ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΛΟΓΩ ΤΕΧΝΩΝ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2017-ΤΕΥΧΟΣ 3

ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ
ΛOΓΩ ΤΕΧΝΩΝ

ΜΗΝΙΑΙΟ λογοτεχνικό διαδικτυακό ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

ΤΕΥΧΟΣ 3  ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ  2017 ΑΡΘΡΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ
ΒΙΒΛΙΟΑΠΟΨΕΙΣ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

05     Μια εικόνα, πολλές ιστορίες από τους αναγνώστες μας
15     Συνέντευξη με τον Βαγγέλη Βουραζάνη, συγγραφέα
20     Μελωδίες ψυχής - άρθρο
22     Μια βόλτα στον Παράδεισο, Μαρία Στεφάνου - βιβλιοάποψη
24     Κάποτε στη Σαλονίκη, Μεταξία Κράλλη - βιβλιοάποψη
26     Ένα βιβλίο για το παιδί  - άρθρο 
29     Αφιέρωμα στις εκδόσεις Γεωργίου
33     Αγάπη χωρίς σύνορα - βιβλιοάποψη
36     Συνέντευξη με την GEORGIA FAMBRIS, ζωγράφο  
41     Κάτω από το βλέμμα του Βούδα - βιβλιοάποψη
42    Οι ήρωες με τα κολάν, Όσκαρ β΄αντρικού ρόλου
46     Βουτιές στα βιβλία - άρθρο
48     Όταν θα δεις τη θάλασσα, Στέφανος Δάνδολος - βιβλιοάποψη
50     Αφιέρωμα στο Ebooks4Greeks, ελεύθερη ψηφιακή βιβλιοθήκη
52     Fantasmagoria 2017
54     Το μυστικό του συζύγου, Λιάν Μοριάρτι - βιβλιοάποψη
55     Ζεύξις ο ζωγράφος, Ζωγραφικής λεγόμενα
56     Συνέντευξη με τον Γιώργο Κόκκινο, ποιητή
60     Η εξομολόγηση, η Παναγία της φωτιάς, Σπύρος Πετρουλάκης - βιβλιοάποψη
61     Οδοντωτή μνήμη, Ευριδίκη Νικήτα - βιβλιοάποψη
62     Αργάτης πελαγίσιος είναι ο νους - άρθρο

   65     Ελπίζω ακόμα... όσο υπάρχουν άνθρωποι - άρθρο
   67     Όλα τα φωτεινά μέρη, Τζέννιφερ Νίβεν - βιβλιοάποψη
   70     Συνέντευξη με την Νένα Μπούρα, συγγραφέα
   74    Είπαμε πολλά και σώνει, Νένα Μπούρα - βιβλιοάποψη
   75     Μια άποψη που δεν μπορεί να ισχύει - άρθρο
   77     Συνέντευξη με την Κωνσταντία Σωτηρίου, συγγραφέα
   81     Φωνές από χώμα, Κωνσταντία Σωτηρίου - βιβλιοάποψη
   82     Οριακό σημείο, Φώντας Ξένιος - βιβλιοάποψη
   84     Τα ξαδελφάκια του χρόνου, Έλενα Δοριάκη 
   85     Ο πυροσβέστης, Joe Hill - βιβλιοάποψη
   86     Πόσο ευεργετικό και ωφέλιμο  είναι να διαβάζει κανείς; - άρθρο
   88     Συνέντευξη με τον Κυριάκο Χαλκόπουλο, συγγραφέα
   91     Χρυσαλίδα, Κυριάκος Χαλκόπουλος - βιλβιοάποψη
   92     Τατιάνα Σταύρου
   93     Πολίτικη κουζίνα, ταινία
   94     Μάργκινους Μόριους, Στέλιος Χαλκίτης - βιβλιοάποψη
   96     Το μυστικό της πεταλούδας, Ισμήνη Μπάρακλη - βιβλιοάποψη
   97     Στα βελούδινα ίχνη του δολοφόνου, Χρήστος Αναστασόπουλος - βιβλιοάποψη
   98     Έκθεση «Van Gogh Alive - the experience»
   99     Συνέντευξη με την Εύα Πετροπούλου-Λιανού, συγγραφέα
103     Μη με ξεχάσεις, Γιώτα Παπαδημακοπούλου - βιβλιοάποψη
104     Το ταξίδι της φωτιάς, Σοφία Βόικου - βιβλιοάποψη
105     Iδεών λυκαυγές,  Διονύσης Λιαλιάρης  - βιβλιοάποψη

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2017

Ελλάδα. Η ομορφότερη χώρα του κόσμου.
Το γαλάζιο κυριαρχεί. Ο ήλιος αγκαλιάζει τα πάντα.
Κι εμείς είμαστε τυχεροί. Σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο ζούμε.
Τα τελευταία χρόνια είναι δύσκολα για όλους μας. Όμως,
μπορούμε να ανταπεξέλθουμε.
Γιατί η ζωή είναι ένα ταξίδι.
Χωρίς σταθερή πορεία πάντα.
Χωρίς βέβαιο προορισμό.
Χωρίς όρια και περιορισμούς.
Ας το κάνουμε να αξίζει.
Ας απολαύσουμε όλη τη διαδρομή.
Παρέα με τους αγαπημένους μας.
Παρέα με ένα βιβλίο.
Παρέα με τους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών. Όλοι μαζί.
ΟΜΑΔΑ!

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας

ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΛΟΓΩ ΤΕΧΝΩΝ

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΓΚΟΥΤΖΟΥΡΕΛΑ

ΚΕ
ΑΜ
ΛΠ
ΟΝ
ΚΕ
ΑΥ
ΙΣ
ΡΕ
ΙΙ
ΝΣ
Ε
Σ

ΑΜδπηεμοέινδοαευχυρτσγήμήκασαατέεντεατ,ηνκνπαπθίνέρανόκακαςλζαηωπσγηόρ.εασφάιςκ,ή ς
του ιστορία.
τη δική παρουσιάζουμε!
Σας τις

Ραοπέύεραφλαατηελο.ύξήύθεθσΗεεερλιςηααα.,ίτμρημαΔμςύραε.ργνααέΕήττπχσξοάιειτνριέδέελενθοψιααωυελνςθαετσήέ.ινστςιαιωννΓόΚθεεσαωτλρ'αγμίααρά

κέκανδαύραδυΙμπδ,λνικτάαλιυαθάαόνώβτσΚτπάισνααάώσχολάήοτ.εααυοσθρτκσσυεενμηαΠαέμσι.αεςμιαέφ.ε,κζονρΝ..οτκωοοηιίάηρααμανήγνάΕζτταελκι.εααάνκλέα.ψεσπάρεΓιμ.ίτουατοννεροχυύπκςηαέήΣυγαόψτο,ήσήτιπηδυετεθήμονιεονεεΜκευιαρυλγρωτηααε.χαεατττνόλ.δρκόίενήτοώ.εθφσπαανπίασνυμοάινοΠσαοσεενύιη.γοτέσόλάατμύοττολσοευηαιεσνατζοε

ελκεααύένιθχταεεαδμζιρσεηιηανΕτττα.εεάπφντλζιαήηετωευχέσνίήλτώνεοαιααρυόίιπαιπςπεα,ίηςωσσχωςΘχρπτγοόααλααλνέλτνουιοήηβαύάτννςά,νήση.σ.εηαμίττΤννςΠηαηααονςιέΖόριμτεπλάαθεπόαασάλκνιρεθελαοαίεαυωςλυδμσπθστύεσοόάαίσαυ,ννκς.τοκαλααΟι ι
Μια γυναίκα που
αναζητεί τον εαυτό της.

ΑΠγαγπεαλίθναανασίου

πεεεγκόκμρεκενκερκιαίαΚείμνοώννοκκιρΚηέυιοροιαρράντκύιάςαιρεεάβσίάδκιδάειζ.εαβτ.είαβκενχ.νηρτίιιινεη.ιςΤηπσμμ.ςνεεο,οκαποίίαχχυόποηκΤζεεκταροτίαα.απαοάμκιαχνίρύόεασπόΤμίσάμενθτονήκαεώβαεεεεμδεζιιυιίραίρηπίεεναπεκασακητκορτμρόεοεόυυοίότάατυί,μννι.τκηθωτι.νρντήονεοα.ςιαίθατνράααίαΤζνπκποοήινότρτοεα.
Αλεξία Λαμπροπούλου

Σθ"σεαμΠμ'πιχλοκσαώίεάίσυαήργγςϊ,ωαοτδσχάόπεω"νυμτλτώα;εαεοαψ;υνμκιΕατπθηΜοπακσάύααξύρλασαίλιιιδσεφάτικπεεορσαζάντότηύσιλαολιτυπτπεημηαπκύώΓοτςίόωορυθες.ιδνώλν,άιτεεαντλάτίιαοαωπςαντσώτνΚησμσηεςγςεαααςυκκ.νλρμαρπααίεζιιοάμευιταςορνά

