Ποίηση στις ράγες, Θεσσαλονίκη - Κατερίνη 2017

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017
































































2

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017
































































3

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017
















Ποίηση στις Ράγες

Γιαννιτσά 2017


Επιμέλεια κειμένων: Μαρία Ποπκιώση

Επιμέλεια e-book: Κάκια Παυλίδου




E-mail: [email protected], [email protected]

ISBN: 978-960-88556-2-5




Mη εμπορική χρήση


Η Ποίηση στις Ράγες διανέμεται ελεύθερα στο διαδίκτυο








4

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017
Η Ποίηση στις Ράγες


Από Θεσσαλονίκη στην Κατερίνη








Ποιητική Ανθολογία





















Κυριακή 11 Ιουνίου 2017






2017




5

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017



















Χαρισμένο

σε όλους τους ποιητές


που συμμετείχαν με την ψυχή τους

στην «Ποίηση στις Ράγες»



















6

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017



Εισαγωγή

Θέλεις, την ώρα που κάθεσαι ενσωματωμένος στις σιωπές σου,
συμμετέχοντας σε καθημερινές συζητήσεις, παρουσιάζοντας το
στίγμα σου, σχεδιάζοντας προβλέψιμα και βατά σενάρια
εκδηλώσεων, μία τέτοια ώρα, θέλεις να ακουστεί μία φωνή με έναν
ψίθυρο που συγκλονίζει την εστίασή σου κι ανατρέπει τα αυριανά
σου σχέδια. Σού κόβει ένα εισιτήριο, σε προϊδεάζει για το ταξίδι, σού
ενεργοποιεί νέες οπτικές εσωτερικής αναζήτησης, καθώς υπερβαίνεις
τη μοναχικότητά σου και διανθίζεις τη δημιουργία σου με
συναισθήματα και σκέψεις αλληλεπίδρασης. Οι λέξεις είναι οι ράγες.
Οι σκέψεις τα βαγόνια. Κι εσύ ένας πολύτιμος συνοδοιπόρος στο
πρωτότυπο εγχείρημα «Ποίηση στις Ράγες».
Το ευτύχημα είναι να βρεθεί δίπλα σου εκείνος που θα γεννήσει
την ιδέα και θα έχει την τρέλα να παροτρύνει τη συμμετοχή και να
υλοποιήσει το σενάριο.
Αυτό είναι ένα κομμάτι της Ποίησης της Ζωής που κάνει την
ιδέα πράξη. Είμαστε τυχεροί που έχουμε δίπλα μας τη Μαρία
Ποπκιώση που συνέλαβε την ιδέα και οργάνωσε την υλοΠοίησή της.
Ας απολαύσουμε το απόσταγμα του ταξιδιού που εμπεριέχεται
σ’ αυτό το βιβλίο και μας υπενθυμίζει πως κάθε πρωτότυπη ιδέα
αξίζει μία μεγάλη από μέρους μας κατάφαση.



Κάκια Παυλίδου
Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας







7

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017

Πρόλογος

Η Ποίηση μπήκε στις ράγες για πρώτη φορά στην Ελλάδα, την
η
11 Ιουνίου 2017 με αφετηρία τον σιδηροδρομικό Σταθμό της
Θεσσαλονίκης, ενδιάμεσο σταθμό το Πλατύ και τελικό σταθμό τον
σιδηροδρομικό σταθμό της Κατερίνης.
Από τις 9.30 π.μ. οι ποιητές στον σιδηροδρομικό σταθμό
Θεσσαλονίκης διάβασαν ποίησή τους μέχρι που επιβιβάστηκαν στις
ράγες στις 10.04 π.μ.
Από τις 9.00 π.μ. οι ποιητές από Πέλλα και Ημαθία διάβασαν
ποίηση στο σταθμό Πλατέως μέχρι τις 10.28 π.μ. όπου επιβιβάστηκαν
στην αμαξοστοιχία 55 Intercity και αντάμωσαν με τους ποιητές της
Θεσσαλονίκης (και μια επιπλέον συμμετοχή από Σέρρες) στο
κυλικείο του τρένου. Καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού η ποίηση
ταξίδεψε κι αυτή σε όλα τα βαγόνια της αμαξοστοιχίας και
καταχειροκροτήθηκε από τους επιβάτες της.
Μια τεράστια αγκαλιά έγιναν όλοι οι ποιητές στο κυλικείο!!!
Σταθμάρχες και ελεγκτές υποβοήθησαν άριστα την «Ποίηση
στις Ράγες» εκείνη την μέρα.
Τους ποιητές συνόδεψαν καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού
τους:
- η Πρέσβειρα Ειρήνης Ελλάδας Σουηδίας, ποιήτρια και
δημοσιογράφος κα Ράνια Αγγελακούδη,
- από την Ένωση Τεχνών Ελλάδας η Λένα Σερδαρίδου,
- το ράφι της Αγάπης από Θεσσαλονίκη
- o Σύλλογος Φίλων του Βιβλίου Ν. Πέλλας
Μια μεγάλη και ξεχωριστή γιορτή της Ποίησης. Η ιδέα ήταν
γέννημα της ποιήτριας Μαρίας Ποπκιώση, την οποία κατάφερε και
υλοποίησε, δίνοντας την ευκαιρία στους ποιητές να βρεθούν στις





8

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017
ράγες απαγγέλλοντας και ανυψώνοντας ακόμη περισσότερο το
πνεύμα. Η ποίηση “ανέβηκε” στο τρένο, ταξιδεύοντας στις ράγες,
έχοντας το βλέμμα στραμμένο στην ολότητα και στο συλλογικό
γίγνεσθαι. Οι λογοτέχνες ως στυλοβάτες του πνεύματος,
επιβιβάστηκαν από τη Θεσσαλονίκη με ενδιάμεσο σταθμό το Πλατύ
για να καταλήξουν στην Κατερίνη, όπου τους περίμεναν οι
ομότεχνοι τους από την Πιερία.
Η δυνατή βροχή δεν πτόησε ούτε στο ελάχιστο τους ποιητές!!!
Η Ένωση Συγγραφέων Ν. Πιερίας υποδέχτηκε θερμά τους
ταξιδιώτες/ποιητές και μια μεγάλη γιορτή της Ποίησης ξεκίνησε!!!
Εκεί στο κυλικείο του σιδηροδρομικού σταθμού Κατερίνης
συμμετείχαν οι ποιητές:

