P a g e | 201
યાજાએ નકય દડાવમ , “જા બાઇ , વાભાં ખેતયભાં ભોં-ભાગમાં મરૂ દેજે.
ફદ રઇને ઘડીકભાં આલજે.”
તમ ખેડતૂ ત શ શાકં ી જ યહ્ય છે. ફાઇ શ ખેંચી ળકતી નથી. એની
આંખભાથં ી આંસુ ઝયે છે.
યાજા ફલ્મા, “રે બાઇ, શલે ત છડ. આટરી લાય ત ઊબ યશ.ે ”
ખેડુ ફલ્મ , “આજ ત ઊબા કેભ યશલે ામ ? લાલણીન રદલવ ; ઘડીકના
ખટીાભાં આખા લયવના દાણા ઓછા થઇ જામ!”
http://aksharnaad.com
P a g e | 202
યાજાજી દુ બાઇ ગમા, “તંુ રુ ુ થઇને આટર ફધ વનદા મ? તંુ ત ભાનલી
કે યાક્ષવ?”
ખેડતૂ ની જીબ ત કુશાડા જેલી! તેભામં ાછ ચાયણ ખેડતૂ ! ફરે તમાયે ત
જાણે લશુ ાયને કઢનાં ફૂરડાં ઝયે! એવંુ જ ફલ્મ , “તંુ ફહુ દમાફૄ શ ત
ચાર, જૂતી જા ને! તને જડું ને ફામડીને છડું. ઠાર ખટી દમા ખાલા ળા
વારુ આવમ છ?”
“ફયાફય! ફયાફય! “કશીને યાજા દેાદે ઘડા યથી ઊતમાા અને શ
ખંેચલા તૈમાય થઇ ગમા; કહ્,ંુ “રે, છડ એ ફાઇને અને જડી દે ભને.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 203
ફાઇ છૂટી. એને ફદરે યાજાજી જુતાણા. ભાણવ જઇ યહ્યા.ં
ચાયણ ત અણવભજુ શત. યાજાને ફદ ફનાલીને એ ત શ શાકં લા
રાગમ. ભાયત ભાયત શાકં ્ે જામ છે. ખેતયને એક છેડથે ી ફીજે છેડે
યાજાએ શ ખેંચ્ય.ંુ એક ઊથર યૂ થમ. તમાં ત ફદ રઇને નકય
આલી શોંચ્મ. યાજા છૂટા થમા. ચાયણને ફદ આપ્મ. ચાયણીની
આંખભાથં ી ત દડ દડ શતે નાં આંસડુ ાં દડયા.ં એ ત યાજાનાં લાયણાં રેલા
રાગી.
“ખમ્ભા, ભાયા લીય! ખમ્ભા , ભાયા ફા! કયડ રદલાી તાયાં યાજાટ
તજ!” દેાદે યાજા બાયે શૈમે ચાલ્મા ગમા.
http://aksharnaad.com
P a g e | 204
ચભાસંુ રૂ ંુ થય.ંુ રદલાી ઢંકૂ ડી આલી. ખેતયભાં ઊંચા ઊંચા છડલા
ઊગમા છે. ઊંટ ઓયાઇ જામ તેટરા ફધા ઊંચા! દયેક છડની ઉય અક્કે ક
ડંડૂ ું, ણ કેલડું ભટંુ ? લંેત લંેત જેલડું! ડંડૂ ાભાં બયચક દાણા! ધી ધી
જુલાય અને રીરા રીરા ફાજયા! જઇ જઇને ચાયણ આનદં ામ્મ.
ણ આખા ખેતયની અંદય એક ઠેકાણે આભ કેભ ? ખેતયને એક છેડેથી
ફીજા છેડા સધુ ીની શામાભાં એકેમ છડને ડંડૂ ાં નીંઘરેરાં જ ન ભે ! આ શંુ
કોતકુ !
ચાયણને વાબં યંુ , “શા શા! તે દી હંુ લાલણી કયત શત ને ઓલ્મ દઢ
ડાહ્ય યાજા આવમ શત. એ ભાયી ફામડીને ફદરે શે જૂતમ ‖ત. આ ત
http://aksharnaad.com
P a g e | 205
એને શ ખંેચેલંુ તે જ જગમા. કણ જાણે કેલમ ાવમ યાજા! એનાં
ગરાં ડયાં એટરી બોંભાં ભાયે કાઇં ન ાક્.ંુ લાલેરા દાણામ પગટ
ગમા !”
ણખજાઇને ચાયણ ઘેય ગમ , જઇને ફામડીને લાત કયી , “જા , જઇને જઇ
આલ ખેતયભા.ં એ ાવમાના ગ ડયા તેટરી બોંમભાં ભારંુ અનાજેમ
ન ઊગય!ંુ ”
ફાઇ કશ,ે “અયે ચાયણ! શમ નરશ. એ ત શતા યાભયાજા. વાચે જ તંુ જતાં
ભલૂ ્મ.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 206
“તમાયે તંુ જઇને જઇ આલ.પયી ભે ત હંુ એને ટીી જ ના્ંુ , એણે ભાયા
દાણા ખલયાવમા. કેલા ભેરા ેટન ભાનલી! ભે ત એને ભાયી જ ના્.ંુ ”
દડતી દડતી ચાયણી ખેતયે ગઇ. ેટભાં ત થડક થડક થામ છે , સયૂ જ
વાભે શાથ જડે છે. સ્તવુ ત કયે છે , “શે સયૂ જ , તભે ત છ , તભાયાં વત
તે છે ; તમ વવતમાનાં વત ળીદ ખટા થામ છે ? ભાયા યાજાના વતની
યક્ષા કયજ, ફા!”
જુએ તમાં ત વાચવાચ એક ઊથર જેટરા છડલાનાં ડંડૂ ાં નીંઘલ્માં જ
નશતા, ને ફીજા ફધા છડલા ત ડંડૂ ે બાગં ી ડે છે! આ શંુ કોતકુ !
http://aksharnaad.com
P a g e | 207
ણ એ ગાડં ા ચાયણની ચાયણી ત ચતયુ સજુ ાણ શતી. ચાયણી શલે
શલે એ શામાના એક છડલા ાવે ગઇ. શલે શલે છડલ નભાવમ ;
શલેક ડંડૂ ું શાથભાં રીધ.ંુ શલે ડંડૂ ાં યથી રીલંુ ડ ખવેડ્.ંુ
આશાશાશા! આ શંુ ? દાણા નરશ , ણ વાચાં ભતીડા!ં ડંડૂ ે ડંડૂ ે ભતીડાં ,
ચકચકતાં ફૃાાં , યાતાં , ીાં અને આવભાની ભતીડા.ં ભતી!
