P a g e | 101
કન્મા ઊબી થઇ યશી, “ફાા, હંુ ઢેઢ છં. તભને આબડછેટ....”
“આબડછેટ કેલાની લી ? તંુ ત અભાયી ફન-દીકયી છ. આલી જા ઝટ
ઘડી ભાથે , નીકય આને ફેમ આંશીં ઠાભ યશશે .ંુ શભણાં કાઠીડાનંુ કટક
આંફી રેળે.”
આતાબાઇએ કન્માને ફેરાડયે રીધી. “શા, શલે ભાયા રડરને ફયાફય ઝારી
યાખજે, નીકય ડીળ નીચે ને ભનેમ ાડીળ. ઝાલ્મ , ફયાફય ઝાલ્મ! ”
એલી ફથથડ લાણી ફરત આતબાઇ ઉઘાડી વભળેયે લગડ ગજલત
ાછ લળ્મ. ઘડાના વપેદ દૂવધમા છૂ ્ન ઝડં , કન્માની ઓઢણી અને
જુલાન આતાબાઇની ાઘડીનંુ છગંુ શલાભાં પયકતાં ગમા.ં
http://aksharnaad.com
P a g e | 102
ભાગે એને તાના વતાનંુ ભકરેર કટક ભળ્ય.ંુ કટકને ભખયે ઢેઢકન્માને
ફેરાડયે રઇને ઉઘાડી વભળેયે જમાયે આતબાઇ વવશયની ફજાયે
નીકળ્મ, તમાયે શજાયની આંખનાં તયણ થઇ યહ્યાં શતા.ં આતાબાઇના આ
શરે ા યાક્રભ ઉય એ શજાય નેત્રની અંજણઓ છંટાતી શતી. ફાઇઓ
આ લીયનાં લાયણાં રેતી શતી.ઢેઢકન્મા ત નાટાયંબ કયતી ઘડી ઉય
ફાનુ ે જયથી ઝારીને જ ફેઠી યશી.
ડરે ીએ ઊતયીને એણે કન્માનાં યતાં ભાલતયને દીકયી સુ યત કયી. ફાુ
અખેયાજજીને ફાયાજા ગે રાગમ. ગદગદ કંઠે ઢેઢકન્માએ કહ્ંુ, “ફા!ુ
http://aksharnaad.com
P a g e | 103
હંુ નીચલયણ નાય ઠયી. હંુ તનંુ ે ત શંુ આંુ ? આંતયડીની આવળ આંુ છં
કે તંુ જમાં ચઢીળ તમાં તાયી આલી જ પતેશ થાળે.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 104
5. કાવનમ ઝાં ડ
ભશાયાજને આથભલાનંુ ટાણંુ થતંુ શત.ંુ તે લખતે વીભભાથં ી યખણરમાએ
શાપં તાં શાપં તાં આલી સદુ ાભડા ગાભે લાલડ દીધા કે વીભાડે ખેટ ઊડતી
આલે છે. ભાણમાના વભમાણાનંુ ા એકવાભટી વ-વ ફદં ૂક વાથે
સદુ ાભડા બાગં લા ચાલ્યંુ આલે છે.
વાબં ીને દયફાય ળાદૂ ખલડના ભાથાભાં ચવક નીકી ગમ. આજ
એને તાની આફફૃ ધૂ ભલાનંુ ટાણંુ આવયંુ રાગય.ંુ એના તભાભ
કાઠીઓ ગાભતયે ગમા શતા. ગાભભાં ઘયડા-ં બઢુ્ઢાં વલના કઇ રડનાય ન
http://aksharnaad.com
P a g e | 105
ભે . શવથમાય શતાં નરશ , તેભ શવથમાય ફાધં ી જાણે તેલી લસ્તીમે નશતી.
ઘડીક લાય ત રભણે શાથ દઇને ળાદૂ ખલડ ફેવી યહ્યા.
“ા આલે છે! વભમાણાનં ંુ ભટંુ ા આલે છે! ” એલ કાય આખા
સદુ ાભડાભાં ડી ગમ , અને એ કાય વાબં ળ્મા બેા ત રક ઘયભાથં ી
ધભાકા દેતાં ફશાય આવમા.ં કારઠમાણીઓ વાફં ેરાં રઇ રઇને ઉંફયે ઊબી
યશી. છકયાં ત ા ‖ણાની ઢગરી કયી ળત્રઓુ ની વાભે ધીંગાણંુ ભચાલલા
ટે લળ્મા.ં
http://aksharnaad.com
P a g e | 106
કઇએ કહ્ંુ કે, “ફાુ મઝંૂ ાઇને ફેઠા છે , શવથમાય નથી, ભાણવ નથી, ગાભ
લટં ૂ ાળે, ફાઇયનંુ ે ભાથે તયકડાઓના શાથ ડળે. એટરે ફાુ તયલાય
ખાઇને ભયળે!”
“અયે ભમાં! ભમાં ! અભે શંુ ચરૂડયંુ ે ‖યી છે ?” નાનાં નાનાં ટાફરયમાં અને
ખખડધજ બઢુ્ઢા ફરી ઊઠયા.ં
“અને અભે ચડૂ ણરયનંુ ી ે ‖યનારયયંુ શંુ તાણી કાઢેર છીએ તે એભ અભાયે
ભાથે ાયકા શાથ ડલા દેશંુ ? અભાય ચડૂ ર જેને ભાથે ઝીંકશંુ એની
ખયીનાં કાચરાં નરશ ઊડી જામ ? જાલ ફાુ ાવે , અને એને શયભત
આ.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 107
લસ્તીના જે દવ-લીવ ભાણવ શતા તે ળાદૂ ખલડની ડરે ીએ ગમા ;
જઇને શોંકાયા કયી ઊઠયા કે , “એ આા ળાદૂ! એરા ળાદૂ થઇને આભ
ક્ાયન વલચાય શંુ કયછ ? અભાયાં ખણમાભાં પ્રાણ છે તમાં સધુ ી ફાડા
વભમાણા શંુ સદુ ાભડાન ઝાં લટી ળકે ? અયે , શવથમાય ફાધં ્મ. તાયા
ગાભની ફામરડયંુ કછટા લાીને ઊબી થઇ ગઇ છે!”
