ธรรมเทศนา หลวงปู่ท่อน ญาณธโร ๘๐ กัณฑ์ เล่ม ๒

4 อา้ ของมงึ กเ็ ฮ็ด(ท�ำ)เอาสิ ของมงึ กเ็ ฮ็ด(ทำ� )เอาสิ ถ้าคิด อ้า ตามมีตามได้ งานนั้นมันจะหนักหนาสาหัสโหดขนาดไหน

อยา่ งนน้ั กแ็ ตกแยกกนั ไมม่ กี ำ� ลงั กำ� ลงั กาย กำ� ลงั ของ กำ� ลงั ใจ กต็ าม กเ็ ลยเปน็ งานเบา งานเบาสามารถใหส้ ำ� เรจ็ ลลุ ว่ งไปดว้ ยดี ๒๓ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
ศรัทธา ก�ำลงั ทรัพย์ด้านสมบตั ิ ก�ำลังของกายวาจาใจ มีกำ� ลัง ดงั ท่ีเราได้ใชๆ้ กนั อยนู่ ี่ ความพรอ้ มเพรียงของชนหมใู่ หญเ่ สยี สละมา
กันทุกคนๆ ของนั้นก็กลายเป็นของเบาๆ ขึ้นมา ไม่หนักหนา การไฟฟ้า น�้ำประปาก็ดี ของเหล่าน้ันก็อาศัยก�ำลังของชนหมู่
สาโหดอะไรเลย ท�ำอะไรก็ส�ำเร็จสมเป้าปรารถนา น่ัน ผู้มอง ใหญ่ อ้า พัฒนามาเร่ือยๆ มีไฟฟ้า มีน�้ำประปา น�้ำไม่ประปา
๓๙ ไมเ่ ห็นประโยชน์ กย็ ่อมต�ำหนติ เิ ตียนวา่ สรา้ งไปอะไรนักหนาๆ กต็ าม ก็ตอ้ งอาศัยกำ� ลงั ของคนช่วยกนั ทั้งนัน้ เพราะฉะนน้ั พวก ๓๙
สรา้ งไปแลว้ ก็ไมม่ คี นอยู่คนอาศยั คนปฏิบัติรักษาความสะอาด เราอยา่ เห็นว่าพูดเลน่ ๆ พูดมีสาระประโยชน์ใหก้ นั ฟงั ประโยชน์
กล็ ำ� บาก เออ นั่น อา้ ความแตกแยกชนดิ นนั้ เอาไปคดิ ในสงั คม ท่ีเกดิ ขน้ึ เราได้ใช้ไดส้ อยกนั อยทู่ กุ วนั น้ี กเ็ พราะความพรอ้ มเพรียง
มนษุ ยแ์ ล้ว ไมด่ ีเลย ถ้าคิดแตกคิดแยกกันอยา่ งน้นั ไมด่ ีเลย ของชนหมใู่ หญ่ พากนั พัฒนาเอาไว้ ถนนหนทางสะดวกสบายขน้ึ
ความพร้อมเพรียงของชนหม่ใู หญย่ อ่ มน�ำความส�ำเรจ็ ให้ลุล่วงไป มา ไฟฟ้า น�้ำประปา อา้ ก็ได้ใชส้ ะดวกสบายขนึ้ อย่างนแ้ี หละ
ดว้ ยดี แตไ่ หนแตไ่ รมา บา้ นเมอื งไทยเราจะสะดวกสบายกเ็ พราะ เปน็ ตวั อยา่ ง อยา่ ไปทอดทง้ิ อยา่ ไปนง่ิ ดดู าย อยา่ ใจจดื ใจดำ� ใคร
ความพร้อมเพรียงของชนหมใู่ หญ่นั่นเอง อยากพัฒนาก็พัฒนาไปเถอะ เราไมร่ ่วมดว้ ยหรอกอย่างน้ี เออ
อันนพ้ี ระบาทสมเดจ็ พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หวั ทา่ นคดิ อยา่ งงั้นกม็ ีนะ ทง้ิ งานทง้ิ การ หนีไปเลย ไม่ได้เอ้ือเฟ้ือเผ่ือแผ่
ขึ้นมาได้ จะน�ำรถไฟเข้ามาวิ่งในเมืองไทย ท�ำยังไงจึงจะได้มา เพอื่ ประโยชนส์ ว่ นรวม รว่ มกบั หมกู่ บั คณะ หมเู่ ขาทำ� ไดเ้ รากท็ ำ� ได้
เอ้า คนไทยเรามันเยอะแยะไป พวกเปน็ โจรเป็นผรู้ ้าย ตดิ คุก อยา่ งงัน้ นะ อมื ท�ำการความพร้อมเพรียงของชนหม่ใู หญ่พัฒนา
ติดตะรางอยู่ ไม่มโี อกาสไดท้ ำ� อะไรกบั เขา กเ็ อาแรงงานของพวก อะไรก็สำ� เรจ็ ทกุ อยา่ ง เออ
นั้นมาพัฒนาประเทศ ให้ทำ� ถนนหนทาง รถไฟรถฟืน อะไรมนั ครูอาจารย์ มาอยู่ถ้�ำผาปู่ใหม่ๆ มันเป็นของล�ำบากอยู่
จะสำ� เรจ็ ลุลว่ งไปทกุ สายๆ กค็ วามพรอ้ มเพรียงของชนหมใู่ หญ่ เร่ืองนำ้� เร่ืองท่ากล็ ำ� บากอยู่ ไฟฟ้าก็ไม่มี อะไรก็ไม่มี เอาไปตอ่ มา
ได้ท้ังน้ันแหละ ถ้าหากว่าไม่พร้อมเพรียงกันแล้ว แตกหักกัน เมอื่ ไมท่ อดท้ิง ไม่นงิ่ ดดู าย เอาใจใสอ่ ยู่ทุกฝา่ ย ของเหล่านก้ี เ็ กดิ
แล้วจะมีรถไฟมาว่ิงได้ไหม รถไฟฟ้า รถราง รถอะไรๆ ถนน ขนึ้ มา รุง่ โรจน์โชติชว่ งชชั วาล แอ้ ทำ� ใหเ้ จริญ นำ� ความเจริญมาให้
หนทางจะสะดวกสบายไหม เหตุท่ีเกดิ ความสะดวกสบายมา ก็ ถนนหนทาง ที่เขา้ ท่ีออก เหลา่ นเ้ี กิดจากความพรอ้ มเพรียงของ
เพราะบรรพบรุ ุษ บูรพมหากษัตริย์เป็นผูค้ ิดข้นึ สรา้ งข้นึ วดั วา ชนหมใู่ หญ่ชว่ ยกันพัฒนาไว้ แต่กอ่ นมันจะมอี ะไร
ศาสนาอ้า ทกุ วดั ในกรุงเทพฯ มกี ว่ี ดั เออ นับไม่ถว้ น วัดพระ เราเขา้ มาทีแรก บกุ ปา่ เข้ามา บกุ ปา่ เขา้ มาถำ้� ผาปูเ่ นย่ี บุก
แกว้ มรกตกม็ ี วดั อะไรๆ มแี ตว่ ดั ที่เจริญๆ ทั้งนน้ั อาศยั กำ� ลงั ของชน ปา่ บ้านฮา้ ง(รา้ ง) พวกๆๆ เขามารถ ไม่มี ไม่มีรถ ไมส่ ะดวกเลย
หมใู่ หญน่ ่ันแหละ เสยี สละทรัพยส์ มบตั ขิ องตวั คนละนดิ ละหนอ่ ย เนย่ี โยมเอ้อื มพามาบกุ โยมเอ้อื ม พ่อของแกว้ พอ่ ของ เออๆ
5

6น่ันแหละ แมเ่ ฉลมิ มคี นเสียสละแรงงาน คร้ังแรก มาอย่นู ม่ี า อะไรกด็ ีตอ้ งอาศยั กำ� ลงั ชนหมใู่ หญช่ ว่ ยกนั ใหช้ ว่ ยกนั อยา่ ไดท้ อดทง้ิ
อย่านง่ิ ดูดายออกเป็นผลส�ำเร็จสมเป้าปรารถนา อ้า คนยาก
ทำ� บนั ไดขนึ้ ถำ้� ที่หลวงปจู่ ะนอน หลวงปจู่ ะนอนท่ีบนถำ�้ น่ันแหละ อันไหนก็สู้ บรรพบุรุษ บูรพมหากษัตริย์ของเรา เป็นคนขยัน ๒๓ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
ไม่มีอะไร แลว้ ก็ทำ� ทางจงกรม ให้ทา่ นได้เดินจงกรมออกกำ� ลัง จริงๆ พัฒนาบ้านพัฒนาเมือง ถนนหนทาง ทางรถฟืนรถไฟ
กาย เอาไวเ้ รียกวา่ ทางจงกรมอยขู่ า้ งบนน่ะ มงุ ไวด้ ้วย แบกเสา ไมม่ หี รอกสมยั กอ่ น แตว่ า่ พระจุลจอมเกลา้ เจา้ อยหู่ วั รัชกาลท่ี ๕
จากขา้ งล่างขึน้ ไปถึงทางจงกรมนู้นนะ่ หามเสากนั คนบางคน พระจุลจอมเกลา้ เนาะ(นะ) เจา้ อยหู่ วั รัชกาลที่ ๕ มาคดิ ขน้ึ สำ� เรจ็
๓๙ เขาแขง็ แรง เขาหาม เขาแบกคนเดียวก็ไดเ้ สา ๓ จงกรม เดี๋ยวนมี้ นั มาแลว้ ได้รับความสะดวกสบาย ๓๙
ยาหรือเปล่าวะเนยี่ มันยาหรือเปล่า หรือมันปลวกกินไปหมด
แลว้ ความย่งุ ยากลำ� บากไปหนอ่ ย ชา่ งมนั แต่เมอื่ ส�ำเรจ็ แล้ว
ได้รับความสะดวกสบายทุกอย่าง ดงั ที่เราเหน็ ๆ กนั อยู่นี้ ไดร้ ับ
ความสะดวกสบาย เพราะไมน่ ง่ิ นอนใจ ไม่นง่ิ ดดู าย อะ่ ชว่ ยกนั
ท�ำจริงๆ อะ่ พัฒนาจริงๆ ก็ได้ความสะดวกสบายจริงๆ เออ
ไม่สะดวกสบายแต่คนในจังหวัดเลยอย่างเดียว ก็นั่นพวก
กรุงเทพกรุงไท มาก็สะดวกสบาย ท่านผู้ว่าการรถไฟมา
มาสรา้ งศาลาหลงั นเ้ี สร็จ แลว้ ใหมๆ่ นอนที่ ไหน นอนใต้บันได
นั่นน่ะ บันไดนะ่ พากนั ไปปเู สอื่ ฟูกหมอนมี นอนน่ัน เมยี นอน
ใต้บันไดน่ันแหละ นผี่ ้วู า่ การรถไฟ คุณบนั ยง ศรลัมพ์ นามสกุล
เป็นนกั เสียสละผ้หู นงึ่ เหมือนกนั มาชว่ ยเหลอื ครูบาอาจารย์ อา้ แตว่ า่ ลกู หลานบางคน บางเหลา่ บางกอ ทำ� ลายทรัพยากร
ไม่ทอดท้ิง ไม่นง่ิ ดดู าย เอาใจใส่เป็นพิเศษ ทางมนั จะไกลแสน แผ่นดินของตัว ไปเผาสะพานตรงน้ัน เผาสะพานตรงนี้ อ้า
ไกลขนาดไหนกต็ าม กอ็ ตุ สา่ หฝ์ า่ อา้ ความเหนอ่ื ยยากลำ� บากมา ทำ� ทางรถไฟใหถ้ ลม่ ทลายไปกม็ ี ไอท้ ี่วา่ ลกู หลานจัญไร ลกู หลาน
ส้เู อา อืม เออ ไมต่ ายๆๆ อยูอ่ ย่างงนั้ นะ่ เอา ความไม่ตาย เอา จัญไรไม่รักษามรดกของบรรพบุรุษของตัวเอง พัฒนามาแสน
ความไมต่ ายข้ึนมาต้งั เป้าไว้ ไม่ตายๆ เราท�ำได้ อืม ท�ำมาเรื่อยๆ ยากล�ำบาก เอาชีวิตคนไปตายในดงพญาเย็น ไม่ใช่น้อยนะ
ความเจริญ จึงมีไว้เป็นมรดกตกทอดพวกเราอยู่เดี๋ยวน้ี ได้ใช้ เกณฑ์คนไปท�ำงานดงพญาเย็น เขาเอ้ิน(เรียก)ว่าดงพญาไฟ
ได้สอยอยู่เดี๋ยวนี้ ก็เกิดจากความศรัทธาสามัคคีกันนั่นเอง เพราะฉะน้นั แตก่ อ่ น เขาให้ มนั ยุงกิน ไปอยปู่ า่ อยู่เขา ยงุ กนิ
เพราะฉะนนั้ ตอ่ ไปจะพัฒนาบา้ นเมอื งกอ็ าศยั ชนหมใู่ หญเ่ หมอื น ทีนยี่ งุ ท้ังหลายรบกวน เกดิ เปน็ ไขจ้ ับสั่นกันข้นึ เออ ตายในปา่
กัน แอ้ พัฒนาบ้านช่องหอ้ งหับ ถนนหนทาง นำ้� ประปา ไฟฟ้า นั่นเทา่ ไหร่ ไมน่ บั ตายไปชา่ งมนั แลว้ ชา่ งมนั แตว่ า่ เราชว่ ยพยายาม

7

8รักสงรักษาเอา อ้า ยุงมันจะเหนือกว่าคนเหรอ อ้า คนเนย่ี มี เพ่ินวา่ ไวอ้ ยา่ งน้ี จริงหรือเปลา่ เราเหน็ ประโยชน์ในความ
พร้อมเพรียงหรือเปล่า ภาคตะวันออกก็มี แฉลบไปถึงโนน้ ถึง
ความรสู้ งู กวา่ ยงุ อา้ ยาแก้ไขส้ ั่น จับส่ันมนั มี เอามาแจก เอามาให้ จังหวัดปลายแดน ภาคใต้ถงึ โนน้ ปาดงั เบซาร์ อา้ ลำ� บากไหม ๒๓ พฤศ ิจกายน ๒๕๕๖
เรามาใหค้ นงานทั้งหลายได้ใช้ได้สอย กนิ ใหห้ าย หายมาด้วยดี อา้ ทำ� ไมสำ� เรจ็ ลลุ ่วงมาดว้ ยดี เพราะความพร้อมเพรียงของชน
ทางกส็ ำ� เรจ็ ไป เปน็ ระยะๆ จากกรุงเทพฯ ขนึ้ ปา่ ผา่ นดงพญาไฟ หมู่มาก เพราะฉะนนั้ ที่ยกภาษิตขน้ึ ว่า
เขาใหญน่ แ่ี หละ ทะลไุ ปถงึ โคราช พักไวก้ อ่ น ไปถงึ โคราชแลว้ พัก
๓๙ ไว้กอ่ น ก็ตอ่ ไปอกี จากโคราชไปถงึ ขอนแกน่ จากขอนแก่นไปอกี สขุ า สงั ฆสั สะ สามัคคี สะมคั คานงั ตะโป สโุ ข ๓๙
ถึงอุดรฯ จากอุดรฯ แล้วไปถึงหนองคายมันขนาดไหนอ่ะ อ้า สพั เพสัง สงั ฆะภตู านงั สามคั คี วฑุ ฒิสาธิกา
ไขก้ ันเป็นหัว... หัว... หัวหลน หัว... โรคภยั ไข้ป่ากนิ แตว่ า่ สำ� เร็จ
ลุล่วงมาแล้วสบาย เด๋ียวนสี้ บาย รถไฟจากกรุงเทพฯ ขึ้นถึง
อุดรฯ ถงึ หนองคายไปแล้ว อ้า ทางรถยนต์ รถไฟอกี มีหลาย ให้น�ำไปใคร่ครวญพินจิ พิจารณาด้วยปัญญาของตนเอง
อย่าง ข้ามแม่น�้ำโขงไปก็ยังมีอีก อ้า ไปถึงเวียงจันทน์ยังมีอีก เถิด อปั ปมาทธรรม ไม่มคี วามประมาท ต้ังอกตงั้ ใจสะสาง อ้า
อันนพ้ี ูดเฉพาะภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ตะวันออกตรงๆ ถึง น�ำบ้านเมืองให้มันเจริญรุ่งเรือง ได้สำ� เร็จลุล่วงไป ดังท่ีเห็นๆ
อุบลฯ สกลนคร นครพนมไปทางโน้นสิ ใช้ก�ำลงั ของคนเหมอื น กนั นแ่ี หละ ดงั ที่แสดงมา ลมไมม่ าแลว้ เหนอ่ื ยแลว้ จงึ ขอสมมติ
กัน สมยั กอ่ น ไมไ่ ด้เอาเคร่ืองยนตก์ ลไกมาจากไหนหรอก คนนี่ ยตุ ิไว้แตเ่ พียงเทา่ นี้ เอวงั ก็มดี ้วยประการฉะน้ี
แหละหาบหาม ขี้ดิน หาบหามข้ีดนิ สานบ้งุ กี๋ หาบหามข้ีดนิ ใส่
ทางรถ อ้า จนเป็นทางรถเดินได้สะดวกสบาย สะดวกสบาย (สาธุ)
เห็นความพรอ้ มเพรียงของชนหมูม่ าก

สุขา สงั ฆสั สะ สามัคคี

เพิ่นว่าไว้

สะมคั คานัง ตะโป สุโข
สัพเพสัง สังฆะภูตานงั สามัคคี วฑุ ฒสิ าธิกา

9



หลวงปูท่ ่อน ญาณธโร ๓ ัธนวาคม ๒๕๕๖
วันองั คารท่ี ๓ ธนั วาคม ๒๕๕๖ เวลา ๑๗.๐๐ น.
ณ ธนาคารเพอ่ื การสง่ ออกและนำ� เขา้ แหง่ ประเทศไทย (ธสน)
Export-Import Bank of Thailand
๔๐(EXIM Bank)
๔๐

อ้าว ไม่ตอ้ งเทศน์ แต่พูดเลก็ ๆ นอ้ ยๆ เอา
ไม่ต้องเทศน์ดอก อ้า เทศน์เดี๋ยวมันเป็นเร่ืองใหญ่ ถ้า
แสดงธรรมมนั เปน็ เร่ืองใหญ่ พดู ธรรมะธมั โมกนั มนั ธรรมดานี่
แหละ เรื่องไหนมันผิดธรรม มันกผ็ ิดหู ถ้ามนั ผิดหผู ้ฟู งั มนั เปน็
กิเลสไม่ยอม กเิ ลสของเราไมย่ อม ไม่ยอมฟงั อะ่ ถา้ พูดไมถ่ กู ใจ
ก็ โน(No ไม)่ โน(No ไม่) อมื ไมๆ่ ไม่แล้ว ไมเ่ อาแลว้ แท้ท่ี
จริงแล้ว คนเราจะเจริญรุง่ เรืองได้ ก็เพราะการศกึ ษา ถ้าเราได้
ศึกษา ทางโลกก็ดี ทางธรรมก็ดี ได้ศึกษาเข้าใจถ่องแท้แล้ว
ม่ันใจแลว้ การงานอนั นั้นกค็ ล่องตวั

1

2 อปุ กรณ์ในการใช้งาน ในวดั นัน้ ในสถานท่ีแหง่ นน้ั ก็เป็น ๓ ัธนวาคม ๒๕๕๖

กัมมัง สังฆสั สะ
เรียกว่าการงานนั่นละ่
เป็นของหมขู่ องส่วนรวม อาศัยความพรอ้ มเพรียงของหมู่
กมั มัง จงึ ได้เกิดประโยชน์มหาศาลขึ้น ลูกหลานผู้ไม่ใคร่ไมค่ รวญอะไร
กท็ �ำลาย ท�ำลายส่งิ ที่เปน็ สาธารณประโยชน์ เออ ถนน หนทาง ๔๐
๔๐ กัมมัง วิชชา จะ ธัมโม จะ สลี ัง ชวี ติ ะมตุ ตะมงั
สะพานหรืออะไรๆ ท�ำขน้ึ ให้ได้รับสะดวกสบาย แลว้ เขามองไม่
เนยี่ เพ่ินว่า การงาน ๑ ศลี ๑ เปน็ การงานท่ีบริสทุ ธ์ิ แล้ว เห็นเลยว่าท�ำให้ท�ำไม ถ้าเราไปท�ำลายของเหล่านแ้ี ล้ว ความ
น�ำความสุขความเจริญมาให้ ว่าให้ผู้กระท�ำ ผู้บ�ำเพ็ญ ถ้าเป็น สะดวกมนั จะมีไหม ถา้ เกดิ ขดั ขอ้ งขน้ึ รถติด เออ ไปไม่ไดเ้ พราะ
งานบริสทุ ธ์สิ ะอาดแล้ว อา้ ก็เปน็ ของบริสุทธ์ดิ ี เลยี้ งชีวิตกเ็ ป็น ว่าสะพานเขาพัง เขาพังไปแล้ว เขาเผาไปแล้ว ระเบิดไปแล้ว
ธรรม แมจ้ ะเอาไปบำ� เพ็ญกุศลอะไรๆๆ กเ็ กิดผลประโยชน์แก่ ทำ� ใหช้ ะงกั กก็ ารเดนิ ทาง การทำ� งานทำ� การของเรากช็ ะงกั หยดุ ชะงกั
ตัวเอง ผทู้ ่ีเสยี สละนั่นแหละ เออ เรียกว่าเสียเวลา น่ันเห็นไหม เออ แล้วคนที่ท�ำลายสมบัติ
ส่วนตวั ก็ดี สมบตั สิ ว่ นกลางกด็ ี เรียกวา่ ทำ� ลายความเจริญของ
กัมมัง วิชชา ชาตบิ ้านเมอื ง เอาไปพังสะพาน ไป เออ ระเบิดทางรถฟืนรถไฟ
มวี ิชา มีความรู้ รจู้ ักว่ามันเป็นบาป มันเศรา้ มนั หมอง สะพานจราจร ไปตรงนั้นตรงนเ้ี กิดขัดข้องทันที ไปไม่ได้ ไป
ถ้าวิชาท่ี ไมบ่ ริสุทธ์ิ มนั เศรา้ มันหมอง มันขนุ่ มนั มวั การจิตใจ ไมไ่ ดห้ รอก เพราะวา่ มนั อะ่ ชะงกั แลว้ ทำ� ความเจริญใหย้ อ่ ยยบั ไป
เศร้าหมองขุ่นมวั มันเกดิ กิเลสปะเนย่ี เกดิ กเิ ลสผิดอกผิดใจขนึ้ ท�ำความสะดวกให้เกิดขัดข้องขึ้น เนี่ยคนที่ทําลายสมบัติ
ผิดหขู นึ้ เออ ไมเ่ อา ไมเ่ อาแลว้ ลองอยา่ งน้ีไมเ่ อาแลว้ เนยี่ เรามา
เออ ประชุมกนั ท่ีนี่ กแ็ ล้วแต่เปน็ ผูต้ ั้งใจจริงมา จึงมาได้ ถ้าไม่ 3
ได้ตัง้ ใจจริงๆ ก็มาไม่ได้ ตดิ ติดการตดิ งานอย่างอื่น ที่มาได้
อยา่ งนกี้ เ็ ปน็ ผู้เสยี สละเวลาอนั มีค่าของเรา มาท�ำประโยชนร์ ว่ ม
กนั เพอ่ื สว่ นรวม การทอดผา้ ปา่ อนั นเี้ ปน็ หลกั อะ่ การทอดผา้ ปา่
เพ่ืออะไรถึงทอดผ้าป่า เพื่อพัฒนาศาสนวัตถุ ในทางศาสนา
ศาสนวัตถุ ก็คือ เออ เสนาสนะ กุฏิ ศาลา อะไรเป็นเคร่ือง

4ส่วนกลางเป็นอย่างงัน้ เออ ไฟฟ้า น้�ำประปากด็ ี ของเหลา่ นกี้ ็ แผน่ ดนิ เอาชีวิตสเู้ ลยอยา่ ง อา้ บรรพบรุ ุษของเรา บรู พมหากษตั ริย์
แต่ปางกอ่ น ทา่ นเสียสละชีวิตเลอื ดเนอื้ แลกเอาผืนแผน่ ดินไว้
เป็นสมบัตกิ ลาง ส่วนรวมร่วมกนั ใชร้ ว่ มกัน ถา้ ไปทำ� ลายของ ใหล้ ูกหลาน พัฒนาการไว้ให้ชุมชน เรียกว่ามาท�ำความสะดวกให้ ๓ ัธนวาคม ๒๕๕๖
เหลา่ นี้ มนั เปน็ ยงั ไง เปน็ ผมู้ หี วั ใจเจริญหรือเปลา่ เปน็ หวั ใจเจริญ เกดิ ขนึ้ ในชุมชน อยา่ ใหข้ ดั ขอ้ ง ไฟฟา้ นำ�้ ประปาหรืออะไรๆ กแ็ ลว้
หรือเปลา่ จงึ สามารถทำ� ลายทรัพยากรแผน่ ดนิ โดยไมม่ ยี างอาย
เลย อย่างงี้ ทำ� แล้วกห็ าว่าตวั ท�ำลายดี สมนำ้� หน้าๆ เออ ไมม่ ี ๔๐
ใครนยิ มชมชอบหรอก มีคนสมน้�ำหน้าถ้าไปท�ำลายทรัพยากร
๔๐ ของแผ่นดินเขา้ เมื่อไหร่ นกั ปราชญ์ทา่ นผรู้ ู้ เออ กระเทือนใจๆ แตข่ องใช้ร่วมกัน อยา่ ไปท�ำลายของเหล่าน้ันเปน็ อันขาด ถนอม
เสียใจ แหม ลูกหลานจัญไร เพิ่นว่านะ อา้ เพ่ินว่ายงั ไง ร.๕ เพิ่น ที่สดุ รักษาท่ีสดุ ของนเ่ี ปน็ สมบตั สิ ว่ นกลาง ถา้ พดู ทางในศาสนา
บอกไว้ ลกู หลานไประเบิดถนนหนทาง ทำ� ลายสาธารณประโยชน์ ก็เรียกว่าสมบตั ิของสงฆ์ สมบตั ิส่วนสงฆ์ ของอยู่ในวดั ในวา เอา
เพิ่นว่าลูกหลานจัญไร เป็นคนจัญไรๆ ไม่มองเห็นประโยชน์ ไปทำ� ลายของสงฆ์ มนั จะเปน็ ยงั ไง สระนำ�้ บอ่ นำ้� ไฟฟา้ นำ้� ประปา
ส่วนรวม ควรจะถนอมรักษาทรัพยากรของแผน่ ดนิ ให้เหมือน อะไรที่ใช้รว่ มกันอยใู่ นวดั อยู่ในสถานที่ราชการ บา้ นเมอื ง ถ้าไป
ของตัวเอง อ้า ในหลวงเป็นตัวอย่าง หรือว่าผู้เจริญท้ังหลาย ท�ำลายของเหลา่ น้ันล่ะ มันเป็นยงั ไง เพ่ินจึงจะใส่ให้ เจ็บๆ เลย
เป็นตัวอย่าง ท่านไม่ท�ำลายทรัพยากรของชาติบ้านเมืองเลย เพ่ินก็บอกวา่ ไอล้ ูกหลานจัญไร อะ่ ฮึ เพิ่นจัญไร ลกู หลานจัญไร
แม้แต่น้อย ถ้าเกิดไปท�ำลายขึ้นเด๋ียวน้ันก็ ขัด ขัดข้องทันที ไมร่ ักษาทรัพยม์ รดกของชาติบา้ นเมือง เรียกวา่ ทำ� ลายสมบัติ
ท่ีเราใชร้ วมกนั อา้ เราใชร้ วมกนั มปี ระโยชนร์ ว่ มกนั ถนนหนทาง
เกิดติดขัดทันที จราจรกต็ ดิ ขดั ทันที ไปไมไ่ ด้ เออ ทำ� ให้ชะงัก กด็ ี ไฟฟา้ กด็ ี นำ�้ ประปากด็ ี ของใช้ไม้สอยท่ีใช้ประโยชนร์ ว่ มกนั
ในการงานหนา้ ที่ ทกุ หนว่ ยราชการแหละ ไมด่ ี เพราะฉะนนั้ การ อยา่ ไปแตะตอ้ ง ถา้ แตะตอ้ งมนั มโี ทษมหนั ตน์ ะ โทษหนกั ตดิ คกุ
ท�ำลายทรัพยากรของชาติ สมบัติของแผ่นดินก็ชื่อว่าเป็นใจไม่ ติดตะรางหัวโต พู้น( โน้น)ล่ะ ท�ำลาย ถ้าหากให้ทางการบ้าน
เจริญ เปน็ คนใจไมเ่ จริญ ถา้ ใจเจริญแลว้ ชว่ ยกนั รักษาทรัพยากร เมอื งลงโทษ กล็ งอย่างหนักเลย ลงโทษอย่างหนกั คนท่ีท�ำลาย

