ธรรมเทศนา หลวงปู่ท่อน ญาณธโร ๘๐ กัณฑ์ เล่ม ๒

20 จึงเลยี้ วรถกลับเข้ามา เขา้ มาปากซอยวดั อโศการาม โอ้ย อย่นู ้ี

เอง อมื แนะ่ แนะ่ หลายปี หลายเดอื นแล้ว ขอฝากญาตฝิ าก ๒๕ มกราคม ๒๕๕๗
โยมด้วย ขอเตอื นญาตเิ ตือนโยมดว้ ย พวกเราอยูใ่ นหนทาง
มัจจุราชทุกเมื่อเชื่อวนั ท�ำมาหากิน ไปคา้ ไปขาย อยา่ ประมาท
มวั เมา ใหม้ สี ตติ ดิ ตามน�ำรักษาตัวไว้เสมอ หายใจเขา้ ก็รู้อยู่วา่
บริกรรมว่ายังไง พุท หายใจออกก็รอู้ ยวู่ า่ โธ พุท เข้าไปแล้วก็
โธ ออกมาอย่แู คน่ เี้ อง เราจะน่ังสมาธิที่วดั ก็ดี ท่ีบา้ นก็ดี เอา
แคน่ ี้ ชีวิตของเรา ของ เป็นของมีคา่ อยู่แค่ลมหายใจเขา้ หายใจ
รับความสะดวกสบาย พักท่ีน่ัน นอนท่ีนั่น กนิ ที่น่ัน ข้ีที่นั่น ออกเทา่ น้นั ล่ะ ถา้ อยูอ่ ยา่ งนนั้ เสมอแลว้ ก็ สตมิ นั จะแขง็ แรง สติ
เออ สะดวกสบายดี ไมม่ ี ใครเล้ียงเราหรอก แต่วา่ ญาตโิ ยมผู้ ของเรามันแข็งแรง ไมไ่ ด้ประมาทนะ สติไม่ว่อกแว่ก ไมง่ ่อนแง่น
รูจ้ ัก เขาก็น�ำอาหารฉนั อา... อาหารสำ� เร็จรูปมาให้ มาใสบ่ าตร ไม่คลอนแคลน ไมส่ ง่ สา่ ยไปทางอื่น อยกู่ บั ภาวนาของตัว อยู่ใน
๔๘ ให้ เนยี่ ถ้าไมม่ หี ลายองคห์ รอก ๓ องค์ ๔ องค์อย่างนอ้ ย อืม บ้านกภ็ าวนา มาอยวู่ ัดเปน็ หมอู่ ยา่ งนี้ มนั สงบยากอยู่นะ มนั มี ๔๘
มาคราวนกี้ ็มา ๓ องคเ์ ท่านัน้ ละ่ เออ เขากบ็ ริการทุกอยา่ ง แลว้ หมูห่ ลาย ไปร้จู ักคนนนั้ ร้จู ักคนน้ี ก็ทักทายปราศรัยกันไป
กเ็ หลอื เกินให้ญาติโยมกนั อีก เรามาเขากด็ ี ใจ จัดงานอะไรขนึ้ วุ่นวาย อ้า และกม็ หี นา้ ท่ีรับผิดชอบหม่พู วกตวั เองด้วย ขอให้
จัดงานอะไรขึ้นใหท้ า่ นมาเทศน์ใหฟ้ งั มาพดู มาเทศน์ มาท�ำให้ ต้งั ใจแคน่ ัน้ วิธีตง้ั ใจภาวนาเอาแค่นั้น อมื เราตง้ั ใจอยูก่ บั พุทโธ
ฟงั หรือมาสวด อะไรใหน้ ดิ ๆ หนอ่ ยๆ กเ็ อาอะ่ นะ ไม่ใหเ้ ผลอไปไหน เพ่ินครูบาอาจารย์ เพิ่นสอนวา่ นั่งเครื่องบิน
เขาก็ใชเ้ ราล่ะปะเนย่ี เออ เขามโี อกาสใช้ เขาก็ใชอ้ ย่อู ยา่ งง้นั น่ะ จากกรุงเทพฯ ไปต่างประเทศโนน้ อเมริกาหรือประเทศที่ ไหน
ให้ไปตรงนนั้ ให้ไปตรงน้ี ซอยนนั้ ซอยน้ี อืม แต่วา่ ลูกศิษย์มนั ไมส่ ่งส่ายใจไปที่ ไหน อยู่กบั ลมหายใจเข้า ลมหายใจออกเท่านั้น
รจู้ ักหนทางดี จะมาจากโรงพยาบาลมาท่ีน่ี หลงทศิ หลงทางมา อย่าส่งสา่ ยไปทางอ่ืน ก็มคี วามปลอดภัย คุ้มครองปอ้ งกนั ตัว
แล้ว กเ็ ขา้ ใจวา่ อย่ทู างนๆี้ ๆ วดั อโศการาม มันอยูท่ างน้ี เนยี่ แทบ เองได้ ทำ� ไมจะต้องภาวนา เอ้า มนั หมทู่ ี่มาด้วยกนั เปน็ จ�ำนวน
ไมไ่ ด้เขา้ วดั เออ ทา่ นเจ้าคณุ เออ ที่นั่นมนั ใกล้กวา่ มาอโศการาม มาก ถ้าหาก พุทโธ เปน็ ของศกั ดิส์ ทิ ธิกค็ มุ้ ครองป้องกันหม่พู วก
มนั ไกลกว่า อยรู่ ิมทะเลเลย แอ้ แต่เดี๋ยวน้ีไม่ร้จู ักที่ ไหนเป็น ไดเ้ ยอะ ใหป้ ลอดภัย และเกดิ อุบัตเิ หตุในกลางอากาศมนั ก็ มนั
ที่ ไหน เขาสรา้ งอะไรตอ่ อะไรมากมาย ตึกรามบ้านชอ่ ง ท่ีพัก ก็ด่งิ พสุธาเลย ด่ิงพสุธาลงไป มนั ก็ตายหมกู่ ็มนี ะ สมัยหลวงปู่
ท่ีอาศัยของคนก็มากมาย ร้านค้าก็มากมาย ลืม แอเ้ ม่อื ไหร่จะ น่ันนะ่ เพ่ินนมิ นตม์ ากรุงเทพฯ ยังไม่ถึงหรอก ยงั ไม่ถงึ กรุงเทพฯ
ถงึ ซะที มาถึงกาย(เลยไป)ไปนนู้ ซะก่อน กาย(เลยไป)ไปนนู้ แล้ว เออ มาลงเอาท่ีนั่นนะ่ ดิ่งลง ควำ่� แล้วเอาหวั ลง หาศพไม่เจอ
21

22 ๒๕ มกราคม ๒๕๕๗
พนู้ ( โนน้ )ล่ะ อืม แตล่ ะคนๆ แตว่ า่ หลวงปูว่ ัน(พระอาจารย์วัน
อตุ ตโม) อาจารยว์ ัน หวั ใจไม่มี ไม่มี เวลาตายแล้วเอาไปผ่าดู
ไมม่ หี วั ใจ หัวใจไปไหน เสดจ็ ออก... หรือยงั ไง หวั ใจอ่ะ หมนู่ ่ันน่ะ
เละเทะตมุ้ เป๊ะเหมือนกนั นมิ นต์ ๕ องค์นั่นน่ะ นมิ นตม์ า ๕
องค์ แลว้ กเ็ ป็น ๖  ๗ กับวดั หนองบัวอีก ๒ องคต์ ามมา แลว้
มาตายเหมือนกนั น่ะ แน่ะ มนั เปน็ อยา่ งง้ัน แตว่ า่ ...น่ันหนา
ความตาย พจิ ารณาความตาย อยา่ ประมาท เออ

พทุ โธ ธมั โม สงั โฆ ลอ่ แหลมตอ่ อันตราย ทางรถก็ดี ทางเรือก็ดี ทางเคร่ืองบินก็ดี
ไปด้วยพุทโธ อยา่ ไปดว้ ยความเพลดิ เพลินเจริญอะไรมากมายนกั
ของเราให้มอี ยปู่ ระจำ� ใจ จะเดินทางด้วยเคร่ืองบินก็ดี เรือ หากไปเพลดิ เพลิน อืม
๔๘ เดินทะเลกด็ ี ที่ ไหนก็ดี มนั ตามเราอยู่ทุกขณะ ขณะเวลาเผลอ ๔๘
ไปแน่ะ ถา้ มสี ตติ งั้ ม่ันอยกู่ บั เนอ้ื อยู่กับตัวเสมอๆ เออ มันไม่ นำ� รปู นำ� เสียง นำ� กลิ่น นำ� รส
เหลอื บา่ กวา่ แรง อาจจะช่วยไดบ้ ้าง นำ� โผฏฐพั พะ นำ� ธรรมารมณ์

พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ปลอดภยั ทส่ี ดุ โอ้ เพิ่นว่า หลวงปมู่ ่ัน(หลวงปมู่ ่ัน ภรู ิทัตโต) ท่านไป
ภาวนาเมือง โนน้ เมืองเชียงใหม่อะ่ ไปภาวนาทางเมอื งเชียงใหม่
ไปท่ี ไหนไปได้น่ะ อ่ะ ขอฝากกับพุทธบริษัททั้งหลายด้วย ลงไปไง ไปทางรถไฟจนตลอดเชียงใหม่ นงั่ เข้าที่ตง้ั แตข่ นึ้ สถานี
ที่อย่กู ็อยดู่ ว้ ยความไม่ประมาท ภาวนาอยเู่ สมอ นอนอยู่เฉยๆ รถไฟนนู้ ละ่ ไปเข้าเชียงใหมไ่ ป ผา่ นอะไรๆ ไม่รเู้ รื่องท้ังนั้นแหละ
นอนอยู่ในบา้ นตัวเองแทๆ้ ไมภ่ าวนา มีรถแฉลบออกจากทาง ผ่านเมืองไหนๆ ไม่ร้เู ร่ือง นง่ั อยอู่ ย่างงัน้ ละ่ ข้ีก็ไมข่ ้ี เยย่ี วก็ไม่
ไปชนเอาตึกกลางบา้ นของตัวโครมเอาทีเดียว ไมไ่ ด้ไปท่ี ไหน ก็ เย่ยี ว นั่งเขา้ ท่ีเลย อ้า ดูสิ ครบู าอาจารยท์ �ำมา หลวงปมู่ ั่น
อยูบ่ า้ นดีๆ มาแฉลบเอาท่ีบ้านของเรา มนั หลบหลีกอะไรพน้ เขา (หลวงปู่ม่ัน ภรู ิทัตโต) ญาติโยมกร็ ู้เวลาท่านถึงเชียงใหมแ่ ลว้
ชนบ้าน ตายกันในบา้ นน่ันแหละ ผู้ไม่ตายก็เจ็บป่วย แขนหัก ไปรับที่สถานรี ถไฟ ท่านยังนง่ั สมาธเิ ฉยอยู่ อยูใ่ นรถไฟ นัง่ สมาธิ
ขาหกั ไปกม็ ี มนั เปน็ อย่างงนั้ เพิ่นว่าไมใ่ ห้ประมาท อยู่ดีๆ ก็ เฉยอยู่ มีคนไปกราบท่ีตักท่าน เอ๊ะ ถึงแลว้ เหรอ เออ แนะ่ เพง่ิ รู้
ตาย ใหเ้ ดินทางอยูด่ ีๆ กต็ ายน่ี พนักงานเดินทางน่ะเปน็ การ เดี๋ยวนล้ี ะ่ ๆ ว่า มนั ถึงแล้ว มันผ่านที่ ไหนๆ เพิ่นเอาจิตไปไว้

