ธรรมเทศนา หลวงปู่ท่อน ญาณธโร ๘๐ กัณฑ์ เล่ม ๒

16 ศลี การท�ำบญุ ให้ทาน ตกั บาตรจังหนั เหลา่ น้นั เราทำ� อยู่ อยู่อยา่ งงั้นนะ่ นกมนั เตอื น มันเตือน ใหค้ ดิ คกั ๆ คิด

๓๔ ต่อเน่อื ง ไม่ไดข้ าดตกบกพร่องเลย ท�ำอย่ดู ว้ ยเจตนาอนั ผ่องใส คักๆ คิดดีๆ หวี ใหเ้ กล้ยี งเสียแล้ว จ่ัง(จึง)คอ่ ยเดี่ยง(จัดแต่ง) ๒๐ ุตลาคม ๒๕๕๖๓๔
เสมอ เสมอ เวลาดบั จิตแลว้ จิตมนั ดับหมดลมหายใจแล้ว เด้อ อยา่ เฮ็ด(ท�ำ)อี่มะลยุ ซุยฮึม อ่มี ะล่มึ ซึ่มซึ อี่มะลมึ่ จ้ึมจึ
ยังไม่ได้สงั่ ผ้หู น่งึ ผู้ใดเลย เพิ่นไปก่อนซะแล้ว อา้ ให้ดเู อาเปน็ อีม่ ะหล่องจ้องจ๋ัง
ตัวอย่าง คนคนนน้ั ไปส่สู ุข สคุ ติแน่นอน อ้า เราน่งั อยูน่ ผ่ี ้มู บี ารมี อยา่ เอาบาปมาอา้ ง ว่าเราจะท�ำบุญคร้ังนี้ใหญโ่ ตเหลอื เกนิ
มากกม็ ี ผ้มู ีบารมนี อ้ ยก็มี อยา่ ทอ้ ถอยนะ่ อย่าทอ้ ถอย หลวงปู่ เล้ยี งคนเปน็ ร้อยๆ เป็นพันๆ คดิ หาอาหารท่ีบริสุทธยิ์ งั ไมท่ ัน
ไปอยปู่ ่ามีนกน้อยๆ รอ้ งให้ฟัง อย่าท้อถอย อยา่ ทอ้ ถอย อยู่ กจ็ ะเอาหมูมาเชือดซะบา้ ง เอาไก่มาเชือด เอาเปด็ มาเชือดซะบา้ ง
อย่างงั้นแหละ เอาอยู่อยา่ งน้นั แหละ อา้ มนั คิดไมอ่ อก มนั จะไมท่ ันงานทันการ อย่ามักง่าย อย่าเหน็
นกึ แก่ปากแก่ท้อง เอาให้ตายก็ตาย ยอมตาย เราจะไม่ท�ำบาป
อยา่ ท้อถอย อย่าท้อถอย เราจะไมฆ่ า่ สตั วต์ ดั ชีวิต เราจะไมเ่ อาของผ้อู ่ืนมาเปน็ ของตัว
ใหเ้ ดด็ ขาดลงไปเร่ืองศีลของเรา อ้า ศลี ธรรมพา นำ� พาไปเกดิ
เสียงง้นั แหละ มันบอก เรานัง่ สมาธภิ าวนา ปวดหลัง ในสคุ ตโิ ลกสวรรคแ์ น่นอน ผู้ใดยังเบียดเบียนเขาอยู่ ปาดคอ
ปวดเอวมา อ้า มันยงั รอ้ งอยา่ ทอ้ ถอย อย่าทอ้ ถอย อะ่ เขาอยู่ หกั แข้งหกั ขาเขาอยู่ ทุบหวั เขาอยู่ ตายดน้ิ พราดๆๆๆๆ
อยา่ งงนั้ มนั ใหผ้ ล เวลาใหผ้ ล ให้ผลอยา่ งน่าเสยี วไส้เหลอื เกนิ
คิดแล้วคิด คิดแลว้ คดิ นะ เสียวใจเหลือเกนิ เวลาให้ผลแลว้ ถกู เขาฆา่ เขาตี ตายสดๆ
คิดแลว้ คดิ อีก คิดแลว้ คิดอีก แดงๆ บางทีกน็ �้ำเดอื ดๆ เอาลงใสน่ ำ้� เลย พอลงในน้�ำ มันลอย
มนั ก็ด้นิ แตรด็ ๆ อยนู่ ้นั ๒ ๓ ที ด้ินไดแ้ คน่ ้นั แหละ แลว้ ก็
หมดใจ จิตมนั ออกจากร่างจากกายแล้วมันก็ตาย ถ้าหากเราไม่
ระลกึ ถึงความทกุ ขข์ องเขา เห็นแต่ความสขุ จะอม่ิ ท้องอย่างเดียว
มเี หลา้ มาแกลม้ สกั หน่อย โอย้ มันสนกุ จริงๆ โวย้ เอาเหล้ากิน
กบั ลาบเป็ด ลาบไก่ ลาบหมู ลาบววั ลาบควาย โอย้ มันอรอ่ ย
จริงๆ แต่เวลาพอตาย ใครเลา่ ช่วยเหลือเขามีไหม ไมม่ ี ไมม่ ี ใคร
เมตตาปรานหี รอก ตายกินกับเขา อะ่ น่ัน เห็นแตแ่ กป่ าก
แกท่ ้อง สว่ นบาปกรรมที่จะสนองเราให้ไปส่ทู คุ ติ มี ใครชว่ ยหรือ
เปล่าอ่ะ ไม่มี ใครช่วย เพราะฉะน้นั เราต้องช่วยตัวเอง ทกุ คนๆ
17

18 ช่วยตัวเอง อย่าฆา่ สตั ว์ตดั ชีวิต อย่าเบียดเบียน พี่ปา้ น้าอาที่ ไหน ทั้งของสด มีทั้งของแห้ง มีทุกอย่าง เขาเอามาจา่ ยอยู่ตามตลาด
เรามเี งินมที องก็ไปดแู ลกบั เขา ซอ้ื เอาของที่ตายแล้ว มาเลีย้ ง
๓๔ อ้า อย่าลกั ฉกจกฉอ้ อา้ เอาสงิ่ เอาของผูอ้ ่ืนมาเปน็ ของตัว ชีวิตและครอบครัว อา้ อยา่ ให้ความเดือดรอ้ นเกิดขึน้ กบั ผอู้ ่ืน ๒๐ ุตลาคม ๒๕๕๖๓๔
มันไม่บริสทุ ธ์ิ ต้องหากินบริสุทธิ์ ส่งิ ที่บริสุทธแ์ิ ลว้ จริงๆ เขา เขา เนยี่ ตัง้ ใจใหแ้ นว่ แน่ อย่าไปมักงา่ ย อ่ะ ใหม้ นั ไดบ้ ริสุทธิ์
ตายแลว้ จึงมาชำ� แหละ ปบั เป็นชิ้นเปน็ อัน ราดปับเลย ท�ำให้ ผุดผอ่ ง อ้า อะไรมันบริสุทธแิ์ ล้วมันกเ็ ปน็ บญุ เปน็ กุศล แมถ้ ้วย
มันสกุ ซะก่อนน่ะ แล้วจงึ คอ่ ยกนิ อยา่ ไปกนิ ดิบๆ แดงๆ มนั เปน็ จานท่ีจะใส่อาหาร มาถวายพระถวายเจ้าเหลา่ น้ัน คนที่ต้องการ
อานสิ งส์ มันจะไปเป็นยักษ์ เปน็ มารกินของดบิ ๆ แดงๆ ครูบา บริสทุ ธิ์ผดุ ผอ่ งจริงๆ ถ้ามันสกปรกอยไู่ มเ่ อา เอาไปลา้ งใหม่เชด็
อาจารยผ์ ู้บวชแลว้ ทั้งหลาย เพ่ินไม่ไดก้ ินหรอก อย่างลาบเลอื ด ใหมใ่ หอ้ ่ลองฉอ่ งซะก่อน อ้า จึงออกมาบรรจุอาหารการฉนั
ลาบอะไรไม่กนิ หรอก อะ่ ไม่มี ไมม่ แี ดงๆ กลืนๆ มา ถ้ามมี า ไปถวายพระ ถ้ามันสกปรกอยู่ เพ่ินวา่ มันมีอานสิ งสน์ ะ เอาของ
อยา่ งง้ันเมื่อไหร่ ให้เขาคว่ั ใหซ้ ะกอ่ น ไปคั่วใส่กระทะ ใหม้ ันสกุ สกปรกไปท�ำบุญทำ� ทาน เวลาไดล้ ูกมา ขี้ตา ลืมตาไมข่ ้ึน ขี้ตา
ดีๆ ซะก่อนถึงเอามา มนั ไม่พออะไรกเ็ พ่มิ เขา้ ไป นข่ี องตายแล้ว ติดตอ่ น(ก้อน) อ้า มีแตข่ ้ีตา ข้ีหู ข้ีตา ได้ลกู เต้ามาก็ไมเ่ กลย้ี ง
ไม่หมื่น(ล่ืน)เหมือนเขา ไม่น่ารักเลย เพราะฉะน้ัน ต้องท�ำให้
อลอ่ งฉ่องซะกอ่ น ให้สะอาดสะอ้านซะก่อน อ้า

เราจะท�ำยังไงๆ ไมเ่ ปน็ ไรหรอก เขาตายแลว้ เขาละแลว้ สังขาร บาย(จับ)ของทาน ให้ส่วย(ล้าง)สสี รงลา้ ง
เขาท้ิงแลว้ ร่างกายของเขา เราเปน็ ผูบ้ ริสทุ ธ์ผิ ดุ ผอ่ ง เรากเ็ ลอื ก ยามเมื่อทำ� ครวั เขา้ มวยผมอย่าใหข้ ี่
เอาสิ เออ อยา่ ไปทำ� ตามอำ� นาจกเิ ลส ใหเ้ ลกิ ให้ละไป ใหเ้ บา
ใหบ้ างไป อย่างนอ้ี ายขุ องเราเข้าปนู คนชราแล้ว ๕๐ กว่าไปแล้ว น่งุ สิน้ หมี่ ใหเ้ รียบรอ้ ยเสยี แล้วจงึ คอ่ ยจอย จึงคอ่ ยทำ� เด้อ
๖๐ กวา่ ไปแลว้ ๗๐ ๘๐ กว่าไปแล้ว เลกิ ให้ได้ๆ
จะเห็นอี่มะลยุ ซุยฮึม อ่มี ะลม่ึ ซึ่มซึ อ่ีมะลม่ึ จึ้มจึ อี่มะหลอ่ ง
อย่าเบียดเบียนเขาอกี เป็นอนั ขาด ถา้ เราบ่ตาย กินอะไร จอ้ งจ๋ัง เฮ็ด(ท�ำ)มกั งา่ ย ไปไดก้ เ็ อาเลย ไมต่ ้องล้างต้องน่ันแหละ
เราก็ไม่วา่ อะไร เขาใหก้ นิ อะไรก็กนิ ท้ังน้ันแหละ เออ อยา่ ไปบน่ อ้าว ต้องให้มนั อล่องฉ่องเอาไว้ ซึ่งทานของเราใหม้ นั สะอาด
จุกจิกจจู้ ี้ อะ่ วา่ เขายังไม่ตาย เราก็ไมไ่ ด้เน้ือเขามากินหรอก เขา เอาไว้ อยา่ ใหม้ ันสกปรก ถ้าสกปรกมันเปน็ โทษ อ่า ได้ลูกมาก็
ตายซะก่อน เขาน่ันซะกอ่ น ทุกวนั นสี้ บายมาก ตามตลาดมี ไมเ่ หมอื นเขา ไม่เกลย้ี งไม่หมื่น(ลื่น)เหมือนเขา ข้ีหู ข้ีตา เตม็ ไป
หมด แมแ้ ต่ตวั กเ็ ป็นไปแท้ท่ีสดุ ก็เปน็ ไปฮอด(ถึง) ทรัพยส์ มบัติ
ของตวั เออ เปน็ เป็ด เปน็ ไก่ ก็ไกต่ าตมุ เป็นววั เปน็ ควาย

19

20 กเ็ ปน็ ควายไม่สมบรณู ์ อ้า ไดข้ องมาใช้สอยเปน็ สมบัตขิ องเราก็ได้ สวยงามจริงๆ อย่าเอาชีวิตเขามาท�ำบญุ อย่าเอาชีวิตเขามา
ทรมาน ทรกรรม ทุบหัวทุบหางเขา ตายดนิ้ พราดๆๆๆ แลว้ ก็
๓๔ ของไม่ดี ถา้ เราทำ� ดีๆ ทุกส่งิ ทุกอย่าง อล่องฉ่องหรือวา่ สะอาด ยงั กลืนนำ�้ ลายอยู่ เรายังอยากกนิ ต้มกินแกงมัน อยากกนิ ลาบ ๒๐ ุตลาคม ๒๕๕๖๓๔
หมดจด แล้วจงึ ยกไป กินกอ้ ยมนั ถา้ อยา่ งงน้ั ไมค่ �ำนึงถงึ ชีวิตผู้อื่น เราเปน็ ผูป้ ฏิบตั ศิ ีล
ปฏบิ ตั ิธรรม
ทานงั เม ปะริสุทธัง
โอปะนะยิโก
หรือวา่
ใหน้ ้อมเข้ามาใส่ตัวทกุ คร้ังไป ท�ำอะไรลงไป มนั บริสทุ ธิ์
อมิ านิ มะยัง ภนั เต, ภตั ตาน,ิ หรือไมบ่ ริสทุ ธ์ิ ถ้ามนั ไมบ่ ริสทุ ธิก์ ็อย่ากระทำ� อีกต่อไป อย่างน้ี
ปังสุกลู ะจวิ ะราน,ิ สะปะริวาราน,ิ ฯ เราไม่ทำ� เราจะทำ� แต่ของบริสทุ ธผิ์ ดุ ผ่อง สะอาดหมดจด อา้
เวลาได้ผลมา ก็ได้แตข่ องสะอาดหมดจด อลอ่ งฉอ่ ง ได้ลกู ไดเ้ ตา้
ปะฏคิ คณั หาตุ อัมหากงั , มา ก็นา่ รัก น่ากอด อ้า ไม่มขี ี้หู ขี้ตาเกลี้ยงป่องหล่อง อ่ะ สบาย
ทฆี ะรัตตงั , หติ ายะ, สุขายะ. มาก
เนยี่ ยกไปถวายพระเจา้ พระสงฆ์ พระเจ้าพระสงฆ์เพ่ินก็
ไมก่ ินคนเดียวหรอก เพ่ินรู้จักแบง่ จักปนั กนั ไป บางสว่ นให้ท่ัว ดังที่แสดงมา เพือ่ ต้องการให้ทา่ นทั้งหลาย นำ� ไปขบคิด
ให้ถึงทกุ คน นที่ ี่แสดงมาเพอื่ ต้องการใหอ้ ุบาสก อุบาสิกา เขา้ อก พนิ จิ พิจารณาด้วยปัญญาอนั ชาญฉลาดของตนๆ เองเถดิ
เขา้ ใจ เพอ่ื จะไดป้ ระพฤตปิ ฏบิ ัตดิ ีปฏิบตั ิชอบ ทำ� ให้สะอาดสะอา้ น อัปปมาทธรรม ไม่มคี วามประมาท ตั้งอกต้ังใจ ท�ำอะไรเอาใจใส่
อา้ ใหม้ ันสะอาดหมดจดซะกอ่ น อะ่ จงึ ยกไป

ทานงั เม ปะริสทุ ธัง

ได้ ดงั ที่แสดงมา กย็ ุติปิดดว้ ยเวลา เอวงั กม็ ีดว้ ยประการ
ฉะน้ี

(สาธุ)

21

22

๓๔

เอ้ มีกณั ฑเ์ ทศน์ด้วยหรือเนยี่ เออ ถา้ ร้จู ักวา่ มีกัณฑเ์ ทศน์
ป่านนย้ี ังไมล่ งเลย

(ถวายของ) อา้ ว เอาขันมารองตรงน้ัน เออ วางขันแล้ว
เอาล่ะ เออ

(สาธุ)
เด๋ียวๆ ดอกไม้เอาคนื เลย เอาคืนไปไหวแ้ ม่ ไหว้พอ่ เรา
เอาๆ ล่ะนะ่ ถา้ เอาหลวงปู่เอาไป มันกแ็ ห้งเหี่ยวเฉยๆ อนั นก่ี ็
เหมือนกนั แหละ พวงมาลัยเนยี่ เอาซะ ผู้ใดมีพอ่ มแี ม่เอาเลย
เอาไปใสต่ ู้ อันตูก้ ฐินมนั อย่ไู หนหรือไงน่ี เอาไปรวมใสต่ ู้
กบั เพ่ิน เออ เงนิ จำ� พวกนเี่ นย่ี เอามาทอดให้ เอาไปใส่ตู้ เอาไปใส่ตู้
ให้มันไดห้ ลายๆ เปน็ หม่ืนแลว้ บ่พอ เปน็ แสนแล้วไม่พออีก
เป็นลา้ น ล้านกเ็ ราไม่อยากพูดเท่าไหร่

เราหัวลา้ นอยูแ่ ลว้ เออ

หลวงปทู่ ่อน ญาณธโร ๒๒ ุตลาคม ๒๕๕๖๓๕
งานทอดผา้ กฐิน(คร้ังแรก)
วันองั คารที่ ๒๒ ตุลาคม ๒๕๕๖ เวลา ๒๐.๐๐ น.
ณ วัดปา่ กุลสวุ รรณ์ ต.ปากแพรก

๓๕อ.เมืองกาญจนบุรี จ.กาญจนบุรี

อา้ ว นบ้ี ไ่ ดเ้ ทศน์
หลวงปูม่ าเปน็ เจ้าภาพกฐินนะ หลวงปู่ไม่ได้มาเทศน์นะ
เขานมิ นตม์ าเนยี่ ใหม้ าเปน็ เจา้ ภาพกฐินนะ
เจ้าภาพก็จะใหเ้ ทศน์ ยงั ไงบา้ งเนาะ(นะ) อืม
(ทดสอบไมค)์ เออ อมื เสยี งพอดีแล้ว
คอแหบคอแหง้ มาหลายวันแล้ว เพราะว่าอาราธนาแล้ว
ตะกีเ้ นย่ี

1

2 เอา ท�ำความนอบน้อมตอ่ พระสมั มาสมั พุทธเจ้าก่อน ๒๒ ุตลาคม ๒๕๕๖
(ติดไมค)์ วา่ ไง นั่น ติดน่ี

๓๕ เออ เออ หลวงปู:่ เทศน์ ยงั นกึ หาขอ้ เทศน์ไมม่ ี ไมเ่ หน็ นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสัมพุทธัสสะ ๓๕
มนั นึกไม่ออกเลย อ้าว เจ้าตง้ั ใจฟังเด้อ เทศนจ์ ริง เทศนเ์ สีย นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสมั พทุ ธสั สะ
เฉยๆ เทศน์ไปๆ เฉยๆ ยังไม่มี ใครเกบ็ เอาไปประพฤติปฏิบัติ นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสมั พุทธสั สะ
ตามอยา่ งนี้ เสียหมดเลย หลวงปู่ก็เสยี งแหง้ เปลา่ ๆ เสยี แรง
เปล่าๆ ถ้าจะฟังจริงๆ กเ็ กบ็ เอา กำ� เอา เออ ก�ำเอาคำ� ว่าเทศนา ทานัง เทติ สีลงั รักขะติ ภาวะนานัง ภาเวตตะวา
ของเพ่ินไปประพฤติ ไปประพฤติปฏิบัติ อย่างเคร่งครัด กว่า เอกจั โจ สคั คงั คจั ฉะติ เอกจั โจ โมกขงั คจั ฉะติ นสิ สงั สะยงั
ธรรมดา มันจะไดน้ ่าเทศน์ เอาไปแลว้ แมแ้ ตจ่ �ำศีล แมจ้ ะรักษา
ศลี อยู่ตะก้นี ่ี กย็ งั มผี เู้ ผลอ ผหู้ ลงไปตียงุ อยู่ อิมัสสะ ธมั มะปะริยายสั สะ อตั โถ
สาธายสั มันเตหิ สกั กัจจัง ธัมโม โสตัพโพติ

ปาณาติปาตา เวระมะณี แนะ่ เท่าที่จ�ำครบู าอาจารยม์ าได้ ก็น�ำเอามาฝาก ณ ท่ีนี้
ขอใหท้ กุ ทา่ นทุกคนกำ� หนดจดจำ� น�ำไปประพฤติปฏบิ ัติ ให้
ยังไม่จบเลย ตยี ุงไปซะแลว้ ตีไปซะแลว้ ละ่ แนะ่ แคน่ กี้ ็ เคร่งครัด อยา่ ไดว้ ่าแตป่ าก ว่าแต่ปากอ่ะ ไมเ่ วน้
เหน็ กันแลว้ วา่ ไม่ตงั้ ใจจริงเว้ย จริงๆ อะ่ การฟงั เทศนต์ ้องตั้งใจ
ฟงั และตั้งใจกำ� หนดจดจ�ำ นำ� ไปประพฤติปฏบิ ัติ ถ้าปฏบิ ัติใน เวระมะณี
ที่น้ีไมไ่ ด้ ไปถึงบ้านกร็ ะลึกได้ เออ ให้มนั ระลกึ ไดอ้ ย่างงั้น การ
ฟงั เทศน์ ไมม่ อี ะไรเตรียมตวั มาเลย ฟังเทศน์ อ้าว ตั้งใจฟัง มนั ไม่เวน้ อันการสมาทานศลี น่ันกเ็ หมอื นกนั เราว่าแต่
เทศน์เดอ้ ปาก แต่ว่าเราไม่สมา.. สมาทานตงั้ มั่น ระลกึ ไมอ่ อกเลย ตอ้ ง
ระลึกได้เสมอ ระลึกถงึ คำ� เทศนข์ องท่าน ได้ไปฟงั ธรรมะธัมโม
แกไ้ ม่ตก คาพกเจา้ ไว้ ล่ะปะเนย่ี มาจากที่ ไหนๆ กเ็ หมอื นกนั เราเอาไปประพฤติปฏบิ ัติตาม อย่าง
แก้บ่ได้ คากน้ ย่างยาย ยายเดอ้ เคร่งครัดก็ไดผ้ ล ไดร้ ับความสขุ
(ถา้ แกไ้ มต่ กมันจะตามติดตัวไปจนตลอด)
สีเลนะ สคุ ะติง ยันติ

3

4 ทานัง เทติ ๒๒ ุตลาคม ๒๕๕๖
เพิ่นบอก
ขอ้ นนั้ หมายถงึ การบริจาคท�ำ บริจาคทาน ถา้ มันได้ ๓๕
๓๕ สเี ลนะ โภคะสัมปะทา บริจาคทาน งานนก้ี ็เปน็ งานบริจาคเหมอื นกนั บริจาคทาน
เหมือนกันท่ีตั้งกองการกุศลข้ึน เรียกวา่ ทาน กฐนิ ทาน อ้า
บคุ คลจะได้โภคสมบตั ิก็เพราะศีล
สเี ลนะ นพิ พตุ งิ ยนั ติ ทานงั เทติ
ตัสม๎ า ฯ ตัวนัน้ หมายถงึ การท�ำบุญให้ทานทกุ ประเภท ไม่ใช่พอ
นั่นน่ะ เอาแต่ให้
เพราะเหตุดงั น้ัน เราต้องงด ต้องเว้น ต้องละ ต้องประพฤติ (เสียงโทรศพั ทด์ ัง)
ปฏบิ ตั ิ มันจงึ เป็นศีลเปน็ ธรรมข้ึนมาได้ อย่าว่าแต่ปาก ไม่มี อ้าว มาวางไวล้ ะ่ อา้ ว ก�ำลังเทศนอ์ ยูเ่ ว้ย ก�ำลังเทศนอ์ ยู่
เจตนาท่ีจะงดเว้น มนั ไม่เปน็ ศลี เป็นธรรม เพราะฉะนั้น ขอฝาก กำ� ลงั เทศน์อยู่ อ้าว ฟังเอาเด้อ ฟงั อย่บู ้านไม่ได้ยินหรอก เออ
ทุกคนดว้ ย เมื่อรับไปแลว้ จากพระองค์ไหนๆ ก็ตามเถอะ เรา ฟังอยบู่ า้ นไม่ได้ยนิ หรอก
ต้องมั่นใจว่าจะประพฤติปฏบิ ตั ิตามได้ ถึงไม่หนักหนาสาโหด อา้ ว ก�ำลังเทศน์อยแู่ ลว้ เนย่ี มนั หลงเลย เสียง มสี ่งิ
อะไร เรากร็ ักษาอย่างเครง่ ครัด และกเ็ ด็ดขาดลงไป มันจงึ รบกวนนดิ หนอ่ ยเลยหลงล่ะ
เป็นการสมาทานศีล ต้งั มั่นในศลี เออ
5
สัพพะปาปัสสะ อะกะระณัง กสุ ะลัสสูปะสมั ปะทา
สะจติ ตะปะริโยทะปะนัง เอตัง พุทธานะ สาสะนัง
อันน้ี เพ่ินกว็ ่าไวอ้ ยู่เหมอื นกัน เรารับศีลไปแลว้ ถ้าเราไม่
รักษามันเปน็ การโกหก ครูบาอาจารยห์ ลวงพ่อหลวงตาทั้งหลาย
ที่มาให้ ใหศ้ ีลให้ธรรมแลว้ ไม่ปฏิบตั ิตาม มนั ก็ช่ือว่าโกหกกันนะ
โกหกกนั เฉยๆ อมื เอาแลว้ วันนพี้ ูดเรื่องทาน เร่ืองศีล เร่ือง
สมาธิ กันสกั หน่อยหนง่ึ กอ่ น พอไดข้ ้อคิด

6 ไดท้ ้ังนัน้ ท�ำไมจงึ ตอ้ งท�ำทาน เพราะว่าความตระหนี่ ๒๒ ุตลาคม ๒๕๕๖
ถ่ีเหนยี วมันเป็นกเิ ลส อย่างหนักหนาสาโหดเหมอื นกนั ความ
ทานัง เทติ

