เสร็จสักที

บง่ ช้ี กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรับ ชือ่ และ
วัจนกรรม และไม่ยอมรับ ประเภทตัวละคร
ย่อู ย่างงไี้ ป
จงั เลยฮะ บอกกล่าว ยอมรับ ไมย่ อมรับ เตา้ หู้
(คาดหวัง) / (ชายรักชาย)

อนุ่ กวา่ ต้งั บอกกล่าว / ตาธาร
ยอะ (การกล่าว) / (ชายรักชาย)

คอื ปัจจุบัน บอกกลา่ ว พีรณัฐ
องกู (การกล่าว) (ชายรักชาย)

ท่ี บทสนทนา คำบ

58 สจั จารีย์ : อยุ้ ควงกันมาซ้ือของดว้ ย นา่ รกั จงั สมัยน
พรี ณฐั : (ณฐั ปลอ่ ยมือออกจากเต้าหู้) หมายถึงใครหรอครบั เปล่ียน
สัจจารยี ์ : ก็ณฐั กบั เต้าหู้ไงจ๊ะ
พรี ณฐั : ผมหมายถึงใครถาม
สจั จารยี ์ : แหมไมต่ ้องเขินหรอกจ้า นา้ เข้าใจสมัยนโ้ี ลกมัน
เปลี่ยนไปแลว้
พรี ณฐั : แต่นา้ จันยังไม่เปลย่ี นเลยนะครบั ยงั ชอบย่งุ เร่ืองของ
ชาวบ้านเหมอื นเดมิ
สจั จารยี ์ : ชาวบ้านทไ่ี หนณัฐก็เหมอื นหลานน้า น้าก็ต้องคอย
สอดสอ่ งแทนแม่ อย่าคดิ มากเลยจะ๊ แมณ่ ัฐเคา้ คุ้มดคี มุ้ ร้ายไมม่ ี
เวลามาใสใ่ จณัฐหรอก อึม เต้าหู้กอ็ ยบุ่ ้านมาเป็นเดือน ๆ แลว้
เม่อื ไหร่จะเปิดตัวล่ะจ๊ะ เฮ้! แลว้ คุณน้าเค้าร้หู รือยังว่าเตา้ ห้เู นี่ย
เคา้ เข้ามาอยู่ในสถานะอะไร ลูกเขยหรือวา่ ลูกสะใภล้ ่ะจะ
(หัวเราะ)
พรี ณัฐ : จะฐานะอะไรมนั ก็ไม่ใชเ่ ร่อื งของนา้ จนั
สัจจารีย์ : หนที ำไมละ่ แคย่ อมรับวา่ ชอบผ้ชู ายยังไม่กลา้ เลย ท่ีแท้
ก็หนคี วามจรงิ ทั้งแม่ท้ังลกู

บง่ ช้ี กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรบั ชอ่ื และ
วจั นกรรม และไม่ยอมรบั ประเภทตวั ละคร
นี้โลกมนั
นไปแลว้ บอกกลา่ ว ยอมรบั ไมย่ อมรบั สจั จารีย์
(การกลา่ ว) /

ท่ี บทสนทนา คำบ

59 สัจจารีย์ : อยุ้ ควงกันมาซ้ือของด้วย น่ารกั จงั ลูกเขย

พรี ณัฐ : (ณัฐปลอ่ ยมือออกจากเตา้ หู)้ หมายถงึ ใครหรอครับ ลูกสะใภ

สัจจารีย์ : ก็ณฐั กับเต้าห้ไู งจ๊ะ เมอื่ ไหร่จะ

พรี ณฐั : ผมหมายถงึ ใครถาม จ

สจั จารีย์ : แหมไมต่ อ้ งเขินหรอกจา้ น้าเข้าใจสมัยนี้โลกมนั หนีทำ

เปลย่ี นไปแล้ว

พีรณฐั : แต่น้าจันยังไม่เปลย่ี นเลยนะครบั ยังชอบยุง่ เรื่องของ

ชาวบา้ นเหมือนเดิม

สัจจารีย์ : ชาวบา้ นทไ่ี หนณฐั กเ็ หมือนหลานน้า น้ากต็ ้องคอย

สอดสอ่ งแทนแม่ อย่าคิดมากเลยจ๊ะแมณ่ ัฐเคา้ ค้มุ ดคี ุ้มร้ายไมม่ ี

เวลามาใส่ใจณัฐหรอก อมึ เต้าหู้กอ็ ย่บุ ้านมาเป็นเดือน ๆ แลว้

เมอ่ื ไหรจ่ ะเปดิ ตวั ละ่ จ๊ะ เฮ้! แล้วคณุ นา้ เค้ารู้หรอื ยังว่าเตา้ หเู้ นยี่

เคา้ เข้ามาอยู่ในสถานะอะไร ลูกเขยหรือว่าลูกสะใภล้ ะ่ จ้ะ

(หัวเราะ)

พีรณัฐ : จะฐานะอะไรมนั ก็ไม่ใช่เรื่องของน้าจัน

สจั จารีย์ : หนที ำไมล่ะแคย่ อมรบั ว่าชอบผชู้ ายยงั ไมก่ ลา้ เลย ทีแ่ ท้

กห็ นคี วามจรงิ ทั้งแม่ท้งั ลูก

บง่ ชี้ กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรับ ชอื่ และ
วจั นกรรม และไม่ยอมรับ ประเภทตวั ละคร
ยหรอื วา่
ภล้ ะ่ จ้ะ/ ชน้ี ำ ยอมรับ ไมย่ อมรบั สจั จารีย์
ะเปดิ ตวั ล่ะ (คำถาม) / (หญงิ )
จะ๊ /
ำไมล่ะ

ที่ บทสนทนา คำบ

60 เตา้ หู้ : เด๋ียวครบั พ่ณี ัฐทำไมเราจบั มอื กันไม่ได้อะฮะก่อนนา้ จัน ทำไมเรา
มาเรายงั จับมือกนั ดี ๆ อย่เู ลยฮะ ไม่ได้อ
พีรณฐั : (เงยี บลงจากรถเดินหน)ี
เตา้ หู้ : พีณ่ ฐั (เดินตาม) มันผิดตร
พรี ณฐั : กก็ ไู มช่ อบเปน็ จดุ สนใจไง กูไม่อยากให้คนเอาไปพูดกัน ฮ
ทัง้ ตลาด มงึ กเ็ หน็ แล้วหนิแค่ปากนา้ จันคนเดียวก็แทบแยล่ ะ
เตา้ หู้ : แล้วการทเี่ ดินจับมือกัน อยู่บา้ นเดยี วกัน เราชอบกันมนั มนั ผดิ กฎ
ผิดตรงไหนหรอฮะ หรือว่าการทผ่ี ูช้ ายชอบกันมันผิดกฎหมาย ฮ
หรอฮะ
พรี ณฐั : เปลา่ แลว้ มนั เดือ
เต้าหู้ : ถา้ ไมใ่ ช่แล้วมันเดือดร้อนใครหรอฮะ ผูช้ ายกค็ น หรอ
เหมอื นกันชอบกนั ไมเ่ ห็นจะผดิ ตรงไหนเลย
พรี ณัฐ : (ถอนหายใจ) กูก็อยากรู้เหมอื นกนั ว่าทำไม กก็ ไู มช่ อ
สนใ
61 พีรณัฐ : ก็กูไม่ชอบเปน็ จุดสนใจไง กูไม่อยากใหค้ นเอาไปพูดกัน
ทงั้ ตลาด มึงก็เหน็ แลว้ หนแิ ค่ปากนา้ จันคนเดยี วกแ็ ทบแยล่ ะ
เต้าหู้ : แล้วการทเี่ ดนิ จับมอื กัน อยู่บ้านเดยี วกนั เราชอบกันมนั
ผิดตรงไหนหรอฮะ หรือวา่ การทผี่ ู้ชายชอบกันมนั ผิดกฎหมาย
หรอฮะ

บ่งชี้ กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรับ ช่ือและ
วัจนกรรม และไม่ยอมรับ ประเภทตวั ละคร
าจบั มือกัน
อะฮะ/ ชี้นำ ยอมรับ ไม่ยอมรับ เต้าหู้
รงไหนหรอ (คำถาม) / (ชายรกั ชาย)
ฮะ/
ฎหมายหรอ
ฮะ/
อดร้อนใคร
อฮะ

อบเปน็ จดุ บอกกล่าว / พีรณัฐ
ใจไง (การกลา่ ว) (ชายรักชาย)

ที่ บทสนทนา คำบ

62 เต้าหู้ : ถา้ ไมใ่ ช่แล้วมนั เดือดร้อนใครหรอฮะ ผชู้ ายก็คน กูก็อยากร

เหมอื นกนั ชอบกันไม่เห็นจะผิดตรงไหนเลย ว่าท

พรี ณัฐ : (ถอนหายใจ) กูก็อยากรเู้ หมอื นกนั ว่าทำไม

63 พรี ณัฐ : กูขอโทษนะ ที่ทำให้มงึ รูส้ ึกไมด่ ีอะ ท้งั ๆ ที่มันก็ไม่ใช่ พีณ่ ัฐกลวั ค

