คู่มือปู่อาจารย์

๔๒

มารชั่วช้าหกสิบสองหื้อตกวันนี้ เคราะห์จั๋นไรอุบาทนางแฝด ถูกปิ๊สแฝดยายำหื้อตกวันนี้ ถูกผีจันไรจวนไปในอา
กาส ถูกผจี ่ังป๊าดปาขวญั หนีห้อื ตกวันนี้ ถูกผีจังไรรอ้ื อยู่คงิ เบียนเจา้ ถูกผยี า่ เถ้าต๊ักตอ ถูกผลี มฮา้ ยหือ้ ตกไปวันน้ี ถูก
ผีร้ายผีหลาม ผีเง้าผีก๊ะ ผีสือผีโพงผีพราย ผีซะวายลองมีดป้อง ผีเผตผีเสื้อผียักษ์ ผีมักกิ๋นคน ผีอยู่บนดินอากาส ผี
นักปราชญ์ ผีหมอยา ผีปาลาใบ้ง่าว ผีบ่ายผีสาว ผีเดือนผีดาวล่าไปในอากาส สัปป๊ะผีตุ๊กจาตนาๆ จุ่งปากั๋นมารับ
เอาเครื่องปูจา อันตู่แต่งหื้อแป๋งมาหื้อกวนก่าล้านตื้อแสนคำ อันตูแต่งเครื่องถวาย ตามกำพระต๋นผายโผต กู่โลก
คนฮา้ ยโสก สจู ุ่งมาฮบั เอายังบริโภคฝูงน้ีแล้ว ปันป๋ีสู่อยา่ มาตี หม่ืนปี๋สอู่ ยา่ มาแขวน แสนป๋ีส่อู ยา่ มาใหม่ เสนียจังไร
หื้อสูหนีจากผะเต๊สเขตแดนคน พระฤษีแปดต๋นแล้วต๊าวจะตุโลกตังสี่ ปันจะพุทโธตังเก้า ต๋นผาบกล้าปื้นฟ้าผาบ
เมืองสวรรค์ หากป๋งปันไว้ หื้อแก่กูแก่นกล้า สูอย่าอว่ายหน้าคืนมาซำ้ ปอสองเน้อสวะหาย.. ตุ๊กขะโสกา พยาโสกา
สปั ป๊ะมิจสา วินาสันตุ จปุ ัทะวา อันตราโย อะเนกา วนิ าสนั ตุ อม หลู ู สวาหายะ (แลว้ เป่าลงใส่นำ้ ส้มปอ่ ย เอาพรม
ผูกมือให้พร เสร็จแล้วให้เอาสะตวงไปส่งเสีย ทางตะวันตก ส่งแล้วอย่าได้เหลียวหลังไปดูอีก ห้ามพูดจากันมาถึง
บ้านแล้วอยา่ ไดพ้ ดู สง่ิ ทไี่ มด่ ี ควรพดู สิง่ ดเี ปน็ มงคลแลฯ)

พิธีปัดผีมากระทำหอ้ื คนเป็นพยาธิ์
ขันตง้ั มีเครื่องท้ังหลาย มีเทยี นเลม่ บาทคู่ ๑ เงิน ๓ ร้อย เทียนนอ้ ย ๔ คู่ พลู ๔ สรวย ข้าวตอกดอกไม้
ขา้ วเปลอื ก ขา้ วสารผ้าขาว ผา้ แดง เบย้ี พนั ๓ หมากพนั ๓ นำ้ ส้มป่อย หนาดหนาม แลว้ หือ้ ป้นั รูป ช้างม้างัวควาย
เป็ดไก่ หมู หมา เสื้อ หมี กวางฟาน เต่า นก ปู หอย เหนียวเหนียง ทั้งหลายหื้อพร้อมแล้วก็มาตั้งไว้เป็นนิจจการ
แล้วด้วยไม้ออ้ แล้ว ฝ้ายขาว ฝ้ายแดง ตาแหลวไม้อ้อ ๕ ชั้น แล้ว ดังไฟ ๕ กอง อันใหญ่พร้อมแล้วก็หือปัดแก้
ดังต่อไปน้ีเทอะ
โอมทพิ พสหมัง ดาบเถือ่ นกลา้ วาดว้าลุกเป๋นเปี๋ยวไฟ สรกี ญั ไจย กูเถ่ียนนี้ ผาบแตเ่ มืองผีมาจดุ ้าว บ่ฮู้
เจ่นต๊าวกูผาบก๋ินมา ร้อยเอ็ดภาษา กูก็ผาบก๋ินได้ ใต้ฟากฟ้า เหนือหน้าแผ่นดิน เก๊าลิ้นกูก็เป๋นหนาม เก๊ากางกูก็
เป๋นน้ำแม่ใหญ่ กูจักไปออกห้ือถ้วมหัวผีต๋ายป๋ายต๋ีนกูก็เป๋นดาบเถียนกล้า ผาบใต้ปื้นฟ้ากูบ่ก๋ัวสัง โอมสวาหยะ
อฎุ ฐาสวาห โอมพชิ ชารํ แผน่ ดนิ ดำไหววะวาด ผีขาดกลับหนีละ คนดตี ไู ว้ ห้อื อย่าเอาไปตวยสู ท่าน ตังผีมาร และ
ผเี ขน ทงั ผเี ยน สอู ย่ามาใกลต้ ๋ายยากไร้ จงุ่ หนี้ปน๊ ตังกุมภณั ฐ และ ยักข์ฮ้าย อันเตียวตอ่ งยา้ ย จงุ่ หนไี ป โอมสวาห
ปัตโตมังสวาหายะ โอมสหปัตโตเภตตัง สหกัจจะ วะโลพุทธัง มังกละกัสสะมิทฆะ เออัมหิ สเหกา เวทิสา สันตา
มัทธิยตั โตทสั สเน สทิ ธสิ ทสิ เร เอโตน สจั จวเชนะ เชยยะโสฐี ภวนั ตุ สัพพะทา สวาหายโอมนโมเชยยะสัพพสัตรูสวา
หาย ตุหันทเรมารภงั ภะคยิ ังมัตตวาสบุชนโลเจติยัง ถาภวสิ ัตติสวาหาย
พุทฺโธ พุทฺธํ นมสิตฺวา กโลเอโกสบวุฒิทีฆํ สตฺตนาคิ อมตฺต มตฺตโก เวทิยํ ม ม ทุกฺขา นหเจตติยภาวํ
นวโลพุทโฺ ธ วรทกฺขิเนยฺโย สหปวุฒยิ ามํ นมามหิ ํ ดังนี้แล้วเอาไปสง่ เสยี เตอ๊ ะ

๔๓

วิธีปดั ผี แก้ผีจบเพยี งเทา่ น้ีครับเขียนเมื่อเดือน ๘ เหนือ แรม ๑๐ คำ่ วนั พธุ พ.ศ. ๒๕๑๘ เมื่อมาแป๋ง
หอระฆงั วดั แสนเมอื งมา บ้านมาง อ.เชยี งคำ

๒) พธิ ีส่งเคราะห์ เครอื่ ง ๑๐๐/เครื่องส่งเคราะห์
กันจักส่ง ห้ือแปงแตะใหญ่อัน ๑ ใส่เครือ่ งร้อยจุอัน คอื ว่า ขา้ วดำ ข้าวแดง ข้าวเหลอื ง ข้าวขาว แกง
ส้ม แกงหวาน รูปงัว ควาย เป็น ไก่ หมู หมา ช้าง ม้า รูปคน ปกเงิน ปกคำ ช่อดำ แดง ขาว เขียว เหลือง หนม
ลาย ข้าวเปลือก ข้าวสาร เสือผ้า หอกดาบ บอก นาด กง ปืน พร้าว ตาล กล้วย อ้อย ข้าวตอกดอกไม้เทียน และ
อนั ละ ร้อย ทังมวล และ
ก) ขนั ตง้ั อาจารย์
ขันตัง้ มเี บย้ี พนั ๓ หมากพนั ๓ ผ้าขาว ผ้าแดง เทียนเลม่ คู่ ๑ เลม่ เฟือ้ งคู่ ๑ เทียนอ้ ยใส่สรวย ๘ สรวย
หมาก ๘ ขด ๘ ก้อม ข้าวสารถ้วยหน่ึง เงินร้อยหนึ่ง อันนี้ขันหลวง ที่บ้านเรือน และ ตั้งตามครูเทอะ จิ่งดีแล หื้อ
ทำตามอปุ เทศ อันน้ี บา้ นเมืองทา้ วพญา ตามขกลุ ไพร่ราช เฟอ้ื งรเู ทอะ คนั วา่ สง่ แลว้ ห้ือเอาใส่แปลไปไหลน้ำเสีย
เทอะ
ข) สง่ เคราะหป์ ั๊ดปน้ื
โอมสิทธิก๋าร วรราช ดูราต่านอ้ายลางเคราะห์เฮย ลางเคราะห์สูก็หื้อหนี เมื่อเจ๊าก่อนงาย ไปขวาย
หล้า อย่าอยู่ถ้าเมินนานเน้อวันนี้ พ่อหมอเถ้า หื้อกูมาปัด ดับเคราะห์สัปป๊ะเคราะห์ ติงต๋ายต่านฆ่า ก็หื้อหนีวันน้ี
เคราะห์ไปไกล๋บ่รอดหน้า กูก็จักปั๊ดเสียวันนี้ เคราะห์ตังหลายอย่าไปลี้ อยู่ใต้ตังอย่าไปนั่งอยู่ใต้ถุน พ่อหมอหลวง
หอื้ กูมาปัด ดบั เคราะห์สัปป๊ะ เคราะห์ขาวเหลอื ง แดง หมน่ เหลอื ง สอแสดลายวนั เคราะห์ตงั หลายตกน้ำหนปี อมๆ
ไหลน้ำหนียองๆ โอมสวาหายยะ โอมสิทธก๋าร กูจักจากเคราะห์สัปป๊ะจากผีหีหนู อยู่หน้าผาก กูจักจากผีอย่ามา
ไกล้ ตังแต่นี้เม่ือหน้า ๕ เจ่นขะกุ๋ล เป๋นเก๊า ๙ เจ่นขะกุ๋ล เป๋นแดน แสนเจ่นขะกุลเป๋นขนาด ผีสัปป๊ะผีอย่ามาไกล้
ผไี ด้รูแ้ ลว้ จงุ่ หน่ายเสยี เนอ้ สาธุ สาธุ สาฆรุ ุง คุรยรํ ยจข อ อิ เอกิ หำหำ หมู เอกิ เอิก สรม สรม ยเคยรุง รุง กขจ
อ อิ เอิก หำ หมู เอิก สัพเพพลา สัพพมหิทธกิ า ปรายันติ วจสั ส วหทนิ มกุ าโร สถหรณงั วา สปยงั ปนัง มันทสุ เสีย
สวณั เณ มหาวณั รวันโต สสุ ิรสาปิเนมหิง สุสวาย ผีก๋างปง๋ กา๋ งบ้าน ผีโพม ผกี ั๋มดีปอ้ ง บนิ กา๋ งหาว ไปแอ่วล่าหาก๋ิน
ผีบินด้วยอากาส และ มาแวมาเฝ้า ผีไฟเผาและ ก๋องเหยี่อ ป๋องฝน ก็หื้อหนี ผีฆ่าต่านเป๋นหนี้ ต่านปามาก็หื้อหนี
พอ่ หมอหื้อกูมาปดั ผหี ้ือหนีเสย้ี ง ผีอยา่ คนื มาเน้อ โอมเภชชพิพสุ วาห โอมขดึ สัปป๊ะขึด โอมสิทธกิ ๋าร อาจารเจ้าว่า
หื้อกูมาป๊ัดขึด ขึดตกต๋ัวปาต่านมา กูจักป๊ัดเสียวันนี้ ขึดนั่งอยู่ก๋างเฮือน กูก็จักส่งเสียวันนี้ ขึดต๋ายโหง ต่านฆ่า กู
จักปด๊ั เสียวันน้ี ขดึ จา๊ งม้าไลง่ อมหัวกูจกั เสยี วันนี้ ขึดต๋ัวหลักแล่นมาเฮอื นยาว กูจักปัดเสยี วนั น้ี ขึดต่อต่านเป๋นพยาธ์ิ
ปาต๋าย กูจักส่งเสียวนั นี้ ขึดจาลองต่านตู้ ขึดหื้อฝงู ต่านวินาสสิบหาย กูจักส่งเสียวันนี้ โอมตถอายิ ราภโกสโลภโก
ปตั โตสเห สเลมุ มมนาถํ กถา ยยราเมสสุ นโฺ ต สเวสเว มกถุ สวาหายย โอมสิทฺธกิ าร สิทธฺ วิ รราช ดกู ราพญาเคราะห์

๔๔

เจ้าตัง ๘ อันผดั เตยี วแวดรอม ห้องหมู่รวายสี สเู จา้ ตังหลายมาหิงสา ราวี บังเกิดยังสัปป๊ะกง๋ั วล อันตราย แก่เจ้า
จ๊ะต๋า บัดนี้เจ้าชะต๋า มาบังเกิดยังสัปป๊ะเคราะห์เกนเบียนทา สัพพเภยยะ มักล้มมักต๋ายมักสิบหาย มักวาย มีมาก
หลายสันน้ี บ่ร้เู ม้ียนสักปี๋ สกั เดือน สักวนั สกั ยาม บัดนเ้ี ขาตงั หลายก็ขงขวายหาสัปป๊ะเคร่ืองเยื่องพร้อมสิ่งนาๆ มา
บูชาพญาเคราะห์เจ้าตงั ๘ ในกาลบัดนี้ เจ้าจ๊ะต๋าเขาฝูงนี้ ก็จิ่งได้อังก๊าดราธนา ต๋นต๋ัวพ่อหมอ ผู้เป๋นโมกขอาจารย์
หาลือต๊าวฟ้า ผาบหลายเหลือคนจุมปู หากูจุผู้ สูบ่ฮู้ว่ากูยิ่งขหนาดเหนือเจิง ว่าในกาลบัดนี้ กูจักมาสังก๊ะหะ
สงเคราะห์เกนเบียนทา สัปป๊ะกังวลอันตรายตังมวล และ ขึดขวงสันตุ สัพเพอุบาท วาภยพาเยวสันตุโว บุขพจรย
มหาพลอาจริเย มหาภเยสันตุ คัณหันตุ ตเตมฆวา สัพเพ ตเตวาตเรวา ตัสเสโว รหิรหิง มนุโว อหิมสนาหัพละ
เคราะห์หลวงหลายสูอย่าเต๊าเน้อ เคราะห์เจ้าจ๊างเผือก เมืองปูสูอย่าเต๊า เคราะห์ ๔ ปี๋ ต่านใส่คาขังไว้สู่ได้เครื่อง
แลว้ จงุ่ ออกไป เคราะห์จงั ไล ห้ือสหู นีเนอ้ พระปรางขึด อยเู่ สื้อตา่ น อยูห่ ัวเมอื ง เขากิ๋นเผื่อน ทา่ นส่งกห็ นีเน้อ โม
สาหะ โอมสิทธกิ ๋ารต๋นกูยิง่ กว่าฟ้า ต๋นกกู ล้ายิง่ กวา่ เมืองพรหม วนั นี้กูจกั มาสงั ก๊ะหะ ส่งเคราะห์เกนเบียนทา สัปป๊ะ
อุบาท เคราะห์ร้ายขนาดปันต๋าย เคราะห์ปันวายมิง่ ม้วย เคราะห์สับสวยปู ต่านก๊างคอ เคราะห์ ๓ ป๋ีต่านจั่งเตียว
เต๊า เคราะห์ ๙ ปี๋ต่านจั่งมาไซ เคราะห์จังไรสัปป๊ะพยาธ์ิฮ้าย เคราะห์หน่องซ้าย อันต่านเลยแทง เคราะห์ดำแดง
การเหลืองลายสอ ผิวแสดมีวัณ เคราะหสัปปะ๊ อันตราย ก็หื้อรำงับกลับหายไปวันนี้ โอมสิทธิการ ครูบาอาจารยว์ ่า
หอ้ื กู มาปดั ขบั ส่ง สัปป๊ะเคราะห์สเู จา้ ตงั หลายฮู้แลว้ จุง่ จกั จวนก๋ันสูส่ บั ฮบั เอายงั สัปป๊ะนาๆ พรำ่ พรอ้ ม ตงั มวลตุ๊กข์
สิ่ง ตังจ๊างม้า มิ่งงัวควาย มีตังข้าวแดงลาย ขาว เขียว เหลือง ดำ มีพร้อมตุ๊กเยื่องสัปป๊ะเครื่องนานา มาปูจาหื้อ
พญาเคราะห์หื้อคลาคลาดจักฆาวาส ยาวเฮือนไปวันนี้ โอมสิทธิการหุลูหุลูสวาหา เคราะห์หนอกชองฝันร้าย
เคราะห์หน่องซา้ ย ทา่ นเลยไล่อยา่ มเี น้อ เคราะห์ฝันแมง่ วั ควายไปก่อนหนา้

พธิ สี ่งเคราะห์นวคราดทัง้ ๙/เครอ่ื งสง่ นวคราดทงั้ ๙
ที่นี่จักกล่าว นวคราดทั้ง ๙ ก่อนแล ฉบับนี้สะตวงเดียวแล แม่นว่า อุบาทเคราะห์บ้าน เคราะห์เรือน
คนเปน็ พยาธิบจ่ ำเริญใจดว้ ยเหตุการณเ์ ยื่องใดก็ได้เสีย ห้อื มขี า้ วดำ ข้าวแดง ข้าวเหลือง ขา้ วขาวละ อัน ละ แกง
สม้ แกงหวาน กล้วย ๔ หวี อ้อย ๔ ตอ่ น พร้าว ๔ ทัง ช้นิ ปลาอาหาร ขา้ วตอกดอกไม้เทียน ๔ เลม่ แล้ว หื้อ ปั้น
รูปกบ ๔ ตวั แดงตัว ขาวตวั เหลืองตัว ดำตัว ใส่ในสะตวงหั้นแล้ว หอ้ื อาสานไว้แลว้ นิมนตเ์ จา้ มาสวด
ก) ขนั ตง้ั อาจารย์ส่งนวคราดท้งั ๙
ขั้นตั้งอาจารย์มี สาดใหม่ หมอนใหม่ หม้อใหม่ น้ำต้นใหม่ ข้าวเปลือก ข้าวสาร หมากพูล ข้าวตอก
ดอกไม้เทียน ๘ คู่ เบย้ี พนั ๓ เงนิ ๓ ร้อยปายเฟอ้ื งกนั ว่าบม่ ีก็ ๕ เฟ้อื งผ้าขาวผา้ แดงบชู าอาจารยเ์ ตอะ
ค) คำโอกาสส่งนวคราดทงั้ ๙
โอกาสว่าดังนี้ โอม ธรนิเสตกฺขค กกฺกฐฺฐานิรชยอคิวราหุ เอหิเอหิ อคสนฺตุ ติฏฺฐนฺตุ อิมํ ปการํททามิ
ขิปฺปสวาหาย โยโสอสุรนิ ฺโท คชฺชมารญุ ฺห อคสนฺโต กณหฺ วณฺโณ กณหฺ กหฺ อรกฺกกฺโส ตโิ ต โสเทโท สหปวาโหอิสนฺตุ

๔๕

มาณขเร อราหูกรฺหยราหุปริวาราย เอหิเอหิ อาคยฺญนฺตุ ภุญฺชนฺตุ หุลูหุลูสวาหาย ( ว่า ๓ ที) เป่าลงสะตวงส่งเสีย
เตอ๊ ะ

พิธีบูชาเคราะห์ข้าวจี่/เคร่ืองบูชาเคราะห์ขา้ วจี่
บูชาเคราะห์เข้าจี่มีสันนี้ หื้อแปงสะตวงใบหนึ่ง แล้วหื้อเอาใบค้ำ ๔ ใบ และใบขนุน ๔ ใบ ลงสะตวง
แล้วหื้อเอาข้าวสุกมาชั่งหื้อพอร้อย แล้วเอาเกลือหนัก ๑ บาท อั่วในข้าวหั้น แล้วจี่หื้อดี ใส่กลางสะตวงแล้วเอา
ข้าวสุกที่บ่จี่ ใส่แถม ๔ ปั้น ช่อขาวแถม ๔ ผืน แล้วแกงส้ม แกงหวาน ๔ หมากพลู กล้วยอ้อย ๔ กลีบ จิ้นปลา
อาหาร ๔ ข้าวตอกดอกไม้เทยี น ๒ คู่ ปกั ๔ แจงสะตวง
ก) ข้นั ตงั้ อาจารยบ์ ูชาเคราะหข์ ้าวจี่
ขันตั้งอาจารย์ มีเทียน ๔ คู่ พูล ๔ สวย หมาก ๔ ขด ๔ ก้อม ข้าวตอกดอกไม้ผ้าขาวผ้าแดงข้าวสาร
ถ้วย ๑ เงินเฟือง ๑ ตาม ขกุล ผู้ใหญ่ผูน้ อ้ ย และ ผู้ใหญ่ สลงึ ๑ แล
ข) คำโอกาสบชู าเคราะห์ขา้ วจี่
สาธุ สาธุ โอกาส ข้าแด่ พญาเคราะห์ เจา้ จุต๋น บดั นผ้ี ูอ้ นั เป๋นเจา้ เส้ือ เจ้าผา้ เจา้ ชะต๋าเคหะ หอเฮือนต่ี
นี้ก็มาบังเกิดได้ยังอุบาท พยาธิ์ โรคาก็จิ่งมีเครื่องบูจาตังหลายมวลฝูงนี้ยื่นถวายแก่เจา้ กูจุต๋น จุองค์ ผู้ข้าขอราธนา
เจ้ากูจุต๋นจุองค์จุ่งจักมาฮับเอายังเครื่องขียา บูจาอันนี้ แล้วจุ่งหื้อเจ้าเสื้อเจ้าผ้าเจ้าชะตาเคหะหอเฮือนที่นี้ได้อยู่
สวัสดี เสมอเหมือนดังเจ้ากูอันอยู่ในเมืองคนเม่ือก่อนนั้นเตอะ โอม อาทิตฺตยาเทวาสมาคมํ กำลังพระอาทิตยม์ ี ๖
ปี๋อยู่ในรวายสีสมฺมาคมาวิญฺญาณสัมปนฺโนอิติปิโสภควา จนฺทเทวาสมาคมํ กำลังพระจันทร์มี ๑๕ ปี๋ อยู่ในรวายสี
สมฺมาคมาวิณฺญาณสมฺปนฺโน อิติปิโสภควา องฺคารเทวาสมาคมํ กำลังพระอังคารมี ๘ ป๋ีอยู่รวายสี สมฺมาคมาวิณฺ
ญาณสมฺปนฺโน อิติปิโสภควา พุทฺธเทวาสมาคมํ กำลังพระพุทธมี ๑๗ ปี๋ อยู่ในรวายสี สมฺมาคมาวิณฺญาณสมฺปนฺโน
อิติปิโสภควา ผสฺสเทวาสมาคมํ กำลังพระพฤหัสมี ๑๙ ปี๋อยู่ในรวายสีสมฺมาคมาวิณญฺ าณสมฺมา อิติปิโสภควา สุกฺข
เทวาสมาคมํ กำลังพระสุกร์มี ๒๑ ปี๋อยู่ในรวายสี สมฺมาคมาวิณฺณาณสมฺปนฺโน อิติปิโสภควา โสรสฺสเทวาสมาคมํ
กำลงั พระเสารม์ ี ๑๐ ปี๋ อย่ใู นรวายสีสมมฺ าคมาวณิ ฺณาณสมฺปนโฺ น อติ ิปิโสภควา ราหุรสสฺ เทวาสมาคมํ กำลังราหูมี
๑๒ ปี๋อยู่ในรวายสี สมฺมาคมาวิณฺญาสมฺปันโน อิติปิโสภควา เกสเทวาสมาคมํ กำลังพระเกตุมี ๔ ป๋ีอยู่ในรวายสี
สมฺมาคมาวิณฺญาสมฺปนฺโน อิติปิโสภควา ปยภยาสญฺชชะตาทิชนิก เตชโสปาสนฺติยา ต๋ัวจนหลังอย่าถ้าต๋ัวจนหน้า
อยา่ กอ๋ งจุ่งมาลงเอายังเครื่องขียาบูชาตังมวนฝูงนี้เต๊อะ แล้ววา่ สกฺกตวฺ า แถม ๓ ตี อตตฺ ิอุณหสสฺ วิเชยฺยา ธมฺโมโล
เกอนุตฺตโร สพฺพทาหิตทายตํตวํ คณฺหาหิเทวเตปริวชฺโช ราชทณฺโฑ อมนุสคินาปกฺเข ภยเฆนาเควิเสภูเตอการ
มรเณน จสพฺพสนา มรมุตฺโตถเปตวฺ า อการมาริตํตเสวอนุภาเวน โหตฺตุเทเวสุกฺขีสทา ( เป่าสะตวง ๓ ที) แล้วส่งไป
เตอ๊ ะ จบบชู าเคราะห์ข้าวจเ่ี พยี งเทา่ น้ี

๔๖

พิธีส่งเคราะห์โลกวฒุ ิ/เครือ่ งบชู าโลกวุฒิ
ที่นี้จักกล่าวโลกวุฒกิ ่อนแล เรือนใดอยู่บ่จำเริญใจมักสิบมักตายนัน้ แม่นท่านฝังหุ่นและงัวธนู ฝังคณุ
ยันตอ์ ันรา้ ยไว้กด็ ี แม่นสัพพะอนั ใดกด็ ี
หื้อแปงสะตวง ๔ อันมีช่อขาว แดง เหลือง ขนม และจิ้นดิบ ปลาดิบ ข้าว ก็มีข้าวดำ แดง เหลือง
ขนม ละอนั ละ ๔ เทียนใสส่ ะตวงใหน ๔ เล่ม แล้วแกงส้มแกงหวาน หมากพลูกล้วยออ้ ยและอนั ละ ๔ เหมอื นกัน
จุอัน แล้วหื้อเอาข้าวรีบ พันธ์ผักกาด ใบผีเสื้อใบหนาดผีพายมาและ หิน แถม ๔ ลูกก็ดี ๘ ลูกก็ดี มาไว้และ กำยัง
ดนิ และ ทราย แถม ๑ ถง หรือ ๑ สลงุ กด็ ีมาแลว้ ห้ือเอาคาถาบทนสี้ วาดดงั จกั กลา่ วตอ่ ไป
ก) ขน้ั ต้ังอาจารยบ์ ูชาโลกวุฒิ
ขัน้ ตงั้ อาจารยต์ ามยศ มเี ทียนเงนิ เทียนคำ สาดใหม่ ขา้ วเปลอื กบุง ข้าวสารพนั เบย้ี กูอ่ ายุ แลว้ กระทำ
มงคลเสียเตอะ
ข) คำโอกาสบูชาโลกวุฒิ
โอมยกฺขา เทวตาจตุนํปิราชุนํ วราภิกปฺปิอาคจฺญนตฺ ุ ปูชาสกฺการํ ปฏิคณฺหนฺตุ ปริภุญฺฌนฺตุ หูลูหูลสู วา
หาย (ว่า ๓ ที) แล้วหื้อเอาสะตวงส่งไป ๔ ทิส แล้วหื้อเอาข้าวลีบ พันธ์ผักกาด ใบผีเสื้อ ใบหนาดผีพาย มาสรุป
มนตบ์ ทนว้ี ่า โอมมรสตมิ ญชฺ ุ สรนาม โอมจนฺทมหาโรคจนทฺ มหาโรค สรหํสตฺตํ สวาห (ว่า ๓ ท)ี แลว้ ห้ือเอาเผารม
บ้านเสยี ก่อนแล้วหือ้ ว่า สาสนสฺสจจฺ โล ฯ ไปรอด อรกฺขคณหฺ นฺตุ (วา่ ๓ ท)ี แลว้ หื้อว่า ต๋าไม้ก็ตา๋ กู ตา๋ ต่อก็ต๋ากู
ต๋าขอกบ้าน แกมชองก็ต๋ากู หูมองก็หูกู หูซ้าก็หูกู ข้าแลงก็ผ่องหู ปู่เจ้าเสวยบ้านก็ผ่องกู หมาดำอยู่ใต้ฮางก็ผ่องกู
หมาดา่ งอยกู่ ลางบ้านก็ผ่องกู ๓๒ ผกี ั๋วต๋ายอยา่ มาไกล้ ป๋ืนก่งไก้ยิงสูจา (วา่ ๓ ที) สรูปหนิ ๔ ลูกก็ดี ๘ ลูกก็ดี แล้ว
ห้ือมสี ะตวงอนั หน่ึง หินน้นั ยงั ไว้ ๔ ทิสก็ดี ๘ ทิสกด็ ี สว่ นทรายน้นั หอ้ื ผะผายไปทัว่ บ้านเตอะ แล้วหอื้ เอากำยานมา
สรุปด้วยมนต์ว่าดังต่อไปนี้ โอม อมลาสรสติมญฺชุสรเสวเต เทวตานาม โอมทิตย เทวตฺตํ เปเทหิทาปสฺสนฺนาย
สวาห (ว่า ๓ ที) เผารมบ้านเฮือนเสยี เต๊อะ
แม้นเป๋นพยาธิ ถอนก็ได้แล อันว่า ก๋ารอันหนักใหญ่ จักรีดม้างบ่ได้หื้อสังกาหะนิมนต์สงฆ์มาสูตร
ถอนเสียก่อนเตอะ ขันตั้งต๋าม ขกุลผู้ใหญ่ผู้น้อยเตอะ /// นโมตัสส รอบป๋าย ๓ ตีแล้ว สุณาตุเมภนฺเต สงฺโฆ
อยํอิมสฺสมิงฺ วิหาเรภนฺเต สิมฺมายํสงฺโฆ สนฺตกํหูลฺล ตจฺจปตฺต อํกุลบุปฺปสลกฺขณาทายาทิอภิตฺตสพฺภํ อนาคตานํ
ภิกฺขุนํ ยถาสุกฺขํ ปริญฺชิตุงฺ ลุจฺจติ ลุจฺจติ สสํฆสฺสบุจฺสามิ สุณาตุเมภนฺเต สํโฆสมนฺตา คาเมหิมนุสฺสา อคตาคิลาทิ
นิอตฺรายิ เสราปาทนฺติ เทวตาลเสลานิ เทว ปนฺนสานิ ปญฺจกทฺทลีเสลาอตฺตานํ อนิธรนํอปฺปกํ รุกฺขโต จเส
ลาภคณฺณํ ยถารุจจฺ ติ ภิสํฆสฺส จบสวดถอนบา้ นเรือนแตเ่ พยี งเทา่ นีก้ อ่ นแล

๔๗

พธิ ีบูชาเคราะหป์ ี๋/เครื่องสง่ เคราะห์ปี๋
กนั จกั บูชาเคราะห์ปี๋ เดือนวนั ยามและ ตวั เสวยทงั้ มวลคอื ว่า ทติ ย์ จนั ทร์ องั คาร พธุ ผสั สกุ เสาร์ ดัง
อันหื้อมีห่อข้าว ๔ ห่อชิ้นปลาอาหาร หมากพลู ใส่จุอันแล้วหื้อเขียนบัญชีมัดติดห่อนั้น ว่า ห่อนี้ฝากไปหาอ้ายจี
เลิ๊กเกิก ห่อนี้ฝากไปหาอ้ายจีลักกั๊ก ห่อนี้ฝากไปหาอ้ายหน้าผากวาม หารูดังบไ่ ด้ ห่อนี้ฝากไปหาย่าดำปอนดังแรง้
กา ปาเคราะห์ปาเขนสู เขียนว่า ดังนี้แล้วมัดติดทั้ง ๔ ห่อแล้วหื้อแปงสะตวง อัน ๑ เอาใส่ห่อละแจง แล้วหื้อ
แปงสลอ่ ปักดนิ เอาสะตวงข้ึนใส่บนหนั แล้วมีเทียนคู่ ๑ ตามไฟตดิ ไว้พรอ้ มทั้งขา้ วตอกดอกไมใ้ สห่ นั ยอมอื ไหวว้ ่า
ก) คำโอกาสบชู าเคราะหป์ ี๋
สาธุสาธุพระติ๊ส พระจ๋ัน พระอังการ พระปุ๊ด พระผัส พระสุกร์ พระเสาร์ พระราหู พระเกต ลัคคณา
ฝงู อยฮู่ ักสาต๋นตั๋วแห่งผู้ข้า ตังเคราะหป์ ๋ีเคราะห์เดือน เคราะหว์ นั เคราะหย์ ามตังหลายและ สัปป๊ะเคราะห์ตังมวล
จุง่ มารับรองเอาไปเสียห้ือเสียในวนั นี้ยามน้ีเตีย่ งแต๊ดีหลีเต๊อะ ห้ือผ้ขู ้าอยูจ่ ำเริญสวสั ดี มีทีฆาอายุหื้อยืนยาวไปไจๆ
ได้ร้อยซาวขวบข้าวพระวัสสา ตงั เหมอื นห้ือมาเสวยจ๊างม้า สองป่างข้างห้ือมาเสวย ดอกไม้เงินคำ ขอนอนหลับห้ือ
ได้เงินหมืน่ หลับตื่นแล้วห้ือได้แสนคำ ปากจิ่มต๊าวหื้ออว่ายหนา้ ไขต๋า ข้าอยู่จิ่มขอพระก็หื้ออวายหน้ามาสู่ ปากจ่ิม
ขุน และชาวเจ้าจุ่งหื้อเอากำข้าแต๊ดีหลีแด่เต๊อะ เคราะห์ป๋ีนี้หื้อบูชาวันเดือนออก ๔ ค่ำ ลุ่มนั้นก็บ่ดี บนนั้นก็บ่ดี
ออก ๓ คำ่ เท่าน้นั หายสัปป๊ะรา้ ยตังมวล จกั มีโจคไจย มากมักและ
พิธีสะเดาะเคราะห์/เครอื่ งสะเดาะเคราะห์
กันว่าบุคลผู้ใดเป็นเปียธินานหายก็ดี หรือว่าทุกข์ขือคา เป็นเคราะห์ใหญ่ก็ดี กันว่าใค่หื้อสะเดาะ
เคราะห์เสียเต๊อะ หื้อแปงสะตวงใบหนึ่ง ใส่เครื่อง ๑๒ คือ แกงส้ม แกงหวาน เนื้อพร้าว กล้วย อ้อย พริก เกลือ
หมาก พลู จิ้นดิบ ปลาดิบ อย่างไหน ๑๒ และ ช่อขาว ๑๒ แดง ๑๒ ดำ ๑๒ ผืน จองแหลม ๑๒ เล่ม
ข้าวตอกดอกไมใ้ ส่หื้อพร้อมและ
ก) ขันต้งั อาจารย์
ขันตั้งมีเบี้ยปัน ๓ หมากพัน ๓ เทียน ๘ คู่ พูล ๘ สวย หมาก ๘ ขด ๘ ก้อม เงิน บาท ๑ อันนี้
เจ้านายและ ไพร่ราช นั้นมีหมาก ๓ ขด ๓ ก้อม เงินสลึงหนึ่ง พลู ๔ สรวย ถ้าหากเป็นคนจน เฟื้องหนึ่ง แล้วมี
เหล้าขาวปันหนึ่ง หาบ่ได้หื้อไดห้ ้าฮ้อย หาบ่ได้หื้อเอามะพร้าวต้ังหนึ่งลูก หาบ่ได้หื้อเอาข้าวสารพนั หนึง่ แทนแล
ห้อื สวดว่าดงั น้ี
ข) คำโอกาสสะเดาะเคราะห์
นโม ตัสสะฯ ๓ รอบ โอมสิทธิการครูบาอาจารย์กูกลา่ วไว้ คนผู้ใดไข้ เจ็บไข้เมื่อยเนื้อต๋ีนมือ กูจักเอา
น้ำมาปัดเคราะห์ใหญ่ เคราะห์ไหม้ หื้อเคราะห์ออก บอกหื้อเคราะห์ฮู้ เสวยข้าวน้ำเครื่องบูจาข้าวตอกดอกไม้
เตยี น จนั มันหมากปูปูจา เคราะห์จั๊นนอก จั๊นกา๋ ง จ๊ันใน เคราะห์เยยี บเคราะหน์ อ้ ยเรยี บรวายสี เคราะหป์ ี๋ เคราะห์

๔๘

เดือน เคราะห์วัน เคราะห์ยามสัปป๊ะสัตรู จุ่งเสวยข้าวน้ำจุเยื่องสัปป๊ะก๋าร เสวยอาหารทกุ เย่ืองพรอ้ มด้วยเคร่ืองบู
จา แล้วจิ่งคลาเมื่อนอก จุ่งออกไปไกล๋ต๋ามวิสัยสูอยู่แล้วจุ่งหื้อคนกูอยู่ดี ร้อยซาวขวบข้าวสมบัติเต๊าเงินคำจัก
กระทำอันใดหื้อสมฤทธีจุเยื่อง สมบัติเครื่องหลวงหลาย ข้ายิงจายคบกู่ จ๊างม้าหมู่งัวควาย เงินคำหลายติ้วตื้อ ถุ
หลั่งไหล๋มาต๋ามครบู าอาจารยก์ ูกล่าวไว้ กูจักเอาน้ำตาจันมันชำระ นางพร่ำพร้อมจุต๋น กูจักสะเดาะเคราะห์ผีเมือง
บน กูจักสะเดาะเคราะห์คนเมืองลุ่ม กจู ักสะเดาะเคราะห์คนผ้เู ถ้าหนุ่มและป๋านกา๋ ง เจบ็ ใจ๋ครางเคราะหใ์ หญ่ กูจัก
ไล่เคราะห์ลงนำ้ ต๊กุ ก๊ำ พอ่ ครูกูแหนต๊กุ ป๋าย ห้ือคนตังหลายอย่สู วสั ดี หมน้ั ยืนยาวตอ่ เต๊าเถ้า ลูกเต๊าจุยิงจายกูจักขับ
เคราะห์ไปใส่เคราะห์ล่อง โอมหูลูหลู ูสวาหายะ โอมกาลามหากาลา สพฺพกาลา มหาอํกํโอทร รจาสเถิงสเชิงสไดส
จังไร โอมสพฺเพ ยกฺขาสพฺเพปสิ า เจ สพฺเพ มหาภยา สพเฺ พอนฺตรายา สพฺ เพเปยี ธิ ทุกฺขา โอมสิทฺธิสกุ ฺข ยุดยดั ออก
เมื่อตางฟ้าดังหมอก ออกทางนอกทางควันไฟ ไหลเมื่อวันด้วยน้ำ ซ้ำกว่าด้วยแผ่นดินตังมวล ด้วยควายกูโสด
สทิ ธิสวาหาย (๓ ที เอาสะตวงน้ันแวดคิง ๓ รอบ ดำหัวใสส่ ะตวงแลว้ ส่งไปไวท้ ิสสวนั ตก) ปน๊ จากภยั ท้งั มวลแล