તમાં એક લાઘયણ ફરી , “અયે ફા ળાદૂ ખલડ! અભે ફધામં ત
સદુ ાભડાનાં ધણી છમેં. તે દી રાખા કયડાએ નીંબણી નદીને કાઠં ે ગાભ
ફધાનં ે શંુ નશતંુ કહ્ંુ કે ―સદુ ાભડા ત વભે ભાથે! ‖ તે દી‖થી આખી લસ્તી
http://aksharnaad.com
P a g e | 108
ગાભની વયખી બાગીદાય થઇ છે. તાયી ડેરી અને અભાયા કફૂ ા લચ્ચે
પયક નથી યહ્ય. સદુ ાભડાને ભાથે ભાથાં જામ તમ શ?ંુ ધણી છૈંમંે!”
―શા! શા! અભે ફધાં સદુ ાભડાનાં વયખે બાગે ધણી છીએ” - એભ આખી
લસ્તી ગયજી ઊઠી.
વલં ત 1806 ની અંદય આ્ંુ ગાભ એક ળત્રુ વાભે રડ્ંુ શત.ંુ તે રદલવથી
જ ―વભે ભાથે સદુ ાભડા ‖ના કયાય થમેરા. એટરે કે આખી લસ્તીને વયખે
બાગે ગાભની જભીનની લશચેં ણ થઇ શતી તે લાત ગાભની લાઘયણ ણ
નશતી લીવયી.
http://aksharnaad.com
P a g e | 109
એક ઝાં ડ ણ એ લખતે તમાં ઊબ શત. “એરા, છેટ યે‖! છેટ યે” એભ
વહુ એને હડુ કાયતાં શતા.ં તમાં ત એની વાભે આંગી ચીંધીને એની લહુ
કશલે ા રાગી “અને ળાદૂ ફા!ુ આ ભાય ધણી કાવનમ તભને શયૂ ાતન
ચડાલલા બણંૂગમ લગાડળે. ઇમે સદુ ાભડાન બાગદાય છે. અને યમા!
સદુ ાભડા વારુ જ તંુ આજ ભયીળ નરશ ને , ત હંુ તને ઘયભાં નરશ ગયલા
દઉં!”
ઝાં દ શસ્મ , કાઇં ફલ્મ નશીં , ણ ગાભાં કઠી જેલડ ઢર ટાગં ીને
તાના યાઠડી શાથ લદે તયઘામ લગાડલા ભાડં ય. એની જયાલય દાડં ી
ડી, એટરે જાણે કે આવભાન ગજંુ લા રાગય.ંુ એનંુ નાભ કાવનમ ઝાં ડ.
http://aksharnaad.com
P a g e | 110
“એરા, ગાડાં રાલ , ઝટ ગાડાં બેાં કય. ” એલી શાકર ડી. કાવનમાને
તયઘામે કામયને છાફડે ણ શરય આવમા.
શડેડાટ કયતાં ગાડાં આલી શોંચ્મા.ં ધફધફ ગાભના ઝાં ાફધં થમા ,
અને ઝાં ા આડાં આખા ગાભનાં ગાડાં ઠાવં ી દીધા.ં એની આડા દવ-દવ
ભાણવ તયલાય રઇને ઊબા યહ્યા. ઝારયટાણંુ થઇ ગય.ંુ ગાભન ફાલ
ધ્માન ધયીને ઠાકય ભા ‖યાજની આયતી ઉતાયલા ભાડં ય. ાચં ળેય
વત્તની એ ઊજી આયતીભાથં ી દવ-દવ જમતના ઝે ાટ ઠાકય
ભા‖યાજના ભઢા ય યભલા ભદં ્યા. ટરૂડમાં છકયાં શાપં તાં શાપં તાં ચયાના
એ તવતંિગ નગાયા ઉય ડાડં ીના ઘા દેલા રાગમા.ં અને ફીજી ફાજુ ઝાં ા
http://aksharnaad.com
P a g e | 111
ફશાય આછા આછા અંધાયાભાં નીંબણી નદીને કાઠં ે દુ શ્ભનની ફદં ુ કની
જાભગયીઓ ઝબકૂ લા ભાડં ી.
ઓરી લાઘયણન કફૂ ફયાફય ઝાં ાને ડખે જ શત. વળકાય કયલાની
ફદં ૂકભાં દાફૃગી ધયફીને જાભગયી ઝેગલી લાઘયણે તાના ધણીના
શાથભાં દીધી અને કહ્ંુ , “એમ યમા! તેતય ને વાવં રાં ત યજ ભાયછ ,
તઇં આજ એકાદ ભલડીને ભાયીને ગાભનંુ ધણીણંુ ત વાચંુ કયી
દેખાડય!”
લાઘયીને ચાનક ચડી. શાથભાં ફદં ૂક રઇને ગાડાના ગરૂ ડમા લચ્ચે
ગઠલાઇને એ ફેવી ગમ. વભમાણા આલી શોંચ્મા. ભખયે એન વયદાય
http://aksharnaad.com
P a g e | 112
રખ ાડયે ચાલ્મ આલત શત. રખા ાડેયના શાથભાં જે જાભગયી
ઝગતી શતી તેના અજલાાભાં એની યાક્ષવી કામા ફયાફય ચખખી
દેખાતી શતી. એને દેખતાં જ કફૂ ાને ઓટે ઊબાં ઊબાં લાઘયણે લાઘયીને
ચીવ ાડી, “એમ ીટયા! જઇ શંુ રયમ છ? દે, દે, ઇ ભલડીના કાની
ટીરડીભાં નોંધીને કય બડાક! ને કાચરાં કયી નાખમ એની ખયીના. દે
ઝટ! ચાય જુગ તારંુ નાભ યે‖ળે.”
ણ લાઘયીના શાથ કંલા ભાડં યા. ફદં ૂક પડલાની એની છાતી ન ચારી.
ભાથે લીજી ડી શમ એલ એ તમાં ને તમાં વજ્જડ થઇ ગમ. તે લખતે
એક સતુ ાય શાથભાં શાથર રઇને ઊબ શત. કાવનમાએ તયઘામા ઢર
http://aksharnaad.com
P a g e | 113
યડાડં ી નાખી, તમાં સતુ ાયનંુ વત જાગી ગય.ંુ એના ભનભાં અજલાફૄં થઇ
ગયંુ કે ―શામ શામ! હંમુ સદુ ાભડાન વયખ ધણી! અને આલ રાગ જામ!”
