The words you are searching are inside this book. To get more targeted content, please make full-text search by clicking here.

พระอภัยมณี ตอน หนีนางผีเสื้อสมุทร

Discover the best professional documents and content resources in AnyFlip Document Base.
Search
Published by Udomchai, 2021-06-01 00:31:39

พระอภัยมณี ตอนหนีนางผีเสื้อสมุทร

พระอภัยมณี ตอน หนีนางผีเสื้อสมุทร

พระอภัยมณี ตอน หนีนางผเี สื้อสมุทร

พระอภัยมณีเมอ่ื ไดฟ้ ังคาของเงอื กเฒา่ ก็รสู้ ึกสบายใจข้ึนแลว้
จงึ กลา่ วขอบคุณ แลว้ บอกเงือกเฒ่าว่าให้ทาตามอยา่ งที่ไดใ้ หค้ ามัน่
ไว้ ซ่ึงบตุ รชายข้าท่ที าผดิ ไปทา่ นอย่าโกรธเลย พระอภยั มณีก็สง่ั ให้
สินสมทุ รไปปิดปากถา้ ถา้ ไว้อย่างเดมิ ขอขมาลาโทษในสง่ิ ทีต่ นทา
แล้วใหช้ ว่ ยอมุ้ เงือกเฒา่ ออกไปที่ชายหาด

พระอภยั มณี ตอน หนีนางผเี สื้อสมทุ ร

กบั ลูกน้อยคอ่ ยพยุงจงู เงือกน้า มาปากถา้ แลเหน็ วนชลสาย
หวนราลกึ ตรกึ ตรองถึงน้องชาย พระฟมู ฟายชลนาดว้ ยอาลัย
แลว้ ให้ลูกเลิกศลิ าเข้ามาปดิ เหน็ มิดชิดมัน่ คงไมส่ งสัย
พระกลบั มาตาเงอื กเสอื กลงไป ลงท่ีในวังวนชลธาร

พระอภยั มณีและสินสมุทรชว่ ยพาเงือกเฒา่ ออกไปจากถ้า เมือ่ เหน็
สายนา้ กห็ วนนกึ ถึงน้องชาย ที่พลดั พรากจากกันมาคิดแลว้ นา้ ตากไ็ หล
แล้วให้สินสมทุ รเอาหนิ ปิดปากถ้าให้มดิ ชดิ เงอื กเฒา่ กล็ งนา้ ไปตามเดิม

พระอภัยมณี ตอน หนีนางผีเสอ้ื สมทุ ร

๏ ฝา่ ยผเี สอื้ เมอื่ ขึน้ จากฝ่งั นา้ จะมาถา้ เที่ยวหาพฤกษาหาร

เกบ็ ลูกไมใ้ ส่หอ่ เหน็ พอการ ทง้ั เปรย้ี วหวานสารพัดแล้วลดั มา
เหน็ หนิ ปิดเปดิ ประตคู หู ากวา้ ง นมิ ติ อยา่ งนางมนุษยเ์ สนห่ า
วรพกั ตรน์ ารีศรีโสภา ลลี ามาเข้าในห้องเหน็ สององค์
วางลกู ไมใ้ นห่อให้ลกู ผวั ทอ้ งของตัวเตม็ ทอ้ งไม่ตอ้ งประสงค์
พระทรงเลือกลกู มะซางปรางมะยง ประทานองค์โอรสสู้อดออม

พระอภยั มณี ตอน หนนี างผีเสอื้ สมทุ ร

ฝา่ ยผเี ส้อื สมทุ รเมอ่ื หาอาหารกนิ จนอ่มิ แล้วขึน้ จากนา้ ก็หา
ผลไม้ชนิดต่าง ๆ แลว้ กลบั มายงั ถา้ เห็นหินปดิ อยู่ กก็ ลายรา่ งเป็นหญงิ
สาวสวยแลว้ เข้ามาในถา้ เหน็ พระอภัยมณีกับสนิ สมุทรกว็ างผลไม้ลง
พระอภยั มณีกห็ ยบิ ผลไม้กินกบั สนิ สมทุ รไปตามประสา

พระอภัยมณี ตอน หนนี างผีเสือ้ สมทุ ร

ครั้นพลบคา่ ทารักนางยักษร์ ้าย ประคองกายกอดแอบแนบถนอม

ช่ืนแตห่ น้าอารมณน์ ้ันกรมกรอม แต่คิดอ่านหว่านลอ้ มจะล่อลวง

ไม่เห็นช่องตรองตรึกนึกวิตก ทกุ ข์ในอกน้นั สกั เท่าภเู ขาหลวง

พระกอดลูกนอ้ ยประทบั ไว้กบั ทรวง ให้เหงางว่ งงีบหลบั ระงับไป

พระอภัยมณี ตอน หนีนางผเี ส้ือสมุทร

คร้นั พลบคา่ พระอภัยมณกี แ็ กลง้ ทาเปน็ กอดรักนางผีเสอ้ื สมุทร
แต่ภายในใจนั้นทกุ ขร์ ะทม คดิ หาวิธที จี่ ะหลอกลอ่ นางผีเสอ้ื สมุทรให้
ออกจากถา้ แลว้ เขา้ ไปกอดลูกชายจนหลบั ไป

