GeoEngineering

2016

Victory of Freedom

Terah Amatus

Victory of Freedom

H.A.A.R.P. wapen, aardbevingswapen,
weersbeïnvloeding en mindcontrol

Wat betekent HAARP: High Frequency Active Auroral Research Program

Nicola Tesla was de mastermind achter heel veel
technologie die bij het gewone volk weg gehouden
wordt, omdat hij vele verdienmodellen dreigde te
ondermijnen. Zo wist Nicola Tesla elektriciteit
draadloos van a naar b te verplaatsen via de
ionosfeer en daarmee zou iedereen in de wereld
vrij kunnen beschikken over elektriciteit. Toen
zijn investeerder J.P. Morgan dit ontdekte werd
het experiment gesaboteerd. Nicola Tesla was ook
de uitvinder van wat tegenwoordig H.A.A.R.P.
heet. Amerika heeft Tesla aan het einde van zijn
leven voor gek verklaard en legde beslag op zo’n
beetje al zijn patenten.

In de bossen van Alaska ligt het H.A.A.R.P complex. Volgens het Pentagon is H.A.A.R.P
een onschuldig wetenschappelijk onderzoekscentrum, maar volgens veel deskundigen
is dit Amerikaans geheime wapen dat inmiddels al jaren lang wordt ingezet om
gebieden onder controle te krijgen. Ik noem even een
opsomming: aardbeving Haïti (zie hier), de aardbeving in
Fukushima en de recent de aardbeving in Iran. Ook grote
bosbranden als die in Australië en Rusland hebben het doel
om de overheden onder druk te zetten om maar vooral naar
de pijpen van Amerika te dansen. Droogte ’s zijn eenvoudig te
creëren met H.A.A.R.P. net als orkanen.

Opvallend is altijd dat de Amerikaanse troepen meteen
paraat staan om in te grijpen bij dergelijke calamiteiten. Haïti
werd niet alleen vernietigd met dit wapen. De Amerikaanse
troepen hadden de invasie al vooraf geoefend. Het draaiboek
lag volledig klaar. En na de aardbeving kwamen Bill Clinton en George Bush (junior)
even miljarden ophalen voor Haïti die vervolgens nooit bij de bevolking terecht
gekomen zijn.

Maar wat is dat nu eigenlijk dat H.A.A.R.P. antennesysteem en is het echt wel een wapen
of is het (zoals wordt beweerd) een onderzoekopstelling?

H.A.A.R.P. werking

H.A.A.R.P. staat voor High Active Auroral frequence Research Project. Of te wel het
project wat zich bezig houdt met het met op verscheidene frequenties beïnvloeden van
de elektromagnetische beschermlaag die zich rond de aarde bevindt.

In feite is de werking van het H.A.A.R.P. gebaseerd op meerdere principes:

Geluidsgolven

Met het H.A.A.R.P. systeem kun je zeel lage geluidsgolven opwekken. Denk hierbij aan de
snaren van een gitaar. De laagste toon (de lage E snaar) trilt in een zichtbare trilling
terwijl de hogere tonen een veel kleinere trilling veroorzaken. Geluid is in feite een
golfbeweging.

(bekijk dit filmpje).
https://www.youtube.com/watch?v=910IDLvloz4&feature=youtu.be )

Door weerkaatsing van zeer laagfrequente geluidsgolven in de atmosfeer kun je een
aardbeving opwekken. Deze laag frequente radiogolven werken als een box van je
geluid set op een glas water. De lage bas (voor mensen onhoorbaar) wordt ingesteld op
de resonantie frequentie van de aarde. Als je deze radiogolf laat weerkaatsen op de
atmosfeer (invalshoek=uitval hoek) dan kun je die richten op een aardbevingsbreuklijn.
Waarom staan er geluidswallen langs een snel weg? Welnu met geluid werkt het
eigenlijk het zelfde als met zonlicht op een spiegeltje. Het weerkaatst. Zo kun je de
atmosfeer als een ‘geluidsspiegeltje’ gebruiken voor deze lage geluidsgolven. En als dit
geluid precies op een frequentie zit waarop de aarde gaat resoneren (= geluidsgolven
versterken elkaar doordat ze de zelfde golflengte hebben), dan trigger je een
aardbeving.

https://www.youtube.com/watch?v=QHu1P3fqYpo

Elektromagnetisme

De aarde is omgeven door een
elektromagnetisch veld. Dit
elektromagnetisch veld wordt
mede opgewekt door het
draaien van de aarde in
combinatie met de
samenstelling van de aarde.

Deze laag beschermt ons in
feite tegen zonnestraling.
Zoals u weet heeft de NASA
het wel eens over
zonnestormen. Deze
zonnestormen kunnen soms zo heftig zijn dat alle elektrische apparatuur en alle
communicatie uitvalt. Welnu…zoiets kun je ook kunstmatig opwekken met H.A.A.R.P.

1. gat in de ionosfeer

H.A.A.R.P. kan namelijk wat een magnetron ook
kan; elektromagnetisme de atmosfeer in
sturen. Dit zou u met uw magnetron ook
kunnen doen als u de deur open laat wanneer u
hem aanzet. Gelukkig is dit beveiligd, anders
zou u uw hersenen koken. Door een
elektromagnetische bundel op de ionosfeer te
richten kun je een verzwakking van het
elektromagnetisch veld van de aarde op één
specifieke plek realiseren. Hierdoor kun je het
effect van een zonnestorm feitelijk toelaten.
Die zonnestraling is er namelijk voortdurend. Als je dan het elektromagnetisch schild
lokaal verzwakt kun je dus een zonnestorm toelaten op een door jou geselecteerd
gebied. De mate waarmee je het elektromagnetisch veld verzwakt bepaalt de impact.
Feitelijk kun je zorgen dat alle elektriciteit en communicatie uitvalt, maar je kunt ook
een dus danig hoge straling door laten dat het effect groter is dan een atoom bom.

Al die onrust over kernwapens in Iran of Noord Korea zijn dus compleet onnodig.
Amerika (en inmiddels waarschijnlijk ook Rusland en China) beschikken over H.A.A.R.P.
systemen, waarmee ze kunnen voorkomen dat er überhaupt een lancering plaats vindt.
Bovendien kunnen ze met het zojuist omschreven principe een heel land zonder de
inzet van kernwapens compleet uitschakelen. Vergeet de dreiging van de
kernwapens. Die is er niet. H.A.A.R.P. overtreft alles. Elke raket die dus opstijgt in
Noord Korea is omdat Amerika dit toe laat (H.A.A.R.P. niet inzet), zodat een aanval op
deze “gevaarlijke schurkenstaat” in de publieke opinie gerechtvaardigd wordt.

2. opwarmen luchtlagen door magnetron effect

Door elektromagnetische straling de atmosfeer in te stralen (in lichtere mate dan boven
omschreven) kun je ook luchtstromen beïnvloeden. Feitelijk kun je delen in de
atmosfeer opwarmen, zodat je de circulatie van de luchtstromen volledig reguleert.
Combineer je dit met chemtrails (waarmee je onder andere wolken kunt bouwen) dan
kun je zowel mooi weer bouwen als orkanen sturen. De orkanen Katrina (hier) en Sandy
(hier) waren dan wat mij betreft ook goed getimede orkanen. De eerste diende als test
voor Homeland Security om mensen massaal op te kunnen sluiten en te ontwapenen. De
tweede had een dubbel doel: opnieuw een test voor Homeland Security en de FEMA
camps én het pushen van Obama in de verkiezingen.

Hoe werkt dat dan? Zoals iedereen weet stijgt
warme lucht en koude lucht daalt. Door
bijvoorbeeld een plek in de atmosfeer gericht te
verwarmen, kun je zorgen dat je daar dus een
soort ‘trek’ creëert zoals je dit hebt in een pijp
van een openhaard. Je kunt door extreme
verwarming van een bepaalde gebied zelf zo’n
heftige omhoog stromende luchtbundel creëren
dat je een orkaan opwekt. Door andere punten

op de route van de orkaan te verwarmen trek je die orkaan als het ware in een gewenste
richting. Je kunt een orkaan dus bouwen en sturen. Natuurlijk schets ik het hier
eenvoudig, want het is echt een hele wetenschap waarbij vooral ook gebruik gemaakt
wordt van de oceaan en van reeds actieve cellen die versterkt kunnen worden tot
orkaankracht. En bij een orkaan daalt de koude luchtstroom binnen in de kern naar
beneden. Het is dus niet eenvoudig, maar wel iets wat ze onder de knie hebben.

Je kunt door middel van weersbeïnvloeding niet alleen orkanen opwekken, maar er ook voor
zorgen dat luchtstromen steeds dusdanig van richting veranderen, dat je regenachtig weer in
bepaalde gebieden voorkomt. Zo kun je voor grote droogtes zorgen en daarmee bosbranden
stimuleren. Herinnert u zich de bosbranden in Australië nog. Herinnert u zich de bosbranden
rond Moskou in 2010 nog? Bij wie moest Rusland aankloppen om haar graan tekorten aan te
vullen? Juist ja…

Mindcontrol

Een ander onderdeel van het H.A.A.R.P. systeem is de beïnvloeding van de menselijk
psyché door het frequentiegebied van de hersengolven aan te spreken. Om hiervan een
goed begrip te krijgen vraag ik u eerst dit artikel maar eens goed te lezen. Feitelijk komt
het er op neer dat uw hersenen een bepaalde elektromagnetische uitstraling hebben op
hun omgeving. Omgekeerd heeft de omgeving ook een uitwerking op uw hersenen. Met
uw hersenen kunt u in de toekomst apparatuur bedienen zonder uw handen te hoeven
te gebruiken. Omgekeerd kan de apparatuur ook uw hersenactiviteit beïnvloeden. Wat u
niet weet is dat dit nu al het geval is. U bevindt zich voortdurend in een ‘soep’ van
beïnvloeding.

Ik zal er verder niet al te ver over uitweiden, maar het is bijvoorbeeld op zijn minst
opvallend te noemen dat de telecommunicatiefrequenties van onze mobiele netwerken
in het gebied liggen waarop onze hersenen opereren. H.A.A.R.P. hoeft hierin dus niet
eens zo’n prominente rol te spelen. Daarvoor hebben we al de telecom netwerken. Maar
het is in ieder geval een inzetbaar en goed richtbaar middel (mindcontrol wapen). De
conclusies mag u zelf trekken.

Aardbeving Iran

Zoals ik in dit artikel al aangaf lijkt het erop dat de oorlog tegen Iran en dus een derde
wereldoorlog op de loer ligt. Feitelijk is deze oorlog al begonnen. Ik durf zelf te beweren
dat H.A.A.R.P. is ingezet om de aardbeving van 16 april 2013. te triggeren. Natuurlijk is
het slechts één van de vele wapens die worden ingezet, maar omdat 90% van de wereld
bevolking bij een aardbeving niet denkt aan een wapen, ziet 90% van de wereld ook niet
dat de oorlog al gestart is. Zeer zeker is HAARP (gebruikt dagelijks ongeveer 6
kerncentrales aan stroom) een aardbevingswapen, ook vulkanen kunnen geactiveerd
worden.

Ik wilde het u toch even uitleggen.

https://www.youtube.com/watch?v=7NJeF5zPE3c

Onduidelijkheid over aardbeving Iran

Uit Iran komen tegenstrijdige berichten over de aardbeving vanmiddag in het
grensgebied met Pakistan. Het officiële Iraanse persbureau FARS meldt een dodental
van zeker veertig, terwijl het semi-officiële persbureau INSA het op nul doden houdt.
INSA wijst erop dat een woestijngebied door de aardbeving werd getroffen, en dat er
geen bevolkingscentra in de buurt liggen.
Het Amerikaanse geologische instituut USGS registreerde een krachtige beving, met een
kracht van 7,8 op de schaal van Richter. De schok werd ook in India, Dubai en Bahrein
gevoeld.
Een functionaris van de Iraanse regering liet kort na de eerste berichten over de
aardbeving weten dat Iran mogelijk houdt met honderden doden. Hij zei dat Iran
getroffen was door de zwaarste beving in de laatste vijftig jaar.
Pakistan meldt vijf doden door de aardbeving.
In de Iraanse provincies Istan en Beluchistan zouden de telecommunicatieverbindingen
en de stroomvoorziening zijn uitgevallen.

Buiten HAARP om. Zijn er meerdere? Antw. Ja

EISCAT , Kiruna, Zweden. (European Incoherent Scatter Scientific Association),
dat verstoringen in de ionosfeer en magnetosfeer bestudeert.
SOERA, plaats Vasilsoersk, Rusland (volledige naam multifunctioneel radiocomplex
Soera),

HAARP Controverse

De doelstellingen van het HAARP-project werd het onderwerp van controverse in het
midden van de jaren 1990, na beweringen sommige wetenschappers dat de antenne
kan worden gebruikt als een wapen. Deze bezorgdheid werd versterkt door Eastlund,
die ontwikkelde een aantal van de concepten achter de HAARP in de jaren 1980 en het
voorgestelde gebruik van hoogfrequente radiogolven aan de straal van grote
hoeveelheden van de macht in de ionosfeer, het activeren van de elektronen en ionen
om inkomende raketten uit te schakelen en klop vijandelijke satellietcommunicatie.
Eastlund verklaarde:

"Met betrekking tot de veiligheid. Ik geloof dat het van het allergrootste probleem.
Tenzij deze toepassingen kan worden aangetoond veilig zijn geen experimenten moet
worden gestart. Mijn bedrijf heeft veiligheidsrichtlijnen die richtlijnen opgesteld door
de NAS voor opwarming van de aarde beperken experimenten en omvatten
aangenomen paar die werden toegevoegd om te garanderen dat de systemen niet
worden gebruikt voor militaire doeleinden. " Vervolgens werd een kleine groep
Amerikaanse natuurkundigen uitgezonden klachten in wetenschappelijke tijdschriften,
het opladen dat de HAARP kunnen worden op zoek naar manieren om ruimtevaartuigen
andere landen blazen uit de lucht of mededelingen over grote delen van de planeet
verstoren. De natuurkundige critici van de HAARP hebben weinig klachten over de
huidige fase van het project had, maar vreest dat het zou kunnen in de toekomst worden
uitgebreid tot een experimenteel wapen uitgedrukt.

Het Amerikaanse leger werd geïnteresseerd in het idee als alternatief voor de op laser
gebaseerde Strategic Defense Initiative. Echter, werden Eastlund ideeën uiteindelijk
gedaald als SDI zich gemuteerd in de meer beperkte National Missile Defense van
vandaag. De geselecteerde te bouwen HAARP aannemers hebben ontkend dat een van
Eastlund patenten werden gebruikt bij de ontwikkeling van het project. HAARP
onmogelijk kon werken in de mode Eastlund voorgesteld. Een snel overzicht van
octrooi- en HAARP specificaties Eastlund zal aantonen dat HAARP genoeg energie niet
kan leveren bij een laag genoeg frequentie Eastlund plan werk te maken.

Na de natuurkundigen verhoogde begin betreft, werd de controverse opgestookt door
lokale activisme. In september 1995, een boek getiteld Angels Do not Play Dit HAARP:
Advances in Tesla Technologie door Nick Begich, Jr., zoon van wijlen Congreslid Nick
Begich, beweerde dat het project in zijn huidige stadium zou kunnen worden gebruikt
voor "geofysische oorlogsvoering.

" De HAARP is vervolgens een doel voor degenen die hebben gesuggereerd dat het zou
kunnen worden gebruikt om het vermogen te testen "zeer grote hoeveelheid energie,
vergelijkbaar leveren aan een atoombom, overal op aarde", "veranderende
weerpatronen," "het blokkeren van alle geworden wereldwijde communicatie, "" het
verstoren van de menselijke mentale processen "en mind control, en" x-doorlichten van
de aarde. " Deze claims zijn over het algemeen genegeerd door wetenschappers en
degenen die betrokken zijn bij het project als volledig ongegrond.