23

24 ข้างหน้ามองไมเ่ ห็น มันมดื หมอก เมฆมนั มดื ข้ีฝา้ มันปิด มอง ๒๕ มกราคม ๒๕๕๗
ท่ี ไหนเวลานน้ั ไอ้พวกเรามันส่องหน้าต่างรถไฟ ส่องหน้าตา่ ง ไมเ่ หน็ ภูเขาเลากา ไปใสม่ นั ซะ อ้า ถ้�ำหลวงปู่เมตตาหลวง
รถยนต์อยู่อย่างงนั้ ดบู ้านดเู มืองเขาอย่างง้ัน เรียกว่าส่งสา่ ยจิต กระเทอื นทั้งล�ำเลย บินไปๆ แลว้ ก็ไปชนเอายอดภูเขา ตรึก...รึม
ออกจากร่างจากกายไปข้างนอก จัดว่าอยูใ่ นความประมาท พวก มันไปพรอ้ มๆกนั ต�ำ(ชน)พรอ้ มๆ กัน ชนภเู ขาลูกน้นั ตรึก...รึม
เราไปทางไหนมาทางไหนใหท้ �ำอย่างน้นั นเี่ ตอื นหมูพ่ วกไว้ อา้ มนั อะไรนักหนา เออ สักหน่อยกัปตนั (captain หัวหนา้ นักบิน)
ธรรมดาหากมีชีวิตอยรู่ ่วมกัน เห็นหนา้ เห็นตากันอยู่ กด็ ีอกดี ใจ ท่ีพาเราไปลงทาง อา้ พษิ ณโุ ลก ไปลงที่พษิ ณโุ ลกจงึ จะเข้าไป
ว่าคนนั้นก็ยงั คนนก้ี ย็ ังอยู่ ยังปฏิบัตธิ รรมม่ันคงอยหู่ รือ หนา เมอื งเลยต่อ หลวงปๆู่ เนยี่ เขาโทรศพั ทม์ าทางอันนั้นน่ะ ถ้า
แน่นๆ ดีเหรอ อย่าประมาท อืม ความตายนมี่ ันแขวนคอทกุ เคร่ืองบิน เอฟ ๕ หรือ เอฟอะไรไมร่ ู้ ไล่กัน ฝึกหดั บินจาก
บาดย่าง มนั อบุ ัตเิ หตุไดท้ กุ เมอ่ื น่ังเคร่ืองบินกเ็ ป็นอุบตั เิ หตไุ ด้ โคราชถงึ กรุงเทพฯ ให้เวลาเท่าน้นั เดี๋ยวน้ี วินาทีท่ีผ่านไปเดี๋ยว
นล้ี ะ่ เครื่องบิน ๓ ล�ำชนภเู ขาหลวงปูเ่ มตตาหลวงน่ะ จนว่ารา้ ว
๔๘ ตนี เขาเพิ่นร้าว มนั ชน ตรึก..รึม เดียวเท่านั้นล่ะ ตนี เขาร้าวไป
เลย แตม่ ันไม่พัง ภูเขามนั แขง็ กวา่ ไม่พังเลย โอ้ เราไดย้ ินเรื่อง ๔๘
นัง่ รถฟืนรถไฟก็เกิดอบุ ัตเิ หตไุ ด้ นง่ั รถยนตเ์ นย่ี แหม ชีวิตนอ้ ย อยา่ งนอ้ี ยู่บนอากาศก็ไดย้ ินเว้ย เออ นายทหารขบั เครื่องบินนั่น
นกั หนา มนั ข้นึ ภขู น้ึ เขาไป ถา้ มนั แฉลบลงไปทางเหวลึกๆ มันจะ มาบอกเราเอง หลวงพอ่ ๆ ในเสย้ี ววินาทีท่ีผา่ นไปตะกี้น้ี เครื่องบิน
เปน็ ยงั ไง แหลก หากระดกู ไมเ่ ห็นแล้วอะ่ เออ จากอดุ รฯ ลงขอนแก่น ลงท่ี ไป คนไหนจะไปกรุงเทพฯ นั่น
แหละ ประชุมกรุงเทพฯ นั่นละ่ ชนภูเขา เออ เด๋ียวนย้ี งั หาศพ
ปหี น่ึง ปพี .ศ. เท่าไหร่ เรานงั่ เครื่องบินไปทาง เออ ทาง ไมเ่ จอ มนั แหลก เออ เครื่องบิน ๓ ล�ำตามหลงั กนั ไป มันข่ีอยู่
พษิ ณุโลกหรอก อมื น่ังไปลงพษิ ณโุ ลก แต่เขาพดู ให้ฟังในเครื่อง น่ันกค่ี น บ้ึมๆๆๆ ทีเดียว แน่ะ อกี ไมน่ านมานล่ี ่ะหลวงป่เู มตตา
บินนะ่ วา่ เด๋ียวนรี้ ถ อ่ะ อ้า เคร่ืองบินชนภเู ขา เออ อยรู่ ะหวา่ ง กย็ งั อยู่ สมัยนน้ั โอ้ เคร่ืองบินเฉยี ดภเู ขาหลวงปู่เมตตาหลวง
ถ้�ำของหลวงปู่เมตตาหลวงเนย่ี ละ่ ตรงน้ันน่ะไปๆ ชน มนั มืด อะ่ เอาข้นึ สูงกว่าน้นั สักหนอ่ ยก็ไม่ได้ชน พอดีกบั ชนยอดภูเขานนั้
มนั มดื หมอกมัวมาก ฝึกบิน อนั นจ่ี ะไปประชุมที่กรุงเทพฯ ขนึ้ ไปอย่างแรงขนาดไหนไอพน่ เอฟ ๕ หรือ เอฟอะไร อืม ไมใ่ ช่
เครื่องได้กต็ ามหลังกนั ไปเรื่อยๆ อืม แตห่ มอกมนั มองไม่เห็น ธรรมดา มนั ไปอย่างแรง กเ็ ลยไมร่ ูส้ ึกตวั ตายไมร่ ู้สึกตวั เลย
อยา่ งงนั้ นะ่ เลย...เงยี บไปเลย หากระดกู ไมเ่ หน็ หาอะไรไมเ่ หน็
นนู้ ละ่ มันแหลก มนั ชนภูเขาของแข็งชนของแขง็ อนั นั้นเขาเรียก
ว่า ไม่ใช่ประมาทหรอก ธรรมดา อากาศไม่เออื้ อำ� นวย มันมดื
25

26 เอา้ เขายงิ ระเบิดกันอยู่ใกล้ๆ โรงพยาบาลนแ่ี หละ เอาระเบิด ๒๕ มกราคม ๒๕๕๗
อากาศมองไม่เห็นยอดภูเขา แน่ะ มนั มดื บินกบ็ ินเรว็ เกนิ ไป จะ ข้ามไปหาสำ� นักงานนายกรัฐมนตรี สำ� นักงาน ท่ีประชุมเขาอยู่
หลบไปยงั ไงอ่ะ หลบไม่ทันแลว้ แปบ๊ เดียวเท่านน้ั มันอยู่ข้างหน้า หลงั โรงบาลติดกนั เนยี่ ไปยิงขา้ มไปใส่ท่ีโน้นเลย แต่ไมเ่ ป็น ๔๘
เอ้ อ่ะ จ๊ะเอ๋ มันบอกมันจ๊ะเอ๋ ทีบ้ึมพร้อมกนั เลย เรียกว่าตาย อันตรายมากมาย ข้าศกึ มันไมใ่ ชข่ า้ ศึก ผ้กู อ่ การรา้ ย แอ้ อยู่ที่
อยา่ งสบาย พวกน้ันตายอย่างสบาย อ้า อมื ไม่ไดเ้ จ็บไดป้ ่วย ปลอดภยั ขนาดนัน้ ก็ยงั ไปก่อการรา้ ยกนั ถ้าเกดิ ไฟไหม้บา้ นมา
อะไรเลย ตายเลยก็เลยไม่เหน็ ไปหาเก็บเศษกระดกู เศษร่าง ท�ำยังไง โรงพยาบาลนั่นก็เรียบหมดกนั ล่ะว่ะ มนั ไฟไหม้ติดไป
ของนักบินทั้งหลายหาไม่เจอเลย มนั เป็นแรง แหลกไปเลย มัน เลย แถวนน้ั เรียบหมดเลย การกอ่ การร้าย มันไมร่ ู้จัก เมตตา
ชนภูเขาแลว้ กเ็ กิดไฟสปิ ะเนย่ี เกิดไฟไหมป้ ะเนย่ี ปรานหี รือยงั ไงกันเลย

๔๘ เพราะฉะน้ัน อยา่ ประมาท พวกเราไปไหนมาไหนอยา่
ประมาท ให้ภาวนา บริกรรมภาวนา หายใจเข้าใหร้ ้รู ะลึกว่า พุท
อนั นพ้ี ดู เร่ืองความทุกข์ หายใจออกรรู้ ะลึกวา่ โธ
ทุกขงั อะนจิ จงั อะนัตตา
หายใจเขา้ พทุ หายใจออก โธ
มนั ห้ามไม่ฟัง ไปไหนเคร่ืองบิน ไปเหนอื เมฆก็จริง แต่วา่
อันตรายอยเู่ หนอื เมฆข้นึ ไปยังมีอีกภเู ขา ยอดภูเขาอกี ถ้าบินได้ เขาเรียกวา่ มสี ติ ตายในขณะนน้ั เพ่ินวา่ ไมไ่ ปตกนรก ตาย
ระดับอยู่ แตม่ ันไปชนภูเขาซะก่อน นย่ี งั ไมไ่ ด้ถึงกรุงเทพฯ ถึง ในขณะที่ภาวนาระลกึ รู้อยไู่ มม่ ีตกนรกเพิ่นว่า ไปสุคติแนน่ อนนะ่
แค่ อา้ ทิ้งร่างอยูเ่ ขาใหญ่นเ่ี อง นเี่ อาไปฟงั อืม ความตายนแี่ ขวน เพราะฉะนน้ั ขอฝากพุทธบริษัททุกคน จงอย่าไดป้ ระมาท เรา
คอทกุ บาดยา่ ง อา้ เวลาถึงคราวถงึ คาดมาตายได้ทุกวัน ตายได้ เป็นนกั ปฏบิ ตั ิซะด้วย นกั ภาวนาซะด้วย ได้ปฏิบัตธิ รรมมาแล้ว
ทกุ วัน ผู้ที่พูดอยูน่ กี้ เ็ หมือนกนั หายใจน้อยอยู่ บางทีกก็ ลวั ตายอยู่ ก่ีปี ท่ีมโี อกาสได้นมิ นตม์ าวันนี้ ก็ต้งั ใจมานานแลว้ นมิ นตก์ น็ มิ นต์
พระกล้วยๆ มาเว้ย เออ พระนกั เทศนเ์ พิ่นจริงๆ มี แตว่ ่ามัน
เราพระขี้หมูราขี้หมาแห้ง เออ บา้ นอยูบ่ ้านนอก ไมร่ จู้ ักอะไรเลย
ก็ขอเตอื นแค่นี้ เตอื นผู้ปฏบิ ัติธรรมทั้งหลาย อยา่ ประมาท
รา่ งกายของเรา มัน มันเป็นของอนจิ จัง เปน็ ของไม่เท่ียง เจ็บ
ป่วยมนั กม็ ีได้ทุกคน ทุกเพศ ทุกวยั เป็นพระก็เจ็บป่วย เป็นโยม
กเ็ จ็บปว่ ย ปว่ ยไข้ไดเ้ หมอื นกัน เพราะฉะน้นั อยดู่ ว้ ยความไม่

27

28 ประมาทคอื ภาวนา ภาวนา พุทโธ พุทโธ แค่น้ันละ่ นเ่ี รียกวา่ ไม่ เพิ่นรู้ทกุ อย่าง พระพุทธเจ้าเพิ่นรู้หมดทุกอย่าง ใครจะทำ�
อะไรๆ เพิ่นเตือนกันซะก่อน พระอริยเจ้าท้ังหลายเพ่ินเตือนกัน
ประมาท ตายกต็ ายดว้ ยพุทโธ ผูภ้ าวนาเกง่ ขนาดไหน กต็ าย ซะกอ่ น ถ้าท�ำอย่างง้ีๆ มนั ไปตดิ ตกนรกหมกไหม้นะ ไปถงึ ๒๕ มกราคม ๒๕๕๗
เหมือนกนั พระบรมศาสดาถงึ วันจะปรินพิ านแล้ว บอกหมู่ บอก ทคุ ตนิ ะ ไมไ่ ด้ไปสวรรคก์ ับเขานะ เพิ่นก็บอกหมดแหละ แตพ่ วก
พวก เตือนหมู่ เตอื นพวก ผมอยตู่ ่อไปไม่ได้แล้ว อยตู่ ่อไปไม่ได้ เราท้ังหมดเปน็ นักปฏบิ ัติธรรม อยา่ ปลอ่ ยอารมณ์ไปตามใจตวั
แล้วถึงคราวแล้ว จะ จะละสงั ขารแลว้ ในวันเพ็ญเดือน ๖ บฮ่ ึ ให้ร้ังใจตวั เองไว้ ดว้ ยคำ� บริกรรม พุทโธ อยู่เสมอ อย่กู บั พุทโธ
เนยี่ แหละเปน็ วันละสังขารเราเพ่ินบอกมา ไม่ไดป้ ระมาท แลว้ สั่ง น่งั อยู่ก็พุทโธ นอนอยู่ยังไมห่ ลับก็พุทโธ อยู่อยา่ งง้นั แหละ อยู่
วา่ ภกิ ษุองคน์ ้นั ภิกษุองค์นี้ เออ ปล่อยตามใจเธอเน้อ เธอเอาแต่ กับพุทโธ หลับกห็ ลบั คาพุทโธนะ่ ถา้ ตายเวลาน้ันน่ะไปสุคติ
ใจตวั เอง ไมป่ ฏบิ ตั ิธรรม พระอะไร อืม เปน็ ผปู้ ระมาท หม่บู อก เพิ่นบอกไว้ เพราะเราถือมั่นในพุทโธ เปน็ คำ� สั่งสอนที่บริสทุ ธ์ิ
อบรมยังไงก็ไม่เอา เอาแต่ใจตวั เอง หาวา่ ตวั เองไมเ่ ปน็ ตามวตั ร ท่ีสดุ ละเอยี ด สขุ ุม คัมภีรภาพ ถา้ ใจมันรวมดีแลว้ ความสุขเกดิ
มากมายหรอก เออ เอาใจตัวเอง เพ่ินท�ำ...บอกปลอ่ ยเธอเถอะ ขนึ้ ท่ีนี่ แน่ะ เกิดขน้ึ จากความสงบนะ่ ความสุขเกิดจากความสงบ
ปล่อยเธอซะ อา้ บอกพระ ผู้เป็นพระอาจารยห์ รือวา่ พระอริยเจ้า ถา้ เราทำ� ใจสงบได้ สบาย ยิ้มแยม้ แจ่มใส ยิ้มได้ ไมห่ น้าบดู
๔๘ หมทู่ ั้งหลาย ปล่อยเธอซะ ตามเรื่องของเธอ ปล่อยเธอตามเรื่อง ไม่หน้าบึง้ ๔๘
ซะ จะเป็นจะตายยังไงกเ็ รื่องของเธอ แนะน�ำให้มาประพฤติปฏิบตั ิ
ในดีไมเ่ อา อืม เอาแต่ความเหน็ ของตวั เพราะฉะนั้น คณะสงฆ์
กค็ วรวางซะ วางพระองค์นน้ั ซะ อืม ใหเ้ ธอท�ำตามใจชอบเธอซะ ถา้ ภาวนาไม่เป็นไปตาม แต่อยู่กบั พทุ โธ
จะไปตกนรกหมกไหม้ยงั ไงเร่ืองของเธอ ไม่เตอื นเธอ เธอก็ไม่ แคน่ ั้นกพ็ อแล้ว เหลอื กนิ เหลือใช้แลว้
เอา...
ความสขุ จะเกดิ มหาศาลที่น่ันนะ เออ ถา้ ใจไมส่ งบ เพ่ินก็
(หลวงปู่ฉันน้�ำชา) บอกไว้

