Final zmaryli 2docx

‫څوک چې ۍه لااااېي پرل کور په بل یې څه شي‬
‫که بل ۍاسااااات وي څااااااااه په لاااااوړو بنګلوکښې‬

‫ښه کالي د بل سړي کااااااه څوک په تاااان کړي‬
‫دی به پل سااااااااي د عالخ په پاااااایغورو کاااښې‬
‫هم ر ز د ملي ژبې د صفت و ضېورت په هکله د سې و یي‪:‬‬

‫په پښتو ژبه کااااااښې ډیېدي صفتاااااوۍه‬
‫چې پاااااوه ۍه وي هغه ۍه ورڅېګن یاااږي‬
‫ی ملتااااااه! تاسااااااې هاۍ و تفاق کړۍ‬
‫چې ملاااااي ژبااااااااه مو ځاااای ته ورسیږي‬
‫زمېیالی په د ویاړي چاې فغاان دی‪ .‬ځاان د د ملات یاو پا مت‬
‫ګار بولي پښتو و پښتوۍو لي د پااره هاۍا و هلاې ځلاې پاه پې پاه‬
‫تن ي و د زړه له کومې کوي پښتو و پښتوۍو لي تاه د پا مت پاه‬
‫ب له کې د کومو مالي و دۍیوي ګټوتمه ۍه لېي یو ځې په د قااۍع‬

‫دی چې و یي‪:‬‬
‫هم غه فخېد بااااس دی زمېیالااااااایه‬
‫چې لومړۍ وینا د وکړه په پښتوکې‬

‫د ده روی د ښاد وي‬
‫عب لقیوم مومن‬

‫فوۍټنویلي جنوبي کلفورۍیا د زمېي د میاشتې ‪۲۱۸۴ ۱۲‬‬
‫لمېیزهجېي کال‬

‫‪251‬‬

‫غزلوۍه‬
‫و‬

‫بوللې‬

‫‪252‬‬

‫بهخ لله لېحمن لېحیخ‬

‫ۍه عمل ۍه مې طاعت ر وړی(‪ )۲‬وتاته‬
‫ۍه مې هیله و مې سته وبل چاته‬
‫ته رحیخ پاوۍ یې زما زه د بن ه یخ‬
‫یا رحمن د حم په روی مې ساته‬

‫د پښتوعق‬

‫په دۍاااایا کښې هیڅ شی ۍ ي زما په کار‬
‫ۍااااااااااااااااه د ښو یخ ۍه د ب و طلبااااګار‬
‫زه د ماااااااینې پې سېه ور باۍاااا کړیږم‬
‫د پااااااااااااااااری په شان مې ۍه کاایږي قې ر‬
‫د لیلي په عق کښې کخ تېمجنون ۍه یخ‬
‫تېمجنون یخ لا په عق کښې ډیې هوښیار‬
‫زه د عق غموته ټیااانګ یخ پېو ۍه کړم‬
‫که پز ن ر باۍااااااااا ر شااااااااي که بجار‬
‫یا به پوه کړم ټول عالخ د عقااا په ژبه‬
‫یا به سېکااااااااړم د مندورغوۍ په د ر‬
‫هې پټاااااااااڼ له شماااعې ځکاااه قېباۍیږي‬
‫چې په شمعااااااه رڼا کیااااږي تیااااااااااره لار‬
‫د عاش په ۍاکاااااام کښاااااااې کامیاااابي ده‬

‫‪253‬‬

‫که یااااار ۍااااه وي ورساااااااااېه وي پیال د یار‬
‫یار زمااااا دی زه د یار یااااخ ۍه بیلااااااااایږو‬
‫که ر و ۍه چوي میناااااااااه ته ځااااااان غیار‬
‫چې غماز د یار په مخ کښې مخ سریني کړي‬
‫مخ یې تورکړي لکه لماااااااااااااېد یار رپهار‬
‫د دروغ چې د ریښاااااااااااااااتیا په ۍامه و یي‬
‫ژر به ومومااااااااااااااي ساااااااز غماااااز ب کار‬
‫زمېیالیه! کااااااااه څه هخ غمااااااااوۍه ډدې دي‬
‫تل په حااااااا کښې د پښاااتو و یه شعار‬

‫پاڅون‬

‫په بجااااارکښاااې بلبل ته ګلقن دی په کار‬
‫و مین ته په غق کښې سوپتن دی په کار‬
‫بې له سوزه وصال د معقوق دی محااااال‬
‫و د سوز و وصال تاااااه پټاااااڼ دی په کااار‬
‫له دریابااااه ګوهاااااې هېسړی کښاااااای ۍهي‬
‫و د کارته چې وړ لامباااوزن دی په کااااااااار‬
‫ی ملاااااااته د فغااااااان! ته تېڅااااااو یې بی ه‬
‫لږ څه تاتاااااااه د حال پباااااااېی ن دي په کار‬
‫په ۍړۍ کښاااې ژوۍ ون ته قااااااااوت دی ضېور‬
‫ځکه و یي د پااااااو رو ورکاااااای ن دي په کااااار‬
‫که تاااااه غو ړ ژوۍ ون وه ۍو پااااېیږه جنون‬
‫وهوښاایاروتجذیب علخ و فاااان دی په کار‬

‫‪254‬‬

‫په یو ز دعا دښمن ۍهاااااااي زبااااااااون‬
‫د رسول غوۍ غاښ ۍن یهتن دي په کار‬
‫بېڅو به غوټاااااا غوۍ ز ۍګې پې ښااااخ‬
‫وطااااااان تااااه د وه غوړی ن دي په کار‬

‫په ریښتااااایا د وطااااان محبت کااااااه لااې‬
‫تاتااااااااه عزم و هنې د جېمن دی په کار‬

‫ۍهان ته په ژوۍ کښې غیاااېت دی بای‬
‫بیغااایېته سړي ته کفن دی په کار‬

‫زمېیالیه! تېڅو به پیې غو ړ د ځان‬
‫څه ع ج د بجبود د وطن دی په کار‬

‫»»»‬
‫د مدطفی کمال ( تاتېک)مېثیه ده‬

‫ۍابغه و مدطاااااااااااافی په پیړۍ کښې کمال ر‬
‫ځکه سېسو د ملت دوی یې پ ص کړه له تاتار‬
‫د یاااااور‪ ،‬ګناااا یې کړمات ساااتق ل یې وګاټه‬
‫په من یې ژوۍ ۍاموه کړ هخ وطن د ر لقې ر‬
‫ده ور ن باب عالاااااي کړد دښمن دسیهه ځای‬
‫ده و ړه دښمااااااااانان کړه د تېکااااۍو پو ر و ز ر‬
‫ده ګټلی ۍه تناااااااجا پاااااااارل ملااات ته ستق ل‬
‫ۍه یو ز کړدښماااااااان د وطااااااااان ده تار په تار‬

‫‪255‬‬

‫ده ورک کاااااااړه له رهاااااااۍو د ملاااات و ړه وهام‬
‫ده وساتاااااااه د تااااااااېکو له لاه تللااااااای عتاابار‬
‫هخ یې ر ولیاااااهت ملااااات د ججااااالت له ډۍډه‬
‫سخ یې د سیال سېه کړ بلاااکې لوړیې تې غیار‬
‫د ده په ژوۍ کښې تحااااااول و ۍقاااااا ب وټول‬
‫هخ یې د تېکاااو ژوۍ ب ل کااااااړچې و بې وقار‬
‫ده تېکاااااایه کااااااړه مېکاااااااز د سیاسي مورو‬
‫هخ یې پ ص کړځای د کار هخ بالقان ته یې م ر‬
‫دی پوهیاااااا ه په حو ل د هېیوتاااااااېک دزړه ۍه‬
‫هخ یې مېساااااتی و د فکې هخ یې د سختو و یار‬
‫ده درو زه کااااااااااړه پاااااا صه د سعادت ملت ته‬
‫هخ یې ملاااات سو د ځان هخ دی ملت ته غمخو ر‬
‫د ده مېګااااای و ډیې ګې ن هخ یې یتااایخ کړه تېکان‬
‫زمېیالاااای غااااااو ړي ده ته د پاااا ی بخښنه دی ر‬

‫»»»‬

‫بیا ه قام‬
‫ته و دی د یااااااوه پښااااااااته دی پېدۍ سو تاااااه د کور‬
‫ته ساهو سو دی مېیی سو چې دی پلی دی ته سرور‬
‫بژه سوی ده ۍمېۍ یې شره و ور ستاپه چاااااوپړکښې‬
‫که پېلار مااااااااخ ته درساااااي ته لاپېیااااااااږد د ده لور‬
‫دده کورکښې سوړسک ۍهته ستا په کورکښې وریجې غوښې‬

‫‪256‬‬

‫ۍه د ورکړه شاااااااااته و ده ته ځاااانې غو ړ څه لاۍاااااااااور‬
‫ۍه ور شااااااااه کاااااااو په ساااااااامه ۍه د ۍورڅه د میړ ۍې‬

‫چې ر وړز په بړبااااااړسې هخ پاۍااااي کو په زور‬
‫که بل څوک درسېه سخ سي یا لېي ګاااااوله ډوډۍ‬
‫شراااااه و ور د په کړ و سي هخ ۍړۍ سااي تاته ور‬
‫که د ګاااااټې څه موۍ ه سي ۍه د ۍنګ وي ۍه پښتو‬
‫کورپه کور ګېځې په ځغاسته ۍه د پیل وي ۍه پیغور‬
‫پ رۍیاااااااکه د د سې ۍه وو وو زهااایېپه سیمه و لو‬
‫که څااااااه پرل ووکه پېدي وو وو و دوی ته لکه ورور‬
‫که پو ر ن که بډ یان وو سېه ۍاست وو څنګ په څنګ‬
‫کااااااااه ز ړه وو کاااااه و ړه وو دوی ته وو د ساتېګوتور‬
‫دوی مین پېپاااااارله مینه ۍه سرماااااتیایې د پرل ځان وه‬
‫هخ ویهاااااااااایې وه په توره ځااااااکه ولاړل تېلاهااااااااااور‬
‫د ز ړه کااااااااااااااارو ۍه پاتااااااااې یوجاااااااااېه دی زۍګ وهلی‬
‫که هېڅاااااااااو یې شېۍااااااااګومه ۍه ویښاااااایږي په د شور‬
‫د مېګي په پوب بی ه دي که په غوږکښې پوه شریل سي‬
‫تاثیااااااااېۍه کاااااااړي زمېیالاااااایه که ته سرین دفتېکړ تور‬

