โคลงกลบทมธุรสอักษรา๒

โคลงกลบทมธรุ สอักษรา ๑๘๙

โคลงสามดนั้

๏ บาทท๎ายมสี องคา่ จา่ ผงั ใหค๎ ลํองไว๎
โทเปล่ยี นมาตง้ั ใกล๎ คกํู ัน ฯ
๏ สมั พนั ธโ๑ ยงจากท๎าย จดุ หมายตน๎ บทนน้ั
เป็นรปู แบบใช๎ด้ัน ทั่วไป ๚ะ๛

ข้อบงั คบั
๑. บทหนง่ึ มี ๑๗ คา แบง่ เป็ น ๔ วรรค วรรคละ ๕-๕-๕-๒ คาตามลาดบั บงั คบั

เอก ๓ แหง่ โท ๓ เหมือนโคลงสามแตต่ า่ งตาแหนง่ สว่ นสมั ผสั เหมอื นโคลง
สามสภุ าพ ดงั ตวั อยา่ ง
๒. สง่ สมั ผสั ระหวา่ งบท จากท้ายบทแรกไปยงั คาใดคาหนง่ึ ใน ๓ คาของวรรคแรก
ในบทตอ่ ไป ดงั ตวั อยา่ ง

๑๙๐ อารยะ คชทีป

โคลงห้า (พัฒนา)

๏ มารวํ มรอ๎ ย อนุรักษ๑
จติ รภูมิศักด์ิ กํอไว๎
โคลงห๎าจัก คงอยํู
ทาํ นแกใ๎ ห๎ สืบมา ฯ
๏ คราเกําน้ัน ไปุชัด เจนนอ
จติ รมาขดั แตํงแก๎
โคลงหา๎ พัฒ- นานั่น
งามสรา๎ งแท๎ รปู โคลง ๚ะ๛

ข้อบงั คบั
จิตร ภมู ิศกั ด์ิ ได้เสนอฉนั ทลกั ษณ์โคลงห้าพฒั นา โดยปรับปรุงจากฉนั ทลกั ษณ์
โคลงห้าในโองการแช่งนา้ โดยกาหนดให้หนงึ่ บทมีสบ่ี าท หนง่ึ บาทมหี ้าคา
แบง่ เป็ นสองวรรค วรรคหน้าสามคา วรรคหลงั สองคา บงั คบั เอก ๔ โท ๔
สมั ผสั เหมือนโคลงสส่ี ภุ าพ สร้อยเหมือนสร้อยโคลงดนั้ เอกโทวรรคแรกอาจ
สลบั ทก่ี นั ได้ และโทควู่ รรคท่สี อี่ าจอยแู่ ยกกนั ได้ ดงั ตวั อยา่ ง

