เสร็จสักที

บง่ ช้ี กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรบั ชอื่ และ
วัจนกรรม และไม่ยอมรบั ประเภทตัวละคร

ยอมรับ ไมย่ อมรบั

งยอมรับได้ ชี้นำ / พรี ณฐั
ยๆ/ (คำถาม) (ชายรักชาย)
เวลาสับสน
ลยเหรอ

กคนแหละ บอกกล่าว / ตาธาร
(บรรยาย) (ชายรกั ชาย)

ท่ี บทสนทนา คำบ

126 พีรณัฐ : พอ่ กบั แม่พนี่ ีด่ จี ังเลยอะ ทบี่ า้ นณัฐ

ตาธาร : อือ แม่พี่โตที่เมืองนอก ส่วนพ่อถึงจะทำงานกงสีแต่ก็ คงไม่มีว

ตดั สินใจออกมาสรา้ งธรุ กจิ ของตัวเองพ่เี ลยไดร้ ับอิสรเตม็ ที่

พีรณฐั : ไมเ่ หมือนณัฐ ท่บี า้ นณัฐพ่อกบั แมค่ งไมม่ วี นั เขา้ ใจ

127 ตาธาร : ถ้าณัฐบอกแล้วทำให้ใช้ชีวิตลำบากหรือสร้างความทุกข์ ณฐั แค่เปน็

ใจให้ใคร แต่ถ้าบอกแล้วมันทำให้ณัฐมีความสุขณัฐก็เลือกบอก เอง ใช้ชวี

ตอนทณ่ี ัฐพร้อม ท่ีณัฐอยา

พีรณัฐ : ถ้าณฐั พิสูจน์ตวั เองให้พอ่ กบั แม่ยอมรับแลว้

ตาธาร : ทำไมอะ ทำไมเป็นเกย์แล้วตอ้ งด้นิ รนพยายามเพ่ือให้รับ

การยอมรับมากกว่าใคร เป็นเกย์แล้วต้องหล่อ ต้องเก่ง ต้องดูดี

เหรอถึงได้รับการยอมรับอะ แล้วทำไมเขาถึงไม่ยอมรับเราใน

ฐานะมนุษย์ธรรมดา ๆ อะ เหมือนเพศอื่นบ้างอะ ณัฐไม่

จำเป็นต้องพิสูจน์อะไรเลย ณัฐแค่เป็นตัวของณัฐเอง ใช้ชีวิตใน

แบบทณ่ี ัฐอยากใชก้ ็พอ เขา้ ใจนะ

128 พ.ต.ท.อนิก : จะพาเพ่ือนมาด้วยกไ็ มบ่ อก ไม่ใช่เพ่ือน

สอง : ไมใ่ ชเ่ พื่อนครบั พ่อ จรงิ ๆ แล้ว

พ.ต.ท.อนิก : อ๋อ ทีมงานที่กองถ่ายใช่ไหม หน้าแก่อย่างนี้ไม่ใช่ เขาพวก

รุน่ เดยี วกันแน่

บ่งชี้ กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรบั ชอ่ื และ
วัจนกรรม และไมย่ อมรับ ประเภทตัวละคร
ฐพ่อกบั แม่
วันเขา้ ใจ บอกกล่าว ยอมรับ ไม่ยอมรับ พีรณฐั
(การกลา่ ว) /

นตัวของณัฐ ชน้ี ำ / ตาธาร
วิตในแบบ (เสนอแนะ) (ชายรกั ชาย)
ากใชก้ ็พอ

นครับพ่อ/ บอกกล่าว / สอง
วสองกับลุง (การกล่าว) (ชายรักชาย)
กเราเป็น

ที่ บทสนทนา คำบ

สอง : จรงิ ๆ ก็เปน็ รุ่นพแ่ี หละแตว่ า่

พ.ต.ท.อนกิ : นอ้ งโทษทีอาหารยังมาไม่ครบนะ

สอง : จริง ๆ แลว้ สองกบั ลงุ เขาพวกเราเปน็

พ.ต.ท.อนกิ : (เลือ่ นโตะ๊ แกว้ ตก) ซ่มุ ซ่ามจริง ๆ เลยนอ้ ง ๆ โทษ

ทีพ่ีทำนำ้ หก

129 สอง : พอ่ คือว่า สองกับลุงเขาเรากเ็ ปน็ คงได้อมุ้ ห

พ.ต.ท.อนิก : (สายเข้า) ว่าไงไอสุวัตเป็นไงสบายดีไมไ่ ด้เจอกันตัง้ นัน้ แ

นานเลย หาลูกแกแต่งงานเหรอเม่ือไหร่นะ โอโหไมอ่ ยากเชื่อเลย

ว่าลูกแกโตเป็นสาวแต่งงานได้แล้วเนี่ย เห้ยลูกชายฉันพึ่งเรียนปี

หน่ึงไม่รีบหรอกเด็กสมัยนี้คิดเร็วทำเร็ววันนี้เป็นแบบนี้วันหน้า

อาจเปลี่ยนใจก็ได้ฉันยังไม่แก่รอได้เว้ย คงได้อุ้มหลานสักวันน้ัน

แหละ

130 เกณฑ์สทิ ธ์ิ : มึงไม่ได้เกรน่ิ กบั พอ่ ไวก้ ่อนเลยอ่อ มึงไม่ได้เก

สอง : ผมกะบอกทเี ดียวเลยอะ ไว้ก่อน

เกณฑส์ ทิ ธ์ิ : กะพากูมาตายพร้อมกนั ว่างัน้ กะพากูมา

สอง : ผมไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้นิพ่อผมดูค่อนข้างจะเปิดกว้าง กนั ว

ออก

บ่งช้ี กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรับ ชอ่ื และ
วจั นกรรม และไม่ยอมรับ ประเภทตวั ละคร

ยอมรับ ไมย่ อมรบั

หลานสักวนั บอกกล่าว / อนิก
แหละ (คาดหวัง) (ชาย)

กรน่ิ กับพอ่ ชี้นำ / เกณฑส์ ิทธ์ิ
นเลยออ่ / (คำถาม) (ชายรกั ชาย)
าตายพรอ้ ม
ว่าง้นั

ที่ บทสนทนา คำบ

เกณฑ์สิทธิ์ : พ่อแม่บางคนกับลูกคนอื่นอะเปิดกว้าง แต่พอเป็น

ลูกตัวเองมันก็ต้องมเี ฟลกนั บา้ ง

131 เกณฑ์สทิ ธ์ิ : มงึ ไม่ได้เกรนิ่ กบั พอ่ ไวก้ อ่ นเลยอ่อ ผมไม่คิด

สอง : ผมกะบอกทเี ดียวเลยอะ แบบ

เกณฑ์สิทธ์ิ : กะพากูมาตายพรอ้ มกนั ว่างน้ั

สอง : ผมไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้นิพ่อผมดูค่อนข้างจะเปิดกว้าง

ออก

เกณฑ์สิทธิ์ : พ่อแม่บางคนกับลูกคนอื่นอะเปิดกว้าง แต่พอเป็น

ลกู ตัวเองมันกต็ อ้ งมีเฟลกันบ้าง

132 สอง : ผมไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้นิพ่อผมดูค่อนข้างจะเปิดกว้าง พอ่ แม่บาง

ออก คนอ่ืนอะ

เกณฑ์สิทธิ์ : พ่อแม่บางคนกับลูกคนอื่นอะเปิดกว้าง แต่พอเป็น

ลูกตวั เองมนั กต็ ้องมีเฟลกันบ้าง

133 สอง : ลงุ อยา่ พ่งึ ถอดใจนะ เด๋ียวผมจะลองคุยกับพ่อดูก่อนเรามา เรามาท

ทำให้พอ่ ยอมรับกันเถอะ ยงั ไงผมกไ็ ม่ ยอมแพ้ ลงุ ก็ไม่คิดจะยอม ยอมรับ

เหมือนกันใชไ่ หม

เกณฑ์สิทธิ์ : กูจะยอมแพ้ได้ยังไงมึงมาจีบกูก่อนแล้วกูเองก็ม่นั ใจ

ว่ากูมีดีไม่แพ้ใคร พ่อมึงมีสิทธิ์ไรมาไม่ยอมรบั ในตัวกู ถ้ามึงคิดวา่

บ่งช้ี กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรับ ชอ่ื และ
วจั นกรรม และไม่ยอมรบั ประเภทตวั ละคร