พระอภยั มณี ตอน หนนี างผเี ส้อื สมทุ ร

๏ ฝา่ ยผีเสือ้ เมอื่ จะจากพรากลูกผัว แต่พลกิ ตัวกลิง้ กลบั ไมห่ ลับใหล
ใหห้ มกม่นุ ขุน่ คล้าในน้าใจ จนเสียงไกแ่ กว้ ขันสนน่ั เนิน
พอม่อยหลบั กลบั จติ นิมิตฝนั วา่ เทวัญอยทู่ ่เี กาะนนั้ เหาะเหนิ
มาสงั หารผลาญถา้ ระยาเยิน แกวง่ พะเนนิ ทุบนางแทบวางวาย

พระอภยั มณี ตอน หนนี างผเี สอ้ื สมทุ ร

ฝ่ายนางผเี ส้ือสมุทรเม่อื จะไกลจากพระอภัยมณี ก็นอนไมห่ ลบั
พลิกตัวไปมามแี ต่ความกงั วลใจ จนพอเผลอหลับกฝ็ ันวา่ มเี ทวดาองค์
หนึ่งทอี่ ยู่บนเกาะ มาพังถา้ ของตนจนพงั ยบั เยนิ แล้วเอาคอ้ นเหลก็
ขนาดใหญ่ทุบตนแทบขาดใจตาย

พระอภัยมณี ตอน หนนี างผีเส้ือสมทุ ร สาแดงเดชเหาะกลับไปลบั หาย
พอฟ้นื กายกพ็ อแจง้ แสงตะวนั
แล้วอารักษ์ควักล้วงเอาดวงเนตร แล้วนางยักษ์เล่าตามเนอ้ื ความฝนั
ท้ังกายสัน่ พรนั่ ตัวดว้ ยกลัวตาย เชญิ ทรงธรรม์ชว่ ยทานายรา้ ยหรอื ดี
จึงกม้ กราบบาทบงสุพ์ ระทรงศกั ด์ิ
ไมเ่ คยเห็นเป็นวิบัติอศั จรรย์

พระอภยั มณี ตอน หนีนางผีเสอ้ื สมทุ ร

แล้วควกั ลูกตาของนางไป นางผีเส้ือสมทุ รสะดงุ้ ตวั ตืน่
กลวั จนตัวสั่น แล้วรบี ไปหาพระอภัยมณเี ลา่ ความตามทีฝ่ นั ให้
พระอภัยมณีฟัง วา่ ไม่เคยฝนั เชน่ นม้ี ากอ่ นใหพ้ ระอภัยมณชี ว่ ย
ทานายวา่ เป็นฝันดหี รือฝนั ร้าย

พระอภัยมณี ตอน หนนี างผีเสอื้ สมุทร

๏ พระฟังนางพลางนึกคะนงึ หมาย ซง่ึ ฝนั ร้ายก็เพราะจติ เราคดิ หนี

เห็นจะไปได้ตลอดรอดชวี ี แตน่ างผีเส้ือนั้นจะอันตราย

พอไดช้ อ่ งลองลวงดูตามเลห่ ์ สมคะเนจะได้ไปดงั ใจหมาย

จงึ กล่าวแกลง้ แสร้งเสเพทุบาย เจา้ ฝนั รา้ ยนกั น้องต้องตารา

พระอภัยมณี ตอน หนนี างผีเสือ้ สมทุ ร จะหมายมาดเอาชีวติ รษิ ยา
อนจิ จาใจหายเจยี วสายใจ
อนั เทวัญน้นั คอื มัจจรุ าช ไมม่ ีที่พง่ึ พาจะอาศัย
แลว้ เสแสรง้ แกล้งทาบีบน้าตา ระกาใจกว่าจะมว้ ยไปด้วยกนั
แม้นสิ้นสญู บญุ นางในปางนี้ พอบรรเทาโทษาที่อาสัญ
จะกอดศพซบหน้าโศกาลัย กลวั แต่ขวัญเนตรพีจ่ ะมทิ า
นึกจะใครส่ ะเดาะพระเคราะหเ์ จ้า
เหมือนงอนง้อขอชวี ติ แกเ่ ทวญั

พระอภัยมณี ตอน หนีนางผีเสื้อสมุทร

พระอภยั ฟังแลว้ ก็นึกขน้ึ วา่ สงิ่ ทนี่ างฝนั ร้ายกเ็ พราะตนจะคดิ หนี
ซึ่งน่าจะหนีพ้นเป็นแน่ แต่นางผีเสื้อสมุทรนั้นจะเป็นอันตราย พระอภัยมณีจึง
ใชเ้ ล่หเ์ หล่ียมกบั นางผเี สื้อสมทุ รวา่ เจา้ ฝันร้ายมากนัก ตามตาราบอกไว้ว่า
เทวดานนั้ คือพญามัจจุราช จะมาเอาชีวิตเจ้าไป แลว้ แกล้งทาสะอน้ื ร้องไห้บอกว่า