Κθίμιδααύειλπαοέψρόμσα.ςιΧωγπάτγοαωοοσήΤ,ρρρτεξοάοοεεμυχυρύυαλΔωιτσ.εναάιεράεκχλόίμΑόδιλςτνσειπήιακτστεόοααοξπνγιήίοοτ,χίτγντολοηοεέοναιυσγππςπίηταο,όι,ουα..χτχηδ.ωωερρίείςνγςκαακίνενπσυατίασενλτάέητπιύποδώογσανλνπνςαωνΤικυνγήαανέλιάενιψσγεσνάιτελφωεάυεταπάααχσαιαηχσοώλυιτντήντλυεβατνηαςοομέήρατχυπττπτοετθποηόρέιόρέπη;άυάπασςοσνοονννλνργσοαοσυίατάόεγ;έτρσακσπεξππάψααύια.εσεηωΑπνάγιτ.α;σότόκςυχαν.πη.τ ρτναππηοςΓήαετιλνΑουιναΜιυακεαυκβττκάτήταάοάμώνίοπυισεενσωψτινεατςηαιγχηλιτανάα

Μαρία Δασκαλούδη

πέορδγπυαυλωπερτέργζρσέαγόόμίήμρισοετστναμοσέανΈηεεόοτυσέωιτστνοςνρνααηαπκοκπιλςνωαονανμπιιοσάυλτισαίιτατσήήααμξεκοηεπαωθθξςνόρυινεάνηελ,τιςκιέιπννακηασςπψίατρεννν.κενη.υοησα οαεσχμσασουχ΄Γηήη΄πενυτεσπμμι.άώααεαοέστγη,θδρνύηκυΗεώαναχςςγηνιηα΄ρδχ.σ΄όεμεων.τγνχθμυναοοί"αρτνιχάηυραΚΔέεεήλνίσσίτφοεαασεεενμίωτστγ.ττιαςηιμοσηαξναεκςαεάαξίΘκρμχκεςξθπάιαυαρετάάρμσιιτιακηλώοάωατςα.σνδνμάτι.σα.ουηαεσ.υν.ιιαα.,φά,τνοήλναρλα,άο
Αναστασία Καυκοπούλου

... Κι όμως η σκέψη της ακόμη
βασανίζεται... Μέρα και νύχτα... Θυμάται
τον τελευταίο χορό... Το τελευταίο ταγκό...
Εκείνος οδηγούσε τα βήματα κι εκείνη
ανήμπορη ακολουθούσε, η καρδιά της
χτυπούσε ξέφρενα... Καθώς προχωρούσε στην
παραλία και τα κύματα έγλειφαν τα πέλματά
της... Ευχόταν κι ο χρόνος να γιάτρευε τις
ανοιχτές πληγές της καρδιάς της...

Νεκταρία Γ. Πουλτσίδη

Νθμιλώτειμημγτθοςαάμηεθννλινέαάγεονχιξλαηςπαιαεπ.κρρσέο.ήονερσγ.ύσαωοανύεηηγτπΊστγσατσακείητςζωρυεη,εφξμςινψητςέίεν,υστοίηχεη.ωπύ,ήεν.οςκυ.ίοαίωαπσπλίασσΣωαάβράθί.λςαγάηνιοίττνΒκυέηητεαρμασηι,α.ιεθενι.ινπά.εέείοδίννυαικμααιςόιδντεμηηνια
Meriem Ptd

έπαερκυθεοκτάπύνυαλεσναχαιΘ'εισνσινφέασμααλκωαέηναμν!ναπσνηάεσάεείξΘνίάρεεςεννεέιί!ι'νιελαιτημτΑηιασέχαυπεσακτχλαμαλήανώόοιαρτσγγμάηνιεεαυπαλςισώετ!ιττητμνοηιςτηκπςανήόβσςσλητ!τχοέοημανΘνρμάαέάλνηεκσμαεοι
Αγάπη Ντόκα

ΑγναντσαευπύνεοέιλβτοηηγνσισαθμνάόλσαότσηλRωσζeαωνnκaήόάσLτναηaοςzν!aταriςdou

Την είδε από μακρυά να περπατάει στην
άκρη της θάλασσας σαν αερικό και η
λαχτάρα του να τρέξει κοντά της ήταν κάτι
που δεν είχε ξανανιώσει. Δεν τόλμησε
όμως... Φαινόταν τόσο απορροφημένη
στις σκέψεις της με τη θαλασσινή αύρα να
της χαϊδεύει το πρόσωπο. Λες και τίποτα
σε αυτό τον κόσμο δεν την αφορούσε...

Μαριάνθη Πούλιου

Προσμονή για τον έρωτα
Voula Tsamili

ΚοππορττρπηίρΑιίταςζοςπαάατνοκπκοαίλσξθαανσλόνειιιάστέσιηωνφναςλμετθοτοα.αέαιαξήυακύνσΤυσγασάγρακητοεσναεόγξαμμάαιπτεβιςιέεαητςαηήντεητςτοαηυμθτάηςι.αςυρχύέγς.ΔμννγαχαΘγαξμεειήρπκκξυνκπςα.αιερπορσλθμΤέιιχπιρντ.εαάκνοηρώόΗραήπμγσώςμομνναέυμτέκετσεννοιρυραχλςαεημννροςη.ίιδιςοκαωμςτιιύοζετκδήοεσιάττιτυάεάηαξννει
ιδανικό. Αντωνία Καππέ

κΞαμαεαπεαάατθχώπτρόνζυμργάηΜεεύγαρχτέέιεσςυλόόαεπνβεααφπότ.πυτετσςοτοηοχμτητπλπάΌιμεοισηςτΈηηύνπέσσικρλοάααςαπλντ,ςσείαττεδπαπλνρν,αηηοοηεσυεμφύμυζτκαροτόίθοθααχκηεησνετθααοσκεφρεέοαυελ.ανρπειούπττβτταήρλριιημποαότύδεγλέαίγςωισέοαδηνάύνφρμάέρά.νννπτύιυνασμαήαλόιάεΒαάπεασσπίτεμ,εκισ,νίμκθιηηεχώησπωαπτκκττέαοωεημεοςοαχωοτπτρρπρτνκαάεηπασιεοξατακοεγεφτμιίπτςςμημέραά,ας,αιειμααηρζφλεςηοτζτσπγφλ'λεντνλναοηολεςιαάαοκκλέοατώαενιυννόνέμιιζαλιυρτκτάέωκγττςψήιτοηαίιτίκοςοήαοδααεηήθστχσόετ.,ύςσιθτηναοσεαιλενυθττΈαθσςάτλςτλσεεπιαάντ,ηφρωφεπολεκίυιηοόόκκλένηαύναγόκρτπανεδααάπνοακισγρόντξοίαπήεισδαώαεαιρύεσκεγόυλά.τπόσωιιμτλακρανρηέεεχρΧηαεταιαωιτνυλκα.ννςεηχνπτωανξαόάίκεημΧεοθσςιλκάάςιζαότίρμθνεαητχτβτακιεφλκυίοίαβεηηνετήςρπνησατνωηρνντοςηόαμηεδψμιπέοιναι,ςυστρμακασλςψρευααηαξσβμάαοονκτφότεάμN.ρνπαάεέοέχήάύσρμφόθόκΚατντtρνάσνμδτμοτρρύαεiριληγράεονnνεηιειπεειγάιααμιταηθςεςaώμχτετηαμπόσιε,ιτοιαεστςςνο.ρχDηχεηνπ,φάμίΈρίαςέaρνολδσάεό,rανυηιλεdνααψιοζ..εη. .

Συνεχίζοντας το ταξίδι μας
στα άδυτα των νέων που
ντεμπουτάρουν στο χώρο της
συγγραφής, ανακαλύψαμε
τον Βαγγέλη Βουραζάνη, ένα
πολλά υποσχόμενο
“καρντάσι”, που μας μιλά για
το “Ψυχή από μαύρο
βελούδο” που κυκλοφορεί
από τις εκδόσεις Βάρφη.
Ελάτε να μάθουμε
περισσότερα για εκείνον.

Τι υπάρχει να μάθουμε για

το Βαγγέλη; Πώς κατάφερε

να συνδυάσει τη νυχτερινή

ζωή με τη συγγραφή αλλά

και με τη Διαχείριση

Πληροφοριών; ‘Ήταν ένα

όμορφο ταξίδι για να φτάσει

εδώ;

Β. Β. Θα ξεκινήσω

απαντώντας σας από το τέλος.

Το ταξίδι δεν ήταν όμορφο. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΧΑΡΑ ΔΕΛΛΗ

Είχε πολλές αναποδιές,

χρειάστηκε να περάσω πολλά

κύματα μέχρι να πιάσω ασφαλές λιμάνι. Σημασία όμως έχει ότι, ακόμα κι από

ένα τέτοιο ταξίδι, έχει κανείς να πάρει πράγματα, που σε βάθος χρόνου,

σίγουρα αντιλαμβάνεται ότι τον έχουν κάνει καλύτερο, ψυχικά δυνατότερο και

σίγουρα πιο έμπειρο. Τώρα σχετικά με την ενασχόλησή μου με τη νυχτερινή

ζωή και τη δουλειά μου ως μπάρμαν, οφείλω να σας πω ότι πάρα πολλά

παιδιά στη νύχτα ασχολούνται με τον κόσμο της τέχνης, παράλληλα με τη

δουλειά τους. Έχω γνωρίσει ηθοποιούς, ποιητές, ζωγράφους που

παράλληλα δούλευαν ως μπαρμάνια, djs ή σερβιτόροι και σερβιτόρες.