ยอมรบั ไม่ยอมรบั

ดว่าจะเป็น บอกกลา่ ว / สอง
บน้ีนิ (คาดคะเน) (ชายรกั ชาย)

งคนกบั ลกู บอกกลา่ ว / เกณฑส์ ิทธิ์
ะเปดิ กวา้ ง (การกลา่ ว) (ชายรกั ชาย)

ทำให้พอ่ ชี้นำ / สอง
บกนั เถอะ (ชกั ชวน) (ชายรกั ชาย)

ที่ บทสนทนา คำบ

พ่อมึงค่อนข้างเปิดกว้างเขาอาจจะแค่ยังตั้งตัวไม่ทันก็ได้เราแค่

ค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปค่อย ๆ ชนิ เหมือนท่มี ึงเคยพดู กับแฟนคลับ

ไง

สอง : ดีจงั อะทไ่ี ด้รกั ลงุ อะ

134 สอง : ลงุ อย่าพงึ่ ถอดใจนะ เดยี๋ วผมจะลองคุยกับพ่อดูก่อนเรามา เราแคค่ ่อ

ทำให้พ่อยอมรับกันเถอะ ยังไงผมกไ็ ม่ ยอมแพ้ ลงุ ก็ไม่คิดจะยอม คอ่ ย ๆ ไป

เหมือนกนั ใช่ไหม

เกณฑ์สิทธิ์ : กูจะยอมแพ้ได้ยังไงมึงมาจบี กกู ่อนแล้วกูเองก็ม่นั ใจ

ว่ากูมีดีไม่แพ้ใคร พ่อมึงมีสิทธิ์ไรมาไม่ยอมรบั ในตัวกู ถ้ามึงคิดวา่

พ่อมึงค่อนข้างเปิดกว้างเขาอาจจะแค่ยังตั้งตัวไม่ทันก็ได้ เราแค่

คอ่ ย ๆ เปน็ คอ่ ย ๆ ไปค่อย ๆ ชนิ เหมือนท่มี ึงเคยพูดกบั แฟนคลับ

ไง

สอง : ดีจงั อะทไี่ ดร้ ักลงุ อะ

135 พีรณัฐ : ตอนแรกกูอาจจะแค่ชอบเขียนเพราะว่าพ่อไม่ให้ทำ มันช่วยให

อย่างอื่น แต่พอกูได้ทำมันเป็นอาชีพกูก็เลยรู้ว่างานเขียนน่ะมัน สิง่ ที่กูพูดอ

ช่วยเยียวยากูได้ มันช่วยให้กูได้พูดในสิ่งที่กูพูดออกไปเองไม่ได้ ไม

ทกุ ครัง้ ท่ีกูเหนือ่ ยหรอื กูทอ้ กูก็จะกลับไปนึกถึงวนั แรกท่ีกูตัดสินใจ

เดินทางน้ี

บง่ ช้ี กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรบั ชื่อและ
วัจนกรรม และไม่ยอมรับ ประเภทตัวละคร

ยอมรับ ไมย่ อมรับ

อย ๆ เป็น ชนี้ ำ / เกณฑส์ ิทธิ์
(ชายรกั ชาย)
ปค่อย ๆ ชนิ (เสนอแนะ)

ห้กูได้พูดใน บอกกล่าว / พีรณฐั
ออกไปเอง (บรรยาย) (ชายรักชาย)
มไ่ ด้

ที่ บทสนทนา คำบ

136 เต้าหู้ : แล้วเรอ่ื งท่ีพ่ณี ัฐทำอย่อู ยากเลา่ อะไรเหรอฮะ ไมม่ ีกฎหม

พีรณัฐ : กูอยากบอกว่าประเทศที่ส่งออกซีรีส์วาย มีกะเทยสวย เพราะไม
ที่สุดในโลก มีคู่เกย์เป็นเน็ตไอดอล แต่กลับไม่มีกฎหมายยอมรับ ยอมรบั อย

เพราะไม่ได้รับการยอมรับอย่างแท้จริง และอยากจะบอกไปถึง
เค้าอีกด้วยถึงแม้มันจะผ่านมาเป็นสิบปีแล้วอะแต่กูก็อยากขอ

โทษ อยากขอบคุณ เขาคือความทรงจำดี ๆ เป็นแรงบันดาลใจที่
ทำให้กไู ดเ้ ปน็ กแู ลว้ ก็รกั ตวั เองมากข้ึนอะ

ตอนท่ี 13

137 พรบิ พรี : ไม่อยากเช่ือเลยนะคะวา่ ทุกคนจะร้จู ักกันหมด ไมญ่ าติทา

สจั จารีย์ : เค้าถึงว่าโลกมันกลมไงจ๊ะ เหมือนเป็นญาตกิ ันท้งั โลก ก็ญาติบ

ไมญ่ าติทางสายเลอื ดกญ็ าติบนเตยี ง
แสน : ถา้ ไมร่ ู้จะพดู อะไรก็เงียบกไ็ ด้นะ

สจั จารยี ์ : แค่พูดขำ เองอะ

138 พรี ณฐั : นถ่ี ้าผมร้วู า่ น้าจันอยากมาเทย่ี วดว้ ยเน่ยี ผมคงชวนตง้ั แต่ จะสนกุ เห

แรก ไม้ เอ่อค
สจั จารีย์ : เท่ยี วกบั น้าจะสนุกเหมือนพวกไม้ เอ่อครอบครัว เดียวกัน

เดยี วกันไดย้ งั ไง นีค่ ุณนาคงจะแฮปปี้มากเลยสินะท่ลี กู ชายกับ
เพือ่ นลูกชายพาทวั ร์

บง่ ชี้ กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรับ ช่อื และ
วจั นกรรม และไม่ยอมรบั ประเภทตวั ละคร
มายยอมรบั
ม่ไดร้ บั การ บอกกลา่ ว ยอมรบั ไมย่ อมรบั พรี ณัฐ
ยา่ งแท้จรงิ (บรรยาย) / (ชายรักชาย)

างสายเลือด แสดงความรู้สกึ / สจั จารยี ์
(หญิง)
บนเตียง (ดา้ นลบ
/ สจั จารยี ์
เสียดสี) (หญงิ )

หมือนพวก แสดงความรสู้ ึก
ครอบครัว (ด้านลบ
นได้ยังไง เสียดส)ี

ที่ บทสนทนา คำบ

139 พีรณัฐ : ผมกับพธ่ี ารเราสนิทกนั จรงิ ๆ เราเคยคบกันดว้ ย แต่ เราเคยคบ

ตอนนี้ผมกับเต้าห้เู ราคบกนั อยู่ มันกไ็ มใ่ ช

สัจจารีย์ : ยอมรบั แล้วหรอว่าเป็น จะต้องมาป

พีรณัฐ : จริงมันกไ็ ม่ใชเ่ รื่องท่ีผมจะต้องมาประกาศนะครบั ว่าผม คร

เปน็ อะไร คบกบั ใครแตถ่ ้านา้ จันอยากรมู้ ากก ผมบอกก็ได้ คนท่ียอม

จริง ๆ มันกไ็ ม่ใช่เรื่องท่ีน่าอายอะไรนะครับ มันก็เหมือนคู่หญิง แปลว่าไว

ชายคบกัน อยู่บ้านเดียวกนั ใช้ชวี ิตดว้ ยกัน นอนดว้ ยกัน แตถ่ า้ คร

บางคู่ไม่ไดเ้ ปน็ แบบนี้ แลว้ โกหกว่าความสัมพันธย์ ังดอี ยู่เน่ียผมวา่ ก็ไมผ่ ิด

มันนา่ อายกวา่ อีก

สจั จารีย์ : นา้ กแ็ คต่ กใจ ท่ีณฐั กลา้ พูดออกมาตรง ๆ คุณนารับได้

เรว็ แบบเนีย่ ก็คงเป็นคนไวเหมือนกนั นะคะ

พีรณัฐ : คนท่ียอมรับได้ไม่ได้แปลวา่ ไวหรอกนะครบั คนท่ีไวคอื

คนท่ชี อบตัดสนิ คนอนื่ มากกว่า

สัจจารยี ์ : แล้วคนทีย่ อมรับไม่ได้ถือว่าผิดม้ยั

พีรณัฐ : กไ็ มผ่ ิดนะครบั ใครจะยอมรบั ได้ไม่ไดม้ ันกเ็ รอื่ งของเขา

ทุกคนมสี ทิ ธิ์

สัจจารยี ์ : น้าเพง่ิ ร้นู ะเนีย่ ว่านอกจากเป็นนักเขยี นยังเป็นนักสิทธิ

มนษุ ยชนดว้ ย (หวั เราะ)