ความผดิ ของมงึ เลย เรื่องเราแ

เต้าหู้ : พี่ณัฐไมต่ ้องโทษตวั เองหรอกฮะ ผมรวู้ ่าพี่ณฐั รสู้ ึกยงั ไง ใช่ม

พ่ณี ฐั กลัวคณุ ป้าจะรู้เร่ืองเราแลว้ เสียใจใชม่ ยั้ ฮะ พ่ีณฐั ฮะการรกั

ใครมนั ไม่ใชเ่ รื่องผดิ เลยนะฮะ ความรักไมไ่ ด้ผิด พี่ณัฐไมไ่ ด้ทำผดิ

อะไร ผมจะจับมือพ่ณี ัฐไวแ้ บบน้นี ะฮะ จับจนกวา่ พ่ีณัฐจะไม่ปัด

มอื ผม จนกวา่ จะจับมือผมได้อย่างสบายใจ

พีรณฐั : ไมว่ า่ อะไรจะเกดิ ขน้ึ มงึ อย่าปล่อยมือกนู ะ

เตา้ หู้ : ผมจะไม่ปล่อยมอื พีณ่ ัฐฮะ ผมสัญญา

64 พีรณัฐ : กูขอโทษนะ ท่ีทำให้มงึ รสู้ ึกไมด่ อี ะ ทง้ั ๆ ที่มันก็ไม่ใช่ ความรกั

ความผิดของมงึ เลย

เต้าหู้ : พ่ีณฐั ไมต่ ้องโทษตัวเองหรอกฮะ ผมรู้ว่าพณ่ี ัฐรู้สกึ ยงั ไง

พณ่ี ฐั กลวั คณุ ปา้ จะรเู้ รื่องเราแล้วเสยี ใจใชม่ ั้ยฮะ พี่ณัฐฮะการรกั

ใครมนั ไม่ใช่เรือ่ งผิดเลยนะฮะ ความรักไมไ่ ด้ผิด พีณ่ ัฐไม่ได้ทำผดิ

บง่ ชี้ กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรับ ช่ือและ
วจั นกรรม และไม่ยอมรบั ประเภทตัวละคร
ร้เู หมือนกัน
ทำไม ช้นี ำ ยอมรบั ไม่ยอมรับ พีรณฐั
(คำถาม) / (ชายรักชาย)

คุณปา้ จะรู้ ชีน้ ำ / เตา้ หู้
แล้วเสยี ใจ (คำถาม) (ชายรกั ชาย)
ม้ยั ฮะ

กไมไ่ ด้ผดิ บอกกลา่ ว / เต้าหู้
(บรรยาย) (ชายรกั ชาย)

ที่ บทสนทนา คำบ

อะไร ผมจะจับมือพ่ีณัฐไว้แบบน้ีนะฮะ จับจนกว่าพ่ีณัฐจะไมป่ ัด

มือผม จนกว่าจะจับมือผมได้อย่างสบายใจ

65 พีรณฐั : ไม่ว่าอะไรจะเกดิ ขนึ้ มงึ อย่าปล่อยมือกนู ะ มงึ อยา่ ปล

เตา้ หู้ : ผมจะไมป่ ล่อยมอื พณ่ี ัฐฮะ ผมสัญญา

66 พีรณฐั : มากูช่วย พณ่ี ัฐคนเด

เตา้ หู้ : ไมเ่ ป็นไรฮะ ละ

พรี ณฐั : ไมเ่ ป็นไรได้ไง ทม่ี งึ ต้องซกั ผ้าอะส่วนหนงึ่ กเ็ พราะกู

เตา้ หู้ : พีณ่ ฐั คนเดียวที่ไหนละฮะ ชว่ ยกนั ใชอ้ ะก็ต้องชว่ ยกนั ซักสิ

ฮะ

67 สอง : ไม่คิดว่าพอ่ จะมา ไมเ่ หน็ บอก

พ.ต.ท.อนิก : กอ็ ยากมาเชยี ร์ไง กเ็ ห็นชวนพอ่ ตงั้ หลายหนละไม่ เลน่ ซีร

ได้มาสักท่ี ไม่เหน็ บอกพ่อเลยว่าเล่นซรี ีสว์ าย กส็ องไมไ่ ด

สอง : พ่อไมว่ ่าไรใช่ป่ะ หนิ ใ

พ.ต.ท.อนิก : จะวา่ ทำไมก็แค่การแสดง กส็ องไม่ไดเ้ ปน็ จรงิ ๆ

หนิ ใช่มยั้

บ่งช้ี กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรับ ช่อื และ
วจั นกรรม และไม่ยอมรบั ประเภทตัวละคร

ยอมรบั ไมย่ อมรบั

ล่อยมือกนู ะ บอกกลา่ ว / พีรณัฐ
(คาดหวงั ) / (ชายรกั ชาย)
ดยี วท่ีไหน บอกกล่าว
ะฮะ (การกลา่ ว) เต้าหู้
(ชายรกั ชาย)

กพ่อเลยวา่ ชนี้ ำ / อนิก
รสี ์วาย/ (คำถาม) (ชาย)
ด้เป็นจรงิ ๆ
ใชม่ ย้ั

ที่ บทสนทนา คำบ

ตอนที่ 10

68 มนทนา : ผชู้ ายคนน้ีหน้าค้นุ ๆ ไม่ใชแ่ ค่ค

เตา้ หู้ : คนรู้จกั พี่ณฐั เหรอฮะ เขาเป็นคน

มนทนา : ไม่ใช่แค่คนรู้จักนะ เขาเป็นคนที่ณัฐเคยรัก แล้วเต้าหู้ ร

จะไปดรู ูปเขาทำไมลกู ดูแล้วก็อยา่ คิดมากนะ เขาเปน็ อดตี ไปแล้ว

ตอนน้ีพีณ่ ัฐน่ะมีแตเ่ ต้าหู้นะ

69 มนทนา : เตา้ ห้กู ับณัฐรักกนั ใชไ่ หม เตา้ หูก้ ับณ

พีรณัฐ : (พุ่งเข้ามาตอบ) ใช่ แม่เข้าใจถูกแล้ว ณัฐกับเต้าหู้รักกัน ไห

เต้าหู้เป็นคนที่ทำให้ณัฐมีความสุข ที่ณัฐอยู่บ้านนี้ได้นาน ๆ ได้

เพราะมัน แล้วแม่ต้องการอะไร มาถามลับหลังณัฐแบบเนี่ย แม่

จะไลค่ นที่ณฐั รกั ไปอีกแลว้ ใช่ไหม จะทำเหมอื นเดมิ อกี แลว้ ใช่ไหม

แม่ มึงไม่ต้องไปไหนทั้งน้ันถา้ มงึ ไปกูจะไปด้วย ถ้าแม่รับไม่ได้ณัฐ

กจ็ ะไมอ่ ยทู่ ี่น่ี

70 มนทนา : เต้าหู้กบั ณัฐรกั กันใช่ไหม แม่เขา้ ใจ

พีรณัฐ : (พุ่งเข้ามาตอบ) ใช่ แม่เข้าใจถูกแล้ว ณัฐกับเต้าหู้รักกัน มึงไม่ตอ้

เต้าหู้เป็นคนที่ทำให้ณัฐมีความสุข ที่ณัฐอยู่บ้านนี้ได้นาน ๆ ได้ ท้ัง

เพราะมัน แล้วแม่ต้องการอะไร มาถามลับหลังณัฐแบบเนี่ย แม่

จะไลค่ นที่ณฐั รกั ไปอกี แลว้ ใชไ่ หม จะทำเหมือนเดมิ อกี แลว้ ใช่ไหม

บง่ ช้ี กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรับ ช่ือและ
วัจนกรรม และไมย่ อมรับ ประเภทตวั ละคร

ยอมรับ ไมย่ อมรับ

คนรู้จักนะ บอกกลา่ ว / มนทนา
นที่ณัฐเคย (การกล่าว) (หญิง)
รกั

ณฐั รักกันใช่ ช้นี ำ / มนทนา
หม (คำถาม) (หญิง)

จถกู แลว้ / บอกกล่าว / พีรณัฐ
องไปไหน (บรรยาย) (ชายรกั ชาย)
งน้นั

ท่ี บทสนทนา คำบ

แม่ มึงไม่ต้องไปไหนท้ังนั้นถ้ามึงไปกูจะไปด้วย ถ้าแม่รับไม่ได้ณัฐ

ก็จะไมอ่ ยู่ทน่ี ี่

71 มนทนา : ณัฐจะไปไหน ณฐั เป็นลูกแมน่ ะ แตล่ ูกแม

พีรณัฐ : แตล่ กู แมเ่ ปน็ เกย์ ถา้ แม่ฝนั มคี รอบครัวสุขสันต์เหมือนใน

โลกนิยาย ณัฐบอกแม่ตรงนี้เลยนะ ความฝันแม่ไม่มีวันเป็นจริง

หรอก เพราะณัฐชอบผู้ชาย ณัฐไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงปั๊ม