‫‪257‬‬

‫د فغان ګل‬
‫ۍن د بیا له پیاله کښېښود پېګېدو ن ګل‬
‫د سې بېیښي لکه بېیښي پې پېااااااازو ن ګل‬
‫ته چې ولاړه سااااااې و باغ ته ړۍااااااااګه بنګه‬
‫شېمناااااا ه سي تېتا پااور د بوستان ګل‬
‫زه غاااااااوړیږم سااااااااتا د مخ و پلاااااوشوته‬
‫ځاااااکه لماااااااېته تل غاااوړیږي د بیابان ګل‬
‫ساااااااتا ښایااااااهت ته زه یو ز هیې ن ۍه یخ‬
‫ستا جمااااااااال ته لا تېما دي ډدااااااېهیې ن ګل‬
‫د بلاااااابل په څېېچااااااغېږم ستا صااااااااافت کړم‬
‫هې عاشااااااا ته دی معقاااااااوق د ګلهتان ګل‬
‫که یااااااوو ر د زه ښاااااکل کړم ۍو به څه سي‬
‫په بوساااااااااتان کښااااااااې ښکاالوي تل بلب ن ګل‬
‫پو رمااااااین چې تااااااال کړیاااااااااږي مطلب ته یې‬
‫ځکه باغ کاااااااښې پو مطلااااااب دی د باغو ن ګل‬
‫که زه مهااااااات سخ ساااااتا په بوی م مت ۍه یخ‬
‫څوک چې بوی کړي مهاااااااااااتوي یې د ریحان ګل‬
‫ګاااااااال بازي د ډدااااااااااېه وکااااااااااړه زماااېیالیه‬
‫وه تااااااااااه غااااااااو ړه چااااې تازه وي د فغان ګل‬

‫‪258‬‬

‫د دۍیا رۍګوۍه‬
‫عجیاااااااابه زمااااااااۍه ده څه رۍګوۍه د دۍیا وینخ‬
‫ظالااااااااااخ و مظلوم دو ړه په ۍارو په و وی وینخ‬
‫عجااااااااایبه زماۍه ده چې هېڅوک په ح قاۍع ۍه دي‬
‫دوه وروۍه هااااااخ تیېی کړي یو پېبل یې تل جفا وینخ‬
‫د پولې دي ت پباااااې چل فېیب کړي یو د بل سېه‬
‫ۍه شېم ۍه ۍداااااااا سته ۍه په چا کښې څه حیا وینخ‬
‫تل پااااااابې د رو دي حقیااااااااقت و ړه معااااکوه دی‬
‫رو ده باااااااااې رو جااااااااه وه رو ج د ۍاااااااااااارو وینخ‬
‫هې سړی چې هېڅه و یي پاص مطلب یې دپرل ځان دی‬
‫که عاااااااااالخ و که جاهااااااال دی که شاااااااااه و که ګ وینخ‬
‫عتااااااااااااابار له منااااااااځه تلااااااااالی یو تېباااااله دي شکووۍه‬
‫رښاااااااااتیا ده ورکاااااااااه ساااااااااوي د زماااااان د چل ریا وینخ‬
‫په پولاااااااه دغه چل ۍار دي چې مااااااااوږ لوړسو له هېچاڅخه‬
‫لوړو لاااااااااای هډوۍهاااااااااته پو ټیل و لاااااااااای ۍن سبا وینخ‬
‫ټول بکاااااااااااااااو ه د تاااااااااېق دي چې لااااای ه سي تباهي ده‬
‫ود ۍاااااااه ۍړیااااااااااا لې پاااااااااې بي په بااااااااېم ویاااااااااانخ‬
‫د ساااااااااا م و شېیعااااااااات د پېد لاۍ کار شیاااطان کړي‬
‫عالخ دی پې لاااااااااه څااااااااېپی په حااااااااایېت پیې و بېۍا وینخ‬
‫و غاااااا تی م تړی ده پاااااااااو وعااااااااظ د سااااتې پطیب کوي‬
‫عالااااااخ ۍاپااااااااوهه بولي څه عجاااااااایبه سیاااااااانما ویاااااانخ‬

‫‪259‬‬

‫د غوښوتاااااوږل پ ص سول وه پو و ردی د هډوکو زموږ‬
‫چااااااااااړ ر ته کقاااااایږي چې هېوپاااااااات وي ځان فنا وینخ‬

‫ۍفس ر غلی غېۍ ی ته ۍار دي و هې لورته د‬
‫ظالااااااااامه ظلخ پېیږده ته می ن د کېب وینخ‬
‫د ۍغمه چې تا پیهتې د ښادۍ ۍه ده د غخ ده‬
‫څه ودې د ر ګاااااااااډ کړی عالخ ټوله په ژړ وینخ‬
‫هېکارو ن چې بې پاوۍ ه رو ن سوی په پرل سې وي‬
‫مزله ته ۍه رسااایږي ۍیمه لارکښې یې تالا وینخ‬
‫ولې پور ته د زړه وینې زمېیالیه ثېۍه کړي‬
‫ع ج د مېیض ۍهي ۍه طبیب ۍه یې دو وینخ‬

‫»»»»‬
‫ګناه کار و پطاکار‬
‫یا لجي زه مختاااااوره ګاااناه کار یخ‬
‫تېېمااااې عمېکړعبث ډدېتباه کار یخ‬
‫زه بناااا ه د بن ګ ۍښان مې ۍهاااااته‬
‫پېپاااارل ځان مې ظلخ کړی ستمګار یخ‬
‫زما ساه د پی یښت پو بن ګي وه‬
‫زۍ ګااااي بې بنا ګي کړم شېمهار یخ‬
‫روی چې صل تن دی فېع زه غافل یخ‬
‫صاااال پاتاااه زه په فېع ګېفتار یخ‬
‫تن د روی د پاره جوړ دی ۍه پوهیږم‬
‫روی د تااااان له پاره بولخ پطا کار یخ‬
‫و مخلوق ته لاه په ۍام یخ ته مې هیې یې‬

‫‪260‬‬

‫کې مت مې دی پې یښی زیاۍکار یخ‬
‫پ یه ستا په بن ګ کښې زه غفلت کړم‬
‫د بناااااااا ه د بنااااااا ګ تاااااال طلبااااګار یخ‬
‫په عدیان کښې شره سبا ور مې بیګاه کړه‬
‫د پااااااارل ۍفس سېکااااااپ د لاساه ۍاقې ر یخ‬
‫ۍفس شیطاااااااان مې لار وهاالې ته کېیخ یې‬
‫په کاااااااېم پېما ۍظاااااااېکاااااااړه پو ر و ز ر یخ‬
‫ته رحیاااااااخ یې په رحمت مې ۍامه سرااااینه‬
‫کړه قبوله مې توباااااااااه چې توباااااااااه ګار یخ‬
‫ستا رحمت ته زما ګااااااااناه څاڅااااااااکی د بحې‬
‫ته بادشاااااااااه یې زه ګاااااااا ستا د دربار یخ‬
‫زمېیالاااااااااای یخ و ګنااااااااااااااه ته مې ح ۍهته‬
‫مااااااااای و ره و رحاااااااامت ته ساااااتا غفار یخ‬

‫»»»»‬
‫د رحمان بابا په ویاړ‬
‫په د څااااااااه سو که دۍیا ۍهته فقیې یخ‬
‫ستغااااني چې مې ۍدیب ده ۍو میې یخ‬
‫په دۍیاااااا کښې چې دۍیا غو ړم دۍااااایا ته‬
‫ههې ۍه چاااااااااې په دۍیا پهاااې زهیې یخ‬
‫له لمااااااړیه سېه فاااااااااکې د کاااااااااار بویه‬
‫کله کیاااااږي که وروستی زه ورته پیې یخ‬
‫که په سې کښاااااااې ورخ وبو ر څخه یووړ‬
‫ۍه بناااااا یږي که هااااااااااېڅو یې په ت بیې یخ‬

‫‪261‬‬

‫د سروږماااااا غوۍ که زما رڼا پېدۍ وي‬
‫ۍو به ځااااااان پورم په پېکښې به په ودېیخ‬

‫ز دي تاااااااې د دۍیاکښاااااې بله ۍهته‬
‫چې ۍااااااه بل دی زما ۍه زه د بل سیې یخ‬
‫زه ښااااااااااادي بلااااه ۍه غو ړم دغه بس ده‬
‫چې ماااااا م د یا ر په غخ کښې زه دلګیې یخ‬
‫ۍور قیاااااود مې لیې کړي ځنې پ ص یخ‬
‫وه یاااااو ز د عق لومه کښې زه ګیې یخ‬
‫که هېڅو په ۍورو چارو کښې صغیې شوم‬
‫کاااااه تې د متحاااااااااان ووتاااااااخ کبااااایې یخ‬

‫چې مظجاااااېمې د معقوق ښکلی مخوۍ‬
‫دی ۍاااااااااو ځکاااااااااه زه وښکلوته تل ځېې یخ‬

‫زمېیالی یخ ستا مېی د عق په کار کښې‬
‫ی(رحمااااااااااۍه )کااااااه څه هخ د ۍورو پیې یخ‬