โคลงกระท้โู บราณ

๑๙๒ อารยะ คชทีป

*~. บำเพญ็ .~*

๏ ทะ..เลตัณหาทํวมท๎น นามขันธ๑

ลมํุ ..กเิ ลสสารพัน หอํ ห๎อม

ปุม..ปมแหํงโมหันธ๑ รายรอบ

ปู..แผํปกจิตล๎อม มืดคร้มึ คลุมกมล ฯ

๏ ทุ..รนทะลงึ่ ร๎อน กเิ ลสผลาญ

ส.ุ .จริตมอิ าจทาน กอปรก๎ู

ม.ุ .ฝุาดิบกันดาร ดงกิเลส

ดุ..เด็ดเผด็ มนั สู๎ แตํแพ๎สุดฝนื ฯ

๏ อ.ุ .กฤษฏ๑ยนื อีกคร้ัง เพ่ิมเพียร

สา..รัตถะเคยเรยี น สติร้ัง

นา..ครแหงํ กายเวียน กา่ หนด

ร.ี .เหล่ียมกลมตรกึ ต้งั จรดไว๎ใจรโห ฯ

๏ โก..วิทจติ เร่มิ แลว๎ พิจา- รณาเฮย

วา..หนงึ่ กายยาว หนา- คืบนี้

ปา..ฐกกับจติ หา แยกธาตุ

เปิด..ออกทุกสํวนชี้ วาํ งแทอ๎ ัศจรรย๑ ฯ

๏ จก..ธาตุขันธพ๑ ินิจซ้่า คา่ สอน

จ้ี..จรดมิจากจร ทํมุ ท๎า

ร.้ี .ระรกิ กิเลสคลอน ถอนราก เหง๎าเฮย

ไร..รุํงแหํงธรรมจา๎ กวาดเหย้ี นโมหันธ๑ ๚ะ๛

โคลงกลบทมธุรสอกั ษรา ๑๙๓

*~. ส้นิ แรงร้งั .~*

๏ ไร..เรอื งริมขอบฟูา อสั ดง

ร.้ี .รกิ คํอยปลดปลง สดํู ๎าว

จ.้ี .จอํ สแูํ นวดง รอดับ

จก..จบั หนํวงเหนี่ยวนา๎ ว ยดึ ฟูาฤๅไฉน ฯ

๏ เปดิ ..สมยั ผํานสหูํ ว๎ ง ราตรี

ปา..ริสทุ ธิ์รศั มี แผรํ ั้ง

วา..แหงํ หตั ถ๑สรุ ีย๑ เพยี รไขวํ ควา๎ เฮย

โก..มุทชดู อกต้งั ชะแงค๎ อยหนอ ฯ

๏ รี..รอมิอยากพน๎ หาวเหนิ

นา..ฬกิ าชาํ งเดนิ ดวํ นแท๎

สา..ริกากลาํ วสรรเสริญ ตะวันอยํู

อ.ุ .ระสูรย๑ประหนึ่งแส๎ ไปยุ ้งั กระหน่าวาง ฯ

๏ ดุ..ริยางคเ๑ ริม่ แลว๎ เรไร

ม.ุ .ม่นั ขับเพลงไพร กลํอมหลา๎

ส.ุ .ริยะเหนยี่ วสมยั แรงอํอน

ท.ุ .รพลแสงล๎า จักสิ้นสุรยี ศ๑ รี ฯ

๏ ปู..ราตรีแผํลอ๎ ม ทวิ ากาล

ปมุ ..โขดศิขรนิ ธาร ครอบลว๎ น

ลมํุ ..ดอนแหํงแสงฉาน สรุ ียด๑ บั

ทะ..เลรัชนที วํ มถ๎วน ขํมสน้ิ ตะวนั ฉาย ๚ะ๛

๑๙๔ อารยะ คชทปี

*~. เหิน .~*

๏ ทะ..ลึ่งราํ งสํูฟูา เหินหาว
ลุมํ ..แมนํ ้่าทอดยาว ตา่ ใต๎
ปมุ ..หินแผํนดินราว ลา๎ นปมุ
ป.ู .แผทํ ว่ั โลกไว๎ ใหญนํ ๎อยเหลือคะเน ฯ

๏ ลํมุ ..ทะเลแผกํ ว๎าง จรดนภา

ปมุ ..คลน่ื ดาษด่ืนตา ทว่ั น่า้

ป.ู .ผืนหมํ มหา สมทุ รหมํน

ทะ..เลใหญเํ ขียวครามคล้่า กวําล้่าจนิ ตนา ฯ

๏ ปุม..เมฆาใหญํนอ๎ ย ลอยวน
ป.ู .ราํ งอยาํ งสบั สน ตอํ หนา๎
ทะ..ยานเทีย่ วรอบสกล วนวอํ น
ลมํุ ..ลํมุ ท้ังแผํนหลา๎ ผํานแล๎วแลดู ฯ

๏ ปู..ฌานปรงุ แตํงแล๎ว ฤทธา
ทะ..ยานผาํ นมาํ นดารา เพริศแพร๎ว
ลมํุ ..ลกึ มน่ั จิตตา เกินกลําว
ปมุ ..แหงํ ฤทธทิ์ แกลว๎ หนึง่ แท๎มโนมัย ๚ะ๛

โคลงกลบทมธุรสอักษรา ๑๙๕
*~. อนาถ .~*

๏ ป.ู .เสือ่ ขาดว่ินแล๎ว เอนกาย
ปมุ ..ทั่วผวิ เรยี งราย ดํางพร๎อย
ลมํุ ..แอํงแหลงํ ดินทราย คอื ที่ อยนูํ อ
ทะ..เลแหํงชวี ติ คลอ๎ ย ตา่ แลว๎ ชราสมุ ฯ