หลานให้แม่ได้หรอก แม่เจ็บใช่ไหมที่ลูกแบบนี้ ณัฐก็เจ็บ

เหมือนกนั ทีม่ แี ม่แบบนี้

72 พรี ณฐั : สวยไหมละฮะแม่ ผชู้ ายใส่ไม

มนทนา : นม่ี นั ชดุ ของผ้หู ญิง ณัฐใส่ไม่ไดน้ ะลกู แล้วสขี องผ

พีรณัฐ : ทำไมอะแม่ ผชู้ ายใส่ไมไ่ ดเ้ หรอ ก็ณฐั ชอบชุดนี้ อะ

มนทนา : สีชมพูนม่ี นั เปน็ สขี องผหู้ ญงิ นะ่ ลกู

พีรณัฐ : แล้วสีของผู้ชายเป็นสีอะไร ทำไมสีชมพูเป็นสีของผู้ชาย

ไม่ได้ละฮะ

สบิ หม่ืน : พอ่ บอกกีค่ รง้ั แลว้ วา่ อย่าให้ณฐั มันเลน่ พวกนอ้ี ะ

73 พรี ณัฐ : สวยไหมละฮะแม่ น่มี นั ชดุ ข

มนทนา : นีม่ ันชุดของผหู้ ญิง ณัฐใสไ่ ม่ได้นะลูก

พีรณฐั : ทำไมอะแม่ ผู้ชายใสไ่ มไ่ ดเ้ หรอ ก็ณัฐชอบชดุ นี้

บง่ ชี้ กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรับ ชอ่ื และ
วจั นกรรม และไมย่ อมรบั ประเภทตวั ละคร

ยอมรับ ไม่ยอมรับ

ม่เป็นเกย์ บอกกลา่ ว / พีรณัฐ
(ยืนยัน) ชายรกั ชาย

มไ่ ด้เหรอ/ ชนี้ ำ / พรี ณัฐ
ผชู้ ายเป็นสี (คำถาม) (ชายรักชาย)
ะไร

ของผู้หญิง บอกกล่าว / มนทนา
(การกล่าว) (หญงิ )

ที่ บทสนทนา คำบ

มนทนา : สีชมพูนี่มันเป็นสขี องผู้หญิงน่ะลูก

พีรณัฐ : แล้วสีของผู้ชายเป็นสีอะไร ทำไมสีชมพูเป็นสีของผู้ชาย

ไมไ่ ดล้ ะฮะ

สิบหมนื่ : พอ่ บอกก่คี ร้งั แลว้ ว่าอย่าให้ณัฐมนั เลน่ พวกน้ีอะ

74 มนทนา : สีชมพูนม่ี ันเปน็ สีของผู้หญงิ นะ่ ลูก อย่าใหณ้

พีรณัฐ : แล้วสีของผู้ชายเป็นสีอะไร ทำไมสีชมพูเป็นสีของผู้ชาย พว

ไม่ได้ละฮะ

สบิ หมืน่ : พอ่ บอกกี่ครั้งแลว้ ว่าอย่าให้ณฐั มนั เลน่ พวกนี้อะ

75 มนทนา : พ่อ พ่อไม่น่าทำขนาดนีเ้ ลยนะ เงยี บไปเล

สิบหมื่น : เงียบไปเลยนะ คิดน้อยแบบนี้ลูกมันถึงได้เหมือนตุ๊ด นอ้ ยแบบ

เข้าไปทุกวนั ได้เหมือน

มนทนา : ณัฐกแ็ คเ่ ป็นเด็กเรียบรอ้ ย ทุก

สบิ หมื่น : นไี่ มต่ ้องมาเถียงเลย เป็นลูกผชู้ ายมนั ตอ้ งเข้มแข็ง เป็น เปน็ แมย่ งั ไ

แมย่ ังไงเน่ียถงึ ใหท้ า้ ยลูกผิด ๆ ทา้ ยล

76 มนทนา : พอ่ พอ่ ไม่นา่ ทำขนาดน้เี ลยนะ ณัฐก็แค

สิบหมื่น : เงียบไปเลยนะ คิดน้อยแบบนี้ลูกมันถึงได้เหมือนตุ๊ด เรยี บ

เข้าไปทกุ วัน

มนทนา : ณัฐก็แคเ่ ป็นเด็กเรียบรอ้ ย

บ่งช้ี กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรบั ช่อื และ
วจั นกรรม และไม่ยอมรบั ประเภทตัวละคร

ยอมรับ ไม่ยอมรับ

ณฐั มนั เล่น ชี้นำ / สิบหมื่น
วกนี้ (คำสั่ง) (ชาย)

ลยนะ คิด แสดงความรูส้ ึก / สิบหมน่ื
บนลี้ กู มันถงึ (ด้านลบ (ชาย)
นต๊ดุ เข้าไป ตำหนิ)
กวัน/ / มนทนา
ไงเนีย่ ถึงให้ บอกกล่าว (หญงิ )
ลูกผิด ๆ (การกลา่ ว)
ค่เปน็ เดก็
บรอ้ ย

ท่ี บทสนทนา คำบ

สบิ หม่ืน : น่ีไม่ต้องมาเถียงเลย เป็นลูกผชู้ ายมันตอ้ งเข้มแข็ง เป็น

แม่ยังไงเน่ียถงึ ใหท้ า้ ยลูกผิด ๆ

77 สบิ หมนื่ : ไอณฐั เป็นผชู้ า

มนทนา : พอ่ ชอบ

สิบหมื่น : เห็นไหมนี่มันชอบใส่ส้นสูงเป็นตุ๊ดเป็นกะเทยเนี่ยห้ะ

อยากเปน็ นกั เหรอ อยากเป็นตุก๊ อยากเปน็ กะเทยรึไง เป็นผ้ชู ายดี

ๆ ไมช่ อบรึไง ตอบมาดิ ยงั มองหนา้ อีก

78 มนทนา : ณัฐเป็นเดก็ ผ้ชู ายปกติเหมือนคนอ่ืน ๆ มันนมุ่ น่ิมข

สิบหมื่น : มันนุ่มนิ่มขนาดนี้ยังดูไม่ออกอีกเหรอว่าเป็นตุ๊ดเป็น ไมอ่ อกอ

กะเทยเป็นพวกวปิ รติ ผดิ เพศ แมน่ น้ั แหล

มนทนา : ไม่จรงิ ณฐั ไม่ได้เป็นอยา่ งทพ่ี ่อพดู มายังไงถ

สิบหมื่น : นี่แม่หาว่าพ่อพูดจาพล่อย ๆ อย่านั้นเหรอ แม่นั้น มันเปน็ อ

แหละเล้ียงมันมายงั ไงถึงปลอ่ ยใหม้ ันเป็นอยา่ งนนั้

79 มนทนา : ณัฐเป็นเด็กผูช้ ายปกตเิ หมือนคนอื่น ๆ ณฐั เป็นเ

สิบหมื่น : มันนุ่มนิ่มขนาดนี้ยังดูไม่ออกอีกเหรอว่าเป็นตุ๊ดเป็น ปกตเิ หมือ

กะเทยเปน็ พวกวิปรติ ผดิ เพศ /ไม่จริง ณ

มนทนา : ไมจ่ รงิ ณฐั ไมไ่ ดเ้ ปน็ อยา่ งทีพ่ อ่ พูด อย่างท

บง่ ชี้ กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรับ ช่ือและ
วัจนกรรม และไม่ยอมรบั ประเภทตัวละคร

ยอมรบั ไมย่ อมรับ

ายดี ๆ ไม่ แสดงความรูส้ กึ / สิบหมน่ื
บรึไง (ด้านลบ (ชาย)
ตำหนิ)

ขนาดน้ียังดู แสดงความร้สู กึ / สบิ หมืน่
อีกเหรอ/ (ด้านลบ (ชาย)
ละเล้ยี งมัน ตำหน)ิ
ถงึ ปลอ่ ยให้ / มนทนา
อยา่ งนั้น (หญิง)