สุโข วเิ วโก

เออ ความสขุ เกดิ จากความสงบ ความวิเวก ความสงบ
ความสงัด อย่าไปปรุง ไปแต่ง จะไปยึดอันนัน้ อันน้ี ว่าเป็นของ
ของเรา ของของเรากเ็ อาแตใ่ จเรานนั้ แหละดี ใจเปน็ ผ้รู ะลกึ ได้

29

30 นำ� ไปใครค่ รวญพินจิ พจิ ารณาดว้ ยปญั ญาอนั ชาญฉลาดของตนๆ ๒๕ มกราคม ๒๕๕๗
ระลกึ พุทโธได้ก็ใจ ปฏิบัติต้งั สติก็ใจ เปน็ ผูต้ ั้งสติ นแี่ หละ เออ เองเถดิ อัปปมาทธรรม ไมม่ คี วามประมาท ตงั้ ใจจริงจัง ตอ่ แต่
นน้ั ก็จะไดป้ ระสบพบเหน็ ความสุขอันวิเศษ คอื
เอกาหัง ชวี ติ งั เสยโย วริ ิยงั อาระภะติ ฯ

เพ่ินบอกหยังแหละ จิตเปน็ หน่ึงเน้อ มคี วามสุข จิตเปน็ นตั ถิ สันตปิ ะรงั สุขงั
หนง่ึ ไดเ้ นอ้ ไมไ่ ปคว้าน้�ำเหลว ตาย ตายด้วยความมสี ติ ถา้ มีสติ
อยู่กับเนอ้ื กบั ตัว ถึงตายก็ไม่ขาดทนุ ไมข่ าดทนุ หรอก ถา้ ตาย สขุ อ่ืนยิง่ กวา่ ความสงบไม่มี ถ้าได้รับความสงบแล้วมคี วาม
ด้วยความละเมอละเวอ ปรุงแต่งอนั นน้ั อนั น้ี ตายอยา่ งง้ันเรียก สขุ มาก นงั่ เป็นสุข นอนเป็นสขุ ถ้าไปปล่อยให้ใจฟุง้ ซ่านไปทาง
วา่ เคว้งควา้ ง หลงทางแลว้ ไม่เหน็ ทางเดนิ ของตวั แลว้ ภาวนา อื่น ก็เกบ็ เอาอารมณ์ชว่ั ๆ มาขบมาคดิ กนั อารมณ์ กามารมณ์
พุทโธ อยู่ดีๆ มันเกดิ ดับขึ้นมา มนั จะเปน็ ยงั ไง เนย่ี อยา่ งไฟ ไฟ
หลายๆ ดวงเนยี่ ๆ ถ้าเขาปดิ สวิตซ์ปึบ พวกเราก็งมโข่งกัน อารมณ์รัก อารมณ์ใคร่ อารมณอ์ ยากได้ อารมณ์ยินดี
๔๘ ล่ะปะเนยี่ งมโข่งกนั นะ่ จะไปทางไหนแลว้ ออกตรงไหนก็ไมร่ จู้ ัก หาไปทงั้ ตาปี ก็ไม่เบอ่ื เชือ่ ตณั หา ๔๘
ไฟฟ้าดบั หมดทั้งเมอื ง จะไปทางไหนก็ไมร่ จู้ ักละ่ ปะเนยี่ ดบั นำ�
(ตาม)กนั มืดหมดเหมอื นกัน เพราะฉะน้นั อย่าให้ใจมันดบั ให้ หลงจริงๆ หลงทางจริงๆ พวกเรามนั เป็นคนหลงทาง
มีสตอิ ยูเ่ สมอ นข่ี อเตือนหนอ่ ยเดียวแท้ ใหม้ สี ตอิ ยทู่ ุกเมือ่ ทกุ เพิ่นช้ีบอกนอ้ ยๆ ใหพ้ วกเราจ�ำเอาแคน่ น้ั อยา่ ไปเอามาหมด
ลมหายใจเข้าออก หายใจเข้าระลกึ พุท หายใจออกระลึก โธ อยู่ ทุกอยา่ ง
แค่นัน้ หลายค�ำท่ีท่านบอก

มะระณัง ภะวสิ สะติ
มะระณงั ภะวิสสะติ

นกี่ ็เป็นค�ำภาวนา ตายเหมอื นกนั นะ่ ตายแนๆ่ เหมือนกันน่ะ 31
เพราะฉะนนั้ ทำ� จิตให้เป็นหน่ึงให้ได้ ถา้ ใจเป็นหนึง่ แลว้ มีความสุข
น่ังเป็นสุข นอนเป็นสุข

ที่แสดงมาเปน็ ปกิณณกนยั เพอื่ ตอ้ งการใหท้ า่ นท้ังหลาย

32 (หลวงปู่ฉนั นำ้� ชา) ๒๕ มกราคม ๒๕๕๗

๔๘ หายใจเขา้ รู้ หายใจออก รู้ แค่นั้นเนอ้ ดังท่ีแสดงมาเปน็ ปกณิ ณกนัย เพือ่ ต้องการอยากจะให้ ๔๘
พุทธบริษัททั้งหลาย ไดน้ ำ� ไปประพฤติปฏบิ ัตดิ ้วยตวั เองถึงจะ
บริกรรมวา่ รจู้ ักหนา้ ตาของสังขาร ของเที่ยงไมเ่ ที่ยง ตวั เองนั่นแหละจะ
หายใจเขา้ พุท หายใจออกก็ โธ รู้เอง ให้ผู้อ่ืนบอกไปเร่ือยๆ ใครจะมาน่งั บอกอยตู่ ลอด แม้
พระพุทธเจ้าเพ่ินก็บอกอย่อู ยา่ งงั้น จนตลอดเวลา จนถึงวาระ
ร้นู ำ� (ตาม)แคน่ นั้ มเี ทา่ นน้ั อยา่ งอ่ืนเอาไปด้วยไม่ได้ ลมหายใจเฮือกสดุ ท้ายของทา่ น ทา่ นกเ็ ทศนอ์ ยูอ่ ย่างง้ันน่ะ
มียวดยานคานหาม มปี ราสาทราชวังหลังใหญ่ หลงั โต ใครจะมาบวชใหมบ่ วชเก่าอะไร กเ็ รียกคนนนั้ คนนี้ให้เขาเขา้ มาซะ
มันจะหมดแรงอนั นห้ี มดแล้ว อืม ลมมันจะหมดแลว้ อืม แอ้
ขนาดไหนกต็ าม เอาไปน�ำ(ตาม)ไม่ได้ เอาไปด้วยไมไ่ ด้ สกั กระแบะ
(ชิน้ )เดียว ไมม่ เี อาไปได้ เอาไดแ้ ต่จิตดวงเดียว จิตดวงเดียวน้ัน ดังท่ีแสดงมา ก็ลมกจ็ ะหมดว่ะ มันแหบเขา้ ๆๆ แล้ว
เอาไปได้ รู้ไปเลย ยองๆๆๆ ไปเลย ไป ไปเลย ว่าเอากนั แลว้ จงึ ขอสมมติยตุ ไิ ว้แต่เพียงเท่านี้ ดว้ ยประการฉะนี้ พอแล้ว
จะตายมนั ก็ เบาไปเลย ยองๆๆๆ ไปเลย เออ เขา้ กลีบเมฆไป
ไหนพ้นู ( โนน้ )นะ่ ไปเทวโลกท่ี ไหนวะ่ ไปเลยไมม่ ีทุกข์อะไร (สาธ)ุ

อ้า

33



หลวงปทู่ อ่ น ญาณธโร ๒๖ มกราคม ๒๕๕๗
วนั อาทิตย์ท่ี ๒๖ มกราคม ๒๕๕๗ เวลา ๑๗.๐๐ น.

ณ ห้องประชมุ ชนั้ ๒๒
อาคารศนู ยก์ ารแพทย์วิชยั ยทุ ธ

๔๙โรงพยาบาลวชิ ยั ยทุ ธ
๔๙

(อาราธนาธรรม)
แหม ฟงั เสียงอาราธนาแลว้ นา่ ช่ืนใจจังเลย
(สาธุ)
เสียง อาราธนาตามนี้ เจตนางดเวน้ ตามธรรมะ ท่ีท่าน
แสดงไป จริงจัง และกจ็ ริงใจ เทวดาก็โมทนาสาธุการแน่นอน
ไมไ่ ด้วา่ เล่นๆ ตง้ั อกตงั้ ใจถงึ พระพุทธเจ้า ถึงพระธรรม ถึงพระสงฆ์

1

2 แม้โจรผู้ร้าย มันฮกึ เหมิ มารุกรานบา้ นเมอื งของเรา ถา้ ๒๖ มกราคม ๒๕๕๗
แลว้ กอ็ าราธนาให้พระเจ้าพระสงฆ์ แสดงธรรมให้ฟงั ธรรมก็เปน็ เราตั้งใจจริงๆ แล้ว โจรผู้ร้ายกห็ มดความสามารถเหมอื นกัน
เรื่องของคนแหละ ของคน ทา่ นมักว่าด้วยเร่ืองของคน ความโลภ ไมส่ ามารถจะรุก รบกวนชาวบ้านชาวเมอื งได้อีกแล้วโจรท้ังหลาย
ความโกรธ ความหลง เนย่ี เป็นเร่ืองของเรา ราคะ โทสะ โมหะ ไดแ้ ต่คนดีๆ อมื อยา่ งพวกเรามาในท่ีนท่ี ั้งหมด มแี ตค่ นดีๆ
มันเปน็ เรื่องของเรา ที่จะรับ ที่จะหำ�้ ห่ันกับมัน ปฏบิ ัติจริงจัง ท้ังนั้น ไมม่ ผี ้รู า้ ย ไอ้โจรท่ี ไหน ไมม่ ีเจตนาท่ีจะฉก ท่ีจะลักของ
เอาจริงเอาจังกับมันแลว้ มันวา่ กลวั เราเหมือนกัน กลวั จะสลดั คนโน้นคนนี้ไมม่ ีเลย เจตนาอย่างงัน้ ไมม่ ี ความโลภ ความโกรธ
ทิ้งเขาไป ไม่ตง้ั อยใู่ นกิเลสเหล่านั้น ความโลภมีเราก็ไมป่ ระพฤติ ความหลงเหลา่ นัน้ จะมา
ตามมัน ความโกรธมเี ราก็ไมป่ ฏิบัติตามมัน ความหลงมีก็ไม่เชื่อ
ความหลงน้นั เปน็ อันขาด ตัง้ อกตงั้ ใจงดเว้น ละ พยายามละ และ ยุใหร้ ำ� ต�ำใหร้ ่ัว ยัว่ ให้แตก แยกใหอ้ อก
ก็วางให้ได้ ให้หยดุ จากกเิ ลสทั้งหลาย ทั้งปวงซะ ถา้ เราต้งั ใจ
อย่างงนั้ มันก็จะหลุดไปเองทีละน้อยๆ เอาไปเอามาจนกิเลส ไดย้ งั ไง เพราะเราต้ังใจแล้ว อยา่ มายุ่ง เออ เพราะวา่
หมดแล้ว เขาวา่ ภาษาหนึง่ อย่ามายุง่ นะ่ เวลานเ้ี ราไม่ยงุ่ เกี่ยวกับใคร เออ
เร่ืองโลกก็ดี เรื่องศีลธรรมทั้งหลายท้ังปวงกด็ ี เราไม่เล่นด้วย ๔๙
๔๙
ไม่ฉก ไมล่ กั ไม่ปลน้ ไม่จี้ ไม่โปป้ ดมดเท็จผู้ใดเลย
ไมม่ ีราคะ ไม่มีโทสะ ไมม่ ีโมหะ
ไมม่ ีความโลภ ไม่มคี วามโกรธ ไมม่ คี วามหลง เรางดเว้นจริงๆ แล้วกิเลสมันจะมาอยู่ไหนปะเนยี่ กเิ ลส
เพราะเราไม่ท�ำตามมนั ทำ� การ ท�ำตามความปรุงแต่ง มันก็หนจี ากเราไป เรากเ็ ป็นคนสบายเอง ถ้ารักษาได้แลว้ สบายเอง
เหลา่ นัน้ เรียกว่าตามกเิ ลสตัวเองไป เมือ่ ไหร่ล่ะมันจะสิน้ อาสวะ สบายตัวเอง ในครอบครัวของเรากส็ งบสุข ไม่เดอื ดร้อน เหตุท่ี
สน้ิ กิเลส ถา้ เรายงั ตามใจมันอยู่ มันจะสิน้ ไดย้ ังไง ต้องตอ่ ต้านเด้ มันเดือดรอ้ นอยู่ กเ็ พราะลุอ�ำนาจแกค่ วามโลภ ลุอำ� นาจแก่ความ
ต่อตา้ นอยา่ งเขม้ ขน้ เหมือนกนั โกรธ ลอุ ำ� นาจแกค่ วามหลง