Was Noorwegen HAARP faciliteit EISCAT
Verantwoordelijk voor de Noorse Spiraal

Wat is EISCAT?

Een korte beschrijving van het systeem
De EISCAT Wetenschappelijke Vereniging is een internationale organisatie die
onderzoek drie incoherent scatter radarsystemen, op 931 MHz, 224 MHz en 500 MHz, in
het noorden van Scandinavië. Het wordt gefinancierd en beheerd door de research
councils van Noorwegen, Zweden, Finland, Japan, China, het Verenigd Koninkrijk en
Duitsland (gezamenlijk de EISCAT Associates.)

EISCAT (Europese Incoherent Scattter) bestudeert de interactie tussen de Zon en de
Aarde zoals onthuld door storingen in de magnetosfeer en de geïoniseerde delen van de
atmosfeer (deze interacties aanleiding geven ook om de spectaculaire aurora of
Northern Lights). De radars worden gebruikt in zowel de gemeenschappelijke en
speciale programma modes, afhankelijk van het specifieke doel van het onderzoek, en
de speciale programma tijd wordt verantwoord en verdeeld tussen de Associates
volgens de regels die worden gepubliceerd van tijd tot tijd.

Eén EISCAT zender website bestaande uit een UHF-systeem en een VHF-systeem ligt in
de buurt van de stad Tromsø in Noorwegen, en extra ontvanger stations zijn gevestigd

in Sodankylä, Finland en Kiruna, Zweden. De EISCAT Headquarters zijn ook gevestigd in
Kiruna. In 1996 bouwde de EISCAT Wetenschappelijke Vereniging een tweede
incoherent scatter radar faciliteit, de EISCAT Svalbard Radar (ESR), in de buurt van
Longyearbyen op het eiland Spitsbergen, ver naar het noorden van het Noorse
vasteland.

De Incoherent Scatter Radar vereist geavanceerde technologie en EISCAT ingenieurs
zijn voortdurend betrokken bij het upgraden van de systemen.

Naast het onsamenhangende scatter radars, EISCAT heeft ook een ionosferische
verwarmer faciliteit in Ramfjordmoen (inclusief Dynasonde) om verschillende actieve
plasma physics experimenten op volle breedte ionosfeer ondersteunen.

EISCAT's ionosferische Verwarming faciliteit waaronder Dynasonde
De verwarming accommodatie is gelegen naast de UHF en VHF incoherent scatter
radars. Zie de lijst van publicaties die uit deze faciliteit zijn gekomen sinds de bouw in
1979.

De verwarmer wordt gebruikt voor ionosferische modificatie experimenten toepassing
van high-aandrijvingen van hoogfrequente elektromagnetische golven plasma
parameters in de ionosfeer te bestuderen. De naam verwarming voort uit het feit dat
deze hoge energie elektromagnetische golven die in de ionosphre met high-gain atennas
worden verzonden, verwarm de elektronen en daarmee de plasmatoestand wijzigen.
Om plasma turbulentie, de uitgezonden frequenties nabij de plasma resonanties, die 4
tot 8 MHz zijn.

Noorwegen Blue Spiral

http://www.redicecreations.com/radio/2006/12dec/RICR-061203.html

De volgende informatie artikels zijn vanwege de
enorme tijdrovende vertalingen gewoon omgezet
van het Engels naar het Nederlands.

.Daarom ook onze excuses voor de niet volledige grammatica

Het gaat om het makkelijk lezen en begrijpen.

HAARP Kookt de bovenste atmosfeer

HAARP zapt de bovenste atmosfeer met een gerichte elektromagnetische straal die kan
worden gestuurd naar gebieden die ze willen raken. Het is een geavanceerde
'ionosferische kachel. " (De ionosfeer is de elektrisch geladen gebied rond de bovenste
atmosfeer van de Aarde. Het is ongeveer 40 tot 60 mijl boven het aardoppervlak.)
HAARP is het tegenovergestelde van een radiotelescoop; antennes zenden signalen in
plaats van ze te ontvangen. HAARP is het een super-krachtige-radiowave stralend
technologie die duwt gebieden van de ionosfeer door zich te richten een balk en het
verwarmen van die gebieden. Elektromagnetische golven dan stuiteren terug naar de
aarde en dringen alles -. Levenden en doden "

HAARP kan leiden tot storingen functioneren
van de hersenen over grote geografische
gebieden

Onderzoek van Begich en Manning heeft blootgelegd bizarre regelingen: Air Force
documenten bleek dat een systeem was ontwikkeld om te manipuleren en te verstoren
menselijke mentale processen door middel van gepulste radiofrequente straling
(HAARP-technologie) over gigantische gebieden. Expliciete beschrijvingen van deze
technologie kwam uit geschriften van Zbigniew Brzezinski (voormalig National Security
Advisory aan de Amerikaanse president Carter) en JF MacDonald (wetenschappelijk
adviseur van de Amerikaanse president Johnson en hoogleraar Geofysica aan de UCLA):
ze schreef over het gebruik van elektrisch stralend zenders voor geofysische en milieu-
oorlogsvoering. De documenten liet zien hoe deze de balken het kon doen, en de
negatieve effecten op de menselijke gezondheid en het denken die zouden kunnen
leiden.

De mentale-verstoring mogelijkheden van HAARP zijn de meest verontrustende. Meer
dan 40 pagina's van het boek, met tientallen voetnoten, kroniek van het werk van
Harvard professoren, militaire planners en wetenschappers als zij van plan zijn en test
het gebruik van de elektromagnetische technologie. Bijvoorbeeld, een van de
documenten beschrijft deze toepassing werd de Internationale Rode Kruis in Genève.
Het gaf zelfs de frequenties waarin deze effecten kunnen optreden - dezelfde reeksen
die HAARP in staat is van de omroep.

De volgende verklaring werd meer dan vijfentwintig jaar geleden gemaakt in een boek
van Brzezinski die hij schreef, terwijl een professor aan de Columbia University:
"Politieke strategen in de verleiding komen om het onderzoek naar de hersenen en het
menselijk gedrag te exploiteren. Geophysicist Gordon JF MacDonald, een specialist in de
problemen van oorlogvoering, zegt nauwkeurig getimede, kunstmatig opgewekte
elektronische slagen zou kunnen leiden tot een patroon van oscillaties die relatief hoge
energieniveaus produceren over bepaalde gebieden van de aarde ... zo zou men een
systeem dat ernstig de hersenenprestaties zeer grote populaties afbreuk zou in
bepaalde gebieden over een langere periode ontwikkelen "
"... Het maakt niet uit hoe diep het verstoren van de gedachte van het gebruik van het

milieu om het gedrag van de nationale voordelen te manipuleren, wat is de technologie
toelaat dat gebruik zal zeer waarschijnlijk ontwikkelen in de komende decennia."

HAARP elektromagnetische pulsen in de hemel
kan in oorlog en Crowd Control WORDEN

In een ander document dat is opgesteld door de overheid, de US Air Force beweert: "De
potentiële toepassingen van kunstmatige elektromagnetische velden zijn breed en
kunnen worden gebruikt in vele militaire of quasi-militaire situaties ... Sommige van
deze potentiële toepassingen zijn het omgaan met terroristische groepen, crowd
control, het regelen van inbreuken op de beveiliging op militaire installaties, en
antipersonnel technieken in tactische oorlogsvoering. In al deze gevallen de EM
(elektromagnetische) systemen gebruikt zouden worden milde tot ernstige
fysiologische verstoring of perceptuele vervorming of desoriëntatie te produceren.

Bovendien, het vermogen van individuen om de functie kan worden afgebroken om een
dergelijk punt dat ze te bestrijden niet effectief zou zijn. Een ander voordeel van
elektromagnetische systemen is dat ze dekking kunnen bieden over grote gebieden met
één systeem. Ze zijn stil en tegenmaatregelen om hen moeilijk te zijn ontwikkelen ... Een
laatste gebied waar elektromagnetische straling kunnen blijken te zijn van enige
waarde is bij het verbeteren van vaardigheden van individuen voor abnormale
verschijnselen. "

HAARP elektromagnetische pulsen in de hemel
kan weersinvloeden VERANDEREN.

Alsof elektromagnetische pulsen in de lucht en mentale verstoring niet genoeg waren,
T. Eastlund pochte dat de super-krachtige ionosferische kachel weer kon beheersen.
"Begich en Manning aan het licht gebracht overheid documenten waaruit blijkt dat het
leger is weer-control technologie. Als HAARP is uiteindelijk gebouwd om zijn volle
vermogen, het kan weer gevolgen over het gehele hersenhelften te creëren. Als een
overheid experimenten met 's werelds weerpatronen, wat wordt gedaan op een plaats
zal iedereen van invloed zijn op de planeet Angels Do not Play Dit HAARP verklaart een
principe achter een aantal van Nikola Tesla's uitvindingen. - resonantie -. die planetaire
systemen beïnvloeden "

HAARP in Burgdorf, Germany

HAARP's receptie hier in Burgdorf, Noord-Duitsland was volgt:

Op 26 maart werd er nota genomen van een zeer zwak signaal op 6.990 alleen
een onleesbare CW-bericht. Gedetailleerde off-line analyse van het signaal liet een
ernstige vervorming en doppler verspreiding van het signaal op die dag. Er was geen
merkte een geprefereerde polarisatie van het signaal. Het leek erop dat in de CW
de boodschap van de dits en daahs werden samen runnen. Ik heb geen inzicht

brief! (Zoals ham radio-operator Ik heb ongeveer 330 landen gecontroleerd, en
minst moet enige ervaring in het kopiëren moeilijk om signalen te lezen)

Het signaal op de 27-ste mei was veel beter. S3 naar S4 op een vrij kanaal,
en slechts geringe doppler shift.The signaal was zeer stabiel, en het CW bericht
was volkomen begrijpelijk. Wat mij verbaasd was dat sommige daahs leek
opgesplitst worden in twee dits. Verticale polarisatie was duidelijk de voorkeur van
ongeveer 10 dB.

Ontvanger was IC-R8500 mit 500 Hz IF filter en zeer steile preselector (Braun
SWF 10-40). Antennes: 41 m lang windom, full-size delta-loop leveren
verticale polarisatie en draaibare dipool binnen een logaritmisch-periodieke
antenne (namelijk DLP-11 door Titanex). Off-line FFT-analyse (met "Analyzer
2000 ") toonde een SNR van 22,2 dB in een 0,4 bandbreedte op de 2e dag. Deze
zou tot een SNR van -8 dB in een 500 Hz bandbreedte, maar in feite I geschat
de SNR tussen -3 en +3 dB. Het signaal was veel zwakker dan voorspeld door een
gedetailleerde VOACAP analyse veronderstellen 400 kW door een isotrope array.

De HIPAS (High Power Auroral Stimulation) Observatory is een ionosferische kachel,
waarvan 70 MW ERP kan uitstralen op een van beide 2,85 MHz of 4,53 MHz. gelegen op
30 mijl ten noordoosten van Fairbanks, Alaska, in de kleine gemeenschap van Two
Rivers. Het is gelegen op 64 ° 52 '19 "noorderbreedte en 146 ° 50' 33" W lengte en
werkt het hele jaar door. De HIPAS Observatorium wordt beheerd door de UCLA
plasmafysica laboratorium.

De HIPAS faciliteit houdt zich bezig met de studie van de ionosfeer door het gebruik van
high power radiotransmissie alsmede een LIDAR (licht Detection And Ranging)
instrument. De faciliteit is de thuisbasis van verschillende projecten met een aantal
interessante apparatuur, waaronder:

* Een plasma toorts, gebruikt voor experimenten in de verwijdering van gevaarlijk afval
* Een 2,8 meter vloeistof spiegel telescoop, die een draaiende schaal gebruik van kwik in
de spiegel, voor laser experimenten vormen.
* Een array van antennes die worden gebruikt voor verwarming van de ionosfeer.

Sommige onderzoek aan HIPAS is vergelijkbaar met de controversiële HAARP project en
dus het personeel van de faciliteit soms dezelfde vragen van het publiek te
beantwoorden. De faciliteit is afgesloten en een groot deel van de apparatuur wordt
verkocht als overtollig tijdens het voorjaar van 2010.

Radiofysisch onderzoeksinstituut NIRFI

Soera, volledige naam multifunctioneel radiocomplex Soera (Russisch:
Многофункциональный радиокомплекс Сура) is een Russisch laboratorium waar
onderzoek wordt verricht naar de ionosfeer met behulp van een ionosfeerbestraler. Het
bevindt zich bij de plaats Vasilsoersk, op ongeveer 100 kilometer ten oosten van de stad
Nizjni Novgorod. De naam is afkomstig van de rivier de Soera, die ten zuidwesten van
het complex in de Wolga stroomt. Het onderzoek op Soera wordt uitgevoerd door het
radiofysisch onderzoeksinstituut NIRFI uit Nizjni Novgorod.
Soera heeft een effectief afstralend vermogen (ERP) van 190 MW over de korte golf en is
vergelijkbaar met de Amerikaanse complexen HAARP en HIPAS (in Alaska), een
Amerikaanse installatie bij de Arecibo (op Puerto Rico) en die van de Europese EISCAT-
installatie in Tromsø. Kleinere complexen bevinden zich bij Doesjanbe (Tadzjikistan; 1
GW), Montsjegorsk/Apatity (10 MW) en Nizjni Novgorod (20 MW). Het station bij
Zmiev (bij Charkov) van 25 MW wordt nog slechts sporadisch gebruikt

LOFAR is de lage frequentie array voor radioastronomie. LOFAR wordt gebouwd door
ASTRON en zal worden geëxploiteerd door Radio Observatory ASTRON's. Het is een
project om een interferometrische reeks van radiotelescopen verspreid over Nederland
te bouwen, met ten minste vijf stations in Duitsland, een station in Groot-Brittannië,
Frankrijk en Zweden, en mogelijk in andere Europese landen zoals Polen en Oekraïne,
met een totale effectieve verzamelen oppervlakte van maximaal 1 kilometer.

De verwerking van de gegevens gebeurt door een Blue Gene / P supercomputer gelegen
aan de Rijksuniversiteit Groningen. De antennes zijn eenvoudig genoeg, maar er zijn
veel van hen - ongeveer 10.000 in het volledige ontwerp LOFAR. Om radio-foto's van de
hemel met voldoende scherpte te maken, deze antennes worden geplaatst in clusters
(stations) die zijn verspreid over een oppervlakte van uiteindelijk meer dan 1000 km in
diameter. De eerste fase van dit moment in Nederland gefinancierd bevat 6000
antennes in ongeveer 36 stations, het bereiken van de basislijnen van 100 km.

Het eerste station in de buurt van Exloo (Drenthe) is actief sinds 2006. 20 meer stations
zullen volgen in 2008, de rest in 2009. In Duitsland vijf zenders worden gefinancierd
(Bonn / Effelsberg, Garching / Unterweilenbach, Potsdam / Bornim, Tautenburg en
Jülich ). De Effelsberg station is actief sinds november 2007. De eerste Nederlands-
Duitse experimenten zijn aan de gang sinds 2008. Een station elke wordt gefinancierd in
Groot-Brittannië, Frankrijk en Zweden. Eisen datatransport in het bereik van enkele
Gigabit / s per station en rekenkracht nodig is tientallen TeraFLOPS.

LOFAR is een real-time meerdere sensor array. Heel verschillende sensoren kunnen
langs een gemeenschappelijke infrastructuur worden geplaatst en er gebruik van
maken op hetzelfde moment. LOFAR wordt ontwikkeld door een consortium van
kennisinstellingen, universiteiten en industriële partijen, onder leiding van ASTRON.
LOFAR wordt gefinancierd door de Nederlandse overheid en de noordelijke provincies.
Alle deelnemende instituten bieden ook een aantal van hun eigen middelen voor de
ontwikkeling van LOFAR.