พธิ ีสง่ ก่ิว / เครื่องส่งก่วิ
ที่นี้จักกล่าวส่งกิ่วก่อนแล หื้อแปงสะตวงอัน ๑ กว้างศอกแห่งผู้เป็นเปียธิแล้วใส่รูปจ้าง ม้า งัว
ควาย เปด็ ไก่ หมู หมา วอก ค่างนางณี เสอื หมี จักเข็บแมงป่อง งูนกหมู ปปู ลา หอย กุ้ง เหนย้ี ว และ ละ
๒ จิ้นดิบ ปลาดิบ แกงส้ม แกงหวาน หมาก พลู ยา กล้วย อ้อย พร้าว ตาล ลูกไม้ส้มหวาน สีนาศ หอก ดาบ
แซก สิ่นเสื้อผ้า ป๊กเงินป๊กคำ ข้าวดำ ข้าวแดง ข้าวขาว ข้าวเหลือง ข้าวเขียว หมากแค่วง มะเขือ ช่อดำแดง
ขาว เหลือง เขียว ละอันละ ๑ ทั้งมวล และ แล้วหือ้ ปั้นรปู คนหลวงผู้ ๑ มีหัวหลวง เดือนเจียงหัว ๑ เดือน ย่ี
๒ หัว ลำดับไปจนไปเถิงเดือน ๑๒ ก็มี ๑๒ หัว นั้นแล แล้วมีเหล้า ๑ บอก และ ข้าวตอกดอกไม้เทียนใส่
หือ้ พร้อมแล
ก) ขันตั้งอาจารยส์ ่งกว่ิ
ขันต้ังอาจารย์เทยี น ๘ คู่ พลู ๘ สรวย หมาก ๘ ขด ๘ กอ้ ม ผ้าขาวผา้ แดง ขา้ วสารถงั ๑ เงิน
เฟื้อง ๑ เทียนเล่มบาทคู่ ๑ เล่มเฟื้องคู่ ๑ และน้ำส้มป่อยสลงุ ๑ และใบหนาด ๑ ปุ๊กและ แล้วหื้อสวด กถา
วา่ ดงั ตอ่ ไปนี้
ข) คำโอกาสส่งกิ่ว
โอมสิทฺธิกิจจฺ ํ สิทฺธเิ ตชํ สิทฺธสิ ุคฺคตฺตํ คมฺภิรํ เยเกปิสกฺกตฺตา ยกฺขา ปิสากุมฺภณดฺ า นาคา ยกฺขปิวิสา
วารมิคคา เทวานิเวรุนา จตุตฺฐาจิตตาโฆรจิตฺตา ปมิจฺสา ปาปรตฺตา ปาปคฺคเวสิตฺตา พุทฺธอนํ นาคหนฺติ
พุทธฺ ปณิ ณฺ ํ อานุภาเวน สพฺเพเอเตปรายนฺตุ พทุ ฺธเตเชธมฺมเตเช สงฆฺ เตเชน โอมสทิ ฺธิการ พอ่ หมออาจารย์หื้อแก่
กู โอมพระสัพพญั ญู อันได้ ๒ หม่นื ป๋ายปัน ป๋ายร้อย ๒๗ อนั ขา้ มรว่ งป๊นไปแล้วก็มาตง้ั อยู่ต๋นกู โอมพระสพั พัญญู
โพธสิ ตั ว์ อนั จักมาปายหน้าได้ ๕๐๐ ต๋นก็มาตัง้ อยู่ในต๋นกทู ั้งมวล โอม พระสธรรมเจา้ ตัง ๓ ปิฏก อภิธรรมา วิ

๔๙

ไนย มาแจกเป๋นขันธ์ว่าได้ ๘ หมื่น ๔ ปันขันธ์ ก็มาตั้งอยู่ในตั๋วกู โอมพระสังฆะเจ้า ตัง ๙ จำพวก ก็มาตั้งอยู่
ในต๋นกูทั้งมวล ทั้งอลวักกะ ปัณณะกยักข์ คันธฐปะระไมไอศวร พระพิสณุ มหาพิสณุ ภุมมาพิสสวาด ผู้มีทฤธิ
เหลอื ย่ิงกวา่ ทรายในน้ำ มีอานุภาพ โลก๋าเตจาเรืองราบ ผาบไหม้ใตล้ ุ่มฟ้าบ่ก๋ัวสงั ก็ห้ือมาจว่ ยกู ขับเคราะห์ไฟราม
หมาดไหม้ เคราะห์ไข้รุม่ เนื้อแฮมต๋น ก็หื้อหายเสียป๋ีนี้เดือนนี้วันนีย้ ามนี้ เคราะห์หนักยิง่ กว่าฟา้ หนายิ่งกว่าดิน ก็
หือ้ หายเสยี ปี๋น้ี เดือนนีย้ ามนี้ มีตังเคราะห์ใหญ่นอ้ ยแรงมี มาแต่งห้อื เป๋นตุม่ เป๋นฝี ในเนอื้ ในต๋น ในสบ ในปาก ใน
ดงั เป๋นเลอื ดออกเจ็บตังนอก และตงั ใน มาปอ๋ งหื้อเป๋นหวดั เป๋นไอ คอใคเ่ จบ็ เก๊าเขีย้ วเก๊าล้ินกางปอง เคราะห์เจ็บ
หัว เจ็บต๋า ปวดต๊องเจ็บป่องแค่ง และต๋ีนมือ เคราะห์เนื้ออื่นท่านมาอยู่ก๋ายเกิดเป๋นภัย เคราะห์จ๋ำใจ๋เตียวมา
ถูกตอ้ งก็หื้อหาย เสียปี๋เดือนนี้ วันน้ี ยามนี้ เคราะหพ์ ่นี ้องมาเฮือน เคราะหป์ ๋ีเคราะห์เดือนต้องฮ้าย ถูกเคราะห์ย่าง
ย้ายหนตาง ถกู เคราะห์สานรานมาถิม่ เคราะหเ์ ป๋นหลิม่ หล่งั ไหล๋มา ถูกเคราะหย์ ังนา อนั ต่านปลกู ข้าว ถกู เคราะห์
ปู่เจ้าอันต่านฝากขาย กวรก็หื้อหายเสียปี๋น้ีเดือนนี้ วันนี้ยามนี้ ถูกเคราะห์งวั ควายตั๋วกล้า เคราะห์จ๊างม้าตวั ใหญ่
แฝงใฝเ่ ววนเกิดเป๋นถ้อย เคราะห์ไหญ่น้อยแฮงมี เคราะห์หัวปี๋อันจักม*าถูกต้องกห็ ้ือหายเสียป๋ีน้ี เดือนน้ี วันนี้ ยาม
นี้ เคราะห์ขบป๋องผะตู๋สัปป๊ะสัตรูหื้อหนีหลีกเว้นหนีไกล๋ สัปป๊ะเคราะห์สัปป๊ะภัยสัปป๊ะจังไร ก็หื้อหายเจ๋ียน
จากพรากคิงผู้มีจื่อว่า.............................. ดังนี้ไปในป๋ีนี้ เดือนนี้ วันนี้ ยามนี้ โอมสัปป๊ะเตวา โอมสัปป๊ะเคราะห์
หมาดไหม้ ไขก้ ห็ อื้ หนีไปวันน้ี สัปป๊ะหมาดผี ก็หื้อหนไี ปส่ผู ีเมืองบน เคราะห์หมาดคนก็ห้ือหนีไปสู่คนเมืองลุ่ม
เคราะห์หมูก็หื้อไปสู่หมูนอนมุ้ง เคราะห์หมาดกุ้มนอนเฟือง หมาดผีเปียอย่ามาข้อง หมาดผีป๋องอย่ามาไจ โอม
สีลวสถสนาสปฺ สพฺพสตฺตรู ปิปาถาสวาหาย (เป่าน้ำส้มป่อยผะผายหัวลง) โอมสิทธิก๋ารพ่อหมออาจารย์
หากปง๋ กมั๋ สทิ ธหิ ื้อแก่กู กจู ักส่งก่วิ ขุนใหญ่ เทา่ จา๊ ง ก่ิวบ้านใหญเ่ ทา่ ภดู อย กูจกั ส่งเสียป๋ีนย้ี ามน้ี กิ่วคนต๋ายโหงไข้
กิ่วคนไร้ฝากบ่มีเรือน กูจักส่งเสียวันนี้ยามนี้ กิ่วผีกิ่วคน กิ่วคา กิ่วข้า กิ่วลัวะ กิ่วม่าน กิ่วยางกูจักส่งเสียในวันน้ี
ยามนี้ กิ่วเสิกหลวงตกเมืองบ่คล้าย กิ่วเสิ๊กร้ายมาเถิง กูจักส่งเสียปี๋นี้เดือนนี้วันนี้ยามนี้ กิ่วคนต๋ายบ่ตันเถ้า ก่ิว
เจา้ ต๋ายเมนิ กจู ักสง่ เสยี วันนยี้ ามน้ี ก่วิ คนหญงิ ต๋ายดบิ อยากกนั้ กว่ิ คนยิงจายต๋ายบ่ตนั เถ้า กวิ่ เจา้ อย่ผู ิดกั๋น กูจักส่ง
เสยี ป๋ีน้ีเดือนน้วี นั นี้ยามนี้ โอมเตชปรกลํ สวาหสวาหาย (เปา่ น้ำส้มปอ่ ยผะผายหวั ลง) โอมพระเพลงิ กห็ อื้ มาจ่วยกู
โอมพระพายกห็ ื้อมาจว่ ยกู โอมพระนารายณ์ก็หอ้ื มาจว่ ยกู ดบั ยงั ผีเคราะห์ ผีก๊อย ผเี ขนหื้อหนี ผเี คราะหผ์ ีก๊อย ผี
เขน ได้ยินอาคมแห่งกู ก็หื้อหนีไปซ้อยรอ้ ย ผีกะ ผีพรายได้ยินอาคมแห่งกู ก็หื้อหนีไปซ้อยร้อย ผีต๋ัวใดบ่หนีกูจัก
ยับเอาผีตังหลายมวนฝูงนั้น มากะท่ังกับแผ่นดิน ผีต๋ัวใดได้ยินอาคมแห่งกูอยู่บ่ได้ อาคมกูน้ำได้ยินก็นองเปียงฝงั่
อาคมแห่งกูฝนไดย้ ินก็บต่ กลงมา อาคมแห่งกหู นกั ยงิ่ กว่าหนิ หมนื่ จ๊ัน อาคมแห่งกูหมั้นยิง่ กวา่ เวยี งเหล็กเวียงขาง ผี
ต๋ัวใดหนไี วกจู กั ปล่อย ผตี วั ใดหนีก่อย หอ้ื มนั ต๋าย โอมเชยยฺ โอมฺเชยยฺ า พทุ ธํ ธมมํ สังฆํ สรณํ กุมมฺ นฺตํ สวาหาย
ฯ (เอานำ้ สม้ ป่อยผะผายหวั ลง ก็หากจกั พ้นจากภยั ยะ อุบาท พยาธิ ท้งั บส่ งสัย ชะแล)

๕๐

พธิ ีกรรมรักษาคนปว่ ย โดยการส่งกำเนิดพ่อเกดิ แมเ่ กิด

ความเชื่อในเรื่องพ่อเกิดแม่เกิด ผี เทวดาที่ทำให้คน เกิดเจ็บไข้ได้ป่วยและเกิดเรื่องราวที่ไม่น่าเกิด ก็
เกิดขึ้น ซึ่งมีความสัมพันธ์กัน เมื่อส่ง ทำพิธีแก้ ก็จะหาย โดยให้ปู่อาจารย์ มรรคนายยกที่มีความสามารถฉลาดใน
พิธีการและการกล่าวคำโอกาสทถ่ี ูกต้องชัดเจน มคี วามขลัง เปน็ ท่ีน่าเคารพเช่ือถือจากญาติผู้ปว่ ย หรือผู้ท่ีขอให้ ปู่
อาจารยไ์ ปประกอบพธิ ีให้ ซ่งึ การจะประกอบพิธีใดพิธีหนึ่ง อยทู่ ีก่ ารตัดสินใจร่วมกนั ระหว่างผ้จู ะประกอบพิธี กับ
ญาติผปู้ ่วยวา่ พิธีกรรมใดจะเหมาะสมและถกู ต้อง พิธกี รรมดังกลา่ วมดี ังนี้

พธิ ีส่งแถน/เครอื่ งสง่ แถน
ที่นี้จักกล่าวส่งแถนก่อนแล กันว่าบุคลหญิงชายผู้ใดจักส่งนั้นหื้อแปงสะตวงใบหนึ่งกว้างศอกกำผู้
เป็นพยาธิ แล้วห้ือใส่เครือ่ ง ๔ คอื ว่า แกงสม้ แกงหวาน พรา้ ว ตาล กล้วย อ้อย ห่อพรกิ หอ่ เกลอื สบุ หมากอม
เหมี้ยง บุหรี่ อย่างละ ๔ ห่อข้าวพร้อมทั้งกับข้าวใส่ในห่อข้าว ๔ ห่อ แล้วข้าวต้ม ข้าวหนม ข้าวตอกดอกไม้ลำ
เทียน ช่อขาว ๔ ผืน และ ชองผม แหว่น หวี ปิ่นเกล้า ลานหู สร้อย สังวาร สายแขน แหวนใส่นิ้ว ผ้าใหม่ เสื้อ
ใหม่ ซิ่นใหม่ ป๊กเงิน ป๊กคำ ควักข้าวเปลือก ควักข้าวสาร ควักน้ำส้มปล่อย ลูกส้ม ลูกหวาน ใส่ห้ื อพร้อม เป็น
เครื่องของปี ใจ๊ (หน)ู
ก) เครอ่ื งสังเวยประจำปีเกิด
ปเี ป้า(ววั ) มีเบ้ีย ๒ ฮอ้ ย ไก่ ๙ ตวั ปีย่ี(เสือ) เบ้ยี ๕ ฮ้อย ไก่ คหู่ น่งึ และ ปีเหมา้ (กระตา่ ย)เบี้ย
ปันหนึ่ง ไก่คู่หนึ่งแล ปีสี(นาค) มีรูปหมาตัว ๑ และ ปีใส้(งูเลก็ ) มีไก่ตัว ๑ และ ปีสง้า(ม้า) มีเบี้ยปัน ๓ ฝ้าย
ปัน ๑ ไก่คู่ และ เป็ดตัว ๑ ปลา ๙ ตัว นก ๑ ตัว ใส่ซะตวงแล ปีเม็ด(แพะ)ไก่เหลืองตัว ๑ เบี้ย ฮ้อย ๑ ปีสัน
(ลิง) เบีย้ ๔ ฮอ้ ย และ ปีเลา้ (ไก)่ มรี ูปหนตู วั ๑ เบีย้ ฮอ้ ย ๑ เกลือหอ่ ๑ และ ปีเสมด็ (หมา) มีเบ้ยี ปัน ๑ ฝ้าย ๗
เสน้ ยาวปอวา หมาตวั ๑ เกลอื ฮ้อย ๑ แล ปไี ก้(ชา้ ง,หมู) มีเบีย้ ฮอ้ ย ๑ เกลือหอ่ ๑ แล อันนต้ี ามแต่ปีใผ๋ ปมี ันท่ี
เกิดน้นั แล ปีไจ๊ แม่ชอ่ื ว่า นางเอ้ย ปีเปา้ แม่ชือ่ ว่า สหัสวสันธิ ปียี แมช่ อื่ วา่ นาง มริ ปีเหม้า แม่ชื่อว่า นางธรณี
ปีสี แม่ชื่อว่า นาง อุมาภาวดี ปีใส้ แม่ชื่อว่า นางสีไวยะกาดอกไม้ ปีสง้า แม่ชื่อว่า นางมอญฟ้าปราสาทธิดา ปี
เมด็ แมช่ ่ือวา่ นางไธใจปริสุทธิ์ ปีสัน แม่ชอ่ื วา่ นางมโนราเทวดาดอกไม้ ปเี ล้า แม่ชือ่ วา่ สมนารี ปเี ส็ด แม่ช่ือว่า
ประเสริฐธิดา ปไี ก้ แม่ชอื่ วา่ ปัญจมาตาธิดาเทวี แล
ข) ขนั้ ตั้งอาจารย์ส่งแถน
กันวา่ บคุ ลผใู้ ด จกั สง่ ไปหาพ่อแม่ อันปน้ั เบ้านั้น กันเป๋นไพรน่ ้อย หือ้ มเี บีย้ ปัน ๓ หมากปัน ๓ เตียน
เล่มบาทกู่๑ เล่มเฟื้องกู่๑ เตียนน้อย ๑๒ กู่ สะตวง ๕ ใบ คือว่าหน้าหลัง ซ้าย ขวา และท่ามกลางใบหน่ึง
ส่งไปหนเหนือนแล้ว แป๋งฐานไว้เตอะ ท๊าวพระยาเจ้าเมืองก๋ินต๋ามยส เต๊อะ ไพร่ราช หมาก ๔ ขดหมาก ๔ ก้อม

๕๑

พลู ๔ สรวย ผ้าขาว ผา้ แดง ขา้ วสารถ้วย ๑ เงนิ ๕ บาท เฟ้อื ง ตามองค์อันร้ายและ ดี กันเป๋นพยาธิหนักน้ันขึ้น
แถม กันเป๋นพระยา ๓ เล่ม ๓ เฟื้อง และ เจ้าใหญ่ ๒ ร้อย ๒ เฟื้อง จ่าเมืองเงินปัน คำร้อย เตียนเล่มบาทกหู่ นงึ่
เล่มเฟื้องกู่หนึ่ง เตียนน้อย ๑๒ กู่ พระเจ้าเมือง หื้อก๋ินต๋ามยส ขันตั้งบ่เถิง บ่ดีและจ่ังแป๊ต๋ัว และ หื้อโอกาสว่า
ดงั ตอ่ ไปนี้เตอะ

ค) คำโอกาสสง่ แถน
ภันเตปติ มุ าตา มหาข้าแด่พ่อแม่เป๋นเจา้ กู ป่แู ถนหลวงอันเป๋นพ่อเจ้ากู ปูแ่ ถนหลวง อนั เป๋นพ่อ เป๋นผู้
หลอมเบา้ ปั้นเป๋นคน บัดนีต้ ๋ัวต๋นแหง่ ผมู้ นี ามกรช่ือว่า..........ดงั น้ี กไ็ ด้ลงมาเกดิ สรา้ งกำเนิด เกดิ เป๋นคนก็ยังเววนหา
ข้าวของอยแู่ ต๊ไจๆ เปือ่ วา่ กลวั ต๊กุ ข์ยากไร้ แต่สง่ิ ข้าวของเงินคำ แมน้ กระทำกย็ นิ ยาก ความทุกขห์ ากเหลือผะมาณ
เปียธิโรกงั กม็ าคำ่ ราบ เจ็บป่วยหากเหลือใจ๋ เจบ็ นอกเจบ็ ในเป๋นไปสารพัดสิ่ง เหตนุ ้นั ผู้ขา้ จ่งิ ได้ตกแต่งแป๋งแล้ว
ยังเคร่อื งบจู า ก็เปอื่ วา่ จกั น้อมนำมา โทมนาคุณ บติ ามารดา แม่และพอ่ อนั ได้หลอมหล่อปน้ั เพราะว่าเวรอันนั้น
พ่อแม่หากไดแ้ จ่ง บัดนผ้ี ู้ข้าได้ตกแตง่ แล้วลวดนำมา มีตังบบุ ผาราจา ดวงดอกข้าวตอกพร้อมและเตียนงาม ใส่ขัน
คำกม็ าแตง่ ต๋ามจารีต พร้อมเคร่อื งผะนีตมากนาๆ มีตงั วัตถาผา้ เสื้อสปุ สอด เนื้อแต่งภณั ดา ขา้ ขอบูชาขอโชค
ขอลาภ ด้วยวจีกำปากอันได้ประมาท กำผารถนา ต๋ามวาจาอันพ่อและแม่สั่งไว้ว่า กันมึงส่งหื้อกูแล้วกูจักปัน
ปอนแก้ว ๗ ผะกา๋ ร หื้อลกู เต๊ามีเงนิ คำ ๘๐ โกฏิ อย่าห้ือลูกเต้าได้ทกุ ข์โสกยากไร้เย่ืองสนั ใด กูจกั หือ้ หา่ ฝนตกลง
ไปไจๆ หื้อลูกเต้าได้จ่ายกินทาน วัตถุบานชุ่มชื่น สมบัติตื่นหลั่งไหล ลงต๋ามใจ๋ประสงค์แห่งลูกเต้า คะแนมว่า
ลูกเต้าจ๋ำกำกูจักขุณณาบอกต๋ามจารีต กำขวักขีดต้องแต้มหล่อเป๋นคน พ่อแม่สั่งว่าสันนี้แต๊ดีหลี บัดนี้นา ผู้ข้า
ขออนั เชิญ พ่อแมเ่ ป๋นเจ้ามารบั เอา กบั ลกู เต้าด้วยฮีบ ขออยา่ จา๊ เหิงนานแต้ดีหลีแด่เต๊อะ โอมปิตาโล มาตายาจา
มิ อาคจสฺ นฺตุ ภุญฺชนตฺ ุ สวาหาย (วา่ ๓ ท่ี เอาไปสง่ ไว้ทางใคว่ และ )
พธิ ีสง่ แถนหลวง/เครอ่ื งส่งแถนหลวง
กันว่าบุคละผู้ใดเป็นเปียธิ นานหายก็ดี อันว่า ถูกขึด กาเป็นเคราะห์ใหญ่ก็ดี กันว่าใคร่หื้อหายหื้อ
สะเดาะเคราะห์เสียเตอะ หื้อแปงสะตวงใบ ๑ ใส่เครื่อง ๑๒ คือ แกงส้ม แกงหวาน เนื้อมะพร้าว กล้วย อ้อย
พริก เกลือ หมาก พลู จิ้นดิบ ปลาดิบ อย่างไหน ๑๒ แล้ว ช่อขาว แดง ดำ ๑๒ จ้องแหลม ๑๒ ข้าวตอก
ดอกไมใ้ ส่ ห้อื พรอ้ มและ
ก) ขนั ต้ังอาจารย์ส่งแถนหลวง
ขนั ตัง้ มีเบย้ี ปนั ๓ หมากปัน ๓ ผ้าขาวผา้ แดง เทยี น ๘ คูห่ มาก ๘ ขด ๘ กอ้ ม พลู ๘ สรวย เงิน
บาท ๑ อันนี้เจ้านายและ ไพร่ราช มีหมาก ๔ ขด ๔ ก้อม เงินสลึง ๑ พลู ๔ สรวย ถ้าหากเป็นคนจน
เฟอ้ื ง ๑ และ มเี หล้าขาวปนั ๑ หาบ่ได้ หือ้ ได้ ๕ ฮ้อย หาบ่ไดห้ ้อื เอามะพรา้ วตัง้ ๑ ลูก หาบ่ไดห้ ื้อเอาขา้ วสาร
ปนั ๑ แทน แล

๕๒

ข) คำโอกาสส่งแถนหลวง
โอกาสว่า นโม ตัสสะ ๓ รอบ แล้วว่า โอม สิทธิการ ครูบาอาจารย์กู กล่าวไว้ คนผู้ใดได้เจ็บไข้
เมื่อยเน้ือ ต๋ีนมือ กจู ักเอาน้ำมาปัดเคราะห์ใหญ่ เคราะหไ์ หม้ หอื้ เคราะห์ออกบอกหื้อเคราะห์ฮู้เสวยข้าวน้ำเครื่อง
บูชา ข้าวตอกดอกไม้เทียนจนั มันหมากพลูบชู า เคราะห์จ๊ันนอกจั๊นก๋าง จ๊ันใน เคราะห์ใหญ่ เคราะห์ไหม้ เคราะห์
ใหญ่เคราะห์น้อยเลียบรวายสี ตังเคราะห์ปี๋ เคราะห์เดือน เคราะห์วัน เคราะห์ยาม สัปป๊ะสัตรูจุ่งเสวยข้าวน้ำ จุ
เยื่องสัปป๊ะก๋าร เสวยอาหารทุกเยื่องพร้อมด้วยเครื่องบูจาแล้วจิ่งคลาเมื่อนอก จุ่งออกไปไกล๋ต๋ามวิสัย สูอยู่แลว้
จุ่งห้อื คนกูอยู่ดี รอ้ ยซาวขวบข้าวสมบัตเิ ต้าเงินคำจักกระทำอันใด หื้อสมฤทธีจุเย่ือง สมบัติเครอื่ งหลวงหลาย ข้า
หญิงจายครบกู่ จ๊างม้าหมู่งัวควาย เงินคำหลายติ้วตื้อ ถุหนีไหลมา ตามครูบาอาจารย์กูกล่าวไว้ กูจักเอาน้ำทา
จันทมันชำระ นางพร่ำพร้อมจุต๋น กูจักสะเดาะเคราะหผ์ ีเมืองบน กูจักสะเดาะเคราะห์คนเมืองลุ่ม กูจักสะเดาะ
เคราะหค์ นผู้เถ้าหนมุ่ ป๋านกา๋ ง เจ็บใจ๋ครางเคราะหใ์ หญ่ กจู กั ไลเ่ คราะหล์ งนำ้ ตุ๊กก๊ำ พ่อครกู ูแหนตุ๊กปาย ห้ือคนตัง
หลายอยู่สวัสดี หมั้นยืนยาวต่อเท่าเถ้า ลูกเต้าจุหญิงจาย กูจักดับเคราะห์ไปใส เคราะห์โล่ง โอมหุลูหุลูสวาหายะ
โอม กาลา มหากาลา สพพฺ กาลามหาอํกํ โอทร รจา สเถงิ สเซงิ สได สจงั ไร โอม สพฺเพ ยกขฺ า สพฺเพปสิ า เจ สพฺ
เพมหาภยา สพฺเพอนฺตรายา สพฺเพเปยฺธิ ทุกฺขา โอมสิทฺธิสุข ยุดยัดออกเมือ่ ตางฟ้า ดังหมอก ออกทางนอกทาง
ควันไฟ ไหลเมื่อวันด้วยน้ำ ซ้ำกว่าด้วยแผ่นดินตังมวล ด้วยควายกูโสด สิทธิสาวหายยะ ๓ ที เอาสะตวงน้ัน
แวดคิง ๓ รอบ ดำหัวใสส่ ะตวงแลว้ ส่งไปไว้ทศิ วันตก ป๊นจากภัยยะตังมวลแลนา
พธิ ีส่งแถนเดก็ /เครือ่ งสง่ แถนเดก็
จักกลา่ วส่งแถนเด็กอ่อนก่อนแล ห้อื แปงสะตวงใบหน่ึงศอกกำของเด็กผู้ปว่ ย แล้วหื้อสายโยงสำหรับ
แขวด แล้วหื้อแต่งเครื่อง ๔ เข้าใส่ คือว่า แกงส้ม แกงหวาน เนื้อมะพร้าว กล้วย อ้อย พริก ห่อเกลือ ข้าวต้มข้าว
หนม ข้าวสุกพร้อมทั้งกับใส่ในห่อข้าว ๔ ข้าวต้ม ข้าวหนม ข้าวตอกดอกไม้ลำเตียนช่อขาว ๔ ผืน สุบหมากอม
เมี้ยง บุหรี่ลูกส้ม ลูกหวาน ๔ ป๊กเงิน ป๊กคำ อย่างละ ๑ ควักน้ำกิน ๑ จ้อง แหว่น หวี ปิ่นเกล้า ลานหู สร้อยสัง
วาน แหวนใส่นิ้ว ผ้าใหม่ เสื้อใหม่ซิ่นใหม่ ช่อขาว ๔ ผืน ข้าวตอกดอกไม้ เทียน ๔ เล่ม ลูกส้ม ลูกหวาน ๔ แล้ว
ห้อื เอาขา้ วสกุ ป้นั หนงึ่ เอาเกยี กถูหัวเด็ก ลงแผว่ ตีน วา่ หื้อมงึ ถอดพยาธ์ิอาพาธ ออกไปว่าดังนี้แล้ว เอาข้าวน้ันป้ัน
รปู คนใส่กลางสะตวงนนั้ เตอะ
ก) ขนั ตั้งอาจารย์
ขันต้ังมเี ทียนเลม่ บาทคู่หน่ึง เลม่ เฟ้อื งคูห่ นง่ึ เทียนน้อย ๔ คู่ พลู ๔ สวย หมาก ๔ ขด ๔ กอ้ ม ผ้าขาว
ผา้ แดง ขา้ วสารผาหนงึ่ เงนิ สลึงหน่ึง น้ำสม้ ปล่อย สลุงหน่ึง ใบหนาดใบหนามหน่งึ ปกุ๊ เตอะ

๕๓

ข) คำโอกาสส่งแถนเด็ก
หื้อสวดวา่ นโมตสั สะฯ รอบปลาย ๓ จบ โภนโต๋ ดรู าแม่เกิด ผู้จ่ือ นกะ มากระทำหื้อเดก็ อ่อนน้อย
ผู้นี้ หื้อเจ็บไขด้ ้วยพยาธิ์สันนี้ จุงหื้อมันหายมายแควนไปเสียในวันนีแ้ ต๊ดีหลีเตอ๊ ะ ลูกสูเจ้าก็จักส่งหือ้ แก่สูเจ้า เด็ก
นอ้ ยผู้ป่วยน้ี กินะเป๋นลกู แหง่ กูข้าแด จุ่งหอ้ื มันหายมายแควนไปเสียในวันน้ยี ามนี้เตยี่ งแต๊ดีหลีแด่เต๊อะ โภนโต ดูรา
ปูส่ งั สี ยา่ สงั ใส้ อันเกดิ เหนือปัถวี ต้ังโลกไว้กับเมืองอันแถนหลวงจ่ังป้นั เบ้า ผีแถนเจา้ บดิ แบง่ ปนั้ เป๋นคน ใด้ปฏิสนธิ
ในเมืองคนแห่งห้องในต๊องแม่มาดา อวิชาหุ้มห่อติดต่อกับได้สิบเดือนเต็ม จิ่งจักผะสูติออกมาเป๋นลูกเต้าพ่อแม่
เก๊าจื่อว่า ปู่สิงคำ ตั้งแต่นางแสนคำเหลือง นางผมหอม นางกิ๊วก๊อม นางจั่งหย้องหวีหัว สูเจ้าอันเป๋นพ่อเกิดแม่
ถือ แม่ยึดยื้อต๋ายืน แม่หลับเมื่อคืนสะดุ้งตื่นไห้อิดหิว ขบเขี้ยวเบี้ยวปากเหลือกต๋า แม่มายาจ่ังหย้อง แม่จ่ังหวีหัว
อว่ั ซอ้ งตานำ้ มนั เมอื่ วนั เหน็บดอกไมแ้ อ่วเล่น แมจ่ ่ังบีบเน้นป๋ายมือ แม่จั่งมาถือของหย้อง แม่จั่งอืดออ้ น ก๋ินแฮง
แม่จั่งสะแกงนอนกลิ้ง แม่จ่ังยิ้มขับซอ มีตังแม่หมอคันธัพ แม่จั่งหลับต๋าปิ้น แม่จ่ังแมบลิ้นต๋าแดง อันมาลักเอา
ลูกเต้าพ่อแม่เก๊าอันอยู่อากาส ก๋างหาว เป๋นสาวบ่มีลูก ลูกสูเจ้าหากหน้าเป๋นขน ลูกคนเมื่อมันหากหน้าเกลี้ยง
ตั้งแต่วันนี้ไปเมื่อหน้าสูเจ้าอย่าได้มาเลียบมาไจแถมชำปอสอง หื้อเอาลูกสูเจ้าผู้อันนั่งอยู่ในขันคำอันปั้นหื้อเจ้าน้ี
จุ่งหื้อสูเข้าได้เอาหนีไปสู่ถ้ำคูหา ผาสาทคำเสียในคลากาละบัดนี้เต๊อะฯ (ว่า ๓ จบ) แล้วเอาชะตวงส่งไปไว้ที่ทาง
ใคว่ เสยี เต๊อะ..
พธิ ีสง่ กำเนิดละอ่อน
ก. การส่งกำเนดิ ละอ่อน
สิทธิการอาจารย์เจา้ จกั กล่าวกำเนิดแห่งละออ่นก่อนแล ละอ่อนเกิดมาได้ ๒ วัน ก็ดี ๒ เดือน ก็ดี ๒
ปีก็ดี แล้วมาเจ็บไข้ได้ป่วยด้วยพยาธิ์ดังอั้น หื้อส่งเม่กำเนิด ผู้จื่อว่า นางนันทะ มาเยียะมาทำหื้อแล หื้อเอา
ข้าวสาร ๒ กำ มือ มาเสกเป่าด้วยคาถาอันจกั เขียนต่อไปปายหนา้ นี้แล แล้วหรือเอาลูบตวั ละอ่อนผู้ป่วยนัน้ ตั้งแต่
หวั ลง วา่ ห้ือมึงถอนพิษไข้ คลายพษิ ร้าย สพั พะพยาธ์ิ ออกไป วา่ ดงั นแี้ ลว้ เอาไปแช่นำ้ ไวพ้ อข้าวไกลเป่อื ยแล้วเหงิ่น
นำ้ ออกแล้วเอามาต๋ำห้ือเหนียว แล้วเอาปัน้ เปน็ รูปคน ๒ คนใสใ่ นสะตวงแล
ละออ่นเด็กมาไข้ ๓ วัน ๓ เดือน ๓ ปี มาเจ็บป่วยไข้ดังนั้นแม่กำเนิตจื่อว่า นางยักกะนา มาเยียะมา
ทำห้อื ไข้ ผูไ้ ดเ้ กิดมาไข้ ๔ วนั ๔ เดือน ๔ ปี แลว้ เป็นพยาธิ์ดังอนั แมก่ ำเนดิ ชอ่ื ว่านาง พมิ มนา มาเยียะหื้อได้ป่วย
และ ละอ่อนมาได้ ๕ วัน ๕ เดือน ๕ ปี เป็นพยาธิ์ดังอัน แม่กำเนิดชื่อว่า นาง ทิกา มาเยียะมาทำหื้อป่วยแล
ละออน่ เกิดมาได้ ๖ วัน ๖ เดอื น ๖ ปี น้นั แม่กำเนดิ ช่ือวา่ นางสนุ สิ า มาเยยี ะมาทำห้ือไข้ ละออ่ นเกดิ มาได้ ๗ วนั
๗ เดือน ๗ ปี แล้วป่วยแม่กำเนิดชื่อว่า นาง เรวติ มากระทำหื้อป่วยและ หื้อเอาข้าวสาร ๗ กำเสกลูบตัวละอ่อน
แล้ว แชน่ ำ้ ใก๋ ดีแล้วหง่นิ นำ้ ออก ต๋ำหอ้ื เหนยี ว แล้วปั้นรูปคน ๗ คน ใส่ในชะตวง สง่ ไปหนเหนอื แล ละออ่ นเกิดมา

๕๔

ได้ ๘ วนั ๘ เดอื น ๘ ปี แลว้ มาปว่ ยแม่กำเนติ ช่ือว่า นาง สาลกิ า มากระทำหอ้ื ปว่ ยหอื้ เอาขา้ วสาร ๘ กำ แช่น้ำปอ
ขา้ วใกแ๋ ลว้ กต็ ำ๋ ห้อื เหนยี ว แล้วปน้ั รปู คน ๘ ใส่ในชะตวง สูตรแล้ว สง่ ทิศวันออกเถอะ

ข. เคร่อื งส่งกำเนดิ ละอ่อน
ส่งกำเนิดละอ่อน กันว่าบุคละผู้ใดจักส่งนั้นหื้อแปงสะตวงใบหนึ่ง แล้วหื้อ ใส่ข้าวปั้น ๑ แกงส้มแกง
หวาน หมาก พลู กล้วย ออ้ย จิ้น ปลา อาหารสุก แล้วใส่อย่างละ ๓ ช่อตุง ๓ ซิ่นใหม่เสื้อใหม่ ผ้าใหม่ แว่น หวี
ม้าวใส่แขน แหวนใส่นิ้ว เหล้า บอกหนึ่ง หลัว ๓ มัด ใส่ในสะตวงหื้อพร้อม และข้าวตอกดอกไม้ เทียน ๔ เล่ม
แล
ค. ขันตง้ั อาจารยส์ ง่ กำเนดิ ละออ่ น
ขนั ตงั้ มเี บยี้ ๓ ฮอ้ ย หมาก ๓ ไหม เหลา้ บอก ๑ เทียน ๒ คู่ และ พลู ๕ สวย หมาก ๕ ขด เทยี น
เทา่ คิงเล่ม ๑ เกลือหอ่ ๑ ขา้ วสารปั้น ๑ ผา้ ขาวผ้าแดง เงิน ๕ บาท เฟอื้ ง แลว้ ห้อื เอาขา้ วสารมาเสกเป่าแล้วห้ือ
เอาไปลูบตัวละอ่อนผู้ป่วย ข้าวสารนั้นเอาตามอายุคือ ๒ ปี ก็เอา ๒ กำ ไปตลอด ๑๐ ปี ก็ ๑๐ กำ ตามน้ัน
เทอะ เยียะหือ้ ถกู ใส่ห้ือครบจงึ จกั ดีแล..................
ง. คาถาเสกขา้ วลูบตวั ละออ่ น
โอมอาโจ กากวา เตหิรหวิหาสพพฺ โย ทกุ ฺโข ทุเร ทเุ รสวาหาย ฯ โอม เอ ถ เอ อณฺณ เหสุจกิ ตยกหิกา
โกติโตสวกานญฺจ ยกฺขเสนามหปฏิกา สพฺเพอินฺทกา พรหมฺณาติกา รณติตาภวนฺตุเต มาสวาหายหตฺตา จปทุมา
สุวณฺณา ปทุมาเขสิ มสิเส สมฺพุทฺโธ นิทนฺทิ พสนฺติ โทสายสนฺตา สมาโล กิจริรา สิเหวาจโร โนวโตเทวาจกฺขุ ปถํ
นาคา จพุทธฺ า จคนธฺ พฺพคนธฺ พฺพา สพเฺ พโส ตสสฺ อนภุ าเวน อทเิ ถยยฺ มม สริรํสวาหาย ยโกปรโร อสภิสกฺกา มุหฺเอ
ติ อคภูคานํ พกมหาสนิ ทฺ ิ ยกฺขานรปู า สมเิ ถยยฺ มนฺตราชนํ อทฯิ ฯ โอม ปเู่ จ้า ชนก ปู่เจา้ ชนาถ อา้ ย ๔ ปาก ๕ ดัง
ห้ือมาฮบั เอายังเครื่องขยี าแห่งผขู้ า้ ตงั หลาย อันมยี สยง่ิ ถ้วนมวลมา ตังเตียนธูปใต้บูจาบ่ห้อื เสยี เวลา อุปปเตส๊ เหตุ
นั้นและหนอ ยอถวายจุ่งหื้อหายเสียยังอันตรายเยื่องฮ้อน สัปป๊ะพยาธิ์ขาดจากขันธสันดาร สัปป๊ะภัยยะ และ
สัปป๊ะกา๋ ร อันตา่ นจกั กระทำโทษก็หื้อวิโรดหายไปในวนั น้ี ต้ังแตน่ ้ีปายหน้าจุ่งหอ้ื อายหุ ม้ันยนื ยาว สัพพอุบาทวะ
กือว่า กังวนอันตรายจุ่งหือ้ หายจากเด็กน้อยผูน้ ี้ หื้อหายเคราะห์ฮ้ายในต๋นจุ่งหื้อมี เยนตุ เยนตุ ทุเร ทุเร สวาหาย
(สวด ๓ ท)ี
จ. คำโอกาสส่งกำเนิดละออ่ น
โภติ ดูรา เด็กน้อยผู้มีชื่อว่า........................... ดังนี้จุ่งจักรับฟังยังผู้ข้าจักถวายเครื่องข้าวน้ำโภชนะ
อาหารตังหลายต่างๆ มีตังแก๋งส้ม และ แกงหวาน จิ๊น ป๋าเหล้ายา มีตุ๊กเยื่อง มีตังฮูปต่างต๋นต่างจื่อขอไถ่ซื้อด้วย
เครื่องพร้อมมวลฝูงนี้แล้วขอถวาย ขอแลกขอจุ่งหื้อเด็กน้อยผู้นี้หายกังวนอันตราย ระงับหายไปเสียในวันนี้ ไข้
ลำบากสังตังคิง ก็หื้อหายวันนี้ นอนเมื่อคืนก่ังหลับไหล ป๊อยสะดุ้งตื่นต๋ีนมือก๋ำก็หื้อหายเสียวันนี้ แรกแต่วันนี้ไป