એણે દટ દીધી. લાઘયીના શાથભાથં ી ઝૂટં લીને એણે ફદં ૂક ખબે ચડાલી
રખા ાડેયના કા વાભે નોંધી , દાગી, અને શડુડુડુ દેતી ગી છૂટતાં
લાય જ રખાની ખયીભાં ―પડાક!‖ અલાજ થમ. શયદ્વાયના ભેાભાં કઇ
જયદાય શાથની થાટ લાગતાં દૂફા વાધડુ ાના શાથભાથં ી વલાળેય
ખીચડી વતંુ યાભાતય ઊડી ડે તેભ રખાની ખયી ઊડી ડી.
જીલતયભાં શરે ી જ લાય શાથભાં ફદં ૂક ઝારનાયા એ સતુ ાયે યંગ યાખી
દીધ.
http://aksharnaad.com
P a g e | 114
અને છી ત ―દ્ય! દ્ય! એભ દેકાય ફલ્મ. ાડેય ડય અને અંધાયાભાં
વભમાણા આકુ વમાકુ થમા. ભનભાં રાગયંુ કે ઝાં ાભાં કણ જાણે કેટરા
જદ્ધા ફેઠા શળે.ગકીય ણ કાા ગજફન થઇ ડય. થયા છૂટયા.
વભમાણાની જાભગયીઓભાં ફદં ૂકના કાનભાં ચં ાલા રાગી. બડાકા થમા.
ણ ગીઓ ઠણણણ દેતી ગાડા વાથે બટકાઇને બોંમે ડલા ભાડં ી.
તમે એ ત વભમાણાની ફદં ૂક! કંઇકને ઘામર કયીને રખા ાડેયની રાળ
રેતા કે વભમાણા યલાના થમા. ઝાં ા ઉય ત યંગ દાખી દીધ. ણ
કાવનમ ઢરી ગતે છે કે ―આ ળાદૂ ક્ાં ?‖ ઝાં ે ડંકતા ડંકતા જે
ઘામર ડયા શતા તે કશે , “કાવનમા! આા ળાદૂને ગત , એને
ફચાલજે.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 115
કાવનમ ઢરી ધણીને ગતલા રાગમ. શાથભાં ઉઘાડી તયલાય રઇને
આ ળાદૂ ગઢની યાગં ે યાગં ે અંદયથી તાવતા તાવતા ચાલ્મા જામ
છે. ફીજુ ં કઇ આદભી એની ાવે નથી. એને પડક શત કે ક્ાકં ળત્રઓુ
ગઢ ઉયથી ઠેકીને ગાભભાં ેવી જળે.
વભમાણા ણ ફશાયને યસ્તે ફયાફય ગઢની યાગં ે યાગં ે ચાલ્મા જતા શતા ,
એલાભાં તેઓએ ગઢની દીલારભાં એક નાનકડું ગયનાફૄં દીઠું. રાગ
જઇને વભમાણા અંદય ેવલા રાગમા , અને ડખે શાડકાનં એક ભટ
ન ડય શત , એ ઉાડીને વભમાણાએ આા ળાદૂને ભાથે ઝીંક્.
http://aksharnaad.com
P a g e | 116
શરે લાન વભમાણાના પ્રચડં ઘાએ આ ળાદૂ ફેશળ ફનીને ધયતી
ઉય ઢી ડયા.
ણ તમાં ત ―ધડ! ધડ! ધડ!‖ એભ કણ જાણે એકવાભટી કેટરી તયલાયના
ઝાટકા વભમાણાઓને ભાથે તટૂ ી ડયા. ભતૂ નાથના બેયલ જેલા કદાલય
અને ્નૂ ી વભમાણા , ભટા શાડને ભાથેથી થયા ડે તેભ ધયતી ઉય
ડલા રાગમા. આ કની તરલાય ઝીંક ફરાલે છે તે જલા ઊંચી નજય
કયલાનીમે લેા નશતી. ―આ રે! આ રે! રેત જા! ‖ એભ ચવકા થતા
જામ છે ને તયલાયના ઝાટકા ડતા જામ છે. ળત્રઓુ ન વથ લી ગમ.
વાભવાભી તયલાયની તાી ફરી ગઇ. ણ કણ કને ભાયે છે તેની
http://aksharnaad.com
P a g e | 117
અંધાયે ગભ ન ડી. વભમાણા બાગમા , અને બાગમા તેટરા ણ દ્વાયકાના
જાત્રાફૄની જેભ સદુ ાભડાની જાત્રાનાં એંધાણ તયીકે તયલાયના ઝાટકાની
દ્વાયકાછા રેતા ગમા.
એ છા દેનાયી ભજુ ા કની શતી ? એ અંધાયાભાં કણ , કેટરા જણા લાયે
આલી શોંચ્મા શતા ? ફીજુ ં કઇ નરશ એકર કાવનમ જ શત. કાવનમ
ફાનુ ે ગતત શત. ફયાફય ટાણે એ આલી શોંચ્મ.ફાનુ ફેશળ દેશ
ટકાઇને ડય શત. તેની જ કંભયભાથં ી કાવનમે તયલાય ખંેચી રીધી.
અને અંધાયાભાં એની એકરી ભજુ ાએ દં ય-દં ય ઝાટકા વાભટા ડતા
http://aksharnaad.com
P a g e | 118
શમ એટરી ઝડથી તયલાય આંટી. એણે એકરાએ દેકાય ફરાવમ.
સદુ ાભડાને વહથુ ી લધુ ફચાલનાય એ કાવનમ શત.
આા વાદૂની ક ઊતયી , એણે આંખ ઉઘાડી, ડખે જુએ તમાં ચીવ-
ચીવ ઘાભાં કટકા થઇ ગમેર કાવનમ ડય છે.
“ફા!ુ સદુ ાભડા” એટલંુ જ એ ફરી ળક્. છી એના પ્રાણન દીલ
ઓરલાઇ ગમ.
વલાયે ચયાભાં ડામય બયાણ. ભયેરાઓને દેન દેલાની તૈમાયી થતી શતી.
ફધી રાળ વાભે ડી શતી. એ ટાણે ભાણવન અપવવ ઉડાડલા ભાટે
http://aksharnaad.com
P a g e | 119
ગઢલીએ યવનાં લેણ કાઢયાં , “ખભા! ખભા તને , આા ળાદૂ! આજ તંે
કારઠમાણીની કખૂ ઉજાી! જગભામાએ સદુ ાભડાનંુ નાક યાખય.ંુ લાશ
યણના ખેરણશાય!”