De radio interferometrische reeks van LOFAR bestaat uit vele goedkope antennes. Dit is

de belangrijkste toepassing van LOFAR. Er zijn twee verschillende soorten antenne: de
Low Band Antenna (LBA) rijdt tussen 10 en 90 MHz en de High Band Antenne (HBA)
tussen 110 en 250 MHz. Deze "sensoren" worden georganiseerd in apertuurmatrix
stations. De stations (op dit moment, zijn 36 stations worden gebouwd in Nederland)
zijn verdeeld over een gebied ongeveer honderd kilometer in diameter (gelegen in het
Noord-Oosten van Nederland). Verschillende internationale stations worden gebouwd
in Duitsland (5), Zweden (1), het Verenigd Koninkrijk (1) en Frankrijk (1). De
internationale zenders zijn eigendom van hun gastheer instituten. De helft van de
stations (18) in Nederland zal worden gevestigd in een 2x3 kilometer kerngebied tussen
de dorpen Exloo, Buinen en Buinerveen. De resterende stations wordt verdeeld rond
deze kern bij afstanden tot 50 km. De grootste basislijnen heel Europa zijn in de orde
van 1500 kilometer.

De ICT-infrastructuur die LOFAR aanleiding zal geven aan houdt groot potentieel voor
niet-radio-astronomen, zodat ze passen bij het toezicht te maken in een versneld tempo.
In het veld geowetenschappen, moet het mogelijk zijn, bijvoorbeeld om het begrip van
natuurlijke en geïnduceerde seismische bodemdaling en watermanagement breiden. De
TU Delft, het Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut (KNMI) en TNO-NITG
deelnemen aan de toepassing van LOFAR in de geowetenschappen.

De agrarische toepassing van LOFAR zal gebruik maken van de (fibre) infrastructuur
ontwikkeld te maken en is de meting van de micro-klimaat in aardappelteelt gekozen
als de eerste toepassing. Deze informatie wordt gebruikt om het advies om bestrijding
Phytophtora binnen een gewas, op basis van de omstandigheden in elk afzonderlijk
gebied te verbeteren. Momenteel verdere toepassing van sensoren voor agrarische
doeleinden wordt ontwikkeld.

LOFAR maakt ook een sprong voorwaarts mogelijk in onderzoek en
ontwikkeling op andere terreinen, zoals geofysica en landbouw.

Tijdens de conceptfase bleken onderzoekers uit andere disciplines ook geïnteresseerd
in het toepassen van sensornetwerken. In LOFAR participeren nu geofysici en
landbouwonderzoekers. Geofysici zullen met seismische sensoren de aardbodem van
Noord-Nederland in kaart brengen. Nieuwe kennis over bodemdaling,
watermanagement en gaswinning komt daarmee binnen bereik.
Landbouwonderzoekers zullen met geavanceerde draadloze sensoren invulling geven
aan onderzoek naar precisielandbouw en kennis opbouwen over het optimaliseren van
productieprocessen.

High Frequency Radar Astronomy With HAARP

Wifi en vroeger ingezet als wapen in oorlog, nu
consumentenproduct... (in combinatie met HAARP, HF-
straling en elektromagnetische straling).

Wisten jullie dat Wi-Fi in de oorlog werd gebruikt om via subtiele golven de vijand
langzaam onschadelijk te maken?

Wat het direct doet is je natuurlijke aura bescherming doorboren. Het werkt in op
je chakra’s, dus op energetisch niveau. Het werkt ook direct in op je hersenen.
Vooral op de parasympathicus en de pijnappelklier: Zij reguleren allerlei
hormonen en stoffen die je rustig maken, je goed kunnen laten concentreren,
mediteren, slapen en nadenken. Na enkele maanden in de Wi-Fi, raken deze
organen ontregeld. Je krijgt vele verschillende klachten. Je word dus ‘ zieker’. Het
verhoogt de trilling van de hersenen, net als eten in een magnetron. Ze worden dus ‘
verhit’ na bellen of het leven in straling. Hierdoor kan je de volgende klachten ervaren:
Paniekaanvallen, suicide-gevoelens, onrust, chaotische gedachten die je niet kan
stoppen. Maar bij langer en intensiever gebruik: Tia’s, herseninfarcten, tumoren. Maar
ook in je lichaam zijn er al veel mensen bekend die leukemie, kanker en tumoren in hun
hele lichaam krijgen. Straling muteert je cellen! Je cellen vernieuwen zich dagelijks. Bij
koeien die onder een hoogspanningskabel leefden, werden kalveren geboren met
meerdere hoofden of benen. Deze straling van wifi en gam, werkt ook in op al je cellen
en muteert deze op een negatieve manier.

Bovendien moet je lichaam de hele dag vechtten tegen straling en verbruikt daardoor je
hele vitamine reserves. ik constateer bij vele een extreem vitamine B-tekort, calcium en
magnesium. Zelfs bij heel gezond eten en voedingssupplementen innemen, zul je toch
dagelijks last hebben van opgezette klieren en vaker hoofdpijn en griep. Je zal merken
dat je op andere tijden gaat slapen,je dag- en nacht-ritme verschuift. Je kan slecht in
slaap vallen, vreemde dromen (Je hersenen staan onder hoogspanning, ook in de nacht,
natuurlijk is er een disbalans!) en vaker wakker worden. Vermoeid er uit zien, zelfs na
goede nacht slapen: Allemaal straling!

Slim om dat te gebruiken tijdens oorlogen, je vijand verzwakt ernstig en kan niet meer
zich verzetten.

Dit middel word dus door onze regering als consumenten-product aan ons verkocht, en
ondertussen zelfs hele steden met wi-fi hotspots volgestopt. Maar in het buitenland
word hier heel anders mee omgegaan? waarom is onze regering bezig met het
volstoppen van straling in Nederland?

Iedereen maakt gebruik van Wi-Fi en ziet het als de normaalste zaak van de wereld.
Sinds dat er Wi-Fi is verschenen op telefoons kan bijna niemand meer zonder internet
op de telefoon. Altijd bereik baar zijn en altijd je mail kunnen bekijken is erg handig,
maar is dit eigenlijk wel verstandig? Verschillende bronnen staan vol met negatieve

punten over Wi-Fi, maar is deze elektromagnetische straling wel daadwerkelijk zo
gevaarlijk?

Bovenstaande tekst: Bron en jarenlange research van Leda (enlightening media). Zij
weet heel veel over de organen, hun functies en wat er gebeurd bij straling. Dit heeft zij
zelf in haar lichaam ook zo ervaren, en ook bij haar lezers. De bronnen over de koude
oorlog heb ik van journalisten en wetenschappers en uit documenten van internet en
via anonieme bronnen die de internet-bronnen bevestigen.

Wat is nou elektromagnetische straling?

Er bestaan verschillende soorten stralingen. Je hebt ten eerste laag frequent
elektromagnetisme dat is het elektriciteitsnet voor het opwekken van warmte, licht of
beweging. Hoog frequent elektromagnetisme komt voor bij radio zenders, TV, Mobiele
telefoons, radar en bij de magnetron. Dit wordt ook wel hoogfrequente
elektromagnetische straling genoemd.

Is Wi-Fi straling gevaarlijk?

Verschillende wetenschappers beweren dat de Wi-Fi straling gevaarlijk is. Barrie
Trower een wetenschapper van de militaire inlichtingendienst beweert ook dat deze
elektromagnetische straling erg gevaarlijk is. In de koude oorlog werd deze
microgolfstraling gebruikt om ambassadepersoneel kanker, borstkanker en leukemie te
geven. De enige straling die mensen belasten zijn de microgolven van de telecom
industrie, gsm/mobieltjes, draadloze telefoons en draadloos netwerk/Wi-Fi. Deze
microgolven interfereren met water, en ja, mensen zijn opgebouwd uit water. De Franse
regering heeft naar Dr. Trower geluisterd en hebben zelfs Wi-Fi verboden in elke school.

Wi-Fi is vooral schadelijk voor jonge meisjes, ongeboren kinderen en kleine kinderen.
Hoe kleiner de kinderen zijn hoe gevaarlijker dit is. De microgolfstraling kan ook de
eierstokken beschadigen. Als het meisje met deze beschadigingen later ook kinderen
krijgt heeft het kind ook deze schade, en dit kan niet meer hersteld worden. Ook is
bewezen dat je psychische problemen kan krijgen of een verzwakt immuunsysteem,
daarmee bedoelen ze bijvoorbeeld dat je vaker en langer verkouden bent, vaker en
langer moet hoesten. Je algemene gezondheid kan dus afnemen. Ook heeft Wi-Fi een
straling: Melatonine. Hierdoor denken je hersenen dat het altijd dag is, waardoor je
slecht kan slapen. En slecht slapen kan weer leiden tot ADHD achtig gedrag. Dr. Trower
zegt zelfs dat de verstoring in scholen, de agressie en zelfs zelfmoord vaak word
veroorzaakt door straling.

Zelfs bomen worden er ziek van

Wetenschappelijk onderzoek door het Laboratorium voor Plantencelbioligie van de
Universiteit van Wageningen in opdracht van de gemeente Alphen aan den Rijn, toont
dat bomen en gewassen ziek worden van draadloos internet, Wi-Fi en mobiele telefonie.
Het onderzoek werd gestart nadat ambtenaren van de gemeente Alphen aan den Rijn
vijf jaar geleden ontdekten dat 10 procent van de bomen vreemde vlekken, zwellingen
en rare scheuren hadden. Soms scheurden ze open en gingen zelfs bloeden. Deze
vreemde ziekteverschijnselen zijn inmiddels bij alle soorten bomen in de westerse

wereld al geconstateerd. Terwijl de bomen in dichter beboste gebieden niet of
nauwelijks zijn aangetast. Het percentage van zieke bomen is in de afgelopen 5 jaar met
60% gestegen. En in die periode is er ook een grote stijging van het gebruik van mobiele
telefoons en draadloos internet geweest.

Bent u nog wel veilig in huis?

Volgens een groot aantal Duitse, Zwitserse en Nederlandse artsen en onderzoekers zak
elektromagnetische straling een van de grootste ziekteveroorzakers in de 21 eeuw
kunnen worden als de overheid vandaag niet ingrijpt. Het begint allemaal heel
onschuldig, maar de hoofdpijnen, onrustig slapen, vermoeidheid, oorsuizen, stress,
duizelingen en een waas om je heen komen snel opdagen. Bijna 40% van Nederland
heeft tegenwoordig last van stress en of een depressie. In nog geen 20 jaar tijd zijn het
aantal psychische en chronische klachten verdubbeld. Dat is extreem veel. Nederland is
omgevormd tot een grote magnetron en er komen nog tienduizenden masten en mastjes
extra bij in de komende jaren. Die magnetron die duizenden mensen per jaar ziek kan
maken. In ziekenhuizen is daarom het gebruik van draadloze apparatuur zoals GSM, Wi-
Fi etc. dan ook al jaren verboden. Buiten de ziekenhuizen is er niemand meer veilig
tegen deze draadloze apparatuur. Het is zelfs zo erg dat sommige apparaten honderden
meters verder nog voor ziekte verschijnselen kunnen zorgen.

Hoe kan je de Electrosmog voorkomen?

Nog niet lang waren de Nederlandse burgers niet in staat om deze onzichtbare
stralingen te meten. Maar per 1 juni 2005 is er echter wel een apparaat op de markt
gekomen waar u tegelijkertijd de GSM, Wi-Fi, draadloos internet, Bluetooth,
wekkerradio’s, waterbedden, Hoogspanningsmasten etc. mee kunt meten. Het
Electrosmog alarm. Met dit apparaat kun je rustig door je huis lopen om te zien waar de
beste slaap plek is, waar je het rustigste kunt studeren en wat een goede leef plek is. Om
niet in aanraking te komen met deze straling is het dus verstandig om je bed, bank of
stoel niet in de ‘gevaren zone’ te plaatsen.

De elektromagnetische straling is dus daadwerkelijk wel echt gevaarlijk, gevaarlijker
dan dat de gemiddelde Nederlander dat denkt. Het zou belangrijk moeten zijn om
iedereen op de hoogte te stellen van deze gevaren. Als je weet om welke apparaten het
gaat en hoe je er mee om kan gaan kan je het dus lichtelijk voorkomen!

Zonder ook maar een minuut een serieus risico-onderzoek te hebben gedaan en met de
structurele weigering hier ook maar iets aan te willen doen, is gemeente Groningen
bezig de hele stad letterlijk in een magnetron te veranderen. Er wordt met
burgemeester Jacques Wallage als een van de drijvende krachten een nutteloos project
uitgerold dat ‘Draadloos Groningen’ heet, waarbij een enorme hoeveelheid Wi-Fi
zenders door binnenstad en periferie worden verspreid.

In België heeft men voor Brussel hetzelfde in petto. Dit uitgerekend in een tijd waarin
het Europees Parlement, duizenden wetenschappers, het European Environmental
Agency en duizenden medici Wi-Fi levensgevaarlijk achten, zeker voor kinderen. Zelfs
de Wetenschapsraad, een belangrijk adviesorgaan van de Nederlandse regering, is een
bestuursrechtelijke procedure tegen de Gezondheidsraad gestart omdat ze het absoluut

niet eens is met het algemene stralings- en veiligheidsbeleid van de Gezondheidsraad,
waar veel overheidsorganen zich ten koste van de burger en strijdig met de grondwet
achter verschuilen. De Wi-Fi standaard (IEE 801.11) werd officieel in de zomer van
1997. De technologie is uitgevonden door een Nederlands militair radaringenieur
genaamd Vic Hayes. Wi-Fi was bedoeld als een universele methode om computers te
verbinden via microgolven. Hayes voorzag destijds al talloze toepassingen en helaas is
zijn visioen werkelijkheid geworden.

Wi-Fi wordt door industrie als veilig aangeprezen, zelfs bij spelcomputers voor
kinderen, maar is dat beslist niet. Wat veel mensen niet weten, is dat de frequentie van
Wi-Fi exact dezelfde is als van een magnetron, die destijds juist speciaal gekozen werd
om diep in weefsel door te dringen. Wi-Fi wordt naast talloze andere klachten specifiek
in verband gebracht met leukemie, kinderkanker, huidkanker, prostaatkanker,
borstkanker, zelfmoord, ADHD en grauwe staar. Ook is de straling van Wi-Fi-
apparatuur, zelfs bij notebooks, in tegenstelling tot wat beweerd wordt extreem hoog.
Wi-Fi is verder samen met UMTS berucht om het feit dat deze straling bijzonder
biologisch actief is. Dat wil zeggen dat allerlei schadelijke microben, schimmels en
parasieten geactiveerd kunnen worden met Wi-Fi. Straling van Wi-Fi / WLAN gaat
122 tot 101500 keer boven de uiterste veiligheidsgrens

WLAN staat als afkorting voor Wireless Local Area Network, oftewel een draadloos
computernetwerk. WLAN’s zijn populair bij laptopgebruikers, vooral ook zakenmensen,
waardoor de meeste hotels tegenwoordig ook van WLAN’s voorzien zijn. Met een
WLAN-accesspoint en een laptop uitgerust met WLAN-adapter kun je door het hele
huis, vaak tot in de tuin, over het web surfen en bestanden delen met de overige
computers in het netwerk. Publiekelijk toegankelijke netwerken die met WLAN-
technologie werken, worden met de term Wi-Fi aangeduid. Wi-Fi hotspots (feitelijk
accesspoints/routers) zijn o.a. in veel horecagelegenheden te vinden en op steeds meer
stations en in openbare ruimtes. Een hotspotsysteem voor een hele stad noemt men een
Mu-Fi. Aan WLAN kleeft eenzelfde nadeel als aan DECT-telefoons.