พี่น้ีใจหายและกร็ สู้ ึกเสยี ใจหากไม่มีนอ้ งอยู่ พีจ่ ะไปพงึ พาใครได้

พระอภยั มณี ตอน หนนี างผเี สื้อสมทุ ร พระทรงยศจงชว่ ยชบุ อปุ ถมั ภ์
ช่วยแนะนาอนุกลู อยา่ สญู ใจ
๏ นางผีเสื้อเชอื่ ถือรื้อประณต จึงวา่ ผดิ สายสมรหาสอนไม่
ตามตาราสารพัดไมข่ ดั คา วา่ ถา้ ใครฝนั ร้ายจะวายปราณ
แลว้ อดขา้ วอดปลากระยาหาร
๏ พระฟังคาสาราญสาเร็จคดิ ให้สาราญรอดตายสบายใจ
ตาราน้ันแต่คร้ังต้ังเมรไุ กร
ให้ไปอยผู่ ู้เดยี วท่ตี นี เขา
ถว้ นสามคืนสามวันจะบนั ดาล

พระอภยั มณี ตอน หนนี างผเี สอื้ สมทุ ร

นางผเี ส้ือสมทุ รเมอ่ื ได้ฟังพระอภัยมณีทานายจบ กร็ ีบบอกใหพ้ ระ
ภัยมณีช่วยนางด้วยถ้าใหน้ างทาสงิ่ ใดนางจะไม่ขดั สักคา พระอภยั มณีได้
ฟงั ก็ดีใจที่เปน็ ไปตามทตี่ นคิด จึงบอกวา่ นางยกั ษว์ ่าสง่ิ ทน่ี อ้ งฝนั มันเป็น
จริงตามตาราทมี่ มี าแต่สมยั โบราณถา้ ใครฝนั แบบนอ้ งจะต้องสิน้ ชีวิต

พระอภัยมณี ตอน หนีนางผีเสอื้ สมุทร

แตม่ วี ิธสี ะเดาะเคราะห์ผ่อนหนักใหเ้ ป็นเบ่าได้ เพยี งวธิ ี
เดยี วคือ นอ้ งตอ้ งไปอยคู่ นเดยี วท่ตี ีนเขา แล้วอดนา้ อด
อาหารถอื ศีล ๓ วนั ๓ คนื จงึ จะพ้นเคราะห์

พระอภยั มณี ตอน หนีนางผีเสอื้ สมทุ ร

๏ ฝา่ ยวา่ นางผีเสอ้ื กเ็ ชื่อถือ คิดว่าซ่ือสุจริตพสิ มยั
จงึ ตอบว่าถ้ากระน้ันฉันจะไป อยเู่ ขาใหญ่ในป่าพนาวัน
พระโฉมยงจงอย่ใู นคหู า เลยี้ งรกั ษาลกู นอ้ ยคอยหมอ่ มฉนั
จะอดใจใหเ้ หมือนคาทร่ี าพัน ถ้วนสามวันกจ็ ะมาอย่าอาวรณ์
แล้ววนั ทาลาองค์พระทรงโฉม ปลอบประโลมลูกแกว้ แลว้ สง่ั สอน
อย่าแข็งนักรกั ตัวกลัวบดิ ร แมน้ ไม่นอนมารดาจะมาตี

พระอภยั มณี ตอน หนนี างผีเสอ้ื สมทุ ร

นางผเี สอื้ สมทุ รไดฟ้ ังกเ็ ชื่อในส่ิงท่ีพระอภัยมณพี ูด จึงตอบ
ตกลงว่าจะไปถือศลี ทตี่ ีนเขา ๓ วัน กอ่ นจะไปกบ็ อกใหพ้ ระอภัยมณี
เล้ียงดูสินสมุทรอยู่ในถา้ ให้ดีอีกสามวนั ตนจะกลบั มา แลว้ นางผเี สอื้
สมทุ รกห็ ันไปสอนสนิ สมุทรว่าอย่าดื้อกับพอ่ ถ้าด้ือแมจ่ ะกลบั มาตี

พระอภยั มณี ตอน หนีนางผีเสื้อสมทุ ร ดว้ ยรูแ้ นว่ า่ บิดาจะพาหนี
เจา้ โศกีกราบกม้ บังคมคลั
๏ สินสมทุ รสุดแสนสงสารแม่ จะวอนตามเขาไปไยในไพรสัณฑ์
ใหห้ ว่ งหลังกงั วลดว้ ยชนนี แลว้ รับขวญั ลกู นอ้ ยกลอยฤทยั
บิดาดรู แู้ จ้งจึงแกลง้ หา้ ม ครัน้ ทรงฤทธิป์ ลอบลูกชายหายสงสยั
อยเู่ ป่าปตี่ เี กราะเสนาะครัน ไปเขาใหญใ่ นปา่ พนาวนั ฯ