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΡΑΝΙΑ ΑΓΓΕΛΑΚΟΥΔΗ (ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ ΣΤΑΘΜΟΥ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)
ΜΑΤΑ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ
ΨΙΡΟΛΙΟΛΙΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ
ΧΑΙΔΕΜΕΝΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ
ΤΣΙΤΣΙΜΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΝΑΤΑΣΣΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
ΣΟΦΙΑ ΧΡΗΣΤΑΙΝΑ
ΧΑΡΑ ΧΡΥΣΑΦΗ
ΠΑΥΛΙΔΟΥ ΕΥΑ
ΛΙΛΙΚΑ ΑΡΝΑΚΗ
ΒΑΓΙΑ ΣΠΥΡΕΛΗ
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΑΚΡΗΣ

ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ ΣΕΡΡΩΝ
ΚΥΡΜΑΝΙΔΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑ





9

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017


ΠΕΛΛΑ
ΠΟΠΚΙΩΣΗ ΜΑΡΙΑ (ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ ΣΤΑΘΜΟΥ
ΠΛΑΤΕΩΣ)
ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ
ΠΕΝΟΓΛΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ
ΣΤΕΛΛΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ
ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ
ΜΟΙΡΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ (ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΙΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ Ν. ΠΕΛΛΑΣ)
ΒΑΝΑ ΚΟΥΤΣΟΥ
ΜΥΡΩΝ ΚΟΜΝΗΝΟΣ

ΗΜΑΘΙΑ (ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΝΑΟΥΣΑΣ)
ΚΟΛΤΣΑΚΗ ΜΑΡΙΑ
ΝΤΙΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΞΑΝΘΗ ΧΟΝΔΡΟΥ ΧΙΛΛ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΛΩΝΑΣ
ΛΕΝΑ ΣΕΡΔΑΡΙΔΟΥ (ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΕΧΝΩΝ
ΕΛΛΑΔΑΣ)
ΤΑΟΥΛΑ ΔΗΜΗΤΡΑ

ΚΑΤΕΡΙΝΗ
ΓΙΩΤΑ ΤΣΕΡΤΕΚΙΔΟΥ
ΧΡΥΣΑ ΛΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΚΟΡΤΣΑΡΗ
ΒΙΒΗ ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΥ





10

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017
ΕΛΕΝΗ ΖΑΡΑΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΓΙΩΤΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ
ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΘΑΝΟΣ ΚΟΣΥΒΑΣ
ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΜΠΙΚΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΝΙΚΟΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ
ΦΑΝΗ ΤΣΕΝΤΙΚΙΔΟΥ
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΟΙΚΙΛΙΔΟΥ
ΤΖΙΒΑΝΙΔΟΥ ΠΑΡΘΕΝΑ
ΧΑΤΖΗ ΣΤΕΛΛΑ
ΜΑΡΙΑ ΤΣΕΤΣΙΛΑ (ΜΑΘΗΤΡΙΑ)

Έστειλαν συμμετοχές τους χωρίς να παρευρεθούν οι ποιητές:
Αθανασιάδου Φανή από Θεσσαλονίκη, ποίημα με τίτλο «Το
απέναντι μπαλκόνι»
Σμαραγδή Μητροπούλου από Άνδρο, ποίημα με τίτλο «Σιωπή»
Καφούρου Εβίτα από Αθήνα, ποίημα με τίτλο «‘Ονειρα»
Δημήτρης Παπακωνσταντίνου από Κοζάνη, ποίημα με τίτλο
«Τρένα»

Οι ποιητές πρόσφεραν τα δώρα τους, τα βιβλία τους στην
εξαιρετική, δημιουργική και φιλόξενη Ένωση Συγγραφέων Ν.
Πιερίας.
Προσφέρθηκαν δώρα/βιβλία και στο Ράφι της Αγάπης, που
συνόδευε τους ποιητές σε όλη την διαδρομή Θεσσαλονίκη-Κατερίνη.
Μια μεγάλη εκστρατεία ποιητών συμμετείχε σ’ αυτό το
μοναδικό γεγονός, με μεγάλο ενθουσιασμό.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με τα υπέροχα μουσικά ακούσματα από
τη χορωδία ‘Ολύμπια Ωδή’, κατόπιν προλόγισε απευθύνοντας





11

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017
χαιρετισμό, ο Ευγένιος Παπαδόπουλος από την Ένωση Συγγραφέων
Πιερίας και ακολούθησαν απαγγελίες από τους ποιητές, οι οποίοι
επιβεβαίωσαν την έννοια της ενότητας, της συλλογικότητας με
σεβασμό προς την τέχνη που υπηρετούν, δίνοντας ηχηρό παρών.
Η εκδήλωση διανθίστηκε μουσικά από δύο νέους, αξιόλογους
καλλιτέχνες, τη Λένα Καραγιαννίδου και τον Δημήτρη Παρθενίδη.
Η συγγραφέας Μαρία Ποπκιώση χαιρέτησε την εκδήλωση και
αναφέρθηκε στην σύλληψη της ιδέας «Ποίηση στις Ράγες».

Πως προέκυψε η ιδέα …
Από ένα ταξίδι στην Αθήνα με τρένο της συγγραφέως Μαρίας
Ποπκιώση με μια φίλη της ποιήτρια την Άντζελα Κυριακοπούλου.
Έτσι καθώς ταξιδεύανε με τις ώρες καθισμένες στο κυλικείο και
αφού βγάλανε μολύβι και χαρτί και σβήνανε και γράφανε, έφτασαν
στον προορισμό τους χωρίς να το καταλάβουνε. Και εκεί ήταν που
γεννήθηκε η ιδέα…
Πόσο όμορφα θα ήταν να υπήρχαν κι άλλοι ποιητές κοντά τους
και να ταξίδευαν για ένα οποιονδήποτε προορισμό…
Η συγγραφέας Μαρία Ποπκιώση κατάφερε και υλοποίησε την
ιδέα και σήμερα η «Ποίηση στις ράγες» είναι πλέον γεγονός!!!. Ένα
γεγονός που δεν έχει ξανασυμβεί στην Ελλάδα!!! Ένα μοναδικό
γεγονός!!!
Σπιτικά εδέσματα και αναμνηστικά πρόσφερε η Ένωση
Συγγραφέων Ν. Πιερίας στους ποιητές, οι οποίοι αναχώρησαν με τις
καλύτερες εντυπώσεις από την άριστη φιλοξενία και διοργάνωση,
εκφράζοντας την πρόθεση να επαναλάβουν αυτήν την όμορφη
ποιητική διαδρομή.
Θερμές ευχαριστίες στους φωτογράφους και βιντεολήπτες που
υπομονετικά έμειναν μέχρι το τέλος της εκδήλωσης μαζί μας:







12

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017
Για την Πέλλα τηλεόραση ο Κων/νος Στογιαννάρης, για την
Kapa-News.gr ο Πέτρος Σταθακόπουλος, Αποστόλης
Μοσχολούρης, Παναγιώτης Φτάρας, Στέλλα Τζιτζιλή, που
αφιέρωσαν τις φωτογραφίες και τα βίντεο της εκδήλωσης στους
ποιητές και στους φίλους που παρευρέθησαν.
Πίσω από τα φώτα και την δημοσιότητα εργάστηκε ακούραστα
η ποιήτρια Γιώτα Τσερτεκίδου


Η Ποίηση στις Ράγες
είναι έτοιμη
για νέους προορισμούς…



Οι ποιητές αντιστέκονται στην κρίση!!!






