5

6ทรัพยากรแผน่ ดนิ ของชาตบิ ้านเมอื ง ไม่รักษา ไมห่ วงแหนเลย เอ้า มันเสียตรงนั้น มันช�ำรุดตรงน้ี ต้องท�ำให้มันเกิด
ประโยชนข์ นึ้ ใหม้ นั สำ� เรจ็ ใหม้ นั ใชง้ านได้ เออ ไปทำ� ลายอยา่ งงน้ั
ไปทำ� ลาย แลว้ กป็ ระโยชนส์ ว่ นรวมที่ใชร้ ว่ มกนั อยู่ กเ็ กดิ ชะงกั ขนึ้ ให้เข้าใจว่าเราท�ำผิด เราท�ำผิดแล้ว ทําลายสมบัติส่วนกลาง ๓ ัธนวาคม ๒๕๕๖
มา ชะงกั หยุด ท�ำงานต่อไม่ได้ เออ ไฟฟ้า นำ้� ประปา หรือ ท�ำลายประโยชน์ส่วนรวมท่ีใช้รว่ มกัน
อะไรกด็ ี มนั ชะงกั อมื ทำ� ลายสมบตั สิ ว่ นกลางแลว้ ทำ� ใหเ้ กดิ ชะงกั
ชักช้า ไม่รวดเร็ว เออ ถ้าจราจรก็เกิดติดขัด เออ เกิดจราจร
ติดขัดก็ไปไหนก็ไม่ได้ จะไปท�ำงานก็ไปไม่ได้ เออ นั่นเรียกว่า สุขา สังฆสั สะ สามัคคี
๔๐ ถ่วงความเจริญของสังคม เพราะฉะนนั้ เราอยา่ ริเลยอย่างน้นั เพ่ินกบ็ อกไว้ ๔๐
ตอ้ งชว่ ยกนั รักษาดแู ล ทรัพยากรของแผน่ ดิน

กมั มัง วิชชา จะ ธัมโม จะ สลี งั ชีวติ ะมุตตะมงั สะมคั คานัง ตะโป สุโข
อิมสั สะ ธัมมะปะริยายัสสะ อตั โถ สพั เพสัง สังฆะภตู านัง สามัคคี วฑุ ฒสิ าธกิ า

สาธายสั มันเตหิ สักกัจจัง ธมั โม โสตพั โพติ ความพร้อมเพรียงดูแลทรัพยากรของชาติของแผ่นดิน
ของเราเหมอื นกนั ที่วา่ รว่ มรักษาทรัพยากรของแผน่ ดนิ เอาชีวิต
เลอื ดเนอ้ื ไปแลกมา เฮอะ ไปแลกทรัพยากรของเหลา่ นนั้ มาใช้ใน
ประเทศของเรา เอาประเทศของเราจะมอี ะไร เพ่ินก็ คดิ ออก เอา
คนสว่ นใหญด่ ีกว่า

แนะ่ อ้า พากนั ฟมู ฟกั รักษา ถนอมสมบตั ขิ องสว่ นกลาง สขุ า สงั ฆสั สะ สามคั คี
ก็ชื่อว่ารักษาทรัพย์ของแผ่นดิน ไม่ท�ำลายทรัพย์ของแผ่นดิน
ที่เราอยู่ เราอาศัย ไฟฟ้าก็ดี น�้ำประปาก็ดี ถนนหนทางก็ดี ดีกว่า เราพัฒนาให้มันเจริญ มันก็เจริญ ถ้าลูกหลาน
รถฟืนรถไฟ รถราง รถอะไร เออ ของเหล่านขี้ องใช้ร่วมกัน จัญไร ไปท�ำลายทรัพยากรบา้ นเมือง สิ่งหนงึ่ สิง่ ใดที่ใชร้ ่วมกัน
ถ้าไปริท�ำลายให้สมน้�ำหน้า แล้วใครล่ะได้รับความเดือดร้อน เป็นไฟฟา้ ก็ดี นำ้� ประปาก็ดี ทางรถไฟกด็ ี ทางรถยนต์ก็ดี ถ้า
ตัวของเราเอง มีส่วนร่วมกันกับสมบัติส่วนกลาง รับผิดชอบ ไปท�ำลายทรัพย์ส่วนกลางอย่างง้ัน พวกเราจะเป็นยังไง เออ
รว่ มกนั เสียใคร เสียเงนิ ใคร เขามาไถพวกเราอีกแหละ สะดวกไหม ไมส่ ะดวก การไปการมาไม่สะดวก เออ หยุดชะงกั

7

8ชักช้า มันหยุดชะงักก็ชักช้า ไม่สะดวก อ่ะฮึ ไปมาไม่ทันการ เดือดรอ้ นใหญ่ เอา้ เพราะฉะนน้ั ขอฝากด้วยทุกคน ขอจงรักษา
ทรัพยากรของแผน่ ดินใหม้ ากๆ สมบัติของชาติ พวกเราคนหนึง่
ไมท่ ันงาน จะรีบเรง่ ไปสธู่ รุ ะ ไปการงานรีบๆ ดว่ นๆ ถา้ ไปทำ� ลาย อยใู่ นชาตทิ ี่จะได้ใช้ ไดร้ ับความสะดวกสบายเพราะสมบตั ขิ องชาติ ๓ ัธนวาคม ๒๕๕๖
ทรัพยเ์ หลา่ นนั้ เขา้ กเ็ กดิ ชะงกั ขดั ขอ้ งขนึ้ ทันที เออ เคยไปสะดวก บ้านเมือง อ้า
เคยมาสะดวก กเ็ กดิ ชะงกั ชกั ชา้ อยนู่ ่ัน กแ็ ออดั ยดั เยยี ดกนั อยนู่ น้ั
ไปไหนก็ไมไ่ ด้ จะเดนิ ทางต่อไปก็ไปไม่ได้ เพราะมนั ตดิ ข้างหน้า คดิ ส้ัน ถา้ ไปคดิ ส้นั และทำ� ลายแมก้ ระท่ังเครื่องบินราคา
มนั ติด หนทางมนั ขาด หนทางมนั พัง ถนนหนทางมนั พังไปแลว้ แพงๆ ระเบิดซะ เผาไฟซะ และมาเอาระเบิดไปวางในเครื่องบินซะ
๔๐ อ้า มีคนจัญไรไปทำ� ลาย อย่างนก้ี ็มี โอย้ ไปคดิ ยังไงกันอยา่ งงั้น หวั ใจมนษุ ยห์ รือเปล่า ๔๐
ใหส้ มนำ้� หนา้ สมนำ้� หนา้ ใครละ่ ปะเนยี่ สมนำ้� หนา้ ประเทศ ถ้าเป็นใจมนษุ ย์ก็ต้องโอบอ้อมอารี อ้า ถนอม ฟูมฟักรักษา
ชาติตัวเอง เออ ตัวเองไปท�ำลาย อ้า ท�ำความเสียหายให้แก่ ทรัพย์สมบัติของประเทศชาติบ้านเมืองช่วยกัน ดังท่ีแสดงมา
ทรัพยากร แลว้ ตวั เองน่ันแหละ เดอื ดรอ้ นอกี แบบนกี้ ็ได้ นั่น กย็ ตุ ดิ ้วยเวลา เอวงั กม็ ดี ว้ ยประการฉะน้ี พอแลว้ เออ เฮอะๆ
ไม่ดีเลยจุดเหล้าเผาบ้าน เผาเรือน เผารถ เผาลา ซ่ึงกันและกัน
ส่ิงเหล่านเ้ี ป็นของน่าอายเทวดาฟ้าดิน ถ้าไปท�ำไปแล้วน่าอาย (สาธุ สาธุ สาธ)ุ
จริงๆ เสียใจไปตลอดชาติ เราไมน่ า่ เลย ไม่นา่ ท�ำลายทรัพยากร
ของชาตเิ ลย สมบตั สิ ว่ นกลาง รถเมล์ ก็สว่ นกลาง อา้ ไปเกดิ หึหึ เออ สาธุน่ะ แต่ หัวๆ หัวเข่ามันไม่เอาไหนน่ะ
เผาขนึ้ มา เผาขนึ้ มา เอานำ้� มนั สาดเผาขนึ้ มาอยา่ งงน้ั ใหส้ มนำ�้ หนา้ นัง่ พับเพียบแบบนี้ หัวเข่ามันไมเ่ อาไหนน่ะ
ใครล่ะ สมน�้ำหน้าชาติบ้านเมืองตัวเอง นะสิ เออ แทนท่ีจะ
ท�ำความเจริญรุ่งเรืองใหเ้ กิดมขี ึ้น และก็ไปท�ำลายสง่ิ ท่ีจะเจริญ เอา้ เด้อ พอแคน่ ี้ เด้อ

ใหช้ ะงักซะ ชกั ช้าซะ อ้า ไมเ่ จริญน่ะ อย่างนเี้ ป็นตัวอย่าง
กพ็ วกเราอยู่ในสงั คมนคี้ งจะไม่คงมีคนคดิ อยา่ งน้ี หรอก
คดิ ท่ีจะๆๆ ท�ำลายทรัพยากรของแผ่นดินหรอก ของชาตบิ า้ น
เมืองหรอก อะไรท่ีเป็นประโยชน์ใช้ร่วมกัน เรียกว่าสมบตั สิ ว่ น
กลาง อยา่ งไฟฟ้าสวา่ งไสวนม่ี าจากส่วนกลางนะ เขาปลอ่ ยไฟมา
ของเราก็เปิดสวิทชท์ ่ี ไหนก็ได้ เออ ถ้ามนั เกิดตดั ต้นขั้วมันโน่น
มนั จะเปน็ ยังไง งงซะแลว้ พวกเราก็งง จะเดินทางไปไหนมาไหน
ชนกนั ระนึงทึงทดื ส่ิงของ ย่ิงเกิดจลาจลมาวอ่ น กย็ ิ่งจะทำ� ให้
9



หลวงปู่ทอ่ น ญาณธโร ๖ ัธนวาคม ๒๕๕๖
วันศกุ ร์ท่ี ๖ ธันวาคม ๒๕๕๖ เวลา ๒๐.๐๐ น.
๔๑
ณ อาคารปฏบิ ตั ิธรรม (นาถกรณธรรม)
สถานที่ปฏิบตั ธิ รรม ต้นบญุ ธรรมสถาน

๔๑อ.เมืองชลบุรี จ.ชลบรุ ี

ผ้เู ฒา่ ผู้แกต่ าไม่เห็น ตาไมม่ อง มาใกลๆ้ นก้ี ็ได้เดอ้
เขา้ ใกลๆ้ นก้ี ็ไดเ้ ดอ้ เออ เดินไหวไหม เดินไหวไหม

เออ เอาๆๆ เพิ่นเอาดอกไมม้ าบูชา
พุทธะบชู า มหาเตชะวนั โต
ธมั มะบูชา มหาปญั โญ
สงั ฆะบูชา มหาโภคะวะโห

1

2 เรามโี อกาสได้ท�ำคณุ งามความดี ตง้ั เปน็ ศูนย์ปฏบิ ตั ิธรรม ๖ ัธนวาคม ๒๕๕๖
คำ� บูชาดอกไม้ บูชาพระพุทธเจ้า แปลวา่ ยังไง เป็นมหาอะไร เหรอ หรือศนู ย์อะไร ศนู ย์ ศนู ยป์ ฏิบตั ธิ รรม อ้า ท�ำบญุ ไปด้วย
มหาเตโช ศนู ย์ปฏบิ ตั ธิ รรม อันนัน้ ก็อยู่กับเราล่ะ

ธัมมะบชู า มหาปญั โญ กายะกัมมงั วะจกี ัมมงั มะโนกัมมัง
สงั ฆะบชู า มหาโภคะวะโห สัพพะปาปงั วินัสสนั ตุ อะเสสะโต
ขอให้โรคภัยไขเ้ จบ็ จงพินาศ ไม่เหลือหรอ ด้วยบุญบารมี
๔๑ เออ เท่านั้นล่ะ เรื่องฤทธิ์เรื่องเดชก็ได้ บูชาครั้งนกี้ ็ได้ ท่ีเรามาปฏิบตั ธิ รรมในศูนย์น้ี เราต้องการให้กเิ ลสเราเบาบาง ๔๑
มหาปญั โญ มหาใหญ่ ครอบจักรวาล อะไร มหาเดช มหาปัญโญ
ครอบจักรวาล มหาโภคะวะโห ปะเนย่ี การบชู าพระสงฆ์ นั่น
หมายถงึ มีมหาทรัพย์ มหาโภคะวะโห เออ มีความหมายอยา่ งง้นั นะ
กราบเฉยๆ ไม่มีความนึก กราบไปเฉยๆ และไม่นึกดว้ ย ทานัง เทติ
เรากราบครั้งแรก แปลวา่ ยังไง โอ้ กราบพระพุทธเจา้ เอาดอกไม้
มาบูชาพระพุทธเจ้า เป็นมหาเตโช มหาเดช มหาปัญโญ มหาใหญ่ เอาบญุ มา มาทำ� บญุ ใหท้ านที่นเ่ี ป็น
มหาในจักรวาลนร้ี วม มารวมอย่ทู ่ีเราเนย่ี มหาปญั โญ กว้างขวาง
ขนาดนนั้ มหาโภคะวะโห อนั ค�ำบูชา มหาโภคะวะโห มี ทานงั เทติ สีลงั รกั ขะติ
โภคสมบตั ิใหญม่ าก อมื แลว้ มารวมอยูท่ ่ีความปรารถนาของเรา
หมด อืม มหาปัญโญ มหาเตโช มหาโภคะวะโห รวมอยนู่ หี้ มด อีกปะเนยี่ ศลี เอง ก็เปน็ ใจตัง้ มั่น
ใหญ่ ของใหญๆ่ เป็นของเราหมด เราปรารถนาเอาหมด มหาฤทธิ์
มหาเดช อยา่ งนแี้ หละเอาบชู าเพิ่นดว้ ย บูชากันข้างบนเนย่ี บูชา สลี งั รักขะติ
ข้างบนเนยี่ บชู าพระพุทธรูปเนยี่
อ้า ใช้ตรง ใช้ตรงนกี้ ็ได้ ใชด้ อกไม้นก้ี ็ได้ เออ ดอกไม้ ใส่ ภาวนาเองล่ะเนย่ี
ดอกไม้ ยอด ตอ่ ยอดไม้ ตอ่ ยอดดอกไม้ไป เออ อันนจี้ ัดไว้ซอื่ ๆ
หรอก เผ่อื มีคนมา ภาวะนานงั ภาเวตตะวา
เปน็ ยงั ไงอะ่ สุขภาพแขง็ แรงอยู่ แขง็ แรงดีเนาะ(นะ) นี่
กแ็ ข็งแรง ดีไหม แขง็ แรงดี อนั นเี้ พิ่นสรุปให้เราแลว้ ครูบาอาจารย์เพ่ินสรุปไว้
3

4

๖ ัธนวาคม ๒๕๕๖

๔๑ ๔๑

เอกจั โจ สคั คงั คจั ฉะติ เอกจั โจ โมกขงั คจั ฉะติ นสิ สงั สะยงั แข็งแรงดีหรือเปล่า เลยนั่งคอย เวลานั่งคอยเขา เขาก็เปิด มีทีวี
น่ะ สร้างบารมี ไมไ่ ด้ธรรมดานะ การรวมกนั น้ีไม่ใชม่ า ให้ดูเหมอื นกนั แหละ อ้าวของดีน่ันนะ่ ของทีวี ดทู ีวี เขาชกมวย
มวยโลก มวยโลก มวยญ่ีป่นุ บ้าง มวยไทยบา้ ง เออ ไอ้เราก็เลย
รวมสนกุ สนานกันเฉยๆ ไม่มี ไม่งว่ งนอน ถ้าหากใครหันหลังจะง่วงนอน เรานัง่ อยู่แล้วมันอยู่
มโหสบคบงนั ข้างหน้าแล้ว เขาชกกันใหเ้ ราดู อ้าว คนไทย ชื่อว่า ไอส้ มาน เออ
คนญปี่ ุ่นมนั ช่ืออะไรไม่รอู้ นั หนึ่ง ผลดั กันแพผ้ ลัดกนั ชนะอยู่น่ันละ่
แต่อยา่ งใด เพียงแตต่ ้ังใจมา เขา้ ศนู ย์ เข้าศนู ยป์ ฏบิ ตั ธิ รรม เออ การแขง่ ขนั กนั แขง่ ขนั กันในทางศลิ ปะ เออ ศิลปะ วฒั นธรรม
ท�ำยังไง ศูนยป์ ฏบิ ัตธิ รรม พัฒนากาย วาจา ใจ ตวั เองให้มัน เขาก็เอามาแขง่ กนั หมดทกุ อย่างนั้นล่ะ การค้า การขาย การซื้อ
จิตเปน็ ของเจริญ ไมใ่ ห้ของเสือ่ ม เรามาปฏิบัตธิ รรมมาท�ำให้ใจ การหา แลกเปลีย่ น ทรัพย์สมบัติเอามาบ�ำรุงสถานท่ีเรา ได้เงนิ
เจริญ รุ่งเรือง ให้ไดร้ บู้ าป บุญ คุณ โทษ แนน่ อนซะก่อน นั่น มาเอามาบำ� รุงสถานท่ี ไม่ได้เก็บ ไดก้ �ำ ได้กอบ ได้โกย ได้โกงกนิ
เรียกว่าพัฒนาใจ อำ� นาจของศลี อ�ำนาจของธรรมแล้ว ใครหรอก เอามาพัฒนาสถานที่ เอาไว้ให้พี่นอ้ งประชาชนไดร้ ับ
ความสะดวกสบาย อยา่ เขา้ ใจว่าเปน็ คนหลอกลวงโลกน่ะ ไม่
มนั จะบ่ายแลว้ เอาเลยๆ หลวงปู่กเ็ ดินทางมาตลอดต้ังแต่ ได้หลอกลวงโลก ต้องการให้ทกุ คน มศี ีล มธี รรมกันหมด
บ่ายมา บ่ายก่ีโมงออกจากโรงพยาบาลเนย่ี รอรถ ต้องเอารถ ศลี สมาธิ ปญั ญา ให้มนั เกิดขน้ึ เพราะสถานที่แห่งนเ้ี ป็นการ
ไปเบ่ิง(ด)ู น้�ำมัน ไปทำ� อะไร ไปเบ่ิง(ดู)น้�ำมนั ไปเช็คตรวจซะก่อน พัฒนาจิต ให้จิตเจริญรุ่งเรือง ให้รเู้ ท่าทันเหตกุ ารณท์ างโลกและ

5

6ทางธรรม ใหร้ เู้ ท่าทันเหตกุ ารณ์ ถ้ามคี วามรเู้ กดิ ขึน้ ในสมาธิก็ เราทำ� ไดอ้ ยา่ งงนั้ ใจเปน็ หนึ่งอย่างน้ัน ไปในรถ ไปในเรือ ไป
ที่ ไหนเดินทางไกล ไปทางนำ้� หรือทางบกกต็ าม ถา้ เราไปในเรือ
โดนเขา้ ไปว่า โอ้โฮ ถ้าเราไมน่ ั่งสมาธิภาวนา สิง่ อยา่ งนเ้ี กิดข้นึ ในรถ ทำ� ใจใหเ้ ป็นหนงึ่ ไปอย่างงนั้ แหละ หน่งึ เดียว หายใจเข้ารู้๖ ัธนวาคม ๒๕๕๖
อยู่ บ่อยๆ แต่เราไมไ่ ด้ใสใ่ จ ไม่ได้ใสใ่ จกบั การปฏบิ ตั อิ ย่างนี้ หายใจออกรู้ รู้ตวั อย่อู ยา่ งนเี้ สมอเรียกว่า
ก็เลยผา่ นไปเฉยๆ ท่ีจริงมันต้องใสใ่ จ การปฏิบัตธิ รรมมันตอ้ ง
ใสใ่ จ ต้ังใจปฏิบตั ิจริงๆ เออ ให้ใจเราสงบ ธรรมดาใจของคนเรา
มนั ว่ิง ว่ิงไปว่ิงมา เขาเอิน้ (เรียก)ว่าฟงุ้ ซ่าน ฟงุ้ ซา่ นรำ� คาญจิต สัมปชญั ญะ
ท�ำให้เกดิ หงุดหงิดงุนงิน รำ� คาญ ถ้าใจเราสงบอยา่ งเดียว ใจของ ร้ตู ัวอยู่ตลอด หายใจเข้ากร็ ู้ หายใจออกกร็ ู้ ใจเปน็ หน่ึงได้
๔๑ เราที่มาอยู่หลายๆ คนอยา่ งนี้ สงบลงไปเป็นหนึ่งได้ วิเศษมาก เออ เมอ่ื มาหลายๆ คนอยา่ งนี้ ก็หลายตงั้ แตค่ นหรอก หลายคน ๔๑
วิเศษมาก เฮอะๆ หลวงปูห่ ลุย(หลวงปูห่ ลยุ จันทสาโร)ว่าวิเศษ จำ� นวนคนหลาย แตว่ ่าผู้ท่ีจะเอาจิตให้เป็นหน่งึ ได้ มกี ่ีคนว่ะ
มาก อะ่ นะ ตัง้ ใจเปน็ หนงึ่ ได้ ทกุ คร้ังด้วย ครั้งที่มี ใจสงบ นง่ิ ได้ มกี ี่คนจิตเป็นหนึ่ง เป็นหน่งึ เดียว ที่เปน็ หนงึ่ นนั้ เพ่ินวา่ มคี วามสขุ
หลายนาที เปน็ ช่ัวโมงๆ จนลมื เนือ้ ลืมตัว เอ้ เรานัง่ อยู่ หรือเรา มีความสุขมาก
ท�ำอะไรอยูเ่ ดี๋ยวนลี้ ะ่ ไม่ร้จู ักวา่ ตัวเองน่ัง มนั รวมลงไปเปน็ หนง่ึ
แล้ว จิตเปน็ หนง่ึ น่ันก็วิเศษ เขาเรียกว่า
สโุ ข วเิ วโก
เอกัคคะตาจิต เอกคั คะตารมณ์

จิตเป็นหน่ึง ยามนน้ั ไดร้ ับความสุข ถ้าจิตฟงุ้ ซ่านไปทาง
อ่ืนอยู่ คดิ ท�ำเครียด ท�ำการ ท�ำงาน ท�ำเงนิ ทำ� ทอง ทำ� ธุระ
หนา้ ที่ตา่ งๆ มนั ฟุ้งซา่ นออกไป มนั กเ็ ลยไม่สงบ ไม่สงบเลย ไม่
ไดร้ ับความสขุ พอเท่าที่ควร ถา้ ใจเปน็ สุขแล้ว

เอกคั คะตาจิต เอกคั คะตารมณ์

จิตเป็นหนึง่ มีอารมณ์อันเดียว หนงึ่ อยู่ตลอดเทา่ น้นั 7
ถา้ ท�ำใจให้เป็นหน่งึ ไดท้ ุกคร้ังๆ เรียกว่ากำ� ไรชีวิต กำ� ไรชีวิตถา้

8 ท้ังหลายมันเล่น มหรสพ ฟ้อนรำ� เตน้ เลน่ ระบำ� อะไรเขา เลน่ กนั
สนกุ สนาน ดนตรีก็เลน่ กันสนกุ สนาน บ้านนกี้ ็เกิดความวุน่ วายขึ้น
ตัวเองไม่สนกุ พวกเขาวุ่นวาย ก็บ่นลงจากบา้ นไป หนีไปๆ ท่ี ไหน ๖ ัธนวาคม ๒๕๕๖
มนั มี ไมม่ ีความวุ่นวาย ที่ ไหนไม่มีความขดั ข้องจะไปท่ีน่ัน บ่น
๔๑ อา้ ถา้ ทำ� ใจใหเ้ ป็นหน่ึงไดก้ ็มีความสุข สขุ กาย สุขใจด้วย ไปอยา่ งง้นั แหละ ที่นว่ี ุ่นวาย ท่ีนขี่ ดั ข้อง
ไมม่ ีปวดหลัง ไมม่ ีปวดเอว เพราะว่ามันรวมเขา้ ไปแล้ว มันไม่มี
เอวท่ีจะปวด มนั ไมม่ แี ขง้ มีขาที่จะมาปวด ใจเปน็ หนง่ึ อยอู่ ยา่ งง้นั ๔๑
รู้ รู้ รู้ อยู่อยา่ งง้นั อันนคี้ รูบาอาจารย์เพิ่นยกให้ว่าวิเศษ วิเศษ
มาก ทำ� ได้อย่างงนั้ ทกุ คร้ัง ถ้าท�ำไดท้ ุกครั้งๆ พระบรมศาสดารจู้ ักวาระจิต ของโยมผู้เดนิ ไปแนะ่ โอ้ เขา
วุ่นวาย เขาขดั ข้องนะ ท่ีน้ี ที่น่ีไมว่ ุ่นวาย ท่ีน่ีไม่ขัดข้อง เธอจง
อาสวะ คือ กิเลส ๑๐ มาที่นเ่ี ถดิ ที่น่ีไมม่ เี รื่องวุ่นวาย ไมม่ ีเร่ืองขดั ขอ้ ง จงมาท่ีนี่ เออ
เพ่ินกเ็ ทศน์เร่ืองความวุน่ วายขัดข้อง อมื มนั เป็นอยู่อยา่ งนี้ โลกเขา
รบกวนยวั่ ยวนต่างๆ มนั กส็ งบไป ไม่มารบกวนเรา ให้วุ่น ถ้าเราสำ� รวมจิตใจใหเ้ ปน็ หนึง่ ได้ ความวุ่นวายมนั ก็ไมม่ ี ความ
ให้วาย เปน็ หน่ึงลงไปแลว้ ใจเปน็ หน่งึ แล้ว ไมม่ แี ขน ไมม่ ีขา ไมม่ ี ขัดขอ้ งมนั ก็ไมม่ ี สบายเลย เอ้ พ่อกบั แม่วิ่งวุน่ หาลกู ออกจาก
ปวดหลงั ไม่มีปวดเอว ไมม่ งี ว่ งเหงา ไมม่ ีหาวนอน จะวา่ หลับ บ้านไปไหน มานง่ั อยใู่ นนัน้ นะ่ น่ังอย่ใู นที่ประชุมแห่งนั่นแหละ
หรือต่ืนก็ไมร่ ู้ล่ะมันแน่ะ ไม่ ไมร่ ู้ หลับก็ไม่รู้ ตื่นก็ไมร่ ู้ มแี ต่ มๆี คนมาฟงั เทศน์ทั้งนน้ั แหละ แอบนง่ั มองไมเ่ ห็นลกู ท�ำให้
รู้ รู้ รู้ ลงไปเปน็ หนง่ึ อย่อู ยา่ งง้นั ถ้าใจเป็นหนง่ึ ไดอ้ ย่างนั้น เรา ไมเ่ ห็นลกู ถา้ ใหเ้ ห็นลูก เออ แล้วมันจะเกิดความวุ่นวายขนึ้ อีก
กม็ ีความสุข สุขหนอ สขุ หนอ เพิ่นวา่ ล่ะ ได้รับความสขุ แล้ว เพ่ินวา่ มนั ไม่สงบ เพิ่นก็บังไว้ บงั ไว้ ปิดไว้ ช่ือหยงั (อะไร)กเ็ มือ่ ชื่อ
สขุ หนอ สขุ หนอ
9
ในครั้งพุทธกาลโนน้ พระผมู้ พี ระภาคร้วู ่ามคี นหนจี าก
ครอบครัว หนจี ากความวุน่ วาย กำ� ลงั เดนิ ออกมาจากบา้ น เพิ่นก็
ไปนั่งคอยอยู่ นงั่ คอยอยู่ คนนนั้ กบ็ น่ อยอู่ ย่างงั้นแหละ แหม
ที่นวี่ ุ่นวายหนอ ที่นข่ี ดั ขอ้ งหนอ วุ่นวายจังเลย พวกสนมกำ� นัลใน