‫»»»»‬
‫وګټه پښتوۍهتان‬
‫ژغژغي دي چې ږغیږي پته ۍهته د کارو ن‬
‫د مزله لنډون په تګ دی ۍه په چیغو په بیان‬
‫د ګفتار قدېکه بېیښي په ګمان سېه محکخ‬
‫د وبو د سېحباب دی ۍه دی قدې ۍه یو ن‬
‫په ۍ یښنوبه کامیاب ۍهي څوک چې ۍه لېی عمل‬
‫بې عمله ۍ یښنې کړي لیوۍي ۍه هوښیار ن‬
‫په غړمبجاري د ډولوۍو چا ملک ۍیولی ۍه دی‬

‫‪262‬‬

‫هغه توره ده بې ژبې چې ۍافذ یې دی فېمان‬
‫وګمې هوته تې هغه قې ن ۍه شولو رهبې‬

‫څو وۍه پړکیااااااا ه توره و عمااااال ۍهو عااااایان‬
‫ت په لافو رستخ ۍه سي ۍه میړه سي په بکااااااااو ه‬
‫څوچې ک ۍه کړي څوک توره ورګډ ۍه سي په می ن‬
‫د بابا توره سااااااااوه ماتاااااااااه هخ یې پاور سوه پاۍي‬
‫د بابا پاۍاااااي که ساتي څاااااااااوک په پرله د سي پان‬
‫هېه ۍاو د پراااااااااال ځان په ښایااهت ویاړي ۍه د مور‬
‫هغه ۍاو به څوک څااااااااااااه کړي چې ب رۍګه وي په ځان‬
‫که په پت کښې ګورته ولاړسي هغه ژوۍ دی ۍه دی مېګ‬
‫که بې پتااااااااااه تل ژوۍ ی وي دی دی مړ د ګااااااورستان‬
‫تېد ژوۍ چې تل غاااااااا م و ماااااااېګ بجتې دی د سړي‬
‫ی پښتااااااااااااوۍه! ځاااااااااان باد رکړه وګااااااااټه پتوۍهتان‬
‫زمېیالیاااااااااه کااااااااااه زمااااااااېی یې ریزه مه پوره ته د چا‬
‫چاااااااااې د بل په ریزه پایاااااااااي ګیااااااااا ړ ن دي ۍه زمېیان‬

‫»»»»‬
‫زما عق‬
‫عققه پو رسې زه د پو رکړم زړه وریت په سېه ۍګار سو‬
‫چاتاااااااااه د د کړم ستا له لاسااااه چې د ژوۍ کورمې ۍاتارسو‬
‫شرااااااااه و ور مې ر م ۍهتاااااااااه د پاری په شاااااان کړیږم‬
‫ۍه مې پااااااااارل د درد دو سو ۍه پېدي مااااااې څه په کارسو‬
‫په عالخ کښاااااااااې د رسو کړم د هېچاااااااا ۍګقت ۍما سوم‬
‫ستا مجاااااااااز کاۍااااااااې ر وکاااااااړ حقیقت ر څخه بیز رسو‬

‫‪263‬‬

‫په ظاهاااااااااااااېه عقااااااااا ۍماااااااااا و په باطن توره ب و‬
‫چې په رۍااااااااااګ د زه غلط کړم ۍو سرین تور ر ته د ۍارسو‬

‫ستا رڼا صب کارب وه ما ګمان کړچې صادق یې‬
‫حقیقت هله څېګن سو چې لمې وپتی سجار سو‬
‫د هېشي چې ماهیت سو په بل رۍګ ۍو رسو یي ده‬
‫ته لا پت بولې وځان ته چې ۍجان د ټول شکارسو‬
‫زمېیالیااااااااااه! عق محک دی ته پخرله ۍاسېه و‬
‫رسو یي پې رسو یي ده چې د قلب زر په باز ر سو‬

‫»»»»‬
‫بې پېو‬
‫ۍه مې فجخ سته څه ځان ته ۍه دۍیا ته‬
‫بل و ز بلاااااااااه ۍغمه ده هااااې پو ته‬
‫زه لا ۍاڅخ د ز ړه رباب وشااااااااېۍګ ته‬
‫ۍه څه س ساااااااته و مي ته ۍه م ته‬
‫ور مې تېاااااېه په هوه د مات رباب سوه‬
‫ۍه پوهیاااااااااااږم چې د حال وو یخ چا ته‬
‫زیې و بخ د د رباب و ړه فهااااااااااون دي‬
‫د سې ریې ټول ښاااااااااکاره دی و د ۍا ته‬
‫د زړ ۍغماااااااااااې په سې به هله پوه سخ‬
‫چې کورګی مې سي میې پ ووځخ صحې ته‬
‫که یار ن ګېځااااااااااي سمان کښې په وزرو‬
‫ماته هخ ولاااااااس ر مااااااااااات دی و دعا ته‬
‫شکې ۍې و پیې تاااااااااوۍه ماتااااااااااه ډدې دي‬

‫‪264‬‬

‫تعویااااااذوۍه کړم پېدي و هاااااااااااخ شنا ته‬
‫د صنعااااااااات و تجااااااااارت پېو به څااه کړم‬

‫روزي رسااااااااي هاااااې ز ړه و هې بېۍا ته‬
‫که دۍیا کښې سي سفااااااااې په طیاروکښې‬
‫زما هخ پااااااې دی پباااااااااېد ر و یخ وتاته‬
‫مهافاااااااېکه ځاااااااي هوټل ته زه یې څه کړم‬
‫زما هخ پېوت دی د سوړسک څوری وشاته‬
‫که مااااااې علخ و کمال ۍهته ۍو به څه سي‬
‫فقاااااااااااې ډداااااااې دی وهې لل و هې ګ ته‬
‫که دۍیاااااااااااا ر باۍااااا و ړه یو چاغماغ سي‬
‫ټول به پېیاااااااااااږدم بیا ولاړسااااااااخ پاۍقا ته‬
‫د زړه وینااااااااااې ولې پااااااااااور ته زمېیالیه‬
‫څوک یاااااااااااې وري د چا پااااام دی د وینا ته‬

‫»»»»»»‬
‫تااااکل‬
‫یار پخرله ستا پرل ځان دی یاور ۍهته‬
‫چې پرل مل د د کار ۍه وي ظفې ۍهته‬
‫پېدی کل تې ۍیااااامو شرو وي د متل دی‬
‫پېدي کااااال باۍ د چا څه باور ۍهاااااااته‬
‫د زمېیو مییړۍاااااااتوب په پرل مټاااااه وي‬
‫د زمېو سېه په غېوکښې لښکې ۍهاااااته‬
‫پنجې هغه چې په لاه کې د مااااایړه وي‬
‫بې میړ ۍې څاااااااااااه تاثیې د پنجې ۍهته‬

‫‪265‬‬

‫ته د غېو په شاۍې ټینااااګ سه په ثبات کښې‬
‫څوک به و یي چې په غېو کښې سېه زر ۍهته‬

‫له سهت څخه تل ر باسي مېغ ی ی‬
‫بیا ۍو و یي چې دریاب کښې ګوهېۍهته‬
‫لوتی د لټاااااااااا ۍه سې زمااااااااا وروره‬
‫بیا هیلې کړ چې وزرو کې شجرېۍهته‬
‫تل بنااااااا ي یې ته په څاه د زۍخ ن کښې‬
‫ی زړګیااااااااااه ! په زۍ ن کښې هنې ۍهته‬
‫که په عق کښې عنبې غو ړ وربل بوی کړه‬
‫د مااااااېدو په کاکاااااااااااال کښې عنبې ۍهته‬
‫طبیعااااات چې یې رو کااااااااااااااړي ها دلبې دی‬
‫ماسو له طبیااعت څااااااااااااااااااااخه دلبې ۍهته‬
‫و ۍهااااااان ته ۍهااااااااااۍي طبااااااااااایعت ښایي‬
‫کااااااااااه د ۍاااااااه وي تېهااااااغو بل لوی پېۍهته‬
‫د زړ ۍغاااااااااامې ته پااااااااااېیږده ۍو سېکړه‬
‫په زړو ۍغااااااااااموکاااااااښې وه څااااااااه ثې ۍهته‬
‫ته د عاااااااااااقل پااااااااااه کااااااااارو ن پهې تل درومه‬
‫بااااااااااااې د عقااااااااااال لاااااااااه کاااااارو ۍه رهبې ۍهته‬
‫زمېیالاااااااااایه ! ساااااااااتا پباااااااااااې لکه لمااااااې دي‬
‫پېو مکړه ځااااااااااکه لمااااااااېته پاااااااااطې ۍااااااااهته‬

‫‪266‬‬

‫کوڼ جېه‬
‫د کارو ن جېه مې کوڼ دی و ز ۍه کوي په زوره‬
‫رهبېۍهته لار ده لیېي سرینه ور سوه پېما توره‬
‫ورمې مړ دی تورسکاره دي پوه کوم یې مخ په توردی‬
‫ورچې ۍه وي لمبه کله پورته کیږي له مړه سکوره‬
‫د وړوکو غوۍ ۍیهخ پلوشې ۍه ر ځي لاه ته‬
‫ور مې تېېه په د پیال سوه چاره ۍه شوه له ما ۍوره‬
‫په غړکه کښې وبه دي زه کوچی ورځنې غو ړم‬
‫تېسبا کی ښورومه وبه کوچ ۍه کړي ی وروره‬
‫مات رباب دی ږغوم یې ۍه یې سې ۍه یې و ز سته‬

‫که عالخ ر باۍ پاۍ ي پېو ۍه کړم له پیغوره‬
‫ههې و یخ غولول کړم چې شین باغ مې دی دګلو‬
‫ۍه شین باغ سته ۍه ګلوۍه ۍه باغ ه لېم سمهوره‬
‫زما ګمان دی چې عالخ ټول پطا باسخ ۍو هوښیاریخ‬

