พรบ.วิศวกรพ.ศ.๒๕๔๒

251 ı 惻®°‘ “¬π ÚıÙˆ

Àπ“â 45
‡≈¡à ÒÚ µÕπ懑 »… ÒÚˆ ß √“™°‘®®“πÿ‡∫°…“

¢Õâ °≈“à «À“ À¡“¬§«“¡«“à ‡√Õ◊Ë ß°“√°≈“à «À“À√Õ◊ °“√°≈“à «‚∑…µ“¡¡“µ√“ ıÒ
·Ààßæ√–√“™∫≠— ≠µ— «‘ »‘ «°√ æ.». ÚıÙÚ

ºâŸ∂Ÿ°°≈à“«À“ À¡“¬§«“¡«à“ ºŸâ‰¥â√—∫„∫Õπÿ≠“µµ“¡æ√–√“™∫—≠≠—µ‘«‘»«°√
æ.». ÚıÙÚ ´ßË÷ ∂°Ÿ °≈“à «À“À√◊Õ°≈à“«‚∑…µ“¡¡“µ√“ ıÒ

ºŸâ°≈à“«À“ À¡“¬§«“¡«à“ ∫ÿ§§≈´Ë÷߉¥â√—∫§«“¡‡ ’¬À“¬ À√◊Õæ∫°“√ª√–惵‘
º‘¥®√√¬“∫√√≥·Ààß«™‘ “™æ’ «»‘ «°√√¡ À√Õ◊ °√√¡°“√ ¿“«‘»«°√ À√Õ◊ ∫ÿ§§≈Õ◊πË ·≈–
∑”Àπ—ß Õ◊ °≈à“«À“µÕà  ¿“«‘»«°√

‡≈¢“∏°‘ “√ À¡“¬§«“¡«“à ‡≈¢“∏°‘ “√ ¿“«»‘ «°√

À¡«¥ Ò
°“√√—∫¢âÕ°≈“à «À“

¢âÕ Ù ‡¡Ë◊Õ ¿“«‘»«°√‰¥â√—∫¢âÕ°≈à“«À“®“°ºŸâ°≈à“«À“ „Àâ‡≈¢“∏‘°“√‡ πÕ
¢âÕ°≈à“«À“µàÕ§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥‚¥¬‰¡à™—°™â“

‡≈¢“∏°‘ “√Õ“®‰¡√à ∫— ¢Õâ °≈“à «À“‰«‡â æÕË◊ 殑 “√≥“„π°√≥¢’ Õâ °≈“à «À“‡ªπì ∫µ— √ π‡∑Àà å
À√Õ◊ ‰¡ªà √“°Ø™Õ◊Ë º°Ÿâ ≈“à «À“„πÀπß—  Õ◊ °≈“à «À“ À√Õ◊ º°âŸ ≈“à «À“‰¡¬à Õ¡≈ß™Õ◊Ë „π∫π— ∑°÷
°≈“à «À“ ‡¡ËÕ◊ °≈à“«À“¥«â ¬µπ‡Õß

¢Õâ ı „Àâ§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥·µàߵȗߧ≥–Õπÿ°√√¡°“√°≈Ë—π°√Õß
®”π«π‰¡πà Õâ ¬°«“à  “¡§π‡æÕ◊Ë æ®‘ “√≥“¢Õâ °≈“à «À“∑‰Ë’ ¥√â ∫— ®“°§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥
‚¥¬ª√–∏“πÕπ°ÿ √√¡°“√°≈π—Ë °√ÕߢÕâ °≈“à «À“ µÕâ ß·µßà µß—È ®“°°√√¡°“√„π§≥–°√√¡°“√
®√√¬“∫√√≥

252 ı 惻®°‘ “¬π ÚıÙˆ

Àπâ“ 46
‡≈¡à ÒÚ µÕπ摇»… ÒÚˆ ß √“™°‘®®“πÿ‡∫°…“

°“√ª√–™ÿ¡¢Õߧ≥–Õπÿ°√√¡°“√°≈—Ëπ°√Õß µâÕß¡’Õπÿ°√√¡°“√°≈—Ëπ°√Õß
ª√–™¡ÿ ®”π«π‰¡πà Õâ ¬°«“à °ßË÷ Àπß÷Ë ¢Õß®”π«πÕπ°ÿ √√¡°“√°≈π—Ë °√Õß∑ß—È À¡¥ ®ß÷ ®–‡ªπì
Õߧåª√–™ÿ¡

‡¡Ë◊Õ§≥–Õπÿ°√√¡°“√°≈—Ëπ°√Õ߇ÀÁπ«à“¢âÕ°≈à“«À“„¥‡¢â“¢à“¬°“√ª√–惵‘º‘¥
®√√¬“∫√√≥·Ààß«‘™“™’æ«‘»«°√√¡ À√◊Õ¡’¢âÕ¡Ÿ≈Õ—π§«√‰¥â√—∫°“√æ‘®“√≥“ „À⇠πÕ
§«“¡‡ÀÁπµàÕ§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥‡æ◊ËÕæ‘®“√≥“·µàßµ—Èߧ≥–Õπÿ°√√¡°“√‰µà «π
µ“¡∑Ë’‡ÀÁπ ¡§«√  à«π¢âÕ°≈à“«À“„¥‡ÀÁπ«à“‰¡à‡¢â“¢à“¬°“√ª√–惵‘º‘¥®√√¬“∫√√≥
·Àßà «™‘ “™æ’ «‘»«°√√¡ À√Õ◊ ‰¡à¡¡’ ≈Ÿ Õ—π§«√‰¥√â —∫°“√æ‘®“√≥“ °„Á À‡â  πÕ§«“¡‡ÀÁπµàÕ
§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥‡æË◊Õæ‘®“√≥“µÕà ‰ª

¢âÕ ˆ ¢Õâ °≈“à «À“„¥‰¡¡à æ’ ¬“πÀ≈°— ∞“π‡æ¬’ ßæÕ∑®Ë’ –‰µ à «π ·≈– ¿“«»‘ «°√
‰¡à “¡“√∂À“欓πÀ≈—°∞“π‰¥â¿“¬„πÀπ÷Ëߪïπ—∫·µà«—π∑’Ë ¿“«‘»«°√‰¥â√—∫‡√◊ËÕß
„Àâª√–∏“π°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥¡’Àπ—ß ◊Õ·®âß®”Àπà“¬¢âÕ°≈à“«À“πÈ—π„Àâ‡≈¢“∏‘°“√
‡æË◊Õæ‘®“√≥“µàÕ‰ª

À¡«¥ Ú
¢—πÈ µÕπ·≈–«‘∏’æ‘®“√≥“°“√‰µ à «π

¢Õâ ˜ ‡¡ÕË◊ §≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥‰¥√â ∫— ¢Õâ °≈“à «À“®“°§≥–Õπ°ÿ √√¡°“√
°≈πË— °√Õß·≈«â „À¥â ”‡ππ‘ °“√殑 “√≥“ ∂“â ‡ÀπÁ «“à ‰¡‡à ¢“â ¢“à ¬°“√ª√–惵º‘ ¥‘ ®√√¬“∫√√≥
·Ààß«‘™“™’æ«‘»«°√√¡ À√◊Õ‰¡à¡’¡Ÿ≈Õ—π§«√‰¥â√—∫°“√æ‘®“√≥“ „Àâª√–∏“π°√√¡°“√
®√√¬“∫√√≥ ¡À’ πß—  ◊Õ·®âߺ≈°“√æ‘®“√≥“·°‡à ≈¢“∏°‘ “√‡æË◊Õ·®âߺ‡âŸ °Ë¬’ «¢âÕßµÕà ‰ª

253 ı 惻®‘°“¬π ÚıÙˆ

Àπ“â 47
‡≈¡à ÒÚ µÕπ摇»… ÒÚˆ ß √“™°‘®®“π‡ÿ ∫°…“

À“°§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥‡ÀÁπ«“à ¢âÕ°≈à“«À“„¥ ‡¢â“¢à“¬°“√ª√–惵‘º‘¥
®√√¬“∫√√≥·Ààß«‘™“™’æ«‘»«°√√¡À√◊Õ¡’¡Ÿ≈Õ—π§«√‰¥â√—∫°“√æ‘®“√≥“ „Àâ·µàߵȗß
§≥–Õπÿ°√√¡°“√‰µà «π ‚¥¬ª√–∏“πÕπÿ°√√¡°“√‰µà «πµâÕß·µàߵȗ߮“°°√√¡°“√
„π§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥´÷Ë߉¥â√—∫„∫Õπÿ≠“µ„π “¢“«‘™“™’æ«‘»«°√√¡§«∫§ÿ¡
„π “¢“‡¥¬’ «°π— °∫— º∂Ÿâ °Ÿ °≈“à «À“‡ªπì ª√–∏“π∑‰’Ë µ à «π ·≈–º‰âŸ ¥√â ∫— „∫Õπ≠ÿ “µ„π√–¥∫—
‰¡àµË”°«à“ºŸâ∂Ÿ°°≈à“«À“„π “¢“«‘™“™’æ«‘»«°√√¡§«∫§ÿ¡∑’ˉµà «π‡ªìπÕπÿ°√√¡°“√
‰µ à «πÕ°’ ®”π«π‰¡àπÕâ ¬°«“à  Õߧπ√à«¡‡ªìπ§≥–Õπÿ°√√¡°“√‰µà «π

°“√ª√–™¡ÿ ¢Õߧ≥–Õπ°ÿ √√¡°“√‰µ à «π µâÕß¡’Õπ°ÿ √√¡°“√‰µ à «π¡“ª√–™¡ÿ
‰¡πà Õâ ¬°«à“°Ëß÷ Àπ÷ËߢÕß®”π«πÕπ°ÿ √√¡°“√∑ßà—È À¡¥ ®÷ß®–‡ªπì Õߧªå √–™ÿ¡

§” —Ëß·µàßµ—Èßπ—Èπ„Àâ∑”‡ªì𧔠—Ëߧ≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥·≈–√–∫ÿµ—«ºŸâ∂Ÿ°
°≈à“«À“ππÈ— ¥«â ¬

°“√‰µ à «πº‰Ÿâ ¥√â ∫— „∫Õπ≠ÿ “µ∑‡Ë’ ªπì 𵑠∫‘ §ÿ §≈ ´ß÷Ë ‡ªπì Àπâÿ  «à π¢ÕßÀ“â ßÀπâÿ  «à π
À√Õ◊ º‰âŸ ¥√â ∫— „∫Õπ≠ÿ “µ´ßË÷ ‡ªπì °√√¡°“√¢Õß∫√…‘ ∑— À√Õ◊ º‰Ÿâ ¥√â ∫— „∫Õπ≠ÿ “µ´ß÷Ë ‡ªπì  ¡“™°‘
„π§≥–º∫Ÿâ √À‘ “√¢Õß𵑠∫‘ §ÿ §≈À√Õ◊ º‰âŸ ¥√â ∫— „∫Õπ≠ÿ “µ´ß÷Ë ‡ªπì Àπÿâ  «à πº®âŸ ¥— °“√¢ÕßÀ“â ßÀπÿâ  «à π
À√◊ÕºŸâ‰¥â√—∫„∫Õπÿ≠“µ´Ë÷߇ªìπ°√√¡°“√ºŸâ®—¥°“√¢Õß∫√‘…—∑ À√◊պ⟉¥â√—∫„∫Õπÿ≠“µ
´Ëß÷ ‡ªìπº¡Ÿâ Õ’ ”π“®∫√À‘ “√·µºà ⇟ ¥¬’ «¢Õß𑵑∫§ÿ §≈

¢âÕ°≈à“«À“„¥ª√“°Ø™—¥·°à§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥«à“ºâŸ∂Ÿ°°≈à“«À“‰¡à‡ªìπ
ºªŸâ √–惵º‘ ¥‘ ®√√¬“∫√√≥À√Õ◊ ª√–惵º‘ ¥‘ ®√√¬“∫√√≥®√ß‘ §≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥
®–æ‘®“√≥“«‘π‘®©¬— ™’È¢“¥‚¥¬¬°¢Õâ °≈“à «À“°Á‰¥â

¢âÕ ¯ ‡¡Õ◊Ë §≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥‰¥·â µßà µß—È §≥–Õπ°ÿ √√¡°“√‰µ à «π·≈«â
„Àâª√–∏“π°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥¡’Àπ—ß ◊Õ·®âߢâÕ°≈à“«À“ æ√âÕ¡∑È—ß àß ”‡π“Àπ—ß ◊Õ

254 ı 惻®‘°“¬π ÚıÙˆ

Àπ“â 48
‡≈¡à ÒÚ µÕπ摇»… ÒÚˆ ß √“™°‘®®“πÿ‡∫°…“

§”°≈“à «À“·≈– ”‡π“§” ß—Ë ·µßà µßÈ— §≥–Õπ°ÿ √√¡°“√‰µ à «π„Àºâ ∂Ÿâ °Ÿ °≈“à «À“∑√“∫≈«à ßÀπ“â
‰¡àπâÕ¬°«à“ ‘∫Àâ“«—π°àÕπ‡√‘Ë¡°“√æ‘®“√≥“¢Õߧ≥–Õπÿ°√√¡°“√‰µà «π ·≈–„Àâ
§≥–Õπ°ÿ √√¡°“√‰µà «ππ¥— ‰µ à «π‚¥¬‡√«Á

º∂Ÿâ °Ÿ °≈“à «À“¡ ’ ∑‘ ∏∑‘ ”§”™·’È ®ß À√Õ◊ π”欓πÀ≈°— ∞“π„¥Ê  ßà „À§â ≥–°√√¡°“√
®√√¬“∫√√≥ À√◊Õ§≥–Õπÿ°√√¡°“√‰µà «π¿“¬„π ‘∫Àâ“«—ππ—∫·µà«—π‰¥â√—∫·®âß®“°
ª√–∏“π°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥ À√◊Õ¿“¬„π‡«≈“∑Ë’§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥°”Àπ¥

¢Õâ ˘ º∂⟠°Ÿ °≈“à «À“ Õ“®§¥— §“â π°“√·µßà µß—È Õπ°ÿ √√¡°“√º„⟠¥„π§≥–Õπ°ÿ √√¡°“√
‰µà «π ∂⓪√“°Ø«à“Õπÿ°√√¡°“√§ππÈ—π¡’ à«π‡°’ˬ«¢âÕßÕ¬à“ßÀπ÷ËßÕ¬à“ß„¥„π°√≥’
µÕà ‰ªπ’È

(Ò) ‡ªìπº¡âŸ  ’ «à π‰¥â‡ ’¬„π¢âÕ°≈“à «À“π—πÈ
(Ú) ‡ªπì ºâ¡Ÿ ’ “‡Àµÿ‚°√∏‡§◊Õß°∫— ºâ∂Ÿ °Ÿ °≈“à «À“
„Àºâ ∂Ÿâ °Ÿ °≈“à «À“ ∑”‡ªπì Àπß—  Õ◊ · ¥ß‡Àµºÿ ≈∑§Ë’ ¥— §“â πππÈ— ¬π◊Ë µÕà §≥–°√√¡°“√
®√√¬“∫√√≥ ¿“¬„π ‘∫Àâ“«—ππ—∫·µà«—π‰¥â√—∫·®âߢâÕ°≈à“«À“®“°ª√–∏“π°√√¡°“√
®√√¬“∫√√≥ µ“¡¢Õâ ¯
‡¡ÕË◊ ª√–∏“π°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥‰¥√â ∫— ‡√Õ◊Ë ß°“√§¥— §“â π¢ÕßÕπ°ÿ √√¡°“√‰µ à «π
·≈â«„Àâ‡√’¬°ª√–™ÿ¡§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥ ‡¡◊ËÕæ‘®“√≥“·≈⫇ÀÁπ«à“°“√
§¥— §“â πππ—È ¡‡’ Àµºÿ ≈øßí ‰¥„â À â ßË— ‡ª≈¬’Ë π·ª≈ߧ≥–Õπ°ÿ √√¡°“√‰µ à «πµ“¡§«√·°°à √≥’
‚¥¬¥à«π ·µà∂â“æ‘®“√≥“·≈⫇ÀÁπ«à“°“√§—¥§â“ππ—Èπ‰¡à¡’‡Àµÿº≈Õ—π§«√øí߉¥â °Á„Àâ Ë—ß
¬°§”§—¥§â“ππ—Èπ‡ ’¬ „π°√≥π’ „È’ Àâ∫—π∑°÷ ‡Àµÿº≈ππ—È ‰«„â π ”π«π°“√‰µà «π¥«â ¬
¢âÕ Ò ‡¡Ë◊Õ‰¥â·µàßµ—Èߧ≥–Õπÿ°√√¡°“√‰µà «π·≈â« ∂â“¡’‡Àµÿ ¡§«√À√◊Õ
®”‡ªπì µâÕ߇ª≈’¬Ë πµ—«Õπ°ÿ √√¡°“√‰µà «π À√◊ÕµÕâ ß·µßà µ—ßÈ Õπ°ÿ √√¡°“√‰µà «π‡æË‘¡¢÷Èπ

255 ı 惻®‘°“¬π ÚıÙˆ

Àπâ“ 49
‡≈à¡ ÒÚ µÕπ摇»… ÒÚˆ ß √“™°‘®®“πÿ‡∫°…“

„Àâ§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥ÕÕ°§” Ë—߇ª≈Ë’¬πµ—« Õπÿ°√√¡°“√‰µà «πÀ√◊Õ·µàߵȗß
Õπÿ°√√¡°“√‰µà «π‡æ‘¡Ë ¢πÈ÷ ·≈â«·µ°à √≥’ ∑ßÈ— πÈ’ „À¥â ”‡π‘π°“√µ“¡¢Õâ ˜ ‚¥¬Õπÿ‚≈¡
·≈â«·®ßâ „Àâº∂Ÿâ °Ÿ °≈à“«À“∑√“∫¥â«¬

°“√‡ª≈Ë’¬πµ—«Õπÿ°√√¡°“√‰µà «π À√◊Õ·µàߵȗßÕπÿ°√√¡°“√‰µà «π‡æË‘¡¢È÷π
¥ß— °≈à“«πÈ’ ‰¡à¡º’ ≈°√–∑∫µàÕ°“√‰µ à «π∑’ˉ¥â¥”‡π‘π°“√‰ª°Õà π·≈«â

¢âÕ ÒÒ ‡¡ÕË◊ ª√–∏“πÕπ°ÿ √√¡°“√‰µ à «π‰¥√â ∫— ∑√“∫§” ßË— ·µßà µßÈ— §≥–Õπ°ÿ √√¡°“√
‰µà «π·≈â« „Àâ∫—π∑÷°«—𠇥◊Õπ ªï ∑’ˉ¥â√—∫∑√“∫§” —Ëßπ—Èπ‰«â„π ”π«π°“√‰µà «π
·≈â«„Àâ√’∫‰µà «π„À⇠√Á®¿“¬„πÀ° ‘∫«—ππ—∫·µà«—π∑’ˉ¥â√—∫∑√“∫§” —Ëß ∂ⓇÀÁπ«à“
°“√‰µà «π‰¡à∑—π°”Àπ¥°Á„À⇠πÕ§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥æ‘®“√≥“¢¬“¬‡«≈“
°“√‰µà «πÕÕ°‰ªÕ’°§√—Èß≈–‰¡à‡°‘πÀ° ‘∫«—π ·µàÀâ“¡¡‘„À⢬“¬‡«≈“°“√‰µà «π
‡°π‘ °«à“ “¡§√—Èß

‡¡Õ◊Ë §≥–Õπ°ÿ √√¡°“√‰µ à «π‰µ à «π‡ √®Á ·≈â« „Àâ √ªÿ º≈°“√‰µ à «π‡ πÕµÕà
§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥‡æ◊ËÕ殑 “√≥“«‘π‘®©—¬™¢’È “¥ ¥—ßµàÕ‰ªπ’È

(Ò) ¬°¢âÕ°≈“à «À“
(Ú) µ°— ‡µÕ◊ π
(Û) ¿“§∑—≥±∑å ¡’Ë ’°”À𥇫≈“µ“¡∑’ˇÀÁπ ¡§«√·µà‰¡‡à °‘πÀ⓪ï
(Ù) æ—°„™„â ∫Õπ≠ÿ “µ¡’°”À𥇫≈“µ“¡∑Ë’‡ÀÁπ ¡§«√·µà‰¡‡à °π‘ À“â ªï
(ı) ‡æ‘°∂Õπ„∫Õπ≠ÿ “µ
¢âÕ ÒÚ ∂⓪√“°Ø«à“°“√‰µà «πºâŸ∂Ÿ°°≈à“«À“ ª√–惵‘º‘¥„π‡√Ë◊ÕßÕ◊Ëπ∑Ë’
‡°Ë’¬«¢âÕß°—∫‡√ÕË◊ ߇¥‘¡ „À§â ≥–Õπ°ÿ √√¡°“√‰µ à «π‰µ à «π„π‡√ÕË◊ ߥ—ß°≈“à «¥«â ¬ ·µ∂à “â
‡ªìπ‡√Ë◊Õß∑’ˉ¡à‡°Ë’¬«¢âÕß°—∫‡√Ë◊Õ߇¥‘¡ „Àâª√–∏“πÕπÿ°√√¡°“√‰µà «π√“¬ß“πµàÕ

256 ı 惻®‘°“¬π ÚıÙˆ

Àπ“â 50
‡≈¡à ÒÚ µÕπ懑 »… ÒÚˆ ß √“™°®‘ ®“π‡ÿ ∫°…“

§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥‡æÕË◊ §≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥®–殑 “√≥“·µßà µß—È §≥–Õπ°ÿ √√¡°“√
‰µà «π™ÿ¥„À¡à‰µà «π„π‡√Ë◊ÕßπÈ—πÊ ·≈â«·µà°√≥’ ∑—ÈßπÈ’ µâÕß·®âߢâÕ°≈à“«À“„Àâ
º∂Ÿâ °Ÿ °≈à“«À“∑√“∫ ‡æ◊ËÕ·°â¢âÕ°≈“à «À“ππ—È Ê µ“¡«‘∏’°“√„π¢âÕ ¯

¢Õâ ÒÛ °√≥’∑Ë’°“√‰µà «π¡’¡Ÿ≈æ“¥æ‘ß∂÷ߺ⟉¥â√—∫„∫Õπÿ≠“µÕË◊π ∑Ë’¡‘‰¥â√–∫ÿ
µ—«‡ªìπºŸâ∂Ÿ°°≈à“«À“ µ“¡§” Ë—ß·µàßµ—Èߧ≥–Õπÿ°√√¡°“√‰µà «ππ—Èπ«à“‡ªìπºŸâ∑’Ë¡’
 à«π√à«¡°√–∑”º‘¥ΩÉ“Ωóπ°ÆÀ¡“¬«à“¥â«¬«‘™“™’æ«‘»«°√√¡ „Àâª√–∏“πÕπÿ°√√¡°“√
‰µ à «π√’∫√“¬ß“π§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥‡æË◊Õæ‘®“√≥“µàÕ‰ª

‡¡◊ËÕ§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥æ‘®“√≥“·≈⫇ÀÁπ«à“ ºâŸ‰¥â√—∫„∫Õπÿ≠“µµ“¡
«√√§·√°‡¢â“¢à“¬¡’ à«π√à«¡°√–∑”º‘¥ „Àâ§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥·µàßµ—Èß
§≥–Õπÿ°√√¡°“√‰µà «π‰µà «πºŸâ‰¥â√—∫„∫Õπÿ≠“µπ—Èπ‚¥¬®–·µßà µÈ—ß§≥–Õπÿ°√√¡°“√
‰µà «π™ÿ¥‡¥‘¡À√◊Õ™ÿ¥„À¡à°Á‰¥â ∑È—ßπÈ’ „À⥔‡π‘π°“√µ“¡¢âÕ ˜ ·≈–¢âÕ ¯ °√≥’
‡™àπ«à“π’È„Àâ„™â欓πÀ≈—°∞“π∑’Ë¥”‡π‘π°“√‰µà «π¡“·≈â«πÈ—πª√–°Õ∫°“√æ‘®“√≥“
§«“¡º¥‘ ¢Õߺ¡Ÿâ  ’ «à π√«à ¡ª√–惵º‘ ¥‘ ππ—È ‰¥µâ “¡·µ§à ≥–Õπ°ÿ √√¡°“√‰µ à «π®–‡ÀπÁ  ¡§«√