๓๕ วนั นพ้ี วกเราท�ำบญุ กฐนิ ทอดผา้ ปา่ มหากฐินหรือบงั สกุ ุล ตระหนถ่ี ่ีเหนยี ว เหนยี วแนน่ หวงแหน ไม่อยากจับ ไม่อยาก ๓๕
หรืออะไรกแ็ ลว้ แต่ เป็น จ่าย มันเป็นข้าศึกแก่จิตใจเราจริงๆ จิตใจเราอยากจะบริจาค
อยากจะทำ� อยู่ แตว่ า่ ความตระหนถี่ ่ีเหนยี ว มันมากนั้ กลางเขา้
ทานัง เทติ เราก็เลยทำ� ทานไมไ่ ด้ เพราะฉะนน้ั ให้สงั วรระวัง หรือระลกึ ได้
เสมอ การสงเคราะห์สงหา ให้ทานของ ของเจา้ ของ ของ ของตวั เอง
ทั้งนน้ั เพื่ออะไรจึงทำ� ทาน เพราะวา่ กเิ ลสของเรามนั หลาย ใหแ้ ก่ผ้อู ื่น สงเคราะห์สงหาผูอ้ ื่น ใหม้ กี ิน มี ใช้ อย่าใหอ้ ดอยาก
ความตระหนถ่ี ี่เหนยี ว เหนยี วแน่น หวงแหน ไม่อยากจับ ปากแหง้ เลย เราไมอ่ ยากจะเป็นอยา่ งง้ัน กเิ ลสในใจของเราให้
ไม่อยากจา่ ย ไมอ่ ยากสงเคราะห์สงหาผู้อื่น นั่นกเ็ รียกวา่ จัดวา่ เปน็ มนั เป็นอย่างงั้น ให้ขดั ใหเ้ กลา ใหช้ �ำระ ใหล้ ้าง ถงึ ความสะอาดได้
แตว่ า่ ของภายนอกกายเราออกไป ก็ทำ� ความสะอาดทุกอยา่ ง
ทานงั เทติ มันจึงน่าใช้ น่าสอย เปน็ ภาชนะนำ�้ ถ้วยจาน ถว้ ยชามนามมาละ
ไมไ่ ด้ มนั ยังมขี ี้ตระหนถ่ี ี่เหนย่ี วอยู่ ให้รู้จักประมาณเอา หม้อแหกแตกโปว ของใชป้ ระจำ� วนั แตถ่ ้าเราไม่ท�ำความสะอาด
การท�ำบุญใหท้ านกร็ ูจ้ ักประมาณเอา ขณะนเ้ี ราพอเสยี สละได้ มันเป็นยงั ไง เส้ือผา้ อาภรณท์ ี่เราใสอ่ ยู่ ใส่มาประชุมพรอ้ มมาทำ�
บริจาคไดอ้ ยู่ เออ เราจะพยายามขัดเกลาจิตใจ ดว้ ยการทำ� ทาน บุญเนย่ี ถา้ เราไมไ่ ด้ซกั ไม่ไดล้ ้างมันจะเปน็ ยงั ไง จะมกี ล่ินยังไง
เกดิ ข้ึนไหม เออ มันออกมาจากร่าง จากกายของเราน่ันแหละ
ทานงั เทติ ของสกปรก เปน็ เหงือ่ เปน็ ไคล เปน็ อะไรๆ มันออกมาจากตวั
ทานัง เทติ ของเราเอง อ่ะ
ถ้าเราไมช่ ำ� ระ ไมท่ �ำความสะอาด มันจะน่าใสห่ รือเปล่า
นก้ี ารขดั เกลาจิตใจ ด้วยการบริจาคทรัพยข์ องตวั เอง หรือ นา่ ใส่ไปเขา้ สังคมกับเขาได้หรือเปล่า ถ้วยจานสำ� หรับใส่อาหาร
บริจาคสิ่งของ ข้าว น�้ำ โภชนะอาหาร หวานคาวท้ังหลายท้ังปวง ก็เหมือนกัน ถา้ เราไมล่ ้าง ขัดสีฉววี รรณไว้ ใหส้ ะอาดหมดจด
ถา้ เสยี สละแล้ว เรียกว่าทำ� ทาน เปน็ อลอ่ งฉ่องซะก่อน มนั จะน่าใช้ต่อไปหรือเปล่า เหนยี วเหนอะหนะๆ
ตดิ ฝา่ มอื ไปตดิ มอื เพ่ิน นา่ รังเกียจแลว้ เอามาใส่อาหาร
ทานัง เทติ บริโภคอาหารการกนิ กินเขา้ ไป กก็ ินของสกปรกเขา้ ไปอีกแหละ
เพราะฉะนั้น ต้องท�ำใหม้ ันสะอาด เพิ่นวา่
7

8 จงึ สะอาด จึงไม่มคี วามตระหนถ่ี ่ีเหนยี ว จึงเป็นคนใจกว้าง เปน็ ๒๒ ุตลาคม ๒๕๕๖
เทวดา ใจยังง้ัน ใจเป็นเทวดา เป็นเทพบุตร เป็นเทวดาได้ เพราะ
ทานงั เทติ เปน็ นักเสียสละ

๓๕ ข้อนี้ ใหม้ นั สะอาดสะอา้ น ของท่ีเอามาทำ� บุญท�ำทาน กับ อันนพ้ี ระพุทธเจา้ ของเรา พระองค์ทำ� เปน็ ตวั อย่าง มา ๓๕
หมู่กับพวก เข้าวดั เข้าวามา มนั ตอ้ งให้มันสะอาดซะก่อน จงึ เอา ตั้งหลายภพ หลายชาติ คอื เกิดชาติไหนภพไหน ทา่ นกท็ �ำความ
มาทำ� ทาน ถา้ มันสกปรกอยู่ จะทำ� ยงั ไงละ่ แมแ้ ต่ตวั เองจะกนิ สะอาดอยยู่ ังงั้น ไม่ให้มคี วามตระหนถี่ ี่เหนย่ี วเขา้ มา ขัดขวางเลย
กย็ งั ขยะแขยง จะเอาไปใหผ้ อู้ ื่นกนิ นะ่ เขาจะว่ายังไง ขยะแขยง เออ ยกตวั อย่างให้เรามองเหน็ อยู่ เราได้ฟงั ทกุ ปีๆ อยู่ ทา่ นทำ�
ไหมเสอ้ื ผา้ อาภรณก์ ็เหมือนกัน แมเ้ ราไม่ซักสกั ทีเลย ไมท่ ำ� ความ ยังไง ท่านทำ� ทาน เสยี สละทำ� ทาน การเสยี สละทำ� ทานมนั ก็
สะอาดเลย เหม็นอยู่อยา่ งงน้ั แหละ แมเ้ อามาใส่ก็ไม่สบาย เส้อื ผา้ ต้องเปลอื งกระเปา๋ ตัวเองแหละ อะ่ เปลอื งสง่ิ เปลืองของ ของตัว
อาภรณ์ ถว้ ยชามนามมาละ ภาชนะน�้ำ ภาชนะอาหาร ของทั้งหลาย เองแหละ บคุ คลผ้ทู ี่จะทำ� ทานได้
ทั้งปวงต้องทำ� ความสะอาดให้หมดจด ให้มนั อลอ่ งฉ่องซะกอ่ น
ตัวเองจงึ จะกินข้าวได้ กนิ กบั ขา้ วได้ เอามาเปน็ อาหารได้ อนั นี้
มันกวา้ งขวางมาก ท�ำความสะอาดเนย่ี ท�ำความสะอาดตั้งแต่ ทานัง เทติ
ถว้ ยชามนามมาละ เงยี่ งโงโอใด ของใช้ทกุ สง่ิ ทุกอย่าง ตอ้ งทำ�
สะอาดใหห้ มดจดเอาไว้ ใจของเราล่ะ เราไม่ทำ� ความสะอาดมนั จะ ตวั น้ี ถ้าผจู้ ะทำ� ทานได้ก็ตอ้ งตัดความตระหนถ่ี ่ีเหนยี่ ว
เปน็ ยงั ไง มคี วามโลภ มคี วามโกรธ มีความหลง มคี วามเอารัด ออกจากหวั ใจซะก่อน ให้มนั เบา มนั บาง มนี อ้ ยใช้น้อยคอ่ ยบรรจง
เอาเปรียบหม่อู ยู่อย่างง้นั ไม่เสยี สละเลย แลว้ จะเอาอะไรพาให้ ถ้ามีน้อยแต่ไปเทเอามากๆ ก็จะยากลงนะ เออ จะยากลงเปน็
มนั เจริญได้ มนั ทำ� ให้เศรา้ หมอง ขุ่นมัว สกปรก ไม่นา่ ใช้ ไมน่ า่ คนทกุ ข์คนจนไป ถา้ มีน้อยใช้น้อยคอ่ ยบรรจง มนี อ้ ยใชม้ ากจะ
กนิ ไม่นา่ เอามาต้อนรับแขกเลย เออ ถ้วยไมเ่ คยล้างภาชนะอะไร ยากลง ใหร้ ้จู ักประมาณ ใหร้ ู้จักประมาณการณเ์ อา คนไม่รู้จัก
ไมเ่ คยขดั เคยล้างมันเลย มีแตส่ ่งั ใช้ๆๆๆ ไปเรื่อยๆ ตามใจเร่ือยๆ ประมาณ วา่ จะให้ ก็ให้หมดเน้อื หมดตวั ไปเลยอย่างง้ี มันไมใ่ ช่
ไม่ทำ� ความสะอาดมันจะเปน็ ยังไง ทา่ นทั้งหลายจะขยะแขยงไหม อยา่ งง้ัน พวกเราผ้เู ป็นปุถชุ นคนธรรมดาอยู่ ไม่ใชพ่ ระอริยเจ้า
อ้า แอ้ เหมอื นกนั กนิ ความกวา้ งไปถึงทำ� บญุ ให้ทานทุกชนดิ เรา พระอรหนั ต์ พระสัมมาสัมพุทธเจา้ ทา่ นจงึ จะได้จะถงึ ตดั กเิ ลส
ท�ำความสะอาดซะก่อน แอ้ แมจ้ ะมาทอดกฐิน ผา้ ปา่ มหากฐนิ ตาย คายกิเลสหลุด ...เลสหลุด เปน็ วิมุตติ มรรคผล นพิ พาน
อะไรก็แลว้ แต่ ก็ตอ้ งท�ำความสะอาดซะก่อน ท�ำความสะอาด เป็นคนเบาเปน็ คนบาง ชาติไหนภพไหน ท่านทำ� มาเท่าไหร่
อะไร ท�ำความสะอาดกระเปา๋ อ้า พูดภาษางา่ ยๆ ทำ� ความสะอาด ๔ อสงไขยกำ� ไรแสนมหากปั ท�ำมาทุกชาตๆิ
เทกระเปา๋ เลย อ้า ถา้ จะทำ� บญุ ทำ� ทานจริงๆ เทกระเปา๋ เลย มัน
9

10 จนในชาติสุดท้ายมาเกดิ เป็น เวสสันดรโพธิสตั ว์ นั่น ท่าน มากนิ กนั เอาก�ำลัง กับมทั รี กบั กัณหาชาลี กนิ ของอยา่ งงัน้ เอา
เนย่ี มันล�ำบาก กนิ หวั ไม้ หมากไม้ หัวมนั พอมากินกนั แกง ตาม
ทำ� ยังไงเปน็ เวสสนั ดรชาดก ท่านทำ� ยังไงจนเขาถกู จนถูกเขาขบั อาหารการกนิ อะ่ เผอื กมัน มนั กินได้อยู่ อืม เอาอย่างั้น ๒๒ ุตลาคม ๒๕๕๖
๓๕ ไลอ่ อกจากบ้านจากเมอื ง อยู่ในบ้านในเมืองไมไ่ ดป้ ระชาชนลุกฮอื มาเลยี้ งกัน ดสู ิ เออ ถูกเขาขบั ไล่ออกจากบา้ นจากเมือง มาจาก ๓๕
กันขน้ึ เอาชา้ งมิ่งบ้านมงิ่ เมอื ง ทานให้แก่ผอู้ ื่นเขา ในที่สดุ จน กรุงสญชัย เพิ่นก็ไม่ว่าอะไรหรอก เออ ถา้ เขาต้องการ อยา่ งนน้ั
ทาน ข่ีรถออกไปจะไปบวชกับภรรยา จะหนีไปปา่ นะ่ เขามาขอ ก็ไปซะก่อน ลูกเอย ไปซะก่อน เขาว่าอย่างงนั้ ให้ เขาไมพ่ อใจ
รถให้รถอกี เขามา ขอชา้ ง ใหช้ ้างไปเลย ตกลง พระบรมศาสดา อย่างง้ัน ถ้าถกู ขับไล่หนจี ากบา้ นจากเมือง รีบหนีไปซะกอ่ นไป
หรือพระเวสสันดร ท่านจงึ ทา่ นตดั สินใจใหเ้ ขาหมด แล้วกเ็ ดนิ อมื ใหม้ ันตายใจเขาซะ หนีไปอยูป่ า่ อยูด่ งน้นู ลูก บวชเปน็ พระ
ดมุ่ เดนิ ดนุ้ ด้ัน เดด็ เด่ียว เดียวดาย เขา้ ไปอยู่ในป่าโน้น ทรมาน ฤๅษี เออ พระเวสสันดรบวชเป็นฤๅษี นาง เออ มัทรี กเ็ ปน็
ขนาดไหน นางมัทรี กพ็ รอ้ มใจเหลือเกิน ให้ ทางนจ้ี ะอะไร ท�ำบญุ ดาบสินี น่งุ เคร่ืองนงุ่ หนงั เสอื ท�ำมาหากินอยู่ในป่า น่ัน ขนาดนั้น
อะไร จะเอาให้ใครไม่เคยห้ามเคยหวง เออเฮอ เป็นนำ้� ใจอยา่ ง มันทำ� กัน หรือจะตดั กเิ ลสตาย คายกิเลสหลุด ถึงวิมุตติ มรรคผล
งั้นนำ�้ ใจเสียสละทาน ยกพระเวสสันดรเป็นประธาน เป็นตวั อย่าง นพิ พาน เพ่ินจึงเอาจริงเอาจังขนาดนน้ั อืม ใครจะวา่ ยังไงกช็ า่ งเขา
ท่านเอาจริงๆ จังๆๆ ทานช้าง ทานมา้ ทาน เออ เงนิ ทานทอง
ทานทุกส่ิงทุกอย่าง มโี รงทานอย่เู ทา่ ไหร่ ท่านบริจาคทานหมด
จนได้เขาลุกฮือขึ้นขับไลพ่ ระเวสสนั ดร ไม่ให้อยู่ในบา้ นในเมอื ง
ถ้าอยูใ่ นบา้ นในเมอื งเอาทรัพยม์ รดกของหลวง เอาไปทานใหเ้ ขา
หมด ชา้ ง ก็ช้างหลวง รถ จักรหรือรถนั่น ไมใ่ ช่รถยนต์เหมือน
ทุกวันนี้ วา่ รถท่ีข่ี ไปธุระบ้าง ภาระทางอ่ืน เขามาขอรถ ให้รถ
ใหม้ ้า เอาให้ท้ังรถท้ังมา้ เขามาขอชา้ ง เอาชา้ งใหผ้ ้อู ่ืนไป ชา้ งมงิ่
เมือง ไมใ่ ชช่ า้ งธรรมดา ช้างแกว้ แต่วา่ ตวั ของเราได้ทำ� แลว้ พอใจภาคภูมิใจแลว้ อืม ต่อมาบา้ น
เมอื งเกดิ เดอื ดรอ้ นข้ึนมา อะ่ ถา้ ไปเชญิ ไม่ไปเชิญเอาเวสสันดร
ปัจจยั นาเคนทร์ กลับมาเขา้ บา้ นเขา้ เมอื งอยา่ งเก่า บ้านเมอื งจะแหง้ แลง้ ไม่มอี ะไร
จะอยูย่ ดึ กินกนั แล้ว แหม เปน็ อยา่ งงั้น โหรมาท�ำนายทายทักให้
ประชาชนท้ังบ้านทั้งเมือง ก็ลุกฮือกนั ข้นึ ทานรถ ทานชา้ ง จงึ ไปเชิญเอาเวสสันดร ฤๅษี เปน็ บวช ฤๅษอี ยใู่ นป่า กับนางมัทรี
ทานม้า อยไู่ มไ่ ด้ ให้อยู่ไม่ได้ ให้อยู่ในบา้ นไม่ได้ คนอย่างนขี้ ับไล่ อยใู่ นป่า สว่ นลกู แกว้ ทั้ง ๒ เอากณั หาและนาง... นางกัณหากับ
ให้ไปอยปู่ า่ หนเี ขา้ ไปอย่ใู นป่า เวย้ หา หมากไมแ้ ละหวั มัน ทา้ วชาลี ประทานให้แก่พราหมณ์มานาน จากไปแล้ว แตว่ ่า

11

12 เทวดาน้นั มาชว่ ย ตอนไอพ้ ราหมณข์ ึ้นไปนอนอยูบ่ นง่าม คบไม้ ไถ่เงินต้ังหลายพันต�ำลึง หรือช้าง ๑๐๐ ม้า ๑๐๐ วัวอสุ ภุ ราช( โค
เผือกตวั ผสู้ �ำหรับเปน็ พาหนะ) ๑๐๐ เอามาไถ่เอา กุมารจึงได้
นู้น แขวนอู่นอนอยนู่ นู้ ส่วนกัณหาชาลีล่ะ ผูกไว้ขา้ งล่าง เออ ผูก ไดๆ้ ๆๆ พระเจ้ากรุงสญชยั ใจใหญ่เหมอื นกนั นะ เอาเลย เนย่ี ๒๒ ุตลาคม ๒๕๕๖
๓๕ ไว้ข้างล่าง มัดศอก มันอะไรแขนและขาไว้ที่นั่น ไม่ได้ขึน้ ไปนอน อยากได้อะไรใหว้ า่ มา เออ วนั นเ้ี อาลูกกบั หลานมาส่งเราแล้ว เรา ๓๕
ตัวเองกลัวตายขนึ้ ไปนอนอยูบ่ นคาคบไม้ แขวนอ่นู อน ต่ืนม้อื ไถไ่ ปแล้ว วัวอุสภุ ราช ๑๐๐ ช้าง ๑๐๐ ม้า ๑๐๐ มาให้ เอ้า มีพ่ี
เชา้ เทวดามากลับก่ิงไมน้ ่ันแล้วหรือยงั ไง ให้รวู้ ่าหันเข้าไปพนู้
( โน้น) กรุงสญชัยนูน้ หนั ทางไปทางนนู้ ทางนล้ี ่ะ ทางบา้ นเรา
ทางนล้ี ่ะ ทางบา้ นเรา ไปตามกิ่งไม้ท่ีเรามัดเราหมายไว้ ก็บรรลุ
ถงึ เมืองเชตดุ ร ท่ีนี่ในกลางคืนนน้ั พระเจ้ากรุงสญชัยฝัน ฝนั ว่า
เขาเอา น�ำเอาของ สิ่งของมาให้ ของมคี า่ ราคาสูงมาก ทำ� อย่างไร
ล่ะเราเขากบ็ อกวา่ เร่ืองนี้ไมใ่ ชเ่ รื่องร้ายแรงอะไรหรอกเร่ืองนอี้ ่ะ
ไม่เชา้ ก็สาย ให้เช้า ตื่นเชา้ มากนั เขาจะเอาของมาฝาก คอยดู
คอยดูหนทางไว้ใหด้ ี ถ้าเหน็ จงู กณั หาชาลี เขาจะจงู มาทางนี้ เออ
เนย่ี เออ หนจี ากเวสสันดรมาแลว้ เวสสนั ดรทานใหแ้ ก่พราหมณ์ มีน้องอยู่ทางไหนบ้าง แนะ่ ให้มาเอามาขนเอา แต่วา่ เล้ยี งพราหมณ์
แลว้ ก็เหน็ พราหมณช์ ชู กเดินงกๆ เง่ินๆ ยักแยย่ กั ยัน จูงเดก็ ซะจนพอแรงนะ่ เล้ยี งพราหมณ์ แกงหมู แกงเปด็ แกงไก่ แกง
น้อยมา ๒ คน น่ันนะ่ ความฝัน ไมเ่ ช้ากส็ าย อืม ไมถ่ งึ มง ม้ม อะไร มากมายอาหารหวานคาวนับไม่ถ้วน พราหมณ์ก็หวิ มานาน
(พน้ )วัน วันนล้ี ะ่ มาตามมาตอนเชา้ ไม่เช้ากส็ าย อมื ไมถ่ งึ เท่ียง หลายวันแล้วไมไ่ ดก้ นิ อะไรเลย พบอาหารดีๆ ก็ใส่ซะเลย เก็บ
หรอก จะมาถงึ นี้ ให้ตรวจดถู า้ มคี นจูงกณั หาชาลมี า ก็ให้ไปไถ่ ขาหมูใส่ล่ีลา้ ยล่ลี ้าย เกบ็ ขาไกใ่ สล่ ล่ี งั ลลี่ งั กลนื ไมล่ ง กนิ นำ้� พา
เอา อมื กเ็ ลยได้ไถ่เอาตามคำ� สงั่ ของ เออ เวสสันดรนะ ให้เอา ลงไปเอา พบอาหารดีแล้วกนิ ใหส้ าใจ กนิ ไปกินมา มันทอ้ งไมย่ ่อย
เงนิ เอาทองมาถ่าย เอาอะไรเอาม่ังล่ะ ชา้ ง ๑๐๐ ม้า ๑๐๐ วัวอุ ท้องไข้ออ้ื ลือๆ ในท่ีสดุ ก็แตกตมู ตาย หงายข้างอยจู่ าดดาด
(สภุ ราช) วัว(อุ)สุภราช ๑๐๐ มีแตอ่ ย่างละรอ้ ยๆ และเล้ียง (เฉียดๆ) ในขา้ งประสาทเมอื งแก้วป่าเซไซ อะ่ น่ะ ตายเลย
พราหมณอ์ ย่างเตม็ ศรัทธา อยากไดอ้ ะไรให้หมด เออ เอา เอา พราหมณท์ อ้ งแตกตูมตายแลว้ ปะน้ี เอย่ ถาม ผู้ใดมารับสิง่ ของ
หลานมาสง่ แล้วเลยอย่างนเี้ ราจะไถเ่ อา เขา บอกวา่ ยงั ไง เวสสนั ดร นางอมิตตดา หรือนางอะไรเม่ือเนยี่ อย่ไู หนฮ(ู้ ร้)ู บ่ร้จู ัก อยู่บ้าน
บอกวา่ ยังไง เพ่ินสั่งว่าใครก็ตามมาไถ่มาถอนก็ผู้น�ำ มีเงนิ มที อง เขาเมอื งเขาพู้น( โน้น)แหละ หาผู้ใดมาบอกเปน็ พี่เป็นน้องของ
ซะก่อน ช้าง ๑๐๐ ม้า ๑๐๐ มาไถเ่ อา อ่ะ เปน็ อยา่ งง้นั ตามคำ� พราหมณต์ ายแลว้ เนย่ี หงายข้างอยจู่ าดดาด(เฉยี ดๆ) ในขา้ ง
ท�ำนายของหมอด้วย และฟังค�ำชูชกพูดก็เหมอื นกัน เพ่ินไถ่ ให้ ประสาทเมืองแก้วป่าเซไซ อ่ะน่ะ

13

14 น่ันเหน็ ไหม ความโลภโมโทสัน กท็ �ำใหช้ ชู กแตกตมู ตาย พอใหพ้ ราหมณ์ไปแลว้ พราหมณ์ผเู้ ฒา่ พาไปแล้ว พราหมณ์ก็
แปลงตวั เป็นพระอินทรข์ ้ึนมาทันที เปน็ ของ.. ของขา้ พเจ้าแลว้ นะ
อมื ใหส้ าใจ ก็เลยบ่มผี ู้ใดมารับเอา อา้ วัวอุสภุ ราช วัวอุสภุ ราช นางมัทรีไดย้ กใหข้ ้าพเจา้ แลว้ นะ ๒๒ ุตลาคม ๒๕๕๖
๓๕ ๑๐๐ ชา้ ง ๑๐๐ มา้ ๑๐๐ เหล่านัน้ เลยตกเปน็ ของหลวงตอ่ ไป ๓๕
อันนี้ อนั น้นั จะไม่รู้จักประมาณ ความไมร่ ู้จักประมาณตวั เอง วันนข้ี ้าพเจา้ ขอฝากกบั บรมมหากษตั ริย์ไว้ให้เลยี้ งดอู ยา่ งดี
ทอ้ งของตวั เท่านี้ จะมาขอเอากัณหาชาลีไป ใหน้ างอมติ ตดาใช้ นเ่ี ราเปน็ พระอินทร์มา มาขอนางมทั รี ให้เลยนแ่ี หละ ไม่ได้หวง
เราแกแ่ ล้ว อมื อืม ขอเพ่ินก็ไม่หวงแลว้ เพ่ินก็ให้เลย ให้เลย ไวเ้ ลย เพ่ือตอ้ งการโพธสิ มภาร ตรัสรูม้ รรคผลนพิ พานไว้ในชาติ
จองมาดคาดไว้ ชา้ ง ๑๐๐ ม้า ๑๐๐ วัวอุสุภราช ๑๐๐ ทาสหญงิ ๆ หนา้ โนน้ ถ้าพราหมณ์ตอ้ งการอย่างง้ัน เราก็ให้ ขออะไรเราให้
ทาสชายก็อย่างละร้อยๆ อ้า เอาไปเลย จะเอามา ท้องแตก หมดทุกอยา่ ง อืม นั่นมนั
ตูมตาย แลว้ บม่ ี อีหยังละ่ ปะเนย่ี เพ่ินสไิ ปเอ้นิ (เรียก)หาพ่ีหา
นอ้ งตรงไหนมาเอา ก็บ่มี หาพ่ีหานอ้ ง หาลกู หาเมีย พวกเขาก็ ทานะปะระมตั ถะปาระมี
บ่ว่าง เป็นของเขาแล้วปะเนย่ี ตายแล้วก็ได้เปน็ ของหลวงอยู่ ทานะปาระมี
อย่างเกา่ การไดพ้ ูดเรื่องทาน
ทานะอปุ ะปาระมี
ทานะปาระมี สมั ปันโน ฯ ทานะปะระมัตถะปาระมี
อติ ิปิ โส ภะคะวา ฯ
ทานไปหมด ของรักของหว่ งท้ังหลายใหเ้ ขาหมด อืม แลว้
พระพุทธเจ้าท่านท�ำมาแลว้ อืม ทานลูก ทานเมีย ทา่ น กป็ ู่ก็ถามหลาน ที่ผา่ นไปแล้วมนั เปน็ ยังไง อยูย่ ังไง ไปอยู่อยา่ งไร
พระอินทร์กลัววา่ จะใหท้ านนางมัทรี ตอ่ ไป อยา่ งน้ี บ่ได้ เราต้อง พ่อของเจา้ ท้ังแมข่ องเจ้าก็อยู่ยังไง โอย้ ล�ำบากลำ� บน พระเจ้า
ลงไปขอเอาก่อน ไปขอเอาเปน็ ของเราซะก่อน ประเดี๋ยวจะทาน กรุงสญชยั ก็บไ่ หว จงึ ไปเชิญพระเวส(สนั ดร)เข้าบา้ นของเมอื ง
นางมัทรีไป เออ นางมัทรจี ะล�ำบากขนาดไหน เราไปขอไว้กอ่ น เชิญกณั หาชาลี มาแล้วมาหาปู่แลว้ แอ้ นั่น ขนาดน้นั ละ่ เพ่ินเม่อื
ไปขอพระเวส(สันดร)ไว้ก่อน ขอนางมัทรีไว้ ขอซะ นางมัทรีขอ
ซะกอ่ น ขา้ พเจ้ามาขอนางมัทรี เออ ได้เหน็ ทานลูก ทานเมีย ทานัง เทติ
ทานชา้ ง ทานม้าอะไรก็หลายเราจะขอเอานางมทั รีไว้กอ่ น พอขอ
กด็ ี ใจมาก ข้าพเจา้ จะเล้ียงดเู ขาใหเ้ ปน็ สขุ น่ันแหละเอาไปเลย ของเพิ่นไมใ่ ช่ธรรมดา เพราะฉะน้นั แลกเอา โพธิญาณ ถา้
เราใหเ้ ลยเอานำ้� มาเทใส่มือ นางมทั รี ให้ หยาดน�้ำใหพ้ รอ้ ม เอาไปซะ จะไดต้ รัสรู้เปน็ พระอนตุ รสมั มาสมั โพธิญาณในชาตติ ่อไปขนาดนัน้
ท่านทำ� ของท่าน ถ้าเอาแตค่ วามตระหนถี่ ี่เหนยี ว เหนยี วแนน่

15

16 หวงแหน บ่ได้ท�ำสกั ที อะไรมนั จะไหลเข้ามาหาเราได้ละ่ อืม ชา้ ง เนย่ี ๑๐ ชาติ เพ่ินสร้างบารมีอยู่ ๑๐ ชาตทิ ี่ใหญท่ ่ีสดุ
ชาติไหนๆ เอาชีวิตแลกเอาทีเดียวก็ได้ สรา้ งบารมี อนั นนั้ พูด
แก้ว ม้าแก้วมนั จะมาไหม อะไรมันจะมาไหม คืนเป็นของ สมเดจ็ ถึงทาน เพราะฉะนัน้ ๒๒ ุตลาคม ๒๕๕๖
๓๕ เขาไปเอา เออ พระเวส(สนั ดร)แห่เข้ามาในเมอื ง ยกราชสมบตั ิ ๓๕
ทั้งหมดใหพ้ ระเวสสันดรเป็นผคู้ รอง ทานงั เทติ