‫ولې د ګمان مې پوچ دی زه ۍاد ن یمه هېګوره‬
‫زه چې بل ته کوهي کنخ په کوهي کښې به ګذ ر سخ‬
‫څوک چې ځان ته کوهي کني لیوۍی دی دی له موره‬
‫حېص و ز تېهېشي تېېکړم چل وول مې سوملګېي‬
‫پوه یې ۍکړم په د ر ز چې وي د حېص کاسه ۍکوره‬

‫له ت چله ګټه ۍهته کار عمل ر لېه بویه‬
‫کار تابع د ۍتیجې دی د هېکار ۍتیجه ګوره‬

‫‪267‬‬

‫که ته غو ړ زمېیالیه چې ځان لوړپه حقیقت کړ‬
‫په طلب د حقیقت شه ژربجې د چل له کوره‬

‫پښتو ته پ مت‬
‫ی پښتوۍه! په پښتو د بیان وکړه‬
‫که ته پوه یې وۍاپوه ته فغان وکړه‬
‫ته تېکله به ۍاپوه په پرل ژوۍ ون یې‬
‫وه ولاړسه د تېېعمېجبې ن وکړه‬
‫ور په ور د پښتوۍو له ځي له لاسه‬
‫پای د مېګ دی د ځان وه لا درمان وکړه‬
‫کله لمې د مغ ب ه د پښو پلخال کړي‬
‫ۍه شېمیږ ته پبې د ۍهان وکړه‬
‫په پېدي پط و کاکل د چا ښه ۍه سي‬
‫پاڅه مینه د درپو دم پان وکړه‬
‫د ز ړه کارو ن وروۍه ته تازه کړه‬
‫د رحمان په دود ګفتار د لقمان وکړه‬
‫هخ حمی و پیېمحم غوۍ دیب سه‬
‫هخ بیان د ته په څېې د حنان وکړه‬
‫ته تېڅو د مغ ب ه په پیال جنګیږ‬
‫دپوشحال غوۍ شېۍګی د کارو ن وکړه‬
‫ستا د ژمن و پرلو ک معنی پښتو ده‬
‫په ۍیهت یې تماشه د پرل ځان وکړه‬
‫د یجود په رۍګ مین په پیهو مه سه‬

‫‪268‬‬

‫د مهلخ په رۍګ پ مت په وج ن وکړه‬

‫ستعماره!!‬
‫څه چې ور حقیت که آساۍه ده؟‬
‫د چې ګور پېمجېه که در د ۍه ده؟‬
‫زیې و سخ و ز د رسي و غوږو ته‬
‫ۍه پوهیږ څه ۍغمه څه تې ۍه ده‬
‫م و جزر د پمار ههې لېو ل کړ‬
‫تمیز ۍه کړ چې کعبه که میخاۍه ده‬
‫حېص و آن تې هې شي تیې کړ ب د ۍقته‬
‫ما ته و یې چې زما در د ستاۍه ده‬
‫ماته و یې زما جفا وړه مهلمان یو‬
‫که ۍه جوړه زما ستا مېګ ته بجاۍه ده‬
‫که وو چې زه ستا غ مي ۍه کړم‬
‫هغه درۍګ ۍو زما پښو کې زولاۍه ده‬
‫که ته ویاړ د پېدو په ښو ماڼیو‬
‫ماته پرله د جوۍګړه کاشاۍه ده‬
‫په دوست کې زما و مېګ ته بن و بهت کړ‬
‫زه حیې ن یخ چې د څنګه یار ۍه ده‬
‫چې ته و ړۍ په ۍامه د میو جام کړ‬
‫ښه پوهېږم چې د زهېو پیماۍه ده‬
‫د محال دی چې به باز د شغال ښکار سي‬

‫ځکه لوړه د باز ۍو آشیاۍه ده‬

‫‪269‬‬

‫چې پې ۍیزي توره پوله ته غاښ د سرین کړژ‬
‫پوخ صیاد یې د په د م کښې د د ۍه ده‬
‫په پېقه د ته ما ۍه سې غولولی‬
‫په لمن یې زما د وینو ۍښاۍه ده‬
‫کله دین کله مهج ته ته ورځغلې‬
‫تا منلې کوم آلین کومه پاۍه ده؟‬
‫د ف ی و ز که ر غی بیا به ګور‬
‫چې ۍه بت ۍه بت پېست ۍه بتخاۍه ده‬
‫زمېیالی یخ در پبې یخ چې ته څه یې‬
‫ستا رۍګوۍه د ګی ړو ساماۍه ده‬
‫»»»»»»‬
‫بې ع جه درد‬

‫په غوږو کې کوڼ په ژبه ګوۍګ یخ په زړه زپخ د دلبې لېمه‬
‫ۍه د دو ۍه د ع ج ۍه د شفا څخه څه ثې لېمه‬

‫وجود مې ور په ور ۍتیږي د دلبې وصال مې ۍه سه روزي‬
‫ۍه زه دلهوز ۍه مېیي ۍه پې دۍیا شفاعت ګې لېمه‬

‫ۍه مې رباب ۍه مې مضې ب ۍه مې ۍدیب سو د ملوکې شوۍډ‬
‫ۍه مې په لاه د میو جام ۍه پاۍقا کښې کوم رهبې لېمه‬
‫کله د باد په شان زه ګېځخ په هو کښې کله پاور سمه‬
‫کله ماهي غوۍ وبو کښې کله پوی د سمن ر لېمه‬

‫زړه مې ګوګل کښې سو سکېوټه وبه ر غلې له چقماۍو زما‬
‫ور و وبه که سېه یو سو ۍو وصال ته یې باور لېمه‬

‫د ده محفل کښې تې سجاره لکه شمعه زما سوپتن سو ۍدیب‬

‫‪270‬‬

‫ۍدیب مې پرل دی ۍه ب لېږي زلي پاور پې سې لېمه‬
‫زمېیالی یخ ماته ر کړئ زړه مې چې بېخوده له ججان سخ‬
‫بېخودي مې ر ز د ري ده که ۍه عق کې زه دفتې لېمه‬

‫»»»»»»»»‬
‫ۍاپبېه پښتون‬
‫ۍاست یخ په تورتخ کښې ۍاپبېه له سبا یمه‬
‫ټیل یخ له هې چا پو بې پېو له رتقا یمه‬
‫رقیب ر ته شنا سو په پن یې زه مهحور کړم‬
‫ستېګې مې دي پټې ۍا شنا له پرل شنا یمه‬
‫د شطېۍج د ګوټ په څېې یخ کله کقت سخ کله مات‬
‫د څه کقت و مات دي زه پوهېږم چې فنا یمه‬
‫زوړ رباب دی چې ۍغمه یې کله زیې سي کله یخ‬
‫سې یې دی بې سېه زه ډوب تللی په سود یمه‬
‫شېۍګومه ژغژغی د کارو ن پته مې ۍهته‬
‫باک د کارو ن ۍه کړم په شېۍګي لکه تنا یمه‬
‫د پخ د رۍګېیزي دی د کمال جمال ګمان دی‬
‫ۍه د یمه ۍه د ۍه د لفظ کومه معنی یمه‬
‫که پوه د سور شرېل سي یا دۍیا که تحول کړي‬
‫ۍه ورم و ۍه وینخ زه تور غوږی ب یمه‬
‫د ۍکل د لیوه دی د جمه وښ یې د ړلی‬
‫پېوت دی څلور هډه ورته ۍاست په و وی یمه‬
‫ر ځه غموۍه پېدږدم د ۍابودۍ دۍیا بس دی‬
‫پیې یخ و مېی یخ هخ پخرله درد دو یمه‬

‫‪271‬‬

‫موسخ د پهېلي دی د دۍیا په میخاۍه کې‬
‫هې څوک په عی و ۍوش دي زه مهت په تماشا یمه‬

‫ساقي ماته صاقي م ر څو جامه پیا پی‬
‫زمېیالی یخ دریا ۍوش چې ډدې تالا و لا یمه‬

‫»»»»»»»‬
‫زوړ رباب‬
‫په هې ځای کښې ۍوی ساز دی زما له هغه زوړ رباب دی‬
‫ږغوم یې ۍه پوهېږم چې رباب مې وه ۍاباب دی‬
‫د زړ ۍغمې په پیال یخ س مې ۍه رسي د ر ز ته‬
‫د ۍغمه د ویې ۍغمه ده د رباب د مېګ سباب دی‬
‫ګیډه وږي تن مې لوې دی ژبه ۍه لېم ۍتلی‬
‫ت په د باۍ ۍازدږم چې ۍیکه مې پان رباب دی‬
‫زه په پښو باۍ ت ی ۍه سخ پو هوه د لوتو کړم‬
‫یو و ر تګ په پښو لازم دی بیا په کار پې د عقاب دي‬
‫لاه مې سې ته ۍه رسیږي غو ړم ورسي سمان ته‬
‫د هوه پو ۍاممکن دی د غوښتنه پیال و پو ب دی‬
‫د حېص تن یخ پهتی و هې پو ته تګ و دو کړم‬
‫لیوۍی یخ ۍه پوهېږم چې وبه دي که سې ب دي‬
‫په ح لو په حې مو پېو ۍه کړم غو ړم سود پرل‬
‫د هی ا په غخ کې ۍه یخ که د آب دی که بې آب دی‬
‫د ۍخوت قدې کې ۍاست یخ ماته بېیښي ډدې محکمه‬
‫ولې د پو قدې ۍه دی د وبو د سې حباب دی‬
‫تل ګډدږم بې ګودره سین و ماته یو لښت ء وي‬

‫‪272‬‬

‫چې وبه تې ستوۍي ر سي بیا ۍو و یخ چې ګېد ب دی‬
‫په ښه ب هې څوک پوهېږي ۍه تېېوزي بای پوه سخ‬
‫زما په چل باۍ د ۍا دی که څه شیخ دی و که شباب دی‬

