બાર એકની ઘડીનાં તરયંગિ નાં ારટમાં લીંધીને
ાય થઇ ગમ, અને ફીજાનંુ ફાલડું તયલાયને એક ઝાટકે ઉડાલી નાખય.ંુ
કાઠીઓને જીલ ફચાલલાની ફીજી ફાયી નશતી યશી. તાની છાતી વાથે
ફાધં ેરા ફધં છડી નાખીને અવલાયે ઢેઢ કન્માને ડતી મકૂ ી દીધી. ફેમ
જણા ―બાગ! બાગ!‖ ફરતા નીકી ગમા. કન્મા થયથય ધ્રજૂ ે છે.
“ફીળ ભા શલે. હંુ આતબાઇ , તાયી બેયે ઊબ છં. આલી જા ભાયી
બેરાડય!ે ” એભ ફરીને આતાબાઇએ ફાઇનંુ કાડં ું ઝાલ્ય.ંુ તાના ગન
‖ચ ટટાય કયીને કહ્,ંુ “આના ઉય ગ ભાડં ીને આલી જા ભાયી લાવં ે.”
http://aksharnaad.com