หลงรกั หลงใคร่ หลงอยากได้ หลงยินดี
หลงหาทัง้ ตาปี ไมร่ ้เู บ่ือเชือ่ ตัณหา

3

4 ตัวอยา่ งก็มีอยูถ่ มไป ต้ังแต่คร้ังพุทธกาล เป็นผหู้ ญิงก็ ๒๖ มกราคม ๒๕๕๗
เสยี สละ โลกีย์ทางโลกได้ ไดเ้ ป็นภิกษณุ ี
หลงรัก หลงใคร่ หลงอยากได้ หลงยนิ ดี
หลงรัก (หลง)จบู (หลง)กอด ตาบอด ใจบ้า ตดั กเิ ลสตาย คายกิเลสหลดุ
เปน็ ข้าความรกั เหน่ือยหนักไมร่ ู้ อดสูเ้ สียเปล่า ถงึ วิมุตติ มรรคผล นพิ พาน
อยา่ เดาผิดๆ อยา่ คดิ เบียดกนั อย่าดันทรุ งั ไปกเ็ ยอะแยะ เออ น่ัน ท่านเอาจริงเอาจังกบั มนั เลิกละ
จากกิเลสท้ังหลายซะ ราคะ โทสะ โมหะ มันก็อายใจแก่ เออ
ให้ห้ามปรามตวั เองไวบ้ ้าง เวลามนั โกรธ มันโกรธที่ ไหนอ่ะ ละอายใจเอง หดหายไปเอง ไม่มอี ำ� นาจท่ี ได้ลุแกค่ วามนึกคิด
เกดิ ท่ีใจเรานะ่ โกรธขึ้นมาแลว้ ไปตาม ท�ำตามอำ� นาจของความ ลอุ ำ� นาจแก่มนั มันก็ยอมแพเ้ หมอื นกนั ความโลภ ความโกรธ
โกรธแล้วมนั จะเป็นยังไง จะพัลวนั พัลเกกันหรือเปล่า วุ่นวาย ความหลงเหลา่ นี้ มนั เปน็ กเิ ลส
หรือเปล่า ในครอบครัวของเรา ถา้ ไปลุอำ� นาจแกค่ วามโกรธ
ไมด่ ีเลย เป็นโทษ แลว้ ลุอ�ำนาจแก่ความหลง ๔๙

๔๙ หลงรัก หลงใคร่ หลงอยากได้ หลงยินดี มนั ท�ำให้ไปเกิดเหตทุ ะเลาะ วิวาทบาดถลุง ซ่ึงกันและกนั
หลงหาทั้งตาปี ไมร่ เู้ บือ่ เชอ่ื ตัณหา ตกี นั หัวร้างขา้ งแตกก็มี ฉวยได้ไมก้ ็ตีไป ฉวยไดม้ ีดก็ตีไป ฟนั ไป
ถ้าไปลุอ�ำนาจแกค่ วามโกรธ ความโลภ ความหลงทกุ ครั้ง เราจะ
หลง รักๆ จูบๆ กอดๆ ตาบอด ใจบ้า อยู่เปน็ สุขไดย้ งั ไง เราจะอยเู่ ย็นเป็นสุข อย่รู ่วมกันอย่างสงบ มี
เปน็ ขา้ ความรัก เหนือ่ ยหนกั ไมร่ ู้ อดสู้เสียเปล่า สันติสขุ ในหวั ใจของเรา สบายมาก นอนกส็ บาย นงั่ ก็สบาย ไม่มี
อย่าเดาผิดๆ อยา่ คิดเบียนกนั เบยี ดเบยี นกนั อย่าดนั ทรุ ัง ใครมารบกวนราวเี ราไดเ้ ลย เรามศี ลี เรามีธรรม คณุ พระ คุณ
เจ้าเพิ่นดูแลอยู่ อย่าไปแตะต้องมนั อย่าไปแหยมกบั มนั อ้า
ฟงั ค�ำพระ เพิ่นสอน ระลกึ ไดพ้ ระ... พระท่านมาสอนก็
สอนใหเ้ ราเลิกจากความโลภ ความโกธร ความหลงนแ่ี หละ ท่าน 5
จะมาจากเทวโลกไหนกต็ าม ก็มาสอนใหเ้ ราละ ระวังอยา่ งน้ี เออ
ระวงั ได้แล้วเจ้าข้า สมาทานออกมาดสู ิ วา่ ดสู ิ ข้าพเจา้ ละไดแ้ ลว้
ของเหล่าน้ี ของเป็นกเิ ลสท้ังหลายท้ังปวงเหลา่ น้ี ไม่ลุแกอ่ ำ� นาจ
แกม่ นั แล้ว มันก็ยุเราไม่ได้ ละอายเรามนั กห็ นจี ากเราไป ความโลภ
ความโกรธ ความหลง ราคะ โทสะ โมหะ มันหนจี ากเราไปแลว้
เราสบาย อยอู่ ย่างสบาย กินสบาย นั่งสบาย นอนสบาย

6 จะหลงรัก หลงใคร่ หลงอยากได้ หลงยินดี ๒๖ มกราคม ๒๕๕๗
คนคนนน้ั เขาเลิกแล้ว เขาละแลว้ เขาละจากความโลภ หลงหาทง้ั ตาปี ไม่ร้เู บอื่ เชอื่ ตัณหา
ความโกรธ ความหลง ความรัก ความชัง เขากล็ ะหมดแลว้
อย่าไปยุให้รำ� ต�ำใหร้ ั่ว ย่ัวใหแ้ ตกเปน็ อันขาด อา้ ผู้ปฏบิ ัติธรรม หลงหลายอย่าง ตามดื ตามัว ก็เพราะความหลงน่ันแหละ
ทั้งหลาย ท่านจะสอนกนั อยา่ งนี้ ใหอ้ ยูใ่ นความสงบเสมอๆ ถ้าเราตัง้ ใจม่ันแล้วก็ เออ เด็ดขาด มีความเด็ดขาดอยูใ่ นตวั
ใครละ่ จะมายุใหเ้ ราโกรธ ใครละ่ จะยุใหเ้ ราโลภ ใครล่ะจะมายุให้ แลว้ ก็เป็นอำ� นาจอันหน่ึง เออ เปน็ อำ� นาจในตัวเอง วา่ กเิ ลสจะ
เราหลง ชนดิ นจ้ี ะมายั่วยุให้เรา เกิดทะเลาะวิวาทบาดถลงุ กันเท่าน้นั เมือ่
ยว่ั ให้เต็มท่ีแล้ว ตีกันหัวรา้ งข้างแตกไปแลว้ มนั ก็ออ่ นแรงไป
หลงรกั หลงใคร่ หลงอยากได้ หลงยินดี เองปะเนย่ี มนั ไม่ยอุ กี ตอ่ ไป อ่อนแรงลงไปๆ เพราะตวั เองก็มี
หลงหาทางตาปี ไมร่ ้เู บอื่ เช่อื ตัณหาตวั เอง อ�ำนาจ มีอำ� นาจขนึ้ มารักษาตัวเองได้ ไมใ่ ห้ลอุ ำ� นาจแก่ความโลภ
หลงรกั (หลง)จูบ (หลง)กอด ตาบอด ใจบ้า ความโกรธ ความหลงตา่ งๆ ไมใ่ ห้มายุให้ร�ำ ต�ำให้ร่ัว ยั่วให้แตก
เปน็ ข้าความรกั เหนอื่ ยหนักไม่รู้ อดส้เู สยี เปลา่ แยกให้ออก จากกนั หนจี ากกัน เตลิดเปดิ เปิงไปท่ี ไหน เมอื่ มนั
อยา่ เดาผดิ ๆ อย่าคดิ เบยี นกัน อยา่ ดันทรุ ังกัน คดิ ถึงกนั มากก็ โอ้ย จึงเร่ืองยุ่งยากขึ้นมา คิดถึงกนั แลว้ แนะ่
๔๙ วา่ แล้ว ก็ยอมแล้ว ยอมแล้ว อ้า ไม่ว่าอกี แลว้ คำ� ค�ำนี้ ทำ� ยงั ไงจะแสลน๋ หนา้ ไปหาใคร ไปขอคนื ดีกับเขา กห็ าเขาอยู่ ๔๙
เรียกว่าแพแ้ ล้ว ยอมแพ้แล้ว ไปขอคืนดีเขา เมตตาปรานเี ขาก็
หลวงปู่ได้สอนไว้แล้ว เพิ่นไมใ่ หเ้ กดิ การทะเลาะเบาะแวง้ แขง่ ดี อนโุ ลม คนื ดี ให้ ไม่ให้พดู อยา่ งน้นั ไมใ่ ห้ท�ำอย่างนตี้ อ่ ไป ถ้าจะ
กันไมม่ ี มีแต่ความสงบสขุ นงั่ เปน็ สขุ นอนเปน็ สขุ หลับกฝ็ ันดี มาคนื มาอยูด่ ้วยกันด้วยความสงบจริงๆ ยินดีต้อนรับ ถ้าจะมา
ซะด้วย อ้า เพราะว่าเราถกู ต้องปรองดองกนั อยู่ในสนบั บงั คบั ยุให้รำ� ต�ำใหร้ ั่ว ยุให้แตก แยกใหอ้ อก เหมือนอย่างแต่เก่าแต่
ข้อคำ� สั่งค�ำสอนของครบู าอาจารย์ ต้ังแต่พระพุทธเจ้าเพิ่นมา กอ่ นน่ะ ไมเ่ อาๆ อยา่ งงัน้ ไม่เอา หาความสงบสุขไมม่ ีเลย นค่ี วาม
พระพุทธเจ้าองค์ไหนๆ มาตรัสรู้ขน้ึ ในโลก ท่านกม็ าบอกแนะนำ� ประสงคข์ องค�ำสอนท่ีพระพุทธเจา้ สอนไว้ สอนไว้ให้พวกเราอย่า
ใหพ้ ุทธบริษทั บริษัท ไปลอุ �ำนาจแกค่ วามโกรธ อยา่ ไปลุอ�ำนาจแกค่ วามหลง อยา่ ไป
ลุอำ� นาจแกค่ วามมกั งา่ ย
อยา่ มายุใหร้ ำ� อยา่ มาต�ำใหร้ ่วั อยา่ มาย่ัวให้แตก
อย่าให้เกิดแตกแยกขาดจากกนั อย่าดนั ทรุ งั อย่ากินสมอยาก อย่าปากสมเคยี ด(โกรธ) สมโกรธ
ไวปากเสยี ศลี ไวตีนตกตน้ ไม้
ว่าแลว้ กส็ าธุ ถ้ามีผู้มาเตือนก็สาธุ เออ ดีมากๆ กลวั วา่ มัน 7

8 เพิ่นวา่ มันแตกแยกกันไปหลายคแู่ ลว้ หนจี ากกนั โดยไม่ ผู้เป็นเจา้ โคตร อา้ เปน็ ตา เปน็ ยายกด็ ี ขอขมาลาโทษ ยอมรับ
สภาพคาบหญ้า ไมไ่ ด้ยอมธรรมดา ยอมหมอบราบคาบหญา้
ตอ้ งหว่ งใยกนั เลย อา้ มันไม่ดี ไมใ่ ชบ่ ้านของเรานห้ี รอก ทางอ่ืน อยากไดเ้ งนิ เพ่ิมพนู ไปเท่าไหร่ กจ็ ะหามาใหต้ ามเฒ่าแกต่ อ้ งการ ๒๖ มกราคม ๒๕๕๗
โนน้ มี มนั ยุใหร้ �ำ มันต�ำให้รั่ว มนั ย่วั ใหแ้ ตก มันเป็นการแยก เออ ผหู้ ลักผู้ใหญ่ เพิ่นต้องการอยากไดค้ า่ สินไหม สินไหมค่า ค่า
ออกจากกันในตวั เปน็ การแยกออกจากกนั ในตวั อยคู่ นเดียว เลีย้ งลกู เลยี้ งเมยี ไวค้ อย เออ ไม่ให้เป็นอยา่ งงน้ั อีกต่อไป ยอม
ดีกวา่ มี ๒ แลว้ ก็ทำ� ใหพ้ ลัง้ เผลอพูดจาไม่ดบิ ไม่ดีข้ึนมา เปน็ โทษ ยอมแพ้ จนมาอยู่กับแม่ใหม่น่ี จนแมใ่ หมต่ ายกอ่ น เวย้ แม่ เมียตาย
แกต่ ัวเองอีก เออ เพราะฉะนั้น อยา่ ลอุ ำ� นาจแกค่ วามโลภ แก่ ซะกอ่ น รอ้ งห่มร้องไหต้ ามกันเป็นพัลวัน เออ จนใจจะขาดนนู้
ความโกรธ แก่ความหลง ราคะ โทสะ โมหะ มนั มอี ำ� นาจเหนอื ล่ะ เออ เสยี ดายกนั รอ้ งไห้ใส่กนั
โลกนะ เหนือโลก ท่ีรบราฆา่ ฟันกนั อยู่ทกุ วันนี้ ก็เพราะความ
โกรธ อาฆาตมาดรา้ ยซึง่ กนั และกนั กเ็ ปน็ เหตุให้ระส�่ำระสาย ๔๙
ไม่สงบสขุ ได้
เพราะฉะนัน้ ถา้ พวกเราเอาจริงเอาจังกบั มนั เอากับ ท�ำยงั ไงมันเปน็ อย่างงน้ั มันของ เออ โรคปัจจุบนั ไม่ได้
ความโลภ ความโกรธ ความหลงเหล่าน้ี เอากับมนั มันจะมายุให้ เป็นโรคอะไรหรอก โรคปจั จุบนั โรคความโกรธ ก่อความทะเลาะ
๔๙ เราไปถงึ ไหน แลว้ ตั้งแต่เกดิ มานี่ โกรธกนั แล้วก่ีครั้งแล้ว ทะเลาะ วิวาทบาดถลุงกันขึน้ มา และกเ็ กิดโรคหัวใจ เออ โลหติ ฝอยแตก
กันกี่ครั้งแล้ว อา้ หนจี ากกันไป เออ ทำ� ใบหยา่ ใบเหยอ่ กันอยา่ งดี ในสมอง หมอก็เอาไมท่ ัน เลยตายทิง้ เฉยๆ อนั นกี้ ็ได้ลงไปเผา
แต่วา่ เมือ่ มันใจดีขน้ึ มา คดิ ถึงกัน แล้วก็ขอคนื ขอคืนดี บัดน้ี ด้วยกนั เหมอื นกนั ล่ะ ไปลงไปเผาให้ ปนี นั้ เราได้ ๒๕ พรรษา
เฒ่าแกท่ ้ังหลาย ทา่ นแข็งตวั เอาเฒา่ แก่ ผหู้ ลักผู้ใหญ่ พี่น้อง เออ ไปเผาพี่สาวท่ีมนั โลหิตฝอยแตก แต่วา่ ความเหน็ ของเขาวา่
ผหู้ ลักผู้ใหญ่ มาเป็นพยาน เจ้าภาพมาขอคนื ดี เอาอยา่ งนก้ี ็ ผี ผีตนนั้น ผีตนนี้ มาท�ำ มาท�ำให้ อา้ เกดิ อย่างนี้ อยา่ ไปพูด
แลว้ กนั มันเคยตวั ไมไ่ ดป้ รับได้ไหมหรอก อยา่ ให้เป็นอย่างน้ี อย่าไปพูดอยา่ งง้นั นะ
อกี เป็นอันขาด อยา่ ให้เกิดแตกร้าวกนั สามัคคีกัน อย่างนอี้ ีกเปน็
อันขาด เออ คราวนป้ี รับซะก่อน ปรับเทา่ ตวั ราคาท่ีแตง่ กนั มา 9
ต้งั แตต่ น้ เปน็ เงนิ สินสอดเทา่ ไหร่ นั่นปรับแคน่ ัน้ ล่ะ ไมไ่ ด้ปรับ
มากหรอก ปรับไหมใหเ้ ข็ด ใหห้ ลาบ
ไมใ่ ช่อื่นไกลหรอกอนั น้ี พี่เขยของหลวงปเู่ อง อ้า ได้ลูก
ดว้ ยกันแลว้ คนหนึง่ แล้ว เอาไงทีนี่ เป็นเชือกผกู มดั อันหน่งึ มนั
นนั้ กย็ อมหมอบราบคาบหญา้ ยอมขอขมาลาโทษ ผู้เฒา่ ผแู้ ก่