Issue 27 | 234 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Δυστυχώς, έχουμε την ατυχία να ζούμε στην Ελλάδα, το μέρος του κόσμου που
προσπαθεί πάση θυσία να κόβει τα φτερά των νέων και να πείθει όλη αυτή τη
γενιά ότι τα όνειρά μας δε θα γίνουν ποτέ πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να
συνεχίζουμε στην εύκολη λύση της νύχτας, όπου ευτυχώς, ακόμα, τα λεφτά είναι
αξιοπρεπή. Όσο για το δικό μου πέρασμα από τη νύχτα, έχω να πω ότι, αν οι
σπουδές δίνουν το πτυχίο, η νύχτα αξίζει όσο δέκα μεταπτυχιακά. Εκεί
ανακαλύπτεις τους ανθρώπους και τους μαθαίνεις από την κακή τους πλευρά.
Εκεί μαθαίνεις να επιβιώνεις, όταν όλοι θέλουν να σε ποδοπατήσουν. Εκεί
ανοίγουν οι ορίζοντες του εγκεφάλου σου, ώστε να καταλάβεις το πόσο
υποχθόνια μπορεί να γίνει η ανθρώπινη ύπαρξη στο βωμό της προσωπικής
επιτυχίας. Στη νύχτα πέτυχα τους χειρότερους, αλλά και τους καλύτερους.
Ανθρώπους, που κράτησα κοντά μου και έχω μέχρι και σήμερα,
ανθρώπους τους οποίους θεωρώ πολύ καλούς μου φίλους
μέσα από τη νύχτα. Όσο για την εμπειρία μου στη σχολή
μου, τη Διαχείριση Πληροφοριών, μου είχαν περιγρά-
ψει κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που συνάντη-
σα στα ΤΕΙ Καβάλας. Εδώ, έχω να καταγγείλω μάλι-
στα τη διαφθορά των ελληνικών εκπαιδευτικών ιδρυ-
μάτων, ανωτάτων και μη, τα οποία ζέχνουν σαπίλα,
όντας γεμάτα από πολιτικοποιημένα αποβράσματα,
τα οποία ευθύνονται για την παρακμή του εκπαιδευτι-
κού συστήματος και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στην
Ελλάδα. Δε θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες.
Ο νοών νοεί τω.

“Ψυχή από μαύρο βελούδο”, λοιπόν. Έντονος αλλά και αντιφατικός
συνδυασμός, άψογα ταιριαστός στο προφίλ του πρωταγωνιστή μας,
Αχιλλέα. Τον απέδωσες όπως τον είχες φανταστεί ή χειραφετήθηκε και
σε οδήγησε εκείνος στην πορεία της ιστορίας; Έχετε κοινά στοιχεία;

Β. Β. Ανέκαθεν έλεγα και λέω ότι οι ήρωές μου κι εγώ είμαστε μία ύπαρξη. Άρα,
δεν οδηγεί κανένας, κανέναν. Οπότε νομίζω ότι απάντησα και στη δεύτερή σας
ερώτηση.

Στο βιβλίο θίγονται η πολιτική τάξη, η δικαιοσύνη, η ιεραρχία στους
έγκλειστους στις φυλακές, η τιμωρία, η λύτρωση, θέματα με τα οποία δεν
καταπιάνονται καθημερινά εικοσιεπτάχρονοι. Πώς τα επιλέξατε;
Χρειάστηκε έρευνα;

Μια λεπτομέρεια που διαφεύγει από αρκετό κόσμο, είναι ότι το βιβλίο αυτό το
έγραψα στα είκοσι, και όχι στα είκοσι επτά. Πάντοτε διάβαζα, πάντοτε
ενημερωνόμουν και έχω μεγαλώσει σε γειτονιές, όπου δυστυχώς πολλοί φίλοι
μας από το σχολείο βρέθηκαν να είναι στη φυλακή, ή να έχουν κάποιον δικό
τους μέσα. Προσωπικά, αγαπώ τη γειτονιά μου, άσχετα με το αν είναι κακή και
άγρια. Μεγάλωσα κοντά σε ανθρώπους με ανθρωπιά και αληθινές αρχές και όχι

στερεότυπα για τα μάτια του κόσμου. Είναι σίγουρα πολύ
αντιφατικό στο μυαλό πολλών αυτό που εξομολογούμαι και
σίγουρα οι περισσότεροι δεν θα το καταλάβουν, αλλά,
μέσα από τέτοιες γειτονιές, βγήκαν πολύ καλοί και
ηθικοί άνθρωποι, οι οποίοι μέσα από άπειρες
δυσκολίες κατάφεραν να διαπρέψουν στους τομείς
τους. Είμαι περήφανος να γνωρίζω τέτοιους
ανθρώπους και να μοιραζόμαστε κοινό παρελθόν.
Εξάλλου, όπως έλεγε ένας σοφός άντρας: αν δεν
έχεις κάνει φτωχός, δε θα μάθεις ποτέ να εκτιμάς
πραγματικά αυτά που έχεις και αυτά που σου δίνονται.

Πόσο επηρεαστήκατε, όταν καθημερινά γράφατε για
μίσος, εκδίκηση, έρωτα, αγωνία κι ένταση; Είναι εφικτή η
απονομή δικαιοσύνης σε ένα σάπιο σύστημα; Πλήγεται τελικά το
κατεστημένο κι αν ναι, μόνο παράνομα;
Β. Β. Δεν επηρεάστηκα και γενικά δεν επηρεάζομαι. Όταν γράφω τα βιβλία μου,
μπαίνω σε μία άλλη διάσταση, όπου τίποτα δεν έχει να κάνει με την καθημερινό-
τητά μου και το αντίθετο. Η συγγραφή είναι, όπως λέω, η ψυχοθεραπεία μου από
τους ρυθμούς της καθημερινότητας. Όσο για την απονομή δικαιοσύνης και το
σύστημα, αυτό που έχω να πω κι έχω καταλάβει παρά το νεαρό της ηλικίας μου,
είναι ότι όλα σε αυτή τη ζωή πληρώνονται. Εδώ η κόλαση, εδώ και ο Παράδεισος.
Δε θα μιλήσω για κάτι συγκεκριμένο, πάντως για όσους παρακολουθούν την
επικαιρότητα, καταλαβαίνουν σίγουρα τι θέλω να πω.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΒΟΥΡΑΖΑΝΗΣ

Ήταν εύκολο μέσα σ’ Προσθέστε λίγο Είμαι συγγραφέας και
αυτό το έρεβος να
τρυπώσει ο έρωτας; κείμενοΚάπως έτσι, όχι πολιτικός αναλυτής.
Ήταν το αναγκαίο
“σωσίβιο” για να όπως περιγράφεται Απλά η κατάσταση με
κρατήσει τον ήρωα
στον κόσμο των στο βιβλίο το κοντινό θλίβει, διότι όλοι οι
εχεφρόνων; Κατάφερε
να τον αλλάξει κάπου; μέλλον της χώρας, πολιτικοί ηγέτες των

Β. Β. Σίγουρα, δεν ήταν φαντάζεστε το αύριο; τελευταίων ετών
ο έρωτας η αιτία που ο
Αχιλλέας δεν πέρασε Πού πρέπει να δοθεί ψεύδονται ασύστολα και
στην απέναντι όχθη, την
όχθη της παράνοιας, βάση για να υπάρξει κατ’ επανάληψη στα
αλλά η Κατερίνα έγινε
υποσυνείδητα η δύναμή μια πιθανότητα Μ.Μ.Ε και
του, η αιτία να συνεχίσει
και να αναγκάσει τον διαφορετικού εξακολουθούν να
εαυτό του να ξεπεράσει
τα όριά του για εκείνη. κοινωνικοπολιτικού παίρνουν την ψήφο του
Σίγουρα, ακόμα και οι
πιο σκληροί σε αυτό τον περιβάλλοντος; λαού. Προσωπικά,
κόσμο, έχουν την
ανάγκη να αγαπήσουν νιώθω προδομένος και
και να αγαπηθούν. Β. Β. Δε θέλω να μπω σε γελάω με τους
μια τέτοια συζήτηση.
ανθρώπους που
Θεωρώ όλο αυτό που ψηφίζουν τις ίδιες
γίνεται τα τελευταία
πολιτικές δυνάμεις που
“μνημονιακά” χρόνια στη έφτασαν τον τόπο μας
χώρα μας μια τεράστια στον πάτο.
φαρσοκωμωδία, με

απώτερο σκοπό το

ξεπούλημα των φυσικών

πόρων της χώρας μας σε

εξωτερικούς παράγοντες.

Δε θα πω λεπτομέρειες.