ભતી! ભતી! યાજાજીને ગરે ગરે ભતી નીજમા.ં
ચાયણીએ દટ દીધી , ઘેય શોંચી. ચાયણન શાથ ઝાલ્મ , “અયે મયૂ ખા ,
ચાર ત ભાયી વાથે! તને દેખાડું કે યાજા ાી કે ધભી શત.” યાણે એને
રઇ ગઇ ; જઇને દેખાડ્ંુ ; ભતી જઇને ચાયણ સ્તામ , “ઓશશશ! ભેં
http://aksharnaad.com
P a g e | 208
આલા નતા યાજાને – આલા દેલયાજાને - કેલી ગા દીધી!” ફધાં
ભતી ઉતામાા. ચાયણે પાટં ફાધં ી, યબામો દયફાયને ગાભ ગમ.
કચેયી બયીને યાજા દેાદે ફેઠા છે. ખેડતૂ નાં સખુ દુ :ખની લાત વાબં ે
છે. મખુ ડું ત કાઇં તેજ કયે છે! યાજાજીના ચયણભાં ચાયણે ભતીની પાટં
મકૂ ી દીધી. લગૂ ડું ઉઘાડી નાખયંુ , આખા ઓયડાભાં ભતીનાં અજલાાં
છલામા.ં
યાજાજી છૂ ે છે, “આ શંુ છે, બાઇ?”
ચાયણ રરકાયીને ભીઠે કંઠે ફલ્મ :
http://aksharnaad.com
P a g e | 209
જાણમ શત જડધાય, નલંગ ભતી નીજે;
(ત) લલાયત લડ લાય, દી ફાધ, દેા દે!
[શે દેાદે યાજા ! જ ભંે શરે ેથી જ એભ જાણયંુ શત કે તંુ ળકં યન
અલતાય છે , જ ભને શરે ેથી જ ખફય ડી શત કે તાયે ગરે ગરે
ત નલરખાં ભતી નીજે છે , ત ત હંુ તને તે રદલવ શભાથં ી છડત
ળા ભાટે ? આખ રદલવ તાયી ાવે જ શ ખેંચાલત ને ! —આખ રદલવ
લાવમા કયત ત ભારંુ આ્ંુ ખેતય ભતી ભતી થઇ ડત !]
યાજાજી ત કાઇં વભજમા જ નરશ.
http://aksharnaad.com
P a g e | 210
“અયે બાઇ! તંુ આ શંુ ફરે છે?”
ચાયણે ફધી લાત કયી. યાજાજી શવી ડયા , “અયે બાઇ! ભતી કાઇં ભાયે
ણુ મે નથી ઊગમા.ં એ ત તાયી સ્ત્રીને ણુ મે ઊગમાં છે ; એને તે વતં ાી
શતી એભાથં ી એ છૂટી એન જીલ યાજી થમ ; એણે તને આવળ આી ,
તેથી આ ભતી ાક્ા.ં ”
ચાયણ યડી ડય: “શે દેલયાજા ! ભાયી ચાયણીને હંુ શલે કે ‖દીમે નરશ
વતં ા.ંુ ”
http://aksharnaad.com
P a g e | 211
ચાયણ ચારલા ભાડં ય. યાજાજીએ એને ઊબ યાખમ , “બાઇ! આ ભતી
તાયાં છે. તાયા ખેતયભાં ાક્ાં છે. તંુ જ રઇ જા!”
“ફાા! તભાયા ણુ મનાં ભતી! તભે જ યાખ.”
“ના, બાઇ! તાયી સ્ત્રીનાં ણુ મનાં ભતી એને શયે ાલજે. રે , હંુ વતીની
પ્રવાદી રઇ રઉં છં.”
યાજાજીએ એ ઢગરીભાથં ી એક ભતી રીધંુ , રઇને ભાથા ય ચડાવયંુ ,
છી યલીને ડકભાં શયે .ંુ
http://aksharnaad.com
P a g e | 212
ચાયણ ભતી રઇને ચાલ્મ ગમ; ઘેય જઇને ચાયણીના ગભાં ડય.કહ્ંુ,
“ચાયણી, ભેં તને ઘણી વતં ાી છે. શલે નરશ વતં ાંુ શ!”
http://aksharnaad.com
P a g e | 213
9. દુ શ્ભન
ભતી જેલાં વનભા ાણી નદીભાં ખખતાં શતાં અને નદીને કાઠં ે
ળકં યનંુ ભરં દય શત.ંુ એક રદલવ સયૂ જ ભશાયાજ ઊગીને વભા થમા તે ટાણે
ભરં દયને ઓટરે ગાભના ચાવ પાટેરા જુલાવનમા બેા થમા છે. અંગ
ઉય ાણકયાની ઘેયદાય ખતી અને ત્રણ-ત્રણ ડયણાલાી ચયણીઓ
ને ાવાફધં ી કેરડમાં શયે ેરા.ં કમ્ભયે કાી અને યાતી કયછેડાલાી
છેડીઓની બેટ લાે રી, ભાથે ગડી ાડીને બાતીગ પેંટા ફાધં ેરા,
જભણા ગની જાઘં ે ડખાના બાગ ઉય, ઢીંચણસધુ ી ઢકતી નાડીને
છેડ,ે વાત-વાત યંગની ઊનનાં ગથંૂ ેરાં ફૂભકાં ઝૂરી યહ્યા છે. કેરડમાની
http://aksharnaad.com
P a g e | 214
કવને ફાધં ેરા, કાટં ા કાઢલાના અને કાનભાથં ી ભેર કાઢલાના ફૃેયી,
નાના, ઘઘૂ યીદાય ચીવમા રટિંગામ છે. ાઘડીને ભાથે ખડાં છગાં લનભાં
ઊડઊડ થામ છે. ડકભાં બાતબાતના ાયાની ફનાલેરી ભાાઓ
ચચ ળબે છે. શાથભાં કરડમાી, વત્તના તાયના ચાડા બયેરી ને
ઘઘૂ યીઓ જડરે ી, રાફં ી ફૃાી રાકડીઓ રશરા રે છે.