๏ นางผีเสื้อเมอ่ื แรกก็แปลกจติ
จงึ รบี ออกนอกคหู าแล้วคลาไคล

พระอภยั มณี ตอน หนีนางผีเสื้อสมทุ ร

สินสมุทรเองนัน้ รู้สกึ สงสารแม่เพราะรู้ว่าพระอภยั มณจี ะพาหนี
สินสมุทรจงึ ร้องไห้และกราบลาแม่ พระอภัยเห็นเชน่ น้นั จงึ แกล้งพูดขน้ึ
ว่าจะตามแมไ่ ปทาไมในปา่ อย่าไปเลยอยฝู่ กึ เปา่ ปรี่ ากระบี่กระบองกับ
พ่อดีกวา่ นางผเี สือ้ ในตอนแรกก็แปลกใจแตเ่ มอ่ื เห็นพระอภยั มณี
ปลอบลกู ชายกห็ ายสงสยั แล้วรีบออกจากถา้ ไป

พระอภยั มณี ตอน หนนี างผีเสอ้ื สมุทร

๏ ฝ่ายองคพ์ ระอภัยวิไลโฉม ปลอบประโลมลูกชายจะผายผัน
จงึ หยบิ ป่ีที่เป่าเมอื่ คราวน้ัน เอาผา้ พนั ผูกดีแลว้ ลลี า
ให้ลกู รักผลักแผน่ ศิลาล้ม สมอารมณร์ บี ออกนอกคหู า
เลยี บลลี าศหาดทรายชายคงคา แลชลาลว้ นคล่นื เสียงครน้ื โครม

ฝ่ายพระอภยั มณปี ลอบขวญั สนิ สมุทรอยูค่ ร่หู นึง่ ก็หยิบปี่
ให้สินสมทุ รเปดิ ปากถ้า แลว้ รีบเดินเลยี บชายฝั่งออกไป

พระอภัยมณี ตอน หนีนางผีเสอ้ื สมุทร ไม่วายนกึ ถึงองคพ์ ระทรงโฉม

๏ ฝา่ ยเงือกนา้ สาหรบั ทะเลลกึ ปลอบประโลมลูกเมียเข้าเคลียคลอ
พอแจ่มแจง้ แสงทองผอ่ งโพยม ใหส้ มนดั ซ่ึงสัญญาเธอมาหนอ
จะไปลอยคอยองคท์ รงสวัสด์ิ คอ่ ยเคล่ือนคลายวา่ ยคลอกนั ไคลคลา
แล้วออกจากวนวังไมร่ ัง้ รอ อยู่ชายหาดพร้อมกันกห็ รรษา
พอเห็นองคท์ รงยศโอรสราช คลานขนึ้ มาชายฝัง่ แล้วบงั คม ฯ
จงึ ชวนลกู สาวนั้นกบั ภรรยา

พระอภยั มณี ตอน หนนี างผีเส้ือสมุทร

ฝา่ ยเงือกนนั้ กน็ ึกถึงพระอภยั มณี พอพระอาทิตย์ส่องแสงพ่อ
เงือกก็ปลอบลูกเมยี บอกวา่ จะไปคอยพระอภัยมณีตามท่สี ญั ญากันไว้
แลว้ ก็รบี ออกเดนิ ทางพอมาถงึ ก็พบพระอภัยมณกี บั สนิ สมุทรรออยู่
จึงพาลกู เมยี ขน้ึ ฝัง่ ถวายบังคม

พระอภัยมณี ตอน หนนี างผีเส้ือสมทุ ร ดูแชม่ ชอ้ ยโฉมเฉลาทั้งเผา้ ผม
ทั้งเน้อื นมนวลเปลง่ ออกเต่งทรวง
๏ พงศก์ ษตั ริย์ทศั นานางเงือกน้อย ดงั สุรางคน์ างนาฏในวังหลวง
ประไพพักตรล์ ักษณล์ า้ ลว้ นขาคม แลว้ หนักหน่วงนึกทีจ่ ะหนีไป
ขนงเนตรเกศกรอ่อนสะอาด
พระเพลนิ พิศคิดหมายเสียดายดวง

พระอภยั มณี ตอน หนนี างผีเส้ือสมุทร

พระอภัยมณเี ห็นนางเงอื กนอ้ ยที่ดงู ามตา ใบหน้าคมขา
ผวิ พรรณเตง่ ตึง แลดูสะอาดสะอ้านดงั นางในวงั หลวง คดิ แลว้ นึก
เสียดาย คร้ันไดส้ ติก็บอกให้เงอื กเฒา่ รบี พาหนไี ป