10 ชื่อหยัง(อะไร)ก็ ฮะ พระยสะ(ยะสะ) อ้า กุลบุตร พระยสะ ยสะๆ

พระยสะ เปน็ เศรษฐมี เี งนิ มีทอง ตระกูลดี แต่ว่าเขามาฟอ้ นรำ� ๖ ัธนวาคม ๒๕๕๖
ท�ำเพลงให้ เกดิ ความวุ่นวายขน้ึ ในใจ มองดูรูปทั้งหมดกเ็ หมือน
อยูใ่ นป่าช้า ย่ิงเขาง่วงมากเขานอนหลับปะเนยี่ เขานกั ฟอ้ น ตอน
เตน้ ร�ำทำ� เพลงทั้งหลายเขาง่วงหลาย เขาก็เลยนอนเลย หลบั
เลย เวลาหลบั แล้วไมร่ ู้สึกตวั มันนอนอย่ทู า่ ไหนปะเนย่ี นำ�้ ลาย
ไหลออกมาก็ไม่รู้ มนั หาวก็ไมร่ ู้ ไมร่ ู้ตน ไมร่ ตู้ ัว จนผา้ ผ่อนทอ่ น
๔๑ สไบที่แต่งกาย มนั ชะเวิกชะวาก(เปิดกว้างและลกึ เข้าไป)เปดิ ออก ๔๑
ไปหมดละ่ ทางนั่นมาเห็นเขา้ โอ้โฮ มนั เป็นอยา่ งนคี้ น นอนหลบั
ไปแลว้ ไมร่ เู้ น้ือร้ตู ัว มันเป็นอยา่ งงน้ี เี่ อง เหมือนดงั ป่าชา้ เหมือนดงั มดี ีดสีตีเปา่ มีกลอง มตี ะโพนอะไร ตึง้ ๆๆ ไอ้พวกชอบสนกุ สนาน
ป่าชา้ ผีดิบ อ้าปากนำ�้ ลายไหลเย้ิมออกมา คนที่กรน ก็กรนไปดงั ก็เตน้ ตามจังหวะเพลงน่ันแหละ เพลงอะไรก็ไมร่ ้หู รอกสมยั ก่อน
นสิ ยั นอนกรน ก็กรนดังนสิ ัย ครืดคราดๆ บางทีก็เคยี้ วหมาก มนั มีเพลงมาตัง้ แต่ไหนแล้ว ต้ึกตักๆ ปวดหัวข้นึ มา แลวเนย่ี
จ่ัวๆๆ เหมือนดงั กนิ หมากเนยี่ นะ ทำ� ไม ดูคนเหลา่ น้ัน โอ้ เหมอื น พระยสะ ปวดหัวขน้ึ มา คดิ ไปตามฟังเสียงเพลงอะไรกป็ วดหวั
คนตายแลว้ เกดิ ความขดั ข้องขน้ึ ในใจ ของพระยสะ พระยสะ ข้นึ มา แหม มนั วุ่นวายขนาดนเี้ หรอ มันเป็นยังไง มันคอื จงึ เงียบ
น่ันแหละ ขดั ขอ้ งข้ึนในใจ ไมส่ งบเลย ออกจากบา้ น มงุ่ หนา้ เข้า ไป ออ๋ ลงมาดู นอนระเนระนาด ทกุ คนไม่มสี ตสิ ตงั อย่กู ับเนือ้
ป่าไปเลย นบี่ น่ ไปอย่างง้ันน่ะ ท่ีนข่ี ดั ข้อง ท่ีนวี่ ุน่ วาย ที่นข่ี ัดขอ้ ง กับตัว นอนน�้ำลายไหลออกมาจากปาก หยดแหมะๆ อยอู่ ย่าง
ที่นวี่ ุน่ วายไปอย่างงั้นแหละ ที่นกี่ ห็ มายถึงว่าท่ีเขามหรสพ เขา ง้ัน แน่ะ นอนกรนกก็ รนไป บน่ เพอ้ อะไร ก็บ่นเพอ้ ไปตามเนือ้
ฟ้อนร�ำขบั รอ้ งน่ันล่ะ ที่นั่นมนั วุน่ วายจริงๆ อ่ะ บน่ ไปเร่ือยๆ เพลงของเขาล่ะ แล้วไอ้ พระยสะก็เหมอื นกบั ดูแลว้ ขดั ขอ้ งในใจ
บน่ ไปเรื่อยๆ พระบรมศาสดาทา่ นนั่งคอยแลว้ เดนิ จงกรมคอย มนั ไม่สงบจริงๆ เว้ย มันไมส่ งบจริงๆ เว้ย เออ เกดิ ขัดข้องขนึ้
น่งั คอย เขาบ่นมาทางโนน่ เพ่ินรู้ อ้า พอไดย้ นิ เสยี งแลว้ ก็วา่ ไป เกิดวุน่ วายขึ้น กเ็ ลยใหล้ งจากบา้ นก็ ไปมันไมม่ ีทิศ ทศิ ทางอะไร
เออ ที่น่ันมันวุน่ วาย มนั ขัดขอ้ ง ท่ีน่ีไมว่ ุน่ วาย ท่ีนี่ไม่ขดั ขอ้ ง เลย แตว่ า่ บารมีของพระยสะวา่ ท่ีนว่ี ุน่ วายหนอ ท่ีนข่ี ัดขอ้ ง ที่
มาเถิด มาเถิดมาท่ีนี่ ไม่วุน่ วาย ไม่ขดั ข้อง มาแล้วทา่ นก็เทศน์ นว่ี ุ่นวาย ท่ีนข่ี ัดข้องอยงู่ นั้ เดนิ ไปเรื่อย ว่าไปเร่ือย พระพุทธเจ้า
ใหฟ้ งั ล่ะปะเนยี่ เร่ืองโลก เทศนเ์ รื่องโลก อารมณ์ของโลก หนา้ ท่ี ท่านรู้ เออ ท่ีน่ันวุ่นวาย ที่น่ีไม่วุน่ วาย ท่ีน่ีไม่ขัดขอ้ ง จงมาสทู่ ี่
การงาน ทำ� การ หาเลยี้ งชีวิตและครอบครัว มนั วุ่นวายอยู่ตลอด นเ่ี ถดิ มาหาเรา ที่น่ีไม่ขดั ข้อง ไมว่ ุ่นวาย เงยี บ สบาย เออ เอ๋
วัน แต่พอกลางคนื พักงาน พักการ แล้วกพ็ ากนั มา เสพดนตรี อันนเี้ สยี งเนย่ี มนั เสียงมาจากข้างหนา้ เอ๋ ใครมาพดู เรียกเรา

11

12 ดาบหนา้ ดีกว่าเวย้ อยทู่ ่ีนม่ี นั ไม่ไหว นอนไมห่ ลับ ไปแล้ว ได้ยิน ๖ ัธนวาคม ๒๕๕๖
อย่างง้นั เน้อ ก็เดินดุ่มเขา้ ไปหา ไปเห็นพระบรมศาสดานง่ั ประทับ เสียงเรียกอยทู่ างโนน้ ขา้ งหน้าโน่น ที่น่ีไม่วุน่ วาย ที่นี่ไม่ขัดขอ้ ง
คอยอยู่ อมื คอยผ้มู บี ญุ วาสนาจะมาเนย่ี เขาจะมีบุญอยโู่ ปรด จงมาสู่ท่ีนเ่ี ถิดนะ่ ยสะ ยสะ มาสูท่ ่ีนเ่ี ถดิ ท่ีน่ีไม่วุน่ วาย ที่น่ีไม่
เขากอ่ น เนย่ี ตอ้ นรับเขาก่อน เขาวุน่ วาย เขาขดั ขอ้ งเรื่องอะไร ขดั ขอ้ ง มา มา เออ พอมาแล้วก็ เฮโลมาแลว้ เหรอ อ่ะ เออ ถอด
เออ มาเถิด มาสู่ที่นเี่ ถิด ยสะเอย ยสะ ยสะนั่นนะ่ มาที่น้ี ท่ีน่ี เกิบ(รองเทา้ )ไวซ้ ะกอ่ น แล้วคอ่ ยคลาน เขา้ มากราบใกล้ๆ กราบ
ไมว่ ุ่นวาย ท่ีนี่ไมข่ ัดข้อง มาส่ทู ่ีนเ่ี ถดิ มา เข้าไปใกลแ้ ล้วก็ถอด ด้วยความตงั้ ใจละ่ เดี๋ยวความวุ่นวาย มนั ก็จะหมดไปหรอก ความ
รองเท้าออก ขดั ข้องมันกจ็ ะหมดไปหรอก ทำ� ใจใหอ้ ยู่กบั เนื้อกับตัว
เพ่ินจะบอกวิธีง่ายๆ ให้ หายใจเข้ารู้ หายใจออกรู้ หายใจ ๔๑
๔๑ เขา้ รู้ หายใจออกรู้ หรือมนั หรือจะบริกรรมว่า พุทโธ พุทโธ
พุทโธก็ได้ อยู่แคน่ น้ั ปะเดี๋ยวมันก็นงิ่ หรอก ความวุ่นวายที่อยู่
กราบพระบรมศาสดา เออ มันเปน็ อยา่ งง้นั แหละเรื่อง เบื้องหลงั นน้ั มนั ไม่ตามมาหรอก ไมว่ ุ่นวายที่นี่ ท�ำใจให้สงบ
โลก มันวุ่นวายทั้งโลก มนั เปน็ แต่เฉพาะหมูบ่ ้านของเราท่ีจัดงานนี้ อย่างเดียว เราจะเหน็ ความสขุ เราอย่ใู นมหรสพครึกครื้นรื่นเริง
เท่าน้นั ก็หามิได้ บ้านอ่ืนเมอื งอ่ืนเขาก็จัดงานอยา่ งงเ้ี หมือนกนั อยา่ งงน้ั ใจเรามันปรุงแตง่ ไมห่ ยดุ สกั ที มันไดม้ าอย่างงี้แล้ว
วุน่ วายทั้งโลก วุน่ วายท้ังประเทศ เขาไม่รู้จักว่าเขาวุ่นวาย เขา ท�ำใจใหส้ งบ ทำ� จิตใหส้ งบอยู่กับเนอ้ื กับตวั หายใจเขา้ รู้ หายใจ
ไม่ร้จู ักการขดั ข้องทางหวั ใจ เพราะเขาเพลดิ เพลินไปกบั เสียง ออกรู้ เอาอยู่แคเ่ นย่ี ไม่เอาอยา่ งอ่ืนแลว้ นะ่ เอาไปเอามาใจของ
เพลง เสยี งดนตรี ดีดสตี ีเป่า มนั ก็คร้ึมๆๆ จนดกึ ตลอดคืน พระยสะกเ็ ลย นง่ิ ลง เงียบลงๆๆ ตามเพิ่นบอกน่ันแหละ เงียบ
เกดิ วุน่ วายขดั ขอ้ ง แลว้ ก็เดนิ ออกจากบ้านไป มุ่งหนา้ ไปตาย ลงจนไมร่ ู้ตัวล่ะปะเนยี่ เงยี บ เงียบจริงๆ ไดย้ นิ เสียงแต่จิ้งหรีด
แมงสอดอะไรมันร้อง จิ๊กๆๆๆ ตัวอื่น เร่ืองของเขาไม่ใชเ่ ร่ือง
ของเรา เรื่องของเราจะเอาความรเู้ ท่านี้ พระบรมศาสดาน่ังอยู่
ขา้ งหนา้ เพิ่นบอกอย่างงน้ั เอาอารมณพ์ ระศาสดาเนย่ี มาใสต่ วั เอง
เพ่ินน่ังสงบอยทู่ ่ีน่ีได้รับความสุขกว่า นง่ั ไปนง่ั มา ใจสงบลงไป
เงยี บเลย เงยี บ หายใจเขา้ ก็ไมร่ ู้ หายใจออกก็ไม่รู้ เงยี บจริงๆ
คลายความไม่มตี นไม่มีตวั อะไรเลยละ่ สบาย อ๋อ มนั เป็นอย่างงี้
นเ่ี อง ความสงบจิตสงบใจ เกิดความสบาย เรียกเป็นสมาธิ อย่าง
ใหญโ่ ต เป็นสมาธิอย่างใหญโ่ ต เงยี บไปหมดป่าน่ันเลย สักหน่อย
13

14 นัตถิ สนั ติปะรัง สุขงั ๖ ัธนวาคม ๒๕๕๖
พอ่ ข้างบ้าน เห็นลูกเดนิ ลงจากบ้าน เดนิ ไปทางนลี้ ะ่ ก็เลยทางนลี้ ะ่
ตามรอยไป ขนึ้ ไป ไปไหน ว่ิงวุน่ หาลูก หนจี ากบ้าน อืม มาแลว้ ความสงบเกิดสุขขน้ึ สขุ อื่นใดไมม่ ี แล้วเกิดความสงบข้นึ
กำ� ลงั พะวา้ พะวงั นึกถึงลกู มองดู คนน่ังอยู่จ�ำนวนมาก ไมเ่ ห็น เพ่ินก็บอกวา่
ไมเ่ ห็นสักคน พระบรมศาสดาเพิ่นบงั จิต บงั ให้จิตไม่ใหเ้ ห็น
ไม่เหน็ ลูก จะเป็นข้าศึกแกภ่ าวนา ก�ำลงั เข้าภาวนาอยโู่ น่นละ่ นตั ถิ สนั ติปะรงั สขุ งั ๔๑
อยกู่ ับหม่แู หละ มนั จะเป็นขา้ ศึก กบั ท่ีบอกว่าทางนนู้ แหละ มา ความสุขอื่นย่งิ กว่าความสงบไม่มี เพิ่นก็เทศน์ใหฟ้ งั ทำ� ใจ
ใหส้ งบ ประเดี๋ยวก็ ลกู กจ็ ะมาแหละ เออ อยา่ ไปวุ่นวาย อย่าไป
๔๑ น่งั อยนู่ ู้นแหละ ถา้ บอกอย่างง้ี มันจะเกิดความวุ่นวาย ติดกบั เขา ดูใจตวั เองน้นั ให้ดูใจตัวเอง อย่าไปฟงุ้ ซา่ นกบั เขา
กท็ ำ� ตามค�ำพระบรมศาสดาสอน ทำ� ใหเ้ งยี บ เงียบอยู่ประเดี๋ยว
พอ่ แมล่ ูกมาเจอพร้อมๆ กนั แล้ว มนั จะเป็นยงั ไง โอย้ เดียว นดิ เดียว ออกกนั มาแล้ว ออกกนั จากสมาธกิ ันแล้วปะเนย่ี
ความเงียบก็เลยจะไม่มี กเ็ ลยทรมาน เออ เฮอะ เออ กอดคอ กม็ ี ออ๋ บัดนเ้ี หน็ ลูกแลว้ ปะเนยี่ ให้เหน็ ได้ ไดเ้ จอ ตอ้ งไดร้ ับค�ำ
กัน ลูกหนมี ายงั ไงๆ หนวี ุน่ วาย เดี๋ยวอะ่ น่ังกอ่ น น่ังซะกอ่ นๆ อธบิ ายตอ่ อยู่ ความสขุ อ่ืนย่งิ กว่าความสงบไมม่ ี พระพุทธเจา้ กด็ ี
ทา่ นเป็นเศรษฐีน่ะ เจา้ ของบ้านเนยี่ ผเู้ ป็นพ่อ น่งั นั่งก่อนๆ พระสงฆ์กด็ ี ทา่ นไปอย่ปู า่ อยู่เขา ทา่ นก็ท�ำใจอย่างน้ี ใหส้ งบลง
ประเดี๋ยวก็เหน็ หรอก นั่งให้ใจสงบซะกอ่ น ประเดี๋ยวกเ็ หน็ หรอก เป็นหนึ่งให้ได้ กจ็ ะได้รับความสขุ
เออ นง่ั ประเดี๋ยวก็รวมลงไปอกี ปะเนย่ี รวมคราวนรี้ วมใหญ่ รวม
ตวั เอาแม่มาไหม แมม่ าไหม แมต่ ามมา ชา่ งเขาเถอะเขามาถงึ นตั ถิ สันตปิ ะรงั สุขัง
กจ็ ะมาเขา้ มาเองหรอก เออ เพราะแม่เขามาเพราะ เขาตามหา
ลกู มนั ก็จะวุน่ วายอีก เงยี บ หายเงียบ ฟังความเงียบซะก่อน สุขอื่นยิ่งกว่าความสงบไมม่ ี หาความสุขอ่ืนไมม่ วี ุ่นวาย
ถ้าสง่ ไปตามอารมณ์ของโลกมนั วุ่นวาย ถ้ามาสงบจิตอยู่นงิ่ ๆ
รตู้ ัวอย่เู ฉยๆ จะเกิดความสุข สุขหนอ สขุ หนอ จะไดว้ า่ อ๋อ มัน
เป็นอย่างง้นี เ่ี อง สงบแลว้ ปะเนยี่ ออกจากสมาธแิ ล้ว น่ันแหละ
พระยสะ นงั่ อยู่น่ันแหละ เห็นหรือยงั พระยสะ เหน็ หรือยัง เอา
แลว้ ล่ะ เขาอยูส่ บายแล้ว เขาไดร้ ับความสงบ ได้รับความสบายแล้ว

15

16 อยา่ ไปกวนเขา ใหเ้ ขาได้น่ังสมาธิภาวนาตอ่ ไป หาความสงบใส่ เด๋ียวจะเหน็ เอง โอ้ย เห็นลูกแล้วรอ้ งไห้ใสก่ ันอีกพักหน่ึงซะก่อน
นึกว่าลกู ไปทางอื่น ไปลม้ ไปตายท่ีอื่น จะเดือดรอ้ นข้นึ มา เอาละ่
ตวั ใหม้ นั ได้ เพราะอย่ใู นบ้านนะ่ ไม่มเี วลาเปน็ ตวั ของตัว เปน็ บ้า เหน็ สขุ แล้วใหแ้ นะนำ� กันต่อไป ใหท้ ำ� ใจให้สงบ ถ้ากลบั ไปบ้าน ๖ ัธนวาคม ๒๕๕๖
ระห�่ำไปตามกนั หมด อา้ ผู้ชอบเตน้ ชอบดีด ชอบเต้นรำ� เต้น แลว้ ก็ ทำ� ใจให้สงบทั้งพอ่ ท้ังแม่ ทั้งลกู แล้วมันจะมีความสุข
ฟ้อนอะไรก็ ยึกยักๆๆ อยนู่ ่ันแหละ เสยี งฆ้อง เสียงกลอง มัน พเิ ศษ เอ้ วนั นท้ี ำ� ไมเงียบดี ท�ำไม ร้องเพลงเขากน็ อนหลบั กนั
ดังจังหวะขึ้นมา กท็ ำ� ให้ ตมู ตามๆ ข้นึ มา ถ้าท�ำใจใหส้ งบ เพ่ินบอกว่า หมดแลว้ อะไรหมดแล้ว มนั เงียบอย่างน้ีไดส้ มาธิ ตามคำ� สอน
ทำ� ใจใหส้ งบซะก่อนกจ็ ะเหน็ ลกู หรอก เช่ือคำ� ของพระพุทธเจ้า ของพระบรมศาสดา เพิ่นสอนไว้ใหน้ งั่ ให้มันสงบ ให้เป็นอารมณ์
ท�ำตามค�ำสอนของเพ่ิน หายใจเข้าพุท เวลาลมออกก็โธ หายใจ เดียวซะกอ่ น อารมณ์อันหนง่ึ จิตเป็นหน่งึ ซะก่อน จะเห็น ความ
๔๑ เขา้ พุท ลกึ ๆ เวลาลมออกก็โธ ใจมันน่ัน นอ้ ยเขา้ ๆ ตอ้ ม(แคบ)เอา มหศั จรรยท์ างจิต สงบ ใจสงบ ใจเป็นหนึง่ ความสขุ อ่ืนสู้ความ ๔๑
ต้อม(แคบ)เอา นดิ เดียว น่ี วอมแวมๆ คลา้ ยๆ แสงไฟมันหรี่ สงบไม่มี ใจสงบลงไปแลว้ เป็นหนง่ึ แลว้ แข้งขาก็ไม่มี น่งั อยู่นี่ ไม่มี
จะดับอยู่แล้ว ออ๋ มันเปน็ อยา่ งนเี้ อง เพ่ินจึงว่าใหท้ ำ� ความสงบ แขง้ มีขา น่ังสมาธิ ไม่มแี ข้งมีขา ไมป่ วดหลงั ไม่ปวดเอว สบาย
ถ้าท�ำความสงบลงไปแลว้ เกิดใจรวมเปน็ หนึง่ ไดเ้ ลย เพิ่นจงึ บอกวา่ จริงๆ เอ้า เพ่ินนั่งตอ่ ไป ไดร้ ับความสขุ สมควรแลว้ จึงค่อยพดู
กนั เวลาออกจากสมาธิ มาแลว้ ปะเนยี่ เอา้ ใครจะต้งั ใจยังไง
นัตถิ สันติปะรงั สุขงั ต้ังใจจะบวชหรือเปล่าเนย่ี หรือตง้ั ใจจะบวช จงตั้งใจ ถึงพระพุทธเจา้
ถึงพระธรรม ถงึ พระสงฆ์ ว่าเป็นสรณะ ท่ีพึ่งท่ีระลกึ ต้ังใจจริงๆ
สขุ อื่นยงิ่ กวา่ ความสงบไม่มี อา้ ขอให้ท�ำใจให้สงบ เวลา มแี ต่ความด่ืมดำ�่ ชุ่มฉำ่� จิต สบายมาก
อ้า ประชุมกนั หลายๆ อยา่ งง้ี ท�ำใจให้สงบ ท�ำใจให้สงบได้แล้ว
จะมีความสขุ อย่างงหี้ ลายๆ ไมก่ ลับบ้านนะ นอนที่นห่ี รือเปล่า ตกลงวนั นน้ี ทิ านเรื่องนี้ หยดุ เพราะว่าบวชแนะ่ พระยสะ
มที ่ีนอนหรือเปล่า ฮะ นอน เออ นอนท่ีน่ี ให้มนั สงบ รักษา ขอบวชเลยไมก่ ลับไปบ้าน พอเหน็ ความสงบแลว้ ปะเนย่ี ก็ขอบวช
ความสงบของใจของเราไว้ เรามาเดี๋ยวนเ้ี รามาท�ำเป็นพุทธบชู า เลยพระยสะ พระยสกุลบตุ ร ไมก่ ลับบ้าน ขอบวชท่ีน่ี พระพุทธเจ้า
ธรรมบชู า สังฆบูชา เราไม่ไดม้ าสนกุ สนานอย่างอ่ืน เร่ืองเพลง ก็ไม่ขัดข้องน่ะ
เรื่องหมอล�ำ หรืออะไรดนตรี ดนเตอไมม่ ี ไม่มี ทำ� ใจให้เป็น
หนง่ึ ได้ เราน่ังไดต้ ลอดคนื ยง่ิ จะมีความสุขตลอดคนื หึหึ สบาย เอหิภกิ ขุ
มากจริงๆ เออ สบายมากจริงๆ เวลาน่ันแลว้ เวลาพอสมควร
แล้วก็เลยถอน ถอนจิตซะ ออกจากจิตซะ อย่าอยู่ในจิตมนั ถึงพระพุทธ ถึงพระธรรม ถงึ พระสงฆ์ วา่ เปน็ ท่ีพึง่ ที่ระลกึ
จะเหน็ ลูกตวั เองหรอก ก็นง่ั อยใู่ นหม่นู ั่นแหละ ลกู ตัวเองยสกุลบตุ ร กำ� จัดภัยไดจ้ ริง ถงึ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ไมต่ ้องไปวา่

17

18 เออ เคยต่อวา่ ดา่ กัน ประจานกัน อนั นเ้ี ราไดร้ ับความสบาย๖ ัธนวาคม ๒๕๕๖
แล้วใหอ้ โหสิ อโหสกิ รรม
๔๑
สพั เพ สตั ตา อะเวรา ฯ
ค�ำบวชยากล�ำบากเลย ตง้ั ใจ ถึงพระพุทธ ถึงพระธรรม ถึงพระสงฆ์ อัพย๎ าปชั ฌา ฯ อะนฆี า ฯ
ใจนง่ิ ใจนง่ิ แล้วกจ็ ะเหน็ ถา้ เราตา ถา้ ทำ� ใจนง่ิ ได้จะเหน็ เทวดานะ สขุ ี อตั ตานัง ปะริหะรันตุ
เห็นเทวดามาในท่ีนี่นะ เทวดามาชุมนมุ มาเขา้ สนั นบิ าตแหง่ น้ีได้
เหน็ เทวดามา ถ้าเห็นเทวดามา เราจะปล้ืมขนาดไหน ปล้ืมใจจน ใหอ้ ภัยแล้ว ไม่มีเวรๆ ไมเ่ ป็นศตั รกู ับใครๆ ในโลก สบาย ๔๑
ตวั ลอย ลอยขึ้นจากพื้นนู้นละ ความปลื้มใจ ความดี ใจ มนั เจา้ ของที่ก็ไดบ้ ญุ มหาศาล เพิ่นน่งั ภาวนาไดห้ มดทกุ คนไดก้ ำ� ลัง
รา่ งกายเรามันหนกั น่ังอยู่กห็ นัก นอนอยูก่ ห็ นกั ทำ� การทำ� งาน ใจหมดทกุ คนเลย ขอยกอำ� นาจบุญกุศลที่เราน่ังสมาธิท่ีน่ี สงบ 19
อยู่กห็ นักไปอกี เรื่องการเร่ืองงาน เออ เพราะฉะนั้น เราตัง้ ศนู ย์ ยกใหเ้ จา้ ภาพ จงอนโุ มทนาเอาเถอะ จงอนโุ มทนาเอา เหมือน
ข้ึนมา ก็ใหม้ ันไดร้ ับผล ตั้งศูนย์นัง่ สมาธภิ าวนา เอ้า ตง้ั ใจภาวนา ตนทำ� เอง เราเรียกวา่ หาบญุ วิธีทำ� อย่างงี้เรียกว่าหาบุญ เรียกหมู่
ให้ใจเปน็ หนึง่ ไม่มีสอง มีเราคนเดียว เกดิ มาก็เกิดมาคนเดียว เรียกพวก เรียกพวกพี่ เรียกน้อง คนผู้รู้จักคุ้นเคยกันดี เชิญมาๆ
เวลาตายก็ไม่ได้ตายพร้อมกันนะ่ ตายคนละที อ้า ตายเหมือนกัน เชญิ มานงั่ สมาธิภาวนาทำ� พิธี กพ็ ระคณุ เจ้าก็ได้เจริญพุทธมนต์
ในเวลาที่ยงั มีชีวิตอยู่ ยังมีหมู่มีพวกลอ้ มหนา้ ลอ้ มหลังอยู่ อบอุ่น ไปแลว้ ไดท้ �ำพิธีถกู ตอ้ ง ตามหลักค�ำส่งั ค�ำสอนแล้ว เราก็จะได้
กับหมู่ แท้ท่ีจริงรา่ งกายเรามนั ตายอยทู่ กุ วนั น่ะ ตายอยทู่ กุ วนั ตวั เบาหวิว เฮอะ อย่าเพงิ่ เหาะนะ ตัวเบาหวิว อย่าเพิ่งเหาะนะ
นอนหลับไปแล้วกเ็ หมอื นดงั คนตายแลว้ มคี วามสขุ ไปพักหน่งึ โอ้ มนั จะลงใส่ นั่น โอ้ มนั เบาปานนี้ไปก็ได้ ไปทั้งเป็น อ้า
เวลานอนหลับไปแล้วมคี วามสขุ มาก ตื่นขึ้นมากส็ ว่างๆ สวา่ ง บางคนมนั เกิดวิปลาสข้ึน วา่ ตวั มันเบาขนาดนม้ี นั เหาะได้วา้ ลอง
โล่งอกโลง่ ใจสบาย ไมม่ ีเรื่องขัดข้องหมองใจแตอ่ ย่างใด ไม่มกี าร ดู โอ้ย โดดจากน้ีไป มนั ก็ปงั ลงใส่กระดานล่ะ เออ นกึ ว่าขึน้ ไปแลว้
ทะเลาะวิวาทกันมาตัง้ แต่นานๆ เพ่ินให้อภยั แลว้ เพราะใจสงบ มนั บ่หนจี ากความดงึ ดูดของโลก โลกนม้ี คี วามดึงดูดสงู มาก
แลว้ ก็ใหอ้ ภัยไดแ้ ลว้ ให้อภยั แกเ่ พ่ือนคนน้นั คนนี้ นกึ เคยทะเลาะกนั แผ่นดนิ เนยี่ ๆ ทั้งหลายท้ังปวงจะเปน็ ธาตอุ ะไร ธาตเุ หล็ก ธาตไุ ม้
ธาตุอะไรก็ดี มคี วามดงึ ดดู มากท่ีสดุ เออ ตวั ของเราเองมคี วาม
ดงึ ดดู มากอยู่ อยา่ ไปหลงตามอารมณ์ท่ีวา่ มันเบา อยากจะเหาะ
ลองดู โดดไปมนั กอ็ นั ตรายสิ แขง้ ขาหักไปละ่ อ้า อันน้ี มนั มี
แอคซิเดน็ (accident อบุ ตั เิ หตุ เร่ืองไม่คาดคดิ )ข้ึนมา