કઇ જુલાવનમા ાઘડી ઉતાયીને ભાથે ખવેરા અધાચદં ્રાકાય દાવં તમાથી
તાના ભાથાના રાફં ા રાફં ા ચટરા ઓી યહ્યા છે. કઇ ાઘડીભાથં ી
નાનકડી ળીળીઓ કાઢીને આંખભાં વમરંુ આંજે છે. કઇ ાઘડીભાં ખવેર
નાનાં નાનાં આબરાં કાઢીને તાનાં નાક-નેણ જતા જતા ડકની
http://aksharnaad.com
P a g e | 215
ભાાના ભેયનંુ ફૂભકંુ ફયાફય લચ્ચલચ ગઠલતા ગઠલતા, ઝીણી ઝીણી
મછૂ ને લ દેતા, ભાથાના ચટરાની ાટી ફયાફય રભણા ઉય લીંટતા
લીંટતા વાભવાભા ઠઠ્ઠા ભશ્કયીઓ કયી યહ્યા છે.
કઇ ફૂભકાલં ાી દયીએ ફાધં ેરા ફબ્ફે ાલા લગાડીને રાફં સયૂ કાઢી
યહ્યા છે, અને નદીના ભતી વભા વનભા લશણે ભાથં ી અયીવા જેલી શલે ્મ
બયીને ભરતી ચાલ્મે ચારી આલતી જુલાન ફાઇઓનાં ભોં ઉય ેરાં
આબરાનં ાં ઝકઝક પ્રવતણફફંિ ાડી, એ વનમાયીઓની કાી કાી
ભટી આંખને અંજાલી દઇને કડૂ ી કડૂ ી મઝંૂ લણ ઉજાલી યહ્યા છે.
વનમાયીઓ ફેડાં રાલી, ઠારલીને, ઘેય ાણીની જફૃય ન શમ તમે
http://aksharnaad.com
P a g e | 216
ધભાકા દેતી દેતી ાછી આલે છે. જાણીજઇને ફેઠી ફેઠી ફેડાં ભાજં માં જ
કયે છે. એના કસફંુ ર કીરડમા બાતના,ં ફાધં ણીદાય ઓઢણા,ં નદીને કાઠં ે
લનભા,ં કાભદેલની ધજાઓ જેલાં પયક પયક થામ છે. કાનભાં ાદં ડીઓ
અને આકટા શીંચે છે. નેણની કભાન જાણે શભણાં કાનને અડી જળે એલી
રફં ામેરી છે. નદીને કાઠં ે યજ પ્રબાતે જે યંગ જાભત તે આજેમ જમ્મ છે.
એ ગાભનંુ નાભ ફીરખા. એ નાનકડી વનભા નદીનંુ નાભ બઠી. એ
જુલાન અને જુલાનડીઓ જાતનાં ખાટં શતા.ં વગાળા ળેઠને અને ચેરૈમા
દીકયાની જનભબભકા એ ફીરખાભા,ં ફવ લયવ શરે ાં ખાટં રકનાં
યાજ શતા.ં દીનનાથ નલય શળે તે રદલવ એણે આ બીનરા લાનની,
http://aksharnaad.com
P a g e | 217
લાબં લાબં ના ચટરાલાી, કાાં બમ્ભય નેણાી, નભણી, કાભણગાયી
અને જયાલય ખાટં ડીઓને ઘડી શળે.
વળલારમને ઓટે આ ઘઘૂ યીના અને ફૂભકાનં ા ઠાઠભાઠથી ઊબેરા ખાટં ને
જુલાની જાણે આંટ રઇ ગઇ શતી. ફધા ભશ્કયી ઠઠ્ઠાભાં ભળગરૂ ઊબા શતા
તમાં ડખે થઇને એક ફાલ નીકળ્મ. બગલાં લસ્ત્ર શતા,ં કાે બસ્ભ
શતી, ભાથે ભરૂયમાં ઝરટમાં શતા,ં શાથભાં ઝી શતી. ―આરેક‖ ―આરેક‖
કયત ફાલ ચીવમ ફજાલત ચાલ્મ ગમ.
કભયભાં ખવેરી છયીનંુ ફૂભકંુ ફાધં ત ફાધં ત એક ભદન્ભત્ત જુલાવનમ
ફલ્મ, "એરા, આ ફાલ ત શલે શદ કયે છે.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 218
“શા, શા,” ફીજ જુલાન ચટર ઓત ઓત ફલ્મ.
“ફાલ ત લઠં ી ગમ છે; એની ઝી ક્ામં તયતી નથી. ઢેઢલાડથે ીમ
ફાલ ણબક્ષા રે છે.”
“અયે, ભંે ત ભાયી નજયનજય જયંુ ને !” ત્રીજ શલેથી ફલ્મ, "શભણે
જ ઢેઢલાડથે ી ભયેરા ઢયની ભાટી રઇને એ લમ જામ.”
“એરા, તમાયે ત એ જગટાને પજેત કયલ જલે. શાર એની શાડં રી
તાવીએ. ભાય ફેટ ક્ાકં જ્ગમાને અબડાલત શળે.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 219
“શાર, શાર,” એભ કશીને ટટ ચટરા લીંટી રઇ, ભાથે પેંટા ભેરી,
આબરા,ં ળીળી અને દાવં તમા પેંટાભાં ખવી, એ ફૂભકાલં ાા જુલાન શાથભાં
રાકડીઓ રશડિં તા રશંિડતા નયૂ વતાગયની જગમાભાં જઇ શોંચ્મા.
ફાલા જેયાભબાયથીજી ફેઠા ફેઠા ચરભ ીતા શતા. ―આરેક! આરેક!
ફભ ગયનાયી!‖ કશીને એલ દભ ભાયતા શતા, કે ચરભને ભાથે લેંત
લેંતના ઝડપા દેતી ઝા ઊઠતી શતી. ઓયડીભાં ચરૂ ા ઉય શાડં ી
ચડાલેરી શતી; અન્ન ાકતંુ શત.ંુ
“ફાલાજી ફાુ ! અભાયે શક બયલ છે. જયા દેલતા (દેતલા?) ભાડં લા
દેજ.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 220
“શા, ફચ્ચા, ચરે જાઓ ચરૂ ાકે ાવ!”
