ธรรมเทศนา หลวงปู่ท่อน ญาณธโร ๘๐ กัณฑ์ เล่ม ๒

8ตวั เอง มนั ไม่กินอะไรมากมายหรอก กินแตก่ ล้วย ผลหมากรากไม้ อะทินนาทานา เวระมะณี

บางชนดิ มนั เอาได้ แต่ของเปร้ียวๆ มันไมเ่ อาเลย กดั แล้วกว็ าง ๑๘ ัธนวาคม ๒๕๕๖
เลย ไมเ่ ปร้ียว มนั เปรี้ยว เอาแต่ของหวานๆ เออ คาบไดแ้ ล้วก็ อา้ เราเวน้ จากการถือเอาสิ่งของของท่านผ้อู ่ืน สตั ว์อ่ืนไม่
ไปเลย หลดุ ลงจากปากยงั อตุ ส่าห์ พยายามวา่ ไม่มหี มา ไมม่ ีอะไร เอาละ่ ขอให้เขาปลอดภยั อย่างนเี้ ปน็ ตวั อย่าง มอี านสิ งส์ พระพุทธเจา้
แถวนั้น ปลอดภัยลงมาได้ รีบลงมาเอา ลงมาเอาคาบได้ก็จำ้� ขน้ึ เป็นตวั อยา่ ง ทา่ นไปอย่ปู ่า อยู่ป่านั่นนะ่ มันมีชา้ งอยู่ในป่า หนี
ไปอีก เออ อย่างนกี้ ็เรียกว่ามันคดิ ถงึ ลูกมัน มันจึงมาเอา จากคน หนีไปอย่ปู า่ สงบสงัดดี ชา้ งกม็ ีความนึกคิดวา่ โอ้ ทา่ น
เพราะฉะนนั้ อยา่ ได้เบียดเบียนมันเลย ใหม้ นั ไดอ้ าหารการกิน ครบู าอาจารย์ หรือพระเจา้ พระสงฆ์ ท่านก็ไม่ฆ่าสตั ว์ตดั ชีวิต
ไปเลีย้ งลกู เลีย้ งเต้ามนั ซะ เนย่ี อย่างน้ี มีเจตนาอย่างน้ี แตถ่ ้า จะได้อะไรถวายท่านล่ะ เออ อืม ไดผ้ ลหมากรากไมก้ ็ เหนบ็ ตาม
ผลหมากรากไม้บางอยา่ งเรากส็ งวน อนั นอี้ ยา่ ๆ เอาไปกินเด้อ งวงตามงาลงไป เอาบัว รากบัว เงา้ บัวเหนบ็ ตามงาขึ้นมา เตม็ ปาก
๔๔ อนั นอี้ ยา่ เอาไปกนิ เด้อ เอาไปแจกเขา อมื เออ เอาไปแจกให้ถงึ ๔๔
ปากถงึ ท้องลกู เต้าของเขา มเี จตนาอย่างนนั้ ฝกึ หดั ลกู ศิษย์ลกู หา
ให้มคี วามเมตตาปรานอี ยา่ งน้ี เออ ให้เมตตาปรานี นั่นท�ำใหเ้ รา
ศีลบริสทุ ธิ์ ได้ ไมต่ อ้ งตายดว้ ยเจตนา เหน็ หมามาไล่มา อนั น้นั
จะคอ่ ยจ้องตะครุบมันเหลา่ น้ัน ก็หา้ มมันหน่อย อยา่ ๆๆๆ อย่าเฮย้
เดี๋ยวกถ็ ูกมนั โดนไมเ้ รียวนะ เออ ไม่ง้นั จะตีเอา ถ้าตวั ไหนยังดื้อ
เออ ยงั เบียดเบียนผู้อื่น ไมด่ ี ฝึกไปฝกึ มาก็ไม่ มันไมม่ าเบียดเบียน เตม็ คอ เอามากองไว้ให้ เออ ใครล่ะประเคนให้ พวกมันละ่ เพ่ิน
แลว้ กินแตข่ า้ วกน้ บาตร ข้าวก้นบาตรมนั กนิ อยู่ มันลงมากนิ อย่อู ย่างงน้ั เวลาฤดูหนาว ทำ� ไมมศี รัทธาแรงกลา้ ฤดหู นาว
พวกหมา อ้า พวกนกบางชนดิ มนั มาอย่ทู างนี้ เพราะวา่ การ ทำ� ไงล่ะ กลิง้ กอ้ นหนิ ก้อนใหญ่ๆ พอกลง้ิ ได้ กลิ้งมาๆ แล้วก็
ปฏิบตั จิ ิต ปฏบิ ตั ธิ รรม มันกต็ ้องเอาจริงเอาจังหน่อย ใหง้ ด เอาฟืนมาตง้ั ทำ� ไมมีไฟมฟี นื จากไหนเว้ย เอาไปเอามา มาติดไฟ
ให้เว้นหน่อย อยา่ วา่ แตป่ ากเฉยๆ ข้ึน เผาก้อนหิน เออ เอากอ้ นหนิ มันรอ้ นแลว้ ปะเนยี่ เอาไม้มางัดๆ
งัดใหม้ นั กล้ิงลงไปในนำ�้ แอง่ น้ัน อมื อันนกี้ ็มี ในตำ� รับตำ� รา
ปาณาติปาตา เวระมะณี กล้งิ ลงไปแล้วให้มัน นั่นแล้วก็มานมิ นตพ์ ระพุทธเจ้า ลงไปสรง
นำ้� ได้แล้วก็ ลงไปสรงนำ้� ไดแ้ ล้ว น้�ำอนุ่ แลว้ อนั แน่ะ ร้จู ักกัน
เวน้ จากการฆา่ สัตวท์ ุกชนดิ ขนาดน้ันแน่ะ สตั วแ์ ทๆ้ ยังมเี จตนาแบบนี้ ไอล้ ิงตัวหนงึ่ เหน็ ชา้ ง
ปฏิบัติแบบนเี้ ป็นประจำ� ทกุ วนั ลงิ ตวั นั้นก็อยากปฏิบตั เิ หมือน

9

10 กนั กบั ชา้ ง ปฏบิ ัตพิ ระพุทธเจ้า เราจะได้อะไรให้ เออ ไปพบ คนแปลกหนา้ เขา้ มา พระอานนท์ไดย้ ินข่าวว่า พระภกิ ษทุ ้ังหลาย

รังผงึ้ เข้า รังผึ้งก็ ไปเด็ดเอารังผึง้ มาแล้ว มาดมู อี ะไรก็หยบิ ออกๆๆ ไดย้ นิ ขา่ วว่าพระบรมศาสดาไปอยปู่ ่าแหง่ นี้ ไปบำ� เพญ็ ภาวนาอยู่ ๑๘ ัธนวาคม ๒๕๕๖
เป็นตนเปน็ ตวั หยิบออกๆๆๆ มันจะเอาต้ังแตห่ ัวน�้ำไปถวาย เออ แห่งนี้ พวกเราไปเยย่ี มไปกราบท่านเถอะ พากนั ไปล่ะ พระเจ้า
ไปถวายพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าก็ไมร่ ับ ทีแรกไมร่ ับ เพราะ พระสงฆม์ าจ�ำนวนมาก เออ พากันมา เป็นหลายสิบองค์ ไม่ใช่
มันมีลกู ของมนั มันมตี ัวของมันไต่ยั้วเย้ยี อย่ใู นนน้ั เพ่ิน ไมร่ ับเลยๆ ธรรมดา แล้วชา้ งว่ิงแจน้ เข้าไปก้ัน เราไมใ่ หม้ า เอางาเสียบขน้ึ ฟา้
ลิงก็ฉลาดอกี ฉลาดรอบรูอ้ กี โอ้ เพ่ินไม่รับ เพ่ินไมฉ่ ันให้เราเลย ไมใ่ หม้ าท่ีน่ี พระบรมศาสดาอยูท่ ่ีนี่ แต่ พระบรมศาสดากเ็ ห็น
มันจะเป็นเพราะมันมลี ูกนบี่ ่หรือ หยิบออกๆๆ หมด แต่หวั นำ�้ เหน็ ช้างเข้าไปขดั ขวาง เฮย้ พวกเราๆ พวกเราไมใ่ ช่ท่ีอื่นหรอก ไม่
บริสทุ ธ์ิ ไมม่ ลี กู ในนั้นเลย เอาแตห่ วั นำ้� ไปถวาย เพิ่นกเ็ ออื้ ม เป็นศตั รกู ับเราหรอก พวกนล้ี กู ศษิ ย์เรา ลกู ศิษยเ์ รามา มาเย่ยี ม
พระหัตถ์ เออื้ มมอื รับเอา รับเอาลงเพือ่ มาพิจารณา พจิ ารณา เรา เรามาอย่ปู ่าหลายวนั หลายเดือนแลว้ เขาคิดถงึ เรา บรรดา
๔๔ ไม่มีตวั แล้ว ไมม่ ตี ัว มแี ต่นำ�้ บริสุทธิผ์ ุดผอ่ ง แล้วพระพุทธเจ้า ลูกศิษย์ทั้งหลาย กพ็ ากันมาเปน็ พรวนมาเยี่ยมมาตาม ช้างเลย ๔๔
กฉ็ ันใหด้ ูปะเนย่ี ฉันดู กินดู กนิ ให้ดู โอ้ ลิงดีอกดี ใจหลาย เออ หดตวั อยู่ ไม่ออกฤทธ์ิใดเลย ฟังค�ำเตอื นของช้าง ช้างน้นั มคี วาม
พระพุทธเจา้ ฉันให้ อมื ลิงโลดโดดเต้น ไปตามกง่ิ ไม้ทั้งหลายไม่ ร้สู กึ อย่างน้ัน ได้ฟังแลว้ กบ็ อกใหห้ ยุด ให้ได้หยดุ พวกลิงพวก
ระวงั ตวั โดดไปโดดมา เออ ดีอกดี ใจว่า พอพระบรมศาสดากนิ ค่างทั้งหลาย ก็บอกใหห้ ยุดเหมอื นกนั อย่าไปรังแก ไอพ้ วกน้ี
ใหเ้ ราแลว้ แตว่ า่ กระโดดลงไป ไปถกู กง่ิ กง่ิ ไมม้ ันตายแหง้ อยู่ เป็นลูกศิษยข์ องหลวงพ่อ แลว้ เปน็ ลูกศิษยข์ องหลวงปู่ เขาคิดถึง
ไปจับอันนนั้ มันก็หกั ลงไป มนั น้�ำหนกั ของลิงก็หนักพอได้ ก่งิ ไม้ เขามาเยีย่ ม อมื อยา่ ไปท�ำไรเขาเด้อ เออ เงียบ เงยี บเลย
นัน้ หักลงไป ตกลงไปใสห่ นิ ลงิ หวั หวั แตก เลือดจะแตกซะออก ไมท่ �ำไรเลย ไม่ท�ำแสดงอาการ โกรธ เกลียดเดียดฉันทอ์ ะไรเลย
กท็ นบาดแผลไมไ่ ดก้ ็ตาย ลงิ ตายจากชาติน้ันแล้ว ไปๆ เป็นเกิด ไม่มีแนะ่
เปน็ เทวบตุ ร เทวดาอยเู่ ทวโลกพ้นู ( โนน้ )ปะเนย่ี เออ แตว่ ่าช้าง ถ้ามีนสิ ัยวาสนาอยู่ต้ังแต่อยูแ่ ต่ปางกอ่ น เคยไดอ้ บรมบม่
ตวั เนย่ี ยังไม่ทันตายหรอก ช้างที่ตัวปฏิบตั อิ ุปฏั ฐาก เออ อมื นสิ ยั เคยสัง่ สอนกนั มาตงั้ แต่ชาติเพิ่นกอ่ นโน้น ยงั ระลกึ ไดอ้ ยู่ โอ้
คงจะไปดีนะ ช้าง แน่ะ สตั ว์อ่ืนหากมนี สิ ัย มศี รัทธา มี เหน็ พระบรมศาสดามาอย่างงัน้ ก็ดีอกดี ใจ มาอยูก่ ับเราในป่า
แหง่ น้ี มันเปน็ ไปได้ แม้แต่สัตวอ์ ่ืน ถา้ หากบารมีอนิ ทรีย์แก่กลา้
ปะสาทะ รจู้ ักความอยู่รอดของพระเถระ พระ พระพุทธเจ้า พระเถระ
ทั้งหลายท่านกอ็ ยกู่ ับพวกลงิ พวกค่าง กินผลหมากรากไม้กบั เขา
ความเช่ือ ความเลอ่ื มใส อยากช่วยอุปการะ อยากให้ความ ได้ เออ อยไู่ ด้ ตัวไหนมีศรัทธาน่ันก็ชว่ ยกันหามา หาเงา้ บัว ราก
อุปถัมภ์บ�ำรุงแก่พระบรมศาสดา เห็นมนษุ ยทำ� ใหม้ นั รูอ้ ยู่ แต่ บวั อ้า มาฝกั บวั มาดงึ เหน็บงามา เหนบ็ หยงั มากองไว้ เออ ถ้า
11

12 มผี ู้อื่นมากป็ ระเคนให้ตอนเชา้ มา อยา่ งนเี้ ป็นตวั อยา่ ง อ้า พูดถึง พระอานนท์ พระอะไรอาสาจะมาตายแทน ไมต่ ้องไปๆ
ไมต่ อ้ งไปไหน เราเองๆ เพิ่นบอกเราเอง ตถาคตจะทรมานมัน
พระอยูป่ า่ ทา่ นอาศัยพวกลงิ พวกค่างดังนก้ี ็มี พวกนกท้ังหลาย เอง ชา้ งตกมนั เนย่ี พวกเราไม่ต้องเกีย่ วขอ้ งเขา ใหห้ ลบหลกี ไป ๑๘ ัธนวาคม ๒๕๕๖
ก็ถือเอาเป็นตวั อย่างเหมือนกัน เพ่ินไปอยูป่ า่ บางแหง่ ได้รับความ ทางอื่นซะ เออ ก็ไม่ฟัง ก็จะอยากจะดูอย่ใู กล้ๆ อยากจะดอู ยู่
อุปถมั ภบ์ �ำรุงจากสัตว์ปา่ อา้ อย่างดีไมใ่ ห้อดยากปากแหง้ ให้ ใกลๆ้ ถา้ ลกู ศษิ ย์ทั้งหลายอยู่ใกลๆ้ อยา่ งพระอานนทก์ ็ดี พระ
ได้อยู่ได้กินแลว้ อย่างนี้ อมื น่าอศั จรรย์ใจนะ อ้า พวกเราเป็น เออ อะไรอีก ผู้อุปถมั ภ์อปุ ฏั ฐากใกล้ชดิ อยากจะอยใู่ กล้ๆ เวลา
มนษุ ยถ์ า้ คิดอย่างงั้นเปน็ มง่ั ไหม เห็นพระคณุ เจ้ามาอดอยากปาก มันตะครุบพระบรมศาสดาข้ึนมาก็จะได้ ตอ่ ตา้ น เอาไมต้ ีหรือ
แห้งอยใู่ นป่าอย่างง้นั จะคิดหาเครื่องอปุ ถัมภ์บำ� รุงท่านเหมอื น อะไร ไม่ให้ทำ� อยา่ งงนั้
ชา้ งดังกลา่ วมานนั้ จะเป็นไหม มีไหม เออ
แมแ้ ต่ช้างตกมนั ช้างตกมนั น่ันพระเทวทัต อ้า เอาเหล้า เพิ่นว่าพวกเรา พวกเราหรอกที่มานั่น อย่าท�ำอยา่ งง้นั นะ
๔๔ อมื เอาเหลา้ ไป ไดเ้ หล้ามาจากไหนแลว้ มามอมเมา มอมเมาชา้ ง ชา้ งปาเลไลยก์แห่งนน้ั พวกเราๆ มาเยี่ยมกัน อยา่ ไปท�ำไรเขา ๔๔
ให้ตกมัน ตกมันแล้วมันกพ็ ระพุทธเจา้ เอง ทา่ นเมตตาสงสาร เขามาเย่ยี ม มากราบ มาไหว้ คดิ ถึงพระบรมครู คดิ ถึงมาก อ้า
ผู้อื่นมากกว่า เหมือนดงั พวกเธอท้ังหลายเนยี่ ล่ะ ถ้าคิดถงึ มากก็มาเยย่ี มเยยี น
ดูอาการ มีอาหารก็นำ� มา มาวางไว้ให้ผู้อื่นดูแลไว้ให้ อย่างนเ้ี ป็น
ตัวอยา่ ง

อนั นพ้ี ระบรมศาสดากเ็ คยทรมานชา้ งมาแล้ว ช้างนาฬาคริ ิง
ตัวน้ัน เป็นชา้ งของพระราชาที่เขาเรียนรภู้ าษาแล้ว แตว่ ่าเขาอยาก
ให้ช้างน่ะมาฆ่าพระบรมศาสดาซะ เราจะไดเ้ ปน็ ใหญเ่ ออ มีพระ
บางองค์ พระเทวทัตทา่ นอยากเปน็ ใหญเ่ ป็นโต เป็นเจ้าของ
ผบู้ ริหารศาสนาละ่ เพราะอตเิ รกลาภมากเหลือเกิน ใครๆ กด็ ูแล
อุปถมั ภ์อปุ ัฏฐากพระบรมศาสดา ไมอ่ ดอยากอะไรเลย ถ้าฆา่
พระบรมศาสดาใหห้ มดชีวิตไปเสยี เราก็จะไดเ้ ป็นใหญ่ในที่น้ี เออ
ความคิด อยากจะฆา่ พระพุทธเจา้ สักคน เราจะไดเ้ ปน็ พุทธเจ้า
แทน พอเป็นพุทธเจา้ นมี่ อี ตเิ รกลาภมหาศาล อ้า

13

14 เอาข้ีฝุน่ ดูดเอาขี้ฝุน่ ที่ตดิ พระบาทเหลือเลย เออ มีดดู มีอะไร ๑๘ ัธนวาคม ๒๕๕๖
ผลหมากรากไม้ไหลมาเทมาไมแ่ ตม่ นษุ ย์ธรรมดา แมแ้ ต่ ดดู แล้วมาโรยหวั ตวั เอง ดดู เอาแลว้ ก็มาโรยหัวตวั เอง ดดู เอาข้ี
ผลหมากรากไม้ไหลมาเทมา ไม่แตม่ นษุ ย์ธรรมดา แม้แตส่ ตั ว์ ฝุ่นท่ีติดธุลพี ระบาทอยนู่ นั้ ล่ะ ร้จู ะได้เวลาแล้ว อา้ ว กลับเขา้ ที่
เดรัจฉานกย็ ังร้จู ักหา หามาสง่ ใหช้ ่วยใหม้ อี ยูม่ กี ิน ดังน้ี ดูสิ ซะเด้อ ไปเข้าท่ีซะ อย่าไปท�ำลายมนษุ ย์เดอ้ มนษุ ย์เลี้ยง พระบรม
พระบรมศาสดาก็แผเ่ มตตา ศาสดาก็มนษุ ยน์ ั่นแหละเล้ียง เพราะฉะนน้ั จะเราท�ำลายมนษุ ย์
แล้วใครจะเลีย้ งพระบรมศาสดาเอาละ่ เออ นำ�้ ตาพัง โอ้ ลกุ ขึน้
เมตตมั พเุ สกะวธิ นิ า ชิตะวา มนุ นิ โท ได้ถวายบังคม... เข้าใจวา่ ถวายบังคม ยกงวงข้ึนสงู ๆ เอาลง ๒ ที
๓ ที แล้วก็ลกุ ขึ้นได้ กว็ ิ่งแจน้ เข้าจ�ำโรง ท่ีอยูข่ องตวั เองอยทู่ ี่ ไหน
ความแผเ่ มตตาของพระพุทธเจ้ามจี ริงๆ เออ แล้วกห็ ลบ ไปเข้า ไปเสยี ใจอยูท่ ่ีโน้น เสียใจวา่ ท�ำลายสมบัติของมนษุ ย์
จากที่อื่นมาก็มา มามองดหู น้าดตู าพระบรมศาสดา กเ็ ลยเย็น ทำ� ลายเพอื่ นมนษุ ยท์ ั้งหลาย ตายไปตง้ั หลายคน เรานแี่ ย่ ถา้
๔๔ เขา้ ไปในหวั ใจเพ่ินน่ะ ดหู นา้ พระบรมศาสดาแลว้ ยนื ดูแลว้ ก็ไม่ ๔๔
เบื่อ น่าเบิกบาน

คือดอกบวั ราคี บ่ พนั พวั ฯ
ศริ ะเกล้าบังคมคณุ สัมพุทธการญุ ญภาพนน้ั นริ ันดร ฯ

น่ี ท่านแผเ่ มตตาจริงๆ เอย นาฬาคริ ิงเอย สงสารนะลกู พ่อ เราไม่พบพระบรมศาสดา เราก็จะทำ� ต่อไปอีก เออ เพราะเขาเอา
สงสารน่ะ เขาเมา เขามอมเมาเจา้ เอาเหลา้ ให้กิน เพราะฉะน้นั เหลา้ มาให้เรากินหลายขนาน หลายส�ำนกั หลาย หลายขวด
มานซี่ ะ มา มาใกลๆ้ พาตัวใกล้ๆ เพ่ินก็ลบู หวั ให้ ตบหัวให้ อย่า หลายแล้วอยู่ กินเข้าไปๆ หลายๆ รอบ เพิ่นก็เมาสปิ ะเนย่ี อ่ะ
ท�ำไรใครนะ เขา้ ใจนะ อ้า น�้ำตาพัง ออก ทรมานคน ทำ� ลาย เมาเหลา้ แล้วกท็ ำ� ลายอาละวาด นั่น บคุ คลผู้อจิ ฉาริษยามี อจิ ฉา
ทรัพย์สมบัตขิ องประชาชนทั้งหลายมามากมาย มอี ะไรกด็ งึ กท็ ง้ึ ริษยา ชา้ งจะฆ่าพระบรมศาสดา ถ้าพระบรมศาสดาตายซะแล้ว
ท�ำลายไปหมด อะไรขวางหนา้ เอาทุกอยา่ ง ตะครุบ เอางาตีเอา มรณภาพไปแลว้ ก็ไม่มีกา้ งขวางคอเรา เราจะท�ำอะไรก็ได้ คดิ ไป
เอาอย่างง้นั ทำ� ไดย้ ังไงอย่างง้นั นาฬาคริ ิงเอย อมื หยดุ ซะๆ อย่างนั้น ผทู้ ่ีวางแผนน่ะ อืม ไอเ้ ราเป็นมนษุ ย์ปะเนยี่ ไมใ่ ช่ชา้ ง
ลูกพอ่ ๆ ตัวของเธอกเ็ ป็นลกู ของเรา ลูกศษิ ย์ของเราเหมอื นกัน
อย่าท�ำลายอยา่ งงน้ั เขามาใกลๆ้ ก็เอามอื ตบหวั ให้ ตบหวั ให้ 15
พระหันต์ตบลบู หวั ลูบอะไรให้ ตบหูปปุ ะ ปุปะดี ใจ มอื หนงึ่ ก็ดูด

16 สัตวเ์ ดรัจฉานอย่างงั้น ไม่ใชอ่ ยา่ งงนั้ เราเป็นมนษุ ย์ เราอยา่

ท�ำลายกบั ผู้ปฏบิ ตั ดิ ีปฏบิ ตั ิชอบ มีคุณธรรมสูงลน้ ฟา้ อมื มหาศาล ๑๘ ัธนวาคม ๒๕๕๖
ขนาดนี้ เราจะทำ� ได้อยา่ งไร โธ่ๆๆ ถา้ ท่านไม่มาโปรดเรา เราก็
จะท�ำลายสง่ิ ของ สิ่งท่ีเป็นประโยชน์ของมนษุ ย์ พังบา้ นก็ดี เลา้
ข้าวหลังเฮือน(บ้าน)ก็ดี พังเปน็ แถวๆ ไป เออ นเี่ ราทำ� เสยี หาย
ไปแล้ว ว่ิงแจน้ ไป เขา้ จ�ำลองเอาเองไป เขา้ ที่กัก กักขังเอง แลว้
กท็ รมานตนเอง ตัวเองนะ่ ทำ� ลายสง่ิ ของ ของประชาชนมหาศาล
แลว้ มากมาย บางคนกล็ ม้ ตายก็มี เจบ็ ปว่ ยไปกม็ ี เสยี ใจหลาย ผเู้ ล้ียงดเู รามา ให้ความอุปถัมภบ์ �ำรุงแกเ่ รามา แมแ้ ต่ชา้ งแท้ๆ
เดินไปเขา้ จำ� ลองเอง ไม่กนิ ขา้ ว ไม่กินน�้ำกนิ อะไรแล้ว กินกบ็ พ่ อ ยังรู้ เพราะฉะน้นั
๔๔ ไปน่ันแหละ อดๆ อยากๆ กอ็ ยุ่ได้ แม้แต่ช้างร้ายกาจตกมนั ซะ ๔๔
ด้วย เอา เอาเหลา้ มา เพมิ่ เหล้าเข้าไป เพ่ิมดีกรีเข้าไป เออ มนั พวกเราเปน็ มนษุ ย์ ไม่ใชส่ ัตวธ์ รรมดา
กฟ็ ดั แหลกทุกอยา่ งล่ะ อะไรขวางหนา้ ฟดั แหลกทกุ อยา่ ง อะ่ เรายังจะใหก้ ิเลสเหล่านัน้ มาขีค่ อเราได้อยหู่ รือ
อันนเี้ ราไดฟ้ งั เพิ่นเลา่ นทิ านให้เราฟัง โอโห้ พระบรมศาสดาถ้า
อย่างงนั้ กถ็ ูกชา้ งฆา่ ตายแลว้ ความเมตตาปรานีไม่มแี ลว้ ฟาด ความอจิ ฉา ริษยา พยาบาท อาฆาต จองเวร จองกรรม
ฟันไปหมด ตายเป็นเบือตั้งหลาย คนท้ังหลาย เออ ชนดิ น้นั ยังจะมาข่ีคอเราได้อย่หู รือ พวกเราเป็นมนษุ ย์ ตอ้ งให้
ผูท้ ่ีเขา้ ทางพระเทวทัตก็ยืนมองอยูเ่ ฉยๆ ข้นึ ตามหลงั คา มีความรสู้ ึกนกึ คิดเหมอื นกับชา้ งนนั้ บ้าง ให้ดีย่งิ กวา่ ช้างซะอกี
บา้ น หลงั คาเรือนไป เลอื บมองดูคอยสังเกตการณ์อยู่ แต่มนั ไป ก็ได้ เออ ผู้ที่รตู้ วั แล้ว กลบั เน้ือกลับตวั กลายเป็นคนดีซะ สว่ น
ท�ำความเคารพพระบรมศาสดาแล้ว หวั ใจของเพ่ินกย็ อมเหมือน พระเทวทัตน้ันก็ถกู แผน่ ดินสูบไปเลย เขาหาบมาให้ เขาหาบมา
กัน ดสู ๆิ พระบรมศาสดามาลบู หวั ให้ ตหี ัวให้ โอ้ย กว่ามันจะ จะมาขอขมาลาโทษตอ่ พระบรมศาสดา ขอขมาลาโทษ เพิ่นก็จะ
เอามือรวบขาพระบรมศาสดาตีกบั พนื้ ดนิ เนย่ี ไม่มเี ลย ดดู เอา ยกโทษให้บ้าง ยงั ไม่ได้ขอขมาลาโทษซะด้วย มันดูดลงไปแล้ว
ข้ีฝนุ่ เฉยๆ ดูดเอาขี้ฝนุ่ ที่รอบพระบาท รอบรอยพระบาทที่มัน ดูดลงไปถึงหัวเข่า ถึงเอว ถงึ หวั ใจแล้วๆ พระ พระบรมศาสดา
ยืนอยนู่ ั่นแหละ เอามาพน่ ใส่หวั ตวั เอง ดดู เอาๆๆ มาพน่ ใส่หวั ไดย้ ินข่าววา่ แผน่ ดนิ สูบพระเทวทัตแล้ว โอย้ สงสารเธอนะ เรา
ตัวเอง ๒ ที ๓ ที ก็แจ้งวาบออกเลย ความมดื มน อนธการ สงสารเธอ เธอคิดผิด เธอท�ำผิด เราจะไปเย่ียมดูซะหนอ่ ยเปน็ ไง
หายไปเลยอยา่ งน้ี เพราะฉะน้ัน ช้างเป็นสตั วเ์ ดรัจฉานขนาดนั้น มนั ดดู ลงไปแลว้ พอเหน็ พระพุทธเจา้ มา มอื ก็ไมไ่ ด้ยกแลว้ เอา
ยงั รู้จัก อ้า คุณของพระรัตนตรัย รูจ้ ักคุณของพระพุทธเจ้า คางเนย่ี คางเนยี่ บชู า ขอบูชาพระบรมศาสดาดว้ ยดกู (กระดกู )คางเนย่ี

