A4 สวดมนต์แปล

๑๘๙ บทสวดพระอภิธรรม ๗ คัมภีร (๑) พระสังคณี กุสะลา ธัมมา ธรรมทั้งหลายเป็ นกุศล อะกุสะลา ธัมมา ธรรมทั้งหลายเป็ นอกุศล อัพ๎ยากะตา ธัมมา. ธรรมทั้งหลายเป็ นอัพยากฤต. กะตะเม ธัมมา กุสะลา. ธรรมเหลาไหน เป็ นกุศล? ยัส๎มิง สะมะเย กามาวะจะรัง กุสะลัง จิตตัง อุปปั นนัง โหติ, ในสมัยใด กามาวจรกุศลจิต (จิตเป็น กุศลทองเที่ยวอยูในกามภพ) เกิดขึ้น, โสมะนัสสะสะหะคะตัง ซึ่งสหรคต(ไปพรอมกัน)ดวยโสมนัส ญาณะสัมปะยุตตัง, สัมปยุต(ประกอบ)ดวยญาณ, รูปารัมมะณัง วา สัททารัมมะณัง วา, มีรูปเป็ นอารมณก็ดี มีเสียงเป็ นอารมณก็ดี, คันธารัมมะณัง วา ระสารัมมะณัง วา, มีกลิ่นเป็ นอารมณก็ดี มีรสเป็ นอารมณก็ดี, โผฏฐัพพารัมมะณัง วา มีโผฏฐัพพะเป็ นอารมณก็ดี ธัมมารัมมะณัง วา, เป็ นธรรมารมณก็ดี, ยัง ยัง วา ปะนารัพภะ, หรือปรารภอารมณใดๆ, ตัส๎มิง สะมะเย ผัสโส โหติ ในสมัยนั้น ผัสสะ อะวิกเขโป โหติ, อวิกเขปะ(ความไมฟ ุงซาน) ยอมมี, เย วา ปะนะ ตัส๎มิง สะมะเย อัญเญปิ อัตถิ ปะฏิจจะสะมุปปั นนา, อะรูปิ โน ธัมมา, ก็หรือวาในสมัยนั้น อรูปธรรมแมอื่นเหลาใด อาศัยกันและกันเกิดขึ้น มีอยู, อิเม ธัมมา กุสะลา. ธรรมเหลานี้เป็ นกุศล. ๑๘๙

๑๙๐ (๒) พระวิภังค58 ๑ ปั ญจักขันธา. ขันธ ๕ ไดแก. รูปั กขันโธ, รูปขันธ เวทะนากขันโธ, เวทนาขันธ สัญญากขันโธ, สัญญาขันธ สังขารักขันโธ, สังขารขันธ วิญญาณักขันโธ. วิญญาณขันธ ตัตถะ กะตะโม รูปั กขันโธ. บรรดาขันธเหลานั้น รูปขันธเป็ นอยางไร? ยังกิญจิ รูปั ง รูปอยางใดอยางหนึ่ง อะตีตานาคะตะปั จจุปปั นนัง, ที่เป็ นอดีต อนาคต ปั จจุบัน, อัชฌัตตัง วา พะหิทธา วา, ในภายในก็ตาม ในภายนอกก็ตาม, โอฬาริกัง วา สุขุมัง วา, หยาบก็ตาม ละเอียดก็ตาม, หีนัง วา ปะณีตัง วา, เลวก็ตาม ประณีตก็ตาม, ยัง ทูเร วา สันติเก วา, อยูไกลก็ตาม อยูใกลก็ตาม, ตะเทกัชฌัง อะภิสัญูหิต๎วา อะภิสังขิปิ ต๎วา, ยนกลาวรูปนั้นรวมกัน, อะยัง วุจจะติ รูปั กขันโธ. นี้เรียกวารูปขันธ. ๑ อภิ. วิ. ๔๗/๑. บทสวดพระอภิธรรม ๗ คัมภีร์ ๑๙๐

๑๙๑ (๓) พระธาตุกถา59 ๑ สังคะโห อะสังคะโห. ธรรมที่สงเคราะหเขากันได ธรรมที่สงเคราะหเขากันไมได. สังคะหิเตนะ อะสังคะหิตัง, ธรรมที่สงเคราะหเขากันไมได กับธรรมที่สงเคราะหเขากันได, อะสังคะหิเตนะ สังคะหิตัง, ธรรมที่สงเคราะหเขากันได กับธรรมที่สงเคราะหเขากันไมได, สังคะหิเตนะ สังคะหิตัง, ธรรมที่สงเคราะหเขากันได กับธรรมที่สงเคราะหเขากันได, อะสังคะหิเตนะ อะสังคะหิตัง. ธรรมที่สงเคราะหเขากันไมได กับธรรมที่สงเคราะหเขากันไมได, สัมปะโยโค วิปปะโยโค. ธรรมที่ประกอบเขากันได กับธรรมที่ประกอบเขากันไมได, สัมปะยุตเตนะ วิปปะยุตตัง, ธรรมที่ประกอบเขากันไมได กับธรรมที่ประกอบเขากันได, วิปปะยุตเตนะ สัมปะยุตตัง, อะสังคะหิตัง. ธรรมที่ประกอบเขากันได, ธรรมที่สงเคราะหเขากันไมได กับธรรมที่ประกอบเขากันไมได. ๑ อภิ. ธา. ๓๖/๑. บทสวดพระอภิธรรม ๗ คัมภีร์ ๑๙๑