ખાટં જુલાવનમા એક છી એક ચરૂ ા ાવે ચાલ્મા. શાડં ીની ઢાકં ણી ઉાડી
જુએ ત અંદય ચખા પવપવે છે ! લાઢે તમ રશી ન નીકે એલાં ઝાખં ા
ડાચાં રઇને જુલાન ફશાય નીકળ્મા. ફાલ કી ગમ શત. કચલાઇને એ
ફલ્મ, "ક્ોં? દેખ ણરમા? ્રુ ાવા શ ગમા? ઇતના અશકં ાય? જાલ,
ખાટં વફ ઝાટં શ જાલગે.” ફાલાએ ળા દીધ.
પાટીને ધભુ ાડે ગમેરા ખાટં થી કચલાઇને એ વતં ણગયનાયની છામં ડીએ
યાભદાવજીની જગમાભાં જઇને યશલે ા રાગમા. તમાં એક રદલવ એક વદૃ ્ધ
કારઠમાણી, બેા વ-વ અવલાય રઇને, ફાલાજીનાં દળાને આવમા.ં
http://aksharnaad.com
P a g e | 221
ફાલાએ ધણૂ ીભાથં ી બભતૂ ની ચટી બયીને કારઠમાણી વાભે શાથ
રફં ાવમ, "રે ભૈમા, યાભજી તેયેક ફીરખાક ધની દેતા શૈ.”
વાઠ લયવની કારઠમાણીનંુ કયચણરયંુ ભઢંુ ધયતી ય ઢળ્ય,ંુ ફાલ ત
એના ફા જેલ શત. ણ કારઠમાણીને બોંઠાભણ એ આવયંુ કે ―અયે,
આલાં તે લચન કાઇં પે ? શલે વાઠ લયવની અલસ્થાએ કાઇં દીકય
થામ?' ણ ફાલજી જાણત શત કે એ કારઠમાણીને ભાથે ક્ા કાઠીનંુ
ઓઢણંુ ડ્ંુ શત.ંુ
કે‖ ડેયા કે‖ ડરઢય,ંુ કે‖ આલાવ કે‖લામ
(ણ) લીય વ્રશભડં વાયખ, (જેની )વા‖ભાં જગત વભામ.
http://aksharnaad.com
P a g e | 222
[કઇ કઇ લીય રુ ુ એલા શમ, જેને ડયે ા તબં નૂ ી ઉભા આી ળકામ.
એથીમે ભશાન નયલીય શળે, જેને ઘયની ડેરીઓ વાથે વયખાલામ.એથી
ણ ચરડમાતા શમ. તેને આખા આલાવ જેલાં ભશાન શલાનંુ ભાન
અામ; ણ લીય લા ત કેલ? આકાળ જેલડ. એની છામાભાં ત
આ્ંુ જગત વભામ.]
જેતયુ નાં ણાફવ ગાભડાં ફલચૂ ના શાથભાથં ી જીતી રેનાય
વભવતમાાના લીજા ખવવમાને તડલાભાં વાભત ્ભુ ાણને વશામ કયનાય,
અને ણચત્તના જગં ભાં આતાબાઇ વાભે આપનાય એ ફકં ા કાઠી
લીયાલાાની લયદાન ાભેરી કારઠમાણીને વાઠ લયવે ઓધાન યહ્.ંુ નલ
http://aksharnaad.com
P a g e | 223
ભરશને નૂ ભના ચાદં જેલ દીકય અલતમો. ફાલાજીન ફક્ષેર એટરે
એનંુ નાભ ઓઘડ ાડ્.ંુ બયજફનભાં વશતે ી એ ઊંડી ને ગાડં ી બાદય
નદીના ઊંચા ઊંચા કાઠં ા ઉય લીયા લાાના લાવ શતા.
જૂનાગઢના ફાફી યાજાને ઓઘડ અલતમાાના ખફય ભળ્મા. લીયા લાાની
વાથે ફાફી વયકાયને ફે વગા બાઇ જેલી શતે પ્રીત શતી, તેથી
―કંુલયછેડ‖ ત કયલ જઇએ. ફીરખાન ત્રીજ બાગ જૂનાગઢના શાથભાં
શત. ણ ભદભસ્ત ખાતં જૂનાગઢને એ ત્રીજ બાગ ણ વખે ખાલા દેતા
નશતા, એક શાથ જીબ કઢાલતા. જૂનાગઢ પયતાં ણ ખાટં નાં ગાભ
લીંટાઇ લળ્માં શતા,ં ફાફીએ વલચાયંુ કે આ લીય લા ખાતં ને યૂ
http://aksharnaad.com
P a g e | 224
ડળે. ફીરખાની ાટી વયકાયે ઓઘડ લાાને કંુલયછેડીભાં ફક્ષી.
કારઠમાણીને વાબં યંુ કે ફાલાની લાણી વાચી ડી. ઓઘડ લા ત
અલતયતાનં ી વાથે જ ફીરખાના ત્રીજા બાગન ધણી થઇ ચકૂ ્.
લીયાલાાએ કંુા અને કાથં ડ નાભે ફે ભટેયા દીકયાને જેતયુ ની ાટી
બાલી. અને તે ઓઘડની વાથે ફીરખે જઇને ખયડાં ફાધં ્મા.ં
જેની એક શાકર થાતાં ત ખાટં ની ફાય શજાય ચાખડીઓ ફીરખાને ચયે
ઊતયે, શવથમાય ફાધં નાય એક ણ ખાટં જદ્ધ ઘયભાં વતં ાઇ ન યશી ળકે,
તેલા ખાટં યાજા બામા ભેયની આણ કંુડરાના ઝાં ા સધુ ી લતાાતી શતી.
ચયે યજ વલાય વાજં અડાફીડ ડામય બયાત શત. શાથીની સઢંૂ જેલી
http://aksharnaad.com
P a g e | 225
ભજુ ાઓલાા શજાય-શજાય કાઝા ખાટં લીયાવન લાીને ફેવતા શતા.