17

18 มอื ดินสูบเอาไปแล้ว ดนิ สบู ลงไปหมดแล้ว ยกมือไหว้ก็ไม่มแี ล้ว อะเวรา

เอาคางนแี่ หละบชู า อ้า พระพุทธเจา้ ทา่ นยังวา่ เธอยังมีความ ๑๘ ัธนวาคม ๒๕๕๖
สามญั สำ� นกึ อยู่ ยังบชู าเราด้วยดกู (กระดกู )คาง แตอ่ ย่างน้นั น่ะ จงเปน็ สขุ เปน็ สุขเถิด อยา่ ได้มเี วรแกก่ ันและกันเลย
แผ่นดินพสุธารับไว้ไมไ่ หว มนั หนกั แผ่นดนิ คนหนกั แผ่นดินเนยี่
เขาก็เจบ็ กันอยทู่ กุ วันเนยี่ ละ่ คนไหนหนกั แผน่ ดินเขาก็เจบ็ กนั อยู่ อพั ๎ยาปัชฌา
ทุกวันๆ คนไหนทำ� ตนเปน็ ภัยสงั คม หนกั แผ่นดินหนกั อ้า เขา
ก็เจบ็ กนั ไปทกุ วนั ๆ ล่ะ อา้ เป็นอยา่ งงั้น เพราะฉะนนั้ เราเป็น อย่าเบียดเบียนซ่ึงกนั และกนั เลย อา้ เราแผ่เมตตากนั อยู่
มนษุ ย์ อย่าให้เป็นคนหนกั แผน่ ดิน ใหแ้ ผน่ ดนิ เบาอยทู่ ่ี ไหนก็ ทุกวนั ๆ ก็ใหม้ ันยิ่งกว่าช้างนาฬาคริ ิงนะ่ เออ ท่ีวิเศษกวา่ ช้าง
อยไู่ ด้ อย่ตู ามภตู ามเขาท่ี ไหนกอ็ ยไู่ ด้ ไมม่ อี ะไรเบียดเบียนได้ ท้ังหลาย เออ จะรา้ ยกาจมาขนาดไหนก็ตาม อำ� นาจเมตตา
๔๔ ผู้เมตตากรุณาตอ่ สตั ว์อื่น เพราะฉะนัน้ พวกเราจงเจริญเมตตา สามารถ ท�ำให้ใจอ่อนลงไปไดเ้ ลย เออ ไม่ตอ้ งใหช้ ้างมาทำ� ให้ ๔๔
ใหม้ ากๆ ใจออ่ นหรอก ใจของเราน่ันเองแหละ ทำ� ให้ใจของเราออ่ น ขอพ่ึง
พระรัตนตรัย พ่ึงพระพุทธเจา้ พึง่ พระธรรม พึ่งพระสงฆ์ เปน็
สพั เพ สัตตา ที่พง่ึ ท่ีระลึก ก�ำจัดทุกข์ภยั ได้จริง อา้ ใหเ้ ราระลกึ เสมอๆ แผ่
เมตตาให้เต็มดวง ทกุ วันๆ อ้า เรากจ็ ะได้อยู่เยน็ เปน็ สขุ ไม่ได้มี
สัตว์ทั้งหลายท่ีเป็นเพอ่ื นทกุ ข์ เกิดแก่เจ็บตายด้วยกนั อะไรมาเบียดเบียนเราอีกเลย
หมดท้ังส้ิน
ไม่ใช่ สัพเพ สตั ตา สตั ว์ทงั้ หลาย
เอาไปซ้ือไปขายไดเ้ งนิ แล้ว ไม่ใช่อยา่ งงั้นนะ เฮอะ

แผ่เมตตาตอ้ งเฮด็ (ท�ำ)จริงๆ ให้เขาปลอดภัยจริงๆ อ้า เนย่ี
เทศน์แบบ ธรรมดาสอนโลก เพ่ินสอนกันอยา่ งงน้ั พระพุทธเจา้
สอนมาอย่างนน้ั แผ่เมตตาใหส้ ตั ว์ใหท้ ้ังหลาย สตั ว์ก็ใจอ่อน
เออ ไม่ไดเ้ บียดเบียนใครอีกตอ่ ไปเลย ขนาดน้ัน พวกเราตอ้ ง
แผเ่ มตตามากๆ ไม่มี ใครที่จะเบียดเบียนได้หรอก ใจออ่ นไป
หมด แม้แตช่ ้างนาฬาคิริง ตกมันอย่างร้ายกาจ กนิ เหลา้ หมด

19

20 เมตตาน่ะ เออ เฮ็ด(ทำ� )จริงๆ เวน้ จริงๆ ถ้าเอาหวั ใจแลก ๑๘ ัธนวาคม ๒๕๕๖
หลายชะลอม หลายไหอยู่ กนิ เหลา้ ลงไปๆ มอมเมา เออ มึน เอา ตอ้ งการฆา่ เรากฆ็ ่าซะ เออ ฆา่ ซะ ส่งั ใหส้ าใจเลยเจา้ ของ
มองอะไรไม่ร้เู รื่องแลว้ มแี ต่ออกอาละวาดฟาดฟนั บ้านชอ่ งห้องหับ ต้องการอยากใหเ้ ธอน่ะ มาทำ� ลายตถาคต ท้ังเอาเหล้ามาเลีย้ งเธอ ๔๔
พังระเนระนาดไป คนผู้ไหนหนีไมท่ ัน หนีไมพ่ ้นกจ็ ับขาฟาดใส่ เอายาอะไรมาเลีย้ งเธอ ใหม้ นึ เมาไมร่ ู้เนื้อรตู้ ัว เขาต้องการอยาก
ใส่ไม้ใสไ่ รไป ตายไปเป็นเบือ แต่ ถ้าพระพุทธเจา้ ไปแผเ่ มตตา ให้เธอนั้น ฆา่ พระบรมศาสดา เธอจะฆ่าไดจ้ ริงหรือ ฆ่าพระบรม
แลว้ ท�ำไมจึงใจอ่อนได้ นาฬาคริ ิงเอยสงสาร ลกู พอ่ ถูกเขา ศาสดา ฆา่ ได้จริงหรือ สา่ ยหวั เลย ฆ่าไมไ่ ด้ๆๆ ขอเอาข้ีฝ่นุ ติด
มอมเมาเหล้า เจา้ ก็ลืมตาอา้ ปากดูโลกไม่ถงึ แลว้ อ้า ทำ� เบียดเบียน ฝ่าพระบาทมาโรยหัวตวั เอง เทา่ นั้นละ่ หแู จ้งวาบออกเลย เอา
มนษุ ย์อยา่ งบาป พระเจา้ พระสงฆ์ก็ไมเ่ วน้ วาย เอาไปหมดทุกอย่าง ขี้ฝ่นุ ดดู ขี้ฝุ่นในฝ่าพระบาทของพระพุทธเจ้า มาโรยหัวตัวเอง
ดงั นี้ เรียกวา่ เมตตา แค่นน้ั ก็เปน็ ยาวิเศษท่ีสุด เพราะฉะนั้น พวกเราเปน็ มนษุ ย์ เป็น
ผรู้ ้จู ักศีลธรรมดี มีการศึกษาสงู อยู่รว่ มกันกับเพ่ือนมนษุ ย์ก็
๔๔ เมตตมั พเุ สกะวธิ ินา ชติ ะวา มนุ นิ โท ฯ อยา่ ไปเบียดเบียนซ่งึ กนั และกนั เลย ให้เอาชา้ งนาฬาคิริงนั่นเป็น
ตัวอย่าง ถึงว่ารา้ ยกาจขนาดไหนกต็ าม จะยบุ ลงไปไดเ้ ลย เอา
เมตตัญจะ สัพพะโลกัสมิง ขี้ละอองติดพระบาทของพระบรมศาสดามาเป่าใสห่ ัวตัวเอง
มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณงั ฯ เทา่ นั้นกแ็ จง้ วาบไปเลย อืม

เพิ่นกส็ อนให้พวกเราแผเ่ มตตาอยทู่ ุกวนั ๆ เพราะฉะนัน้ อัศจรรย์ใจไหม อศั จรรย์ใจโอ้ โสนในหนองสเิ กิดเปน็
พวกเรากเ็ อาเมตตานแ้ี หละ ได้มี ในคำ� สอนอยู่ จับเอาไดแ้ ลว้ ไม้แก่น อันนค้ี ำ� สอนของหลวงปมู่ ั่น
ท่องเอาได้แลว้ ก็ไปแผ่เมตตาอยเู่ ร่ือยๆ สตั วท์ ั้งหลายท้ังปวง
จะเป็นมนษุ ยก์ ็ตาม จะสตั วป์ ่ากต็ าม สตั ว์เลยี้ งก็ตาม ถา้ เราแผ่ อัศจรรย์ใจโอ้ โสนในหนองสกิ ลายเปน็ ไมแ้ ก่น
เมตตาอยเู่ ร่ือยๆ เขาก็ไดพ้ ึ่งพาอาศัยเรา อ้า ไมเ่ บียดเบียนเรา ข้นึ มาแลว้ พร้ากะสปิ า่ นขวานกะสิเป้เพย่อนแก่นโสน
ชว่ ยงานช่วยการเราก็ได้ พวกชา้ งลาก ชา้ งลากไม้ ลากของให้
มนษุ ย์ เอามาท�ำบ้านท�ำช่อง อ้า ด้วยความเมตตาของมนษุ ย์ เพิ่นว่าไวเ้ ป็นกลอน เปน็ กาพย์ไวห้ รอก อ้า
นั่นเอง
อัศจรรย์ใจแข้ หางยาวๆ สงั บ่ได้ฮองนง่ั บาดกระต่ายหาง
ไม่ใช่ สัพเพ สตั ตา สตั ว์ทง้ั หลาย ก้อมๆ สงั มาได้นง่ั ฮอง เออ มันรจู้ กั วธิ นี ง่ั นงั่ หางตัวเองนะ
เอาไปซอื้ ไปขายได้เงินแล้ว ไม่ใชอ่ ย่างง้นั นะ
แข้หางยาวๆ บ่ได้ฮองนงั่ ดอก เก็บไปอยู่โนน้ ล่ะ

21

22 เอาล่ะทกุ คน ที่พดู เปน็ ปกณิ ณกนยั ตอ้ งการให้อบุ าสก ก็ไมม่ ีอะไรกเ็ ลยรับ รับได้ รับแล้วก็ฉันให้ดู ดดู ให้ดู ลิงกด็ ี ใจ
ใหญ่ ปัดโธ่ เพ่ินไมร่ ังเกยี จเราเลย แมแ้ ตเ่ ง้าบัวกองบวั ที่ชา้ งเอา
ทายก ทายกิ า ผู้จำ� ศลี ภาวนาทั้งหลาย จงยดึ เอาธรรมะ มา มา กก็ ินเรียบหมด แตข่ องเรา นกึ วา่ เพิ่นจะรังเกยี จ เร่ิมตน้ เพิ่ ๑๘ ัธนวาคม ๒๕๕๖
ขัดเกลาจิตใจตัวเองใหม้ ันออ่ น เคารพนบนอ้ มต่อพระบรมศาสดา นก็ไม่รับ มันมแี มม่ ีลกู มีอะไรอย่เู พิ่นก็ไม่รับ พอเพ่ิน มันเกบ็ แม่
อย่างจริงอย่างจัง ยิง่ กว่าชา้ งนาฬาคิริงน่ันอกี เออ เพ่ินรา้ ยกาจ มนั ออกหมด เกบ็ ลูกมันออกหมดเลย เหลือแตห่ ัวน้�ำบริสุทธิ์
ขนาดไหนก็ยังทรมานไดอ้ ย่ไู ด้ พวกเราเปน็ ชาวพุทธ เป็นผูน้ ับถอื ผุดผอ่ ง พระบรมศาสดารับแลว้ กด็ ดู ใหด้ ู ดดู โอ้ พยกั หนา้ แต่
พระพุทธเจา้ เคารพพระศาสดา เคารพพระพุทธ พระธรรม พดู ภาษากันไม่รู้เร่ือง พยกั หน้าเอา เออ ดีๆๆ เท่านนั้ แหละ เฮอ
พระสงฆ์ ทั้งสามอยา่ ง เอาชีวิตจิตใจเขา้ แลกเอา เออ เอาให้ ะๆ เทา่ น้ันแหละ ลงิ ดีอกดี ใจ วิ่งโลดโดดเตน้ เตน้ ไปกงิ่ นั้นกิง่
ใจอ่อนลงไป ยง่ิ กวา่ นาฬาคิริงนั่นอีก เราเป็นมนษุ ย์ ทำ� ประโยชน์ น้ี ง่ามน้นั งา่ มน่ี โดดไปไมไ่ ดร้ ะวงั กจ็ ะมีง่ามไมต้ รงไหนก็ไป ตรง
ใหเ้ พื่อนมนษุ ยร์ ว่ มโลกกนั ให้เตม็ ท่ี อืม ได้แคไ่ หนกเ็ อาแค่นนั้ ล่ะ ไหนละ่ ไปถูกไมแ้ หง้ เขา้ ไมแ้ หง้ ๆ มนั ควา้ แล้วมนั จะหกั อยู่แล้ว
๔๔ เอาเต็มที่ เอาชีวิตแลกเอา แลกเอาคุณธรรม อ้า ที่พระพุทธเจ้า ไปถกู ก็หกั โกรกลงก็มี จะสาวแสอ้ ะไรก็ไมไ่ ด้ มนั กด็ ่งิ ลงไปสู่แผน่ ๔๔
สอนไว้ แมแ้ ต่ช้างนาฬาคริ ิงกย็ งั เอาอยู่ แม้แต่ลิง ไปหาผลหมาก พสุธา แผน่ หนิ .หวั ไปวัดกบั หิน กเ็ ลยชักด้ินชกั งอตายในเวลา
รากไม้ หารังผ้งึ รังต่อ รังแตน มาถวายพระบรมศาสดา อ้า ดี ใจเทา่ นั้นละ่ ก�ำลังดี ใจ ก�ำลังปลื้ม ก�ำลงั ปติ ิ ปราโมทยอ์ ย่าง
พระบรมศาสดารับแลว้ รับจากมอื ลิงแล้ว ดี ใจหลาย เห็นเพ่ิน แรง เพราะฉะน้ัน เกิดเปน็ เทวบุตร วานรเทวบตุ รบ่ อ่ะ น่ัน
จับมาอม มาเสวย อ้า ดี ใจเต้นไป เต้นมา กอ๊ กเก็กๆ ไปแล้ว เพราะฉะน้นั พวกเราเป็นมนษุ ย์ มนั ดีกวา่ นั้น ดีกว่าพวกลงิ ทั้ง
โดดไปตามกงิ่ ไม้ทั้งหลายทั้งปวง ดี ใจท่ีสุดนะ่ ดี ใจหลาย ปล้ืม หลาย งดเว้นตามคำ� สอนของพระพุทธเจา้ ไมล่ ักจกฉกฉ้อ ไมป่ ลน้
ใจที่สดุ ก็เลยไปโดดใส่ก่งิ ไม้แห้งๆ ก่งิ ไมแ้ ห้งๆ ก็ผา่ ถากลงไป ไมจ่ ี้ ไม่คด ไมโ่ กงซ่ึงกนั และกัน ซ่ือสัตยส์ ุจริตตอ่ กันเขา้ ความ
โดยไมไ่ ด้ระวงั ระวังตัว หกั ก็แล้วหวั ไปโหม่งกับกอ้ นหินเขา้ ไป รักกันมั่นคงเข้ามา เปน็ อันหนง่ึ อนั เดียวกัน คนไทยเรารักชาติ
แล้ว แตก เอากอ้ นหินแลว้ ก็ ชักดนิ้ ชักงอ ตายในขณะท่ีกำ� ลงั จริงๆ ไมร่ ักแตเ่ ป็นชาตเิ ทา่ น้ัน รักด้วยหัวใจจริงๆ อมื รักดว้ ย
ดี ใจ เลยไปขน้ึ เทวบุตร เนยี่ เพิ่นวา่ ลิงตัวน้ัน ได้เป็นเทวบุตร ชีวิตจิตใจ ขอเทิดทนู บชู าพระบรมศาสดาอย่างลกึ ซึ้ง ไม่ได้ธรรมดา
เทวดาข้ึนในเทวโลก วานรเทวบตุ ร แอ้ ช้างตวั นม้ี ันจะไปยงั ไงก็ ไม่ไดว้ า่ แต่
ไม่รอู้ ะ่ เวลาตายไป ไปนรกหรือเปลา่ ไมท่ รมาน พระบรมศาสดา
ก็อยากไดม้ คี วามเคารพ นับถือ บชู านำ้� ใจ พระบรมศาสดาอปุ ถมั ภ์
บำ� รุง ช้างเอาบัวฝกั บัวถวายเพ่ินเทา่ นน้ั เออ ลิงไดร้ ังผงึ้ มาก็ พุทธงั สะระณงั คจั ฉามิ
เอาออกหมด เอาแม่ออกหมด เอาอะไรมันออกหมดไม่มี มีแต่ ธมั มัง สะระณงั คจั ฉามิ
หัวน�้ำ ยกไปถวายของพระบรมศาสดา เพิ่นกเ็ อ้อื มพระหัตถร์ ับ สังฆัง สะระณัง คจั ฉามิ
23

24 ๑๘ ัธนวาคม ๒๕๕๖
เราไมไ่ ดว้ ่าเทา่ นั้น เราถอื เปน็ สรณะที่พึ่งจริงๆ เออ เมือง
อินเดียเขากเ็ อาอยู่ เมอื งอนิ เดียเขากส็ วดมนต์อยู่ ๔๔
พทุ ธงั สะระณัง คัจฉามิ
ธัมมัง สงั ฆัง สะระณัง คจั ฉามิ พทุ ธรตั นะ
ดังใสไ่ มโครโฟนทั่วบ้านท่ัวเมอื งละ่ แต่ว่าเราฟงั ออก ดู ธรรมรัตนะ
เอา เขาสวดมนตเ์ ว้ยๆ เอา สังฆรตั นะ
ถือม่ัน ยึดมั่น ถือม่ันเปน็ อันหนึ่งอันเดียวกนั ต่อแตน่ ัน้
๔๔ พทุ ธัง ธัมมงั สงั ฆัง สะระณงั คัจฉามิ ก็จะเกดิ มีความสขุ ทางใจ มีความสุขอิม่ อกอ่มิ ใจ ตลอดวนั ตลอดคืน
นง่ั สมาธิภาวนาก็ รวมเอาๆ ไมไ่ ด้มี ใครบงั คบั หรอก มนั รวมเอง
ได้ยินดงั ได้ยนิ ชดั แจง้ เพราะเป็นภาษามคธ เต็ม ไดย้ ิน ริดลงไปเอง
ทั่วตลาดบ้านเมืองทั้งหลายนะ่ พทุ โธค�ำเดียว พุทโธคำ� เดยี ว
สวา่ งไสวขึน้ มา ในใจ ดงั ที่แสดงมา เหนอื่ ยแล้วนะ เหนือ่ ย
พุทธงั สะระณัง คจั ฉามิ แล้ว ขอสมมตยิ ุติไวแ้ ต่เพียงเท่านี้ เอวังก็มดี ้วยประการฉะนี้
เนยี่ ภาษามคธ เอาไปสกั นดิ สักหนอ่ ย หหึ ึ เฮอะ เพราะ
เราเปน็ มนษุ ย์ มพี ระพุทธศาสนาเปน็ ท่ีพงึ่ มีตัง้ หลายวัดวาอาราม 25
ท่ีเรารับผิดชอบอยู่ อืม วดั วาอารามท้ังหลายก็ไดพ้ ึ่งพาอาศยั
ญาตโิ ยมน่ันแหละ ให้ความอุปถมั ภบ์ ำ� รุง เลย้ี งดู อมื ปูเสอ่ื ไม่
ตอ้ ง เลย้ี งดู ปูเสอื่ เนยี่ เพิ่นปูเอาก็ได้ เออ มีเตยี งใหน้ อน มที ่ีให้
นอน มหี มอนให้หนนุ อย่างดี หนาวก็มผี ้าใหห้ ม่ อยา่ งนแี้ หละ
ดงั ท่ีแสดงมา เพอื่ ต้องการใหศ้ รัทธาญาติโยมไดส้ ลดในใจตัวเอง
อย่าทอดทงิ้ นงิ่ ดูดายต่อ



หลวงปู่ท่อน ญาณธโร ๘ มกราคม ๒๕๕๗
งานท�ำบุญฉลองอาคารวรลาโภ (๓๐ เตยี ง)
วันอังคารท่ี ๘ มกราคม ๒๕๕๗ เวลา ๑๙.๐๐ น. ๔๕

ณ โรงพยาบาลศรีเชียงใหม่

๔๕อ.ศรีเชยี งใหม่ จ.หนองคาย

เอา้ ขอเชิญ ท่านทั้งหลาย ผูม้ าประชุมกนั ในสันนบิ าต
แห่งน้ี รวมมาบ�ำเพญ็ กุศลกนั ที่นี้ แล้วก.็ .. คิดออก เครื่องบงั สุกุล
ท้ังหลายนี่นะ่ ถา้ พระคณุ เจา้ เอาไปแลว้ ให้มนั เกดิ ประโยชน์
เท่าที่ควร ท�ำความเจริญช่วยกนั คนทกุ หมู่เหล่าเปน็ เจ้าของ
โรงพยาบาลกนั ท้ังนัน้ เพราะฉะนน้ั จะพูดยอ่ ๆ ให้ได้ใจความ
ตลอด

1

2 ห้องฉุกเฉนิ เอาไว้จัดต้อนรับเหตกุ ารณป์ จั จุบันทันด่วน อุบัติเหตุ๘ มกราคม ๒๕๕๗
เกิดข้ึนกบั ร่างกายเราได้ทกุ อยา่ ง อหิวาตกโรคเป็นของที่แพรไ่ ด้
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพทุ ธัสสะ โดยงา่ ย แพร่ขยายโดยมาก ไข้เลือดออกท�ำนองน้ี เปน็ ของท่ีแพร่
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ แพรพ่ ันธุห์ รือแพร่เช้ือมันไปได้ ไดร้ วดเร็ว เหมอื นดังไฟลามทุ่ง
นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสมั พุทธสั สะ โรคอหวิ าตกโรค โรคฝดี าษ โรคอะไรต่ออะไร มันเกดิ ติดต่อกัน
ได้ไปง่ายๆ หมอกเ็ อาใจใส่ ตง้ั ใจเมตตา ที่จะช่วยเหลือประชาชน
สุขา สงั ฆัสสะ สามัคคี สะมคั คานงั ตะโป สโุ ข พลเมอื ง คนทุกขก์ ม็ ี คนรวยก็มี คนจนก็มี ไม่มอี ะไรจะกนิ ก็มี
สพั เพสัง สังฆะภูตานัง สามคั คี วุฑฒิสาธิกา ล�ำบากขนาดไหน อันนกี้ ็อยู่ในสายตาของผูเ้ ป็นหวั หน้า อยู่ใน

อิมัสสะ ธัมมะปะริยายสั สะ อตั โถ
สาธายัสมนั เตหิ สกั กจั จัง ธมั โม โสตพั โพติ

ขอให้ต้ังใจฟัง ทา่ นว่าไป ว่าไปเร่ืองของเราหรือเรื่องของธรรมะ ดุลยพินจิ ของหัวหน้านายแพทย์ หรือพยาบาลท่ีรับอาสามา ดแู ล
๔๕ อย่ใู นพระไตรปฎิ กมากมายก่ายเกนิ ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ รักษาให้ทันท่วงที ดแู ลฉกุ เฉนิ ทว่ งที อหิวาตเ์ กิดขึน้ แล้ว ๔๕
มแี ต่บญั ญัติเรื่องของมนษุ ย์ทั้งนัน้ ถา้ มนษุ ย์ไม่ประพฤตปิ ฏิบัติ อยา่ งงนั้ อย่างงี้ มีเชื้ออหวิ าต์จริงๆ แหละ ก็ใสย่ า ใหถ้ ูกเร่ือง
ตาม ก็คำ� ส่งั สอนนน้ั ไมม่ ีความหมายเลย อมื ถา้ เรายึดเอาเปน็ ถูกราวกัน ไข้เลือดออกเหล่านี้ มันเกดิ ขน้ึ แล้วมนั แพรข่ ยายได้
ขอ้ วัตรปฏบิ ัติประจ�ำตัวของเราเอง เรากจ็ ะไดป้ ระโยชน์ในการฟัง งา่ ยๆ โดยมากกย็ งุ น�ำเชื้อมาเผยแพร่ ให้กระจุยกระจายออก
ให้ระลกึ เสมอๆ ถา้ ฟงั ไปแล้วไมข่ บคิด ไม่พนิ จิ พจิ ารณาอะไรเลย ไปทั่ว ลูกเลก็ เดก็ แดงมนั ไมร่ จู้ ักปาสงปะสาอะไร มันก็กินอันน้ัน
ก็ไม่ออก นกึ ไมอ่ อก ต�ำหตู �ำตาอยู่ ก็ไม่ อมื ไมด่ กู ัน ไมแ่ ลกนั กนิ อนั น้ี ไมร่ ะมัดระวัง อันนกี้ ็ระวัง
ท่ีจริงสมบัตสิ ่วนกลาง โรงพยาบาลเป็นสมบัติของประเทศชาติ ก็หลักการของแพทยเ์ ขาบอกวา่ ใหท้ านแตข่ องที่สุกแลว้
บ้านเมอื ง ของประชาชนทุกหม่เู หล่า ก็ต้องอาศัยโรงพยาบาล ร้อนๆ ถ้ามนั ขา้ มคืนข้ามวันไปแล้ว มนั มโี ทษ มันมโี ทษท�ำให้
เปน็ ที่บำ� บัดโรค โรคอะไรๆ เราไม่มปี ญั ญาท่ีจะแก้ไข วิ่งมาหา ทอ้ งเสยี ท้องข้ึน ทอ้ งรว่ ง โดยงา่ ย ไข้จับสั่นก็เหมอื นกนั ถา้ เรา
โรงพยาบาล โรคปัจจุบนั อย่างนจ้ี ะเอาอะไรมาแก้ใหท้ ัน อย่าง แก้ไมถ่ กู จุด ก็ขยาย เออ ขยายเชื้อ ออกไปไดง้ า่ ย มนั ไปตาม
อหิวาตกโรคอยา่ งนเี้ ป็นตน้ หรือว่าไขเ้ ลือดออก หรืออะไร อากาศ มนั ไปตามแมลง แมลงวนั ชุมมาก นำ� เชื้ออหวิ าตกโรค
เหล่านเี้ ป็นต้น มันชว่ ยตัวเองไม่ไดแ้ ล้ว คนที่ป่วยชว่ ยตวั เอง ออกเผยแพร่ ไปโดน ไปแกง ไป... หรืออะไร ขามนั อยใู่ นขามัน
ไมไ่ ด้ เป็นหนา้ ท่ีของเจ้าหน้าที่ผูร้ ักษา การจะประพฤตปิ ฏบิ ัติ ล่ะ ลงไปนอนแอง้ แม้งอยูใ่ นถ้วย ในจาน อยา่ งนน้ั ก็พงึ รักษา
กนั ถ้าไมเ่ อาใจช่วยกนั ก็ช่ือวา่ หลอกลวงโลก ต้ังโรงพยาบาลขึ้น ให้มี พวกทำ� ครัวใหม้ ฝี าปดิ ฝาปดิ หม้อ ฝาปดิ ถว้ ย ปดิ จานให้
หลอกลวงโลก ไมช่ ่วยกนั เลย คนเจ็บ คนปว่ ย คนอบุ ัติเหตุใดๆ มิดชิด อยา่ ให้แมลงวนั ตอมได้ เออ ถ้าแมลงวันตอม แมลงตก
เกิดขึ้น หามกนั เขา้ มา แบกกนั เข้ามา ต้องมีหอ้ งพเิ ศษ สำ� หรับ ลอยอยู่ อยา่ นำ� ไปรับประทานอาหารเข้า เอาแลว้ เผยแพรแ่ ลว้
3