13

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017
































































14

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017









Ανθολογία Ποιημάτων


































15

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017

Ράνια Αγγελακούδη

Σκέψεις και Όραμα
Η Αναγέννηση ζει στη λήθη της,
τ’ αλφαβητάρι των άστρων έσβησε!
Μόνο ο νους ανάβει το πυροφάνι,
Κάπου.. κάπου το δόλιο παιχνίδι του
να συνεχίσει!
Λέξεις δε σμιλεύει η καρδιά…
Κι αυτές μαχαίρια έγιναν,
το νήμα της αναπνοής έκοψαν
μάτια θολά αγκαλιάζουν…
Σα θύελλες τη χαρά παρασύρουν
Και τις ψυχές σαν άνυνδρα ποτάμια,
σαν πληγωμένα δάση
που διαπερνούν οι κεραυνοί αφήνουν!
Μα δε λυγώ!..Ούτε κι εσύ!
Όλα αυτά σε άγονες γωνιές
θα κατοικούν….
Μια νοητή γραμμή με τη σιωπή μας!
Έλα να ξαναγράψουμε την Ιστορία του κόσμου,
Με λέξεις που σμιλεύει η καρδιά
Με το αλφαβητάρι των άστρων
που θ’ ανάψουμε!
Μη λυγάς φίλε … Μη σε λυγά ο κόπος
της τελειωμένης μέρας
και της άλλης που έρχεται…
Πρώτα είναι ο τρύγος και μετά το κρασί!!











16

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017

Αγιαννίδου Μαρία

Το χρυσό φως που αναζητάς
Όταν η ψυχή σου μοιάζει
ανεμοδαρμένο ξερονήσι
που στερεύει ολοένα
από τους εξωτικούς χυμούς της…
« αναρωτήσου»!

Όταν η θλίψη απλώνει
καταρράκτη, στην θολή ματιά σου
το φως λιγοστεύει
και οι εσωτερικές σου αναζητήσεις
παγώνουν σε δάκρυα, «συλλογίσου»!

Όταν στα μάτια της καρδιά σου
γκριζάρει το ουράνιο τόξο
και διχάζονται τα οράματά σου,
ψάξε το σελιδοδείχτη που ξέχασες
και χάρισε το χρόνο που έχασες.

Αν συννεφιασμένες είναι οι στιγμές σου
σκούρα θα είναι τα χρώματα στον πίνακά σου.
Το χρυσό φως των αστεριών που αναζητάς
δύσκολο να βγει στην ζωγραφιά σου.
Το φωτοστέφανο δεν είναι μουντό
και το γκρίζο δεν θα γίνει ποτέ λευκό.

Από την ποιητική συλλογή «Απόσταγμα… είναι οι στιγμές μου»









17

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017

Φανή Αθανασιάδου

Το απέναντι μπαλκόνι
Κάποιες φορές
ξεκαρδίζομαι στα γέλια
όταν θέτω στον εαυτό μου
το ρητορικό ερώτημα
τι είναι ζωή;
ένα ταξίδι; ένα παιχνίδι;
ένα πέρασμα με το τραινάκι του τρόμου;
ή μια στιγμιαία ερωτική απόλαυση;
τότε ανακαλύπτω το πεπερασμένο της ύπαρξης μου
όταν δεν μπορώ να ανοίξω το μάνταλο
από ένα παράθυρο
ή να απαντήσω στα γιατί της γυναίκας
από το απέναντι μπαλκόνι.

(από την ποιητική συλλογή Δελτίο καιρού)

















18

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017


Λιλίκα Αρνάκη

Η Ιθάκη νοσταλγίας.
Δεν αντέχω τις νύχτες να
Άγρια η νύχτα παντού είμαι μόνη.
σκοτάδι. η φλόγα του πάθους
O ουρανός άδειος από φουντώνει.
αστέρια. ψιθυρίζω οι μεγάλες αγάπες
Παντού επικρατεί η σιωπή. δεν πεθαίνουν .
Έντονη η παρουσία της Σ ακολουθώ ψυχή της
απουσίας σου, ψυχής μου,
και γω ψάχνω την Ιθάκη να πάρε με νύχτα σε μέρη
βρω. μαγικά.
Διανυκτέρευση στο Έχω ζήσει αναμνήσεις που
ξενοδοχείο της μνήμης κανείς δε θα τις σβήσει.
η σιωπή μ αγριεύει Κάθε βράδυ είσαι στο
ξεγυμνώνει την ψυχή μου. όνειρό μου,
Μεθώ στις μοναχικές μου δεν μπορώ να σε ξεχάσω
σκέψεις, ούτε στιγμή να ησυχάσω.
κόβεται η αναπνοή μου
από το άρωμα της

















19

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017


Δανάς Κώστας (ψευδώνυμο Μύρωνας Κομνηνός)

Άνοιξη
Γιατί μέσα στο ομαδικό τραγούδι της ζωής
τους πόνους να θυμάσαι
αφού σιμώνει
η εποχή των λουλουδιών
και σε καλεί
κι αύριο πια δεν θα σαι
το ζωηρό τραγούδι τους
ας μας δανείσουν τα πουλιά
και το ελαφρύ το κύμα
χρόνια με δάκρυα θα ‘ρθουνε
μα σήμερα γελά
μ’ άσπρο ανθό το κλήμα.



