¢âÕ ÒÙ °“√‰µ à «πº∂⟠°Ÿ °≈“à «À“ „À§â ≥–Õπ°ÿ √√¡°“√‰µ à «π·®ßâ ¢Õâ °≈“à «À“
‡∑“à ∑ªË’ √“°Ø„Àºâ ∂Ÿâ °Ÿ °≈“à «À“ ∑√“∫ ·≈–„À‚â Õ°“ ·°ºà ∂Ÿâ °Ÿ °≈“à «À“ ™·È’ ®ß·°¢â Õâ °≈“à «À“
µ≈Õ¥®ππ”欓πÀ≈—°∞“π¡“ ◊∫·°â¢âÕ°≈à“«À“ µ“¡§«√·°à°√≥’„π‡«≈“Õ—π ¡§«√

ºŸâ∂Ÿ°°≈à“«À“ ®–π”欓πÀ≈—°∞“π¡“‡ÕßÀ√◊Õ®–¢Õ„Àâ§≥–Õπÿ°√√¡°“√
‰µ à «π‡√’¬°æ¬“πÀ≈°— ∞“ππ—πÈ ¡“°Á‰¥â

¢âÕ Òı °“√™È·’ ®ß¢âÕ°≈“à «À“ ºŸâ∂°Ÿ °≈“à «À“ Õ“®„À∂â âÕ¬§”À√Õ◊ ∑”§”™’È·®ß
‡ªπì ≈“¬≈°— …≥Õå °— …√≈ß≈“¬¡◊Õ™◊ËÕ¬Ëπ◊ µÕà §≥–Õπÿ°√√¡°“√‰µà «π‰¥â

257 ı 惻®‘°“¬π ÚıÙˆ

Àπâ“ 51
‡≈¡à ÒÚ µÕπ摇»… ÒÚˆ ß √“™°‘®®“π‡ÿ ∫°…“

§≥–Õπ°ÿ √√¡°“√‰µ à «π¡’Õ”π“®„ÀâºâŸ∂Ÿ°°≈“à «À“ ™·È’ ®ß¢Õâ °≈à“«À“‰¥âµ“¡∑Ë’
‡ÀπÁ  ¡§«√ ¿“¬„π‡«≈“∑’Ë°”Àπ¥

¢âÕ Òˆ ∂⓺Ÿâ∂Ÿ°°≈à“«À“ ‰¡à¬Õ¡√—∫§” Ë—ߢÕߧ≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥
·≈–‰¡™à ·È’ ®ß·°¢â Õâ °≈“à «À“¿“¬„π‡«≈“∑°Ë’ ”Àπ¥ „À§â ≥–Õπ°ÿ √√¡°“√‰µ à «π¥”‡ππ‘ °“√
‰µà «π‰ª‚¥¬‰¡àµâÕ߉µà «πºâŸ∂Ÿ°°≈à“«À“ ·µàµâÕß∫—π∑÷°‡Àµÿπ—Èπ‰«â„π ”π«π
°“√‰µà «π¥«â ¬

¢âÕ Ò˜ °“√‰µà «πª“°§”ºâŸ∂Ÿ°°≈à“«À“ À√◊Õ欓π „Àâ∫—π∑÷°∂âÕ¬§”
‡ªπì ≈“¬≈°— …≥Õå °— …√·≈«â Õ“à π„Àºâ „⟠À∂â Õâ ¬§”øßí ‡¡Õ◊Ë √∫— «“à ∂°Ÿ µÕâ ß·≈«â „À≈â ß≈“¬¡Õ◊ ™Õ◊Ë ‰«â
„Àâ§≥–Õπÿ°√√¡°“√‰µà «π∑’Ëπ—Ë߉µà «π„π¢≥–πÈ—π∑ÿ°§π≈ß≈“¬¡◊Õ™Ë◊Õ°”°—∫¥â«¬
∂⓺„⟠À∂â âÕ¬§”‰¡ à “¡“√∂À√◊Õ‰¡¬à Õ¡≈ß≈“¬¡Õ◊ ™Õ◊Ë °„Á À∫â π— ∑°÷ ‡Àµÿπ—Èπ‰«â

¢Õâ Ò¯ ∂“â º∂Ÿâ °Ÿ °≈“à «À“ ¬πË◊ §”™·È’ ®ß‡°¬Ë’ «°∫— ‡√Õ◊Ë ß∑‰’Ë µ à «πππÈ— µÕà §≥–Õπ°ÿ √√¡°“√
‰µà «πÀ√◊ÕµàÕª√–∏“π°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥°àÕπ§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥¡’°“√
«‘π‘®©—¬¢âÕ°≈à“«À“ „Àâ§≥–Õπÿ°√√¡°“√‰µà «πÀ√◊Õª√–∏“π°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥
√∫— §”™·È’ ®ßππÈ— ‡¢â“ ”π«π‡√◊ÕË ß‰«æâ ®‘ “√≥“¥«â ¬

¢âÕ Ò˘ °“√‰µ à «π∑°ÿ §√ßÈ— º∂⟠°Ÿ °≈“à «À“ ¡ ’ ∑‘ ∏π‘ ”∑𓬧«“¡À√Õ◊ ∑ª’Ë √°÷ …“
¢Õßµπ‡¢â“¡“„π°“√‰µà «π‰¥â ·≈–°“√„¥∑’Ë∑𓬧«“¡À√◊Õ∑Ë’ª√÷°…“‰¥â°√–∑”≈ß
µàÕÀπⓧ≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥À√◊Õ§≥–Õπÿ°√√¡°“√‰µà «π „Àâ∂◊Õ«à“‡ªìπ°“√
°√–∑”¢Õߺ∂Ÿâ Ÿ°°≈à“«À“ ‡«âπ‡ ’¬·µ«à “à ºŸâ∂Ÿ°°≈“à «À“®–‰¥§â —¥§â“π‡ ¬’ „π¢≥–π—Èπ

¢Õâ Ú °“√‰µà  à «π欓π ∂“â æ¬“π‰¡¡à “À√Õ◊ ‰¡¬à Õ¡„À∂â Õâ ¬§”µÕà §≥–Õπ°ÿ √√¡°“√
‰µ à «πÀ√Õ◊ §≥–Õπ°ÿ √√¡°“√‰µ à «π‡√¬’ °æ¬“π¡“‰¡‰à ¥¿â “¬„π°”À𥇫≈“Õπ—  ¡§«√
§≥–Õπ°ÿ √√¡°“√‰µ à «π®–‰¡‰à µ à «π欓πππÈ— °‰Á ¥â·µµà Õâ ß∫π— ∑°÷ ‡Àµπÿ πÈ— ‰«„â π ”π«π

258 ı 惻®°‘ “¬π ÚıÙˆ

Àπâ“ 52
‡≈à¡ ÒÚ µÕπ摇»… ÒÚˆ ß √“™°®‘ ®“πÿ‡∫°…“

°“√‰µà «π¥â«¬ ∑—Èßπ’ȇ«âπ·µà §≥–Õπÿ°√√¡°“√‰µà «π‡ÀÁπ«à“¡’‡ÀµÿÕ—π ¡§«√
∑’Ë欓π‰¡à “¡“√∂¡“‰¥âµ“¡°”Àπ¥ À√◊Õ‰¥âµ—«æ¬“π¡“„Àâ∂âÕ¬§”°àÕπ°“√‰µà «π
®– ‘Èπ ¥ÿ ≈ß °ÕÁ “®‰µ à «π欓πππÈ— ‰¥âµ“¡§«√·°à°√≥’

¢âÕ ÚÒ „π°“√‰µ à «π欓π ∂“â §≥–Õπ°ÿ √√¡°“√‰µ à «π‡ÀπÁ «“à °“√‰µ à «π
欓πππÈ— ®–∑”„À°â “√‰µ à «π≈“à ™“â ‚¥¬‰¡®à ”‡ªπì À√Õ◊ ‰¡„à ™ªà √–‡¥πÁ  ”§≠— §≥–Õπ°ÿ √√¡°“√
‰µ à «π®–ߥ°“√‰µ à «π欓πππ—È °‰Á ¥â ·µµà Õâ ß∫π— ∑°÷ ‡Àµπÿ πÈ— ‰«„â π ”π«π°“√‰µ à «π¥«â ¬

¢âÕ ÚÚ „Àâ§≥–Õπÿ°√√¡°“√‰µà «π√«∫√«¡æ¬“πÀ≈—°∞“π‡∑à“∑Ë’ “¡“√∂
®–∑”‰¥â ‡æ◊ËÕ∑√“∫¢âÕ‡∑Á®®√ß‘ ·≈–惵°‘ “√≥µå “à ßÊ Õ—π‡°Ë’¬«°∫— ¢Õâ °≈à“«À“

¢Õâ ÚÛ °√≥’∑Ë’¡’§”æ‘æ“°…“∂÷ß∑Ë’ ÿ¥™È’¢“¥‡°Ë’¬«°—∫ºŸâ∂Ÿ°°≈à“«À“„¥ ∂â“
§≥–Õπÿ°√√¡°“√‰µà «π‡ÀÁπ«à“ ¢âÕ‡∑Á®®√‘ßµ“¡∑Ë’ª√“°Ø„π§”æ‘æ“°…“πÈ—π‰¥â§«“¡
ª√–®—°…å™—¥Õ¬àŸ·≈â« §≥–Õπÿ°√√¡°“√‰µà «π®–øíߢâÕ‡∑Á®®√‘ßµ“¡∑’˪√“°Ø„π§”
æ‘æ“°…“π—Èπ‚¥¬‰¡à‰µà «πºŸ∂â °Ÿ °≈“à «À“ À√◊Õ欓π°Á‰¥â

¢âÕ ÚÙ ‡¡◊ËÕ°“√‰µà «π‡ √Á®·≈â« „Àâ§≥–Õπÿ°√√¡°“√‰µà «π∑”√“¬ß“π
 √ÿªº≈°“√‰µà «πæ√âÕ¡∑ȗߢâÕ‡∑Á®®√‘ß æ√âÕ¡· ¥ß§«“¡§‘¥‡ÀÁπ«à“ºâŸ∂Ÿ°°≈à“«À“
ª√–惵‘º‘¥°ÆÀ¡“¬À√◊Õ®√√¬“∫√√≥·Ààß«‘™“™’æ«‘»«°√√¡∞“π„¥¡“µ√“„¥À√◊Õ‰¡à
∂“â ª√–惵º‘ ¥‘  ¡§«√≈ß‚∑… ∂“π„¥ ‡ πÕµÕà ª√–∏“π°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥æ√Õâ ¡∑ß—È
 ”π«π°“√‰µ à «π ∂“â Õπ°ÿ √√¡°“√‰µ à «π§π„¥¡§’ «“¡‡ÀπÁ ·¬ßâ „À∑â ”∫π— ∑°÷ §«“¡‡ÀπÁ
·¬ßâ µ‘¥‰«„â π ”π«π°“√‰µ à «π¥«â ¬

∂ⓧ≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥‡ÀÁπ§«√„À≵ࠫπ‡æ‘Ë¡ ª√–°“√„¥ „Àâ —Ëß
§≥–Õπ°ÿ √√¡°“√‰µ à «π‰µà «π‡æ¡‘Ë ‰¥âµ“¡§«“¡®”‡ªπì

259 ı 惻®°‘ “¬π ÚıÙˆ

Àπâ“ 53
‡≈à¡ ÒÚ µÕπ摇»… ÒÚˆ ß √“™°‘®®“πÿ‡∫°…“

¢Õâ Úı °“√‰µ à «πµÕπ„¥∑‰Ë’ ¡∂à °Ÿ µÕâ ßµ“¡À≈°— ‡°≥±·å ≈–«∏‘ °’ “√µ“¡√–‡∫¬’ ∫π’È
„π à«π∑’ˉ¡à„™à “√– ”§—≠ ·≈–‰¡à∑”„Àâ ”π«π°“√‰µà «π∑—ÈßÀ¡¥‡ ’¬‰ª „π°√≥’
§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥®– Ë—ß„À⥔‡π‘π°“√‡ ’¬„À¡à‡©æ“–µÕπ∑’ˉ¡à∂Ÿ°µâÕß°Á‰¥â
·µ∂à “â °“√‰µ à «πµÕπππ—È ‡ªπì  “√– ”§≠— §≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥®– ß—Ë „À¥â ”‡ππ‘ °“√
‰µ à «π‡©æ“–µÕππÈ—πÀ√◊Õ∑ß—È À¡¥°‰Á ¥â

À¡«¥ Û
§”«π‘ ®‘ ©—¬™È¢’ “¥ °“√·®ßâ º≈ ·≈–°“√π∫— √–¬–‡«≈“

¢Õâ Úˆ ‡¡◊ËÕ§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥‰¥â√—∫√“¬ß“π‰µà «π √ÿª¢âÕ‡∑Á®®√‘ß
¢Õߧ≥–Õπÿ°√√¡°“√‰µà «π·≈â« §≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥¡’Õ”π“®«‘π‘®©—¬™È’¢“¥
µàÕ‰ªπÈ’

(Ò) ¬°¢Õâ °≈“à «À“
(Ú) µ°— ‡µÕ◊ π
(Û) ¿“§∑≥— ±å∑’Ë¡°’ ”À𥇫≈“µ“¡∑’‡Ë ÀπÁ  ¡§«√·µ‰à ¡à‡°‘πÀ⓪ï
(Ù) æ—°„™„â ∫Õπÿ≠“µ¡’°”À𥇫≈“µ“¡∑’‡Ë ÀπÁ  ¡§«√·µ‰à ¡‡à °π‘ À⓪ï
(ı) ‡æ‘°∂Õπ„∫Õπ≠ÿ “µ
„π°“√π’ȧ≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥¡’Õ”π“®‡™‘≠ºŸâ∂Ÿ°°≈à“«À“·≈–ºŸâ‡°Ë’¬«¢âÕß
ÕËπ◊ „¥¡“„À∂â âÕ¬§”‡æ¡‘Ë ‡µ‘¡°‰Á ¥â
°√≥’∑Ë’§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥¡’§”«‘π‘®©—¬™’È¢“¥„À⬰¢âÕ°≈à“«À“ „Àâ
‡≈¢“∏‘°“√·®âߺ≈°“√æ‘®“√≥“æ√âÕ¡§”«‘π‘®©—¬„ÀâºâŸ∂Ÿ°°≈à“«À“·≈–ºŸâ‡°Ë’¬«¢âÕß∑√“∫

260 ı 惻®°‘ “¬π ÚıÙˆ

Àπâ“ 54
‡≈¡à ÒÚ µÕπ懑 »… ÒÚˆ ß √“™°®‘ ®“πÿ‡∫°…“

¢Õâ Ú˜ °√≥’∑Ë’§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥¡’§”«‘π‘®©—¬™È’¢“¥„Àâµ—°‡µ◊Õπ
¿“§∑≥— ±å æ°— „™„â ∫Õπ≠ÿ “µÀ√Õ◊ ‡æ°‘ ∂Õπ„∫Õπ≠ÿ “µ „À‡â ≈¢“∏°‘ “√·®ßâ º≈°“√殑 “√≥“
æ√Õâ ¡§”«‘π®‘ ©¬— „Àâºâ‡Ÿ °¬’Ë «¢Õâ ß∑√“∫ ·≈–·®âߺ∂⟠Ÿ°°≈“à «À“π—πÈ «à“¡ ’ ∑‘ ∏„‘ π°“√Õÿ∑∏√≥å
§”«‘π‘®©—¬™’È¢“¥πÈ—πµàÕ§≥–°√√¡°“√ ¿“«‘»«°√¿“¬„π “¡ ‘∫«—ππ—∫·µà«—π‰¥â√—∫
§”«π‘ ®‘ ©¬— ∂“â ‡ªπì §”«π‘ ®‘ ©¬— „Àæâ °— „™„â ∫Õπ≠ÿ “µ À√Õ◊ „À‡â æ°‘ ∂Õπ„∫Õπ≠ÿ “µ „À‡â ≈¢“∏°‘ “√
‡√’¬°„∫Õπÿ≠“µ·≈–«ÿ≤‘∫—µ√∂â“¡’ §◊π·°à ¿“«‘»«°√¿“¬„π “¡ ‘∫«—ππ—∫·µà«—π‰¥â√—∫
·®âߧ”«‘π‘®©—¬™’È¢“¥

„À⧔«‘π‘®©—¬™È’¢“¥¢Õߧ≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥¡’º≈∫—ߧ—∫„™âπ—∫·µà«—π∑Ë’
§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥«‘π‘®©—¬™’È¢“¥ ∂â“¡’°“√Õÿ∑∏√≥委«‘π‘®©—¬™’È¢“¥¢Õß
§≥–°√√¡°“√®√√¬“∫√√≥ ‡¡Ë◊Õ§≥–°√√¡°“√ ¿“«‘»«°√¡’¡µ‘Õ¬à“ß„¥·≈â«„Àâ¡’º≈
∫—ߧ—∫µ“¡¡µ¢‘ Õߧ≥–°√√¡°“√ ¿“«‘»«°√

‡¡◊ËÕ§≥–°√√¡°“√ ¿“«‘»«°√¡’§”«‘π‘®©—¬™È’¢“¥‡ªìπ∑’Ë ÿ¥·≈â« „Àâ‡≈¢“∏‘°“√
®—¥∑”§” Ë—ß ¿“«‘»«°√æ√âÕ¡∑ȗ߇Àµÿº≈¢Õߧ”«‘π‘®©—¬™È’¢“¥ ·®âߺŸâ‡°’ˬ«¢âÕß∑√“∫
æ√âÕ¡∑” ”‡π“§” —Ëß ¿“«‘»«°√ µ‘¥ª√–°“»‰«â ≥  ”π—°ß“π ¿“«‘»«°√·≈–
ª√–°“»¥â«¬«‘∏’Õ◊Ëπ¥â«¬Õ¬à“ßπâÕ¬ ‘∫Àâ“«—π ·≈–„Àâ‡≈¢“∏‘°“√·®âß ‘∑∏‘ «‘∏’°“√ ·≈–
√–¬–‡«≈“„π°“√øÕÑ ß§¥’µÕà »“≈ª°§√Õß„Àâº∂⟠Ÿ°°≈à“«À“∑√“∫

„À∫â —π∑°÷ §”«‘π®‘ ©¬— ™’¢È “¥π—ÈπÊ ‰«â„π∑–‡∫¬’ πª√–«µ— ‘¢Õߺ∂⟠°Ÿ °≈à“«À“
¢Õâ Ú¯ °“√·®ßâ º≈§”«π‘ ®‘ ©¬— ™¢’È “¥„À®â ¥—  ßà ∑“߉ª√…≥¬’ ≈å ß∑–‡∫¬’ πµÕ∫√∫—
‰ª¬—ß∑Ë’Õ¬µàŸ “¡∑˺’ âŸ∂°Ÿ °≈à“«À“ ·≈–ºŸâ‡°¬Ë’ «¢Õâ ߉¥·â ®ßâ ‰«°â ∫—  ¿“«»‘ «°√
°√≥’∑’ˉ¡àÕ“®¥”‡π‘π°“√µ“¡«√√§Àπ÷Ë߉¥â „À⥔‡π‘π°“√®—¥ àß∑“߉ª√…≥’¬å
≈ß∑–‡∫¬’ πµÕ∫√∫— ‰ª¬ß— ¿¡Ÿ ≈‘ ”‡π“¢Õߺ∂⟠°Ÿ °≈“à «À“·≈–º‡âŸ °¬Ë’ «¢Õâ ß ·≈–ª¥î ª√–°“»‰«â

261 ı 惻®‘°“¬π ÚıÙˆ

Àπ“â 55
‡≈à¡ ÒÚ µÕπ懑 »… ÒÚˆ ß √“™°‘®®“πÿ‡∫°…“

„π∑’ˇªî¥‡º¬·≈–‡ÀÁπ‰¥âßà“¬ ≥  ”π—°ß“π ¿“«‘»«°√¡’°”Àπ¥ ‘∫Àâ“«—π ·≈–„Àâ∂◊Õ«à“
ºŸâ∂Ÿ°°≈à“«À“·≈–ºŸâ‡°Ë’¬«¢âÕß∑√“∫§”«‘π‘®©—¬™È’¢“¥·≈â« ‡¡Ë◊Õ§√∫°”Àπ¥ ‘∫Àâ“«—π
π—∫·µ«à π— ∑ªË’ √–°“»¥—ß°≈à“«

¢Õâ Ú˘ °√≥’∑’˧”«‘π‘®©—¬™È’¢“¥„Àâ‡æ‘°∂Õπ„∫Õπÿ≠“µ¢Õß𑵑∫ÿ§§≈ºŸâ‰¥â√—∫
„∫Õπÿ≠“µ „Àâ¡’º≈‡ªìπ°“√‡æ‘°∂Õπ„∫Õπÿ≠“µª√–°Õ∫«‘™“™’æ«‘»«°√√¡§«∫§ÿ¡
¢Õß∫ÿ§§≈ ¥ß— πÈ’

(Ò) „Àâ¡’º≈‡ªìπ°“√‡æ‘°∂Õπ„∫Õπÿ≠“µ¢ÕߺŸâ¡’Õ”π“®∑”°“√·∑π𑵑∫ÿ§§≈
·≈–/À√Õ◊

(Ú) „À¡â º’ ≈‡ªπì °“√‡æ°‘ ∂Õπ„∫Õπ≠ÿ “µ¢ÕßÀπÿâ  «à π¢ÕßÀ“â ßÀπÿâ  «à π °√√¡°“√
¢Õß∫√‘…—∑ ºâŸ∫√‘À“√¢Õß𑵑∫ÿ§§≈ ·≈–æπ—°ß“πÀ√◊àÕ≈Ÿ°®â“ߢÕß𑵑∫ÿ§§≈ ∑—ÈßπÈ’
‡©æ“–ºâ∑Ÿ ’Ë¡’ à«π√à«¡„π°“√°√–∑”Õ—π‡ªìπ‡Àµÿ„Àâ𑵑∫ÿ§§≈∂°Ÿ ‡æ°‘ ∂Õπ„∫Õπ≠ÿ “µ

(Û) Àâ“¡∫ÿ§§≈∑Ë∂’ Ÿ°‡æ‘°∂Õπ„∫Õπ≠ÿ “µµ“¡§«“¡„π (Ò) ·≈– (Ú) ‡ªπì
ºâŸ¡’Õ”π“®∑”°“√·∑π𑵑∫ÿ§§≈´÷Ë߉¥â√—∫„∫Õπÿ≠“µµ“¡æ√–√“™∫—≠≠—µ‘«‘»«°√
æ.». ÚıÙÚ ®π°«“à ®–æπâ À“â ªï π∫— ·µà«π— ∑∂Ë’ °Ÿ  ß—Ë ‡æ‘°∂Õπ„∫Õπ≠ÿ “µ

