รวมบทกวีตวงธรรมผญา

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๓๗ มืด-สว่าง ชีวิต มีด้านสว่าง ด้านมืด ในด้านสว่างใช่ว่าจะไม่มืด ในด้านมืดใช่ว่าจะไม่สว่าง สว่างมาก เพราะ มืดน้อย สว่างน้อย เพราะ มืดมาก มืดมาก เพราะ สว่างน้อย มืดน้อย เพราะ สว่างมาก จะมากจะน้อย ขึ้นอยู่กับช่วงเวลา และการกระท า (๒๙ ตุลาคม ๒๕๕๘) อนิยตะ ชีวิตไม่มีอะไรแน่นอน อะไรที่คิดว่า ไม่น่าจะเป็นไปเร็วขนาดนี้ ก็เป็นไปได้หนอ ชีวิตเอ๋ยชีวิตคน จะรวยจนก็คือคนวันยังค่ า มีธาตุสี่แลขันธ์ห้ามาด้วยกรรม คิดพูดท ากรรมแตกต่างอีกทางไป เกิดแก่เจ็บแลตายคล้ายกันหมด มีปรากฏเห็นมากมายคลายสังสัย เมื่อเกี่ยวข้องกับชีวิตต้องท าใจ ท าดีไว้อย่าประมาทชาตินี้เอย (๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๘)

๓๘ | 9 ; \ T y , ๆz P k ทนทุ่มเท ความทุ่มเท กับ ความอดทน ท าให้เกิดการท้าทาย เพื่อให้ห่างไกลจาก ความท้อแท้ เป็นหนทางที่ถูกต้อง ตามทางแห่งองค์พุทธะ (๒ ธันวาคม ๒๕๕๘) อดีตปัจจุบันกับการสื่อสาร วันก่อน สื่อสาร เจรจาฟังเสียง มากมายหลายเรื่อง ไม่พิจารณา ฟังแล้ว เชื่อทันที คนแบบนี้ "หูเบา" เขาว่า วันนี้ สื่อสาร ผ่านตัวอักษร ไม่หลับไม่นอน ทุกวันเวลา ข้อความผิดบ้างถูกบ้าง ถ้าเชื่อทุกอย่าง ไม่พิจารณา อ่านแล้ว เชื่อทันที คนแบบนี้ "ตาเบา" เขาว่า วันนี้ สื่อสาร อยู่บนหน้าจอ รวดเร็วเกินพอ ไม่ได้รอช้า ปลายนิ้วมือ คือตัวส าคัญ สัมผัสพัลวัน ไม่พิจารณา ดูแล้ว จิ้มทันที คนแบบนี้ "นิ้วเบา" เขาว่า (๑๒ มกราคม ๒๕๕๙)

[yN mk N บั้น : ทาน

๔๐ | 9 ; \ T y , ๆz P k บ่ไลลืม ตะเว็นตกค ่ำคล้อย คอยเวลำว่ำสิค ่ำ ฝนตกฮ ่ำแต่บ่ำยพุ้น เป็นบุญแท้ได้ซุ่มเย็น ดวงตะเว็นลำลับแล้ว เสียงเจื้อยแจ้วแซวเสียงใส นกฝูงใหญ่บินกลับ ลำลับเทิงขอบฟ้ำ หมู่ดำรำสิเริ มแล้ว ส่องแสงแวววับฟ้ำใหญ่ ดวงหทัยผู้ข้ำ สิอ่อนล้ำดอกเมื อยแฮง ท่ำวัตรแลงบ่ทันจ้อย ฟังจัวน้อยสวดมนต์หมู่ มันหำกม่วนในหู เข้ำสู่ใจสบำยแท้ อย่ำสุได้ยอมแพ้ ท่ำควำมดีบ่มีเมื อย สั งสมอยู่เรื อยเรื อย สร้ำงไว้เป็นกุศล สำธุชนเฮำพี น้อง อย่ำลืมคองฮีตเก่ำ สำธุเอำยอยกไว้ กะยังได้บุญกุศล อ้ำยน้องเอ้ย (๓ พฤษภำคม ๒๕๕๗)

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๔๑ ยุง-เย็น หนำวหนำว เย็นเย็น กะยังมียุง แม่ป้ำพ่อลุง ขอยำกันยุงแน่ ถวำยทำนแก่ พระเจ้ำพระสงฆ์ แต่บ่ปลง ปำณำติบำต กะบ่ได้ประมำท ฮักษำเจ้ำของ ยุงมันกัดกะต้อง ป้องกันตบตี ปลงอำบัติทันที ในขณะนั้น ขอให้สุขสันต์ ในกำรท่ำบุญ (๖ ธันวำคม ๒๕๕๖) สร้างพระ ฟังเสียงลมพัดต้อง สนั นเสียงธงทิว วิววิวเสียง เหลียวมองเทิงฟ้ำ ทิวธงสะบัดพริ้ว ปำนสำยสนีบำต สนั นก้อง ปำนเมืองฟ้ำดั งสวรรค์ หลวงปู่ใหญ่เพิ นนั้น องค์ใหญ่ตระกำรตำ ไผผู้มำพบเห็น ซื นซมแซ่ซร้อง สำธุชนพี น้อง ห่มขำวเข้ำมำบวช สุดสะออนออนซอนแท้ สำธุน้อมโมทนำ บำรมีหลวงพ่อกล้วย พำญำติโยมได้บ่ำเพ็ญ นับว่ำเป็นแนวทำง สำธุกำรประณมน้อม พระครูศรีเพิ นกะพร้อม จัดงำนยิ งใหญ่ หมู่พระเณรเพิ นกะได้ ญำติโยมพร้อมซ่อยกัน (๑๐ กรกฎำคม ๒๕๕๗)

๔๒ | 9 ; \ T y , ๆz P k ฮักษาอาราม อำรำมสูงใหญ่กว้ำง อุทิศสร้ำงศำสนำ ซ่ำงบ่มำเบิ งแยง เหลียวแลแท้น้อเจ้ำ ปล่อยให้ญำครูเฒ่ำ ภำวนำเฝ้ำอยู่ ให้หมู่นกพิรำบ เทียวขี้ใส่ถม มำส่งเพลจังหันบ้ำง หลวงพ่อเพิ นเหงำ ฉันอำหำรบิณฑบำต อยู่ซุวันเพลเช้ำ สันโดษอยู่กะว่ำได้ เอำใจเป็นที เพิ ง ฮักษำธรรมเอำไว้ ให้คงยั้งสืบไป สำธุชนคนพุทธแท้ ซ่อยกันแน่มำฮักษำ วัดวำอำรำมเฮำ สิหม่นหมองมุยม้ำง กะละวำงภำระไว้ มำเบิ งแยงแน่จักหน่อย เดือนเทื ออำทิตย์มื้อ ยังสิได้ฮุ่งเฮือง อย่ำได้เคืองขัดข้อง ตำมมุมมองข่ำวสำร แนวควำมคิด อันธพำล สิพำพังธรรมพระเจ้ำ ชำวพุทธเฮำแพงกันไว้ คนท่ำดีเสริมส่ง คนบ่ดีกะซ่อยยู้ ซูขึ้นจำกอบำย ให้ละอำยบำปฮ้ำย หิริโอตเกรงกลัว อย่ำสุท่ำให้คน ผิดกันบ่จำเว้ำ เอำธรรมคุ้มครองโลก ด่ำรงตนเป็นอยู่ ฮักษำวัดวำศำสนำเอำไว้ ให้คงยั้งสู่ลูกหลำน (๑๕ สิงหำคม ๒๕๕๗)