๕๕

ปายหน้าจุ่งหื้อเด็กน้อยอยู่ดีมีสุขแต๊ดีหลีเต๊อะ นโมเตชย นโมเตปุริสุตเม สเทว กสฺสมิงฺ โลกสฺสมิงฺ นฎฺฐิเต ปฏิ
บุคคฺ โล ตุวํ พุทธฺ าวํ สตฺฐาตุมารภภิ ู ปฏติ วุ ัง ปริสเย เสกฺโก ตุวตํ ุตาเรสํ ปชํสุกฺขํ พลํ (สวด ๓ ที)

พิธีส่งกำเนดิ คนแก่/เครือ่ งสง่ กำเนดิ คนแก่
กันว่าบุคละหญิงจายผูใ้ ดจกั สง่ กำเนดิ ดังอันห้ือแปงยังสะตวงใบหนึ่ง แล้วหื้อใส่เครือ่ ง ๔ คือว่า แกง
ส้มแกงหวาน พร้าวตาล กล้วย อ้อย พริก เกลือ หมาก พลู ปกเงิน ปกคำ ข้าวตอกดอกไม้ลำเทียน ช่อขาว ๔ ผืน
ลูกส้มลูกหวาน ห่อขา้ วกบั ขา้ ว ควักน้ำใสใ่ นสะตวงแล้วหอ้ื แปง สะลอ่ ๓ งา่ มยังไว้หนวันออก ที่บนหัวนอน ผูเ้ ป็นพ
ยาธิ์ แปงหื้อสูงป้นหัวคนยืนเทอะ แล้วหื้อ เอาสะตวงขึ้นใส่ ร่ำไรพ่อเกิด แม่เกิด ผู้หล่อนั้น ตามจักเขียนต่อไป
ปายหนา้ นี้
ก) ขนั ต้ังอาจารยส์ ่งกำเนดิ คนแก่
ขันตั้งมี เทียนเล่มบาทคู่หนึ่ง เทียนเล่มเฟื้อง คู่หนึ่ง เทียนน้อย ๔ คู่ พลู ๔ สวย หมาก ๔ ขด ๔
กอ้ ม ผ้าขาว ผา้ แดง ข้าวสารฝาหนง่ึ เงิน ๕ เฟือ้ ง นำ้ ส้มปล่อย สลงุ หนึ่ง ใบหนาดหนามแลว้ โอกาสว่า
ข) คำโอกาสส่งกำเนดิ คนแก่
นโม ๓ จบ สาธุ สาธุ ดูกราพระยาแถนเถ้าและ ย่าแถนเถ้าอันเป๋นพ่อเกิด และแม่เกิดอันได้ปั้นเบา้
แล้วได้หล่อมได้ก่อตั้งกำเนิดแต่ปฐมหัวตี จุ่งจักมาฟังยังกำอันข้าจักกล่าวบัดนี้เต๊อะ วันนี้ก็เป๋นวันดี สรีสุภมังคละ
อันประเสริฐลำเลิสยิ่งกว่าวันและยามตังหลายบัดนี้ผู้มีจื่อว่า....................ดังนี้ก็ได้ตกแต่งแป๋ง พร่ำพร้อมน้อม
นำมายงั เครื่องขียาบูจาตังหลาย มีบุบผาราจาขา้ วตอกดอกไม้ลำเตยี นตังมวล มีเงนิ กป็ อปนั มคี ำก็ปอรอ้ ย พร้อม
ทั้งกล้วยอ้อย และหมากปู ข้าวน้ำจุโภชนะอาหารลูกส้มของหวานล้ำยิง่ ผู้ข้าจึงน้อมนำมาถวายห้ือแก่พ่อแม่ท้ัง
สอง ขอจุ่งมาฮับมารองเอายังเครื่องบริโภคตังหลายมวลฝูงนี้ กับต๋นต๋ัวแห่งผู้มีจื่อว่า................ ดังนี้แต๊ดีหลีแด่
เต๊อะ ติดตั้งแต่กาละนี้ไปปายหน้าขอหื้อผู้จื่อว่า.............. ดังนี้ได้ป๊นจากอุบาทกังวนอันตรายตังหลาย เป๋นต้นว่า
เคราะห์ ๓ นาม ๔ เคราะห์ปี๋ เคราะหเ์ ดือน เคราะห์วัน เคราะหย์ าม เคราะหเ์ มอ่ื หลบั เมื่อตนื่ เมือ่ หยางเม่ือเตียว
กห็ อ้ื ตกไปจากตนตัวแห่งผมู้ ีจื่อวา่ ................ ดังน้ีไปเสียในกาละวนั น้ียามน้แี ท้ดีหลีแดเ่ ทอะ

พิธกี รรมรกั ษาคนป่วย โดยการส่งผี

๑) คาถาขม่ ผี
ปู่อาจารย์ควรมี คาถาข่มผี เพื่อที่จะกำราบ ป้องกันตัวเองที่จะถูกผีทำร้าย ในขณะที่ไปช่วยผู้ป่วยท่ี
ถูกผที ำรา้ ย กลบั มาทำรา้ ยตัว ดงั นั้น คาถาท่จี ะเขียนตอ่ ไปนเ้ี ปน็ คาถาป้องกันผี ขม่ ผี ส่งผี
โอมนโม โอมนโมสุเทพฺเลพฺสกฺกวาร อิฏีสาร กูดูองอาจ พญาอินทร์หื้อกูลงมาแหลง่ หล้า กำปากกูดัง
ยง่ิ กวา่ ฟากฟ้า คณู หารธรณีสารกูดบู ่หยั้ง หอ้ื สูป่ายปังหนี กจู ักดับผีหน้าเหลอื ง หนา้ ดำก็หอ้ื สูหนี กูจักดับผีไปค่ำ

๕๖

คืนก็หื้อสูหนี กูจักดับผีต๋าเหลืองดังข้าวหม้ินก็หื้อหนี กูจักดับผีแมบลิ้นก๋ินคนก็ห้ือสูหนี กูจักดับผีเมืองบนลงมา
เกิดเป๋นคนเมืองลุ่มก็หื้อสูหนี กูจักดับผีต๋าตุ่มน้ำนองก็หื้อสูหนี กันกูดับแล้วหื้อสูหื้อก๋ัว กันกูว่าแล้วหื้อสูไห้หนี
กันสบู ่หนกี ูจกั ตี๋หัวสู หอ้ื ตา๋ ยก๋องก๋ันก๊ำฟา้ กันสูบ่ ่หนีหื้อตา๋ ยย้อนหญ้ายายำ กันสบู ห่ นหี ื้อตา๋ ยยอ้ นกำกูวา่ โอมอยํ
แด หคณฑฺ ํ ปตตฺ สํ วาห โอมหูลหู ูลูสวาหาย โอมตํย โอธรายยฺ โอมพิสสฺ หํ ปงั ไฟดาบสรีกณั ไจยกเู ถ่อื นน้ี ผาบเมือง
ผีมาจุด้าว บ่ฮู้กี่เจ่นต๊าว กูผาบก๋ินมา ร้อยเอ็ดภาษากูก็ผาบได้ใต้พื้นฟ้าเหนือหน้าแผ่นดิน เก๊าลิ้นกูก็เป๋นหนาม
เก๊ากางกูก็เป๋นน้ำแม่ใหญ่ กูจักไป่ออกท่วมหัวผตี ๋าย ป๋ายลิน้ กูก็เป๋นดาบเถ่ือนกล้า วาดว้าขึ้นเป๋นไฟ สรีกัณไจยกู
เถื่อนน้ี ผาบเมอื งผีมาจุด้าวบ่ฮู่กเี่ จน่ ตา๊ วกผู าบกนิ๋ มา ร้อยเอด็ ภาษากกู ็ผาบกน๋ิ ได้ ใตป้ ืน้ ฟา้ กูเต่ียงบ่กว๋ั สัง ขนแคง่
กูก็เป๋นหนามคา ขนขากูก็เป๋นขนเหม่น กูเต้นได้ร้อยเอ็ดโยชน์ กูจักผาบแป๊ผีเมืองบน กูจักปราบแป๊คนเมือง
ลุม่ กันกดู บั แล้ว หอ้ื สูไห้ก๋ัว กนั กดู า่ แล้วหอื้ สูไห้หนี กันสูบ่หนี กจู กั ตี๋หวั สหู อ้ื ต๋ายก๋องกน๋ั กำ๊ ฟ้า กันสูบ่หนีห้ือต๋าย
ย้อนหญา้ ยายำ กนั สูบห่ นีหือ้ ต๋ายย้อนกำกวู ่า โอมอยํ เดชถ คณฺฑ ปตตฺ ํ สวาหหลู ูหูลสู วาหาย โอมตํย โอมธรายฺย
อติ ปิ โิ ส อิวเิ สเส อเิ สเส พุทธฺ นามิ อิอมิ ินา พทุ ธฺ ตํโส อโิ สตํ พทุ ฺธปติ อิ ิฯ จบสง่ ผี

๒) ส่งผีเขน นาๆ ต่างๆ /เคร่อื งสง่ ผเี ขน
ที่นี้จักกล่าวผีเขน ต่างๆ ก่อนแล อันบ่หล้างมีป้อยว่า มีอันบ่ หล้าง เกิดป้อยว่า เกิดทั้งหลายฝูงนี้ผี
เขนแล จักส่งหื้อแปงสะตวงอันหนึ่งใส่เครื่อง ๘ คือว่า แกงส้มแกงหวานเนื้อพร้าวตาล และ กล้วยอ้อย พริก
เกลือ หมากพลูยา เหมี้ยง จิ้นดิบ ปลาดิบ ๘ ติ่น ข้าวสุก ๘ มีช่อดำ ๘ ช่อแดง ๘ ข้าวตอกดำ ๘ ข้าวตอกแดง ๘
เทียน ๘ เล่ม แล้วหื้อปั้นรูปผีเขนตัวหนึ่งเป็นดั่งคนเฒ่า เอานั่งกลางสะตวงแล้วหื้อแต้ม หรือ เขียน หนังสือ
คาถาดงั นี้ ณย ณล ณร ณว ณย ดังน้ีและหรอื เขยี นใสใ่ บตองกล้วย แลว้ เอาลงชะตวงนน้ั แล
ก) ขันตัง้ อาจารย์
ขันตั้งมี เบี้ยปัน ๓ หมากปัน ๓ เทียนเล่มบาทคู่หนึ่ง เล่มเฟื้องคู่หนึ่ง เทียนน้อย ๘ คู่ พลู ๘ สวย
หมาก ๘ ขด ๘ ก้อม ผ้าขาวผ้าแดง ข้าวสารถ้วย ๑ เงิน ๕ บาทเฟื้อง น้ำส้มป่อยสลุง ๑ ใบหนาดหมาน ๑
มดั หน้อย กันวา่ สรปุ แล้วหื้อเอาใสแ่ ปไม้อ้อไหลนำ้ เสรจ็ กันบ่มนี ำ้ กห็ ้ือส่งไปทางวันตกเตอะ
ข) คำโอกาสสง่ ผเี ขน
หอื้ สตู รว่า...โอมสทิ ธกิ ารครบู าอาจารยก์ ูกล่าวไว้ กูฮู้จักจื่อสูเสย้ี ง เจ้าเขนพรม เขนใหญ่ เขนเยียะหื้อก็
ดี เขนยองลักครัวต่านก็ดี เขนตริ เป๋นก๋าก๊าบเนื้อในคอก็ดี เขนเป๋นก๋าปากดูกก็ดี เขนลอกลิ้นเป๋นพรหมก็ดี เขน
เป๋นหมาต๋ายพรายก็ดี เขนนอนหงายก๋างป่าก็ดี เขนถูกแฮ้วต๋ายแขวนก็ดี เขนใหญ่ เขนใคร่ได้กิ๋นจิ๊นคน เขนนอน
หงายก๋างหนก็ดี เขนเป๋นจ๊างเสวยตอดหัวคน เขนรอดไม้ปาวตก เขตนอนหงายบวกน้ำ เขนไฟก็ดี เขนจัญไรเป๋น
หนอนตกส่องหน้าก็ดี เขนเสื้อผ้าไฟไหม้ เขนหม้อเกิดเป๋นไฟ เขนเป๋นคนลักแล่นก็ดี เขนเป๋นเสือแรดจ๊าง เขนเป๋น
เลือดตกกลางเฮือน ก๋างบ้านกลางเมืองก็ดี เขนเป๋นงูหลวงแสวงต๊อดคน เขนนอนกลางหน เขนอยู่เมือง

๕๗

คนก๋ินจ๊ินดิบบ่ส้าก็ดี จุ่งมาฮับมาฮองเอาเครือ่ ง ขียาบูจาอันนี้แลว้ สิบป๋ีอย่ามาเต้า ๙ ล้านป๋ีอย่าคืนมาซ้ำเน้อ สวา
หายฯ (ว่า ๕ ที แล้วเอาใส่แพ ไหลน้ำ ทางวันตกอย่าเหลียวหลังผ่อเต๊อะ สรุปใบหนาดปัดเอาน้ำ ๕ บ่อและ บ่อ
ไหนเอา ๓ บ้วยแล้ว เอามาสตรู ว่า รา กา ก สา กย ถรณี ยุญฺจ สี ล ม ถา เทห สุล วิกฺข วิณฺณ เถยฺย กยนฺต
สโกธาสุ รสาสรยิ ยวนิ าสนฺตุ ๓ ที ปัดหอเฮอื นเตอะ)

โอมสิทธิการ ครูบาอาจารย์กูกล่าวไว้ กูรู้จักจื่อสูเสี้ยง เขนพรหม เขนไหญ่น้อย เขนเป๋นถ้อยเป๋นคำ
เขนน้ำไปถูกโทษ เขนโขดโกธา เขนเตวดาต๋นใจ๋บาป เขนหื้อได้ปั๊ดป๊ากที่อยู่หอเฮือน เขนเจ็บไหม้ เขนไข้เจ็บหัว
ปวดต๊องไข้รุมเนื้อแฮมต๋น เขนหื้อบังเกิดกังวนลุฮาก ผีรอากมะเร็ง เขนมะเร็งกิ่วท้องสองกอง เขนบวมปองสัพ
พยาธิ เขนปากมากกำหลาย เขนนอนหงายบวกนำ้ เกดิ เป๋นไฟ เขนจงั ไรไหข้าวแดง และ หม้อน้ึงฮอ้ ง เขนพี่น้องบ่
มาหา เขนก๋าบินฮ้องเป๋นหมู่ หนูกัดเสื้อผ้า แฮ้งจับหลังคา นกจุกชลุ่ย และบ่างโอลัว นกสีตูดร้อง และ จับเฮือน
เขนเลือดตกเฮือนและ ก๋างบ้าน เขนเข้าบ้านต่านเสียของ เขนป๋องหื้อต่านวินาสสิบหาย เขนเสือขบงัวควาย
เขนต๋ายพรายนอนก๋างป่า เขนเป๋นบ้าไล่ฟันคน เขนถูกมนต์ยาแฝด แห่งผู้หญิงหื้อเข้าอำนาจ เขนข้าวบวงบาทมุตุ
คาม เขนนอนหลับเมื่อคืนบ่หนั เม่อื วนั บร่ ู้ เขนงูขึน้ เฮอื น ไก่เถื่อนเข้าบ้าน ผ้งึ ตอ่ แต๋นแป๋งฮางฮ่มในจายคา เขนหมา
ขึ้นหลังจอก วอกก่างเข้าบ้าน หนอนใต่ต๋ัว งัวควายม้าสัตว์ต่างๆ ภาษาเสพเมถุนา และ ภาชนะ มักฮ้องแตกบาง
เป๋นฮอย เขนใหญ่น้อย เขนมาหื้อโจค และ หื้อภัยยะ เขนจังไรสัปป๊ะกูฮู้จักจื่อสูเสี้ยง จักปากันมานี้ มาฮับเอายัง
เครื่องขียา สัปป๊ะโภชนามีพรำ่ พร้อมมากนาๆ มีตังคนชราเถ้าแก่ จักยกปอปัน ในขันคำมีพร่ำพร้อมเปื่อจักน้อม
ยอถวาย กันสูได้แลว้ จุงห้อื หนี ได้ของดีแล้ว อย่าไดม้ าผ่านบา้ นและกายเฮือน หือ้ ปากนั๋ หนีไปไกล๋แสนโยชน์ สิบ
ปสี๋ อู ยา่ มาเตา้ ๙ ลา้ นปี๋สูอยา่ คืนมาช้ำเน้อฯ (แลว้ หื้อสรปู นำ้ ๙ บ่อ) ว่า ลากากาสกยะ ถรณี ยญุ ฺจ สลี มถา เทหเว
สุ รวกิ ฺข วิธริโน อตย สสฺส ชล วณิ ฺณ เถยฺย กยนุ ตฺ สโก ธาสรุ สรฐิ ฐฺ วินาสนฺตุโวฯ จบส่งผเี ขน

พิธีสง่ เกตหุ ลวง/ เครื่องส่งเกตุหลวง
ทนี่ ี่จกั กล่าวส่งเกตหุ ลวง ตกจิ่มผ้ใู ด กด็ ี มักไขบ้ ่รู้หายและ ไขถ้ ูกขดึ ถกู ชา ถกู ผถี ูกยาแฝด มักจ่างเป็น
ตุมเป็นฝี เพิ่นช่างหุม สนส่อ ตั้งชื่อบ่จับ มักเป็น พยาธิ์ และถูกผีเยยะผีทำ ผีมักหลอก มักอำก็ดี ฝันหันร้ายก็ดี
มักเป็นท้อยเป็นความ มกั ตกเบ้ยี เสียของ ท่านมักจกั ข่มเหงเตงแพ้ นอนบห่ ลับตับไหวใจส่ันอ้อยม่อย ว่ากำบ่ถูกบ่
แม่น มีงัวควายช้างม้ามักหาย มีลูกก็บ่ใหญ่มักตายถูกอุบาท ๘ ประการ อันใดอันหนึ่งก็ดี ได้ชื่อว่าถูกเกตุหลวง
และ หอ้ื ไดส้ ่งเสยี ตามดงั ครพู อ่ หมอหลวงหากกล่าวไวจ้ ุประการเตอะ
กันว่าจักส่งนั้นหื้อแปงสตวงใบ ๑ หื้อใส่เครื่อง ๔ คือว่า แกงส้ม แกงหวาน ข้าวต้มข้าวหนม และ
ขา้ วตอกดอกไมเ้ ทียน จิน้ ดิบ ปลาดบิ หมากเหมี้ยง พลูยา และ อยา่ งละ ๔ แลว้ มี ควัก น้ำกิน ๔ ควก และ ช่อดำ
ชอ่ แดง ชอ่ ขาว ชอ่ เขียว ชอ่ เหลือง และ อย่าละ ๔ ข้าวดำ ข้าวแดง ขา้ วขาว ข้าวเขียว ข้าวเหลือง อยา่ งละ ๔ ใส่
สะตวงหอื้ พรอ้ มเตอะ

๕๘

ก) ขนั ตั้งอาจารย์ส่งเกตหุ ลวง
แล้วหื้อแปง ขั้นตังอาจารย์ มี เทียนเล่มบาท คู่หนึ่ง เล่มเฟื้อง คู่หนึ่ง เบี้ย พัน ๓ หมากพัน ๓ เทียน
๔ คู่ พลู ๔ สวย ผ้าขาวฮำ ผ้าแดงฮำ ข้าวเปลือกหมื่น ข้าวสารพัน เงินร้อยปลายบาทซีกกันส่งแล้วอาจารย์เอา
หมากป้นั ๓ กบั เทยี น ๔ คู่ เงินบาทชกี ลำ้ น้นั บ่เอาสัง สพั พวา่ ส่งเกตบุ ่สภาวใจ แลว้ หรือมีน้ำส้มปลอ่ ยสลุง ๑ แลว้
หื้อปัดวา่ ดังต่อไปนี้แล
ข) คำโอกาสสง่ เกตหุ ลวง
โอมสิทธิการ แม่หมอ อาจารย์กูผู้ผาเสริฐล้ำเลิสยิ่งกว่าหมอตังหลาย โผดผายเสด็จภัชชดานด้วย
อาคม โอมสวาหะ กูจักสวะเสียแหล่งเป๊สเสียหื้อตกไปด้วยน้ำ กูจักสวะเสียจำแกนเสียหื้อซ้ำไปด้วยดิน กูจักสวะ
เสยี มาลมลทนิ อยา่ หื้อมลทนิ สงั มาใกล้ กจู ักสวะเสียบาปฮา้ ยอย่าหื้อมาใกล้ บาปใบ้สังอย่ามาพาล กจู ักสวะเสร็จยัว
ยาน อย่าหื้อยัวยานสังมาแปด เขาได้ต้องยาแฝดต่าน กูจักแก้สวะเสีย ไข้บ่รู้แควนกูจักแก้สวะเสียแน่แต๊ ต่านดู
แควนรูป กจู ักแก้สวะเสียกำร้ายท่านส่อตน กูจักแก้สวะเสีย เป็นคนบช่ ้ือบ่แลก กจู ักแก้เสียเบ่ง เบง่ บ่ออกกูจักแก้
เสีย ผีมักหลอกมักอำ กูจักแก้เสีย ก๊ับกายนอนหลับ กูจักแก้เสีย ขบคันอยู่ใจ๋คิง กูจักแก้เสียติงดิงอยู่ใจ๋ไหว กูจัก
เสียจักใหญ่ท่านมาเกาะ กูจักแก้เสียท่านได้เคราะห์ ๑๓ มาต้อง กูจักแก้เสียท่านได้เคราะห์ ๖๕ มาถูกกูจักแก้เสีย
จุชะตาท่านดูดาย กูจักแก้เสียทะราย ท่านดูฮีบ กูจักแก้เสียยังท่านมักหนีบมักเหนง กูจักแก้เสีย ท่านแสร้งว่าจัก
มาชอมข้า กูจกั แกเ้ สีย ผีอันมาเป๋นจ๋าถ้องกังวน กูจกั แก้เสยี คนฝูงใดมากระทำร้ายย้ายซาก กูจักแก้เสียน้ำปัดไหล
ไฟจกั มาไหม้ กูจักแก้เสยี ตังวนั ฝูงคางต๊กุ ข์คางยาก กูจักแก้เสียสมทุ รมาดปากเสยี สีล กูจักแกเ้ สยี สมุทรต๋ัวต๋ีนตก
ตน้ ไม้ กจู ักแกเ้ สียสัปป๊ะเคราะห์ตังหลาย มีตน้ วา่ ตส๊ิ จ๋ัน อังการ ปุ๊ด ผสั ศุกร์ เสาร์ ราหู เกตุ อันเป๋นเหตุถูกต้อง
ลักคณา ชะตาว่า สัปป๊ะเคราะห์ สัปป๊ะก๊าด กจู กั แกเ้ สยี เขาไดต้ อ้ ง อุบาท ๘ ผะการ กจู ักแก้เสีย คือวา่ พระอินทร์
อบุ าท พระเพลิงอบุ าท พระพายอุบาท พระนรายณ์อุบาท พระยมอุบาท พระลมอุบาท อัคคอิ บุ าท พสิ ณุอุบาท ก็
ดี กจู กั แก้เสยี เป๋นเปิยธหิ นกั หนาลำบาก กจู กั แก้เสีย โอมไก่ คะแตห้ นั เหน หนั ผี กห็ ้อื หนีเสยี ไปในวนั น้ี ผีเขนอยคู่ ิง
เยยะฮา้ ยแก่เจา้ กห็ ือ้ หนเี สียจากเจา้ เงือกอย่วู ังเก่า ก็ห้อื หนีเสียวันน้ี เสอื หมีจกั ขบกันหนีเสียจากถ้ำ ก็ห้ือหนีเสีย
วันนี้ ผีเสื้อจกั หนีเสียจากดง ก็หื้อหนีเสียวันนี้ โอมภิสส แป๋งไฟ โอมสัปป๊ะโทษจงั ไร โอมสัปป๊ะภัยเสีย โอมสัปปะ๊
สวาหาย หื้อตกไปด้วยน้ำส้มป่อยหื้อย่อยไปด้วยอาคม กูหากแก้เสีย โอสวาหายฯ ( ๓ ที แล้วหนาดหนามปัดลง)
ส่งไปเสยี หนตก หอ้ื เอาสะตวงห้อย หรอื วางไว้ที่สงู ๆ แล้วหรือสขู่ วญั มดั มือ เสยี เต๊อะ

๕๙

พิธกี รรมรักษาคนป่วย โดยการส่งอบุ าท

อุบาท คือ สิ่งชั่วร้ายที่เกิดขึ้นอย่างทีไ่ ม่นา่ เกิด สิ่งที่เกิดอาจจะเป็นนิมิตท่ีเกดิ จากธรรมชาติ สัตว์ คน
ก็ได้ เมื่อนิมิต หรือเหตุการณ์ที่ไม่ดี เป็นทั้งอุบัติเหตุ อุบัติติภัย และร่วมไปถึงผึ้งทำรัง สุนักจิงจอกขึ้นบนหลังคา
เถาวลั ย์ไตพ่ ันหลังคา หนึงข้าวแล้วข้าวเป็นสแี ดง เป็นตน้ แลว้ เหตุการเหล่านน้ั ก็ทำให้คน ใดคนหนึ่งในครอบครัว
หรือครอบครัว คนทั้งหมบู่ ้าน จะอยู่อยา่ งไมเ่ ปน็ สุข จงึ แก้ด้วยวธิ ดี งั กล่าวนี้

พธิ ีอุบาทอันส่งราหูทั้ง ๙ / เคร่ืองสง่ อบุ าทราหูตงั ๙
ที่อันคนท้งั หลายมักเจ็บมักป่วย ด้วยเปยี ธิตา่ งๆ ดังอัน หอ้ื สง่ ราหูทง้ั ๙ เสยี ดีแล ส่วนราหูทั้ง ๙ น้ันมี
ชื่อต่างๆ คือว่า ราหูน้ำ ๑ ราหูไฟ ๑ ราหูน้ำเน่า ๑ ราหูค้อนก้อม ๑ ราหูขี้ดาบ ๑ ราหูเทครัว ๑ ราหูเชือก
เหลก็ ๑ ราหมู รณ ๑ ราหูกำเนติ ๑ ท้ัง ๙ อย่างนี้บงั เกดิ กับคนท้ังหลาย หือ้ เจ็บไขไ้ ดป้ ว่ ยนั้นแล
กันว่าจักบูจานั้น หื้อแปงสะตวงใบหนึ่ง กว้างศอก ผู้ป่วยแล้วมาขั้นเป็น ๙ ห้อง และ ห้องไหนใส่ขา้ ว
สุก ๙ ก้อน เทียน ๙ เล่ม ช่อขาว ๙ ช่อ ผืน ข้าวตอกดอกไม้ ข้าวต้มข้าวหนม แกงส้ม แกงหวาน หมาก พลู
กล้วย อ้อย เน้อื พรา้ ว และ ตาน ละ อยา่ ง ละ ๙ ใส่จุห้อง สะตวงแลว้ หื้อปั้นรปู กบใส่หอ้ ง ๑ ใส่ควักน้ำหอ้ ง ๑ ใส่
ดุ้นไฟสุดห้อง ๑ ใส่ขี้ร้าปลาเน่า ห้อง ๑ ใส่ดาบห้อง ๑ ใส่ค้อนก้อมห้อง ๑ ใส่เชือกเหล็กห้อง ๑ ใส่เงินห้อง ๑
ใส่ขา้ วเปลอื ก ข้าวสารหอ้ ง ๑ และ กันวา่ พรอ้ มแลว้ หื้อโอกาสดังจะกล่าวตอ่ ไป
ก) ขนั ต้งั อาจารย์ส่งอบุ าทราหูท้งั ๙
ส่งราหู ขันต้ังอาจารย์ มีเทยี นเล่มบาท คู่ ๑ เล่มเฟอื้ งคู่ ๑ เทยี นน้อย ๔ คู่ พลู ๔ สวย หมาก ๔ ขด ๔
ก้อม ผ้าขาวผ้าแดง ข้าวสารถว้ ย ๑ เงินเฟ้อื ง ๑ น้ำสม้ ป่อยสลุง ๑ หนาดหนามปุ๊ก ๑ แล
ข) คำโอกาสอบุ าทราหทู ัง้ ๙
นโมตัสสะฯ ๓ รอบป๋าย เสียก่อนแล้วว่า ข้าแด่พระราหูตัง ๙ กือว่าราหูน้ำ ราหูไฟ ราหูน้ำเน่า
ราหูข้ดี าบ ราหูคอ้ นกอ้ ม ราหเู ตครวั ราหเู จอื กเหลก็ ราหูมรณ ราหูกำเนิด เจา้ กูตงั หลายเกิดมาหล้างได้รบั เอายัง
เครื่องบูชาแห่งคนตังหลายผู้เป๋นเปียธิพยาธิ์ ในวันนี้มีชื่อว่า............... ดังนี้ ก็มีกำรำเปิงเถิงเจ้ากูตังหลาย จิ่งได้
ตกแตง่ ห้างเรง่ ดามา ถปนั นาตั้งไวย้ งั สัปป๊ะเย่ืองเคร่ืองกวรบูชาแกเ่ จา้ ตังหลายละตนละสำรับ ว่าสันนีแ้ ตด๊ หี ลี ในสัก
ราชปี๋น้เี ดอื นน้ี วนั น้ียามนี้แต๊ดหี ลี พระราหูเจ้าต๋นใดก็ดี ได้ยกย่างย้ายเตี่ยวเขา้ สู่ลกั ขณาจาต๋าแห่งคนผู้นแ้ี ละ มา
ถูกลักษ์และลักษ์ ถูกจันทร์ และจันทร์ ก็ดี มาถูกต้องฮ่วมห้องชะต๋า จ๊ันต้นจ๊ันก๋างจ๊ันป๋าย แม่นเจ้าตังหลายต๋นใด
ตนหนึ่งหากได้มาเป๋นปาปะเคราะห์ดังอัน ก็ขอหื้อเป๋นโสมะคะหะ หลอนพระราหูเจ้าต๋นใดเป๋นโสมะดังอั้น ก็จุ่ง
กระทำยังต๋นคนผู้นีห้ ือ้ วุฒิจำเริญประกอบไปด้วยอายุหมั้นยืนยาวไปเสี้ยง กาละปี๋เดือนวันยาม มากนักนั้นจุ่งจักมี
เต่ยี งแตด๊ ีหลี ตง้ั แต่วันนีไ้ ปปายหน้า จงุ่ หือ้ เจ้าขันเสอื้ ผ้าผูน้ ้ี จำเริญไปด้วยธรรมวฒุ ิ ๔ ผะการ กลา่ วคอื วา่ อายุ

๖๐

วณั ณะ สขุ ะ พละ ปฏภิ าน อโรคยะ อธปิ เตยยะ จุง่ ห้ือคนผู้นไี้ ด้ยังกายิกสขุ เจตสกิ กะสุข เป๋นนิรันดร ไปไจๆ นนั้
จุ่ง จักมีเต่ียงแต๊ดีหลี โอม ราหูเสตํ ราหู คิคุฏฺฐ ราหูรุคฺค ราหูปูติ ราหูอุตฺตกํ ลาหูรชฺช ราหูอย ราหูอคฺคิ ราหู
มรณณํ สบริวาราย มหาเทโว เทวานญฺจ มหาพโล ยกฺขรเวน สมิสํชโน หินิชิโต อถขิสฺสภาเค อพฺพทัสสมาโส วสิ
มหิทฺธิโก โสปิตฺตํอนุรกฺขนฺตุ อโรเคย นสุกฺเขนจ เอหิ อิมํสวา มิสวา หาย อคฺคิสนฺตุสวาหาย อิมํอสฺสนํติฏฺฐนฺตุ
ขิปยนฺตุ ภุญฺชนฺตุ หุลูหุลูสวาหาย ปนครนา นุภาเวน ปนาการญฺจ โภนามนาทินฺนา นุภาโว สพฺเพสํโสกโรคภยํ
ทุกขฺ ติ ภิ ยํ ภทฺทวํ นิคปทฺทว สพพฺ ปคห เทวนิสวาหาย โสอคสนตฺ ุสวาหายฯ เปา่ สะตวง ๓ ตี แล้วห้อื เอาสะตวงไป
ส่งไวท้ ี่สูงๆ อย่าหอ้ื หมู หมา ไดม้ าควี หื้อป๊นวนั คืนหนึ่งกอ่ นหากดีแล

สง่ อุบาท/เครอ่ื งสง่ อบุ าท
ท่นี ี้จักอบุ าทรอมก่อนแล้ว กนั ว่า เหตุนอ้ ย ก็ห้อื บชู าน้อย คันวา่ มีเหตุใหญ่ กห็ ้ือบชู าใหญ่เทอะ คือว่า
สตั วอ์ นั บห่ ลางมาปอยมา อนั บ่หล้างมีปอยมี อันบ่ล้างหนั ปอยหันดงั น้ันกด็ ี ห้ือสง่ เสียเทอะ
หื้อแป๋งชะตวง ๔ ใบ แล้วหื้อใส่เครื่อง ๔ เหมือนกันทั้ง ๔ สะตวง คือว่า แกงส้มแกงหวาน เน้ือ
มะพร้าว กลว้ ย อ้อย พริก เกลือ หมาก พลู ลูกสม้ ลูกหวาน และข้าวเปลอื ก ขา้ วสาร ข้าวตอกดอกไม้ลำเทียน สะ
ตวงไหน ๔ ช่อขาว สะตวง ไหน ๔ ใสห่ ื้อพร้อม
ก) ขันต้ังอาจารยส์ ง่ อบุ าท
หอ้ื แตง่ ขัน้ อาจารมีเบ้ยี พัน ๓ หมากพัน ๓ เทียนเลม่ บาท ค่หู น่งึ เลม่ เฟือ้ งคู่หน่ึง เทียนน้อย ๔ คู่
พลู ๔ สวย เงิน ๕ บาทเฟ้อื ง ข้าวสารถว้ ยหนึง่ ผา้ ขาวผา้ แดง น้ำส้มป่อยสลุงหน่ึง หนาดหนามหนึ่งปกุ๊ หื้อเอา
คาถาบทน้ีสรุปว่า ดังจักเขียนตอ่ ไปนี้
ข) คำโอกาสสง่ อบุ าท
โอมคุสธณายสวาห โอมสิทฺธิร้าย สวาห โอมสิทฺธิร้ายปริวาสวาหย ตกยสฺสติ ติสานติ ภวุฒิสวาหาย
(ว่า ๗ ที) แล้วหื้อว่า โอมสิทธิการะอาจารยป์ ั๋นหอ้ื แก่กู กูจักขบั ผีหนกี ั๋ว กูจักดา่ ผีเขน ไปปันอยา่ หวาน อย่ามีผีเขน
ไปนาหอ้ื ต้าวขว้ำ อยา่ หอ้ื มีผีเขนไปน้ำป๊บเงือก อยา่ หื้อมผี ีเขนย่าหัวเลิกบาดตี๋นมือ อย่ามีไปป่าพบงูเขียว อย่า
เหลียวหลังป๊บงูเห่า อย่ามีไข้กู่ข้าวต๋ายปอย อย่ามีขึ้นดอย ปาดต๊าว อย่าได้กาดหื้อเสียของ อย่าหื้อมีนอนชองฝนั
ฮา้ ย อย่าห้ือมีผเี ขนเกิดแต่อา้ ยย่ี อย่าห้ือมผี ีพี่น้องมิตรแกว้ สหาย อย่าหอ้ื มีผีร้าย ผยี ำอยา่ มาถูกผีเยียะวันน้ีวันพรุก
อย่ามี ผขี นุ และ ไพรฟ่ า้ อยา่ หื้อมี ผิดผีผูน้ ้อยผู้ใหญ่อยา่ หื้อมี ผดิ ผีเจา้ ไฮเ่ จ้ากัน อย่าห้ือมีกำก๋ันบ่แล้ว อย่าหื้อมีผี
ตื่นนำ้ ตื่นไฟ อย่าห้อื มีผตี น่ื ไกล๋และต่นื ใกล้ อย่าหอื้ มีต่นื ใต้ตื่นเหนอื อย่าหื้อมีผดิ เสื้อบ้านเสอ้ื เรือน อย่ามีผิดผีดำผี
ดวง อยา่ ห้อื มีเป๋นผีบ่ฮู้ฮ่อม อย่าหอื้ ลูกอยู่ต๋ายพราย อย่ามีงัวควายต๋ายตังแห อย่าห้อื ดา่ ข้าข้อยหนีเสียเฮือน อย่า
มีเสียเมยี เสยี ลูก อย่ามถี กู หอกและคมขวาน อยา่ มถี ูกต๊าวคมพร้า อย่าถกู ฟ้าคมบาง อย่ามผี เี ขนเดอื ดไหม้ อย่าอยู่

๖๑

ยงั เนื้อ อย่าแฮมยังคิง ผีจง่ิ ชิงกนั ตกจักรวาร มีนอกฟา้ สิบป๋ีสอู ย่ามาเต๊า ๙ ปี๋สอู ย่ามาไจ โอม ทเุ ร ทุเรสวาหาย (ว่า
๓ หน) เอาสะตวงสง่ ไปน้นั หอ้ื น้ำดำหวั เสยี จุคน เต๊อะ แล้วเอาไปสง่ ทิสท้งั ๔ เตอ๊ ะดีแล

พธิ สี ่งอบุ าทฮอม๓๑ /เครอื่ งสง่ อบุ าทฮอม
จักกลา่ วอบุ าทรวมก่อนแหล สัพพวตั ถอุ นั ใดก็ดีมตี น้ ว่าสตั ว์ตวั ใดกด็ ี มีตน้ วา่ สตั ว์ตัวบห่ ล้างมาบ้านมา
เรือน ปอยมาดังอันก็ดีก็เป็นเหตุลางร้ายเสีย และ อันหนึ่ง งัว ควายก็ดี สอดแหล่งเชือกมาเกียวคอก็ดี ก็เป็นเหตุ
เสยี ห้อื สง่ เสียเถอะ
หือ้ แปงชะตวงอันหนึ่ง ใส่ข้าวสกุ ขาว ๕ กอ้ นและ ขา้ วดำกอ้ น ๑ ขา้ วแดงก้อน ๑ ขา้ วเหลืองกอ้ น ๑
ชอ่ ขาว ๕ ผืนช่อแดง ๑ ผนื ช่อเหลือง ผนื ๑ ดอกไม้ขาว ๕ ดอก ดอกไมด้ ำ ดอกไม้แดง ๑ ดอก เหลอื ง ละอย่าง
ละดอก แกงส้มแกงหวาน พร้าวตาลกล้วยออ้ ย พรกิ เกลอื พลู ละอนั ละ ๘ ลูกสม้ ลกู หวาน ๘ เทียน ๘ เลม่ เบีย้
๘ ลูก หมากกำ ๑ คำ ๑ ห่อ ข้าวห่อ ๑ ข้าวปั้น ๑ มะแค่วง มะเขือ ละอย่าง ละ ลูก น้ำ ผัก ขิง เกลือใส่ในห่อ
ข้าว ถ่านไฟ ตางจิ้นใส่ในห่อข้าวหั้นและ กันว่าสัตว์เยื่องใดมากระทำ ก็หื้อปั้นรูปสัตว์ นั้นใส่ แล้วปั้นรูปคนใส่
สะตวงและ มหี อก ดาบ และ กงปืนเล่มหนง่ึ ใส่หนั้ พรอ้ มแลว้
ก) ขันต้ังอาจารย์สง่ อบุ าทฮอม
หื้อมีขันตั้งมมีเบีย พัน ๓ หมากพัน ๓ เทียน ๔ คู่ พลู ๔ สวย หมาก ๔ ก้อม ๔ ขด ผ้าขาวผ้าแดง
ข้าวสารถว้ ย ๑ เงนิ ๓ ร้อยเฟอ้ื ง แลว้ หื้อเอาคาถาบทน้ีจกั เขียนตอ่ ไปน้ีสูตร
ข) คำโอกาสสง่ อบุ าทฮอม
โอมเคยยฺ สิริมโต เทวราชา อิสนาสํคิตาย อปุ ฺปตพพฺ าลนา ตริโน ตายยฺ เอหิ เอหิ อคจญฺ นฺตุ ตริปรายนฺตุ
ภุญฺชนฺตุ สวายหาย (ว่า ๕ ที) โอมทฺธชายอุปฺปาย ตริปรายนฺตุ โอมชราย อุปฺปาตาย ตริปรายนฺตุ โอมอากาสํ
อุปปฺ าตาย ตริปรายนฺตุ โอม สิทธฺ ิปาทา โอม จตปุ าทา กสกิ รารสสฺ อปุ ปฺ าตาย ตริปรายนฺตุ สพพฺ ทาย ตริปรายนฺตุ
โอมหกยาสวาหาย โอปูชาสวาหาย ว่า ๗ ที่ แลว้ หือ้ เอาสะตวงสง่ ไหลน้ำเสยี กันวา่ บ่มีน้ำห้อื ส่งวันตกเต๊อะดีแล
พิธสี ง่ อบุ าทเกิด/เคร่อื งสง่ อบุ าทเกดิ
อบุ าทเหตอุ นั ใด บ่หอ่ นเกิดมีในบ้านในเรอื น สตั วบห่ ่อนมาพอ้ ยมา ดงั อัน
หื้อแต่งแปงสะตวงใบหนึ่ง แล้วหื้อปั้นรูป ที่สัตว์มานั้นใส่หั้น แล้วหื้อปั้นรูปเจ้าของเรือน หื้อพร้อมจุ
คนใส่สะตวง แล้วมีข้าวดำ ข้าวแดง ข้าวขาว ข้าวเหลือง แกงส้ม แกงหวาน จิ้นดิบ ปลาดิบ ละอัน ละ ๑๒
ข้าวเปลอื ก ข้าวสาร ขา้ วตอกดอกไม้ รปู นาค หอก ดาบ ผา้ ขาว ผา้ แดง ใสส่ ะตวงห้ือพรอ้ มเต๊อะ

๓๑ อบุ าทว์รวม. หมายถงึ อบุ าทว์ทั้งหลายท้งั หมด พิธีส่งอบุ าทรอมแลว้ ก็ถอื ว่าสำเรจ็ ผลเมอื นกัน.

