P a g e | 151
ભઢું અને ઘડવે લાયની છાતી, એટર જ બાગ દેખાત શત. ભાણકી ગઇ.
ફયાફય ભધલશણે ભાં ત્રાા આડી પયી. ત્રા વયી જલાભાં રક લાય
શતી. આાના શાથભાં ઉઘાડી તયલાય શતી. ફયાફય ત્રા ાવે આલતાં
જ આાએ તયલાય લાઇ: ―ડુપ‖ દઇને નાગનંુ ડકંુ નદીભાં જઇ ડ્.ંુ
રક લાયભાં આાએ યાઢં વંુ શાથભાં રઇ રીધ.ંુ
―યંગ આા ! લાશ આા ! નદીને ફેમ કાઠં ેથી રકએ બરકાયા દીધા.
ભસ્તીખય નદીએ ણ જાણે ળાફાળી દીધી શમ તેભ ફેમ બેડાભાથં ી
ડછંડા ફલ્મા.
http://aksharnaad.com
P a g e | 152
ચાયેમ રદળાભાં યાક્ષવ જેલા રઢ ઊછી યહ્યા છે, કારઠમાણી અને ફાક
ાણીભાં તયફ છે. ભા-દીકયાનાં ભોંભાં ણ ાણી જઇ યહ્ંુ છે. આ
ઉયલાવ નજય કયે તમાં ત આય અધો ગાઉ અઘ તશી ગમેર; વાભે
ાણીએ ઘડી ચારી ળકળે નરશ. વન્મખુ નજય કયે તમાં ત નદીના બેડા
ભાથડું-ભાથડું ઊંચા! કેલી યીતે ફશાય નીકવ?ંુ
“ફા ભાણકી ! ફેટા ભાણકી !” કયીને આાએ ઘડીની ીઠ થાફડી.
ઘડી ચારી.
“કારઠમાણી, શલે તારંુ જીલતય યાઢં લાભાં છે, ભાટે ફયાફય ઝારજે.”કાઠીએ
કહ્.ંુ
http://aksharnaad.com
P a g e | 153
કારઠમાણીએ ફાકને રાઠં ીભાં દફાવમ, ફે શાથે યાઢં વંુ ઝાલ્ય.ંુ યાઢં લાન
છેડ આાએ કાઠીમાણીની મડંૂ કીભાં બયાવમ. ભાણકી કાઠં ા ાવે શોંચી;
એના ગ ભાટી ઉય ઠેયાણા.
“કારઠમાણી! ઝારજે ફયાફય!” કશીને આાએ ભાણકીના ડખાભાં ાટુ
નાખી ચાયે ગ વકં ેરીને ભાણકીએ એ ભાથડું — ભાથડું બેડા ઉય
છરગં ભાયી... ણ બેડા રે રા શતા. ભાટીનંુ એક ગાડા જેલડું ગાદં ફૄં
પવક્.ંુ ભાણકી ાછી ાણીભાં જઇ ડી. ત્રા ણ, એ ફાક અને
ભાતા વત, ાછ છડાણ. ભા-દીકય મઝંૂ ાઇને ાછાં શદુ્ધદ્ધભાં આવમા.ં
http://aksharnaad.com
P a g e | 154
“ફા ભાણકી !” કશીને પયી લાય બેખડ ાવે રઇને આાએ ભાણકીને
કુદાલી. ઉય જઇને ભાણકી ાછી ાણીભાં છડાણી. ભતૂ ાલ જેલાં
ભજાં
જાણે બગ રેલા દડયાં આવમા.ં
ત્રીજી લખત જમાયે ભાણકી ડી, તમાયે કારઠમાણી ફરી, "કાઠી, ફવ! શલે
ત્રા ભેરી દ્ય! તભાય જીલ ફચાલી લ્મ, કામા શભે ખેભ શળે ત ફીજી
કારઠમાણી ને ફીજ છકય ભી યશળે ે. શલે દાખડ કય ભા.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 155
“ફર ભા!—એવંુ લવમંુ ફરીળ ભા! નીકીએ ત ચાયેમ જીલ વાથે
નીકશ;ંુ નીકય ચાયેમ જણાં જવભાવધ રેશ,ંુ આજની યાત યશલે ાની
પ્રવતજ્ઞા છે કાં ઇતરયમાને ઓયડે, ને કાં વભદયના ાતાભા.ં ”
“ભાણકી! ફા ! આંશીં આંતયૈ મા યાખીળ કે શ?ંુ ” કશીને ચથી લાય એડી
ભાયી. ભાણકી તીયની ભાપક ગઇ. બેડાની ઉય જઇ ડી. કલૂ ાભાથં ી ફખ
નીકે તેભ કારઠમાણી અને એના ફાક વરશત શભે ખેભ ત્રા કાઠં ે
નીકી ડય. 'યંગ આા! યંગ ઘડી!' એભ રકરકમાયી કયતાં ભાણવ ટે
લળ્મા.ં આા ભાણકીને લન નાખલા ભડં યા. ણ ભાણકીને શલે લનની
http://aksharnaad.com
P a g e | 156
જફૃય નશતી: એની આંખ નીકી ડી શતી, એના ગ તટૂ ી ગમા શતા,
એના પ્રાણ છૂટી ગમા શતા.
ભાથા ઉય વાચી વનેયીથી બયેર પેંટ ફાધં ્મ શત તે ઉતાયીને સથૂ ા
ધાધરે ભાણકીના ળફ ઉય ઢાકં ્. ભાણકીને ગે ફથ બયીને તે કે
કે યમ. ―ફા ભાણકી! ભા ભાણકી!‖ – એલા વાદ ાડી ાદીને
આાએ આકાળને યલયાવય.ંુ તમાં ને તમાં જ મકૂ ્ંુ કે જીલતા સધુ ી ફીજા
કઇ ઘડા ઉય ન ચડવ.ંુ કારઠમાણીનાં નેત્રભાથં ી ણ ચધાય આંસુ
ચાલ્માં જતાં શતા.ં
http://aksharnaad.com
P a g e | 157
એંળી લયવન થઇને એ કાઠી ભમો. તાના બાણેજ દેલા ખાચયની
ઘડાયભાં ફાય-ફાય જાતલતં ઘડાં શતા;ં ણ તે કદી કઇ ઘડે નશત
ચડય.