ª√–°“» ≥ «π— ∑Ë’ Ú˘ µ≈ÿ “§¡ æ.». ÚıÙˆ
©¥∫— ª∑í ¡ µŸ
𓬰 ¿“«»‘ «°√

262

เลม ๑๒๕ ตอนพิเศษ ๑๐๓ ง หนา ๕๒ ๑๙ มถิ นุ ายน ๒๕๕๑
ราชกิจจานุเบกษา

ระเบียบคณะกรรมการสภาวศิ วกร

วา ดวยวธิ ีพจิ ารณาและวนิ จิ ฉัยจรรยาบรรณแหงวชิ าชพี วศิ วกรรม (ฉบบั ท่ี ๒)
พ.ศ. ๒๕๕๑

โดยทเ่ี ปนการสมควรปรับปรงุ ระเบยี บคณะกรรมการสภาวศิ วกร วาดวยวธิ ีพิจารณาและวินิจฉัย
จรรยาบรรณแหง วิชาชพี วิศวกรรม

อาศัยอาํ นาจตามความในมาตรา ๓๓ (๓) แหงพระราชบัญญัติวิศวกร พ.ศ. ๒๕๔๒ อันเปน
พระราชบญั ญัติท่ีมีบทบัญญัติบางประการเกี่ยวกับการจํากัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคล ซึ่งมาตรา ๒๙
ประกอบกับมาตรา ๔๓ และมาตรา ๔๕ ของรัฐธรรมนูญแหงราชอาณาจักรไทย บัญญัติใหกระทําได
โดยอาศัยอํานาจตามบทบัญญัตแิ หงกฎหมาย คณะกรรมการสภาวศิ วกร จึงออกระเบียบไว ดงั ตอ ไปนี้

ขอ ๑ ระเบยี บนเี้ รยี กวา “ระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกร วาดวยวิธีพิจารณาและวินิจฉัย
จรรยาบรรณแหงวิชาชพี วศิ วกรรม (ฉบับท่ี ๒) พ.ศ. ๒๕๕๑”

ขอ ๒ ระเบียบนใี้ หใ ชบ ังคบั ต้ังแตวนั ถัดจากวันประกาศในราชกจิ จานเุ บกษาเปนตน ไป
ขอ ๓ ใหยกเลิกความในวรรคสอง ของขอ ๒๗ ของระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกร
วา ดว ยวิธพี ิจารณาและวนิ ิจฉัยจรรยาบรรณแหงวิชาชพี วศิ วกรรม พ.ศ. ๒๕๔๖ และใหใชความตอไปนี้แทน
“คําวินิจฉัยชี้ขาดของคณะกรรมการจรรยาบรรณ ใหมีผลใชบังคับนับแตวันท่ีผูถูกกลาวหา
ไดร บั แจงคาํ วินจิ ฉยั ช้ีขาด และการอุทธรณคําวินิจฉัยชี้ขาดน้ันตอคณะกรรมการสภาวิศวกรไมเปนการ
ทุเลาการบังคับตามคําวินิจฉัยช้ีขาดน้ัน เวนแตคณะกรรมการสภาวิศวกรจะมีมติเปนอยางอื่น
สว นคําวนิ จิ ฉัยชี้ขาดของคณะกรรมการสภาวิศวกรนั้น ใหมีผลใชบังคับนับแตวันท่ีผูถูกกลาวหาไดรับ
แจงคําวินิจฉัยช้ขี าด”

ประกาศ ณ วนั ท่ี ๒๑ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๑
วริ ะ มาวจิ กั ขณ
นายกสภาวิศวกร

263

เลม่ ๑๒๘ ตอนพเิ ศษ ๑๒๕ ง หน้า ๓๐ ๑๙ ตลุ าคม ๒๕๕๔
ราชกิจจานเุ บกษา

ระเบยี บคณะกรรมการสภาวศิ วกร

ว่าดว้ ยวิธพี จิ ารณาและวินิจฉัยจรรยาบรรณแห่งวชิ าชพี วศิ วกรรม (ฉบบั ที่ ๓)
พ.ศ. ๒๕๕๔

โดยท่ีเป็นการสมควรปรับปรุงระเบยี บคณะกรรมการสภาวิศวกร ว่าด้วยวิธีพิจารณา และวินิจฉัย
จรรยาบรรณแห่งวิชาชพี วศิ วกรรม

อาศัยอํานาจตามความในมาตรา ๓๓ (๓) แห่งพระราชบญั ญตั วิ ศิ วกร พ.ศ. ๒๕๔๒ อันเป็น
พระราชบัญญัติท่ีมบี ทบญั ญตั บิ างประการเกี่ยวกบั การจํากัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคล ซึ่งมาตรา ๒๙
ประกอบกบั มาตรา ๔๓ และมาตรา ๔๕ ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยบัญญัติให้กระทําได้
โดยอาศยั อํานาจตามบทบัญญตั ิแหง่ กฎหมาย คณะกรรมการสภาวศิ วกรจึงออกระเบียบไว้ ดงั ตอ่ ไปน้ี

ขอ้ ๑ ระเบียบนเี้ รยี กวา่ “ระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกร ว่าด้วยวิธีพิจารณา และวินิจฉัย
จรรยาบรรณแหง่ วิชาชพี วิศวกรรม (ฉบบั ท่ี ๓) พ.ศ. ๒๕๕๔”

ข้อ ๒ ระเบียบน้ใี หใ้ ช้บงั คบั ตัง้ แต่วันถัดจากวันประกาศในราชกจิ จานุเบกษาเปน็ ต้นไป
ขอ้ ๓ ให้ยกเลิกความในข้อ ๑๑ วรรคสอง (๓) ของระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกร
ว่าด้วยวิธีพจิ ารณาและวินิจฉยั จรรยาบรรณแห่งวชิ าชพี วิศวกรรม พ.ศ. ๒๕๔๖ และให้ใช้ความตอ่ ไปนแี้ ทน
“(๓) ภาคทัณฑ์”

ข้อ ๔ ใหย้ กเลกิ ความในข้อ ๒๖ (๓) ของระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกร ว่าด้วย วิธีพิจารณา
และวนิ จิ ฉัยจรรยาบรรณแห่งวิชาชพี วศิ วกรรม พ.ศ. ๒๕๔๖ และใหใ้ ช้ความตอ่ ไปนแ้ี ทน

“(๓) ภาคทณั ฑ”์

ประกาศ ณ วันท่ี ๓๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๔
เรอื งศักดิ์ วัชรพงศ์
นายกสภาวศิ วกร

264

หน้า ๓ ๓ กันยายน ๒๕๖๔
เล่ม ๑๓๘ ตอนพิเศษ ๒๐๖ ง ราชกิจจานเุ บกษา

ระเบยี บคณะกรรมการสภาวศิ วกร

ว่าดว้ ยวธิ พี ิจารณาและวนิ ิจฉยั จรรยาบรรณแหง่ วิชาชีพวศิ วกรรม (ฉบบั ที่ ๔)
พ.ศ. ๒๕๖๔

โดยท่ีเป็นการสมควรแก้ไขเพิ่มเติมระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกร ว่าด้วยวิธีพิจารณา
และวินิจฉัยจรรยาบรรณแห่งวิชาชีพวิศวกรรม เพ่ือรองรับวิธีพิจารณาไต่สวนและบันทึกถ้อยคา
ทางอิเล็กทรอนกิ ส์

อาศัยอานาจตามความในมาตรา ๓๓ มาตรา ๕๗ และมาตรา ๕๘ แห่งพระราชบัญญัติวิศวกร
พ.ศ. ๒๕๔๒ ประกอบกับมติท่ีประชุมคณะกรรมการสภาวิศวกร คร้ังท่ี ๓๖-๙/๒๕๖๔ เมื่อวันที่

๙ สิงหาคม ๒๕๖๔ คณะกรรมการสภาวิศวกรออกระเบยี บไว้ ดงั ตอ่ ไปนี้
ขอ้ ๑ ระเบียบน้ีเรียกว่า “ระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกร ว่าด้วยวิธีพิจารณาและวินิจฉัย

จรรยาบรรณแห่งวชิ าชีพวิศวกรรม (ฉบับท่ี ๔) พ.ศ. ๒๕๖๔”
ข้อ ๒ ระเบยี บนใ้ี ห้ใชบ้ ังคับตั้งแตว่ ันถัดจากวนั ประกาศในราชกิจจานเุ บกษาเปน็ ต้นไป
ข้อ ๓ ให้เพม่ิ ความตอ่ ไปนีเ้ ป็น ขอ้ ๑๗/๑ ของระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกร ว่าด้วยวิธพี จิ ารณา

และวนิ ิจฉยั จรรยาบรรณแหง่ วิชาชีพวิศวกรรม พ.ศ. ๒๕๔๖
“ข้อ ๑๗/๑ เพ่ือให้การพิจารณาเป็นไปด้วยความสะดวก รวดเร็ว และเท่ียงธรรม โดยต้อง

ไม่ทาให้สิทธิของคู่กรณีลดน้อยลง ประธานอนุกรรมการไต่สวนอาจกาหนดให้มีการไต่สวนและบันทึก
ถ้อยคาผู้กล่าวหา ผู้ถูกกล่าวหา หรือพยาน โดยวิธีการทางอิเล็กทรอนิกส์ตามกฎหมายว่าด้วยการประชุม
ผา่ นสอ่ื อิเลก็ ทรอนกิ สท์ ง้ั หมดหรอื แตบ่ างสว่ นก็ได้

การบันทึกถ้อยคาโดยวิธีการทางอิเล็กทรอนิกส์ตามวรรคหน่ึง ที่ได้กระทาต่อหน้าผู้ให้ถ้อยคา
เม่ือได้อ่านบันทึกถ้อยคาให้ผู้ให้ถ้อยคาได้รับฟังและเห็นว่าถูกต้อง ให้ถือว่าผู้ให้ถ้อยคาได้ทราบและ
ลงลายมือชอื่ ในบนั ทึกถอ้ ยคาน้ันแลว้ โดยให้เกบ็ บันทึกภาพและเสียงของผู้ให้ถอ้ ยคาไวใ้ นสานวนไต่สวน

เป็นหลกั ฐานด้วย”

ประกาศ ณ วนั ที่ 18 สงิ หาคม พ.ศ. ๒๕64
สุชชั วีร์ สวุ รรณสวสั ดิ์
นายกสภาวศิ วกร

265

เลม ๑๒๕ ตอนพเิ ศษ ๓๖ ง หนา ๔๐ ๑๙ กมุ ภาพนั ธ ๒๕๕๑
ราชกิจจานุเบกษา

ขอ บังคบั สภาวิศวกร

วา ดว ยหลกั เกณฑแ ละวิธีการอทุ ธรณคาํ วนิ ิจฉยั ชขี้ าด
ของคณะกรรมการจรรยาบรรณ
พ.ศ. ๒๕๕๑

โ ด ย ท่ี เ ป น ก า ร ส ม ค ว ร ป รั บ ป รุ ง ห ลั ก เ ก ณ ฑ แ ล ะ วิ ธี ก า ร อุ ท ธ ร ณ คํ า วิ นิ จ ฉั ย ช้ี ข า ด ข อ ง
คณะกรรมการจรรยาบรรณ

อาศัยอํานาจตามความในมาตรา ๘ (๖) (ฎ) และมาตรา ๖๒ วรรคสอง แหง
พระราชบัญญัติวิศวกร พ.ศ. ๒๕๔๒ อันเปนพระราชบัญญัติท่ีมีบทบัญญัติบางประการเกี่ยวกับ
การจํากดั สิทธิและเสรภี าพของบุคคล ซ่ึงมาตรา ๒๙ ประกอบกับมาตรา ๔๓ และมาตรา ๔๕ ของ
รัฐธรรมนูญแหงราชอาณาจักรไทย บัญญัติใหกระทําไดโดยอาศัยอํานาจตามบทบัญญัติแหงกฎหมาย
สภาวิศวกรโดยความเห็นชอบของท่ีประชุมใหญสามัญสภาวิศวกร และโดยความเห็นชอบของ
สภานายกพิเศษแหงสภาวิศวกร จึงออกขอ บังคับไว ดังตอไปน้ี

ขอ ๑ ขอบังคับนี้เรียกวา “ขอบังคับสภาวิศวกร วาดวยหลักเกณฑและวิธีการอุทธรณคํา
วินจิ ฉยั ช้ีขาดของคณะกรรมการจรรยาบรรณ พ.ศ. ๒๕๕๑”

ขอ ๒ ขอบังคบั นใ้ี หใ ชบ งั คบั ต้งั แตว ันถดั จากวนั ประกาศในราชกิจจานุเบกษาเปน ตนไป
ขอ ๓ ใหยกเลิกขอบังคับสภาวิศวกร วาดวยหลักเกณฑและวิธีการอุทธรณคําวินิจฉัยชี้ขาด
ของคณะกรรมการจรรยาบรรณแหงวชิ าชพี วิศวกรรม พ.ศ. ๒๕๔๓

หมวด ๑
คําอทุ ธรณและการยน่ื อทุ ธรณ

ขอ ๔ ผูไดรับใบอนุญาตซึ่งคณะกรรมการจรรยาบรรณวินิจฉัยชี้ขาดตาม มาตรา ๖๑ (๒)
(๓) (๔) หรือ (๕) แหงพระราชบัญญัติวิศวกร พ.ศ. ๒๕๔๒ มีสิทธิอุทธรณคําวินิจฉัยช้ีขาดของ
คณะกรรมการจรรยาบรรณตอ คณะกรรมการสภาวศิ วกร

ขอ ๕ คาํ อทุ ธรณใหท ําเปนหนังสือโดยระบขุ อ เทจ็ จรงิ ขอโตแ ยง หรือขอ กฎหมายทอ่ี า งองิ

266

เลม ๑๒๕ ตอนพเิ ศษ ๓๖ ง หนา ๔๑ ๑๙ กมุ ภาพันธ ๒๕๕๑
ราชกิจจานเุ บกษา

ขอ ๖ การยื่นคําอุทธรณ ใหยื่นตอคณะกรรมการสภาวิศวกรภายในสามสิบวันนับแตวันท่ี
ไดรบั แจงคําวินิจฉัยช้ีขาดของคณะกรรมการจรรยาบรรณ โดยใหเจาหนาท่ีของสํานักงานสภาวิศวกร
ออกใบรับใหแกผอู ุทธรณ

ผอู ุทธรณจ ะย่นื คาํ อุทธรณต อ คณะกรรมการสภาวิศวกรทางไปรษณยี ลงทะเบยี นตอบรับกไ็ ด
ขอ ๗ คําอทุ ธรณที่ไดยื่นไวแลว ผูอุทธรณอาจถอนเสียในเวลาใดก็ไดกอนท่ีคณะกรรมการ
สภาวศิ วกรมีคาํ วินิจฉยั ชี้ขาด
เมื่อมกี ารถอนคําอทุ ธรณ ใหเลขาธกิ ารสภาวศิ วกรแจงใหคณะกรรมการสภาวศิ วกรทราบ

หมวด ๒
วิธพี ิจารณาอทุ ธรณ

ขอ ๘ ถา คําอทุ ธรณม ีขอ ความที่ไมชดั เจน อานไมอ อก หรอื อานไมเขาใจ ใหคณะกรรมการ
สภาวศิ วกรแนะนําใหผูย่ืนอุทธรณแ กไขใหถ ูกตอ งภายในระยะเวลาทีก่ ําหนด

ขอ ๙ ใหคณะกรรมการสภาวิศวกรมีคําวินิจฉัยชี้ขาดอุทธรณภายในสามสิบวันนับแตวันที่
ไดรบั คาํ อทุ ธรณ ถา มเี หตุจําเปนไมอาจพิจารณาใหแลวเสร็จภายในระยะเวลาดังกลาว ใหคณะกรรมการ
สภาวิศวกรมีหนังสือแจงใหผูอุทธรณทราบ และใหขยายระยะเวลาพิจารณาอุทธรณออกไปไดไมเกิน
สามสบิ วันนับแตว นั ที่ครบกาํ หนดเวลาดังกลา ว

หมวด ๓
คาํ วินิจฉัยช้ีขาดอทุ ธรณ

ขอ ๑๐ คาํ วินิจฉัยช้ขี าดอทุ ธรณใ หทําเปนคาํ สง่ั สภาวศิ วกร โดยใหระบุเหตุผลของการวินิจฉัย
ชีข้ าด และเหตุผลนนั้ อยา งนอยตองประกอบดวย

(๑) ขอเทจ็ จริงอนั เปน สาระสาํ คญั
(๒) ขอ กฎหมายท่ีอา งองิ
(๓) ขอ พิจารณาและขอสนบั สนุนในการใชด ุลพินจิ
(๔) ผลการวินจิ ฉัย

267

เลม ๑๒๕ ตอนพเิ ศษ ๓๖ ง หนา ๔๒ ๑๙ กมุ ภาพนั ธ ๒๕๕๑
ราชกจิ จานเุ บกษา

ขอ ๑๑ ใหเลขาธิการสภาวิศวกรมีหนังสือแจงคําสั่งสภาวิศวกรใหผูอุทธรณทราบโดยทาง
ไปรษณียล งทะเบยี นตอบรับตามที่อยูที่ผูอทุ ธรณร ะบไุ วใ นคําอุทธรณ และใหถือวาผูอุทธรณไดรับแจง
เม่ือครบกําหนดเจ็ดวัน นับแตวันสงสําหรับกรณีภายในประเทศ หรือเมื่อครบกําหนดสิบหาวัน
นบั แตว ันสงสําหรบั กรณสี ง ไปยงั ตา งประเทศ เวนแตจะพิสูจนไดวาไมมีการไดรับหรือไดรับกอนหรือ
หลังจากวันน้นั

หนังสือแจงคําสั่งสภาวิศวกรตามวรรคหนึ่ง ใหแจงสิทธิและระยะเวลาฟองคดีปกครองตอ
ศาลปกครองใหผอู ุทธรณทราบดว ย

ขอ ๑๒ ใหสํานักงานสภาวิศวกรบันทึกผลการวินิจฉัยช้ีขาดของคณะกรรมการจรรยาบรรณ
ผลการวินิจฉัยช้ีขาดของคณะกรรมการสภาวิศวกร และสําเนาคําส่ังสภาวิศวกรไวในทะเบียนประวัติ
ของผอู ุทธรณด วย

บทเฉพาะกาล

ขอ ๑๓ บรรดาคาํ อทุ ธรณคาํ วนิ จิ ฉัยช้ีขาดของคณะกรรมการจรรยาบรรณที่ไดย่ืนไวกอนวันท่ี
ขอ บงั คับน้ีมผี ลใชบ ังคบั ใหถอื วา เปนคาํ อุทธรณต ามขอ บังคับน้ี

การพิจารณาอุทธรณท่ีไดดําเนินการไปแลว ใหถือวาเปนการดําเนินการตามขอบังคับนี้ และ
การดาํ เนินการตอ ไปใหปฏบิ ตั ิตามขอ บงั คบั น้ี

ประกาศ ณ วนั ท่ี ๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๑
วริ ะ มาวจิ กั ขณ
นายกสภาวศิ วกร

268

เลม ๑๒๕ ตอนพเิ ศษ ๓๖ ง หนา ๔๓ ๑๙ กมุ ภาพันธ ๒๕๕๑
ราชกิจจานุเบกษา

หมายเหตุ :- เหตุผลในการประกาศใชขอบังคับฉบับน้ี คือ โดยที่เปนการสมควรแกไขปรับปรุงขอบังคับ
สภาวศิ วกร วา ดว ยหลักเกณฑแ ละวธิ กี ารอทุ ธรณค าํ วินิจฉัยช้ีขาดของคณะกรรมการจรรยาบรรณแหงวิชาชีพ
วิศวกรรม พ.ศ. ๒๕๔๓ ใหมีหลักเกณฑแ ละวธิ กี ารอุทธรณค าํ วินิจฉัยช้ีขาดของคณะกรรมการจรรยาบรรณ
โดยครอบคลุมถึงระยะเวลา และวิธีการยื่นอุทธรณ วิธีพิจารณาอุทธรณ และคําวินิจฉัยชี้ขาดของ
คณะกรรมการสภาวศิ วกร เปน ตน

269

เลม ๑๒๕ ตอนพิเศษ ๑๗๘ ง หนา ๕๗ ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
ราชกิจจานุเบกษา

ขอ บงั คบั สภาวิศวกร

วาดวยการพกั ใชแ ละเพกิ ถอนใบอนุญาตประกอบวิชาชพี วิศวกรรมควบคมุ
พ.ศ. ๒๕๕๑

โดยที่เปนการสมควรปรับปรุงขอบังคับสภาวิศวกรวาดวยการพักใชและเพิกถอนใบอนุญาต
ประกอบวิชาชีพวศิ วกรรมควบคมุ

อาศัยอํานาจตามความในมาตรา ๘ (๖) (ง) และมาตรา ๔๘ แหงพระราชบัญญัติวิศวกร
พ.ศ. ๒๕๔๒ และกฎกระทรวงกําหนดสาขาวิชาชีพวิศวกรรมและวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม
พ.ศ. ๒๕๕๐ อันเปนกฎหมายท่มี ีบทบญั ญัติบางประการเกีย่ วกบั การจํากัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคล
ซ่ึงมาตรา ๒๙ ประกอบกับมาตรา ๔๓ และมาตรา ๔๕ ของรัฐธรรมนูญแหงราชอาณาจักรไทย
บัญญัติใหกระทําไดโดยอาศัยอํานาจตามบทบัญญัติแหงกฎหมาย สภาวิศวกรโดยมติที่ประชุมใหญ
สามัญสภาวิศวกร และโดยความเห็นชอบของสภานายกพิเศษแหงสภาวิศวกร จึงออกขอบังคับไว
ดังตอไปน้ี

ขอ ๑ ขอ บังคบั นเี้ รียกวา “ขอ บังคับสภาวิศวกร วาดวยการพักใชและเพิกถอนใบอนุญาต
ประกอบวชิ าชีพวิศวกรรมควบคมุ พ.ศ. ๒๕๕๑”

ขอ ๒ ขอบงั คบั นใี้ หใชบ ังคบั ตง้ั แตว นั ถดั จากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเปนตน ไป
ขอ ๓ ใหยกเลิกขอ บังคับสภาวิศวกร วาดวยการพักใชใบอนุญาต การเพิกถอนใบอนุญาต
เปนผูประกอบวชิ าชพี วศิ วกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๔๓
ขอ ๔ ในกรณีท่ีคณะกรรมการจรรยาบรรณมีคําวินิจฉัยชี้ขาดใหพักใชหรือเพิกถอน
ใบอนุญาตประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุมของผูไดรับใบอนุญาตรายใด เม่ือพนกําหนดเวลา
ตามมาตรา ๖๒ แหงพระราชบัญญัติวิศวกร พ.ศ. ๒๕๔๒ และผูไดรับใบอนุญาตนั้นมิไดอุทธรณ
คาํ วนิ ิจฉยั ชขี้ าดของคณะกรรมการจรรยาบรรณตอคณะกรรมการสภาวิศวกร ใหสํานักงานสภาวิศวกร
ดาํ เนินการดังตอไปนี้
(๑) บนั ทึกคําวินิจฉัยชข้ี าดของคณะกรรมการจรรยาบรรณไวในทะเบียนประวัติของผูไดรับ
ใบอนุญาตน้นั

270

เลม ๑๒๕ ตอนพเิ ศษ ๑๗๘ ง หนา ๕๘ ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
ราชกิจจานเุ บกษา

(๒) ประกาศแจงการพักใชหรือเพิกถอนใบอนุญาตประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม
ของผูไดรับใบอนุญาตน้ันในระบบเครือขายสารสนเทศของสภาวิศวกรตลอดชวงระยะเวลาพักใช
หรือเพกิ ถอนใบอนุญาตนั้น

(๓) ใหมีหนังสือแจงผูไดรับใบอนุญาตนั้นคืนใบอนุญาตประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม
แกสภาวศิ วกรภายในสามสบิ วนั นับแตวันท่ีไดรบั หนังสือแจง ดงั กลา ว