ભઢા આગ ભાણવાઇ કે વળયશીની તયલાય ડતી. ભતૂ ના છયા જેલાં
બારાં ચયાની થાબં રીએ થાબં રીએ ટેકલાતાં અને અને આબરાં જરડત
ભોંવરયમાં ભઢાં ઉયથી છડી છડીને જમાયે દાઢીના લ્રા ઝાટકતાં
ઝાટકતાં વાભવાભા શયૂ લીયના કસફંુ ા અંજણઓ રેલાતી તમાયે તાના
રાફં ા રાફં ા કાતયા છૂટા ભેરીને આત બામ ણ વનાના તાયે ભઢેરા
નકળીદાય શકાની ઘટંૂ રેત રેત ફેવત. આતા બામાની મખુ ાકૃવતભાં
બાયી ફૃડ શતી. આત બામ દાઢી, મછૂ અને ભાથાના લાને ગીભાં
યંગત. ઘડણભાં એણે નવંુ ઘય કયંુ શત.ંુ
http://aksharnaad.com
P a g e | 226
“આતા બામા!” ડામયાભાં લાત ચારી, "જૂનાગઢે ત જુગવત કયી. શલે એક
મ્માનભાં ફે તયલાયંુ કેભ વભાળે?”
“એન વનલેડ આણી નાખશ,ંુ ફા!” બામા ભેયે મછૂ ને લ દેતાં કહ્,ંુ "કાં
કાઠી નરશ ને કાં ખાટં નરશ.”
ખાટં રક લીયા લાાની લસ્તીને વતં લા ભડં યા, એના ઊબા ભર
બેલી દે છે, કાઠીઓનાં વાતં ી જૂતલા દેતા નથી, લાતલાતભાં કાઠીઓની
વાથે કજજમા ઊબા કયે છે; ણ શલે ત ઓઘડ લાાનેમ મછૂ ના દયા
ફૂટતા શતા. એની સલુ ાવ આખા ભરકભાં પયલા ભાડં ી. એને ચાયણએ
ફયડાઇ દીધી,
http://aksharnaad.com
P a g e | 227
તે ઘય તાફં રડયંુ તણે, દૂધ દડડે ા થામ,
(એભા)ં ધયવતયનંુ ાં ઢંકામ, લાજાં ઓઘડ લીયાઉત.
[લીયા લાાના કંુલય ઓઘડ લાા, તાયે ઘેય એટરી ફધી બંેળ ફાધં ી છે
કે એને દશતી લખતે તાફં ડીભાં દૂધની ધાયન જે અલાજ થામ છે તે
અલાજ ફીજા યાજાઓના લાજજિંત્રના – ળયણાઇ અને ઢરના નાદને ણ
વબં ાલા દ્યે નરશ તેટર પ્રચડં ફને છે.]
ધીભે ધીભે લીય લા તાના ભાણવ જભાલલા ભડં ય. ખાટં ની જભીન
દફાલલાન આદય કમો. એક રદલવ લીય લા ઘેયે નથી; જુલાન
કાઠીઓને રઇને ક્ાકં ચડી ગમેર. લાવં ેથી એની રીરીછભ લાડીભાં
http://aksharnaad.com
P a g e | 228
ખાતં એ ફે ફદ ચયલા મકૂ ્ા. ફદને કડીને લીયા લાાન કાઠી
દયફાયી લાવભાં દયી આવમ. ઓઘડ લાાનાં લહુ જે ઓયડે યશતે ાં શતાં
તેની પીભાં જ ફદ ફાધં ી દીધા. ાકટ ઉંભયના કાઠીઓ આઇની ચકી
કયતા કયતા પીની ફશાય આઘેયા ફેઠા શતા. કઇનંુ ધ્માન નશત.ંુ
તમાં બામા ભેયની નલી લહનુ બાઇ બેટભાં તયલાય, એક શાથભાં બાલંુ
અને ફીજા શાથભાં દસ્ત રઇને આવમ, યફાય આઇને ઓયડે શોંચ્મ.
યભેશ્વયે જાણે કે ઘેય યભલા વારુ ાળેય ભાટીભાથં ી જ તૂ ી ઘડી શમ
તેલી ફૃડી કારઠમાણી ઉંફયાભાં ફેઠી ફેઠી તાના શાથગ ધતી શતી.
ણ બામાન ભદન્ભત્ત વા અચકામ નરશ, વડેડાટ ચાલ્મ આવમ અને
http://aksharnaad.com
P a g e | 229
ફદ છડયા. ફાઇએ ગર્જના કયી મકૂ ી, "આંશીં કઇ કાઠીના ેટન છે કે
નરશ? ન શમ ત રાલ ફયછી ભાયા શાથભા.ં આભ તભને ખાટં ગયાવ
ખાલા દેળે?”
બઢુ ાાભાં જેનાં ડકાં ડગભગી યહ્યાં શતા,ં તે ડવાઓ એકાએક આ અલાજ
વાબં ીને ઝફકી ઊઠયા, અને એક જણાએ દડીને બામાના વાા ઉય
ફયછીન ઘા કમો. ાડા જેલા એ શરે લાનના પ્રાણ નીકી ગમા.
ગાભભાં તેની ખફય ડી તમાં ત ખાટં ની ાટીભાં ગકીય થમ અને ખાટં
ચડી આવમા. એ ધીંગાણાભાં એંળી ખાટં જુલાન ભમાા, અને ચાીવ બઢુ્ઢા
કાઠીઓ કાભ આવમા.
http://aksharnaad.com
P a g e | 230
બામા ભેયને ભનભાં થય,ંુ 'ફહુ થયંુ ! લીય લા કટકમ નરશ ભેરે.‖
ફન્મા તેટરા ઉચાા રઇને એ બાગમ; ગોંડનંુ ગાભ વયવાઇ છે તમાં
ગમ. બા‖કંુબાનંુ ળયણ ભાગય.ંુ બા‖કંુબા તે લખતે ગોંડના નલાં ગાભ
લવાલતા શતા; દગાથી, આજીજીથી ને તયલાયથી ગયાવ કભાતા શતા. વ.ં
1809ની અંદય નલાફની વાથે એને નલાગઢ મકુ ાભે રડાઇ થઇ, તમાયે
લીયા લાાએ અને બામા ભેયના બાઇ જેભર ભેયે આલીને એને ભદદ કયી
શતી. લીયા લાાને કંુબાજીએ કાગ રખમ કે ―આંશીં ધાય, ફીરખાના
વીભાડા નક્કી કયી આીને હંુ તભાય કજજમ તાવ.ંુ ‖
http://aksharnaad.com
P a g e | 231
લીય લા તે લખતે જ જેતયુ થી આ ખફય વાબં ીને ફીરખે આલેર.
