ขอโทษครับ ขอบคุณค่ะ

วดั และความหวังใหม่ : นพรจุ ศาสตรแ์ ย้ม
ความประทบั ใจกบั เหตกุ ารณ์ในครง้ั นัน้ ทำ�ให้ซดิ นียเ์ ร่มิ เปล่ยี นแปลง
ตวั เองมากขน้ึ และคงจะหาโอกาสทจ่ี ะไดต้ อบแทนคณุ พอ่ คณุ แม่ เชน่ เดยี วกบั ท่ี
เด็ก ๆ เหล่าน้ีไดต้ อบแทนท้งั กับบุพการแี ละพระมหากษัตรยิ ไ์ ทย ทง้ั ได้สืบทอด
พระศาสนาไปในขณะเดียวกนั ...
การใช้กระบวนการทางศาสนา เป็นอีกหนทางในการกล่อมเกลา
ความคิด และพฤตกิ รรมได้อยา่ งเหมาะสม
สนุกปากจากเรื่องคนอน่ื : นาราภทั ร หมน่ื สนั
เร่ืองน้ีทำ�ให้กลายเป็นตราบาปในใจหลิวตลอดไป เพ่ือนที่ทำ�งาน
กไ็ มม่ ใี ครคยุ กบั เธอเลยสกั คน เธอจงึ เขา้ ใจหวั อกของแจนแลว้ แมจ้ ะสายเกนิ ไป
ทจ่ี ะขอโทษ แตเ่ ธอก็รู้สกึ ผดิ และสำ�นกึ มาโดยตลอด...
การขอโทษ เม่ือได้สำ�นึกในการกระทำ�อย่างที่ไม่เหมาะสม เป็นส่ิงท่ี
ตอ้ งตระหนกั และให้ความสำ�คัญย่ิง

ขอโทษครบั ขอบคุณคะ่ 143

รางวลั ชมเชย

ระดบั มธั ยมศึกษาตอนปลาย
และประกาศนียบัตรวิชาชพี (ปวช.)

ค�ำ ว่ามารยาท : วชั รพงษ์ ศรีวชิ ยั นวน
พวกเราน่ันแหละที่ไม่มีมารยาท ครูพูดกับรินรดาอยู่ พูดแทรกทำ�ไม
แลว้ กไ็ มต่ อ้ งไปหวั เราะเพอ่ื นนะ เพอื่ นเขาท�ำ ถกู แลว้ ทไ่ี ปเตอื นครมู ณี แตแ่ คเ่ พอ่ื น
อาจจะใชว้ ธิ ที ่มี นั ไมน่ า่ รกั เท่าน้ันเอง
เม่อื แรกกระทำ�ไปด้วยความเข้าใจผดิ หลังจากรคู้ วามจริง ไม่เสยี หาย
ทจ่ี ะกลา่ วค�ำ ว่า “ขอโทษ”
คนื ประหลาดของรตี : พริ ฎา อุตตโมทย์
รอยยิ้มที่แจ่มใสราวดวงตะวันยังคงตราตรึงในใจหล่อน ท่าทีสุภาพ
ไม่ลามปามหยาบคาย หรือน้ําใจอันใสสะอาดก็ดี เหล่านี้ล้วนหล่อหลอม
ให้เกิดความอบอุ่นในหัวอกของหล่อน ชนิดที่ว่ายากจะลืมเลือนและไม่มีสิ่งใด
มาทดแทนได้
ความผกู พนั แมช้ ว่ั ขา้ มคนื ดว้ ยความสภุ าพ คอื ความตดิ ตรงึ ใจชว่ั นริ นั ดร์

ขอโทษครบั ขอบคุณคะ่ 145

แคก่ าบกล้วย : พงศธร แสงทอง
มารยาท คือ ลำ�ต้นอันแข็งแกร่ง หรือแก่นแท้ภายในต้นไม้ท่ีจะ
ประคบั ประคอง กาย วาจา ใจ ใหม้ นษุ ยอ์ ยรู่ ว่ มกนั ไดส้ งบสขุ เราคนเดยี วเปน็ ตน้ ไม้
ตน้ หนง่ึ ทตี่ อ้ งพง่ึ พาอาศยั กนั หากมมี ารยาทตอ่ กนั ในผนื ปา่ ใหญ่ ไดอ้ อกผลผลติ
ทด่ี งี าม มคี วามแบง่ สนั ปนั สขุ กนั ไมว่ า่ จะเปน็ คนหรอื ตน้ ไม้ กจ็ ะไมม่ วี นั ทะเลาะ
เบาะแวง้ กนั ในสงั คม เพราะต่างเคารพให้เกยี รตซิ ่งึ กนั และกนั อยเู่ สมอน่ันเอง
ฉันชื่อปนู า : ภวิตรา พัฒนกจิ จารกั ษ์
ชีวิตฉันมีความสุขข้ึนมาก ฉันไม่ต้องกินข้าวคนเดียวอีกต่อไปแล้ว
ฉันมีเพ่ือนมากข้ึน และมีเพื่อนสนิท คือ ปลาบู่ เธอเป็นคนมีมารยาท พูดจา
ไพเราะ ทำ�ให้มีแต่คนรัก และฉันดีใจที่ได้เป็นเพื่อนกับเธอ...มันคุ้มค่าท่ีได้
เปล่ยี นแปลงตนเองใหก้ ลายเป็นคนท่ีดีขึน้
การอยู่ร่วมกันในสังคม ควรค�ำ นึงถงึ พฤตกิ รรมที่มีมารยาทต่อผู้อ่ืน

146 ขอโทษครับ ขอบคณุ ค่ะ

ดวงมณพี ชั ระ : อรญา เรอื งจตุ โิ พธิ์พาน
คนเราทุกคนต้องทักทายด้วยรอยยิ้มและอัธยาศัยไมตรี รู้จักวางตน
ให้สง่าอยตู่ ลอด มโิ ออ้ วดผู้ใด และไมต่ ีตนเสมอผู้ใหญ่ แลตอ้ งรู้จักประมาณตน
คือ ไมก่ ระท�ำ ให้ตนเองเดน่ เกินไป มธี รรมของคนดี ๗ ประการ นอกจากนี้ ผู้ท่ี
มีกิริยาดีจะมิพึงพูดจาให้ผู้อื่นอับอายแลส่งเสียงดัง ยักค้ิวเล่นหูเล่นตากับผู้อื่น
มนั ไมง่ าม รจู้ ักควบคุมตนเองมใิ หก้ �ำ เริบ นีค่ ือสงิ่ ส�ำ คญั กริ ยิ าตอ้ งสำ�รวม รู้จกั
ควบคมุ อิรยิ าบถ
ค�ำ สั่งสอนฝึกหัดมารยาทกุลสตรไี ทยจากผู้ใหญ่ แมข้ ้ามภพ ขา้ มชาติ
แตย่ งั สามารถปรับใช้ไดเ้ สมอ
ตัวตนที่เปลี่ยนไป : ปณิดา ฮกเหลา่
หนไู มผ่ ดิ หรอกแอม เพยี งแตว่ ถิ ชี วี ติ ของเราทน่ี กี่ บั ทน่ี นั่ มนั แตกตา่ งกนั
การที่หนูจะอยู่ท่ีน่ีแล้วใช้ชีวิตให้มีความสุขได้ หนูต้องมีมารยาททางสังคม
คอื ต้องรู้จกั วางตน ประมาณตน ควบคมุ อารมณ์ และอริ ิยาบถของตนเองให้ได้
สำ�รวมกริ ิยามารยาท มนี ้าํ ใจ และรูจ้ ักชว่ ยเหลอื ผูอ้ ื่น...
เมื่อวัยรุ่นผู้หน่ึงต้องเปล่ียนแปลงสิ่งแวดล้อมและสังคมของตัวเอง
กะทันหัน จากสังคมตะวนั ตกสสู่ งั คมไทย

ขอโทษครับ ขอบคณุ คะ่ 147

ปีใหม่ท่แี ล้ว : นันทน์ ภัส ธนกญั ญา
เม่ือถึงโรงเรียน ฉันรีบลงรถและเดินเข้าไปกอดคุณครู พร้อมกับ
ก้มลงกราบ และมอบพวงมาลัยให้กับครู ครูโน้มตัวพยุงฉันข้ึนมาก่อนจะกอด
และลบู หวั ฉนั เบา ๆ “ครดู ใี จทห่ี นไู มล่ มื ครนู ะ ตอ่ จากนี้ กข็ อใหห้ นรู กั ทา่ นทงั้ สอง
ใหม้ าก ๆ เป็นคนดีของสังคม และเปน็ เด็กท่กี ตญั ญูแบบนี้ตลอดไป
เมอ่ื เดก็ คนหนงึ่ ไดร้ คู้ วามจรงิ วา่ ตนไมใ่ ชล่ กู ทแ่ี ทจ้ รงิ ของพอ่ แม่ เธอยงั
คงต้ังม่ันอยู่บนพื้นฐานของความกตัญญูรู้คุณ กิริยามารยาทท่ีนอบน้อม
ตอ่ ผูม้ ีพระคณุ เธอจึงเปน็ ทเ่ี อ็นดรู กั ใคร่ของคนทั่วไป
ผ้าขาวทเ่ี ปือ้ นความสวยงาม : พิมพ์ตมสิ า แผน่ สัมฤทธ์ิ
เด็กก็เหมือนผ้าขาว ครูลองเติมแต่งความสวยงามและสิ่งที่ครูเป็น
ให้พวกเขาดู เริ่มสอนใหพ้ วกเขารู้จักการปฏบิ ัติตวั ทดี่ ี และเขา้ ใจถงึ ความสำ�คัญ
ของการศึกษาหาความรู้ และเรียนรูก้ ารปฏบิ ัตติ นอย่างมมี ารยาททดี่ ี ครเู ชอ่ื ว่า
วันหนึ่งเด็ก ๆ ท่ีน่ีจะน่ารักและเป็นคนที่ดีข้ึน... เด็ก ๆ พวกน้ีอาจจะเห็นถึง
ความสำ�คัญของการศึกษา และเข้าใจว่าการอยู่ในสังคมในอนาคตต้องเริ่มจาก
การฝึกฝนตัวเองต้ังแต่ตอนน้ี ฉันย้ิมให้แม่ครู ในใจเต็มไปด้วยคำ�ขอบคุณที่ยัง
เชอื่ ในตัวฉนั
ปณธิ านท่ีมุ่งมั่นของคณุ ครทู ่จี ะปลูกฝังความรู้ คณุ ธรรม และมารยาท
ทางสังคมใหก้ บั ลกู ศษิ ยข์ องตน
148 ขอโทษครบั ขอบคุณคะ่

ยายสายบัว : ธณชล วมิ ลสจั จารักษ์
กลุ่มนักป่นั พนมมือ กม้ ศีรษะขอโทษคุณยายเล็กนอ้ ย
“พวกเราขอเข้าไปหาลกู ตาลนะครับคณุ ยาย อยูใ่ นครัวใชม่ ยั้ ครบั ”
“ไปส.ิ ..ลูกตาลเขานัง่ หน่ั สายบวั อยู่ จะไปชว่ ยเขาทำ� หรอื จะชวนออก
ไปเล่นก็ได้ ยายไม่ว่าหรอก”
“ขอบคณุ ครบั /คะ่ คุณยาย” เด็ก ๆ ในกลุม่ ทำ�บัวตมู นอ้ ย ๆ แล้วจงึ
จบั แฮนดร์ ถกงึ่ วง่ิ กง่ึ ลากพาหนะสองลอ้ บนทางซเี มนตแ์ คบ เพอ่ื ไปตามเพอื่ นรกั
ท่ีหมกตวั อย่ใู นครัว
วิถีชีวิตเด็ก ๆ ในชนบทที่ได้รับการขัดเกลาจากครอบครัว
ใกลช้ ดิ ธรรมชาติ เติบโตตามวัย และวถิ ีท่เี หมาะสม
หาย : ปรียากรณ์ บางโม
มนั ผดิ ทเ่ี ดก็ พวกนน้ั ดว้ ยแหละทร่ี งั แกเจา้ แตจ่ ะเปลย่ี นทต่ี วั เจา้ เองมนั ก็
ง่ายกว่าใชไ่ หมล่ะ - อยา่ เพิ่งเถียงข้า - ลองบอกพวกเขาไปตรง ๆ วา่ เจ้าตอ้ งการ
สงิ่ ใด วา่ เจ้าทกุ ขใ์ จอยา่ งไร อย่าใส่ค�ำ หยาบ อย่าใส่ค�ำ ดา่ แคบ่ อกกบั พอ่ กับแม่
กบั ใครกต็ าม การสอ่ื สารเปน็ เร่ืองสำ�คัญแตใ่ ห้บอกแบบสุภาพชน
การเปลี่ยนแปลงตัวเอง ให้มีความเห็นอกเห็นใจผู้อ่ืน ยอมในสิ่งท่ี
ไม่เหลือบ่ากว่าแรง สื่อสารในส่ิงท่ีตนคิดและรู้สึกอย่างสุภาพ ย่อมสร้างสังคม
ทีส่ ันตไิ ด้

