สมุดบันทึกใจใสเมตตาพรหมวิหาร

สมุดบันทึกใจใส พระรุจ โพธิญาณ

สมุดบันทึกใจใส ความเมตตา เป็นคุณธรรม นําความสุข ขอให้มีความสุข ความเจริญ จากคุณย่ากระต่าย ๘๔ ป วิมล ดุลยากร ๓๐ พฤศจิกายน ๒๕๖๖

2 “โลโกปตฺถมฺภิกา เมตฺตา” “เมตตาเป็นเครื่องคําจุนโลก” ว.ว. “ว. ว.” ย่อมาจาก “วชิรญาณวโรรส”หมายถึง สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส

3 “เพลงเมตตานะจะเธอ” เมตตา นะจะ นะจะเธอ กรุณา นะจะ นะจะเธอ มุทิตา นะจะ นะจะเธอ อุเบกขา นะเธอ นะจะเธอ เมตตา ฉันรักเธอ นะเธอ กรุณา ช่วยเหลือเธอ นะเธอ มุทิตา ชื่นชมเธอ นะเธอ อุเบกขา เข้าใจเธอ นะจะเธอ...

4 เมตตา... เป็นหนึ่งในพรหมวิหาร ๔ คือ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา เป็นธรรมประจําใจ อันประเสริฐ เป็นวิหารธรรม อย่างประเสริฐ เป็นหลักความประพฤติ ที่ประเสริฐ เมตตาเป็นพื้นฐาน ที่จะพัฒนาเป็น กรุณา มุทิตา อุเบกขา...

5

6 เพราะมีเมตตา... เห็นเธอลําบาก จึง สงสารช่วยเหลือ

7 เพราะมีเมตตา... เห็นเธอได้ดี จึง ท พลอยยินดีชื่นชมสรรเสริญ

8 เพราะมีเมตตา..เห็นเธอตามความเป็นจริง จึง อ ุ บก เข้าใจวางเฉย ตามความเหมาะสม

9 โลกเย็น เพราะ เมตตายิ่ง โลกร้อน เพราะ เมตตาหย่อน นี้เป็นความจริงที่ควรยอมรับ และควรแก้ไข - สมเด็จพระญาณสังวร -

10 เมตตา เป็น อโทสะความไม่โกรธ... เมื่อเมตตาเกิด โทสะความโกรธจะไม่เกิด

11 แต่โทสะเกิด เมตตาก็หายแว็บเช่นกัน...

12 เมตตาเป็นเหตุให้เกิดความสุข อย่างไม่ต้องการผลตอบแทน

13 เมตตาเป็นรักแท้… เกิดขึ้นมาแล้ว จะทําลายโทสะความโกรธได้

14 เมตตาเป็นรักแท้.. ปรารถนาดีหยิบยื่นประโยชน์ให้ โดยปราศจากเงื่อนไข

15 เมตตากับศีลเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันเสมอ... ผู้มีศีลก็คือผู้มีเมตตา ผู้มีเมตตาย่อมเป็นผู้มีศีล - สมเด็จพระญาณสังวร -

16 เพราะมีเมตตา ปรารถนาให้เธอสุขภาพดี มีอายุยืน จึงไม่เบียดเบียนทําร้ายชีวิตเธอ

17 เพราะมีเมตตา ปรารถนาให้เธอรํ่ารวย มีทรัพย์มาก จึงไม่แอบหยิบ ลักขโมยทรัพย์สิน สิ่งของ ของเธอ

18 เพราะมีเมตตา ปรารถนาให้ครอบครัวเธอเป็นสุข จึงไม่แอบเอาบุตรภริยา หรือสามีของเธอ

19 เพราะมีเมตตา ปรารถนาให้เธอไม่เดือดร้อน เข้าใจผิด จึงไม่กล่าวคําเท็จ คําหยาบ คําไม่เป็นประโยชน์

20 เพราะมีเมตตา ปรารถนาให้เธอพบเจอคนมีสติ จึงไม่ดื่มของมึนเมา ทําให้ขาดสติ ทําผิดศีลต่อเธอ

21 เมตตาที่แท้จริง ไม่มีขอบเขต คือไม่เลือกผู้รับ ไม่เลือกของเราของเขา ไม่เลือกชาติ ศาสนา และไม่เลือกมิตรศัตรู - สมเด็จพระญาณสังวร –

22 รักแท้ คือ การให้

23 รักแท้ คือ การกล่าววาจาที่อ่อนหวาน

24 รักแท้ คือ การประพฤติประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล

25 รักแท้ คือ การวางตัวเหมาะสม เสมอต้นเสมอปลาย ไม่เลือกที่รัก ผลักที่ชัง

26 รักแท้ อยู่เหนือกาลเวลา

27 รักแท้ มีการปล่อยวาง ไม่หวังผลตอบแทน

28 รักเทียม เป็นรักมีทิฐิ ยึดติดผูกพัน หวง ห่วง

29 รักเทียม เป็นรักมีมานะ ยกตน ชูตน เปรียบเทียบตน

30 รักเทียม เป็นรักที่ปรารถนาความสุข เมื่อไม่ได้ก็หมดรัก

31 รักแท้ของพ่อแม่... สมดุลด้วยอุเบกขา รักแท้ของพ่อแม่... ไม่คาดหวังลูกจนเครียด รักแท้ของพ่อแม่... ไม่สงสารลูกจนเสียศูนย์ รักแท้ของพ่อแม่... ไม่ยินดีเกินพอดี จนลูกเหลิง

32 ลักษณะของเมตตา คือ ความรัก ความเกื้อกูล ปรารถนาดี

33 หน้าที่ของเมตตา คือ การนําความสุข นําประโยชน์ไปให้

34 หน้าที่ของเมตตา คือ การกําจัดอาฆาต ทําลายความโกรธ

35 ผลปรากฏของเมตตา คือ จิตใจสงบเย็น อ่อนโยน เบาสบาย

36 ข้าศึกใกล้ของเมตตา คือ ราคะความกําหนัด ความยึดติด

37 ข้าศึกไกล คือ ความพยาบาทเบียดเบียน

38 เหตุใกล้ของเมตตา คือ การเห็นความน่ารัก น่าเจริญใจของสัตว์ทั้งหลาย

39 เคล็ดลับทําให้ใจมีเมตตา ต้องใส่แว่นตาเทวดา มองเห็นความดี มองเห็นจุดเด่นในสัตว์ทั้งหลาย

40 เพลงเก็บดาว เก็บดาวบนท้องฟา ร้อยมาลาคล้องหัวใจ ดาวเอยจะรู้บ้างไหม ฉันชื่นใจ ที่ได้เห็นเธอ สิ่งดีในชีวิต ถึงน้อยนิดในท้องนภา เก็บไว้ให้เต็มท้องฟา งามจับตาดั่งแสงดาว วันใดที่ฟามืดมิด เหมือนชีวิตไม่มีหนทาง ลองมองขึ้นบนท้องฟา เห็นความงามของแสงดาว เห็นดาวเห็นดีในชีวิต เหมือนมีมิตรอยู่เต็มหัวใจ จะเดินทางไปที่ไหน เป็นสุขใจ ทุกที่ทุกทาง...

41 “เราเป็นผู้ปรารถนาสุข รังเกียจทุกข์ และปรารถนาเพื่อเป็นอยู่ ไม่ปรารถนาตาย ฉันใด แม้สัตว์ทั้งหลายเหล่าอื่น ก็ฉันนั้นเหมือนกัน ดังนั้นเราจึงควรปรารถนาดีต่อกัน ไม่เบียดเบียนกัน เพราะสัตว์อื่นซึ่งไม่รักตน เป็นไม่มี”

42 อ ง ขอให้ข้าพเจ้า จงเป็นผู้มีความสุขเถิด

43 อ ง ทท ขอให้ข้าพเจ้า จงเป็นผู้ไม่มีทุกข์เถิด

44 อ ง อ ขอให้ข้าพเจ้า อย่าได้มีเวรแก่ใคร ๆ เลย

45 อ ง อ ัช ขอให้ข้าพเจ้า อย่าได้พยาบาทเบียดเบียนแก่ใคร ๆ

46 อ อ ขอให้ข้าพเจ้า อย่าได้มีความทุกข์กาย ทุกข์ใจเลย

47 อ ส อ ง ขอให้ข้าพเจ้า จงมีความสุขกายสุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเถิด

48 ความเมตตาตนเองอย่างถูกต้อง มีความสําคัญมิได้น้อยกว่า ความเมตตาทั้งหลายอื่น ความเมตตาตนเองคือ ความระวังจิตของตนให้มีความสงบสุข - สมเด็จพระญาณสังวร -

49 เมื่อเจริญเมตตาในตนได้ สงบสุขแล้ว พึงเจริญเมตตาไปให้ผู้ที่เรา เคารพรัก ญาติมิตร ในละแวกนั้น เทวดาประจําตัว หรือเทวดาดูแลสถานที่นั้น ผู้เป็นใหญ่ดูแลเรา ตลอดจนสรรพสัตว์ทั้งหลาย แล้วแผ่ขยายความรักความเมตตาออกไป ให้ทั้งเมือง ทั้งประเทศ ทั้งโลก สุดทั่วทั้งจักรวาล...