છશડાં યણબડાં કે‖ એભ વાદ,
રશ ઝડાકા ફેવરડા,ં
બડ ઊબે ઝાં બેામે,
(ત) બઠ છે જીલન એશ બડા.ં
http://aksharnaad.com
P a g e | 120
[ળાદૂર ખલદ કશે છે : ”શે ફલાન જદ્ધાઓ , શે તયલાયના વાધેરા લીય
નય, તભે શાજય શ છતાં જ ગાભના દયલાજાભાં દુ શ્ભન દાખર થઇ
જામ, ત લીય એલા શયૂ લીયનંુ જીલતય ધૂ ભળ્ય.ંુ ”]
એભ ભયદ લણુ ાઓત આખે.
વણજ ગલ્રાં નયાં વયા,ં
નય ઊબે બેામ નીંગરંુ,
ત નાનત છે એશ નયા.ં
[લણૂ ા ખલડન તુ ્ર ળાદૂ કશે છે કે “શે રુ ુ , વાબં જ.કે જ ભયદ
ઊબ શમ છતાં ગાભ લટં ૂ ામ,તે ત એલા ભયદને રાછં ન શજ.”]
http://aksharnaad.com
P a g e | 121
લગમા ગઢે ભાણમાલાા,
ભાયટીણાયા બયેર વભિંમા,
તે ચકચયૂ વથમ લાડે,
એભ કેક બડ ચકચયૂ રકમા.
[ભાણમાલાા વભમાણા લટં ૂ ાયા , કે જે ભયદાનગીબયેરા શત તે ,
સદુ ાભડાના ગઢ ઉય તટૂ ી ડય. તે લખતે ફશાદુ ય ળાદૂ ભયણણમ
ફન્મ અને ફીજા કંઇકને એણે શયૂ ાતન ચઢાવમા]ં
વાદે ગઢ યાખમ સદુ રય,
દખી તણ ન રાગે દાલ,
http://aksharnaad.com
P a g e | 122
એભ કયી કવે ઊગરયમ,
યંગ છે થાને, ખલડાયાલ.
[સદુ ાભડાન ગઢ ળાદૂ ખલડે એલી યીતે ફચાલી રીધ. દુ શ્ભનને રાગ
પાવમ નરશ. એ યીતે ળાદૂર ખલડ , તમંુ ે ક્ષેભકુળ ઉગયી ગમ. ખલડના
યાજા, યંગ છે તને.]
તાના યાક્રભનંુ ગીત વાબં ીને ળાદૂ ઉદાવ મખુ ે ડકંુ શરાવય.ંુ
ચાયણ છૂ ે, “કા,ં ફા! કાઇં ભફૄં કહ્?ંુ ”
“ગઢલા! કવલની કવલતામે આબડછેટથી ફીતી શળે કે?”
http://aksharnaad.com
P a g e | 123
“કાઇં વભજાણંુ નરશ, આા ળાદૂ!”
“ગઢલા! તભાયા ગીતભાં ભાય કાવનમ ક્ાં ? કાવનમાના નાભ વલનાની
કવલતને હંુ શંુ કરંુ?”
ચાયણને બોંઠાભણ આવય.ંુ એણે પયીથી વયસ્લતીને વાદ કમો. ફે શાથ
જડીને એણે રદળાઓને લદં ના દીધી , તમાં એની જીબભાથં ી લેણ ઝયલા
ભાડં યા,ં
[ગીત-જાંગડું]
અડડ ભાણમ કડડ સદુ ાભડે આપળ્મ,
http://aksharnaad.com
P a g e | 124
બજ નગય લાતન વથમ બાભ,
કડ અવય તણા ચડૂ રા કાયણે,
સડંૂ રાન લાતર ણગમ વાભ.
[ભાણમાના વભમાણા સદુ ાભડા ઉય તટૂ ી ડયા , જાણે કે ભજુ અને નગય
લચ્ચે યદુ ્ધ ભડં ાય.ંુ એ લખતે યણક્ષેત્રભાં ભયીને અપ્વયાઓને યણલાના
કડથી એક ઝાડુ કાઢનાય બગં ી ળત્રઓુ વાભે ગમ.]
લયતરયમા તણ નકે રયમ લારયમ,
ધધબંુ ્મ ા ને ચડય ઘડ,ે
ઢરના લગડાલતર કેભ નલ ધડરકમા,
http://aksharnaad.com
P a g e | 125
ઢરન લગાડતર ણગમ ઘડે.
[તાની ફામડીન લામો ણ એ ન યહ્ય , રશ્કય તૈમાય થય.ંુ તેમ
ઘડે ચડય , અને ાવે ઢર લગડાલનાયઓને શયૂ લીયને ત શજી ળોમા
ચઢતંુ યહ્.ંુ તમાં ત ઢર લગાડનાય તે જ યણઘેર ફનીને દડય.]
લીબડા તણાં દ કયભડે લારઢમા,ં
વબાવય આટકે રશી સકૂ ા,ં
અવયા કાયણે ઝાટકે આટકી,
ઝાં ડ લચ વથમ ઝૂકા.
http://aksharnaad.com
P a g e | 126
[ળત્રઓુ નાં ટાનં ે એણે તયલાયથી કાી નાખમા.ં અપ્વયાઓને લયલાન
ઉતવાશી એ કાવનમ બગં ી રડીને આખયે ળેયી લચ્ચે ભમો.]
બડયા ફે યખેશય જેતય બોંમયે,
લજાડી ખાગ ને, આગ લધક,
યંગે ચડય ગાભને, વાભે કયાે રયમા,
એટર કાવનમાન ભયણ અધક.
[અગાઉ ણ ફે અછૂત રડરે ા શતા:એક જેતયુ ભાં ચાં યાજ લાાના
યદુ ્ધ લખતે ને ફીજ બોંમયગઢની રડાઇભા.ં તે ફન્ને ણ તાના ગાભને
ખાતય ખડ્ગ લામાા. ણ કાવનમાનંુ ભયણ ત એથીમે અવધક છે , કેભ કે
http://aksharnaad.com
P a g e | 127
એક ત એણે ગાભને વલજમન યંગ ચડાવમ , ને લી તાના ભાણરકને
એણે કુળ યાખમા.]
http://aksharnaad.com
P a g e | 128
6. ઘડી અને ઘડેવલાય
બોં બીની, ઘડા બરા, ડાફા ઊરડમા,
(કા)ં ભયઘાનેણે ભાણલા, (કા)ં ખગ લાલા ખરડમા.