บ่งช้ี กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรับ ชื่อและ
วจั นกรรม และไม่ยอมรบั ประเภทตัวละคร
บกันด้วย/
ช่เรอ่ื งทผี่ ม บอกกล่าว ยอมรบั ไม่ยอมรับ พรี ณัฐ
ประกาศนะ (บรรยาย) / (ชายรักชาย)
รบั /
มรับได้ไม่ได้
วหรอกนะ
รับ/
ดนะครบั

ที่ บทสนทนา คำบ

140 พีรณัฐ : ผมกบั พ่ธี ารเราสนิทกันจรงิ ๆ เราเคยคบกนั ด้วย แต่ ยอมรบั แ

ตอนนี้ผมกับเตา้ หูเ้ ราคบกนั อยู่ เป

สัจจารีย์ : ยอมรบั แล้วหรอว่าเป็น แล้วคนท

พีรณัฐ : จริงมนั กไ็ ม่ใช่เรื่องที่ผมจะตอ้ งมาประกาศนะครับวา่ ผม ไม่ได้ถือว

เปน็ อะไร คบกับใครแต่ถา้ น้าจนั อยากรู้มากก ผมบอกก็ได้ เพงิ่ รู้นะ

จริง ๆ มนั กไ็ มใ่ ชเ่ รอื่ งท่ีนา่ อายอะไรนะครับ มนั ก็เหมือนคู่หญงิ นอกจากเป

ชายคบกัน อยูบ่ ้านเดียวกนั ใชช้ ีวติ ดว้ ยกัน นอนดว้ ยกนั แต่ถ้า ยังเป็น

บางคู่ไม่ไดเ้ ปน็ แบบนี้ แล้วโกหกว่าความสมั พันธ์ยังดอี ยู่เน่ียผมวา่ มนษุ ย

มันนา่ อายกวา่ อีก

สจั จารีย์ : นา้ กแ็ คต่ กใจ ที่ณฐั กลา้ พดู ออกมาตรง ๆ คุณนารับได้

เรว็ แบบเนีย่ ก็คงเปน็ คนไวเหมือนกนั นะคะ

พีรณัฐ : คนท่ียอมรับได้ไม่ได้แปลวา่ ไวหรอกนะครบั คนที่ไวคือ

คนท่ชี อบตัดสนิ คนอนื่ มากกวา่

สัจจารยี ์ : แลว้ คนท่ยี อมรบั ไม่ได้ถือวา่ ผิดมยั้

พีรณัฐ : กไ็ ม่ผดิ นะครบั ใครจะยอมรับได้ไม่ได้มันกเ็ รือ่ งของเขา

ทุกคนมสี ทิ ธ์ิ

สัจจารยี ์ : น้าเพง่ิ รนู้ ะเน่ยี ว่านอกจากเปน็ นกั เขยี นยงั เป็นนักสิทธิ

มนษุ ยชนดว้ ย (หัวเราะ)

บ่งชี้ กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรับ ชอ่ื และ
วจั นกรรม และไมย่ อมรับ ประเภทตัวละคร
แลว้ หรอว่า
ป็น/ ช้ีนำ ยอมรบั ไม่ยอมรับ สจั จารีย์
ทยี่ อมรบั (คำถาม) /
ว่าผดิ มย้ั /
ะเนีย่ วา่
ปน็ นกั เขียน
นนักสิทธิ
ยชนด้วย

ท่ี บทสนทนา คำบ

141 สอง : ใคร ๆ กส็ นใจเรอื่ งพวกนีไ้ ดท้ ้งั น้ันและครบั อยทู่ วี่ า่ จะเอา ใคร ๆ กส็
เวลาไปสนใจหรือเปลา่ พวกนีไ้
พรบิ พรี : เรอ่ื งสทิ ธมิ นุษยชนและความเท่าเทียมกันเนย่ี เคา้ พดู
กันมานานแลว้ นะคะ ถึงเราไม่ได้เป็น LGBTQ+ เราก็เรยี กร้อง ถงึ เราไม
สทิ ธิ์ให้ LGBTQ+ ได้ LGBTQ
เรียกรอ้
142 สอง : ใคร ๆ กส็ นใจเรื่องพวกนี้ได้ทง้ั นน้ั และครับอยทู่ วี่ ่าจะเอา LGBT
เวลาไปสนใจหรอื เปล่า
พริบพรี : เร่อื งสทิ ธมิ นุษยชนและความเท่าเทยี มกนั เน่ยี เค้าพดู น้ากจ็ ะพ
กันมานานแลว้ นะคะ ถึงเราไม่ได้เปน็ LGBTQ+ เราก็เรยี กร้อง ความเข้า
สทิ ธ์ิให้ LGBTQ+ ได้

143 สัจจารีย์ : นา้ รนู้ ะว่าเด็กสมัยนตี้ ้องพดู ด้วยหลกั การและเหตุผล
ถงึ นา้ จะเปน็ คนรุ่นเกา่ น้าก็จะพยายามทำความเขา้ ใจละกัน คน
สมยั น้าเคา้ เรยี กรักร่วมเพศวา่ พวกลักเพศ แตส่ มยั นี้เค้าคงพูดกนั
ว่า คนสองคนรกั กันรกั ไม่มีเพศอะไรแบบนน้ั ใช่ม้ัย
เกณฑส์ ิทธิ์ : ทุกคนบนโลกนม้ี เี พศครบั เราจะเป็นเพศอะไรก็ได้
ทีเ่ ราอยากเป็นแล้วทุกเพศก็มีความเท่าเทียมกัน การท่ีคุณน้า
บอกว่ารักไม่มเี พศมันอาจฟงั ดูแลว้ โรแมนติกดนี ะครับแตบ่ างท่ี
มนั ก็แสดงออกถึงการท่ีไม่ยอมรบั ในตวั ตนของพวกผมเหมือนกนั

บ่งช้ี กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรับ ช่ือและ
วัจนกรรม และไม่ยอมรับ ประเภทตัวละคร
สนใจเร่ือง
ได้ท้งั น้ัน บอกกล่าว ยอมรับ ไมย่ อมรบั สอง
(การกล่าว) / (ชายรกั ชาย)

ม่ได้เปน็ บอกกล่าว / พรบิ พรี
Q+ เราก็ (การกล่าว) (หญิง)
องสิทธใิ์ ห้
TQ+ ได้

พยายามทำ แสดงความรสู้ ึก / สัจจารยี ์
าใจละกัน (ด้านลบ
เสียดส)ี

ท่ี บทสนทนา คำบ

การทร่ี ะบุเพศก็ถือวา่ เปน็ การใหเ้ กียรตอิ ย่างหนึ่งถา้ คณุ น้ายังไม่

เขา้ ใจเนยี่ ไว้วา่ ง ๆ คุยกับผมได้นะผมยินดคี รับยังมีอีกหลายเรือ่ ง

เลยทตี่ ้องปรับความเขา้ ใจกนั นะครบั คุณน้า

144 สัจจารยี ์ : น้ารนู้ ะวา่ เด็กสมัยน้ตี ้องพดู ด้วยหลกั การและเหตผุ ล ทกุ คนบนโ