‫ح که در وي بیا هخ مېوی و ۍاد ن ته ۍه د ۍا ته‬
‫د بحث پېدږده زمېیالیه که څه د هخ زړه کباب دی‬

‫»»»»»»»»»‬
‫د یار مخ‬
‫ۍن مې بیا م لې ستېګې د جان دي‬
‫چې په غقو یې ویقتلی عاشقان دي‬
‫د یار ستېګې مې پیالې دي د شې بو‬
‫یا ۍېګس دي چې په څېې د رغو ن دي‬
‫په تن ي کې یې شین پال د ۍه د د م ده‬
‫په د ۍه پهې کښېوتي ډدې پو ر ن دي‬
‫ۍېۍ وریځې یې چا چ لین ۍ د ښکار دي‬
‫که کږ تور په لاه کښې د فغان دي‬
‫باڼو ګان یې لکه غقی پوله غوټ ده‬
‫تې ګوهېو یې سرین غاښ هخ په ښه شان دي‬
‫پې سرین مخ یې تور زلفې عنبېینې‬
‫د پېتې لکه پې ګنج باۍ مار ن دي‬
‫مخ یې لمې دی که سروږم ده ۍه پوهېږم‬
‫چې څېګن شي پلک ټول ورته حیې ن دي‬
‫زه صفت د یار د غاړ کله کړی سخ‬
‫که یې ق که یې لاسوۍه که مهتان دي‬

‫‪273‬‬

‫ته تې څو پور به ستایې هغه دغه‬
‫و ړه پېدږده حقیقت پو ۍور شیان دي‬
‫په وه وپت کې که جاۍان دی که مین دی‬
‫ۍه کاریږي پو علوم کمال یار ن دي‬
‫زمېیالیه! پېژۍ ل د وپت ضېور دي‬
‫ته ښه ځیې سه څه کاروۍه په ججان دي‬

‫»»»»»»»»‬
‫د ځو ۍ پز ن‬
‫د ځو ۍ بجار مې تېې سو وه پز ن دی‬
‫د عقېت باغ مې پې سو ت بیابان دی‬
‫هی فهوه چې ځو ۍي ولاړه پیېي ر غله‬
‫په غفلت کښې عمې تېې سو ډدې رمان دی‬
‫زما ګمان و چې به تل می و معقوق وي‬
‫پبې ۍه وم چې په وصل پهې هجې ن دی‬
‫چې پې مځکه به رو ن وم پیال مې د و‬
‫په تعظیخ ر ټیل کړی سې سمان دی‬
‫د ځو ۍاۍو په ټولګي کښې به مخکپ وم‬
‫ما ویل چې م م زه و د دور ن دي‬
‫پخرل عقل په ت بیې باۍ غېه وم‬
‫پرل پېدي به د ویل چې ډدې کارد ن دی‬
‫شره و ور به وم په عی و په ۍقاط کښې‬
‫س مې ۍه و چې د کار ۍه د ۍهان دی‬
‫د ۍاص په ۍدحیت مې عمل ۍه و‬

‫‪274‬‬

‫زما ټکل و چې زه ځو ن یخ څو ججان دی‬
‫ما و تل به د عقېت قدې ولاړ وي‬

‫پبې ۍه وم چې د د قدې پای ویې ن دی‬
‫ولې وه چې ځو ۍي ولاړه پوه په د سوم‬
‫هغه څوک چې کړي عبث ځو ۍي پښیمان دی‬

‫له لومړیه عقل بویه زمېیالیه‬
‫په تېې سوي پهې تېتاب کار د ۍاد ن دی‬

‫»»»»»»‬
‫څه ویل کړ‬
‫کوښپ دومېه درته ښایي چې قهمت د تق یې پرل کړ‬
‫د سود د ت سود ده چې به ۍوۍس په هاۍ شل کړ‬
‫د زل بېپه هیڅکله ۍه کمیږي ۍه ډدېیږۍ‬
‫ته ۍو ولې د مخ آب د بې له ګټې پېې په بل کړ‬
‫په طلب د آب حتیاج کړ تل بې آبه و هې چاته‬
‫د عمل د ورته دی ته چې ډدې ن کښې سیل د ګل کړ‬
‫ۍه د تخخ دی ۍه د کې سته ۍه پې مځکه لې سیوری‬
‫د فېیب په لور و ځان ته د پېدو فدل ردبل کړ‬
‫ۍه کمال ۍه د جمال سته تې هې چا یې ته ۍاپوهه‬
‫د حکمت دعو ه په لاپو له سینا څخه یو په شل کړ‬
‫که په پت کښې ګور ته ولاړ سې ته له لوږ تې د ښه یې‬
‫چې بې پته و بې آبه د حلو پلو پوړل کې‬
‫د مخ آب چې چاته ۍه وي بې پتې ګڼې عزت پرل‬
‫زمېیالیه ثې ۍه کړ و بې ۍنګ ته څه ویل کړ‬

‫‪275‬‬

‫د پښتو غوټ غوړیږي‬

‫د پښتو د ګل غوټ ګوره غوړیږي‬
‫پښتو ګل پښتون بلبل دی پې کړیږي‬
‫څنګه کال د ۍیکمېغ څه ښه بجار دی‬
‫ټول وطن کښې د پښتو ژبه پرېیږي‬

‫که ز ړه دي که و ړه دي که مامور‬
‫دوی ۍن ټول په کورسو کښې د پلیږي‬

‫پرله ژبه و وطن لکه ۍاموه دی‬
‫پښتاۍه ځکه پښتو ته هوسیږي‬
‫د فغان د مینې بڼ و ړه سمهور دی‬
‫پې هې ګل یې د پښتو بلبل چغیږي‬
‫د زلمي پادشاه په دور کښې زموۍږ ظاهې‬
‫د ملي ژبې د بخت ستوری ځلېږي‬
‫زه په زغېده و یخ د چې ی ملته‬
‫په پښتو ژبه کښې ټول علوم ځاییږي‬
‫په پښتو ژبه کښې ډدې دي صفتوۍه‬
‫چې پوه ۍه وي هغه ۍه ورڅېګن یږي‬
‫ی ملته! تاسې هاۍ و تفاق کړئ‬
‫چې ملي ژبه مو ځای ته ورسیږي‬
‫د پښتو د ژبې زده کړه مو ضېور ده‬

‫‪276‬‬

‫بې پښتو پو فغان کله فغاۍیږي‬
‫د سړي چې ۍه وي پرله ژبه وروره‬
‫هغه کله په سړو کښې حهابیږي‬
‫د ملت ۍښان چې ۍه وي په سړي کښې‬
‫په دۍیا کښې هغه کس ۍه منل کېږي‬
‫زمېیالیه! ستا د زړه مطلب پوره سو‬

‫ټول ملت به پښتو ژبه ګړیږي‬
‫»»»»»»»»‬

‫پښتون ته‬
‫ولاړ سه ی پښتوۍه ستا د بخت ستوري ځلیږي‬
‫ښکاره کړه ۍارینتوب چې په مېړ ۍه ح پرلېږي‬
‫په څېې د ۍیکه ګاۍو په شې و هاۍ ژوۍ ون کړه‬

‫تل ستا بېیالیتوب ته د پلېو رو ی کړیږي‬
‫لوړ غېوۍه د همت ته مته د ر دي ژر ولاړ سه‬

‫روزۍه د وطن کړه مور په زوی روزله کېږي‬
‫پښتاۍه یو پول بیېغ و شې ساتو تل‬
‫د کار د پښتاۍه دی که ۍه کله پښتون کېږي‬

‫»»»»»»»‬

‫‪277‬‬

‫که پوهېږ‬
‫د ججان د سود و زیان دی که پوهېږ‬
‫هې عمل د د پرل ځان دی که پوهېږ‬
‫په ۍړۍ کښې چې یادیږي په ښو ب و‬

‫ۍوم یو ز د ۍهان دی که پوهېږ‬
‫څوک چې پل لېي هنې کمال غیېت هخ‬

‫په پرل ښه عمل سلطان دی که پوهېږ‬
‫که محمود و که حم و و ړه ولاړه‬
‫بېم یې پاته په ججان دي که پوهېږ‬
‫لمې چې ګټه رسوي م م و بل ته‬
‫ځکه لوړ تې کل ججان دی که پوهېږ‬
‫هې سړی چې پ مت کاۍ پرل وطن ته‬
‫د پدلت یې د یمان دی که پوهېږ‬
‫که په توره شجاعت هنې مقجور دی‬
‫په عالخ کښې هغه ځو ن دی که پوهېږ‬
‫چې ۍه علخ ۍه هنې ۍه یې عمل وي‬

‫که قارون وي پو ۍاد ن که پوهېږ‬
‫ی پښتوۍه د هغو چار ته زده کړه‬
‫چې یې کړی ملک ود ن دی که پوهېږ‬
‫ته تې کله به پ ن و پو ر و ز ر یې‬

‫د عالخ څنګه سامان دی که پوهېږ‬

‫‪278‬‬

‫بیکاري و لټي مکړه ته هیڅکله‬
‫د لټاۍو ژوۍ ون ګې ن دی که پوهېږ‬
‫د عالخ د هوښیارۍ که ته پبې سې‬
‫ۍاپوهي د ډدې ۍقدان دی که پوهېږ‬
‫د وینا د وکړه ځاۍته زمېیالیه‬
‫عمل ګې ن ګفتار سان دی که پوهېږ‬

‫»»»»‬

‫ستړی مه سې‬
‫د پښتو ژبې دیبه ستړی مه سې‬
‫د پیبې زلمی طبیبه ستړی مه سې‬
‫ته په پیې ر غلې پرل کور ته ی عزیزه‬
‫د پښتون د زړه قېیبه ستړی مه سې‬
‫پښتاۍه دي یو وجود و د یې کور دی‬
‫ته د پرل د کور حبیبه ستړی مه سې‬