20 รา่ งกายของเรามันหนกั อย่แู ลว้ ตงั้ แตเ่ ราเกดิ มามนั หนัก แล้วอะ่ นี้ ขอโมทนาสาธกุ ารดว้ ย ที่มจี ิตใจเลือ่ มใส ศรัทธา
ในการปฏบิ ัติธรรม เพียงแตไ่ ด้ยนิ ขา่ วว่าเชญิ ชวนทุกทา่ น ทกุ คน
กีค่ ร้ังแล้ว เกดิ ขาชา เกดิ เหน็บชา ขาจัง(ขาชา) หัวเขา่ ติด มาปฏิบัติธรรมกันท่ีศนู ย์แหง่ นี้ มาปฏบิ ัติธรรม ไม่ได้ปฏบิ ตั ิ ๖ ัธนวาคม ๒๕๕๖
เนย่ี มันตดิ อยู่แล้วๆ แล้วเกดิ ส�ำคัญมั่นหมายวา่ ตวั เองจะเหาะได้ อย่างอ่ืนหรอก ขดั มาขดั เกลา ขดั เกลาจิตใจ ขดั เกลากิเลส ความ
ดังที่คิด ก็อยากจะไปลองดู อย่าไปลองๆ ให้มนั เบาไปเอง เหมอื น โลภ ความโกรธ ความหลง ความอิจฉา ริษยา พยาบาท มันมี
หลวงปู่เสาร์(หลวงปเู่ สาร์ กันตสโี ล) เพ่ินเขา้ สมาธิ เนยี่ ร่างกาย อยู่ในตวั ทกุ คนแหละ แตว่ ่ามีมากมนี อ้ ยกวา่ กัน เออ ใครเคย
เพิ่นมนั เบาขึ้นๆๆ หัวมนั ไปชนกับไพ(ถัก)หญา้ ไพ(ถัก)หญา้ ทะเลาะกนั ไหม ใครเคยทะเลาะกันนานแล้ว มันแสดงออกมา
ศาลามงุ หญา้ ที่มงุ หญ้า เอ้ มนั มาถงึ นบ่ี ่ เพิ่นกเ็ ลยเอาดอกไม้ แล้ว อะ่ บัดนอี้ ยา่ ไปเช่ือมนั อย่าไปเชื่อความปรุงแตง่ เหล่านนั้
๔๑ ธูปเทียนท่ีมเี ลยถอื ไป มันมาจริงๆ เหรอ คราวนกี้ ็ไปอกี ปะเนย่ี เลย มันจะเบาเองมนั หรอกๆ มนั หนกั อย่แู ลว้ รา่ งกาย เวลาเรา ๔๑
ไปอีก ตง้ั ใจไว้ ไมต่ ้องถอนสมาธิ เพราะมันถึงหัวแล้ว ตั้งใจไว้ นง่ั รถ น่ังเรือ รถไฟไดส้ บาย เวลานั่งบนเครื่องบินผา่ นไปนบ้ี า้ ง
ต้ังสตไิ ว้ เอาธปู กับเทียนเนย่ี เสยี บ เสยี บที่หญ้าเนยี่ เสียบตรง ที ผ่านไปทางนกี้ ็มี โอ้ยน่ัน บา้ นเมืองไหนเมืองไหนมันผา่ นไป
นแ้ี หละ คอ่ ยลงมาเองๆๆ พอก้นถงึ พื้น ถงึ พนื้ ถึงที่นง่ั เนยี่ จงึ นแี่ หละ นั่นแนะ่ มีเครื่องทุน่ แรง พยุงตวั ทำ� ใหต้ ัวเบาขนึ้ ไปนน้ั
ค่อยออกมาแนะ่ ออกเวลาน้ัน จึงแหงนหนา้ ไปดู เราเหาะไป ไป เคร่ืองบินนี่ได้ ไป เวลาถึงสนามแล้วก็ ลดเพดานๆ ครึดครัดๆๆ
นั่นๆๆๆ มันไปอยา่ งงี้แหละมันๆ เนยี่ ใครเหน็ ปะเนย่ี อืม เหนบ็ จะลดเพดานแลว้ เออ ไฟ ไฟก็ติดขน้ึ นะ่ ว่า ไฟในเครื่องบิน มัน
เพาะเยาะ อยูพ่ ู้น( โนน้ )แนะ่ ดอกไมอ้ ยา่ งเนย่ี กบั เทียน เหน็บ ดึงดดู แล้ว สนามดึงดดู แล้ว ลง อะ่ จะเอาลงขนาดไหน มนั ลงแรง
เพาะเยาะ อยู่ก้านหญา้ น่ะ สอดแล่นไว้ ลงมาแล้วจึงมองเห็น โอ้ เอาลงพอดีๆ เขาก็ค่อย ผอ่ นลงๆๆ พอลงมาถงึ พื้นแล้วนี่ ดับ
มนั ไปจริงๆ เวย้ น่ะ มันมอี ิทธฤิ ทธิอ์ ภินหิ าร มนั เปน็ ไปได้ เคร่ืองไดเ้ ลย ผ่อนเครื่องอย่างสุดแรงเลย ดับช้าไปเลย ไปหยุด
ถ้ารา่ งกายมันเบา อุปทานขันธ์ไมม่ ี มนั เบาจริงๆ มนั ก็ เอาโน่น สเต...(station สถาน)ี สถานีไปอยู่ ไปหยุดเอาสถานี
ไปจอ้ ยล่ะ พน้ ไปเลยนะ่ แอ้ เพิ่นเหาะได้ ผู้เพิ่นท�ำให้ความดงึ ดูด นูน้ ละ่ หยดุ ไดแ้ ลว้ แน่ะ เครื่องเหลา่ นนั้ ถ้าตดิ เคร่ืองยนต์
ของโลกไมม่ ี โลกอันนเ้ี ป็นเครื่องดงึ ดดู โลกใบน้ี แผ่นดินก็ดี
ภเู ขาก็ดี ต้นไม้ก็ดี ศาลงศาลาเหล่านเี้ คร่ืองดงึ ดูด เราพลาดลง
ไปนี้ ก็ตกลงพนู้ ( โน้น)แหละ เออ เพราะฉะนนั้ มันดึงดดู กนั อยู่
อย่าเพิง่ ไปสำ� คัญมั่นหมาย วา่ เราเหาะได้ อยา่ ไปคิดอย่างน้ัน
อยา่ ไปคิดอย่างนัน้ มันกอ็ นั ตราย ไอท้ ี่เขาโดดไปน่ัน มนั ดูดแนะ่
พน้ื เนย่ี ดูดเรา หรือแผน่ ๆ ดินจะดดู เราอกี ลงไป ปงั ลงไปเอวหกั
ขาหกั ซะแล้ว เพราะฉะนัน้ อย่าไปเช่ือมันเด้อ อ้า
21

22 ๖ ัธนวาคม ๒๕๕๖
ขน้ึ แล้ว โลกดึงดดู ไม่อยู่ ติดเครื่องขึน้ แลว้ มันกข็ นึ้ ไปเลย
ไปเลยน้นู ปะทะ แรงปะทะของลม วิ่งแรงเข้า เรว็ เขา้ ๆๆ พอลม เฮอะๆ เพราะฉะนนั้ เราอยา่ สูงเกนิ กนั พอดี พอดีน่ันแหละ ๔๑
มาปะทะปีกมัน ปะทะปกี มันกบ็ ินขึ้นไดเ้ ลย เออ แรงของลมมนั ถา้ สูงเกินไปแล้วเขาหมั่นไส้ เออ หมั่นไสแ้ ล้ว ก็เอาไปทดสอบ
ปะทะปีกเคร่ืองบิน ก็ท�ำให้ลอยตัวขน้ึ ไปได้ เออ อย่างสบาย สปิ ะเนย่ี คอ้ นตีหวั มึงเป็นยังไง มนั ดีไหม แหม มันเป็นอย่างงั้นล่ะ
อนั นส้ี ังเกตดู หลักสูตรเขาเป็นอยา่ งงนั้ ต้องฝึกหดั กันมา เอา้ ร่างกายของเรา ทกุ คนนมี่ ีเนย่ี ร่างกายกนั หมด มกี ระดูก มเี สน้
ตดิ ๆ เคร่ืองซะก่อน ตดิ เครื่องแลว้ กอ็ อกชา้ ๆ ซะก่อน ออกช้าๆ มีเอ็น มีนำ้� หนักของตัวเอง ดดู ใส่พ้นื เนยี่ ก็น่งั ติดอยู่น้ี ไม่ไปไหน
เออ เวลาไปกับเคร่ืองยนตก์ ลไกส่งออกไป พัดลมกป็ นั่ ดงึ ดดู ไป
๔๑ ไป พอว่ิงเขา้ แรงขึ้นๆ ความปะทะของปกี เคร่ืองบิน ความดึงดดู เร่ือย มนั ก็ว่ิงแจน้ วิ่งแจน้ ปะทะกบั ลมอากาศเขา้ เอาใหด้ ันเคร่ือง
ไปยงั ดันเคร่ืองบินได้ เออ มีๆ เคร่ืองส่งมนั มนั เฉยๆ มนั ก็ไปเลย
ของพัดลม มนั ดดู เข้ามาขา้ งหลงั เจิด(รอ่ น)ข้นึ ไปเลยปะเนยี่ เจิด ขน้ึ ไปเลย เข้าเมฆไปเลย เออ ไม่ใช่อ่ืนไกลหรอก เมฆๆ เมฆหรือ
(ร่อน)ขึ้น เขา้ จริงๆ เจิด(ร่อน)เข้าไป เออ น่ัน ความดึงดดู ของ อากาศทั้งหลาย ปะทะเขา้ กับพัดลมเขา้ มันดงึ ดูดไปเอง นั่น เนย่ี
โลกมจี ริงๆ ถา้ ใหม้ ันอยู่เฉยๆ มันก็ไมข่ ้นึ ถ้าให้มันมเี คร่ืองสง่ พวกเรายงั ไมม่ ฌี านแกก่ ล้า อยา่ ไปประมาทลองบินดูนะ ไมเ่ อา
ปะทะมันก็ว่ิงไปได้ ข้นึ ไปได้ ว่ิงไปได้ ต้องการสงู ต้องการต่�ำ ก็ เออ ทกุ วนั นเ้ี ขามที กุ อยา่ ง เคร่ืองลอยอากาศ เขาเอาลมเขา้ ไป
เอาอยู่ท่ีเคร่ืองอะไรวัดเอา เออ สูงเกินไปก็ไปๆ ปะทะลมบน ในโคมพองลมใหญ่ๆ เอาลมปล่อยเขา้ ไปๆๆ จนเตม็ แล้ว เตม็
เออ แลว้ ปลอ่ ยปละเนย่ี ปล่อยแลว้ ก็ไปเลย มีเคร่ืองปน่ั อยขู่ า้ งหลังน่ี
ป่ันลมเข้าไปเร่ือย มันข้นึ สูงไปๆ ตอ้ งการลดความสงู ใหม้ นั ตำ�่ ลงมา
ไมส้ งู กว่าแม่ มันมกั จะแพล้ มบน ไมเ่ ป็นอนั ตราย มนั ก็ค่อยๆ ลดลง ผอ่ นลงๆ จนถึง มดิ จั๊ด
คนสงู กวา่ คน มันก็มกั จะหักซะกลางคนั (เสียงเงยี บหาย)แล้ว จึงคอ่ ยดับเครื่องได้ เออ อนั นมี้ นั เปน็ ไป
ได้ อ้า 23

24 พระเจา้ พระสงฆ์ผเู้ บาด้วยกเิ ลส ความโลภไมม่ ี ความโกรธ เครื่องบินมันบินไปบินมาอย่างนี้ มัน ความดงึ ดดู เบาไปแลว้

ไม่มี ความหลงไม่มี ความรักไมม่ ี ความชังไม่มี ยนิ ร้ายไม่มี ให้ไปท่ีเคร่ือง ไปท่ีเครื่องพาไป เวลาจะลงสนามจงึ ลดสปดี ๖ ัธนวาคม ๒๕๕๖
ดี ใจไม่มี เสียใจไม่มี ยอ้ นความดงึ ดูดของโลก มันเบาแล้ว มนั (speed ความเร็ว)มันบ่เนย่ี ไปลดสปดี (speed ความเร็ว)มัน
นอ้ ยแลว้ น้อยแล้วร่างกายเราเบา เบาจากความดึงดูดของโลก มันลงกค็ อ่ ย ผอ่ นลงๆๆๆ ไดท้ ี่แล้วๆ เขา้ สนามได้แล้ว เข้าสนาม
อา้ เด๋ียวนค้ี วามดึงดูดของโลกมันยงั มากอยู่ ลงบันไดนกี่ ็ระมัดระวัง แกรก จากน้ันก็เกาะขา้ งหลงั ไว้มา ไม่เปน็ อนั ตราย ถา้ เคร่ืองมนั
เอา ถา้ อยา่ งงัน้ มันจะลงไปโนน้ อา้ เปน็ อย่างง้ี ร่างกายของเรา ดบั มนั จะเปน็ อนั ตราย มันยังไมถ่ ึง ถงึ ท่ีลง ไปลงซะก่อน อนั นก้ี ็
ทกุ คนเหาะไดท้ ุกคนละ่ ถ้าท�ำความเบาของร่างกาย ใหเ้ ปน็ นนุ่ เป็นอันตราย อย่าเพ่ิงไปลง ต้องมีเคร่ืองถว่ งซะกอ่ น ถว่ ง
๔๑ ไปเลย เบา ร่างกายเป็นน่นุ ไปเลย ปลวิ ไปเหมือนน่นุ นแ่ี หล่ะ ความเบาของร่างกายซะก่อนใหม้ ันพอดีๆ จึงเข้า นั่น เออ กเ็ บา ๔๑
ถา้ มันมนี ่นุ มเี มล็ดตดิ ไปมนั ก็ อ้อนตอ้ นๆ พาเอา พาเม็ดนนุ่ น่ะ ไปเร่ือยๆ หรอก ถ้าเราน่งั นง่ั ภาวนาทำ� สมาธิ เบาไปเร่ือยๆ
เม็ดงิว้ (นนุ่ )นะ่ ลอยไปอ้อนตอ้ นๆ ไปตกใส่ป๊บุ อ้า บางทีหมด รา่ งกายเบา ใจเบา ร่างกายไมม่ ีน�้ำหนัก มันเบาไปแลว้ มนั ไป
หมดแรงเวลาไหนมนั กล็ งใสด่ นิ แล้วกต็ กลงดนิ แล้วกแ็ ตกหน่อ กำ� หนดไหนก็ไป เออ
ข้ึนมาเปน็ ตน้ น่นุ ตน้ งวิ้ ขึ้นมาได้ เออ หึหึ เออ แนะ่ คนเราก็ เอาล่ะบรรยายเท่านี้ บรรยายลำ� บากเหลอื เกิน วนั นนี้ ่ัง
เหมือนกันล่ะ ทำ� ตวั ให้เบาซะก่อน เบาจากราคะ โทสะ โมหะ ฟังเทศน์ มาในรถยนต์ ฟงั เทศนข์ องครบู าอาจารย์ เพ่ินอัดใส่
ไม่มคี วามโลภ ไมม่ คี วามโกรธ ไม่มคี วามหลง ไม่มีความรัก เครื่อง เออ เครื่องอะไรตอ่ อะไร นอ่ี ดั ใส่นี่ไว้ เสยี บปลก๊ั เข้าแล้ว
ไมม่ คี วามชัง ไมม่ ีความอจิ ฉา ริษยา พยาบาท ตวั ของเราก็จะ กเ็ ปิด เพ่ินก็พูดมาตง้ั แตพ่ ้นู ( โน้น)แหละ จังหวัดขอนแก่นจนถงึ
เบากวา่ เดิมขนึ้ เออ อาจจะเหาะไปได้ เฮอะ อย่าไปทดลองนะ่ เมืองอนั นลี้ ่ะ เทศนอ์ ยู่อยา่ งงั้น จนมันถ่านมนั อ่อนหมด ชารจ์
เอาะเยาะ(กอง)น่ะ ลงไปก็เอาะเยาะ(กอง)นะ่ มันกระแทกพืน้ ก็ (charge ประจุ)แบตใหม่ ชาร์จ(charge ประจุ)แบตใหมก่ ็ดัง
เอาะเยาะ(กอง) ขาหกั แขนหักไป เออ ข้นึ มาอกี อยู่อยา่ งงัน้ แหละ เทศน์แบบนมี้ นั ตอ้ งเอาแรงมาก เสยี บ
มีพระบางองค์มีความปิตสิ ูง สมัย สมยั ครั้งพุทธกาลพูน้ ปลกั๊ เขา้ ไป มันมีไฟหรอกในตวั อมื ดังออกมาเป็นเสียงเทศน์
( โน้น)เนาะ(นะ) มีความปติ ิสงู หาวา่ ตัวเองเบา แลว้ ก็ขน้ึ ไป เปน็ เสยี งเพลง เสียงอะไรต่างๆ อ้า มนั อยู่ใน เคร่ืองมนั แหละ
หลังคา แล้วกระโดดปะเนย่ี โดดมนั ก็ดงึ แลว้ โลกก็ดดู ลงใส่ มนั อยใู่ นเครื่องมันแหละ เพราะฉะนนั้ เร่ืองของโลก เอามาพดู
แผน่ ดนิ นู้นแหละ ปงั ลงในดนิ ขาหัก แขนหกั เอวหกั ไปซะแล้ว ประสานงานกนั กับเร่ืองธรรม ท�ำให้ตัวเบา ทำ� ให้กเิ ลสเบาบาง
เปน็ อย่างงน้ั เพราะฉะน้ัน ตัวของเราเป็นผูม้ กี ิเลสหนา ปัญญา ความโลภกเ็ บาแล้วไม่มี ความโกรธกเ็ บาแลว้ ไมม่ ี ความหลงก็
หยาบ อยา่ ไปแสดงแสดงฤทธิ์ วา่ ตัวเองเนย่ี เหาะเหนิ เดินฟ้าได้ เบาแลว้ ไมม่ ี ความรัก ความชงั ความยินรา้ ย ยนิ ดี ดี ใจ เสยี ใจ
ไม่ใชอ่ ยา่ งงนั้ หรอก อันนมี้ นั มีเรื่องชว่ ยเหลอื กนั อยหู่ ลายอย่าง รอ้ งไห้ หวั เราะ เหลา่ นี้ เราภาวนาไปเร่ือยๆ มนั จะเบา ของเหลา่ นี้
25

26 มันตวั เองจะเบาเปน็ ปกติ เปล่ยี นสีได้เลย สหี นา้ สีตา แต่ก่อน ปติ ิ สุข เอกัคคะตา

ด�ำ คร่�ำเครียด พอใจสงบลงไป นงิ่ ได้แลว้ อยไู่ ดต้ ั้งนานหลายวัน ๖ ัธนวาคม ๒๕๕๖
ปะนสี่ หี น้าผอ่ งใสแล้ว ผอ่ งใสเหมอื นดงั ไอ้ ใสล่ ปิ สติก(lipstick มจี ิตเป็นหนงึ่ ทา่ นก็เปลี่ยนสีไปได้ ไมต่ อ้ งเปลืองเคร่ือง
เคร่ืองส�ำอางทาริมฝปี าก)สเตกน่ันล่ะ อะ่ นะ่ เออเฮอะ เออ สำ� อางใดๆ เลย เปลยี่ นสีไปเลยถ้าภาวนา อา้ อารมณ์เปน็ อัน
สหี น้าผอ่ งใส มันบง่ บอกไปถงึ สหี นา้ นั่น ถ้าเรา เราภาวนาเปน็ หน่งึ อนั เดียวแลว้
ภาวนาใจเบา ทกุ คร้ังๆ สีหน้ากเ็ ปลย่ี นแปลงไป ไมต่ ้องเปลือง
ลิปสติก(lipstick เคร่ืองส�ำอางทาริมฝปี าก) ไม่ตอ้ งเปลืองเคร่ือง เอกคั คะตาจิต เอกัคคะตารมณ์
๔๑ ยอ้ มอะไรท้ังน้นั แหละ มันมีสขี องมนั เองโดยอตั โนมัติ เออ ไดอ้ ยา่ งนเ้ี สมอๆ ไมต่ อ้ งเปลอื งเคร่ืองสำ� อางใดๆ เลย ๔๑
สี คร้ังพุทธกาลโนน่ เพ่ินบอกกันวา่ ทำ� ไมสหี นา้ ถึงผ่องใส เปลีย่ นไปเองมนั เออ สีดีๆ ผดุ ผ่องเป็นยองใย ท�ำให้อยา่ งหน้าตา
เหลือเกิน พระพุทธเจ้าเพ่ินทำ� ยงั ไง ใจทา่ นสงบ เวลานนั้ ใจทา่ น ผอ่ งใสดีๆ ท�ำใจใหเ้ บา ทำ� ใหย้ ้ิมแย้มแจม่ ใส แล้วเปลี่ยนสีไป
สงบ คนเหน็ กแ็ ปลก เอ้ แต่ก่อนไม่หน้าตาอย่างง้ี แต่บัดนี้ เปล่ยี นสีไม่ต้องเอาเคร่ืองสำ� อางมาช่วยอะไรหรอก อืม อันนท้ี ี่
หนา้ ตาของท่านท�ำไมเป็นอยา่ งงี้ อา้ พระสารีบตุ ร พระโมคคลั ลา พดู ให้ฟัง เพราะวา่ เรื่องจริง เร่ืองมนั มจี ริงๆ ครบู าอาจารย์ได้รับ
สารีบุตร เออ เพิ่นไปฟังพระอสั สชอิ ธิบายใหฟ้ ัง แล้วก็จิตใจเพ่ิน
เปลย่ี นไป มีความปล้ืมปติ มิ าก ขนพองสยองเกล้า เอ้ สงั เกต
เพือ่ น คนนท้ี ำ� ไมสีหนา้ ไม่เหมือนเดิม แต่กอ่ นพระสารีบุตร เพิ่นก็ ปติ ิ สขุ เอกัคคะตาจติ
ไม่มีสีหน้าอยา่ งงี้หรอก สีหน้าของท่านท�ำไมเปลี่ยนไปอยา่ งง้ี
คงจะไดค้ วามสุข เออ เด๋ียวจะเล่าให้ฟัง ไดค้ วามสุขเกิดปติ ิ เกดิ ทา่ นกเ็ ปลีย่ นสีไป สีไมอ่ ยู่อย่างเดิม ตระกูลเดมิ เปน็ เปน็
ขนพองสยองเกล้า เบาไปหมดร่างกาย เนย่ี ไปฟงั ธรรมะจาก คนดำ� เป็นคนดำ� ไม่ผ่อง ไม่ใส แตท่ า่ นมาภาวนา เร่งภาวนาเขา้
พระอัสสชิว่ามา ฟงั ธรรมะอสั สชิ ท่านเปน็ ลกู ศิษย์ของใคร ท�ำไม ท�ำให้ใจเปน็ หนง่ึ เกดิ ผ่อง เกิดใสข้นึ มา มคี วามอ่ิมอกอมิ่ ใจ
สีหนา้ ของท่านจึงผอ่ งใสเหลอื เกนิ เออ เรียกวา่ มนั เกิดปติ ิ เกิดสุข เรียกว่า ปติ ิปราโมทย์ อยู่ในใจ อ่ิมอกอิ่มใจยังงน้ั กเ็ ปลี่ยนสี
จากภาวนานแี่ หละ ทำ� ใหเ้ ปลี่ยนสีไปได้ เออ แน่ะ แกไปเช่ือตามสิ ทันใด เพือ่ นกนั มาเหน็ เอ้ แกท�ำไม แต่ก่อนแกหน้าตาแกไมไ่ ด้
พระโมคคลั ลา พระสารีบตุ ร เออ เพิ่นเปลี่ยนไป ใจมันปิติ เปน็ อย่างง้ี แกหนา้ ตาเปลยี่ นไปยังไงอย่างง้ี โอย้ เพือ่ นเอย
ปราโมทย์ ดีอกดี ใจ สสี ันวรรณะก็เปล่ียนไป พระอรหันต์ทั้งหลาย เราไปฟังเทศน์ พระเถระทา่ นเทศน์ให้ฟงั หน่อยๆ เกดิ ความ
กเ็ หมอื นกนั เออ ท่านเปล่ียนสีได้นะ พระอรหนั ตท์ ั้งหลายท่าน อ่ิมอกอ่มิ ใจ อ้า อิ่มเท่าทกุ วันน้ี อ่ิมอยู่ทุกวันนแ่ี หละ เอาอารมณน์ ้ัน
เปล่ยี นสี เพราะทา่ นมีความสุขทางใจ มายงั อ่ิมอกอ่มิ ใจ เนย่ี เปลี่ยนสีไดเ้ หรอ

27

28 พระสารีบตุ ร พระโมคคัลลาเป็นเพือ่ นกัน ไปดว้ ยกนั

เที่ยวดว้ ยกนั ไปแสวงหาครบู าอาจารยด์ ้วยกัน แลว้ คนหนึง่ ไป
ได้ ปติ ิ สขุ พเิ ศษซะกอ่ น เพราะฉะนน้ั จงึ เข้ายอ้ มจิต ยอ้ มใจ
ยอ้ มรา่ ง ยอ้ มกาย เปลีย่ นสีไปเลย เออ
ดงั ท่ีแสดงมาเป็น ปกณิ ณกนัย เพอ่ื ตอ้ งการใหญ้ าติโยม
อบุ าสก อุบาสิกาท้ังหลาย นำ� ไปขบคิดพินจิ พิจารณาด้วย
ปญั ญาอนั ชาญฉลาดของตนๆ เองเถดิ อัปปมาทธรรม ไม่มี
๔๑ ความประมาท จะเกิดความปิตปิ ราโมทย์ อ่ิมอกอิ่มใจ ท่ีเหมือน
พระคุณเจา้ เหล่านน้ั ตวั เองกจ็ ะเปล่ียนสีไปเองละ่ ไม่ตอ้ งเปลอื ง
เคร่ืองสำ� อางใดๆ นะ่ เนย่ี นะ เปลยี่ นสี ให้งามเลยนะ เอวงั ก็มี
ดว้ ยประการฉะนี้

(สาธุ)



หลวงปูท่ ่อน ญาณธโร ๑๒ ัธนวาคม ๒๕๕๖
คณะบริหารธุรกจิ ร่วมกับกลุม่ พุทธธรรมกรรมฐาน
วนั พฤหสั บดีที่ ๑๒ ธันวาคม ๒๕๕๖ เวลา ๑๕.๐๐ น.
ณ หอ้ งประชมุ ภาควิชาอตุ สาหกรรมการบริหาร ช้ัน ๔
๔ ๒มหาวิทยาลัยรามค�ำแหง (หัวหมาก)
๔๒

แล้วเหรอ อาราธนา บางคนแปลให้จนยาวเลยนะ ขอให้
แสดงธรรม ท่ีว่าไปนมี้ ันเปน็ ค�ำขอใหแ้ สดงธรรม เท่าที่ผูฟ้ งั
ท้ังหลายจะเขา้ ใจนะ ขอใหพ้ ระคุณเจา้ ช่วยเมตตาแสดง อะ่
ใหญ้ าติโยมท้ังหลายไดฟ้ ังดว้ ย แหม อาตมาก็ไมไ่ ดเ้ ปน็ นกั เทศน์
อะไรนะ นักฝอย เป็นข้ีฝอย ไปที่ ไหนก็ไปฝอยเฉยๆ อะ่ ถงึ ยังไงๆ
ก็ตง้ั ใจบนั ทกึ ธรรมะไว้ในหัวใจ เขาเรียกวา่ จดจำ� นำ� ไปประพฤติ
ปฏบิ ตั ินั่นเขาเรียกวา่ บันทึก หวั ใจเรามนั บันทึกเอาไดท้ กุ อย่าง
หลายอย่าง ต้ังแต่ไดร้ ับการศกึ ษามา ตั้งแต่เยาวว์ ัยก็เร่ิมบันทึก
มาเรื่อยๆ จนตราบเท่าอายเุ ราปนู นแ้ี ลว้ ก็ยังบันทกึ ไม่ร้จู ักส้นิ