Θεωρώ ότι η πιο γλυκιά εκδίκηση που μπορεί να πάρει κάποιος
βγαίνει από την προσωπική του εξέλιξη, αφήνοντας πίσω του
κακώς κείμενα. Ανατροπές, πλεκτάνες, αληθινή φιλία, αλληλεγγύη…
είναι όλα μέσα στη ζωή. Όλοι τα έχουμε ζήσει κι αν όχι, κάποια
στιγμή με κάποιο τρόπο και για κάποιο λόγο, θα τα ζήσουμε.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη εδώ

Μελωδίες ψυχής

Καλαμαρά Γεωργία

Δεν μπορείς να κρυφτείς από τη μουσική. Εκείνη σε βρίσκει πάντα,
όπου κι αν έχεις χωθεί. Έχει πολλές μορφές, πολλούς και
διαφορετικούς ήχους, μα είναι πάντα η ίδια, αυτούσια και εκλεπτυσμένη
όπως ακριβώς γεννήθηκε. Μπορεί να μην τη γεννάνε οι κιθάρες και τα
ντραμς, αλλά τη γεννάει το ρολόι με το ρυθμικό τικ τακ, ο αέρας σαν
σφυρίζει, τα κύματα καθώς παφλάζουν, τα φύλλα όταν θροΐζουν, η
καρδιά ενώ χτυπάει, το νερό τη στιγμή που κοχλάζει, τα πλήκτρα του
υπολογιστή που τα πατούν τα δάχτυλα που χορεύουν στον ρυθμό
της…

Την προσκυνάς τη μουσική, την υπακούς, παρασύρεσαι από εκείνη.
Νιώθεις κι αγαπάς μαζί της. Γεννιέσαι και πεθαίνεις μαζί της. Όπου κι αν
στρέψεις το ενδιαφέρον σου, η μουσική σε θωρεί με το πανέμορφο
φόρεμά της, το λαμπρό της στέμμα και τα χρυσά της σανδάλια. Σε
σαγηνεύει σαν Σειρήνα και είσαι ανίκανος να της αντισταθείς. Κι όταν
της επιτρέπεις να εισέρχεται στην ψυχή σου και να κυλάει στο αίμα σου,
στρώνεις την ιδέα στο πεντάγραμμο, αλλάζεις τις νότες σε λέξεις και ως
εξαίρετος συνθέτης τις οδηγείς, πότε νευρικά και θυμωμένα, πότε γλυκά
και τρυφερά, πότε σπασμωδικά και απότομα. Κι ύστερα, πιάνεις την
μπαγκέτα για να διευθύνεις την ορχήστρα ως επαγγελματίας μαέστρος
και να ηχήσει, επιτέλους, η μοναδική μελωδία που συνέθεσες.

Μπορεί να μην είσαι ερωτευμένος με
τη μουσική τέχνη, εκείνη όμως είναι
ερωτευμένη μαζί σου. Δεν θα σε
αφήσει ποτέ μονάχο σου. Πάντα θα
σε συντροφεύει τις μέρες και τις
νύχτες σου δηλώνοντας διακριτικά ή
όχι την παρουσία της, καλώντας σε
να χαθείς στον λαβύρινθό της για να
σου δώσει την αναζωογονητική
ανάσα που έχεις χρεία κι ανάγκη.
Αφέσου στη σαγήνη της καθώς
γράφεις. Μόνο κερδισμένος θα βγεις.

Διαβάστε το άρθρο εδώ

ΚΥΡΙΑΚΗ
ΓΑΝΙΤΗ

Εντάξει…
Ό, τι και να πω τώρα γι' αυτό το βιβλίο είναι λίγο!!! Είναι υπερ-φανταστικό
(ας μου επιτραπεί ο όρος)!!!!! Η πλοκή του, η δομή, η εξαιρετική περιγραφή
του τοπίου -νομίζεις πως βρίσκεσαι και εσύ εκεί- όλα αυτά μαζί σε
μαγεύουν!!!!! Είναι φανταστική η γραφή της συγγραφέως!!! Άργησα να το
διαβάσω, αλλά η αναμονή άξιζε και με το παραπάνω!!!

Αχ, αυτή η μοίρα και τα παιχνίδια που μας παίζει!!! Είναι ένα βιβλίο που δεν
πρέπει να λείπει από τη συλλογή σας!!!! Μη σας πω ότι είναι και ιδανική
παρέα για τις καλοκαιρινές σας διακοπές!!! Εμένα πάντως, με έκανε να
θέλω να ξαναπάω στη Σαντορίνη!!! Θα κλείσω με την ατάκα που λέει η
Δανάη στο τέλος του βιβλίου, που με καλύπτει πλήρως....

''Θέλω να κάνουμε μία βόλτα. Ακόμα μία βόλτα στον παράδεισο''.

Χίλια μπράβο Μαρία Στεφάνου!!!!!! Σε ευχαριστούμε πολύ γι΄ αυτήν την

υπέροχη βόλτα! Διαβάστε το άρθρο εδώ

Στην προσπάθειά της να ορθοποδήσει και να ξεπεράσει το φιάσκο του
γάμου της, απογοητευμένη η Ζωή καταφεύγει στη Σαντορίνη. Εκεί
γνωρίζει την Άννα, ιδιοκτήτρια πανσιόν, που της προσφέρει δουλειά, και
τη Μαργαρίτα, ξαδέλφη της Άννας. Στο νησί την ακολουθούν και οι δύο
αγαπημένες της φίλες, η Δανάη και η Βίκυ.

Η μοίρα όμως έχει ένα παράξενο σχέδιο.

Στο μαγευτικό σκηνικό της Σαντορίνης οι πέντε κοπέλες θα μπλέξουν τις
ζωές τους, θα βρεθούν αντιμέτωπες με μυστικά και ψέματα, με μίση και
πάθη που θα έρθουν στην επιφάνεια και θα γνωρίσουν τον έρωτα εκεί
που δεν το περιμένουν. Θα κλάψουν, θα πονέσουν, θα γελάσουν, θα
θυμηθούν και, προπάντων, θα αναζητήσουν η καθεμιά το δικό της
προσωπικό παράδεισο.

Κάποτε στη Σαλονίκη
Μεταξία Κράλλη

Μια ιστορία αγάπης πολύ δυνατή, έρωτας
πλημμυρισμένη από έντονα μίσος
συναισθήματα, την εποχή που οι πατριωτισμός
Εβραίοι βιώνουν εγκλήματα και ο διχόνοια
κλοιός στενεύει τα περιθώρια της πείνα
ζωής τους. δυστυχία
Αγάπη και πόνος. πόλεμος
Ένας Εβραίος και μια Χριστιανή
ζουν τον απολυτό έρωτα και
καταρρίπτουν τα στερεότυπα που
τους θέλουν χώρια σε μια κοινωνία
στη δύνη του πολέμου.

Μαρία Γραμμένου

Πρόσωπα που Η συγγραφέας, σ’ ένα Βυθίζεσαι σε
συνδέονται στην βιβλίο αρκετά ξεχασμένες ιστορίες
πορεία μεταξύ τους διαφορετικό απ' αυτά της συμπρωτεύουσας,
δίνουν στην ιστορία που έχει συνηθίσει το με ηθογραφικά
την αίσθηση ότι τίποτα κοινό της, εκθειάζει στοιχεία μιας
δεν γίνεται τυχαία. Η τον έρωτα χωρίς νοσταλγικής εποχής…
παράλληλη πλατωνική διαφορές σε
αγάπη, στην αρχή, θρήσκευμα και Χρήμα, Πιστεύω και
του πάμφτωχου οικονομική και Ανθρωπιά
νεαρού που εισχωρεί κοινωνική κατάσταση. συγκρούονται μεταξύ
στην Αντίσταση και Ενδυναμώσει το τους και δίνουν
λατρεύει στην αίσθημα φιλίας και εικόνες μοναδικές
κυριολεξία την αλληλεγγύης μεταξύ στην ιστορία αυτή.
όμορφη και πλούσια των ηρώων και μας
Νινόν, μας χρωματίζει μεταφέρει άριστα στο Η αφήγησή του έχει
έντονα την κοινωνική κλίμα της εποχής ωραία ροή, χωρίς
και οικονομική εκείνης, τονίζοντας περιττές περιγραφές ή
διαφορά των πόσο δύσκολο είναι μελοδραματισμούς και
ανθρώπων στα να ξεχωρίσεις και να σου κρατάει αμείωτο
χρόνια της Κατοχής. διαπρέψεις ως το ενδιαφέρον μέχρι
επιστήμων, αν ανήκεις και τη τελευταία
στο γυναικείο φύλο. σελίδα του.

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ Τελειώνοντας το
βιβλίο αυτό, ένα
αίσθημα πληρότητας
και δικαίωσης με
κατέκλυσε και μου
έδωσε την εντύπωση
ενός άρτια γραμμένου
μυθιστορήματος.
Αισθηματικό, ιστορικό
ή και τα δύο; Εσείς θα
αποφασίσετε!

