รวมกฎหมาย ข้อบังคับ ข้อกำหนดและประกาศที่เกี่ยวข้อง

อาคารศาลอาญา

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e ๑ ชื่อหนังสือ รวมกฎหมาย ขอบังคับ ขอกําหนด และประกาศที่เกี่ยวของ พรอมประมวลจริยธรรมอนุญาโตตุลาการ ของสถาบันอนุญาโตตุลาการ สํานักงานศาลยุติธรรม พิมพ ธันวาคม ๒๕๖๕ จํานวน ๑,๐๐๐ เลม ที่ปรึกษา นายมนตรี ศิลปมหาบัณฑิต นายสรวิศ ลิมปรังษี นางสวรรณี ไชยาศิริศิลป นายวิทยา วีระประดิษฐ บรรณาธิการ นางสาวดนยา ตังธนกานนท กองบรรณาธิการ นางรุจิรา จิวาลักษณ นายบันลือ สายยศ นายกษิดิศ ยิ่งดํานุน นางสายนภา จันทรฉาย นางสาวอชิรญา หรุนเลิศ นางสาววรรณพร เกียรติรัตนชัย นายพาทิศ กิติกัมรา นางสาวสุชาดา อินทรชิต ผูดําเนินการจัดพิมพ สํานักอนุญาโตตุลาการ สํานักงานศาลยุติธรรม อาคารศาลอาญา ชั้น ๕ ถนนรัชดาภิเษก แขวงจอมพล เขตจตุจักร กรุงเทพฯ ๑๐๙๐๐ โทร. ๐๒-๕๔๑-๒๒๙๘-๙ E-mail: [email protected] พิมพที่ หางหุนสวนจํากัด เอกภัณฑ อิมปอรต ๕๒๖-๕๒๘ ถนนประชาธิปก แขวงหิรัญรูจี เขตธนบุรี กรุงเทพฯ ๑๐๖๐๐ โทร. ๐๒-๔๖๖-๙๑๖๔

T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๒ สารบัญ - พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ ๕ - Arbitration Act B.E. 2545 ๒๘ - พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๖๒ ๕๔ - Arbitration Act (No.2) B.E. 2562 ๕๘ - ขอบังคับสํานักงานศาลยุติธรรม วาดวยอนุญาโตตุลาการ ๖๒ สถาบันอนุญาโตตุลาการ (ฉบับรวม) - The Arbitration Rules The Thai Arbitration Institute Office of ๙๑ the Judiciary - ขอกําหนดสถาบันอนุญาโตตุลาการ วาดวยหลักเกณฑการใชระบบการ ๑๒๓ อนุญาโตตุลาการทางอิเล็กทรอนิกส พ.ศ. ๒๕๖๕ - ประกาศสํานักงานศาลยุติธรรม เรื่อง อัตราคาปวยการอนุญาโตตุลาการ ๑๔๒ ของสถาบันอนุญาโตตุลาการ สํานักงานศาลยุติธรรม - The Announcement of the Office of the Judiciary on ๑๔๘ the Thai Arbitration Institute Arbitrator Fee - ประกาศสํานักงานศาลยุติธรรม เรื่อง อัตราคาใชจายสําหรับ ๑๕๔ การดําเนินการขอพิพาทของสถาบันอนุญาโตตุลาการ สํานักงานศาลยุติธรรม พ.ศ. ๒๕๖๓ - Announcement of the Office of the Judiciary on ๑๖๖ Expense Rates for Arbitral Proceedings of the Thai Arbitration Institute, Office of the Judiciary B.E. 2563 (2020) - ประกาศสํานักงานศาลยุติธรรม เรื่อง อัตราคาใชจายสําหรับ ๑๗๘ การดําเนินการขอพิพาทของสถาบัน อนุญาโตตุลาการ สํานักงานศาลยุติธรรม (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๖๔ - Announcement of the Office of the Judiciary on ๑๘๑ Expense Rates for Arbitral Proceedings of the Thai Arbitration Institute, Office of the Judiciary (No.2) B.E. 2564 (2021) - ประกาศสํานักงานศาลยุติธรรม เรื่อง อัตราคาใชจายสําหรับ ๑๘๔ การดําเนินการขอพิพาทของสถาบันอนุญาโตตุลาการ สํานักงานศาลยุติธรรม (ฉบับที่ ๓) พ.ศ. ๒๕๖๕

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e ๓ - Announcement of the Office of the Judiciary on ๑๘๖ Expense Rates for Arbitral Proceedings of the Thai Arbitration Institute, Office of the Judiciary (No.3) B.E. 2565 (2022) - ประกาศสํานักงานศาลยุติธรรม เรื่อง อัตราคาปวยการ ๑๘๘ อนุญาโตตุลาการ และอัตราคาใชจายสําหรับการดําเนินการในกระบวนการ อนุญาโตตุลาการแบบเรงรัด ของสถาบันอนุญาโตตุลาการ สํานักงานศาลยุติธรรม พ.ศ. ๒๕๖๔ - Announcement of the Office of the Judiciary on ๑๙๑ Arbitrator Fee and Expense Rates for Expedited Arbitration of the Thai Arbitration Institute, Office of the Judiciary B.E. 2564 (2021) - ประกาศสํานักงานศาลยุติธรรม เรื่อง การรับรองคุณสมบัติของ ๑๙๔ บุคลากรดานการระงับขอพิพาททางเลือกสําหรับการตรวจลงตรา ประเภทคนอยูชั่วคราวเปนกรณีพิเศษ (Smart Visa) - Announcement of the Office of the Judiciary on the ๑๙๗ Recommendation for the Qualifications of the Alternative Dispute Resolution Personnel for the Smart Visa Application - ประกาศสํานักงานศาลยุติธรรม เรื่อง การขึ้นทะเบียน ๒๐๑ อนุญาโตตุลาการของสถาบันอนุญาโตตุลาการ สํานักงานศาลยุติธรรม พ.ศ. ๒๕๖๓ - The Announcement of the Office of the Judiciary on ๒๑๐ the Listing of Arbitrators of the Thai Arbitration Institute, Roster of Arbitrators B.E. 2563 (2020) ภาคผนวก - ประมวลจริยธรรมอนุญาโตตุลาการ สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๒๒๑ - The Code of Ethics and Conduct for Arbitrators, ๒๓๐ the Thai Arbitration Institute (TAI)

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ ๕ พระราชบัญญัติ อนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร. ใหไว ณ วันที่ ๒๓ เมษายน พ.ศ. ๒๕๔๕ เปนปที่ ๕๗ ในรัชกาลปจจุบัน พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลเดช มีพระบรมราชโองการ โปรดเกลาฯ ใหประกาศวา โดยที่เปนการสมควรปรับปรุงกฎหมายวาดวยอนุญาโตตุลาการ จึงทรงพระกรุณาโปรดเกลาฯ ใหตราพระราชบัญญัติขึ้นไวโดยคําแนะนํา และยินยอมของรัฐสภาดังตอไปนี้ มาตรา ๑ พระราชบัญญัตินี้เรียกวา “พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕” มาตรา ๒ พระราชบัญญัตินี้ใหใชบังคับตั้งแตวันถัดจากวันประกาศใน ราชกิจจานุเบกษา เปนตนไป มาตรา ๓ ใหยกเลิกพระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๓๐ มาตรา ๔ บทบัญญัติแหงกฎหมายใดอางถึงบทบัญญัติแหงประมวล กฎหมายวิธีพิจารณาความแพงในสวนที่เกี่ยวกับอนุญาโตตุลาการนอกศาลใหถือวา บทบัญญัติแหงกฎหมายนั้นอางถึงพระราชบัญญัตินี้ มาตรา ๕ ในพระราชบัญญัตินี้

พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๖ “คณะอนุญาโตตุลาการ” หมายความวา อนุญาโตตุลาการคนเดียว หรือ อนุญาโตตุลาการหลายคน “ศาล” หมายความวา องคกรหรือสถาบันใดสถาบันหนึ่งที่มีอํานาจตุลาการ ตามกฎหมายของประเทศซึ่งเปนที่ตั้งของศาลนั้น “ขอเรียกรอง” หมายความรวมถึง ขอเรียกรองแยงดวย ทั้งนี้ เวนแตขอเรียกรอง ตามมาตรา ๓๑ (๑) และมาตรา ๓๘ วรรคสอง (๑) “คําคัดคาน” หมายความรวมถึง คําคัดคานแกขอเรียกรองแยงดวย ทั้งนี้ เวนแตคําคัดคาน แกขอเรียกรองแยงตามมาตรา ๓๑ (๒) และมาตรา ๓๘ วรรคสอง (๑) มาตรา ๖ ภายใตบังคับมาตรา ๓๔ ในกรณีที่บทบัญญัติแหงพระราชบัญญัตินี้ ใหอํานาจคูสัญญาในการตัดสินในเรื่องใด คูสัญญานั้นมีอํานาจมอบหมายใหบุคคล ที่สามหรือหนวยงานใดหนวยงานหนึ่งเปนผูตัดสินใจเรื่องนั้นแทนไดดวย ในกรณีที่บทบัญญัติแหงพระราชบัญญัตินี้ไดกําหนดใหขอเท็จจริงใดเปน ขอเท็จจริงที่คูสัญญาจะหรืออาจจะตกลงกันได หรือกําหนดถึงขอตกลงของคูสัญญา ไมวาดวยประการใด ๆ ขอตกลงเชนวานั้น ใหรวมถึงขอบังคับวาดวยอนุญาโตตุลาการ ที่ระบุไวในขอตกลงนั้นดวย มาตรา ๗ ในกรณีที่คูสัญญามิไดตกลงกันไวเปนอยางอื่น การสงเอกสาร ตามพระราชบัญญัตินี้ถาไดสงใหแกบุคคลซึ่งระบุไวในเอกสารนั้นหรือไดสงไปยังสํานัก ทําการงาน ภูมิลําเนา หรือที่อยูทางไปรษณียของบุคคลซึ่งระบุไวในเอกสารนั้น หรือ ในกรณีที่ไมปรากฎที่อยูขางตนแมไดสืบหาตามสมควรแลวถาไดสงไปยังสํานักทําการงาน หรือภูมิลําเนา หรือที่อยูทางไปรษณียแหงสุดทายที่ทราบ โดยทางไปรษณียลงทะเบียน หรือไปรษณียลงทะเบียนตอบรับ ถาเปนการสงภายในประเทศ หรือโดยวิธีอื่นใด ที่แสดงถึงความพยายามในการจัดสง ใหถือวาบุคคลซึ่งระบุไวในเอกสารนั้นไดรับ เอกสารดังกลาวแลว