ખાટં ના રફાચા લીંખાલાની તૈમાયી શતી, ણ એને બા‖કંુબા ઉય બયવ
ફેઠ. ચીવ ઘડે એ વયવાઇભાં બા‖કંુબાન ભશભે ાન ફન્મ.
વયવાઇ ગાભના દયફાયગઢભાં ફે વાભવાભી દઢી, એકભાં બામા ભેયન
ઉતાય; અને ફીજીભાં લીયા લાાન ઉતાય; યટરા ખાલાને લખતે એક
ડખે ખાટં ની ગં ત અને ફીજે ડખે કાઠીઓની ગં ત ડતી. લચ્ચે
ઊબા ઊબા બા‖કંુબ હકુ ભ કયતા જામ કે "દૂધનાં ફઘયાં રાલ." "દશીંનાં
દણાં રાલ." "ઘીની તાફં ડીઓ રાલ", તે શાથભાં તાફં ડી રઇને
ભશભે ાનને ીયવલા ભાડં ે, શાકરા ડકાય કયે, વાભવાભાં ફટકાં રેલયાલે,
http://aksharnaad.com
P a g e | 232
ઘડીલાય બામા ભેયની થાીભાથં ી કણમ રે, લી ઘડીલાય લીયા
લાાના બાણાભાં ફેવી જામ. ભશભે ાનનાં શૈમાભાં આલી યણાગત
દેખીને શતે પ્રીત ભાતી નશતી. એભ કયતાં ફે રદલવ લીતમા. બા‖કંુબ
ળાની લાટ જત શળે? ગોંડથી કાઇં ક આલલાનંુ શત;ંુ યણાચાકયી શજી
અધયૂ ી શતી.
ત્રીજે રદલવે વલાયે બમ ભેય ટરીએ (રદળાએ) ગમા શતા. ાછા
આલીને નદીભાં એક લીયડ શત તમાં કવળમ ભાજં લા ફેઠા. ઊંચે જુએ
તમાં એક છકયી ફેઠેરી. છકયી થયથયતી શતી.
http://aksharnaad.com
P a g e | 233
બામ ભેય ફલ્મા, "અયે, ફેટા ભટી! તંુ આંશીં ક્ાથં ી? ફીરખેથી બાગી
કેભ ગઇ, દીકયી?
ભતીના શૈમાભાં જીલ આવમ. એ ફરી, “ફા,ુ ભાયી ભરૂ થઇ, ભંે તભાયા
ગઢનંુ સખુ ખય.ંુ ”
”ના યે ના, કાઇં રપકય નરશ, દીકયી! તાયી ભયજી શમ તમાં સધુ ી આંશીં
યશજે ે. આંશીંથી જીલ ઊઠી જામ તમાયે ફીરખે આલતી યે‖જે. આરે, આ
ખયચી.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 234
બામા ભેયે છડીના શાથભાં ત્રીવ કયી દીધી. બામા ભેયના ગઢની એ
લડાયણ બાગીને ફા‖ કંુબાના ગઢભાં આલી શતી. આજ એ વતં ાતી પયતી
શતી. એના ભનભાં પડક શત કે બામ ભેય બાળે ત ભાયળે. ણ આ ત
ઊરટી ત્રીવ કયી ભી!
જભલાની લેા થઇ. ફાજઠ નખાણા. કાવં ાની તાવં ીઓભાં રાડલા
ીયવાઇ ગમા. ગં તભાં પતત બામા ભેયની જ લાટ જલાતી શતી. બામ
ભેય દયફાયગઢની ઘડાયની છીતે ેળાફ કયલા ગમ શત. ેળાફ
કયીને ઊઠે છે તમાં વાભેથી વવવકાય વાબં ળ્મ, ઊંચંુ જુએ ત ભતી
http://aksharnaad.com
P a g e | 235
લડાયણ ઊબેરી. ભતીએ ઇળાય કમો. બામ ભેય એની ાવે ગમ. “ફાુ
! ઝેય !” ભતીન વાદ પાટી ગમ.
”ઝેય? કને, ભને?”
‖ના, ફા!ુ લીયા લાાને.”
”એકરા લીયા લાા જ?”
"શા! આજે જ ગોંડથી અવલાય રઇને આવમ. રાડલાનંુ ફટકંુ ભઢાભાં
ભેલ્મા બેા જ એ પાટી ડળે.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 236
"ઠીક, જા, ફેટા !”
બામ ભેય લળ્મ, એક જ ઘડીભાં એના અંતયભાં અજલાફૄં થય,ંુ "અયયય!
હંુ બામ! હંુ ઊઠીને લીયા લાા જેલા લીય ળત્રનુ ે કતૂ યાને ભત ભયલા
દઇળ? ણ શલે શંુ કરંુ? ઉઘાડ ઊઠીળ ત બા‖ કંુબ કટકા કયી નાખળે.
અને લીય લા બેદ નરશ વભજે. શે ધણી, કાઇં વભત દે ! આભાથં ી દૃશ્મ
સઝુ ાડય !”
ેળાફ કયીને બામ ભેય ગં તભાં આવમ. શાથ-ભોં ધઇને બાણા ઉાય
ફેઠ. એની રશરચારભા,ં અને આંખના રકાયાભામં ે ક્ામં આકુતા
નથી. બા‖ કંુબાની વાથે એ ખડખડ શવી યહ્ય છે.
http://aksharnaad.com
P a g e | 237
બા‖કંુબાએ વાદ કમો, “તમાયે શલે ફા, કય ચારત.ંુ ”
ણ બામા ભેયના શૈમાભાં શરય જાગી ગમા શતા. જમાં લીય લા રાડલ
બાગં ીને ફટકંુ ઉાડે છે તમાં ત બામ ભેય કચલાતે અલાજે, જાણે
રયવાભણે ફેઠ શમ તેભ, ફરી ઊઠય, "એ ફા, લીયા લાા! આજ તંુ
જ ભારંુ વભાધાન કમાા શરે ાં ખા, ત ગા‖ ખા, શ!”
આખી ગં તના શાથ રાડલાના ફટકા વતા થબં ી યહ્યા. લીયા લાાએ
ફટકંુ શઠે ું ભેલ્ય.ંુ વહએુ બા‖ કંુબા વાભે જય.ંુ બા‖ કંુબાની ને બામા ભેયની
ચાયેમ નજાય એક થઇ.
http://aksharnaad.com
P a g e | 238
”ખાટં ડ કે?” એટલંુ ફરીને વડવડાટ બા‖ કંુબ ગધન કઠાભાં ચડી ગમ.