―યંગ ઘડી - ઝાઝા યંગ !‖ એભ કશીને આખા ડામયાએ કાન કડયા.
[ઘડી ઠેકાલતી લખતે ત્રા અને તે ય ફેઠેરાં ફાક — ભાતા ત્રણ-
ત્રણ લાય ળી યીતે વાથે યશી ળકે એલી ળકં ા વભત્રએ ઉઠાલી છે. એનંુ
વભાધાન કયલા ભાટે ેર નજયે જનાય લાતાાકાય આજે શાજય નથી,
એટરે આણે સખુ ેથી વભજી રઇએ કે અવલાયે કારઠમાણીને ફાક વતી
ઘડી ઉય ફેરાડયે (ાછ) ફેવાડી રઇ યાક્રભ કયંુ શળે.]
http://aksharnaad.com
P a g e | 158
7. બીભ ગયાણીમ
ભચ્છ નદીને કાઠં ે ભયરીધયે આશીયને લયદાન દીધાં , તે રદલવથી આજ
સધુ ી આશીયના દીકયા છાફડે - જ એ છાફડું વતનંુ શમ ત - ભયરીધય
ફેવતા આવમા છે. આશીય ત ધૂ ીયંુ લયણ ; ઘડે ચડીને પજ બે શારે
કે ન શારે , ણ આમયન દીકય ગાભને ટીંફે ઊબ યશીને ખયેખય ફૃડ
દેખામ. એલ જ ફૃડ દેખાણ શત એક ગયાણણમ ; આજથી દઢવ લયવ
ઉય વાતડા ગાભને ટીંફે , વાતડાને ચયે ભશતે ા - ભસદુ ી અને ગી
વામતા મઝંૂ ાઇને ફેઠા છે. શંુ કયવંુ તેની ગભ ડતી નથી.
http://aksharnaad.com
P a g e | 159
ારીતાણાના દયફાય પ્રતાવગં જી આજ તાના નલા ગાભનાં તયણ
ફાધં લા આવમા છે. એટરે ના ણ કેભ ડામ ?
"ફીજુ ં કાઇં નશીં, "એક આદભી ફલ્મ : “ણ નખાં નખાં ફે યજલાડાનં ાં
ગાભ અડઅડ ક્ામં બાળ્માં છે? નતમન કજજમ ઘયભાં ગયળે."
"ણ ફીજ ઉામ ળ ! એના ફાની જભીન આણા ગઢના ામા સધુ ી
ગે છે એની કાઇં ના ડામ છે ?" ફીજાએ લાધં ફતાવમ.
http://aksharnaad.com
P a g e | 160
"અયે ફાકુ ી શંુ, વાત ેઢીની જૂની જભીન શમ તમ ભેરી દેલી જઇએ ;
ગાભ ગાભ લચ્ચેના વં વાટુ શંુ ારીતાણાન ધણી આટર રબ નરશ
છડ?ે "
"શા જ ત! શજી કાર વલાયની જ લાત ; વધયા જેવગં ની ભા ભીણરદી
ભરાલ વયલય ખાડં ું થાત‖ંુ તંુ તમ લેશ્માનંુ ખયડું નશતંુ ાડ્.ંુ "
"અને આણે ક્ાં જભીનનાં ફટકાં બયલા છે ? પતત ગોંદયા-લા જભીન
ભેરી રદમે. એટરે ફેમ ગાભ લચ્ચે ગોંદય કયશ.ંુ ણફચાયાં શડુ ાં ય
ખાળે, લટેભાગાુ વલવાભ રેળે અને લી કજજમ-કંકાવ નરશ થામ.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 161
"ણ ઇ વાલજને કણ કે‖લા જામ કે તારંુ ભઢંુ ગધં ામ છે ?"
"ભે‖ત જામ, ફીજુ ં કણ ?"
રભણે આંગી મકૂ ીને ફેઠેરા લશીલટદાયને ળયીયે યવેલ લી ગમ.
એણે જલાફ દીધ કે "એ ભારંુ કાભ નરશ , બાઇ ! તભે વહુ વામતાઓ
જઇને ભાયા નાભે દયફાયને વભજાલ.”
"ત બરે , શાર ! ” કશતે ા વામતા ઊબા થમા ; ાદય જામ તમાં
પ્રતાવગં જી ઢણરમ ઢાલીને ફેઠેરા... ારીતાણાનંુ ખયડું ગાડં ું
કશલે ામ છે , તેનંુ વાક્ષાતૌ પ્રભાણ દેતી એની વલકયા મખુ ાકવૃ તની વાભે
http://aksharnaad.com
P a g e | 162
કઇ શારીભલારી ત ભીટ ભાડં ી ળકે નશીં એલ તા ઝયે છે. ફેઠા ફેઠા
દયફાય જયીપને શાકર કયે છે , "શાં ! બયતય કયીને નાખ ્ટંૂ . અને છી
ામ દયી લ્મ ઝટ.”
"ફા,ુ યાભ યાભ!” કશીને નીચા લી વરાભ કયતા વામતા ઊબા યહ્યા.