หนังสือตาม (๓) ใหแจงการดําเนินการตาม (๑) และ (๒) และขอความตามมาตรา ๖๓
และมาตรา ๖๔ แหง พระราชบัญญัตวิ ิศวกร พ.ศ. ๒๕๔๒ ไปพรอมกันดว ย

ขอ ๕ ในกรณผี ไู ดรับใบอนุญาตซึ่งคณะกรรมการจรรยาบรรณมีคําวินิจฉัยช้ีขาดใหพักใช
หรอื เพิกถอนใบอนญุ าตประกอบวชิ าชพี วศิ วกรรมควบคุมไดอ ุทธรณค าํ วินิจฉัยชี้ขาดของคณะกรรมการ
จรรยาบรรณตอคณะกรรมการสภาวิศวกรภายในกําหนดเวลาตามมาตรา ๖๒ แหงพระราชบัญญัติ
วิศวกร พ.ศ. ๒๕๔๒ และตอมาคณะกรรมการสภาวิศวกรมีคําวินิจฉัยชี้ขาดใหพักใชหรือเพิกถอน
ใบอนญุ าตประกอบวชิ าชพี วิศวกรรมควบคุมของผูไดรบั ใบอนญุ าต ใหส าํ นกั งานสภาวศิ วกรดําเนินการ
ตามขอ ๔ โดยอนโุ ลม

ขอ ๖ เมือ่ ครบกําหนดเวลาพกั ใชใ บอนุญาตประกอบวิชาชพี วิศวกรรมควบคมุ หากผูไดรับ
ใบอนญุ าตซึง่ ถูกพักใชใบอนญุ าตประสงคจะประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุมตอไป ใหยื่นคําขอรับคืน
ใบอนุญาตประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุมตอสภาวิศวกร และในกรณีใบอนุญาตหมดอายุระหวาง
เวลาพักใชใบอนุญาต ผนู ั้นตอ งชาํ ระคา ธรรมเนียมตออายุใบอนญุ าตดว ย

ขอ ๗ ผูถูกเพิกถอนใบอนุญาตอาจขอรบั ใบอนุญาตประกอบวชิ าชีพวิศวกรรมควบคุมใหมได
เมื่อพนหา ปน ับแตว นั ทีถ่ ูกเพกิ ถอนใบอนุญาต โดยใหยืน่ คําขอรบั ใบอนญุ าตตอสภาวิศวกร

ผูขอรับใบอนุญาตตามวรรคหนึ่งตองเปนสมาชิกสภาวิศวกร และตองมีคุณสมบัติและไมมี
ลกั ษณะตองหา มตามทก่ี าํ หนดในขอบังคบั สภาวิศวกรวาดวยการนน้ั

ขอ ๘ ใหคณะกรรมการสภาวิศวกรมีอํานาจออกใบอนุญาตประกอบวิชาชีพวิศวกรรม
ควบคุมใหแ กผขู อรบั ใบอนุญาตตามขอ ๗ โดยคาํ นงึ ถงึ ความรูค วามชํานาญและพฤติกรรมของผูขอรับ
ใบอนุญาต เพื่อประโยชนแหงการนี้ คณะกรรมการสภาวิศวกรจะเชิญผูน้ันมาช้ีแจงขอเท็จจริง
ประกอบการพจิ ารณาดวยกไ็ ด

ใหส าํ นักงานสภาวศิ วกรมหี นังสอื แจง มตขิ องคณะกรรมการสภาวศิ วกรใหผขู อรบั ใบอนญุ าตทราบ

271

เลม ๑๒๕ ตอนพิเศษ ๑๗๘ ง หนา ๕๙ ๒๑ พฤศจกิ ายน ๒๕๕๑
ราชกิจจานเุ บกษา

ในกรณีคณะกรรมการสภาวิศวกรมีมติใหออกใบอนุญาตประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม
ใหแ กผูขอรับใบอนญุ าต เมื่อผูขอรับใบอนุญาตชําระคาธรรมเนียมแลว ใหออกใบอนุญาตแกผ ูน้ัน

ขอ ๙ ในการออกใบอนุญาตตามขอ ๘ ใหคณะกรรมการสภาวิศวกรออกใบอนุญาต
แกผ ขู อรบั ใบอนญุ าตในระดบั ไมสงู กวาระดับเดมิ กอนถกู เพิกถอนใบอนุญาต

ขอ ๑๐ ในกรณีท่ีคณะกรรมการสภาวิศวกรไมออกใบอนุญาตใหแกผูขอรับใบอนุญาต
ตามขอ ๗ ผนู ัน้ อาจขอรับใบอนุญาตไดอีกคร้ังหนง่ึ โดยใหสงสําเนาหนังสือแจงมติของคณะกรรมการ
สภาวิศวกรทไี่ มออกใบอนุญาตใหแกผูนั้นในการย่ืนคําขอครั้งกอนและเอกสารประกอบมาพรอมกันดวย
หากคณะกรรมการสภาวิศวกรไมออกใบอนุญาตใหแกผูขอรับใบอนุญาตอีก ผูน้ันไมมีสิทธิ
ยนื่ ขอรบั ใบอนุญาตอีก

ประกาศ ณ วันที่ ๑๓ พฤศจกิ ายน พ.ศ. ๒๕๕๑
วริ ะ มาวิจักขณ
นายกสภาวิศวกร

272

เลม ๑๒๔ ตอนพเิ ศษ ๔๔ ง หนา ๒๕ ๑๐ เมษายน ๒๕๕๐
ราชกจิ จานุเบกษา

ระเบียบคณะกรรมการสภาวศิ วกร

วา ดว ยการสรรหาสมาชิกสภาวศิ วกรผสู มควรไดร บั การเสนอชื่อ
ตอท่ปี ระชมุ ใหญสภาวิศวกร เพื่อแตง ตง้ั เปนกรรมการจรรยาบรรณ

พ.ศ. ๒๕๕๐

โดยทีเ่ ปน การสมควรใหม ีหลักเกณฑการสรรหาสมาชกิ สภาวิศวกรผูสมควรไดรับการเสนอช่ือ
ตอท่ีประชุมใหญสภาวิศวกรเพื่อแตง ตั้งเปนกรรมการจรรยาบรรณ

อาศยั อาํ นาจตามความในมาตรา ๓๓ (๓) แหง พระราชบญั ญตั วิ ศิ วกร พ.ศ. ๒๕๔๒ คณะกรรมการ
สภาวิศวกร จึงออกระเบยี บไว ดงั ตอ ไปน้ี

ขอ ๑ ระเบียบน้ีเรียกวา “ระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกร วาดวยการสรรหาสมาชิกสภา
วิศวกรผูสมควรไดรับการเสนอช่ือตอท่ีประชุมใหญสภาวิศวกรเพ่ือแตงต้ังเปนกรรมการจรรยาบรรณ
พ.ศ. ๒๕๕๐”

ขอ ๒ ระเบียบนใ้ี หใชบ งั คบั ตั้งแตว ันถัดจากวันประกาศในราชกจิ จานเุ บกษาเปน ตนไป
ขอ ๓ ในระเบียบน้ี

“คณะกรรมการ” หมายความวา คณะกรรมการสภาวิศวกร
“คณะอนุกรรมการสรรหา” หมายความวา คณะอนุกรรมการสรรหาสมาชิกสภาวิศวกร
ผสู มควรไดรับการเสนอชอ่ื ตอ ที่ประชมุ ใหญส ภาวิศวกรเพอื่ แตง ตงั้ เปนกรรมการจรรยาบรรณ
ขอ ๔ กอนครบวาระการดํารงตําแหนงของกรรมการจรรยาบรรณไมนอยกวาเกาสิบวัน
ใหคณะกรรมการแตงต้ังคณะอนุกรรมการสรรหาสมาชิกสภาวิศวกรผูสมควรไดรับการเสนอชื่อ
ตอท่ีประชุมใหญสภาวิศวกรเพื่อแตงตั้งเปนกรรมการจรรยาบรรณ ประกอบดวย นายกสภาวิศวกร
เปน ประธานอนุกรรมการ และอนุกรรมการสรรหาอ่นื อกี ไมเกนิ สิบคน ซึ่งในจํานวนนี้ ใหแตงตั้งจาก
ผูไดรับใบอนุญาตประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม ระดับวุฒิวิศวกร สาขาวิศวกรรมโยธา สาขา
วิศวกรรมไฟฟา สาขาวิศวกรรมเครื่องกล สาขาวิศวกรรมอุตสาหการ และสาขาวิศวกรรมเหมืองแร
สาขาละหนึ่งคน และผูทรงคณุ วฒุ ิอนื่ ท่ีคณะกรรมการเห็นสมควร จํานวนไมเ กินหาคน
ขอ ๕ ใหคณะอนุกรรมการสรรหาดําเนินการสรรหาสมาชิกสภาวิศวกรซึ่งมีคุณสมบัติ
ตามมาตรา ๕๓ วรรคสอง แหงพระราชบญั ญตั ิวศิ วกร พ.ศ. ๒๕๔๒ และสมควรไดรับการเสนอชื่อ
ตอ ที่ประชุมใหญส ภาวิศวกรเพ่อื แตงตัง้ เปน กรรมการจรรยาบรรณ ตามจํานวนที่คณะกรรมการกําหนด

273

เลม ๑๒๔ ตอนพเิ ศษ ๔๔ ง หนา ๒๖ ๑๐ เมษายน ๒๕๕๐
ราชกิจจานุเบกษา

โดยในจํานวนน้ีตองเปนสมาชิกสภาวิศวกรซึ่งไดรับใบอนุญาตประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม
จาํ นวนไมน อ ยกวา หนงึ่ คนในแตล ะสาขา

ใหคณะอนกุ รรมการสรรหาดําเนนิ การสรรหาใหแ ลวเสร็จและเสนอรายช่ือผูไดรับการสรรหา
ซึ่งสมควรไดร ับการเสนอชอื่ ตอทีป่ ระชมุ ใหญส ภาวิศวกรเพอ่ื แตงต้งั เปนประธานกรรมการจรรยาบรรณ
และกรรมการจรรยาบรรณ ตอ คณะกรรมการภายในเกา สบิ วนั นับแตว นั ท่ีไดรับแตงตงั้

ขอ ๖ ในการประชุมคณะอนุกรรมการสรรหา ถาประธานอนุกรรมการไมมาประชุม
หรือไมอ ยใู นทป่ี ระชุม ใหที่ประชุมเลอื กอนุกรรมการคนหนึ่งทําหนา ที่ประธานในท่ีประชมุ

การประชมุ ของคณะอนุกรรมการตองมีอนกุ รรมการมาประชุมไมนอยกวากึ่งหนึ่งของจํานวน
อนกุ รรมการทงั้ หมด จงึ จะเปนองคประชุม

การวนิ ิจฉัยชีข้ าดของที่ประชุมใหถ อื เสียงขางมาก อนุกรรมการคนหน่ึงใหมีเสียงหน่ึงในการ
ลงคะแนน ถา คะแนนเสยี งเทา กันใหป ระธานในทีป่ ระชมุ ออกเสียงเพมิ่ ขน้ึ อกี เสียงหนง่ึ เปน เสียงช้ขี าด

ในกรณีท่ีอนุกรรมการสรรหาใดมีความเห็นแยงกับมติของคณะอนุกรรมการ ใหบันทึก
ความเหน็ แยง นน้ั ไวใ นรายงานการประชมุ ดว ย

ขอ ๗ ในการดําเนินการสรรหา ใหคณะอนุกรรมการสรรหาประกาศใหสมาชิกสภาวิศวกร
ซ่งึ มคี ุณสมบตั ิตามมาตรา ๕๓ วรรคสอง แหงพระราชบัญญัติวิศวกร พ.ศ. ๒๕๔๒ และประสงคจะไดรับ
การเสนอชื่อตอ ทปี่ ระชมุ ใหญสภาวศิ วกรเพ่อื แตง ต้ังเปน กรรมการจรรยาบรรณสมัครเขารบั การสรรหา

ประกาศตามวรรคหนึ่ง ใหปดไว ณ สถานท่ีปดประกาศของสํานักงานสภาวิศวกร และให
ประกาศในระบบเครือขายสารสนเทศของสํานักงานสภาวิศวกรดวย ทั้งนี้ ไมนอยกวาสิบหาวันกอน
วนั เปด รบั สมัคร

ในกรณีท่ีเห็นสมควร คณะอนุกรรมการสรรหาจะมีหนังสือถึงสมาชิกสภาวิศวกรซ่ึงมีคุณสมบัติ
ตามมาตรา ๕๓ วรรคสอง แหง พระราชบญั ญตั วิ ศิ วกร พ.ศ. ๒๕๔๒ และสมควรไดรับการเสนอชื่อ
ตอที่ประชุมใหญส ภาวิศวกรเพอ่ื แตงต้ังเปนกรรมการจรรยาบรรณ เพ่ือเชญิ ใหส มคั รเขา รับการสรรหาดว ยกไ็ ด

ระยะเวลารับสมัครเพอื่ เขารับการสรรหาตามขอ นี้ คณะอนกุ รรมการสรรหาจะกําหนดเปน วันเดยี ว
หรอื หลายวันก็ได

ขอ ๘ เมือ่ ส้ินสดุ ระยะเวลารับสมัคร ใหคณะอนุกรรมการสรรหาคัดเลือกผูสมัครเขารับการสรรหา
ซึง่ สมควรไดร บั การเสนอชือ่ ตอท่ปี ระชุมใหญส ภาวิศวกรเพ่ือแตงต้ังเปนกรรมการจรรยาบรรณ โดยคํานึงถึง
คุณสมบตั ิ ความรคู วามสามารถ และประสบการณข องผสู มคั ร และใหเสนอรายชื่อผูไดรับการสรรหา

274

เลม ๑๒๔ ตอนพเิ ศษ ๔๔ ง หนา ๒๗ ๑๐ เมษายน ๒๕๕๐
ราชกิจจานุเบกษา

ซ่ึงสมควรไดรบั การเสนอชอ่ื ตอที่ประชุมใหญส ภาวิศวกรเพอื่ แตง ต้ังเปน ประธานกรรมการจรรยาบรรณ
และกรรมการจรรยาบรรณตอคณะกรรมการภายในสามสิบวนั นบั แตว นั ปดรบั สมัคร

ขอ ๙ อนุกรรมการสรรหาจะสมคั รเขารบั การสรรหาหรือไดรับการเสนอชื่อตอท่ีประชุมใหญ
สภาวศิ วกรเพือ่ แตง ตั้งเปน กรรมการจรรยาบรรณมไิ ด

ขอ ๑๐ ในกรณีท่ีคณะอนุกรรมการสรรหาไมสามารถดําเนินการสรรหาและเสนอรายชื่อ
ผไู ดร บั การสรรหาตอคณะกรรมการไดภายในกําหนดเวลาตามขอ ๕ วรรคสอง ใหประธานอนุกรรมการ
มหี นังสอื ขอขยายระยะเวลาดําเนินการตอ คณะกรรมการ โดยใหชแี้ จงเหตุผลความจาํ เปน ไปพรอ มกนั ดว ย

คณะกรรมการอาจขยายระยะเวลาดาํ เนนิ การตามวรรคหนึง่ ไดไมเกนิ สามสบิ วนั
เม่ือพนกําหนดเวลาตามวรรคสอง และคณะอนกุ รรมการสรรหามิไดเสนอรายชื่อผูไดรับการสรรหา
ตอคณะกรรมการ ใหคณะกรรมการเสนอช่ือสมาชิกสภาวิศวกรซ่ึงมีคุณสมบัติตามมาตรา ๕๓ วรรคสอง
แหง พระราชบญั ญัตวิ ิศวกร พ.ศ. ๒๕๔๒ ตามจํานวนที่คณะกรรมการกําหนดตอท่ีประชุมใหญสภาวิศวกร
เพ่ือแตงต้ังเปนประธานกรรมการจรรยาบรรณ และกรรมการจรรยาบรรณ โดยในจํานวนน้ีตองเปนสมาชิก
สภาวิศวกรซง่ึ ไดร ับใบอนุญาตประกอบวชิ าชีพวิศวกรรมควบคุม จํานวนไมนอ ยกวา หน่งึ คนในแตละสาขา

ประกาศ ณ วันท่ี ๒๐ มนี าคม พ.ศ. ๒๕๕๐
วริ ะ มาวิจกั ขณ
นายกสภาวิศวกร

275

เล่ม ๑๒๘ ตอนพเิ ศษ ๒๖ ง หนา้ ๕๙ ๔ มีนาคม ๒๕๕๔
ราชกิจจานเุ บกษา

ขอ้ บงั คบั สภาวศิ วกร

วา่ ด้วยการรับรองปรญิ ญา ประกาศนยี บตั ร หรือวุฒิบัตร
ในการประกอบวิชาชพี วิศวกรรมควบคมุ
พ.ศ. ๒๕๕๔

โดยท่เี ป็นการสมควรปรับปรุงขอ้ บงั คับสภาวศิ วกร วา่ ดว้ ยการรับรองปริญญา ประกาศนียบัตร
หรอื วฒุ บิ ตั รเทยี บเท่าปริญญาในสาขาวิศวกรรมศาสตร์ พ.ศ. ๒๕๔๓

อาศัยอาํ นาจตามความในมาตรา ๘ (๓) และ (๖) (ฎ) แห่งพระราชบัญญัติวิศวกร พ.ศ. ๒๕๔๒
อันเป็นกฎหมายท่ีมีบทบัญญัติบางประการเก่ียวกับการจํากัดสิทธิเสรีภาพของบุคคล ซ่ึงมาตรา ๒๙
ประกอบกบั มาตรา ๔๓ และมาตรา ๔๕ ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย บัญญัติให้กระทําได้
โดยอาศัยอํานาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมาย สภาวิศวกรโดยมติท่ีประชุมใหญ่สามัญสภาวิศวกร
ประจาํ ปี ๒๕๕๓ เม่อื วนั ท่ี ๒๙ มนี าคม ๒๕๕๓ และโดยความเห็นชอบของสภานายกพเิ ศษแห่งสภาวศิ วกร
จึงออกขอ้ บังคบั ไว้ ดงั ตอ่ ไปนี้

ข้อ ๑ ข้อบังคบั นเี้ รียกวา่ “ขอ้ บงั คับสภาวิศวกร วา่ ดว้ ยการรบั รองปริญญา ประกาศนียบัตร
หรือวฒุ บิ ัตรในการประกอบวชิ าชพี วศิ วกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๕๔”

ข้อ ๒ ขอ้ บังคับนใี้ หใ้ ช้บงั คบั ตัง้ แตว่ นั ถัดจากวนั ประกาศในราชกิจจานุเบกษาเปน็ ต้นไป
ข้อ ๓ ให้ยกเลิกข้อบังคับสภาวิศวกร ว่าด้วยการรับรองปริญญา ประกาศนียบัตร หรือ
วฒุ ิบัตรเทยี บเทา่ ปรญิ ญาในสาขาวศิ วกรรมศาสตร์ พ.ศ. ๒๕๔๓
ขอ้ ๔ ในข้อบังคับนี้
“สถานศึกษา” หมายความว่า โรงเรียน วิทยาลัย สถาบัน มหาวิทยาลัย หน่วยงาน
การศึกษาหรือหน่วยงานอื่นของรัฐหรือของเอกชน ท่ีมีอํานาจหน้าที่หรือมีวัตถุประสงค์ในการ
จดั การศกึ ษา
“หลกั สูตร” หมายความว่า หลักสูตรการศึกษาระดับปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตร
ในสาขาวชิ าชีพวศิ วกรรมควบคมุ
“การศึกษาในระบบทวิภาค” หมายความว่า การจัดการศึกษาที่แบ่งปีการศึกษาออกเป็น

สองภาคการศึกษาปกติ หรอื ตามทคี่ ณะกรรมการสภาวศิ วกรเหน็ สมควร
“อาจารย์ประจําหลักสูตร” หมายความว่า อาจารย์ซึ่งทําหน้าท่ีบริหารด้านการเรียนการสอน

ประจาํ หลกั สูตร แตไ่ มร่ วมถงึ ประธานหลักสูตร
“ประธานหลักสูตร” หมายความรวมถึง หัวหน้าภาควิชา หรืออาจารย์ผู้บริหารหลักสูตร

ซงึ่ ได้รับมอบหมายใหป้ ฏิบัตหิ นา้ ที่บรหิ ารหลกั สตู ร
ข้อ ๕ ให้คณะกรรมการสภาวศิ วกรดําเนนิ การรับรองปรญิ ญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตร

ในการประกอบวิชาชพี วิศวกรรมควบคมุ ในนามสภาวิศวกร

276

เลม่ ๑๒๘ ตอนพิเศษ ๒๖ ง หนา้ ๖๐ ๔ มนี าคม ๒๕๕๔
ราชกิจจานเุ บกษา

การรับรองปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม
ตามวรรคหนง่ึ ใหท้ าํ ได้โดยมกี าํ หนดครงั้ ละไม่เกินหา้ ปี

ข้อ ๖ สถานศึกษาใดประสงค์ที่จะขอให้รับรองปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตร
ในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม ให้ยื่นคําขอต่อคณะกรรมการสภาวิศวกรตามแบบพร้อมด้วย
เอกสารหลักฐานทีค่ ณะกรรมการสภาวศิ วกรกาํ หนด

เอกสารหลกั ฐานตามวรรคหนึ่ง อยา่ งน้อยตอ้ งประกอบดว้ ย
(๑) หลกั สตู รของปริญญา ประกาศนยี บัตร หรือวฒุ ิบัตรท่ีขอให้รับรอง

(๒) คณุ สมบตั ิของผู้เขา้ รับการศึกษาในหลักสูตรตาม (๑)
(๓) รายละเอยี ดเก่ยี วกับอาจารย์ประจําหลักสตู รและประธานหลกั สตู รตาม (๑)
ข้อ ๖/๑ การขอให้รับรองปริญญา ประกาศนยี บตั ร หรอื วุฒิบัตรของสถานศึกษาต่างประเทศ
ผู้ย่ืนคําขอต้องย่ืนหลักฐานท่ีแสดงว่าปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรนั้น ได้รับการรับรองจาก
สํานกั งาน ก.พ. มาพรอ้ มกบั คาํ ขอด้วย
ในกรณีทีเ่ ป็นสถานศกึ ษาตา่ งประเทศที่ไม่ได้รับการรับรองจากสํานักงาน ก.พ. ให้เป็นดุลพินิจ
ของคณะกรรมการสภาวศิ วกรท่ีจะพิจารณาเป็นการเฉพาะราย
ข้อ ๗ ให้คณะกรรมการสภาวิศวกรรับรองปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรในการ
ประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุมให้แก่ผู้ยื่นคําขอ หากพิจารณาแล้วเห็นว่าหลักสูตรของปริญญา
ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรท่ีขอให้รับรองเป็นไปตามข้อ ๘ คุณสมบัติของผู้เข้ารับการศึกษา
ในหลักสูตรดังกล่าวเป็นไปตามข้อ ๙ ประธานหลักสูตรและอาจารย์ประจําหลักสูตรมีลักษณะตาม
ขอ้ ๑๐ และสถานศกึ ษามลี กั ษณะตามข้อ ๑๑
ขอ้ ๘ หลักสูตรของปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรที่ขอให้รับรอง ต้องมีลักษณะ
ดังต่อไปน้ี
(๑) จัดการศึกษาในระบบทวิภาคทีม่ กี ารเรียนการสอนทัง้ ในภาคทฤษฎแี ละภาคปฏบิ ัติ
(๒) มกี ารเรยี นการสอนวชิ าพื้นฐานทางวทิ ยาศาสตร์ (Basic Sciences) วิชาพื้นฐานทางด้าน
วิศวกรรม (Basic Engineering) และวิชาเฉพาะทางวิศวกรรม (Specific Engineering) โดยวิชา
เฉพาะทางวิศวกรรมต้องประกอบด้วยแขนงวิชาย่อยไม่น้อยกว่าสี่แขนงวิชา และวิชาพ้ืนฐานทางด้าน
วิศวกรรมและวิชาเฉพาะทางวศิ วกรรม ตอ้ งมหี นว่ ยกิตรวมกันไม่น้อยกวา่ แปดสิบสีห่ น่วยกิต
การคํานวณหน่วยกิต ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์และวิธีการที่คณะกรรมการการอุดมศึกษา
กําหนด
ในกรณหี ลักสูตรของปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรท่ีขอให้รับรองไม่มีลักษณะตาม (๑)
การเทียบรายละเอียดและสาระของวิชาพื้นฐานและวิชาเฉพาะตามวรรคหน่ึงให้เป็นไปตามที่คณะกรรมการ
สภาวศิ วกรกาํ หนด