Net als een DECT-telefoon blijft een WLAN-accesspoint namelijk continu, 24 uur per dag
straling geven in de vorm van korte energieke pulsen, 10 keer per seconde. De
blootstellingswaarden gevonden bij Wi-Fi/ WLAN’s en allerlei toepassingen daarvan
zijn veel hoger dan de blootstellingslimieten van de bouwbiologen gezond achten.
Bouwbiologen stellen een maximum blootstelling van 10 microWatt (=0,01 milliWatt)
per vierkante meter in de woonkamer en 1 microWatt per vierkante meter in de
slaapkamer. De universiteit van Bremen heeft op haar campus een dicht net van WLAN-
accesspoints aangelegd. Bij een meting uit 2001 kwam het volgende resultaat naar
voren: men trof sterke schommelingen aan van 0,5 tot 2504 µWatt/m² binnen de
afzonderlijke spanwijdtes van de accesspoints.

Een Wi-Fi notebook gaf op een afstand van 1,5 meter nog steeds een waarde aan van
1580 µWatt/m² en op 10 cm afstand de levensgevaarlijke waarde van 49960
µWatt/m² (vergelijk de bouwbiologische voorzorgsgrens van 10 µWatt/m²). ÖKO-TEST
heeft in haar ÖKO-TEST Magazin van oktober2003 de testresultaten van acht WLAN-
accesspoints gepubliceerd. Afhankelijk per model gaven de WLAN’s schommelingen in

straling van 1220 tot zelfs 101500µWatt/m². De meeste WLAN’s zaten boven de 1500
µWatt/m². ÖKO-TEST raadt aan om:

1. WLAN-accesspoints zo ver als het maar kan verwijderd te houden van
woonkamers, slaapkamers en kinderkamers.

2. De accesspoints uit te schakelen wanneer ze niet worden gebruikt omdat ze ook
bij niet-gebruik voortdurend stralingsvervuiling geven.

3. Gebruikers van Wi-Fi laptops zich te laten realiseren dat een ingebouwde kaart
in de laptop of het notebook blijft stralen met een kracht tot 15000 µWatt/m² –
ook wanneer de WLAN uit staat!

Wanneer er met een Wi-Fi pc of laptop wordt gedownload verdrie—dubbelt de
stralinguitstoot overigens. BBC Panorama liet in 2007 met een stralingsmeter erbij zien
aan welke krankzinnig hoge doses straling Engelse schoolkinderen blootstonden tijdens
het downloaden in een van WLAN- en Wi-Fi computers voorziene lesruimte. Deze
bedroeg drie keer de stralingsintensiteit van het zwaarste punt in de middenstraal van
een UMTS-mast bij de school, dat vlak daarvoor buiten was opgemeten. Dit shockerende
feit droeg bij aan deels succesvolle protestacties van 35000 Britse onderwijzers. 9 April
2009 riep de Britse vakbond van onderwijzers opnieuw op alle Wi-Fi / WLAN
onmiddellijk uit klaslokalen te verwijderen om te voorkomen dat Britse kinderen
massaal onvruchtbaar worden of slachtoffer van een kankerepidemie. In Engeland werd
zeven jaar onder de pet gehouden dat de monteurs die WLAN’s op scholen in
klaslokalen installeerden aan het eind van de dag barstende hoofdpijn hadden, totdat
dit uitlekte.

Kinderen verblijven dus de hele week het hele jaar door in zo’n stralingsvervuilde
omgeving. Eerder werd in Salzburg Wi-Fi om die reden sterk afgeraden in scholen en
riep de Duitse regering in een officiële verklaring op om thuis of op het werk af te zien
van Wi-Fi en draadverbindingen te blijven gebruiken. Ook in Maleisië werd Wi-Fi
massaal ontmanteld en in Parijs, zowel spontaan door wijkbewoners als in een
bibliotheek nadat bezoekers klachten kregen. De eerste rechtszaak tegen gedwongen
bestraling met Wi-Fi op school vond al plaats in 2003 in Chicago en in Duitsland
moesten de eerste studenten hun studie onvrijwillig afbreken wegens Wi-Fi in de
collegezalen.

Wi-Fi rukt ook op in de trein en moet dan als extreem gevaarlijk worden beschouwd
omdat een enkel mobieltje al veel te veel straling in een coupé geeft. Dit heeft te maken
met het ‘kooi-van-Faraday-effect’ en de wisselende afstand tot basisstations waardoor
straling onverantwoord hoog oploopt, ook voor reizigers die bewust niet willen
‘meestralen’ en voor meereizende babies en kinderen. Niet alleen langdurige
blootstelling, maar ook korte blootstelling aan hoge doseringen straling kan DNA-
schade veroorzaken en daarmee het begin van kanker triggeren. Dit kan in één enkele
treinrit plaatsvinden.

Smart cities, hotspots, chronische Wi-Fi blootstelling en het dodelijke ‘Moscow
Signal’
Dat straling ver onder de ICNIRP/Gezondheidsraad-normen dodelijk kan zijn als je
mensen maar langere tijd consistent bestraalt, is bij overheden al decennia bekend.
Tijdens de koude oorlog werden leden van de Amerikaanse ambassade in Moskou met

exact dit doel voor ogen tussen 1953 en 1975 letterlijk ziek- of doodgestraald met het
zogenaamde ‘Moscow Signal’. Na deze periode bleef het bestralen doorgaan met een
zwakker signaal. Volgens U.S. National Security Advisor Zbignew Brezhinski had het
Amerikaanse ambassadepersoneel in Moskou destijds het allerhoogste kankercijfer ter
wereld. Stedelijke hotspots als Earthlink en het geplande Draadloos Groningen zijn
theoretisch zo dodelijk dat ze feitelijk gewoon als tienjarenplan-genocideconstructies
kunnen worden aangemerkt.

Er gaat veel meer dan een sterke suggestie uit van de overeenkomst tussen klachten
gerelateerd aan Wi-Fi en die veroorzaakt door het Moskou Signaal. Wi-Fi zit op 2,450 of
2,485 gigahertz (net als de magnetron). Het Moskou Signaal varieerde steeds tussen 2,5
en 4,1 gigahertz. De frequenties waren door de Russen opzettelijk gekozen vanwege de
lichamelijke schade die deze frequenties aanrichten, zoals leukemie en kanker en
psychische en mentale ontregeling. Lokale bestuurders gaan lichtzinnig om met het
chronisch blootstellen van burgers aan Wi-Fi en kunnen met geen mogelijkheid de
veiligheid hard maken. In tegendeel, in het verleden bleek een dergelijk experiment 22
jaar achtereen ernstig ziekmakend, de geestelijke gezondheid schadend en in veel
gevallen dodelijk voor mannen, vrouwen en kinderen. Met deze testcase in het
achterhoofd is het voorzorgsbeginsel hier derhalve niet eens aan de orde; hotspots,
smart cities, kortom alle Wi-Fi accesspoints op openbare plaatsen dienen onmiddellijk
verboden te worden.

Waarom waarschuwt de Nederlandse overheid niet net als de Duitse regering
tegen Wi-Fi?
Er bestaat veel verwarring over het al dan niet schadelijk zijn van langdurige
blootstelling aan microgolven, maar feitelijk is het een simpel verhaal. In de jaren ’30
kwamen uit Duits onderzoek al gevaren naar voren zoals chromosoombeschadigingen
die aan de basis van kwaadaardige tumoren liggen. In de jaren ’50 zijn er in de VS veel
processen gevoerd tegen de Amerikaanse overheid door luchtvaartpersoneel en
mensen die bij de marine of politie werkten. De processen werden gevoerd wegens een
beroepsziekte die ‘radarziekte’ werd genoemd. Omdat microgolftechnologie voor
defensie onmisbaar was besloot men miljardenclaims te voorkomen door een
kunstmatig hoge veiligheidsgrens in te stellen voor blootstelling aan straling.

Men heeft niet op wetenschappelijke of medische maar enkel op financieel politieke
gronden bepaald dat straling geen schade kan veroorzaken als er geen
weefselopwarming plaatsvindt en dat stralingsklachten die zich desondanks voordoen
aan andere oorzaken moeten worden toegeschreven. De WHO publiceerde een
handboek speciaal voor bestuurders om stralingsleed van burgers conform deze policy
te kunnen afwimpelen als ‘risicobeleving’ en deed hiertoe ook een poging in haar
factsheet ‘elektrohypersensitiviteit’. Verder werd afgesproken dat alle epidemiologische
onderzoeken die aantoonden dat deze policy onhoudbaar was “niet voldeden aan de
criteria van de stand der wetenschap” en “niet goed wetenschappelijk waren
uitgevoerd”. (We komen dit soort zinnen vaak tegen in publicaties van de
Gezondheidsraad of het Antennebureau.)

Onafhankelijke wetenschappers werden onderdrukt door bijvoorbeeld hun
researchgelden in te trekken. Uit deze financieel/industriële staatspolitiek zijn extreem
hoge en onverantwoorde blootstellingslimieten ontstaan die snel internationaal werden

overgenomen omdat voor ieder land de afhankelijkheid van defensie van
microgolftechnologie net zo’n grote rol speelde als voor de VS. Tegenwoordig wordt
deze traditie bewaakt door een privaatinstelling genaamd het ICNIRP. De normen die de
ICNIRP stelt zijn niet realistisch en gesteld op 10.000.000 microWatt/m² terwijl de
bouwbiologische norm en de norm waar Nieuw Zeeland naar streeft staat op maximaal
10 microWatt/m². De ICNIRP-norm is dus een miljoen keer te hoog.

Dit verklaart de vele berichten over klachten bij straling “ver onder de norm”. Men
vergeet daarbij dat dit “ver onder de norm” zich betrekt op een financieel-politieke
norm bedoeld om schadeclaims te ontlopen en niet op wetenschap of biologische
schade. “Ver onder de norm” bevindt zich in werkelijkheid ver tot zeer ver boven de
bouwbiologische norm van 10 microWatt/m². (Voor slaapkamers en kindervertrekken
geldt slechts 1 microWatt/m².) Het punt is dat ons lichaam een uiterst complex geheel
van cellen is die voor hun functioneren geheel afhankelijk zijn van subtiele en
kwetsbare bio-elektrische processen. Ons lichaam wordt dan ook niet door opwarming
beschadigd, maar het wordt bij blootstelling, ook aan zeer zwakke microgolven,
elektrisch beschadigd.

In Nederland nemen de Gezondheidsraad en GGD-en de ondeugdelijke en niet-
wetenschappelijke normen van het ICNIRP letterlijk over. De Wetenschapsraad, een
ander belangrijk adviesorgaan van de regering, is het daar absoluut niet mee eens en
startte eind april 2009 een bestuursrechtelijk proces tegen de Gezondheidsraad. Ook
het Europees parlement en het European Environmental Agency, net als duizenden
geleerden en medici, vinden het standpunt van de Gezondheidsraad (en dat van de
WHO) onhoudbaar en onverantwoord en er wordt dan ook voortdurend druk
uitgeoefend om de gezondheid van de burger boven industriële belangen te stellen.

De Nederlandse regering is doodsbang dat objectieve informatie over straling een
kettingreactie zal geven die enorm veel geld zal gaan kosten. In een uitzending van
Zembla geven oud-topmannen van KPN en Telfort toe dat ze onmiddellijk de miljarden
aan licentiegelden terug zullen vorderen in zo’n geval, waar tegenover schadeclaims van
burgers en bedrijven zullen komen te staan die vele miljarden kunnen gaan bedragen.
In het Nationaal Antennebeleid van 8 december 2000 is de bewuste misformatie inzake
stralingsnormen op papier vastgesteld inclusief een mediastrategie om objectieve
informatie tegen te gaan en de budgetten die daarvoor nodig zijn.

Naast de vijftig artsen die in april 2009 tegen straling protesteerden met een appèl,
hechten ook alle Nederlandse verzekeringsmaatschappijen meer aan de niet-
gepolitiseerde wetenschap dan aan de Gezondheidsraad en schrapten daarom al in
maart 2005 alle schade door straling uit hun polissen. Ook de telecom en
draadloosindustrie zelf kunnen zich nergens tegen de gezondheidsschade door
chronische bestraling van de bevolking verzekeren. Dit enkel vanwege de verwachte
catastrofale proporties die dit binnen enkele jaren zal aannemen.

High Frequency Radar Astronomy With HAARP,

(deel 2)

Abstract-Op hoge frequentie, zal radiogolven interageren met ruimte plasma en
oppervlakken van de lokale astronomische objecten, het produceren van een echo die
nieuwe diagnostische gegevens kunnen verstrekken. De beschikbaarheid van een hoog
vermogen radars werken bij hoge frequenties opent een venster voor het externe
onderzoek ofour omliggende omgeving in de ruimte. We bespreken en illustreren deze
techniek met een aantal specifieke voorbeelden.

I. INLEIDING

Over een periode ofseveral jaar, de hoge frequentie Actieve Stralende
Onderzoeksprogramma (HAARP) het overbrengen scala buurt Gakona, Alaska, is
toegenomen in totaal vermogen van 300 kW tot 960 kW (zie fig. I). In de uiteindelijke
configuratie zal het totale vermogen of HAARP 3,6 MW, waardoor het de meest
geavanceerde en krachtige hoge frequentie (HF) radar faciliteit gebruikt voor
onderzoeksdoeleinden. De fundamentele wetenschap ofHAARP doel is om niet-lineaire
effecten in verband met ionosferische modificatie door een hoog vermogen radiogolven
te bestuderen. Deze wijziging experimenten worden uitgevoerd op frequenties in het
bereik 2,8 tot IO MHz. De HAARP phased array is ontworpen om flexibiliteit te bieden
aan de macht, de modulatie, frequentie selectie en bundelvorming.

In recente experimenten [1], [2], [3], we zijn begonnen met de HAARP array voor
experimenten in HF radar astronomie, Le. Te gebruiken, om de regio's en objecten te
bestuderen dan de ionosfeer van de aarde. Het doel van dit onderzoek is om door te
gaan en ontdek nieuwe begrip van de fysische eigenschappen en interacties in de regio's
ofour zonnestelsel, dat toegankelijk is via een hoog vermogen radiogolven transmissies.
Deze gebieden omvatten de zonnecorona en coronale massa-ejecties (CME's), planetaire
harde sulfaces (bijv, de Maan en asteroïden) en astronomische plasma (zonnewind,
magnetosfeer, stoffige plasma's). Terwijl onze belangrijkste onderzoeksinstrument het
hoge vermogen phased array die door HAARP zal zijn, we zijn van plan om de toegang
tot een aantal andere faciliteiten leveren van state-of-the-art mogelijkheden hebben. Wij
geloven dat deze nieuwe venster voor radar onderzoek nieuwe inzichten kunnen bieden
ofsolar systeem fenomenen.

In deze discussie bekijken we een aantal experimenten dat onze doelstellingen en
aanpak illustreren HF radar astronomie onderzoeken. Sommige ofthese experimenten
zijn uitgevoerd in samenwerking met de NASAIWIND satelliet en zijn HF radio wave-
ontvanger (de GOLVEN experiment). De unieke baan van WIND heeft een breed scala
van radiale afstanden van de aarde, met inbegrip van de maan flybys, waarover wij in
staat om de interacties van radiogolven uitgezonden vanuit HAARP studie verstrekt. De
HAARP-WIND bistatische configuratie is toegestaan nieuwe technieken voor het
uitvoeren van HF radar experimenten voorbij de ionosfeer van de aarde. Andere

experimenten worden uitgevoerd met de grond ontvangst arrays, zoals de knipoog. HF
array, beheerd door de Universiteit van Texas. We zijn ook van plan toekomstige
experimenten met behulp van de Low Frequency Array (LOFAR), dat een groot
verzamelgebied array voor radio astronomisch onderzoek.