20

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017


Νατάσσα Καραμανλή
Τα φεγγάρια της αναζήτησης
Σε γύρευα χρόνια. Μήνες, θάλασσες στιγμών.
Μέσα σε καυτούς ονειρότοπους σε αναζητούσα και στα χαμόγελα
των παιδιών.
Στα θλιμμένα μάτια των αδέσποτων σκύλων και στις γειτονιές των
εφήμερων εραστών.
Άνοιγα τα χέρια για να σε φτάσω, μα η εικόνα σου άλλαζε στο
γύρισμα των εποχών, όπως κι η δική μου.
Φοβήθηκα πως γυρεύοντας σε, είχα γίνει κάποια άλλη.
Άραγε, θα με αναγνώριζες; Θα με αγαπούσες;
Οι χειμώνες φύτρωσαν χιόνια στα μαλλιά μου και την άνοιξη οι
μαργαρίτες, έστηναν στο σώμα μου χορό.
Μα δεν σταμάτησα να σε γυρεύω μέσα στη δίνη του χρόνου.
Κάποτε ο ήλιος σημάδεψε το όμορφο πρόσωπο μου κι ήταν το
τίμημα του ακριβό.
Και μια νύχτα, λιγάκι θλιβερή, κάποια ατίθασα παιδιά μου χάραξαν
στην πλάτη με γυαλί ένα χάρτη.
Είπαν, πως ίσως έτσι, θα κατάφερνα επιτέλους να σε βρω.
Ταξίδεψα πολύ μέσα στις νύχτες. Και στα φεγγάρια έκτιζα λίγο-λίγο
τη μορφή σου.
Μαράθηκε στις θύελλες το χαμόγελο μου, στέγνωσε το δέρμα μου
απ’ τον δικό σου πυρετό.
Κι όσο κυλούσαν μακριά σου οι στιγμές, το σώμα έδυε, σαν χάσικο
φεγγάρι.
Ώσπου μια μέρα ανακάλυψα, ότι τα πόδια μου είχαν βαθιά στο
έδαφος ριζώσει. Είχα γυρίσει όλη τη γη για να σε βρω. Δεν
είχε άλλη πια, να σε γυρέψω.
Έτσι έγινα δέντρο, μια γέρικη ελιά, που τραγουδά στον άνεμο μιαν
ιστορία αγάπης.
Κάποιας γυναίκας που σε γύρευε χρόνια. Μέρες και νύχτες.
Φεγγάρια, ωκεανούς στιγμών.
Κι όμως, δεν σε συνάντησε ποτέ.




21

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017


Εβίτας Καφούρου

Όνειρα
Ξεχείλισαν οι προσδοκίες με πρόωρο παράπονο,
Πως κάποια όνειρα, εμπαίξανε την άρνηση,
Βρήκαν δίοδο και έφτασαν στην μάνα τους αγάπη…
Και κει που όλα είχαν χαθεί, όπως το θέλησε η μοίρα,
Παιχνίδι ισορροπίας παίζει ένας καημός,
Και το δάκρυ, γιατροπορεύει την θύμηση,
Ανασταίνοντας όλα τα μαζί για πάντα
Που υπόσχεται το άλλοθι των θνητών προθέσεων….

Από την ποιητική συλλογή με τίτλο: «όσα δεν είπαμε»
























22

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017


Κολτσάκη Μαρία

Στίχοι ακατάληπτοι
Ωδή του δρόμου
αν ήμουν ποιητής
λέξεις εν χορώ
γύρω από αναμμένη φλόγα
παραδομένες
καταρράκτες φωτός
θανάτου διαπιστευτήρια
απουσίας απαλλαγμένες
λοιδορούν
ότι δεν κατανοούν
τυφλές προσπάθειες
εξαπατούν ακατόρθωτες
μέλλον αβάσταχτο
κυματιστά ανασαίνουν
αμφίσημος ύπαρξη
διαρκώς στην άμυνα.















23

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017


Ευγενία Κορτσάρη

Στο Σταθμό
Την ιστορία του γράφει ο Σταθμός
κάθε μέρα, όλη τη μέρα.
Να ΄χανε στόμα να μιλούσαν τα περιστέρια …
Καθημερινοί μάρτυρες όσων συμβαίνουν εκεί.
Και βάζουν σύρματα να τα απωθήσουν ...!
Να μη λερώσουν ...!
Βάζεις φραγμούς στο ελεύθερο πουλί ;
Μια παρουσία διαφορετική,
μια εικόνα ιδιαίτερη,
άλλη, από το μονότονο των ανθρώπων γύρω..
Ρυθμική τραμπάλα στη συνέχεια η παρέα σου
Πότε θα τους πούμε «ευχαριστώ» ;


Από την ποιητική μου συλλογή ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ
(Σεπτέμβριος 2016)

















24

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017

Θάνος Κόσυβας

Μεσάνυχτα μοναξιάς
Αστέρια ονειρευόμουν πάνω στο μεσημέρι
και το πρωί κοιμόμουν στο δικό σου χέρι
και ξυπνούσα πάντα με τα μάτια μου κλειστά
στα μεσάνυχτα κερνούσα μοναξιά.

Χαμογέλα στα όνειρά σου
ζήσε τη ζωή
σε καμβά ζωγράφισε
σκονισμένα διαμάντια
που λάμπουν στην ψυχή.

Πέταξε πουλί στην ανατολή
αποδημήσανε τα χρώματα
κι όταν ξανάρθεις πάλι το δείλι
θα σμίξουνε τα σώματα.

Είναι η μοναξιά πηγάδι
μέσα της βυθίζομαι
μα θα κρατηθώ πάνω στο νερό
απ’ αγάπη πνίγομαι.

Μην αφήνεις τα τραίνα να περνούν
πάνω απ’ τις ράγες της ζωής σου, τα μεσάνυχτα
έχεις παράθυρα στην καρδιά σου μισάνοιχτα
κι ο χρόνος δε σου επιτρέπει να σε προσπερνούν.






25

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017

Βάνα Κουτσού

Πού κατοικείς εκεί ψηλά;
Μέσα σε χίλιους ουρανούς, σε χίλια καλοκαίρια
Η αγάπη μου από ψηλά, μου γνέφει απ’ τα αστέρια
Η αγκαλιά της είναι φως, το στόμα της σελήνη
Και η αγάπη της φωτιά που καίει και δε μ’ αφήνει

Κατέβα λίγο να σε δω, την αύρα σου να πιάσω
Της ομορφιάς σου τα σκαλιά ποτέ μου δε θα φτάσω
Είναι πυκνό κι απατηλό της νύχτας το σκοτάδι
Κι εσύ φωτίζεις τους καημούς με γέλιο και με χάδι

Πού κατοικείς εκεί ψηλά;
Αέρας δε σε πιάνει
Ο ήλιος δε σε ξεγελά
Αστερισμούς δαμάζεις
Πού κατοικείς εκεί ψηλά;
Με την αυγή χορεύεις
Με το λυκόφως αγκαλιά
Πλανήτες ταξιδεύεις

Μέσα σε χίλιους ουρανούς, σε χίλια δυο φεγγάρια
Παίζεις το σύμπαν στο λεπτό, ρίχνεις μια χούφτα ζάρια
Τον Άρη έχεις οδηγό και τον Ερμή ταξίδι
Την Αφροδίτη στα μαλλιά, τον Κρόνο δαχτυλίδι