277

เลม่ ๑๒๘ ตอนพิเศษ ๒๖ ง หนา้ ๖๑ ๔ มนี าคม ๒๕๕๔
ราชกิจจานเุ บกษา

รายละเอียดและสาระของวิชาและแผนการจัดการศึกษาตาม (๒) ให้เป็นไปตามท่ี
คณะกรรมการสภาวิศวกรกาํ หนด

ขอ้ ๙ ผู้เข้ารับการศึกษาในหลักสูตรของปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรที่ขอให้
รับรองต้องสําเร็จการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาปีท่ี ๖ หรือเทียบเท่า หรือสําเร็จการศึกษาหลักสูตร
ประกาศนยี บัตรวิชาชพี ชนั้ สูง

ในกรณีที่ผู้เข้ารับการศึกษาในหลักสูตรของปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรท่ีขอให้
รับรอง สําเร็จการศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง สถานศึกษายกเว้นรายวิชาให้ผู้นั้น
ได้ไมเ่ กินสามสบิ ห้าหนว่ ยกิต

ผู้ซึ่งผ่านการเรียนการสอนวิชาพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ตามหลักสูตรท่ีคณะกรรมการ
สภาวิศวกรได้รับรองปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม
สามารถขอเทยี บโอนวิชาพ้นื ฐานทางวทิ ยาศาสตร์ได้

ข้อ ๑๐ ประธานหลักสูตร อาจารย์ประจําหลักสูตร และอาจารย์ผู้สอนต้องมีคุณสมบัติ
ดังต่อไปนี้

(๑) ประธานหลกั สูตรในสาขาวิศวกรรมใดอย่างน้อยต้องสําเร็จการศึกษาระดับปริญญาอย่างน้อย
สองระดับในสาขาวิศวกรรมน้ัน หรือสําเร็จการศึกษาระดับปริญญาหน่ึงระดับในสาขาวิศวกรรมน้ัน
และมีตําแหน่งทางวิชาการไม่ตํ่ากว่ารองศาสตราจารย์หรือมีประสบการณ์ด้านการสอนในสาขาวิศวกรรมนั้น
อย่างน้อยสิบปี

(๒) อาจารย์ผสู้ อนวชิ าพน้ื ฐานทางวิทยาศาสตร์ อยา่ งน้อยตอ้ งสาํ เร็จการศึกษาระดับปริญญาโท
ทางด้านนน้ั หรือทางวิศวกรรมศาสตร์

(๓) อาจารยผ์ ู้สอนวิชาพน้ื ฐานทางด้านวิศวกรรมต้องมคี ุณสมบัตอิ ยา่ งใดอย่างหน่งึ ดงั ต่อไปน้ี
ก. สําเรจ็ การศึกษาระดบั ปรญิ ญาตรแี ละไมต่ ํา่ กว่าปริญญาโททางวศิ วกรรมศาสตร์
ข. สําเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีด้านอน่ื นอกจากวศิ วกรรมศาสตร์ แต่สาํ เร็จการศึกษา

ไมต่ ่ํากว่าปรญิ ญาโททางวิศวกรรมศาสตร์ และมปี ระสบการณ์ดา้ นการสอนทางวศิ วกรรมศาสตร์อย่างน้อย
สามปี

ค. เปน็ ผสู้ อนในหลักสูตรทีส่ ภาวิศวกรรับรองกอ่ นปีการศกึ ษา ๒๕๔๖
(๔) อาจารย์ผู้สอนวิชาพื้นฐานทางด้านวิศวกรรมที่คาบเก่ียวกับวิชาพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์
ต้องสําเรจ็ การศึกษาระดบั ปริญญาตรแี ละปริญญาโททางวศิ วกรรมศาสตร์หรอื วทิ ยาศาสตร์
(๕) อาจารย์ผู้สอนวิชาเฉพาะทางวิศวกรรม ตอ้ งมคี ุณสมบัติอยา่ งใดอยา่ งหนึง่ ดังตอ่ ไปนี้

ก. สําเรจ็ การศกึ ษาระดับปริญญาตรีและไมต่ ํา่ กว่าปริญญาโททางวิศวกรรมศาสตร์
ข. สําเรจ็ การศึกษาระดบั ปริญญาตรดี ้านอ่ืนนอกจากวิศวกรรมศาสตร์ แต่สําเรจ็ การศึกษา
ไม่ต่ํากว่าปริญญาโททางวิศวกรรมศาสตร์ และมีประสบการณ์ด้านการสอนทางวิศวกรรมศาสตร์
อย่างนอ้ ยห้าปี
ค. สําเรจ็ การศึกษาระดบั ปริญญาทางวิศวกรรมศาสตรอ์ ย่างน้อยสองระดับ
ง. เป็นผ้สู อนในหลักสตู รท่ีสภาวิศวกรรับรองกอ่ นปกี ารศกึ ษา ๒๕๔๖

278

เล่ม ๑๒๘ ตอนพิเศษ ๒๖ ง หนา้ ๖๒ ๔ มนี าคม ๒๕๕๔
ราชกจิ จานเุ บกษา

อาจารย์ประจําหลักสตู รซงึ่ ทาํ หนา้ ทีด่ า้ นการสอนในแตล่ ะสาขาวศิ วกรรมต้องมอี ย่างนอ้ ยสองคน
ในกรณีทสี่ ถานศึกษาร้องขอและคณะกรรมการสภาวิศวกรพิจารณาแล้วเหน็ วา่ เป็นกรณีท่ีมีความ
จาํ เป็น คณะกรรมการสภาวศิ วกรอาจผอ่ นผันคณุ สมบัตขิ องประธานหลักสตู รหรอื อาจารย์ประจาํ หลักสูตร
ตามวรรคหน่ึงหรือวรรคสอง ทั้งหมดหรือแตบ่ างส่วนกไ็ ด้
ขอ้ ๑๑ สถานศึกษาต้องมีห้องเรียน ห้องปฏิบัติการ วัสดุอุปกรณ์การเรียนการสอน แหล่ง
บริการข้อมูลทางวิชาการ และจํานวนผู้ช่วยสอนตามท่ีคณะกรรมการสภาวิศวกรเห็นสมควร รวมทั้ง
ต้องผา่ นการประเมินคณุ ภาพการศกึ ษาจากหนว่ ยงานทค่ี ณะกรรมการสภาวศิ วกรเหน็ สมควร
ขอ้ ๑๒ ให้ปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรเทียบเท่าปริญญาและผู้ท่ีได้ศึกษา
ตามหลักสูตร ทไี่ ด้รับการรบั รองแลว้ ตามพระราชบัญญัติวิชาชีพวิศวกรรม พ.ศ. ๒๕๐๕ และข้อบังคับ
สภาวิศวกร ว่าด้วยการรับรองปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรเทียบเท่าปริญญาในสาขา
วิศวกรรมศาสตร์ พ.ศ. ๒๕๔๓ เป็นปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรและผู้ที่ได้ศึกษา
ตามหลกั สูตรในการประกอบวชิ าชีพวศิ วกรรมควบคมุ ที่คณะกรรมการสภาวศิ วกรไดร้ บั รองตามข้อบงั คบั นี้

ประกาศ ณ วันที่ ๓๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๔

ทวี บตุ รสนุ ทร
นายกสภาวิศวกร

279

เล่ม ๑๓๖ ตอนพเิ ศษ ๓๑ ง หน้า ๕๐ ๔ กมุ ภาพันธ์ ๒๕๖๒
ราชกิจจานเุ บกษา

ข้อบังคับสภาวิศวกร

ว่าดว้ ยการรับรองปรญิ ญา ประกาศนียบตั ร หรอื วฒุ บิ ตั ร

ในการประกอบวชิ าชีพวศิ วกรรมควบคมุ (ฉบบั ที่ ๒)
พ.ศ. ๒๕๖๑

โดยท่ีเป็นการสมควรแก้ไขเพิ่มเติมข้อบังคับสภาวิศวกร ว่าด้วยการรับรองปริญญา
ประกาศนยี บตั ร หรอื วุฒิบตั รในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคมุ พ.ศ. ๒๕๕๔

อาศัยอานาจตามความในมาตรา ๘ (๓) และ (๖) (ฎ) แห่งพระราชบัญญตั วิ ิศวกร พ.ศ. ๒๕๔๒
สภาวิศวกรโดยมติท่ีประชุมใหญ่วิสามัญ ครั้งที่ ๑/๒๕๖๐ เมื่อวันท่ี ๖ กรกฎาคม ๒๕๖๐ และ
โดยความเหน็ ชอบของสภานายกพเิ ศษแหง่ สภาวศิ วกรออกข้อบังคับไว้ ดังตอ่ ไปนี้

ข้อ ๑ ข้อบังคับนี้เรียกว่า “ข้อบังคับสภาวิศวกร ว่าด้วยการรับรองปริญญา
ประกาศนียบตั ร หรือวุฒิบตั รในการประกอบวิชาชีพวศิ วกรรมควบคมุ (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๖๑”

ข้อ ๒ ขอ้ บังคบั น้ใี ห้ใชบ้ ังคบั ตงั้ แต่วนั ถดั จากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นตน้ ไป
ขอ้ ๓ ให้ยกเลิกบทนิยามคาว่า “หลักสูตร” และ “อาจารย์ประจาหลักสูตร” ในข้อ ๔
ของข้อบงั คบั สภาวิศวกร ว่าด้วยการรับรองปริญญา ประกาศนยี บัตร หรือวุฒิบัตรในการประกอบวชิ าชพี
วิศวกรรมควบคมุ พ.ศ. ๒๕๕๔ และใหใ้ ช้ความตอ่ ไปน้แี ทน

““หลกั สตู ร” หมายความว่า หลกั สูตรการศกึ ษาระดบั ปรญิ ญา ประกาศนยี บตั ร หรอื วฒุ บิ ตั ร
ในสาขาวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม ทั้งนี้ ใหร้ วมถึงหลกั สูตรปฏิบตั ิการตามประกาศกระทรวงศกึ ษาธิการ

“อาจารย์ประจาหลักสูตร” หมายความว่า อาจารย์ประจาที่มีคุณวุฒิตรงหรือสัมพันธ์กับ
สาขาวิชาของหลักสูตรที่เปิดสอน ซ่ึงมีหน้าที่สอนและค้นคว้าวิจัยในสาขาวิชาดังกล่าว ทั้งน้ี สามารถ
เป็นอาจารย์ประจาหลักสูตรหลายหลักสูตรได้ในเวลาเดียวกัน แต่ต้องเป็นหลักสูตรท่ีอาจารย์ผู้น้ัน
มคี ุณวุฒติ รง หรือสมั พนั ธก์ ับสาขาวชิ าของหลักสูตร แต่ไมร่ วมถึงประธานหลักสตู ร”

ขอ้ ๔ ให้เพิ่มความต่อไปน้ีเป็นคานิยามในข้อ ๔ ของข้อบังคับสภาวิศวกร ว่าด้วย
การรบั รองปริญญา ประกาศนียบตั ร หรอื วุฒิบตั รในการประกอบวชิ าชพี วศิ วกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๕๔

““อาจารย์ประจาที่นามาคิดสัดสว่ น” หมายความวา่ อาจารยป์ ระจาท่มี ภี ารกจิ หลกั ดา้ นการสอน
แ ล ะ ใ ห้ ค า ป รึ ก ษ า แ ล ะ ส า เ ร็ จ ก า ร ศึ ก ษ า ร ะ ดั บ ป ริ ญ ญ า โ ท ข้ึ น ไ ป ใ น ส า ข า ที่ ต ร ง ห รื อ สั ม พั น ธ์ กั บ
สาขาที่ขอรับรองปรญิ ญา”

ขอ้ ๕ ให้เพิ่มความต่อไปน้ีเป็นวรรคสาม วรรคส่ี และวรรคห้า ในข้อ ๖ ของข้อบังคับ

สภาวิศวกร ว่าด้วยการรบั รองปรญิ ญา ประกาศนียบตั ร หรือวุฒบิ ัตรในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคมุ
พ.ศ. ๒๕๕๔

“กรณีหลักสูตรใหม่จะต้องยื่นคาขอและได้รับการรับรองปริญญา ประกาศนียบัตร
หรอื วฒุ บิ ัตรในการประกอบวิชาชพี วศิ วกรรมควบคมุ กอ่ นเปิดรับนักศึกษา

280

เล่ม ๑๓๖ ตอนพเิ ศษ ๓๑ ง หน้า ๕๑ ๔ กุมภาพนั ธ์ ๒๕๖๒
ราชกจิ จานเุ บกษา

กรณีหลักสูตรปรับปรุงจะต้องย่ืนคาขอรับรองปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตร ในการ
ประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุมภายในหน่ึงปี นับแต่วันท่ีสถานศึกษาให้ความเห็นชอบหลักสูตรปรับปรุง
ตามกฎหมายจดั ต้งั สถานศกึ ษาน้นั

กรณีตามวรรคสามและวรรคสี่ หากสถานศึกษาร้องขอและคณะกรรมการสภาวศิ วกรพิจารณาแล้ว
เห็นว่าเป็นกรณีท่ีมีเหตุสุดวิสัย หรือเหตุจาเป็นท่ีมีเหตุผลอันสมควรที่สถานศึกษาไม่สามารถย่ืนคาขอ
รับรองปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุมได้ภายในเวลา
ทก่ี าหนด คณะกรรมการสภาวศิ วกรอาจพจิ ารณาผ่อนผันเปน็ รายกรณี”

ขอ้ ๖ ใหย้ กเลิกความในข้อ ๘ ของข้อบงั คบั สภาวิศวกรวา่ ดว้ ยการรับรองปริญญา ประกาศนียบตั ร
หรือวฒุ ิบตั รในการประกอบวิชาชพี วศิ วกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๕๔ และให้ใช้ความตอ่ ไปนแี้ ทน

“ข้อ ๘ หลักสูตรของปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรที่ขอให้รับรอง ต้องมีลักษณะ
ดังต่อไปนี้

(๑) จัดการศกึ ษาในระบบทวภิ าคท่มี กี ารเรยี นการสอนทั้งในภาคทฤษฎแี ละภาคปฏิบตั ิ
(๒) มีการเรียนการสอนวชิ าพ้นื ฐานทางวิทยาศาสตร์ (Basic Sciences) วชิ าพ้ืนฐานทางดา้ น
วิศวกรรม (Basic Engineering) และวิชาเฉพาะทางวิศวกรรม (Specific Engineering) โดยวิชา
เฉพาะทางวิศวกรรมต้องประกอบด้วยแขนงวิชาย่อยไม่น้อยกว่าส่ีแขนงวิชา และวิชาพ้ืนฐานทางด้าน
วศิ วกรรมและวิชาเฉพาะทางวิศวกรรม ต้องมีหน่วยกิตรวมกนั ไม่น้อยกว่าเจด็ สบิ สองหน่วยกติ
การคานวณหน่วยกิต ให้เปน็ ไปตามหลักเกณฑ์และวธิ ีการทค่ี ณะกรรมการการอุดมศึกษากาหนด
ในกรณีหลักสูตรของปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรที่ขอให้รับรองไม่มีลักษณะตาม (๑)
การเทียบรายละเอียดและสาระของวชิ าพ้ืนฐานและวชิ าเฉพาะตามวรรคหน่ึงให้เป็นไปตามที่คณะกรรมการ
สภาวิศวกรกาหนด
รายละเอียดและสาระของวิชาและแผนการจัดการศึกษาตาม (๒) ให้เป็นไปตามที่
คณะกรรมการสภาวิศวกรกาหนด ทั้งนี้ สถานศึกษาจะต้องจัดแผนการศึกษาโดยคานึงถึงลาดับ
การเรียนรู้ ตลอดจนสามารถวดั และประเมินผลการเรยี นรขู้ องผเู้ รียนในหลักสูตรได้
ขอ้ ๗ ให้ยกเลิกความในข้อ ๑๐ ของข้อบังคับสภาวิศวกรว่าด้วยการรับรองปริญญา
ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๕๔ และให้ใช้
ความต่อไปนีแ้ ทน
“ข้อ ๑๐ ประธานหลักสูตร อาจารย์ประจาหลักสูตร และอาจารย์ผู้สอน ต้องมีคุณสมบัติ
ดงั ต่อไปนี้

281

เล่ม ๑๓๖ ตอนพเิ ศษ ๓๑ ง หน้า ๕๒ ๔ กุมภาพนั ธ์ ๒๕๖๒
ราชกิจจานเุ บกษา

(๑) ประธานหลักสูตรในสาขาวิศวกรรมใดอย่างน้อยต้องสาเร็จการศึกษาระดับปริญญา
ไม่น้อยกว่าสองระดับในสาขาวิศวกรรมน้ัน หรือสาเร็จการศึกษาระดับปริญญาหนึ่งระดับในสาขา
วิศวกรรมน้ันและมีตาแหน่งทางวิชาการไม่ต่ากว่ารองศาสตราจารย์หรือมีประสบการณ์ด้านการสอน
ในสาขาวศิ วกรรมน้ันอย่างน้อยสบิ ปี

(๒) อาจารย์ประจาหลักสูตรซ่ึงทาหน้าที่ด้านการสอนในแต่ละสาขาวิศวกรรมต้องมีอย่างน้อย
สองคนและสาเร็จการศกึ ษาระดับปริญญาทางวศิ วกรรมศาสตรอ์ ยา่ งนอ้ ยสองระดบั ในสาขานน้ั

(๓) อาจารย์ผู้สอนวิชาพ้ืนฐานทางวิทยาศาสตร์ อย่างน้อยต้องสาเร็จการศึกษาระดับปริญญา
โททางดา้ นนน้ั หรอื ทางวิศวกรรมศาสตร์

(๔) อาจารยผ์ ู้สอนวิชาพืน้ ฐานทางด้านวิศวกรรมต้องมคี ุณสมบัติอย่างใดอย่างหน่ึง ดังต่อไปนี้
ก. สาเรจ็ การศึกษาระดบั ปริญญาตรแี ละไม่ต่ากว่าปริญญาโททางวิศวกรรมศาสตร์
ข. สาเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีด้านอื่นนอกจากวิศวกรรมศาสตร์ แต่สาเร็จการศึกษา
ไม่ตา่ กวา่ ปรญิ ญาโททางวศิ วกรรมศาสตร์ และมปี ระสบการณ์ดา้ นการสอนทางวิศวกรรมอย่างนอ้ ยสามปี
ค. เป็นผูส้ อนในหลักสตู รที่สภาวศิ วกรรับรองก่อนปีการศึกษา ๒๕๔๖
(๕) อาจารย์ผู้สอนวิชาพ้ืนฐานทางด้านวิศวกรรมที่คาบเก่ียวกับวิชาพ้ืนฐานทางวิทยาศาสตร์
ตอ้ งสาเร็จการศึกษาระดบั ปรญิ ญาตรแี ละปรญิ ญาโททางวิศวกรรมศาสตรห์ รอื วทิ ยาศาสตร์
(๖) อาจารยผ์ ู้สอนวชิ าเฉพาะทางวิศวกรรม ตอ้ งมีคุณสมบัตอิ ยา่ งใดอยา่ งหน่งึ ดังต่อไปนี้
ก. สาเรจ็ การศึกษาระดับปรญิ ญาตรแี ละไม่ต่ากว่าปริญญาโททางวิศวกรรมศาสตร์ในสาขาที่ตรง
หรือสมั พนั ธ์กันกบั วิชาที่สอน
ข. สาเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีด้านอ่ืนนอกจากวิศวกรรมศาสตร์ แต่สาเร็จการศึกษา
ไม่ต่ากวา่ ปรญิ ญาโททางวิศวกรรมศาสตร์ และมีประสบการณด์ ้านการสอนทางวิศวกรรมอย่างน้อยห้าปี

ในสาขาที่ตรงหรือสัมพันธ์กันกับวิชาท่ีสอน
ค. สาเร็จการศึกษาระดับปริญญาทางวิศวกรรมศาสตร์อย่างน้อยสองระดับ ในสาขาที่ตรง

หรอื สัมพนั ธก์ ันกับวิชาทสี่ อน
ง. เปน็ ผสู้ อนในหลกั สูตรท่ีสภาวิศวกรรบั รองกอ่ นปีการศึกษา ๒๕๔๖
จ. อาจารย์ผู้สอนวิชาปฏิบัติการในหลักสูตรปฏิบัติการ ต้องมีคุณสมบัติอย่างใดอย่างหน่ึง

ตาม (๖) ก. ถงึ ง. หรือมีคุณสมบตั ิ ดังตอ่ ไปน้ี
๑) สาเรจ็ การศึกษาระดับปริญญาตรที างวศิ วกรรมศาสตร์ในสาขาทต่ี รงหรือสัมพนั ธ์กันกับวิชาท่ีสอน

และมปี ระสบการณ์การทางานที่เก่ียวขอ้ งกบั วชิ าที่สอนมาแลว้ อย่างน้อยหกปี หรือ
๒) สาเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีทางวิศวกรรมศาสตร์ ในสาขาท่ีตรงหรือสัมพันธ์กัน

กับวิชาท่สี อน และมใี บอนุญาตประกอบวชิ าชพี วศิ วกรรมควบคมุ ในสาขาที่เกยี่ วขอ้ งกบั วิชาท่ีสอน ตงั้ แต่
ระดับสามัญวิศวกรข้นึ ไป

282

เล่ม ๑๓๖ ตอนพเิ ศษ ๓๑ ง หน้า ๕๓ ๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒
ราชกจิ จานเุ บกษา

อัตราส่วนระหว่างอาจารย์ประจาท่ีนามาคิดสัดส่วนต้องไม่น้อยกว่าหนึ่งคน ต่อนักศึกษา
เต็มเวลาตั้งแตร่ ะดบั ชั้นปีที่สองข้นึ ไป จานวนยีส่ บิ คน

ในกรณีท่ีสถานศึกษาร้องขอและคณะกรรมการสภาวิศวกรพิจารณาแล้วเห็นว่าเป็นกรณีท่ีมี
ความจาเป็นอันมิอาจก้าวล่วงได้ คณะกรรมการสภาวิศวกรอาจผ่อนผันคุณสมบัติของประธานหลกั สตู ร
อาจารยป์ ระจาหลักสตู ร หรืออาจารยผ์ ู้สอน ทง้ั หมดหรือแต่บางสว่ นกไ็ ด้”

ขอ้ ๘ ให้เพิ่มความต่อไปน้ีเป็นข้อ ๑๓ ของข้อบังคับสภาวิศวกร ว่าด้วยการรับรองปริญญา
ประกาศนยี บตั ร หรือวุฒบิ ตั รในการประกอบวิชาชพี วิศวกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๕๔