‫ته ه ل د پښتاۍه چې ب ر غو ړ‬
‫ی د تور شرې رقیبه ستړی مه سې‬
‫ته د قوم په لارښووۍه پان و میهې یې‬
‫ستا ګفتار دی ډدې عجیبه ستړی مه سي‬

‫د کابل د دیباۍو ۍجمن کښې‬
‫د پښتو د شعې لبیبه ستړی مه سې‬
‫زمېیالی و یي ته ښه ر غلې ه لي‬
‫چې دی ن مو شو ۍدیبه ستړی مه سې‬

‫‪279‬‬

‫په پښتو کښې‬
‫ۍن پتې دی که یې ګور پښتو کښې‬
‫چې څېګن یې پل مطلب کړ په پښتو کښې‬
‫په پښتو ژبه کښې ر ز د مېدۍ پېوت دی‬
‫هې پښتون بې پښتو پو ر دی په مړو کښې‬
‫هې ملت په پرله ژبه ژوۍ ون کاۍ ي‬
‫که ته کله حهابیږ په ژوۍ و کښې‬

‫پښتو پاته د تورزۍو پښتنو ده‬
‫که پښتون وي د به ۍه پېیږدي په مړو کښې‬
‫څوک چې ۍه لېي پرل کور په بل یې څه شي‬

‫که بل ۍاست وي څه په لوړو بنګلو کښې‬
‫ښه کالي د بل سړي که څوک په تن کړي‬
‫دی به پل سي د عالخ په پېغور کښې‬

‫که پښتو ژبه زیږه ده هخ پوږه ده‬
‫د ساهو ګفتار معلوم وي په مېیو کښې‬
‫لوړو غېو کښې که ههتیږي پښتو ژبه‬
‫لوی کاۍوۍه دي پې ته په لویو غېو کښې‬

‫ټول سړي د عالخ روزي پرله ژبه‬
‫ر سه وروره ځان حهاب کړه په سېو کښې‬

‫ی پښتوۍه پرله ژبه ستا جوهې دی‬
‫تا منډلی پرل جوهې دی په یېو کښې‬

‫‪280‬‬

‫ولې ههې بیخبې یې له پرل در څخه‬
‫چې پېدو پهې لاهو کړ ځان وبو کښې‬

‫ر ورټي د قو ع لیکلي د ژبې‬
‫ته پبې ۍه یې د ځان په ورځو شرو کښې‬

‫مهتتې د دبیاتو کښې کړ و کړي‬
‫ته ګډدږ د پېدیو په ودو کښې‬
‫هم غه فخې د بس دی زمېیالیه‬

‫چې لومړۍ وینا د وکړه په پښتو کښې‬
‫««««««‬

‫بجار و رحمان‬
‫توتک په تڼ کښیوتي بجار ر غی‬
‫د ګ ۍو هار په غاړه بیا مالیار ر غی‬
‫و ور ویلې سوي د غېوۍو په سېوۍو کښې‬
‫د وبه دي که د سرین زور بقار ر غی‬
‫وږمې وویل غوټ ته په پن سه‬
‫ستا د مینې د غ پې زړه مین هز ر ر غی‬
‫که زړه بایلود د پرل بلبل د ګل په مینه کښې‬
‫لاله هخ په وینو رۍګ په زړه د غ ر ر غی‬
‫د لیلی وربل پو چتې د ګ ۍو سو‬
‫چې صحې څخه د مجنون ۍهیخ رویبار ر غی‬
‫چنار پورته کړه لاسوۍه له مهت څخه‬
‫تاک له شوقه په ژړ سو می ګهار ر غی‬

‫‪281‬‬

‫مجنون بی دی سې ټیل کړی و تعظیخ ته پرل‬
‫د غاټول په لاه پیاله د م ګلنار ر غی‬
‫سېوی ځان کړلو سینګار و هېکلي ته ژر‬
‫چې بور د ۍهتېن و سنبل یار ر غی‬

‫زرکې ر غلې غېو رغو کښې په پن سولې‬
‫رغو ن له شېمه سور سو چې دل ر ر غی‬

‫ز ڼو ر وړ د پبې و کلي کور ته بیا‬
‫چې عالخ په پوځې و سو وپت د کار ر غی‬

‫زه هخ ووتخ صحې و تماشې ته چې‬
‫پز ن زړه مې پهېلي ته ۍاقې ر ر غی‬
‫بیا ګذر مې د رحمان پې ه یېه سولو‬
‫له دعا پس د بیان په پوله تکې ر ر غی‬
‫د بجار څه ښه بجار دی پیېه رحماۍه !‬
‫چې د ګل یې رۍګ و بوی ستا له مز ر ر غی‬
‫چې مې وغوښتو م د د ده له روی څخه‬
‫ۍو د روی طوطي یې ههې شکېبار ر غی‬
‫د عمل ګ ن ټومبلي ۍور عالخ په سې‬
‫ها پښتون مې ت په پوله شیېین ګفتار ر غی‬
‫چې په کار کښې پټه پوله ده عمل ۍقته‬
‫چېچېک همی چېیږي شوم و پو ر ر غی‬
‫د سې ډدې پهېلي ر غله ژمی تېې سوله‬
‫ګل د ۍورو د پښتون په بېپه پاړ ر غی‬
‫هې ملت پرلې سن ر ساز و ز کړي‬

‫‪282‬‬

‫د پښتون په پېدي ساز کښې فتخار ر غی‬
‫د تې څو به زما پې پاک باۍ ژړ کړي‬

‫څوک چې زما پې پله رو ن سي وفاد ر ر غی‬
‫حقیقت که په بڼه د حقیقت سولو‬

‫ۍو و یه سي چې ګفتار ته عتبار ر غی‬
‫تظاهې حقیقت ۍه سي ۍه تېېوزي څوک‬
‫ها په د چې ب لوي لوې یې سې ر ر غی‬
‫د تې کله به د چل په بن کښې بن یې‬
‫څوک چې بن وي تل یې ژوۍ په ضطې ر ر غی‬
‫د فېیب له غولي وو ځه سمې لار ته‬
‫و مزله ته ۍه رسیږي چې کوږ بار ر غی‬
‫ها لجام و د رحمان چې مې بیان کړلو‬
‫زما یې څه چې څوک پوشحال چاته ز ر ر غی‬
‫جام د ۍوش کړه زمېیالیه وپت د ګلو دی‬
‫چې د ګل سېه مل ۍه وي زړه بیمار ر غی‬

‫«««««««««««‬

‫پوب و فهاۍو کښې‬
‫ډوب یخ تللی د فېهاد په تې ۍو کښې‬
‫عمې تېې سو د مجنون په فهاۍو کښې‬
‫آدم پان و درپاۍ سول دو ړه پاور‬
‫زه یې و یخ لا سن ر ۍن رو کښې‬
‫په زۍځیې د زلفو بن یخ ۍه پ صیږم‬

‫‪283‬‬

‫لاه و پښې وهخ عبس په د د مو کښې‬
‫د رقیب فهون زه ههې لیوۍی کړم‬
‫چې مثال سوم و هې چا ته مثالو کښې‬
‫رۍګارۍګ پې د مې تیې له ۍظې کړ‬

‫زما و مېګ ته بن و بهت کړي تماشو کښې‬
‫لکه سو ستېګې مې روڼې پو بی ه یخ‬
‫ۍه ویښیږم په د دوۍي ۍغارو کښې‬
‫زیې و بخ ۍغمه ږغیږي ۍه پوهېږم‬

‫چې څه و یي د کوم ساز دی په سازو کښې‬
‫حقیقت مې دی ورک کړی بادۍ کښې‬
‫ولې زه یې پلټخ په پې بو کښې‬
‫م و جزر مې د ژوۍ کښت تباه کړه‬
‫پوخ ماڼو غو ړي دریاب په طوفان کښې‬
‫د پز ن ظالخ له لاسه مې زړه چوي‬

‫چې ۍه ګل سته ۍه بلبل سته په باغو کښې‬
‫زمېیالیه! ستا شعار پو د لعلوۍه‬
‫ولې څه چې دي پل پاته په کالنو کښې‬
‫««««««««‬

‫ۍه پوهېږم چې د ولې‬
‫په عالخ کښې فهاۍه یخ ۍه پوهېږم چې د ولې‬
‫د هې شمعې پېو ۍه یخ ۍه پوهېږم چې د ولې‬
‫چې زمان د عی عقېت وي رقیب پی زه د یو و د دسخ‬

‫‪284‬‬

‫بیا په غخ کښې جاۍاۍه یخ ۍه پوهېږم چې د ولې‬
‫د دلبې له بې مجېیه چې پز ن سي ۍو ما پرل کړ‬
‫په بجار کښې بیګاۍه یخ ۍه پوهېږم چې د ولې‬
‫رقیب ب کړي هغه ښه سي زه چې ښه کړم هغه ب سي‬
‫هې تجمت ته ۍښاۍه یخ ۍه پوهېږم چې د ولې‬
‫د مندور په دود له عققه بیخودي کړم ی غمازه‬
‫ته چې پیال کړ دیو ۍه یخ ۍه پوهېږم چې د ولې‬
‫پقوګ یې ته پټو د رۍګېیز په پخ کښې رۍګ یې‬

‫بیا ۍو و یې فېز ۍه یخ ۍه پوهېږم چې د ولې‬
‫مېغ ي چې په شان ۍهته تاته ق ر زما دلبېه‬
‫ۍور عالخ ته درد ۍه یخ ۍه پوهیږم چې د ولې‬
‫ستا د عق په میخاۍه کښې پمار زه یخ شې ب ۍور څښي‬
‫زه پو ههې بجاۍه یخ ۍه پوهېږم چې د ولې‬
‫ستا محفل په ما رڼا دی پو حاصل مې د لی لی و‬
‫ت په یاد د مهتاۍه یخ ۍه پوهیږم چې د ولې‬
‫کړي ۍاپو لي تل جبېوۍه ی محبوبه ستا په عق کښې‬
‫زمېیالی یخ مېد ۍه یخ ۍه پوهیږم چې د ولې‬