๖๒

ก) ขนั ต้ังอาจารยส์ ่งอบุ าทเกิด
หื้อแต่งขันตั้งอาจารย์ มี หมาก ๔ ขด ๔ ก้อม เทียน ๔ คู่ พลู ๔ สวย ผ้าขาวผ้าแดง ข้าวสารถ้วย ๑
เงนิ เฟ้อื ง ๑ นำ้ ส้มปล่อย สลงุ หน่งึ หนาดหนามใส่หื้อพรอ้ มเทอะ หือ้ สตู รว่า
ข) คำโอกาสส่งอุบาทเกิด
โอมอินฺทา อุปฺปรายนายบพุ ฺพ สิทฺธิตา มหาปรา อุปฺปยนา โอมสพฺพนาราย อุปฺปาตาย โอมอินฺท อุปฺ
ปรายนา สพฺเพ สตฺตา อหาราย วินาสนฺตุ หุลูหุลูสวาหาย (ว่า ๓ ที แล้วหื้อว่า ) ยนฺทุนฺ ๓ จบ แล้วเอาสะตวง
ส่งไปทิสที่สัตว์มานั้นเทอะ แล้วหื้อปันพร ปันโชคลาภ ว่า อิมินาบูชา อุภาเวน ปนา การญฺจมยทินา นุภาเวน
อิกมฺมสมฺมาย ชมานานํ สริรโสกํ โนนาชายติ อยํ อยุจมรณาเขปญฺจ สุภิกฺขา สตุนิรุปวา สถาโหตุ เชยฺยโสฐีภวนฺตุ
โน (วา่ ๓ ที่ )
บูชาไกค่ ะแตม้ นี ี้แล/เครอื่ งบูชาไก่คะแต้เม่ือคนื ๓๒
บชู าไกค่ ะแต้เม่ือคนื ก่อนแล หือ้ แตง่ สะตวงอนั หน่ึง ห้อื ใสเ่ ครือ่ ง ๘ ชอ่ ดำ ช่อแดง ช่อขาว ช่อเหลือง
ละ เยอื่ งละ ๘ จอุ นั แลว้ ข้าวต้มข้าวหนม แกงส้ม แกงหวาน พรอ้ มตามกล้วยอ้อย พันธผ์ กั กาด หมากแค่วง หมาก
เขอื หมากพลู ขา้ วตอกดอกไม้ลำเทยี นละเย่ืองละ ๘ กันพรอ้ มแล้วหรอื เอายังมนตจ์ ักกล่าวตอ่ ไป
ก) ขั้นต้งั อาจารย์บชู าไกค่ ะแต้เมื่อคนื
ขั้นตั้งอาจารย์มีเบี้ยพัน ๓ หมากพัน ๓ ผ้าขาวผ้าแดง หมาก ๔ ขด ๔ ก้อม พลู ๔ สรวยข้าวตอก
ดอกไม้เทียน ๔ คู่ ข้าวเปลือก ข้าวสาร กล้วยเครือ พร้าวเครือ เงิน ๕ บาทเฟื้องน้ำส้มปล่อยสลุงหนึ่ง ใบหนามใบ
หนาด หน่งึ ปุ๊กแล
ข) คำโอกาสไก่คะแต้เม่ือคนื
โอม อินฺท เทวราชา ปวสํคิตาย โอมเทวราชา เอราวณฺณพาหนา ยเตสหสฺส ยเภชฺช หสตฺตาย ติฐเน
ตภยสคฺคณฺณ ปริวาราชย อคฺคสนฺตุ ขิปฺปยนฺตุ ปริภุญฺชนฺตุ สวาหาย โอมอินฺทาเยโนสสนฺตา มิสวาหย (ว่า ๓ ที )
เป่าสะตวงเอาสะตวงส่งไปท่ีทางไคว่ ก็ดี หรือเอาไปไหลนำ้ ก็ดแี ล
สง่ มดิ ไฟเครอ่ื งส่งมิดไฟ
ที่นี้จักกล่าวด้วยมิดไฟ ก่อนแล หลอนว่าวัดวาอารามหอ โรง บ้าน เรือนรอบเวียงก็ดี จักเสียมิดไฟ
ดงั อ้ัน แล้วจะหอื้ อยู่สวสั ดี ดงั อันหอ้ื สง่ มิดไฟเสยี หือ้ แปงสะตวง ๔ ใบ แลว้ หอ้ื ใส่ แกงสม้ แกงหวาน ข้าวตอก
ดอกไม้ ลำเทียนหมากพูล ๔ ช่อแดง สะตวงละ ๔ ใส่หั้นแล้ว หื้อเอาหญ้า ขัดเจียงภา คาเขียวมาลองสะตวง

๓๒ เกดิ เหตุนิมติ รเสยี งไกร่ อ้ ง กระตา๊ ก ๆ เวลากลางคืน ถือวา่ เปน็ เหตุนิมติ รไม่ดที ำพธิ ีสง่ เสีย.

๖๓

แล้วหือ้ เอาสะตวงนั้นตัง้ อาสสาน ไว้ที่ไฟไหม้ นั้นแลว้ ผู้จักบูชาหื้ออวา่ ยหน้าไปทศิ วันตกแล้วหื้ออ่านมนต์จักเขยี น
ตอ่ ไป

ก) ข้ันตั้งอาจารย์สง่ มิดไฟ
ขันตั้งอาจารมีเบี้ยพัน ๓ หมากพัน ๓ ผ้าขาวผ้าแดงหม้อใหม่ สาดใหม่หมอนใหม่น้ำต้นใหม่
มะพร้าว ๔ ลูก เทียนเล่ม บาทคู่ ๑ เล่มเฟื้องคู่ ๑ เทียนน้อย ๔ คู่หมากพลู ๔ สวยหมากขด ๔ หมากก้ม ๔
ข้าวตอกดอกไม้ เทยี น ๔ สวย เงิน ๕ บาทเฟื้อง ข้าวเปลอื กขา้ วสาร กลว้ ยหวี เป็นขนั ตั้งอาจารย์ เตอะ
ข) คำโอกาสส่งมิดไฟ
โอม เทวากานิกาวา เทวกา กินิวรา ปพฺพากา กาโลภภเล กากานิ นิสวาหาย (ว่า ๓ ที่) แล้วว่าคาถา
บทต่อไปนี้ วา่ โอมสทิ ฺธจิ ญจฺ กโตนาถํ มณุ วี เทถยํ ยถปุ มํยทา ขาตญจฺ สพพฺ กมมฺ ตถากรสฺสรสฺสิโน นโม โมมหากา
รุณฺณิโก นาโถสตฺตหิตฺตาสิโน อธิการปชฺรานํ สากยนฺตํ นมิลํสิกุมฺเพ กนฺโท ขนญฺจ วการกญฺเวจิตฺต โสจมหานา
โค กุมฺโฐ กสฺสปวนฺทิตวา สิล รสาสพฺพํปจกฺขามิ สุนาเมนสพฺพสิทฺธิกํ (ว่า ๓ ที ) แล้วหื้อว่า สนฺติปกฺขา อปสนา
สนฺติปาถา อวญฺจนา มาตาปิตฺตา จนิกฺขนฺตา ชาติเวธํ ปฏิกมฺมํ ( ว่า ๓ ที) แล้วหื้อเอาสะตวงไปส่งทิสวันตกซว้ ยใต้
แล้วหื้อเรียกจื่อว่า อวรผู้หัวเมืองมา คำเหลืองผู้หล้านำมาเอา หน้าซ้ำอยู่วันตกมาเอา หลกคำอยู่วันออกมาเอา
กันกนิ๋ ทกุ หมู่ กตู่ ๊กุ คน กนั สง่ แลว้ หอื้ ดำหวั เสยี ต๊กุ คนเตอ๊ ะ

พธิ กี รรมรักษาคนป่วย โดยการส่งเทวดา

พิธีบชู าเทวดา ๙ ตน/เคร่ืองบูชาเทวดา ๙ ตน
สรีสิริสวัสดีอายุบ่ถอยตกลงค้อยคลาด สัพพภัยยะกังวนอย่าหื้อมีในตนฑีฆายุกา อยู่หั้น สิทธิการ
อาจารย์เจ้ากล่าวไว้ หื้อได้บูชาแห่งคนทั้งหลายอันเป็นพยาธิ บ่รู้หาย อยู่บ่วุฒิจำเริญใจ ดังอั้น ชอบว่าได้ต้อง
เคราะห์ ก็บ่รู้จักว่าเป็นเคราะห์ กันจักบชู าห้อื หายดงั อั้น
หื้อแต่งแปงสะตวงใหญ่ใบหนึ่ง แล้วขั้นเป็น ๙ ห้องแล้วใส่ข้าว และแกงส้มแกงหวาน หมากพลู
กล้วย อ้อย ลูกไม้ส้มหวาน และ ช่อขาว และข้าวตอกดอกไม้เทียน ละอันละ ๘ จุเยื่อง ใส่สะตวง แต่งแปงห้ือ
สะอาด หมดใสเทอะ
ก) ขนั ต้งั อาจารย์บชู าเทวดา ๙ ตน
แล้วหื้อแต่งขันอาจารย์ หื้อมีข้าวเปลือก ข้าวสาร เทียน ๔ คู่ หมาก ๔ ขด ๔ ก้อม ผ้าขาวผ้าแดง
ขา้ วสารผาหนงึ่ เงิน ๗ บาทเฟอ้ื ง ขา้ วตอกดอกไม้ใส่หอื้ พรอ้ ม นำ้ ส้มปลอ่ ยสลงุ หน่ึง

๖๔

ข) คำโอกาสบูชาเทวา ๙ ตน
แล้วห้ืออาราธนาวา่ โภนโต เทวตาโย ดรู าเจ้าเตวดา ๙ ต๋น บดั น้ีผู้มจี ื่อว่า.................ดังนี้ก็มาทรงยัง
เปียธิยา โรคาเป๋นสันนี้จักว่าได้ถูกต้อง ลัคคณาจ๊ะต๋าปี๋เดือนเยื่องใดก็บ่ฮู้ได้ จักว่าได้ถูกต้องขวัญตัวเป้ิงตั๋วจน ต๋ัว
เสวย และ โหราก็บ่รู้ได้ อันเป๋นใหญ่กว่า ครหะตังหลายก็เท่ามี แต่เจ้ากูเตวดา ๙ ต๋นหากครอบงำตังมวล ว่าสัน
นี้แต๊ดีหลี บัดนี้หมายมีผู้จ่ือวา่ ..................ดงั นี้ก็จึงได้ตกแต่งเครื่องขียา บูจาต่างๆ สันนี้เปื่อจักหื้อเจ้าผู้เป๋นเปียธนิ ี้
หื้อได้อยู่ดี มีสุขป๊นจาก อุบาททวะ ก๋ังวลอันตราย ตังมวลแต๊ดีหลี เตวดาดูกรา เตวดา ตัง ๙ ต๋น จ่ือว่า ติ๊ส จ๋ัน
อังการ ปุ๊ด ผัส สุกร์ เสา เกตุ ราหูเลย เกยเตียวเต๊สต๊าว ต๊ัสสะ ๑๒ รวาสี หากเกิดต๋ามโลกแต่ปถม กับหัวตี คนผู้
มลี ัคณาจะ๊ ต๋าสตั รู บาปเคราะห์ เตียวถกู ต้องย่อมปองหือ้ เป๋นโตส๊ ต้องโสกโลก๋า พ่องห้ือมรณาต๋ายจากจาต พ่องหื้อ
พัดพรากหอื้ อยู่ พอ่ งห้ือเกิดหมโู่ รคา ฝงู เป๋นโสภามติ ร ก็ยังมเี มตต๋าผายโผดหื้อโจคห้ือลาภ หากสภุ าพ แห่งเตวดา
ตังหลายแต๊ดีหลี บัดนี้บาปเคราะห์หากเตียวถูกลักขณาจ๊ะต๋าผู้มีจื่อ....................... ดังนี้ เหตุนั้นจึงได้ตกแต่ง
เคร่ืองบจู าแก่นักขัตตาเจา้ เปื่อหื้อหายโรคา และอาพาธเปื่อห้ือหายพยาธิ และ ก๋ังวนเปือ่ หอ้ื หายเคราะห์ในต๋นตั๋วจุ
เยื่องจิ่งได้แต่งเครื่องบูจา แก่นักขัตตา และ ยอดโหรา และตัพทองโหราจ๊ะต๋า ด้วยข้าวน้ำโภชนะ อาหารต่างๆ
นาๆ ตังบุพผา และข้าวตอกดอกไม้หมากปู แต่งตามดูนักปราชญ์ ขออังก๊าดราชธนา เจ้าตังหลายมาเสวย ตัง
บริวารเลยจุหมู่ อันเอากั๋นอย่สู ำราญ ตงั แรกแต่กาลนี้ไปปายหนา้ จุง่ ห้อื เจ้าผเู้ ป๋นพยาธ์ิ อนั ไดบ้ ูจานี้จงุ่ หอ้ื หายโสกา
และ อาพาธ จุ่งหื้อหายพยาธิ์กั๋งวล อย่าหื้อมีเคราะห์ร้ายในตัวสักหยาด หื้อเป๋นดังต่อมน้ำอันกลิ้งก๊าดตกจากใบ
บัวใบบอนนั้นแต๊ดีหลี ภัยยะอันเปิงกั๋ะวหลายสิ่ง มีต้นว่า จนน้ำ จนไฟ ราชภัยยะ มนุสสภัย อมนุษภัย ภัยหลาย
สิ่งมีต้นว่า เสือหมีผีป่า สะแคร่เนื้อกล้า คะนองก้องหน้า หอกดาบ และเครื่องฆ่า ขอจุ่งหื้อระงับกลับหายไปด้วย
อานุภาพอันได้บูจายังเตวดา ๙ หมู่ ตั้งแต่นี้ไปปายหน้าจุ่งหือ้ หายยังพยาธินีแ้ ลว้ อยูส่ ำราญ หื้อบังเกิดลาภสกั การ
ต่อหน้าจุ่งหื้อได้เสื้อผ้า และเงินคำจักกระทำอันใดหื้อสมฤธีตุ๊กสิ่ง หื้อมีอายุ ยืนยาวกว่าเก่า ได้ร้อยซาวขวบข้าว
ปปี๋ า๋ ย จุง่ หื้อมีสวสั ดแี ก่เจ้าเฮอื น และ ของเลีย้ งของดจู ุเยือ่ งจุอนั แต๊ดีหลี เทวคณา เจ้าตังหลาย กนั วา่ เสวยข้าวโภช
นะอาหารสัปป๊ะเยอ่ื งเครือ่ งบริกั๋มบจู าตา่ งๆ นี้แลว้ จุ่งเอากนั แลว้ สู่ผาสาทแก้ววิมารคำแหง่ ต๋นจตุ ๋นแต๊ดหี ลีแด่เต๊อะ
โอมสพฺพ นกฺขตฺตา คณนา นิมานํ คจฺญนฺตํ อิมินาบูชาสกฺกปานุภาเวน อายุวณฺณํสุกฺขํพลนฺตุเต โอม นโมสาทินํ
ทวาทสฺสราสี เทวตา อคจญฺ นตฺ ุ อิมํอาสนํ ตฏิ ฐฺ นฺตุ ขปิ ฺปกมมฺ ํ ภาคยํ สวามิสวาหาย (๓ ที )เอาสะตวงแวดคิง ๓ รอบ
แลว้ ดำหัวตกสะตวง ส่งหนใตเ้ ทอะ ดนี กั แล

๖๕

พิธีบชู านวคะหะทั้ง ๙

ก. ผังสะตวงเกา้ หอ้ ง

หนอีสาน หนบพุ พ หนอาคเณ

ช่อแดง ๔ แกงส้ม แกงหวาน มชี ่อขาว ๑๒ ผืน แกงสม้ แกงหวาน มีช่อแดง ๘ แกงส้ม แกงหวาน

หมากพลู ๔ เทียน ๔ คู่ หมากพลูพร้าวอ้อย ข้าวตอก พลู ข้าวตอกดอกไม้ เทียน ละ

ข้าวตอกดอกไม้ รู้ปครุฑแดง ดอกไม้เทียน ๑๐ รปู แมวขาวตัว ๑ อัน ละ ๘ จุอันและ ปั้นรูปราชสี

ตัว ๑ ใส่ ตัว ๑

หนอดุ ร เกตุ หนทกั ขณิ ณ

มีช่อขาว ๑๕ และ แกงส้แกง มีชอ่ ขาวหม่น ขา้ วสกุ และ แกงส้ม มีช่อขาวหม่น ผืน หมากพลู

หวาน หมากพลู ข้าวตอก แกงหวาน หมากพู กล้วยอ้อย ขา้ วตอกดอกไมเ้ ทียน ละ อนั ละ

ดอกไม้เทียน ๑๕ รูปแพะ ตัว ข้าวต้มข้าวหนม พร้าวตาล กล้วย ๑ จอุ ัน มีรูปหมาตัวหนง่ึ

หน่งึ อ้อย ลูกส้มลูกหวาน ข้าวตอก

ดอกไม้ ๙ จุอนั รูปคนผูห้ น่งึ

หนพยบั หนปัจจมิ หนหรดี

มีช่อดำ ๑๒ ข้าวสุก แกงส้ม มีช่อเหลือง ๑๙ ผืน ข้าวสุกและ มีช่อเขียว ๑๐ ผืน ข้าวสุก แกง

แกงหวาน หมากพลู ข้าวตอก แ ก ง ส ้ ม แ ก ง ห ว า น ห ม า ก พ ลู ส้ม แกงหวาน หมาก พลู เข้า

ดอกไม้ เทียน ๑๒ เล่ม รู้ช้าง ข้าวตอกดอกไม้ เทียน ๑๙ เล่ม ตอกดอกไม้ ๑๐ งูเขยี ว ตัวหน่ึง

ดำตัวหนึง่ แล ๑๙ จุ อนั รปู หนูตัวหนึง่

ข. คำโอกาสนวคราต้งั ๙

หื้อราธนาว่าดงั นี้ ราชอาคจสฺ นฺตุ อาสนปตนคณหฺ นตฺ ุ สพพฺ ทายตกิ ามฺโมสชิ นตฺ เุ ม อิเมเทวา มหาเตชา

เหมสิกฺขา มหิธิกา นานา ทิสาสมาคตา ปฏิปฏิคณฺหนฺตุ ปูชาสเนจติพฺฐนฺตุ ภุฌฺชนฺติ โภชนํ พรินาพยญฺชนสนปฺสา

รพิ ยญฺชนสมฺปนรนิ ํ โอม อาทิตย เทพพฺ ายอาทิตยา ปริวาย เอหปิ รกิ มฺมํ รกฺขยอาคจฺสนฺตุ อิมํอาสนํติฐฺฐนฺตุขิปฺปยนฺ

ตุ ภุญฺชนฺตุ สวาหาย เอเนน ปูเชน เอเตน สิทฺธิ กมฺเม น สพฺสิทฺธิ ภวนฺตเุ ต วนฺทิสวา อาจริยปาทํ สพฺพอนฺตราโย วิ

นาสนฺตุสิทธฺ ิพุทฺธา สิทฺธิธมฺมา สิทฺธิสงฺฆา จ อุตฺตมาสพฺเพเทวาอคสนตฺ ุ บุชนฺตุ กาเรวินฺโน ทเสทตรหนํ เอวโวสุเท

มหายโส อโนหสฺสรํสิหสสฺ สมฺหนาสคุเนหินิมตุ ฺเต ดูราพระอาทิตย์ ผู้มีฤทธิรุ่งเรืองงามเท่าฟ้า ด้วยบุญแห่งต๋นเจา้ กู

อันผู้ในเมืองคนอันจ่ือว่า กุสินารายนคร เจ้าจุ่งเสด็จ ลีลามาขี่ครุฆตั๋วแดงแล้วจุ่งจักฮับเอาเครื่องขียาบูจา สักก๋าร

ข้าวน้ำโภชนะอาหารตังหลายตา่ งๆ ในฐานต่ีนี้ในวัดวาอารามต่ีน้ี ในเคหะหอเฮือนต่ีนี้ แล้วจุ่งหื้อเจ้าจะ๊ ต๋าแล เจ้า

บ้านเจ้าเมืองเจ้าวัดอารามเจ้าเรือนอันน้หี ้ือสวัสดีเป๋นดงั เจ้า เมือ่ เถงิ โสดาบนั นนั้ เตอะ โอม อาทิตฺตยาอิสเน นตฺถิ

๖๖

โตสหปริวาเรหิส เอหิอาคจฺสนฺตุ นานคฺครัสฺสเตชนํภุฌชนฺตุ อาถาย อิมํอาสนํ อิมํปริกมฺมํ ติถนฺตุ ขิปฺปยนฺตุหูลูหูลู
สวาหาย โยโส อาทติ ตฺ ยา เทโว อาทิตฺตยเทวคนํย อทติ ฺตยปรวิ าริย ยตรวณโฺ ณรตตฺ วฏโฺ ฐ อาตรณโสติโตโส มหิธโิ ก
มหานุภาโว เอหิ อาคจฺสนฺตุ ปริโภชนํ ปริภฌุ ชนตฺ ุ หูลูหูลู สวาหาย (วา่ ๓ ทสี ง่ หนอสิ านเต๊อะ)

ดูราพระจันทร์ ตนมรี ัสสมีรุ่งเรืองเจา้ ฟ้าเจา้ กูอนั อยู่ในเมืองอันจื่อวา่ พราณสนี คร เจา้ กูจักเสด็จลีลามา
ขี่เสือ นัยยะหนึ่งว่าแมวตั๋วขาวงามไปในอากาสป๋านลม เจ้ากูจุ่งลงมาฮับเอายังเครื่องปูชาสักการะ ข้าวน้ำโภชน
อาหารในถานทน่ี ้ีแล้ว จงุ่ หอื้ เจา้ บ้านเจ้าเมอื งเจา้ วัดวาอาราม หอเรอื น และเจา้ จะ๊ ต๋าอันงามหอ้ื อยสู่ ัปป๊ะสวัสดีเป๋น
ดงั เมือ่ เจ้ากู ได้เถงิ โสดาบนั ในเมืองพราณสนี นั้ เต๊อะ โอมจนฺททิสฺสาภาเคฐโิ ต สปปฺ ริวาเรหสิ วอิ าคจสฺ นตฺ ุ นานคฺลสฺส
โภชนํ ปริภุฌฺชนฺตุ อาทาย อิมํอาสนํ ปริกมฺมํติฐฺฐนฺตุ หูลูหูลูสวาหาย โยโสจนฺทเทโว จนฺทเทวาคณนา จนฺทปริวา
รายเสตวณฺโณ เสตวฎฺโฐ เสตอาภรณโส โตโสมหิธิโก มหานุภาโว เอหิอาคจฺสนฺตุ ปริโภชนนํ ภุฌฺชนฺติ หูลูหูลูสวา
หายฯ (วา่ ๓ ที่ สง่ หนวันออก)

ดูรา พระองั กานต๋นมรี สั มีรุ่งเรืองแสงงามเจ้ากูผู้มีเมืองพราณสีอันน้ันเจ้ากจู ุ่งเสดจ็ ลีลาข่ีราชสี ตัวแดง
ดงั ตา่ นตาด้วยน้ำคลัง่ แล้วมาฮบั เอาเครื่องขียาปูจาสักกา๋ รข้าวน้ำโภชนะอาหารตังหลาย ในฐานท่ีน้ีแล้วจุ่งหื้อเจ้า
บ้านเจ้าเมืองเจ้าวัดเจ้าอารามเจ้าหอเจ้าเฮือนเจ้าจ๊ะต๋า อันหื้ออยู่สัปป๊ะสวัสดี มีสุขเป๋นดังเมื่อเจ้ากูได้เถิงไตรสร
โสดาบันในเมืองพาราณสีนั้นเตอะ องฺคารคเนยฺย ติฐตฺโต สหปริวาเร หิสิทฺธิกา เอหิอาคจฺสนฺตุ นานคลสฺสโภชนํ
ปริภุฌฺชนฺตุ องฺคารทายอิมํ ปริกมฺมํ ติฏฐนฺตุ ขิปฺปยนฺตุ หูลูหูลูสวาหาย โสโยชนารเทโว มหิทฺธิโกมหานุภาโว
อาคจฺสนฺตุตมฺพวณฺโณ กมฺมวฐฺโฐ อาภรณสิโต องฺคาเทวโณยองฺคารปริวารมหิอาคจฺสนฺตุ ปริโภชนํ ภุฌฺชนฺตุ หูลูหูลู
สวาหายฯ (ว่า ๓ ที สง่ ไป อาคเณยยฺ เทอะ)

ดูราพระปุ๊ด เตวบุต ต๋นมีรัสมีอันบริสุทธิ์ เจ้ากูอันอยู่ในเมืองอุตรนคร วันนั้นเจ้าจุ่งเสด็จมาฮับเอา
เครอื่ งบจู าสักกา๋ ร ขา้ วนำ้ โภชนะอาหารตงั ในฐานะต่ีนี้ เจา้ บ้านเจ้าเหมอื งเจ้าวดั วาอาราม เจ้าหอเฮอื นเจ้าจ๊ะต๋าอัน
นี้อยู่สัปป๊ะสวัสดี มีสุขเป๋นดังเมื่อเจ้ากูได้เถิงไตรสรโสดาบันในเมืองนครนั้นเตอะ โอมพุทฺธทกฺขิณทิสฺสาภาเคฐิโต
หูลหู ลู ูสวาหาย โสพุทฺธเทวา มหิทธฺ โิ กมหานุภาโวเสตวณฺโณ เสตวฏฐฺ าเสตอาภารณโสภโิ ต พุทฺธวคฺคนายพุทฺธปริวา
ราย เอหิอาคจสฺ นตฺ ุ ปริโภชนภํ ญุ ฺชนตฺ ุ หูลหู ูลสู วาหายฯ (วา่ ๓ ทีส่งหนทกั ขเิ ณย)

ดูรา ผัสสะ เตวบตุ ตนมีปญั ญารงุ่ เรืองงามเจา้ กูอันอยู่ในเมืองจ่ือว่า ปญั จนคร เจ้าจงุ เสด็จลีลามาขี่มุสิ
ก๋าหนูเหลืองตัวลำ้ เลิส แล้วจุ่งมาฮับเอายงั เครื่องขียาบูจาข้าวของโภชนะอาหารตังหลายต่างๆ เปื่อหื้อเจ้าบ้านเจ้า
เมือง เจ้าหอเจ้าเฮือน เจ้าวัดวาอารามเจ้าจ๊ะต๋าอันนี้หื้อได้สุขสัปป๊ะสวัสดี มีสุข เป๋นดังเมื่อเจ้ากูได้เถิงไตรสร
โสดาบันในเมืองปัญจนครนั้นเต๊อะ โอมผสฺสปติปจฺฌิมฺมทิสฺสาภาเคฐิโต หหปริวาเรหิสทฺธิงฺ เอหิอาคจฺสนฺตุ นาน
คลสฺสโภชนํภุญฺชนฺตุ อาทาย อิมํปริกมฺมติฐนฺตุ ขิปฺปยนฺตุ หูลูหูลูสวาหาย โยโสผสฺสปติเทโว มหิทฺธิโก มหานุภาโว

๖๗

ปติ วณโฺ ณ ปิตวโฐ ปติ อภรณโส ภิโต ผสฺสปติเทวคนาย ผสสฺ ปติปริวาราย เอหิ อาคจสฺ นฺตุ หลู หู ูลูสวาหายฯ (ว่า ๓ ที
สง่ หนปัจฌิมม คอื วันตกแล)

ดรู าสุกขเทวบุตร ต๋นบริสุทธ์ิ มีรสั สมรี ุง่ เรืองงามนัก เจ้ากอู ยู่เมืองปนั ถรนคร เม่ือก่อนเจ้ากูจุ่งเสด็จ
ลีลา มาขี่แป๊ะ ต๋ัวงาม เจ้ากูจุ่งมาฮับเอาเครื่องขียาปูจาสักก๋าร ข้าวน้ำโภชนะอาหารตังหลาย ในฐานะที่นี้แล้วหื้อ
เจ้าบ้านเจ้าเมือง เจ้าวัดวาอาราม เจ้าหอเจ้าเฮือน เจ้าชะตาอันนี้หื้ออยู่สัปป๊ะสวัสดีหายเคราะห์โสกเสร้า ฮ้อนย่ิง
กวา่ ไฟ บ่หอื้ เปน๋ อันตรายสักอัน หือ้ อยู่สำราญเป๋นดงั เมื่อเจ้ากูไดเ้ ถิงไตรสอนโสดาบันในเมือง คันธารนครนั้นเตอะ
โอม สกุ ขฺ ตรทิสสฺ าภาเคตฐโิ ต สหปรวิ าเรหิสทฺธงิ ฺ เอหอิ าคจฺสนตฺ ุปริโภชนํ อาทายะ อมิ อํ าสนฺตํ อมิ ปํ ริกมฺมํ ติฎฺฐนฺตุ
ขิปฺปยนฺตุหูลูหูลูสวาหาย โยโสสุกฺขเทโว มหิทฺธิโก มหานุภาโว เสตวณฺโณ เสตวฏฺโฐ เสตอาภารว โสภิโต สุกฺขเตว
คนายสกุ ฺข ปริวาราย เอหอิ าคจฺสนฺตุ ปริโภชนํ ภุฌชฺ นฺตุหูลหู ูลสู วาหายฯ (ว่า ๓ ที่ ส่งหนเหนือเทอะ)

ดูราโสรัสสะเตวาบุตต๋นมีวัณณะยิ่งฟ้าต๋นรัสมีอันกล้ากว่าเขียวงาม เจ้ากูอยู่ในเมืองสังกัสสนคร เจ้า
จุ่งเสด็จลีลามาขี่นาค ต๋ัวกำลังป๋านลมแล้วจุ่งมาฮับเอาเครื่องขียาบูจาสักก๋ารข้าวน้ำโภชนะอาหารตังหลายต่างๆ
ในฐานะที่นี้แลว้ จุ่งหื้อเจ้าบ้านเจ้าเมือง เจ้าวัดวาอาราม เจ้าหอเรือน เจ้าชะตา อันนี้อยู่สัปป๊ะสวัสดี มีสุขหายโศก
ตุ๊กข์ตังมวล เป๋นดังเมื่อเจ้ากูได้เถิงไตรสรโสดาบันในเมืองสังกัสสนครนั้นเต๊อะ โอมโสรี หรทิสฺสาภาเค ฐิโตสหปริ
วาเร หิสฺทธิงฺ เอหิอาคจฺสนฺตุ นาคครสฺส โภชนํปริภุฌชฺ นฺตุ อาทาย อิมํ ปริกมฺมํติฐนฺตุ ขิปฺปยนฺตุ หูลูหูลูสวาหาย
โยโสปริเทวามหิทธฺ ิโก มหานภุ าโว นลิ ลฺ วณโฺ ณ นลิ วโญ นิลอาภรณโส ภิโตโสริจวคณายโสริปรวิ าราย เอหิอาคจฺสนฺ
ตุ ปรโิ ภชนภํ ุนตฺ ุ หลู ูหูลูสวาหาย (วา่ ๓ ที) สง่ หนหรดี แล

ดูราพระราหูเตวบุตร ต๋นมีรัสสมีอันเขียวงาม เป๋นดังถ่านไฟดำ เจ้ากูอันอยู่ในเมืองตมฐนคร เจ้ากูจุ่ง
เสด็จลีลามาขี่จ้างตัวกล้าคะนองแล้ว จุ่งมาฮับเอาเครื่องขียาบูจาสักก๋าร ข้าวน้ำโภชนะอาหารตังหลายต่างๆใน
ฐานต่ีน้ี แล้วห้อื เจา้ บ้าน เจ้าเมอื ง เจ้าวดั วาอาราม เจ้าหอเฮือน เจา้ จะ๊ ต๋าอันน้ีหื้อได้อยสู่ ัปป๊ะสวัสดีเป๋นดังเมื่อเจ้า
กไู ด้เถงิ ไตรสรโสดาบันในเมืองตมฐนคร นั้นเต๊อะ โอม ราหพู ยพฺปทิสสาภาเค ฐโิ ตสหปริวาเรหิสทฺธงิ ฺ เอหอิ าคจสฺ นฺ
ตุ นานิคิรสฺสโภชนํ ปริภุญฺชนฺตุ อาทาย อิมํอาสนํ อิมํปริกมฺมํติฐนฺตุ ขิปฺปยนฺตุ หูลูหูลูสวาหาย โยโสราหูรเทโว
มหิทฺธิโก มหานุภาโว นิลวณฺโณ นิลวฏฺโฐ นิลอาภารณโสภิโตราหุรเทวคนาย ราหุร ปริวาราย เอหิอาคจฺสนฺตุ ปริ
ภฌุ ฺชนฺตุ หลู หู ูลูสวาหาย (ว่า ๓ ทีส่งวนั ตกแจงเหนือ)

ดูรา เกตเุ ทวบุตร ต๋นบรสิ ุทธอิ์ นั ทรงรสั มี อนั ขาวยศย่ิงจ่ิงจักได้ชอื่ ว่า พระเกตเุ จา้ กอู ยู่ในเมอื ง อันจื่อว่า
อัคคสิตนคร เจ้ากูจุง่ เสด็จลีลามาขี่จ๊างไกราช ต๋ัวองค์อาจ จุ่งมาฮับเอาเครือ่ งขียาบชู าสักก๋ารข้าวน้ำโภชนะอาหาร
ตังหลายตา่ งๆ ในฐานะต่นี ี้แล้วจุง่ ห้ือเจ้าบา้ นเจ้าเมือง เจา้ วดั วาอาราม เจ้าหอเจ้าเฮอื น เจ้าจะ๊ ต๋าอันนี้แล้วจุ่งห้ือได้
อยู่สัปป๊ะสวัสดีมีสุขหายโสกตุ๊กข์บ่ได้ เป๋นดังเมื่อเจ้ากูได้เถิงโสดาบนั ในเมือง อัคคิสิตนครนั้นเต๊อะ โอมเกตุอากา
กาเสติฐโิ ต สตปรวิ าเรหสิ ิทฺธิ เอหอิ าคจสฺ นฺตุ นานคริ สสฺ โภชนปํ รภิ ุฌฺชนฺตุ อาทาย อมิ ํอาสนํ อิมํปริติฐนฺตุ ขิปฺปยนฺ