๏ ปุม..ปมทวั่ รํางฟูอง อนาถา
ลมํุ ..แหลํงรวมโรคา เหลาํ เช้ือ
ทะ..ลักทว่ั กายา ผอมเหีย่ ว
ปู..แผํรอบหนังเน้ือ วิ่นเส้ือขาดคลมุ ฯ

๏ ลมุํ ..เหลงิ อวดเกํงครงั้ กํอนมา
ทะ..ล่งึ โลดโผนพา รวํ งพ้ืน
ป.ู .พรมหํมภษู า คําย่ิง
ปุม..เปลี่ยนจากคกึ ครื้น ต่าแล๎วหกั เห ฯ

๏ ทะ..เลชีพตํางล๎วน แปรผนั
ปู..รํางรวํ งลงพลัน ยอํ มได๎
ปมุ ..ปา่ แหงํ เพรงบรรพ๑ ชีส้ ั่ง
ลมํุ ..ตา่ หรือสงู ไซร๎ นั่นแท๎แรงกรรม ๚ะ๛

๑๙๖ อารยะ คชทีป

*~. กระสนั .~*

๏ ทุ..รนอยากเข่ืองใช๎ ทนั สมัย
ส.ุ .รุยํ สุรํายไป จํายซอ้ื
ม.ุ .หมายแตตํ ามใจ อวดเบํง
ด.ุ .ดําคนหัวด้อื เปลาํ ปลเ้ี ปลอื งสมอง ฯ

๏ สุ..จติ ตรองตาํ งร๎ู ใดควร
ม.ุ .มนั่ คิดคา่ นวณ ส่ิงใช๎
ด.ุ .ษณนี ่ิงคิดหวน ดกู ํอน
ท.ุ .เลาเหอํ ความอยากได๎ คํอยซ้อื คํอยหา ฯ

๏ มุ..มานะขมํ ไว๎ เปน็ ดี
ด.ุ .วาํ เตือนตนซี ขํูบา๎ ง
ท.ุ .เรศเขือ่ งอยากมี ไปท่ัว
ส.ุ .รุํยสรุ ํายสรา๎ ง แตํหน้ีดไี ฉน ฯ

๏ ดุ..ใจให๎สอํ งรู๎ ฐานตน
ท.ุ .เลาจํายจกั ไมจํ น อยํางน้ี
ส.ุ .รีย๑สอํ งตามถนน เดินสงํา
ม.ุ .มัน่ เก็บกํอนกี้ ยํอมยม้ิ เดนิ สบาย ๚ะ๛

โคลงกลบทมธรุ สอักษรา ๑๙๗
*~. ไกลเมอื ง .~*

๏ ดุ..รยิ างคย๑ ังอยยํู ้ัง เพลงไพร
ม.ุ .มงุํ กลอํ มสมยั ตรูํเช๎า
สุ..โนกกํแู สงไข อรุณรุํง
ทุ..เลาคา่ อา่ ไพเคลา๎ ต่นื แล๎วอุษา ฯ

๏ มุ..ทาแสงรํายไล๎ เวหน
สุ..หรํายหยาดพราวบน แหลํงหญา๎
ทุ..รกาลเม่ือมืนมน กลายสวําง
ด.ุ .เหวาํ ลกุ ปลกุ หลา๎ เจ่ือยแจว๎ เสียงสวรรค๑ ฯ

๏ สุ..รยิ ันพลนั โผลพํ น๎ ไพรสัณฑ๑
ทุ..เลาชนื่ เพราะตะวนั อํนุ เคล๎า
ด.ุ .รยิ างคต๑ าํ งหยุดบรร- เลงป่ี- พาทยเ๑ ฮย
ม.ุ .มั่นแตทํ ิชาเจ๎า กรูํ ๎องสราญรมย๑ ฯ

๏ ท.ุ .ราคมทางเถอ่ื นท๎อง นาไกล
ด.ุ .วําขํมฝกึ ใจ งํายแล๎ว
มุ..เพียรเพอ่ื ผํองใส สะดวกยงิ่
ส.ุ .หราํ ยธรรมเพริศแพรว๎ ทํวมท๎นกมลศานติ์ ๚ะ๛

๑๙๘ อารยะ คชทปี

*~. อทุ ก .~*

๏ อุ..ราหดหนํู ่า้ ตารนิ
สา..แกํใจฟูาดิน กล่นั แกล๎ง
นา..สวนแหลํงทรพั ย๑สิน น่า้ ทวํ ม
ร.ี .รีไ่ ร๎แววแล๎ง เอํอล๎นพสธุ า ฯ