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ ๗ บทบัญญัติมาตรานี้ไมใชบังคับกับการสงเอกสารในการดําเนินกระบวน พิจารณาในศาล มาตรา ๘ ในกรณีที่คูสัญญาฝายใดรูวาบทบัญญัติใดในพระราชบัญญัตินี้ ซึ่งคูสัญญาอาจตกลงกันเปนอยางอื่นได หรือคูสัญญาอีกฝายหนึ่งยังมิไดปฏิบัติตาม เงื่อนไขที่กําหนดไวในสัญญาอนุญาโตตุลาการ ถาคูสัญญาฝายนั้นยังดําเนินกระบวน พิจารณาในชั้นอนุญาโตตุลาการตอไปโดยไมคัดคานการไมปฏิบัติของคูสัญญาอีก ฝายหนึ่งภายในเวลาอันสมควรหรือภายในเวลาที่กําหนดไวใหถือวาคูสัญญาฝายนั้น สละสิทธิ์ในการคัดคาน มาตรา ๙ ใหศาลทรัพยสินทางปญญาและการคาระหวางประเทศกลาง หรือศาลทรัพยสินทางปญญาและการคาระหวางประเทศภาค หรือศาลที่มีการ พิจารณาชั้นอนุญาโตตุลาการอยูในเขตศาลหรือศาลที่คูพิพาทฝายใดฝายหนึ่งมี ภูมิลําเนาอยูในเขตศาล หรือศาลที่มีเขตอํานาจพิจารณาพิพากษาขอพิพาทซึ่งไดเสนอ ตออนุญาโตตุลาการนั้น เปนศาลที่มีเขตอํานาจตามพระราชบัญญัตินี้ มาตรา ๑๐ ใหรัฐมนตรีวาการกระทรวงยุติธรรมรักษาการตามพระราช บัญญัตินี้ หมวด ๑ สัญญาอนุญาโตตุลาการ มาตรา ๑๑ สัญญาอนุญาโตตุลาการ หมายถึง สัญญาที่คูสัญญาตกลง ใหระงับขอพิพาททั้งหมดหรือบางสวนที่เกิดขึ้นแลวหรือที่อาจเกิดขึ้นในอนาคตไมวา จะเกิดจากนิติสัมพันธทางสัญญาหรือไมโดยวิธีอนุญาโตตุลาการ ทั้งนี้ สัญญา อนุญาโตตุลาการอาจเปนขอสัญญาหนึ่งในสัญญาหลัก หรือเปนสัญญา อนุญาโตตุลาการแยกตางหากก็ได

พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๘ สัญญาอนุญาโตตุลาการตองมีหลักฐานเปนหนังสือลงลายมือชื่อคูสัญญา เวนแตถาปรากฏขอสัญญาในเอกสารที่คูสัญญาโตตอบทางจดหมาย โทรสาร โทรเลข โทรพิมพ การแลกเปลี่ยนขอมูลโดยมีการลงลายมือชื่ออิเล็กทรอนิกสหรือทางอื่น ซึ่งมีการบันทึกขอสัญญานั้นไว หรือมีการกลาวอางขอสัญญาในขอเรียกรองหรือ ขอคัดคานและคูสัญญาฝายที่มิไดกลาวอางไมปฏิเสธใหถือวามีสัญญาอนุญาโตตุลาการ แลว สัญญาที่มีหลักฐานเปนหนังสืออันไดกลาวถึงเอกสารใดที่มีขอตกลงใหระงับ ขอพิพาทโดยวิธีอนุญาโตตุลาการ โดยมีวัตถุประสงคใหขอตกลงนั้นเปนสวนหนึ่งของ สัญญาหลัก ใหถือวามีสัญญาอนุญาโตตุลาการแลว มาตรา ๑๒ ความสมบูรณแหงสัญญาอนุญาโตตุลาการและการตั้ง อนุญาโตตุลาการยอมไมเสียไปแมในภายหลังคูสัญญาฝายใดฝายหนึ่งตายหรือสิ้นสุด สภาพความเปนนิติบุคคล ถูกพิทักษทรัพยเด็ดขาดหรือถูกศาลสั่งใหเปนคนไรความ สามารถหรือเสมือนไรความสามารถ มาตรา ๑๓ เมื่อมีการโอนสิทธิเรียกรองหรือความรับผิดใด สัญญา อนุญาโตตุลาการที่มีอยูเกี่ยวกับสิทธิเรียกรองหรือความรับผิดนั้นยอมผูกพันผูรับโอน ดวย มาตรา ๑๔ ในกรณีที่คูสัญญาฝายใดฝายหนึ่งฟองคดีเกี่ยวกับขอพิพาทตาม สัญญาอนุญาโตตุลาการโดยมิไดเสนอขอพิพาทนั้นตอคณะอนุญาโตตุลาการตาม สัญญา คูสัญญาฝายที่ถูกฟองอาจยื่นคํารองตอศาลที่มีเขตอํานาจไมชากวาวันยื่น คําใหการหรือภายในระยะเวลาที่มีสิทธิยื่นคําใหการตามกฎหมายใหมีคําสั่งจําหนายคดี เพื่อใหคูสัญญาไปดําเนินการทางอนุญาโตตุลาการ และเมื่อศาลทําการไตสวนแลว เห็นวาไมมีเหตุที่ทําใหสัญญาอนุญาโตตุลาการนั้นเปนโมฆะ หรือใชบังคับไมได หรือ มีเหตุที่ทําใหไมสามารถปฏิบัติตามสัญญานั้นได ก็ใหมีคําสั่งจําหนายคดีนั้นเสีย ในระหวางการพิจารณาคํารองของศาลตามวรรคหนึ่ง คูสัญญาฝายใดฝายหนึ่ง อาจเริ่มดําเนินการทางอนุญาโตตุลาการได หรือคณะอนุญาโตตุลาการอาจดําเนิน กระบวนพิจารณาตอไป และมีคําชี้ขาดในขอพิพาทนั้นได

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ ๙ มาตรา ๑๕ ในสัญญาระหวางหนวยงานของรัฐกับเอกชนไมวาเปนสัญญา ทางปกครองหรือไมก็ตาม คูสัญญาอาจตกลงใหใชวิธีการอนุญาโตตุลาการในการระงับ ขอพิพาทได และใหสัญญาอนุญาโตตุลาการดังกลาวมีผลผูกพันคูสัญญา มาตรา ๑๖ คูสัญญาที่ไดทําสัญญาอนุญาโตตุลาการไวอาจยื่นคํารองตอศาล ที่มีเขตอํานาจใหมีคําสั่งใชวิธีการชั่วคราวเพื่อคุมครองประโยชนของตนกอน หรือ ขณะดําเนินการทางอนุญาโตตุลาการไดถาศาลเห็นวากระบวนพิจารณานั้นหาก เปนการพิจารณาของศาลแลวศาลทําใหไดก็ใหศาลจัดการใหตามคํารองนั้น ทั้งนี้ ใหนําบทบัญญัติแหงกฎหมายวิธีพิจารณาความของศาล ในสวนที่เกี่ยวของกับการนั้น มาใชบังคับโดยอนุโลม ในกรณีที่ศาลมีคําสั่งตามคํารองของคูสัญญาตามวรรคหนึ่ง ถาคูสัญญาฝาย ที่ยื่นคํารองมิไดดําเนินการทางอนุญาโตตุลาการภายในสามสิบวันนับแตวันที่ศาล มีคําสั่งหรือภายในระยะเวลาที่ศาลกําหนดใหถือวาคําสั่งนั้นเปนอันยกเลิกเมื่อครบ กําหนดดังกลาว หมวด ๒ คณะอนุญาโตตุลาการ มาตรา ๑๗ ใหคณะอนุญาโตตุลาการประกอบดวยอนุญาโตตุลาการเปน จํานวนเลขคี่ ในกรณีที่คูพิพาทกําหนดจํานวนอนุญาโตตุลาการเปนเลขคู ให อนุญาโตตุลาการรวมกันตั้งอนุญาโตตุลาการเพิ่มอีกหนึ่งคนเปนประธาน คณะอนุญาโตตุลาการ วิธีการตั้งประธานคณะอนุญาโตตุลาการใหเปนไปตามมาตรา ๑๘ วรรคหนึ่ง (๒)

พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๑๐ ในกรณีที่คูพิพาทไมสามารถตกลงกําหนดจํานวนอนุญาโตตุลาการได ใหมี อนุญาโตตุลาการเพียงคนเดียว มาตรา ๑๘ ในกรณีที่คูพิพาทมิไดกําหนดวิธีการตั้งคณะอนุญาโตตุลาการไว เปนอยางอื่นใหดําเนินการดังตอไปนี้ (๑) ในกรณีที่กําหนดใหคณะอนุญาโตตุลาการประกอบดวย อนุญาโตตุลาการเพียงคนเดียวถาคูพิพาทไมอาจตกลงกันได ใหคูพิพาทฝายใดฝายหนึ่ง ยื่นคํารองตอศาลที่มีเขตอํานาจใหมีคําสั่งแตงตั้งคณะอนุญาโตตุลาการแทน (๒) ในกรณีที่กําหนดใหคณะอนุญาโตตุลาการประกอบดวย อนุญาโตตุลาการมากกวาหนึ่งคนใหคูพิพาทตั้งอนุญาโตตุลาการฝายละเทากัน และ ใหอนุญาโตตุลาการดังกลาวรวมกันตั้งอนุญาโตตุลาการอีกคนหนึ่ง แตถาคูพิพาทฝายใด มิไดตั้งอนุญาโตตุลาการภายในสามสิบวันนับแตวันที่ไดรับแจงจากคูพิพาทอีกฝายหนึ่ง ใหตั้งอนุญาโตตุลาการ หรือถาอนุญาโตตุลาการทั้งสองฝายไมอาจรวมกันตั้งประธาน คณะอนุญาโตตุลาการไดภายในสามสิบวันนับแตวันที่ผูนั้นไดรับการตั้งใหเปน อนุญาโตตุลาการใหคูพิพาทฝายใดฝายหนึ่งยื่นคํารองตอศาลที่มีเขตอํานาจใหมีคําสั่ง ตั้งอนุญาโตตุลาการ หรือประธานคณะอนุญาโตตุลาการแทน ในกรณีที่การตั้งอนุญาโตตุลาการตามวรรคหนึ่งมิไดกําหนดวิธีการอื่นใด ที่ทําใหสามารถตั้งอนุญาโตตุลาการได ใหคูพิพาทฝายใดฝายหนึ่งยื่นคํารองตอศาลที่มี เขตอํานาจใหดําเนินการตั้งอนุญาโตตุลาการตามที่ศาลเห็นสมควรได หากปรากฎวา (๑) คูพิพาทฝายใดฝายหนึ่งมิไดดําเนินการตามวิธีการที่กําหนดไว (๒) คูพิพาทหรืออนุญาโตตุลาการไมอาจตกลงกันตามวิธีการที่กําหนดไวได หรือ (๓) บุคคลที่สามหรือหนวยงานใดหนวยงานหนึ่งมิไดดําเนินการตามวิธีการ ที่กําหนดไว

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ ๑๑ มาตรา ๑๙ อนุญาโตตุลาการตองมีความเปนกลางและเปนอิสระ รวมทั้ง ตองมีคุณสมบัติตามที่กําหนดไวในสัญญาอนุญาโตตุลาการ หรือในกรณีที่คูสัญญา ตกลงกันใหหนวยงานซึ่งจัดตั้งขึ้นเพื่อดําเนินการระงับขอพิพาทโดยวิธี อนุญาโตตุลาการเปนผูดําเนินการตองมีคุณสมบัติตามที่หนวยงานดังกลาวกําหนด บุคคลซึ่งจะถูกตั้งเปนอนุญาโตตุลาการจะตองเปดเผยขอเท็จจริงซึ่งอาจเปน เหตุอันควรสงสัยถึงความเปนกลางหรือความเปนอิสระของตน และนับแตเวลาที่ได รับการตั้งและตลอดระยะเวลาที่ดําเนินการทางอนุญาโตตุลาการ บุคคลดังกลาวจะ ตองเปดเผยขอเท็จจริงเชนวานั้นตอคูพิพาทโดยไมชักชา เวนแตจะไดแจงใหคูพิพาท รูลวงหนาแลว อนุญาโตตุลาการอาจถูกคัดคานได หากปรากฎขอเท็จจริงซึ่งเปนเหตุอันควร สงสัยถึงความเปนกลางหรือความเปนอิสระ หรือการขาดคุณสมบัติตามที่คูพิพาท ตกลงกัน แตคูพิพาทจะคัดคานอนุญาโตตุลาการซึ่งตนเปนผูตั้งหรือรวมตั้งมิได เวนแตคูพิพาทฝายนั้นมิไดรูหรือควรรูถึงเหตุแหงการคัดคานในขณะที่ตั้ง อนุญาโตตุลาการนั้น มาตรา ๒๐ ในกรณีที่คูพิพาทมิไดตกลงกันไวเปนอยางอื่น คูพิพาทฝาย ที่ประสงคจะคัดคานอนุญาโตตุลาการจะตองยื่นหนังสือแสดงเหตุแหงการคัดคานตอ คณะอนุญาโตตุลาการภายในสิบหาวันนับแตวันที่ไดรูถึงการตั้งอนุญาโตตุลาการ หรือ รูถึงขอเท็จจริงตามที่บัญญัติไวในมาตรา ๑๙ วรรคสาม และหากอนุญาโตตุลาการ ซึ่งถูกคัดคานไมถอนตัวจากการเปนอนุญาโตตุลาการหรือคูพิพาทอีกฝายหนึ่งไมเห็น ดวยกับขอคัดคานนั้น ใหคณะอนุญาโตตุลาการเปนผูวินิจฉัยคําคัดคานนั้น ถาการคัดคานโดยวิธีตามที่คูพิพาทตกลงกันหรือตามวิธีที่บัญญัติไวใน วรรคหนึ่ง ไมบรรลุผลหรือในกรณีมีอนุญาโตตุลาการเพียงคนเดียว คูพิพาทฝาย ที่คัดคานอาจยื่นคํารองคัดคานตอศาลที่มีเขตอํานาจภายในสามสิบวันนับแตวันที่ ไดรับหนังสือแจงคําวินิจฉัยคําคัดคานนั้น หรือนับแตวันที่รูถึงการตั้งอนุญาโตตุลาการ หรือรูถึงขอเท็จจริงตามที่บัญญัติไวในมาตรา ๑๙ วรรคสาม แลวแตกรณีและเมื่อ

พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๑๒ ศาลไตสวนคําคัดคานนั้นแลวใหมีคําสั่งยอมรับหรือยกเสียซึ่งคําคัดคานนั้น และ ในระหวางการพิจารณาของศาล คณะอนุญาโตตุลาการซึ่งรวมถึงอนุญาโตตุลาการ ซึ่งถูกคัดคานอาจดําเนินการทางอนุญาโตตุลาการตอไปจนกระทั่งมีคําชี้ขาดได ทั้งนี้ เวนแตศาลจะมีคําสั่งเปนอยางอื่น ในกรณีที่มีเหตุจําเปน คณะอนุญาโตตุลาการอาจขยายระยะเวลาการคัดคาน อนุญาโตตุลาการตามวรรคหนึ่งออกไปไดอีกไมเกินสิบหาวัน มาตรา ๒๑ การเปนอนุญาโตตุลาการสิ้นสุดลงเมื่อตาย ในกรณีที่บุคคลซึ่งจะไดรับหรือรับการตั้งเปนอนุญาโตตุลาการผูใดไมสามารถ ปฏิบัติหนาที่ไดไมวาโดยไมยินยอมรับการตั้ง ถูกพิทักษทรัพยเด็ดขาด ถูกศาลสั่งให เปนคนไรความสามารถหรือเสมือนไรความสามารถ หรือไมปฏิบัติหนาที่ภายในระยะ เวลาอันสมควรดวยเหตุอื่น ใหการเปนอนุญาโตตุลาการของผูนั้นสิ้นสุดลงเมื่อ อนุญาโตตุลาการผูนั้นขอถอนตัว หรือคูพิพาทตกลงกันใหการเปนอนุญาโตตุลาการ สิ้นสุดลง แตถายังมีขอโตแยงในเหตุดังกลาว คูพิพาทฝายใดฝายหนึ่งอาจยื่นคํารอง ตอศาลที่มีเขตอํานาจใหวินิจฉัยถึงการสิ้นสุดของการเปนอนุญาโตตุลาการได ภายใตบังคับวรรคสองหรือมาตรา ๒๐ วรรคหนึ่ง การที่อนุญาโตตุลาการ ขอถอนตัวหรือการที่คูพิพาทตกลงกันใหการเปนอนุญาโตตุลาการสิ้นสุดลง ไมถือวา เปนการยอมรับเหตุตามวรรคสองหรือมาตรา ๑๙ วรรคสาม มาตรา ๒๒ ถาการเปนอนุญาโตตุลาการสิ้นสุดลงตามมาตรา ๒๐ หรือมาตรา ๒๑ หรือเพราะเหตุการถอนตัวของอนุญาโตตุลาการ หรือคูพิพาทตกลงกันใหการเปน อนุญาโตตุลาการสิ้นสุดลงหรือในกรณีที่การเปนอนุญาโตตุลาการสิ้นสุดลงดวยเหตุอื่น ใหตั้งอนุญาโตตุลาการแทนตามวิธีการที่ไดกําหนดไวสําหรับการตั้งอนุญาโตตุลาการ มาตรา ๒๓ อนุญาโตตุลาการไมตองรับผิดทางแพงในการกระทําตามหนาที่ ในฐานะอนุญาโตตุลาการ เวนแตจะกระทําการโดยจงใจ หรือประมาทเลินเลออยาง รายแรงทําใหคูพิพาทฝายใดฝายหนึ่งเสียหาย

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ ๑๓ อนุญาโตตุลาการผูใด เรียก รับ หรือยอมจะรับทรัพยสินหรือประโยชนอื่นใด สําหรับตนเองหรือผูอื่นโดยมิชอบเพื่อกระทําการหรือไมกระทําการอยางใดในหนาที่ ตองระวางโทษจําคุกไมเกินสิบปหรือปรับไมเกินหนึ่งแสนบาท หรือทั้งจํา ทั้งปรับ ผูใดให ขอให หรือรับวาจะใหทรัพยสินหรือประโยชนอื่นใดแก อนุญาโตตุลาการเพื่อจูงใจใหกระทําการไมกระทําการหรือประวิงการกระทําการใด อันมิชอบดวยหนาที่ ตองระวางโทษจําคุกไมเกินสิบปหรือปรับไมเกินหนึ่งแสนบาท หรือทั้งจําทั้งปรับ หมวด ๓ อํานาจของคณะอนุญาโตตุลาการ มาตรา ๒๔ คณะอนุญาโตตุลาการมีอํานาจวินิจฉัยขอบเขตอํานาจของตน รวมถึงความมีอยูหรือความสมบูรณของสัญญาอนุญาโตตุลาการ ความสมบูรณของ การตั้งคณะอนุญาโตตุลาการ และประเด็นขอพิพาทอันอยูภายในขอบเขตอํานาจของ คณะอนุญาโตตุลาการได และเพื่อวัตถุประสงคนี้ใหถือวาขอสัญญาอนุญาโตตุลาการ ซึ่งเปนสวนหนึ่งของสัญญาหลักเปนขอสัญญาแยกตางหากจากสัญญาหลัก คําวินิจฉัย ของคณะอนุญาโตตุลาการที่วาสัญญาหลักเปนโมฆะหรือไมสมบูรณจะไมกระทบ กระเทือนถึงขอสัญญาอนุญาโตตุลาการ การคัดคานอํานาจของคณะอนุญาโตตุลาการในการพิจารณาขอพิพาทใด จะตองถูกยกขึ้นวากลาวไมชากวาวันยื่นคําคัดคานตอสูในประเด็นขอพิพาท และคูพิพาท จะไมถูกตัดสิทธิที่จะคัดคานเพราะเหตุที่คูพิพาทนั้นไดตั้งหรือมีสวนรวมในการตั้ง อนุญาโตตุลาการ และในการคัดคานวาคณะอนุญาโตตุลาการกระทําการเกินขอบเขต อํานาจ คูพิพาทฝายใดฝายหนึ่งตองยกขึ้นวากลาวในทันทีที่เรื่องดังกลาวเกิดขึ้นใน ระหวางดําเนินการทางอนุญาโตตุลาการ เวนแตในกรณีที่คณะอนุญาโตตุลาการ

พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๑๔ พิจารณาเห็นวาการที่ลาชานั้นมีเหตุสมควร คณะอนุญาโตตุลาการอาจอนุญาตให คูพิพาทยกขึ้นวากลาวภายหลังระยะเวลาที่กําหนดไวก็ได คณะอนุญาโตตุลาการอาจวินิจฉัยขอบเขตอํานาจของตนโดยการวินิจฉัย ชี้ขาดเบื้องตน หรือในคําชี้ขาดประเด็นขอพิพาทได แตถาคณะอนุญาโตตุลาการได ชี้ขาดเบื้องตนวาคณะอนุญาโตตุลาการมีอํานาจพิจารณาเรื่องใด คูพิพาทฝายใดฝาย หนึ่งอาจยื่นคํารองตอศาลที่มีเขตอํานาจใหวินิจฉัยชี้ขาดปญหาดังกลาวภายในสามสิบวัน นับแตวันไดรับแจงคําชี้ขาดเบื้องตนนั้นและในขณะที่คํารองยังอยูในระหวางการ พิจารณาของศาล คณะอนุญาโตตุลาการอาจดําเนินการทางอนุญาโตตุลาการและ ทําคําชี้ขาดตอไปได หมวด ๔ วิธีพิจารณาชั้นอนุญาโตตุลาการ มาตรา ๒๕ ในการพิจารณาของคณะอนุญาโตตุลาการ ใหคูพิพาทไดรับการ ปฏิบัติอยางเทาเทียมกัน และใหมีโอกาสนําสืบพยานหลักฐานและเสนอขออาง ขอตอสูของตนไดตามพฤติการณแหงขอพิพาทนั้น ในกรณีที่คูพิพาทมิไดตกลงกันหรือกฎหมายนี้มิไดบัญญัติไวเปนอยางอื่น ใหคณะอนุญาโตตุลาการมีอํานาจดําเนินกระบวนพิจารณาใด ๆ ไดตามที่เห็นสมควร อํานาจของคณะอนุญาโตตุลาการนี้ใหรวมถึงอํานาจวินิจฉัยในเรื่องการรับฟงพยาน หลักฐานและการชั่งนํ้าหนักพยานหลักฐานทั้งปวงดวย เพื่อประโยชนแหงหมวดนี้ คณะอนุญาโตตุลาการอาจนําประมวลกฎหมาย วิธีพิจารณาความแพงวาดวยพยานหลักฐานมาใชโดยอนุโลม มาตรา ๒๖ คูพิพาทอาจตกลงกําหนดสถานที่ในการดําเนินการทาง อนุญาโตตุลาการไวก็ได ในกรณีที่ไมมีขอตกลงเชนวานั้น ใหคณะอนุญาโตตุลาการ กําหนดสถานที่โดยคํานึงถึงสภาพแหงขอพิพาทและความสะดวกของคูพิพาท