26

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017
Το βλέμμα σου ονειρικό και πιάστηκα στα δίχτυα
Αν με πλανέψεις μια φορά θα μείνω αποκαΐδια
Η Πούλια κι ο Αυγερινός σε σένα γονατίζουν
Τα μάτια σου φτιαχτήκανε για να με μαγνητίζουν

Σε χίλιους κόσμους κατοικείς
Σε χίλια δυο φεγγάρια
Κι εγώ κοιτώ εκεί ψηλά
Με δακρυσμένα μάτια




























27

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017


Ευαγγελία Κοφινά

Εσύ
Εσύ με τα χέρια της Άνοιξης.
λουλούδι της σιωπής, Βουνό τα άνομα φιλιά.
άγονος σπόρος, Θάλασσα
φύτρωσες σε ξένο χώμα, η ασίγαστη λαχτάρα
εύφορο..έτοιμο, για μυρωμένα χάδια.
χωρίς αναφορά, Έκρηξη
χωρίς τύψεις. φυλακισμένου
Μάτωσαν τα δάχτυλα ερωτικού πόθου.
της 'φυγής' Πυροτέχνημα
από τα αγκάθια κλειδωμένης αγάπης.
του 'θέλω'. Ψάξε με!
Και τα δάκρυα Μάθε με!
ζέσταναν τον ήλιο, Συνέχισε να μ' αγαπάς.!
χαμογέλασαν την ζωή.
Λαθραία όμως.
Όμηρος..
σ' ένα ταξίδι διαφυγής.
Πλέχτηκαν
τα δίχτυα του πεπρωμένου















28

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017



Κυριακοπούλου Αγγελική

Είμαι άνθρωπος
Είμαι άνθρωπος.
Κι όταν η αδυναμία της σκέψης
και πιότερο της πράξης
με καθηλώνει,
ανοίγει στην ουδετέρα μου υπόφυση
ένας δίαυλος.
και τότε γίνομαι πομπός
προπομπός.
Σταθμός εξιλέωσης, μετάνοιας
Κι επιστροφής.

Και το ακοίμητο αίμα μου
σα νέκταρ για ημίθεους
που πλάγιασαν με μια κοινή θνητή,
τροφοδοτεί ένα Ολύμπιο Όνειρο
και λίγο απ’ το Απολλώνιο Φως
στα μάτια μου γλιστράει.
Και μου χαρίζει το άπιαστο.
Το άσπρο άλογο, τη Γρήγορη Χελώνα,
της Κοκκινοσκουφίτσας τη γιαγιά,
τη Μάνα της Χιονάτης
και τον Ιάσονα πιστό.

Κι όλο το θάμπος
το ευφρόσυνο που με καρφώνει




29

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017


στη θέση σταυρωτά
οριζόντια άνθρωπος,
κάθετα Θεός με πάλλει, με αγγίζει, με θάλπει.
Και θέλω ν’ αλλάξω τον κόσμο.
Χρυσαφί, κόκκινο,
άσπρο, κίτρινο,
πράσινο, μπλε.
Μπλε λουλακί του Αιγαίου,
Της Εσθήτας της Παναγιάς της Γοργόνας.

Σαν τον μανδύα της Σοφίας του Διός
Αθηνάς.

Σαν οργόνη
που οργώνει ψυχές
και διανόηση.

Κι ύστερα, με κόκκινη καλύπτρα
στο κεφάλι,
το Κηρύκειο του Ερμή
να κρατάω, του Προμηθέα τη φλόγα
να φυλάω
και την κατάρα της Εκάτης
να σβήσω από παντού.









30

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017



Κυρμανίδου Σωτηρία

Ο στίχος και η αγάπη
Ξεστράτισε απόψε η αγάπη,
απορημένη.
Δεν είχε τόπο να σταθεί
μήτε γωνιά να καλέσει.

Στις αγκαλιές των νέων
ανάπαυση καμιά δεν βρήκε.
Στις ασημόσκονες κώμες
υστεροβουλία, σκοπιμότητα,
άνομο κέρδος κυμάτιζαν…

Απορημένη και θρυμματισμένη
από τον πόνο
στον πρώτο στίχο ακούμπησε…
Να τον γλυκάνει θέλησε
να τον μελώσει.

Τότε, που στη σιγαλιά της νύχτας,
και στο μουρμουρητό του φεγγαριού,
άνοιξε αχάραγα ο κρουνός
και γέμισε το δώμα της ψυχής μου.

Στίχοι πολλοί,
στίχοι μεστοί γεμάτοι νοσταλγία.
Όλοι δικοί σου Α γ ά π η ΜΟΥ.
Και τούτος τώρα δα
δικός σου να’ ναι θέλω!

ποιητική συλλογή, "Υφάδι Ζωής" Σέρρες 2014




31

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017



Στέλλα Κωνσταντίνου

Ένα δευτερόλεπτο και ένα ακόμα
Στο τικ και το τακ του παλιού εκκρεμούς
η ζωή μου τραμπαλίζεται, βουτάει στον Άδη
το εξιλαστήριο θύμα στην θράκα σιγοβράζει
το παιδί δίνει στον πατέρα το μήλο
ο πατέρας δίνει σε ’κείνην
αυτό που πραγματικά θα ’θελε να θέλει
τα χαμόγελα και τα φιδίσια φιλιά
στους γλουτούς μου καρφωμένα με πινέζα
η ντίλερ κάνει επίδειξη των προσόντων της
στις happy sexy real women
η βάρδια 3 – 11 της γυναικείας μου υπόστασης
–με φθισιδιασμένη όψη-
τρέχει πίσω απ’ την αγέλη για ένα μικρό κόκαλο
με μυρωδιά από σάρκα
αλαλάζοντας μήπως την φάνε κι αυτήν.
Γιατί τα σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν.
Έτσι δεν κάνουν;

Πετάει πάνω από τα σύννεφα
μυρίζεται την άνοιξη και την φθινοπωρινή βροχή
βλέπει το παιδί με το θαλασσί μπαλόνι
τους γονείς του στο παγκάκι
να γελούν αγκαλιασμένοι
τους απεργούς
να μοιράζουν τα ανεκπλήρωτα αιτήματα τους στους
λαθρομετανάστες
–έτσι για συμπαράσταση και αλληλεγγύη–
την γιαγιά
να βάζει φωτιά σε κάδους και να κατεβάζει βιτρίνες φαρμακείων




32

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017


τις ντίλερ της avon, της tupper και των βιβλίων μαγειρικής
να περπατούν ντυμένες με το εμπόρευμα –
και όποιος βλέπει ας ρίχνει και κανένα φράγκο.