ขอโทษครับ ขอบคุณคะ่ 149

รางวัลชมเชย

ระดบั ประกาศนยี บัตรวชิ าชีพชน้ั สูง (ปวส.)
และอุดมศึกษา

กค ๔๕๑๕ : สุกญั ญา ศรีลาศกั ดิ์
“ไมเ่ ขา้ ใจกบั การทรี่ ถพยาบาลวง่ิ มา แลว้ คณุ ขบั รถเบย่ี งขวาไมใ่ หผ้ า่ น
จิตใจทำ�ดว้ ยอะไร ใชส่ !ิ คนท่ีนอนพะงาบ ๆ ในรถไม่ใชพ่ อ่ แม่พนี่ ้องคุณน่ี เลยไม่
ต้องแครว์ า่ เค้าจะเป็นจะตายยังไง...”
มารยาทบนทอ้ งถนน นา้ํ ใจเพยี งเลก็ นอ้ ยทหี่ ยบิ ยน่ื ตอ่ กนั ไมเ่ หน็ เพยี ง
ความจำ�เปน็ ของตนเองเป็นส�ำ คญั ชว่ ยลดปัญหาใหญท่ จ่ี ะตามมา
บนั ทกึ ถงึ ลยั ลา : วะยุห์ คงออ่ น
ธนา หัวโจกของห้อง มันเดินชนฉันแทบจะตัวปลิว ครูเฉลียวให้ธนา
กลา่ วขอโทษครบั แลว้ ให้ฉนั กล่าวตอบวา่ ไมเ่ ป็นไรครบั ...มนั เจ็บปวดแค่ไหน
เจบ็ ทเี่ ดนิ ชนยงั พอทนได้ แตเ่ จบ็ ทต่ี อ้ งบอกวา่ ไมเ่ ปน็ ไรครบั มนั เหลอื ทนจรงิ ๆ...
ความสวยงามของการอยู่ร่วมกันในสังคม ความงดงามของมารยาท
ท่ีบคุ คลพงึ กระทำ� ลว้ นสร้างสรรค์สงั คมให้น่าอยู่

ขอโทษครบั ขอบคณุ ค่ะ 151

มารยาทไทยของฉัน : ชลธชิ า อินมาเมือง
มารยาทดีมากหรือน้อย ข้ึนอยู่กับการฝึกอบรมของแต่ละครอบครัว
บุคลิกภาพของแต่ละคนจะบอกให้รู้ว่า คนคนน้ันมีความสุภาพ อ่อนน้อม
มสี ัมมาคารวะ และมรี ะเบยี บวนิ ยั เพียงใด
เมื่อถงึ ยาม...กลว้ ยไม้งามสะพรั่ง : ทนงเกยี รติ ไขทา
ผมไมไ่ ดต้ ง้ั ใจจะกา้ วรา้ วหรอื ท�ำ ตวั ไมม่ มี ารยาท แตม่ นั ไมม่ เี หตผุ ลทจี่ ะ
ต้องทำ�เช่นนั้น ไม่มีความจำ�เป็นที่จะต้องขอบคุณในส่ิงท่ีเราไม่ได้ร้องขอ
ถา้ หากเราเปน็ คนขอแลว้ เขามอบใหด้ ว้ ยความเตม็ ใจ ผมกย็ นิ ดที จ่ี ะพดู ขอบคณุ
โดยไม่มขี อ้ แมแ้ ต่อย่างใด... ทำ�ไมเราต้องไหวผ้ ู้ใหญ่ทีเ่ ราไมร่ ู้จัก...
คำ�ส่ังสอนของผู้ใหญ่ที่อยู่บนพ้ืนฐานของความปรารถนาดี เป็นวิถี
ที่เด็กจะได้เรยี นร้ปู ฏบิ ัติ
152 ขอโทษครบั ขอบคณุ คะ่

รถญป่ี ุ่น : ดวงใจ ใจสูง
การแสดงความเคารพไม่ใช่การเสียเกียรติแต่อย่างใด เพราะความรู้
และความดีท่ีเราจะได้จากการมคี วามเคารพ และแสดงความเคารพออกมาน้นั
มากมายนัก... ถ้าไม่มีความเคารพแล้ว ใจจะกระด้าง พอกระด้างแล้วจะรับ
ความดีจากคนอน่ื ไมไ่ ด้...
รถ (รส) ชวี ิต : วรางคณา สุพรรณชนะบรุ ี
หญิงสาวรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอผิดเองที่ไม่สังเกตเขาให้ดี
เธอผิดเองท่ีคิดเกลียดเขา ทำ�ไมนะทำ�ไม ทำ�ไมฉันไม่เลือกถามเขาสักคำ�ว่า
เขาเป็นอะไร ไมส่ ะดวกตรงไหนหรือเปล่า ทำ�ไมฉันคิดแตเ่ ร่อื งฉันเอง ฉนั มนั คน
เห็นแกต่ ัวทีส่ ุด ... เกลยี ดจรงิ ๆ คนนิสยั แบบน้ี ฉันเกลยี ดตัวฉันเอง ฉนั ขอโทษ

ขอโทษครับ ขอบคุณค่ะ 153

ร้านขนมของคนใจสลาย : สทุ ธลิ กั ษณ์ เสียงวัฒนะ
ผมอยากจะขอโทษทุกคนกับส่ิงท่ีผมได้ทำ� และปฏิบัติต่อทุกคน
อยา่ งไรม้ ารยาท ไมว่ า่ จะเปน็ ในเรอ่ื งของค�ำ พดู หรอื การกระท�ำ ตา่ ง ๆ ผมอาจจะ
สรา้ งความกดดนั และไมพ่ อใจใหก้ บั พวกคณุ แตอ่ ยากใหร้ วู้ า่ ผมซาบซง้ึ ในนาํ้ ใจ
อนั งดงามของพวกคณุ และผมส�ำ นกึ ผดิ จรงิ ๆ ขอบคณุ ทกุ คนทรี่ ว่ มทกุ ขแ์ ละสขุ กนั
มากถึงเพียงน้ี
โอกาสที่หลายคนจะได้กล่าวคำ�ขอโทษและยอมรับผิด ไม่ได้เกิดข้ึน
ไดก้ บั ทุกคนเสมอไป
วันศกุ ร์ สบิ นาฬกิ า บนรถโดยสารสายสอง : ธีรภัทร์ ค�ำ ตุย้
กอ่ นกลับ เธอกล่าวขอบคุณฉันอกี ครง้ั แลว้ ยมิ้ ใหด้ ้วยความออ่ นโยน
นา่ แปลกท่ีแคค่ �ำ ขอบคณุ สั้น ๆ กลบั ทำ�ใหฉ้ นั ร้สู กึ เต็มตน้ื ในใจขนาดน้ี
ความชว่ ยเหลอื เลก็ นอ้ ยบางอยา่ ง อาจกลายเปน็ สง่ิ ทยี่ งิ่ ใหญใ่ นอนาคต
โดยไมร่ ู้ตวั
154 ขอโทษครบั ขอบคณุ ค่ะ

สงสัยในมารยาท : กนกวรรณ เชียงตนั ต์ิ
ไมว่ า่ จะเรอื่ งมารยาทหรอื เรอื่ งใด เรากค็ วรทจี่ ะหาจดุ กงึ่ กลางในแตล่ ะ
เร่ือง อยู่นอกกรอบแต่ไม่จำ�เป็นต้องอยู่เหนือกฎเกณฑ์ และหัดต้ังคำ�ถามกับ
ส่ิงเหล่าน้ันบ้าง พวกเราทำ�ไปเพียงแค่เขาทำ�ตามกันมา มันจะเกิดประโยชน์
ต่อเรามากท่ีสุดจรงิ ๆ หรอื
อยู่กับยาย : ราม แสงมณี
“ถา้ อยากใหค้ นอน่ื แสดงกริ ยิ ามารยาทกบั เราแบบไหน เรากต็ อ้ งแสดง
กิริยามารยาทแบบน้ันกับเขาก่อน แม้เราจะเป็นผู้ใหญ่ท่ีคนอ่ืนนับหน้าถือตา
แตก่ ารแสดงกริ ยิ ามารยาททอ่ี อ่ นนอ้ มกบั ผอู้ น่ื กอ่ น จะยง่ิ ท�ำ ใหค้ นอนื่ เคารพและ
ศรทั ธาในตัวเรามากยง่ิ ขน้ึ ”

ขอโทษครับ ขอบคณุ คะ่ 155

รางวัลชมเชย

ระดับประชาชนทัว่ ไป

กุลสตรีศรไี ทย : ณัฐฤทยั พลอยหิรัญ
“นงั่ ครบั นอ้ ง” เพย้ี นบอกเดก็ นกั เรยี นชายทยี่ นื ตรงหนา้ เขายม้ิ อาย ๆ
เอียงคอผงกหัวเหมือนเด็กญ่ีปุ่น ไร้เดียงสา พร้อมบอกเธอว่า “ขอบคุณค่ะ”
...เม่ือลงจากรถประจำ�ทาง เด็กนักเรียนชายท่ีเพี้ยนลุกให้นั่ง โบกมือ ยิ้มให้
เพย้ี นกับมดพยกั หนา้ ยิ้มรับ
การปลูกฝังมารยาทท่ีงดงามให้กับเยาวชน เป็นเรื่องท่ีควรภาคภูมิ
ท้ังยังเปน็ บอ่ เกิดมติ รภาพทงี่ ดงามกับผ้อู ่นื ไดเ้ สมอ
คิดถงึ ย่า : เสาวรี เอยี่ มละออ
“แม่ไม่ได้สอนเลยหรอื ” ยา่ พูด “เอาเถิด ทั้งหมดนีย้ ่าจะถอื ว่า แม่แก
ไมไ่ ดส้ ง่ั ไมไ่ ดส้ อน ลกู ถงึ ไดม้ คี วามคดิ ทอ่ี บุ าทว์ ดถู กู วถิ ขี องบรรพบรุ ษุ ไดข้ นาดน้ี
ยา่ พดู แคเ่ รอ่ื งมารยาท การรกู้ าลเทศะ การเคารพผใู้ หญ่ ถา้ ไมเ่ หน็ ดว้ ยกแ็ ลว้ ไปเถดิ ”
ค�ำ สอนของผใู้ หญท่ ตี่ อ้ งประสบกบั ตวั เอง จงึ จะเขา้ ใจวถิ ปี ฏบิ ตั ทิ ง่ี ดงาม

ขอโทษครบั ขอบคุณคะ่ 157

คณุ กำ�ลงั คดิ อะไรอยู่ : วชิ ดุ า ราชพิทกั ษ์
“สังคมไทยของเราให้ความสำ�คัญกับเรื่องมารยาท การเคารพผู้อ่ืน
ให้เกยี รติผอู้ น่ื เรามวี ัฒนธรรม ไปลามาไหว้ มคี �ำ สอนตา่ ง ๆ มากมาย และหวั ใจ
ของค�ำ สอนเหลา่ น้นั คอื การเคารพคนอื่น”
ความคึกคะนอง การไม่เคารพสิทธิผู้อื่น การใช้สื่อสังคมออนไลน์
ในทางทีผ่ ิด อาจเปน็ ต้นเหตุส�ำ คญั ที่ก่อใหเ้ กิดปญั หาใหญ่ตามมา
ตรอกฮาเบอร์ : วิศษิ ฐ์ ปรียานนท์
หลายวันก่อนตอนเรือเข้า เลี้ยบห้ิวปลาโอมาฝากด้วยความคิดถึง
แม้พดู กันไมร่ ู้เรือ่ ง แตภ่ าษาบางชนิด ยงั เช่ือมทง้ั คู่ไว้ด้วยกัน
น้ําใจ มิตรภาพ กาลเทศะ และมารยาท เป็นส่ือประสานมิตรภาพ
ให้งอกเงยและงดงามเสมอ
158 ขอโทษครับ ขอบคณุ คะ่

โต๊ะจนี : กิตศิ ักด์ิ โลกนิยม
“สวสั ดคี รบั ” ผมยกมอื ไหวค้ ณุ ปา้ เจา้ หน้ี ทกั ทายอยา่ งสภุ าพ หวงั เรยี ก
ความเห็นใจได้บา้ ง...
ความนอบนอ้ ม การมสี มั มาคารวะของเดก็ ทม่ี ตี อ่ ผใู้ หญ่ ยอ่ มยงั ใหเ้ กดิ
ความเมตตา พรอ้ มทจี่ ะให้อภยั และใหโ้ อกาสเสมอ
ปา้ ยสี : กติ ศิ ักดิ์ ศรแี กว้ บวร
แมส่ อนฉนั เสมอวา่ การอยรู่ ว่ มกนั ในสงั คมตอ้ งยดึ หลกั “นา้ํ ขนุ่ ไวข้ า้ งใน
นํ้าใสไว้ข้างนอก” ด้วยต้องเห็นหน้ากันไปอีกนาน ตราบใดที่ไม่มีใครย้ายหรือ
ล้มหายตายจากไปเสยี ก่อน
การเคารพสทิ ธผิ อู้ นื่ การหยบิ ยน่ื นา้ํ ใจใหก้ นั ในหมเู่ พอ่ื นบา้ นเปน็ พน้ื ฐาน
ของความสงบสุขทเ่ี กิดข้ึนในชมุ ขน