1

2 หลงต่างๆ นานา ท่ีเราหลงมาแลว้ ท้ังหลาย กเ็ หน็ อยู่ ๑๒ ัธนวาคม ๒๕๕๖
ไมร่ ูจ้ ักจบ บนั ทกึ ธรรมะ บันทกึ ศลี ธรรมไว้ในหวั ใจ อา้ แตว่ ่า ทุกวที่ กุ วนั นะ เขาฉลองปีใหม่หรือเขาทำ� อะไรปีใหม่ เขากแ็ สดง
มนั ไม่มี มเี คร่ืองอัดบันทกึ ไดอ้ ย่างไรหรอก บม่ ซี ดี ี(แผ่นบันทกึ ความหลงของเขาออกมา ให้คนท้ังหลายไดร้ ู้ สนกุ สนานเตม็ ท่ี
CD) บม่ อี ะไรเลยอัด เอาหัวใจเราอดั เอาเลย โยว้ ๆๆ เลย ท่ีทำ� ไปตามอ�ำนาจของความโลภ ความโกรธ
ความหลงของตัวเองท่ีหลอก เขาเดนิ ขบวนกันอยทู่ กุ วันนี้ เขาก็
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสมั พทุ ธัสสะ เดนิ ตามความนึกความคดิ ของเขาเฉยๆ ไมใ่ ชเ่ ป็นของจริงอะไร
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพทุ ธัสสะ หรอก ของจริงครูสอนเรายงั ไง เราก็ได้เข้าโรงเรียนกันอยู่ ครูบา
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธสั สะ อาจารยก์ ส็ อนกนั มาเร่ือยๆ พระเจา้ พระสงฆ์ ครูบาอาจารย์ทา่ น
๔๒ กมั มงั วชิ ชา จะ ธัมโม จะ สลี ัง ชีวิตะมุตตะมงั เปน็ พระอยู่ ทา่ นกส็ อนอยูเ่ รื่อยๆ ไม่ให้ลุอ�ำนาจแกค่ วามโลภ ๔๒
อิมสั สะ ธัมมะปะริยายัสสะ อตั โถ ความโกรธ ความหลง ความอิจฉา ริษยา พยาบาท อาฆาต จองเวร
สาธายสั มนั เตหิ สกั กจั จงั ธัมโม โสตัพโพติ จองกรรมซงึ่ กนั และกนั ท่านไม่ให้ลุอ�ำนาจแก่ของเหลา่ นเี้ ลย

อนั นห้ี ลวงป่กู บ็ ันทึกมาเหมือนกัน บนั ทกึ ไดก้ ่อนไปงานศพ ใหอ้ ดซะดีกว่า ไมม่ เี ร่ืองมีราว เขามาชวนทะเลาะ เราก็ไมท่ ะเลาะ
หลวงปู่ น่ัน นนู้ หลวงปู่เมืองเชียงใหม่ เพิ่นอยโู่ น้น หลวงปู่ ตาม เขามาด่ากะเราเสยี ๆ หายๆ เราตรวจดวู า่ เราไม่เหน็ เสีย
แหวน(หลวงปู่แหวน สุจิณโณ) เราได้บันทกึ เอาไว้ เอาหวั ใจบนั ทกึ หายตรงไหน เราก็เลยไมโ่ กรธ ย้ิมฟงั ย้ิมฟงั เพราะเราไมไ่ ด้โกรธ
เอานะ อ่าน ฟังแลว้ กเ็ ข้าใจมนั โอ้ คนจะดี มนั จะดีขึน้ มาเอง ไม่ไดเ้ สียหาย ไม่ได้ดา่ ไม่ไดว้ า่ ใครเลย เขามาใส่ร้ายปา้ ยสี ใหเ้ รา
หรือเปล่า คนจะชัว่ มนั จะชว่ั เองหรือเปล่า หรือว่าคนกระทำ� โกรธ เราไมโ่ กรธ เราก็ยิ้มฟังสิ จะไปโกรธเขาตอบทำ� ไม เออ
ต่างหาก ประพฤตติ ามอ�ำนาจกิเลส โลภโมโทสัน โกรธ สิ่งเหลา่ น้ี ที่นเี้ ขาวา่ มาสาดนำ�้ ใสก่ ัน สาดข้ี โคลนใสก่ นั ต่างหาก คนลอุ ำ� นาจ
มันเกดิ ข้นึ ท่ีใจ เราตามใจมนั หรือเปลา่ ถา้ ความโลภ ความโกรธ แก่ความโกรธ ความโลภ ความหลงเหลา่ น้ี เหมือนกนั สาดข้ี โคลน
ความหลง มนั เกดิ ขึน้ ที่ใจแลว้ ตามใจมันหรือเปล่า ถ้าไปตามใจ
มนั ทกุ เร่ือง เราก็แย่สิ แย่หมด แย่มาก ฟ้ืนตวั ไมข่ ึ้นแล้ว ถา้ มัน 3
โลภก็ไปโลภตามมนั ซะ ถ้ามันโกรธก็ไปโกรธตามมันซะ ถ้ามัน
หลง

หลงรัก หลงใคร่ หลงอยากได้ หลงยินดี
หลงหาทัง้ ตาปี ไม่ร้เู บอ่ื เช่ือตณั หา

4ใส่กันน่ันแหละ ขี้ โคลน ข้ี โคลนเหม็นๆ ตามคลองก็เลยมนั มคี วามผิดหรือเปลา่ ความโลภเกดิ ขนึ้ ก็ไปลอุ ำ� นาจแกค่ วามโลภ
ซะ ความโกรธเกดิ ข้นึ ก็จะไปลุอ�ำนาจแกค่ วามโกรธซะ ความรัก
เหม็น มันเน่า มันสาดใสก่ นั อยา่ งเนย่ี อะ่ คนนน้ั สาดใส่เรา เรา ความชงั ความยนิ รา้ ยดี... เออ ดี ใจ เสียใจอะไรก็ไปลอุ ำ� นาจแก่ ๑๒ ัธนวาคม ๒๕๕๖
ก็สาดใสเ่ ขา เขาก็สาดใสเ่ รา เรากส็ าดใส่เขา เอาไปเอามาตอ้ งลง มนั ทุกอยา่ ง มนั จะเป็นยังไง บ้านเมอื งของเราจะ ชลมุนวุ่นวาย
ไม้ลงมอื กันจริงๆ มเี อาศาสตราอาวุธกเ็ อาออกมาใชม้ าล่ะปะเนยี่ หรือเปล่า จะวุน่ วายหรือเปล่า โอ้ย อยา่ บอกใครเลย เพียงแต่
มมี ีด มีขวานก็ใสก่ ันเลย มคี ้อน อ่ะ เป็นเหล่ยี มๆ ไม้หนา้ สาม มองดูตามคำ� พดู นเ้ี ฉยๆ มันจะเห็นวา่ มัน ปมด้อยมันอยูท่ ี่นี่ จุด
หน้าสกี่ ็ตาม กจ็ ับออกมาตกี ันชุลมนุ วุน่ วาย นั่นเรียกว่าลอุ ำ� นาจ ที่ให้กเิ ลสมันอยทู่ ี่นี่ ให้โกรธกนั ชงั กัน มนั อยทู่ ่ีน่ี ให้อาฆาตมาด
แก่ความชัว่ ความไม่ดี ความชัว่ ชา้ ลามก เลวทราม เอาไปใช้ใน รา้ ยกันกอ็ ยู่ท่ีนี่ มนั เกิดจากใจนแี่ หละ เพราะฉะนนั้ ทางศาสนา
๔๒ สังคมไมน่ า่ เลย เออ สามีภรรยาเสร็จ เออออห่อหมกกนั ตกลง เพิ่นได้ห้ามมัน ยตุ มิ ันซะ ความโลภ ความโกรธ ความหลง ความ ๔๒
กนั นะ เขาก็ ไม่ ไมใ่ ชอ่ า... เออ ความช่ัวตกลงกนั ได้ด้วยความรัก รัก ความชงั อะไรกอ็ ยา่ เอามาใช้ เอามาใชน้ ะเป็นเร่ืองเป็นราวขนึ้
ความเมตตาปรานกี นั จงึ ไดต้ กลงกนั โอเค กัน อะ่ เฮอะ เออ น่ี มาเลย เออ ไปนอกใจทาง อยา่ ไปเชื่อใจทาง อย่าไปวางใจคน
ภาษาอื่นเขา โอเค กนั เขาตกลงกันน่ะ ไมใ่ ชม่ นั เกิดเองนะ มนั มันจะจนใจเรา ไมด่ ีเลย ไปเชื่อพวกของมนั มันไม่ดี เราจะติดคุก
เกิดมาทีหลงั ความโลภก็ดี ความโกรธกด็ ี ความหลงกด็ ี ความ ติดตะราง เพราะลุอ�ำนาจแกค่ วามโกรธ ความอาฆาตมาดรา้ ยอ่ะ
รักกด็ ี ความชังกด็ ี ความดี ใจ เสียใจ ร้องไห้ หวั เราะเหล่านม้ี ัน ท่ีจริงไม่สุขเลย อย่างงน้ั ไมส่ ุขเลย ถา้ จะให้มนั เปน็ สขุ
เกิดทีหลังเรา เราไมไ่ ดเ้ อามาพร้อมหรอก มันเกดิ ทีหลงั เรา แต่
วา่ ลอุ ำ� นาจแก่ความโกรธ อำ� นาจแก่ความโลภ ความโกรธ ความ
หลงจนหลดุ ยดึ ไว้ไม่อยู่ ยดึ อ�ำนาจมันไมอ่ ยู่ มนั รู้ไสก้ นั มมี ดี ก็ สุขา สงั ฆสั สะ สามัคคี
เอามีด มขี วานกเ็ อาขวาน มีไมต้ ะบองกเ็ อาไมต้ ะบอง ไม้ส่เี หลยี่ ม
สามเหล่ยี มอะไรก็แล้วแต่ ไดเ้ หมาะๆ มอื ก็ วืดวอื ใส่กัน รจู้ ักบ่ แนะ่ เพ่ินบอกไว้ท่ีนี่ บอกไว้วา่
วดื วอื ใสก่ นั เขา้ ห้ำ� หั่นกนั ตีกันหัวร้างข้างแตก เปน็ โทษถึงโรง
ถงึ ศาล ติดคุกติดตะรางก็มี บางรายก็ตายเลย ถา้ พลาดพลั้ง สุขา สงั ฆัสสะ สามัคคี
ตีไปถกู ที่ส�ำคญั ๆ ทา้ ยทอย หรือ อา้ เขา้ สมองหรือท่ีใดที่สำ� คญั ๆ
น่ะ ดว้ ยความโกรธแรง ความโกรธแรงกล็ งมอื แรงนแ่ี หละ เวลา ความพรอ้ มเพรียงของคนหมู่ใหญย่ ังความเจริญใหส้ �ำเรจ็
ลงมือก็ลงให้สาใจเต็มท่ี อนั นั้นหวั แตก แตกเลย บางทีก็สลบ
เลยไม่ฟน้ื เลย ตายจริงๆ เลยอยา่ งนี้ แล้วผู้กระทำ� อยา่ งงนั้ มัน สะมคั คานัง ตะโป สโุ ข
เป็นยังไง มคี วามผิดหรือเปล่า กระทำ� ลุอำ� นาจเกิดกิเลสอย่างน้ี
5

6 มนั ๆๆ มันร้อนเกินไป ช็อกลงมา ได้หามเขา้ โรงพยาบาล เป็น ๑๒ ัธนวาคม ๒๕๕๖
ความเพียรของชนหม่ใู หญย่ งั ความเจริญให้สำ� เรจ็ ทกุ อยา่ ง จ�ำนวนไมน่ ้อยวันหน่ึงๆ คนช็อก ช็อกดว้ ยความโกรธมาก ช็อก
ถนนหนทาง คลอง นำ�้ ประปา นำ�้ อะไรก็แลว้ แต่ อ๋อ น้�ำท่วม ด้วยความอจิ ฉา ริษยา พยาบาทมาก ตมู เบียดเบียน รังแก
บา้ นทว่ มเมอื งก็แลว้ แต่ ความพรอ้ มเพรียงของชนหม่ใู หญ่ช่วยกัน ทารุณเราขนาดนั้น เรากอ็ ดไมอ่ ยู่ เขาแสดงมาเราก็แสดงไป พอได้
พัฒนากนั้ มนั จะกน้ั ดว้ ยไม้ จะกั้นด้วยฝา จะดว้ ยอะไรก็ดี ด้วย มดี กเ็ อามีด พอไดข้ วานกเ็ อาขวาน พอได้ไมส้ ี่เหลย่ี ม หรืออะไร
ดินก็ดี ต้องก้ันดว้ ยปัญญา ก้ันมันไว้ได้ มันก็ไมไ่ ด้อันตรายต่อ ท่ีเหมาะๆ มือ เอาส่ิงน้นั ออกมาใช้ อย่างนเ้ี รียกว่าลอุ �ำนาจแก่
ฝ่ายต่ำ� กเิ ลสฝ่ายตำ่� มันยุใหร้ ำ� มนั ตำ� ให้ร่ัว มนั ย่ัวให้แตก มนั
๔๒ แยกให้ออก ตอกลมิ่ ลงไป มันจะหนาขนาดไหน ตอกล่มิ เขา้ ไป ๔๒
ไปแยกออกจากกนั ได้ เออ ไอ้พวกที่ขา้ ราชการบ้านเมอื งกเ็ หมอื น
ข้าวกลา้ ในนา ผักนางอางหญา่ ที่เราปลกู ไว้ท้ังหลายก็ไม่เสยี หาย กนั อะ่ น่ีไมไ่ ด้วา่ เสยี ดสี ใครหรอก ถา้ หากมนั ยุ ฟงั คำ� ยุ ค�ำแหย่
เพราะเรากน้ั มันไว้ได้ อมื ถึงมนั จะท่วม มนั ก็ทว่ มไปตามนดิ ๆ คำ� ยยุ งส่งเสริม ฝ่ายหน่ึงฝา่ ยใดไม่ ไม่ถือเสมอกัน รักเสมอกนั
หนอ่ ยๆ ไฟมีความโกรธ ถา้ ไฟคือความโกรธปะเนย่ี ลุกขน้ึ แล้ว เคารพเสมอกัน และกย็ ่อมอย่รู ่วมกนั เปน็ สขุ หากมีความแตกแยก
ไมม่ ถี อยเช้ือเพลิงมันออก มีแต่ใสเ่ ขา้ ไป มีแต่ใสเ่ ข้าไป มนั จะ กันภายในจิตใจ อย่างอื่นมนั กจ็ ะแตกไปด้วย อยู่ใกล้อะไรก็แตก
เปน็ ยงั ไง ใสเ่ ชื้อเพลงิ เข้าไป บา้ นใหญๆ่ ตกึ ใหญ่ๆ มันจะ กี่ชนั้ ไปด้วย อยูใ่ กล้หมอ้ หม้อแตก อยใู่ กล้ไหก็ไหแตก อยู่ใกล้โอ่ง
๑๐ ชน้ั ๙ ชน้ั ๑๐ ชัน้ ๑๐๐ ชั้น ๑,๐๐๐ ช้นั กต็ าม ถ้าเอาเชื้อเพลงิ น�้ำโอง่ น�ำ้ ก็แตก แตกไปหมด ฝาบ้าน ฝาช่อง ประตูบ้าน
มาใสใ่ หม้ ัน มนั ก็เอาแบบน้ี แม้แตส่ ีทองมนั ก็ละลาย ถา้ ใส่เชื้อ ประตชู อ่ ง ถึงใส่กุญแจไว้อยา่ งดีก็ตาม ถา้ ไปลอุ �ำนาจแกค่ วาม
เพลงิ ให้มันเยอะๆ แมแ้ ต่ๆ ทอง โลหะต่างๆ กล็ ะลายไปหมด โกรธ ของเหลา่ นัน้ จะพังไหม พัง ถลม่ ทลายไปมากมายแลว้ เออ
เลยอย่างง้ี อนั หัวใจของเรานก้ี เ็ หมือนกัน ถ้าไปลุอ�ำนาจแก่ความ แลว้ ยิง่ ฝ่ายตรงกนั ข้าม มาท�ำอย่างง้นั ย่งิ เกดิ ไฟอยา่ งใหญล่ ่ะ
โกรธ ความโลภ ความหลง ความอจิ ฉา ริษยา พยาบาท อาฆาต มาทำ� อย่างงน้ั มาดูถกู เราอย่างนน้ั ไมด่ ีเลย เพราะฉะนน้ั การ
เหลา่ นี้ อะไรจะละลายกอ่ นหมู่ ตวั ของเราแหละจะละลายเอง อืม ยุใหร้ ำ� ต�ำให้ร่ัว ย่วั ใหแ้ ตก มันจะแยกใหอ้ อก จากหมู่ จากพวก
มันเผาตวั เอง ตัวก็จะละลาย หวั ใจจะช็อก หรือเป็นอะไรวา่ ไมเ่ ปน็ หมู่เดียวกันแลว้ ปะเนยี่ เข้าข้าง เห็นวา่ ทางนู้นดีกวา่ ชนะ
กว่าไปเขา้ ข้างทางนนู้ ถ้ารบกนั อยู่ไมร่ จู้ ักสน้ิ จักจบ ฝา่ ยนแ่ี พ้
ฝ่ายนชี่ นะ ก็ไปเข้าฝ่ายทางชนะไปซะ เอาเสยี งขา้ งมากไปซะ
อย่างงี้เรียกว่า ยุให้ร�ำ ต�ำใหร้ ั่ว ยั่วให้แตก แยกให้ออก ออก
จากหมู่ จากพวก ไมด่ ีเลย แล(ด)ู กบั สภุ าษิตที่ยกขน้ึ ตะกนี้ ้ี
7

8

๑๒ ัธนวาคม ๒๕๕๖

๔๒ ๔๒

กัมมัง วิชชา จะ ธัมโม จะ สีลงั ชีวติ ะมุตตะมงั ปนื ประลยั กัลป์ มหาประลยั กลั ป์ มันกม็ ีอยูใ่ นโลกนี้ ระเบิดมหา
แนะ่ เหตุที่เสยี ศลี เสียธรรม ก็เพราะความโกรธ เหตทุ ี่ บรรลัยกัลป์มนั ก็มีขึน้ มาในโลกสร้างขน้ึ มาได้ ประเทศญีป่ ุน่ จะ
เสยี ชื่อเสยี เสียง อา้ ยศถาบรรดาศกั ดิ์ พังไปเปน็ แถวๆ ก็เพราะ แพส้ งครามเขาสมยั น้นั ระเบิดลูกเดียวเทา่ น้นั ล่ะ ไปท้ิงญี่ปนุ่
ยุใหร้ ำ� ต�ำให้รั่ว ย่วั ใหแ้ ตก แยกใหอ้ อก ท�ำนองนลี้ ะ่ อา้ อย่า ตูมเดียวเท่านั้นแหละ บา้ นเมอื งพังถลม่ ทลาย คนตายเท่าไหร่
ไปฟงั คำ� ยุค�ำยงกัน เออ อย่างนั้น แหม เราท�ำงานเป็นกลุ่มเป็น ไมไ่ ด้ถูกระเบิดหรอก แตห่ วั ใจมนั ชอ็ กตายกนั เปน็ เบือเลยละ่ นะ่
กอ้ น อยใู่ นมหาวิทยาลยั รามค�ำแหงทั้งหมดเนย่ี อาจจะแตกกนั อา้ ลง ลงไป อ้า เกิดลมใหญเ่ ขา้ พัด ตายเท่าไหร่ เราก็จ�ำไม่ได้
เปน็ ก๊ก เปน็ เหล่ากนั มนั เป็นไปไม่ได้ ถา้ ไมเ่ ชื่อค�ำโกรธ ค�ำยุ ดว้ ย ญีป่ นุ่ เหตทุ ี่จะเลิกการสงคราม เรียกทหารกลับมาจากตา่ ง
ยุใหร้ ำ� ต�ำให้รั่ว ยวั่ ให้แตก แยกให้ออก อย่าใหเ้ ขาไปเขา้ ประเทศ พักอยใู่ นเมืองเราก็มี เออ แลว้ กบ็ วชอยู่ในเมอื งเราก็มี
กล่มุ น้ันกลมุ่ นี้ อยา่ งนจี้ ะเรียกว่าเป็นคนมีปัญญาเบา ปัญญา ไมก่ ลับบ้าน กลบั ไปแลว้ บ้านก็คงพังไปแล้ว ไฟไหม้แล้ว ไมม่ ที ่ี
ไมห่ นกั แน่น ท�ำใจใหห้ นักใหแ้ น่น แม้จะฟา้ จะผ่าเปร้ียงลงมา อยทู่ ่ีอาศยั อยูใ่ นเมอื งไทยนสี่ บายกว่าเพ่ินเนาะ(นะ)
ยังย้ิมดอู ยูเ่ ฉยๆ นะ่ เออ ไมเ่ ป็นไรหรอกๆ ผา่ ก็ผา่ ไป เอา ฟา้ ผ่า
เปร้ียงลงมา เราก็เฉยอยู่ ทกุ วนั มันระบฟุ ้าผา่ มากมายนะ พระมหาราชาท่านกม็ เี มตตาปรานี คนทกุ ชาติ ทุกภาษา
คนทกุ ระดับไดพ้ งึ่ พา อาศัย พระราชาผ้ปู กครองแผ่นดนิ โดย
ธรรม แหนะ ใหค้ วามเสมอกนั ไม่ได้ลักล่ันกนั เลย ไมเ่ ข้าทาง

9

10 นู้นดี ทางนด้ี ี ก็ไมไ่ ป ไม่ไปตามใคร ใครจะมายุใหร้ �ำ ต�ำใหร้ ่ัว เราจะหาหนทางช่วยเหลอื เขาอยา่ งไร พวกท่ีล่มจมไปใน
การเพาะปลูกท้ังหลาย ต้ังแต่ยงั ไม่มีภัยท่านกน็ ่งั พงิ ฝา
ยว่ั ให้แตก แยกให้ออก ไม่ฟงั ไม่เชื่อค�ำของใคร เชื่อฟังค�ำหวั ใจ ๑๒ ัธนวาคม ๒๕๕๖
เราดีกวา่ เพ่ินวา่ หัวใจของเพ่ินเป็นธรรม เป็นธรรมท่ีสดุ เนย่ี
ในหลวงท่านเปน็ หัวใจเปน็ ธรรม ทำ� ใจให้เป็นกลางท่ีสดุ ไม่เปน็ คิดสูตรทำ� ฝนเทยี ม
ศัตรูกบั บา้ นใดเมืองใด แขกบ้านแขกเมอื งเข้ามา คารวะถวาย คิดสตู รท�ำฝนเทียม
ความจงรักภักดี นับขบวนไม่ถว้ นแต่ละวนั มากันดว้ ยความเอิบอิม่ มา คิดจนออก คดิ จนได้ ไดส้ ตู รฝนเทียมมา
น่ันหวั ใจเปน็ ธรรม หัวใจมีเมตตากรุณาต่อเพื่อนมนษุ ยท์ ั้งโลก
๔๒ ไมเ่ ฉพาะแต่คนไทยอยา่ งเดียว คนจนี คนแขก คนฝร่ัง คน อะ่ ก็ดี ใจภูมิใจ เพราะว่าไพร่ฟ้าขา้ แผน่ ดินเกดิ เดอื ดรอ้ นมา ๔๒
อังกฤษเอยมา ให้ความเสมอภาคกันเหมือนกัน ตอ้ นรับเหมือน ถา้ นำ�้ ไมม่ ที ำ� ไร่ท�ำนา เราจะท�ำยังไง ก็ยังไดส้ ตู รฝนเทียมขน้ึ มา
กัน อะ่ กองทนุ ท่ีจะสำ� หรับเล้ียงแขกก็คงจะมอี ยูอ่ ่ะ ท�ำยงั ไงนู้นละ่ สตู รฝนเทียม เราก็ไมไ่ ด้เรียนหรอก เอากรดอะไร
แน่ะ ผู้ใจเป็นธรรม ใจเปน็ กลาง วางตัวไม่เอยี งซ้าย เอยี ง ของใน เอาเกลือ เอาน�้ำแขง็ หรืออะไรใสก่ นั บวกกันเข้าไปข้ึน
ขวาท่ี ไหนเลย ตรงแนว่ ประชาธิปไตยตรงแน่วอย่อู ยา่ งงน้ั เครื่องบิน โปรยในอากาศน้นู นะ่ มันไมต่ กลงมา ถูกเคร่ืองเย็น
ไม่ล้มไปตามค�ำยุให้ร�ำ ตำ� ให้ร่ัว ยว่ั ใหแ้ ตกใดๆ ไมไ่ ปเพราะตาม ปรับตวั เปน็ กอ้ น เปน็ กอ้ นใหญๆ่ เปน็ กอ้ นเมฆใหญๆ่ แล้วก็
ใคร เพราะชาตขิ องเราอยดู่ ีกนิ ดีแล้ว ช่วยเหลือใหแ้ กพ่ ี่นอ้ งผู้ตก เอาไว้ไม่อยู่แล้ว ลงใสไ่ รใ่ สน่ าเขา บางปที ำ� อยู่เมอื งไทย เพ่อื จะ
ทกุ ข์ได้ยาก อ่ะ น�้ำทว่ มไรท่ ่วมนา ไฟปา่ ห่า ไหม้บา้ น ไหมช้ ่อง ชว่ ยเหลอื พี่น้องเมอื งไทย มันแหง้ มนั แล้ง แต่วา่ ดนั พายุใหญม่ า
ไหม้สวน เกิดปลูกกว้างขวางแลว้ ลำ� บาก ลกึ ขนาดไหน ขาดทนุ พัดเข้าไปเพ่ินก็ตกในประเทศลาว ประเทศจนี ไปนูน้ ตกไปทางน้นู
ไปเท่าไหร่ อนั นน้ั อยใู่ นดุลยพนิ จิ ของทา่ นอยูแ่ ลว้ ท่านผูป้ กครอง อ้า โอ้ มันไม่อยู่กับที่ เออ มันเหมือนกับนำ�้ อย่างอ่ืน นำ้� น้�ำฝนเทียม
ประเทศ อยู่ในดุลยพนิ จิ คิดพจิ ารณา มันมาโปรยที่กรุงเทพฯ แคน่ ้ี แต่มนั อาจจะไปพลดั ตกพูน้ ( โน้น)
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ พลัดตกนนู้ ที่ภาคเหนือ ตกภาคตะวนั
ออก สุดๆ ไปท่วมแผน่ (ดิน) ประเทศเขมรเขมนิ ไปก็ได้ แน่ มัน
ไม่แนม่ ันเปน็ อนจิ จัง อ้า เป็นของไม่เท่ียงแท้แน่นอน คดิ ได้แล้ว
ก็ไม่สมปรารถนาเป้าหมาย เออ แมจ้ ะใส่เครื่องบินขึน้ ไปโปรย
ข้างบนกต็ าม แต่มนั มเี ครื่องเป่ามนั ไปทางอื่น ไมไ่ ด้ตกท่ีเป้า ไป
ตกท่ีเป้าเมืองอ่ืนนูน้ อา้ เห็นอยวู่ ่าบ้านเมอื งเขาท่วม ท่วมบ้าน
ทว่ มเมืองไปก็มี อย่างนมี้ ันไม่แนน่ อน มันเปน็ อนจิ จัง อนั นเ้ี ป็น
11