๖๘

ตุ หูลหู ลู สู วาหาย โยโสเกตุ เทวมหิทฺธิโก มหานุภาโวเสตวณฺโณ เสตวโฐ เสสอาภารณโสภโิ ต เกตเุ ทวคนาย เกตุปริ
วานาย เอหิอาคจฺสนฺตุ ปริโภชนํ ภุญฺชนฺตุ หูลูหูลูสวาหาย อิมสมิงฺ เคเหรเฐคาเมปาถาจตุบปทา ขนฺตุ ปาเลนฺตุ อา
ยวุ ณโฺ ณ สุกขฺ ํ พลนฺตุ สพฺพสมฺปตตฺ ิ สมชิ ฌนตฺ ุ (๓ ที ) เอาไว้ท่ามกลางเตอ๊ ะ จบนวะคะหาตั้ง ๙ เทา่ น้ี

พธิ ีส่งราเกน/เครื่องส่งราเกน
ที่นี้จักกล่าวยังภัยราเกนตกเมืองตกบ้านหื้อบังเกิดเป็นนาๆ ต่างนั้น หย้อนพญายักข์ ๔ ตนหากห้ือ
บงั เกดิ แล
หื้อแปงสะตวง ๔ อันใส่เครื่อง ๘ จุสะตวง ยักข์ตัวอยู่หนเหนือนั้นใส่ช่อดำ ยักข์ตัวอยู่วันออกนั้นช่อ
แดง ตัวอยู่หนใต้ช่อเขียว ยักข์ตัวอยู่วันตกนั้นช่อขาว ข้าวสุก เอาตามวัณณแห่งช่อนั้นและ กันว่าบุคคลเมืองใส่
เครื่องร้อย และ กล้วย อ้อย หมาก พูล สัพพลูกส้มของหวาน รูปช้างม้างัวควาย เป็ดไก่หมู หมา เต่าน้ำ ปลาผา
รปู คนและเคร่ืองละร้อยเตอะ
ก) คำโอกาสส่งราเกน
แล้วโอกาสวา่ โภนโต๋ ดูกราต่านมหายกั ขเ์ จ้าพญาใหญ่ตงั ๔ ต๋นมมี หาสรังคยักข์ เป๋นเก๊า และ ทิฆฆ
ยักและ โภควฒุ ิยักขส์ ริ ิธนยักข์เป๋นผะธาน แก่ยสั สบริวารบา่ วแพ่วแกว้ หาญจตุ ๋นอนั อยู่ทิสตงั ๔ ด้าน กือว่า วันตก
และ วันออก ขอกใต้และ หนเหนือ สูเจ้าตังหลายย่อมมากระทำหื้อบังเกิดภัยยะแก่สัตว์โลกตังหลายนานาต่างๆ
แต๊ดหี ลี บัดนีภ้ ยั ยะนานาหลายส่ิงกม็ าบงั เกดิ แก่สัตว์ และ คนตงั หลายหญิง จายใหญน่ ้อยตงั สตั ว์ และ คน เขาก็มี
ความเดือนเนื้อร้อนใจ๋สะดุ้งตกใจ๋ ก๋ัวแต่มรณาภัยยะอุบาททวะกั๋งวลอันตราย นานาต่างๆ อันเจ้าหากแต่งแป๋งมา
บดั นี้ผูข้ า้ ตังหลายหมายม.ี ............................ ก็ไดต้ กแตง่ แป๋งพร่ำพร้อมน้อมนำมายงั กตั กัง ขนั คำ ๔ ใบเตม็ ไปด้วย
เครื่องนาๆหลายสิ่งตังข้า แลกคน แลกต๋น คนแลกชื้อ จ๊างม้างัวควายเป็ดไก่ หมูหมา เต่าน้ำป๋าผาข้าวเปลือกกิ๋น
นาน ข้าวสารก๋ินเขียว ข้าวสุกก๋ินบัดเดียวตันใจ๋สัปป๊ะอันใดก็มีนี้เสี้ยงจุเยื่องปันอันเครื่องครัวตังมวล อันเป๋น
ราชยานตังมวลมีจอ่ และจ้องแหลม มีวัณณดำแดงขาวเขียวมีพร่ำพร้อม ผู้ข้าก็นอ้ มนำมาถปนั นาต้ังไว้เหนือขันคำ
ใบเลิสแล้ว เปื่อว่าจักหือ้ เป๋นต่อน ของถวายแก่เจ้ากูตงั หลายอันอยู่ทิสตัง ๔ มีจื่อว่า มหาวิลังคยักข์ และ มหาทิฆ
ยักข์ และมหาวุฒิยกั ข์ และมหาสิริวธนยักข์ เจ้าตัง ๔ เป๋นเก๊า อาคเสนาบ่าวแพ่วแก้วหาญยสั สบรวิ ารเจ้าตัง
หลายจุต๋นจุองค์ วา่ สันนีแ้ ตด๊ หี ลี บดั นีผ้ ขู้ า้ ตงั หลายขอ องั ก๊าดราธนา อินดขู ุณณาผู้มาฮบั เอายังเครื่องราชยานของ
ไคว่นำมานำเอา เซ่ิงผู้ข้าตังหลายแล้ว ขอจุ่งปิ๊กงวายเสียยังเคราะห์อุบาททวก๋ังวนอันตราย ตังหลายมีต้นว่า รา
เกนเจ็บหัวปวดต๊องไข้ ไฟลุกต๊องปองใส ภัยยะนานาต่างๆ ตังสัตว์ และ คนมีอายุหมั้นยืนยาวมีโจคไจย มีตังจ๊าง
ม้างัวควาย ขา้ คนมนตรี สรียสสมบตั ไิ หลหลั่งตังมาเป๋นอากาสคงคา ขอเจา้ ตงั หลายจุ่งอินดขู ุณณาผขู้ ้าจุป๋ี จุเดือน
จุวัน จุยามไจๆ นั้นจุงจักมีเต่ียงแต๊ดีหลีเต๊อะ โอมวิสตุลํคมยกฺโขอุตฺตราสมิงฺทิสฺสาภาเคถิโตส สัพปริคาเรอตฺตโน
ปฏิกณฺหนฺตุ สพฺพสมฺมปตฺตินัง ปาสนฺตุอเสสโต อาคจฺสนฺตุ ปฏิคณฺหนฺตุ สพฺพสมฺปตฺติ เอนตุ ขิปฺปหูลูหูลูสวาหาย

๖๙

ส่งหนเหนอื โอมทิฆกาโล มหายกโฺ ขบุพฺพสมิงฺ ทสิ สาภาเคถิโตสสพฺเพ ปรวิ าเรหอิ ตตฺ โน อนสิ ุมนาปฏิคณฺหาตุ เนทิ
ฆายุโก ปฏิลพภฺ นฺตโุ น อ สนตฺ สุ พฺพชนาหารํ ปฏคิ ณหฺ นฺตุ ติถนตฺ ุ ขิปฺปยนฺตุ หลู ูหลู สู วาหาย ส่งวันออก โอมโภควุฒิ
มหายกฺโข ทกฺขิณฺณํ สมิงฺ ทิสฺสาภาเค ถิโตสพฺเพปริวาเรสิสหสฺสพฺเพหิยาตีภิสพฺพโภควุฒิปวนฺตุโน อคจฺสนฺตุ สพฺพ
โภชนาหารํ ปฏิคณฺหนฺตุ ติถนฺตุ ภุญฺชนฺตุ หูลูหูลูสวายหาย หนใต้ โอม สิริวธโน มหายกฺโข ปจฺฌิมฺมสมิงฺ ทิสฺสา
ภาเคถโิ ตสหสพพฺ หิยาตีภสิ พเฺ พปริวเรหิอภหิ ตํฐุ คจสฺ นฺติ วทุ ธฺ นิ ํ สมชิ ญนฺตุ ภาเคคจสฺ นตฺ ุ ปฏิคณฺหนตฺ ุ สพฺพโภชนา
หารํติถนตฺ ุ ขปิ ปฺ ยนตฺ ุ ภญุ ชฺ นตฺ ุ หลู ูหูลูสวาหาย วนั ตกแล เหนือดำ วันออกแดง ใตเ้ ขียว วันตกชอ่ ขาวแล.........

พธิ กี รรมรักษาคนปว่ ย โดยการส่งตามดวงตวั เปงิ ตวั จนและไข้

๑) สง่ นรามีนแ้ี ล

๑) นราสขุ ญฺจ พินฺทติ
๒) นรา วชิ ฺติ สกุณฺณา
๓) บุผผรกุ ข มโน รมมา
๔) เสตตฺ สตตฺ า รมมฺ สายา
๕) พนฺธสจนาคราชา
๖) ปาสาทาวรณุ ถานา
๗) มลก นสุ สฺ าเจว

นราทั้ง ๗ นี้หื้อนับขึ้นลงเท่าอายุ คือ นับ ๑ ลงหา ๒ เท่าอายุปัจจุบันกันว่าตก ช่องเลขอันใด ก็จัก
ทายและให้สง่ นราตามปดี งั นี้

๑. นราสุขัญ จพินทติ ปีนี้อย่าหื้อเปิงคนอื่น ยืมข้าวของบ่ดีพายลูนตัวจักสิบหาย บ่อั้นจักเป็นเพียธิ
ร้ายแล บ่อั้นท่านจักลักของ มักมีสัตรูเบียดเบียนเสมอ เหตุนั้นหื้อได้บูชาเสีย หื้อแปงสะตวงหยวกใบหนึ่ง ปั้น
รูปไก่ใส่ตัว ๑ ข้าวปั้น ๑ แกงส้มแกงหวาน หมาก พลู เบี้ย เงินคำข้าวตอกดอกไม้ ละ อัน ๑ ใส่สะตวง ส่งไปเสีย
ทิศวนั ตกเตอะ ต่อไปจกั มีโชคลาภ และ หายภยั ท้งั มวลแล

๒ กนั วา่ ผ้ใู ดตก นราวิชติสกุณณา คือท่คี นยิงนกน้ัน จักไดช้ า้ งมา้ งวั ควายและ ของที่อนั เพยี งใจตน บ่
อันก็เฒ่าแก่จักหื้อโชค และท่านจักมาหื้อของลาภอันเปิงใจ แก่ร้างหม้ายเท่าจักมีโทษด้วยตน ท่านคนอื่นบ่รู้น้ัน
แล แล้วหือ้ ระวงั จกั ตกยานพาหนะ ช้างมา้ งวั ควาย รถ เกวยี น เรอื แพ หื้อระวงั บ่อนั จะเปน็ เปยี ธใิ หญ่ หื้อไดบ้ ชู า
เสีย หื้อปั้นรูป นกยุงตัว ๑ และ แกงส้ม แกงหวาน หมากพูล เบี้ยเงินคำข้าวตอกดอกไม้ ละอัน ส่งไปเสียทศิ หน
เหนอื จกั มโี ชคมากนักและ

๗๐

๓ กันวา่ ผู้ใดอายุตกท่ี บพุ พรกุ ขะ คอื ว่าตน้ ดอกไม้ จกั มคี วามทกุ ข์เคงิ ใจ กับด้วยลกู หลานพนี่ ้องแห่ง
ตน จักป่วยเป็นตมุ่ ผีร้าย หรอื จักเกดิ ถอ้ ยความเรอ่ื งใหญ่ทา่ นจักใส่โทษเหย่ยี วได้ถูกคนเซอะหนา คาขือ แต่ปายลนู
จกั มโี ชค เลาปนี ้นั ท่านจกั อยดู่ ว้ ยเราแล บ่อันกจ็ ักมคี นมาส่มู าหา มากนัก เหย่ยื วเกดิ เป็นโทษหือ้ ระวงั แหนเกงแต้ๆ
แล้วหื้อได้บูชาเสียหื้อปั้นรูปหนู ตัว ๑ ข้าวปั้น ๑ แกงส้มแกงหวาน หมากพลู ข้าวสาร ยิบ ๑ เบี้ยแก่น ๑ เงินคำ
ข้าวตอกดอกไมแ้ ละ อัน ละ ๑ ส่งไปหนอิสาน แลว้ จักมโี ชคลาภแล

๔ กันว่า อายุ ผู้ใด ตกที่ เสตตสัตตา จักมีทุกข์ ดว้ ยภัยยากิจจะ อันไปด้วยแดด และ ฝนลม มักเป็น
เปียธิ หื้อได้บูชาเสีย หื้อปั้นรูปเสตตสัตตา อันหนึ่ง เกิ่งอันหนึ่ง ข้าวสุก หมาก พลู เบี้ย เงินค่ำ ข้าวตอกดอกไม้
ส่งไปทศิ วนั ออกเทอะ จักอยูด่ ีสุขชะแล

๕ กันว่าอายุผู้ใดตกทีน่ าคเก้ียวกนั คือ ปันถส จนาคราชานั้น ปีนี้อิตรีบี้เบียนมากนักและ อาจจักได้
เป็นโทษดว้ ยผญู้ ิงและ ลูกเมียของทา่ นคนอนื่ หรอื ขา้ คนใช้ของตน ลูกเมยี แหง่ ตนจักกระทำโทษและ ระวังโจรจะ
ลักของคันวา่ แหนเกงแท้จักมลี าภ หื้อส่งเสีย หื้อปั้นรูปนาคเกี่ยวกันใส่สะตวงแล้วเอาข้าวตอกดอกไม้ แก้งส้ม แกง
หวาน ละอัน ละ ๑ สง่ หนอาคเณยเถอะดีแล

๖. กันว่าอายุผู้ได้ตกที่ปราสาทหั้น คือที่ ปาสาทา วรุณถานา นั้นจักมีโชคแหวนเงินคำ ช้างม้างัว
ควาย และ ของอันเปงิ ใจตน เยยี่ วเปน็ พยาธิ์ ห้อื ได้บูชาเสยี ปน้ั รูปปราสาท และ เทวดาตนหนง่ึ เข้าปั้นหนง่ึ หมาก
พลู เบ้ยี เงินคำ แกงส้มแกงหวาน กลว้ ยออ้ ย ข้าวตอกดอกไม้ อนั ละ หน่งึ สง่ ทิศสหนใต้ จกั มีโชค ชะแล

๗. กนั ว่าอายผุ ู้ใดตกท่คี นปลำ้ กัน คอื วา่ มาลก มนสุ สเจว น้นั จกั มีโทษ โกธาเคงิ เกยี ดข้าคนลกู เมียตน
จักกระทำโทษแก่ตน หื้อย้ายเสียจิ่งจักมีโจคพอปันเงิน เท่าว่าอย่าหื้อของแก่ท่านจักสิบหาย หื้อส่งเสียหื้อปั้นรูป
คน ๒ คนเบ่นหน้า เต๊าะกันใส่ะตวงหัน หื้อมีข้าว หมากพลู กล้วยอ้อย แกงส้ม แกงหวาน ข้าวตอกดอกไม้ ส่ง
เสียหนใต้ แลว้ จกั มีโชค ชะแล

ก. เครือ่ งส่งนรา
กันว่าจักส่งหื้อแปงสะตวงหยวก กว้างประมานศอกกำ และขั้นเป็น ๘ ห้อง ห้องกลางกว้างกว่าหมู่
แลว้ ใส่เครื่องอฐั เคราะห์ มชี ่อดำ ๘ ชอ่ แดง ๘ ชอ่ ขาว ๘ ชอ่ เหลอื ง ๘ แกงส้มแกงหวาน หมาก พลู บุหรี่ เนอื้ พร้าว
กล้วยอ้อย ข้าวต้ม ข้าวหนม หมากพลู ข้าวตอกดอกไม้ ละอันละ ๘ จุอัน เทียน ๘ เล่มใส่ตากลางหั้น ส่วนตา
นอกนัน้ ห้อื ใสน่ ราทัง้ ๗ แลว้ วา่ นราตั้ง ๗ นน้ั เสยี ๓ รอบกอ่ นแล้ หือ้ อา่ นยังอฐั เคราะหช์ ้ันกลางตอ่ ไปเตอะ..
ข. คำโอกาสนรา
สรีสวัสดีไจยยะ สัปป๊ะสัตรู วินาสันตุ วันนี้ก็เป๋นวันดีสรีอมริสโจค จูสรีหมั้นเต่ียง เท่าทีฆา เป๋นวันลา
ภา มหาลาภ ขา้ จกั ไดส้ ่งเคราะหช์ วั่ ช้าห้ือตกผาสจากคิงเจ้าไปวนั น้ี ถูกเคราะห์ป๋ี เคราะห์เดอื น เคราะหว์ ัน เคราะห์
ยามก็หื้อตกไปในวันนี้ ถูกเคราะห์รามตื้อขนาด ได้ฮอมเนื้อแฮมต๋นก็หื้อตกจากต๋นไปในวันนี้ แม้นมีโต๊สหนักยิ่ง

๗๑

ฟ้า หนายิ่งดินก็หื้อตกไปในวันนี้ แม้นถูกกั๋มเวรต๋นจาตเก่าก็หื้อตกไปในวันนี้ แม้นถูกหนี้สินเก่าภาวะหลังก็หื้อตก
ไปในวันนี้ เปียธิ ๙๖ ลมร้าย ๘๕ ก็หื้อตกไปในวันนี้ เคราะห์ใหญ่ ๒๕ เคราะห์ชั่วช้า ๖๒ ก็หื้อตกไปในวันนี้
เคราะหจ์ ังไรต่านปาเกยี๊ ด ก็ห้อื ตกไปในวนั นี้ เคราะหเ์ ป๋นเขนเดอื นสูญกห็ ือ้ ตกจากต๋นไปในวันน้ี แมน่ ถกู มนต์ยำยา
หมอแสนจ่ังก็หื้อตกไปในวันนี้ แม้นถูกจ๊างจนไฟก็หื้อตกไปในวันนี้ แม้นถูกกำขัดใจ๋พี่น้องเปื่อนบ้านก็หื้อตกไปใน
วันนี้ แม้ถูกหว่านท่านปลูกเป๋นใบ ก็หื้อตกไปในวันนี้ แม้ถูกจังไรนางแฝดก็หื้อตกไปในวันนี้ ถูกปิ๊สแฝดนางยำ ก็
หื้อตกไปในวันนี้ แม้ถูกผีจังไรจวนขวัญไปแอ่วอากาส ก็หื้อตกไปในวันนี้ ถูกจั่งป๊าดอยู่โดนใจ๋ก็หื้อตกไปในวันน้ี
ถูกผีเขนใจ๋ผู้คิงริงเบียนเจ้าก็หื้อตกในวันนี้ แม่นผีปู่ย่าเถ้าต๊ักตอก็หื้อตกหื้อย่าเสียในวันนี้ แรกแต่วันนี้ยามนี้ไป
ปายหน้าจุ่งหื้อมีอายุหมั้นยืนยาว โยชน์ยิ่งสัพพสิทธิ โจคบรมวลอยู่สวัสสดี เต่ียงเต๊าตราบ ๒ ร้อยซาวขวบข้าวพะ
วะสา อยหู่ ้อื มีสมบตั ิมูลม่งั หื้อหายเคราะห์ไข้โตส๊ โรคามีมาก หื้อเป๋นทว่ี นั ทา แก่สัปป๊ะโภคามมี ากสัปป๊ะกิจจามโน
รัฐฐา (แล้วห้อื อ่าน อัฐเคราะห์ชั้นกลางหลบแถม วา่ ดงั ต่อไปนี้ )

อฐฺฐครหาสพฺพปริวารานิ สพฺเพชนาหารํคณฺหนฺตุ อิมํปริกมฺมํ ปูชา สกฺการํ คณฺหนฺตุ อาคสนฺตุ มา
วิหิงฺสนฺตุ มาวิเหเธนฺตุ สพฺพปาปํ สพฺพภยํ สพฺพโรคํ สพฺพอุปปทฺทวํ สพฺพอนฺตรายํ วินาสนฺตุ สุเขมํ สภภิกฺขํ สุปิยํ
ภวนฺตสุ พพฺ ทา โอม นโม พุทฺธาย โอมนโม ธมมฺ าย โอมนโม สงฆฺ าย เสยฺยทิทํ หุลูหุลูสวาหาย (๓ ที แล้วสรูปน้ำสม
ปล่อยหื้อว่า ) สาสนสฺสจฺจโร กสฺสวุฒิภวนฺตุ สพฺพทา สาสนํปิจฺจโร กญฺจเทวา ภุมฺมา ภุมฺมา จ เทวา กุนะกนคห
นพพฺ าคตา สพพฺ การํ

พิธีบูชาต๊าวตัง ๔/เครือ่ งบชู าตา๊ วตงั ๔
สิทธิการอาจารยเ์ จ้ากลา่ วไว้วา่ เมอ่ื เราและท่านทั้งหลายจะมฉี ลองวัดวาอารามดังอนั จำต้องขน้ึ หรือ
บูชาท้าวทั้ง ๔ เสียก่อนและ เพื่อความเป็นสิริมงคล เพื่อปกปักรักษา และป้องกันอันตรายต่างๆ คันว่าจักบูชา
ท้าวทั้ง ๔ พญาอินทร์เจ้านั้น หื้อแปงปราสาทเสาเขียว ๕ หลัง สวนประสาทหลังกลางนั้นหื้อสูงกว่าทั้ง ๔ หลัง
ประมาณหนึ่งคืบและ แล้วหาอ้อยเป็นเล่ม ๕ เล่ม ผูกมัดติดทั้ง ๕ เสา แล้วหื้อแปงสะตวงหยวก ๕ ใบ แล้วแต่ง
เคร่อื ง ๔ เข้าใส่ มชี ่อตุง ๕ สีละสีไหน ๔ ผืน คอื วา่ ดำ แดง ขาวเขียว เหลือง อย่างไหน ๔ ผืน แล้วมีสรวยขา้ วตอก
ดอกไม้เทยี น ๔ คู่สะตวง และเน้ือพรา้ วตาล กลว้ ยออ้ ย ข้าวต้มข้าวหนมของจริงอย่าห่อเทียม สุบหมากอมเหม้ียง
บหุ ร่ี ข้าวสุก ๔ หอ่ น้ำกินสะตวงไหน ๑ ควกั แลว้ หอ กลางน้นั มีฉัตรขาวใบหนึ่ง เทียน ๕ เล่ม สว่ นประสาททั้ง ๕
หลังนั้นแปงไว้ทิศ วันออกแจ่งเหนือแล และหื้อมีควักสำรับธรณีควักหนึ่ง ใส่ข้าวปั้น กล้วยหน่วย หมากพลูใส่ใน
ควกั แลว้ หอื้ ขุดหลุมไว้ท่ไี กลๆ้ เสากลางนั้นแล้วเอาควักธรณีลงใส่ในหลมุ น้นั

๗๒

ก) ขั้นตงั้ อาจารย์
ส่วนขนั ตง้ั บูชามีเทยี นขีเ้ ผ้ิง ๕ เล่ม และ ดวงดอกเขา้ ตอก และน้ำสม้ ปลอ่ ยขันหนึ่ง หรือสลงุ หน่ึง
น้ำหยาดอันหนึ่งแล บพุ พช่อแดง ทักขณิ ณช่อเหลือง ปจั จมิ ช่อดำ อตุ รช่อขาว หลังกลางช่อเขยี วและ กอ่ นจะบูชา
นน้ั ห้ือจดุ เทียน ๕ เลม่ คอื เทยี นขเี้ ผ้งิ นน้ั แล แลว้ ห้อื ว่า
ข) คำโอกาสบชู าตา๊ วตัง ๔
สคฺเคกาเม จรูเป สิริสิขรตเฏ จนฺทริกฺเข วิมาเน ทีเปรฐฺเฐ จกาเม ตรุวนคหเน เคหวถุมฺหิเขเต
ภุมฺมตฺฐาทโย จตุโลกปาลราชา ยมราชา อินฺโท เวสฺสุวณฺณราชา อริย เมตฺเตยฺโย โพธิสตฺตวกาทโย อริยสาวกา จ
ปุถุชฺชนา คลฺลยานา จสมฺมา ทิฐฺฐีเยวพุทฺเธ ปสนฺนาธมฺเม ปสนฺนาสงฺฆ ปสนฺนา พุทฺเธสกฺการวา ธมฺเมสกฺการว า
สํเฆสกฺการวา อิโตฐานโต ยว ปรัมฺมปรา อิมสฺสมิงฺสุ จกฺกวาเรสุ เทวตายํ มุณิวร วจนํ สาธโวสุณนฺตุ แล้วว่า นโม
ตัสสฺ รอบปลาย เสียก่อนแล้วว่า สุณนฺตุ โภนฺโต เทวสํฆาโย ข้าแด่พญาอินทร์ธิราช ต๋นเป๋นเจ้าแก่เตวดาเจ้าสอง
สวรรค์ มีจาตุมหาราชิกาและตาวติงสาและ ต๊าวจตุโลกกบาล ตัง ๔ เจ้า มีผะธานว่าธัตติรัฐฐ เจ้าต๋นอยู่หน
บุพพวันออก และ วิรุฬุลห เจ้าต๋นอยู่หนทักขิณณหนใต้ และวิรูปักขเจ้าต๋นอยู่หนปัจจิมวนั ตก กุเวร เจ้าต๋นอยู่หน
อุดร หนเหนือและเสนาแก้วหาญ แห่งเจ้าจุต๋นจุองค์แต๊ดีหลี บัดนี้ผู้ข้าตังหลายมีผู้จื่อว่า.....เป๋นเก๊าพร้อมกับด้วย
..............ก็เปื่อว่าจักมา ...................ที่นี้ในวันนี้ก็จิ่งได้ปากั๋นขงขวายหาได้ยัง มธุบุพพาราชาดวงดอก ข้าวตอก
ดอกไม้ ลำเตียน เป๋นผะธานแลว้ เครื่องบณั ณาการของใขว่ ของก๋ินของเกยี๊ ว กล้วย ออ้ ย พรา้ วต๋าลมันใหม่ มีพร่ำ
พร้อม น้อมใส่เสียสุปหมากอมเมี้ยงบุหรี่ ข้าวต้มข้าวหนมมีหวานอร่อย น้ำก๋ินเย็นอร่อย น้ำส้มป่อยสะสรง สัตต
บนขาวสะอาด จ่อแดงดำขาววะวาด เหลืองเขียว เตียนไฟป๋ายเปลียวจุดธูป กลิ่นคันธหูปฆานา ยกยังสองหัตถา
กม้ นบนอ้ มกราบ ขออังคาดราธนาเจา้ ตังหลายย้ายพระองคต์ ๋นตป๊ิ เสดจ็ ลงมาผายโผด ฮบั เอายังของก๋ินของบริโภค
และเครื่องสักก๋ารบูชาในฐานะต๊ัดต่ีนี้ โผดผู้ข้าตังหลายแล้วขออังเชิญเสวยต๋ามใจ๋ ยังโภชนะอาหารของไขว่
สัปปะ๊ รสั สน้อยใหญ่ ตังกลว้ ยอ้อยพร้าวต๋าล อันมรี สหากดหู วาน และฝูงกล่นิ คันธปู๋นใฝ่ สัปป๊ะเครื่องพร้อมน้อม
ใส่บูจา ขออังก๊าดราธนาเจ้าตังหลายต๋นมีอิทธิฤธีมา มีอินทรธ์ ริ าชเจา้ เป๋นเก๊า และต๊าวจตโุ ลกตงั ๔ เป๋นผะธาน ขอ
อังเจิญเจ้าตังหลาย จุ่งลงมาปกปักฮักสา ยังผู้ข้าตังหลาย อันจักได้มา........ในถานะต๊ัดต่ีนี้ จุ่งหื้อผู้ข้าตังหลาย ป๊น
เสียยังสัปป๊ะภัยยะนาๆ ต่าง ๆ ขออย่าหื้อผู้ข้าตังหลายได้เจ็บไข้ไหม้ ด้วยโรคร้ายไข้ป่วย ฝูงหมู่ภัยยาอาพาธ
หื้อป๊นเสียจากพยาธิ์ และฝูงหมู่อาวุธ นาๆต่างๆ ไม้ค้อนก้อนหิน คมพร้าคมขวาน และคมสิ่ว คมหอก คมดาบ สี
นาส ขวากหนาม ฝงู สัตตรฉิ าน อย่าไดม้ าขบ มาสกมาต๊อด หอื้ ป๊นจากสตั ว์ปิ๊ส งู งอดเง้ียว เขย้ี งเขางา โคมนหิงสา
จ๊างฆ่า หมาว้อเมาบ้าขบต๋าย ฝูงหมู่ภัยยะฮ้ายตังหลายขออังเชิญเจ้าจุต๋นจุองค์ จุ่งลงมาปกปักรักษา ขจัดปัดเป่า
ห้อื หนีหลีกปลกี ไปได้ไกลแสนวา ฝงู หมู่อันตรายภัยยา อย่าได้มาบังเกิดเต่ยี งแท้ดหี ลี กันวา่ เจ้าตังหลายเสวยแล้ว
จุ่งเอากันเมื่อสู่ผาสาทแก้ววิมารบน อันเป๋นที่อยู่แห่งต๋น แล้วขอจุ่งหื้อผู้ข้าตังหลายก๊าดแก๊วหายเสีย ยังฝูงโรคา

๗๓

และมรณาด ตังฝูงเคราะห์ฮ้ายอุบาทก๋ังวล ขอจุ่งหื้อผู้ข้าตังหลาย ป๊นเสียยังภัยยะน้อยใหญ่ กือว่า เจ็บป่วยไข้
เปยี ธอิ ันมีในต๋นและนอกต๋น กำฮา้ ยกงั๋ วลสนส่อ สัปป๊ะส่งิ ฮา้ ยต่อต้องในหูอันใดและ จักเป๋นสัตรแู ละ เจบ็ ไข้ ขอจุ่ง
ห้อื ได้หลีกเวน้ หนไี กล๋เสียแก่ผูข้ ้าตงั หลายแตด๊ หี ลี ขอนางเทพไธ้แม่ธรณเี จ้าจุง่ เป๋นสักขีหมายหมน้ั จงุ่ จำจอื่ เอายังผู้
ข้าตังหลาย จุยิงจายน้อยใหญ่อันใฝ่หาความสุข ขอจุ่งหื้อสมดังกำมักกำผาถนาจุผู้จุคน อย่าก๊าดอย่ากาเต่ียงแต๊
ดีหลแี ดเ่ ต๊อะ สิทธฺ ิกจิ ฺจํ สิทฺธิกมมฺ ํ สทิ ฺธิลาภํ ภวนตฺ ุโว ( วา่ ๓ ท)ี แล้วหื้อเบน่ หน้าไปทิสหนวนั ออก โอกาสว่า ปุริ
มสฺสมิงฺ ทิสฺสาภาเค กาเยมํ รกฺขนฺตุ อหํวนฺทาสพฺพทา ยนฺตํ สนฺตํ ปทํอาภิสวาหาย (ว่า ๓ ที) แล้วเบ่นหน้า
ไปทิสหนใต้ ว่า ทกฺขิณฺณสฺสมิงฺ ทิสฺสาภาเค กาเยมํ รกฺขนฺตุ อหํวนฺทามิสพพฺ ทา ยนฺตํสนฺตํ ปทํอภิสวาหาย (ว่า ๓
ที) แล้วหื้อเบ่นหน้าไปทิสหนวันตกว่า ปจฺจิมฺมสฺสมิงฺ ทิสฺสาภาเค กาเยมํรกฺขนฺตุ อหํวนฺทามิสพฺพทา ยนฺตํ สนฺตํ
ปทํอภิสวาหาย (ว่า ๓ ที) แล้วเบ่นหน้าไปทิสหนเหนือวา่ อุตรสฺสมิงฺ ทิสฺสาภาเค กาเยมํ รกฺขนฺตุ อหํวนฺทมิสพฺพ
ทา ยนตฺ ํ สนฺตํ ปทํ อทสิ วาหาย (วา่ ๓ ที) แล้วหอ้ื โอกาสแหงนหน้าขน้ึ ป๋ายบนฟ้าว่า อุปรมิ สสฺ มงิ ฺ ทิสฺสภาเค กาเยมํ
รกขฺ นฺตุ อหวํ นฺทามิสพฺพทา ยนฺตํสนฺตํ ปทํ อภสิ วาหาย สพพฺ พันตรายาวินสสฺ นฺตุ (ว่า ๓ ที) จงบูจาตา๊ วตัง ๔ เปียง
เทา่ น้ี

พธิ ีส่งตัวเปงิ ตวั จน
สิทธิการยังจน ทั้ง ๓ ชั้น หื้อแจ้งก่อน วิภาเคยยะ วิจรัตวา ราชัสนรินทบัณฑิต เปิงรู้ยังคัมภีร์ โหรา
อันประเสรฐิ เพอ่ื จกั หื้อบุคลผู้มีสีล และ สจั จปัณญาถวาย หอื้ นบั ไปต๋ามแผนอันน้ี ผชู้ ายห้อื นับเสือเวียนไปหานาค
เทา่ อายุ ปจั จุบนั ผู้หญิงหือ้ นบั งัวเวียนไปหารุง้ เท่าอายปุ ัจจบุ นั ดูเต๊อะ กันวา่ ตกต๋าใดก็เปงิ สตั วป์ ระจำทิสอันนัน้ และ

๑ เปิ้งรุ้ง อยู่วันออก จน และ พิสมรอยู่วันตก และ ห้ามบ่หื้อไปไหนงานก๋ินแขก อย่าไปดูผู้ตาย
อย่าไปเสียผี จักโดนเคราะห์ร้ายบด่ ี จนอยหู่ นได อย่าไปหนนัน้ บด่ ี เป้ิงรงุ่ แต่เดือน ๗ เถิงเดือน ๑๐ นน้ั เสวย ๒
ช้นั ใน จกั ได้ลาภ อนั เปงิ ใจ ผบี ม่ ีก็ได้เมยี ผู้งาม แม้นวา่ จกั สรา้ งบา้ นแป๋งเฮอื น แมน้ จกั เอาขา้ คนงวั ควายดีนักและแต่

๗๔

เดือน ๑๑ เถิงเดือน ยี่ ว่าเสวย ๑ ชั้นกลางหื้อระวังจักเสียของหื้อแหนเกงกำปากตวงนักเตอะ ท่านจักผูกมัด
ใส่ขือคา และ เยี่ยวว่าเลือดจักออกจากตกจะแล เดือน ๓ เถิงเดือน ๖ ชั้นนอกดี จักได้ผ้าเสื้อเงินคำข้าคนงัว
ควาย แล้วหอื้ ไดบ้ ูชาข้าว ๑๕ ขนั พร้อมทัง้ แกงสม้ แกงหวาน ๑๕ ปลอ่ ยปปู ลาหอย นก ๒ ตวั ขา้ วกู่ปีบูชาพระเข้า
หยาดน้ำไปหา ๑๒ และ ๖ หากจักได้อยู่สัพพสวัสดีจะแล กันว่าบูชาหื้อแปงสะตวงใบ ๑ ใส่เครื่องกิน ๑๕
ข้าวต้มข้าวหนม ชื่อเหลือง รูปเทวดา ครุฑ หมาก พลู ข้าวตอกดอกไม้ใส่สะตวง พร้อมแล้วหรือเอามนต์บทน้ี
สูตร ว่า “โอมจันทเทวาย จันทคณาย จันทปราย เอหิ เอหิ อาสันตุ ปริภุญชันตุ สวาหายะ ๓ จบ แล้วเอา
แวดคิง หื้อวา่ ยนั ทนุ นมิ ติ ตัง ทงั้ ๓ เป่า ๓ ที ดำหัวตกสะตวงหันห้ือเอาไปส่งไว้ทิศหนวันออกปุ้นเตอะ

๒. ตก ๒ เปิ้งแมวอยู่หนอาคเณย แต่เดือน ๗ ปีใหม่เถิงเดือน ๑ เหนือ ว่าเสวย ๓ ชั้นในจักเป็น
เปียาธิ์ บ่มีดังนั้นก็จักตกต้นไม้ บ่อันก็ไฟจักไหม้ จักมีโสกทุกข์ มากนัก หื้อแหนเกรงแต่คนสีเนื้อดำแดง มักจัก
กระทำโทษ แต่เดือน ๑๑ ไปเถิงเดือน ยี่ เสวย ๒ ชั้นกลาง จักได้ลาภเงินคำผ้าเสื้อ ข้าคนแต่ทิศหนใต้ แต่
เดอื น ๓ เถิ่งเดอื น ๗ เสวยชน้ั นอก รา้ ยนกั แล จกั เสยี ขา้ วของ คนั ว่าบ่ดงั น้นั ก็จกั ถูกท่านบปุ ตี บม่ คี ำ เลอื ดจักออก
จากตวั หื้อระวังแท้ หือ้ ไดป้ ลอ่ ย ปลา ตัว ๑ นกตัว ๑ ไก่ ๓ ตวั หมู ๒ ตวั และตัวป้ตู วั ๑ ตัวแม่ตัวหนึ่ง และ ขา้ ว
กู่ปี ข้าว ๘ ขั้น แกงส้ม แกงหวานเทียน ๘ เล่ม ช่อแดง ๘ ผืนข้าวตอกดอกำไม้ บูชาพระเจ้าแล้วหยาดน้ำไปเถิง
ทิตย์ จันทร์ อังคาร จักอยู่สวัสดีแล แล้วหื้อแปงสะตวงใบ ๑ ใส่เครื่องหื้อพร้อมเหมือนแต่ปายหลัง แล้ว ปั้นรูป
เทวดาแลว้ รูปแมวใส่สะตวงหนั้ พร้อมแล้วหอื้ เอามนตส์ ตู รวา่ “โอมภุมมเทวดายะภุมมคะณายะภุมมาปริวาระยะ
เอหิเอหิ อคัจฌันตุ ขิปยันตุหูลูหูลูสวาหายยะ ๓ ที แล้ว ยันทุน แถม ๓ ที แวดคิง ๓ รอบ แล้วดำหัวตกสะตวง
แล้วส่งไปทศิ หนอาคเณปุ้นเตอะ

๓. เป้ิงราชสี แต่เดือน ๗ เหนือเถิงเดือน ๑๐ เสวย ๔ ชั้นใน จักได้ลาภผ้าเสื้อเงินคำ ข้าหญิงชาย
แต่หนใต้ จักเอาผัวหรือ เอาเมียอย่าไปหนใต้และหนเหนือบ่ดี แต่เดือน ๑๑ เถิงเดือน ยี่ เสวย ๓ ชั้นกลางยัง
แข็ง เยียวเป็นพยาธิหื้อแหนเกงคำปาก เยียวท่านจักได้ผูกมัดตี และ อย่าขื้นต้นไม้ เลือดจักออกจากตนหื้อจิแจง
อาหาร อาจจกั ได้กินงวนกินสาน แตเ่ ดอื น ๓ เถิงเดือน ๕ เสวย ๒ ช้ันนอกจักได้ลาภเสือ้ ผ้าเงินคำ ไดเ้ พ่อื นผหู้ ญิง
ปล่อยไก่ตัวปู้เมยี และปล่อยปลา ๗ ตัวปลอ่ ยนก ๔ ตัว ข้าว ๑๕ ขันช่อ ๑๕ ผืน เทียนเทา่ คิง ๑ เล่ม บูชาพระเจ้า
แล้วหยาดน้ำไปเถิง จันทร์ อังคาร พุธ ยังเกงแต้คนเนื้อผู้ดำ มันจักปองกระทำโทษและ หื้อแปงสะตวงใบ ๑ ใส่
เครื่องกินดังกล้าวไว้ปายหลัง และ มีช่อเขียว ๑๕ ผืน ๑๕ จุอันมีรูปเทวดา และ รูปราชสีใส่สะตวงพร้อมแล้ว
ห้อื เอามนต์นสี้ ตรวู า่ “ โอม พทุ ธเทวายะ พุทธา คะณายะ พทุ ธปรวิ ารายะ เอหิ เอหิ อาคจั ฉันตุ ภญุ ชนั ตุ หูลหู ูลู
สวาหายะ ๓ ที ยันทุน หลบแล้ว เอาแวดตัว ๓ รอบ ส่งไปหนทักขณิ ณ คอื หนใตเ้ สียเตอะ ดีแล