‫««««««««««««‬

‫کبېجن‬
‫ۍه به پاتې زور و زر په د د ۍیا وي‬
‫ۍه به تود باز ر همی د چل ریا وي‬
‫ۍه جمقی ۍه سکن ر ۍه جام جخ ستعه‬

‫‪285‬‬

‫ۍه به پاتې د چا بېم سي که د ر وي‬
‫د هغه ورۍګ په زیب به لاړ تو سي‬
‫چې په پون د شاه ججان یې لاه حینا وي‬
‫ډدې لی و مجنون لاۍ سول تې پاور‬
‫ۍه پاتیږي که ب رۍګ که څوک رعنا وي‬

‫بحې به وچ بې به وسي کاڼې پاور‬
‫پو قده به د عمې و آتی وي‬
‫سخ د چا چې په ژړ د یتیخ ژ ړي‬
‫د مظلوم و پوشحال ته په پن وي‬
‫زمېیالیه د بې وزلو تور شرې ته‬
‫لوی سحې سه چې تیاره په تا رڼا وي‬

‫«««««««‬

‫زما پهېلی‬
‫د ۍفس د مهیحا دی چلې لی‬
‫که بجاد دی په عالخ باۍ ر غلی‬
‫ها کافور دی چې د لمې په تاو ویلیږي‬
‫که سرین زر دی له بقاره ر تویږي‬
‫و هې لور ته چې ۍظې سي ټول ګلز ر دی‬
‫د ق رت د مقاطې په لاه سینګار دی‬
‫په هې ځای کې زرغون فېش دی غوړد لی‬
‫تماشې ته یې عالخ ورپوځې لی‬
‫له حجابه غوټ ووته بجې ته‬

‫‪286‬‬

‫می و ره شوه له مینې و ثمې ته‬
‫چنار و غځول لاه له شوقه ۍاڅي‬
‫له مهت د تاک له ستېګو وښکې څاڅي‬
‫بلبل مهت د ګل په ښاخ غزلخو ۍي کا‬
‫بور ګېځي له هې ګله کامې ۍي کا‬
‫زرکه هخ په غېو رغو کې په پن ده‬
‫توتک له پوشحال څخه په ۍڅا ده‬
‫ز ڼو وړی د پبې په کلي کور دی‬
‫چې ججان په سېو ګ ۍو ګېد سمهور دی‬
‫سن رغاړي مېغان لور په لور کړي غاړ‬
‫ګاهي کړي چې د پوب زماۍې ولاړ‬
‫هې ساکپ په حېکت مقغول په کار دی‬
‫ځکه کار و حېکت د ژوۍ م ر دی‬
‫په زمان کښې تغیې پېپ سو ټول تغیې کړی‬
‫عالخ پوه سو په پرل حال د ځان ت بیې کړی‬
‫هې سړی د پهېلي په رموز پوه دی‬
‫که ګلز ر ۍه کړي وطن پرل په ۍ وه دی‬
‫پرل بجار غو ړي د ۍورو په بجار کښې‬
‫د بجار ده ته چې وي د قوم په کار کښې‬
‫بې ټولنې بجار ۍهته و هیڅ فېد ته‬

‫مېدي کله ثابتیږي تنجا مېد ته‬
‫یډیهن مقجور په د سو و دۍیا ته‬
‫چې عالخ یې له تیار ویهت رڼا ته‬

‫‪287‬‬

‫په هې قوم کښې چې فې د یې په د پیال وي‬
‫هغه قوم به تې همزولو همی سیال وي‬
‫وه به زه د پرل بجار صفت بیان کړم‬
‫د چې څه کړم په بجار کښې درعیان کړم‬
‫بیل بجار دی زما د ۍورو له بجاره‬
‫ځکه پ ص یخ د دۍیا له کار و باره‬
‫که بې ه په در ۍه پوب یخ زما بجار دی‬
‫که رو یپ سوم پې بي د قوم مې کار دی‬
‫««««««««««‬

‫پوهه ۍهته و ړه چار مې د شنډ‬
‫پرل و بل په ما وهي م م ملنډ‬
‫ۍه مې چېت د بادۍ د پرل وطن سته‬
‫ۍه پېو مې د کمال و علخ و فن سته‬
‫ما پې یښی د ماضي په ۍامه حال دی‬
‫ۍه مې غخ د پرل مال و ستقبال دی‬
‫و جزو ته زه کلي ګټه تاو ن کړم‬
‫س مې ۍهته چې د ګټه کړم که زیان کړم‬
‫پوښ مې ۍق ه سود ۍه ده پرل ځان ته‬
‫د ۍهیي دفتې تل لولخ و ججان ته‬
‫ۍه پوهېږم چې د ولې په د حال سوم‬
‫پرل مې پېدښود د پېدي سېه هخ پیال سوم‬
‫وه به بس کړم ځکه وپت د عقل و هوش دی‬

‫‪288‬‬

‫په هې چا کښې د وطن د مینې جوش دی‬

‫»»»»»»»‬
‫ساقي ماته ته څو جامه پیاپی ر‬
‫چې مهتي کړمه له سېه صافې مې ر‬
‫دوباره پخرل مې د ۍوی ججان کړم‬
‫د شېېشاه و حم شاه تازه دور ن کړم‬
‫سخ پښتون و پرل وطن مې ګلهتان سي‬
‫ټوله شاړ مې ګ ب ۍېګس ریحان سي‬
‫په هې ځای چې وبه تللي بیا به ر سي‬
‫زما به مخ وي د رقیب به ر ته شا سي‬
‫زمېیالی یخ ۍوبجار مې تل ظاهې دی‬
‫د رمان به سي تې سېه پ ی قادر دی‬

‫«««««««««‬

‫زړه چاود مور‬
‫وپت د مني ر لوتی دی سوړ باد‬
‫ور پره ده لکه زړه چې ۍه وي ښاد‬
‫په ور کښې د سې ښکاري ژړی لمې‬
‫لکه پېغله ۍجل ۍاروغه پې بهتې‬
‫د جګړ پې می ن د سې مړي ډدې‬
‫د پار ته چې د حهاب و شمار څخه تېې‬
‫په سېو وینو کښې دي لژۍ ښه زلمیان‬

‫‪289‬‬

‫ساه پتلي دي پې ته په ډدې رمان‬
‫مازدیګې دی ژدړی لمې په پېدوتو‬
‫دی د پو ر بوډۍ زړه په کړد و‬
‫د بوډۍ ده هخ په م کړوپه یوه مور‬
‫د زوی مېګ یې وری لی ده په شور‬
‫رۍګ یې ژدړ بڼه لوتې تکړی تور‬
‫و زړګي یې له ډدې غمه سوی سکور‬
‫د کړیږي په مړه زوی پهې په ژړ‬

‫هې پو ته چې یې پته کړي پی‬
‫د مین ه کړلو پرل زوی په وینو رۍګ‬
‫چې د کاڼې ړخ ته پېوت و په ژدړ رۍګ‬
‫ټینګ ۍیولی دی په لاه کښې بیېغ پرل‬

‫چې مکان د پهتو ۍه و د بل‬
‫تا به و چې دی فات یو قومن ن‬
‫دی په لاه کښې یې د فتحې لوی ۍښان‬
‫بیېغ و پیهتی د لاه څخه پرلې مور‬
‫ۍو یې مچ کړ پرل زوی کې په دو ړه لور‬
‫بیا رو ۍه سوه له زوی څخه په تلو ر‬

‫لکه د وه ساتن ویه د سې ر‬
‫یا یو ګې ن شي و له د څخه ماۍت‬
‫چې سرارلو کښې یې ځنډ و پیاۍت‬

‫لمې لوی لی دی تیاره ده پې ۍړۍ‬
‫له ستړیا و غمه ساه شړي بوډۍ‬

‫‪290‬‬

‫د پو ر غله رودګاه ته په ځغهتا‬
‫پښې تڼاکې زړه زپمي په و وی‬

‫ردوګاه کښې دي وروۍه شا و پو‬
‫عهکېیان پې ر ټول سوی هې پو‬
‫په ټولنه د عهکې کښې پرل بیان‬
‫د پو وکی په حضور د قومن ن‬
‫بیا یې وو چې غوۍډه مقېه ماۍت‬

‫د دی و پله ما ر وړی س مت‬
‫په لړز ۍ ه لاه یې وسراره بیېغ‬
‫چې عهکې ته و د لوی د ۍیکو مېغ‬
‫د لښکې مقې ن پې د پو شینې مور‬
‫ر چاپېې سوه همه و ړه لور په لور‬
‫وه ۍو د ته ورکوي د زوی پاتا‬
‫هخ یې ډ ډ کړی د زړګي په ښه وینا‬
‫پو د ریږدي پور ډدېه په عذ ب‬
‫د ر ولود ه ۍهکوره په شتاب‬
‫چې ر ولود ه پو مړه شوه هغه آن‬
‫ساه یې ورکړه پرل څښتن ته په ښه شان‬

‫ما د ساتلی هغه ماۍت‬
‫و سرارلی قومن ن ته س مت‬

‫«««««««‬

‫‪291‬‬

‫بن ي مېغه‬
‫موږ مېغان وو بن ي سوي په قفس کښې‬
‫ۍه پ صتوب ۍه لوتل وو زموږ په وه کښې‬
‫ۍه هیڅ لار په د قفس کښې ۍه مو چار و‬