4 ในกระเพาะ เกดิ เจ็บทอ้ งปจั จุบันทันด่วนขึ้น จุกเสยี ดข้นึ มา ก็ ๘ มกราคม ๒๕๕๗
ไปเผยแพร่เชื้อโรคแลว้ มันรวดเรว็ เนย่ี ไข้จับสั่น ไข้เลอื ดออก ฮาก(อาเจยี น)ๆ ถา้ ฮาก(อาเจียน)ไมอ่ อก มนั กต็ ดิ เชื้ออยใู่ นนั้น
หรือว่าอหวิ าตกโรคเหล่าน้ี ของเหล่านมี้ นั แพรง่ า่ ยๆ เพราะฉะนน้ั แหละ อย่างนพี้ ึงเอาใจใส่ ผู้ใหญๆ่ ผ้รู จู้ ักภาวะฉุกเฉนิ เอาใจใส่
อมื เราตอ้ งชว่ ยกัน เป็นหู เป็นตา ไม่ไดเ้ มนิ เฉย อยเู่ ฉยๆ เหน็ พเิ ศษ ใหร้ ักษา ของมันข้ามวนั ขา้ มคนื ไป เอามาอนุ่ ไฟใหม้ นั
มนั เกิดขน้ึ ท่ี ไหนๆ อ้า น�ำส่งโรงพยาบาลโดยเรว็ โรงพยาบาล เดือดๆ ซะก่อน จึงค่อยรับประทานอาหาร เชื้อโรคก็ตายไป เออ
รับผิดชอบ เรื่องนม้ี ันแก้ไขง่ายๆ ไขจ้ ับส่ัน ไข้อะไรเหลา่ น้ี ตายไปในการรักษาของเรา ก็ทำ� ใหส้ ุก ของดิบๆ สุก สุกๆ ดบิ ๆ
อหิวาตกโรค มนั ก็ตดิ เช้ือมาจากอาหารการกนิ ถา้ มนั ขา้ มคนื อันน้ันก็เปน็ โทษเหมอื นกัน เออ
ขา้ มวนั ไปแลว้ เอามากิน แมลงวันลอยแล้ว ตอมแลว้ อันนกี้ ็
ท�ำให้แพร่ขยายเช้ือ ได้โดยเรว็ พรวดพราดๆ ปานไฟไหม้ป่าน่ะ ๔๕
เพราะฉะน้ัน คำ� วา่
แต่กอ่ น หลวงปู่เปน็ เดก็ อยู่ สมัยหลวงปูเ่ ป็นเดก็ ยังไม่รู้
๔๕ สขุ า สังฆัสสะ สามัคคี เดียงสา กนิ ทุกอยา่ ง ลาบไมส่ กุ แล้วกเ็ อาเลือดมาลอยมนั อีก
เลือดสดๆ เอามาลอยใสก่ ัน ผสมกันเข้า พอดีอาหารมนั ได้โอกาส
ภาษิตข้อนนี้ ั้น เปน็ ของควรน�ำพิจารณา รักษาความสะอาด มนั ขยายพันธ์ขุ องมันออกไป เหมอื นดงั ไฟไหม้ปา่ ไฟไหม้ปา่ แต่
ใหท้ ั่วถงึ ทุกอยา่ ง ถา้ ขา้ มคนื ข้าม... ขา้ มวนั ไป ถ้าจะนำ� มารับ ดับไมท่ ันนะ มนั รุนแรงมาก มลี มชว่ ยสกั หน่อย พัดพาไป กท็ ำ� ให้
ประทานอาหารกฆ็ า่ เชื้อมันก่อน แมลง แมงวนั มันตอม มนั ลอย โรคไปตดิ ต่อผู้อ่ืนได้โดยง่าย อันนข้ี อเตือน พวกเราบา้ นนอก
มันจับ ผลหมากรากไมเ้ ยอะแยะในฤดูกาลนี้ ตามเมอื งใหญๆ่ เราไมไ่ ดศ้ กึ ษาอยศู่ ึกษาเร่ืองเช้ือโรคแพรข่ ยายพันธ์ุให้รวดเรว็ ถ้า
หัวเมืองใหญๆ่ แมลงวันเปน็ ฝงู หน่ึง เป็นฝูงๆ มันมาเป็นหมู่ เรารักษาจริงๆ กป็ ลอดภยั ไป
เป็นพวกกล่มุ มาแล้วเห็นอาหาร มันก็โดดใสล่ อยเลย ลอยใส่
อาหารเลย เช้ือมันติดแข้ง ติดขามันมา มันไปไหน มันก็กระจาย สุขา สงั ฆัสสะ สามคั คี
ออกไปเรื่อยๆ ถา้ ขนื เอาไปรับประทาน ในเวลาเราหิวๆ เราก็กนิ เราจะต้องเอาใจใส่ในภาชนะนำ�้ ภาชนะอาหาร เนยี่ ให้
ไมร่ ะมัดระวงั ล่ะ ระวงั เชื้อโรคจะขยายพันธุ์ อนั นต้ี อ้ งเอาใจใส่
พเิ ศษ อยา่ เมินเฉย ลูกหลานของเรายงั ไมเ่ ดียงสา เป็นเด็กๆ 5
อยู่ ไมเ่ ดียงสา ไม่ไดศ้ กึ ษาเลา่ เรียนสงู ก็เอาของขา้ มคืนขา้ มวนั
ของแมลงลอยตก แมลงตอม และก็มาเล้ียงกันอย่างสบาย แต่
ว่ากินเข้าไปแล้ว มันไปออกฤทธ์ิในกระเพาะพู้น( โนน้ ) ออกไป

6 ไม่ อยา่ ไปทำ� อยา่ งนน้ั ทำ� ให้มันเอร็ดอร่อยซะกอ่ น แล้วก็ใหม้ ัน
สกุ ซะก่อน เพราะฉะนน้ั ทางวัดทางวากค็ วรชว่ ยกันดูแลอยู่
ถา้ อาหารส่งิ ใดมันเยน็ เกินไป มีเครื่องทำ� ให้มนั ร้อน ใหม้ นั สกุ ๘ มกราคม ๒๕๕๗
ซะก่อน ให้เช้ือโรคมันตายซะกอ่ น จงึ เอามาเลีย้ งกัน แล้วก็โรค
พจิ ารณาใหด้ ี ถ้าสงสยั อยู่ว่ามันมแี มลงวันตอม แมลงวันตกเอา ภยั ไข้เจ็บก็ไม่ค่อยเกดิ มีขน้ึ ดงั นเ้ี ปน็ ตวั อย่าง ถา้ พูดถึงเชื้อมาเลเรีย
๔๕ เช้ือโรคลงใสแ่ ลว้ เรากต็ อ้ งไปอ่นุ ใหมเ่ สยี ก่อน ทำ� ความเดอื ดให้ เชื้ออะไร ที่มันเปน็ ยงุ เปน็ อะไร มันไปไข่ใส่น้�ำ ไขใ่ สน่ ำ�้ แล้วกบ็ ิน ๔๕
มันซะก่อน ฆา่ เช้ือซะก่อน อย่าไปเอามาทานเฉยๆ หิวมากกค็ ุ้ย ได้ไปเป็น ไม่กีว่ นั กบ็ ินได้ไปเป็น เมื่อบินได้ไปเปน็ แลว้ กห็ าอาหาร
(เปบิ อาหาร)เลยๆ อย่างนี้ มนั มโี อกาส ย้ิมของเชื้อโรค ย้ิม เสรจ็ ที่ถกู ปากมัน โดนถ้วยอาหาร มันลอยอย่นู ำ�้ ในอาหาร ถว้ ยแกง
เราแล้ว ไอ้พวกนมี้ ันกนิ อยา่ งนี้ กินสุกๆ ดบิ ๆ มกี ้อย มเี ลอื ด ถว้ ยตม้ อะไรลอยอย่ใู นนั่น น่ันมโี อกาสที่จะนำ� เปน็ ภาชนะ น�ำ
ต้ม มแี กง มตี ม้ มจี ืด ผัดหมี่ ผดั เมอ ขา้ มคืนข้ามวนั ไป ก็นำ� เช้ือโรคมาสูล่ กู สู่หลานเราได้ อย่างน้ีไมต่ ้องกระเหม็ดกระแหม่
เช้ือโรคมาหาเหมอื นกัน อนั นกี้ ต็ ้องบอกไปถึงลกู ถึงหลานเรา ให้ หนอ่ ยละ่ พจิ ารณาใหด้ ี กระเหมด็ กระแหม่ ทำ� ให้สุกซะกอ่ น อยา่
ลกู หลานเราชว่ ยกนั ระมัดระวงั อย่าเห็นแตแ่ ก่กินเทา่ น้นั ท�ำให้ เพิง่ กนิ มมู มาม อ้า สวาปามเข้าไปเลย เหน็ ว่ามันอร่อย ลาบเลอื ด
แมลงวนั มนั ตอม ตายอย่ใู นน้นั กม็ ี อันน้ันได้ผลทันใด เกิด
อหิวาตกโรคขน้ึ ทอ้ งร่วงฉบั พลัน เฉียบพลนั เอาไว้ได้ก็ได้ เอา
ไว้ไม่ไดก้ ห็ มดลมหายใจเลย มนั มันถ่ายมาก ถา้ มนั มีเชื้ออหวิ าต์

มันสกุ สะอาดหมดจดซะกอ่ น จงึ ค่อยกนิ กัน ถา้ เรารักษากัน
จริงๆ จังๆ เชื้อโรคก็ไม่สามารถจะแพรข่ ยายพันธุ์ อ้า ออกไป
ตดิ ตอ่ กบั ลกู หลานผู้ไมร่ ู้เดียงสา
พรอ้ ม ความพร้อมเพรียงของคนหมู่ใหเ้ กิดสขุ ความพรอ้ ม
เพรียงของชนหมู่ใหญ่ ทำ� งานใหญใ่ ห้สำ� เร็จลลุ ว่ งไป ยกตัวอยา่ ง
สมัยกอ่ นโน้น สมัยบ้านเมืองยงั ไมเ่ จริญ ถนนหนทางก็ไม่เจริญ
ไปแพรข่ ยายพันธเุ์ ช้ือโรค ขยายออกมาได้รวดเร็ว โรคอหวิ าต์ กิน
เขา้ ไปแล้วมันมีเช้ือติดเขา้ ไปดว้ ย ก็เกดิ ปวดทอ้ งกระทันหัน แลว้
กท็ ้องรว่ ง รว่ งไม่หยุด ร่วงไมไ่ ด้ มนั อ้ัน บนั ยะบันยังไมม่ หี รอก
7

8มนั มีอยู่ เราต้องฆา่ เช้ือใหม้ นั ตายซะก่อน อย่าใหเ้ อาดบิ ๆ สกุ ๆ สขุ า สงั ฆัสสะ สามคั คี

ดบิ ๆ มาเลี้ยงกัน อันนกี้ ็เปน็ มารยาทของสงั คม เราอยู่รว่ มกัน ๘ มกราคม ๒๕๕๗
ในสงั คมมนษุ ย์ เราก็ชว่ ยกนั เปน็ หูเป็นตา พวกที่จะขายอาหาร ถ้าสามัคคกี นั จริงๆ แลว้ กช็ ว่ ยดบั ไฟ... น่ันไฟก็ไม่ลามปาม
ท้ังหวาน ท้ังคาว ตม้ แกงอะไร ใหม้ ันสุกซะกอ่ น จึงเอาไปถวาย ต่อไปอกี ได้ หยุดแคน่ ั้น หายาที่มนั ถูกกบั โรคมารักษา ใหท้ ัน
พระที่วดั ถา้ มนั ไม่ร้อนแลว้ ก็ มนั ก็เกดิ ปวดท้องกะทันหัน ตอ่ เหตุการณ์ ดงั นเี้ ป็นตน้ เอ้ เราเป็นคนอยใู่ นสงั คมหมใู่ หญ่
ทอ้ งร่วงโดยเฉยี บพลัน แลว้ กเ็ อาไมอ่ ยู่ ถ้ายาดีเหลอื เกนิ มนั ก็ แล้ว ตง้ั โรงพยาบาลขึน้ ตงั้ โรงเรียนขนึ้ ถา้ เดก็ มันไมเ่ ดียงสา
เอาไว้ได้ ถา้ ยาไมด่ ี กินแลว้ ลงไปก็เฉยๆ เหมอื นเวลากินน้�ำ มนั ก็สวาปามเข้าไปเลย กินไปเลย อะไรมันอรอ่ ยถูกปาก ถูกคอ
ธรรมดา ไม่ ไมห่ ยดุ ไม่สงบ ไมร่ ะงบั เช้ือโรคไว้ได้ ถา้ ชว่ ยกัน กินมันไปเลย นั่น มันเกี่ยว อมื ...น้ีไมเ่ กยี่ ว ต้องรับผิดชอบ
รักษาจริงจัง ทั้งพ่อบ้าน แม่บา้ นกด็ ี ลกู หลานกด็ ี ผทู้ ำ� อาหาร ผู้เปน็ พ่อบ้าน แม่เรือนท้ังหลาย ดแู ลลกู เตา้ ให้รจู้ ักของควร ของ
๔๕ หวานคาวกด็ ี อะไรควรจะเททิง้ ซะ ถา้ มันบดู มันเนา่ หลายวนั ไม่ควรซะกอ่ น ของไหนควรรับประทานกจ็ ึงคอ่ ยกนิ กนั ผลหมาก ๔๕
หลายคนื มา กส็ ง่ ใหท้ อ้ งเสยี ทำ� ใหเ้ กิดอหิวาตกโรคติดต่อกนั รากไม้ กอ็ ยา่ แมลงวนั ตอมเหมอื นกนั ตอมจนวา่ ลอยอยู่ในนำ้�
แกงกม็ ี เออ นั่นมันน�ำเช้ือ มนั ขยายเช้ือ อรอ่ ย ถ้าพ่อบ้าน
แมบ่ ้าน ผู้ปกครอง ไม่ระมัดระวงั ให้ลูกหลาน มนั ก็รักษาตวั ไม่
รอดเหมือนกัน หวิ จัดๆ มากล็ ยุ เลย กินเลย อะไรต่ออะไร ไม่ๆ
ไมก่ ลวั ขอให้ไดก้ นิ กพ็ อ ท�ำอยา่ งนก้ี เ็ รียกวา่ ละเลยต่อหนา้ ท่ีของ
ตวั เอง ที่รับผิดชอบภายในครอบครัวของเรา อืม มันแพรข่ ยาย
ไดง้ า่ ย โรค โรคหิด โรคกลาก โรคเกลื้อน เร้ือนกวาง โรคอะไร
มนั เกดิ ขึ้นมา มันสามารถท่ีขยายพันธ์ุได้รวดเรว็ ทันใจ ถ้าเรา
ไม่ระงบั มนั เอาไว้ อาหารการกนิ ท�ำสุกแลว้ ก็ดี ผ่านความรอ้ น
แลว้ ก็ดี ก่อนจะเอามาแจกกนั ล่ะก็มีฝาปดิ ไวก้ อ่ น มฝี าปิดมิดชดิ
เหมือนดังไฟปา่ ถ้ามันเกดิ ข้ึนมาแล้วไมร่ ีบดบั มีลมกรรโชกเขา้ ไว้ก่อน อย่าให้แมลงวันตก เออ แมลงวันตอม สิ่งไหนจงึ จะนำ�
มาพัดเอาไฟชนดิ นั้น เออ ปอ้ื ๆๆ ไป ไปถูกหญา้ แหง้ ๆ ก็ไปกัน เช้ือโรคไปเผยแพรท่ ำ� ให้ล�ำบาก อมื ถา้ มนั เกิดขน้ึ แลว้ มันป้องกนั
ใหญ่ อาจจะไหมบ้ ้าน ไหม้เมอื งไปก็ได้ อา้ อาจจะท�ำใหม้ ี ไมม่ ที ี่ ยาก อา้ อนั นก้ี ็ขอฝากให้มคี วามเอาใจใสเ่ ปน็ พิเศษดว้ ย อย่า
อย่ทู ี่อาศัยก็ได้ เพราะว่าไมร่ ะมดั ระวงั ใหร้ ะมัดระวงั ให้ดี ช่วย ละเมิน ละเลย อา้ ละเลยอนามยั สงิ่ ที่จะท�ำให้น�ำเผยแพร่
กัน เขาว่าชว่ ยกันรักษา ศาสตราอาวุธ
9

10 เราจะไปไร่ จะไปนา จะไปเรือก ไปสวน ไปทำ� ธรุ กิจส่วนตวั ระฟืน ๘ มกราคม ๒๕๕๗
ระวังฟืน ระวงั ไฟ ถ้าปลอ่ ยไวม้ นั ลามไหม้ไฟ อนั ตรายเกิดได้
สขุ า สังฆสั สะ สามคั คี

อันนเี้ ป็นต้น ความพรอ้ มเพรียงของหมใู่ ห้เกดิ สุข ก็มี ทุกเมอื่ ไฟไหมบ้ ้าน ไฟไหม้ที่อยูท่ ่ีอาศยั เลินเลอ่ เผลอสติ ลืมดับไฟ
เหมอื นกัน กำ� จัดสงิ่ ท่ีมนั เปน็ โทษ อยา่ เอาไว้ ของเนา่ ของเหม็น หนีไปเขา้ ไร่เขา้ นา โน่น เวลาลมแรงๆ มาเราไม่ได้อย่บู ้าน มนั ก็
แลว้ มแี มลงวันตอมลงไป เวลาถ่ายหอ้ งนำ้� หอ้ งสว้ ม ก็ไมม่ ีนำ้� พัดกองไฟ เช้ือเพลิงชนดิ ตา่ งๆ ปลิววอ่ นไปท่ัวทกุ หนทกุ แห่ง
จะลา้ ง ท�ำนองนก้ี เ็ ปน็ การแพรไ่ ดเ้ หมอื นกัน ถ้ามีนำ�้ ก็เทราดมนั กท็ ำ� ใหเ้ กดิ ไฟไหม้บา้ นได้ ที่อยทู่ ่ีอาศยั ก็พังพนิ าศไป เปน็ ฉบิ หาย
ลงไป มันลงในรูสว้ มซะ ให้มนั ลงไปอยลู่ ึกพู้น( โนน้ )น่ะ มันดนั คนมนั อยบู่ ้านตอ้ งรอบคอบ
ขึ้นมาอกี ได้ อันนเ้ี ปน็ ... ไมง่ ่ายหรอก วิธีชว่ ยกนั รักษาความ ถา้ เป็นกบั คนกระเหม็ดกระแหม่ รอบคอบ ถา้ ก่อไฟไว้
ปลอดภัยของชีวิตและครอบครัว ก็ไม่มีอะไรจะเกิดข้ึน ถ้าเรา แล้ว ลมื ดบั มันกเ็ ริ่มไปหาฟืนซะ ไฟมนั ก็มจี ังหวะ พอลมแรงมา
๔๕ กระเหม็ดกระแหม่ รักษาจริงๆ จังๆ ต้นเหตุมันเกดิ จากอะไร มันพัดเอาเช้ือเพลงิ ต่างๆ ท่ีตดิ อยู่นั่นน่ะ ลม มันนา่ กลัวนะ่ ๔๕
ก็หาเหตุมันซะก่อน เหตุมนั ดังที่พรรณนามาแลว้ น่ะ อาหารสกุ ๆ ลมอะไร ลมหวั กุด(ลมหมุน) ลมหมนุ ลมอะไรพัดเข้ามาแรงๆ
ดิบๆ กเ็ ปน็ สงิ่ ท่ีน�ำเชื้อโรคมาขยายพันธ์ุได้ ให้ป้องภยั ปลอดภัย ในบา้ นหลงั น้อยๆ มันมากระจุยกระจายท้ังบา้ นแหละ บา้ นเรา
เหมือนดงั ไฟไหมป้ ่า ปลูกติดตอ่ กนั ถ้าบ้านไหนมนั ปิด มันก็อาจจะไปอกี บ้านหลงั
ในปา่ มนั มีไมแ้ ห้ง หญา้ แห้ง ตรงไหนมเี ป็นก่อฟืนก่อไฟ หน่ึงอกี เหมอื นกัน เออ ถา้ เลินเล่อเผลอสติ ให้ระมดั ระวงั ก่อน
ใกล้ๆ เชื้อเพลิงชนดิ นน้ั ลมพัดครึ้มมา มนั ก็พัดเอาไฟไปด้วย จะลงจากบ้าน หนีไปท�ำการทำ� งานอย่างอ่ืน ดฟู นื ดไู ฟซะก่อน
ถ้าลงไฟตดิ แล้ว เราช่วยกนั รักษาไม่ทัน ท�ำยังไง มันต้องดแู ล ดบั ซะกอ่ น ใหม้ นั หมดเช้ือเพลิง มนั ก็ไมม่ อี ะไรท่ีจะเปน็ พิษเปน็
ก่อไฟไวแ้ ลว้ ถา้ เราจะหนจี ากบ้านจากช่อง ก็ใหด้ รู อบคอบซะกอ่ น ภยั หรอก
อา้ อาจจะเปน็ พิษเปน็ ภัย กเ็ พราะเราเลินเลอ่ เผลอสติ
ไมร่ ะมัด ไม่ระวัง หากไมด่ บั ฟืนดบั ไฟไว้ เปิดไฟไหม้ไวท้ ั้งวันท้ังคืน
ไม่ไดป้ ดิ สวิตซ์มันเลย ความรอ้ นมนั สูงเข้าๆๆ มันกช็ ็อต(short
ลดั วงจร) ชอ็ ต(short ลดั วงจร)หลอดไฟแตก แตกกระจุย
กระจายไปตามสายไฟ อันนั้นกท็ ำ� ให้ไหม้บ้าน ไหมเ้ รือน ได้
เหมือนกนั มที ุกสงิ่ ทุกอย่าง ถ้าว่าเราปลกู บา้ นปลกู ช่องใหมๆ่
เอยี่ มๆ เราก็ต้องมที ่ีสวิตซ์ไฟส�ำหรับปิดไฟซะ กอ่ นหลบั ก่อนนอน
ดับฟืนดับไฟหรือยงั ถ้าไม่ดบั นอนหลบั อุตสุ บาย เกิดลมมา
11

12 เวลาน้ัน ท�ำยังไง มนั ลอยละล่องพัลวนั มนั ปลวิ กระจายไป เลินเล่อไดเ้ หมือนกนั ถ้าเปิดแรงจนเกนิ ไปหลาย สายไฟก็เปอ่ื ย
เกดิ มนั ลกุ ขนึ้ ไปตามสายไฟ แอ้ เขา้ บ้านไหน เมืองไหน พินาศ
ทั่วบ้านทั่วชอ่ งเช้ือเพลงิ ทั้งหลาย ต้องกระเหมด็ กระแหม่เรื่อง ฉบิ หายไป ๘ มกราคม ๒๕๕๗
ฟนื เร่ืองไฟ เปน็ เร่ืองฉบิ หาย
ไฟภายนอก ก็เป็นภยั ขนาดนนั้ ไฟภายในมันกม็ อี ีกแหละ ๔๕
ไฟภายในกม็ ี มนั เกิดขนึ้ จากความโมโหโทโส แลว้ ก็ฟาดกันเลย
โยนฟืนลงไป ฟาดกนั เลย ก็แตกกระจุยกระจายไป มนั กล็ าม อันนขี้ อเตือน เปน็ คำ� เตือนเบื้องตน้ เราได้ยนิ ได้ฟงั แลว้
มาเด้ ไปทั่วทงุ่ ไร่ทุง่ นา ปลกู ขา้ วไวเ้ ยอะๆ ถ้าเกดิ ฟืนเกดิ ไฟเวลา จด กำ� หนดจดจ�ำเอานำ� ไป แล้วก็นอน อยา่ ปลอ่ ยลมื ไว้ในบา้ น
น้ัน ท�ำยงั ไง มนั ก็ปลิวเอาเช้ือเพลงิ ที่มันติดอยแู่ ล้วละ่ ปลวิ วอ่ น อยา่ เปดิ ไฟไวต้ ลอดคืนตลอดวัน ถา้ มันเกิดฟ้าผา่ ลงมา ระวงั มัน
ไป ลมหวั กุด(ลมหมุน)มนั แรง มนั ปลิวเอาไปหมด ไปถกู หญ้า กต็ ิดเช้ือง่ายๆ เปน็ ไฟไหม้บา้ นไหมเ้ รือนกัน เป็นเยอะอยู่ใน
๔๕ แหง้ ไปถกู ขา้ วของแหง้ ๆ หลงั คามงุ แฝก หลังคามุงหญา้ ธรรมดา กรุงเทพฯ บ้านไม่ใชไ่ ด้อยู่ห่างกันน่ะ อยใู่ กลๆ้ กัน ตดิ กันทกุ บา้ น
มนั ไปแลว้ ทำ� ยังไงละ่ โอ้ มนั ไปตกใส่หลงั คา ท�ำยงั ไง เปน็ หว่ ง ทุกครัวเรือน ติดกบั บ้านนั่น ตดิ แลว้ ทำ� ไง บ้านใกล้ๆ กันท�ำไง
เออ จะเอาทันหรือเปล่า ไฟฟา้ ซะด้วย มันลกุ ตามสาย ฟ้าผ่าลง
เห็นหางบ้ังไฟอยูต่ ามใกลๆ้ ถนนหนทาง และมที ่ีจุดบงั้ ไฟ มาแล้วลุกตามสาย ไหม้ไป แลว้ กล็ มมาช่วยอกี ปลิวไป ตามลม
กันอีก อันนก้ี ็อันตรายอกี ละ่ ถ้าไมร่ ะมัดระวงั สนกุ สนาน เยว้ ๆ อีก แอ้ ก็ไฟใหต้ ิดเช้ือบา้ นอื่นเขาไปอีก ดงั นี้ นกี่ ว็ า่ ให้ชว่ ยกัน
เฉยๆ ถา้ เกดิ ลมหมนุ ขนึ้ มา เวลากำ� ลังจะจุดบ้ังไฟ มันเอาไป โอ้ย ระมดั ระวงั อ้า อย่า เตาไฟติดไฟไวท้ ี่บ้านลมื ดบั ตัวเองไปทอ้ ง
ไปไกลมาก เปน็ บา้ น เปน็ เมอื ง เปน็ ตลาด เป็นอะไร มันปลวิ ไรท่ อ้ งนา อนั นก้ี ็เสียหายมาหลายแลว้ เออ ลืม ถอยฟืนถอยไฟ
เขา้ ไปในโน้นนะ่ ปลิวเข้าไปแลว้ ติดเช้ือ เชื้อ มันเช้ือไฟเชื้อเพลิง ในเตาออก มนั ดับไปกอ่ น ปลอ่ ยใหม้ ันอย่นู นั้ ถ้าเป็นสายไฟฟ้า
มนี ้�ำมนั อย่ใู นนนั้ ดว้ ย เตาแก๊ส เตา... เหลา่ น้ี กเ็ ป็นเหตุใหเ้ กดิ ไฟ มนั ชอ็ ต(short ลัดวงจร)ขึ้นมา จะว่ายงั ไง แมผ้ ูม้ คี วามรู้อยู่กเ็ อา

13

14 ไมท่ ันเพราะไฟฟ้ามนั แรง มันตดิ ปึบขน้ึ มาแล้วต่อไป ลุกๆๆๆๆๆๆ เลน่ บั้งฟนื บง้ั ไฟ จุดตะไลกัน ขนึ้ ฟ้า สนกุ สนานดี มนั

ตามสายไปเร่ือยๆ อย่ไู ปๆ เอนิ้ (เรียก)พี่ เอ้ิน(เรียก)น้องมาช่วย เช็ดๆๆๆๆ ขนึ้ ไปแล้วก็ โคง้ ไปตกในหลงั ป่าหญา้ แฝก หญ้า ๘ มกราคม ๒๕๕๗
อย่ทู ่ี ไหนล่ะพ่ีน้อง อยใู่ กลก้ ันมีไหม อา้ มีแต่เขาจะสมน้�ำหนา้ แฝกตดิ หมู่บ้าน มันเป็นยงั ไงเพ่ินว่า โอ้ ไม่ไหม้หรอก อมื มนั
สมน้�ำหน้าใชอ้ ะไรไม่ระมัดระวัง อ้า ต้งั หมอ้ ไว้ จนไฟไหม้หม้อ เป็นหญา้ แฝก เออ มนั ติดไปหมด สงั กะสกี ็เป็นสื่อไฟฟา้ เหมอื นกัน
ไฟไหม้หม้อก็เป็นเช้ือเพลงิ ทำ� ใหเ้ กิดไฟไหม้บา้ นได้เหมือนกัน อมื สายยางก็เปน็ ส่ือของไฟฟ้าเหมอื นกัน ถ้าเราไมก่ ระเหม็ดกระแหม่
เปิดเตาแกส๊ ไวแ้ รงๆ ลืมหรี่ ไมห่ ร่ีลงไว้ ลดไฟไวห้ รือวา่ ดบั ไฟซะ ไว้ ระมดั ระวงั ละ่ ก็เกดิ เออ ไฟไหม้ที่อยู่ที่อาศัย แหลกลาญไป
ดับสวิตซม์ นั ซะ อยา่ ใหม้ ันออกมาได้ ถ้ามเี หตทุ ่ีจะใช้งานใชก้ าร หลายหมบู่ ้าน หลายตำ� บล อย่ใู นตลาดเมอื งใหญๆ่ น่าเปน็ ห่วง
จึงเปิดมัน อนั นคี้ วามประมาทเป็นหนทางแห่งความฉบิ หาย เขาเหมือนกัน ท่ีน่ันก็ใกล้ฟืนใกล้ไฟ สายยาวสรุ ุ่ยสรุ ่ายซะดว้ ย
วินาศสนั ตะโรเกดิ ขน้ึ มาได้ อยูบ่ า้ น อย่เู มือง อาคาร ตลาด ไม่กระเหม็ดกระแหม่ เปิดไฟไว้ แล้วตวั เองหนีไปนอนหลับ แลว้
๔๕ รา้ นอาหาร เหล่านเ้ี ปน็ ที่ก่อชนวนใหเ้ กิดไฟได้ ถ้าเราประมาท ถา้ ไฟเกิดมาแรงข้ึนในตอนกลางดึก แลว้ จะเป็นยงั ไงไฟ สวิตซ์ ๔๕
เมือ่ ไหรเ่ ป็นตอ้ งตาย เออ ไมไ่ ดด้ ับ เปิดไวอ้ ยา่ งงั้น ไฟไหมฟ้ ้าผ่าท่ีอื่นหรอก แต่มนั เป็นเช้ือ
เพลิงเหมือนกนั ฟ้าผ่า อนั นกี้ ร็ ะมัดระวงั กันเอาเองนะ ให้รู้จัก
วิริเยนะ ฯ ไอท้ ี่เตอื นๆ นแ่ี หละ รนู้ ดิ ๆ หน่อยๆ ตกั เตอื นกันเอาไว้ ชว่ ยกนั
วริ ิเยนะ ทุกขะมัจเจติ รักษาสมบัตสิ ว่ นรวมของเรา ท่ี ไดส้ รา้ งเปน็ โรงพยาบาลขึ้นมา
จากศรัทธานำ�้ ใจของครบู าอาจารย์ ของหลวงปู่ เป็นสมบตั ิของ
เพ่ินก็บอก ถ้ามนั น่าเลนิ เล่อเผลอสติ กเ็ ปน็ หนทางพินาศ หลวงปู่ นั่นไงล่ะ ใกล้ไฟไหมตรงน้นั ก่อนจะเลกิ งาน หนจี ากที่
ฉบิ หายเหมือนกนั เพราะฉะนน้ั พวกเรามีสมบตั สิ ว่ นรวมรว่ ม น่งั กต็ ้องดบั ฟืนดับไฟ ปดิ สวิตซ์ไฟใหห้ มดซะก่อน อยา่ หนีไป
กันที่ใช้คอื โรงพยาบาล โรงพยาบาลมที ี่ใช้ร่วมกนั ได้ทุกคน คน ลืมปดิ สวิตซ์ มันกเ็ ปน็ เหตุให้ไฟชอ็ ต(short ลดั วงจร)ได้ มนั
ไหนเจ็บ คนไหนปว่ ยไข้ เอาเขา้ โรงพยาบาลปัจจุบนั ทันด่วนขึ้น รอ้ นมาก ร้อนมากเกินไป เกิดไฟชอ็ ต(short ลดั วงจร)ข้ึนมา
มา ถ้ามีเช้ือเพลงิ เช้ือไฟเอาไป ในเวลาน้ันกอ็ าจจะเกดิ ไฟไหม้ เออ ลามไปตามสายยาง สายไฟน่ันแหละ มันเปน็ เชื้อเพลงิ เหมือนกนั
มันลุกๆๆๆๆๆๆ ต่อไป เกิดขน้ึ ในหมบู่ า้ นใดหม่บู า้ นน้นั ก็ไฟดบั
ท่ีห้องพักคนไข้คนป่วยเหล่าน้ี อยา่ ไปปล่อยใหม้ ันสว่างไว้ ไปหมด ทำ� ยังไงล่ะ เจา้ หน้าท่ีเขาไมอ่ ยู่ใกล้ เขาอยู่ไกล กวา่ จะ
เฉยๆ คนไม่อยู่ ตัวเองกลับไปบา้ นแล้วลมื ปดิ สวิตซ์ไฟ อันนกี้ ็ เหน็ มาทันเหตกุ ารณ์ ต้องใช้เวลานานพอสมควร อนั นอี้ ยา่
เป็นเหตุให้สายมันเสื่อม สวิตซม์ นั เส่อื ม มันก็ลุกขึน้ มาได้ ถา้ ลกุ ประมาท เลินเลอ่ เผลอสติ ให้มีอะไร มีสติ ไฟเหล่านมี้ ันมกั เกิด
ขน้ึ มาสายยางเปน็ เช้ือเพลงิ อยใู่ นตวั ก็เกดิ ไฟไหมบ้ ้านได้เหมอื น ขึน้ ได้ ไฟอยูใ่ นตัวของเรากม็ อี กี ไฟอยใู่ นตวั ของเรา
กัน อนั นก้ี ็ขอฝากให้กับผทู้ ี่ใช้ไฟทั้งหลาย ท�ำอะไรๆ ระมดั ระวงั 15