12 ด้วยบารมธี รรมของท่านเหล่านัน้ ชว่ ยเหลอื เราปลอดภยั จะตัดใจ ๑๒ ัธนวาคม ๒๕๕๖
เรื่องสงั ขาร ตัวของเรานี้ ทกุ คนกเ็ หมือนกัน อนจิ จังมันอยู่ใน ให้ดูแผลก็ได้ แต่วา่ อายเขาขนาด เฮอะๆ เขาปาดยงั ไง เขาท�ำ
ตวั เรา มันไมเ่ ท่ียงอยู่ในตัว มันอยากเจ็บกเ็ จบ็ มนั กอ็ ยากป่วย ยังไง เขาปาดยังไง ตัดขวั้ ออกยงั ไง เออ รอดมาไดอ้ ย่างหวุดหวิด ๔๒
กป็ ่วย มันอยากตายก็ตาย แลว้ แต่หมอจะช่วยให้ได้ ถา้ หมอเจ๋ง ไมต่ าย อ้า โลหิตนั้นก็มี มนั โปง่ อะไรข้ึนใน เสน้ โลหติ ใหญ่นนู้ ก็
จริงเหรอ ตัดสายโลหติ ออกแลว้ เอามาตอ่ อันใหม่ยงั ไดอ้ ยู่ ตบั มอี กี ตัดออก กระดกู ก่ายกนั เกยกนั อย่างงีก้ ระดูกมาเกยกัน
ไต ไส้ พุง แมอ้ งค์ท่ีพดู อยู่นเี่ ขากเ็ อาไปกนิ แลว้ อา้ อย่สู นั หลัง อยา่ งงีก้ ม็ เี พราะอบุ ตั เิ หตุ ถ้าไปรถชนภเู ขาแลว้ มนั
อา้ สันหลังมนั ๆ เกยกนั กระดกู เข้ามาตีกนั แล้วมันกป็ วดมหาศาล
๔๒ อะ่ เขามาตรวจดูอันนัน้ อนั น้ี โอย้ กระดกู มันเกยกันตรงนๆ้ี มัน
เกยกนั ตรงนนั้ ก็ปวด อา้ ซ้ายขวาๆๆ ซา้ ยอยนู่ ่ัน เราก็ไมร่ เู้ ร่ือง
ถุงนำ�้ ดี มนั เป็นนว่ิ อยู่ในน้�ำดี อิโหน่อเิ หนอ่ ะไรเขาหรอก แล้วแตห่ มอคิด เออ ร่างกายอนั นี้
นอนไม่ได้ กินไมไ่ ด้เลย มันบิดอยลู่ ่ะ อา้ ว เจบ็ เจ็บทอ้ งตรง เป็นของหมอแล้วนะ เออ ให้หมอคดิ เอง ดงั นี้ อนั นพี้ ดู เรื่อง
ถงุ นำ�้ ดีนแ่ี หละ อมื พู้น( โนน้ )ไปงานศพหลวงปู่ เออ อะไรอะ่ ธรรมะความเปน็ จริงให้ฟัง มนั มที กุ คน มตี ัว มตี น มีเรา มีเขา
วันงานศพของทา่ น ไมเ่ สรจ็ เลย เราหนีไปนอน มนั ก็ยังเอาอยู่ ขึน้ มา มีความรัก มีความชงั มีความยินร้าย มีความยินดี มีความ
เอ๊ะ ไมห่ ยุด อา้ ว มันจะใจขาดตายแน่ เอารถออกเร็ว ไป ดี ใจ มคี วามเสียใจ มกี ารร้องไห้ หัวเราะ โศกศลั ย์พรรณนา มนั
โรงพยาบาลเอกอุดร มีรจู้ ักเขาอยทู่ ี่น่ันให้เขาชว่ ย เขาผ่าตดั ก็ได้ เกดิ ข้ึนได้กบั พวกเราได้ทกุ เมอื่ เพราะฉะนัน้ อยา่ ไปเชื่อใจมนั น่ะ
เขาทำ� อะไรก็ได้ ฉดี ยาบรรเทากๆ็ ได้ อาจจะรอดตาย ทาง อยา่ ไปเช่ือใจทาง อยา่ ไปวางใจคน มันจะจนใจเรา อันนบี้ อกไว้
โรงพยาบาลแพทย์ปัญญาเนยี่ กรุงเทพฯ เนยี่ ได้ยนิ ขา่ ว ได้ยิน ตง้ั แตโ่ บราณมา อยา่ ไปเชื่อรา่ งกาย เออ เวลามนั
ขา่ ววา่ เจ็บอย่างน้ี เจ็บอย่างนอ้ี ันตราย เอาไม่ทันนะๆ เว้ย ตาย
เป็นตายเลยนะ แตใ่ นสมัยนั้นที่พระองค์ อ้า พระองค์โสมฯ แอคซเิ ดน็ (accident อุบตั เิ หตุ เรื่องไม่คาดคิด)ขน้ึ มาทำ� ไง
ทา่ นยังมีนั่นอยู่ เปน็ ภรรยา เปน็ น่ันอยู่ แลว้ กร็ ับผิดชอบอยู่ แอคซเิ ด็น(accident อุบตั เิ หตุ เรื่องไมค่ าดคดิ )ข้นึ มา
เพิ่นได้ยินข่าว รถโรงพยาบาลนัน้ น�ำตวั สง่ ถงึ ขอนแก่น นำ� ตวั ถงึ
โคราช โคราชน�ำตัวถงึ โรงพยาบาลแพทย์ จึงไดม้ ีชีวิตรอดมา มันกระดูกข่ีกนั ข้ึนมา จะทำ� ยังไง หมอตอ้ งช่วยกระทันหนั
เออ อย่างรวดเรว็ จึงได้มานั่งเทศน์อยนู่ เ่ี ด๋ียวนี่ ก็เพราะหมอ
ช่วยเอาไว้ ถา้ หมอไม่ช่วยคงจะ จะต�ำแหยแหละ อมื รูจ้ ักบ่จัก
ตำ� แหย ตายแลว้ หลวงปู่ท้ังหลาย เพ่ินไดต้ ายไปหลายแล้ว

13

14 ตายแลว้ ๆ อนั นด้ี ันๆๆ มาอะไรมา ๘๐ ปี ดันมาอีกอยรู่ อดมา สรา้ งเจดีย์ สรา้ งอะไรอยู่ กบ็ อกคนจำ� นวนมากล่ะ ไดเ้ งินเป็น

ได้ ๘๖ ปี อมื ๆ ได้ ๖๖ พรรษา เออ เปน็ ๘๖ ปแี ล้ว อา้ แสนๆ นะ่ อ้า แลว้ กแ็ บ่งไว้ใหท้ างโรงพยาบาลบ้างไวต้ า่ งหาก ๑๒ ัธนวาคม ๒๕๕๖
เพราะฉะนั้น คนปว่ ยนะ มาเทศน์วนั น้ี คนป่วยมาเทศน์ใหฟ้ ัง อันนเ้ี อาไปสร้างวัดให้เขานะ อนั น้ีใหเ้ จ้าหน้าท่ี พนักงานดแู ล
หากไม่ถึงอกถงึ ใจต้องขออภยั ด้วยเด้อ กำ� หนดจดจำ� นำ� ไปพินจิ ภิกษสุ ามเณรปว่ ย อ้า ใหเ้ ป็นกองทุนมลู นธิ ิไว้ให้ทกุ คร้ังละ่ เออ
พจิ ารณา พวกเรามันอยวู่ ยั ชราแล้ว แกแ่ ลว้ ต้องกนิ อาหารเป็น เด๋ียวนว้ี นั พรุง่ นเี้ ปน็ วันอะไร เขาจะเอาไปอีกเวย้ เอาไปที่โรงพยาบาล
เวลา อาหารอะไรมนั ผิดส�ำแดง กอ็ ย่าไป นั่นมากมาย แล้วอย่า อีกเหมอื นกัน แตว่ ่าไดป้ ระโยชน์ คอื วา่ ช่วยชมรม ชว่ ยคนไข้
ไปกนิ เหล้า อย่าไปยอมมัน เซไปเซมามนั มนั เฒา่ คนแกม่ นั ทั้งหลายดว้ ย และกย็ งั หักคา่ ใชจ้ า่ ยใหแ้ ก่กองทนุ มูลนธิ ิของ
๔๒ ลม้ ลงเป็นลกู ผกั ก็มี อา้ ๆ พูดใหพ้ ี่นอ้ งทั้งหลายฟัง ทั้งหลายเร่ือง โรงพยาบาลเรื่องรักษาภกิ ษุไข้ แบ่งให้ทุกคร้ังๆ ล่ะ เออ อันนี้ ๔๒
เมอื่ กนี้ ี่ อยูด่ ีๆ อยา่ หาว่าพี่โกหกเพราะว่า เออ มันไม่ใช่ มนั เป็น มนั หลายแล้ว อันนหี้ ลายแลว้ อันนพี้ อจะสรา้ งเจดียต์ ่อไดอ้ ยู่
ความจริง ตาย มนั โดยไม่รู้ตัว มนั เกดิ กะทันหนั ขน้ึ มา ปัจจุบนั เออ หาให้ทุกคร้ังๆ ไป ถา้ ไปเทศน์ท่ีนั่น เออ เขาให้เยอะกองทนุ
ขึน้ มา มนั จะทำ� ใหอ้ ะไรอดุ ตนั อะไรต่ออะไรอุดตนั ขึน้ มา มนั เขารเู้ รื่อง เพราะฉะนนั้ พวกเราเนย่ี มกี องทุนหรือเปล่าเนยี่ อืม
หายใจไม่ออก อมื ถา้ มันเป็นที่หวั ใจก็ผ่าซะ ผา่ เปล่ียนเสน้ เอน็ ซะ มกี องทนุ กช็ ่วยกันเด้ ชว่ ยกันต้ังกองทนุ มูลนธิ ไิ ว้ให้โรงพยาบาล
มนั เป็นท่ีตับ มนั เป็นถุงน้ำ� ดีท่ีตบั ก็ตัดออกทิง้ ซะ เอาสิ เอามา เออ เราบ้าง หรือโรงพยาบาลทางอุดรฯ ก็มี โรงพยาบาลขอนแก่น
ผา่ มาใหด้ ู โอ้ย อยู่ในถงุ น้�ำดีอยนู่ ถี่ งุ นี่ ตงั้ ๗ ตัว ๘ ตวั เออ ก็มี เออ เราเคย ไปท่ี ไหนกช็ ว่ ยเขาที่น่ันแหละ อมื ชว่ ยเขาไว้
ตัวขนาดเมด็ อะไรอ่ะ เมด็ พุทราเมด็ เท่านห้ี รอก ไม่ใหญอ่ ะไรหรอก เรายงั ไม่ตาย เรายงั แข็งแรงอยู่ อมื เรายังไม่ตายหรอก ยงั แขง็
แอ้ มันเป็นอย่างง้นั แหละร่างกาย เพราะฉะนน้ั กฝ็ ากฝังกบั แรงอยู่พอจะชกมวยได้อยู่ เฮอะๆ เออ เพราะฉะนนั้ อนั นม้ี ีค�ำ
ญาติกบั โยมไว้ เออ ถ้ายังไมต่ ายกม็ าอยู่อยา่ งงแ้ี หละ เออ มา ตลกๆ ขนึ้ มาหนอ่ ยหนึ่ง พวกเราทุกคน ธรรมชาตริ ักษาเรา ชีวิต
ตัง้ แต่ สมยั สนามกีฬายังไม่เกิด กฬี าใหญ่อย่างนยี้ ังไม่เกิดนู้น ของเราจงึ อย่รู อดปลอดภัยมา เพราะธรรมชาติ อำ� นาจของบุญ
แหละ มาคราวนม้ี สี นามกีฬาใหญ่ เออ อ๋อ เรามาอยโู่ รงบาล ของกุศลบ้าง อำ� นาจศีลธรรมบ้าง อำ� นาจพระศรีรัตนตรัย เรา
แพทยป์ ัญญา สมัยกอ่ นโรงบาลแพทย์ปัญญา มานี่ คุณหมอ เคารพพระรัตนตรัย ไหว้ทุกเชา้ ทกุ เย็น เคารพพระพุทธเจ้า
ปญั ญา ทา่ นเสยี ชีวิตไปแล้ว เขาเลยไปเอาตวั หลวงปู่มา มาชว่ ย เคารพพระธรรม เคารพพระสงฆ์ อันน้นั ก็เปน็ ยาวิเศษเหมือนกนั
เหลอื มาชว่ ยให้ความอุปถัมภบ์ ำ� รุงอยโู่ รงพยาบาลวิชยั ยุทธ หายโรคหายภยั ท่ีมารุมๆ กันวนั นี้ใครเป็นโรคอะไรๆ
อันนมี้ าอยโู่ รงพยาบาลวิชยั ยุทธก็ไม่ไดอ้ ยู่เฉยๆ นะ เขา ขออวยพรใหท้ ุกคนจงหายจากโรคภยั ไขเ้ จ็บละ่ อย่าไดเ้ จ็บ
ให้ไปเทศน์ ไปเทศน์ เขาเอาคนมาหลายๆ เตม็ หอ้ งประชุมเลย อยา่ ไดเ้ ปน็ อะไรเลย ให้เปน็ อยู่ อะ่ เหมือนบ้านเหมอื นเมอื ง เป็น
แลว้ กบ็ อกกล่าวบญุ กุศลอะไรๆ มกี ารสร้างอะไรๆ อยู่ สรา้ งวิหาร รม่ โพธิ์ร่มไทร ของลกู ของหลานสบื ไปนานเท่านานเด้อ
15

16 ขอให้เปน็ พลวปัจจยั ตดิ ตามตนไปทกุ ภพทกุ ชาติเทอญ ๑๒ ัธนวาคม ๒๕๕๖
คณุ ยาย คุณยายยงั หัวหงอกหรือหัวใส อยู่ไหนเวอ้ เออ (สาธุ)
ดี ใจกว่าหลวงปู่หรือเปลา่ หลวงปู่ ๘๖ ปีแล้วนะ อนั นัน้ เท่าไหร่ มีโรคภยั ไขเ้ จบ็ อยู่ในร่างกาย กข็ อใหห้ ายไปซะ
แลว้ คุณยายหวั หงอกๆ นะ่ ถงึ ๘๐ หรือยัง แตน่ ่ี ๘๖ ปแี ลว้ (สาธุ)
เออ อยูม่ ารอดปลอดภัยมา ไม่อดไม่ตาย หมอรักษาให้ ก็เลยได้
มาแสดงน้ี โอกาสได้มาแสดงธรรมวนั น้ี ทกุ คนๆ ขอให้โรคภยั ไขเ้ จบ็ อยู่ในรา่ งกาย หายไปเลยเนยี่ ๔๒

๔๒ (สาธ)ุ
ถ้าผัวหาย เมยี ก็ใหเ้ ขา้ ใจเองนะ ถ้าเมยี หาย ใหผ้ วั เขา้ ใจ
ก็ขอทกุ ท่านจงน�ำไปใครค่ รวญพนิ จิ พจิ ารณาดว้ ยปัญญา เองนะ ไปเท่ียวอย่แู ถวไหนอะ่ อยา่ พึง่ วา่ นะครับบบ เออ เออ
อนั ชาญฉลาดของตนเองเถดิ อปั ปมาทธรรม ไมม่ คี วามประมาท อ้า ไมย่ ากหรอก
ใดเกิดข้ึน โรคภัยไขเ้ จบ็ กห็ ายไปดว้ ยพุทธานภุ าพ ธมั มานภุ าพ
สงั ฆานภุ าพที่เรานับถือมา ตั้งแต่เกดิ ขึน้ มา เรานับถือพระรัตนตรัย 17
ขออำ� นาจพระรัตนตรัยจงชว่ ยคุ้มครองป้องกันภยันตราย อา้
ทกุ อย่างให้อยูร่ อดปลอดภัยเปน็ รม่ โพธ์ิรม่ ไทร ของลูกของหลาน
สบื ไปอีกนานเท่านานดว้ ยเทอญ

(สาธ)ุ

18
(ถวายไฟฉาย)
แมเ่ อย มีอะไรถวายพระอะ่ นะ มีอะไร เออ ไฟฉาย

ทปี ะโท โหติ จกั ขุโท

เพ่ินวา่ ใหแ้ สงไฟ ชื่อว่าใหด้ วงตา แอ้

๔๒ ทีปะโท โหติ จกั ขุโท
ยานะโท สุขะโท โหติ

ผู้ให้ยาน ชื่อวา่ ให้ความสขุ

ขอให้ทกุ คนมีความสุข ความเจริญ ตลอดไปเด้อ

(สาธ)ุ

ไดเ้ วลาแล้ว ธาตขุ ันธ์ มนั บอกกลับแล้ว แก้เวย้ มนั บอก
มันบกุ ถึงไหนแล้ว อ้า อา้ อ่ะ

หลวงปทู่ ่อน ญาณธโร ๑๕ ัธนวาคม ๒๕๕๖
วนั อาทิตยท์ ่ี ๑๕ ธนั วาคม ๒๕๕๖ เวลา ๑๗.๐๐ น.
๔๓
ณ หอ้ งประชมุ ช้นั ๒๒
อาคารศูนยก์ ารแพทยว์ ิชยั ยุทธ

โรงพยาบาลวิชยั ยุทธ

๔๓สง่ ทา้ ยปีเกา่

(อาราธนาธรรม)
หยู ายยังดีอยูเ่ หรอๆ โอ้ ว่ากบั หมไู่ ดอ้ ยู่ ยาย เออ
แสดงธรรม นมิ นตม์ าแสดงธรรม มาเทศน์ก็ว่าได้ มาเทศน์
มาแสดงธรรม แสดงความเปน็ ไปของมนษุ ยท์ ้ังหลาย ถ้าไมม่ ี
คุณธรรมในใจ แล้วมนั กเ็ ละตมุ้ เปะ๊ กันหมดทกุ คนแหละ ทกุ หมู่
แหละ กำ� ลังเละตุ้มเปะ๊ บ้านเรา เพราะว่าขบวนเขาเดินประท้วง
อะไรๆ กัน เราไม่เกย่ี วข้องหรอก เพียงแต่เหน็ อยใู่ นทีวี เดิน

1

2ประท้วงเอา อยากจะไดอ้ ะไรก็ประทว้ งเอา อนั นว้ี ่าลูกหลานจัญไร ปาณาฯ อะทนิ นาฯ กาเมฯ มุสาฯ สุราฯ

อีกแล้วปะเนย่ี น่ะ ลกู หลานจัญไรเพ่ินว่า ทำ� ให้ถนนหนทางเปอื้ น ๑๕ ัธนวาคม ๒๕๕๖
เปรอะเลอะเทอะ มนั ไมเ่ ปน็ หลุมเปน็ รอ่ ง กว็ างระเบิดใหเ้ ปน็ หลุม บอกใหเ้ ว้นกนั หมดแล้วบาปท้ังหลายทั้งปวง อย่ากอ่ กรรม
เป็นร่องไป ทางรถฟืนรถไฟ ถา้ เขาท�ำไดเ้ ขาวา่ จะไปปาระเบิด ทำ� เขญ็ อา้ เทศนว์ นั น้ีไม่รู้จะเอาอะไรมาเทศน์แหละเอา ต้ังใจฟงั
ใส่ทางรถไฟอกี เหมอื นกัน นเี่ รียกว่าลูกหลานจัญไร ไมฟ่ งั คำ� พอ่
ค�ำแม่ พ่อแม่บิดามารดาครูบาอาจารย์ นับไมถ่ ้วนแลว้ ท่ีมาเทศน์ นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสมั พุทธัสสะ
มาแสดงใหฟ้ ัง กย็ งั ฝ่าฝืนอยู่ ฝา่ ฝืนประพฤตมิ ิชอบ ท�ำให้เสยี นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสัมพุทธัสสะ
หายส่ิงของ สิ่งของที่มคี า่ มีราคา ท�ำมาเป็นเงนิ เปน็ ทองท้ังนนั้ นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสัมพุทธสั สะ
๔๓ เนย่ี ก็มาทำ� ลายทรัพยากรแผ่นดิน ท�ำใหเ้ สยี หาย พวกเราไปมา ๔๓
สะดวกสบาย ถา้ เกิดหนทางมันเสยี หายขึ้นมา ใครล่ะลำ� บาก กมั มงั วิชชา จะ ธัมโม จะ สีลัง ชวี ิตะมตุ ตะมัง
ปะเนยี่ ลกู หลานคนไทยนแ่ี หละล�ำบาก จะไปมาหาสู่กันกล็ �ำบาก อมิ ัสสะ ธัมมะปะริยายสั สะ อตั โถ
ปดิ ถนน รถไฟ สถานรี ถไฟรถฟืน ปดิ ถนนหนทางเหลา่ นี้
สาธายสั มนั เตหิ สักกัจจัง ธัมโม โสตัพโพติ

ก็ท�ำให้ไม่สะดวก ในการไปการมา ถึงแม้ไมม่ ีผกู้ ลั่นแกลง้ อะไร ศลี กัมมงั หมายถึงการงาน กมั มัง ๑ วิชชา ๑ สีลงั ๑
กด็ ี ปกติธรรมดามนั กต็ ิดอยแู่ ล้ว ไมต่ อ้ งมผี ู้กล่ันแกล้ง กระทำ� เหลา่ นเี้ ป็นเรื่องควรสังวรระวัง อย่าให้มันล่วงเลยไป ใหม้ นั อยู่
มิดีมิร้ายเหรอ แต่ปกติไปมาธรรมดา มันกต็ ดิ อยู่ประจำ� แหละ กับเนือ้ กบั ตวั เรา กมั มงั หมายถึงการงาน เปน็ กมั มัง วิชชา ความ
ทกุ สาย หลวงปลู่ งไปเมืองชลบุรี ตดิ ไปอยอู่ ย่างง้นั แหละ ตดิ รูท้ ่ีเลา่ เรียนศึกษามา น่ันเปน็ วิชา ธมั โม ธรรมะอกี
เปน็ ระยะๆ พอว่างไดก้ ว็ ิ่งได้ รถมนั ว่างแล้วกว็ ิ่งได้ ไม่มี ใคร
กล่ันแกล้งอะไรหรอก แตว่ า่ มนั มีอปุ สรรคบางอยา่ ง ถ้ามีเหตุ
ขัดขอ้ งเกิดขน้ึ ระหว่างทางก็ติดไปหมดละ่ ปะเนยี่ เขาสำ� รวจซะก่อน
เกิดเพราะเหตอุ ะไรซะกอ่ น ถ้ามีผกู้ ลั่นแกลง้ วางถนนรถไฟ ถนน
รถยนต์อนั ทำ� ใหม้ ันช�ำรุดทรุดโทรม กท็ ำ� ใหเ้ สยี เวลาเหมือนกนั
เพราะฉะนั้น เราเปน็ ผ้นู ับถือศาสนาพุทธมพี ระพุทธเจ้าเปน็
ผกู้ ราบ เปน็ ท่ีกราบไหว้บูชาสกั การะ ทา่ นส่งั สอนไวห้ มดแลว้ ศลี
๕ ก็บอกไวต้ ัง้ หลายขอ้ เออ

3

4 ๑๕ ัธนวาคม ๒๕๕๖

กมั มัง วิชชา จะ ธัมโม จะ สีลัง ชวี ิตะมตุ ตะมงั

ปะเนยี่ ถ้าอยู่ในขอบขา่ ยของศลี ธรรมแล้ว เรากเ็ รียกวา่
ปฏิบตั ิตามค�ำสั่งคำ� สอนของครบู าอาจารย์ นับตง้ั แตพ่ ระพุทธเจา้
พู้น( โนน้ )นะ่ มา เพิ่นสอนไว้ สอนพวกมนษุ ย์ ถา้ อย่กู นั ไมม่ ศี ลี
ไม่มธี รรม อยู่กนั มั่วซัว่ ไปหมดอยา่ งเนย่ี ไมม่ กี ารสังวรรักษา
ระมดั ระวงั เลยอย่างเนยี่ เรียกวา่ ปลอ่ ยตามสภาพของจิตที่มัน
ปรุงมันแต่งออกมา มนั คิดยงั ไงได้ คิดได้ยงั ไงได้ เราทำ� ได้
๔๓ เอาเสรีประชาธิปไตยขน้ึ มา เราอยากทำ� อย่างไรใครจะทำ� ไมยัง ๔๓
งนั้ แหละ เปน็ คนหวั ดอ้ื หัวร้ันขนึ้ มา ทำ� ความเดือดรอ้ นใหแ้ ก่
สงั คมมนษุ ย์ สังคมมนษุ ย์จะเกิดขัดขอ้ งข้ึน เพราะการกระทำ� ประท้วงก็ประท้วงไปเลยท�ำนองเนย่ี ท�ำใหผ้ ู้ปกครองหัวเสียไป
ของมนษุ ยเ์ อง ทำ� ให้เกิดขัดข้อง ถนนหนทางเสียหาย รถฟืน ผู้ปกครองแผน่ ดิน เพ่ินนะ่ ท่านกห็ วั เสยี เหมือนกนั ไม่หลบหลีก
หนคี วามวุน่ วาย ไปอยพู่ ้นู ( โน้น)แน่ะ ท่ี ไหนสถานท่ี ไกลกังวล
รถไฟก็ตดิ ขดั ไปหมด แมแ้ ตร่ ถยนตก์ ็ตดิ ขดั รถจะไฟฟา้ ไฟเฟอ้ ท่ี ไหนอย่ไู หน เพิ่นไปพักอยโู่ น้น หนจี ากความวุ่นวายบา้ ง อยู่ใน
ขนาดไหนก็ตดิ ขัด ถา้ หากเราประพฤตติ นเป็นภยั สังคมขึน้ มา บ้านในเมอื งมคี วามวุ่นวายอยู่ หนีไปพักใหเ้ บาสมองสกั หนอ่ ย
เปน็ ไมม่ ศี ีล ไมม่ ธี รรม ทำ� ไปตามอำ� นาจกิเลสของตัว อ้า แต่ แตแ่ ลว้ พวกเจ้าของถ่ินเหล่าน้นั ก็ทำ� ใหท้ า่ นปวดหวั เหมือนกัน
สิง่ นัน้ ก็มคี วามเสยี หายพอสมควรน่ะ ถ้าไมส่ งั วรระวงั ไมม่ หี ิริ เจา้ ของถ่ินที่ ไปพักท่ีสถานไกลกังวลนูน้ กท็ �ำให้ยงุ่ วุ่นวายได้
ไม่มคี วามละอายต่อการกระทำ� ผิดกำ� หนดกฎหมายบา้ นเมือง เหมือนกัน แนะ่ ถา้ มจี ิตใจยินดี ในการประพฤติปฏิบตั ธิ รรมะแล้ว
เรียกว่าเป็นคนไม่มียางอาย อยากจะทำ� กท็ ำ� ไปเลย อยากจะ ไปอย่ทู ี่ ไหนกเ็ ดือดร้อน ท�ำให้ผู้ปกครองและผู้บังคับบญั ชาเรา
ปวดหวั เหมือนกัน ได้เข้าโรงพยาบาลต้ังหลายรายนะเนย่ี นะ
เขา้ โรงพยาบาลเพราะปวดหัว ปวดสมอง เออ มนั ตึบขน้ึ มา สมอง
เสียไปเลย ประสาทที่ทำ� งานของสมอง ไมโ่ ล่งอกโล่งใจ ถ้าพวก
เราเป็นคนว่ายากสอนยาก ดอื้ รั้น ดนั ทรุ ัง ทำ� ความผิดกฎหมาย
บ้านเมอื ง ท�ำความเสียหายให้ๆ แก่ทรัพยากรของชาติหยดุ ชะงกั
เหลา่ น้ี ก็เรียกว่าประพฤติตนไม่ดี ไม่อย่ใู นขอบข่ายของศีลธรรม
ของมนษุ ย์ ทำ� ยังไงผูห้ ลกั ผู้ใหญเ่ พิ่นจะเบาใจ ผู้ปกครองควรจะ