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๔๓ ความเป็นมา งานบุญกฐิน มรดกไทยประเพณีมีคุณค่ำ พัฒนำจิตใจให้ใหญ่สูง คอยเกื้อหนุนคุณธรรมน่ำชักจูง ช่วยพยูงควำมยิ งใหญ่ในแผ่นดิน วัฒนธรรมฮีตคองของอีสำน ประเพณีตำมกำลงำนกฐิน ปฏิบัติสืบเนื องมำเป็นอำจิณ ชั วชีวินหลำยชั วอำยุคน ท่ำตำมกำลเวลำพำจ่ำกัด ให้รู้ชัดในหนึ งปีมีหนึ งหน หลังพรรษำหนึ งเดือนผ่ำนกำลเวียนวน มหำกุศลยิ งใหญ่ในหนึ งปี มีมูลเหตุภิกษุเมืองปำฐำ ชวนกันมำเข้ำเฝ้ำพระชินสีห์ เดินทำงฝ่ำทนแดดฝนจนชีวี กว่ำถึงที จีวรเปียกเปื้อนโคลนตม

๔๔ | 9 ; \ T y , ๆz P k พระพุทธองค์ทรงเห็นใจในควำมยำก ทนล่ำบำกตรำกตร่ำเฝ้ำสั งสม อนุญำตผ้ำกฐินอันอุดม หำนุ่งห่มเปลี ยนผืนใหม่ใจสบำย วิสำขำอุบำสิกำพอทรำบเรื อง จิตปรำดเปรื องถวำยผ้ำอย่ำงมั นหมำย ตั้งศรัทธำกุศลใหญ่ไม่เสื อมคลำย ด่ำรงหมำยพุทธศำสตร์ชำติก้ำวไกล เริ มต้นกำลถวำยทำนผ้ำกฐิน จนอำจิณเรื อยมำพำขำนไข ประเพณีที ส่ำคัญของชำวไทย ด่ำรงมั นสืบไปในทุกกำล สังฆกรรมส่ำคัญของพระสงฆ์ ผู้ด่ำรงธรรมวินัยได้สืบสำน สำธุชนชำวพุทธเรำทุกวงวำน เหล่ำลูกหลำนให้สำนต่อมรดกไทย (๑๙ กันยำยน ๒๕๕๔)

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๔๕ ใส่บาตร จวนสิแจ้ง แสงทองใสส่อง มวลพี น้อง ลุงป้ำตื นมำ จัดข้ำวปลำ อำหำรไว้ ใส่บำตรพระสงฆ์ ด่ำรงตนชำวพุทธ แบบอย่ำงหลำนน้อย บำงคนคอยขี้คร้ำน กำรงำนบ่ลุกตื น ฝืนเจ้ำของบ่ได้ ขี้คร้ำนตื นสวย เจ้ำผู้ส่วยหล่วยหน้ำ เฮ็ดหยังมำสังบ่ตื น ยำมค ่ำคืนหูตำแจ้ง ยำมเช้ำซบเซำ ตวงธรรมค่ำเว้ำ หำยห่ำงไปโดน เช้ำนี้กลับคืนมำ ปรำรถนำดีแล้ว แนวใด๋ดีน่ำฮอยท่ำน ครูอำจำรย์แบบอย่ำง เอำพระธรรมกล่ำวอ้ำง ยอยกไว้ใส่มโน (๕ พฤศจิกำยน ๒๕๕๗)

๔๖| 9 ; \ T y , ๆz P k 0 ฿ f0kN: บันทึก

[yN lbN บั้น : ศีล

๔๘ | 9 ; \ T y , ๆz P k ความมืด อันความมืดในโลกนี้โศกเศร้า ไม่บรรเทาทุกข์หนักชักหวั่นไหว ทุกข์อยู่แล้วยิ่งมืดจะบรรลัย จะหลีกไกลจากมืดได้อย่างไรกัน มืดกลางคืนก็มืดตามช่วงเวลา พอเช้ามาอาทิตย์ส่องผ่องแปรผัน ความสว่างเจิดจ้ามาใดทัน ก็ไม่หวั่นกับความมืดในค่่าคืน แต่เพื่อทุกข์เกิดขึ้นมืดไปหมด แสนระทดอดกลั้นอดทนฝืน ทนไม่ได้ยิ่งทุกข์ใหญ่ไม่ลางลืน แสนขมขื่นรวดร้าวเข้าหทัย มืดค่่าคืนจุดเทียนยังสว่าง ช่วยสร่างมืดมัวหมองมองเห็นได้ มืดด้วยทุกข์จุดเทียนไปก็ไม่คลาย วิธีไหนดับทุกข์ได้ช่วยบอกที

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๔๙ หนึ่งคือศีลช่วยได้ในขั้นแรก รักษาศีลไม่แยกแปลกวิถี ส่ารวมกายวาจาให้จงดี แล้วจะมีความสุขใจในดวงใจ ขั้นที่สองบ่าเพ็ญสมาธิ มีสติระลึกรู้ไม่สงสัย ทันปัจจุบันทุกขณะจิตอย่าคิดไกล สมาธิจะเกิดได้เพราะศีลมี ขั้นที่สามตามมาปัญญาเกิด รู้ล้่าเลิศก่าจัดทุกข์ทุกวิถี ใช้ปัญญาขจัดทุกข์สุขชีวี ความมืดนี้ดับได้ด้วยปัญญา (๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๓)

๕๐ | 9 ; \ T y , ๆz P k วันเพ็ญเดือน ๓ วันมาฆะบูชามาร่าลึก ประณมนึกตรึกในธรรมค่าสั่งสอน พระศาสนาด่ารงอยู่คู่บวร สถาพรมั่นในธรรมนิรันดร์กาล ชื่อว่าวันจาตุรงคสันนิบาต งามวิลาสปราดเปรื่องเรืองสถาน วันประชุมครบองค์สี่มีต่านาน ครั้งพุทธกาลสถานที่เวฬุวัน พระสงฆ์มาชุมนุมกันนับพันกว่า พระสงฆ์ที่ว่าได้อภิญญาอรหันต์ อุปสมบทกับพุทธองค์ครบทั้งพัน ในวันนั้นเป็นวันเพ็ญจันทร์เต็มดวง ทรงประทานโอวาทปาฏิโมกข์ เป็นแก่นธรรมพ้นทุกข์โศกสู่แดนสรวง มาละชั่ว ท่าความดี แจ่มใสทรวง พ้นจากบ่วงหมู่มารพาลผจญ ร่วมร่าลึกท่าบุญวันมาฆะ มาลดละความชั่วสร้างกุศล ให้สงบผ่องใสในกมล นับเป็นชนผู้เข้าถึงซึ่งแก่นธรรม ฯ