ถึงน้าจะเป็นคนรุ่นเก่า น้าก็จะพยายามทำความเขา้ ใจละกัน คน คร

สมัยนา้ เคา้ เรียกรักร่วมเพศวา่ พวกลักเพศ แต่สมยั นี้เคา้ คงพูดกนั

วา่ คนสองคนรกั กันรกั ไม่มเี พศอะไรแบบนน้ั ใช่มย้ั

เกณฑส์ ิทธ์ิ : ทุกคนบนโลกนี้มเี พศครบั เราจะเป็นเพศอะไรกไ็ ด้

ที่เราอยากเปน็ แล้วทกุ เพศกม็ ีความเทา่ เทยี มกนั การท่คี ุณน้า

บอกวา่ รกั ไม่มีเพศมนั อาจฟงั ดูแลว้ โรแมนตกิ ดนี ะครับแต่บางท่ี

มันกแ็ สดงออกถึงการที่ไม่ยอมรับในตัวตนของพวกผมเหมือนกนั

การทร่ี ะบุเพศกถ็ ือวา่ เปน็ การให้เกยี รติอย่างหน่งึ ถ้าคุณน้ายังไม่

เขา้ ใจเน่ยี ไวว้ ่าง ๆ คุยกบั ผมไดน้ ะผมยนิ ดคี รบั ยังมีอีกหลายเรือ่ ง

เลยทีต่ อ้ งปรับความเข้าใจกัน นะครับคุณน้า

145 สบิ หม่นื : แม่มงึ เขาไม่ได้ไปหาญาติ ไปหาเพ่ือน ถ้าแม่มึงไม่ได้ไป มีลูกอ่อน

หาไอแสนแลว้ จะไปหาใคร แมม่ ึงกบั ลงุ มึงเค้ารกั กันมาต้ังแตไ่ หน แบบม

แต่ไรละไง เพราะมนั แพ้กูมนั กแ็ อบมากินกันลบั หลงั กู ไอข้ีแพ้

บง่ ชี้ กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรบั ชอื่ และ
วจั นกรรม และไมย่ อมรับ ประเภทตัวละคร

ยอมรับ ไมย่ อมรบั

โลกนี้มีเพศ บอกกล่าว / เกณฑ์สิทธิ์
รบั (บรรยาย) (ชายรักชาย)

นแอเป็นตุด๊ แสดงความรู้สกึ / สบิ หมื่น
มงึ เนี่ย (ดา้ นลบ (ชาย)
ตำหนิ)

ท่ี บทสนทนา คำบ

ออ่ นแอแบบมนั ถงึ ได้มีลูกอ่อนแอเป็นตุ๊ดแบบมงึ เนยี่ กูไม่ไดม้ ลี ูก แค่เร่ือง
อ่อนแอแบบมงึ มงึ มนั ลกู ชู้ กลุ้มใจจะแ
146 มนทนา : อย่าหาเรอื่ งกนั ไดม้ ั้ย แคเ่ รื่องลูกแม่กก็ ลมุ้ ใจจะแย่อยู่ แลว้ มันเป
แลว้ ของแมค่ น
สบิ หมน่ื : นัน้ มนั ความรบั ผิดชอบของแม่ไง แม่เลีย้ งลูกยังไงลกู
มันถงึ ไดอ้ อกมาเป็นอย่างนน้ั เนีย่ ห้ะ ไ
มนทนา : แลว้ มนั เป็นความผิดของแมค่ นเดียวหรอื ไง เรากเ็ ล้ยี ง
ณัฐมาดว้ ยกนั สองคนอะแหละ มนั ความร
สิบหมนื่ : เลี้ยงลูกมันหนา้ ทีแ่ ม่ไมใ่ ช่หนา้ ท่พี ่อ หน้าที่พอ่ คือ ของแ
ออกไปทำงานหาเงนิ ลูกมันเปน็ อย่างงีเ้ พราะแมแ่ หละถูกแล้ว
ถา้ จะไม่ใช่เพราะแม่อะนะ กเ็ พราะวา่ มันได้เชื้อพ่อมันมาเยอะไง เล้ยี งลูกมัน
147 มนทนา : อย่าหาเรือ่ งกนั ไดม้ ั้ย แค่เรอื่ งลูกแม่กก็ ล้มุ ใจจะแย่อยู่ ไม่ใช่หน
แลว้
สิบหมน่ื : น้ันมันความรับผดิ ชอบของแม่ไง แมเ่ ล้ียงลกู ยงั ไงลกู
มันถึงได้ออกมาเป็นอยา่ งนั้นเนย่ี ห้ะ
มนทนา : แล้วมันเปน็ ความผิดของแม่คนเดียวหรอื ไง เรากเ็ ล้ยี ง
ณฐั มาด้วยกนั สองคนอะแหละ

บง่ ช้ี กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรับ ช่อื และ
วจั นกรรม และไมย่ อมรับ ประเภทตัวละคร

ยอมรับ ไมย่ อมรับ

งลูกแม่ก็ บอกกลา่ ว / มนทนา
แย่อยู่แลว้ / (การกล่าว) (หญงิ )
ปน็ ความผิด
นเดียวหรือ
ไง

รับผิดชอบ บอกกล่าว / สิบหมน่ื
แมไ่ ง/ (บรรยาย) (ชาย)
นหนา้ ทแ่ี ม่
นา้ ท่ีพ่อ

ที่ บทสนทนา คำบ

สบิ หม่นื : เล้ยี งลูกมันหน้าทแี่ ม่ไม่ใช่หนา้ ทพี่ ่อ หนา้ ท่ีพ่อคือ

ออกไปทำงานหาเงิน ลูกมนั เป็นอย่างงี้เพราะแมแ่ หละถูกแลว้

ถ้าจะไมใ่ ช่เพราะแมอ่ ะนะ กเ็ พราะวา่ มันไดเ้ ช้ือพ่อมันมาเยอะไง

148 พรี ณฐั : ทแ่ี ม่ทะเลาะกับพอ่ เป็นเพราะณัฐใชม่ ้ยั แม่ ไมใ่ ชเ่ พ

มนทนา : ไม่ใชเ่ พราะณัฐ ณัฐไม่ผิด มันเป็นปัญหาของแม่กับพอ่

เอง

149 แสน : คุณนา มาได้ยงั ไงอะครับ เน่ยี ไอสิบมันทำคุณหรอ มันเกิด เคา้ รับไม่ไ

อะไรขึน้ อะครบั เป็น

มนทนา : เค้ารบั ไม่ได้ที่ลูกเค้าเปน็ เกย์

150 (มนทนา : ลุงเค้าบอกแมต่ ้ังแต่ตอนนนั้ แล้ววา่ ไม่ใชค่ วามผดิ ของ ไม่ใช่ความ

ใครทีณ่ ฐั เป็นแบบน้ี ไม่ใช่เพราะแม่ท่เี ลย้ี งดผู ดิ ๆ ไม่ใชเ่ พราะ ท่ีณัฐเป

ณัฐณฐั แค่เป็นณัฐ ลงุ เคา้ บอกใหแ้ มร่ ักณัฐแบบที่ณัฐเป็น แม่คดิ

วา่ การทำแบบไม่มีอะไรเกดิ ขึ้นเพอ่ื รักษาครอบครัวเอาไว้มัน

น่าจะดีกว่า แม่คดิ วา่ เวลามันจะทำให้ทุกอยา่ งดีข้นึ แตเ่ รื่องบาง

เรอื่ งยิ่งผ่านเวลามนั กลับแย่ลง)

151 ณฐั คดิ ถ

แสน : ละไม่ว่าณฐั จะเปน็ ยังไงอะณัฐคดิ ถูกแล้วนะ ท่เี ลือกที่จะ

ยนื ยันในตัวตนของตวั เอง ยนื ยันในความรักของตัวเอง การที่

บง่ ชี้ กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรับ ช่ือและ
วัจนกรรม และไม่ยอมรบั ประเภทตวั ละคร

ยอมรับ ไมย่ อมรับ

พราะณฐั บอกกล่าว / มนทนา
(การกลา่ ว) / (หญงิ )
/
ไดท้ ีล่ ูกเค้า บอกกลา่ ว มนทนา
นเกย์ (การกลา่ ว) (หญงิ )

มผดิ ของใคร บอกกลา่ ว มนทนา
(หญงิ )
ปน็ แบบนี้ (บรรยาย)

ถูกแล้วนะ แสดงความรสู้ กึ / แสน
(ด้านบวก (ชาย)
ให้กำลงั ใจ)