เดก็ ผูช้ าย บอกกล่าว
อนคนอื่น ๆ (การกลา่ ว)
ณัฐไม่ได้เป็น
ที่พ่อพูด

ท่ี บทสนทนา คำบ

สิบหมื่น : นี่แม่หาว่าพ่อพูดจาพล่อย ๆ อย่านั้นเหรอ แม่น้ัน

แหละเล้ียงมนั มายังไงถงึ ปล่อยให้มนั เป็นอยา่ งนัน้

80 พีรณัฐ : แม่ก็รู้ว่ากูไม่ชอบ กูเกลียดทุกอย่างที่เป็นทหาร กูไม่ แมก่ ็ร้วู า่

อยากเป็นเหมือนพ่อ แต่แม่ก็ยังให้กูยอม พวกเขาบังคับกูย้าย

โรงเรียน ให้มาเรียนโรงเรียนที่มีคนจับตามอง กูคิดว่าโลกของกู

มันคงจบแล้ว แต่มึงเชื่อไหมที่นั่นทำให้กูได้เจอโลกใบใหม่ โลกท่ี

ใหญ่กวา่ บา้ น โลกทีเ่ ปลย่ี นชีวิตของกูตลอดไป

81 ตาธาร : พี่ขอโทษที่ทำให้ณัฐอึดอัด แต่พี่ไม่อยากให้เราสองคน พ่ีขอแค

มองหน้ากันไม่ติดแบบนี้ ถึงณัฐจะไม่อยากมองหน้าพี่ก็ไม่เป็นไร เกลียดพ

แตพ่ ่ขี อแคณ่ ฐั อยา่ เกลียดพไ่ี ด้ไหม ไม่ได้หมา

พรี ณัฐ : ผมไมไ่ ดเ้ กลยี ดพ่ี จะไม่ชอบต

ตาธาร : แต่ก็ไม่ได้ชอบ ไม่ได้ชอบตอนนี้ ไม่ได้หมายความว่าจะ ไห

ไมช่ อบตลอดไปใช่ไหม

82 เต้าหู้ : พณี่ ัฐไมไ่ ด้ปล่อยให้เขารอเกอ้ ใชไ่ หมฮะ กูอะไปร

พีรณัฐ : เขาไม่ต้องรอ เพราะว่ากูอะไปรอเขาเอง กูก็ไม่รู้นะว่า

ทำไมกถู ึงไป คงเพราะว่ากูอยากเอาชนะพ่อแม่หรือเพราะว่ากูไม่

อยากคาใจอะ

บง่ ชี้ กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรับ ช่ือและ
วัจนกรรม และไม่ยอมรบั ประเภทตัวละคร

ยอมรับ ไมย่ อมรับ

ากูไมช่ อบ บอกกลา่ ว / พรี ณฐั
(บรรยาย) (ชายรกั ชาย)

ค่ณฐั อยา่ บอกกล่าว / ตาธาร
พ่ีไดไ้ หม/ (คาดหวงั ) / (ชายรักชาย)
ายความวา่
ตลอดไปใช่ พีรณัฐ
หม (ชายรกั ชาย)

รอเขาเอง บอกกล่าว
(การกล่าว)

ท่ี บทสนทนา คำบ

83 พรี ณัฐ : พ่ีกร็ ้วู า่ ผมไมไ่ ด้ชอบพี่ แตณ่ ฐั ก็ร
ตาธาร : แต่ณัฐก็รู้ว่าหนึ่งอะไม่มีทางมองณัฐเป็นอย่างอ่ืน ไมม่ ีทางม
นอกจากรุ่นน้อง อย่างอน่ื น
พีรณฐั : ผมรู้แล้วพ่ี ก็ดีแลว้ ไง จะได้ไมต่ อ้ งมีใครมารเู้ รื่องแบบน้ี
ตาธาร : ณัฐ มันไม่ใช่ว่าถ้าเราเป็นแบบนี้แล้วชีวิตมันจะจบ นอ้
นะณัฐ เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องผิด ถึงณัฐไม่ตกลงคบพี่ แต่พี่อยาก เรื่องแบบน

ผ

ให้ณัฐคิดใหม่นะ

84 สิทธา : แปลงนัน้ น่ะไอเกณฑ์มันหวง อย่ารดนำ้ เยอะเด๋ียวรากมัน มันปลูกให

เน่าเดย๋ี วไอเกณฑม์ นั ด่าเอา ม

เกณฑ์สทิ ธ์ิ : พ่อ ไม่ได้หวง

สิทธา : อ่อพ่อพูดผิดน่ะ ไม่ได้หวง เคยหวง มันปลูกให้แฟนเก่า

มัน

85 สิทธา : เหน่อื ยหนอ่ ยนะ ไอเกณฑ์มันกด็ อ้ื แบบน้แี หละ ตอนพ่อจีบ

สอง : ผมจริงจังกับลุงจริง ๆ นะครับ ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำไง จบี เย็นเ

แลว้ อะ เกณฑ์น

สิทธา : พ่อกับแม่ก็เคยเป็นแบบนี้นะ ตอนพ่อจีบแม่จีบยากจีบ

เย็นเหมอื นไอเกณฑน์ แี่ หละ

บง่ ชี้ กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรับ ช่ือและ
วจั นกรรม และไมย่ อมรับ ประเภทตวั ละคร
รู้วา่ หนง่ึ อะ
มองณัฐเป็น บอกกล่าว ยอมรบั ไมย่ อมรับ ตาธาร
นอกจากรนุ่ (บรรยาย) / (ชายรักชาย)
อง/
น้ีไม่ใชเ่ รื่อง
ผดิ

ห้แฟนเกา่ บอกกลา่ ว / สิทธา
มนั (การกล่าว) (ชาย)

บแมจ่ ีบยาก บอกกล่าว / สิทธา
เหมือนไอ (การกล่าว) (ชาย)
นี่แหละ

ท่ี บทสนทนา คำบ

86 พีรณัฐ : แลว้ แม่ไมอ่ ยากรู้ออ่ ว่าณฐั เขยี นเก่ยี วกับเรอื่ งอะไร ณัฐเขียน

มนทนา : ก็ถ้าณัฐอยากเล่าใหแ้ ม่ฟงั แม่ก็จะฟัง ความร

พีรณัฐ : ณัฐเขียนเกี่ยวกับความรักของเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ถึงมัน เดก็ ผู้ชา

จะเป็นความรักตอนมัธยมแต่มันก็ไม่ได้สดใสเหมือนโลกนิยาย
หรอกนะแม่ ณัฐจะไม่ได้เขียนซีรีส์เกย์โลกสวยขนาดนั้น เพราะ

ความเป็นจริงผู้ชายไม่ได้รักกันง่ายขนาดนั้น ครอบครัว เพื่อนฝงู
หรอื แมแ้ ตป่ ้าขา้ งบ้านกไ็ ม่ได้ยอมรับ ความเป็นจริงมันไมใ่ ช่

ตอนที่ 11

87 พรี ณฐั : พอกูกลบั บ้านอะกูก็เหมอื นหายใจไม่ออก เพราะพี่ธาร พอกูกลบั
คงรู้ว่าบ้านมนั คงไมเ่ หมอื นบ้านสำหรับกอู ะ เค้าเลยต่อเวลาใหก้ ู เหมือนห

ไดย้ ม้ิ อีกนดิ แคร่ ้ัวหนา้ บา้ นก็ยงั ดี ออ

เต้าหู้ : พี่ณฐั เลยเลอื กท่จี ะปิดเร่อื งน้ีไว้ไม่ใหใ้ ครรู้ แม้แต่คุณปา้ กแู อบคบก

ใช่ม้ัยฮะ เกอื

พรี ณัฐ : กูแอบคบกบั พี่ธารอยู่เกือบปี มันโคตรเส่ียงอะ แตม่ ันก็ กสู ะใจที่ได

ท้าทาย เคา้
เต้าหู้ : ย่ิงถูกหา้ มก็ย่ิงอยากเอาชนะ ถกู ต้องม้ยั ฮะ

พรี ณัฐ : กสู ะใจที่ไดช้ นะพวกเค้านะ ถึงจะสะใจได้แค่แอบ ๆ ก็
เถอะ จนวนั นึงกูเกือบโดนถูกจับได้

บง่ ช้ี กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรับ ชือ่ และ
วจั นกรรม และไม่ยอมรับ ประเภทตัวละคร
นเกีย่ วกบั
รักของ บอกกกล่าว ยอมรับ ไมย่ อมรบั พรี ณฐั
ายคนหนง่ึ (บรรยาย) /

บา้ นอะกกู ็ บอกกลา่ ว / พีรณฐั
หายใจไม่ (บรรยาย) (ชายรักชาย)
อก/
กับพธี่ ารอยู่
อบปี/
ดช้ นะพวก
านะ

ท่ี บทสนทนา คำบ

88 พีรณัฐ : พอกกู ลับบา้ นอะกกู เ็ หมือนหายใจไม่ออก เพราะพี่ธาร ใชม่ ้ัย

คงรู้วา่ บา้ นมนั คงไมเ่ หมอื นบ้านสำหรับกอู ะ เค้าเลยต่อเวลาให้กู ถูกต้อ

ได้ยม้ิ อกี นิด แคร่ ้ัวหนา้ บ้านก็ยังดี

เตา้ หู้ : พณ่ี ัฐเลยเลอื กท่จี ะปดิ เรอื่ งนี้ไว้ไมใ่ ห้ใครรู้ แมแ้ ต่คุณป้า

ใชม่ ย้ั ฮะ

พีรณฐั : กูแอบคบกบั พีธ่ ารอยู่เกือบปี มนั โคตรเสี่ยงอะ แตม่ ันก็

ท้าทาย

เตา้ หู้ : ย่ิงถูกห้ามก็ยิ่งอยากเอาชนะ ถูกต้องม้ัยฮะ

พรี ณัฐ : กูสะใจท่ีได้ชนะพวกเคา้ นะ ถึงจะสะใจได้แคแ่ อบ ๆ ก็

เถอะ จนวันนงึ กูเกือบโดนถูกจับได้

89 ครปู ริตร : มันเกิดข้ึนที่โรงยิม ฉนั เอาของขน้ึ ไปเกบ็ ท่ชี น้ั สอง ท่ี พีรณฐั ก