[એક વખી ફીજી વખીને છૂ ે છે કે આલી ભેઘબીની, મશુ ્કેર બભને ભાથે
આલા બરા ઘડા ય ચડીને ઊડતે ડાફરે આ અવલાય ક્ાં જાતા
શળે? જલાફ ભે છે કે ફીજે ક્ાં જામ? - ફેભાથં ી એક ભાગે; કાં તાની
મગૃ નમની સ્ત્રીને ભલા, ને કાં વગં ્રાભભાં ખડગ લીંઝલા; કાં પ્રેભથં ે ને
કાં ળોમાથં ે.]
http://aksharnaad.com
P a g e | 129
કઇ ઘડ, કઇ યખડ, કઇ વચગં ી નાય,
વયજનશાયે વયજજમા,ં તીનંુ યતન વવં ાય.
[પ્રભએુ ત્રણ યતન વવં ાયભાં વયજમાં છે; કઇ તેજી ઘડ, કઇ શયૂ લીય
રુ ુ ને કઇ એને ળબાલનાયી સરુ ક્ષણા નાયી, ત્રણેમ ન ભે પ્રભુ જ
ભેલી ળકે છે.]
બર ઘડા, લર લકં ડા, શર ફાધં લા શવથમાય,
ઝાઝા ઘડાભાં ઝીંકલા, ભયવંુ એક જ લાય.
http://aksharnaad.com
P a g e | 130
[બરા ઘડા વલાયી કયલાના શમ, વળય ય લાકં રડમા લા શમ ને અંગે
ફાધં લાને શવથમાય શમ: છી ફશા ળત્રુ - ઘડેવલાય ાય ત્રાટકલાનંુ
શમ, ત છી બરે ભત આલે - ભયવંુ ત એક જ લાય છે ને !]
ભેથી ગાભને ચયે એક રદલવ વાજં ે કારઠમાલાડનાં ઘડાનં ી લાત ભડં ાણી
શતી, કઇ ભાણકીનાં લખાણ કયતંુ શત,ંુ ત કઇ તાજણનાં યાક્રભ કશતે ંુ
શત.ંુ એભ ફેયી, ફૂરભા, યેળભ, લાદં મા... લગેયેની લાત નીકી. એક
જણે ડંઘૂ ાની ઘટંૂ રેતાં રેતાં કહ્,ંુ "એ ફા ! જે ઘડીએ જાતલતં અવલાય
ચડે, તે ઘડીએ જાતા આબનેમ ટેક દ્યે, શ!”
એક ચાયણ ફેઠ શત, એના શઠ ભયકતા શતા.
http://aksharnaad.com
P a g e | 131
“કાં ફા, શવ કા?ં ભટા અવલાય દેખાઓ છ !” [ફા = રુ ુ ભાટેનંુ
વાભાન્મ વન્ભાનસચૂ ક વફં ધન.]
“અવલાય હંુ ત નથી, ણ એલ એક અવલાય અને એલી જ જડીદાય
ઘડી ભંે જમેર છે!”
“તમાયે, ફા, કશને એ લાત! ણ લાતભાં ભણ ન ઘારજ! જયંુ શમ એવંુ
જ કશી દેખાડજ.”
ખોંખાય ભાયીને ચાયણે તાનંુ ગફૄં ઠીક કયી રીધંુ છી એણે ડામયાને
કહ્,ંુ "ફા, જયંુ છે એવંુ જ કશીળ, ભણ ઘાલંુ ત જગભામા શોંચળે.
http://aksharnaad.com
P a g e | 132
ણ ચાયણન દીકય છં, એટરે શયૂ લીયાઇને રાડ રડાવમા લગય ત નરશ
યશલે ામ.”
શકાની ઘટંૂ રઇને એણે લાત ભાડં ી, "લધુ નરશ, ચીવેક લયવ લીતમાં
શળે. વયઠભાં ઇતરયમા ગાભે સથૂ ધાધં ર નાભન એક કાઠી યશતે શત.
ચીવેક લયવની અલસ્થા. ઘયન સખુ ી આદભી. એટરે અંગને ફૃંલાડે
ફૃંલાડે જુલાની જાણે રશરા લ્મે છે. યણમાં એકાદ-ફે લયવ થમાં શળે.
કારઠમાણીન ખ બયીને વમરયમાભાં સલુ ાલડ કયલા રઇ ગમાં છે.
દીકય અલતમો છે. ફે ભરશના સલુ ાલડ શરે ાનં ા, અને ફે ભરશના
સલુ ાલડ છીના એભ ચાય ચાય ભરશનાન વલજગ થમ. એની લેદના ત
http://aksharnaad.com
P a g e | 133
આા સથૂ ાના અંતયજાભી વલના ફીજુ ં કણ વભજી ળકે? એભ થાતાં થાતાં
ત આબભાં અાઢી ફીજ દેખાણી. ઇન્દ્ર ભશાયાજ ગેડીદડે યભલા ભાડં યા
શમ એભ અાઢ ધડકૂ લા ભડં ય. ડુંગયાને ભાથે વાલા કયતી લીજી
આબ જભીનનાં લાયણાં રેલા ભાડં ી. વાત વાત થય ફાધં ીને કાાઘં ય
લાદાં આવભાનભાં ભડં ાઇ ગમા.ં
છી ત, લાદાનં ાં શૈમાભં ાં વલજગની કાી ફતયા વગતી શમ તેલી
લીજી આકાળનાં કાજાં ચીયી ચીયીને બડબડાટ નીકલા રાગી. કણ
જાણે કેટરામે આઘેયા વાગયને કાથં ે રદરડાનં ાં વગં ી ફેઠાં શળે,તેને વબં ાયી
વબં ાયીને વલજગી લાદાઓં ભનભાં ભનભાં ધીરંુ ધીરંુ યલા ભડં યા.ં
http://aksharnaad.com
P a g e | 134
તાની વાકં (ડક) ના ત્રણ-ત્રણ કટકા કયીને ભયરા ―કેહ.ૂ ..ક! કેહ.ૂ ..ક!‖
ળબ્દે ગેશકે ાટ કયલા ભડં યા; ઢેરડીઓ ―ઢેકકૂ ! ઢેકકૂ !' કયતી સ્લાભીનાથને
લીંટાલા રાગી. લેરડીઓ ઝાડને ફાથ બયી બયી ઊંચે ચડલા ભડં ી.