De huidige en planncd effectief uitgestraald vermogen (ERP) niveaus HAARP kan
worden gebruikt voor het uitgestraalde vermogensdichtheden met toenemende afstand
van de aarde te bepalen. In Fig. 2 tonen we de vermogensdichtheid (watt m- ') verwacht
in termen van afstand van de aarde in zonne stralen (RJ. Als maat van vergelijking, de

ontvanger drempel voor de WAVES experiment aan boord van de WIND satelliet wordt
getoond. Typisch, de kosmische galactische achtergrond is het beperken van de
achtergrond geluidsniveau op de frequenties van HAARP, en dit niveau wordt ook
getoond. de radiale locaties van de maan en de zon laten zien dat als een
satellietontvanger als golven waren zich zo ver als de zon, zou het mogelijk zijn om
HAARP signalen detecteren, vooral wanneer de uiteindelijke vermogensniveau van
HAARP beschikbaar.

Aan het huidige vermogen van HAARP is het mogelijk om radiogolven detecteren
niveaus onder technieken. Zo, bijvoorbeeld, toekomstige satelliet experimenten de
galactische achtergrond met behulp van verschillende integratie met HF radiogolven
ontvangers in staat om studies uit te voeren van radiogolven verstrooiing in de
interplanetaire medium tussen de Aarde en de Zon Vergelijkbare studies zijn al
begonnen in de nabije zonnewind, waar WIND actief is.

Een specifiek voorbeeld van een recent experiment wordt gegeven in Fig.
.en WIND ruimtevaartuig op 13 september 2001, toen de: ruimtevaartuig naderde de
maan om de maan de zwaartekracht te gebruiken voor ~ 3, die de ecliptica vlak
trajecten van de Maan toont orbit verstoring. In een 2-uur interval, wanneer het
ruimtevaartuig was ongeveer 40.000 km van het maanoppervlak, het HAARP-array
verlicht de maan met een serie van 100 ms pulsen op -960 kilowatt bij een frequentie
van 8,075 MHz Tijdens het experiment, de HAARP zendbundel volgde de Maan
schijnbare beweging langs de hemel om zowel WIND en de Maan in de radarbundel

Zo is de WAVES radio-ontvanger aan boord WIND gedetecteerd zowel de directe HAARP
pulsen als ze langs het ruimtevaartuig te houden op hun weg naar de maan en de
daaropvolgende echo pulsen van het maanoppervlak. Fig. 4 toont een 5-s interval van
gegevens uit dit experiment. De timing van HAARP pulse transmissies werd zo
opgesteld dat de directe en echo pulsen niet zouden overlappen. De echo signalen zijn
de lagere intensiteit pulsen tussen de directe pulsen.

De relatieve intensiteiten van de directe en echo pulsen ons toelaten om het
maanoppervlak verstrooiing doorsnede te bepalen. Uit een reeks van ongeveer 2000
radarpulsen we in staat zijn om de maan radar dwarsdoorsnede (ten opzichte van de
geometrische dwarsdoorsnede van de Maan) als vast - 0,15 NR2, waarbij R ,,, is de maan
straal. Daarnaast hebben we verkregen verschillende pieken waarden van de doorsnede
van ongeveer - 0,5 n & *. Dit experiment werd uitgevoerd bij de laagste radiofrequentie
die is gebruikt bij echo studies van het maanoppervlak.

IV. SOLMECHO

De studie van de zon corona en zijn dynamische processen is mogelijk met HF radar
onderzoeken. Het elektron dichtheden van de corona en grootschalige verschijnselen
als CME's zijn zodanig dat radiogolven in de hoge frequenties diagnostische echo's zal
bieden. We verwachten ook dat de frequentie shifl opgelegd aan het echosignaal van
een CME een directe meting van de in de richting van de aarde gerichte snelheid
verschaft, waardoor een goede schatting van de amval tijd op aarde. Omdat CME's zijn
verantwoordelijk voor het grootste geomagnetische stormen op aarde, waardoor
elektriciteitsnet black-outs, satelliet elektronica verstoort, en degradatie van
radiocommunicatie circuits, met nauwkeurige prognoses van potentiële CME-initiatief
geomagnetische stormen is van praktische ruimte weer interesse. Het concept van HF
radar CME die bewegen naar de aarde te detecteren wordt getoond in Fig. 5.

Een test van zonne-radar technieken bij HF werd uitgevoerd door een intemationale
consortium van geïnteresseerde onderzoekers in de afgelopen jaren [4]. De faciliteiten
die worden gebruikt waren de SURA HF verzendende array in Rusland en de UTRZ
radio astronomische array in Oekraïne. De SURA array is een ionosferische modificatie
faciliteit met de macht niveau dat vergelijkbaar is met dat van de huidige HAARP array.
De UTRZ array is momenteel 's werelds grootste ontvangende array (-150.000 m') op
HF en wordt gebruikt voor zowel zonne-energie en galactische radio astronomische
studies.

De SURA-UTRZ bistatische configuratie op voorwaarde dat de zonne-radar voor onze
experimenten. In Fig. 6 tonen we het experiment uitgevoerd op 21 juli 1996. In dit geval
werd de radiogolven uitgevoerd op twee frequenties nabij 9 MHz met tegengestelde
fasen modulatie van 20-s ON-OFF. Vanwege het grote aantal betrokken, is het mogelijk
te verzenden voor de volledige round-trip reistijd naar de zon en terug (ongeveer 16
min) voordat tuming van de transmissie en ontvangst begin van de zonne-echo. De echo
is noodzakelijkerwijs erg zwak en is begraven in ruis. Zo is het noodzakelijk om de
volledige 16-min interval van opgenomen geluid integreren na toezending teneinde het
echo-signaal te detecteren.

Het bovenste paneel van Fig. 6 toont een I-min interval van de gemoduleerde
overbrenging van SURA. De onderste twee panelen van Fig. 6 toont de dynamische
spectra van het ontvangen signaal UT = afler de 16-min integratie. Zorgvuldig
onderzoek en vergelijking van de fase van de stroom intensiteit in de twee spectra op de
aanwezigheid van het verwachte echosignaal. Een andere manier om het echosignaal
kunnen worden geïdentificeerd is door integratie van de spectrale gegevens in de
frequentie, zodat een totaal vermogen tijd-profiel bepaald.

In Fig. 7 tonen we de verkregen tijd-profiel en vergelijken met het andere ON-OFF fasen
van de twee frequenties uitgezonden. Dit cijfer komt overeen met gebruik
patroonherkenning het echosignaal identificeren als bevattende homogene ON-OFF
variatie het uitgezonden signaal. De detectie van een echo signaal van de Zon en de
spectrale informatie te verstrekken een proof-of-principle test van de radar techniek
voor coronale plasma dynamiek bestuderen.



Door zowel het uitgezonden vermogen en het gebied van de ontvangende array, een
zonne-radar configuratie mogelijk dat betere signaal-ruisverhouding dan mogelijk was
in ons eerste tests mogelijk maakt. Van bijzonder belang is de configuratie van HAARP
de geplande Low Frequency Array. De LOFAR-faciliteit zal worden ontworpen om een
effectief ontvangen oppervlakte van ongeveer 1 km 'op de frequenties uitgezonden door
HAARP hebben. In deze histatic configuratie, zal HAARP-LOFAR (HALO) de prestaties
die nodig zijn voor gedetailleerd onderzoek van coronale dynamiek hebben.

Deze prestatie wordt getoond in Fig. 8, waarbij plotten we de signaal-ruisverhouding
voor HALO als functie van de integratietijd die nodig is om een bepaald detectieniveau
bereikt, bijvoorbeeld 5 dB. De plot is gebaseerd op de veronderstelling dat een
thermische ruis niveau geassocieerd met het lawaai temperatuur Ofthe Zon bij IO MHz.
Daarnaast worden twee (typische) waarden van de radar dwarsdoorsnede van de zon
gebruikt samen met de huidige en laatste vermogensniveaus van HAARP de
prestatiecurven berekenen.

The solar reflecterend oppervlak is gerelateerd aan het geometrische doorsnede van de
zichtbare zonneschijf. Bijvoorbeeld, de uitvoering plots tonen aan dat als LOFAR
beschikbaar waren vandaag gebruikt in combinatie met het huidige vermogen lciel van
HAARP (-0,96 MW), een 5-dB detectiedrempel mogelijk is na 10 seconden integratie van
een echosignaal geretourneerd een zonne radar dwarsdoorsnede van I. Met IO-s-
integratie, is het mogelijk om ongeveer 96 onafhankelijke metingen te verwerven
tijdens de 16-min round-trip reistijd naar de Zon en hack. Zo zijn wij in staat om de tijd
variaties op te lossen in de zonne-radar doorsnede van 10-s tijdschalen, die nieuwe
informatie over het plasma dynamiek in verband met coronale processen, zoals CME's
zou bieden.

De prestaties plots blijkt ook dat in gevallen wbere sectie solar radar cross groter (dus
retuming sterkere echo), de integratietijd op de 5-dB drempelwaarde kan hij bereiken
verminderd, waardoor de tijdsresolutie toe. Andere veronderstellingen kunnen worden
gemaakt met betrekking tot geluidsoverlast achtergronden en balk maten en deze
zullen resulteren in verschillende prestaties bochten. De combinatie van hoog
vermogen (HAARP) en grote effectieve ontvangstgebied (LOFAR) zijn de belangrijkste
factoren die mogelijk opmerkelijke prestatie aangegeven maken.

Een voorziening als HALO zou natuurlijk, gebruikte hij voor vele andere verschijnselen
van het zonnestelsel bestuderen naast de zon corona. Zo'n de grond radar
observatorium zou ruimte op basis van studies van het zonnestelsel te vullen. In Fig. 9,
geven we een aantal van het zonnestelsel verschijnselen die kunnen studeerde hij met
HF radar onderzoeken. Dit cijfer illustreert de toenemende aanbod van toegang tot het
zonnestelsel astronomische verschijnselen die door de hoge effectieve uitgestraalde
vermogen van HAARP.



We hebben een nieuw venster op HF radar astronomie besproken en toegelicht het
gebruik ervan voor het uitvoeren van experimenten in ons zonnestelsel. Het hoge
vermogen van HAARP hebben toegang tot meer afgelegen gebieden van de ruimte en
objecten in het zonnestelsel verstrekt, waardoor nieuwe radar experimenten in
combinatie met groot gebied ontvangen arrays en satelliet-HF-ontvangers. De reeds
uitgevoerde onderzoeken tonen de grote veelzijdigheid van HAARP om een breed rangc
van wetenschappelijke problemen in verband met ruimte plasma en planetaire harde
oppervlakken te pakken. We verwachten voortzetten en uitbreiden van onze
experimenten in het gebruik van de radar echo techniek om op afstand te
diagnosticeren en te meten onze omgeving in de ruimte.

Wij danken de Office of Naval onderzoek en de Air Force Office van Wetenschappelijk
Onderzoek voor de ondersteuning van dit onderzoek.

P. Rodrigwz, E. 1. Kennedy, MI Kerkinen, CL Siefring, Sa. Bas ", M. McCmick, I. Preston, M.
Engebretson, ML Kaiser, MD Derch, K. & Go, I.-L. Bougeret en R. Manning,." T% e WIND-
HAW expenmcnt: initiële res ~ lt ~ van hoog vermogen radiogolven interacties met
ruimte plasma's, "Geophys. Rer. Lett., vol. 25, pp. 257,260, februari 1998.
P. Rodriguez, E.I. Kennedy, M. I. Kcskinen, Sa. Basq M. Mecarrick, J. Preston, H. Zwi, M.
Engebretson, A. Wong, R. Wucrkcr. M. L. Kaiser, M. D. Desch, K. GoeQ J. -L. BOUGEREL en
R. Manning, "Een golf inlerferencs expeiment met HAARP, HIPAS en WIND," Geophys Re
$. Lee., Vol. 26, blz. 235 1-2354, augustus 1999.
PN Gudar, NA Gondarenka, K. Papadopoulos, GM Milikh, AS Sharma, P. Rdnguez. Yu. V.
Tokarev, Yu. 1. Belov en SL Orrakow, "Diffractie model van ionorphenc-imgulaity
geïnduceerde heater-wave pallem gedetecteerd op de WIND satelliet," Geophys. Res.
Len., YOI. 27, pp. 317-320, februari 2WO.
P. Rodiguer, "Radar studies van de zonnecorona. Een overzicht van experimenten met
HF golflengten" in Radio Amonomy U: Lang Wavelenglhs, Geophysical Monografie 119,
RG Stone. K. W. Weiler, M. L. Goldstein, en ILL. Bougeret. Eds., Washington, DC Amencan
Geophysical Union, 2000, pp. 155,165.

Gevestigd in New Mexico is een ander haarp achtig apparaat. De dekking is als een
"radiotelescoop" de "antenne" ziet eruit als iemand gehakt de bodems off van de HAARP
antennes en ze gewoon op de grond geplaatst. Instanties die betrokken zijn de AFRL,
"adviseurs van Washington, DC, NRL, NPL en UNM (Uni - nieuwe -mexico) en Los
Alamos.

ABSTRACT

The Long Wavelength Array (LWA), momenteel in aanbouw in New Mexico (note -
papier dd: september 2010), zal een imaging HF / VHF zijn interferometer het
verstrekken van een nieuwe benadering voor het bestuderen van de zon-aarde-
omgeving van het oppervlak van de zon naar de Ionosfeer van de aarde.

De LWA zal een krachtig instrument voor zonne-energie fysica en ruimte weer
onderzoeken zijn, via haar het vermogen om een breed scala van lage frequenties,
zonne-gerelateerde emissies, kenmerken waardoor het vergroten van ons
begrip van deeltjesversnelling en schokken in de zonneatmosfeer, samen met hun
invloed op de Zon-Aarde milieu.

Als een passieve ontvanger van de LWA coronale massa uitstoten (CME's) rechtstreeks
te detecteren in emissie, en indirect via de verstrooiing van kosmische
achtergrondstraling bronnen zoals ze propageren in de richting van de aarde. Als in
combinatie met een geschikte zender, zou de LWA een uitstekende ontvanger voor
zonne-radar, potentieel aantonen nauwkeurig geomagnetische storm voorspelling van
het aardoppervlak.

Zowel radar en passieve ontvangende technieken kunnen controleren de Zon-Aarde
omgeving overdag als een compliment voor nachtelijke ruimteweer remote sensing
technieken. De LWA zal natuurlijk ook zorgen voor een zekere mate van kleinschalige
ruimtelijke en temporele structuur ionosfeer, een voorwaarde voor nauwkeurige
kalibratie en beeldvorming van zonne-energie en ruimte weersverschijnselen. Als een
gevoelige beeldscherm van verschillen in de totale electron gehalte (TEC) door de
ionosfeer, zal de LWA een ongekende bieden karakterisering van ionosferische
turbulentie en golven, geschikt voor het testen voorspellingen van wereldwijde
ionosfeer modellen met als doel aan de verbetering van de nauwkeurigheid door middel
van inbreng in fysica gebaseerde modellen.

Als een volledig digitale, multibeaming instrument kan de LWA de zon dagelijks
controleren met een speciale zonne-balk, terwijl tegelijkertijd het nastreven van
ionosferische en astrofysica wetenschappelijke programma's zowel overdag als 's
nachts. In dit artikel geven we een overzicht van de LWA, momenteel in aanbouw in
New Mexico, en bespreken de wetenschappelijke doelstellingen van het project op het
gebied van zonne-energie, ionosferische en zonne-radar applicaties.