10 อันน้ี โรคชนดิ น้ี มนั มกี นั อยทู่ กุ โรงพยาบาล เร่ืองโรคโลหติ เพราะฉะนั้น ก็อยา่ ฟงั ความยุใหร้ ำ� ต�ำใหร้ ั่ว ย่วั ใหแ้ ตก
อย่าไปฟงั คำ� มนั ท�ำยงั ไงใจเย็น เคยอยู่ยังไงดว้ ยกนั มา ได้รับ
ฝอยแตก เอาไม่อยู่ แตกแล้วกม็ ันออกมาทางปากบ้าง ออกมา ความสุข ความสบายยังไง ก็อยู่อยา่ งงน้ั แหละ ขอให้อยู่ด้วยความ ๒๖ มกราคม ๒๕๕๗
ทางจมูกบา้ ง ไหลออกมา โลหติ แตกในสมอง เอาไม่อยู่ อยา่ ไป สันติ สันติสงบสุข อยูด่ ว้ ยความสงบสขุ ไม่มเี รื่องแตกร้าวสามคั คี
โทษหรอก ผีตนน้ันมาท�ำ ผีตนนม้ี าทำ� อยา่ ไปโทษเขา โทษตวั ทำ� ใหข้ ่นุ ข้องหมองใจอยา่ งน้ัน ไม่ๆ ไม่ดี ท�ำให้โลหติ สู้ไมไ่ หว
ของเราเอง เราใชค้ วามโมโหโกรธา มากมายกา่ ยกอง อดกล้ันไม่ ความโกธรมาก โลหิตฝอยก็แตกได้ อ่ะ โมโหโกรธาหลาย
อยู่ ท�ำใหป้ รุงแตง่ มากมาย ถ้าเกิดโลหิตฝอยแตกขน้ึ มาปจั จุบัน ก็โลหิตฝอยแตกในสมองได้ เออ แตกแล้วก็หมอเอาไม่ทัน หมอ
และเอาเข้าโรงพยาบาลไม่ทัน หมดลมซะแลว้ ตายซะแลว้ อัน รักษาไมท่ ัน มันแตกแลว้ มันหมดแล้ว มนั รั่วไปหมดแล้วถงั
นเ้ี อามาเป็นตวั อยา่ งให้ได้ อา้ ความโกรธรุนแรงมากเกนิ ไป ก็ ถัง ถงั น�้ำอยู่ในหวั ใจนะ่ หวั ใจเป็นถังน�้ำใหญส่ ำ� หรับรักษา แล้ว
ท�ำให้โลหติ ฝอยแตก อ้า โกรธมากก็ไมด่ ี ถา้ ไปฟังความมนั ฟัง ก็สง่ โลหิตไปเลีย้ งรา่ งกายในที่น้นั ๆ มนั จะเอาเนอื้ เอาหนังมาทำ�
ความเกา่ ฟงั ความก้�ำ(ข้าง) ขาเดียวดูถกู บ่แมน่ คดิ ให้ท่ัวๆ ซะ เป็นหัวใจ เอามาท�ำเปน็ เส้น เปน็ เอ็น โลหติ ถา้ ไปดันกนั จน
ก่อน คดิ ให้ท่ัวๆ คดิ ให้ละเอยี ดซะก่อน มันไมใ่ ช่ แต่วา่ ความโกรธ เกินไป ก็ทำ� ให้โลหิตแตกได้ แล้วกต็ ายได้ แอ้ ดังนเี้ ป็นตวั อย่าง
โมโหโกรธา ถ้าโกรธจัดๆ แล้วก็โลหติ ฝอยแตกในมันสมอง หรือ อนั นพ้ี ูดมาให้ทกุ คน ถ้าไปใช้ความโกรธมากเกนิ ไป ความโกรธ
๔๙ ว่าในที่ใดที่หนง่ึ แตกแล้วกเ็ ยยี วยาไมท่ ัน เอายาที่ ไหนมาชว่ ย กเ็ ป็นอนั ตรายแกต่ วั เอง แก่สงั คม ได้เดือดร้อนไปถึงผู้อ่ืนด้วย ๔๙
ก็ไม่ทัน เออ เพราะวา่ โลหิตมันแตกออกไปแลว้ มนั ออกมาทาง เหมอื นกัน เพราะฉะนน้ั จงท�ำความโกรธใหเ้ บาลง เออ
จมกู ออกมาทางปาก แดงหล้าออกมา มาอุดตนั ส่วนที่มนั ใช้ได้
อยู่แต่กอ่ น มันไมห่ ยดุ เด้ปะเนยี่ เพราะฉะน้ันนะ่ ความโลภย่อม
เปน็ ภยั ความโกรธก็เป็นภัย ความหลงกเ็ ป็นภยั ความโลภ โกรธ โกธัง ฆตั วา สขุ ัง เสติ
หลงเหลา่ น้ี มนั ยุให้ร�ำ มนั ต�ำใหร้ ่ัว มนั ย่วั ใหแ้ ตก มนั แยกใหอ้ อก
ไม่สาใจของมนั มนั ดนั เขา้ ใหญ่ ดันลงไป ความดนั ในตวั จนโลหติ แอ้ ความโกรธเป็นกิเลสอย่างหยาบเหมือนกัน หนักหนา
ฝอยแตกในสมอง อ้า กพ็ าให้เปน็ คนอายสุ ้ันพลันตาย อยา่ ไปบ่น สาโหดเหมอื นกนั ท�ำให้ตวั เองตายได้เหมอื นกนั โลหิตทุกสว่ น
วา่ ผีตนนน้ั มาท�ำ ผีตนนมี้ าทำ� จงึ ทำ� ให้แตกขนาดนี้ มันไม่ใช่ๆ มันอดุ ตันได้ แลว้ กม็ ันไม่มที างไปมันก็แตกดนั ออกมา ก็แตก
จะไปโทษเขาอยา่ งง้นั ไม่ได้เพราะวา่ ตัวของเราเปน็ โรคประจำ� ใน โลหติ แตกแลว้ ท�ำยังไงปะเนย่ี ความรู้ก็มืดตบึ เลย มืด มดื มิด
ตัวเราแลว้ มันกเ็ กดิ ความดนั ขนึ้ มาอย่างรุนแรง เออ โลหิตก็ทน ปิดปญั ญา ไม่ นกึ อะไรไมอ่ อก แลว้ มีแตค่ วามตายเทา่ นนั้ มา
ไมไ่ หวกม็ ันแตกซะ อา้ โลหติ ฝอยแตกในสมอง ในเส้นเลือด เยือน มาเยอื นแลว้ ทิง้ รา่ งกายไว้ ใหเ้ ปน็ ธุระ ภาระของพี่น้อง
ในหัวใจ อา้ มันเปน็ ไปได้ มดื ตึบเดียวเท่าน้ันละ่ ไปเลย แอ้ ท้ังหลาย พ่อแม่ทั้งหลาย ผู้อยเู่ บ้ืองหลังที่จะจัดการให้ เพราะฉะนั้น

11

12 ๒๖ มกราคม ๒๕๕๗
อย่าพากนั ลุความโลภ ลอุ �ำนาจความโกรธ ลอุ �ำนาจความโมโห
โกรธาจนเกนิ ไป เพราะว่าของเหลา่ นมี้ ันทำ� ให้โลหติ แตกได้

(หลวงปู่ ไอ บ้วนเสมหะ)
เนยี่ สมมติว่า อนั นมี้ นั เป็น อะไร ตดิ คอ
อ่ะ ปลอ่ ยลงทิง้ ทิง้ ลงในนั้นละ่ อ้า

อนั นมี้ นั เปน็ ประจ�ำของเราหรอก เสลดในล�ำคอ มันมีท่ี เรายดึ เอาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆเ์ ป็นสรณะ ที่พึง่
บ่อเกดิ ของนำ้� ลาย เออ น�้ำลายเกดิ ขน้ึ มา มันก็มาอุดตัน เสน้ ทางใจ ท่ีจะใหก้ ิเลสมันสงบระงับไปได้ ดว้ ยการทำ� ความเพียร
โลหติ ของเรา อา้ ใหห้ ายใจก็ไมอ่ ม่ิ ก็สะเดดิ (สะดุง้ )สะเดอ ไป ท�ำภาวนา พากเพียรภาวนา ใหม้ นั ผ่อนผนั สน้ั ยาวเอาไว้ อ้า อย่า
อย่างงนั้ น่ะ เออ ความตายนแ้ี ขวนคอทุกบาดยา่ ง ถา้ ฟังความ ให้มนั รุนแรงจนถึงโลหิตฝอยแตกในสมอง เคยมีไหมบา้ ง บา้ น
ก้ำ� (ขา้ ง) ขาเดียวดถู ูก บแ่ มน่ เด้ อย่าไปดูถกู มัน มันเป็นของมัน เรา มนั ความโกรธ มนั เกดิ ขึ้นแลว้ รั้งไว้ไม่อยู่ รั้งไมอ่ ยูก่ ็ อมื ก็
๔๙ เองโดยอตั โนมตั ิ อะ่ เพราะฉะน้นั ธรรมท่ีแสดงมาเรื่องพระ ถึงออกโคตร ออกเช้ือ ด่าพ่อ ดา่ พ่อด่าแม่ โคตรพ่อโคตรแม่ ๔๙
ไตรสรณคมน์ ไปถึงโนน่ มันถงึ ขีดแดงขน้ึ มาความโกรธ มนั ถงึ ขีดแดงขึน้ มา
เอาไว้ไม่อยู่ จนโลหิตแตกในสมอง แตกในหวั ใจ อนั นกี้ เ็ ป็นเหตุ
พทุ โธ ธมั โม สังโฆ ให้เป็นถึงแก่ความตายได้ เพราะฉะนน้ั อยา่ เข้าใจว่า ผีทางอื่น
พุทธงั ธัมมงั สังฆงั สะระณัง คจั ฉามิ มาทำ� ผีฟา้ ผีแถน ผีแนนตาทอก ตีนจุ้มอลนิ ทุม มากระท�ำให้
ถึงกับความตายเกดิ ขนึ้ อยา่ งน้ีไม่ถูก ตวั เองน่ันแหละปรุงขน้ึ
มา ตัวเองน่ันแหละแต่งขน้ึ มา แต่งความโกรธใหเ้ อาชนะผู้อ่ืนได้
ด่าใหเ้ จบ็ ๆ ดา่ ใหแ้ สบๆ สาใจตัวเอง ถา้ ไดด้ า่ ให้เจ็บ ใหแ้ สบสา
ใจ แลว้ ก็ว่ามนั หยุดแค่น้ัน ไมใ่ ช่ มันก็เดือดรอ้ นตวั เอง จงึ มโี รค
อยใู่ นหวั ใจเราแลว้ โรคอยใู่ นหัวใจเรานแ่ี หละ ถ้าความโกรธจัดๆ
อันนัน้ ละ่ จะพาให้เส้นโลหติ แตก แตกแล้วก็จะเปน็ ยงั ไง แตก
แลว้ มันก็เอาไว้ไม่อยู่ มนั รั่ว มนั ร่ัวแลว้ มันก็ไหลออกมาอดุ ตัน
สายโลหิตตา่ งๆ ท�ำใหต้ ายได้
13