ห้องเก็บของของโรงยิม แตส่ ง่ิ ท่ฉี ันเห็นก็คือ พีรณฐั กับตาธาร กำลัง

กำลังจบู กัน

พ่อ/แม่ : (ทา่ ทางโกรธมากเสียใจมาก)

สิบหมืน่ : ถ้ามึงไมเ่ ลิกคบกบั มนั มึงไม่ตอ้ งมาเรยี กกูวา่ พอ่ เลย

90 ครปู ริตร : มนั เกิดขึ้นทโ่ี รงยมิ ฉนั เอาของขึ้นไปเกบ็ ทีช่ ้นั สอง ท่ี ถา้ มงึ ไม่เล

หอ้ งเก็บของของโรงยิม แต่สิง่ ที่ฉันเหน็ ก็คือ พีรณฐั กบั ตาธาร มึงไม่ต้องม

กำลงั จบู กัน พ่อ

บง่ ช้ี กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรับ ชอ่ื และ
วัจนกรรม และไมย่ อมรบั ประเภทตัวละคร
ยฮะ/
องมัย้ ฮะ ช้ีนำ ยอมรับ ไมย่ อมรบั เต้าหู้
(คำถาม) / (ชายรักชาย)

กบั ตาธาร บอกกลา่ ว / ครปู รติ ร
งจูบกัน (การกล่าว)
/ สิบหม่ืน
ลกิ คบกับมัน ช้ีนำ (ชาย)
มาเรยี กกวู ่า (คำสงั่ )
อเลย

ท่ี บทสนทนา คำบ

พอ่ /แม่ : (ทา่ ทางโกรธมากเสียใจมาก)

สบิ หม่ืน : ถา้ มึงไม่เลิกคบกับมนั มงึ ไม่ต้องมาเรยี กกวู ่าพอ่ เลย

91 พีรณัฐ : พี่ธาร (ร้องไห)้ พ่ีเข

ตาธาร : พ่เี ข้าใจถึงเราจะไปกันต่อไมไ่ ด้ แต่พ่ีจะไม่มวี นั ลมื ณัฐ

ถา้ หัวใจพเ่ี ป็นดาวอาไควฟ์ ทใี่ นนั้นพี่ยกให้ณฐั หมดเลยนะ

92 สบิ หมน่ื : ไอณัฐ มึงมาทำระยำอย่างง้ีได้ไงเนี่ยหะ้ (ตบหน้าณฐั ) มงึ มาทำร

ตาธาร : เฮย้ คณุ พ่อครบั ผมขอเถอะครับ (พ่อจะตอ่ ยตาธารณัฐ ได้ไงเ

เข้ามาหา้ ม)

พรี ณัฐ : พ่อ พ่อ อย่าพ่อ พ่ออยา่

สิบหมืน่ : มึงกลบั บ้านเลย มาน่ี

93 สิบหมื่น : มาน่ี มึงคิดจะไว

พรี ณฐั : ปลอ่ ยพ่อ ม

สบิ หม่ืน : มานี่

พีรณัฐ : บอกใหป้ ล่อย

สิบหมน่ื : งามหน้ามัย้ มึงคดิ จะไว้หนา้ กูบ้างมย้ั

94 สบิ หมื่น : มันแอบไปเจอไอน้ันมา มนั ไปกอดกนั ในหา้ งกูบอกให้ มึงยังจะแ

มงึ เลกิ กับมนั แลว้ นะ มึงยังจะแอบไปเจอกบั มนั อีกหรอ มงึ อยาก กับมนั อ

ลองดกี บั กูใช่มั้ย (เดนิ เขา้ มาจะตีณัฐ) มงึ ไม่เหน็ ห

บง่ ช้ี กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรบั ช่ือและ
วัจนกรรม และไมย่ อมรับ ประเภทตวั ละคร

ยอมรบั ไมย่ อมรบั

ข้าใจ บอกกลา่ ว / ตาธาร
(บรรยาย) (ชายรักชาย)

ระยำอยา่ งง้ี แสดงความรสู้ ึก / สิบหมน่ื
เนย่ี ห้ะ (ด้านลบ (ชาย)
ตำหนิ)

ว้หนา้ กบู ้าง แสดงความร้สู ึก / สิบหมืน่
มัย้ (ด้านลบ (ชาย)

ตำหนิ)

แอบไปเจอ แสดงความรู้สึก / สบิ หมน่ื
อีกหรอ/ (ดา้ นลบ (ชาย)
หัวกูใชม่ ้ยั / ตำหนิ)

ที่ บทสนทนา คำบ

มนทนา : พอ่ อย่า ๆ พ่ออย่า พ่อ ไอลูกต๊ดุ เก

(ณัฐวง่ิ จะเขา้ ไปต่อยพ่อ)

สบิ หมน่ื : มงึ จะส้กู หู รอ มึงไม่เห็นหัวกูใชม่ ยั้ มึงไมเ่ คารพกูแลว้

หรอื ไง ห้ะ

พรี ณัฐ : ถ้าอยากให้เคราพอะกท็ ำตวั ให้มันน่าเคารพสิวะ

สิบหมื่น : ไอณัฐ (ตบ เตะ ณฐั แม่เข้ามาห้าม) มงึ เกดิ มาทำไมเนย่ี

ห้ะ ไอลูกต๊ดุ เกดิ มาทำไม

95 พรี ณฐั : ณฐั ก็ไม่อยากมีพอ่ เฮงซวยแบบนเ้ี หมือนกัน วปิ รติ อยา่

สิบหมน่ื : ไอณฐั มงึ กล้าดา่ กูหรอ มึงกลา้ ดา่ พ่อมงึ หรอ วปิ ริต เจรญิ หรอ

อย่างมงึ ไม่มวี ันเจรญิ หรอก พวกมงึ ไม่มที างไปกันรอด ถ้ามึงจะ ไม่มีทางไ

รกั กนั ขา้ มศพกูไปก่อน เปิด กูบอกให้เปิด

96 มนทนา : พ่อเค้าโกรธไม่นานหรอกณัฐทำตัวดี ๆ เดยี วพอ่ เคา้ ก็ ถา้ ณฐั อย

หายโกรธ ถา้ ณัฐอยากไปหาหมอ หม

พีรณัฐ : ณัฐเปน็ เกย์ ณัฐไมไ่ ด้เปน็ โรคนะแม่ มนั ไม่มีวันหาย

หรอก

97 มนทนา : พอ่ เคา้ โกรธไม่นานหรอกณฐั ทำตัวดี ๆ เดยี วพ่อเคา้ ก็ ณฐั เป็นเก

หายโกรธ ถ้าณัฐอยากไปหาหมอ เป็นโรค

บ่งชี้ กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรบั ชื่อและ
กดิ มาทำไม วจั นกรรม และไม่ยอมรบั ประเภทตัวละคร

ยอมรับ ไม่ยอมรับ

างมึงไม่มีวนั บอกกลา่ ว / สบิ หมื่น
อก พวกมึง (คาดคะเน) (ชาย)
ไปกนั รอด
/ มนทนา
ยากไปหา ชน้ี ำ (หญิง)
มอ (เสนอแนะ)

กย์ ณฐั ไม่ได้ บอกกลา่ ว
คนะแม่ (ยนื ยัน

ที่ บทสนทนา คำบ

พรี ณฐั : ณัฐเป็นเกย์ ณฐั ไมไ่ ด้เป็นโรคนะแม่ มนั ไม่มีวนั หาย

หรอก

98 พีรณัฐ : ณัฐจะเรียนอยา่ งทีณ่ ัฐอยาก จะให้ณฐั ยา้ ยอีกกีส่ ิบ ณฐั กจ็ ะเป

โรงเรียน ไปเป็นทหารเป็นก่ีเหลา่ หรอื ไปหาหมออีกก่หี มอ ณัฐก็ แบบ

จะเป็นของณฐั แบบนี้ ถ้าคนบา้ น

สิบหมื่น : แตก่ ูไม่ยอมใหม้ งึ เป็นไงเลา่ ถา้ มึงอยากเป็นนกั นะมึง ให้ณัฐเปน็

รอให้กตู ายก่อน จะไปอ

พีรณัฐ : ได้ ถ้าคนบ้านน้ีไมย่ นิ ดีให้ณัฐเปน็ ณัฐ ณฐั ก็จะไปอยู่ที่อ่นื

ถา้ รังเกียจที่ณฐั เป็นแบบนี้กนั มากอะนะ ณฐั จะไปบอกทุกคนว่า

เราไม่เกีย่ วขอ้ งกนั วา่ ณฐั ไมใ่ ชล่ กู พอ่ กับแม่ (แม่ตบหน้าณัฐ)