5

6เบาใจ ให้เราคดิ อยเู่ สมอวา่ เราทำ� อยา่ งงนั้ ๆ ผ้ปู กครองเราคง แต่จะก�ำหนดกัน ใหม้ ันนง่ิ อยู่กบั เน้อื กบั ตวั อยา่ สง่ สา่ ยไปออก
นอกล่นู อกทาง ถา้ ไปปรุงไปแตง่ อยา่ งนนั้ อยา่ งนข้ี ึน้ มา สงั ขาร
ปวดหัว หนกั ใจ มันกระทบกระเทือนไปถึง อ้า สุขภาพรา่ งกาย ของตัวเองนะ่ ฮ่ะๆ พาให้ใจมันย่งุ พาให้ใจมนั วุ่นวายดว้ ยสังขาร ๑๕ ัธนวาคม ๒๕๕๖
สุขภาพจิตด้วย สขุ ภาพรา่ งกายเราด้วย ในรา่ งกายของเรานม้ี ัน ตวั เองน่ันแหละ คิดปรุงคดิ แต่งขึ้นมาเอง กท็ ำ� ให้มนั สมอง
อยากน็อก มนั กนั น็อกนะ สมองมันนอ็ กเอง ความคิดนอกลนู่ อก เอนเอยี งไปทางไม่ค่อยดีเท่าไหร่ สมองมันเอียงไปนะ่ ไมอ่ ยใู่ น
ทาง ท�ำให้ผูห้ ลักผู้ใหญ่เกดิ น็อกขน้ึ มาอยา่ งนกี้ ็มี เขา้ โรงพยาบาล ขอบขา่ ยของศลี ธรรมเลย นั่น เปน็ ๆ การท�ำลายตวั เอง ไมร่ จู้ ัก
แก้ไขกนั วุน่ วาย เขาไปแก้ว่า สมองมนั เป็นอยา่ งงี้ มันเกดิ น็อก เราปรุง เราแตง่ เรานึก เราคิดเร่ืองต่างๆ ขน้ึ มาใหส้ มองเอง
อะไรกนั ข้นึ เนาะ(นะ) นั่นแหละความเสียใจ หนักหนาสาโหด ก็ เอนเอยี งไป อย่างนเี้ รียกว่าทำ� ลายความสงบของตวั เอง สง่ มัน
ท�ำใหส้ มองทำ� งานไม่สะดวก เกิดน็อกขึน้ มาอย่างง้ี เรียกวา่ ไปท�ำไมๆ ใหม้ ันอยูก่ ับเน้อื กับตวั วนั นว้ี ันบำ� เพ็ญประโยชนต์ ่อ
๔๓ ไม่พอใจ ในการกระท�ำของไพรฟ่ ้าขา้ แผน่ ดินบางสว่ น ท�ำใหเ้ สยี ใจ สังคมก็ว่าได้ เรามาฟังเทศน์ ฟังธรรม เรามาขดั เกลาจิตใจของ ๔๓
เกิดนอ็ กข้นึ มาโดยกะทันหันก็มี นแ่ี หละพวกเรา เปน็ ชาวพุทธ
ถึงพระพุทธเจา้ ถงึ พระธรรม ถึงพระสงฆ์ วา่ เป็นสรณะที่พ่งึ
ท่ีนบั ถอื ที่ระลกึ เอาอนั น้นั มาเปน็ ที่พงึ่ ทางใจ เพ่ินว่า

สีเลนะ สุคะตงิ ยันติ

กจ็ ะอยรู่ ่วมกันอยา่ งสนั ตสิ ุข มีความสุขได้ กต็ อ้ งเปน็ ตนเอง ใหม้ นั เวน้ จากสง่ิ สกปรกโสโครกทั้งหลาย อ้า เรียกวา่
ผ้สู งั วรระวงั ในการรักษาเน้อื รักษาตวั รักษาศีล พดู ภาษางา่ ยๆ สนมิ เคยใหเ้ ขาพิมพ์ใสห่ นังสือบ้าง ใส่เสือ้ สำ� หรับน่งุ บา้ ง พมิ พ์
เอาวา่ รักษาศีล เป็นผ้ทู ำ� ความสงบใสต่ วั เอง ถา้ มโี อกาสกน็ ั่ง ขอ้ ความไว้ในนน้ั ให้ได้มสี ตบิ า้ ง เพ่ินวา่ งา่ ยๆ พมิ พ์ไว้ให้งา่ ยๆ
สมาธภิ าวนาไปด้วย แมแ้ ตฟ่ งั คำ� บรรยายธรรม หรือเทศนอ์ ยู่ สนมิ เกดิ จากใจ แต่มันกนิ ใจเราใหก้ รอ่ นได้ สนมิ เกดิ จากเหลก็
เรากอ็ ยู่ในสมาธิฟัง ก็จะได้รับความสงบอยใู่ นสมาธฟิ งั ไม่ต้อง แต่สามารถกินเหล็กให้หมดคุณภาพไปก็ได้ อา้ สนมิ หมายถึง
สง่ สา่ ยไปตามสญั ญาอารมณท์ างอ่ืน ใครจะพดู อะไรก็ตาม แต่ กิเลส ความโลภ ความโกรธ ความหลง ความรัก ความชัง ความ
ขณะนเ้ี รามาทำ� ความสงบ มาขดั เกลาจิตใจของตวั เอง ใหส้ งบ ยินรา้ ย ความยนิ ดี ความดี ใจ เสยี ใจ ร้องไห้ หัวเราะ เหลา่ นก้ี ็
ระงบั ไม่ฟุ้ง ไมซ่ า่ น สา่ ยแส่ร�ำคาญ ท�ำให้ใจไมส่ งบ อย่างนจี้ ะ เปน็ เหตุให้กระทบกระเทือนถงึ จิตใจเราเหมือนกนั ถา้ เรานัง่
ไปภาวนาตอนไหนวะเนยี่ นเ่ี รามารวมๆ กันแลว้ เลยมาภาวนา สมาธิภาวนา ไม่ให้มารบกวนเรา สนมิ ท้ังหลายก็ดี เพิ่นเปรียบ
ซะ ภาวนาทำ� ใจใหส้ งบซะก่อน สัก ๑๐ นาทีหรือ ๒๐ นาทีกแ็ ลว้ ได้ดงั ว่า

7

8

๑๕ ัธนวาคม ๒๕๕๖

๔๓ ๔๓

สนมิ กนิ เหลก็ กเิ ลสกนิ ใจ สามารถ กนิ เข้าไปแล้วมนั ก็เป็นอันตรายตอ่ สขุ ภาพเรา คณุ หมอ
วา่ งัน้ เฮอะ แต่วา่ มันๆ หมดเปน็ นะ สนมิ เมอื่ ถูก สนมิ คนหนงึ่ พูดแกต้ วั ว่า โอ้ย มันเป็นยา สนมิ มันเปน็ ยา โอ้ มันจะ
เกาะกนิ ไปหลายๆ คร้ังหลายๆ คราว กท็ �ำใหเ้ น้อื เหลก็ เน้ือเหล็ก เป็นยาอะไร มันเป็นบ่อเกิดแห่งมะเร็ง เป็นมะเร็งได้ เป็นมะเร็ง
มันจะกลา้ ขนาดไหนกต็ าม ก็สามารถให้กรอ่ นลงได้ ให้หมดได้ มะเรง็ ในกระเพาะ ในล�ำไส้ ในอะไรได้ซะ กินเขา้ ไปมากๆ สนมิ
จงึ ให้ลกู ศิษย์พมิ พ์ใส่ตวั ใสต่ น ใสต่ วั ไว้จ�ำไว้ ตดิ ที่หน้าอกหรือ มันเกดิ ข้นึ มาแล้วมนั ก็ อ้า เปน็ อันตรายแก่สุขภาพรา่ งกายเรานี้
ตดิ ที่สันหลัง สนมิ กนิ เหลก็ แต่วา่ กเิ ลสกินใจ นๆี่ ๆ ความประสงค์ ปะเนย่ี ยงั ไงๆ กห็ าวิธเี อาออกซะกอ่ นเน้อเนยี่ หาวิธเี อาเหล็กที่
สนมิ มันกนิ เหลก็ จริงๆ กนิ จนหมด เหล็กตกลงไปในทอ่ นำ�้ ทอ่ มันนอนอยใู่ นหลมุ บาดาลน่ะ มนั หลุดลงไปท่อนหนงึ่ หรือ ๒
บาดาลหรือท่ออะไร ท่ีวา่ มันเจาะลงไป แลว้ ทำ� ใหเ้ หลก็ มนั ตกลง ท่อน เอาขึน้ มาไดแ้ ล้วปะเนยี่ มนั กเ็ ลยเป็นนำ้� ค่อยดีขน้ึ ๆ ใสขน้ึ ๆ
ไปในหลุมบาดาลน้นั ก็เกดิ สนมิ ข้ึนมาในบ่อน่ันแหละ เพราะว่า ไมแ่ ดงอยา่ งเก่าแล้ว กินอยา่ งสบาย ใช้อยา่ งสบาย ใช้ซักเสือ้ ซัก
สนมิ มนั ตกไปจับกับเหลก็ ทอ่ นหนึง่ หรือวา่ ๒ ท่อน ตกลงไป ผา้ ก็ดี ใชท้ ำ� ความสะอาดหอ้ งพัก ท่ีพักพาอาศยั ก็ดี ใหม้ ันเปน็
ในรูบาดาลน่ันนะ่ กท็ �ำใหเ้ กดิ นำ้� เสียข้นึ มา เป็นน�้ำแดง สมยั หน่งึ ของสะอาดไปหมด ไมเ่ กดิ สนมิ อยา่ งเกา่ นั่น ถ้าเอาออกมาได้
เรามาพักท่ีโรงพยาบาลนะ่ เกิดนำ้� แดงข้นึ มา เอ้ มันทำ� ไมแดง แล้วก็แก้ไขไดน้ ั่นแหละ อาหารยังเอาออกให้ได้ มปี ัญญา มันอยู่
ขึน้ มาอยา่ งง้ี มนั เปน็ อนั ตรายเน้อ ข้ีสนมิ เกดิ จากเหล็ก แต่ ที่ ไหน คน้ หา มันๆ อยทู่ ี่ ไหน เอาดา้ ยไปคลอ้ งๆ หลายๆ รอบ
คล้องไดแ้ ล้วให้ หลายๆ รอบ คลอ้ ง ดงึ คล้อง แลว้ ก็ดึงให้มัน

9

10 ไปหมดทกุ อยา่ ง ท�ำความสะอาดบา้ น ถูบ้านถชู อ่ ง ถา้ เอาที่น�้ำ ๑๕ ัธนวาคม ๒๕๕๖
แนน่ ๆ ดีๆ แล้วค่อยดึงข้นึ มา ลากขึ้นมาๆ ตามทอ่ มันล่ะ เอา ข้ีสนมิ อยา่ งนั้นขึน้ มาถู มาไถ มันเปน็ ยงั ไง ไม่เขา้ ท่าแลว้ เออ
ออกได้จริงๆ ปะเนยี่ เอาออกได้จริงๆ แนะ่ ความพยายามอยู่ เมือ่ เอาข้ึนมาไดแ้ ล้ว ก็สงบไปเลย มนั หายไปไหนละ่ มนั หายไป
ที่ ไหน ความส�ำเร็จต้องอยทู่ ่ีน่ัน อ้า ไหน สนมิ มนั แดงๆ แตก่ อ่ นมนั แดงๆ กนิ ก็ไม่ได้ อาบก็ไม่ดี จงึ

วิริเยนะ ทุกขะมจั เจติ ได้พดู วา่ สนมิ มันกนิ เหลก็ เนย่ี สนมิ มันกนิ เหล็ก มโี ลหะอะไรลง
ตกลงไปในนำ้� กเ็ กิดแดงข้นึ มา แมแ้ ตต่ ะปตู กลงไปในบ่อน้�ำ มัน
เพ่ินกบ็ อกไวแ้ ลว้ เราจะหนคี วามทกุ ข์ไดเ้ พราะความเพียร หลายดอกหลายเล่มเขา้ ตะปูเฉยๆ กก็ ลายเปน็ พิษเป็นภัยขึน้ มา
พยายาม พยายามในสิง่ ใดสิง่ นนั้ กส็ ำ� เร็จ อา้ หมด ในหลุมบาดาล แดงขนึ้ มา เอาออกจะใหห้ มดอยา่ ใหม้ นั มี ให้มันมแี ต่ดนิ หรือน�้ำ
๔๓ โรงงานนูน้ ล่ะ โรง โรงพยาบาลหลังนั้นละ่ มันเกดิ แดงขึน้ มา ทุก เทา่ นนั้ แก้ไขตรงนี้ได้ เราก็จะสบายนะเนยี่ เราถามหา หายตอ๋ มไป ๔๓
หอ้ งน้�ำ ดูดขึน้ มาใสห่ อ้ งน�้ำ ก็แดงไปหมด ทุกหอ้ งๆ โอย้ มนั ๆ เพิ่นอยไู่ หนล่ะ เอาขึ้นมา เฮอะๆ เออ ท�ำให้เสียหายรา้ ยแรง เอ้
เผยแพรๆ่ เช้ือมะเร็งแลว้ เนย่ี อ่ะ พวกนน้ั ท�ำโรงพยาบาลแลว้ นๆ่ี พดู เร่ืองสนมิ มันตกอยูใ่ นนำ�้ กเ็ กิดเป็นน�้ำเปน็ สนมิ ขนึ้ มา
แดงขนึ้ มา แตว่ ่ากเิ ลสกินใจปะเนย่ี ก็กลับมันคนื มา ว่า สนมิ มนั
กินเหล็ก แตว่ ่ากิเลสมนั กินใจ ใจของเราทุกคนนะมี มหี วั ใจเหมือน
กนั ทุกคน มีสขุ ภาพเสมอเหมอื นกันหมด มธี าตุ ๔ ดินน้�ำไฟลม
อยใู่ นนเี้ สร็จ ถ้าปล่อยใหส้ นมิ เกิดขึ้นมา สุขภาพรา่ งกายเราก็
ช�ำรุดเหมอื นกัน เสยี หายเหมอื นกัน เพราะฉะนน้ั อยา่ ให้มนั มี
ในบอ่ น้ำ� บาดาลของเรา ให้มนั ใสสะอาดอยอู่ ยา่ งง้นั ถา้ มนั เกิด
ตกลงไปอกี มนั กจ็ ะเกดิ ข้ีสนมิ อีก กย็ ังว่า สนมิ มนั กินเหล็ก กเิ ลส
มันกินใจปะเนย่ี น่ะ ความโลภ ความโกรธ ความหลง มนั เป็น
มนั เผยแพรเ่ ช้ือมะเร็ง ให้เผยออก แพร่ออกไป เกิดเปน็ โรคมะเรง็ กเิ ลสอ่ะเนยี่ มันกินอะไรล่ะ มนั กนิ ใจคนปะเนยี่ กนิ ใจเพราะความ
ขนึ้ มา ปจั จุบันทันดว่ น อา้ พอเอาเหลก็ ขึน้ มาไดแ้ ล้ว มันก็ค่อย โกรธมันเกดิ ขน้ึ ความโลภ ความโกรธ ความหลง มนั เกดิ ข้นึ ที่
ใสขน้ึ ๆๆ ดูดไปหลายปีหลายเดอื น ก็หมดไปๆ หมดความแดง ใจ จะสามารถกินใจใหห้ มดคณุ ภาพไปได้ เสียคุณภาพไปได้ เสีย
แลว้ แลว้ ก็หมดสนมิ ไมม่ สี นมิ แลว้ สบายแล้ว เออ เราอาบนำ้� ความรูส้ ึกไปได้ อา้ ท�ำใหก้ รอ่ นไปตามๆ กนั เพราะฉะน้ัน ก็ให้
เราก็สบาย แม้ไม่มนี �้ำกนิ อ่ืน เอาน�้ำท�ำมาจากบาดาลน้นั ก็ยงั กนิ ระมัดระวัง ทกุ คนท่ีมาปฏบิ ัตธิ รรมในศนู ย์โรงพยาบาล อา้ วิชยั
ได้อยู่ ล้างถ้วยลา้ งจานอย่างสบายนะ ซกั เสอ้ื ซกั ผา้ กส็ ะอาด ยทุ ธกด็ ี โรงพยาบาลไหนก็ดี ถ้าสิ่งเหลา่ นน้ั ไปตกลงในบอ่ บาดาล
11

12 ของเรา แลว้ มนั ก็จะเกดิ โทษขนึ้ มา อา้ อาจจะเป็นมะเรง็ ก็ได้ เอาความโกรธ ความโลภ ความหลง มาใชง้ านมนั เร่ือยๆ เอา
ความโกรธมาใช้เป็นประจำ� ก็จะเป็นคนดุร้ายขึ้นมาในสงั คมล่ะ
มะเรง็ ในลำ� ไส้ มะเร็งในอวัยวะทุกส่วน ทางเดนิ ปัสสาวะมันก็ไป ปะเนยี่ มนั จะมากินใจเรา กิเลสเหลา่ นน้ั ความโลภก็ดี ความโกรธ ๑๕ ัธนวาคม ๒๕๕๖
เป็นอนั ตรายอุดตันเหมอื นกนั นะ อ้า เราก็ได้กนิ อยบู่ ้างหรืออะไร ก็ดี ความหลงก็ดี แมแ้ ต่ความรัก ถา้ ไปผิดใจกนั ข้ึนมากอ็ ันตราย
บา้ งอยู่ เราได้ผา่ ตัดนว่ิ ที่โรงพยาบาลเนย่ี ผ่าตดั นว่ิ ออกมาได้ เหมอื นกนั สามภี รรยาอยู่ด้วยกนั ดีๆ นา่ รักน่าเอน็ ดจู ริงๆ แต่
โอ้ ตั้งหลายตัว นวิ่ มนั เกดิ นวิ่ อย่ใู นกระเพาะปสั สาวะ ในถุงน�้ำดี วา่ ไปทำ� ผิดใจกนั นดิ ๆ หน่อยๆ หรอก ตาเขียว ใสก่ ัน ไม่มี
ก็วา่ ได้ ตดั ออกมาได้ ๗ ตัว ๘ ตัว มนั ไมไ่ ด้หมด หายไปตัวหน่งึ ตาหวานแลว้ ปะเนยี่ ตาหวานไมม่ ี ตาเขียวใสก่ ันถมนึ ทึง พูด
ในร่างกายของเรา เขาไดผ้ ่าตัดออกแลว้ นวิ่ ได้ ๗ ตวั เท่าๆ เมด็ ออกมาทางวาจา กฟ็ งั ไมผ่ ิด หากสนมิ เหลา่ นนั้ มนั เกิดขึ้นท่ีใจ
พุทราเนยี่ เทา่ ๆ เนยี่ แตๆ่ มนั เปน็ หนามๆ มนั เป็นหนาม เกดิ แล้ว ความโลภ ความโกรธ ความหลง มนั เกิดขึ้นในใจเราแล้ว
๔๓ เปน็ หนาม เปน็ ขาเปน็ แข้งขึน้ มา อันนน้ี อกล่นู อกทางไปแลว้ อนั แมแ้ ต่วาจาออกมาเท่านน้ั ก็แสบแกว้ หเู พ่ินน่ะ แสบเขา้ ไปใน ๔๓
นก้ี พ็ อให้ทา่ นท้ังหลายฟังเอา ของที่ท�ำให้จิตใจเรากรอ่ น ชำ� รุด แกว้ หูเพ่ิน ไม่เยน็ เลย ไมเ่ ย็น ความรักกนั อยา่ งจะกนิ อะไรแทน
อนั ข้อเปรียบนี้ เหมอื นสนมิ มันกินเหล็ก ถ้าเหล็กไปแชน่ ำ้� เข้า กันก็ได้ ตายแทนกันก็ยงั ได้ แต่ว่าความโกรธ ความหลง ความ
นานๆ มนั กก็ ลายเปน็ น้�ำแดงขนึ้ มา กเิ ลสมันกินใจ ปะเนยี่ สนมิ อาฆาตมาดรา้ ย มันเกดิ ขน้ึ มา เปน็ เร่ืองแสลงไปหมด แสลงหู
กนิ เหล็กไปจริง แต่กเิ ลสมันกินใจน่ะ ความโลภมันกนิ ใจของเรา การกระท�ำก็แสลงตา เหน็ การเดนิ การเหิน เดนิ แรงๆ ตงึ ๆๆ
ให้กรอ่ นไป ความโกรธมนั กนิ ใจของเราให้ผิดปกติไป ความหลง ใส่กันเข้า มนั กแ็ สลงหูเหมือนกนั แสลงตา แสลงใจ ท�ำให้เกิด
ความรัก ความชงั ความอจิ ฉา ริษยา พยาบาท อาฆาต จองเวร เกลยี ดเดียดฉันท์ขึ้นมา ไม่พอใจกนั ข้ึนมา ถงึ กบั ทะเลาะวิวาท
จองกรรม ตวั นล้ี ่ะไปก่อ กอ่ ให้เกดิ เปน็ สนมิ ขึน้ มา พวกกเิ ลส บาดถลงุ กันกม็ ี อ้า
เหลา่ นแี้ หละ อา้ สนทิ มันกนิ เหล็กหรอก แตว่ ่ากิเลสมันกนิ ใจ
ถา้ เราทำ� ตามอ�ำนาจกิเลสกันทกุ คนๆ ดูสิ อา้ มนั โกรธมาก็ดา่
กันแหลกลาญไปหมด ว่ากนั แหลกลาญไปหมด เสยี ๆ หายๆ
แนะ่ ในชุมนมุ ก็มเี ป็นบางคนหรือเปล่า ในชุมนมุ นจ้ี ะเปน็ บางคน
หรือเปลา่ ถา้ เอาความโกรธมาใชก้ ัน สาดเสียเทเสยี ใสก่ นั อ้า
มันผิดใจกนั น้อยหรอก แตว่ า่ ตามนั ถลงึ ใส่กนั ผิดใจน้อยๆ หรอก
แตว่ า่ ตามันมองกันด้วยไม่มีเมตตาเลยล่ะ มองกัน ด้วยหมั่นไส้
หรืออะไร หึ หม่ันไสข้ น้ึ มา วา่ เออ อยู่ดว้ ยกนั ดีๆ เคารพนับถอื
กนั ดีๆ ถ้าหากเอาความโกรธ ความโลภ ความหลงมาใชง้ านมนั
13

14 พอมันเกดิ แล้ว กิเลสนะ่ มันเกิด มันไม่ใชใ่ จเรา ความโลภ

ไมใ่ ชใ่ จเรา ความโกรธไมใ่ ช่ใจเรา ความหลงไม่ใช่ใจเรา ใจเราดีที่สดุ ๑๕ ัธนวาคม ๒๕๕๖
แล้ว พยายามดีท่ีสุดแลว้ จึงอยดู่ ว้ ยความสุข สงบสุข ความสงบ
สขุ เกิดขึน้ ท่ีใจแล้ว มีเมตตากรุณาตอ่ กนั มทุ ติ าตอ่ กัน อา้ มีแต่
ความดีออ้ ยตอ้ ย(ท่ัวไปหมด) บ่มคี วามรา้ ยมาปนเลย มีแตค่ วาม
ดี เพียงแต่จะเงอ้ื มือข้นึ เท่านน้ั ก็ไมไ่ ปเป็นท่ีพอใจอะ่ เงอ้ื มอื ขน้ึ
ถ้ามีค้อนอย่างง้ีอยูใ่ นมือก็อันตราย เฮอะๆ เหมือนกัน เออ จับ
ได้ไม้ ไม้เทา้ หรือไม้อะไรที่เป็นศาสตราอาวุธได้ แมส้ ากต�ำพริก กระแทกกระท้ันเขา้ ไปในหู อา้ กระทบกระเทือนเขา้ ไปถงึ สมอง
๔๓ ต�ำส้มต�ำ ตำ� พริก ตำ� นำ�้ พริก ตำ� ขา้ วค่ัวหรือต�ำอะไรอยู่ ใชง้ าน จนปวดหัว ถา้ กุมหัวไปด่าลกู ศิษย์ทะเลาะกันแล้ว หลวงปผู่ ู้เป็น ๔๓
มนั อยู่ ถา้ หากวา่ เกิดความไม่พอใจขน้ึ มา ก็อาจจะใชม้ นั เป็นอาวุธ ผปู้ กครองหม่อู ยู่ ก็อาจจะเกิดความรอ้ นใจขน้ึ มา เออ เอาไมอ่ ยู่ๆ
ก็ได้ สากตำ� ตำ� พริก เหมาะมือพอดี ตีหัวกนั หวั ร้างข้างแตก เอา ไมฟ่ ังแลว้ ฮือๆ ไดแ้ ตฮ่ อื ซ่อื ๆ ไม่มอี �ำนาจอะไรเลย อยา่
ไปกม็ ี ระวังอยา่ ให้มันเกิด ถา้ มนั เกิดอย่างง้ัน มันเปน็ ของแสลง ทะเลาะกัน อยา่ กระทบกระเทอื นกนั อยู่ด้วยกัน กนิ อาหารอ
แสลงใจ แสลงหู แสลงตา กริ ิยาท่าทางเคยออ่ นนอ้ มถอ่ มตน ร่อยๆ กอ็ ร่อยอยู่ ถ้าหากวา่ เกิดทะเลาะกันแลว้ อาหารมันจะ
มา มนั จะเกิดทฏิ ฐมิ านะขนึ้ มา เพราะรุนแรงของความโลภ เพราะ อรอ่ ยขนาดไหน เททงิ้ ซะเลย ไม่ๆ อรอ่ ย กินอาหารอรอ่ ยๆ มนั
รุนแรงของความโกรธ เพราะรุนแรงของความชัง เกิดเกลียดเดียด ก็ไม่อร่อย กินน้�ำอรอ่ ยๆ มนั ก็ไม่อร่อย เททิ้ง สาดท้งิ ซะ น�้ำ
ฉันท์ข้ึนมา ควา้ ไดอ้ ะไร ก็เอามาเปน็ อาวุธหมดแหละ อ้า อันนด้ี ู พริกสาดใส่ตาก็ลองดู อันตราย เพราะฉะน้นั เร่ืองกิเลสกินใจ
เอาอยู่ในทีวหี รอก ทีวเี ขาแสดง กล่าวอะไรต่ออะไรออกมา เออ สนมิ กนิ เหลก็ กเิ ลสกินใจ ราคะ โทสะ โมหะ กก็ นิ ใจ ความโลภ
เขาทำ� ไมจงึ ทะเลาะกันเขาเป็นอะไร เอากันซะแล้ววุน่ วายแลว้ ความโกรธ ความหลง ก็กนิ ใจ ท�ำลายความสุข ของคนลงได้ ไม่
พอได้ ไม้...เท้าหรือสากตีพริก สากต�ำพริก ต�ำป่น(น้ำ� พริก)อยู่ ใหม้ คี วามสุขอกี ตอ่ ไปกย็ ังไงได้ แตกกันแยกกันไปคนละทศิ ละ
ทุกวัน ก็เอาเป็นอาวุธขึ้นมาได้ ตีหวั กนั หัวรา้ งข้างแตก เข้าโรง ทาง ไมเ่ สียดาย แล้วก็ไมค่ ิดถงึ ด้วย หนีไปแลว้ กแ็ ล้ว ไมค่ ดิ ถึง
เขา้ ศาลกันก็เยอะแยะ เพราะฉะน้ัน ไม่เทศนม์ ากหรอกวนั นี้ เลย เฮอะ นั่นเห็นไหม มันท�ำลายความสุขของคนได้ กเิ ลสเนย่ี
เทศน์เร่ืองสนมิ กนิ เหล็ก กเิ ลสกินใจ ความโลภ ความโกรธ ความ ความโลภก็ดี ความโกรธก็ดี ความหลงกด็ ี ความรักกค็ ่อยยังชัว่
หลง มันกินใจ เปลี่ยนเปน็ คนละคน เย็นเหมือนน�้ำ แต่กอ่ นเย็น หนอ่ ย ความชงั ความอิจฉา ริษยา พยาบาท อาฆาต เหล่านี้
เหมือนน�้ำ มองนยั น์ตากเ็ ย็นฉ�่ำไปในหวั ใจ พดู ออกมากเ็ ย็นหู ไม่ เปน็ ของกนิ ใจ ทำ� ให้ใจกร่อนไป หูก็ไมไ่ ดฟ้ งั เสียงดีเลย ถ้ามัน
กระแทกแดกดนั เหมือนแต่ก่อนแลว้ ถ้าความผิดใจกันน่ะ มนั เกดิ ขึน้ ที่ใจแล้ว เพราะฉะนั้น ขอให้ระมดั ระวงั ตั้งใจ
15