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ ๑๕ ในกรณีที่คูพิพาทมิไดตกลงกันไวเปนอยางอื่น คณะอนุญาโตตุลาการอาจ กําหนดสถานที่อื่นใด นอกเหนือจากที่กําหนดไวตามวรรคหนึ่งเพื่อดําเนินการปรึกษา หารือ เพื่อสืบพยานบุคคลผูเชี่ยวชาญหรือคูพิพาท หรือเพื่อตรวจสอบวัตถุ สถานที่ หรือเอกสารใด ๆ ก็ได มาตรา ๒๗ ในการระงับขอพิพาทโดยวิธีอนุญาโตตุลาการ ใหถือวามีการ มอบขอพิพาทใหอนุญาโตตุลาการพิจารณาตามมาตรา ๑๙๓/๑๔ (๔) แหงประมวล กฎหมายแพงและพาณิชย และการดําเนินการทางอนุญาโตตุลาการจะเริ่มตนในกรณีใด กรณีหนึ่ง ดังตอไปนี้ (๑) เมื่อคูพิพาทฝายหนึ่งไดรับหนังสือจากคูพิพาทอีกฝายหนึ่งขอใหระงับ ขอพิพาทนั้นโดยวิธีอนุญาโตตุลาการ (๒) เมื่อคูพิพาทฝายหนึ่งบอกกลาวเปนหนังสือแกคูพิพาทอีกฝายหนึ่งใหตั้ง อนุญาโตตุลาการหรือใหความเห็นชอบในการตั้งอนุญาโตตุลาการเพื่อระงับขอพิพาท นั้น (๓) เมื่อคูพิพาทฝายใดฝายหนึ่งมีหนังสือแจงขอพิพาทที่ประสงค จะระงับตอคณะอนุญาโตตุลาการ ในกรณีที่สัญญาอนุญาโตตุลาการกําหนด คณะอนุญาโตตุลาการไว (๔) เมื่อคูพิพาทฝายใดฝายหนึ่งเสนอขอพิพาทตอหนวยงานซึ่งจัดตั้งขึ้นเพื่อ ดําเนินการระงับขอพิพาทโดยวิธีอนุญาโตตุลาการตามที่ตกลงกันไว มาตรา ๒๘ คูพิพาทตกลงกําหนดภาษาที่จะใชในการดําเนินกระบวน พิจารณาไดในกรณีที่ไมมีขอตกลงเชนวานั้น ใหคณะอนุญาโตตุลาการเปนผูกําหนด และถามิไดกําหนดไวโดยเฉพาะเปนอยางอื่นขอตกลงหรือขอกําหนดเชนวานี้ใหใช บังคับถึงขอเรียกรอง คําคัดคาน คํารองที่ทําเปนหนังสือของคูพิพาทการสืบพยาน คําชี้ขาด คําวินิจฉัยหรือการสื่อสารใด ๆ ที่ทําโดยหรือทําตอคณะอนุญาโตตุลาการ ดวย

พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๑๖ คณะอนุญาโตตุลาการอาจมีคําสั่งใหแนบคําแปลเอกสารที่คูพิพาทอางเปน พยานเปนภาษาตามที่คูพิพาทตกลงกันไวหรือตามที่คณะอนุญาโตตุลาการกําหนด ก็ได มาตรา ๒๙ ภายในระยะเวลาที่คูพิพาทตกลงกันหรือที่คณะอนุญาโตตุลาการ กําหนด ถาคูพิพาทมิไดตกลงกันไวเปนอยางอื่น คูพิพาทฝายที่เรียกรองตองแสดง ขอเท็จจริงเพื่อสนับสนุนขอเรียกรองประเด็นขอพิพาท และคําขอบังคับของตน สวน คูพิพาทฝายที่ถูกเรียกรองตองแสดงในคําคัดคานถึงขอตอสูของตน ทั้งนี้คูพิพาทอาจ แนบเอกสารที่เกี่ยวของหรือบัญชีระบุพยานที่ระบุถึงเอกสารหรือพยานหลักฐานอื่น ที่ประสงคจะอางเปนพยานมาดวยก็ได ในกรณีที่คูพิพาทมิไดตกลงกันไวเปนอยางอื่น คูพิพาทฝายใดฝายหนึ่งอาจ ขอแกไขเพิ่มเติมขอเรียกรองหรือคําคัดคานในระหวางพิจารณาก็ได เวนแต คณะอนุญาโตตุลาการเห็นวาการแกไขเพิ่มเติมนั้นไมสมควรเมื่อคํานึงถึงความลาชา ที่จะเกิดขึ้น มาตรา ๓๐ ในกรณีที่คูพิพาทมิไดตกลงกันไวเปนอยางอื่น ให คณะอนุญาโตตุลาการเปนผูกําหนดวาจะสืบพยานหรือฟงคําแถลงการณดวยวาจา หรือเปนหนังสือ หรือจะดําเนินกระบวนพิจารณาโดยรับฟงเพียงเอกสารหรือพยาน หลักฐานอื่นใดก็ได คณะอนุญาโตตุลาการมีอํานาจดําเนินการสืบพยานตามวรรคหนึ่งในระหวาง ดําเนินกระบวนพิจารณาในชวงใด ๆ ตามที่เห็นสมควรถาไดรับคํารองขอจากคูพิพาท ฝายใดฝายหนึ่ง เวนแตในกรณีที่คูพิพาทไดตกลงไมใหมีการสืบพยานดวยวาจาหรือ เปนหนังสือ ใหคณะอนุญาโตตุลาการแจงกําหนดนัดสืบพยานและนัดพิจารณาเพื่อ ตรวจสอบวัตถุ สถานที่หรือเอกสารอยางอื่นใหคูพิพาททราบลวงหนาเปนเวลา พอสมควร

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ ๑๗ ขอเรียกรอง คําคัดคาน คํารอง เอกสาร หรือขอมูลทั้งหมดที่คูพิพาทฝายใด เสนอตอคณะอนุญาโตตุลาการจะตองสงใหแกคูพิพาทอีกฝายหนึ่งดวย ทั้งนี้ ใหรวม ถึงรายงานของผูเชี่ยวชาญหรือเอกสารหลักฐานใด ๆ ซึ่งคณะอนุญาโตตุลาการจะตอง ใชประกอบการชี้ขาดดวย มาตรา ๓๑ ในกรณีที่คูพิพาทมิไดตกลงกันไวเปนอยางอื่น ใหคณะ อนุญาโตตุลาการดําเนินการดังตอไปนี้ (๑) มีคําสั่งยุติกระบวนพิจารณา ถาคูพิพาทฝายที่เรียกรองไมยื่นขอเรียกรอง ตามที่กําหนดไวในมาตรา ๒๙ วรรคหนึ่ง (๒) ดําเนินกระบวนพิจารณาตอไป ถาคูพิพาทฝายที่ถูกเรียกรองไมยื่น คําคัดคานตามที่กําหนดไวในมาตรา ๒๙ วรรคหนึ่ง แตทั้งนี้ มิใหถือวาการไมยื่น คําคัดคานดังกลาวเปนการยอมรับตามขอเรียกรองนั้น (๓) ดําเนินกระบวนการพิจารณาตอไป ถาคูพิพาทฝายใดไมมาในวันนัด สืบพยานหรือนัดพิจารณาหรือไมเสนอพยานหลักฐานใด ๆ และใหมีคําชี้ขาดตอไป ใหคณะอนุญาโตตุลาการมีอํานาจไตสวนตามที่เห็นสมควรกอนดําเนินการ ตามวรรคหนึ่ง ทั้งนี้ ใหรวมถึงเหตุที่ทําใหคูพิพาทฝายที่ถูกเรียกรองขาดนัดยื่น คําคัดคานหรือขาดนัดพิจารณา แลวแตกรณี มาตรา ๓๒ ในกรณีที่คูพิพาทมิไดตกลงกันไวเปนอยางอื่น คณะ อนุญาโตตุลาการอาจดําเนินการดังตอไปนี้ (๑) แตงตั้งผูเชี่ยวชาญคนหนึ่งหรือหลายคน เพื่อใหทําความเห็นเฉพาะใน ประเด็นใดประเด็นหนึ่งที่จะตองชี้ขาดก็ได (๒) เรียกใหคูพิพาทใหขอเท็จจริงแกผูเชี่ยวชาญ หรือจัดทําหรือดําเนินการ เพื่อใหไดมาซึ่งเอกสารหรือวัตถุใด ๆ ที่เกี่ยวกับประเด็นขอพิพาทเพื่อใหผูเชี่ยวชาญ สามารถตรวจสอบได

พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๑๘ ในกรณีที่คูพิพาทมิไดตกลงกันไวเปนอยางอื่น เมื่อผูเชี่ยวชาญไดทําความเห็น เปนหนังสือหรือดวยวาจาแลว หากคูพิพาทฝายใดฝายหนึ่งรองขอหรือ คณะอนุญาโตตุลาการเห็นสมควร ใหผูเชี่ยวชาญนั้นมาใหขอเท็จจริงเพื่อใหคูพิพาท มีโอกาสซักถาม หรือคูพิพาทฝายนั้นอาจนําพยานผูเชี่ยวชาญของตนมาสืบในประเด็น ดังกลาวได มาตรา ๓๓ คณะอนุญาโตตุลาการหรืออนุญาโตตุลาการคนใดคนหนึ่ง หรือ คูพิพาทฝายใดฝายหนึ่งโดยความยินยอมของคณะอนุญาโตตุลาการเสียงขางมาก อาจ ยื่นคํารองตอศาลที่มีเขตอํานาจใหออกหมายเรียกพยาน หรือมีคําสั่งใหสงเอกสาร หรือวัตถุใดก็ได ก็ใหศาลจัดการใหตามคํารองนั้น ทั้งนี้ ใหนําบทบัญญัติแหงกฎหมาย วิธีพิจารณาความของศาลในสวนที่เกี่ยวกับการนั้นมาใชบังคับโดยอนุโลม ในกรณีที่ศาลเห็นวาการดําเนินกระบวนพิจารณาตามคํารองตามวรรคหนึ่ง ถาเปนการพิจารณาของศาลแลวศาลอาจทําใหไดก็ใหศาลจัดการใหตามคํารองนั้น ทั้งนี้ใหนําบทบัญญัติแหงกฎหมายวิธีพิจารณาความของศาลในสวนที่เกี่ยวของกับ การนั้นมาใชบังคับโดยอนุโลม หมวด ๕ คําชี้ขาดและการสิ้นสุดกระบวนพิจารณา มาตรา ๓๔ ใหคณะอนุญาโตตุลาการชี้ขาดขอพิพาทไปตามกฎหมายที่ คูพิพาทกําหนดใหนํามาใชบังคับกับขอพิพาท ในกรณีที่มีการกําหนดถึงกฎหมายหรือ ระบบกฎหมายของประเทศใด หากขอความมิไดกําหนดไวโดยชัดแจงใหหมายความถึง กฎหมายสารบัญญัติ มิใชกฎหมายวาดวยการขัดกันแหงกฎหมายของประเทศนั้น ในกรณีที่คูพิพาทมิไดกําหนดถึงกฎหมายที่จะนํามาใชบังคับกับขอพิพาทไว ใหคณะอนุญาโตตุลาการชี้ขาดขอพิพาทไปตามกฎหมายไทย เวนแตเปนกรณีที่มีการ ขัดกันแหงกฎหมาย ก็ใหพิจารณาจากหลักวาดวยการขัดกันแหงกฎหมายที่ คณะอนุญาโตตุลาการเห็นสมควรนํามาปรับใช