INLEIDING

Een nieuwe reeks van grote, dipool based interferometers inclusief de Long Wavelength
Array (LWA) in het zuidwesten van de VS, de Low Frequency Array (LOFAR) in Europa
en de Murchison Widefield Array (MWA) in Australië, brengen krachtige nieuwe
imaging-mogelijkheden de HF / VHF-spectrum voor verschillende zonne,
ruimtewetenschap en astrofysica toepassingen.

Frequentie bereik 10-88 MHz (20-80 MHz geoptimaliseerd) Effectieve verzamelgebied
10-30 MHz: ~ 105 m2; 30-88 MHz: ~ 105 (30 MHz / ν) 2 m2
Dipool Elements Total / Dipolen Per Station ~ 104/256 ~
Aantal Stations / Station Diameter ~ 53 / ~ 100 m
Station Interferometer Baseline Range,1-400 km
Puntbron Sensitivity (dual polariz., 1 uur, 4 MHz BW) 1,0 MJY @ 20 MHz, 0,5 MJY @ 80
MHz
Angular Resolution 15 "@ 10 MHz; 5 "@ 30 MHz; 2 "@ 80 MHz
Field of View ~ 2º @ 80 MHz (evenredig aan ν)
Aantal Onafhankelijke FOV (balken) 4
Maximale Waarneembare Bandbreedte ~ 20 MHz / beam
Spectrale resolutie ≤ 1 KHz
Afbeelding Dynamic Range ≥ 104
Gedigitaliseerde Bandbreedte Volledige RF

Constructie van 1 LWA station (of "LWA-1") is bijna voltooid en de overige 52 stations
voorzien voor eventuele plaatsing over New Mexico (fig. 1). De antennes, front-end
elektronica en bekabeling infrastructuur voor LWA-1 zijn volledig in de plaats, en de
eerste inbedrijfstelling van een interim-ontvanger is aan de gang. De installatie van de
speciale LWA digitale ontvangers zal naar verwachting begin 2011.

In de maan echo experiment (meer behoorlijk genoemd een maanlandschap bistatische
radar experiment), de Air Force / Navy High Frequency Active Auroral Research
Program (HAARP) hoog vermogen zender, in de buurt van Gakona, Alaska, lanceerde
hoogvermogen radiogolven in de richting van de maan. Het gereflecteerde signaal
verzwakt vanwege de lange afstand naar de maan en terug, werd gedetecteerd door
ontvangstantennes in New Mexico.

NRL consultant wetenschapper Dr. Paul Rodriguez, Information Technology Division
NRL's, die bedacht en voorgesteld het experiment legt uit: "Analyse van de echo geeft
informatie over de eigenschappen van de maan ondergrond topografie, omdat de lage
frequentie radargolven doorgeven aan verschillende dieptes onder het zichtbare
oppervlak van de maan. Het is enigszins als sonar, behalve dat we gebruiken
elektromagnetische golven in plaats van geluidsgolven. Het experiment laat ons ook de
interactie van het echosignaal met ionosfeer van de aarde langs de retourpad te
bestuderen, omdat de ionosfeer slechts gedeeltelijk doorzichtig bij lage frequenties.

Tijdens het experiment, dat op 28 oktober en 29, 2007 is uitgevoerd, de
radarsignalen van HAARP waren 7,4075 MHz en 9,4075 MHz. Zowel het uitgezonden
signaal en de echo van de maan werden gedetecteerd door NRL Remote Sensing
Division wetenschapper, Dr. Kenneth Stewart en NRL engineer Brian Hicks met
antennes gebouwd voor de Long Wavelength Array (LWA). LWA is een radio-
interferometer wordt gebouwd in de woestijn ten westen van Socorro, NM, door UNM,
NRL, de Applied Research Laboratories aan de Universiteit van Texas in Austin, Virginia
Tech, en Los Alamos National Laboratory, voor studies van de ruimte natuurkunde en
astrofysica.

Nu iets interessants. Uit het HAARP factsheet - HAARP is geen risico voor degenen die
op de grond, omdat de bundel kan alleen worden gericht recht omhoog - of op 15
graden van het zenit (15 graden recht omhoog in elke richting).

De HAARP radarantenne array "gefaseerd" punt ongeveer 45 graden van de zenit,
teneinde sporen en direct verlichten de maan. De volledige totale
vermogenscapaciteit, ongeveer 3,6 MW, werd gebruikt om twee seconden pulsen
uitzenden lengte vijf seconden gedurende twee uur per dag, één uur bij elke frequentie.
Gebruik van een dergelijke puls patroon maakt de echo, die terug komt van de maan 2,4
seconden later, direct herkenbaar, waardoor de wetenschappers naar de maan
echosignaal onderscheiden van de HAARP signaal. De HAARP signaal bereikt de
ontvangende antennes in New Mexico door weerkaatst de onderkant van de
ionosfeer, de regio van de atmosfeer van de aarde 50-400 km in hoogte die gedeeltelijk
wordt geïoniseerd door zonnestraling

(dus deze haarp balken gaan niet rechtop toch? ze worden een hoek tot 45 graden
en ze stuiteren als een groot springkussen bal van de aarde terug naar de aarde
ionosfeer terug naar ionosfeer... alles en iedereen raken tussen Alaska en New
Mexico ! Hoe ver is Alsaka naar New Mexico door de manier?).

En het is niet alleen New Mexico - dit document stelt zij van plan zijn experimenten met
LOFAR in Europa !!!

Laat niemand je vertellen dat dit kan alleen beam "straight up"

Ik moet meer doen graven op de nieuwe HAARP - im zeker dat het doet meer dan wat ze
zeggen - net als HAARP.

Dames en heren. Ik gaf uw HAARP 2! En deze kan werken dag en nacht. Ik kan niet
begrijpen wat ze aan het doen zijn. . . nog niet.

The Long Wavelength Array (LWA): Een grote HF
/ VHF Array voor Solar Physics, Ionosferische
Wetenschap en Solar Radar

The Long Wavelength Array (LWA), momenteel in aanbouw in New Mexico, zal een
imaging HF / VHF interferometer het verstrekken van een nieuwe benadering voor het
bestuderen van de zon-aarde-omgeving van het oppervlak van de zon aan de ionosfeer
van de aarde zijn. De LWA zal een krachtig instrument voor zonne-energie fysica en
ruimte weer onderzoeken zijn, door haar vermogen om een breed scala van
laagfrequente karakteriseren, zonne-uitstoot, waardoor ons begrip van
deeltjesversnelling en schokken in de zonneatmosfeer, samen met hun gevolgen
toenemende op de Zon-Aarde milieu.

Als een passieve ontvanger van de LWA coronale massa uitstoten (CME's) rechtstreeks
te detecteren in emissie, en indirect door de verstrooiing van kosmische
achtergrondstraling bronnen zoals ze propageren in de richting van de aarde. Wanneer
gekoppeld aan een geschikte zender, zou het LWA een uitstekende ontvanger voor
zonne radar, potentieel aangetoond accurate magnetische storm voorspelling van het
aardoppervlak. Zowel radar en passieve ontvangen van technieken kunnen de Zon-
Aarde omgeving overdag controleren als een compliment voor nachtelijke ruimteweer
remote sensing technieken.

De LWA zal natuurlijk ook zorgen voor een zekere mate van kleinschalige ruimtelijke en
temporele structuur ionosfeer, een voorwaarde voor een nauwkeurige kalibratie en
beeldvorming van zonne-energie en ruimte weersverschijnselen. Als een gevoelige
beeldscherm van de verschillen in de totale electron gehalte (TEC) door de ionosfeer,
zal de LWA een ongekende karakterisering van ionosferische turbulentie en golven,
geschikt voor het testen voorspellingen van de opwarming van de ionosfeer modellen
met als doel te voorzien in de richting van het verbeteren van hun nauwkeurigheid door
middel van inbreng in physics- gebaseerde modellen. Als een volledig digitale,
multibeaming instrument kan de LWA de zon dagelijks controleren met een speciale
zonne-balk, terwijl tegelijkertijd het nastreven van ionosferische en astrofysica
wetenschappelijke programma's zowel overdag als 's nachts.

In dit artikel geven we een overzicht van de LWA, momenteel in aanbouw in New
Mexico, en bespreken de wetenschappelijke doelstellingen van het project op het gebied
van zonne-energie, ionosferische en zonne-radar applicaties.



INLEIDING

Een nieuwe reeks van grote, dipool based interferometers inclusief de Long Wavelength
Array (LWA) in het zuidwesten van de VS, de Low Frequency Array (LOFAR) in Europa
en de Murchison Widefield Array (MWA) in Australië, brengen krachtige nieuwe
imaging-mogelijkheden de HF / VHF-spectrum voor verschillende zonne,
ruimtewetenschap en astrofysica toepassingen. Onze focus is hier de LWA,
geoptimaliseerd voor het verkennen van de laagste frequentie regime (~ 10-88 MHz)
tussen de ionosferische cutoff bij lage frequenties en de FM-band bij hoge frequenties.

De LWA volgt het erfgoed van de 74 MHz systeem ontwikkeld door het Naval Research
Laboratory en het National Radio Astronomy (NRAO) voor de Very Large Array (VLA)
radiotelescoop. Dat systeem was de eerste aangesloten element, imaging interferometer
om sub-boogminuut resolutie beeldvorming te tonen onder de 100 MHz. Deze
doorbraak werd bereikt op basis van innovaties in HF / VHF adaptieve optiek nodig om
nauwkeurig te meten en het model op kleine schaal (in tijd en ruimte) ionosferische-
geïnduceerde fase variaties die ernstige op antenne scheidingen (of interferometer
basislijnen)> 5 km geworden. De LWA is ontworpen om de maximale basislijnen
verkrijgbaar met de originele 74 MHz VLA-systeem (~ 35 km) zich met ongeveer één
orde van grootte, en de beschikbare gevoeligheid met meer dan twee orden van grootte.

In de volgende paragraaf geven we een korte technische overzicht van de LWA en de
huidige status van de bouw. In de afdelingen 3 en 4 bespreken we zonne-energie en
heliosferische beeldvorming toepassingen van de LWA, respectievelijk. In paragraaf 5
LWA ionosfeer teledetectietoepassingen natuurlijk geboden door middel van haar
verplichting om te kalibreren tegen duizenden natuurlijke kosmische
achtergrondstraling bronnen bekijken we. In hoofdstuk 6 bespreken we de toepassing
van de LWA als een radar imaging-ontvanger voor het opsporen van in de richting van
de aarde-gebonden coronale massa uitstoten (CME's) voor geomagnetische storm
voorspellen, en in hoofdstuk 7 presenteren wij onze slotbeschouwing.

LWA TECHNISCH OVERZICHT

LWA technische specificaties zijn aangegeven in tabel 1. De basisbouwstenen zijn breed-
band, actieve antennes 256 die zijn gegroepeerd in ~ 100-m diameter "stations", elk
analoog aan een element in een schotel-gebaseerde apertuur synthese matrix . In elk
station wordt de volledige 10-88 MHz bandbreedte van elkaar dipoolantenne
directsampled (196 MHz A / D), waardoor de vorming van 4 snel herconfigureerbare
stralen die onafhankelijk zowel frequentie en de lucht kan worden gestuurd. Eén van
deze bundels zal worden gewijd aan ionosferische kalibratie, natuurlijk het verstrekken
van bijna real-time, full-sky ionosferische monitoring, terwijl een speciale zonnestraal
van de zon gedurende de hele dag zal toezien. Elke LWA station bundel zal naar een
centrale locatie worden gebracht voor cross-correlatie, eventueel met een software-

correlator. Hoewel de 53 posten zijn vastgesteld, zal de LWA de volledige basislijn set,
gemeten in golflengten, die momenteel beschikbaar zijn door het combineren van alle
configuraties van de VLA bieden. Een vollediger technische beschrijving van het LWA
wordt in.

Fig. 1. Links - Luchtfoto van LWA-1 gelegen nabij het centrum van de VLA site;
parabolische VLA antennes verschijnen op de achtergrond; rechts - gele stippen
verbeelden gepland LWA station locaties in de staat New Mexico; de VLA locatie
weergegeven als een blauwe "Y".

Constructie van 1 LWA station (of "LWA-1") is bijna voltooid en de overige 52 stations
voorzien voor eventuele plaatsing over New Mexico (fig. 1). De antennes, front-end
elektronica en bekabeling infrastructuur voor LWA-1 zijn volledig in de plaats, en de
eerste inbedrijfstelling van een interim-ontvanger is aan de gang. De installatie van de
speciale LWA digitale ontvangers zal naar verwachting begin 2011.
3. zonnefysica MET LWA
De LWA frequentiebereik, geoptimaliseerd voor 20-80 MHz, is het domein van de
klassieke solar types radioburst: Type II barst, door schokken gegenereerd in de corona,
met hun karakteristieke fundamentele harmonische split-bandstructuur; Type III
uitbarstingen, snel drijven in frequentie als de elektronenbundels die genereren ze
propageren in de zonnewind; en Type IV barst, van gevangen elektronen produceren

breedband emissie in de lange duur van fakkels. Voorbeelden van type II en IV emissie
worden getoond in Fig. 2; op een perceel als deze een Type III uitbarsting verschijnt als
een kort bijna verticale functie. Met de gevoeligheid, flexibel frequentiebereik en
multibeam vermogen, zal het LWA een krachtig hulpmiddel voor de studie van deze
uitbarstingen zijn. Elk van hen wordt aangenomen emitteren door het mechanisme van
plasma straling, dat wil zeggen de omzetting van elektrostatische Langmuir golven naar
elektromagnetische golven op de fundamentele en tweede harmonische van het
elektron plasmafrequentie ne0.5 9000 Hz, met ne de elektronendichtheid (cm -3).

De frequentie van plasma-emissie blijkt aldus de dichtheid van de bron. Voorbeelden
van mogelijke zonnewetenschap onderwerpen worden hierna beschreven.
Een belangrijk voordeel door het LWA is de mogelijkheid om beeld op vele frequenties
over een aanzienlijke bandbreedte tegelijk. Vorige beeldvorming van, bijvoorbeeld,
heeft Type II bursts zijn op vaste frequentie, en men dan alleen toegang tot de
verschijnselen die toevallig te drijven door het observeren frequentie op een bepaald
ogenblik. Dit is een nadeel voor Type II uitbarstingen omdat, zoals Fig. 2 toont ze
typisch uit fundamentele en harmonische banden, die elk verdeeld.

Aangenomen wordt dat de splitsing kan worden veroorzaakt door emissies uit de
stroomopwaartse en stroomafwaartse gebieden van een shock, met verschillende
dichtheden van de twee locaties leidt tot verschillende plasma emissiefrequenties.
Eerder is het nooit mogelijk geweest om een beeld van de twee split bands tegelijk
maken: de LWA, met zijn grote momentele bandbreedte en de mogelijkheid om de
afbeelding overal in die bandbreedte zal dat mogelijk te maken en zo een test van de
modellen die de splitsing gebruiken de schok Mach getal afgeleid.

Evenzo Fig. 2 laat zien dat type IV barst vertonen sterk gemoduleerd emissie. Er wordt
gesuggereerd dat dergelijke emissies afkomstig van plasma-emissie die breedband
vanwege het bereik van dichtheden ervaren door elektronen gevangen in post-flare
loops zij voortplanten langs de lengte van de lussen. De modulaties vervolgens
vertegenwoordigen gelijktijdige injecties van bijkomende niet-thermische elektronen
op de lussen. Een alternatieve verklaring is dat het type IV emissie is samengesteld uit
afzonderlijke elektronenbundels die snel drift over een eindig hoogtebereik. LWA-1,
met een combinatie van uitzonderlijke gevoeligheid en tijdsresolutie, kunnen zoekt
extreme drift prijzen Type IV wordt.