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๕๑ เพ็ญเดือนสามงามนภามาฆะฤกษ์ พระสงฆ์เบิกประชุมกันมิทันหมาย ล้วนอรหันต์พันสองร้อยห้าสิบปลาย สงฆ์ทั้งหลายพุทธองค์ทรงบรรพชา ตรัสประทานโอวาทปาฏิโมกข์ จรรโลงโลกสงบเย็นเป็นสุขา ให้ละชั่วท่าความดีจิตสุทธา ค่าสั่งสอนพุทธศาสนามาแต่นาน (๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙) ปีใหม่ ปีเก่าได้ผ่านพ้น ปีใหม่เข้ามาแทน ยังได้แบนมือขอ อยู่ซุวันคืนมื้อ จงพากันถือศีลสร้าง วางแนวทางอย่าประมาท จั่งสิสมมุ่งมาด น่าควมเจ้าปรารถนา (๑ มกราคม ๒๕๕๗) สมณะ-สมถะ ชีวิตสมณะ สมถะและสงบ บวชมาต้องพานพบ ความล่าบากยากแสนเข็ญ เดินดินบิณฑบาต ไม่ประมาทแม้ยากเย็น เป็นสุขเมื่อโยมเห็น ก็อยู่ได้ในภาวะ (๖ เมษายน ๒๕๕๗)

๕๒ | 9 ; \ T y , ๆz P k ตะวันรอนลาลับจับขอบฟ้า ลุเวลาพลบค่่าย่่าสลัว ความสว่างจางหายไปมามืดมัว พาพันพัวเวียนเกิดดับนับอนันต์ ถึงเวลาออกพรรษาถ้วนไตรมาส ไม่เคยขาดกิจการงานพระสงฆ์ ผู้เคร่งครัดธรรมวินัยใจจ่านง สมประสงค์ปรารถนาสาธุการ จ าศีล ยามเมื่อบุปผาไม้ ออกดอกเข้าพรรษา ฮอดเวลา หมู่มวลพระสงฆ์เจ้า เพิ่นหากพากันเข้า จ่าพรรษาเพียรพร่่า เป็นผู้น่าส่งให้ จิตใจได้แจ่มใส ทุกยากฮ้าย พอได้แบ่งกันกิน ยังบ่าเพ็ญศีลธรรม น่าหมู่สังฆะเจ้า ขวนขวายเข้า ฟังธรรมน่าเพิ่น (๑๒ กรกฎาคม ๒๕๕๗)

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๕๓ เข้าวัด ประตูโขงยังเปิดกว้าง ปวงชนอย่าผ่านกลาย ให้มุ่งหมายบ่าเพ็ญ บารมีเด้อเจ้า ให้พากันก้าวเข้า วัดวาอารามแน่ วัดกายใจเที่ยงแท้ ได้หวนฮู้พัฒนา (๑๗ กรกฎาคม ๒๕๕๗) ฝนตกวันพระ ฝนหากตกหยาดย้อย ฮ่่าพื้นอาราม ตามหลังคาศาลา อุโบสถฮดย้อย นกพิราบเซาฮ้อง เหงาเด้น้อเป็นบ่ส่วง คนทั้งปวงอยู่ลี้ ในหนห้องบ่อนนอน มื้อนี้หากเป็นวันศีลน้อย เจ้าหัวคอยพาจังหัน ถ่าแม่ออกมาเคน ผัดบ่มีพอฮ้อย จัวน้อยพากันไห้ น้่าตาไหลเฮฮนอยู่ ฝูงหมู่ขะโยมเจ้า หายจ้อยบ่เบิ่งแยง เป็นย้อนฝนบ่น้อเจ้า มันหากเหงาบ่คือเก่า หรือว่าเป็นน่าซุมเฮา บ่หัวซาไกลเว้น หรือว่าเป็นน่าผู่ข้า อาตมาเจ้าหัวหม่อม นั่งซอมซอมเบิ่งแล้ว ผู่ข้านี้ผัดว่าเอา ซั่นแหล่ว (๑๙ กรกฎาคม ๒๕๕๗)

๕๔ | 9 ; \ T y , ๆz P k บ่ประมาท ฝนตกรินหยาดย้อย น่าฮอยบิณฑบาต ไผผู้บ่ประมาทนั้น พากันสร้างแต่งบุญ แท้แหล่ว ยังมีเฮาพี่น้อง เอื้ออ่าวธรรมค่าสอน บ่ห่อนไลวางปะ หลายคนมีอยู่แท้ เพิ่นหากแลเห็นแล้ว ไปข้างหน้าอนาคต เลยพากันอ่าวเอื้อ บ่ให้สิ้นเสื่อมสูญ ยังมีเฮาพี่น้อง บางพ่องกะรักษา ถึงเวลาวันศีล บาปบุญหากหวนฮู้ ปวงหมู่ญาคูเจ้า ปฏิบัติธรรมเพียรพร่่า น่าพาเฮาพี่น้อง พากันสร้างแต่งกุศล ยังมีเฮาพี่น้อง บางพ่องกะยินดี บ่าเพ็ญบารมี อยู่ซุวันบ่มีเว้น บ่พากันแล่นเต้น กับสังคมสมัยใหม่ ยึดน่าคองฮีตเค้า ให้คนได้ซื่นซม ยังมีเฮาพี่น้อง บางพ่องโมทนา สาธุการซื่นซม คนผู้ท่าบุญพร้อม บางพ่องหากนบน้อม มีสัมมาคารวะ ลดละความซั่วฮ้าย สืบไว้ศาสนา พุ้นแหล่ว (๓๐ กรกฎาคม ๒๕๕๗)

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๕๕ วันพระ วันนี้วันพระ ลดละอกุศล พ้นจากโคนตม ประณมตนบูชา บ่าเพ็ญบารมี ท่าจิตใจให้ผุดผ่อง (๑๔ ธันวาคม ๒๕๕๗) รักษากาย ยามยังน้อย อย่าสุเป็นคนแข็ง กิริยาระวัง ค่อยฟังค่าเพิ่นเว้า ยูงยางต้น ลมตีหักถ่อง เครือหญ้าปล้อง ลมต้องบ่เพ นั่นแหล่ว ทางดีเพิ่นบอกแจ้ง น้อมน่าเฮ็ดบ่เสียหาย อันตรายเสื่อมเสีย ทางบ่ดีกันไว้ หัดอ่อนน้อม เคารพธรรมผู้ใหญ่ แนวโบราณว่าไว้ ประพฤติพร้อมแม่นทาง (๒๗ เมษายน ๒๕๕๘)