“કેભ શંુ છે?” પ્રતાવગં જીએ તયભાં છૂ ્.ંુ
“ફા, લશીલટદાયે કશલે યાલેલંુ છે કે જભીન તભાયી વાચી , ણ નતમન
કજજમ ન થામ ભાટે ગોંદયા-લા જભીન ભેરી....”
http://aksharnaad.com
P a g e | 163
“ભેરી દઉં , એભ ને ?‖ પ્રતાવગં જીન વત્ત પાટી ગમ , “રીરાછં ભ
ભાથાનં ા ખાતય બમાા છે , એ જભીન ભેરી દઉં, ખરંુ કે ? જભીનનાં મરૂ ઇ
શંુ જાણે ? જાઓ ઘયબેા થઇ જાઓ. કશજે એને કે વીભાડે ત વય
ણચયાણ‖ત, કાછડા!”
ઝાખં ાઝટ ભોં રઇ વામતા ાછા પમાા. ચયે જઇ લશીલટદાયને લાત
કયી. ફધા ચયે સનૂ વાન થઇ ફેઠા. બાલનગય આઘંુ યશી ગયંુ, એટરે તમાં
વભાચાય શોંચતા શરે ાં ત પ્રતાવગં જી ામા યી દેળે. વહનુ ા શ્વાવ
ઊંચા ચડી ગમાં છે.
http://aksharnaad.com
P a g e | 164
“ણ તભે આટરા ફધા કાં છ ળીદ ને ? પ્રતાવગં જી શંુ વાલઝ-
દીડ છે ? ભાણવ જેવંુ ભાણવ છે. આણે જઇને ઊબા યશીએ , પયી
વભજાલીએ, ન ભાને ત ાણીના કળ બયીને આડા ઊબા યશીએ. આભ
યમે શંુ લળે?‖
વહનુ ી નજય આ લેણ ફરનાય ભાણવ ભાથે ઠેયાઇ. આછા-ાખં ા કાતયા ;
એકલરડયંુ રડર , પાટરતટૂ ર લગૂ ડાં , ખબે ચપાનંુ ઓવારડયંુ નાખેલંુ ,
કાખભાં તયલાય શાથભાં શક , ચયાની ડવાની કયે વહથુ ી આઘેય એ
આદભી ફેઠ છે.
“તમાયે, બીભા ગયણણમા,” ભાણવએ કહ્;ંુ “તભે અભાયી શાયે આલળ?”
http://aksharnaad.com
P a g e | 165
“બરે, એભાં શ?ંુ તભે કશતે ા શ ત હંુ ફલ.ંુ ”
“જે ઠાકય” કયીને વહુ ઊડયા. ભખયે બીભ ગયણણમ શાલ્મ. વડેડાટ
ધીયે ગરે વીધ શોંચ્મ , પ્રતા વગં જીને ગઠણે શાથ નભાલી ફલ્મ ,
”ફા,ુ યાભ યાભ!”
“યાભ યાભ! કણ છ ?" દયફાય આ આમયના લશયા લેળ જઇ યહ્યા , ભોં
આડ ફૃભાર યાખીને શવવંુ ખાળ્ય.ંુ
“છઉં ત આમય.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 166
“ખાખય ફૃંઢ ને આમય મઢંૂ ! ” દયફાયે ભશ્કયી કયી ; “ફર આમયબાઇ, ળ
હકુ ભ છે?”
“ફા,ુ હકુ ભ અભાયા ગયીફના તે વળમા શમ! હંુ ત આને લીનલલા
આવમ છં કે ગોંદયા-લા ભાયગ છડીને ગાભન ામ નખામ ત વહનુ ા
પ્રભુ યાજી યે‖!”
“આમયબાઇ!” પ્રતાવગં નંુ તાવંુ તટૂ ંુ તટૂ ંુ થૈ યહ્ંુ , ”તભે બાલનગયના
કાયબાયી રાગ છ !”
“ના, ફા! હંુ ત વામતમ નથી.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 167
“તમાયે ?”
“હંુ ત મવુ ાપય છં. અસયૂ થયંુ છે ને યાત રયમ છં.”
“ત છી આફફૃ વતા ાછા પયી જાલ!”
“અભાયે આમયને આફફૃ ળી , ફા? હંુ ત એભ કહંુ છં કે બાલનગય અને
ારીતાણંુ ફેમ એક છડલાની ફે ડાળ્યંુ ; એક જ ખયડું કશલે ામ ,
ગગં ાજણયંુ ગરશર કુ ફેમનંુ એક જ, અને એક ફાના ફે દીકયા આલી
ભાર લગયની લાતભં ફાધી ડે એવંુ કજજમાનંુ ઝાડ કાં લાલ?"
“શલે બાઇ, યસ્ત રે ને! બરે બાલનગયન ધણી ભને પાવં ીએ રટકાલે.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 168
“અયે ફા! ” જેભ જેભ ઠાકય તતા જામ છે તેભ તેભ ગયણણમ ટાઢ
યશીને ડાભ દેત જામ છે , “ળેત્રજંુ ાના ફાદળાશ! એભ ન શમ. શડે ાશડે ાવનયંુ
આટકે તમાયે અક્ગન ઝયે ; લજ્જયે લજજય બટકામ તે લખતે છી
દાલાન ઊડે.”
“આમયડા!” પ્રતાવગં ની આંખભાથં ી તણખા ઝમાા.
“ફા,ુ તભાયે આવંુ તછડું ેટ ન જલે , અને બાલનગય-ારીતાણા
ફાખડે -”
“તે ટાણે તને લષ્ષ્ટ કયલા ફરાલશ.ંુ ”
http://aksharnaad.com
P a g e | 169
“ એ ટાણે તેડાવમાનંુ લેફૄ નરશ યશ.ે બેંસ્યંુ જે ઘડીએ ભાદં ણાભાં ડે તે
ઘડીએ ડેડકાં ણફચાયાં ઓલાે ચડે , ફાુ ! ઇ ટાણે લષ્ષ્ટન લખત ન યશ.ે
છી ત જેના ઘયભાથી ઝાઝાં નણમા—ં "
“ત છી તંુ અભાયાં નણમાં ઉતયાલી રેજે.”