ขอโทษครับ ขอบคณุ คะ่ 159

ผลการประเมนิ โรงเรยี นเอกชนสอนศาสนา : สันตพิ ล ยวงใย
ความพยายามส่ังสอนและปลูกฝังให้เด็ก ๆ ในช้ันรู้จักมารยาทไทย
ด้วยการกล่าวสวัสดียามเช้า หรือการกล่าวขอบคุณเม่ือมีคนให้ของ...น่ันไม่ใช่
ส่งิ ท่คี วรสอนกนั ในโรงเรยี นเอกชนสอนศาสนา...เพราะเป็นเร่อื งไรส้ าระ เดก็ ๆ
มวี ิธกี ารทักทายแบบมสุ ลิม...
การเตรยี มความพรอ้ ม และปลกู ฝงั วถิ ปี ฏบิ ตั ขิ องสงั คม เปน็ สง่ิ ทลี่ ะเลย
ไมไ่ ด้สำ�หรบั เยาวชน เพือ่ เรยี นร้จู ักการเขา้ สังคมวงกว้างไดอ้ ยา่ งเหมาะสม
ฝรงั่ ขา้ งบา้ น : คารม ธรรมชยาธร
แม้ค่อนข้างแปลกใจกับส่ิงท่ีเขาขอ แต่ผมมีน้ําใจเสมอ...แม้ในใจรู้สึก
ตะขดิ ตะขวงอยบู่ า้ ง แต่ถือว่าการมเี พื่อนบา้ นเปน็ มติ ร น่าจะเป็นเรอื่ งท่ีดี...
การเคารพในนํ้าใจท่ีเพื่อนบ้านหยิบย่ืนให้ ควรรู้จักขอบเขตและ
ความเหมาะควร ทัง้ ยังต้องคำ�นึงถงึ ผลกระทบต่อสาธารณะเปน็ สำ�คญั

160 ขอโทษครบั ขอบคุณค่ะ

เราต่างบกพรอ่ ง : ขนษิ ฐา วชริ าพรพฤฒ
มารยาททางสังคมที่ดีจะเป็นเคร่ืองบ่งชี้ได้ว่าบุคคลผู้น้ันรู้จักเคารพ
ผ้อู นื่
การมมี ารยาททงั้ ตอ่ หนา้ และลบั หลงั ผอู้ น่ื ควรกระท�ำ ใหเ้ ปน็ ปกตวิ สิ ยั
ไม่เคลอื บแฝง หรอื ฉาบหน้าเฉพาะเวลาหนึง่ เวลาใด
สาวเตียงบนกับชายผมู้ ีมารยาท : ถนอม ขนุ เพช็ ร์
ต้องขอโทษทุกคนนะครับ ดีแล้วท่ีไม่มีใครกระทืบผมเม่ือคืน
ปล่อยผมกลับบ้านโดยสวัสดิภาพ ...เสียงหัวเราะตามมาด้วยเสียงปรบมือ
เขายืนคุยอย่างเป็นกันเอง ชั่วข้ามคืน เขาเปล่ียนมาดขี้เมานักเลง มาเป็น
สุภาพบุรุษผนู้ า่ สงสาร...
ในพ้ืนท่ีโลกเสมือน หรือโลกแห่งความจริง “กาลเทศะ” เป็นเร่ืองที่
ต้องคำ�นึงถึง ท่ามกลางคนแปลกหน้า มิตรภาพจะเกิดขึ้นบนความพอเหมาะ
แห่งเวลาและสถานการณ์

ขอโทษครบั ขอบคณุ ค่ะ 161



มารยาทวถิ ีใหม่ พลวตั ของส่งิ ท่ีเรยี กว่ามารยาท

จรูญพร ปรปกั ษป์ ระลัย
ถา้ มารยาทเปน็ สงิ่ มชี วี ติ หลายคนคงนกึ ถงึ บรรดาสายพนั ธดุ์ กึ ด�ำ บรรพ์
ซ่ึงดำ�รงชีพอยู่เป็นร้อย ๆ ปี โดยไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่ในความเป็นจริง
มารยาทเป็นสิ่งที่แนน่ ง่ิ ไรว้ ิวฒั นาการอยา่ งนั้นจริงหรอื
เมื่อเอ่ยถึงมารยาท ส่ิงแรก ๆ ที่แวบเข้ามาในหัวผมคือ หนังสือ
สมบัติของผู้ดี ซึ่งเจ้าพระยาพระเสด็จสุเรนทราธิบดี (หม่อมราชวงศ์เปีย
มาลากุล) เรียบเรียงไว้เม่ือปี พ.ศ. ๒๔๕๕ กว่าร้อยปีจากวันนั้นถึงวันน้ี
หลายคนยังถือเอาหนังสือเล่มน้ีเป็นตำ�ราแม่บท ในหนังและละครไทยเวลา
จะด่ากนั ก็ยังไลอ่ กี ฝ่ายให้ไปอ่าน สมบัติของผูด้ ี
ในสายตาคนส่วนใหญ่ ตำ�ราเล่มน้ีก็ไม่ต่างจากเคร่ืองกรองน้ําชั้นดี
ที่เปลี่ยนนํ้าเสียให้กลายเป็นน้ําใสสะอาด เม่ือปฏิบัติตามคำ�สอนในหนังสือ
เราจะสามารถยกฐานะตัวเอง ไม่วา่ จากระดบั ไหน ๆ ข้นึ เป็นผู้ดไี ดโ้ ดยถ้วนหน้า
พูดได้อีกอย่างว่า มารยาททางกาย วาจา ใจ ท่ีครบครัน คือ
เขตแนวรั้วซึ่งแบ่งแยกคนสองกลุ่มออกจากกัน ระหว่างคนที่เป็นผู้ดีกับคนท่ี
ไม่ใช่ผู้ดี
น่าสังเกตว่า สมบัติของผู้ดี เป็นตำ�ราซึ่งเขียนก่อนยุคประชาธิปไตย
จึงไม่แปลกหากคนสมัยนั้นจะมองสังคมไทยโดยแบ่งคนออกเป็นช้ัน ๆ
ความเปน็ ผดู้ เี ปน็ หนงึ่ องคป์ ระกอบในการเลอื่ นฐานะของผคู้ นขนึ้ ไป อกี ทงั้ ยงั เปน็
คู่มือในการเข้าสังคมชั้นสูงอย่างไม่เคอะเขิน ไม่ถูกติฉินว่าทำ�อะไรไม่ถูกไม่ควร
หรอื ไม่เป็นผู้ดี
ความคาดหวังการยอมรับจากสังคมทำ�ให้ สมบัติของผู้ดี กลายเป็น
หนังสือขายดี อย่างฉบับพิมพ์ครั้งท่ี ๔ เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๙๘ ซ่ึงมีจำ�นวนพิมพ์
ปรากฏบนหน้าปกว่ามากถึง ๒๐๐,๐๐๐ เล่ม ราคาขายเล่มละ ๕๐ สตางค์

ขอโทษครับ ขอบคุณค่ะ 163

คำ�นวณง่าย ๆ ว่าได้เงินแสนจากการพิมพ์เพียงคร้ังเดียว หนึ่งแสนของปีนั้น
มากขนาดไหน ลองเทยี บกบั ราคาทอง ราคากว๋ ยเตย๋ี ว หรอื ราคาอะไร ๆ ดกู ร็ ไู้ ด้
ไมย่ าก
ผมไม่แน่ใจนักว่า สมบัติของผู้ดี พิมพ์ต่อเน่ืองมาถึงปัจจุบัน
แลว้ กคี่ รง้ั ไมน่ บั ทพี่ มิ พแ์ จกในงานศพและโอกาสอนื่ ๆ อกี นบั ครงั้ ไมถ่ ว้ น แตเ่ ชอ่ื วา่
หากจัดอันดับหนังสือขายดีตลอดกาลของไทย สมบัติของผู้ดี ต้องติดอยู่
ลำ�ดบั ต้น ๆ แน่
ไม่เพียงจ�ำ นวนอันมหาศาล สมบตั ิของผู้ดี ยงั ส่งอิทธิพลตอ่ สังคมไทย
อย่างมาก ไม่อย่างน้ันละครยุคน้ีคงเลิกเอ่ยถึงตำ�ราเล่มน้ีกันไปหมดแล้ว
ด้วยอิทธิพลน้ีเอง คนส่วนใหญ่จึงเชื่อว่า แนวคิดเกี่ยวกับมารยาทในสังคมไทย
ไม่เคยขับเคลื่อนไปไหนเลย ตำ�ราเม่ือร้อยกว่าปีก่อนถึงยังใช้ได้อย่างสมบูรณ์
ในปี พ.ศ. น้ี
ค�ำ ถามคอื มันเป็นอย่างนนั้ จรงิ หรอื ขณะทุกสิ่งกำ�ลงั เคล่อื นท่ีไปด้วย
อตั ราเร็วแบบดิจิทัล สง่ิ ทีเ่ รยี กว่ามารยาทกลับไม่เคยขยบั ไปไหนแมอ้ งคุลีเดยี ว
มนั เปน็ อยา่ งน้นั ไปได้อย่างไร
เงาสะทอ้ นของมารยาทใน “ขอโทษครับ ขอบคุณคะ่ ”
หนึ่งในความน่าสนใจของรวมเรื่องส้ัน ขอโทษครับ ขอบคุณค่ะ
อยู่ตรงท้ังหมดเป็นผลพวงจากการประกวดซ่ึงแบ่งเป็น ๔ ระดับ ได้แก่
ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย และประกาศนียบัตร
วิชาชีพ (ปวช.) ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง (ปวส.) และอุดมศึกษา
ระดับประชาชนทว่ั ไป
การแบ่งแบบน้ีเปิดโอกาสให้เห็นมุมมองของคนหลายรุ่นหลายวัย
ซง่ึ มีตอ่ สงิ่ ทีเ่ รียกวา่ มารยาทไทย และมารยาทในสังคม ตามหัวข้อการประกวด
เมื่อเปิดตาและเปิดใจอ่าน ผมพบว่าถึงแม้ระเบียบวิธีส่วนใหญ่ของมารยาท

164 ขอโทษครบั ขอบคณุ คะ่

อาจไม่เปล่ียนไปมากนัก แต่แนวคิดท่ีมีต่อมารยาทกลับไม่เหมือนเม่ือร้อย
กว่าปีก่อนอกี แลว้
มารยาทไม่ใช่เครื่องมือยกระดับช้ัน หรืออุปกรณ์ชี้วัดคัดกรองคน
ออกจากกัน ตรงกันข้าม มารยาทในทุกวันน้ีกลับมุ่งหมายการอยู่ร่วมกัน
บนระนาบเดียวกัน ไม่มใี ครสูงต่ํากวา่ กนั
น่ีคือสิ่งท่ีปรากฏในทุกระดับการประกวด อย่าง “แผลเป็นคำ�พูด”
เรอื่ งสน้ั ชนะเลศิ ระดบั มธั ยมตน้ ซงึ่ สะทอ้ นปญั หาการบลู ลก่ี นั ในโรงเรยี น “ปาก”
เรื่องสั้นรองชนะเลิศอันดับ ๒ ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง (ปวส.)
และอดุ มศกึ ษา ซงึ่ แสดงใหเ้ หน็ พษิ ของถอ้ ยค�ำ ผา่ นการนนิ ทาวา่ รา้ ยซง่ึ ดเู หมอื น
เป็นเร่ืองปกติในชีวิตประจำ�วัน “ช่างทาสีจากพระตะบอง” เร่ืองสั้นชนะเลิศ
ระดบั ประชาชนทวั่ ไป ซง่ึ น�ำ เสนอมติ ขิ องชาตพิ นั ธแ์ุ ละการปะทะทางวฒั นธรรม
ในยุคทกี่ ารเคลือ่ นยา้ ยแรงงานขา้ มประเทศเกดิ ขน้ึ ตลอดเวลา
เรอ่ื งสน้ั ทงั้ หมดยงั สะทอ้ นการอยรู่ ว่ มกนั ซงึ่ ซบั ซอ้ นมากขนึ้ ไมใ่ ชช่ มุ ชน
ครอบครัวแบบทุกคนเป็นญาติพ่ีน้องกันหมดเหมือนในอดีต ผู้คนต่างสังคม
ตา่ งเชอ้ื ชาติ ตา่ งศาสนา ตา่ งการศกึ ษา ตา่ งอาชพี ตา่ งฐานะ ตา่ งวฒั นธรรม ฯลฯ
มาอยู่รวมกัน ความแตกต่างก็เช่นเดียวกับแว่นคนละสี เม่ือสวมแว่นต่างกัน
กย็ ่อมมองเห็นอะไรไม่เหมอื นกัน ประกายของปัญหามกั เร่ิมตน้ จากจดุ นี้
สุดท้ายเรื่องสั้นเหล่านี้ก็ชี้ให้เห็นว่า มารยาทไม่ได้เป็นเรื่องของ
พธิ กี ารใด ๆ แตเ่ ปน็ เรอื่ งของการคดิ ถงึ ผอู้ นื่ ไมว่ า่ จะพดู เขยี น ท�ำ กา้ วลว่ งเขา้ ไป
ในพื้นท่ขี องใคร หรอื เม่ือต้องใช้สถานทีต่ ่าง ๆ ร่วมกนั
แต่ถึงโดยรวมจะเหมือนกัน ในความเหมือนก็ยังมีความต่าง
คนแต่ละช่วงวัยมีวิธีมองสิ่งที่เรียกว่ามารยาทต่างกัน ในกลุ่มเด็กและเยาวชน
(สามระดบั แรก) มมุ มองทม่ี ตี อ่ มารยาทดเู ปน็ เรอ่ื งงา่ ย ๆ ตรงไปตรงมา ในท�ำ นอง
ทำ�ดีได้ดี ทำ�ชั่วได้ชั่ว คนที่มีมารยาทจะได้รับผลดีกลับมาเสมอ เช่นเดียวกัน
คนไมม่ มี ารยาท ซง่ึ จะไดร้ บั บทลงโทษในรปู แบบตา่ ง ๆ ตง้ั แตร่ ะดบั ถกู โตก้ ลบั แบบ