เนย่ี ได้เปน็ ของเจา้ ของหมด กัณหาชาลีมาก่อน มาหาปู่ ไมใ่ ช่ของเล่นๆ สร้างให้บารมสี มบรู ณท์ ่ีสุด ใหญท่ ี่สุด ได้
ก่อน ปจู่ ึงได้รูจ้ ักว่าอยทู่ ่ีน่ันท่ีนลี่ �ำบากยงั ไง อ่ะฮึ โอ้ เราฟงั ฟัง เป็นจักรพรรดิในโลก อมื ถา้ พดู กนั ทางโลก แต่บารมที ่านเปี่ยม
เรื่องราว เราก็รู้เรื่องราว ปดั โธ่ เพ่ินปานนนั้ แหละ ขนาดไหน แล้ว ท่านเกดิ เป็นสทิ ธัตถะราชกุมารแล้ว บารมเี ปย่ี มที่สดุ แลว้
ล�ำบากขนาดไหนชา่ งมัน ขอเราไดท้ �ำทาน ให้แลว้ ขอแลกเอาพุทธ ไม่ใช่แต่เทา่ นน้ั ออกบวชหนจี ากบุตรภรรยา ออกบวชในคำ่� คืนน้ัน
ภมู ิ แลกเอาสมบตั ิอันย่งิ ใหญ่ คือเป็นพระพุทธเจา้ สอนโลก สอน เลยได้แสวงหา โพธิญาณอยูน่ ่ันก็หลายปีดีดัก
เทวดา อันนสี้ มบตั อิ นั ยิ่งใหญ่ เม่อื ทา่ นไดท้ ำ� ทานหมดแลว้ ตาย
จากชาตนิ นั้ แล้วไปเกดิ อย่เู ทวโลกพนู้ ( โนน้ )ปะเนยี่ พระอินทร์ไป จงึ ได้ตรัสรพู้ ระอนตุ ตรสัมมาสัมโพธิญาณข้นึ ในโลก อ้า
ไปเชิญมาเกิดใหมอ่ ีกสปิ ะเนย่ี ถงึ ชาตติ รัสรู้ จะเป็นสทิ ธัตถะราช เปน็ ครขู องเทวดาเปน็ ครขู องพระอนิ ทร์ พระพรหม เปน็ ครูพระ
กุมาร เปน็ พระเวสสันดรแลว้ ไม่ เออ จะได้ตรัสรู้ในชาตติ อ่ ไป ยมราชก็ได้ ทา้ วจตุโลกบาลท้ังหลายก็อยูใ่ ต้ปกครองของท่าน
เนย้ี ออกจาก อา้ นั่นแหละ พระเวสสนั ดรนชี่ าติสุดทา้ ยแล้ว ได้เปน็ พระพุทธเจา้ แลว้ นะ อนั นพี้ ูดเร่ืองพรรณ... พรรณนาเร่ือง
ชาติที่ ๑๐ ทานเฉยๆ อา้ ใหส้ ิ่งบำ� เพ็ญอย่างอื่นน่ะ มากมายอกี เออ ทาน
ศลี ภาวนาของทา่ นเตม็ สมบรู ณแ์ ล้ว ในชาตสิ ุดทา้ ยนั่น มาเกดิ
เต ชะ สุ เน มะ ภู จะ นา วิ เว เป็นสทิ ธัตถะราชกุมารซะก่อน เรียนแล้วยังว่าจบ จบหมดๆ
ทุกอย่าง แหละ จงึ ได้ออกผนวช

หนจี ากนางมทั รีไม่ใช่ นางพิมพา ไอ้ นางมัทรีนั่น ตาย
จากชาติน้ันมาเป็นนางพมิ พา มเหสีของเพิ่น คู่บารมีของเพ่ิน
บารมเี พ่ินแก่กลา้ ขนาดนน้ั พวกเราจะบำ� เพ็ญอะไรเลยก็อยา่ เอา
ความตระหนถี่ ่ีเหนยี ว มาหวงแหนๆ มาหวงหา้ มไว้ อ้า เสียสละ
เหมอื นดังโพธสิ ตั ว์นัน้ จึงจะไดส้ �ำเร็จมรรคผลนพิ พาน จะไดเ้ ป็น
พระอรหนั ต์ ดังสมั มาสัมพุทธเจ้า เหมือนดังพระพุทธเจ้าที่บำ� เพ็ญ

17

18 มาแลว้ หลาย ๔ อสงไขยกำ� ไรแสนมหากปั ท่านท�ำอยา่ งนน้ั ของ

ทา่ นมา เพราะฉะนนั้ กเิ ลสของท่านจึง สามารถช�ำระกิเลสได้
๓๕ เด็ดขาด ตรัสรูพ้ ระอนตุ ตรสัมมาสัมโพธิญาณขึน้ สอนโลก ใน
ศาสนาของพวกเรานแี่ หละ น่ัน
ขอให้ทกุ คนตงั้ อกตัง้ ใจบำ� เพ็ญไปทีละนอ้ ยๆๆๆ ตอ่ ไป
มนั ก็โตขน้ึ ๆๆ ใหญข่ ้นึ ๆ บารมี เออ ศีลบารมี เนกขัมมบารมี
เมตตา กรุณา อะไรมแี ต่ของใหญๆ่ ข้ึนมา ใหญห่ มดทุกอยา่ ง
แลว้ ก็อยไู่ มไ่ ด้เหรอ มนั สุกงอมแลว้ ๆ จวนที่จะหล่นอย่างเดียว
พระพุทธเจ้าทา่ นบ�ำเพญ็ มาจนมันหล่น หลน่ ออกแล้วกอ็ ยู่ในโลก
ไม่ได้ ออกทรงผนวช ออกภิเนษกรมณ์ ไปเลยเป็นศาสดาเอกใน
โลก คนพดู พูดรวบรัดเอาแค่ไหน รวบรัดเอาพอได้ใจความ พวก
เราคงเคยฟังเวสสนั ดรมาแล้ว
ดังท่ีแสดงมาเป็น ปกิณณกนัย เพอ่ื ตอ้ งการใหท้ ุกคน
เขา้ อกเขา้ ใจ การสร้างบารมี ในตัวเอง อันนกี้ �ำลงั เชญิ ชวนการทำ�
สรา้ งบารมีอยู่ อ้า ทอดมหากฐินกนั ขึน้ อันนก้ี ็เป็นวิธขี ัดเกลา
จิตใจเหมอื นกนั เป็นผทู้ ่ีใจศรัทธาแกก่ ล้าจึงจะทอดกฐนิ ผ้าป่า
บงั สกุ ุลอะไรได้
ดงั ท่ีแสดงมา กย็ ุติด้วยเวลา เพราะสังขารมนั ไม่ใหแ้ ลว้
มนั เหนอื่ ยแล้ว เอวงั กม็ ีดว้ ยประการฉะน้ี

(สาธ)ุ

หลวงปู่ท่อน ญาณธโร ๘ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖ ๓๖
งานทอดผา้ กฐนิ

วันศุกร์ท่ี ๘ พฤศจกิ ายน ๒๕๕๖ เวลา ๒๐.๐๐ น.
ณ วัดป่าสวนหงษ์ ต.บา้ นขาว

๓๖อ.เมืองอดุ รธานี จ.อดุ รธานี

ศลี ก็รับแลว้ ว้า ศลี ทั้งหลายกร็ ับแล้ววา้

พร๎ หั ม๎ า จะ โลกาฯ

(ปรับที่นัง่ เทศน)์ เออ พอดีแลว้ ๆ เรารู้จักพอดีอยู่
เทศนา เทศน์ ความหมายของมัน แปลว่าบอกให้ เทศนา
หมายความวา่ บอกให้ บอกใหร้ ู้ สงิ่ ใดไมร่ บู้ อกใหร้ ู้ สงิ่ ใดทำ� ไมถ่ กู
บอกใหถ้ กู มนั ผิดทำ� นองคลองธรรม สงิ่ ใดไมด่ ี สงิ่ นน้ั เพิ่นกห็ า้ ม
ไมใ่ หท้ ำ� นเี่ รียกวา่ เทศนาแปลวา่ บอกให้ ถา้ ไมบ่ อกก็ไมร่ ู้ เออ เพิ่น

พร๎ หั ม๎ า ฯ 1

2 ก็ไมเ่ หน็ ดว้ ย แมแ้ ตพ่ ระเจา้ พระสงฆ์ เพิ่นก็ไมเ่ หน็ ดว้ ย ถา้ ประชุม๘ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖๓๖
แลว้ ตะก้ีเนาะ(นะ) คัดคา้ นกันอย่างน้ัน คัดค้านกนั อยา่ งน้ี เอาแต่มตขิ องตวั เองมา
พ๎รหั ม๎ า จะ โลกาฯ คัดคา้ นในท่ีประชุมนำ� ความเจริญมา.. มาสู่บ้านสู่เมอื ง จะเกิด
ความทุกข์ร้อน เราก็มีสิทธิเสรีภาพท่ีจะคัดค้านได้ ถ้ามันผิด
๓๖ แล้วเนาะ(นะ) อาราธนาแลว้ ตัง้ ใจฟงั กนั ล่ะ ดว้ ยความ ประเพณบี า้ นเมอื ง จะท�ำให้บา้ นเมอื งเดือดร้อน ความเห็นของ
ผ้ตู ้องการความสงบสขุ เขากค็ ดั คา้ นเต็มท่ี ไม่เอาๆ ไม่เอาด้วย
เคารพ การฟังเทศน์หรือฟังการประชุม เร่ืองอะไรๆ ไม่วา่ แก่ใน นะเนยี่ เออ แต่วา่ เด๋ียวนี้ไม่รวู้ า่ อะไรเปน็ อะไร คัดคา้ นกัน เดิน
ทางวัด ในทางโลก เขากเ็ อาไปใช้กันอยู่ สภา ประชุมสภา เออ ขบวนกันเปน็ แถว อา้
พรอ้ มเพรียงกันประชุม เวลาเลิกเขากพ็ ร้อมเพรียงกันเลกิ เขา
ต้องถามกนั กอ่ น ปีหน่ึง อะไรมีธงน้อยๆ ถือไปง้ันแหละ ไม่รู้ว่าคัดค้าน
หรือตกลงหรือเปล่า แท้ท่ีจริงเราได้รับการศึกษามาด้วยกัน
บนั ทกึ ได้ไล่เรียงกนั ซะกอ่ น ในสภา จะเป็นวุฒสิ ภาหรือ ทั้งนั้น เรื่องกฎหมายบ้านเมือง ศีลธรรมของพระศาสนา ถ้า
วา่ สภาน้อยๆ ก็ตาม ไมม่ แี ตว่ ุฒสิ ภาหรอก ประชุมกัน ปรึกษา หากวา่ เราไมเ่ หน็ ด้วย เรากม็ ีสิทธิเสรีภาพ ท่ีจะคดั คา้ นกนั เตม็ ที่
หารือกัน ตกลงกันซะก่อน พรอ้ มเพรียงกนั นบั ตง้ั แต่ ๒  ๓ ไมเ่ อาดว้ ยหรอกอยา่ งเนยี่ ทำ� ใหป้ ระเทศชาตไิ มม่ ่ันคง เดอื ดรอ้ น
คนขนึ้ ไป เปน็ การประชุม ภายในหรือภายนอก ประชุมกนั ซะกอ่ น อาจจะถงึ ความล่มจมไปกม็ นี ่ะ ถ้าประพฤติปฏิบตั อิ ย่างงั้นๆ ล่ะ
หาความเหน็ ของที่ประชุมเหน็ ดว้ ยหรือเปลา่ ขา้ พเจา้ เหน็ อยา่ งงๆ้ี ท�ำให้ประเทศชาตลิ ม่ จมได้ อยา่ งน้นั เราก็มีสิทธิที่จะคดั คา้ นได้
ถามพวกเราหมด จะได้ จะดีไหม เออ อะไรทางที่ดี คนที่รู้จัก เต็มที่ ท่ีจริง อา้ เร่ืองอะไรที่จะให้บ้านเมืองเจริญรุง่ เรืองขนึ้ มา
คนท่ีศกึ ษามา กต็ อบวา่ เหน็ ดว้ ย เออ เหน็ ดว้ ย ถา้ ทำ� ไดอ้ ยา่ งนนั้ สะดวกสบายทุกอย่างอย่างน้ี เพราะฉะนั้น ก็ยกมือได้ยกมือ
ความม่ันคงของบา้ นเมอื งเรา ก็จะเจริญรุ่งเรืองสืบไป ถา้ มี ใคร ให้ความสนับสนุนได้ ถ้าพบความเดือดร้อนมาสู่บ้านสู่เมือง
ไมเ่ หน็ ดว้ ย ท�ำใหบ้ ้านเมอื งแตกแยกกนั อยา่ งนท้ี ่ีประชุมกต็ อ้ ง เราไม่เอาล่ะอย่างน้ี คดั คา้ นได้เต็มที่
คดั ค้านว่า ไม่เห็นด้วย เออ ไม่เห็นด้วย อย่างงี้ ไม่เหน็ ด้วย สงิ่
ใดท่ีมนั ผิดศีล ผิดธรรม เขากจ็ ะได้เสนอขึน้ ในที่ประชุม หมบู่ า้ น 3
ก็ดี ตำ� บลกด็ ี อ�ำเภอก็ดี จังหวัดก็ดี ประชุมกันแล้วกถ็ ามความ
เหน็ ในที่ประชุม วา่ เหน็ ดว้ ยหรือเปลา่ ถา้ ไมเ่ หน็ ดว้ ยกค็ ดั คา้ นขน้ึ
ถา้ เห็นด้วยก็โอเคแค่นั้น ตกลง เหน็ ดว้ ย ยินดีด้วย อ้า นถี่ าม
กันในที่ประชุมนะ ที่ประชุมเหน็ ดว้ ยในทางท่ีดี ที่ถูก ตอ้ งไมก่ อ่
ความวุน่ วายขน้ึ แกส่ งั คม ท�ำให้สังคมวุ่นวายข้ึนมา อยา่ งงน้ั เรา

4 ประเพณีของคนไทยเรา มัน... เหลวแหลกมาหลายสมยั เปน็ โทษอย่างรา้ ยแรงมาก เออ ถา้ อนญุ าตใหเ้ อาเขา้ มาได้ เอา
มาขายได้เตม็ ที่ ให้ขายได้อยา่ งเสรีเต็มที่ ขายทั่วไป บ้านนอก
แล้ว เออ มันเหลวแหลกมาหลายสมัยแล้ว รัฐสภาหรือว่า ในเมอื ง ที่ ไหนๆ ของเลด็ ลอดเขา้ มาได้ เฮโร(อนี ) เฮโรอนี กญั ชา๘ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
ประชาธิปไตยท่ีเราใช้กันอยู่ บางอย่างก็พากันสนับสนนุ เต็มท่ี
๓๖ แต่ไมไ่ ด้คิดหาเหตหุ าผล เสยี งดงั กันขนึ้ น่ันแหละ หาเหตหุ าผล ๓๖
ซะกอ่ น หากประพฤตปิ ฏบิ ตั อิ ยา่ งนน้ั บา้ นเมอื งจะมคี วามมั่นคง
ไหม แข็งแรงไหม หรือจะน�ำความหายนะความเส่ือมมาสู่บ้าน
สูเ่ มืองเรา อนั นกี้ ็มีสทิ ธิเสรีที่จะคดั คา้ นกันไดเ้ ตม็ ท่ี อ้า
เรื่องรัฐธรรมนญู เอามาจากเร่ืองศลี ธรรม เราเอากฎหมาย
รัฐธรรมนูญมาปกครองประเทศ ไม่ได้เอาความเห็นของบุคคล
หนึง่ คนใด เอามาเปน็ ที่เชดิ ชูบชู า อา้ ท�ำใหเ้ จริญรุ่งเรือง ถ้ามนั ยาเสพติดให้โทษต่างๆ เหล่าน้ัน ถ้าส่งเสริมให้เข้ามาท�ำการ
ผิดศีล ผิดธรรมแล้วก็ ไม่เอาๆ ของอยา่ งงนั้ ไมเ่ อามาเหยยี บยำ่� ค้าขายได้อยา่ งเสรี ในเมอื งไทย เมอื งไทยจะเป็นอยา่ งไร ลม่ จม
ท�ำลาย วดั วาศาสนากเ็ ดือดร้อน เอาของท่ี ไมเ่ ปน็ ศลี เป็นธรรม ท่ีเดียวละ่ เมอื งไทยลม่ จมท่ีเดียวละ่ ถา้ บา้ นเมอื งอสิ ระ พอเจริญ
เข้ามาประพฤติปฏิบตั ิกนั ภายในบา้ นเรา เมืองเรา ขน้ึ มาแลว้ กม็ กี ารทำ� ลายอยใู่ นตวั เสรจ็ มนั มกี ารทำ� ลายอยใู่ นตวั
แล้วก็ ท�ำให้ประเทศชาติล่มจมก็ได้ เละตุ้มเป๊ะไปก็มี เสร็จ เพราะวา่ ยาเสพตดิ ให้โทษ กร็ ู้กนั อยดู่ ีแหละ ท�ำลายความ
ประเพณีบางอย่าง อย่างท่ีปกครองกนั อยทู่ กุ วันน้ี เปน็ เรื่องท่ี ม่ันคงของชาติ ทำ� ลายความเปน็ นำ้� หนงึ่ ใจเดียวกนั ภายในประเทศ
น่าเสยี วไส้เหมอื นกนั ปกครองแบบไหนก็ไม่รู้ สง่ิ ท่ีผิดกฎหมาย อันนก้ี ็น่าหวาดเสียวเหมือนกันนะ พวกเราลองใช้ดุลยพินจิ ด้วย
ยงั เอามาใช้กันในบา้ น ในเมืองเราอยู่ เจา้ หน้าที่บา้ นเมือง มนั ปัญญาอันชาญฉลาดของตนๆ เองเถิด ถ้าปล่อยให้เป็นเสรี
เป็นอย่างไร จึงไปปกครองกันไม่อยู่ กฎหมายรักษาประเทศ ประชาธิปไตย เท่าเทียมกัน อยากจะขายสุรา อยากจะขายยา
จะพดู วา่ รักษาประเทศไมไ่ ด้ดี ยาเสพตดิ ให้โทษ เอามาขายโดย เสพตดิ ให้โทษทกุ ชนดิ ใหม้ นั ทะลกั เขา้ มาในเมอื งไทยเยอะๆ เมอื ง
เสรี ในเมอื งไทย อนั นก้ี ฎหมายหา้ มเดด็ ขาด เจา้ หนา้ ท่ีรับผิดชอบ ไทยเราจะอยไู่ ดส้ กั กปี่ ี ลม่ จมไปหมดเมอื งไทยเรา เพราะน�ำของ
เด็ดขาด ไม่ให้มี กฎหมาย ส่ิงท่ีผิดกฎหมายบ้านเมอื ง อย่าเอา ผิดกฎหมาย ผิดศีล ผิดธรรม ให้โทษ ท�ำลายความมั่นคงของ
มาบ่อนท�ำลายความมั่นคงของประเทศชาติ อย่างง้ีใครๆ ก็มี ประเทศชาติ อยา่ งง้ี ไมน่ า่ สง่ เสริมเลย คนไทย เสรีประชาธปิ ไตย
สิทธิเสรีท่ีจะคดั คา้ นได้ เขาหาเงินเขา้ กระเป๋าเขา หาเงินเปน็ ทนุ เต็มที่ แต่ว่าจะน�ำของผิดกฎหมายบ้านเมือง มาบ่อนท�ำลาย
ของเขา แต่ว่าผู้เอามาใช้ในการปกครองประเทศ มันจะท�ำให้ ความมั่นคงของชาติ ยังส่งเสริมสนับสนนุ ให้มีขึ้นมาอยู่ ชื่อว่า
ประเทศชาตลิ ม่ จม ยาเสพตดิ ให้โทษเหลา่ นน้ั ไมไ่ ดม้ คี ณุ อะไรเลย บ่อนท�ำลายความม่ันคงของชาติบ้านเมือง อาจจะทะลักเข้าไป

5

6ทางวงการศาสนาก็ได้ พระภกิ ษุ สามเณร กอ็ าจจะริเร่ิม กินยา คดิ ใหถ้ ่ีๆ กห็ วี ให้เกลีย้ งๆ เสียแล้ว
จ่ึง(จึง)ค่อยเด่ยี ง(จดั แต่ง)เด้อ
เสพติดให้โทษ ฝน่ิ เฮโรอีน กัญขา ยาบ้า ยาเบ้ออะไร อาจจะ ๘ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
ทะลักเข้าไปที่มีพระภิกษุสามเณร ผู้เคยติดมาแล้ว มันติดกับ อย่าไดเ้ ฮ็ด(ทำ� )อม่ี ะลยุ ซยุ ฮึม อ่ีมะลึ่มซึ่มซึ
๓๖ ติดมันก็มคี วามหิวด้วย มคี วามอยากด้วย อ้า เกบ็ เงนิ เกบ็ ทอง อม่ี ะลมึ่ จม้ึ จึ อี่มะหล่องจ้องจง๋ั ๓๖
ไว้ได้ เทา่ ไหรๆ่ กเ็ อาไปซอ้ื ยาเสพติดให้โทษเหลา่ นั้น ถ้าเราไม่
ไปซ้ือเอง ก็อาจจะให้ลูกศิษย์ของวัด อ้า สังกะหลอก(สัง)กะลี เหน็ กแ็ ตช่ าตบิ า้ นเมอื งจะพังถา้ ไปลอุ ำ� นาจแกค่ วามอยาก
(เด็กวัด)เดอ้ คนคุ้นเคยกบั ทางวัด เอานี้ไปซื้อนม่ี าใหห้ นอ่ ย เอา แค่น้นั แต่ความมั่นคงของประเทศชาตบิ ้านเมอื ง กร็ ่อยหรอลง
นี้ไปซอ้ื นมี่ าใหห้ น่อย
อ้าว มนั ผิดนะครูบา มนั ผิดนะสามเณร อยา่ งนอ้ี าจจะ
ดอ้ื ร้ันดนั ทรุ ัง อาจจะฝา่ ฝนื ไปก็ได้ อนั เรียกวา่ บอ่ นทำ� ลายความ
ม่ันคงของประเทศชาติ ของตัวเองโดยไม่รู้ตวั เออ กเ็ ผยแพรไ่ ป
หลายๆ เลย ท่ีน่ันกม็ ยี าเสพตดิ ท่ีนกี่ ็มียาเสพติดให้โทษ ของ
มึนเมาให้โทษ มีฝิ่น เฮโรอีนแล้วก็ยา ยาบ้ายาเบ้อ แพร่ไป
ทั้งบ้านท้ังเมือง อันน้ีไปสำ� เหนยี ก หรือคิดให้ละเอียดซะก่อน
จึงจะได้ลงมือ ถ้าไปเชื่อตามความอยากของกิเลสมารยา ไปทุกทีๆ ถ้าหนักๆ เข้า มือใหญ่ๆ เขาซ้ือเอายาเสพติดให้
มารยา ลอุ ำ� นาจ แก่กิเลสมารยา เพราะความหวิ หวิ ยา จะไป ทั่วโลกตดิ กนั อย่างประเทศใหญๆ่ โตๆ มอี �ำนาจ สามารถไป
ท�ำงานหนักไมไ่ ดถ้ ้าไมไ่ ด้กินยา ท�ำงานหนักๆ ไม่ได้ ทำ� ไร่ไถนา ขนยาเสพติด ยาให้โทษ ฝิ่น เฮโรอีน กัญชา ยาเสพติดสารพัด
ก็ดี หิวยาเสพติดให้โทษ มันลอุ �ำนาจแก่ความอยากของตัวเอง อยา่ ง ขนเข้ามาในเมืองไทยมอี าณาเขตน้อยๆ แคน่ นี้ ่ะ มาหว่าน
ก็ปล่อยให้มันลุกฮือข้ึนมา ทุกหมู่บ้าน ทุกต�ำบล ทุกอ�ำเภอ ลงๆ เออ คนก็นยิ มนำ� ไปขาย นยิ มนำ� เอาไปขายมนั ก�ำไรดี เออ
ทุกจังหวัด เป็นข้าทาสของยาเสพติดให้โทษกนั หมดทั้งประเทศ ไม่รู้จักว่ามันบ่อนท�ำลายความม่ันคงของชาติเราขนาดไหน
อย่างนนี้ ่ะท่านทั้งหลายลองคิดดูเด้ มันจะเป็นยังไง หากเป็น พากนั นยิ มชมชอบ จะเห่อ เหอ่ เหิมไปตามเขา อยา่ งงี้มแี ตบ่ ่อน
ทาสของยาเสพตดิ ให้โทษ อยเู่ หนอื จิตเหนอื ใจเรา แลว้ อะไรจะเกดิ ขนึ้ ทำ� ลายความม่ันคงของชาตบิ า้ นเมอื ง และจิตใจของคนจะออ่ นแอ
หายนะขนาดไหนจะเกิดข้ึนแก่ประเทศชาติบ้านเมืองของเรา ลงไปได้ อ�ำนาจความอยาก ความหิวเหล่านั้น ติดยาเหล่านั้น
ก็คดิ ตกใหด้ ีๆ มันบีบบังคับเรา ให้เราติดยาเสพติดให้โทษขนาดน้ันจนเงยคอ
ไมข่ นึ้ เงนิ มมี าเทา่ ไหรๆ่ เอาไปถลงุ กนั ไปซอ้ื ยาเสพตดิ กำ� ไรมนั ดี

7

8 ๘ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖

๓๖ ๓๖

ผขู้ ายก็ดี กำ� ไรมันดี ซ้อื ๑ เมด็ เดี๋ยวนก้ี ็ตัง้ หลายบาท หลาย ไมเ่ หลือหลอ ในท่ีสุด สามกี ห็ นีไปแล้ว กเ็ ลยตายเพราะยาเสพ
สตางค์ เหน็ วา่ มนั ราคาดี ขายกด็ ี ถา้ เราลกั ลอบเข้าไปในเมือง ตดิ ให้โทษนั่นเองนะ่ ปลอ่ ยใหภ้ รรยา ภรรยากเ็ ปน็ นกั เลงอยบู่ า้ ง
ไทย ส่ังเป็นตันๆ หลายกิโล หลายหมื่นตัน เอามาวางลงให้ เลน่ การพนนั เล่นโบก(การพนันชนดิ หนึ่ง) เล่นไพ่ ถ้าเขาอยู่ ไม่
ประเทศไทยติดกันพะเนินเทินทึก โอ้ย งอมแงมไปหมด ไดต้ ายในสมยั ท่ีเราเปน็ เดก็ อยู่ ทั้งอาผูช้ าย อาผหู้ ญิงถลุงกนั อยู่
น่ันนะ่ ประเทศจนี สมัยก่อน ประเทศจีนพัฒนาบา้ นเมืองตัวเอง อย่างงั้น ก็เลยมาต้ังตวั ไม่ได้ มบี ้าน มตี ึกขายของ ก็ไมส่ นใจที่
มโี รงยาเสพตดิ โรงฝ่นิ กัญชา ยาเสพติดให้โทษ กินฝิ่น กนิ ยา จะขายทางอ่ืน เอาเดก็ ของยาเสพติดให้โทษมาบริหารงาน แลว้
กันหมด มีแต่คนข้ียา หมดประเทศในเมืองจีน เพราะฉะนั้น เป็นไง เออ อยู่ไม่ไดก้ ต็ าย เออ ตาย ผวั ตายก่อน แล้วเมียตาย
เมืองจีนจะเป็นเมืองขึ้นของประเทศอ่ืน เขาไปลุอ�ำนาจแก่ ทีหลัง ระเหเร่ร่อน นผ่ี ู้หนึง่ พี่นอ้ งเรานแ่ี หละ ญาตขิ องเราไป
ยาเสพตดิ ให้โทษ ท่ีทะลักเข้ามาลน้ เหลือหมดประเทศ ก็ท�ำให้ ได้ผวั จนี เออ แต่ว่าผัวจีนมนั ติดฝ่ิน เฮโรอนี กญั ชาอะไรเอามา
ประเทศออ่ นแอ อ่อนแอไปหมด หลายอย่าง หาทางเทา่ ไหร่ๆ ก็ไมพ่ อจา่ ย มหี นม้ี ีสนิ ตามหลงั
มาอีกจำ� นวนไม่นอ้ ย ก็เลยเป็นคนทุกข์ คนจนไป อ้า ในที่สุด
อนั นต้ี วั อย่างก็มอี ยู่ เนยี่ อาของเราคนหนงึ่ อา้ ไปเหอ่
ไปไดผ้ วั จนี แลว้ ก็มาเลยติดฝิ่น ติดกญั ชา ยาเสพตดิ ให้โทษทุก สมัยเราไปบวชแล้ว ไปอยคู่ ำ� หวายยาง(วดั ป่าครี ีวัน) อา
อยา่ ง หาเงินหาทองเทา่ ไหรก่ ็ไม่หวาดไมไ่ หว เอาไปกนิ หมด อา้ คนหน่ึงก็ไปเลย้ี งหมู เออ อาผู้หญงิ ก็ไปเลย้ี งหมู ผวั ตายแล้ว
เมียก็ชอบ ชอบไปเล่น ให้ได้เฮฮา ตอนเขาเล่นการพนนั อะไร ไปเลี้ยงหมู ไปอยกู่ บั ป้าคนหนงึ่ ใน ในฐานะท่ีเป็นญาติของเรา
เล่นไพ่ เล่นโบก(การพนันชนดิ หนึ่ง) ลูกผวั กก็ นิ ฝน่ิ กินกญั ชา ไปอยกู่ บั เขา ก็ไปตดิ เหล้า ติดยาอีกแหละ โอ้โฮ เอา ไม่เอางาน
ยาเสพตดิ ต่างคนตา่ งตดิ โอ้โฮ หาเงินมาเนยี่ หาไดเ้ ท่าไหรก่ ็ เลยทั้ง... ตายไปแลว้ เราสงสารอาของเราเหลือเกนิ เราเปน็ พระ