พระอภยั มณี ตอน หนีนางผเี สอ้ื สมุทร ช่างสมกบั วาจาจะหาไหน
เดยี๋ วนี้ไปแรมทางกลางอรญั
จึงตรัสว่าตาเงอื กมาคอยรับ พระโยคมี เี วทวิเศษขยัน
เราลอ่ ลวงนางผเี สอื้ ก็เชอ่ื ใจ จะปอ้ งกนั ภัยพาลประการใด
ช่วยเมตตาพาตรงไปส่งท่ี
กลางคงคาปลารา้ ยก็หลายพรรณ

พระอภยั มณี ตอน หนนี างผเี สือ้ สมทุ ร

พระอภัยมณีจงึ พูดกับพอ่ เงอื กว่าสมกับสจั จะที่ใหไ้ ว้ ตอนนีเ้ รา
ไดล้ วงนางผเี สือ้ ไปอยกู่ ลางป่าเขาแล้ว ทา่ นก็ช่วยเมตตาพาเราไปส่ง
ยังเกาะทม่ี โี ยคีมีวิชาแกก่ ลา้ ด้วย แลว้ ระหวา่ งทางนนั้ จะทาอยา่ งไรดใี ห้
ปลอดภัย

พระอภยั มณี ตอน หนีนางผเี ส้อื สมทุ ร ขอรองบาทบริรักษ์จนตักษยั
พระหนอ่ ไทให้ขภี่ รยิ า
๏ เงอื กผูเ้ ฒ่าเคารพอภวิ าท ปลาไม่กลา้ กรายกลัวทวั่ ทศิ า
เสด็จข้นึ ทรงบา่ จะพาไป เมื่อจบั ข้าข้าจงึ อ่อนหย่อนกาลัง
อนั อานาจชาติเชื้อผีเสือ้ นา้ เปรยี บเหมอื นเนอ้ื เหน็ พยคั ฆใ์ หช้ ักหลงั
ดว้ ยกลิ่นอายคลา้ ยท่านผู้มารดา ข้ึนนั่งยังบา่ ขา้ จะพาไป
สตั ว์ในน้าจาแพแ้ ก่ผเี สอ้ื
อย่าเกรงภยั ในชลท่วี นวัง

พระอภยั มณี ตอน หนีนางผเี สอื้ สมทุ ร

เงือกเฒา่ ยกมือไหวแ้ ลว้ บอกพระอภยั มณวี า่ ใหข้ ้ึนข่ีบนบา่ ข้า ส่วนสิน
สมุทรให้ขเ่ี มยี ข้า ดว้ ยสินสมุทรมเี ชอ้ื สายนางผเี ส้อื สมทุ รกล่ินกายคล้ายแม่กจ็ ะไม่
กลา้ มสี ัตวร์ า้ ยตัวใดมาทารา้ ยได้ ซง่ึ สตั ว์น้าท้ังหลายนั้นกลัวมากดงั เหน็ เสอื

พระอภยั มณี ตอน หนนี างผีเสือ้ สมทุ ร

๏ พงศก์ ษตั รยิ ์ตรัสชวนสนิ สมทุ ร สอนให้บตุ รขอสมาอัชฌาสัย
พระทรงบ่าเงือกนา้ งามวไิ ล พระหนอ่ ไทยขอสมาข้ึนบ่านาง
เงอื กประคองสององค์ลงจากฝั่ง มีกาลงั ลลี าศค่อยวาดหาง
ค่อยฟูฟ่องลอ่ งน้าไปทา่ มกลาง ลกู สาวนางเงือกงามตามลีลา

พระอภยั มณี ตอน หนีนางผเี สื้อสมุทร

พระอภัยมณีสอนสนิ สมทุ รวา่ ก่อนจะข้นึ ขี่บนบ่าเงอื กให้ร้จู ัก
ขอขมาลาโทษกอ่ น แลว้ เงอื กกพ็ าทง้ั สองออกเดินทาง โดยมี
เงอื กผู้เปน็ ลกู วา่ ยตามหลงั

พระอภยั มณี ตอน หนีนางผีเสอ้ื สมุทร

๏ พระโฉมยงองคอ์ ภยั มณนี าถ เพลนิ ประพาสพศิ ดูหมู่มจั ฉา
เหล่าฉลามลว้ นฉลามตามกันมา ค่อยเคลอื่ นคลาคลา้ ยคลา้ ยในสายชล
ฉนากอยูค่ ฉู่ นากไม่จากคู่ ขึน้ ฟอ่ งฟพู น่ ฟองละอองฝน
ฝงู พมิ พาพาฝูงเขา้ แฝงวน บ้างผดุ พ่นฟองนา้ บา้ งดาจร

พระอภยั มณี ตอน หนนี างผีเสอ้ื สมทุ ร

พระอภัยมณเี พลดิ เพลินชมสัตว์นา้ หมู่ปลาตา่ ง ๆ ที่อยู่ในทะเล
เหล่าฉลามพากนั แหวกวา่ ยตามกันมาในมหาสมทุ ร ปลาฉนากวา่ ยกันมา
เป็นคู่ ๆ พน่ ฟองออกมาด่ังละอองฝน ฝูงพมิ พาว่ายเขา้ มา บางตัวกผ็ ดุ ขึ้น
พ่นน้า