๕๖| 9 ; \ T y , ๆz P k รักษาวาจา ยามเมื่อทุกข์ยากฮ้อน อย่าฟ้าวหันหน้าหนี ให้หาคนคอยคุย สนทนาจาเว้า ปลดปล่อยอารมณ์ฮ้าย ในใจที่เอ้าอั่ง ค่อยหาทางเริ่มต้น พอสิสู้ต่อไป จั่งสิมีก่าลังได้ จิตใจบ่หุนหัน ค่อยระวังยามจา เอาเย็นดับฮ้อน อย่าได้เผาความฮ้อน แนวมันสิไหม้ตื่ม แนวควรลืมกะลืมด้วย อย่าปล่อยไว้ให้ฮกใจ (๓๐ เมษายน ๒๕๕๘)

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๕๗ หมู่บ้านศีลห้า สมเด็จปรารภไว้ โครงการใหญ่รักษาศีล คนมีตีนมีมือ มันสมองอยู่พร้อม แม่นว่าเป็นคนแท้ หากกระท่ากรรมชั่ว รักษาศีลบ่ได้ ไผสิเอิ้นว่าคน อันว่าเป็นคนแล้ว พัฒนาใจให้สูง ให้พยูงรักษาศีล ห้าข้อน่าประพฤติพร้อม คันพากเพียรประพฤติได้ ซ่อยซูใจให้สูงส่ง ด่ารงเป็นมนุษย์แท้ สูงยิ่งกว่าคน คันประพฤติบ่ได้ จิตใจบ่สูงส่ง เอิ้นมนุษย์บ่แท้ เป็นได้แค่คน หลักประกันมนุษย์นั้น ห้าประการคือศีล ตีนมือมีรักษา กายวาจาส่ารวมได้ หนึ่งประกันชีวิตไว้ บ่ฆ่าเขาเมตตาอยู่ สองประกันทรัพย์ได้ บ่มีแท้ว่าสิจน สามประกันครอบครัวไว้ บ่สนใจผัวเมียเขา สี่ประกันสังคมเฮา เจรจาสัมมาน้อม ห้าประกันสุขภาพพร้อม ของมึนเมาไกลห่าง ต่างคนต่างประพฤติได้ สังคมนั้นเที่ยงธรรม ขับเคลื่อนนโยบายโครงการหมู่บ้านรักษาศีลห้า สมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ ผู้ปฏิบัติหน้าที่สมเด็จพระสังฆราช (๑๘ กรกฎาคม ๒๕๕๘)

๕๘ | 9 ; \ T y , ๆz P k 0 ฿ f0kN: บันทึก

[yN 4k;O บั้น: ภาวนา

๖๐ | 9 ; \ T y , ๆz P k ดื่มด่่าธรรมะ จิตอิ่มเอมเปรมปรีดิ์มีความสุข กิเลสทุกข์ห่างหายใจสดใส ด้วยดื่มด่่าธรรมะอิ่มเอมใจ สุขหทัยหายวุ่นหม่นหมองมัว ธรรมะเป็นอาหารใจใสวิเศษ ไม่เป็นเหตุแห่งโรคภัยไร้ปวดหัว ไม่เป็นพิษภัยร้ายอย่าได้กลัว ประพฤติตัวให้เห็นความเป็นจริง มาดื่มด่่าฟังธรรมน่าประโยชน์ ตัดความโกรธได้ก่อนตัวผีสิง ได้รู้ธรรมรู้สิ่งใหม่ได้พึ่งพิง สงบนิ่งทั้งทางกายใจวจี สุขยิ่งกว่าความสงบหามีไม่ สงบใจประเสริฐกว่าความสุขี พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ให้เรามี สงบที่ทั้งทางกายวาจาใจ (๓๑ ตุลาคม ๒๕๕๒)

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๖๑ เบื่อ เบื่อ เบื่อ เบื่อเบื่อเบื่อวุ่นวายโลกมนุษย์ ไม่มีหยุดกิเลสเหตุฉิบหาย แม้จะบวชยังข้องแวะไม่เสื่อมคลาย วนวุ่นวายตายเกิดเพลิดเพลินกาม บวชมาแล้วเรียนให้ซึ้งถึงแก่นแท้ ใจแน่วแน่ละกามาตัณหาสาม วิปัสสนาเรียนรู้จิตพินิจตาม ให้สมความที่ตั้งใจใฝ่เรียนจริง ไม่ใช่เรียนเพียรตัณหาขวางคาจิต บวชมาแล้วต้องพิชิตจิตใจสิงห์ เลือกทางนี้แล้วต้องสู้สู่ความจริง ก่าจัดสิ่งวุ่นวายหายกังวล ก่าจัดได้โลกนี้ก็มีสุข ดับความทุกข์ตัณหาพาสับสน ดูดวงจิตสิ้นเชื้อความวุ่นวน สู่มรรคผลนิพพานหนทางเดียว (๒๗ ธันวาคม ๒๕๕๒)

๖๒ | 9 ; \ T y , ๆz P k เบิ่งแยงวัด ลมหนาวเย็นจ้อยๆ พัดวอยๆ หนาวจนสั่น ใจให้ดีซุคืนวัน ญาติธรรมทุกท่าน จงพากันท่าดีไว้ อย่าไลลาปะปล่อย เบิ่งเจ้าหัวจัวน้อย ญาคูเจ้าสิจ่มหา วัดวา รักษาไว้ มีน้่าใจเผือแผ่ กตัญญูต่อพ่อแม่ ปฏิบัติธรรมเข้าไว้ น่าทางเข้านิรพาน สาธุ (๖ ธันวาคม ๒๕๕๖) ปล่อยวาง แม้หนทางจะล่าบากเพียงไร ขอให้เราเปิดใจให้กว้างขวาง คับใจยากคับที่ง่ายคายปล่อยวาง แล้วเดินทางเที่ยวไปกลับสบายใจ (๖ เมษายน ๒๕๕๗)

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๖๓ ดูลมหายใจ อยู่คัพเภรอเวลา มาหรือไม่มา ไม่มาไม่อยู่ อดทนรอเฝ้าคอยดู บางคนไม่สู้ จะอยู่ท่าไม เวลานานค่อยผ่านไป อาจต้องเสียใจ เพราะเสียเวลา หาอะไรท่าดีกว่า จะไม่ไร้ค่า เวลายังมี คิดทบทวนคิดถ้วนถี่ ลมหายใจนี้ ดูไปดูมา หายใจทิ้งจริงอย่างว่า พิจารณา ดูลมหายใจ (๒๐ มิถุนายน ๒๕๕๗)