9

10 แลว้ อยคู่ ำ� หวายยาง(วดั ปา่ ครี ีวนั ) แตว่ า่ อาคนนน้ั ไปอยบู่ า้ นโคกนา โลกมนั หมนุ ไปอยา่ งง้ี คนแทๆ้ ไปเกดิ เปน็ หมกู ็ได้ ไปเกดิ
เป็นวัว เป็นควายก็ได้ ไปเกิดเป็นเป็ด เป็นไก่ก็ได้ เกิดไปได้
กับญาตคิ นหนึ่ง อา้ แตก่ ับไปซื้อหมมู า มาเล้ียงเอาลกู มนั ขาย ทุกอย่าง เพราะฉะนั้น ชาวพุทธ ควรนับถือพระพุทธศาสนา ๘ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
อะ่ นะ่ แลว้ อามาตายตอนเลย้ี งหมนู แ่ี หละ อา้ เรานงั่ สมาธภิ าวนา ขอใหพ้ งึ่ มีความละอายบ้าง
๓๖ อย่ทู ่ีค�ำวายางน่ันแหละ เหน็ อา อากลายไปเป็นหมู ลกู กนิ นม ๓๖
ยะๆๆ (จ�ำนวนมาก ยัว้ เย้ยี ) อยู่ อา้ เออ มนั บอกข้นึ มาในใจวา่
อาลงมาเปน็ หมแู ลว้ อาคนนมี้ าเปน็ หมแู ลว้ นแ่ี หละ โอย้ ภาวนา หริ ิ
ไมล่ งหรอก สงสารอา เมอ่ื ไหรจ่ ะกลับมาเป็นคนไดอ้ กี ไม่มีอะไร
จะพาใหก้ ลับมาเป็นคนไดอ้ ีก เป็นถงึ หมทู ีเดียวน้อยเดียว เออ
นั่น คือเราฝันไป ฝนั ไปเยี่ยม เยย่ี มวา่
อาหรือเนย่ี อาอยบู่ ้านโคกงามอยู่ ฝันไป ไปเหน็ อานอน
เหน็ นอนเล้ยี งลูกออ่ นอยู่ ลกู กนิ นมอยู่ จุบ๊ จั๊บๆ ยา่ ง(กา้ ว)แย่ง
กนิ นมกันอยู่ นล่ี ะ่ อาๆ เพิ่นเป็นหมนู แี่ หละอา โอ้โฮ เรากนิ ขา้ ว
ไมล่ ง จะแก้ไขยังไง จะท�ำบุญยังไงจึงจะพน้ จาก

นริ ะยายูปะกฑั ฒะติ ความละอายต่อการท�ำบาปทุกชนดิ อะไรเป็นบาปเป็น
กรรม เราอย่าไปริ ไปท�ำมันเลย มันให้เปน็ ภพข้ึนมา ถ้ามนั ตดิ
นี่ไปไดเ้ น้อ อา้ เกิดไม่ได้ก็แล้วไป เกิด อะไรแล้วลงไปแล้ว มันเป็นภพเป็นชาติ มันเป็นของติดกันอยู่
อย่างนัน้ แก้ไมห่ ลดุ
อาทีนะวะ
แก้บ่ตกคาพกเจ้าไว้ แก้บ่ไดค้ าก้นยา่ งยาย
มนั เกดิ ขน้ึ พน้ ไปแล้วล่ะ กาม หมดจากบริเวณนัน้ ตาย คายา่ งยายเวียนตายเวยี นเกดิ ตกกำ� เนดิ ให้ภพท้งั สาม
ไปเลย เปน็ คนไปแลว้ ถ้าไปท�ำความช่ัวตอ่ ไปอกี ก็จะเป็นอะไร
ต่อไปอีกปะเนยี่ โอย้ มันนา่ กลวั เขาเรียกวา่ ภพทงั้ สามเป็นเฮือนเจ้าอยูป่ ะน่ัน
(ต้องแกก้ ิเลส ถ้าแกไ้ มต่ กมนั จะตามตดิ ตัวไปจนตลอด
วัฏโกโลโก วัฏโกโลโก จนไมห่ ลดุ พน้ ในภพทง้ั สาม คอื กามภพ รปู ภพ และอรปู ภพ)

11

12 เราจะเวน้ จากการฆา่ สตั ว์ เวน้ จากการขายสตั วท์ ่ีเปน็ อาหาร ๘ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
ให้คน เว้นจากการลักทรัพย์ เว้นจากการประพฤติผิดในกาม
กามภพ รปู ภพ อรปู ภพ เหล่าน้ี เราจะเวน้ นานไหม เราเปน็ ผ้นู บั ถอื ของพระพุทธศาสนา
น่ันก็ว่ากันเฉยๆ แต่ว่ามีงานมีการ จะกินดอง(แต่งงาน)กัน
๓๖ ก็พวกกิเลสตณั หา มันก็มาดว้ ยล่ะ แตล่ ะครั้ง สตั วต์ ายไปกต่ี วั ววั ไปกีต่ ัว หมไู ปกีต่ วั เป็ด ไกต่ าย ๓๖
กามตัณหา ภวตณั หา วภิ วตณั หา ไปกตี่ วั ถ้ามีงานกนิ ดอง(แต่งงาน) หรือวา่ งานแจกข้าว แจกนำ้�
อะไรท�ำนองนเี้ ราจะ
มนั ก็มาดว้ ยกันน่ันแหละ ถ้าตดิ อันหนง่ึ มันกต็ ิดของมนั
อย่อู ยา่ งง้นั ไมม่ ีทางแก้ เออ ถ้าเปน็ คนอยู่ ควรระลกึ ออกได้ เวระมะณี
โอ้ มันเป็นอยา่ งง้เี นาะ(นะ)

วัฏโกโลโก เราจะเว้นได้หรือเปลา่ ถา้ เราเว้นไมไ่ ดช้ ่ือวา่ ไม่พน้ จาก
วัฏฏวน
อบายมขุ
อย่างนี้ มันเป็นอย่างง้ีเน้อ ไม่ได้เกิดเป็นคนอย่างเดียว
พน้ จากคนไปก็เกิดเป็นหมู เปน็ หมา เป็นเปด็ เป็นไก่ เป็นอะไร เปน็ หนทางนำ� ไปสทู่ กุ ขแ์ นน่ อน เพราะฉะนน้ั พวกเราเปน็
ให้เขาฆ่าอยอู่ ยา่ งงัน้ ถ้าท�ำงานใดๆ ท่ีจะไมฆ่ า่ สัตว์ มีบา้ งไหม ชาวพุทธ เป็นผู้นับถือพระพุทธศาสนาตามค�ำสั่งค�ำสอนของ
เพ่ือที่จะไม่ฆ่าสตั ว์มาเปน็ อาชีพ มีบ้างไหม ไมเ่ ลย ไม่แตะ ไม่ พระพุทธเจ้า งดเวน้ ให้ได้ ไมต่ อ้ งไปฆา่ สตั วต์ ัดชีวิต แต่ทุกวันน้ี
ตอ้ งเลย ไมฆ่ า่ สตั วต์ ดั ชีวิตเลย มนั กม็ นี ่ันนะ่ ละ่ ปลากเ็ ปน็ อาหาร มันพอท�ำเนาน่ะ ทุกวันยังพอท�ำเนา เพื่อนบ้าน ร้านตลาด
ของคน นกหนูปูปีก อยู่ในป่าก็เป็นอาหารของคน กบ เขียด ทั้งหลาย มีท่ีออก หนทางออกเรามอี ยู่ ไปดตู ลาดเขา ตวั ไหน
เหล่าน้ันกเ็ ปน็ อาหารของคน ที่ ไมต่ อ้ งฆ่าเขา ท่ี ไมต่ อ้ งน่ัน กท็ ่ี มนั ตายแล้วก็ไปซื้อเอา ตวั ไหนมนั ดนิ้ พรวดๆ อย่นู ่ี อยา่ ไปเอา
จะเลิกละไดจ้ ริงๆ อะ่ ไม่ตอ้ งไปแตะตอ้ งเลยอ่ะแนะ่ อนั นเี้ พ่ิน มันเอาตวั ที่ตายแล้ว มาท�ำมาหากิน มาต้ม มาแกง มาหลาม
จะม้วน(สรุป)ไว้ อ้า (กระบอกไม้ไผ)่ มาท�ำอะไรตามต้องการ ... บ้านเมอื งเจริญขน้ึ
มา ตลาด มนั ก็แผ่ออกไป บา้ นใหญโ่ ต หมู่บา้ นใหญโ่ ตก็มีตลาด
เวระมะณี ขาย อาหารการกิน ขายผัก ขายปลา ขายสัตวด์ ้ินดุ๊กดกิ๊ ๆ ขังไว้
อยา่ งนกี้ ม็ ี แตพ่ ดู ไปกม็ นั หนาว ทั้งพี่ทั้งนอ้ งท่ีกำ� ลงั ลอยคออยใู่ น

13

14 ๘ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖

วัฏจกั ร วัฏฏวน

๓๖ อย่างง้ี ถ้าไม่ฆา่ เขา ก็ไม่ได้กนิ ท�ำนองเนยี่ ละ่ ก็ฆ่าเขาทุก ๓๖
วันๆ แต่ว่าผู้มีปัญญาอยู่ใกล้ตลาด... อ้า มีตลาดขายขายผัก
ขายปลา ขายสงิ่ ที่มนั ตายแลว้ ท้ังหลาย หลกี ลก้ี นั ได้ คนมปี ญั ญา เราจะละเวน้ จากการประพฤตผิ ิดในกาม ไมไ่ ดน้ อกใจสามี
ก็หลกี เลี่ยงได้ อ้า มนั จะมกี ี่คนละ่ ปะเนย่ี ผ้ทู ี่จะหลบหลกี เลย่ี ง ภรรยาตวั เอง ไมไ่ ดน้ อกใจ เอาเงนิ เอาทองไปเที่ยวไปเทอ้ ทางอ่ืน
ได้ ไมต่ อ้ งแตะตอ้ ง สตั วอ์ ื่นไมต่ อ้ งตายเพราะการกระทำ� ของเรา เวระมะณี เราเวน้ แลว้
อาชีพของเรา เออ ขายอะไร ขายส้มตําๆ ขายฟักแฟงแตง
น้ำ� เตา้ ผกั นางอางหญ่า เหลา่ นขี้ ายเทา่ น้นั สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา เวระมะณี
เขาก็ไมช่ อบใจจะซอื้ ไปซอื้ ท่ีมนั ดนิ้ พุง่ พราดๆ อยใู่ นลงั แช่ จะเวน้ จากการดม่ื กนิ สรุ า เมรัยอนั เปน็ เคร่ืองดองของเมา
น่ัน อันน้ันมันอร่อยดี เขาว่าง้นั นะ ของท่ีสดๆ ใหม่ๆ อรอ่ ยดี อนั เปน็ ฐาน เปน็ ที่ตงั้ แหง่ ความประมาท เราจะ เวระมะณี ได้ไหม
นล่ี ะ่ มันดงึ ดดู ให้เราทำ� บาปท�ำกรรมอยไู่ ม่รู้จักสนิ้ ไมร่ ู้จักจบ อา้ เวน้ ได้ไหม โอ้ย จะแตง่ งานลกู ชาย ลูกสาวอย่างเนย่ี จะเวน้ จาก
ตายแลว้ เกดิ เกดิ แลว้ ตาย ปรารถนาเวน้ มนั ได้ไหม พอปรารถนา ของเหล่านี้ได้ไหม โอ้โฮ ไกลเหลือเกิน ไกลจากค�ำส่ังค�ำสอน
เวน้ จากการฆา่ สัตวท์ ุกชนดิ เหลือเกนิ
คำ� สง่ั คำ� สอนที่เปน็ ของพุทธเจา้ สอนไวว้ า่ ใหเ้ วน้ เวระมะณี
ปาณาตปิ าตา เวระมะณี เราเว้นจากการฆ่าสัตว์ เวระมะณี เราเว้นจากการลักทรัพย์
สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ เวระมะณี เวน้ การประพฤตผิ ิดในกาม เวระมะณี เราเวน้ จากการ
โป้ปดมดเท็จ เวระมะณี เราจะเวน้ จากการดม่ื กนิ สุรา เมรัยอัน
จะเว้นจากการฆา่ สัตว์ สมาทานตัง้ มั่น
15
อะทนิ นาทานา เวระมะณี

เว้นจากการลกั ทรัพย์ อ้า

กาเมสุ มจิ ฉาจารา เวระมะณี

16 เปน็ เครื่องดองของเมา อา้ น่ี เวระมะณี เว้นไปเร่ือยๆ ให้มนั เบา เราจะเว้นไปทุกอย่างๆ ใหม้ นั เบามนั บาง อยา่ ให้มนั กลมุ้
ลุมจิตใจของเรา จนเงยหวั ไมข่ ึน้ ตดิ ถา้ ไมใ่ ช่นอ้ ยๆ ตดิ จริงๆ
มนั บางไป ถา้ มโี รคภยั ไขเ้ จบ็ ในรา่ งกายของเรา อาจจะหายไปก็ได้ อา้ ตดิ ฝน่ิ ตดิ สุราเมรัยกับยาเสพติดให้โทษทกุ ชนดิ พาให้หลง ๘ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
ก็เราเวน้ แลว้ เราไม่ฆา่ แลว้ เออ เราไม่เบียดเบียนเขาแลว้ เว้น งมงายไปเร่ือยๆ จนวันถือศีลกินเจ หาถือศีลถือธรรมกับเขา
๓๖ ได้ ถา้ เปน็ เดือน เป็นปี เป็นเดือน หลายสปั ดาห์แล้วไม่แตะ ไม่ เขา้ วดั เขา้ วาใหม้ นั เดด็ ขาดซะ ใหม้ นั ไดส้ กั อยา่ งนี้ มนั จงึ วา่ มคี วาม ๓๖
ตอ้ งของเหลา่ นเ้ี ลย ใหม้ นั เบาไปบ้าง เบาจากการ เบาจากผิดศลี สุข มีความสุขแท้ ถ้ากนิ เหล้าเมามาย เซซา้ ยเซขวา อย่าหาวา่ มี
ธรรม เบาจากการฆา่ สตั ว์ เบาจากการลกั ทรัพย์ เบาจากประพฤติ ความสขุ ไมถ่ กู ตอ้ ง ไมถ่ กู ต้องผิด ทางหลักท่ีพระพุทธเจ้าว่าไว้
ผิดในกาม เบาจากการโป้ปดมดเทจ็ เบาจากด่มื กนิ สรุ า เมรัย
อนั เปน็ นำ�้ เมาท้ังหลาย ใหม้ นั เมาไปบา้ ง โรคภยั ไขเ้ จบ็ ในรา่ งกาย
ของเรา มันก็จะเบาไปเลย ไมม่ อี ะไรมากวนเรา โรคภัยในตัวเรา เวระมะณี
มนั คอ่ ยเบาไปทีละอยา่ งๆ ไมก่ นิ เหลา้ เมามาย ไมก่ นิ ฝน่ิ เฮโรอนี
กญั ชา ยาบ้า เสพตดิ ให้โทษเหล่านี้ ให้มนั เบาลงไป อ้า เวน้ เออ กนิ เหลา้ เมามาย เซซ้ายเซขวา ออ้ แอ้ๆ เอาไป
ดอด(แอบท�ำ) ที่บวชเข้ามามันยังกินอยู่ก็มีนะ พวกกิน เอามาก็ทะเลาะกัน ตีกันหัวร้างข้างแตก เหล่านมี้ ันล่วงเกิน
เหลา้ เมามาย สิ่งใดไม่ผิดศลี ธรรม เพิ่นกก็ ิน สิง่ ใดผิดศีลธรรม บางทีมันลว่ งเกนิ ท�ำความดี ใจ ของพระพุทธเจ้าท่ีห้ามไวแ้ ลว้
อย่าไปกิน อยา่ ไปดื่มมัน อ้า ใหม้ ันพน้ จากอาสวะขอ้ นี้ให้ได้ ให้
มันเบามันบาง เราเว้นได้เด็ดขาดแล้วเราย้ิมดูเอา ย้ิมดูเขากิน อนั นกี้ ็ขอให้ระมดั ระวัง เพียรระมดั ระวงั เออ นับตงั้ แต่
เหล้าเมามาย แลว้ ฆ่าตีบีฑ์โบ้ยกัน เพราะวา่ เมาเหล้า เมาสรุ า ศลี ๕ ขอ้ ไป ถา้ จำ� ศลี ๘ ขอ้ มนั กเ็ ขา้ มาอกี แตกขอ้ อกี จากศลี ๘
เกิดฆา่ ตบี ีฑ์โบ้ยกนั ต่างๆ นานา อ่ะ เปน็ เรื่อง เป็นเสี่ยงเข้าคกุ
เข้าตะราง กเ็ ปน็ จ�ำนวนไม่น้อย เราจะไมค่ อ่ ยตายไว เออ อยา่ ง กาเมสุ มจิ ฉาจารา ฯ
ท่ีสมาทานมาแลว้ น้ัน ต้ังแต่
หรืออะไรๆ ท่ีห้าม ก็ขอใหง้ ดเวน้ ไปเรื่อยๆ ถา้ เรางดเว้น
ปาณาตปิ าตา เวระมะณี แลว้ เราจะอยสู่ บาย เงนิ ทองก็ไมค่ อ่ ยทะลกั ออกไปทางอ่ืน ไมใ่ ช่
อะทินนาทานา เวระมะณี ทะลกั ไปเลน่ การพนนั ไมท่ ะลกั ไปดม่ื กนิ สรุ าเมรัยอะไร ไมท่ ะลกั
กาเมสุ มจิ ฉาจารา เวระมะณี หนอี อกจากคอง(คอง ๑๔) จากฮีต(ฮตี ๑๒) จากครองธรรมะ
ผู้นับถือพระพุทธศาสนา ก็เก็บเงินเก็บทองไว้ได้อยู่ ไม่ได้ไป
มสุ าวาทา เวระมะณี ทางอ่ืน เพราะฉะนั้น อันนพ้ี ูดมาน้ีไม่ใช่เทศน์หรอก ปรึกษา
สรุ าเมระยะมัชชะปะมาทฏั ฐานา ฯ
17

18 ปรึกษาหารือ วา่ มันจริงไหม มันจริงไหมกนิ เหลา้ มนั จริงไหม มียาเสพตดิ ให้โทษอยเู่ หมอื นกนั มยี าสฟี ัน กนิ หมากแลว้
ไม่มียาสีฟันแล้วไม่อร่อยอีกแหละ นกี่ ็ไม่เป็นไรหรอก ครูบา
ยาเสพติดให้โทษ มันจริงไหมกินฝิ่นกับยา ยาเสพติดทุกชนดิ อาจารย์ไม่หา้ มเดด็ ขาดหรอก อ้า เพ่ินพาเคย้ี ว ก็เคย้ี วกับเพิ่น ๘ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
มันดจี ริงหรือเปลา่ หรือมันพาเข้าไปอบาย อบายภมู ิ ไป เออ ดงั นี้
๓๖ น่ัน หนีไมพ่ ้น แล้วก็ไม่ หนีไมพ่ ้นจน ถ้ารับเขา้ ไปเปน็ ๓๖
ทาสความเขลา ไปเปน็ ทาสของยาเสพติดให้โทษ อ้า ติด ตดิ กนั เพราะฉะนนั้ เรื่องอบายมุข ไม่ว่าประตไู หน เรามแี ต่ของ
ไปแหละ อ้า อันนก้ี ็ยังติดอยู่ เออ ของอยู่ ของกิน บางส่ิง น่าหวงทั้งน้ัน ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่กินยาเสพติดให้โทษ
บางอย่าง ละเวน้ ยัง ไปลกั เอามาอยู่ ยาเสพตดิ ให้โทษบางอย่าง ทุกชนดิ ค่อยห่างไปๆๆ เม่ือมองไปๆ ไม่เห็นมันรุนแรงอะไร
ชกั เขา้ มาหาเรา มากมาย อนั เนยี่ มนั ๒๐ กวา่ ปแี ลว้ วา้ ไมส่ บู บหุ รี่มาน่ี ๒๐ กวา่ ปี
แต่ก่อนกส็ บู บุหร่ี วันละซอง ๒ ซอง เอา้ มนั ไอทีเจบ็ ไม่เหน็ มันตายเว้ย อ้า ไมเ่ หน็ มนั ตาย จะไว้กินจก(ลว้ ง)ปาก เอา
หวั ใจ สบู ที่ ไรมนั ก็ไอ ไอไปไอมา พอดีหมอมาตรวจร่างกาย โอ้ ไว้กนิ กับหมากเนยี่ เอายาในชุดมาสฟี ันน่ะ อา้ ใช่ได้บ่
ไม่ได้นะ
เพราะฉะน้นั พวกเราชาวพุทธ ไม่ว่าเพศไหน อยูใ่ นเพศใด
ถา้ ไม่เลกิ อันตรายถึงชวี ิตน่ะ เป็นพระเป็นเจ้ากด็ ี เปน็ แมข่ าวแมช่ ีกด็ ี กส็ งั วรระวัง ไปเรื่อยๆ
เราไมอ่ ยากตาย เอา เลิกก็เลิก ไมเ่ อา ใหม้ นั เบามนั บางไป อยา่ ใหม้ นั หนาขนึ้ จนเปน็ ทาส ของยาเสพตดิ
ให้โทษ มนั จะดงึ เราไปไหนล่ะปะเนย่ี ดงึ เราลงนรกหมกไหม้ไป
เลิกจากบุหรี่แล้วมากินหมากนู้นแหละเน้อ กินหมาก หรือเปล่า
ถ้าไม่มียาสีฟนั กนิ กบั หมาก ก็ไม่อร่อยอีกละ่
เพราะฉะน้ัน ความตดิ นแ่ี หละ ติดฝน่ิ ติด ตดิ ยาเสพตดิ
(ตะกร้าหมาก) นก่ี ็ได้ ให้โทษทกุ ชนดิ กินเหล้ากต็ ดิ เหล้า สูบบุหรี่กต็ ิดบุหร่ี เออ กนิ
ยังมีตดิ อยู่ ติดยาเสพตดิ ให้โทษ กินหมาก กินพลู อ่ะ ถ้า ยาเสพตดิ ให้โทษทกุ ชนดิ ฝน่ิ เฮโรอนี กญั ชา ยามา้ ยาเบอ้ ทกุ ชนดิ
ไมม่ ี ระลกั ระเลน ก็ไม่เห็นหายแล้ว ก็ไม่เป็นไร ขาดหมากไป ของเหล่านเี้ ขาห้าม ห้าม ผิดกฎหมายด้วย ผิดศีลธรรมด้วย
คอ่ ยหา่ งๆ ไป ค่อยถอยออก ทีละนอ้ ยๆๆ อ้า เข้าสังคม สังคมรังเกยี จ ไม่ดีเลย เพราะฉะน้ัน ขอฝาก ไว้แคน่ ้ี
ซะก่อน ส�ำหรับวันน้ี แต่ว่าค�ำที่จะพูดต่อไปมันก็มากมายอยู่
อันนต้ี ้นปลายของมนั

(ตะกรา้ หมาก) น่ี ตะกรา้ หมาก เรียกวา่ ยาดีนะเนยี่ เฮอะๆ อบายมุข
เออ ถ้าเห็นมันแล้วน�้ำลายหก ตะกร้าหมากอยนู่ ี่
19

20
คอื ปากแหง่ ความฉบิ หาย เออ เลน่ การพนันก็เป็นปาก
แห่งความฉบิ หาย เออ เพราะฉะน้ัน พวกเราตอ้ งสงั วรระวังเอา
ไว้ให้ดี

๓๖ (เตรียมพธิ ี) มอี ะไร หรือวา่ จะมอี ะไรต่อไป

ถา้ สงั วรระวงั กนั ไดท้ กุ คนๆ นะ มนั กเ็ ปน็ ขอ้ หา้ มท่ีดีมาก
ถ้าพวกเราเป็นประชาชนที่ดี เป็นอุบาสกที่ดี เป็นอุบาสิกาท่ีดี
ไมห่ มกหมนุ่ เรื่องของหมู่ ในการประพฤตปิ ฏบิ ตั ขิ องตวั เกดิ ความ
สบายขนึ้ อยา่ งมหาศาล ดงั ที่ ไดฝ้ อยมา เทศนาเขาเรียกวา่ ฝอยมา
ก็สมควรแกเ่ วลา เพราะว่าลมเราไมค่ อ่ ยดี จงึ ขอสมมตยิ ุตไิ วแ้ ต่
เพียงเทา่ น้ี พลอยน�ำไปขบคดิ พินจิ พิจารณาดว้ ยปญั ญาอนั ชาญ
ฉลาดของตนๆ เองเถดิ อปั ปมาทธรรม ไมม่ คี วามประมาทอยา่ ง
อื่น ตง้ั ใจงด ละจาก เออ อบายมขุ ทั้งหลายนี้ ใหม้ นั ขาดจาก
จิตใจเราไปซะ อยา่ ใหม้ นั กลายเป็นเจา้ นายหัวใจเรา กินยาเสพ
ติดให้โทษ กินฝ่นิ เฮโรอนี กัญชา ยาบ้ายาเบอ้ เหลา่ นนั้ ก็ใหม้ นั
หมดไป ดังท่ีแสดงมา ก็ยตุ ิด้วยเวลา เอวงั ก็มีด้วยประการฉะนี้

(สาธ)ุ
อยา่ งอ่ืน กม็ ีมาก แตว่ ่ามันจะไมห่ ยดุ
(เสยี งฆอ้ ง)อา้ ถา้ เกดิ เลา่ นทิ งนทิ านอะไรขนึ้ มา อมื ไมจ่ บ



หลวงป่ทู อ่ น ญาณธโร ๙ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖๓๗
พธิ เี จริญพระพุทธมนต์ฉลองสมโภชถวายพระเจดยี ์
วนั เสารท์ ่ี ๙ พฤศจกิ ายน ๒๕๕๖ เวลา ๑๙.๐๐ น.