Δείτε
το άρθρο

εδώ

Γ Γεωργία
Ι Καλαμαρά
ΕΑ
Ν
ΑΤ
Ο
Β
ΙΠ
ΒΑ
ΛΙ
ΙΔ
ΟΙ

Το παιδικό βιβλίο είναι ένας πολύτιμος θησαυρός στα
χέρια του παιδιού, που μέσα του κρύβει νέους κόσμους,
αλλόκοτα πλάσματα, ξεκαρδιστικά συμβάντα και πολλά,

πολλά άλλα…

Το λογοτεχνικό κείμενο που Η αγάπη για το βιβλίο δεν μπορεί να
απευθύνεται σε παιδιά επιβληθεί, αλλά σίγουρα μπορεί να
φορτίζει συναισθηματικά καλλιεργηθεί και να γίνει βίωμα από μικρή
τους μικρούς αναγνώστες, ηλικία. Στο λογοτεχνικό βιβλίο τα παιδιά θα
ανοίγει νέους ορίζοντες στα βρουν έναν φίλο, μια παρηγοριά, ένα μάθημα
παράθυρα του κόσμου, ζωής, μια πηγή χαράς και διασκέδασης, έναν
καλλιεργεί τη φαντασία τους μυστήριο κόσμο να ερευνήσουν και όχι ένα
και τις γλωσσικές τους μέσο για να βελτιωθούν στην ορθογραφία και
ικανότητες και όλα αυτά με να γράψουν καλύτερες εκθέσεις.
τρόπο μαγικό, διασκεδαστικό
και πολλές φορές Η τέρψη της ψυχής και η χαλάρωση του
ασύλληπτο από εμάς τους μυαλού είναι εξίσου σημαντική στα παιδιά,
μεγάλους. όπως και στους ενήλικες. Η καλλιέργεια της
κουλτούρας της ανάγνωσης στο παιδί δεν είναι
Όμως, η συγγραφή βιβλίων μάθημα, αλλά τρόπος και στάση ζωής.
για παιδιά δεν έχει
αυτοσκοπό να διδάξει κάτι, Στις διακοπές, λοιπόν, ας κλείσουμε την
όσο κι αν συμφωνούμε όλοι τηλεόραση, τα τάμπλετ και τα άλλα
ότι συμβάλει στην ηλεκτρονικά και ας αφήσουμε το παιδί να
ψυχοσωματική, όσο και στη διαβάσει “γιατί του αρέσει και ό, τι του αρέσει”.
νοητική ανάπτυξη των Η χαρά, η αγωνία, η εξερεύνηση, η ταύτιση με
παιδιών, άρα η παιδική τους ήρωες και η χαρά της ανάγνωσης είναι
λογοτεχνία δεν είναι δικαίωμά του.
γλωσσικό μάθημα. Ίσως
αυτό να εξηγεί πως τα
περισσότερα παιδιά δεν
έχουν καλή σχέση με το
εξωσχολικό βιβλίο.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ 

Διαβάστε το άρθρο εδώ

Με έδρα τα Γιάννενα, οι Εκδόσεις Γεωργίου Οι εκδόσεις
στοχεύουν στην ανάδειξη της σύγχρονης Γεωργίου είναι
ελληνικής λογοτεχνίας και στους
πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς καθώς ένας νέος
πιστεύουν πως πάντα υπάρχει χώρος για εκδοτικός οίκος
νέα ταλέντα. όπου με κύριο
παράγοντα την
Ας τους γνωρίσουμε μέσα από αυτή τη
συνέντευξη που μας παραχώρησαν. αγάπη και το
μεράκι για το
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
βιβλίο,
Ποια ιστορία κρύβεται πίσω από την υπόσχεται
ίδρυση του εκδοτικού σας οίκου; Κάνατε προσεγμένη
όνειρα για την πορεία σας; Τι και ποιοτική
συναισθήματα σας έχει αφήσει όλο αυτό
το ταξίδι ως σήμερα; έκδοση
βιβλίων.
Η αγάπη μας για τα βιβλία! Τα όνειρα είναι
αναμενόμενα γιατί χωρίς αυτά δεν υπάρχει
κίνητρο. Όσο για τα συναισθήματα, θετικά και
μόνο θετικά! Παρ'όλες τις δυσκολίες που
υπάρχουν στο χώρο, συνεχίζουμε με
αισιοδοξία και χαμόγελο.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Προωθείται η φιλαναγνωσία σε όσους ασχολούνται
με τις εκδόσεις; Ποια στοιχεία είναι απαραίτητα για
την επιτυχία του κάθε εκδοτικού;

Η πλειοψηφία όσων ασχολούνται με τις εκδόσεις
προωθούν την φιλαναγνωσία, όντας και οι ίδιοι
φιλαναγνώστες. Όσο για την επιτυχία ενός εκδοτικού
οίκου, πρώτα απ' όλα η αγάπη του για το βιβλίο και ο
σεβασμός προς τους συγγραφείς. Τι σημαίνει αυτό;
Προσεκτική επιμέλεια, διόρθωση του έργου.
Συνεργασία, συνεννόηση και επικοινωνία με τον
εκάστοτε δημιουργό. Συνέπεια και κυρίως αγάπη για
αυτό που κάνει!

Πέρα από τα βιβλία σας, ποιων εκδόσεων τα βιβλία
θα βρει κάποιος στη βιβλιοθήκη σας; Πόσο
βελτιώνει την καλή εκδοτική λειτουργία ο υγιής
ανταγωνισμός;

Ο υγιής ανταγωνισμός μόνο βελτίωση μπορεί να φέρει
σε όλους τους τομείς. Στην βιβλιοθήκη μας θα βρείτε
βιβλία των εκδόσεων Οσελότου. Ευελπιστούμε σύντομα
και άλλων εκδοτικών οίκων. Η ομαδικότητα και η
αλληλεγγύη κύριο μέλημά μας!

Ξεχωρίζετε κάποια Με ποια ευχή στο
συνεργασία που σας άφησε αναγνωστικό σας κοινό και
τις καλύτερες εντυπώσεις; τους φίλους του blog των
Ποια η σχέση σας με τους Θεματοφυλάκων Λόγω
καταξιωμένους, αλλά και Τεχνών θέλετε να
τους πρωτοεμφανιζόμενους κλείσουμε;
συγγραφείς;
Να σας ευχαριστήσουμε για
Δεδομένου του ότι οι εκδόσεις την προσέγγισή σας και να
Γεωργίου είναι ένας σας ευχηθούμε καλή επιτυχία
νεοσύστατος εκδοτικός οίκος, στο αξιόλογο έργο σας. Υγεία
δεν έχει υπάρξει μέχρι στιγμής για όλο τον κόσμο και πίστη
πληθώρα συνεργασιών, στα όνειρά τους! Μόνο έτσι θα
ωστόσο από την επαφή μας βρεθεί η δύναμη να
μέχρι τώρα με δημιουργούς πραγματοποιηθούν.
είμαστε απόλυτα
ευχαριστημένοι και το ίδιο
πιστεύω και εκείνοι. Η σχέση
μας με καταξιωμένους όσο και
με πρωτοεμφανιζόμενους
συγγραφείς είναι σχέση
αλληλοσεβασμού και
εκτίμησης. Οι
πρωτοεμφανιζόμενοι
συγγραφείς αποτελούν για
εμάς προτεραιότητα καθώς
πιστεύουμε πως πάντα θα
υπάρχουν λογοτεχνικά
ταλέντα που δεν τους δόθηκε
η ευκαιρία να αναδειχθούν.

Μπορείτε να βρείτε τις
Εκδόσεις Γεωργίου:

Website: Εκδόσεις Γεωργίου

Facebook: Εκδόσεις Γεωργίου

Σαν ιστορία της διπλανής πόρτας…

Άλκης και Άννα.

Αγάπη

χωρίς

σύνορα

Ένα ζευγάρι παντρεμένο, βολεμένο,
χωμένο στη ρουτίνα. Εκείνη
συμβιβασμένη με τα λίγα ψίχουλα
αγάπης του συζύγου, στραμμένη
πάνω στην κόρη τους κι εκείνος
βαριεστημένος, να αναζητά
περιπέτειες εκτός οικογενειακής
εστίας. Τι γίνεται, όμως, όταν το
παιδί ανοίγει τα φτερά του και φεύγει
από το σπίτι;

Χαρά Δελλή

Έρχεται η ώρα του ρίσκου. Θα Ήταν ζήτημα στιγμών. Λες και
τολμήσει η Άννα να ρισκάρει την ήταν έτοιμη, λες και όλα την
καθημερινότητά της, μένοντας σε οδηγούσαν εκεί, αβίαστα, χωρίς
έναν, πάλαι ποτέ, ευτυχισμένο πιέσεις από εξωτερικούς
γάμο ή θα αναζητήσει την ευτυχία παράγοντες, σαν φυσική εξέλιξη.
της, επιλέγοντας να κάνει Είχε μια δεύτερη ευκαιρία να
πράγματα που, ως τότε, η υλοποιήσει κάποια από τα όνειρά
δημιουργία οικογένειας τα είχε της. Δε γινόταν να απέχει πάλι…
σπρώξει σε δεύτερη μοίρα;
Μεταφέρει την καθημερινότητά
Η Έλενα Αδάμ χρησιμοποιεί μια της σε συνθήκες άσχηµες, σχεδόν
άκρως αφηγηματική γραφή, χωρίς πρωτόγονες και επικίνδυνες, σε
πολλούς διαλόγους, αλλά τόσο ένα καμπ μακριά από το σπίτι της
πλούσια σε συναισθήματα και κι ακόμη πιο μακριά από τη ζωή
φορτίσεις και με τόσο ζωντανούς της, μέχρι τότε. Κι εκεί, μετά από
χαρακτήρες, που δεν κουράζει. μια ζωή σχεδόν, βρίσκει το
Παραστατικές εικόνες, άγρια τοπία, νεανικό, μεγάλο της έρωτα, τον
χαρές, αγωνίες, φόβοι, αγάπη κι υπεύθυνο γιατρό του
έρωτας συναλλάζονται συνεχώς. καταυλισμού, τον αεικίνητο
Έκτορα…
Παλιά όνειρα ξεθάβονται. Μια
κοπέλα, που ήθελε να γίνει γιατρός
και να προσφέρει σε όλους,
κατέληξε μια παραμελημένη
σύζυγος και άριστη μαμά. Της
αρκούν αυτά; Εύκολα ανακαλύπτεις
τον εαυτό σου, αφήνοντας πίσω μια
πλούσια ζωή, γεμάτη ανέσεις, για
να δουλέψεις εθελοντικά σε έναν
καταυλισμό προσφύγων, σαν
γιατρός;