99 พรี ณฐั : ณฐั จะเรียนอย่างทีณ่ ัฐอยาก จะให้ณฐั ย้ายอีกก่ีสบิ แต่กไู มย่

โรงเรียน ไปเปน็ ทหารเปน็ ก่เี หล่าหรอื ไปหาหมออกี กี่หมอ ณัฐก็ เปน็ ไ

จะเปน็ ของณัฐแบบนี้

สบิ หมน่ื : แตก่ ไู ม่ยอมใหม้ ึงเป็นไงเลา่ ถ้ามึงอยากเป็นนักนะมงึ

รอใหก้ ูตายก่อน

พรี ณัฐ : ได้ ถ้าคนบ้านนี้ไม่ยินดีใหณ้ ฐั เปน็ ณัฐ ณัฐก็จะไปอยู่ทีอ่ น่ื

ถ้ารงั เกียจท่ีณัฐเป็นแบบน้ีกันมากอะนะ ณฐั จะไปบอกทุกคนว่า

เราไม่เกี่ยวขอ้ งกัน วา่ ณฐั ไม่ใชล่ กู พ่อกับแม่ (แม่ตบหน้าณฐั )

บ่งชี้ กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรับ ชอื่ และ
วจั นกรรม และไมย่ อมรับ ประเภทตัวละคร

ยอมรบั ไมย่ อมรับ

ปน็ ของณฐั บอกกล่าว / พีรณัฐ
บน้ี/ (ยืนยนั )
นน้ีไม่ยินดี
นณัฐ ณฐั ก็
อยทู่ ่ีอื่น

ยอมใหม้ งึ / สิบหม่นื
ไงเลา่ (ชาย)

ที่ บทสนทนา คำบ

100 สอง : ลงุ จะรีบไปไหนเนย่ี คุยกนั ใหจ้ บก่อนได้มั้ย ลงุ ลุง นตี่ กลงลงุ

เกณฑส์ ิทธิ์ : กูจะกลับบา้ น ไปรดน้ำตำลงึ มันจะไดโ้ ตไว ๆ แลว้ ใช

เหมือนใครบางคนไง

สอง : น่ตี กลงลุงคบกบั ผมแล้วใชม่ ยั้ เย้ ผมจะมีตำลงึ กินแลว้

101 มนทนา : ปา้ ยอมรับว่าตอนนั้นป้าร้นู อ้ ย ปา้ ไม่รู้วา่ การท่ีณฐั เปน็ ปา้ ยอมรับ

แบบนมี้ ันเกดิ จากอะไร ปา้ กเ็ ลยเป็นหว่ งสารพัดเลย เปน็ ห่วง ป้าร

อนาคตเค้าวา่ จะเปน็ ยังไง สงั คมจะยอมรบั มยั้ จะมีใครรักลูกเรา

จริงรึเปล่า (ถอนหายใจ) ละยิ่งพอพ่อเค้ารับไม่ได้ เคา้ กจ็ ะมาโทษ

ป้าว่าป้าเลี้ยงณัฐไม่ดีปา้ กเ็ ลยเข้าขา้ งเคา้ หา้ มไมใ่ ห้ณฐั เปน็ ตัวของ

ตัวเอง

เตา้ หู้ : ผมร้วู า่ คุณปา้ เสียใจฮะ แตก่ ารท่ีคุณปา้ ยอมรบั ความจริง

มนั กท็ ำให้คุณป้าทุกขน์ ้อยลงแล้วใชม่ ย้ั ฮะ

102 มนทนา : เพราะวา่ ป้าฝังใจกับการมีครอบครวั ท่ีไมส่ มบรู ณ์ ป้าก็ โลกนีม้ นั ไ

เลยต้องการให้ครอบครวั ของปา้ สมบรู ณแ์ บบ แต่ในโลกน้มี ันไม่มี สมบูรณ์แ

อะไรท่สี มบูรณแ์ บบหรอก ป้าเคยกลัวว่าการท่ีณฐั เป็นแบบนม้ี ัน

คอื การผิดปกติ แต่จรงิ ๆ แลว้ คนเปน็ เกย์กเ็ ปน็ คนปกติ ยิง่ วนั นี้

ปา้ เหน็ ณัฐโตข้นึ ยนื ได้ด้วยลำแขง้ ของตวั เอง มคี นยอมรบั มีเพ่ือน

ดี ๆ ไม่ตา่ งจากคนทั่วไป ปา้ รู้แล้ววา่ ลูกควรไดเ้ ปน็ ตวั เอง ได้

บ่งช้ี กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรบั ชือ่ และ
วจั นกรรม และไมย่ อมรับ ประเภทตัวละคร
งคบกบั ผม
ชม่ ั้ย เย้ บอกกลา่ ว ยอมรับ ไมย่ อมรับ สอง
(ยนื ยนั ) /

บวา่ ตอนน้ัน บอกกล่าว / มนทนา
รู้นอ้ ย (บรรยาย)

ไมม่ ีอะไรท่ี บอกกลา่ ว / มทนา
แบบหรอก (บรรยาย) (หญงิ )

ท่ี บทสนทนา คำบ

เลือกเดนิ ในเสน้ ทางทตี่ วั เองเลอื ก โดยท่มี ีพ่อแมแ่ ค่คอย คุณปา้ ยอ
ประคับประคองไมใ่ ช่ตกี รอบ เพราะว่าชวี ิตลกู เปน็ ของลูกไม่ใช่ ได้ต้งั นาน
ของพ่อแม่
103 เตา้ หู้ : คณุ ปา้ ยอมรับพีณ่ ัฐได้ตั้งนานแล้วใชม่ ั้ยฮะ คณุ ป้าถงึ ฮ
ยอมรบั ผมได้อีกคน
มนทนา : ปา้ ไม่เคยคดิ จะไล่เต้าหู้ไปอย่างทีณ่ ฐั เค้ากลวั เลยนะ ป้า ใครจะพูด
ขอบคุณเตา้ หดู้ ว้ ยซ้ำที่เขา้ มาในชวี ติ เราสองคน ใครจะพดู อะไร ไมส่ นใ
ปา้ ก็ไมส่ นใจทง้ั นั้น
104 เตา้ หู้ : คณุ ป้ายอมรับพ่ณี ัฐได้ตงั้ นานแลว้ ใช่มั้ยฮะ คุณป้าถงึ ใครจะพูด
ยอมรบั ผมได้อีกคน ไม่สนใ
มนทนา : ป้าไมเ่ คยคดิ จะไลเ่ ต้าหไู้ ปอยา่ งท่ีณัฐเค้ากลวั เลยนะ ปา้
ขอบคุณเตา้ หู้ด้วยซ้ำทเี่ ข้ามาในชวี ิตเราสองคน ใครจะพดู อะไร
ปา้ กไ็ ม่สนใจทงั้ น้ัน
105 เต้าหู้ : คุณปา้ เค้ารเู้ ร่ืองของเราแลว้ นะฮะ และเคา้ ก็ไม่ได้ว่าอะไร
ด้วย บ้างทที ีค่ ุณป้าเคา้ ทำเฉย ๆ ไมใ่ ช่เพราะเค้าไม่สนใจ แต่
เพราะเค้ายอมรบั ในตวั ตนพี่ณัฐได้แล้วนะฮะ ผมรู้นะทพ่ี ่ีณฐั เงียบ
แบบน้ีจรงิ ๆ ก็คดิ อยู่ใช่มัย้ ฮะ คณุ ปา้ กเ็ ปน็ แบบนเี้ หมือนกนั ฮะ
บางทีถา้ พ่ีณฐั ลองฟังดี ๆ ในความเงยี บก็อาจมีความรกั และก็

บ่งช้ี กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรบั ชอื่ และ
วจั นกรรม และไม่ยอมรับ ประเภทตัวละคร

ยอมรบั ไมย่ อมรับ

อมรับพี่ณัฐ ช้นี ำ / เตา้ หู้
นแลว้ ใช่ม้ยั (คำถาม)
ฮะ มนทนา
(หญิง)
ดอะไรป้าก็ ผูกมัด /
ใจทั้งนน้ั (แสดงความต้ังใจ)

ดอะไรปา้ ก็ บอกกลา่ ว / เตา้ หู้
ใจทง้ั นน้ั บรรยาย (ชาย)

ท่ี บทสนทนา คำบ

ความหว่ งใยซอ้ นอยนู่ ะฮะ ผมวา่ พณ่ี ฐั ลองให้โอกาสตัวเองและก็

ให้โอกาสคุณป้าดีม้ยั ฮะ
พรี ณัฐ : ปรัชญาจังนะมงึ อะ

ตอนท่ี 12

106 มนทนา : ปา้ อยแู่ ต่บา้ นน่ะคะ่ ไม่ค่อยไดแ้ ตง่ หนา้ ไปไหน ใช่ค่ะ น่ลี กู

เตา้ หู้ : อยูบ่ ้านก็สวยได้นะฮะ ลูกชายอีก

พนกั งาน : นี่ลกู ชายท้งั สองคนเลยเหรอคะ นา่ รักจงั สามค

มนทนา : ใช่ค่ะ นี่ลูกชาย นั้นก็ลูกชายอีกคนนึง เราสามคนเป็น ครอบครัวเ

ครอบครวั เดียวกันคะ่

107 พรี ณฐั : มงึ ตามกมู าทำไมเนี่ย กดู ีใจนะเ

เกณสทิ ธิ์ : ใครว่ากตู ามกูแคผ่ ่านมาเห็นเลยแปลกใจ รอ้ ยวนั พันปี ความสุขก
กูไม่เคยเห็นมงึ ไปไหนมาไหนกับแมม่ ึงเลยอะ กูก็เลยอยากจะรู้ว่า นาน