Στο τικ και στο τακ, εφιάλτης και νιρβάνα.
Σουρεαλισμός και ρομαντισμός.
Αλήθεια και αλήθεια.
Παραμύθι και παραμύθι.

Τα άλογα… Τα σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν;
Ο δήμιος… Φοράει κουκούλα ο δήμιος;
Θα έχει και πλήθος από κάτω;

Από την "Αποστασία" Εκδόσεις Ars Poetica























33

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017



Χρύσα Λουλοπούλου

Αλεξίπτωτο
Έτσι βίαια όπως με πέταξαν
στη γη
όταν γεννήθηκα,
στην καθοδική πορεία μου
από τον ουρανό,
με χτυπούσαν τα
ερωτηματικά για τη ζωή
σα μαστίγια από βοριάδες,
μου ’καιγε τα μάτια της
ψυχής
η αδικία
σαν υπερόπτης ήλιος,
όταν -ω του θαύματος!-
άνοιξε στους ώμους μου
ένα αλεξίπτωτο για να με
σώσει,
δώρο Θεού στα ευαίσθητα
παιδιά Του.
Λευκό, γερό, δεν το
αποχωρίζομαι ποτέ.
Το’ χω δει που το φοράνε
κι άλλοι τρελοί.
«Ποίηση» το λένε.






34

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017



Γεράσιμος Μακρής

Ο Μάγος του δειλινού

Φανάρι ο ήλιος μες στο σύμπαν, που να καταλάβεις.
Όταν ασπρίζει η γη τα μεσημέρια, που να το σκεφτείς.
Μόνο όταν πια ζυγώνει στον ορίζοντα μες απ’ τα δέντρα,
Τη μυστική και ζυμωμένη φλόγα με το νου θα δεις.
Που με το καμαρόφρυδο, το σμιλευμένο πρόσωπό σου,
Ξυπνά με τη φλογέρα που ο ουρανός αφήνει και σιωπά.
Όταν ο δυτικός ορίζοντας γλυκαίνει σαν πορτοκαλιά.
Που ‘χει μονάχα ένα καρπό να δώσει μες στο δάσος.
Κι ειν’ ο καρπός ο ζωοδότης ήλιος, άρχοντας που γυρίζει,
Στη ζωτική φωλιά που του ‘χει ετοιμάσει ο ουρανός.
Για να φανεί η γύμνια του λίγο πριν κοιμηθεί και πάλι.
Κι εσύ μ’ ένα φανάρι και μια ράβδο σμαραγδόχρωμη,
Τον ήλιο θα δοξάσεις κι απ’ τους χυμούς θα ξεδιψάσεις.
Ως στο φανάρι η φλόγα, έρωτα θα κάνει με τον ήλιο,
Φλόγα που δε κοιμάται κι όλο το βράδυ ομολογά,
Ότι ο πατέρας κι όμοιος της, πιότερο τη νύχτα πεθυμά.
Γυμνός στον κόσμο στέλνει τη ζωή στη γόνιμη βραδυά.
Αιδοίο και διακόρευση η φλόγα κι εταίρα του φωτός.
Φαλλός, εγκέφαλος, και μάτι, το σμαραγδένιο σου ραβδί.










35

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017



Σμαραγδή Μητροπούλου

Σιωπή
Ταξιδεύουν καημοί
στο πέπλο επάνω το υγρό το γαλάζιο.
Όνειρα χαμένα περπατάνε
στις γραμμές κάποιου τρένου.
Έπιασε φουρτούνα
θ' αράξεις, ψυχή μου, σε λιμάνι απάγκιο;
Έπεσε ομίχλη
τα "σ' αγαπώ" που μείναν μέσα μας κρυμμένα
θα' βρουν το δρόμο;
Σιωπή παρηγοριά μου κι ερωμένη μου
σαν ποιος θεός θαλασσινός σε μάγεψε;
Σιωπή μου μεγάλη κι απέραντη
σε ποιο σταθμό κατέβηκες και πας;
Διάβηκε ο χρόνος
μέσιανε η νύχτα
μα είμαι εδώ να καρτερώ
σε αγέρα και σε θάλασσα
σε γη, σε ουρανό.












36

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017



Μπικηρόπουλος Θεοχάρης

Χορός
Φιγούρα θελκτική, αέρινη νεράιδα, θαρρείς απόκοσμη,
μελαχρινή ψιλή,
λυγερή καλλονή,
μεγάλαυχος ο χορός σου,
χορεύεις -κορυφαία του χορού,
αρχαίας τραγωδίας,
ανατολίτικα χορικά,
αγγίζεις με την αύρα σου τα εξημμένα πάθη,
στο χαμαιτυπείο της πολυανδρίας,
με μάτια κλειστά, βλέπεις τους εξιδρωματικούς πόθους μες στο
σκοτάδι,
χαμόγελο στα ηδονόχαρα χείλη,
περιπαιχτικό,
κορμί πολυπόθητο, εκφραστικό και μεγαλόπρεπο,
σιωπηλή φιγούρα
ανθισμένη αμυγδαλιά
στου χειμώνα το κρύο, ζεστή ελπίδα,
πιο ζεστή από το κόκκινο κρασί και από τη φλόγα στο δαδί,
τα άνθη σου, μηνύματα ερωτικά,
με προσήνεια καλοδεχούμενα, μόνη γητεύτρα,
τη νύχτα περικοσμείς, στο χοροστάσι του γλεντιού,
αλησμόνητη, σα μέγκενη τον πόθο, θα σμιλεύεις,
σε κάθε όνειρο θα μείνεις,
και στ΄ όνειρο
θα αντρώνεται ξανά το κάθε παλικάρι.




37

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017



Μυλωνάς Γιάννης

Νύχτα Γυρνάν Οι Ποιητές
Νύχτα γυρνάν οι ποιητές
το αίμα του έρωτα ανάβουν
τα ορατά να γεννηθούν
με ούριο άνεμο στους ώμους.

Το μέλλον σηκώνουν στον αφρό
την λευκή νιότη του Ναρκίσσου
κόρες χάνονται στις ηδονές
του κορμιού τις αρετές να ανασταίνουν.

Πόρνη των σοφών που τριγυρνάς;
Ποιο σπέρμα ζήλεψες να υπηρετήσεις;
Ποιους ποιητές κατέστρεψες,
ποια εξουσία;

Στο χώμα που σε ψάχνω
φύτρωσαν τα ορατά του άλλου κόσμου
το πρώτο μαχαίρι
στα δόντια του θανάτου
αυτό χάραξε της ζωής το τίμημα
κόσμον τόνδε τον αυτόν απάντων είπε
και γέννησε τα πουλιά που κελάηδησαν
την αυγή του κόκκινου ήλιου.