๏ สา..รกิ าร่าไห๎ สิ้นหวัง
นา..ไรํไม๎หักพงั ก่ิงห๎อย
ร.ี .รออยูํดูรงั รํวงหลํน
อ.ุ .ทกครําชวี ติ น๎อย ไขํเจา๎ ลบั ตา ฯ

๏ นา..ทีทกุ ข๑เยยี่ งนี้ ใครเห็น
ร.ี .ร่ีน้่าตากระเซน็ อํอนลา๎
อ.ุ .ทกทวํ มแสนเข็ญ ไรท๎ ่ี อยูํนอ
สา..แกจํ ิตไหมฟูา เขนํ ซ้่าย่ายี ฯ

๏ รี..ขวางเนตรทํานนั้น ฤๅไฉน
อ.ุ .บัติเรือ่ งขํนุ ข๎องใด แกํฟาู
สา..สมอยํหู รอื ไร ใจขุํน
นา..ไรํทั้งแผํนหลา๎ ทํวมส้นิ มลายสญู ๚ะ๛

โคลงกลบทมธรุ สอกั ษรา ๑๙๙
*~. ฟุ้งซา่ น .~*

๏ ร.ี .เหลย่ี มกระทํอมสรา๎ ง รมิ คลอง

นา..ทุงํ ขา๎ วสีทอง อยูใํ กล๎

สา..แหรกคูเํ คยี งสอง ขา๎ งแครํ

อ.ุ .เหมํใครแอบใช๎ ไมํร๎องบอกเลย ฯ

๏ นา..นาเอยเครือ่ งใช๎ ไม๎สอย
สา..แกใํ จคนคอย รํวมบา๎ ง
อ.ุ .บาทว๑เที่ยวยืมพลอย ไปทวั่
ร.ี .ร่ยี มื แล๎วรา๎ ง เบือ่ ครั้งทวงหา ฯ

๏ สา..ธารณะอยํางนี้ เบอ่ื ไฉน
อ.ุ .ราหมํนหมองดจุ ไฟ รุํมร๎อน
รี..รอเหมอํ มองไป ไกลทงุํ
นา..ไรพํ อชํวยยอ๎ น ขมํ บ๎างอารมณ๑ ฯ

๏ อ.ุ .ดมววิ กระทํอมนอ๎ ย ปลายนา
ร.ี .เหล่ยี มหลากสีพา ผํอนร๎อน
นา..นาเรือ่ งสรรหา ฟุงู ซาํ น
สา..ล่ใี สปํ ากปูอน นั่งยม้ิ ริมนา ๚ะ๛

๒๐๐ อารยะ คชทปี

*~. เพีย้ น .~*

๏ โก..ศลงามกิง่ ก๎าน ใบสี
วา..กวาํ เติบโตดี เดนํ ด๎วย
ปา..ฐกเรม่ิ ปลกู มี วําไมํ ขึ้นนา
เปิด..กิง่ ใบไมมํ ว๎ ย แตํน้ันนานมา ฯ

๏ วา..รรี ินหลั่งให๎ ประจ่า
ปา..ทํองโก๐เอาขย่า ใสพํ ้ืน
เปิด..เพลงกลอํ มยงั ท่า บอํ ยบอํ ย
โก..ดําจนสะอื้น วําเพ้ียนแล๎วสมอง ฯ

๏ ปา..ข๎าวของดว๎ ยขนํุ เคืองใจ
เปิด..แตํเพลงบรรลัย เปลําปล้ี
โก..ศลนัน่ ไม๎ใบ เอ็งปวุ ย แลว๎ ฤๅ
วา..หนึง่ ทโี่ ตนี้ นน่ั แท๎ธรรมดา ฯ

๏ เปิด..หาสวรรค๑อยูโํ พน๎ หรือเอ็ง
โก..บนํ ด๎วยจติ เซ็ง แตํเช๎า
วา..ยพุ นํ จนเกร็ง เลยนนั่
ปา..ทํองโก๐อดเคลา๎ น่งั กล๎ุมโกหวง ๚ะ๛