ที่ บทสนทนา คำบ

คนเราจะรกั ษาความรกั ให้มั่นคงไปตลอดเนย่ี มนั ไม่ใชเ่ รื่องง่าย พธ่ี ารเค้าค
ถา้ ณฐั กับเต้าหมู้ ีความสุข ลุงก็ยินดีด้วย พี่ธารอะท
พีรณัฐ : (ยมิ้ )
152 พีรณฐั : มนั กอ็ ย่างทก่ี ูเคยบอกนนั้ แหละพธี่ ารเคา้ คือรักแรกที่ทำ ตวั
ใหก้ ูรู้จกั ตัวเอง รูจ้ กั รักตัวเองแล้วเราก็ต้องมาเลิกกนั แบบน้ัน กกู ็
เลยรูส้ กึ ผิดมาตลอด กูเคยกลัววา่ คนท่ีมงึ เหน็ อาจเปน็ คนที่มึงรกั มึงกะเคา้
แตต่ อนนีม้ นั แย่กว่าน้ัน เพราะคนที่มงึ เหน็ คือพ่ีธาร กูกลัววา่ มงึ แอบค
กบั เคา้ อะอาจไมใ่ ช่แคค่ นรู้จักกัน กอู ยากใหเ้ ค้าหายนะเวย้ แตถ่ ้า
เค้าหายแลว้ กลายเป็นว่ามงึ กับเคา้ เคยรักกันกูคงเหน็ แก่ตัวมาก
ๆ อะถ้าร้ังมงึ ไว้
เต้าหู้ : พี่ณฐั ไม่อยากเสยี ผมไปใช่ม้ัย
พรี ณัฐ : พธี่ ารอะทำให้กรู ู้จักตวั เอง แต่มงึ ทำให้กูมีความรักไดอ้ ีก
ครง้ั แลว้ คนดี ๆ อย่างมึงกบั พ่ีธารไมค่ วรมาเสียใจเพราะคนอย่าง
กู
153 เกณฑส์ ิทธิ์ : ไมม่ ใี ครตอบมึงได้หรอก ว่ามนั จะสขุ หรือทกุ ข์ มึง
อาจคิดวา่ ป่านี้มึงคงไดส้ มหวังกบั เค้าไปแลว้ แต่มึงอย่าลืมนะเว้ย
วา่ สองปที ่แี ลว้ แม่มงึ ป่วย แล้วกย็ ังไม่ได้เปดิ ใจ มงึ กะเคา้ อาจต้อง
แอบคบกันไม้ไดเ้ หมือนทมี่ ึงคบเต้าหอู้ ยู่ตอนนกี้ ็ไดน้ ะเว้ย

บ่งชี้ กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรบั ช่ือและ
วจั นกรรม และไมย่ อมรับ ประเภทตัวละคร

ยอมรับ ไม่ยอมรับ

คือรักแรก/ บอกกล่าว / พีรณฐั
ทำให้กูรู้จัก การกล่าว (ชายรกั ชาย)
วเอง

าอาจต้อง บอกกลา่ ว / เกณฑ์สิทธิ์
คบกนั (คาดคะเน) (ชายรกั ชาย)

ที่ บทสนทนา คำบ

ตอนท่ี 14

154 มนทนา : ปา้ ขอบใจเต้าหู้มากนะที่ช่วยดูแลเราสองคนแม่ลกู อย่าท้งิ ณฐั

เต้าหู้ : คุณป้าไม่ต้องขอบใจผมเลยฮะคุณป้ากับพี่ณัฐก็ดูแลผมดี ปา้ ไม่อยาก

เหมือนกนั เสียคนที่เข

มนทนา : มันไม่เหมือนกันหรอกลูก ป้าอาจจะเป็นคนหลง ๆ ลมื รักเขามาก

ๆ ไปบ้างแต่ป้าก็รู้จักลูกชายป้าดี ณัฐเขาไม่ใช่คนที่จะรับมือด้วย ไปอ

ง่าย ๆ ยิ่งเวลาที่เขาอารมณ์ไม่ดีป้าขอบคุณเต้าหู้จริง ๆ นะ ที่

เต้าหู้รับณฐั ได้แล้วไมเ่ คยถอดใจไปซะก่อน ต่อไปอาการของป้าก็

จะทรุดลงไปเรื่อย ๆ ป้าจะไม่ใช่คนเดิมแล้วก็ป้าจะสร้างปัญหา

ใหณ้ ัฐเขาอีกเยอะเลย ป้าอยากจะขอร้องเต้าหู้นะ ให้เตา้ หู้ใจเย็น

และใจดีกับครอบครัวเราแบบนีต้ ลอดไปอย่าทิง้ ณัฐนะ เพราะปา้

ไมอ่ ยากให้ณัฐเขาเสยี คนทเี่ ขารักแลว้ ก็รักเขามาก ๆ แบบนี้ไปอีก

คน

155 สอง : ผมอยากถา่ ยแบบนีบ้ า้ งอะลงุ ไปถามพ่อ

เกณฑส์ ิทธ์ิ : ถา่ ยแบบไหนวะ ไห

สอง : แบบนี้อะ แบบรปู ครอบครวั

เกณฑส์ ิทธิ์ : ไปถามพอ่ มึงก่อนดไี หม

สอง : หึ ถา้ พ่อยอมแล้วลุงตอ้ งจดั ให้หล่อกวา่ เต้าหพู้ ่ณี ัฐเลยนะ

บง่ ชี้ กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรบั ชื่อและ
วัจนกรรม และไมย่ อมรับ ประเภทตวั ละคร

ยอมรบั ไมย่ อมรบั

ฐนะ เพราะ บอกกลา่ ว / มนทนา
กใหณ้ ฐั เขา (คาดหวงั ) (หญงิ )
ขารักแลว้ ก็
ก ๆ แบบนี้
อีกคน

อมงึ ก่อนดี บอกกล่าว / เกณฑส์ ิทธ์ิ
หม (การกล่าว) (ชายรกั ชาย)

ท่ี บทสนทนา คำบ

156 พริบพรี : เรียบร้อยดคี ่ะ เนยี่ ะพรบิ กำลังจะกลับเด๋ียวเอารูปไปให้ อยากให้ม

ดูบอกเลยว่าถ้าน้าเจือเห็นแล้วเผื่อจะเอาไปเป็น ref ในซีรีส์ได้ สมรสเท

บ้าง

พี่เจอื : อย่างนั้นเลยเหรอวะ

พรบิ พรี : ไดฟ้ ลิ pre wedding เลยแหละนา้ พเี่ กณฑ์ทำดมี าก

พเ่ี จือ : อ่อ งนั้ สายวายอยา่ งแกคงฟินเวอรไ์ ปเลยนะสิ

พริบพรี : จะฟินกว่านี้อะ ถ้าเป็นจริงได้อะ อยากให้มีกฎหมาย

สมรสเท่าเทียมจัง ในเมื่อกฎหมายถูกสร้างมาใหท้ ุกคน ทุนก็ควร

จะไดใ้ ชส้ ิทธ์ตามกฎหมายไมใ่ ชเ่ หรอ

157 ลุงชู : โอโ้ ห ไมค่ ิดเลยว่าบา้ นน้จี ะมบี รรยากาศแบบน้กี บั เขาด้วย เปน็ ฝีมือข

พีรณัฐ : ผมก็ไม่คดิ เหมอื นกนั ครบั ท

ลุงชู : เป็นฝีมอื ของเต้าหูส้ ทิ ่า

พีรณฐั : ใชค่ รับ ผมเปน็ แบบน้ีได้กเ็ พราะเตา้ หู้

158 นา้ โหน่ง : เหน็ แลว้ แล้วแอบอจิ ฉาไม่ได้เนาะ บ้านเราจดั งานไม่ได้ คนอนื่ จะม

อยู่กันแค่สองคน เพื่อนก็ไม่มี ญาติพี่น้องก็ไม่มีใครอีกแล้ว เหลือ กต็ ามชา่ ง

กันสองคนน่ะ เราสองคน

ลุงชู : เออ ๆ อย่าไปอิจฉาเขาเลยนะ ครอบครัวเราอยู่กันแบบมี ครอบ

ความสขุ น่ะดีแล้ว ครอบครัวไม่ต้องใหญ่ ครอบครัวไม่จำเป็นต้อง

บ่งชี้ กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรบั ชอ่ื และ
วัจนกรรม และไม่ยอมรบั ประเภทตัวละคร
มีกฎหมาย
ท่าเทียมจัง บอกกลา่ ว ยอมรบั ไม่ยอมรับ พริบพรี
(คาดหวงั ) / (หญิง)

ของเต้าหสู้ ิ บอกกล่าว / ลงุ ชู
ท่า (การกล่าว) (ชายรกั ชาย)

มองเรายังไง บอกกล่าว / ลงุ ชู
งเขา อยทู่ ี่ (การกล่าว) (ชายรกั ชาย)
นนะ เราคือ
บครวั