38

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017



Ντίκας Δημήτρης

Απόρθητα φρούρια
Ταράζοντας τα στάσιμα νερά,
ανατρέποντας κανόνες
…Η ΠΟΙΗΣΗ…
πέτυχε την απελευθέρωση της
από τα στενά … κλισέ της.

Χωρίς ποτέ να ανακτήσει
την ελευθερία της
από προστάτες και μέντορες
που σφυρηλατούν τα δεσμά της.

Όμως
όπως το φως,
θέλει τον χώρο της
όπως ο αέρας
ψάχνει διέξοδο
αναζητάει την Αλήθεια
και γίνεται ο τάφος της.

Πεθαίνει η ποίηση…
μα όχι το πνεύμα της
σε απόρθητα φρούρια
κυματίζει η σημαία της…






39

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017



Μαρία Ξανθοπούλου

Η σιωπή που ακούει
Κι ύστερα μου λες,
Πως το φως είναι αυτό που φταίει.
Τα μπαράκια σκοτεινά.
Η μουσική σε διώχνει.
Οι σιωπές σε συντρίβουν.
Ανάσες μπερδεμένες με αλκοόλ.

Η φιγούρα που λικνίζεται,
μέσα στην ομίχλη από καπνό.
Η κιθάρα που πηγαινοέρχεται,
Στο ρυθμό του βαδίσματος.
Το φεγγάρι χλωμό μοιάζει με πεθαμένο.
Και μείς εδώ κάτω στη γη
Ίδιοι νεκροί ν΄ ακολουθούμε την τροχιά του.

Τίποτε δεν άλλαξε.
Τόσα χρόνια τα ίδια.
Μόνο που τα παιδιά μεγάλωσαν.
Μεγάλωσαν και έφυγαν.
Διαδρομές που μοιάζουν .
Διαδρομές ανθρώπων,
παράλληλες, κάθετες,
άγνωστοι μέσα σε άγνωστους
τόσο ξένοι μεταξύ τους , και τόσο ίδιοι. Τόσο γνωστοί κι άλλο τόσο
άγνωστοι.
Γνωστοί! Άγνωστοι,
άγνωστοι γνωστοί πορεύονται.
Περπατάνε, περπατάνε, περπατάνε




40

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017


Μα που πηγαίνουν;
Κάποιος είπε πως ξέρει.
Ξέρεις; Τι ξέρεις;
Ποιος ξέρει;
Τα χάπια μου.
































41

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017



Γιώτα Παπαδοπούλου

Μονάχη
Ω ψυχή μου!
Από πού να’ σαι;
Από ποιον ουρανό κατάγεσαι;
Η θλίψη ζαρώνει το πρόσωπό σου
κι ο πόνος λειαίνει την κατακερματισμένη ζωή σου.
Αφήνεις τα χνάρια σου σε χώμα
καταμεσής του ωραίου που προσκυνάει ο θάνατος,
η ειμαρμένη απ’ τη μία, κι εσύ απ’ την άλλη.
Σε ξεγέλασαν οι επιτήδειοι
να φοβάσαι το θάνατο,
να κρατάς το ρόλο της βουβής, μονάχης κι απόμακρης.

Ω ψυχή μου!
Πασχίζεις να ξοφλήσεις όλα τα χρωστούμενα
για να μην οργιστούν οι Ερινύες.
Από τότε που ο κόσμος γέμισε αδιέξοδα
συχνά, μένεις μονάχη.
Τι τάχα περιμένεις να σου συμβεί;
Τίποτε άλλο,
πέραν από μίαν αχτίδα ανάμνησης του εαυτού σου!









42

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017



Μάτα Παπαϊωάννου

Τι να σου χαρίσω;
Τον ήλιο πήρες στα χέρια σου
Το φεγγάρι και τ' αστέρια!
Τ' απόθεσες στην ποδιά μου....
μαζί με την καρδιά σου!
Αγαπημένε μου....
Τώρα εγώ τι έμεινε να σου χαρίσω?
Να πάρε την ψυχή μου!
Το χαμόγελο μου!
Το φώς των ματιών μου!
Φτάνουν?
Φτάνουν αγαπημένε μου?
Εσύ χαμογέλασες με το χαμόγελο μου!
Έλαμψαν τα μάτια σου με το φώς των ματιών μου....
Και η ψυχή μου ακούμπησε τρυφερά στο στήθος σου!
Φτάνουν?
Φτάνουν αγαπημένε μου?
Πάρε και τ' όνειρό μου!
Έγειρες στην αγκαλιά μου....
Κι ονειρευτήκαμε μαζί!














43

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017



Εύα Παυλίδου

Πάντα Εσύ
Ξοδεύομαι.. κι ανοίγω πληγές με τα χέρια μου
Τα χείλη μου στάζουν σιωπή
Η σιωπή στάζει αίμα
Το αίμα δεν είναι δικό μου.

Σκεπάζει τα μάτια μου και δεν βλέπω
Το σώμα μου δε μου ανήκει.
Κάτω από το δέρμα μου ζει η κόλαση
Οι αμαρτίες σπαράσσουν εντός μου.

Ανεβαίνω στην ταράτσα
Δυο μικρά παιδιά καθισμένα στα γόνατα τους,
κλαίνε αγκαλιασμένα.
Σηκώνω το κεφάλι μου ψηλά κι ο ουρανός λείπει.
Μόνο δυο φεγγάρια αδέσποτα και πάνω τους κρεμασμένοι στίχοι που
ξέφυγαν
από ποιήματα.

Δεν φοβάμαι, δεν νιώθω τίποτα.
Τα πόδια μου είναι κρύα.
Δεν έχουν που να πάνε. Ποιον να συναντήσουν;
Στέκουν ακίνητα και σαπίζουν.

Τα παράπονα μου ψηλώνουν και με πλακώνουν.

Τα παιδιά σηκώνονται, προχωρούν χέρι χέρι
και πέφτουν στο κενό.
Τ’ ακολουθώ και πέφτω μαζί τους





44

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017


Προσγειώνομαι άτσαλα πάνω σε παραμύθια
Ένας δράκος με φιλά...και πεθαίνω.
Ο δράκος εσύ ..εγώ πάντα η νεκρή.


