ณ พระสุทธิธรรมเจดยี ์
วัดบงึ พลาราม ต.นำ้� โมง

๓๗อ.ท่าบ่อ จ.หนองคาย

นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสัมพุทธสั สะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธสั สะ
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ

กัมมงั วชิ ชา จะ ธัมโม จะ สีลัง ชีวิตะมตุ ตะมงั
อมิ สั สะ ธมั มะปะริยายสั สะ อัตโถ

สาธายัสมันเตหิ สักกัจจัง ธัมโม โสตพั โพติ
อันนี้ เขาเรียกว่าฉลองเจดีย์เหรอ เออ เจดียเ์ สร็จแล้วก็
ฉลองเจดีย์ เออ นึกหาภาษิตอะไรไมอ่ อก เอา

1

2 วนั นก้ี ็ไดท้ ำ� พธิ ี เจริญพุทธมนตถ์ วายทา่ นแลว้ เจริญพุทธ ๙ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
มนต์กท็ �ำใหเ้ กดิ ความศกั ดส์ิ ิทธ์เิ กดิ ขนึ้ มา เจริญพุทธมนต์แลว้ ก็
กัมมงั วิชชา จะ ธัมโม จะ สีลัง ชวี ิตะมุตตะมงั

ข้นึ มาเนาะ(นะ) การงาน กมั มงั หมายถงึ การงานท่ีเป็น บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ หรือวา่ พระธาตขุ องครบู าอาจารยก์ นั
ประโยชนต์ อ่ ส่วนรวม ร่วมกนั ผทู้ ่ีมาสรา้ งสรรค์ มาดำ� เนนิ การ ในวันพรุง่ นเี้ หรอ บรรจุ ไมม่ ี บรรจุแลว้ เออ เออ
๓๗ ก่อสรา้ ง มหาเจดียข์ ้นึ ที่น่ี กน็ ึกว่ามันเปน็ ประโยชน์ตอ่ สว่ นรวม บรรจุแล้วจึงค่อยเจริญพุทธมนต์ เออ ดีเหมือนกันนะ ๓๗
มหาศาล ได้ภาคตะวนั ออกเฉียงเหนือเรา ก็มขี ้นึ มาหลายเจดีย์ ปูฐาน พืน้ ฐานไวก้ อ่ น เออ เอามงคลไว้กอ่ น เจริญพุทธมนต์
แลว้ นครพนม กท็ �ำใหม่ เกิดข้นึ มาหลายเจดีย์ เป็นปชู นยี สถาน มนั นะ่ เจริญมงคลน่ันแหละ มงคลในพุทธมนต์ ทำ� ใหเ้ ปน็ มงคล
สำ� หรับสกั การะบชู าครบู าอาจารย์ และกบ็ รรจุพระบรมสารีริกธาตุ ไวก้ อ่ น เปน็ สถานท่ีสกั การะบชู า ของประชาชนผนู้ บั ถอื พุทธศาสนา
ด้วย หรือว่าธาตุของอฐั ิองั คารของครูบาอาจารย์ ที่เป็นผเู้ คารพ หรือว่าองคห์ ลวงพ่อ ทา่ นผูล้ ่วงลบั ไป
บชู า เปน็ การแสดงออกถงึ นำ้� ใจไมตรจี ิต มติ รภาพตอ่ ชุมชนดว้ ย หลวงปู่ตน้ (หลวงปู่ตน้ สุทธิกาโม) เออ ท่านก็ได้ไปหา
อยากใหช้ ุมชนมีอนสุ าวรีย์ เอาไว้ในวัดในวาที่ครูบาอาจารยท์ ่าน เยยี่ มเยยี นเราทกุ ๆ คร้ังมา ตงั้ แตท่ า่ นไมเ่ สยี นะ่ เออ ยงั มีชีวิตอยู่
มาบกุ เบิก บรู ณะปฏสิ งั ขรณ์ไว้ เวลาทา่ นลว่ งลบั ไปแลว้ ไมม่ อี ะไร ทา่ นก็ไปใหค้ วามอุปถัมภบ์ �ำรุงทางวัดศรีอภยั วนั แล้วก็ไปนอน
เป็นอนสุ รณ์ ก็เลยคิดจะสร้างเจดีย์ขึ้นนล่ี ่ะ อ่ะ ด้วยทุนของ ด้วยหลายปดี ีดกั มา ตั้งแตค่ บกนั มา เออ ต้ังแตว่ นั โนน้ ละ่ สร้าง
ประชาชนใหค้ วามร่วมมอื องคเ์ จดียจ์ งึ ส�ำเร็จลลุ ่วงมาด้วยดี วัดสมัยท่ีหลังๆ จากวัด เออ บึงพลาราม เออ วัดอะไรเนย่ี
เปน็ หนเี้ ปน็ สนิ เขาหรือเปลา่ คา่ วสั ดกุ อ่ สรา้ ง มตี งั้ แตข่ อง วดั บงึ พลาชยั หรือบงึ พลาราม นกี่ เ็ ปน็ วดั เกา่ แก่ แลว้ กม็ อี นสุ รณ์
ดีๆ ท้ังนน้ั แม้แตค่ า่ ลกู กรงลอ้ มประสาทเจดีย์ แคน่ ก้ี ็พอแรง หรืออนสุ าวรีย์ ข้ึนไวเ้ ปน็ หลักเป็นฐานของวดั ของประชาชนใน
แล้วราคามัน เพราะว่ามนั เป็นสเตนเลสปะเนย่ี เออ สำ� เร็จมา เขตน้ี ในหมบู่ า้ นใกลเ้ รือนเคยี งแถวนี้ ก็ไดก้ ราบไหวบ้ ชู าสกั การะ
ด้วยแรงศรัทธา ของญาติโยมประชาชนในทางตะวันออกเฉียง เป็นท่ีระลึกของประชาชน ได้เป็นมงคลชีวิตของเราขนึ้ มา เพราะ
เหนอื เราก็ไดร้ ว่ มไปตามมตี ามไดอ้ ย่างงน้ั แหละนะ อา้ แต่วา่ ได้บำ� เพญ็ กุศล ในการระลกึ นึกถึงครบู าอาจารย์ อมื
ผู้ท่ีเป็นหัวหน้าการก่อสร้าง ต้องเป็นคนมีวิริยะอุตสาหะอย่าง ไมใ่ ชท่ ำ� เลน่ ๆ ทำ� ไวเ้ ปน็ พุทธบชู า ธรรมบชู า สงั ฆบชู าจริงๆ
แรงกลา้ ยงั ไงๆ กท็ �ำใหม้ ันส�ำเร็จ จะหยดุ ชะงกั อยู่ เราก็เสียชื่อ เออ แลว้ กท็ ำ� บญุ วนั น้ี กท็ ำ� บญุ ใหห้ ยาดเหงอื่ แรงงาน ท่ีเราทมุ่ เท
ไปหมด เอาให้มันเสร็จ เอาให้มันเสร็จอยยู่ ังงน้ั แหละ ขอความ ไปดว้ ย กำ� ลงั กายตอ้ งเสยี เหงอ่ื ไปเทา่ ไหร่ นะ่ เสยี พลงั ไปเทา่ ไหร่
รว่ มมือจากพี่น้องญาตโิ ยม ทกุ จังหวัดละ่ จังหวดั ไหนมาเอาท้ัง อันนน้ั ไมว่ า่ กัน ก�ำลงั ของลูกศิษยล์ กู หาผูป้ รารถนาดี ต้องการ
นัน้ แหละ มาให้ความเมตตา รว่ มมอื ใหท้ นุ ทรัพย์มาต่อเตมิ ไป อยากใหม้ สี ง่ิ ท่ีเปน็ อนสุ าวรียข์ องคนในถ่ินนี้ จะไดเ้ ปน็ ท่ียดึ เหนยี่ ว
เรื่อยๆ จนสำ� เร็จเปน็ องค์ข้นึ มาแล้ว ท่ีกราบ ที่ ไหว้ ระลกึ นกึ ถึงเวลาใด ก็เปน็ มงคลชีวิตเวลานน้ั อา้
3

4แล้วกเ็ อาไว้ท�ำไม เอาไว้ให้เปน็ เออ ทรัพยม์ รดกของลกู หลาน อาจาริยบูชา ผู้ท่ีมาเหน่ือยยากล�ำบาก เสียสละชีวิตเลือดเนื้อ
ยอมตายที่น่ี เออ เสียชีวิตไปด้วยโรคภัยไข้เจ็บ หมอรักษาให้
ในหมู่บา้ นว่าน หรือว่าบา้ นใกล้ชดิ ติดต่อแถวนี้ บรรดาท่ีเคารพ ไมไ่ ด้ เออ มันเหลอื บ่ากว่าแรงแลว้ ตาเพิ่น ชา่ งมนั เถอะ อืม เขา๙ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
นบั ถอื หลวงปู่ ก็จะไดม้ าท�ำพธิ ีกราบไหว้ ทำ� วัตรไหว้พระ ท�ำบญุ เรียกว่าสละชีพเพือ่ ศาสน์ ไมใ่ ชเ่ พือ่ ชาติ เพ่ือศาสน์ ศาสนา เอา
สุนทาน ที่น่ีได้ ก็มหี ลักใหญเ่ กิดขน้ึ ไว้ เป็นหลกั ฐานแล้วอนั นี้ เป็นพุทธบูชาไว้ในพระพุทธศาสนา
๓๗ ขออนโุ มทนา น�้ำใจไมตรจี ิตมิตรภาพท่ีเสียสละแรงกายแรงใจ ๓๗
สร้างวตั ถมุ งคล ท่ีเปน็ บญุ เป็นกุศลไว้ให้แก่พ่ีปา้ น้าอา หมูบ่ า้ น
ของเรา
แลว้ อกี ประการหนง่ึ ประโยคขอฝากฝงั เปน็ ทางการเมอื ง
เหมือนกัน อาจารยส์ พุ จน(์ พระอาจารย์สุพจน์ พุทธธมั โม) หรือ
อาจารยอ์ ะไรฮอื ทา่ นมาเปน็ แรงงานอยทู่ ่ีนี่ หนกั เอาเบาสู้ หยาด
เหง่ือ อาบเหงื่อต่างน�้ำ เอาท้ังน้ัน อดตาหลับขับตานอน น่ี
เปน็ การเสียสละกำ� ลงั กาย ก�ำลังใจ ทุ่มเท ใส่งาน เอาใจใสท่ ี่สดุ
มันจงึ สำ� เรจ็ ลลุ ่วงมาไดข้ นาดนี้
แลว้ กย็ อดท้ังหมดตง้ั แตว่ นั ลงมอื มา จนถงึ วนั เจริญพุทธมนต์ มีเจดีย์เป็นที่เคารพกราบไหว้ แล้วถึงวันเพ็ญ วันอะไร
บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ หรือพระธาตขุ องครบู าอาจารย์ท้ังหลาย เดอื นอะไรเลา่ ท่ีทา่ นมรณภาพจะเอา ถอื เอาวนั นน้ั เปน็ วนั มงคล
มีไหม อัฐิอังคารของพระพุทธเจ้าได้มาเข้าหรือเปล่า อืม ก็มี ก็ได้ อ่ะ วันๆ นว้ี ันท่ีเท่าไหรอ่ ่ะ เดือนอะไรๆ ถอื เอาวนั นข้ี อง
ผู้ฝากมา อยู่เรื่อยๆ ว่าของใครๆ จ�ำไม่ได้แล้วปะเนยี่ หลาย เดอื น พฤศจิกายนเปน็ วนั นดั หมายกนั มาทำ� บญุ สนุ ทาน ไหวพ้ ระ
เขา้ ๆๆ พระพุทธรปู สำ� คัญๆ ก็มี ไมม่ ี ใครหวงแหนไวเ้ ป็นสมบตั ิ รับศลี เมต.. แผเ่ มตตา ภาวนา เอาวนั นกี้ ็ได้ หลวงพอ่ ทลู (หลวง
สว่ นตัว เสยี สละให้เป็นสว่ นกลางซะ ใหเ้ ปน็ สมบตั ิของชาติของ พ่อทูล ขิปปปัญโญ) ท่านเอาวันไหนเจดีย์ของท่าน อยู่ใกล้ๆ
แผน่ ดนิ เออ อนั นกี้ เ็ ปน็ การเสยี สละอย่างสูงเหมือนกัน ถ้าเก็บ กันนะเดือน ๓ เป็นวนั มาฆบชู าน่ัน ทา่ นเอาวนั นนั้ พอ เปน็ วนั
ไว้ที่บ้านของเรา ร้อยวันพันปีก็ไม่มี ใครกราบเท่าไหร่หรอก นดั หมาย เนย่ี วนั อื่นมหี มดแลว้ วันมาฆะก็มีแล้ว อาสาฬหบูชา
มากราบเท่าไหร่หรอก เนยี่ เอาไว้เป็นสาธารณสถาน เปน็ สถาน อีก เนยี่ มันนดั กันเป็นๆ ปีๆ เดอื นไปเรื่อยๆ แลว้ แต่จะตกลง
ที่เคารพบูชาของคนในถิ่นนี้ เพอื่ ขดั เกลากเิ ลสของเราเอง ความ กันหรอก เห็นพร้อมเพรียงกันแล้ว ก็ตกลงกัน มีลายลักษณ์
ตะหนถ่ี ี่เหนยี วของเราเอง มันตะหนี่ไว้ก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร อกั ษรหรือเปลา่ ลายเซน็ ลา่ ลายเซน็ หรือเปลา่ ผทู้ ี่จะยอมรับนบั ถอื
เสยี สละใหเ้ ปน็ สมบตั สิ ว่ นกลาง เปน็ พุทธบชู า ธรรมบชู า สงั ฆบชู า เคารพบชู าตามประเพณขี องบา้ นเมอื ง ในภาคอสี านของเรามเี จดีย์

5

6องค์นอ้ี งค์หนึง่ แหละ นครพนมกม็ แี ลว้ เจดีย์ เจดียเ์ กดิ ข้นึ เต็ม บชู าคณุ ครบู าอาจารย์ ผทู้ า่ นเสยี สละ ทมุ่ เทชีวิตจิตใจ เออ ทง้ิ ไว้
กระดกู ไวท้ ่ีน่ี เผาที่น่ี แลว้ ผูท้ ี่มาดำ� เนนิ งานต่อ อาจารย์สุพจน์
บา้ นเตม็ เมือง วดั อรัญบรรพต หลวงปเู่ หรียญ(หลวงปเู่ หรียญ (พระอาจารยส์ ุพจน์ พุทธธมั โม) ไดพ้ ่ึงพาอาศัย อาจารย(์ สุ)พจน์ ๙ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
วรลาโภ) กม็ เี จดียบ์ รรจุพระบรมสารีริกธาตหุ รือเปลา่ หรือบรรจุ ไดพ้ ง่ึ พาอาศัย เป็นหัวเร่ียวหัวแรงออกแปลนแผนผงั ปรึกษา
อฐั อิ งั คารของหลวงปเู่ หรียญ(หลวงปเู่ หรียญ วรลาโภ) หรือเปลา่ หารือครบู าอาจารยจ์ ะเอายงั ไง จะเอารปู ไหนดี เออ ถ้าทำ� แล้ว
๓๗ เออ ถา้ มกี เ็ ขียนประวตั กิ ารณ์ไว้ ประวตั ศิ าสตร์ไว้ ไดบ้ รรจุอะไรๆ กท็ �ำใหม้ นั เป็นประโยชนแ์ ก่สงั คม ๓๗
ไว้ใหล้ กู ใหห้ ลานไดร้ ะลกึ นึกถึงบรรพบรุ ุษ ครูบาอาจารย์ ผู้มี...

มาก่อร่างสร้าง เป็นหลักฐานไว้ เสียสละน�้ำพักน�้ำแรง ทุ่มเท ในภาคตะวันเฉียงเหนอื นอี้ งคห์ นง่ึ ข้ึนมาแลว้ ที่อ่ืนๆ มี
ชีวิตจิตใจ สละทรัพยส์ มบตั ติ ามมตี ามได้ อนั นกี้ เ็ รียกวา่ เปน็ การ อยูแ่ ล้ว อยา่ งนครพนมก็มีองคห์ น่งึ นั่นเพ่ินบชู ามา มนั รกร้าง
เสยี สละ เป็นพุทธบชู า ธรรมบูชา สังฆบชู า ถา้ จะให้ดีก็มาจำ� ศีล วา่ งเปลา่ ไปหลายปีนะ นครพนม เขาลกั วัว ลกั ควายเอาไปซอ่ น
กันในวนั ส�ำคัญๆ มาจ�ำศลี ภาวนากนั ในบริเวณนี้ ใหม้ นั เตม็ คึก ไว้ท่ีน่ันก็มี ขโมยวัว ขโมยควายไว้ เขาเอาไปซ่อน ซุกซ่อนไว้ในที่
อยู่เสมอๆ เหมอื นวันนอ้ี ะ่ มาได้ มารักษา ขดั เกลาจิตใจของเรา นั่นกม็ ี หลวงป่มู ั่น(หลวงปู่มั่น ภรู ิทัตโต)ไปภาวนาหรือไปวิเวก
ให้มันหมดความโลภ ความโกรธ ความหลง อันนมี้ ันบังคับให้ แถวนนั้ เหน็ วา่ มนั เปน็ สมบตั ขิ องโลก สมบตั ขิ องโลก ของศาสนา
พวกเรา เวยี นตายเวียนเกดิ อย่ใู นสงสารนนี้ บั ชาตไิ มถ่ ้วน และ สมควรจะบูรณะปฏสิ งั ขรณ์ไว้ใหม้ ันแขง็ แรง อมื แตก่ ็ไดห้ ลายปี
เมอ่ื อน.ุ .. มอี นสุ าวรีย์ เปน็ อนสุ าวรียเ์ ปน็ ท่ีบชู าไวอ้ ยา่ งนี้ กส็ มควร อยนู่ ะ ตง้ั แตห่ ลวงปมู่ ั่น(หลวงปมู่ ั่น ภรู ิทัตโต) ไปบรู ณะปฏสิ งั ขรณ์
เสียสละ เสียสละเวลาอันมคี ่า แลว้ กต็ ั้งใจเลกิ จากการท�ำบาป ขึ้น เปน็ ปา่ รกรา้ งว่างเปล่าแถวนัน้ ก็ท�ำให้มันเกิดเป็นประโยชน์
บางอยา่ งซะ ท่ีเคยเปน็ กระทำ� ไปเปน็ ประจำ� มา ทำ� บาปบางอยา่ ง ใหเ้ ปน็ ที่นัง่ สมาธิ ภาวนากันได้ ก็เรียกว่าไปๆ ปฏวิ ตั ิ ปฏริ ปู ให้
ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต กินเหล้าเมามายเหล่านั้นก็ควรจะตัดใจ เป็น มนั เข้ารูปเข้าทรง เปน็ ที่สกั การบชู า ไม่ใช่ว่ามาสรา้ งเจดียแ์ ลว้ ก็
พุทธบูชาซะ ธรรมบชู าซะ ข้าพเจา้ ขอบชู าถวายเป็น เออ สกั การะ เปน็ ท่ีลกั ววั ลกั ควายเขามาซุม่ ซอ ซอ่ นไว้ เออ ในเจดียห์ รือที่ ไหน

7

8แถวนี้ ท�ำยงั ไงมันจะหายไป ไอ้เร่ือง เออ ไม่มีศลี มีธรรม ไม่มี ท�ำเจดีย์เสร็จแล้วก็หาช่าง หาช่างมาปั้นช้างจริงๆ ช้าง

ความเมตตาปรานตี ่อ สตั วอ์ ื่น ท�ำไงมันจะหายไปได้ ทา่ นก็เลย ใหญ่ ช้างขาว ชา้ งดำ� ช้างเผอื กงานลิ บกั ใหญ่บกั โตน่ะจากจีน ๙ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
มาบูรณะปฏิสังขรณ์ ให้มันเป็นถาวรวัตถุ ที่มีคุณค่ามหาศาล ๔ ตวั ๔ ทิศ เออ น่ันปัน้ เปน็ อนสุ รณ์เอาไว้ ถ้าไมใ่ ช่หลวงพ่อทูล
แลว้ กง็ ามมาเท่าทกุ วนั น้ี (หลวงพอ่ ทลู ขปิ ปปญั โญ) หรืออาจารยท์ ลู ทา่ นมวี ิริยะอตุ สาหะ
๓๗ มนั ๆ ลม้ สมัยหนึ่ง สมัย พ.ศ. เทา่ ไหร่มัน นครพนมมนั ขนาดนน้ั จงึ สำ� เรจ็ ลลุ ว่ ง แลว้ ไดเ้ สนาสนะสถานที่ ไว้ใหล้ กู หลาน ๓๗
ลม้ อมื ปลกุ ลกุ ขนึ้ ใหมไ่ มเ่ ปน็ ไร พวกเราไมต่ อ้ งเดอื ดรอ้ นใจ ของ ได้อุปสมบทบวชมาเรียนที่นั่น มจี �ำนวนไม่น้อยเหมือนกัน
นเ่ี ป็นของสมบัติของชาตบิ า้ นเมืองเรา กค็ วรเสียสละปฏสิ ังขรณ์ เพราะฉะนนั้ ขออนโุ มทนาสาธุการ ในวิริยะอตุ สาหะ ของครบู า
ใหม้ นั ดีขน้ึ ใหม้ นั สวยงามขน้ึ เปน็ ท่ีเคารพบชู าของไพรฟ่ า้ ขา้ แผน่ ดนิ อาจารย์ เสยี สละทมุ่ เท ขอใหเ้ ปน็ บุญเปน็ กุศลของพวกชาวเราใน
ในสยามขึ้นแหง่ นแ้ี หง่ หนง่ึ อาจใหญๆ่ โตๆ เนยี่ มมี หาศาลข้ึน ภาคอีสานนดี้ ้วยเหมือนกัน บ้านอันนี้ เขาเรียกบ้านอะไร เขา
มาแลว้ เรียกบา้ นบึง เป็นวดั บงึ พลารามซะ วัดเนยี่ มนั อยู่ใกล้บึง เนย่ี ก็
สมัยหลวงพ่อทลู (หลวงพอ่ ทูล ขิปปปญั โญ) อาจารย์ทลู ถาวรพอสมควร แล้วก็ทางการเขาก็มาตัดถนนหนทางจาก
ท่านกม็ านึก อยากจะได้ที่บ้านคอ้ น้ี กับสถานท่ีน้ี เปน็ สถานที่ ศรีเชียงใหมม่ าทา่ บอ่ เปน็ ทางท่ีถาวร รถวิ่งได้ไปมา ออกไปทาง
ของครูบาอาจารย์ผ่านมา ท่ีนเ่ี พ่ินน่ังสมาธิภาวนาที่ป่าแห่งนี้ โนน้ อกี จากอำ� เภอผือ เข้าในจังหวัดอดุ รฯ นั่นก็เปน็ ทางท่ีถาวร
หรือที่ ไหน นั่น อยากจะบรู ณะปฏสิ งั ขรณ์ใหเ้ ปน็ รากฐานของถิ่น อมื จนเทา่ ทกุ วนั นแ้ี หละดีขนึ้ มา หนทางดี ทา่ บอ่ ศรีเชียงใหม่
ประจำ� ถ่ินภาคอสี านขนึ้ เจดียม์ ีชื่อวา่ อยา่ งไรอะ่ เจดียว์ ดั อาจารยท์ ลู เป็นถนนหนทางท่ีสะดวกสบายมาก ขอโมทนาน้�ำใจไมตรจี ิต
วดั บ้านค้อ มจี ึงช่ือวา่ อะไร เจดีย์อะไร อา้ ท่านทำ� น่าดขู ้นึ นะ ของญาติโยมในท่ีนี้ มีความวิริยะอุตสาหะ ท�ำมาจนได้เป็น
ประโยชน์ต่อสังคม แล้วก็ตามถนนที่ตัดใหม่เนย่ี เอาไว้ปลูก
อาคาร ตกึ รามบา้ นชอ่ ง ท่ีพักพาอาศยั หลายแหง่ เหมอื นกนั เดนิ
ทางมาผิดปกติ โอ้ ความเจริญมาถึงไหน แอ้ น�้ำใจลูกหลานไทย
เนย่ี เอาจริงเอาจังเว้ย เออ ทำ� ให้เกิดประโยชน์ต่อสังคมข้ึน มี
อา้ ร้านรวงภัตตาคารตาเคินมีไหม เออ ถ้ามภี ตั ตาคารสะดวก
สบายที่ ไหน เขาก็ไปกนั คกึ ที่เดียวอะ่ อยา่ ง โอ้ อยา่ งอำ� เภออะไร
อ่ะ ทางแมน่ ำ�้ โขง อำ� ... อ�ำเภอเชียงคาน ทางแมน่ ำ�้ โขง เขาไป
พัฒนา เออ แหล่งนำ�้ ที่ใกล้ๆ แหล่งนำ้� แม่น�้ำโขง เขาเอ้ิน
(เรียก)วา่ อะไรตรงน้ัน แต่มคี นมาเท่ียวกนั คกึ ทีเดียวปะเนย่ี ไป
9

10 เหมือนกนั โอ้ ดีเว้ย เพราะว่าดี เราไมต่ ้องได้ฆ่า เขาแชเ่ ยน็ มา ๙ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖๓๗
เที่ยวดู เที่ยวชมแม่นำ�้ บ้าง แลว้ กม็ รี า้ นอาหารการกิน เลีย้ งแขก สง่ เราเอง เนยี่ ผจู้ ำ� ศลี ภาวนา ก็ไดร้ ับความสะดวกสบาย ไมต่ อ้ ง
ดว้ ย เออ อันนกี้ ็ท�ำประโยชน์ให้แกส่ งั คมเหมอื นกัน อืม เปน็ ได้ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต มันมาเองโดยอัตโนมัติ เป็นอย่างงั้นนะ ท่ี
บุญเป็นกุศล ของพวกเราสามารถดึงดูดเอาจิตใจ ของคนต่าง ไหนๆ เจริญรุง่ เรืองข้ึนมา มรี า้ นอาหาร เออ ทกุ หนทกุ แห่ง เออ
อาหารทะเล อาหารน้�ำเค็ม น้�ำหยัง(อะไร) มันก็มา ทางโน้น
๓๗ จังหวดั มาเที่ยวแกง่ คดุ คู้ มีชื่อมีเสียง เออ ทกุ หนทกุ แหง่ ไป ทาง เออ แมน่ �้ำอะไร มันไหลลงมาจากภูเขา ทางโน้นก็มีปลา
แปลกๆ แปลกประหลาด เขากเ็ อามาขาย ผมู้ เี งนิ มที องก็ไมต่ อ้ ง
เขามาพัฒนาไปเร่ือยๆ ทางภูเรือ ทางด่านซ้าย ไปทาง ฆ่าสตั วต์ ดั ชีวิต ไปหา แลกหา หาเอาในสถานท่ีมันมา บรรทุก
โน้น ก็มีภตั ตาคารถาวร ขายอาหารการกนิ กนั เป็นแถวล่ะ เออ รถคอนเทนเนอร์ หรือรถอะไร รถแช่เย็น มาส่งไปถึงกับวดั นู้น
จากนี่ไปถึงดา่ นซ้าย จากด่านซา้ ยไปถึงเพชรบรู ณ์ มีรา้ นอาหาร ประเทศนอกนนู้ มาเครื่องบินมาถงึ ประเทศไทย มาตงั้ พนู้ ( โนน้ )
การกนิ เยอะเลย แต่เร่ือง มันเปน็ บาปเปน็ กรรมก็เร่ือง อย่าไป น่ะ หิมาลัย ปูหิมาลัยเพิ่นก็มี ปลาแช่เย็นมา แล้วก็ปลาหนัง
พดู มนั เลยเอา ผมู้ ปี ญั ญาคอ่ ยหลบหลกี เอา รหู้ ลบเปน็ ปกี รหู้ ลกี ปลาเนือ้ อะไรมีทกุ อย่าง โอ้ มนั ทั่วถงึ กนั แลว้
เป็นหาง เออ โอ้ ท�ำร้านอาหารภัตตาคารแล้วก็ สตั วก์ ็ต้องตาย
แตว่ า่ ผมู้ ปี ญั ญาไมต่ อ้ งเปน็ นั่นนะ่ มปี ญั ญา ของเขาตายแลว้ เขา ไอค้ นๆ คนท่ีเบียดเบียนสัตวก์ ็เรื่องของเขาหรอก เร่ือง
แชเ่ ยน็ มา เอาขนึ้ มาสง่ ให้จากทะเล อาหารทะเล มันมา เนยี่ มนั ของพวกเราผูถ้ ือศีลกินเจ ไมต่ อ้ งไป ทร... ทรมานระก�ำลำ� บาก
นอนอยูใ่ นหมอ้ ของแก่งคุดคูแ้ ถวน้ี อาหารทะเลมนั ๆ มา เออ หาเอาของท่ีตายแล้วเหล่าน้ี สำ� หรับผถู้ อื ศีลกินเพล กนิ เจ ไม่
ปลาอะไรตอ่ ปลาอะไร กุ้ง หอย มันมาเปน็ แถวๆ ละ่ แช่เยน็ มา ต้องไปล�ำบากอะไรเลย ไปตามร้านค้าร้านอาหาร กินทะเลที่
รถ อะไร เขาเรียกว่า รถบรรทุกปลาแช่เย็นมา ไมใ่ ชจ่ ะเฉพาะ ไหนๆๆ ไดห้ มด ปลานำ�้ แข็งมีหมดทกุ อยา่ ง อา้ อันนเี้ ปน็ เร่ือง
แกง่ คดุ คู้เทา่ นนั้ ทางโน้นอีกปะเนยี่ ตามอุดรฯ หนองคายไป ของชาวบ้านเขาหรอก เขาหากันได้ ส�ำหรับพวกเราผู้ท่ีจะรักษา
โนน้ นคร... เปล่ียนกนั เพิ่นน่ะกม็ าขา้ มไปพนู้ ( โนน้ )แนะ่ อาหาร ศลี จริงๆ จังๆ ไม่ใหม้ ีบาปตดิ ตนตดิ ตัว ท�ำยังไงจะหาไดก้ ็หา
ทะเลท่ัวถึงกนั อมื ไปเที่ยวทางเวยี งจันทร์ ไดก้ นิ อาหารทะเล
11