ขอโทษครับ ขอบคุณค่ะ 165

ตาต่อตาฟันต่อฟัน อย่างในเรือ่ ง “แผลเป็นคำ�พูด” ทีม่ นุษย์ปา้ ซ่ึงพดู จาไม่ดกี ับ
เด็ก โดนกระแทกกลับไปแรง ๆ “...การดูถูกคนอ่ืนมันไม่ได้ทำ�ให้คุณดูสูงขึ้น
ในทางกลับกันมันกลับเป็นสิ่งที่บ่งบอกว่า กำ�พืดของคุณเป็นแบบไหน...”
เช่นเดียวกบั เรื่อง “ปาก” ที่สดุ ทา้ ยความอดทนของพนักงานสาวก็มาถงึ ขดี สุด
เธอจึงประจันหน้าด่ากลับมนุษย์ป้า (อีกคน) แบบไม่ย้ัง “...เหม็นปากพี่ต้อย
ไงคะ เหมน็ ย่ิงกวา่ สว้ มตนั อีกค่ะพ่ี เม้น เหมน็ ว่าง ๆ กไ็ ปตรวจสุขภาพช่องปาก
บ้างก็ได้นะคะ เรื่องของคนอื่นรู้ดีไปเสียหมด นี่ละค่ะที่เขาบอกว่า ปากเหม็น
เหมือนสว้ มตนั ...”
ผลกรรมยังมาในรูปแบบอื่น ๆ อย่างการวิพากษ์วิจารณ์ผ่านสื่อ
ออนไลน์ในเรื่อง “จังหวะสำ�คัญ” หลังจากคลิปเด็กหนุ่มทะเลาะกับนักดนตรี
เปดิ หมวกถกู โพสตล์ งไป จนท�ำ ใหเ้ ดก็ หนมุ่ ไดค้ ดิ ทบทวน และยอ้ นกลบั ไปกลา่ ว
ค�ำ ขอโทษ
ท่ีหนักหนาที่สุดคือ ชายชราในเร่ือง “หลานปู่” ซ่ึงเพิ่งสำ�นึกได้เม่ือ
สายเกินไปแล้วว่า เพราะการเป็นคนไร้มารยาท ทำ�ให้ท้ังชีวิตตัวเองต้องพังลง
อย่างนา่ เสียดาย
ในทางตรงกันข้าม คนที่มีมารยาทก็จะได้รับผลดีแบบฉับพลันทันที
อย่างเด็กหนุ่มใน “ประทับใจแรกพบ” ซ่ึงการทำ�งานวันแรกทำ�ให้เขาเป็นท่ี
ช่ืนชมของใครต่อใคร ขณะท่ีตัวเขาเองก็รู้สึกดีอย่างมากต่อทุกส่ิงที่เกิดข้ึน
ไมต่ า่ งจากเดก็ หญงิ ใน “ชมพอกบั พอ่ ” ทกี่ ารท�ำ ตามค�ำ สอนเรอ่ื งมารยาท ท�ำ ให้
เธอเป็นท่ีรักของทุกคน เรื่องส้ันเรื่องนี้จบลงง่าย ๆ ด้วยการท่ีเด็กหญิงได้กิน
ทเุ รยี นแสนอรอ่ ย เปน็ เสมอื นรางวัลทเ่ี ดก็ ดสี มควรได้รบั
สาวน้อยใน “นางสาวหยาดน้ําตา” ก็เห็นถึงความเปล่ียนแปลงของ
ตวั เอง หลงั จากอา่ นต�ำ รามารยาทไทยและน�ำ ไปปฏบิ ตั ิ ดงั ทเี่ ธอเลา่ ผา่ นจดหมาย
ถึงเพือ่ นสนทิ “...การมมี ารยาทท�ำ ให้ฉนั เป็นเดก็ น่ารักได้ทนั ตาเหน็ ...”
ทั้งหมดสะท้อนถึงการมองโลกอย่างไม่เคลือบแคลงสงสัย ผิดกับ
เรอื่ งสนั้ ระดบั ผใู้ หญซ่ งึ่ เปดิ มมุ อน่ื ๆ ของมารยาทวา่ บางครงั้ กไ็ มง่ า่ ยทจ่ี ะตดั สนิ
166 ขอโทษครับ ขอบคณุ ค่ะ

ชถี้ กู ชผ้ี ดิ หลายเรอ่ื งค�ำ วา่ ‘มารยาท’ ซอ่ นตวั แนบสนทิ อยใู่ นเรอื่ งราวของตวั ละคร
ไม่มีผลโดยตรงทั้งในทางดีทางร้าย แต่เป็นโครงครอบความสงบสุขของผู้คน
เอาไว้
บางเรื่องตั้งคำ�ถามต่อส่ิงท่ีอยู่เหนือกว่าความสัมพันธ์ระหว่าง
คนกบั คน อยา่ ง “ผลประเมนิ โรงเรยี นเอกชนสอนศาสนา” ซงึ่ กระตกุ ใหไ้ ดค้ ดิ วา่
ขอ้ ปฏบิ ตั ติ า่ ง ๆ ไมอ่ าจใชไ้ ดก้ บั ทกุ คน อ�ำ นาจทไี่ มไ่ ดม้ าพรอ้ มความเขา้ ใจ แทนท่ี
จะส่งผลดี กลบั กลายเป็นเหมือนศรทพี่ งุ่ แทงทกุ คนทเ่ี ก่ียวขอ้ ง
มารยาทในเรอื่ งนผ้ี กู ตดิ กบั อ�ำ นาจในระบบ ซง่ึ ชน้ี ว้ิ สงั่ ผคู้ นใตก้ ารบงั คบั
ให้เช่อื ฟงั และปฏิบัติตามมารยาท ไมใ่ ชเ่ รื่องของจติ ใจ ขึ้นอยกู่ ับวา่ ใครมีอำ�นาจ
และใครผูน้ นั้ ประกาศกบั คนอ่ืน ๆ ว่าตอ้ งท�ำ อยา่ งไรถึงจะถูกตอ้ ง
สิ่งที่เรียกว่า มารยาท ยังมีเส้นบาง ๆ ของความรู้สึกเป็นตัวกำ�หนด
อย่างในเร่ือง “สาวเตียงบนกับชายผู้มีมารยาท” ซ่ึงมารยาทหาได้เป็นสิ่งท่ีมี
ขอบเขตแนน่ อนตายตวั ไมช่ ดั เจนวา่ อะไรคอื สง่ิ ทที่ �ำ ได้ และอะไรคอื สงิ่ ทไ่ี มค่ วรท�ำ
เงื่อนไขอย่ทู ร่ี ะดบั ความสัมพันธ์ และความรสู้ ึกที่แตล่ ะคนมีตอ่ กัน
บางเรอื่ งยงั ตแี ผธ่ าตแุ ทข้ องมนษุ ย์ การรอู้ ะไรถกู อะไรผดิ เปน็ เรอ่ื งหนง่ึ
แต่การกระทำ�กลับเป็นอีกเรอ่ื งหน่งึ การส�ำ นึกผดิ การกลา่ วค�ำ ขอโทษ ซึง่ เกดิ
ขน้ึ ง่าย ๆ ในเรือ่ งสัน้ ระดบั เดก็ และเยาวชน กลับกลายเป็นสิ่งทช่ี ัว่ ชีวิตก็ไมเ่ กิด
ในเรอ่ื งสัน้ ของผู้ใหญ่ ไม่วา่ จะในเรอื่ ง “ช่างทาสีจากพระตะบอง” ซง่ึ ถึงในทสี่ ดุ
เราจะรวู้ า่ ใครคอื ตน้ เหตขุ องเรอื่ งทงั้ หมด แตเ่ รากไ็ มเ่ คยไดย้ นิ ค�ำ ขอโทษจากปาก
ของเขา
ในทำ�นองเดียวกับ “ไมเ่ ป็นไร” ทคี่ วามชงิ ชงั อันไรเ้ หตผุ ล ไมไ่ ดล้ งเอย
ด้วยการสำ�นึกผิด แม้เมื่อความตายมาฉุดกระชากชีวิตไป เราก็ยังไม่เห็นความ
เปลี่ยนแปลงใด ๆ อีกหนึ่งความจริงท่ีเจ็บแสบย่ิงกว่าน้ันก็คือ ส่ิงท่ีตัวละคร
กระทำ�ต่อกัน หาได้สง่ ผลดีร้ายอย่างชัดเจน ความดีความเลวไมเ่ ก่ยี วขอ้ งใด ๆ
กับการเป็นโรคเบาหวาน จนฝา่ ยหนึ่งต้องตายจากโลกนีไ้ ปเลยสกั นดิ

ขอโทษครบั ขอบคุณคะ่ 167

เร่ืองสั้นอย่าง “ไม่เป็นไร” แทนที่จะให้คุณสมบัติของมารยาท
อยา่ งตรงไปตรงมา กลบั แสดงใหเ้ หน็ คณุ ธรรมทส่ี งู กวา่ นนั่ คอื การใหอ้ ภยั ตอ่ กนั
แม้อีกฝ่ายจะร้ายต่อเราสักแค่ไหน ถ้าเราไม่ถือโทษโกรธเคืองเสียแล้ว สังคม
กด็ �ำ เนนิ ตอ่ ไปได้อยา่ งสงบสขุ
ความไมง่ า่ ยในโลกของผใู้ หญ่ ยงั ปรากฏแมก้ ระทง่ั เรอื่ งสนั้ ซง่ึ มตี วั ละคร
เป็นเด็กสาววัยใสอย่าง “ไอซ์พิงก์” ความผิดใจกันระหว่างเพื่อน แม้ทำ�ให้
ความสมั พนั ธต์ อ้ งสะดดุ แตส่ ดุ ทา้ ยทง้ั คกู่ ก็ ลบั มาคยุ กนั ดงั เดมิ โดยไมจ่ �ำ เปน็ ตอ้ ง
เอย่ ค�ำ ขอโทษ หวั ใจส�ำ คญั อยตู่ รงความเปน็ เพอ่ื น ซง่ึ มนี า้ํ หนกั ใหญห่ ลวงกวา่ สง่ิ ใด
เรอื่ งสน้ั ในระดับผู้ใหญ่ ท�ำ ให้เหน็ วา่ มารยาทไมใ่ ชส่ ่ิงทีแ่ ยกตัวอยู่เดี่ยว ๆ มันยัง
เกาะเก่ียวกับส่ิงอื่น ๆ อย่างแยกไม่ออก ไม่ว่าจะเป็นอำ�นาจในสังคม ระดับ
ความสมั พนั ธ์ รวมไปถงึ คณุ ธรรมตา่ ง ๆ ซงึ่ ประคองสงั คมไมใ่ หร้ ว่ งหลน่ แตกสลาย
เพยี งเพราะขาดพร่องสิง่ หนึ่งส่ิงใดไป

ระหว่างบรรทัดเรื่องสน้ั มารยาทไทยและมารยาทในสงั คม
ถึงแม้เรื่องสั้นชุดน้ีจะต้ังต้นด้วยเรื่องมารยาท แต่ส่ิงที่ปรากฏกลับ
มากกว่านั้น เร่ืองสั้นท้ังหมดใน ขอโทษครับ ขอบคุณค่ะ เป็นเสมือนจิกซอว์
ทปี่ ระกอบกนั เปน็ ภาพจ�ำ ลองสงั คมไทย ซงึ่ ซบั ซอ้ นกวา่ เมอ่ื รอ้ ยกวา่ ปกี อ่ นตอนท่ี
เจา้ พระยาพระเสดจ็ สุเรนทราธบิ ดี เขยี น สมบัติของผู้ดี หลายเทา่ ตัว
รายละเอียดในเรื่องสั้นเหล่าน้ีสะท้อนถึงสังคมซึ่งผสมแต่ไม่ผสาน
การบูลล่ีเป็นปัญหาใหญ่ท่ีเกิดกับคนทุกระดับ ความแตกต่างกลายเป็นปม
อนั ยากจะแก้ ทง้ั ในเรอื่ งรปู ลกั ษณอ์ ยา่ งแผลเปน็ บนใบหนา้ ใน “แผลเปน็ ค�ำ พดู ”
การเป็นชนกลุ่มน้อยใน “อยู่ในนิทรา” แรงงานต่างด้าวใน “ช่างทาสีแห่ง
พระตะบอง” รวมไปถงึ ครอบครวั ท่ีแตกสลายใน “ชมพอกบั พอ่ ”
หลายเร่ืองยังแสดงให้เห็นการอยู่ร่วมกันของผู้คนท่ีแตกต่าง ไม่ว่า
จะเปน็ คนตา่ งศาสนาใน “ผลการประเมนิ โรงเรยี นเอกชนสอนศาสนา” คนตา่ งชาติ
ใน “ฝรั่งข้างบ้าน” หรอื ผู้พกิ ารใน “รถ (รส) ชีวิต”
168 ขอโทษครบั ขอบคุณคะ่