આા સથૂ ાએ આબભાં નીયખમા જ કય.ંુ એન જીલ ફહુ ઉદાવ થઇ ગમ.
એક યાત ત એણે થાયીભાં આટીને કાઢી. વલાય ડ્ંુ તમાં એની
ધીયજની અલવધ આલી યશી. તાની ભાણકી ઘડી ઉય અવલાય થઇને
આ સથૂ વવયાને ગાભ ભેંકડે યલાના થમા.
ભંેકડે શોંચીને તયત જ આાએ ઉતાલ કયલા ભાડં ી. ણ વાવરયમાભાં
જભાઇયાજ ભશભે ાન થામ એ ત ાજં યાભાં ટ યુ ામા જેવંુ કશલે ામ! એ
http://aksharnaad.com
P a g e | 135
ટન છૂટકાય એકદભ ળી યીતે થામ? એભામં લી લયવાદ આાન
લેયી જાગમ, રદલવ અને યાત આબ ઇન્દ્રાધાય લયવલા રાગમ. શાથીની
સઢંૂ જેલાં યનાાં ખયડાનં ાં નેલાભં ાથં ી ભડં ાઇ ગમા.ં એ ાણીની ધાય
નશતી લયવતી, ણ આાને ભન ત ઇન્દ્ર ભશાયાજની ફયછીઓ
લયવતી શતી! વાવયાના લાવભાં તાની કારઠમાણીના ગની ાની ત
શંુ , ણ ઓઢણીન છેડમે નજયે ન ડ!ે એભ ત્રણ રદલવ થમા. આાન
વભજાજ ગમ. એને જાશયે કયી દીધંુ કે, “ભાયે ત આજે જ તેડીને જાવંુ છે.”
વાસુ કશ,ે “અયે ફા! આ અનયાધાય ભે‖ ભડં ાણ છે... એભાં ક્ાં જાળ?”
http://aksharnaad.com
P a g e | 136
“ગભે તમાં - દરયમાભા!ં ભાયે ત તભાયા ઘયનંુ ાણી અતમાયથી શયાભ છે.
ભાયે લાલણી ખટી થામ છે.”
આાને ળાની લાલણી ખટી થાતી શતી !- શૈમાની લાલણી!
ગાભન ટેર આવમ. ટેરે કહ્ંુ :”આા ! તભને ખફય છે? આડી ળેત્રજંુ ી
ડી છે. આજ ત્રણ-ત્રણ રદલવ થમાં ળેત્રજંુ ીનાં ાણી ઊતયતાં નથી.
ચાયેકય જફફં ાકાય થઇ ગયંુ છે અને તભે ળી યીતે ળેત્રજંુ ી ઊતયળ?”
“તમાં લી થામ તે ખરંુ. ણ આંશીંથી ત નીકળ્મે જ છૂટક છે.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 137
“ઠીક, આજન રદલવ જાલ. આંશીંનંુ ાણી શયાભ શમ ત ભારંુ આંગણંુ
ાલન કય. કારે વલાયે ગભે તેલ ભે‖ લયવત શમ ત ણ ભાયા છ
ફદ જડીને તભને ઇતરયમા બેા કયી દઇળ.”
તે રદલવ આ યકાણા, ફીજે રદલવે છ ફદ જડીને ટેર ગાડું રઇ
શાજય થમ. લયવાદ ત આબભાં તાઇ યહ્ય શત. ફધાએં જભાઇના ભોં
વાભે જય.ંુ ણ જભાઇનંુ શૈયંુ ન ીગળ્ય.ંુ જુલાન કારઠમાણીએ ભાથાફ
નાશીને ધૂ દીધેરાં નલાં લગૂ ડાં શમે ાં. (ધૂ = અવરી કારઠમાણીઓ
અને ચાયણમ આ સગુ ધં ી ધૂ જુદી જુદી સગુ ધં ી લનસ્વતભાથં ી તાને
શાથે જ ફનાલતી, અને ધમેરાં લસ્ત્રને એન ધભુ ાડ દઇ સ્નાન ક્ર્મા છી
http://aksharnaad.com
P a g e | 138
શયે તી. એકેક ભરશના સધુ ી ્ળુ ફ ન જામ તેલ એ ધૂ શત. વોંધા
નાભન ―ભેટભ‖ જેલ જ ચીકણ દાથા ણ તે સ્ત્રીઓ જાતે તૈમાય
કયતી. ઓે રા લા ઉય એનંુ રેન થતંુ તેથી લા કાા, વમલક્સ્થત
અને સગુ ધં ી યશતે ા. નેણભાં ણ એ વોંધ બયીને સ્ત્રીઓ સદંુ ય કભાન
કયતી. ગાર ઉય ણ એની ઝીની ટકી કયીને વૌંદમા લધાયતી.) ભાથંુ
ઓીને ફેમ ાટી બભયાની ાખં જેલ કા, સગુ ધં ી વોંધ રગાવમ.
વંેથાભાં રશંિગ મૂ ો. ભાતા અને ફે ભરશનાનંુ ફાક ગાડાભાં ફેઠા.ં
ભેંકડા અને ઇતરયમા લચ્ચે, ભંેકડાથી અઢી ગાઉ ઉય, ક્રાકં ચ ગાભને
ાદય, ળેત્રજંુ ી નદી ગાડં ી તયૂ ફને છે. ઠેઠ ગીયના ડુંગયભાથં ી ળેતર
http://aksharnaad.com
P a g e | 139
(ળેત્રજંુ ી)નાં ાણી ચાલ્માં આલે એટરે આઠ-આઠ રદલવ સધુ ી એનાં યૂ
ઊતયે નરશ. એક કાઠં ેથી ફીજે કાઠં ે જવંુ શમ ત મવુ ાપયને ત્રાાભાં
ફેવીને નદી ઊતયલી ડ.ે
ગાડું અને ભાણકીન અવલાય ળેત્રજંુ ીને કાઠં ે આલીને ઊબાં યહ્યા.ં ભાતેરી
ળેતર ઘઘુ લાટા કયતી ફે કાઠં ે ચારી જામ છે. આજ એને આ જફનબમાા
કાઠી જુગરની દમા નશતી. નદીને ફેમ કાઠં ે ાણી ઊતયલાની લાટ
જતાં લટેભાગાઓુ ની કતાય ફધં ાઇને ફેઠી શતી. હંમુ તે દી ળેતરને કાઠં ે
ફેઠ શત, ને ભેં આ ફધંુ નજયનજય જય.ંુ ત્રાાલાાઓ ત્રાા ફાધં ીને
ચરભ ફૂંકતા શતા. ફધામં લટેભાગાુ આ કારઠમાણીની વાભે જઇ યહ્યા,ં
http://aksharnaad.com
P a g e | 140
જાણે આયવની તૂ ી વાભે જઇ યહ્યાં શમ! જગભામાના વભ, શંુ એ
ફૃ! નદીને જ આંખયંુ શત ત એ નભણાઇ દેખીને યૂ ઉતાયી નાખત!