“હંુ ત અસયૂ થયંુ છે તે યાત રયમ છં. ણ, ફા,ુ યે‖લા દ્ય.”
“નીકય ! તંુ શંુ ફધં કયાલીળ ?”
“ઇ મે થામ !”
http://aksharnaad.com
P a g e | 170
“એ - ભ ! ” પ્રતાવગં જીએ જયીપને શાકર દીધી , ”નાખ ્ટંૂ , ગધેડીઓ
ખદ, આમયડ આવમ ફધં કયાલલા !”
ઠાકયની શાકર વાબં ીને જયીપ ડગલંુ ભાડં ે તે શરે ાં ત બીભાભા
મ્માનભાથં ી તયલાય ખંેચાણી. ઉઘાડી તયલાય રઇને બીભ આડ ઊબ
અને જયીપને કહ્,ંુ ”જજ શોં, ટચ ડય કે કાડં ાં ખડયાં વભજજ!”
ઘડી શરે ાનં ાભય આદભી ઘડી એકભાં ફદરામ ને ફદરાતાં ત તાડ
જેલડ થમ. જયીપના ગ જાણે ઝરાઇ ગમા , ઠાકયની આંખભાં તાની
નજય યલીને ડકાયંુ , ”તમાં જ ફેઠા યે ‖જ, દયફાય ! નીકય ઓખાત
ફગડી જળે. હંુ ત આમયડ છં. ભયીળ ત ચટી ધૂ બીંજાળે. ણ જ
http://aksharnaad.com
P a g e | 171
તભાયા ગાને આ કાકા રફયક રેળે ને , ત રાખ ત્રાવં ણયંુ ખડખડી
ડળે. ળેત્રજંુ ાના ધણી ! આ વગી નરશ થામ.”
પ્રતાવગં જીએ આજ જીલતયભાં શરે ી જ લાય વાચા યંગભાં આલેરા
રુ ુને દીઠ. વ કાના શતા , ણ એક કાના થઇ ગમા. આંખની
ાં ણ ધયતી ખતયલા ભડં ી. તમાં ત પયી લાય બીભ ફલ્મ , ”અભારંુ
ભાથંુ ત ઘયધણી ભાણવનંુ , દયફાય ! ચાીને ફકડ ભમો તમ શંુ ?
ણ વબં ાજ. શાલ્મા છ કે શભણાં ઉતાયી રઇળ ભાથંુ - ચાકડેથી
ભાટીન ીંડ ઉતાયે એભ.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 172
ભલૂ ધણૂ ત શમ એભ બીભાનંુ રડર ધ્રજૂ ી ઊઠ્.ંુ ભાણવએ બીભાને ઝારી
રીધ. પ્રતાવગં જી ઊઠીને શારી નીકળ્મા. ફીજે રદલવે બકડે ઊઠીને
ારીતાણે શોંચી ગમા.
આ ફાજુથી વાતડાના લશીલટદાયે ભશાયાજ લજેવગં ને ભાથે કાગ
રખમ કે આલી યીતે બીભા ગયણણમા નાભના એક આમયે બાલનગયની
આફફૃ યાખી છે. એલી તભાભ વલગતલા કાગણમ ફીડીને એક
અવલાયને ફીડા વાથે બાલનગય તયપ લશતે કયી દીધ અને ગાભડે
ગાભડે બીભા ગયણણમાની કીવતિન ડંક લાગમ.
“દયફાય કેભ દેખાતા નથી ?”
http://aksharnaad.com
P a g e | 173
“ભાભા, એ ત ત્રણ દીથી ભેડી ભાથે જ ફેઠા છે. ફા‖યા નીકતા જ નથી.”
“ભાદં ા છે ?”
“ના, ભાભા, કામા ત યાતીયાણમ જેલી છે.”
“તમાયે ?‖
“ઇ ત યાભધણી જાણે.ણ વાતડથે ી આવમા તે દીથી તેરભાં ભાખી બડૂ ી
છે. લાતંુ થામ છે કે કઇક આમયે ફાનુ ે બોંઠાભણ દીધ.ંુ ”
“ઠીક, ખફય આ દયફાયને, ભાયે ભવંુ છે.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 174
એનંુ નાભ શતંુ લાા ળાભ બા. દાઠા તયપના એ દયફાય શતા.
ારીતાણા ઠાકય પ્રતાવગં જીના એ વાા થતા શતા.ં ભાથા ઉય
ભરખાં ભેરીને પગ ફાધં તા શતા.[ ―પગ‖ એ જૂના જભાનાની ાઘડી શતી]
એના ભજુ ફની ખમાવત આખી વયલૈમાલાડભાં થયાઇ ગઇ શતી. ભેડી
ઉય જઇને એણે દયફાયને રશિભં ત દીધી , “ળેત્રજંુ ાના ધણી કચાયીએ
કસફંુ ા ીલા ન આલે એ ફૃડું ન દેખામ, દયફાય ! અને, એભાં બોંઠાભણ શંુ
છે ?”
“ણ, લાા ઠાકય, ભા એક આમય નયરાઇ કયી ગમ !”
“અયે, વાજં ે એના કાતમાાભાં ધૂ બયશ.ંુ આમયડું શ-ંુ --”
http://aksharnaad.com
P a g e | 175
“યંગ, લાા ઠાકય ! ” કશતે ાં દયફાયને સ્ફૂવતિ આલી. ણ તયત ાછ
ગયણણમ નજયે તયલા ભાડં ય , અને ફલ્મા, ”ણ લાા ઠાકય ! વાતડે
જાલા જેવંુ નથી, શ! આમય ફશ કફાડ ભાણવ છે, ફહુ લવભ છે.”
“શલે દઠા જેટર છે ને ?”
“અયે, યંગ ! લાા ઠાકય ! ણ લાા ઠાકય , ઇ તયલાય લ્મે છે તમાયે
તાડ જેલ રાગે છે શોં ! જાલ ત ઠીક.”