અંદયથી ફાયણાં લાવી દીધા.ં જભનાયાનાં ભોં પાટયાં યહ્યા.ં ાવે ણફરાડી
પયતી શતી. લીયા લાાએ તાના રાડલાભાથં ી એક ફટકંુ એને નાખય.ંુ
ફટકંુ સઘંૂ તાં જ ણફરાડી ઢી ડી. વભજાણંુ કે આ વગદં નશતા,
વાલધાની શતી.
"બામા! ભાયા જીલનદાતા!” - એભ કશીને લીયા લાાએ દટ દીધી. બામા
ભેયને ફથભાં ઘારીને બીંસ્મ. કઠાની વાભે જઇને ચીવ નાખી, "લાશ,
બા‖ કંુબા! લાશ બૈફધં ! બા‖કંુબા! કઠ ઉઘાડીને જ ત ખય! દુ શ્ભન કેલા
શમ છે - એ જઇને ાલન થા, ાવમા!”
http://aksharnaad.com
P a g e | 239
તયત બામા ભેયે એને લામો, "લીયા લાા! એ ફધી છી લાત. એક લાય
ઝટ ઘડે ચડી જા!”
"બામા, તંુ શાલ્મ. જમાં તાયા ઘડાના ડાફા ડે તમાં હંુ લગય ફલ્મે
વીભાડ કાઢી આ.ંુ શાર, ઝટ ઘડાં રાણ.”
અન્નદેલતાને ફે શાથ જડીને ગે રાગી ફે ળત્રઓુ ઘડે ચડયા.
ફીરખાભાં બામા ભેયે ભાગયંુ તે મજુ ફ લીયા લાાએ વીભાડ કાધ્મ. ફેમ
જણા જીવમા તમાં સધુ ી બાઇફધં યહ્યા.
http://aksharnaad.com
P a g e | 240
[બામા ભેયના ભત છી ધીયે ધીયે ખાટં એ તાની જભીન ઓઘડ
લાાને ઘેય ભડં ાલી દીધી. અતમાયે ફીરખાની ાવે પકત લાઘણણમા
નાભનંુ એક જ ગાભ ભેય નાભના ખાટં ે લવાલેલંુ ભજૂદ છે. ફાકીન ફધ
ગયાવ છૂટી ગમ છે.]
http://aksharnaad.com
P a g e | 241
10. ભશભે ાન
બડીની ઊબી ફજાય લીંધીને ઘડેવલાય ચાલ્મ જામ છે. એના
બારાના પાભાં જુલાયન એક યટર અને ડુંગીન એક દડ યલેરાં
છે. અવલાયના શઠ ભયક ભયક થામ છે.
ચયે ફેઠેર કાઠી ડામય આ કોતકુ જઇ યહ્ય. ફધાનં ાં ભોં કાાભં ળ થઇ
ગમા.ં વહનુ ે રાગયંુ કે ભશભે ાન કાઇં ભભા કયત જામ છે. કઇએ લી લધુ
ડતા કોતકના ભામાા છૂ ્ંુ , “આા ચીતયા કયડા! આ ચા લી શંુ
ઊડય છે?”
http://aksharnaad.com
P a g e | 242
અવલાયે ઉત્તય દીધ , “એ ફા , આ ત આા બાણની ભે ‖ભાનગવત!
બડરીની વયબયા બાયે લખાણભાં છે ને , ફા, એટરે ત્રણેમ યજુભં ાં એન
ફૃડ નમનૂ દેખાડલા રઇ જાઉં છં.”
બડરીનંુ નાક લાઢત લાઢત એ ચીતય કયડ ગાભડે ગાભડાનં ી ઊબી
ફજાય લીંધીને કણફાવમ ચાલ્મ ગમ. કણ જાણે કની ભરૂ થઇ ગઇ કે
કઇ રદલવ નરશ ને આજ જ બડરીના દયફાય બાણ ખાચયના ગઢભાં
ચીતયા કયડાનંુ બાણંુ ન વચલાણ!ંુ બાણ ખાચય ઘેયે નરશ , અને કઇકે
કયડાને ડુંગી-યટર ીયસ્મા.ં
http://aksharnaad.com
P a g e | 243
બાણ ખાચય જમાયે ઘેય આવમા તમાયે ફાઇએ લાત કયી કે ચીતય ડુંગી
ને યટર બાણે ચડાલીને આણા ખયડાને પજેત કયત ગમ. બાણ
ખાચાય ણખજામા , “ફાડ એક ગાભડીન ધણી ભાયી આફફૃ ઉય શાથ
નાખી ગમ!” એટલંુ ફરીને એણે લેય રેલાન કવલચાય કમો. ણ ભાથાં
લાઢયે એલાં લેય થડાં લે છે ? તયલાયનાં લેય તયલાયથી રેલામ અને
યટરાનાં લેય યટરાથી!
ચીતયે કયડે ઘેય જઇને તાની કારઠમાણીને ચેતાલી દીધી , “ધ્માન
યાખજ, બાણ ખાચય નાક કાલા આલળે. રાખ લાતેમ આવમા વલના નરશ
યશ.ે ”
http://aksharnaad.com
P a g e | 244
ફાઇ કશ,ે “રપકય નરશ.”
તે રદલવથી યજયજ ગાભના કાઠીઓના ઘેયેઘેયે ચરૂ ાભાં અક્ગન તૈમાય જ
યશ.ે દશીંના ેડાં , દૂધનાં દણાં , દે ર વાકય અને ચરૂ ે મકૂ લાના ચખા
તૈમાય યશ.ે વાજણી બેંવ ણ શાજય યાખે , અને ચીતય કયડ ણ પેય
કયલા જામ તમાયે વાકય-ચખા વવલામ ફીજુ ં કાઇં લટં ૂ ે નરશ.
[વાજણી બેંવ=વલાયે અને વાજં ે ત બંેવ દશલા આે , ણ ફયનાં
અને ભધયાત જેલે કટાણે દૂધની જફૃય ડે તેટરા ભાટે જ અમકુ બેંવને
વલાય—વાજં ન દશતાં ફયે અને ભધયાતે દશે તેને ―વાજણણય‖ંુ
કશલે ામ.]
http://aksharnaad.com
P a g e | 245
એક લાય ચીતય પેયે ચાલ્મ , કશતે ગમ , “બાણ ખાચય આલે ત ભાયા
આલતાં શરે ાં યજા દેળ નરશ.”