Fig. 2. Radio-emissie van een zonnevlam in de LWA frequentiebereik,
waargenomen met de Green Bank Solar Radio Burst Spectrometer. Het bovenste
paneel toont een dynamische spectrum (frequentie vs. tijd grafiek) met
harmonische banden van een type II uitbarsting domineren vanaf 17: 45-18: 00
UT, en de breedband-continuüm van een Type IV burst drijven geleidelijk lagere
frequentie van 18: 20-19: 30 UT.

onderbouw over 8 of 16 MHz bandbreedte, terwijl de volledige LWA systeem in
staat om veranderingen in de bron positie met de frequentie te meten en
traceren van de locus van de burst bron zal zijn.
Aan evenementen waarbij de lichte plasma-emissie bronnen afwezig zijn in
sommige regio's van de LWA's frequentie dekking, moet het mogelijk zijn om
CME's direct op te sporen via de synchrotron emissie van elektronen versneld in
de CMEdriven schok boven de zonnecorona.

Dit is aangetoond met Nancay Radioheliograph waarnemingen op 164 MHz door
[3]. De emissie van deze elektronen is over het algemeen zwak is ten opzichte
van de heldere coherente plasma-emissie van de klassieke grote uitbarsting
types, en niet opdagen op een dynamische spectrum, zoals Fig. 2, maar
beeldvorming onthult een quasicircular boog van de emissie co-located met de
CME front. Het spectrum van de emissie dicht bij de Zon [3] in overeenstemming
lijkt met een niet-thermische spectrum onderdrukt bij lage frequenties door
Razin effect.

De LWA in staat om dergelijke emissie traceren naar een veel grotere hoogten
boven de zon dankzij de lagere frequentie bereik zal zijn; Razin suppressie
minder effectief op grotere hoogte door de lagere dichtheden in de atmosfeer

daar en de emissie moet zeer licht en gemakkelijk waargenomen in het LWA
frequentiegebied mits niet wordt overspoeld door plasma-emissie bronnen. Deze
waarnemingen hebben het potentieel om een groot aantal belangrijke vragen te
beantwoorden in shock fysica, met inbegrip.

Wat is de relatieve effectiviteit van quasi-loodrechte en quasi-parallelle schok
versnelling? Welke magneetveld geometrie van de groeiende CME structuur?
Hoe werkt de snelheid van de elektronen versnelling variëren met de hoogte en
wat is hun distributie van energie? Wat is de energieverdeling van de versnelde
elektronen?

Om dit onderwerp de waarneming van 'bewegende Type IV "barst gerelateerd is.
Deze zijn enorm, zeldzaam breedband verstoringen in de LWA frequentiebereik
historisch waargenomen door de Culgoora Radioheliograph en (een paar keer)
door Clark Lake Radio Observatory; ze kunnen niet gemakkelijk worden
onderscheiden van de normale type IV barst van dynamische spectra
Fig. 2. Radio-emissie van een zonnevlam in de LWA frequentiebereik,
waargenomen met de Green Bank Solar Radio Burst Spectrometer. Het bovenste
paneel toont een dynamische spectrum (frequentie vs. tijd grafiek) met
harmonische banden van een type II uitbarsting domineren vanaf 17: 45-18: 00
UT, en de breedband-continuüm van een Type IV burst drijven geleidelijk lagere
frequentie van 18: 20-19: 30 UT.

alleen, en er is discussie over de vraag of de emissie mechanisme plasmastraling
of synchrotron. Ze worden gezien boven het zonneoppervlak verhuizen naar
grote hoogten met een snelheid vergelijkbaar met snel CME's. Echter, is hun
exacte relatie met CME slecht begrepen, want er was slechts een korte overlap
tussen moderne ruimte gestationeerde coronagraaf beeldvorming van CME's en
de werking van Culgoora: in het ene goed bestudeerde geval de bewegende Type
IV uitbarsting leek achter te blijven de voorrand van de bijbehorende CME, liggen
dichter bij het dichtste materiaal in de ejectie (waarschijnlijk uitbarstende
filament) [4]. De LWA zal de waarneming van bewegende Type IV barst weer, en
de studie van hun relatie tot andere uitbarstende verschijnselen, voor het eerst
in 25 jaar toe te staan.

De LWA zal ook in staat om het in kaart brengen van de rustige zonneatmosfeer
zodra er voldoende stations in de kern zijn beschikbaar voor een goede uv
dekking voor een bron van dimensie 1 °, zoals de Zon zijn Het observeren van de
variatie in de structuur van de zonne-atmosfeer in de 1-3 Rsun hoogtebereik een
belangrijke aanvulling op lopende studies van de vorming en versnelling van de
zonnewind, waarvan wordt aangenomen dat optreedt doordat hoog bereik. Op
dit moment een grote nadruk gelegd op MHD modellering en magnetisch veld
extrapolatietechnieken deze onderwerpen bestuderen als gevolg van de

moeilijkheid om geschikte afmetingen: de LWA De frequentie flexibiliteit in kaart
brengen van de zonneatmosfeer toe vanaf 20 tot 80 MHz en veranderingen in de
structuur met de hoogte onthullen dat zal sterk beperken deze studies.

LWA Heliosferische SCIENCE

De LWA zal zijn om de gevestigde techniek van interplanetair scintillatie (IPS)
gebruiken om gebieden van verhoogde dichtheid geassocieerd met CME volgen
terwijl ze zich voortplanten door de interplanetaire. Deze techniek wordt
gebruikt door verschillende groepen over de hele wereld (zie bijvoorbeeld
http://ips.ucsd.edu/). De werkwijze is om het niveau van fluctuaties
("scintillaties") in het signaal waarnemen van een heldere achtergrond
radiobron als het door de zonnewind passeert: fluctuaties worden geproduceerd
door verstrooiing en diffractie van het signaal in de dichtheidsfluctuaties van de
zonnewind . Het niveau van de schommelingen van de dichtheid is over het
algemeen gevonden om goed te worden gecorreleerd met de absolute dichtheid;
een turbulente functie zoals een CME-driven schok wellicht verhoging van het
niveau van de verdere verstrooiing.

IPS radiosystemen (bijv STELab in Japan en Ooty in India, zowel op 327 MHz) in
het algemeen in dienst grote telescopen bediend als enkele frequentie 'transit
instrumenten', waarbij een reeks van sterke compacte radiobronnen dagelijks
wordt waargenomen als de bron transits de lokale meridiaan bij de
waarneemlocatie. Het voordeel dat het LWA bezit is dat het geen bewegende
delen "Richten" elektronisch bewerkstelligd door een gefaseerde signalen van
elk van de elementen 256, zodat, wanneer gecombineerd vormen ze een bundel
wijst naar de bron van belang. Met maximaal 4 balken en het grote verzamelen
gebied, kan de LWA 4 bronnen tegelijkertijd te observeren met een tijd resolutie
van orde milliseconden, het openen van de mogelijkheid voor unieke data-
analyses. Omdat de LWA wezen onmiddellijk kan overschakelen naar een nieuwe
reeks van bronnen, zal het in staat om het niveau van schommelingen
controleren in de zonnewind met veel dichter tijd-en-ruimte bemonstering dan
kan worden bereikt met de huidige instrumenten, met als gevolg een verbetering
van de het vermogen om de beweging van discrete kenmerken in de zonnewind
volgen zoals CME. Bovendien, het vermogen van de LWA om metingen over een
belangrijke frequentiebereik te laat tegelijkertijd het gebruik van de frequentie-
correlatie technieken die snelheid informatie kan opleveren, zelfs met een enkel
station. Eerste werkzaamheden op IPS metingen kan met LWA-1 met behulp van
de klassieke IPS en de frequentie-correlatie methoden worden uitgevoerd;
nogmaals stations beschikbaar zijn, is het mogelijk zowel de metingen van
zonnewind en dichtheid structuur snelheden met de multi-station techniek
momenteel door STELab toe te voegen, en een dichtere reeks scintillatie bronnen
gebruiken dankzij de kleinere straal van de multi- -station array.

De mogelijkheid om de polarisatie te meten voegt een extra dimensie toe aan
zowel IPS en andere waarnemingen. De polarisatie van de CME synchrotron
emissie geobserveerd op [3] is van groot belang voor het openbaren van de
structuur van het magnetische veld op een groeiende CME front. Verder in
heliosphere kan Faradayrotatie metingen gebruikt om magneetvelden afleiden:
dergelijke meting vereist het meten van veranderingen in de polarisatietoestand
van volledige achtergrond radiobronnen als CME loopt voor hen en de variatie
van de polarisatie met de frequentie. Deze zijn moeilijk metingen en dit is geen
Hoofddoel van het LWA, maar deze techniek zal worden onderzocht na het LWA
voldoende gevoeligheid en is de polarisatie eigenschappen van de stations
gemeten.

LWA IONOSFERISCHE MATEN

De verdeling van elektrische lading in de ionosfeer van de aarde verstoort de
brekingsindex van radiogolven doorheen gaat, en deze fluctuaties brekingsindex
verandert de fase snelheid van de stralen en dus vertragingen tussen de
verschillende paden voeren. Dit effect maakt een multi-element laagfrequente
matrix uiterst gevoelig voor kleine verschillen in totaal electron gehalte (ΔTEC)
door de ionosfeer, zoals gedefinieerd door de scheiding van de interferometer
paren bemonstering [1].

Typische ionosferische remote sensing technieken monster ΔTEC op 0,1 TECU
niveau (1 TECU = 1012 elektronen * cm-2) en op de ruimtelijke schalen van ≥
100 km. De VLA kan ΔTEC meten de milli-TECU niveau en ruimtelijke schalen
bijna 100 m. De VLA is gebruikt voor 330 MHz gebaseerde studies reizen
ionosferische verstoringen (TID) [5], terwijl recentere studies metingen
uitgebreid tot lagere frequenties [6].

De LWA zal een veel krachtiger ionosfeer sonde dan de VLA zijn, het koppelen
van de technische voordelen van een veel groter gebied te verzamelen,
ruimtelijke bemonstering, en breedband laagfrequente spectrale dekking met
elektronische multibeaming en continue monitoring. Terwijl aan de ene kant de
ionosfeer zal een belangrijk probleem voor de LWA astrofysische waarnemingen
zijn, dit "probleem" biedt een enorme kans voor ionosferische wetenschappelijke
studies en dient als een belangrijke rechtvaardiging voor het instrument. Het
elektron inhoud van de ionosfeer boven het LWA, variëren met de plaats, lengte
en tijd, introduceert fasevertragingen bij de signaalwegen van de lucht aan de
telescoop. Deze vertragingen opdagen om laagste orde als een eenvoudige
positie verschuiving van een bron aan de hemel, en de tweede orde als uitsmeren
van de bron, maar op de lange basislijnen uiteindelijk gepland voor de LWA is dit

een ontoereikende beschrijving van ionosferische effecten: ze verschillend in
verschillende delen van de lucht, en dezelfde bron vanuit verschillende zenders
worden. De LWA kan dus zorgen voor een ongeëvenaarde mate van kleinschalige
ionosferische structuur als een voorwaarde voor nauwkeurige kalibratie en
beeldvorming van de Zon en andere kosmische radiobronnen. Als een real-time.

Fig. 3. Een schematische afbeelding van LWA ionosferische tomografie. Met
elektronische besturing, meerdere stralen en een hoge gevoeligheid, de LWA kan
afbeelding 100 kosmische achtergrondstraling bronnen binnen 5 seconden. Deze
figuur toont 5 stations en 3 bronnen die overeenkomt met 15 zichtlijnen. 53 LWA
stations zal 5300 doorboren punt proeverijen door de ionosfeer.

ionosferische monitor, zal de LWA voorspellingen van wereldwijde ionosfeer
modellen te testen met als doel aan de verbetering van de nauwkeurigheid door
middel van inbreng in fysica gebaseerde modellen.
Van een enkele LWA station, kan de ionosfeer worden bestudeerd door snel
fietsen door een reeks van sterke compacte bronnen die de lucht te dekken
beneden om wat hoogte en het meten van de vertraging voor elke lijn van het
zicht van gevestigde methoden (afb. 3).

Wat de IPS toepassing, dat het LWA meerdere bundels en geen bewegende
onderdelen, zodat OPVOEGING de bundels bijna onmiddellijk kan worden
gerealiseerd, maakt dergelijke studies met ongekende time sampling worden
uitgevoerd. Ionosferische verstoringen zoals "plotselinge ionosferische
storingen" kunnen worden gedetecteerd als-positie wisselende fase
verschuivingen afhankelijk van het elektron inhoud langs elke lijn van het zicht.
Mapping deze veranderingen in electron tevreden met de tijd maakt het mogelijk
om de beweging van functies overhead zien.

Fig. 3. Een schematische afbeelding van LWA ionosferische tomografie. Met
elektronische besturing, meerdere stralen en een hoge gevoeligheid, de LWA kan
afbeelding 100 kosmische achtergrondstraling bronnen binnen 5 seconden. Deze
figuur toont 5 stations en 3 bronnen die overeenkomt met 15 zichtlijnen. 53 LWA
stations zal 5300 doorboren punt proeverijen door de ionosfeer.
Met meerdere stations LWA, het meten van het electron gehalte aan dezelfde
bron in de lucht van verschillende stations introduceert 3-dimensionale
informatie: de hoogte verdeling van de elektronen inhoud kan worden
onderzocht door de verschillen van verschillende zichtlijnen (figuur 3.).

De basislijn bereik van de volledige LWA, 400 km, is ideaal voor de bemonstering
van de volledige hoogte bereik van de ionosfeer van deze tomografische
techniek, mogelijk het verstrekken van duizenden metingen door de ionosfeer op
tijdschalen van seconden of minder. De combinatie van het meten van kleine en
grote ruimtelijke schaal tegelijkertijd gekoppeld driedimensionale informatie en
hoge tijdsresolutie, betekent dat het LWA het potentieel sterk verbeteren ons
begrip van de dynamiek van de gedetailleerde structuur van de ionosfeer.

LWA SOLAR RADAR

Zoals eerder beschreven, wordt het LWA gepland voor gebruik voor passieve
ontvangst studies van de laagfrequente solar radiospectrum. Hoewel we
verwachten dat nieuwe ontdekkingen worden gedaan in zonne-radio-uitstoot, de
LWA ook een belangrijke nieuwe functie als een ontvangende array voor radar
studies van de zonnecorona. De zonne-radar concept werd voor het eerst
voorgesteld als een benadering van het onderzoek naar de geïoniseerde
structuur van de zonnecorona [7,8]. Bij de eerste experimenten werden echo
gerapporteerd zowel Arecibo [9] en El Campo [10]. El Campo campagne
uitgebreid van 1961-1969, en zijn gepubliceerde rapporten zijn de belangrijkste
uitvoerige beschrijving van de bestaande zonne-radar echo's.

De El Campo solar radar werkt bij 38 MHz met een totaal vermogen van 500 kW
en gebruikte een array van antennes van ongeveer 18.000 m2 groot, zowel te
zenden en te ontvangen. De waaiervormige bundel van de El Campo radar was
ongeveer 1 x 6 in de NS x EW richting, waardoor slechts één doorvoer
experiment van de zon per dag worden uitgevoerd. Een experiment bestond uit
een gecodeerde golfvorm verzonden naar de zon voor 16 minuten (de round-trip
reistijd van het licht), gevolgd door 16 minuten van de opvang. De opgenomen
tijdens de receptie tijdsinterval gegevens werden vervolgens gecorreleerd met
de verzonden code om te zoeken naar signalen op vertragingen en frequentie
verschuivingen verwacht voor een zonne-echo naar de reflectie niveau van 38
MHz, die naar verwachting op ongeveer 1,4 Ro (waarbij Ro is de zonne-straal ).