๔ เปิ้งเสือ แต่เดือน ๗ ปีใหม่ไปเถิงเดือน ๑๐ เสวย ๗ ชั้นใน ยังแข็งเยียวเป็นพยาธิลงท้อง จัก
ตายด้วยอาหาร และ จกั เสยี ของจักผิดนายช้าง นายมา้ จกั ได้ผดิ กับคนผิว เนอื้ ดำแดงห้ันสวด หือ้ เกงแหนกำปาก

๗๕

มีสตอิ ยูเ่ สมอตวงนักเตอะ แต่เดือน ๑๑ เถงิ เดือนย่ี เสวยช้ันกลางจักได้ลาภแตห่ นใต้ แต่เดือน ๓ เถิงเดือน ๗
เสวย ๓ ชั้นร้ายนัก หื้อเกงแต่คนดำแดงหน้าสวด มันจักมาลักของ บ่มีดังอั้นก็เลือดจักตกจากตน และ จักถูก
ทา่ น มัดผูกเพ่ือผ้หู ญงิ เหตุน้ัน ห้ือ ได้ ปล่อยปลา ๑๕ และ นก ๑ ตัว ปู และหอยคู่ปี ขา ๑๐ ขัน้ แกงสม้ แกงหวาน
ชอ่ ดำ ๑๐ ผนื บชู าพระพุทธรปู เจา้ หยาดหนำ้ อุทิศไปเถงิ องั คาร, พุธ, ผสั กห็ ากจักดแี ล้ว หื้อแปงสะตวงใบ ๑ ใส่
เครื่องเหมือนดังเก่านั้นแล ปั้นรูปเทวดา และปั้นรูปเสือใส่สะตวงพร้อมแล้ว เอามนต์นี้สูตรว่า “โอม โสระเท
วายะโสภคะณายะ โสระปริวารายะ เอหิ เอหิ อาคจั ฌันตุ ปะริภชุ ชันตุ ขิปปะยนั ตุ หูลหู ลู ูสวาหายะ ๓ จบ ยนั ทุน
แถม ๓ จบ แวดคิง ๓ รอบแลว้ เอาสง่ ไปหนหรดี วันตกแจงใต้นนั้ และ

๕ เป้ิงนาค แต่เดือน ๗ ปีใหม่เถิงเดอื น ๑๐ เสวย ๕ ชั้นในอย่ากินจ้ินงู และหื้อรักษาคำปากหอ้ื
ดๆี อาจจักไดเ้ สียผู้ดผี ู้งาม กันว่าผหู้ ญงิ กจ็ ักได้ผัว ได้ผดู้ ผี ้งู ามจะแล แต่เดอื น ๑๑ เถงิ เดือนยี่ เสวยช้ันกลางห้ือจิ
แจงกำปาก เยย่ี วเปน็ พยาธิ บ่มจี กั เสียของและ ลูกเมยี บม่ จี กั ต้องโทษ ดว้ ยผ้อู ่ืนจกั เสียควรจะแล แต่เดือน ๓ ไป
เถิงเดือน ๖ เสวย ๓ ชั้นนอกจักได้ลาภเงินคำลูกเมียข้าคน งัวควาย แต่หนใต้ หื้อได้ปล่อยปลา ๔ ตัว และปู
หอย ช่อ ๔ ผืนขา้ วชีวติ ข้าว ๑๕ ขนั บูชาพระเจ้าแลว้ หยาดนำ้ อทุ ิศบุญไปหา พระเสาร์ พธุ ผสั แลว้ จักได้ลาภเงิน
คำ และหื้อแปงสะตวงใบ ๑ ใส่เครื่องเป็นดังได้กล่าวมาแล้ว แต่ปายหลงั เตอะ มีช่อลายแดง ๑๕ ผืน จองแหลง
๑๕ ปั้นรูปนกตัว ๑ ใส่ แล้วหื้อเอามนต์สตูรว่า “คุรุเทวายะ คุรุคะณะยะคุรุปะริวารายะ เอหิเอหิ อาคัจฉันตุ
ขปิ ปยนั ตุ ภชุ ญนั ตุ หลู หู ูลสู วาหาย ๓ จบ ยันทุน ๓ จบ เอาสะตวงแวดคิง ๓ รอบ ส่งไปหนปจั ฌิม คือวันตกแล

๖ เป้ิงหมู แต่เดือน ๗ ปีใหม่ ไปเถงิ เดือน ๑๐ เสวยราหู ชั้นใน ยงั แขง็ จักเป็นเปยี ธิ เยียวว่า จัก
เสียของ และ ลูกเมียพี่น้อง จักเป็นโทษ ด้วยผู้หญิง หากบ่มีดังนั้นจักเสียของจะแล แต่เดือน ๑๑ เถิงเดือนยี่
เสวย ๕ ชั้นกลางอาดจักได้ลาภ เป็นเงินคำผา้ เสือ้ และ สัตว์ ๔ ตีน ๒ ตีนแต่หนใต้ แต่เดือน ๓ ไปเถิง ๖ เสวย
๗ ชั้นนอก และ ยังแขง็ อย่าไปสเู่ รือนคนตายหนพยับ อย่าไปในงานกินแขกห้อื ระวังการจักผดิ เถียงทา่ นผอู้ ื่น เลือด
จักออกจากตน อย่าไปเอาผัวเอาเมียข้าคนใหม่ เสื้อผ้างัวควาย อย่าไปค่ำมาคืน บ่ดี จักเสียชีวิตตนชาหื้อระวั ง
และหื้อปลอ่ ยปลา ๘ ตัว ขา้ ว ๑๒ ขนั และช่อดำหม่น ๘ แผน่ และ ขา้ วตอกดอกไม้เทยี นไฟบชู าพระเจ้า หยาดน้ำ
อุทิศบุญไปเถิง ราหู ผัส เสาร์ เสียแล้วหื้อแปงสะตวงใบ ๑ ใส่เครื่องกินตามดังที่กล่าวล่วงมาแล้ว แต่ปายหลัง
๑๒ ทง้ั มวล ป้ันรปู เทวดา และรูปหนูใส่สะตวง พรอ้ มแล้วหอื้ เอามนตบ์ ทนส้ี ตรูว่า “โอมลาหเู ทวายะ ลาหูคณายะ
ลาหูปะริวารายะ เอหิเอหิ อาคัจฌันตุ ปะรภิ ฌุ ชันตุ หลู หู ูลูสวาหาย ๓ ท่ี ยนั ทนุ ๓ ที่ เอาสะตวงแวดคงิ ๓ รอบ
ส่งไปหนพยับ วนั ตกแจ่งเหนือและ

๗ เป้ิงจ้าง แต่ เดือน ๗ ปีใหม่ เถิงเดือน ๑๐ เสวย ๖ ชั้นในจักได้ลาภ ผ้าเสื้อและเงินคำ ลูก
เมีย งัวควาย แต่เดือน ๑๑ เถิงเดือนยี่ เสวย ๘ ชั้นกลางยังแข็งหนัก เยียวเป็นพยาธิ บ่มีดังนั้นก็พี่น้องจักตาย
เยียวเสียขา้ วของช้างมา้ งัวควายจะแล แตเ่ ดือน ๓ เถงิ เดอื น ๖ เสวย ๕ ชนั้ นอกจักไดเ้ งินคำผา้ เสอื้ ของเหลือง

๗๖

แตว่ ่าหื้อระวงั คำปากแห่งตวั และหือ้ บูชาเข้า ๒๑ ขนั้ ชอ่ ดำ ๒๑ แกงส้มแกงหวาน บูชาพระเจา้ แลว้ หยาดนำ้ ไป
เถิง เสาร์ ราหู เกตุ หื้อปล่อยปลา ๒ ตัว ปูและหอย ๕ ตัว ก็หากจักระงับเคราะห์ร้ายทั้งมวลจะแล แล้วหื้อ
แปงสะตวงใบ ๑ ใส่เครื่องดังกล่าวแล้วแต่ปายหลัง แล้วป้ันรูปช้าง รูปเทวดา และแกงส้ม แกงหวาน ๒๑ แล้วหื้อ
เอามนต์สูตรว่า ดังต่อไปนี้และ “โอมสุกขะเทวายะ สุขคะณายะ สุกขปะริวารายะ เอหิ เอหิ อาคปะริภุชัฌตุ
หลู ูหูลสู วาหาย ๓ ที่ ยันทุนทั้ง ๓ แล้วเอาสะตวงแวดคิง ๓ รอบ สง่ ไปหนอุดร หนเหนอื แล

๘ เปิ้งงัว อย่ากินจิ้นงัว แต่เดือน ๗ ปีใหม่ไปเถิงเดือน ๑๐ เสวย ๑ ชั้นใน จักเสียของ บ่มีดังนั้นก็
เลือดจักออกจากตัวและ อย่าไปค่ำคืน จังมีคนกระทำร้ายแก่ตนและ จักผิดกับคนดำแดงสูงๆ ผู้หนึง่ แล้วหื้อบชู า
พระเจา้ แลว้ ส่งเคราะหเ์ สยี จิง่ ดแี ละ แต่เดอื น ๑๑ ไปเถิงเดือน ยี่ เสวย ๖ ช้ันกลาง จดั ได้ลาภเงินคำอนั ดแี ละ แต่
เดือน ๓ เถิง เดือน ๖ เสวย ๕ ชั้นนอก จักเสียข้าวของ งัวควาย บ่มีดังอั้นท่านจักกระทำร้าย หื้อระวังแข็งนัก
เตอะ หื้อแปงสะตวงใบ ๑ ใสเ่ ครอ่ื งกินเปน็ ดังกล่าวมาแล้วแตง่ ปายหลังนั้นและ ประการหนงึ่ หอื้ ปล่อยปลา ๖ ตัว
นก ๒ ตัว เข้ากู่ปีเข้า ๖ ขัน แกงส้มแกงหวานเข้าชีวิต เป็นทาน บูชาพระเจ้าหยาดนำ้ อุทิศบญุ ไปหา อาทิตย์ เสาร์
ศุกร์ หากจักป้นเคราะห์และ แล้วหื้อปั้นรูปเทวดา และ รูปงัวพร้อมแล้วหื้อเอามนต์นี้สูตรว่า “โอมอาทิตตยาเท
วายะ อาทิตตะยาคณายะ อทิตตะยาปะริวาราย เอหิเอหิ อคัจฌันตุ ขิปปะยันตุ หูลูหูลูสวาหายะ ๓ จบแล้วยัน
ทุนท้งั ๓ ดำหัวตกสะตวง แลว้ เอาไปสง่ หนอีสาร และจกั อย่ดู มี ีความสุขป้นจากอุบาทวเภยรา้ ยตา่ งๆ และ

ก. เครอื่ งสง่ ตวั เป้ิง ตัวจน
กนั วา่ จักสง่ หอ้ื แปงสะตวง ๒ ใบ และ หอ้ื ใสเ่ คร่ือง ๔ เหมอื นกันทัง้ ๒ สะตวงและ แล้วหื้อป้ันรูป
ตวั เปงิ ใสซ่ ะตวง ๑ ตัวชนใสส่ ะตวง ๑ เบ่ินหน้าเข้าหากนั เอาสะตวงไว้ละแห่งละทิศตามดงั อายุของผู้น้ันตก เปิง
อันใดและ อยู่ทศิ ใด หอ้ื เอาตวั เปงิ ไวป้ ายนัน้ แล้ว เอาสะตวงตวั จนไว้ทศิ ตรงกันขา้ มและ แล้วเครอื่ งใส่สะตวงนั้น
เครื่อง ๔ คือว่า แกงส้ม แกงหวาน เนื้อมะพร้าวตาล กล้วยอ้อย พริกเกลือหมากพลู บุหรี่ ลูกไม้ส้มหวาน ๔
เหมือนกันจุอันและ ข้าวตอกดอกไม้ ลำเทียน ช่อขาว ๔ ผืนใส่สะตวงหื้อพร้อมเตอะ แล้วหื้อแต่งขันอาจารย์ มี
เทียน ๔ คู่ พลู ๔ สรวย หมาก ๔ ขด ๔ ก้อม ผ้าขาวผ้าแดง ข้าวสารถ้วย ๑ เงินเฟื้อง ๑๕ แล้วหื้ออ่านกถา
จกั เขียนต่อไป
ข. ขนั ต้งั อาจารย์ส่งตวั เปิงตวั ชน
หอ้ื แต่งขนั อาจารย์ มีเทียน ๔ คู่ พลู ๔ สวย หมาก ๔ ขด ๔ กอ้ ม ผ้าขาวผ้าแดงขา้ วสารถว้ ยหน่งึ เงิน
เฟอ้ื งหน่ึงแล้วหอื้ อา่ นคาถาอนั นี้
ค. คำโอกาส่งตวั เปงิ ตวั จน
สรีสวสั ดี ไจยะสัปป๊ะสตั รูวินาสนั ตุ วนั นีก้ เ็ ป๋นวันดี เป๋นวนั สรอี ัมรสิ โจคจุไจย กูจักสง่ จนจักไหลอันอยู่
ปายหน้า กูจักส่งเคราะห์ชั่วช้าอันอยู่ถ้ากอยจน สัปป๊ะกังวลก็หื้อตกไปในวันนี้ ตุ๊กนารามตื่นหมาดไหม้ ได้ฮับเนื้อ

๗๗

ในต๋น ก็หื้อตกไปในวันนี้ ถูกต้องภัยใหญ่ ๒๕ เคราะห์ชั่วช้า ๖๒ ก็หื้อตกไปในวันนี้ ถูกมนต์หมอแสนจั่ง และ
ถูกจ๊างจนไฟ ถูกเคราะห์ไหลมาลังเร้าอยู่ยังบ้าน ถูกผีขี้คร้านมาลี้อยู่ยังเฮือน ก็หื้อตกไปในวันนี้แด่เตอ๊ ะ ตั้งแรก
แต่น้ีไปเม่ือหน้า จงุ่ หื้อเจา้ เครือ่ งบูจาอันนี้ มอี ายุยืนยงิ่ โยชสัปป๊ะโจคเต่ียงตราบ ๒ ร้อยซาวขวบเข้าภวสา หื้อหาย
โรคาเจ็บไข้ ได้อยู่สัปป๊ะสวัสดีแด่เต๊อะ โอม ฐโคหานิสปริวารานิ สพฺเพนาหารํ กณฺหนฺตุ อิมํ ปริกมฺมํ ปูชาสกฺ
การํ คณฺหนฺตุ อาคจฺฌนฺตุ ถุฌชนฺตุ มหิสนฺตุ มาวิเหทนฺตุ สพฺพปาปํสพฺพภยํ สพฺพอปทฺวํ สพฺพโรกํ สพฺพอนฺ
ตรายํ วินาสนฺตุ สุเมสุพิกฺขํ สุปิยํ พวนฺตุสพฺพทา โอม นโมพุทฺธาย โอม นโมธมฺมาย โอม นโมสํฆาย เสยฺยทิทํ
หูลูหูลหู ลู สู วาหายะ” (ว่า ๓ จบแล้วเอาตวั เป้ิงใสไ่ ปก่อน เอาตัวจนสง่ เมื่อหลงั เต่ยี งดีแตแ๊ ล)

๔) การสง่ ไขห้ นาว/เครอ่ื งสง่ ไขห้ นาว
ทน่ี ้จี กั กล่าวไขห้ นาวแหง่ คนท้ังหลายก่อนแล บุคลผู้ใดไขเ้ ดือน ๕ ๖ ๗ ๘ สเ่ี ดอื นน้ี ยังมีผู้ หนึ่ง ช่ือ
ว่า กมุ าร อันเป็นเจา้ แก่ผีทั้งหลายใช้ ๒ คนลงมาเอาขวญั แหง่ คนทง้ั หลายจิ่งอยู่รา้ ยเพ่ืออั้นแล
หื้อบูชา ข้าวขาว ข้าวเหลือง ข้าวแดง แกงส้มแกงหวาน จิ้นดิบปลาดิบ ข้าวเปลือก ข้าวสารกล้วย
อ้อย หมากไม้ และ ข้าวตอกดอกไม้เทียน ๔ เล่ม ใส่สะตวงแล้วอ่านมนต์นี้ ๗ ที่ ว่า โอม กุปฺปาเล อคจฺญนฺตุ
คฺณหนฺตุ ปริภุญฺชนฺตุ อโรคาเปตฺวา โหสวาหาย ๗ ที แวดคิงผู้ไข้ ๓ รอบ ส่งหนวันตก ๓ วันหายแล ไข้เดือน ๙
๑๐ ๑๑ ๑๒ สี่เดือนนี้ คันทะ เป็นเจ้าแก่ผีทั้งหลายมันใช้มารทัง้ หลายลงมาเอาขวัญแห่งคนจิ่งอยูร่ ้ายได้ไข้เจ็บหวั
นั่งยืนกิ่วท้องเมื่อยตีนมือ บ่กินข้าว เท่ากินแต่น้ำ กันเป็นสันนี้หื้อปั้นรูปคนผู้ ๑ มี ๔ มือ ๒ ตีน หัว ๑ มือถือดาบ
มอื หนงึ่ ถอื หอก มอื หนงึ่ ถอื พรา้ มอื ๑ ถอื กอ้ นหิน เคร่อื งบชู าก็เปน็ ดงั กลา่ วแลว้ แต่ปายหลังน้นั ใส่สะตวงหน้ั วา่ จบ
แลว้ เอาแวดคงิ ผูป้ ่วย ๓ รอบ ส่งหนพายบั ยามงายแด่เตอะ หายแล เดือน ๑ ๒ ๓ ๔ สี่เดือนนผ้ี ผี ชู้ ือ่ ว่า พระสรี
เป็นเจา้ แกผ่ ตี ้งั หลาย มนั ใช้ผยี ักข์ ๒ คนลงมาเอาขวัญคนทัง้ หลายจึงเป็นพยาธิรา้ ยเพ่ืออันแล ไข้เจบ็ หัวปวดท้องบ่
กินข้าว เท่ากินน้ำนั้นและหือ้ ปั้นรูปยักผู้หนึ่ง มีมือและแขน ๔ แขน ๔ มือ ๒ ตีน หัวเดียว มือ ๑ ถือ ดาง มือ
๑ ถอื ดาบสรกี ัณญจยั มอื ๑ ถือสมิงแข มอื ๑ ถอื กอ้ นหินแล แลว้ สว่ นเป็นดังกล่าวแตป่ ายหลังนัน้ เตอะ อ่านมนต์
๗ ที แวดคิงผู้ไข้ ๓ รอบ สง่ ไปหนพายัพ เสยี เตอะหายดีแล จบสง่ ไขห้ นาวแหง่ คนท้งั หลายเท่านกี้ ่อน
๕) คำฝงั กอ้ นเส้า
บาทคำเหยบาทคำออ้ื ตื่อ ของบไ่ ด้ช้อื สกั เต่ือ ก้อนเส้าเหยก้อนช้าย ขา้ ใสช่ ่อื เจา้ ว่าคำเปยี งต๋า กอ้ นเส้าเหย
ก้อนขวาข้าใสจ่ ่ือเจ้าว่า คำมลู หลา้ กอ้ นเสา้ เหย ก้อนหน้าข้าใส่จื่อเจ้าวา่ แกว้ บว่ า่ อยูโ่ รงคำ ใสอยู่แต๊ยัวยวาด ขอ
ราธนาเจ้ามากลิ่นกอู๊ ยู่พร้อมหอื้ มหี นอ่ คำ ออกมาแวดล้อม ป๋านดังข้าวยังนา ขอห้อื ฮกั สาจไี พร ไหข้าว ตราบตอ่ เถ้า
ยาวชวี งั อย่าหอ้ื เปปงั ลุหมั้น กิ๋นข้าวแล้วมงั่ มลู ตุนเต้า ดว้ ยขา้ วของเงนิ คำจม่ิ เต๊อะฯ (จบคำฝงั ก้อนเสา้ เพยี งเท่าน้)ี

๗๘

พิธีกรรมรักษาคนป่วย โดยการบทส่ขู วญั

พธิ ีการสขู่ วัญชาวล้านนา มีความเชือ่ ในเรอ่ื งของขวัญ คนเรามี ๓๒ ขวัญ๓๓ ทีอ่ ยทู่ ่วั ร่างกาย ซ่ึงแต่ละขวัญ
มีชีวิตคุณลักษณะเหมือนคน ที่มีความต้องการ มีความรู้สึก ดีใจ เสียใจ สะดุ้งตกใจ กิน หลับ นอน เดิน วิ่ง สรุป
ขวัญ มีรูป และนาม แต่ไม่ปรากฏเพศ ซึ่งสามารถสรุปได้จากการเรียกร้องขวัญ ชาวล้านนาใช้คำไวพจน์กันใน
พิธีกรรมสู่ขวัญ หลายคำ เช่น สู่ขวัญ ก็ว่า สู่ขวัญ ก็ว่า สู่ขวัญ ก็ว่า การสู่ขวัญ หรือสู่ขวัญยังมีหลายประการ
แล้วแต่งาน มูลเหตุของการสู่ขวัญ เช่น ถ้าสู่ขวัญเด็กชายที่กำลังจะเข้าบวชในพระพุทธศาสนา ก็จะเรียกว่า สู่
ขวญั นาค ก็เรียก สูข่ วัญลกู แกว้ กเ็ รียก ถ้า มีคนป่วย ไมส่ บาย รกั ษาไม่หาย กจ็ ะหนั มารักษาโดยพิธีสู่ขวัญ เรียกว่า
สู่ขวัญคนป่วย หรือถ้า แสดงความยินดีตอ้ นรับเพื่อความเป็นสวสั ดขี องบุคคล ก็จะเรยี กว่า บายสสี ขู่ วญั เปน็ ตน้

๑) ส่ขู วัญ ๑๐ บท
เป็นบทสู่ขวัญในการสูข่ วัญของคนป่วย คนไข้ ซึ่งปู่อาจารย์ผู้ทำพิธีสู่ขวญั ก็จะเรียนขวญั จนเกิดนิมิต
หรือสัญญาลักษณ์ ว่าขวัญผู้ป่วยมาจริงๆ ถ้าขวัญไม่มาก็จะเรียก ซึ่งนิมิตท่ีสู่ขวัญมา เช่นปู่อาจารย์จะยิบเม็ดขา้ ว
ด้วย ถ้าเม็ดข้าวนับเป็นจำนวนใดจำนวนหนึ่งที่แสดงว่าขวัญมาแล้วก็จะหยุด แต่ถ้ายิบเม็ดข้าวไม่ได้ จำนวนที่
กำหนดหรือขวัญไม่มา ก็จะเรียกต่อไป เมื่อขวัญมาแล้วก็จะป้อนข้าว ป้อนน้ำ ป้อนไก่ มัดขวัญ เป็นการรักษา
ผู้ป่วยอีกวิธหี นึ่ง
สขู่ วญั บท ๑
อชฺชสุ อชฺชเชยฺยา อชฺชุมํคโล อชฺชสิทฺธิลาโภ อชฺชอุตฺตโม อัจจ๊ะในวันนีก้ ็เป๋นวนั ดี สรีวันห้ามเป๋นวัน
ผาบแปข๊ ้าเสิก๊ สตั รู เป๋นวันเอาจโุ จค ฟา้ ใตห้ ล้าย่อมมคี รู มีตังพสิ ณุครบู าต๋นแก่นกลา้ ผาบลุ่มฟา้ รอดดสุ ิตา อันข้าได้
ฮ่ำเฮยี นมาแต่เก๊า หากเป๋นหมอเถ้าจั่งเลา่ เอาขวัญ ขา้ ขอไปตดิ ยนั หาเอามาห้ือได้ หักไม้แตกฮอยหา มตี งั ขวัญเกสา
เป๋นเก๊า ๓๒ ขวญั แห่งเจ้าตงั มวลจุ่งจกั จวนกน๋ั เอามาหอ้ื ได้ ผขู้ า้ ก็มาตกแตง่ ดาขันตั้งไว้ มที ั้งข้าวตอกดอกไม้ใส่สวย
เตียน ๔ กู่ เรียงกั๋นเป๋นถ้อย มีตังเหล้าหัวเด็ด ๕ ร้อย ใส่แป่งแก้วมาย่าย มีตังหมากปูยา ๔ ขด ๔ ก้อม มีทั้งผ้า
ขาวผ้าแดงพร่ำพร้อมผู้ข้าก็มาแต่งน้อมถวายครู ขอปออินดูคนผู้ไข้ ต่านจุ่งไปเซาะซ้ำไซ้ไต่ต๋ามหา กันว่าต่านได้
เสวยสุราแป่งแก้ว กันว่าได้ก๋ินอิ่มแล้วตา่ นจุ่งผายแผ้วเสดจ็ ไปแด่เต๊อะ แม้ว่า ๓๒ ขวัญแห่งเจ้าไปตกเสียยงั น้ำ ขอ
ไปเซาะซ่ำไซ้อย่าตันหื้อไหล แม้ว่า ๓๒ ขวัญแห่งเจ้าไปตกเสียยังก๋างก๋องไฟ ขอพิษณุ ครูบาฮีบดับเสียอย่าตันห้อื
ไหม้ แม้ว่าไปตกเสียที่ใต้ต้นไม้ ต่ีมีฮ่มกว้างสายา เป๋นที่เตวดาฮักสาอยู่เฝ้า เกาะชวนเอาขวัญแม่หนุ่มเหน้า ไป
เป๋นเปื่อนป๊องเมื่อยามนอน ต่านจุ่งไปวิงวอนขอออ่นอ้อย กันว่าต่านปล่อยแล้ว จุ่งเอาขวัญแม่หมอแก้วคืนมาต๋า
หลอนวา่ เตวดาบห่ อ้ื บ่ปั๋น ท่านจงุ่ เอาขันใส่ข้าวกับกล้วย กบั ตังมาลาดอกไม้หมากเมี้ยงเฮามบี ่ไร้ ต่านจุ่งไถ่เอาขวัญ

๓๓ ตรงกับจำนวน อาการ ๓๒ ท่ปี รากฏในพระไตรปฏิ ก จึงเช่อื ได้ว่าขวญั คือ จิต และ เจตสกิ ในอาการ ๓๒ ของอภธิ รรม

๗๙

เจ้าแก้วแก่นไถ้คืนมา แม้ว่าขวัญเจ้าไปนั่งนอกยืนเตี่ยว อยู่หนแห่งห้องเมืองผี ในที่ดีจื่นในที่ไกล๋แล้วที่ไกล้ ขอหื้อ
เซาะซำ้ ไซ้ไถ่เอามา มีตงั เบ้ยี ๒ หมื่น บาทใต้เงินตรา ขา้ ก็มาตกแต่งดาใส่ห้ือ แมน้ ว่าตา่ นจ๋าต้ือ ขอห้ือพิษณุ ครูบา
ต่านไดเ้ ตื่อมแถมแหวน แมว้ า่ ทา่ นจักแสน ขอหือ้ พษิ ณุ ครูบาทา่ นไดเ้ ต่ือมแถมแกว้ กนั ว่าท่านได้แล้วจงุ่ เอาขวัญแม่
หมอแก้วคืนมาตา หล่อนว่าขวัญบ่สู้บ่มักฟู่ก่อยจ๋า แม้นว่าขวัญบ่มา ขอพิษณุครูบาก่อยจ๋าก่อยต้าน ว่าเจ้าเหย
นายเหย บดั นน้ี าขา้ กม็ าตกแต่งดาไว้ถ้าต้อนเจ้า มพี รำ่ พร้อมบัวรมวล มตี งั เกย้ี วคำ ปวนใสแ่ ขน นำ้ หนักปอรอ้ ย มี
ตังแหวนดำรง ใค่หือ้ เจา้ สุบน้วิ น้อย มีตงั ปน่ิ เกล้า และลานคำ มีตังฮำผนื เสื้อ กบั ตงั ปวงมาลาดอกไม้ มีตังซ่ินตี๋นจก
กนกกอ้ นไก้ ต๋ำไหมดดู ี มตี งั จ้องและแหวน่ หวี มีตงั แถวมปัดที่คำและ สรี หน้าเกลา้ ขา้ มาตกแต่งดาไว้ท้าต้อนเจ้า
ขอเชิญนายมาทรงเครื่อง้า ข้าจักจ๋าสัปป๊ะของกิ๋น อันอยู่เหนือดินปื้นฟ้า ก็หากหาได้เสียจุอันๆ มีตังหมูมัน และ
ปลาดุกกันปิ้งใหม่ มีตังไข่ขาวฟองมาเต๊อะนา มาเต๊อะจุ่งมาก๋ินกล้วยจัน กับตังกล้วยค้าว กล้วยตีบหนอ้ ยตีบน้อย
ตีบคำ ของก๋ินลำก็มีในหื้อเสี้ยง มีตังน้ำติ๊ปใส่ยาคู มีตังปลาสะโด และ ปลาสะลาก ปลาสะเด็จ ต๋ัวเท่างัวเท่าควาย
ปลาสะวายตวั เท่าจ๊างเทา่ ม้าก็มา ตกแตง่ ดาไว้ทา้ ต้อนเจ้าจผุ ะการใส่ถวายจานลายเต๊สถ้วยวเิ สสลายจี๋น ของกิ๋นลำ
ก็มีในนี้เสี้ยง มีตังหมากเมี้ยงบุผผา มาเต๊อะนายเหย มาเต๊อะเจ้า จุ่งมาก๋ินข้าวขาวๆ นึ้งใส่สัปป๊ะของไคว่ใส่ในนี้
เสี้ยงจุผะการ เจ้าจุ่งมาเน็บดอกสะฐาน สะลิด สะแลง อันหอมออนอ้อย เมื่อลมเจย ๓๒ ขวัญเจ้าจุ่งฮีบมาเวยๆ
อย่าตันหื้อดอกไม้ ได้เหยหายเหี่ยวแห้ง อันผู้ข้าหน้อย หากแส้งฮ้อยของดอกดวงบาน สาธุเต๊อะครูบาอาจารย์ จุ่ง
ไขข่าวดว้ ยผ้ขู า้ นอ้ ยหากกลา่ วถวายครูนี้ก่อนเทอะ

สขู่ วญั บท ๒
สาธุสาธุแม่ธรณเี ลิสเจ้า ต๋นเป๋นปิน่ เหงา้ แก่แผน่ พระสุธา ที่นั้นนาพระสัพพัญญูได้น่ังเหนือแทน่
แก้วบรรลังก์การ ที่นั้นพญามารต๋นใจ๋หาญหาดห้าว ตังต่านต๊าวจิ่งขับหาสัปป๊ะสัตต๋าเตวดามวล จัดต่ีแต๊หากเป๋น
หมู่ริพลมาร เปื่อว่าจักเกิดเป๋นอุตราไหลกว้าง ก็เปื่อว่าจักห้างเจี๋ยนจบ เปื่อว่าจักมาฮบเอายังแต่นแก้ว แห่งพระ
สัพพัญญใู นโขงจมปูดา่ นด้าว หากเป๋นตต่ี ่านต๊าวรีปนมาร สรนี งคราญงามแง่ ก็มากดึ๊ รำเปิงเถิงแม่ จ่ือจ๊ันวา่ แม่นาง
ธรณี แมน่ างธรณีกซ็ ้ำมารำเปิงเถิงตานะบารมแี ห่งพระพทุ ธเจ้า นางกม็ าควี่หมวดเกล้าแกวง่ กวักไกวเตียวลม นางก็
มาฮูดน้ำยมไหลหลั่ง ก๊ัดหลั่งแก๊นเนื่องนองเถิงถองถูกท่วม ระลุ่มลงล้ำพญามาร ต๋นใจ๋หาญหาดห้าวตังต่านตา๊ วจงิ่
ขับหา สัปป๊ะสัตตาเตวดามวลหมู่ อยู่บ่ได้ลวดป่ายเปปัง ด้วยเตจ๊ะกำลังแห่งแม่เป๋นเจ้า บัดนี้นา ข้าจิ่งมีหมากลา้ น
ปูแสนแป๋งใส่มือมาถอด ปอก๊ึดใจ๋รอดถวายเถิงปอรำเปิงเถิงต่อ ปออว่ายหน้าล่อมาหา เพราะคนผู้นี้นา มาทรง
โรคาโสก๋าโสกไหม้ เคราะห์ฮ้ายล่าราวี ขวัญบ่มีหนเี สียจากเจ้า เข้าไปสู่ป่าไมโ้ ขงจมปู ถูกห้วยฮูเถ่ือนถำ้ ยังร่วงล้ำ
แควนเมืองพรหม ๔ ตวีปต๊าวหมื่นโลกตังก๋ม จั๊นอินพรหมต่ีไกล๋ และต่ีไกล้ ขอหื้อแม่แก้วแก่นไธ้ ไปเอามาก่อน
เตอ๊ ะ

๘๐

สขู่ วัญบท ๓
อัจจ๊ะในวันนี้ก็เป๋นวันดีสรีวันห้าม เป๋นวันอันผู้ข้าจักเรียกร้องเอายัง ๓๒ ขวัญแห่งเจ้ามาๆ แม้นว่า
ขวัญเจ้าตกเสียขอกฟ้า โขงเขตห้องเมืองผีก็หื้อมา แม้นว่าขวัญเจ้าไปเสียต่ีนา ต่ีแม่น้ำยมมุนา ยาวยานกว้างไหล
ป้อต่าต๊างคงคาก็หื้อมา แม้นขวัญเจ้าไปตกเสียที่สระหนองหลวงไหญ่กว้าง ยังดงรี เขตข้างอ่างต้องเต๊สอโยธิยา ก็
หื้อมา แม้นวา่ ขวัญเจ้าไปตกเสียบุพพวเิ ตส๊ ตวีปใหญ่ ทพ่ี ระเจ้าบ่ไว้สาสนาก็หื้อมา แมน้ วา่ ขวญั เจ้าไปสนมายาแอ่ว
เลน่ อยู่หนแห่งห้องเมืองผี ไปจมจดี๋ อกไมเ้ ปน๋ แมลงภู ห้อมบินบนกห็ อ้ื มา แม้นวา่ ขวญั เจา้ ไปอยจู่ ่มิ แม้นยักขาตกต๋า
มน หน้ากว้างจ่ังปากตา้ นจ๋าหวานก็หอื้ มา แม้นวา่ ขวัญเจา้ ไปอย่กู บั โยธาหาญร้ายราด มนั เป๋นเจื้อจาตพญาเวสสวุ ัณ
ก็หื้อมา แม้นว่าขวัญเจ้าติดยังอยู่จิ่มแม่นกจุกจ๊ะลุย และ แขกเต้าเก๊าแยก มันจ่ังมาฮ้องแขวกเอาขวัญ เมื่อ
กลางคืนก็หอ้ื มา แม้นวา่ ขวัญเจา้ ไปอยูจ่ ่ิมนก สีตดู หวั หลวงปากกว้าง มนั จั่งมาฮอ้ งข้างหนตางก็ห้ือมา แม่นว่าขวัญ
เจ้าไปตกเสยี ยังดงดานก๋างเถื่อน ไปเป๋นเปื่อนแรดจา๊ งหมูปังปาย ก็หื้อมา แม้นว่าขวัญเจ้าไปพายเฮือ เล่นน้ำเถ่อื น
ถ้ำกูหา กับนางเมฆรา ต่ีสระหนองใหญ่กว้าง ที่ดอกป้าน แก๋มดอกบัวคำก็หื้อมา แม้นว่าขวัญเจ้าไปเมามัวจมรส
ดอกป้าน และเดจังกอน ที่ดอกผักตบชอนผักบุง รสซวานฟุ้งหอมกลิ่นคันธะก็หื้อมา แม้นว่าขวัญเจ้าไปอยั่งยืน
อยนู่ อนน่ัง ๓๒ ขวญั แหง่ เจ้าไดฟ้ า้ วฟั่งสะด้งุ ตกใจ๋กลัวกห็ ้ือมา แมน้ วา่ ขวญั เจ้าไปหวีหวั เกสเกล้า อยจู่ ิ่มแม่เร้าโรม
จ๋าก็หื้อมา แม้นว่าขวัญเจ้าไปตกเสียยังนา โต้งกว้างแสนปันตางไหลหลังเกี้ยวแวดอาบจื่นจมบาน ก็หื้อมา แม้นวา่
ขวัญเจ้าไปตกเสียที่ดงดานก๋างเถื่อน ไปเป๋นเปื่อนแรดจ๊าง และหมู่วอก ก่าง เถ้านางณีก็หื้อมา แม้นว่าขวัญเจ้าไป
สนุกยินดี ผู้กับพ่อเกิดแม่ช้ือ มันจั่งอืดอือเอาใจ๋ก็หื้อมา แม้นว่าขวัญเจ้าไปอยูเ่ สียต่ปี ่าไม้จติ ตรดีวัล หลายสิ่งหอม
รสยิ่งมัวเมา ก็หื้อมา แม้ว่าขวัญเจ้า ไปตกเมืองจิ่มเขาไกราช ตี่ผาสาทแก้วนางกินนรี ก็หื้อมา แม้นว่าขวัญเจ้าไป
ตกเสียป่าไม้หิมพานต์หลวงใหญ่กว้าง อันเป๋นต่ีอยู่แรดจ๊าง และ งัวกระทิงสิงสมก็หื้อมา แม้ว่าขวัญเจ้าไปนอน
หงายอยู่ปื้นเก๊าไม้ ร้องรำให้อยู่วอยๆ บ่มีใผ๋ไปตวยกอยป่อยแก้มาตุ๊กข์ใจ๋เจ่นแต๊ ร้องรำให้อยู่วอยๆ แม้นว่าขวัญ
เจา้ ไปไกลแว่อย่เู มืองแม่ย่าปากหมาลายก็หื้อมา แมน้ ว่าไปหลงอยู่ยังภูดอยก๋างเถ่ือนถ้ำ ไปเป๋นเปอื่ นแรดจ๊าง และ
หมู่วอกก่างเถ้าลิงลมนางณีก็หื้อมา แม้นว่าขวัญเจ้าไปสนุกยินดีเล่นจู๊ อยู่หนแห่งห้องอุดรตวีปขวัญจุ่งฮีบเร็วมา
แม้นวา่ ขวญั เจ้าไปวะว่ีต๋ีฟองลม ปัด๊ ตามกลีบฝ้ารอดจั๊นฟ้า จาตุมหาราชิกากห็ ้ือมา สว่ นอนั วา่ ๓๒ ขวัญแห่งเจ้ามี
๓๒ ขวัญ อาคเสยยะจุ่งจักมา หื้อมาป้ำแป๋งปารมีหื้อหมั้นกู่จ้ันก๊าดกับต๋น หื้อมาอยู่เฮือนมงคลหลังกว้าง เสา
เฮือนพ่อแหล่งจ๊างตั๋วปังปาย หื้อมาอยู่สุขสบายตอ่ เท่ากุ้มเถ้า อายุเจ้ายืนปอรอ้ ยปี๋พันป๋ี สมบัติเรามีบ่ไร้ มีตังเล่ม
เสื้อผา้ ใหม่แลว้ เงินคำ ห้อื เก็บจ๋ำกำข้านีไ้ ว้ ห้อื เจ้าหนอ่ ไธ้ได้อยู่แตนเฮอื นกอ่ นเต๊อะ
สูข่ วัญบท ๔
สรสี ิทธิวิสทุ ธเิ ชยะมังคล มหาลาโภอายุวฒั โฒ สขุ ีทีฆายโุ ก สพั พสทิ ธเิ ชยยะมังคล ในวันน้ีก็เป๋นวันดี
เป๋นวันมหาสุขอุตตมโยชน์ยิ่งจิ่งพร้อม แต่งน้อมนำมา มีตังมธุบุผผาดวงดอกข้าวตอกเผิ้งเตียนไฟ มีก๋าสา ชไบ