Κι όμως…

Το δίλημμα αναπόφευκτο, καθώς, Εξαθλίωση.
ανέκαθεν, ξεχωριστά κομμάτια της Φτώχεια.
καρδιάς της χτυπούσαν διαφορετικά
και για τους δύο αυτούς άντρες. Από Δουλεμπόριο.
τη μια, ο βαριεστημένος Άλκης, που Εθελοντισμός.
δείχνει κουρασμένος μαζί της και
αναζητά αλλαγές, ο άντρας της, ο Προσφορά.
πατέρας του παιδιού της. Κι από την Αγάπη χωρίς σύνορα.
άλλη, ο παθιασμένος με την δουλειά
του Έκτορας, ο πάντα ριψοκίνδυνος Συνάμα ανάλαφρο και
γιατρός που ζει για να βοηθάει με στοχαστικό, ρουφιέται σαν
οποιοδήποτε κόστος, που κάποτε παγωμένος καφές…
μοιράζονταν τα ίδια όνειρα
σφιχταγκαλιασμένοι, που επέλεξε να Διαβάστε το άρθρο εδώ
τον αφήσει ελεύθερο σαν το πνεύμα
του, τώρα πιο κατασταλαγμένος από
ποτέ.

Η γνωστή ζυγαριά…

Το βιβλίο δε μένει μόνο εκεί. Θίγει
το, πάντα επίκαιρο για τη χώρα μας,
θέμα των προσφύγων. Όσων
ξεριζώνονται βίαια από τη χώρα
τους, σε αναζήτηση ενός καλύτερου
αύριο. Όσων αναγκάζονται να
επιβιώσουν στις αθλιότερες
συνθήκες για να μπορούν να
προσφέρουν στα παιδιά τους ένα
χαμόγελο, ένα μερίδιο στην ελπίδα.
Η συγγραφέας περιγράφει αληθινές
ανάγκες και δυσκολίες.

FGAEMORBGRIISA

Η Georgia Fambris γεννήθηκε στη Γένοβα της Ιταλίας
το 1973.
Από το 1993 ζει στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική και
βυζαντινή αγιογραφία στην σχολή της Ιεράς
Μητρόπολης Πειραιώς.
Από το 1998 ως το 2013 εργάστηκε ως αγιογράφος σε
Ελλάδα, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Κύπρο.
Έχει πραγματοποιήσει δυο ατομικές εκθέσεις, στο
μουσείο του Palazzo Ducale της Γένοβας το 2013 και
στην Αίθουσα Τέχνης Ένα στην Αθήνα το 2015.
Έχει πάρει μέρος σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις στην
Ελλάδα και στο εξωτερικό, στην έκθεση των φιναλίστ
στον διεθνή διαγωνισμό ζωγραφικής “ Premio Janua”
στο Μούσειο S.Agostino ( Γένοβα, Ιταλία ), καθώς και
σε φουαρ τόσο της Έλλαδας (Art Athina 2016 /2017, Art
Thessaloniki 2016),όσο και του εξωτερικού (Art Madrid
2016, SWAB Barcellona 2016), στην έκθεση “Elles” και
“ New horizons of european painting” στο Μουσείο
Φρυσίρα.
Έχει εικονογραφήσει τα
βιβλία του συγγραφέα
Δημήτρη Σωτάκη “Ο
Άνθρωπος καλαμπόκι”
(2007) και ‘’Το θαύμα
της αναπνοής’’ (2009)
Εκδόσεις Κέδρος.
Έργα της βρίσκονται σε
ιδιωτικές συλλογές σε
Ιταλία , Ελλάδα και στη
συλλογή του Μουσείου
Φρυσίρα.

Συνέντευξη: Κυριάκος Χαλκόπουλος

Γεωργία, θέλω, πρώτα από όλα, R.B.Kitaj, David Hockney, Munch,
να σε ρωτήσω ποιοι ζωγράφοι σε Kiki Smith, Max Beckmann, Georgia
επηρέασαν. Ως Ιταλίδα, που O’ Keefee, William De kooning… Tα
συνδέεται με την Ελλάδα, ήδη τελευταία χρόνια έχω εντυπωσιαστεί
συνειρμικά φέρνεις στο νου τον από ζωγράφους όπως τον Kerry
Georgio De Chirico, έναν άλλο James Marshall, τον Henry Taylor ή
σπουδαίο ζωγράφο. Υπάρχουν την Dana Schutz. Αυτή η λίστα όμως
κοινά στο έργο σας; είναι εξαιρετικά ελλιπής σε σχέση με
όσα βλέπω και με συγκινούν, μου
G.F.: Εγώ ευχαριστώ για την αρέσουν ακόμα και προϊστορικές
πρόσκληση. ζωγραφιές σε σπηλιές ή
Πέρα από την γεωγραφική καταπληκτικές μεσαιωνικές
σύμπτωση που με συνδέει, κατά μινιατούρες.
κάποιο τρόπο, με αυτόν τον
σπουδαίο ζωγράφο και που δεν θα Σε ποιο είδος ζωγραφικής θα
τολμούσα να συγκριθώ μαζί του, τοποθετούσες τα έργα σου;
δύσκολα θα με αναγνώριζα στα έργα Μπορεί κανείς να παρατηρήσει
του De Chirico. Το αίνιγμα που την έντονη χρήση προοπτικής,
χαρακτηρίζει την ατμόσφαιρα της που εμφανίζεται στο
μεταφυσικής ζωγραφικής είναι για σουρεαλισμό, με ζωγράφους,
μένα γνώρισμα της ίδιας της όπως ο De Chirico και ακόμα και
ζωγραφικής πράξης και όχι τόσο της ο Paul Klee. Θα συμφωνούσες με
εικόνας που προκύπτει. Η εικόνα την τοποθέτηση αυτή;
είναι το αποτέλεσμα του μυστηρίου
της επεξεργασίας της ζωγραφικής G.F.: Όπως είπα και
επιφάνειας και επειδή δεν είναι ωμά προηγουμένως, η σχεδόν
ρεαλιστική είναι αινιγματική· άνοιγμα ανύπαρκτη απόσταση από το έργο
δηλαδή πέρα του ορατού. μου δεν με βοηθάει να καταλάβω και
Μην έχοντας επαρκή απόσταση από δεν θα επιδίωκα εξάλλου να
το έργο μου, δε μπορώ να κρίνω ταυτιστώ με άλλον ζωγράφο ή ρεύμα
ποιοι με επηρέασαν, μπορώ όμως να καλλιτεχνικό, παρόλο που ό, τι
σου πω μερικούς από αγαπώ έχει ενσωματωθεί στο
αυτούς που αγαπώ, όπως τους βλέμμα μου.

Το ζητούμενο είναι εγώ να εκφράσω
μια προσωπική άποψη για ό, τι ζω
μέσω της ζωγραφικής γλώσσας.
Το θέμα δεν είναι η σύγκριση, ή
ακόμα χειρότερα η ταύτιση, αλλά ή
υπεράσπιση της μοναδικότητάς μας
και της διαφορετικότητάς μας. Η
κατηγοριοποίηση καθησυχάζει τον
θεατή, η ομαδοποίηση γεννάει την
“μόδα”, αλλά ιδανικά αυτή η
διαδικασία δεν αφορά τον δημιουργό.

Πώς συνέβη να ασχοληθείς με την
τέχνη της ζωγραφικής, και πότε
άρχισες; Σε έσπρωξε κάτι στην
τέχνη αυτή;

G.F.: Μα, μια κλοτσιά βέβαια! καθηκόντων ή πράξεων που δεν
Η απώλεια γεννάει την επιθυμία. εμπεριέχουν ψευδαίσθηση και
Επιθυμούμε ό, τι δεν έχουμε. Είμαστε μεταφορά· μια ποιητική επεξεργασία,
οι επιλογές μας και -αν τα δηλαδή. Όλοι ζούμε κουτσά στραβά.
καταφέρουμε- τα έργα μας. Εμένα με έλκει το παιχνίδι της
Η ανάγκη να υπάρχουμε μέσω των αναπαράστασης, το μαγικό “Ανάλογον”
έργων μας, πιστεύω ότι εμφανίζεται της ζωής.
λόγω της συνειδητοποίησης πως δεν Κάποια στιγμή, δεν έχει τόση σημασία
υπάρχουμε συντεθλιμμένοι από την πως και πότε, έδωσα αυτήν την κλοτσιά
καθημερινότητα και τα κοινωνικά στον εαυτό μου και αποφάσισα να
πλαίσια. Είναι ίσως μια ματαιόδοξη πάρω το ρίσκο και να συγκεντρωθώ
επιθυμία, αλλά, πέρα από το να αποκλειστικά στη ζωγραφική.
κάνουμε παιδιά, δεν έχουμε άλλη
αντίσταση στον θάνατο και, εδώ που
τα λέμε, η ζωή είναι αφόρητα βαρετή,
όταν εξαντλείται στην εκτέλεση

Οι αυτοπροσωπογραφίες
είναι αφορμές
για ανάλυση και
εμβάθυνσης
του βλέμματος.