โคลงกลบทมธรุ สอกั ษรา ๒๐๑
*~. มอื ชง .~*

๏ เปิด..กาแฟแตํเช๎า ลมื ตา
ปา..ทอํ งโกน๐ ่า้ ชา ใสํทอ๎ ง
วา..รุณยอํ มเรียกหา แมลงสูํ
โก..แตํงกาแฟร๎อง เอยํ เช้ือชวนจินต๑ ฯ

๏ ปา..กลิ่นมาอยาํ งน้ี ฤๅทน
วา..กวําใกล๎เสียจน ตน่ื เตน๎
โก..กลิ อยูยํ อดสน ยงั เอํย ชมนอ
เปิด..กล่นิ ดมเน๎นเนน๎ แนํแลว๎ มือโก ฯ

๏ วา..โยยงั เฉ่ือยพล้ิว คราหนาว
โก..ตนื่ กอํ นทกุ คราว อํนุ น้่า
เปิด..คอฟฟีเ่ มตขาว เตมิ แตํง
ปา..ทอํ งโก๐โกจา่้ ส่ังซ้ือกอํ นใคร ฯ

๏ โก..แกไวแตํงให๎ ทกุ ที
เปิด..กลนิ่ กาแฟดี ตน่ื พรอ๎ ม
ปา..เข๎าส่สี ิบปี ย่งิ เกํง
วา..หนงึ่ เครื่องปรุงล๎อม เยีย่ มแท๎อาโก ๚ะ๛

๒๐๒ อารยะ คชทีป

*~. มรรค .~*

๏ จก..ดวงใจจํอแลว๎ สงบตน
จ.้ี .นง่ิ ให๎เกดิ ผล ผํองแผ๎ว
ร.ี้ .ริกที่จิตรน คอํ ยผอํ น
ไร..สวาํ งประหนง่ึ แกว๎ เร่มิ แจ๎งแสงไสว ฯ

๏ จี้..ใจไมํปลํอยฟูงุ อารมณ๑
ร.้ี .แหํงธรรมนาํ นิยม รํวมลอ๎ ม
ไร..รนิ้ ไตไํ ปุตรม วางวําง
จก..แตํจิตหน่ึงพรอ๎ ม สวาํ งแพรว๎ รัศมี ฯ

๏ ร้ี..สตินา่ สํหู ๎วง พิจาร
ไร..รํุงปญั ญาญาณ สอํ งแลว๎
จก..สติมน่ั สืบสาน นานเนื่อง
จ.้ี .เพื่อมคิ ลาดแคล๎ว สเูํ บอ้ื งจุดหมาย ฯ

๏ ไร..ไรกลายสวํางแจง๎ จิตเห็น
จก..อยํูยา้่ บ่าเพ็ญ ขมํ กลัน้
จ.้ี .จติ อิม่ ธรรมเย็น ซาบซาํ น
ร.้ี .แหงํ พลมรรคน้ัน เขนํ สิน้ กิเลสา ๚ะ๛

โคลงกลบทมธรุ สอกั ษรา ๒๐๓
*~. เลอื ดสยาม .~*

๏ ไร..ไรทองสอํ งแล๎ว บูรพา
ร.ี้ .แหํงพลปจั จา โหํร๎อง
จ.้ี .ตดิ จอํ หลังมา ไมปํ ลํอย
จก..ราํ งเพื่อนพ่ีน๎อง อยูสํ ู๎ฤๅหนี ฯ

๏ รี้..พลเราแคนํ ี้ มิอาจทาน
จ.้ี .เพอ่ื เพ่อื นฮกึ หาญ ตํอสู๎
จก..ดาบรวํ มรอนราน เถอะเพือ่ น
ไร..รงุํ มันจกั รู๎ อยาํ เย๎ยคนไทย ฯ

๏ จ้ี..ใจใหเ๎ ข่ืองขน้ึ เถดิ เรา
จก..แตํสิ่งต๎องเอา อยํูด๎วย
ไร..แดดสํองเมฆเทา เตรียมตํอ กรนา
ร.้ี .แหงํ มนั ต๎องมว๎ ย ไปุนอ๎ ยอยาํ ขาม ฯ

๏ จก..ความกลวั ทุมํ ทิ้ง จากใจ
ไร..รงํุ จกั สนิ้ ไป ไมํชา๎
ร.้ี .พลแหงํ เลือดไทย ฤๅหวัน่
จ.้ี .จอํ รบพํุงท๎า ไปุครา๎ มอริเรอื ง ๚ะ๛