14 เพราะฉะน้ัน อยา่ ไปเอามนั มาเป็นหวั หนา้ ใจเลย ความ อยา่ ใหม้ ันอดั อัน้ ตนั ใจ อยกู่ บั พุทโธน้นั จนสงบระงับ
แล้วก็จะไดร้ ับความสงบสุขเฉพาะตวั เอง ผูอ้ ่ืนไม่ร้หู รอก เรา
โกรธกด็ ี ความโลภก็ดี ความหลงกด็ ี ของเหลา่ น้นั เป็นของมา รูต้ วั เอง อ้าว อนั นมี้ ันเป็นโรคร้ายชนดิ หน่ึง ทำ� ให้ปวดหัวอยา่ ง๒๖ มกราคม ๒๕๕๗
ยุให้ร�ำ ตำ� ให้ร่ัว ย่วั ใหแ้ ตกได้ เออ แลว้ เกดิ แอคซิเด็น(accident แรง เส้นโลหิตแตกในสมอง กเ็ ปน็ อันตรายแนน่ อน หากเรา
อุบตั ิเหตุ เร่ืองไม่คาดคิด) เขาเผอื่ ว่า แอคซเิ ดน็ (accident ระลกึ ได้อย่างนี้ อยา่ ไปลอุ ำ� นาจแก่มนั แก่กิเลสชนดิ ตา่ งๆ เหล่า
อบุ ัติเหตุ เรื่องไมค่ าดคดิ )ขนึ้ มา โลหติ แตก ตายกะทันหันอยา่ ง นัน้ ใหส้ งบระงับเอาไว้
นก้ี ม็ ี เหน็ เป็นตวั อย่างมาหลายรายแลว้ อ้า เพราะฉะน้นั อยา่
ปล่อยใหค้ วามโลภ ความโกรธ ความหลง ย่�ำยหี ัวใจตัวเองมาก
เกนิ ไป เออ ถา้ ใหม้ นั ยำ�่ ยีก็สาใจ ใหส้ าใจ ได้พูดไปแลว้ สาใจ นัตถิ สนั ติปะรัง สุขงั
ได้ดา่ กนั ไปแลว้ สาใจ เอา้ สาใจ สมน้�ำหน้า แน่ะ เหน็ วา่ คนอื่น
แพ้เราแล้วก็ ย�่ำยี ใหญ่ เออ ได้โอกาสกก็ ดั ไมว่ าง กัดไมว่ าง สุขอื่นยิง่ กว่าความสงบไม่มี สุขใดๆ ในโลกน้ี สุขอ่ืนจะ
ไมป่ ลอ่ ย ได้คาบกัดแลว้ ไมป่ ลอ่ ย ไมว่ าง เอาจนตายคามือเลย ดีกว่าความสงบไม่ได้ ถ้าหากปลอ่ ยใหม้ ันก�ำเริบเสบิ สาน จนมี
เออ เพราะฉะนน้ั ความโลภ ความโกรธ ความหลง เปน็ กิเลส อาการค่งั ในตวั โลหติ ฝอยจะแตก เออ ให้ ให้ระลกึ ไว้ ที่
๔๙ เฉพาะตวั ใครตัวมัน เกดิ ขึ้นท่ีตัวเราเอง แลว้ กท็ �ำลายตวั เอง โรงพยาบาลนก่ี ็มี หลายเร่ือง หลายราวท่ีมันเกิดปจั จุบันทันดว่ น ๔๙
อย่างเห็นไดช้ ัด อยา่ งเกดิ โลหติ ฝอยแตก ในหัวใจก็มี แตกใน ขึน้ มา หมอเอาไว้ไม่ทัน เออ ก็เลยแตกตูมตาย เออ อืม ใจแตก
สมองกม็ ี ได้ผ่าปจั จุบนั ทันด่วน ผา่ สมองปัจจุบนั ทันด่วน ถา้ ตูมตาย เออ
หมอเกง่ แท้กเ็ อาไวท้ ัน อาจจะดดู ท่ีมาอดุ ตันโลหิตอ่ืนต่อไปได้
ทำ� ใหส้ ว่างไสวข้นึ มา นึกอะไรขึ้นมา แต่ปานน้นั มันกส็ ะลึมสะลือน่ะ พรหมณ์ ชชู ก ไปขอนางมทั รี ขอกณั หาชาลีไดแ้ ล้ว ก็เอา
ถา้ มันได้งงขนึ้ มา แล้วมันสะลมึ สะลอื นกึ อะไรไม่ออก ความรู้ที่ กลับบ้านโดยเร็ว เอากลบั บา้ นตวั เอง เพราะวา่ ได้คนใชแ้ ล้ว
มีอยู่มืดมดิ ปดิ ปญั ญา มันมดื มดิ ปิดปัญญาเรา เอาพุทโธดีกวา่ จะใหน้ างอมติ ตดาได้รักตวั เองต่อไป เพราะไดค้ นใช้มาใหแ้ ลว้
เอาภาวนา พุท โธ ดีกวา่ ถา้ มนั เป็นอย่างน้ั เกิดอาการอย่างงน้ั แต่วา่ เทวดานด้ี ูแลรักษา ไม่ให้ไปถงึ บ้านซะแลว้ ใหม้ ากลับ
เอาๆ เอาลมหายใจเรามาดู กับลมหายใจเรา กิง่ ไม้ก่ิงน้นั มันที่ช้ี ไปท่ี ท่ีเมือง เออ ของชชู ก กลับก่งิ ไม้ใหห้ ัน
ไปทางเมืองเชตดุ ร โนน้ เมอื งเชตุดรเนย่ี เมืองกรุงสญชัย ปู่
หายใจเข้าเปน็ พุท พระเจ้าปอู่ ยเู่ มืองโน้น เอาไปแล้วพระเจา้ ปูก่ จ็ ะดูแล รู้จักหรอก
หายใจออกระลกึ โธ เอาไปสง่ เมื่องนซ้ี ะก่อน ไปแลว้ ยกั แยย่ กั ยนั ไปเรื่อยๆ เขา้ ใจวา่
ไปถกู ทาง ที่จริงมันเข้าไปเชตุดรนนู้
หายใจยาวๆ ไป
15

16 เพ่ินเชื่อหมอ เพ่ินก็เช่ือค�ำหมอ นกั พยากรณ์ เออ ถ้าได้ ตาเหลอื กตาคา้ งข้นึ มา หนอ่ ยบ่นาน(อีกไมน่ าน) ทอ้ งพราหมณ์
กแ็ ตกตมู ตาย หงายขา้ งอยจู่ าดดาด(เฉียดๆ) ในข้างประสาท
ฝนั อยา่ งน้ี พรุ่งนเี้ ชา้ ใหพ้ าคนคอยลัดทาง ดกู ณั หาชาลี เขาขอได้ เมอื งแก้วมาเซไซ เออ น่ัน ถา้ กนิ มาก ๒๖ มกราคม ๒๕๕๗
แลว้ เขาจูงยักแย่ยกั ยนั มาผิดทาง มาเขา้ กรุงสญชยั นซี่ ะ อืม
ไดเ้ หน็ มาจริงๆ โอ้ย น่ัน มาแลว้ ๆๆ เหน็ มาแล้ว เออ เขาไป
ลัดทางมาก็ เฮ้ย นตี่ าแก่ นาย เออ พราหมณเ์ อย ตาแก่ไปลัก ถา้ กินสมอยาก ปากสมเคยี ด(โกรธ)
ลกู ขโมยเขา เขามายงั ไง ไปเอาลูกเขามายงั ไง เนยี่ ลกู เขานะเนย่ี ไวปากเสยี ศลี ไวตีนตกตน้ ไม้
อา้ หลานพระเจา้ กรุงสญชยั นะ ไปลักเอามาไดย้ งั ไง ไมไ่ ดล้ กั
ขา้ พเจา้ ไปขอเอากับมือ พอไปถงึ หน่อย เพ่ินเมตตาให้ลูกทั้ง (หลวงปู่ ไอ มเี สมหะ)
๒ คนมาเพ่ือมาเป็นขา้ ทาสบริวาร รับใชน้ างอมติ ตดา จำ� นอง
เออ ถา้ งน้ั มาตรคา่ ไม่เทา่ ไหร่ เวสสันดรมาตรคา่ ราคาไวเ้ ทา่ ไหร่ ให้รง้ั ไว้บา้ ง อยา่ ใหก้ ินสมอยาก อย่าใหป้ ากสมโกรธ
ท่ีใหห้ ลานหนมี า ชา้ ง ๑๐๐ มา้ ๑๐๐ ววั อุสุ(ภราช) ววั อุสุภราชก็
๑๐๐ เอามาถา่ ย จงึ จะได้เปน็ ไท ถ้าอย่างงั้นก็เปน็ ทาสเขาอยู่ มนั จะเปน็ โทษแก่ตวั เอง ดงั นั้น ไม่ให้ปรุง ใหแ้ ต่งมัน
๔๙ อยา่ งง้นั ละ่ เอาอยา่ งงี้ก็แลว้ กนั ตกลง โอเค อยากจะได้ววั ขนาดนั้นล่ะ ๔๙
เทา่ ไหร่ ชา้ งเท่าไหร่ ควายเท่าไหร่ ชา้ งเทา่ ไหร่ ม้าเทา่ ไหร่ เรา
ให้หาให้ได้ โอเค ตกลง ก็มาเลย้ี งพราหมณน์ ั่นซะ เลี้ยงเตม็ ที่ (เตมิ น้ำ� รอ้ น ยาแก้ไอ)
เออ พราหมณก์ ็หวิ มาตั้งหลายวัน หลายเดอื นแลว้ หวิ หวิ มาก นอี่ ะไร เอายามาอกี เอาๆ บ่แตก บ่ท้อง บ่แตก หวา
ปะเนย่ี กม็ าจับ เห็นอาหารเยอะแยะ กินเอาอย่างสาใจ เกบ็ ขา
หมูใสล่ ลี่ า้ ยลล่ี า้ ย เกบ็ ขาไกใ่ ส่ลลี่ งั ลล่ี งั แซบ(อร่อย) อะไรก็แซบ อมื อนั นว้ี ่าความโกรธก็ดี ความโลภก็ดี ความหลงก็ดี
(อร่อย)หลาย อาหารแซบ(อรอ่ ย)ซอ้ ย กนิ แตน่ ้อยกอ็ มิ่ หลาย ที่มันยุให้ร�ำ ต�ำให้ร่ัว ยั่วใหแ้ ตก อย่าไปฟังคำ� ของมนั นะ ให้
บห่ ายอยา่ งงน้ั เก็บใสจ่ นสาใจ กนิ ลงไปๆ หายใจก็ไมอ่ อกปะเนยี่ หยดุ ย้ังไว้ซะกอ่ น ให้สงบระงับไปซะกอ่ น จงึ คอ่ ยพูดจากันด้วย
ทอ้ งพังก็แตกตูมตาย หงายข้างอยู่จาดดาด(เฉยี ดๆ) ในขา้ ง ด้วยศีล ดว้ ยธรรม แล้วกจ็ ะคอ่ ยสงบระงบั ไมถ่ งึ กับท้องแตก
ประสาทเมืองแก้วมาเซไซ อนั นเี้ ป็นภาษาเมอื งลาว เขาเอาไป ตูมตาย เหมือน เออ กรุงสญชัย กห็ รืออย่างพราหมณน์ ะ่
เทศนก์ ันอยู่ เทศน์พระเวสสันดร โอ้ ตายเพราะความกนิ มาก
กินหลาย กนิ เขา้ ไปเท่าไหรก่ ็ไม่พอใจ กลนื เขา้ ไปก็ไม่พอใจ กระเพาะ อืม อนั นเี้ ปน็ คติไวส้ อนคน ในภาคอีสาน มกี ารแสดงธรรม
มนั ขยายตวั ไม่ทัน ทอ้ งก็ไข่องึ่ ล่งื ๆ (การขนึ้ อืดบวม)ขนึ้ มา เทศนา พระเวสสนั ดรชาดก ตั้งแตเ่ ร่ิมตน้ มา แตน่ างมัทรี กับ
พระเวสสันดรถกู ขบั ไลอ่ อกจากบา้ น จากเมอื ง หนีไปอยูป่ า่

17

18 ได้โอกาสกเ็ ลยบวชถือศีล พระเวสสนั ดรเกิดบวชเปน็ ฤๅษี นางมัทรี

กบ็ วชเปน็ ดาบสนิ ี สัญญากนั วา่ ไม่ให้ใกลก้ นั อยูค่ นละห้อง อยู่
คนละกุฏิ อา้ นเ่ี ปน็ นทิ านชาดก โบร่�ำโบราณ แต่ครั้งพระพุทธเจ้า
เสวยพระชาติเป็นเวสสนั ดร ต้งั แต่ครั้งโน้น ไปจนตายแล้ว หนี
จากนน้ั แลว้ หนีไปเกดิ อย่เู ทวโลก มากลบั มาคราวนี้ มาเป็น
สีธัต... สิทธตั ถะราชกุมาร แลว้ เข้าปา่ เหมือนกันแหละ เข้าปา่
เข้าดงเหมือนกันแหละ จะไปภาวนาในปา่ ในเขาที่ ไหน ให้กเิ ลส
เบาบางได้ เป็นการ... ตวั เองอยู่พอแรง อืม เอาจนตาย เอาตายสู้
ทำ� อะไรทา่ นท�ำจริง ไมไ่ ดท้ ำ� เล่นๆ เกิดชาตไิ หน ภพไหนก็ทำ� จริง
กบั ความตอ้ งการอยากเปน็ พระพุทธเจ้าองค์หนงึ่ ต่อไป เพิ่นเอา
จริงเอาจังกับการบ�ำเพ็ญตน เพ่อื ทรมานกเิ ลสให้มนั เบาบาง
ถ้าไม่ได้ตรัสรู้ ก็ใหม้ นั ตายซะในชาติน้ี ก็เลยหนจี ากนางพิมพา
๔๙ อ้า ปล่อยให้เล้ยี งลกู กำ� พร้าอยทู่ างบ้าน ไปขึน้ มาแล้วจงึ หนเี ลย
เนาะ(นะ) อมื เอา้
เทศน์มาหลายๆ เพอ่ื ตอ้ งการให้ท่านผู้ฟังท้ังหลายได้นอ้ ม
นกึ เอาพระบรมครมู าเปน็ ตวั อย่าง เพ่ือตอ้ งการขัดเกลาจิตใจของ
ตนให้เบา ใหบ้ างลง ไดต้ รัสรู้ เป็นพระอนตุ รสัมมาสมั โพธญิ าณ
ขน้ึ ในโลก พระโคดมอ่ะน่ะ เปน็ พระโคดมบรมครู น่ันเพ่ินเอา
จริงเอาจังขนาดนัน้ นะ ดังที่แสดงมา เห็นว่าสมควรแก่เวลา จงึ
ขอสมมติยตุ ไิ วแ้ ตเ่ พียงเทา่ น้ี เอวงั กม็ ีดว้ ยประการฉะนี้