તાડ જેલડ છે કે કાઇં નાનભટ , એ હંુ શભણાં ભાી આવંુ છં. દયફાય ,
તભતભાયે રશયે થી કસફંુ ીઓ. ફાકી એભ યમે યાજ નરશ થામ.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 176
દઢવ અવલાયે ળાભ બા વાતડાને ભાથે ચડયા. ઢય લાબં લાની લેા
થઇ તમાયે વીભભાં આલી ઊબા યહ્યા. ગલાને શાકર દીધી , ”એરા
આમડું ! ક્ા ગાભન ભાર છે ?”
“ફા,ુ વાતડાન.”
“શાકં ્ ભઢા આગ, નીકય બારે યલી રઉં છં.”
“એ શાકં ંુ છં , ફાા ! હંુ ત તભાય લાછયલેણરમ કે ‖લાઉં.” એભ કશીને
ગલાે ગામ બંેવ ઘીને ારીતાણાને ભાગે ચડાલી. ભખયે ભાર ને
લાવં ે ળાભા બાની વેના.
http://aksharnaad.com
P a g e | 177
ધ્રવાગં ! ધ્રવાગં ! ધ્રવાગં ! વાતડે ઢર થમ. ારીતાણાની લાય
વાતડાનાં ધણ તગડી જામ છે , એભ લાલડ શોંચ્મા, ણ આમય ફધા
જઇ યહ્યા કે દઢવ અવલાય બારે આબ ઉાડતા , તયલાય ફાધં ીને
શાલ્મા જામ છે. એને જેતાળે ળી યીતે ! વહનુ ાં ભોં ઝાખં ાઝં ટ થઇ ગમા.ં
તમાં ત બીભાની ઘયલાી આમયાણી ફશાય નીકી. ચયે જઇને છૂટે
ચટરે એણે ચવક કમો , ”અયે આમરુ ! એ બાઇ વામતાઓ ! કઇ લાવ
નરશ યાખે શ ! અને આજ ગયાણણમ ગભતયે ગમેર છે તે ટાણે ભડંૂ ા
દેખાવંુ છે ?”
http://aksharnaad.com
P a g e | 178
એભ લાત થામ છે તમાં ત બીભ ગયાણણમ ગાભતયેથી શાલ્મ આલત
દેખાણ. ખબે બાલંુ , ખબાભાં ઢારતય , કેડયે તયલાય , અને શાથીની
કંુબથને ભાથે જાતી ડાફા ભાડં ે એલી યાગં ભાં ઘડી. ઝાં ાભાં આલતાં જ
એણે છૂ ્,ંુ ”ળ ગકીય છે, બાઇ ?”
“બીભબાઇ, દુ શ્ભન પેય કયી ગમા.”
“કણ ?”
“ારીતાણાના દયફાયન વા.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 179
વાબં તાં જ બીભાનાં ફૃંલાડાં અલાં થઇ ગમા.ં શાકર કયી કે “એરા
આમય, ઊબા થાઓ, નીકય કઇ લાવ નરશ યાખે.”
“અને આમયાણી ! ભાયી વાગં રાવમ.”
ાણીની તયવે ગે કાચં કી ફાઝી ગઇ શતી.ણ બીભે ાણી ન ભાગયંુ ,
વાગં ભાગી , ઘડાનંુ રાણ ન છાડં ્.ંુ આમયાણીએ દટ દીધી , ધણીની
દેણરમા વાગં ડરે ી તે ઉાડીને રાફં ી કયી. વાગં દઇને ફાઇ ાછી લી;
ભાથે ભતીબયેરી ઇંઢણી ભેરીને શલે ્મ ચડાલી , ખબં ે વાફં ેલંુ રીધંુ અને
આમયાણીઓને શાકર કયી. ઘયેઘયભાથં ી આમયની લહ-ુ દીકયીઓ શલે ્મ ને
વાફં ેરા રઇને નીકી. યણઘેરડી આમયાણીઓન શરે ાય ચડય.
http://aksharnaad.com
P a g e | 180
ગાભ કરક્.ંુ ખં ાી , કદાી કે રાકડી ઉાદી , યીરડમા ચવકા કયતંુ
ટફૄં નીવય.ંુ ભખયે બીભ તે ઘડી ઉય , ને ફીજા ફધા ાા , બીભ
એકર છે , ણ એકે શજાયા જેલ દેખામ છે. ઘડીને આધવડે રેત આલે
છે. ભાણવ લાવં ે દડયા આલે છે. આમયાણીઓન શરે ાય ગાજત આલે
છે .
વીભાડે ભર દેખાણ. ળાભા બએ ત ત્રીજી ાવં ીએ તયલાય ફાધં ેરી ,
કભાડ જેલડી ઢાર ગાભાં રીધેરી , ને ભાથે ભરખાં ગઠલીને પગ
શયે ેરી, લાવં ે જયંુ ત એક અવલાય લહ્ય આલે છે.
http://aksharnaad.com
P a g e | 181
―અયે, એક અવલાય ફાડ શંુ કયત ‖ત ?‖ એભ વલચાયીને થબા ભાથે
શાથ નાખે છે તમાં બીભ આવમ. શયણ ખડાં કયી દે એલી ઘડીના ડાફા
ગજમા, શાથભાં ગણણ....ગણણ.... ગણણ વાગં પયતી આલે છે. આલતાં જ
શાકર કયી. તાદ જેલડ થમ. ”ક્ાં છે દયફાયન વા ?” શાકર
વાબં તાં અવલાય ઓઝાણા. ઘડીભાં ત બીભાએ પજ લચ્ચે ઘડ
ઝં રાવમ, ાડ ાડાને કાઢે એભ એણે બાના ઘડાને ફશાય કાઢી
ાટીએ ચડાવમ.