๒๐๔ อารยะ คชทีป

*~. โคลง .~*

๏ เปน็ มธุรสหยดซ้งึ ฉา่ มาน
เป็นกสุ ุมเบ่งบาน อวดฟ้า
เป็นสังคีตร่วมผสาน ทานองจติ
เป็นมติ รคลายเหว่วา้ หนงึ่ นัน้ โคลงสยาม ฯ
๏ เปน็ ความงามย่งิ ถอ้ ย คาใด
เปน็ รสเลิศซา่ นไป กว่าลิ้น
เป็นเสยี งเสนาะไฉน เกินเสนาะ
เปน็ ผัสสะนวลสิ้น นุ่มแท้โคลงไทย ฯ
๏ เปน็ ไรรงุ่ เริ่มแจง้ อษุ าสาง
เป็นอัสดงเลือนราง ประดบั ฟ้า
เปน็ มนตแ์ หง่ คัคนางค์ เคลิ้มคา่
เปน็ หรดี หริง่ ระงมหลา้ เสนาะซ้ึงโคลงขาน ฯ
๏ เป็นลาธารนุ่มนา้ กระเซน็ ใส
เป็นชมุ่ ช้นื ผืนไพร โอบลอ้ ม
เปน็ พายพดั สะบดั ใบ เพียงแผว่
เปน็ หม่นหมอกหอ่ หอ้ ม ยอ่ มได้ในโคลง ฯ
๏ เปน็ โรงเรียนฝกึ ร้อย คากรอง
เปน็ แหลง่ ฝกึ ทานอง จติ น้นั
เปน็ ทางแห่งไตรต่ รอง คดิ กลา่ ว
เปน็ สิ่งช่วยข่มกลัน้ หนงึ่ น้โี คลงคา ฯ

๏ เปน็ ร่ายราบทซึง้ โคลงกลบทมธุรสอักษรา ๒๐๕
เป็นดุรยิ างคอ์ กั ษรา
เป็นความเงียบแวว่ มา ภาษา
เป็นที่ว่นุ มกิ ลา้ เสนาะล้า
๏ เป็นใยยางแห่งพ้อง ชวนสงบ
เป็นทน่ี ่ังพงิ กาย หยุดไดโ้ คลงขวาง ฯ
เป็นทด่ี ื่มจันทร์ฉาย มติ รสหาย
เป็นท่จี ิบตะวันกลา้ ผอ่ นลา้
๏ เปน็ เพลิงอันแผดร้อน จนดึก
เปน็ อุทกแผ่ไป แตะลน้ิ โคลงระเริง ฯ
เป็นดจุ แผ่นดินไหว ประลัย
เป็นวิบตั ิกระหน่าหล้า ท่วมฟ้า
๏ เปน็ คาโยงสมคั รให้ พิโรธ
เปน็ ดจุ กาวผสาน แนแ่ ทค้ าโคลง ฯ
เปน็ สิ่งผูกมิตรนาน ใจสมาน
เป็นรกั ยากดา่ งพร้อย เช่อื มรอ้ ย
๏ เปน็ ความงามสงา่ แท้ กาลเน่ิน
เปน็ ดจุ เสียงกลองชัย หอ่ ดว้ ยโคลงงาม ฯ
เป็นสง่ิ ภาคภูมิใจ โคลงไทย
เป็นรากเหง้าเผ่าพ้อง สะบดั กอ้ ง
เกนิ กล่าว
หนึง่ เชื้อโคลงสยาม ๚ะ๛

************

๏ เพียงสังคีตกรดี กอ้ ง ขนุ เขา
พาเพลิดเพลินลาเนา ถ่ินกว้าง
สายกาลปลดิ ใบเฉา โรยรว่ ง
รนุ่ ใหมพ่ งึ ผลิบา้ ง รา่ ยฟ้อนเริงระบา ๚ะ๛



๏ โคลงไหลรินกลนิ่ เคลา้ อารมณ์

ทกุ หยาดทุกหยดผสม จติ พร้อม

ยกขน้ึ แกว่งสูดดม ละเลยี ดจบิ

ก่อนยกกระดกย้อม เสพซึง้ ถงึ ทรวง ๚ะ๛