(สาธุ สาธุ สาธ)ุ

หลวงปทู่ ่อน ญาณธโร ๑ ุกมภาพันธ์ ๒๕๕๗
ชมรมกลุม่ พทุ ธธรรมลานทอง
วันเสารท์ ี่ ๑ กุมภาพนั ธ์ ๒๕๕๗ เวลา ๑๘.๐๐ น.
ณ ที่พักสงฆ์ หมูบ่ า้ นลานทอง

๕๐อ.ปากเกร็ด จ.นนทบุรี
๕๐

เนย่ี เพิ่นอาราธนาเทศน์แล้วหรือปะเนยี่ เทศนก์ เ็ ทศน์
แหละ มันจะไปยังไงล่ะ เว้ยเนาะ(นะ)

นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสมั พุทธสั สะ
นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธสั สะ

กมั มงั วิชชา จะ ธมั โม จะ สลี งั ชีวิตะมตุ ตะมัง
อมิ ัสสะ ธมั มะปะริยายสั สะ อัตโถ

สาธายัสมันเตหิ สกั กัจจัง ธัมโม โสตพั โพติ

1

2 อนสุ นธพิ ระสุทธิธรรมเทศนา มีบุพพาประ สืบเนอื่ งมา แลว้ เมาเหลา้ แอน่ หน้าแอ่นหลังไป ล้มฟบุ ลม้ ฟาดไป พอหลบั
พอนอนที่ ไหนกน็ อนได้ เออ มันกด็ ีอยา่ งหนึง่ ละ่ นอนตามปา่
จากองค์สมเดจ็ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นผู้คน้ เหน็ เปน็ ผรู้ ู้แจ้ง ป่าไม้ ป่าหญา้ ปา่ อะไรๆ กห็ ลบั เลย เร่ืองยงุ จะกัด ร้ินจะขบ ๑ ุกมภาพันธ์ ๒๕๕๗
แทงตลอดในศีล ในธรรม เพ่ินเหน็ ว่าถา้ ไมม่ ีศีลก็เหมอื นดงั อา้ จะกัดยังไงก็ไมห่ ่วงแล้ว มันงว่ งเต็มที่แลว้ ก็เลยหลับซะเลย
สัตว์อ่ืน เขาไมม่ ศี ลี ไม่มเี จตนาท่ีจะรักษา อ้า อุโบสถศีล หรือ อย่างเนยี่ อย่างนั้นเรียกว่าไมม่ ีเจตนาในการจะสังวรระวงั รักษา
ว่ารักษาศลี ๕ ศลี ๘ เหล่าน้ีไม่ ไมม่ ีสตั วอ์ ่ืน มแี ตม่ นษุ ยน์ ล่ี ่ะ ศลี รักษาศีลกก็ บั ๆ รักษาใจ กอ็ ันเดียวกนั น่ันแหละ ตวั เดียวกัน
ตัง้ ใจเป็นพเิ ศษ ว่าจะเว้นจากการฆา่ สตั ว์ เวน้ จากการลกั ทรัพย์ แหละ รักษาใจไมใ่ ห้มนั คดิ นอกล่นู อกทางไป อะ่ หาเรื่องวุน่ วาย
เว้นจากการประพฤตผิ ิดในกาม เวน้ จากกลา่ วมสุ าวาท เวน้ จาก อกี เป็นยังไง
การดืม่ กนิ สุราเมรัยเครื่องดองของเมาทุกชนดิ
เราจะเว้น ไมเ่ อาแล้ว ไมก่ นิ ไปคบคา้ สมาคมกับใครก็ไม่
เอาทั้งนน้ั แหละ ถ้าสมาคมชนั้ สงู ๆ เป็นเจา้ เป็นนาย สมาคมกัน (ขยับหมอน) เอามาเทง้ิ (หมอนสามเหล่ยี ม)เด้ อา้ เอา
แล้วก็เอาเหล้ามาแบ่งกนั มาแบ่งกนั กิน อยา่ งน้นั เรียกวา่ ยำ�่ ยี มนั จะหลบั อยู่นแี้ หละ มันจะได้นอนดีๆ นง่ั ดีๆ แลว้
คำ� ส่ังคำ� สอนของพระพุทธเจา้ เรามเี จตนาจะงด จะเวน้ จะละ
จริงจังแล้ว ใครอยา่ มาบังคับเราให้ดืม่ ใหก้ นิ สรุ าเมรัย ยาเสพ ตอ้ งมีเจตนา มเี จตนางดเวน้ จากบาป บาปธรรมทั้งหลาย
๕๐ ตดิ ให้โทษทุกชนดิ เรากเ็ วน้ ให้ได้ ถ้าเราเว้นไดแ้ ลว้ ไมต่ ้องไปว่า ท้ังปวง ไม่ฆา่ สตั ว์ ไม่ลักทรัพย์ ไม่ประพฤตผิ ิดในกาม ไม่กล่าว ๕๐
อีก รำ่� ไรหรอก เปน็ ศลี เปน็ ธรรมขึ้นในหวั ใจของเรา ศีลธรรมมนั โปป้ ดมดเท็จ หลอกลวงอำ� พรางผอู้ ื่น ไม่ดม่ื กินสรุ าเมรัย มเี จตนา
คือความละอาย ละอายตอ่ การกระทำ� บาป เปน็ ผูจ้ ำ� ศีลจ�ำธรรม แน่วแน่อยา่ งนั้นเรียกวา่

สกิ ขาปะทัง สะมาทิยามิ

เป็นการงดเวน้ อย่างเดด็ ขาด ความพรอ้ มด้วยเจตนาในใจ
งดเว้นไดแ้ ล้วกเ็ ปน็ ศลี เป็นธรรมขึ้นมาในโลก ไม่หลอกลวง
ไม่ได้ตกอยู่ในการหลอกลวงผู้อื่น ถา้ ยังฆ่าสตั ว์ตดั ชีวิตอยู่
ลักฉกจกฉ้อ อะไรต่ออะไรเหลา่ นั้นอยู่ ยงั ประพฤตนิ อกลนู่ อก
ทาง ช่ือวา่ รับแตป่ าก ไม่มเี จตนาที่จะงดเวน้ และละจริงจัง
ต้องมี ใจแนว่ แน่ ใหม้ นั เลิกละจากอบายภมู ทิ ั้งหลาย

3

4 อบายมขุ ๑ ุกมภาพันธ์ ๒๕๕๗
ปากแห่งความฉบิ หาย แอ้ ถา้ ไป เออ ทำ� อยา่ งงนั้ เป็น
อบายมขุ ปากแห่งความฉบิ หาย เป็นสง่ิ ที่ท�ำใหค้ วามฉบิ หายไหลเข้าหาตัว
อบายภมู ิเกดิ ข้นึ ท่ีน่ี เกดิ ข้นึ ที่การไม่สงั วรระวงั อมื ตวั เอง หลายอย่าง
เอง แมต้ ัง้ แต่เลน่ การพนนั กย็ งั ผิดกฎหมายอีก เป็นอบายมขุ
เป็นหนทางแหง่ ความฉบิ หาย ปากแหง่ ความฉบิ หายมันเกิดข้ึน ฆา่ สตั ว์ ลกั ทรัพย์ ประพฤติผิดในทางกาม
ในตวั ของเรา ไม่รูต้ ัว เผลอไผลไปเลน่ การพนันกบั เขา กผ็ ิดศีล กลา่ วมุสาวาท ด่มื กนิ สรุ าเมรยั
ผิดธรรมเหมือนกนั เปน็ การลว่ งละเมิดตอ่ คำ� สง่ั ค�ำสอนของ
พระบรมศาสดา เป็นการโกหก โป้ปดมดเทจ็ กนั ต่อไปได้อยา่ ง ๕๐
สบาย ถ้าเราสงั วรระวงั ไดแ้ ล้วกม็ คี วามละอายในใจ ถ้าจะทำ� ส่งิ
หน่งึ สง่ิ ใด มีความละอายอย่ใู นใจ ไมส่ ามารถท่ีจะลว่ งเกนิ ได้ ถา้ หมดแล้ว ถา้ ไปทำ� ทุกข้อๆ เนยี่ หมดศลี หมดธรรมในใจ
ล่วงเกนิ ไปแลว้ นดิ หน่อยก็เสียใจ และท�ำให้สมาธไิ มต่ ัง้ ม่ัน เป็น แล้ว เป็นคนไม่มหี ิริ เปน็ คนไมม่ ียางอายต่อบาปแล้ว จะทำ�
สมาธิ ยังไงกท็ ำ� ไปตามชอบใจ มันเปน็ บาป อืม

๕๐ บาป
แปลว่าเศรา้ หมอง เร่ืองเศรา้ หมองเกดิ ขึน้ ทางใจเรา ท�ำให้
ศีล สมาธิ ปญั ญา เราเป็นคนหลง หลงทาง ไมอ่ ยูก่ บั ศลี กบั ธรรม ถา้ เราตั้งใจ
มันจะเกดิ ขึน้ กเ็ พราะความตัง้ ใจงดเวน้ ละ ในอบายมุข สมาทานศลี ธรรมจริงๆ ก็อยา่ ให้มนั ขาดตกบกพรอ่ ง อยา่ มัน
ทั้งหลายท้ังปวง ก็เปน็ คนอยสู่ บาย ไม่ได้เสียหายไปในทางอื่น
เลย มีศีลอยู่ตลอดเวลา มีคณุ ธรรมเต็มเป่ยี มอยใู่ นหวั ใจ ไม่ได้ 5
ละเลยทางศีลธรรม ไมไ่ ด้ล่วงเกนิ เออ ให้มันเปน็ บาปเกดิ ขึน้ แก่
ใจตัวเอง เพ่ินวา่ อบายมุข ว่างัน้ นะ่

6 ขึ้น ท่ี ไหลมาแหง่ ศลี แห่งธรรม ไหลมาแห่งโภคะสมบตั ิ ๑ ุกมภาพันธ์ ๒๕๕๗
ด่างมันพร้อยได้ ใหแ้ จว๋ แหววอยอู่ ยา่ งงนั้ นัง่ สมาธิภาวนา มันก็ ทั้งหลาย ไหลเข้ามาหาตวั เรา มนั มหี มูด่ งึ ดูด ดึงดดู ทรัพย์
เหน็ เห็นบาปเหน็ บุญข้ึนชัดแจง้ ไมต่ อ้ งอธบิ ายอกี หรอก โอ้ เรา ท้ังหลายท้ังปวงใหเ้ ขา้ มา รวมอยหู่ วั ใจท่ีบริสุทธิ์อันเดียว เปน็
เลกิ ละได้แล้ว เราสบายเว้ย เออ สบาย เลิกจากอบายมขุ คนสบายมาก อืม ถ้าเลกิ ละจากอบายมขุ ไดแ้ ลว้ กเ็ ป็นคนมีความ
ทั้งหลายทั้งปวงไดแ้ ล้ว เราสบายใจเรา เร่ืองเงนิ เร่ืองทองมัน สุข มีความสบายกายวาจาใจ เป็นคนนา่ เคารพนบั ถือ น่าเชื่อฟัง
ไหลมาเทมา กเ็ พราะเรามศี ลี มีธรรมน่ันเอง ค�ำพดู ค�ำจา คำ� ใดออกมาเปน็ ศีลเปน็ ธรรมกันท้ังนนั้ น้ันแหละ
เรียกว่า
สีเลนะ สคุ ะตงิ ยนั ติ
๕๐
เพ่ินบอกวา่ ความสุขจะไหลเข้ามาหัวใจเรา ก็เพราะ
สเี ลนะ โภคะสัมปะทา
ศีล ภาวนา สเี ลนะ นพิ พตุ งิ ยันติ
เพราะเหตุดงั นน้ั เราจะตอ้ งสังวรรักษาศลี ใหบ้ ริสทุ ธิ์ อย่า
๕๐ ดว้ ย ท�ำใจให้สงบระงบั จากบาปทั้งหลายท้ังปวงด้วย ก็ ใหม้ ันด่างมันพร้อยออกไป อ้า พระพุทธเจ้าเพิ่นหา้ มไว้แล้ว มัน
เลยเป็นของดีขึน้ มา ออ๋ มันดจี ริงๆ เวย้ ความศีลไม่ขาด ไมไ่ ด้ เป็นอบายมุข เป็นปากแหง่ ความฉบิ หาย อมื ถา้ ยัง ไปๆ นกึ
ลว่ งเกินศลี ดว้ ยเจตนา เปน็ คนสังวรระวัง รักษากายวาจาใจไม่ ไปๆ ไปอยากอยู่ อยากทำ� อยา่ งง้นั อยากเล่นอยา่ งนี้ อยากด่ืม
ใหอ้ อกนอกลนู่ อกทาง ไปหาอบายมุขท่ีมันเป็นบาป ทำ� ใหเ้ ศร้า กนิ สุราเมรัย อยากเล่นการพนนั ต่างๆ เหลา่ น้ี ก็เอาความอยาก
หมองขุน่ มัว อบายมขุ ไปใชท้ างอ่ืน เอาความอยากของเราคืนมา ไมใ่ ห้ ไมใ่ ห้ลว่ งเกนิ
มันเปน็ เคร่ืองปดิ ปิดก้ัน ปิดก้นั บาปท้ังหลายไมใ่ ห้ไหล ธรรมวินัย ค�ำสั่งค�ำสอนที่พระบรมศาสดาโปรดไวแ้ ลว้ ให้ซอื่ สัตย์
เขา้ มาหาหวั ใจเรา หัวใจเรากแ็ จ๋วแหววข้ึนมา นง่ั สมาธิก็เหน็
ขอ้ อรรถข้อธรรมข้ึน เห็นบาปเป็นบาป เหน็ บญุ เปน็ บญุ ขึ้นในใจ 7
โอ้โฮ อยา่ งนนี้ เี่ อง ทา่ นเรียกวา่