หนึ่งในเร่ืองสั้นซึ่งประกาศแนวคิดของคนปัจจุบันได้เป็นอย่างดี
คือ “เคารพเขา” ท่ีไม่ได้มองมารยาทเป็นแค่เร่ืองของมนุษย์ กระแสอนุรักษ์
ธรรมชาตทิ เ่ี ขม้ ขน้ นบั จากปลายศตวรรษที่ ๒๐ เปน็ ทม่ี าของแนวคดิ ในการอยรู่ ว่ ม
กับธรรมชาติ โดยไมม่ องวา่ มนุษย์เปน็ ผูก้ �ำ หนดความเปน็ ไปของสรรพสงิ่
ไมเ่ พียงจ�ำ นวนคนทีเ่ พม่ิ มากข้นึ การตดิ ต่อสอ่ื สารยังมชี อ่ งทางใหม่ ๆ
ให้เราได้พูดคุยกันตลอดเวลา เรื่องส้ันอย่าง “จังหวะสำ�คัญ” ทำ�ให้เราเห็นว่า
สื่อสมัยใหม่มีอิทธพิ ลต่อเราเพียงใด มนั ไมเ่ พยี งน�ำ เสนอข้อมูล ขา่ วสาร ความรู้
ความคิดเห็น และอารมณ์ความรู้สึก แต่ยังมีบทบาทเป็นผู้ควบคุมการกระทำ�
ของเรา ผ่านการวิพากษ์วิจารณแ์ ละตัดสนิ โดยผคู้ นท้งั ท่เี รารู้จกั และไมเ่ คยรจู้ กั
ขณะทเี่ ร่อื งส้ันอยา่ ง “ไอซพ์ ิงก”์ เปดิ ใหเ้ ราไดเ้ หน็ พ้ืนที่ส่วนตัวใหม่ ๆ
นอกเหนือจากพน้ื ทแ่ี บบเดมิ นนั่ ก็คอื พืน้ ท่ีของการสร้างสรรค์ ซงึ่ ผู้สร้างมีสิทธิ
ร้อยเปอร์เซ็นต์ที่จะเปิดให้ใครเข้ามาดูหรือปิดก้ันไว้อย่างไรก็ได้ เร่ืองสั้นเร่ืองนี้
ยังทำ�ใหเ้ ราตระหนกั ถึงพื้นท่ีซง่ึ ไม่ใช่แค่สถานท่ี แตย่ งั รวมถึงพืน้ ท่ชี ีวิต เร่อื งราว
ในชวี ิตแต่ละคน ซ่ึงเปน็ พ้นื ท่สี ว่ นตวั ยงิ่ กวา่ พ้นื ทใี่ ด ๆ
โฉมหน้าของมารยาท จึงไม่ได้เป็นแค่เร่ืองของข้อปฏิบัติและ
การแสดงออก ความหมายลึก ๆ ของสง่ิ นอี้ ยทู่ ่ีการเคารพผู้อนื่ เคารพความเปน็
สว่ นตวั เคารพความแตกตา่ ง และเคารพในการอยรู่ ว่ มกนั ไมว่ า่ ระหวา่ งคนกบั คน
หรือระหว่างคนกับส่ิงอื่นใดกต็ าม
ทงั้ หมดรวมกนั เปน็ โลกปจั จบุ นั ซงึ่ ซบั ซอ้ นขน้ึ ในทกุ มติ ิ และดว้ ยความ
เปลี่ยนแปลงน้ีเอง จึงเป็นไปไม่ได้ที่เร่ืองของมารยาทจะดำ�รงอยู่ในสถานะเดิม
ทั้งในแง่แนวคิด คุณสมบัติ และวิถีปฏิบัติ ซึ่งถ้าใครอยากรู้ว่าเป็นอย่างไร
เรอ่ื งส้นั ชดุ น้นี บั เปน็ กรณีศึกษาท่นี ่าสนใจยง่ิ
ผมมั่นใจว่า ถ้าเราถอดบทเรียนจากเรื่องสั้นทั้งหมดใน ขอโทษครับ
ขอบคณุ คะ่ ออกมาอยา่ งละเอยี ดทกุ แงท่ กุ มมุ เราจะเขา้ ใจทอี่ ยทู่ ย่ี นื ของมารยาท
ได้มากข้ึนว่า ทุกวันน้ีผู้คนมองมารยาทแบบไหน และมันเคล่ือนไปกับสังคม
ปจั จบุ ันอยา่ งไร

ขอโทษครบั ขอบคุณคะ่ 169

มารยาทในศตวรรษท่ี ๒๑
หากย้อนกลับไปอ่าน สมบัติของผู้ดี ส่ิงที่เราจะได้รับคือ คำ�สอน
กว่าร้อยข้อ ซึ่งกำ�หนดทุกการกระทำ�ของเราให้เป็นผู้ดี มีมารยาทอันงดงาม
แน่นอน คำ�สอนทั้งหมดเป็นพื้นฐานท่ียังใช้ได้ แต่ด้วยความเปล่ียนแปลง
ของยุคสมัย คงยากที่ใครจะทำ�ท้ังหมดได้โดยไม่รู้สึกอึดอัด เพราะดูเหมือนว่า
สมบัติของผู้ดี มุ่งสร้างคนให้เป็นมนุษย์สมบูรณ์แบบ หาใช่ปุถุชนซึ่งย่อมมี
บางอยา่ งพร่องไปบา้ งเปน็ ธรรมดา
เม่ือพลิกอ่านเรื่องสั้นท้ังหมดใน ขอโทษครับ ขอบคุณค่ะ ผมพบว่า
สังคมไม่ได้ปรารถนามนุษย์สมบูรณ์แบบอย่างนั้นอีกแล้ว เราแค่ต้องการคน
ซง่ึ สามารถอยรู่ ่วมกันได้ อาจไม่เป๊ะทุกกระเบียดนว้ิ แตก่ ็ไม่ถงึ กับหาดีไม่ไดเ้ ลย
มารยาทในทกุ วนั น้ี จงึ ไดป้ รบั ลดแบบแผนอนั เครง่ ครดั ลง เหลอื ไวเ้ พยี งสงิ่ ทเี่ ปน็
แกน่ แท้ของมนั จริง ๆ
แกน่ แทท้ วี่ า่ กค็ อื การคดิ ถงึ ผอู้ นื่ กอ่ นตวั เองเสมอ เพราะเมอ่ื คดิ ถงึ ผอู้ นื่
เราจะไม่พูดอะไรให้ใครระคายหู ไม่ทำ�อะไรให้ใครขัดเคืองใจ และไม่คิดอะไร
ใหใ้ จตวั เองต้องรอ้ นรุ่ม หรือคันจนตอ้ งหาทางเกาให้หาย
นค่ี อื พลวตั ของมารยาท ซ่ึงไม่เคยหยุดน่ิงเหมอื นทหี่ ลายคนคดิ มนั ยงั
ขับเคลื่อนไปพร้อมความเปล่ียนแปลงแหง่ ยคุ สมยั
การปรับเปลีย่ นอันเปน็ ธรรมชาตนิ ่เี อง ท่ีท�ำ ใหม้ ารยาทยังคงอยู่ ยังมี
ความหมาย และยงั มคี ณุ คา่ ไม่ว่าโลกจะเปลี่ยนไปสักแคไ่ หนก็ตาม
170 ขอโทษครับ ขอบคุณค่ะ

ผู้ทรงคณุ วุฒิ

คณะกรรมการประกวดเรื่องส้ัน
และสงั เขปประวัตนิ ักเขียน

ศกึ ษาโครงสรา้ งของเรอ่ื งสน้ั ใหแ้ มน่ ย�ำ กอ่ นลงมอื
เขียน อะไรท่ีต้องการบอกผู้อ่าน รู้จักตัวละคร
ทกุ ตวั วา่ เขาคดิ อะไร ปรารถนาอะไร อา่ นเรอื่ งสน้ั
ดี ๆ สมา่ํ เสมอและฝึกเขียน ลอกเลยี นเขามามัน
น่าอับอาย ไมซ่ อื่ สตั ย์ต่อตวั เอง

นายจำ�ลอง ฝ่งั ชลจติ ร
ศลิ ปนิ แห่งชาติ สาขาวรรณศลิ ป์

ประจำ�ปีพทุ ธศกั ราช ๒๕๖๑

เรอ่ื งสน้ั เปน็ เรอ่ื งเลา่ คณุ จะเลา่ อยา่ งไร ใหไ้ ดเ้ รอื่ ง
และไดร้ ส

รองศาสตราจารยธ์ ัญญา สังขพันธานนท์
ศิลปินแหง่ ชาติ สาขาวรรณศลิ ป์
ประจำ�ปพี ุทธศักราช ๒๕๕๙

อ่านเขยี น เรียนรู้
อยู่ร่วมสังคมอยา่ งสนั ติวิธี

นายจตพุ ล บญุ พรัด
บรรณาธิการอิสระ

172 ขอโทษครับ ขอบคุณคะ่

มารยาททด่ี ี มาจากจติ ใจอนั ดงี าม เมอื่ จติ ใจดงี าม
เราจะคิดถึงผู้อ่ืน เมื่อคิดถึงผู้อ่ืน เราจะไม่
แสดงออกอย่างไร้มารยาท ไม่ว่ากับใคร ที่ไหน
ในสถานการณใ์ ดกต็ าม

นายจรูญพร ปรปกั ษป์ ระลยั
นักเขียน นักวจิ ารณ์วรรณกรรม
และกรรมการตัดสนิ รางวัลด้านวรรณกรรม

เปน็ ใครกต็ อ้ งมมี ารยาท นกั เขยี นกต็ อ้ งมมี ารยาท
งานเขียนคืองานสร้างสรรค์ คำ�ว่าสร้างสรรค์
มีความหมายชัดเจนอยู่แล้ว คงไม่ต้องอธิบาย
เรอื่ งมารยาทขอ้ แรกของนกั เขียน

นายกิตตศิ กั ดิ์ มสี มสบื
ศิลปนิ แหง่ ชาติ สาขาวรรณศิลป์

ประจำ�ปีพทุ ธศักราช ๒๕๕๙

รางวลั เสมือนมือทแ่ี ตะไหล่
ใหค้ ณุ ก้าวตอ่ ไป เพ่อื รบั เสียงปรบมือ

นายพบิ ลู ศักดิ์ ลครพล
ศิลปินแหง่ ชาติ สาขาวรรณศิลป์

ประจำ�ปีพทุ ธศกั ราช ๒๕๖๐
ขอโทษครบั ขอบคุณค่ะ 173

มมี ารยาท มสี ังคม มวี ฒั นธรรม
นางสรตี ปรีชาปัญญากุล

ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ประจ�ำ ภาควชิ าภาษาไทย
และภาษาตะวนั ออก คณะมนษุ ยศาสตร์
มหาวทิ ยาลยั รามคำ�แหง

ปฏบิ ตั ติ อ่ ผอู้ ่ืนเชน่ ใด
ยอ่ มไดก้ ารปฏิบัติเชน่ นั้นตอบแทน

นางสาวทัศชล เทพก�ำ ปนาท
นักเขยี นอสิ ระ

และท่ปี รึกษากรมส่งเสรมิ วัฒนธรรม

174 ขอโทษครบั ขอบคณุ คะ่

รางวัลระดับมธั ยมศึกษาตอนต้น

รางวัลชนะเลศิ เรอื่ ง แผลเป็นค�ำ พดู
เติมศิริ มีพร อายุ ๑๕ ปี
นักเรยี นจากโรงเรียนสวายวทิ ยาคาร จงั หวัดสุรนิ ทร์

น่ีคือโอกาสแรกที่ได้เขียนผลงานที่มีชื่อว่า แผลเป็นคำ�พูด ซึ่งได้รับ
แรงบันดาลใจมาจากประสบการณ์ตรงในวัยเด็กของฉัน คาดไม่ถึงเลยว่า
สงิ่ ทท่ี �ำ ใหฉ้ นั เกดิ ความทกุ ข์ มนั ก�ำ ลงั คอ่ ย ๆ เตมิ เตม็ ความสขุ ใหก้ บั ฉนั อยู่ เพราะ
เรื่องราวในวันวานอาจเป็นแค่เพียงแบบทดสอบ ดังนั้นฉันจะใช้นามปากกาว่า
เติมเต็ม เพียงเพราะหวังว่าผลงานของฉันจะเติมเต็มความสุขให้แก่ผู้อ่านด้วย
เชน่ กัน