“ข้อ ๑๓ ในกรณีท่ีไม่ได้อยู่ภายใต้ข้อบังคับสภาวิศวกรว่าด้วยการรับรองปริญญา

ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๕๔ หรือระเบียบ
คณะกรรมการสภาวศิ วกร วา่ ด้วยวชิ าพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ วิชาพื้นฐานทางด้านวิศวกรรม และวชิ า
เฉพาะทางวิศวกรรม ที่สภาวิศวกรจะให้การรับรองปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรในการ
ประกอบวชิ าชพี วิศวกรรมควบคมุ ใหค้ ณะกรรมการสภาวิศวกรให้ความเหน็ ชอบในแต่ละกรณี”

ข้อ ๙ ใหเ้ พ่ิมความต่อไปนเ้ี ปน็ ข้อ ๑๔ ของข้อบงั คบั สภาวิศวกร วา่ ดว้ ยการรับรองปริญญา
ประกาศนียบตั ร หรอื วุฒิบัตรในการประกอบวิชาชพี วิศวกรรมควบคมุ พ.ศ. ๒๕๕๔

“ข้อ ๑๔ หลักสูตรที่ได้รับการรับรองมาตรฐานคุณภาพการศึกษาวิศวกรรมศาสตร์
ตามระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกร ว่าด้วยการรับรองมาตรฐานคุณภาพการศึกษาวศิ วกรรมศาสตร์
คณะกรรมการสภาวิศวกรจะรับรองปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรในการประกอบวิชาชีพ
วศิ วกรรมควบคมุ ให้ โดยมีกาหนดครั้งละไม่เกนิ หกปี”

ขอ้ ๑๐ ข้อบังคับน้ีไม่ใช้กับหลักสูตรท่ีสถาบันการศึกษาได้รับความเห็นชอบหลักสูตร
ตามกฎหมายจัดต้ังสถานศึกษาก่อนวันท่ีข้อบังคับน้ีใช้บังคับ โดยให้นาข้อบังคับสภาวิศวกร ว่าด้วย

การรับรองปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๕๔
มาใชบ้ ังคับ เวน้ แต่หลกั สตู รทไี่ ดร้ บั การรบั รองมาตรฐานคณุ ภาพการศึกษาวิศวกรรมศาสตร์

ประกาศ ณ วนั ที่ 19 ธนั วาคม พ.ศ. ๒๕๖๑
กมล ตรรกบตุ ร
นายกสภาวศิ วกร

283

หน้า ๗๑ ๒๐ กันยายน ๒๕๖๔
เล่ม ๑๓๘ ตอนพิเศษ ๒๒๔ ง ราชกิจจานเุ บกษา

ขอ้ บังคบั สภาวศิ วกร

ว่าดว้ ยการรับรองปริญญา ประกาศนียบตั ร หรอื วฒุ ิบตั ร
ในการประกอบวิชาชพี วิศวกรรมควบคุม (ฉบบั ท่ี ๓)
พ.ศ. ๒๕๖๔

โดยท่เี ปน็ การสมควรแก้ไขเพ่ิมเติมขอ้ บังคบั สภาวิศวกร ว่าด้วยการรบั รองปริญญา ประกาศนียบตั ร
หรอื วฒุ ิบัตรในการประกอบวิชาชพี วิศวกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๕๔ และขอ้ บังคบั สภาวิศวกร ว่าดว้ ย
การรับรองปรญิ ญา ประกาศนยี บัตร หรอื วุฒิบัตรในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม (ฉบับที่ ๒)
พ.ศ. ๒๕๖๑

อาศยั อานาจตามความในมาตรา ๘ (๓) และ (๖) (ฎ) แหง่ พระราชบญั ญตั ิวศิ วกร พ.ศ. ๒๕๔๒
สภาวศิ วกรโดยมติทีป่ ระชุมใหญ่สามัญสภาวิศวกร เม่อื วันท่ี ๑๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๔ และโดยความเห็นชอบ
ของสภานายกพเิ ศษแหง่ สภาวิศวกรออกขอ้ บงั คบั ไว้ ดงั ต่อไปน้ี

ขอ้ ๑ ขอ้ บงั คับน้เี รียกว่า “ข้อบงั คบั สภาวิศวกร วา่ ด้วยการรับรองปริญญา ประกาศนยี บัตร
หรอื วุฒบิ ัตรในการประกอบวิชาชีพวศิ วกรรมควบคุม (ฉบบั ที่ ๓) พ.ศ. ๒๕๖๔”

ข้อ ๒ ขอ้ บังคับน้ีให้ใชบ้ งั คบั ตั้งแต่วนั ถดั จากวนั ประกาศในราชกจิ จานเุ บกษาเป็นตน้ ไป
ข้อ ๓ ให้ยกเลกิ บทนิยามคาวา่ “อาจารย์ประจาหลกั สตู ร” “ประธานหลกั สูตร” และ
“อาจารย์ประจาทน่ี ามาคดิ สัดส่วน” ในขอ้ ๔ ของขอ้ บงั คับสภาวศิ วกร วา่ ดว้ ยการรับรองปริญญา
ประกาศนียบัตร หรอื วฒุ บิ ัตรในการประกอบวิชาชพี วิศวกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๕๔ ซึ่งแกไ้ ขเพิม่ เตมิ
โดยขอ้ บงั คบั สภาวศิ วกร วา่ ด้วยการรับรองปริญญา ประกาศนียบตั ร หรือวฒุ ิบัตรในการประกอบ
วชิ าชีพวิศวกรรมควบคมุ (ฉบบั ที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๖๑
ขอ้ ๔ ให้เพิ่มความต่อไปน้ีเป็นคานิยามในข้อ ๔ ของข้อบังคับสภาวิศวกรว่าดว้ ย
การรบั รองปริญญา ประกาศนยี บตั ร หรือวฒุ บิ ตั รในการประกอบวชิ าชพี วิศวกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๕๔
““การรบั รองปรญิ ญา ประกาศนยี บตั ร หรือวฒุ บิ ตั รในการประกอบวชิ าชพี วศิ วกรรมควบคมุ ”
หมายความวา่ การรับรองปริญญา ประกาศนยี บัตร หรอื วุฒบิ ตั ร ของหลักสูตรที่สถาบนั การศึกษา
ทย่ี น่ื คาขอไดจ้ ดั ให้มีวตั ถปุ ระสงค์ องค์ความรู้ และกรอบความสามารถในการประกอบวชิ าชพี วิศวกรรม
ควบคมุ ตามหลกั เกณฑ์ วิธกี าร และเงือ่ นไขท่ีกาหนดไวใ้ นข้อบงั คบั นี้”
ข้อ ๕ ใหย้ กเลิกความในวรรคสองในขอ้ ๖ ของข้อบังคบั สภาวศิ วกร ว่าดว้ ยการรบั รอง
ปรญิ ญา ประกาศนยี บตั ร หรอื วุฒิบตั รในการประกอบวชิ าชพี วิศวกรรมควบคมุ พ.ศ. ๒๕๕๔ ซ่ึงแกไ้ ข
เพิ่มเติมโดยขอ้ บงั คับสภาวิศวกร ว่าด้วยการรับรองปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรในการ
ประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม (ฉบบั ท่ี ๒) พ.ศ. ๒๕๖๑ และใหใ้ ชค้ วามต่อไปนี้แทน
“เอกสารหลักฐานตามวรรคหนึ่ง อยา่ งน้อยตอ้ งประกอบดว้ ย
(๑) หลักสตู รของปริญญา ประกาศนียบตั ร หรอื วฒุ ิบตั รที่ขอให้รับรอง

284

หน้า ๗๒ ๒๐ กันยายน ๒๕๖๔
เล่ม ๑๓๘ ตอนพิเศษ ๒๒๔ ง ราชกิจจานุเบกษา

(๒) คารับรองตนเอง (Self-Declaration) ของสถาบันการศึกษา ตามแบบทค่ี ณะกรรมการ
สภาวศิ วกรกาหนด”

ขอ้ ๖ ให้ยกเลิกความในขอ้ ๘ ของข้อบงั คับสภาวิศวกร ว่าด้วยการรับรองปริญญา
ประกาศนยี บตั ร หรอื วฒุ ิบัตรในการประกอบวชิ าชพี วิศวกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๕๔ ซึง่ แกไ้ ขเพิ่มเตมิ
โดยข้อบงั คับสภาวศิ วกร ว่าด้วยการรบั รองปริญญา ประกาศนยี บตั ร หรอื วุฒบิ ตั รในการประกอบ
วิชาชพี วศิ วกรรมควบคมุ (ฉบบั ท่ี ๒) พ.ศ. ๒๕๖๑ และให้ใชค้ วามตอ่ ไปนแ้ี ทน

“ขอ้ ๘ หลักสูตรของปรญิ ญา ประกาศนยี บัตร หรือวฒุ ิบตั รทข่ี อให้รบั รอง ตอ้ งมลี กั ษณะ
ดังตอ่ ไปนี้

(๑) หลักสูตรต้องมีวัตถปุ ระสงค์และองค์ความรู้ตามที่คณะกรรมการสภาวิศวกรกาหนด
เพื่อให้ผู้ที่สาเร็จการศึกษาจากหลกั สูตรสามารถประกอบวชิ าชพี ตามกรอบความสามารถในการประกอบ
วิชาชพี วศิ วกรรมควบคุม ในสาขาทขี่ อรับรองได้อยา่ งเหมาะสม ท้งั นี้ กรณีหลกั สูตรท่ีมีการขอรบั รอง
มากกว่าหน่งึ สาขาวิชาชพี วศิ วกรรมควบคุม หลักสตู รดงั กลา่ วจะต้องมีองค์ความรู้ในสาขาวิชาชพี
วศิ วกรรมควบคมุ นน้ั ๆ ทข่ี อรบั รองครบถว้ นดว้ ย

(๒) รายละเอียดและสาระของวิชา รวมท้ังกรณที ม่ี ีการเทยี บโอนโดยมีการวดั และประเมินผล
การเรียนร้ตู ้องมอี งคค์ วามรใู้ นการประกอบวชิ าชีพวิศวกรรมควบคุม ตามที่คณะกรรมการสภาวิศวกร
กาหนด

(๓) โครงสรา้ งหลักสตู รตอ้ งมีจานวนหน่วยกิตในหมวดวชิ าเฉพาะ เป็นไปตามกฎหมายวา่ ดว้ ย
การอดุ มศกึ ษาและกฎหมายอื่นทเ่ี กยี่ วข้องกาหนด และตอ้ งมีวิชาเฉพาะทางวศิ วกรรมทเ่ี ปน็ องคค์ วามรู้
ในสาขาวิชาชพี วิศวกรรมควบคุมทีข่ อรับรองน้นั ไมน่ อ้ ยกวา่ ๓๐ หนว่ ยกติ ”

ข้อ ๗ ให้ยกเลิกวรรคสองและวรรคสาม ในข้อ ๙ ของขอ้ บังคบั สภาวิศวกร ว่าด้วย
การรับรองปรญิ ญา ประกาศนยี บตั ร หรอื วฒุ บิ ตั รในการประกอบวชิ าชพี วิศวกรรมควบคมุ พ.ศ. ๒๕๕๔

ข้อ ๘ ให้ยกเลกิ ความในขอ้ ๑๐ ของขอ้ บงั คับสภาวศิ วกร ว่าด้วยการรบั รองปรญิ ญา
ประกาศนียบตั ร หรือวุฒบิ ัตรในการประกอบวชิ าชีพวศิ วกรรมควบคมุ พ.ศ. ๒๕๕๔ ซง่ึ แก้ไขเพิม่ เตมิ
โดยขอ้ บังคับสภาวศิ วกร ว่าด้วยการรับรองปริญญา ประกาศนยี บัตร หรอื วุฒบิ ตั รในการประกอบ
วชิ าชีพวศิ วกรรมควบคุม (ฉบบั ท่ี ๒) พ.ศ. ๒๕๖๑ และใหใ้ ช้ความตอ่ ไปนแี้ ทน

“ข้อ ๑๐ คุณสมบตั แิ ละจานวนของประธานหลกั สูตร อาจารยป์ ระจาหลักสตู ร และอาจารยผ์ สู้ อน
ให้เปน็ ไปตามกฎหมายวา่ ดว้ ยการอดุ มศกึ ษาและกฎหมายอน่ื ทีเ่ กย่ี วขอ้ งกาหนด”

ข้อ ๙ ให้ยกเลกิ ความในข้อ ๑๑ ของขอ้ บังคับสภาวศิ วกร ว่าด้วยการรับรองปรญิ ญา
ประกาศนียบัตร หรือวุฒบิ ัตรในการประกอบวิชาชพี วิศวกรรมควบคมุ พ.ศ. ๒๕๕๔ และให้ใช้ความ
ตอ่ ไปนแี้ ทน

“ขอ้ ๑๑ สถาบันการศกึ ษาตอ้ งมีการเรยี น การปฏบิ ัติการ วัสดอุ ุปกรณ์การเรยี นการสอน
และแหลง่ บรกิ ารข้อมลู ทางวิชาการ ให้สอดคลอ้ งกับองคค์ วามรใู้ นสาขาวิชาชพี วิศวกรรมควบคมุ ทขี่ อรับรอง”

285

หน้า ๗๓ ๒๐ กันยายน ๒๕๖๔
เล่ม ๑๓๘ ตอนพิเศษ ๒๒๔ ง ราชกจิ จานุเบกษา

ขอ้ ๑๐ ข้อบังคับนี้ไม่ใช้กับหลักสูตรท่ีสถาบันการศึกษาได้รับความเห็นชอบหลกั สูตร
ตามกฎหมายจัดตงั้ สถานศกึ ษาก่อนวนั ที่ข้อบงั คับน้ใี ชบ้ ังคับ โดยให้นาข้อบังคับสภาวิศวกร วา่ ด้วย
การรบั รองปรญิ ญา ประกาศนียบตั ร หรอื วุฒิบัตรในการประกอบวชิ าชีพวศิ วกรรมควบคมุ พ.ศ. ๒๕๕๔
และขอ้ บงั คับสภาวศิ วกร วา่ ด้วยการรับรองปริญญา ประกาศนยี บตั ร หรอื วฒุ บิ ัตรในการประกอบ
วชิ าชพี วิศวกรรมควบคุม (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๖๑ มาใชบ้ งั คับ

ประกาศ ณ วนั ท่ี 9 กนั ยายน พ.ศ. ๒๕64
ศาสตราจารยส์ ชุ ชั วรี ์ สุวรรณสวสั ดิ์
นายกสภาวศิ วกร

286

หน้า ๑ ๑๘ ตลุ าคม ๒๕๖๒
เล่ม ๑๓๖ ตอนพเิ ศษ ๒๕๙ ง ราชกจิ จานุเบกษา

ระเบยี บคณะกรรมการสภาวศิ วกร

วา่ ดว้ ยองคค์ วามรพู้ น้ื ฐานทางวิทยาศาสตร์ องค์ความรพู้ น้ื ฐานทางวิศวกรรม
และองค์ความรู้เฉพาะทางวศิ วกรรม ที่สภาวศิ วกรจะใหก้ ารรับรองปรญิ ญา ประกาศนยี บตั ร

หรอื วฒุ บิ ัตรในการประกอบวิชาชีพวศิ วกรรมควบคุม
พ.ศ. ๒๕๖๒

โดยที่เป็นการสมควรปรับปรุงระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกร ว่าด้วยวิชาพื้นฐาน
ทางวิทยาศาสตร์ วิชาพื้นฐานทางวิศวกรรม และวิชาเฉพาะทางวิศวกรรม ท่ีสภาวิศวกรจะให้
การรบั รองปริญญา ประกาศนียบัตร และวฒุ บิ ตั รในการประกอบวชิ าชพี วิศวกรรมควบคมุ

อาศัยอานาจตามความในมาตรา ๓๓ (๓) แห่งพระราชบัญญัติวิศวกร พ.ศ. ๒๕๔๒ และข้อ ๘
ของข้อบังคับสภาวิศวกร ว่าด้วยการรับรองปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรในการประกอบวิชาชีพ
วิศวกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๕๔ ซ่ึงแก้ไขเพิ่มเติมโดยข้อบังคับสภาวิศวกร ว่าด้วยการรับรองปริญญา
ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๖๑
ประกอบกับมติที่ประชุมคณะกรรมการสภาวิศวกร ครั้งที่ ๑๐-๑๐/๒๕๖๒ เม่ือวันท่ี ๑๐ ตุลาคม ๒๕๖๒
คณะกรรมการสภาวศิ วกรออกระเบยี บไว้ ดังตอ่ ไปนี้

ขอ้ ๑ ระเบียบนี้เรียกว่า “ระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกร ว่าด้วยองค์ความรู้พ้ืนฐาน
ทางวิทยาศาสตร์ องค์ความรู้พ้ืนฐานทางวศิ วกรรม และองค์ความรู้เฉพาะทางวศิ วกรรม ที่สภาวิศวกร
จะให้การรับรองปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตรในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม
พ.ศ. ๒๕๖๒”

ขอ้ ๒ ระเบียบน้ีใหใ้ ช้บงั คบั ตัง้ แตว่ นั ถัดจากวนั ประกาศในราชกิจจานุเบกษาเปน็ ตน้ ไป
ข้อ ๓ ให้ยกเลิกระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกร ว่าด้วยวิชาพ้ืนฐานทางวิทยาศาสตร์
วิชาพื้นฐานทางวิศวกรรม และวิชาเฉพาะทางวิศวกรรม ท่ีสภาวิศวกรจะให้การรับรองปริญญา
ประกาศนียบัตร และวุฒิบตั รในการประกอบวชิ าชีพวศิ วกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๕๘
ขอ้ ๔ หลักสูตรที่สภาวิศวกรจะให้การรับรองปริญญา ประกาศนียบัตร หรือวุฒิบัตร
ในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม ต้องมีวัตถุประสงค์และองค์ความรู้พ้ืนฐานทางวิทยาศาสตร์
องค์ความรู้พื้นฐานทางวิศวกรรม และองค์ความรู้เฉพาะทางวิศวกรรม เพ่ือให้ผู้ที่สาเร็จการศึกษา
จากหลักสตู รสามารถประกอบวชิ าชีพวศิ วกรรมควบคมุ ได้อยา่ งเหมาะสม

287

หน้า ๒ ๑๘ ตุลาคม ๒๕๖๒
เล่ม ๑๓๖ ตอนพเิ ศษ ๒๕๙ ง ราชกจิ จานเุ บกษา

องค์ความรู้พ้ืนฐานทางวิทยาศาสตร์ องค์ความรู้พ้ืนฐานทางวิศวกรรม และองค์ความรู้
เฉพาะทางวศิ วกรรม ให้เปน็ ไปตามรายละเอียดและสาระของวชิ าทีก่ าหนดไว้ในบัญชีท้ายระเบยี บน้ี

สถาบันการศึกษาต้องแจกแจงรายละเอียดและสาระของแต่ละวิชาเทียบกับองค์ความรู้
ทสี่ ภาวิศวกรกาหนดไว้ในระเบยี บน้ี

ขอ้ ๕ สถาบันการศึกษาสามารถกาหนดเพิ่มเติมหรือควบรวมรายละเอียดและสาระ
ของวิชาใดวิชาหนึ่งหรือหลายวิชาในแต่ละองค์ความรู้ที่สภาวิศวกรกาหนดไว้ในระเบียบนี้ได้ ทั้งน้ี
เพือ่ ประโยชน์ในการรองรบั การประกอบวิชาชพี วิศวกรรมควบคุมในสาขาทขี่ อรบั รอง ไดอ้ ย่างเหมาะสม

ขอ้ ๖ หลักสูตรท่ีสถาบันการศึกษาได้รับความเห็นชอบหลักสูตรตามกฎหมายจัดตั้ง
สถานศึกษาก่อนวันที่ระเบียบนี้ใช้บังคับ มีสิทธิเลือกว่าจะดาเนินการตามระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกร
ว่าด้วยวิชาพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ วิชาพื้นฐานทางวิศวกรรม และวิชาเฉพาะทางวิศวกรรม ท่ีสภาวิศวกร
จะให้การรับรองปรญิ ญา ประกาศนยี บัตร และวุฒิบตั รในการประกอบวชิ าชีพวิศวกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๕๘
หรอื ตามระเบียบนี้

ประกาศ ณ วนั ท่ี 10 ตลุ าคม พ.ศ. ๒๕62
สชุ ัชวีร์ สวุ รรณสวัสด์ิ
นายกสภาวศิ วกร

288

บญั ชีท้าย
ระเบียบคณะกรรมการสภาวศิ วกร ว่าดว้ ยองคค์ วามรพู้ ้นื ฐานทางวิทยาศาสตร์ องค์ความรู้พน้ื ฐาน
ทางวิศวกรรม และองคค์ วามรู้เฉพาะทางวศิ วกรรม ทีส่ ภาวิศวกรจะใหก้ ารรับรองปรญิ ญา ประกาศนยี บัตร

หรือวุฒบิ ตั รในการประกอบวชิ าชีพวศิ วกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๖๒

สาขาวศิ วกรรมโยธา

1. องคค์ วามรู้พน้ื ฐานทางวิทยาศาสตร์
ฟิสิกส์ เคมี คณิตศาสตร์ สถติ ิและความน่าจะเปน็

2. องค์ความร้พู ื้นฐานทางวศิ วกรรม
การเขียนแบบวิศวกรรม วัสดุวิศวกรรม คอมพิวเตอร์โปรแกรม กลศาสตร์วิศวกรรม วิศวกรรมสารวจ

ธรณีวทิ ยา

3. องค์ความรูเ้ ฉพาะทางวศิ วกรรม
กลมุ่ ท่ี 1 วิศวกรรมโครงสร้าง (Structural Engineering) : สามารถวิเคราะหโ์ ครงสรา้ ง ออกแบบโครงสร้าง

ภายใต้แรงกระทาในรูปแบบต่างๆ อาทิ แรงโน้มถ่วงของโลก แรงลม แรงแผ่นดินไหว และอ่ืนๆ เลือกใช้วัสดุ
สาหรบั โครงสรา้ ง (Structural Analysis, Reinforced Concrete Design, Steel and Timber Design)

กลุ่มที่ 2 วิศวกรรมการก่อสร้างและการจัดการ (Construction Engineering and Management) :
อธิบายแนวคิดและหลักการของเศรษฐศาสตร์วิศวกรรม การอธิบายแนวคิดและหลักการของการบริหาร
โครงการ เทคนิคการก่อสรา้ ง กฎหมายทเ่ี ก่ียวข้อง (Construction Management)

กลุ่มที่ 3 วิศวกรรมขนส่ง (Transportation Engineering) : วิเคราะห์ตัวแปรด้านการจราจร ออกแบบ
ระบบสัญญาน วิศวกรรมการทาง วางแผนงานขนส่ง โลจิสติกส์ (Transportation Engineering, Highway
Engineering)

กลุ่มที่ 4 วิศวกรรมแหล่งนา (Water Resource Engineering) : มีความสามารถในการวิเคราะห์กลศาสตร์
ของของไหล มีความรู้ด้านอุทกวทิ ยา ออกแบบดา้ นวศิ วกรรมชลศาสตร์ (Hydrology, Hydraulic Engineering)

กลุม่ ที่ 5 วศิ วกรรมเทคนิคธรณี (Geotechnical Engineering) : มีความรู้พนื ฐานในการวิเคราะห์คุณสมบัติ
ดนิ ในทางวศิ วกรรม วเิ คราะห์การวบิ ัตขิ องดินและแนวทางการแก้ไข สามารถเลือกใชช้ นิดฐานรากและออกแบบ
ระบบป้องกันดิน (Soil Mechanics, Foundation)