રગાપગ....રગાપગ....રગાપગ કયતા બા બાગમા: દઢવ ઉજ્જડ ભઢાં
ઊબાં થઇ યહ્યા. પયડક —હ,ંુ પયડ ! પયડક —હ,ંુ પયડ ! પયડક —હં,ુ પયડ !
http://aksharnaad.com
P a g e | 182
એભ પડકાયા ફરાલતા બા ‖ના ઘડાને ણક ગાઉને ભાથે કાઢી જઇને
છી રગરગ થઇ બીભાએ વાગં તી. ફલ્મ , ”જ, ભારંુ ત આટરી
લાય રાગે. ણ ભને અને બાલનગયને ખટય ફેવે ; તંુ ારીતાણા -
કંુલયન ભાભ કે‖લા ! ણ જ ! આ ત નરશ ભેલ.ંુ ”
એભ કશી બીભાએ વાગં રાફં ી કયી ળાભા બાને ભાથેથી ભરખાનં ી પગ
ઉતાયી દીધી. વાગં ની અણીભાં યલામેરી પગ રઇને આમય ાછ
લળ્મ. કાધં યટ દેત નીકળ્મ. દઢવ અવલાયની ગાઠં ડી ગઇ છે ,
ણ કઇએ તેને છંછેડય નરશ.
ળાભ બા તાટીએ ચડી ગમા, તે ઠેઠ ડુંગયાભાં દયળાણા.
http://aksharnaad.com
P a g e | 183
એક કશે :”અયે, ફાાની પગ ઉાડી રીધી.”
ફીજ કશે :”ઇ ત ભાથાન ભેર ગમ.”
ત્રીજ કશે : ‖ઇ ત ભયરીધય ફાાને છાફડે આવમા. પગ ગઇ ત ઘી.
ભાથાન ભેર ઊતમો , ફાા ! લાધં નરશ. કેડયથે ી પાણયંુ છડીને પંેટ
ફાધં ી લ્મ.”
દીલે લાટય ચડી તમાયે ળાભ બા ારીતાણાભાં દાખર થમા.
પ્રતાવગં જી નજય કયે તમાં રભણાં ઉજ્જડ દીસ્મા.ં ભોં ય વલભવૂતન
છાટં મે ન ભે . બાએ વરાભ કયી.
http://aksharnaad.com
P a g e | 184
“ગયાવવમાના ેટન છ?” દયફાયે કહ્,ંુ ”ભેં ન‖ત ચેતવમ?”
“ભા.... આમયદ ત્રણ તાડ જેલડ થામ છે ! કાઠાભાં વભાત નથી! ”
બા‖ની જીબના રચા લલા રાગમા.
“ન થામ? અભથ હંુ શાલ્મ આવમ શઇળ? જાલ, ભને ભઢું દેખાડળ ભા”
ળાભ બા ાટીએ ચડી ગમા. તે રદલવથી એલા ત અફરા યહ્યા કે
પ્રતાવગં જીના ભતને ટાણે ણ એનાથી અલાયંુ નશત.ંુ
તણં ગમા જેલ બીભ પગ રઇને વીભાડથે ી છ લળ્મ. લાવં ે ધણ ચાલ્યંુ
આલે છે. ગાભરકએ એને આલત બાળ્મ અને રરકાય કમો , ”યંગ
http://aksharnaad.com
P a g e | 185
બીભા ! યંગ ગયાણણમા ! ” “અયે ફા , ભને યંગ ળેના ?” બીભે કંઇમે યવ
લગય જલાફ લાળ્મ, “એ ત બાલનગયના ફાદળાશનંુ નળીફ જબ્ફય છે ,
અને ફાકી ત આમય-કાઠીનંુ કાભ છે કે લાયે ચડવ.ંુ ”
બાલનગયના દયફાયગઢની ભેડીએ કનૈમારાર લેજેવગં ભશાયાજ
રકચડકૂ .... રકચડકૂ .... શીંડાખાટે શીંચકે છે. વાભે દીલાન યભાણદં દાવ
અને ભેરુબાઇ ફેઠા છે. વાતડથે ી ફીડ આવમ છે અને પયી પયી લાચં ી
લાચં ીને ભશાયાજ ફરે છે , “યભાણદં દાવ, આમયે ભાે અણખમાત કયી ,
શોં ! એને આંશીં તેડાલીએ. ભાયે એને જલ છે.”
“બરે ભશાયાજ, અવલાય ભકરીએ.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 186
“એરા, ક્ાનં ફીડ ?”
“ફાુ વાતડાન.”
“ઉઘાડ, ઝટ ઉઘાડ, યભાણદં દાવ !”
યભાણદં દાવ લાચં ે છે તે ભશાયાજ વાબં ે છે , રખયંુ શતંુ કે બીભા
ગયણણમાએ ફીજી લાય ભશાયાજને ફૃડા દેખાડયા છે , દઢવ અવલાયને
એકરે તગડી , ધણ ાછં લાળ્યંુ છે અને ળાભા બાની પગ વાગં ની
અણીએ ઉતાયી રઇ જીલતા જાલા દીધા છે.‖
http://aksharnaad.com
P a g e | 187
લજા ભશાયાજની છાતી શી થલા ભાડં ી. ાવાફધં ી અંગય્ંુ શયે ંુ છે
તેની કવ તટૂ ી ડી. “યંગ ! ઘણા ઘણા યંગ ! ” એભ ભશાયાજના મખુ ભાથં ી
ધન્મલાદ લછૂટયા અને હકુ ભ કમો , ‖યભાણદં દાવ ! દાદન ળેખને
ચાવ ઘડે વાતડે ભકર, બીભાને તેડી આલે.”
“બરે, ફાુ !”
“ણ કેલી યીતે રાલલા, ખફય છે ?’