ขอโทษครบั ขอบคณุ คะ่ 175

รางวัลรองชนะเลิศอนั ดับ ๑ เร่ือง ชมพอกับพอ่
วชิรา ประลังการ ชื่อเล่น ชมพอ อายุ ๑๕ ปี
ปัจจุบันศึกษาอยู่ช้ันมัธยมศึกษาปีที่ ๓/๑ โรงเรียน
นา่ นนคร
เร่ืองส้นั “ชมพอกับพ่อ” มาจากชวี ิตจรงิ ซ่ึงเห็น
คุณพ่อผู้เป็นแบบอย่างในการใช้ชีวิต คุณพ่อเล้ียงดู
ฉันมาต้ังแต่เล็ก ๆ เนื่องจากหย่าร้างกับคุณแม่
คุณพ่อสอนฉันในเร่ืองการเรียน ความมีระเบียบวินัย

คณุ ธรรมจรยิ ธรรม มารยาท และการมที ศั นคตทิ ด่ี ี จงึ ท�ำ ใหฉ้ นั เปน็ คนดไี ดจ้ นถงึ
ทุกวันนี้ ถึงแม้จะไม่ได้มีคุณแม่ ฉันก็ไม่รู้สึกเสียใจหรือน้อยใจ เพราะคุณพ่อ
เติมเตม็ สง่ิ ทข่ี าดไปได้เปน็ อย่างดี ฉนั ขอสัญญาว่าจะตง้ั ใจปฏิบัตติ ามคำ�สั่งสอน
ของคุณพอ่ โดยการตง้ั ใจเรยี น และเป็นคนดขี องสงั คม
รางวลั รองชนะเลศิ อันดับ ๓ เรื่อง อยใู่ นนิทรา

วานุ นามปากกา เดก็ ชายขอบ และสาววยั รนุ่
ชาวกะเหร่ียง กำ�ลังศึกษาอยู่ช้ัน ม.๓ โรงเรียน
อดุ มสทิ ธิศกึ ษา จงั หวัดกาญจนบรุ ี
เรอ่ื งสนั้ “อยใู่ นนทิ รา” มาจากการท่ี นบั อายุ
ตวั เองเลน่ ๆ ก็จวนจะเข้า ๑๐ ขวบแล้ว เด็กหญงิ
เชื้อสายกะเหรี่ยง เพิ่งมีโอกาสเข้าเรียน ป.๑
โรงเรียนลาซาล สังขละบุรี โดยท่ียังมิรู้ภาษาไทย
สักตัว แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา มันเป็นความท้าทายในชีวิต ท่ีฉันจะต้องด้ินรน
ฝกึ อา่ นเขยี นใหไ้ ด้ ดว้ ยความพยายามจากการเขยี นเรยี งความสง่ ครู ครทู า่ นเหน็
อะไรบางอย่างจึงส่งเข้าแข่งขันแต่งกาพย์ และมาต่อยอดฝึกฝนเขียนเร่ืองสั้น
ดิฉันสอดแทรกวฒั นธรรม “กะเหรี่ยง” ของตนเอง ไว้ในผลงาน “อยูใ่ นนิทรา”
ให้ผู้อ่านได้สัมผัสวิถีเด็กไร้สัญชาติ ที่ยังสามารถคงไว้ซ่ึง “มารยาทไทย และ
มารยาทในสงั คม” ได้อยา่ งเตม็ เป่ียม
176 ขอโทษครับ ขอบคณุ ค่ะ

รางวัลระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย และประกาศนียบตั รวชิ าชพี
(ปวช.)

รางวลั ชนะเลศิ เรื่อง เคารพเขา
ญดาวรรณ พืชพิสุทธ์ิ ชื่อเล่น หนูดี ศึกษาใน
ระดบั ชนั้ มธั ยมศกึ ษาปที ี่ ๖ โรงเรยี นสตรวี ดั อปั สรสวรรค์
แผนการเรยี นรศู้ ลิ ปภ์ าษาญป่ี นุ่ -องั กฤษ

เวลาว่างชอบอยู่กับการอ่าน ทำ�ให้คุณครูเห็นแววและพาเข้าร่วม
การแขง่ ขนั วรรณกรรมพจิ ารณ์ ในการแขง่ ขนั ศลิ ปหตั ถกรรม ท�ำ ใหร้ จู้ กั งานเขยี น
ลึกซ้ึงมากขึ้น จนได้มีโอกาสส่งเรื่องส้ัน เร่ือง “เคารพเขา” เข้าประกวด
ด้วยแรงบันดาลใจว่า “พวกเราท่ีมีสองขาและสองมือ ควรได้รับความเคารพ
ซง่ึ กนั และกนั แตเ่ ราลมื ใหค้ วามเคารพพวกเขาอนั สงู ใหญท่ ใี่ หร้ ม่ เงา และอาวโุ ส
กวา่ เรามากไปไดอ้ ย่างไร”

ขอโทษครบั ขอบคุณค่ะ 177

รางวลั รองชนะเลิศอนั ดับ ๑ เรื่อง หลานปู่
พงศภัค พวงจันทร์ อายุ ๑๗ ปี กำ�ลังศึกษาอยู่
ในระดับชั้น ม.๖ โรงเรียนอรรถมิตร กรุงเทพมหานคร
ชื่นชอบการเขียนตั้งแต่ช้ัน ม.ต้น มีผลงานเรื่องส้ัน
สยองขวัญแฟนตาซีในเว็บไซต์อ่านนิยายต่าง ๆ ภายใต้
นามปากกา “พงศภัค” และเคยได้รับรางวัลดีเด่น
โครงการ Young Thai Artist Award 2020 สาขา
วรรณกรรม

ยามวา่ งชอบจนิ ตนาการถงึ เรอื่ งราวเพอ้ ฝนั อนั เปน็ วตั ถดุ บิ ชนั้ ดสี �ำ หรบั
งานอดิเรก เรื่องส้ัน “หลานปู่” เองก็เกิดข้ึนขณะกำ�ลังว่ิงออกกำ�ลังกาย และ
เห็นหลานปู่คู่หนึ่งเดินเคียงข้างพร้อมคุยกันอย่างสนิทสนม ประกอบกับ
ความอยากเขยี นเรอ่ื งราวเกย่ี วกบั “ความจรงิ ” กบั “ความเพอ้ ฝนั ” เปน็ ทนุ เดมิ
รางวลั รองชนะเลิศอันดบั ๒ เรื่อง นางสาวหยาดนํ้าตา

สรุ ัตนา ใจงาม ปัจจบุ ันอายุ ๑๘ ปี เจ้าของ
ผลงานเรื่องสั้น “นางสาวหยาดนา้ํ ตา” ถือไดว้ ่าเป็น
เรอ่ื งสน้ั เรอ่ื งแรกทเ่ี ขยี นขน้ึ มา เนอ่ื งจากอยากถา่ ยทอด
ความดีงามของมารยาทไทย ท่ีสอดแทรกอยู่ใน
ชีวิตประจำ�วันให้ดูเป็นสิ่งท่ีจับต้องได้มากข้ึน
ซง่ึ ท�ำ ใหไ้ ดร้ ับรางวัลทยี่ ่ิงใหญ่ถึงเพียงน้ี
เพื่อเป็นการตอบแทนรางวัลอันทรงคุณค่า
จงึ ตง้ั ใจวา่ จะมงุ่ มน่ั พฒั นาฝมี อื มอบงานเขยี นทด่ี ี มอบความสขุ ใหแ้ กผ่ อู้ า่ นสรา้ ง
ประโยชนแ์ ละจรรโลงสังคมให้ได้มากท่สี ุด

178 ขอโทษครบั ขอบคุณคะ่

รางวลั ระดบั ประกาศนยี บตั รวชิ าชีพช้นั สูง (ปวส.)
และระดบั อดุ มศึกษา

รางวัลชนะเลศิ เรอ่ื ง ประทับใจแรกพบ
ทกั ษณิ ทนุ เกดิ มภี มู ลิ �ำ เนาอยทู่ จ่ี งั หวดั สตลู
ปัจจุบันเป็นนิสิตช้ันปีท่ี ๔ สาขาวิชาภาษาไทย
คณะศกึ ษาศาสตร์ มหาวทิ ยาลัยทักษณิ ผลงาน
ทผ่ี า่ นมาไดร้ บั รางวลั เหรยี ญทองประเภทเรอื่ งสน้ั
โครงการ ลายลักษณ์วรรณศิลป์ครั้งที่ ๕
ประจ�ำ ปี ๒๕๖๒

“ประทับใจแรกพบ” เป็นเรื่องส้ันที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจาก
แมว คาเฟ่ และคนหนุ่มสาวในปัจจุบัน ที่ถูกหล่อหลอมด้วยสังคมสมัยใหม่
บอกเล่าเรื่องราวผ่านมุมมองของเด็กหนุ่มที่ต้องมีหน้าท่ีรับผิดชอบในตัวเอง
การประกอบสร้างตัวตน การวางตัว การปรับตัว รวมไปถึงมารยาทต่าง ๆ
ที่คนรุ่นใหม่หลงลืมไปในสภาพสังคมท่ีมีการเปล่ียนแปลงอยู่ตลอดเวลา
โดยมีความเรียบง่าย อบอุ่นสบายจากฉากและบรรยากาศ รวมไปถึงเหตกุ ารณ์
ตา่ ง ๆ ทีเ่ กิดข้นึ ภายในเรอื่ งซ่งึ จะทำ�ใหผ้ ู้อ่านเกดิ ความเพลิดเพลินและสะท้อน
คดิ ใหเ้ หน็ แง่มมุ บางอยา่ ง…

ขอโทษครบั ขอบคณุ ค่ะ 179

รางวัลรองชนะเลิศอนั ดับ ๑ เร่ือง จงั หวะสำ�คญั
พงศ์ระพี จิตตรง บ้านเกิดอยู่ท่ีจังหวัดภูเก็ต
ส�ำ เรจ็ การศกึ ษาจากโรงเรยี นภเู กต็ วทิ ยาลยั แผนการเรยี น
ศิลป์-คำ�นวณ แล้วจึงเข้าศึกษาต่อในสาขานิเทศศาสตร์
เอกภาพยนตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ก่อนหน้าน้ี
มีผลงานการเขียนเรื่องส้ันที่ผ่านการคัดสรรให้เผยแพร่
ในโครงการ “โควดิ เปลย่ี นเรา เรือ่ งเลา่ เปลย่ี นโลก”

ส�ำ หรบั “จงั หวะส�ำ คญั ” เกดิ จากการพยายามตามหาความหมายของ
คำ�ว่า “มารยาท” และพบว่ามันมีความหลากหลาย และบางอย่างน้ันข้ึนอยู่
กับมุมมอง จึงทำ�ให้ได้ข้อสรุปว่า อย่างน้อยแค่มีพื้นฐานของการไม่ทำ�ให้ใคร
เดือดร้อนก็พอแล้ว ซงึ่ ผลที่ได้รับกเ็ ป็นกำ�ลงั ใจสำ�หรบั การพัฒนาฝมี ือตอ่ ไป
รางวลั รองชนะเลิศอนั ดบั ๒ เรือ่ ง ปาก

ชนากานต์ โกมาสังข์ ปัจจุบันอายุ ๒๑ ปี กำ�ลัง
ศึกษาระดับปริญญาตรี ช้ันปี ๔ สาขาภาษาอังกฤษ
เพ่ือการส่ือสารสากล คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัย
ราชมงคลสุวรรณภูมิ
เรอื่ ง “ปาก” ดฉิ นั เขยี นขน้ึ มาตรงกบั ชวี ติ ของหลาย ๆ คน อยา่ งแนน่ อน
ดิฉันเลยอยากที่จะเขียนเร่ืองนี้เพ่ือเป็นอุทาหรณ์ให้หลายคนได้คิดได้วิเคราะห์
และแก้ไขในส่ิงที่ตัวเองได้กระทำ�ผิดพลาดลงไป สิ่งที่ขาดไม่ได้เลยน่ันก็คือ
มารยาท ไม่ว่าจะเป็นกริยาหรือท่าทาง และท่ีสำ�คัญที่สุดคือการมีมารยาท
ทางสงั คม เพราะการอยรู่ วมกนั ในสงั คม ซง่ึ มาจากคนละทศิ คนละทาง เราควรทจ่ี ะมี
ความเคารพซง่ึ กนั และกนั ไมก่ า้ วกา่ ยเรอ่ื งสว่ นตวั ของใคร ถา้ หากทกุ คนในสงั คม
รว่ มกนั ปฏิบตั ิตอ่ ผู้อ่นื ดว้ ยการมมี ารยาท เพยี งเท่าน้ีสังคมก็จะนา่ อยมู่ ากขน้ึ