16 มันจะลงมาใส่คนไป มนั ย่าง(เดนิ )ๆ ลงมาแต่ขา้ งบน แล้วไฟ ๘ มกราคม ๒๕๕๗
ไหม้สายมันแล้ว มันย่าง(เดิน)ๆ ลงมาถงึ พื้นพรม อยา่ งนกี้ ็เปน็
ราคะ โทสะ โมหะ เชื้อเพลิงเหมือนกนั พน้ื พรมยังไงอย่างงน้ั ก็ไหมล้ ามปามหมด
ความโลภ ความโกรธ ความหลง
วดั เออ ราชบพิธฯ นั่นกถ็ กู ไฟไหม้โบสถ์ วอดไป เออ ไป
ก็ไหม้บรรดาสง่ิ ของ ได้ฟนื ได้ไฟก็ฟาดใสก่ ันไปเลย จุด ทำ� พธิ ีปลกุ เสกนั่นซะ เกิดไฟชอ็ ต(short ลัดวงจร)ขึ้นมาปะเนยี่
บง้ั ไฟเลน่ เลน่ มันบง้ั ไฟ ไฟมันออกตลอด ความจริงมนั ไมข่ ้นึ อันตราย
มันตกลงมาแตกกระจุยกระจาย ติดเชื้อเพลิงขึ้นมากเ็ ป็นเหตุให้
เปน็ อันตรายต่อชีวิตและครอบครัวได้
เพราะฉะนน้ั โรงงานใหญๆ่ อย่างน้ี มหี ้องประชุมหลายๆ (มีคนเข้าไปใกล้)
ใชฟ้ นื ใช้ไฟมากอยา่ งนี้ ตอ้ งกระเหมด็ กระแหม่ ปดิ ไฟใหเ้ รียบรอ้ ย หมด เออ ไดเ้ วลาแล้ว กม็ ายนื บอกบท เออ อ่ะ
๔๕ ซะกอ่ น จงึ ปดิ ประตู ปดิ ไฟ หนกี ลับบา้ น เปิดไฟลมื ปดิ สวิตซ์ ๔๕
มันเกิดรอ้ นข้นึ มา ไฟช็อต(short ลดั วงจร)ขึ้นมานะ่ เว้ย ใครจะ
มาชว่ ยล่ะ มันชอ็ ต(short ลัดวงจร) มนั ก็ไปตามสาย ช็อต(short
ลัดวงจร)ตามสายๆ หากวา่ มลี มหลอดน้นั ถ้าหลอดน้นั ถงึ หลอด
นหี้ นอ่ ย ถา้ มีหมบู่ า้ นติดกัน เนยี่ ลมมนั ท�ำให้เกดิ ไฟได้ เกิดไฟ
เกิด อา้ ความพินาศฉบิ หายได้
ดังท่ีแสดงมา เพอ่ื ให้น�ำเป็นขอ้ คิดพนิ จิ พิจารณาดว้ ยปัญญา
อนั ชาญฉลาดของตนๆ เองเถดิ อัปปมาทธรรม ไม่มคี วามประมาท
มสี ตปิ ระจ�ำเน้อื ประจำ� ตัวอยู่เสมอๆ ก็จะไดร้ ับความปลอดภยั
ในการใช้ไฟฟ้า อยา่ งนั้นเสยี บปลก๊ั ไว้ให้ เสียบพัดลมไว้ให้ เวลา
จะเลกิ งานเลกิ การ ไม่ ไม่ได้ถอดปลั๊ก ยงิ่ อันตราย ไปหลายราย
แล้ว
หลวงพ่อองคห์ น่ึง อยูว่ ัดปากภู(วดั ศรีทัศน)์ เป็นคน
ไม่ค่อยมีสตดิ ีเทา่ ไหร่ แล้วก็นอนเป็นง่อยเป็นเปลีย้ อยูอ่ ย่างงน้ั
ช่วยตัวเองก็ไม่ได้ เกดิ ไฟชอ็ ต(short ลัดวงจร)ข้นึ มาเนยี่ กป็ ึบ
ขึ้นมา มนั ติดอนั น้ัน ติดอันนี้ มีแต่ร้อง โอ้ยๆๆ อยแู่ ตน่ ้นั
17

18 นอ่ี ่ะ ไมใ่ ชค่ ำ� สอนนะ ค�ำสัง่ ค�ำส่ังอันนี้ หลวงป่เู ตือนไว้

ทกุ ครัวเรือน เราได้ใช้ไฟฟา้ ทุกครัวเรือน อย่าละเมนิ เลนิ เล่อ ลมื วิริเยนะ ทุกขะมจั เจติ ๘ มกราคม ๒๕๕๗
ปดิ สวิตซ์ไฟ เออ ถอดปล๊ักไปซะ อะไรๆ พัดลม ถ้าปลอ่ ยให้มนั คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพยี ร
ท�ำงานอยู่ มนั เกดิ ไฟขน้ึ มา เกดิ ไฟขึ้นมา ถอดสวิตซม์ ันซะกอ่ น
ดังที่แสดงมาเปน็ ปกิณณกนยั เพื่อต้องการให้ญาติ สุขา สงั ฆสั สะ สามคั คี
ให้โยม นำ� ไปใครค่ รวญพนิ จิ พจิ ารณาดว้ ยปญั ญาอันชาญฉลาด ความพร้อมเพรียงของหมู่ ให้เกดิ สุข
ของตนๆ เองเถิด อปั ปมาทธรรม ไมม่ คี วามประมาท ตั้งอก
ต้ังใจประพฤตติ น ให้ระแวดระวงั ให้ดีๆ ต่อแต่นั้นกจ็ ะไดป้ ระสบ สะมัคคานงั ตะโป สโุ ข
พบเหน็ แต่ความสขุ ความเจริญท้ังทางคดีโลกและทางคดีธรรม ความเพยี รของผู้พร้อมเพรียงกนั ให้เกดิ สุข
๔๕ ทกุ ประการ รับประทานวิสชั นามา เสยี งมนั แหบ มนั แห้งแลว้ (พระไตรปฎิ ก เลม่ ท่ี ๒๕ พระสตุ ตนั ตปฎิ ก เลม่ ที่ ๑๗ ๔๕
จึงขอสมมติ ยุติไวแ้ ต่เพียงเท่านี้ เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้
ขุททกนกิ าย ขทุ ทกปาฐะ ธรรมบท
(สาธุ) อุทาน อิติวตุ ตกะ สุตตนบิ าต

คาถาธรรมบท พทุ ธวรรคที่ ๑๔ ข้อ ๒๔)

สัพเพสัง สังฆะภูตานัง สามัคคี วฑุ ฒิสาธิกา
ซึง่ สมเดจ็ พระสังฆราช (สา) วดั ราชประดษิ ฐ์

ทรงผกู ข้ึนแปลได้ความวา่
“ความพรอ้ มเพรียงของชนผเู้ ปน็ หมยู่ งั ความเจริญใหส้ ำ� เรจ็ ”

สญั ลกั ษณข์ องความสามัคคนี น้ั เห็นไดจ้ ากการ
ประดษิ ฐานตราแผน่ ดนิ ทม่ี ีคาถาภาษิตวา่
“สัพเพสัง สังฆภูตานัง สามัคคี วุฒสิ าธกิ า”
ซ่ึงแปลว่า ความพร้อมเพรียงของคนท้ังปวง
รวมกนั เปน็ หมวดหมู่ด้วยความสามคั คี

เป็นเคร่ืองทำ� ความเจริญใหส้ ำ� เรจ็
อยทู่ ่ีเสาท้งั ๔ มุมของพระบรมรปู ทรงมา้
ในขณะที่ชาติไทยกำ� ลังถูกลา่ เป็นเมอื งข้ึน

19

หลวงปู่ท่อน ญาณธโร ๑๔ มกราคม ๒๕๕๗
วนั องั คารที่ ๑๔ มกราคม ๒๕๕๗ เวลา ๑๘.๐๐ น.

ณ มูลนธิ บิ า้ นอารีย์

๔๖ ๔๖

(อาราธนาธรรม)
พอแลว้ ไม่ตอ้ งแปลแล้ว ฟังแตเ่ ขาแปล แปลคำ� อาราธนา
น้ันอีกซะกอ่ น

พ๎รหั ๎มา จะ โลกาฯ
หมายถึง ทา่ นเจา้ ขา้ ขอจงแสดงธรรม ให้ขา้ พเจ้าท้ังหลาย
ได้ฟัง เขา้ อกเขา้ ใจ ในธรรมะธมั โม หน่อยเถอะ เพราะไมเ่ ข้าใจ
ในเร่ืองธรรมะธัมโม การทำ� บาปดว้ ยกาย ก็เปน็ อา้ เอากายกรรม

1

2 เราเขา้ ใจแล้ว ขอ้ ที่ ๑ มันหา้ มฆา่ สตั วท์ กุ ชนดิ สัตวน์ ้อย สตั ว์๑๔ มกราคม ๒๕๕๗
ท�ำบาป ฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม กล่าวมสุ าวาท ใหญ่ ในนำ�้ หรือในบก มีชีวิตดนิ้ เป็นได้ เราไมแ่ หยม เราไมแ่ ตะ
แลว้ กด็ มื่ กินสุราเมรัย ของเหลา่ นข้ี องผิดศลี ผิดธรรม วา่ เอาตวั ต้องมันเลย ใหอ้ โหสมิ นั ถ้ามนั มาไต่อยู่ในบา้ นของเราน่ี เปน็
จริงๆ มนั ออกมาเลยล่ะ ถ้าเราเว้นได้ เว้นไดแ้ ล้ว ไมห่ วิ แมงงอด(แมงปอ่ งตัวเล็ก) แมงเงา(แมงป่องตัวใหญ)่ แมงป่อง
ไม่กระหายในการจะดม่ื กินสรุ าเมรัย ไมม่ แี ล้ว สบายมากแล้ว แมงแป่ง ไต่อยูเ่ ราไม่เหน็ อย่าไปฆ่ามันนะ ถ้าจับได้ก็ให้เขา
เรื่องศลี ๕ เพ่ินคนจะ... จะรับกต็ ้องอาราธนาอยา่ งวา่ ละ่ แลว้ ... ปลอดภยั แล้วเอาไปปลอ่ ยท่ีอื่นโนน้ ถ้าอยู่ที่นเ่ี ดก็ เลก็ ลกู แดง
ไม่อาราธนา เรากว็ า่ ได้ ว่าไดต้ ามค�ำที่ว่ากนั ไวน้ ัน้ เวน้ จากการ ลูกเลก็ เด็กแดงมี มันจะด้ือ มนั จะไปตี ไปตี ไปเหยียบมัน หรือ
ฆา่ สัตว์ นศ่ี ีลขอ้ ที่ ๑ เวน้ จากการลกั ทรัพย์ ถือเอาสงิ่ ของของผู้ ท�ำอะไรมันก็ต่อยเอา ตอ่ ยเอาแลว้ มันก็ไม่ได้หลับไม่ไดน้ อนนะ่
อ่ืน เปน็ การขโมยหรือลักทรัพย์ มันปวด รวมความไปถึง งู ไม่ใชแ่ มลงเฉยๆ งู ถ้านอกจากนน้ั
แลว้ ก็ แมงปอ่ ง อา้ ทกุ อย่างละ่ ท่ีมีชีวิตเป็นไปไดอ้ ่ะ เราใหอ้ ภยั
๔๖ อะทินนาทานา เวระมะณี ฯ ทุกอยา่ ง เราไม่แกลง้ จะพรากชีวิตสตั ว์จากชีวิต พลดั พรากจาก ๔๖
กาเมสุ มจิ ฉาจารา เวระมะณี ผัวมนั จากเมยี มนั จากลูก จากเต้ามนั ถ้าเราแกล้งท�ำอยา่ งงั้น
เขาเรียกวา่ ผิดศลี ธรรม ความเมตตาปรานขี องเราไปอยไู่ หน ท�ำไม
สกิ ขาปะทัง สะมาทิยามิ ไมเ่ ลกิ ไมล่ ะ ยังฆา่ สัตว์ตัดชีวิตอยู่ จับได้เอาไปปล่อยที่อื่น
อย่างงัน้ เออ ดีมาก
เว้นจากการประพฤติ ผิดอสัทธรรม ผิดประเวณี นอกใจ
สามีภรรยาของตวั เอง อย่างง้ันช่ือวา่ ฝา่ ฝืน ไมอ่ ย่ใู นสนับบงั คบั ถา้ ท�ำอยา่ งงัน้ จับได้ แมงงอด(แมงปอ่ งตัวเลก็ ) แมงเงา
ของศลี ธรรมแท้ ถา้ อยู่ในศลี ธรรมแท้แล้วไม่ ไมย่ ินดี ในการท่ี (แมงป่องตวั ใหญ่) ตัวอะไรที่เปน็ พิษ ตอ่ ยลกู เขา้ ไป ต่อยเด็ก
ประพฤติอยา่ งนั้น ไม่ยนิ ดีอ่ะ มีฆ่าสตั ว์ มีลกั ทรัพย์ มีประพฤติ นอ้ ยเขา้ ไป มันไม่รจู้ ักอะไร มันปวด เจบ็ ปวดเขา้ ในขว้ั หวั ใจนู้นล่ะ
ผิดในกาม มีกล่าวมสุ าวาท พูดเท็จคำ� ไม่จริง หลอกลวงอ�ำพราง อ้า บางคนมนั แพ้พษิ สตั ว์กัดตอ่ ย กอ็ าจจะถงึ กบั สลบไสลไป
ผู้อ่ืน อย่างนม้ี นั กล่าวผิดศีล ผิดธรรมเรากส็ ำ� รวมไดอ้ ยู่ ไม่ ไม่ ก็ได้ อันนเี้ ขาเรียกว่า
ให้ลว่ งเกนิ แม้สักข้อเดียว จะสมาทานกับพระก็ได้ จะไมส่ มาทาน
กบั พระ เรานึกเว้นในตวั ของเรา ของเราคนเดียว เปน็ สมาทาน 3
วิรัติ เปน็ วิรัติอยู่ในใจของเรา เว้นจากการฆา่ สัตว์ เวน้ จากการ
ลกั ทรัพย์ เว้นจากการประพฤตผิ ิดในกาม เวน้ จากการกล่าว
โป้ปดมดเทจ็ หลอกลวง อ�ำพรางผอู้ ่ืนใหห้ ลงเช่ือ ให้เขาฉบิ หาย
วายรา้ ยไปอยา่ งงนั้ นกี่ ็ไมผ่ ิดกับ กับผิดศลี ธรรมเหมือนกัน เรารู้

4

๑๔ มกราคม ๒๕๕๗

๔๖ เวระมะณี จะชื่อวา่ เรามศี ลี ศลี ของเราไม่ขาด ไมด่ ่าง ไม่พรอ้ ย มนั เป็นบาป ๔๖
เปน็ กรรมเฉยๆ หากท�ำดว้ ยเจตนารุนแรง มันกจ็ ะใหผ้ ลแกเ่ รา
เราจะเวน้ ให้ได้ ไมม่ ีเจตนาท่ีจะฆ่าสตั วต์ ดั ชีวิต ศลี ๕ ข้อ รุนแรง อ้า เวลากรรมใหผ้ ลมันรุนแรงเหมอื นกันนะ เกิดผดผ่ืน
ของเรา ตรวจดขู องเราเสมอไม่ขาดเลยนะ่ ศีล ๕ ข้อเราไม่ขาด คนั เกิด อ้า ฝีดาษ เออ ฝอี นั น้ันแลว้ น่ี มันขนึ้ ตามหน้า ตามตา
เลย ยังบริสทุ ธ์ิผุดผ่องอยู่ ไมม่ เี จตนาที่จะฆ่าสัตว์ตัดชีวิต แมงมุม มนั ข้ึนไปหมดแล้ว พอง เหมอื นดังไฟไหม้เปน็ ลามไป อ้า อันนก้ี ็
แมลงสาบ แมงมมุ ตะขาบ แมงป่อง อะไรเหล่านัน้ ก็ไมม่ เี จตนา โทษของการเบียดเบียนสัตว์ ถา้ เราเวน้ ได้แลว้ ไมม่ ี ไม่มีอะไรที่
ท่ีจะฆ่าเขาหรอกนะ ถา้ จับไดก้ ็ให้เขาไปที่ปลอดภัยซะ ไปท่ี จะมาท�ำโทษเรา เพราะเราเว้นได้แล้ว
ปลอดภัยซะ ทีหนา้ ทีหลังอยา่ มาปว้ นเป้ียนอยู่ท่ีน่ี เดก็ ไมเ่ ดียงสา
มนั จะทบุ เอา มันจะตเี อา อา้ เดก็ ไม่รเู้ ดียงสา มันฆา่ ไดท้ กุ อย่าง เวระมะณี
อา้ พวกมด หนู ปู ปลวก อะไรเปน็ มีชีวิต เราไม่มีเจตนาที่จะฆ่า
เขาเลย น่ันเรียกวา่ ศลี ๕ ข้อได้สมบูรณแ์ ลว้ ตวั ของเราก็เป็น เราจะเวน้ แล้ว สมาทานกบั พระเจ้าพระสงฆ์แลว้ ทำ� ใจให้
ผู้มีศีล มธี รรม แล้วเปน็ ครู เป็นอาจารย์สอนลูกหลานอีกต่อไป สะอาดพอ ทำ� ใจให้ไม่มโี ทษ เปน็ ใจสะอาด ไมฆ่ า่ สตั ว์ ไมล่ กั ทรัพย์
อา้ เปน็ ครู เปน็ อาจารย์ ละเวน้ จากการฆ่าสัตว์ เว้นจากลกั ทรัพย์ ไมป่ ระพฤติผิดในกาม ไมก่ ลา่ วโป้ปดมดเท็จ แอ้ แล้วก็ดืม่ กิน
เวน้ จากประพฤตผิ ิดในกาม เว้นการ... จากการกลา่ วโปป้ ดมดเทจ็ เครื่องดองของเมา เป็นสุราเมรัยก็ดี เราเวน้ ให้ได้ เว้นได้เลย
หลอกลวงเขา ตวั๋ ( โกหก)เขา โกหกเขาอะไรเหล่าน้ี เราเว้นได้ก็ ไม่มีอะไรตดิ เป็นโทษกบั เราได้แล้ว เราเวน้ ได้แล้ว ไมฆ่ ่าสตั ว์

5

6ไม่ตดั ชีวิต ไมด่ มื่ กินสรุ าเมรัย ไมป่ ระพฤตนิ อกลู่นอกทาง มีสามี ฆ่ากบ ฆ่าอะไรไปอยอู่ ยา่ งน้นั ชื่อวา่ ไมร่ ับศีล ช่ือไมว่ ่าสมาทาน
ศลี รักษาเนื้อ รักษาตัว มนั ก็ไม่บริสุทธ์ิ ไมไ่ ด้หรอก ถึงความ
แล้วก็ดี ไมต่ ้องมี ใจยินดี ในสามภี รรยาของผูอ้ ื่น ไมม่ ี ไมม่ เี จตนา บริสุทธ์ิ ไม่ได้ มนั จะท�ำให้เรามดื มน อนธการต่อไป มืดมนจริงๆ ๑๔ มกราคม ๒๕๕๗
อยา่ งง้นั เป็นคนบริสทุ ธ์ิ หัวใจบริสุทธ์แิ ลว้ ใครละ่ จะไดร้ ับปะเนยี่ ฆา่ สัตว์ตัดชีวิตเนย่ี เป็นหนทางมืด มองไมเ่ ห็นบาปเหน็ บญุ แหละ
หัวใจเรานั่นล่ะได้รับ ได้รับของบริสุทธ์ิ มาไวร้ ักษาเน้อื รักษาตวั มแี ตไ่ ด้ แต่เอา มีแต่กินอย่างเดียวยังไง ทำ� อย่างงัน้ กช็ ่ือว่าไม่
เป็นผู้เอาเด็ดขาดกบั มัน มันจึงจะข้ามโอฆะสงสารไปได้ ขา้ มจาก ไม่ ไมม่ องเห็นอกเขาอกเราบา้ ง พอจะฆ่าสัตว์ตัดชีวิตเนย่ี ไม่มอง
การฆา่ สตั วต์ ัดชีวิต ลกั ฉกจกฉ้อ อะไรเหลา่ นี้ ขา้ มไปไดเ้ ลย ไมม่ ี เห็นอกเขาอกเรา เขารักตวั กลวั ตาย ขนาดไหน เขากร็ ักลกู รัก
ทกุ วนั น้ี การเลย้ี งชีพในเมอื งหลวงเรา หรือในตลาด บ้าน เต้าของเขา ท่ีเราเลย้ี งหามาเลี้ยงเพาะเยาะๆ หานบั วนั นับคนื
เมืองไหนๆ เขามีตลาด อา้ เอาไว้ขาย เอาหามาไว้ขาย เราก็ไป ไปหาของมาเลี้ยงลูกตวั เอง แมแ้ ตน่ กหนูปปู ีก ท่ีมนั บินไปไดม้ า
เลือกเอาแต่ตวั มนั ที่ตายแล้ว อ้า ไปเลือกตวั น้ี เอาตวั นี้ ตัวมัน ได้ มันกร็ ักลูกมันเหมือนกัน รักและกห็ วงแหนด้วย
ตายแลว้ เนยี่ ตวั ที่ยังด้ินคลกุ ๆ อยู่ กอ็ ยา่ ไปอยากได้ของเขา
๔๖ อย่างนน้ั ไมเ่ อา เขามีชีวิตอยู่ เขาด้นิ คลกุ ๆๆ ด้ิน กลวั ตาย ถ้า ไก่แม่ลูกออ่ นอยา่ งนี้ มนั เลีย้ งลูกอยู่ ยะๆๆๆ (จำ� นวน ๔๖
เราเอาเขามาฆา่ น่ันก็เปน็ เวรด้วย เป็นกรรมดว้ ย อ้า ถา้ ทำ� ไป มาก ยั้วเยย้ี ) อยู่ มันไมไ่ ดห้ ามาปอ้ นเองหรอก แม่เป็นคนหา
แล้วไม่สบายใจ นั่นเรียกวา่ กรรม เป็นคนคยุ้ เขี่ย ค้ยุ เขี่ย ตามขยะ หรือตามหัวมอง(หวั กระเดอ่ื ง
ดา้ นท่ีติดกับสากต�ำขา้ วของครกมอง)หวั อะไรอะ่ มนั มเี ศษอาหาร
กัมมงั วิชชา จะ ธมั โม จะ สลี งั ชวี ิตะมตุ ตะมัง หรือเศษขา้ วเปลอื ก ข้าวสุก ข้าวสารมี มันก็เรียกลกู ของมันมา
ถา้ แมเ่ รียกแล้ว บ่เผลอละ่ กุ๊กๆๆๆๆๆๆ กุก๊ ๆๆๆๆ ท้ังคุย้ ท้ัง
เพิ่นว่า ถ้าเราจะทำ� ให้ศีลบริสุทธแิ์ ทๆ้ กท็ ำ� กายให้บริสุทธิ์ เข่ีย ทั้งค้ยุ ท้ังเขี่ย ท่ีหวั มอง(หัวกระเด่อื งด้านที่ตดิ กับสากต�ำ
ทำ� วาจาให้บริสุทธิ์ ท�ำใจให้บริสุทธ์ิจริงๆ ไม่มเี จตนาที่จะเบียดเบียน ข้าวของครกมอง) หัวหยัง ข้ีแกลบ ข้ีอะไรมันๆ อืม ของเน่าอยู่
ชีวิตสัตวอ์ ่ืนเลยนะ สบายไหมละ่ ปะนี่ นจี่ ะสบาย ที่นั่นมี มนั คยุ้ ออกแล้ว

จะบอกหนทางสบายให้ สบายจริงๆ อืม เราไมฆ่ ่าสัตว์ 7
เราไม่ลักทรัพย์ เราไม่ประพฤติผิดในกาม เราไม่กลา่ วมสุ าวาท
ไมโ่ ปป้ ดมดเท็จ หลอกลวงอ�ำพรางผู้อ่ืน เราท�ำไดอ้ ย่างง้นั ช่ือว่าเรา
เป็นคนบริสทุ ธ์ผิ ดุ ผอ่ ง เทวดายกยอ่ ง สรรเสริญ เทวดายกมือ
สาธกุ าร นักปราชญ์ บัณฑิตท้ังหลายเหน็ แล้ว กช็ ื่นชมยินดีโมทนา
สาธกุ ารดว้ ย อา้ นั่น น่ีไปทำ� ฆา่ สตั วเ์ ลก็ สตั ว์น้อย ฆ่าปู ฆา่ หอย

8 แล้วก็ฉันได้ เออ ไมต่ อ้ งไปฆ่าทุกวัน ถ้าหกั แข้ง หกั ขาเขา ๑๔ มกราคม ๒๕๕๗
กเ็ รียกลูกมา ให้มากนิ ลูกก็แตกฮอื มาเลยล่ะ ถา้ แมเ่ รียก อะไรหรอก อา้ เขาตายแล้ว อ้า เอาตัวตายมาท�ำ จงึ คอ่ ยไดก้ นิ
อยา่ งงั้นไม่ได้ ไมไ่ ดร้ อ รีบมาให้ทัน ถ้าไมอ่ ยา่ งง้ันเขาจะกินหมด กินแตข่ องตายแล้ว อ้า เปน็ พระเป็นเจ้า ไมไ่ ด้เบียดเบียน อา้ ๔๖
อ้า มันก็ร้จู ักประมาณของมันเหมือนกัน แนะ่ วิธีเวน้ จากบาป ถา้ พระยงั เบียดเบียนสตั ว์อยู่ จะว่ายังไงล่ะพวกเรา ทำ� บุญสนุ ทาน
ท้ังหลาย ใหเ้ รารูจ้ ักว่าเวน้ เออ ถวายอาหารพระเจ้าพระสงฆ์ หาตวั เปน็ ๆ มาทบุ หวั ควั
เวระมะณี (ช�ำแหละ)ไสอ้ ะไรใหม้ ันตาย แล้วจึงมาฟัก(สับ) มายำ� มาแกง
เราจะเวน้ จากการฆ่าสตั วท์ กุ ชนดิ เว้นจากการลักทรัพย์ มาค่วั นกี่ ช็ ่ือวา่ ยังเบียดเบียนชีวิตสตั ว์อื่นอยู่ ยังไมม่ ีศีลมธี รรม
ทกุ ชนดิ เวน้ จากเบียดเบียนชีวิตสัตว์อ่ืนทกุ อยา่ ง ทุกอยา่ งเวน้ ในตัว ถา้ เรามีศลี มีธรรมในตัว เราไมต่ ้องไปเบียดเบียนเขาอย่าง
งนั้ หรอก ไม่อดอะไรเลย อยูใ่ นเมอื งหลวง รา้ นอาหาร ภัตตาคาร
๔๖ ให้ได้ เว้นให้ได้ นบั ไม่ถ้วน เอาเท่าน้ี เราไมไ่ ดม้ ีเจตนาจะไปลกั เขาหรอก แลว้
เจตนาไปซอ้ื เอา ซือ้ เอาเขาจะขายเป็นกิโล หรือขายเปน็ ตน เป็น
โอย้ แต่ก่อนหลวงพ่อ หลวงปู่กล็ ุยเหมือนกนั ลยุ ลยุ ตวั อา้ ถ้ามนั มีชีวิตอย่เู ราก็ไมเ่ อา เราก็จะเอาแตส่ ว่ นท่ีตายแลว้
เรื่องชีวิตสตั ว์ จะเปน็ กบ เป็นเขียด จะเปน็ ปู เปน็ หอย จะเป็นกุง้ อา้ หรือเขาทำ� สุกไว้ให้แลว้ ก็มี ท�ำสุกไว้ให้แล้ว นเ่ี อามาตม้ ย�ำทำ�
เป็นปลา เราลยุ ทั้งน้นั ละ่ สมัยก่อน พอบวชเข้ามาแลว้ จึงอาศยั แกงอะไรก็ไม่บาป เพราะวา่ เขาท�ำมาแลว้ นั่น ผู้รักษาศีลก็เท่ากบั
ธรรมะ อาศัยศลี ธรรม อา้ เขาหามาใหเ้ อง เขาเฮด็ (ทำ� )ท�ำ ทำ� รักษาชีวิตของตวั เอง เอาขนาดนนั้ น่ะ จงึ จะพ้นจากบาป ถ้าไม่
สุกมาใหแ้ ล้ว เรามีแต่พิจารณา ท�ำอย่างงน้ั ตกอยใู่ น อมื วฏั จักรเหมอื นกัน