๘๑

เสือ้ ผ้า มตี ังเครอื่ งอาลังกา๋ ร มีตงั มุกขาปดั ต่คี ำต่อต๊าง เครอ่ื งสอดสรา้ งสังวารคำ มีสัปป๊ะเพชชะตงั ไว้ตอเหนือขัน มี
วณั ณงามบ่เสา้ มาต้อนฮบั เอา ๓๒ ขวัญแห่งเจ้าจงุ่ มาๆ ห้อื มากิ๋นส้มสุกลกู หวาน มีตงั ปา๊ ว ต๋าลกล้วยอ้อยกว่าร้อย
นำมา มีตังบุพผาโภชนาสุกล้น มีตังข้าวต้มหวานก๋ม ข้าวหนมหวานเกล้ียง ปู๋นปูยา ตังสุรามมี ากจิง่ แต่งตั้งไว้เหนอื
ขัน ป๋ันเป๋นส่วนเป๋นถ้อย มากกว่าร้อยนาๆ ตกแต่งดาพร่ำยกยื่นน้อมยังถวาย เนื้อหลวงหลายของไขว่ มีตังไก่ต้ม
และสรุ า มตี ังสัปป๊ะตกุ๊ อนั ไว้ถ้า ตังคนั ธรสมากนาๆ อันผู้ฉลาดหากสร้างกระทำดี ต๋ามปาเวณีแตเ่ ก๊าสบื ต๋ามมา ขอ
ราธนาขวัญอาคัจฉันตุ ทวัตติงสากาโยเตมยิ เอหิ ดูรา ๓๒ ขวัญเหยหน่อเหน้า จุงจักไต่เตา้ เสด็จเร่งเรว็ มา แม้นว่า
ขวัญหล้าไปค้างอยู่ที่พระสุทธาเสี้ยงแผ่นดินสุด ก็หื้อมาแม้นไปอยู่ก๋างสมุทรน้ำกว้างก็หื้อมา แม้นว่าไปอยู่ต๊อง
จ๊างเอกวังหิน มโนสิลาก็หื้อมา แม้นว่าไปอยู่ปื้นพระสุทธาใต้ลุ่มต่ีป๋าอานันหนุนก๊ำ แม้นว่าไปอยู่กับครุฑนาคน้ำ
โขงเขตด้าวนาคกี ็หื้อมา แม้นวา่ ไปอย่เู มืองเผตผแี ผ่นหล้า นอกขอกฟ้าจักขวารกห็ ้ือมา แม้นว่าไปอยู่เมืองไอสวรรค์
อาสุรินทร์ผ่านดา้ วตี่ต๊าวหน่อเหน้าเวสสวุ ัณก็หื้อมา แม้ว่าไปอยู่จิ่มกุมภัณ กันถัฐยักข์รักขสาก็ห้ือมา แม้นว่าไปอยู่
จิม่ เผตวิใสโสโสด ขวัญเจา้ ไปอยู่จ่ิมต๊าวจตโุ ลกบาลตัง ๕ กห็ อื้ มา แมน้ ว่าขวัญเจ้าไปอยูจ่ ิ่มเตวรุกขนิโคธาเถ่ือนถ้อง
ขวัญเจ้าไปอยู่ผะเต๊สต๊องแห่งห้องสายาก็หื้อมา แม้นไปอยู่จิ่มนางเตวดาบนฟ้าแฝงไฝ่ฝันตังสองจ๊ันจ่ืนเจยจมแม้น
ไปตกหล่มไปจ๋ม อยู่จ๊ันพรหมตัง ๙ ข้าขอราธนา ๓๒ ขวัญแห่งเจ้าจุ่งจักไตเ่ ต้าเสด็จเร่งเร็วมา แม้นขวัญหมอหลา้
ไปอย่ปู า๋ ยฟา้ อากัณณิฐา เหนือจ๊ันพระสทุ ธาแก้วกว้างกห็ ื้อมาแม้นวา่ ไปลา่ เดนิ ไกล๋ ในมนุสสแหง่ ห้องผะเต๊สต๊องจัก
ขวารก็ห้ือมา แมน้ วา่ ไปอยูเ่ จือจาน อมรโคยานก็หื้อมา แม้นไปอยู่ตวีปวิเทหา ต่ีพระพทุ ธาบ่ผากฏเกิดห้ัน ต๊ัดต่ีน้ัน
กบ็ ่ เทา่ เมืองเฮาแล้วนาเจา้ แมน้ วา่ ๓๒ ขวญั แห่งเจา้ ไปสนุกม่วนเล่น อุดรขูท่สี ัพพณั สมุทร เจ้าบเ่ กดิ หั้น ต๊ัดต่ีน้ันก็
บ่ เท่าหอเฮือนเฮาแล้วนา เจ้าแม้นว่า ๓๒ ขวัญแห่งเจ้าไปอยู่ข้าวสัพพภันหั้น แม้นไปติดแฝงไฟฟืนอยู่กับหน่วย
มะนาวริพลกห็ ้ือมา แมน้ ว่าไปเตยี วหน กับฝงู หมู่ นกบนิ บนสกุณณาการวกี หมหู่ งสา แขกเตา้ อันไปแสวงหาก๋ินลูก
ไม้ตา๋ งข้าว ต่เี ก๊าหมากจมปู แม้นว่าขวญั หมอหล้าไปอยเู่ ง้อื มฮู คหู าคำเถือ่ นถำ้ ต่ขี ้าวคนั ธน แมน้ ไปอยจู่ ม่ิ เมฆหลวง
ตี่ลวงเล่นฝ้า ก๋ินยอดฟ้าหมอฝนลม แม้นว่าไปตกจ่มต่ีหล่อไหลลงต้องก้อน แม้นว่าไปหลงไหลอืดอ้อนที่สระอาโน
ดาดต่าตาง แก๋มหมรู่ าชาสเี สือหมี เนือ้ เปอื่ นแรดจ๊างที่ป่ากว้าง หิมพานกห็ ื้อมา แม้นไปตดิ แฝงไฝ่ กับหมู่ผีเส้ือยักข์
จาตเชื้อหมู่โพรงเย็น ต่ีผีเขน ผีต๋ามอย อื่อ ก๊อยเสื้อเหว ต่ีป่าหวายอ้อยกล้วย ต่ีวอกค้างนางณีโห่ฮ้อง จุ่งมาอยู่
ผะเต๊สต๊องแห่งตอ๊ งเฮอื นเฮากอ่ นเต๊อะเจา้ แม้น ๓๒ ขวญั แหง่ เจ้าไปอยทู่ ่หี นต้นท่หี ิมมวัล แห่งหอ้ งต่ีบา่ งฮอ้ งก๋างดง
ก็หื้อมา แม้นว่าไปหลงคงคาใต้หล้าเตียวต่องก๊า โขงเขตด้าวโยธิยาก็หื้อมา กันว่าไปไก๊เกาะก้อนหินผา ต่ีเงื้อมงูงา
เอกเอ้ หื้อมังกรจกั เขเ้ ตา่ น้ำป๋าผาก็หื้อมา แม้นว่าไปอยู่เกาะแดนดนิ น้ำไปแว่หากิ๋น ไปเต่ียวบินล่าสอด จมรสยอด
หมอู่ ิตถีก็หื้อมา แมน้ ไปอยู่ยังนำ้ เป๋นเปื่อนปู๋ป๋า ไปอย่ยู งั นา เป๋นเปือ่ นข้าวกล้า ไปตดิ ตามงวั ควายจา๊ งม้า ต่ีป่าหญ้า
แขมเลาก็หื้อมา เหมือนกูแต่ก่อนป๋ายหลัง สืบๆ ต๋ามมา ต๋ามป๋าเวณีจารีต ภูกามตั๋วกับย่าสกุละมายา ขาสองเถ้า
แก่พ่อก๊าตั้งเหง้าแต่ธรรมดา ร่ำดับมาไจๆ โลกตังหลายสั่งไว้ กับจุมปู หื้อเป๋นครูแก่โลกหล้า ตังขวัญจ๊างม้ามิ่งงัว

๘๒

ควาย ตงั ขวัญญิงจายหนุม่ เหนา้ เหตนุ ้ันจิ่งราธนา ๓๒ ขวัญแห่งเจ้าหน่อเหน้า พอ่ จุ่งมาอยเู่ ท้าแทนเฮอื น ก่อนเต๊อะ
( แล้วห้ือเชญิ หมอ กุมมารภัสจ์ กบั ยา่ สกุลมายาเป็นเจา้ ขนั มานั่งขันดังจกั เขียนต่อไปน้แี ล )

ทวติงฺสากาลํ สมฺมาทิยามิอาคสนฺตุ อัชชะในไววาดไว้ดิถี วันนี้ก็เป๋นวันดี ดิถีถ้วน ๕ เป๋นวันมงคล เข้ม
เกล้าถูกปื้นจากนันทา จิ่งก่อริแรกตั้งกาถา จ๊ักเจิญมาน้อมนำไว้เส้ียง มีอิริยาปะทะเลือนเกลีย้ ง สิบนิ้วกราบยกยอ
สิบนิ้วน้อมหมู่จุมเป๋นหมอ แต่เดิมขุนย่อมมีคุณแก่นหล้า คือหมอกุมมารปัญจถ้วน ๕ ใต้ลุ่มฟ้าต่านเยายา มีตัง
หมอจั่งฮ้องสืบสอนชอนหา ตังสกุลมายา ปู่กามตัณหาสองเถ้า ผู้ก่อเก้าสู่ขวัญนาง จื่อนางดอกพร้าว เกิดแต่ด้าว
เมอื งขวาง สบตายไป บ่หายใจออกเขา้ ปูก่ ามตณั หา กบั ย่าสกลุ มายาสองเฒ่าจุ่งพร่ำฮู้มนต์ อนั เจญิ ขออยา่ เนินจ๊า
ต่องพ้ายเหาะเหนิ อย่าเดินดงหนไกล๋ต่างห้อง เจิญมาสนุกแวดวังป๋านป้อง มานั่งฮับเสพสุรา ข้าจักหยาดป่างซ้าย
กน๋ิ แลว้ เจ้าจ่งุ ก๊าดตวยหา ขา้ จกั ฟายป่างขวาทางหลงั และเดตางหน้า กิ๋นอิ่มแลว้ เตื่อมมีแฮง มนุสลุ่มฟ้าต่องย้าย
แสวง ลัดมือเดียวจุ่งเตียวไคว่เสี้ยง หื้อมีฤทธีเปส๊ เปียงดงั มา้ จ๋าเผียบได้หน่อมาร ข้าหยาดแล้วเจ้าจุ่งก่อยเดิน
สารต๋ามปฏญิ าณอาจารยผ์ ู้ไหว้ ขออนั เจญิ ๓๒ ขวัญแหง่ ผ้อู ันเจบ็ เป๋นป่วยไข้ อยา่ แตกฟ่งุ ซว่ านไกล๋กลา แม้นไปอยู่
ยังน้ำ เป๋นเปื่อนปูป๋า แม้นไปอยู่ยังนา เป๋นเปื่อนกล้าข้าว ไปอยู่อากัณนิพพา จั๊นพรหมตัง ๙ กันฮู้แล้ว จุ่งฮีบไป
ปัน แม้นไปอยู่เต๊สต๊องคิรดี งต๋ัน อมรโคยานสณั ฐานตวีปกว้างวเิ ทห หลอนหากได้สล้างที่ต่าตาง อุดดรดิน ต่ีเสา
อินทขิน ตี่ป้ืนแผ่นดินทีล่ มต้ิวตุ้ม กันไปหันแล้วจุ่งเขา้ อุ้มหอบ แล้วจุ่งเอามา หื้อไปเซาะไซ้ สืบสอนช้อนหา เจิญ
เทพพดาหมอหลวงหมอเถ้า หมอเก๊าก่อนก๋างลูน ข้าได้สืบเจื้อสืบแตนขกุล ตา่ นย่อมมีกุณจบถองจผุ ู้ สิบกุลข้าได้
เฮียนฮ่ำฮู้ แต่เจ่นตั้งตักกสีลา แม่นไปอยู่เงื่อมคีรีหินผา ต่ีพระสุริยาบ่ส่องแสงสอดดั้นปัตฐวี แผ่นดินเส้ียงหั้น
มีจ่ือจั๊นจ่ือจักขวาร เจิญสล่าเก๊าเจ้าหมู่ใจหาร ไต่ตวยลอยเถิงถองไกล้ กั๋นจวบผลที่ใด จุ่งเอามาหื้อได้ เอามา
เมอี ดไปยังชดา เจญิ ฮบี เร็วมา อย่านมนานเนินจ๊า ของกนิ ลำอันมีใต้ลุ่มฟ้า มีตงั ไก่ต้มกสู่ ุกดี ของกิ๋นลำหากมีนี้เส้ียง
ข้าจักเลี้ยงหื้ออิ่มตังมวลขออังเชิญ ๓๒ ขวัญจุ่งปากั๋นย้ายปิกปอกคลา้ ยอว่ายคืนมา อาคัจสันตุ จุ่งมานี้เส้ียง ข้า
เรยี กร้องแลว้ จุ่งมา ๆ ๆ มาก่อนเถอะ....

สขู่ วญั บท ๕
อัจจ๊ะในวันนี้ก็เป๋นวันดีสรีวันห้าม เป๋นวันอันผู้ข้าจักเรียกร้อง ๓๒ ขวัญแห่งเจ้าว่ามาๆ ข้าขอเจิญ
ยังพิสสนูครูบา กุมพันธคันธัพ จุ่งไปเลยไล่ยับ จับจองได้นำมา แม่นว่า ๓๒ ขวัญแห่งเจ้าไปตกก๋างป่าไม้ป่าไฮ่บง
ซาง ปากถำ้ ยา่ นนำ้ และเดวงั ป๋า แม่นวา่ ขวัญแหง่ เจ้าไปตกอยู่จ๊ันฟ้าอากณั ณิฐาจกั รวาร ต่มี ีหลายหอ้ งผะเตส๊ ต๊องต่ี
ไกลเ๋ มืองคน ต่ีปา่ ไมต้ ่เี หม่นเป๋นขน ต่ีมนาวริพลเป๋นหน่วยเฟือแฟงใฝ่ห้อย ต่หี นิ ผายนื ตง้ั เป๋นถ้อย เป๋นป่าไม้เจจน
ข้าขออังเจิญตังกุมภัณคันธัพ กับย่าหม้อนึ่ง จักไปเลยไล่ยับจับจองเอามา แม้นว่าขวัญแห่งเจ้าไปอยู่ป่าไม้งิ้วสอง
ซอง ต่ีป่าไม้ทองสองต๋ัว แม่นไปอยู่ต่ีอันกัดมุ้ง ต่ีก๋ำปุ้งสาวไหม ต่ีแมงใบ้ใยสาวฝ้าย ก๋ัวเสือสิงห์ร้าย ขวัญจุ่งมาๆ
๓๒ ขวัญแห่งเจา้ อย่าไปอยู่กบั สาลิกาสกุณณา นกเอี้ยงอันจ่ังรอ้ งเรยี กจู๊ ต่ีนกเขาตู้จั่งเรียกผัวนอกก๋อน ต่ีงัวควาย

๘๓

ล่ากิ๋นฟอน นอนก๋ินหญ้า ตี่จ๊างม้าล่าก๋ินเฟือง แม่นว่า ๓๒ ขวัญแห่งเจ้าไปอยู่ต่ีป่าไม้ตึงเหียง ที่ฟานโขกก้อง
แจจ๋นฮอ้ งเมอ่ื ยามแลงต๋าวันแดงตกต่ำ จกั ไกลค้ ำ่ ออนซอน ฝงู เนอ้ื นกนอนกอนสะซูโห่ฮ้องกเู่ นืองนนั ฟงั เสียงดังมี
ก้องยับท่ัวต๊องคีรี ตังราชสีและระมั่งกวาง ทราย ฟาน เปกโขกดังมีก้อง จิ้งจอกฮ้องเมื่อยามนอน เด๊ิกก็เด๊ิกมา
ออนซอนวอยวิง่ ขอองั เจญิ ๓๒ ขวัญเจา้ จ่ิงคืนมา หื้อมาอยูใ่ นกายาจม่ิ เน้อื หอื้ มาภกั เปอื่ อยูใ่ นคงิ ห้ือมาเปาปิงผ้า
ผืนใหม่ สมบัติใจ่สามาร จักเวนวางถวายหื้อแก่ตังมวลและนา ขออังเจิญ ๓๒ ขวัญแห่งเจ้ามานั่งยอ ๓๒ ขวัญ
แห่งเจ้าอย่าไปอยู่กับแม่ต่อ และตั๋วแต๋น อันแป๋งฮังแขวนห้อยกิ่ง ฝูงสัตว์สิ่งบินบน ต๋ามที่ดอยดงป่าใหญ่ บิน
ขวักไขว่อยู่ในดงดำ แม่นว่าขวัญเจา้ ไปอยู่กับแมลงคอมคำ และเดต๊ากบ้ง อันจ่ังขดโก๊งอยู่ในฮู แมน่ ว่าขวัญไปอยู่
ในฮู แมน้ ว่าขวญั เจา้ ไปอยู่จ่ิมงู ต๋ัวแดงลายเก็ดถี่ อาสัยอยตู่ ป่ี ้ืนใบตอง ฝงู งูจองและเหา่ ป๊าก มีปิ๊สมากฉกตาย งู
เหลือมลายตั๋วใหญ่ เห่าห้อมใจ่สามาร งูทับทานเคิงขาบก้านปอง หากปู๋นก๋ัว ๓๒ ขวัญเจ้าอย่าไปเมามัวล่าเล่น
ขา้ เรียกร้องแลว้ จงุ่ มาๆ ดรู าปู่กามะตญั หา ยา่ สกุลมายาเฮย ย่าจงุ่ ไปไวๆ อยา่ จา๊ มาหาหื้อได้ ยังขวญั แก้วแก่นไธ้
กูหลืบไม้ใบต๋อง แม่นไปตกหนองและบวกใหญ่ ไปเป๋นจู๊ไฝ่บ่างแบ้วร้องเรียกแล้วหื้อขวัญหนี ย่าจุ่งไปต๋ีไปฆ่า
หื้อขว้ำหน้าขาดเมื่อมร อย่าจุ่งซ้อนเอาขวัญหลานมาหื้อได้ ยังขวัญแก้วแก่นไธ้พ่อมาไว เต๊อะย่าเฮย ดูราย่าเป๋น
เจ้า แม่นว่า ๓๒ ขวัญหลานย่านี้ไปเกิดเป๋นสาลิกา และเขาขวากจ๋าคคปากและยางปอน สัตว์สิ่งนอนก๋างเถื่อน
ไปเป๋นเปื่อนจามะรี สัตวต์ ๋ัวบ่ดีกั้นอยาก เกิดเป๋นจักเข็บ และจักขาปต๋ายกัน้ อยากหัวแรง ย่าจุ่งแป๋งใจฟัง แม่น
ไปเกดิ ค้างอยู่ตต่ี างใด แมข่ วญั หลานอีย่ า่ นี้ หนไี ปไกล๋ตางเขตต่างผะเตส๊ ห้องเมืองใด ต่ไี กลแ๋ ละต่ใี กล้ เถิงแควนใต้
จนิ่ เจยี น ขะน่มิ ขะเนยี มขะขอด ระเวยี นระแวกหวางหอ้ ยองม่านเมงมอญ ฤเงีย้ วแกวปอนเมืองหม่อง ตองอูตองสู้
หมูข่ ายของ มูเซอกอ๋ งสอดเกี้ยว ไตยลาวสัปป๊ะจาวต่างเตส๊ ตงั ขะมุ เขมร หลายผะเตส๊ ตา่ งภาสา ยา่ จงุ่ ไปแสวงหา
หื้อใคว่ หลอนไปเกิดต๊องอยู่ใหญ่ ย่าจุ่งไถ่นำมาไว้ในสะดาในภาขันข้าว เรียกร้องจุ่งมาๆ ก่อนเถอะ สู่ขวัญบท ๖
ต่อไป

สขู่ วญั บท ๖
สรสี ิทธิวสิ ุทธิ เชยยะมงั คละ มหาลาโภ อายะวณั โณ สุขที ีฆายุโก สพั พสิทธเิ ชยยะมังคลัง อัชชะใน
วนั นีก้ เ็ ป็นวนั ดี เปน็ วนั มหาสขุ อุตตมะโยชยงิ่ จิง่ พร้อมตกแต่งน้อมนำมา มที ั้งบุพผาดวงดอก ขา้ วตอกเผ้ิงเตียนไฟ
มีท้งั กาสา สไบเส้อื ผา้ มีตงั เครอื่ งสง้าอาลังก๋าร มีตงั มกุ ขาหาร ปทีปคำต่อต๊าง เครื่องสอดสลา้ งสังวารคำ มีสัปเป
เพจจ๊ะ ตั้งไว้ต๊องเต๊สเหนือขัน มีวัณณงามบ่เส้ามาต้อนฮับ ๓๒ ขวัญแห่งเจ้าจุ่งมาๆ หื้อมากิ๋นตังส้มสุกลูกหวาน
มีตังป๊าว และต๋าลกล้วยอ้อย มากกว่าร้อยนำมา มีตังบุพผาโภชนาสุกล้น มีตังข้าวต้มหน่วยก๋ม ข้าวหนมหน่วย
เกลีย้ ง สีเสยี ดหมาก เมย้ี ง ปู๋นปยู า ตงั น้ำสุรามมี าก จง่ิ แตง่ ต้ังไว้เหนือขนั ป๋ันเป๋นสว่ นเป๋นถ้อย มากกว่าร้อยนาๆ
ตกแตง่ ดาพร่ำพร้อม ยกยน่ื น้อมยอถวาย เนอื้ หลวงหลายของไขว่ มีตงั ไกต่ ้มและจำยาม มีสัปป๊ะต๊กุ อันไวถ้ ้า ตัง
คันธรสมากนาๆ อนั ผูฉ้ ลาดเวียกสร้างกระทำดี ต๋ามปา๋ เวณีแตเ่ ก๊าสืบต๋ามมา ขอราชธนา ๓๒ ขวญั อาคสันตุ ทว

๘๔

ตงิ สา กาโยเตมิยเอหิ ดูรา ๓๒ ขวญั เฮยหนอ่ เหนา้ จ่งุ ใตเ่ ตา้ เสด็จเร่งเรว็ มา แม่นวา่ ขวญั หน่อหลา้ ไปคา้ งอยู่ต่ีเส้ียง
แผ่นดินสดุ แม่นว่าไปอยู่ก๋างสมทุ รน้ำกว้างก็หื้อมา แม่นว่าไปอยู่ต่ีต๊องจ๊างหินมโนสีลา ก็หื้อมา แม่ว่าไปอยู่พ้ืน
พระสุทธาใต้หล้า ที่ปลาอานทหนุนก๊ำ แม่นว่าไปจิ่มครุฑนาคน้ำโขงเขตด้าวนาคีก็หื้อมา แม่นไฟอยู่จิ่มกุมภัน
คันธพั พยกั ขรักษา กห็ อ้ื มา แม่นวา่ ไปอยจู่ ่ิมเผตวิสัยโสโสด ขวญั เจา้ ไปอย่จู ิ่มเตวรุกขา ในนิโคธาเถ่ือนถอ้ ง ขวญั
เจา้ ไปอยู่ประเต๊สต๊องแห่งห้องสายา กห็ ื้อมา แมน่ วา่ ไปอยจู่ ่มิ เทวดาบนฟ้า แฝงใฝฝ่ ัน ทัง้ สองช้นั ชั้นเชยชม แม่น
ไปตกหลม่ ไปจม อยชู่ ้นั พรหมตง้ั ๙ ขอราชธนา ๓๒ ขวญั แหง่ เจา้ จงุ่ จกั ใต่เตา้ เสด็จเร่งเรว็ มา แม้นว่าขวัญหน่อ
หล้าไปอยฝู่ า้ ยฟ้าอากันนฐิ ฐา เหนือจ๊ันพระสุทธาแกว้ กว้างก็ห้ือมา แมน่ ว่าไปลา่ เดนิ ไกล๋ ในมนุสแหง่ ห้อง ผะเต๊ส
ต๊องจกั รขวารกห็ อ้ื มา แม่นว่าไปอยเู่ จอื จาร อามรโคยานกห็ อ้ื มา แมน่ อยู่ทวปี วิเทหา ที่พระพุทธาบป่ รากฏเกิดหั้น
ต๊ัดต่ีนน้ั กบ็ ่เทา่ เมืองเฮาและนาเจ้า แม่นวา่ ๓๒ ขวัญแห่งเจา้ ไปสนกุ มวนเล่นท่ีอุดรดู ที่พระสัพพัญญูเจ้าบ่เกิดห้ัน
ต๊ัดต่ีน้นั ก็บ่เทา่ หอเฮอื นเฮาและนาเจ้า แมน้ วา่ ๓๒ ขวญั แห่งเจา้ ไปอยู่ทเ่ี ขาสัฏฏภณั แมน่ หมั้น ไปติดแฝงใฝฟ่ นั่ อยู่
กับมนาวริพลก็หื้อมา แม่นว่าไปเตียวหนกับหมู่นกบินบน สกุณณาการวีก หมู่หงส์สาแขกเต้า อันไปแสวงหาก๋ิน
ลูกต๋างข้าว ที่เก๊าไม้หมากชมพู แม่นว่าขวัญหน่อหน้า ไปอยู่เงื่อมงูคูหาเถื่อนถ้ำ ที่เขาคันธน แม้ไปอยู่ในจิ่มเมฆ
หลวงที่รวงเล่นฝ้า ก๋ินยอดฟ้าหอฝนลม แม้ว่าไปตกจ่ม ที่น้ำหล่อไหล ลงต้องก๋อน แม้ว่าไปหลงใหลอืดอ้อน ที่
สระอโนต่าตาง แกม๋ หม่รู าชสี เสือหมเี น้ือเปยี งแรดจา๊ ง ต่ปี า่ กวา้ งหมิ มพาน กห็ ือ้ มา แม่นไปตดิ แฝงใฝ่ฝัน กันหมู่
ผีเส้ือยักข์จาตเจ้ือหมู่พงเยน ต่ีผีเขนผตี ๋ามอยอกี อยเสื้อห้วย ต่ปี ่าต้องหวายออ้ ยกลว้ ย ท่ีวอกก่างนางณีโหร่ ้อง จุ่ง
มาอยู่ผะเต๊สต๊องแห่งห้องเฮอื นเฮาก่อนเต๊อะเจา้ แมน่ ว่า ๓๒ ขวญั แห่งเจ้าไปอยู่ต่หี นามต้น ที่หิมมวัลแหง่ หอ้ ง ต่ี
บ่างฮอ้ งกา๋ งดงกห็ ื้อมา แม่นไปหลงคงคาใตห้ ล้า เตยี วต่องก๊าโขงเขตด้าวอโยธยิ าก็ห้ือมา แมว่ า่ ไปไก๊แกะก้อนหินผา
ที่เงื่อมงูงาเอ๊กเอกเอ้ ต่ีมังกรจักเข้ เต่าน้ำป๋าผาก็หื้อมา แม่นว่าไปอยู่เกาะแดนดินน้ำแม่ ไปแว่หาก๋ิน ไปเตียวบิน
เซาะสอดจมรส ยอดหมู่อิตถีก็ห้ือมา แม่นไปอยูย่ ังน้ำ เป๋นเปอื่ นปู๋ป๋า ไปอยูย่ ังนาเป๋นเปื่อนข้าวกล้า ไปติดต๋ามงัว
ควายจ๊างม้า ต่ีป่าหญ้าแขมเลาก็หื้อมา เหมือนมูลละแต่ก่อนปายหลังสืบๆ ต๋ามๆ มา ต๋ามป๋าเวณารีต ปู่กามะ
ตณั หา กบั ย่าสกุลมายา ขาสองเถ้าแตก่ อ่ เก๊า ต้งั เหง้าแต่ธรรมดา ฮบั ดบั มาไจๆ โลกตังหลายสัง่ ไวก้ บั จมุ ปู ห้ือเป๋
นครูแกโ่ ลกหล้า ตงั ขวัญจา๊ งม้ามิง่ งัวควาย ตังขวญั คนญงิ ชายหนุ่มเหน้า เหตุนั้นจิ่งขอราชธนา ๓๒ ขวัญแห่งเจ้า
หน่อเหนา้ พ่อจงุ่ มาอยูแ่ ถมเฮอื นก่อนเต๊อะ

สูข่ วญั บท ๗
อัชชสุอชั ชเสยยะ วนั นีก้ ็เป๋นวนั ดีสรีวันอันเป๋นวันผาบแพข้ ้าเสิ๊กสัตรู เป๋นวนั จโู จคฟ้า ข้าจักสู่ขวัญเจ้า
หล้ามาไว้เป๋นมงคล วุฒิเกิดกับต๋น หื้อเจ้ามาอยู่อุดม ขวัญเจ้าอย่าไปจ๋มเสียยังวังย่านน้ำคูเถื่อนถ้ำและคูหา ขวัญ
เจ้าอย่าไปอยู่เสียยังจ๊ันอากัณณิปานจั๊นฟ้า ตุ๊กแหล่งหล้าเมืองสวรรค์ ขวัญเจ้าอย่าไปจุกไปซ้อนอยู่ในต๊องเต๊ส
ขวัญเจา้ อย่าไปกลบั เป๊สหา้ มไปสู่เมืองนาค ขวัญเจ้าอย่าไปต๊กุ ขไ์ ปยาก ขวัญอนั แสวงหากิ๋น ขวัญเจ้าอยา่ ไปเววนทุก

๘๕

เตส๊ โขงเขตห้องเมืองผี ขวัญเจ้าอย่าได้หนีไปอยู่เมืองตา่ น ขวญั เจา้ อย่าไปอยู่ยา่ นน้ำและวังป๋า ขวัญเจ้าอย่าไปอยู่
ยังดงหนาเหวหาดห้วย ที่หลิ่งซ้วยผาจัน ก๋างดงต๋ันเถื่อนกว้างเป๋นป่าจ๊างและเสือสมิง มีตังงัวกระทิงแรดซู่ และ
ทรพีเปื่อนปู้เมียมัน หุมจั่งเปี้ยปันเลยไล่ก๋างป่าใหญด่ งหวาย มีต่ีเสือเหลืองลายฮ้องสง่ มีตังเสือโคร่งแผว้ ฮ้องหื้อ
ขวญั หนี มตี ังหมขี นดำตัวหยาบ ใจ๋เคิงขาบทารนุ กนั หนั คนมันย่อมไลข่ ้า หื้อขวำหนา้ ขาดเมอื งมร ไกล๋ออนชอนล้ำ
ยิ่งตุ๊กข์ข้อนขิ่งถนัดใจ๋ ก๋างดงไพรล้ำเลิส ตุ๊กข์ฮ้อนเดือดเววน ก๋ารสนุกนี้ บ่เท่าเมืองคนเราและเจ้า เมืองเฮานี้ใสบ่
เส้า จมจ่ืนย้าวบานงาม มีสัปป๊ะก๋ารทุกเยื่อง เครื่องพร้อมมากอาหาร มีตังอาลังการ เงินคำเครื่องย้องมีตังพี่น้อง
และ บิต๋ามาดา ทั้งญาติก๋ามวลหมู่ เขาก็มานั่งพร้อม จุคนๆ มาเรรนหาเจ้า ตุ๊กค่ำเจ๊าแลงงาย ๓๒ ขวัญเจ้าอย่าไป
เต่ียวแอ่วล่าต๋ีก๋างป่าใหญ่เถื่อนกว้าง ต่ีป่าหิมปาน ขวัญนายอย่าไปอยู่หอวิมารผาสาทแก้ว กำผาถนาเจ้า ยังบ่
แล้ว จงุ่ หอื้ เจา้ ได้เกาะเกี่ยวกันมาก่อนเต๊อะ

สู่ขวญั บท ๘
สรีสวัสดีเจ้าเกิดมา มีแต่สองบุตต๋าธิดาฮักพ่อ เจ้าจุ่งมีใจ๋ม่อนมาๆ พี่น้องแห่งเจ้ายังเซาะหาตุ๊กเจ๊า
หื้อมาพร้อมหมู่เขาและญาติก๋า ขวัญเจ้าอย่ามีกำโกธาเกี๊ยดกาด ขวัญอย่าไปส้มเสียดใจ๋หมอง จุ่งจักมานอนชอง
เหนือสาด อันมีเครื่องลวาดรุ่งเรืองไร ๓๒ ขวัญนาย อย่าไปสะออนย้ายต๋นล่าเล่นอยู่เรรน จักเป๋นตุ๊กข์แก่ต๋น
แสนส่ำ ขวัญเจ้าอย่าไปให้ร่ำร้องเรียกอยู่ก๋างตาง เสือสมิงสางอาดอ้าง มีตังจ๊างก็จักย่ำยีไป ขวัญนายอย่าไป
วิงวอนใจ๋ ในกลางป่าไม้ ที่เหลี่ยมหญ้าและลอมคา ขวัญนายอย่าเต่ียวต่องกาต่ีโขงเขตห้องเมืองผี หื้อมาอยู่ดีกับ
เจา้ ร้อยซาวขวบข้าว บห่ อื้ ขวัญเจ้าไปไหน ได้เจ็บใจ๋แล้ว ปวดต๊องทกุ ขโ์ สกต้องโรคาก็อยา่ หื้อมี ห้ือได้หลับดีอยู่ใน
หอห้อง ผะเต๊สต๊องต่ีนอนต๋น เฮือนมงคลหลังใหญก่ ว้าง เสาปอแหล่งจ๊างตวั จื่อปังปาย สุขสบายพ่อเถ้ากุ้มเถ้า หื้อ
อายุเจ้ายืนยาวได้ ๒ ร้อยซาวขวบข้าวภวัสสา สัพปัตติโภคามีบ่ไร้ มีตังเล่มเสื้อผ้าใหม่เงินคำ เจ้าจุ่งจ๋ำกำข้านี้ไว้
ห้อื เจ้าหนอ่ ไธ้ได้แตนเฮอื นกอ่ นเต๊อะ
สู่ขวญั บท ๙
สรสี วัสดีจื่นจอ๊ ย ขา้ จักสูข่ วญั นายนาถนอ้ งหอื้ ฮีบมาพนั อาญญาพระเจา้ แต๊กเตยี นตนั ๓๒ ขวญั
เจา้ หือ้ ฮบี มาปนั อยา่ จา๊ พ่อแมแ่ หง่ เจ้ายังน่ังอยู่ถา้ กองหัน ๓๒ ขวญั แหง่ เจ้าอย่าไปอย่ดู งหนาตั๋นป่ากวา้ ง ขวัญเจ้า
อยา่ ไปอยูจ่ ิ่มแม่คิ้วสว่างดำนิล ขวญั นายอย่าไปวนิ ในก๋างปา่ ไม้ กูยอ่ มหญา้ ลอมคา ฝนกจ็ กั ตกลงมาสะสว๊า น้ำก็
จักท่วมป่าฮอดก๋างหาว และอากาส สายฟ้าฟาดธรณี กันว่าเถงิ ปี๋ เดือนวันยามมาไคว่ น้ำก็จักนองใหญท่ ่วมจมปู
เสียงก๋งธนูพญาอินนั้นนา มาดังป๋านฟ้าผ่านันทั่วป่าจาตุม ลวดก๋ายเป๋นฝนลมอันใหญ่ กิ่งไม้หักขวางไขว่เป๋นกอง
เสยี งลมป๋องฮอ้ งทว่ั ปา่ เสือหมลี า่ ดงไพร มีตังสตั ว์ต๋ัวจงั ไรต๋ัวแก่นกล้าทารุน เขาย่อมแสวงหาเอาคนไปกน้ั ก๋าย มี
ตังจักเข็บและจักขาบตัวหยาบซ้ายาววา มีตังงูสิงสาตั๋วลายหลายหลาก มีตังเห่าห่อม และ เห่าป๊ากต๋ัวกั้นยาก
อาหาร มีตังงูทับทานและจุงแจ้ จั่งยกแลเอาคน มีตังงูเหลือมสมแฮงยิ่งงูฮ้ายคิงขบตาย สัตว์ตังหลายมีมาก