180 ขอโทษครบั ขอบคณุ คะ่

รางวัล ระดับประชาชนทัว่ ไป

รางวัลชนะเลิศ เรอ่ื ง ช่างทาสจี ากพระตะบอง
รมณ กมลนาวนิ มเี รอ่ื งส้นั ผ่านตพี ิมพ์
ในนิตยสารและผลงานรวมเล่มหลายเล่ม
ได้แก่ รวมเรื่องสั้น “พบกันในวันเงียบเหงา”
สำ�นักพิมพ์สำ�เภา รวมเรื่องสั้น “หญงิ เรร่ อ่ น
กับหน่ึงข้อความท่ีซ่อนอยู่ในมหาสมุทร”
สำ�นักพิมพ์ คีรีคำ� บุ๊กส์ และหนังสือนิยาย
“หากขา้ มคนื น้ี หวั ใจไมแ่ หลกยบั เยนิ เสยี กอ่ น”

แรงบันดาลใจในการเขียนเร่ือง “ช่างทาสีจากพระตะบอง” มาจาก
ท่ีเคยพบเห็นคนจำ�นวนไม่น้อย มีทัศนคติต่อแรงงานจากประเทศเพ่ือนบ้าน
ค่อนข้างไปในทางลบ และถึงแม้จะอยู่ในความสัมพันธ์ท่ีดีเช่นเพื่อนร่วมงาน
กย็ งั มใี หเ้ หน็ ถงึ การเลอื กปฏบิ ตั ิ ทง้ั ค�ำ พดู และการกระท�ำ ในทางกดข่ี จงึ น�ำ จดุ น้ี
มาเขียนในหัวข้อมารยาททางสังคม เพ่ือเน้นย้ําให้เห็นถึงความเป็นพลเมือง
ช้ันสองของพวกเขา

ขอโทษครบั ขอบคุณค่ะ 181

รางวลั รองชนะเลศิ อนั ดบั ๑ เร่อื ง ไอซ์พิงก์
ผมเป็นคนกรุงเทพฯ เกิดในยุคที่หาความบันเทิง
ได้จากการอ่านเป็นส่วนใหญ่ โดยเฉพาะนิตยสาร
ดา้ นวทิ ยาศาสตร์ ท�ำ ใหไ้ ดส้ มั ผสั เรอื่ งสน้ั ไซไฟมาตงั้ แตเ่ ดก็
วทิ ยาศาสตรแ์ ละนยิ ายวทิ ยาศาสตรเ์ ปน็ สว่ นหนงึ่ ทพ่ี าผม
สู่เส้นทางสายวิศวกรรม แต่กลับเริ่มงานในตำ�แหน่ง
ผชู้ ว่ ยบรรณาธกิ ารนติ ยสาร ปจั จบุ นั เกษยี ณกอ่ นก�ำ หนด
มีผลงานเขียนที่ได้รับรางวัล อาทิ รางวัลชนะเลิศ
รางวัลเปล้ือง วรรณศรี ครั้งท่ี ๖ รางวัลรองชนะเลิศ

อันดับสองจากการประกวดเรื่องส้ันหัวข้อ “เศษซาก” โดยชมรมวรรณศิลป์
จุฬาลงกรณ์มหาวทิ ยาลัย
ส�ำ หรบั เรอื่ ง ไอซพ์ งิ ก์ หยบิ ประสบการณจ์ รงิ จากเรอ่ื งเลา่ ในเวบ็ บอรด์
มาขยายตอ่ เปน็ เรอ่ื งสนั้ หลายครงั้ เราหวงพนื้ ทส่ี ว่ นตวั โดยลมื วา่ เคยกา้ วลว่ งเขต
คนอ่นื โดยไมเ่ อ่ยขอบา้ งหรือไม่ เช่นเดยี วกับตวั ละครหลักในเรอ่ื งน้ี
รางวัลรองชนะเลิศอนั ดับ ๒ เรื่อง ไมเ่ ป็นไร

พิณพิพัฒน ศรีทวี เกิดที่จังหวัดพัทลุง
จบการศกึ ษาศลิ ปศาสตรบณั ฑติ เกยี รตนิ ยิ มอนั ดบั ๑
จากมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต มีผลงานเรื่องส้ัน
บทกวี บทความ ได้รับการตีพิมพ์เผยแพร่ และ
ได้รับรางวัลจากสถาบันต่างๆ พอเป็นกำ�ลังหัวใจ
เช่น รางวัลสุภาว์ เทวกุลฯ รางวัลอินดี้ อวอร์ด
รางวัลวรรณศิลป์อุชเชนี ฯลฯ ผลงานล่าสุดได้รับ
ร า ง วั ล ช ม เ ช ย จ า ก ก า ร ป ร ะ ก ว ด ว ร ร ณ ก ร ร ม
พานแวน่ ฟ้าฯ ประเภทเรื่องสั้น ประจ�ำ ปี ๒๕๖๓
เร่ืองสั้น “ไม่เป็นไร” ได้รับแรงบันดาลใจจากการเฝ้าสังเกต
ความสัมพันธ์และความขดั แยง้ ในระดับสถาบันครอบครัว องค์กร และชมุ ชน
พบวา่ การรักษากฎ กติกา มารยาท เพื่อให้อยู่รว่ มกันต่อไปได้ ตัวแปรตง้ั ตน้
สว่ นหนึง่ มาจากถ้อยความง่าย ๆ เชน่ คำ�วา่ “ไมเ่ ปน็ ไร”
182 ขอโทษครบั ขอบคุณคะ่

ประกาศกรมส่งเสรมิ วัฒนธรรม
เรอื่ ง ผลการประกวดการเขียนเรื่องสั้น
หวั ขอ้ “มารยาทไทย และมารยาทในสงั คม”

(รอบตัดสิน)

ตามที่กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม ประกาศผล
การประกวดการเขียนเร่ืองสั้น หัวข้อ “มารยาทไทย และมารยาทในสังคม”
(รอบคัดเลอื ก) เม่อื วันท่ี ๗ สงิ หาคม ๒๕๖๓ นัน้
บัดน้ี ผู้ทรงคุณวุฒิและคณะกรรมการประกวดการเขียนเรื่องสั้น
“มารยาทไทย และมารยาทในสังคม” ดำ�เนินการตัดสินผลงานเร่ืองส้ัน
เรยี บรอ้ ยแล้ว กรมสง่ เสริมวัฒนธรรม จึงขอประกาศผลการตดั สนิ ดงั นี้
๑. ระดบั มธั ยมศกึ ษาตอนตน้ (มธั ยมศกึ ษาปที ่ี ๑ - ๓ หรอื เทยี บเทา่ )

รางวลั ชอ่ื ผลงาน ผู้แตง่
รางวัลชนะเลศิ แผลเปน็ ค�ำ พดู เดก็ หญิงเตมิ ศิริ มีพร

รางวลั รองชนะเลศิ อนั ดบั ๑ ชมพอกับพอ่ เด็กหญิงวชริ า ประลังการ

รางวลั รองชนะเลศิ อนั ดบั ๒ อยู่ในนทิ รา นางสาววานุ

รางวลั ชมเชย ขนมสอดไสข้ องคุณยาย เดก็ หญิงนภจิรา อยศู่ รีเจรญิ

ความทรงจำ�สีเทา นางสาวแตน๋

ดาวบนดนิ เด็กหญงิ เปรมากร เถยี รถาวร

นิทรากัลปพฤกษ์ เด็กหญิงจุฑาภัทร อนิ ต๊ะสงค์

ป้ันหยา นางสาวเกยี รตญิ ารตั น์ เพชรรกั ษ์

ขอโทษครบั ขอบคุณค่ะ 183

รางวัล ช่อื ผลงาน ผู้แตง่
ผมในวันน้ันกบั ผม นายธีร์ธวชั รตั โนทัย
ในวนั น้ี

ภูเขาและภูนาํ้ เด็กหญงิ ศวิ รตั น์ บญุ เป็ง

เม่ือไดส้ ัมผสั เด็กชายศวสั มอี ภิวฒั น์

วดั และความหวงั ใหม่ เดก็ ชายนพรจุ ศาสตรแ์ ยม้

สนกุ ปากจากเรอ่ื งคนอนื่ นางสาวนาราภัทร หมนี สัน

๒. ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย (มัธยมศึกษาปีท่ี ๔ - ๖) หรือ
ประกาศนยี บตั รวชิ าชพี (ปวช.)

รางวัล ชอื่ ผลงาน ผูแ้ ต่ง
รางวัลชนะเลศิ เคารพเขา นางสาวญดาวรรณ พืชพสิ ทุ ธิ์
นายพงศภัค พวงจนั ทร์
รางวลั รองชนะเลศิ อนั ดบั ๑ หลานปู่ นางสาวสุรัตนา ใจงาม
นายวชั รพงษ์ ศรวี ชิ ัยนวน
รางวลั รองชนะเลศิ อนั ดบั ๒ นางสาวหยาดนํ้าตา นางสาวพิรฎา อตุ ตโมทย์
นายพงศธร แสงทอง
รางวัลชมเชย ค�ำ วา่ มารยาท นางสาวภวติ รา พัฒนกจิ จารกั ษ์
นางสาวอรญา เรืองจตุ โิ พธิ์พาน
คืนประหลาดของรตี นางสาวปณดิ า ฮกเหล่า
นางสาวนันท์นภัส ธนกัญญา
แค่กาบกลว้ ย นางสาวพิมพ์ตมสิ า แผ่นสัมฤทธิ์

ฉนั ชือ่ ปูนา นายธณชล วิมลสัจจารักษ์
นางสาวปรยี ากรณ์ บางโม
ดวงมณีพัชระ

ตวั ตนทีเ่ ปลยี่ นไป

ปีใหมท่ ่ีแลว้

ผา้ สขี าวที่เป้ือน
ความสวยงาม

ยายสายบวั

หาย

184 ขอโทษครับ ขอบคณุ คะ่

๓. ระดบั ประกาศนยี บตั รวชิ าชพี ชน้ั สงู (ปวส.) หรอื ระดบั อดุ มศกึ ษา

รางวลั ชอื่ ผลงาน ผู้แต่ง
รางวลั ชนะเลิศ ประทับใจแรกพบ นายทักษิณ ทนุ เกดิ

รางวลั รองชนะเลศิ อนั ดบั ๑ จงั หวะสำ�คัญ นายพงศ์ระพี จิตตรง

รางวลั รองชนะเลศิ อนั ดบั ๒ ปาก นางสาวชนากานต์ โกมาสงั ข์

รางวัลชมเชย กค ๔๕๑๕ นางสาวสุกญั ญา ศรีลาศกั ดิ์

บันทึกถึงลัยลา นายวะยุห์ คงอ่อน

มารยาทไทยของฉนั นางสาวชลธชิ า อนิ มาเมอื ง

เม่อื ถงึ ยาม… นายทนงเกยี รติ ไขทา
กลว้ ยไม้งามสะพรงั่

รถญี่ปนุ่ นางสาวดวงใจ ใจสูง

รถ (รส) ชวี ิต นางสาววรางคณา สพุ รรณชนะบรุ ี

รา้ นขนมของคนใจสลาย นางสาวสทุ ธลิ ักษณ์ เสียงวัฒนะ

วนั ศุกร์ สิบนาฬิกา นายธีรภัทร์ คำ�ตยุ้
บนรถโดยสารสายสอง

สงสัยในมารยาท นางสาวกนกวรรณ เชยี งตันต์ิ

อยู่กับยาย นายราม แสงมณี

๔. ระดบั ประชาชนทว่ั ไป

รางวัล ช่ือผลงาน ผูแ้ ต่ง
รางวัลชนะเลศิ ช่างทาสีจากพระตะบอง นางสาวรมณ กมลนาวิน

รางวลั รองชนะเลศิ อนั ดบั ๑ ไอซพ์ งิ ก์ นายไพรตั น์ ยิม้ วิลัย

รางวลั รองชนะเลศิ อนั ดบั ๒ ไม่เปน็ ไร นายพิณพพิ ฒั น ศรีทวี

รางวัลชมเชย กุลสตรีศรไี ทย นางณัฐฤทัย พลอยหิรัญ

คดิ ถึงยา่ นางสาวเสาวรี เอยี่ มละออ

คุณก�ำ ลังคิดอะไรอยู่ นางสาววชิ ุดา ราชพิทกั ษ์

ขอโทษครับ ขอบคณุ คะ่ 185

รางวัล ชื่อผลงาน ผแู้ ต่ง
ตรอกฮาเบอร์ นายวศิ ิษฐ์ ปรียานนท์

โต๊ะจีน นายกติ ิศักดิ์ โลกนิยม

ปา้ ยสี นายกิติศักดิ์ ศรีแกว้ บวร

ผลการประเมินโรงเรียน นายสันตพิ ล ยวงใย
เอกชนสอนศาสนา

ฝรัง่ ขา้ งบ้าน นายคารม ธรรมชยาธร

เราต่างบกพรอ่ ง นางสาวขนิษฐา วชิราพรพฤฒ

สาวเตียงบนกับชายผู้มี นายถนอม ขุนเพ็ชร์
มารยาท

ประกาศ ณ วันที่ ๑๘ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๖๓

186 ขอโทษครับ ขอบคณุ คะ่

ค�ำ ส่ังกรมส่งเสริมวัฒนธรรม
ที่ ๖๙๑/๒๕๖๒

เรอ่ื ง แต่งต้ังผ้ทู รงคุณวุฒิ และคณะกรรมการประกวดการเขียนเร่อื งสั้น
“มารยาทไทยและมารยาทในสงั คม”