๖๔ | 9 ; \ T y , ๆz P k ขณะนี้ มองกว้างคิดไกลใฝ่สูง พะยูงจูงใจไขว่คว้า ฟูมฟักสักวันได้มา ข้างหน้าคงพบความจริง อยู่กับขณะเดี๋ยวนี้ จิตดีผ่องผุดหยุดนิ่ง สิ่งใดได้มาช่วงชิง ถูกทิ้งไม่แท้แน่นอน (๙ สิงหาคม ๒๕๕๗)

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๖๕ ผาพระนอนภาวนา ออกจากบ้าน เข้าด่านภูผา ศึกษาธรรม จื่อจ่าจนแจ้ง ปฏิบัติพร้อม บ่าเพ็ญเพียรพร่่า ผาพระนอนอารามกว้าง ให้เฮาฮู้ฮ่อมธรรม จวนเวลาค่่าคล้อย คองคอยว่าสิหวนกลับ นับเวลาบ่หลาย สิบ่ายหนีเมือบ้าน การใด๋ผิดพลาดพลั้ง ขออภัยไว้นี่ก่อน หม่องอยู่นอนสิบมื้อ ขอยอไว้ที่ควร ออนซอนมวลป่าไม้ น้อยใหญ่เทิงภูผา ออนซอนปลาในหนอง แหวกวนทวนน้่า ออนซอนค่าคนเว้า ก้องไพรป่าไม้ใหญ่ ออนซอนต้นดอกไม้ สะพรั่งพร้อมเบ่งบาน ออนซอนทางหมู่บ้าน หมั่นให้ทานรักษาศีล ออนซอนดินเทิงภู ซ่อยซูมวลป่าไม้ ออนซอนไก่แจ้น้อย หาเขี่ยดินกินกับหมู่ ออนซอนหมูป่าด้วย บัดใด๋แท้แม่นหมา ออนซอนศาลากว้าง ลานธรรมหลวงพ่อใหญ่ ออนซอนไฟสว่างจ้า ใสแจ้งฮุ่งเฮือง ออนซอนเครื่องสูบน้่า ปั่นขึ้นจากหนอง ออนซอนกองทัพธรรม หมู่มวลพระสงฆ์เจ้า ออนซอนข้าวและน้่า ภัตตาหารพร้อมพรั่ง ออนซอนยังโยมเจ้า สาธุด้วยโมทนา

๖๖| 9 ; \ T y , ๆz P k ออนซอนครูบาท่าน สอนสั่งกรรมฐาน ออนซอนการปฏิบัติ พัฒนาจิตใจนั้น ออนซอนอาจารย์ท่าน ขอขมากรรมเกินล่วง ออนซอนควงต้นไม้ ผู้ข้าได้พักเซา ออนซอนองค์พระเจ้า พระนอนอยู่หน้าผา ออนซอนผาพระนอน อารามใหญ่กว้าง ออนซอนความคิดฮอด เกิดมีให้คิดฮ่่า ออนซอนธรรมพุทธเจ้า ให้คงยั้งสืบไป ปริโยสานสิ้น ออนซอนถิ่นอารามหลวง ตวงธรรมค่าผญา สิอ่วยลาล่ะเด้อเจ้า เอาพระธรรมเป็นที่ตั้ง สลักใจให้เนาอยู่ สาธุโมทนาน้อม ทุกทุกท่านอยู่เกษม นั่นแหล่ว (๒๖ ธันวาคม ๒๕๕๗) ภายนอกภายใน ภายนอกวุ่นวาย ภายในสงบ ภายนอกกระทบ สงบห่างหาย ภายนอกสงบ ภายในวุ่นวาย ภายนอกห่างหาย สงบไม่มี ภายนอกสงบ ภายในสงบ ไม่มีกระทบ สงบสุขี ภายนอกภายใน สดใสฤดี วุ่นวายไม่มี สงบสบาย (๑๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘)

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๖๗ ล้างกิเลส น้่าตกช่าระล้าง มลทิน กัดกร่อนเป็นซอกหิน หลืบชั้น ธารธรรมเซาะราคิน กิเลส กัดกร่อนใจเป็นขั้น แยกไว้ชั่วดี (๕ เมษายน ๒๕๕๘) จงกรม ตั้งสติมั่นไว้ จงกรม จิตเพ่งทันอารมณ์ รับรู้ ตามก่าหนดนิยม ยามย่าง ควรแล กิเลสเพ่งจิตสู้ ล่วงพ้นโลกธรรม (๘ เมษายน ๒๕๕๘) ปรับสภาพ โลกหากแปรเปลี่ยนปิ้น สังคมถิ่นวัตถุสูง จูงเอาคนผู้อาศัย พัฒนาไปพร้อม คนกะเลยแปรปิ้น แต่ศีลธรรมยังคงอยู่ ประพฤติธรรมบ่แท้ คนนั้นบ่เที่ยงธรรม จงเอาใจเข้าตั้ง โลกธรรมบ่หวั่นไหว ให้เข้าใจสัจธรรม ประพฤติธรรมให้ถืกต้อง มองโลกให้ใจกว้าง ปล่อยวางยามเบื่อหน่าย เข้าใจโลกกะอยู่ได้ สัจธรรมแท้เที่ยงจริง (๑๖ มิถุนายน ๒๕๕๘)

๖๘ | 9 ; \ T y , ๆz P k 0 ฿ f0kN: บันทึก

[yN lbd_k บั้น : สิกขา

๗๐ | 9 ; \ T y , ๆz P k สู่หนทางไกล เดินทางไกลไปทุ่งนาแสนล าบาก ความทุกข์ยากของชาวนาหนักหนาเหลือ ชาวประมงลงหาปลาอาศัยเรือ ล าบากเหลือเดินทางหนักปักอุรา อุปสรรคมักขัดขวางหนทางเดิน อย่าเพลิดเพลินกับสิ่งงามตามทางหนา จงมุ่งมั่นฝ่าฟันมันตัวอัปรา ไปข้างหน้าอย่างเดียวเรี่ยวแรงมี เดินทางเหนื่อยเมื่อยล้าก็อย่าท้อ สติรั้งรอจิตใจให้สุขี อย่ายอมแพ้แน่วแน่อารมณ์ดี ขวากหนามนี้ที่ขัดขวางจงระวัง เดินทางเหนื่อยเมื่อยนักก็พักก่อน อย่าใจร้อนรีบเร่งเก่งมนต์ขลัง เมื่อหายเหนื่อยก็เดินต่อพอพลัง จุดมุ่งหวังข้างหน้าเจอแน่นอน