ปฏสิ งั ขา โยฯ กรรมวัฏฏะ

วัฏจักรท่ีเบียดเบียนสัตว์อยู่ เราถือศาสนาอย่างไร ทา่ น
จงึ สอนอย่างง้นั เราถือศาสนาคำ� สั่งค�ำสอนของพระพุทธเจ้า เรา
ท�ำอย่างนอี้ ยู่ มนั จะเปน็ บญุ หรือเปล่า มันจะมีบาปหรือเปลา่
ทวนเข้าหาตัวเอง โอ้ การกระท�ำของเราไม่บริสุทธิ์ เวย้ คดิ เอาเอง
ไมบ่ ริสุทธ์ิ ท�ำอยา่ งน้ีไม่บริสทุ ธิ์ เป็นคนไมร่ ู้จักบาปบญุ คุณโทษ
ยังฆ่าสัตว์ตดั ชีวิตอยู่ เบียดเบียนชีวิตสัตว์อื่นอยู่ อนั นมี้ นั ก็ท�ำให้

9

10 เพราะฉะนน้ั อย่าคิดนอกล่นู อกทาง ผิดศีลผิดธรรมตัวเอง ท�ำให้ ๑๔ มกราคม ๒๕๕๗
เทวดาไมโ่ มทนา เพราะฉะนั้น การปฏบิ ัตธิ รรม รักษาศีล ปฏบิ ตั ิ เทวดาไมโ่ มทนาสาธกุ าร ไม่บริสุทธิเ์ ปน็ สัมมาอาชีวะได้ เล้ียงชีวิต
ธรรม กป็ ฏบิ ตั ติ ัวเอง ไม่ใชว่ ่าแตป่ ากเฉย ปฏบิ ตั ิเว้นจากการฆา่ ไม่บริสทุ ธิ์ เพราะฉะน้ัน ทกุ คนขอให้เล้ยี งชีวิตด้วยความบริสุทธ์ิ ๔๖
สัตว์ทกุ ชนดิ เวน้ จากขโมยขโจรเอาของคนอ่ืนทุกชนดิ ไม่เอา อ้า ท�ำมาหาเลี้ยงชีวิต ก็หาแตข่ องบริสทุ ธ์ิ อย่าไปเบียดเบียนเขา
เราจะหาได้ดว้ ยปลแี ขง้ ของตัวเอง เนยี่ ไมเ่ บียดเบียนสัตว์อื่น เปน็ อันขาด อ้า ถา้ เราจะรักศีล รักธรรมจริงๆ โอย้ ใหม้ คี วาม
ใหต้ ายเพราะการกระท�ำของเรา อันคนอย่างง้นั นะ่ เปน็ คนบริสุทธิ์ ละอายบ้าง หนาวในใจบ้าง หนาวในใจบา้ งท่ีจะๆ ฆา่ สัตว์ ก็มี
กายบริสทุ ธ์ิ วาจาท่ีบริสุทธิ์ ใจท่ีบริสทุ ธิ์ อนั ทั้งน้นั บริสุทธ์ิ สงิ่ หวงห้ามอยู่ในหัวใจเรา เงื้อมือขึ้นหรือเอาไม้จะตีมัน ขึ้นอยา่ งงี้
ทุกอยา่ งแล้ว ตวั เองนั่นแหละเป็นคนบริสทุ ธ์ิ เป็นคนไม่ฆ่าสตั ว์ ระลกึ ได้ เลกิ เลกิ เลย ไมเ่ อาๆ ไลไ่ ปเฉยๆ ไปทางอ่ืนไป ถ้าอยู่
ไม่ลกั ทรัพย์ ไมป่ ระพฤติผิดในกาม ไม่กลา่ วโป้ปดมดเทจ็ ท่ีน่ี ลูกเลก็ เดก็ แดง เขาไม่รูจ้ ัก เขาจะตีเอา เขาจะฆ่าเอา ไปอยู่
หลอกลวงคนอ่ืนเขา ไมม่ ี เจตนาอยา่ งนัน้ ไมม่ ี อยา่ ให้มนั มาใกล้ ทางอ่ืนไป ไปปา่ อยทู่ างอ่ืน อา้ ท่ี ไหนมปี ่า มปี า่ มนี �้ำ ท่ีมันอยู่
ได้ เอาไปปลอ่ ยในท่ีปลอดภัยซะ ท่ี ไหนปลอดภยั ก็เอาที่น่ันละ่
๔๖ เรา ใครๆ กเ็ กลยี ดชัง ถา้ เหน็ เราฆ่าสตั วต์ ดั ชีวิต ลักฉกจกฉอ้ ที่นปี่ ลอดภัย เวย้ กเ็ ห็นคนในกรุงเทพฯ เรานห่ี ลายวัดอยู่ ถงึ
เวลานัน้ ก็ถอื ถงุ ปลา ใสถ่ งุ ปลา ถงุ เออ ปลาสดๆ มนั ดนิ้ อยูใ่ นถุง
กันอยู่ เขาเหน็ เข้า เขากบ็ ุ้ยปากใส่ โอย้ ท�ำไมถึงทำ� อยา่ งง้นั ได้ ยุบยบั ๆ เลย เอาไปท�ำไม เลี้ยงเอง เขาเอาไปท�ำไม เขาเอามัน
ทำ� ไมจึงเบียดเบียนเขาไดข้ นาดนั้นนะ แอ้ ได้ยินได้ฟงั แล้วนะ่ ไปปล่อย เอาไปปล่อยลงคลองซะ ลงนำ�้ ซะ
ใหก้ �ำหนดจดจ�ำใส่ใจไว้ อา้ อนั นเ้ี รื่องศลี ธรรม แลว้ ศีลธรรม
๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ เพิ่นหลายไหม เร่ืองศลี เรื่องธรรมของ 11
พระเจ้าพระสงฆม์ ากมาย หัวข้อนบั ไม่ถ้วน ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์

ทา่ นรักษาไดค้ รบไหม ถ้ารักษาไมค่ รบก็กนิ ของเขาฟรีๆ
สิปะเนย่ี อืม เขาฆ่าสตั วม์ าให้กนิ เขาหุงตม้ แกงอะไรมาใหเ้ รากิน
เราไมพ่ จิ ารณาเลย ฟดั เลย ของสุก ของดบิ เอามากนิ หมด ลาบ
เลือดลาบย่าง กินรวมกันหมดล่ะ แนะ่ มนั นอกล่นู อกทางแล้ว

12 โอ้ นา่ โมทนา เวย้ เทวดาเอย โมทนาเอาเด้อ เขาพวกนี้ จริงๆ เลี้ยงลูก เอาชีวิตเขา้ แลก ตัวเองจะตายก็ไม่ว่าหรอก แต่
ขอใหล้ กู ปลอดภัย น่ัน ผูถ้ ือศลี ธรรมจริงจังจงึ จะมองเหน็ มอง
เป็นคนมเี จตนาบริสทุ ธิ์ ตอ้ งการความบริสุทธิ์ ไมฆ่ า่ สตั ว์ตดั เหน็ ชีวิตผูอ้ ื่น ชีวิตสัตว์อื่น ไม่ต้องเบียดเบียนเขาหรอก มนั เปน็ ๑๔ มกราคม ๒๕๕๗
ชีวิต ไม่เบียดเบียนชีวิตสตั ว์อื่น จับได้หรือวา่ ซือ้ ไดแ้ ล้ว เอาตวั ไปเองโดยอัตโนมตั ิหวั ใจเรา มคี วามเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา
เปน็ ๆ เนยี่ ไปปลอ่ ย ใสถ่ ุง ใส่ถุงไปเทลงนำ้� ให้มนั ไป ไปในท่ี อยูใ่ นใจ อ้า ให้อภัยแก่สตั วอ์ ื่นตลอดมา อันนเี้ ร่ืองธรรมะท่ีเพิ่น
ปลอดภยั ซะ น่ันเรียกวา่ คนบริสุทธ์ิ เอาทางชว่ ยเหลอื เขาด้วย สอนไว้ในตำ� รับตำ� ราเหลา่ นๆ้ี ๆ มี มหี มดละ่ ตำ� รา ตำ� ราสวดมนต์
ชว่ ยเหลือชีวิตสตั วอ์ ื่นด้วย ใหเ้ ขาเล้ียงลกู ใหแ้ ก่กลา้ หนา้ บาน ไหวพ้ ระอะไรๆ ถวายทานอะไรอะไรๆ มีอยใู่ นนั้นล่ะ
เตบิ โต เจริญขนึ้ มาในเพศที่เป็นชีวิต มีชีวิตดน้ิ เป็น อา้ ปลอดภยั
เขาไปปลอดภยั แลว้ ก็เรากส็ บายใจ นกึ ถึงเวลาไหนกช็ ่ืนใจ ซึง้ ๔๖
ในใจวา่ เราได้ปล่อยสตั ว์ วา่ เราไม่ได้ฆา่ สตั วต์ ัดชีวิต เราปลอ่ ย
ชีวิตสตั ว์อ่ืน ใหเ้ ป็นเสรี เสรีประชาธิปไตยจริงๆ นะ อา้ เฮอะๆ
๔๖ เออ ไมใ่ ชป่ ระชาธิปไตยเฉพาะมนษุ ย์ สัตว์อื่นกต็ ้องการเสรี

ประชาธปิ ไตยเหมอื นกันนะ่ เอาลงนำ�้ นะ เปน็ กุง้ เปน็ ซิว ปลาซวิ อา่ นให้เขา้ ใจๆ อันนท้ี ่านห้ามไม่ให้ฆ่าสัตว์ ไมใ่ หล้ กั ทรัพย์
กุง้ ปลาน้อย อืม พวกกบ เขียด ออกลูกมา พาลกู โตกเ็ พราะ ไม่ให้ประพฤติผิดในกาม ไมใ่ ห้โปป้ ดมดเทจ็ กล่าวมุสาวาท อมื
ความหวงแหน ดแู ลของมันเอง ดูแลกห็ วง... ห่วงลกู ปลาชะโด ตม้ ตนุ๋ สัตวอ์ ื่น พวกอ่ืน ตอ้ งท�ำใจใหส้ ูงกว่า อา้ ธรรมดา สงู กวา่
มีอะไรไปใกล้มันได้ ปลาชะโด ถา้ มันเลี้ยงลกู อ่อนนะ อยา่ ไปใกล้ คนธรรมดา ให้ใจสูงมากๆ ถา้ เป็นคนมี ใจเจริญ ถ้ามเี มตตา
มันเลย มันเอาทกุ คนเลย มันแหกเอาทุกคนเลย ตึง้ ต้ังๆ ขาไม่ กรุณาผอู้ ่ืนอยา่ งนัน้ อย่างจริงจัง เปน็ ใจมเี มตตา กรุณาจริงๆ
ไปแหละ แต่มันจะไปอกี ฆ่าลูกเขา เออ มันก็รู้จักป้องกันเหมือนกัน ไมเ่ บียดเบียนเขาจริงๆ ไม่เบียด ไม่เบียนผู้ใด ถา้ ถา้ ไปตลาด
อา้ เอาซะก่อน เวย้ มันวา่ งน้ั คนจะมาใกลล้ กู ของเรา หวงลกู ก็ไปจ่ายเอาแตต่ วั มัน เขาขายนอน ถ้าดนิ้ ดกุ๊ ด๊ิกๆ อยู่ก็ไมเ่ อา
ของเรา ปลาช่อนกด็ ี ปลาชะโดกด็ ี ปลาอะไรกด็ ี เขาระมดั ระวงั เอาไปปลอ่ ยได้อยู่ เอาไปปลอ่ ยใหม้ นั ถงึ ความปลอดภยั มนั ซะ อา้

13

14 อัพ๎ยาปชั ฌา ๑๔ มกราคม ๒๕๕๗
มนั จะได้เล้ียงลกู เล้ยี งเตา้ ของมนั ได้โตใหญ่ เติบโตมาด้วยความ
ปลอดภยั ของมนษุ ยท์ ี่ให้เมตตาแก่เขา เราแผ่เมตตา อยา่ ไดเ้ บียดเบียนซึ่งกนั และกันเลย อ้า แลว้ กท็ ำ� ใจให้ ๔๖
สัพเพ สตั ตา สุขติ า โหนตุ เป็นอย่างน้นั ด้วย ไมเ่ บียดเบียนด้วย แม้ต้ังแตม่ ดดำ� มดแดง
สัพเพ แปลว่า หลาย สัตว์ทั้งหลายท่ีเปน็ เพ่ือนทุกข์ เกิด รังต่อ รังผ้ึง รังแตน รังต่ออะไรเหลา่ นนั้ คิดใหก้ วา้ งๆ น่ะ
แก่ เจบ็ ตายดว้ ยกันหมดทั้งสน้ิ ไม่ต้องเบียดเบียนเขา อ้า เพราะเราตอ้ งการมีชีวิตปลอดภยั อยู่
อะเวรา ปลอดภัย ทำ� มาหากนิ ด้วยความบริสุทธิป์ ลอดภยั ทกุ อยา่ งแหละ
ทำ� ใจให้ได้อย่างง้ี งีๆ้ แล้วก็จะเปน็ ผู้มศี ลี มีธรรมอันแท้จริง
๔๖ จงเปน็ สุข เปน็ สขุ เถดิ อย่าไดเ้ บียดเบียนซึ่งกนั และกนั เลย เทวดาปกปอ้ งคมุ้ ครองเรา พวกเทวดาท้ังหลายสาธุดว้ ย ถ้าเรา
มี ใจอย่างงนั้ แล้วกส็ าธดุ ้วย โมทนา อำ� นวย อวยพรใหม้ ีความสุข
อัพ๎ยาปัชฌา โหนตุ ความเจริญเด้อ พ่อคุณแมค่ ณุ เอย เออ เราเลีย้ งลูกปลกู โพธ์มิ า
เหมือนกัน เวน้ จากการเบียดเบียน ไม่มกี ารพยาบาท ก็ต้องการความปลอดภัยให้แกล่ กู แก่หลานของเรา ถ้าเรายัง
อาฆาต จองเวรใดๆ ทั้งนัน้ ใหม้ นั บริสุทธจิ์ ริงๆ เราจงึ เอามา เบียดเบียนเขาอยู่ ก็ช่ือว่า วา่ แต่ปาก วา่ แต่ปาก พูดแตป่ าก แต่
เลี้ยงลกู เรา เอามาเลี้ยงครอบครัวเรา ต้องเปน็ คนสรา้ งความ หวั ใจยังหักคอเขาอยู่ เออ
บริสุทธ์ิใสต่ ัวเอง ชีวิตของเรา เขากห็ ว่ งเหมือนกนั กบั ชีวิตเรา
อืม เขากห็ วงเหมอื นกนั เราไปลงปลา ปลาอะไร ปลาชะโด หรือ อะเวรา อัพย๎ าปัชฌา อะนฆี า
ปลาอะไรมันกนิ คน ปลาคราฟ หรือปลาอะไร อา้ มนั ไปวิ่ง ไป สขุ ี อตั ตานัง ปะริหะรันตุ
ใกล้ลกู มัน มนั วิ่งมากดั ขาเราก็มนี ะ่ ตบุ๊ ตบ๊ั ๆ เอาขาเราเองนะ่
ดีบ่ดี มนั กดั เอาหนงั ขาดไปเลย เราไม่เบียดเบียนจริงๆ ไม่ ไม่เบียดเบียนบีฑา(เบียดเบียน)
อยา่ งนเ้ี รียกวา่ เป็นผ้มู เี มตตา แผเ่ มตตาให้แก่สัตว์อ่ืน อา้ เขน่ ฆ่าสัตวอ์ ่ืนเอามาเพื่อเลี้ยงลกู ของตวั เอง อย่างน้ีไม่ ความ
อยา่ ได้เบียดเบียนซ่งึ กันและกันเลย จงเปน็ สขุ เปน็ สขุ ทุกเม่อื เถิด เปน็ ธรรมไม่มี ในตัว ความเปน็ ธรรมมี ในตวั แล้วเขาไม่เอาแลว้
ไม่เอาสตั ว์ที่มีชีวิตดน้ิ เปน็ ไปเปน็ เอาตวั รอดได้ นั่น ใหอ้ ภัยแก่
เขาอยา่ งน้ัน พวกเราน้ีไมไ่ ด้เทศน์สงู หรอก เทศน์ต�่ำๆ อยู่แค่
ธรรมาสน์นลี่ ่ะ ไมไ่ ด้เทศน์สงู หรอก อนั นคี้ วามเปน็ จริงมันเปน็
อย่างงนั้

15

16 เราเปน็ มนษุ ย์ เราพบพระพุทธศาสนา พบครูบาอาจารย์ ตวั ไส้เดือน กิ้งกอื ตวั น้อยๆ ท่ีมันกินได้ มนั กจ็ ะคาบได้ มันกก็ ิน
เลยดงั นี้ เขากเ็ หมือนกันกบั เรา เลี้ยงลกู ละ่ พวกเราเลยี้ งลกู
ศีลธรรมลำ�้ ลึกมาก อยใู่ นตู้พระไตรปฎิ ก หรือตู้อะไร หนงั สอื ตอ้ งการใหล้ กู อยู่ดีกินดี หาอาหารที่บริสทุ ธ์ิใหก้ ิน เออ ท�ำอยา่ งน้ี๑๔ มกราคม ๒๕๕๗
ท้ังนนั้ ละ่ เนย่ี มตี ำ� รับต�ำรา เว้นจากการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต มีมัน... เรียกวา่ เมตตา
มี ทำ� ไมจะไม่มีตำ� รับต�ำราศีลธรรม. มีไวข้ าย เอาไว้ขาย เอาไว้
แจกพี่ แจกนอ้ งก็ได้ ถ้าอะไรเราอ่านแลว้ มนั จับใจ แล้วก็หามา
แจกหมู่ แจกพวกไปเร่ือยๆ เว้นจากการฆา่ สัตว์ใหม้ ันได้ เวน้ จาก เมตตัมพเุ สกะวธิ นิ า ชิตะวา มุนนิ โท
การเบียดเบียนชีวิตสัตว์ให้มนั ได้ ให้มนั ถงึ ความบริสทุ ธิ์ผุดผอ่ ง
เล้ยี งลูกเล้ียงเต้าก็ส�ำคญั อยากใหล้ กู เจา้ อย่ตู ลอดปลอดภัย อย่า เออ เพ่ินวา่ เมตตาสัตว์อื่น ก็เหมอื นดงั ลูกดังหลานเรา
มโี รคภยั ไขเ้ จบ็ ใดๆ มาเบียดเบียนเราเลย ตงั้ เจตนาอย่างน้ัน อา้ ลูกหลานเราไมต่ อ้ งการให้ อา้ ถกู ฆ่า ถกู แกง ถูกทรมานตา่ งๆ
จงึ เป็นผู้ตอ้ งการบริสุทธจ์ิ ริงๆ อย่าให้สตั วอ์ ื่นจะตอ้ งมาตายกบั อยา่ งนี้ แผ่เมตตาเขา แตว่ ่าเราก็โดนลกู ของเรา หลานของเรามี
๔๖ การกระท�ำของเราเลย ค�ำส่งั ของเรากเ็ ป็นอยา่ งงั้น อยา่ ไปสงั่ เอา ก็โดนสตั ว์อ่ืนเบียดเบียนเหมือนกนั เออ เรารักลูกรักหลานยงั ไง ๔๖
ปลามาให้ เอาเป็ด เอาไก่มาให้ แม้แตไ่ ขม่ ันอย่ใู นรังก็ไปเอาของ ก็ใหแ้ ผ่เมตตา ปรารถนาดี ให้มีความสุข ความเจริญทั่วหนา้ กัน
มนั มาตม้ มาจนื (คัว่ ) มาทอด ถา้ เนย่ี ฆ่าไก่ กม็ ันก็มีชีวิตเหมอื น ทกุ คนๆ สัตว์ในนำ�้ ก็ดี สตั ว์ในบนบกกด็ ี ใหแ้ ผเ่ มตตา เปน็ ญาติ
กันนะ มีชีวิตเหมอื นกัน มีลูกมาก็เล้ยี งลกู อย่างขะมกั เขมน้ เป็นมิตรเราท้ังนน้ั เทวดาจะรักษาเราเองละ่ ปะเนย่ี ถ้าเอาจริง
ไม่ไดป้ ลอ่ ยลกู ไปตามยถากรรมหรอก อา้ คุ้ยเข่ียหาอาหาร เอาจังแท้ เทวดาจะดูแลรักษาเราเองหรอก ไมใ่ หอ้ ดใหอ้ ยากอะไร
หรอก มี มซี ื้อ มีขาย หามาเลี้ยงกนั ได้ ไม่ตอ้ งเบียดเบียนสัตว์
น่ัน คนผมู้ ีศลี ธรรมเปน็ อยา่ งงัน้ อา้ เพิ่นไม่เอา ทางอ่ืนไมเ่ อา
ผ้มู ีศลี มีธรรมแท้ ละเวน้ จากบาป

อย่บู า้ นนอกของเราโน้น เราเปน็ คนบา้ นนอก เออ เหน็ ไก่ เวระมะณี
อยทู่ ่ีหวั มอง(หวั กระเดื่องดา้ นที่ตดิ กับสากต�ำขา้ วของครกมอง) เวระมะณี
อ้า ท่ีครกมอง เขาฝัดข้าว ฝดั ท่ี ไหน มกี ากข้าว หล่นไปๆ มันก็
เรียกลกู ของมนั กุก๊ ๆๆๆ มาคยุ้ เข่ีย อ้า ใหล้ ูกได้แยง่ กันกนิ คยุ เวน้ จากการท�ำบาปทกุ ชนดิ ท�ำใจใหเ้ ปน็ อย่างงี้ เราก็จะ
เข่ียไปเร่ือย เรียกไปเร่ือย คยุ้ ไปเร่ือย คุ้ยหาตัวหนอน เจริญ งอกงามในชีวิตของเรา ชีวิตของเรากจ็ ะถึงความบริสุทธิ์
สมบรู ณ์ พนู ผล เทวดาก็โมทนาสาธุการ ทำ� มาคา้ ขายอะไรก็

17

18 เจริญรุง่ เรือง กา้ วหนา้ เจริญรุ่งเรือง ก้าวหนา้ ไม่เบียดเบียน

สัตว์อ่ืน ไมต่ าย ไมต่ ายหรอก ไม่ฆ่าสตั ว์ก็ไม่ตาย ของกินอย่ใู น
ตลาดในกรุงเทพฯ นลี่ ะ่ ไมว่ ่าเขตไหนๆ ไปดูอยู่ รา้ นขายอาหาร
เขาสิ เตม็ โต๊ะ เต็มอะไรอยู่ แมลงวันตอมห่งึ เลย ไล่กันอยู่ ไม่วี่
ไม่ไหว อ้า ไม่ ไม่ไหว ไลไ่ ม่ไหว เออ บางทีกแ็ มลงวันเหล่าน้นั
มนั ตายกอ่ นกม็ ี กอ่ นจะไดก้ ินอะไร เอาอีแปะ เออ เอาๆๆๆ พัด
อีแปะตบแป๊ะ แป๊ะไป ตายไปๆๆ คราวนต้ี ายกต่ี ัว เราก็หาแต่
อยา่ งอื่นมาค้ามาขาย แต่วา่ สัตวบ์ างอยา่ งไม่เห็นชีวิตเขาเลย
ดังนนั้ แผเ่ มตตา แผเ่ มตตาให้เปน็ อย่างนัน้ เมตตาจริงๆ
ไม่ว่าสัตว์เลีย้ ง หรือวา่ สตั ว์เดรัจฉานอย่างอื่น เปน็ หมู เห็ด เป็ด
๔๖ ไก่ หรืออะไรที่มีชีวิตดิน้ เปน็ ให้เลิกซะ เลกิ ซะ ใหม้ ันได้ ไม่เอาละ่
อย่างนี้ไม่เอาละ่ จะเอาแต่ของบริสทุ ธม์ิ าเลย้ี งลกู ให้ลกู เจริญ
รุง่ เรือง ใหล้ กู มศี ีล มธี รรมด้วย อ้า ใหบ้ วชเรียนเขียนอ่านกย็ งั ดี
เป็นพระที่ดี เปน็ เณรท่ีดี ไม่ฆา่ สตั วต์ ัดชีวิตแล้ว ดีแลว้
ดงั ที่แสดงมาเป็น ปกิณณกนยั เพ่ือตอ้ งการให้ญาติโยม
ท้ังหลาย เขา้ อกเข้าใจขอ้ วัตรปฏบิ ตั ิ อบรมสั่งสอนกนั ทางศลี
ทางธรรมจริงๆ ขอใหม้ ีความสขุ ความเจริญทกุ คนๆ เด้อ

หลวงปูท่ ่อน ญาณธโร ๑๙ มกราคม ๒๕๕๗
วันอาทติ ย์ที่ ๑๙ มกราคม ๒๕๕๗ เวลา ๑๖.๓๐ น.

ณ บ้านโยม คลอง ๓

๔๗
๔๗

(อาราธนาธรรม)
ให้แปล ทา้ วสหัมบดีพรหม ให้หมู่ฟงั บ้าง มันเปน็ เป็น
ประเพณีมาตง้ั แตค่ รั้งพระพุทธเจา้ โนน้ ไกลออกไป กร่ี ้อย
กีพ่ ันปีแลว้ ๒๕๕๖ แล้วเนาะ(นะ) ปีน้ี ก็ยังถือกนั มา ไม่ทิ้ง ไมล่ ะ
แตว่ า่ ความเข้าใจนนั้ หมายถงึ ขอให้ตัง้ ใจฟงั ธรรมะที่เราจะเข้าใจ
ได้ ธรรมะเปน็ เรื่องของคน ไม่ใชเ่ ร่ืองของสัตว์ ธรรมะ แต่วา่ สตั ว์
บางจำ� พวก กเ็ ป็นผู้มีศีล มธี รรม มศี ลี มีธรรม พวกนกตระกูล
สงู ๆ ไมค่ อ่ ยเบียดเบียนผู้อ่ืนเลย หากินในทางสจุ ริตที่สุด นมี่ นั

1

2 เจตนา มีเจตนาจะงด จะเวน้ จะละหรือเปล่า จะเวน้ จากการฆ่า ๑๙ มกราคม ๒๕๕๗
มนี กบางจ�ำพวก มสี ัจจะ มคี วามจริงใจ กับการรักษาศีล ถา้ พดู สตั วห์ รือเปล่า เว้นจากการลักทรัพยห์ รือเปล่า เวน้ จากการ
ตำ�่ ๆ กห็ าวา่ อีแร้ง อีแร้งมันหากินแต่ของที่ตายแลว้ ถา้ ศพ ประพฤตผิ ิดในกามหรือเปลา่ เวน้ จากการกลา่ วโป้ปดมดเทจ็ กนั
มีศพวัว ศพควาย ศพสุนขั อะไรๆ มันตาย เออ เป็นโชคของมนั หรือเปลา่ หรือว่าหลอกลวงกันได้ ใครมีปญั ญาแลว้ ก็หลอกลวง
แลว้ เปน็ โชคของมันละ่ เอาล่ะเรา พวกเรา แลว้ ไม่มีการนดั หมาย กนั เตม็ บ้านเต็มเมอื ง
กนั หรือเปลา่ มโี ทรศัพทเ์ หมือนมนษุ ยห์ รือเปล่า อา้ มโี ทรศัพท์ อ้า ฝนมาแลว้ สายฟา้ มาแลว้ มาทางอากาศนู้น แห่กนั มา
ขา่ วกนั หรือเปลา่ เหมอื นมนษุ ยห์ รือเปลา่ ไม่ ไมไ่ ด้ขา่ วกันหรอก เออ ไมต่ อ้ งบอก ก็โนน้ มา เห็นกัน รู้กนั มาฟงั เทศน์ ฟงั ธรรม
เขารกู้ นั เอง เพราะวา่ มหี ูทิพย์ มตี าทพิ ย์นะ พวกนน้ั น่ะ พวก กนั เดอ้ วนั น้ี เออ เทวดาทั้งหลายก็อาจจะรกู้ ับเราก็ได้
อีแร้ง อกี า ถา้ สัตว์ตายอยู่ตรงไหนมนั รู้เอง มันมาเอง มาสงู ๆ มาฟงั เทศน์กัน เทศนน์ ะ่ หมายความวา่ บอกให้ เทศนา
หมายความว่า บอกให้ เข้าอกเข้าใจ ไม่ใช่เทศน์แบบ หลับตา
๔๗ เทศน์เฉยๆ หูก็ ผู้ฟงั กเ็ อาหูไปนา เอาตาไปไร่ เอาใจไปหาลกู หา
หลานต่างหาก เออ ถา้ ท�ำอยา่ งงน้ั มันก็เสยี เวลาเรา เราตอ้ ง ๔๗
โน้นอ่ะ ทำ� ไมมองเห็นขา้ งล่างอ่ะ ตามันดี มสี ญั ชาตญาณที่สงู เวน้ เราตอ้ งเว้นจาก การกระทำ� บาปทางกาย มีการฆา่ สตั ว์
กวา่ มนษุ ย์ รู้จักวา่ ของน้ันตายแลว้ มาให้บอกกนั ดว้ ย มโี ทรศพั ท์ ลักทรัพย์ ประพฤตผิ ิดในกาม กลา่ วมสุ าวาท เว้นจากการด่ืม
รกู้ ันหรือเปลา่ พวกนี่ ใหม้ าๆ รวมกนั ที่นน้ั ชมนมุ ท่ีนนั้ ควาย กินสรุ าเมรัย น้�ำเมา เคร่ืองดองของเมา ผิดศลี ธรรม ผิดไปหมด
ตายท้ังตัวใหญ่ๆ ลอยน�้ำมา วัวตายตัวใหญๆ่ ลอยนำ�้ มา มัน นเี่ ราจะเว้น จะละแล้ว เราก็ต้องท�ำความรสู้ ึกในใจวา่ เราจะ
บอกกันแลว้ มันบอกกัน หรือว่ามนั มตี าทิพย์ หูทิพย์ยังไงไม่รู้ พยายามเวน้ จากการฆ่าสตั ว์ เวน้ จากการลักทรัพย์ เว้นจากการ
มนั ละ่ แตว่ ่ามนั มาถูกต้อง ตามสถานที่ ตามเวลา ใหถ้ ึงเวลานัน้ ประพฤติผิดในกาม เวน้ จากการกล่าวโปป้ ดมดเท็จ โปป้ ดมดเท็จ
เวลานี้ ใหม้ า ให้มาถึงนั้น คล้ายๆ วา่ เขามีตาทพิ ย์ หทู พิ ย์ รจู้ ัก ผิดเพ้ียนจากความเปน็ จริง นเี่ ราจะเวน้ ได้ไหม เว้นจากการดื่ม
เออ ของบริสุทธิม์ ีแล้ว ของบริสทุ ธิ์ ไม่ได้ฆ่า ไม่ได้ทำ� ลายชีวิตเขา กินสุราเมรัย อันเปน็ เคร่ืองดองของเมา อา้ ถา้ กนิ เข้าไปแล้ว
เขาลอยมาแลว้ เขาลอยมาตามน้�ำ ตามแม่นำ้� นน้ั แมน่ ำ�้ น้ี มนั หมด หมดสิทธทิ์ ี่จะรักษาสัจจะ ที่จะรักษาศลี ธรรม มนั เมา
กล็ อยมา มนั รู้จักกนั หมดละ่ แน่ะ พวกเรานม่ี ีเจตนา เออ หรือเปลา่ มันมึน อ้า มองเห็นอะไรกนั นา่ หวั เราะ ก็หวั เราะไป นา่ สมเพชเวทนา
กส็ มเพชเวทนาไป นั่นเราเป็นมนษุ ย์ เราไมใ่ ช่สัตวเ์ ดรัจฉาน รจู้ ัก
ถ้าละเวน้ ได้ ก็เปน็ จิตใจที่ประเสริฐ จากใจ จิตใจท่ีสงู สง่ กวา่
สตั ว์อ่ืน มกี ารละเวน้ จากการทำ� บาป ด้วยกาย ดว้ ยวาจา ด้วยใจ
3