45

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017


Δέσποινα Πένογλου
Τροχός η ζωή
Τροχός η ζωή μας
δεν στέκει, κινείται
κι η ψυχή εξομοιώνεται
με ότι ασχολείται.
Με αλμύρα και κύμα
η ζωή μας μπλεγμένη
κάθε στιγμή μοναδική
για μας είναι φτιαγμένη.
Τροχός η ζωή μας
δεν έχει άκρη
κάθε μέρα ποτίζεται
με γέλιο ή δάκρυ.
Αν θέλεις να ναι ανθηρά
τα φύλλα της ψυχής
φύγε από τους δρόμους
της φθοράς
κι έλα στο δρόμο της
ζωής.
Μην αφήνεις τείχος
μέσα σου να ορθωθεί
που θα σου ανακόπτει
κάθε ευγενική ορμή.
Σήκωσε με εμπιστοσύνη
ότι σου φέρνει η μέρα
να υμνείς και να
δοξάζεις
για τον ήλιο, τον αέρα.
Μυριόφυλλο τετράδιο η ζωή
δεν προλαβαίνεις να το διαβάσεις
τη μαδούν κι αυτή ανθοβολεί
κοίταξε ωραία να την περάσεις.




46

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017


Ποπκιώση Μαρία
Φλεβάρης
Φεύγοντας
πήρα μαζί μου
μόνο
μια βαλίτσα φθαρμένα όνειρα
ακριβές πεθυμιές
και το άρωμα της απουσίας σου...

Μ’ ένα γκρίζο πανωφόρι
στο κορμί
πόσο μου ταίριαζε
πόσο ταίριαζε στη μοναξιά μου…

Έκανε κρύο
Φλεβάρης μήνας
έχωσα τα χέρια στις τσέπες
να τα προστατέψω.

Το κρύο στην καρδιά
ήταν χειρότερο
μερικά αφυδατωμένα βατόμουρα
στις τσέπες μου θύμιζαν καλοκαίρι
ένα σκοτεινό παγωμένο φεγγάρι
και μια δυνατή βροχή με χτύπαγε
με εξιλέωνε
έκρυβε τα δάκρυά μου
που κυλούσαν ξεδιάντροπα στο πρόσωπό μου
κι εγώ περπατούσα
περπατούσα δίχως πυξίδα
μ’ έναν πόθο άγριο μέσα μου σαν πελαγίσιο κύμα.
B’ Βραβείο στον ΣΤ’ Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό της
Αμφικτυονίας Ελληνισμού 2017




47

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017


Νίκος Ραφαηλίδης

Χτυπήστε το εγώ σας
Το τρένο το επήρανε, αναρίθμητοι επιβάτες, τα εισιτήρια τα
κλείσανε.. για θέση σε δυάδες.
Ο έλεγχος ξεκίνησε και όλοι επιδεικνύουν τα χρήματα που έδωσαν,
να τρέξουνε να φύγουν…
Ο προορισμός καμιά φορά δεν έχει σημασία και κάπου προς την
διαδρομή την βρίσκεις την ουσία.
Κοιτάζω απ’το παράθυρο και βλέπω όλα τα σπίτια, ποιες ιστορίες
κρύβουνε;
Και πόσα παραμύθια;
Τα πρόσωπα είναι χλωμά , γεμάτα απορία..
Τι θα γίνει άραγε σε όλη την πορεία;
Θα συναντήσω θάλασσες; Ή έρημο με ξέρες;
Θα έχω κάποια συντροφιά; Ή σκέψεις και καφέδες;
Ο ουρανός μας έδωσε το φως για το ταξίδι, μα βλέπω σκότος στις
καρδιές και εκεί δεν το αγγίζει…
Προβλήματα και έννοιες παλεύουν το εγώ μας, παλεύουνε το όνειρο
με στόχο να είσαι απόντας.
Απόντα θα σε κάνουνε στο ίδιο σου το σώμα, κενό κουτί που αντιδρά
σε διαταγές σαν δόγμα!
Όσο περισσότερο σκέφτεσαι την ζωή σου , τόσο περισσότερο χαλάς
την δύναμη σου.
Αφήστε όλα τα βάσανα που σας κατασπαράζουν…
Και δώστε λίγη ώθηση σε αυτά που διασκεδάζουν!
Χαμόγελα και όνειρα γεμίστε το μυαλό σας.. και αν δείχνει
ανυπακοή… Χτυπήστε το εγώ σας!




48

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017


Ταούλα Δήμητρα

Καράβι, ήλιος, θάλασσα
Καράβι, ήλιος, θάλασσα
όνειρο που δεν χάλασα
κι ένα κλαρί ελιάς.

Τιμή κι αξίες γνώρισα
δικά μου σύνορα όρισα
ρουφούσα μονομιάς.

Τη γνώση αρχή υιοθέτησα
τον λόγο δεν αθέτησα
στεφάνι της φωτιάς.

Ψυχή, μυαλό τα γέμισα
εργάτης νου, εγώ "μέλισσα"
αγάπη από καρδιάς.

Το εγώ, Θεό μου ένοιωσα
άνθρωπο δεν ξεγέλασα
αποδοχή μεμιάς.

Στη ζωή, από ευτυχία μέθυσα
την αγκαλιά μου γέμισα
με νεοσσούς φωλιάς.






49

«Η Ποίηση στις Ράγες» Θεσσαλονίκη – Κατερίνη 2017


Μόιρα Τριανταφύλλου

Σταθμός Αναμνήσεων
Είμαι στο σταθμό και «φεύγω»…
ταξιδεύω πίσω… στη ζωή μου…
το ίχνος της σκέψης μου αφήνεται άυλο εδώ …
ταξιδεύει στις Στιγμές …
Το Παρόν και το Παρελθόν συνεπιβάτες στο σταθμό της καρδιά μου
το εισιτήριο τους εξαργυρωμένο με ακριβό αντίτιμο
την εναπόθεση των θέλω και των επιθυμιών στη ρευστή ροή της
σκιάς
μια σκιά που με συνοδεύει στη διαδρομή του ταξιδιού μου
μια σκιά που αυξομειώνει την ταχύτητα των συναισθημάτων
μια σκιά που δρα παράλληλα με τη διάβρωση των χρονικών
καταστάσεων
μια σκιά που προκαλεί τη μεταφορά της χαράς και της λύπης στην
ματιά μου
και δημιουργεί την εξάχνωσή τους στο δακρυσμένο σύννεφο του
ονείρου
και τότε …. στο παράθυρο του ταξιδιού μου ….
κάνουν την εμφάνισή τους οι πρώτες διάφανες ψιχάλες της
θλίψης…
κυλάνε αργά… αργά…..
αφήνοντας σημάδι στον γυάλινο κόσμο των αναμνήσεων …..
Και τότε ραγίζει η ψυχή σε μυριάδες κομμάτια …








50