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๗๑ ในการเรียนเริ่มต้นเรียนตั้งแต่เด็ก ตอนยังเล็กเขียน กอไก่ครูได้สอน กว่าส าเร็จอุปสรรคขัดทุกตอน เคยถอดถอนฤทัยไม่อยากเรียน ก็ถือว่าเป็นขวากหนามที่ขวางกั้น จงฝ่าฟันถากถางเร่งอ่านเขียน เร่งศึกษาอดทนสู้รู้พากเพียร สร้างเปลวเทียนดวงสว่างส่องทางไป อนาคตอันงดงามรอเราอยู่ จงต่อสู้ให้ถึงฝันอันเฉิดไฉ เราได้ดีพ่อแม่มีความภูมิใจ ความยิ่งใหญ่ในวันหน้าพาพบเจอฯ (๑๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๑) สูตรความส าเร็จ หนึ่ง พอใจ ในสิ่ง ที่ตนรัก สอง พิทักษ์ พากเพียร ฝ่าขวากหนาม สาม เอาใจใส่ ฟันฝ่า พยายาม สี่ ไตร่ตรองตาม ด าริ พิจารณา คือธรรมะ ส่องทาง ความส าเร็จ เป็นดั่งเพชร เม็ดงาม ยามใฝ่ฝัน รีบเร่งน า พร่ าปฏิบัติ กันทุกวัน สู่ความฝัน อันเป็นจริง ยิ่งเจริญ ฯ

๗๒ | 9 ; \ T y , ๆz P k ความเป็นนักเรียน เรียนวิชาเรียนให้ซึ้งถึงแก่นแท้ ใจแน่วแน่เร่งเรียนเพียรขยัน เพื่อประโยชน์แก่ตนค่าอนันต์ เพื่อความฝันอนาคตอันงดงาม ฉันทะมีความพอใจได้เรียนรู้ วิริยะพากเพียรสู้ฝ่าขวากหนาม จิตตะเอาใจใส่ในทุกยาม วิมังสาไตร่ตรองตามเรียนรู้มา วิริเยน ทุกฺขมจฺเจติ ข้อควรตริตรองไว้ใคร่ใฝ่หา คนล่วงทุกข์เพราะพากเพียรมีปัญญา ต้องน าหลักนี้มาใช้ประจ า ในการเรียนย่อมต้องมีอุปสรรค ต้องใฝ่ฝักขวักไขว่ให้กระหน่ า อุปสรรคนั้นคือทุกข์ที่ควรจ า ต่อไปนั้นจะท าให้สุขใจ

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๗๓ มีความเพียรเร่งเรียนหมั่นศึกษา สิ่งขวางหน้าให้ฟันฝ่าไปให้ไหว อย่าท้อแท้ต้องต่อสู้จนสุดใจ อนาคตสดใสได้ปัญญา เป็นนักเรียนขยันอ่านขยันเขียน ต้องพากเพียรเรียนรู้หมั่นศึกษา เมื่อเติบใหญ่จะไม่ไร้ซึ่งวิชา น าความรู้นั้นมาพัฒนาตน มีความรู้อย่างเดียวคงไม่ได้ ต้องมีคุณธรรมน าใจใฝ่กุศล คนสรรเสริญเพลิดเพลินจิตบัณฑิตชน มีปัญญามากล้นพ้นภัยพาลฯ ค ำโคลง บุคคลใดใฝ่รู้ พากเพียร หมั่นอ่านขยันเรียน ต่อสู้ มีธรรมดั่งแสงเทียน น าส่อง น าสู่ความรอบรู้ คู่ด้วยคุณธรรมฯ (๒๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๑)

๗๔ | 9 ; \ T y , ๆz P k บาลีร าพัน โอ้ว่าบาลีนี้แสนยาก ต้องล าบากหมั่นท่องช่ าชองไว้ ไวยากรณ์จ าให้แม่นในแก่นใจ อยากสอบได้พึงท่องจ าค าบาลี ต้องชื่นชอบในวิชาบาลีนั้น ที่ส าคัญต้องขยันอย่าถอยหนี เอาใจใส่ในความรู้ทุกนาที สุดท้ายมีไตร่ตรองคิดพิจารณา ก าลังใจใช่ใครที่ไหนอื่น ผู้หยิบยื่นให้เราเฝ้าห่วงหา บุคคลนั้นคือมารดาและบิดา ปรารถนาหวังพึ่งที่ตัวเรา มาบวชเรียนไม่ได้ดีอย่าหนีกลับ อย่าไปลับท้อถอยจะอับเฉา จงอดทนต่อสู้ไม่มัวเมา เร่งเรียนเอาบาลีสู้ต่อไป

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๗๕ เรียนบาลีส าเร็จเป็นมหา บิดามารดาชื่นชมสมไสว ตลอดทั้งครูบาอาจารย์ภาคภูมิใจ ดวงหทัยของตนพ้นสบาย เอาชนะใจตนค้นให้ทั่ว อย่าเมามัวกับยศหมดห่างหาย สิ่งส าคัญความดีนั้นท าอย่าคลาย เป็นจุดหมายของชีวิตไม่สิ้นรอยฯ (๒๗ มกราคม ๒๕๕๒) อบรมบาลี อบรม บาลี ที่วัดธาตุ อาจารย์นักปราชญ์มาสั่งสอน ชี้แนะ ชี้น า เอื้ออาทร แก่นแท้ บวร พระสัทธรรม จดจ า เข้าใจ น าใช้ได้ เพื่อธรรม วินัย ไม่ถล า ล าบาก ต้องสู้ทนเน้นย้ า เลิศล้ า ค าสอน พุทธองค์ (๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗) ตั้งตน ตนต่อตั้งตั้งต่อโตตน หมั่นฝึกฝนโตตนต่อตั้ง ยามเมื่อคราวฮอดครั้ง พบพ้อปัญหา สิได้ใช้ปัญญา อันตนต่อตั้ง (๑๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗)

๗๖| 9 ; \ T y , ๆz P k บากบั่น งานวิจัยเล่มนี้ สุดทน บากบั่นพากเพียรจน ส่งได้ เสร็จแล้วชื่นกมล สุขเปี่ยม ใจนา ล าบากวันนี้ไว้ ภาคหน้ารุ่งเรือง (๑๙ มีนาคม ๒๕๕๘) ท่อง ท่องทบทวนทบทวนท่อง ค าคัดเขียนคล่อง ทบทวนท่องท่องทบทวน ท่องให้จ าจ าต้องทวน ไม่จ าไม่ทวน พร่ าท่องพร่ าเพ้อร่ าไป ระวังระแวงในใจ ท่องไม่จ าได้ เพราะไม่ทบทวนในท่อง แล้วฝึกคัดเขียนให้คล่อง เขียนจากจ าท่อง จ าแม่นจ าได้ไม่ลืม/ "ท่องจ าย่ าราตรีที่สงบบนสังคมวุ่นวาย" (๖ พฤษภาคม ๒๕๕๗)