12 ความบริสุทธ์ิ ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ตัดชีวิต ฆ่าปู ฆ่าปลากุ้งหอย อ้า เอาอนั นั้นไหม มาปลกู มนั ดีเว้ย ต้นท่ีถาวร

ปูทะเลอะไรตอ่ อะไร มันมาเองมนั เขาแช่เยน็ มาแล้ว มนั ตายมา ผกั กระโดน ผกั กระโดนน�้ำ ๙ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
แล้ว ไม่เน่าซะด้วย ปลายังสดๆ ใสๆ อยู่ ใช้ไดส้ ำ� หรับผู้จะสังวร ภาษากลางเขาเรียกวา่ ผกั จิก อะนะ่ ผกั จิก เออ แตภ่ าษา
ระวัง รักษาศีลให้มันเป็นศีล เป็นธรรมจริงๆ ก็พอจะหาซ้ือ เมอื งเราเนยี่ ผักกระโดนน้�ำ ปลูกงา่ ยๆ ขดุ เปน็ หลมุ เปน็ ร่องไป
๓๗ หาหามไดท้ ่ัวไป มาหมด ทา่ บอ ศรีเชียงใหม่ท่ี ไหนมาหมด ของ เป็นหลมุ เป็นร่องไป ท�ำให้น�้ำมันกักขังบ้าง อะไรไปบา้ ง มนั ก็จะ ๓๗
เหล่าน้ันมี มขี าย เออ เพราะฉะน้ัน พวกเรากอ็ ตุ ส่าห์พยายาม เจริญ รุ่งเรืองขนึ้ มา เกดิ เป็นร่มเปน็ เงาข้ึนมา แลว้ มันสูงข้นึ มา
ความเจริญรุง่ เรืองก็จะมาสู่บ้านเมืองของเรา ได้รับความสะดวก ก็เป็นร่มเปน็ เงา ท่ีอยทู่ ี่อาศยั ของคน ประชาชนไปมาก็อาจจะได้
สบาย ที่เจดีย์แหง่ น้ี เจดีย์บงึ พลาราม เขาเอิน้ (เรียก)ว่าเจดีย์ กินใบอ่อนมันกับแจ่วบอง(น้�ำพริกปลาร้าสับ)น่ะ ปีหน่ึงๆ นะ
อะไรเจดีย์ หรือวัดอันนี้ชื่ออะไร

สทุ ธิ ธรรม สทุ ธิธรรมานสุ รณ์

อ้า เจดียส์ ุทธธิ รรมานสุ รณเ์ กิดข้ึนที่บ้าน บ้านโมก บ้าน อะ่ เฮอะ เออ สง่ เสริม อนั นพี่ ดู สง่ เสริมใหม้ นั มขี น้ึ ผกั กระโดนนำ�้
อะไร บ้านบงึ พลาราม ในเขตนเ้ี หมือนกัน กเ็ ป็นหลกั เปน็ ฐาน ผกั จิก เออ มีของป่าๆ เออ ท่ีมีความนยิ มชมชอบสงู กข็ อใหม้ นั
ของบ้าน ของเมือง เป็นที่บ�ำเพ็ญกุศลของประชาชนในถ่ินน้ี คอ่ ยมีข้นึ ดีขนึ้ ๆ น่ะ เนย่ี นี่นะ่ ขุดดิน ไว้ตรงนร้ี อบๆ เจดียน์ ่ี
เพ่ินมาสรา้ งไว้เป็นอนสุ าวรีย์ ที่ระลึกบูชาคณุ ของครูบาอาจารย์ ในดินภเู ขาแห่งน้ี ควรจะปลูกต้นอะไรๆ ให้มันเปน็ ประโยชน์ไว้
ที่ท่านมาคยุ้ เขี่ย เออ สร้างวดั สรา้ งวาไว้ใหพ้ วกเรา หลายองค์ เป็นประโยชน์ต่อกุลบุตรลูกหลานสืบไป ลูกหลานจะได้พึ่งพา
มาแลว้ วา้ ตั้งแต่ครูบาอาจารยอ์ งค์ไหน หลวงป่มู ่ัน(หลวงปมู่ ่ัน อาศัย มากินข้าวปา่ กนั ท่ีนี่ อาจจะได้ มผี ัก มีหญา้ ให้กิน
ภูริทัตโต)มาหรือเปล่า หลวงปู่เทสก์(หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี)
หลวงป่อู ่อน(หลวงปอู่ อ่ น ญาณสิริ) หลวงปอู่ ะไร ทา่ นผา่ นมา 13
ทางน้ี ทา่ นก็ไดม้ าพักพาอาศยั อา้ ที่วัดบึงพลารามนแ่ี หละ

ก็ขอให้เจริญรุ่งเรือง ขอให้ช่วยกันอุปถัมภ์บ�ำรุงเรื่อยไป
อะไรไม่ดีไม่งามตรงไหน กท็ ำ� ให้มนั ดีมันงามขึ้นมา ต้นไม้สวยๆ
งามๆ รอบเจดีย์ ต้นไมย้ งั ไมม่ ี ตน้ ไมท้ ่ีถาวร

14 ทำ� เป็นหลกั ฐานไว้นะ เงนิ ถวายเจดีย์ เมื่อท�ำเสรจ็ แลว้ ๙ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖๓๗
นพี่ ดู ไปนอกลนู่ อกทางไปหรอก แต่วา่ การส่งเสริม ให้มี พธิ ฉี ลอง เจริญพุทธมนต์ เราถวายเจดียน์ เี้ ดอ้ ขอให้พระคณุ เจา้
ถาวรวตั ถเุ กิดขึ้นในดินของเรา อนั เปน็ ทั้งหลายทราบเอาไว้ ไหนนๆี่ ได้ถวายเจดียแ์ ล้ว

๓๗ ปุญญักเขตตงั สาธุ อนโุ มทามิ
มีความสขุ ความเจริญ
อนั หนึ่ง
โลกสั สะ กินอยา่ ได้บก (กนิ ไมห่ มด)
จกอยา่ ไดล้ ง (หยบิ ใชไ้ มห่ มด)
เหมอื นกนั นะ่ เปน็ ประโยชนข์ องโลก เราทำ� ไวเ้ ปน็ ประโยชน์ อยา่ ไดเ้ กินเป็นหาด (อย่าเกนิ มากไป)
ของโลก มรดกของโลก เราไม่ได้เอาไปซื้อไปขายที่ ไหนหรอก อย่าไดข้ าดเปน็ วงั (อยา่ ขาดมากไป)
สร้างเอาไว้ให้ลูกหลานเป็นที่ระลึก สักการะบูชา เป็นบุญเป็น สรรพก�ำลังยังสมบรู ณ์พนู สขุ ยังดีคอื เก่า
กุศลไปตลอดส้ินกาลนาน ดังที่รับประทานมา มันก็จะลงเลย
แล้วปะเนย่ี อย่างอ่ืนๆ ก็มีมากก็ ก็เอาไว้ก่อน มันเหนือ่ ยแล้ว โอม อุ อะ มุมะ มลู มา
คนปว่ ย ไม่ใช่คนแขง็ แรงนะ (ดว้ ยรตั นตรัย เงินทอง ทรัพย์สนิ )

ดงั ท่ีแสดงมา บรรยายมาพอเปน็ ปกิณณกนัย ต้องการ ขอจงไหลหลง่ั เข้า มาเลยบเ่ ซา
ใหน้ ำ� ไปใครค่ รวญพนิ จิ พิจารณา ยึดถือใหม้ ่ันคง เคารพสกั การะ (ขอจงไหลเขา้ มาอย่าหยุด)
บูชา กจ็ ะประสบพบเหน็ แตค่ วามสุขความเจริญท้ังทางคดีโลก เงนิ คำ� แก้ว อยา่ ได้ขาดเขินถง
และทางคดีธรรมทุกประการ รับประทานวิสัชนามา กย็ ุตโิ ดย (เงินทองอยา่ ไดข้ าดกระเป๋า)
เวลา เอวังก็มดี ้วยประการฉะน้ี นั่น ขอใหฮ้ งๆ ใส ดัง่ ทองในเบา้
(ขอใหอ้ ุดมสมบรู ณ์เจริญรงุ่ เรืองเหมือนทอง)
(สาธุ) ขอให้ไหลมาเตม็ กระเปา๋ อง่ึ ตึ่ง
นั่น (ขอให้ไหลมาเตม็ กระเป๋าใบใหญ่ๆ)

(เสยี งฆ้อง) งว่ งนอน
(สาธุ สาธุ สาธุ อนโุ มทามิ)

15

หลวงปทู่ ่อน ญาณธโร ๒๐ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
งานมทุ ติ าอายวุ ฒั นมงคล ๖๙ ปี หลวงพอ่ สวาท ปญั ญาธโร
วนั พธุ ที่ ๒๐ พฤศจกิ ายน ๒๕๕๖ เวลา ๑๙.๐๐ น.
ณ วัดโปง่ จันทร์ ต.คลองพลู
๓๘อ.เขาคิชฌกูฏ จ.จันทบรุ ี ๓๘

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพทุ ธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพทุ ธสั สะ
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสมั พุทธัสสะ

ทานัง เทติ สลี ัง รกั ขะติ ภาวะนานัง ภาเวตตะวา
เอกจั โจ สคั คงั คจั ฉะติ เอกจั โจ โมกขงั คจั ฉะติ นสิ สงั สะยงั

อิมสั สะ ธัมมะปะริยายสั สะ อตั โถ
สาธายัสมนั เตหิ สักกจั จงั ธัมโม โสตพั โพติ
อนสุ นธิ (บพุ พา)ประ สบื เนอ่ื งมาจากสมเดจ็ พระผมู้ พี ระภาค
ผูเ้ ปน็ ศาสดาสอนศาสนา ขา้ ขอความนอบน้อมของพวกเรา จงมี
แด่พระผู้มพี ระภาคเจ้าพระองค์นัน้ นง่ั ตามสบาย

1

2 น่ังๆ ถ้าไปยาว ถ้าพนมมือมันจะเม่ือย ถ้าประนมมือ เพิ่นใหท้ านกเ็ อาใจเปน็ ขน้ึ ผทู้ ำ� เปน็ ผเู้ สยี สละเปน็ ผบู้ ริจาค

ตลอดอย่างง้ี กแ็ ยเ่ ด้ น่ังตามสบาย เขา้ สมาธิฟังเอา มนั จึงจะ สีลงั รกั ขะติ ๒๐ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
ได้ความ เวลาฟังเทศน์ ฟงั ธรรม ฟงั อะไรกด็ ี ตอ้ งเข้าสมาธฟิ งั
มนั จึงไดค้ วาม ถา้ เอาหไู ปนา เอาตาไปไร่ เอาใจไปบา้ น ไปหา
๓๘ ครอบหาครัวของตัวอยู่ กเ็ รียกวา่ กงั วล ใจก็ไมเ่ ปน็ สมาธฟิ งั ไมร่ ู้ หมายถงึ การรักษาศลี กเ็ อากายวาจาใจเราน่ันแหละรักษา ๓๘
วา่ ท่านพดู อะไรไมร่ ู้ ไมร่ ้เู รื่อง เพราะสง่ ใจไปทางอ่ืน ให้ใจอยู่กบั รักษาใจของตัว ใหอ้ ยูก่ ับเน้ือกบั ตวั อย่าให้ไปท่ีอื่น
เน้ือกับตัว ท่านว่าอย่างง้ี ครูบาอาจารย์เคยสอนมาอย่างนั้น
ทา่ นฟงั เทศน์ฟงั ธรรม บันทึก เพื่อเอาใจเป็นผู้บนั ทกึ ไม่ต้องมี สลี ัง รักขะติ ภาวะนานัง ภาเวตตะวา
เคร่ืองอัดเครื่องอะไรหรอก เอาใจอัดเอา ฟังค�ำบรรยาย ฟัง
อะไรๆ เอาใจบันทึกเอา ก�ำหนดจดจ�ำน�ำไปประพฤติปฏิบัติ ขอ้ นนั้ เพ่ินใหภ้ าวนา ฟัง ฟงั ดว้ ยใจเป็นสมาธิฟงั ไดผ้ ล
ถ้าใจไม่สงบแลว้ ไม่ไดเ้ รื่องอะไรแหละ ฟงั เทศน์อะไรๆ ผเู้ ทศน์ มาก ไดผ้ ลเยอะ รเู้ ร่ือง เพราะวา่ ตวั ของเรามนั เปน็ เปน็ กองกเิ ลส
เพ่ินกเ็ อาใจเทศน์ ไม่มตี ำ� รับตำ� ราอะไรหรอก แต่ทา่ นบนั ทกึ มา เออ ตวั ของเรามันเปน็ ตวั กองกเิ ลสอยนู่ ่ี ความโลภกอ็ ย่ใู นใจเรา
แล้ว แล้วก็มาขยายให้ผู้ฟังทั้งหลาย ได้ฟังกันเท่านั้นแหละ นแี่ หละ ความโกรธก็อยู่ในใจเราน้ี ความหลงก็อยู่ในใจเรานี้
ไมม่ ีอะไร ถา้ ใจยังควา้ เอาอนั นนั้ มาคิด เอาอนั นั้นมาคดิ มาอา่ นอยู่ ใจกเ็ ลย
ไม่สงบ ถ้าใจไมส่ งบก็ๆ ฟงั ไม่ไดค้ วามเลย เรามาจำ� ศลี ภาวนา
ทานงั เทติ เสริมบารมขี องครบู าอาจารย์ ผเู้ พิ่นมพี ระคณุ เสยี สละแทนเรามา
ทานงั ฯ หนักเอาเบาสทู้ กุ อยา่ ง พัฒนาวดั ให้มนั เปน็ สถานที่อบรมจิตใจ
ถ้าไมม่ ีสถานที่แลว้ เราจะทำ� ยงั ไง ไปอยู่คนเดียว นง่ั สมาธิกน็ ั่ง
คนเดียว กอ่ นจะหลบั ให้ใจรวมซะกอ่ น ให้ใจรวมเป็น ๑ ซะกอ่ น
จึงค่อยหลับ ฟังด้วยความคิดฟุ้งซ่านออกไปทางอื่น มันก็ไม่
กำ� หนดจดจำ� อะไรได้ บาปบญุ คณุ โทษก็ไม่ ไม่รู้จัก พวกเราพา
กันมาหลายๆ ก็มาบ�ำเพ็ญบารมีก็ว่าได้ มาส่งเสริมบารมีช่วย
ครูบาอาจารย์ เป็นกำ� ลงั ใจให้ ขอใหท้ ำ� ดีก็แลว้ กัน ทำ� คุณงาม
ความดีอยเู่ สมอ อนั นเี้ รียกวา่ บริจาคเหมอื นกนั บริจาคความนกึ
ความคดิ ความอจิ ฉา ริษยา พยาบาท อาฆาต จองเวร จองกรรม

3

4ผอู้ ่ืนท้งิ ซะ ทง้ิ ซะใหห้ มดซะก่อน ไมไ่ ดเ้ อากลบั ไปบา้ นนะ มาวัด อยอู่ ย่างนนั้ มเี มตตากนั น่ะเป็นใหญ่ ไมไ่ ด้เอาไป อ่ะ ไม่ไดเ้ อา
คืนไปบ้าน ไปทะเลาะกันหรอก ข้ันทะเลาะเอามาท้ิงท่ีวัดแล้ว
ก็ท้ิงในวัดนแ่ี หละ ท้ิงความโลภ ทิ้งความโกรธ ทิ้งความหลง เนย่ี เพิ่นสรา้ งใหญๆ่ โตๆ ไว้ให้ เป็นที่เสียสละความโลภ ความ ๒๐ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
ที่มีอยู่ในหัวใจท้ิงซะ ท้ิงไว้วัดแหละ ให้มันไต่ข้ึนแข้งขึ้นขาของ โกรธ ความหลงเอามาเสยี สละท่ีนี่ ท้งิ ไว้ท่ีน่ี อยา่ เอากลบั บา้ น
ผู้มาวัดเนย่ี ความโลภก็ดี ความโกรธกด็ ี ความหลงก็ดี ความรัก
๓๘ ความชงั ความอจิ ฉา ริษยา พยาบาท เหลา่ นน้ั ไมใ่ ชข่ องเรา ของทง้ิ ๓๘
ทงิ้ แล้ว เขามาวัดมาวา กม็ าท้งิ ของเหล่าน้ี ใครอย่ทู ี่วดั ถา้ ใคร

ไมส่ ังวรระวังมันก็ไต่ข้นึ ขาเนย่ี อืม ข้นึ ขากลับไปบา้ นกเ็ อาความ ถา้ เอากลับบา้ นนะ่ มนั ไปทะเลาะกนั ไปถกเถียงกัน ด่าว่ากัน
โกรธไปใส่กัน เปร้ียงๆๆๆ กัน อืม ถ้าฟังแล้วก็ต้องปฏิบัติ กินอย่าสมอยาก ปากไม่สมเคียด(โกรธ) สมโกรธ
มนั จงึ จะได้ความ การปฏิบตั ิน่ันก็ไม่ใช่อ่ืนไกล ไวปากเสยี ศีล ไวตนี ตกตน้ ไม้
เพิ่นวา่ อมื อย่าเปน็ คนเอาไปใช้ในทางโลก เราอยูร่ ่วมกัน
ทาน ศลี ภาวนา
ทานงั เทติ เปน็ หมู่ เปน็ พวก เปน็ ฝงู ได้ ไมม่ เี ร่ืองอะไรเกดิ ขน้ึ เพราะเราระงบั
ไว้แล้ว เรามาระงบั มาเสียสละ เสยี สละความโลภ นแ่ี หละเรียก
เหล่าน้ัน ถ้าอย่างการบริจาคทานทุกชนดิ เรียกว่าการ มาท�ำ ทำ� ทาน บริจาคทานได้ ความโกรธ ความโลภโกรธ ความ
บริจาคแล้ว เราท้งิ ท่ีวดั แล้ว เราไม่เอากลบั บา้ น ถ้าเอากลับไป โกรธไมไ่ ดเ้ อามาใช้ในบา้ นหรอก ไม่เอาไปใช้ โกรธขนาดไหนกอ็ ด
บา้ นน่ะมันๆ ไปทะเลาะกัน ไปดา่ กัน ไปวา่ กนั โกรธกันอีกน่ะ ไว้ก่อน อย่าเพิ่งให้มันออกมาทางวาจา มันเป็นเสียงไม่ไพเราะ
เพิ่นไมเ่ อาไปใช้ ของเหลา่ น้นั เพิ่นไม่ใหเ้ อาไปใช้ นั่นสงั คมมนษุ ย์ อืม เอิ้น(เรียก)หาห่า หาผี เพ่ินล่ะมาแล้ว ห่ากินหัวมึงเอย
ทั้งหลาย ไม่เอาความโลภกลบั ไปบ้าน ไม่เอาความโกรธกลับไป ผีกนิ หัวมงึ เอย ดา่ กนั แหลกลาญ อันนัน้ ก็เป็นเหตุใหแ้ ตกรา้ ว
บา้ น ไมเ่ อาความหลงกลบั ไปบา้ น กลบั ไปบา้ นก็ใหม้ ีศลี มธี รรม
5

6 หายๆ ผีตม้ ตับ ตม้ ไต ต้มไส้ ตม้ พุง ปอ้ ย(ด่า)ดา่ ป้อย(ดา่ )แชง่ ๒๐ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖๓๘
ไม่ให้อยู่ด้วยกับ ด้วยกัน ด้วยความสงบ ไม่ให้มี ไม่ให้มีเร่ือง สำ� แดงแบง(รัด)เวรซง่ึ กนั และกนั มนั กอ็ อกมาเหมอื นกนั ละ่ มนั
อย่างนั้นเกดิ ขึ้นในตัวเรา เรามาวัดแลว้ เรามาทิ้งแล้ว เรามาเสีย ออกมาอยใู่ นครอบครัวใด ครอบครัวนน้ั ก็ไมเ่ ปน็ สขุ ไมม่ คี วามสขุ
สละแล้ว เพิ่นยงั วา่ เพ่ินกบ็ อกวา่

๓๘ ทานัง เทติ นตั ถิ สนั ตปิ ะรัง สขุ งั
ความอดกล้ันทนทานนั้นน�ำความสุขมาให้ มาให้ตัวของ
ข้ึนมา ข้อต้นน่ะ การเสียสละเรียกว่าให้ทาน ทานไปซะ เรา ถ้าเราไม่อด ไม่กลั้นน่ะ มันก็ออกไป ด่าคนนู้น ด่าคนนี้
อยา่ ใหม้ นั มาเปน็ เจา้ หวั ใจ เปน็ ผบู้ งการของใจเรา ถา้ ไมต่ ามความ วา่ ให้คนนู้น ว่าให้คนน้ี ว่าไปเร่ือยๆ เลย วา่ ใหส้ าใจ อมื อืม ถา้
โลภของตวั เอง ความโกรธของตวั เอง ความหลงของตัวเอง มัน ย่ิงห่มผ้าเหลืองหัวโล้น ไปแสดงอาการอย่างนั้น มันเป็นยังไง
ก็หลงไปอยู่เรื่อยๆ ไมร่ จู้ ักทางบริสุทธิ์ ทางท่ีพอทำ� ให้กายวาจา ญาติโยมท้ังหลายเขาจะเล่ือมใสไหม เขาจะศรัทธาไหม ถา้ พระ
ใจเราบริสทุ ธิ์ ก็มสี ตริ ู้ตัวอย่เู สมอ ไม่ให้มันพลดั เพลี่ยงออกมา พาเณรทำ� ประพฤตปิ ฏบิ ตั ิ ชวั่ ชา้ เลวทรามออกมาทางวาจา เขา้ ใจวา่
ทางปาก ทาง ทางวาจา ถ้ามันเพล่ียงออกมาทางหู ทางตา
ตาเขียวใส่กนั ถ้าเอามาใชแ้ ลว้ มันเปน็ ยงั ไง เอาของเหลา่ นั้นมา ผีอยู่ท่ี ไหนก็เรียกผีมากิน ผีต้มตับ ต้มไต ต้มไส้ ต้มพุง
ใช้เป็นยังไง แม้แต่หมากับแมวอยู่ด้วยกัน เขาก็ไม่กัดกันแล้ว ว่าให้สาอกสาใจ มนั เป็นอย่างงั้นจริงหรือเปล่า ไม่มี มีแต่ค�ำพูด
เขาจำ� ศีลหรือเปลา่ เขาภาวนาหรือเปลา่ ว่าสนุ ัขท้ังหลาย หมา ของคนตา่ งหาก พดู ออกมา ถา้ โกรธไม่มีความอด มันก็ออกมา
แมวทั้งหลาย ถา้ เอาของความโกรธมาใชแ้ ล้ว วุ่นวายเดือดรอ้ น ทางวาจา ทางปาก ทางเสียง เปน็ เสียงท่ี ไมเ่ ข้าหูคนน่ะ อืม ถ้า
ของใช้ไมส้ อยอยู่ในบา้ นเนย่ี แตกทั้งแหลกบา้ นไป เพราะมนั มี เอาความโกรธมาใช้ในสงั คม สงั คมจะสงบไดย้ งั ไง กอ่ ความทะเลาะ
ความโกรธ ความอดกล้นั ทนทานนน้ั เปน็ เคร่ืองประดับของนัก วิวาทบาดถลุงกันข้นึ มา มีอาฆาต จองเวร จองกรรมกนั ข้นึ มา
ปราชญ์ ความโกรธ ถา้ เราถ้าเราชนะความโกรธได้ กเ็ รียกว่ามี
เคร่ืองประดบั ของหวั ใจของนกั ปราชญ์ไว้ได้ ไมม่ เี รื่องที่จะใหแ้ ตก 7
ร้าวกันไมม่ ี ดุด่าวา่ แช่งกันเหล่าน้ัน ไม่ใช่ของเอามาใช้ เราอยใู่ น
สงั คมมนษุ ย์ กเ็ อาธรรมของมนษุ ยม์ าใช้ มีตัง้ แต่ดีๆ ทั้งน้นั อะ่
ฮึ อา้ เข้าใจวา่ ห่ากด็ ี ผีกด็ ี ผีกินตับ กนิ ไต กนิ ไส้ กนิ พุงมนั หมด
หรอก อมื เพราะฉะนนั้ ลูกจงึ สอนยาก เพราะวา่ ผีกินไปหมด
แล้ว หึ อืม ผีอีแม่กิน ผีอีพ่อกิน ด่าลูกด่าเต้าเอาของเสียๆ

8เพราะว่าไม่มีปัญญา ผีกินไปหมดแล้ว ต้มตับ ต้มไต ต้มไส้ สุภาสติ า
สภุ าสิตา จะ ยา วาจา
ต้มพุง มันหมดแล้ว ไม่มีปัญญา ไปเรียนหนังสือก็เรียนยาก ๒๐ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
เพราะว่าผีกนิ ไปหมดแลว้ อีพอ่ อแี ม่ ผ้เู ป็นพอ่ กด็ ี ผเู้ ปน็ แมก่ ็ดี
ควรอย่าให้มันทะลักออกมาทางวาจา ลูกเล็กเด็กแดงเหล่านั้น เพ่ินวา่ มงคลมีอย่ใู นตัว
๓๘ มนั ไดย้ ินพอ่ เถียงกัน แม่วา่ ใหก้ ัน ดา่ กัน ปอ้ ย(ด่า)กนั เหลา่ นัน้ เอตมั มงั คะละมตุ ตะมงั ฯ ๓๘
เขาก็จำ� เอาค�ำที่ ไมด่ ีๆ คำ� ไมม่ ีดีล่ะ เอาไปใช้ในสังคม กเ็ ลยเปน็
คนเรียบรอ้ ยไมไ่ ด้เลย เอาเอิ้น(เรียก)จะหาแต่ผีมา มาเอา อ่ะ
เพ่ินวา่ เปน็ มงคลชีวิต ความเสยี ๆ หายๆ ไมเ่ อามาพูด ถา้
เอ้า กนิ กันอยเู่ รื่อย ต้มตบั ต้มไต ตม้ ไส้ ต้มพุง ก็เอาไปหมด พูดไปแล้วลูกหลานมันจะจำ� เอา อมื แม่ดันด่าให้เขาฟัง พอ่ ดัน
ทุกอย่างอะ่ อะไรที่จะเจบ็ ๆ แสบ งดั ออกมา มาพดู กนั เอามา ด่าให้เขาฟงั เขาก็ก�ำหนดจดจำ� เอาของชั่วๆ แลว้ ไปใช้ต่อไป จะ
ท�ำไม พระพุทธเจา้ องค์ไหน เพิ่นสอนอย่างน้ี มีไหม ไม่มี ครบู า เปน็ คนดีไดย้ งั ไงเฮอะ ผีกนิ หมดแล้ว ผีกินตับ กนิ ไตมนั แลว้
อาจารย์ผปู้ ฏบิ ตั ดิ ีปฏบิ ตั ิชอบ เพ่ินเอามาใชห้ รือเปลา่ อืม ไม่เอา มันหมดแล้ว ต้มไส้ ต้มพุงมันแล้ว ของไม่ดีอย่าเอามาพูดให้
มาใช้ ค�ำหยาบๆ คายๆ เหลา่ นั้น เอาออกมาใช้ งัดออกมาใช้ ลูก ลกู หลาน เห็นเราเปน็ ตัวอยา่ ง มแี ต่หล่า(ค�ำไพเราะ)แตค่ �ำ(ค�ำ
มนั กจ็ ำ� เอาปะเนยี่ พ่อแมด่ า่ อยา่ งนี้ พอ่ แมว่ ่าอยา่ งนี้ ตม้ ตับ แพง ที่รัก)ท้ังนนั้ หล่า(ค�ำไพเราะ)เอย คำ� (คำ� แพง ที่รัก)เอย
ต้มไต ต้มไส้ ตม้ พุง งัดออกมาหมดทุกอยา่ ง เพราะฉะนั้น ลูก ชา่ งมนั ดอ้ื กะดอ้ กะเด้ีย (มากเกนิ ไป) แตเ่ วา่ (พดู )แตข่ องดีๆ ออก
ของเราจึงว่ายากสอนยาก เพราะว่าผีกินหมดไปแล้ว ผีต้มตับ มาพูด มแี ต่หาแต่คำ� งามๆ เอย ค�ำ(คำ� แพง ท่ีรัก)เอย ช่างมัน
ตม้ ไต ต้มไส้ ตม้ พุง ของดีๆ อยูใ่ นรา่ งกายเรามัน ถูกห่า ถูกผี เถอะ กะดอกะเด้ีย(มากเกินไป)แต่เว่า(พูด)แต่ของดีๆ มาพูด
เอาไปกนิ หมด นร่ี ะวังในวาจา ให้มันเปน็ ลกู หลานมันจะจำ� ได้ ดดุ า่ วา่ กนั อยา่ งง้ันอย่างน้ี โคตรพอ่ โคตร
แมไ่ ปถงึ โคตร ไมไ่ ดว้ า่ แตเ่ ขาเฉยๆ โคตรพอ่ โคตรแมแ่ หลกลาญ
ไปตามๆ กนั นะ อมื เพราะวา่ เรียกใหผ้ ีมากนิ ให้ห่ามากนิ หา่ กนิ
หัวมงึ เอย ผีกนิ หัวมงึ เอย ต้มตับ ต้มไต ตม้ ไส้ ตม้ พุง ด่ากัน
อยา่ งเสยี ๆ หายๆ มนั ก็ไม่เห็นมหี รอก ไม่เหน็ มี ผี เราก็ไมเ่ คย
เหน็ สักที ตัง้ แต่เกิดขึน้ มา ไม่เห็น ตัง้ แต่นอ้ ยๆ ได้ยนิ อยู่ ไดย้ นิ
แมด่ า่ ไดย้ ินพ่ีสาวดา่ พ่ีชายด่าเสียๆ หายๆ คำ� อยา่ งง้นั ไม่น่า
จะพูดออกมา ให้คนอ่ืนไดย้ นิ เป็นอปั มงคลแกต่ วั เองดว้ ย แก่