พระอภัยมณี ตอน หนีนางผีเสอ้ื สมทุ ร

กระโหเ้ รยี งเคียงกระโห้ขึ้นโบกหาง ลอยสลา้ งกลางกระแสแลสลอน
มงั กรเกยี่ วเลีย้ วลอดกอดมังกร ประชุมซ่อนแฝงชลขน้ึ วนเวียน
ฝูงมา้ น้าทาท่าเหมอื นมา้ เผน่ ข้ึนลอยเล่นเลีย้ วลัดฉวดั เฉวียน
ตะเพยี นทองล่องน้านาตะเพียน ดาษเดียรดูเพลนิ จนเกนิ มา

พระอภัยมณี ตอน หนีนางผเี สอ้ื สมุทร

ปลากระโห้โผล่ขึ้นโบกหาง ปลามังกรก็ว่ายลอดเลี้ยวคลอกนั ไป
ฝงู มา้ นา้ วา่ ยทาทา่ เหมือนมา้ วิง่ เผน่ ลอยมาอยา่ งฉวัดเฉวียน อีกทง้ั
ปลาตะเพยี นทองว่ายกนั มาดเู พลนิ ตา

พระอภัยมณี ตอน หนนี างผเี สอ้ื สมุทร โขดตะคุ่มเคยี งเคียงเรียงรกุ ขา
จะแลขวาควนั คลุ้มกลุม้ โพยม
เหน็ ละเมาะเกาะเขาเขยี วชอมุ่ ใหว้ เิ วกหวาดองค์พระทรงโฉม
จะเหลยี วซ้ายสายสมุทรสดุ สายตา ยิ่งทุกขโ์ ทมนัสในฤทัยทวี
จะเหลียวดูสรุ ิยแ์ สงเขา้ แฝงเมฆ
ฟงั สาเนียงเสียงคลื่นดังครื้นโครม

พระอภัยมณี ตอน หนีนางผเี สอื้ สมุทร

พอเยน็ ย่าคา่ พลบลงโพล้เพล้ ท้องทะเลมดื มวั ทั่ววิถี
พระหา้ มเงือกสองราดว้ ยปรานี ประเดี๋ยวนลี้ มกลา้ สลาตัน
เหน็ ละเมาะเกาะใหญ่ที่ไหนกว้าง หยดุ เสียบา้ งใหส้ บายจงึ ผายผัน
เราหนีนางมาไดก้ ไ็ กลครนั ต่อกลางวนั จึงคอ่ ยไปใหส้ าราญ

พระอภัยมณี ตอน หนนี างผีเสอ้ื สมุทร

มองไปเห็นป่าละเมาะเขยี วชอมุ่ มองไปทางซ้ายเหน็ มหาสมุทรทไ่ี มม่ วี ันสิ้นสดุ
จะมองทางขวาก็เหน็ กลมุ่ ควันเต็มไปหมด มองเห็นพระอาทติ ยท์ ี่มีเมฆบดบัง ฟงั เสยี ง
คลน่ื ท่ีซดั สาดกท็ าให้จติ ใจวา้ เหว่ พอจนถงึ พลบค่าพระอภยั มณกี ็บอกใหเ้ งอื กหาทห่ี ยุด
พกั เพราะเราหนีมาไดไ้ กลมากแล้ว กลางวันพร่งุ น้คี อ่ ยออกเดินทางต่อ

พระอภัยมณี ตอน หนีนางผเี ส้ือสมทุ ร

๏ ตาเงอื กน้าซ้าสอนพระทรงศกั ด์ิ ยงั ใกลน้ ักอยา่ ประมาททาอาจหาญ

นางรคู้ วามตามมาไมช่ ้านาน จะพบพานพากันตายวายชีวัน
อนั ตาขา้ ถ้าคา่ เห็นสวา่ ง ท้ังเดินทางเร่ียวแรงแข็งขยนั
ถา้ แดดกลา้ ตามวั เป็นหมอกควนั จะผายผนั ลว่ งทางไปกลางคนื
แล้วว่ายแหวกแบกองค์พงศก์ ษัตริย์ พลางสะบัดโบกหางไปกลางคลื่น
สลาตนั ลน่ั พลิ ึกเสียงครกึ ครื้น จนดึกดน่ื รีบรุดไมห่ ยุดเลย
คร้นั รุ่งเชา้ เขา้ เกาะเสาะลูกไม้ พระลูกใหบ้ ิตรุ งค์ทรงเสวย
เงอื กกห็ าอาหารกนิ ตามเคย แล้วรีบเลยลว่ งไปในคงคา