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๗๗ เมื่อพฤกษาข้าถูกโค่น แรกเริ่มปลูกจากลูกไม้เมล็ดน้อย ก็ค่อยค่อยเติบใหญ่เป็นต้นกล้า อาศัยปุ๋ยน้ าเป็นแรงศรัทธา อาศัยปัญญาเป็นยาฆ่าแมลง จนเติบใหญ่ได้ดอกออกผล หลายต้นล างามกล้าแกร่ง บ้างถูกตัดด้วยก าลังแรง บ้างก็แข่งโค่นแพ้ก าลังลม โปรดหวนคิดถึงผืนดินแดนก าเนิด โปรดได้เชิดผู้ดูแลอย่าทับถม ทิ้งกิ่งก้านแม้เมล็ดให้ได้ชม เผื่อเป็นร่มเงาสืบต่อเหล่ากอไป แต่ก็ว่ากว่าจะเพาะกล้าขึ้นมา ใช้เวลาหลายปีกาลนานเติบใหญ่ ต้องอดทนดูแลกันต่อไป ขอเพียงไม้มาค้ าหลักให้พักพิง (อ าลากถา แด่รุ่นน้อง ว.ธ. ๒๑ แรงบันดาลใจจาก สุวัฒน์ ป.) (๒๐ เมษายน ๒๕๕๗)

๗๘ | 9 ; \ T y , ๆz P k สมปรารถนา ปรารถนามาเป็นปี กว่าจะถึงวันนี้ ภูมิใจ พากเพียรเรียนบาลี มานานนับปี สอบได้ แสนดีใจอะไรอย่างนี้ สุดสุดในชีวี ยิ่งใหญ่ สอบได้เป็นเปรียญเป็นมหา มีหน้ามีตา เต็มเนื้อเต็มตัว ขอแต่ว่าอย่าหลงเมามัว ตั้งตนตั้งตัวเล่าเรียนต่อไป (๙ พฤษภาคม ๒๕๕๗) ปริยัติ ศึกษาสงฆ์แต่เค้า ก่อนเก่าโบราณ ครูบาสอน ท่องจ าจนแจ้ง ซุค่ าเช้า เอาใจจดจ่อ ตนต่อตั้ง เก่งล้ าหมู่คน บาลีนั้น เพียรพร่ าค าสอน จ าทุกบท ทุกหน้าท่องได้ บ่ยอมแพ้ แม่นว่าสิยาก คันว่าใจมั่นแล้ว กะเพียรสู้ต่อไป สอบไล่ได้ เฮียนต่อเป็นมหา อดสาทน ฮ่ าคะนิงฮวนฮู้ ฟังความเจ้า ครูบาสอนสั่ง กตัญญูคู่ไว้ สอบได้ซุปี ตกมาในศกนี้ แปรเปลี่ยนเวียนหัน น าบ่ทัน หมู่นักเรียนแล้ว เขาหากดื้อ บอกบ่ฟังเว่ายาก เฮาบ่แพ้ วาจาฮ้ายค่อยฟัง (๒๐ พฤษภาคม ๒๕๕๗)

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๗๙ มุทิตา โมทนาจิตน้อม ซมซื่นยินดี ผู้เพิ่นมีปัญญา พากเพียรผ่านได้ เอาบาลีเป็นที่ตั้ง ก าลังใจให้สู้ต่อ ขออย่าหยุดท่อนี้ ให้สูงล้ าสืบไป (๒๗ มิถุนายน ๒๕๕๗) หดหู่เยาวชนปัจจุบัน นักเรียนใครไม่ตั้ง ใจฟัง มัวแต่คุยกันดัง อวดอ้าง บอกแล้วท่านก็ยัง ไม่หยุด แปรงลบกระดานขว้าง แตกแล้วเลือดซึม แม้จะถึงกระนั้น ไม่จ า หัวเราะชอบใจข า สนุกแท้ ครูจนหมดซึ่งค า จะกล่าว กลุ้มคิดหาทางแก้ ยากไซร้สร้างคน (๑๘ กรกฎาคม ๒๕๕๗)

๘๐ | 9 ; \ T y , ๆz P k คาบสุดท้ายสุดสัปดาห์ นั่งเรียนวิชาเรื่อยไป เข้าใจหรือไม่เข้าใจ ก็พอที่จะฟังได้ ท าไมเพราะฉันอดทน แม้ว่าอาจารย์ผู้สอน หลายตอนวนเวียนวกวน จิตใจภายในก็บ่น ดิ้นรนหาทางออกห้อง ข่มใจนั่งนิ่งฟังต่อ คอยรอเวลาพักสมอง ยิ้มเหมือนเข้าใจไตร่ตรอง เพียงสองชั่วโมงนานแท้ พูดไปสอนไปเรื่อยไป เข้าใจหรือไม่แล้วแต่ เรียนไปฟังไปไม่แพ้ ไม่แน่อาจคงเข้าใจ ง่วงนอนซึมเซาเข้าเยือน มองเพื่อนบางคนหลับใหล ตัวเราเผลอหลับเมื่อไหร่ รู้สึกตัวได้น้ าลายต้องเช็ดทันที (๑๘ กรกฎาคม ๒๕๕๗)

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๘๑ คติบอกเล่า นกอีเอี้ยง บินขึ้นต้นบก ไผบ่อยากตกนรก ให้ฟ้าวเรียนหนังสือ นี่หากคือ ค าเว่ากล่าวสอน มัวแต่นอน แม่นคนขี้คร้าน งานบ่สร้าง บ่หมั่นบ่เพียร บ่ฟ้าวเรียน เบียดเบียนเจ้าของ บ่เหลียวมอง ในมื้อข้างหน้า สิโสกา เด้หมู่ลูกหลาน เขาเฮ็ดงาน เป็นใหญ่เป็นโต เจ้าของโซ หาขอเขากิน คนได้ยิน อับอายขายหน้า เขาด่าว่า บักปึกแป้นปีก หาลี้หลีก อยู่ท่งอยู่นา บ่กล้ามา สู้หน้าผู้อื่น ย้อนบ่ตื่น โตตนเจ้าของ สาวบ่มอง ฮอดซิ่งตาน้อย หน้าป่อยล่อย เป็นตาอยากอาย พออยากตาย หนีไปไกลห่าง