9

10 พดู ไดย้ นิ ไดฟ้ งั ดว้ ย ฟงั ๆ แลว้ มนั กจ็ ดจำ� เอานะ่ อะไรเสยี ๆ หายๆ อดเอา ทนเอา อดเอา ทนเอา เพ่ินวา่

เพราะฉะนั้น สังวร สังๆ สังวรระวังปาก อย่าให้มันกระทบ มผี วั ให้ซา่ งย้อง(ยกยอ่ ง) ๒๐ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
กระเทอื นผอู้ ื่นเขา เดี๋ยวผอู้ ่ืนเขาจะจดจำ� นำ� ไปเปน็ ขอ้ ปฏบิ ตั ขิ อง มนี ้องให(้ ซ่างยอ้ ง)ซา่ งออย(ปลอบ) เด้อ
เขาเอง หึ อืม ไม่ก็ไมม่ คี วามดี ในตวั เรา ความที่พดู เสียๆ หายๆ (มผี ัวให้รจู้ กั ยกยอ มนี อ้ งให้รจู้ ักดูแล)
๓๘ ที่พอ่ ด่าแม่ให้เราได้ยนิ ที่แมด่ ่าพ่อให้เราได้ยินเหล่านัน้ อยา่ เอา ยามเมือ่ ผัวเคียดใหเ้ ปน็ ฮปู โมโห เมอ่ื น้นั ให้เจ้าหาวาจา ๓๘
อยา่ งนน้ั อยา่ เอา อย่าเอามาใช้ เขาเลิกใช้กนั แล้ว ผเู้ ข้าวัดเข้าวา อ่อนโยน กล ล่อ อย่าสะหวนหาข้อ ผิดกนั ซำ้� ตืม่
จ�ำศีลภาวนาแล้ว ไม่เอามาใช้ของอย่างนั้น ไม่เอามาใช้ให้สังคม (เวลาเมื่อสามีไม่พอใจ โมโห มานั้น ใหห้ าคำ� พูดวาจาอัน
เขาไดย้ ิน ไดฟ้ ัง ใหม้ แี ตค่ �ำไพเราะเสนาะโสต เยน็ ตาเยน็ ใจดว้ ย ออ่ นโยน มีอบุ ายการปลอบโยน อยา่ หาขอ้ ผิดกันซ�ำ้ เติม)
เยน็ หูดว้ ย ไมม่ คี ำ� อปั ... อปั ยศอดสูอะไรออกมา ท่ีเสียๆ หายๆ
อย่าให้มันออกมา อมื ขอฝากไว้ดว้ ยของเหลา่ น้ี ไมใ่ ห้ใช้ ไม่ให้เอา
มาใช้ ผู้ที่จ�ำศีลภาวนาเขา้ วดั เขา้ วา ก็ไมค่ วรเอามาใชเ้ ลย อมื มนั
มีแม่ขาว มแี ม่ชี บวชเข้ามาแลว้ พากันบวชมาแล้วจะมาละของ ท่านดุดา่ พอแช่งกนั แลว้ มนั แสลงหผู ฟู้ ัง แสลง แสลงตา
เหล่าน้ี ยงั เอาของเหลา่ นี้ ไปใชอ้ ยู่ ปล่อยบรรดาผีกนั เหลา่ นี้ ยงั ผู้ได้เห็นกิริยามารยาทอย่างนี้ ไม่เข้าเอาไปใช้ในสังคม ไม่ให้มี
เอาไปใชอ้ ยู่ เราบวชเปน็ ชี แลว้ ปะเนย่ี บวชเปน็ พระ เปน็ เณรแลว้ กระทบกระเทือนกนั เสียงดุๆ รา้ ยๆ เหล่าน้ันควรระงับซะ อมื
ก็ดี บวชแลว้ ไม่เอาของเหล่านน้ั มาใช้ เกิดประโยชนอ์ ะไรละ่ ไมม่ ี เพ่ินว่า ไวปากมันเสยี ศลี ไวตนี ตกตน้ ไม้ บ่ไดม้ ันบด่ ี ความไมด่ ี
ประโยชน์ มตี งั้ แตโ่ ทษ ตวั เองพดู ไปแล้วก็ เสียคำ� พูดของเราเอง ไมง่ าม อยา่ ไดเ้ อามาเวา่ (พดู ) ไอเ้ ดก็ เดก็ นอ้ ยมนั เอาเปน็ ตวั อยา่ ง
เราก็เลา่ เรียนศกึ ษาเอา แนวมนั ดูๆ รา้ ยๆ อยา่ เอามาใช้ อืม คำ�
วา่ กู วา่ มงึ อยา่ งน้ี อมื ว่าไม่ไดเ้ ลย มีแต่เจ้า มแี ต่ข้อย ลูกเอย อมื เขากำ� ลงั ศกึ ษาอยู่ ศกึ ษาคณุ งามความดีอยู่ ไปโรงเรียน
หลานเอย แมจ่ ะสอนเดอ้ เอาแตค่ ำ� สอนท่ี ไดฟ้ งั มาแลว้ ท้ังหลาย ครกู ส็ อนแตค่ ำ� ดีๆ ใหจ้ ำ� มาคำ� ดีๆ นั่นแหละไปพดู พดู เปน็ คำ� ดีๆ
ก็ได้ สอนลกู สอนหลานก็ดี อยา่ ให้มีค�ำดดุ ่าวา่ ประจานอะไรกนั เปน็ มงคลแกช่ ีวิตของตวั เอง ไมเ่ ปน็ อปั มงคล ถา้ ลงไดด้ า่ กนั แลว้
เลย ให้มีแตค่ �ำเรียบรอ้ ย มันเป็นน(ิ สัย) จรรยาบรรณอนั หนง่ึ กอ็ ัปมงคลเกิดขึ้น ไมเ่ ปน็ มงคลหู ไม่เปน็ มงคลหัวใจ มีแตค่ วาม
เหมอื นกนั ถ้าพยายามกรองแลว้ จึงพูด จึงพูดออกมา เออ ถ้า เศรา้ สลดใจอยู่อยา่ งงัน้ แหละ ถ้าจะเถียงในเวลาน้ัน เขาก็ เขาก็
เราว่าไปอย่างงๆี้ เดก็ ๆ มันฟงั แล้วมันจะจำ� เอา อืม คำ� ไม่ดี ค�ำ หาวา่ พอ่ แมไ่ มร่ ัก รัก ไมร่ ักลกู กบั รักหลาน ดดุ า่ วา่ ประจานตา่ งๆ
ไม่งาม ค�ำไหนแสลงหู แสลงใจเขาแลว้ ก็อย่าวา่ อยา่ เอามาว่า นานา เหลา่ น้ัน เปน็ ของเสียหาย กิริยามารยาท

เดี๋ยวเดก็ ๆ มันจะจดจำ� น�ำไปประพฤติตนในทางไมด่ ีไมง่ าม อืม สีลัง รกั ขะติ 11

12 เสียหาย ใหเ้ ขาไดร้ ู้ได้เห็น เขาก�ำหนดจดจ�ำเอา เอาของไม่ดีไป ๒๐ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖๓๘
ที่ ไดย้ กภาษติ ข้นึ มา อืม พูดในสังคมมนษุ ย์ มันจะดียังไงอ่ะ ไม่มีดี เป็นค�ำอัปมงคล
กมั มงั วชิ ชา จะ ธัมโม จะ สลี งั ชีวิตะมุตตะมงั ไมเ่ ปน็ มงคลแกห่ ผู ฟู้ งั ดว้ ย กริ ิยาทา่ ทางถา้ ไปแสดงตามมนั เหลา่
อิมสั สะ ธัมมะปะริยายสั สะ ฯ น้นั ก็เปน็ การขายหน้าตวั เอง อืม ครูบาอาจารยเ์ คยสอน ค�ำว่ากู
วา่ มงึ เป็นคำ� หยาบสำ� หรับสงั คมมนษุ ย์ กู มงึ อมื ค�ำไหนแขง็ ๆ
๓๘ น่ันเป็นค�ำส่ังค�ำสอนของพระพุทธเจ้าแท้ ไม่เคยเห็น เราไมเ่ อามาใช้ในสังคมมนษุ ย์หรอก เอาแต่คำ� ไพเราะๆ ออกมา
ค�ำพูดไม่ได้ซื้อ มันล่ะ มันหลั่งออกมาเองมัน โดยอัตโนมัติ
พระพุทธเจ้าด่าลูกศิษย์เสียๆ หายๆ ไม่ๆ ไม่มี ไม่มีประวัติ ถ้าผิดหมู า มนั ออกเสียงมาไม่ดี ผฟู้ งั เปน็ เสยี งไดด้ ีแล้ว ออกมา
ประวตั ทิ ่ีด่าลกู ศษิ ย์ลูกหาหยาบๆ คายๆ แม้ต้ังแตส่ งั คม บวช เปน็ เสียงไม่น่าฟงั แลว้ ไม่ ไมเ่ ป็นมงคลแกต่ ัวเอง วัฒนธรรม
เข้ามาแลว้ เปน็ สงั ... สงั คมชน้ั สูง ช้ันสูงมากๆ เลย คำ� ดดุ ่าวา่ ไทยเพ่ินกบ็ อกอยู่แล้ว คำ� วา่ กกู ับมึง เพ่ินก็ไม่ให้วา่ ซะด้วย อืม
ประจานกันและกันนะ่ ไมเ่ อา ไมเ่ อาทั้งนน้ั แหละไม่ให้มี มีแตค่ ำ�
ไพเราะเสนาะโสต ฟงั แลว้ ชื่นใจ เอาค�ำอย่างน้ันมาใช้ มาป้อนให้ มีแต่ขอ้ ยและเจ้า จนเฒา่ ช่วั ชีวงั อ่ะนะ่ จนเฒา่ ชัว่ ชีวงั บ่
ใหม้ คี ำ� เคม็ ใสก่ นั ความอดกล้นั ทนทานนนั้ เปน็ ตบะ สอนใจตัว
ลกู ใหห้ ลานได้ยินไดฟ้ งั อมื แม้แต่ปู่ย่าตาทวดเรา เพ่ินก็สอน เอง ให้ใจมนั อยใู่ นขอบขา่ ยของศลี ธรรม อยา่ ใหม้ นั นอกคอกนอก
เราเหมือนกนั สอนให้ลกู หลานเป็นคนดี อย่าด่ากัน อยา่ ว่ากัน นอกลู่นอกทางออกไป ถ้าโกรธมามักจะด่ากันว่ากัน ให้สาอก
อย่าป้อย(ด่า)กนั อย่าแชง่ ชักหกั กระดกู กัน มันไม่เปน็ ไปตามคำ� สาใจ มนั ดีท่ีตรงไหนน่ันล่ะวา่ กัน ห่ากนิ มึงเอย ผีกนิ หวั มึงเอย
พูดหรอก มนั เป็นอัปมงคลแกต่ วั เอง ถา้ พดู หยาบๆ คายๆ กๆู ตม้ ตับ ตม้ ไต ตม้ ไส้ ต้มพุง ตม้ เคร่ืองใน เพ่ินก็เอาออกมาให้มา
มงึ ๆ อขี ้ีขา้ กบั ข้ีขอ้ ยอะไรๆ ดดุ า่ วา่ กนั ตำ�่ ๆ เสยี ๆ อมื เพราะฉะนนั้ เจ็บๆ แลว้ เขากก็ �ำหนดจดๆๆ จดจ�ำคำ� ที่พอ่ ด่าแมด่ า่ น่ะ ไปใช้
คุณงามความดีของลูกก็จะหายไป เพราะไปแสดงออกถึงความ ในสังคมอกี ไม่ใหม้ ี อมื

ผัวเมียนกี้ ูมึง อยา่ ได้วา่ 13
(ผัวเมียไมพ่ ูดหยาบคายกัน แม้เกลียดโกรธโมโห

ใหอ้ ดทน ให้อายลูกและชาวบ้าน)
มแี ต่ขอ้ ยและเจ้า จนเฒา่ ชวั่ ชีวงั
(ผวั เมยี ให้เรียกกนั ว่า ขอ้ ย-เจ้า พี-่ นอ้ ง พ่อ-แม่
ไปจนตลอดชวี ิต เปน็ แบบอยา่ งแกล่ ูกและชาวบา้ น)

14 มีแตค่ ำ� ม่วน(สนกุ ไพเราะ)ๆ ไพเราะทั้งนน้ั ลกู หลานก็ เป็นมงคล เป็นอัปมงคลก็มี ไม่เป็น ไม่มีมงคลแก่ตัวเองด้วย

กำ� หนดจดจำ� เอาไว้ได้ แกผ่ ูฟ้ งั ด้วย ผฟู้ งั ไดย้ ินค�ำหยาบๆ ขึน้ มาแล้วเป็นยงั ไง แสลงหู ๒๐ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
มันอ่อนเปล้ยี เพลียแรงเดินทางตลอดวนั เหน็ อะไรๆ ก็ แสลงใจ ออ๋ คำ� น้ีไมน่ า่ พดู พดู คำ� หยาบ มนั กเ็ ปน็ อปั มงคลเหมอื น
บันทึกเอา อะไรดีๆ ก็บันทกึ เอา เอาหัวใจบนั ทกึ เอา โอ้ อันนดี้ ี กนั ศลี ธรรมที่ประพฤติปฏบิ ัติอยู่ ถา้ เอาค�ำหยาบๆ มาพูดอยู่
๓๘ เวย้ นา่ รักนา่ เอน็ ดเู วย้ พดู รจู้ ักขา รจู้ ักคะ่ รจู้ ักครับ รจู้ ักกระผม จะเป็นยังไง เป็นแม่ขาวแม่ชีไปแล้วก็ดี จ�ำศีลภาวนาอะไรอยู่ ๓๘
อะไรๆ ใหม้ นั สวยๆ เอาไว้ คำ� เสียๆ หายๆ อย่าเอามาใช้ พ่อแม่ คำ� หยาบๆ คายๆ เหลา่ นนั้ อยา่ เอาออกมาใช้ในสงั คมมนษุ ย์ ไมใ่ ช่
ไมไ่ ดส้ อนอยา่ งนนั้ หรอก สอนให้ใชม้ ธรุ สออ่ นหวาน พดู กบั แขกกด็ ี มนษุ ย์ธรรมดานะ มนษุ ย์มีศีลมีธรรมจริงๆ มีศีลมีธรรมมีค�ำ
พูดกับคนก็ดี พูดกับคนแปลกหนา้ แปลกตากด็ ี อืม ใช้แตค่ �ำวัน มธุรส อ่อนหวาน ไมไ่ ดเ้ สียสตางคอ์ ะไรหรอก ถ้าตอ้ งการหวาน
หวานๆ อมื เคารพนบนอบกนั ดว้ ยใจจริง ดว้ ยใจจริงไมไ่ ดแ้ กลง้ ออ้ ยหวานตาล กเ็ สยี สตางคอ์ ยู่ อยากกนิ หวานๆ ก็ไปซอ้ื นำ้� ออ้ ย
ทำ� ใหม้ นั เปน็ นสิ ยั นสิ ยั ออ่ นนอ้ มถอ่ มตน พดู จาวาทีก็ให้ใหอ้ อ่ น นำ้� ตาลมา อืม ไดซ้ ือ้ อยู่ อันคำ� พูดของเราที่พูดออกมาทุกวันๆ
ให้หวาน เป็นค�ำท่ี ไมห่ ยาบคายหู เปน็ มงคลแกห่ ผู ู้ฟงั ด้วย น่ะ อย่าให้มันหยาบคาย หยาบโลนจนกระทบกระเทือนถึงหู
นักปราชญ์บัณฑิตท่าน ไม่ได้ยินเสียงอย่างงี้อีกต่อไป การ
สุภาสิตา จะ ยา วาจา ถกเถียงซง่ึ กันและกนั จะเอาๆ ให้มันชนะ เอาเสียงออกมาด่าว่า
กันต่างๆ นานา อะไรจะเจ็บใจแล้วก็ด่ากันให้แหลกลาญ
ถ้าเอาเป็นสุภาษิตออกมา ให้ก�ำหนดจดจ�ำไว้ในใจเขา เหล่านเ้ี ป็นวาจาท่ีสังวรระวัง ไม่ควรเอามาพูด ค�ำด่ากัน อืม
คำ� ไหนไพเราะเสนาะโสต พดู คำ� น้นั คำ� ไหนไมไ่ พเราะเสนาะโสต เราไปอยู่กับครบู าอาจารย์ ผูป้ ฏิบตั ิดีปฏิบัติชอบ คบค้าสมาคม
อย่ามาพูด เขาจะจ�ำเอาไปใช้ในเวลาเขาโมโห เขาโมโหขึ้นมาแล้ว กับครูบาอาจารย์ ผู้มีความรู้ มีวิชา ไม่เคยได้ยินเสียงท่านด่า
มนั ออกมาเสียงไมไ่ พเราะอ่ะ อืม เอ้ กูมงึ ไมใ่ ห้ว่ากันนะ ว่ากับพ่อ ลกู ศิษยล์ กู หาหยาบๆ คายๆ ไมเ่ คยมี อืม ค�ำกู ค�ำมึง ค�ำวา่ กู
กบั แม่ ก็ไมม่ ีกูมีมงึ อมื โบราณเขาจะสอนกันอยู่ มึง ค�ำอยา่ งนเี้ ปน็ คำ� หยาบ ได้ไหม เป็นค�ำหยาบ เปน็ คำ� ท่ีแสลง
หูผู้ฟัง ผู้ได้ยินได้ฟังต่อไป เป็นการศึกษาอยู่ในตัว ก็ไปใช้ใน
มแี ตข่ ้อยและเจา้ จนเฒ่าชั่วชวี งั เด้อ สังคมอีก เวลาโมโหโกรธามาแล้วอ่ะ ออกมาแล้ว มันออกมา
(ผัวเมียให้เรียกกันว่า ขอ้ ย-เจา้ พี-่ นอ้ ง พ่อ-แม่ คำ� พดู บไ่ ด้ บ่ได้เรียน ไมม่ สี ถาบนั ไหนสอนกนั หรอก สอนกนั กๆู
ไปจนตลอดชีวติ เปน็ แบบอยา่ งแกล่ ูกและชาวบ้าน) มึงๆ อีข้ีข้า บักข้ีข้อยเหล่าน้นั น่ะ ด่าอยา่ งนน้ั นะ่ เพ่ินๆ ไมเ่ อา
มาใชก้ ัน ครบู าอาจารย์ไมเ่ อามาใชก้ ันเลยอย่างนนั้ เปน็ คำ� มธุรส
อย่าดดุ ่าปอ้ ย(ดา่ )แช่งกนั วาจาเปน็ มงคลก็มี วาจาท่ี ไม่ อ่อนหวานท่ีสุดล่ะ อมื
15

16 เพ่ินยงั วา่ ลมปากหวานหไู มร่ หู้ าย เพ่ินวา่ ลมปากนะ่ หวาน เองด้วย แก่หูผ้ฟู ังด้วย ไม่เปน็ มงคลเลย เอาแตค่ �ำดีๆ มาพูด
ถ้าพูดหนักๆ เข้ามันผิดโสตศีลธรรมนะ ศีลธรรมเพิ่นสอนมา
หูไมร่ หู้ าย ได้ บ่เห็นหน้ากัน คดิ ถงึ ค�ำพูดค�ำจามาหรอก มมี ธุรส ค�ำส่ังค�ำสอนบ่อึด(มีเยอะ)บ่อยาก(ไม่ต้องการอีก) อยู่ในต�ำรา ๒๐ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
อยใู่ นตัว เป็นค�ำพดู คำ� จาที่ ไม่แข็งกระด้าง ไม่ด่าว่าประจานกัน ต�ำราในไหนเพ่ินสอน เพิ่น ตรวจตราดแู ล้วมันจึงตพี ิมพอ์ อกมา
เสยี ๆ หายๆ อืม ถ้าเปน็ ครูคนไปแล้ว เปน็ อาจารย์คนอ่ืนไป ค�ำพูดค�ำนี้ไม่น่าจะพูดในสังคม ไม่ให้ผู้อื่นได้ยินค�ำพูดอย่างน้ี
๓๘ แลว้ ยงั เอาคำ� หยาบๆ คายๆ ออกมาด่าลกู ศษิ ย์ลูกหา ไมเ่ ปน็ จากปากเรา เขาดา่ ตอบมาไมใ่ ชธ่ รรมดานะ อา้ ถ้าเราพูดไมด่ ีเขา ๓๘
มงคลอีกแหละ อีกแหละไมเ่ ป็นมงคลเลย เสยี หาย หลาย แสน ก็ ไอ้ปากหมา หหึ ึ อมื อปี ากหมา พดู ไมด่ ีออกมา ดุดา่ พอแช่ง
ไมไ่ ด้เสยี หายได้นอ้ ยๆ เสียหายหลายแสน ถ้ามาบวชเข้ามาแลว้ กนั เหล่านี้ มนั เป็น ไม่ใชป่ ากมนษุ ยน์ ะ่ เป็นปากหมากันไป ไมด่ ี
กย็ ังเอาค�ำหยาบๆ มาใช้กับหมู่กบั พวก กับลกู ศิษยล์ ูกหาเปน็ ค�ำ เพราะฉะนน้ั เราตอ้ งสงั วรระวงั ไว้ อยา่ ใหม้ นั เสยี หาย คำ� พดู ไมไ่ ดซ้ อื้
ไม่ไดห้ าหรอก อืม เยน็ ใจ เย็นตา เยน็ หู ผู้ได้ยนิ ไดฟ้ งั กริ ิยา
หยาบๆ ลูกศิษย์ลูกหามันก็บันทึกเอาแหละ บันทึกเอาเอาใจ มารยาทอะไรกเ็ หมอื นกนั ถา้ ไปแสดงความโกรธใหเ้ ขาเหน็ พรอ้ ม
บันทึกเอา จำ� เอา จ�ำคำ� หยาบๆ คายๆ ได้มา อันนก้ี ็เพิ่นให้สงั วร กบั ออกเสยี งออกมา กเ็ ปน็ เสียงอกี เสียงหนง่ึ ถา้ มันโกรธจัดๆ
ระวงั อย่าใหม้ นั เปร้ียงออกไป ในทางที่ ไม่ไพเราะเสนาะโสต อืม นะ่ มนั เปน็ เสยี งหนงึ่ มนั ไม่ ไมใ่ ชเ่ สยี งไพเราะเพราะพร้ิง ไมม่ ี ไมม่ ี
อันอ้อยตาลหวานล้ินก็ส้ินซาก อมื กนิ นำ้� ออ้ ยน้�ำตาลหวานท่ีลน้ิ ดีสักอย่างเลย ถ้าโกรธข้ึนแล้ว เอาความโกรธออกขึ้น เป็นผู้
ใครกนิ ลงไปแล้วก็สิ้นซาก ไมม่ ีแลว้ แตว่ ่าลมปากน่ะหวานหไู มร่ ู้ ตัดสินความ ว่ากันด้วยความโกรธ ความเกลียดกันนะ่ เป็นค�ำ
หาย คำ� พูดค�ำจาท่ีหวานๆ ไพเราะเพราะพร้ิงนั่นนะ่ เอามาใช้ ไม่ หยาบในสังคม เปน็ อัปมงคลในสังคม อย่าเอามาใชก้ นั สง่ิ ใดที่
ได้เสียเงินหรอก อืม ถา้ ลง ถ้าโกรธมากๆ มนั ออกไปถึงโคตร
พ่อโคตรแมม่ นั นะ ดา่ ถงึ โคตรพ่อโคตรแมม่ นั ละ่ ดา่ ไปหมด 17
แลว้ อืม อยา่ เอามาใชค้ �ำพูดอย่างน้ัน ไมเ่ ป็นมงคลแก่ปากตัว