พระอภยั มณี ตอน หนนี างผเี สอ้ื สมทุ ร

เงือกเฒ่ากลา่ วกับพระอภยั มณวี า่ ทา่ นอย่าประมาทไป ถา้ นางไดร้ ู้ความจรงิ
แล้วอกี ไมน่ านนกั นางยกั ษ์จะตามมาทนั ได้ ดวงตาของข้านน้ั ถา้ ในยามคา่ คืนจะมอง
เหน็ ชัดแจ่มแจง้ อกี รา่ งกายมีเร่ยี วแรงมากถ้าเป็นตอนกลางวนั ตาขา้ จะพล่ามวั มองไม่
คอ่ ยเห็นทาง เราจึงตอ้ งออกเดินทางในเวลากลางคืน หลังจากเงอื กเฒา่ พดู จบกอ็ อก
เดินทางตอ่ พอถงึ ตอนเชา้ ทงั้ สองคนพอ่ ลูกกห็ าผลไมก้ นิ ส่วนเงอื กก็หากินกันตาม
ประสา แลว้ กร็ บี เดนิ ทางตอ่ ไป

พระอภัยมณี ตอน หนนี างผีเสอ้ื สมทุ ร

๏ ฝา่ ยนางผีเสือ้ สมทุ รทีส่ ุดโง่ ไปนั่งโซเซาอยู่รมิ ภผู า
ขอชวี ิตพษิ ฐานตามตารา ตอ้ งอดปลาอดนอนอ่อนกาลงั
ได้สามวันรนั ทดสลดจิต เจียนชวี ิตจะเด็ดดบั ไมก่ ลบั หลัง
อุตส่าหย์ ืนฝนื ใจให้ประทัง คอ่ ยเซซังซวนทรงไมต่ รงตวั
เห็นลกู ไม้ในปา่ คว้าเข้าปาก กาลังอยากยืนขยอกจนกลอกหัว
ท่มี ดื หนา้ ตาลายคอ่ ยหายมวั คิดถงึ ผวั เหยาะย่างมากลางไพร

พระอภยั มณี ตอน หนนี างผเี ส้อื สมทุ ร

นางผเี สอื้ สมุทรท่ีถกู หลอกไปน่งั ถอื ศลี หวิ โซอยทู่ ต่ี ีนภเู ขาเพราะ
อยากรอดตายตามตาราทีเ่ ขยี นไว้ ตอ้ งอดน้าอดอาหารหวิ แทบขาดใจ
หลังจากทาตามท่พี ระอภยั มณีบอกจนครบสามวนั นางผีเสอ้ื สมุทรก็เดนิ โซ
ซดั โซเซกลบั ระหวา่ งทางก็เก็บผลไมก้ นิ ในใจก็คิดถงึ แตพ่ ระอภยั มณี

พระอภยั มณี ตอน หนนี างผีเสื้อสมุทร เอ๊ะอกกเู กิดเข็ญเป็นไฉน
ยิ่งตกใจเพยี งจะดิน้ ส้นิ ชีวี
ถงึ ประตคู หู าเห็นเปดิ อยู่ นางยกั ษร์ ้ายรู้วา่ พากนั หนี
เขา้ ในห้องมองเขมน้ ไมเ่ ห็นใคร สองมอื ตีอกตมู ฟูมนา้ ตา
แลดูป่ที ่ีเปา่ เล่ากห็ าย เสียงโฮโฮดังก้องห้องคหู า
เสียน้าใจในอารมณ์ไม่สมประดี ควรหรือมาทง้ิ ขว้างหมองหมางเมยี
ลงกล้งิ เกลอื กเสอื กกายร้องไห้โร่
พระรปู หลอ่ พอ่ คณุ ของเมยี อา

พระอภัยมณี ตอน หนีนางผีเสื้อสมุทร

พอมาถึงหนา้ ปากถ้ากเ็ หน็ ปากถ้าเปดิ อยู่กต็ กใจรีบวิ่งเขา้ ไปดขู ้างในห้อง
มองไปก็ไม่เห็นใครเลย มองหาป่พี ระอภยั มณีกไ็ ม่เหน็ นางผเี สื้อสมุทรกร็ ู้
ในทันทีว่าทงั้ สองคนนนั้ หนีไปเสียแลว้ นางโมโหจดั ทุบอกตัวเองรอ้ งไห้ฟูมฟาย
บ่นราพงึ ราพันถงึ ลกู ผวั ตัวเอง ว่าจะรู้ไหมวา่ เหมอื นควักหวั ใจนอ้ งไป
นอ้ งรอ้ นรมุ่ ดังโดนไฟแผดเผาชา่ งไม่เหน็ ใจกนั บ้างเลย