๘๒ | 9 ; \ T y , ๆz P k คนอ้างว้าง โดดเดี่ยวเดียวดาย ย้อนบ่บาย หนังสือหนังหา บ่ศึกษา ซ่ าตกนรก ให้ฟ้าวยก ยอครูอ่านเขียน เป็นนักเรียน ตั้งแต่ตอนนี้ เป็นคนดี เคารพสิกขา พัฒนา เจ้าของซุมื้อ คันสิดื้อ กะดื้อวิชา ปรารถนา ปัญญาฮุ่งแจ้ง แยงเข้าสู่ธรรม แม่นสิฝนหนาวแล้ง จั่งใด๋กะตามซ่าง คันแม่นหาความฮู้ โตข่อยนี้บ่คะล า ได้ฟังค าคนเว้า เอามาคิดฮิ่นตรอง ให้เจ้ามองทางกุศล บาปบุญหวนฮู้ เป็นครูสอนเจ้าของได้ เอาตนเองเป็นที่เพิ่ง จั่งสิเถิงสุขแท้ นิพพานพุ้นที่หมาย สาธยายสิสุดแล้ว แนวพระธรรมค าสอน ให้อาวรณ์อ่าวหา คะนิงน าแน่เด้อเจ้า อย่ามัวเมาในโลกนี้ ทุกข์ทวีบ่แปรเปลี่ยน ให้ฟ้าวเพียรศึกษาไว้ ไปหน้าพุ้นพระนิพพาน (๑ สิงหาคม ๒๕๕๗)

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๘๓ ยามยังน้อย ฟ้าวหมั่นเฮียนคุณ ยามยังเป็นหนุ่มน้อย ให้ฟ้าวหมั่นศึกษา ขยันอ่านต ารา อยู่ซุวันบ่มีเว้น แสนล าเค็ญทุกข์ยาก สิล าบากกะตามซ่าง ใจเจ้าอย่ามุ่นม้าง มัวแต่คร้านบ่ฮุ่งเฮือง แสงเรืองเรืองอยู่หน้า อนาคตสิมองเห็น ให้ค่อยเป็นค่อยไป คันบ่ไวกะแม่นช้า กาลเวลาบ่หยุดหยั้ง มีพลังฟ้าวสู่ต่อ ให้คุณพ่อแม่เจ้า หายฮ้อนอยู่สบาย อย่าท าลายแตกม้าง ทางย่างให้สดใส มโนมัยเมตตาจิต มีแนวใด๋ปันให้ เสียสละออกบ้าง วางถิ่มเอาไว้ก่อน จั่งสิบ่เดือนฮ้อน ฟ้าวเฮียนสู้อย่างเดียว อ้ายน้องเอ้ย... (๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๗) ภูมิใจได้พากเพียร เพียงภาคพื้น ภูมิพรั่งในใจ เพราะพากเพียร เพิ่นพาพบพ้อ ศึกษาสู้ หนังสือสอนสั่ง ในเล่มนี้ คุณล้นค่าหลาย สาธุการพร่ าพร้อม โมทนาในกุศล ผลงานเขียนบทความ เพิ่นเมตตามานี้ เก็บรักษาเอาไว้ ขยันเปิดอ่าน วิชาการหลั่งล้น สมท่านผู้ทาน พุ้นแหล่ว (๔ กันยายน ๒๕๕๗)

๘๔ | 9 ; \ T y , ๆz P k ทางปัญญา ทุกข์ยากฮ้าย ทางสิเกิดปัญญา บ่หมั่นเพียร บ่พานพบพ้อ แนวเฮียนฮู้ หากมีหลายอย่าง ย่างน าทางเส้นนี้ บ่เซานั้นหากสิเห็น (๒๙ กันยายน ๒๕๕๗) รตฺติ-ราตรี ราตรีรัตติกาล มืดสลัว ตาเริ่มจะมัวเคลิ้ม ง่วงแล้ว อ าลาขอตัวพัก หลับก่อน แสงทองส่องเพริศแพร้ว บอกให้พากเพียร ตามฉันทลักษณ์โคลงมหานันททายี (๓ ตุลาคม ๒๕๕๗) เสร็จสิ้น ลุล่วงแล้ว ผ่านสอบสนามหลวง ขอบพระคุณเมตตาธรรม น าคณะสงฆ์เจ้า โมทนาน้อม ผู้เข้าสอบทุกท่าน ทั้งกรรมการพร้อม ผู้มาค้ าซ่อยซู แม่นสิหนักเมื่อยแท้ กะหนักเพื่อศาสนา พัฒนาปริยัติ ให้ฮุ่งเฮืองสืบไว้ อย่าให้ไผแปลปี้น เปลี่ยนไปเป็นต่าง ซ่อยซูค้ า น าทางไว้ให้ย่างน า (๕ ตุลาคม ๒๕๕๗)

พ ร ะ ม ห า อ ธิ วั ฒ น์ ภ ทฺ ร ก วี | ๘๕ ฝึกตน ฝึกฝนอบรมตน ค้นศึกษาปริยัติ เพื่อพัฒนาจิตใจ สู่การปฏิบัติ ส่งผลต่อปฏิเวธ เทศนาเผยแผ่ธรรม น้อมน าค าสอนพระพุทธศาสนาสู่จิตใจพุทธศาสนิกชน ฐาตุ จิร สต ธมฺโม ขอพระสัทธรรม จงสถิตมั่นคง ล่วงลุจิรกาล (๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๗) คิดศัพท์ ศัพท์หนึ่งสิหนึ่งศัพท์ อุราลับจะลับลา คราคิดก็คิดคา มิควรคิดก็คิดครวญ หนักใจเพราะใจหนัก จะด่วนพักจะพักด่วน ป่วนปั่นและปั่นป่วน มิหวังได้ผิว์ได้หวัง วิเชียรภุชงค์นกกางปีก (๓๑ มกราคม ๒๕๕๘)

๘๖| 9 ; \ T y , ๆz P k ได้สอบสอบได้ เรียนหนังสือมาเป็นเกือบปี พอถึงวันนี้ขอให้สอบได้ เรียนแปลเรียนไวยากรณ์ กราบพระขอพรขอให้สอบได้ มุ่งมั่นขยันพากเพียร หมั่นท่องอ่านเขียนรับรองสอบได้ จดจ าเข้าใจได้พร้อม ไม่ได้ไม่ยอมก็คงสอบได้ บางคนเรียนบ้างเล่นบ้าง ถูกเก็งซะอย่างก็คงสอบได้ บางคนไม่เคยเรียนมาเลยอยากสอบได้เฉยๆ เพราะอะไรถึงสอบได้ (๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘) นิสิตชุมนุม ห้องประชุม มีนิสิตชุมนุม จะจบ ในห้องอบ ไม่แพ้กัน ไฟฟ้าตก บางครั้งก็ติด ตกอีก หลายคนหลีก ออกห้องไป บรรยากาศ อากาศหาย ร้อนใจ กายไม่ไหว ทนได้หรือ วิทยากร บรรยายอธิบาย กันไป ต่างหลับใหล ไปตามกัน คนบ้านไกล รถใกล้จะหมด ล าบาก เกรงจะยาก ก็จากไป ห้องประชุม มีนิสิตชุมนุม จบลง คนอยู่คง เริ่มยิ้มได้ (๒๐ มีนาคม ๒๕๕๘)