สาขาวิศวกรรมเครื่องกล
1. องคค์ วามรู้พ้นื ฐานทางวิทยาศาสตร์

คณติ ศาสตร์ ฟสิ กิ ส์ และเคมี

2. องคค์ วามรู้พน้ื ฐานทางวิศวกรรม
กลุ่มที่ 1 พืนฐานการออกแบบ (Design Fundamentals) ความรู้ท่ีเกี่ยวข้องกับ Mechanical Drawing,

Statics and Dynamics, Mechanical Engineering Process
กลุ่มที่ 2 ความรู้ทางดิจิทัล (Digital Literacy) ความรู้ที่เกี่ยวข้องกับ Digital Technology in

Mechanical Engineering
กลุ่มท่ี 3 พืนฐานทางความร้อนและของไหล (Thermo-fluids Fundamentals) ความรู้ท่ีเกี่ยวข้องกับ

Thermodynamics, Fluid Mechanics
กลุ่มที่ 4 วัสดุวิศวกรรมและกลศาสตร์วัสดุ (Engineering Materials and Mechanics of Materials)

ความรู้ท่เี กยี่ วขอ้ งกบั Engineering Materials, Solid Mechanics

2๒89

กลุ่มท่ี 5 อาชวี อนามยั ความปลอดภยั และส่งิ แวดล้อม (Health Safety and Environment)

3. องคค์ วามรูเ้ ฉพาะทางวิศวกรรม
กลุ่มที่ 1 เครื่องจักรกล (Machinery) ความรู้ท่ีเก่ียวข้องกับ Machinery Systems, Machine Design,

Prime Movers
กลุ่มที่ 2 ความร้อน ความเย็น และของไหลประยุกต์ (Heat, Cooling and Applied Fluids) ความรู้ท่ี

เก่ียวข้องกับ Heat Transfer, Air Conditioning and Refrigeration, Power Plant, Thermal Systems
Design

กลมุ่ ท่ี 3 ระบบพลวัตและการควบคุมอัตโนมัติ (Dynamic Systems and Automatics Control) ความรู้
ที่เกี่ยวข้องกับ Dynamic Systems, Automatics Control, Internet of Things (IoT) and AI (use of),
Robotics, Vibration

กลุ่มท่ี 4 ระบบทางกลอ่ืนๆ (Mechanical Systems) ความรู้ท่ีเกี่ยวข้องกับ Energy, Engineering
Management and Economics, Fire Protection System, Computer-Aided Engineering (CAE)

สาขาวศิ วกรรมไฟฟา้

1. องคค์ วามรูพ้ ื้นฐานทางวิทยาศาสตร์
ฟสิ กิ ส์บนพืนฐานของแคลคลู สั เคมี คณติ ศาสตร์เชงิ วศิ วกรรม

2. องคค์ วามรพู้ นื้ ฐานทางวศิ วกรรม
ความเข้าใจและความสามารถในการถอดความหมายจากแบบทางวิศวกรรม วัสดุวิศวกรรม พืนฐาน

กลศาสตร์ ทฤษฎีวงจรไฟฟ้า สัญญาณและระบบ สนามแม่เหล็กไฟฟ้า อุปกรณ์และวงจรอิเล็กทรอนิกส์แบบ
แอนะล็อกและดิจิทัล การแปลงรูปพลังงานไฟฟ้าเชิงกล การวัดและเครื่องมือวัดทางไฟฟ้า ระบบควบคุม
การโปรแกรมคอมพวิ เตอร์ และเทคโนโลยีการสอื่ สาร

3. องคค์ วามรู้เฉพาะทางวิศวกรรม

งานไฟฟา้ กาลงั
การผลิต ส่งจ่าย จาหน่ายและการใช้งานของกาลังไฟฟ้า การแปลงรูปกาลังไฟฟ้า การกักเก็บพลังงาน
ข้อพึงปฏิบตั มิ าตรฐาน และความปลอดภยั ในการออกแบบและติดตงั ทางไฟฟ้า

งานไฟฟา้ ส่ือสาร
ระบบส่ือสารมีสายและไร้สาย ระบบรับ-ส่งสัญญาณความถ่ีวิทยุหรือคล่ืนแม่เหล็กไฟฟ้า การออกแบบและ
การทางานของเครอื ข่ายโทรคมนาคมและสารสนเทศเพื่อการบริการ

สาขาวศิ วกรรมอุตสาหการ

1. องคค์ วามรู้พนื้ ฐานทางวิทยาศาสตร์
คณติ ศาสตรเ์ ชงิ วิศวกรรม ฟิสกิ ส์ เคมี

2. องคค์ วามรพู้ ื้นฐานทางวิศวกรรม
เขียนแบบวิศวกรรม กลศาสตร์ วัสดุวิศวกรรม โปรแกรมคอมพิวเตอร์สาหรับวิศวกร สถิติวิศวกรรม

กระบวนการผลิต อุณหพลศาสตร์ ความรพู้ ืนฐานไฟฟา้

3. องคค์ วามรูเ้ ฉพาะทางวิศวกรรม
วัสดุอุตสาหกรรมและกระบวนการผลิต ระบบงานและความปลอดภัย ระบบคุณภาพ เศรษฐศาสตร และ

การเงิน การจัดการการผลติ และการบรู ณาการวธิ กี ารทางวศิ วกรรมอตุ สาหการ

2๓90

สาขาวศิ วกรรมเหมืองแร่

งานเหมืองแร่

1. องคค์ วามร้พู น้ื ฐานทางวทิ ยาศาสตร์
ฟสิ ิกส์ เคมี ธรณีวิทยา แรแ่ ละหนิ แคลคลู สั คณิตศาสตรช์ นั สงู สถติ แิ ละความเปน็ ไปได้

2. องคค์ วามร้พู นื้ ฐานทางวิศวกรรม และองค์ความรู้เฉพาะทางวิศวกรรม
การเขยี นแบบวิศวกรรม กลศาสตร์วศิ วกรรม วัสดุวิศวกรรม ความรทู้ างดา้ นการประยุกต์ใชค้ อมพิวเตอร์ ใน

งานวศิ วกรรมเทอรโ์ มไดนามิกส์ เคมกี ายภาพของวัสดุและแร่ ความแขง็ แรงของวัสดุ กลศาสตร์ของไหล พืนฐาน
วิศวกรรมไฟฟ้า การจาแนกชนิดแร่และวัสดุ การทาเหมืองเปิด การทาเหมืองใต้ดิน การใช้วัตถุระเบิดในงาน
วศิ วกรรม เศรษฐศาสตรเ์ หมอื งแร่ การแต่งแร่ การวางแผนและออกแบบ การทาเหมืองและการแต่งแร่ กลศาตร์
ของหนิ ความรู้ทางด้านธรณีเทคนิค การปอ้ งกนั และลดผลกระทบสิ่งแวดลอ้ มในงานเหมืองแร่

งานโลหะการ

1. องคค์ วามร้พู ื้นฐานทางวทิ ยาศาสตร์
ฟสิ กิ ส์ เคมี แคลคลู ัส คณิตศาสตรช์ นั สงู สถิตแิ ละความเปน็ ไปได้

2. องคค์ วามรูพ้ น้ื ฐานทางวศิ วกรรม และองค์ความรเู้ ฉพาะทางวศิ วกรรม
การเขียนแบบวิศวกรรม กลศาสตร์วิศวกรรม วัสดุวิศวกรรม ความรู้ทางด้านการประยุกต์ใชค้ อมพิวเตอรใ์ น

งานวิศวกรรมเทอร์โมไดนามิกส์ของวัสดุ ความแข็งแรงของวัสดุ สมดุลกระบวนการ พืนฐานวิศวกรรมไฟฟ้า
กระบวนการแยกสกัดทางกายภาพ เคมี และความร้อน โลหการกายภาพ พฤติกรรมเชิงกลของวสั ดุ การจาแนก
วัสดุ การขึนรูปโลหะและวัสดุ การป้องกันการกัดกร่อนของโลหะ การวิเคราะห์การแตกหักของชินงาน การ
เลือกใช้วัสดุ การเชอื่ มโลหะ

สาขาวศิ วกรรมเคมี

1. องค์ความรพู้ น้ื ฐานทางวทิ ยาศาสตร์
คณิตศาสตร์ ฟสิ ิกส์ เคมี และ/หรือ ชวี วทิ ยา

2. องค์ความรูพ้ นื้ ฐานทางวิศวกรรม
พืนฐานทางไฟฟา้ การโปรแกรมคอมพวิ เตอร์ การเขียนแบบ และกลศาสตร์

3. องคค์ วามรเู้ ฉพาะทางวิศวกรรม
ดุลมวลและพลังงาน อุณหพลศาสตร์ทางวิศวกรรมเคมี วัสดุศาสตร์ การปฏิบัติการเฉพาะหน่วยและ

ปรากฏการณ์การถ่ายโอน วิศวกรรมปฏิกิริยาเคมีและการออกแบบปฏิกรณ์ การออกแบบอุปกรณ์และการ
ออกแบบโรงงานทางวิศวกรรมเคมี การบริหารโครงการ พลศาสตร์ของกระบวนการและการควบคุม
เศรษฐศาสตร์และการประเมินราคาทางวิศวกรรมเคมี วิศวกรรมความปลอดภัยและการประเมินความเส่ียง
วศิ วกรรมกระบวนการดา้ นส่ิงแวดล้อม

2๔91

สาขาวิศวกรรมส่ิงแวดล้อม

1. องค์ความรู้พ้ืนฐานทางวิทยาศาสตร์
ฟิสกิ ส์ เคมี แคลคูลัส

2. องคค์ วามรูพ้ ้ืนฐานทางวศิ วกรรม
การเขียนแบบวิศวกรรม สถิตยศาสตร์ การเขียนโปรแกรมพืนฐาน สมดุลมวลสารและการถ่ายโอนมวลสาร

จลนพลศาสตร์ สมดุลเคมี ชีววิทยาพืนฐาน ความดันชลศาสตร์ การสารวจเบืองต้น การแปลงหน่วยทาง
วศิ วกรรม

3. องคค์ วามรเู้ ฉพาะทางวิศวกรรม
พารามิเตอร์ทางด้านส่ิงแวดล้อม หน่วยปฏิบัติการสาหรับวิศวกรรมส่ิงแวดล้อม การควบคุมและออกแบบ

ระบบบาบัดนาเสีย การควบคุมและออกแบบระบบผลติ และแจกจา่ ยนาประปา การควบคุมและออกแบบระบบ
ควบคุมมลภาวะทางอากาศ การจัดการของเสียและของเสียอันตราย หน่วยกระบวนการทางชีวภาพสาหรับ
วิศวกรรมสิ่งแวดล้อม การควบคุมมลภาวะทางเสียง การออกแบบระบบสุขาภิบาลในอาคาร การประเมินผล
กระทบส่ิงแวดล้อม เคร่ืองมือสาหรับการจัดการสิ่งแวดล้อม การจัดการความปลอดภัย สาธารณสุขพืนฐาน
มาตรฐานคณุ ภาพสิ่งแวดล้อม กฎหมายสงิ่ แวดล้อม การฟ้ืนฟพู ืนที่ปนเป้อื น

292

เลม่ ๑๓๔ ตอนพิเศษ ๒๑๔ ง หนา้ ๘ ๒๙ สงิ หาคม ๒๕๖๐
ราชกิจจานุเบกษา

ระเบยี บคณะกรรมการสภาวิศวกร

ว่าดว้ ยการรับรองมาตรฐานคุณภาพการศึกษาวิศวกรรมศาสตร์
พ.ศ. ๒๕๖๐

โดยที่เป็นการสมควรให้มีระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกรว่าด้วยการรับรองมาตรฐานคุณภาพ
การศกึ ษาวิศวกรรมศาสตร์ เพ่ือสง่ เสริมใหม้ ีการรบั รองมาตรฐานคุณภาพการศกึ ษาวศิ วกรรมศาสตร์

อาศัยอํานาจตามความในมาตรา ๗ (๑) มาตรา ๘ (๓) และ (๗) และมาตรา ๓๓ (๓)
แห่งพระราชบัญญัติวิศวกร พ.ศ. ๒๕๔๒ ประกอบกับมติที่ประชุมใหญ่สามัญสภาวิศวกร เม่ือวันที่
๘ เมษายน ๒๕๕๘ และมติที่ประชุมใหญ่วิสามัญ ครั้งที่ ๑/๒๕๖๐ เมื่อวันที่ ๖ กรกฎาคม ๒๕๖๐
คณะกรรมการสภาวิศวกรออกระเบยี บไว้ ดงั ตอ่ ไปน้ี

ขอ้ ๑ ระเบียบนี้เรียกว่า “ระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกรว่าด้วยการรับรองมาตรฐาน
คณุ ภาพการศึกษาวศิ วกรรมศาสตร์ พ.ศ. ๒๕๖๐”

ขอ้ ๒ ระเบยี บน้ใี หใ้ ช้บงั คับตั้งแต่วันถดั จากวนั ประกาศในราชกิจจานเุ บกษาเป็นต้นไป
ข้อ ๓ ในระเบยี บนี้
“คณะอนุกรรมการ” หมายความว่า คณะอนุกรรมการรับรองมาตรฐานคุณภาพการศึกษา
วศิ วกรรมศาสตร์ ทีไ่ ดร้ ับการแต่งต้ังจากคณะกรรมการสภาวิศวกร
“สถาบันการศึกษา” หมายความว่า หน่วยการศึกษาหรือมหาวิทยาลัยในระดับอุดมศึกษา
ทเ่ี ปิดสอนหลกั สูตรการศกึ ษาวิศวกรรมศาสตร์หรือเทยี บเทา่
“หลักสูตร” หมายความว่า หลักสูตรการศึกษาปริญญาบัณฑิตในสาขาวิศวกรรมศาสตร์
หรือเทียบเท่าของสถาบันการศึกษาที่ได้รับอนุญาตให้เปิดสอนจากสภามหาวิทยาลัยและกระทรวง
ผูร้ บั ผิดชอบของสถาบันการศึกษาน้ัน
ขอ้ ๔ การรับรองมาตรฐานคุณภาพการศกึ ษาวศิ วกรรมศาสตร์ มวี ตั ถุประสงค์ ดงั ต่อไปนี้
(๑) เพื่อส่งเสริมคุณภาพการศึกษาในหลักสูตรของสถาบันการศึกษา ให้สอดคล้องกับความต้องการ
คุณลักษณะท่พี งึ ประสงค์ในการประกอบวชิ าชีพวิศวกรรม
(๒) เพ่ือจัดต้ังระบบตรวจประเมินผลลัพธ์หลักสูตรของสภาวิศวกรให้สอดคล้องกับการรับรอง
มาตรฐานคณุ ภาพการศึกษาทีใ่ ช้กันอยู่ในระดับสากล
(๓) เพื่อให้สถาบันการศึกษาที่เปิดสอนหลักสูตรและให้วุฒิการศึกษาในระดับปริญญาบัณฑิต
หรือเทียบเท่าขึ้นไป ได้รับข้อแนะนําเพ่ือการพัฒนาการศึกษาจากคณะอนุกรรมการเพ่ือความทัดเทียมกับ
ระดับสากล
(๔) เพื่อขึ้นทะเบียนหลักสูตรท่ีได้รับการรับรองมาตรฐานคุณภาพจากคณะอนุกรรมการ
เพ่ือความทัดเทียมกบั ระดบั สากล
(๕) เพอ่ื ขึน้ ทะเบยี นผูต้ รวจประเมินมาตรฐานคุณภาพการศึกษาวศิ วกรรมศาสตร์ของสภาวศิ วกร

293

เล่ม ๑๓๔ ตอนพเิ ศษ ๒๑๔ ง หน้า ๙ ๒๙ สิงหาคม ๒๕๖๐
ราชกิจจานุเบกษา

ขอ้ ๕ ให้คณะกรรมการสภาวิศวกรแต่งตั้งคณะอนุกรรมการและคณะทํางานเพ่ือปฏิบัติหน้าที่
ตามระเบียบน้ี โดยมวี าระตามวาระการดาํ รงตาํ แหนง่ ของคณะกรรมการสภาวิศวกร

ขอ้ ๖ คณะอนุกรรมการมอี าํ นาจหน้าท่ี ดังตอ่ ไปนี้
(๑) รับรองมาตรฐานคุณภาพการศึกษาวิศวกรรมศาสตร์ในประเทศตามหลักเกณฑ์และข้อปฏิบัติ
ท่กี ําหนดโดยสภาวิศวกร
(๒) บริหารและพัฒนาระบบงานรับรองมาตรฐานคุณภาพการศึกษาวิศวกรรมศาสตร์ให้เป็นท่ียอมรับ
ในด้านมาตรฐานคณุ ภาพการศึกษาและการประกอบวิชาชพี วิศวกรรมในระดบั สากล
(๓) เสนอแก้ไขข้อบังคับสภาวิศวกร และระเบียบที่เกี่ยวข้องกับการรับรองมาตรฐานคุณภาพ
การศกึ ษาวิศวกรรมศาสตร์
(๔) จัดทําแผนการดําเนินงานและงบประมาณเพื่อรองรับการพัฒนาระบบการรับรองมาตรฐาน
คณุ ภาพการศึกษาวิศวกรรมศาสตร์
(๕) พฒั นาทรัพยากรบุคคล และผูต้ รวจประเมนิ มาตรฐานคุณภาพการศึกษาวิศวกรรมศาสตร์
(๖) ประชาสัมพันธ์ ประสานงานและถ่ายทอดประสบการณ์การรับรองมาตรฐานคุณภาพ
การศึกษาวิศวกรรมศาสตร์ในระดับสากลไปสู่สถาบันการศึกษา ผู้ปฏิบัติวิชาชีพ และผู้มีส่วนได้เสีย
ท่ีเก่ยี วขอ้ ง
(๗) จัดเตรียมเอกสารตามข้อตกลงท่ีเก่ียวข้องกับการรับรองมาตรฐานคุณภาพการศึกษา
วศิ วกรรมศาสตร์ (Accreditation of Engineering Education) ในระดับสากล
(๘) ประชาสัมพันธ์สถาบันการศึกษาท่ีได้รับการรับรองมาตรฐานคุณภาพการศึกษาวิศวกรรมศาสตร์
จากสภาวิศวกร
(๙) ให้ข้อแนะนําการพัฒนาคุณภาพการศึกษาในหลักสูตรของสถาบันการศึกษาให้สอดคล้อง
กบั ความต้องการคุณลกั ษณะที่พึงประสงค์ในการประกอบวิชาชีพวศิ วกรรม
(๑๐) เสนอคณะกรรมการสภาวิศวกรพิจารณาแต่งต้ังคณะทํางานเพ่ือสนับสนุนการดําเนินงาน
ตามความจําเปน็
(๑๑) รายงานผลการดาํ เนนิ งานต่อคณะกรรมการสภาวิศวกร
(๑๒) ดําเนนิ งานอนื่ ๆ ท่ไี ดร้ ับมอบหมายจากคณะกรรมการสภาวิศวกร
ข้อ ๗ การขอให้มีการรับรองมาตรฐานคุณภาพการศึกษาวิศวกรรมศาสตร์ตามระเบียบน้ี
ใหเ้ ป็นไปตามความสมคั รใจของสถาบันการศึกษา
ขอ้ ๘ หลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขการรับรองมาตรฐานคุณภาพการศึกษาวิศวกรรมศาสตร์
และการข้ึนทะเบียนผู้ตรวจประเมินมาตรฐานคุณภาพการศึกษาวิศวกรรมศาสตร์ ให้เป็นไปตามท่ี
คณะกรรมการสภาวิศวกรกําหนด

ประกาศ ณ วนั ที่ ๓๑ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๖๐
กมล ตรรกบุตร
นายกสภาวศิ วกร

294

เล่ม ๑๓๖ ตอนพเิ ศษ ๓๑ ง หน้า ๕๙ ๔ กมุ ภาพนั ธ์ ๒๕๖๒
ราชกิจจานุเบกษา

ขอ้ บังคบั สภาวิศวกร

วา่ ดว้ ยมาตรฐานในการประกอบวชิ าชีพวิศวกรรมควบคมุ
พ.ศ. ๒๕๖๑

อาศัยอานาจตามความในมาตรา ๘ (๖) (ฌ) แห่งพระราชบัญญัติวิศวกร พ.ศ. ๒๕๔๒
สภาวิศวกรโดยมติท่ีประชุมใหญ่วิสามัญ คร้ังท่ี ๑/๒๕๖๐ เมื่อวันท่ี ๖ กรกฎาคม ๒๕๖๐
และโดยความเห็นชอบของสภานายกพิเศษแห่งสภาวศิ วกรจงึ ออกข้อบงั คบั ไว้ ดังต่อไปนี้

ขอ้ ๑ ข้อบังคับน้ีเรียกว่า “ข้อบังคับสภาวิศวกร ว่าด้วยมาตรฐานในการประกอบวิชาชีพ
วศิ วกรรมควบคมุ พ.ศ. ๒๕๖๑”

ขอ้ ๒ ข้อบงั คบั นีใ้ ห้ใชบ้ ังคบั ตง้ั แตว่ ันถัดจากวันประกาศในราชกจิ จานุเบกษาเปน็ ตน้ ไป
ขอ้ ๓ ในขอ้ บังคบั นี้
“การให้บริการ” หมายความว่า การประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุมตามงาน ประเภท
และขนาดทีก่ าหนดไว้ในกฎกระทรวงวา่ ดว้ ยการกาหนดสาขาวชิ าชีพวศิ วกรรมควบคมุ
“ผู้ไดร้ บั ใบอนุญาต” หมายความวา่ บุคคลธรรมดาหรอื นิติบุคคลซ่ึงไดร้ บั ใบอนุญาตประกอบวิชาชพี
วิศวกรรมควบคมุ จากสภาวิศวกร
“ผู้รับบริการ” หมายความว่า บุคคลธรรมดา คณะบุคคล นิติบุคคล หน่วยงานราชการ
รัฐวิสาหกิจ หรือหน่วยงานประเภทอ่ืนของรัฐ ซึ่งเป็นผู้ว่าจ้างหรือได้มอบหมายให้ผู้ได้รับใบอนุญาต
ดาเนินงานในสว่ นทเ่ี กยี่ วข้องกับการประกอบวิชาชพี วศิ วกรรมควบคมุ
“มาตรฐานการให้บริการวิชาชีพ” หมายความว่า ข้อกาหนดและหลักเกณฑ์ในการให้บริการ
ของผู้ไดร้ ับใบอนญุ าต เพ่อื ใชเ้ ป็นแนวทางปฏิบัตใิ นการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม
“มาตรฐานการประพฤติปฏบิ ัติ” หมายความวา่ ข้อกาหนดและหลกั เกณฑ์ทผ่ี ูไ้ ด้รบั ใบอนุญาต
พงึ ยดึ ถือเปน็ แนวทางสาหรบั ประพฤตปิ ฏบิ ตั ใิ นการประกอบวชิ าชีพวศิ วกรรมควบคมุ
“มาตรฐานการปฏิบัติวิชาชีพ” หมายความว่า ข้อกาหนดและหลักเกณฑ์ในการปฏิบัติงาน
ของผูไ้ ดร้ ับใบอนญุ าต เพ่ือใช้เปน็ แนวทางปฏิบัติในการประกอบวชิ าชพี วศิ วกรรมควบคุม
ข้อ ๔ เพือ่ เป็นการยกระดบั การประกอบวชิ าชพี วศิ วกรรมควบคมุ ใหไ้ ดม้ าตรฐาน สนองตอ่ ประโยชน์
ของผูร้ บั บรกิ ารตลอดจนสาธารณะ ใหผ้ ไู้ ดร้ บั ใบอนญุ าตปฏิบตั ติ ามแนวทางมาตรฐานในการประกอบวิชาชีพ
วิศวกรรมควบคุมที่กาหนดไวใ้ นขอ้ บงั คับน้ี
ข้อ ๕ หลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขการรับรองมาตรฐาน รวมถึงรายละเอียดเก่ียวกับ
กรอบความสามารถหรือมาตรฐานในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุมตามข้อบังคับนี้ ให้เป็นไป
ตามระเบียบทีค่ ณะกรรมการสภาวิศวกรกาหนด