આા સથૂ ાએ ત્રાાલાાને છૂ ્:ંુ ”વાભે કાઠં ે રઇ જળ?”
કીઓ ફલ્મા: “દયફાય, આભાં ઊતયામ એભ નથી. જુઓ ને, ફેમ કાઠં ે
આટરાં ભાણવ ફેઠાં છે!”
“ાણી કમાયે ઊતયળે?”
“કાઇં કશલે ામ નરશ.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 141
ગાડાલાા ટેરે આાને કહ્,ંુ "આા! શલે ખાતયી થઇ? શજીમ ભાની
જાલ ત ગાડું ાછં લાફૄં.”
“શલે ાછાં લીએ ત ફુઇ [વાસ]ુ ત્રણ તસુ બયીને નાક કાી લ્મે! ાછાં
ત લી રયમા,ં ટેર!”
આાની યાગં ભાં ભાણકી થનગનાટ કયી યશી શતી. શભણાં જાણે ાખં
પપડાલીને વાભે કાઠં ે શોંચી જાઉં એલા ઉછાા એ ભાયી યશી શતી.
નદીના ભસ્ત ઘઘુ લાટાની વાભે ભાણકી ણ શણશણાટી દેલા રાગી. ઘડીક
વલચાય કયીને ઘડવે લાય ત્રાાલાા તયપ પમો. “જઇ યીતે વાભે ાય
ઉતાયળ?”
http://aksharnaad.com
P a g e | 142
“કેટરા જણ છ?” રારચુ ત્રાાલાાઓએ રશંભિ ત કયી.
“એક ફાઇ ને એક ફચ્ચ,ંુ ફર, શંુ રેળ?‖
“ફૃવમા વ શમ ત શભણાં ઉતાયી જઇએ.”
“વના કાકા!” કશી આાએ કભયેથી લાવં ી છડીને ―ખરડિંગ....ખરડિંગ‖
કયતા વ ફૃવમા ગણી દીધા. જાણે એ યણકાયભાં આાની આજની
આલતી ભધયાતના ટકયા લાગમા. એણે શાકર કયી, "ઊતય શઠે ા.ં ”
કારઠમાણી નીચે ઊતયી. ફે ભરશનાનંુ ફાક ફે શાથે શૈમાવયસંુ દાફીને
ફાઇએ ધયતી ઉય ગ ભાડં યા. શંુ એ ગ! જાણે ગની ાનીઓભાથં ી
http://aksharnaad.com
P a g e | 143
કંકુની ઢગરી થાતી જામ. કસફંુ ર ભરીયના ાતા ઘઘંૂ ટભાથં ી એનંુ ભોં
દેખાતંુ શત.ંુ કાાં કાાં લાદાનં ંુ કાજ ઉતાયીને આંજેરી જાણે એ ફે
આંખ, અને એ આંખના ્ણૂ ાભાં ચણઠીના યંગ જેલી યાતીચ ચટકી,
શભે ની ળયણાઇઓ જેલી એના શાથની કાય,ંુ ભાથે રીરાં રીરાં છૂંદણા,ં
ફવં ીધાયી કા‖ન અને ગીનાં એ ભયા:ં અને શભે ની દીલીભાં ાચં -ાચં
જમત વગતી શમ તેલી, ડાફ-જભણા શાથની ાચં -ાચં આંગીઓ,
મવુ ાપયની નજય જાણે એ તૂ ીએ ફાધં ી રીધી. ફધામં ફરી ઊઠયા,ં
"આા ગજફ કાં કય? આવંુ ભાણવ પયી નરશ ભે , શ! આવંુ કેસડૂ ાના
જેવંુ ફાક કયભાઇ જાળે. આા, સ્તાળ; ક મકૂ ીને યળ.”
http://aksharnaad.com
P a g e | 144
“જે થામ તે ખયી, બાઇઓ! તભાયે કાઇં ન ફરવ.ંુ ” આાએ જયાક
કચલાઇને ઉત્તય દીધ. કારઠમાણીને કહ્,ંુ "ફેવી જાઓ.”
જયામે અચકામા વલના, કાઇં મે છૂ યછ કમાા વલના, "જે ભાતા! કશીને
કારઠમાણી ત્રાા ઉય ફેઠી. રાઠં ી લાી ખાભાં ફાક સલુ ાડ્.ંુ
ઘભૂ ટ કાઢીને ગ શઠે દફાલી દીધ. ચાય તફંૂ ડા,ં અને એની ઉય
ઘટં ીએ દલાની નાની ખાટરી ગઠલીને કયેર એ ત્રા! ભઢા આગ
ધીંગંુ યાઢં વંુ ફાધં ેલંુ શમ. એ યાધં વંુ ઝારીને ફે તરયમા એ ત્રાાને તાણે.
આ યીતે ત્ર તણાલા રાગમ. આા ભાણકીને ઝારીને કાઠં ે ઊબા ઊબા
જઇ યહ્યા છે. ત્રા વાભે ાય શોંચી જામ તે છી ભાણકીને ાણીભાં
http://aksharnaad.com
P a g e | 145
ના્,ંુ અને નાખમા બે જ વાભે કાઠં ે કારઠમાણીને આંફી રઉં, એલા
અડગ વલશ્વાવથી એ ઊબ શત. ભાણકીને ત એણે આલાં કેટરામં ે યૂ
ઊતયાવમાં શતા.ં અને ભાણકી ણ જાણે તાની વભલડ કારઠમાણી
તાની આગ તયી જામ છે, એ દેખી ળકાતંુ ન શમ તેભ ડાફરા
છાડલા રાગી. જાણે એના ગ નીચે રા ફતી શમ એભ છબ્મા -
નછબ્મા ગે એ ઊબી છે.