18 ทั้งนั้น ส่ิงใดที่เป็นโทษ เพิ่นก็ไม่เอามาพูดกันหรอก มีเคารพ ๒๐ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖๓๘
เป็นมงคลเป็นบุญเป็นกุศลน้ันเอาอันนั้นมาใช้ อืม อันภาษิตที่ นบไหวก้ ันธรรมดา จรรยาบรรณ ทางโลกเขานยิ มกนั อยา่ งง้นั
ยกขน้ึ ตวั ของเราประพฤตปิ ฏบิ ตั ิ ก็ใหอ้ ยมู่ รี สนยิ มสงู หนอ่ ย ใหม้ นั สงู ๆ
หนอ่ ย จรรยาบรรณ ความเคารพนบนอบ กราบไหว้วนั ทา
ทานัง เทติ สลี ัง รักขะติ ภาวะนานัง ภาเวตตะวา
อนั นม้ี ันไม่ใช่วา่ เล่นๆ นะ มาในผกู ในมดั จริงๆ ค�ำส่ังค�ำ
๓๘ เอกจั โจ สคั คงั คจั ฉะติ เอกจั โจ โมกขงั คจั ฉะติ นสิ สงั สะยงั สอนอยใู่ นตพู้ ระไตรปฎิ ก ไปคน้ หาแลว้ มนั ไมม่ คี ำ� หยาบๆ คายๆ
อะไรเลย เปน็ ค�ำ เป็นมงคลแก่ตวั เอง เป็นบญุ ด้วย เป็นกุศล
เพิ่นบรรจุ ใหบ้ รรจุของดีๆ เขา้ มาไว้ ทานกด็ ี ศลี กด็ ี ภาวนา ด้วย เรียกวา่ เอาความฉลาดมาใช้ กุศลนน้ั แปลว่าฉลาด เปน็ คน
ก็ดี เอาได้ของดีๆ ไปใคร่ครวญ ไปขบคิดพินจิ พิจารณาด้วย ฉลาดพูด จรรยาบรรณก็เหมือนกนั การกราบการไหวก้ นั นะ่ มัน
ปัญญาของตวั เอง โอ้ อนั นี้ไมน่ า่ พูด โอ้ อันนี้ไม่ทำ� ทา่ ท�ำกริ ิยา มนั เป็นจรรยาบรรณที่ดีท่ีงาม เพิ่นเอามาใชก้ ัน ในทางวดั ทางวา
ท่าทางแบบน้ีไมเ่ ข้าทา่ ไมส่ วย ไม่งาม ต้อง... ตอ้ งการอยากให้ ในทางศาสนา อาจจะทกุ ศาสนาซะด้วย คำ� หยาบๆ คายๆ เขา
ลกู หลานมกี ริ ิยามารยาทดีเรียบรอ้ ย กส็ ง่ ใหเ้ ขา้ ไปศกึ ษาเลา่ เรียน ไม่เอามาใช้กันหรอก เอาแตม่ ธรุ สออ่ นหวานใชก้ ัน ไมไ่ ด้เสยี เงิน
ในสถาบนั ต่างๆ จนถงึ มหาวิทยาลัยพู้น( โนน้ )แหละ ใหเ้ อาค�ำ
พดู ค�ำจาดีๆ ออกมาพูดในสงั คม กิริยามารยาทดีๆ เอามาใช้ใน ไมไ่ ดเ้ สียเงินเสยี ทองหรอก พดู ดีๆ ให้ไพเราะเสนาะโสต อันน้ี
สงั คม เหน็ ผเู้ ฒา่ ผแู้ ก่ เพ่ินยกมอื ไหวก้ นั ผมู้ คี ณุ ธรรมสงู กส็ มควร เป็นมงคล เป็นตัวอย่างของลูกอีกด้วย ผู้เป็นพระ เป็นครูบา
รับไหว้เอา พิธีทางพระเจา้ พระสงฆก์ เ็ หมือนกัน ถ้าเห็นกนั แล้ว อาจารย์มาแล้วกม็ ี ดา่ ลกู ศษิ ย์ลูกหาแหลกลาญไปก็มี ท่านโมโห
ก็เคารพนบไหว้กัน อ่อน กายออ่ น ใจออ่ น วาจาก็นอ้ ม ถวาย จงึ คอ่ ยดา่ ออกมาแบบนั้น
ความเคารพผมู้ อี ายสุ งู กวา่ เรากค็ วรกราบควรไหวท้ า่ นผนู้ น้ั ทา่ น
ผ้นู ้ันกเ็ ก้อเขนิ ไป เหน็ ลูกหลานมากราบก็ มแี ตน่ ้�ำหูนำ้� ตาออก 19
เฉยๆ อืม ลกู หลานมากราบมาไหว้ท�ำยังไง ยกมือรับออกไหม
เพ่ินไปพูดค�ำเสียๆ หายๆ ให้เขาได้ยินได้ฟังหรือเปล่า ครูบา
อาจารย์ ไม่ไดย้ ิน ค�ำท่ีเปน็ อปั มงคล อย่าเอามาใช้ ไม่ ไมเ่ ป็น
บุญ ไม่เป็นกุศลแกต่ วั เอง เปน็ คำ� อัปยศอดสู เป็นคำ� ท่ีแสลงหู
ท่านผู้ฟังได้ยินและหนาวข้ึนมาในใจ อืม ท�ำไมพูดได้อย่างงั้น
พูดกับผู้เฒ่าผู้แก่ท�ำไมไปพูดหยามหยาบคายขนาดนั้น ครูบา
อาจารย์ผู้หลักผู้ใหญ่มา ก็มาสมาคมกัน มีต้ังแต่ผู้มีศีลธรรม

20 ถือตวั ถา้ เอาของหยาบๆ ไปใช้ในสงั คม มนั จะเปน็ ยังไง สังคม๒๐ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
ของเราไม่เละตมุ้ เปะ๊ ไปเหรอ อืม ผู้ไหวก้ ย็ ่อมได้ไหวต้ อบ
เราจะเอาความโมโหน่นั หรือ เป็นครเู ป็นอาจารยเ์ ราต่อไป

เอ้า ค�ำท่ีเปน็ มธุรสเอามาใช้ ไม่ ไม่ไดเ้ สยี เงนิ หรอก งาม วันทะโก ปฏิวันทะนัง
มารยาทงาม กริ ิยามารยาท การกราบการไหวก้ นั เนย่ี มนั เปน็ เพิ่นว่า
๓๘ กิริยาของอริยเจา้ ของอริยชนทั้งหลายดว้ ย ถา้ หากมี ในหมูใ่ ด ๓๘
ความสขุ ยอ่ มมี ในหมนู่ น้ั ความสามคั คกี เ็ หมอื นกนั ความสามคั คี
มี ในหมใู่ ด ความสขุ ยอ่ มมี ในหมนู่ น้ั พัฒนาบา้ นเมอื งกเ็ อาจรรยา
บรรณท่ีนา่ ดนู า่ ชม เอาไป ผู้ใดศกึ ษาสงู ก็ใชก้ ริ ิยามารยาทหยาบๆ ปูชะโก ปฏิปูชะนงั (ละภะเต ปชู งั )
คายๆ หยาบๆ โล้นๆ ออกมา มันจะเปน็ ยงั ไง สงั คมเขาจะว่า
ยังไง เขาก็บ้ยุ ปากใสห่ า บุ้ยปากใส่แลว้ เอย ทำ� ไมพูดได้อยา่ งงั้น ผู้ไหวก้ ย็ อ่ มไดร้ ับไหวต้ อบ อมื ผเู้ คารพก็ไดร้ ับความเคารพ
ไม่มี ในสงั คมอันสูงสดุ ในสภา เรียกวา่ รัฐสภา ไปด่ากันอยู่ใน ตอบ เนยี่ จรรยาบรรณของทุกศาสนาล่ะ ศาสนาอะไรก็แล้วแต่
รัฐสภาอย่างนกี้ ็ เปน็ ของขยะแขยง เสยี ความรสู้ ึก ได้ยนิ ได้ฟัง เขากพ็ ยายามสรรหาแตว่ า่ จรรยาบรรณท่ีดีๆ งามๆ ออกมาใชก้ นั
แลว้ เสยี ความรสู้ กึ ใช้ในสงั คม ถา้ เอาความหยาบโลนออกมาใช้ในสงั คม เขากบ็ ยุ้ ปากใส่
ก็ดีผู้ได้รับการศกึ ษามาแลว้ ท้ังหลาย ประพฤตติ นอยใู่ น เปน็ คนหวั แขง็ ในสงั คมนนั้ เปน็ คนหวั แขง็ ถกู จับ ถกู ปรับ ถกู ไหม
ขอบขา่ ยของศีลธรรม ไม่เอานอกลนู่ อกทางมาใช้เลย เอาจรรยา เพราะวาจาของเราเองก็มี ถ้าสังคมเขาพิจารณาเห็นว่าเสียหาย
มารยาทเรียบร้อยมาใช้ในสังคม ผู้น้อยเห็นผู้ใหญ่ก็ยกมือไหว้ กจ็ ับไปทรมานนะ ตดิ คกุ ตดิ ตะรางอยกู่ ี่ปี จึงจะรูต้ วั ไมไ่ ด้ อืม
กอ่ น ถา้ ไหวแ้ ลว้ ก็ได้ไหวต้ อบ เราเปน็ ผนู้ อ้ ยไปกราบไปไหวค้ รบู า บอกถึงความเป็นมาของจรรยาบรรณ มันงามไปด้วยกันหมด
อาจารย์ เพิ่นกย็ กมอื รับไมแ่ ขง็ กระด้าง ค�ำพดู ค�ำจาก็เหมือนกัน ดีไปด้วยกนั หมด ผหู้ นึ่งประพฤติดีเป็นตวั อยา่ ง ค�ำพดู คำ� จาก็
คำ� พดู ค�ำจาออกมา เสียงนา่ ฟังกม็ ี เสียงไมน่ ่าฟงั ก็มี อืม ไมน่ ่า เปน็ ตวั อย่าง กริ ิยามารยาทกเ็ ปน็ ตวั อย่าง ของกุลบตุ รลูกหลาน
ยดึ เอาของเสยี ๆ หายๆ ไปใช้ในสงั คมมนษุ ยอ์ กี เอาแตค่ ำ� ท่ีสวยๆ ผู้ไดศ้ กึ ... ศกึ ษาภายหลังได้เห็นเข้า เย็นตา เยน็ ใจ ถา้ ไปแสดง
งามๆ ฟงั แล้วร่ืนหู ไพเราะเสนาะโสต เป็นมงคลของเราอีกดว้ ย กริ ิยามารยาทถมึงทงึ ใส่กนั แขง็ กระด้างใสก่ นั เสียงพูดเสยี งจา
เขาไปกันถึงทางวิทยาลัย มหาวิทยาลัยไปแล้วสถาบันสูงๆ ก็รู้แล้ว รู้จากคน คนได้รับการศึกษาสูงก็ต้องมจี รรยาบรรณ
เลา่ เรียนศกึ ษา พวกภาษาคำ� พดู กริ ิยามารยาท ท่ีแสดงในสงั คม ที่ดี สวยงามของสังคมเอามาใช้
เพ่ินก็เอาไปใช้กันมากมายแล้ว เป็นคุณงามความดี ตีนอ่อน
มอื อ่อน กราบไหว้ ทฐิ มิ านะ แสดงไปถงึ ทฐิ ิมานะ ความถอื เนือ้
21

22 อ่อนน้อมถ่อมตน เขาก็ถามหาวิทยฐานะมาจากไหน ได้รับ ๒๐ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
ปริญญามาจากไหน อมื ถามไปหมดละ่ อมื ทำ� ไมจงึ แขง็ กระดา้ ง
ขนั ติ ธรี สั สะ ลงั กาโร ขนาดนนั้ เขาจะวา่ ไดร้ ับการศกึ ษาสงู ๆ มนั มจี รรยาบรรณที่บงั คบั
อยู่ในตัว มีความแข็งกระด้างแล้วไม่แข็งกระด้าง อ่อนน้อม
ความอ่อนน้อมถอ่ มตนน้ัน เป็นสิริ เป็นมงคล เป็นบุญ ถอ่ มตน เคารพนบั ถอื ผมู้ วี ุฒสิ งู กวา่ เรา อมื นก่ี เ็ ปน็ จรรยาบรรณ
เปน็ กุศลสำ� หรับตวั เอง นำ� เอาไปใช้ในสงั คมให้ได้ใหถ้ กู อยา่ งคน อนั หนึ่งระวังให้ดี อมื
๓๘ กนิ เหลา้ เมามายเซซา้ ยเซขวาไป ยกมอื ไหวเ้ ขากเ็ ฉยๆ แลว้ เพราะ ๓๘
ไมม่ จี รรยาบรรณทางนี้ ไมไ่ ด้ศกึ ษาทางนี้ อมื ธรรมดาถา้ เจอกนั
พบกันนะ่ คนไดร้ ับการศึกษาสูง เขาก็ยกมอื ไหว้กนั ผอู้ าวุโสถ้า
เด็กๆ มาไหวเ้ ราก็ไหว้ตอบได้ ยกมือรับได้ อืม เป็นจรรยาบรรณ
อนั น้ี อยา่ ใหเ้ สยี หายได้ ใหเ้ อาไปใช้ในสังคม ยกมือไหวพ้ ระ ไหว้
พระเพิ่น... ถา้ เพ่ินจะใหพ้ รรับ คุณพระจงรักษาเน้อ เอา ขอให้
คณุ พระจงรักษาเนอ้ ลูกหลานเอย อ่ะ อมื เพ่ินก็ไมว่ า่ ถามหา
โคตรหาเช้ือดว้ ยนะ ไมไ่ ดถ้ ามหาธรรมดา จรรยาบรรณไมม่ ี ไมม่ ี
จรรยาบรรณ ผเู้ ฒา่ ผแู้ ก่ อมื ไมไ่ ดส้ อนลกู สอนหลาน เหน็ ผเู้ ฒา่
ผู้แก่ เหน็ ผมู้ ีคุณวุฒิสูงๆ มา เรากท็ ำ� ความเคารพ ยกมอื ไหว้กัน
อมื ถ้าไปแข็งกระด้างละ่ เฮ็ดจั่งใด๋(ท�ำยังไง)ละ่ ปะเนยี่ เอาหยัง
มาดัดยากล่ะ มันกเ็ อาความแขง็ กระดา้ งนั่นแหละไปใช้ในสงั คม
ต่อไป ถ้าอยู่ในความเพ่งมองของผู้ได้ดูได้ชม โอ้ คนนั่น เดก็ ไดเ้ ลา่ เรียนศกึ ษามาบา้ ง ตง้ั แตช่ นั้ ประถมและกม็ ธั ยม
จรรยาบรรณดีเวย้ เพ่ินรจู้ ักเคารพผเู้ ฒา่ ผแู้ ก่ รจู้ ักครบู าอาจารย์ ขึน้ ไป สงู ขึ้นไป ตอ้ งมจี รรยาบรรณท่ีดีอีกแหละ ถ้าไมเ่ คารพ ไม่
ยกมอื กราบ ยกมอื ไหว้ เพ่ินก็ไหวต้ อบเหมอื นกนั น่ันจรรยาบรรณ ไหวต้ อบ
นั่นๆ น่าดูดีกว่า ท่ีแข้น(แข็ง)ๆ ซื่อๆ ไม่เสียเกียรติหรอก
เขายกมือไหว้ เรายกมือไหว้ตอบ อืม อย่างน้ันก็เรียกว่ามี วันทะโก ปฏวิ ันทะนัง
จรรยาบรรณท่ี ได้รับการศกึ ษามาสูง ผู้ไหว้ยอ่ มได้ไหว้ตอบนะ ถ้ารจู้ ักตวั อยเู่ สมอ เหน็ กนั แล้ว
ว่าให้ ผู้แทนราษฎรบางนายก็ ยกมือไหว้ประชาชน เป็นอย่างงัน้ เอาจรรยาบรรณออกมาใชก้ นั เวลาพบกนั ไปจาก
ไม่เป็น มีแตไ่ ปไหว้เขาแล้วกห็ น้าแตกไปล่ะ อมื ถา้ พวกนี้ไดร้ ับ กนั หลายๆ ปีดีดัก ถา้ เห็นหนา้ เหน็ ตากัน กด็ ีอกดี ใจวิ่งเขา้ ๆ ไป
การศึกษามาสูง เป็นบุคคลควรเคารพ นบนอบกราบไหว้
23

24 ผ้ยู กมอื ไหว้หน้าแตกไป เสียจรรยาบรรณหมด เพราะฉะนั้นนะ่ ๒๐ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖๓๘
ก็กราบ ตบหลังตบไหล่ให้ อมื อันน้นั นะ่ เปน็ ... จรรยาบรรณที่ พดู วนั นี้ไม่ไดพ้ ูดสูงหรอกพดู ต�ำ่ ๆ จรรยาบรรณ ท่ีจะมนษุ ยจ์ ะ
ดีงามของสังคม อย่าแข็งกระด้าง อย่าเป็นคนแข็งกระด้าง ต้องเอามาใช้กัน ถ้ามจี รรยาบรรณ ได้ศึกษาสูงมาแล้วไม่แข็ง
เขาไหว้แล้ว ก็ไมไ่ ด้ไหวต้ อบ เหล่าน่ันก็เป็นจรรยาบรรณที่ ไม่ดี กระดา้ ง มคี วามออ่ นนอ้ มถอ่ มตนอยอู่ ยา่ งนนั้ ผเู้ ฒา่ ผแู้ กผ่ มู้ อี ายุ
ไมง่ ามของสังคม อมื เอาล่ะนะ ก็สรุปว่า สงู กวา่ เรา มาไหวเ้ ราตอบ มาไหวเ้ รา เราจะทำ� ยงั ไง อมื ลกู หลาน
กราบไหว้กย็ กมือรับ อมื สาธุ สาธุ เป็นบญุ เปน็ คุณแล้วจับไม้
๓๘ ทานัง เทติ จับมอื ให้ เทา่ นั้นกด็ ี ใจหรอก อมื เอ้ จรรยาบรรณในสงั คม ให้
ปฏิบัติให้ถกู ให้ตอ้ ง ถา้ เปน็ คนงามอยู่เสมอ
ที่ ไดย้ กภาษติ ขนึ้ มาถงึ การเสยี สละ บริจาคใหแ้ กส่ งั คม
มีอะไรเขาก็มาบอกบุญอะไรเรื่องอะไร ร่วมทอดผ้าป่ามหากฐิน งามหน้า งามตา งามกิริยา งามมารยาท
หรืออะไรๆ ก็ดี มาเคารพคารวะ งามเช้ือ งามชาติ งามวาสนา
งามจติ งามใจ งามในศรทั ธา
งานนเี้ ปน็ งานวนั เกิด ของหลวงพอ่ สวาท(หลวงพ่อสวาท
ปัญญาธโร) อาจารย์สวาท เรามาแสดงคารวะมุทิตาท่าน มา ความเชื่อ งามในศรัทธา ในความเชื่อ ความเลอ่ื มใสในใจ
เคารพมากราบไหว้ท่าน เพิ่นก็จะให้พรเราหรอก ไม่ออกเสียง เรามยี งั ไง กแ็ สดงออกต่อสังคมมนษุ ย์ เราเป็นมนษุ ย์ ไมใ่ ช่สัตว์
แตว่ ่า อายุ วณั โณ สุขัง พลงั เด้อ อย่ใู นใจเพิ่นละ่ อมื ถา้ เราได้ ท�ำความเคารพต่อผมู้ ีวยั วุฒิ อา้ วิชายุทธมนั มี
กราบได้ไหว้แล้วก็ ผนู้ น้ั ก็ให้ อายุ วัณโณ สุขงั พลัง ตอ่ ไปมนั ก็
มหี ลายเขา้ ปลกู ขา้ วโพดขา้ วฝา่ งกข็ อใหม้ ผี ลผลา ตอ่ ไปเรามาเอา 25
อายุ วณั โณ สขุ งั พลัง มลี ูกร้องดัง กอ็ ย่าได้รอ้ งพาโล(เกินไป)
ตอ่ ไป อมื ให้พรเขาให้อนั ไหนก็ได้ ลกู หลานมันเห็นเขา้ มนั ก็จำ�
เอาเปน็ ตัวอย่าง เอาไปใช้ในสงั คม งามอย่ตู ลอด อมื ไม่ใช่เรียน
เอามาเปน็ ทฐิ ิ เปน็ มานะ ความถือตนถอื ตวั มีความร้สู ูง แตไ่ ม่
เอาความรู้ รู้น้ันมาใช้ในสังคม จะเป็นยังไง ขยะแขยงน่าอาย
เขาไหม ไม่รจู้ ักเคารพนบไหว้ ผู้ใดมีอาวุโสสงู กว่า อายสุ งู กว่าเรา
ควรยกมอื ไหว้ ผเู้ ฒา่ ผแู้ กก่ ค็ วรยกมอื ไหวเ้ พ่ิน ผเู้ ฒา่ ผแู้ กบ่ างคน
เรายกมอื ไหวแ้ ลว้ ไมไ่ หวต้ อบเขากม็ ี แขง็ กระดา้ งไปกห็ นา้ แตกไป

26

วุฒิ

ท้ังหลายนน้ั มนั เจริญขน้ึ เพราะการปฏบิ ตั ถิ กู ตอ้ ง ปฏบิ ตั ิ
ถกู ตอ้ ง ทั้งความยกย่อง สรรเสริญเยนิ ยอ อมื คนนั้นนา่ รักจัง
๓๘ คนนน้ี า่ รักจัง ร้จู ักเคารพกราบไหว้ แม้ลูกหลานไปกราบไปไหว้
ยังยกมือรับไหว้ อืม อา้ ไมใ่ ห้ศีลให้พรอะไรหรอก เขามากราบ
มาไหว้ ก็ให้มีความสุขความเจริญเด้อ อะ่ นที่ ่ีเทศน์ ไมเ่ ทศนส์ ูง
หรอก เทศนอ์ ยบู่ นธรรมาสนเ์ นยี่ เท่านล้ี ่ะ เทศนส์ ูงขึ้นไป มันก็
เร่ืองจิตตภาวนาอนั นนั้ นะ่ เอาให้
ครูบาอาจารย์ผู้จะมาแสดงต่อไป ได้น�ำมาช่วยขัดเกลา
จิตใจ ของประชาชนให้มีความอ่อนน้อมถ่อมตนเสมอ มันเป็น
มงคลชีวิต ชีวิตนั้นจะเจริญรุ่งเรือง ผู้ใดไหว้ ไหว้ตอบแล้วก็
เพิ่นก็ใหศ้ ีลให้พรเรา อย่างนอ้ ยก็ อายุ วณั โณ สุขงั พลัง เท่านัน้
ล่ะพอ อมื อันนเ้ี ป็นค�ำสอนของพระพุทธเจา้ เพิ่นบอก
ดังท่ีบรรยายมาเป็น ปกิณณกนัย เอาหลายส่ิงหลาย
อย่างมาผสมผสานกัน ให้น�ำไปใคร่ครวญพินจิ พิจารณาด้วย
ปญั ญาอนั ชาญฉลาดของตนๆ เองเถดิ อปั ปมาทธรรม ไมม่ คี วาม
ประมาท ตงั้ อกตงั้ ใจท�ำใหก้ ายวาจาใจของเรา อ่อนน้อมถอ่ มตน
รู้จักเข้าเคารพคารวะ ต่อแต่นั้นก็จะได้ประสบพบเห็นแต่
ความสขุ ความเจริญท้ังทางคดโี ลกและทางคดีธรรมทกุ ประการ
รับประทานฝอยมา หรือวิสชั นามา กย็ ุติโดยเวลา เอวงั กม็ ดี ้วย
ประการฉะน้ี

(สาธ)ุ

หลวงป่ทู อ่ น ญาณธโร ๒๓ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖ ๓๙
วันเสาร์ที่ ๒๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๖ เวลา ๒๐.๐๐ น.

วดั ถำ้� ผาปู่ ต.นาอ้อ
อ.เมืองเลย จ.เลย

๓๙

นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสัมพทุ ธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธสั สะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสมั พุทธัสสะ

สุขา สงั ฆสั สะ สามัคคี สะมัคคานงั ตะโป สุโข
สพั เพสงั สงั ฆะภูตานัง สามัคคี วุฑฒิสาธกิ า

อมิ สั สะ ธัมมะปะริยายัสสะ อัตโถ
สาธายัสมนั เตหิ สกั กจั จงั ธัมโม โสตัพโพติ
อนสุ นธพิ ระสทั ธรรมเทศนา ตง้ั แตพ่ ระพุทธเจา้ อบุ ตั ติ รัสรู้
ขน้ึ ที่แรกแลว้ ทา่ นกแ็ นะนำ� พรำ�่ สอน ไพรฟ่ า้ ประชาชน ใหอ้ ยกู่ นั
ด้วยความสามัคคีธรรม ธรรมะ

1

2 ถ้าแตกสามัคคีกันแล้ว มีน้อยๆ คน ก็ยังทะเลาะกัน ๒๓ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
ไมพ่ ร้อมใจกนั อืม ช่วยกันฮึด ชว่ ยกันดงึ
สังฆสั สะ สามคั คี สะมคั คานัง ตะโป สุโข
ความพรอ้ มเพรียงของหมใู่ หเ้ กิดสุข ถ้าแตกแยกกนั แลว้ หกั ซ่วย(ช่วย)กนั หาบ หยาบ(เหนยี วแน่น)ซ่วย(ช่วย)กนั ดงึ
ไม่มคี วามสุขเลย (สงิ่ ใดหนกั ใหช้ ว่ ยกนั หาบ สง่ิ ใดเหนยี วแนน่ ชว่ ยกนั ดงึ ใหข้ าด)
คำ� ว่า คำ� กมู ึง อย่าไดเ้ อามาเวา่ (พดู )นะ ๓๙
๓๙ สัพเพสัง สงั ฆะภูตานัง สามัคคี วฑุ ฒิสาธกิ า
เพ่ินวา่ เนย่ี กู มึง ถ้ามองเหน็ ประโยชน์ในคร้ังหนา้ ที่จะ
ความพรอ้ มเพรียงของชนหมใู่ หญ่ยังความเจริญใหส้ �ำเร็จ นำ� มาซ่ึงความสะดวกสบาย ถา้ พร้อมเพรียงกนั ทำ� ไว้แล้วอย่างน้ี
ทุกอยา่ ง มันจะใหญ่ขนาดไหน โตขนาดไหนกต็ าม หากชนหมู่ ก็เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวม ใช้รวมกัน ใครจะมาจ�ำศีลภาวนา
ใหญ่มีความกลมเกลียวสามัคคีกัน ย่อมท�ำการงานอันนั้นให้ หรือมาท�ำประโยชน์อย่างหน่ึงอย่างใด บ�ำเพ็ญกุศลอย่างหนึ่ง
ส�ำเร็จลุล่วงไปด้วยดี อย่างท่ีศาลาใหญ่ๆ ของเราอย่างง้ี ของ อย่างใด เกิดขน้ึ ในสถานที่แหง่ น้ี ก็เรียกวา่ มีท่ีพักพาอาศยั ทำ�
ใหญๆ่ ที่เกดิ ขน้ึ อาศยั ความพรอ้ มเพรียงของชนหมใู่ หญ่ หมมู่ าก กจิ การใดๆ กส็ ะดวกสบายทุกอยา่ ง เนยี่ พัฒนาไว้แล้ว น้�ำใน
ช่วยกนั คนละไม้คนละมือ ถ้าผจู้ นอบั ทรัพย์ กอ็ าศยั ชนหมูใ่ หญ่ ฝนื ไฟ มพี รอ้ มไวแ้ ลว้ ถา้ ไมท่ ำ� ไว้ มนั รีบเปน็ ยงั ไง กอ็ ยมู่ ดื กนั ละ่ สิ
เหมอื นกัน มีน้อย ใชน้ อ้ ย บริจาคทานชว่ ยกนั มาเป็นกำ� ลงั ของ อยู่อย่างนกี้ ็อยู่มืดกันได้ มองไม่เห็นกันเลย ถ้าพัฒนาไว้แล้ว
ทรัพย์ ยงั ๆ ความเจริญใหส้ ำ� เรจ็ ทกุ อยา่ ง ถา้ มคี วามพรอ้ มเพรียง อย่างน้ี สะดวกทุกอย่าง น�้ำในฝืนไฟอะไรสะดวกทุกอย่าง
กนั แลว้ สำ� เรจ็ ทกุ อยา่ ง แมก้ จิ การงานนอ้ ยๆ แนๆ่ ถา้ แตกแยก ถ้าพูดไปทางถนนหนทาง ที่เข้าที่ออก ถ้าพัฒนาไว้แลว้ ก็ไดร้ ับ
กนั แล้ว ไม่สามคั คีกนั แล้ว งานน้อยๆ ก็เป็นงานใหญห่ นัก แบก ความสะดวก การเขา้ การออก ขนสงิ่ ขนของเขา้ มา มนั ไม่ใชไ่ ด้เอา
หนกั อยู่ เจา้ อาวาสกแ็ บกหนกั กรรมการวดั ท้ังหลายกแ็ บกหนกั มาเฉยๆ ต้องขนลากมา ขนมา
อยู่ ถา้ เรามาชว่ ยกนั คนละไมล้ ะมอื คนละบาท คนละสลงึ คนละ
เฟอื้ ง คนละต�ำลงึ คนละ ๑๐ บาท ๙ บาท ๑๐ บาท ๒๐ บาท หักซ่วย(ช่วย)กนั หาบ หยาบ(เหนยี วแนน่ )ซ่วย(ชว่ ย)กนั ดงึ
๓๐ บาท ข้นึ ไปถึง ๑๐๐ ๒๐๐ ๓๐๐ ๔๐๐ ๕๐๐ ผมู้ ีมากๆ มีราย (สงิ่ ใดหนกั ใหช้ ว่ ยกนั หาบ สงิ่ ใดเหนยี วแนน่ ชว่ ยกนั ดงึ ใหข้ าด)
ไดม้ ากๆ ก็ใหเ้ ปน็ คนละ ๑,๐๐๐ ๒,๐๐๐ คนละ ๑๐,๐๐๐ ๒๐,๐๐๐
ไป งานแค่นมี้ นั ก็ไมย่ ากอะไร ก็ย่อมสำ� เร็จลุล่วงไปด้วยดี ด้วย คำ� วา่ ค�ำกูมึง อยา่ ได้เอามาเวา่ (พูด)
ความสามคั คกี นั น่ันเอง

3