วนั นเี้ พ่ือนมีอะไรพเิ ศษรเึ ปล่า
พรี ณฐั : ไม่ได้พิเศษ กกู ็แคพ่ าแมม่ าซ้อื ของเฉย ๆ อะ

เกณฑส์ ิทธิ์ : กดู ีใจนะเวย้ ทม่ี ึงมคี วามสขุ กูรอวันนีม้ านานละ

108 พรี ณัฐ : วา่ แตม่ ึงเหอะ ทำไมมนั ถงึ มากับมึงดว้ ยอะ หรอื วา่ มึงกับ แต่กอู ะท

มนั
เกณฑ์สทิ ธิ์ : คอื กู

บ่งชี้ กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรบั ชอ่ื และ
วัจนกรรม และไม่ยอมรับ ประเภทตัวละคร

ยอมรับ ไม่ยอมรบั

กชาย น้นั ก็ บอกกล่าว / มนทนา
กคนนงึ เรา (การกลา่ ว) / (หญิง)
คนเป็น
เดียวกันคะ่ เกณฑส์ ิทธ์ิ
(ชายรักชาย)
เวย้ ท่ีมึงมี แสดงความรู้สึก
กูรอวนั นีม้ า (ดา้ นบวก เกณฑส์ ิทธิ์
นละ แสดงความยนิ ดี) (ชายรกั ชาย)

ที่มากับมัน บอกกลา่ ว /
(การกล่าว)

ที่ บทสนทนา คำบ

สอง : ยังไงลงุ ยังไง หึ

เกณฑส์ ิทธ์ิ : ไอเดก็ นม่ี นั ไมไ่ ดม้ ากับกู แตก่ อู ะที่มากบั มนั

109 พีรณัฐ : ตกลงมงึ สองคนคบกนั เออ ก็อยา่

เกณฑ์สิทธ์ิ : เออ กอ็ ยา่ งท่ีมงึ เห็นน่ีแหละ นีแ่ ห

พีรณฐั : ไหนมึงบอกว่าไมช่ อบคบเดก็ ไงวะ

เกณฑส์ ทิ ธ์ิ : กเู คยพูดเหรอ ตอนไหนวะ จำไมไ่ ด้

110 เกณฑ์สทิ ธิ์ : รีบโตไว ๆ นะ มเี ด็กนอ้ ยรอกนิ อยู่ มีความส

กัญญา : หือ มีความสุขจนน่าหมั่นไส้เลยนะลูกฉัน ไปเดทกันมา หม่ันไส้เล

ใช่ไหม แม่เหน็ สองมาสง่

111 พริบพรี : ก่อนพี่จะชอบพี่ณัฐพี่เคยชอบพี่ธารมาก่อน โลกมัน พ่เี คยชอบ

แคบจนพี่ตกใจเลยเต้าหู้ คนสองคนที่พี่ชอบเขาเคยรักกันและ กอ่

เพราะแบบน้ันด้วยพเี่ ลยอยากช่วยพี่ธาร

112 พเ่ี จอื : มาสง่ อาหารเหรอ ผมมาหา

สอง : เปลา่ ครับ ผมมาหาแฟนน่ะ

เกณฑ์สทิ ธิ์ : (กนิ นำ้ อยู่สำลกั ออกมา)

สอง : (หวั เราะ) ลอ้ เล่นน่ะครับผมมารับเชค็ น่ะครบั

บง่ ชี้ กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรบั ชื่อและ
วัจนกรรม และไมย่ อมรับ ประเภทตัวละคร

ยอมรบั ไม่ยอมรับ

างท่มี ึงเหน็ บอกกล่าว / เกณฑส์ ิทธิ์
หละ (ยืนยัน) (ชายรักชาย)

สุขจนนา่ บอกกล่าว / กญั ญา
ลยนะลกู ฉนั (การกลา่ ว) / (หญิง)
/
บพี่ธารมา บอกกล่าว พริบพรี
อน (บรรยาย) (หญงิ )

าแฟนน่ะ บอกกล่าว สอง
(การกลา่ ว) (ชายรักชาย)

ที่ บทสนทนา คำบ

113 พรบิ พรี : มาน่งั ประชมุ อะไรกนั อะ จะไดแ้ วะ

สอง : เอ่อพี่ณัฐเขาจะไปเชียงใหม่ ลุงว่าอยากไปเหมือนกัน ผม ดว้

เลยวา่ จะพาไปครบั จะได้แวะไปหาพ่อดว้ ย

เกณฑส์ ทิ ธิ์ : ใครบอกว่าจะไปกบั มึง

พริบพรี : พรบิ ไปด้วย

114 เกณฑ์สิทธิ์ : นั่งเครื่องมาอะดีแล้ว รถแว้นส่งอาหารของมึงไม่ใช่ สรุปแลว้

บิ๊กไบต์นะเว้ย ถึงใช่กูก็ไม่ซ้อนเผื่อมึงประสาทแวะรับออเดอร์ เป็นห่วงสอ

ระหว่างทางอกี

สอง : ลงุ กใ็ ห้ผมขบั รถลุงมาก็ไดน้ ิ

เกณฑ์สิทธิ์ : มึงจะขับให้เหนื่อยทำไม มาเที่ยวก็พักให้มันสบาย

ๆ เหอะ

พริบพรี : สรุปแล้วพ่ีเกณฑ์ก็เป็นห่วงสองอะแหละ จบนะพริบ

เหมน็ ความรกั จะแย่

115 สอง : แล้ววันน้ีลุงจะไปนอนบ้านพ่อกับผมไหม พี่พริบเขาจะได้ เด๋ยี วพ่อม

นอนสบาย ๆ ไง วายห

เกณฑส์ ทิ ธิ์ : เดยี๋ วพอ่ มงึ กห็ ัวใจวายหรอก พอ่ ยงั ไม่รูน้ ่ี

116 พรี ณัฐ : กไู มไ่ ด้ชอบประวัติศาสตรแ์ บบแม่กู เหมอื นพอ่

เตา้ หู้ : ทำไมฮะ เคยหลอก

บ่งชี้ กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรบั ชือ่ และ
วัจนกรรม และไมย่ อมรบั ประเภทตวั ละคร
ะไปหาพ่อ
วย บอกกลา่ ว ยอมรบั ไมย่ อมรับ สอง
(การกลา่ ว) / (ชายรักชาย)

วพี่เกณฑก์ ็ บอกกลา่ ว / พริบพรี
องอะแหละ (การกลา่ ว) (หญงิ )

มึงกห็ วั ใจ บอกกล่าว / เกณฑส์ ิทธ์ิ
หรอก (การกล่าว) /
พีรณัฐ
อกับแม่กูท่ี บอกกลา่ ว (ชายรักชาย)
กให้กูเช่ือว่า (บรรยาย)

ท่ี บทสนทนา คำบ

พีรณัฐ : ประวัติศาสตร์มันอยู่ที่ใครบันทึก อยู่ที่ว่าใครจะเลือก การเปน็ ต

เชื่อแบบไหน คนเรามักเชื่อในแบบที่เราชอบ และหลายคนชอบ มนั คือควา

เอาความเช่ือมาเป็นอาวุธทำรา้ ยคนท่ีไม่ไดเ้ ชื่อแบบเดียวกัน บาง

คนก็เอาความเช่ือเปน็ เครื่องมือปิดบังความจรงิ เพื่อผลประโยชน์

ตัวเองเหมือนพ่อกับแม่กูที่เคยหลอกให้กูเชื่อว่าการเป็นตัวเอง

ของกมู นั คือความผิดบาป แตพ่ อกโู ตขึน้ กูถึงได้รวู้ ่ามันมีความเช่ือ

อน่ื ไม่ไม่มีใครเคยไดบ้ อกกนู อกจาก

117 เตา้ หู้ : คุณตาธารใชไ่ หมฮะ เขาเป็นคน

พีรณัฐ : อือ เขาเป็นคนทำให้กูเข้าใจความเชื่อที่ว่าเกย์ไม่ใชโ่ รค ใจความเช

ไม่ใช่กรรมเก่า ไม่ได้อารมณ์รุนแรง และไม่ได้ตลกตลอดเวลา ไม่ใช

เป็นเกย์น่ะไม่จำเป็นต้องชอบทุกคนที่เป็นเพศเดียวกันแต่

สามารถรักใครรกั จริงไดเ้ หมอื นผูช้ ายนน้ั แหละ

118 พีรณัฐ : ที่กูมาเป็นนักเขียนก็เพราะแบบนี้แหละ กูก็อยากใช้ กกู ็อยากใ

เรือ่ งของกูมาเป็นอาวธุ ลบความเชือ่ ผดิ ๆ เรอื่ งนั้น กมู าเปน็

เต้าหู้ : พี่ณัฐสมเป็นลูกคุณป้าเลยนะฮะ คุณป้าชอบเล่าเรื่อง ความเชือ่ ผ

พี่ณัฐก็มีเรื่องอยากจะเล่า ไม่แน่นะฮะบางทีวิชาประวัติศาสตร์ น

ของคณุ ป้าอาจจะผลักดันใหพ้ ณี่ ัฐอยากเป็นนกั เขยี นก็ได้

บ่งชี้ กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรบั ชอ่ื และ
วัจนกรรม และไมย่ อมรับ ประเภทตัวละคร
ตวั เองของกู
ามผิดบาป ยอมรับ ไมย่ อมรบั