๘๖

มปี ิส๊ หลายหลากหลายสัน กันเขาหันเลยไล่ ก๋างปา่ ใหญ่ดงดาน มีตงั คุชชสาร ต๋ัวใหญใ่ จ๋หาญแกน่ กล้า บินบนฟ้า
เปิบปาวลง มีตังงัวกระทิงดำแดงหมู่สิงห์สนแรดจ๊าง เขาเหลี่ยมซวักชะง้าหุมจน ก๋ารสนุกมวนก็บ่เท่ามวลเมือง
คนเรานี้เจ้า เมืองคนเรานี้ใสบ่มีเส้า แก่นมวลแถมนักหนา แม้นว่าขวัญเจ้าอยากก๋ินจิ๊น พี่น้องเจ้าก็แล่นไปหา
แม้นขวัญนายอยากก๋ินป๋า พี่น้องแห่งนายก็แล่นไปซ้อน เขาก็จักเอามาป้อนเจ้าละวันละ ๓ คาบ อาบน้ำหื้อเจ้า
วันละ ๓ ตี เขาก็จักขัดสเี ห่อื และไค หื้อเจ้าวันละ ๓ เตอื่ เปื่อห้ือวัณณะเจา้ เรอื่ เรืองงาม แม้นว่าเจา้ อยากกินส้ม
และหวาน ก็จักใช้หลานแห่งเจ้าไปเอา มีทั้งหมากม่วง ยวงยาวหน่วยห้อย มีทั้งน้อยแหนแ่ ลว้ ถ่ัวฟ้า ทั้งน้อยหน่า
และ หมากไฟ สุกส้มจื่น มีทั้งหมากต๋ืนตื่นต้อง มะม่วงจ๊างขอ มีตังมะม่วงธดิ า ขอหน่วยใหญ่ มีตังหมากขนุนใหญ่
เป๋นหนาม หมากขนุนงามและเก๊าพร้าว ยุทางเจ้าจักน้าวบิดก๋ิน มีตังหมากปิน และ หมากแกว่น หมากเฟื้องไฟ
แฟนสุกฝาด หมากหาดส้มสุกใส หมากไฟสุกเรือเรื่อง หมากเดื่อลูกแดง มาปู๋นดีผ่อดีแยง ท้าวถูกด้าวมีตังหมาก
พร้าวแกวงไกวใ่ บ พ่ีน้องแห่งเจ้าบ่ห้อื เคงิ ใจ๋สัง ๓๒ ขวัญเจ้าอย่าได้ผาสจากยังตน๋ ต๋ัว ฝูงพน่ี อ้ งแหง่ เจ้า ยังน่ังอยู่เฝ้า
กองหัน ๓๒ ขวญั นายอย่าไปแปรผนั ผะเตส๊ ตอ๊ ง ต๊กุ ขโ์ สกต้องอยู่ปอยเตยี ว ก๋างดงเขียวปา่ ไม้ ฮอ้ งฮ่ำไห้เรรน กา๋ ร
สนุกม่วนแต๊ บ่เท่าเมืองคนเฮาและนาเจ้า เป๋นต่ีพระหน่อเหน้ามาสร้างยอดบารมีธัมม์ เมืองคนเฮานี้แก่นม่วนแต๊
ฉะกันจ์ ม่วนกว่าสองสรวงสวรรค์จ๊ันฟ้า เมืองมิ่งหล้าเขายุกันธร ม่วนกว่าอุดรตวีปกว้าง มาม่วนกว่าต่าตางสอง
สวรรค์ ๓๒ ขวัญนายอย่าจวนกั๋นไปสร้างก๋ารเฮือนในจั๊นฟ้า เมืองมิ่งหล้ายอดมโนวอน ขวัญนายอย่าสะออน
หม่นหมองไหม้ อยู่ต่ปี ่าไม้ต๋ายคว่ี ขวญั นายอยา่ ไปตวยผใี นป่าจ๊า ขวญั เจา้ อยา่ ไปล่าก๋างป่าไมท้ ่ีดงไพร ขวัญนาย
ไปตกไกลโ๋ ขงเขตหล้า ขวัญยอดฟ้าพ่อจงุ่ มาๆ กอ่ นเน้อ

สู่ขวญั บท ๑๐
สรีสวัสดีจ่ืนจ๊อย ข้าจักสู่ขวัญเจ้านาดน้องจุ่งมา ๆ หื้อมาก๋ินจิ๊นและป๋า หื้อมาหากิ๋นข้าวขาวๆ งาม
ซะชอน น้ึงสกุ ออนกนิ๋ ลำ ฝูงอาหารจำนำไวถ้ ้า มีพรำ่ พรอ้ มทกุ เยื่องเครื่องกวรเสวย อาหารเลยปู๋นใฝ่ ห้ือมาก๋ินไก่
กู่งามดี หื้อมากิ๋นกัตตลีหน่วยก๋ม ข้าวหนมหน่วยหน้อย จุ่งจักมาจมจารสดอกส้อยบุผผามาลา จุ่งจักมาก๋ินหมาก
เม้ยี ง ปยู ากลว้ ยอ้อย หอมรสดอกไมย้ อ้ ย อันหอมออ่ ย อ้อยยอดมโนรมณ์ บิดมาดมหอมชะชวาด มีรสสะอาด
เส้ียงสนิท มีตงั ดอกสลิด สถานบานแบ่งสอ้ ย หอมรสดอกไม้ย้อยควบี านงาม มีตังเก็ดถวา สะบันงาส้อมใหญน่ ้อย
เก็บมาฮ้อยเป๋นแถว ดอกเกสสนา ดอกจุ๋มป๋าเกี๋ยงแกด เก็ดเก๊าเกดแก้วป๋งใบซอน ดอกมลิลาชองหอมอ่อนอ้อย
เอาใจ๋ แม่เผง้ิ ใจร่ ดเร้า ๓๒ ขวญั เจ้าจงุ่ มาหา มาจมรสดอกไมด้ วงบพุ ผา ฝงู หม่ภู รยิ า เขามาแตง่ ไว้ มบี ่ไร้มากหลวง
หลาย ดอกจุ่มยายส้อมใหญ่ กาสะลองใส่เตม็ ขัน ดอกมณีวัลหอมอ่อน มีรสบ่ย่อนหอมเมิน มีตังดอกต๊ายเหินต๊าย
หาน สะลิดสะถานบานแบ่งส้อย ดอกไม้น้อยแก๋มกั๋น มีทั้งพร้าวต๋าลมันเป๋นลูกกล้วยอ้อยถูกหวานใจ๋ กันว่าเจ้า
อยากกิ๋นอันใด ก็มีบ่ไร้หากนำมาขอหื้อ ๓๒ ขวัญยอดธิดา หื้อมาอยู่เฮือนมุงหนา หื้อมาอยู่ต่ีคามุงถี่ หื้อมาอยู่ต่ี
นอนดี หื้อมากน๋ิ บุหร่ี และ หมากเหมี้ยง สัพพถะหากมีนี้เสี้ยง จอุ นั ๆ มีท้งั กล่ินกู๊ และเดจวนจั๋น สุคนั ธงั หอมม่วน

๘๗

อ่อนอ้อย หอมรส ดอกไม้ย้อยควี่ดวงงาม มีหลายพันธ์หลายหลาก มีตังบุนนาคแก้ว แก๋มดอกสารพี พ่องก็เป๋นจี๋
พ่องก็เป๋นดอก แมลงปู้ออกบินซอน มีตังดอกคะยม คะยอมหอมหื่น ปุนดีจ่ืนเอาใจ๋ ดอกแก๋มใบละรอน ดอกส้อย
ออ่ นปนุ แยง คนบ่ปลูกบ่แป๋ง มันหากออกเป๋นถ้อยเหนือดนิ มีบัวจี๋นและบวั เตส๊ ดวงวิเสสบวั ขาว บวั ตองยาวกาบ
ซ้อน จ๋ีดอกจอนป้านแวดจั๋งก๋อน อุบลอ่อนผิวนุ่มนิลลบนเขียวอาทุม ดอกหนุ่มแก่แก๋มกั๋นมีหลายพันธ์ตา่ งๆ ผัก
ตบสว่าง ย้ายก๋ันเป๋นถ้อย มีบ่ใจ่น้อยหากสามานต๋ามใจสรีนงคามเจ้าจักไฝ่ เครื่องพร้อมใส่หลายอัน ป๊าวต๋าลมัน
เป๋นลูก กล้วยอ้อยถูกหวานใจ๋ ย่าสกุลมายาหากหาใส่เสี้ยง หื้อเรียกร้องต่องเต่ียวหา มาเต๊อะนาขวัญเหย ๓๒
ขวัญหอ้ื มาอยูก่ ับกายาต๋นต๋ัวแห่งเจา้ รอ้ ยซาวขวบข้าวบ่หือ้ ขวัญเจา้ ไปไหน ขา้ บ่หอ้ื ขวญั นายไปอยู่ต่ีขอกฟา้ ต่ีหมอก
เก้ียวแก๋มเหมย ขวัญนายอย่าไปจวนกันไปเรียกร้อง ก๋างเถื่อนถ้องวนดง ขวัญนายอย่าไปหลงไปจ๋งไปเกิด
ในต๊องต่าน ขวัญเจ้าอย่าไปได้ด้านใจ๋เหนียว ขวัญเจ้าไปเต่ียวถอ้ งเตส๊ โขงเขตกว้าง อมรโคยาน ขวัญนายอย่าไป
จื่นจมบานอยู่เมอื งเขาไกราช ต่ีพุทธบาทเจ้าบ่เกยมี ขวัญนายอย่าไปสนุกยนิ ดี อยู่จิ่มกิ๋นนารีนรอนแอ่นฟ้อนล่า
เลน่ ขวัญนายอยา่ ไปตน่ื เต้นตกใจ๋ ขวัญนายอย่าไปเตยี วโขงเขต ผะเตส๊ ท่ีอุดรดู ต่ีพระสัพพญูเจ้าบไ่ ด้ไปเกดิ บ่ผะ
เสริฐเป๋นดงั เฮอื นเฮาและนา ขวญั นายอย่าไปอัทธวา อยู่ในบุฐวเิ ทหาตวีปใหญ่ ต่นี ้นั พระเจ้าบ่สร้างสมพาน สรี
นงคาญ ลูกฮักพ่อจุ่งมาสร้างก่อเฮือนไป ขวัญเจ้าอย่าไปตกเสียงแดนไกล๋ โขงเขตหล้า บ่หื้อไปอยู่จิ่มป่าช้า ตาย
โหง บ่หื้อไปอยู่กับพันธ์พง ลุงอาวปู่ย่า ขวัญเจ้าอย่าไปอยู่กับผีป่าไม้ใหญ่หลวงหลาย บ่หื้อไปอยู่จ่มผีกะ ผีพราย
ต๋ัวแก่นกลา้ ขวัญลูกหลา้ พอ่ จุ่งมาไวอย่าจ๊า อยา่ ไปทมุ่ ทอดละยังหัวอกหวั ใจ๋ และคาบเจา้ เต่ียงบ่หอื้ ไปอยู่เฝ้าฝูง
ต่านปาลา ในดงหนาหาดห้วย ห้ือเจา้ มาก๋ินข้าว และ กลว้ ยหากลำดี ขวญั นายอย่าไปอยจู่ ่มผใี นป่าจ๊า ต่านใจ๋กล้า
บข่ ณุ ณา ๓๒ ขวญั ยอดธดิ า จุ่งมาอยู่หอเฮือนหลวงใหญ่กว้าง ห้อื มาอยสู่ รา้ งผะเตส๊ ต๊องต่รี าชา หอมรสดอกไม้ หมู่
ดวงบุพผาใสส่ ะดา ต้ังไว้ต๋ามจารีต จ๋ำนีตไว้เป๋นของแต่งบณั ณาการ ขวญั สรนี งคานเจ้าพ่อจงุ่ มีใจ๋หกแล่นม่อมา
ปัน จุ่งค่อยเกาะคอยยันย่ายอบยั้ง พากันมาหื้อร่ำพร้อม อย่าหื้อเกิ๊ดหื้อค้างเสียทัดที่ทังใด แม่นอยู่ที่ไกล และท่ี
ใกล้ ขวัญแก้วแก่นไธ้จุ่งมาๆ พ่อแม่พี่น้อง มาแต่งเสื้อผ้าไว้หา แต่งสะดาไว้ถ้า ขวัญเจ้าข้าจุ่งรีบมาเสวยชมเชย
ของไขว่ มีไข่ต้มและปลามัน มีตังกลว้ ยจ๋ันท์หอมซะซวาดกิ๋นหวาน มีตงั น้ำต๋าลและเดน้ำอ้อย หวานจะจ๊อยเย็น
ใจ๋ มีตังข้าวหนมในใส่ป๊าว ก๋ินแล้วย้าวใจ๋ดี มีตังเสื้อรัมมตี ผืนวิเสส อันเอามาแต่ต๊องเต๊สตกั กสลิ า ผ้ากาสาเสน้
แลบ ไวห้ อื้ เจ้านุ่งแต๊บกับต๋น แหวนมงคล และเคร่อื งย้อง ๓๒ ขวญั เจ้ากันขา้ เรียกร้องแล้วจุ่งหื้อปันมา หื้อมา
อยกู่ ับกายาจมิ่ เนื้อ หื้อมารงั เรอื้ กับต๋นต๋ัวเจา้ ตราบตอ่ เตา้ กมุ เถ้าร้อยซาวขวบข้าว บ่หื้อขวญั เจา้ ไปไหน ห้ือมาอยู่
สำราญใจ๋ตุ๊กเมื่อ อย่าถูกต้องสันใด เปียธิก๋ังวลอันใดหื้อหายเจ๋ียนจาก พรากต๋นตั๋วไป หื้อวุฒิกับต๋นเต่ียงเต้าทีฆา
สัพพะโรคาอยา่ หื้อมาไกล้ซำ้ อย่าห้ือได้เป๋นสันใดซ้ำเต๊อะ

๘๘

คาถาเปา่ ขวญั เข้าเนอ้ื ตน
อชฺชสุ อชฺชเชยฺยา อชฺชมงฺคโล สุจตุ รภูตา ฒนฆเล ติถนฺติ เอหิวสฺสเปนฺโต อยมภูสิอยุวุฒิ สพฺพทา
เอหิ เอหิ อคเสยฺย ขปิ ฺปวํ สสฺ ิงฺ คาโยภวนฺตุโต
สู่ขวญั ดว้ ยไข่
เชยฺยมงฺคลวฒุ คิ าถา สักกราชา ข้นึ มาเรอื งฤทธ์ิ มหิทธโิ ก แวดย่ิง พรอ้ มตุ๊กสิ่งหลวงหลาย บุพผายา้ ย
เป๋นถอ้ ยจมุ ป๋าย้อยควี่บานงามอบุ ลบาน เขยี วอาทุม หนุ่มบ่แก่เถ้าป๋านกา๋ ง สลิดสะถานหอมแก่สะแลงแก้วเองจัน
พร้อมตุ๊กอันตุ๊กสิ่ง เก็ดเก๊ายิ่งหอมเนื่อง เก็ดเกียงหอมสะวาด บัวบกหากเจือจาน ใส่ขันงาม ใส่ขันงามถ้อยโจด
หอมเร้าโสกนานๆ มีตังเกสสนาและก๋าเกด เก๋ียงเกดแก้วอโนชา ตังเกี๋ยงผาสะบันงาส้อมใหญ่ ดอกป้านใจ่ปอผะ
มาณ ดอกขบุดบานหอมอ่อน ดอกมลิซ้อนใจ่ปอดี ต๊ายเหินมีสะอาด ต๊ายหานหากหอมเนื่อง อันมีในเมืองลุ่ม
หญ้า ใต้ลุ่มฟ้าแห่งจมุ ปู หากปุ๋นดูปุ๋นไฝ่ อันจั่งริสสนาใส่ใจ่ปอดี หล้างพ่องก็เป๋นจ่อยงยี่ แก๋มดอกคว่ีบานเรอื ง
กือว่าขาวเขียวเหลือง ปังอ่อนสิ้วสอ แก๋มมุกขยุแดงดำ อันจั่งหากสะนำจ๋ำจื่อไว้ บ่หื้อเจ้าได้เคิงใจ๋ จุ๋มจ๋ีได้ก้าน
กาบ หอมรสเก๊าหากเต็มเฮือน เขานันเนื่องตกแต่งหกวิ่งแล่นไปมา แสวงหาเอามาใส่ พร่ำพร้อมใคว่เนื่องนอง มี
ตังไก่แกว้ กปู่ อสอง ใส่ขนั ฮองยอยื่น ปุ๋นดีจ่ืนจมบาน มีตงั สม้ และหวาน นำ้ ต๋าลน้ำอ้อย ของดอกยอยนเู นอ พ่อง
ก็เย่ือ พอ่ งกส็ อด ปุ๋นหลิ่งนอ้ มเล็งดู ยกขนั จทู ำตอ๊ ด ห้อื เจา้ สอดต๋าแยง สมเปงิ เฮามารา ๓๒ ขวญั แหง่ เจา้ จงุ่ มาๆ
เสวยโภชนาของไขว่ พร่ำพร้อมใส่เหนือขันอันมีกลิ่นคันรสเร้า จักสู่ขวัญหื้อเจ้าหื้อได้อยู่ทีฆา หื้อมาเหน็บมาลา
ส้อมใหญ่ เก็ดถวาใส่เป๋นแถว เหมือนสีนมแมวจูโจค ดูวิโรจน์เจียงคาน มีประมาณ ๓ จ๊ัน บ่น้อยสั้นสังสักอัน ดู
เสมอกน๋ั เรยี งรี เปือ่ จักฮบั ขวัญเจา้ วันดี โภนะมหี ลายสำกล้วยอ้อยผ่องของหวาน ต๋ามโบราณจารตี ยอ่ มเป๋นของ
ประนิตและ อุดม มีตังข้าวหนมกนหวานสะอาดอันจ่ังผู้สะอาดหากเกยแป๋ง มีตังข้าวหนมแต๋น และข้าวหนมอ่ัว
มีตังข้าวหนมถั่วกิ๋นหวาน อันมีรสหวานอร่อย ตังข้าวแคบย่อยมีมัน ถ้วนตุ๊กอันแต่งไว้ มีตังส้อมดอกไม้และ คันธ
มาลา ๓๒ ขวัญเจ้า จุ่งมาอยู่ในก๋ายยาแห่งเจ้า ร้อยซาวขวบข้าว บ่หื้อขวัญเจ้าไปไหน วันนี้เป๋นวันใสจ๊อยจื่น
แม่นขวัญเจ้าไปต่ีอื่นก็จุ่งมาๆ วันนี้เป๋นวันองอาจ พระสัตตาแก่นเหง้า ได้เป๋นเจ้าผาบแสนเมืองก็วันนี้ ห่าฝน
เน่ืองแถวถงั หยาดฟา้ หล่ังไหลลงก็วันนี้ อินทาพรหมหลายจุด้าว ตุ๊กเตป๊ ต๊าวว่าวนั ดี พระอาทติ ยม์ ีรสั สมีใส่บ่เส้า
เสด็จเข้าสู่สังฆะรวายสีก็วันนี้ พระจันทร์มีรัสสมีใส่สอ่ ง เข้าสู่ห้องกรรฐฑ ก็วันนี้ อังคารเข้าสู่เมษ พุทธิเสส เข้า
สู่รวายสกี ัน ผัสสต๋ัวมีภณั เต่ียวต่อง เขา้ สู่รวายสีมินก็วนั นี้ สุกขต์ ๋ัวเจยี งจินขาวปอด เตยี วเขารอดรวายสีตุนก็วันนี้
โสรีต๋ัวมีคุณเตียวต่อง เข้าสู่ลองมังกร ก็วันนี้ ราหูจรต๋ัวใหญ่ เตียวเข้าใฝ่รวายสีกุม ก็วันนี้ อัจจ๊ะในวันนี้ก็หากเป๋น
วันดี สรอี ุจโู จค อุตตมโชคเชยยา เป๋นวันมหาธนอาภามวนมาก อัจจะ๊ ในวันนี้ ก็หากเป๋นวันดี สรีอุจโู จค อันว่ากฎ
ก็งามยามก็เต็ม วันเมงก็หมดใส วันไตยก็หมดปอด วันนี้ก็หากเป๋นยอดพญาวัน พระจันทร์รุ่งเรืองไรใสส่องฟ้า
พ่อก๊าแก้วจักมาส่งหื้อเถิงเฮือนก็วันนี้ วันนี้เป๋นวันเตจจ๊ะเรืองผาบฟ้า ผาจุด้าวร้อยเอ็ดต๊าว ย่อมเข้ามาไหว้โสมมา

๘๙

มีทั้งราชสัณฐานเมืองใหญ่ ฝูงพี่น้องชาวใต้ใฝ่มาหา วันนี้เป๋นวันปลูกข้าวนายังโท่ง ออกแล้วสงรวงยาว สมเปิง
ปาววิโรจน์ หอ้ื อายุเจ้าโสดยนื ยาวกอ่ นเตอ๊ ะ

ปอ้ นข้าวปอ้ นไข่ต่อไป
ทวตฺตงิ ฺสากาโย อคสนตฺ ุ ภิกฺขํ สมาสมํ เสหิ ทฆี ายโุ ก อโรคาภตเต ชวตา สกกฺ ชุมฺพูทีปฺปํกาอสงฺเขยฺยํ
กาเยวินาสนฺตุ ดังนี้ ทวติงสา อันว่า ทวาติงสาการ กือว่าขวัญแห่งเจ้าจุ่งจักเข้ามากิน ปิณฺฑํ ยังข้าว เสหิ กับจ๊ิน
และป๋า ตวํ อันว่าขวัญแห่งเจ้า ๓๒ จ๋ำป๊วกจุ่งจักเข้ามาอยู่ในต๋นต๋ัวแห่งเจ้า กาเยหิ จุงหื้อมี กายิกสุกฺข ทีฆายุโก
จุ่งหื้อมีทีฆา อายุหมั้นยืนยาว เตชตา จุ่งหื้อมีเตจะ๊ ผาบแป๊ข้าเส๊ิกสัตรทู ั้งมวลจุ่งมีแก่เจ้าเต่ียงแต๊ดีหลเี ต๊อะ ตวํ
อันว่า ๓๒ ขวัญแหง่ เจ้าจงุ่ จกั มาก๋ินข้าวขาวๆ งามสะซอน นงึ่ สกุ ออ่ นก๋ินลำ ของจ๋ำนำแต่งป้อน ๓๒ ขวัญแห่ง
จุ่งจักมาก๋ินอิม่ ตอ๊ งเต็มใจ๋ ๓๒ ขวญั แหง่ เจ้าหือ้ มานง่ั ล้อมอยู่ถา้ ดากิ๋นทุกปากอย่าหล่อ ห้ือมาก๋ินทกุ คำ่ อย่าเวน้ จุ่ง
ปากั๋นหกเต้นเข้ามาหาแต๊อยู่สนสาน ๓๒ ขวัญมงคลแห่งเจ้า จุ่งจักมาก๋ินข้าวกับป๋า กับกุฐอัณดาไก่ต้ม กิ๋นแล้ว
อยา่ เสียดสม้ ขมใจ๋ กน๋ิ แล้วอย่าหลงใหลตำ่ ก๊อย ขวัญแห่งเจา้ จุง่ เขา้ มาก๋ินพรำ่ พร้อมทั้ง ๓๒ ขวัญมวลหมู่ก่อนเต๊อะ
(ป้อนนำ้ ขวญั ต่อไป)
ป้อนนำ้ ขวัญตอ่ ไป
ทวติงสากาโย อันวา่ ๓๒ ขวัญแห่งเจ้า กนั วา่ ก๋ินข้าวแล้ว จกั มากิ๋นน้ำบอ่ แกว้ อนั ใสละเลอื นเจียงจิน
อนั เกดิ ในหินกัมพละสีลาบาทก้อนใหญ่ นำ้ อนั น้ีใจส่ ามาร เกิดในหินมพาน ใจ่จ๊าใตล้ ุ่มฟ้าบม่ สี ังปาน มีรสอันหวาน
สะอาด แม้นคนเป๋นพยาธิ์ ได้ก๋ินก็หาย แม้จักตักไปขายก็บ่มีคนได้จักกดก่าได้ ไข้รังเรื้อ ได้ก๋ินน้ำอันนี้นา เหมือน
หนึ่งได้ก๋ินยาหมอกุมภรปัญจหมอใหญ่ น้ำอันนี้เสมอเหมือนน้ำใจ๋แห่งพระยาอินทร์ ผู้ใดได้ก๋ินก็หายพยาธิ์ ไข้ฮ้าย
ฮาดชรามอน หัวขาวปอนเป๋นหงอกต๋ากุ้มหมอกช้ำบ่ดีจู ชำ้ แถมสองหูก็หล่งึ ไดเ้ อานำ้ อันนี้มาหดอาบ เนื้อก็ติ่งเต็ม
ต้น แม้นต๋าบ่หันมัวมืดได้เอาน้ำนี้ตบหัวแล้วซ่วยหน้ามืด อันนั้นก็หายไป แม้นว่าผมขาวใสปาน ได้เอาน้ำมาหด
อาบกเ็ ตย่ี งเขียวงาม เหตุน้ันและนา ผขู้ ้าจิง่ นำมาหือ้ ๓๒ ขวัญแหง่ เจ้ากิ๋นขา้ วแล้วจุ่งจกั มาก๋ินนำ้ บ่อแกว้ อนั นี้ห้ืออยู่
ชุม่ เน้ือเย็นใจกอ่ นเตอ๊ ะ (ปนั พรปนั โชคตอ่ ไป)
สรีสวัสดี โจคไจยมีล้ำเลิส โจคแก้วก๋างเฮือน เข้ามาในวันนี้โจคปี๋เดือนได้เข้า ก็หื้อเข้ามาในวันน้ี
โจคหลับตื่นเจ๊าได้เงินคำ เข้ามาในวันนี้ โจคจ๋ำนำแต่จาตเจื้อ เข้ามาในวันนี้ โจครังเรือเป๋นดีเข้ามาในวันนี้ โจค
เสฏฐไี วห้ ้อื โจคจเุ มอ่ื วันยาม เข้ามาในวันนี้ โจคหลามไหล ตดิ ม้างใสข่ า้ วมาในวนั น้ี โจคหลบั ไดเ้ งนิ หมน่ื โจคหลับ
ตื่นได้คำแสน โจคบ่แก๋นก๊อยก๊าด โจคได้คำร้อยมาฮอม เข้ามาในวันนี้ วันนี้เป๋นวันดีถูกต่าน จ๊างม้าหมากพวก
หลวงหลาย งัวควายหลายไหลหลงั่ จา๊ งมา้ มัง่ มูลมี เหมอื นดงั เสฏฐที ั้ง ๕ ใต้รมุ่ ฟา้ ผาบจมปูก่อนเตอ๊ ะ

๙๐

มดั แขนซ้ายต่อไป
สรีสวัสดี สิทธิโยคอุตมโชคเนืองนอง เงินคำมีหลายกองบ่ฮู้คล้าย มัดมือเบื้องซ้ายแห่งเจ้าไว้ด้วยเส้น
ฝา้ ยอันขาวเตป๊ อนั บริสุทธ์ิ คนมนุสหากตอื แปง๋ แมน่ จักมัดเปก๊ และแสงก็ยังว่าหมนั้ ยาวบ่สั้นปอผะมาณ แม่นจัก
มัดจ๊างปายสารก็ยังว่าอยู่ มัดงัวควายฮ้ายลู่ก็ฮู้หน กันมัดมือคนก็หายพยาธิ์ ฝ้ายเส้นนี้ดียิ่งกว่าเจือก ๘ บ้วง
บาทแห่งพญานาคต๋นจื่อวิรูปักขา ฝ้ายเส้นนีน้ าวิเสส เป๋นสัฎฐเพชอันดี ปู่สังคยสี ย่าสังคยาใส้ ตกแต่งไจ๊สาวสบื
ได้ แตเ่ มืองตักสลี ามา ข้าจกั มดั มือเบือ้ งซ้ายแห่งเจา้ ไว้ เปือ่ บห่ อ้ื ขวัญเจา้ หนี บห่ อื้ ขวญั เจา้ ไปอยู่จม่ิ ผใี นป่า เปื่อว่า
บ่หื้อขวัญเจ้าไปลา่ ในดง บ่หื้อขวัญเจ้าไปซงแอว่ เล่น เปื่อว่าบห่ ้ือขวัญเจ้าตื่นเต้นตกไกล๋ บ่หื้อขวัญเจ้าไปกระทำ
จังไรภัยยะร้าย ข้าจักผู้มือเบื้องซ้าย แห่งเจ้าไว้หื้อหมั้น เหมือนดังดอยหินอันใหญ่ สูงได้ร้อยจั๊นเป๋นขนาด ต๋าม
บาทบาลีพระพทุ ธเจ้าเตสนาว่าสพั พตี ิโย.....จบ.
มดั แขนขวาต่อไป
อัจจ๊ะในวันนี้ ก็เป๋นวันดีสรีวันห้าม เป๋นวันอุตตมโยค เป๋นวันป๊นโสกโสกา ข้าจักมัดมือเบื้อขวา แห่ง
เจา้ ไวด้ ้วยเส้นฝา้ ยขาวใหม่ ขา้ จักมัดไวห้ ื้อเปน๋ มงคล ห้ือป๊นจากกงั วลต๊กุ ส่ิง หื้อเจา้ มอี ายุยง่ิ ยืนยาวเต่ยี งเตา้ ขา้ จัก
มัดมอื เบ้ืองขวาแห่งเจ้าไว้หื้อมั้น เหมือนเสาคำก๊าด หือ้ ขวญั แห่งเจ้ามาอยู่หมั้นเหมือนมหาปฐวีอันหนา สังขยาว่า
ได้แสนโกฏ จักมัดมือเบื้องขวาแห่งเจ้ามาอยู่หมั้นอาด เหมือนเสาอินทขิน หื้อขวัญเจ้ามาอยู่หมั้น เหมือนมหิน
ยันเถ่อื น ห้อื ขวัญเจา้ มาอยู่หมั้นเต่ยี ง เหมอื นเขอื่ นจา๊ งปังปาย หอื้ ขวญั เจา้ มาอย่สู ขุ สบาย ป๋ายมือเจา้ มี ๕ กิ่งมีเต
จ๊ะย่งิ ดาบสรีกณั ไจย เจ้าเยียดมอื ไปตางใดผีหนั ป๋านใจ๋จักขาด สัปป๊ะพยาธก์ิ ห็ ้อื หาย ป๋ายมอื เจ้ามี ๕ แง่ ผีหันปา๋ น
ดังแคเ่ มอื่ ต๋ามไฟ สัปปะ๊ อันตรายอันใดอย่าห้ือมาบังเกดิ ห้ือสุขลำเลิสย่ิงกว่าปายหลัง สขุ ตางไปและตางอยู่ สุขตัง
หมู่เขาและญาติก๋า สุตตนิตฐา กู่อันหลับและอันตื่น สุขจมจ่ืนยินดีตราบต่อเต๊าร้อยซาวขวบข้าวเป๋นขนาด ต๋าม
บาทบาลวี า่ สัพพีติโยฯ....
สูข่ วัญดว้ ยไกต่ ่อไป
อจั จ๊ะในวันนี้ กเ็ ป๋นวันดีสรีวนั หมัน้ เป๋นวนั ชนะผาบแป๊ขา้ เส๊ิกสัตรู เป๋นวันพระพทุ โธต๋นยสย่ิง เตจะ๊ รุ่ง
เรอื รวายสี เป๋นวนั ดีไจยโจค เป๋นวันหายต๊กุ ขโ์ สกมหาภัก เป๋นวันมหากา๋ รอันผาเสริฐเป๋นวนั อันดีลำเลิศยิ่งกว่าวัน
และยามตังหลาย บัดนี้ข้าจักสู่ขวัญเจ้าบ่หื้อไปไหน เป๋นวันพระจันทร์รุ่งเรืองไรใสสีสว่าง ฝนห่าแก้วจักตกไหล
หลั่งฮำเมือง เสียงนันเนืองบ่น้อย ต้นกล้วยต้นอ้อยจักเกิดเป๋นเครือคำ ก็มีในวันนี้ จักได้ทรงแพรภัณเครื่องย้อง
ตุ๊กเต๊สต๊องหมู่อาภรณ์ พญาเวสันดรหื้อตานม้าอัสสดรก็มีในวันน้ี อานุรุทธเถรเจ้าและพญาเจ้าเมือง ผะสงค์ม่วน
เล่นก็มีในวันนี้ เด็กน้อยจักฟ้อนเต้นผาบเจิงรา ก็มีในวันนี้ พญาอโสกราชาได้แก้วดวงวิเสส พระปัญเจกกะได้เถิง
โสดาบัน ก็มีในวันนี้ ปู่กุลวาดำ จักมาปั๋นโจคป๋ันลาภใหญ่ ก็มีในวันนี้ พ่อก๊าเถ้าจักเทไท่ถงคำก็มีในวันนี้ ดอกบง
ซางมาบานแบง่ สอ้ ย มีส้อมดอกไม้ยอ้ ยคว่ีปองลม ก็มใี นวันนี้ อนิ ทพรหมมาฟังกำสอนพระเจ้า เรอื งเรอื่ เร้าทัว่ จุมปู

๙๑

ก็มีในวันนี้ วันนี้เป๋นวันดีล้ำยิ่ง เป๋นวันป๊นจากตุ๊กสิ่งโสก๋า บัดนี้ก็เปื่อจักดาขันเสื้อผ้ามาสู่ หื้อขวัญเจ้ามาพร้อมกู่
เสียงตังมวล ขออัญเจิญ ๓๒ ขวัญแห่งเจ้าจุ่งจวนกั๋นมาก๋ินต่ีขันสะดา อันงามสะอาด พ่อแม่แห่งเจ้า แต่งต๋าม
สุภาพก๋องกวร ใส่เครื่องบรมวลพรอ้ มแลว้ มีทั้งไก่กู่แก้ว ต้มสุกแล้วหากขาวใส ต๋ัวปู้ขันเสียงแผวเมืองนาค ตั๋ว
แมข่ ะตา๊ กเสียงแผวเมืองพรหม ขออญั เจญิ ๓๒ ขวัญเจา้ มานั่งล้อมพร้อมเสีย้ ง กขู่ า้ วกขู่ วญั มีตงั น้ำคู้และน้ำจ๋ัน
มีตงั นำ้ มนั และเดน้ำส้มป่อย น้ำขา้ วหมิน้ อรอ่ ยย่องลง เปอื่ ห้ือมาสรงเกษเกล้า มาหอมรดเร้าแกน่ เอาใจ๋ มีตังดวง
บผุ ผามาลยั มลิลาและเดดอกแก้ว สะลิดแค่วซอนเมา มที ั้งดอกจุ๋มป๋า ลาว ขาวหม้ัน ดอกพุทซ้อนป๋นกนั ถิน สะ
บานงาจิ่มและเดจ๋ำป๋าแขก เกี้ยวเกดแกดหลายแซง อินตะแหลงหลายจาต ดอกกุหลาบหอมไกล๋ ดอกไม้ไหว
หอมอ่อน ดอกเป๋นตอมมีคันธ์ มีตังเบญจะวัน และ ก๋าเกสสาวรสแสดเป๋นลาย สารภีควายดอกใหญ่ ดอกด้าย
หงอนไกจ่ แ๋ี ดง อนิ ตแหลงหอมห่ืนปุ๋นสนุกใจ๋จ่ืนยินดี ฝูงมาลีสีเหลอื แขนสิว้ มีตงั แหวนทองคำสุบสอดนิ้วลวดลาย
วัล วิฑูรย์กายคำใสสีสว่าง มีตังต่อตางสอดลายวัณหากมีผิวพรรณวรรณบ่เส้า เป๋นของคู่เกยสอดลายแดง มุก
มาดของแปงข้อแขนเงนิ คำแดง ขออัญเชิญ ๓๒ ขวญั แหง่ เจา้ อยา่ ไปอยู่ก๋างดงดำเถื่อนถำ้ ต่ีงเู งือกน้ำ สอดล่าเล่น
จมฟอง ๓๒ ขวัญแห่งเจ้าอย่าไปอยู่ที่หินผากลองหงาบหง้าง ๓๒ ขวัญแห่งเจ้าอย่าไปเป๋นเปื่อนจ๊างที่ฮ่อมห้วย
และหน่อดอยจนั ๓๒ ขวัญแหง่ เจา้ กันวา่ ข้าเรียกร้องแลว้ และ จ่งุ มาๆ ก่อนเตอ๊ ะ

วรรค ๒ ต่อไป อจั จ๊ะในวนั นีก้ ็หากเป๋นวันดี บดั น้ีนา พ่อแม่พ่นี อ้ งแหง่ เจา้ เขาตังหลายก็มา ขงขวาย
ฝ้ายบ้วง ผู้มัดราดล้วงหน่อพันธัง ยังสองหัตถังมือนายหมายหมั้น ข้าเรียกร้องแล้วจุ่งมาๆ ข้าขออังเจิญยังพสิ สนุ
ครบู า กุมภณั คนั ธพั จุ่งไปเลยไลย่ บั จับจ๋องไดน้ ำมา แม่นว่า ๓๒ ขวัญแห่งเจา้ ไปตกอยกู่ ๋างป่าไม้ ปา่ ไร่บงซาง ปาก
ถ้ำยา่ นนำ้ และเดวงั ป๋า แม่นวา่ ขวัญแปงเจ้าไปตกอยู่จั๊นฟา้ อากัณณิฏฐา จกั ขวารต่มี ีหลายห้องผะเต๊สต๊อง ต่ไี กล๋
เมืองคนทป่ี ่าไม้ ต่ีเหม่นเป๋นขน ขา้ ขออันเจญิ ท้งั กุมภณั ภัรคนั ธพั กบั ยา่ หมอ้ นง้ึ จุ่งไปเลยไล่ยบั จบั จ๋องไดเ้ อามาก่อน
เต๊อะ

วรรค ๓ ต่อไป อัจจ๊ะในวันนี้ก็เป๋นวันดี พ่อแม่พี่น้องแห่งเจ้า เขาก็มาแป๋งขันบายสรีดีงามพร่ำพรอ้ ม
มีทั้งหมากเหมยี้ ง และหน่อปยู า ขา้ จักยิบยนื่ ป้อนปน้ั ถวาย มีตังกลว้ ยตีบเจยี งรายลูกใหญ่ หมากเมีย้ งใส่เจือจาน
บ่หื้อขวัญเจ้าหลานกั้นยาก จ๊ินป๋าหากนำมาใส่เหนือขันหลายหลาก มีตังไก่ต้มกู่งามดี สุรามีเป่งใหญ่ เปื่อบ่หื้อ
ขวัญมกั มายกนิ๋ แหนง เจญิ ขวัญเจา้ มาเฝอื แฝงน่ังย่อ ใยบ่จขุ วัญล่อไปไหนขอเจญิ ๓๒ ขวัญเจา้ มาไวๆ ด้วยมอ่ บ่
หื้อขวัญเจ้าย่อไปไหน และหน่อตางใด แม่นว่าขวัญแห่งเจ้าไปตกก๋างดงไพร่และเดฮ่อมห้วย ต่ีเหวหลิ่งซ้วย ต่ีน้ำ
ถีบต้องและหน่อผาคม แม่นว่า ๓๒ ขวัญแห่งเจ้าไปตกจ๋มอยู่ในเมืองนาค บ่หื้อขวัญพรากกายาต๋น แม่นว่า ๓๒
ขวญั เจ้าไปเววนอยยู่ ังเถ่ือนล่าเลน่ ไปเป๋นเปือ่ นแรดจา๊ งและเดเสือสิงห์ ไปอยกู่ ับงวั กระทิงต๋ัวกล้า ข้าบ่หื้อขวัญเจ้า
ไปอยู่คา้ ง ต๋ามตา่ ตางบห่ อ้ื จวนขวญั เจา้ ไปเววนลา่ เล่น กับฝูงวยุวอกนอ้ ยและ หน่อปาวเฟีย ฝูงหมีเลยและเดจร
แจ้ฝูงไหน่แย้ อีโกค้างเถ้าดงดอย ก๋ัวแมงอีก๊อยต๋ามอยเรียกเอาขวญั เจา้ อยู่แต๊วอยๆ ว่ามาเต๊อะนา ขวัญเหยขวญั