295

เล่ม ๑๓๖ ตอนพเิ ศษ ๓๑ ง หน้า ๖๐ ๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒
ราชกจิ จานเุ บกษา

หมวด ๑
มาตรฐานการใหบ้ รกิ ารวิชาชพี

ขอ้ ๖ ในการเสนอการให้บริการ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องให้ข้อมูลต่อผู้รับบริการ เพื่อให้มี
ความเข้าใจเกยี่ วกับรายละเอียดในการใหบ้ รกิ ารและวธิ ปี ฏบิ ัติทางวชิ าชีพ ซงึ่ อย่างน้อยจะต้องครอบคลมุ
ถึงขอบเขตงาน ขัน้ ตอนและวิธีการดาเนินงาน ระยะเวลาดาเนินงาน รวมถึงคา่ บรกิ ารวิชาชพี

ข้อ ๗ ข้อตกลงในการใหบ้ ริการ อย่างนอ้ ยจะตอ้ งประกอบดว้ ย
(๑) ขอบเขตในการใหบ้ ริการ
(๒) กาหนดระยะเวลาดาเนินงาน โดยระบุระยะเวลาเร่ิมต้นและระยะเวลาสิ้นสุดในการ
ดาเนนิ งาน
(๓) ช่อื ผไู้ ดร้ ับใบอนุญาตซงึ่ รับผดิ ชอบในการใหบ้ ริการ
(๔) ค่าบริการวิชาชีพ และค่าใช้จ่ายอ่ืนที่เกิดขึ้นจากการให้บริการวชิ าชีพ รวมถึงหลักเกณฑ์
วิธกี าร และขัน้ ตอนการเบกิ จา่ ยค่าบริการและคา่ ใชจ้ า่ ยดงั กลา่ ว
ข้อ ๘ การคิดค่าบริการวิชาชีพต้องกระทาโดยสุจริตและไม่หลอกลวงผู้รับบริการ โดยให้
คานงึ ถึงความรู้ ความสามารถ ความเชย่ี วชาญ และประสบการณ์ของผ้ไู ด้รบั ใบอนุญาตเปน็ สาคัญ
ขอ้ ๙ ผู้ได้รับใบอนุญาตซ่ึงเป็นนิติบุคคลต้องจัดให้มีผู้ได้รับใบอนุญาตที่เป็นบุคคลธรรมดา
ซ่งึ มคี ุณสมบตั ิ ความรู้ ความสามารถ ความเชี่ยวชาญ และประสบการณ์ ทเี่ หมาะสมกบั การใหบ้ รกิ าร
ข้อ ๑๐ ในระหวา่ งการให้บรกิ าร ผ้ไู ดร้ บั ใบอนญุ าตต้องแจ้งรายละเอยี ดข้อมลู ต่าง ๆ เกย่ี วกับ
การปฏิบัติงานต่อผู้รับบริการ รวมถึงการรายงานความคืบหน้าของงานและปัญหาทางด้านวิศวกรรม
หรอื ผลกระทบที่อาจจะเกดิ ขนึ้ ตลอดจนมาตรการแกไ้ ขหรอื ป้องกนั ปญั หาหรือผลกระทบดงั กล่าว
ข้อ ๑๑ ผู้ได้รับใบอนุญาตจะต้องประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุมให้เป็นไปตามมาตรฐาน
การให้บริการวชิ าชีพตามทคี่ ณะกรรมการสภาวิศวกรให้การรับรอง
กรณีท่ีคณะกรรมการสภาวิศวกรยังไม่ให้การรับรองมาตรฐานการให้บริการวิชาชีพในเรื่องใด
ผู้ได้รับใบอนุญาตจะต้องประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุมให้เป็นไปตามมาตรฐานการให้บริการวิชาชีพ
ตามมาตรฐานที่ได้รับการยอมรบั กันโดยทัว่ ไป

หมวด ๒

มาตรฐานการประพฤตปิ ฏบิ ตั ิ

ขอ้ ๑๒ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องมีมาตรฐานการประพฤติปฏิบัติและต้องไม่ประพฤติผิด
จรรยาบรรณ ตามข้อบังคับสภาวิศวกร ว่าด้วยจรรยาบรรณแห่งวิชาชีพวิศวกรรมและการประพฤติผดิ
จรรยาบรรณอนั จะนามาซงึ่ ความเส่อื มเสียเกยี รตศิ ักดิ์แห่งวชิ าชีพ

296

เล่ม ๑๓๖ ตอนพเิ ศษ ๓๑ ง หน้า ๖๑ ๔ กุมภาพนั ธ์ ๒๕๖๒
ราชกจิ จานุเบกษา

ข้อ ๑๓ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุมด้วยความซ่ือสัตย์สุจริต
และรักษามาตรฐานในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุมให้เป็นไปตามกฎหมายและศีลธรรมอันดี
ของประชาชน

ข้อ ๑๔ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุมภายในขอบเขตความสามารถ
ท่ีกาหนดตามข้อบังคับสภาวิศวกร ว่าด้วยหลักเกณฑ์และคุณสมบัติของผู้ขอรับใบอนุญาตแต่ละระดับ
รวมถงึ พงึ ปฏิบตั งิ านอย่บู นพ้ืนฐานกรอบความสามารถการประกอบวชิ าชีพ ดงั นี้

(๑) มีความรดู้ า้ นวศิ วกรรมและเทคโนโลยเี พื่อการประกอบวชิ าชพี วศิ วกรรม
(๒) มีความสามารถในการประยุกต์ความรู้ความชานาญในการแก้ปัญหาด้านวิศวกรรม
และการพัฒนาวิชาชีพ
(๓) มคี วามเปน็ ผนู้ าดา้ นวิชาชีพวศิ วกรรม การบรหิ ารจัดการ และการใหบ้ ริการวิชาชีพ
(๔) มคี วามตระหนักในความรบั ผดิ ชอบตอ่ วชิ าชพี สังคม สาธารณะ และสิ่งแวดล้อม
ข้อ ๑๕ ผู้ได้รับใบอนุญาตควรพัฒนาศักยภาพของตนในการประกอบวิชาชีพวศิ วกรรมควบคุม
อยา่ งน้อย ดงั นี้
(๑) การฝึกฝนสร้างสมประสบการณ์ และเสริมสร้างความรู้ความชานาญ ตามกรอบ
ความสามารถการประกอบวชิ าชีพวศิ วกรรมควบคมุ ตามท่คี ณะกรรมการสภาวศิ วกรกาหนด หรอื
(๒) การฝึกอบรมในหลักสูตร ตามโครงการการพัฒนาวิชาชีพอย่างต่อเนื่องจาก องค์กรแม่ข่าย
หรอื องค์กรลกู ข่ายท่ีสภาวิศวกรใหก้ ารรับรอง หรอื
(๓) การถ่ายโอนความรู้วิศวกรรม และความรู้ความชานาญตามกรอบความสามารถ
การประกอบวชิ าชีพวศิ วกรรมควบคุมตามทค่ี ณะกรรมการสภาวศิ วกรกาหนด

หมวด ๓

มาตรฐานการปฏบิ ตั ิวิชาชพี

ขอ้ ๑๖ ผู้ได้รับใบอนุญาตจะต้องประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุมให้เป็นไปตามมาตรฐาน
การปฏิบตั วิ ชิ าชีพตามที่คณะกรรมการสภาวิศวกรให้การรับรอง

กรณีท่ีคณะกรรมการสภาวิศวกรยังไม่ให้การรับรองมาตรฐานการปฏิบัติวิชาชีพในเร่ืองใด
ผู้ได้รับใบอนุญาตจะต้องประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุมให้เป็นไปตามมาตรฐานการปฏิบัติวิชาชีพ
ตามมาตรฐานที่ได้รับการยอมรับกันโดยทว่ั ไป

ประกาศ ณ วนั ท่ี 19 ธนั วาคม พ.ศ. ๒๕๖๑
กมล ตรรกบุตร
นายกสภาวศิ วกร

297

หน้า ๙ ๑๐ กนั ยายน ๒๕๖๓
เล่ม ๑๓๗ ตอนพเิ ศษ ๒๐๖ ง ราชกจิ จานุเบกษา

ระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกร
วา่ ดว้ ยความสามารถในการประกอบวชิ าชาชีพวศิ วกรรมควบคุม

พ.ศ. ๒๕๖๓

โ ด ย ท่ี เ ป็ น ก า ร ส ม ค ว ร ก า ห น ด ค ว า ม ส า ม า ร ถ ใ น ก า ร ป ร ะ ก อ บ วิ ช า ชี พ วิ ศ ว ก ร ร ม ค ว บ คุ ม
ตามข้อบังคับสภาวิศวกร ว่าด้วยมาตรฐานในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม อาศัยอานาจ
ตามความในมาตรา ๓๓ (๓) แห่งพระราชบัญญตั ิวิศวกร พ.ศ. ๒๕๔๒ และข้อ ๕ ของข้อบังคับสภาวศิ วกร
ว่าด้วยมาตรฐานในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๖๑ ประกอบกับมติที่ประชุม
คณะกรรมการสภาวิศวกร ครั้งที่ ๑๐-๑๐/๒๕๖๒ เม่ือวันท่ี ๑๐ ตุลาคม ๒๕๖๒ คณะกรรมการ
สภาวศิ วกรออกระเบียบไวด้ งั ต่อไปน้ี

ขอ้ ๑ ระเบียบน้ีเรียกว่า “ระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกร ว่าด้วยความสามารถ
ในการประกอบวิชาชพี วิศวกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๖๓”

ข้อ ๒ ระเบียบน้ีให้ใช้บังคบั ตั้งแต่วนั ถดั จากวันประกาศในราชกิจจานเุ บกษาเปน็ ตน้ ไป
ขอ้ ๓ ความสามารถในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุมมีวัตถุประสงค์เพื่อใช้
ในการดาเนนิ งาน ดังตอ่ ไปนี้
(๑) เพอื่ ใช้ประกอบการพิจารณาการข้ึนทะเบยี นวศิ วกรวิชาชีพอาเซียนและวิศวกรเอเปค
(๒) เพื่อใช้ประกอบการประเมินความรู้ความชานาญของผู้ขอเล่ือนระดับใบอนุญาตประกอบ
วิชาชพี วิศวกรรมควบคมุ
(๓) เพื่อส่งเสริมและสนับสนุนใหผ้ ู้ได้รับใบอนญุ าตประกอบวิชาชพี วิศวกรรมควบคมุ ได้พัฒนาทักษะ
และความสามารถในการประกอบวชิ าชีพวศิ วกรรมควบคมุ
(๔) อื่น ๆ ตามที่คณะกรรมการสภาวิศวกรประกาศกาหนด
ข้อ ๔ ความสามารถในการประกอบวชิ าชีพวิศวกรรมควบคมุ ดังนี้
(๑) มีความรดู้ า้ นวศิ วกรรมและเทคโนโลยีเพอื่ การประกอบวิชาชพี วิศวกรรม ดงั น้ี

(ก) มีความรู้ความเข้าใจและสามารถประยุกต์ใช้หลักการทางวิศวกรรมและเทคโนโลยี
ในการปฏิบัติวชิ าชีพ

(ข) มีความรู้ความเข้าใจและสามารถประยุกต์ใช้หลักการทางวิศวกรรมและเทคโนโลยี
ในการปฏบิ ัตวิ ชิ าชพี ตามกรอบกฎหมายที่กาหนด

(๒) มีความสามารถในการประยุกต์ความรู้ความชานาญในการแก้ไขปัญหาด้านวิศวกรรม
และการพฒั นาวิชาชพี ดงั นี้

(ก) สามารถกาหนดขอบเขตของปญั หา สบื ค้น และวิเคราะหป์ ัญหาทางวศิ วกรรมท่ีซบั ซอ้ น
(ข) สามารถออกแบบและแกไ้ ขปัญหาทางวิศวกรรมทซี่ ับซอ้ น
(ค) สามารถประเมนิ ผลลัพธแ์ ละผลกระทบของงานวิศวกรรมทซี่ บั ซ้อน
(ง) ร่วมกิจกรรมการพัฒนาวิชาชีพต่อเนื่องอย่างเพียงพอเพื่อคงสภาพ และเพ่ิม
ขดี ความสามารถในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรม

298

หน้า ๑๐ ๑๐ กันยายน ๒๕๖๓
เล่ม ๑๓๗ ตอนพเิ ศษ ๒๐๖ ง ราชกิจจานุเบกษา

(จ) สามารถวินิจฉัยและเลือกใช้การแกไ้ ขปัญหาทางวิศวกรรมท่ีซบั ซ้อนได้อย่างเหมาะสม
ตามหลกั วศิ วกรรม

(๓) มคี วามเปน็ ผู้นาด้านวชิ าชีพวิศวกรรม การบรหิ ารจดั การ และการให้บรกิ ารวิชาชีพ ดังน้ี
(ก) ประพฤตปิ ฏบิ ตั ิในกรอบจรรยาบรรณแหง่ วิชาชีพวศิ วกรรม
(ข) สามารถจัดการ หรอื มีสว่ นรว่ มในการจัดการงานวศิ วกรรมที่ซบั ซ้อน
(ค) สามารถตดิ ตอ่ สอ่ื สารในการปฏบิ ตั วิ ชิ าชีพไดอ้ ยา่ งชดั เจน
(ง) รับผดิ ชอบตอ่ การตัดสนิ ใจหรอื มสี ว่ นรว่ มตดั สินใจในงานวศิ วกรรมที่ซับซอ้ น

(๔) มคี วามตระหนกั ในความรบั ผดิ ชอบต่อวิชาชพี สังคม สาธารณะ และสิ่งแวดล้อม ดังน้ี
(ก) ตระหนักถึงผลกระทบของงานวิศวกรรมท่ีซับซอ้ นต่อสังคม วัฒนธรรม ส่ิงแวดล้อม

และให้ความสาคัญตอ่ การค้มุ ครองทางสังคมและการพัฒนาทยี่ ่งั ยืน
(ข) ประกอบวิชาชีพวิศวกรรมในกรอบกฎหมายท่ีเกี่ยวข้อง และจัดให้มีความปลอดภัย

และชีวอนามัยตอ่ ชมุ ชนสาธารณะ

ประกาศ ณ วนั ที่ 2 กนั ยายน พ.ศ. ๒๕๖3
สชุ ัชวีร์ สวุ รรณสวสั ดิ์
นายกสภาวศิ วกร

299

หน้า ๒๗ ๑๐ กนั ยายน ๒๕๖๓
เล่ม ๑๓๗ ตอนพเิ ศษ ๒๐๖ ง ราชกจิ จานเุ บกษา

ระเบยี บคณะกรรมการสภาวศิ วกร
ว่าดว้ ยหลกั เกณฑ์ วธิ กี าร และเง่อื นไขการรบั รองมาตรฐาน

การใหบ้ รกิ ารวชิ าชีพและมาตรฐานการปฏบิ ตั วิ ิชาชีพ
พ.ศ. ๒๕๖๓

โดยท่เี ปน็ การสมควรกาหนดหลกั เกณฑ์ วิธกี าร และเงอ่ื นไขการรับรองมาตรฐานการให้บรกิ าร
วิชาชีพและมาตรฐานการปฏิบัติวิชาชีพ ตามข้อบังคับสภาวิศวกร ว่าด้วยมาตรฐานในการประกอบ
วชิ าชพี วิศวกรรมควบคมุ

อาศยั อานาจตามความในมาตรา ๓๓ (๓) แห่งพระราชบัญญตั ิวศิ วกร พ.ศ. ๒๕๔๒ และข้อ ๕
ของข้อบังคับสภาวิศวกร ว่าด้วยมาตรฐานในการประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม พ.ศ. ๒๕๖๑
ประกอบกบั มตทิ ี่ประชุมคณะกรรมการสภาวิศวกร ครัง้ ที่ ๑๔-๑/๒๕๖๓ เมื่อวันที่ ๑๓ มกราคม ๒๕๖๓
คณะกรรมการสภาวศิ วกรออกระเบียบไว้ ดังต่อไปน้ี

ขอ้ ๑ ระเบียบนี้เรียกว่า “ระเบียบคณะกรรมการสภาวิศวกร ว่าด้วยหลักเกณฑ์ วิธีการ
และเงือ่ นไขการรบั รองมาตรฐานการใหบ้ ริการวิชาชพี และมาตรฐานการปฏิบตั วิ ชิ าชพี พ.ศ. ๒๕๖๓”

ข้อ ๒ ระเบยี บน้ีให้ใช้บงั คับตงั้ แตว่ ันถดั จากวันประกาศในราชกจิ จานุเบกษาเป็นตน้ ไป
ขอ้ ๓ ในระเบียบน้ี
“รับรองมาตรฐาน” หมายความว่า รับรองมาตรฐานการให้บริการวิชาชีพ หรือมาตรฐาน
การปฏิบัติวิชาชีพ ท่ีผู้ย่ืนคาขอได้จัดให้มีคณะกรรมการประจามาตรฐาน กระบวนการจัดทามาตรฐาน
และเอกสารหลักฐานตามหลกั เกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขทก่ี าหนดไวใ้ นระเบียบนี้

หมวด ๑
คุณสมบตั ิ

ข้อ ๔ ผู้มีสิทธิยื่นคาขอรับรองมาตรฐานต้องเป็นนิติบุคคลท่ีจัดต้ังขึ้นตามกฎหมาย
และมีวัตถปุ ระสงค์ทเี่ กยี่ วข้องกบั วิชาชพี วศิ วกรรม

หมวด ๒
การยน่ื คาขอรับรองมาตรฐาน

ข้อ ๕ มาตรฐานทส่ี ภาวิศวกรจะให้การรับรองตอ้ งมลี กั ษณะ ดังน้ี
(๑) มคี ณะกรรมการประจามาตรฐาน
(๒) ผ่านกระบวนการตรวจสอบความถูกต้องตามหลกั วศิ วกรรม เชน่ กระบวนการทาเทคนิคพจิ ารณ์
การวิจัย การสบื คน้ การประมวล และการเทยี บเคียง
(๓) เป็นมาตรฐานที่จดั ทาเสร็จสมบูรณแ์ ละพิมพ์เผยแพร่แลว้ ไมน่ อ้ ยกว่า ๓ ปี
ข้อ ๖ ให้ผู้ประสงค์ขอรับรองมาตรฐานยื่นคาขอต่อสานักงานสภาวิศวกร ตามแบบคาขอ
และหลักฐานที่คณะกรรมการสภาวิศวกรกาหนด

300

หน้า ๒๘ ๑๐ กันยายน ๒๕๖๓
เล่ม ๑๓๗ ตอนพเิ ศษ ๒๐๖ ง ราชกจิ จานุเบกษา

เอกสารหลักฐานตามวรรคหนง่ึ อย่างนอ้ ยตอ้ งประกอบด้วย
(๑) หลักฐานการจัดตั้งนิติบุคคล วัตถุประสงค์ และรายชื่อผู้มีอานาจบริหารนิติบุคคล
ตามกฎหมาย
(๒) สาเนารายงานการประชุมของคณะกรรมการ หรือหนังสือรับรองของผู้มอี านาจของนิตบิ ุคคล
ตามกฎหมาย ซงึ่ ใหค้ วามเหน็ ชอบในการยื่นคาขอรับรองมาตรฐานจากสภาวศิ วกร
(๓) มาตรฐานทีข่ อรบั รอง จานวน ๕ ฉบบั
(๔) รายชอื่ คณะกรรมการประจามาตรฐาน (Standing Committee) พรอ้ มประวตั ิย่อ
(๕) หลักฐานการผ่านกระบวนการตรวจสอบความถูกต้องตามหลักวิศวกรรม หลักฐาน
การพิมพ์เผยแพร่ และหลักฐานอา้ งอิงว่าไดม้ ีการใชง้ าน ตามขอ้ ๕ ของระเบียบน้ี
(๖) หลักฐานการปรับปรุงมาตรฐานอยา่ งต่อเนือ่ ง (ถา้ ม)ี
(๗) คาบอกกล่าวสาคัญและคาปฏิเสธความรับผิดชอบตามกฎหมายที่สภาวิศวกรกาหนด
(๘) หลกั ฐานอนื่ ๆ ท่ผี ู้ยืน่ คาขอเหน็ ว่าจะเปน็ ประโยชนต์ ่อการพจิ ารณา
ให้ผู้ย่ืนคาขอส่งไฟล์อิเล็กทรอนิกส์ของหลักฐานตาม (๑) ถึง (๘) ต่อสานักงานสภาวิศวกร
เพื่อใช้ประกอบการพิจารณาดว้ ย

หมวด ๓
หลักเกณฑ์ วธิ ีการ และเงอ่ื นไขการรับรองมาตรฐาน

ข้อ ๗ ในการพจิ ารณาคาขอรบั รองมาตรฐาน ใหค้ ณะอนกุ รรมการมาตรฐานในการประกอบ
วิชาชีพแต่งต้ังคณะทางานพิจารณาคาขอรับรองมาตรฐานจานวนไม่น้อยกว่าสามคนจากผู้ทรงคุณวุฒิ
ที่มีความรู้และความชานาญท่ีเก่ียวข้องกับมาตรฐานท่ีย่ืนคาขอรับรองเพ่ือดาเนินการตรวจสอบ
คาขอรับรองมาตรฐาน ใหเ้ ปน็ ไปตามท่กี าหนดในข้อ ๕ และข้อ ๖ ของระเบยี บน้ี

ขอ้ ๘ คณะทางานอาจขอข้อมูลเพ่ิมเติม หรือให้ผู้ยื่นคาขอชี้แจงรายละเอียดเพ่ิมเติม
ประกอบการพิจารณาด้วยกไ็ ด้ โดยผยู้ ่ืนคาขอจะต้องสง่ ข้อมลู เพมิ่ เตมิ ภายในระยะเวลาท่ีกาหนดไว้

ขอ้ ๙ เม่ือคณะทางานได้ตรวจสอบคุณสมบัติและพิจารณาคาขอรับรองมาตรฐานเสร็จแล้ว
ใหร้ ายงานผลต่อคณะอนุกรรมการมาตรฐานการประกอบวิชาชีพเพื่อพิจารณาและนาเสนอคณะกรรมการ
สภาวิศวกร

ขอ้ ๑๐ เม่ือคณะกรรมการสภาวิศวกรพิจารณาและมีผลการรับรองมาตรฐานแล้ว
ใหเ้ ลขาธกิ ารสภาวศิ วกรแจง้ ให้ผ้ยู ื่นคาขอทราบ

ข้อ ๑๑ การรบั รองมาตรฐาน มอี ายคุ รง้ั ละไม่เกิน ๕ ปี
ขอ้ ๑๒ กรณีมาตรฐานท่ีได้รับการรับรองจากสภาวิศวกรแล้ว หากผู้ยื่นคาขอมีการแก้ไข
เพ่ิมเติมหรือปรับปรุงมาตรฐาน ผู้ย่ืนคาขอสามารถเสนอมาตรฐานดงั กล่าวต่อสภาวศิ วกร เพ่ือพิจารณา
รับรองใหม่
กรณตี ามวรรคหนง่ึ ไมร่ วมถึงการแก้ไขคาสะกด ขอ้ ผดิ พลาดเลก็ นอ้ ย หรือข้อผดิ หลงเลก็ นอ้ ย
ซงึ่ ไมท่ าใหม้ าตรฐานเปลย่ี นแปลงไปในสาระสาคญั