‫پاتې سوي یو می د کېدګار و‬
‫هې ګړۍ مو په پطېه کښې ۍیخ ژوۍ ون و‬

‫مال پو تللي د ولاد مو هخ بېلتون و‬
‫پې د حال باۍ دوستاۍو مو ژړ کړه‬

‫دښمناۍو هخ ۍک هخ یې پن کړه‬
‫ټول ملت مو د مېګي سلګ وهلې‬
‫طبیب ۍه و د غخ ورځې تېېی لې‬
‫د مېګی پو پې موۍږ ټولو پور سخت و‬
‫چې په مېګ پهې مو پرل جاهل ب بخت و‬
‫که مو وینه د وطن پې پاوره توسي‬
‫پاوره ګل سي پښتاۍه به فخې یوسي‬

‫د جاهل ولاد د لاسه که د وینه‬
‫په ه ر سي ټول ملت به وي پو شینه‬
‫موږ پې ته وو په تیاره کښې چې رڼا سوه‬
‫لمې ر وپوت د غمګي شره مو صبا سوه‬
‫د ښه مېغ و سعادت لمې مو ۍادر و‬

‫چې ۍظیې یې پې دۍیا باۍ ۍادر و‬

‫‪292‬‬

‫د جنوب له لوري دی پې موږ څېګن سو‬
‫ملک ملت یې په رڼا کښې رجمن سو‬
‫ده چې لوړ کړ د پښتون ۍوم په دۍیا کښې‬
‫هیې یې ۍکړو دی د لوړ وي په عقبا کښې‬

‫««««««««‬

‫د یو پښتنې حهاسات‬

‫ر سه وو ره د بیان‬
‫درته و یخ په می ن‬
‫حم شاه بابا غازي‬
‫پ ی د وي له ده ر ضي‬
‫چې م تړ و د س م‬
‫ده غز کړه شام م‬

‫ۍو یې وتړله م‬
‫مېهټیاۍو ته د پ‬
‫دی رهي سو په سامان‬
‫ورسېه وو سېد ر ن‬
‫ده هن و ۍو ته ملک ور‬
‫کړ س م یې هلته پرور‬
‫پس له سوبې د پښتون‬
‫ۍو دی بېېته سو ر ستون‬
‫قن هار ته چې ۍږد‬

‫‪293‬‬

‫سو دی باش څو ور شرې‬
‫څو چې جوړ کړي په ښه شان‬

‫د لښکې سې و سامان‬
‫بیا به ۍنوزي په ښار‬
‫ۍو به وکړي ښه دربار‬
‫یو عهکې یې د لښکې‬
‫پل رو ن سو له فهې‬
‫و پرل کور ته په دو دو‬
‫ر غی ستړی شو شو‬
‫دی پو ډدې و په د پیال‬
‫چې روغ ووینی عیال‬
‫چې د پل سو دی په در‬
‫ښځه یې تله مخ په ګودر‬
‫چې ژی ډک کړي د وبو‬
‫بیا یې ر وړي په وږو‬
‫د پو ولی ه د زوی پ ر‬
‫چې ر ځي ډدې په تلو ر‬
‫د په وره کښې په س م‬
‫سوه مېړه ته په کې م‬
‫عهکې ۍنوت پرل کور‬
‫دی پو ډدې و په سېور‬
‫ښځه ر غله د وبو‬
‫په تلو ر و په ګامو‬

‫‪294‬‬

‫پرل مېړه ته یې تکېیخ‬
‫وکړ د س م تعظیخ‬
‫بیا یې وپوښته مېړه‬

‫ته ر غلی یې په څه‬
‫د بابا کار سو ویجاړ‬
‫یا یې مات کړه ۍور کفار‬
‫دی پخیې بېېته ر ستون‬
‫سو یا کار د هن ته ستون‬
‫که موۍ لی مو بېی‬
‫دی که مات ستاسې ټولی‬
‫ته پرل حال ر ته څېګن‬
‫کړه تفدیل یې ښه په پوۍ‬
‫زما پتلی زړه کړه روغ‬
‫په رښتیا مه و یه دروغ‬
‫عهکې ورکړ د ځو ب‬
‫دوۍه مکړه ته شتاب‬
‫هېشی غو ړي ځاۍته وپت‬
‫دی بې وپته کار ډدې سخت‬
‫د جوړ روغ حو ل څېګن‬
‫ته کړه وه زړه مې پورسن‬
‫بیا به زه وو یخ حال‬
‫ستا به زړه سي ډدې پوشال‬
‫ښځې وویل چې حال‬

‫‪295‬‬

‫ماته وو یه مال‬
‫زه په ۍنګ یخ د پښتون‬
‫پ ی د ۍه کړ ي دی زبون‬
‫یو سړی که وی پوشال‬
‫یا غخ ورسېه دم درحال‬

‫پېو ۍه کېږي د چا‬
‫ۍه څه سود و زیان دی د‬
‫عهکې ولی پرل عیال‬
‫چې کوي د قیل و قال‬

‫ده هخ وکی د ګفتار‬
‫په ضېور و په صې ر‬
‫چې مات کړي مو کفار‬
‫په و ر و ر ۍه په یو و ر‬
‫مېهټیان سول تار په تار‬
‫ټوله ورک سول یا مېد ر‬
‫حم شاه سو بېیالی‬
‫بېېته ر غی توریالی‬
‫د قن هار د ښار بجې‬
‫دی ددېه سو هخ لښکې‬
‫چې دوی وکي پرل سامان‬
‫بیا به ر سي په ښه شان‬

‫ما وۍکړ ۍتظار‬
‫کور ته ر غلخ په تلو ر‬

‫‪296‬‬

‫ښځې و ورد ه د حال‬
‫بیا یې وکړ د مقال‬
‫زما دی ن پې تا حې م‬
‫دی که زما درته کې م‬
‫تا پې یښی ۍنګ و ۍام‬
‫بیا د سي څنګه ر م‬
‫حم شاه پېوت په صحې‬

‫ته ر غلی یې په غ‬
‫پې تا څه سوی چراو‬
‫و چې زړه د په کړ و‬
‫ۍازولی و تې شاه‬
‫که ښاغلی و تې چا‬
‫چې ته ر غلې کور تې ما‬
‫د شجوت توره تې م‬
‫که د وپوښتي فهې‬
‫یا سیالان سي درپبې‬
‫سبب څه و ستا د تګ‬
‫بیا په څه دی ر تګ‬
‫ته به څنګه کړ ځو ب‬
‫پرل و بل ته په د باب‬
‫مېړه تل وي په سفې‬
‫هخ تې پاته پرل ټبې‬
‫چې ټول وروڼه یو می ن‬

‫‪297‬‬

‫وو ته ولې سو حیې ن‬
‫په تا څه ر تګ ضېور‬
‫چې د عقل سو تېور‬

‫کاشکې زه مه وی ژوۍ ۍ‬
‫پاته مه وی په ۍړۍ‬
‫هخ د کلي هخ د کور‬
‫سو ر پاته د پېغور‬

‫ته پښتون یې که چمیار‬
‫صیل ۍه کوي د کار‬
‫که سبا ته سي ر ټول‬

‫پرل پېدي کور و کجول‬
‫ر څخه وکړي د سو ل‬
‫چې څه حال و څه حو ل‬
‫څنګه ر غی ستا مېړه‬
‫شوه ۍور پاتې یا دي مړه‬
‫زه به څه و یخ ته څه‬
‫چې ر تګ د و په څه‬
‫ۍور د پاته پې می ن‬
‫په پ مت کښې پوښ پن ن‬
‫ټول تابع د پرل فهې‬
‫دي په ۍنګ و بې در‬
‫دوی به ر سي هغه ن‬
‫په ښه سې و په سامان‬

‫‪298‬‬

‫چې یې ر سي پرل پادشاه‬
‫هخ غازیان و ړه سراه‬
‫ما ر دوکړ تې ماینې‬
‫ۍه شېمېږم له طعنې‬
‫عهکې و ورد ه وینا‬
‫د ماینې څخه د رښتیا‬
‫ۍو پته شو دی په غخ‬
‫هخ سېور یې شو لخ‬
‫بله لار ۍقوه پی‬
‫ده ته ځای و د ژړ‬
‫ژر رو ن سو بېېته ولاړ‬
‫ځکه کار یې سو ویجاړ‬
‫ردوګاه ته چې ۍږد‬

‫شو پجېه کښې بن د شرې‬
‫چې سجار سو مندب ر‬

‫کړ رو ن یې بزه ګار‬
‫حم شاه ته یې کړ حضور‬
‫چې ورتګ یې و منظور‬

‫ده تې وکړ د سو ل‬
‫و ستا تګ په څه منو ل‬

‫تللی ولې پخرل سې‬
‫و ۍاپوه که بې پبې‬

‫کړ تا ده غلطي‬

‫‪299‬‬

‫د قاۍون بې حېمتي‬
‫چې و تللی کور ته پل‬
‫بیا په څه ر غلې په څل‬

‫ته ویل ر ته په پوۍ‬
‫کړه د ر ز ماته څېګن‬
‫عهکې وویل ۍام ر‬
‫یې د سې و مال و ک ر‬
‫زه به ولې و یخ دروغ‬
‫چې د زړه لېي فېوغ‬
‫ر په یاد شول زوی و لور‬
‫مینې غوې کړ زړګی چور‬
‫ما و وبه وینخ کور‬
‫شره به وکړم په سېور‬
‫ۍو رو ن سوم په د پیال‬
‫ولې پیال مې سو محال‬
‫زه لا ۍاست ۍه وم په کور‬
‫ماینې پل کړم په پېغور‬
‫چې باد ر د پې بی یا‬
‫پاته ر غلې ته تې ما‬
‫لښکې پېوت دی پې می ن‬
‫ستا بیا زړه سو پېیقان‬
‫زه له کوره ر بجې‬
‫سوم سېځوړی ډدې بتې‬

‫‪300‬‬