ત્રા ળેતરની છાતી ઉય યભલા રાગમ. નાનંુ ફાક નદીની રીરા
વનશાીને ઘઘૂ લાટા દેતંુ ઊછલા રાગય.ંુ ભાતાએ ત્રાાની વભતરતા
વાચલલા ફાકને દફાવય,ંુ તમાં ત ભધલશણે ભાં શોંચ્મા.ં
http://aksharnaad.com
P a g e | 146
“ભડંૂ ી થઇ !” એકાએક આાના ભોંભાથં ી ઉદૌ ગાય નીકળ્મ.
“ગજફ થમ !” ફેમ કાઠં ાના ભાણવએ જાણે દઘ દીધ.
આળયે એક વ આંખ એ ત્રાા ઉય ભડં ાણી શતી, લાબં એક રાફં ,
કાતય વા મઝંૂ ાત ભધલશણે ભાં ઊડત આલત શત. નાગ ાણીભાં
અકાઇ ગમેર. ાણીના રઢ એને ફશાય નીકલા દેતા નશતા. એ
ઊગયલાનંુ વાધન ગતત શત. એણે ત્રા દેખમ. અજુના ના બાથાભાથં ી
તીય જામ તેભ આ્ંુ ળયીય વકં ેરીને નાગ છરગં ભાયી ત્રાા ઉય જઇ
ચડય; ફયાફય કારઠમાણીના ભોં વાભે જ ભડં ાણ. સૂ ડા જેલી પેણ ભાડં ીને
―ફૂં.... ' અલાજ કયત એ કારઠમાણીના ઘભૂ ટા ઉય પેણ છાડલા રાગમ.
http://aksharnaad.com
P a g e | 147
ણ એ ત કારઠમાણી શતી! એ ન થડકી. એનાં નેત્ર ત નીચે ફાક
ઉય ભડં ાણાં છે. એના મખુ ભાથં ી ―જે ભા.... જે ભા!' ના જા ઊડયા.
“આા, ગજફ કમો!” ભાણવ એકીશ્વાવે ફરી ઊઠયા. આા ત એકધ્માન
ફની યહ્યા છે. એણે જયંુ કે નાગે પેણ વકં ેરી ભોં પેયવય.ંુ યાઢં લા ઉય
ળયીય રાબં ંુ કયીને એ ચાલ્મ. આાએ બભૂ ાડી :” એ જુલાન! વાભા
કાઠં ા સધુ ી યાધં વંુ ન છડજ, શ! વ ફૃવમા આીળ.”
ત્રાાલાાને કાને ળબ્દ ડયા, આ ળી તાજુફી! વ ફૃવમા ફીજા! ાછં
પયીને જુએ તમાં ત કાને અને એના શાથને એક લંેતનંુ છેટંુ ! ―લમ
http://aksharnaad.com
P a g e | 148
ફા!” ચીવ નાખીને એભણે શાથભાથં ી યાઢં વંુ મકૂ ી દીધ;ંુ ―ઢફ-ઢફ-
ઢફાક!” ઢફતા ઢફતા ફેમ જણા કાઠં ે નીકી ગમા.
યાઢં વંુ છૂટ્,ંુ અને ત્રા પમો. ભધલશણે ભાં ઘભૂ યી ખાધી.... ઘયયય!
ઘયયય! ત્રા તણામ. 'એ ગમ... એ ગમ.... કેય કમો, આા! –કેય
કમો.‖ એલી યીરડમાયભણ ફેમ કાઠં ે થઇ યશી. યાઢં લે ચડરે નાગ ાણીભાં
ડફૂ કી ખાઇને ાછ ત્રાા ઉય આવમ, ફાઇની વાભે ભડં ાણ. ફાઇની
નજયના તાય ત ફીજે ક્ામં નથી - એના ફાક ઉય છે; અને એના
અંતયના તાય રાગમા છે ભાતાજીની વાથે. ત્રા ઊબે લશણે ે ઘયેયાટ
તણાત જામ છે. ‖જે જગદમ્ફા‖ન મતૃ યજુ ા જાત જામ છે.
http://aksharnaad.com
P a g e | 149
આ જુએ છે કે કારઠમાણી ચારી ! એક રકભાં ત એણે અસ્ત્રી વલનાન
વવં ાય કલ્ી રીધ. અને -
ડુંગય ઉય દલ ફે , ખન-ખન ઝયે અંગાય,
જાકી શડે ી શર ગઇ, લાકા બયૂ ા શલાર.
અને
કંથા શરે ી કાભની, વામં ા ળંે ભામે,
યાલણ વીતા રે ગમ, લે રદન વબં ામે.
એલા એ ધ્રાવકા ડી ગમા. ણ વલચાયલાનંુ લેફૄ ક્ાં શતંુ ?
http://aksharnaad.com
P a g e | 150
કાઠીએ ભાણકીની લાગ ઉતાયીને કાઠાની મડંૂ કી વાથે બયાલી. ભયડમ
ઉતાયી રીધ, ઊગટાને તાણીને ભાણકીને ત્રાજલે તે તેભ તી રીધી.
ઉાય ચડય. નદીને ઊબે કાઠં ે શટે હ્વાવ ભાણકીને લશતે ી મકૂ ી. ભણણકા-
ભણણકા જેલડા ભાટીના વડંિ ઉડાડતી ભાણકી એક ખેતયલા ઉય રક
લાયભાં શોંચી. આ ફધંુ લીજીને લેગે ફન્ય.ંુ
“ફા ભાણકી! ભાયી રાજ યાખજે!” કશીને ઘડીના ડખાભાં એડી રગાલી.
ળેત્રજંુ ીના ઊંચા ઊંચા બેડા ઉયથી આાએ ભાણકીને ાણીભાં ઝીંકી.
―ધબુ ્ફાગં ‖ દેતી દવ શાથ ઉય ભાણકી જઇ ડી. ચાયેમ ગ રાફં ા કયીને
એ ાણીભાં ળેરાયા દેલા રાગી. ાણીની વાટી ઉય પતત ભાણકીનંુ
http://aksharnaad.com