พระอภัยมณี ตอน หนีนางผีเส้อื สมุทร เหมอื นควกั เอาดวงใจน้องไปเสยี
ทนู หวั เมียช่างไมไ่ ว้อาลยั เลย
ท้งั ลูกน้อยกลอยใจไปดว้ ยเลา่ เคยร่วมอาสนอ์ กอ่นุ พอ่ คุณเอย๋
น้องรอ้ นรมุ่ กลมุ้ ใจดงั ไฟเลยี เหมอื นพระเคยค่เู คียงเมื่อเทีย่ งคืน
ถงึ แปดปนี ี่แลว้ ไม่แคลว้ คลาด สู้อดออมสารพัดไมข่ ัดขืน
ตั้งแต่นีน้ ้องจะได้ผใู้ ดเชย นางสะอน้ื อ้าปากจนรากเรอ
เสียแรงรักหนักหนาอตุ สา่ ห์ถนอม
ช่างกระไรใจจดื ไมย่ ืดยนื

พระอภยั มณี ตอน หนนี างผีเส้อื สมทุ ร

ลกู ก็หายไปเหมอื นมาควักเอาดวงใจไปด้วย ๘ ปีท่ี
ผา่ นมาท่ีเคยรว่ มเรียงเคยี งหมอนกนั มา แล้วตอนน้ีน้องจะ
อย่กู บั ใคร เสยี แรงท่เี ฝ้าทะนถุ นอมแต่พี่ใจดากบั นอ้ งจริง ๆ

พระอภัยมณี ตอน หนนี างผเี สอื้ สมทุ ร

ดว้ ยแรงนอ้ ยถอยทบสลบหลบั แล้วก็กลับพลิกฟื้นตื่นเผยอ
ร้องเรยี กลกู ผัวเฟือนเหมอื นละเมอ ไมเ่ หน็ เธอทอดกายดงั วายปราณ
ระกาอกหมกมนุ่ หนุ พโิ รธ กาลงั โกรธกลบั แรงกาแหงหาญ
ประหลาดใจใครหนอมากอ่ การ ช่างคิดอา่ นเอาคูข่ องกูไป
ศลิ านที้ มี่ นุษย์จะเปดิ นน้ั สักหมืน่ พนั ก็ไม่อาจจะหวาดไหว
ยักขินีผีสางหรืออยา่ งไร มาพาไปไมเ่ กรงข่มเหงกู

พระอภยั มณี ตอน หนีนางผเี สอ้ื สมุทร

แลว้ นางก็หมดแรงหลบั ไปครหู่ นึ่งแล้วสะดงุ้ ตื่นร้องเรยี กหาลูก
ผวั ดังเดมิ ด้วยความโกรธแคน้ จงึ ทาให้เกิดแรงอาฆาตครุน่ คดิ ว่าใคร
กนั จะเปิดปากถา้ นไ้ี ดแ้ ผน่ หนิ นีต้ อ่ ใหม้ นุษยเ์ ป็นหมื่นคนออกแรงผลัก
ก็ผลกั ออกไมไ่ ด้ หรือจะเปน็ ยกั ษ์ เปน็ ผี ทีพ่ าออกไปไมเ่ กรงกลวั กนั
เลยสกั นดิ

พระอภยั มณี ตอน หนนี างผเี สอ้ื สมุทร

พลางราพงึ ถงึ จะไปไมไ่ กลนัก จะตามหกั คอกินเหมอื นชนิ้ หมู

โมโหหุนผลนุ ออกนอกประตู เท่ียวตามดรู อยลงในคงคา
กระโดดโครมโถมวา่ ยสายสมุทร อุตลดุ ดาดน้ เที่ยวค้นหา
ไม่เหน็ ผวั คว้าไปไดแ้ ต่ปลา ควักลูกตาสูบเลอื ดดว้ ยเดือดดาล
คอ่ ยมีแรงแผลงฤทธคิ์ ารนร้อง ตะโกนก้องเรยี กหาโยธาหาญ
ฝ่ายปีศาจราชทูตภูตพรายพาล อลหม่านขนึ้ มาหาในสาชล
อสุรผี เี สอื้ จึงซักถาม มงึ อยตู่ ามเขตแขวงทุกแห่งหน
เหน็ มนุษยน์ วลละอองทง้ั สองคน มาในวนวงั บา้ งหรอื อย่างไร

พระอภัยมณี ตอน หนนี างผเี ส้ือสมทุ ร

นางผีเสอ้ื สมทุ รราพงึ คิด ว่าคงไปได้ไม่ไกลนักถ้าตามไปทนั
จะหักคอกนิ ใหเ้ หมือนหมู ด้วยความโกรธนางกร็ ีบออกจากถา้ แลว้
ตามรอยไป จากนน้ั กก็ ระโดดลงมหาสมุทรดาผดุ ดาวา่ ยตามหาสามี
กับลกู แต่หาไมพ่ บควา้ ไดแ้ ตป่ ลา จงึ ควักลูกตาปลามาสบู เลือดกิน
นางจงึ มีแรงขึ้น ตะโกนรอ้ งหาภูตผีปีศาจแล้วซักถามว่าพวกมงึ อยู่
แถวนเี้ หน็ มนุษย์สองคนผ่านมาแถวน้ีบ้างไหม


Click to View FlipBook Version