4ไม่ให้มีการล่วงเกนิ ถลำ� ไปในทางผิด เราอดได้อย่างนี้ชื่อวา่ เรา มนษุ ยพ์ วกนน้ั เปน็ คนมีศลี มธี รรมเนอ้ เออ มศี ลี มธี รรม มี
เมตตาเน้อ อย่าไปเบียดเบียนเน้อ เออ บอกกนั ต่อๆ ไป คน
รักษา ปฏบิ ัติธรรม ปฏบิ ตั ติ นให้อยู่ในขอบขา่ ยของศีลธรรม อย่างง้นั เป็นคนรักษาศลี อย่ใู นเพศอนั อดุ ม เปน็ พระ เปน็ เณร ๑๙ มกราคม ๒๕๕๗
จริงๆ อันนน้ั ใครๆ ก็มีความนยิ มชมชอบ แมเ้ ทวดาก็ยังสาธกุ าร ก็อยู่ในเพศอันอดุ ม เป็นขาว เป็นชี กอ็ ย่ใู นเพศอันอุดม ไมส่ ามารถ
เออ ถา้ หากว่ามนษุ ย์เหลา่ ใด อยใู่ นกลมุ่ ใด บ้านใด เมอื งใด จะล่วงเกนิ สิกขาบทวินยั อะไร ใหต้ วั เป็นบาปเฉยๆ ใหล้ ุ ล่วงเกิน
เขาถอื ศลี ถอื ธรรมจริงๆ เทวดาสาธุการ แลว้ กส็ งั่ กันต่อๆ ไป ไมไ่ ด้ ล่วงเกนิ ไมไ่ ด้ มีเจตนาอย่างง้ันกช็ ื่อวา่ ขาด ขาดจากไตร
อยา่ ได้เบียดเบียนบคุ คลเช่นนเ้ี ลยเดอ้ อย่าไดเ้ บียดเบียนซึ่งกัน ไตรสรณคมนแ์ ล้ว ขาดจากคุณพระคณุ เจ้าแล้ว ขาดจากคณุ ศีล
และกนั เลยเดอ้ ใหร้ ักษาศลี ให้งด ให้เว้น ให้ละ ให้ได้ เทวดา คุณธรรมแลว้ แม้ตั้งแตส่ ัตวเ์ ขายังร้จู ัก บางจ�ำพวกรู้จัก รู้จัก
เขาสงั่ ไวอ้ ย่างนี้ เออ แตว่ า่ พวกประพฤตลิ ่วงเกิน มนั ก็ไมอ่ ด เว้น รู้จักละ ไอ้พวกลิง พวกคา่ ง เขาอยใู่ นปา่ ในดง เขาเรียกกัน
เหมอื นกนั ล่ะ มันมารบกวนเรา เราก็ตมี นั เราก็ฆ่ามนั ธรรมดา มา ถ้ามีของอยู่ของกนิ แลว้ มีเรียกกันมา เออ เขาเรียกภาษา
พวกน้ี ยุงมดปลวกมนั มา กเ็ อาละ่ ซะเลย มันไมม่ ีกฎหมายห้าม ยงั ไงก็ไมร่ ู้หรอก โคกคากๆ ขนึ้ มาล่ะก็ มากันเปน็ แถวล่ะ
ล่ะวะ ตียงุ ตีแมลงวนั ตอี ะไรต่ออะไร ทำ� ไปตามสบายใจ ไมม่ ี
๔๗ เจตนางด เว้น ละ เลกิ จากการกระท�ำแบบน้ันก็ช่ือวา่ ไม่มศี ีล ๔๗
ไมม่ ีธรรม ไมม่ ีศีล ไมม่ ธี รรม ไมม่ เี มตตาตอ่ สตั ว์อื่น คนท่ีจะ
รักษาศีลได้ ก็เป็นคนมีเมตตาสูง เมตตาสงู กวา่ มนษุ ยธ์ รรมดา
งดเวน้ ไมฆ่ ่าสัตว์ ไม่ตัดชีวิต ไม่เบียดเบียนในสตั ว์อื่นต้องได้รับ
ความล�ำบาก เพราะการกระทำ� ของเรา มคี วามยำ� ... หวาดกลัว
ยำ� เกรงส่งิ นนั้ มหี ริ ิ มีความละอายต่อการกระท�ำอย่างนนั้
ตอ่ ค�ำที่จะพูดอย่างนน้ั มคี วามละอายตอ่ การทำ� บาป อยู่อย่างน้นั
เพ่ินว่าเทวดาท้ังหลายรู้ รูแ้ ลว้ กบ็ อกกนั ต่อๆ ไป คนคนน้ัน อา้
(เสยี งเคร่ืองบิน)
อ้า อันนม้ี ายังไงเนยี่ ไปชบิ แล้ว เข้าเมฆไปแลว้ มนั เป็น
อะไรล่ะ อะ่ อา้ เออ มา ผ่านให้เราไดเ้ ห็น สิ่งศักดิ์สทิ ธ์ิ หรือสิง่
ประดิษฐส์ ถาน ส่งิ ท่ีท�ำขน้ึ จากฝมี ือมนษุ ย์ กท็ �ำได้ทุกอยา่ ง เพราะ
ไดเ้ รียน ไดร้ ู้ เคร่ืองยนต์กลไกทุกชนดิ ทำ� ข้นึ จากฝีมือมนษุ ย์

5

6 อยู่ด้วยความสงบ มเี มตตาตอ่ กนั มอี ะไรก็สงเคราะหส์ งหากันไป๑๙ มกราคม ๒๕๕๗
ฝมี ือมนษุ ยม์ นั เก่งกล้าสามารถขนาดนน้ั ท�ำใหม้ นั เหาะเหนิ เดิน อา้ เท่าที่จะมี เออ ได้ สงเคราะหส์ งหาเขาเรียกว่า
ฟ้าไปได้เลย เออ ผา่ นให้โลกได้เหน็ ไดร้ ู้ แต่ว่าเกิดน�้ำมันมัน
หมด เชื้อเพลิงมนั หมดตรงไหน อ่ะเฮอะ นอ่ี นั ตรายมาก เชื้อ จาโค
เพลิงมันหมดแล้ว ไมม่ ีแล้ว เออ ตดิ ใหม้ ันเดินต่อไป มันก็ไม่
เดนิ แลว้ กด็ งิ่ พสุธา ดงิ่ ลงมาสู่พืน้ ดิน เพราะว่าความดึงดูดของ หรือว่าการให้ทาน เปน็
แผน่ ดนิ มนั มีมาก สามารถดงึ ดดู เอาวสั ดตุ า่ งๆ ให้ลงมาสู่ดินได้
อยา่ งสะดวกสบาย แตว่ ่ามนั ไมส่ บายสิ แลว้ มันตายกอ่ นนะ่ มัน จาโค จาคะ
จะทันถงึ พ้นื หรือเปล่า หัวใจจะขาดกอ่ นน่ะ มันวี้ดๆๆ ลงมา อา้
ส่ิงเหล่านกี้ ก็ ารทำ� ขึน้ ดว้ ยมันสมองของมนษุ ย์ มันสมองของมนษุ ย์ อนั หนึ่ง สงเคราะหส์ งหาเพอ่ื นมนษุ ย์ดว้ ยกนั สตั ว์อ่ืนที่ ๔๗
รู้ได้ทุกสงิ่ ทุกอย่าง เคร่ืองยนตก์ ลไก รู้ไดท้ กุ อย่าง เออ ตกทุกข์ไดย้ าก ลำ� บากยากแค้น เขากอ็ าศยั มนษุ ย์บา้ งเป็นบาง
จ�ำพวก นั่น ใจมนษุ ย์สงู มนษุ ย์ใจสงู แตว่ ่าอยา่ เบียดเบียนสตั ว์
๔๗ ท่ีใจตำ�่ อย่าเบียดเบียนเขาให้ลำ� บากลำ� บนเลย เป็นทุกข์เปน็
ยาก ทลุ กั ทุเลกว่าจะตายก็ โธ่ ถ้ามนษุ ย์เบียดเบียนแล้ว กถ็ กู ฆา่
ถา้ เอามาจัด มาท�ำข้นึ ตามความรู้ของตวั เองล่ะ เป็นไปได้ ถกู ตแี ล้ว กเ็ จ็บปว่ ยไปหรือว่าตายอย่างทุลักทุเลท่ีสุด ไม่พงึ กระทำ�
เป็นบั้งฟนื บง้ั ไฟ เป็นเครื่องยนต์กลไก ที่เหาะเหนิ เดินฟ้าไปได้ อยา่ งน้ัน เราเปน็ ผู้มศี ีล เป็นผมู้ ีธรรม มคี รูบาอาจารย์เป็นผ้สู อน
แตค่ วามรู้ของมนษุ ย์ทั้งน้ันแหละ มนษุ ยม์ ันมมี ันสมองวิเศษ สั่ง เออ ถา้ ท�ำตามคำ� สัง่ คำ� สอนของครูบาอาจารยแ์ ลว้ เรากเ็ ป็น
อาจจะรู้ได้ นๆี่ เหน็ เปน็ พยานแล้ว เป็นๆ พยานแลว้ นๆี่ เอา ผู้บริสุทธิ์ เป็นผู้บริสทุ ธิ์กาย วาจา ใจ เปน็ ผ้บู ริสุทธิ์ ไม่เบียดเบียน
มนั ข้นึ ไปเนยี่ มนั เหาะเหนิ เดินฟ้ามาได้ดว้ ยปัญญามนษุ ย์ แต่มัน สตั วอ์ ่ืน ตามค�ำตั้งปณธิ านตอ่ หนา้ พระเจ้าพระสงฆแ์ ลว้ ไม่
จากมนษุ ย์ อนั นนั้ เป็นเรื่องโลกเขา แตป่ ญั ญามนษุ ย์อยรู่ ว่ มกนั เบียดเบียนชีวิตผูอ้ ื่น เออ ใหเ้ ขาได้รับความเดอื ดร้อน น่ันเรียกว่า
ไมเ่ บียดเบียนกนั น่ันวิเศษมาก เออ วิเศษมาก ประเสริฐมาก
มนษุ ยอ์ ย่รู วมกนั ไม่มาเบียดกนั ไมอ่ จิ ฉากัน ไม่ตารอ้ นกัน เจตะนาหงั ภิกขะเว กมั มัง วะทามิ

มเี จตนาบริสุทธผ์ิ ุดผ่อง ความบริสทุ ธผิ์ ดุ ผ่อง จะเกิดมีได้
เพราะเจตนา เจตนาบริสทุ ธ์ิ เจตนาไม่มีการจะเบียดเบียนชีวิต

7

8สตั ว์ให้ไดร้ ับความล�ำบากใดๆ เลย อมื เจตนาอยา่ งน้นั มนั เก่ียว ท�ำเบียดเบียนสัตว์อื่นอยู่อย่างน้ัน มันสงู กวา่ สตั ว์หรือเปล่า ถา้
มเี จตนาอยา่ งนัน้ แล้วสงู กว่าสัตว์อื่นหรือเปลา่ เออ เทวดาเหน็
เจตนาของเทวดา เออ เจตนาของเทพเจา้ เหลา่ เทวาทั้งหลาย แลว้ โมทนาหรือเปลา่ นงุ่ ขาวหม่ ขาวแลว้ อยา่ งงก้ี ร็ ะวงั ระวงั มัน ๑๙ มกราคม ๒๕๕๗
ผคู้ วามม่งุ บริสุทธผิ์ ุดผอ่ งใสต่ ัวเอง ชำ� ระกาย ชำ� ระวาจา ช�ำระ จะเปอ้ื น มนั จะแฉลบ มันจะแฉลบออกจากทางเดนิ ของมัน อา้
ช�ำ... ชำ� ระใจ ให้ถงึ ความบริสทุ ธิ์ผดุ ผ่องไดก้ เ็ ปน็ เทวดา ใจอย่างงั้น แฉลบออกไปได้ ไปตบร้ิน ตบยงุ ตบแมลง ตีแมลงอะไรมัน
ใจเป็นเทวดา ใจมนษุ ยบ์ ริสุทธ์ิผดุ ผอ่ ง ท�ำใหต้ วั เองบริสทุ ธ์ิ ตายไปด้วยเจตนา ทำ� อย่างนนั้ กเ็ รียกวา่ หลอกลวงโลก เรามา
ผดุ ผอ่ ง ดว้ ยกาย วาจา ใจ ไม่ให้ไปทำ� บาปทางกาย ทางวาจา หลอกลวงโลกหรือเปล่า ไมไ่ ดห้ ลอกลวง มีเจตนาอยแู่ ลว้ ตงั้ ใจ
ทางใจ เออ ใหถ้ งึ พรอ้ มไปด้วยเจตนาที่ดี เออ ไม่เบียดเบียน งดเว้นอยแู่ ลว้ แต่มันอาจจะเผลอไปบางครั้งบางคราว ถา้ มสี ติ
ผู้อ่ืน ให้เขาไดร้ ับความล�ำบากแตอ่ ยา่ งใด อนั นเ้ี ปน็ เจตนาของผู้ อยู่ประจำ� เนอ้ื ประจ�ำตัว ไม่ ไม่สามารถท่ีจะลว่ งเกนิ ทำ� บาปไป
มีเจตนาสงู มเี จตนาบริสทุ ธ์ผิ ดุ ผ่อง ใจเหมอื นกับจะหลดุ พ้นไป ได้ ดว้ ยกายกด็ ี ดว้ ยวาจากด็ ี ด้วยใจกด็ ี ไม่สามารถท่ีจะมีเจตนา
จากความเศร้าหมองท้ังหลาย ความเศร้าหมองขุ่นมวั ท้ังหลาย ลว่ งเกนิ มเี จตนามุ่งม่ันอยู่อยา่ งนนั้ รักษากาย วาจา ใจของตน
ความอาฆาต พยาบาท จองเวรทั้งหลายเหลา่ น้นั มันจะหลดุ ใหเ้ ปน็ กายบริสุทธ์ิ เป็นวาจาที่บริสุทธิ์ มีเจตนาในใจ ไม่เผลอ
๔๗ ออกไปจากใจเรา ไม่มๆี ไม่มีเจตนาอย่างน้นั เลย เปน็ คนบริสุทธิ์ ไมห่ ลงเลย ไปทางท่ีผิดๆ ไมเ่ ผลอให้ไปอยา่ งงนั้ ต้งั ใจอย่างงนั้ ๔๗
ผุดผ่อง เม่อื ใจสะอาดแล้ว เป็นคนสะอาดกาย วาจา ใจแลว้
เจตนาก็บริสุทธ์ิ ไปดว้ ย บริสุทธ์ิ ไปดว้ ย มีเจตนาบริสทุ ธ์สิ ะอาด มาเดี๋ยวน้ี มาวันนี้ นมิ นตห์ ลวงพอ่ มา ใหม้ าเทศน์ ว่างัน้ น่ะ
เออ ใหม้ าเทศน์ใหฟ้ ัง เทศน์ใหร้ จู้ ักคุณค่า คณุ สมบตั ิของใจ เราจะ
เอาอะไรมาเปน็ คุณสมบตั ิพาดี ขัดเกลาใหอ้ ล่องฉ่อง ให้สะอาด
(ฉันนำ้� ชา) หมดจดได้ ก็เจตนาของเราสิ เจตนาของเราตง้ั ใจแล้ว เราจะละเว้น
จากบาป ไม่ฆา่ สัตว์ ไม่ลักทรัพย์ ไม่ประพฤติผิดในกาม ไมก่ ล่าว
อ้า พูดไป พดู มา น�้ำลายมนั เหนยี ว มันจะพดู ไม่ออก โปป้ ดมดเท็จ หลอกลวงผอู้ ื่น ไม่ดมื่ กนิ สรุ าเมรัย สงิ่ ที่เปน็ ข้าศึก
นำ้� ลายมันเหนยี ว อันนขี้ อฝากญาติโยมทั้งหลาย ทกุ คนใหอ้ ยู่ แก่ศีลธรรม ถ้าเมามายแล้วมันกล็ มื ไปหมด ถ้าไปเมาไปมาย
ในศาสนาเรา ถอื ศาสนาเป็นท่ีพึ่งของเรา เราก็พึง่ ค�ำสั่งคำ� สอน ลืมไปหมด กนิ เหลา้ ลงไป มอมเมาจิตใจตวั เอง แล้วกท็ ำ� ให้จิตใจ
ของพระพุทธเจ้าน้นั เปน็ ส่ิงที่ช�ำระล้าง ขดั เกลากเิ ลส ความโลภ ตัวเองล่มุ หลง ตะเพดิ ไปต่างๆ นานา
ความโกรธ ความหลง อยู่ในหัวใจของเราให้มนั อล่องฉอ่ ง หรือ
ว่าขาวสะอาดบริสุทธ์ิ เออ เราตกอยูใ่ นห้วงมหรรณพ ตกอยใู่ น (เสียงนกรอ้ ง) 9
ภูมเิ พศของมนษุ ย์ แตย่ ังเอาตนไปท�ำบาปกรรมอยู่ มีเจตนาไม่ดี ท�ำให้กระทบกระเทือนถงึ จิตใจผอู้ ่ืน เออ

10

๑๙ มกราคม ๒๕๕๗

(เสยี งนกรอ้ ง) อ้า เรียกกันมาอกี แลว้ ๒ ตวั แลว้ มา มาฟัง เออ

๔๗ เออ มนี กนอ้ ยๆ มารอ้ งอย่นู น้ั ด้วย มาฟังเพ่นิ เทศน์ เพนิ่ แสดงวา่ มนษุ ย์ไม่ใหฆ้ า่ สัตวต์ ัดชวี ิต ๔๗
เราล่ะเปน็ พยานอกี เออ มาไดน้ ่งั ฟังอยา่ งดี อยู่ เออ
เออ จริงแล้วหลวงพอ่ เนาะ(นะ)
(เสียงนกร้อง) ตน้ ไมห้ รือต้นสายไฟ อมื ฟังอยู่ ก็เรียกกนั มาด้วย จิ๊บๆๆๆ
มาเร็วๆ มาฟงั
จิ๊บๆๆๆ อย่เู ลย เออ จริงแลว้ จริงแลว้
ถา้ ยงั เขาเบียดเบียนอยู่ ก็ชื่อวา่ รักษาศลี ยังไง เฮอะๆๆ (เสยี งนกร้อง)
เออ ไม่ใชแ่ ลว้
(เสยี งนกรอ้ ง) นั่น เฮอะ เออ มันนา่ สงสารสัตว์อื่น ผู้มเี จตนาบริสทุ ธ์ิ
ต้องรักษาศีล ตามคำ� ทหี่ ลวงพ่อเทศนาสง่ั สอน บางทีอาจจะรูว้ า่ ความหมายของผูพ้ ูดก็ได้ ร้คู วามหมายว่า เพ่ิน
ใหเ้ วน้ จากการฆา่ สัตวต์ ัดชีวิต ทุกสิ่งทุกอยา่ ง ไมใ่ ห้เบียดเบียน
ซ่ึงกันและกัน อ้า อนั นถี้ า้ ประพฤตปิ ฏบิ ัติเคร่งครัด ตามที่พูด
มาน้ี แล้วกเ็ ป็นคนบริสุทธิ์ ได้ สตั วอ์ ่ืนเขาก็ไม่เกรงกลวั อา้ อาจ
จะลงมาขอกินอาหารตามในลานนก้ี ็ได้ อ้า เหมอื นดงั เราไป
พุทธมณฑล แล้วมนั เรียกกันมาเปน็ พรวนเลย พวกนกกม็ า

11

12 บารมี คงเป็น มนั เปน็ ธรรมดาทรมาน ล�ำบากตรากตรำ� ขนาด ๑๙ มกราคม ๒๕๕๗
พวกปลากม็ า มากนิ อาหาร วนั นเ้ี ขาแจกอาหาร มันกม็ ากนั โอ้โฮ ไหน สู้ สู้ ปรึกษากันเป็นอนั หน่ึงอนั เดียวกัน สู้ เราสู้ได้ไหม
มากนั มากมาย มนั คงจะเรียกกันว่ะ มันจึงรู้กัน มาเป็นกลุ่ม เป็น สู้ได้ เออ เราจะไปอยู่ป่า อย่เู ขา มัทรีเอยเธอจะสู้ได้ไหม เออ ได้
กอ้ น เปน็ พันกนั จริงๆ กนิ อาหาร อ้า แยง่ กันละ่ ตัวไหนมกี ำ� ลัง หาเลย้ี งพระแกว้ ตา บรรดาพระ... บวชเป็นฤๅษี เลยี้ งถึงลกู ดว้ ย
หลาย ก็เอาชนะตวั มกี ำ� ลังน้อย เออ แตว่ า่ เขากต็ ง้ั ใจถวั เฉลีย่ กัณหาชาลี เลยี้ ง ไดผ้ ลหมากรากไมก้ เ็ ลี้ยง เอามาเลยี้ งกนั
กันแล้ว ไมแ่ ย่งกันล่ะ แต่นา่ สลดสงั เวช ในเม่ือเขาไปขอ ๒ กุมารเดะ เขาไปขอเอา ชชู ก
ชชู กได้เมียสาว เออ อมื ให้ ให้สามีไปขอเอาลกู ของพระเวสสันดร
๔๗ เพ่ินหมดทุกอยา่ ง ชา้ งแก้วก็ให้ ม้าแก้วก็ให้ รถจักรรถแจวก็ให้
ให้ไปหมดเลย เออ จงไปขอเอาลกู ของพระเวสสันดรน่ะ กัณหาชาลี
(เสียงนกร้อง) นั่น มาเป็นคนรับใชเ้ รา จงึ จะใหอ้ ยู่ดว้ ย เฮอะ ไอ้เฒ่าแกก่ ็ไม่รู้
อ้าว ตวั ใหญ่ๆ กม็ ี หวั เทา่ นก้ี ็มี ตวั ใหญๆ่ ไม่มี ใครไปแย่ง จักอะไร เออ ฟังคำ� เมยี แลว้ กอ็ ยากได้คนใช้ท่ีดีๆ เอาไว้ใช้ ไปตาม
มนั ไดห้ รอก อืม มันแยง่ กนั แตต่ ัวนอ้ ยๆ แยง่ กนั ตวั ใหญๆ่ เขา คำ� บอกขอของเขา อมื ธุดงค์ตามป่าไปไกลเหลือเกินแล้ว เออ ๔๗
กก็ ลวั ถกู เขมอื บ ถกู คาบไปกิน หรือเขมอื บไปกินเลย เออ อ้า ทุกขก์ ส็ ู้ ทุกข์กห็ ม่น(บุก) หนามสน(หนาม)ก็ผา่ (ฝา่ )
อนั นสี้ ตั วต์ ง้ั แต่ครั้งโบราณกาลมา ในป่าหิมพานต์โน้น ปา่ ขี้อน้ (ป่าหญา้ ชนดิ หนึง่ ที่มีลกู ของมันชอบติดตามผ้าหรือตาม
หิมวนั ตประเทศ อยู่ด้วยกนั อยูด่ ว้ ยศลี อยู่ดว้ ยธรรมกนั กนิ กางเกงเมอื่ เราเดินผา่ น) ตันหน้า บก่ ลวั แล้ว ไปได้ ไป เพ่ือไป
แต่ของบริสทุ ธ์ิ หากนิ แต่ของตายแลว้ ไมไ่ ดฆ้ า่ สตั ว์ตดั ชีวิตอะไร ขอเอา ๒ กัณหาชาลี มาให้เมียของตวั เอง
เลย อยู่ในปา่ หิมพานต์ ...วนั ต์ พระเวส มนี ทิ าน เพิ่นเลา่ ให้ฟงั นางอมิตตดาเป็นคนสัง่ ให้ไปขอ นางอมติ ตดานั่นก็ อืม
แอ้ แมน่ างมัทรีไปตามพระเวสสนั ดร ไปอยูใ่ นปา่ หมิ วันตประเทศ เข้าใจวา่ ตายแล้ว เข้าใจว่าตายแลว้ ไปในปา่ ใหญ่ ดงหนาป่าใหญ่
หากินผลหมากรากไม้ หัวเผือก หวั มันไปเร่ือยๆ เอ้ จนวา่ ผม ตายในป่าแล้วละ่ เฒ่าชชู กคนน้ี คงอยู่ไมร่ อดหรอก เออ ตอ่ ให้
ไม่มสี กั เสน้ เออ ผมร่วง ผมรว่ งหมด โอ้ เราอ่านหนงั สอื เรื่อง หนจี าก น่ัน เขา ความสขุ ของเขาซะ เออ น่ะ เปน็ อยา่ งยงั ง้นั
ประวตั ิอนั น้นั แลว้ เกดิ ความสลดสงั เวชข้ึน โอ้โฮ เพ่ินบำ� เพญ็ แตว่ ่าตายจริงๆ กลับ แก่กเ็ ปน็ คนจำ� ทางได้ดี ไปทางนๆ้ี ๆๆ จำ�
ไปเมอื งน่ันเมืองน้ีไปได้ อ้า เวลาออกจากป่า ขอกัณหาชาลีได้
แลว้ ฆ่ามา้ ตีมาเหมือนดงั สตั ว์นล่ี ะ่ เออ เพราะกัณหาชาลีนอ้ ยๆ
ไมร่ จู้ ักเดียงสาอะไรหรอก เขาให้นอนอยู่กับพ้ืนดิน ก็นอนอยู่กับ
พื้นดนิ นั่นแหละ แตว่ ่าตัวพราหมณ์ชชู กน่ัน ขึ้นไปแขวนอู่นอน
13