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ ๑๙ คูพิพาทอาจกําหนดไวโดยชัดแจงใหคณะอนุญาโตตุลาการมีอํานาจชี้ขาด ขอพิพาทโดยใชหลักแหงความสุจริตและเปนธรรม การวินิจฉัยชี้ขาดของคณะอนุญาโตตุลาการตองเปนไปตามขอสัญญา และ หากเปนขอพิพาททางการคาใหคํานึงถึงธรรมเนียมปฏิบัติทางการคาที่ใชกับธุรกรรม นั้นดวย มาตรา ๓๕ ในกรณีที่คูพิพาทมิไดตกลงกันไวเปนอยางอื่น คําชี้ขาด คําสั่ง และคําวินิจฉัยในเรื่องใด ๆ ของคณะอนุญาโตตุลาการใหเปนไปตามเสียงขางมาก ถาไมอาจหาเสียงขางมากได ใหประธานคณะอนุญาโตตุลาการเปนผูทําคําชี้ขาด มีคําสั่งหรือคําวินิจฉัยเพียงผูเดียว ใหประธานคณะอนุญาโตตุลาการเปนผูชี้ขาดในกระบวนวิธีพิจารณา ถาคูพิพาทหรืออนุญาโตตุลาการทุกคนไดใหอํานาจไวเชนนั้น มาตรา ๓๖ ในระหวางดําเนินการทางอนุญาโตตุลาการ ถาคูพิพาท ประนีประนอมยอมความกัน ใหคณะอนุญาโตตุลาการยุติกระบวนพิจารณา หาก คูพิพาทรองขอและคณะอนุญาโตตุลาการเห็นวาขอตกลงหรือการประนีประนอม ยอมความกันนั้นไมเปนการฝาฝนตอกฎหมาย ใหคณะอนุญาโตตุลาการมีคําชี้ขาด ไปตามขอตกลงประนีประนอมยอมความนั้น คําชี้ขาดตามขอตกลงประนีประนอมยอมความใหอยูภายใหบังคับมาตรา ๓๗ และใหมีสถานะและผลเชนเดียวกับคําชี้ขาดที่วินิจฉัยในประเด็นขอพิพาท มาตรา ๓๗ คําชี้ขาดตองทําเปนหนังสือลงลายมือชื่อคณะอนุญาโตตุลาการ ถาคณะอนุญาโตตุลาการมีจํานวนมากกวาหนึ่งคน การลงลายมือชื่อของ อนุญาโตตุลาการเสียงขางมากถือวาเพียงพอแลวแตตองจดแจงเหตุขัดของของ อนุญาโตตุลาการผูซึ่งไมลงลายมือชื่อนั้นไวดวย ในกรณีที่คูพิพาทมิไดตกลงกันไวเปนอยางอื่น คําชี้ขาดตองระบุเหตุผล แหงการวินิจฉัยทั้งปวงไวโดยชัดแจง แตจะกําหนดหรือชี้ขาดการใดใหเกินขอบเขต

พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๒๐ แหงสัญญาอนุญาโตตุลาการหรือคําขอของคูพิพาทไมได เวนแตจะเปนคําชี้ขาดตาม ขอตกลงประนีประนอมยอมความตามมาตรา ๓๖ หรือเปนการกําหนดคาธรรมเนียม และคาใชจายในชั้นอนุญาโตตุลาการหรือคาปวยการอนุญาโตตุลาการ ตามมาตรา ๔๖ คําชี้ขาดตองระบุวันและสถานที่ดําเนินการทางอนุญาโตตุลาการตามมาตรา ๒๖ วรรคหนึ่ง และใหถือวาคําชี้ขาดดังกลาวไดทําขึ้น ณ สถานที่เชนวานั้น เมื่อทําคําชี้ขาดเสร็จแลว ใหคณะอนุญาโตตุลาการสงสําเนาคําชี้ขาดนั้นให แกคูพิพาททุกฝาย มาตรา ๓๘ การดําเนินการทางอนุญาโตตุลาการจะสิ้นสุดลงเมื่อมีคําชี้ขาด เสร็จเด็ดขาดหรือโดยคําสั่งของคณะอนุญาโตตุลาการตามวรรคสอง คณะอนุญาโตตุลาการจะมีคําสั่งใหยุติกระบวนพิจารณา เมื่อ (๑) คูพิพาทฝายที่เรียกรองขอถอนขอเรียกรอง เวนแตคูพิพาทฝายที่ถูก เรียกรองไดคัดคานการถอนขอเรียกรองดังกลาว และคณะอนุญาโตตุลาการเห็นถึง ประโยชนอันชอบดวยกฎหมายของคูพิพาทฝายที่ถูกเรียกรองในการที่จะไดรับการ วินิจฉัยในประเด็นขอพิพาทนั้น (๒) คูพิพาทตกลงกันใหยุติกระบวนพิจารณา (๓) คณะอนุญาโตตุลาการเห็นวาไมมีความจําเปนที่จะดําเนินกระบวน พิจารณาตอไป หรือไมอาจดําเนินกระบวนพิจารณาตอไปได ภายใตบังคับมาตรา ๓๙ และมาตรา ๔๐ วรรคสี่ อํานาจของ คณะอนุญาโตตุลาการจะสิ้นสุดลงพรอมกับการยุติของกระบวนพิจารณา มาตรา ๓๙ ในกรณีที่คูพิพาทมิไดตกลงกันไวเปนอยางอื่น ภายในสามสิบวัน นับแตวันที่ไดรับคําชี้ขาด

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ ๒๑ (๑) คูพิพาทฝายใดฝายหนึ่ง อาจยื่นคํารองขอใหคณะอนุญาโตตุลาการแกไข ขอผิดพลาดในการคํานวณตัวเลข ขอผิดพลาดหรือการพิมพที่ผิดพลาดหรือขอผิดหลง เล็กนอยในคําชี้ขาดใหถูกตองได ทั้งนี้ ใหสงสําเนาคํารองใหคูพิพาทอีกฝายหนึ่ง ทราบดวย หรือ (๒) ในกรณีที่ไดตกลงกันไวแลว คูพิพาทฝายใดฝายหนึ่งอาจยื่นคํารองขอ ใหคณะอนุญาโตตุลาการตีความ อธิบายขอความหรือสวนหนึ่งสวนใดในคําชี้ขาดได ทั้งนี้ ใหสงสําเนาคํารองใหคูพิพาทอีกฝายหนึ่งทราบดวย ถาคณะอนุญาโตตุลาการเห็นวาคํารองตาม (๑) และ (๒) มีเหตุผลสมควร ใหแกไขหรือตีความใหเสร็จสิ้นภายในสามสิบวันนับแตวันไดรับคํารอง คําตีความ อธิบายความดังกลาวใหถือเปนสวนหนึ่งของคําชี้ขาดดวย คณะอนุญาโตตุลาการอาจแกไขขอผิดพลาดหรือขอผิดหลงตาม (๑) ไดเอง ภายในสามสิบวันนับแตวันมีคําชี้ขาด เวนแตคูพิพาทจะตกลงกันไวเปนอยางอื่น คูพิพาทฝายใดฝายหนึ่งอาจยื่น คํารองภายในสามสิบวันนับแตวันไดรับคําชี้ขาดเมื่อไดแจงใหคูพิพาทอีกฝายหนึ่ง ทราบแลว ใหคณะอนุญาโตตุลาการทําคําชี้ขาดเพิ่มเติมเกี่ยวกับขอเรียกรองที่ยังมิได มีการวินิจฉัยไวในคําชี้ขาด ถาคณะอนุญาโตตุลาการเห็นวาคํารองดังกลาวมีเหตุผล สมควร ใหทําคําชี้ขาดเพิ่มเติมใหเสร็จสิ้นภายในหกสิบวันนับแตวันไดรับคํารอง ในกรณีมีเหตุจําเปน คณะอนุญาโตตุลาการอาจขยายระยะเวลาการแกไข การตีความ การอธิบายความหรือการทําคําชี้ขาดเพิ่มเติมตามที่บัญญัติไวในวรรคสอง และวรรคสี่ได ใหนํามาตรา ๓๗ มาใชบังคับแกการแกไข การตีความ การอธิบายความ หรือ การทําคําชี้ขาดเพิ่มเติมตามมาตรานี้

พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๒๒ หมวด ๖ การคัดคานคําชี้ขาด มาตรา ๔๐ การคัดคานคําชี้ขาดของคณะอนุญาโตตุลาการอาจทําไดโดย การขอใหศาลที่มีเขตอํานาจเพิกถอนคําชี้ขาดตามที่บัญญัติไวในมาตรานี้ คูพิพาทฝายใดฝายหนึ่งอาจขอใหเพิกถอนคําชี้ขาดไดโดยยื่นคํารองตอศาล ที่มีเขตอํานาจภายในเกาสิบวันนับแตวันไดรับสําเนาคําชี้ขาด หรือถาเปนกรณีมีการ ขอใหคณะอนุญาโตตุลาการแกไขหรือตีความคําชี้ขาด หรือชี้ขาดเพิ่มเติม นับแต วันที่คณะอนุญาโตตุลาการไดแกไขหรือตีความคําชี้ขาดหรือทําคําชี้ขาดเพิ่มเติมแลว ใหศาลเพิกถอนคําชี้ขาดไดในกรณีดังตอไปนี้ (๑) คูพิพาทฝายที่ขอใหเพิกถอนคําชี้ขาดสามารถพิสูจนไดวา (ก) คูสัญญาตามสัญญาอนุญาโตตุลาการฝายใดฝายหนึ่งเปน ผูบกพรองในเรื่องความสามารถตามกฎหมายที่ใชบังคับแกคูสัญญาฝายนั้น (ข) สัญญาอนุญาโตตุลาการไมมีผลผูกพันตามกฎหมายแหง ประเทศที่คูพิพาทไดตกลงกันไว หรือตามกฎหมายไทยในกรณีที่ไมมีขอตกลงดังกลาว (ค) ไมมีการแจงใหคูพิพาทฝายที่ขอใหเพิกถอนคําชี้ขาด รูลวงหนาโดยชอบถึงการแตงตั้งคณะอนุญาโตตุลาการหรือการพิจารณาของ คณะอนุญาโตตุลาการ หรือบุคคลดังกลาวไมสามารถเขาตอสูคดีในชั้น อนุญาโตตุลาการไดเพราะเหตุประการอื่น (ง) คําชี้ขาดวินิจฉัยขอพิพาทซึ่งไมอยูในขอบเขตของสัญญา อนุญาโตตุลาการหรือคําชี้ขาดวินิจฉัยเกินขอบเขตแหงขอตกลงในการเสนอขอพิพาท ตอคณะอนุญาโตตุลาการ แตถาคําชี้ขาดที่วินิจฉัยเกินขอบเขตนั้นสามารถแยกออกได จากคําชี้ขาดสวนที่วินิจฉัยในขอบเขตแลวศาลอาจเพิกถอนเฉพาะสวนที่วินิจฉัย เกินขอบเขตแหงสัญญาอนุญาโตตุลาการหรือขอตกลงนั้นก็ได หรือ

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ ๒๓ (จ) องคประกอบของคณะอนุญาโตตุลาการหรือกระบวน พิจารณาของคณะอนุญาโตตุลาการมิไดเปนไปตามที่คูพิพาทไดตกลงกันไว หรือ ในกรณีที่คูพิพาทไมไดตกลงกันไวเปนอยางอื่นองคประกอบดังกลาวไมชอบดวย กฎหมายนี้ (๒) มีกรณีปรากฏตอศาลวา (ก) คําชี้ขาดนั้นเกี่ยวกับขอพิพาทที่ไมสามารถจะระงับโดยการ อนุญาโตตุลาการไดตามกฎหมาย หรือ (ข) การยอมรับหรือการบังคับตามคําชี้ขาดนั้นจะเปนการขัด ตอความสงบเรียบรอยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน ในการพิจารณาคํารองใหเพิกถอนคําชี้ขาด ถาคูพิพาทยื่นคํารอง และศาลพิจารณาเห็นวามีเหตุผลสมควร ศาลอาจเลื่อนการพิจารณาคดีออกไปตาม ที่เห็นสมควร เพื่อใหคณะอนุญาโตตุลาการพิจารณาอีกครั้งหนึ่งหรือดําเนินการอยางใด อยางหนึ่งที่คณะอนุญาโตตุลาการเห็นสมควรเพื่อใหเหตุแหงการเพิกถอนนั้น หมดสิ้นไป หมวด ๗ การยอมรับและบังคับตามคําชี้ขาด มาตรา ๔๑ ภายใตบังคับมาตรา ๔๒ มาตรา ๔๓ และมาตรา ๔๔ คําชี้ขาด ของคณะอนุญาโตตุลาการไมวาจะไดทําขึ้นในประเทศใดใหผูกพันคูพิพาท และเมื่อ ไดมีการรองขอตอศาลที่มีเขตอํานาจยอมบังคับไดตามคําชี้ขาดนั้น ในกรณีคําชี้ขาดของคณะอนุญาโตตุลาการกระทําขึ้นในตางประเทศ ศาลที่ มีเขตอํานาจจะมีคําพิพากษาบังคับตามคําชี้ขาดใหตอเมื่อเปนคําชี้ขาดที่อยูในบังคับ

พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๒๔ แหงสนธิสัญญา อนุสัญญาหรือความตกลงระหวางประเทศซึ่งประเทศไทยเปนภาคี และใหมีผลบังคับไดเพียงเทาที่ประเทศไทยยอมตนเขาผูกพันเทานั้น มาตรา ๔๒ เมื่อคูพิพาทฝายใดประสงคจะใหมีการบังคับตามคําชี้ขาดของ คณะอนุญาโตตุลาการใหคูพิพาทฝายนั้นยื่นคํารองตอศาลที่มีเขตอํานาจภายใน กําหนดเวลาสามปนับแตวันที่อาจบังคับตามคําชี้ขาดได เมื่อศาลไดรับคํารองดังกลาว ใหรีบทําการไตสวน และมีคําพิพากษาโดยพลัน ผูรองขอบังคับตามคําชี้ขาดของคณะอนุญาโตตุลาการจะตองมีเอกสาร ดังตอไปนี้ มาแสดงตอศาล (๑) ตนฉบับคําชี้ขาด หรือสําเนาที่รับรองถูกตอง (๒) ตนฉบับสัญญาอนุญาโตตุลาการ หรือสําเนาที่รับรองถูกตอง (๓) คําแปลเปนภาษาไทยของคําชี้ขาดและสัญญาอนุญาโตตุลาการโดยมี ผูแปลซึ่งไดสาบานตัวแลวหรือปฏิญาณตนตอหนาศาลหรือตอหนาเจาพนักงานหรือ บุคคลที่มีอํานาจในการรับคําสาบาน หรือปฏิญาณหรือรับรองโดยเจาหนาที่ที่มีอํานาจ ในการรับรองคําแปล หรือผูแทนทางการทูตหรือกงสุลไทยในประเทศที่มีการทําคํา ชี้ขาดหรือสัญญาอนุญาโตตุลาการนั้น มาตรา ๔๓ ศาลมีอํานาจทําคําสั่งปฏิเสธไมรับบังคับตามคําชี้ขาดของ คณะอนุญาโตตุลาการไมวาคําชี้ขาดนั้นจะไดทําขึ้นในประเทศใด ถาผูซึ่งจะถูกบังคับ ตามคําชี้ขาดพิสูจนไดวา (๑) คูสัญญาตามสัญญาอนุญาโตตุลาการฝายใดฝายหนึ่งเปนผูบกพรองใน เรื่องความสามารถตามกฎหมายที่ใชบังคับแกคูสัญญาฝายนั้น (๒) สัญญาอนุญาโตตุลาการไมมีผลผูกพันตามกฎหมายแหงประเทศที่ คูสัญญาไดตกลงกันไวหรือตามกฎหมายของประเทศที่ทําคําชี้ขาดนั้น ในกรณีที่ไมมี ขอตกลงดังกลาว

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ ๒๕ (๓) ไมมีการแจงใหผูซึ่งจะถูกบังคับตามคําชี้ขาดรูลวงหนาโดยชอบถึงการ แตงตั้งคณะอนุญาโตตุลาการหรือการพิจารณาของคณะอนุญาโตตุลาการ หรือบุคคล ดังกลาวไมสามารถเขาตอสูคดีในชั้นอนุญาโตตุลาการไดเพราะเหตุประการอื่น (๔) คําชี้ขาดวินิจฉัยขอพิพาทซึ่งไมอยูในขอบเขตของสัญญา อนุญาโตตุลาการหรือคําชี้ขาดวินิจฉัยเกินขอบเขตแหงขอตกลงในการเสนอขอพิพาท ตอคณะอนุญาโตตุลาการ แตถาคําชี้ขาดที่วินิจฉัยเกินขอบเขตนั้นสามารถแยกออก ไดจากคําชี้ขาดสวนที่วินิจฉัยในขอบเขตแลวศาลอาจบังคับตามคําชี้ขาดสวนที่วินิจฉัย อยูในขอบเขตแหงสัญญาอนุญาโตตุลาการหรือขอตกลงนั้นก็ได (๕) องคประกอบของคณะอนุญาโตตุลาการหรือกระบวนพิจารณาของคณะ อนุญาโตตุลาการมิไดเปนไปตามที่คูพิพาทไดตกลงกันไว หรือมิไดเปนไปตามกฎหมาย ของประเทศที่ทําคําชี้ขาดในกรณีที่คูพิพาทมิไดตกลงกันไว หรือ (๖) คําชี้ขาดยังไมมีผลผูกพัน หรือไดถูกเพิกถอน หรือระงับใชเสียโดยศาล ที่มีเขตอํานาจหรือภายใตกฎหมายของประเทศที่ทําคําชี้ขาด เวนแตในกรณีที่ขังอยู ในระหวางการขอใหศาลที่มีเขตอํานาจทําการเพิกถอนหรือระงับใชซึ่งคําชี้ขาด ศาล อาจเลื่อนการพิจารณาคดีที่ขอบังคับตามคําชี้ขาดไปไดตามที่เห็นสมควร และถา คูพิพาทฝายที่ขอบังคับตามคําชี้ขาดรองขอ ศาลอาจสั่งใหคูพิพาทฝายที่จะถูกบังคับ วางประกันที่เหมาะสมกอนก็ได มาตรา ๔๔ ศาลมีอํานาจทําคําสั่งปฏิเสธการขอบังคับตามคําชี้ขาดตาม มาตรา ๔๓ ได ถาปรากฏตอศาลวาคําชี้ขาดนั้นเกี่ยวกับขอพิพาทที่ไมสามารถจะ ระงับโดยการอนุญาโตตุลาการไดตามกฎหมายหรือถาการบังคับตามคําชี้ขาดนั้นจะ เปนการขัดตอความสงบเรียบรอยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน มาตรา ๔๕ หามมิใหอุทธรณคําสั่งหรือคําพิพากษาของศาลตามพระราช บัญญัตินี้ เวนแต

พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๒๖ (๑) การยอมรับหรือการบังคับตามคําชี้ขาดนั้นจะเปนการขัดตอความสงบ เรียบรอยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน (๒) คําสั่งหรือคําพิพากษานั้นฝาฝนตอบทกฎหมายอันเกี่ยวดวยความสงบ เรียบรอยของประชาชน (๓) คําสั่งหรือคําพิพากษานั้นไมตรงกับคําชี้ขาดของคณะอนุญาโตตุลาการ (๔) ผูพิพากษา หรือตุลาการซึ่งพิจารณาคดีนั้นไดทําความเห็นแยงไวในคํา พิพากษา หรือ (๕) เปนคําสั่งเกี่ยวดวยการใชวิธีการชั่วคราวเพื่อคุมครองประโยชนของคู พิพาทตามมาตรา ๑๖ การอุทธรณคําสั่งหรือคําพิพากษาของศาลตามพระราชบัญญัตินี้ ใหอุทธรณ ตอศาลฎีกาหรือศาลปกครองสูงสุด แลวแตกรณี หมวด ๘ คาธรรมเนียม คาใชจายและคาปวยการ มาตรา ๔๖ ในกรณีที่คูพิพาทมิไดตกลงกันไวเปนอยางอื่น คาธรรมเนียมและ คาใชจายในชั้นอนุญาโตตุลาการ ตลอดจนคาปวยการอนุญาโตตุลาการ แตไมรวมถึง คาทนายความและคาใชจายของทนายความ ใหเปนไปตามที่กําหนดไวในคําชี้ขาด ของคณะอนุญาโตตุลาการ ในกรณีที่มีไดกําหนดคาธรรมเนียมและคาใชจายในชั้นอนุญาโตตุลาการหรือ คาปวยการอนุญาโตตุลาการไวในคําชี้ขาด คูพิพาทฝายใดฝายหนึ่งหรือคณะ อนุญาโตตุลาการอาจยื่นคํารองใหศาลที่มีเขตอํานาจมีคําสั่งเรื่องคาธรรมเนียมและ คาใชจายในชั้นอนุญาโตตุลาการและคาปวยการอนุญาโตตุลาการไดตามที่เห็นสมควร

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ ๒๗ มาตรา ๔๗ หนวยงานซึ่งไดจัดตั้งขึ้นเพื่อดําเนินการระงับขอพิพาทโดยวิธี อนุญาโตตุลาการอาจกําหนดคาธรรมเนียม คาใชจาย และคาปวยการในการดําเนิน กระบวนพิจารณาอนุญาโตตุลาการก็ได บทเฉพาะกาล มาตรา ๔๘ บทบัญญัติแหงพระราชบัญญัตินี้ไมกระทบกระเทือนถึงความ สมบูรณแหงสัญญาอนุญาโตตุลาการ และการดําเนินการทางอนุญาโตตุลาการใดที่ ไดกระทําไปกอนวันที่พระราชบัญญัตินี้ใชบังคับ การดําเนินการทางอนุญาโตตุลาการใดที่ยังมิไดกระทําและยังไมลวงพน กําหนดเวลาที่จะตองกระทําตามกฎหมายที่ใชบังคับอยูกอนพระราชบัญญัตินี้ ใหดําเนินการทางอนุญาโตตุลาการนั้นไดภายในกําหนดเวลาตามพระราชบัญญัตินี้ ผูรับสนองพระบรมราชโองการ พันตํารวจโท ทักษิณ ชินวัตร นายกรัฐมนตรี หมายเหตุ : - เหตุผลในการประกาศใชพระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ โดยที่ในปจจุบันการระงับขอ พิพาทโดยอนุญาโตตุลาการไดรับความนิยมอยางแพรหลายโดยเฉพาะอยางยิ่งการระงับขอพิพาท ทางการพาณิชยระหวางประเทศแตเนื่องจากพระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๓๐ ได ใชบังคับมาเปนเวลานานแลว บทบัญญัติของพระราชบัญญัติดังกลาวจึงไมสอดคลองกับสภาพ ของเศรษฐกิจและสังคมที่เปลี่ยนแปลงไป และไมสอดคลองกับหลักกฎหมายอนุญาโตตุลาการ ของประเทศอื่นดวย สมควรปรับปรุงกฎหมายดังกลาวเสียใหม โดยนํากฎหมายแมแบบวาดวย อนุญาโตตุลาการทางพาณิชยระหวางประเทศของคณะกรรมาธิการวาดวยกฎหมายการคา ระหวางประเทศแหงสหประชาชาติซึ่งเปนที่ยอมรับและรูจักอยางกวางขวางมาเปนหลักเพื่อ พัฒนาระบบอนุญาโตตุลาการในประเทศไทยใหทัดเทียมกับนานาอารยประเทศ และสงเสริมให มีการใชกระบวนการทางอนุญาโตตุลาการในการระงับขอพิพาททางแพงและพาณิชยระหวาง ประเทศใหแพรหลายยิ่งขึ้น อันจะเปนการลดปริมาณคดีที่จะขึ้นมาสูศาลอีกทางหนึ่ง จึงจําเปน ตองตราพระราชบัญญัตินี้

T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๒๘ Arbitration Act B.E. 2545 1 29 April 2002. (Translation) Arbitration Act B.E. 2545 BHUMIBOL ADULYADEJ, REX., Given on the 23rd day of April B.E. 2545 (2002) Being the 57th Year of the Present Reign. His Majesty King Bhumibol Adulyadej is graciously pleased to proclaim that: Whereas it is deemed expedient to reform the law concerning arbitration. Be it, therefore, enacted by the King, by and with the advice and consent of the Parliament as follows: Section 1 This Act shall be called the “Arbitration Act B.E. 2545.” Section 2 This Act shall come into force as from the day following the date of its publication in the Government Gazette.1 Section 3 The Arbitration Act B.E. 2530 (1987) shall be repealed. Section 4 Whenever a reference is made by any law to the provisions of the Civil Procedure Code relating to out-of-court arbitration, such reference shall be deemed to have been made to this Act.