Θεωρώ πολύ όμορφες τις πολλές αυτοσαρκαζόμενη.
αυτοπροσωπογραφίες σου, και ότι Από την στιγμή που δεν υπάρχουν
συμμετέχεις σε πίνακες συχνά με παραγγελίες στη ζωγραφική,
την μορφή σου, ακόμα και αν δεν είμαστε απόλυτα μόνοι μας και
είναι τυπικά αυτοπροσωπογραφίες. αναπόφευκτα αυτο-αναφορικοί,
Επίσης, πιστεύω ότι σε ελεύθεροι να βρούμε λύσεις,
παρουσιάζεις με πολύ μεγάλη ρισκάροντας.
ομοιότητα σε αυτό που βλέπουν και Οι αυτοπροσωπογραφίες είναι
οι άλλοι. Ποια θέση δίνεις εσύ στον αφορμές για ανάλυση και
εαυτό σου στους πίνακες σου, και εμβάθυνσης του βλέμματος.
για ποιόν λόγο μεταφέρεσαι εκεί; Από κει και πέρα, για μένα, η
αισθητηριακή αυτή έρευνα δεν
G.F.: Συμβαίνει να είμαι το πιο κοντινό είναι αρκετή. Δεν με ενδιαφέρει η
μου μοντέλο και ίσως το πιο άμεσο για μίμηση της πραγματικότητας, η
να εκφράσω μια εσωτερική κατάσταση πειστική μεταφορά του ορατού.
που με απασχολεί… Καμιά φορά κάνω Θαυμάζω την ικανότητα αυτή, αλλά
αυτο-πορτραίτα στα όρια της δεν με συγκινεί. Δεν υπάρχει
περφόρμανς, συνήθως βεβαιότητα, ώστε να έχει νόημα μια
φωτορεαλιστική αναπαράσταση. Γι’
αυτό οι αυτοπροσωπογραφίες και
η ζωγραφική μου, γενικά, είναι
υποκειμενική, παράλογη, όπως
αυτό που βλέπω πέρα από το μάτι.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη εδώ

Αγάπη Ντόκα

Κάτω από το βλέμμα του Βούδα

Κεντρικός ήρωας του βιβλίου είναι ο Βανγκ Λανγκ, ένας φτωχός αγρότης, ο οποίος -
μέσα από σκληρή δουλειά και έξυπνες κινήσεις- θα μεταμορφωθεί σε άρχοντα.
Ο Βανγκ Λανγκ ζει με τον πατέρα του. Παντρεύεται την Ο Λου, η οποία ήταν
υπηρέτρια του άρχοντα Χουάνγκ. Η φτωχική ζωή του αποκτά μεγαλύτερο νόημα και
αξία χάρη σ’ αυτήν την γυναίκα, που αγόγγυστα προσφέρει. Κάνουν μαζί πέντε παιδιά,
τρεις γιους και δύο κόρες.
Ο Βανγκ Λανγκ, στα χρόνια που περνάνε, αγοράζει συνεχώς γη από τον άρχοντα
Χουάνγκ, ο οποίος ξεπουλάει σιγά-σιγά την περιουσία του για να μπορέσει να
συντηρήσει τις γυναίκες και τις δούλες του. Κάποτε αποκτά και το αρχοντικό του.

Συμπυκνώνει μέσα από την ιστορία
ενός ανθρώπου και της οικογένειάς
του, την χθεσινή και την νεότερη
Κίνα, με την επανάστασή της, τους
εμφυλίους της, τους οπιομανείς και
τις σκλάβες, διεισδύοντας στην
μυστηριώδη κινέζικη ψυχή.

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ

Supporting Role

Οι Ήρωες με τα Κολάν
 

 Όσκαρ Β’ ανδρικού ρόλου   

ΗΛΙΑΣ
ΤΣΙΑΡΑΣ

Ο λόγος για τον Remy LeBeau, περισσότερο
γνωστός με το παρατσούκλι Gambit. Είναι ένα
από τα νεότερα μέλη των X-Men
(πρωτοεμφανίστηκε το 1990), προσωπικά ο
αγαπημένος της ομάδας (μετά τον Wolverine,
φυσικά, αλλά αυτός δε μετράει, γιατί είναι ο
Wolverine!) και ένας από τους ελάχιστους
ήρωες που φοράει κάτι πάνω από τη στολή του
(χειμώνα-καλοκαίρι). Πέρα από το καφέ μακρύ
δερμάτινο, που τον κάνει να δείχνει και πολύ
μάγκας (είναι), κουβαλάει πάντα μαζί του το
αγαπημένο του κοντάρι -bō staff για τους λάτρεις
των πολεμικών τεχνών-, ίδιο με αυτό του

Donatello από τα Χελωνονιτζάκια, μόνο που το δικό του είναι μεταλλικό. Η
μεταλλαγμένη του ιδιότητα τού επιτρέπει να δημιουργεί, να αποθηκεύει και να ελέγχει
κινητική ενέργεια. Χαρακτηριστική του κίνηση είναι να πετάει στους αντιπάλους του
τραπουλόχαρτα (πρέπει να έχει στις τσέπες του περισσότερες τράπουλες από ότι ένα
καζίνο του Λας Βέγκας…) φορτισμένα με ενέργεια, τα οποία και εκρήγνυνται με την
πρόσκρουση.

Gambit & Robin

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ

Όχι, δεν αναφέρομαι στον Damian
Wayne, τον βιολογικό γιο του Bruce,
αλλά στον Dick Grayson, τον πρώτο
Robin. Γεννημένος σε μια οικογένεια
ακροβατών που είχε την ατυχία να
βρεθεί στο στόχαστρο της μαφίας, ο
μικρός Dick είδε τους γονείς του να
σκοτώνονται μπροστά στα ίδια του τα
μάτια. Σας θυμίζει κάτι;

Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τον Bruce, που ήταν παρόν στο συμβάν και αποφάσισε
να πάρει το παιδί υπό την προστασία του. Εκμεταλλευόμενος την ευελιξία και τις
καταπληκτικές ακροβατικές ικανότητες του μικρού, ο Batman εκπαιδεύει τον Dick
ώστε να γίνει ο Robin, το παιδί θαύμα. Κάποια στιγμή, όμως, οι γονείς πρέπει να
αφήσουν ελεύθερα τα παιδιά τους να βρουν τον δικό τους δρόμο στη ζωή. Αυτό
ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση αυτή, όταν στα μισά της δεκαετίας του ‘80, ο
Dick Grayson από sidekick του Batman έγινε ένας υπερήρωας με δική του φωνή
και βούληση, παίρνοντας το όνομα Nightwing. Μάλιστα, για πολλά χρόνια και
ακόμα περισσότερα τεύχη, ήταν ο αρχηγός των Teen Titans, μιας από τις πιο
αγαπητές μηνιαίες σειρές της DC.

Moon Knight

Γνώρισα τον Moon Knight, έναν τύπο με
εντυπωσιακή στολή, ατσάλινες γροθιές και,
το κυριότερο, άρρηκτους δεσμούς με την
αρχαία Αίγυπτο. Ο Marc Spector θεωρεί
πως είναι η ενσάρκωση του Χονσού, του
αιγυπτιακού θεού της Σελήνης και της
εκδίκησης, τον οποίο είδε σε όραμα, όταν
κειτόταν μισοπεθαμένος στα πόδια ενός
αγάλματός του. Πιστεύει πως ο Χονσού τον
επανέφερε στη ζωή ως το άβατάρ του επί
της γης, για να τιμωρήσει όσους αξίζουν τη
θεϊκή του οργή. Ένα πολύ ενδιαφέρον
στοιχείο του Moon Knight είναι πως οι
δυνάμεις του -αυξημένη δύναμη, αντοχή
και ταχύτητα- επηρεάζονται από τις φάσεις
του φεγγαριού και μεγιστοποιούνται υπό το
φως της πανσελήνου.

Μπορεί ο Moon Knight να
πιστεύει πως είναι η ενσάρκωση του

θεού της εκδίκησης, ο Spectre
όμως αναμφίβολα είναι το Πνεύμα

της Εκδίκησης. Όταν ο
σκληροτράχηλος αστυνομικός Jim
Corrigan βρήκε βίαιο θάνατο στα
χέρια κακοποιών, η ψυχή του, όχι
απλώς δεν αναπαύτηκε, αλλά
στάλθηκε πίσω στη γη για να

καταστρέψει το κακό. Και αυτό
ακριβώς κάνει, και μάλιστα πολύ
καλά, χωρίς ενδοιασμούς, δεύτερες
σκέψεις και συναισθηματισμούς.