ที่ บทสนทนา คำบ

มลี กู มหี ลานมเี ต้าไมจ่ ำเปน็ ต้องมีทะเบียนสมรส คนอ่นื จะมองเรา

ยงั ไงกต็ ามชา่ งเขา อยทู่ ี่เราสองคนนะ เราคอื ครอบครัว

159 เหมอื นท
ครอบครวั
นา้ โหน่ง : เหมอื นทเี่ ต้าหู้เป็นครอบครัวของณัฐใช่ไหม
พีรณัฐ : ใชค่ รบั เป็นยงิ่ กว่าครอบครวั ไห

160 นา้ โหนง่ : เหมือนทเี่ ตา้ หเู้ ปน็ ครอบครวั ของณฐั ใช่ไหม ใช่ครับ เป

พรี ณฐั : ใช่ครับ เปน็ ยิ่งกวา่ ครอบครวั ครอบ

161 มนทนา : แตย่ ังไงแม่กร็ ณู้ ัฐไมม่ ีวันทง้ิ แม่ ณฐั ดแู ลแม่มาอย่างดีมา แม่ก็อยาก

ตลอด แตแ่ ม่ก็อยากใหณ้ ฐั ดแู ลหวั ใจตวั เองดว้ ยนะ หัวใจตวั เ

พีรณฐั : (พยกั แล้วหน้าหนั ไปมองเต้าหู้) ครบั

162 ครูปริตร : ครูขอโทษเธออีกทีนะพีรณัฐ ครูรู้ว่าโลกกำลังก้าวไป วนั นีค้ รูอ

ข้างหน้า แล้วคนในวัยของครูเนี่ยะกำลังเดินถอยหลัง ครูกำลัง เข้าใจทุกอ

พยายาม กำลังค่อย ๆ เรียนรู้อะไรหลายอย่าง วันนี้ครูอาจจะไม่ บางอย่างค

เขา้ ใจทุกอยา่ ง และบางอย่างครกู ็อาจจะไมเ่ หน็ ด้วย ไม่เห

พีรณัฐ : ครูไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับผมทุกเรื่องหรอกครับ แค่

ครูพยายามทำความเข้าใจแล้วไม่ทำให้ใครเดือดร้อนอะ แค่นั้น

มันก็พอแล้วครับครู ถ้าเราเข้าใจกันมากขึ้น ไม่ใช่แค่ครูกับผม

บ่งชี้ กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรับ ชือ่ และ
วจั นกรรม และไม่ยอมรับ ประเภทตัวละคร

ยอมรับ ไมย่ อมรับ

ทีเ่ ต้าหูเ้ ป็น ช้ีนำ / นา้ โหน่ง
วของณฐั ใช่ (คำถาม) (ชายรกั ชาย)
หม /
ปน็ ยงิ่ กวา่ บอกกลา่ ว / พรี ณัฐ
บครัว (ยนื ยนั ) (ชายรกั ชาย)
กให้ณัฐดแู ล บอกกล่าว
เองดว้ ยนะ (คาดหวงั ) มนทนา
(หญงิ )จ
อาจจะไม่ บอกกลา่ ว
อยา่ ง และ (บรรยาย) / ครปู รติ ร
ครูก็อาจจะ (หญิง)
ห็นดว้ ย

ที่ บทสนทนา คำบ

ไม่ใช่แค่ในโรงเรียนแต่เริ่มกันในครอบครัวบางทีสักวันเราอาจ

เขา้ ใจกนั ท้ังหมดกไ็ ดน้ ะครบั

163 ครูปริตร : ครูขอโทษเธออีกทีนะพีรณัฐ ครูรู้ว่าโลกกำลังก้าวไป ครไู ม่จำเป

ข้างหน้า แล้วคนในวัยของครูเนี่ยะกำลังเดินถอยหลัง ครูกำลัง ด้วยกบั ผ

พยายาม กำลังค่อย ๆ เรียนรู้อะไรหลายอย่าง วันนี้ครูอาจจะไม่ หรอก

เขา้ ใจทุกอย่าง และบางอย่างครูก็อาจจะไมเ่ หน็ ดว้ ย

พีรณัฐ : ครูไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับผมทุกเรื่องหรอกครับ แค่

ครูพยายามทำความเข้าใจแล้วไม่ทำให้ใครเดือดร้อนอะ แค่นั้น

มันก็พอแล้วครับครู ถ้าเราเข้าใจกันมากขึ้น ไม่ใช่แค่ครูกับผม

ไม่ใช่แค่ในโรงเรียนแต่เริ่มกันในครอบครัวบางทีสักวันเราอาจ

เข้าใจกนั ทัง้ หมดก็ได้นะครับ

ตอนท่ี 15

164 สอง : จะหนกี ลบั แลว้ หรอลุง รบี ไปไหนครบั หึ กูก็ต้องรีบ

เกณฑส์ ิทธ์ิ : กเ็ มื่อคนื มงึ ตื้อให้กูนอนเนีย่ จะใหก้ ูทำไง กกู ็ต้องรีบ ก่อนที่พ่อ

กลับเพราะก่อนท่ีพอ่ มงึ จะมาไง /มาเจอกใู
สอง : ไหนลุงบอกวา่ ลุงกม็ ีดีไง แลว้ กลัวอะไรล่ะ ไมท่ ันตั้ง

เกณฑส์ ิทธ์ิ : กอู ะไม่ได้กลัว แต่กหู ว่ งใจพ่อมงึ ต่างหาก มาเจอกใู น เน่ยี เดีย่ ว

บา้ นแบบไม่ทันตัง้ ตัวแบบนีเ้ นี่ย เดย่ี วเค้าก็ชอ็ คตายหรอก ตายห

บง่ ช้ี กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรบั ชอ่ื และ
วจั นกรรม และไม่ยอมรับ ประเภทตวั ละคร

ยอมรับ ไมย่ อมรับ

ป็นตอ้ งเห็น บอกกล่าว / พีรณัฐ
ผมทุกเรื่อง (บรรยาย) (ชายรักชาย)
กครบั

บกลับเพราะ บอกกล่าว / เกณฑ์สิทธิ์
อมงึ จะมาไง (การกลา่ ว) (ชายรกั ชาย)
ในบา้ นแบบ
งตัวแบบน้ี
วเคา้ กช็ ็อค
หรอก

ท่ี บทสนทนา คำบ

165 สอง : สองกับลุงเราคบกันครับพอ่ จริง ๆ สองตง้ั ใจจะบอกพ่อ สองเคยค
ต้งั แต่ตอนอยู่เชียงใหม่แลว้ แต่วา่ ตอนน้ันไมม่ ีจงั หวะไดบ้ อกอะ ต้องบ
พ.ต.ท.อนกิ : ตัง้ แต่เมื่อไหร่ทำไมสองไม่บอกพ่อ
สอง : สองเคยคิดว่าคงไม่ตอ้ งบอกอะ เพราะเราอยดู่ ว้ ยกันตลอด แต่กเู ชื่อน
พอ่ นา่ จะรู้อยู่แลว้ วา่ ลูกของพ่อเป็นยงั ไงแตส่ องลืมไปว่าจริง ๆ นานพอ่ ม
แล้วเราได้อยู่ดว้ ยกนั น้อยมาก สองมัวแต่เรียนท่ีน่ี พ่อกย็ งุ่ กับงาน
ทนี่ ู้น เราอาจไมไ่ ดเ้ ขา้ ใจกันมากอย่างทค่ี ดิ ถงึ สองจะยังเด็กยัง
เปน็ ไอลูกหมาในสายตาพ่อ แต่ว่าเรอ่ื งนีส้ องมน่ั ใจ สองขอโทษ
นะพ่อทสี่ องคงจะแต่งงานมลี ูกมีครอบครัวแบบท่พี ่อฝนั แบบที่
ลกู ชายคนอืน่ ๆ ทำไม่ไดแ้ ลว้ อะ สองรู้นะว่าเร่ืองนี้มันอาจทำให้
พอ่ ตกใจ เสียใจ และผิดหวงั แต่เราเคยสญั ญากันแล้วหนิ ว่ามี
อะไรเราจะพูดกันตรง ๆ สองเลยอยากบอกพอ่ ด้วยตัวเองดีกวา่
พ่อไปรู้จากคนอ่ืน ๆ อะ