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e Arbitration Act B.E. 2545 ๒๙ Section 5 Under this Act: “Arbitral Tribunal” means a sole arbitrator or a panel of arbitrators; “Court” means any organization or institute that has judicial power under the laws of the country in which the court is established; “Claim” includes a counterclaim, except the claims under Section 31(1) and Section 38 paragraph two (1); “Defense” includes an answer to counterclaim, except the answer to counterclaim in Section 31(2) and Section 38 paragraph two (1). Section 6 Subject to Section 34, where the provisions of this Act empower the parties to determine any issue, the parties may authorize a third party or institution to make that determination on their behalves. Where a provision of this Act stipulates that any fact shall be or may be agreed by the parties, or in any other way refers to an agreement between the parties, such agreement shall include any arbitration rules referred to in the agreement. Section 7 Unless otherwise agreed by the parties, any written communication sent under this Act is deemed to have been received by the addressee if it is delivered to the addressee personally or if it is delivered at his place of business, habitual residence or mailing address as specified therein; or if none of these can be found after making a reasonable inquiry, a written communication is deemed to have been

T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๓๐ Arbitration Act B.E. 2545 received if it is sent to the addressee’s last-known place of business address, habitual residence or mailing address by a registered letter or certified registered case of domestic mail, or sent by any other means which provides a record of the attempt to deliver it. The provisions of this Section do not apply to the service of documents court proceedings. Section 8 In the event that any party who knows that any provision of this Act from which the parties may delegate or any requirement under the arbitration agreement has not been complied with, if that party still proceeds with the arbitration without stating his objection to the other non-complying party within a reasonable period of time or, within a time-limit provided thereof, it shall be deemed that the party have waived his right to object. Section 9 The competent court under this Act shall be the Central Intellectual Property and International Trade Court, or the regional intellectual property and international trade court, or a court where the arbitral proceedings are conducted, or a court in which either party is domiciled, or a court which has jurisdiction over the dispute submitted to arbitration, as the case may be. Section 10 The Minister of Justice shall take charge of this Act.

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e Arbitration Act B.E. 2545 ๓๑ CHAPTER 1 Arbitration Agreement Section 11 Arbitration agreement means an agreement by the parties to submit to arbitration all or certain disputes which have arisen or which may arise between them in respect of a defined legal relationship, whether contractual or not. An arbitration agreement may be in the form of an arbitration clause in a contract or in the form of a separate agreement. The arbitration agreement shall be in writing and signed by the parties. An arbitration clause constitutes an arbitration agreement if it is contained in an exchange between the parties by means of letters, facsimiles, telegrams, telex, data interchange with electronic signature, or other means which provide a record of the agreements, or in an exchange of statement of claim and defense in which the existence of an agreement is alleged by one party and not denied by the other. The references in a contract evidenced in writing to any document containing an arbitration clause constitutes an arbitration agreement, provided that the reference is such as to make that clause part of the contract. Section 12 The validity of the arbitration agreement and the appointment of arbitrator shall not be prejudiced, even if any party thereto is dead, or ceases to be a juristic person, or against whom a final receiving order has been issued against his property, or has been adjudged incompetent or quasi-incompetent.

T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๓๒ Arbitration Act B.E. 2545 Section 13 When there is a transfer of any claim or liability, the transferee shall be bound by the arbitration agreement concerning such claim or liability. Section 14 In case where any party to the arbitration agreement commences any legal proceedings in court against the other party thereto in respect of any dispute which is the subject of the arbitration agreement, the party against whom the legal proceedings are commenced may file with the competent court, no later than the date of filing the statement of defense or within the period for filing the statement of defense in accordance with the law, a motion requesting the court to issue an order striking the case, so that the parties may proceed with the arbitral proceedings. Upon the court having completed the inquiry and found that there are no grounds for rendering the arbitration agreement void or unenforceable or impossible to perform, the court shall issue an order striking the case. While the motion filed in accordance with paragraph one is pending before the court, either party may commence the arbitral proceedings, or the arbitral tribunal may continue the proceedings and render an award on the dispute. Section 15 In any contract made between a government agency and a private enterprise, regardless of whether it is an administrative contract or not, the parties may agree to settle any dispute by arbitration. Such arbitration agreement shall bind the parties. Section 16 A party to an arbitration agreement may file a motion requesting the competent court to issue an order imposing provisional

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e Arbitration Act B.E. 2545 ๓๓ measures to protect his interest before or during the arbitral proceedings. If the court views that had such proceedings been conducted in court, the court would have been able to issue such order, the court may proceed as requested. The provisions governing provisional measures under the Civil Procedure Code shall apply mutatis mutandis. Where the court issues an order at the party’s request pursuant to paragraph one, if the party filing the motion fails to carry out the arbitral proceedings within thirty days from the date of the court’s order or within the period prescribed by the court, that order shall be deemed cancelled upon the expiration of such period of time. CHAPTER 2 Arbitral Tribunal Section 17 The arbitral tribunal shall be composed of an uneven number of arbitrators. If the parties have agreed on an even number, the arbitrators shall jointly appoint an additional arbitrator who shall act as the chairman of the arbitral tribunal. The procedure of appointing the chairman shall be in accordance with Section 18 paragraph one (2). If the parties fail to reach an agreement on the number of arbitrators, a sole arbitrator shall be appointed.

T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๓๔ Arbitration Act B.E. 2545 Section 18 Unless otherwise agreed upon by the parties, the procedure for appointment of the arbitral tribunal shall be as follows: (1) Where the arbitral tribunal shall be a sole arbitrator, if the parties are unable to agree on the arbitrator, either party may file a motion with the competent court requesting an appointment of the arbitrator. (2) Where the arbitral tribunal shall consist of more than one arbitrator, each party shall appoint an equal number of arbitrators; and the appointed arbitrators shall appoint an additional arbitrator. If either party fails to appoint the arbitrator within thirty days after receipt of the notification from the other party or if the party appointed arbitrators are unable to jointly appoint the chairman of the arbitral tribunal within thirty days from the date of their appointment, either party may file a motion with the competent court requesting an order appointing the arbitrator or the chairman of the arbitral tribunal. If, pursuant to the appointment procedures under paragraph one, no other procedures for successful appointment of arbitrators are provided, either party may file a motion with the competent court to appoint the arbitrator as it deems appropriate in the following cases: (1) A party fails to act as required under such procedure; (2) The parties, or the party appointed arbitrators, are unable to reach an agreement expected of them under such procedure; or (3) A third party, including an institution, fails to perform any function entrusted to it under such procedure.

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e Arbitration Act B.E. 2545 ๓๕ Section 19 An arbitrator shall be impartial, independent and possess the qualifications prescribed in the arbitration agreement; or if the parties agree to submit the dispute to an institution established for the purpose of administrating arbitration, the arbitrator shall have the qualifications prescribed by the institute. A prospective arbitrator shall disclose any circumstances likely to give rise to justifiable doubts as to his impartiality or independence. An arbitrator, from the time of his appointment and throughout the arbitral proceedings, shall without delay disclose any such circumstances to the parties unless they have already been informed of them by him. An arbitrator may be challenged if circumstances exist that give rise to justifiable doubts as to his impartiality or independence, or if he does not possess qualifications agreed to by the parties. No party shall challenge the arbitrator whom he has appointed or in whose appointment he has participated, except where the said party did not become aware of or could not have become aware of the grounds for challenge at the time of his appointment. Section 20 Unless otherwise agreed by the parties, a party who intends to challenge an arbitrator shall, within fifteen days after becoming aware of the appointment of the arbitrator or of the fact stipulates in Section 19 paragraph three, file a statement stating the grounds of the challenge with the arbitral tribunal. Unless the challenged arbitrator withdraws from his office or the other party agrees to the challenge, the arbitral tribunal shall decide on the challenge. If a challenge under any procedure agreed upon by the parties or under paragraph one is unsuccessful, the challenging party may request the competent court

T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๓๖ Arbitration Act B.E. 2545 to decide on the challenge, within thirty days after having received notice of the decision rejecting the challenge, or the date of knowing of the appointment of the arbitrator or the date of knowing of the facts as provided in Section 19 paragraph three, as the case may be. After examination of the challenge, the court shall issue an order accepting or dismissing the challenge. Unless the court orders otherwise, while such request is pending, the arbitral tribunal, including the challenged arbitrator, may continue the arbitral proceedings and make an award. Where necessary, the arbitral tribunal may extend the period for the challenge of arbitrator under paragraph one by not more than fifteen days. Section 21 An arbitrator ceases office upon death. If any person who will be or has been appointed as an arbitrator is unable to perform his duties, whether by refusing to accept his appointment, being subject to an absolute receivership, being adjudicated incompetent or quasi-incompetent, or failing to perform his duties within a reasonable time for other causes, he shall cease to be an arbitrator upon his withdrawal or by mutual agreement between the parties. However, if there is a disagreement as to such causes, either party may, by motion, request the competent court to decide on the termination of the arbitrator’s status as such. Subject to the provisions of paragraph two or Section 20 paragraph one, the fact that an arbitrator withdraws from his office or that the parties mutually agree on the termination of the status of an arbitrator does not constitute an acceptance of the cause referred to in paragraph two or Section 19 paragraph three.

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e Arbitration Act B.E. 2545 ๓๗ Section 22 Where the mandate of an arbitrator terminates under Sections 20 or 21 or because of his withdrawal from office, or because of the revocation of his mandate by agreement of the parties or in any other cases of termination of his mandate, a substitute arbitrator shall be appointed according to the rules that were applicable to the appointment of the arbitrator being replaced. Section 23 An arbitrator shall not be liable for any civil liabilities on any act performed in the course of his duty as an arbitrator, unless it is performed willfully or with gross negligence causing damage to either party. Any arbitrator wrongfully demanding, accepting or agreeing to accept an asset or any other benefit for himself or anyone else for doing or omitting to do any act in his duties shall be subjected to imprisonment for not more than ten years or a fine not exceeding one hundred thousand baht, or both. Whoever giving, offering or agreeing to give an asset or any other benefit to an arbitrator to induce him to do or omit to do any act or to delay an act that is contrary to his duties shall be subjected to imprisonment for not more than ten years or a fine not exceeding one hundred thousand baht, or both.

T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๓๘ Arbitration Act B.E. 2545 CHAPTER 3 Jurisdiction of Arbitral Tribunal Section 24 The arbitral tribunal shall be competent to rule on its own jurisdiction, including the existence or validity of the arbitration agreement, the validity of the appointment of the arbitral tribunal, and issues of dispute falling within the scope of its authority. For that purpose, an arbitration clause, which forms part of a contract, shall be treated as an agreement independent of the main contract. A decision by the arbitral tribunal that the contract is null and void shall not affect the validity of the arbitration clause. The challenge as to the competence of the tribunal shall be raised no later than the date of submission of the statement of defense; the parties shall not be precluded from raising on the grounds that they appointed or participated in the appointment of the arbitrator. A plea that the arbitral tribunal is exceeding the scope of its authority shall be raised as soon as the matter occurs during the arbitral proceedings. Save where the arbitral tribunal considers that there are reasonable grounds to delay the challenge, the arbitral tribunal may allow the party to file a challenge after the fixed period of time. The arbitral tribunal may rule on its jurisdiction either as a preliminary question or in an award on the merits. If the arbitral tribunal rules as a preliminary question that it has jurisdiction, either party may file a motion requesting the competent court to decide the matter within thirty days after receipt of the ruling on the preliminary issue, and during the time that the motion is pending, the arbitral tribunal may continue the arbitral proceedings and render an award.