นทำให้กเู ข้า บอกกล่าว / พีรณฐั
ชอ่ื ท่วี า่ เกย์ (บรรยาย) (ชายรักชาย)
ช่โรค
พรี ณัฐ
ใชเ้ ร่ืองของ บอกกล่าว / (ชายรักชาย)
นอาวุธลบ (ยนื ยนั )
ผิด ๆ เรื่อง
นัน้

ที่ บทสนทนา คำบ

119 พรบิ พรี : ที่นมี่ ันเหมาะกบั เตา้ ห้ยู งั ไงอะพ่ีณฐั ผูช้ ายก็เห

พรี ณฐั : ทำไมอะไม่เหมาะอ่อ ไหม

เกณสิทธิ์ : ไอพริบมนั คงงงแหละว่าทำไมมนั ไม่เหมาะแล้วเต้าหู้

เหมาะแทน

พริบพรี : แหมพี่เกณฑ์พริบก็แค่สงสัยอะ แล้วดอกไม้อะก็ไม่

จำเป็นต้องเหมาะกับผู้หญิงเสมอไป ผู้ชายก็เหมาะได้ ใช่ไหมคะ

คณุ ปา้

มนทนา : ใช่จะ ป้าก็เคยสงสัยนะว่าทำไมต้องเอาดอกไม้ไปผูก

ติดกบั เพศด้วยอะ เพราะเวลาที่เราใหด้ อกไมใ้ ครเราก็ไม่เคยมีใคร

มาบอกเรานะว่าดอกไม้มันเป็นเพศอะไร เหมาะสมกับใคร ที่เรา

ให้เพราะว่ามันมคี วามหมายอะไรแลว้ เราให้เพราะอะไร

120 พริบพรี : แหมพี่เกณฑ์พริบก็แค่สงสัยอะ แล้วดอกไม้อะก็ไม่ ป้าก็เคยส

จำเป็นต้องเหมาะกับผู้หญิงเสมอไป ผู้ชายก็เหมาะได้ ใช่ไหมคะ ทำไมต้อง

คณุ ป้า ไปผกู ติด

มนทนา : ใช่จะ ป้าก็เคยสงสัยนะว่าทำไมต้องเอาดอกไม้ไปผูก ดว้ ย

ติดกับเพศด้วยอะ เพราะเวลาทเ่ี ราใหด้ อกไม้ใครเราก็ไม่เคยมีใคร

มาบอกเรานะว่าดอกไม้มันเป็นเพศอะไร เหมาะสมกับใคร ที่เรา

ให้เพราะว่ามันมคี วามหมายอะไรแลว้ เราให้เพราะอะไร

บ่งชี้ กลมุ่ วัจนกรรมการยอมรบั ชอื่ และ
วจั นกรรม และไม่ยอมรบั ประเภทตวั ละคร
หมาะได้ ใช่
มคะ ชี้นำ ยอมรบั ไมย่ อมรับ พริบพรี
(คำถาม) / (หญงิ )

สงสัยนะว่า ชี้นำ / มนทนา
งเอาดอกไม้ (คำถาม) (หญิง)
ดกับเพศ
ยอะ

ที่ บทสนทนา คำบ

121 เต้าหู้ : พ่ณี ัฐฮะ พี่ณฐั พาผมมาทีน่ ่ีมีความหมายไหมฮะ มึงดดู ิ ดอ

พีรณัฐ : มึงดูดิ ดอกกล้วยไม้ชนิดเดียวกันแต่ไม่เหมือนกัน ทุก ชนิดเดยี ว

ดอกไม่เหมือนกันเลย คนเราก็เหมือนกันทุกคนมีดีในตัวเอง ไม่ เหมือ

ต้องเปรียบเทียบกับใครเพราะทุกคนคือดอกไม้ดอกเดียวในโลก

และมงึ กค็ ือดอกไมส้ ดุ พเิ ศษของกคู นเดียว

122 พริบพรี : วันนั้นพี่ธารมาเวิร์คช็อปที่นี่ในสายตาพี่ พี่ธารเป็น พีธ่ ารเป

ผู้ชายที่อบอุ่นแต่รูปวาดของเขาเดือดมาก เป็นภาพของผู้ชาย อบอ่นุ แต่ร

สองคนที่มีพื้นหลังเสียดสีสังคม การเมือง สิ่งแวดล้อม ศาสนา เขาเดือ

ศรัทธาและก็ความรัก พี่เขาเหมาเอาหมดทุกเรื่อง พี่เคยถามถึง

แรงบนั ดาลใจท่ีเขาวาดรูปพวกนี้

ตาธาร : เมื่อบางอยา่ งมนั พูดไม่ได้ ศลิ ปะเลยต้องพูดแทน

พริบพรี : ศิลปะเป็นการแสดงออกที่สงบสุขที่สุดและ เสียงของ

มนั เบาตอ้ งอาศัยการตีความแต่เป็นการส่อื สารที่ทรงพลงั

123 พริบพรี : เพราะพวกเรายังมีความหวังไงเต้าหู้โดยเฉพาะพี่ธาร พีแ่ ค่อยา

จริง ๆ เขาไมไ่ ด้หวงั แคเ่ รื่องศลิ ปะหรอกเขาหวังในทุก ๆ เรื่อง สิ่ง ปก

ที่เขาหวังอะ ก็เป็นเรื่องปกติที่ทุกประเทศมี เขาไม่อยากเห็น

บา้ นเมืองเราบิดเบย้ี วแล้วกผ็ ิดเพี้ยนไปมากกวา่ น้ี เขาเลยเริม่ จาก

เรื่องป่าโหว่ใกล้ ๆ ตวั

บ่งช้ี กลมุ่ วจั นกรรมการยอมรบั ชอ่ื และ
วจั นกรรม และไมย่ อมรบั ประเภทตัวละคร
อกกลว้ ยไม้
วกันแตไ่ ม่ บอกกล่าว ยอมรับ ไม่ยอมรับ พีรณัฐ
อนกัน (บรรยาย) /

ป็นผชู้ ายท่ี บอกกลา่ ว / พริบพรี
รูปวาดของ (บรรยาย)
อดมาก

ากมีชวี ติ ท่ี บอกกลา่ ว / ตาธาร
กติ (คาดหวงั ) (ชายรักชาย)

ที่ บทสนทนา คำบ

ตาธาร : พี่แค่อยากมีชีวิตที่ปกติ ในสังคมที่ทุกอย่างปกติ ทุกคน

เท่าเทยี มกนั ไม่วา่ เพศไหนก็ไม่มใี ครผดิ ปกติท้งั นน้ั

124 พรี ณัฐ : ผมถามพี่หน่อยดิ ทำไมพี่ถึงยอมรับไดง้ า่ ย ๆ ทำไมพ่ีถึง

ตาธาร : เรื่องที่พช่ี อบผู้ชายอะเหรอ ง่าย

พีรณัฐ : พี่ไม่มชี ่วงเวลาสบั สนบ้างเลยเหรอ พไ่ี ม่มชี ่วงเ

ตาธาร : มันมีกันทุกคนแหละ แต่พี่แค่รู้จักตัวเองเร็ว ตอนที่พี่ บา้ งเล

บอกพ่อกับแม่พี่อะพวกเขายังบอกเลยนะว่าไม่จำเป็นต้องมา

สารภาพเพราะถึงพจ่ี ะเป็นลูกของพวกเขาแต่ก็มคี วามเป็นมนุษย์

เท่า ๆ กัน แต่แม่พี่ยังบอกอีกนะว่า เกย์มันมีอีกความหมายหนึ่ง

คอื Joyful เป็นเกยไ์ ม่ได้ผิดใชช้ วี ิตสนุก ๆ เหมือนเพศอนื่ ได้

125 พรี ณฐั : ผมถามพ่หี นอ่ ยดิ ทำไมพ่ถี ึงยอมรบั ไดง้ า่ ย ๆ มนั มีกันทุก

ตาธาร : เรื่องทพ่ี ีช่ อบผ้ชู ายอะเหรอ

พรี ณฐั : พีไ่ ม่มชี ่วงเวลาสบั สนบา้ งเลยเหรอ

ตาธาร : มันมีกันทุกคนแหละ แต่พี่แค่รู้จักตัวเองเร็ว ตอนที่พ่ี

บอกพ่อกับแม่พี่อะพวกเขายังบอกเลยนะว่าไม่จำเป็นต้องมา

สารภาพเพราะถึงพี่จะเปน็ ลูกของพวกเขาแต่ก็มคี วามเป็นมนุษย์

เท่า ๆ กัน แต่แม่พี่ยังบอกอีกนะว่า เกย์มันมีอีกความหมายหน่ึง

คือ Joyful เป็นเกย์ไม่ไดผ้ ิดใชช้ วี ิตสนุก ๆ เหมือนเพศอน่ื ได้