“પયભાલો.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 188
“પ્રથભ તો એને જે પગ ઉાડી રીધી છે તે વાથે રેતા આલલી અને ફીજુ,ં
વાતડા ને બાલનગય લચ્ચે આણાં જેટરાં ગાભ આલે છે એ દયેક
ગાભને ચોયે લસ્તીને બેી કયી, કસફું ા કાધી, બીભા ગયચણમાના
યાક્રભને ચચી દેખાડવ.ું ગાભગે ાભ એ આમયને છતો કયલો.”
જભાદાય ઊડયા. વાતડા ભાથે જઇને બીભા ગયચણમાને ફાથભાં રઇ
રીધા.
“અયે યંગ ગયાચણમા ! ભશાયાજની રાજ લધાયી !”
“અયે ફાુ ! ઇ તો ભશાયાજનાં બાગ્મ જફયાં ! હું શું કયી ળકતો’તો ?’
http://aksharnaad.com
P a g e | 189
“લ્મો, થાલ વાફદા, તભાયે બાલનગય આલલાનું છે.”
“અયે ફાા, હું ગયીફ ભાણવ ! ભશાયાજ ાવે ભંથે ી કાઇં અલામ ?”
“અને ઓરી પગ વાથે રેલાની છે.”
બીભો તૈમાય થમો, ણ પગ રેલાનું ન ભાન્મો. એટરે દાદન ળખે ે ટેરને
રઇ બીભાના ઘયભાથં ી વાગં ભાં યોલરે ી પગ ગોતી કાઢી, વચં ોડી વાગં
જ વાથે રઇ રીધી.
“લ્મો ગયચણમા, નાખો વાગં ાઘડાભા.ં ”
http://aksharnaad.com
P a g e | 190
“અયે ફા ! ભારંુ ભોત કાં કયાલો ?”
“તો અભે રેશ.ું ”
ભોખયે પગ વોતી વાગં , છી ગયચણમો અને લાવં ે અવલાયો:એભ
અવલાયી ચારી. ગાભડે ગાભડે વાભમૈ ા,ં લધાભણાં અને કંકુના
ચાદં રા.ં ગાભડે ગાભડે ચોયાભાં દામયો બેો થામ છે, ગયચણમાના
શયૂ ાતનની લાત ભડં ામ છે, ળયભા આમય નીચે સનશાીને ફેઠો યશે
છે.ઘાટા કસફું ાની અંજીઓ ઉય અંજીઓ અામ છે. એભ થતાં થતાં
બાલનગય આવય.ું
http://aksharnaad.com
P a g e | 191
ળયભાતે ગરે ગયચણમો ભડે ી ઉય ચડલા ભાડં યો અને જે ઘડીએ દાદય
ઉય તે શયૂ લીયનું ડોકું દેખાણું , તે જ ઘડીએ ગાદી ઉયથી ચાયે રા
ઝાટકીને અઢાયવેં ાદયના ધણી ઊબા થઇ ગમા.
“અયે ફા ! યે’લા દ્યો ! ભને બોંઠાભન દ્યો ભા !”એભ બીભે અલાજ દીધો.
ણ ભશાયાજની તો છાતી પાટતી શતી. એ ળી યીતે અટકે ? આઠ કદભ
વાભા ચાલ્મા.
“આલો ! ગયચણમા, આલો ! આલો ! એભ આદય દીધો, ણ ભોંભાં ળબ્દ
વભાતો નથી. દોડીને બીભો ભશાયાજના ગભાં શાથ નાખલા જામ ત્માં તો
http://aksharnaad.com
P a g e | 192
ભશાયાજે ફાલડું કડી રીધ.ું રઇ જઇને ોતાને ડખે ફેઠક દીધી. ભયક
ભયક ! ભશાયાજ તો શોઠભાં શવતા જામ છે અને દૂફા ાતા યોણાની
વાભે ગથી તે ભાથા સધુ ી નજય કયતા જામ છે. બીભાની ાં ણો તો
નીચે ઢીને ધયતી ખોતયતી યશી છે, અને ભોંએ ળયભના ળયે ડા ડે છે.
આખી લાત ભાડં ીને દાદન ળેખે કશી વબં ાલી. વાબં ીને ભશાયાજ ભોં ભાં
આંગા નાખી ગમા.
“ગયચણમા !” ભશાયાજે છૂ ્,ું “શું દયફાય તભને ાે છે?”
http://aksharnaad.com
P a g e | 193
“ના ફા,ુ હું તો લદડમા તાફે અકાા ગાભનો લાવી છ.ં અશીં તો
વગાલોટે આવમો’તો.”
“ઠીક, ભરે ુજી ! ત્ાફં ાનું તરંુ ભગં ાલો.” ભશાયાજે લજીયને કહ્.ું
ત્ાફં ાનું તરંુ આવય.ું
“રખો ચાય વાતં ીની જભીન , ફે લાડીના કોવ , યાજની ગાદીએ દીલો યશે
ત્માં સધુ ી બીભા ગયચણમાના લળં ના ખામ.”
રખે રખાણો.
http://aksharnaad.com
P a g e | 194
“શલે રાલો શયે ાભણી.”
ોળાક આવમો. રાટાટા ળણગાયેરી ઘોડી આલી. શીયની વયક ફેમ ફાજુ
શીંડોતી આલી છે , વાચા દકનખાફના આગેલા અને જેયફધં ઘોડીની
ગયદને ળોબી યહ્ાં છે; કોઇ કુળ લે ાયીએ રેખણ ઘડી શોમ એલી
કાનોટી ઘોડીને યશી ગઇ છે; અને જેભ કોઇ આણાત કાદઠમાણી રાજના
ઘભૂ ટા તાણતી શોમ તભે ઘોડીની કાનસયૂ ીની અલ વલ દોઢય ચડી
યશી છે. ગયચણમાને ોળાક શયે ાવમો અને છી ઘોડીની વયક શાથભાં
આી ભશાયાજે આમયનો લાવં ો થાફડયો , ફોલ્મા ”બીભા ગયચણમા !
http://aksharnaad.com
P a g e | 195
તભાયી વદૃ ્ધ અલસ્થા છે એટરે તભાયે કંઇ નોકયી નથી કયલાની. ખાલ,
ીઓ અને આનદં કયો.”