Uit de gevallen waarin een echo kan worden vastgesteld op een niveau van
statistische waarschijnlijkheid, een reflecterend deel van de zon werd berekend.
De meeste radar dwarsdoorsneden had waarden ongeveer gelijk aan of iets
groter dan de solar geometrische doorsnede. Echter, door de jaren heen van de
El Campo experimenten, ontstond er een subset van doorsneden die verscheen
in eerdere vertragingen. Er werd gesuggereerd dat deze "hoge corona echo" zou
kunnen worden gerelateerd aan onregelmatigheden mogelijk geassocieerd met
shock fronten in de corona [11] dicht.

Vandaag erkennen we dat deze hoge corona echo waarschijnlijk werden in
verband gebracht met grootschalige coronale verstoringen zoals Corona Massa
Ejecties, een fenomeen dat bekend om zonne-fysici van de jaren 1960 was, maar
vandaag de dag wordt erkend als een belangrijke motor van de ruimte weer op
de aarde. Zo belangstelling voor het gebruik van zonne-radars werd nieuw leven
ingeblazen in de jaren 1990 [12] toen het werd erkend als een mogelijke
techniek voor de vroegtijdige opsporing van in de richting van de aarde
bewegende CME's.

Fig. 4 illustreert het concept van het gebruik van een zonne-radar met een in de
richting van de aarde bewegende CME detecteren terwijl deze nog rond de zon.
De leidende voorkant van de CME verwachting een frequentieverschuiving in de
radarecho evenredig met de snelheid van de CME waaruit de reistijd naar de
aarde kan worden afgeleid veroorzaken. Echter, vandaag is er geen bestaande
zonne-radar vergelijkbaar met El Campo, die werd de-opdracht lang geleden
(misschien een gedenkteken voor die zijn tijd ver vooruit). Verschillende hoog
vermogen zender faciliteiten zijn in gebruik, dat bij benadering een aantal
kenmerken van een zonne-radar. Echter, omdat deze faciliteiten zijn ontworpen
en gebouwd voor een ander doel, ze missen een aantal cruciale aspecten die
nodig zijn voor een ware zonne-radar.

Onder deze bestaande faciliteiten zijn Over-The-Horizon (OTH) radars, die de
macht niveaus en frequenties vergelijkbaar met die van de El Campo radar, maar
hebben antenne balken die hardpointed bij lage elevatie hoeken en azimuths en
niet in staat om de zon te verlichten, behalve Op een paar dagen van het jaar. Een
andere categorie is de krachtige ionosferische verwarmen zenders, welke
bevoegdheden in sommige gevallen groter dan de kracht van de El Campo radar,
maar werken alleen op lage frequenties ontworpen voor interactie met ionosfeer
van de aarde te maximaliseren. Alleen op speciale momenten, wanneer de
ionosfeer cutoff frequentie is laag genoeg zijn deze zenders in staat om de zon
verlichten. Andere high power ionosfeer radars hebben vaste wijzen
aanwijzingen of werken op frequenties te hoog voor zonne-radar. Hoewel deze
voorzieningen niet zijn ontworpen om zonne radars zijn, zijn verschillende
experimenten gedaan met ze toch, in configuraties die zo dicht mogelijk bij de El

Campo radar. Onder deze experimenten, hebben frequenties van 9 MHz, 25 MHz,
40 MHz en 50 MHz gebruikt. Echter, de resultaten enigszins teleurstellend, met
null of marginale resultaten, dat wil zeggen, geen bewijs van een goed
gedefinieerde echo. Hebben de meest recente zonne-radar experimenten niet in
staat om zonne-echo's [13] duidelijk te detecteren zijn. Zo blijft een belangrijke
taak om de beperkingen die significant kan zijn in deze verschillende pogingen te
reproduceren begrijpen

El Campo zonne-radar experimenten. Het is mogelijk dat zonne radar
experimenten reeds intrinsiek moeilijk daardoor onvoldoende aangepakt met
bestaande installaties en dat een ware solar radar vereist.
Terwijl een zonne-radar eist hoge krachtoverbrenging (uitgestraald vermogen
tot 3 MW is wenselijk) vanwege de grote afstand tot de zon en de natuurlijke
radio geluid omgeving van de zon, is het net zo belangrijk dat de ontvangende
array goed afgestemd de hoekgrootte van het doel en kunnen ruimtelijke en
temporele variaties van de echo en achtergrondemissies lossen.
De LWA zal ontvangstfrequenties in het bereik van 20 tot 80 MHz en kan
verschillende stralen verschillende frequenties gelijktijdig ontvangen, die een
significante verbetering van de ontvangende component van een zonne radar
verschaffen; alle voorgaande zonne radars betrof slechts één frequentie. De LWA
wordt ontworpen met zonne-studies in het achterhoofd en zal de moderne
technieken van de digitale signaalverwerking van de gegevens te gebruiken. De
array elektronische fasering van antennes in de verschillende sub-arrays (of
stations) zich over een groot gebied. De ruimtelijke omvang en fasering van de
LWA brengen over twee belangrijke eigenschappen die nodig zijn voor een

zonne-radar: beam maten te vergelijken met en kleiner dan de hoekige grootte
van de zonneschijf (~ 30 boogminuten) en de flexibiliteit om te vormen en te
volgen een of meer stralen van de zon langs de hemel volgen. Geen van deze
mogelijkheden bestonden in eerdere zonne radars, waaronder die van El Campo.

Alle voorgaande solar radar experimenten werden uitgevoerd in transit modus
waarin dreven de zon langs een stationaire balk. De kleine bundel grootte van de
LWA zal toelaten om de signalen van een stevige hoek dat alleen de zon bevat of
kleinere bundel breedtes gebruiken om structuur in kaart in het echo-signaal
over de zonneschijf ontvangen. Het volgvermogen breidt de zonne radar
experiment meerdere uren, waardoor meer experiment cycli op een bepaalde
dag. De fundamentele cyclus is ongeveer OneHalf uur, bestaande uit 16 minuten
van de uitzending gevolgd door 16 minuten van de opvang. Zoals hierboven
vermeld, El Campo uitgevoerd op één experiment cyclus per dag.

Het experiment cyclustijd overeenkomt met een hoekverdraaiing van de zon bij
ongeveer 8, die een stationaire bundelbreedte breed genoeg om voldoende
antennewinst op zondag handhaven. De straal van het LWA phased array kan
elektronisch worden gestuurd naar de zon te volgen gedurende enkele uren per
dag, waardoor mogelijk meerdere experiment cycli per dag. Bovendien kan de
LWA bundel maximale respons gecentreerd op de zon gedurende de tijd tracking
bewaard. De additionele cycli mogelijk het LWA kan worden gebruikt om
discrimineren solar radiostoring die een radarecho kunnen lijken.

Fig. 5 illustreert een concept van hoe zonne-radar experimenten kunnen met de
LWA worden uitgevoerd. Voor dit doel, zijn we ervan uit dat de juiste hoge
vermogen zender faciliteit is beschikbaar in de buurt (maar niet te dicht bij) de
LWA; in deze discussie hebben wij 28 MHz als het uitgezonden frequentie
(bijvoorbeeld de OTH zenders werken in de band 5 - 28 MHz). De vier panelen
(a) - (d) kan worden gezien als segmenten van een drie-dimensionale plot van
stroom, frequentieverschuiving, en vertragingstijd, waarbij de vertragingstijd is
de as loodrecht op het vlak van de pagina. De frequentieverschuiving is ten
opzichte van de zendfrequentie.

In paneel (a) laten we een schema van de kracht en de frequentieverschuiving
van de zonne radiospectrum door het LWA op een tijdstip waarop geen
transmissie bij 28 MHz optreedt ontvangen; dat wil zeggen de normale radio-
emissie van de zon waargenomen, die kan bestaan uit een brede thermische
ruiscomponent met verschillende spectrale pieken van sporadische emissies bij
bepaalde frequenties. Ter illustratie, we de pieken bij f1, f2, f3 en f4 om de
frequentieverschuivingen overeenkomt met 25 MHz, 38 MHz, 40 MHz en 50
MHz. Deze laatste frequenties zijn gebruikt in zonne radar experimenten; 38
MHz is de El Campo frequentie, en de andere frequenties zijn meer recent
gebruikte (met marginale resultaten).

De in (a) pieken op een situatie waarin het spectrum natuurlijke zonne
radiostraling een radarecho kunnen lijken illustreren; Uiteraard omdat geen
transmissie is opgetreden, we zeker dat geen van de pieken een radarecho zijn.
In panel (b) tonen we het geval waarin de feitelijke verzending is opgetreden
aarde f0, waarvan wij aannemen naar 28 MHz. Maar herinneren dat gedurende
de ontvangstcyclus van het experiment, wordt de zender uitgeschakeld, zodat
het hoge vermogen van de uitgezonden frequentie niet in (en eventueel
verzadigen) de ontvangen spectrum; laten we de ligging in het spectrum alleen
voor referentie.

Als er een nieuw signaal op sommige verschuiving van 28 MHz verschijnt in de
ontvangen spectrum, zouden we in staat zijn om te concluderen dat een zonne-
echo werd geconstateerd. Als de frequentie verschuiving van de echo waren
voldoende om het onder een van de bestaande pieken bewegen, kunnen wij niet
in staat zijn om het te ontdekken en kan zijn om te concluderen dat er geen echo.
In panel (c) laten we een geval waarin een aantal van de bestaande natuurlijke
stoorpieken verplaatst frequentie en een nieuw signaal met een frequentie f0 zie
ook; afhankelijk van de helderheid van de meting, kunnen we concluderen dat
een zonne-echo gedetecteerd. In panel (d) laten we een geval waarin een nieuwe
piek bij f0 is gebleken goed gescheiden van de overige pieken die we eerder
geïdentificeerd als natuurlijke solar emissies. In dit geval kunnen we
concluderen dat een zonne-echo was waarschijnlijk ontdekt.

Panels (a) tot (d) corresponderen met de opeenvolgende solar radar experiment
cycli uitgevoerd op één dag, met de LWA volgen van de zon langs de lucht
gedurende 2 uren (elk experiment cyclus is ongeveer een half uur lang). Maar
liefst 6 uur in één dag mogelijk beschikbaar voor zonne-radar experimenten. Ter
plaatse van het LWA, tussen 0.900 en 1.500 lokale tijd, de zon midzomer hoogte
varieert van 45 80 tot 45 en de midwinter hoogte varieert van 20 om 32 om 20.
Het aantal cycli experiment zou afhangen van de ondergrens van het LWA
bundel verhogingen. Variaties op de in de panelen transacties kan worden
uitgevoerd, zoals het veranderen van de waarden van f1, f2, f3 en f4 waarbij het
LWA bundels ontvangen. Ook in opeenvolgende cycli experiment, kan de
zendfrequentie f0 worden gewijzigd.

Zo zou stappen van ± 4 MHz tussen experiment cycli f0 = 28 MHz, 24 MHz, 28
MHz, 24 MHz geven. Kleine veranderingen in de vertragingstijd van een echo
verwacht als f0 verandert. Als het ontvangen spectrum komt overeen met
achtereenvolgende gevallen paneel (d) gecorreleerd met veranderingen in de
tijdvertragingen van f0, dan hebben we bewijs van een echo detectie. Het kunnen
meerdere solar radar experimenten achtereenvolgens op een bepaalde dag
wordt een belangrijk voordeel van de tracking en meerdere stralend van het
LWA.

7. SAMENVATTING

De LWA is een grote HF / VHF scala momenteel in aanbouw in New Mexico. Het
voegt een nieuwe reeks krachtige, multi-stralend-dipool gebaseerde arrays
moderne probes van een gebied van het elektromagnetisch spectrum die is
relatief slecht onderzocht op het niveau van hoekresolutie en gevoeligheid
typisch afgetast door interferometers werken bij hogere frequenties zal bieden.
De LWA is uniek in zich te concentreren op de laagste waarneembare frequenties
bereikbaar vanaf het aardoppervlak, in combinatie met zijn nadruk op zonne-
energie, ruimte weer, en ionosferische toepassingen naast de traditionele
astrofysica. Zie [14] voor een overzicht van alle LWA wetenschappelijke
toepassingen.

In dit artikel hebben we beschreven hoe LWA observaties van zonne-energie en
heliosferisch verschijnselen sterk kunnen verbeteren ons begrip van
zonnevlammen en aanverwante fysische processen beïnvloeden de dynamische
zon-aarde-omgeving. We hebben beschreven hoe de LWA, op grond van zijn
vermogen om ionosferische fase effecten te kalibreren tegen nature kosmische
achtergrondstraling radiobronnen optreedt, zal een ongekende en bijna real-
time karakterisering van fijne ruimtelijke en temporele schaal ionosferische

verschijnselen bieden. We hebben ook de mogelijkheden tot het LWA om te
dienen als een ontvanger voor zonne radar opsporen in de richting van de aarde
CME's voor nauwkeurige magnetische storm voorspellen. Een duidelijk bewijs
van deze techniek kan een nieuw gebied van de ruimte weer een onderzoek te
openen. Samengevat zal de LWA dienen als een krachtige nieuwe tool om
belangrijke vragen over, zonne-energie, ionosferische te pakken, en de ruimte
weer wetenschap.
Fundamenteel onderzoek in de radioastronomie in het Naval Research
Laboratory wordt ondersteund door 6,1 base financiering.

1. Kassim et al., The 74 MHz System on the Very Large Array, The Astrophysical
Journal Supplement Series, Vol. 172, 686-719, 2007.
2. Ellingson et al, The Long Wavelength Array, Proc IEEE, Vol. 97, 1421-1430,
2009. 3. Bastian, T. S., M. Pick, A. Kerdraon, D. Maia, and A. Vourlidas, The
Coronal Mass Ejection of 1998 April 20: Direct Imaging at Radio Wavelengths,
The Astrophysical Journal, Vol. 558, L65-L69, 2001
4. Stewart, R. T., G. A. Dulk, K. V. Sheridan, L. L. House, W. J. Wagner, R. Illing, and
C. Sawyer, Visible light observations of a dense plasmoid associated with a
moving Type IV solar radio burst, Astronomy and Astrophysics, Vol. 116, 217-
223, 1982. 5. Jacobson, A.R. and Erickson, W.C., Observations of electron density
irregularities in the plasmasphere using the VLA radio interferometer, Ann.
Geophys., Vol. 11, 869-888, 1993.
6. Cohen, A. S.; Röttgering, H. J. A., Probing Fine-Scale Ionospheric Structure with
the Very Large Array Radio Telescope, Astronomical Journal, Vol. 138, 439-447,
2009.
7. Kerr, F. J., On the possibility of obtaining radar echoes from the sun and
planets, Proc. IRE, 40, 660, 1952.
8. Bass, F. G. & S. Ya. Braude, On the question of reflecting radar signals from the
sun, Ukr. J. Phys., 2, 149, 1957.
9. Parrish, A., Solar Radar Experiments, Arecibo Observatory Internal Report,
CRSR 300, (D. Campbell, private communication), 1967.
10. James, J. C., Radar studies of the sun, in Radar Astronomy, edited by J. V.
Evans and T. Hagfors, McGraw-Hill Book Company, New York, 1968.
11. James, J. C., Some observed characteristics of solar radar echoes & their
implications, Solar Phys., 12, 143, 1970.
12. Rodriguez, P., Radar studies of the solar corona: A review of experiments
using HF wavelengths, in Radio Astronomy at Long Wavelengths, Geophys.
Monogr. Ser., 119, 155, 2000.
13. Coles, W. A., J. K. Harmon, M. P. Sulzer, J. L. Chau, and R. F. Woodman, An
upper bound on the solar radar cross section at 50 MHz, J. Geophys. Res., 111,
A04102, doi: 10.1029/2005JA011416, 2006.
14. “From Clark Lake to the Long Wavelength Array: Bill Erickson's Radio
Science”, ASP Conf. Ser., V345, Eds. N. Kassim et al., 2004.