16 อ้า มรี ายงานบอกมาวา่ วันนตี้ อนจบ อยากให้หลวงปู่ โมโหนพ่ี าตวั ตกตำ่� นะหลานเอ้ย
เจา้ อยา่ ทำ� อยา่ งนัน้ มนั บด่ ีเดอ้
น�ำพาภาวนา ท�ำใจให้สงบซกั ๑๐ นาทีหรือ ๒๐ นาทีแล้วแต่ ๑๕ ัธนวาคม ๒๕๕๖
เถอะ ดังที่แสดงมา ดังท่ี ได้แสดงมาเพอื่ ตอ้ งการให้เขา้ ใจหลัก
การประพฤติปฏบิ ัติ เอาชนะความโลภเอาให้ได้ เอาชนะความ โง่ เหมอื นดงั ไมแ้ หง้ ๆ สีกัน ๒ ท่อน อา้
โกรธให้ได้ เอาชนะความรัก ความชงั เสยี ได้ อจิ ฉา ริษยา พยาบาท
มันก็มาขบวนเดียวกนั ท�ำใหแ้ ตกกันแยกกัน ก็เพราะความอจิ ฉา เอาไมแ้ หง้ ๆ มาสีกนั ๒ ทอ่ น สรี ีบรอ้ น ไฟนัน้ ก็เกดิ มี
ริษยา พยาบาท อาฆาต จองเวร จองกรรมซง่ึ กันและกนั นะ ตา คนั ไฟลุกขึน้ ตัง้ แต่ไม้ใด๋ ไฟลามลกุ
เคยหวานๆ หายตอ๋ มไปเลย เป็นตายกั ษ์ ตามาร ไปเลย มองกัน
๔๓ ตาเขียวเขียว เฮอะๆ เออ มนั เกดิ ขน้ึ มาแลว้ มนั มเี รามาปรุงแต่ง ก็ลามกินเหมดิ เกลย้ี ง เหลียเสย้ี งรกุ ขาเป็นฝนุ่ ๔๓
มัน มันจงึ เปน็ อย่างง้ัน มนั มาแตง่ จิตแตง่ ใจให้เราโกรธ มาแตง่ เหลอื แตด่ ุ้นน้อยๆ ไฟน้ันกะลามกนิ เหลือแตข่ ้ีเถ้า
ความโลภ ความโกรธ ความหลงท้ังหลาย มาเปล่ียนวิถีชีวิตของ
เราให้ไปในทางไมด่ ี (มีไม้ ๒ ท่อนเอามาถูกนั จนเกิดไฟ
เพราะฉะนัน้ อย่าเลยนะขอฝาก ขอฝากให้ทุกคนน�ำไป เมอ่ื ไฟเกดิ ข้ึนแลว้ ไม่วา่ ไมจ้ ะท่อนเล็กหรือทอ่ นใหญ่

กลายเปน็ ฝนุ่ กจ็ ะคงเหลือแต่ขี้เถ้าเท่านั้น)

ใครค่ รวญพนิ จิ พิจารณาดว้ ยปัญญาอันชาญฉลาดของตนๆ ทกุ ว่ี ขี้เถา้ เทา่ น้ันท่ีส่งไว้ใหพ้ วกเรา นอกนั้นไฟกินหมดแลว้
ทกุ วนั อย่าปล่อยใหม้ ันมีอำ� นาจเหนือใจเรา ของเหลา่ นม้ี นั มี เพราะฉะน้ัน อย่าให้มันเกิดท่ีจิตใจเรา อนั จะเอาไฟมาเผาบา้ น
อ�ำนาจใหญม่ าก สามารถใหส้ ามีภรรยาที่รักๆ กันกท็ ะเลาะกนั เผาช่องเรา ดังท่ีแสดงมาเพื่อต้องการใหเ้ ข้าใจ อืม ถา้ พูดไปมาก
จนตกี ัน หวั รา้ งขา้ งแตกกม็ ี ทะเลาะกันจนเลิกร้างกันไปก็มี ไม่ กม็ ากหลาย หลายจริงๆ พระไตรปฎิ กนอนเฝา้ กนั อยทู่ ุกวนั เอา
คดิ ถงึ เลย อยา่ งนแี้ หละมนั ทะเลาะ เออ ของดีๆ ก็กลายเป็น มาอ่านทุกวนั ๆ หนังสือธรรมะธัมโม เอามาอา่ นทกุ วันๆ หรือเปลา่
ของขมข้ึนมา มนั แสลงหู แสลงตา อยา่ ให้มนั มีมาอยา่ งนน้ั ให้ แจกธรรมะธัมโมให้ ให้ไปฟังหรือไปดเู อาเอง อ้า แจกอยู่ มี
บงั คับมันใหห้ ยดุ ในสนับบังคับของตัวเอง อยา่ ให้มันโมโหโกรธา ผู้ศรัทธาไปพิมพ์ออกมา ให้เอามาแจก อืม เพื่อจะไดร้ ู้วิถีทางของ
มนั จะเกดิ ปรายนา(พ่ายแพท้ ่ีสดุ )ขนึ้ มา อะ่ เฮอะ ใครท่ีโมโหโกรธา กเิ ลส มันจะเบาบางได้ยังไง มันจะหมดไปด้วยวิธียงั ไง ขัดเกลา
มนั ไมด่ ี แบบไหนมันจงึ จะหมด ไมใ่ หเ้ กดิ สนมิ ขน้ึ มาได้ เอาแต่ของใสๆ
ขน้ึ มาใช้ เอาแต่ของเย็นๆ มาใช้ อ้า เหมอื นดงั ไมแ้ ห้งๆ สกี ัน
๒ ดุ้น ๒ ทอ่ น สีกันไปสกี นั มา เกิดควนั โขมงขนึ้ มา เกิดไฟ

17

18 มาใช้ มนั เกิดเปน็ ฟืนเปน็ ไฟขน้ึ มา อา้ ดังท่ีแสดงมาพอเป็นคติ ๑๕ ัธนวาคม ๒๕๕๖
ฝากไว้ใหญ้ าติให้โยมได้คิดพินจิ พิจารณาดว้ ยสตปิ ัญญาอนั
สีรีบรอ้ น ไฟน้ันกเ็ กิดมี ชาญฉลาดของตนๆ เถิด อปั ปมาทธรรม ไมม่ คี วามประมาท
คนั ไฟลุกขนึ้ ตั้งแต่ไม้ใด๋ ไฟลามลกุ ตั้งอกตั้งใจรักษาไว้ ไม่ให้มันเกิดไฟอยา่ งนเ้ี กดิ ขนึ้ มา ตอ่ แต่น้นั
ก็จะไดป้ ระสบพบเหน็ แตค่ วามสขุ ความเจริญท้ังทางคดโี ลกและ
ก็ลามกนิ เหมดิ เกล้ียง ทางคดีธรรมทกุ ประการ รับประทานวิสัชนามา ก็ยุติโดยเวลา
เอวังก็มีด้วยประการฉะน้ี
ถา้ อยใู่ นบ้านมนั ก็เผาบ้าน เผาเมือง ร้านค้ารา้ นเค้อก็เผา
ไปหมดล่ะ มนั เกิดไฟแล้ว อมื ไฟเกดิ ข้นึ แลว้ มันไปเผาบา้ น (สาธุ สาธุ สาธ)ุ
เผาเมืองตวั เอง เผาจิต เผาใจเรายังไม่พอ เนยี่ อยา่ ให้มันเกิด
เผาบา้ น เผาเรือนตวั เอง ที่พักพาอาศยั ทำ� ไดย้ าก เนย่ี ไม้
๔๓ อย่างเนยี่ ๆ ไมท้ ่ีท�ำกระดานกระเดนิ อยา่ งเนยี่ เอามาสกี นั ขึ้น ๔๓
สีเขา้ ๆ มันเกดิ ควันคลุ้งข้นึ มา แล้วไฟกล็ กุ พอดี ขี้ฝอยอยู่ใกล้มนั
มันลามไปใส่ ถงั น้�ำมนั เชื้อเพลงิ ที่มีอยใู่ นครัวในอะไรก็ดี มันก็
ตดิ กนั ขึ้นไปเร่ือยๆ

ไฟลามลกุ กล็ ามกนิ เหมิดเกล้ียง หมด
เหลยี เสย้ี งรกุ ขาเปน็ ฝนุ่ ไปหมด

เหลือแตด่ ุน้ น้อยๆ ไฟนัน้ กะลามกิน กนิ หมด

เปน็ หญา้ มันแหง้ ยิ่งไหม้ดีเหลอื เกิน บา้ นนะ่ มนั มงุ หญา้ 19
มงุ แฝก มุงหญา้ ถ้าไฟติดขน้ึ น่ะมันเป็นยงั ไง อนั ตรายไหม
อนั ตรายท่ีสดุ ไฟไหมบ้ า้ นไหม้ช่อง ไมม่ ีท่ีอยูท่ ี่อาศัย อนั นม้ี นั ก็
เกิดจากใจเรานะ ที่เกดิ ฟืนเกิดไฟขึ้นมา มันเกิดจากใจเรา เวลา
เกดิ โมโหโกรธาก็ปรายนา(พ่ายแพท้ ี่สุด)ขนึ้ มา เออ ร้อนหู รอ้ นตา
นัยนต์ ามองแลว้ ก็ไม่เย็น ในหูฟังแลว้ ก็ไม่เย็นหู มีแตเ่ กิดรอ้ นข้ึนๆ
สิง่ เหลา่ นน้ั มนั เป็นไฟ เพราะฉะน้นั อยา่ ไปเชื่อฟงั มนั นะ อ้า
ให้เลกิ อย่าเอามาใช้ในสังคมมนษุ ย์ อยา่ เอามาใช้ เอาความรอ้ น

หลวงปทู่ ่อน ญาณธโร ๑๘ ัธนวาคม ๒๕๕๖
วันพธุ ท่ี ๑๘ ธนั วาคม ๒๕๕๖ เวลา ๑๙.๓๐ น.
๔๔
ณ ปมั๊ แกส๊ เอ็นจีวี
อ.อ่ทู อง จ.สพุ รรณบุรี

๔๔

เท่านน้ั กส็ มควรนั่นละ่ พอแลว้ นะ เรียกว่าตง้ั ใจจริงกนั
แลว้ เออ สมาทานศลี

ปาณาฯ อะทินนาฯ กาเมฯ มุสาฯ สรุ าฯ
๕ ข้อ ถา้ เราตง้ั ใจเว้นได้แลว้ กเ็ ป็นศลี เปน็ ธรรม อยา่ ให้
สัตวอ์ ่ืนต้องมาตายกับการชุมนมุ ของพวกเรา มันมแี มลงมาหลาย
นะเนยี่ นะ แมลงบินมา แมลงเมา่ แมลงทกุ อะไร นับไมถ่ ้วน
ไฟสว่างตรงไหน มันก็มาตรงน้ันละ แตก่ ารเวน้ จากการท�ำบาป
ทางกาย ทางวาจา ทางใจเรา ใหม้ นั มุ่งม่ันอย่อู ยา่ งน้นั อย่าให้

1

2มนั ตอ้ งพลง้ั เผลอไป เกิดไปตบไปตมี นั เข้า ศลี ของเรากช็ ื่อว่า ซะก่อน เทศนเ์ ร่ืองศีล เรื่องธรรม มนั กม็ ที าน มีศีล มีภาวนา
เรื่องใหญๆ่ มันมีอยแู่ คน่ ี้ ถ้าเรางดเว้นไดจ้ ริงจัง เทวดาโมทนา
ฟาวล(์ foul ผิดกตกิ า) ไม่ ไม่เต็มเม็ดเตม็ หนว่ ย ฟาวล์แลว้ ศีล สาธกุ ารด้วย เป็นผู้ไม่ลว่ งเกินธรรมวินยั ศลี ธรรมบริสุทธิ์ อยา่ งง้ัน๑๘ ัธนวาคม ๒๕๕๖
เรา ถา้ เราม่ัน ค่อยปัดค่อยเปา่ เอาจริงๆ มีสตอิ ยู่กบั เนอื้ กับตวั เรียกวา่ รักษาศีล ข้อต่อไปอย่างอื่นกม็ ีอย่มู าก เออ ท่ีๆ จะรักษา
ถ้าแมลงต่างๆ มันมากิน รบกวน ไตต่ อมเรา ก็ระวงั รักษาเอา ตัวเองใหถ้ งึ ความบริสุทธผิ์ ดุ ผอ่ ง รักษาศลี ๕ ข้อนี้ไดแ้ ล้ว ศลี
อยา่ มีเจตนาท่ีจะฆ่าเขา ศีลของเราไม่ขาดเลย ถา้ มเี จตนาจะฆา่ อย่างอ่ืนก็สังวรระวังเอา อยา่ ใหม้ ันพลาดพลั้งไปได้ พล้ังเผลอ
เขา รับไปแลว้ ก็ชื่อว่าโกหก โกหกพระท่ีมาตั้งใจสมาทานศีลแลว้ ไปได้ เออ มันจะเป็นเละตุ้มเปะ๊ ไมด่ ี ให้รักษาจริงๆ จังๆ มันจงึ
ให้มันได้ เออ เหมือนดังพระอยดู่ ้วยกนั หลายๆ รูป อยู่ในวัด จะเห็นผล
หลายๆ รปู รวมผสมกนั ไมม่ ี ใครตบไม่มี ใครตยี ่งุ ตแี มลงต่างๆ
ไม่มเี ลย แต่ว่าเปน็ ต่อ เป็นแตน เปน็ ผง้ึ อยา่ งง้นั มันตอ่ สู้ ต่อสู้ ทานัง เทติ
๔๔ คนนะ ไปตบ ไปตี ไปจับมัน มันตอ่ สู้ เกดิ มันตอ่ ยเอา รอ้ ง ๔๔
โอก้ เอ้กๆ ไป ถ้ามันมาจ�ำนวนมาก คนเรากส็ มู้ นั ไม่ไหว ความ
อดกลั้นทนทาน ละเว้นจริงๆ อันน้นั เปน็ ศลี แท้ ศลี ข้นั ปรมัตถ์ เพ่ินบอกมา ทานแต่บญุ ใหท้ านทกุ ชนดิ อย่าให้ไปเดือด
ไม่ใชศ่ ีลธรรมดา ข้นั ปรมตั ถ์จริงๆ งดเวน้ จริงๆ รอ้ นถึงสัตว์อ่ืน เขาเอาแช่เย็นมาขายเยอะแยะ ผูม้ ีปญั ญา เขา
เอาสตั วเ์ หล่านน้ั นะ่ มา แช่เยน็ มา เอามาจากท่ี ไหน โน้น เมอื งไหน
ปาณาตปิ าตา เวระมะณี เมืองมนี ำ�้ เยน็ ๆ พวกปลาท้ังหลายมนั ชอบน�้ำเย็น มนั มาจากหิมะ
ไปอย่กู ับหิมะ เวลาจะออกลูก ออกเต้ามาก็พากนั ตกี ลับคนื มา
เราจะเว้นจากการฆ่าสัตว์ทุกชนดิ ท้ังในนำ�้ ในบนบกก็ตาม มนั มาออกลกู เสร็จ นำ�้ ไม่เย็นนแ่ี หละ เออ ใหล้ กู ตวั เองปลอดภยั
สตั วน์ ้อยสตั ว์ใหญ่ มีปกี บินไปมาเปน็ ...กต็ าม เราไม่เบียดเบียน ตวั เองตายช่างมนั แตข่ อให้ลกู เกิดมา ลืมตาอา้ ปาก รู้โลกกบั เขา
เขาเลย ต้ังใจอยา่ งง้นั เรียกว่าเปน็ ศีลแท้ เทวดาสาธุการ หากไป ขอใหล้ กู จงไดป้ ลอดภยั ด้วย มีเจตนาอย่างงนั้ เขา แต่ว่าในกรุงเทพฯ
ตบไปตมี ันนะ่ เทวดาแป้วใจละ่ โอย้ เสยี แรงหลวงปู่หลวงพอ่ เราหรือในเมอื งใหญๆ่ เรา เราก็ท�ำรักษาไดอ้ ยู่ อืม เอามาจังหัน
เพ่ินมาให้ศีล เหน็ดเหนือ่ ยเมื่อยลา้ ยังไงก็ส้เู อาอยู่ อยา่ ต้องให้ มา ขนั หมากมา เลี้ยงดพู ระเจ้าพระสงฆ์ ซงึ่ ไมเ่ ห็นวา่ จะมี อมื ขา
ตาย เพราะเจตนาของเรา ตั้งว่ารักษาศีลนะ่ คอื เจตนางดเวน้ หมู ขาอะไร ไม่มีๆ แต่ว่าเขาอาจจะแชเ่ ย็นกนั ไว้ก็ได้ เออ นผี่ ู้
ละ เลิกแล้ว ไม่เบียด ไม่เบียนสตั ว์อ่ืน ให้ตายดว้ ยเจตนาของ สงั วรระวงั จริงๆ รักษาจริงๆ ก็ใหม้ นั ไดศ้ ลี บริสทุ ธ์ิ เทวดาโมทนา
เราอย่าง เรียกวา่ สมาทานศีลบริสุทธ์ิ ไมเ่ ปน็ บาป ไม่เปน็ กรรม สาธกุ ารด้วย เทวดาก็มีหตู าเปน็ ทิพย์น่ะ ถ้าเราท�ำผิดข้อ... หน่ึง
เศรา้ หมองแก่ใจตัวเอง ไมไ่ ด้มาเทศน์นานแล้ว เทศน์เบ้ืองตน้ น้ี ขอ้ ใด เทวดาก็หวั เราะ เทวดาหัวเราะเราล่ะ โอย้ เสียแรงหลวงพอ่

3

4มานัง่ หลังขดหลงั แขง็ มาใหศ้ ลี มานำ� พาสมาทานศีล ๕ ขอ้ แต่ โมทนาสาธกุ าร อยู่ในบญั ชีของผปู้ ฏบิ ัตธิ รรมแลว้ ปฏิบตั ไิ ด้
จริงจังไหม น่าอนโุ มทนาจริงๆ นะ่ นั่น ผทู้ ่ีปฏิบัติจริงปฏิบัติจัง
ยังไม่ถึงเลิกงานเลย ตายไปแล้ว ๒ ตัว ๓ ตัว ๔ ตวั ๕ ตัว ตบ ยอ่ มงดเว้นได้ ละได้ ไม่ขาดตกบกพรอ่ ง ไมด่ ่าง ไม่พรอ้ ยเลย ๑๘ ัธนวาคม ๒๕๕๖
มนั ตีมันท�ำนองน้ี ก็อยา่ ใหเ้ ทวดาตอ้ งหวั เราะเน้อ ใหเ้ ทวดา บริสุทธ์ิผดุ ผ่อง เทวดาก็โมทนาสาธุการดว้ ย เออ ถา้ หากเรา
โมทนาสาธุการ เรารักษาศีลธรรมจริงๆ ปฏิบตั ติ ามค�ำสั่งสอน รักษาได้ เออ เป็นบุญเปน็ กุศลแกเ่ ราดว้ ย เปน็
จริงๆ เทวดาโมทนาสาธุและก็ได้บญุ กบั เราด้วย อ้า ไม่ใช่ธรรมดา
นะ มีเทวดามหี ูตาเป็นทิพย์ อืม ดูแลอบุ าสก อุบาสิกา ผู้รักษา
ศลี ท้ังหลายทั้งปวง ใหม้ ีศลี ธรรมประจำ� ใจเราไว้ อย่าใหต้ อ้ งตาย นสิ สะยะปัจจัย
ด้วยเจตนา ใหม้ ีเจตนาบริสทุ ธ์ผิ ดุ ผ่องอยู่อย่างนั้น เราจะมคี วาม
สบาย กลับไปบา้ นก็ไมม่ กี ินแหนงแคลงใจอะไร สบาย เวลานั่ง ด้วย ปัจจัยท่ีเราตอ้ งการถงึ ความบริสุทธผิ์ ุดผ่องนนั้ ก็ให้
๔๔ สมาธิก็สบาย น่ังภาวนาก็สบาย เออ พาน่งั สมาธิเทวดายงั ดแู ล มอี ย่ทู กุ คร้ังทกุ เม่ือเชื่อวัน ไม่ใช่ตัดอาชีพใครหรอก อนั เนย่ี พดู ให้ ๔๔
รักษาอยู่ต่อไป ไม่ให้ตัง้ พลาดพล้งั ไปดว้ ยความเผอเรอ อย่าง รู้จักเนื้อหา หรือเนื้อแท้ของศีลของธรรมจริงๆ ขอใหท้ ุกคน
หน่งึ อย่างใด ก็ไมใ่ หม้ นั เผอเรอไปได้ อันนน้ั เรียกวา่ รักษาศลี แท้ ตั้งใจนะ เออ เอาตงั้ นะโม กัน
สีลัง อา้ กัมมงั สลี งั ศีลของเรากค็ ือ การงดเว้น อา้
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสมั พุทธัสสะ
กัมมัง วชิ ชา จะ ธัมโม จะ สลี ัง ชวี ิตะมตุ ตะมัง นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสมั พุทธสั สะ
อิมสั สะ ธัมมะปะริยายัสสะ นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสมั พุทธัสสะ

ครบู าอาจารยท์ ่านองค์ไหน ท่านเทศน์กเ็ ทศนอ์ ยา่ งงีแ้ หละ กัมมัง วิชชา จะ ธมั โม จะ สีลงั ชวี ติ ะมุตตะมัง
เทศน์เร่ืองศลี เรื่องธรรม อยา่ ให้ด่างพล่อยไปได้ ให้เปน็ ผู้บริสุทธิ์ อิมัสสะ ธมั มะปะริยายัสสะ อตั โถ
ผดุ ผ่องทกุ เม่ือ มสี ติรทู้ กุ เมอื่ อยา่ เผอเรอ ลมื ตัว แล้วกต็ บไป
แล้วจึง โอ้ย แอ้ ว่าเพ่ินวา่ ละ่ เฮอะๆ ลมื ไปแลว้ มันเผลอ มนั สาธายสั มนั เตหิ สกั กัจจงั ธัมโม โสตพั โพติ
รบกวน แต่ยุงก็ไมเ่ ทา่ ไหร่หรอก ยงุ ก็ไมร่ า้ ยเทา่ ไหร่หรอก พอ
หลบพอเลย่ี งมนั ไปได้ ปดั เป่ามนั ไป มนั ก็หนีไป ดสู ิ อ้า ผู้จำ� ศีล ถา้ พดู ถึงศลี ถงึ ธรรมะแลว้ มนั กอ็ ดท่ีจะพูดต่อไปไม่ได้
จำ� ธรรมจริงๆ รักษาศลี ประพฤติปฏิบัติตามคำ� สั่งคำ� สอนของ กัมมงั ก็หมายถงึ การ เออ กระทำ� ของเราแตล่ ะคน กระท�ำของ
พระพุทธเจา้ จริงจัง ไม่ให้ขาด ไมใ่ หด้ ่าง ไมใ่ ห้พร้อยได้ เทวดาก็ เรามนั ผิดศีล ผิดธรรมหรือเปลา่ จงึ มเี จตนาจะเบียดเบียนเขา
หรือเปลา่ ผ้ปู ฏิบัตธิ รรมท้ังหลาย รักษาศีล ๕ รักษาศลี ๘
เหลา่ นี้ ตอ้ งงด ต้องเวน้ จริงๆ

5

6 กินขา้ วเศษขา้ วเสดิ แถวตั้งนเี่ ป็นต่มุ ๆ ก็ไมม่ ี ใครมายิง มาฆา่ มนั เลย๑๘ ัธนวาคม ๒๕๕๖
อนั นอี้ ยนู่ ี่ มันฉางข้าวหรืออะไรเนย่ี ฉางขา้ วมันกะจับซาบลาบ
กัมมัง วิชชา จะ ธมั โม จะ สลี งั ชีวิตะมตุ ตะมงั (เรียงเปน็ แถว)อยู่หลังคา เวลานัน้ ก็มดุ เขา้ ไป ขา้ งๆ ในเป็นฉาง
อิมัสสะ ธมั มะปะริยายสั สะ ข้าวหรือฉางอะไรไม่รู้ มดุ เขา้ ไป บินได้ คาบไดแ้ ลว้ ก็บินไปหา
ลกู ตวั เอง ลูกมาอยหู่ ลังตรงไหนๆ เอามนั ปลอดภัยไว้ มนั ปลอดภยั
ครบู าอาจารย์ ท่านน่ะที่ ไหนๆ จะเปน็ วัดปา่ วัดบ้านก็ตาม ดีเวย้ คนถ่ินน้ี คนท่ีน่ี ไมม่ เี จตนาจะฆ่าจะ เบียดเบียนเราเลย
ทา่ นก็ต้องมีเจตนาอยา่ งนน้ั เออ ลงอุโบสถ ก็หมายถงึ มาสังวร
ระวงั ตง้ั มั่นกบั หมู่กับพวก นับแต่การแสดงอาบตั ิอาที มนั มี ๔๔
อะไรมี แสดงอาบตั ซิ ะก่อน จงึ มาลงอุโบสถกบั หมู่ อยา่ งงน้ั เรียก
ว่าเป็นผู้ต้ังใจสมาทาน รักษาจริงจัง ให้มันเวน้ ได้ อลอ่ งฉอ่ ง ให้เขาได้เล้ยี งลูกปลูกโพธ์เิ ขา เยน็ ตาหน้าบานข้นึ มา ใหญโ่ ตสบื พันธุ์
เราต้องการเส้อื ผ้าใหม้ ันสะอาด หมดจดดี ตัง้ ใจจริงๆ ลงทนุ ไป ให้มากมายออกไปได้ น่ันแหละผเู้ ล้ยี งสตั ว์ทั้งหลาย อย่วู ัด
๔๔ ซอื้ แฟ้บ ซ้อื สบู่ ซอ้ื เครื่องฟอกท้ังหลาย มาตั้งใจซกั ฟอกจริงๆ หลวงปู่นัน้ กม็ ี สัตวห์ ลายจ�ำพวกมาอาศยั อยู่ท่ีน้ัน อืม เรากด
เขยา่ ขยจ้ี ริงๆ แลว้ ก็ล้างใหล้ ่อนซะ แล้วจงึ คอ่ ยเอาไปผ่งึ ไปตาก กร่ิง กดกริ่งใหม้ ันดงั กร่ิงๆๆๆ มันมาได้แลว้ ๆ มนั กนิ ยังไง มนั
แดด แดดแห้งดีแลว้ มนั ไมม่ ีตวั อะไรอย่ใู นนั้นแลว้ เวลาจะรีด กนิ อยา่ งงแ้ี หละ นก่ี ดกริ่งแลว้ มันจะไดย้ ินท่ัวไปเลย
ผา้ รีดผอ่ นอะไร กร็ ะมดั ระวงั อกี มนั แหง้ ดีแล้ว ใสเ่ ตารีด รอ้ นๆ
มารีด ถ้าไปท�ำใหส้ ัตวต์ ายในขณะน้นั ศลี ของเราจะวา่ ยังไงละ่ ปะ (กดเสียงสญั ญาณฉุกเฉนิ ) มากนั เป็นพรวนเลย นก
เนย่ี โอย้ เสียไปแลว้ ศีลตวั หนง่ึ แลว้ ฆา่ สตั ว์ด้วยเจตนาท�ำให้เขา (กดเสยี งสญั ญาณฉกุ เฉนิ ) กระรอก กระแต มันมาเปน็
เดอื นร้อนอย่างน้ี มนั อย่ทู ี่เจตนา เจตนาเวน้ จริงๆ ละจริงๆ พวกเป็นหมู่ มากินอาหารที่เราใสต่ ะกรา้ ไว้ให้ พอได้ยินเสียงเรียก
เลกิ จริงๆ เลิกจากการกระทำ� ใหเ้ ป็นบาป เปน็ กรรมแก่ตนเอง อย่างนล้ี ะกม็ ากันเปน็ พรวนเชียว อืม อ้า ไมม่ ี ใครฆา่ ใครแกงมัน
เลิกให้ได้ เออ เขา้ มารักษาศีลใหม่ๆ ไมร่ ้จู ักอะไร ครูบาอาจารย์ มนั ปลอดภยั ดี หาเศษอาหารแล้วก็วิ่งกลับไปหารัง รวงรังของ
ไล่ตะเพดิ เราหลายทีเน้อ อา้ เพราะเราไปตบยุง ตียุงให้ทา่ นเห็น
แล้ว ทา่ นก็ร้อง เอ้า ทำ� ไมทำ� อยา่ งง้ันล่ะ ก็สังวรระวังแล้ว ก็จง 7
รักษาใหพ้ ้นมอ้ื (วัน)พน้ วนั ไป อ้า เป็นเดือนเปน็ ปี รักษาได้เปน็ ปี
ใครรักษาได้หลายวนั หลายราตรี ไมม่ ีเคยมีเจตนาจะไปตบยงุ
ตบสตั ว์ใหต้ ายเลย อ้า แผเ่ มตตาเอา แผ่เมตตาหลายๆ สงสาร
เขา ร้ินยงุ มดปลวก พวกเหล่านน้ั กม็ ีชีวิตชีวาเป็นอยไู่ ด้ อ้า ผู้ที่
มีศลี มธี รรมยงั ไงว่ะ แถวนๆ้ี เห็นนกบินลงมาหากนิ อะไร