ફાય ભદશના ચારે તેટલું ાચણમા લીડભાથં ી ખડ અને દવ કળી
ફાજયો ભશાયાજે બેાં ભોકરાવમા.ં અવલાયો જઇને લાજતે ગાજતે બીભાને
વાતડે મકૂ ી આવમા.
આજ ણ એના લળં જો ગયાવ ખામ છે.
http://aksharnaad.com
P a g e | 196
8. દેાદે
ઉના આવમ છે. ધભ તડક ધખે છે. આબભાથં ી જાણે અક્ગન લયવે છે.
ઊની ઊની લ ૂ લામ છે. ાયેલાં પપડે છે.
ચૈત્ર ભરશન ગમ. લૈળાખ ગમ. નદી-વયલયનાં ાણી સકુ ાણાં , ઝાડલાનં ાં
ાન સકુ ાણાં , ભાણવનાં ળયીય સકુ ાણાં , શ-ુ ખં ી કાય કયલા રાગમાં .
યાજા દેાદે ગરશર બગલાનના બકત છે ; યાતે ઉજાગયા કયે છે , પ્રભનુ ે
અયજ કયે છે , “શે દમાફૄ! ભે ‖ લયવાલ! ભાયાં શુ , ખં ી અને ભાનલી
ભખૂ માં - તયસ્માં ભયે છે.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 197
પ્રભએુ જાણે યાજાજીની અયજ વાબં ી. અાઢ ભરશન ફેઠ ને ભેહરુ ા
લયવલા રાગમા. ધયતી તયફ થઇ. ડુંગયા ઉય ઘાવ ઊગમા.ં
દેાદે ઘડે ચડયા. યાજમભાં પયલા નીકળ્મા. ―જઉં ત ખય. ભાયી લસ્તી
સખુ ી છે કે દુ :ખી? જઉં ત ખય, ખેડતૂ ખેતય ખેડે છે કે નરશ ? દાણા લાલે
છે કે નરશ? તભાભનાં ઘયભાં યૂ ા ફદ ને યૂ ા દાણા છે કે નરશ?‖
ઘડે ચડીને યાજા ચાલ્મા જામ , ખેતયે ખેતયે જતા જામ. ભયરા ટોકે છે ,
શડુ ાં ચયે છે , નદીઓ ખખ લશે છે , અને ખેડતૂ ગાતા ગાતા દાણા
લાલે છે. વહનુ ે વાતં ીડે ફબ્ફે ફદ , ફદ ણ કેલા!ં ધીંગા અને
ધપરડમા.
http://aksharnaad.com
P a g e | 198
ણ એક ઠેકાણે યાજાજીએ ઘડ યક્. જઇ જઇને એનંુ રદર દુ બાયંુ .
કીએ કીએ એન જીલ કામ.
એક ભાણવ શાકં ે છે , ણ શને ફેમ ફદ નથી જતમાા ; એક ફાજુ
જતયેર છે એક ફદ , ને ફીજી ફાજુ જતયેર છે એક ફામડી. ભાણવ
શ શાકં ત જામ છે , ફદનેમ રાકડી ભાયત જામ છે. ફામડીનેમ રાકડી
ભાયત જામ છે. ફામડીના ફયડાભાં રાકડીઓના વ ઊઠી આવમા છે.
ફાઇ ત ણફચાયી યતી યતી શ ખંેચે છે. ઊબી યશે ત ભાય ખામ છે.
યાજા દેાદે એની ાવે ગમા. જઇને કહ્ંુ , “અયે બાઇ ! શ ત ઊભંુ
યાખ.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 199
“ઊભંુ ત નરશ જ યા્.ંુ ભાયે લાલણી ભડી થામ ત ? ત ઊગે શંુ , તારંુ
કા? લાલણી ને ઘી-તાલણી! ભડું ઢાકં ીનેમ લાલણી કયલી ડ,ે ઠાકય!”
એટલંુ ફરીને ખેડતૂ ે શ શાકં ્ે યાખય.ંુ એક રાકડી ફદને ભાયી અને
એક રાકડી ફાઇને ભાયી.
યાજાજી શની વાથે વાથે ચાલ્મા. ખેડતૂ ને પયી લીનવમ , “અયેયે, બાઇ!
આલ વનદા મ? ફામડીને શભાં જડી!”
“તાયે તેની ળી ચં ાત ? ફામડી ત ભાયી છે ને ? ધયાય જડીળ. ધયાય
ભાયીળ.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 200
“અયે બાઇ, ળીદ જડી છે? કાયણ ત કશ!ે ”
“ભાય એક ઢાઢં ભયી ગમ છે. હંુ ત છં ગયીફ ચાયણ. ઢાઢં રેલા ૈવ ન
ભે . લાલણી ટાણે કઇ ભાગમ ન આે , લાવંુ નરશ ત આ્ંુ લયવ ખાઉં
શ?ંુ ફામડી-છકયાનં ે ખલયાવંુ શ?ંુ એટરા ભાટે આને જડી છે!”
“વાચી લાત! બાઇ , વાચે વાચી લાત! રે , હંુ તને ફદ રાલી આંુ ણ
ફામડીને તંુ છડી નાખ. ભાયાથી એ નથી જલાત.ંુ ”
“ે‖રાં ફદ ભગાલી આ , છી હંુ એને છડીળ ; તે શરે ાં નરશ છડું.
શને ઊભંુ ત જ નરશ યા્.ંુ આત લાલણી છે, ખફય છે?”
http://aksharnaad.com