166 สอง : ฮลั โหล ลุงถงึ บา้ นรึยงั อะ
เกณฑส์ ิทธ์ิ : ออื กถู ึงบา้ นแล้ว มึงโอเคใชม่ ย้ั
สอง : อือ ขอโทษนะลุงจรงิ ๆ ผมตัง้ ใจจะพาลงุ มาแนะนำตัวกบั
พ่อดี ๆ กวา่ เนย่ี อะ

บ่งช้ี กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรบั ชือ่ และ
วจั นกรรม และไมย่ อมรบั ประเภทตวั ละคร
คิดวา่ คงไม่
บอกอะ บอกกลา่ ว ยอมรบั ไมย่ อมรับ สอง
(บรรยาย) / (ชายรักชาย)

นะว่าอีกไม่ บอกกล่าว / เกณฑส์ ิทธิ์
มงึ จะเขา้ ใจ (คาดคะเน) (ชายรกั ชาย)

ท่ี บทสนทนา คำบ

เกณฑ์สิทธ์ิ : จะพาไปแบบไหนพ่อมงึ กช็ ็อคท้ังน้นั แหละ แต่กเู ชอื่
นะว่าอกี ไม่นานพ่อมึงจะเข้าใจ ว่าที่มึงกล้าบอกเค้าคนแรก
เพราะเค้าคือคนทีม่ งึ รักและไวใ้ จที่สดุ
สอง : มงึ รอผมหน่อยนะ ที่พ่อเงียบก็คงจะช็อคอยา่ งท่ีลงุ ว่า แต่
ผมเชอ่ื ว่าพอ่ จะต้องรักลุงได้เหมอื นท่ผี มรัก พ่อจะต้องรวู้ ่าผม
เลือกรกั คนไมผ่ ดิ
167 พ.ต.ท.อนกิ : สอง พ่อก็ขอโทษเหมอื นกนั พ่อรวู้ า่ ทผี่ ่านมาพอ่ ขอเวลาพ่อ
อาจใส่ใจสองไม่มากพอ พ่อรู้แลว้ ว่าสองเป็นยังไง ให้เวลาพ่อ
หนอ่ ย ขอเวลาพอ่ หน่อยนะ
สอง : สองรักพ่อนะ
พ.ต.ท.อนกิ : พอ่ กร็ กั แกไอลกู หมา

ตอนที่ 16

168 สอง : เรื่องสองกับลุง ถึงตอนนี้พ่อจะยังไม่เห็นด้วยยังไงเราสอง ยงั ไงเราส
คนก็จะไม่ถอดใจง่าย ๆ สองอยากให้พ่อรู้ว่าพวกเราสองคน ไมถ่ อดใ
จริงจัง ยังไงเราสองคนก็จะยังรักกันเหมอื นเดิม สองขอโทษนะที่
อาจจะทำให้พอ่ ไม่สบายใจอะ
พ.ต.ท.อนิก : จริง ๆ พ่อรู้มาตั้งนานละ ตั้งแต่ตอนที่พ่อไป
กองซรี สี ์

บ่งช้ี กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรบั ชอื่ และ
วจั นกรรม และไมย่ อมรับ ประเภทตวั ละคร

ยอมรับ ไมย่ อมรับ

อหนอ่ ยนะ ชน้ี ำ / อนกิ
(ขอร้อง) (ชาย)

สองคนกจ็ ะ บอกกล่าว / สอง
ใจง่าย ๆ (ยนื ยัน) (ชายรักชาย)

ท่ี บทสนทนา คำบ

สอง : พอ่ รู้
พ.ต.ท.อนิก : ใช่ ตอนนน้ั พ่อทำตัวไมถ่ ูกก็ไมร่ ูว้ ่าจะต้ังรับกับเร่ือง
นย้ี ังไงก็พ่อไม่เคยคิดมาก่อนวา่ ลูกชายพ่อจะชอบผู้ชายแต่ก็ไม่ได้
หมายความว่าพ่อจะรับไม่ได้ พ่อแค่เป็นห่วง แต่ตอนนี้พ่อรู้แล้ว
ว่าไม่ต้องห่วง พ่อเห็นลูกมีความสุขที่ได้คบกันพ่อเห็นแล้วว่าลูก
สองคนดูแลกนั ได้ ถา้ คบกันแล้วมีความสุขก็คบไปเถอะ
169 สอง : เรื่องสองกับลุง ถึงตอนนี้พ่อจะยังไม่เห็นด้วยยังไงเราสอง แตก่ ็ไมไ่ ด้ห
คนก็จะไม่ถอดใจง่าย ๆ สองอยากให้พ่อรู้ว่าพวกเราสองคน ว่าพอ่ จะร
จริงจัง ยังไงเราสองคนก็จะยังรกั กันเหมอื นเดิม สองขอโทษนะท่ี แค่เป
อาจจะทำให้พอ่ ไม่สบายใจอะ
พ.ต.ท.อนิก : จริง ๆ พ่อรู้มาตั้งนานละ ตั้งแต่ตอนที่พ่อไป
กองซรี สี ์
สอง : พ่อรู้
พ.ต.ท.อนกิ : ใช่ ตอนนน้ั พ่อทำตวั ไม่ถูกก็ไม่รวู้ ่าจะต้ังรับกับเรื่อง
น้ียงั ไงกพ็ ่อไม่เคยคิดมาก่อนวา่ ลูกชายพ่อจะชอบผู้ชายแต่ก็ไม่ได้
หมายความว่าพ่อจะรับไม่ได้ พ่อแค่เป็นห่วง แต่ตอนนี้พ่อรู้แล้ว
ว่าไม่ต้องห่วง พ่อเห็นลูกมีความสุขที่ได้คบกันพ่อเห็นแล้วว่าลูก
สองคนดแู ลกันได้ ถา้ คบกันแลว้ มีความสุขก็คบไปเถอะ

บ่งช้ี กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรับ ชอื่ และ
วัจนกรรม และไม่ยอมรบั ประเภทตวั ละคร

ยอมรบั ไมย่ อมรบั

หมายความ บอกกลา่ ว / อนกิ
รบั ไม่ได้ พ่อ (บรรยาย) (ชาย)
ปน็ ห่วง

ที่ บทสนทนา คำบ

170 พรี ณัฐ : (เขียนไดอารี่ถึงเต้าหู้) ตอนนสี้ องกับเกณฑ์กลายเป็นคน ตอนนีส้ อง
มีครอบครัวแล้วนะ ไม่ใช่ครอบครัวธรรมดาแต่เป็นครอบครัว กลายเป
ใหญ่มากใหญ่จนถ้ามึงได้เห็นมึงต้องดีใจไปกับพวกมันแน่ ส่วนกู ครอบคร
กับพี่ธารเราได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง มึงพูดถูกกูยังคิดถึงเขา แต่
มนั ไม่ได้หมายความว่ากูไม่ได้รักมึงนะ กคู ดิ ถึงมึง คิดถึงเสียงของ
มงึ คดิ ถงึ กอดของมึง จูบของมงึ มงึ ไม่ต้องกลวั วา่ กจู ะเลกิ รกั มึง กู
รวู้ า่ มงึ แอบเสียใจมาตลอดทีส่ ู้พี่ธารไม่ได้ มึงชว่ ยกูหาเงนิ ไม่ได้ มึง
ไม่มีชื่อเสียงแบบเขา แต่มันไม่มีความหมายอะไรเลย เพราะถ้า
มึงเป็นมึงนั่นดีที่สุดแล้วที่กูจะรัก พี่ธารสอนให้กูเรียนรู้โลกใน
มุมมองที่เป็นจริง แต่มึงสอนให้กรู ู้มมุ มองท่ีสวยงามกว่าน้ัน จนกู
สงสัยจริง ๆ ว่ามึงมาจากไหนกันนะ ถ้ามึงตกมาจากดาวบนฟ้า
อย่างที่แม่กูบอก แล้วดาวของมึงอยู่ดาราจักรไหนมันคงห่างไกล
กับจักรวาลกูมาก ยานแม่ดาวมึงคงมารับมึงกลับดาวไปอยู่ในท่ี
แห่งความสุขแล้วใช่ไหม กูเสียใจที่มึงต้องมาเจอเรื่องแบบน้ี
เพราะมึงมาอยู่ในบ้านพิกลพิการของกู ถ้าเป็นไปได้กูยอมแลก
กับการที่กูไม่ต้องรู้จักกับมึงไปตลอดชีวิตแค่ขอให้มึงได้มีชีวิตที่
ดีกวา่ นไี้ มต่ อ้ งผา่ นมาเจอกูเพื่อพบจดุ จบแบบน้ี