14 นางมัทรี กัณหาชาลี ไปอยูใ่ นปา่ สมยั โนน้ เทวดาบอกเล่ากนั หมด

ให้มากลำ�้ กรายไม่ได้ ดแู ลเป็นพเิ ศษ เออ คนมบี ญุ มบี ุญ มีผู้ ๑๙ มกราคม ๒๕๕๗
ดแู ล มีผรู้ ักษาให้ เออ เฮอะ ถ้ามนั มีแตป่ างนั้น สมัยครบู า
อาจารยพ์ าเราไปภู เขาภพู านคำ� แลว้ ก็ภเู วียง ภอู ะไรเหลา่ นพ้ี าไป
ก็มีสตั วส์ ิงห์มหิงสา(ควายป่า) มากนิ น้�ำ กินอะไรดว้ ย เสยี งมนั
เลียน้�ำ จกๆๆ มันเลียน้�ำเอา มันไม่ไดด้ ูดกนิ ธรรมดา มันเลีย
เอาคอื หมากินน้�ำนแ่ี หละ เสือมนั เลยี จกๆๆๆ ได้ยิน ได้ยนิ กับหู
เรานงั่ ฟงั เทศนห์ ลวงปอู่ ยู่ เอ้ เสียงนมี่ ันไมใ่ ชเ่ สยี งธรรมดานะ
อย่ขู ้างบนก่งิ ไม้ ต้นน่ันต้นนี้ เขากลวั เสอื กลัวสางจะมา แตว่ า่ เนย่ี เสียง เสียงสวบนำ�้ อืม มนั ดัง จกๆ บักใหญอ่ ยู่ เขาก็ ก็กลัว
กณั หาชาลกี ็มีชีวิตเหมือนกัน ทำ� ไมไมด่ แู ลรักษา เออ มี ใจ เสือ ตัว... ตัวอะไร
หยาบชา้ เหลือเกิน ปล่อยไว้ข้างลา่ ง รอ้ นฮอด(ถงึ )เทวดา เทวดา เอา้ กค็ รูบาอาจารย์ไมต่ าย เราก็ไม่ตาย ก็ เออ ต้งั ใจลง
๔๗ กแ็ ปลงตนลงมา ใหน้ อน ใหน้ อนบนตัก ให้ปลอดภยั จากมด มด ไปอันน้นั ภาวนา เพิ่นกเ็ ทศน์ไป แลว้ กด็ งั ขน้ึ ๆๆ เทศน์เสยี งดัง ๔๗
ยุง ร้ิน ยงุ มด ปลวก ไม่มาใกล้เลย เทวดาอ่ะ มาแปลงตวั ลง ฟังชดั ขนึ้ เออ ออ๋ รู้ รูว้ า่ มนั มาอยู่ แต่มันไมท่ �ำไม มันมากินน้�ำ
มาดูแลรักษาเนย่ี เฉยๆ มนั ไมท่ ำ� ไมคนหรอก ของเราเฉยๆ อย่าไปฟังมนั จุด
ตะเกียงเจ้าพายแุ ขวนไวท้ ่ีตน้ ไม้ ให้มันสว่างไสว มันมากินน�้ำ
ถ้าอ่านไป ก็ซึ้งไป เสร็จแล้วมันก็ไปแหละ มนั กก็ ลับไปหาลกู หาเมยี ละ่ มนั มีลกู มี
เมีย นูน้ รอยมนั บกั ใหญ่ เทา่ ปากกระโถนน่ี รอยมัน เวลามนั ไป
ในตำ� ราพระเวสสันดร กณั หาชาลี เกิดมาซึ้งนำ้� ใจ อมื เป็น แล้ว จึงไปดู มันมานๆ่ี มาน่ี เหยยี บข้ี โคลนไปตรงนๆี้ โอ้ เห็น
อยา่ งงนั้ มีความจริงอันน้ี พระโพธสิ ัตวท์ า่ นทำ� มาแล้วได้ เพ่ิน รอยมนั แล้ว เกดิ ขนลกุ ขนพอง กลวั มันหมดแลว้ น่ะ เพ่ินบอก
เป็นมหาสัตว์ มหาสัตว์เวสสันดรชาดก แตพ่ วกเรากบ็ ำ� เพญ็ บารมี วา่ เทวดารักษาหรอก ไม่ต้องกลัวอะ่ นะ่ ครบู าอาจารยเ์ พ่ินบอก
ทีแรกก็ยากใจอยูน่ ะ จะรักษาศลี กย็ ากใจตวั เองอยนู่ ่ันแหละ จะ ไมต่ อ้ งกลัว เรามาปฏิบตั ธิ รรม มาภาวนา จำ� ศีลภาวนา เทวดา
ไหวไหม อ้า ไปนอนในป่าได้ไหม เออ เสอื สิงห์หงิ แสง อา้ เสือ รักษาเองหรอก อะ่ น่ะ อ้า เทวดาสัมมาทฏิ ฐิก็มี เขาไมม่ าคาบ
สงิ หม์ หิงสา(ควายปา่ ) อะไรมาเบียดเบียนจะทำ� ยงั ไง เออ แต่ เอาเราไปหรอก อะ่ เน้อ โอ้โฮ มนั เท่าปากกระโถน ใหญก่ ว่าน้ี
ว่าเทวดารู้กนั หมดแลว้ ล่ะ ไม่ใหส้ ัตวส์ งิ ห์มหิงสา(ควายปา่ ) รอย รอยเสอื น่ะ รอยใหญๆ่ เปน็ คืบ มันกวา้ งอะ่ เน้อ ถา้ มนั คาบ
ท้ังหลายมาเบียดเบียน เออ พระกุมาร ตัง้ แต่พระเวสสันดร เอาเราไป มันก็ไปจ้อยอ่ะ ตายจ้อยล่ะ บ่ยากหรอก แน่ะ แต่ว่า
15

16 ไปอยปู่ า่ ที่มเี สือสางคางลายหลายชนดิ เขาก็ไมท่ ำ� ไมเรา ๑๙ มกราคม ๒๕๕๗
บุญบันดาล เทวดารักษา ไม่มี ใครเปน็ อะไรเลย ไม่มี ใครเบียดเบียน ตา่ งคนตา่ งอยู่ ตา่ งคนต่างไป ไมเ่ บียดเบียนใคร เออ เวลาไป
กนั หรอก เขามากินแล้วเขาก็ไป เออ เขาไม่ๆ มาอย่แู คใ่ หค้ นกลวั บิณฑบาต เดนิ ทางจากคำ� หวายยาง(วดั ป่าครี ีวนั )ไมใ่ ช่ คำ� เม็ก ๔๗
เฉยๆ หรอก เออ อันนก้ี ม็ หศั จรรย์ เร่ืองความมหัศจรรย์ของ (วดั ถำ�้ พระคำ� เมก็ ) ออกบิณฑบาตแตเ่ ชา้ มดื มาตามทาง เวลา
โลกมอี ยู่ เออ สตั วอ์ ่ืนอย่าข่มเหงสัตวอ์ ่ืน สตั วอ์ ื่นอย่ารังแกสตั ว์ กน็ ั้น โอ้ มนั เสยี งดังครามตรงน้ี ใหม้ ันออกไปทางนแ้ี ล้วมันไป
อื่น ให้เป็นเพ่ือนเป็นฝูงกันเนอ้ ขากลบั มากแ็ วะไปดูรอยมัน รอยมันไปนี่ มันไปทางนี้ ดงั คราม
สัพเพ สตั ตา สุขติ า โหนตุ หน่ึง เพิ่นวา่ โธ่ ดรู อยมันเทา่ ปากกระโถนใหญๆ่ นแี่ หละ รอย
สพั เพ สตั ตา อะเวรา โหนตุ เสือ เสอื โคร่ง เออ แตเ่ ขาก็หลีกทางใหเ้ รา ไมไ่ ดข้ วางทางเราเลย
สัพเพ สัตตา อพั ๎ยาปชั ฌา โหนตุ ไม่ไดเ้ บียดเบียนเราเลย เขาก็หลกี ทางใหเ้ รา ให้ไปได้สะดวก ไป
บิณฑบาตมาเล้ียงครบู าอาจารย์ ทา่ นไปไม่ ทา่ นไปไม่ได้ เดนิ
๔๗ ทางไกลไมไ่ ด้ ให้ท่านอยู่กับท่ี อา้ เรา พวกเราเป็นคนหนมุ่ พา
กันไปเดนิ บิณฑบาต อืม ไม่ๆ ไมก่ ลวั ตาย เอาชีวิตฝากไว้กบั
นเี่ รากส็ วดแผ่เมตตาอยทู่ กุ วนั ๆ เออ ก็คุ้มครองปอ้ งกัน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ล่ะ ไป ภาวนาไป เวลามาภาวนา
ไดด้ ี เพราะฉะน้ัน เทศนม์ าเปน็ ปกิณณกนยั เพื่อต้องการอยาก มาอยู่อยา่ งงัน้ ก็ ปลอดภยั ๆ เพราะฉะนนั้ ความปลอดภยั ของ
ให้ญาตโิ ยมพุทธบริษัทท้ังหลาย ได้เข้าใจ หยิบไปพนิ จิ พจิ ารณา เราจะมีขนึ้ กเ็ พราะการรักษาศีล ประพฤติปฏบิ ตั ธิ รรม
ด้วยปัญญาอันฉลาดของตนๆ เองเถิด
เอาแล้ว ขาจัง(ขาชา) ขาจัง(ขาชา) เออ ช่างมนั เถอะขา
ทำ� จริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ เออ ปล่อยมันท้งิ ไปซะ มันจัง(ขาชา) อืม หึ มัน ปลอ่ ยมนั ท้งิ ไป แล้ว
ทำ� จริงๆ ไดผ้ ลจริงๆ มันจัง(ขาชา)ทำ� ไม เออ นั่งนานเรา เออ เราน่งั นาน ทับขาไว้
ขาน้ันอย่าทับมนั หึ อา้ ขานั่นอยา่ ทับมัน เอาขาใหมม่ าทับไป
เออ อะ่ หึ กน็ ั่นละ่ ความอดกล้นั ทนทาน เขาวา่

ขนั ติ หิตะ สุขาวะหา

ความอดกล้นั ทนทานเป็นตบะอยา่ งยอดเยย่ี ม เปน็ ความ
อดกลัน้ อย่างสูง เหนอื การเหนบ็ ชาจะกินยงั ไงๆ ถ้าเราอดกลน้ั

17

18 ได้ เราเฉยจนว่าไมม่ ีเลย ไมม่ ีแขง้ ไมม่ ขี า ไมม่ ีหลัง ไม่มเี อวเลย

นง่ั ได้ตลอด ไมม่ ีปวดแข้ง ปวดขาอะไรเลย ถา้ ไปยดึ มันกห็ นกั
เขา้ ๆๆ ขาชา หนกั เขา้ ๆ ก็ไปไม่รอดแล้ว นอนอ่างหล่าง(นอน
หงายดว้ ยอาการที่หมดเรี่ยวแรง) อ่ะ หึ เออ ขาชา
ขามนั ก็เป็นพญามาร อนั หน่งึ เหมือนกัน แขนเรา มือเรา
ก�ำอะไรก็ไมไ่ ด้ ถ้ามนั หนาวจัดๆ มา จับอะไรกห็ ลุดตนี หลุดมอื
ไป เพราะฉะน้นั ก็เอาความอดกลั้นเข้ามาใส่ วา่ ความอดกลนั้
ของเราจะมจี ริงหรือเปลา่ เออ อดเอา ทนเอา เออ อดกลน้ั
ทนทาน แคน่ ที้ นไม่ได้เหรอ
เอาล่ะท่ีแสดงมาเปน็ ปกณิ ณกนัย เพื่อตอ้ งการใหพ้ วก
เราท้ังหลาย นำ� ไปใคร่ครวญพินจิ พจิ ารณาตามความเปน็ จริง
๔๗ ใหเ้ หน็ ตามความเป็นจริง เออ ถา้ อดกลัน้ ทนทานไปได้ และชนะ
พญามารแล้ว ชนะใจตัวเองแลว้ กช็ ่ือว่าเป็นผชู้ นะ ไม่ยอมแพ้
ต่อแต่นัน้ ก็จะไดป้ ระสบพบเหน็ แตค่ วามสุขความเจริญท้ังทาง
คดโี ลกและทางคดีธรรมทกุ ประการ รับประทานฝอยมา หรือ
วิสชั นามา ก็ยุติด้วยเวลา เอวงั กม็ ีด้วยประการฉะนี้

(สาธุ สาธุ สาธุ)

เทศน์ไปๆ มนั กเ็ มอ่ื ยเหมอื นกนั เวย้

หลวงปูท่ อ่ น ญาณธโร ๒๕ มกราคม ๒๕๕๗
วนั เสาร์ที่ ๒๕ มกราคม ๒๕๕๗ เวลา ๑๕.๐๐ น.
๔๘
ณ ศาลาหลวงพ่อทรงธรรม
วัดอโศการาม ต.ทา้ ยบา้ น

๔๘อ.เมอื ง จ. สมุทรปราการ

(อาราธนาเทศน์)
อาราธนาเทศนแ์ ล้ว เออ หูมันบด่ ีเน้อ ว่าเบาๆ ไมไ่ ดย้ ินน่ะ
หมู ันไปแลว้ มันไปเสียจากเราแลว้ หู แอ้ แต่ว่าจมูกยังเวน้ ไว้ให้
หายใจอยู่ มันยังไม่ไป แต่ว่าหูนี้ไปแลว้ ถา้ จะฟงั เสียงโทรศัพท์
กม็ ี ใส่หกู ่อน ใสห่ ูเอาๆ เปดิ โทรศพั ท์ซะก่อนมันจึงเขา้ โอ้ มัน
อนจิ จังโว้ย มันอนจิ จัง
สงั ขารเนย่ี มนั โลกยี ์ มนั บ่เทยี่ งม่นั แล้ว คอื แทด้ ังนพิ พาน

1

2 นั่นน่ะมันน่ะ นพิ พานเพิ่นวา่ มันเท่ียงบ่เนยี่ เราอยูใ่ นโลกยี ์ อีก โอ้ย เรามาอยู่กับความไม่เท่ียง อาศยั ของไม่เที่ยงอยู่
อาศัยเขามา แขง้ ขา ตนี มอื หตู า อาศัยเขาอยู่ ทุกอยา่ งละ่ แต่
เนยี่ ก็ต้องใชข้ องโลกีย์ เป็นหู เป็นตา เป็นจมูก เปน็ ลนิ้ เปน็ กาย อยู่ดว้ ยอะไรล่ะ อืม มนั ฉันอะไรแล้วอยู่ ฉนั จังหนั ได้ ฉันอาหาร ๒๕ มกราคม ๒๕๕๗
ของใช้ในโลกยี ์ทั้งนั้นน่ะ เออ มนั ไม่เท่ียงนัน้ แหละ ประเด๋ียวมัน หวานคาวอะไรไดอ้ ยู่ มันก็อยู่ไป ลมหายใจก็สะดวกอยู่ ถ้าลม
ก็ไปหนจี ากเรา มนั ไป เวลามนั อยูก่ ็ใช้งานมันไดอ้ ยู่ เวลามนั ดบั หายใจไม่สะดวกแลว้ เอาอกี แหละ อมื เขาก็อาจจะหาม หรือเอา
มันกด็ บั ไปเลย มันเอาไปหมด ตาก็เอาไป หกู เ็ อาไป จมูกกเ็ อา รถไปส่งโรงพยาบาล ให้โรงพยาบาลจัดการให้ ช่วยเหลอื ทาง
ไป ลน้ิ ก็เอาไปหมด ไม่ให้เราใชอ้ กี ตอ่ ไป มแี ตพ่ ระเพลงิ แหละที่ เดนิ ลมหายใจเขา้ ออก ความเต้นของหวั ใจ ระบบของหัวใจยงั
ท�ำลายให้ พระเพลงิ ผูจ้ ะกินให้ เก็บให้ เกบ็ กระดูก เกบ็ อฐั สิ งั ขาร ท�ำงานดีอย่หู รือ รับ ระบบประสาททุกส่วน อมื เวลาเขาปิด
อะไร มีแต่พระเพลิงละ่ เป็นผ้เู ก็บอ่ะน่ะ แต่เดี๋ยวนเี้ รายงั พูดกนั แล้วมนั จะเปน็ ยงั ไงละ่ ทีเนย่ี มนั จะดบั ลงๆๆ แต่ละอยา่ งๆ แข้ง
ได้อยู่พอรเู้ รื่อง อืม ขาเนยี่ ก็ขนึ้ มาแค่นี้ ก็ได้หามมาแลว้ ขน้ึ มาแคน่ ้ีไดม้ าแล้ว แขง้
เอาแลว้ เหรอ อาราธนาแลว้ เหรอ โอ้ คยุ ของไม่เท่ียงให้ ขาจะใหเ้ ดินเอง ทกุ คนว่ามนั จะเซ เซ ถลาไถลไป ผิดจังหวะก็
กนั ฟงั ซะก่อน มนั ไม่เท่ียง รปู ก็ไม่เที่ยง สงั ขารท้ังหลายทุกส่วน ล้ม ผิดจังหวะหวั เข่ามนั ไมม่ ีแรงแล้ว เพิ่นกล็ ม้ ลงไป นล่ี ะ
๔๘ ก็ไมเ่ ที่ยง แขนขา ตีนมือ บางทีมันกก็ �ำไม่ไดม้ ัน มนั ๆ จัง(ชา) ๔๘
มันหนาว ก�ำไมไ่ ด้ เนย่ี มันไมเ่ ที่ยงแล้วล่ะเนย่ี เปน็ อย่างงัน้ นะ่ สังขารา อะนจิ จา
อมื จิตก็บ่เท่ียง สงั ขารทั้งหลายไมเ่ ที่ยงหนอ
บงั เกิดกอ่ แล้วกลับกลาย

ดจุ ฟองแห่งนำ�้ หมาย
แล้วแตกก็ดบั วบั กระเด็น

รปู งั อะนจิ จงั เออ เขารอ้ งสรภญั ญะ เออ ใหฟ้ ังอยู่ เวลามันจะแตกแล้ว
เวทนา อะนจิ จา มนั หา้ มไม่อยู่ หน่มุ ก็ตาย เปน็ เด็กอยกู่ ต็ าย ตายต้งั แต่ในท้อง
สัญญา อะนจิ จา มนั ก็มี ออกมาแลว้ รอ้ งอแุ วๆ้ อยู่ เขาว่าอะไรละ่ ชว่ ยแม่ ช่วยแม่
สังขารา อะนจิ จา เออ อุแว้ อุแว้ ชว่ ยแม่ ชว่ ยแม่ หหึ ึหึ โอย้ รอ้ งขอให้ช่วยเหลอื
วิญญาณัง อะนจิ จัง ต้งั แต่ออกมาใหมๆ่ เขา้ ไปก็ประคบประหงม งมกนั อา้ งมเลอื ด
งมหยัง(อะไร) งมข้ี งมเยีย่ วกันมาเร่ือยๆ ต้งั แต่เกิดมา

3

4 เกิดอกี ตวั สงสัยน่ันแหละ ตวั จะพาเราเกิดอกี เออ อืม เอ้า๒๕ มกราคม ๒๕๕๗
เพราะฉะนั้น ผูป้ ระคบประหงมเราท่ีสดุ กแ็ ม่ พอ่ เออ อาราธนาแล้ว ศลี ๆ เสร็จๆ เรียบรอ้ ยแลว้ เออ
ประคบประหงมเรา พ่อกบั แม่ เพ่ินจึงยกพอ่ แม่เป็นเทวดาของลูก
เออ เปน็ นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสัมพทุ ธัสสะ
อาหไุ นยบคุ คล นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสมั พทุ ธสั สะ
เปน็ ผู้ให้ความสะดวก มนั เป็นอะไรๆ หรือมงั้ หอบเอาหา นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มาสัมพทุ ธัสสะ
หมอ ใหห้ มอช่วยเหลือ ทางเดนิ อาหาร ทางเดนิ ลมหายใจ ทาง
เดนิ ของเลือดของลมในรา่ งกาย อาศัยผอู้ ื่นมาหรอกเราจงึ ได้ใหญ่ ขอความนอบน้อมของเราท่านทั้งหลาย จงมแี ดพ่ ระผู้มี
โตมาขนาดน้ี ถ้าไม่มบี ญุ กค็ งตายแลว้ ล่ะ ตายแล้ว อืม จะตาย พระภาค ผู้เป็นอรหันตต์ รัสรชู้ อบเองพระองค์นนั้ เออ
อยูร่ อมร่อหลายเที่ยวมาแลว้ อืม บวชเขา้ มาแล้ว เออ กม็ บี า้ ง
กมั มัง วชิ ชา จะ ธมั โม จะ สลี งั ชีวิตะมุตตะมงั ๔๘
๔๘ มมี า มาบวชอยบู่ า้ ง มาเยอื นอยูบ่ า้ ง ความตายมาเยอื นเราอยบู่ ้าง อิมสั สะ ธัมมะปะริยายัสสะ อตั โถ

ความตายไม่เลอื กหนา้ กษัตราพราหมาณงั สาธายัสมนั เตหิ สักกัจจงั ธัมโม โสตัพโพติ
มีจนชนทุพพลงั จะเรืองฤทธ์ิอิสสโร
ขนาดไหนกต็ าม ชกั หนา้ นว่ิ มโุ มโห เออ นัง่ ตามสบาย น่ังสมาธติ ามสบาย อย่าไปยกมอื อยู่
ตลอดเวลา สังขารมนั ก็ไม่เอาไหนนะ่ มนั ไมเ่ อาไหน ไม่เอาเลย
หรืออ่อนหย่อนกาโย น้อมคำ� นบั อภิวนั ท์ มนั เมื่อยพนมมอื ตลอดเวลามันก็เม่ือย ทา่ นบอกว่าให้ เอาหูใส่ใจฟัง
ยงั ไง เขาก็ไมอ่ ยถู่ ึงคราวเขา เรง่ รีบเลยๆ เออ เพราะฉะน้ัน เออ แคน่ นั้ แหละ เอาหเู พ่ินหรอกเปน็ ผจู้ ดจำ� เป็นผูบ้ นั ทึกคอื ใจ
ครบู าอาจารยจ์ งึ เตอื นเรา บนั ทกึ เสยี ง เสยี งเนยี่ ก็ไม่ถาวรอะไรหรอก บางทีกแ็ หบแหง้ ไป
ปากไมอ่ อกเลยบางครั้งบางคราว มันเปน็ อนจิ จัง มันไม่เที่ยง
อยา่ ประมาทเด้อ อย่าประมาทเด้อ มันไมใ่ ชเ่ รา มันเป็นอนัตตาดว้ ย เป็นทกุ ขังด้วย เป็นอนจิ จังด้วย
รีบเรง่ ท�ำความเพียรซะ ใหห้ มดสงสัยทางโลกียเ์ ขาซะ ทาง เปน็ อนตั ตาดว้ ย
โลกเอาใหม้ ันหมดสงสัย ถา้ สงสัยอยเู่ รื่อยไป นั่นแหละตัวพา
สังขารนี่โลกียม์ นั บ่เท่ียง มันเป็นคอ่ ยๆ เหงีย่ งๆ(เอนเอยี ง)
อืม มันสิถมิ้ (ทง้ิ )ไป มอ้ื ใด๋(วนั ไหน)วันไหน สงั ขาร

5

6 เนย่ี เร่ืองกายมนั ไมเ่ ท่ียง สังขารมันไม่เท่ียง เวลาแขง็ แรงอยู่รีบซะ๒๕ มกราคม ๒๕๕๗
ช่างมันเถอะ เปน็ หนา้ ท่ีของเขา เปน็ หน้าท่ีของเขาจะต้อง ทา่ นเตือน เวลาแข็งแรงอยอู่ ยา่ ประมาท ใหร้ ีบท�ำความพากความ
ให้โอกาสเรา อายุเราไดป้ ูนนแ้ี ลว้ ท่านก็ไปก่อนเรา เพียร ต้งั จิตตัง้ ใจ ประพฤติปฏิบตั ิให้เข้มแขง็ อยา่ อ่อนแอ เพิ่น

หลวงปมู่ ่นั (หลวงปมู่ ั่น ภรู ิทัตโต) บอกอยา่ งง้ี แน่ะ ธรรมชาตมิ ันเปน็ อย่างงัน้ จะเขม้ แข็งขนาดไหน
หลวงปูเ่ สาร์(หลวงปู่เสาร์ กนั ตสีโล) ก็ทรุดโทรมได้ ทรุดโทรมไปด้วยโรคาพาธ พาธ พยาธิ มนั เตรียม
หลวงปสู่ งิ ห์(หลวงปสู่ งิ ห์ ขนั ตยาคโม) พร้อมของมันอยเู่ สมอ เตรียมพรอ้ มจะเอาไปอยู่ เออ
แตว่ า่ มาอยู่ในกรุงเทพฯ ก็มาขออาศยั โรงพยาบาลเขาอยู่
หลวงปอู่ ะไรๆ ทั้งหลายท้ังปวง ที่เราเกิดทันท่านอยู่ ท่าน มนั ใกล้หมอดี เออ มนั ใกลห้ มอ ภาคภมู ิใจอยู่ วา่ เราอยู่ใกล้หมอ
ก็ไปหมดแลว้ เรายังโงเ่ องอยู่เหรอ ยงั ประมาทมัวเมาอย่เู หรอ หมอคงจะช่วยเหลือเรา เวลาเราพะงาบๆ ขึน้ มา เออ หายใจไม่
เออ เร่ืองของจริงมนั มอี ยู่อยา่ งง้ัน คล่อง หายใจไมอ่ อก เจ็บหนา้ อกบ้าง เจบ็ ทอ้ งบ้าง เจบ็ ไส้เจบ็
พุงบ้าง แตป่ านนน้ั ก็ถกู เชือดเฉอื นไปหลายอยา่ งแลว้ เชือดเฉือน
๔๘ ถึงคราวแลว้ เรง่ รีบ เข้าคัน้ บบี ดวงชวี ัง อะไร ในสกลกายของเรามันก็มี เออ หลายอย่าง ตับ ไต ไส้ พุง ๔๘
มีจนชนทพุ พลัง จะเรืองฤทธ์อิ ิสสโร เกิดขึน้ มาได้ เราไมเ่ คยไดเ้ ล้ยี งมันเลย มันมาเกดิ ในเรา เกิดแล้ว
ขนาดไหนก็ตาม จะหนา้ นวิ่ ชักโมโห กท็ ำ� ให้เจบ็ ปวดรวดรา้ ว เป็นนวิ่ ในถุงนำ้� ดีคร้ังหนึ่ง ครั้งนน้ั ไป
หรืออ่อนหยอ่ นกาโย น้อมคำ� นับอภิวนั ท์ งานศพของหลวงพอ่ อะไรล่ะ เออ ลมื อ�ำเภอบ้านผือ อำ� เภอ
วงั สะพุงไปนนู้ ละ่ ท่านเป็นหนมุ่ กวา่ เราอยูน่ ดิ หน่ึง อมื เกิดก่อน
ไหว้วอนเอาไวย้ งั ไงก็ไมอ่ ยู่ ทรัพยศ์ ฤงคารนะ่ มนั เรง่ รีบ ท่าน ๑๒  ๑๑ เดอื น ๑๒ เดอื นพู้น( โน้น)ละ่ เกือบปี เกิดที่หลงั
เขา้ คัน้ บีบดวงชีวงั เพราะฉะน้นั ขอฝากทกุ คน เฒ่าแก่หรือเปน็ เรา แตท่ ่านก็ไปกอ่ น แขง็ แรงที่สุด อมื ก็นกึ ว่าท่านเป็นคนแข็ง
คนหน่มุ คนสาวก็ดี ถึงคราวแล้วมันเขา้ เร่งรีบ เขา้ ค้ันบีบดวงชี แรงท่ีจะอาศยั พง่ึ พาอาศยั ได้ ในที่สุดท่านก็ไปก่อนเราเลยปะเนย่ี
วงั มจี นชนทพุ พลังยังไงกเ็ อาไม่อยู่ จะเรืองฤทธ์อิ ิสสโรขนาดไหน ตายก่อนเรา เราอตุ ส่าห์หอบสงั ขารตวั เองไปชว่ ยงาน ไปชว่ ย
ก็เอาไม่อยู่ เปน็ อยา่ งงน้ั ละ่ มนั เปน็ งานศพ อมื หลวงพ่ออะไรน่ะอยู่ นกึ ได้ เออ อมื ไปชว่ ยงานศพ
ท่าน ใส่ฟนื ใสไ่ ฟเรียบรอ้ ยแล้ว แลว้ ไมไ่ ดน้ อนท่ีน่ัน เพราะมัน
อะนจิ จัง ทกุ ขัง อะนตั ตา ไม่มีท่ีนอน ไปนอนโนน้ กับหลวงพอ่ เออ เมอื งสกลนครพนู้
( โนน้ )ละ่ อ�ำเภอเดียวกนั ละ่ แตว่ า่ มันอยู่คนละหวั เมอื ง ไปนอน
ครบู าอาจารยส์ อนเรามาตัง้ แต่วันโกนผมหัวเขา้ บวช สอน เวลากลางคนื มามันเจบ็ ข้นึ มันตขี ้นึ มาซะแลว้ อมื ปวดพเิ ศษ
7

8 สงบลงได้ ตื่นเช้ามาเขาก็จัดการหาอาหารมาเลีย้ งแตเ่ ชา้ จะเดนิ
ทางเข้ากรุงเทพฯ วนั นลี้ ่ะไปเคร่ืองบินไมท่ ันหรอก ไปรถยนต์
เอา อืม มนั เปน็ อะไรแลว้ จะได้ ได้เยยี วยากันอยูใ่ นรถยนตก์ ย็ งั ๒๕ มกราคม ๒๕๕๗
ดีกว่า เออ ขึน้ เคร่ืองบินแลว้ จะทำ� ยังไงล่ะ มันเปน็ หนักๆ พอดี
เจ็บพิเศษ นวิ่ มนั ส�ำแดงฤทธิ์ ตวั นว่ิ มนั เข้าไปอยูใ่ นถงุ นำ้� ดี แล้ว ได้บารมขี องพระองค์โสมฯ รถโรงพยาบาลน�ำสง่ ถงึ โรงพยาบาล
มนั อยู่แออดั ยดั เยียดกันเกินไป ว่าตง้ั ๗ ตวั ๘ ตัว ๘ ก้อน วิชัยยทุ ธ ไปเขากเ็ อาเขา้ ห้องฉุกเฉนิ เลยหน่า เออ ไมไ่ ด้ใส่ ยา
แลเทา่ หวั แม่ เทา่ หวั แมม่ ือนี่ อยู่ในถงุ น�้ำดีแห่งเดียวน้อยๆ มนั สลบสะเลบิ เลย ว่าจัดการเลย ฉีดเลย ผ่าเลย ผ่าท้องเลย เออ
๔๘ กเ็ จ็บเอาแทบตายอะ่ เอ้ มันอย่างง้ีมันไมไ่ หวนะ มนั เป็นอาการ ที่มันเจบ็ มนั ปวดนะ่ ...ผ่าตดั ไดผ้ ล หายเจบ็ หายปวดทันทีเลย ๔๘
อย่างนมี้ นั ไม่ไหวนะ มนั ตายไดเ้ ลยนะ ท�ำยงั ไงอะ่ อยู่ท่ีนกี่ ็ไม่มี แอ้ เขาเอาได้ ตรวจมาเจอนว่ิ เขากต็ ดั ผา่ ออก ตัดถงุ นวิ่ ออก
โรงพยาบาล เอาเราไปนอนท่ีโรงพยาบาลเอกอุดรเถอะปะเนยี่ มา เอามาให้ ใหห้ ลวงพ่อดู อย่าพง่ึ ผ่า ให้ท่านฟ้นื มาก่อน จงึ
ออกจากท่ีน่ันน่ะ เอารถมารับไปสง่ เอกอุดร เอกอดุ รก็ชว่ ยปบุ๊ ค่อยผา่ ใหท้ ่านดู เออ มนั เป็นยงั ไง ท่ีนกี้ ็ดแู ล้วแข็งแรง หายใจ
ปบั๊ ชว่ ยบรรเทาปวดนซ้ี ะก่อน ไอ้หมอและเคร่ืองมือมันไมค่ รบ หายคอดีแลว้ น่ังได้ เขามาดู เขากม็ าผา่ ถุงนำ้� นว่ิ ถุงนำ�้ ดี ผา่ ถุง
อะ่ ทางนกี้ ฮ็ ือฮากันไป ทางกรุงเทพฯ โอ้ เป็นอาการอย่างง้ัน นำ�้ ดีแลว้ มนั มีแต่นวิ่ เตม็ ถุงอ๊ะยะ(มากมาย) เปน็ แม่ ๘ เปน็ ๗
มนั ตายเอาปจั จุบนั นะ เอามาเรว็ ๆ ให้ถงึ วนั นแี้ ละคืนนด้ี ้วย เอา ตัว ๘ ตัวพ้นู ( โนน้ )ละ่ อยใู่ นนั้น โอ้ ขนาดนที้ ีเดียว มนั จะเลน่
งานเรา เยบ็ อืม เย็บแผลในถุงนำ้� ดี ให้ ตับมนั ดีอยู่ ไตมนั ดีอยู่
หมดทุกอย่าง เอาแตถ่ งุ นำ�้ ดีออกเท่าน้ันกพ็ อแล้ว เออ นพ้ี ดู ไป
เร่ืองทกุ ขสจั จ์ให้ฟงั