สีเลนะ สุคะติง ยนั ติ
สีเลนะ โภคะสมั ปะทา

8 ศลี ๘ ก็ได้ ก็ดีอีก อ้า กลา่ วไมถ่ ึงศลี ๑๐ หรอก เปน็ โยมศีล ๕๑ ุกมภาพันธ์ ๒๕๕๗
ต่อพระพุทธเจ้า ซื่อสตั ย์ตอ่ ครบู าอาจารย์ ซ่ือสตั ยต์ ่อพระเจา้ ศลี ๘ พอแล้ว ศลี ๑๐ ศลี ๒๒๗ เป็นเรื่องของพระ เป็นเร่ือง
พระสงฆอ์ ยา่ งจริงจังและกจ็ ริงใจ ภูตผีปศี าจอาฮกั หลักคณุ ของเณร ที่จะต้องสงั วรระวังอกี เหมอื นกนั ต้องรักษาใหม้ ันเป็น
ปตู่ าย่าบา้ น ผีฟ้า ผีแถน ผีแนนตาทอก ตนี จุ้มอลนิ ทมุ เหลา่ ศลี เปน็ ธรรม แนว่ แนอ่ ยู่ในกรรมฐานบทหน่งึ บทใดก็ได้ อืม
น้นั เขากเ็ กรงกลัวเรา เกรงอำ� นาจใจของเรา เปน็ เปน็ คนมี ใจจริง
มีความเชื่อมั่นในบาปบญุ คุณโทษ เขาเรียกวา่ มนั เป็นบอ่ เกิด กมั มัฏฐานงั ปะวกั ขามิ ฯ
แห่งทรัพย์ ทรัพย์ทั้งหลายท้ังปวงมันจะไหลเข้ามา ก็เพราะมีศีล
มีธรรมซะกอ่ น ไหลเข้ามาเอง เป็นเอง ไม่ได้เรียกรอ้ งต้องการ เพ่ินบอกไว้ กรรมฐาน ฐานท่ีตั้งของบุญทั้งหลาย คือ ๕๐
อะไรหรอก แตว่ ่ามันไหลเข้ามาหาตวั ของเรา ตัวผูม้ ศี ลี มีธรรม ศลี ๕ ศีล ๘ ศีลอโุ บสถเหล่าน้ี เรารักษาไดก้ ็ชื่อวา่ เป็นอุบาสก
ไม่เล่นการพนัน ไม่ด่มื กินสรุ าเมรัยเคร่ืองดองของเมา อนั เปน็ สมบรณู ์แบบ ไมไ่ ด้นอกลู่นอกทางไปทางอื่นน่ะ อยูก่ บั ศีลนะ อยู่
หนทาง เออ ตรัสรู้คุณธรรมอื่น ให้ได้เหน็ คุณธรรม เหน็ ความ บ้านเราก็รักษาศีลอย่บู ้านเรา ไม่ต้องเข้าวดั เข้าวาก็ได้ ไปเขา้ วัด
สขุ ทางใจดว้ ยใจตวั เอง อยา่ งนกี้ ็เรียกวา่ นำ� ความสขุ มาให้ เข้าวากย็ ง่ิ โป้ปดมดเทจ็ เก่ง เออ ยังหลอกลวงอ�ำพรางผูอ้ ่ืนได้
ดีอยู่ อย่างนี้ชื่อวา่ ยินดี ในการกระท�ำบาป ทำ� ให้ใจเศรา้ หมอง
๕๐ ข่นุ มวั ได้

เพราะฉะนั้น เราต้องสงั วรระวัง อย่าใหม้ ันเผอเรอ และ (หลวงปฉู่ ันนำ้� ชา)
ออกจากหนทางอนั นเ้ี ปน็ อนั ขาด อ้า เพราะฉะนัน้ นๆ่ี เบื้องตน้ พอเข้าใจนะ คณุ ยายหูดีหรือเปลา่ หูดีอยู่เปลา่ น่ะ หูดี
พูดแค่นซี้ ะกอ่ นก็ได้ เบ้ืองต้นของอุบาสก อบุ าสิกา ผูน้ ับถอื ตาดี น่ันเปน็ สมบตั ขิ องศีล
พุทธเจ้า นับถอื พระศาสนาของพระสมั มาสัมพุทธเจ้า เปน็ เบื้องต้น
ของการปฏิบตั ธิ รรมอยา่ งถกู ต้อง ไม่แวะเวยี นไปทางอื่น อยใู่ น 9
ศลี อยใู่ นธรรม อยูใ่ นกรรมบถ ๑๐ ทั้งหลายทั้งปวง ศลี ๕ ก็ได้

10 ไม่มีเลย สาธุ เทวดาท้ังหลายโมทนาสาธกุ าร ไมไ่ ด้ว่าเลน่ ๆ นะ๑ ุกมภาพันธ์ ๒๕๕๗
สมบัตขิ องศลี มีหูดี ตาดี ไม่หูหนวก ไมต่ าบอด มองอะไร เทวดามองเห็น ทำ� อะไรผิดศลี ผิดธรรม เทวดารูอ้ ยู่ โอ้
กอ็ อก ร้วู ่าเปน็ บาปแน่นอน ส่ิงนเ้ี ปน็ บาปแน่นอน เราไมพ่ งึ
กระท�ำเปน็ อนั ขาด เออ เว้นให้ได้ เออ เหลา่ นกี้ ็ยังมีอกี มากมาย ใจยงั ไมถ่ งึ ธรรมะธมั โม เวย้
เรื่องธรรมะธมั โม รักษาเบื้องตน้ แคน่ ี้ให้มนั บริสุทธ์ิ สะอาด ใจยงั ไม่ถงึ ศลี ถึงธรรม เว้ย
หมดจด ไม่เศรา้ ไม่หมอง ไม่ข่นุ ไมม่ วั นึกอะไรกส็ วา่ งไสวออก
มาได้ เปน็ ศลี เป็นธรรมไปหมดทกุ อย่าง ไม่มีบาปมาปนเปอ้ื น ยงั มีเจตนาฆ่าสัตว์ตัดชีวิตอยู่ ท�ำใหเ้ ดอื ดรอ้ น อมื ใน ๕๐
ท�ำบญุ สง่ิ ใดลงไป ก็เรียกวา่ ไม่มศี ัตรทู ่ีมาเป็นข้าศกึ แก่บญุ ของ อนาคตของชีวิต มันจะไปตรงไหนละ ตกอบายภมู ลิ ะ่ ปะเนย่ี
เรา เพราะเราไม่ไดล้ ุอ�ำนาจแกบ่ าปทั้งหลายท้ังปวงนั่น ไมไ่ ด้กิน อบายภูมิ แปลว่าเคร่ืองฉบิ หาย เคร่ืองฉบิ หายที่จะนำ� เขา้ มาหา
เหล้า ไม่ได้เมาสรุ า ไมไ่ ดฆ้ ่าสตั ว์ตัดชีวิต อยู่อยา่ งพระ ไม่ฆ่าสัตว์ ตวั เอง ถา้ เราระลึกได้อยู่ตลอดเวลา เปน็ ผมู้ ีสติ เปน็ ผูม้ ีสตัง
ไม่ตดั ชีวิตใดๆ ใหต้ ายดว้ ยเจตนาของตน อมื ไมโ่ มโหใหเ้ ขา เปน็ ผูท้ ่ีมกี ำ� ลังจิตกำ� ลังใจ สามารถยินดี ในการรักษาศีลได้ ถึง
แมลงหว่ี แมลงวนั มาตอมหูตอมตา ก็ทนไม่ไหว ตบมนั ซะ อา้ ความบริสุทธิ์ผุดผอ่ งได้ นั่นเปน็ คนดี ถ้ายังขาดตกบกพรอ่ งอยู่
ยงุ มากวน เรื่อยๆ โกหกผู้ใหศ้ ลี มันก็ไม่ไหวเวย้ อา้ เหนือ่ ย มาเดี๋ยวกม็ า

๕๐ (หลวงปทู่ ำ� เสียงตบ) กต็ บมนั ซะ ขยี้มันให้ตายซะเลย อยา่ มะยงั ภันเต วสิ งุ วสิ งุ รกั ขะณัตถายะ
ตสิ ะระเณนะ สะหะ
มากวน อะ่ แล้วเราจะมศี ีลมธี รรมตรงไหนไหม ศีลธรรม แปล ปญั จะ สีลานิ ยาจามะ
วา่ ข้องดเว้นทั้งหลายท้ังปวง ไมฆ่ า่ สตั ว์ไม่ตัดชีวิต ไมล่ กั ฉกจก
ฉอ้ เอาของผอู้ ื่น เป็นคนบริสทุ ธิ์ เลีย้ งชีวิตและครอบครัว กเ็ ลย้ี ง อา้ ข้าพเจ้าขอตง้ั ใจสมาทานศีล ขอพระคุณเจา้ จงใหศ้ ีล
ด้วยความบริสุทธ์ิ ไมไ่ ด้ฆ่าสตั ว์ตัดชีวิตมาท�ำบุญ ไมไ่ ด้เบียดเบียน ของขา้ พเจา้ ให้สะอาดหมดจดกว่าน้ี จะได้นงั่ สมาธิภาวนา ใจรวม
สัตว์อื่น มาตม้ ย�ำท�ำแกง อ้า ใหม้ ันเป็นบาปใส่ตนเฉยๆ อ้า ถา้ เป็นหน่ึงลงได้ ใจรวมเป็นหนึ่งแล้ว มนั ไมม่ ีอะไรมารบกวนเรา
ระลึกไดอ้ ยา่ งนเี้ สมอๆ ก็ช่ือว่า ศีลช่วยธรรมชว่ ย ให้เราถึงความ หรอก ใจรวมเป็นหนึง่ ได้ไม่มอี ะไรมารบกวน ท�ำให้ใจแตก ท�ำให้
บริสทุ ธ์ผิ ุดผอ่ งได้ อมื ใจฟุ้งซ่าน รำ� คาญจิต เพราะฉะน้นั ขอใหท้ ุกคนสงั วรระวังศลี
ของตัวเองท่ีสมาทานไปแลว้ นน้ั อยา่ งเอาชีวิตแลก อมื ตายเป็น
บวชก็เคยบวช เรียนกเ็ คยเรียน ฟังเทศน์กเ็ คยฟงั แต่ยัง ตาย ตายเปน็ ตายเราจะไม่ลว่ งเกนิ อกี ต่อไป อย่อู ยา่ งง้นั แหละ
ล่วงละเมิดอยู่อยา่ งน้ี มันกเ็ หนอ่ื ยใจผ้เู ทศน์ เหนอ่ื ยใจผแู้ สดง
น�ำออกมาแสดงให้ฟัง อา้ มันเหน่ือยใจ ข้ารูอ้ ยแู่ ล้วล่ะ เออ เจ้าข้า 11
รู้อยแู่ ล้วละ่ ขอรับ เออ ไม่ ไม่มเี จตนาท่ีจะล่วงเกนิ ไปอย่างน้นั

12
นั่นเป็นศีลแท้ เทวดา เทวบุตรเทวดาสาธุการ อา้ นยิ มชมชอบ
ดลบันดาลให้เราเปน็ คนรวยขน้ึ มา

รวยศีลรวยธรรมก่อน

มีศีลมีธรรมประจำ� ใจตวั เองกอ่ น เออ แล้วกศ็ ีลธรรม
ทั้งหลายก็ไหลเข้ามาหาตัวเรา เปน็ ที่พึ่งของผอู้ ่ืนดว้ ย ถา้ เรามี
ศลี มีธรรมบริสทุ ธิผ์ ุดผ่องแลว้ มี ภตู ผีปีศาจอาฮกั หลกั คุณ
ปู่ตาย่าบ้าน ผีฟ้า ผีแถน ผีแนนตาทอก ตีนจุม้ อลนิ ทมุ เหลา่
น้ันจะมาใกลก้ ราย มาข้องกาย รา่ งกายของเราไม่มีอกี แล้ว ไมม่ ี
อกี หรอก มีแต่ศลี เทา่ นเ้ี ปน็ ของบริสุทธผ์ิ ุดผ่อง เราอยใู่ นศลี ใน
ธรรม
ดงั ที่แสดงมาเป็น ปกิณณกนัย เพอื่ ตอ้ งการท่านผมู้ ปี ัญญา
๕๐ ทั้งหลาย ไดน้ �ำเอาศีลธรรมไปประจ�ำชีวิตของตวั ใหเ้ ครง่ ครัด
ปฏบิ ตั ถิ กู ต้อง แล้วกเ็ ปน็ ศีลเปน็ ธรรมขึ้นมา แลว้ กม็ คี วามสขุ
กายสุขใจ รักษาตนใหพ้ ้นจากทกุ ข์ภัยทั้งส้ินเทอญ

(สาธุ สาธุ สาธุ)

นๆี่ พูดตรงๆ กนั ไป ไมไ่ ดพ้ ดู อ้อมแอ้ม พูดตรงๆ เลย
ถ้าชกมวยก็ถูกหมัดตรง ปงั เขา้ ไปใสป่ าก ใส่ที่ ไหน ตรงๆ