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ

Μπορεί να αλλάξει την υφή της Στη σύγχρονη εκδοχή του, ο
πραγματικότητας, να χειριστεί όπως Spectre αποκαλύπτεται πως είναι η
επιθυμεί ενέργεια και ύλη και ενσάρκωση της Οργής του Θεού και
εννοείται πως είναι αθάνατος. ο Corrigan ο τελευταίος θνητός
που τη φιλοξενεί μέσα στο σώμα
Μια ομάδα, όχι και τόσο του. Για την ακρίβεια, πρόκειται για
συνηθισμένων αστυνομικών, έναν έκπτωτο άγγελο, ονόματι
προστατεύει την πολύπαθη πόλη από Aztar, ο οποίος πήρε μέρος στην
παραφυσικές απειλές. επανάσταση στο πλευρό του
Αρχηγός της είναι ο Corrigan, ο Lucifer, αλλά στη συνέχεια
οποίος προσπαθεί να λύσει την κάθε αλλαξοπίστησε και τώρα υπηρετεί
υπόθεση όσο πιο γρήγορα μπορεί, τον Θεό ως το Πνεύμα της
προτού αναλάβει τα ηνία ο Spectre Εκδίκησης ώστε να εξιλεωθεί για τις
και φέρει τον όλεθρο. αμαρτίες του.

Βουτιές στα βιβλία 

Πολλάκις έχουμε προβληματιστεί, επιλέγοντας το επόμενο βιβλίο που θα
μας συντροφεύσει. Νομίζω πως τέτοιου είδους διλήμματα δε χωράνε στο
καλοκαιράκι…
Οπότε, η παρέα μίλησε και απεφάνθη…

Χ.Δ.

Μόλις το 1,95% -ούτε 2%!!!!- βιβλίου. Ίσως, να έχεις ανάγκη να
καταφεύγει σε διαφημίσεις βιβλίων ή περάσεις το χρόνο σου με κάτι
γνώμες άλλων προσώπων. Το ίδιο ανάλαφρο, αραχτή στην παραλία -
συμβαίνει γενικότερα με όλες τις καλοκαιράκι, γαρ…-, ειδικά μετά από
προτάσεις από εξωγενείς παράγοντες. έναν πιεσμένο ή φορτωμένο χειμώνα. Ή
Καλύτερα να είσαι εσύ απόλυτα απλά σε κούρασε ένα συγκεκριμένο είδος
υπεύθυνος για ό, τι διαλέξεις και όχι να που επιλέγεις συνήθως και θέλεις να
συμβιβαστείς με κάτι που απείχε, πειραματιστείς με κάτι διαφορετικό…
τελικά, αρκετά από τα γούστα σου… Σεβαστό!
Το καλοκαίρι είναι συνυφασμένο με
την ανεμελιά! Φτάσαμε στην κορυφή…

Άρα, τον επόμενο λόγο τον έχει το 48,5%. Περίπου οι μισοί εκ των
ένστικτο και η διάθεση που έχουμε το αναγνωστών του μήνα θα κατέληγαν
διάστημα εκείνο. Έτσι κινείται το βασισμένοι στο εξώφυλλο ή στο
8,75% που μπορεί να φαίνεται οπισθόφυλλο με την περίληψη του
αμελητέο, αλλά πολλές είναι εκείνες οι βιβλίου. Χωρίς να σημαίνει απαραίτητα
φορές που οι εσωτερικές μας φωνές ότι ταυτίζονται οι απόψεις για τα δύο
ήταν αυτές που μας δικαίωσαν στις αυτά, αφού στο εξώφυλλο βάζουν κι
βιβλιοεπιλογές μας… άλλοι το χεράκι τους!!!!!!! Χρειάζεται
μια χρυσή τομή μεταξύ μπρος-πίσω,
Ανεβαίνοντας αρκετά, το 33% αλλά και πάλι, το αποτέλεσμα δεν είναι
αποφασίζει βάση θέματος ή είδος πάντα εγγυημένο!

Κλείνοντας, έχω κι άλλες συμβουλές…
Κλείστε τα μάτια και μυρίστε τα, αγγίξτε τα, αφουγκραστείτε τα…
Κι όποιο σας αφήσει/ψιθυρίσει τα περισσότερα, μάλλον, θα είναι η καλύτερη

επιλογή…

Καλά ταξίδια στους κόλπους τους!

Δείτε το άρθρο εδώ

Δύο ιστορίες που βαδίζουν παράλληλα.
Η μία ιστορία εξελίσσεται στο τότε -
1886 με την Μαργαρίτα και η άλλη

ιστορία στο τώρα - τριάντα χρόνια μετά,
με την Δωροθέα.

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ Δύο γυναίκες διαφορετικές. Ζουν σε άλλη εποχή η καθεμιά τους.
Υπάρχει, άραγε, σύνδεση μεταξύ τους; Θα συγκλίνουν οι πορείες των
ΔΩΡΟΘΕΑ
δύο αυτών γυναικών;

Με έντονο το ιστορικό στοιχείο και την πολιτική κατάσταση της χώρας στα
τέλη του 19ου αιώνα γνωρίζουμε την Μαργαρίτα. Μια νέα γυναίκα,
παντρεμένη από τον πατέρα της με έναν Άγγλο, επιφανή και ευκατάστατο
πολίτη που κατέχει σημαντική θέση στην αγγλική αντιπροσωπεία στην
Αθήνα.
Όταν επιστρέφει στην Ελλάδα από το Λονδίνο με το πλοίο, εντυπωσιάζεται
από έναν νεότερο άντρα με τον οποίο συνταξιδεύουν.
Ο Τσαρλς Φάραντει είναι εντυπωσιακός, αβρός, διαφορετικός και η
Μαργαρίτα τον ερωτεύευται κεραυνοβόλα. Το ίδιο, όμως, συμβαίνει και στον
Τσαρλς. Η παρουσία της γυναίκας στο κατάστρωμα του πλοίου τον μαγεύει.

Η Δωροθέα είναι μια μοντέρνα (της εποχής της) κοπέλα η οποία ζει με τη
μητέρα της σε ένα χωριό της Πελοποννήσου και παρά τις αντιδράσεις,
εξασκεί το επάγγελμά της. Νοσοκόμα, έχει ένα μικρό ιατρείο στην αυλή του
σπιτιού της και το χρησιμοποιεί ως αναρρωτήριο για τον άρρωστο ξένο που
βρίσκουν στην περιοχή.
Μέσα από επίπονη προσπάθεια παραδέχεται πρώτα στον εαυτό της ότι ο
έρωτας προς έναν παντρεμένο στρατιωτικό δεν ήταν τελικά έρωτας και ότι ο
παιδικός της φίλος, ο Άλκης, είναι αυτός που περίμενε...

Παναγιώτα Γκουτζουρέλα

ΑΦΙΕΡΩΜΑ
Πώς αισθάνεσαι όταν προσφέρεις online
δωρεάν υπηρεσίες και υλικό και μάλιστα
όταν αυτό το υλικό είναι βιβλία;
Πώς αισθάνεσαι όταν προσφέρεις χωρίς να
περιμένεις ανταπόδοση;
Πώς αισθάνεσαι όταν γνωρίζεις πως η
΄΄φωνή΄΄ σου έχει δύναμη η οποία θα δοθεί
μέσω μιας ηλεκτρονικής σελίδας;
Ελάτε να γνωρίσουμε
το eBooks4Greeks.gr.

«Η ιδέα του ebooks4greeks.gr ήρθε το 2010. Προσπαθήσαμε να
δημιουργήσουμε κάτι που δεν υπήρχε μέχρι τότε στην Ελλάδα, μία Online
Βιβλιοθήκη που ο επισκέπτης θα έχει τη δυνατότητα να ξεφυλλίζει και να
διαβάζει τα βιβλία της και όποιο του αρέσει, να το κατεβάζει ελεύθερα.

Είναι πολύ σημαντικό για εμάς οι συγγραφείς που θέλουν να εκδώσουν το
έργο τους ελεύθερα, να μπορούν να το κάνουν.
Το eBooks4Greeks δεν είναι ψηφιακός εκδοτικός οίκος αλλά ελεύθερη
ψηφιακή βιβλιοθήκη. Ο κάθε συγγραφέας μπορεί να ετοιμάσει το βιβλίο του
σε ψηφιακή μορφή (eBook), να μας το στείλει και να το ανεβάσουμε στην
βιβλιοθήκη μας. Εμείς μπορεί να βοηθήσουμε σε κάποια πράγματα όπως
πχ. στην διαμόρφωση του eBook, όμως αυτό δε σημαίνει πως είμαστε οι
εκδότες. Η «αυτοέκδοση» όπως λέγεται η παραπάνω διαδικασία έκδοσης
ενός βιβλίου και η δωρεάν διάθεσή του έχει το πλεονέκτημα της ελεύθερης
ανάγνωσης και διάδοσης άρα και μεγαλύτερης αναγνωσιμότητας.