ไวน้ านตาย เราก็กลวั ตายเหมอื นกันนะ อตุ ส่าห์กินโนน้ กินน่ีไว้ ทกุ ขะสจั จะ
ปวดรวดร้าว เรากก็ ลวั ตายแนน่ ะ อุตสาหท์ ้งิ โนน้ ทงิ้ น้ีไว้ มันเจ็บ
ปวดรวดร้าว นอนในรถมาก็ปวดมาอย่างงั้นแหละ จนถงึ เอกอุ มันเป็นได้ เปน็ พระอยูม่ นั ก็ไม่เวน้ เวลามนั จะเป็นมนั ก็
ดรแล้วปะเนยี่ โรงบาลเอกอุดรนั่นนะ่ รู้จักกนั เออ เขาก็เอาเขา้ เปน็ ข้นึ มาเลย ผ่าท้องให้ดู มนั อยพู่ รอ้ มตวั เอง มันท�ำอะไร
ห้องฉุกเฉนิ เลย ไปฉีดยาบรรเทาปวดให้ซะกอ่ น เออ ก็ไดค้ วาม ตวั เองนะ่ เขากท็ ำ� เยบ็ ให้เรียบร้อย หายเจบ็ หายปวดแลว้ กเ็ อา
เวย้ เงยี บเลย มนั ส�ำแดงเดชอยู่ในกระเพาะ นว้ิ เจบ็ ปวดรวด กลับวัด เออ ถ้ามนั เปน็ อะไรขึ้นมาอีก จึงค่อยมาใหม่ เออ น่ี
ร้าวมากมาย จนจะขาดใจตายพูน้ ( โน้น)ละ่ แตว่ ่าเขาท�ำยงั ไงมนั เทศนเ์ รื่องทุกขัง ท่ีมันเกิดขน้ึ กบั ตัวเอง

9

10

๒๕ มกราคม ๒๕๕๗

ทกุ ขัง อะนจิ จงั อะนตั ตา หรือเนยี่ มันก็ใกล้กับความตายน่ะ อมื ความทกุ ข์อนั นี้
มันมีต่อทกุ คนละ่ ใครก็ผ่านมาทั้งน้ัน คลอดออกเอง เออ บาง
มนั เกดิ ได้ทุกขณะในชีวิตแตล่ ะชีวิต มี มโี รคประจำ� ตัว อ้า รายก็ผ่าเอาลกู ออก ถา้ ไมผ่ ่าเอาลกู ออกแมก่ จ็ ะตายดว้ ย เออ
๔๘ อันนท้ี ่ีเห็นคุณค่าของแม่เลีย้ งดเู รามาตัง้ แต่นอ้ ย คลอดเราเป็น แนะ่ เป็นไปอย่างง้นั แนะ่ โลกเขาเปน็ อยา่ งงน้ั ทำ� นับไม่ถ้วน ผา่ ๔๘
ยงั ไง แม่สลบไสลไหม เออ โอ้ย เกอื บตาย สลบไสลอยู่ ออกมา ออกนับไมถ่ ว้ น ปลอดภัยก็นับไม่ถว้ น ตายกนั อยใู่ นท้องกย็ ังมี
ออกยากซะด้วย บ่าไหล่มนั ใหญ่ มนั เอา เอาทางหัวออก มนั คา อีกนะ
บา่ ไหลอ่ ยู่ ห้อยอยู่อย่างงัน้ แหละ ตง้ั เปน็ ชว่ั โมงๆ เวลาหลดุ ออก
มาก็สลบอยู่ซะกอ่ น ออกมาจากชอ่ งคลอดแลว้ สลบอยซู่ ะกอ่ น สพั เพ สังขารา อะนจิ จา
ยงั ไมไ่ ห(่ รอ้ งไห้) เขามาตบหลงั ตบไหล่ให้ ท�ำอะไรให้ ให้หวั ใจมนั สงั ขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ
ฟนื้ และอาบนำ้� อาบท่าให้จงึ อุแวๆ้ ขนึ้ มา ไห่ๆ (รอ้ งไห)้ ขึ้นมา บงั เกดิ กอ่ แลว้ กลับกลาย
เอาแมๆ่ ที่ว่าอยา่ งงนั้ น่ะ อา้ ยงั ไม่ร้จู ักภาษา จะรอ้ งไห้กอ็ แุ ว้ๆ
นี่ ร้องให้ชว่ ย ช่วยลา้ ง ชว่ ยตัดสายแหแ่ ผส่ ายบือ(ตัดสายรก) ดจุ ฟองแหง่ นำ้� หมาย
ใหอ้ ย่างดีซะกอ่ น แลว้ ก็อยดู่ ีกินดีมาเรื่อยๆ เออ ก็มคี วามสมบูรณ์ แล้วแตกดบั วบั กระเด็น

พนู สุขขน้ึ มาเรื่อยๆ นี่ได้พูดเร่ืองของทุกข์ให้ฟังเป็นอย่างงั้น ผ่าน ไปก็มี เออ วิญญาณนั่นตอ้ งครองกนั มา ประคบประหงม
มาแล้วมหันตทุกข์ ทกุ ข์ใหญ่ท่ีสดุ เกิดเปน็ ทกุ ข์ นเี่ รียกวา่ กันมาจึงใหญถ่ ึงโตขน้ึ มา เออ อนั นพ่ี ดู เร่ืองของทุกข์ ใหท้ ุกคน
ได้ฟังซะก่อน ไมใ่ ชแ่ ต่เปน็ พระมาอย่างนน้ี ะ่ ประคบประหงมมา
ชาตปิ ิ ทุกขา ชะราปิ ทุกขา มะระณมั ปิ ทุกขัง อา้ ฟมู ฟกั รักษามาตัง้ แตน่ อ้ ยจนใหญ่ เออ จงึ คอ่ ยมโี อกาสได้

11

12 ๒๕ มกราคม ๒๕๕๗
ใหญโ่ ตมากบั เขา โตจน ๑๐ กว่าปีแล้วจงึ ไดม้ โี รงเรียนมาต้ัง ๑๐
กว่าปแี ลว้ ๑๑  ๑๒ ปแี ลว้ จึงคอ่ ยมโี รงเรียนมาตัง้ ข้นึ ที่วดั ท่ีบา้ น เพราะฉะนน้ั การจะเทศน์ให้ฟงั วนั น้ี กเ็ ทศนเ์ ร่ืองสงั ขาร
จึงจะได้ไปเขา้ โรงเรียนกับเขา ซะกอ่ นน่ะ เออเพิ่นเน้อ
เพราะฉะน้ัน การศกึ ษาเลา่ เรียนจึงเรียนไม่ทันเขาแลว้
อายมุ นั พ้นวัน พน้ พ้นจากอายุในเกณฑศ์ กึ ษา เขาก็ใหอ้ อกไปซะ
ก่อนแล้ว ค่อยมาศกึ ษาใหมโ่ รงเรียนผู้ใหญ่ภาคปลายเขาจะเปดิ
อยู่รอ... ไมไ่ ดจ้ บป. ๔ อะไรกบั เขามาเขา้ โรงเรียนผู้ใหญภ่ าคปลาย
แตพ่ อป. ๔ แต่วา่ เขากย็ ังให้ นั่นก็ใหค้ วามเป็นธรรมอยู่ เออ

ไอน้ มี่ ันหัวดเี ว้ย สงั ขารนี่โลกยี ม์ นั บเ่ ทย่ี ง แมน่ เปน็ คอ่ ยๆ เหงยี่ งๆ(เอนเอยี ง)

๔๘ ให้เปน็ คนเขียนกระดาน เพ่ินโตแล้วใหเ้ ขียนกระดาน บต่ ั้งเท่ยี งม่ัน คือแทด้ ังนพิ พาน นู้นล่ะ ๔๘
เขียนเลขก็ดี เขียนอกั ษรก็ดี เขียนอะไรก็ดี เขียนกระดาน แล้ว
ก็ให้อธิบายใหห้ มฟู่ ัง เออ เรียกว่าไดเ้ ป็นคนชี้กระดานใหน้ ะ่ ตง้ั แต่ เพ่ินบอกอยา่ งงน้ั อยา่ ประมาท อย่าพากันประมาท
ความตายนแี้ ขวนคอทกุ บาดยา่ ง อ้า มนั แยกกัน ตายเวลาไหน
ก. ไก่ ข. ไข่ มาเรื่อยๆ มันกต็ บึ ท้ังวนั นั่นแหละความตาย เพิ่นไม่ให้ประมาท ครูบา
เลขผานาทีอะไร อาจารย์ บอกว่าอยา่ ประมาทความตายมนั มี ติดตามตัวเราไป
อยูท่ ุกลมหายใจ หายใจเขา้ แลว้ ไม่ออก มันเป็นยังไง หายใจออก
อันนบ้ี วกอนั นม้ี ันเปน็ ยังไง แล้วไม่เขา้ อีกเลย มดิ (เงยี บสนทิ )เลย ออกไปแล้วมดิ (เงียบสนทิ )
อันนบ้ี วกอันนมี้ นั เปน็ ยังไง เข้าไปไม่ได้

สอนได้ สอนหมู่ตง้ั แตเ่ ป็นเดก็ มา ไปสอบ ไปสอบกบั เขา เพราะฉะนัน้ ชีวิตของเราจงึ อย่กู บั ลมหายใจ หายใจเขา้
สอบกับเขา ผา่ น เขาวา่ ผา่ นแล้ว ผา่ นแลว้ ไมต่ ้องสอบอะไรหรอก หายใจออกนเ้ี ปน็ ตวั ชีวิต ถา้ ไม่รูจ้ ักอนั นั้นอนั นี้ ชีวิตจะมอี ยู่ อา้
ดตู ัวหนังสือ ดกู ารเขียนหนงั สอื เขียนเลข เขากร็ วู้ ่ามันเกง่ เก่ง กม็ ีความขะมกั เขมน้ รีบเรง่ ขวนขวายเอาความรูจ้ ากครบู าอาจารย์
มากเลยล่ะ เขา เขาใส่ไฟเราหรือใสป่ ุ๋ยเราอ่ะ เขายกย่องสรรเสริญ เราก็อา่ นหนงั สือได้แล้ว ก็อา่ นตำ� รับต�ำราเอาเอง กเ็ ปน็ จำ� นวน
มาต้ังแตเ่ ปน็ เดก็ ไมน่ ้อยเหมือนกนั ไมไ่ ด้หลับ ไมไ่ ด้นอน ถา้ ไปดูตำ� รับตำ� ราก็

13

14 ประมาท เพราะวา่ ความตายนมี้ นั แขวนคอเราอยู่ ทุกวัน ทกุ เวลา ๒๕ มกราคม ๒๕๕๗
ลมื เวลานอนไป มนั เพลิน เพลินกบั ตวั ธรรมะที่พูดอย่ใู นน้นั นะ่ พดู อยดู่ ีๆ ต่ืนเช้ามาตายแลว้ อย่างนกี้ ็มี โอ้ย ไม่ ไมน่ ่าตายเลย
ในตำ� รับต�ำรามธี รรมะ โอ้โฮ มากมาย ผูเ้ พ่ินกิเลสเบาบาง เพ่ินก็ เห็นแข็งแรงดี เพราะฉะนนั้ ความตายมนั มีตามเราอยู่ทุกวัน แต่
เอาใจใส่ในการเลา่ เรียนศึกษา ไดเ้ ป็นมะหง มหากเ็ ป็น อมื วัยน้ี เดก็ หรือว่าอยู่ในครรภ์ คลอดออกมาใหมๆ่ ตายกม็ ี พอ
ดังยกตัวอยา่ ง หลวงตามหาบัว(หลวงตามหาบัว ญาณสัมปนั โน) ๒ ปี ๓ ปตี ายก็มี อีก ๔  ๕ ปีตายก็มี มันตดิ ตามเราอยู่อย่างงนั้
เป็นตน้ เพ่ินมีสัตย์มจี ริง จะเรียนให้ได้เปรียญ ๓ ประโยคจบ โรคภยั ไข้เจ็บ มนั เป็นของส่วนกลางที่ตามพวกเราอยอู่ ย่างน้ัน
แล้วก็ เลิกแล้วๆ เลกิ เรียนแล้ว จบ ๓ ประโยคจะออกปฏิบัติ อย่าเข้าใจว่าเรานะ่ จะไมเ่ ปน็ อะไรหรอก อืม ยงั แขง็ แรงอยูว่ ่า
อ่ะเนอ้ เพ่ินกอ็ อกมาทาง ทางปฏิบัติ อยากไปแสวงหาครูบา อย่างงั้นน่ะ ไม่ใชอ่ ยา่ งงั้น เพราะสงั ขารมนั ไม่เที่ยง มันเป็นทกุ ข์
อาจารยป์ ฏบิ ัติดีปฏบิ ตั ิชอบ อยู่ไหนอะ่ หลวงปู่อะไรอะ่ ท่ีมีช่ือ เปน็ ทกุ ขงั กองทุกข์ ก็คือธาตุขนั ธข์ องเรา เปน็ อนจิ จัง เปน็ ของ
เสียงดีๆ เพ่ินก็จะศกึ ษาไปขอ้ วตั รปฏิบัติกับหลวงปมู่ ่ัน(หลวงปู่ ไมเ่ ที่ยงแนน่ อน แขง็ แรงอย่กู ็ตายก็มี กห็ ลายครั้งหลายคราว
มั่น ภรู ิทัตโต)เขา้ ใหญเ่ ลย เพ่ินก็ได้ธรรมะธัมโม มีดวงตาเห็น
ธรรมขึน้ มา โอ้ แจง้ สว่างในจิตขึน้ มา แจง้ แล้วก็ไมห่ ลง ๔๘

๔๘ พวกเรายังหลงอยู่ ท่ีอบุ ัติเหตุรถชนภูเขา กลง้ิ ไปตามภเู ขา นั่นก็เคยชนมา
แล้ว แต่ไมต่ าย เออ ถามหาคนขบั รถ คนขบั รถไปไหนแลว้
ยงั ไมแ่ จ้ง ยังไม่แจง้ ในธาตุขันธร์ า่ งกายของเรา เรากลบั ไอป้ ระตูรถมนั งบั หัวใส่ขี้ดนิ อยู่ พนู พนู ลำ� พูนเอย๋ เฮ็ด(ท�ำ)อยู่
หลงมัวเมาเพลิดเพลินอยอู่ ย่างงัน้ แตท่ า่ นกบ็ อกกำ� ชบั ไวว้ า่ อย่า ไหน ตอบรับขึ้นมา ครับ ผมอยนู่ ี่ อา้ ว มันเป็นอยา่ งน้ันขนึ้ มา
ประมาทนะ เพราะความตายนม่ี นั ติดตามเราอยทู่ ุกขณะ อืม เหรอ รถทับหวั อยู่ ประตูรถหนบี หวั ไปใส่ขี้ดนิ อยอู่ ย่างง้.ี ..เลย
นอนหลบั ไปแล้วกน็ ึกวา่ วนั ตาย ฟ้ืนขึ้นมาตอนเชา้ ก็ยิ่งวา่ ตนมี อ้า ลุกข้นึ มาได้ก็ขับรถตอ่ ไมไ่ ปแลว้ จะไปเย่ยี มโยม พ่ีน้องปว่ ย
ชีวิตอยู่ อ๋อๆ ดี มีชีวิตอยูก่ ็ดี จะไดท้ ำ� ความเพียร ความพราก อยอู่ ดุ รฯ เราก็ไปงานศพหลวงปู่แหวน(หลวงปแู่ หวน สจุ ิณโณ)
ความเพียรต่อไป หลายวนั หลายคืน งว่ งเหงาหาวนอนไม่หลบั คนขับรถมันกแ็ ย่

ดู ทกุ ขงั ดู อะนจิ จงั ดู อะนัตตา 15
ใหม้ นั ได้เหน็ แจม่ แจ้งขึ้นมาได้ อา้ น่ีนะ่ คำ� เตอื น เตอื นผู้
ปฏบิ ตั ิธรรมท้ังหลาย ไม่ใชค่ �ำพูดเฉยๆ นะ่ คำ� เตอื น เตอื นวา่ อย่า

16 ขบั ต้งั แตเ่ มืองเชียงใหมม่ าถงึ เมอื งเลย งว่ งนอนพอแรงแล้ว อย่แู ค่น้นั นะ่ อย่างอ่ืนอยา่ ไปคิด คิดมัน ถ้ามนั เผลอไป
อมื ในขณะที่ใจเผลอ ใจตก เออ ไปตายในขณะนนั้ เสียทีนะ
แตว่ ่าจะเดินทางตอ่ ไปเยี่ยมคนไขท้ ่ีจังหวัดอดุ รฯ อา้ ที่โนน้ น่ะ เพ่ินวา่ ใหเ้ อาใจจดจ่อระลกึ ... ระลกึ ต่อความตาย ให้ดูพจิ ารณา๒๕ มกราคม ๒๕๕๗
เปน็ คนไข้อยู่หมูบ่ า้ น เออ ตา่ งหาก คนไขเ้ ป็นญาตกิ ัน ใหม้ าดู ความตายของตัวไว้เสมอๆ ให้มันใจสบาย อมื แนะ่ ไมต่ าย
นั่นก็ไปๆ คนขบั รถมนั ง่วงนอน ไปมา ๒ วนั ๓ วัน เดนิ ทางมา ปลอดภัยแลว้ แนะ่ ปลอดภยั จริงๆ แหละ นำ� ค�ำสอนของครูบา
จากเชียงใหม่มาถงึ วัด คืนเดียวก็ไปอกี จะไปอกี น่ะ ตอ่ ไปอกี ไม่ อาจารย์ไปประพฤติปฏบิ ตั เิ วลาน่ังอยู่ในเคร่ืองบินเนย่ี ภาวนา
ตอ้ งนอนมันเนยี่ แหละ ไปมนั เนยี่ ง่วงนอน มันเป็นนมิ ิตตาลาย อืม ภาวนาอย่าหลง
หรือวา่ ฝนั ฝันตาลายข้ึนมา มหี มี ใหญ่ตวั หนง่ึ วิ่งออกมา จาก
หนทางขา้ งภูเขาอะ่ จะมาชนรถเรา เราเลยพารถหลบ รถเราเลย
ชนภเู ขา เลยตที ้องไปเลย เอ้ มนั หมที ี่ ไหน มาด้วยกนั เนยี่ ได้ พทุ โธ หายใจเขา้ พุท หายใจออก โธ
นัง่ มาดว้ ยกนั ไมเ่ หน็ หมีสักตัวเลย อ้า มนั วา่ มีเห็นหมเี ลย อ้า
อะไรจะพดู ไปมากมาย ยงั เห็นหมีหรือไม่เหน็ มึงอย่าพดู เลย เขา ไปเรื่อยๆ ไม่เพลิดเพลนิ อะไรล่ะ เร่ืองดนิ ฟ้าอากาศเป็น
๔๘ จะมองเราไดว้ า่ พดู เพ้อเจ้อเหลวไหลไป ไปชนลงท่ีนั่น รถควำ่� ลง เรื่องของเขา เขาจะตกลงมากเ็ รื่องของเขา มนั จะเกดิ ลมใหญพ่ ายุ ๔๘
ท่ีน่ัน เรากก็ ระเด็นกระดอนออกมาจากรถไดอ้ ยา่ งปาฏหิ าริย์ ใหญข่ ึน้ มาก็เปน็ เรื่องของเขา
ออกทางประตูท่ีมันไมท่ ับคน มนั ออกทางนอ้ี อกมาได้ นั่นกร็ อด
ตายมาครั้งหนึ่ง อา้ เนย่ี ไมแ่ น่นอนการเดินทาง อืม ไปเคร่ือง สงั ขารน้ีโลกยี ม์ นั ไมบ่ เ่ ทยี่ ง มนั เปน็ คอ่ ยๆ เหงย่ี งๆ(เอนเอยี ง)
บินก็ตกใจ ไปรถยนต์กต็ กใจ ไปรถไฟกต็ กใจอยูอ่ ยา่ งงนั้ น่ะ
ไมป่ ระมาท ภาวนาเด้อ อืม เอาไว้ไมไ่ ด้ ตอ้ งติดตามอยูก่ บั มันเสมอ พวกเราเปน็
ผู้ท่ีมีภารกิจการงานมากมาย เป็นญาติโยมกด็ ี ท�ำไร่ไถนา ท�ำ
ครบู าอาจารย์เพนิ่ บอก มาหาเลยี้ งชีพ น่ังรถนงั่ เรือ อยา่ ได้ประมาท ใหม้ ีสตอิ ยูก่ บั เนอื้
เวลาขนึ้ เครื่องบนิ เวลาข้นึ รถยนต์ ใหภ้ าวนา กับตวั อย่าไปปลอ่ ยเพลดิ เพลนิ ไปตามอารมณ์โลกเขา ใหอ้ ยู่กับ
เน้อื กบั ตวั อย่างงัน้ ตายก็ตายไปดีเพ่ินวา่ อยา่ งงัน้ ไม่ไดต้ าย
อยา่ ไปเพลดิ เพลนิ เฉยๆ ให้ภาวนา มันอุบัติเหตุมันเกดิ ได้ ทลุ กั ทเุ ลอะไรหรอกไป ไมไ่ ด้ตกนรกหมกไหมถ้ า้ เราภาวนาพุทโธ
ทกุ เมอ่ื ให้มสี ติอยกู่ บั เนื้อกบั ตวั อยู่ เพิ่นรับประกันเตม็ ร้อย เออ ถ้าภาวนา ไม่หลง ไม่ลืม อยู่
กบั พุทโธ เอาอย่แู คน่ นั้ ไมต่ อ้ งเอาอยา่ งอื่นมาบริกรรมให้มัน
หายใจเขา้ พทุ หายใจออก โธ ปลอดภยั ชว่ ยใหป้ ลอดภยั ได้ ทกุ สถานในกาลทกุ เม่อื ปลอดภยั

17

18 วนั นัน้ มนั เดินขบวนกนั มา ดทู ีวเี ขาหรอก มนั ประมาท ความ ๒๕ มกราคม ๒๕๕๗
ประมาทมวั เมา ถูกรถชนเอาเละตุ้มเปะไปเลยก็มี ตายคาที่ก็มี
อนั นคี้ ำ� เตอื น ท้งั หมดนเี้ ป็นค�ำเตือน ไปตายท่ีโรงพยาบาลก็มี เพราะว่ามัวเมา เย้วๆๆ อยอู่ ยา่ งงั้นละ่
พุทธบริษัทอยา่ อยูด่ ้วยความมัวเมาประมาท ใหอ้ ยูก่ ับเน้อื แนะ่ มัวเมาเพลินสนกุ สนาน วา่ ตวั เองจะไมต่ ายอยูง่ ้นั แหละ
อยู่กบั ตัว อยู่กบั อารมณท์ ี่ภาวนานั่นละ่ ภาวนาอะไร ภาวนาพุทโธ บดั นเ้ี ราหลบรถอุบตั ิเหตุ มนั หลบคันอ่ืนแลว้ มันมาชนเอาคนั
จึงเอาพุทโธน่ันแหละขึ้นมาภาวนา ย�้ำอยู่แคน่ นั้ รู้สึกตวั โอ้ ของเราเข้า แล้วปีนขา้ มไปเลย แน่ะ ตายมาหลายรายแลว้ ประมาท
เครื่องบินลง ถงึ ลานบิน ลานจอดแล้ว แถด กับดนิ แลว้ ใจสว่าง ถงึ ความประมาทอยา่ งงนั้ อันนที้ า่ นไมใ่ หป้ ระมาท แมจ้ ะไปใน
ขึ้นมา อ๋อ บต่ ายแล้ว อ้า นป่ี ลอดภยั ทกุ ชีวิต มาในนเ้ี ป็นร้อยๆ รถ ในเรือ ในเคร่ืองบินกต็ าม ท�ำการทำ� งานอยู่ มีสติอยกู่ ับตวั
มาในเคร่ืองบิน ขอใหป้ ลอดภัยทุกคนเนอ้ มาภาวนาให้ได้แค่นนั้ อมื ใหม้ สี ตเิ สมอ ครบู าอาจารย์หลวงปู่เคยเล่าใหฟ้ งั อมื เทศน์
แหละ ชว่ ยได้แคน่ นั้ แหละ หากวา่ มนั คุม้ ครองก็ ถ้าหากจิตใจ มาฟังเทศนท์ ่านอยู่ สมยั ก่อนโน้น ครูบาอาจารย์เคยเทศน์ให้
ไม่สง่ สา่ ยไปทางอื่น มันเปน็ เปน็ การคุม้ ครองปลอดภยั แกต่ ัว ฟงั ก็ไม่ใหป้ ระมาทเหมือนกนั ไปไหนๆ ไมใ่ หป้ ระมาท ไปด้วย
เองอยตู่ ลอดเวลา ความมีสติ อมื สตินะ่ คุ้มครองปอ้ งกนั เราไว้ได้ อืม ถา้ สติเผลอ ๔๘
เมอื่ ไหร่ มัจจุราชยิ้ม มัจจุราชย้ิม ออ๋ พวกนม้ี ันสนกุ สนาน
๔๘ เพลดิ เพลินจริงเว้ย อ้า เอามนั ซะเถอะ อ่ะหึ ตอนน้ี เอาตอนมนั
เพลินๆ นแ่ี หละ สนกุ สนาน เพลดิ เพลนิ ว่าตวั ได้น่ัง ยวดยาน
เพราะฉะน้ัน พวกเรามภี ารกจิ เดนิ ทางให้ถกู ท�ำมาคา้ ขาย การหา่ ม น่ังเคร่ืองบิน สะดวกสบาย ไมใ่ ห้เผลอ เพ่ินไมใ่ หเ้ ผลอ
ท�ำมาหากนิ ใชร้ ถใชล้ า อย่าประมาท ให้อยกู่ บั ความรู้ ก็ท่ี ไหนมี ให้อยู่กับเน้ือกบั ตวั กับลมหายใจเขา้ หายใจออกอย่แู คน่ นั้ จน
ความรูป้ ระจำ� ตวั ปลอดภยั ทุกอยา่ งเพ่ินวา่ ถา้ มีสติจดจ่อระลึก มันเป็นสมาธิอยู่ในเคร่ืองบิน ภาวนาแบบนนั้ ให้ใจเปน็ สมาธแิ นว่
ตอ่ ในการภาวนาอยูก่ ับพุทโธ เรียกว่าปลอดภยั เป็นคนปลอดภยั แน่ ความกลัวตกอกตกใจ หรือวา่ กลวั ตายมันไมม่ ี มนั เงียบ ไมม่ ี
ไม่มีอะไรท่ีจะทำ� ให้เราเปน็ นั่นเป็นน่ีไมม่ ี ขอใหต้ ้งั ใจอยูอ่ ย่างนัน้ พู้น( โน้น)แนะ่ เคร่ืองบินเขาลงถงึ ลานบิน แถด นย่ี งั ก็โลง่ ถงึ
ถา้ เดินทางอยา่ ประมาท อย่าโง่ อย่าแซวๆ เย้วๆ กนั อยนู่ นั้ แต่ แลว้ ๆ ปลอดภัยแล้ว ไปรสู้ กึ เอาตอนเครื่องบินแตะกบั พ้นื ดนิ
นะ่ แถดเคร่ืองก็ เคร่ืองบินก็เบาเคร่ืองลง เซ็ดๆๆๆๆๆๆ ไป
เร่ือยๆ โคง้ เขา้ ท่ีจอด ก็ยังเปน็ ห่วงอยู่ เพราะวา่ เราจะข้ึนจาก
สนามบินน่ีไป นงั่ รถไป กลับท่ีพักของเรา จะพักท่ี ไหน โดยมาก
เขาก็ใหพ้ ักที่โรงพยาบาลวิชยั ยุทธ เราไปพักอา... อาศัยเขารับไป
19