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e Arbitration Act B.E. 2545 ๓๙ CHAPTER 4 Arbitral Proceedings Section 25 In the arbitral proceedings, the parties shall be treated with equality and shall be given a full opportunity of presenting their cases in accordance with the circumstances of the dispute. Unless otherwise agreed by the parties or provided by this Act, the arbitral tribunal shall have the power to conduct any proceedings in any manner, as it deems appropriate. The arbitral tribunal’s power shall include the power to determine the admissibility and weight of the evidence. For the purposes of this Chapter, the arbitral tribunal shall apply the provisions on the law of evidences under the Code of Civil Procedure to the proceedings mutatis mutandis. Section 26 The parties are free to agree on the place of arbitration. Failing such agreement, the place of arbitration shall be determined by the arbitral tribunal having regard to the circumstances of the case, including the convenience of the parties. The arbitral tribunal may, unless otherwise agreed by the parties, meet at any place it considers appropriate for consultation among its members, hearing of witnesses including experts witnesses or the parties, for inspection of materials, places or documents. Section 27 For settlement of dispute by arbitration, it shall be deemed that a dispute is submitted to arbitration under Section 193/14 (4)

T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๔๐ Arbitration Act B.E. 2545 of the Civil and Commercial Code and the arbitral proceedings have commenced in one of the following circumstances: (1) When a party receives a letter from the other party, requesting that the dispute be settled by arbitration; (2) When a party notifies the other party in writing to appoint an arbitrator or to approve the appointment of an arbitrator; (3) When a party sends a written notice of the disputed issues to the arbitral tribunal designated in the arbitration agreement; (4) When either party submits the dispute to an agreed arbitration institution established for settlement of disputes by arbitration as has been agreed upon. Section 28 The parties are free to agree on the language or languages to be used in the arbitral proceedings. Failing such agreement, the arbitral tribunal shall determine the language or languages to be used in the proceedings. This agreement or determination, unless otherwise specified therein, shall apply to any statement of claim, statement of defense, any written statement by a party, any hearing, and any award, decision or other communications by or to the arbitral tribunal. The arbitral tribunal may order that any documentary evidence shall be accompanied by a translation into language or languages agreed upon by the parties or determined by the arbitral tribunal.

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e Arbitration Act B.E. 2545 ๔๑ Section 29 Unless otherwise agreed by the parties, within the period of time agreed by the parties or determined by the arbitral tribunal, the claimant shall state the facts supporting his claim, the points at issue and the relief sought, and the respondent shall state his defense in the statement of defense. The parties may submit the relevant documents or list of evidence describing the documents or other evidence that they purport to adduce. Unless otherwise agreed by the parties, either party may amend or supplement his claim or defense during the course of the arbitral proceedings, except the arbitral tribunal considers it inappropriate to allow such amendment having regard to the delay in making it. Section 30 Unless otherwise agreed by the parties, the arbitral tribunal shall decide whether to hold oral hearings for the presentation of evidence or for oral argument, or whether the proceedings shall be conducted solely on the basis of documents or other evidences. An arbitral tribunal shall have the power to take evidence, as provided in paragraph one, at any stage during the cause of proceedings as it thinks fit if so requested by a party, save where the parties have agreed that no evidence shall be adduced orally or in writing. The arbitral tribunal shall communicate to the parties a sufficient advance notice of any hearing and of any meeting of the arbitral tribunal for the purposes of inspection of materials, places or documents. All statement of claim, statement of defense, statement of request, documents or any other information supplied to the arbitral tribunal by one party shall be communicated to the other party.

T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๔๒ Arbitration Act B.E. 2545 Any report of expert witness or documentary evidence on which the arbitral tribunal may rely in making its decision shall also be communicated to the parties. Section 31 Unless otherwise agreed by the parties, the arbitral tribunal shall proceed as follows: (1) Terminate the proceedings if the claimant fails to communicate his statement of claim in accordance with Section 29 paragraph one; (2) Continue the proceedings without treating such failure in itself as an admission of the claimant’s allegations, if the respondent fails to communicate his statement of defense in accordance with Section 29 paragraph one; (3) Continue the proceedings and make the award on the evidence before it if any party fails to appear at a hearing or to produce documentary evidence. The arbitral tribunal shall have the power to carry out any examination as it considers appropriate before proceeding in accordance with paragraph one, including reasons for the respondent’s failure to file the statement of defense or failure to appear, as the case may be. Section 32 Unless otherwise agreed by the parties, the arbitral tribunal may proceed as follows: (1) Appoint one or more experts to report to it on specific issues to be determined by the arbitral tribunal;

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e Arbitration Act B.E. 2545 ๔๓ (2) Require a party to give the expert any relevant information or to produce, or to provide access to, any relevant documents, materials or places for his inspection. Unless otherwise agreed by the parties, if a party so requests or if the arbitral tribunal considers it necessary, the expert shall, after delivery of his written or oral report, participate in a hearing in order that the parties may have an opportunity to ask questions or to present his own expert witnesses. Section 33 The arbitral tribunal, an arbitrator or a party may, with the consent of the majority of the arbitral tribunal, request from a competent court to issue a subpoena or an order for submission of any documents or materials. If the court is of the opinion that such proceedings could have been carried out by the court if a legal action were brought, it shall proceed in accordance with the motion, provided that the provisions of the Civil Procedure Code in the part relating to such proceedings shall apply mutatis mutandis. CHAPTER 5 Award and Termination of Proceedings Section 34 The arbitral tribunal shall decide the dispute in accordance with the governing law chosen by the parties. Any designation of law or legal system of a country shall be construed, unless otherwise

T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๔๔ Arbitration Act B.E. 2545 expressed, as directly referring to the substantive law of the country and not to its conflict of laws rules. Failing any designation by the parties, the arbitral tribunal shall decide the dispute in accordance with Thai laws, save where there is a conflict of laws, the arbitral tribunal shall apply the law determinated by the principle of conflict of laws it considers appropriate. The parties may expressly stipulate that the arbitral tribunal shall determine the dispute ex aequo et bono. The arbitral tribunal shall decide in accordance with the terms of the contract and shall take into account the trade usage applicable to the transaction. Section 35 Unless otherwise agreed by the parties, any awards, orders and rulings of the arbitral tribunal shall be made by a majority of vote. If a majority of votes cannot be obtained, the chairman of the arbitral tribunal shall solely issue an award, an order or a ruling. The questions of procedure shall be decided by the chairman of the arbitral tribunal if so authorized by the parties or all members of the arbitral tribunal. Section 36 If, during the arbitral proceedings, the parties can settle the dispute, the arbitral tribunal shall terminate the proceedings. If requested by the parties and the arbitral tribunal considers that such settlement is not contrary to the law, the arbitral tribunal shall render an award accordingly.

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e Arbitration Act B.E. 2545 ๔๕ An award on the agreed terms shall be made in accordance with Section 37 and such award shall enjoy the same status and effect as the award on the merits. Section 37 The award shall be made in writing and signed by members of the arbitral tribunal. In the arbitral proceedings with more than one arbitrator, the signatures of the majority shall suffice, provided that the reason for the omission of signature is stated. Unless otherwise agreed by the parties, the award shall clearly state the reasons for making such decisions. However, it shall not prescribe or decide on any matters falling beyond the scope of the arbitration agreement or the relief sought by the parties, except an award rendered in accordance with the settlement agreement under Section 36, or the fixing of arbitration fees, expenses or remunerations of the arbitrator under Section 46. The award shall state the date and place of arbitration in accordance with Section 26 paragraph one. The award shall be deemed to make at that place. After the award is made, the arbitral tribunal shall send a copy of the award to all parties. Section 38 The arbitral proceedings are terminated by the final award or by an order of the arbitral tribunal in accordance with paragraph two. The arbitral tribunal shall issue an order for the termination of the arbitral proceedings when:

T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๔๖ Arbitration Act B.E. 2545 (1) The claimant withdraws his claim, unless the respondent objects thereto and the arbitral tribunal recognizes a legitimate interest on his part in obtaining a final settlement of the dispute; (2) The parties agree on the termination of the proceedings; (3) The arbitral tribunal finds that the continuation of the proceedings has for any reason become unnecessary or impossible. Subject to the provisions of Sections 39 and 40 paragraph four, the mandate of the arbitral tribunal terminates with the termination of the arbitral proceedings. Section 39 Unless otherwise agreed by the party, within thirty days of receipt of the award: (1) A party may file a motion requesting the arbitral tribunal to correct any error in computation, any clerical or typographical errors or any insignificant error in the award, provided that a copy of the motion be submitted to the other party for information; or (2) If so agreed by the parties, a party may file a motion with the arbitral tribunal to give an interpretation or explanation of a specific point or part of the award. A copy of the said request shall be submitted to other party. If the arbitral tribunal considers the motion referred to in (1) and (2) of this Section is justified, it shall make the correction or give the interpretation within thirty days of receipt of the motion. The interpretation or explanation shall form part of the award.

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e Arbitration Act B.E. 2545 ๔๗ The arbitral tribunal may correct any error or mistake referred to in (1) of this Section on its own initiative within thirty days of the date of the award. Unless otherwise agreed by the parties, a party, with notice to the other party, may file a motion with, within thirty days of receipt of the award, the arbitral tribunal to make an additional award as to claims presented in the arbitral proceedings omitted from the award. If the arbitral tribunal considers the motion is justified, it shall make the additional award within sixty days of receipt of the motion. The arbitral tribunal may extend, if necessary, the period of time within which it shall make a correction, interpretation, explanation or an additional award under paragraphs two and four of this Section. The provisions of Section 37 shall be applied to the correction, interpretation, and explanation of the award. They shall also apply to an additional award. CHAPTER 6 Challenge of Award Section 40 Challenge of an arbitral award may be made a motion for setting aside to the competent court in accordance with this Section. Within ninety days after receipt of a copy of the award or after the correction or interpretation or the making of an additional award,

T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e สถาบันอนุญาโตตุลาการ ๔๘ Arbitration Act B.E. 2545 a party may file a motion for setting aside of the award with the competent court. The court shall set aside the arbitral award in the following cases: (1) The party filing the motion can furnish proof that: (a) A party to the arbitration agreement was under some incapacity under the law applicable to that party; (b) The arbitration agreement is not binding under the law of the country agreed to by the parties, or failing any indication thereon, under the law of Thailand; (c) The party making the application was not given proper advance notice of the appointment of the arbitral tribunal or of the arbitral proceedings or was otherwise unable to defend the case in the arbitral proceedings; (d) The award deals with a dispute not within the scope of the arbitration agreement or contains a decision on matter beyond the scope of the arbitration agreement. However, if the award on the matter which is beyond the scope thereof can be separated from the part that is within the scope of arbitration agreement, the court may set aside only the part that is beyond the scope of arbitration agreement or clause; or (e) The composition of the arbitral tribunal or the arbitral proceedings was not in accordance with the agreement of the parties or, unless otherwise agreed by the parties, in accordance with this Act.

สถาบันอนุญาโตตุลาการ T h a i A r b i t r a t i o n I n s t i t u t e Arbitration Act B.E. 2545 ๔๙ (2) Where the court finds that: (a) The award deals with a dispute not capable of settlement by arbitration under the law; or (b) The recognition or enforcement of the award would be contrary to public policy. In considering application for setting aside an award, if a party so requests and the court considers it reasonably justified, the court may adjourn the hearing of the case as it deems fit so that the arbitral tribunal can resume the case or carry out any act as it deems fit to eliminate the grounds for setting aside. CHAPTER 7 Recognition and Enforcement of Awards Section 41 Subject to Section 42, Section 43 and Section 44, an arbitral award, irrespective of the country in which it was made, shall be recognized as binding on the parties, and upon petition to the competent court, shall be enforced. In case where an arbitral award was made in a foreign country, the award shall be enforced by the competent court only if it is subject to an international convention, treaty, or agreement to which Thailand is a party. Such award shall be applicable only to the extent that Thailand accedes to be bound.