ดว้ ยกรมสง่ เสรมิ วฒั นธรรม ก�ำ หนดด�ำ เนนิ กจิ กรรมประกวดการเขยี น
เรื่องส้ัน “มารยาทไทยและมารยาทในสังคม” ภายใต้โครงการส่งเสริม
และเผยแพร่ค่านิยมและความเป็นไทย ประจำ�ปีงบประมาณ พ.ศ. ๒๕๖๓
โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมให้เด็ก เยาวชน และประชาชน เห็นคุณค่า
และความสำ�คัญของมารยาทไทยและมารยาทในสังคม ตลอดจนสามารถนำ�
องคค์ วามรดู้ งั กลา่ ว มาผสานกบั ทศั นคติ ประสบการณ์ และจนิ ตนาการถา่ ยทอด
ผลงานออกมาในรปู แบบบนั เทงิ คดปี ระเภท “เรอื่ งสน้ั ” ทม่ี คี วามเหมาะสมและ
นา่ สนใจ
ท้ังนี้ เพ่ือให้การดำ�เนินโครงการดังกล่าวเป็นไปด้วยความเรียบร้อย
และบรรลุผลสัมฤทธิ์อย่างมีประสิทธิภาพ กรมส่งเสริมวัฒนธรรม จึงแต่งตั้ง
ผทู้ รงคณุ วุฒิ และคณะกรรมการประกวดการเขยี นเรอื่ งสนั้ “มารยาทไทยและ
มารยาทในสงั คม” โดยมีองคป์ ระกอบและภารกจิ หน้าท่ี ดังน้ี
๑. องค์ประกอบ
๑.๑ อธบิ ดีกรมส่งเสรมิ วัฒนธรรม ท่ีปรกึ ษา
๑.๒ นายจ�ำ ลอง ฝง่ั ชลจติ ร ประธานคณะกรรมการ
และผู้ทรงคุณวุฒิ
๑.๓ นายธญั ญา สงั ขพันธานนท์ คณะกรรมการ
และผทู้ รงคณุ วฒุ ิ
๑.๔ นายกิตติศกั ดิ์ มสี มสบื คณะกรรมการ
และผู้ทรงคุณวุฒิ

ขอโทษครบั ขอบคณุ คะ่ 187

๑.๕ นางสาวทัศชล เทพก�ำ ปนาท คณะกรรมการ
และผทู้ รงคุณวุฒิ
๑.๖ รองอธบิ ดีกรมส่งเสริม คณะกรรมการ
วัฒนธรรมทีไ่ ดร้ บั มอบหมาย
๑.๗ ผ้อู �ำ นวยการกล่มุ ค่านิยมและ เลขานุการ
ความเปน็ ไทย
๑.๘ นางสาววิภา พงษพ์ รต ผชู้ ว่ ยเลขานุการ
๑.๙ นายวรพทั ธ์ ภควงศ ์ ผชู้ ว่ ยเลขานกุ าร
๑.๑๐ นายสทิ ธิเดช ภาคสกุณี ผู้ช่วยเลขานกุ าร
๒. ภารกิจหน้าท่ี
๒.๑ ให้คำ�ปรึกษาและข้อเสนอแนะ ในการดำ�เนินกิจกรรม
ประกวดการเขียนเรอ่ื งสั้น “มารยาทไทยและมารยาทในสงั คม”
๒.๒ ร่วมกำ�หนดรายละเอียด คุณสมบัติของผู้เข้าประกวด
คณุ ลกั ษณะของผลงาน ตลอดจนหลกั เกณฑต์ า่ ง ๆ ทเ่ี กยี่ วขอ้ งกบั การประกวดฯ
เพอ่ื ให้การดำ�เนนิ กจิ กรรมเปน็ ไปด้วยความถกู ตอ้ ง เรยี บร้อย และโปรง่ ใส
๒.๓ ประชาสัมพันธ์กิจกรรมประกวดการเขียนเร่ืองส้ัน
“มารยาทไทยและมารยาทในสังคม” ผ่านสอ่ื ช่องทางตา่ ง ๆ
๒.๔ พิจารณาคัดเลือกและตัดสินผลงานของผู้เข้าประกวด
ในแตล่ ะประเภทตามหลกั เกณฑ์ท่กี ำ�หนดไว้
๒.๕ ปฏิบัติภารกิจอื่น ๆ ตามที่กรมส่งเสริมวัฒนธรรม
ขอความอนุเคราะห์

ทั้งน้ี ตงั้ แตบ่ ัดน้ีเปน็ ตน้ ไป

ส่ัง ณ วนั ที่ ๒๒ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๖๒

188 ขอโทษครับ ขอบคุณคะ่

ค�ำ สั่งกรมสง่ เสรมิ วัฒนธรรม
ที่ ๘๓๐/๒๕๖๒

เร่อื ง แตง่ ตั้งผู้ทรงคุณวฒุ ิ และคณะกรรมการประกวดการเขยี นเร่อื งส้ัน
“มารยาทไทยและมารยาทในสังคม” (เพม่ิ เตมิ )

อนุสนธิคำ�ส่ังกรมส่งเสริมวัฒนธรรม ท่ี ๖๙๑/๒๕๖๒ ลงวันท่ี
๒๒ ตุลาคม ๒๕๖๒ ได้แต่งต้ังผู้ทรงคุณวุฒิ และคณะกรรมการประกวดการ
เขียนเร่ืองส้ัน “มารยาทไทยและมารยาทในสังคม” โดยมีอำ�นาจหน้าท่ีให้
คำ�ปรึกษาและข้อเสนอแนะ ในการดำ�เนินกิจกรรมประกวดการเขียนเร่ืองสั้น
“มารยาทไทยและมารยาทในสังคม” ร่วมกำ�หนดรายละเอียด คุณสมบัติของ
ผูเ้ ข้าประกวด คณุ ลักษณะของผลงาน ตลอดจนหลักเกณฑ์ต่าง ๆ ทเี่ กี่ยวขอ้ ง
กบั การประกวดฯ เพอ่ื ใหก้ ารด�ำ เนนิ กจิ กรรมเปน็ ไปดว้ ยความถกู ตอ้ ง เรยี บรอ้ ย
และโปร่งใส ประชาสัมพันธ์กิจกรรมประกวดการเขียนเร่ืองส้ัน “มารยาทไทย
และมารยาทในสงั คม” ผา่ นสอ่ื ชอ่ งทางตา่ ง ๆ และพจิ ารณาคดั เลอื กและตดั สนิ
ผลงานของผู้เขา้ ประกวดในแตล่ ะประเภทตามหลักเกณฑ์ทกี่ ำ�หนดไว้
ในการน้ี เพอื่ ใหก้ ารด�ำ เนนิ งานบรรลวุ ตั ถปุ ระสงค์ อยา่ งมปี ระสทิ ธภิ าพ
จึงเห็นควรแต่งตั้งผู้ทรงคุณวุฒิ และคณะกรรมการประกวดการเขียนเร่ืองส้ัน
“มารยาทไทยและมารยาทในสงั คม” (เพ่มิ เติม) จ�ำ นวน ๕ ราย ดังน้ี
๑. นายพิบูลศกั ด์ิ ลครพล คณะกรรมการ
และผู้ทรงคุณวฒุ ิ
๒. นายจตพุ ล บุญพรัด คณะกรรมการ
และผ้ทู รงคุณวฒุ ิ
๓. นายจรญู พร ปรปักษป์ ระลัย คณะกรรมการ
และผู้ทรงคุณวฒุ ิ

ขอโทษครบั ขอบคณุ ค่ะ 189

๔. นางสรตี ปรีชาปญั ญากุล และคณะกรรมการ
ผู้ทรงคณุ วฒุ ิ
๕. นางสาวธศร ยมิ้ สงวน ผชู้ ่วยเลขานุการ

นอกน้ัน ให้เป็นไปตามคำ�ส่ังเดมิ ทุกประการ

ท้งั นี้ ตัง้ แต่บัดนีเ้ ป็นตน้ ไป

ส่งั ณ วนั ที่ ๒๗ ธนั วาคม พ.ศ. ๒๕๖๒



190 ขอโทษครบั ขอบคณุ คะ่

ค�ำ ส่ังกรมสง่ เสรมิ วัฒนธรรม
ที่ ๖๙๑ /๒๕๖๓

เรอ่ื ง แตง่ ตง้ั ผู้ทรงคณุ วุฒิและคณะกรรมการออกแบบและจัดท�ำ หนงั สือ
“ขอโทษครับ ขอบคุณคะ่ ”

ตามที่กรมส่งเสริมวัฒนธรรม ดำ�เนินกิจกรรมประกวด
การเขยี นเรอ่ื งสนั้ “มารยาทไทยและมารยาทในสงั คม” ภายใตโ้ ครงการสง่ เสรมิ
และเผยแพร่ค่านิยมและความเป็นไทย ประจำ�ปีงบประมาณ พ.ศ. ๒๕๖๓
โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมให้เด็ก เยาวชน และประชาชน เห็นคุณค่า
และความสำ�คัญของมารยาทไทยและมารยาทในสังคม ตลอดจนสามารถ
นำ�องค์ความรู้ดังกล่าว มาผสานกับทัศนคติ ประสบการณ์ และจินตนาการ
ถ่ายทอดผลงานออกมาในรูปแบบบันเทิงคดีประเภท “เร่ืองส้ัน” ท่ีมี
ความเหมาะสมและน่าสนใจ ซง่ึ ดำ�เนนิ การเสร็จสน้ิ แลว้ นัน้
ทั้งน้ี เพื่อเป็นการเผยแพร่ผลงานเรื่องสั้นท่ีชนะการประกวดท้ัง
๕๒ เร่อื ง ให้เปน็ ทปี่ ระจักษแ์ พร่หลาย กรมส่งเสรมิ วฒั นธรรม จึงเหน็ ควรแต่ง
ต้ังผู้ทรงคุณวุฒิ และคณะกรรมการออกแบบและจัดทำ�หนังสือ “ขอโทษครับ
ขอบคุณคะ่ ” โดยมีองค์ประกอบและภารกิจหน้าที่ ดังนี้
๑. องค์ประกอบ
๑.๑ อธิบดกี รมส่งเสรมิ วฒั นธรรม ทป่ี รกึ ษา
๑.๒ นายจำ�ลอง ฝงั่ ชลจิตร ผู้ทรงคุณวุฒแิ ละประธาน
คณะกรรมการ
๑.๓ รองศาสตราจารย์ธัญญา ผู้ทรงคุณวฒุ ิ
สงั ขพันธานนท ์ และคณะกรรมการ

ขอโทษครับ ขอบคณุ ค่ะ 191

๑.๔ นายกิตตศิ ักด์ ิ มีสมสบื ผู้ทรงคุณวุฒิ
และคณะกรรมการ
๑.๕ นายพิบลู ศักด ิ์ ลครพล ผู้ทรงคุณวุฒิ
และคณะกรรมการ
๑.๖ ผู้ช่วยศาสตรจารยส์ รต ี ผทู้ รงคุณวุฒิ
ปรชี าปญั ญากลุ และคณะกรรมการ
๑.๗ นายจตพุ ล บุญพรัด ผู้ทรงคุณวฒุ ิ
และคณะกรรมการ
๑.๘ นายจรญู พร ปรปกั ษป์ ระลัย ผ้ทู รงคุณวฒุ ิ
และคณะกรรมการ
๑.๙ นางสาวทัศชล เทพกำ�ปนาท ผ้ทู รงคณุ วฒุ ิ
และคณะกรรมการ
๑.๑๐ รองอธบิ ดกี รมส่งเสริม คณะกรรมการ
วฒั นธรรมท่ีได้รับมอบหมาย
๑.๑๑ ผอู้ �ำ นวยการกลมุ่ คา่ นิยม เลขานุการ
และความเปน็ ไทย
๑.๑๒ นางสาววภิ า พงษ์พรต ผชู้ ว่ ยเลขานกุ าร
๑.๑๓ นายวรพัทธ์ ภควงศ์ ผชู้ ว่ ยเลขานกุ าร
๑.๑๔ นางสาวกฤติญา แกว้ พทิ กั ษ์ ผชู้ ่วยเลขานุการ
๑.๑๕ นายสิทธเิ ดช ภาคสกุณี ผู้ชว่ ยเลขานุการ
๒. ภารกิจหน้าที่
๒.๑ รวบรวมและเรียบเรียงเน้ือหาเรื่องสั้น “มารยาทไทย
และมารยาทในสงั คม” ส�ำ หรบั จดั ท�ำ ตน้ ฉบบั หนงั สอื “ขอโทษครบั ขอบคณุ คะ่ ”
๒.๒ จดั ท�ำ ค�ำ นยิ ม บทวเิ คราะห์ ภาพประกอบ องคป์ ระกอบอนื่ ๆ
ที่เก่ียวข้องกับการจัดทำ�หนังสือ และจัดองค์ประกอบศิลป์ของหนังสือให้มี
ความเหมาะสม

192 ขอโทษครบั ขอบคณุ คะ่