บ่งช้ี กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรับ ชื่อและ
วจั นกรรม และไมย่ อมรบั ประเภทตวั ละคร
งกบั เกณฑ์
ปน็ คนมี บอกกลา่ ว ยอมรบั ไม่ยอมรบั พรี ณัฐ
รัวแลว้ นะ (บรรยาย) / (ชายรกั ชาย)

ที่ บทสนทนา คำบ

171 พีรณัฐ : (เขียนไดอารี่ถึงเต้าหู้) ซีรีส์วายเรื่องแรกของกูออนแล้ว ซรี สี ว์ ายเร

นะ เปน็ ยังไงนะเหรอมงึ กน็ า่ จะรู้ กกู ย็ งั เป็นกทู ปี่ ระสาทแดกเขียน กอู อนแ

เรื่องรักแต่เสอื กแทรกการเมืองพล็อตซับซอ้ นพศิ ดารลงไปเรตต้งิ

เลยไม่หรูอย่างที่พี่เจือฝัน แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังเป็นกระเเสพอ

ให้คนพูดถึง ยังมีคนดูอีกเยอะที่ชอบเรื่องเล่ายาก ๆ ของกูไม่ใช่

แค่ดูเอาฟินต่อไป ไอสองก็เลยมีแฟนคลับเพิ่มเพียบ จนไอเกณฑ์

ตอ้ งควบตำแหน่งผู้จัดการสว่ นตวั ใหส้ ุดทร่ี ักของมันด้วย ถึงมันไม่

ปังอย่างท่ีมึงอวยพรกูกด็ ีใจท่ีกูได้เขียนมันท่ีสำคัญคนท่ีกูอยากให้

เขาได้ดูเขากไ็ ด้ดแู ลว้

172 ตาธาร : พี่ว่าเต้าหู้นี่ตอ้ งน่ารักมาก ๆ แน่เลยเนาะถึงได้เป็นที่รัก พริบคิดว่า

ของทุกคนขนาดนี้ เป็นเต้าหใู้

พรบิ พรี : พริบรักความเป็นเต้าหู้ แล้วพริบก็เชื่อวา่ ใคร ๆ กอ็ ยาก แลว้ กเ็ ปน็ เ

มีเต้าหู้เป็นของตัวเองพริบก็เลยทำของพวกนี้ข้ึนมาแต่ถ้าให้ดีนะ คนอน่ื ด้วย

พรบิ คิดว่าเราควรจะเป็นเตา้ หใู้ ห้กับตวั เอง แลว้ ก็เป็นเต้าหู้ให้กับ

คนอืน่ ด้วยเหมอื นกนั

173 พีรณฐั : พีไ่ มโ่ กรธใช่ไหม ท่ีณฐั ยงั คิดถงึ เต้าห้อู ยอู่ ะ ตอ้ งขอบ

ตาธาร : ไม่โกรธหรอก พ่ีต้องขอบคุณเต้าหู้ด้วยซ้ำที่ทำให้แม่ ด้วยซำ้ ท

ของณัฐเปดิ ใจ กา้ วขา้ มบรรทดั ฐานของสงั คม ผชู้ ายสองคนรกั กัน ของณฐั

บ่งชี้ กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรับ ชือ่ และ
วัจนกรรม และไมย่ อมรับ ประเภทตัวละคร
รือ่ งแรกของ
แลว้ นะ บอกกล่าว ยอมรับ ไม่ยอมรับ พีรณัฐ
(บรรยาย) / (ชายรกั ชาย)

าเราควรจะ ช้ีนำ / พริบพรี
ใหก้ บั ตวั เอง (เสนอแนะ) (หญิง)
เตา้ หใู้ หก้ บั
ยเหมือนกัน ตาธาร
(ชายรกั ชาย)
บคุณเตา้ หู้ บอกกล่าว /
ที่ทำใหแ้ ม่ (บรรยาย)
ฐเปดิ ใจ

ท่ี บทสนทนา คำบ

ไมใ่ ช่เรอื่ งผิดปกตแิ ตถ่ า้ สังคมมองว่ามันผดิ ปกติพวี่ ่ามันผิดปกติยิ่ง

กวา่

พีรณัฐ : ณัฐก็ต้องขอบคุณพี่เหมือนกันนะ ที่ทำให้ณัฐเข้มแข็ง

แล้วกล้าที่จะเลือกความสุขตัวเองอะ จนได้เป็นณัฐอย่างทุกวันน้ี

อะ

174 ตาธาร : พี่เคยบอกณัฐแล้วใช่ไหม แค่เห็นณัฐมีความสุขพี่ก็จะมี แม้ว่าตอน

ความสุขดว้ ย ถงึ แม้ว่าณฐั จะแต่งหรอื ว่าไม่แตง่ กฎหมายเท

พีรณัฐ : แต่งครับ (เข้ากอดตาธาร) แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีกฎหมาย ใจของณัฐ

เท่าเทียมแต่ใจของณัฐแต่งกับพี่ไปต้ังนานละ ไปต้ังน

บ่งชี้ กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรบั ชื่อและ
วัจนกรรม และไม่ยอมรับ ประเภทตวั ละคร

ยอมรบั ไม่ยอมรับ

นนจ้ี ะไมม่ ี บอกกล่าว / พรี ณัฐ
ทา่ เทียมแต่ (การกล่าว) (ชายรักชาย)
ฐแต่งกับพี่
นานละ

กลุม่ วัจนกรรม กลมุ่ ย่อย
1. 1. วจั นกรรมบอกกลา่ ว (116)
1.1 การกลา่ ว (56) /////
2. 2. วจั นกรรมชนี้ ำ /////
1.2 บรรยาย (35) /////
3. 3. วัจนกรรมผูกมัด ////
4. 4. วจั นกรรมแสดงความรสู้ ึก 1.3 ยืนยนั (9) /////

1.4 คาดคะเน (5) /////

1.5 คาดหวัง (11) / (1)
/////
1.6 เตอื นความจำ 0 / (1)
/ (1)
2.1 คำถาม (24) /// (3

2.2 ขอรอ้ ง (1) // (2
/ (1)
2.3 ชกั ชวน (1)
// (2
2.4 เสนอแนะ (6) / (1)
/ (1)
2.5 คำส่ัง (3)

2.6 ท้าทาย (1)

3.1 แสดงความต้ังใจ (3)

3.2 เสนอตัว

3.3 สัญญา (2)

3.4 ปลอบโยน (1)

4.1 ดา้ นลบ ตำหนิ

(12) เสียดสี

4.2 ด้านบวก ใหก้ ำลังใจ

(4) ขอบคณุ

แสดงความยนิ ดี

ความถ่ีท่ีพบ ไมย่ อมรบั (36)
ยอมรบั (138) /////////// (10)
//////////////////////////////////////// (46) // (2)
///////////////////////////// (33)
///// (9) / (1)
(4) / (1)
////// (10)

////////////// (18) ////// (6)
/ (1)
)
/ (5) / (1)
) // (2)
)
3)

2)
)

///////// (9)
/// (3)
2)
)
)

ชอ่ื ตวั ละคร ประเภทตัวละคร

1. พีรณัฐ ชาย หญงิ ชายรักชาย
2. เกณฑส์ ทิ ธิ์ / ////////////
3. เต้าหู้ / ////////////
4. ตาธาร / ////////////
5. สอง / //////// (8)
6. ลงุ ชู / ////////////
7. นา้ โหนง่ / /// (3)
8. เจือ / / (1)
9. สิทธา
10. สิบหม่ืน / //// (4)
11. แสน / //// (4)
12. อนิก /
13. ตำรวจ / / (1)
14. มนทนา / / (1)
15. พริบพรี / / (1)
16. กญั ญา
17. ครปู รติ ร / ////////////
18. สัจจารีย์ / ////////// (1
/ ///// (5)
/
/ // (2)

ความถี่วัจนกรรมการยอมรับ ไม่ยอมรบั
และไมย่ อมรับ

ยอมรบั
/////////////////////////// (38) / (1)
///////// (20)
// (13)

/// (14)

////////////// (14)

//// (4)

// (13) ///// (5)
10)

///// (5)
/////// (7)