ફીજે રદલવે ફયાફય ભધ્માહ્ને બાણ ખાચયે એકવ ઘડે આલીને છૂ ્ંુ ,
“આ ચીતય છે ઘેયે?”
ઓયડેથી આઇએ કશલે યાવય,ંુ “કાઠી ત ઘેયે નથી, ણ કાઇં ઘય શામે રેતા
નથી ગમા. બાણ ખાચય જ જામ ત એને સયૂ જ દેલની આણ છે!”
બાણ ખાચયને ત એટલંુ જ જતંુ શત.ંુ કાઠીઓએ આલીને વમે
અવલાયનાં ઘડાં ગાભભાં ઘેય ઘેય ફાધં ી રીધાં , રીરાછભ ફાજયાનાં
http://aksharnaad.com
P a g e | 246
જગાણ ચડાલી દીધાં , કસફંુ લટાલા રાગમ અને ફીજી ફાજુ ગાભના
કાઠીઓને ઘેય ઘેય વગતા ચરૂ ા ઉય ચખા ને રીલંુ ળાક ચડી ગમા.ં
અશીં જમાં અભરની અંજણરઓ ―આાના વભ , ભારંુ રશી ‖ લગેયે વગદં
આી આીને વલયાલી દીધી , તમાં ત ખલાવ ફરાલલા આવમ છાળ
ીલા.
દયફાયગઢની રાફં ી , ધે રી અને ચાકા-તયણથી ળણગાયેરી ફૂર
જેલી યવાની અંદય યેળભી યજાઇઓ ઉય ચાવ-ચાવ ભખૂ મા
કાઠીની ગં ત વાભવાભી ફેવી ગઇ. તાવં ીભાં ચખા , વાકય અને દૂધ
ીયવાણા.ં ડખે ઘઉંની ઘીમાી યટરીઓ મકુ ાણી , તાણ કયી કયીને
http://aksharnaad.com
P a g e | 247
ભશભે ાનને ગા સધુ ી જભાડયા. છી વીવભના ઢણરમાભાં ઢણ ; યોંઢે
આંગી જેલી જાડી ધાય થામ તેલા કસફંુ ા , અને યાતે ાછી દૂધ , વાકય
ને ચખા ઉય ઝાટ. અને એક રદલવ લીતમે ભશભે ાન કશે , “શલે ળીખ
રેશ.ંુ ”
આઇ કશ,ે “ફા, જ જાલ ત કાઠીન અભને ઠક ભે .”
ફીજે રદલવે ણ વલાય , ફય અને વાજં ની ત્રણેમ ટંક કારઠમાણીઓએ
તાની તભાભ કાકાયીગયી ખયચી નાખીને ેડીનાં , ફાલના
ારડિમાના,ં શાથરા થયનાં, યફણમાના,ં ભીઠાનાં અને દૂધનાં પીણનાં ,
એલાં બાતબાતનાં ત ળાક ફનાલીને ખલયાવમા. ભશભે ાનને ડુંગીન
http://aksharnaad.com
P a g e | 248
દૂધાક કયીને જભાડય. ભાથી બાતમ ઊડે એલા વાકયના યટરા
ફનાવમા. ચખાની ફયજ , ળેલની ફયજ અને શયીવ યાધં ્મ. કણ જાણે
એલ ત ઓ એ શયીવાને આપ્મ કે, એનાં ચરાભં ાં ભાણવનંુ ભોં દેખામ.
કાઠીઓ ખાલા ફેવતા તમાયે આંગાં કયડતા અને કઇ ળાક ાડં દાનં ે ત
ઓખી જ ળક્ા નરશ.
એભ ત્રણ રદલવ લીતમા , ણ ભશભે ાનગવતભાં જયામ ભ કશલે ામ એવંુ
આા બાણને ક્ામં ન રાગય.ંુ એણે ફે શાથ જડીને ઓયડે કશલે યાવય,ંુ
“આઇ, શલે ત શદ થઇ. ચીતયાના ખયડાની ઓખાણ શલે ત યૂ ી થઇ
ગઇ. શલે યજા આ.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 249
આઇએ જલાફ ભકલ્મ , “આા બાણ! તભાયે ઓયડે ત જગભામા
કભયીફાઇનાં ફેવણાં છે. અભે ત યાકં કાઠી કશલે ાઇએ. ગજા વં ત પ્રભાણે
યાફ-છાળ ીયવી છે અને તભે ભટંુ ભન યાખીને અભાયી યણાગત
રીધી. એ તભાયી ળબા લદે.”
એકવ ઘડે બાણ ખાચય ચડી નીકળ્મા. આવમા‖તા લેય રેલા, ણ આ ત
ઊરટંુ તાને ભાથે લેય લળ્ય!ંુ તમાં વીભાડા ઉય જ કયડ ભળ્મ.
વાભવાભા યાભયાભ થમા. ચીતય કશ,ે “ફા, ઘડાં ાછાં પેયલ.”
બાણ ખાચયે ફે શાથ જડયા ; કહ્,ંુ “આા, ત્રણ ત્રણ રદલવ થઇ ગમા ;
અને આઇએ કાઇં ફાકી નથી યાખય.ંુ ”
http://aksharnaad.com
P a g e | 250
“અયે, લાત છે, કાઇં ? બાણ ખાચય જેલ કાઠી ફામરડયનંુ ભશભે ાન ફનીને
લહ્ય જામ?‖
બાણ ખાચયે ફહુ આજીજી કયી ; ભભાભાં જણાલી દીધંુ , “આા! ઘયની
યીક્ષા ત ઘયની ફામડી જ આે.”
છી તમાં એક લાલ શતી. લાલને કાઠં ે ફેવીને ચીતયે કસફંુ કાઢય , ણ
કસફંુ રેલાઇ યહ્યા છી કાઇં ક ગળ્યંુ જઇએ. ઉના ધભ ધખત શત.
વહનુ ાં ગાં ળાતાં શતા.ં ળયફા કયવંુ શત.ંુ ણ ઠાભ ન ભે !
http://aksharnaad.com